Hiroo Onoda

Si Hiro "Hiroo" Onoda ( 小野田 寛郎 Onoda Hiro , ay isang Imperial Japanese Army
intelligence officer na nakipaglaban sa Ikalawang Digmaang Pandaigdig at isang
Japanese holdout o taong hindi sumuko sa katapusan ng digmaan noong Agosto 1945.
Matapos ang digmaan ginugol ni Onoda ang 29 na namalagi sa Pilipinas hanggang sa
dumating ang kanyang dating kumander na naglakbay mula sa Japan upang pormal i-
relieve siya mula sa tungkulin sa pamamagitan ng pagsunod sa kautusan ng Emperador
noong 1974. Taglay niya ang ranggo ng pangalawang tenyente (second lieutenant) sa
Imperial Japanese Army . Siya ang una sa huli na sundalong Hapon na sumuko, kasama
si Teruo Nakamura na sumuko noong 1974.

Si Onoda ay ipinanganak noong Marso 19, 1922, sa Kamekawa Village , Kaisō District ,
Wakayama Prefecture , Japan. Noong siya ay 17 taong gulang, siya ay nagtatrabaho
para sa kumpanya ng trading ng Tajima Yoko sa Wuhan , China. Noong 18 taong gulang
siya, siya ay inarkila sa Imperial Japanese Army Infantry.

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |1

Serbisyo ng militar
Si Onoda ay sinanay bilang isang opisyal ng paniktik sa klase ng commando na
"Futamata" ( 二 俣 分校futamata-bunkō ) ng Nakano School . Noong Disyembre 26, 1944,
ipinadala siya sa Lubang Island sa Pilipinas. Siya ay inutusan na gawin ang lahat upang
mahadlangan ang pag-atake ng kaaway sa isla, kasama na ang pagsira sa airstrip at ng
pier sa daungan. Sinabi din ng mga kautusan ni Onoda na sa ilalim ng anumang
pagkakataon ay hindi siya sumuko o kumuha ng sarili niyang buhay.

Nang makarating siya sa isla, nakipaglaban si Onoda sa isang grupo ng mga sundalong
Hapones na ipinadala noon noon. Ang mga opisyal sa grupo ay lumalabas kay Onoda at
pumigil sa kanya na isakatuparan ang kanyang atas, na naging mas madali para sa
pwersa ng Estados Unidos at Philippine Commonwealth na kunin ang isla kapag sila ay
nakarating noong Pebrero 28, 1945. Sa loob ng maikling panahon ng landing, lahat ay
ngunit si Onoda at tatlong iba pang mga sundalo ay namatay o sumuko. Si Onoda, na
na-promote sa tenyente, ay inutusan ang mga lalaki na dalhin sa mga burol.

Oras sa pagtatago
Nagpatuloy si Onoda sa kanyang kampanya bilang Japanese holdout , sa una ay nakatira
sa mga bundok na may tatlong kapwa sundalo ( Pribadong Yūichi Akatsu, Corporal
Shōichi Shimada at Private First Class Kinshichi Kozuka). Sa panahon ng kanyang
pamamalagi, si Onoda at ang kanyang mga kasama ay naglulunsad ng mga aktibidad
gerilya at nakikibahagi sa ilang mga shootout sa pulisya.

Sa unang pagkakataon na nakita nila ang isang leaflet na nagpapahayag na sumuko ang
Japan ay noong Oktubre 1945; ang isa pang cell ay pumatay ng isang baka at nakita ang
isang leaflet na naiwan ng mga taga-isla na nagbabasa: "Ang digmaan natapos noong
Agosto 15. Bumaba mula sa mga bundok!" Gayunpaman, hindi nila natiyak ang leaflet.
Napagpasyahan nila na ang leaflet ay propaganda ng Allied, at naniniwala rin na hindi
sila mapaputok kung ang digmaan ay tapos na. Hanggang sa katapusan ng 1945, ang

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |2

mga leaflet ay bumaba sa pamamagitan ng hangin na may naka-print na order sa kanila
mula sa General Tomoyuki Yamashita ng Fourteenth Area Army. Sila ay nagtatago nang
higit sa isang taon, at ang polyetong ito ay ang tanging katibayan na mayroon silang
digmaan. Ang pangkat ni Onoda ay tumingin nang napakahusay sa leaflet upang
malaman kung ito ay tunay, at nagpasiya na hindi ito.

