กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา

Final Aw �� / Daifuku.
indd 1 25/3/2562 BE 20:05

กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา
虚像の道化師
ฮิงาชิโนะ เคโงะ เขียน
สุรีรัตน์ งามสง่าพงษ์, วิลาสินี สาโรวาท แปล
KYOZOU NO DOUKESHI by HIGASHINO Keigo
Copyright © 2015 HIGASHINO Keigo
All rights reserved.
Original Japanese edition published by Bungeishunju Ltd., Japan in 2015.
Thai translation rights in Thailand reserved by Booktime Co., Ltd.
under the license granted by HIGASHINO Keigo arranged with Bungeishunju Ltd., Japan
through Japan UNI Agency, Inc., Tokyo and Arika Interrights Agency, Bangkok
พิมพ์ครั้งที่ 1 เมษายน 2562
จัดพิมพ์โดย สำ�นักพิมพ์ ไดฟุกุ ในเครือ บริษัท ไดฟุกุ ครีเอเตอร์ จำ�กัด
ISBN 978-616-448-017-9
เคโงะ, ฮิงาชิโนะ.
กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา.-- กรุงเทพฯ : ไดฟุกุ ครีเอเตอร์, 2562.
368 หน้า.
1. นวนิยายญี่ปุ่น. I. สุรีรัตน์ งามสง่าพงษ์, ผู้แปล. II. วิลาสินี สาโรวาท, ผู้แปลร่วม.
III. ชื่อเรื่อง.
895.63
ISBN 978-616-448-017-9
ประธานกรรมการบริหาร จินตนา เฉลิมชัยกิจ

ผู้จัดการสำ�นักพิมพ์ อลีน เฉลิมชัยกิจ
ที่ปรึกษา ลัลตรา วรสุมาวงษ์ นิวะบะระ
บรรณาธิการบริหาร วรุตม์ ทองเชื้อ
บรรณาธิการต้นฉบับแปล ทินภาส พาหะนิชย์
บรรณาธิการเล่ม นันทวัชน์ สกลกูล
บรรณาธิการประสานงาน Wonsuk28
ออกแบบปกฉบับภาษาไทย ณัฐพงษ์ ภาคีแพทย์
ศิลปกรรม Vinussa
พิสูจน์อักษร บุญญาพร ไพรศรี
ฝ่ายการตลาด อัคคณัฐ ชุมนุม
ฝ่ายขาย มนัญชยา ศิริวงษ์
ฝ่ายประสานงานโรงพิมพ์ สุรินทร์ บูระณา
จัดจำ�หน่ายโดย สายส่งสุขภาพใจ บริษัท บุ๊ค ไทม์ จำ�กัด
214 ซ.พระรามที่ 2 ซอย 38 แขวงบางมด เขตจอมทอง
กทม. 10150
โทรศัพท์: 024152621, 024156507
Final Aw �� / Daifuku.indd 2 25/3/2562 BE 20:05

คำ�นำ�สำ�นักพิมพ์
เสน่ห์เรื่องสั้นนั้นเข้มข้นยิ่งนัก เพราะต้องอยู่ในหน้าอันจ�ำกัด แถม
ยังเป็นเรือ่ งสัน้ สืบสวนสอบสวนด้วยแล้ว ทุกตัวอักษรจึงท�ำหน้าทีถ่ า่ ยทอด
เรื่องราวในสไตล์ชกหมัดเดียว
และยิ่งเป็นเรื่องสั้นจากเทพนักเขียน ฮิงาชิโนะ เคโงะ ด้วยแล้ว
สนุกฉับไวเงื่อนปมเหมาะสมลงตัว เหมือนกินบะหมี่เย็นในชามก�ำลังพอดี
แต่อร่อยตัวโตเหมือนภูเขาฟูจิ
แน่ใจหรือว่าข้อมูลที่เราได้เห็น ได้ยิน ได้สมั ผัส เป็นความจริง คดี
คราวนี้ของ คุซานางิ ชุนเป ก็ยังคงมีแต่เรื่องที่เหลือเชื่อ เห็นชื่อเล่มและ
ประโยคแรกในค�ำน�ำแล้วอาจคิดว่าเล่มนีจ้ ะเหมือนกับเล่ม “กาลิเลโอไขคดี
สืบวิญญาณ” ถ้าคิดอย่างนั้นละก็ โดน “ปริศนาลวงตา” เข้าไปแล้วล่ะ
แม้คดีในคราวนีจ้ ะมาในรูปแบบเรือ่ งสัน้ 7 เรือ่ ง แต่กย็ งั คงความสนุก
ของซีรีส์ “กาลิเลโอ” เอาไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งการด�ำเนินเรื่องที่กระชับ
ฉับไว บทสนทนาระหว่างตัวละครทีม่ สี สี นั และทีข่ าดไม่ได้คอื “ปมปริศนา”
ที่ ยุกาว่า มานาบุ นักฟิสิกส์อัจฉริยะต้องเผชิญ
ว่าแล้วก็ไปพิสูจน์กันเลยว่า ปมปริศนาในคราวนี้จะลวงและปั่นหัว
ผู้อ่านให้สบั สนได้อย่างไรกัน
ส�ำนักพิมพ์ไดฟุกุ

คำ�นำ�นักแปล
ผู้แปลได้ยินชื่อเสียงของนักเขียนฮิงาชิโนะ เคโงะที่โด่งดังทาง
ด้านวรรณกรรมสืบสวนสอบสวนมานาน ความสนุกของเนื้อเรื่องการันตี
ได้จากการถูกน�ำไปท�ำละคร จนมีผู้ชมติดตามเป็นจ�ำนวนมาก ในคราวนี้
เมื่อผู้แปลได้รับโอกาสให้มาแปล กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา เล่มนี้
จึงไม่รีรอรีบฉวยโอกาสทองนี้ไม่ให้หลุดลอยไป และผู้เขียนก็ไม่ท�ำให้
ผิ ด หวั ง เลยจริ ง ๆ ทุ ก ตอนในกาลิ เ ลโอเล่ ม นี้ เ นื้ อ หาสนุ ก ชวนติ ด ตาม
ลุ้นตัวคนร้ายและยังแฝงความรู้ทางวิทยาศาสตร์เหมือนเช่นในทุกเล่ม
ที่ผ่านมา เป็นการท�ำงานแปลที่สนุกที่สุดอีกเล่มหนึ่งของผู้แปลเลยก็ว่าได้
ทั้งนี้ ขอขอบคุณผู้เขียนที่ได้สร้างสรรค์ผลงานอันมีค่าให้เกิดขึ้นในวงการ
หนังสือ และขอขอบคุณส�ำนักพิมพ์ที่หยิบยื่นโอกาสอันมีค่ายิ่งนี้แก่ผู้แปล
ให้ได้มีส่วนร่วมในการท�ำหนังสือเล่มนี้ ผู้แปลหวังเป็นอย่างยิ่งว่าผู้อ่าน
จะได้รับอรรถรสความสนุก ความสุขตั้งแต่หน้าแรกนี้ไปจนจบเล่ม
สุรีรัตน์ งามสง่าพงษ์

สังเกตไหมว่า เวลาแวะไปตามร้านหนังสือคุณจะได้เห็นนวนิยาย
สืบสวนสอบสวนมากมาย วางเรียงรายอยู่เต็มชั้น
ผู้แปลก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบแวะเข้าไปดูว่าตอนนี้มีนวนิยายสืบสวน
สอบสวนเล่มไหนทีน่ า่ สนใจบ้าง และผูแ้ ปลก็ได้มาพบนวนิยายชุดกาลิเลโอ
ของฮิงาชิโนะ เคโงะซึง่ ตรงกับซีรสี ์ญปี่ ุ่นทีเ่ คยได้ดูและชืน่ ชอบมากมาก่อน
ผู้แปลจึงอดไม่ได้ที่จะรีบควักกระเป๋าจ่ายเงิน โดยแทบจะไม่ได้เปิดอ่าน
ด้านใน เมื่อได้อ่านจบก็รู้สึกไม่ผิดหวังเลยที่ตัดสินใจซื้อ
ด้วยวิธีการเขียนที่แสดงถึงปฏิภาณไหวพริบของยุกาว่า มานาบุ
และนิสัยจริงจังแต่แฝงความเปิ่นของเพื่อนซี้ คุซานางิ ชุนเป กอปรกับ
การขยันท�ำการบ้านของผู้เขียนด้านปฏิกิริยาทางวิทยาศาสตร์ ท�ำให้อ่าน
ได้วางไม่ลงเลยทีเดียว
และเมื่อผู้แปลได้รับโอกาสจากส�ำนักพิมพ์ให้แปลนวนิยายชุดนี้
ผู้แปลก็ไม่รีรอที่จะรับ เนื่องจากรู้ก่อนแปลเลยว่าต้องได้ถ่ายทอดอะไร
สนุกๆ ให้ผู้อ่านเป็นแน่
ผูแ้ ปลหวังอย่างยิง่ ว่านวนิยายทีท่ า่ นถืออยูใ่ นมือเล่มนีจ้ ะท�ำให้ทา่ น
ได้เพลิดเพลินกับเนื้อหาการสืบสวนคดีโดยใช้หลักวิทยาศาสตร์ได้อย่าง
น่าทึ่ง และกลายเป็นหนึ่งในหนังสือเล่มโปรดในใจ
วิลาสินี สาโรวาท

กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา
สารบัญ
บทที่ 1 งงงวย 8
บทที่ 2 มองเห็นทะลุปรุโปร่ง 65
บทที่ 3 เสียงจากใจ 118
บทที่ 4 บอลโค้ง 176
บทที่ 5 ส่งกระแสจิต 218
บทที่ 6 บิดเบือน 262
บทที่ 7 แสดงละครตบตา 315

虚
像
の
道
化
師
ฮิงาชิโนะ เคโงะ

虚像の道化師
บทที่ 1
งงงวย
1
ซาโตยามะ นามิยังตัดสินใจไม่ได้ว่าตัวเองควรจะมองเป็นเรื่อง
เครียดหรือเรือ่ งตลกดี แต่ถา้ เชือ่ สัญชาตญาณตัวเอง มันไม่นา่ ไว้วางใจชัดๆ
แต่เท่าที่ดูสีหน้าของชายหญิงทั้งสิบคนที่นั่งพับขาหันหน้าชนกัน หันหลัง
ให้ผนังห้องแคบๆ อันมืดสลัว ดูเหมือนจะไม่มีใครกังขาการกระท�ำของ
พวกตัวเองเลยสักคน นามิคดิ ว่าหากมันเป็นการแสดงเพือ่ ทีจ่ ะหลอกลวงเธอ
ก็ช่างเป็นพลังสามัคคีอันยิ่งใหญ่ แถมทุกคนยังมีทักษะการแสดงไม่เบา
จู่ๆ ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบ คงเป็นเพราะบรรยากาศขมุกขมัว
อีกทัง้ หน้าต่างเปิดอ้าซ่า วันนีอ้ ากาศเย็นทัง้ ทีเ่ ป็นช่วงดอกซากุระร่วง เวลาที่
มีการส่งพลังจิตกันในห้องนี้ พวกเขาชอบเปิดหน้าต่างเพื่อขับไล่วญ ิ ญาณ
และสิ่งสกปรกในจิตใจ
-8-

“เอาล่ะ...” ชายทีน่ งั่ อยูต่ รงกลางทีน่ งั่ ประธานเอ่ยขึน้ เขาชือ่ เรนซากิ

ชิโค แน่นอนว่าไม่ใช่ช่อื จริง
ในแผ่ น พั บ เขี ย นไว้ ว ่ า เขาได้ ชื่ อ นี้ ม าเพราะคื น หนึ่ ง มี นั ก บุ ญ มา
ปรากฏตัวที่ข้างหัวนอน
“ขอโทษด้ ว ยที่ เ รี ย กให้ ม าพร้ อ มหน้ า กั น ถึ ง ที่ นี่ เพราะมี เ รื่ อ งที่
ฉันอยากจะถามให้แน่ใจ” เรนซากิพูดด้วยน�้ำเสียงสงบ ตามประวัติย่อ
เขาอายุ 55 ปีแล้ว รูปร่างผอมและโกนศีรษะ ชุดเสื้อกางเกงสีขาวกลาย
เป็นเครื่องหมายการค้าของเขาไปแล้ว
สายตาของเรนซากิหันมาทางนามิที่นั่งอยู่ปลายแถว
“มาจากนิตยสารทราย วีคลี (Try Weekly) ใช่ไหม ขอโทษนะ กะว่า
จะให้ดูการฝึกปฏิบัติของบรรดาสาวก แต่ดนั กลายเป็นแบบนี้”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอโบกมือปฏิเสธ
“มีประโยชน์กบั ทางเรามากค่ะ ขอบคุณนะคะทีใ่ ห้เข้ามาเก็บข้อมูล”
เรนซากิพยักหน้า แต่ขมวดคิ้วมุ่น
“อันที่จริงฉันไม่อยากให้คนภายนอกเห็นเรื่องแบบนี้ เพราะมันก็
เป็นเรื่องน่าอายของกลุ่มลัทธิ แต่ถ้าให้เห็นแต่ส่วนดี พวกคุณคงจะ
ไม่รู้จักเราจริงๆ การที่คนเราท�ำผิด มันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ส�ำคัญที่ว่า
จะส�ำนึกผิดและกลับใจได้หรือเปล่า สิง่ ทีอ่ ยากให้คณ ุ รูใ้ นวันนีค้ อื กลุม่ ลัทธิ
ของเรามีการปฏิบัติเพื่อช�ำระล้างตัวเอง”
นามิพยักโค้งค�ำนับ ทานากะตากล้องที่นั่งข้างๆ ก็โค้งค�ำนับด้วย
เธอดีใจที่วันนี้กลายเป็นเรื่องน่าสนุกเกินคาด ตอนนี้เหมือนจะ
เกิดปัญหาขึ้นเสียแล้ว
เรนซากิยืดตัวตรง สีหน้าเคร่งขรึมยิ่งขึ้น
“วันนีท้ ใี่ ห้มารวมตัวกันเนือ่ งจากพบปัญหารุนแรง ฉันเชือ่ ว่า ‘สมาคม
กุไอ’ มีความเป็นปึกแผ่น ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกัน แสวงหาสิ่งเดียวกัน
แต่น่าเสียดายที่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น ในที่นี้มีคนเดียวที่ได้รับการดูแลจาก
-9-

虚像の道化師
กุไอ แต่ในใจกลับคิดคดทรยศพวกเรา”
บรรยากาศตึงเครียดก่อนหน้านี้เริ่มมีเสียงเคลื่อนไหวพรึบพรับ
บางคนเปลี่ยนท่านั่ง
“นี่คือเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่ง” เรนซากิกล่าว “พวกเรามุ่งมั่น
ช�ำระล้างจิตใจให้บริสุทธิ์ ผู้คนมากมายที่ก�ำลังเป็นทุกข์กับความเจ็บป่วย
หรือสัมพันธภาพ มีสาเหตุมาจากจิตใจของตัวเอง ช่วงที่มีชีวิตอยู่ เกิดการ
สะสมสิ่งสกปรกต่างๆ จนก่อให้เกิดภัยร้าย ดังนั้นการขจัดสิ่งสกปรกนั้น
ออกไปจะท�ำให้คนส่วนใหญ่มีความสุข นี่คือปรัชญาของกลุ่มลัทธิเรา
อย่างไรก็ตาม การทีใ่ นกลุม่ ผูน้ �ำยังมีคนทีช่ �ำระจิตใจให้บริสทุ ธิไ์ ม่ส�ำเร็จอยู่
เท่ากับว่ากลุ่มลัทธิของเรายังอ่อนหัด หรือตัวฉันยังไม่ได้เรื่องนั่นเอง”
“อาจารย์ ไม่จริงหรอกครับ” ชายสูงวัยทีน่ งั่ อยูใ่ กล้เรนซากิมากทีส่ ดุ
กล่าว ทุกคนในกลุ่มลัทธินี้เรียกเรนซากิว่าอาจารย์ “หากมีคนนอกรีต
หมายความว่าตัวเขาเป็นคนใฝ่ต�่ำ ไม่ใช่ความผิดของอาจารย์เลย”
“ไม่หรอก เป็นเพราะความอ่อนต่อโลกของฉันเอง ดังนั้นสิ่งที่ฉัน
ควรท�ำคือการช่วยเหลือเขา เดี๋ยวฉันจะท�ำพิธีช�ำระล้าง”
“แสดงว่าอาจารย์รู้ตวั คนร้ายที่คดิ ทรยศแล้วหรือครับ”
เรนซากิยิ้มให้กับค�ำพูดของลูกศิษย์
“เราหยุดเรียกเขาว่าคนร้ายดีกว่า เราเป็นพวกเดียวกัน เขาแค่ช�ำระ
ล้างจิตใจไม่สะอาดพอ จริงๆ เขาน่าสงสารนะ” เรนซากิมองไปตรงกลางแถว
คนที่นั่งเรียงกันอยู่ “หัวหน้าสายที่ 5 ช่วยออกมาตรงหน้าฉันหน่อย”
คนที่ถูกเรียกคือชายร่างอ้วนใส่แว่น อายุ 40 กว่า เขากระพริบตา
ปริบๆ ท�ำหน้าแข็งเครียด “เรียกผม...หรือครับ”
“ใช่ คุณนั่นแหละ”
“ท�ำไมเป็นผม…”
“เดี๋ยวฉันจะบอกเหตุผลทีหลัง ช่วยออกมาข้างหน้าก่อน”
ชายที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าสายที่ 5 ลุกมาอย่างเก้ๆ กังๆ ด้วยสีหน้า
- 10 -

งุนงงและกังวลใจ เขาก้าวออกมาตรงหน้าเรนซากิแล้วนั่งพับขา
‘สมาคมกุไอ’ มีหัวหน้าสาย 10 คน พวกเขาบริหารสมาคมภายใต้
เรนซากิ ตอนนีท้ งั้ 10 คนอยู่ทนี่ ี้ คนอืน่ ๆ ต่างจ้องมองหัวหน้าสายที่ 5 ด้วย
สีหน้าตื่นตระหนก ไม่มใี ครคาดคิดมาก่อนว่าเขาจะถูกเรียกชื่อ
“หัวหน้าสายที่ 5” เรนซากิเรียกด้วยสีหน้าอ่อนโยนและน�้ำเสียงที่
นุ่มนวล
“ที่นี่คือสถานที่ช�ำระล้างจิตวิญญาณให้บริสุทธิ์ การสารภาพ
ความจริงทุกอย่างก็ถอื เป็นการช�ำระล้างจิต ถ้ามีอะไรปิดบังอยูจ่ งสารภาพ
ออกมา เผยความชั่วร้ายที่อยู่ในใจของคุณออกมา”
หัวหน้าสายที่ 5 ส่ายหน้าปฏิเสธด้วยท่าทางร้อนรน
“เปล่า...ผมไม่มีอะไรปิดบังนะครับ จะบอกว่าผมทรยศอาจารย์
งั้นหรือ ไม่มีทางครับ เป็นไปไม่ได้หรอก ไม่มีเรื่องแบบนั้นแน่นอน ผมเป็น
ผู้บริสุทธิ์”
“อย่างนั้นหรือ เรนซากิ ชิโคคนนี้เห็นทุกอย่าง หรือคุณจะบอกว่า
จิตวิญญาณของฉันต่างหากที่สกปรก”
“เปล่าครับ...เรื่องนั้นมัน...อาจจะมีอะไรผิดพลาด”
“งั้นหรือ ถ้างั้น...ลองถามใจของคุณดูอีกทีแล้วกัน”
เรนซากิหายใจเข้าลึกๆ หลับตาท�ำสมาธิ จากนั้นค่อยๆ ยกแขน
ทั้งสองข้างขึ้น หันฝ่ามือไปทางหัวหน้าสายที่ 5 นามิสงสัยว่าเขาจะท�ำ
อะไรต่อ ทันใดนั้น “โอ๊ย” หัวหน้าสายที่ 5 ร้องออกมา เขาล้มหงายหลัง
ด้วยพลังมหาศาล
เรนซากิวางมือทั้งสองข้างบนเข่า
“เป็นยังไง รู้สกึ ไหมว่าจิตวิญญาณที่แปดเปื้อนได้ออกไปแล้ว”
หัวหน้าสายที่ 5 ก้มมองร่างตัวเองทั้งๆ ที่ยังหมอบอยู่ ใบหน้าเขา
หวาดกลัวและตื่นตระหนก “เป็นยังไงบ้าง...” เรนซากิถามอีกครั้ง
หัวหน้าสายที่ 5 ส่ายหัวดิก
- 11 -

虚像の道化師
“ผมรู้สึกครับ แต่ไม่ใช่นะ ผมไม่ได้ทรยศอาจารย์หรือใครทั้งนั้น”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เรนซากิท�ำท่าเหมือนเมื่อสักครู่ หลังจากนั้น
ไม่กี่วินาที หัวหน้าสายที่ 5 ก็กรีดร้องดิ้นทุรนทุรายอยู่บนเสื่อทาทามิ
“ดูเหมือนวิญญาณชั่วร้ายยังไม่ออก” เรนซากิพูดพลางเอามือลง
“ท�ำไมคุณถึงได้เป็นหัวหน้าสายที่ 5 นะ ฉันล่ะแปลกใจจริงๆ คุณไปถูก
จิตใจชั่วร้ายครอบง�ำเมื่อไรกัน”
“ไม่ใช่นะครับ อาจารย์เข้าใจผิด เชื่อผมเถอะ” หัวหน้าสายที่ 5 พูด
พลางหายใจหอบถี่ ใบหน้ายังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
นามิจ้องเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความเฉยเมย ช่างเป็นการแสดง
ที่ยอดเยี่ยม บางทีนี่อาจจะเป็นการแสดงเพื่อโฆษณาชวนเชื่อว่าเรนซากิ
มีพลังเหนือธรรมชาติ เขาคงตกลงกันไว้ก่อนแล้วแน่ๆ เพราะรู้ว่าจะมี
นิตยสารรายสัปดาห์มาสัมภาษณ์ ฝีมือการแสดงบทสารภาพบาปของ
หัวหน้าสายที่ 5 นี่ใช้ได้เลย แต่ถ้าเขียนเรื่องแบบนี้ลงบทความมีแต่จะ
ท�ำให้คนอ่านดูโง่น่ะสิ ไม่สิ คงจะถูกหัวหน้าบรรณาธิการด่าตะเพิดก่อน
อย่างไรก็ตาม ถึงจะไม่ใช่เรือ่ งของตัวเอง แต่นามิกก็ งั วลว่าพวกเขา
คิดจะหาข้อสรุปอย่างไรกับละครปาหี่นี้ ถ้าหัวหน้าสายที่ 5 ไม่ยอมรับผิด
ก็เท่ากับว่าเรนซากิมีพลังไม่พอ แต่หากเขายอมรับผิด อาจจะโดนลด
ต�ำแหน่ง ถูกขับไล่ หรือไม่ก็ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่หัวหน้าสายที่ 5 ตั้งแต่แรก
เขาอาจจะเป็นคนนอกที่ใครพามาแค่วนั นี้
ถ้าอย่างนั้น นามิคิดว่าตัวเองเข้าใจเรื่องราวแล้ว บางทีผู้ชายคนนี้
คงเป็นนักแสดง ถ้าไม่ใช่มอื อาชีพคงแสดงบทนี้ไม่ได้
แล้วคนอื่นล่ะ นามิทอดสายตาไปรอบๆ ทุกคนแสดงอาการตกใจ
และหวาดกลัว พร้อมกับมองหัวหน้าที่ 5 กับเรนซากิสลับไปมา สีหน้าทีเ่ ห็น
ดูไม่เหมือนการเสแสร้งแกล้งท�ำ พวกเขาไม่น่าจะเป็นนักแสดงกันหมด
แต่คิดว่าอาจจะเป็นก็ได้ไว้ก่อนดีกว่า
“นี่เป็นโอกาสสุดท้าย” เรนซากิพูด “จะยอมรับความผิดไหม”
- 12 -

แต่หวั หน้าสายที่ 5 หมอบตัวไม่ยอมตอบอะไร เรนซากิสา่ ยหัวเบาๆ

หลับตาแล้วผายมือทั้งสองไปทางลูกศิษย์อ้วน “แฮ่...” หัวหน้าสายที่ 5
ดีดตัวขึน้ ส่งเสียงเหมือนสัตว์ปา่ แล้วก็พงุ่ ตัวไปทีห่ น้าต่าง ช่างภาพทานากะ
ที่นั่งข้างนามิกดชัตเตอร์
ไม่มีใครห้ามทัน หัวหน้าสายที่ 5 กระโดดพุ่งหลาวจากหน้าต่างลง
ไปโดยไม่ลังเล ซึ่งหน้าต่างบานนั้นสูงจากพื้น 5 ชั้น
2
คุซานางิไม่คอ่ ยเข้าใจสถานการณ์ เพราะมามิยะอธิบายแค่รอบเดียว
กว่าจะพอเข้าใจก็ต้องถามโน่นถามนี่ แต่ก็ยังมีเรื่องที่ไม่เข้าใจ
“หัวหน้า...” คุซานางิพูด “นี่เป็นคดีหรือครับ”
มามิยะหมุนเก้าอี้ตัวเองกลับมา
“จะว่าเป็นคดีก็เป็นนั่นแหละ มีคนตายด้วย”
“เรื่องนั้นผมทราบครับ แต่เป็นคดีที่เรา...แผนกสืบสวนที่ 1 ของ
ส�ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติรับผิดชอบหรือครับ”
“ถ้าแค่ฟงั เหตุการณ์ ก็เป็นคดีทเี่ ราต้องรับผิดชอบอยูแ่ ล้ว มีคนตาย
แล้วก็มีคนสารภาพว่าตัวเองเป็นคนฆ่า ท�ำให้ตกลงมาจากชั้น 5 ของตึก”
“ชักจูงหรือครับ”
“ไม่ใช่ชกั จูง เห็นบอกว่าเป็นพลังจิต เป็นการใช้พลังจิตสะกดจิต”
คุซานางิใช้ปลายนิ้วกดขมับขวา ชักจะปวดหัวนิดๆ
“หัวหน้าพูดจริงหรือเปล่าครับ”
“แน่นอนสิ จริงจังเลยล่ะ”
- 13 -

