BABALA NG MGA ANAK NG Hinugot naming sa lupa ang ginto,tanso,pilak

ASO At sinisid ang higanteng perlas sa dagat

Ni GERMAN VILLANUEVA GERVACIO Kasama ng mga isdang bundat na bundat

At inihatid kami sa kapatagan ng kapalaran

At maging ito ay minahal at pinagyaman

BABALA NG MGA ANAK NG ASO
Iginalang naman ang kalikasan
Sa simula pa lamang ay magkaiba na tayo
At sinuyo ang kapayapaan
Mula kayo kina Adan at Eba
Hanggang sa dumating ang taga-kabilang dagat
Kina Malakas at Maganda
At ang yaman at puri naming ay sinalikwat
Samantalang kami, ang sabi ng Mito
Anak kami ng Babae at ng Aso
Ay mula sa angkan ng Babae at ng Aso
Subalit hindi bahag ang mga buntot naming
Subalit hindi naming iyon itinuring na sumpa
Sanay kaming makipagbuno sa baboy-ramo
Ng Mahal ng Panginoon, Dakilang Magbabaya
May kidlat din ang aming mga kamao
Kundi isang biyaya, isang pagpapala
Ngunit marami sila at kami’y kakatiting
Dahil kailangan naming magsa-aso
Ano ang laban ng sibat naming at palaso
Habag naniniming sa gulugod ng bundok
Sa kanyon nilang bumubuga ng impyerno?
Kapag kami ay nagtatanim at tinatalunton ang
mga pitak Pero langit daw ang kanilang dala-dala

Upang isaka ang mga punla At pinapikit nila ang aming mga mata

At inaog ang masaganang ani Pagdilat naming ay may tangan-tangan kaming

aklat
Na siyang bubusog sa aming lahi
At ang mga lupain namin ay sila na ang may
Anak daw kami ng babae at ng Aso
hawak
Subalit hindi kami pana’y atungal at angal
Paano nga bang ang lupa ay aangkinin?
Nagbanat kami ng buto
Wala ka pa ay nariyan na ang lupa
Kinuba ang likod
At wala ka na, ang lupa’y nariyan pa rin?
Pinalagutok ang mga tadyang
Subalit iba ang katuwiran ng kanilang
Kumilos kami,tuminag,gumalaw sampalataya

Hindi naming tinalikuran, Hindi ang katuwiran ng mga anito o mga diwata

Ang biyayang hatag ni Magbabaya Ni hindi ang katuwiran ni Dakilang Magbabaya