Professional Documents
Culture Documents
16 Վավերագրեր 2012 4
16 Վավերագրեր 2012 4
16 Վավերագրեր 2012 4
173
(1917 թ. մայիս)։ Նրա գումարման վայրի ընտրությունն արդեն իսկ վկայում
էր, որ Երևանն է դարձել կուսակցության գործունեության առանցքը, իսկ
քիչ անց նաև` 1918 թ. Մայիսյան գոյամարտերի արդյունքում ծնունդ առած
Հայաստանի առաջին Հանրապետությունը կերտող քաղաքական ուժի
հիմնական կենտրոնավայրը:
Այսրկովկասի երեք հանրապետությունների անկախության հռչակու
մից հետո ՀՅԴ-ն մասնակիորեն զրկվեց նաև իր տարածաշրջանային
կարևոր կազմակերպական կենտրոններից` Թիֆլիսից (մենշևիկների
հայահալած քաղաքականության արդյունքում` թուլացած) և Բաքվից
(Մուսավաթի ձեռնարկած հալածանքների և ջարդերի հետևանքով` կազ
մալուծված)։ Իսկ բուն Ռուսաստանի տարածքում առկա կուսակցական
կառույցների գործունեությունը բոլշևիկյան ահաբեկչության հաստատ
մամբ գրեթե դադարեցվեց:
Հայաստանի առաջին Հանրապետության գոյության ողջ ժամանակա
շրջանում ՀՅԴ քաղաքական, կազմակերպական ու գաղափարախոսական
սկզբունքների հետագա հստակեցման գործում կարևոր նշանակություն
ունեցավ կուսակցության 9-րդ Ընդհանուր ժողովը1: Ժողովը, հիմք
ընդունելով Միացյալ Հայաստանի հռչակման ակտը, որոշեց չեղյալ հա
մարել Ռուսահայաստանի և Տաճկահայաստանի վերաբերյալ ՀՅԴ նվազա
գույն ծրագրի քաղաքական պահանջները2: Ընդհանուր ժողովում ընտրվեց
կուսակցության մեկ ղեկավար գործադիր մարմին` Բյուրո, հետևյալ
կազմով. Համազասպ Օհանջանյան, Ռուբեն (Մ. Տեր-Մինասյան), Սի
մոն Վրացյան, Արշակ Ջամալյան, Արմեն Գարո, Սարգիս Արարատյան,
Աբրահամ Գյուլխանդանյան (անդամն եր), Գևորգ Ղազարյան, Վահան
Նավասարդյան, Արսեն Շահմազյան (փոխանդամն եր)3:
Հենց այս մարմինն էր կոչված ղեկավարելու կառավարող կուսակ
ցության հետագա գործունեությունը, քանզի մինչև 1918 թ. ՀՅԴ գործիչները
պետական գործունեության փորձ չունեին (Ալ. Խատիսյանը եզակի բացա
ռություններից էր): Այդ իսկ պատճառով, կուսակցության ներսում ընթա
նում էր ոչ ընդգծված պայքար` կուսակցական և կառավարական կամ հե
ղափոխական և պետական հայեցակետերի ու գործելակերպի հիմնավոր
ման ու կիրառման հարցերում: Այս արտաքուստ միայն քողարկված
գործընթացը երբեմն այնքան արտահայտիչ էր դառնում, որ նկատելի էր
լինում նույնիսկ ՀՅԴ Բյուրոյի անդամն երի մակարդակով: Որպես ասվածի
ցայտուն վկայություն՝ կարելի է բերել 1919 թ. դեկտեմբերի վերջին ՀՅԴ
Գերագույն Դատական ատյանի կողմից Բյուրոյի անդամ Ա. Ջամալյանի
հարցի քննարկումը, ինչը կապված էր վերջինիս «Իրավական թե հեղափո
խական պետություն» հրապարակային դասախոսության ժամանակ ար
տահայտած մտքերի հետ4: Այս իրողությունը, բնականաբար, առաջ բերեց
բուռն քննարկումներ կուսակցական մամուլի էջերում և առանձին
1 Մանրամասն տե՛ս` Հակոբյան Ա., Հ.Յ.Դ. 9-րդ Ընդհանուր ժողովը, Եր., 1994:
2 Տե՛ս Քաղուածքներ Հ.Յ.Դ. 9-րդ Ընդհանուր ժողովի որոշումներէն, Եր., 1920:
3 Տե՛ս Տասնապետեան Հրաչ, Հ. Յ. Դաշնակցութեան կազմակերպական կառոյցի հոլովոյթը,
Պէյրութ, 1985, էջ 116-117:
4 Այս Դատական գործը, որը պահվում է ՀԱԱ, ֆ. 1457, ց. 2, գ. 23-ում, ՀՅԴ 1918-1920 թթ.