虚像の道化師
คุซานางิมองเพดานส่ายหัวโคลงเคลง
มามิยะกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วโน้มตัวมาข้างหน้า
“ไม่ตอ้ งห่วงหรอกน่า ทัง้ หัวหน้าแผนก ทัง้ กรรมการบริหารไม่ได้คดิ
จะตั้งกองอ�ำนวยการกลางสืบสวนคดี ต�ำรวจท้องที่ยังบอกว่าผลการ
ตรวจสอบที่เกิดเหตุไม่มีอะไรน่าสงสัย พวกเราคงไม่โดนไล่ตะเพิดหรอก”
“งั้นท�ำไมผมเป็นคนเดียวที่ต้องไปสน.ท้องที่ด้วยล่ะครับ”
“ก็ทางนั้นก�ำลังร้องไห้ขอความช่วยเหลืออยู่น่ะสิ เห็นบอกเพิ่งเคย
เจอคดีประหลาดแบบนีค้ รัง้ แรก ถึงจะรูต้ วั ผูต้ อ้ งสงสัย แต่ยงั ไม่รจู้ ะสืบสวน
ยังไงดี เขาได้ยนิ ว่าแผนกสืบสวนที่ 1 ของส�ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติมตี �ำรวจ
สายสืบทีค่ นุ้ เคยกับคดีท�ำนองนี้ ก็เลยขอความช่วยเหลือกับหัวหน้าแผนก”
“เดี๋ยวนะ ต�ำรวจสายสืบที่ว่าหมายถึงผมหรือครับ”
“แล้วมีคนอื่นอีกหรือไง อุทสึมิก็ยังไม่เก่งพอ”
คุซานางิหักคอดังกร๊อบแกร๊บ รู้สกึ เหมือนโดนดูดพลัง
มามิยะลุกขึ้นเอามือวางบนไหล่คซุ านางิ
“จะเศร้าไปท�ำไมกัน ถูกเจาะจงตัวแบบนีเ้ ท่จะตาย เขายินดีตอ้ นรับ
นายแน่ แสดงความเก่งกาจของนายให้ต�ำรวจท้องที่ดูไปเลย”
คุซานางิไม่มีเรี่ยวแรงจะตอบอะไรกลับไป ได้แต่ร้องเฮ้ออย่างเซ็งๆ
วันนี้เวลาประมาณ 10 โมงเศษ ‘สมาคมกุไอ’ ซึ่งเป็นนิติบคุ คลเพื่อ
การศาสนาแจ้งมาทีส่ �ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติวา่ มีผนู้ บั ถือคนหนึง่ กระโดด
ลงมาจากตึก และถูกน�ำตัวส่งตัวโรงพยาบาลแต่ได้รบั การยืนยันว่าเสียชีวติ
ในเวลาต่อมา สาเหตุของการเสียชีวิตเนื่องจากสมองได้รับความกระทบ
กระเทือน มีโอกาสน้อยมากที่จะรอด เพราะผู้เสียชีวิตตกจากหน้าต่าง
ชั้น 5 ลงไปที่ลานจอดรถซึ่งเป็นพื้นยางมะตอย
เหล่าต�ำรวจท้องทีร่ บี รุดไปสถานทีเ่ กิดเหตุ เมือ่ ไปถึงก็สอบถามผูท้ อี่ ยู่
ในเหตุการณ์ เริ่มจากศาสดา เรนซากิ ชิโค แต่กลับได้ฟังเรื่องไม่คาดฝัน
นั่นคือผู้ตายกระโดดลงไปเอง แถมเขายังยืนกรานว่าตัวเองใช้พลังจิต
- 14 -

สถานีต�ำรวจเล็กๆ ที่ตั้งอยู่ทางฝั่งตะวันตกของกรุงโตเกียวจึงเกิดความ
อลหม่านเป็นธรรมดา
จากข้อมูลที่ได้มาจากมามิยะ ‘สมาคมกุไอ’ เป็นกลุ่มลัทธิใหม่ที่
ก่อตั้งมายังไม่ถึง 5 ปี แต่มสี าวกเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังขับเคลื่อนนั้น
มาจากความสามารถเฉพาะตัวของศาสดา เรนซากิ ชิโค เมื่อก่อนเขาเป็น
นักจัดกระดูก พออายุย่างเข้า 35 ปี เขาเริ่มศึกษาเกี่ยวกับพลังลมปราณ
จนอายุ 40 ปีกว่าๆ เขาก็เริ่มต้นการรักษาด้วยชี่กงภายนอก ประสิทธิภาพ
การรักษาท�ำให้เขามีชื่อเสียง มีผู้ป่วยแวะเวียนมาหาจากทั่วประเทศ แต่
ช่วงนั้นยังไม่ได้มีกิจกรรมทางศาสนาแต่อย่างใด หลังจากเปลี่ยนชื่อเป็น
‘สมาคมกุไอ’ เขาจึงอ้างตัวเป็นศาสดาและสร้างบรรยากาศทางศาสนา
ด้วยการจัดกิจกรรมต่างๆ เช่น พิมพ์หนังสือ และจัดการบรรยาย ท�ำให้
ผู้ศรัทธามีจ�ำนวนเพิ่มขึ้น
กลุม่ ลัทธิแบบนี้ ย่อมเคยถูกผูท้ เี่ คยเลือ่ มใสฟ้องร้องว่าโดนหลอกลวง
แต่เท่าที่ผ่านมายังไม่เคยเจอปัญหาใหญ่โตอะไร แล้วก็ไม่เคยมีเรื่อง
บาดหมางกับพวกชาวบ้านในพืน้ ทีด่ ว้ ย คดีในคราวนีจ้ งึ ถือว่าเป็นคดีออื้ ฉาว
ครั้งแรกส�ำหรับกลุ่มลัทธิ
พอคุซานางิไปถึงสน.ท้องที่ เขาได้รับการต้อนรับขับสู้อย่างดีจริงๆ
“สวรรค์มาโปรดจริงๆ ผมเพิ่งจะเคยเจอคดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าเป็นการ
ฆาตกรรม ฆ่าตัวตาย หรืออุบัติเหตุกันแน่ มืดแปดด้านไปหมด พอได้
ผูเ้ ชีย่ วชาญมาช่วยอย่างนีค้ อ่ ยโล่งใจหน่อย” หัวหน้าแผนกสืบสวนหน้าแบน
กล่าวอย่างอารมณ์ดี
“ผมไม่ได้เป็นผู้เชี่ยวชาญหรอกครับ แค่รู้จกั กับนักฟิสิกส์”
“ไม่หรอก นั่นแหละเรื่องส�ำคัญ พวกเราต้องเรียนรู้อีกเยอะ”
หัวหน้าฝ่ายสืบสวนหัวเราะร่าพูดกับลูกน้องว่า “งัน้ ทีเ่ หลือฝากด้วย
นะ” แล้วเดินจากไป
เหมือนจะเลี่ยงไม่มายุ่งเกี่ยวอีก
- 15 -

虚像の道化師
ชายร่างเล็กหน้าตาเป็นมิตรชื่อ ฟุจิโอกะ เป็นผู้รับผิดชอบหลัก

ของคดีนี้ เขาหันไปทางคุซานางิ โค้งค�ำนับอย่างอ่อนน้อมแล้วพูดว่า
“ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“ผมคงจะช่วยเหลืออะไรได้ไม่มากหรอกนะ” คุซานางิออกตัวไว้กอ่ น
“แล้วมีใครมารายงานตัวแล้วบ้าง”
“ตอนนี้อยู่ท่หี ้องสืบสวนครับ จะไปพบเลยไหมครับ”
“เอาสิ ไปพบเลยแล้วกัน”
คนที่นั่งสงบเสงี่ยมรออยู่ในห้องสืบสวนคือชายใส่ชุดเสื้อกางเกง
สีขาว ผิวคล�้ำ หัวโล้น ร่างกายก�ำย�ำ คางแหลม ดูเหมือนนักบวชที่ปฏิบัติ
ธรรมมานาน
พอคุซานางินั่งลงฝั่งตรงข้าม ชายผู้นั้นซึ่งนั่งหลับตาอยู่ก็ลืมตาขึ้น
ก้มศีรษะช้าๆ
“ผมชื่อคุซานางิ จากแผนกสืบสวนที่ 1 ส�ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติ
จะให้เรียกคุณว่าอะไรดีครับ”
จากข้อมูลทีไ่ ด้รบั จากฟุจโิ อกะ ชือ่ จริงของเขาคือ อิชโิ มโตะ คาสุโอะ
อาชีพ ‘ศาสดาของสมาคมกุไอ’
“เรียกเรนซากิก็ได้ ฉันทิ้งชื่อเก่าไปแล้ว” เขาตอบด้วยน�้ำเสียงสุขุม
“เอาล่ะ คุณเรนซากิ ช่วยเล่าว่าคุณท�ำอะไรบ้างให้ผมฟังอย่าง
ละเอียดที่สุดด้วยครับ เอ่อ...หมายถึงเหตุการณ์ท่ีเกิดขึ้นตอนประชุม
ผู้บริหารของสมาคมน่ะครับ”
“อ้อ ฉันมีเรื่องที่ต้องถามให้แน่ใจ ก็เลยเรียกประชุมผู้บริหารของ
สมาคมเป็นวาระพิเศษ”
เรนซากิเล่าว่าเรือ่ งทีอ่ ยากจะถามคือเรือ่ งเกีย่ วกับทรัพย์สนิ ของกลุม่
ลัทธิ จากการตรวจสอบภายในพบว่ามีการใช้จ่ายเงินจ�ำนวนมาก ซึ่งมี
ทีม่ าทีไ่ ปไม่ชดั เจน คนทีน่ ่าสงสัยคือ นาคางามิ มาซากาซึ หัวหน้าสายที่ 5
ซึ่งดูแลบัญชี จึงตั้งใจจะถามความจริงจากเขา โดยใช้วิธีส่งพลังจิตไปที่ใจ
- 16 -

ของนาคางามิ เพื่อเรียกร้องให้เขารู้สึกผิดชอบชั่วดี หากจิตใจได้รับการ

ช�ำระล้างให้บริสุทธิ์แล้ว อีกฝ่ายจะไม่โกหก
“แต่ฉันคิดไม่รอบคอบ พอรีบร้อนจะเค้นความจริงจนกลายเป็น
ไล่ต้อนเขาให้จนมุม จิตใจของเขาทนความเจ็บปวดไม่ไหว ก็เลยเกิดเรื่อง
แบบนั้น...ฉันฆ่าเขาเอง ฉันเป็นฆาตกร ก็เลยตั้งใจมามอบตัว” ใบหน้า
ของเรนซากิแสดงความปวดร้าว เขาจ้องตรงไปที่คุซานางิ
คุซานางิกอดอก ตามองเอกสารทีถ่ อื อยู่ เรือ่ งทีเ่ รนซากิเล่ามาแทบจะ
เหมือนกับทีไ่ ด้ฟงั มาจากมามิยะ ถึงแม้ค�ำพูดจะออกมาจากปากของเจ้าตัว
แต่ไม่รู้สกึ เลยว่ามันน่าเชื่อถือ
“คุณบอกว่าส่งพลังจิตไปใช่ไหมครับ ที่ว่าส่งพลังจิตเข้าไปในใจ
ของเหยื่อมันท�ำยังไงหรือครับ”
“มันก็คือการตั้งจิตอย่างแรงกล้า ตอนนั้นฉันภาวนาให้ใจของ
หัวหน้าสายที่ 5 ได้รบั การช�ำระล้างให้บริสุทธิ์”
“ท�ำยังไงครับ”
“ยังไงน่ะหรือ ฉันจะหันฝ่ามือทั้ง 2 ข้างไปที่หน้าอกของอีกฝ่าย
แบบนี้แล้วหลับตาลง” เรนซากิท�ำท่านั้น แล้วเอามือลงทันที
คุซานางิเริ่มปวดหัวตงิดๆ แต่พยายามไม่แสดงออกทางสีหน้า
“คุณเคยท�ำเรื่องท�ำนองนี้มาก่อนหรือเปล่าครับ ที่ว่าส่งพลังจิต
เข้าไปในใจของคนที่พูดโกหก เพื่อให้เขาสารภาพความจริงออกมา”
เรนซากิพยักหน้าหงึกๆ
“เคยสิครับ ถ้าจะพูดให้ถกู ฉันท�ำแบบนัน้ อยู่ทกุ วีว่ นั ผู้คนมากมาย
จากทั่วประเทศแบกความทุกข์มาหาฉัน หน้าที่ของฉันคือการขจัดเรื่อง
ทุกข์ใจด้วยการส่งพลังจิตไปช�ำระล้างจิตใจของคนเหล่านั้นให้บริสุทธิ์”
“อย่างนี้นี่เอง ถ้าอย่างนั้นระหว่างที่ก�ำลังประกอบพิธีกรรมนั่น...”
“กรุณาเรียกว่าการส่งพลังจิตแทนพิธีกรรมได้ไหมครับ ที่หมายถึง
การส่งพลังจิตให้อีกฝ่าย” เรนซากิแสดงสีหน้าหงุดหงิด
- 17 -

虚像の道化師
“ส่งพลังจิต...หรือครับ ได้ ถ้าอย่างนัน้ ตอนทีค่ ณุ ส่งพลังจิต เคยเกิด

เหตุการณ์อย่างคราวนี้ไหมครับ”
เรนซากิส่ายหน้า
“มีบ้างที่บางคนสะเทือนใจจนร้องตะโกนออกมาหรือไม่ก็ร้องไห้
ฟูมฟายอยู่ตรงนั้น แต่เรื่องท�ำนองนี้เพิ่งเคยเกิดขึ้น ปกติแล้วฉันจะส่ง
พลังจิตเพราะอยากจะช่วยเยียวยาจิตใจของแต่ละคน แต่ตอนนั้นมีความ
แค้นส่วนตัวเรื่องที่หัวหน้าสายที่ 5 ทุจริตปะปนด้วยเลยท�ำให้พลังจิต
แข็งแกร่งเกินไป ไม่ว่าจะยังไงฉันต้องขอโทษญาติผู้เสียชีวิตและผู้ที่มี
ส่วนเกี่ยวข้องทุกคน”
คุซานางิตัดสินไม่ได้ว่าสิ่งที่พูดออกมานั้นเป็นความรู้สึกของเขา
จริงๆ หรือเปล่า เราส่งพลังจิตไปชักจูงคนอื่นได้จริงๆ หรือ ทว่าคดีได้
เกิดขึ้นแล้ว
“ผมมีเรื่องจะขอร้องสักเรื่องครับ” คุซานางิพูด “ช่วยส่งพลังจิตมา
ให้ผมได้ไหมครับ”
เรนซากิเบิกตาโต แล้วถามว่า “ให้ท�ำที่นี่หรือ”
“ครับ ไม่ได้หรือ”
เรนซากิอึ้งไปสักพักแล้วยิ้มมุมปาก
“ได้สิครับมาลองดูกนั ”
“ผมต้องท�ำยังไงบ้างครับ”
“ไม่ต้องท�ำอะไรเลย ท�ำตัวให้สบายอย่างนั้นแหละ”
พอคุซานางิท�ำตามที่บอก เรนซากิหันฝ่ามือไปทางเขาเหมือน
เมื่อสักครู่แล้วหลับตาลง คุซานางิรู้สกึ ว่าเขาค้างอยู่ในสภาพนั้นประมาณ
10 วินาที
และแล้วเรนซากิก็ลืมตาขึ้น “เป็นอย่างไรบ้างครับ”
คุซานางิเอียงคอ “ก็ไม่ได้รู้สกึ อะไรเป็นพิเศษ”
“นัน่ สินะ พอส่งพลังจิตไปฉันก็รอู้ ยูแ่ ล้ว คุณไม่ได้ตอ้ งการให้ฉนั ช่วย
- 18 -

แค่อยากทดสอบฉันเท่านั้น คนประเภทนี้พลังจิตจะส่งไปไม่ถึง คุณเป็น

คนใจแข็ง” เรนซากิว่าแล้วยิ้มให้
3
“เรือ่ งนัน้ ดูเหมือนจะไม่เกีย่ วข้องกับฟิสกิ ส์เลยนะ” ยุกาว่านัง่ เท้าคาง
บนที่พักแขนเก้าอี้ พูดแบบไม่สนใจ แล้วหยิบถ้วยกาแฟที่วางอยู่บนโต๊ะ
“นึกอยู่แล้วเชียว” คุซานางิก็จิบกาแฟส�ำเร็จรูป
คุซานางิมาทีห่ อ้ งวิจยั ที่ 13 ของภาควิชาฟิสกิ ส์ มหาวิทยาลัยเทโตะ
เพื่อถามความเห็นของเพื่อนที่เป็นนักฟิสิกส์เกี่ยวกับคดี ‘สมาคมกุไอ’
“มันเป็นเรื่องทางจิตวิทยาชัดๆ ใกล้เคียงกับเรื่องการบอกใบ้และ
ผลของยาหลอก1 ฉันไม่รู้รายละเอียดหรอกนะ แต่เป็นไปได้ว่าอาจจะใช้
เทคนิคการสะกดจิตเข้ามาเกี่ยวด้วย”
“หน่วยพิสูจน์หลักฐานก็พูดแบบนั้นเหมือนกัน แต่จะว่าไปแล้ว
ก็ได้ยินมาว่าพวกเขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องท�ำนองนั้นสักเท่าไร”
ในกิจกรรมทางศาสนาบางอย่าง มีการควบคุมจิตใจ ท�ำให้สาวก
ขาดความสามารถในการตัดสินใจในภาวะปกติ และมีไม่น้อยที่น�ำไปสู่
พฤติกรรมท�ำร้ายตัวเองด้วยความคิดชั่ววูบ คนในหน่วยพิสูจน์หลักฐานที่
คุ้นเคยกันบอกว่า คดีนี้กน็ ่าจะเป็นเช่นนั้น
“ผู้เลือ่ มใสต้องการความช่วยเหลือ ศาสนาเป็นแบบนีม้ าตัง้ แต่ไหน
แต่ไร แล้วศาสดาคนนั้นล่ะเป็นยังไง ถูกจับในฐานะฆาตรกรหรือ”
1
ผลของยาหลอก (Placebo Effect) คือ การที่ผู้ป่วยสามารถถูกกระตุ้นให้หายหรืออาการดีขึ้นได้
จากการเชื่อว่าพวกเขาก�ำลังได้รับการรักษา
- 19 -

虚像の道化師
คุซานางิส่ายหัวแล้ววางถ้วยกาแฟลง
“ไปจับไม่ได้หรอก ก็เขาไม่ได้แตะต้องอีกฝ่ายเลยแม้แต่ปลายนิ้ว
แค่หันฝ่ามือทั้งสองข้างใส่แล้วหลับตา แล้วจะแจ้งข้อหาฆ่าผู้อื่นได้ยังไง
แม้แต่เหตุผลทีจ่ ะกักตัวก็ยงั ไม่มี เลยต้องรีบมาขอความช่วยเหลือจากนาย”
“ผูเ้ ห็นเหตุการณ์มแี ต่กลุม่ สาวกใช่ไหมล่ะ ไม่มใี ครเกีย่ วข้องแน่หรือ
ทุกคนเตรียมค�ำพูดให้ตรงกันเพื่อปกป้องศาสดาหรือเปล่า”
“ก็น่าจะเป็นได้ ฉันเลยถือโอกาสตอนไปดูสถานที่เกิดเหตุ ขอพบ
พวกผู้บริหารที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย”
ส�ำนักงานใหญ่ของ ‘สมาคมกุไอ’ อยู่บนเนินเขาแถบชานเมือง
คุซานางิเข้าไปที่นั่นตามที่ฟุจิโอกะบอกทาง เมื่อเห็นรูปแบบของอาคาร
นายต�ำรวจหนุม่ ถึงกับตาลุกวาว มันเป็นอาคาร 5 ชัน้ ทรงสีเ่ หลีย่ ม บนผนัง
มีภาพวาดเรนซากิท�ำท่านัง่ สมาธิอยูเ่ ต็มไปหมด ใบหน้านัน้ ถูกวาดให้ดดู กี ว่า
ตัวจริงมาก
อาคารชัน้ แรกเป็นห้องปฏิบตั ธิ รรม ตัง้ แต่ชนั้ 2 ถึงชัน้ 4 เป็นห้องพัก
ของคณะผู้บริหาร ส่วนหนึ่งของชั้น 5 เป็นห้องพักของเรนซากิ ส่วนพื้นที่
ที่เหลือใช้เป็นห้องแสดงพลังจิตของเรนซากิ ซึ่งเรียกกันว่า ‘ห้องช�ำระล้าง
จิตใจ’ คดีในครั้งนี้ก็เกิดขึ้นที่ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’
ที่นี่เป็นห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่มีอะไรโดดเด่นเป็นพิเศษนอกจากที่นั่ง
ประธานซึง่ สูงเกือบ 50 ซม. ไม่มแี ม้กระทัง่ อุปกรณ์เครือ่ งใช้และเฟอร์นเิ จอร์
สักชิ้น การตกแต่งเพียงอย่างเดียวที่มีคือเครื่องหมายคล้ายเกล็ดหิมะ
ประดับอยู่บนผนังตรงที่นั่งประธาน เครื่องหมายนี้พบเห็นได้ทุกที่ใน
ตัวอาคาร มันชื่อว่า ‘ดาวกุไอ’ เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ปกปักรักษาเรนซากิ
ผูท้ พี่ าเข้าไปในตัวอาคารคือชายมีอายุคนหนึง่ ชือ่ มาจิมะ มีต�ำแหน่ง
เป็นหัวหน้าสายที่ 1 และเป็นสาวกคนแรกของเรนซากิด้วย
“ผมโล่งใจจริงๆ ที่อาจารย์ถูกปล่อยตัวทันที ตอนที่ท่านบอกว่าจะ
มอบตัวพวกผมก็รงั้ ไว้ ถึงแม้จะเป็นผลจากการส่งพลังจิต แต่การทีห่ วั หน้า
- 20 -

สายที่ 5 ตัดสินใจกระโดดตึก ก็เพราะเขาได้รบั การปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

จากความปวดใจ หรือเขาเลือกทีจ่ ะปลิดชีพตัวเอง แต่อาจารย์ไม่ยอมเข้าใจ
ท่านบอกว่าเป็นเพราะท่านปล่อยให้ความโกรธครอบง�ำจนลืมควบคุมพลัง
ก็เลยเหมือนกับว่าตัวเองเป็นคนฆ่า แต่จริงๆ แล้วท่านเป็นคนที่น่านับถือ
ผมกังวลอยูว่ า่ จะท�ำยังไงถ้าอาจารย์ตอ้ งถูกจับเข้าคุก ผมรูส้ กึ ขอบคุณจริงๆ
ที่ทางต�ำรวจตัดสินอย่างมีเหตุผล”
ชายผู้นั้นก้มหัวให้อย่างนอบน้อม แต่คุซานางิกลับรู้สึกกระอัก
กระอ่วนใจคิดไปถึงขั้นว่า ตัวเองโดนหลอกอยู่หรือเปล่านะ
เมือ่ ได้พบกับหัวหน้าสายทัง้ 9 คนรวมทัง้ มาจิมะซึง่ อยูใ่ นห้องนีต้ อนที่
เกิดเหตุ ก็ไม่พบค�ำให้การที่ขดั แย้งหรือน่าสงสัยในค�ำพูดของพวกเขาเลย
ค�ำบอกเล่าของแต่ละคนเกี่ยวกับเรื่องที่ผู้ตายเกิดอาการคลุ้มคลั่งนั้น
แตกต่างกันเล็กน้อย แต่มนั กลับดูเป็นธรรมชาติมากกว่า
พวกเขาก็รู้สึกประหลาดใจกับคดีนี้เช่นกัน
“ฉันรู้เรื่องพลังของอาจารย์ แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะรุนแรงขนาดนั้น”
หญิงวัยกลางคนที่เป็นหัวหน้าสายที่ 6 มีสีหน้าหวาดกลัว “ฉันก็ได้รับ
พลังจิตบ้างเหมือนกัน แต่ไม่เคยรู้สึกทุกข์ทรมานเลย แค่รู้สึกเหมือนถูก
ห่อหุ้มด้วยอะไรสักอย่างที่อบอุ่นมาก แต่ตอนนั้นจ�ำได้ว่าท่าทางของ
อาจารย์ต่างจากเดิม ใบหน้าดูน่ากลัว ท่าทางตอนส่งพลังจิตก็เหมือน
ออกแรง พอหัวหน้าสายที่ 5 กระโดดหน้าต่างลงไป ท่านก็ตกใจและเสียใจ
ที่ท�ำให้เกิดเรื่องแย่ๆ แบบนี้...”
“ก็เลยยอมมอบตัวตอนนั้นเลยหรือครับ”
“ใช่คะ่ แต่หวั หน้าสายที่ 1 และหัวหน้าสายที่ 2 บอกให้ทา่ นปรึกษา
ภรรยาก่อนแล้วพาไปห้องข้างๆ ทั้ง 4 คนคุยกันจนกระทั่งต�ำรวจมาถึง
แต่สุดท้ายอาจารย์กย็ นื กรานมอบตัว”
คุซานางิได้พบกับภรรยาของเรนซากิ เธอเป็นหญิงร่างเล็กชื่อ
ซาโยโกะ ใบหน้าคมคาย ดูเป็นคนเงียบขรึมและเรียบร้อย เธอเองก็เป็น
- 21 -

虚像の道化師
สาวก แต่มกี ฎว่าคนในครอบครัวของเรนซากิเป็นผู้บริหารไม่ได้

“ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ ฉันอาจจะไม่เข้าใจเรื่องอะไรยากๆ
แต่ในเมื่ออาจารย์ตดั สินใจที่จะมอบตัว ฉันคงต้องยอมรับมัน พอเขากลับ
มาก็รู้สึกเบาใจ” เธอพูดด้วยน�้ำเสียงแผ่วเบาจนจับใจความได้ยาก พูดไป
ก้มหัวไปอยู่หลายครั้ง อาจเป็นนิสัยของเธอ
ขณะฟังคุซานางิเล่าเรื่องต่างๆ ยุกาว่าจงใจหาวขึ้นมา
“จะเชื่อค�ำให้การของพยานง่ายๆ อย่างนี้เลยหรือ แบบนี้คนร้าย
ที่ถูกพวกนายจับก็พ้นข้อหากันหมดเลยสิ”
“ฟังให้จบก่อนสิ ในสถานที่เกิดเหตุก็มีคนที่ไม่ได้เป็นสาวกอยู่
ฉันไปถามพวกเขามาด้วย”
“คนที่ไม่ได้เป็นสาวกงั้นหรือ”
“เป็นนักข่าวกับช่างภาพของนิตยสารรายสัปดาห์นะ่ บังเอิญพวกเขา
มาสัมภาษณ์วนั นั้น”
“นักข่าวของ ‘ทราย วีคลี’ ชือ่ ซาโตยามะ นามิ อายุประมาณ 30 ปี
ผู้หญิงคนที่ตัดผมสั้นคล้ายๆ ผู้ชาย และไม่แต่งหน้าน่ะ”
“ทีแรกฉันตัง้ ใจจะสัมภาษณ์เรือ่ งความประทับใจของ ‘สมาคมกุไอ’ ”
ซาโตยามะ นามิพดู ด้วยสีหน้าสนุกสนานในร้านกาแฟย่านกินซ่า “ตอนแรก
กองบรรณาธิการได้รบั จดหมายนิรนามส่งมาถามว่ารูจ้ กั องค์กรทางศาสนา
ทีช่ อื่ ‘สมาคมกุไอ’ ไหม ช่วงนีม้ สี าวกเพิม่ ขึน้ อย่างรวดเร็ว เจ้าของจดหมาย
เล่าว่าคนในครอบครัวทยอยไปเป็นสาวกและถวายทรัพย์สนิ ของครอบครัว
ให้จนครอบครัวแตกแยกในทีส่ ดุ พอลองตรวจสอบดู ก็ได้ยนิ เรือ่ งไม่นา่ ไว้ใจ
จริงๆ เช่น บังคับเข้าลัทธิ หลอกผู้สูงอายุให้น�ำทรัพย์สินมาถวายจนเกือบ
หมดตัว หลอกขายแจกันประหลาดในราคาแพงลิว่ แต่ไม่ว่าจะเป็นองค์กร
ทางศาสนาทีไ่ หน ก็มเี รือ่ งท�ำนองนีท้ งั้ นัน้ ไม่มากก็นอ้ ย ฉันเลยคิดว่าไม่ตอ้ ง
ลงทุนเขียนบทความหรอก”
สิ่งที่ท�ำให้เธอเปลี่ยนความคิดคือค�ำพูดของสาวก
- 22 -

