Sa isang kagubatan may nakatirang malaking

elepante. Siya ay isang mayabang at lagi

niyang minamaliit ang
mga hayop na mas maliit sa kanya. Sa isang
dapit rin ng gubat may nakatirang langgam.
Tuwing umaga, naghahanap ang langgam ng pagkain
at sa tuwing umuuuwi siya ay lagi niyang nakikita
na ginagambala ng elepante ang ibang mga hayop.

Isang araw, noong pabalik na ang langgam sa

kanyang paghahanap para ipunin ito, ay biglang
nagbuga ng maraming tubig ang elepante sa
kanyang nguso at nasaktan ang mga maliliit
na hayop. Sinabi ng langgam "'Wag mo namang saktan
ang mga hayop na mas maliit pa sa'yo." at
sinabihan lang siya nito na "Tumahimik ka, langgam
kung hindi aapakan kita diyan hanggang sa mamatay
ka." galit na sabi ng elepante. Tumahimik ang
langgam at tumuloy na sa kanyang pupuntahan. Pero
nagpasya siya na turuan ng leksiyon ang elepante.

Sumunod na araw, noong natutulog ang elepante ay

dahan-dahang pumasok ang langgam sa nguso ng
nito at kinagat-kagat ito hanggang sa nagising.
Sinubukan niya na ang lahat para mailabas niya
ang langgam na nasa nguso niya pero hindi niya ito
magawa-gawa. Gayong napakamalaking hayop pero hindi
magawang maialis ang napakamaliit na langgam.

Nagsimulang umiyak ang elepante at nanghingi ng

paumanhin sa langgam. At sinabi ng langgam
"Sana ngayon naiintindihan mo na kung ano ang
pakiramdam kung ginagambala mo kami.". "Oo, alam
ko na ngayon." iyak na sabi ng elepante at
nakiusap ito na lumabas ang langgam sa kanyang nguso.
Naawa ang langgam sa elepante kaya lumabas ito.
At simula noong araw na 'yon, hindi na ginambala
ng elepante ang ibang hayop.