պատմության այլ վավերագրերի հետ միասին, հրապարակվելու է «Վէմ»-ի առաջիկա
համարներում:
174
կոմիտեներում5:
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
Տասնամյակներ շարունակ օտար պետական կառույցների դեմ հեղա
փոխական պայքար մղած ՀՅԴ-ի պարագայում մոտեցումների նման
տարբերություններն ինչ-որ առումով օրինաչափ էին ու անխուսափելի, և
պետական կառավարման սեփական` ազգային համակարգը ստեղծելու
գործընթացը ստանձնած կուսակցության ներսում պետք է առաջ բերեին
որոշակի տարակարծություններ:
Եթե ՀՅԴ գործիչների մի մասը կողմ էր ՀՀ պետական կառավարման
մարմինների նշանակության և հեղինակության հարաճուն բարձրացմանը,
ապա մյուս մասը կուսակցական գործոնի շեշտադրման, ՀՅԴ Բյուրոյի
վերադաս դերակատարության ամրապնդման կողմնակից էր:
Եթե առաջին մասի համոզմամբ` Բյուրոն և մյուս ղեկավար կուսակ
ցական մարմինները պետք է անվերապահորեն պաշտպանեին կառավա
րության գործունեությունը և ըստ ամենայնի սատար կանգնեին նրան,
175
գաղափարը Փարիզում 1918 թ. նոյեմբերի 30-ին առաջինը հռչակել էր
Ազգային պատվիրակության նախագահ Պողոս Նուբարը8: Հաջորդ քայլը
կատարել էր 1919 թ. փետրվարի 6-13-ին Երևանում գումարված Արևմտա
հայերի Բ համագումարը: Լինելով հասարակական կառույց և նույնպես
իրավասություն չունենալով, այս համագումարը հայտարարել էր Միացյալ
Հայաստանի անկախությունը` միաժամանակ հանիրավի վստահություն
հայտնելով Պողոս Նուբարի գոյություն չունեցող կառավարությանը9:
Սակայն Միացյալ Հայաստանի ակտի ընդունումը Հայաստանի Հանրա
պետության ներսում առաջ բերեց բուռն վեճեր և ավելի սրեց միջկու
սակցական պայքարը: Մասնավորապես, հիմնվելով այդ իրողության վրա,
արևմտահայ գաղթականներն իրենց խորթ էին զգում և անհրաժեշ
տության դեպքում խուսափում քաղաքացիական պարտականությունների
կատարումից10:
Հայաստանի Խորհրդում ՀԺԿ խմբակցությունը իր 1919 թ. հունիսի 4-ի
նիստում մայիսի 28-ի ակտը համարեց պետական հեղաշրջում և բուռն
կերպով բողոքեց կառավարության «հանցավոր» քայլի դեմ11: 1919 թ.