“ฉันไปสัมภาษณ์สาวกกว่า 10 คน แต่ละคนเชื่อเรนซากิ ชิโค

จนหมดใจ ในเมือ่ เป็นสาวกมันก็ไม่แปลกหรอก แต่นพี่ วกเขามัน่ ใจมากกว่า
หลงเชื่อ ใครๆ ต่างก็พูดไม่หยุดว่าอาจารย์มีพลังจริงๆ คุณก็ควรไปรับ
พลังจิตนะ ฉันจึงเริ่มสงสัยว่าเขาโน้มน้าวใจคนอื่นถึงขนาดนี้ได้อย่างไร
ก็เลยอยากจะลองสัมภาษณ์ศาสดาสักครั้ง”
ซาโตยามะ นามิเล่าว่าตอนแรกโดนปฏิเสธไม่ให้สัมภาษณ์ โดย
ให้เหตุผลว่าคนที่จะเข้าไปในห้องส่งพลังจิตได้ต้องเป็นสาวกเท่านั้น แต่
ตอนหลัง ‘สมาคมกุไอ’ เป็นฝ่ายติดต่อเข้ามาเองว่าอนุญาตให้เข้ามาดู
การฝึกปฏิบัติธรรมของเหล่าสาวก “ฉันคิดว่าถ้าไม่ได้เห็นตอนที่เรนซากิ
ส่งพลังจิตก็ไม่มปี ระโยชน์หรอก แต่จะลองไปดูก่อน จึงพาช่างภาพไปด้วย
พอไปถึงก็แทบไม่เห็นบรรดาสาวกในห้องปฏิบตั ธิ รรมเลย พอลองสอบถาม
ผูบ้ ริหารก็เลยทราบว่าการปฏิบตั ธิ รรมถูกยกเลิกไปเพราะมีการเรียกประชุม
วาระพิเศษเฉพาะผู้บริหารที่ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’
ฉันลองขอเข้าร่วมการประชุมนั้นด้วย เพราะคิดว่าอุตส่าห์ไปถึง
ขนาดนัน้ แล้วไม่ยอมกลับบ้านมือเปล่าหรอก” ตอนแรกผูบ้ ริหารไม่อนุญาต
แต่ตอนหลังเรนซากิยอมให้เข้าไป พวกเธอก็เลยได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม
การประชุมและเข้าไปอยู่ในสถานที่เกิดเหตุของคดีนี้
นัยน์ตาของซาโตยามะ นามิจริงจังมากขึ้น
“ทั้งหมดเป็นของจริงนะคะ ตอนแรกพวกฉันคิดว่ามันเป็นการเล่น
ละครให้พวกเราดู ช่วงที่หวั หน้าสายที่ 5 ดิน้ ทุรนทุรายก็ดูเพลินๆ พลางคิด
ว่าเป็นการแสดงที่ดูสมจริงดีนะ แต่ว่านั่นน่ะมัน” เธอส่ายหน้า “มันเป็น
ของจริงแน่ๆ เรนซากิ ชิโคไม่ได้แตะต้องหัวหน้าสายที่ 5 เลยแม้แต่ปลายนิว้
แต่อีกฝ่ายก็กรีดร้องอาละวาด ฉันมั่นใจเพราะเห็นมากับตา เรนซากิ ชิโค
ก็นั่งอยู่บนที่นั่งประธานตั้งแต่แรก ไม่ได้ลกุ ขึ้นเลยจึงเป็นไปไม่ได้ที่หัวหน้า
สายที่ 5 จะถูกเขาผลักตกหน้าต่าง”
“ฉันตัง้ ใจว่าจะลงเรือ่ งคดีนใี้ นนิตยสารฉบับล่าสุด ห้ามพลาดเชียว
- 23 -

虚像の道化師
นะคะ” ซาโตยามะ นามิพูดอย่างตื่นเต้นตอนที่แยกกัน

“ฉันไปถามช่างภาพมาด้วย รายละเอียดส่วนใหญ่ก็เหมือนกัน
เขาให้ดูภาพที่ถ่ายไว้ตอนนั้นด้วย ค�ำบอกเล่าของนักข่าวสาวไม่ใช่เรื่อง
โกหกหรือว่าพูดเกินจริง” คุซานางิมองดูก้นถ้วยกาแฟว่างเปล่าขณะสรุป
เรื่องราวทั้งหมด
ยุกาว่ายืนอยูท่ อี่ า่ งล้างจาน ชงกาแฟส�ำเร็จรูปถ้วยทีส่ อง ใช้ชอ้ นคน
กาแฟแล้วหันหลังมา
“เท่าทีไ่ ด้ฟงั เรือ่ งทีเ่ ล่ามา ก็ดไู ม่มอี ะไรน่าสงสัย ถึงจะเป็นการขูบ่ งั คับ
ให้เขากระโดดลงไป ก็ท�ำได้แค่ตดิ ตามคดียกั ยอกทรัพย์ทวั่ ไป ส่งส�ำนวนฟ้อง
ไม่ได้หรอก เรื่องแบบนี้นายก็รู้ดีอยู่แล้ว”
“นั่นสินะ มันไม่ใช่ปัญหาทางฟิสิกส์ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
คุซานางิลุกขึ้นพร้อมกับบอกว่าไม่รบกวนแล้ว
“แต่ว่านะ ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นศาสดาหรือเจ้าภาพ แค่คิดว่า
เขาดวงดีชะมัดเลย”
“หมายความว่าไง”
“ก็จะไม่ดวงดีได้ยังไง อย่างที่เราคุยกันอยู่ ถ้าคนที่อยู่ตรงนั้นมีแต่
สาวก ต�ำรวจจะเชื่อเรื่องพรรค์น้นั ไหมล่ะ ปกติแล้วต้องคิดว่ามีใครสักคน
ผลักตกลงไป ถ้าเป็นอย่างนั้นชื่อเสียงของกลุ่มลัทธิจะเสียหาย เผลอๆ
อาจจะถูกจับข้อหาให้การเท็จ”
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เวลาช่างเหมาะเจาะอะไรเช่นนี้ บางที
นักข่าวกับช่างภาพของนิตยสารรายสัปดาห์อาจจะสมรูร้ ว่ มคิดด้วยก็ได้นะ”
“แต่ไม่น่าใช่แบบนั้น”
คุซานางิก้มหน้า
“ก่อนจะมาสัมภาษณ์คราวนี้ ทั้งนักข่าวและช่างภาพไม่ได้มีส่วน
เกีย่ วข้องอะไรกับ ‘สมาคมกุไอ’ เลย ไม่ได้มสี ว่ นได้สว่ นเสีย ความเป็นไปได้
ที่ว่าพวกเขาเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดเท่ากับศูนย์”
- 24 -

“ถ้าอย่างนัน้ ” ยุกาว่าถือถ้วยกาแฟแล้วหย่อนตัวลงนัง่ เก้าอี้ “ทัง้ ฉัน

และนายคงจะช่วยเหลืออะไรไม่ได้”
“คงอย่างนัน้ แหละ” คุซานางิยกมือบอกลานิดหนึง่ แล้วเดินไปทีป่ ระตู
4
ทั้งที่เป็นห้องเดียวกัน แต่แค่มานั่งอยู่ตรงกลาง ความรู้สึกก็ต่าง
กันลิบลับ อาจเป็นเพราะอยู่เพียงล�ำพัง ตอนนั้นผู้บริหารทั้ง 10 คนก็นั่ง
หันหลังชนก�ำแพงทั้งสองด้าน
ซาโตยามะ นามิมาเยือนส�ำนักงานใหญ่ของ ‘สมาคมกุไอ’ อีกครั้ง
เพื่อมาสัมภาษณ์เพิ่มเติม
คดีนี้ท�ำให้เธอได้รับค�ำชมจากหัวหน้าบรรณาธิการ บทความที่
เธอเขียนใน ‘ทราย วีคลี’ วางแผงเมื่อวานนี้ พาดหัวข่าวว่า ‘ศาสดากลุ่ม
ลัทธิใหม่ปล่อยพลังประหลาดใส่คนกระเด็นโดยไม่ได้ถูกเนื้อต้องตัว’
ตอนแรกเธอเขียนว่า ‘ท�ำคนตกลงมาตายโดยไม่ได้ถกู เนือ้ ต้องตัว’ แต่ปรับ
แก้ใหม่ตอนพิสูจน์อักษร เพราะตั้งใจว่าจะหาข้อมูลเรื่องนี้ต่ออีกสักหน่อย
แต่พอคิดถึงเรื่องอนาคตก็อยากจะหลีกเลี่ยงสิ่งที่สร้างความไม่พอใจให้
‘สมาคมกุไอ’
ได้ยนิ เสียงกุกกักแล้วประตูบานเลือ่ นด้านหน้าก็เปิดออก เรนซากิ ชิโค
ในชุดเสื้อกางเกงสีขาวเหมือนคราวที่แล้วเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้ม
อย่างอ่อนโยน
เรนซากิโค้งค�ำนับ ‘ดาวกุไอ’ ที่ประดับอยู่ตรงที่น่งั ประธานก่อนจะ
นั่งขัดสมาธิหันหน้าไปทางนามิ
- 25 -

虚像の道化師
“ฉันได้อา่ นบทความของนิตยสารรายสัปดาห์แล้ว คุณเป็นคนเขียน

สินะ”
นามิเผลอยักไหล่ “มีตรงไหนที่ไม่พอใจหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอก...” เรนซากิส่ายหน้า
“ขอชมว่าคุณเขียนได้ดีมากเลย รู้สึกเหมือนได้อยู่ในเหตุการณ์
แต่คราวหน้าอยากให้เลี่ยงการใช้ช่อื เก่าของฉัน แล้วก็เรื่องประวัติ ไม่ควร
ให้ข้อมูลนอกเหนือจากสิ่งที่เขียนไว้ในแผ่นพับของสมาคม”
“อ๊ะ ขอประทานโทษค่ะ ทีหลังจะระวังค่ะ” นามิก้มหัวขอโทษ
หลายครั้ง
“ยอดขายนิตยสารรายสัปดาห์เป็นยังไงบ้างล่ะ”
“เป็นเพราะท่าน ยอดขายเลยไปได้ดคี ่ะ”
“งั้นหรือ เหมือนมีคนสอบถามมาทางนี้เยอะเหมือนกัน ตลกดีนะ
ชื่อเสียงของกลุ่มลัทธิแพร่กระจายไปเพราะความผิดพลาดของศาสดา
แทนที่จะเป็นกิจกรรมเผยแผ่ศาสนา”
เรนซากิทอดสายตาลงอย่างเศร้าสร้อย
“ความผิดพลาด...หรือคะ แต่ฉันคิดว่าคนผิดคือหัวหน้าสายที่ 5
ที่ชื่อ นาคางามิ มาซากาซึมากกว่า”
“ไม่ใช่หรอก” เรนซากิส่ายหน้า
“เขากระท�ำผิดก็จริง แต่ไม่ใช่ว่าจะฆ่าทิ้งเสียก็ได้ ฉันไม่ได้คิดจะ
ฆ่าเขาแน่ๆ แต่เมื่อคิดถึงพลังของตัวเองแล้ว ฉันควรยั้งมือมากกว่านี้
แต่ในเมื่อหักห้ามโทสะไม่ได้ ก็ถือว่าฉันขาดคุณสมบัติในการเป็นศาสดา
ฉันไม่ควรด�ำเนินกิจการสมาคมนี้ต่อไป ควรยุบสมาคมทันที”
นามิเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ “จะยุบสมาคมหรือคะ”
“ฉันตัง้ ใจไว้วา่ อย่างนัน้ แต่พวกลูกศิษย์รอ้ งไห้หา้ มไว้ บอกว่าตัวเอง
ยังช�ำระล้างจิตใจไม่ส�ำเร็จและยังต้องการพลังจากอาจารย์ ฉันเลยไม่รู้ว่า
จะตอบยังไงดี ไปมอบตัวกับต�ำรวจแต่ก็ถูกปล่อยตัวกลับมา แล้วจะให้
- 26 -

ฉันท�ำยังไงดี” เรนซากิถอนใจใหญ่
พอมองเขาแล้ว รู้สึกถึงพลังมหาศาลที่มี แต่ก็ดูเขาเจ็บปวดกับ
อดีตที่ผ่านมามันเป็นพลังประเภทไหนกันนะ นามิอยากรู้เหลือเกิน
เอ่อ...เธอเอ่ยตัดบทอย่างหวาดๆ
“วันนี้ที่มาเพราะมีเรื่องอยากจะขอร้องค่ะ คุณเรนซากิช่วยแสดง
พลังนั่นให้ฉนั ดูหน่อยได้ไหมคะ”
เรนซากิหน้าขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“เมือ่ วันก่อนคุณเห็นไปแล้วถึงได้เขียนบทความนัน้ ออกมาไม่ใช่หรือ”
“ไม่คะ่ ฉันอยากรูส้ กึ ด้วยร่างกายนี้ ไม่ใช่แค่เห็น มันอาจรูส้ กึ ด้วยใจ
ไม่ใช่ร่างกาย”
เรนซากิยิ้มเฝื่อนๆ
“ต�ำรวจสายสืบก็พดู แบบนีเ้ หมือนกันว่า ช่วยปล่อยพลังใส่ผมหน่อย”
“แล้วคุณท�ำหรือเปล่าคะ”
เรนซากิส่ายหัว
“การปฏิบัติศาสนกิจท�ำในห้องสอบสวนอย่างนั้นไม่ได้หรอก แถม
อีกฝ่ายแค่พดู เพราะความอยากรูอ้ ยากเห็น แต่ฉนั ก็ขเี้ กียจตอบปฏิเสธเลย
แค่ท�ำท่าให้ดู นักสืบคนนั้นพูดอย่างไม่พอใจว่าเขาไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย”
“ฉันไม่ได้พูดเพราะความอยากรู้อยากเห็นนะคะ แต่อยากรับรู้
พลังนั้นด้วยความบริสุทธิ์ใจ เพราะตัวฉันเองอาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงก็ได้
ขอร้องล่ะค่ะ” นามิวางฝ่ามือทั้งสองลงเบื้องหน้าแล้วก้มศีรษะลง
เฮ้อ...ได้ยนิ เสียงเรนซากิถอนใจ “เงยหน้าขึ้นเถอะ”
พอนามิเงยหน้าขึ้นก็เห็นเขายิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ก็ได้ คุณดูต่างจากต�ำรวจคนนั้น ลองดูหน่อยก็แล้วกัน ช่วยเปิด
หน้าต่างด้านหลังได้ไหม”
“ค่ะ” เธอตอบแล้วลุกขึน้ ยืน พอเปิดหน้าต่างมองลงไป เห็นบ้านเรือน
เรียงราย ลมเย็นพัดมาเอื่อยๆ
- 27 -

虚像の道化師
เธอกลับไปนั่งที่เดิม
“ลองยืดตัวขึ้นมาหน่อย แต่พยายามผ่อนแรงจากร่างกายให้ได้
มากที่สดุ ”
เมือ่ นามิท�ำตามทีบ่ อก เรนซากิแสดงสีหน้าจริงจัง หันฝ่ามือทัง้ สองข้าง
ไปหาเธอแล้ ว ปิ ด เปลื อ กตาลง แต่ ไ ม่ กี่ วิ น าที ต ่ อ มาเขาลื ม ตาขึ้ น แล้ ว
ยิ้มมุมปาก
“มีกิเลสเยอะไม่เบานะ ทั้งโกหกเอย ทั้งเก็บความลับไว้เพียบเลย”
“อ้าว คุณรู้หมดเลยหรือคะ”
“แต่ของแบบนี้มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ ดูอย่างเครื่องฟอกอากาศ
สิ ปล่อยอากาศสะอาดออกมาแต่ไส้กรองที่อยู่ข้างในกลับค่อยๆ สกปรก
ใช่ไหม มันก็เหมือนกัน ช่วงทีม่ นุษย์เรามีชวี ติ อยู่ ไส้กรองในใจก็มสี งิ่ สกปรก
หมักหมมขึน้ เรือ่ ยๆ ซึง่ วัตถุประสงค์ของสมาคมเราคือการท�ำความสะอาด
จิตใจไปทีละเล็กทีละน้อยนี่แหละ”
เรนซากิกลับมาแสดงสีหน้าเคร่งขรึมแล้วบอกว่า “นั่งท่าเมื่อกี้
อีกทีนะ”
นามิยืดตัวตรงแล้วผ่อนแรงที่ไหล่ เรนซากิหันฝ่ามือทั้ง 2 ข้างไป
ที่เธอเหมือนเมื่อสักครู่ แล้วหลับตาค้างอยู่ในท่านั้นครู่หนึ่ง
ทันใดนั้น เหมือนมีอะไรอุ่นๆ มาห่อหุ้มร่างกายของนามิเอาไว้
เธอตกใจมากจนร้องออกมาเบาๆ แล้วล้มพับไป
เรนซากิลืมตาแล้วลดฝ่ามือทั้งสองข้างลง “พอจะรู้สกึ บ้างสินะ”
นามิพยักหน้าหงึกหงักแต่ไม่มีเสียงเปล่งออกมา
“ร...รู้สึกค่ะ ฉันรู้สึกจริงๆ ค่ะ มีอะไรบางอย่างมาท�ำให้ร่างกายฉัน
อุ่นขึ้น”
เรนซากิพยักหน้า “คุณรู้สกึ ถึงพลังจิตแล้วล่ะ ตอนนี้จิตใจของคุณ
ถูกช�ำระล้างให้สะอาดขึน้ เล็กน้อย”
คลื่นแห่งความประทับใจที่ไม่อาจบรรยายได้ถาโถมเข้าใส่ น�้ำตา
- 28 -

เอ่อล้นอย่างไม่มเี หตุผล
“ขอบคุณนะคะ” นามิโค้งค�ำนับอย่างนอบน้อม
5
มามิยะถือนิตยสารรายสัปดาห์ ‘ทราย วีคลี’ ฉบับที่เพิ่งวางขาย
เมื่อวานมาที่โต๊ะตัวเองเพราะอยากจะอ่านด้วย เขาสวมแว่นสายตายาว
เริ่มต้นอ่านไปได้ไม่ทนั ไร ก็ท�ำจมูกฟุดฟิดแล้ววางมันลงกับโต๊ะ
“อวยเรนซากิ ชิโคเสียยกใหญ่ ท�ำอย่างกับเป็นผู้มพี ลังจิตขั้นสูง”
“ในข่าวนี้บอกว่ามีการวางแผนลับเชื่อมโยงเรื่องนี้มาสักพักหนึ่ง
แล้ว” คุซานางิพดู “ตอนท้ายเขียนว่าให้จบั ตาดูกลุม่ ลัทธินี้ อีกไม่นานคงจะ
มีข่าวค�ำรบที่ 2 ออกมาแน่ครับ”
“อืม เรือ่ งนัน้ จะยังไงก็ช่างเถอะ” มามิยะชีร้ ูปในนิตยสาร “ถ่ายเก่ง
นะเนี่ย เท่าที่ดูรูปนี้ไม่มีใครแตะเนื้อต้องตัวผู้เคราะห์ร้ายเลย ดูรู้เลยว่า
เป็นการกระโดดหน้าต่างออกไปเอง”
“นั่นสิครับ”
มามิยะพูดถูก นาคางามิ มาซากาซึหลบหน้าเหมือนหนีอะไร
บางอย่าง แถมยังใช้สองมือกันตัวเองไว้แล้ววิ่งหน้าตั้งไปที่หน้าต่าง เป็น
รูปเดียวกับที่ช่างภาพทานากะเอาให้ดูตอนเล่าเรื่องให้ฟัง
“สน.ท้องที่สรุปคดีว่าเป็นการฆ่าตัวตายไปแล้วใช่ไหม”
“ครับ พอสรุปว่าเขาสติแตกกระโดดลงไปด้วยอารมณ์ชวั่ วูบ เพราะ
เรื่องยักยอกเงินแดงขึ้นมา เรื่องก็จบลงด้วยดี”
“งั้นหรือ ก็ดีส�ำหรับนายแล้วนี่ จะได้ไม่ต้องติดร่างแหไปด้วยไง”
- 29 -

虚像の道化師
“ก็จริงครับ” คุซานางิม้วนนิตยสารรายสัปดาห์ไว้ในมือ
“ท�ำไม มีเรื่องอะไรไม่ชอบใจหรือ”
“เปล่าครับ ว่าแต่...หัวหน้าเห็นในเน็ตหรือยังครับ”
มามิยะหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที
“อินเทอร์เน็ตหรือ ไม่เอาด้วยหรอก มันไม่เข้ากับนิสัยของฉัน”
“หรือครับ คือว่าจ�ำนวนการสืบค้นเกี่ยวกับ ‘สมาคมกุไอ’ เพิ่มขึ้น
พรวดพราดตั้งแต่เมื่อวาน เห็นได้ชัดว่าบทความนี้เรียกความสนใจจาก
ผู้คนได้”
มามิยะเหลือบตามอง
“ไม่มีหลักฐานว่านิตยสารรายสัปดาห์สมรู้ร่วมคิดด้วยใช่ไหมล่ะ
หรือจะบอกว่ากลุ่มลัทธินี้ก่อคดีขึ้นมาเพื่อโฆษณาตัวเอง ถึงขนาดจงใจ
ฆ่าสาวกงั้นหรือ”
“ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”
มามิยะโบกมือพัลวัน
“ฉันเป็นคนออกค�ำสั่งประหลาดๆ ก็จริง แต่ไม่ได้จริงจังนักหรอก
ไม่ต้องคิดมาก รีบถอนตัวจากเรื่องยุ่งยากนั้นซะ โอเคนะ”
“รับทราบครับ...” คุซานางิวา่ แล้วกลับไปทีน่ งั่ ตัวเอง มีสายเรียกเข้า
โทรศัพท์มอื ถือพอดี พอหยิบขึ้นมาดูปรากฏว่าเป็นฟุจิโอกะ ต�ำรวจท้องที่
เมื่อวันก่อนพวกเขาแลกเบอร์โทรศัพท์กัน
ฟุจโิ อกะโทรมาเพราะอยากนัดคุยเรือ่ งส�ำคัญเกีย่ วกับคดีนี้ คุซานางิ
ตกลงนัดเจอกันคืนนี้ก่อนจะวางสายไป
สถานที่นัดพบคือร้านเหล้าแถวโทระโนะมง ที่นี่มีห้องส่วนตัวจึง
สะดวกต่อการคุยเรื่องลับ ฟุจิโอกะมาถึงก่อนแล้ว เขาสวมสูทสีน�้ำเงินเข้ม
“ขอโทษทีเ่ รียกมาพบนะครับ” ฟุจโิ อกะก้มหัวขอโทษหลังสัง่ เบียร์สด
กับอาหารอีกสองสามอย่างแล้ว
“ไม่เป็นไร แล้วเรื่องส�ำคัญที่ว่าคืออะไรล่ะ”
- 30 -

“ครับ” ฟุจิโอกะโน้มตัวมาหา
“คือว่าผมได้ข้อมูลลับมาครับ”
“ข้อมูลลับหรือ”
“มีโทรศัพท์นริ นามครับ คนทีโ่ ทรมาเป็นผูช้ ายบอกว่าเป็นสาวกของ
‘สมาคมกุไอ’ ชายคนนั้นเล่าว่านาคางามิไม่ใช่คนยักยอกเงินของลัทธิ
แต่เป็นพวกผู้บริหารคนอื่นครับ แน่นอนว่านาคางามิที่ดูแลบัญชีไม่มีทาง
ที่จะไม่มีส่วนรู้เห็น เขาก็มีส่วนได้ส่วนเสียอยู่บ้าง แต่สุดท้ายถูกหลอกใช้
ตัวการใหญ่เป็นคนอื่นครับ”
“ใครคือตัวการใหญ่...”
ฟุจโิ อกะลดเสียงเบาลง “หัวหน้าสายที่ 1 และหัวหน้าสายที่ 2 ครับ”
“หัวหน้าสายที่ 1 คือมาจิมะสินะ แล้วหัวหน้าสายที่ 2...”
“เป็นผู้ชายชื่อโมริยะครับ โมริยะ ฮาจิเมะ”
“เดี๋ยวนะ ท�ำไมคนที่มาบอกความลับถึงรู้เรื่องพวกนั้นล่ะ”
“เขาบอกว่าได้ยนิ มาจากนาคางามิครับ ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่พอใจ
มาจิมะกับโมริยะอยู่มากทีเดียวช่วงหลังมานี้ เรื่องที่สองคนนั่นยืมมือ
ให้ไปท�ำมีแต่เรื่องไร้สาระแล้วความลับก็ถูกเปิดเผยแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น คาบข่าวไปบอกศาสดาเรนซากิก็ได้นี่นา”
“ปัญหามันอยูต่ รงนัน้ แหละครับ คนทีร่ คู้ วามลับบอกว่าเรนซากิเอง
ก็รู้พฤติกรรมของสองคนนั่นอยู่แล้ว รู้ทั้งรู้แต่เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เพราะ
มาจิมะกับโมริยะเป็นลูกศิษย์ของ ‘สมาคมกุไอ’ มาตั้งแต่ตอนเริ่มก่อตั้ง
ทั้งคู่เป็นคนยุให้เรนซากิซึ่งตอนนั้นเป็นอาจารย์ฝึกชี่กงก่อตั้งกลุ่มลัทธินี้
ขึ้นมา เรนซากิจึงไม่กล้าท�ำอะไรรุนแรงกับพวกเขา นาคางามิรู้เรื่องนี้
ดีอยู่แล้วเลยไม่ไปฟ้องเรนซากิ แต่คิดจะถอนตัวจาก ‘สมาคมกุไอ’ แทน”
“ถอนตัวหรือ ถ้าออกจากกลุ่มลัทธิแล้วจะไปท�ำอะไร”
“ย้ายไปองค์กรทางศาสนาอื่นครับ”
“องค์กรอื่นหรือ”
- 31 -

