[MEMORIAE SACRUM]

[LA] Gerardus Marotta carmen Orphicum a Ioanne Pugliese Carratelli suis auspiciis
impulsuque editum recitat atque enarrat. Sint ambo viri, hic ob doctrinarum praestantiam,
ille propter immensa erga publicam rem litterariam beneficia, immortali memoria
consecrati.
Μναμοσύνας τόδε ἱερόν, ἐπεὶ ἂμ μέλληισι θανεῖσθαι. Hoc est sacrum Memoriae:
Εἶς Ἀίδαο δόμους εὐήρεας, ἔστ’ ἐπὶ δεξιὰ κρήνα, Cum moriturus sis.
πὰρ δ’ αὐτὰν ἑστακυῖα λευκὰ κυπάρισσος. Ibis ad Plutonis amplas aedes,
ἐνθα κατερχόμεναι ψυχαὶ νεκύων ψύχονται. est ad dextram fons
Ταύτας τᾶς κράνας μηδὲ σχεδὸν ἐνγύθεν ἔλθηις. iuxta quem alba cupressus stat
Πρόσθεν δὲ εὑρήσεις τᾶς Μναμοσύνας ἀπὸ λίμνας erecta:
Ψυχρὸν ὕδωρ προρέον. φύλακες δὲ ἐπύπερθεν ἔασι, eo confluunt animi mortuorum
Τοὶ δέ σε εἰρήσονται ἐνὶ φρασὶ πευκαλίμαισι refricandi causa.
ὅττι δὲ ἐξερέεις Ἄϊδος σκότος ἠερόεντος. Atqui huic fonti ne parum
εἶπον «ὑὸς Βαρέας καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, quidem appropinquaveris!
δίψαι δ’ εἰμ’ αὖος καὶ ἀπόλλυμαι, ἀλλὰ δότ’ ὦκα Porro invenies aquam iugem e
ψυχρὸν ὕδωρ πιέναι τῆς Μνημοσύνης ἀπὸ λίμνης.» lacu Memoriae
καὶ δή τοι ἐλεοῦσιν ὑπὸ χθονίωι βασλῆι, profluentem. Custodes autem
καὶ δή τοι δώσουσι πιὲν τᾶς Μναμοσύνας ἀπὸ λίμνας desuper erunt,
καὶ δὴ καὶ σὺ πιὼν ὁδὸν ἔρχεαι ἅν τε καὶ ἄλλοι qui te mente certa
μύσται καὶ βάχχοι ἱερὰν στείχουσι κλεινοί. interrogabunt
quae tibi causa viae sit per Orci
tenebras obscuri.
Dicito: “Filius sum Gravis
Telluris et Caeli stelliferi,
siti aresco atque emorior, sed
date mihi statim
bibere frigidam aquam e fonte
Memoriae”
Atque tui miserentur per
Deum Inferorum,
tibique dabunt bibere ex fonte
Memoriae
et tandem potus ea via sacra
progredieris
quam alii initiati atque Bacchi
inclyti quoque calcaverunt.