դեկտեմբերի 21-27-ին Երևանում կայացած Հայ ռամկավարկուսակցության
Հայաստանի շրջանային Բ. համագումարը կտրականապես մերժեց ճա
նաչել ՀՀ կառավարությունը` որպես Միացյալ Հայաստանի կառավարու
թյուն12: Այսպիսով, Պողոս Նուբար-ՀԺԿ-Ռամկավարներ խումբը հակառակ
դիրքորոշում ուներ, որը, սակայն, ոչ թե սկզբունքի, այլ առաջին հերթին`
ՀՅԴ-ի հետ հակամարտության արդյունք էր:
Այս ամենին տրամագծորեն հակառակ դիրքորոշում ուներ կառավարող
կուսակցությունը, որի Արևելյան Բյուրոն հանդիսավորապես հայտարարեց,
որ չկան այլևս «բռնաւորների ձեռքով գծուած սահմաններ, հայկական
տարբեր հատուածներ եւ հայրենիքներ», այլ կան և կմնան առհավետ «մէկ
Անբաժան եւ Միացեալ Հայաստան ու մեկ ամբողջացած հայ ժողովուրդ»13:
Նման բնույթի շրջաբերական ուղարկեց տեղական մարմիններին նաև
ՀՅԴ Երկրի Կենտրոնական կոմիտեն` ավելացնելով, որ «Հ. Յ. Դ. ինչպէս
միշտ` այս անգամ էլ եղաւ միակ կուսակցութիւնը, որը քայլում է դէպի հայ
պետականութեան գաղափարն ու նրա հրամայական իրականացումը»14:
Ակտի հետ սերտորեն առնչվում էին Ազգային պատվիրակության և ՀՀ
կառավարության միջև Երևանում 1919 թ. հոկտեմբերի 22 - նոյեմբերի 16-
ին տեղի ունեցած բանակցությունները` միացյալ պատվիրակություն,
խորհրդարան և կառավարություն ստեղծելու հարցի շուրջ15: Պողոս
ընկալվում է որպես դաշնակցական:
8 Տե՛ս Միացեալ և Անկախ Հայաստան. Պատմական քայլ, Կ. Պոլիս, 1919, էջ 59:
9 Տե՛ս Համառոտ տեղեկագիր` Արևմտահայ երկրորդ համագումարի և կազմակերպիչ
կոմիտեի հաշիվը, Թիֆլիս, 1919:
10 Տե՛ս Ռուբէն, Հայ յեղափոխականի մը յիշատակները, Եր., 1990, հտ. Է, էջ 149; Վրացեան
Ս., Հին թղթեր նոր պատմութեան համար, Պէյրութ, 1962, էջ 300:
11 Տե՛ս ՀԱԱ, ֆ. 292, ց. 1, գ. 2, թ. 2:
12 Տե՛ս Դարբինեան Ա., Հայ ազատագրական շարժման օրերէն, Փարիզ, 1947, էջ 393-397:
13 Միացեալ և Անկախ Հայաստան, էջ 88-89:
14 Միացեալ և Անկախ Հայաստան, էջ 89-90:
15 Մանրամասն տե՛ս ՀԱԱ, ֆ. 200, ց. 1, գ. 240; գ. 278, թթ. 22, 79ա-80։ Տե՛ս նաև` Վրացեան
Ս., Բանակցութիւններ Ազգային Պատուիրակութեան և Հայաստանի Պատուիրակութեան
միջեւ, Պոսթըն, 1920։ Տե՛ս նաև` «Մամուլի մեջ տպուած և անտիպ երկեր ու նամակներ Վահան
176
Նուբարի պատվիրակների անզիջում կեցվածքի պատճառով դրանք այդ
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
պես էլ անարդյունք ավարտվեցին:
Հետագայում ևս ՀՅԴ տեսաբաններն ըստ արժանվույն են գնահատել
Միացյալ Հայաստանի գաղափարը: Այսպես, Գ. Գյոզալյանը Միացյալ Հա
յաստանի ակտը համարում էր «ստեղծագործութիւն նաեւ վերջին դարաշր
ջանի մտաւորականութեան, որը միտք հանգեցրեց, արիւն թափեց, հերո
սական պայքար մղեց ամէնուրեք», ինչի արդյունքում «առանց նրա ան
հասկանալի կլիներ Հ. Յ. Դ. գործը, առանց Հ. Յ. Դ.` աննկատելի կդառնար
Մայիս 28-ի անկախութիւնը»16: Իսկ Ա. Աբեղյանը իրավացիորեն նշում էր,
որ Միացյալ Հայաստանի գաղափարը միմիայն ժամանակակից Հայաս
տանի սահմանների ընդարձակման խնդիր է այն ուղղությամբ և այն
չափով, որ օգտակար ու անհրաժեշտ է հայության ցրված հատվածները
հայրենի հողի վրա համախմբելու համար17: Հանրագումարի բերելով` Հր.
Տասնապետյանը գտնում էր, որ ազգային նպատակների տեսակետից ՀՀ
Avag A. Harutyunyan
178
Թիվ 1
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ
179
բժ. Հ. Օհանջանեանի28 մօտ – … ռ.29,
Յ. Մխիթարեանի30 մօտ – 200 ռ.:
Ընդհանուր գումար – 6.510 ռ. (վեց հազար հինգ հարիւր տասն ռուբլի):
Նախագահ` Ե. Տէր-Մինասեան31
անդամներ`
1. Ալ. Մարգարեան
2. Ա. Խան-Պապ...