虚像の道化師
ตอนที่คุซานางิถาม พนักงานน�ำเบียร์สดมาเสิร์ฟพอดี ทั้งคู่ไม่ได้

อยู่ในอารมณ์ท่จี ะมาชนแก้วฉลองกัน ได้แต่ด่มื เบียร์เงียบๆ
“คุณคุซานางิพอจะรู้จกั ‘แสงพิทักษ์’ ไหมครับ”
“อืม เคยได้ยนิ มาบ้าง”
“เป็นองค์กรทางศาสนาที่ด�ำเนินกิจกรรมต่างๆ มาสิบกว่าปีแล้ว
กลุม่ ลัทธินกี้ น็ า่ สงสัยเหมือนกัน แต่มสี าวกอยูไ่ ม่นอ้ ยเลย กิจกรรมบางอย่าง
ก็ซ�้ำกับของ ‘สมาคมกุไอ’ ช่วงหลายปีน้ี ทั้งสองต่างแย่งชิงสาวกกัน หาก
นาคางามิออกจาก ‘สมาคมกุไอ’ ก็คงจะไปเข้าทางนั้น”
คุซานางิส่ายหัว
“ไม่มีจุดยืนเสียเลย ความศรัทธาไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก”
“ส�ำหรับคนพวกนั้นศาสนาคือธุรกิจนี่แหละ ถ้าได้เงินจะเปลี่ยนไป
นับถือเป็นศาสนาอะไรก็ได้ใช่ไหมล่ะ ผูร้ คู้ วามลับเล่าว่า ระหว่างนาคางามิ
กับ ‘แสงพิทักษ์’ มีการเจรจากันแล้วเหลือแค่นาคางามิจะลาออกจาก
‘สมาคมกุไอ’ เมือ่ ไรเท่านัน้ ทีย่ งิ่ ไปกว่านัน้ นาคางามิยงั จะพาสาวกตัวเอง
ติดไม้ติดมือไปด้วยอีกหลายคน”
“อย่างนี้นี่เอง อืม...มันก็มีความเป็นไปได้นะ”
การสนทนาถูกขัดจังหวะเล็กน้อย เนื่องจากอาหารถูกยกมาเสิร์ฟ
“คุณได้อา่ น ‘ทราย วีคลี’ หรือยังครับ” ฟุจโิ อกะถามทันทีทพี่ นักงาน
เดินจากไป
“อ่านแล้วล่ะ เนื้อหาตรงกับค�ำให้การของพยาน”
“แต่คณ ุ ไม่คดิ ว่ามันแปลกหรือครับ ในบทความนัน่ เรนซากิไม่ได้พดู
ถึงเรือ่ งการยักยอกทรัพย์เลยสักค�ำ แค่พดู ว่านาคางามิหกั หลังก็เลยต�ำหนิ”
“มันก็จริงของนาย…”
“ที่เรนซากิบอกว่าถูกหักหลัง ไม่ได้หมายถึงเรื่องยักยอกทรัพย์
แต่เป็นการแปรพักตร์ไปอยู่กับ ‘แสงพิทักษ์’ ต่างหาก เขาตั้งใจแสดงให้
บรรดาสาวกกับผูบ้ ริหารคนอืน่ ๆ ได้เห็นว่าการทรยศแบบนัน้ จะไม่มวี นั ได้รบั
- 32 -

การให้อภัย หรือพูดอีกอย่างคือตั้งใจแสดงแบบนั้นเพื่อให้เป็นอุทาหรณ์
แต่เขาคงกลัวว่าภาพลักษณ์จะเสียถ้าเรื่องแพร่กระจายออกไป จึงโยน
ความผิดเรือ่ งยักยอกทรัพย์ให้นาคางามิเป็นแพะรับบาปแทน สมมุตฐิ านนี้
เป็นยังไงบ้างครับ”
คุซานางิคีบอาหารแล้วพยักหน้า “ไม่เลวนี่”
“ใช่ไหมล่ะครับ” ฟุจิโอกะแสดงสีหน้าดีใจ “นึกอยู่แล้วว่ามันไม่ใช่
การฆ่าตัวตายหรอก”
“แต่ถงึ สมมุตฐิ านนัน้ จะถูกต้อง ต�ำรวจก็ท�ำอะไรไม่ได้หรอก เพราะ
มองว่ามันเป็นการฆาตกรรมไม่ได้ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ได้มีการแตะเนื้อ
ต้องตัวด้วยซ�้ำ”
“เพราะแบบนีผ้ มถึงได้มาขอค�ำปรึกษาอีกครัง้ คุณคุซานางิถนัดคดี
ท�ำนองนี้ใช่ไหมครับ มีไอเดียอะไรดีๆ บ้างไหม”
“ผมเคยบอกไปแล้วไงว่าตัวเองไม่ได้เก่ง แล้วก็ไปคุยกับนักฟิสิกส์
ทีร่ จู้ กั กันแล้วด้วย แต่เขาไม่ยอมยุง่ ด้วย บอกว่ามันไม่ใช่ปญ ั หาทางฟิสกิ ส์”
“งั้นหรือครับ” ฟุจิโอกะคอตก “แต่ผมยังรับไม่ได้เลย...”
ฉันก็เหมือนกันนัน่ แหละ คุซานางิยงั้ ปากไว้ได้หวุดหวิดเพราะนึกถึง
ค�ำที่มามิยะบอกให้รีบวางมือ
6
ผู้มาขอค�ำปรึกษารายที่ห้าของวันนี้เป็นผู้ชายอายุหกสิบกว่า ใน
ใบสมัครเขียนว่าประกอบธุรกิจส่วนตัว มาจิมะจ้องมองเขา ถึงไม่ได้แต่งตัว
หรูหราอะไรแต่กด็ ูภูมิฐาน คงจะมีทรัพย์สมบัติไม่น้อย
- 33 -

虚像の道化師
เขาพาชายคนนั้นไปที่ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ หน้าต่างเปิดอ้าอยู่

ตรงกลางห้องมีเบาะรองนั่งปูไว้
“เชิญนั่งรอตรงนั้นก่อน อีกสักครู่อาจารย์จะมา”
พอมาจิมะพูดจบ ชายคนนัน้ นัง่ ลงบนเบาะรองนัง่ ด้วยสีหน้านิง่ เฉย
มาจิมะเองก็หย่อนตัวลงนั่งพับขาหันหลังให้ก�ำแพง
ในทีส่ ดุ ประตูทางเข้าถูกเปิดออก เรนซากิ ชิโค ศาสดาของ ‘สมาคม
กุไอ’ เดินเข้ามา ชายที่มาปรึกษาโค้งค�ำนับอย่างนอบน้อม
“เงยหน้าขึ้นเถอะ” เรนซากิพูดหลังจากนั่งลงบนที่นั่งประธานแล้ว
“คุณมีเรื่องทุกข์หนักเลยสินะ”
“ใช่ครับ” ชายคนนัน้ ตอบ “ผมไม่รจู้ ะท�ำยังไงดีแล้ว เริม่ ท�ำธุรกิจและ
มีคนชวนไปเล่นหุน้ แต่กไ็ ม่เห็นก�ำไรเลย ผมกังวลว่าขืนเป็นแบบนี้ อีกไม่นาน
เงินบ�ำนาญที่ลงไปคงจะหมดเกลี้ยงก็เลยมาขอค�ำปรึกษาครับ...”
มาจิมะที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ ยิ้มอย่างพึงพอใจ ถึงแม้หุ้นกับธุรกิจจะ
ประสบปัญหาแต่เงินบ�ำนาญยังเหลืออยู่
“เข้าใจแล้ว งั้นเรามาลองดูกันเถอะ” เรนซากิพูดจบแล้วหลับตา
หันฝ่ามือทัง้ สองไปหาชายคนนัน้ แต่ไม่ทนั ไรก็ลมื ตาขึน้ เขามีสหี น้าทีต่ กใจ
“อย่างนี้นี่เอง ไม่ได้การล่ะ” เขาพูดด้วยน�้ำเสียงเคร่งเครียด
“อะไรหรือครับ” ชายที่มาปรึกษาถามด้วยสีหน้าส่อแววกังวลใจ
“ตอนเป็นหนุ่มคุณเจอเรื่องอะไรดีๆ มาเยอะเลยสินะ” เรนซากิพูด
“อืม จะพูดยังไงดีล่ะครับ” ชายคนนั้นเอียงคอ “ผมผ่านความยาก
ล�ำบากมาไม่น้อยเลย...”
“ไม่ได้เจอแต่เรื่องล�ำบากใช่ไหม อย่างน้อยน่าจะมีเรื่องดีๆ บ้าง
แต่คุณลืมไปแล้ว ฉันพูดถูกไหม ถ้าเจอแต่เรื่องแย่ๆ คงอยู่มาถึงป่านนี้
ไม่ได้หรอก”
“เอ่อ...มันก็มีบ้างครับ...”
“นั่นแหละ คุณคิดว่ามันช่างไม่ยุติธรรมที่ตัวเองต้องเจอกับความ
- 34 -

ล�ำบากอยู่คนเดียว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ไม่ใช่เลย จริงๆ แล้วคุณ

เคยได้รับความช่วยเหลือจากคนรอบข้างมาพอสมควร ซึ่งถือเป็นเรื่องดีๆ
เพียงแต่ความล�ำบากในตอนนี้มาบังตาให้มองไม่เห็น พวกฉันเรียกมันว่า
สิ่งสกปรกที่หมักหมมในจิตใจ เจ้าสิ่งสกปรกนี่แหละที่เป็นสาเหตุให้เกิด
เรื่องราวมากมาย ตอนนี้สิ่งแรกที่เราต้องท�ำคือขจัดสิ่งสกปรกออกไป”
มาจิมะซึ่งนั่งฟังอยู่ข้างๆ นึกชื่นชมในความสามารถยอดเยี่ยมไม่มี
ตก หากถามดักคอว่าเคยเจอเรื่องดีๆ มาบ้างใช่ไหม แล้วอีกฝ่ายตอบรับ
ง่ายๆ ก็จะบอกว่า เพราะแบบนี้จึงประมาทจนท�ำให้มีสิ่งสกปรกหมักหมม
ในใจ ไม่ว่าอีกฝ่ายจะตอบแบบไหนเขาก็ดึงให้เข้ามาติดกับที่ตัวเองวางไว้
ได้หมด ผู้ชายคนนี้ไม่ได้มขี ้อดีอื่นๆ แต่มวี าทศิลป์อันเยี่ยมยอดจนน่าทึ่ง
“ผมควรท�ำยังไงดีครับ” ชายคนนั้นถาม ถ้ามาถึงขั้นนี้ก็เท่ากับ
ติดกับแล้ว
“ถ้างั้น เดี๋ยวลองส่งพลังจิตดูสักหน่อยแล้วกัน ปล่อยร่างกาย
ตามสบาย” เรนซากิท�ำท่าส่งพลังจิตเช่นเคย
ทันใดนั้น “อ๊ะ...” ชายผู้นั้นอุทานเบาๆ แล้วมองร่างตัวเองอย่าง
ประหลาดใจ
“เป็นยังไงบ้าง” เรนซากิถาม
“ครับ เอ่อ...เมื่อกี้ ผมรู้สึกเหมือนร่างกายร้อนขึ้นมาวูบหนึ่ง”
“ใช่ไหมล่ะ เพราะสิ่งสกปรกในใจถูกช�ำระล้างออกไปเล็กน้อย
ถ้าท�ำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ จะต้องเกิดเรื่องดีๆ เหมือนเมื่อก่อนแน่นอน”
ชายคนนั้นตาเป็นประกายก้มศีรษะจนหน้าผากแทบจะแตะเสื่อ
ทาทามิ
เรียบร้อย...มาจิมะพึมพ�ำในใจ ค่าสมัครสมาชิกและค่าประกอบพิธี
รวมเป็นเงินหนึ่งล้านสองแสนเยน ดูแล้วน่าจะรีดเงินจากชายคนนี้ได้อีก
เขาก�ำลังคิดจะน�ำเสนอแจกันลาย ‘ดาวกุไอ’ ราคาห้าแสนเยนด้วย
แก้วทรงสูง 2 ใบชนกันกลางอากาศ มาจิมะดื่มวิสกี้ซิงเกิลมอลต์
- 35 -

虚像の道化師
อึกใหญ่แล้วเป่าลมหายใจร้อนๆ โมริยะทีน่ งั่ ตรงข้ามก็มสี หี น้าพอใจเช่นกัน

ทัง้ สองอยูท่ หี่ อ้ งนัง่ เล่นบนชัน้ 4 บางครัง้ พวกเขาจะเรียกสาวกหญิง
เข้ามาแทนบริกรสาวๆ แต่คนื นี้อยู่กันแค่สองคน
“โอ้โห ไปได้สวยขนาดนี้เลยนะเนี่ย” มาจิมะเอ่ยขึ้นพร้อมกับ
เหลือบมองรายชื่อที่วางอยู่บนโต๊ะ “แค่ไม่กี่วันมานี้มีคนสมัครเข้ามากว่า
50 คน แค่ค่าสมัครสมาชิกก็ปาเข้าไป 50 ล้านแล้ว ที่เขาว่ากันว่าหัวเราะ
จนหยุดไม่ได้ มันเป็นอย่างนี้เองสินะ”
โมริยะรินวิสกี้ใส่แก้วตัวเอง
“ฉันก็ตกใจเหมือนกันนะ ตอนที่นาคางามิตายน่ะ บอกตามตรง
ฉันคิดว่าทุกอย่างคงจบแค่น้ี
แต่ผลกลับออกมาแบบนี้ แทนที่จะจบเห่ มันกลับเป็นไปตามที่
เรนซากิพูด”
“หมอนัน่ ร้ายจริงๆ” มาจิมะพูดออกมาจากใจ “ตัวฉันสมองว่างเปล่า
ไปแล้ว แต่หมอนัน่ กลับดีใจบอกว่าไม่มโี ฆษณาทีก่ ระแทกใจได้มากขนาดนี้
อีกแล้ว ถ้าเกิดหมอนั่นเห็นเราเป็นศัตรูคงแย่แน่”
“แถมยังยอมมอบตัวอีก ถ้าศาสดายอมมอบตัวในสถานการณ์
แบบนั้น พวกสื่อต้องประโคมข่าวแน่ แต่ฉันสงสัยว่ามันจะเกี่ยวข้องกับ
การท�ำให้ภาพลักษณ์ของ ‘สมาคมกุไอ’ ดีขนึ้ หรือเปล่า ถึงจะไม่ถกู ลงโทษ
แต่การทีม่ คี นตายยังไงก็ดไู ม่ดี แต่ในเมือ่ เขาหนักแน่นถึงขนาดนัน้ เราก็จะ
แข็งข้อไม่ได้”
“คิดถูกแล้วล่ะที่ไม่ได้แข็งข้อ” มาจิมะกระดกแก้ว “เพราะศาสดา
แสดงให้คนทัว่ ประเทศเห็นแล้วว่าตัวเองมีพลังจริงๆ ได้จดั การเสีย้ นหนาม
อย่างเจ้านาคางามิ แถมชื่อเสียงของสมาคมก็ยิ่งโด่งดังเหมือนยิงปืน
นัดเดียวได้นกสองตัว ต้องขอบคุณ ‘ทราย วีคลี’ จริงๆ”
นับตั้งแต่บทความเผยแพร่ไป ก็มีสื่อมวลชนต่างๆ หลั่งไหลมา
ท�ำข่าว ผู้สื่อข่าวหลายคนได้สมั ผัสกับพลังวิเศษของเรนซากิจริงๆ ทุกคน
- 36 -

ต่างตกตะลึงและกลับไปด้วยความตื่นเต้น บทความของพวกเขาท�ำให้
‘สมาคมกุไอ’ ได้รับความนิยมไปทั่วญี่ปุ่น
“ว่าแต่ แม่นกั ข่าวสาวนิตยสารรายสัปดาห์นนั่ มาทีน่ ตี่ ดิ กันหลายวัน
เลยนะ”
มาจิมะพยักหน้าหงึกๆ ให้กับค�ำพูดของโมริยะ
“เป็นสาวกตัวยงไปแล้วล่ะ เห็นบอกว่าจะช่วยลงเรื่องพลังของ
ศาสดาในฉบับต่อไปด้วย”
โมริยะหัวเราะจนตัวโยน
“ยายนัน่ เอ้ย ผูห้ ญิงคนนัน้ หุน่ ดีอยูน่ ะครับ คุณมาจิมะว่ายังไงครับ”
มาจิมะหน้านิ่วโบกมือไปมา
“ฉันไม่ชอบผู้หญิงหุ่นนักกีฬาแบบนั้น ถ้านายสนใจก็เอาไปเถอะ”
“จริงหรือครับ งั้นผมไม่เกรงใจนะครับ”
“มีเรื่องส�ำคัญกว่านั้น” มาจิมะพูดเสียงต�่ำ
“คดีของนาคางามิเรียบร้อยแล้วจริงๆ ใช่ไหม”
“ไม่ผิดแน่ครับ ต�ำรวจสายสืบที่ชื่อฟุจิโอกะตามสืบคดีแต่ไม่พบ
เบาะแสส�ำคัญอะไร ก็เลยสรุปว่าเป็นการฆ่าตัวตายครับ”
“ได้ยนิ แบบนีค้ อ่ ยโล่งอกหน่อย จะได้นอนหลับเต็มตาเสียที เหลือแค่
‘แสงพิทักษ์’ สินะ การถูกนาคางามิหักหลังท�ำให้เขาเสียหน้าอย่างแรง”
“ก็เพราะหลายปีมานี้จ�ำนวนสาวกลดลงไปเยอะ จนแทบไม่มีทาง
เลือกใดๆ แต่กไ็ ม่ตอ้ งเป็นห่วงแล้วล่ะ เพราะคดีท�ำให้โชคเข้าข้างเรา แทนที่
จะถูกแย่งสาวก กลับเป็นโอกาสช่วงชิงมา”
“ผมก็คิดเรื่องนั้นอยู่เหมือนกัน ว่าแต่พวกที่ตั้งใจจะย้ายไปซบอก
‘แสงพิทักษ์’ พร้อมกับนาคางามิจะท�ำยังไงดีครับ”
“ปล่อยพวกมันไว้แบบนั้นแหละ ไม่เป็นไรหรอก เพราะพวกมันรู้ถึง
พลังของเรนซากิ ชิโคแล้ว คงไม่อยากย้ายไปแล้วล่ะ”
“สายสืบรายงานมาอย่างนั้นหรือครับ”
- 37 -

虚像の道化師
“ใช่”
มาจิมะยิ้มแฉ่งพร้อมกับควงแก้วเหล้าให้น�้ำแข็งกระทบกัน
“ถ้างั้นก็สบายใจได้ แต่พวกสาวกเนี่ยโง่สิ้นดี ท�ำไมถึงคิดไม่ได้ว่า
ในกลุ่มตัวเองอาจจะมีสายลับ”
“ก็ถึงได้เป็นแค่สาวกไง แค่เล่นกลง่ายๆ ก็หลงเชื่อกันแล้ว” โมริยะ
พูดจบก็ยิ้มเห็นฟันเหลือง
7
คุซานางิมีพี่สาวชื่อ ยูริ เขาอยู่ที่ร้านกาแฟขณะรับโทรศัพท์จาก
ยูริ ก�ำลังอ่าน ‘ทราย วีคลี’ ฉบับล่าสุดซึง่ มีบทความเกีย่ วกับ ‘สมาคมกุไอ’
เป็นค�ำรบสอง และซาโตยามะ นามิเป็นผู้เขียนบทความครั้งนี้ด้วย
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” ยูรพิ ูด
“มีเรื่องอะไรเกี่ยวกับมิซะจังหรือ” เขาเอ่ยชื่อลูกสาวคนเดียวของ
พี่สาวที่ก�ำลังจะขึ้นชั้นมัธยมปลาย
“ไม่ใช่ คุณยายต่างหาก”
“คุณยายหรือ ของใครล่ะ”
“ก็ยายที่บ้านพี่ไง ที่อยู่ด้วยกันน่ะ”
อ๋อเข้าใจแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ใช่ยายสิ ต้องเรียกย่าถึงจะถูก เพราะว่าเป็นแม่
ของสามี”
“ช่างเถอะ พักเรื่องญาติไว้ก่อน มีเรื่องส�ำคัญกว่านั้นจะปรึกษา”
“เรื่องอะไร ถ้าเป็นเรื่องแม่ผวั ลูกสะใภ้ ผมจนปัญญานะ”
- 38 -

“ถ้าพีต่ อ้ งปรึกษาเรือ่ งนัน้ กับเธอ สูพ้ ไี่ ปเล่าให้แมวข้างบ้านฟังยังจะ

ดีเสียกว่า ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก คุณยายก�ำลังไปคลั่งอะไรแปลกๆ อยู่น่ะสิ”
“อะไรแปลกๆ งั้นหรือ”
“ก็ ‘สมาคมกุไอ’ ไง เธอรู้จักไหม”
คุซานางิเหลือบมองนิตยสารรายสัปดาห์ท่อี ยู่ในมือ
“รูจ้ กั สิ ก�ำลังเป็นทีพ่ ดู ถึงอยูพ่ อดี” แต่ไม่ได้บอกว่าตัวเองรับผิดชอบ
คดีนี้อยู่
“คุณยายจะไปเข้าลัทธิน้นั หรือ”
“ก็ใช่นะ่ สิ พอดีมคี นรูจ้ กั ชวนไปดู ปรากฏว่าเชือ่ หมดใจเลย บอกว่า
จะเข้าลัทธิ ห้ามก็ไม่ฟงั มิหน�ำซ�ำ้ ยังสัง่ ให้พกี่ บั แฟนเข้าด้วย บอกว่าทีพ่ มี่ ลี กู
อีกคนไม่ได้กเ็ พราะมีสิ่งสกปรกหมักหมมอยู่ในใจ”
“พี่อยากมีลูกอีกคนหรือ”
“ไม่อยากหรอกป่านนี้แล้ว นี่ เธอรู้หรือเปล่าว่าค่าสมัครสมาชิก
‘สมาคมกุไอ’ ตั้ง 1 ล้านเยนเชียวนะ คุณยายจะใช้เงินส่วนตัวไปท�ำอะไร
ก็ไม่มีใครว่าหรอก แต่พว่ี ่าต้องโดนหลอกแหงๆ”
อืม...คุซานางิพ่นลมหายใจ
“ก็นา่ จะเป็นอย่างนัน้ แล้วจะให้ผมท�ำอะไร อย่าบอกนะว่าให้ผมไป
เกลี้ยกล่อมคุณยาย”
“ถ้าเธอจะช่วยเกลี้ยกล่อม พี่ก็ขอบใจนะ แต่เธอท�ำไม่ได้หรอก
พี่อยากจะขอยืมสมองเพื่อนเธอคนนั้นน่ะ”
“เพื่อนคนนั้นหมายถึงใคร”
“ยุกาว่าไง ทีอ่ ยูช่ มรมแบดมินตัน พีว่ า่ เขาพิสจู น์เรือ่ งการหลอกลวง
ของ ‘สมาคมกุไอ’ ได้แน่นอน”
ยูริรู้ว่าคุซานางิขอแรงยุกาว่าให้ช่วยไขคดีอยู่หลายครั้ง
“ไม่ได้หรอก เมื่อวันก่อนผมไปคุยเรื่องนั้นกับหมอนั่นมาแล้ว แต่
ดูเขาไม่สนใจเลย”
- 39 -

虚像の道化師
“อย่าพูดอย่างนั้นสิ ลองไปปรึกษาดูอกี ครั้งเถอะ พี่ขอร้องล่ะ”

“อืม ถ้าเจอกันคราวหน้า ผมจะพูดให้แล้วกัน”
“อย่าผัดวันประกันพรุ่งแบบนั้นสิ วางสายพี่แล้วติดต่อเขาไปทันที
เลย เข้าใจไหม ไหนพูดซิว่ารับทราบครับ”
“น่าร�ำคาญ รู้แล้วน่า”
“ขอร้องล่ะ ฝากด้วยนะ” ยูริพูดไม่หยุดจนคุซานางิปวดหูแล้ว
ตัดสายไป
คุซานางิถอนใจแล้วลองโทรเข้าโทรศัพท์มือถือของยุกาว่า คิดว่า
เขาอาจจะก�ำลังสอนอยู่แต่อกี ฝ่ายรับสายทันที
“คุซานางิหรือ คราวนี้มีเรื่องอะไรล่ะ”
“โทษทีนะ มีเรื่องยุ่งยากให้ช่วยหน่อย”
คุซานางิเล่าเรื่องที่ถูกยูริขอร้องมา นึกว่าจะโดนหัวเราะเยาะ แต่
ปฏิกิริยาของยุกาว่ากลับตรงข้าม
“จริงๆ แล้วหลังจากทีน่ ายมาปรึกษาคราวก่อน ฉันก็ชกั สงสัยขึน้ มา
เพราะที่ห้องวิจัยก็มีพูดถึงเรื่องของ ‘สมาคมกุไอ’ พวกนักศึกษาเองก็เริ่ม
ถกเถียงกัน ในฐานะที่ฉันเป็นคนสอนพวกเขาจะท�ำเป็นไม่สนใจก็ไม่ได้
ก็เลยไปหา ‘ทราย วีคลี’ ฉบับสัปดาห์ที่แล้วกับสัปดาห์นี้มานั่งอ่าน
อย่างละเอียด”
“แล้วคิดอะไรออกบ้างไหม”
“เอ่ อ บอกตามตรงว่ า ฉั น ยั ง ไม่ มี ไ อเดี ย อะไรเลย แค่ อ ยากรู ้
รายละเอียดให้มากขึ้นอีกหน่อย เท่าที่อ่านบทความ คนที่ไปทดสอบ
พลังของเรนซากิแทบทุกคนรู้สกึ กัน วิธีที่รู้สกึ ก็แทบจะเหมือนกัน เราเรียก
สิ่งนี้ว่ามีความสามารถในการท�ำซ�้ำสูง ปรากฏการณ์ที่เกิดซ�้ำๆ ย่อมหา
ค�ำอธิบายทางวิทยาศาสตร์ได้แน่นอน”
“เข้าใจแล้ว ถ้างั้น ฉันต้องท�ำอะไรสักอย่าง จะให้ท�ำยังไงดี”
“งัน้ ฉันขอเจอนักข่าวของนิตยสารรายสัปดาห์เล่มนีก้ อ่ น ในบทความ
- 40 -