Isa sa apat, si Yuichi Akatsu ay lumayo mula sa iba pa noong Setyembre 1949 at sumuko
sa mga pwersang Pilipino noong 1950 pagkatapos ng anim na buwan sa kanyang sarili.
Tila ito ay tulad ng isang problema sa seguridad sa iba at sila ay naging mas maingat. Sa
1952 mga sulat at mga larawan ng pamilya ay bumaba mula sa sasakyang
panghimpapawid na humihimok sa kanila na sumuko, ngunit ang tatlong sundalo ay
nagpasiya na ito ay isang lansihin. Si Shimada ay kinunan sa binti sa panahon ng isang
shoot-out sa mga lokal na mangingisda sa Hunyo 1953, matapos na kung saan Nursing
siya bumalik sa kalusugan. Noong Mayo 7, 1954, si Shimada ay pinatay ng isang pagbaril
na sinaksak ng isang search party na naghahanap ng mga lalaki. Si Kozuka ay pinatay
ng dalawang shots na sinaksak ng lokal na pulisya noong 19 ng Oktubre 1972, nang siya
at si Onoda, bilang bahagi ng kanilang mga aktibidad ng gerilya, ay nagsunog ng bigas
na nakolekta ng mga magsasaka. Si Onoda ay nag-iisa na ngayon.

Noong Pebrero 20, 1974, nakilala ni Onoda ang isang Hapon, Norio Suzuki , na
naglalakbay sa buong mundo, naghahanap ng "Lieutenant Onoda, isang panda , at
Abominable Snowman , sa utos na iyon." natagpuan ni Suzuki si Onoda pagkatapos ng
apat na araw na paghahanap. Inilarawan ni Onoda ang sandaling ito sa isang
pakikipanayam sa 2010: "Ang hippie boy na ito na Suzuki ay dumating sa isla upang
pakinggan ang damdamin ng isang sundalo ng Hapon.Si Suzuki ay nagtanong sa akin
kung bakit hindi ako lumabas ..." Naging mga kaibigan si Onoda at Suzuki, ngunit
tumanggi si Onoda na sumuko, na nagsasabi na naghihintay siya ng mga order mula sa
isang nakatataas na opisyal. Bumalik si Suzuki sa Japan na may mga litrato ng kanyang
sarili at si Onoda bilang katibayan ng kanilang nakatagpo, at ang pamahalaang Hapones

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |3

ay nakatagpo ng opisyal ng Onoda, si Major Yoshimi Taniguchi, na naging isang aklat na
mula noon. Nagsakay siya sa Lubang kung saan noong Marso 9, 1974, sa wakas ay
nakilala niya si Onoda at tinupad ang pangako na ginawa noong 1944, "Anuman ang
mangyayari, babalik kami para sa iyo," sa pamamagitan ng pagpapalabas sa kanya ng
mga sumusunod na order:

Alinsunod sa utos ng Imperial, ang Fourteenth Area Army ay tumigil sa lahat ng aktibidad
ng pagpapamuok.
Alinsunod sa Headquarters Command ng militar No. A-2003, ang Espesyal na iskwadron
ng Headquarters ng Tauhan ay pinahihintulutan ng lahat ng mga tungkulin sa militar.
Ang mga yunit at indibidwal sa ilalim ng utos ng Espesyal na Squadron ay dapat na itigil
agad ang mga aktibidad at operasyon ng militar at ilagay ang kanilang sarili sa ilalim ng
utos ng pinakamalapit na opisyal ng superyor. Kapag walang opisyal na natagpuan, dapat
silang makipag-usap sa mga puwersang Amerikano o Pilipinas at sundin ang kanilang
mga direktiba.

Sa gayon si Onoda ay maayos na nahawakan ng tungkulin, at sumuko siya. Inilipat niya

ang kanyang tabak, ang kanyang pag-andar ng Arisaka Type 99 rifle , 500 rounds ng bala
at ilang mga hand grenade, pati na rin ang sundang na ibinigay ng kanyang ina sa 1944
upang patayin ang kanyang sarili kung siya ay nakuha. Tanging Pribadong Teruo
Nakamura , na naaresto noong Disyembre 18, 1974 sa Indonesia , na ginawang mas
mahaba pa.