Թիվ 2
ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹԻՒՆ
180
աւանսով, [մեկ անընթեռնելի բառ] համար եւ որեւէ հաշիւ նրանից չը պահանջած կամ
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
մնացորդը չստացած, եթէ միայն այդպիսին կայ, հաշիւները փակել` համարելով այդ
գումարը «կորուստ»: Այս հանգամանքի վրայ յանձնաժողովը հրավիրում է Բիւրօյի
ուշադրութիւնը, որպէսզի ուղղւի եւ կարգի դրւի գործառնութեան այդ կողմը:
Հաշիւների այս ժամանակաշրջանի համար ներկայացւած է մի բալանս, որի
տւեալները համապատասխանում են գլխաւոր գրքի հաշիւներին:
Նախագահ` Ե. Տէր-Մինասեան
անդամներ`
1. Ալ. Մարգարեան
2. Ա. Խան-Պապ...
Թիվ 3
Ներփակ կը ներկայացնենք Թիֆլիսի` [1]918 յունվ. 1-15 յունիս [1]918 շրջանի Կ. Կ.ի եւ
նոյն Կ. Կ.ի գուարտիայի36 հաշուէտւեալները, որոնց մասին հիմնաւոր դիտողութիւններ
ըրած է Արեւելեան Բիւրօյի կողմէ կազմւած Հաշուէքննիչ Մարմինը (գրաւոր արձա
նագրութիւն նօ. 3, ներփակ37):
Նկատի ունենալով այդ Հաշուէքննիչ մարմնի դիտողութիւնները եւ մասնաւորաբար
արձանագրութեան ա. մասի 11-րդ նկատողութիւնը38, ըստ որի միանգամայն անտէս
առնելով կանոնաւոր հաշուապահութեան եւ հաշուէտուութեան ամէնատարրական
պահանջները, գործը տարւել է անփոյթ, անկանոն, անպատասխանատու եւ անբարե
խիղճ կերպով` Հաշուէքննիչ Մարմինս կ’յայտնէ [մեկ անընթեռնելի բառ] եւ կ’առաջարկէ
այդ ժամանակաշրջանի Թիֆլիսի Կ. Կ.ի պատասխանատու անձերը յանձնել Դատական
քննող ժողովին:
Խ. ... [անընթեռնելի]
Գ. Սպերցի39
Վրացեան
15 Հոկտ. [1]919
Երեւան
ՀԱԱ, ֆ. 1457, ց. 1, գ. 134, թ. 3: Ձեռագիր: Բնագիր40։
ՎԷՄ համահայկական
181
ՀՅԴ ԱՐԵՎԵԼՅԱՆ ԲՅՈՒՐՈՅԻ ՆԻՍՏԵՐԻ ԱՐՁԱՆԱԳՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐ
Թիվ 4
[1919] Յունիս 16
182
[Գյուլխանդանյան]52, Սիմոն [Վրացյան], Մանաս [Սարգիս Մանասյան]53, Սահակ
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
[Թորոսյան]54:
Օրակարգ
Ղարաբաղի հարցը,
Ժողովր.[դական] կուսակցութեան հետ հանդիպում,
Բիւրօյի անունով ստացած գրութիւններ:
Ղարաբաղում կատարւած նոր անցքերի առիթով տեղի ունեցան խիստ
վիճաբանութիւններ, որից յետոյ Բիւրօն որոշեց անմիջապէս Զանգեզուրը միացնել
Հայաստանի Հանրապետութեան հետ - ինչպէս այդ մասին առաջուց որոշւած է եղել -
բացի այդ` յանձնարարւում է կառավարութեան այդ երկրամասի կառավարութեան ձեւը
շուտով որոշել եւ անմիջապէս անցնել գործադրութեան:
Բանակցութիւն ժող.[ովրդական] կուսակցութեան հետ: Թէ ընկ. Խատիսեանը եւ թէ
Ռուբէնն ու Սարգիսը [Արարատյան] խօսել են ժող.[ովրդական] կուսակց.[ության]
ներկայացուցիչների հետ` հրաւիրելով մասնակցելու պարլամէնտի ընտրութեան: Այդ
կուսակցութիւնը իր ժողովներում մշակել է 9 կէտերից բաղկացած մի պայմանագիր,
որի ընդունւելու դէպքում միայն` կարող կլինեն ընտրութիւններին եւ կառավարութեան
մասնակցել: Այդ կէտերն են. 1. պարլամէնտի ընտրութիւնը յետաձգել մինչեւ սեպ. 1-ը, 2.