บอกว่าเธอได้ลองทดสอบพลังของเรนซากิ ชิโค ฉันอยากจะถามเรื่อง

ตอนนั้น”
น่าแปลกที่ยุกาว่าเป็นฝ่ายกระตือรือร้นเสียเอง คุซานางิจึงบอกว่า
เดี๋ยวจะลองดูนะแล้ววางสายไป
สองวันต่อมา คุซานางิพาซาโตยามะ นามิกบั ช่างภาพทานากะเข้ามา
ในรั้วของมหาวิทยาลัยเทโตะ
“โชคดีจัง ฉันก็ก�ำลังหาใครสักคนที่น่าจะอธิบายเรื่องพลังของ
อาจารย์เรนซากิตามหลักวิทยาศาสตร์ให้ฟงั อยูเ่ หมือนกัน แต่ไม่รจู้ ะหันหน้า
ไปพึง่ ใครดี บังเอิญคุณคุนาซางิตดิ ต่อเข้ามา” ซาโตยามะ นามิยนื่ นามบัตร
ให้ยุกาว่าพร้อมกับพูดด้วยแววตาเป็นประกาย
“แบบนัน้ ก็ดเี ลยครับ งัน้ เชิญนัง่ ก่อน ห้องรกหน่อยนะครับ เดีย๋ วผม
ชงกาแฟให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันอยากรีบสัมภาษณ์” ซาโตยามะ นามิหยิบ
เครื่องเขียนกับเครื่องอัดเสียงออกมา
ยุกาว่าหันไปหาคุซานางิท�ำหน้าล�ำบากใจ แล้วถอนใจ
“ขอออกตัวไว้ก่อนว่า ผมยังอธิบายเรื่องพลังของคุณเรนซากิไม่ได้
ถึงอยากจะเจอคุณ เพื่อถามรายละเอียดเพิ่มเติม”
“รายละเอียดเขียนอยู่ในบทความหมดแล้วค่ะ”
“ผมอ่านแล้ว แต่บทความนั่นเป็นข้อความเชิงคุณภาพซะเยอะ ใช้
อ้างอิงไม่ได้ ผมอยากรู้เรื่องเชิงปริมาณด้วย”
ซาโตยามะ นามิเอียงคอเหมือนจะไม่เข้าใจความหมาย
ยุกาว่าลุกขึน้ ยืนหน้ากระดานด�ำ แล้วใช้ชอล์กวาดรูปสีเ่ หลีย่ มผืนผ้า
“อันดับแรก ช่วยบอกขนาดของห้องหน่อยครับเป็นห้องโล่งๆ ใช่ไหม
ครับกว้างเท่าไร แล้วยาวประมาณกี่เมตร”
ยุกาว่าถามอย่างละเอียด เช่น ที่นั่งของประธานสูงกี่เซนติเมตร
ความสูงของเพดาน สีของก�ำแพง ต�ำแหน่งของทุกคนตอนที่เกิดเหตุ ฯลฯ
- 41 -

虚像の道化師
ซาโตยามะ นามิตอบไปพลางนึกเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ บางครั้งช่างภาพ

ทานากะก็คอยเสริมอยู่ข้างๆ
ยุกาว่าแสดงท่าทีสนใจอย่างมากตอนที่ได้ยินว่าต้องเปิดหน้าต่าง
ขณะเรนซากิ ชิโคส่งพลังจิต
“เปิดหน้าต่างหรือ เพื่ออะไร”
“เพื่อช�ำระล้างสิ่งสกปรกในจิตวิญญาณค่ะ” ซาโตยามะ นามิตอบ
อย่างฉะฉาน
“พอได้รบั พลังจิตจากอาจารย์แล้ว สิง่ สกปรกนัน้ จะออกจากร่างไป
ถ้าเราขังมันไว้ในห้อง เดี๋ยวจะย้อนกลับเข้าตัว ก็เลยต้องเปิดหน้าต่าง
ทิ้งไว้ค่ะ”
“สิ่งสกปรกงั้นหรือ...” ยุกาว่ามองกระดานด�ำด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อย
เข้าใจ
“จิตใจสดชื่นขึ้นจริงๆ นะคะ ทุกครั้งที่ได้รับพลังจิต รู้สึกเลยว่า
ตัวเองเปลี่ยนไป” ซาโตยามะ นามิยืนกรานหนักแน่น
“คุณซาโตยามะครับ...” คุซานางิสง่ เสียงเรียก “คุณไม่ได้รบั พลังจิต
แค่ครั้งเดียวใช่ไหมครับ”
พอได้ยินดังนั้น เธอหันไปทางคุซานางิ เชิดคางเล็กน้อยอย่าง
ภาคภูมใิ จ
“อาจารย์ยนิ ยอมให้ฉนั เข้าเป็นสมาชิกพิเศษ เพือ่ เป็นการตอบแทน
ที่ฉันเผยแพร่เรื่องราวของกลุ่มลัทธิให้คนภายนอกได้รับรู้อย่างถูกต้อง
ฉันจึงเป็นสาวกโดยไม่ต้องเสียค่าสมัครสมาชิก”
“โห...” คุซานางิกับยุกาว่ามองหน้ากัน
“ในบทความบอกว่ารู้สึกเหมือนมีอะไรอุ่นๆ มาห่อตัวใช่ไหมครับ”
ยุกาว่าถาม
“ใช่ค่ะ แค่แป๊บเดียวเท่านั้น แต่รู้สึกเลยว่าตัวอุ่นขึ้น”
“มีเครื่องท�ำความร้อนติดอยู่ใต้พื้นหรือเปล่า” คุซานางิพูดไปตาม
- 42 -

ที่คิด
ซาโตยามะ นามิหันมาจ้องหน้าทันที “มันไม่ใช่การหลอกลวง
แบบนั้นนะคะ”
“อืม ถ้าเป็นเครื่องท�ำความร้อนก็ไม่น่าจะรู้สึกแบบนั้น” ยุกาว่า
พูดอย่างสุขุม
“ใช่ไหมล่ะคะ” ซาโตยามะ นามิเปลี่ยนสีหน้ากลับมายิ้ม “เขาพูด
กันในกลุ่มสาวกว่าเป็นการใช้พลังชี่กงขั้นสูง”
“ชี่กงเป็นวิธีดูแลสุขภาพของประเทศจีนใช่ไหมครับ”
“ใช่ค่ะ เมื่อก่อนอาจารย์เคยเป็นอาจารย์สอนชี่กงเพื่อรักษาโรคภัย
ไข้เจ็บ ฉันคิดว่าพอพลังของท่านพัฒนาขึ้นก็เลยท�ำอย่างตอนนี้ได้”
คุซานางิมองหน้ายุกาว่า “ชี่กงที่ว่านี่ท�ำแบบนั้นได้ด้วยหรือ”
“ถ้าจ�ำไม่ผิด เคยได้ยินมาว่าถ้าเป็นอาจารย์สอนชี่กงที่เชี่ยวชาญ
แค่ยกมือขึ้นอัง ตรงส่วนนั้นจะอุ่นขึ้น มีทฤษฎีหนึ่งบอกว่าเป็นการปล่อย
รังสีอนิ ฟราเรดระยะไกลจากฝ่ามือ แต่ไม่รวู้ า่ มีการพิสจู น์ทางวิทยาศาสตร์
ไปหรือยัง”
“ฉันคิดว่าอาจารย์ฝึกไปถึงขั้นที่สูงกว่านั้นค่ะ”
“รังสีอินฟราเรดระยะไกลหรือ...” ยุกาว่าแสดงสีหน้าวิตก “แต่มนั
ก็ท�ำคนตกจากหน้าต่างไม่ได้”
“เพราะรู้สึกเหมือนถูกอะไรไล่ตามน่ะครับ” จู่ๆ ช่างภาพทานากะ
พูดขึ้นมา
ทุกคนหันไปมองเขาเป็นตาเดียว
“หมายความว่ายังไงครับ” ยุกาว่าถาม
“เอ่อ ก็ท่าทางของนาคางามิในตอนนั้นเหมือนถูกอะไรสักอย่าง
ไล่ล่าก็เลยหุนหันกระโดดออกไปนอกหน้าต่างมากกว่าที่เขาจะตัดสินใจ
กระโดดลงไปเอง อย่างเวลาไฟไหม้ก็มีคนที่กระโดดหน้าต่างใช่ไหมครับ
อารมณ์ประมาณนั้นแหละ”
- 43 -

虚像の道化師
“ไฟไหม้งนั้ หรือ” ยุกาว่าพึมพ�ำก่อนจะเริม่ ใช้ความคิด ยืนกอดอกนิง่

“เอ่อ...” ซาโตยามะ นามิส่งเสียงขึ้น
ยุกาว่าวางแขนลงแล้วมองคุซานางิ
“ตอนทีน่ ายได้รบั พลังจากเรนซากิทหี่ อ้ งสอบสวน เห็นบอกว่าไม่รสู้ กึ
อะไรใช่ไหม”
“ใช่ เขาอธิบายว่าพลังจะส่งไปไม่ถงึ คนทีไ่ ม่ได้รอ้ งขอความช่วยเหลือ”
“ไม่คะ่ ไม่ใช่อย่างนัน้ ” ซาโตยามะ นามิพดู “อาจารย์เล่าให้ฉนั ฟังว่า
ท่านแค่แสดงท่าส่งพลังจิตเท่านั้น เพราะเรื่องศักดิ์สิทธิ์จะท�ำกันในห้อง
สืบสวนไม่ได้”
“สรุปว่าจะไม่ท�ำพิธีนั้นนอกห้องนี้สินะ” ยุกาว่าชี้ไปที่แผนผังที่วาด
คร่าวๆ บนกระดานด�ำ
“ใช่ค่ะ จะท�ำที่ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ เท่านั้น”
“อย่างนี้นี่เอง” ยุกาว่าพยักหน้าแล้วจ้องซาโตยามะ นามิ
“เรือ่ งนีจ้ �ำเป็นต้องใช้วทิ ยาศาสตร์เข้าจับ ถ้าผมจะขอเข้าไปตรวจสอบ
โดยบอกว่าเป็นการมาสัมภาษณ์ของ ‘ทราย วีคลี’ จะได้ไหมครับ”
“อ๊ะ ฉันอยากจะรบกวนเรื่องนั้นอยู่พอดีค่ะ”
“ถ้างั้นก็ลงตัวเลย” ยุกาว่าดีดนิ้ว “เดี๋ยวผมจะเตรียมเครื่องวัด
กับทีมงานเองครับ เพราะมีนักศึกษาที่ว่างงานอยู่หลายคน” เขาพูดด้วย
สีหน้าร่าเริง
“เอ่อ...ถ้าเรือ่ งนัน้ ...เห็นจะไม่ได้คะ่ ” ซาโตยามะ นามิโบกมือทัง้ สองข้าง
“ไม่ได้หรือ อะไรไม่ได้ครับ”
“ก็การตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์ค่ะ ทางกองบก.เคยพูดเรื่องนั้น
และขออนุญาตกับกลุ่มลัทธิแล้ว แต่ถูกปฏิเสธค่ะ”
“ท�ำไมล่ะ”
“เพราะลัทธิไม่ใช่เรื่องแบบนั้น อาจารย์มีผลต่อจิตใจของผู้ที่มา
ปรึกษาจึงวัดพลังนั้นไม่ได้ เหมือนกับที่ใช้วิทยาศาสตร์อ่านใจคนไม่ได้
- 44 -

ถึงจะตรวจสอบไปก็ไม่มีความหมาย อาจารย์ยังบอกด้วยว่าไม่สามารถ
ส่งพลังจิตเมื่ออยู่ท่ามกลางบุคคลภายนอก”
พอได้ยินสิ่งที่เธออธิบาย ยุกาว่ามีสีหน้ายุ่งยากใจ หย่อนตัวลง
นั่งเก้าอี้แล้วใช้ความคิดอีกครั้ง
8
นามิเหงือ่ ออกมือ เธอวิตกกังวลว่าท�ำแบบนีจ้ ะดีหรือ พลางลุน้ ระทึก
กับเหตุการณ์ไม่คาดคิด
เธอมาที่ส�ำนักงานใหญ่ ‘สมาคมกุไอ’ แต่วันนี้ไม่ได้มาคนเดียว
มียุกาว่าอยู่ข้างๆ
“ได้ยินข่าวลือมา ที่นี่มีฐานะการเงินมั่นคงมาก ทั้งเฟอร์นิเจอร์
ทั้งของประดับตกแต่งมีแต่ของหรูหรา” ยุกาว่ามองไปรอบๆ ห้องแล้วพูด
ด้วยน�้ำเสียงสบายๆ
บนผนังมีภาพวาดขนาดใหญ่แขวนอยู่ เครื่องปั้นดินเผาโบราณ
ราคาแพงตั้งเรียงรายอยู่บนชั้นวาง โต๊ะก็เป็นหินอ่อน โซฟาหุ้มหนังแท้
ตอนที่ผ่านห้องรับรองนี้ครั้งแรกนามิเองก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจ
“เป็นของทีม่ คี นให้มาทัง้ หมดเลยค่ะ เหล่าสาวกทีไ่ ด้รบั ความช่วยเหลือ
จากอาจารย์น�ำมามอบให้แทนค�ำขอบคุณ”
“โซฟากับโต๊ะด้วยหรือ”
“พวกเฟอร์นเิ จอร์น่าจะไม่ใช่ค่ะ”
ยุกาว่าลุกขึ้นเดินไปที่ชั้นวางเครื่องปั้นดินเผา หยิบขึ้นมาเพ่งพินิจ
อย่างไม่ค่อยระวังจนนามิกลัวว่าเขาจะท�ำตกแตก
- 45 -

虚像の道化師
ประตูเปิดออก มาจิมะ หัวหน้าสายที่ 1 เดินเข้ามา หลังจากหันไป

ทางนามิแล้วพูดยิ้มๆ ว่า “ขอโทษที่ให้คอยนะครับ” เขาก็มองยุกาว่าด้วย
สายตาหวาดระแวงเล็กน้อย
ยุกาว่าเดินกลับไปอยู่ข้างๆ นามิ
“คุณมาจิมะคะ ขอแนะน�ำให้รู้จัก นี่หัวหน้ากองบก.ค่ะ หัวหน้าคะ
นี่คุณมาจิมะ หัวหน้าสายที่ 1 ของ ‘สมาคมกุไอ’ ค่ะ”
ยุกาว่าแนะน�ำตัวว่า “โยโกตะครับ” แล้วก็ยื่นนามบัตรให้ เป็น
นามบัตรจริงทีไ่ ด้รบั มาจากหัวหน้ากองบก. แต่ไม่ได้บอกตามตรงว่าเอาไป
ใช้ท�ำอะไร ถ้าหัวหน้ารู้ความจริงละก็ต้องถูกด่าแน่เลย
“ขอบคุณทีช่ ว่ ยดูแลซาโตยามะนะครับ เพราะความร่วมมือจากทาง
สมาคม นิตยสารเราฉบับสัปดาห์นี้ก็เลยขายหมดเกลี้ยง ต้องขอขอบคุณ
อีกครั้งครับ” ยุกาว่าพูดคล่องปรื๋อ แสดงละครได้เก่งไม่เบา
มาจิมะหรี่ตา
“ทางผมไม่ได้ท�ำอะไรเลยครับ แค่ปฏิบตั กิ บั เธอเหมือนสาวกคนอืน่ ๆ
ทางเราก็ต้องขอขอบคุณด้วยนะครับที่ช่วยเผยแพร่กลุ่มลัทธิของเราอย่าง
ถูกต้อง”
“ผมในฐานะหัวหน้ากองบก. ได้ยนิ อย่างนีแ้ ล้วก็ชนื่ ใจมาก ขอบคุณ
นะครับ”
ยุกาว่าก้มโค้งค�ำนับอย่างนอบน้อม
“เอ่อ...ถ้าอย่างนัน้ ” มาจิมะมองนามิกบั ยุกาว่าสลับกันไปมา “วันนี้
มาแค่เรื่องนี้หรือเปล่าครับ”
“เปล่าค่ะ” นามิชิงตอบ
“ที่พาหัวหน้าบก.มา เพราะว่ามีธุระส่วนตัวค่ะ”
“เรื่องอะไรหรือครับ”
“เดี๋ยวผมขออธิบายเองครับ” ยุกาว่าพูด “คือว่าช่วงนี้ผมกังวลใจ
เรือ่ งสุขภาพ รูส้ กึ ตัวหนักๆ หัวตือ้ ๆ แถมไม่เจริญอาหาร นอนก็ไม่หลับครับ
- 46 -

ไปหาหมอแล้วแต่ก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติ พอดีซาโตยามะมาถามว่าจะ
ลองให้อาจารย์ช่วยดูหน่อยไหม”
“อ้อ...” มาจิมะเอ่ย “หมายถึงอยากได้รบั พลังจากอาจารย์ใช่ไหม”
“ไม่ได้หรือครับ” ยุกาว่าถาม
มาจิมะส่ายหน้า
“ไม่ใช่อย่างนัน้ หรอกครับ พวกผมพร้อมต้อนรับทุกคนอยูแ่ ล้ว ยิง่ เป็น
หัวหน้าของคุณซาโตยามะด้วยแล้วก็ยงิ่ มองข้ามไม่ได้ กรุณารอสักครูน่ ะครับ
เดี๋ยวผมจะไปถามอาจารย์ก่อน” ว่าแล้วก็เดินออกไป
นามิรออยูเ่ งียบๆ ไม่พดู อะไรตอนทีม่ าจิมะกลับเข้าไป ยุกาว่าย�ำ้ ว่า
อย่าพูดมากเกินจ�ำเป็น ถึงจะไม่ได้พดู ออกมาอย่างชัดเจน แต่ดเู หมือนเขา
กังวลว่าอีกฝ่ายอาจจะติดเครื่องดักฟัง
มั น จะเป็ น ยั ง ไงต่ อ นะ นามิ คิ ด แล้ ว นึ ก ย้ อ นไปถึ ง บทสนทนาที่
มหาวิทยาลัยเทโตะ พอยุกาว่ารู้ว่าทางกลุ่มลัทธิปฏิเสธการถูกตรวจสอบ
ทางวิทยาศาสตร์ก็หาเหตุผลให้ตัวเองได้เป็นผู้รับการทดสอบ แต่ไม่ว่า
จะอ้างเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าทางสมาคมรู้ว่าเขาเป็นนักฟิสกิ ส์ คงไม่พอใจ
ยุกาว่าเลยเสนอทีจ่ ะสวมรอยเป็นหัวหน้าบก.ของ ‘ทราย วีคลี’ ถ้าเป็นวิธนี ี้
การที่เขาจะมาสมาคมกับนามิก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
นามิลังเลใจอยู่นาน แต่สุดท้ายก็ยอมรับข้อเสนอของเขา แม้จะ
ปวดใจทีต่ อ้ งหลอกเรนซากิ แต่ความรูส้ กึ ทีอ่ ยากให้ยกุ าว่าเปิดเผยโฉมหน้า
แท้จริงของพลังนั้นรุนแรงกว่า เธอคิดว่าตัวเองไม่ใช่สาวกขนานแท้จึง
เอาชนะความอยากรู้อยากเห็นตามประสานักข่าวไม่ได้
แต่กไ็ ม่รวู้ า่ ยุกาว่าคิดจะท�ำอะไร วันนีเ้ ขาถือกระเป๋าเอกสารใบเล็กๆ
มาแค่ใบเดียว เธอก็ไม่ได้ถามด้วยว่าข้างในมีอะไร
ไม่นานมาจิมะก็กลับมา
“ผมไปบอกอาจารย์มาแล้วครับ ท่านบอกว่าไปพบตอนนี้ได้เลย
โชคดีจังนะครับ”
- 47 -

虚像の道化師
“ขอบคุณท่านมากเลยนะครับ” ยุกาว่าลุกขึ้นโค้งค�ำนับ
มาจิมะน�ำทัง้ คูข่ นึ้ ลิฟต์ไปทีช่ นั้ 5 ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ อยูล่ กึ เข้าไป
ตรงโถงทางเดินปูพรม
“รอตรงนี้ก่อนนะครับ” มาจิมะเปิดประตูเลื่อนแล้วยื่นมือมาที่
กระเป๋าของยุกาว่าพร้อมกับบอกว่า “กรุณาฝากของด้วยครับ”
นามิสะดุ้งเฮือกหันไปมองยุกาว่า
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวอันนี้ผมถือเอง” ยุกาว่าพูด
มาจิมะส่ายหน้า ใบหน้ายิ้มแต่แววตากร้าว
“ของทีไ่ ม่จ�ำเป็นน�ำเข้าไปใน ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ ไม่ได้ครับ นีเ่ ป็น
กฎระเบียบ ได้โปรดเข้าใจด้วย”
ยุกาว่ากะพริบตาปริบๆ “ท�ำไมไม่ได้ล่ะครับ”
“รบกวนด้วยครับ” มาจิมะผงกหัว
ยุกาว่านิ่งไป แสดงสีหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะเปิดกระเป๋าหยิบ
สมุดโน้ตของมหาวิทยาลัยเล่มบางๆ ออกมา
“ถ้างัน้ ขอแค่อนั นีอ้ ย่างเดียวได้ไหมครับ ผมอยากจดทีอ่ าจารย์บอก”
มาจิมะแสดงสีหน้าลังเลแวบหนึ่งแล้วพยักหน้าบอกว่า “ได้สิครับ”
เมื่อฝากกระเป๋าแล้ว ยุกาว่าก้าวเข้าไปในห้องโดยมีนามิเดินตาม
หลังมา
นอกจากเบาะรองนัง่ ทีป่ อู ยูก่ ลางห้องก็ไม่มอี ะไรเลย เป็นห้องเงียบๆ
หน้าต่างถูกเปิดไว้แล้ว
“นั่นคือ ‘ดาวกุไอ’ ล่ะสิ” ยุกาว่ามองเครื่องหมายที่ประดับอยู่ตรง
ฝาผนังเหนือที่นั่งของประธาน
“ใช่แล้วค่ะ” นามิตอบ
“ดีไซน์เรียบๆ นะ โอ๊ะ มีตัวหนังสือเล็กๆ เขียนอยู่ ไปดูมาหน่อยซิ”
“เอ๊ะ ฉันหรือคะ”
“ใช่” เขาส่งสายตาเป็นเชิงเร่ง
- 48 -

นามิกา้ วขึน้ ไปบนแท่นอย่างลังเล มันสูงหลายสิบเซนติเมตร แต่พอ

ขึ้นไปยืนข้างบนก็เห็นว่าเพดานอยู่ใกล้กว่าที่คิด ก้มมองคนตัวสูงอย่าง
ยุกาว่าได้เลย เวลาเรนซากิเหลือบมองเหล่าสาวกเป็นแบบนี้นี่เอง
เธอดู ‘ดาวกุไอ’ มันท�ำจากกระจกทีน่ �ำมาตัดเป็นรูปดาว ไม่ได้เขียน
อะไรไว้เป็นพิเศษ แค่สะท้อนใบหน้าของนามิ
“ไม่ได้เขียนอะไรไว้เลยค่ะ”
พอเธอพูดจบ ยุกาว่าก็ตอบทันทีว่า “งั้นหรือ งั้นก็ไม่เป็นไร”
อะไรของเขาเนีย่ เธอคิดพลางก้าวลงจากแท่น ทันใดนัน้ ได้ยนิ เสียง
ฝีเท้า นามิรีบไปนั่งติดก�ำแพง มองหน้ายุกาว่าพร้อมกับชี้ไปที่เบาะรองนั่ง
เขาจึงไปนั่งพับขาตรงเบาะเช่นกัน
ประตูด้านหน้าเปิดออก เรนซากิในชุดเสื้อกางเกงสีขาวเดินเข้ามา
หลังจากหันไปส่งสายตาทักทายนามิ เขาจ้องมองยุกาว่าขณะก้าวขึ้นไป
บนแท่นจากนัน้ แสดงความเคารพ ‘ดาวกุไอ’ เหมือนทุกครัง้ แล้วนัง่ ขัดสมาธิ
อยู่ตรงกลาง
นามิเพิ่งสังเกตว่าตอนนี้สมุดโน้ตของมหาวิทยาลัยเมื่อตะกี้วางพิง
อยู่ตรงหน้าแท่น ข้างใต้ต�ำแหน่งที่เรนซากินั่งพอดี เรนซากิจึงมองไม่เห็น
เป็นธรรมดา
“เอาล่ะ” เรนซากิเอ่ย
“มาจิมะเล่าให้ฉงั ฟังแล้ว คุณก�ำลังกลุ้มใจเรื่องสุขภาพใช่ไหม”
“ใช่แล้วครับ” ยุกาว่าตอบ “พอจะช่วยอะไรได้บ้างไหมครับ”
“อืม” เรนซากิพยักหน้าแล้วหลับตายืน่ ฝ่ามือทัง้ สองออกมาเบือ้ งหน้า
แล้วสะดุ้งตกใจนิดหน่อย
“แย่แล้ว” เขาลืมตาแล้วพูด “มีสงิ่ สกปรกหมักหมมในใจเยอะทีเดียว
อาจเสียมารยาททีพ่ ดู แบบนี้ แต่ชวี ติ คุณผ่านอะไรมามากมายเหลือเกินนะ”
“หา สิ่งสกปรกในใจหรือครับ” ยุกาว่าเอามือทาบอก
“มันไม่ใช่เรื่องน่าอาย การมีชีวิตอยู่ด้วยใจบริสุทธิ์ไม่ใช่เรื่องง่าย
- 49 -

虚像の道化師
เพียงแต่มนั อันตราย ถ้าเราปล่อยให้สงิ่ สกปรกหมักหมมอยูใ่ จ มันจะกัดกิน

เนื้อเราไปเรื่อยๆ เหมือนเวลาที่เรามีเรื่องกังวลใจมากๆ ก็จะปวดกระเพาะ
วันนี้โชคดีมากที่คุณมาที่นี่ เกือบจะสายไปเสียแล้ว”
“มันเลวร้ายขนาดนั้นเลยหรือครับ” ยุกาว่าตาโต
“ไม่ตอ้ งกังวลไป เดีย๋ วฉันจะขจัดสิง่ สกปรกออกจากใจให้เอง แต่อาจ
ต้องใช้เวลาหน่อยนะ เพราะมันสะสมมาหลายปีแล้ว เอ่อ คุณตัดสินใจ
สมัครเป็นสมาชิกหรือยัง”
“ยังไม่ได้ตดั สินใจครับ คิดว่าจะขอลองท�ำสักครั้งก่อน”
“อ๋อ” เรนซากิยิ้มมุมปาก “ยังข้องใจอยู่”
“เปล่าครับ ไม่ใช่อย่างนั้น”
“ไม่เป็นไร ทุกคนก็เป็นแบบนี้แหละ งั้นผ่อนหัวไหล่และปล่อยตัว
ตามสบาย เดี๋ยวฉันจะส่งพลังให้ พร้อมแล้วใช่ไหม”
เรนซากิมองยุกาว่ายืดตัวขึ้นแล้วหลับตาอีกครั้ง เขายกฝ่ามือ
ทั้งสองข้างขึ้นหันไปทางยุกาว่า นับตั้งแต่เกิดคดีนั้นนามิเพิ่งจะได้เห็น
คนอื่นรับพลังจิตเป็นครั้งแรก
สีหน้าของยุกาว่าเปลี่ยนไป รู้สึกแล้วล่ะสิ นามิมั่นใจเต็มร้อย
เรนซากิเอามือลงแล้วลืมตา “เป็นยังไงบ้าง”
แต่ยุกาว่ากลับเอียงคอ
“บอกไม่ถกู ครับ เหมือนจะรูส้ กึ อะไรบางอย่าง อาจจะเป็นภาพลวงตา”
“อย่างนั้นหรือ งั้นลองใหม่อกี หนนะ”
เรนซากิท�ำแบบเดิมอีกรอบ ทันใดนัน้ ร่างของยุกาว่าผงะไปด้านหลัง
“เป็นไงบ้าง คราวนีค้ งรู้สึกแล้วล่ะสิ” เรนซากิยิ้มกระหยิ่ม
แต่ยุกาว่ายังคงเอียงคอ
“ไม่ค่อยแน่ใจเลยครับ ผมเป็นพวกจิตแข็งเสียด้วย”
“จิตแข็งหรือ...”
“เมื่อก่อน ตอนที่ไปสัมภาษณ์เรื่องการสะกดจิต ก็มีแต่ผมคนเดียว
- 50 -

