PANGANIB NA DULOT NG PATULOY NA PAGLOBO NG

POPULASYON

Sa lumipas na daang daang taon nagsimulang tumaas ang dami ng

populasyon. Simula sa 1 bilyon noong 1800, 2.3 bilyon noong 1940, 3.7
bilyon nooong 1970, at humiggit kumulang na 7 bilyon sa taong ito. Ang
populasyuon ng tao ay dali daling lumubo sa nagdaang 4 na siglo. Sa
pangyayaring ito ano ang ating aasahan sa kinabukasan?
Ito nga ba’y magiging kapaki-pakinabang o magiging hudyat ng
ating katapusan?
Ang mabilis na pagtaas ng populasyon ay minsa’y tinangkang solusyonan
ng mga siyentipiko gamit ang makabagong technolohiya at mga
imbensyon upang mabawasan ang pagdami ng populasyon ngunit
nagpatuloy ang kinaugalian ng sangkatauhan at pinagwalang bahala
ang maaring maganap sa kinabukasan.
Sa patuloy na pagdami ng populasyon. Ito ay nagiging dahilan ng
pagkasira ng ating kalikasan. Urbanisasyon ay nagiging sanhi ng
pagkasira ng kagubatan na nagsisilbing tahanan ng mga hayop.
Modernisasyon ay ang nagiging dahilan ng pagdami kemikal at carbon
dioxide na nagiging sanhi ng paiba-ibang klima at pagtaas na
temperatura ng mundo.
Dahil sa mga pangyayaring ito ay hindi malabong maganap ang
nakasaad sa banal na libro na dadating ang araw ng katapusan.
Karamihan ay binayaan ng mata upang makita ang tunay na kalagayan
ng ating mundo ngunit tila natakpan na ng makapal na usok ang mga
mata o tilay nagbubulag-bulagan upang matakpan ang mga nagawang
kapabayaan.
Nang dahil sa labis na populasyon, nasisira at unti-unti ng nauubos ang
ating mga likas na yaman dahil sa walang pakundangan ng
paglaspatangan upang mapunan ang labis na paghangad ng
kayamanan. Kagubatan ay sinusunog upang gawing lungsod at maging
pugad ng kalakalan para sa kaunlarang inaasahan. Ngunit hindi
pinahalagahan ang buhay ng mga nilalang na minsa’y naging katuwang
ng sangkatauhan.
Sa mga lumipas na mga taon, mas lalong lumakas ang mga mapinsalang
bagyo na tumupok ng mga tahananat ari-arian. Sumira ng mga sinimulan
at pinagpaguran. Kumitil ng libong mga buhay. Itoy dahil sa labis na
populasyon na nagiging sanhi ng paglala ng polusyon ngunit wala ni isa
ang naghangad na pangalagaan at mapabuti ang kalikasan bagkus itoy
pinabayaan.
Sa pagdami ng populasyon kasabay ng pagdami ng mga
nangangailangan upang may ipakain sa kumakalan na tiyan. Ngunit
habang dumadami ang nangaangailangan ay mas kumukunti ang
pinagkukunan ng likas na yaman at di magtatagal ay magkaubusan.

Kung ipagpapatuloy ang ganitong kaugalian ay ito ang magiging dahilan

ng ating katapusan.
Katapusan ng buhay ng mga hayop sa kagubatan na katuwang ng mga
tao sa paghahanap buhay,
Katapusan ng mga likas na yaman na nagpupuno sa ating mga
pangangailangan,
At katapusan ng mga buhay ng mga nilalang na nagpabaya,
nagpawalang bahala, nagpakagahaman, nagpakabulag, nagpakapipi,
nagpakabingi, nagpakatalino ngunit wala na mang napatunayan.
Ngunit kung ikaw, kayo, tayo ang bahagi ng henerasyon na ito. Bilang
kabataan tayo ang pag-asa ng bayan upang maiwasan ang mga
pangyayaring uubos sa ating lahi, uubos sa ating mga pangarap at
wawasak sa ating nag iisang tahanan. Bilang kabataan at mag-aaral ng
kasalukuyan ay sana’y magsisilbing ilaw sa panahon ng kadiliman at
magiging gabay ng mga susunod na henerasyon ng ating lahi. Isa alang-
alang ang edukasyon upang maipagmalaki tayo ng susunod na
henerasyon. Labanan ang tawag ng kalamnan bagkus ituon ang atensyon
sa mga mahahalagang bagay upang magtagumpay. Ano ang silbi ng
pagkaroon ng marami anak kung maghihirap lang man din dahil sa
kawalan. Kung kinakailangan ng mga batas para limitahan ang bilang ng
ating populasyon ay maari kung ito’y makakabuti ngunit kung sana ang
lahat ay may pagmamahal sa isa’t isa, pagpapahalaga sa mga biyaya
ay hindi malabong magiging maganda ang bukas ng bawat isa.