Ang Mabuting Aral

ni: Tess C. Alikpala

Ako’y nakabasa ng isang kaisipan,

Sa banal na aklat na kasulatan,

Ang nagpapakataas ay ilalaglag diyan

At ang mabababa’y itataas naman.

Huwag mong daanin sa boses na sigaw

Ang liwanag na gusto mong matanaw,

Baka maibulid ka ng mga alingawngaw,

At ng mga tinig na pumapaibabaw.

Isipin sa tuwina ang kalalabasan

Ng salita at tinig na ipadadaan,

Sapagkat malayo sa katotohanan,

Mga binigkas ay kasinungalingan.

Maging mapanuri sa buhay na ito,

Hindi laging tama ang mga nasa diyaryo,

Huwag maniniwala baka lang malito,

At mapapunta sa apoy ng impiyerno!

May ligayang hatid ang mga nababasa

Kung totoo at laging nasa tunay ang nasa,

Ngunit nakakatulig kung wala namang kwenta,

Puro paninira at laging disgrasya.

Salat sa unawa at katotohanan

Ang likhang-isip ay likhang garapalan,

Huwag gumamit ng ibang nilalang

Wala naman silang dito’y kinalaman.

Kung makakasagasa ng tao sa kalye,

Huwag nang ituloy, mga pasakalye,

Mabuti lang sana kung mga diskarte

Ang masasagasaan ay malagkit na tae.

Pero itong kaganapan ay nakasakit

Ng damdaming mainam dito sa malapit,

Kaya nag-alsa ang ugat sa leeg,

Wala kasi sa linya ang iyong mga hirit.

Sana’y magising at huwag pumalaboy,

Huwag maging hangal na tila sa baboy,

Dapat ay hindi na lamang itinuloy,

Ngayon lumabas ang pagiging abnoy.

Naging ganito rin ang naging kapalaran

Pero inamin ang mga kasalanan,

Kaya silang dati’y nagi kong kalaban,

Ngayon kami’y isa na nagmamahalan.

Kaya bukas sa iyong paggising,

Ang dasal ko at mga panalangin,

Magising kang tunay sa pagkakahimbing,

Huwag tumulad sa isang kambing!