Philippine Gay Culture: Binabae to Bakla, Silahis to MSM

Ang kabatiran na mayroong kultura ng mga bakla sa Pilipinas ay isang kaalaman na hindi

na bago sa atin. Sa bansang Pilipinas, marami ang makikitang bakla. Sikat sila sa mga katangian

nila tulad ng pagpapatawa, pagkembot habang naglalakad, at pagkaway kaway na animo silaý

mga artista Garcia (1996). Mayroon din silang mga haunt o mga lugar kung saan sila

nagtitipontipon. Sa mga mall, sa loob ng eskwelahan, at sa mga beauty parlor. Ang mga bakla ay

kilala sa pagiging kikay. Sinusubukan nilang magmukhang babae kahit na alam nilang hindi sila

babae, tulad ng mga impersonator sa sikat na palabas na “Super SiReyna1” sa Eat Bulaga. Hindi

na bago sa mga Pilipino ang makita na ang mga bakla ay may kagustuhang maging tunay na

babae at magkaroon ng tunay na lalaking kasintahan. Pero ano nga ba ang kultura ng mga bakla

sa Pilipinas?

“For (a) culture (that) may be and almost always is a response to domination, although to say

that it necessarily becomes subversive and clandestine would not be very accurate either.

Especially not in the case of our local gay culture, which is arguably a response to the dominant

heterosexual and macho dispensation, but it is not for this reason necessarily driven

underground to become completely ulterior or subaltern, for indeed, just a cursory look reveals

that it is pretty flagrant and mainstream hereabouts!” Garcia (1996)

Ang katotohanan na ang mga transvestites at mga female impersonators ay puwedeng

maging mga komedyante at entertainer sa ating bansa, maaring maglakad sa mga kalsada na

hindi napapahamak at ang katotohanan na lahat tayo ay may kakilalang kahit isang baklang

1:
Ang palabas na SuperSiReyna ay unang ipinalabas sa Eat Bulaga noong 1995. Isa itong palabas kung
saan nagtatagisan sa pagandahan, pagalingan at patalinuhan ang mga bakla.
manicurista, nagtitinda sa palengke, o mananahi ng damit sa ating mga tahimik at ordinaryong

buhay ay patunay na ang mga bakla ay hindi kinokondena sa ating komunidad.

“In fact, we may even venture to say that Philippine gay culture is, for the most part, self-

expression rather the societal ascription.” Garcia (1996)

Ngunit hindi maipagkakaila na nagkakaroon ng oppression sa mga Pilipinong Bakla. Ayon kay

Garcia:

“Nonetheless, in the case of Filipino gays, it’s undeniable that oppression does exist, and it’s

existence bids us now to study it assiduously, in order to uncover the intricacy of it’s inner

mechanisms, and to unpack these from the inside out, up to the point of critically “voiding”

them.

Reference:

Garcia, J. (1996). Philippine Gay Culture: Binabae to Bakla, Silahis to MSM. University of the Philippines

Press.