Zacznij od Bacha


           
          
 
Ty mu -sisz wstać choć tu - lisz tak pod gło - wą o - bło - czek snów i


Ty mu -sisz wstać, bo słoń - ce już za - wie - sza na szczy -tach wierzb pro -

               

słów ty - le znasz u - czo - nych ci - cho przez noc, a tu dzień


por - czy - ki chmur i ru - sza cień w dłu - gi marsz, wo - kół drzew

              
    
wsta - je już ko - lo - ro - wo, wi - taj! Za - cznij od Ba - cha, nim
krzą - ta się pta - ków rze - sza, wi - taj! Za - cznij od Ba - cha, gdy

 
              
słoń - ce po da - chach ze - sko - czy jak kot po no - cy ćmę.
w pro - gu się wa - ha ktoś, kto wi - nien wejść, a mo - że nie?