183
Ստացած գրութիւններ: Մոսկվայից մեր ընկերներ բժ. Զաւրիեւը58, Արտաշէս
Չիլինգարեանը59 եւ Լիպարիտը [Նազարյան]60 մի առանձին գրութեամբ դարձեալ
խնդրում են, որ կուսակցութիւնը միջոցներ ձեռք առնի իրենց ազատելու եւ երկիր բերել
տալու համար: Բացի այդ, խնդրում են, որ Աստրախան, Ցարիցին եւ այլ վայրերում
գտնւած մեր 30.000 հայ գաղթականութեան մասին մտածեն եւ ազատեն անտանելի
դրութիւնից: Բօլշեւիկ կառավարութիւնը համաձայն է մերոնց թոյլ տալ, որ Աստրախանի
վրայով անցնեն Բագու: Բիւրօն որոշեց նախկին ճանապարհով պահանջել Լենինից
մեր ընկերներին ազատել, թոյլ տալ, որ դուրս գան բօլշեւիկեան շրջանից:
Թիվ 5
[1919] Յունիս 17
184
է, բայց այսօր ռոճիկ չի ստացել, չի օգտւել լիկվիտացիայի օրէնքից` ինչպէս այդ եղել է
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
ռուսահայերի վերաբերմամբ. խնամատարութեան մինիստրութիւնը մեծ քանակութեամբ
արեւմտահայերի դուրս արեց գործից եւ այդպիսով վիրաւորեց նրանց: Կառավարութեան
մէջ մինչեւ այժմ ոչ մի մասնակցութիւն չունի արեւմտահայը, Երկրի Կ. Կ.ն անգոր
ծունէութեան է դատապարտւել, չնայած արեւմտահայ մասսաները նրան են ճանաչում,
նրան են դիմում, Հայաստանի միացման ակտի առիթով ոչ մի տեղեկութիւն, ոչ մի
բացատրութիւն չտրւեց նրանց, այնպէս որ նրանք յուսահատւած չեն ճանաչում
կառավարութիւնը իբրեւ միացեալ Հայաստանի կառավարութիւն եւ նոյնիսկ չեն ուզում
մասնակցել պարլամէնտի ընտրութիւններին, նրանց աչքերը բնականօրէն դառնում է
դէպի Նուպար փաշաները: Այս դրութիւնից դուրս գալու համար պէտք է. 1. Պարլամէնտի
ընտրութիւնները յետաձգել, որով թէ արեւմտահայը եւ թէ ժողով.[րդական] կուսակ.
[ցությունը] եւ ռամկավարները կմասնակցէին եւ մեր հակառակորդները չեն կարող
հսկողութիւն ունենալ, 2. Բիւրօն պիտի փոխի իր քաղաքականութիւնը դէպի արեւմտա
հայերը եւ սկսի գործնական քայլերի, օր.[ինակ] որոշ գումար յատկացնի արեւմտահայ
զինւորականների լիկվիտացիայի համար, 3. Ընտրական գումարից որոշ գումար պիտի
տրւի Երկրի Կ. Կ.ի տրամադրութեան տակ շրջաններ մարդ ուղարկելու պրօպագանտի
համար, 4. Պարլամէնտի ֆրակցիան պիտի վարի արեւմտահայերի գործերը, հետեւաբար
Թիվ 6
[1919] Յունիս 25
ՎԷՄ համահայկական
185
[Տեր-Մինասյան], Գէորգ [Ղազարյան], Արշալոյս [Աստվածատրյան], Դրօ [Դրաստամատ
Կանայան]:
Օրակարգ
Տ. Բէկզատեանի67 զեկոյցը,
Արեւմտահայ գործադիր Մարմինը,
Թիֆլիսի եւ Երեւանի Կ. Կ.ների դրամական պահանջները:
Բէկզատեանի զեկույցը: Դենիկինի68 գալու լուրը առիթ եղաւ Ատրբէջանի վայրա
գութիւնները վերսկսելու, ամէն մի հայ, որ զինւորութեան հասակում էր` բռնում, ծեծում,
բանտ տանում եւ երբեմն անյետացնում: Ամսիս 11-ին խուզարկեցին մեր միսիայի
պահեստը եւ Առաջնորդարանի պահեստներն ու եկեղեցին: «Ատրբէջան» թերթում
գրգռիչ յօդւած [են] տպում, թէ գնդացիրներ եւ զինամթերք է գտնւել: Այնինչ, բացի