Kahit na pinatay niya ang mga tao at nakipaglaban sa mga pulis, ang mga kalagayan
(lalo, na naniniwala siya na ang digmaan ay patuloy pa rin) ay isinasaalang-alang, at si
Onoda ay tumanggap ng pagpapatawad mula kay Pangulong Ferdinand Marcos .

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |4

Pagkaraan ng buhay
Si Onoda ay napakapopular matapos ang kanyang pagbabalik sa Japan na hinimok siya
ng ilang Hapones na tumakbo para sa Diet (bicameral legislature ng Japan). Naglabas
din siya ng sariling talambuhay, Walang Surrender: Aking Tatlumpung Taon na Digmaan
, di-nagtagal pagkatapos ng kanyang pagbabalik, na nagdedetalye sa kanyang buhay
bilang isang gerilya na mandirigma sa isang digmaan na matagal na. Sinabi ng isang
dokumentaryo sa Pilipinas ang mga taong nanirahan sa Lubang Island sa panahon ng
pananatili ni Onoda, na nagsasabing si Onoda ay pumatay ng maraming tao, na hindi
niya nabanggit sa kanyang sariling talambuhay. Ang balita ng media ay iniulat sa ito at
iba pang mga misgivings, ngunit sa parehong oras na tinatanggap ang kanyang bumalik
sa bahay. Inalok siya ng pamahalaan ng Hapon ng isang malaking halaga ng pera sa
back pay, na tinanggihan niya. Kapag ang pera ay pinindot sa kanya sa pamamagitan ng
well-wishers, siya donated ito saYasukuni Shrine .

Si Onoda ay naiulat na hindi nasisiyahan na ang paksa ng napakaraming atensyon at

nababagabag sa kung ano ang nakita niya bilang pagkaputol ng tradisyunal na mga
halaga ng Hapon. Noong Abril 1975, sinunod niya ang halimbawa ng kanyang
nakatatandang kapatid na si Tadao at umalis sa bansang Hapon para sa Brazil , kung
saan itinataas niya ang mga baka . Nag-asawa siya noong 1976 at naging pangunahing
tungkulin sa Colônia Jamic (Jamic Colony), ang komunidad ng Hapon sa Terenos , Mato
Grosso do Sul , Brazil. Matapos basahin ang tungkol sa isang Japanese na binatilyo na
pinatay ang kanyang mga magulang noong 1980, si Onoda ay bumalik sa Japan noong
1984 at itinatag ang kampus pang-edukasyon na Onoda Shizen Juku ("School of Onoda
Nature") para sa mga kabataan, na ginanap sa iba't ibang mga lokasyon sa Japan.

Binago ni Onoda ang Lubang Island noong 1996, na nagbigay ng US $ 10,000 para sa
lokal na paaralan sa Lubang. Ang kanyang asawa, Machie Onoda, ang naging pinuno ng
konserbatibong Hapon Kababaihan Association noong 2006. Siya ay ginagamit upang
gumastos ng tatlong buwan ng taon sa Brazil. Si Onoda ay iginawad sa Merit medal ng

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |5

Santos-Dumont ng Brazilian Air Force noong Disyembre 2004. Noong Pebrero 21, 2010,
ang Legislative Assembly ng Mato Grosso do Sul ay iginawad sa kanya ang pamagat ng
"Cidadão do (Citizen of) Mato Grosso gawin Sul. " Kasama ni Onoda ang bukas na
rebisyunistang organisasyon na si Nippon Kaigi , na nagtataguyod ng pagpapanumbalik
ng kapangyarihang administratibo ng monarkiya at militarismo sa Japan.

Kamatayan
Namatay si Onoda sa pagpalya ng puso noong Enero 16, 2014, sa St. Luke's
International Hospital sa Tokyo, dahil sa mga komplikasyon mula sa pulmonya .
Nagkomento si Hoshihide Suga ng Punong Ministro ng Gabinete sa kanyang kamatayan:
"Natatandaan kong malinaw na ako ay natiyak ng pagtatapos ng digmaan nang bumalik
si Mr. Onoda sa Japan" at pinuri din ang kanyang kalooban upang mabuhay.

[HIROO ONODA Aedrian Carl G. Castro VI – Mahusay Sir Nilo Tria] |6