Kabanata 5 – Ang Noche Buena ng Isang Kutsero

Gabi na noon at kasabay ng pag-uwi ni Basilio sa bayan ng San Diego ay ang nagaganap na
prusisyong pang-noche Buena. Nalimutan ng kutserong si Sinong ang kanyang sedula kaya’t ito’y
kinakailangang bugbugin muna ng mga guwardiya sibil.

Pagkatapos ay napag-usapan nila ang imahen ni Metusalem, ang pinaka-matandang taong nabuhay
sa mundo. Kasunod nito’y idinaan ang mga imahen ng tatlong Haring Mago. Dahil dito’y naalala ni
Sinong si Haring Melchor na kayumanggi ang balat.

Itinanong ng kutsero kay Basilio kung nakawala na ang kanang paa ni Bernardo Carpio na naipit sa
kabundukan ng San Mateo. Pinaniniwalaan kasi na hari ng mga Pilipino si Bernardo Carpio na
makakapagpalaya diumano sa bayan.

Pagkaraan ay nadaan rin nila ang ilang mga imahen, ang huli sa mga ito ay ang imahen ng birheng
Maria na tila malungkot.

Nahuli muli si Sinong dahil hindi niya namalayang namatay na ang ilaw ng kanyang kalesa. Sa
pagkakataong ito ay dinala na sa presinto ang kutsero kaya bumaba na lamang si Basilio at
naglakad.

Sa paglalakad ni Basilio ay napansin niya na wala masyadong parol ang mga bahay at tahimik ang
karamihan maliban sa bahay ni Kapitan Basilio na puno ng kaligayahan. Nakita niya dito ang
alperes, ang kura, at si Simoun.

Nakarating din si Basilio sa bahay ni Kapitan Tiyago kung saan siya’y binati ng mga katiwala.
Ikinuwento ng mga ito kay Basilio ang tungkol sa mga pangyayari sa bukid kung saan maraming
namatay na hayop at katiwala at sa balitang nadakip si Kabesang Tales, ang ama ng kanyang
nobyang si Juli.

Talasalitaan:
Ipipiit – ikukulong
Karumata – kalesa
Kinulata – hinampas; pinukpok ng baril
Kutsero – taong nagpapatakbo ng kalesa
Natubigan – natigilan
Pitagan – paggalang
Sambalilo – sumbrero
Takba – tampipi