երկու հեռախօսից եւ հեռագրից, ոչինչ չկար: Վարչապէտը թէեւ իմ դիմումներին
պատասխանում էր, թէ անմիջապէս կդադարեցնի իմ69 խուզարկութիւնը, բայց իրօք
ոչինչ չէր անում, իմ բողոքը տպեցին Россия եւ Наше время [թերթերը], իսկ «Ատրբէջանը»
չտպեց: Հայկական ֆրակցիան նոյնպէս մի ազդու ճառով բողոքում է պարլամէնտում,
բայց դրական շատ քիչ օգուտ ունեցաւ: Թուրքերը տարել էին Բիչերախովի70 արխիվը,
որ գտել էին եկեղեցու պահեստներում:
Արէշի եւ Նուխու, նոյնպէս եւ Շամախու, Գէոգչայի գաղթականութիւնը օր առաջ
պիտի տեղափոխել Հայաստան, դրանց դրութիւնը շատ վատ է, գնալով աւելի եւս պիտի
վատանայ: Գուցէ յետագայում թուրքերը չհամաձայնեն բաց թողնել, որոշ գիւղեր
բառիս բուն նշանակութեամբ ճորտացած դրութեան մէջ են ընկել: Ատրբէջանի
խնամատարութեան մինիստր Կլինովսկին վատ է վերաբերվում դէպի հայերը, ոչ մի
բան չի անում հայ գիւղացուն ազատելու բռնաբարումից, սպանւելուց, անպատւելուց.
աղջիկներին բռնաբարում ու յետոյ պոռնկատուն է գցում, եւ այլն, եւ այլն: Բագւում թուրք
ամբոխի տրամադրութիւնը կոտորածային է. բացառիկ ամէն օր պիտի կոտորեն
հայերին:
Տիկինսկին71 այստեղից սիստեմատիկ կերպով հեռագրում եւ գրգռում [է] այնտեղի
թուրք շրջանակները, այստեղ իբր թէ հայերը մեծ բռնութիւններ են գործ դնում թուրքերի
վերաբերմամբ:
Խորէն Համասփիւռը ազգային խորհրդում ճառ է ասել այն մտքով, թէ ղարաբաղցոց
յամառութիւնը պիտի ընկճել եւ թուրքերի հետ խաղաղ ապրելու մի հնարք, միջոց գտնել,
այստեղից ենթադրում են, որ նա նոյն բանը ասած կլինի եւ թուրքերի մինիստրներին:
Ասխաբադի հայերի դրութիւնը վատ է, բոլոր հայերին զինւորակոչի են կանչել. ես
դիմեցի եւ պահանջեցի, որ հայերին ազատեն զինւորագրութիւնից: Այնինչ, այժմ ցորէն
գնելը հնարաւոր չէ:
Ատրբէջանի քաղաքականութիւնն է. ոչ մի բան չտալ Հայաստանին եւ այդ յայտնի է
գեն.[երալ] Բրագին72: Հազար ու մի նեղութիւնով հուլիս [ամսին] կարելի եղաւ միմիայն
10 վագոն նաւթ ստանալ եւ ուղարկել: Նրանք դիտմամբ ձգձգում են եւ չեն ուզում
առեւտրական պայմանագիրը ստորագրել: Վերջ զեկուցման:
Թաւրիզից եկած մեր ընկերը հարց էր դրել, որ Ղարատաղի հայութիւնը
գաղթեցնէին. Սալմաստի գաղթականութիւնը փախել է Թաւրիզ, չի կարող գնալ իր
տեղը, որովհետեւ պարսիկները ուզում են տիրանալ նրանց կալւածքներին` ասելով, որ
դա իրենց հասած վնասների վարձատրութիւնը պիտի լինի: Մենք կարգադրեցինք, որ
մի առ ժամանակ էլ կուլ տան` մինչեւ դրութիւնը կպարզւի:
Արեւմտահայերի Գործադիր Մարմինը: Բիւրօյի կոչին Տէրոյեանը եւ Բուլղարացին
186
արձագանք չտւին, չեկան ժողովի, բացի այդ Գործադիր Մարմինը մնացել է նոյն
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
դատապարտելի վիճակում: Որոշւում է, որ պրեզիդիումը73 խօսի [Գրիգոր] Բուլղարացու
