VMSbankapitanjasredjeno

NJEGA U INFEKTIVNIM BOLESTIMA I
INFEKTIVNE BOLESTI
TEST PITANJA
Njega u infektivnim bolestima i infektivne bolesti – Test pitanja
1. Po definiciji infekcija označava:

a. prodor i razmnožavanje infektivnih agenasa u organizmu čoveka
b. prodor i razmnožavanje infektivnih agenasa u organizmu čoveka uz poremećaj građe i funkcije
organa
c. prodor i razmnožavanje infektivnih agenasa u organizam čoveka uz pojavu simptoma
Zaokruži tačan odgovor.
2. Inaparentne infekcije protiču:

a. klinički manifestno
b. bez kliničkih simptoma
c. uz slabo izražene kliničke simptome.
3. Latentne infekcije su:

a. infekcije koje miruju izvestan period
b. infekcije koje se brzo šire po organizmu
c. infekcije koje su lokalizovane na mestu ulaska infektivnog agensa.
4. Sekundarne infekcije nastaju:

a. kada je uzročnik jako virulentan
b. usled naseljavanja drugog uzročnika na mestu primarne infekcije
c. usled širenja infektivnog uzročnika po celom organizmu.
5. Akutne infekcije imaju:

a. dugotrajan tok
b. kratkotrajan tok
c. nema pravila što se tiče dužina trajanja infekcije.
6. Mešovite infekcije su infekcije izazvane:

a. dejstvom jednog infektivnog agensa
b. istovremenim dejstvom dvaju ili više različitih infektivnih agenasa
c. dejstvom jednog infektivnog i jednog neinfektivnog agensa.
7. Težina infektivne bolesti je direktno srazmerna:

a. otpornosti organizma
b. vrsti mikroorganizma
c. broju mikroorganizama i njihovoj virulenciji.
1
8. Infektivnost predstavlja:
a. sposobnost mikroorganizma da dospe u organizam čoveka i da se razmnožava na ulaznim
vratima
b. sposobnost mikroorganizma da dospe u organizam čoveka i da se širi po organizmu
c. sposobnost mikroorganizma da dospe u organizam čoveka i da izazvove bolest.
9. Virulencija predstavlja:
a. svojstvo mikroorganizma da se razmnožava
b. svojstvo mikroorganizma da luči toksine
c. stepen patogenosti određenog mikroorganizma.
10. Infektivna doza predstavlja:

a. broj mikroorganizama koji je dovoljan da izazove imunski odgovor
b. broj mikroorganizama koji je dovoljan da izazove infekciju
c. broj mikroorganizama koji je dovoljan da izazove smrt.
11. Izvor infekcije može biti:

a. samo čovek
b. samo životinja
c. čovek i životinja
12. Virusi se razmnožavaju:

a. isključivo van ćelija
b. isključivo u ćelijama
c. neki u ćelijama, a neki van ćelija
13. Endotoksini su lipopolisaharidi koji se nalaze u ćelijskom zidu:

a. gram negativnih bakterija
b. gljivica
c. virusa
14. Inkubacija je period koji protekne od:

a. momenta infekcije do smtrnog ishoda bolesti
b. momenta infekcije do pojave prvih simptoma bolesti
c. momenta infekcije do ozdravljenja
15. Indeks kontagioznosti predstavlja:

a. broj obolelih u jednoj epidemiji
b. odnos broja obolelih i umrlih u toku jedne godine
c. broj obolelih od sto osoba izloženih infekciji
2
16. Specifičnu zaštitu od infektivnih uzročnika organizam ostvaruje putem:

a. anatomskih barijera (kože i sluznica)
b. imunskog sistema
c. makrofaga
17. Glavne ćelije imunskog sistema su:

a. T i B limfociti
b. trombociti
c. eritrociti
18. Temperatura je:

a. specifičan simptom infektivnih bolesti
b. nespecifičan simptom infektivnih bolesti
c. patognomoničan simptom infektivnih bolesti
19. Patognomoničan simptom je:

a. simptom koji se ne uočava pri pregledu bolesnika
b. simptom koji se javlja kod svih zaraznih bolesti
c. simptom koji se javlja isključivo kod jedne bolesti
20. Subfebrilne temperature su temperature:

a. iznad 39 °C
b. između 37 i 38 °C
c. ispod 37 °C
21. Kod intermitentnih temperatura, dnevne oscilacije su:

a. manje od 1 °C
b. manje od 2 °C
c. veće od 2 °C
22. Simptomatska terapija podrazumeva:

a. primenu antibiotika
b. primenu sredstava koja ublažuju simptome bolesti
c. primenu seruma
23. Povećan broj leukocita uglavnom nalazimo kod.

a. bakterijskih infekcija
b. gljivičnih infekcija
c. virusnih infekcija
3
24. Smanjen broj leukocita uglvanom nalazimo kod:

a. virusnih infekcija
b. bakterijskih infekcija
c. gljivičnih infekcija
25. Virusi se mogu kultivisati na:

a. kulturi tkiva (ćelija)
b. hranljivim podlogama
c. Levenštajnovoj podlozi
26. Serološke reakcije nam služe za:

a. dokazivanje enzima u krvi
b. dokazivanje virusnog genoma
c. dokazivanje specifičnih antitela
27. Seroterapija podrazumeva primenu:

a. antibiotika
b. vakcina
c. gotovih atitela
28. Kauzalna terapija podrazumeva:

a. primenu lekova koji deluju na uzročnika
b. primenu sredstava koja ublažuju simptome bolesti
c. primenu imunoglobulina
29. Antibiotici deluju isključivo na:

a. viruse
b. prione
c. bakterije
30. Virusne respiratorne infekcije se prenose:

a. vodom
b. hranom
c. vazduhom
31. Influenca se u Evropi najčešće javlja:

a. sporadično u toku godine
b. sezonski masovno u hladnim mesecima
c. u obliku pandemije
4
32. Uzročnik epidemija i pandemija je:

a. influenca virus tip A
b. influenca virus tip B
c. influenca virus tip C
33. Ptičji grip se prenosi:

a. sa čoveka na čoveka
b. sa bolesne ptice na čoveka
c. ne prenosi se sa ptica na čoveka
34. Influenca bez komplikacija traje:

a. dve sedmice
b. traje 7 do 10 dana
c. tri sedmice
35. Imunitet posle preležanog gripa je:

a. doživotan
b. održava se više godina
c. kratkotrajan je tipski
36. Između pojedinih tipova i podtipova virusa influence:

a. postoji unakrsni imunitet
b. ne postoji unakrsni imunitet
c. postoji samo između tipa A i tipa B virusa influence
Zaokružiti tačan odgovor.
37. U kliničkoj slici gripa dominiraju:

a. gastrointestinalni simptomi
b. respiratorni simptomi
c. simptomi infekcije i intoksikacije organizma
38. Najvažnija mera u suzbijanju influence je:

a. aktivna imunizacija stanovništva
b. seroprofilaksa
c. izbegavanje većih skupova ljudi
39. Površinski antigeni virusa influence su:

a. neuraminidaza
b. hemaglutinin
c. CD8 molekul
5
d. T ćelijski receptor
e. interleukin 1
Zaokružiti dva tačna odgovora.
40. Vakcinalna profilaksa gripa se sprovodi:

a. svake godine pre početka sezone gripa
b. dva puta godišnje
c. svake druge godine pred sezonu grip
41. Antivirusni lek protiv influence je :

a. vidarabin
b. aciklovir
c. Oseltamivir
42. Pandemija gripa izazvana virusom gripa tip A javlja se:

a. ako je došlo do mutacije antigena virusa
b. ne zavisi od mutacije virusnih antigena
c. zavisi od pojave drugih virusa
43. Antigen nosilac virulencije beta hemolitičkog streptokoka grupe A :

a. streptolizin
b. fibrinolizin
c. M antigen
44. Najznačajnija infekcija streptokoka u mladih osoba je:

a. angina
b. pneumonija
c. otitis medija
45. Beta hemolitički streptokok grupe A poseduje:

a. endotoksin
b. eritrogeni (pirogeni) toksin
c. fibrinolizin
46. Toksoalergijska komplikacija u toku streptokokne infekcije je:

a. otitis
b. retrofaringealni absces
c. akutni glomerulonefritis
47. Lek izbora za lečenje akutnih streptokoknih infekcija je:

a. baktrim
6
b. penicilin
c. cefalosporin
48. Pojava egzantema u toku šarlaha nastaje zbog delovanja:

a. pirogenog toksina
b. streptolizina
c. Fibrinolizina
49. Egzantem kod šarlaha ima osobine:

a. sitnozrnasta ospa na eritematoznojosnovi
b. makulozna ospa
c. makulo-papulozna ospa
50. Koža u osipnom stadijumu skarlatine je:

a. topla, suva i hrapava
b. topla, vlažna i hrapava
c. topla, glatka i vlažna
51. Posle povlačenja ospe kod šarlaha na koži se javlja:

a. perutanje
b. hiperpigmentacija
c. nema promena
52. Akutni glomerulonefritis, komplikacija u toku infekcije b.h.emolitičkim streptokokom A, javlja se:
a. na početku bolesti
b. krajem prve sedmice
c. u trećoj nedelji bolesti
53. Karakterističan izgled jezika, zbogdeskvamacije i ogoljenih papila («malinast jezik»), se javlja u
bolesnika sa:
a. rubelom
b. skarlatinom
c. mononukleozom
54. Krupno-lamelozno perutanje dlanova i tabana se javlja u toku:

a. morbila
b. skarlatine
c. herpes-zostera
55. Ospa u toku skarlatine se javlja:
7
a. po čitavom telu
b. na trupu
c. po čitavom telu, izuzev lica, dlanova i tabana
56. Erizipel je najčešća infekcija :

a. dece
b. odraslih osoba
c. starih osoba sa hroničnim oboljenjima
57. Posle prve epizode erizipela na licu imunitet je:

a. postojan, trajan
b. nepostojan
c. nema imuniteta, bolest se može javiti više puta posle prve epizode
58. Stafilokok je čest uzročnik:

a. infekcija dece
b. starih osoba
c. intrahospitalnih infekcija
59. Bitna osobina stafilokokusa aureusa je:

a. invazivnost tkiva
b. rezistencija na antibiotike
c. otpornost u spoljnoj sredini
60. Stafilokoke su česti uzročnici:

a. gram-pozitivne sepse
b. flegmona
c. pneumonija
61. Težak oblik stafilokoke infekcije je:

a. karbunkulus
b. furunkuloza
c. maligna stafilokokcija lica
62. Najkraća inkubacija bolesti je:

a. u koleri
b. stafilokokno trovanje hranom
c. u influenci
63. Enterotoksin stafilokoka (uzročnik alimentarne intoksikacije)je:
8
a. termolabilan
b. termostabilan
c. uništava se kuvanjem
64. U toku alimentarne intoksikacije dominantan klinički simptom je:

a. povraćanje
b. proliv
c. povišena temperatura
65. Najvažnija terapija alimentarne intoksikacije je:

a. nadoknada tečnosti i elektrolita
b. utopljavanje
c. dijeta
66. Akutni gastroenteritis je najčešći oblik infekcija :

a. salmoneloza minor
b. b.bacilarne dizenterije
c. amebne dizenterije
67. Etološka dijagnoza salmoneloznog trovanja hranom najčešće se postiže na osnovu pozitivnog nalaza:
a. bilikulture
b. koprokulture
c. urinokulture
68. Glavni rezervoar salmonela, izazivača trovanja hranom u prirodi su:

a. čovek
b. životinje
c. insekti
69. Izgled stolica u toku salmoneloznog gastroenteritisa je:

a. sluzavo-krvava
b. tečna bez sluzi i krvi
c. vodenasta, zelenkasata, smrdljiva sa primesama sluzi
70. Najvažnija terapija salmonelozne toksiinfekcije je:

a. simptomatska- nadoknada tečnosti i elektrolita
b. b.antibiotska terapija
c. dijetalna ishrana
71. Uzročnik trbušnog tifusa je:
9
a. Salmonella typhi murium

b. Salmonella typhi
c. Salmonella paratyphi B
72. Trbušni tifus spada u grupu:

a. respiratornih infekcija
b. feko-oralnih infekcija
c. antropozoonoza
73. Serološka reakcija za dijagnozu trbušnog tifusa je:

a. Weil-Felix-ova
b. Widal-ova
c. Paul_Bunell-ova
74. Klasični antibiotici koji se najčešće primenjuju u terapiji trbušnog tifusa su:
a. Pencilin i Gentamicin
b. Ampicilin i Hloramfenikol
c. Eritromicin i Baktrim
75. Antibiotici u terapiji alimentarnih intoksikacija su:

a. neophodni
b. mogu se dati
c. ne daju se
76. U toku bacilarne dizenterije ulceracije se javljaju:

a. na jejunumu
b. na sluznici ileuma
c. na debelom crevu
77. Tipičan izgled stolice u bacilarnoj dizenteriji je :

a. oskudna sluzavo - krvava
b. tečna sluzava
c. kašasta krvava
78. Maksimalna dužina inkubacije kolere je:

a. sedam dana
b. pet dana
c. deset dana
79. Kolera je endemična u :
1
0
a. u Indiji
b. u Kanadi
c. u Evropi
80. Tipičan izled stolice koleričnog bolesnika je :

a. vodenasta bez sluzi
b. sluzavo-krvava
c. fekulentna sluzava
81. U teških bolesnika sa kolerom javlja se :

a. alkaloza
b. metabolička acidoza
c. nema metaboličkog poremećaja
82. Izražena dehidratacija sa hipovolemijskim šokom posebno je karakteristična u klničkoj slici kod:
a. amebne dizenterije
b. salmoneloznog trovanja hranom
c. kolere
83. U terapiji kolere upotreba antibiotika je:

a. obavezna
b. kontraindikovana
c. u pojedinim indikacijama
84. Protiv epidemijske mere kolere su:

a. izolacija bolesnika i nadzor nad osobama iz kontakta
b. nadzor bolesnika u toku bolesti
c. lečenje bolesnika
85. Izazivač bacilarne dizenterije je:

a. Entameba histolitika
b. bakterije roda Salmonela
c. bakterije roda Šigela
86. Makroskopske karakteristike stolice kod bacilarne dizenterije su:

a. zelena, smrdljiva
b. oskudna, krvavo-sluzava
c. obilna, slzavo-vodena
87. »Lažni pozivi» i tenezmi su karakteristične tegobe u kliničkoj slici kod:
1
1
a. salmoneloza minor
b. trbušnog tifusa
c. bacilarne dizenterije
88. Izazivači bacilarne dizenterije su:

a. bakterije iz roda salmonela
b. bakterije iz roda šigela
c. entameba histolitika
89. Primena antibiotika u terapiji bacilarne dizenterije je:

a. obavezna
b. kontraindikovana
c. u pojedinim indikacijama
90. Virusna osipna groznica koja se najčešće javlja je:

a. morbili
b. varicela
c. rubela
91. Inkubacija za varicelu se kreće u rasponu od:

a. 5-10 dana
b. 10-15 dana
c. 10-21 dan
92. Varicela bez komplikacija se po pravilu leči ambulantno, a ne u bolnici zbog:

a. pojave nozokomijalnih infekcija
b. potrebne kućne nege
c. lakšeg oblika bolesti
93. Polimorfizam ospe u toku varicele je posledica:

a. dugotrajne bolesti
b. izbijanja ospe u više naleta
c. lakšeg oblika bolesti
94. Dezinfekcija kože bolesnika razblaženim rastvorom hipermangana je prva mera u redosledu postupaka u
nezi bolesnika kod:
a. morbila
b. skarlatine
c. varicele
1
2
95. Tipičan izgled ospe u toku varicele je:

a. makulopapulozna
b. difuzna
c. polimorfna ospa
96. Bolesnik sa varicelom je zarazan od kraja nkubacije pa do:

a. izbijanja ospe
b. pojave prvih krusti
c. potpunog iščezavanja vezkula i pojave krusti
97. Osnovna simptomatska terapija varicele je:

a. dezinfekcija kože,nega
b. hidratacija
c. antipireza
98. Najčešća teška komplikacija u variceli je:

a. varicelozna pneumonija
b. segmentna bronhopneumonija
c. bakterijska pneumonija
99. Teški oblik varicele (sa komplikacijama) leči se:

a. vidarabinom
b. lamivudinom
c. Aciklovirom
100. Posle preležane varicele virus se:

a. eliminiše iz organizma
b. zadržava u senzitivnim ganglionima
c. virus je neaktivan trajno
101. Herpes zoster je:

a. komplikacija varicele
b. pozni recidiv infekcije virusom VZ
c. superinfekcija virusomVZ
102. Herpes zoster se javlja:

a. u starijih osoba sa hroničnim bolestima
b. u odraslih osoba
c. u male dece
1
3
103. Kožna erupcija u toku herpes zostera zahvata:

a. odgovarajući dermatom sa jedne strane koji je u području inervacije senzitivnog neurona
gangliona kičmene moždine
b. javlja se obostrano
c. javlja se u više dermatoma obostrano
104. Lek izbora za lečenje herpes zostera je:

a. penicilin
b. aciklovir
c. ribavirin
105. Posle preležanog herpes zostera javlja se:

a. polineuritis
b. gubitak senzibiliteta
c. neuralgija u području zahvaćenog dermatoma
106. Za profilaksu infekcije virusom varicele koristi se:

a. gama globulin
b. vakcinu protiv varicele
c. izolacija bolesnika
107. Izgled lica kao «plačna maska» javlja se kod:

a. varicele
b. morbila
c. rubele
108. Koplikove mrlje na bukalnoj sluzokoži, kao karakterističan znak, prethode pojavi ospe:
a. u toku morbila
b. u toku varicele
c. u toku rubele
109. Sigurna dijagnoza rubele postavlja se na osnovu:

a. karakteristične ospe
b. okcipitalne adenopatije
c. nalaza antitela u serumu (anti-rubela IgM)
110. Infektivna mononukleoza je:

a. primarna infekcija EBV
b. reaktivirana latentna infekcija EBV
c. udružena infekcija EBV i streptokoka
1
4
111. Virusi iz grupe herpes virusa (VZV,CMV , EBV, HSV) posle infekcije:
a. eliminišu se iz organizma
b. ostaju u latentnom stanju u odgovarajućim ćelijama
c. uništavaju ih ćelije imunog sistema
112. Infektivna mononukleoza je bolest:

a. male dece
b. adolescenata
c. odraslih osoba
113. Oštećenje jetre u toku inf. mononukleoze je:

a. veoma česta
b. javlja se sporadično
c. ne javlja se uopšte
114. U lečenju mononukleoze osnovna terapija je:

a. simptomatska
b. antibiotska
c. antivirusna
115. Posle preležane infektivne mononukleoze EBV se:

a. eliminiše iz organizma
b. zadržava u latentnom stanju u inficiranim limfocitima
c. ostaje u latentnom stanju u neutrofilnim leukocitima
116. Infektivna mononukleoza se prenosi

a. direktnim kontaktom
b. preko inficiranih prdmeta
c. Fligeovim kapljicama
117. Najčešći oblik infekcije Epstein-Barr virusom je:

a. inaparentna-supklinička infekcija
b. infektivna mononukleoza
c. virusni hepatitis
118. Paul-Bunel reakcija je klasičan test za dijagnozu:

a. leptospiroze
b. infektivne mononukleoze
c. rubele
1
5
119. U toku infektivne mononukleoze u 90% bolesnika nalazi se prolazno oštećenje:

a. miokarda
b. jetre
c. bubrega
120. Ruptura kojeg organa se može javiti kao mehanička komplikacija u toku infektivne mononukleoze:
a. jetre
b. slezine
c. bubrega
121. Primarna infekcija virusima iz grupe Herpes virusa se javlja:

a. u ranom detinjstvu
b. u adolescenata
c. u starijih osoba
122. U lečenju herpes labialis-a i herpes genitalis-a lek izbora je:

a. vidarabin
b. aciklovir
c. ribavirin
123. Infekcija HSV-1 se najčešće prenosi :

a. genitalnim kontaktom
b. oralnim putem
c. nepoznato
124. Za HSV-1 karakteristično je:

a. pojava čestih recidivi
b. pojava samo jednog recidiva
c. nema recidiva
125. Infekcija HSV-2 najčešće se prenosi:

a. polnim putem
b. transplacetarno
c. kapljično
126. Najteža komplikacija u toku infekcije HSV je:

a. polineuritis
b. meningitis
c. encefalitis
1
6
127. Gingivostomatitis je primarna herpes simpleks virusna bolest:

a. adolescenata
b. male dece
c. starih osoba
128. Herpetični panaricijum je česta profesionalna infekcija:

a. ginekologa
b. stomatologa
c. infektologa
129. Preko transfuzija krvi može se preneti infekcija:

a. Herpes simpleks virusom tip 2
b. Citomegalovirusom
c. Adenovirusom
130. U osoba sa transplantiranim organima javlja se infekcija:

a. Citomegalovirusom
b. Adenovirusom
c. Hepatitis E virusom
131. Lajmsku bolest izaziva:

a. Bacillus fuziformis
b. Borellia burdgoferi
c. Bacillus antracis
132. Klinička slika lajmske bolesti prolazi kroz:

a. pet stadijuma
b. tri stadijuma
c. jedan stadijum
133. Lajmsku bolest prenose:

a. komarci
b. krpelji
c. miševi
134. Inicijalna promena u toku Lajmske bolesti je:

a. eritem koji se širi
b. makulopapulozna promena
c. infiltrat sa eritemom
1
7
135. Ako se ne leči eritema migrans (inicijalna promena) mogu se javiti:

a. promene na nervnom sistemu
b. promene na bubrezima
c. promene na jetri
136. Za dokazivanje lajmske bolesti koriste se:

a. biohemijske analize
b. serološki testovi
c. histološke promene na koži
137. Psihomotorni nemir, hidrofobija i hipersalivacija su karakteristični za kliničku sliku:

a. tetanusa
b. besnila
c. botulizma
138. Put širenja besnila je:

a. kontaktni
b. kapljični
c. ingestijom zaraženog mesa
139. Smrtnost kod besnila iznosi:

a. 100%
b. 90%
c. 15%
140. Trihineloza se prenosi preko:

a. vode
b. jaja
c. zaraženog mesa
141. Karakteristični klinički znaci trihinozne infekcije su:

a. bolovi u mišićima, edem lica
b. povraćanje, učestale stolice
c. malaksalost, opstipacija
142. Egzaktna etiološka dijagnoza trihinozne infekcije se postavlja na osnovu:

a. epidemioloških podataka
b. kliničke slike
c. laboratorijskih analiza
1
8
d. histopatološkog pregleda poprečno-prugastih mišića

143. Hronični virusni hepatitis se javlja u toku :

a. infekcije A virusom
b. infekcije E virusom
c. infekcije B virusom
144. Tipičan oblik akutnog virusnog hepatitisa je:

a. ikterični
b. anikterični
c. cubklinički
145. Najčešći klinički oblik akutnog hepatitisa C je >

a. subklinički
b. ikterični
c. produženi oblik
146. Za dijagnozu akutnog virusnog hepatitisa najvažniji biohemijski nalazi su:

a. porast (AST i ALT) transaminaza
b. porast bilirubina u serumu
c. porast alkalne fosfataze
147. Virusni hepatitis A se prenosi:

a. parenteralnim putem
b. fekalno-oralnim putem
c. putem transfuzije krvi
148. Najvažniji put prenošenja hepatitisa B je:

a. kontaktni
b. preko zagađene hrane i vode
c. parenteralni put
149. Intravenski narkomani, zbog rizičnog ponašanja, su često izloženi infekciji virusima:
a. virus hepatitisa A
b. virus hepatitisa C
c. virus hepatitisa E
d. virus hepatitisa B
e. koksaki virus
Zaokruži dva tačna odgovora.
150. Najčešći klinički tok hepatitisa C je:
1
9
a. samoograničavajući tok bolesti do 4 meseca

b. razvoj hroničnog hepatitisa C u preko 80% inficiranih
c. česta pojava fulminantnog hepatitisa
151. Primarni karcinom jetre se javlja u hroničnoj evoluciji bolesti kod:

a. virusnog hepatitisa E
b. virusnog hepatitisa G
c. virusnog hepatitisa B, hepatitisa C
152. Etiološka dijagnoza akutnog virusnog hepatitisa A se postiže:

a. određivanjem antitela u IgM klasi za hepatitis A virus
b. određivanjem IgG antitela za hepatitis A virus
c. određivanjem IgM i IgG antitela
153. Etiološka dijagnoza akutnih virusnih hepatitisa se postiže:

a. serološkim reakcijama
b. izolacijom virusa
c. kliničkim pregledom
154. U toku lečenja akutnog virusnog hepatitisa u akutnoj fazi bolesti zabranjeno je:
a. masnoće životinjskog porekla
b. alkoholna pića
c. meso od ribe
d. belo, posno živinsko meso
e. sveže voće
Zaokruži dva tačna odgovora.
155. Osnovna terapija u lečenju akutnog virusnog hepatitisa je :

a. simptomatska i dijetetski režim
b. antivirusna terapija
c. odmor
156. Hronični virusni hepatitis se javlja u toku infekcije:

a. hepatitis E virusm
b. hepatitis B virusom
c. hepatitis A virusom
157. Za dijagnozu hroničnog virusnog hepatitisa neophodno je:

a. histološki pregled uzorka tkiva jetre
b. AST i ALT
c. serološki nalaz specifičnih antitela prema virusu
2
0
158. Za lečenje hroničnog hepatitisa C primenjuje se:

a. interferon i ribavirin
b. lamivudini vidarabin
c. foskarnet i ribavirin
159. Za lečenje hroničnog hepatitisa B primenjujnje se:

a. Ribavirin
b. Lamivudin
c. Aciklovir
160. Testiranje na infekciju HIV pacijenta se obavlja:

a. uz pristanak pacijenta
b. nije potreban pristanak
c. uz pristanak porodice
161. Virus humane imunodeficijencije pripada familiji:

a. koronavirusa
b. retrovirusa
c. paramiksovirusa
162. Glavna ciljna ćelija na koju deluje HIV je:

a. B limfocit
b. T limfocit
c. monocit
163. Izvor infekcije HIV-om može biti:

a. svaka HIV-om inficirana osoba
b. samo HIV-om inficirane osobe koje su obolele od AIDS-a
c. samo HIV-om inficirane osobe koje su u fazi inkubacije
164. U osnovi HIV infekcije leži:

a. humoralni tip imunodeficijencije
b. ćelijski tip imunodeficijencije
c. oštećenje simpatikusa i parasimpatikusa
165. Jedna od najčešćih oportunističkih infekcija kod HIV inficiranih je:

a. stafilokokna angina
b. pneumocystis carini pneumonija
c. streptokokna pneumonija
2
1
166. Karakteristična oralna manifestacija kod HIV inficiranih je:

a. flegmona poda usne duplje (Angina Ludowici)
b. oralna vlasasta leukoplakija
c. "malinast jezik"
167. Antitela na HIV kod inficiranih, pojavljuju se najčešće:

a. u prvih 7 dana nakon infekcije
b. između 6 nedelja i 6 meseci nakon infekcije
c. posle 6 meseci od infekcije
168. Lek koji se koristi za lečenje Pneumocystis carinii pneumonije kod HIV inficiranih je:
a. Ketokonazol
b. Trimetoprim-sulfametoksazol
c. Ganciklovir
Zaokružititi tačan odgovor.
169. Jedan od najčešćih oportunističkih tumora koji se sreće kod obolelih od AIDS-a je:
a. Ewingov sarkom
b. Wilmsov tumor
c. Kapoši sarkom
Zaokružititi tačan odgovor.
170. Parainfluenca virus tip 1 kod dece najčešće izaziva:

a. krupozni sindrom
b. pneumoniju
c. miokarditis
171. Od antivirusnih lekova, u lečenju SARS-a, najčešće se primenjuje:

a. oseltamivir
b. ribavirin
c. zidovudin
172. Poliovirusi su izrazito:

a. dermatotropni
b. neurotropni
c. pneumotropni
173. Bolesnici sa poliomijelitisom najčešće umiru usled:

a. akutne respiratorne insuficijencije
b. encefalitisa
c. miokarditisa
2
2
174. Poliovirus se iz organizma najduže izlučuje:

a. stolicom
b. urinom
c. nazofaringealnim sekretom
175. Miokarditis najčešće izazivaju?

a. Coxsackie virusi grupe A
b. Coxsackie virusi grupe B
c. ECHO virusi
176. Haemophilus influenzae meningitis se najčešće javlja u uzrastu:

a. 6-9 meseci
b. 6-18 godina
c. iznad 18 godina
177. Pneumokokni meningitis je bolest koja se javlja u svim uzrastima, ali češće kod:
a. dece predškolskog uzrasta
b. odraslih
c. adolescenata
178. U uzrastu novorođenčeta najčešći uzročnik bakterijskih meningitisa je:

a. streptokokus grupe B
b. meningokok
c. pneumokok
179. Prva faza u patogenezi većine bakterijskih meningitisa je:

a. bakterijska kolonizacija nazofarinksa i njihov prolazak kroz mukozne barijere
b. prolazak bakterija kroz hematoencefalnu barijeru
c. prodor bakterija u subarahnoidni prostor.
180. Glavne patoanatomske promene u toku bakterijskih meningitisa se događaju u:

a. subarahnoidnom prostoru
b. epiduralnom prostoru
c. intracerebralno
181. Najbrojniji ćelijski elementi u likvoru tokom bakterijskih meningitisa su:

a. limfociti
b. polimorfonuklearni leukociti
c. makrofagi
2
3
182. Subduralne efuzije se najčešće javljaju kao komplikacija:

a. pneumokoknog meningitisa
b. meningitisa izazvanog H. influence
c. meningokoknog meningitisa
183. Imunosuprimirane osobe (disfunkcija T limfocita) imaju posebno povećan rizik oboljevanja od:
a. listerioznog meningitisa
b. enterobakterijskog meningitisa
c. stafilokoknog meningitisa
184. Za dijagnozu bakterijskih meningitisa najveći značaj ima:

a. kompjuterizovana tomografija mozga
b. lumbalna punkcija (pregled likvora)
c. magnetna rezonanca mozga
185. Koncentracija šećera u likvoru (glikorahija) kod bakterijskih meningitisa je:

a. snižena
b. normalna
c. povećana
186. Etiološka dijagnoza bakterijskih meningitisa počiva na dokazivanju:

a. bakterija u brisu ždrela
b. bakterija u likvoru
c. antibakterijskih antitela u krvi i likvoru
187. Meningealni položaj je kada bolesnik:

a. leži na boku sa zabačenom glavom, savijenim kolenima i laktovima
b. leži na leđima sa rukama u položaju supinacije
c. ne može da sedi u postelji bez oslanjanja na ruke.
188. U slučaju bakterijskih meningitisa sa antibiotskom terapijom treba započeti:

a. odmah po postavljanju dijagnoze (dobijanju gnojnog likvora)
b. nakon izolacije uzročnika iz likvora kultivisanjem
c. po dobijanju rezultata antibiograma
189. U terapiji bakterijskih meningitisa koristi se deksametazon zbog njegovog:

a. antibakterijskog efekta
b. antikonvulzivnog efekta
c. antiinflamacijskog efekta
2
4
190. Petehijalna krvavljenja se često javljaju u toku:

a. tuberkuloznog meningitisa
b. meningokoknog meningitisa
c. pneumokoknog meningitisa
191. Pato-anatomske promene kod TBC meningitisa najčešće se nalaze na:

a. hemisferama mozga
b. bazi mozga
c. moždanim komorama
192. Bazilarni simptomi i znaci se javljaju u kliničkoj slici:

a. meningokoknog meningitisa
b. stafilokoknog meningitisa
c. TBC meningitisa
193. Egzaktna (etiološka) dijagnoza TBC meningitisa može se postaviti:

a. pozitivnom tuberkulinskom probom
b. izolacijom Kohovog bacila iz likvora
c. pozitivnom epidemiološkom anketom
194. Uzročnik velikog kašlja je:

a. Gram-pozitivan bacil Bordetella pertusis
b. Gram-negativan bacil Bordetella parapertusis
c. Gram negativan bacil Bordetella pertusis
195. Lek izbora u lečenju pertussisa je:

a. dovicin
b. ampicilin
c. eritromicin
196. Uzročnik tetanusa, Clostridium tetani je:

a. Gram-negativni anaerobni i sporogeni bacil
b. Gram-pozitivni anaerobni i sporogeni bacil sa peritrihijalnim flagelama
c. Gram-pozitivni anaerobni i asporogeni bacil
197. Prirodni rezervoar bacila tetanusa je:

a. digestivni trakt domaćih i divljih životinja
b. digestivni trakt glodara
c. digestivni trakt zaraženih ljudi
2
5
198. Čovek se zarazi sporama tetanusa:

a. putem kontaminirane hrane i vode
b. kada dospeju u povređeno tkivo gde postoje anaerobni uslovi
c. direktnim kontaktom sa zaraženom životinjom
199. Inkubacija kod tetanusa se definiše kao vreme od:

a. povrede do pojave paroksizmalnih grčeva
b. od pojave trizmusa do pojave paroksizmalnih grčeva
c. od povrede do pojave prve manifestacije bolesti, odnosno trizmusa.
200. Kao lek izbora u uništavanju vegetativnih oblika Costridium tetani u ulaznom mestu primenjuje se:
a. makrolid
b. mebendazol
c. metronidazol
201. Zaštita protiv tetanusa obavezna je za:

a. povređena lica koja nisu vakcinisana
b. povređena lica koja nisu vakcinisana i imaju znake neurointoksikacije
c. sva povređena lica koja nisu vakcinisana ili za koje ne postoji medicinska dokumentacija o
vakcinaciji
202. Osobama koje su redovno vakcinisane protiv tetanusa, a povreda je nastala u prvoj godini nakon
vakcinacije potrebno:
a. samo obraditi ranu
b. pored obrade rane dati jednu „buster” dozu vakcine
c. dati HSAT u dozi od 250 ij i jednu „buster”dozu vakcine
203. Osobama koje su se povredile u periodu posle jedne a manje od deset godina od kompletne
vakcinacije protiv tetanusa, potrebno je dati:
a. HSAT 250 ij
b. jednu „buster”dozu vakcine i HSAT 250 ij
c. samo jednu „buster”dozu vakcine
204. Po definiciji botulzam je:

a. akutna alimentarna intoksikacija izazvana egzotoksinom bakterije Clostridium botulinum
b. akutna infekcija izazvana sporogenom anaerobnom bakterijom Clostridium botulinum
c. akutna neurointoksikacija izazvana egzotoksinom bakterije Clostridium botulinum
205. Prvi neurološki poremećaji koji se javljaju u toku botulizma su:
2
6
a. mioza, pojačano lučenje pljuvačke i strabizam

b. midrijaza, ptoza kapaka, suvoća sluznice usne duplje i diplpija
c. midrijaza, pareza facijalisa i devijacija jezika
206. U terapiji botulizma primenjuju se antibiotici jer oni:

a. uništavaju toksin botulizma
b. sprečavaju nastanak sekundarnih infekcija
c. eliminišu vegetativne oblike bakterija
207. Učestalost oboljevanja od sepse, u poslednje vreme je:

a. smanjena zahvaljujući moćnoj antimikrobnoj terapiji
b. u porastu, posebno u jedinicama intenzivne nege
c. potpuno je iskorenjena zahvaljujući merama asepse i antisepse
208. Septikemija je 
a. prolazno prisustvo bakterija u krvi
b. prisustvo bakterija u krvi koje su sposobne da se razmnožavaju
c. kontaminacija krvi
209. Od navedenih bakterija, jedna je najčešći uzročnik kateterskih infekcija

a. Streptococcus pneumoniae
b. Staphylococcus aureus
c. colli
210. Egzaktna etiološka dijagnoza sepse se postavlja na osnovu:

a. brisa guše
b. hemokulture
c. koprokulture
211. Kauzalna terapija sepse podrazumeva:

a. intravensku rehidrataciju sa vitaminima
b. kortikosteroide
c. antibioterapiju
212. Za sepsu je vrlo karakteristično da se javljaju:

a. hematomi po koži
b. egzanthem
c. metastatska žarišta u organim
2
7
213. U toku sepse povremeno iz žarišta u cirkulaciju dospeva mnoštvo bakterija zbog čega se javljaju
klinički simptomi:
a. bledilo
b. preznojavanje
c. groznica, hiperpireksija
214. Sepsa je teško generalizovano oboljenje koje iziskuje lečenje:

a. ambulantno u domu zdravlja
b. u svakoj bolnici opšteg tipa
c. u jedinici intenzivne nege
215. Pre primene antibiotika u lečenju sepse neophodno je uzeti:

a. bris guše
b. 2-3 hemokulture
c. punktat kostne srži
216. Nepovoljan tok akutne sepse vodi ka pogoršanju stanja bolesti i javlja se:
a. hronična sepsa
b. septični šok
c. insuficijencija kože
217. Ulazna mesta preko kojih leptospire prodiru u organizam su:

a. koža
b. genitalni trakt
c. digestivni trakt
218. Lek izbora u lečenju leptospirozne infekcije je:

a. penicillin
b. hinoloni
c. makrolidi
219. Najteži oblik leptospirozne infekcije je:

a. miokarditisni
b. meningitični
c. Weilova bolest
220. Normalan izgled likvora je:

a. mutan
b. krvav
c. bistar
2
8
221. Glikorahija normalnog likvora iznosi:

a. 1/2 - 2/3 glikemije u serumu
b. isto kao u serumu
c. više nego u serumu
222. Normalan likvor sadrži:

a. do 5 ćelijskih elemenata
b. više od 20 ćelijskih elemenata
c. oko 100 ćelijskih elemenata
223. Osnovni patogenetski supstrat kod virusnog encefalitisa je:

a. ishemija mozga
b. edem mozga
c. krvavljenje u mozgu
224. U terapiji virusnih encefalitisa najvažnija je:

a. antibioterapija
b. antiedemska terapija
c. simptomatska terapija
225. Najniža glikorahija je kod:

a. virusnih meningoencefalitisa
b. bakterijskih meningoencefalitisa
c. TBC meningoencefalitisa
226. Virusi, najčešći uzročnici meningoencefalitisa su:

a. enterovirusi
b. herpes virusi
c. rubella virus
227. Najčešći uzročnici intrauterinih infekcija su:

a. virusi
b. bakterije
c. rikecije
228. Najčešći parazit koji može izazvati oštećenje ploda je:

a. Balantidium colli
b. Toxoplasma gondii
c. Tenia saginata
2
9
229. Opasnost od oštećenja ploda virusom rubelle postoji kod:

a. trudnica koje su u detinjstvu preležale rubellu
b. trudnica koje su se vakcinisale rubella vakcinom
c. trudnica koje u trudnoći dobiju rubella infekciju
230. Koji tip herpes simpleks virusne infekcije majke može dati oštećenje ploda?
a. majka boluje od herpes labialisa
b. majka boluje od herpes simpleks encefalitisa
c. majka boluje od genitalne herpetične infekcije
231. U našoj zemlji i Evropi prisutne su hemoragijske groznice:

a. Ebola
b. Lassa
c. Krimska-Kongo i hemoragijska groznica sa bubrežnim sindromom
232. Rezervoari virusa hemoragijske groznice sa bubrežnim sindromom su:

a. mišoliki glodari
b. ovce i koze
c. krpelji
233. Akutna hemodijaliza kao terapijska mera je spasonosna za teške bolesnike sa hemoragijskom
groznicom:
a. Krimska-Kongo
b. Papatači
c. Hemoragijska groznica sa bubrežnim sindromom
234. Izolacija bolesnika je neophodna zbog interhumanog prenošenja bolesti kod:

a. Krimske-Kongo hemoragijske groznice
b. Borelioze
c. Leptospiroze
3
0

VMSbankapitanjasredjeno

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

VMSbankapitanjasredjeno

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

NJEGA U INFEKTIVNIM BOLESTIMA I

1. Po definiciji infekcija označava:

2. Inaparentne infekcije protiču:

3. Latentne infekcije su:

4. Sekundarne infekcije nastaju:

5. Akutne infekcije imaju:

6. Mešovite infekcije su infekcije izazvane:

7. Težina infektivne bolesti je direktno srazmerna:

10. Infektivna doza predstavlja:

11. Izvor infekcije može biti:

12. Virusi se razmnožavaju:

13. Endotoksini su lipopolisaharidi koji se nalaze u ćelijskom zidu:

14. Inkubacija je period koji protekne od:

15. Indeks kontagioznosti predstavlja:

Zaokruži tačan odgovor.

16. Specifičnu zaštitu od infektivnih uzročnika organizam ostvaruje putem:

17. Glavne ćelije imunskog sistema su:

18. Temperatura je:

19. Patognomoničan simptom je:

20. Subfebrilne temperature su temperature:

21. Kod intermitentnih temperatura, dnevne oscilacije su:

22. Simptomatska terapija podrazumeva:

23. Povećan broj leukocita uglavnom nalazimo kod.

Zaokruži tačan odgovor.

24. Smanjen broj leukocita uglvanom nalazimo kod:

25. Virusi se mogu kultivisati na:

26. Serološke reakcije nam služe za:

27. Seroterapija podrazumeva primenu:

28. Kauzalna terapija podrazumeva:

29. Antibiotici deluju isključivo na:

30. Virusne respiratorne infekcije se prenose:

31. Influenca se u Evropi najčešće javlja:

Zaokruži tačan odgovor.

32. Uzročnik epidemija i pandemija je:

33. Ptičji grip se prenosi:

34. Influenca bez komplikacija traje:

35. Imunitet posle preležanog gripa je:

36. Između pojedinih tipova i podtipova virusa influence:

37. U kliničkoj slici gripa dominiraju:

38. Najvažnija mera u suzbijanju influence je:

39. Površinski antigeni virusa influence su:

40. Vakcinalna profilaksa gripa se sprovodi:

41. Antivirusni lek protiv influence je :

42. Pandemija gripa izazvana virusom gripa tip A javlja se:

43. Antigen nosilac virulencije beta hemolitičkog streptokoka grupe A :

44. Najznačajnija infekcija streptokoka u mladih osoba je:

45. Beta hemolitički streptokok grupe A poseduje:

46. Toksoalergijska komplikacija u toku streptokokne infekcije je:

47. Lek izbora za lečenje akutnih streptokoknih infekcija je:

48. Pojava egzantema u toku šarlaha nastaje zbog delovanja:

49. Egzantem kod šarlaha ima osobine:

50. Koža u osipnom stadijumu skarlatine je:

51. Posle povlačenja ospe kod šarlaha na koži se javlja:

54. Krupno-lamelozno perutanje dlanova i tabana se javlja u toku:

55. Ospa u toku skarlatine se javlja:

56. Erizipel je najčešća infekcija :

57. Posle prve epizode erizipela na licu imunitet je:

58. Stafilokok je čest uzročnik:

59. Bitna osobina stafilokokusa aureusa je:

60. Stafilokoke su česti uzročnici:

61. Težak oblik stafilokoke infekcije je:

62. Najkraća inkubacija bolesti je:

63. Enterotoksin stafilokoka (uzročnik alimentarne intoksikacije)je:

64. U toku alimentarne intoksikacije dominantan klinički simptom je: