papasukin at papasukin ko kayo
Hindi Ninyo Ako Matatakasan
November 23, 2015 by plumaatpapel ni Rogelio L.
Ordonez
(Tula)
hindi ninyo ako matatakasan
magtago man kayo sa pinakasulok ng mundo
manirahan man kayo sa mga igloo
o sa mga lugar na iniiwasan ng tao
hindi ninyo ako matatakasan
naglulublob man kayo sa kayamanan
nagtatampisaw man kayo sa kapangyarihan
nakokoronahan man kayo ng katalinuhan
hindi ninyo maikukubli inyong katawan
kahit sa inyong tierra incognita
sa ayaw man ninyo o gusto
dadalawin at dadalawin ko kayo
lalo na kung mga oras na wala sa hinagap
ninyo.
hindi ninyo ako matatakasan
at hindi ninyo ako mahahadlangan
naka-kanyon man mga guwardiya ninyo
malalaki man mabagsik ninyong mga aso
sa napapaderan ninyong mga mansiyon at
palasyo
sa inyong maringal na tierra inmaculada
kadluan ng makukulay ninyong mga alaala
at sagad-langit kayong magdarasal
makulimlim man ang umaga
naninimdim man ang dapithapon
at nagdarasal ang gaplatong buwan
sa pagyakap ng itim na mga ulap sa kalawakan
dadalawin at dadalawin ko kayo.
oo, maraming paraan ang pagdalaw ko
at hindi ninyo ako matatakasan
nasa tuktok ako ng marahas na tsunami sa
dalampasigan
nasa haplit ako ng kidlat sa inyong katawan
nasa alimpuyo ako ng habagat sa inyong
bakuran
nasa singasing ako ng punglo sa karimlan
nasa ragasa ako ng mga sasakyan sa
lansangan
nasa sumasambulat na mga bomba’t granada
ako sa digmaan
naririyan ako, oo, naririyan ako
sa lahat ng lugar at sa lahat ng bagay
at hinding-hindi ninyo ako matatakasan
ikaw na palalo at gahaman
ikaw na patron ng kasamaan
ikaw na berdugo ng sambayanan.
oo, hinding-hindi ninyo ako matatakasan
at kapag nasamyo na ninyo halimuyak ng
aking hininga
hindi ninyo maiiwasang manambitan
maninikluhod sa lahat ng santo’t santa sa
kalangitan
ngunit walang makaririnig ng inyong tagulaylay
hindi kayo tutulungan ng sinumang
pinakamakapangyarihan
upang hadlangan pagdalaw ko sa inyo
upang kayo’y tulungang matakasan ako
huwag kayong hangal, anak kayo ng buwaya’t
kabayo
aali-aligid lamang akong lagi sa inyo
ako, akong pinipilit ninyong takasan
ako, ako, ang di ninyo matatakasang
kamatayan!
Ayoko Nang Makita Ang
Mga Putang’na!
December 26, 2009 by plumaatpapel ni Rogelio
L. Ordonez
(Tula)
sana’y di na magsalubong ang aming landas
sa bangketa man ng raon at avenida
lalo na sa lansangan ng protesta
at liwasan ng progresibong mga ideya
sana’y di na muling magkasalo
sa mesa ng ideolohiya
at pag-usapan pa ang pambansang katubusan
o dignidad ng masang sambayanan
ayoko nang makita ang mga putang’na!
ayoko na silang makita
silang matapang na mandirigma
sa panahon ng diktadura
silang nangalandakan ng pagkalinga sa masa
silang pambansang pagbabago ang ninasa
silang noo’y nakibaka
pero ngayong makaamoy
ng limpak-limpak na kuwarta
lahat-lahat ay ibinasura
naging tagapagtaguyod pa
ng inhustisya’t pagsasamantala
sa balintuna’t inuuod na sistema
arogante na kung magsiporma
akala mundo’y kanila na
gayong lalamunin din sila ng lupa
o sa krematoryo’y gawing abo na.
ayoko nang makita ang mga putang’na
ano pa ang karapatan nila
kundi bolahin na lamang ang masa?
magkunwaring may paninindigan pa
umastang prinsipyo’y di lumuluhod sa pera?
ang mga putang’na
ngayo’y mandurugas pa
tindero ng kasinungalingan
sa palengke ng lipunan
para makapanlinlang
sa busabos na masang sambayanan
bentador pa ng pambansang kapakanan
sa pasilyo ng kapangyarihan
magkamal lamang ng grasya’t yaman
kahit mabuhay sa kahihiyan.
ayoko nang makita ang mga putang’na
baka tumalim ang dila
biyakin mga dibdib nila’t tiyan
tadtarin ang atay at puso
paluwain ang bituka
dukitin ang mga mata
putulin ang mga kamay at paa
ataduhin ang mga bangkay
ipataba sa palay
o isabog sa lupang binaog
ng mga alagad ng pambubusabos.
ayoko na silang makita, ayoko na…
maglalagablab lamang ang utak
susulak ang dugo sa mga ugat
babaligtad ang sikmura
sa alingasaw ng katawan nila
di ko sila matatagalang pagmasdan
o kahit sulyapan man lamang
mga huwad na makabayan
mga kampon ng kasakiman
mga manlilinlang
kuwarta lamang pala ang katapat
ng kanilang yabang at paninindigan.
ayoko nang makita ang mga putang’na
lalamunin din sila ng lupa
o sa krematoryo’y maging abo na
magbabanyuhay pa rin ang pag-asa ng masa
sa patuloy na pakikibaka
hanggang lipuna’y mabago na
mapairal tunay na hustisya’t demokrasya
mapupulbos din ang uring mapagsamantala
ang mga putang’na!
PANATANG
MAKABAYAD
July 20, 2015 by plumaatpapel ni Rogelio L.
Ordonez
(panunumpa sa tungkulin ng mga pulitikong
kawatan)
iniibig ko ang pilipinas
aking lupang ninanakawan
tahanan ng mga kauri kong kawatan
pinahihintulutan akong magnakaw
magpakailanman
upang maging mayaman, makapangyarihan at
mapanlinlang.
dahil mahal ko ang aking kapakanan
susuwayin ko ang mga batas
at lagi kong pangangalagaan ang aking
lukbutan. sa lansangan ng rio de janeiro mabining pagmumumog

tatalikuran ko ang mga adhikaing marangal upang muling busbusin ng mga damong nakayukayok

kahit magdusa’y masang sambayanan. ng matalas na kutsilyo sa umusbong na mga hamog

buong sigasig akong magsisikap sinapupunang pinahirapan o masuyong darantayan pa

na maragdagan pa ang aking kayamanan ng banta ng kamatayan ng naglalagos na sikat ng araw

kahit ikamatay ng aking nasasakupan. bituka’y muling puputulan sa ulilang bintanang salamin

sa aking buong buhay sa panunungkulan obaryo’y inalis na noon pa man mukhang nangulimlim

tatalikuran ko ang karangalan upang hininga’y di ulilahin at mga matang lumalim

at magsisikap akong maging ganap na tulisan ng pagaspas ng amihan sa pagsisid sa dagat ng mga alaala

sa isip, sa salita, at sa gawa sa la tierra pobrezang sa pagsalunga sa mga burol at sabana

para sa pananatili ng aking kasakiman. ginutay ang pusong iwanan at pagmamartsa sa lansangan ng mendiola

kasihan at pagpalain nawa ako ni satanas! at ngayon sa piling ng masang pinakasisinta

sa sumisikdong kamalayan o, maria magdala

Maria Magdala: Di Mamamatay na
Talahib ng Alaala muli’t muling binabalikan akong itinuring mong ama

August 28, 2011 by plumaatpapel ni Rogelio L. lupaing lunduyan ng pagmamahal ngayo’y pinapalakol ang dibdib

Ordonez at kahit sa pangarap man lamang nilalaslas ng labaha ang isip

madugtungan ang pakikilaban nakabilanggo yaring tinig

(Tula)
at matanglawan ng bilyong bituin di madakma sa mailap na hangin

dinadalaw ka ngayon, maria banal na laya’t adhika hinahabol na bawat salita’t talata

ng mga aninong walang mukha ng masang alipin ng dusa’t dalita maipadama man lamang

ng mga nilikhang walang letra sa lipunang walang patumangga sa katawan mong lupa

mga bibig at mata sa pagsalaula sa buhay ng dukha. tagulaylay ng pagsinta

sa silid ng heringgilya nang sabihin mo, maria sa magiting na kasama!

ng medisina at gasa hanggang nobiyembre na lamang oo, maria magdala

itinaboy ka ng hangin ang lagaslas ng hininga naiparating mo na sa akin

mulang brumm sa belgium at walang katiyakan sagradong mga mithiin at habilin

hanggang sa lagunlong kung kinabukasa’y ngingiti pa inilululan sa mga pakpak ng langay-langayan

ng humihiyaw na mga tambol o masisilayan pa isinisigaw ng ragasa ng alon sa dalampasigan

pinaiilanlang ng sipol ng hangin sa kagubatan di ako manunulat di ako manunulat

pakiusap mo’y gaya ng dinadakila sa mga aklat kompositor lamang ako

huwag na huwag kang kalilimutan o sinusuob ng papuri’t pabango ng mga notang naglulunoy sa pandinig

ng mga nakadaop-palad at kaibigan sa maluningning na entablado hikbi ng mga ina

maglakbay ka man sa kawalang-hanggan simple lamang akong taga-tala daing ng may pulmonyang amang

paano ka malilimutan ng reyalidad ng lipunang balintuna di makatikim ni aspirina

ng mga kinalinga’t dinamayan taga-salaysay ng marawal na buhay himutok ng naulilang

silang iyong ipinakipaglaban ng alipin ng kawalang-katarungan di makabili ni kabaong na palotsina

dinudusta nilang kapakanan ng ibinayubay ng pagsasamantala lagunlong ng napilipit na bituka

silang katalik ng puso mong nagmamahal sa kalbaryo ng luha’t dusa lagutok ng mga buto sa pabrika

silang mga kayakap sa gabi ng paglalamay? ng mga karapatan at dignidad kalantog ng tinuklap na mga yero

o, maria magdala pamunas lamang sa puwit at paa kalabog ng ginibang bahay

isa ka sa talahib ng aming mga alaala sa dambana ng mga hari sa gilid ng mabahong estero

sunugin man nang sunugin at patayin sa pulitika’t ekonomiya. singasing ng hininga

muling uusbong sa lupain ng inhustisya di ako makata ng pawisang magsasaka

muli’t muling iindak at mamumulaklak sadya lamang matabil ang dila sa kabukirang di kanya

saanman dumaramba pinagtatagni-tagni ang mga salita hagulhol ng mga batang

pagsasamantala laban sa imbing mga diyus-diyosang nakalupasay sa bangketa

sa lugaming buhay ng masa sugapang nandarambong ng pondo ng bayan tagulaylay ng mga sawimpalad

oo, tulad mo, maria magdala silang dambuhalang tulisang saanman naghahari’y inhustisya.

ang walang kamatayang talahib nakamaskarang makabayan di ako manunulat

ng aming mga alaala! sa palasyo ng kalunsuran pintor lamang ako ng mga larawang

laging isinasadlak masang sambayanan nagnanaknak sa alaala

Di Ako Manunulat
sa kahimahimagsik na karalitaan iginuguhit ng pinsel sa lona
July 29, 2012 by plumaatpapel ni Rogelio L. Ordonez
laging ibinibenta’y kapakanang-bayan sa pamamagitan ng pulang pintura
(Tula) mahimod lamang pundilyo’t tumbong nakasusukang mga eksena

ng dayuhang mga panginoong sa sinisintang la tierra pobreza

pakialamero sa pambansang kasarinlan. inuuod na mga bisig

inaanay na mga dibdib kundi bulsa’t sikmura nila buong giliw na samyuin

nagdurugong mga bituka ang tanging mabundat! amoy monosidyo man ng mga tambutso

mga tiyang sinasaksak o anghit ng daragsang milyong deboto

Sa Enero 15, 2015 (sa pagdalaw ni
mga mukhang nilalaplap Jorge Mario Bergoglio — Papa huwag kang ngumiwi, impakto

inaatadong katawang hubo’t hubad Francis ba o Kiko?) tanda iyan ng kawalang-galang

di nahilamusan ng dignidad January 10, 2015 by plumaatpapel ni Rogelio L. basta maghosana sa kaitaasan

samantalang nilalaklak Ordonez purihin ang kanyang kamahalan

dugo ng maralita (papa francis ba o kiko?)

(Tula)
at pinagpipistahan maging akong ereheng naturingan
pagsayad na pagsayad
sa mesa ng kapangyarihan dahil di naniniwala sa mga ritwal
ng mga paa sa lupa
ng iilang pinagpala ng mga sakristan at pari sa simbahan
sa lupain ng mga indio
sinangkutsang buto’t laman sa paulit-ulit na pagrorosaryo
sa enero 15, 2015
inadobong puso’t atay minemorya’t pare-parehong mga dasal
ni jorge mario bergoglio
sinitsarong bituka’t balat ngayo’y ganap na nagpupugay, humahanga
(papa francis ba o kiko?)
tinapyas na mga ilong sa mga salitang kanyang binitiwan
huwag kang bastos, impakto
dinukit na mga mata sumanib yata puso’t isipan
kung maaari’y lumuhod ka
ng sambayanang masa. ni karl marx sa kanyang kamahalan
sa maruming lupa
di ako manunulat (papa francis ba o kiko?)
mag-antanda at magpatirapa
di ako makata kaya simbahan, sabi niya. dapat kalingain
siilin ng halik
taga-tala lamang ako mga sawimpalad at maralita
maalikabok o maputik na kalsada
taga-salaysay lamang ako at sumpain daw nawa’t kabakahin
maaaring taglay ng kanyang talampakan
kompositor lamang ako iilang dorobong diyus-diyosang
isang libo’t isang laksang orasyon
pintor lamang ako namamayagpag sa bulok na lipunan
at milagrong magpapalaya sa iyo
at mang-aawit lamang ako silang mapagkunwaring mga santo’t santa
sa karalitaan, inhustisya’t kaalipinan
ng kahimahimagsik na reyalidad sa mga pabrika’t empresa
kapag iniwasiwas niya kanyang mga kamay
sa ninananang lipunang at asyenda ng pagsasamantala
(papa francis ba o kiko?)
walang urbanidad ni dignidad silang mga mandarambong sa burukrasya
singhutin mo ang hangin
dahil sa iilang walang hinahangad silang mga hari-hariang walang kabusugan
sa pawis at dugo ng masang sambayanan malay mo, impakto akong erehe mong anak

silang patuloy na taliba ng inhustisya baka may milagro nga buong pagpapakumbabang humihingi ng tawad

at naglulublob sa pambansang yaman kahit maging si padre burgos ay di naniwala mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa

at saganang grasyang basta mag-antanda at magdasal patawarin anak mong nagkasala

mula diumano sa poong maykapal huwag kang bastos, malay mo, impakto baka kapag nagmisa

isinabog niya sa lupa’t umaapaw baka paglisan ni jorge mario bergoglio si papa francis sa luneta

sa di matingkalang habag at pagmamahal (papa francis ba o kiko?) ni hindi ko masulyapan man lamang

para dapat sa lahat niyang nilalang. sa binaog na lupain ng mga indio kumikinang niyang tiara

huwag kang bastos, impakto libre nang pabinyag, pakasal, pamisa tiyak na guguwardiyahan siya

erehe ka man o demonyo sa lahat ng simbahan nila ng mga impaktito’t impaktita

baka tainga mo’y pungusin at libre na rin mga maralita ng umaalingasaw na burukrasya

ng matapang na si san pedro para makatikim kahit aspirina gayunpaman, papa francis o kiko

anghel de la guardia sa mamahaling ospital nila servus servorum dei

ni jorge mario bergoglio at makapag-aral na rin sa wakas hosana in excelsis

(papa francis ba o kiko?) anak ni juanang basa’t pedrong tigas benedictus qui venit

sit laus plena sa pangmayamang paaralan nila in nomine domini

sit sonora hanggang makatapos sa kolehiyo purihin ka ng inaliping mga indio

sit jucunda upang si demonyitong juan at pobresitang sa mahigit na tatlong dantaon

sit decora petra at alipin pa rin nga hanggang ngayon.

basta mag-antanda at magdasal di lumaking gago’t tanga o, diyos ni abraham…

baka umulan ng kanin at litson sa kalsada at may kahanga-hangang talino na’t mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa

mapuno ng puto seko’t puto bungbong maaaring makihalubilo’t makipagtsismisan (papa francis ba o kiko?)

mga barungbarong sa canal de la reina sa nagbabanal-banalang alta sosyedad patawarin anak mong nagkasala

bumaha ng bigas at de lata at makipagdaupang-palad, makipagngitian pagtitiisan ko na lamang titigan

sa mga dampa sa mga nayon ng pangamba sa mga santo-santita’t patron sa bote ng hinebra ng la tondena

at di dalawin ng bagyo’t kalamidad ng hitik sa ipokrisyang urbanidad at moralidad. sa restawran ni chekwa sa ermita

nananangis na mga lugar ngunit, ngayon pa lamang… iyong anghel de la guardia

ng lungkot at kawalang-pag-asa. diyos ama, diyos anak, diyosa espiritu santa michaelem archangelum
nakaamba kumikislap na espada sa kanto ng elizondo sumasabit pa sa mga estribo

sa plato ng pulutang kambing naghihintay mong bunsong apo sa mga sasakya’y nakikipagpatintero

may bendita ng ketsap papa sa nakaluhod na barungbarong ngayo’y kapwa lolo na tayo.

diyos ama, diyos anak, diyosa espiritu santa sa gilid ng mabahong estero? natutulog pa rin nazarenong itim

mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa ostiya na lamang kaya ang iuwi mo sa loob ng eskaparateng salamin.

patawarin anak mong nagkasala sagana sa altar ni padre san pedro ilang dupikal na ba ng batingaw, lolo hugo

dalangin ko na lamang sa tuwi-tuwina sabawan ang kanin ng agua bendita sa pandinig mo’y umalingawngaw?

sumanib nawang ganap sa katauhan mo baka maglasang kalderetang tupa ilang himno’t salmo na ba ang nagpasayaw

kamahal-mahalang jorge mario bergoglio sa bibig ng namayat lumuluhang sinta sa utak mong humihiyaw?

(papa francis ba o kiko?) natutulog pa rin nazarenong itim sigarilyo, sigarilyo kayo diyan!

marangal at mapagmahal na puso’t diwa sa loob ng eskaparateng salamin. bawal mang hithitin sa maraming lugar…

ng idolo naming milyong maralita gaygayin mo man, lolo hugo pero usok ng tambutso ng mga sasakyan

sa lupain ng dalita’t dusa mulang bibig ng r. hidalgo di lason sa hungkag na tiyan

si karl marx na lalaging dakila hanggang dibdib ng bilibid viejo sa kauri nating laging nagkakalkal

sa mata naming busabos at timawa wala kang matatalisod ni piso ng grasyang mula raw sa poong maykapal

sa pagsasamantala’t inhustisya walang pandesal mula sa langit paano pakakainin apong naghihintay?

ng iilang diumano’y pinagpala walang lugaw sa pondang maanghit natutulog pa rin nazarenong itim

sa lipunang lubhang balintuna! sa paa mo’y biglang hahaplit… sa loob ng eskaparateng salamin.

sigarilyo ng mga sugapang gaya ko anong malay natin, lolo hugo

magpapakislap sa mata mo, lolo hugo. baka sa wakas magising din

Natutulog Pa Rin Nazarenong Itim
natutulog pa rin nazarenong itim sa pagkakahimlay nazarenong negro
September 14, 2011 by plumaatpapel ni Rogelio L.
sa loob ng eskaparateng salamin. sa yakap at halik ng milyong deboto
Ordonez
ilang dekada na ba, lolo hugo baka biglang bumangon din

(Tula) nagtitinda ka ng tingi-tinging sigarilyo? sa dasal at misa ni padre san pedro

ilang kahang sigarilyo, lolo hugo nagtagpo na tayo sa plaza miranda espada’y hawakan

sa maghapo’y kailangang ibenta mo sa maalab, madugong mga protesta putulin ang ulo

para maibili ng pansit-gisado sa panahon ng malagim na diktadura ng mga ganid sa mga palasyo

sa restawran ni be ho mabulas ka noong gaya ko

busbusin ang tiyan ng mga impakto

upang grasya nati’y di nila masolo.

natutulog pa rin nazarenong itim

sa loob ng eskaparateng salamin.

malay natin, lolo hugo

kapag nagising negrong nazareno

itataas natin ang kalis ng dugo

bendisyon ng tabak at koro ng bomba

iparirinig natin sa mga asyenda

sa mga empresa at mga pabrika

sa naglumot na kuta ng inhustisya

prusisyon ng masa’y agad huhugos

palalayain ang uring busabos!

oo, lolo hugo

kapag nagising negrong nazareno

di ka na magtitinda ng sigarilyo

litson adobo’t asado iuuwi mo

sa pinakasisintang bunsong apo

pero, sa ngayon, lolo hugo…

natutulog pa rin nazarenong itim

sa loob ng eskaparateng salamin.