հետ եւ ընկերներին թոյլատրի, որ 4ի հրաժարականը ընդունեն եւ այնուհետեւ լուծւած
համարեն այդ մարմինը` գործերը յանձնելով պարլամէնտի արեւմտահայ ֆրակցիային:
Ղարաբաղի խնդրի առիթով մեր գործադրած որոշումները մեզ մի փոքրիկ
փոփոխութիւն է իջել: Գերասիմ Բալայանը74, [մեկ անընթեռնելի անուն], [Եղիշե]
Իշխանեանը75 գնում են Զանգեզուր, Թունեանը գնում է Զօտ, Իշխանը [Հովսեփ
Արղության] գնում է իբրեւ զինւորական ներկայացուցիչ, տանում է իր հետ Դաւիթ
Անանունին76, Լեւոն Թաղտաճեանին77 էլ իբրեւ թարգման է տանում Իշխանը:
Երեւանի Կ. Կ. էն իմանալով, որ մենք որոշել ենք Խորենուն ուղարկել Զանգեզուր մի
առանձին գրութեամբ` խնդրում է այդ որոշումը փոխել եւ Խորենուն թողնել թերթը78
տանելու, որովհետեւ ուրիշ յարմար մարդ չկայ: Որոշւեց յանձնել պրեզիդիումին, որ մի
մարդ գտնի թերթը տանող, Խորենուն փոխարինող:
Վրաստանի Կ. Կ. պրօպագանտի եւ այլ գործերի համար դրամական նպաստ է
խնդրել կառավարութիւնից: Որոշւեց պրօպագանտի, ներգաղթի եւ այլ գործերի համար
կառավարութիւնից խնդրել, որ մօտ 1/2 միլիոն ռուբլի յատկացւի այս նպատակով եւ
տրւի մի յատուկ ընկերոջ ի գործադրութեան:
Թիվ 7
[1919] Յուլիս 4-ին
187
մէկից պարտքով դրամ առնեն մեր հաշւին եւ դրանց ուղարկեն:
Բօնապարտեանի հարցը: Այդ նամակներից երեւում է, որ Պօլսում այդ պարոնը
շահագործում է Արեւմտահայ Գործադիր Մարմնի անունը եւ հակառակ պրօպագանտ
մղում Հայաստանի միութեան ակտի դէմ: Որոշւում է, որ Երկրի Կ. Կ. մարդ ուղարկի
Պօլիս պրօպագանտի [համար] եւ պաշտօնական հերքում գրեն:
Հայր Աբրահամը յայտարարում է, որ պարլամէնտի արեւմտահայերը մի ծրագիր են
մշակել արեւմտահայերի վերաբնակութեան [համար], որ որոշ լրացումներ անելուց
յետոյ ներկայացրել է վարչապետին:
Վասպուրականցիների խնդիրը: 60-70 դաշնակց.[ական] վասպուրականցիներ մի
առանձին գրութեամբ յայտնում են, որ [մայիսի] 28-ի ակտը ապօրինի է յայտարարւած
եւ «իրաւազրկում է դա ամէն ողջ արեւմտահայութեան», ուստի պահանջում են, որ 12
արեւմտահայ պատգամաւորները յետ կանչւին եւ Երկրի Գործադիր Մարմինն էլ
կդադարի գործելուց ու հրաւիրւի արեւմտահայ համագումար: Բիւրօն որոշում է, որ
Աբրահամն ու Արշակը հաւաքեն այդ վանեցիներին եւ բացատրեն իրենց սխալը:
Համազասպին արդէն պաշտօն տրւած է:
Ժողովի վերջում կարդացւում է Մայիսի 28-ի ակտի արձանագրութիւնը եւ որոշ
ուղղումներից յետոյ վաւերացւում:
Թիվ 8
[1919] Յուլիսի 23-ի խառն նիստը
188
վարական կարգադրութիւնների դէմ միւս կողմից: Վերջերս երկրի կարիքը ստիպեց
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
մեր կառավարութեանը շուրջկալների միջոցով դասալիքներ հաւաքել 20-25 տարեկան
զինւորացուների նկատմամբ: Բաւական էր այս կարգադրութիւնը, որ այսպէս կոչված
Գործադիր մարմնի դիւանը սկսէր իր դաւադրական գործունէութիւնը - սկսեց
զանազան տեսակի վկայականներ բաց թողնել տաճկահայերին, մտադրւելով որքան
կարելի է շատ թւով տաճկահայեր ազատել զինւորականչից եւ հմայիչ այդ ծրագրած
նպատակին հասնելու համար չի քաշւում ոմանց հասակը 20-ից բարձրացնելու 28-ի եւ
30-ի, որպէսզի ազատւեն զինւորականչից:
Ժողովը մանրամասնօրէն քննութեան առնելով դրւած խնդիրը` գտնում է, որ
թիւրքահայութեան մի մասի գործունէութեան այս կերպարանք ստանալու մէջ մեղաւոր
են որոշ չափով եւ Երկրի Կենտրոնականի [կոմիտեի] անդամները, եւ Գործադիր մարմնի
մնացած դաշնակցական ընկերները, եւ մեր կուսակցական ղեկավար շրջանները, որոնք
ժամանակին կտրուկ միջոցներ ձեռք չառան իր բնում խեղդելու այս վնասակար
ագիտացիան:
Բացի այդ, քանի որ Մայիսի 28ի ակտով արդէն յայտարարւած է միացեալ եւ անկախ
Հայաստան, ուրեմն արդէն միացած են երկրի երկու հատւածները, այլեւս միտք չունի
Գործադիր մարմնի գոյութիւնը եւ արդէն պիտի վերանայ հրապարակից. այս մտքով
Թիվ 9
Բիւրօի [1919] օգոստոսի 8-ի նիստը
յելյանի քրոջ ավագ որդին էր: 1907 թ. Բաքվից ընտրվել է ՀՅԴ 4-րդ Ընդհանուր ժողովի
պատգամավոր: 1909-1912 թթ. ձերբակալված էր Նովոչերկասկի բանտում: Ազատվելուց հետո
մինչև 1918 թ. պատասխանատու կուսակցական աշխատանք է կատարել Բաքվում: 1919 թ.
ընտրվել է Հայաստանի խորհրդարանի անդամ, ապա` ՀՅԴ Գերագույն դատական ատյանի
անդամ: Խորհրդայնացումից հետո մինչև մահը ապրել է Փարիզում:
82 Բնագրում փաստացի այսպես է:
190
Թիվ 10
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
Բիւրօի [1919] օգոստոսի 9-ի նիստը
191
Թիվ 11
Բիւրօի [1919] օգոստոսի 11-ի նիստը
192
խանգարել կառավարչական կարգադրութիւնները, մանաւանդ զինւորակոչի վերաբեր
ՎԱՎԵՐԱԳՐԵՐ
մամբ, պրովոկացիոն լուրեր հաղորդում արտասահման ընկերներին եւ մամուլին, եւ
այլն: Եւ այս դերը ստանձնել են բռնի կերպով:
Ժողովն ընդհանուր առմամբ համաձայն է Ջամալեանի մասնակցութեամբ խառն
նիստի եզրակացութիւնների հետ միայն Երկրի կենտրոնականի մատնանշած երկու
անկանոնաւորութիւնների նկատմամբ, որոնց դէմ առարկութիւններ կան որպէս ոչ
դաշնակցականների` ժողովը որոշեց երեք հոգուց մի յանձնախումբ ընտրել, որոնք
պիտի զբաղւին այդ խնդրի քննութեամբ եւ պարզեն առարկութիւնների ճշտութիւնը:
Յանձնախմբի անդամներ ընտրւեցին` բժ. Տէր-Դաւթեանը, Վահ. Խորէնի եւ Հմ. Մա
նուկեան:
Հմ. Մանուկեանի նամակը: Հմ. Մանուկեանը օգոստոսի 11ի թւակիր նամակով
դիմելով Արեւելեան Բիւրօին` գանգատւում է կառավարութեան թիւրքահայերի զօրակոչի
նկատմամբ գործադրւող միջոցների դէմ եւ խնդրում է միջոցներ ձեռք առնել դադա
րեցնելու թիւրքահայերի նկատմամբ գործադրւող զինւորակոչային գործողութիւնները
եւ գործին տալ աւելի խելացի կազմակերպութիւն: Ժողովը գտնելով խնդիրը կառա
վարչական, որոշեց ըստ էութեան չը զբաղւել այս հարցով, այլ յայտնել կառավարութեան
ի գիտութիւն:
193