นี่แหละที่ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย พาลสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น
รอยยิม้ หายไปจากใบหน้าของเรนซากิ เขาจ้องยุกาว่าอย่างประหลาดใจ
“คุณชื่อโยโกตะใช่ไหม เหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิดอยู่นะ ที่ฉัน
ก�ำลังท�ำอยู่นี่ไม่ใช่การสะกดจิตหรือชวนเชื่อ แต่เป็นการถ่ายทอดพลัง
โดยตรง”
“อย่างนั้นหรือครับ ถ้างั้นผมคงความรู้สกึ ช้า”
“เอางี้ ถ้างั้นคราวนี้มาลองส่งพลังให้แรงขึ้นกว่าเดิม คุณต้องรู้สึก
ได้แน่ๆ”
เรนซากิยื่นฝ่ามือทั้งสองออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แต่คราวนี้
จ้องยุกาว่าโดยไม่หลับตา
เสี้ยววินาทีต่อมา “หวา...” ยุกาว่าร้องตะโกนแล้วหันไปด้านหลัง
รีบร้อนลุกขึ้น ใบหน้าตึงเครียด
“เป็นยังไง คราวนี้รู้สึกแล้วสินะ” เรนซากิพูดอย่างผู้ชนะ
ยุกาว่าพยักหน้าสองสามที “รู้สึกแล้วจริงๆ ครับ...”
“นีค่ อื พลังจิต การส่งพลังจิตเมือ่ กีน้ ชี้ ว่ ยขจัดสิง่ สกปรกในใจของคุณ
ออกไปเยอะทีเดียว เป็นยังไงบ้าง รู้สกึ ร่างกายสดชื่นขึ้นหน่อยไหม”
“ผมรู้สึกอย่างนั้นแหละครับ”
“ใช่ไหมล่ะ ถ้าท�ำแบบนี้อย่างต่อเนื่องคุณต้องแข็งแรงขึ้นแน่ๆ ฉัน
ขอแนะน�ำให้คณ ุ รีบสมัครสมาชิกแล้วมาที่นี่บ่อยๆ”
“ครับ เดี๋ยวผมขอคิดดูก่อนนะครับ”
“ดีแล้ว งั้นไว้พบกันใหม่” เรนซากิลุกขึ้นแล้วออกจากห้องไป
“ไหวไหมคะ” นามิถามยุกาว่า
เขาพยักหน้าแล้วก็เดินไปที่แท่น หยิบสมุดโน้ตที่วางพิงอยู่ขึ้นมา
เปิดดู รอยยิ้มพอใจผุดขึ้นบนใบหน้า
- 51 -

虚像の道化師
9
คุ ซ านางิ แ ละพนั ก งานสื บ สวนจากส�ำนั ก งานต�ำรวจแห่ ง ชาติ
พร้อมด้วยพวกฟุจิโอกะเข้าตรวจค้นส�ำนักงานใหญ่ของ ‘สมาคมกุไอ’
เมื่อเวลาประมาณ 9 โมงเช้า มีสาวกทั่วไปอยู่ที่สมาคมด้วย แต่พวกเขา
แค่งุนงงไม่ได้ขดั ขืนแต่อย่างใด
พวกที่ขัดขืนอย่างรุนแรงคือคณะผู้บริหารที่ปิดลิฟต์ไม่ให้พนักงาน
สืบสวนขึ้นไปชั้นบนได้ นอกจากนี้หัวหน้าสายที่ 1 มาจิมะ ทาเคโอะ และ
หัวหน้าสายที่ 2 โมริยะ ฮาจิเมะ ยังปิดประตูบนั ไดชั้น 4 ซึ่งเป็นห้องพัก
ของพวกตัวเองอีกด้วย
พวกคุซานางิลอดผ่านช่องประตูไปได้อย่างหวุดหวิดแล้วรีบวิง่ ขึน้ ไป
ชัน้ 5 ตามแผนแรก พวกเขาบุกเข้าไปใน ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ และห้องข้างๆ
ตามภาพสเก็ตช์ที่เตรียมไว้
เรนซากิ ชิโค หรือชื่อจริงว่า อิชิโมโตะ คาสุโอะ และซาโยโกะ
ภรรยาของเขาอยู่ในห้องข้างๆ คุซานางิสั่งให้พวกเขาออกไปจากห้องแล้ว
ตรวจสอบบริเวณชัน้ วางหนังสือทีต่ ดิ กับผนัง พบอุปกรณ์โลหะซ่อนอยู่ตรง
จุดบังตา พอลองกดแผงควบคุม ชั้นวางหนังสือก็เลื่อนไปด้านข้าง
สิ่งที่ซ่อนอยู่ด้านหลังชั้นวางหนังสือเป็นอุปกรณ์ขนาดใหญ่พอๆ
กับตู้ มีสายไฟหลายเส้นยื่นออกมาเชื่อมต่อกับอีกเครื่องที่ตั้งอยู่บนพื้น
เครือ่ งนัน้ เป็นแผงวงจรสีเ่ หลีย่ มขนาดประมาณ 30 เซนติเมตร ซึง่ ถูกติดตัง้
หันไปทางผนัง
เป็นไปตามที่หมอนั่นคาดไว้เลย คุซานางิคิด
การทดลองอุ ป กรณ์ ท�ำขึ้ น กลางแจ้ ง ยุ ก าว่ า และหน่ ว ยพิ สู จ น์
หลักฐานพูดคุยกันระหว่างวัดค่าต่างๆ และตรวจสอบเรื่องความปลอดภัย
- 52 -

พวกคุซานางิจับตามองเหตุการณ์อยู่ไม่ไกล
ในที่สุดยุกาว่าก็เดินมา “เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเลย”
“ท�ำไมถึงเป็นฉันล่ะ”
“ก็นายต้องเป็นคนเขียนรายงานไม่ใช่หรือ ถ้าอย่างนัน้ ทดลองเองน่ะ
ดีแล้ว เอ้า รีบๆ เตรียมตัว” ยุกาว่าว่าแล้วก็ชเี้ บาะรองนัง่ ปูอยูท่ พี่ นื้ พวกหน่วย
พิสูจน์หลักฐานและพนักงานสืบสวนคนอื่นๆ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่
คุซานางิท�ำหน้าตาขึงขัง ถอดรองเท้าแล้วนั่งลงบนเบาะ
ยุกาว่าเดินเข้าไปใกล้แล้วหยิบกระดาษขนาดประมาณโปสการ์ด
ออกมา มันห่อพลาสติกอยู่ “ใส่น่ไี ว้ในกระเป๋าเสื้อ”
คุซานางิท�ำตามแล้วยืดตัวขึ้น “แบบนี้โอเคไหม”
“โอเคแล้ว เตรียมใจแล้วใช่ไหม”
“ยังไงก็เบามือหน่อยนะ นี่มันครั้งแรก” คุซานางิจ้องไปที่แผงวงจร
สีเ่ หลีย่ มทีว่ างอยูข่ า้ งหน้าในระยะ 2 เมตร มันเป็นเครือ่ งทีย่ ดึ มาจากสมาคม
เมือ่ วันก่อน ยุกาว่าบอกว่ามันเป็นเหมือนเสาอากาศชนิดหนึง่ ส่วนอุปกรณ์
สี่เหลี่ยมที่มีสายไฟต่อกับเสาอากาศคือตัวจ่ายไฟ
“ไม่เป็นไร เริ่มที่โหมดการส่งพลังจิตแบบทั่วๆ ไปก่อน”
“ไปเลย” ยุกาว่าพูดพร้อมกับกดสวิตซ์ไฟ
“โอ๊ะ” คุซานางิหลุดอุทานเพราะร่างกายร้อนวูบขึ้นมา
“เป็นยังไง” ยุกาว่าถาม
คุซานางิพยักหน้า “รู้สกึ จริงๆ เป็นอย่างที่พวกสาวกบอกไว้”
“งั้นถึงเวลาเอาจริงแล้ว ครั้งนี้คิดว่าอาจจะทรมานนิดหน่อยนะ”
“อย่ามาขู่ฉนั ต่อหน้าเครื่องบ้าๆ อะไรก็ไม่รู้...”
พูดยังไม่ทันจบ “โอ้...” เขาร้องเสียงดัง เพราะรู้สึกร่างกายร้อน
วูบวาบเหมือนถูกเปลวไฟลามเลียจากด้านหน้า คุซานางิทนนิ่งอยู่ไม่ไหว
ล้มกลิ้งไปด้านหลัง แต่ไอร้อนยังคงไล่ตามมาจึงวิ่งหนีสุดชีวิต
แต่แล้วความรู้สกึ นั้นหายไป ไม่รู้สึกร้อนอะไรอีกเลย มองดูเนื้อตัว
- 53 -

虚像の道化師
ก็ไม่มีแผลโดนไฟลวกแต่อย่างใด เป็นเรื่องเหลือเชื่อจริงๆ
“ยอดไปเลย เหมือนถูกไฟคลอก”
“ถ้าหากเพิ่มก�ำลังส่งก็จะยิ่งรู้สึกร้อน”
“จะบ้าเรอะ ปล่อยฉันไปเหอะ”
“โอ้โห น่าทึง่ มากเลยครับ” คนทีพ่ ดู ขึน้ มาคือฟุจโิ อกะ “คุณคุซานางิ
เล่นใหญ่ไปหน่อยหรือเปล่าครับ”
“ไม่เลย ถ้าคิดว่าเป็นการแสดง คุณฟุจิโอกะก็ลองดูเองสิ”
“ไม่ละ่ ครับ ผมเกรงใจ อาจารย์ยกุ าว่า ช่วยอธิบายกลไกนีอ้ กี สักครัง้
ได้ไหมครับ เห็นบอกว่าใช้หลักการเดียวกับเตาไมโครเวฟ”
ยุกาว่าพยักหน้า
“มันใช้คลื่นไมโครเวฟ การอาบคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าความถี่สูงจะไป
กระตุน้ ความชืน้ ทีอ่ ยูใ่ นร่างกายมนุษย์ พอโมเลกุลของน�ำ้ เริม่ สัน่ อย่างรุนแรง
เราจะรู้สกึ ว่าร่างกายร้อนขึ้น”
“ท�ำแบบนั้นแล้วร่างกายไม่เป็นไรหรือครับ”
“กรณีของอุปกรณ์ชนิ้ นี้ คลืน่ ไมโครเวฟจะส่งไปใต้ผวิ หนังลึกไม่เกิน
ร้อยไมครอน แม้จะรู้สึกร้อนแต่ก็ไม่ท�ำให้เป็นแผล ถ้าปรับก�ำลังส่งและ
เวลาเชื่อมความต้านทาน ความรู้สึกร้อนจะเปลี่ยนไป สหรัฐอเมริกาได้น�ำ
หลักการนีไ้ ปประยุกต์ใช้กบั การประดิษฐ์อปุ กรณ์ปราบปรามการก่อจลาจล
โดยไม่ให้ได้รบั บาดเจ็บ ซึง่ เรียกว่า อาวุธคลืน่ รังสีพลังงานสูง (Active Denial
System)”
“ใช้ของแบบนี้แล้วมาหลอกว่าเป็นศาสดาของนิกายใหม่เนี่ยนะ
เรื่องที่นาคางามิกระโดดหน้าต่างก็เป็นเพราะสิ่งนี้สินะ”
“แน่นอนอยูแ่ ล้ว เพราะเขารูส้ กึ ว่ามีเปลวไฟถาโถมมาจากด้านหน้า
จึงต้องหนีไปด้านหลังโดยอัตโนมัติ เหมือนคุซานางิเมื่อกี้นี้ ค�ำพูดของ
ช่างภาพที่ว่าเหมือนคนที่กระโดดหน้าต่างตอนเกิดไฟไหม้กลายเป็นค�ำใบ้
ทีต่ อ้ งเปิดหน้าต่างทุกครัง้ เวลาส่งพลังจิตก็เพือ่ ป้องกันไม่ให้คลืน่ ไมโครเวฟ
- 54 -

กระทบกระจกหน้าต่าง เพราะถ้าเกิดมีหยดน�ำ้ เกาะอยูบ่ นผิวกระจก จะท�ำให้

เกิดความร้อนจนกระจกแตกได้”
“อย่างนี้นี่เอง เข้าใจแจ่มแจ้งเลย คุณคุซานางิ ขอบคุณมากครับ
ผมจะกลับไปที่สน.แล้วรายงานให้หวั หน้าทราบนะครับ”
“ฝากความระลึกถึงหัวหน้าฝ่ายสืบสวนด้วยนะครับ”
“รับทราบครับ”
ฟุจิโอกะพาลูกน้องเดินจากไป คุซานางิก็ลกุ ขึ้น
“ขอดูกระดาษเมื่อกี้นี้หน่อยสิ” ยุกาว่าพูด
คุซานางิหยิบกระดาษทีถ่ กู ห่อด้วยพลาสติกออกมาจากกระเป๋าเสือ้
“โอ๊ะ...” เขาอุทานเมื่อเห็นผิวกระดาษ เพราะกระดาษที่ควรจะเป็นสีขาว
กลับกลายเป็นสีด�ำสนิท
“มันเหมือนกระดาษตอนนั้นไม่มีผิด” คุซานางิพูด
ตอนทีย่ กุ าว่าเข้าไปทีส่ มาคมพร้อมกับซาโตยามะ นามิ พอกลับมา
เขาเอากระดาษแผ่นหนึ่งให้คุซานางิดู มันเป็นกระดาษ A4 ที่ด้านหนึ่ง
กลายเป็นสีด�ำสนิท
ยุกาว่าบอกว่ามันคือกระดาษเทอร์มอล เป็นกระดาษทีจ่ ะท�ำปฏิกริ ยิ า
กับความร้อนแล้วเปลี่ยนเป็นสีด�ำ เขาเอามันจุ่มน�้ำห่อด้วยพลาสติก
แล้วสอดไว้ในสมุดโน้ตของมหาวิทยาลัย เอาไปตั้งพิงตรงกลางแท่นที่
เรนซากิ นั่ ง ยุ ก าว่ า มองขาดว่ า กลอุ บ ายของกลุ ่ ม ลั ท ธิ คื อ การใช้ ค ลื่ น
ไมโครเวฟประกอบกับเรือ่ งทีไ่ ด้ฟงั มาจากซาโตยามะ นามิ จึงเดาว่าอาจจะ
มีการซ่อนอุปกรณ์ไว้ตรงนั้น ถ้ามีคลื่นไมโครเวฟเคลื่อนที่ผ่านความชื้นใน
กระดาษเทอร์มอล จะได้รบั ความร้อนจนท�ำให้ผิวกระดาษกลายเป็นสีด�ำ
ยุกาว่าเล่าว่า เขาเอาสมุดโน้ตไปวางตอนที่ให้ซาโตยามะ นามิไป
ยืนอยู่หน้า ‘ดาวกุไอ’ เขาเห็นเครื่องหมายท�ำมาจากกระจก เป็นกระจก
มายากลเลยรู้ว่ามันเป็นกระจกมองทะลุได้ด้านเดียว และตัวเองก็ก�ำลัง
ถูกแอบมองจากอีกด้านหนึ่ง
- 55 -

虚像の道化師
หลังจากคุซานางิรายงานข้อมูลนี้ให้มามิยะได้ทราบ จึงมีค�ำสั่งให้
ตรวจค้นครัง้ ใหญ่ พนักงานสืบสวนเข้าไปในห้องข้างๆ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’
โดยไม่ลังเล เพราะต้องการพิสูจน์ต�ำแหน่งของอุปกรณ์
10
หลังจากการทดลองผ่านมาได้หนึง่ สัปดาห์ คุซานางิมาเยีย่ มยุกาว่า
ที่ห้องวิจัยเพื่อจะขอบคุณอีกครั้ง “เพราะได้นายมาช่วย พวกหัวหน้า
เลยอารมณ์ดีกันใหญ่ ขอบใจนายมากนะ” คุซานางิวางของฝากบนโต๊ะ
ปฏิบตั กิ ารวิทยาศาสตร์ คราวนีเ้ ป็นแชมเปญดอมเปริญองทีต่ ดั ใจควักเงิน
ซือ้ “ต�ำรวจท้องทีก่ ด็ อี กดีใจ บอกว่าถ้าคราวหน้ามีคดีประหลาดๆ เกิดขึน้ อีก
จะมาปรึกษาคุณคุซานางิ ฉันบอกจนปากเปียกปากแฉะแล้วว่าฉันไม่ใช่
คนไขปริศนาก็ไม่ยอมเข้าใจกันเสียที”
“แบบนั้นก็ดีแล้วนี่ ว่าแต่การส่งฟ้องคดีฆาตกรรมเป็นไปได้ยาก
ใช่ไหม ถึงจะเป็นเพราะการฉายคลื่นไมโครเวฟ แต่อีกฝ่ายก็ไม่จ�ำเป็น
ต้องกระโดดหน้าต่างเสมอไป”
คุซานางิย่นจมูกแล้วพยักหน้า
“น่าเสียดายที่มันเป็นอย่างนั้น กรณีของนาคางามิ ความผิดเต็มที่
คือเป็นเหตุให้ผู้อื่นถึงแก่ความตาย แต่ความผิดที่คนพวกนั้นกระท�ำไม่ใช่
แค่นั้นหรอก ที่เห็นชัดๆ คือความผิดฐานฉ้อโกง พวกสายที่ 2 ยุยงส่งเสริม
ส่วนสายที่ 1 ปล่อยเงินกู้”
“ท�ำให้คนจ�ำนวนมากหลงผิด อันนี้สมควรได้รับโทษอย่างสาสม
คณะบริหารทุกคนรู้เรื่องการใช้คลื่นไมโครเวฟหรือเปล่า”
- 56 -

“ไม่นะ เท่าทีต่ รวจสอบมาผูบ้ ริหารทีร่ เู้ รือ่ งมีแค่มาจิมะ หัวหน้าสาย

ที่ 1 กับโมริยะ หัวหน้าสายที่ 2 ตั้งแต่หัวหน้าสายที่ 3 ลงมาแค่สงสัยว่า
น่าจะมีกลไกอะไรสักอย่าง แต่ไม่รลู้ กึ ไปถึงรายละเอียด ยังมีบางคนเชือ่ ว่า
เป็นความสามารถของเรนซากิ”
“งัน้ คนพวกนัน้ ก็ไม่มคี วามผิด คนบงการเป็นใครกัน อย่าบอกนะว่า
เป็นศาสดา”
คุซานางิส่ายหัว
“หมอนั่นเป็นแค่หุ่นเชิดเท่านั้น เขาถูกหลอกใช้มากกว่า คนบงการ
คือซาโยโกะ ภรรยาของหมอนั่น เธอเป็นตัวการของเรื่องทั้งหมด
ยุกาว่าตาเบิกโพลง “ภรรยาเขางั้นหรือ”
คุซานางิเบะปากก้มหน้าเล็กน้อย
“ใช่แล้ว ถึงจะบอกว่าเป็นภรรยาแต่จริงๆ ก็ไม่ได้จดทะเบียนกัน
หรอกนะ ผู้หญิงคนนั้นน่ะเลวจากสันดาน ถ้าไม่ได้มาเจอผู้หญิงแบบนั้น
ฝ่ายชายอาจจะไม่ได้กลายเป็นแบบนี้ก็ได้”
คุซานางินกึ ถึงตอนทีเ่ ขาได้เจอซาโยโกะในห้องสอบสวน ความรูส้ กึ
ช่างต่างกับตอนที่พบกันครั้งแรกอย่างสิ้นเชิง สายตาของเธอปราศจาก
อารมณ์ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนริมฝีปาก ทั้งที่หน้าตาธรรมดาแต่กลับ
มองแล้วงดงาม แม้กระทั่งเสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูภูมิฐานและประณีตราวกับ
ดักแด้ลอกคราบเป็นผีเสื้อ
เรือ่ งราวจากปากของเธอรวมกับเรือ่ งทีไ่ ด้ฟงั จากมาจิมะและโมริยะ
ท�ำให้ได้รับความกระจ่างเกี่ยวกับ ‘สมาคมกุไอ’ เกือบทั้งหมด ดังมี
รายละเอียดต่อไปนี้
ก่อนหน้านี้ซาโยโกะแต่งงานกับชายอีกคน สามีของเธอบริหาร
โรงงานในเมืองและเป็นที่รู้จักพอสมควรในเรื่องเทคนิคให้ความร้อนด้วย
คลื่นไมโครเวฟ
แต่ซาโยโกะไม่ได้รักสามีของเธอเลย ที่แต่งงานด้วยก็เพราะหวัง
- 57 -

虚像の道化師
ทรัพย์สมบัตขิ องเขา ช่วงนั้นธุรกิจโรงงานไปได้ด้วยดี

แต่เนื่องจากเศรษฐกิจซบเซาอย่างต่อเนื่อง ธุรกิจก็ค่อยๆ สะดุด
เธอเบื่อกับการท�ำงานบ้าน แถมยังต้องใช้สอยอย่างประหยัดจึงหนีออก
จากบ้าน
หลังจากนัน้ เธอหาเลีย้ งชีพด้วยการท�ำงานกลางคืน จนกระทัง่ ได้ยนิ
ข่าวลือว่าสามีปว่ ยเสียชีวติ จึงหวนกลับบ้าน เพราะเธอยังไม่ได้ท�ำเรือ่ งหย่า
จึงคิดว่าน่าจะได้เงินประกันชีวิต แล้วก็มีแผนจะฮุบมรดกที่เหลืออยู่
ทว่าช่วงทีเ่ ธอออกจากบ้านไป สถานการณ์โรงงานย�่ำแย่อย่างหนัก
ทั้งที่ดินทั้งตัวอาคารก็ถูกปล่อยขายไปหมดแล้ว เหลือเงินสดแค่เล็กน้อย
กับเครื่องจักรอะไรก็ไม่รู้ที่สามีของเธอค้นคว้าจนส�ำเร็จ
ซาโยโกะก�ำลังเข้าตาจนจึงขอความช่วยเหลือจากมาจิมะซึ่งรู้จัก
กันในบ่อน มาจิมะมีเส้นสายในการขายทอดตลาดเครือ่ งจักรอุตสาหกรรม
ของโรงงานในเมืองที่ล้มละลายให้ประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เธอคิดว่าอย่างน้อยเครื่องจักรประหลาดที่สามีทิ้งไว้น่าจะเปลี่ยนเป็นเงิน
ได้บ้างก็ยังดี
แต่พอมาจิมะอ่านคูม่ อื การใช้ทสี่ ามีของซาโยโกะเขียนทิง้ ไว้ให้ ก็พดู
อย่างถอดใจว่า “ไอ้นี่ขายไม่ได้หรอก” พอเธอถามว่าท�ำไม เขาตอบกลับ
มาว่าเพราะมันไม่ใช่เครื่องจักรอุตสาหกรรม
“มันไม่ใช่ทงั้ เครือ่ งกลึงและเครือ่ งมือวัด ถ้าพูดตรงๆ มันคืออุปกรณ์
ทางการแพทย์”
มาจิมะบอกว่าถ้าใช้เครือ่ งจักรนีฉ้ ายรังสีไมโครเวฟ คนทีอ่ าบรังสีจะ
มีการไหลเวียนโลหิตดีขนึ้ เมือ่ ลองทดสอบดูปรากฏว่าร่างกายร้อนขึน้ จริงๆ
สามีที่เสียไปของซาโยโกะคิดที่จะใช้คลื่นไมโครเวฟรักษาความผิดปกติ
ของการไหลเวียนโลหิต และเริ่มเตรียมจะจดสิทธิบัตร
แต่ในบันทึกที่เขียนทิ้งไว้ระบุว่ามันไม่ได้รับการสนับสนุนทางการ
แพทย์ มิหน�ำซ�้ำมีการพูดกันว่าคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอย่างคลื่นไมโครเวฟ
- 58 -

โดยปกติแล้วไม่ส่งผลดีต่อร่างกาย
พวกเขาเลยคุยกันว่าลองใช้เครื่องจักรนี้หาเงินกันดีไหม ถ้าบอกว่า
มันเป็นวิธีรักษามะเร็งแนวใหม่ คนป่วยทั้งประเทศคงจะแห่กนั มาทีเดียว
ไม่สิ ท�ำแบบนั้นเดี๋ยวก็มีคนจับโกหกได้ เราซ่อนเครื่องจักรนี้เอาไว้
ดีกว่า ถ้าเลือกวัสดุผนังดีๆ รังสีไมโครเวฟจะฉายจากห้องข้างๆ ได้ ถ้าจู่ๆ
ตัวร้อนขึน้ มา ใครๆ ก็ต้องแปลกใจ งัน้ กุเป็นเรือ่ งพลังเหนือธรรมชาติดไี หม
หลังจากนัน้ มีพรรคพวกใหม่เข้ามาเพิม่ ซึง่ ก็คอื โมริยะ เขาเป็นเพือ่ น
ในวงพนันเหมือนกับมาจิมะ ผลงานเด่นๆ ของโมริยะคือการท�ำธุรกิจ
ความเชื่อ จึงมีลู่ทางที่จะก่อตั้งองค์กรทางศาสนา ทั้งสามคนช่วยกัน
วางแผนอย่างแยบยลโดยมีซาโยโกะเป็นศูนย์กลาง ร่วมกันตัง้ กลุม่ ลัทธิใหม่
ขึ้นมาที่ไหนสักแห่ง โดยมีจุดเด่นที่การใช้กลอุบายคลื่นไมโครเวฟ ปัญหา
คือใครจะเล่นเป็นบทผูน้ �ำลัทธิ จะให้เล่นกันเองก็คงไม่ได้ เพราะเมือ่ ถึงเวลา
จวนตัวจะปัดความรับผิดชอบไปไม่ได้
บังเอิญตอนนั้นเธอได้เจออิชโิ มโตะ คาสุโอะ เขาเป็นอาจารย์สอน
พลังชีแ่ ละรับรักษาผูป้ ว่ ย มีเสียงเล่าลือว่ารักษาได้ผลก็มี รักษาไม่ได้ผลก็มี
ผูช้ ายคนนีใ้ ช้ได้ ซาโยโกะคิดแบบนัน้ ตอนทีไ่ ด้เห็นอิชโิ มโตะครัง้ แรก
หน้าตาก็ไม่เลวและดูมีความรู้อีกด้วย ความสามารถทางการแสดงก็สูง
ที่ส�ำคัญที่สุดคือเขาเป็นคนหลงตัวเอง ซาโยโกะข้องใจเรื่องพลังชี่แต่
อิชิโมโตะเชื่อมั่นในพลังของตัวเอง เขาไม่รู้สึกว่าตัวเองหลอกลวงผู้ป่วย
จึงท�ำให้ค�ำพูดของเขาฟังดูน่าเชื่อถือและผู้ฟังเชื่ออย่างสนิทใจ
ซาโยโกะเริ่มเข้าหาอิชิโมโตะ เขาเป็นโสดและไม่ประสีประสาเรื่อง
ผู้หญิง หลอกล่อเข้าหน่อยก็ติดกับแล้ว การท�ำให้เขาลุ่มหลงซาโยโกะ
จึงใช้เวลาไม่นาน
พอได้จงั หวะเหมาะๆ ซาโยโกะเริม่ พูดเรือ่ งการตัง้ กลุม่ ลัทธิ ตอนแรก
เขาลังเล แต่พอประจบว่าเขาเป็นคนเดียวทีจ่ ะเป็นศาสดาได้ เขาจึงเริม่ สนใจ
เธอจึงแนะน�ำให้เขารู้จกั กับมาจิมะและโมริยะ
- 59 -

虚像の道化師
กลุม่ ลัทธิใหม่ ‘สมาคมกุไอ’ จึงเกิดขึน้ มา ค�ำว่ากุไอไม่ได้มคี วามหมาย

พิเศษอะไร แค่เอาค�ำว่าทุกข์กับรักมารวมกันแล้วเขียนด้วยตัวอักษร
คาตาคานะ2 อิชโิ มโตะเป็นศาสดาก็จริง แต่ซายาโกะเป็นคนคิดโครงสร้าง
ของกลุม่ ลัทธิเป็นหลัก แนวคิดเกีย่ วกับค�ำว่า ‘สิง่ สกปรกในจิตใจ’ และค�ำว่า
‘ส่งพลังจิต’ ก็เป็นค�ำที่เธอคิดขึ้นมา รวมถึงชื่อเรนซากิ ชิโคด้วย เธอสั่งให้
อิชิโมโตะใช้ช่อื นี้เพราะคิดว่าชื่อของศาสดาต้องฟังดูไม่ธรรมดา ทีจ่ ริงแล้ว
เรนซากิคือนามสกุลเดิมของซาโยโกะ และเป็นชื่อที่ใช้ตอนแยกกันอยู่กับ
สามีคนเก่า มาจิมะและโมริยะจึงยังเรียกเธอว่าเรนซากิ
พวกเขาเริ่มต้นท�ำกิจกรรมในบ้านเช่าหลังเล็กๆ แถวชานเมือง
อานุภาพของอุปกรณ์ปล่อยคลื่นไมโครเวฟช่างเหนือความคาดหมาย
แค่เกณฑ์คนมาและสาธิตให้ดูนิดหน่อยใครๆ ก็เชื่อว่าอิชิโมโตะหรือ
เรนซากิ ชิโคมีพลังวิเศษเหนือมนุษย์
พวกเขาจ้างหน้าม้าให้เป่าหูคนเรื่องสรรพคุณของการส่งพลังจิต
จนมีคนออกมาพูดว่าสุขภาพแข็งแรงขึ้นเพราะการส่งพลังจิตจริงๆ หรือ
ที่เรียกว่าผลของยาหลอก พอเป็นแบบนี้ต่อไปจะท�ำอะไรก็ง่ายไปหมด
เช่น สร้างวัตถุมงคลอย่างเครือ่ งรางหรือแจกัน พอเอาไปวางเรียงในสถานที่
ชุมนุม ไม่วา่ จะราคาแพงแค่ไหนก็ขายดิบขายดี จ้างนักเขียนอิสระมาเขียน
หนังสือและตีพิมพ์ในชื่อของเรนซากิ ชิโคซึ่งออกมาทั้งหมด 5 เล่มแล้ว
ซึ่งทุกเล่มติดอันดับหนังสือขายดี
ส�ำนักงานใหญ่ของสมาคมจากที่เคยเป็นบ้านหลังเล็กๆ กลายเป็น
ตึก 5 ชั้นภายในเวลาแค่สองปีจ�ำนวนผู้บริหารก็เพิ่มขึ้นแต่เรื่องอุปกรณ์
ปล่อยคลื่นไมโครเวฟยังเป็นความลับอยู่ คนรู้ความลับยิ่งน้อยเท่าไรก็
ยิ่งดีเรื่องนี้ก็เป็นความคิดของซาโยโกะเช่นกัน
2
ค�ำว่า ‘กุไอ’ เขียนด้วยตัวอักษรคาตาคานะได้ว่า「クアイ」มีที่มาจากตัวอักษรคันจิ 2 ตัว
คือ「苦」อ่านว่า ‘กุ’ แปลว่า ทุกข์ และ「愛」อ่านว่า ‘ไอ’ แปลว่า รัก
- 60 -

กลุ่มลัทธิมีสาวกเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ระยะหลังมานี้เหมือนจะมา
จนถึงจุดอิ่มตัวแล้ว การหาสมาชิกโดยอาศัยวิธีปากต่อปากมีข้อจ�ำกัด
ต้องท�ำอะไรสักอย่างเพื่อให้คนรู้จกั มากขึ้น
ในตอนนั้นมีข่าวลือหนาหูกันในกลุ่มสาวกว่ามีผู้บริหารกลุ่มหนึ่ง
ยึดสมบัติของกลุ่มลัทธิมาเป็นของตัวเอง ซึ่งหมายถึงมาจิมะกับโมริยะ
พวกมาจิมะจึงใช้สายสืบไปค้นหาว่าพวกไหนเป็นคนปล่อยข่าวและ
ต้องการอะไร ที่น่าตกใจคือมาซากาซึ นาคางามิเป็นคนปล่อยข่าวและ
เขาตัดสินใจที่จะย้ายไปเข้ากลุ่มลัทธิของคู่แข่งที่ชื่อ ‘แสงพิทักษ์’ พร้อม
กับเพื่อนๆ
ซาโยโกะโกรธจัดจึงคิดเรื่องบ้าบิ่นขึ้นมา นั่นคือการให้นาคางามิ
ได้ลมิ้ รสพลังทีแ่ ท้จริงของเรนซากิ ชิโค เธออยากจะให้บทเรียนว่าคนหักหลัง
จะต้องโดนอะไรบ้าง โดยปกติเวลาส่งพลังจิตจะปล่อยคลื่นไมโครเวฟ
ออกมาทีละนิด ซึ่งถ้าหากปล่อยคลื่นออกมาเต็มที่ ร่างกายจะร้อนรุ่ม
เหมือนถูกไฟคลอกทั้งเป็น
แต่เธอก็ไม่ได้มเี จตนาจะฆ่านาคางามิและนึกไม่ถงึ ว่าเขาจะกระโดด
ลงไปด้วยซ�้ำ ทั้งซาโยโกะและพวกมาจิมะยืนกรานว่าอย่างนั้น
“ค�ำให้การของคนพวกนั้นอาจฟังดูไม่ปกติ แต่ก็ยากที่จะหักล้าง
ค�ำให้การ” คุซานางิกล่าว “อย่างที่นายบอก มันไม่ใช่วิธีฆาตกรรมที่
หวังผลได้ ถ้าไม่ลองท�ำจริงๆ ก็ไม่มีใครรู้ว่ารัศมีของคลื่นไมโครเวฟไม่ได้
กว้างมาก แค่หลบไปด้านข้างก็ไม่รู้สกึ ร้อนแล้วใช่ไหมล่ะ”
“ถูกต้อง” ยุกาวะพยักหน้า “แต่คดิ ไม่ถงึ เลยว่าพวกเขาจะท�ำแบบนัน้
กับคนที่ไม่รู้ว่าพลังจิตที่ส่งออกไปคือคลื่นไมโครเวฟได้อย่างเลือดเย็น”
“มันไม่ใช่การคุกคามธรรมดาๆ แต่ตั้งใจจะฆ่าตั้งแต่ต้นแล้ว อย่าง
น้อยๆ คงคิดว่าถ้าตายเสียได้กค็ งจะดี ถ้านายได้เจอผู้หญิงคนนั้นก็คงจะ
เชือ่ แบบนัน้ ซึง่ ความน่ากลัวของผูห้ ญิงคนนัน้ คือการคิดจะใช้การฆาตกรรม
โฆษณากลุ่มลัทธิ แม้เจ้าตัวจะยืนกรานว่าเป็นความบังเอิญ แต่ว่าการ
- 61 -

虚像の道化師
เชิญนักข่าว ‘ทราย วีคลี’ มาด้วย ต้องเป็นแผนการที่วางไว้แน่ๆ”

“คนที่บังคับเครื่องจักรคือผู้หญิงคนนั้นหรือ”
“ใช่แล้วเธอซ่อนตัวอยูข่ า้ งๆ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ ตรงทีน่ ายดูออกว่า
มันเป็นกระจกมองทะลุได้ด้านเดียวนั่นแหละ เธอควบคุมเครื่องจักรพลาง
ลอบสังเกตการณ์อยู่ด้านหลังกระจกนั่น”
“อืม เท่าที่ฟังมา ฉันคิดว่าเธอไม่น่าชอบอยู่เบื้องหลังนะ”
“เจ้าตัวบอกว่าตัวเองไม่ใช่ผู้อยู่เบื้องหลัง แต่เป็นโปรดิวเซอร์”
ใบหน้าของซาโยโกะผุดขึ้นในหัวของคุซานางิอีกครั้ง
“มันน่าตลกนะ” หญิงชั่วหาตัวจับยากพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ต่อให้เป็นพวกที่สงสัยสักแค่ไหน แค่กดสวิตช์ปุ่มเดียวก็เปลี่ยนไปทันที
กลายเป็นสาวกอย่างง่ายดายใครๆ ก็ท�ำทุกอย่างตามที่ฉันต้องการ ถึงจะ
ไม่ได้ร้องขอก็ยอมถวายให้ แถมยังมาขอบอกขอบใจอีก พอลองคิดดูอีกที
มนุษย์เราช่างไร้เดียงสาเสียจริงๆ”
เธอไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย คงจะคาดการณ์ว่าตัวเองคงไม่ถูกฟ้อง
ข้อหาฆ่าคนตาย ตอนฆ่านาคางามิก็คงรู้สึกว่าเป็นการเล่มเกม
นอกจากนี้ ซาโยโกะไม่ยอมรับแม้แต่ความผิดฐานฉ้อโกง ยืนกราน
ว่าการใช้คลื่นไมโครเวฟเป็นเพียงแค่การแสดง
“มันก็เหมือนกับการเล่นออร์แกนหรือการร้องเพลงสรรเสริญพระเจ้า
ในโบสถ์นั่นแหละ เป็นการแสดงเพื่อปลุกใจสาวก แล้วมันผิดตรงไหน”
เธอตอบโต้คุซานางิโดยไม่แสดงสีหน้าส�ำนึกผิด
“ช่างเป็นผู้หญิงไร้ยางอายเหลือเกิน อ้าว แล้วศาสดาล่ะ” ยุกาว่า
ถาม “จู่ๆ ก็มาตกต�่ำเพราะพวกนักต้มตุ๋น”
“ในอีกแง่หนึง่ หมอนัน่ อาจจะเป็นเหยือ่ รายใหญ่ทสี่ ดุ ” คุซานางิตอบ
อิชิโ มโตะถูกพามาที่ห้ อ งสอบสวน ดูท่า ทางไม่รู้ว่า ตัวเองเป็น
พวกเดียวกับกลุ่มนักต้มตุ๋น ไม่เพียงแค่นั้น เขายังไม่เข้าใจกลอุบายของ
อุปกรณ์ปล่อยคลื่นไมโครเวฟอย่างถูกต้อง
- 62 -

“ฉันได้ ยินมาว่ ามันเป็ นอุป กรณ์ช่วยเหลือ เป็นอุปกรณ์ที่ช่วย

เรียกพลังของฉันให้ได้ถึงขีดสุด ตั้งแต่ใช้เครื่องจักรนั้นมันท�ำให้ฉันช่วย
คนได้มากขึ้นจริงๆ ตัวฉันเองก็มีพัฒนาการด้านจิตใจสูงกว่าสมัยที่ใช้
พลังชี่กงตามล�ำพังจนเทียบไม่ติด ฝากบอกซาโยโกะด้วยว่าฉันไม่จ�ำเป็น
ต้องใช้เครื่องจักรนั้นอีกแล้ว เราสองคนมาเริ่มนับหนึ่งใหม่ด้วยกันเถอะ
ฝากบอกเธอว่าฉันพูดอย่างนี้”
พนักงานสืบสวนต่างคิดว่าเขาสติเลอะเลือน แต่พอตั้งใจถามดีๆ
ก็แน่ใจว่าไม่ได้เป็นแบบนั้น
“หมอนั่นเชื่อหมดใจเลย เขาคิดว่าตัวเองมีพลังจริงๆ และช่วย
เหล่าสาวกได้จริงๆ ดังนัน้ ตอนทีเ่ กิดคดี เขาจึงพูดจากใจว่าจะมอบตัวเพราะ
เชื่อปักใจว่าตัวเองฆ่าคนตายจริงๆ พวกซาโยโกะจึงฉวยประโยชน์จาก
ความหลงเชือ่ ของหมอนัน่ ถ้าศาสดายอมมอบตัวยิง่ ส่งผลดีตอ่ การโฆษณา
ถ้าจะบอกว่าเขาผิดเต็มประตูกจ็ ะเป็นการด่วนตัดสิน ผู้คมุ ขังเล่าให้ฟังว่า
อิชโิ มโตะนัง่ สมาธิตลอดแม้กระทัง่ เวลาอยูใ่ นคุก ดูไม่เหมือนเป็นการแสดง
เลย”
เมื่อฟังเรื่องที่คุซานางิเล่า ยุกาว่ามีสีหน้าเศร้าหมองก่อนจะใช้นิ้ว
ดันแว่นตาขึ้น
“สรุปว่าคนที่ถูกกลุ่มลัทธิหลอกไม่ได้มีแค่สาวก ศาสดาเองก็ถูก
หลอกเหมือนกัน”
“นายพูดถูก อา...ว่าแต่” คุซานางิหยิบซองออกมาจากกระเป๋าเสื้อ
“พีส่ าวของฉันฝากนีม่ าให้ เหมือนจะเป็นจดหมายขอบคุณทีช่ ว่ ยให้แม่สามี
ไม่โดนกลุ่มลัทธิหลอก”
“ไม่เห็นต้องล�ำบากเลย ข้างในเหมือนเป็นตั๋วอะไรสักอย่าง”
“คงงั้นแหละ เห็นบอกว่าเป็นบัตรผ่านประตู”
ยุกาว่าเปิดซองจดหมายแล้วหยิบตั๋วออกมา มีกระดาษโน้ตอยู่
ในซองด้วย ทันทีที่เห็นสิ่งเหล่านั้น นัยน์ตาหลังแว่นเบิกโพลง
- 63 -

虚像の道化師
“มีอะไรหรือ” คุซานางิถาม
ยุกาว่าหันหน้าตั๋วไปทางคุซานางิ ‘เทศกาลดูดวงระดับประเทศ’
“ดูดวงหรือ”
“ในโน้ตเขียนว่า ‘ขอบคุณส�ำหรับเรื่องครั้งนี้ เขาว่าดูแม่นมาก ลอง
ไปกับแฟนหรือใครก็ได้ดูสิคะ’ ”
“ยายบ้าเอ้ย...ขอโทษนะ ทิ้งไปเถอะ”
“ไม่เป็นไร ก็แม่นมากไม่ใช่หรือ น่าสนใจดี ฉันขอรับไว้แล้วกัน”
ยุกาว่าใส่ต๋วั ในกระเป๋าเสื้อกาวน์สีขาว

- 64 -

บทที่ 2
มองเห็นทะลุปรุโปร่ง
1
ยุกาว่าจิบชาหลังอาหารด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่พอถูกชวนว่า
เดี๋ยวไปต่ออีกสักร้านดีไหม ตาเขาดูเป็นประกายขึ้นมาเล็กน้อย
“พอดีไปเจอร้านดีๆ มาน่ะ” คุซานางิเอียงแก้ว “พูดว่าเป็นร้าน
น่าสนใจจะดีกว่า ฉันอยากพานายไปให้ได้เลย”
“ร้านอะไรหรือ”
“ไปแล้วเดี๋ยวก็รู้เอง ตั้งความหวังเอาไว้ได้เลย มีคนสวยๆ เพียบ
เลยนะ”
คิ้วของยุกาว่ากระตุก “โห ถ้าอยากพาไปขนาดนั้น ฉันว่าไม่ต้อง
ก็ได้...”
- 65 -

虚像の道化師
“วันนี้ฉันเลี้ยงเอง หมู่นี้ได้นายมาช่วยสืบคดีให้อยู่บ่อยๆ ไม่ต้อง

เกรงใจหรอกน่า”
“ไปกันเถอะ” คุซานางิพูดแล้วลุกจากเก้าอี้
ร้านนัน้ ชือ่ ‘ฮาร์ป’ อยูท่ ก่ี นิ ซ่า ตัง้ อยูบ่ นชัน้ 7 ของตึกทีต่ กแต่งด้านนอก
อย่างสวยงาม พอออกมาจากลิฟต์กเ็ จอประตูทางเข้าเลย ผูช้ ายสวมชุดสีด�ำ
เดินปรี่เข้ามาทักทายคงจะจ�ำหน้าคุซานางิได้เพราะ
เคยมาหลายครั้งแล้ว
“เดี๋ยวผมเอาเสื้อโค้ทไปเก็บให้นะครับ” ชายชุดด�ำพูด
คุซานางิฝากเสือ้ โค้ทตัวยาวสีเบจ ส่วนยุกาว่าฝากเสือ้ โค้ทหนังสีด�ำ
ราคาแพง
ร้านนีเ้ ป็นร้านใหญ่ มีโต๊ะนัง่ กว่าสามสิบโต๊ะ ประมาณร้อยละเจ็ดสิบ
ของที่นั่งมีคนจับจอง พวกคุซานางิถูกพาไปที่โต๊ะตรงหัวมุม
พอไปถึงที่นั่ง พนักงานต้อนรับสาวชื่อ เรกะ ซึ่งรับหน้าที่บริการ
คุซานางิก็เดินเข้ามาหา เธอเป็นคนรูปร่างผอมสูงแต่หน้าอกใหญ่ เดรส
ตัวยาวที่เน้นร่องอกตัวนั้นเหมาะกับเธอมาก
“ยินดีตอ้ นรับค่ะ” เธอก้มหัวลงกล่าวทักทายแล้วนัง่ ลงข้างๆ คุซานางิ
“หมอนีเ่ ป็นเพือ่ นสนิทของผมสมัยอยูม่ หาวิทยาลัย แต่ยงั ไม่บอกชือ่
หรอกนะ” คุซานางิพูดกับเรกะแล้วหันไปทางยุกาว่า “นายก็ไม่ต้องบอก
ชื่อนะ”
ยุกาว่าท�ำหน้าสงสัย “หมายความว่าไง”
“เดี๋ยวก็รู้ เด็กคนนั้นมาใช่ไหม” คุซานางิถามเรกะ
เรกะอมยิ้ม
“ไอจังใช่ไหมคะ มาค่ะ เดี๋ยวตามให้นะคะ”
“อืม ช่วยเรียกให้หน่อยนะ”
เรกะเรียกชายชุดด�ำและกระซิบข้างหู ยุกาว่ามองพวกเขาอย่างสงสัย
“นายไม่เชื่อเรื่องพลังจิตใช่ไหม” คุซานางิพูด
- 66 -

“ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ยังไม่เคยเห็นหลักฐานที่น่าเชื่อถือต่างหาก”
“หยุดพูดอ้อมค้อมซะที ฉันอยากให้นายเจอเด็กคนหนึ่ง”
ไม่นานก็มผี หู้ ญิงตัวเล็กๆ สวมชุดกิโมโนเดินมา ใบหน้าเล็กๆ ขับให้
ดวงตาดูกลมโตยิ่งขึ้น “สวัสดีค่ะ” เธอกล่าวทักทาย
“อ้าว ไอจัง มาพอดีเลย มาๆ มานั่งข้างๆ หมอนี่หน่อย”
เธอนั่งลงข้างๆ ยุกาว่า “สวัสดีค่ะ ชื่อไอค่ะ” เธอแนะน�ำตัวเอง
ยุกาว่าหันไปทางคุซานางิด้วยสีหน้างุนงง
“เด็กคนนี้แหละที่อยากให้นายเจอ ไอจัง ช่วยท�ำให้ดูแบบคราว
ที่แล้วหน่อย”
“ค่ะ” เธอตอบแล้วหันไปทางยุกาว่า
“คุณมีนามบัตรไหมคะ”
“นามบัตรหรือ มีสิ” ยุกาว่าล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูท
“อย่าเพิง่ หยิบออกมาค่ะ” เธอยกมือห้ามแล้วเปิดถุงผ้าเล็กๆ ทีว่ าง
อยู่บนตักหยิบซองเล็กๆ สีด�ำเงามาวางตรงหน้ายุกาว่า “ช่วยใส่นามบัตร
ลงไปในนี้ อย่าให้ฉนั เห็นนะคะ”
“ใส่ในนี้หรือ” ยุกาว่าหยิบซองนั้นขึ้นมา
“ใช่คะ่ ถ้าใส่เรียบร้อยแล้ว เรียกฉันด้วยนะคะ” เธอหันหน้าหนียกุ าว่า
แถมเอามือปิดตาไว้ด้วย
ยุกาว่าหันมาทางคุซานางิด้วยแววตาสงสัย
“ท�ำตามที่เธอพูดไปก่อนเถอะน่า”
ยุกาว่าใส่นามบัตรลงไปในซองด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ “ใส่เรียบร้อยแล้ว”
ไอหันหน้ากลับมา
“ขอยืมหน่อยนะคะ” พอรับซองมาจากยุกาว่า ก็มองเรกะทีอ่ ยูอ่ กี ฝัง่
“คุณเรกะ ขอยืมหน้าอกสวยๆ หน่อยได้ไหมคะ”
“ได้สิ ถ้ามันพอจะใช้ได้” เรกะยื่นหน้าอกออกมาข้างหน้า
“ขอโทษนะคะ” ไอพูดแล้วยัดซองลงไปตรงร่องอกของเรกะ
- 67 -

虚像の道化師
“จะท�ำอะไรกันเนี่ย” ยุกาว่าถามอย่างไม่พอใจ
“เอาน่าสิ่งที่อยากให้ดูก�ำลังจะเริ่มแล้ว” คุซานางิพูด
ไอเปิ ด ถุ ง ผ้ า อี ก ครั้ ง คราวนี้ ห ยิ บ ลู ก ประค�ำออกมาคล้ อ งมื อ
ทั้งสองข้างแล้วพนมมือ
“ถ้างัน้ เริม่ เลยนะคะ ทุกคน กรุณามองไปทีห่ น้าอกคุณเรกะนะคะ”
ยุกาว่าท�ำตาหลุกหลิก คุซานางิกลั้นหัวเราะไม่ไหว
“ได้มโี อกาสมองร่องอกสวยๆ ทัง้ ที ไม่ตอ้ งเกรงใจหรอกน่า ฉันก็มอง
เหมือนกัน”
“แหม สายตาคุณคุซานางิเร่าร้อนไปหน่อยนะคะ” เรกะหัวเราะ
“ค่ะ” ไอพูดขึ้นแล้วเงยหน้า “เห็นแล้วค่ะ”
“เห็นแล้ว เห็นอะไรหรือ” ยุกาว่าถาม
แต่ไอไม่ตอบ เก็บซองจากหน้าอกของเรกะแล้วยื่นไปทางยุกาว่า
“หยิบนามบัตรออกมาแล้วช่วยเก็บไว้ที่เดิมด้วยนะคะ” พูดจบก็
หันหน้าไปอีกฝั่ง เอามือปิดตา
ยุกาว่ายักไหล่ท�ำตามที่บอก “เก็บเรียบร้อยแล้ว”
ไอหมุนหันกลับมาแล้วยิ้มให้เขา “ยินดีท่ไี ด้รู้จักค่ะ คุณยุกาว่า”
นัยน์ตาของนักฟิสิกส์เบิกกว้าง พอเห็นเขาอ้าปากค้าง คุซานางิ
ก็ตบโต๊ะ
“ยอดไปเลยนีเ่ ป็นผลงานชิน้ โบว์แดง ยุกาว่างงจนท�ำอะไรไม่ถกู เลย
แฮะ เอาล่ะ...ชนแก้ว” นายต�ำรวจยกแก้ววิสกี้ผสมน�้ำ
แต่ยุกาว่าไม่ได้ย่นื มือออกมาหยิบแก้วเลย “รู้ได้ยงั ไง”
ไอยิ้มมีเลศนัย “ไม่รู้สิคะ...” เธอพูดแล้วเอียงคอ
“ท�ำไมน่ะหรือ เอ้า นัน่ มันหน้าทีข่ องนายต้องเก็บกลับไปคิด แต่บอก
ไว้ก่อนนะ ฉันไม่รู้ไม่เห็นด้วย ฉันไม่ได้บอกใครที่ร้านนี้ ทั้งเรื่องชื่อของนาย
ทั้งเรื่องที่พานายมาคืนนี้”
ยุกาว่าขมวดคิ้วไม่โต้ตอบที่คุซานางิยั่วโมโห เขาจ้องหน้าอกเรกะ
- 68 -

เขม็งเหมือนคิดอะไรอยู่
“ไม่ได้ตดิ เครื่องอะไรไว้ตรงนี้นะคะ” เรกะใช้สองมือปิดหน้าอก
“อ๊ะ ขอโทษครับ” ยุกาว่ารีบหันไปมองทางอื่น คุซานางิแทบจะ
ไม่เคยเห็นเพื่อนลนลานแบบนี้มาก่อน
“จริงๆ แล้วฉันไม่ใช่แค่มองทะลุสิ่งของได้อย่างเดียว ยังมองเห็น
อดีตคนคนนั้นด้วยค่ะ” ไอพูด
“อดีตหรือ” ยุกาว่ามีสีหน้ากระอักกระอ่วนยิ่งขึ้น “แบบไหน”
“อย่างเช่น” ไอพูดแล้ววางมือลงบนไหล่ยกุ าว่าแล้วหลับตาลง
“วันนี้ตอนที่มาที่นี่ คุณใส่เสื้อโค้ทมาใช่ไหมคะ เป็นเสื้อหนังสีด�ำ...
ของอิตาลีใช่ไหมคะ” พอพูดจบเธอก็ลมื ตาขึน้ “เป็นยังไงคะ”...เธอถามยิม้ ๆ
“โอ้โห เยี่ยมยอดอีกแล้ว” คุซานางิส่งเสียงมาจากข้างๆ
ยุกาว่าใช้ความคิดหนักหน่วงจนสีหน้าดูอมทุกข์ ในที่สุดก็เงยหน้า
เหมือนคิดอะไรขึ้นได้ “นึกออกแล้ว เสื้อโค้ทไง” เขาเปิดเสื้อคลุมออก
แล้วชี้ไปด้านใน “ผมปักชื่อไว้ด้านในเสื้อโค้ท คุณคงเห็นก่อนที่จะเดินมา
โต๊ะนี้ล่ะสิ”
“ปิ๊งป่อง” ไอกระดิกนิ้วชี้เบาๆ “ถูกต้องค่า”
ยุกาว่าถอนใจ...เฮ้อ ในที่สดุ ก็หยิบแก้ววิสกี้ผสมน�้ำมาดื่ม “อย่างนี้
นี่เอง ถูกต้มซะเปื่อยเลย”
“แค่กลง่ายๆ ขอโทษด้วยนะคะ” ไอก้มศีรษะลง
“ไม่หรอก กลยิง่ ง่ายก็ยงิ่ หลอกคนได้งา่ ย พอได้ฟงั เฉลยเท่านัน้ แหละ
ถึงบางอ้อเลย ในวงการวิทยาศาสตร์ก็เหมือนกัน พวกค�ำถามที่ดูเหมือน
จะซับซ้อนแต่โครงสร้างกลับเรียบง่าย ความซับซ้อนของปัญหามันเกิดจาก
ความดื้อรั้นของมนุษย์น่นั เอง ในอดีตก็มีอยู่บ่อยๆ”
ยุกาว่าเริ่มอธิบายทางวิทยาศาสตร์ พอไขปริศนาตาทิพย์ได้แล้ว
เขาดูผ่อนคลายขึ้น พอเห็นอาการเพื่อนแบบนั้น คุซานางิก็ย้มิ พอใจรู้สึกดี
ที่พาเขามา
- 69 -

虚像の道化師
พอดืม่ เหล้าไปได้สกั ชัว่ โมงหนึง่ ก็ตดั สินใจกลับ “จริงๆ ไม่ตอ้ งเกรงใจ

ก็ได้” คุซานางิจับมือห้ามยุกาว่าที่ดูกังวลแล้วจัดการจ่ายเงินเอง
เรกะกับไอเดินมาส่งถึงทางออก ทัง้ สองรับเสือ้ โค้ทมาจากชายชุดด�ำ
แล้วท�ำท่าจะช่วยสวมเสื้อโค้ทให้พวกคุซานางิจากด้านหลัง
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมใส่เอง” ยุกาว่ารับเสื้อโค้ทสีด�ำมาจากไอแล้ว
ใส่คลุมไหล่ไว้
ไอก้าวมาข้างหน้าหนึง่ ก้าว “ขอถามคุณยุกาว่าสักอย่างได้ไหมคะ”
“ได้สิ”
“ชื่อจริงอ่านว่าคุณมานาบุใช่ไหมคะ ไม่ใช่คณ ุ กาคุ”
“อ่า ใช่แล้ว...” ยุกาว่ามีสีหน้าตกใจแล้วเปิดเสื้อโค้ทดูชื่อที่ปักไว้
ด้านใน มีแต่นามสกุลที่เขียนว่า ยุกาว่า เท่านั้น
นักฟิสกิ ส์หน้าถอดสี เพราะระหว่างทีอ่ ยูใ่ นร้านเขาจ�ำได้วา่ ไม่ได้พดู
ชื่อตัวเองเต็มๆ ว่า ยุกาว่า มานาบุ
“นี่ก็เป็นผลงานชิ้นโบว์แดง ฉันเพิ่งเคยเห็นนายท�ำหน้าแบบนั้น
ครั้งแรก” คุซานางิกล่าวอย่างร่าเริง
ไอยิ้มเยาะ “แล้วมาเที่ยวใหม่นะคะ รองศาสตราจารย์ยุกาว่า
มหาวิทยาลัยเทโตะ” เธอพูดพลางโค้งค�ำนับ แน่นอนว่าเขาก็ไม่ได้เปิดเผย
ต�ำแหน่งของตัวเอง ยุกาว่าได้แต่ยนื ตะลึง
2
นับตั้งแต่วันที่พายุกาว่าไปที่คลับชื่อ ‘ฮาร์ป’ แถวกินซ่า คุซานางิ
ได้พบกับไอโมโตะ มิกะอีกครั้งหลังจากนั้นราวสี่เดือน ตอนที่เห็นครั้งแรก
- 70 -

เขาไม่ทันสังเกตเลยว่าเป็นเธอ ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้
ไปที่ร้านนั้นอีกเลย อีกทั้งรูปลักษณ์ของเธอเปลี่ยนไปมากเหลือเกิน
ศพของเธอถูกพบทีพ่ งหญ้าริมแม่นำ�้ อาราคาวะ ซึง่ อยูต่ ดิ กับสะพาน
โองิโอฮาชิ ด้านบนมีทางด่วนวงแหวนรอบนอกของกรุงโตเกียวพาดผ่าน
ผู้พบศพเป็นอดีตพนักงานบริษทั ที่วิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้า
เสือ้ ผ้าทีใ่ ส่เป็นชุดแซกสีด�ำทับด้วยเสือ้ แจ็กเกตสีเทา ทรงผมทีร่ วบขึน้
และลักษณะการแต่งหน้าท�ำให้คุซานางิคิดว่าผู้ตายน่าจะท�ำงานกลางคืน
เล็บที่ตกแต่งอย่างฉูดฉาดยิ่งท�ำให้คิดว่าไม่น่าจะเป็นสาวออฟฟิศธรรมดา
แถมยังใส่นาฬิกาข้อมือคาร์เทียร์
ไม่พบของทีร่ ะบุตวั ผูต้ ายได้ ทัง้ กระเป๋าถือ กระเป๋าสตางค์ หรือของ
อื่นๆ คนร้ายน่าจะหยิบติดมือไปด้วย
สาเหตุการตายชัดเจนว่าเป็นการฆาตกรรม มีร่องรอยการถูกรัดคอ
ซึ่งไม่ได้ใช้เชือกแต่ใช้มอื เปล่าบีบคอจนตาย
กองพิสูจน์หลักฐานถ่ายรูปศพไว้จ�ำนวนหนึ่ง ก่อนจะส่งไปชันสูตร
ในจ�ำนวนนั้นมีรูปถ่ายที่เห็นหน้าอยู่ด้วย คุซานางิจ�ำศพได้ตอนที่เห็น
รูปถ่ายใบนั้นบนสน.ท้องที่
“พนักงานต้อนรับสาวหรือ เป็นร้านประจ�ำของนายล่ะสิ” มามิยะ
ดูรูปถ่ายกับใบหน้าของคุซานางิสลับกันไปมา
“ไม่ได้ถึงขนาดไปประจ�ำ แต่ก็ไปมาหลายครั้งครับ ร้านชื่อ ‘ฮาร์ป’
เธอท�ำงานอยู่ท่นี ั่น ชื่อไอครับ”
“การไปเทีย่ วกลางคืนก็มปี ระโยชน์เหมือนกันหรือเนีย่ ดีละ่ งัน้ ช่วยไป
ตรวจสอบดูให้หน่อย”
คุซานางิโทร.เข้ามือถือของเรกะ คิดว่าเธอน่าจะยังนอนอยูแ่ ต่อกี ฝ่าย
รับสาย ดูเธอแปลกใจเพราะเขาไม่เคยโทร.หาเธอเลยสักครั้ง
พอพูดไปว่าช่วยบอกเบอร์ตดิ ต่อของไอให้หน่อย เธอถึงกับส่งเสียง
- 71 -

虚像の道化師
ด้วยความประหลาดใจ
“คุณคุซานางิถูกใจไอจังหรือคะ ไม่รู้มาก่อนเลย”
“ไม่ใช่หรอกครับ เรื่องงานน่ะ”
คุซานางิเคยพูดถึงอาชีพของตัวเองแค่ว่าเป็นข้าราชการท้องถิ่น
นามบัตรที่แจกให้ที่ ‘ฮาร์ป’ ก็พิมพ์ไว้แค่น้นั พอเขาพูดว่าเป็นการสืบสวน
ของต�ำรวจ เรกะถึงกับร้องเสียงหลง “จริงหรือคะเนี่ย คราวหน้าเอาสมุด
ประจ�ำตัวต�ำรวจให้ดูด้วยนะคะ”
“ถ้ามีโอกาสนะครับ ผมขอเบอร์ไอจังก่อน แล้วก็อยากรู้ที่อยู่ของ
เธอด้วย”
“ฉันรู้แต่เบอร์มือถือ ถ้าถามผู้จัดการน่าจะรู้ที่อยู่ เดี๋ยวบอกเบอร์
ผู้จัดการให้เอาไหมคะ”
“ดีเลยครับ”
เธอถามหลังจากบอกเบอร์โทรศัพท์คนทัง้ สองไปแล้ว “นีเ่ กิดอะไรขึน้
หรือคะ ไอจังเป็นอะไรไปหรือคะ” คงรับรู้ได้ว่าสถานการณ์ตงึ เครียด
“เมื่อคืน เธอมาท�ำงานไหม”
“มาค่ะ”
“แล้วนั่งโต๊ะเดียวกับคุณไหม”
“นั่งค่ะ หลังเลิกงานเราก็ไปด้วยกัน”
ดีเลย คุซานางิตอบ “ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวผมจะไปหาที่ร้าน”
“อ้าว หรือคะ ถ้างัน้ จะรอนะคะ” น�ำ้ เสียงสดใสขึน้ มาอย่างประหลาด
“ไม่ต้องท�ำเสียงแบบตอนท�ำงานก็ได้ ผมไม่ได้จะไปดื่มน่ะ” พูดจบ
ก็วางหูไป
หลายชั่วโมงหลังจากนั้น คุซานางินั่งตรงเคาน์เตอร์ที่ร้าน ‘ฮาร์ป’
ร้านเพิ่งเปิดจึงยังไม่มลี ูกค้ามาสักกลุ่ม
“ไม่มลี างบอกเหตุอะไรเลยค่ะ เมือ่ วานก็ยงั ร่าเริงตามปกติ” ผูจ้ ดั การ
ใส่แว่นตากรอบด�ำพูดพลางกะพริบตาถี่คงยังไม่อยากจะเชื่อเรื่องคดี
- 72 -

มีการยืนยันแล้วว่าศพทีพ่ บคือไอ ไอโมโตะ มิกะ โทรศัพท์มอื ถือไม่มี

คนรับ ที่บ้านก็ไม่อยู่ และเมื่อน�ำลายนิ้วมือที่รวบรวมจากของใช้ส่วนตัว
หลายๆ อย่างมาเทียบกันพบว่าเป็นลายนิ้วมือของเจ้าตัวไม่ผิดแน่
“เธอมีผู้ชายที่คบหากันอยู่ไหมครับ” คุซานางิถาม
เอ...ผู้จัดการเอียงคอ “น่าจะไม่มนี ะคะ ดิฉันก็ไม่เคยถาม”
“มีเรื่องกังวลใจหรือโดนลูกค้าที่ไม่ชอบตามตื๊อบ้างไหมครับ”
“ถ้ามีเรื่องแบบนั้น เธอน่าจะมาเล่าให้ดฉิ ันฟังนะคะ...”
ผู้จัดการเล่าว่าไอเข้ามาท�ำงานที่ร้านนี้เมื่อสามปีท่แี ล้ว ก่อนจะมา
กินซ่า เธอท�ำงานอยู่ที่รปปงหงิ มีลูกค้าประจ�ำอยู่บ้างแต่ไม่เคยได้ยินว่า
มีความสัมพันธ์กันลึกซึ้ง เธอเข้ากับเพื่อนๆ ที่เป็นพนักงานต้อนรับได้ดี
คุซานางินึกอะไรขึ้นมาได้
“เธอเคยแสดงโชว์น่าสนใจอยู่อย่างหนึ่งที่เป็นมายากลตาทิพย์
เธอคิดโชว์น้นั เองหรือครับ”
ผู้จัดการพยักหน้า
“ใช่คะ่ ตัง้ แต่ยา้ ยมาอยูท่ นี่ ี่ เธอก็แสดงโชว์นนั้ บ้าง มีลกู ค้าทีช่ อบใจ
เยอะอยู่ ทางร้านเราก็ดใี จ...”
“เธอเล่นมายากลทั่วๆ ไปเก่งไหมครับ”
“จะว่ายังไงดีล่ะ ที่เห็นเล่นก็มีแต่กลตาทิพย์ ยังไม่เคยเห็นเล่น
มายากลอันอื่นเลยค่ะ”
“คุณรู้ความลับของมายากลนั้นแล้วสินะครับ”
“ดิฉนั หรือคะ ไม่คะ่ ไม่” ผูจ้ ดั การโบกมือปฏิเสธพัลวัน “ไม่ทราบค่ะ
เคยขอให้ช่วยสอนตัง้ หลายครัง้ แต่เธอก็ไม่ยอมสอน บอกว่าเป็นเครือ่ งมือ
ท�ำมาหากินชิน้ ส�ำคัญ น่าจะไม่มใี ครรูเ้ ลยนะคะ มายากลนัน่ เกีย่ วข้องอะไร
กับคดีหรือคะ”
“เปล่าครับ” คราวนี้คุซานางิเป็นฝ่ายโบกมือปฏิเสธ “แค่สงสัยเลย
ลองถามดู”
- 73 -

虚像の道化師
“งั้นหรือคะ มันน่าทึ่งมากเลย เมื่อวันก่อนเธอก็แสดงเทคนิคใหม่

ด้วยนะคะ”
“เทคนิคใหม่หรือ”
“ปกติเธอจะมองเห็นทะลุนามบัตรใช่ไหมคะ แต่วนั นั้นเธอมองเห็น
ข้างในกระเป๋าลูกค้าทะลุปรุโปร่งเลยค่ะ ทายของที่อยู่ข้างในถูกทุกชิ้น
ลูกค้าคนนั้นประหลาดใจมากจนกลายเป็นกลัวไปเลย”
มั น ก็ ส มควรแหละ...คุ ซ านางิ คิ ด กลอุ บ ายมั น คื อ อะไรกั น นะ
น่าเสียดายจริงๆ ที่ไม่ได้ฟังจากเจ้าตัว
เขาตัดสินใจถามเรกะ เธอตาแดงก�่ำตั้งแต่แรกเหมือนจะรู้เรื่อง
ของไอแล้วเลยร้องไห้
“อย่างกับฝันร้ายแน่ะ” เธอพูด
“ก็เมือ่ วานเธอยังดูกระตือรือร้นอยูเ่ ลยค่ะ ร่าเริงสุดๆ ไม่มลี กู ค้าใหม่
เลยไม่มีโอกาสได้เล่นกล แต่กย็ ังคุยร่าเริงเป็นปกติ...ไม่อยากจะเชื่อเลย”
“เห็นบอกว่าไปด้วยกันต่อหลังเลิกงานใช่ไหม”
“ค่ะ ไปกับลูกค้าประจ�ำสองคน พอดีมีร้านเนื้อย่างที่เปิดจนดึก
เขาเลยพาไปที่นั่น”
ที่ร้านเนื้อย่างก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร กินข้าวกันตามปกติดีตั้งแต่ต้น
จนจบ ออกจากร้านมาตอนตีสามครึ่งแล้วลูกค้าที่บ้านอยู่ทางเดียวกัน
นั่งแท็กซี่ไปส่งไอ
“ในร้านนี้ใครสนิทกับไอมากที่สุด คงเป็นเธอล่ะสิ”
“คิดว่าค่ะ...” เรกะตอบเหมือนไม่คอ่ ยมัน่ ใจ คงหงุดหงิดเรือ่ งทีต่ วั เอง
ให้เบาะแสเกี่ยวกับคดีไม่ได้
พอถามเรื่องความสัมพันธ์กับผู้ชาย ก็ได้ค�ำตอบว่าตอนนี้ไอไม่น่า
จะมีใคร
“แต่ดูเหมือนไปเจอเพื่อนสมัยเรียนม.ปลายบ้างค่ะ”
“เพื่อนร่วมชั้น เป็นผู้ชายหรือ”
- 74 -

“ใช่ค่ะ แต่ไอบอกว่าไม่ใช่แฟน เป็นแค่เพื่อนกัน”

“รู้จักชื่อเขาไหม”
“ขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่ได้รู้ขนาดนั้น...” เรกะท�ำหน้าเสียใจ
คุซานางิลองถามว่าเธอรู้เฉลยของกลตาทิพย์หรือเปล่า
“ไม่รคู้ ะ่ ไอจังไม่ยอมบอกใครเรือ่ งนัน้ เลย” เรกะตอบเหมือนผูจ้ ดั การ
“ได้ยินว่าพักหลังมองทะลุกระเป๋าได้ใช่ไหม”
“ใช่คะ่ ตอนทีไ่ ปกับคุณนิชฮิ าตะ ฉันก็อยูใ่ นเหตุการณ์ ตกใจแทบแย่”
“คุณนิชฮิ าตะ”
“แขกที่ร้านค่ะ วันนั้นเขาไปดูหนังกินข้าวด้วยกันก่อนจะมาที่นี่”
“ดูหนังกินข้าวงั้นหรือ อย่างกับออกเดตเลยนะเนี่ย ความสัมพันธ์
ของไอจังกับเขาเป็นไงบ้าง”
เรกะส่ายหน้ายิ้มเจื่อนๆ กับค�ำถามของคุซานางิ
“คิดว่าไม่มอี ะไรนะคะ ไอจังเป็นฝ่ายชวนไปดูหนังเอง แต่เธอไม่ได้
ชอบพอคุณนิชิฮาตะเป็นพิเศษหรอก แค่ใครก็ได้ที่ยอมไปดูหนังด้วยกัน
เธอชวนแขกคนอื่นดูหนังอยู่บ่อยๆ ค่ะ เห็นเล่าว่าช่วงนี้ติดหนัง”
“หนังหรือ...”
“เธอเป็นเด็กดีนะ แต่บางทีกไ็ ม่เข้าใจว่าเธอก�ำลังคิดอะไรอยู่ คิดว่า
คุณคุซานางิก็ทราบ”
“อืม นั่นสินะ”
“บางทีเธออาจจะมีพลังวิเศษอะไรสักอย่างจริงๆ ก็ได้นะ คุณคิด
ว่าไงคะ”
“ไม่รู้สิ...” คุซานางิได้แต่เอียงคอ
พอออกจากกินซ่ากลับมาถึงส�ำนักงานต�ำรวจแห่งชาติ “มาพอดีเลย”
มามิยะทัก “พ่อแม่ของเหยือ่ เพิง่ มาถึง ฉันให้รออยูท่ หี่ อ้ งรับแขก ช่วยไปคุย
ให้หน่อยนะ”
- 75 -

虚像の道化師
“ว่าแต่เป็นไงบ้าง ได้เรื่องอะไรที่บาร์สดุ หรูนั่นไหม”

“เอ่อ ไม่ได้อะไรครับ...” คุซานางิส่ายหน้า
“พนักงานต้อนรับสาวต้องขัดใจกันเรือ่ งผูช้ ายสักเรือ่ งสองเรือ่ งสินา่ ”
“ถ้าพูดเรื่องแบบนั้นเสียงดังไป เดี๋ยวถูกฟ้องข้อหาหมิ่นประมาท
อาชีพนะครับ ว่าแต่...หัวหน้าได้เบาะแสอะไรเพิ่มหรือเปล่าครับ”
มามิยะหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที
“ตอนนี้ยังไม่เจอหลักฐานที่คนร้ายทิ้งไว้หรือผู้เห็นเหตุการณ์ กอง
พิสจู น์หลักฐานก็ไม่พบข้อมูลส�ำคัญเลย” มามิยะโยนเอกสารพลางถอนใจ
รูปถ่ายที่แนบมาถ่ายติดขาของเหยื่อมาด้วย
“นั่นอะไรครับ”
“ตรงซอกนิ้วเท้ามียาเส้นติดอยู่แต่ก็ไม่น่าแปลกอะไร เพราะใน
ร้านเหล้ามีแขกที่สูบบุหรี่เยอะอยู่แล้วหรือไม่เจ้าตัวก็สูบเอง ขี้ยาเส้นอาจ
จะบังเอิญหล่นลงไปติดเท้า ขนาดมันเล็กจิ๋วระดับมิลลิเมตร เวลาเดิน
ก็คงจะไม่รู้สกึ ผิดปกติอะไร”
สิง่ ทีม่ ามิยะพูดมานัน้ สมเหตุสมผล แต่คซุ านางิกลับรูส้ กึ ไม่เห็นด้วย
ทันทีเหมือนมีอะไรติดอยู่ในใจ
ในที่สุดก็รู้เหตุผลนั้น เขาเงยหน้าแล้วหันกลับไปหาหัวหน้า
“เธอไม่ได้ใส่ชดุ กิโมโนใช่ไหมครับ”
“ชุดกิโมโน”
“เวลาเธออยูท่ รี่ า้ น ส่วนใหญ่จะใส่ชดุ กิโมโน ไม่ใช่ชดุ กระโปรง รอเดีย๋ ว
นะครับ ขอยืนยันให้แน่ใจก่อน”
คุซานางิควักโทรศัพท์มอื ถือออกมาโทรไปที่ ‘ฮาร์ป’ ขอให้ช่วยตาม
เรกะมารับสาย พอถามถึงเสื้อผ้าที่ไอโมโตะ มิกะใส่เมื่อคืน ค�ำตอบคือ
ชุดกิโมโนอย่างทีค่ ดิ ไว้ แล้วค่อยเปลีย่ นเป็นชุดกระโปรงในห้องแต่งตัวก่อน
จะออกจากร้าน
เขาวางสายแล้วเล่าเรื่องนั้นให้มามิยะฟัง แต่หัวหน้ากลับท�ำหน้า
- 76 -

กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

กาลิเลโอไขคดีปริศนาลวงตา

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Final Aw ������������������������ / Daifuku.

indd 1 25/3/2562 BE 20:05

ประธานกรรมการบริหาร จินตนา เฉลิมชัยกิจ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 2 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 3 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 4 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 5 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 6 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 7 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 8 25/3/2562 BE 20:05

“เอาล่ะ...” ชายทีน่ งั่ อยูต่ รงกลางทีน่ งั่ ประธานเอ่ยขึน้ เขาชือ่ เรนซากิ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 9 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 10 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 11 25/3/2562 BE 20:05

“ผมรู้สึกครับ แต่ไม่ใช่นะ ผมไม่ได้ทรยศอาจารย์หรือใครทั้งนั้น”

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 12 25/3/2562 BE 20:05

แต่หวั หน้าสายที่ 5 หมอบตัวไม่ยอมตอบอะไร เรนซากิสา่ ยหัวเบาๆ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 13 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 14 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 15 25/3/2562 BE 20:05

ชายร่างเล็กหน้าตาเป็นมิตรชื่อ ฟุจิโอกะ เป็นผู้รับผิดชอบหลัก

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 16 25/3/2562 BE 20:05

ของนาคางามิ เพื่อเรียกร้องให้เขารู้สึกผิดชอบชั่วดี หากจิตใจได้รับการ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 17 25/3/2562 BE 20:05

“ส่งพลังจิต...หรือครับ ได้ ถ้าอย่างนัน้ ตอนทีค่ ณุ ส่งพลังจิต เคยเกิด

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 18 25/3/2562 BE 20:05

แค่อยากทดสอบฉันเท่านั้น คนประเภทนี้พลังจิตจะส่งไปไม่ถึง คุณเป็น

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 19 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 20 25/3/2562 BE 20:05

สายที่ 5 ตัดสินใจกระโดดตึก ก็เพราะเขาได้รบั การปลดปล่อยให้เป็นอิสระ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 21 25/3/2562 BE 20:05

สาวก แต่มกี ฎว่าคนในครอบครัวของเรนซากิเป็นผู้บริหารไม่ได้

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 22 25/3/2562 BE 20:06

“ฉันไปสัมภาษณ์สาวกกว่า 10 คน แต่ละคนเชื่อเรนซากิ ชิโค

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 23 25/3/2562 BE 20:06

นะคะ” ซาโตยามะ นามิพูดอย่างตื่นเต้นตอนที่แยกกัน

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 24 25/3/2562 BE 20:06

“ถ้าอย่างนัน้ ” ยุกาว่าถือถ้วยกาแฟแล้วหย่อนตัวลงนัง่ เก้าอี้ “ทัง้ ฉัน

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 25 25/3/2562 BE 20:06

“ฉันได้อา่ นบทความของนิตยสารรายสัปดาห์แล้ว คุณเป็นคนเขียน

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 26 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 27 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 28 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 29 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 30 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 31 25/3/2562 BE 20:06

ตอนที่คุซานางิถาม พนักงานน�ำเบียร์สดมาเสิร์ฟพอดี ทั้งคู่ไม่ได้

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 32 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 33 25/3/2562 BE 20:06

เขาพาชายคนนั้นไปที่ ‘ห้องช�ำระล้างจิตใจ’ หน้าต่างเปิดอ้าอยู่

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 34 25/3/2562 BE 20:06

ล�ำบากอยู่คนเดียว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ไม่ใช่เลย จริงๆ แล้วคุณ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 35 25/3/2562 BE 20:06

อึกใหญ่แล้วเป่าลมหายใจร้อนๆ โมริยะทีน่ งั่ ตรงข้ามก็มสี หี น้าพอใจเช่นกัน

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 36 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 37 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 38 25/3/2562 BE 20:06

“ถ้าพีต่ อ้ งปรึกษาเรือ่ งนัน้ กับเธอ สูพ้ ไี่ ปเล่าให้แมวข้างบ้านฟังยังจะ

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 39 25/3/2562 BE 20:06

“อย่าพูดอย่างนั้นสิ ลองไปปรึกษาดูอกี ครั้งเถอะ พี่ขอร้องล่ะ”

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 40 25/3/2562 BE 20:06

บอกว่าเธอได้ลองทดสอบพลังของเรนซากิ ชิโค ฉันอยากจะถามเรื่อง

Final Aw ������������������������ / Daifuku.indd 41 25/3/2562 BE 20:06

ซาโตยามะ นามิตอบไปพลางนึกเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ บางครั้งช่างภาพ

Final Aw �� / Daifuku.

Final Aw �� / Daifuku.indd 2 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 3 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 4 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 5 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 6 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 7 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 8 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 9 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 10 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 11 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 12 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 13 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 14 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 15 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 16 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 17 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 18 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 19 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 20 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 21 25/3/2562 BE 20:05

Final Aw �� / Daifuku.indd 22 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 23 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 24 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 25 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 26 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 27 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 28 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 29 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 30 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 31 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 32 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 33 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 34 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 35 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 36 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 37 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 38 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 39 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 40 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 41 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 42 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 43 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 44 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 45 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 46 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 47 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 48 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 49 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 50 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 51 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 52 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 53 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 54 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 55 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 56 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 57 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 58 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 59 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 60 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 61 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 62 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 63 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 64 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 65 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 66 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 67 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 68 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 69 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 70 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 71 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 72 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 73 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 74 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 75 25/3/2562 BE 20:06

Final Aw �� / Daifuku.indd 76 25/3/2562 BE 20:06