Warning

Ang storyang ito ay resulta lamang ng malikhain at malikot na imahinasyon ng may

akda. Kung mayroon mang mga pangalan, lugar, o kung ano-ano pa na nabanggit sa
storya na may koneksyon sa totoong buhay, ang mga 'yon ay kathang isip lamang.

Kung ayaw ninyo ng storyang maraming grammatical errors, typos at kung ano pang
kapuna-punang bagay na makikita sa isang storya, huwag nalang kayong tumuloy. Hindi
po perpekto ang pagkakasulat nito dahil ito lamang ay isinulat ko noong ako'y
labindalawang taong gulang.
Ito rin ay naglalaman ng mga eksenang makakapanindig ng inyong balahibo,
makakapagpatili sa inyo, at maaring maging dahilan ng pagkawasak ng inyong buhay.
Binalaan ko na kayo. Kung gusto niyo paring tumuloy, hindi ko na kayo pipigilan.

All rights reserved 2013.

****
Watch the trailer above!
PLUG:
Cloak and Dagger (New Story)
https://www.facebook.com/animeaddict04 (Facebook Account)

https://twitter.com/chrstnmrvc (Twitter Account)

Letter From Dean

Good Day!
This is an official letter from the Dean that will settle your decisions if you
want to enter this school or not. Bluntly speaking, this school is not for
weaklings. Entering this school might be the biggest mistake of your whole life.
Think twice.
Furthermore, this school has complete facilities such as rooms, infirmaries,
laboratories, dormitories, grounds, parking lots, stadiums, arena and all of the
ideal places you have in your wildest dungeon of dreams. There are many variations
of dishes, delicacies, desserts and beverages in the cafeteria. Most of them are
free for the students since the school has enough funds to deal with the students'
needs.
Nevertheless, if you love your dear life, don't dare to take a step on this school.
It will be suicide. But if you received this letter, that only means that you are
challenged to attend this school. You didn't mind the warning I sent to you at the
beginning because the word "thrill" is missing from your veins.
Hence, you cannot be easily killed or vice versa. Like the other schools,
Lucifer's Academy has its own rules and regulations. If a student didn't abide the
given rules, the Dean is obliged to take that student's life. You should know that
this school lies on the dark loose ends of the government, and its existence is a
secret. Whoever reading this letter should shut their filthy mouths for their own
safety if they would not dare to attend this kind of school.

This academy has three golden rules:

1.) Don't kill any living creature in the school unless ordered by the Dean.
2.) Don't try to dig the school's secrets for the intention of telling it to
outsiders.
3.) Once you enter the school premises, there's no going back.
If you are willing to enter a demon's territory despite of the informations given
here, kindly put your signature below and your printed name. Send it back to the
official mailing company of Lucifer's Academy. Have a nice day!

Sincerely yours, Dean.

Teaser

Anghel man kami kung papasadahan ng tingin,

demonyo naman ang ugali namin.
We can make your life a living hell in just a split second if we want to.
We can be your worst nigtmare in just a snap if you would dare to.
We are more evil than Satan.
We are darker than Lucifer.
We are more mischievous than Hades.
Kung astig ka MAS astig kami.
Kung maangas ka MAS maangas kami.
Kung malakas ka MAS malakas kami.
Kung hudas ka MAS hudas kami.
Kung brutal ka MAS brutal kami.
Sa iskwelahang ito ay naiiba sa lahat dahil imbes na ang layunin nito ay magturo sa
inyong mabuting aral,
Ito pa ang magtu-turo sa inyo ng demonyong asal.
Handa ka bang makipagsapalaran para sa iyong kapalaran?
Handa ka bang makipag-basag bungo sa mga kalalakihan?
Handa ka bang pumatay ng walang awa kahit na ang iyong mga minamahal?
Handa ka bang manakit at pumatay para lang sa iyong dangal?
Kung ganun bagay ka dito sa eskwelahang ito, ngunit ang pinakatanong sa lahat
ay.....
Kakayanin mo bang makipagsayawan kay Kamatayan?

Enrollment

Closed.

Student's Profile

LAGPASAN NIYO PO PAG HINDI KASALI SA ENROLLMENT. LAGPASAN!

Name: Krishna Gabrielle Villaros
Gender: Female
Codename: Merciless Angel
Section: Dagger
@Amethyst_BSaints
Name:Catherine May Vellaguez
Gender: Female
Codename: Amethyst
Section: Dagger
@girlygirlgurl
Name: Nicky Alvarez
Gender: Female
Codename: The Great Phoenix
 Section: Dagger
@Pia_ako
Name: Chaeyas Raine Dela Vega
Gender: Female
Codename:Chaos
Section: Dagger
PISTOL:
@Aquarose0822

Name: Rosella Freya Smith

Gender: Female
Code name: Aqua rose
Section: Pistol
@heart_breake87
Name: Bernard Woods
Gender:Male
Codename: Heartbreaker
Section: Pistol
@iamForeverAlone2211
Name: Samatha Faye Yoon
Gender: Female
Codename: Heartless Princess
Section: Pistol
@Sk8erqurl028
Name: Chrystelle Hyun
Gender: Female
Code name: Akira
Section: Pistol
@TrebleMaker0010
Name: Zerfix Pierce Atkinson
Gender: Female
Section: Pistol
SHURIKEN:
@ AndreaPatenia
Name: Satsuki De Guzman Heartfilia
Gender: Female
Codename:Demon Princess
Section: Shuriken
@IAMYuri45
Name: Marize Monteverde
Gender:Female
Codename: Luna (Moon)
Section: Shuriken
@cutejoy05
Name: Shizuka Zyreen Kwon
Gender: Female
Codename:Dark
Section: Shuriken
@Hime_sazukie
Name:Alexis Keir Hwang
Gender: Female
Section: Shuriken

Lucifer's Chapter 0 - Taste of Hell

Ai-chan's Note: Okay, first of all, walang magrereklamo kung hindi agad lalabas ang
character ninyo (para sa mga nag-enroll). Subukan niyo lang at papatayin ko agad
character ninyo :3 May makita lang akong magreklamo ng "HOY BAT DI PA NALABAS
CHARACTER KO?" Aba't dadanak talaga ng dugo dine! Sinasabi ko sa inyo!
WAHAAHHAAHAHHAHAA. ENJOY READING EVERYBODY. CHAPTER 0 PALANG ITO. Mag-enjoy kayo sa
patikim ng storya. Diyan naman kayo magaling diba? Ang tumikim? HAHAHA Che. Bye.

Enjoy Reading!

_________

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Ano? Hindi ka manlang ba hihingi ng paumanhin sa ginawa mo? Hindi mo ba ko

kilala?!" bulyaw sa akin ng isang lalaking nakabanggan ko dito sa Quadrangle.
Napairap ako at napanguya nalang ng bubblegum ko. Jeez, gusto ko ng gulo, at ang
gulo, in-love ata sa akin. Nakaka-touch. Laging nakabuntot sa akin e.
"Oh? Bakit hindi ka makapagsalita diyan?" Aniya. Tinitigan ko lang siya habang
nginunguya bubblegum ko. Nakakahatak na siya ng paningin ng ibang tao dito sa
Quadrangle. Mag-aassembly pa man din kasi First Day. Hays, makakapag-unat na naman
ata ako ng buto nito ah.
"Ahhh. Baguhan ka palang kasi kaya ka maangas kung makaasta. Kailangan ka atang
turuan ng leksyon." saad niya at humalakhak kasama ng mga kasama niya. Napangisi
ako. This will be fun.
"Why are you smirking darling? You're about to face hell you know." Saad niya at
tangkang hahawiin ang buhok sa tenga ko nang masalo ko agad pulso niya at hinawakan
ito nang mahigpit.
"Aba't! Lumalaban ka hah!" saad niya at tinangkang bawiin ang pulso niya sa
pagkakahawak ko, pero bigo siya. Mas lalong lumaki ang ngisi ko nang naaninag ko na
sa mukha niya ang takot. Pero pinilit niyang itago 'yon.
"H-hoy kayo! Tulungan niyo ko rito aba!" reklamo niya sa mga kasama niya. Siya
naman ang napangisi nang palibutan na ako ng mga kasama niyang nakabihis butler.
Napailing nalang ako mentally at pinaputok ang bubble gum ko. Oh darling, hiding
behind your guards? Poor kid.
"Get her!" bulyaw nung lalaki. In cue, sabay-sabay silang lumapit sa akin para
kunin pero ngumisi nalang ako at iniwasan ang mga tangka nilang mahawakan ako. Apat
sila, at mga maton ang katawan. Oh, I don't like gang bang you know, sorry.
Lumuhod ako sa lupa at nagbreak dance, kasabay nang pagpuntirya ko sa mga paang
papalapit sa akin. Napabungisngis ako nang mahina nang bumagsak sila nang sabay-
sabay sa lupa at nagpatong-patong. Hahaha, parang mga sardinas e.
Bago pa sila makatayo, pumunta na ako agad sa lalaki na nag-provoke sa akin kanina
at in-arm lock ito. Napangisi ako nang mapasinghap lahat ng mga estudyanteng
nanunuod sa amin ngayon,. Christ in a bike, wala bang teachers manlang dito para
sitahin kami? Oh well, kahit andito parin naman sila, ang gulo ay gulo. Walang
magbabago.
Napasinghal ako nang patuloy na nagpupumiglas ang lalaking nasa mga bisig ko. Tsk.
Ang likot naman! At ang gago, kinagat pa ang braso ko langya! Magbabayad ka!
Hindi na ako nagdalawang isip na dambahan agad siya ng suntok. Hah! I'm a lady?
Yes, I am. But not a damsel in distress. Magbabalik din dapat siya ng suntok nang
naunahan ko siya at pinatungan siya. Habang nakapatong sa kaniya, patuloy ko lang
siyang sinusuntok. Nagkakapalit-palit pa nga kami ng pwesto dahil parehas naming
ayaw magpatalo. But as always, ako palagi ang may huling halakhak. Pansin ko na
pagod na siya, pero ako hindi pa. Nginisian ko nalang siya dahilan para lumaki ang
mga mata niya. Hinatak ko ang kwelyo niya habang siya ay nakahiga pa at inilapit
ang mukha niya sa mukha ko.
"Sleepwell, darling." bulong ko at bigla siyang hinead-butt. Tumulo agad ang dugo
sa ulo niya at nabagok sa sementong sahig. Kasabay ng pagdating ng mga teachers sa
pwesto namin. Tch, acting heroes now when it's too late?
****
"Pitou naman! Wala ka nang nagawang tama! Nakailang Schools ka na pero naki-kick
out ka palagi. Ngayon sa school na 'to kakapasok mo palang pero nakipagbasag ulo ka
na naman at nasa ospital 'yung binugbog mo. Wala ka talagang sinasanto bata ka!
Ba't kasi kinup...."reklamo sa akin ni Dad pero hindi ako nakikinig. I'm used to it
anyways. Palagi nalang kasi ako! Tss.

Tumingin sa akin si Dad na nanggagalaiti ngunit tinignan ko lang siya nang blangko
at nginuya-nguya ang bubble gum sa bibig ko. Palagi akong may bubble gum na
nakasaksak sa bibig ko. Nakagisnan ko na kasing may bubblegum sa bibig para tamarin
ako magsalita, at ngumuya nalang nang ngumuya.
"Hon, patawarin mo na ang anak natin. I-enroll nalang natin siya sa bagong school."
pang-aamo ni Mom kay Dad. Tss, ang lalandi. At, sa harapan ko pa talaga. Napasapo
naman si Dad sa noo niya dahil sa sobrang inis, habang si Mom naman ay nakayakap sa
kaniya. Psh, so cheesy. Sarap ipakain sa mga daga.
"Hon, wala na akong choice, ipapasok ko na siya sa LA." malambing na saad ni Dad
kay Mom. napakunot naman ang noo ko dahil sa sinaad niya. Saan kaya 'yung L.A na
sinasabi nila? At parang sa tono ng pananalita nila, ay magiging matino ako roon?
"Wag! Baka mapahamak siya! Maawa ka sa anak natin." mangiyak-ngiyak na tugon naman
ni Mom kay Dad. Mapapahamak? Sino? Ako? Tss, bakit hindi nalang nila iklaro?
Tinapik ni Dad 'yung balikat ni Mom at tsaka muling tumingin sa akin. Seryoso ang
mga kulay tsokolate niyang mga mata, at masasabi kong hindi bagay ang maging
seryoso sa kaniya. Ang sagwa tignan.
"Pitou, lilipat ka na ng Lucifer's Academy." Saad niya na ikinatigil ko. Naputok ko
ang bubble gum ko sa bibig ko.
Lucifer's Academy? Ano naman 'yon? eskwelehan ng isang anghel na sumaway sa utos ng
Diyos? Napangisi ako. Interesting.
"No Reaction?" tanong sa akin ni Dad kaya napaangat ang tingin ko sa kaniya. Ano
pala dapat ang maging reaksyon ko? Maging masaya? Matakot? O maging malungkot? Asa
namang gagawin ko ang mga 'yon. Mas maganda pang pagka-abalahan ko ang bubble gum
sa bunganga ko kaysa makita ang mukha niyag karimarimarim. Tatay ko ba talaga 'yan?
Tsk. Ang ganda ko masyado para maging tatay 'yan e.
"Fine, pack your things up, may Dorm ang school na iyon." Aniya. Dorm School?
Mabuti pag ganon para may kalayaan na rin ako sa wakas. Tumayo na ako at tahimik na
pumunta sa kwarto ko. Pagkarating ko ay pumunta kaagad ako sa closet ko at kinuha
ang mga damit ko at tsaka dagling inilagay sa maleta ko.
Pagkatapos ay bumaba na ako at sinabulong ako ng isang nag-aalalang Ina. Tss. Inang
pundido ang ilaw.
"Anak, be careful sa pagpasok mo doon ha." sambit niya at tsaka ako niyakap nang
mahigpit. Hindi ako bumalik ng yakap. Bahala siya magdrama, wala parin akong pake.
"Pitou, andiyan na 'yung Service ng bago mong School." sambit sakin ni Dad.
Nakakatawa naman talaga. Ang bilis nila akong paalisin sa bahay na 'to ah. Parang
pinagplanuhan na talaga nila akong paalisin ngayong araw dahil may service na agad.
Sumulyap lang ako sa kaniya at kumuha ako ng bubble gum sa bulsa ko at isinubo na
sa bunganga ko. Wala na kasing lasa '7yung nauna.
Lumabas na ako sa ko ng bahay. Dumako agad ang paningin ko sa Black Limousine na
nakaparada sa harap ng bahay namin. Napaismid ako. Ito ba ang service ko? Sobrang
gara naman ata. At inenroll ako sa school na limou ang service? E hindi nga kami
ganon kayaman.
Sa kabila ng lahat ng pagtataka ko, walang pasabi na pumasok nalang ako roon at
sinumulan na nilang paandarin ito.
Buong biyahe ay nakahalumbaba lang ako sa bintana at nginunguya ang bubble gum sa
bibig ko hanggang makarating na kami sa Lucifer's Academy.
Hindi na ako nag-intay na pagbuksan ako kasi parang hindi naman nila ako
pagbubuksan. Tch.
Pinagmasdan ko ang paligid. Gubat lang ang makikita sa buong lugar. Napakasukal at
parang maraming tinatagong mga nilalang na hindi dapat masilayan ninuman.
Naglakad pa ako nang onti. Kalaunan ay may naaninag akong isang Gate na Black and
Bloody Red ang kulay pero malinis kung tititigan. Kinuha ko na ang maleta ko at
naglakad na patungo doon. Tumigil ako nang may maramdaman akong presensya sa may
bandang gilid ko, 9 o'clock. Sinalubong agad ako ng matandang lalaki na may
spectacles sa kanang mata, nakatuxedo at maputi-puti na ang buhok.
"Are you Neferipitou Iceah Freecs?" tanong niya sa akin ngunit blangko ko lang
siyang tinitigan at ipinaputok ang bubble gum na nasa bibig ko. That's a sign of a
yes if he knows my shitty body language.
Napakunot ako ng noo nang tumawa lang siya. Psh. Is he insane?
"So, it's true that you are lazy to talk 'cause of that bubble gum on your mouth."
he said while grinning evilfully. Tss, nakatira ata 'to e. Napatingin ako sa kanang
kamay niyang kamay na may gwantes nang bigla niya itong ilahad sa harapan ko.
"So, here is your Dormitory Room number." Aniya. 'Yung nakalahad niyang kamay ay
biglang pumitik at nagkaroon ng kulay pulang papel.
Napakunot ang noo ko. Dormitory Room number lang? Ano ang section ko? Schedule?
Napansin niya yata ang pagkakunot ang noo ko kaya nagsalita muli siya.
"Wala ka pang section dahil ikaw ay transferee. Besides,kailangan mo munang humarap
sa Welcome Ceremony bago ka makakuha ng isang boller na nagsisimbolo kung ano ang
section mo." Saad niya. Tumango-tango nalang ako at nginuya muli ang bubble gum
ko .
Binuksan niya yung gate kaya pumasok na ako. Pagtapak ko palang sa semento ng
paaralan ay nakaramdam ako ng kakaiba. Naramdaman ko lahat. Ang tensyon, ang uhaw
sa dugo ng buong lugar, at ang mga matang nakamasid kahit wala akong nakikitang tao
na nasa paligid.
Nang nilibot ko ang aking paningin, sinalubong ako ng mga naglalakihang buildings
na nasa iba't ibang diversion. Ang tatlong building na nakahilera sa kanang bahagi
ko ay kulay Silver. Ang nasa kaliwang bahagi ko naman ay kulay itim at ang nasa
harapan ko naman kulay Ginto.
Nakakapagtaka. Anong ibigsabihin ng mga kulay ng mga buildings? Parang may color-
coding. Tumingin ako sa papel na hawak ko at nakasaad dito kung anong kulay ng
Dormitory ng Girls. White ang sa girls at blue naman ang sa lalaki.
Naglakad na ako patungo doon sa puting Building kaso nangangalahati palang ako ay
nabobored na ako maglakad. Tch. Wala manlang bang magagamit na pwedeng sakyand ito?
ang lalayo kaya ng mga buildings sa isa't-isa!
Inikot ko ang mga mata ko at nakita ko na may mga bicycles na nakaparada doon sa
gilid. Gumihit ang isang ngisi sa mga labi ko at mabilis akong pumunta roon. Kumuha
ako ng bubble gum sa bulsa ko at akmang bubuksan ko na nang biglang nawala ito sa
kamay ko. Nalaglag ang panga ko nang makita ko ang isang babaeng may mahabang buhok
na tuwid, maputing balat at mga bilugang kulay kapeng mga mata ang ngayo'y kumakain
sa ang pinakamamahal kong bubblegum. What the--Nginisian niya lang ako! Napairap
nalang ako at kumuha nalang ako ng panibago at sinubo agad sa bunganga ko. Sino ba
'tong bwisit na 'to?

"Hi! Ako nga pala si Catherine Mae Vellaguez. Nice to meet you! Ikaw si Neferipitou
Iceah Freecs diba?"tanong niya sakin. Nangunot ang noo ko. Takte, nakakailang kunot
na ba ako ngayong araw? Baka magka-wrinkles ako nito. Kasalanan 'to ng bwisit na
psycho na 'to e. Nalaman bigla pangalan ko.
"Dear, I am not a psycho. You're just very unique." Saad niya at ikinawit ang braso
niya sa braso ko. Sinamaan ko ng tingin ang braso niyang nakapulupot sa akin. Hindi
ako sanay nang hinahawakan.
"Anong Dormitory Room Number mo?" tanong niya sakin at ipinagsawalang bahala ang
masama kong titig sa braso niya. Inangat ko ang papel na kanina ko pa hawak at
itinapat sa mukha niya.
"Oh. 5th Floor, 204th Room. Magkaroom pala tayo." Aniya. Naputok ko naman ang
bubble gum ko. Christ in a bike. Itong patay gutom na 'to, magiging ka roommate ko?
Geez, give me a break! Hindi ako papaya---
Hindi na ako nakaangal pa nang hatakin niya ako at tinulak sa isang bisikleta.
Pinaandar niya 'yung kaniya kaya wala akong choice kundi sumunod nalang. Nang
nakalapit na ako sa building namin ay halos malula ako dahil sobrang laki nito. Ang
gara. Hindi ko kinakaya.
Nang pumasok kami, dumiretso agad kami sa Front Desk. Kabogera, may front desk pang
nalalaman. Ang daming kaartehan ng school na 'to.
"Catherine Mae Vellaguez and she's Neferipitou Iceah Freecs, a transferee." malamig
at walang emosyon niyang saad doon sa Babae sa Front Desk. Tumango nalang 'yung
Babae at may sinimulang i-input sa computer niya. Bumalik ang tingin sa akin ni
Catherine at nginitian ako nang pagkalaki-laki. Aktong dadakmain niya na naman ang
braso ko nang iniwas ko agad 'yon at inunahan siya sa elevator. O Pinindot ko agad
ang 5th Floor at sumandal sa pader, habang si Catherine, walang imik na ngumunguya
ng ninakaw niya saking bubblegum.
Ting!
Pagbukas ng elevator ay may babaeng dumaan at muling bumalik nung palabas na kami
ng elevator.
"Um, matanong lang. Saan dito 'yung 204th Room? Kanina pa kasi ako pagala-gala e."
tanong niya sa amin. I roamed my eyes at her, from head to toe, at napataas ang
kilay ko nang nakita kong naka-ballet shoes siya ngayong naka-jeans siya at
nakasandong puti. Seriously? What's with the shitty get up? Normal naman ang buhok
niya, tuwid na itim na buhok, tapos normal din ang mukha niya, walang kahit anong
bahid ng kolerete o make up.
"Magkaroom tayong tatlo! Yipie! Ako nga pala si Catherine Mae Vellaguez at siya
naman si Neferipitou Iceah Freecs." Pagpapakilala ni Catherine. Nabasa ko ang
sandaling pagbahid ng pagtataka sa mukha nung Marize nung si Catherine na ang
nagpakilala sa akin. Pinaputok ko nalang ang bubble gum ko. Yeah, I was weird, I
know.
"Marize Monteverde." nakangiti niyang sambit. Sinenyasan siya ni Catherine na
pumunta na sa Dorm Room namin kaya sumunod nalang siya. Pagdating namin sa tapat ng
Dorm Room, napansin ko na wala itong door knob o kahit anong makakapitan para
mabuksan 'yung pinto. Oh-kay, so paano namin 'to mabubuksan?
"Open. Amethyst Speaking."sambit ni Catherine. Pagkasabi niya no'n ay nagbukas na
ang pintuan. Hmm, Amethyst ang code name niya, habang ako ay Fallen Angel. 'Yun
kasi yung in-assign ng Dean sa likod nung papel na hawak ko kanina na may lamang
Dorm Room number ko.
Nang makapasok na kami sa loob. bumulugta sa'kin ang isang malaking HD tv sa gitna
na flatscreen at may tatlong sofa na nakapaligid rito. May laptop sa may kanang
gilid at may X-Box sa ilalim ng TV. Ayos din.
Inilibot ko ang paningin ko at dumiretso ako sa isang kwarto na kulay black and
white. 'Yun ang napili ko kasi ang dalawang natitirang kwarto ay kulay pink, at
'yung isa naman ay puno ng pagkain. Binalibag ko ang maleta ko sa isang tabi at
sumalampak sa higaan.
Hmmm, parang magiging masarap tulog ko nito ah.

*****
"Pitou, wake up!" panggigising ng isang taong nangahas na istorbohin ang aking
mahimbing na tulog. Tumayo ako nang may mga mapungay na mata at bibig na
nanggagalaiti sa kung sinuman ang gumigising sa akin. Buong pwersa kong pinorma ang
kamao ko at sinuntok siya. At ang bwisit nakaiwas dahil hinalikan ng kamao ko ang
pader.
"Anong nangyayari rito?" tanong ng isang trinig mula sa pintuan ng kwarto ko.
Lumingon ako roon at naaninag ko agad ang pigura ni Marize. Pinaningkitan ko sila
ng mata. Mga istorbo!
"Pitou, as a fellow transferee, kailangan nating umattend ng Welcome Ceremony.
Magbihis ka na." saad ni Marize. Sinenyasan ko sila na lumayas na sa kwarto ko, at
tumalima naman agad sila. Nag-stretching lang ako nang onti at inayos na ang sarili
ko.
Nagsuot nalang ako ng black na leggings, loose white t-shirt na may nakasulat sa
gitna ng "FUCK OFF" tapos nagsuot ng kulay itim na cap. Tinernuhan ko rin ang aking
get-up ng combat shoes na pang porma. Simple pero swabe.
Paglabas ko ng kwarto ko ay naabutan kong hinihintay ako ni Marize at ni Catherine
sa salas. Nilagok na lahat ni Catherine ang kape niya at tumayo na.
"Tara na?"
Tumalima naman agad kami at sumunod sa kaniya. Maya-maya lang, nang makaalis na
kami sa building ng Dormitory ng Girls, ay sumakay kami ng bisikleta at nagtungo sa
isang Hall. Ang hall na paggaganapan ng seremonya.
"Now, we will start the Welcome Ceromony."
Saad ng M.C sa may Arena pagkarating namin. Naghanap kami ng upuan hindi kalayuan
sa exit at pumwesto na roon. Nanuod ako sa 12 inch na LED TV sa may bandang taas
namin at nakita kong may kinuhang papel ang M.C sa bulsa niya.
"May I call on the transferee, Marize Monteverde?" saad nung M.C. Sumulyap ako kay
Marize at agaran naman siyang tumayo. Nalihis ang aking paningin nang may Fererro
na humarang sa paningin ko.
"Gusto mo?" tanong sa akin ni Catherine. Tinaasan ko nalang siya ng kilay at
binalik ang tingin sa harapan.

Welcome Ceremony? Ano kayang klaseng pakulo 'yon?

****
MARIZE MONTEVERDE
Pagpasok ko ng Combat Arena ay biglang namatay ang ilaw. Wala akong narinig na
kahit anong tili o reklamo. Parang sanay na sanay na lahat ng tao rito sa ganitong
mga pangyayari. Maya-maya lang ay bumalik na ang ilaw. Gumuhit ang ngisi sa aking
mga labi nang mapagtanto ko na hindi na ako nag-iisa sa Combat Arena. May mga
lalaki na rito, at ramdam ko ang uhaw nila sa dugo.
"Marize, in order for you to know your section, you should defeat the man standing
before you. It's the school's old tradition. Enjoy killing each other." Saad ng
boses sa speaker. Nagkibit balikat nalang ako at tumungo sa gitna ng Combat Arena.
Ngumisi sila sa akin ngunit ang isinukli ko lamang ay isang blangkong tingin.
Nagsimula na silang umatake. 'Yung isang lalaki na nasa harapan ko at isang lalaki
na nasa likod ko ay sabay na papalapit sa akin, parehas na may hawak na mga
kutsilyo.
Hmmm, parang balak ko munang makipaglaro sa kanila. Nagsquat ako bigla nang
naramdaman ko silang malapit na kaya ang resulta, nagsaksakan sila. May tumalsik na
dugo sa may bandang batok ko kaya napangisi ako nang todo-todo. Kasabay nang
pagtayo ko ay ang pagsalubong ng kamao ko sa kanilang mga panga. Nang lumagapak
sila sa sahig ay sinipa-sipa ko pa sila dahilan para mapadaing sila ng sobra-sobra.
Ganyan nga. Scream for me, weaklings.
Dahil sa sobra kong pagpapakasaya, hindi ko na namalayan ang lalaking nasa likuran
ko. Hindi ko narin napigilan ang pagpukpok niya ng bat sa ulo ko kaya bumagsak ako
sa sahig. Tsk, badtrip. Nagpanggap akong nawalan ng ulirat. Inapakan ako ng isa sa
kanila at pinigilan ko ang pag-ungol sa sakit. Letse 'tong mga 'to.
"Wala na 'to pre. Mahina." saad nung nakatapak sa akin. Mga bwiset.
"Wala naman palang ibubuga 'yan." saad nung kasama niya. Naramdaman ko ang pag-
angat ng paang nakadagan sa akin kaya kinuha ko ang pagkakataon na iyon at tumayo
kaagad na ikinagulat nila.
Pinulot ko ang mga shuriken (throwing star) na nasa sahig. Paano naman nagkaroon ng
ganito dito? Nagkibit balikat na lamang ako at inangat ang tingin ko sa kanila.
Nagsimula na akong humakbang papalapit sa kanila pero kasabay din no'n ay ang
pagkahilo ko, Hays, masama 'to. Kailangan ko na itong tapusin kaagad.
Bumwelo ako at sumayaw ng pang-ballerina. Obviously, ito ang specialty ko,
pumapatay ako habang nasayaw ng ballet.
Nagsimula na silang sumugod sa akin, Napangisi nalang ako nang ni-isa sakanila ay
di makalapit sa akin dahil kada paglapit nila ay umiikot ako at tinitira ang gitna
ng noo nila, puso, at ang ugat nila sa leeg.
Nagmistulang lugar ng mga patay itong Combat Arena. Sumulyap ako sa natitirang
dalawa na lalaki na nakatayo sa akin. Takot ang nakikita kong nakapinta sa mga mata
nila. Tumakbo ako patungo sa kanila ng pang-ballet pero nahilo na naman ako.
Umiikot na ang paningin ko dahil sa sugat sa ulo ko at ang dugong dumadaloy dito.
Napakagat ako ng labi at mabilis na tinungo ang dalawang lalaki. Hindi ko na sila
hinayaang umatake dahil binato ko na agad ang dalawang shuriken na hawak ko at
bullseye 'yon sa mga noo nila.
Napadaing ako nang sumasit na naman ang ulo ko. Sinapo ko iyon at may nakita akong
dugo sa kamay ko. Akala ko tapos na ang laban kaya naging panatag ako, pero hindi
pa pala. May nakatayo pang isa at nagtangkang saksakin ako ngunit naiwasan ko 'yon
at nadaplisan lamang ako sa may braso ko.
Ugh. Umiikot na ang paningin ko. Kailangan ko na talaga 'tong tapusin agad.
Sinuntok ko kaagad siya sa mukha nang walang pasabi kaya napaatras siya. Sinuntok
ko pa siya sa sikmura niya at tsaka siya tinuhod kaya bumagsak agad siya. Hindi pa
ako nakuntento dahil kinuha ko ang dagger at sinaksak siya. Isang kasinungalingan
kung sasabihin ko na isang beses ko lang siya sinaksak dahil maraing beses 'yon.
Ang sakit narin kasi ng ulo ko at parang sa kaniya ko lahat ibinuhos lahat ng
dinadanas kong sakit. Nang makuntento ako ay namanhid na ang mga tuhod ko at
napaupo nalang ako sa sahig.
"Congratulations Marize! You are in the shuriken section!" saad ng boses sa
speaker. Naramdaman ko na ang pagbigat ng mga talukap ko at ang pagbagsak ng
katawan ko sa sahig. Goodnight Marize. Sweetdreams.
*****
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
"Okay, our first transferee was great, I can say. so next up, I'm calling for
Neferipitou Iceah Freecs!" saad nung M.C nang maalis na ng Medical Team si Marize
at 'yung mga bangkay. Tsk, it's my turn now.
Kalmado akong naglakad patungo doon sa Combat Arena at di ko maipapagkaila na
nakakairita ang mga lintek na sinusundan ako ng tingin. Psh. Nang makalapit ako sa
may Combat Arena ay nag-tumbling ako papasok doon, dahilan para mapuno ng hiyawan
ang buong lugar. Tsk.
Namatay ang ilaw, at gaya nung nauna ay tahimik lang ang paligid. Napaawang ang
labi ko. Ohkay, lalaban din ako. Sana may thrill din akong harapin. Shit, nae-
excite ako.
Pagkabukas ng ilaw ay sumalubong sa akin ang mga lalaki na kakalabanin. Dinukot ko
ang balot ng bubble gum ko sa bulsa ko at doon idinura ang bubble gum ko. Wala na
kasing lasa. Itinapon ko agad 'yon sa malapit na trashcan at shoot 'yon. Woosh!
Three points!
Nagtitigan lang kami hanggang umatake na 'yung blondie sa'kin. Sinuntok niya ako
ngunit naiwasan ko 'yon at hinawakan ang braso niya. Hindi ako nagdalawang isip na
ibinalibag siya. Tsk, such a weakling.
Sunod namang tumira ang red-headed guy. Sinuntok niya rin ako sa bandang mukha
ngunit pinagkrus ko ang aking dalawang braso sa aking mukha at sinagga lahat ng
atake niya.
Hindi ko inaasahan ang pagtuhod niya sa akin kaya napaluhod ako. Akmang susuntukin
niya ako sa balikat nang iniwasan ko agad 'yon. At si tanga, napatid at naisubsob
ang mukha sa sahig. Napailing ako. Stupid.
Inapakan ko ang likod niya at diniinan ko 'yon. Nilagay ko ang kamay ko sa cap ko
at tinitigan siya nang matalim. Sinipa ko naman agad ang red-headed guy na akmang
aatakihin ako sa likod. Tsk, mga walang kwenta. Natalsikan pa 'yung sapatos ko ng
dugo niya nang bigla siyang nagsuka ng dugo. Nagkamali si Dad sa pagpapapasok sa
akin dito. Mas lalo ata akong lalala.
Sumulyap ako sa walang kibong Black-headed guy. Nakatingin lang siya sa amin habang
nakangisi kaya tinitigan ko lang siya direkta sa mga asul niyang mga mata.Nagsimula
na siyang maglakad patungo sa akin ngunit ako ay nakatayo lamang at naghihintay na
makalapit siya.
Walang pasabing sinuntok niya agad ang bandang dibdib ko pagkalapit niya. Mabilis
ko 'yong iniwasan ngunit distraction lang pala 'yon para sa sipa na paparating.
Hinawakan niya ang dalawa kong braso at nilagay ang mga 'yon sa likuran ko.
Idinikit niya ako sa katawan niya.
"I'm aroused babe." saad niya at sinipa ang sikmura ko. Napaubo ako. Bullshit.
Nakakadiri na nga sinabi niya, nakakadiri pa ang mga mata niya. Although may itsura
siya pero hell!! Bastos! He caught me off guard. Darn it! Umubo ako ulit at may
dugo nang lumalabas doon. Medyo lumuwag ang pagkakahawak niya sa braso ko kaya
nakawala ako sa bisig niya.
Hinawakan ko ang bunganga ko at tinignan ang kamay ko. Dumikit ang paningin ko sa
pulang likwidong nasa palad ko. Dugo.........
"Anong nangyayari sa'yo? Takot ka ba sa dugo? Pfft." saad niya at humalakhak siya.
Nanatili akong nakatitig sa dugo. May kung anong gumalaw sa tiyan ko at hidni ko
alam kung anong nararamdaman ko. Maya-maya lang ay sumasabay na ako sa tawa niya.
"Ha....Ha...Ha." tawa ko gamit ang aking nakakapangilabot kong boses. Dugo, nauuhaw
ako sa dugo. Tawa ako nang tawa at hindi ko mapigilan ang sarili ko na tumawa.
Sabik na sabik ako. Sabik na sabik akong makakita pa ng napakaraming dugong
dumadanak. Mga kalamnan na nawawasak, at mga pagkataong niyuyurak nang onti-onti.
Nagitla na ang black-headed guy at napatigil sa pagtawa. Ngumisi ako at sa isang
iglap ay sinasakal ko na siya. Nagpupumiglas siya ngunit hindi niya kinakaya ang
lakas ko. Mas lalo siyang namutla nang inangat ko na siya sa sahig. Mas lalo ko
pang hinigipitan ang pagkakasakal ko sa kaniya at kinuha ang punyal na nasa bulsa
niya. Nilapit ko ang tenga niya sa bunganga ko.
"I'm also aroused babe." saad ko at dinilaan ang tenga niya, kasabay nang pagsaksak
ko ng punyal eksakto sa puso niya.
"Congratulations Neferipitou! You passed and you are in the dagger section!"
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ai-chan's Note: Hello. Salamat sa pagbabasa. Don't forget to vote and comment, lalo
na doon sa mga nag-enroll, kundi mamatay agad kayo sa storya. Obligasyon niyo 'yon,
babe. HAHAHAHA. Keep reading until the end. Hindi kayo magsisisi. Patikim palang ho
ito.
Byee!
https://www.wattpad.com/story/70655973-cloak-and-dagger-wattys2017 (New Story
entitled Cloak and Dagger)
https://www.facebook.com/animeaddict04 (Facebook Account)

https://twitter.com/chrstnmrvc (Twitter Account)

Lucifer's Chapter 01 - Rookie

Ai-chan's Note: Ano?! HAHHAHAHAHA so far wala namang nagreklamo sa mga characters
nyahahaha. May mga kontrabida akong ginawa sa characters niyo and I hopr wala ulit
magreklamo. :) Diba? :) Mabait kasi ako guys. :) Super. :) Wag niyo akong gagalitin
ha? :) Magcomment kayo at magvote, lalo na dun sa mga nag enroll. :) Kundi patay
ang characters niyo. :) Shit, na-excite ako bigla. : )
Credits @KhyleHinampas for the illustration of Neferipitou Iceah Freecs!
Enjoy Reading
********
NEFERIPITOU ICEAH FREECS

Pagkatapos ng Welcome Ceremony, dumiretso agad kami ni Catherine kasi raw nagugutom
na naman siya. Napapasinghal na nga lang ako sa katakawan niya. Kakakain niya lang
naman ng 'sang katutak na Ferrero Rochers. Christ in a bike. Hindi ba siya
nagsasawang kumain?
Dumiretso siya sa may counter kaya naghanap na ako agad ng pwede namin maupuan.
Dumako ang paningin ko sa 6-seater na mesa na may nakalagay na "Available" na plaka
sa gitna. Nginuya ko ang bubble gum ko at tinungo na 'yon. Halos mapadaing ako nang
nakaramdam ako nang onting hapdi sanhi ng sugat na nakuha ko kanina sa Welcome
Ceremony.
Nang makalapit ako sa available na table na 'yon, hindi nakatakas sa paningin ko
ang nakakapanindig balahibo na mga tingin sa akin ng tatlomg babae na katapat lang
nung table kong uupuan. Tumigil ako sandali sa tapat ng table nila at nginuya ang
bubble gum ko. Isa sa kanila ay may pulang buhok, habang ang natirang dalawa ay
kulay itim ang buhok. Suot din nila ang uniform ng naatasang section nila.
Pagdagger kasi, silver, pagshuriken, itim at pagpistol, gold.
Nagsukatan pa kami ng titig at walang nagpatalo. Dahil sa tingin ko, oras na
kumurap ang isa sa amin, may susunggab agad na delikadong nilalang para sakmalin
ang kung sinuman ang pipikit.
"Pitou, andito na ako. Ito na pagkain mo! Hihihi." bulalas ng isang abnormal na
matakaw sa likuran ko. Nagkibit balikat nalang ako at hinatak ang upuan na nasa
gilid ko at umupo na. Hindi ko nalang pinansin ang ng titig ng nasa likuran ko.
Napaawang ang labi ko nang makita ko ang kinuhang pagkain sa akin ni Catherine.
Haha. Nakakatawa. Sobra. Kinuhanan niya ba naman ako ng PITONG longganisa. As in,
pito. Pito. PITO. PITOU. Nanadya ata 'tong bwisit na 'to. Inirapan ko nalang siya
at hinugot ang balat ng bubblegum ko. Dinura ko ang bubblegum ko doon at binato sa
basurahan na malapit sa akin. Woosh! Three points!
Nang hahawakan ko na ang kubyertos, nag-init bigla ang ulo ko nang mapagtanto ko na
namasid parin sa akin ang tatlong tilapia. Napaismid nalang ako at tinitigan sila
nang matalim. Nakuha naman agad nila ang ibig kong ipahiwatig at umiwas na nang
tingin. Napangisi nalang ako at sinimulan nang kumain.
****
CHAEYAS RAINE DELA VEGA
Hindi ako pwedeng magkamalim Ang hindi naka-uniform na babae na katabi ni Catherine
ay 'yung transferee kanina sa Welcome Ceremony. Siya 'yung may wirdong pangalan at
nakakakilabot na halakhak. Matagal-tagal narin nung nagkaroon ng transferee dito sa
L.A. Like duh, sino bang baliw ang papasok dito? Kung meron man, katulad 'yong
namin, mga taong naghahanap ng pampainit ng katawan.
Nalingat ang atensyon ko nang sabay na banggain ni Nick, at ni Krishna ang braso
ko. Sinenyasan pa nila ako na tumigil na sa kakatitig dahil baka mahalata na ako.
Humaba nalang ang nguso ko nang mabangga ako ng kulay pulang buhok ni Nick nang
bahagya siyang tumingin kina Catherine at sa pagkain niya. Tch, haba-haba kasi ng
buhok, hinni naman nagsusuklay. Hays.
"Shut up Shurikens! Ang kayang gawin lang sa inyo ay itapon at itapon. Mga patapon
kasi kayo!" parang batang panunukso ng isang estudyanteng naka itim doon sa mga
naka-silver na mga uniform. Napairap ako. Heto na naman ang mga ratsada nilang
walang saysay.
"Look who's talking. E wala namang saysay 'yang mga patalim niyo kung PUROL na ang
mga 'to." banat nung isang lalaking may boller na shuriken at naka-uniform ng
silver. Nagkatinginan na lang kami nina Nick at Krishna. Hays. Wala nang pinagbago.
Childish fights.
"Alam niyo, wag na kayong mag-away diyan. Kaming mg Pistol, hindi hamak na mas
accurate at mabilis makaamis ng buhay ang nga bala namin. Kumpara sa inyong mg
patalim." Mas lalo akong napailing nang sumingit pa ang isang estudyante ng Pistol.
Nang may babanat pa para manlait ng kapwa nila, ay biglang tumayo si Transferee na
may wirdong pangalan. At sa tingin ko, hindi maganda ang ginawa niya. Nahakot niya
lang naman kasi ang atensyon ng lahat, pati 'yung mga tatatanga-tangang nag-aaway.
"Woosh, wrong move." Saad ni Krishna at kinagat 'yung nuggets niya. Napangisi narin
si Nick.
"Parang maganda ang mangyayari." saad niya sabay higop ng Iced Tea. Napakibit
balikat nalang ako at kinain ang pasta ko.
"Probably." saad ko.
Dumikit ang paningin ko sa Transferee nang mapansin ko ang pagbato sa kaniya ng
shuriken ng isang estudyanteng kasama sa mga nag-aaway kanina. Hmm, let me see how
sharp your senses are, newbie.
"Nice." gulantang na saad ni Krishna. Hind ko maipagkakaila, magaling nga siya.
Kahit ako, hindi napakurap nang masalo at ibato niya ulit ang shuriken sa nagbato
nito nang wala manlang ginawang paglingon.
"Guess we have an interesting rookie here." dagdag ni Nicky habang kinakain na ang
yelo ng Iced Tea niya. Napangiwi ako.
"Seriously Nick? Masarap ba 'yan?" tanong ko. Inosente niya akong tinignan.
"Yep. Try mo kaya." saad niya. Napailing nalang ako at ibinalik ang tingin sa
pwesto ng transferee kanina, pero wala na sila doon ni Catherine. Ang tindig niya,
ang lakad niya, ang talas ng pakiramdam niya, naalala ko siya bigla.
"To my dear students of Lucifer's Academy, kayo ay inaanyayahan kong pumunta ngayon
sa Grounds para masaksihan ang isang eksenang alam kong gusto niyong makita. Ang
hindi susunod sa imbitasyon ko ay mamatay. Enjoy." saad bigla ng isang boses mula
sa speaker. Si Dean. Walang nakakaaalam kung sino siya o ano siya, at wala ring
nakakaalam kung bakit pinatayo niya 'tong school na 'to, pero lahat ng estudyante
rito, hawak niya ng buhay. What a tyrant leader.
"Ohmygod! It's so init naman here! Nasusunog na ang aking skin!" halos mapintig ang
mga tenga ko nang marinig ko na naman ang tinig ni Samantha, ang conyo queen ng
Lucifer's Academy. Ugh, makapunta na nga lang sa Grounds.
******
SAMANTHA FAYE YOON

Why ba kami here? Di ko gusto ang smell ng buong place, it stinks. We are just tayo
dito, ano ito? Tayo for buong day? Waaah, no way! Ayaw ng aking system to stand in
here buong araw. Like, it's not good on my body and for my beaty. Ugh, kakainis
talaga. Halos ma-fall ang aking chin sa gulat nang biglang may naghulog mula sa
above. Ano ito? Live Action Movie? Napasinghap ang lahat, and I'm isa doon.
Syempre, it's so kagulat-gulat kaya. I can't take it. Later on, may isan video ang
nag-show sa huge na screen dito sa may Grounds, and it show there 'yung ginugulpi
'yung student of Section Bolo. Omg, Bolo? Hindi ba't it's so tagal na nung nag-
exist 'yung section na 'yon? Like, na-banned kaya 'yon simula ng pinakaumpisa ng
L.A! E bakit meron pa rin? Napaka-strange naman omg!
"Ohmygod. Grabe. Tinusok pa siya ng bananacue stick sa mata at tenga bes. Hindi ko
kinakaya." said ni Chrystelle and nag-aktong nag-vommit kuno. Meh, if only I know,
nag-eenjoy siya sa lahat ng ganiyan, like, she's so sanay na kaya. Always nga
siyang may dalang knives, scissors, sandoks, spatula, and so on and so forth! She's
like a living Kitchen kaya!
"My dear students, aren't you enjoying our little show? Well, this is our kind of
discipline to those students who cannot abide our rules and regulations. Pumatay
siya nang walang pahintulot ng nakakataas kaya kamatayan din ang isinukli namin sa
kaniya. Isn't cute?" saad nung nasa speaker with a baliw tone. Oh jeez, our Dean is
so baliw na talaga. Napakabrutal, hindi ko rin kinakaya. I cannot!
Napatigil ako nang may biglang mga pader na lumitaw sa bawat sulok ng Grounds. Omg,
what's yon? Anong ibigsabihin ng mga 'to? It's like we are kulong na dito sa
Grounds. Kakalurkey.
"My dear students, kung napapansin ninyo, naging Arena na ang Grounds dahil sa mga
harang na nilikha ko. And I want to spread the good news everybody! Lahat kayo ay
magkakalaban pero may bunutang mangyayari. Well, live or die. You choose. Hindi
ba't gusto niyo ng mga games? Ganun naman ang mga kabataan ngayon diba? Mahilig sa
laro? At wala manlang sineseryoso? At! Ingat-ingat nga pala sa mga pader na biglang
lumitaw dahil kung tatangkain niyong tumakas, maghanda lang kayo ng matinding
insulator na magsisilbing panangga sa kuryente na bumabalot sa pader. Death Match
ang mangyayari ngayon, at matira matibay sa mga makakalaban ninyo. Once again, have
a nice day everyone." saad ni Dean with a playful tone. Duhhh, nakuha niya pa
talagang humugot, like, bagets din ba siya?
"Wow Pitou! Laki ng ngisi natin ah!"
Napatingin ako sa kanan ko nang may biglang ang-shout don. I think it's Catherine
na matawak.Tsk, why you have to scream? Napataas ang aking eyebrow nang nakita ko
ang naka-civilian na babae. She's nakasuot ng white loose na t-shirt na may FUCK
OFF at may bahid ng dugo, at nakaleggins siya ng itim and naka-cap ng itim.
Tinernuhan pa ng combat boots na pamporma. Wow, she's so nakakahanga. Ang angas
niya. But, I'm more beautiful.
But, going back to my kapaligiran, so, isa na naman ito sa pakulo ng Dean?
****
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
"My dear students, kindly fall in line," saad ni Dean kasabay ng paglitaw ng isang
bilog na babasaging lalagyan sa may bandang harapan namin.
"Catherine! Pitou!" napalingon ako sa tumawag sa amin ni Catherine at nakita namin
si Marize na wala manlang kasugat-sugat sa katawan, at maliksing tumatakbo gamit
ang ballet shoes niya. Nang makalapit siya ay inabot niya sa akin ang boller ko.
Kulay silver 'yon at may pigura ng isang Dagger sa gitna nito. Agaran ko itong
isinuot. Pinasadahan ko rin ng tingin ang kay Marize at kulay itim naman ang kaniya
na may shuriken sa gitna nito. Naks naman. Ayos den.
"At bumunot ng makakalaban ninyo. Kung sinong hindi pipila ay...mamatay." saad ni
Dean kaya agarang nagsipila ang mga estudyante. 'Yung iba, bakas ang excitement at
'yung iba naman, bakas ang takot. Pumila nalang din ako. Tsk, hawak ba talaga ng
Deana ang buhay ng mga estudyante rito? Ano bang klaseng eskwelahan 'to? Simula
nung Welcome Ceremony, uso na ang pagdanak ng dugo dito.
And speaking of pagdanak ng dugo, napaputok nalang ako ng bubble gum ko nang may
mga naka-itim na lumabas kung saan-saan na may mga hawak na samurai. I think,
they're called as Ninjas. Napabungisngis ako sa aking isipan. Ninjas? Diba sa
Naruto 'yon? Hindi naman ako na-inform na meron din pala sa totoong buhay na ganon?
Napaawang ang labi ko nang simulan nilang atakihin ang mga estudyanteng hindi pa
nakapila. Since hindi hamak na mas malalakas sila at may armas sila, isang wasiwas
lang ng patalim nila, tigok na agad ang masasanggi nito. Napairap ako. Pipila na
nga lang kasi, hindi pa magawa. Sillies.
Habang nagpye-pyesta ang paningin ko sa buong paligid, may pumukaw sa atensyon ko
na isang babae. Isang babae na walang hirap na pinapatay ang mga Ninja na pumupunta
sa kaniya. May mahaba siyang itim na mga buhok, naka-uniform ng silver, at may
maputlang balat. May katana din siya, at ang sheath nito ay nakabalot sa tela at
nakasukbit sa likuran niya. Gamit niya kasi ang katana niya para magapi ang mga
Ninja na sumusugod sa kaniya. Napangisi ako. Sino naman kaya siya?
Patuloy lang siyang tumutungo sa pila at hindi ko maalis ang tingin ko sa kaniya.
Nakakapangilabot ang presensya niya, lalo na ang mga ngisi niyang pamatay at parang
may kaakibat na masamang balak. Sino kaya ang babaeng 'to? At parang makaasta,
parang kinatatakutan siya ng lahat?
Ewan ko ba pero simula ng pumasok ako sa eskwelahang ito, parang naging normal na
ang mga ganitong senaryo. Considering the fact na kahapon lang ako dumating dito.
Nang makalapit na ang babae sa pila, umatras 'yung ibang estudyante, at since ako
ang medyo nasa likuran dahil kakapila ko lang, sa likod ko siya pumwesto. Tch,
ayoko ngang umatras. Hindi ako nadadaga sa presensya ng babaeng 'to. Hindi katulad
nung iba.
Nanatili akong nakapila at hindi rin naman ako iniimikan nung babae na nasa likod
ko. But I am getting the chills na parang may nakatitig sa akin nang tagos sa aking
kaluluwa. Christ in a bike, ganun na ba ako kaganda para tignan ng mataimtim? Tsk
tsk. Pinaputok ko nalang ang bubble gum ko at nginuya ulit para pamatay ng oras
habang nasa pila.
Nang ako na ang bubunot, nilusot ko na agad ang kamay ko sa bilog na lalagyanan at
kinuha ang papel na nakapitan ng mga daliri ko. Akmang aalis palang ako sa pila
para basahin ang laman ng papel nang biglang higitin ng babaeng nasa likuran ko ang
braso ko. Maraming napasinghap dahil sa pangyayaring 'yon. Ohkay, magbabanat din ba
ako ulit ako ngayon ng buto? I won't mind.
"My name is Creed Yagami, and it seems like you are not afraid of me. Can I know
your name, lady?" walang emosyon niyang saad at hinalikan ang kamay ko. Binawi ko
naman agad ang kamay ko at tinaasan sya ng kilay. I don't like talking too much,
but there's something in her that urges me to talk. Hell.
"Neferipitou Iceah Freecs." tugon ko. Nakarinig agad ako nang bulunga-bulungan.

"N-nagsalita siya." saad nung isang babae na nakasalamuha ko kanina. I think her
name is Krishna. Tch, big deal ba kapag nagsalita ako? Parang kilalang-kilala ako
ng mga taong nakatingin sa amin ngayon ah.
"So, as I can see, you are the transferee who does not like to talk that much."
saad niya. Tinitigan ko lang siya at hindi tumugon. Nginuya-nguya ko lang ang
bubble gum ko dahilan para mapahalakhak siya.
"Nice meeting you, Ice. See you around."
*****
Ai-chan's NOTE: Woop! Chapter 01 Done. Hmm, sino kaya ang makakalaban ninyo?
HAHAHAH. Do not forget to vote and comment! Kung hindi mamatay character niyo, mark
my word! WAHAAHAHA Thank you for reading. Bye!

Lucifer's Chapter 02 - Gluttony Queen

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Hey! Ice, wake up!" saad nung nanggi-gising saakin. Sino na naman ba 'to?
"Ice! Catherine's on fire you know! Siya na 'yung lalaban doon sa may Combat Arena.
Alam kong ayaw mo nang maligdangan 'yon hindi ba? Nagsisimula na sila oh!" saad
niya kaya napadilat agad ako at medyo inangat ang cap ko.
"See? Sabi ko na nga ba at gigising ka lang pag may sinabi akong ikasasabik mo.
No.1 Si Catherine e, at 'yung kalaban niya ay si No.2." saad ni Creed Yagami habang
nakataas sa may taas. Napatingin din ako sa taas at nakapaskil doon sa Screen ang
mukha ni Catherine, at ang codename niyang Amethyst. Napansin ko rin ang isa pang
mukha na may mahabang unat na buhok na medyo dark blue, kulay tsokolate ang mga
mata, at manipis ang mga labi. Sa tabi niya ay nakasulat ang Shizuka Zyreen Kwon,
at sa ilalim nito ay nakalagay ay Dark. Baka 'yun din ang codename niya.
Natanaw ko sa hindi kalayuan ang Combat Arena at may dalang tao na roon. Akmang
papunta pa lamang ako doon nang biglang pigilan ni Creed Yagami ang braso ko.
"Sabay na tayo." saad niya at nauna na habang nakahawak parin sa braso ko. Psh.
Napakapushy ng babaeng 'to. Nang makalapit na kami sa Combat Arena ay sinenyasan
niya akong umupo sa tabi niya sa bleachers kaya tumalima naman ako agad.
Pinasadahan ko ng tingin ang kalaban ni Catherine, at bagay sa kaniya ang Dark na
codename, kasi overall, ang dark niya tignan. Naka-all black attire e. Hinugot ko
ang bubble gum ko sa bulsa at hiningi iyon. Napatingin nalang ako sa harapan ko
nang biglang nilahad ni Creed Yagami ang kamay niya.
"Pahingi." saad niya. Napairap nalang ako at binigyan siya ng isa. Kinuha naman
niya ito agad at nginuya.
"Listen up, students." napatingin agad kami sa may Combat Arena nang biglang may
nagsalita. I think it's the Dean.
"This game is called Survival for the fittest." At hindi lang ito basta-bastang
laro. Extracurricular activities niyo ito at bibigyan ko kayo ng grado para rito.
Sa loob ng isang buwan, pag hindi kayo nakakuha ng above 85% sa extracurricular na
ito ay maki-kickout kayo. At alam kong alam niyo kung anong mangyayari sa inyo
pagnakick out kayo diba?" saad nung Dean.
Kamatayan. Kamatayan ang tinutukoy ni Dean sa sinasabi niya na mangyayari sa amin
oras na makickout kami sa impyernong 'to.
"Walang time limit ang activity na ito. Basta kung sino ang unang bibigay, siya ang
babagsak. So the match will start in a matter of seconds." saad nung speaker.
Napalingon naman ako ngayon kay Catherine at kumakain lang siya ng Ferrerro niya.
Baluga talaga 'tong isang 'to. Wala akong masabi.
"1." napansin kong bumwelo na ang kalaban niyang si Dark.
"2." Kumakain parin si Catherine.
"3." Tumahimik na ang paligid.
"Go!" napaawang ang labi ko nang sumabay pa si Catherine sa pagsabi ng Dean ng Go,
sabay hinagis ang balat ng Ferrerro niya. Nalaglag ang panga ko nang bigla nalang
siyang lumitaw sa harap ni Dark at sinipa ito sa sikmura. H-halimaw. Napaubo 'yung
Dark ng dugo. Shit. Ganun ba talaga kalakas si Catherine?
"She's nice. Akala ko halimaw lang siya sa pagkain. May ibubuga rin pala siya.
Totoo ngang siya ang Gluttony Queen ng Lucifer's Academy." saad ni Creed.
Napalingon ulit ako kay Catherine at nakalagay ang dalawang kamay nito sa kaniyang
likod habang bahagyang nakatigil ang ulo.
"Are you done daydreaming, Dark?" tanong nito. Kamangha-mangha. May mga mic pala na
nakasabit sa loob ng Combat Arena kaya naririnig namin ang mga kaganapan sa loob.
Narinig ko ang pangangalaiti ni Dark sa pang-aasar ni Catherine.
Sumugod ulit si Catherine kay Dark. Pinaulanan niya ito nang suntok at sinangga
lang ito ni Dark. Pinagkrus niya ang kaniyang mga kamay at patuloy na umatras nang
umatras dahil sa pwersang ipinapataw sa kaniya ni Catherine.
"Screw you." saad ni Dark at sinalubong ang pwersa ni Catherine. Nagsuntukan sila.
At walang nagpatalo. Nakangisi si Dark habang si Catherine ay blangko lang ang
reaksyon. Napadikit ang paningin ko kay Dark nang nakutuban ako kung anong
tinatangka niyang gawin. Parang balak niyang pagurin si Catherine at tsaka naman
magka-counter attack kapag wala nang enerhiya si Catherine.
"Kung anuman 'yang iniisip mo ay hindi 'yon mangyayari." saad ni Catherine at in-
armlock si Dark. Nagpumiglas si Dark pero hindi niya magawang makawala. Bumwelo si
Catherine at tinuhod ang likuran nung Dark. Umarko ang katawan nung Dark at halos
lumuwa ang mga mata nito. Narinig pa namin ang pagcrack ng ilang mga buto ni Dark
dahil sa ginawa ni Catherine.
"Hmm, sarap sa tenga." saad ni Catherine at sinipa si Dark sa sahig. Hindi maganda
ang postura ni Dark dahil halata ang pagkabali ng mga buto niya pero nagpumilit
siyang tumayo. Nanlilisik ang mga mata niya kay Catherine.
"Ikaw!" saad niya at sumugod. Adrenaline. 'Yon ang tumatakbo sa sistema niya
ngayon. Hinila niya si Catherine at binalibag. Hindi pa siya nakuntento at
tinapakan niya pa ang ulo nito na nakasubsob sa sahig.
"I won't lose." saad ni Dark at hinila si Catherine sa gilid ng Arena. Nang
makalapit na sila ay may biglang lumitaw na mga laser beam doon. Aba't may laser
beam pala doon. Binato niya roon si Catherine at nagkalapnos ito sa may bandang
tiyan. Napahiyaw si Catherine sa sakit. Napatingin naman ako kay Dark at nakapwesto
ito sa madilim na parte ng Combat Arena. Wait, teka, kahit ako nga na medyo malayo
e halos hindi na siya maaninag. Ano pa kaya doon sa kalaban niya?
Ano 'yon? Kaya niyang maglaho sa dilim? Kaya ba Dark ang codename niya?
****
CATHERINE MAE VELLAGUEZ
Napangisi ako nang umatras siya ng tatlong hakbang at gumawa siya ng distansya sa
pagitan namin. Ano 'yun? Nadadaga ba siya? Nawala ang ngisi ko ng tinitigan niya
ako direkta sa mata ko at bigla akong inikutan. Sinundan ko siya nang tingin at
tinalasan ko ang pakiramdam ko. Nung nasa likod ko na siya ay inalerto ko ang aking
sarili dahil baka bigla siyang umatake ngunit ilang minuto na ang lumipas at hindi
ko na naramdaman ang presensya niya.
Luminga-linga ako at pati sa likuran ko ay tinignan ko ngunit di ko na siya
nakikita. Nasaaan na 'yun? Napalingon ako sa kanang bahagi ko nang may marinig
akong kaluskos pero wala akong nakitang tao roon kundi kadiliman lang. Napatingin
naman ako sa kaliwang bahagi nang biglang parang may gumalaw at katulad ng nauna
ay wala akong nakita na kung ano.
Pinaglalaruan niya ba ako?
Nagulat nalang ako ng may bigla akong naramdaman na presensya sa bandang likod ko
kaya bigla akong humarap. Sinlabong agad ao ng dalawang magkasunod na suntok sa
aking sikmura. Napaatras ako at umubo ng dugo. Ugh. Inangat ko ang paningin ko at
nawala na naman siya ng parang bula. What The?! Paano ako makaka-atake kung palagi
siya nawawala na parang bula?
Nabigla ako nang may isang pigura na biglang sumulpot sa harapan ko. Hindi na ako
nakapalag pa nang bigla niya akong tuhudin sa sikmura at sa tuhod ko mismo. Balak
ko sanang umatake ulit ngunit nawala na naman siya.
Dark. Dark ang codename niya at malamang, kaibigan niya talaga ang dilim. Hinabol
ko ang hininga ko at napangisi. If my eyes cannot see her, then my ears can hear
her. Hinawakan ko ang bracelet ko na gawa sa Amethyst. Good thing at mahilig din
akong maglagw ng mga substance na magagawang glow in the dark ang bagay bagay dahil
magagamit ko talaga 'yon ngayon.
Nang naramdaman kong paatake siya ay hinanda ko na ang sarili ko. Gumilid ako nang
bahagya at ikinabit sa belt niya ang bracelet ko. At muli, nawala na naman siya sa
panignin ko. Hindi niya pa napapansin ang bracelet ko na nasa belt niya. Nilinga ko
ang ulo ko at napangisi ako dahil nakikita ko na kung nasaan siya. Kung kaya mong
kumilos sa dilim pwes kayo ko rin.
Tumungo na ako sa kasalungat na parte ng Combat Arena at nakatalikod siya sa akin.
Sa tulong ng liwanag na nanggagaling sa bracelet ko ay tahimik akong pumunta
patungo sa kaniya at bigla siyang itinulak sa pinaka-gilid ng Combat Arena katulad
ng ginawa niya sa akin kanina. Nakuryente siya at nalapnos din ang balat niya, pero
nakatayo parin siya. This girl never fails to amuse me, nabalian na nga siya ng mga
buto kanian nugn sinpa ko siya sa kaniyang likuran, tapos ngayong nakuryente na
siya e nakatayo pa. Kagaling talaga. Para na siyang steak.
Inis siyang lumingon sa akin at sinugod ako. Mabagal na ang galaw niya at kitang-
kita na ng mga mata ko ang balak niyang gawin. Nanatili akong nakatayo at sinalo
ang kamaong hahalik sana sa panga ko. Nginitian ko lang siya nang pagkatamis-tamis
at hinampas ang batok niya. Dahil doon ay nawalan na siya ng ulirat.
Tumunog naman ang isang tunog ng buzzer at nagsalita na ulit ang Dean.
"Tapos na ang unang match! Nanalo si Amethyst ang grado niya ay...94% over 100%.
Congratualtions. And for Dark, well, see you in the infirmary."
****
CREED YAGAMI
Dumaan na ang ilan pang laban, at hindi parin ako nakakasalang. Ako si Number 10,
pero hindi ko alam kung sinong makakalaban ko. Bigla nalang kasi 'yon nagfla-flash
sa screen kaya wala talaga akong alam. Napasulyap naman ako kay Ice na nginunguya-
nguya lang ang bubble gum niya. Katulad ko ay hindi pa siya sinasalang sa labanan.
Posible kayang siya ang makakalaban ko? Napangisi ako.
Si Ice kaya?

_______
Ai-chan's note: Mga tol' wag kayong magrereklamo kung bamagsak kayo ha! Kundi di na
kayo sisikatan ng araw, I swear! And pasensya narin at natagalan ang UD dahil
lumipat kami ng kabilang village, sa totoo ko na talagang bahay kaya nawalan ng
Internet Connection, pasensya talaga

Lucifer's Chapter 03 - Fallen

CREED YAGAMI
Nalingat ang atensyon ko sa pagmumuni-muni nang may biglang nagflash sa screen.
Gumuhit ang ngisi sa aking mga labi nang makita ko na ang mukha ko doon.
Nagsimula na akong tumayo habang dala-dala ang aking paboritong katana, pero
sumulyap muna ako kay Ice nang saglit. Nakatingin lang siya sa harapan habang
ngumunguya ng kaniyang bubble gum. Halata rin sa mukha niya ang pagkabagot.
Napailing-iling nalang ako. Kakaiba talaga.
Nagpatuloy lang ako papunta sa Combat Arena nang may nakita akong babae na
naglalakad rin papunta sa Combat Arena. Napangisi ako sa nasilayan ko. Walang
emosyon ang mukha niya pero madilim ito. Nakasuot siya ng Hoodie na kulay black at
amy pigura ng Ice Dragon na nakaburda dito.
Nanatili lang akong nakatingin sa kaniya hanggang makarating na kami sa Combat
Arena. Pagkatapak ko sa mismong Combat Arena ay nagkalaserbeam agad ang paligid
namin. Lumingon ako sa kaniya at nagtama ang paningin namin. Hindi ko maintindihan
ang pakiramdam ko. Para akong matutunaw sa kulay asul niyang mga mata. Hindi ko
alam pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kaba ba 'to? Natatakot ba ako sa
kaniya? B-bakit ganito?
Naalala ko siya bigla. Ang taong 'yon ang dahilan kung bakit ako nagpalakas. Siya
ang nakalaban ko dati dito sa Combat Arena na ito na halos ikamatay ko na. Pero
sumuko siya. Sumuko siya sa laban para hindi niya ako mapatay. Hindi ko alam kung
anong nasa isipan niya noon pero parang may kung anong gumugulo sa kaniya noon.
Pinikit ko ang mga mata ko at nakita ko na naman ang mga alaala nang nakaraan.
"I surrender." saad niya habang nakatingin sa akin. Maraming nagulat sa sinabi
niya. Kilala siya rito sa Lucifer's Academy bilang Lucifer, at isa siyang
legendary. Pinakamalakas sa lahat ng Legendary. Walang nakakaalam kung ano ang
koneksyon niya sa Dean o ano para maging kapangalan ng codename niya ang titulo ng
School na 'to.
Mahigpit ang pagkakahawak ko sa katana ko at sinusubukang tumayo pero hindi ko
kaya. Sumusuko na ang katawan ko. Napakagat ako sa mga labi ko. Hanggang dito
nalang ba ang kakayanan ko?
"Creed, darating ang panahon na mawawala ako. At gusto kong ibigay sa'yo ang
titulong Reincarnation of Lucifer bilang alaalala mo sa laban natin." nakangisi
niyang saad. Nanlilisik ang mga kulay pula niyang mga mata sa akin. Sinubukan kong
ibuka ang bibig ko pero wala nang tinig ang lumalabas.
"Sa susunod na magkikita tayo, maghanda ka. Pwedeng ako ang dahilan ng pagdurog
mo." saad niya at lumabas na ng Arena. Tahimik ang paligid at tanging hininga ko
lang ang naririnig ko. Bago magdilim ang paningin ko, may isang tanong ang
naglalaro sa isipan ko.
Bakit pagkatapos ng laban natin, bigla kang nawala?
Nagising ako sa reyalidad nang magsimula nang magcountdown ang boses sa speakers.
Inayos ko ang sarili ko at hindi nagpatinag. Malamig nga ang mga tingin ng kalaban
ko pero walang-wala siya kay Lucifer. Sa babaeng pinakatatakutan ko sa lahat ng
taong nakilala ko. Kaya, dapat hindi ako magpatinag.
Nang matapos na ang countdown, naglakad siya papalapit sa akin. Nanatili lang
kaming nakatitig sa isa't-isang mata at walang kumurap. Paglapit niya ay ngumisi
siya at binaba ang hood niya. Nakita ko agad ang kulay ng buhok niya. Kulay silver
ito at nakapuyod.
"ROL..."banggit niya sa initials ng codename ko sabay lipbite. Napatitig tuloy ako
sa mga labi niya.
"Hi EID." saad ko rin sa codename niya. Ang wirdo ng babaeng 'to. Reincarnation of
Lucifer Vs Eternal Ice Dragon, eh?
Nagsimula na akong sumugod patungo sa kaniya at pinaulanan ko siya ng suntok.
Inniwasan niyang ang mga ito habang nasa bulsa parin ng Hoodie niya ang mga kamay
nito. Minamaliit niya talaga ako. Napatigil ako nang sumuntok ako sa kaniya ngunit
bigla itong nag-squat at sinuntok ako sa tiyan ko. Napamura ako at napaatras ngunit
hindi pa nga ako nakakabawi ay bigla niyang hinatak ang kanang braso ko kasabay ng
kaliwang braso ko at pinilipit ito patalikod. Napadaing ako sa sakit dahil sa mga
ginagagawa niya.
"You should train more if you want to win on me, ROL." saad niya at tsaka tinuhod
ang likod ko. Napadaing na naman ako. Binitawan niya na ako at bumagsak ako sa
sahig. Umubo ulit ako ng dugo at unting-unti nang nanlalabo ang mga paningin ko.
Shit, parang nauulit ang nangyayari noon pero wala manlang akong magawa.
Nakakahiya. Nakakahiya kay Lucifer kung ganto ang magiging resulta ng laban ko
ngayon. Ano pa't nakuha ko ang Reincarnation of Lucifer mula sa kaniya kung hindi
niya ako kasing tibay?
Nagising ulit ang diwa ko ng bigla siyang lumuhod sa harapan ko para magkapantay
ito sa akin at bigla nitong binali ang kanang braso ko. Napadaing na naman ako sa
sakit. Hindi ko inaasahan na ganon siya kalakas kumpara sa akin.
"You know ROL, if you want to fight me, don't let emotions prevail on you." saad
niya. Napatiim ang bagang ko at tinitigan siya nang matalim. She sees through me?
"Hindi ko alam kung anong bumabagabag sayo pero ito lang ang masasabi ko sa'yo."
saad niya at nilapit ang mukha sa akin. Halos matunaw na naman ako sa mga kulay
asul niyang mga mata. Takte, hindi ko alam kung bakit bumibilis ang tibok ng puso
ko sa mga titig niya. Bakit ba ako kinakabahan?
"Strength is earned because of experiences and mistakes. Those will mold you and
make you stronger further on." saad niya at tinitigan ulit ako sa mga mata. Ngumisi
siya at tumingin sa mga labi ko.
"I love how that blood oozes out from your mouth." bulong niya na ako lang ang
makakarinig. Kinilabutan ako bigla sa sinabi niya.
"I knew it. Alam ko na kung bakit mo ko natalo." saad ko at bumungisngis. Tumawa
rin siya nang pagkatamis-tamis.
"Yes. I know your sexuality Creed." saad niya at tumayo na. Napailing-iling nalang
ako. Kaya pala ako kinakabahan kanina.
"Eternal Ice Dragon's grade is...97%! So far, siya ay isa sa mga mataas ang nakuha
ang grade, maliban kay Heartbreaker, isa sa Cassonava Prince ng Lucifer's Academy
na 96. Congratulations!"
Tumayo ako at inayos ang sarili ko. Tinanaw ko si EID habang pababa siya ng Combat
Arena. Ngumisi ako. Magbabayad ka. Magbabayad ka sa pang-aakit sa akin EID.
*****
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
Tapos na ang laban ni Creed. At nabago ako sa pinakita niya. Akala ko ba sobrang
lakas niya pero bakit ganon? Natalo siya? Hindi kaya totoo 'yung sinabi nung EID na
may bumagabag sa kaniya? Ano kaya 'yon?
Nakakainip.
Tumayo muna ako sa inuupuan ko at pupunta nalang siguro kung saan. ang atgal pa
naman kasi ng number ko. Habang naglalakad ako ay may nakabangga ako. Napaatras
lang ako nang onti dahil sa impact, pero 'yung nakabangga ko, hindi manlang kumibo.
Inangat ko ang paningin ko at si EID pala ang nakabangga ko. Napatitig ako sa kulay
asul niyang mga mata. Napakalamig nito.
Naramdaman ko agad ang titig ng ibang tao sa amin. Siguro dahil inaabangan nila ang
gagawin niya sa oras na magkabanggan kami. Nakatitig siya sa mga mata ko kaya
nakipagsukatan ako ng tingin. Napangisi ako sa aking isipan dahil sa mga
nangyayari. Wala kasi sa aming nagpapatalo.
Naputol ang pagsusukatan namin ng tingin nang bigla siyang lumuhod at parang may
pinulot. Pinutok ko ang bubble gum ko. Napaismid nalang ako at nagkibit balikat.
Pupunta nalang akong Cafeteria. Kakain nalang ako.
Nang makarating ako sa Cafeteria, agad akong naglakad patungo sa counter. Um-order
na ako at umupo sa isang vacant na table. Habang naghihintay ay luminga muna ako.
Mamaya kasi andito na naman 'yung abnormal na mukhang pagkain na 'yun. Edi may
kaagaw na naman ako. Maya-maya lang ay nakita ko na 'yung oder ko na handa na kaya
kinuha ko na agad iyon at kumain na.
"Next up! Number 33, Aqua Rose and Number 34, Fallen Angel, please proceed to
Combat Arena." saad nung speaker. Nakarinig ako nang bulung-bulungan pero hindi ko
na 'yon pinansin. Lalaban na pala ako. Ako 'yung Fallen Angel e. Nilinisan ko muna
mga labi ko gamit nag tissue at tumungo na sa Hall kung nasaan ang Combat Arena.
Habang naglalakad ako sa may Hall papuntang Combat Arena ay hindi ako mapakali. Ang
daming nakatitig. At ramdam ko ang pagtataka nila. Bakit kaya?
Nang tumapak na ako sa mismong Combat Arena ay sumalubong sa akin si Aqua Rose.
Blonde ang buhok niya na may highlights na dark brown. Hanggang balikat niya lang
'yon at maputi rin siya. Pero ang pinagtataka ko ay ang pagsigaw ng takot sa abo
niyang mga mata.
"I-ikaw si Fallen Angel?"nauutal ngunit matapang na tugon niya. Tumaas ang isang
sulok ng labi ko. Acting tough? At ano naman ngayon kung ako si Fallen Angel? Ito
'yung binigay nung Dean sa akin e. Big deal ba 'yon? Pangalawang araw ko palang
pero ang dami nang sumalubong sa akin.
"I-imposible.."dagdag niya pa. Bahagya namang kumunot ang noo ko. Anong ibigsabihin
niya? Paanong imposible?
"Pero diba transferee ka?"nanguuyam na sambit nung Aqua Rose.
Fallen Angel? Fallen Angel?
Napasapo ako ng ulo ko nang bigla itong sumakit. A-ano?
"I surrender." saad ko dahilan para bumakas ang galit ng kalaban ko.
"Are you underestimating me?" saad niya. Napailing-iling nalang ako at tumalikod.
Naguguluhan ako.
"Fallen Angel! Fight me!" dagdag niya pa kaya humarap ako sa kaniya. Tinitigan ko
ang abo niyang mga mata habang papalapit sa kaniya. Bakas dito ang takot pero hindi
siya nagpapatinag.
Sa isang iglap ay nasa bisig ko na siya at walang malay.
Lumapit sa amin ang medics kaya binigay ko agad doon si Aqua Rose.
"Aqua Rose grade is......90%"maikling saad nung speaker. Humakbang na ako palabas
ng Combat Arena at wala na ang laser beam doon. Naglakad agad ako patungo doon sa
inuupuan ko kasama si Creed kanina. Habang naglalakad ako ay maraming nakatitig
kaya nilingon ko sila at napaiwas naman agad sila. Pagdating ko sa upuan namin ni
Creed kanina ay nakaupo na roon sina Catherine at Marize. Nasa medics pa siguro si
Creed.
"Pitou..."banggit ni Catherine sa pangalan ko kaya tumitig agad ako sa kaniya.
Mapait ang ngiti niya.
"Isa ka palang Legendary, pero bakit di mo sa amin sinabi kaagad?" nag-aalinlangan
niyang tanong. Sumulyap naman ako ni Marize nang bigla niyang tinapik ang balikat
ko at tumikhim.
"O...Baka hindi mo alam." dagdag ni Marize. Napatungo ako at napatitig sa sapatos
ko. Oo, hindi ko talaga alam. Hindi ko alam kung anong Legendary ang sinasabi nila.
Kung bakit ang big deal ng Codename kong Fallen Angel sa kanila.
"Pitou, andito ka na ba dati pa?" tanong ni Catherine. Inisip ko rin 'yon ngunit
wala akong maalala. Umiling ako.
"Anong ibigsabihin no'n? Napakaimposibleng maging Legendary ang isang transferee.
At isa pang napakalakas na codename ang napunta sa'yo.| seryosong saad niya habang
kinakagat ang kuko ng kaniyang kuko. Napansin ko lang na halos lahat ng estudyante
rito ay nakatingin na sa amin. Nag-init agad ang ulo ko.
"Staring is rude" mas malamig pa sa yelo kong sambit kaya napaiwas sila at
nagpanggap na may ginagawa.
"P-pitou, please stop that...." nauutal na saad ni Marize kaya hindi na ako
nagsalita pa at nagsalpak nalang ng bubble gum sa bibig ko. Damn!, bakit ba kasi
ako dumadaldal?
"Pitou, be careful. Ngayon alam na ng lahat kung sino ang Fallen Angel. At marami
ang magtatangka sa buhay mo para piliting kuhanin sayo ang titulo mo." seryosong
saad saakin ni Catherine. Tumango nalang ako sa sinabi niya. Tsk, paano ako
makakasiguro na hindi siya isa sa mga taong kukuha nito sa akin?
Tumunog na ang bell kaya sabay-sabay kaming tumayo. Tapos na ang activity na 'to.
"Sa Dorm Room na ba tayo pupunta?" tanong ni Marize.
"Oo." saad ni Catherine.
Habang naglalakad kami sa pasilyo, maraming estudyante ang umiiwas, tumatakbo
palayo, o kaya nababato sa kanilang kinatatayuan. Malamang. Magkasama ang Gluttony
Queen, 'yung transferee na si Marize na may wirdong fashion sense, at ako, na si
Fallen Angel. Hindi ko alam kung matutuwa ako sa mga mangyayari e.
Nang makarating kami sa Dorm Room ay walang pasabi akong tumungo sa kwarto ko.
Madilim na pala. Sumulyap ako sa orasan ko at 8pm na pala. Humiga ako at nagkumot.
Pinikit ko na ang mga mata ko at nilamon na ako ng dilim.
******
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Suot ko na ang uniform ko. Dala-dala 'to ni
Marize kanina at salubong niya 'to pagkatapos niya akong gisingin sa pamamagitan ng
pag-ihip ng hangin sa tenga ko. Naiirita na naman ako habang naaalala ko 'yon.
Nakasuot ako ng paldang checkered, necktie na checkered, blazer na gray at blouse
sa loob na puti. Nakatucked-in ang blouse ko sa high waist na palda na hanggang
tuhod. Nakamahaba akong medyas na itim at itim din na sapatos. Ayos naman ang
uniform. Sinuot ko rin ang boller ko na kulay gray at may dagger na design.
Napatitig ulit ako sa repleksyon ko. Isa akong babaeng may itim na buhok, tuwid at
hanggang bewang, maputi, at may malalamig na kulay kapeng mata. Napatitig ako sa
aking mga mata. Matagal-tagal narin nang makita ko ang mata kong 'yon.
Lumabas na ako sa kwarto ko at tumungo sa Cafeteria. Mag-aalmusal na ako. Inunahan
na kasi ako nina Marize dahil ang bagal ko raw kumilos. Psh.
Nang makarating ako sa Cafeteria ay naramdaman ko agad ang mga titig na pinupukol
sa akin ng mga taong andoon. Ipinagsawalang bahala ko nalang 'yon at pumila sa
iisang babaeng nasa counter. Nang makapila na ako ay akmang aalis pa siya nang
hatakin ko siya pabalik. Ayoko nang may umiiwas dahil sa walang kwentang dahilan
tulad ng Legendary-Legendary na 'yan. Nakakabastos na kaya.
Pagkatapos niyang mag-order ay pinihit niya ang paa niya paharap sa akin.
Tinititigan ko siya kaya napaiwas agad siya ng tingin at umupo doon sa 2-seater na
table malapit sa amin. Napailing nalang ako at nag-order na.
"Pancakes nga tsaka hot choco." saad ko. Tumango naman si Manang at kinuha na 'yung
order ko. Pagkatapos niyang maihanda ito ay ngumiti ito sa akin. Nilihis ko lang
ang paningin ko roon at tumungo sa table nung hinatak kong babae kanina.
Nang makaupo ako sa tapat niya ay nagulat siya at napatigil sa pagnguya ng
carbonara niya. Napangisi nalang ako at kinain 'tong pancakes ko. Nalasahan ko agad
ang paglusaw ng butter sa bunganga ko pagkagat ko. Ininuman ko rin ang hot choco ko
at nilasap ang tamis nito na may halong pait. Napataas ang kilay ko nang mahuling
nakatingin sa akin 'yung babaeng hinatak ko kanina. Napatitig ako sa boller niya at
sa uniform niya. Kulay ginto. Ka-section niya si Marize.
Nang mapansin niyang tinitigan ko siya ay kumain nalang ulit siya at hindi ako
pinansin. Pero hindi parin makakatakas sa kaing paningin ang kulay tsokolate niyang
mga mata na singit, na puno ng pagtataka. Tsk tsk.
Napatitig ako sa phone niya nang biglang tumunog ito. Sumulyap siya sandali sa akin
at sinagot 'yon.
"Hello? Alexis Keir Hwang here." saad niya. Oh, so 'yun pala ang pangalan niya.
Seems like she's a koreana. Nagkibit balikat nalang ako at nagpatulyo sa pagkain.
****
CATHERINE MAE VELLAGUEZ
Ang sarap talaga ng Ferrero. Hays. Hindi ako magkamayaw sa pagnguya ng pagkain ko
habang naghihintay sa Teacher namin e. Paano ba naman kasi, akala namin, wala nang
Acads dito kasi nga eskwelahan 'to na ang alam lang ata ay pumatay nang pumatay,
pero hindi pala. Hays. Ano naman kayang ile-lesson ngayon? Last year, madugo rin e.
Pero heto ako at buhay parin. Lakas ko talaga.
Napatingin ako sa may pintuan nang may pumasok doon. Niluwa no'n si Pitou na
nakasaksak sa tenga ang earbuds. Umupo siya sa may bandang dulo rin katulad ko pero
hindi kami magkatabi. Kahit naman ka roommate ko 'yan e hindi kami masyadong
nakakapag-usap. Dalawang beses ko pa nga lang ata naririnig 'yung boses niya, pero
natatandaan ko parin kung gaano kalamig 'yon. At hindi 'yon masusukat ng kahit
anumang numbers kung anong level ng kalamigan 'yon.
Na-miss ko tuloy si Marize. Nakadaldalan ko rin 'yon e. Kaya pala siya pumunta rito
kasi lumayas siya sa bahay nila. Mayaman pala sila. Pero sabi niya, masyado na raw
siyang nakulong sa batas ng pamilya nila kaya tumakas siya. Gusto niya raw kasi ng
thrill sa buhay. Ako naman, hmmm, mahirap lang kami kaya under kami ng isang
sindikato. Dahil sa hirap sa buhay, pinasok ako ni Nanay dito. Libre kasi
pagpapaaral at pagkain sabi nung sindikato na boss namin. Hays, naalala ko tuloy si
Nanay. Kamusta na kaya sila? Ang sarap ng pagkain dito. Sana makalabas akong buhay
dito tas nanakawin ko lahat ng pagkain at bibigyan sila. Tapos tatakasan namin
'yung sindikato.
Nagising ako sa reyalidad nang may teacher na pala sa harapan. Isa itong babaeng
morena, medyo may muscle na kita sa uniform niyang kulay abo na pang teacher, at
may salamin siya. May mga puti narin ang buhok niya at nakaguhit sa kaniyang mga
labi ang isang ngisi. Tinitigan niya kami nang matalim gamit ang kulay berde niyang
mga mata.
"So, I'm Loretta Sandoval, your homeroom teacher for this year. And our lesson for
today is...steps of killing."
*****
Ai-chan's note: Musta? Matagal-tagal din nung huli ako nag UD hahaha. Naging abala
kasi sa school. Chapter 03, done. Marami na bang tanong ang naglalaro sa inyong
isipan? Hahahaha simula palang 'yan. Mas lalo pa kayong magigimbal sa mga delubyong
parating palang.
PS: Bait ko no? Hahaha. Byeeeee
Lucifer's Chapter 04 - Seven Deadly Sins

CHAEYAS RAINE DELA VEGA

A-anong ibigsabihin ng teacher 'to? Steps of Killing? Sinong niloko niya? At isang
teacher? Pero sabagay, hindi na ako magtataka kung magtuturo sila ng ganyan dito.
Hindi naman bago 'yon dito.

"May nakakaalam ba sa inyo kung ano ang ibigsabihin ng euthanasia?" tanong ni Ms.
Loretta. Lahat naman ng estudyante ay nakatingin lang sa kaniya at walang ni isa
ang tumugon. Hmm?

"Oh yes, Krishna?" saad nung teacher kaya napatingin ako sa direksyon ni Krishna.
Nagtaas pala siya ng kamay.

"Ang pagpatay ng may awa. Mas kilala bilang Mercy Killing o Assisted Killing." Saad
ni Krishna.

"Indeed,"wika ni Ms. Loretta.

Ginala niya ang kaniyang mga mata sa buong klase.

"Sa mga nagdaang taon, marami akong estudyanteng sinabihan kung ano ang steps of
killing. Since, wala naman tayong freshman, sophomore, juniors at kung ano-ano pang
level ng years, bahala kayo magpick-up sa lessons ko." dagdag niya pa. Tama siya,
wala ngang mga baitang dito pero kada taon, nagbabago ang mga subjects na kinukuha
namin. Last year kasi, nagfocus kami kung ano mga aspects ng mga armas at kung para
saan sila.

"So back to the topic. Ang mercy killing ay malimit na ginagawa kapag naghihingalo
na ang isang tao, at mas pinili ng pamilya nito na hugutin ang machine na
nagbibigay dito ng buhay. Ginagamit din sa larangan ng mercy killing ang mga lethal
injections na magsisilbing lason na kakalat sa dugo ng isang tao na unti-unting
papatay dito." Mahabang paliwanag niya.

"Ano naman pong koneksyon ng mercy killing sa atin?" pilosopong tanong ni Krishna
habang may nakahandang notebook at ballpen sa desk niya.

"Alam kong alam niyo na ang eskwelahang ito ay mas nagfofocus sa pagtuturo sa inyo
ng pagkitil ng buhay, at hindi sa kung ano-anong kolarete ng ibang schools. Kaya ko
sinasabi 'to sa inyo dahil kung meron man sa inyong duwag pumatay, at hindi kayang
gumamit ng dahas, pwede niyong magamit ang taktika ng mercy killing." Tugon ni Ms.
Loretta kay Krishna. Sige naman sa pagsusulat si Krishna habang nagsasalita siya.
Napahalumbaba ako. Duwag nga pumatay e, edi wala ring saysay kung ituro sa kanila
ang mercy killing.

"Bakit naman para sa mga duwag pumatay? E hindi nga nila kayang pumatay." Tanong
nung isa naming kaklase. Tumawa si Ms. Loretta sa tinanong nung kaklase namin.
Ohkayy, ang wirdo niya na.

"Ano nga bang pumigil sa tao na pumapatay?" tanong niya pabalik kaya napatahimik
yung estudyanteng nagtanong. Napaalis din ang pagkakahalumbaba ko sa tono ng
pananalita niya. Kahit matanda na siya, ang talim ng pananalita niya, tumatagos
hanggang sa kalamnan.

"Konsensya. Awa. Kulang sa pisikal na dahas at lakas ng loob.'Yon ang mga pumigil
sa isang tao para pumatay. Kung may sapat ka pa namang kaisipan diyan sa mga kokote
niyo, kung gagamitin niyo ang mercy killing, edi hindi niyo na kailangang
makipagsukatan ng lakas, makipagtaasan ng dahas, dahil pwede mo silang patayin
kapag sila ay nakatalikod na." Seryosong saad niya. Napasandal ako sa upuan ko at
napailing-iling. Tama ang sinabi niya. Kung meron mang duwag sa amin makipaglaban
at pumatay, kung nabulag na siya ng sobrang galit, pwede siyang tumira patalikod.

Luminga si Ma'am Loretta na para bang may hinahanap. Maya-maya lang ay dumako ang
paningin niya roon sa transferee na may wirdong pangalan. I'll just call her Fallen
Angel since hindi ko pa alam ang palayaw niya.

"Pakigising nga niyang babaeng 'yan." sita niya duon sa babaeng natutulog.
Napangisi ako. Isa lang siyang baguhan pero iba na ang pinapamalas niyang
katapangan. Parang sanay na sanay na siya sa gantong paarapan na puro pagdanak ng
dugo lang ang alam.

Lahat ng atensyon ay nasa kaniyang lamang. Well, sino ba namang estudyante ang
matutulog habang nagkaklase ngayo't alam niya na iba 'tong paaralan na 'to? Naalala
ko tuloy bigla. Isa nga pala siyang Legendary. Fallen Angel pa nga ang codename
niya. Nakakapagtaka. Isang transferee, naging legendary? Ako nga ang tagal na rito
pero hindi parin sapat ang kakayahan ko maging Legendary.

Siniko siya ni Catherine Mae Velaguez, ang Gluttony Queen ng Lucifer's Academy.

Nagising siya at nakuha pang humikab. Kinurap-kurap niya pa ang mapupunghay niyang
mga mata. Kakaiba talaga.

"Now, para sa kapalit ng pagtulog sa klase ko, explain what is Brutal Killing."
nanggagalaiting saad ni Ms. Loretta kay Fallen Angel. Wala namang reaksyon dito si
Fallen Angel. Pero sa isang kurap, biglang nangyari ang hindi inaasahan.

Binato niya lang naman ang teacher namin ng Dagger at muntik pa itong sumapol sa
ulo ni Ms. Loretta kung hindi ito umiwas.

Lahat kami natameme. Ever since nag-umpisa 'tong Lucifer's Academy, iisang tao lang
ang may kayang gawin 'yan. At siya na ang pangalawa.

Lumingon ako sa bahagi ni Fallen Angel at nakaguhit sa mga labi nito ang isang
nakakakilabot na ngisi.

"Now, do you still need an explanation?" saad niya. Tama nga ang sinasabi ng ibang
estudyante rito. Nakakapanindig balahibo nga ang tono ng pagsasalita niya. Parang
malalagutan nalang ng hinga ang sinumang makakarinig nito sa hindi malamang
dahilan.

What she did was the demonstration of Brutal Killing, instead of explaining it.

Sino ka ba talaga Fallen Angel?

Tila ba nagising sa katotohanan si Ms. Loretta at tumingin kay Fallen Angel na

parang walang nangyari. Pinalakpak niya na lamang ang kaniyang mga kamay bilang
papuri kay Fallen Angel. Sininghalan lang siya nito at umubob ulit para matulog.

"Mayroon nang gumawa ng Brutal Killing. Ang Brutal Killing ay ang pagpatay sa
mahirap na paraan. Ito ay para lang sa mga walang awa at walang konsensya na mga
tao. Ang mga taong iyon ay hindi duwag dahil walang awa silang pumatay kumpara sa
mga Mercy Killers. Iba ang taktika ng Brutal Killing. Mas mausisa ito kaysa sa
Mercy Killing dahil ang paraan na ito ay gumagamit ng Logic. Hindi basta-bastang
namamatay ang biktima sa isang iglap lang. Dadaan muna siya sa ilang pasakit,
hanggang gustuhin niya nalang mamatay. Mauutak ang gumagamit ng paraan na ito dahil
kasabay ng ligaya nilang natatamo habang pumapatay sila, gumagana rin ang utak
nila." Paliwanag ni Ms. Loretta. Parang sa unang rinig ng Mercy Killing at Brutal
Killing, alam na agad ang pagkakaiba ng dalawa sa isa't-isa pero iba parin talaga
pagpinalawak pa. Hindi ko alam kung nagugustuhan ko ang mga naririnig ko.

"Those were the steps of Killing. There are only two steps of it when it comes to
basics. Ngayon, may ipapagawa ako sa inyo." saad ni Ms. Loretta at may kinuha sa
loob ng cabinet ng table niya. Nung nilabas niya ito ay napadikit ang mga mata ko
rito.

Mga baril.

****

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

Nakatitig lang ako sa harapan habang kumakain ng V-Cut. Naglabas ng mga baril si
Ms. Loretta at sa tingin ko, may pakulo na gagawin ito.

Napasulyap ako sa katabi ko. Buti pala lumipat ako sa tabi niya habang nagkaklase.
Nung una kasi, nasa magkabilang dulo kami ng room. Tsk, kung hindi ko pa siya
tinabig, hindi magigising e. Baluga talaga.

Pumalakpak si Ms. Loretta nang tatlong beses kaya napalingon ako sa gawi niya.
Nakangisi siya. Sabi na e, may pakulong 'tong gagawin.

Sumubo ako ng V-Cut. Hmm. Saraaaap.

"Siguro naman nakikita niyo 'tong mga hindi nakakasang baril. Now, I will choose
among the all of you kung sino-sino ang magkakasa ng mga baril na ito." saad niya.
Nagkibit-balikat nalang ako. Wala naman akong interes sa mga ganyan. Kung meron man
sa silid na 'to ang naghahangad na maikasa ang mga 'yan, si Krishna lang naman. Ang
babaeng mula sa Pistol Section.

Lumingon ako sa direksyon niya at nakita ko siyang nakadikit lang ang mga mata roon
sa mga baril. Tsk. Talk about obssession.

"Now, here are the students: Miss Villaros, Miss Alvarez, Mister Collis, Mister
Ashen and Mister Santos." saad ni Ms. Sandoval.

Napakunot ang noo ko. Bakit ang onti lang ata ng pinili niya? Ano iyon? Minamaliit
niya lang iba? O Trip niya lang talaga iakma sa bilang ng mga baril ang tinawag
niya?

Tumayo na 'yung mga tinawag at pumunta sa harapan. Hmm, lemme see what will happen
next.

"Ngayon, ang gusto ko ay ikasa niyo ang baril na ito at paunahan kayo. The contest
will start in a count of three." saad ni Ms. Loretta. Naramdaman ko naman ang
paggalaw ng katabi ko kaya tumingin ako rito.
Nakahalumbaba na pala si Pitou at nakatitig sa harapan. Inalok ko siya nung V-cut
pero inayawan niya. Tsk, sanay na naman akong ma-reject.

"One,"napatitig ako sa harapan nang magsimula nang magbilang si Ms. Loretta

"Two," Napakagat ako sa V-Cut ko nang nahuli kong pumikit pa nang mariin si Krishna
at nagyukom ng kamao.

"Three," nang buksan ni Krishna ang mga mata niya ay halata riti ang konsentrasyon.
Seryosong-seryoso talaga siya.

"Go!" pagkasaad ng katagang 'yon ay sabay-sabay silang inabot ang baril. Wala pang
ilang segundo ay may natapos na. Napangisi ako. Sinasabi ko na nga ba. Ang mauunang
makatapos ay ang babaeng galing sa Pistol Section na obssessed sa baril.

Ang Greed Queen ng Lucifer's Academy, Krishna Gabrielle Villaros.

Ngumiti nang napakalapad si Krishna sa resulta ng ginawa niya. Kinamayan nalang

siya ni Ms. Loretta.

Ang Queen at King na titulo ay nakukuha lamang kapag matagal na dito sa Lucifer's
Academy. At kung mataas na ang mga marka sa mga asignatura ng paarang 'to. Ang mga
titulong Queen at King ay binubuo ng Seven Deadly Sins. Pride, envy, greed, wrath,
stagnant, lust and gluttony.

Naalala ko pa kung paano ako naging Gluttony Queen dati.

"Heyy, gusto mo Lucifer?" tanong ko sa kaniya. Umirap lang siya sa akin kaya
napabungisngis ako. Naglalakad kami ngayon sa Garden ng school, at natutuwa ako
kapag ang kulay itim niyang buhok ay sumasayaw sa hangin. Isama pa ang mga asul
niyang mga mata na tumatagos sa kaluluwa pagnakatitig dito.

"Takaw." tipid niyang saad. Hmm, sanay na naman ako sa maiikli niyang tugon. Juice
colored, kasama ko kaya 'to palagi sa Dorm Room. Sino nga bang hindi masasanay
do'n?

"Pst." sitsit niya sa akin kaya napalingon ako sa kaniya. Tinuro naman niya ang
isang Booth na puro pagkain ang prize. Nagningning bigla ang mga mata ko. Wow...ang
saya talaga pag may programs, sumusulpot kasi ang mga booths.

Tumakbo ako patungo roon at nakasunod lang sa akin si Lucifer. Mga pagkain, comd to
mama!

Paglapit ko sa booth na 'yon ay binasa ko muna ang pangalan nito sa may bandang
itaas.

Shoot And Eat All You Can.

Napangisi ako. Yipiee! Makakain na ako nang marami at libre.

"Miss, gusto niyo po bang itry? 100 pesos lang po ang entrance fee." saad nung
lalaki sa may booth. Tumango naman ako agad at wala pasabing bumunot ng 100 sa
wallet ko. Basta pagkain, isasakripisyo ko lahat.

"Sige po, pasok na po kayo sa booth namin. Enjoy eating." saad niya at ignaya ako
sa loob. Nakasunod parin sa akin si Lucifer at nagbayad din siya. Hinawi ko ang
ilang kurtina at napadpad kami sa isang open field. Nasa Garden parin naman kami ng
School pero sinakop ng Booth na ito ang isang portion nito para sa isang shooting
range. Nagkalat ang mga usa sa paligid at may katabi akong iba't-ibang uri ng baril
kasama ang mga ammo nito.

"Barilin niyo lang po ang mga usang 'yan. Pagnaubos niyo po silang lahat nang
walang palya, makakakuha kayo ng libreng ticket sa buffet booth na sister booth
namin." nakangiting saad nung lalaki. Ang alam ko siya si Heartbreaker, ang
Casanova Prince dito sa Lucifer's Academy. Ngayon ko lang napansin na pogi pala
siya. May kulay chestnut ang buhok, kulay kape ang mga mata, at maninipis na labi.
Medyo maputi rin.

Ngumiti lang din ako sa kaniya at kumuha na nang baril na kasing haba ng braso ko.
Papatayin ko lang naman lahat ng usa rito. Napakadali naman.

Umasinta na ako at nagsimulang magpaputok. Sunod-sunod ang paputok ko at inubos ko

lahatng usang nakikita kong gumagalaw nang walang palya.

"Yehey!" saad ko at binaba na ang baril na hawak ko nang mapatay ko lahat ng usa.
Nakangii akong humarap kay Heartbreaker.

"Ito po Miss. Mula ito sa akin, Bernard Woods, o kilala bilang Heartbreaker at
Cassanova Prince, ang ticket na magpapahintulot sa inyo kumaim sa Buffet Booth.
Salamat sa pagbisita sa booth namin." saad niya at inabot ang ticket. Buong giliw
ko 'tong tinanggap at nakangiting humarap kay Lucifer nang mapagtanto kong wala na
siya. Huh?

"Announcement, my dear students," biglang tumahimik ang paligid at nakatutok lamang

sa boses ni Dean sa speakers.

"May bago akong ihahalal sa Queen and Kings. Si Catherine Mae Vellaguez ay
binabasbasan kong maging Gluttony Queen ng Lucifer's Academy dahil sa walang awa
niyang pagpatay sa mg taong nagbihis usa para lang masatisfy ang katakawan niya sa
pagkain. That's all and have a good day ahead." saad ni Dean. Lumaki ang mga mata
ko sa narinig at napalingon sa mga usang pinatay ko. Naliligo sila sa dugo at
napansin ko rin, na ang hugis nila ay may wangis ng tao.

H-hindi ko 'yon napansin. N-nakapatay ako nang napakaraming tao nang hindi ko alam?

"Good job." saad ng boses ni Lucifer at pi-nat ako sa ulo. Napatingin ako sa kaniya
at nakangisi siya.

A-alam niya ba na tao ang mga 'yon at hindi manlang niya sinabi sa akin?

Nagising ako sa reyalidad nang tumunog na ang bell. Orayt, lunch time na. Tumayo na
kami ni Pitou at sabay lumabas ng Room. Maya-maya lang ah nakasalubong na namin si
Marize.

****

MARIZE MONTEVERDE

Kakatapos lang ng klase namin. Hindi ko kaklase sina Pitou at Catherine.

Kakalungkot nga. Nakasalubong ko sila kanina pero mas pinili kong mag-isa.
Kailangan ko kasing sanayin ang sarili ko nang wala sila.Naglakad na ako at tinahak
na ang pasilyo. Naka-uniporme ako pero naka black ballet shoes padin. Black para
hindi halata. Pinagtatawanan kasi ako pag kasuot ako ng ballet shoes. Tsk
Ang classy kaya.

Papunta ako ngayon sa Cafeteria dahil Lunch Time na. Ang bilis nga lumipas ng oras.
Naglakad lang ako na naglakad hanggang makarating narin sa Destino ko. Binuksan ko
na ang pinto at tuluyan nang pumasok sa loob. Wala namanng nakapansin sa akin dahil
may kaniya-kaniya silang ginagawa. Tsaka sino ba naman ko para pagtinginan? Hindi
naman ako katulad ni Pitou o ni Catherine na may titulo na dito sa Lucifer's
Academy. Pumunta na ako sa duon sa isang bakanteng table. Pagkarating ko ay
binaliktad ko ang plaka na na andon sa lamesa at ang dating nakalagay na
"Available" ay ngayon nang "Reserved". Napangiti ako.Buti pala meron ng ganito dito
para mas madali. Dito kasi, nasunod ang mga estudyante sa Rules. Takot lang nila--
namin.

Naglakad na ako papunta duon sa Counter para bumili na ng pagkain ko. Nagugutom
narin kasi ako dahil sa pagod pero hindi naman ako gaano mahilig kumain. Bumili ako
ng isang Steak, burger at fries pati narin large coke. Hahaha, parang Jolibee lang.

Pagkatapos ay buhat ko na ang tray na pinaglalagyan ng pagkain ko at naglakad na

muli pabalik sa table ko. Umupo na ako at nagsimula nang kumain. Maya-maya ay bigla
nalang may umupo sa natitirang vacant na nasa table ko habang inilalagay ko ang
fries sa burger ko. 2 seater kasi ang inupuan ko. Pero hindi ko inangat ang tingin
ko duon at ipinagpatuloy lang ang paglalagay ng fries sa Burger.

"Anong ginagawa mo?" tanong nung umupo doon sa upuan na nasa harapan ko. Inangat ko
ang paningin ko sa kaniya at doon ko lang nalaman na lalaki pala siya. Ang angas
niyang titigan at dahil doon ay mas lalo siyang gumagwapo.Well, I will not deny it.
May kulay pula siyang buhok, at mga kulay kapeng mga mata. I gave him a death
glare. Bakit kasi dito pa siya umupo? Pwede naman sa iba. Nalaman niya ata ang nais
ipahiwatig ng mga matalim kong titig sa kaniya kaya napakamot nalang siya ng ulo at
ngumiti na may kasamang ilang.

"Pasensya ha, kasi wala na kasing bakante ng mga table dito sa Cafeteria dahil
occupied na lahat at ito nalang ang nahagip ng mata ko na bakante kaya umupo kaagad
ako dito. Pasensya ulit ha? Ako nga pala si Luke. Luke Wilford. Ikaw si Marize
Monteverde, right?" Nakangiti niyang saad.

Napakunot naman ang noo ko. Paano niya nalamang ang pangalan ko? Okay, nagiging
assumming na ako, tss. Napansin niya siguro ang pagkakunot ng noo ko kaya sinagot
niya ang tanong sa utak ko.

"Ikaw yung isa pang transferee,right?" Psycho ba ito? Maya-maya ay humagalpak na

siya ng tawa at napakalakas no'n kaya Center of Attention na kami ngayon. Edi
shing.

"I-i am not a psycho!" he said between his laughs. I rolled my eyes at him. Ang
wirdo niya.Tumayo na ako at binitbit ang BurFries ko at aakmang lalakad na nang
bigla niyang hinigit ang braso ko.

"Pfft, Hey! Don't leave!" reklamo niya pa. Hinatak ko ng buong lakas ang braso ko
sa mahigpit niyang hawak rito. I gave him a death glare and storm out at the
Cafeteria. The nerve of that guy!

Luke Wilford? Kung ako siguro magkakaroon ng Death List. Ikaw ang pinaka-una.Psh.
Such an annoying guy.

****

LUKE WILFORD

Hindi ko mapigilan ang tawa ko. Nakatawa kasi 'yung mukha niya kanina habang
nagtataka siya pero nung nakaalis siya ay sinundan ko lang siya ng tingin at doon
ko lang napansin na naka-ballet shoes pala siya. Ngayon, ako naman ang napaka-kunot
noo. Bakit naman siya nakasuot ng ganiyan. At dahil doon ay tumawa na naman ako.
Ang wirdo niya kasi tapos ang lakas ng loob niya na sabihan ako na Psycho.
Hahahahaha

"Hey, is that Luke Wilford?"

"Yah!, He is!! He is one of the Legendary right?"

"Yah. I think his codename is Michevious Lucarius!"

"Kyaah! He is so handsome!"

Oooops, nakilala na pala nila ako. Napahampas tuloy ako sa ulo ko. Oh scratch that.
Binatukan ko ang sarili ko. Ba't kasi hindi ako nag-disguise? Baka mamaya dumugin
na naman ak----

"Waaah! Luke!"

Oh-oh, palapit na sila. I think it's Escape Time!

Bago pa man sila makalapit ay tumayo kaagad ako, nilagpasan sila at kumaripas ng
takbo palabas. Malaking gulo na naman kung mahuli nila ako at baka halayin na
naman! Shet, Luke, ang gwapi mo talaga!

Pagkalabas ko ay kaagad akong lumiko at sinuot ang pang-disguise ko. Ngayon,

kampante na ako. Naglakad na ako ng mabagal. Nang may narinig akong kaluskos at mga
nagsisigawan at tili. Nagtago kaagad ako sa mga halamanan. Ang hirap talaga
pagsobrang gwapo. Hays. Isa talaga 'to sma mga problema ko e. Sobrang gwapo ko
kasi. Habulin pa ng babae. Pati baklita. Hahaha.

"Nasaan na siya?!"

Sigaw nila. Ngumisi ako. Hanapin niyo ako kung kaya niyo. Hanapin niyo ang gwapong
ako!

Tumayo na ako at tumakbo patungo sa mga nakaparadang bisikleta at sumakay na para

gamitin sa pagpunta sa Boy's Dormitory.

Hays. Ang hirap talaga pagsobrang gwapo.

****

Ai-chan's NOTE: Shit. Ang lamig huta. Ang hangin ni Luke. Gwapo daw siya. Agree ba
kayo? Hahah. Pero mas pogi parin ang Author niyo.

Nagsisimula palang ang takbo ng storya. Salamat sa pagbabasa ng kalokohan ko. Kung
uhaw pa kayo sa dugo, continue to next part hahaha. Sa mga nag-enroll, magparamdam
kayo.Ginawa ang kamay para magcomment at magvote dito. Gamitin niyo yan.

Ps: Ang bait ko talaga. Ikennat! Hahaha byeee.

Lucifer's Chapter 05 -The Event

Dedicated to Animpad13226,
Thanks for the conversation, lol
Lufera Marie Sasaki on the side<<<<<<<<<
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
Natapos ang unang klase namin ng payapa. Hindi naman kasi ako sinama sa mga
magkakasa ng baril. Maliban nalang sa ginawa kong eksena nung binato ko di Ms.
Loretta ng punyal. She deserves it. Pinutol niya kasi ang pagtulog ko.
Ugh, ang bigat-bigat talaga ng pakiramdam ko. Kaya rin siguro tinatamaan ako ng
malubhang antoo kanina kasi ang bigat din ng ulo ko at ang kati-kati ng lalamunan
ko't ilong. Feeling ko anytime babagsak na ako dahil sa sipon na ito. Jeez. Isang
Neferipitou Iceah Freecs, tumitiklop sa sipon? Tsk. Ang sagwa pakinggan. Hindi ko
mawari kung allergy 'tong sipon na 'to o ano e. Psh.
Tinatahak ko ngayon ang pasilyo papuntang Girl's Dormitory. Ang hapdi ng mga mata
ko at naluluha pa. Napakabongga talagang kalagayan ko. Pakiramdam ko nga, kada
nguya ko ng bubblegum, tutulo sipon ko. Ugh bwisit.
Nang makalagpas na ako sa pasilyo ay sumakay ako sa isang bisikleta na naka-parada.
Walang masyadong tao rito ngayon. Ako nga lang ata. Nasa klase pa kasi sila.
Nagsimula na akong mag-pedal. Gumegewang-gewang pa ang bisikleta kasi hindi ko siya
ma-kontrol. Naikot paningin ko. Shit! Ang tanga naman kasi, naliliyo na nga,
naisipan pang sumakay ng bisikleta.
E sa ito 'yung pinakamabilis na paraan e!
Fuck, shut up brain. Wag kang epal.
Bumalik ang wisyo ko sa pagbinisikleta at nanlalabo na paningin ko. Sige rin ang
pagsinghot ko. Ramdam ko rin ang unti-unting panghihina ng katawan ko at hindi ko
na makontrol ang bisikleta.
Maya-maya lang ay naramdaman ko ang paglagapak ko sa damuhan. Darn. Kahit
nagdadalawa paningin ko, kitang-kita ko ang katangahan ko. Nabangga ako sa pader.
Ugh, tinatamaan na naman ako ng antok. Pinilit kong tumayo ngunit nakadagan parin
ang bike sa akin. Tila ba naging lantutay na gulay ako rito sa gitna ng daan.
Naramdaman ko na ang pagbigat ng talukap ng mga mata ko at ang pagbigat ng paghinga
ko. Damn.
****
SEBASTIAN CASTILLO
Bago pa man magsimula ang susunod na klase, kumaripas na ako ng takbo palabas ng
building. Ang boring naman kasi. Gusto kong maglibang!
Dumiretso ako sa paradahan ng bisikleta at sumakay na roon. Pupunta ako sa Boy's
Dormitory at maglalaro ng X-box. Buti pa ro'n ay maaliw ako kahit papaano.
Habang nag-pe-pedal ako ay may nakita akong babae na gumegewang-gewang na. Hindi ba
siya marunong? Baka naman nag-aaral mag-bike? Nagkibit-balikat nalang ako at
tinuloy ang pagbibisikleta.
Hmm.. ano kaya lalaruin ko? Titan Fall? Rainbow Six? Resident Evil? Hays. Nae-
excite na ko.
Kaso nga lang, nagising ako sa pagmumuni-muni nang may narnig akong bumagsak.
Inilibot ko ang paningin ko at nakita ko 'yung babae kanina na pagewwang-gewang na
nabangga sa pader at nakatihaya na sa sahig. Kusang gumalaw ang mga paa ko at
tumakbo patungo sa kaniya. Naman. Bakit ko ba siya tutulungan? Ni hindi ko nga siya
kilala.
Nang makalapit ako ay inalis ko ang bisikleta na naka-dagan sa kaniya. Hinawakan ko
siya at ang init niya kaya hinipo ko ang noo at leeg niya. May lagnat siya.
Luminga-linga ulit ako at umasang may ibang tutulong sa kaniya ngunit wala. Ahh.
Ibigsabihin, ako ang dapat talgang tumulong? Napahawi ako ng buhok ko. Hayaan na
nga.
Dadalhin ko nalang siya sa clinic at may mga galos din naman siya. Ikinawit ko ang
braso niya sa likod niya at sa likod ng mga tuhod niya. Naramdaman ko agad ang
pangangatog ng katawan niya. Tinitigan ko ang mukha niya at maganda pala siya
pagmalapitan. Itim ang buhok niya at sumasayaw ito sa hangin habang buhat-buhat ko
siya papuntang clinic. May kamukha siya e kaso siguro imahinasyon ko lang 'yon.
Nang makarating na kami sa Clinic ay pinahiga kaagad ni Dr. Charmaigne Phyton sa
akin yung babae sa Clinic Bed kaya marahan kong inihiga ang babae. Ngayong nakita
ko ang kabuuan niya, napagtanto ko na siya pala 'yung transferee. 'Yung transferee
na natipuhan ng katukayo kong si Creed Yagami. at ang rumatsada nung Welcome
Ceremony. She has a very weird name. I think she's called Pitou by Catherine, the
Gluttony Queen of Lucifer's Academy.
Umupo ako sa gilid ng Clinic Bed at pinagmasdan siya. Si Dr.Charmaigne Phyton naman
ay ginagamot na siya. Nilagyan niya ng cold compress ang noo nung babae pagkatapos
nilagyan niya naman ng bandage ang mga galos nito.
Hindi naglaon ay natapos narin siya sa pag-asikaso doon sa babae. Hanggang ngayon
nangangatog parin ang babae at magkadikit ang kilay nito. Nanaginip ata. Marahan
kong inilagay ang dalawang darili ko sa noo niya. Bumakas naman ang paglambot ng
ekspresyon ng mukha niya dahil sa ginawa ko.
Dahil namimisteryusahan ako sa kaniya, napagdesisyon ko na bantayan siya kaysa
naman umattend klase. Pag-andito kasi ako, Si Dr.Charmaigne Phyton nalang ang mag-
eexcuse sa akin sa klase. Sarap ngang tumambay dito sa Infirmary e. Heaven! Lalo
na't kasama ko ang transferee na pinag-uusapan lang sa pasilyo. Ang transferee na
nagbato ng punyal sa beteranong spy na si Ms. Loretta. Ang tapang talaga ng babaeng
nawalan ng malay na 'to.
Pagkatapos ng ilang minuto ay nagising na siya. Marahan niyang iminulat ang kaniyag
mapupunghay na mata. Napakurap ako at pakiramdam ko ay namalik mata ko. Parang
nakita ko ang mata niyang nga mata na nagkulay dugo lang kanina. Pero nung kumurap
ulit siya ay naging kulay itim narin ang mga 'to. Nilibot niya muna ang paningin
niya sa paligid at nagtama ag paningin namin.Malamig ang mga tingin niya at
makamandag. Para akong hinihigop. Nagsukatan kami pa ng tingin hanggang ngumiti
ako sa kaniya.
"Okay ka na ba?" tanong ko sa kaniya.
Marahan naman siyang tumango bilang tugon. Nabalot ng katahimikan ang paligid.
Nakakabingi rin pala.
"Sebastian Castillo nga pala." pagpapakilala ko.
Pinagtaasan niya ako ng kilay. Problema nito? Sa halip na sagutin niya ang tanong
ko ay humiga muli siya at tumingin lamang sa kisame. Oh-kay. May sayad ata ang
niligtas ko.
Nanatili lang siyang nakatitig sa akin na parang kinikilatis ako. And I swear, it's
creeping me out. Her stares give me chills.
Nagulat ako nang bigla siyang tumayo. Kaya napatayo rin ako. Nagsimula na siyang
maglakad at sa hindi malamang dahilan ay kusang gumalaw ang mga oaa ko at sumunod
lamang ako rito. Napatigil lamang ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha
ko ito sa bulsa ko at binasa ang text ni Luke.
Fr: Luke (Mischievous Lucarius)
Dude, nasaan ka na? Andito na ako sa Dorm natin, kakatakas ko lang sa mga
nanghahabol saakin eh, hintayin nalang kita <3
Napaliling ako. May "<3" pa kasing nalalaman. Kung di ko lang talaga 'to kilala
siguro aakalain ko na bading 'to. Maliban nalang sa pagiging GGSS niya sa sarili
niya. Gwapong-gwapong sa sarili e. Inangat ko ang tingin ko at hindi ko na makita
yung babae na si Pitou. Naglaho bigla.
Nagkibit balikat na lamang ako at sumakay na sa bisikleta para makapunta na sa
Boy's Dormitory.
***
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
Umalis kaagad ako sa Clinic na iyon. Hindi ako komportable na andoon ako at naamoy
ko ang medisina at katabi ko ang isang gwapong lalaki. Itim ang buhok niya namay
halong pagka-brown, kulay kape ang mga mata at nakasuot rin na Dagger na uniform.
Ninanamnam ko lang ang paghalik ng mga talampakan ko sa malamig na semento.
Tunatagos parin ang lamig kahit nakasapatos ako.
Pero, napansin ko rin na hindi na masyadong mabigat ang pakiramdam ko katulad ng
kanina. Sumakay na ulit ako sa bisikleta at ngayon ay didiretso na ako sa
Cafeteria. Mamaya nalang ako pupunta sa Girl's Dormitory dahil nagugutom narin ako.
Binilisan ko ang pagtakbo ng bisikleta na tila ba'y nasa karera.
Nang makadating na ako malapit sa Cafeteria ay ipinarada ko na ang bisikleta at
pumasok na sa loob. Lahat sila may ginagawa at si Marize, inis na inis siya at di
niya namalayan na nalagpasan niya ako.
Umingay ang Cafeteria at hindi ko tinuon ang atensyon ko roon. Umupo ako sa isang
bakanteng table at binaliktad ang plakang "Available" to "Reserved". Pumunta ako sa
counter at walang pila. Umorder ako ng Rice with steak, nuggets, at Halo-Halo. Nang
mabigay na ang order ko na iyon ay naglakad na ako papunta sa table ko pero ngayon
ko lang napansin na wala na palang estudyante rito kundi ako nalang. Di bali na,
mas mabuti pa nga 'yun.
Sinimulan ko nang lamunin ang pagkain ko. Maya-maya ay may pumasok sa Cafeteria
pero hindi ko sila pinansin. Busy ako sa pagkain ko. Payapa ang pagkain ko hanggang
may umupo sa upuan na nasa harap ko pinapagitan lang ng table. Hindi ko inangat ang
paningin ko pero alam kong lalaki ito at taga section dagger dahil sa uniform at
boller na suot niya pero hindi ko lang siya pinapansin.
"Hello, diba ikaw yung hinatid ko sa Clinic kanina, Si Pitou?" saad niya kaya
napaangat ako ng paningin bigla ng at 'yun nga 'yung lalaki na sinugod ako sa
Clinic kanina. Kung hindi ako nagkakamali ay "Sebastian Castillo" ang kaniyang
ngalan. Tinitigan ko lang siya ng blangko at kumain muli.
Maya-maya ay may mga umupo na naman na mga lalaki sa table ko at hindi ko sila
pinapansin kahit hindi na ako komportable, ako lang kasi ang babae.
"Wow, Seb! Dumdamoves ka na ah!" saad nung isang lalaki na may pulang buhok.Hindi
ko siya kilala.
"Baliw." pagtatanggol ni Sebastian sa sarili niya sa lalaking nagngangalang Luke na
nang-asar sa kaniya. Napailing na lamang ako nang magbangayan sila. Nang matapos ko
nang subuin ang natitirang ube sa halo-halo ko ay tumayo na kaagad ako.
"Hey, aalis ka na agad?" pahabol saakin ni Sebastian.Obvious naman diba? Lumingon
ako sa kaniya at tinitigan lang siya ng blangko at ngumisi ng pang-demonyo.
Napangiwi naman siya doon at napatulala. Naglakad na ako palayo at sinubo ang
bubble gum ko. Lumabas na ako sa Cafeteria.
Habang papunta ako sa mga bisikleta ay may narinig ako sa di kalayuan na nag-uusap.
Tumigil ako sa paglalakad at pasimpleng sumandal sa pader habang ang mga bulsa ko
ay nasa bulsa ko. Sumandal ako sa pader kung saan medyo malapit-lapit sa nag-uusap.
Kinuha ko ang earbuds ko at sinalpak ito subalit wala itong tugtog. Props lang kung
baga. Marahan kong ipinikit ang aking mga mata.
"Look, Sorry to what I've done!"
"I'll not accept it."
"Please forgive me, Nix."
"Don't call me Nix, only my true friends call me that, dammit!"
Hindi pala sila nag-uusap kundi nagkakagulo. Inalis ko na ang pagkakasandal ko sa
pader. Ayoko ng sumali pa sa gulong iyon. Nagsimula na akong maglakad palayo
hanggang may nakasalubong ako at tinitigan ako nito ng matalim. Nilagpasan ko ito
ngunit pinigilan niya ako at bilang hinatak sa braso ko. Problema nito?
"Nix, narinig niya lahat!" saad nung humila sa amin. Oh-kay, naguguluhan na ako.
Bakit hinatak niya ako sa mga nag-uusap?

Humarap naman 'yung Nix at siya 'yung nasa Cafeteria nung nakaraang araw sa
pagkaka-alala ko. Siya yung Nicky na pula ang buhok. Nahagip naman ng mata ko ang
babaeng nakaluhod sa kaniya at puno ng galos. 'Yun ata yung nagmamakaawa sa kaniya.

"Ayan yung transferee diba,Mickey?" malamig na saad ni Nix dito sa humatak sa

akin.Mickey pala yung pangalan nung humatak sa akin. Kulay pink na maikli ang buhok
nung Mickey at kapansin-pansin djn ang pagkinang ng mga glitters na nakapalibot sa
mata niya. Jeez. Christmas tree.

"Yup Nix, baka magsumbong siya." saad ni Mickey. Kaya nga ako aalis para walang
gulo pero ano 'to ngayon? Nasangkot pa ako. Inlove talaga sa akinang gulo.

"Are you out of your mind?! " Bulyaw nung isa pang babae doon kay Mickey. Habang
ako ay kalmado lang at nginunguya ang bubble gum ko. Ano gusto niyo gawin ko? Mag-
freak out ako dito?

"Excuse me?" tugon naman ni Mickey doon sa babae na kasama rin ni Nicky sa
Cafeteria nung isang araw. Kaklase ko rin siya sa Dagger. Napasapo 'yung sa
kaniyang noo at bahagyang umiling.
"She's a legendary ya' know." tugon nung babae kay Mickey. Sa pagkakarinig non ni
Mickey ay bigla itong naging bato at humigpit lalo ang hawak sa aking braso.
"What?" saad ni Mickey at bigla akong binitawan. Nagtago siya bigla sa likod nung
babae. Napaismid ako. Okay, tatawa na ba ako? Tss.

"Ummm, s-sorry." nauutal niya pang saad sa akin. Tinitigan ko lamang siya ng
blangko at aakmang aalis na ng biglang magsalita 'yung babaeng nakaluhod duon sa
Nix.

"Fallen Angel, bakit ka pa bumalik?" saad niya kaya napatigil ako at humarapsa gaei
niya. Lumingon ako sa kaniya at nakayuko ito. Natatakpan ang mukha nito ng mahaba
niyang buhok.. Bahagyang kumunot ang noo ko.

Inangat ang kaniyang mukha. Nabato ako sa kinatatayuan ko. S-sino s-siya?
Naalimpungatan ako nang may napindot sa pisngi ko kaya sinalo ko 'yung kamay habang
nakapikit at marahas itong hinila palayo sa akin. Idinilat ko ang aking mga mata.
Tumayo ako at doon ko lang napagtanto na nakatulog pala ako dito sa pader na
sinandalan ko kaganina habang nakikinig kanila Nix.
"Daijabou desu ka? (Are you okay?) " saad ng isaag boses kaya napalingon ako sa tao
kung saan iyon galing. Isa siyang babae. Babaeng may medyo maikling buhok na itim
at kulot ang dulo. May side bangs din na medyo makatakip na sa kaniyng mukha.Iba
yung Uniform niya pati narin ang boller niya. Hindi shuriken,hindi dagger, hindi
rin pistol. Saan kaya siya?
"Watashi wa daijabou da yo. (I am okay.) " hindi ko alam kung bakit ko siya sinagot
pero kusang gumalaw ang mga labi ko. Tumayo na siya at pinagpagan ang uniform niya.
Nakatingin lang ako ng blangko sa kaniya.
"Yokata! Ja mata ne! (Thank Goodness! See you later!) " saad niya at tsaka tumakbo.
Sinundan ko nalang siya ng tingin hanggang maglaho siya sa dilim ng pasilyo.
Sandali lang. Parang may mali.
Kailan pa ako natutong mag-japanese?
Nagkibit-balikat na lamang ako at nagsimulang maglakad palayo. Lahat pala ng
pangyayaring iyon ay isang panaginip lang? Panagip lang ba talaga ang mga 'yon?
****
SOMEONE'S POV

Tumakbo na ako palayo sa kaniya dahil siguro napansin niya na iba ang uniform ko at
ang boller. Hay, bakit ba kasi ako nagiging padalos-dalos? Malalagot ako nito kay
Ate!
Sumakay na ako sa bisikleta na isa sa mga nakaparada at pinaandar na ito. Pupunta
ako sa Dorm namin.
Kanina kasi walang tao na nadaan doon kung nasaan naroroon 'yung babae na natutulog
habang nakasandal sa pader pero nakaupo siya habang nakasandal. Na-curious ako
bigla dahil ang inosente at ang ganda ng mukha niya kaya ginising ko siya. Nagising
siya kaso wala siyang emosyon at malamig siyang magsalita.
Pagkarating ko sa Dorm namin ay kaagad akong kumatok sa pinto ng Dorm ni ate.
Magkahiwalay kasi kami dahil solo ang mga Dorms dito. Bumukas kaagad iyon.
"Oh, bakit?" bungad niya saakin. Ngumiti ako ng tipid. Ayoko kasing mag-away kami
dahil baka masita na naman kami ng mga ka-kapit Dorm namin. Mahirap na.
"Ate, hindi ko sinasadya na...magpakita sa isang estudyante "saad ko ngunit mahina
lamang habang nakayuko. Oh-kay. Dapat pala nagdala ako ng earbuds dahil baka
mabingi ako sa boses niya na nakakarindi.I hate her talaga!
"Ahh, ganun ba? " saad niya. Pasimple kong inangat ang paningin ko at nakita ko
siyang ngumisi. Buti pala hindi siya nagalit pero ang wirdo niya
ngayon.Nagkakasayad na siya ngayon. Nakapuyod ang itim niyang buhok at mas lalong
naging kulay abo ang mga mat dahil sa makapal na eye liner. Itim narin ang labi
niya. Napairap tuloy ako nang hindi ko namamalayan pero hindi naman niya ata
napansin.
"Wag kang mag-alala, malapit narin naman tayo magpakita at isa pa....ayaw mo 'yun,
mananatili silang nagtataka kung sino talaga tayo." saad niya. Nagkibit balikat
nalang ako at nagpaalam na sa kaniya.
"Oh-kay." maikling saad ko. Umalis na kaagad ako duon. It's hell if i was with her.
Dammit!
****
DEAN
Andito ako sa Dean's Office o mas kilala bilang Principal's Office. Nakaupo lang
ako at tumitingin-tingin sa mga files ng mga estudyante ko. Kahit kailan hindi nila
ako nakita o nakausap manlang. Akala siguro nila matanda ang namamahal ng
eskwelahan na 'to pero diyan sila nagkakamali. Kasing idad lang kasi nila ako.
Ini-iscan ko lang ang mga files ng estudyante. May "Photographic Memory" naman kasi
ako kaya walang problema. Kaya ko itong masaulo kahit sa isang tingin pa lamang.
May kumatok sa Office ko kaya tinigan ko kaagad kung sino ito sa Laptop ko gamit
ang CCtV's na nakalagay sa labas.
Hindi ko kilala kung sino iyon kaya kailangan kong gumamit ng voice changer.
"Who are you?" saad ko pero pang-robotic ang boses. Lalaki ang nasa labas at balot
na balot ang katawan nito.
"A Student." tugon niya saakin. Hindi ko masagap kung ano nag mukha niya pero hindi
ko na iyon kailangan pa.
"Name?" saad ko gamit ang robotic na boses. May itinaas ang taong iyon na papel at
duon nakasulat ang....salitang "Archery". I see.
"Okay, you may now leave." saad ko gamit ang robotic kong boses. Tumalima naman
kaagad siya at umalis. Akala siguro nila malilimutan ko iyon. Ano yun?
Makakalimutin ako? Tss, hindi naman kasi ako matanda katulad nang iba.
Aayusin ko na nga 'yung para doon. Nakakairita na kasi pero sa oras na ito
makikisali na ako. Napangisi tuloy ako sa kapilyahan kong naiisip.
****
NICKY ALVAREZ "NIX"
Nakakainis ang babaeng iyon! How dare she call my nickname "Nix" if she betrayed
me?! Nasa Dorm ako ngayon at wala pa sina Krishna at Chaeyas dito kaya pwede akong
magwala. Binato ko lahat ng mga nahahawakan ko.
She is saying sorry after she ruined the memento of my mother which is a bracelet
that was so precious to me! She was just ordered by someone that wants me to be a
weakling. Damn all of them!
Sa lahat-lahat yung memento pa ng mom ko. 'Yun ang pinakamahalang bagay sa akin
tapos sisirain lang nila! Freakin' Dimwits!
Tumayo na ako at inayos ang sarili ko. Hindi ako pwedeng maging mahina. Ipapaayos
ko nalang ang bracelet na ito kay Chaeyas dahil expert siya doon. Inayos ko yung
mga binato ko. Para akong tanga. Ginulo ko tapos aayusin ko din. Walang choice,
baka kasi asarin ako nina Chaeyas at Krishna pagnagkataon. Maya-maya ay narinig ko
ang pagbukas ng pinto ng dorm. Buti nalang pala tapos na ako magligpit ng kinalat
ko dahil andito na sila.
Lumabas na ako ng kwarto ko pero wala kong nakitang tao na naroroon. May nakita
lang akong stickynote na nakadikit sa pinto ng Dorm Room namin. Binasa ko ang
nakasulat dito na ipininta gamit ang pulang likwido.
We are coming. Be Ready
Nakasaad doon at sa tabi ng stickynote ay may logo. Logo ng bungo na may nakatusok
na pana. Lumabas ako sa Dorm Room namin at luminga ngunit wala na akong makitang
tao pero napansin ko na bawat Dorm Room ay may nakadikit na ganito. Kung hindi
nakadikit,nakasiksik sa gilid o sa ilalim. Inamoy ko rin ang sticky note at ang
sangsang ng amoy nito. Dugo nga ata ang gamit sa pansulat dito.
Ano kaya ito? Totoo kaya 'to? o prank lang? Nagkibit balikat nalang ako at pumasok
na ulit sa Dorm Room namin. Tinapon ko nalang ang stickynote at logo sa trashcan.
****
ROSELLA FREYA MARIE SMITH
Nagising na ako at nasa Dorm Room na ako ngayon. Dinala siguro ako rito. Ilang araw
na kaya ako natutulog? Ang huli kong naalala ay sinalo ako ni Neferipitou nung
naglaban kami. Natakot nga ako ng Legendary ang makakalaban ko pero bakit ganun?
Parang clueless siya sa mga nangyayari?
Tumayo na ako. Wala ang mga ka-Dorm mates ko ngayon ah. Huminga ako ng malalim.
Parang isang taon akong nakahimlay nito dahil sa bigat at pangangalay na
nararamdaman ko. Tinignan ko ang kalendaryo at talong araw lang pala ako nakatulog.
Hindi naman pala malakas ang ibinigay sa akin ni Neferipitou.
Ka-Dorm ko sina Samantha, ang conyo queen ng L.A at Chrystelle, the Living Kitchen.
Hindi ako masyadong nakikisalamuha sa kanila dahil mas sanay ako mapag-isa. Pumunta
na ako sa Dining Room at kumain na sakto naman na pagpasok nina Samantha at
Chrystelle. Hindi ko sila binati. Hindi rin nila ako binati dahil may sari-sarili
silang mundo.
"Alam you ba? ang handsome talaga niya right?" maarteng saad ni Sam kay Chrystelle.
Umirap sa kaniya si Chrystelle dahil sa inasta niya,vmukha kasi siyang timang.
May nilabas si Chrystelle at kawali ito. Hindi ko nga alam kung saan niya 'yun
ipinaglalagay. Ibinigay niya ito kay Samantha. Si Sam naman ay biglang nagulumihan.
"Pukpok mo sa sira mong ulo." sarkastikong saad ni Chrystelle kay Samantha.
Napangiwi naman si Samantha sa tinuran ni Elle. Napailing nalang ako at kumain
muli.
"Waaah! Ella, help mo ako!" saad ni Sam at biglang nagtago sa likod ko. Eto ang
ayoko sa kanila. Nangdadamay. Napasapo nalang ako sa noo ko.
Hindi ako makakain ng maayos nito.
Tumayo ako at pumunta sa kwarto ko. Iniwan ko sila doon. Atleast dito payapa ang
pagkain ko. Nang matapos na ako ay lumabas na ako sa kwarto at inilgay ang
pinagkaina ko sa lababo. Nagsalita na naman ang speaker.
"Announcement students of Lucifer's Academy. Classes are suspended for tomorrow as
it will be a hindrance to our event. Every students are obliged to attend the said
event tomorrow. Goodnight."
Saad ni Dean sa speakers. Nakakairita talaga 'yung boses na iyon pero nahihiwagaan
parin ako sa Dean na 'yan. Hindi pa kasi namin siya nakita ni isang beses. Matanda
siguro 'yun dahil Dean nga. Sa ibang schools naman, kailangan may experience para
mamuno pero paano pala kung kasing idad lang namin siya? Iba 'tong school na ito sa
iba. Parang mas delikado siya pagbata parin siya at kasing idad lang namin. Mas
padalos-dalos at hindi ganon nag-iisip. Ang galing naman niyang mamahala pagganon
pero imposible naman. Hays. Itutulog ko na nga lang 'to.
****
CATHERINE MAE VELLAGUEZ
Another day, another food day. Hays. Makapunta na nga sa Dining. Umupo na ako sa
upuan at pinagmasdan ang hapagkainan. Kukunin ko na dapat ang tocino ng may biglang
may humawak sa braso ko kaya napatigil ako at nilingon si Pitou. Masama ang tingin
niya sa akin.
"Catherine, wag mong galawin 'yung tocino. Sa kaniya daw kasi yan." mahinahon na
paliwanag sa akin ni Marize kaya naibaling ko ang pangingin ko sa kaniya. Binitawan
narin ako ni Pitou.
"Nakausap mo siya?!" sigaw kong tanong sa kaniya pero parang wala lang sa kaniyang
iyon at si Pitou naman ay walang ding pakielam dahil nakain parin siya.
"Hindi. Kanina din kasi nung kukuha ako ng tocino ay pinigilan niya ako at
inilingan kaya hindi na ako kumuha." paliwanag niya muli. Tumango-tango na lamang
ako. Ganun ba?
Kinuha ko nalang 'yung ham, egg, at Bacon pati narin Fried Rice at sinimulan ng
kumain. Ang sarap! Ilang minuto ang lumipas at natapos narin kami. Tumayo na ako at
inilagay ang pinagkainan namin sa lababo habang si Marize ay nasa kwarto niya at
maliligo pa lang. Hinanap ko rin naman si Pitou kaso missing in action siya.
Nang matapos ko nang ilagay 'yung pinagkainan namin sa lababo ay nahagip ng mata ko
si Pitou na nakatayo lamang sa pinto at may tinitigan. Dahil sa kursiyosidad ko ay
pumunta ako nang tahimik patungo sa kaniya. Nang medyo malapit-lapit na ako ay
bigla siyang lumingon sa akin.
N-naramdaman niya kaagad presensya ko?!
Pero hindi ako nagpatinag at nagpanggap na hindi ko nakita ang matatalim niyang mga
tingin at tinignan din ang tinititigan niya kanina pa. Nakita ko ang sticky note na
nakadikit sa pinto ng Dorm Room namin at nakasulat dito na...
We are coming. Be Ready.
Nakasaad roon at may nakatabi ritong logo na bungo na may nakatusok na pana. Tss,
we are coming, be ready? Tch, ang corny naman! Tsaka ang bantot nung sulat, parang
dugo ang ginamit panulat.
Kukunin ko na dapat ang sticky note nang naunahan ako ni Pitou at tsaka ito
pinunit-punit. Nagugulumihan akong tumingin sa kaniya pero wala rin akong natanggap
na sagot mula sa kaniya. Tinapon niya kaagad ang nagkapira-pirasong stickynote at
logo.
Wawa naman........
"Attention to all students, It's time to go at the Grounds. I command you all to
participate in the upcoming event. 10 minutes is running."
Saad bigla nung robotic na boses. Hilig niya talagang mang-black mail.
Tinawag ko na si Marize at sabay-sabay kaming lumabas ng Dorm Room at kasama si
Pitou. Sampung minuto lamang ang oras namin kaya hindi na kami gumamit ng elevator
kundi sa hagdanan kami dumaan. Karipas kung karipas. Nakakagutom naman!
Pagkababa namin sa hagdanan ay dagli kaming pumunta sa mga nakaparada na bisikleta
at pinaandar kaagad iyon. Habang nagpapaandar kami ng bisikleta ay may mga
nakakasalubong kami at para silang nasa karera dahil sa bilis ng pagpapaandar sila.
Takot kasi sila sa Dean. Well, kahit naman ako. Like. sino bang hindi matatakot sa
isang taong hindi mo kilala?
Hinda ko narin ang mga paa ko at hinigpitan ko ang hawak ko sa bisikleta at hindi
naglaon ay nakipagkarerahan na ako sa kanila pero laking gulat ko ng naunahan ako
ni Pitou at kalmado lamang ito. Parang sanay na sanay na siya at napakabilis ng
pagpapatakbo niya. Siya na nga yung nangunguna.
Hindi naglaon ay nakarating narin kami sa destino namin pagkatapos ng karera.
Ipinarada na namin ang biskleta sa isang gilid at umupo na sa mga upuan na
nakalagay sa Grounds. Nakaayos siya na parang may i-we-welcome.
Habang nakaupo kami ay napansin ko ang big na screen at doon nakasaad yung oras na.
Dalawang minuto nalang at magwawakas na ang panugit at habang tumatagal ay napuno
na ng tuluyan ang Grounds. Lumingon ako sa likuran at tinignan iyon. Maraming hindi
nakaabot at hindi na sila makakapasok dahil may lumalabas na harang. Yung isa nga
ay lulusot kaso may humatak sa kaniya at narinig ko na lamang ang daing niya at may
tumalsik na dugo bago maharangan ng tuluyan ang kabilang parte. Brutal af.
Maya-maya ay may isang taong balot na balot ng itim at mata lamang ang nasiislayan
rito. Hindi ko nga rin matukoy kung babae o lalaki. Nagsalita na siya.
"Ladies and gentlemen, let me introduce you the new articulated section. They are
called as, archerers!"
Saad nung nakaitim gamit ang pang-halimaw na boses. Pagkatapos niyang magsalita
siya nang ay paglabas ang siyam na estudyante. Kakaiba ang presensya nila.
Sino sila?
*****
Ai-chan's NOTE: Ayan lang nakayanan ko. Hindi ko pa yan binaback-read kaya ganiyan.
Hayaan niyo na and if you want dedications, click the external link----------->
PS: Sorry kung matagal. Be Patient nalang guys

New Student's List (Lagpasan kung hindi nakasali sa enrollment)

Walo na siya lahat.
@CriticGuesserBwah/ @ObssesedDemon
Name; Karen Cabeses
Fictional Character: Nam Gyu Ri
Gender:Female
Codename:Time Maiden
Section: Unknown (Gagawan ko sila ng sarili nila XD)
@crazyshiroanne
Name: Dianna Cy
Fictional Charatcter: Moon Geun Young
Gender:Female
Codename: Silent Brutality
Section: Unknown
@YanderesPsycho
Name: Ivoria Lopez
Fictional Character:Park Han Byul
Gender:Female
Codename: Invisibility Empress
Section: Unknown
@MichEuniceEalla
Name: Raychelle L. ( Lopez) Vionessa
Fictional Character:Kim So Eun
Gender: Female
Codename:BloodSeeker
Section: Unknown
@joletra
Name: Sapphire Demonice Takeno
Fictional Character: Keiko Kitagawa
Gender:Female
Codename: Black Death Shooter
Section: Unknown
@Your_Mysterious_Girl
Name:Sharmaigne Camz Eun
Fictional Character: Nana of After School
Gender: Female
Codename: Hot as Hell
Section:Unknown
@CaMhenGmo17
Name: Venice Aira Edwards
Fcitional Character: Shin Se-Kyung
Gender: Female
Codename: Devil Eye Princess
Section: -Unknown-
@Skeezyoe7
Name: Lyka Antoinette Lim
Fictional Character: Achel Cheng
Gender:Female
Codename: Xiao Yu
Section: -Unknown-
The Three Bonus lots:
------------------------------------------------------
------------------------------------------------------

@Shockra1
Name: Jack Daniels
Fictional Character: Mac Miller
Gender: Male
Codename: Ying Yang
Section:Unknown
@DemonicAce04
Name:Kiyuena Eureka Hashimoto
Fictional Character: Haruna Ono
Codename: Lethal Dandalion
Gender:Female
Section:Unknown
@JocelynAmboy62
Name: Friederika Ace Feidhelm
Codename: Lady Feirna
Gender: Female
Section:Unknown

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ai-chan's NOTE: Enrollment is closed na. Ayan na iyan lahat. Yung mga napili ko,
wala kayong section dahil may gagawin ako *wink*
PS: Okay na

Lucifer's Chapter 06 -The Archerers

First of all..Kung hindi niyo pa nababasa yung latest chapter na... "Lucifer's
Chapter 05-The Event" Wag na wag niyo itong babasahin. Marami kasing hindi
nakakapansin ng chapter na iyan. Alam niyo, wag kayong maging tamad. Pwede naman
kayong mag-scan diba? Tss, nakaka-badtrip kaya yung mga nagmessage saakin na...
"Asan na yung Update mo?""Ba't ang tagal? One week na ah!" Utang na loob naman! Wag
masyadong demanding kasi hindi niyo naman ako binabayaran. Just a simple
appreciation will do, but if y'all gonna use foul words to me, better not comment
at all.

Click on the external link para sa latest chapter-----<

~Ai-chan~

--------------------------------------------

CREED YAGAMI

Lumabas ang siyam na estudyante pagkatapos nang announcement na 'yon. Iba ang
uniporme nila, porma, maski ang mga aura. May kung ano sa kanila na hindi ko
maintindihan. Kinilatis ko sila isa-isa, at ang nakakuha ng atensyon ko ay ang
babaeng nakapwesto sa gitna. Black haired with a highlights ofu brown ang buhok.
Mesmerizing hazel brown eyes and emotionless face. Interesting.

"I assume that all of you are thinking why did Dean created this new section? The
reason behind is..." saad nung speaker. Napadekwatro naman ako kaagad at naghintay
ng sagot. Bakit nag ba 'to ginagawa ni Dean?

"Hi-mit-su." saad niya. Secret. Hindi pwedeng sabihin ang rason, at inaamin ko, pag
mga taong kaanib ng Dean, hindi ko maiwasang kilabutan.

"Welcome them, they will introduce, listen" saad nung naka-itim na tao at tsaka
ibinigay ang mic sa isang babae at tsaka siya bumaba at bigla nalang naglaho.

"Karen Cabeses is the name, known as Time Maiden." malamig na saad nung babaeng
pinagbigyan ng mic kanina. Sunod naman ay ang katabi niya. Ngayon ko lang napansin
na puro babae sila.
"Ivoria Lopez here, known as....Invisibility Empress."

"Lyka Antoitnette Lim, known as Xiao Yu."

"Sharmaigne Camz Eun. Known as Hot as Hell."

"Venice Aira Edwards. known as Devil Eye Princess."

"Raychelle L. Vionessa,known as BloodSeeker."

"Sapphire Demonice Takeno,known as Black Death Shooter."

Sumunod ay ang tinutukoy kong babae kanina. Black haired with a highlights of brown
ang buhok. Mesmerizing hazel brown eyes and emotionless face. Lahat nanahimik nang
siya na ang may hawak nang mic. Malamang, hindi lang naman siguro ako ang
nakakaramdam nang kakaibang tensyon sa babaeng 'to.

"Kiyuena Eureka Hashimoto, known as Lethal Dantalion." malamig niyang saad at

tsaka ngumisi ng parang pang-demonyo. Lahat napasinghap sa tinuran niya. Isa rin
siyang Legendary, huh? Isa si Dantalion sa paboritong desciple ni Lucifer. Hmm, is
she the Dean's favorite?

Pero ang kataka-taka rito ay ang pagkakaiba ng mga pangalan nang section namin.
Daggers, Shurikens, and Pistols, tapos bigla sila Archerers. Hindi ba dapat,
Archery lang dapat?

"Introduction is already done. You may go back to your dormitory buildings." saad
nung lalaking nakaitim. Tumayo na silang lahat, at ganon narin ang ginawa ko.
Inayos ko ang katanang nakasukbit sa may balikat ko at naglakad na paalis.

Pero bago pa ako makalisan na grounds, may narinig akong sigaw.

"Pitou, wake up!"

Lumingon ako sa direksyon ng tunog at nakita ko si Catherine na niyuyugyog si Ice.

Pero si Ice, hindi magising-gising. Papalapit na dapat ako sa kanila para makita
kung anong nangyari nang makita ko ang nanginginig na kamay ni Ice, at may hinugot
sa tagiliran niya.

Isang palaso.

Bawal umatake sa paaralan kapag wala namang isinasagawang laro para umatake. Labag
'yon sa batas. Sino naman kaya ang nagtangkang saktan si Ice? At bakit si Ice pa
ang pinuntirya?

*****

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Pitou! wake up!" sigaw ng isang babae. Hindi ako makagalaw at parang may pwersang
nakontra sa pagmulat ng mata ko. Kanina pa ata ako tulog. Tanda ko, may palasong
bumaon sa tagiliran ko kanina. Ugh. Takte. Nararamdaman ko na 'yung sakit.

Ginalaw ko ang kamay ko kahit medyo nanginginig pa ito. Kailangan kong maalis ang
palaso na 'yon. Nang pumunta na ang kamay ko sa tagiliran ko ay walang alinlangan
ko itong tinanggal. Napadaing man ako dahil dito, kinagat ko nmaan agd ang labi ko
para mapigilan abg pag-ungol sa sakit. Magmumukha lang akong mahina. Lumaki naman
ang mga mata ni Catherine at Marize pagkamulat ko ng aking mga mata.
Sinapo ko ang aking tagiliran at mahapdi ito. Sobra. Sino ba naman kasi ang
hinayupak na gagawin ito sa akin?!

Pinunit ko ang dulo ng aking damit at inirolyo ito paikot sa bewang ko para
mapigilan ang pagdugo ng tagiliran ko. Nang matapos ako ay inangat ko ang paningin
ko. Napuna kong....na saakin pala ang atensyon nilang lahat. Pero ang pinagtata ko
ay, bakit ako lang? Bakit ako lang ang pinana? Bakit ako lang ang pinuntirya?

Tumayo na ako. Kumirot ang sugat ko sa tagiliran ngunit dinaing ko na lamang iyon
at ipinagpatuloy ang paglalakad. Kailangan kong makaalis dito at kailangan ko pang
magpahinga. Naglalakad ako habang nakasapo ako sa aking tagiliran. Paika-ika akong
naglalakad ngunit sinikap ko paring maglakad nang diretso. Pinapawisan nadin ako ng
malamig. Kailangan ko na talagang makarating sa Dormitory namin. Sinubukan akong
habulin nina Catherine at Marize ngunit sinamaan ko lang sila ng tingin. I can do
this by myself. I don't need other people's help in my condition.

Nang makalabas ako ay luminga-ay nakita ko ang bisikleta na medyo malapit sa

kinatatayuan ko. Naglakad ako patungo roon. Sa kalagitnaan ng paglalakad ko ay
nagsisimula nang umikot ang paligid. Mas lalo ko pang binilisan ang paglalakad.
Ngayon naman ay lumalabo narin ag paningin ko. Damn! Mauulit na naman ba ang
nangyari kahapon? Anytime I can pass out. Shit.

Hindi ko na masyadong makita ang dinadaanan ko and I suppose na pagewang-gewang

narin akong maglakad. Kakainis. History repeats itself nga.

Malapit na ako...Malapit na.....Itinaas ko na ang kamay ko at pilit inaabot ang

bisikleta na ilang metro pa ang layo saakin. Malapit
na....Ma.......La......Pit.....Na---

Shit.

********

Naalimpungatan ako nang may parang gumagalaw malapit kung nasaan ako ngayon.
Idinilat ko ang aking mga mata. Kumurap pa ako ng ilang beses dahil medyo malabo pa
ang paningin ko. Ang sakit din nang ulo ko at ramdam ko ang matinding hilo. Loss of
blood ata sanhi nito.

Napalingon ako sa kanang gawi ko may nagsalita rito.

"You're awake." nakangiting saad nung babae. Babaeng may medyo maikling buhok na
itim at kulot ang dulo. May side bangs din na medyo makatakip na sa kaniyang mukha.
Teka, diba siya 'yung gumising sa akin kahapon dahil nakatulog ako habang nakaupo
at nakasandal sa pader? Tinitigan ko siya nang mabuti. Kabilang siya doon sa mga
Archerers ah! At ang uniform nila, kulay green.

Tumango nalang ako bilang tugon sa tanong niya. Hindi ko siya gaanong kikibuan.
Hindi parin ako magtitiwala sa kaniya kahit na idinala niya ako rito nung nawalan
ako ng ulirat kanina.

"Daijabou. (It's okay.)" mahinahon na saad niya. Nagninihonggo parin siya.I don't
really have a clue why I can understand nihonggo.

"Watashi no namae wa.....Karen Cabeses. Hajimeshite, Pitou-chan. (My name is Karen

Cabeses. Nice to meet you, Pitou.) " nakangiti niyang saad. Inabot niya ang kamay
niya ngunit hindi ko ito tinanggap. At bakit niya naman alam ang pangalan ko?
Stalker ko na ba siya?
"As expected.....pero hindi ka naman ganiyan nang huli tayong nagkita ah! Hay.
Anyways, dinala kita dito kanina kasi....hays. Ganito kasi 'yun."

Ngayon naman magkwekwento siya? Tss. Pero medyo interesado rin ako sa mga
pangyayaring naganap nang mahimatay ako kanina.

*****

KAREN CABESES

I cleared my throat. Mahaba-habang storytelling ito.

"Nang makaalis na kaming Archerers ay agad akong humiwalay sa landas nila. Ako
naman ang leader nila kaya walang problema. Except nalang kay ate na kung umasta ay
parang leader. Tsk." saad ko. Pinaglaruan ko ang boller ko habang inaalala pa ang
mga pangyayari.

Pumunta ako sa motorsiklo ko. Meron akong sarili motor dati pa kaya dinala ko
nalang siya dito. Sinuot ko na ang helmet at tsaka ako sumakay sa motorsiklo ko.
Pinaandar ko na ito ngunit hindi ko binilisan. Wala namang dahilan para
makipagkarera ako kasi wala naman akong kalaban

Sa kalagitnaan ng pagmamaneho ko ay may nakita ako sa 'di kalayuan na babaeng

pagewang-gewang maglakad. Malapit na ako sa kaniya. Lalagpasan ko nalang dapat siya
nang bigla akong napapindot sa break. Bumagsak kasi siya. Agaran kong hinubad ang
helmet ko sabay yinugyog ang ulo ko dahil magulo pa ang buhok ko. Bumaba na ako sa
motorsiklo ko at lumapit sa babaeng bumagsak.Tsk. Grabe naman maglasing 'to.

Lumuhod ako ng onti para maabot ko siya. Hinawi ko ang buhok niya at lumaki ang
mata ko. Eto yung babaeng si Pitou diba?! Siya rin yung ginising ko kahapon kasi
nakatulog siya habang nakasandal sa pader pero ngayon, baka dito sa damuhan niya
gustong matulog.

Tinignan ko ang kabuuan niya a at doon ko lang nalaman na may dugo sa tagiliran
niya kaya nilapitan ko ito. Sariwa ang dugo at medyo nakakalat na ito sa mga damo.
Pinagmadan ko ang sugat.Medyo malalim, at gawa ito ng isang palaso.

Di kaya---si Ate na naman ang may gawa nito? Kasi nagpalipad siya kanina ng palaso
pagka-alis namin.

"I think I should take the responsibily kaya inakay ko kita papunta sa motorsiklo
ko at pumunta kaagad dito Old Warehouse." saad ko nang matapos ako sa pagkwekwento.
Umayos naman siya nang upo at tinitumigan ako nang mataimtim.

Oh bitch, I know what's roaming inside your head right now.

"Kung nagtataka ka kung bakit dito pa kita dinala imbes na doon sa clinic," saad ko
at hinimas-himas ang dulo ng buhok niya. Ngumisi naman ako nang makita ko ang
pagtayo ng mga balahibo niya.

"Para hindi ka nila mahanap kaagad at para hindi maudlot ang pag-uusap natin."
dagdag ko. Tinitigan niya ako nang matalim pero isang ngisi lang ang isinukli ko.
Inilapit ko ang upuan ko sa kaniya at hinawakan ang kamay niya. Medyo pinadulas ko
pa ang mga daliri ko sa braso niya

"Join us, Pitou." saad ko. Lumaki ang mga mata niya dahil sa sinabi. Makalipas ang
ilang segundo ay matigas siyang umiling kaya ngumisi ako at binali ang kamay na
hawak ko.
"You can scream if you want." saad ko nang pinipigilan niya ang daing niya sa bibig
niya. Bakas sa mga mata niya ang pagtataka nang hindi niya na maigalaw ang katawan
niya para manlaban.

"You cannot move a single muscle, Pitou. You need to join us first." saad ko.

Let's see how tough you are, Neferipitou Iceah Freecs.

*******

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

Andito na kami ni Marize sa Dorm Room namin pero parehas kaming 'di mapakali.
Parehas kaming nag-aalala kay Pitou. Kilala ko si Pitou, dapat kanina pa siya
andito at natutulog nang mapayapa, hindi 'yung ganito! Pitou nasaan ka na ba kasi?!
Ang hirap naman kasi ng ganito! Gabing-gabi na pero wala parin siya. Kahit hindi ko
siya madalas makausap, o kaya hindi niya palaging tinatanggap ang mga inaalok kong
pagkain sa kaniya na kinagagalak ko naman kasi hindi nababawasan pagkain ko,
dormmates parin kami. Isa parin siyang transferee at hindi ako ang tipo nang tao na
basta-basta nalang papabayaan ang mga tulad niya.

Parehas kami ni Marize na naglalakad paikot-ikot dito sa Dorm totoo lang. Pitou
naman! Ba't mo ba kasi kami pinag-aalala?!

"Marize, ano nang gagawin natin?!" nagpapanic kong saad. Napalingon naman sa akin
si Marize at unang beses ko palang siya nakita na kinakagat ang kuko niya at ang qt
no'n. Gusto ko sanang matawa pero hindi iyon makakatulong sa oras na ito.
Pakiramdam ko....nasa panganib si Pitou.

"Di ko alam! Hindi ko rin alam! Humingi na kaya tayo ng tulong?" nagiging desperada
niyang saad kaya napatigil ako at napalingon sa kaniya. Nababaliw na ba siya?!
Hindi pwede iyon! Kung nagkataon na ganoon ay magkaka-utang na loob pa kami,'di ako
papayag! Marahas akong umiling.

"Anong gusto mong gawin natin?! Tumunganga lang dito?! Catherine naman! Mas
mahalaga pa ba ang pride mo na iyan kaysa kay Pitou?" protesta niya sa desisyon ko.
Tumango ako rito bilang sagot kaya napaatras siya at galit na tumingin saakin.

"You're hopeless " umiiling na saad niya. Buo na ang xesisyon ko.Hindi dapat kami
humingi ng tulong sa iba. May iba pa naman atang paraan.

Teka lang, may naisip akong sobrang ganda.

"But, I think there is someone who can help us." saad ko habang may pilya na mga
ngiti sa aking mga labi.

"Sino?" nagtatakang tanong ni Marize sa akin. Ngumisi ako.

"Si Sebastian...Ang lalaking na sa palagay ko ay nahulog na kay Pitou." nakangising

saad ko na may nakapaskil na nakakalokong ngiti sa aking mga labi.

****
Ai-chan's NOTE: Asahan niyo na ito. Note sa taas pati Note sa baba. Ayan ang
nakayanan ko kaya wag kayong magreklamo. Jusko naman! wag niyo naman ako i-rush
dahil ako'y may buhay sa outside world mga readers, diba nasa RULES ang paghihintay
ng UD at isa pa..Ang hindi pagsabi ng bad words pero bakit ako may nakikita na Bad
Words sa Comment Box? Di-nelete ko na yung iba kaya sana guys, wag naman kayo
gumamit ng foul words dahil dapat may respeto parin kayo saakin at sa kapwa niyo
Anyways, dedicated sa kaniya dahil......tumulong siya saakin pero kung ano man ang
bagay na iyon ay hindi ko na sasabihin.

PS: Be PATIENT, Bye!

Lucifer's Chapter 07- A Lection

Ai-chan's NOTE: Okay, eto na! Ito na yung UD. Duon sa A/N: sa baba kailangan niyo
siyang basahin dahil may importanteng detalye doon.Condolence sa mamamatay. Hindi
Active eh! Edi patayin ang Character, ganon lang kadali (-_-)

******

SEBASTIAN CASTILLO

Sa kalagitnaan ng panonood ko ng Thor ay biglang tumunog ang Landline ko na

konektado sa Front Desk. Tch, istorbo. Badtrip na nga ako nung iwan ko nina Luke
dito mag-isa dahil huling-huli akong gumising, tapos ngayon, may mang iistorbo pa
sa pagmomovie marathon ko. Tsk.

Tumayo na ako at sinumulan maglakad papunta doon sa Landline na malapit sa Pintuan.

Sinagot ko kaagad ito dahil nakakarindi. Ang ingay.

"Hello?" malamig na saad ko sa kabilang linya. Ano namang kailangan ng babae sa

Front Desk? Baka naman landiin ako nito?

"Somebody's looking for you Mr. Castillo." saad doon sa kabilang linya kaya
napakunot ang noo ko. Bakit naman kaya? Pero hindi na ako naka-imik dahil binaba
kaagad niya ang tawag. Aba't! Bastos 'yun ah. Hindi ko manlang naitanong kung
sinong naghahanap sa akin

Bababa ba ako o hindi?

Siguro hindi nalang pero wala naman akong malalaman pag hindi ako bumaba pero hindi
ko naman kilala ang nandoon. At tsaka, wala naman mawawala sa akin.

Napasabunot ako sa buhok. Pupunta na nga lang!

Nagbihis na ako ng kaswal na damit. Naka-boxer shorts lang kasi naman ako at
nakasando. Pumunta na ako sa harap ng salamin at inayos ang kwelyo ng polo ko. Suot
ko lang naman ngayon ay kulay pula na polo at isang pantalon na maong. Nang ma-
satisfied na ako sa itsura ko ay napagdesisyunan ko nang lumabas. Isinara ko muna
ang pinto bago pumunta sa Elevator para bumaba na sa Ground Floor.

Ting!

Ang tunog na sumisimbolo na nakarating na ako sa destino na ako. Bumukas na ang

Elevator at lumabas na ako rito. Dumiretso kaagad ako sa Front Desk.

Pagkarating ko doon ay naabutan ko ang dalawang babae na nakatalikod sa gawi ko.

Parang pamilyar 'tong dalawang 'to pero siguro isa rin sila sa mga ina-admire ako.
Kung ganoon na nga ay dapat pala hindi na ako pumunta pa rito.

Malapit na ako sa kanila ngunit mas pinili kong tumigil. Baka nga isa lang sila sa
mga tumatangkilik sa akin at ayokong magsayang ng oras para sa kanila. Nang tumigil
naman ako ay tsaka sila napatingin sa akin at doon ko lang nalaman kung sino sila.
Ang mga Dormates ni Pitou na sina Catherine, at Marize. Connections lang talaga
katapat para malaman ang mga profiles ng mga andito sa L.A. At tsaka, ang daldal
din kasi ni Luke para ulit-ulitin sa akin ang isang babaeng palaging nakasuot ng
ballet shoes, which is Marize.

Lumapit ako sa kanila nang nakangiti. Hmm? Pinapatawag kaya ako ni Pitou? Magde-
date kami? Haha. Ang aga ko naman atang mag-assume na gusto ako ni Pitou e nung
isang araw lang nga kami nagkita at nagkausap.

Napakunot agad ang noo ko nang makita ko ang nag-aalala nilang mga mukha. Bakit
naman kaya? Lumapit pa ako sa kanila ngunit sinenyasan nila ako na sa labas kami
mag-usap kaya sumunod nalang ako sa kanila.

Nang makalabas na kami ay tsaka sila tumigil at humarap sa akin. Wala ni-isa sa
kanila ang umimik kaya hindi na ako nagdalawang-isip na magtanong.

"Anong nangyayari?" tanong ko. Kinagat ni Marize ang mga kuko niya.

"May nangyari kay Pitou." mahinang saad ni Catherine habang nakayuko pero tama na
ang distansya namin para marinig kong mabuti ang sinabi niya.

"Anong nangyari kay Pitou?!" nagpa-panic kong saad. Lumapit pa ako sa kaniya at
hinawakan ang balikat niya nang sobrang higpit.

"What happened to Pitou?" tanong ko ulit. Napakagat na siya ng labi niya.

"Sebastian! Bitawan mo nga siya! Nasasaktan mo na siya!" sita ni Marize sa akin at

tsaka pilitang inalis ang pagkakahawak ko sa balikat ni Catherine. Kusa ko nang
inalis ang pagkakahawak ko kay Catherine at napasabunot sa buhok.

"Sorry." pagpapaumanhin ko. Tumango siya agad pero bakas parin sa mukha niya ang
sakit. Nakonsensya ako oo kasi siguro, kung hindi siya nakalong sleeve, kita na ang
pamumula ng balikat niya dahil sa ginawa ko.

"Ako na ang magpapaliwanag." Saad ni Marize at nilagay si Catherine sa likod niya.

"Pitou is missing." saad ni Marize. Lumaki naman ang mga mata ko sa narinig ko.

"H-how?" tanong ko. Teka lang ha. Hindi ko pa siya naliligawan tapos nawawala na
agad siya? Aba't, nasaan ang hustisya para sa gwapong si Sebastian Castillo?!

"At ang suspetsa namin na ang may gawa nito ay ang mga Archerers ." seryoso saad ni
Catherine kaya napalingon ako sa kaniya.

"At paano niyo naman nasabi?" Tanong ko.

"Dahil kanina, bago mawala si Pitou ay tinamaan siya ng isang palaso sa tagiliran
niya/" saad ni Marize. Napayukom ako ng aking mga kamao.

"Aba't. Bagong salta lang sila rito pero makaasta sila." saad ko.

Oras na malaman ko na may kinalaman ang Archerers dito, ako mismo ang manlalagot ng
hininga nila. No one can catch my prey other than me.

*****

KAREN CABESES

Nang hindi pumayag si Pitou sa alok ko sa kaniyang sumali sa amin ay bigla kong
binali ang kamay niya. Hindi ako papayag na hindi siya umo-Oo sa akin dahil kahit
kailan ay hindi ko sinayang ang oras ko para lang sa mga walang kwentang bagay.
Pero iba 'to. I want Pitou to be one of us! To keep her with us. I have to do
anything para lang mapapayag siya. I feel something different with her. At alam
kong malaking advantage kung mapapasaamin siya.

"Join us." saad ko na may diin. Wala siyang reaksyon sa mga ginagawa ko sa kaniya
kaya mas lalo akong nainis. Binali ko pa ang isa pa niyang kamay. Hindi man lang
siya dumaing. Ang lupet magpigil nito ah.

"I said, join us!" saad ko at napataas pa ang boses ko. Nanggagalaiti na ako
ngayon. Ba't hindi nalang siya pumayag para matapos na'tong lahat?! Anong gusto
niya?! Idaan ko 'to sa santong paspasan?!

Nalingat ang aking atensyon nang may bigla akong naramdaman na may nakasilip sa
pintuan. Dahan-dahan akong pumunta roon ngunit nang binuksan ko ang pinto at
lumabas ako ay....wala akong nakita, ni-anino, wala. Baka guni-guni ko lang.

Nagkibit balikat nalang ako at pumasok muli ngunit laking gulat ko nang makita kong
natayo na si Pitou kahit hindi pa ito ganon katuwid. P-paanong?!

" I......w-will....not........j-join y-...you!" nahihirapan niyang saad. Nakayukom

ang kamao nito at kahit anong oras ay pwede niya na akong atakihin. Hindi niya kasi
ako maintindihan. Humakbang ako papalapit sa kaniya ngunit inatake niya nalang ako
bigla kaya napilitan rin akong lumaban.

Suntok lang siya nang suntok at wala ito sa kontrol.
umiiwas na lamang ako. Binali ko ang kamay niya pero
lang kasi ng ilang minuto ay pwede na iyong magalawa
talaga binaliaan.Panandalian lang ang baling iyon. I
the first place.
Wala rin itong direksyon kaya
hindi iyon fatal. Pagkalipas
muli. Hindi ko naman kasi siya
did not tend to hurt her in

Sumuntok siya sa akin, umiwas ako ngunit bigla siyang nag-collapse kaya sinalo ko
kaagad siya. Napangiti ako ng tipid. Ang paralysing poison kasi na nilagay ko sa
kaniya ay may Auto. Awtomatikong pag wala na ang bisa ng paralysing poison ay isa
sa mga side effect nito ay ang pagkawalan nito ng ulirat at makatulog ng mahimbing.
Magigising lamang siya sa loob ng tatlong oras at makakalimutan niya ang mga
nangyari simula nang magising siya.

Inakay ko siya palabas ng lugar na ito. Tumungo ako sa Mercedez Benz ko at doon ko
siya inisakay sa likod at ako naman ay umupo na sa Driver's Seat para imaneho na
siya papuntang Clinic.

Nang makarating na ako roon ay inabutan ko si Dr. Charmaigne Phyton, ang nag-iisang
taga-gamot rito sa eskwelahang ito. Ngumiti ito sa akin at kinuha si Pitou para
ihiga sa Clinic's Bed.

I poked Dr. Charmaigne's shoulder and she automatically turns her head at me. She
smiled, revealing wrinkles on her cheeks. Hays. Ang tanda niya na.

"Pag-nagising po siya, sabihin niyo, dinala ko siya dito nang makita ko siyang
nakahilata malapit sa kinaroroonan ng mga bisikleta. 'Wag niyo pong sasabihin kung
sino ako at...wag niyo po sanang sabihin na naandito siya pagmay pumunta rito,
Kilala niyo naman siya diba? Hayaan niyong siya mismo ang umalis." mahinahon kong
pakiusap kay Dr. Charmaigne. Ngumiti ito at marahang tumango. Ngumiti ako pabalik
rito ang I mouthed 'Thank You' at tsaka nagpaalam.

****

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

Pagkatapos naming magdebate kung saan unang pupunta ay napagdesisyonan naming
pumunta muna sa Room ng Dagger, Pistol at Shuriken kaya inisa-isa namin iyon and
heck, Wala kaming nakita! Ni-anino ni Pitou, wala! Ang kulit kasi nila! Sabi ko
dapatsa Clinic muna kasi baka naaksidente si Pitou pero majority wins kaya nag-
aksaya pa kami ng oras,. Tss.

Buti naman at pumayag rin silang pumunta sa clinic pagkatapos namin dito. Wala nang
ibang mapuntahan kaya sa Clinic na.

Nang makarating kami roon ay sinalubong kami kaagad ni Dr. Charmaigne Phyton,
hinarangan niya ang pinto na parang may tinatago at hindi kami hinayaang makapasok.
Ngumiti lang siya nang napakalakapad.

"May I help you?" tanong sa amin ni Dr. Charmaigne. Ngumiti pa ito. Bubuka na dapat
ang bibig ko nang biglang magsalita si Sebastian.

"Neferipitou Iceah Freecs" saad ni Sebastian kay Dr. Charmaigne.

"Walang pasyente rito na ganiyan ang ngalan, pwede na kayong umalis." mahinahong
saad ni Dr. Charmaigne at tinulak pa kami palabas kasabay nang pagsara niya ng
pinto ng Clinic. That's weird. Napaka-defensive niya naman ata. I smell something
fishy.

Sumulyap ako sa wrist watch ko at doon ko napagtanto na...11pm na. Kaya pala
inaantok na ako. Hays.

"Guys, bukas nalang natin hanapin si Pitou, gabi na." saad ko sa kanila. Tumango
naman sila bilang pagsang-ayon. Nagpaalam na kami kay Sebastian at naghiwalay na
kami ng landas. Pumasok na kami sa Dorm Room at doon namin nadatnan si P-pitou na
natutulog nang mahimbing sa kwarto niya. W-what the heck is happening?!

Naghanap lang ba kami sa wala?

****

KIYUENA EUREKA HASHIMOTO

Sinisipa ko nalang ang mga bato sa paanan ko dahil sa inis. Kahit anong gawin ko,
kahit anong pilit ko, hindi ko parin siya mahanap. Napakaraming pagkakataon na ang
sinayang ko kakahanap sa kaniya, at wala parin akong makuhang ni-isang impormasyon
tungkol sa kaniya.

Kada estudyanteng dadaan, kada taong namamatay, wala paring pinagbago. Wala na ba
talaga akong tyansang mahanap siya? Wala na ba talaga akong makukuhang clue manlang
para mahanap siya?

"Bakit para atang ang lalim ng isip mo, Eureka?" tanong ni Karen sa akin nang
makabalik na sa Dorm namin. Inilingan ko nalang siya at sinipa-sipa ang bato sa
sahig. Kasalukuyang nasa labas kasi ako ng building at nagpapahangin.

"Psh. Matulog ka na nga. Gabi na oh. Mauna na ako ha." saad ni Karen at naglaho na
sa pasilyo ng Dorm. Pinagmasdan ko nalang ang madilim na pasilyo na tinahak niya
kanina at tsaka ibinalik ang tingin sa mga batong nasa paanan ko.

"Makapagsalita ka riyan akala mo kung sino ka na. E may ginagawa ka nga roon sa
bago ring salta na si Pitou." bulong ko sa hangin. Hindi ko maintindihan kung bakit
ginawa ni Karen ang pagtorture kay Pitou kanina. Hindi ko rin magawang makinig sa
pag-uusap nila dahil ang hina magsalita ni Karen, habang si Pitou naman, hindi rin
nagsasalita.

"Aww." daing ko nang sumayad ang paa ko sa may batong malaki. Tsk. Napakalutang ko
talaga ngayong araw.

Tumingin ako sa kalangitan at pinagmasdan ang madilim na gabi. Walang bituin at

wala ring buwan. Marahil ay uulan. Ang tyansa na paghahanap ko sa kaniya ay kasing
rami ng mga butuin sa langit ngayong gabi.

Walang pag-asa.

Napabuntong hininga ako at napalingon sa pintuan na ilang metro ang layo sa akin.

Makapasok na nga at mag-aayos pa ako.

*****

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

Nakabalik na ako ngayon sa Opisina ko. Ang ganda mag-obserba sa nga bagay-bagay.
Mananatili lamang akong tahimik.

Pinadulas ko ang daliri ko sa bote ng Vodka na nasa harapan ko. Nagbuhos ako ng
laman nito sa baso ko at walang pasabing tinungga ito.

"Should I continue to be an observer....or strike now?" nakangisi kong tanong sa

sarili ko. Tumigil ako at ibinaba muna ang baso na hawak ko. Kinuha ko ang dart na
nasa tabi ko lang at ibinato na sa Dart Board. Tumama ito sa imahe niya. Papatayin
ko siya ngayong gabi o hindi? Warm up nalang din siguro ito. Matagal na akong
walang napaparusahan sa eskwelahang ito.

Tumayo na ako at inayos ang damit ko. Kinuha ko narin ang maskara ko na ang korte
ay isang pakpak na kulay itim na may mga puting dyamente. May imahe ito ng isang
anghel na nagmula sa impyerno. Nakangisi akong lumabas sa Opisina ko. Anong oras na
ba? Sumulyap ako sa wrist watch ko. pasado Alas-dose na kaya sigurado akong tulog
na silang lahat.

Ang pangalan ng target ko ngayon ay Rosella Freya Marie Smith. Pumunta ako sa
bintana ng Office ko na tanaw ang Girl's Dormitory Building at doon ko siya
pinagmasdan. Meron pa roong gising kaya hindi pa ako pwedeng tumungo roon.

Nang nawala na ang ilaw ng silid nila, mabilis at tahimik akong gumalaw patungo sa
binata ni Rosella. Tumalon-talon ako sa mga puno para hindi ako makita ng mga
estudyante kong pwedeng gumagala-gala ngayon sa Grounds.

Nang makarating na ako sa bintana ni Rosella, kumatok agad ako sa bintana nito.
Nagising naman agad siya at nakakunot ang noo na tumingin sa akin.

"What do you want?" mahina ngunit may diin niyang saad. Itinagilid ko ang aking
mukha at tinuro ito sa isang direksyon na nagsisimbolo na sundan niya ako. Tumango
naman siya agad. Ngumisi ako. Masunurin ata ito masyado. Hindi ata uso sa kaniya
ang kasabihang don't talk to strangers.

Kumapit muli ako sa puno at tsaka dumulas pababa. Ganon din ang ginawa niya.
Pumunta kami sa Night Woods ng eskwelahang ito. Wala masyadong napunta rito dahil
marami ang takot. Tsk, simpleng gubat lang naman ito. May mga mauusbong puno na
nagbibigay Oxygen sa mga taong naririto sa Academy ko.

When we are already in the middle of the forest, tumigil na ako. Nanatili parin
akong nakatalikod. Wala siyang kaalam-alam sa mga pwedeng mangyari sa kaniya
ngayon.

Naramdaman ko ang paghakbang niya papalapit sa akin, and in a cue, binatuhan ko

agad siya ng darts ko. My darts hit her arms, and legs. Napaluhod agad siya dahil
dito.

Ngumisi ako at naglakad papalapit sa kaniya. She;'s groaning in pain while glaring
at me. Oh those gray eyes. Ang sarap ibenta sa auction pagnapatay ko na ang babaeng
'to.

Gumuhit ang pagtataka sa mga mata niya nang hindi siya makagalaw. Bumagsak siya sa
sahig at nanatiling nakatitig sa akin nang matalim ang mga mata niya.

"D-damn you!" she said angrily. I burst out of laughter because of her pitiful
condition. Lumuhod ako agad, at hinawakan ang baba niya. Pwersahan ko 'yong itinaas
hanggang magpantay ang mga mukha namin.

"I just want this to be a lection to those cocky students. Be my victim." I said
coldly and showed my playful smile. Hindi na ako nagdalawang-isip na ibaon sa mga
braso niya ang isa ko pang dart na dala. She moaned because of pain, at mas lalong
lumapad ang ngisi ko. Parang musika. Ugh. Ang sarap sa tenga.

May binaon pa akong dart sa mga hita niya. Lima 'yon at mas lalo akong nabuhayan
nang marinig ko ang sigaw niya. Ugh. Gusto ko pa! Gusto ko pang marinig ang ungol
niya dahil sa sakit. Gusto ko pang makakita ng pagdanak ng dugo.

Kinuha ko na ang katana ko na nakatago sa sheath nito. Lumaki agad ang mga mata
niya nang makita niya ang hawak ko. Ngumisi ako at pinadulas ang hintuturo ko sa
patalim nito.

"This katana will end your life, be honored." I said teasingly. Hindi na siya
mapakali. Desperada na siyang gumalaw pero wala siyang magawa. That's the way I
like it. Maging bayolente ka lang, Rosella. Ginusto mo ang sitwasyon mo ngayon.

Sumaway ka sa utos ko kaya tulad ni Lucifer, ikaw din ay aking paparusahan.

Marahas kong hinatak ang buhok niya at hinila ito papalapit sa akin. Shit. Galit na
galit na ang mukha niya. Anger, hatred, and rage are plastered all over her pallid-
white face.

"Damn you!" bulalas niya at tsaka ako dinuraan. Son of a bitch.. She's making me
angry. Wala na akong atubuling itinarak ang patalim sa leeg niya. Nang makit ako
ang pagdaloy ng dugo roon, kasama ng mga ungol niya, mas lalo ko itong ibinaon.
Ibinaon ko ito nang ibinaon dahil doon ako nasasarapan. Ibanaon ko ito nang ibinaon
hanggang maputol na ang ulo niya.

Her groaning expression is itched all over her face.

Isa siya sa mga estudyanteng nasa Lection List ko. At isa rin siya sa mga napatay
ko na. Sila muna ang magsisilbing pampatay ng oras ko hangga't hindi pa ako
nabibigyan ng pagkakataon para matugunan ang pag-aalala ko sa loob-looban ko.

Sana makapaghintay ka pa. Sandali nalang 'to.

*****************

Ai-chan's NOTE: Pasensya at ngayon lang ako nakapag-UD, marami akong ginagawa. Buti
nga nagsulat kaaagad ako dahil kung hindi ay baka next week pa ako makakapag-UD
dahil may exam kami sa Thu. and Fri. Eto pa pala. Mas mahaba comment, mas mahaba
buhay sa story ko. Tandaan niyo iyan!

Comment this:

" Blood is thicker than water"

Along with your own comment, pruweba iyan na binabasa niyo ang A/N: ko. Intindi?

Ano kaya ang nakita ni Ivoria? Ano kaya ang ibigsabihin ni Karen? Kalaban ba siya o
kakampi? At sino kaya ang pinatay ni Freya para magkaroon siya ng leksyon mula kay
Lufera? ABANGAN!

Rosella Freya Smith, Condolence.

PS:Mark my words everyone! That's all, Hope you enjoy!

Lucifer's Chapter 08-The Payback Flashback

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

Naalimpungatan nang may naramdaman akong mga matang nakatingin sa akin kaya pilit
kong binuksan ang mga mata ko at tumambad sa akin sina Catherine at Marize na
pinagmamasdan ako. Tsk. Anong problema ng mga 'to at makatitig e, akala mo nawala
ako nang napakatagal?
Umupo ako at tinitigan sila nang blangko. Nakipagtitigan din sila pabalik. Tahimik.
Tahimik ang buong silid at wala akong marinig ni anumang kaluskos na pwede nilang
gawin. Suminghal nalang ako sa kanila at akmang hihiga nalang ulit nang hinawakan
ni Catherine ang mga braso at bigla akong...niyakap.
A-anong ginagawa niya? Takang tumingin ako kay Marize ngunit imbes na tulungan
akong mawala sa bisig ng babaeng nakayakap sa akin, sumunod pa siya rito at niyakap
din ako. Ano bang nangyayari dito?!
"Pitou, a-anong bang nangyari sa'yo?" humihikbing saad ni Catherine sa akin .Basa
na pala ang balikat ko, hindi ko napansin. Ano nga bang nangyari sa akin kahapon?
Pumikit ako nang mariin at sinubukang alalahanin ang mga nangyari ngunit wala akong
matandaan. Basta alam ko, nilamon ako ng dilim, at pagkagising ko ay nasa Clinic na
ako.
Kumalas na sila sa yakapan kaya nakahinga na ako ng maluwag. Halos mawalan na ako
ng hininga dito. Tch. Nagtatanong ang mga mata ni Catherine sa akin pati narin si
Marize. Marahil ay gusto nila akong pagsalitain para malaman nila kung ano talagang
nangyari sa akin. Umiling ako bilang tugon. Tsk. Anong masasabi ko sa kanila e ako
nga mismo hindi ko maalala pinagagawa ko kahapon?
"P-paanong?" wala sa sarili nilang saad. Inismiran ko nalang sila at tinulak
palabas ng kwarto ko. Mga istorbo. Pagkasara ko ng pintuan ko ay napasandal ako sa
pintuan. Ano nga ba talaga ang nangyari saakin kahapon? Ang naalala ko lang ay ang
nawalan ako ng ulirat a pagkagising ko ay gabi na at nasa Clinic ako. Napasabunot
ako sa buhok ko sa kakaisip. Makagawa na nga lang ng pang-umagahang ritwal!
Pagkalipas ng ilang minuto ay nagbibihis na ako. Napatigil ako nang mapatingin ako
sa salamin. Lumapit ako doonat marahan 'yong hinawakan. Tumalikod ako rito at doon
ko nakita ang tattoo na meron ako. Mayroon ako nito sa aking likod mula nang
sanggol pa ako sabi nina Dad. Ampon lang daw kasi ako pero ako lang ang anak nila.
Ako lang at walang iba pero kawatan ako kaya gano'n nila ako tratuhin. Ako rin
naman kasi, matigas ang ulo. Suwail. Kahiya-hiyang anak at palaging naghahanap ng
gulo. Tsk. Wala narin akong pakielam sa mga iniisip nila sa akin. E ako to e.
Ang tattoo ko sa aking likod ay ang palatandaan ko lamang sa aking mga magulang.
Isang pares na pakpak ang nasa likod ko at kulay itim ito. Umiwas na ako ng tingin.
Wala akong panahon para maghanap sa mga magulang ko na inabandona ako at nag-iwan
pa ng bakas nila sa likuran ko. Kailangan ko pang magbihis. Sinuot ko na ang
uniporme ng mga Dagger pati narin ang boller. Lumabas na ako ng kwarto at nadatnan
ko ang pagkain na na nakahanda na sa lamesa. May sticky note na nakalagay doon.
To Pitou, Have a nice meal! Gawa namin iyan ni MArize!
-Catherine.
Napangiti ako ng tipid. Bakit pa ba sila nag-abala pa na gawin 'to? Kinain ko
nalang lahat ng inihanda nila at lumabas na. Pagkalabas ko ng Girl's Dormitory
Building ay tumungo kaagad ako sa mga bisikleta at pinaandar ito na sobrang bilis.
Habang nasa kalagitnaan ako ay may nakita akong mga nagkukumpulan na estudyante 'di
kalayuan kaya pumunta ako doon. Lumakas ang kursiyodad ko. Ano naman ang nangyayari
at nagmistulang sardinas sila na nagkukumpulan sa lata?
Pagkarating ko duon ay umalis na ako sa bisikleta at ipinarada ito katulad ng iba
at tinignan kung saan sila nagkakagulo pero bago 'yon ay kumuha muna ako ng bubble
gum at isinubo 'to. Pinagmasdan ko silang lahat at sige ang tingin nila sa itaas
kaya tumingala narin ako. Doon ay nakita ko ang isang GIF ng isang estudyante na
duguan. Sandali, pamilyar siya.
Siya 'yung dapat makalaban ko noon na sinukuan ko kasi sa mga nalaman kong
Legendary ako. Sa pagkakatanda ko, ang codename niya ay "Aqua Rose". Marami pang
bulung-bulungang namamayani sa paligid pero hindi ko sila iniintindi. Nanatili
parin akong nakatingin doon sa GIF.
"See that? May pinatay siya, isang estudyante dati. Ang pangalan ng estudyante na
pinatay niya ay...si Alexis Keir Hwang.
Saad ng isang boses na parang halimaw sa kung saan. Ang Dean na naman ata. Biglang
tumahimik ang paligid at nakaramdam ako ng kilabot sa buong katawan ko. Ang Dean na
naman ba ang may kagagawan nito?
"Ang nakikita niyong babae na nasa screen ay si Rosella Freya Smith or know as Aqua
Rose. She received my Lection last night. Parusa niya 'yan." Saad muli ng Dean.
Katahimikan ang bumabalot sa buong lugar. Wala kang maririnig na kaluskos o kahit
paghinga ng tao. Wala. Parang tumigil ang mundo dahil sa nangyari. Lahat sila,
tulala, nabato na kung saan sila nakatayo.
"Once again, my dear students, have a nice day." dagdag ni Dean.
Ano bang ginagawa nila? Natatakot ba sila? Na sila na ang sunod? Kahit
kinikilabutan ako sa Dean na ni-isa sa amin e wala pang nakakakita, walang saysay
ang katatakutan nila. Malinaw ang pagkakasabi niya. Pinarusahan si Aqua Rose kasi
pumatay siya. That's it!
Nginuya ko nalang ang bubble gum ko at sumakay ulit sa bisikleta. Wala akong
panahon sa mga laro ni Dean, o sa mga gawa-gawang katatakutan ng mga estudyante
rito. Marami-rami pang sikreto ang eskwelahang 'to, at pakiramdam ko, pagmay
natuklasan ako, pwede kong ikatuwa o ikasira 'yon.
Napangisi ako.
Shall I play your game, Lucifer's Academy?
****
ROSELLA FREYA SMITH (EXTRA POV)
I saw her. The one who killed my parents. The one who dragged them to hell. That
assassin. She kills just for money. Pinatay niya ang mga magulang ko dahil mapera
sila't mayaman. Nakita ko siya sa Cafeteria and the way other perceive her, parang
hindi siya makabasag pinggan. But theyr'e wrong. She's not that innocent as they
think. She's a demon! A devil!
Simula ng araw na 'yon ay nasak aniya na ang aking mga mata. Palagi ko siyang
sinusundan at napapansin niya 'yon kaya palagi niya akong binabatuhan ng mga
daggers o kahit ano pang pambato na pwedeng kumitil sa buhay ko. Accurate siya
maghagis. Pinapakiramdaman niya lang ang paligid pero magaling akong umiwas.
Humahanap ako ng tiyempo para mapatay siya kaya nang makahanap ako, sinunggaban ko
na siya agad.
Gabi noon. Nakita ko siyang duguan pero hindi galing sa kaniya ang dugo kundi sa
iba at kakapasok lang niya sa School namin. Tumakas siya. Nilapitan ko siya. May
dala akong armas palagi kaya walang problema at palagi akong handa dahil delikado
kung nasaan ako. Dito sa teritoryo ng mga halang ang kaluluwa.
Halatang nagulat siya nang makita niya ako.
"Everyone who saw me like this shall be eliminated." malamig niyang saad at tsaka
ako sinugod. Iwinasiwas niya ang kaniyang balisong subalit naiiwasan ko 'yon.
Naglabas ako ng Katana at ipinananlaban 'yon sa kaniya. Alam kong wala na siyang
pag-asa pero lumabalaban parin siya sa akin. Kumuha siya ng 50 caliber bullet at
sinumalan akong barilin. Isinagga ko ang katana ko hanggang makalapit ako sa
kaniya. Napatigil naman siya at nabato sa kinatatayuan niya. Hindi siya gumalaw.
Para bang naghihintay siya ng paliwanag ko kung bakit pa ako nag-aabalang kalabanin
siya.
Tumikhim ako.
"Natatandaan mo pa ba ang mga pinatay mo?" malamig ngunit may diin kong saad sa
kaniya. Maingat siyang umiling.
"Paano ko matatandaan 'yun kung marami na akong pinatay. Wala na akong oras na
kilalanin sila dahil misyon ko 'yun." sarkastikong saad niya. Napairap ako at
diniinan ang talim ng aking Katana sa kaniyang leeg. Nanginginig na ako ngayon
dahil sa galit na nadarama ko pati narin ang poot na aking kinikimkim.
"You!" nangagalaiting saad ko at mas diniinan pa ang hawak kong Katana. Dumadaloy
na ang dugo roon. Maya-maya ay may naramdaman akong matalim na bagay na nakatusok
sa aking tagiliran at masakit 'yon. Napaluwag ang kapit ko sa kaniya kaya siya
nakawala. Tinanggal ko ang balisongna nakatusok sa aking tagiliran kahit sobrang
hapdi. I have to endure it. Inangat ko ang tingin ko at nakita ko ang kaniyang
mukha na nakangisi.
"Damn you!" I hissed. Umalingawngaw sa buong lugar ang tawa niya. Nasa kagubatan
kasi kami ng Lucifer's Academy kaya malaya siyang maglabas ng tunay na kulay niya.
"You have a guts to fight me but you're weak." saad niya na may pang-asar na ngiti
sa mga labi.
Dala narin ng galit ko sa kaniya. umatake ako. Iwinasiwas ko ang katana ko at
nadadaplisan ko siya. Napangisi ako.
"Now accept this weakling's wrath, Alexis." saad ko at tsaka ko ibinaon ang katana
sa kaniyang sikmura. Napaubo siya ng dugo at natalsikan ako. Tsk, nadumihan pa ang
damit ko. Marahas kong tinanggal ang talim ng katana na nakabaon sa kaniyang
sikmura. Sa ginawa kong 'yon ay napaupo siya habang hawak-hawak ang kaniyang
sikmura. Inangat niya ang paningin niya sa akin at halata sa mga mata niya ang
pang-aasar.
Ngumisi siya at nakuha pang tumawa. Napaubo naman agad siya ng dugo.
"Magiging katulad lang k-kita. You'll b-become a killer like me. At sumaway ka rin
sa utos ng paaralang ito k-katulad ko." nanghihina niyang saad. Lumuhod ako para
maging kapantay ko siya.
"I don't care if I become like you, I don't care if I become a killer and I don't
care if I disobey the rules as long as I kill you with my very own hands." saad ko
at tinarak ang patalim direkta sa puso niya. Tumirik ang mga mata niya at halos
lumuwa narin ang mga 'to. Napaubo siya sa dugo at bahagyang napalabas ang dila.
Tumalsik ang dugo niya sa mukha ko at nakangiti ko 'yong pinahid paalis gamit ang
kamay ko.
Sa wakas, nakuha ko rin ang hustisya na para sa mga magulang kong pinatay niya.
****
LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)
Andito ako sa aking opisina at umiinom na naman ng alak. Pinaglalaruan ko ang dart
sa kaliwa kong kamay at pinapaikot ito sa mga daliri ko. Wala akong magawa ngayon.
Alos-dose na. Ngayon lang naman ako pwedeng gumala dahil pag-umaga ay kasama nila
ako. Nakikisalamuha ako sa kanila pero hindi nila napapansin.
Pinaikot ko ang swivel chair ko kasabay nang pag-inom ng ala kong Sherry. It's
delicious. Ramdam na ramdam ko ang konting likwido nito na naiiwan sa mga labi ko.
Pagkatapos kong paglaruan ang dart, naisipan ko na itong ibato sa Dart Board at
bullseye 'yon sa mukha ng isang estudyanteng nasa Lection List ko. Hindi ko alam
kung sino siya kaya kailangan ko pa siyang imbestigahan. Hindi ko pa siya pwedeng
patayin.
Napahawak agad ako sa buhok ko nang biglang umihip ang hangin dito sa bintana ng
opisina ko. Tsk. Gabi na kasi at malamig narin ang simoy ng hangin.
Maya-maya lang ay may narinig akong bumagsak. Napatingin ako sa table ko at nakita
ko ang picture frame namin na nakataob. Ngumiti ako nang mapakla at itinayo ulit
'yon. Pinagmasdan ko ang litratong nasa loob no'n.
"Kung nasaan ka man ngayon, sana ligtas ka." saad ko at pinalandas pa ang mga
daliri ko sa picture frame.

*****
Ai-chan's NOTE: Ayan muna ^_^, ang bait ko talaga! Nagsmiley ako sa inyo eh!
Comment this along with your own comment "Revenge is futile" ibidensya na binasa
niyo ang A/N: ko.
Bakit kaya may tattoo si Pitou sa kaniyang likod? At sino kaya ang tinutukoy ni
Lufera?
Libre manghula, Don't Forget to Vote and Comment.
PS: Kaya natatagalan ang aking mga UD dahil may quota ako. Ang quota ko ay dapat
10+comments ang kailangang kong makita para magsulat ng UD. That's all, HAve a nice
day!

Lucifer's Chapter 09 - The Boy from the past

JACK DANIELS on the SIDE----

****
KIYUENA EUREKA HASHIMOTO
Lunch time na at hindi na ako nagdalawang isip pa na pumunta agad sa Cafeteria.
Kahit hindi man ako umiimik, inaamin ko parin naman na nagugutom parin ako.
Kailangan kong kumain at manatiling buhay hangga't wala pa akong lead kung saan
siya mahahanap.
"E paano kung wala ka na ngang lead na makita pa?" bulong ko sa sarili ko. Habang
tumatagal, nawawalan na ako ng pag-asa. Ano nga bang lead ang hinahanap ko? Ano nga
bang pag-asa ang hinahanap-hanap ng sistema ko para lang mapatunayan na buhay pa
siya? Meron pa nga ba akong pag-asa?
Nang makarating ako sa Cafeteria ay may nakabanggaan ako. Hindi ko na dapat siya
papansinin dahil lutang pa ako kakaisip. Kaso nga lang, napipintig ang tenga ko sa
tunog ng pagnguya ng bubble gum.
Mabilis akong lumingon sa nakabangga ko at napagtanto ko na siya pala 'yung
natamaan nung palaso nung araw na pinakilala kaming Archerers. Ang transferee na
agad ay naging legendary. Si Neferipitou Iceah Freecs.
Naalala ko pa ang nangyari sa kaniya. 'Yung pinaggagagawa sa kaniya ni Karen nung
isang araw. Binalian pa nga siya ng kamay. Napatitig agad ako sa mga pulso ng
kaharap ko at nagtaka ako bigla nang wala akong makita manlang na bakas ang
pagkabali roon.
Bago pa man niya ako lagpasan, hinatak ko agad ang braso niya. Tinitigan ko siya
mata sa mata at nahalata ko na agad ang pagkatakot sa mga ito.
"You. I noticed something different at you." saad ko. Natulala siya bigla at medyo
nakauwang pa ang labi nito. Nang mahimasmasan siya makalipas ng ilang segundo,
kumawala agad siya sa pagkakahawak ko at nagtangkang tumakas.
Pero bago pa siya makalayo, hinatak ko na agad ang buhok niya at natanggal 'yon.
Tumaas ang sulok ng labi ko.
"Lyka Antoinette Lim." banggit ko sa pangalan niya. Halos nahakot narin namin ang
mga mata ng naandito dahil sa eksenang ginawa ko. Nilapitan ko siya pero mas pinili
niyang tumakbo palayo.
Bago pa siya maglaho sa paningin ko, mas pinili ko na siyang sundan nang hindi niya
alam.
May nararamdaman akong ibang agenda ng babaeng 'to.

****
LYKA ANTOINETTE LIM
Nasaksihan ko lahat. Lahat ng mga nangyari pero hindi nalang ako magsasalita at
ititikom ko nalang ang aking bibig. Ayokong madamay at ayokong magulo ang buhay ko.
Mas maganda na magpanggap na walang alam kaysa makipagsapalaran ako para lang sa
buhay ko.
Andito ako sa klase naming mga Archerers. Nagpanggap at umakto ako na parang walang
nangyari kanina. Huminga ako nang malalim. Kinikilabutan ako kay Kiyuena. May
kakaiba talaga sa babaeng 'yon. At ang malala pa, kasama ko pa siya sa iisang
section. Hindi tuloy ako mapakali sa kinauupuan ko kasi nanatili lang sa akin ang
titig niya.
Dumungaw nalang ako sa bintana at tumingin sa grounds para mawaksi sa isipan ko ang
mga ilusyong ginagawa ni Kiyuena rito. Kung titignan ay parang normal lang ang
eskwelahang 'to pero kahit na ganoon ay mararamdaman at mararamdaman parin ang
tensyon na nagaganap rito. Kaya nga ako pumasok rito dahil kailangan ko.
Kailangan kong malaman ang lahat na tinatago ng paaralang 'to dahil yun ang trabaho
at misyon ko. Pero hindi ko akalain na ganito pala ito kahirap gawin. Hindi ko alam
na pati pala buhay ko matataya ko sa misyong 'to katumbas ng sandamakmak na pera.
Nang matapos na ang klase, sinulyapan ko si Kiyuena at pinagmamasdan parin ako
nito. Bumuntong hininga ako at isinukbit ang bag ko sa aking balikat. Okay. In a
count of three Lyka, tatakbo ka.
1, 2, 3. Go!
Nang makita ko siyang papalapit sa akin ay kumaripas na agad ako ng takbo. Hindi na
ako nag-atubili pang lumingon sa likod dahil baka mahimatay lang ako sa makikita ko
kung saka-sakali.
Pumunta muna ako sa Girl's Comfort Room at ni-lock kaagad ang isang cubicle.
Pinindot ko ang maliit na button sa hikaw ko dahil bigla itong nagvibrate. Hinabol
ko ang hininga ko.
"How's the situation?" saad sa kabilang linya ni Papa.
"Safe and sound but are you an idiot?! Don't call carelessly, Papa!"sigaw ko na
pabulong. Narinig ko naman siyang bumuntong hininga.
"I'm just worried, anak." saad niya at ibinaba ang tawag. Makonsensya man ako dahil
sa pagsagot ko sa kaniya, wala akong magagawa. Mahirap na. Baka hindi na ako
makabalik sa kanila ng buhay.
Lumabas ako ng cubicle at laking gulat ko ng makita ko Kiyuena.
"Kanina ka pa andiyan?" nagugulantang na saad ko. Hindi niya ako sinagot bagkus ay
tumalikod siya at umalis.
M-may narinig ba siya?!
****
JACK DANIELS
Ang sarap bumalik sa paaralang ito. Ang daming alaalang rumaragasa sa aking isipan.
Makikita ko narin ulit si Lucifer. Si Lucifer na tumalo kay Creed, at naging bahagi
narin ng tropa namin. Pumunta kasi akong States kaya umalis ako sandali rito.
Pinayagan naman ako ng Dean dahil alam niya naman atang ibabalik din ako ni Dad
dito. May inasikaso lang kasi kami sa ibang bansa. Pero nabalitaan ko rin kay Creed
na nung mga panahong umalis ako, ay siya ring paglaho ni Lucifer. Wala rin siyang
kaalam-alam kung nasaan ang babaeng 'yon ngayon.
"Dean's not here."
Kumunot agad ang noo ko nang may biglang voice mail na tumunog nung kumatok ako sa
pinto ng Opisina ni Dean. Hm? Kailan pa nawala sa silid na 'to ang Dean? Nagkibit-
balikat na lamang ako at tsaka naglakad palayo. Gusto ko na sanang ayusin ang ilang
papeles para maging official na akong maging bahagi ng Archerers.
Habang naglalakad ako ay may nakasalubong akong pamilyar na mukha kaya nilapitan
ko agad ito. Kakalabas niya lang ng Cafeteria at mukhang inis na inis. At doon ko
napagtanto na si Creed pala iyon. Ang legendary na si Reincarnation of Lucifer or
for short,R.O.L. Nakasabit parin sa balikat niya ang katanang palagi niyang dala.
Tinapik ko siya sa balikat at pinaharap sa akin. Bigla niya naman akong sinuntok
pero bago pa dumikit mukha ko ang kamao niya ay nasalo ko na 'to. 'Tong babaeng 'to
akala mo hindi babae. Lalaki kasi kung kumilos.
"Ako 'to,Creed. Si Jack!" saad ko sa kaniya. Kumalma naman ang mukha niya dahil sa
sinabi ko. Ngumiti ako.
"Oh Jack. It's nice to see you again. Why did you come back? " sarkastiko niyang
saad sa akin. Nawala aga ang ngiti sa aking mga labi at napailing. Hindi parin pala
siya nagbabago.
"Andito ako para balikan ka pati narin si Lucifer. Gusto kong malaman kung bakit
siya nawala." saad ko. Sinenyasan niya naman akong umupo sa isang bench kaya
tumalima agad ako.
"Creed." banggit ko sa pangalan niya.
"Hm?" saad niya.
"Magkwento ka naman kung anong nangyari sa L.A." saad ko. Tumikhim siya at sumandal
sa bench.
"May isang transferee dito at isa siyang Legendary." saad niya.
"Ahh---What?" bulalas ko. Imposible. Isang transferee? Sinenyasan niya akong
tumahimik.
"Baliw. Hinaan mo nga 'yang boses mo. Oo, alam kong imposible mangyari 'yon pero
gago, nangyari na ang nangyari." saad niya. Napatulala ako at napatingin sa langit.
"Paano nangyari 'yon?" tanong ko.
"Alam mo ba na naramdaman ko ang aura ni Lucifer sa kaniya? Doon sa transferee? Ang
kaso nga lang, may isa lang silang pagkakaiba." saad ni Creed. Napalingon naman ako
agad sa kaniya.
"Ano?" tanong ko. Lumapit siya sa akin at bumulong sa tenga ko.
"Asul ang mga mata ni Lucifer pagkalmado siya, at pula naman paggalit. At tsaka,
hindi sila magkamukha nung transferee na si Pitou." saad niya. Napahawak ako sa
baba ko.
Nawala si Lucifer kumakailan lang, at sakto namang dumating ang transferee na ito
at nabansagan agad siyang Legendary. Hindi kaya--
"Creed." banggit ko ulit sa pangalan niya.
"Hm?" saad niya. Tinitigan ko siya direkta sa kaniyang mga mata.
"Hindi kaya si Pitou at si Lucifer ay iisa?"
*****
LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)
Habang nagmumuni-muni ako ay may kumatok kaya pinindot ko kaagad ang Voice Machine
at tinignan kung sino ang kumatok at isang pamilyar na lalaki ang nandoon. Si Jack.
I don't have time to play with him.
Bakit naman siya bumalik? Umalis na nga siya. Tss, tinaggap ko pa kasi. Siya lang
ang unang nakakita sa akin bilang Dean. Siya lang pero nakita niya lang kasi ako
dati na palabas ng opisina ko. Akala ko nga wala nang tao na pagala-gala dahil
pasado alas-dose na noon pero nagkamali ako. Andoon pala siya at nagpapahangin.
Naging kabarkada ko nga rin pala 'yan.
Lumapit siya sa akin habang nakakunot noo. Tinanong niya ang ngalan ko pero hindi
ko sinabi. Simula noon ay hindi na ako makalabas ng opisina ko ng malaya dahil
nandoon siya palagi. Gusto ko nga sana siyang patayin nalang para walang sagabal
kaso hindi pwede. Hindi ako pwedeng pumatay kung wala siyang nilalabag na batas ng
paaralang 'to.
Uminom ulit ako ng Whiskey ko. Sa ngayon, papanuorin ko muna sila kung ano ang mga
gagawin nila. Sa tingin ko, wala namang mangyayari na kapanabik-panabik pero
dumating muli si Jack. Napangisi ako.
Jack don't disappoint me.
Pero meron pang isang estudyante na parang may ginagawa na taliwas sa paaralang
'to. Titignan ko muna kung ano ang gagawin niya. Hindi naman siya kasali sa Lection
List pero once na malaman ko na may hidden agenda siya.
"Papatayin ko rin siya." bulong ko sa sarili ko kasabay ng pagbato ng isa pang dart
sa Dart board. Nabuo ang isang ngisi na pangdemonyo sa aking mga labi.
Para sayo lahat ang ginawa ko. Sana makapag-intay ka pa.
*****
Ai-chan's NOTE: Long time no see, I know. Don't forget to Vote, It's a MUST.

Comment this along with your own comment: "Past is Past"

Sino naman kaya ang hinahanap ni Lufera? Ano kaya ang magiging papel ni Jack sa
storyang 'to? Sino 'tong si Lucifer? Ano kaya ang trabaho ni Lyka? Ano ba ang
hinahanap ni Lufera? at higit sa lahat....
Nasaan na kaya si PITOU?
Sinong gusto ng Dedication? PM ME for more informations.
PS: Libre manghula. XD

Lucifer's Chapter 10- Black Wings

Who wants dedication? PM me for further informations.

------------------------------------------------------------------------------
LYKA ANTOINETTE LIM
Andito na ako sa Cafeteria ngunit hindi ako mapakali kahit may pagkain na nakahain
sa lamesa ko. Paano pala pag narinig niya? Nakaloudspeaker 'yung cellphone ko nung
mga oras na 'yon. Baka maghinala siya at magsumbong! Ramdam ko....ramdam ko ang
panganib na haharapin ko sa hinaharap. Sabi ko na nga ba at mapanganib ang
paaralang 'to. Bakit ba kasi 'to ginawa pa?! Pinapahamak lamang nito ang mga
estudyante na bumubuo rito!
Habang kumakain ako ay may tumawag na naman. Nung una ay 'di ko sinagot dahil
kakain na ako ngunit habang kumakain ako ay umulit pa ang tawag kaya sa pagkainis
ko dahil iniistorbo niya ako ay sinagot ko nalang kahit hindi tinitignan ang caller
ID.
"Hello?" saad ko ngunit may inis sa aking boses. Walang nagsalita sa kabilang
linya. Naiyukom ko ang kamao ko. Ano ba naman 'to? Pinagtri-tripan ba ako nito?
Tinignan ko yung Caller ID at "Unknown" ang nakalagay. Napairap ako. Sino naman
kaya 'to?
"Detective Lyka, how's your mission? Is it done already?" tanong bigla nung nasa
kabilang linya kaya naudlot ang gagawin ko na ibaba na dapat ang telepono ko.
Napataas ako ng kilay. Tingin niay ba ganun lang kadali ang misyon kong 'to?
"Are you a moron?! Don't call me! Bye!" bulyaw ko ngunit pabulong sa kabilang
linya at tsaka ibinaba ang telepono. Tama. Ako ay isang Detective. Tinaggap ko ang
misyon na 'to dahil naging interesado ako sa pag-iimbestiga sa eskwelahang 'to
ngunit ang misyon na 'to pala ay ang pinakamapanganib sa lahat ng mga misyon ko.
Hindi ko akalaing ganito ito kahirap lutasin.
Maya-maya habang kumakain ako ay bigla na namang tumunog ang cellphone ko. Hindi
'to tawag kundi isang mensahe na nakalahad para sa akin ngunit hindi ko alam kung
kanino galing dahil unknown parin.
Dahil sa aking kursyosidad ay dagli ko 'yong binuksan. Lumaki ang mga mata ko,
bumigat at biglang bumagal ang aking paghinga at naramdaman ko ang panlalambot ng
tuhod ko. Bigla akong nanlamig at pumapatak na rin ang aking mga pawis dahil sa
kaba at nerbyos sa nabasa ko.
"Don't be silly, Lyka. Once I know that you have an agenda outside this school.Your
life will be in a great danger."
Nabitawan ko ang aking tinidor at hindi manlang kumurap ng isang beses ang aking
mga mata. S-sino naman ang nag-send nito sa akin? Paano niya nalaman? Posible ba na
siya rin ang nag-send nito sa akin dahil narinig niya? O baka nagsumbong na siya
kay Dean.
Kailangan ko na nang mag-ingat at lalong-lalo na ngayong binigyan na ako ng babala.

****
JACK DANIELS
Habang tinatahak ko ang pasilyo ay napagdesisyonan kong pumunta na lamang sa Garden
ng school na 'to. Ano na kayang itsura ng Garden ngayon? Ang laki kasi ng pinagbago
ng paaralang 'to simula nung umalis ako. Pagkarating ko sa aking destino ay umakyat
ako sa puno. Umupo ako sa sanga at isinandal ang likod ko sa puno. Hindi pa naman
ako inaantok. Gusto ko lang matulog.
Nang oras na ipipikit ko na ang mata ko ay napadilat muli 'to nang may kaluskos
akong narinig sa baba. Sumilip ako at doon ko nakita si Creed na may akay na babae.
Hindi pamilyar sa akin ang babae. Bumaba ako sa puno at laking gulat naman ni Creed
nang makita niya ako ngunit nawala rin naman ang pagkagulat niya nang magtagal.
"Why are you in here, Jack?" walang gana niyang untag sa akin. Inilagay ko ang
aking mga kamay sa aking bulsa at tinitigan ang babaeng nilapag niya sa damuhan.
"Who is she?" tanong ko sa kaniya nang hindi siya pinapasadahan ng tingin.
Ibinaling niya ang kaniyang ulo sa babae.
"Neferipitou Iceah Freecs. 'Yung transferee na sinasabi ko na Legendary." malamig
na tugon ni Creed sa akin. Siya 'yan? But she looks fragile! I can't believe it was
her.
"Why do you brought her in here? Did you do something unpleasant at her? Don't lie
Creed. I can see it on your eyes." seryoso kong untag sa kaniya. Napairap siya.
Bakit? May nasabi na naman ba akong masama?
"It's not your business anymore, Jack." asar niyang saad. Bumagsak ang mga balikat
ko. Bakit na naman ba?
"It is my business. Ano na naman bang kalokohan ito, Creed Yagami?" tanong ko.
Sininghalan niya ako at sinenyasan na tumabi sa kaniya habang nakasandal sa puno.
Tumalima naman agad ako at sabay kaming tumitig sa transferee.
"Do you think that's Lucifer?" tanong ni Creed. Tinitigan ko nang mabuti 'yung
Pitou. Itim ang buhok na medyo kulot ang dulo. Maputi. Hindi ganon kapayat at hindi
rin ganon kataba. Sexy nga e. Pero ngayong wala siyang malay, ewan ko, hindi ko
alam kung may dala-dala rin siyang pressure paggising siya.
"Hindi ko alam, Creed. Wala akong nararadamang kakaiba sa kaniya." saad ko.
Bumuntong hininga naman si Creed.
"Nandoon siya sa Cafeteria kanina. Nasa isang sulok, sa may madilim na parte. At
natutulog. Sinibukan ko nga siyang yugyugina at gisingin para daldalin, at para
narin kilitasin kung siya nga si Lucifer, pero hindi siya magising-gising. May
binabanggit nga siyang mga salita pero hindi ko naman maintindihan." pagpapaliwanag
ni Creed. Hinawakan ko nalang ang kamay niya.
"Huminahon ka. Mahahanap din natin si Lucifer." saad ko.

****
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
"Lucy!" sigaw ng isang bata na mas matanda ng ilang taon doon sa batang babae.
"Why? Ate Lufy?" tanong ng batang nagngangalang Lucy doon kay Lufy.
"Let's Go! We need to leave already! We are going to our new house again!" saad ni
Lufy kay Lucy na pawang sila'y magkapatid. Hinatak ni Lufy ang kaniyang kapatid na
si Lucy at pumunta sila sa isang mansyon na may nakahandang Limousine sa labas.
Pinasok na nung Lufy ang batang si Lucy sa Limousine.Pumasok narin si Lufy sa
Limousine. Pinaandar ng kanilang mga magulang ang Limousine. Masaya ang pamilya.
Sa gitna ng kanilang paglalakbay ay may bumunggo sa kanilang sasakyan kaya't
bumaliktad-liktad at umikot-ikot ito sa ere hanggang bumagsak 'to sa tubig.
Nakalabas ng ligtas sina Lufy ,at ang kanilang mga kamag-anak. Umahon sila at
hinabol ang kanilang mga hininga.
Hindi naglaon ay napansin nilang wala si Lucy.
"Lufy! Where's Lucy?!" tanong ng Ina nina Lufy at Lucy kay Luffy. Napalinga si
Lufy sa paligid.
"Mom, I don't see her anywhere! Maybe she's still on the underwater" Tugon ni Lufy
at lumangoy muli upang iligtas ang kaniyang kapatid na si Lucy ngunit wala na
siyang bakas ng kapatid kaya't umahon na kaagad siya.
"How is it? Do you find her?" tanong naman ng kaniyang ama. Umiling si Lufy rito
at bigla na naman silang inatake ng mga bala. Ang kamag-anak ay naging alerto at
iniwasan ang mga bala na pumunta sa kanilang direksyon. They can dodge bullets.
Dagling umalis sila sa lugar na 'yon.
Kinabuksan ay pinahanap nila ang katawan o bangkay ni Lucy sa pinangyarihan ngunit
wala silang nakitang bakas man lamang ng may namatay o nalunod kaya't napag-isipan
nilang baka natangay ang kanilang Lucy sa ibang isla o pampang.
Naramdaman kong may yumuyogyog saakin kaya't nasuntok ko ang nilalang na 'yon.
Nakita ko si Creed pala 'yon kaya suminghal na lamang ako sa kaniya at
tumayo.Luminga ako at kumunt ang noo ko. Ang pagkakaalam ko ay sa isang Bench duon
sa School Grounds ako natulog pero bakit andito ako sa Garden? Nakakapagtaka naman.
Kinuha ko na ang Bubble Gum ko at walang pasabing umalis.
Ang panaginip na 'yon. Ano kayang ibigsabihin non? At sino si Lucy at Lufy? . Bakit
pakiramdam ko na ako si Lucy?
-------------------------------------------------------
LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)
I sent her a warning already. I smirk when I see her surprised face when I send the
message to her. I drink my Margarita. Let's see if you can do something to my
School because of your hidden Agenda.
Inilagay ko ang imahe niya sa aking Lection's List. Kasama na siya diyan. Malas
nalang niya kung siya ang susunod kong tatamaan o papatayin. Bumalik na ako sa
swivel chair ko at umupo. Inikot ko pa ito. Tumigil ako at humalumbaba sa aking
mesa habang ang aking kanang kamay ay iniikot-ikot ang baso ng aking Margarita na
walang yelo.
Ang boring ng araw na 'to. Wala manlang nangyaring maganda. Inalis ko ang aking
paghalumbaba at pinalitan 'to ng Dart. Pinaglaruan ko ang dart sa aking kanang
kaliwnag kamay at tsaka 'to ibinato sa aking Dart Board. Walang natamaan na
imahe.Tss. Napairap tuloy ako. Sumandal ako sa aking swivel chair at tumingin sa
kisame.
Kailangan kong mahanao kung sino ang mayroon nang itim na pakpak sa kanilang likod.
Sa oras na malaman ko kung sino ang mayroon ng ganun ay daig ko pa ang
pinakamasayang tao sa buong mundo dahil mahahanap ko narin siya.
Pero ngayon ay wala pa akong Lead sa kaniya. Someday, Magkakaroon rin ako ng Lead.
Tumayo ako at sinuot muli ang disguise ko. Kailangan ko nang bumalik. Lumabas ako
ng aking Opisina at naglakad-lakad. Pasado alas-dose na ngunit may isang tao parin
ang nasa labas. Sa may hardin. Lumapit ako rito. It seems like she fell asleep
while slouching. NAng makalapit ako ay nakita ko na may itim sa kaniyang likod.
Posible kaya na...
"Siya na ang matagal ko nang hinahanap?"
******
Ai-chan's NOTE: Comment this along with your own comment: "Black Wings". Required
iyan sa mga students rito.
Ano kaya ang ibigsabihin ng panaginip ni Pitou? Kasama ba iyon sa kaniyang
nakaraan? o panaginip lang talaga at sino ang hinahanap ni Lufera? Bakit napaka-
importante nito sa kaniya?

PS:Libre manghula.

Lucifer's Chapter 11-Announced Training

LUFERA MARIE SASAKI

Mas lumapit ako at pumunta na ang tuluyan sa harap niya. Hindi ko makita ang mukha
niya dahil natatakpan ng mahahaba niyang buhok ang kaniyang mukha.
Unti-unti kong itinaas ang aking kamay papunta sa kwelyo ng batok niya. Napalunok
ako. Siya na kaya?
Nang malapit ko nang maisagawa ang aking nais ay biglang may ilaw ng isang
flashlight ang malapit sa kinaroroonan ko ngayon. Kaya't naibaling ko ang paningin
ko roon.
"Is anybody in there?!" sigaw ng isang panglalaking boses na nagmumula duon sa
kinaroroonan ng ilaw nung flashlight. Lumingon ako duon sa babaeng naka-slouch na
natutulog pabalik duon sa ilaw ng flashlight na unting-unting lumalapit.
Napasinghal ako at napiliting lisanin ang lugar na 'to. Tahimik akong umatras ng
ilang hakbang at tsaka tumalikod. Sumulyap ako muli duon sa babae.
May hawak siyang kwintas na may bungo at may itim na mga pakpak sa likod nito.
Naririnig ko na ang kaluskos na nagmumula duon sa humahawak ng flashlight kaya't
tumakbo ako at nagtago sa itaas ng puno.
Nanatili ako duon hanggang dumating na yung may hawak ng flashlight. Isa pala yung
tagabantay na inatasan kong bantayan ang paaralang 'to pag-gabi dahil may mga
estudyante na lumalabas parin sa kani-kanilang Dorms kahit tapos na ang 'curfew
hours'.
Tumungo siya duon sa babae. Kinuha ko ang binocular glasses ko at inisuot 'to sa
aking mata.
Pinindot ko ang isang maliit na button sa bandang gilid nito at pina-Zoom ang
kinaroroonan nung babae. Kumuha ako ng maliit na transceiver na nasa bulsa ko lang
at ibinato 'to duon sa kinaroroonan nung babae.
Pinahaba ko naman ang antenna sa bandang kaliwa ng binocular glasses ko upang mas
marinig ko ang pag-uusapan nila.
"Ahmmm, Miss, gumising kayo, Hindi po dito ang tulugan'' saad nung tagabantay duon
sa babae.
Yinugyog niya yung babae kaya nagising yung babae. Inangat na nung babae yung mukha
niya at parang mabagal ang lahat.
RIIIIING!
Naibaling ko ang aking ulo sa aking telepono.
Sinagot ko 'to ngunit bago 'yon ay binuksan ko muna ang Voice changer. Mahirap na
at baka mabuking nila kung sino ako.
"What do you want?" malamig na saad ko sa kabilang linya.
Hindi ko alam kung sinong tumawag dahil hindi ko naman tinignan ang Caller ID dahil
nakakatamad.
"Ikaw pala ang Dean,huh?" tugon niya rin sa kabilang linya pero gumagamit rin siya
ng voice changer katulad ko.
My eyes widened. H-how?
"Lost your voice because of my surprise?" saad niya na may pang-asar na tono.
Naiyukom ko ang mga kamao ko. Sino ba 'tong lumapastangan na alamin kung sino ako?!
"What are you talking about?!" kalmado kong saad sa kaniya kahit sa loob-loob ko ay
gusto ko na siyang patayin sa hindi magandang paraan dahil sa nalalaman niya.
"Don't act that you didn't know what I'm trying to say" mapaglaro niyang saad.
Mas lalo pa akong nang-gigil dahil sa mga inaasal niya saakin.
"I do not act, Dimwit" saad ko na kalmado parin.
Kailangan kong magpanggap na hindi ako talaga 'yon. Binaba ko na kagaad pagkatapos
kong sabihin ang mga katagang 'yon.
Tumingin ako muli duon sa babae kanina subalit wala na sila roon. Napasinghal ako.
Hindi ko tuloy nakita ang mukha ng babaeng 'yon dahil sa hangal na taong 'yon.
Kung sino man 'yon, sigurado makikita ko rin siya at may araw rin siya saakin.
Makabalik na nga sa Opisina ko.tss.Hmm,Paano ko kaya mahahanap ang hinahanap ko
simula pa nung una? It's time to do some activities.
-----------------------------------------------------------------------
MARIZE MONTEVERDE
Same routine,Same daily activities and it bores me a lot!
Ngayon andito kami ni Catherine at ni Pitou sa pasilyo upang pumasok sa klase pero
ang pinagtataka ko ay bakit naman napaka-aga ng klase namin? Isipin niyo, 5:00am
palang pero pina-ring na yung bell! Tss, Asar! Ang ganda pa naman ng panagi--
"Marize! Your spacing out!" saad saakin ni Catherine kaya nagising ako sa
reyalidad.
Napabuga ako ng hangin at tsaka humikab. Inaantok pa ako.
"Marize, meron ka bang pagkain na dala?" tanong saakin ni Catherine kaya napabuga
ako muli ng hangin.Mukhang pagkain,tch.
Dudukot na dapat ako ng pagkain sa handbag ko pero inunhan ako ni Pitou. Pwersa
niya kasing sinubo kay Catherine yung Ferrero Rochers kaya ang kinalabasan ay halos
mabilaukan na si Catherine.
I really want to laugh but I can't. It will ruined the mood.
"Your mean!" pagmamaktol na saad ni Catherine kay Pitou. Ngayon, napabungisngis na
talaga ako.
Tumigil ako nang may maalala ako bigla.
"If only you died!"
"You should have died!"
"A guinea pig!"
Napatulala ako ng ilang sandali.
Naalala ko na naman.
Napatigil ako sa paglalakad at tumayo lamang sa kinatatayuan ko at tumingin sa
kawalan.
"Marize?" ang alaalang 'yon ay parang bangungot na saakin.
"Marize?" Ayoko ng maalala pa ang mga bagay na 'yon.
"Ma---"
"NO!" Nabulyaw ko nalang bigla kaya ako nagising sa reyalidad.
Napatingin silang lahat saakin. Marahil, iniisip nila na nawawala na ako sa
katinuan but the hell I care! It's not their business anyway!
"Marize? Okay ka lang ba?" saad ni Catherine at hinawakan ang balikat ko.
Napayuko ako. I don't want to do this but it's for the better.
"Don't touch me" malamig kong saad sa kaniya.
Hindi ko man makita ang mukha niya ay alam kong nabato siya sa kinatatayuan niya
dahil hindi niya ako binitawan sa balikat kaya ako na ang kusang nag-alis no'n.
Tumakbo na ako palayo dahil ayokong makita ang reaksyon nila o pagtataka o ang
galit nila dahil hindi nila alam kung anong nangyari saakin nung ako'y bata pa.
Naalala ko lang 'yung mga 'yon ng may tumawag saakin ilang buwan na ang
nakakalipas. Hindi ko alam kung sino siya pero sinabi niya saaki ang bagay na 'yon.

Tumigil muna ako sa pagtakbo dahil sobrang nakakapagod na. Hinabol ko muna ang
hininga ko.
Naalala ko pa kung ano ang pinagusapan namin noon bago pa ako i-enroll ng umampon
saakin.

Andito na naman ako sa veranda at nakatanaw sa langit. Gabi ngayon kaya maraming
bituin.
Anduon lang sila sa taas at hindi gumagalaw subalit sila'y nagnining-ning.Sa umaga
naman ay bigla nalang sila naglalaho.
Itinaas ko ang aking kanang kamay at parang timang na aabutin yung bituin.
"I wish I could be like them" wala sa sarili kong saad.
Nang mahimasmasan ako ay umiling ako at ibinaba ang kanang kamay ko.
"Tss, Such a stupidity" saad ko sa sarili ko. Maya-maya ay biglang tumunog ang
Landline sa kwarto ko kaya tumakbo ako patungo roon upang masagot 'yon.
"Hello?" saad ko sa kabilang linya pero walang nagsasalita kahit isa.
Napakunot ang aking noo ng bahagya. Prank lang ba 'to? Ibaba ko na dapat ng
magsalita siya.
"Marize, May naaalala ka ba sa 'yong nakaraan?" saad niya saakin ngunit hindi ko
matukoy kung sino o kung ano siya dahil iba ang boses niya at parang gumagamit siya
ng voice changer.
"Kung ano man 'yon,Wala na akong pakielam" saad ko at aakmang ibaba na muli ang
telepono ng may sinabi siyang ikinatigil ko.
"The past makes you who you are right now or...Are you trying to escape your past?
But you know, You can run to your past but you can't escape because the past will
always chase you wherever you are" pagpaliwanag niya ng mga bagay-bagay.
Napa-irap ako.
"Whatever my past is, I don't give a fuck anymore!" saad ko sa kaniya at binaba na
ang telepono.
Napahawak ako sa gitna ng dibdib ko. Ang bilis ng tibok nito at alam kong
kinakabahan ako.
You should have died! You should not lived! Your existence is a sin!! You should
not exist from the start!
All of a sudden, Nakakarinig ako ng mga salita na masyadong masakit sa pakiramdam
ng isang tao.
Anong ibigsabihin no'n? Sumasakit lang ang ulo ko pag-iniisip ko kung ano 'yon pero
parang saakin sinasabi ang mga katagang 'yon.
Ang nakaraan ko...Isa akong bata na pinagkaitan ng kalayaan,pagkasilang at ang
karapatang maging mapayapa. Sa tingin ko, mas mabuti nalang na wala ang memorya
kaysa ganito. Mas mahirap.
Nagising ako sa reyalidad ng may nagsalita na naman. Ang dean.
"All of my students, Listen....We will have a training. All of the Legendaries will
be normal students. In other words, They are nothing but normal students like the
others. The training I'll create for the all of you has one reason. That is to
ready you for the upcoming match I'll create onthe near future. In the training,
There are a lot of trainers who will teach you how to fight, fair and fquare. So
if one of you disobey me, Well. The gate is open, get out!"
Bulyaw nung Dean. Mula sa pwesto ko ay may nakikita akong mga estudyante na
tumatakbo sa nakabukas na gate.
Bakas sa mukha nila ang pagsisi at takot na nadadarama nila. Pero parang may iba
duon sa gate parang may...Hindi kaya------
"I forgot to say to y'all but that Gate or may I say, this whole Academy is
surrounded of electric current coming from the irons scattered all over the place.
Meaning, you can't get out of this school.......Alive"
Saad nung Dean na may pang halimaw na boses pero hindi mo maiipagkaila na maiisip
mo rin na nakangisi siya ngayon.
Maraming tumili. Maraming nagmamakaawa sa buhay nila para lang makalabas sila rito.
But Then, Normal na Training lang yun diba? Bakit ba sila naghi-histerikal d'yan?
Psh.
"All of my students. Don't plead, don't beg and don't run. It's your fate already
right from the start, in fact, y'all enrolled in here and The Enrollment Form that
I given to the all of you has it's own warnings isn't it? "
Dagdag niya pa at humalakhak katulad ng mga kontrabida sa mga pelikula't mga
teleserye.
Tama rin naman kasi siya.
May warning na noon palang na hindi kami pwedeng makalabas rito ng buhay. I am
aware of that.
May naramdaman akong presensya sa aking likuran kaya't humarap ako rito pero bago
pa ako makaharap ay hinampas niya ako sa aking batok.
Hindi ako bumagsak pero bago pa ako mawalan ng ulirat ay nakita ko kung sino ang
gumawa saakin nito. Siya.
Napangiti ako ng mapakla.
-------------------------------------------------------------------------------
KIYUENA EUREKA HASHIMOTO
Bumuga muna ako ng hangin bago ako lumabas ng banyo.
Kaka-announce lang na may training na magaganap. Tumingin ako sa langit.
Napaka liwanag. Nakakasilaw masyado.
Maraming nangyari ng mga nakaraang araw at parang hindi totoo. Maraming takot
saakin pero hindi ko nalang papansinin dahil nakakatakot naman talaga kung ano at
sino ako. Kahit ako.
Ano ba 'tong pinagsasabi ko?! It's not like me anymore!
Humikab ako at nag-unat. Nagsitunugan pa ang mga buto ko sa katawan ng ako'y nag-
unat.
Sinimulan ko na ang paglalakad papunta sa pasilyo at nakikita ko sa aking pwesto na
maraming tao na nakaabang sa Gate ng paaralang 'to.
May mga tumitili, nagmamakaawa at ang iba naman ay umiiyak. Nakakarindi sila sa mga
tenga.
Tinahak ko na ang pasilyo kung saan talaga ang destino ko.
Marami akong nakakasalubong na mga estudyante na tumatakbo at nilalagpasan ako.
Marahil ay sinusubukan parin nilang makalabas dito sa lugar na 'to. Ang kulit nila.
Nakakainis na rin kasi.
Hindi ba nila maintindihan ang sinabi ng Dean na walang makakalabas dito ng buhay!
No one else can! Hindi ba talaga nila naiintindihan 'yon?!
Magbigti nalang sila diyan sa isang tabi, matutuwa pa ako.Tch.
Makatulog na nga lang duon.
****
LYKA ANTOINETTE LIM

Sabi ko na nga ba't mapanganib ang paaralang 'to! Kailangan ko nang lumayo!
Kailangan kong tumakas rito! Tatawagan ko na agad si Dad. Pulis si Dad kaya titino
ang Dean pag nasa harap siya ni Dad.
Kinuha ko ang telepono ko mula sa bulsa ko at tumakbo patungo sa Gubat. Luminga
muna ako sa paligid at walang tao roon. Umupo na ako sa upuan at kinuha na ang
telepono ko.
Nang tatawagan ko na si Daddy ay may biglang anyo ang nagpakita saakin. Siya.
Nabitawan ko ang telepono ko
.T-teka! May nagawa ba akong mali?! Meron ba akong nagawang kasalanan?! Bakit siya
naandito?! Natuyo ang lalamunan ko at nanlambot bigla ako.
H-hindi! I will not die in this place!
Tumakbo ako nang ako ay mahimasmasan ngunit mas mabilis pa sa lintik ang pagpunta
niya sa harapan ko.
P-papaano niya nagawa 'yon?! Humakbang siya paabante kaya't napapahakbang ako
paatras.
"What do you think you're doing?" malamig na saad niya. Kahit may Half mask siya ay
kilala ko kung sino ang nasa likod ng maskarang 'yan. Nakita ko lahat ng ginawa
niya at ayokong mangyari 'yon saakin.
Nang umatras pa ako ng ilang hakbang ay naramdaman ko na malamig na semento sa
likod ko.
P-pader? Inilagay niya ang kaniyang dalawang kamay sa pagitan ng ulo ko. Na-corner
niya ako.
"Hindi ba't nasa Enrollment Form na ibinigay ko na 'wag kayong gagawa ng kahit ano
laban rito o hindi ko inuutos? pero......" malamig na saad niya at ipinapadulas ang
talim ng kaniyang patalim na punyal sa aking pisngi.
"Bakit mo parin ginagawa? Alam kong alam mo na kung ano ang mga ginagawa ko sa mga
estudyanteng lumalabag sa batas,hindi ba? " may pang-asar na saad niya saakin.
My tongue become numb at hindi ako makapagsalita. Napasinghap ako nang sinugatan
niya ang pisngi ko pero maliit at mababaw lang ang hiwa na 'yon kaya hindi 'yon
mag-iiwan ng kung ano mang marka.
"Pero, I'm glad na hindi mo 'yon pinagkakalat kaya......" saad niya at tsaka inalis
ang kaniyang mga kamay na nasa pagitan ng ulo ko at itinago niya ang kaniyang
punyal sa lalagyanan nito na nakasukbit lamang sa kanyang bewang.
" I'll let you go for now." saad niya.
Ibubuka ko dapat ang bibig ko nang hinarangan niya kaagad 'to ng hintururo niya.
"Why? Dahil hindi ka naman pumatay di ba? at...Inaantok pa ako kaya papalayain kita
at bibigyan ng isa pang buhay pero kung may gagawin ka ulit ng katulad ng kanina na
balak mong makatakas,Hindi ako magdadalawang isip na........patayin ka" saad niya
at tsaka tumalon sa isang puno at biglang naglaho. Nabato ako sa kinatatayuan ko.
Natuyo ang lalamunan ko. Nanglalambot ako kaya napaluhod ako.
Mag kahalong takot at galak ang nararamdaman ko ngayon.
Takot dahil kanina ay akala ko papatayin niya na ako dahil lahat ng nakita kong
pagpatay niya sa mga estudyante ay walang awa at wala talaga siyang sinasanto kaya
malaki ang aking galak na nadarama ngayon dahil hindi niya ako pinatay. I should
not waste it.
******
Ai-chan's NOTE: Comment this along with your own comment. "I'll participate to the
training".

Dead already:
Alexis Keir Hwang
Rosella Freya Smith
Will be killed on the near future:
Lyka Antoinette Lim
Maging active ka na, Lyka! I didn;t recruit para lang maging karakter rito kahit
hindi ka active! hindi ako ganun kabait! You have a 5 days to live so better think
of it.
PS: Who wants dedication? Comment below (-__-), Mabait ako ngayon kaya wag niyong
sisirain.

Lucifer's Chapter 12-The Beginning of the Training

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

Andito kami sa Dorm Room namin.
Nasa parte kami kung nasaan ang salas at nakahiga si Marize duon sa Sofa.
Pumunta kami rito pagkatapos naming kunin si Marize.
Earlier, Catherine was nagging me that we should get Marize back no matter the
cost. Tumanggi ako nung una pero wala siyang tigil sa pagngungulit kaya napapayag
ako. Siya yung naghanap,hindi ako. Pagkatapos nung nahanap niya na si Marize, ayaw
niya namang lumapit rito dahil ayaw niya na daw maulit yung nangyari kanina na
pinagtabuyan siya ni Marize.
Nakiusap siya saakin na gawin ko ang kahit ano para makuha ulit si Marize kaya
lumapit ako kay Marize. Nasa likod ko lang si Catherine. Nakatalikod sa gawi namin
si Marize pero nung papaharap na siya saamin ay hinampas ko kaagad ang batok niya.
Alam kong alam niya kung sino ang humampas sa batok niya. Nung una ay sinita ako ni
Catherine na bakit ko daw 'yon ginawa. Tinitigan ko lang siya ng blangko at pumunta
na kami dito ni Catherine sa Dorm Room namin.
"Pitou, sorry sa inasal ko kanina. Ako na nga kasi yung nahingi ng pabor sa'yo pero
ako pa yung nagrereklamo" pagpapaumanhin niya saakin.Tss, buti alam niya.
Naapektuhan na kasi siguro ang kaniyang utak ng mga kinakain niya na kung ano-ano.
"hmm" rinig naming ungol ni Marize. Magigising na ata.
Lumapit si Catherine kay Marize pero ako ay nanatili parin sa pwesto ko.
Nang iminulat na ni Marize ang kaniyang mga mata ay kumurap kurap pa 'yon ng ilang
beses bago dumako ang tingin niya kay Catherine at tsaka saakin.
Lumipas ang ilang segundo ay agaran niya kaming iniwasan ng tingin.
Bakit ba kasi siya nagkakaganiyan? It's not like her anymore. Nasanay ako kay
Marize na misteryosa,masiyahin at masyadong feminine pero anong nangyayari sa
kaniya ngayon?
Pitou? Why are you thinking of her anyway? You're going insane already.
"Marize, bakit gano'n na lamang ang tinuran mo saamin kanina?" mahinahon na tanong
ni Catherine kay Marize pero ang itinugon lamang ni Marize ay isang blangkong
tingin.
Tumayo ako at umupo sa sofa na malapit sa kanila.
"Marize, pakiusap sabihin mo saamin. Hindi ba't magkakaibigan na tayo?" mahinahon
na sambit muli ni Catherine kay Marize.
Lumambot ang ekspresyon ni Marize pero sadya atang matigas ang bungo ng babaeng 'to
at hindi pinansin si Catherine.
Naiyukom ko ang kamao ko pero nanatili paring blangko ang ekspresyon ko.
Nag-iinit ang dugo ko dahil sa inaasal ni Marize. Alam ko na alam niya na
kinakausap siya ni Catherine ng maayos.
Mabait si Catherine kahit may pagka isip bata 'yan palagi pero alam naman ni
Catherine kung kailan magiging seryoso o hindi pero bakit hindi magawa ni Marize na
sagutin ang tanong na 'yon?!
"Catherine sorry but I can't tell it you you nor on Pitou" nakayukong sambit ni
Marize.
Kahit ngayon ay hindi parin niya magawang tumingin saamin dahil kung may oras na
dumadako ang tingin niya saamin ay agarang inililihis niya 'to.
Suminghal ako pero mahina lang para hindi ko sila maistorbo.
Kinuha ko ang bubble gum ko at isinubo 'to.
Marahas kong nginunguya ang bubble gum dahil nagtitimpi ako sa inaasal ni Marize.
Naibaling ko ang aking ulo nung napatayo si Catherine at hindi mo maiipagkakaila
ang inis na nakapinta sa kaniyang mukha at pati narin ang pagkayukom ng kaniyang
mga kamao.
She's angry? That's rare.
"Ano ba Marize?! Kahit ngayon ba hindi mo parin kaming tinuturing kaibigan?! Kahit
ngayon ba wala ka paring tiwala saamin?! Kahit ngayon ba tingin mo parin saamin ay
isang tao lang na nakapalibot lang sa'yo at walang halaga sa'yo?! Marize naman!
Hindi mo parin ba naiintindihan?! Kaya kami andito dahil may malasakit kami sa'yo!
Kaya kami andito dahil nag-aalala kami sa'yo! At higit sa lahat...kaya kami andito
dahil kaibigan mo kami, sana naman maintindihan mo yun,Marize. " bulyaw ni
Catherine kay Marize ngunit nung nasa dulo na ay biglang humina ang tono nito.
Nakayuko lang si Marize at hindi manlang makatingin o makasagot sa sinabi ni
Catherine.
My lips parted because of amusement.
It's my first time seeing Catherine exploded like that!
Inangat ni Marize ang ulo niya mula sa pagkakayuko niya.
May mga tumutulong luha sa kaniyang mga mata. Umiiyak siya ngayon siguro marahil sa
mga sinabi ni Catherine.
Well,I can't blame Catherine neither Marize dahil parehas lang silang may mali.
"Guys,s-sorry. Hindi ko lang naman kasi alam ang gagawin ko pagkatapos kong maalala
ang nakaraan ko. I do not know what to do anymore! E-everytime I close my eyes, I
see those flashbacks...Those scary flashbacks that wants me dead! They even said
that my existence is a sin! That....that I shouldn't be in here in the first place!
I'm so confused and at the same time,astonished" malungkot niyang saad at tsaka
ipinahid ang mga luha niya sa kaniyang mga mata.
Kumunot ang noo ko ng bahagya maski si Catherine. Maybe she's thinking what I'm
thinking.
Ano nga ba talaga ang pinagmulan at nakaraan nitong si Marize at parang ayaw niyang
ibulgar?
"Marize, I'm terribly sorry if I'll gonna ask this to you but...can you tell us
what is your past?" mahinahon na tanong ni Catherine.
How can she do that? saying words with a soft voice that anyone can't resist! Even
I can't!
Napatigil si Marize at natulala na naman siya sa kawalan.
I think her past was not normal.
Base on her reactions,It wasn't. Its getting interesting.
"Pero kung sasabihin ko ba sa inyo ay hindi kayo mandidiri o magagalit saakin?"
tanong saamin ni Marize.
Hindi ako tumugon at tinitigan lang siya ng blangko.
Si Catherine naman ay ngumiti at tumango bilang tugon.
Bumuga ng hangin si Marize.
"Ako ay isang descendant ni Jack The Reaper" mahinang saad niya
. I was astonished from what she just told us
I thought Jack Reaper was not true? I thought it's only on movies but it's true?
I can't believe this!
Base to the informations that I knew, Jack Reaper is the best-known name given to
an unidentified serial killer who was active in the largely impoverished areas in
and around the Whitechapel district of London in 1888.
The name originated in a letter written by someone claiming to be the murderer that
was widely disseminated in the media.
The letter is widely believed to have been a hoax, and may have been written by a
journalist in a deliberate attempt to heighten interest in the story.
Within the crime case files as well as journalistic accounts the killer was known
as "the Whitechapel Murderer" as well as "Leather Apron".
Attacks ascribed to the Reaper typically involved female prostitutes who lived and
worked in the slums of London and whose throats were cut prior to abdominal
mutilations.
The removal of internal organs from at least three of the victims led to proposals
that their killer possessed anatomical or surgical knowledge.
I can't believe that she's a descendant of that serial killer! I can't even
imagine that she is! Its literally possible even if it's ironic to believe at.
Nagising ako sa realidad nung nagsalita bigla si Catherine.
"Wow! You're a descendant of him?! I....I envy you! It's an honor to meet the
descendant of that man! I admires him so much ever since I was a kid!" Cathrine
said in an amusement tone.
Marize was astonished and never expecting Catherine's reactions in the first
place,Even I.
I half smiled because of what I saw but I return it to normal again. I shouldn't be
smiling a genuine one again.
"You mean...you're not angry on me? you didn't loathe me?!" naibulalasa ni Marize
kay Catherine.
Catherine replied with a smile while me..I do not respond on her. Napangiti siya ng
sobrang lapad.
"Why do we have to be angry to you? Why do we have to loathe you? First of all,
It's only a coincidence that you're a descendant of Jack the Reaper. Second, you
didn't wish for it and last but not the least. We are your friends, we will accept
whatever or whoever you are" sambit ni Catherine kay Marize.
Ngumiti si Marize.
"Thanks for accepting me" pasasalamat saamin ni Marize. I just nodded on her. It's
rare to find a friends that will accept you whatever or whoever you are.
Conflicts are now closed.
-----------------------------------------------------------------------------------
----
SATSUKI DE GUZMAN HEARTFLIA
Andito na naman ako sa Dorm Room namin at dalawa nalang kami ni Shizuka dahil
pinatay nung Rosella na 'yun si Alexis.
Hindi parin ako pinaalis ni Shizuka pero mabutii nga kahapon ay nakatakas ako pero
ngayon parang wala na. Bantay sarado ako sa kaniya.
"Satsuki alam mo ba?------" saad niya kaso pinutol ko kaagad.
"Hindi pa" pagputol ko sa kaniya gamit ang pang obvious na tono. Paano ko
malalaman kung sasabihin palang niya?
Timang talaga 'tong si Shizuka. Nagtataka nga ako kung paano 'to naging top student
sa huling paarang pinasukan niya.
Sinamaan niya ako ng tingin at humaba ang nguso niya dahil sa pagkainis sa akin.
Sinuklian ko lang siya ng ngisi. Dapat kasi mag-isip din,tss.
"Satsuki naman, wag mo nga ako pilosopohin!" pagmamaktol niya saakin na parang
bata.
Kasalanan niya naman kaya tapos saakin siya magrereklamo,tch. Isip kasi naman 'tol.
"Sige na! Seryoso na! Satsuki, magkakaroon tayo ng bagong Dormmates kapalit daw ni
Alexis. I really miss that fella. " malungkot niyang saad.
Nagbago bigla ang ambiance dito sa Dorm Room namin. It suddenly become gloomy and
full of sorrow.
Inaamin ko na maski ako ay na-mimiss na si Alexis pero wala naman na kaming
magagawa pa duon.
Dahil wala na siya.
Patay na siya at ang pumatay sa kaniya ay pinatay rin kaya wala talaga kaming
makukuhang hustisya para duon.
At isa pa, Kung ikaw ay papatay,siguraduhin mong hindi taga rito o wag mo ditong
gagawin ang pagpatay dahil alam ko.
Hindi, Alam naming lahat na nakikita ng Dean na 'yon ang lahat.
Hindi kami pwedeng magsinungaling na wala kaming ginawa o pinatay dahil nakikita
niya ang bawat galaw namin.
Kahit ngayon ay binabagabag parin ako nang bagay na 'yon.
Unang una, paano niya kami nakikita? Dito sa Girl's Dormitory, ang may CCTVS lang
ay ang sa labas pero sa loob ng Dorm Room ay wala dahil pribado 'to.
"Satsuki?"
Pangalawa, paano siya nakakapatay ng walang nakakaalam? Nakakapagtaka lang kasi.
At higit sa lahat, Saan ba ang lungga niya? Oo, alam ko namang anduon lang siya sa
Opisina niya pero alangan namang all this time anduon lang siya at hindi nalabas.
Imposible 'yon dahil kung ako 'yon, maiinip ako kaagad at alam kong kada tao,gano'n
kaya paanong hindi namin nalalaman kung lalabas siya o hindi?
"Satsuki! You're spacing out!" nagising ako sa reyalidad ng binulyawan ako ni
Shizuka sabay batok saakin.
Napasapo ako sa ulo ko. Pagkatapos ay tinapunan ko siya ng masamang tingin.
Kailangan niya pa ba akong batukan para lang duon?! Tae naman!
"Ouch! That fuckin' hurts! Dammit!" singhal ko sa kaniya.
Bababawi rin ako rito balang araw. Kala niya. Lintik lang ang walang ganti,psh.
Habang hinihimas ko pa yung parte na binatukan niya ay may biglaang nag doorbell
kaya siya yung pinapunta ko para pagbuksan kung sino man pontio pilato ang anduon.
Pakielam ko ba?
Teka, Hindi kaya-----
"Ahmm, Who might you be?" rinig kong tanong ni Shizuka sa dumating na babae.
She's stunning but she's too imprassive.
Pumunta ako sa kinaroroonan nila. Sa pinto to be specific.
She's familiar.
---------------------------------------------------------------------------
SHIZUKA ZYREEN KWON
Nang may mag-doorbell ay sinenyasan ako ni Satsuki na ako daw ang magbukas.
Napairap ako.
Makapag-utos wagas. Para kasing nangtataboy kung sumenyas saakin. Tss.
Padabog akong tumuyoa at tsaka tumungo sa pinto.
Sino ba kasing mag-dodoor bell rito?!
Inis kong binuksan ang pinto pero nawala ang inis sa mukha ko nang makita ko ang
maganda ngunit walang emosyon ng babaeng nag doorbell na kasalukuyang na sa harap
ko.
"Ahmm, Who might you be?" mahinahon na tanong ko sa kaniya subalit tinitigan niya
lamang ako ng blangko.
Naramdaman ko nalang na nasa tabi ko na si Satsuki.
Marahil ay gusto niyang malaman kung sino ang pinagbuksan ko ng pinto.
Nagulantang kami ng biglaan nalang siyang pumasok at dirediretso sa Salas at
inilapag duon ang bagahe niya.
A-Ang bastos! Kinakausap palang siya namin pagkatapos ay didiretso na kaagad siya?!
Bakit?! Ka-Dormmate ba namin siya?!
Ibubuka ko na dapat ang bibig ko ng bigla 'tong harangin ni Satsuki.
Alam niya kasing bubulyawan ko yung babae pero bakit niya pinigilan?
"Don't shout on her, Siya na ata yung tinutukoy mo kanina na bagong ka Dormmate
natin dahil may bagahe at dumiretso lang siya dito paloob" bulong ni Satsuki sa
aking tenga.
Napatigil ako. Oo nga naman. I completely forgotten about that.
Inalis niya na ang kamay niya sa aking bibig.
Buti naman dahil konti nalang mawawalan na ako ng hininga.
Sinimulan kong humakbang patungo duon sa babae.
Kung ka-Dormmate na namin siya, dapat alam namin kung anong pangalan niya at kung
anong section siya galing.
Hindi pwede rito ang hindi magkakakilala na Dormmates.
Umupo ako sa katapat na sofa nung babae.
Hindi siya lumingon saakin dahil sa iba siyang tinititigan. Umupo naman si Satsuki
sa tabi ko.
Tinitigan namin siya na pawang siya ay kinikilatis namin.
Naramadaman niya siguro ang mga tingin namin sa kaniya kaya lumingon siya sa
direksyon namin.
"Ikaw, Anong pangalan mo?" nakataas kilay kong tanong sa kaniya. Tinitigan niya
ulit ako ng blangko.
Tae! Hindi parin ba siya saagot?! Ano ba 'yan?!
Nagsasayang lang ba ako ng laway ko rit----
"Friederika Ace Feidhelm" okay, sumasagot naman pala siya.tss.
Pagkatapos no'n ay tumahimik na naman ang paligid.
Aish! Ano ba naman 'yan?!
Tumikhim ako upang basagin ang katahimikan na nabubuo sa paligid na 'to kaya
napunta saakin ang atensyon ng dalawang 'to.
"Saang section ka nanggaling?" tanong ko muli sa kaniya.
Tinitigan niya muli ako ng blangko at tsaka itinaas ang kanang kamay niya.
Dumako ang tingin ko duon sa boller niya.
Sa Archerers Section pa---Teka! Archerers?! Pero may sariling Dorm ang seksyon
na'yon kaya bakit pa siya andito?
"Andito ako dahil ayoko sa Archerer's Dorm" sambit niya bigla na pawang binabasa
ang nasa isip ko.
Lumaki ang mga mata ko.
S-she can read minds? Is she a psycho?! Siguro naman hind---
"Yes,I'm a psycho" saad niya bigla kaya mas lalong lumaki ang singkit kong mga mata
at pari narin ang kay Satsuki.
P-psycho?!
T-teka! Ang hirap paniwalaan! Ibigsabihin....Dormmate namin ang isang Psycho?!
S-She's dangerous!
Humalakhak siya bigla kaya natulala ako.
Ang cute niya naman-----Teka, bakit ko ba 'yon pinupuna?
Psycho siya! Psycho siya Shizuka!
"I'm not dangerous, I can control myself" saad niya.
B-binabasa niya talaga ang isipan ko. H-hindi pwede!
Baka may mabuking pa siya sa nakaraan ko at ang balak ko rito.
Huminto siya sa kakahalakhak at tumingin ng seryoso saakin. T-teka,Alam niya na ba?
"Shizuka Zyreen Kwon, Yeah, I can read minds but I can't search for you past in
your brain,silly and one more thing, I do not care about your past" malamig na saad
niya saakin.
My lips parted because of frustration.
'Okay na, hindi na mauulit' saad ko sa isipan ko.
Ngumiti siya saakin ng tipid at tsaka tumango.
Lumingon siya kay Satsuki na nasa tabi ko lang.
"You knew already right? That I'm a psycho" nakangising saad ni Rika (short for
Friederika) kay Satsuki.
Napalingon ako kay Satsuki at isang ngisi lang rin ang isinukli nito.
T-teka? Anong nangyayari rito?!
"How could I forget that? My dear friend,Ace........" tugon lamang ni Satsuki sa
kaniya.
What the heck is happening in here?!
-------------------------------------------------------------------------
KAREN CABESES
Andito ako sa Dorm namin.
Nasa parte kung nasaan ang Game Room.
Dito raw kasi sila muna tatambay.
Tss, lahat nalang ba sila puro ganiyan ang alam? Dumako ang tingin ko kay Lyka.
Anduon lang siya sa madilim na sulok at nakayuko na parang takot na takot. Kumunot
bahagya ang noo ko.
Hindi naman siya ganiyan. She's jolly and most of all, She's smart! Matalino siya
kaya wala siyang kinatatakutan and she's a realist!
Pero bakit ngayon parang nag-iba siya? Parang ikinukubli niya ang sarili niya?
Parang takot na takot siya lumabas?
Binabagabag niya ang kalooban ko. Ano bang problema niya at nagkakaganiyan siya?
Tumayo ako habang hawak ang red wine sa kanan kong kamay. Palagi ko 'tong iniinom
kahit anong oras lalong lalo na pagnagtataka ako o may emosyon akong kinikimkim
pero sa ngayon, wala naman.
Nang makalapit na ako sa kaniya ay bahagya akong yumuko para matignan siya.
Nakayuko siya kaya hindi niya ako makikilalaa pero alam kong makikita niya ang paa
ko.
Subalit, wala parin siyang reaksyon kaya hinawakan ko ang balikat niya.
Napapitlag siya bigla. Nanginginig siya. Umupo ako sa tabi niya. Lumingon siya
saakin at biglang nag-iba reaksyon niya.
Yung dating takot ang ekspresyon ay biglang naging panatag.
Nag-aalala na ako sa babaeng 'to.
Tumingin ako sa kaniya na nagtataka kaya parang nahalata niya ang ibig kong
ipahiwatig pero isang ngiting alanganin lamang ang isinukli niya.
Maya-maya ay ininom niya ang Pineapple Juice.
Umalis na siya sa harapan ko.
Sinundan ko lang siya gamit ang aking tingin. Parang may kakaiba talaga sa kaniya.
Ibinaling ko ang tingin ko sa Red Wine ko at aakamang inumin 'to ng biglang------
"Ahhhhh!" sigaw bigla nino man sa kung saan.
Inilapag ko ang aking red wine sa lamesita.
Lumaki ang mata ko nang maalala ko kung kaninong boses 'yon.
Dumako ang paningin ko sa pinto. Maski sina Ivoria ay napalingon din. Dagli akong
tumayo at tumakbo patungo kay Lyka.
Nakahilata siya sa sahig at nagsusuka siya ng dugo. Lumapit ako kaagad sa kaniya at
hinawakan ang ulo niya.
Buhay pa siya pero nag-aagaw buhay na. Hindi na siya makaka-abot sa Clinic!
Dumako ang tingin ko sa baso ng Pineapple Juice na ininom niya.
Plastic 'yon kaya hindi nabasag pero natapon ang laman no'n.
Teka,Hindi kaya---
"Lyka? Nalason ka ba ng Pineapple Juice na'yon? Kung oo, sino ang nag bigay no'n
sa'yo?!" nagugulantang at ninenerbyos kong sambti sa kaniya.
Ngumiti siya ng mapakla.
Bakit pa siya nakakaganiyan ngayong nag-aagaw buhay na nga siya?!
"T-tetrodetoxin, ang l-lason at s-si E-------" saad niya ngunit bigla nalang sumara
ang mata niya.
Tinapik ko ang pisngi niya pero wala na.
Kinapa ko ang pulso niya at wala na akong maramdamam kahit isang tibok nito.
P-patay na siya.
Gust kong magluksa sabi ng puso ko pero sabi ng utak ko ay huwag dahil hindi mo
naman siya kaano-ano at kaibigan mo lamang siya.
Gusto kong umiyak sabi ng puso ko pero ang sabi ng utak ko huwag dahil magmumukha
lang akong mahina.
Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya nanatili lang akong nakatulala sa kawalan.
Maya-maya ay dumating si Dra. Charmaigne Phyton. Marahil ay nasagap o may tumawag
sa kaniya para rito.
Pagkakita niya kay Lyka ay dagli siyang pumunta sa kinaroroonan namin.
Bakas sa kaniyang mukha ang labis na pighati sa nangyari. Pinatay siya pero hindi
ko kilala kung sino.
Pero kung may pumatay...ibigsabihin, papatayin rin siya ni Dean dahil pumatay ang
taong pumatay kay Lyka.
Marahil naman ay kinabuksan ay bangkay na ang taong pumatay kay Lyka.
Sana magkaroon ng hustisya sa pagkamatay niya.
-----------------------------------------------------------------------
Kinabukasan...
Andito ako sa School Grounds.
Nagring na kasi ang Bell kaninang 5:00am, buti pala at nagising ako ng 4am kanina.
Mas maaga pa ang Assemble Time kaysa kagahapon na 5:30am lang.
Ngayon na ba? Ngayon na ba ipapakita ang bangkay ng pumatay kay Lyka?
Kasi diba paglabag 'yon sa batas? Mayroon kaya?
"My dear students" sambit bigla nang pang halimaw na boses na nagmumula sa
speakers.
Nabuhayan bigla ako ng diwa. Eto na ba? Ipapalabas niya na ba?
Magkakaroon na ba ng hustisya ang pagkamatay ni Lyka?
"I received a news that one student died yesterday" saad pa niya.
My eyes widened and my lips parted because it's astonishing.
Ipapalabas na ba niya na ba kung sino ang pumatay?
"I did not taught a lection on the killer because...Lyka is a spy from the cops.
She's a detective to be exact. My rule is You shoudn't kill your fellow students
but if it's a spy, there's no problem killing it" dagdag niya.
I stiffened. My fists clenched as well as my teeth.
A-a spy? But still...it's not fair!
"Many are saying unfair this time isn't it? But I do not care" malamig na saad nung
Dean sa speaker.
Halata ang pagkalamig nito kahit panghalimaw ang boses nito.
Bakit ganiyan siya? Kahit manlang sense of justification wala!
I can't understand her!
Tahimik ang bumalot sa buong paligid.
Maraming estudyante ang pumalibot sa School Grounds na 'to pero wala ni isa ang nag
tangkang magsalita.
Lahat sila nakayuko at bakas ang emosyon na may bumababagabag sa kanila sa kanila
ng mga mukha.
Akala kasi nila kung may mamatay, papatayin nung Dean ang pumatay sa pinatay pero
mali pala.
Lahat kami nagkamali.
Lumipas ang ilang minuto ng hindi ko namalayan dahil sa kakaisip ng mga bagay-bagay
hanggang magsalita muli ang Dean.
" Oh! I forgot to say but the Training is starting.....today" saad niya na may
panghalimaw na boses pero may bahid 'yon ng pananakot.
Teka,training? Ngayong araw? Anong ibigsabihin niya?
" I think I know what's gonna happen" malamig na saad ng katabi ko.
Sumulyap ako sa kaniya at si Friederika pala. Ang pyscho sa Archerers.
Hindi ko malaman kung anong iniisip niya pero siya nakakabasa ng isip ng isang tao
sa pamamagitan ng kahit anong paraan dahil wala namang limitasyon ang pagka psycho
niya.
Maya-maya ay may mga Assassin na lumabas sa bawat sulok ng School Grounds.
Eto yung nakita ko dati nuong may 'The Match' na nagpapapila sila. Sila rin 'yong
mga 'yon.
Buti pala at pribado pa at sikreto pa palang ang seksyon namin noon kundi nadamay
pa kami sa malaking kaguluhan na 'yon pero ngayon.....Alam kong wala na kaming
takas.
-----------------------------------------------------------------------------------
-----
LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)
Nagawa ko ang planong pagpatay kay Lyka kanina.
Sayang ang binigay ko sa kaniyang pangalawang buhay dahil tumawag pa siya ng isang
beses at sa cubicle 'yon.
Akala niya ba mauutakan at matatakasan niya ako?
Akala ko ba na alam niya na mayroon akong katauhan na nakikisalamauha sa kanilang
lahat. Ang laki niyang hangal para subukan na kalabanin ako.
Akala niya kasi ligtas na siya sa Dorm nila pero diyan sa nagkakamali.
Mas mapanganib pa duon.
Marahil nga ay nakita niya ang tunay kong mukha pero hindi niya pa nakikita ang
mukha na ginagamit ko sa pagpapanggap.
Lapastangan.
Ininom ko ang Bloody Mary na nakalagay sa baso ko.
Sino kayang makakaligtas sa mga Assassins na pinadala ko?
Ang mga Legendary ay hindi na Legendary simula ng Training na 'to pero kahit wala
na ang trono nila bilang Legendary ay nanatili parin ang lakas nila.
Hindi ko naman 'yon maiipagbawal sa kanila dahil sarili nila 'yon at wala akong
pakielam duon.
Natatawa ako sa reaksyon nila noong sinabi ko na ngayong araw ang simula ng
Training.
Naging masigla sila bigla pero may halong pagtataka.
Subalit, nung pumasok na sa eksena ang mga Assassins, duon na sila nakaramdam ng
takot.
I really love their reactions!
Tumayo na ako at sinuot ang mukhang ginagamit ko sa pagpapanggap.
Kailangan ko nang pumunta sa School Ground ng pasimple para hindi nila mahalata na
ako ang Dean.
Ayokong mabuko. Marami pa akong plano na gagawin.
Napangisi ako.
"It's only the beginning"

----------------------------------------------------------------------
Ai-chan's NOTE: Dedicated kay JocelynAmboy62, siya si Friederika Ace Feidhelm.
Welcome her. Nakasama siya duon sa 3 bonus slots sa New Student's List.
At! Comment this along with your own comment : "It's beginning already" tapos sa
dulo ng comment niyo, ilagay ninyo ang Fictional Name niyo sa storyang 'to.
Example:
"Neferipitou Iceah Freecs here" Parang ganun.
Ps: Mahaba-haba 'yan kaya hanggang sa muli! Paalam mga Daredoers.

Lucifer's Chapter 13-Trainers are the Assassins

VENICE AIRA EDWARDS

This is totally amazing! There are assassins everywhere, there are those people
scared because of what's happening.
Can't they just enjoy this? Because I am enjoying this. It's exciting! I do not
have a regrets forcing my parents to enroll me in this school even if I used brute
force.
I slid my fingertips on my hair. If only you could see their faces, they are scared
on the Assassins!! And they always plead.
Nakikinig ako ngayon sa aking mp4 at nakasalampak ang headphnones ko sa tenga ko.
It's my hobby since I was a child. Ang mga paborito ko ay classic songs. Well,
There is a deep reason behind that Habit.
"Venice, Stop that evil chuckle, It's creeping me out already" malamig na untag
saakin ni Karen .
Tss. Such a party pooper. She's a KJ after all but...I know that like me,She's
enjoying this.
"Karen,you do not have to act as if you don't enjoy this, I already knew you since
you--I mean, we're a child" mapaglaro kong tugon sa kaniya.
Napatigil ang paglalaro niya sa kaniyang punyal at napalingon saakin.
"Venice, We're here in the Philippines, Remember that" saway niya saakin.
I rolled my eyes. Like Seriously? I know that we're in here in Philippines
but...I think she's telling me to stop speaking English? As if I'll gonna do that.
I'm a Fil-Am so what do you expect?
Nilhis ko ang tingin ko sa kaniya at ipinunta na lamang sa unahan.
Yesterday, Lyka died and Karen...I guess she's thinking about the justification on
that crime.
I knew Karen ever since we're a child. I think it's about 3-4 years old to be
specific.
I met her on the Training School where I was spenting my time to learn Akaido. Hers
is Karate.
I put my two hands on the pockets of my Hoodie. Where is she?
I thought she's around here earlier but why did she disappear when Dean started to
talk?
That's weird. Tss. Who do I have to bother myself on her anyway.
Someone tap my shoulder from behind so I turned around to see who the hell it is.
Oh...It's Sharmaigne. the fashionista sa aming mga Archerers.
The most annoying girl I've ever encountered,Basically.
"So, what do you want?" bagot kong saad sa kaniya.
She smiles with confidence then whip her hair.
"Nothing, Just want to tell you this, Rika the Psycho already left our Dorm" she
said while looking on her nails.
Did she said "Rika" ? Unbelievable! I can't believe this shit!
I do not want her to left our dorm for fuckin' pete's sake! Is it because we just
have a quarrel yesterday?
But she's my comrade parin.
"So?" mataray kong tugon sa kaniya.
Hindi ko ipinakita ang ekspresyo nko sa aking isipan sa panglabas na anyo ko.
Suminghal siya saakin. Napataas kilay ko. Ano na naman ba?
"Tss, Makaalis na nga" mataray niyang untag saakin at tsaka umalis sa harapan ko.
Much better but what's her smell? She smells like a rotten sea.
Napunta ang atensyon ko sa kumalabit saakin. Si Sapphire. Blangko lang siyang
nakatingin saakin.
I do not know but she has this unpleasant smell like the others But her smell has
something...I do not know but...She looks like she has regrets from her past.
"What?" said I while frowning. Her lips twitched while her hair is dancing with the
wind.
"Venice, What's the song you're listening with?" kaswal na tanong niya saakin.
I look at her blankly.
"Why do I have to tell you what it is? We're not close so back off" I said in a
bored tone.
I can't believe this girl who has a guts to approach even if we're not close.
Can she just leave me alone?
She was dismayed and at the same time,rejected so she left me.
That's what I want.
"Venice,It's starting already" bulong ni Karen sa tenga ko.
Oh, It's starting already,huh? Nilakasan ko pa ang volume ng mp4 ko sa aking
headphones at ang aking naririnig lamang ay ang musika. I think it's time to show
off.
-----------------------------------------------------------------------------------
---
JACK DANIELS
Andito kami ni Creed sa School Grounds.
Katabi ko lang siya pero as usual, nakahawak parin siya sa kaniyang katana na
binabalot ng tela.
Ang tahimik niya which is I do not like. Kahit walaisiyang sense kausap.
"Creed, Anong masasabi mo sa sinabi nung Dean na hindi na daw magiging Legendary
ang mga Legendaries? Hindi ba' malaking disadvantage 'yun dahil sigurado akong
lalakas na ang loob nila dahil lahat tayo rito,pantay-pantay" mahabang paliwanag ko
sa kaniya.
Naibaling niya ang ulo niya saakin at tsaka niya ako tinitigan ng blangko.
"Ito ang tatandaan mo,Jack. Oo nga at hindi na mga Legendary ang dating mga
Legendaries pero iisa lang ang hindi mawawala saamin at yun ay ang aming mga
abilidad at kakayahan kaya kung iniisip mo na natatakot ako o nagagambala dahil sa
pagkakawala ng pagiging Legendary ko, Diyan ka nagkakamali dahil...." she paused
for a moment and look at the front.
Sinundan ko kung saan siya nakatingin at nakatingin siya sa mga Assassins na
papalapit na saamin.
Kami kasi ay nasa dulo ng School Grounds habang ang mga Assassin ay nasa kabilang
dulo palang.
Ilang kilometro pa ang layo nila saamin. Kung tutuusin ay pwede silang tumakbo
patungo saamin ngunit hindi nila ginawa 'yun,Bagkus ay naglalakad lang sila patungo
saamin.
"Things are beginning to be interesting" pagpapatuloy ni Creed sa naudlot na
sasabihin niya dapat kanina.
Ibinalik ko ang tingin ko sa mga Assassin at may biglang isang tanong ang pumasok
sa aking isipan.
Teka, Hindi kaya sila ang mga trainers na sinabi nang Dean?
Lumipas ang ilang minuto ay biglang nagring ang Bell para sa Assemble Time at sa
oras na 'yun ay biglaang tumakbo ang mga Assassins palapit saaamin.
Oh-oh. This is not good. Good Grief at palagi akong dalang armas for self-defense
but the thing is..Ang mga Assassin ay may mga dalang chainsaws,guns and
katanas,Even Chains they have.
I think this is not fair. We're caught off guard.
"Told you,Jack. Things are getting interesting" nakangisi niyang saad at
nakipagsabayan na sa ibang mga kapwa naming estudyante na sumusugod na duon sa mga
Assassins na umaatake nila pero itong si Creed, Siya pa talaga ang nag-presinta.
Hinanda ko na ang mga armas ko.
At yun ay mga shuriken,daggers at kung ano-ano pang pwedeng ibato at ang
pinakamalaki kong dala ay ang.....Bow and Arrows. Specialty ko kais ang Archery
kaya ako siguro pinunta ni Dean sa seksyon na Archerers.
----------------------------------------------------------------
NEFERIPITOU ICEAH FREECS
Nginunguya ko ang aking bubble gum habang nakatanaw sa mga Assassin na inaatake na
ang mga estudyante na malapit sa kanila.
Perhaps,They're the trainers na sinabi ng Dean dahil unang una, Bakit kailangan
pang may Assassins dito? Pangalawa, Wala namang dahilan ang Dean para tawagin sila
dahil lang sa walang kwentang rason at tsaka pangatlo, Kakasabi lang din ni Dean na
nagsimula na ang Training kaya Common Sense nalang ang gagamitin para matukoy na
mga Trainers talaga sila.
"Marize,Isn't this exciting?" sambit ni Catherine kay Marize na mayroong kumikinang
na mga mata.
Batang umasta-tch.
"Yeah, It really is" tugon naman ni Marize kay Catherine.
Napatigil ako sa pag nguya ng bubble gum ko nang may biglang nagbato saakin ng
isang kunai.
Oh, sino naman kaya? Batay sa lokasyon na hinulaan ko lang ay duon ko rin binato
ang kunai at hindi ako nagkamali dahil may nagbato ulit nito saakin.
Sinalo ko muli 'to at tsaka hindi ko na ibinalik sa kaniya.
Nakakatamad,ibabalik niya rin lang naman,diba? Edi angkinin ko nalang 'to.
Atleast,madadagdagan pa ang koleksyon ko.
Naramdaman kong may nakatingin saakin kaya pasimple kong iginala ang mata ko na
parang nakatingin lang sa paligid para hindi nila malaman na nararamdaman ko na
sila at kinikilatis ko na ang paligid.
Nararamdaman ko ang amoy niya na unting-unting papalapit saakin. Nararamdaman ko
ang blood lust niya.
Pasimple akong lumayo kanila Catherine at Marize dahil ayokong madamay sila rito.
Sigurado na ako lang ang pinupuntirya nila.
Nagpanggap akong hindi sila nararamdaman hanggang lumiko ako sa isang eskinita at
nagtago ako sa isang sulok doon.
Maidliim dito at walang katao-tao,Sa madaling salita, pwede ko siyang ma-corner pag
nagkataon.
Iniluwa ko ang bubble gum sa aking bibig at tsaka inilagay 'to sa papel.
Nasisilayan ko na ang humahabol saakin kanina ngunit hindi ko lubusang makita nag
kaniyang mukha dahil nga sa sobrang dilim.
Tae naman!
Ibinato ko ang bubble gum ko na nasa papel sa kaniya para humarap siya rito.
Humarap nga siya rito ngunit hindi ko parin makita ang kaniyang mukha.
Oh for the fvcking love of! Aish!
Pero ngayong nakaharap na siya ay nakikita ko ang porma ng katawan niya at isa
siyang babae.
Naglakad ako paabante ngunit napatigil ako ng bigla siyang magsalita.
"Ako ang trainer mo,Neferipitou Iceah Freecs,Be Honored"
------------------------------------------------------------------------
SHIZUKA ZYREEN KWON
This is a disaster! Really a disaster! Fvck it! Biruin mo, may mga Assassins na nga
na umaatake saamin tapos etong si Rika, Argh! Nakakainis siya!
Paano naman kasi palagi niyang inaalam ang nasa isip ko at ang mas malala, Kaya
niya ring diktahin ang bawat galaw.
Tss, Damn her!
"Fine, I'll not gonna read your mind again" bagot niyang saad saakin. Inis kong
iniharap ang ulo ko sa kaniya.
"Kakabasa mo lang diba?! Tss" bulalas ko sa kaniya.
Pumagitna saamin si Satsuki dahil alam niyang nagtitimpi nalang ako rito.
Isa pa 'tong babaeng 'to, Bakit hindi niya sinabi saakin na kasama niya palang
lumaki 'yang si Rika sa Orphanage?
Like fuck lang naman,diba? Para tuloy akong nagmumukhang tanga sa kanilang dalawa.
Edi sila na!
"Ace, May nakatingin sayo oh" saad ni Satsuki kay Rika pero hindi manlang siya
nagpasa ng tingin kay Rika.
Tumango si Rika sa kaniya. Assassins. Bakit naman kaya andito sila?
"Listen, My students! I forgot to tell this but those Assassins are the trainers
that I'm talking about"
Saad ni Dean. Tumango-tango ako. Gano'n huh?
Nakakasabik kung sino sa kanila ang mga Trainers ko!
Nagulantang ako bigla nang may humatak saakin.
Hindi nga ako napansin ni Satsuki dahil kausap niya si Rika,tch. Damn that Rika!
Ay oo nga pala! Sino ba ang lapastangan na humatak saakin?!
Kumalas ako sa hatak niya at tsaka ko siya ibinalibag.
Naiwasan niya 'yun kaya naudlot ang gusto kong gawin sana sa kaniya.
Ibinaling ko ang ulo ko sa kaniya at nakita ko si Demonice.
Yung nabangga kong babae nung isang araw pero anong kailangan niya saakin?
"A-ate Shizu? I-ikaw ba 'yan? Kasi yung kwintas na hawak mo ay ang customized na
ginawa saakin ng Ate ko" nauutal niya pang saad.
Nabato ako sa kinatatayuan ko. No way! S-siya na si Sapphy?!
Ang kapatid ko na gusto kong kitilin dahil sa mga kasalanan niya na ginawa niya
saakin?!
Umatras ako ng ilang hakbang at nagbago ang ekspresyon ko.
Napalitan ng galit ang ekspresyon ko at sinasakop ako ng galit na 'yon.
Siya naman ay maluha-luha na dahil sa inasta ko sa kaniya.
Yumuko siya at nakikita kong lumuluha siya. Shizuka, wag kang magpapadala sa mga
arte niya.
"A-ate Shizu, S-sorry sa lahat, Please patawarin mo ako. Please, pakiusap, H-hindi
ko gusto ang nangyari" lumuluha niyang saad.
Naiyukom ko ang kamao ko at napayuko ako. Shizuka magtimpi ka, magtimpi.
"Sapphy, Naisip mo ba 'yan nung naglayas ka,huh?! Akala mo ba naging mas madali ang
lahat?! Kung yun ang iniisip mo nung mga oras na 'yun, diyan ka nagkakamali!" saad
ko pero hindi niya ako pinatapos.
Inangat niya ang paningin niya.
"A-ate, Hindi ko kasi talaga sinasa-----" -siya pero pinutol ko na agad.
"Anong hindi sinasadya?! Kung sana ginamit mo 'yang kokote mo nang mga oras na 'yon
edi sana hindi ako naging ganito! Edi sana hindi ako ikinahihiya ni Dad at higit sa
lahat! Hindi sana naging miserable ang buhay ko! Ikaw! Ikaw ang may kasalanan
nito,Sapphy! At 'yang Sorry mo? 'Yang sorry mo ba ay magagamit para maibalik ang
buhay ko sa pagiging mapayapa nito? Diba hindi naman kaya walang silbi din 'yan! At
ito ang pakinggan mo,Sapphy" sunod-sunod na bulalas ko sa kaniya pero pinutol ko
muna 'yon at tsaka ako lumapit sa kaniya.
Hinawakan ko ang bagang niya ng sobrang higpit. Nakakatawa ang itsura niya,
Lumuluha siya ulit at parang ako na naman ang may sala sa lahat.
Palagi naman. Inilapit ko ang bunganga ko sa tenga niya.
"Ever since lumayas ka sa bahay ay hindi na kita itinuring na kapatid" bulong ko
sa kaniya at tsaka marahas na binitawan ang bagang niya.
Tumalikod na ako sa kaniya at tsaka naglakad palayo. Tears started to fall kaya
pinahid ko na agad 'yon.
Hinding-hindi ko siya mapapatawad at kahit lumuha pa siya ng dugo para lang
saakin,Hindi ko parin siya mapapatawad dahil iisa lang ang paraan para mapatawad ko
siya.
At yun ay ang, Kaniyang pagkamatay sa sarili kong mga kamay.
--------------------------------------------------------------------------
IVORIA LOPEZ
Kasama ko ngayon sina Raychelle, Sharmaigne, at Dianna. Si Kiyuena naman, Hindi ko
siya mahagilap.
Kanina kasabay namin siya pero biglaang nawala simula nung mag-annouce ang Dean.
Tch. Ang babaeng 'yon talaga.Sakit sa ulo.
Lumingon ako kay Dianna na kasalukuyang naglalaro sa tablet niya.
Seriously? Sa oras na 'to, 'yan parin ang inaatupag niya. Tss.
Dumako naman ang tingin ko kay Sharmaigne at isa pa 'to, Abala kasi siya sa
pagtingin sa kaniyang kuko.
Sarap sabihan nang "Oo na maganda na 'yan, Pramis" kahit hindi naman talaga.
At ang pinakahuli, Si Raychelle. Simple lang siyang manamit at ang buhok niya,
Nakalugay lang pero alam ko na sa likod ng porma niyang 'yan,
Nagtatago ang isang demonyo na uhaw na uhaw sa dugo.
"Raychelle" tawag ko sa pangalan niya.
Lumingon siya saakin at tsaka ngumiti.
Ang babaeng 'to ay palaging nakangiti kaya no wonder na magkaibigan sila ni Lyka
nung nabubuhay pa siya pero si Raychelle na mismong malapit na kaibigan ni Lyka ay
hindi manlang umiyak sa araw ng pagkamatay nito.
Nakakapagtaka lang.
"Bakit?" tanong niya saakin.
Ngumiti ako sa kaniya at binigyan siya ng kinakain ko na Presto.
Nakangiti niya 'tong tinanggap.
"Salamat" pasasalamat niya sa akin at kinagatan na ang biscuit.
Kuminang ang mga mata niya.
"Ang sarap" sambit niya sa gitna ng kawalan at tsaka ipinagpatuloy ang pagkain.
Nagkibit balikat na lamang ako at kinain narin ang akin. Mahabang araw na naman
'to.
May lumapit saamin na Apat na Assassin pero puro silang lalaki at ang laki nila!
Ano naman kailangan nila saamin?
"You will be my trainee" saad nung apat na sabay-sabay at tsaka tinuro ang mga
katapat nila.
Itinuro ako nung nakapulang maskara na simula sa leeg hanggang ilong lamang ang
sakop.
A-ako? Ako ang magiging trainee niya?
Nagulantang ako ng bigla siyang umatake. Iniwasan ko lahat ng 'yon.
Oh please, Matalino lang ako pero hindi ako malakas!
At alam ko naman na hindi niya ako sasaktan dahil sa ekspresyon na ipinapakita niya
saakin.
Napatigil ako ng tumigil siya.
Tumingin siya saakin kaya tumingin rin ako sa kaniya.
"Sabi ko na nga ba't hindi ka malakas dahil batay 'yun sa pag-iwas mo lamang sa
bawat wasiwas ko pero alam kong matalino ka dahil alam mong wala akong balak na
saktan ka" sambit niya saakin.
She pats my head.
"I'm Aries, Nice to meet you" pagpapakilala niya saakin.
--------------------------------------------------------------------
KIYUENA EUREKA HASHIMOTO
Nakahiga ako sa puno rito sa School Grounds at nakatanaw sa mga kapwa kong
estudyante na naandito rin.
Marami nang mga Assassins ang inaatake ang mga kukuhanin nilang Trainee or
Apprentice.
Ah, Sa madaling salita, Kailangan nilang idaan sa isang pagsusulit ang mga Trainees
na kukuhanin nila.
Tumalon ako mula sa Puno at lumapag ako ng mahusay sa lupa pero saktong pagkalapag
ko ay ang paglitaw ng dalawang Assassins sa kanan at kaliwa ko pero sa tingin ko.
Kambal sila.
"You are going to be our trainee" sabay nilang saad at tsaka ako inatake ng smoke
screen.
Napataas ako ng kilay.
Nilagay ko ang smoke mask na palagi kong dala at tsaka ito sinalampak sa bibig ko.
Tss,Dirty tricks. Kung sila lang rin naman ang magiging Trainers ko, I better not
to.
Nang mawala ang smoke screen ay nakita ko ang mga mukha nila na nakangisi at
ibinato naman ako ng mag shuriken at daggers.
Iniwasan ko ang mga ilan duon at ang iba ay sinalo ko. Such a childish and terrific
way to attack. Tss.
"To think na mga Assassins kayo at kayo ang magiging Trainers ko, Nasusuka na ako.
Mahina kayong dalawa" malamig kong untag sa kanila at tsaka humakbang ng paabante.
"Let me teach you how to" nakangisi kong saad at tsaka isinuot ang gloves na hindi
sakop ang mga daliri ko.
Pinatunog ko ang aking mga daliri tsaka ko hinugot ang string na nakatago sa gloves
na nilagay ko.
At sa isang iglap, Nasa harapan na nila ako. Bakas ang pagkagulat sa kanilang mga
mukha.
Napangisi ako at tsaka ipinulupot ang manipis na sting ko sa kanilang mga leeg.
Magiging masaya na naman ako pag nakita ko silang naghihirap.
Habang sila ay nag-aagaw hininga ay kinurot ko ang leeg nilang dalawa. Magagamit ko
sila kaya hindi ko muna sila papatayin. Tsaka na pag nagsawa na ako.
--------------------------------------------------------------------
LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)
Bumalik ako sa banyo upang isagawa muli ang announcement.
Wala kasing tao rito dahil masyado silang abala sa School Grounds.
Mga makikitid ang mga utak.
Hinugot ko na ang Artificial Mike ko sa aking bulsa na konektado sa bawat Speaker
na nakapalibot sa buong Paaralan.
May naisip akong magandang idadagdag sa larong 'to.
"Listen my students! When you already found your trainers, You can ask their
permission if you want to kill someone, but you should not kill them,Understand?
That's all"
Nakangisi kong saad pero gumamit ako ng voice changer.
Ano kayang susunod na hakbang ng mga estudyante ko? Nakakasabik ang mga susunod na
mga mangyayari.
Dapat ngayon masanay na sila sa ganiyang mga pangyayari dahil sa hinaharap ay hindi
na nila aasahan ang susunod kong gagawin.
Kaya habang may oras pa kayo, Magsaya na kayo dahil pagdumating na ang panahon na
pinakahihintay ko, Yun na nag katapusan ng mga maliligayang araw ninyo.
-----------------------------------------------------------------------------
Ai-chan's NOTE: Comment this along with your comment " I'll be a trainee"
Sagutin ninyo 'to "Ano ang pinakamagandang gawin ngayong may mga Trainers na kayo?"
Kailangan ninyo 'yang sagutin,Okay? Mga Daredoers. Premyo ay may mahabang lifetime
sa storya at Dedication. Yung mga readers lang at hindi estudyante, Hindi ninyo na
'yan kailangang sagutan pa.
PS: Short UD muna dahil nagloloko si Lappy [Laptop]. Salamat sa pagbabasa at
Hanggang sa muli,Paalam!

Lucifer's Chapter 14 - What we called Destiny

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Ako ang trainer mo, Neferipitou Iceah Freecs, Be Honored"

Saad niya saakin.

Trainer? and Why would I be honored? I do not know her or who she is.

She steps forwards towards me. Nakita ko na ang kaniyang mukha.

Maganda siya,maputi,katamtaman ang taas,May berdeng mga mata at balingkinitan ang

katawan.

Mayroon rin siyang itim na buhok na hanggang bewang niya na sumasayaw kasabay ng
hangin.

Pero sa kabila ng mukha niyang 'yon ay pang-lalaki siya manamit.

"Trainer? Then can I know what's the name of my trainer?" I said.

Her lips twitched. Humakbang siya pa-abante ng isa.

"I'll tell you that after my test on you" nakangisi niyang sambit saakin at tsaka
biglang naglabas ng knuckles at isinuot niya 'to.

My lips formed "Oh" .

Bakit kailangang may knuckles? Pero ano daw? Test? Saakin? Ibigsabihin,Pagsusulit?

Napaiwas ako nang biglaan niya akong sinuntok. Sa Oras na 'yon, nakita ko siyang
ngumisi.

Ibinaling niya ang kaniyang ulo muli saakin at tsaka sinuntok pa ako.
Umatras ako para makaiwas pero dapat pala hindi ko nalang 'yun ginawa dahil
nakalimutan kong pader na pala ang nasa likod ko.

Kaya ang resulat nakorner niya ako.

Inilapat niya ang kaniyang dalawang kamay sa magkabilang gilid ng aking ulo.

Mag kasing taas lang naman kami kaya hindi siya nahirapan duon. Inilapit niya ng
onti ang kaniyang mukha.

"Fight Back" may diin niyang sambit saakin.

Kumunot ang noo ko. Fight back? Bakit ko naman siya lalabanan?

Wala akong rason para labanan siya at...hindi ko siya kilala kaya bakit ko siya
lalabanan?

Sinuklian ko lang siya ng blangkong tingin katulad ng kanina.

Kahit na ganiyan ang ipinapakita niya saakin,hindi ako magsasalita dahil hindi ko
ugaling magsalita ng kung ano-ano lang.

Biglaan siyang ngumiti nang walang dahilan. Oh-Kay, bakit siy ngumingiti?

Inalis niya ang nakalapat na dalawang kamay niya sa magkabilang gilid ng aking ulo.

Umatras siya saakin ng dalawang hakbang.

Mabagal siyang pumalakpak habang ngumingiti-ngiti saakin.

"Pasado ka" maikling untag niya saakin.

Teka, Pasado? Paano ako naging pasado? Hindi naman ako lumaban pabalik sa kaniya at
tsaka Wala naman akong ginagawa para makapasa kaya bakit ako naging pasado sa
kaniya?

Doesn't make sense to me.

"Alam mo kung bakit? Dahil hindi ka manlang nagpakita ng kung anong ekspresyon nang
na-korner kita at ibigsabihin lang no'n ay palaban ka o wala lang sa'yo 'yun dahil
sanay ka na, I never made a mistake choosing you as my trainee" paliwanag niya
saakin.

Gano'n nalang 'yun? Pero teka sino ba siya?

"Ako nga pala si Leo ang leader ng 12 Zodiac Signs,Nice Meeting you,Neferipitou
Iceah Freecs." saad niya at tsaka itinaas ang kaniyang kanang kamay.

Titnitagan ko lamang 'yun at ipinakitang wala akong balak na abutin.

Ibinalik niya muli ang kaniyang kamay sa dati nitong kalalagyan at napailign habang
nakangiti.

"I really never made a mistake for choosing you" saad niya.

Ibinalik niya na ang kaniyang knuckles kung saan niya 'to kinuha at tsaka tumalikod
mula sa gawi ko.

"Sa palagay ko ay nakatagpo narin ng ibang trainees ang iba, Tara at sundan mo
ako,Neferipitou Iceah Freecs." malamig na saad niya at tsaka naglakad paalis.

Teka,tama ba ang nariring ko? Inuutusan niya ba ako?!

Kinuha ko ang bubble gum ko na reserba at tsaka 'to binalatan at isinubo.

Bumuntong hininga ako at tsaka nagkibit balikat. Sinundan ko narin siya.

She's my trainer and I'm her trainee,Meaning I should obey her,tch.

Damn it! Napayuko ako dahil sa mga nangyayari.

Matapos ang ilang paglalakad namin ng ilang milya ay nakarating na kami sa Open
Field ng School na 'to.

Inangat ko ang aking paningin at laking pagtataka ko na lamang ng mapagtanto ko na

magkahati sa dalawang kampon ang School Grounds.

Pumunta 'yung trainer ko na si Leo duon sa nasa kanan na grupo kaya sumunod nalang
ako sa kaniya.

Teka, Bakit pala Leo ang codename niya pero babae siya?

Hindi ba dapa't pang lalaki lang ang codename na Leo?

Nang huminto na siya ay huminto narin ako.

Humarap siya sa katapat na grupo na nakahiwalay saamin.

Nararamdaman ko ang tensyon at pagkamuhi nila sa isa't isa. Teka, parang magkalaban
ata sila?

"Oi,Freecs, Those are the Birth Animals, the mortal rival of the Zodiac Signs."
bulong saakin ni Leo.

Birth Animals? Meaning 'yung mga Water Snakes or such?

Bakit naman nilang ginawang Gang's/Group's name 'yun?

Doesn't make sense to me,Again. tss.

Iginala ko ang aking paningin at hinahanap sina Marize At Catherine.

Napagtanto ko na nasa Zodiac Signs naman pala kaso malayo lang kung nasaan ako.

Makalipas ang ilang minuto ay umalis narin kami duon.

Wala namang nangyaring hindi kaaya-aya pero ang masama ay hindi muna kami pwedeng
tumuloy sa mga Dorms namin dahil mas mapanganib ngayon na ipanapahintulot ni Dean
ang pagpatay kaya dapat daw ay maging mas ma-ingat kami.

Sabi ni Leo, Duon muna daw ako sa lugar niya, duon sa Itinayo daw mismo ng Dean
dito sa loob ng Paaralan na 'to para lang sa mga Assassins na 'to.

Ngayon ay patungo na kami sa sinasabing lugar niya. Ano kayang itsura no'n?

"Freecs,Andito na tayo" napaangat ang aking paningin nang pagkasabi niya ng

katagang 'yon.

Luminga ako sa paligid at ibang-iba siya sa inakala ko.

Para lang siyang Mini-House sa labas pero pagpasok mo puro Modern Furnitures ang
makikita mo.

Ang galing siguro ng Interior Designer na gumawa nito.

At Tatlong kulay lang ang mahahagip ng mata mo at yun ay ang Black,White and Gray.

Napaka-kalmado sa mga mata at ang sarap titigan.Hinding-Hindi ka talaga mag sasawa.

"Settle Down" sambit saakin ni Leo at tsaka sinenyasan akong umupo duon sa Black na
Sofa.

Tumalima nalang ako at tsaka umupo roon habang iginagala parin ang tingin ko sa
buong silid.

Hindi ko mapigilang humanga sa mga nakikita ko.

May kinuha siya sa kusina kaya ako naiwan dito sa Sala na tumitingin-tingin sa
paligid.

Ilang minuto lang ang nakalipas ay nakabalik na kaagad siya na may bitbit na
dalawang baso ng Juice at tsaka may Cookies na kasama.

Inilapag niya 'yun sa lamesita. Ininom niya 'yung isang Juice at tsaka isinubo ang
isang Cookies.

Nanatili lang akong nakatingin sa inilapag niya.

"Bakit ayaw mo kumuha?" takang tanong niya saakin.

Inangat ko ang tingin ko sa kaniya.

Ayoko sanang sagutin ang tanong niya kaso parang pang babastos na ang gagawin ko
lalo na't Trainer ko siya.

Pero syempre, hindi ko parin pwedeng pagkatiwalaan ang babaeng 'to, malay
mo,Tirahin niya na lamang ako ng biglaan at mayroon ring isang posibilidad na...may
lason ang pagkain na inilapag niya.

Napabungisngis siya ng onti. Tinitigan ko lang siya ng blangko.

Bakit naman siya bumubungisngis ngayon?

May ginawa ba akong katawa-tawa para tumatawa siya?

Parang may sayad ata 'tong trainer ko.

"Ayaw mo talagang magsasalita ano? Paano naman tayo magkakaintindihan niyan?

Magsalita ka naman kahit isang word lang" pang-uuyaw niyang sambit saakin at tsaka
iwinagayway pa ang kaniyang kamay at tsaka kinagatan ang Cookies niyang hawak.

Nagpakawala muna ako ng isang hininga bago tumugon.

"Poison" maikli kong tugon.

Napatigil siya at napatingin saakin na may hindi makapaniwalang ekspresyon.

Maya-maya nalang ay bigla siyang humalakhak ng humalakhak na ani mo'y wala nang
bukas.

May sayad na nga ang isang 'to.

"A-ano bang iniisip mo diyan? Trainer shoudn't kill he's/she's trainee,same as the
trainee. A-at, magaling ka, Segurista!" saad niya sa gitna ng kaniyang
pagkahalakhak.

Napataas ang kilay ko ng wala sa oras at napasapo ako sa aking sentido. May sayad
na nga siya.

Kinuha ko ang aking Juice na nakalapag sa lamesita at walang pasabing ininom 'to.

Tumigil narin siya sa kakatawa makalipas nag ilang segundo,Marahil ay napagod na

ang bagang niya kakatawa.

Kumuha narin ako ng isang Cookies at tsaka kinagat 'to.

May naalala ako bigla kaya itinigil ko muna nag pagkain ng Cookies at tsaka
lumingon patungo sa kaniya.

Naramdaman niyang nakatingin ako sa kaniya kaya't napatingin rin siya saakin habang
kumakain ng Cookies.

"Kanina, Anong meron sa inyo ng Birth Animals at sa inyo na mga Zodiac Signs?"
mahina kong tanong sa kaniya na halos bulong nalang.

Inilapag niya ang Cookie na wala pa sa kalahati ang nababawas at tsaka humigop ng
konting Juice sa baso niya.

Pagkatapos ay inilapag niya muli at tsaka tinitigan ako ng seryoso.

"Ang Birth Animals at tsaka ang mag Zodiac Signs ay matagal nang magkalaban simula
pa sa unang henerasyon na siyang bumuo ng dalawang kampon. Pero sa loob ng maraming
taon ay wala paring nakakalamang sa pagitan ng dalawang grupo. Pero laking gulat ko
nalang nang may ibigay na misyon saamin si Boss. At 'yun ay ang Dean, Siya ang
namamahala ng sikretong organisasyon na ginagalawan namin. Kami ay kabilang sa
organisasyon na 'yun pati narin ang Birth Animals kaya hindi maiiwasan na hindi
magkaroon ng gulo sa pagitan namin. Balik tayo duon sa misyon, Ang misyon na
ibinigay niya saamin ay ang pagiging trainers sa paaralang 'to. Hindi ko alam kung
ano ang umiikot sa utak niya pero alam kong may iniisip at pinaplano si Boss pero
kung anuman 'yun ay alam kong pinaghahandaan niya 'yun at Inihahanda niya rin kayo
kaya niya kami binigyan ng misyon na ganito" mahabang paliwanang niya.

Lahat ng katagang sinabi niya ay pumasok sa utak ko.

Ibigsabihin pala, sila ay alagad ni Dean pero siya pa nga lang nakakaharap ko ay
alam ko na,na malakas siya pero paano pa pala kung Dean na mismo ang makaharap ko?

Baka naman si Kamatayan na ang makaharap ko sa mga oras na 'yun.

"Pero alam mo, may ibinigay siya saakin na pasikreto pero isa siyang palaisipan,
kailangan ko raw 'yun sagutan at pwedeng magpatulong sa Trainee ko. Pero sabi niya,
iisa lang daw ang pwedeng makahula no'n at 'yun ay ang kapatid niya" saad niya
saakin at tsaka inilabas ang isang lumang scrool at inilapag 'to sa lamesita.

Teka, may kapatid ang Dean? paano?

Ibinuklat na ni Leo ang scroll at duon ko nakita ang scrumbled letters pero hindi
siya Alphabets, hindi ko alam kung anong tawag rito pero parang pamilyar.

Parang-----Napasapo ako sa ulo ko dahil bigla 'tong kumirot. Parang binibiyak.

"Look on this, this is our letters"

May mga imahe akong nakikita pero malabo,Sobrang malabo.

Pero kahit malabo ay naaninag ko ang pigura nila at batay sa naaninag ko ay dalawa
silang bata pero hindi ko talaga makita sila ng klaro.

"Hey, Freecs, Are you Okay?" nag-aalalang tanong saakin ni Leo.

Marahan akong tumango sa kaniya at tsaka tinitigan mulia ng scroll.

Dumikit ang tingin ko sa mga itim na letra na nasa scroll.

Napakapamilyar talaga at parang nakita ko na siya dati pa lang.

Ano bang ibigsabihin ng mga letrang 'to?

At bakit kapatid lang ni Dean ang pwedeng makabasa nito?

Nakakapagtaka.

Hindi kalaunan ay bigla nalang hinugot pabalik ni Leo ang scroll at tsaka itinago
'to.

Ngumiti siya ng tipid saakin.

"Siguro, Huwag muna ngayon" mahinang untag niya saakin at tsaka ipinagpatuloy ang
kaniyang pagkain.

Those letters....parang nababasa ko siya kanina pero hindi ko maintindihan ang

ibigsabihin.

-----------------------------------------------------------------------------------
----

SATSUKI DE GUZMAN HEARTFLIA

Nakahalumbaba ako ngayon sa tinitirhan ng Trainer ko na si Virgo pero isa siyang

lalaki.

I wonder kung magaling siya dahil hindi niya ako ginawaran ng pagsusulit kanina
kaya medyo may pagka-boring,tss.

Napaka-tahimik naman rito.

Nakakainis naman kasi si Virgo, puro sulat lang ang ginagawa at kailangan ko daw
'yun sagutan dahil dito niya raw igagawad ang pagsusulit,Weird right? I know.

As far as I know, Virgos are very intelligent, they have an excellent memory and a
highly analytical mind.

This makes them good investigators and researchers.

They also have the ability to probe into a person's emotions and they can often see
into people and detect what their motives are.

This makes them great policemen or interrogators.

Virgos are very good at problem solving, this is what they do best.

They are confronted with a problem, they will pick apart the pieces and put it
together in the proper order. They are rational thinkers and are good at settling
other people's disputes and putting them on the right track for reconciliation.

Any position that requires the above features, which is a very long list, is
perfect for the Virgo. They keep the world in order.

So he's intelligent,huh? I wonder if he's strong.

Napadako ang aking paningin nang ilapag niya ang papel sa lamesita at ipinakita
saakin.

Ngumiti siya ng tipid, May itsura naman siya at parang kasing idad ko lang.

Binasa ko na ang nakasulat duon sa papel.

"What can you find in beautiful flowers?"

"What is red,that isn't red?"

"What is this that suddenly comes but never leaves?"

Teka, ano naman 'tong mga 'to? Riddles? Nakakunot noo akong tumingin sa kaniya pero
umiinom lang siya ng kape at tsaka nagbabasa ng libro with matching,reading
glasses.
Oh, I see, A bookworm,tch.

Dumako ang paningin ko sa papel at duon ko napagtanto na may katabi pala 'tong
Timer.

Umaandar na yung Timer at ang time limit lang kada Riddles ay 3 minutes pero may
mga clue ang bawat Riddles pero iisa lang.

Tch, para duon sa uang Riddle, may dalawang minuto nalang ako,

Fuck! Ano ba naman 'to! Dagling kinuha ko ang pen na nasa gilid at tsaka binasa ng
mabuti ang unang riddle.

What can you find in beautiful

flowers?

Clue: It's either a liquid or a concrete that can kill a person just for a short
span of time.

Sumulyap muna ako sa Timer at iisang minuto nalang pala ang natitira duon.

I won't let this Riddle beat me. Because the word "Defeat" is none on my
vocabulary.

The clue states that it's either a liquid or concrete that can kill a person in
just a snap.

Kung tutuusin, pwede siyang iinject or ilagay sa mga karayom, Ibigsabihin......nang

mapagtanto ko na ang sagot ay mabilisan kong isinulat ang sagot.

Poison. Sumulyap ako duon sa timer at may 30 seconds pa pala ako.

Nakahinga ako ng maluwag. Dumako ang paningin ko sa pangalawang Riddle.

What is red that isn't red?

Clue: Deceptions and Lies [Adj].

Anong pula ang hindi pula? Pinagloloko ba ako nito?

Tss. Pero ang clue ay paglilinlang at kasinungalingan. I think this second riddle
is quite easy.

Sinulat ko kaagad ang sagot ko sa papel. Bloody Lie. Dahil isa lang naman ang
itinuturo niya.

Ang paglilinlang ay katulad rin ng kasinungalingan dahil nagsisinungaling karin

lang naman para makapaglinlang.

At tsaka, Come to think of it, wala namang pula ang hindi pula kaya tanging words
lang ang pwedeng sabihin at tsaka "Adj"dapat so I just add Bloody.

Sumulyap ako sa timer at natira na lamang ay 2 minutes and 30 seconds.

What is this that suddenly comes but never leaves?

Clue: Probably a mistake/fault.

Sumulyap ako sa timer at mayroon pa akong saktong tatlong minuto.

Ano ang biglaang nadating pero hindi na naalis? I think this is kinda hard level.

Hindi siya katulad ng iba na madali lang like a piece of cake. Mas lalo akong nag-
focus.

Sabi rito ay isa mistake/fault pero ang sabi kasi ay "Probably".

Hmm, para kasing may mali, bakit probably? pero parang may tinururo siya.
Kasi diba, pag Probably ibigsabihin parang hindi siya sigurado kaya...siguro ang
ibigsabihin lang no'n ay "Other Words" so ibigsabihin, Ano ang iba pang term sa
mistake/fault?

Pero kung i-translate natin 'to sa tagalog ay..pagkakamali o

kasalanan.wait,kasalanan?

at pag itinaranslate 'yun sa Wikang Ingles ay.Sin.

Makes sense dahil ang kasalanan ay biglaan nalang dumarating pero hindi ka na iiwan
pang habang buhay dahil bubuhatin mo 'yung kasalanan na 'yun hanggang sa iyong
huling hininga.

Sinulat ko kaagad ang sagot pag ka isip ko ng sagot at nung sumulyap ako sa timer
ay saktong 0 ang nakalagay duon.

Napangiti ako ng tipid.

"So the your time span is 6 minutes out of 9 minutes, Wow, Not Bad, You passed"
bagot niayng untag saakin.

Napataas ang aking kilay? why do I have to answer that in the first place?

"Ano bang saysay nang mga riddles na 'yan?" pang-uuyam kong tanong sa kaniya.

Nabigla ako nang bigla niyang hinampas ang lamsesita at galit na tumingin saakin.

Napalunok ako, b-bakit siya nagagalit?

"Sa tingin mo ba walang saysay 'to? Do you think I'm doing this just for nothing?
Huh?! Boss or may I say the Dean, Likes riddles that's why I'm giving you riddles
just to ready you for the upcoming danger that she's planning!" bulalas niya
saakin.

Napalunok ulit ako at tsaka marahang tumango.

"O-okay" nauutal kong tugon sa kaniya.

Nakakatakot siyang magalit, para bang kahit anong oras ay kaya niya akong tuklawin
dahil sa mga nakakahindik na tingin niya pa lamang.

Kaya ko bang makasama ang lalaking 'to sa iisang bubong?

----------------------------------------------------------------------------------

MARIZE MONTEVERDE

Andito ako sa gitna ng kawalan. Just where the hell Am I?

Biglaan nalang akong dinala dito ni Cancer.

Yup, Isa siya sa mga Zodiac Signs aand at the same time,My trainer.

Andito ako sa lugar niya pero lumabas muna kami sa hardin.

Hinatak niya nga lang ako biglaan at isa siyang babae.

Yeah, she's a girl even though her codename is Cancer.

Biglaan na nga lang siyang nawala nung pagkahatak niya saakin at dahil narin
siguro nalingat ako.
Hindi niya pa ako idinadaan sa pagsusulit kaya sabi niya ay dito daw gaganapin pero
napaka-peaceful naman para dito pa gawin ang pagsusulit.

Napatalon ako para makaiwas duon sa kung anuman ang ibinato saakin mula saan.

It's a dagger with a sharp blade. I'm watching some Animes and Live Actions and I
knew that Cancer is using sharp weapons like knives.

So that's explains it.

Patuloy lang siya sa pagbato at ako naman ay umiiwas ng umiiwas na para bang
sumasayaw lamang kasabay ng mga patalim na patuloy na ibinabato saakin, at malaking
Advantage 'tong Ballet shoes ko para magawa 'yun.

Dodging is my specialty because I'm fond of dancing with blades. Maya-maya ay bigla
'tong tumigil.

Luminga ako sa paligid habang hawak-hawak ko ang mga nasalo kong daggers at
shurikens, meron pa ngang butterly knives at tsaka emerson knives.

Pinatalas ko ang aking pakiramdam upang malaman ko kung nasaan siya.

Maya-maya ay may nag-tap saaking balikat. Napapitlag tuloy ako pero nung makita ko
kung sino ay bumalik 'to sa pagiging normal.

Si Cancer.

"Good Job, As I expected. Sabi ko na nga ba't hindi basta-basta ang ballet shoes
mo. It can be use in combats" nakangiti niyang saad saakin.

Ngumiti rin ako pabalik sa kaniya.

Sumenyas siya saakin na sunda ko daw siya kaya sumunod ako sa kaniya, I think my
trainer is mysterios.

The way she talks,The way she walks, The way she's so masculine. Yeah, She's so
boyish.

She even have those short hair and many rings on her right hand.

I think I want to figure it out if she's straight.

----------------------------------------------------------------------------------

[Kinabukasan]

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

Naalimpungatan ako sa sinag ng Araw na tumatama sa mukha ko kaya napilitan akong

idilat ang aking mga mata.

Nagugutom ako. Luminga ako,ay bakit parang iba ata ang paligid?

Ay! Hindi ko nga pala kwarto dahil andito ako sa Bahay ni Scorpio and he's a guy
but he's 2 years younger than me,Awesome right?

Lumabas na ao sa silid na 'yun pagkatapos kong magbihis ng kaswal na damit, Naka

pajamas ako kanina kasi.

Nakita ko kaagad si Scorpio na nagluluto para sa almusal.

Napalanghap ako dahil sa masarap na amoy, Mas lalo tuloy akong nagutom.

Umupo na ako sa upuan at tsaka hinintay siyang matapos sa paghain.

Ang niluto niya pala ay mga bacon,hotdogs,eggs, and many more!

Hindi tuloy mapigilan ng aking mata na kuminang sa mga pagkain.

Nang matapos siya sa paghahain ay umupo na siya at sinimulang kumain kaya sinimulan
ko narin.

Aaminin ko na hindi siya palasalita katulad ni Pitou pero sanay na naman na ako.

Basta ngayon,ang gusto ko ay i-enjoy ang pagkain ko!

Pagkatapos ng ilang minuto ay natapos na kaagad ako kaya pumunta ako sa aking
kwarto rito at tsaka kinuha ang shoulder bag ko at tsaka isinukbit 'to sa aking
balikat.

Importante 'to dahil andito lahat ng aking pagkain, Ferrerro,Piatos,Cloud

Nine,Stick O, at marami pang iba.

Lumabas na ako sa aking kwarto at tsaka umupo duon sa Salas.

May pupuntahan daw kami kasama ng mga Zodiac Signs mamaya kaya dapat daw may
enerhiya ako para mamaya.

Sumandal ako sa upuan at tsaka tumingala.

Naalala ko tuloy yung pagsusulit ni Scorpio saakin kahapon.

[FLASHBACK]
Nailihis ko ang aking paningin kay Marize ng biglang umalis si Pitou.

Teka, saan naman kaya siya pupunta?

Napansin siguro ni Marize na nakatingin lang ako duon sa eskinita na nilikuan ni

Pitou kaya siya nagtanong.

"Catherine, What's wrong?" takang tanong niya.

Nginitian ko lang siya katulad ng parati kong ginagawa at tsaka umiling.

Ngumiti naman siya ng tipid saakin pabalik.

Maya-maya ay may naramdaman akong nakahawak sa damit ko kaya dumako ang tingin ko
duon.

Tantsa ko ay Isang 14 year old na batang lalaki,hanggang sa tenga ko ang tangkad

niya.

"Ano 'yun?" tanong ko sa kaniya at ikinurap ang aking mapupunghay na mata sa kaniya
hanggang biglaan niya akong hinatak.

Lumingon ako kay Marize at nakangiti lang siya saakin habang kumakaway para mag
paalam.

Kinaway ko rin ang aking kamay upang magpaalam at tsaka ngumiti ng alanganin.

Maya-maya ay tumigil kami sa lugar kung saan malapit sa Gubat na Night Woods.

Teka,anong ginagawa namin dito? Binitawan niya ako at tsaka humakbang paabante.
Nakatalikod siya mula sa gawi ko. Hindi kalaunan ay humarap siya saakin habang
nakayuko. Itinaas niya ang kaniyang palad sa harap ko at parang may hinihingi.

"Pahingi" mahinang sambit niya. Kumunot ang noo ko.

Anong hinihingi niya? Teka, Hindi kaya nababaliw na siya?

"Pahinging pagkain" mahinang saad niya na ani mo'y binabasa ang aking isipan.

Napabuga ako ng hangin. Akala ko naman nanghihingi siya ng kung ano na, Pagkain
lang pala.

Kumuha ako ng isang Nova sa shoulder Bag ko at tsaka ko sa kaniya ibinigay.

Inabot niya naman 'to at tsaka binuksan. Lumingon siya saakin at tsaka ngumiti ng
napakalapad.

"Thank You!" bulalas niya at may ibinato sa paanan ko.

Kumunot ang noo ko at tsaka tumingin sa paanan ko,pagtingin ko ay nakita ko ang

isang explosive.

Lumaki ang mga mata ko at umatras mula roon pero huli na dahil sumabog 'yon ngunit
hindi nakakamatay dahil isang sleeping gas ang laman no'n. Then all went black.

[END OF FLASHBACK]

'Yun ang nangyari pero nung nagising ako kanina ay hindi naman ako nag-freak out
dahil bakit kailangan pa?
Hindi namna niya ako ina-ano at halata namang mabait siya kaya hindi na kailangang
mag-Freak Out.

Napatingin ako sa aking relo at eksaktong 10:00am na.

Napatingin ako kay Scorpio at nakahanda na pala siya.

Sinenyasan niya na ako na sumunod sa kaniya kaya sumunod ako.

--------------------------------------------------------------------------------

VENICE AIRA EDWARDS

Andito ako ngayon kasama ang bruhang Trainer ko na si Taurus.

She's a girl and A year older than me but she's like Sharmaigne!

I can't stand her presence and her bitch-like attitude,tss. Just walking with her
is hell!

Ngayon ay papunta na kami sa pupuntahan namin na Meeting Place ng mga Zodiac Signs.

Masukal nga ang daan,tch. Puro puno and such.

Naalala ko tuloy 'yung pagsusulit saakin ng bruhang 'to. Pinapunta ako sa gubat at
tsaka duon inatake.
Like Fuck lang naman,diba?! She's worser than me! Argh!

Ilang minuto ang lumipas ay nakarating na kaagad kami, 11 na nag Zodiac Signs na
nanduon at kami ang pinakahuli.

Tss, Hindi na ako magtataka kung kami ang pinakahuli dahil 'tong babaeng 'to,
Inaabot ng dalawang oras ang pag-aayos and Damn!

She's so clingy! Fuck it! I loathe her!

Sinenyasan kami nung babaeng sobrang ganda kaso panglalaki manamit.

Katabi niya 'yung Bubble Gum Girl nung isang araw.

Tumalima naman ako duon sa itinuro nung lalaki manamit na upuan kaya tumungo kaagad
ako roon at umupo. Sumunod naman 'yung bruha kong trainer at tumabi sa tabi ko.
Tss.

"Okay,Listen, I know that all of you are aware that Zodiac Signs and Birth Animals
are rivals so...Zodiac Signs have different ways to deal with others and how to
kill." pagpapaliwanag nung babaeng maganda na panlalaki manamit.

May napansin ako sa kanang braso niya, Ang Tattoo ng isang Zodiac Sign at 'yun ay
ang Leo,Ang leader ng lahat ng Zodiac Signs pero bakit siya babae?

Oh,No wonder, Babae 'tong trainer ko na si Taurus.

"Zodiac Signs deal with others by torturing them in any means, Birth Animals deal
with others by harsh words and talking by fighting. Zodiac Signs are silent Killers
but Birth Animals are killing people leaving a thing that describes each one of
them. Now, you know what's the difference between Zodiac Signs and Birth Animals.
Now,Listen, The only similarities that we have on them is.....We'll kill the person
we ordered to kill And Boss or the Dean is the one who will give orders so Everyone
in here are encouraged to obey the rules of the missions 'cause if not, Boss will
do a lection to you and that's you Death. I know that all of you know that
already." mahabang paliwanag niya.
"Dean set a new rule and that is you can kill anyone you wants but not the
trainers,right? But the thing is...You can't kill your own group mate..For Example,
Zodiac Sign to Zodiac Sign was not allowed. You can't kill your comrade but Zodiac
Sign to Birth Animal, You can kill each other,Understand?" dagdag niya pa.

Tumango kami, So 'yun pala, Malas nalang nung mga taong may gustong patayin pero
kakampi nila.

I feel sorry for them. And Note the sarcasm guys.

"And Last,Trainers, Dean said that we should take care of our trainees because if
one of them are killed, We will be suspended in 3 years" pagpapatuloy nung si Leo.

So our trainers will be our protectors too,huh? Not bad.

----------------------------------------------------------------------------------

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

Andito ako sa aking opisina at pinapanood ang dalawang grupo na nag me-meeting.

Basically, parehas lang sila ng mga kakayahan pero ngayong inatasan ko sila ng
ganitong misyon,matira matibay dahil kung hindi ka magaling then say good bye to
your life.

Ha-Ha-Ha.

Ininom ko na ang aking Champaigne. What a nice taste. I really love this sensation.

Ang riddle na ibinigay ko kay Leo at kay Dragon, Siguro naman mahuhulaan nila kung
sino sa mga estudyante ko ang kapatid ko.
The riddle that I gave to them is a letter for my missing sister pero gamit ang
lingwahe namin.

Alam niyo ba kung bakit ko nalaman na andito ang kapatid ko?

Dahil...Naniniwala ako na ang magkakapatid ay nagkakatagpo muli dahil sa tinatawag

nating tadhana.

-----------------------------------------------------------------------------------
----------

Ai-chan's NOTE: Mahaba 'yan hah! MAHABA! Phew, kapagod! Comment this "What we
called Destiny" tapos sagutin ninyo 'to, "Anong mas gusto mo? Zodiac Signs or Birth
Animals? Why?" at tsaka 'yung signature mo, ilagay mo ang pangalan mo sa storya na
'to sa pinaka huli, That will serve as your signature. Para lang 'to sa mga kasali
sa paaralang 'to pero kung reader ka lang,kahit hindi na.

Riddles are from Akuma no Riddle pero ako ang sumagot dahil wala naman silang
sinasabing sagot duon.

@DemonicAce04, Psst, Ace, Hindi ka na ata nagpaparamdam, Anyways, Daredoers siya si

Kiyuena Eureka Hashimoto, Akala ninyo Characte rko 'yun no? Hindi
po ///////////////\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\.

Ps: Salamat sa pagbabasa.

Lucifer's Chapter 15 - Assassins and Apprentices

FRIEDERIKA ACE FEIDHELM

Tinititigan ko direkta sa mata ang trainer ko.

Tapos na ang meeting kanina pa pero hindi ko mabasa ang isipan niya.

Ganun ba kagaling magtago ng isipan ang isang Pisces na lalaki?

Ilang beses ko nang sinubukan na basahin ang kaniyang isipan pero hindi ko kaya.

Parang may pader na humaharang saakin para pasukin ang laman ng kaniyang isip.

"Oh-Kay. Baka mainlove ka na niyan saakin. Tama na 'yan" pang-aasar niya. Napairap
ako.

Bakit naman ako magkakagusto sa kaniya? Ugali palang,hindi na pasok sa kaing

standards.

"Ay! Rika. Gusto mo na bang kumain?" tanong niya saakin kaya napatingin ako sa
kaniya gamit ang sulok ng mata ko.

Nakahalumbaba kasi ako sa lamesita na nasa harapan ko.

Nasa kanan ko siyang parte at nakaupo sa sofa. In other words,Nasa gilid ko siya.

"Sumagot ka naman diyan!" pang-uuyam niya at sabay pang palakpak.

Napailing ako at tsaka nanuod nalang ng TV.

Nakakainis makasama ang lalaking 'to. Nakakainit ng dugo.

"Ba't hindi mo pa ako binibigyan ng pagsusulit?" malamig na tanong ko sa kaniya.

Isa pa ang pagsusulit na 'yun.

Hindi ko alam kung anong dahilan ng lalaking 'to para hindi ako bigyan ng
pagsusulit.

Batay sa nabasa kong encyclopedia kanina nang mga Zodiac Sign.

Ang Pisces daw ay personality is hard to pin down, it is very mysterious and
elusive.

Pisces are molded by their surroundings, they incorporate their experiences and
surroundings into themselves.

They have extreme compassion and they feel the pain of others.

If something is wrong in the world that affects them, it affects them deeply, they
take it to heart and feel extreme feelings regarding the matter.

When they are happy, they are extremely happy and when they are sad, they are
extremely depressed.

So Ibigsabihin ay sobrang masaya siya pag-inaasar niya ako?

Wow lang. Hambalusin ko 'tong lalaking 'to.

"Bakit Rika,Gusto mo bang bigyan pa kita ng pagsusulit?" tanong niya saakin kaya
naibaling ko ang ulo ko sa kaniya at inayos ang aking pag-upo.

Ngayon,magkaharap na kami sa isa't-isa. Pasimple ko namang pinatay ang TV.

"Oo" bagot kong tugon sa kaniya habang iwinasiwas ko ang buhok ko palikod.

Napapitlag ako ng onti nang biglaan nalang siyang nasa likod ko.

Nasa likod ng sofa na inuupuan ko,To be specific.

Pero kahit na gano'n, hindi ko siya nilingon manlang.

Nanatili lang akong walang reaksyon at nakatingin lamang sa harapan.

"Kailangan pa ba talaga 'yun? Rika? Gusto mo ba talaga?" bulong niya sa tenga ko.

Napairap ako. Sapukin ko kaya 'tong lalaking 'to. Kakasabi ko lang naman,diba?
Kanina pa.

Maya-Maya ay may naramdaman akong malamig na bagay sa pisngi ko.

"Madali lang naman ang pagsusulit mo,Rika. Kailangan mo lang naman na sumunod
saakin at tatakan natin ang pisngi mo nang ekis" mapaglaro niyang saad.

Teka, tatakan? Nang ekis? ang..pisngi ko?! No Way!

Kahit na nagwawala,nagrereklamo at para na akong sumasabog na bulkan sa loob-loob

ko ay nanatili parin akong walang reaksyon sa panlabas kong anyo.

Ayokong makita niya na nag-aalboroto ako.

"Silence means Yes,right? so Here we go" mapaglaro niyang muling saad at tsaka
naramdaman ko lang na igagalaw niya na ang punyal.

Nanatili lang ako sa kung ano ang posisyon ko.

Kumunot ang noo ko nang wala akong maramdaman na sakit.

Hindi ba dapat may mararamdaman ka manlang na hapdi dahil hinihiwa na ang 'yong
balat? Pero bakit wala?
"Rika, 'yung toto? S-sineryoso mo talaga 'yon?" biglang sambit ni Pisces na ngayo'y
nasa harapan ko na.

Hindi,nakahiga na pala sa Carpet at namumulupot dahil sa kakatawa habang nakahawak

pa sa kaniyang tiyan.

Uminit bigla ang ulo ko at kumulo bigla ang dugo ko. Naiyukom ko ang kamao ko.

"P-Pisces" nagtitimpi kong sambit at tsaka siya binatukan.

Itinupi ko ang dalawa kong braso sa aking dibdib at suminghal sa kaniya. Akala mo
kasi kung sino.

"A-aray! Masakit 'yun ah!" pagrereklamo niya.

Hindi ko lang siya pinansin at padabog na lumakad patungo sa kwarto ko.

Hindi ko makakayanang ganiyan ang Trainer ko! Argh! Bakit ba kasi siya pa?!

Una,ang kulit niya. Pangalawa,madaldal tapos Pangatlo, mahilig mang-asar.

Nasa ka niya na lahat ng ayaw ko sa isang tao.tss.

Sumalampa nalang ako sa higaan ko. Makatulog na nga lang.

Baka makatakas pa ako sa gungung na 'yun.

_____________________________________
SHIZUKA ZYREEN KWON

"Welcome,Trainees of the Birth Animals in the Grand Meeting of every one of you.
Now, We will start the meeting gracefully" saad nung MC.

Nakahalumbaba lang ako habang nakatingin sa kawalan.

Andito kami sa parang Theater Room dahil merong upuan para sa mga manonood.

May stage at madilim ang lugar. Para nga kaming nanunuod ng isang Theater Play.

"Shizuka, Bored ka?" tanong saakin ng aking trainer na si Ox.

Lalaki siya na kasing idad ko lang. Wala nga lang siyang pakielam sa nangyayari sa
paligid niya.

Basically, indifferent.

"Isn't it obvious?" bagot kong tugon sa kaniya.

Gamit ang kaliwa kong kamay ay kinuha ko ang Margarita na nasa lamesita.

Kaso bago pa ako makahawak sa baso ay tinapik niya ang kamay ko.

Marahas akong lumingon sa gawi niya.

"Underage ka pa. Bawal ka pa niyan" walang gana niyang saad at tsaka ininom ang
nasa basong Margarita na dapat ay iinumin ko.

Kumunot ang noo ko.

"Bakit? Ikaw rin naman ay underage kaya bakit mo ko pinagbabawalan?" mataray kong
tanong sa kaniya.

Mukha naman siyang natauhan sa sinabi ko kaya nababa niya 'yung baso at tsaka
lumingon saakin.

"Edi kumuha ka na" walang gana niyang saad at tsaka ininom ang Margarita niya.

Napasinghal ako. Padalos-dalos kasi pero siya rin naman.

Kinuha ko ang basong nasa lamesita at tsaka kinuha ko rin ang Bote nang Margarita.

Binuksan ko 'yung bote at tsaka ibinuhos ang laman nito na Margarita sa baso ko.

Hinintay ko na dumating sa gusto kong rami ang Margarita na ibinubuhos ko sa aking

baso at tsaka ko ito tinigil at ininom.

"Okay Everyone,Listen up! The Birth Animals and the Zodiac Signs are mortal rival
ever since the first generation but that 2 groups has the same organization and
boss. The Boss is no other than the Dean. Birth Animals we're well trained like the
Zodiac Signs but we have the different Killing Styles. Zodiacs are Silent Killers.
Sometimes when they kill, they'll make it to look like an accident or they'll make
it when their target is alone and no one else is around. They kill in a brutal way.
But Birth Animals are different" saad nung MC.

Nakahalumbaba ako at nakatingin sa kaniya ng walang gana habang tinutungga 'tong

Margarita ko.

"Birth Animal's killing style is killing them in brutal way like the Zodiacs but
the thing is, we are not Silent Killers. When we kill, we leave the things that
symbolizes us. Like Horse, Horse leaves a creepy horse doll near the crime scene
leaving it to identify who killed that person. That's our style." paliwanag muli
nang MC.

Walang kwenta.
Wala naman akong pakielam sa mga 'yan, ang kailangan ko lang ay makapaghigante kay
Sapphy.

Ngayon, hindi ko na kinasusuklaman si Dean dahil ngayon, binigyan niya pa ako ng

malaking tiyansa upang maisagawa ang pinapalano kong maghigante sa kapatid ko.

"But! You can't kill your comrade,okay? Birth Animals to Birth Animals are not
allowed. Zodiacs to Birth Animals are allowed,That's all ang Good Day!" saad nung
MC at tsaka nilisan na ang stage.

Batay sa nakita kong tattoo, siya ay ang Rat. Pero anong sabi niya?

Hindi ako pwedeng pumatay nang kakampi ko na Birth Animals?

Sa pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na napatingin ako sa buong paligid.

Hinahanap ko ang isang tao na sana ay hindi ko naging kakampi.

Lumipas ang ilang minuto ay wala akong nakitang Sapphy.

Napangisi ako. Mabuti at hindi ko siya kakampi.

Naibaling ko ang aking ulo nang biglang nagbukas ang pinto ng Entrance ng Theater.

Lumabas duon ang isang lalaki at isang babae na may tattoo ng Tiger.

____________________________________
JACK DANIELS

Binuksan na ni Tiger ang Pinto ng Entrance ng Theater na dapat pinuntahan namin

kanina pa.

Napakalaki ng Pintuan ng Entrance na halos siguro 200 ft na ang inabo nito.

Na-late kami dahil sa trainer kong babae na si Tiger.

Akala ko pa naman malakas siya dahil grabe ang ibinigay niya saaking pagsusulit.

Muntikan na nga akong mamatay dahil duon pero kung anuman ang pagsusulit na 'yun ay
ayoko nang alalahanin pa.

Tss. Si Tiger, akala ko talaga malakas, ay-- Oo, malakas siya kaso...wala siyang
sense of direction kaya kami na-late.

"Warukattana.Chikokuda (Sorry,I'm late)" parang walang pakielam na sambit ni Tiger

kung kaninoman at tsaka diretsuhang pumasok sa loob nang may humarang saamin.

Lumaki ang mga mata ko, A-andito si Creed?! A-at may kasama siyang lalaki?!

Pinagpalit niya na----Ehem. What am I saying?

"Tiger, I think you did not know where the Theater is,Am.I.Right?" may diin na
tanong nung lalaki na katabi ni Creed.

Tinapunan ko ang lalaking 'yun nang matatalim at masasama na tingin.

Naiyukom ko ang mga kamao ko. Bakit.Niya.Kasama.Si.Creed?!!

"Kangkenai (I don't care) " walang ganag tugon ni Tiger sa kaniya at tsaka umalis
sa harapan niya.

Sumunod lang ako kay Tiger pero bago ako umalis ay nilakihan ko nang mata 'yung
lalaki.

________________________________________

CREED YAGAMI

"Anong problema no'n?" tanong saakin nang Trainer kong si Dog.

Nagkibit balikat lang ako sa kaniya.

Aba'y malay ko ba kung bakit nagagalit si Jack sa trainer ko. Pakielam ko ba? Pero
bakit nga kaya?

"Tara na" saad niya saakin at tsaka kami umupo duon sa table namin ulit.

"Dog, bakit ba kasi kinikomprunta mo si Tiger kanina?" tanong ko sa kaniya kaya

napalingon siya saakin.

Bigla itong naging mapaglaro.

"Ah,'yun ba? Wala lang, gusto ko kasing asarin ng asarin si Tiger. Nagsimula 'yun
nung mga bata pa kami" masaya niyang sambit na parang nasa ibang mundo na ang
kaniyang katinuan. May napapansin ako rito.

"Dog, magtapat ka nag saakin, May gusto ka ba kay Tiger?" seryoso kong tanong sa
kaniya.

Tiger X Dog? Parang Cat X Dog lang pag nagkataon.

"H-huh? C-creed,Hindi magandang biro 'y-yan,N-Natatawa ako, Ha-Ha-Ha" nag
aalinlangan niyang sambit at tsaka pilit na tumawa.

Napailing ako. Siguro in-denial stage palang ang ugok na 'to.

____________________________________

SAPPHIRE DEMONICE TAKENO

"A-ahmm, Anong ginagawa natin dito, Aquarius?" tanong ko saaking Trainer na babae
na si Aquarius.

Pagkatapos kasi ng meeting namin ay dito na kaagad kami dumiretso sa lugar niya.

Kung nagtataka kayo kung saan kami pumunta pagkatapos ng pagsusulit niya saakin ay
duon kami sa Cafeteria tumambay.

Buti pala hindi naman masyadong mahirap ang ibinigay niya saakin pagsusulit.

Sabi niya kasi ay kailangan ko daw kuhanin ang keychain na may pigura ng isang isda
mula sa kaniyang kamay.

Una nahirapan ako pero hindi kalaunan ay nakuha ko sa kaniya dahil naisahan ko
siya.

Nagising ako sa reyalidad nung nakarating na kami sa mismong destino namin.

Kanina kasi ay dumaan pa kami sa masukal na kagubatan pero ngayon,

Para lang akong nasa Ocean Park.

Hindi naman parang 'yung may mga lumalangoy-langoy na isda,Hindi ganun.

Ang andito kasi ay puro kulay Aqua,Asul at Sky Blue ang makikita mo na may kasamang
mga Bell na shelss at marami pang-iba.

Hindi na ako magtataka kung bakit Aquarius ang kaniyang ngalan, ay este Codename.

Pumasok na kami sa loob at tsaka niya itinuro saakin ang magiging kwarto ko.

Pumunta kaagad ako duon at pumanhik.

Nakahinga ako ng maluwag nang normal na kwarto pala 'to.

'Yung wala 'yung mga bagay na nasa labas na mga pang dagat.

Sumalampa naman ako nang padapa sa aking higaan.

"Hay, musta na kaya si Ate?" bulong ko sa hangin.

__________________________________________

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

Ilang buwan narin ang lumipas nang mangyari ang pamimili ng Trainee ng mga Trainers
at walang lumagpas na araw na hindi kami napapagod dahil sa labis na training na
ginagawa namin.
At dahil rin sa mga Training na 'yun ay mas lalo kaming nabibihasa sa paghahawak
nang mga armas at lalong-lalo na sa pagkitil ng buhay ng isang tao.

Paano? May ibinibigay saamin si Dean na mga misyon at tsaka may deadline.

Assassins ang aming Trainers at kami ay kanilang Apprentice.

Halos araw-araw ay may kinikitil kaming mga tao na puro salot sa lipunan.

Hindi ko inaasahan ang reaksyon ng isip at katawan ko sa mga ginagawa naming misyon
dahil imbes na umayaw ako at hindi sumang-ayon ay kabaliktaran lamang ang nangyari.

Sa tuwing papatay ako ay may kakaiba akong nararamdaman na sobrang ganda.

Ngayon ko lang naranasan maging masaya sa kung anong ginagawa ko.

Pakiramdam ko ay sanay na sanay ako sa pagpatay ng mga tao.

Ngayon ay andito kami ni Leo sa isang misyon.

Kailangan naming patayin lahat ng staffs,kasosyo at may konekta sa target namin.

Pero hindi iisang tao ang target namin kundi isang Kumpaniya na binubuo ng libo-
libong katao.

"Oi,Freecs. Do the Plan A" sambit saakin ni Leo gamit ang earpiece na nakalagay sa
aking tenga.

Hinawakan ko ito at medyo idiniin. Plan A? Not bad.

"I understand" tugon ko sa kaniya at tsaka isinuot ang Face Mask.

Nakasuot na ako ng isang Working Attire kanina pa pero sa loob ng Working Attire ko
ay ang Assassin Suit ko na All-Black.

Tinignan ko muli ang files ng gagayahin ko na babae, Isa siyang V.I.P sa gaganapin
na piging para sa "Grand Opening" ng Soriano Company na siyang target namin.

Lumingon ako sa babaeng nakuha ko kanina na papunta duon sa Piging kaya walang
atubili ko siyang pinatay para magamit ko ang kaniyang katauhan.

Tumingin ako sa side mirror ng kotse ko.

Walang tao sa lugar na 'to kaya walang makakakita kung dito ko itatapon ang bangkay
ng babaeng 'to.

Binuksan ko ang pinto ng Kotse ko at inilabas siya mula rito.

Ibinato ko siya sa may damuhan na may mga matutulis na talim dahil sa mga matutulis
na halaman na nanduon na hindi inalis.

Isolated ang lugar na 'to,Ibigsabihin, hindi na isya pinupuntahan ng tao pero ang
mga tao na gigiba sa Building na 'to ay ang pumunta rito pero wala sila ngayon.

Bumalik na ako sa aking kotse at pumasok na sa loob.

Kinuha ko ang Activation Remote na itinanim ni Leo sa lugar na 'to.

Ipinaharurot ko ang aking kotse at nang makalayo na ako ng ilang kilometro ay tsaka
ko pinindot ang Red Button sa Activation Remote at kasunod no'n ay ang malakas na
pagsabog.

Hindi ba't gigibain narin ang lugar na 'yon? Kaya pinadali ko nalang ang trabaho
nila.
Kung makita man ng mga taong gigiba sa Building na 'yon ang bangkay ng babaeng
gagayahin ko ay aakalain nila 'yun na ka-trabaho nila na aksidenteng nasangkot sa
pagsabog.

Nang makarating na ako sa aking destino ay itinigil ko na ang kotse ko.

Andito na ako sa tapat ng gaganapan ng piging. Ang Building ng Soriano Company.

Lumabas na ako sa kotse ko at naglakad na patungo sa bungad.

"Freecs, Stick with the plan" sambit saakin ni Leo.

Ngumisi ako.

"No Problem" tugon ko sa kaniya kasabay ng pagpapatingin ko ng aking V.I.P

Invitation duon sa Guard.

Pinapasok naman ako nung Guard sa loob.

Pagkapasok ko ay luminga kaagad ako sa aking paligid.

Dumiretso ako sa isang lamesita kung nasaan ang pangalan ko.

Umupo ako duon at tsaka bumati sa mga kasama ko. Hangga't andtito ako ay kailangan
kong umarte na ako si Laura Avelino, Ang babaeng ginagaya ko na pinatay ko kanina.

Lumipas ang ilang minuto ay nagbukas na ng mga pulang Kurtina na nasa Stage.

At lumabas duon ang isang babaeng matanda na, Mga nasa 50's.

I think she's the President of this Company. Ngayon na.

"Ahm, I'm just going to the Bathroom" nakangiti kong sambit sa mga katabi ko.

Buti pala hindi matanda 'tong nakuha ko para gayahin. Mga nasa 20's kasi.

Nang tumango sila ay dumiretso ako sa C.R at pumasok rito.

Luminga ako at tulad ng inaasahan ko ay may CCTV's rito pero wala sa cubicle.

Ang CCTV's ay gumagalaw kaya hindi pa ako nakikita. Napangisi ako.

Kinuha ko ang Tatlong bato na nasa bulsa ng palda ko at ibinato duon sa mga CCTV's.

Ngayon, sira na ang mag 'yun.

Hinubad ko ang suot kong Working Attire at inilagay 'yun sa basurahan.

Naka Assassin's Suit naman ako sa loob kaya walang problema.

Tinungo ko ang bintana at tsaka lumusot duon. Kasya kasi duon ang isang tao.

"Leo, I'm on outside right now, Ready?" tanong ko kay Leo gamit ang earpiece ko
habang tumatakbo papunta duon.

"Yeah, Just give me your go Signal" tugon niya.

Binilisan ko pa ang pagtakbo at tsaka narating ako sa pinakalikod ng Building.

Pumunta ako duon sa damuhan.

Huminto ako sa aking kinatatayuan at tsaka lumuhod upang makapa ang lupa.
Nasaan na? Nang makapa ko ang isang buhol ay lumiwanag ang mukha ko.

"Found it! Hihilahin ko na" sambit ko kay Leo at tsaka hinila ang buhol.

"Go" sambit ko muli sa kaniya at kasaba no'n ay ang pagkakagulo sa loob ng

Building.

Pumunta ako duon sa isang sulok na malapit sa Bintana.

Sinilip ko kung anong nangyayari sa loob.

Maraming tao na ang lasog-lasog ang katawan at halos lumabas na ang mga buto nito.

Ang ilan naman ay nagkalat na ang kanilang mga laman-loob dahil sa nilagay naming
Laser Strings.

"How's the situation?" tanong muli saakin ni Leo gamit ang earpiece.

"Going as planned" tugon ko at maya-maya ay may naramdaman nalang akong presensya

sa aking likuran kaya na-alerto ako at napaharap at tsaka tinutukan siya ng pistol.

Napataas si Leo ng kamay sa hangin.

"It's me" sambit niya saakin.

Ibinaba ko na ang aking baril at tsaka inilihis ang aking tingin sa kaniya.

Lumingon uli ako sa mga tao. Ang Laser Strings ay ang mga strings na may naka-
install na mga Lasers at explosives.
At once na matamaas mo lang ang isa sa mga 'yon, sasabog ang explosives.

At syempre pag nalagpasan mo ang string edi hahatiin no'n ang katawan mo kaya
magkaka-lasog-lasog ito.

"Tara na, Tapusin na natin 'to,Masyado ka nang nag-eenjoy diyan" pang-uuyam saakin
ni Leo at tsaka hinatak ako paalis.

Umakyat kami sa puno at tumalon-talon sa bawat isa hanggang makalayo kami at

nakarating sa pinaka-huling puno.

Tumalon kami pababa at saktong na-shoot kami sa sasakyan namin.

"Rica, To the L.A" utos ni Leo sa program ng sasakyan.

"Yes Ma'am" robotic na boses na tugon ni Rica at sinimulan na ang pagmamaneho nang
kotse papuntang L.A.

Inilabas ko na ang remote para duon sa itinanim na bomba ni Leo.

Walang alinlangan kong pinindot nag pulang buton at kasabay no'n ay ang malakas na
pagsabog mula sa di kalayuan.

"Mission Accomplished" nakangisi kong saad.

______________________________

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

"It's near already, I can't wait" nakangisi kong sambit habang pinaglalaruan ko ang
aking punyal sa aking bunganga.
Basically,nakasubo at pinaglalaruan ko gamit ang aking dila.

Inalis ko 'to sa aking bunganga at inilapag sa lamesita.

Ininom ko naman ang baso ko na may laman na Whiskey.

"I can find you, Lucifera. Sandali nalang" bulong ko sa hangin.

______________________________________________________

Ai-chan's NOTE: Comment this along with your comment: "I'm willing to be an
apprentice" tapos sagutin niyo 'to "What do you expect being an Apprentice of an
Assassin?" Put your signature/Fictional Name on the Story. Inuultit ko, Para lang
'to sa mga nag-enroll dito sa L.A, yung mga readers lang, kahit hindi na 'to gawin.

PS: Pambawi lang ^^. Paalam!

Lucifer's Chapter 16 - A peek to their Training.

CHAEYAS RAINE DELA VEGA

"Now, Chaeyas! Just another shot!" lasing na sambit nang Trainer ko na si

Capricorn. Batay sa nakikita ko, parang tinalo niya pa si Kana ng Fairytail. Baliw
naman kasi 'tong babaeng 'to, na dismaya lang sa misyon namin nagluluksa na at
umiinom na ulit. Yeah,ulit. Halos araw-araw,alak ang sandigan niya.

"I'm tipsy already" pagsisinungaling ko sa kaniya.Napasinghal nalang siya at ininom

pa ang isang bote ng alak.Napailing nalang ako at pumunta sa Salas.Humiga ako sa
may sofa at pinatungan ng braso ang aking mukha.
Ilang buwan narin ang lumipas at halos araw-araw ay palaging ganito ang ginagawa
namin. Daily Routine kumbaga at pag wala namang misyon ay nag tra-training. Ngayong
araw, may misyon kami at kanina lang kami nakauwi.

Medyo mahirap ang proseso kaso nakakadismya nga dahil hindi kami inatasang patayin
ang target. kundi interogahin lamang 'to at bigyan ng pampalimot na gamot.

Maya-maya ay may narinig akong kalabog. Napasapo ako sa noo ko. Eto na naman tayo.
Tumayo ako at naglakad papunta sa Veranda at tulad ng inaasahan ko ay nakahilata na
nag mukha niya sa mesa habang hawak pa niya ang alak sa kanan niyang kamay at
natutulog.

Napabuntong hininga ako. Kailan ba 'to titino?

Bahagya kong inalis ang alak na hawak ng kamay niya at tsaka inakay siya papunta sa
sarili nitong kwarto. Nang makarating na ay marahan kong inihiga ang aking Trainer
sa higaan nito at kinumutan pa 'to.

Napalinga ako sa buong kwarto nito at muli ay halos masuka na ako sa kinatatayuan
ko. Puro pink kasi ang nakikita ko rito at masyadong matitingkad kaya ang resulta
ay masakit sa mata.

Dali-dali akong umalis nang walang tunog para hindi ko siya maistorbo. Sinara ko na
ang pinto ng sobrang marahan at tsaka ako umalis sa tapat no'n. Tumungo ako sa
sarili kong kwarto at tsaka pumasok roon.

Ibinagsak ko ang aking sarili sa higaan ko. Sumulyap ako sa orasan at pasado alas-
nwebe na nang gabi. Napahikab ako.Iginala ko ang mata ko sa buo kong kwarto.

Naalala ko tuloy dati ang dating itsura nito. Buti pala, napalitan ko kaagad ng mga
Black And Cyan na mga kulay at gamit. Dati kasi ay puro pink and white ang makikita
ko rito at parang ginaya lang sa kwarto ni Capricorn.

Kailangan ko nang matulog at maaga pa ako bukas.

________________________________________

NICKY ALVAREZ

"Shoot it again!" bulyaw saakin ng trainer ko.

Patuloy ang pag-dribble ko sa bola at tsaka ko 'to idini-dunk sa may ring.

Yeah,Bastketball ang training ko sa kaniya para daw ma ensayo ako ngayong araw sa
Immunity at accuracy ng pangangatawan ko...Kaya nga lang----

"So slow! You took 6 minutes to dunk the ball!' bulyaw niya saakin.

Yeah it took me 6 minutes pero dahil 'yun dahil ang layo ng tinakbo ko papunta sa
isang court. Napayuko ako. Things changed,No, Things changed when we are training.
He became very strict and a certified perfectionist. I can't stand him at all!

"Tss. Okay, another round" saad niya. Nanatili lang ako nakayuko at akmang aalis na
nang bigla niyang hilahin ang braso ko at iniharap sa kaniya. Napatulala ako sa
sunod niyang ginawa.

He patted my head.
"Sorry for everything, I know that I'm strict on you but I do not doing it for me.
It's for your own sake so I hope you're not rebelling on me or something,right?"
mahinahon niyang sambit. Napayuko ako at napangiti. He's like my brother. I mean, I
treat him as my brother.

"I did thought of it but it faded afterwards" nakangiti kong sambit sa kaniya.
Ngumiti rin siya pabalik saakin at tumango bilang senyales na magsimula ulit ako sa
pag-tre-training.

__________________________________________

MARIZE MONTEVERDE

"Slice it! Slice it very carefully but quick!" bulyaw saakin ni Cancer.

Pumito na siya at 'yun na ang simula. Gamit ang dalawang punyal sa aking dalawang
kamay ay umikot-ikot ako na parang nasayaw at tsaka hiniwa kaagad ang mga Dummies
na inihanda niya.

Kaso hindi 'yun ordinaryong Dummies dahil kung magkamali ka na tamaan ang
artificial vitals nito, aatake sila sa'yo. They're are cyborgs,Literally.

Lahat sila, hiniwaan ko sa ulo at puso kaso ang iba ay hindi umabot sa core system
nila. Kadalasan, nakalagay 'yun sa ulo at puso kaya duon ako tumira lahat kaso isa
pala 'yung pagkakamali dahil.......Lahat sila, umatake nalang bigla saakin.

Fuck! What the heck?! Mali ako?! Hindi lang 'iba' kundi lahat? Goddammit!

I dodge all th.eir attacks then give them a counterattack but as expected, It's
nothing. Walang epekto.

Napamura pa ako ng ilang beses. This is bullshit! I could only do is Dodge their
attack which I find pathetic. Yeah, I'm pathetic!

"Time's up! Marize! You did not finish it on time and...I think you did not even
beat one of them. How disappointing" sambit niya saakin.

Napataas ang kilay ko. Before, I am a long-tempered person but Damn! This person
change me!

Lumingon siya saakin at tsaka humakbang palapit. Itinukod niya ang hintuturo niya
sa noo ko at tsaka inilapit ang kaniyang mukha saakin.

"Try to use your mind. Logically, The heart and the Brain is their Core System but
come to think about it. Isn't it too common to use that tactic? If you failed in
your first try, think about the other options" pagpapaliwanag niya saakin at tsaka
inilayo na ang mukha niya kasabay nang pag-alis niya ng hintuturo sa noo ko.
Yeah, She's right. It's too common to use that tactic pero hindi naman siguro
masama kung ganun kaagad ang iisipin ko kasi nga sinabi niya narin na...Logically.

"You should not lose this time. Your time limit is 30 minutes. I think it's enough.
Try to observe. Observe every inch,every details you'll see. That can lead you to
victory" pagpapaliwanag niya ulit.

I rolled my eyes. Here she go again. Palagi nalang.

Pumito na siya kaya inihanda ko na ang sarili ko at lumapit sa mga Cyborgs na

dummies. Napahawak ako ng mahigpit sa mga punyal na nasa kamay ko. I have to do
this perfectly.

Una kong pinuntahan ang isang Cyborg. Programmed kasi sila na kung may aatake sa
kanila ay aatake rin sila pabalik pero kung hindi sila aatakihin,Hindi sila magre-
react.

Kumilos ako at ipinihit ang mga paa ko papunta sa leeg niya at tulad ng inaasahan,
walang nangyari. He attacked me but I quickly dodged it. Tss. Such a pain in the
ass.

Nilagpasan ko siya at pumunta sa ibang cyborgs. Inilabas ko ang mga shurikens na

nasa combat shoes ko. I think, nasa lagpas walo silang lahat. Sabay-sabay ko
silang pinatamaan at tsaka ako tumakbo pakanan ng ilang metro.

Ang sagap lang nila ay up into 50 meter radius kaya walang hirap 'yun. Hindi nila
ako mararamdaman. They have their limitations because they are only Cyborgs.
Machines. Programmed.

Tumigil ako at lumingon sa kanila. Wala, walang epekto ang ginawa ko

pero...hanggang dumako ang paningin ko sa isang Cyborg na nakaluhod na sa lupa.

Lumapit ako nang bahagya. Sumulyap ako sa ibang Cyborgs at it turns out na..Hindi
na sila gumagalaw. Napangisi ako.

Tumakbo ako patungo sa Cyborg na nakaluhod na sa lupa. Pagkalapit ko sa kaniya ay

sinubukan niya pa akong atakihin. Napailing ako.

Kinuha ko ang shuriken na nakatusok sa kaliwang mata niya. Duon pala. Duon pala
nakalagay ang core system nila.

Saktong pagbunot ko duon ay agaran siyang bumagsak sa lupa. Tch. Such a pathetic
being.

Kinuha ko ang mga shuriken na nahulog sa lupa at itinira sa mga natitirang Cyborg.
Ibinato naman ang Dalawa kong punyal sa natitirang dalawa at lahat ng binato ko.
Sapul.

May narinig akong palakpak. at nagsmulat 'yun sa hangal kong Trainer. Pinulot ko na
ang mga shuriken at mga punyal na nakakalat at pumunta na patungo sa kaniya.

Ngumiti siya saakin at tsak may ibinato. Sinalo ko 'to kaagad.

"Premyo mo" nakangiting sambit niya.

Kumunot ang noo ko. Sana hindi na 'to katulad nung mga nauna na walang kwentang mga
gamit pambabae. Mga walang kwenta.

Tinitigan ko ang sinalo ko at isang mahabang sosyalin na kahon na parang napaka-

expensive. Binuksan ko 'yun at laking gulat ng makita ko kung ano ang nasa loob.

Lumingon ako sa kaniya nang may pagtataka pero ngumiti siya saakin at tumalikod na.
Naglakad siya palayo.

Tinitigan ko uli ang laman ng kahon na 'yun. Isang pambihirang Butterfly Knife.
Nilingon ko muli siya kaso nakalayo na siya at nawala na sa tanaw ko.

______________________________________________

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

"Ate, Kunin mo nga 'yun" pag-uutos pa ni Scorpio saakin habang tinuturo ang isang
pusa na nasa bubong na kulay itim.

Napa-pout ako at napapadyak ng kanang paa. Kanina pa siya nag-uutos ng mga kung
ano-ano! Nakakainis!
"Ate,sabi ko ku---" bago niya pa matapos ang sasabihin niya ay pinutol ko na agad
siya.

"Oo na!" bulyaw ko sa kaniya at tumalikod mula sa gawi niya.

"Hindi ka naman galit niyan?" pang-uuyam niya pa.

Napasabunot ako sa buhok ko at napahilamos sa kaing mukha. Ipinihit ko ang paa ko

paharap muli sa kaniya. Ngumiti ako ng sobrang tipid. Fake smile.

"Hindi" saad ko at tumalikod na.

Padabog akong lumundag sa may barrel at tsaka tumalon pa muli papunta sa bubong.
Pagkatapak ko sa bubong ay kinuha ko na 'yung itim na pusa. Marahas ko siyang
kinuha kaso hindi ko makuha.

"This is a trap" nabitawan ko 'yung pusa nang bigla 'tong magsalita nang pang-
robotic na boses.

It's quite astonishing. Akala ko nga mamatay na ako. Pero bakit nagsalita? Waah! B-
baka, tama 'yung sinasabi nila na mga engkanto daw 'yung mga pusang itim.

Humarap saakin 'yung pusa. Napapitlag ako at napalunok.

"Good Pussy,Y-you're k-kind right?" nauutal kong untag duon sa pusa.

Kyaah! Anong gagawin ko?! Napaatras ako nang umabante siya saakin. Nagpatuloy pa
siya sa pag-abante hanggang natisod ak---Teka, Natisod ako?! Ibigsabihin,Nahulog
ako?!

"Kyaaaah!" tili ko.

Waah! Mamatay na ako. Napapikit ako ng mariin kaso ilang minuto na akong
nakapikit,wala paring nangyayari. Teka, bakit wala manlang ako maramdaman na sakit?
Diba dapat meron?

Siguro naawa saakin ang Diyos kaya hindi ako nasaktan at kinuha niya kaagad ang
kaluluwa ko. Pero....Catherine! Paano ka naman kakaawan nang Diyos? Nakapatay ka na
nang marami!

"Buksan mo na nga 'yang mga mata mo at bumaba ka na" naasar na saad ni Scorpio
kaya napadilat ako at dagling tumayo.

Napatakip ako sa tenga ko nang biglang may sumabog sa may bubong. Teka, baka 'yung
pusa 'yun kanina? Kaso diba sabi niya 'This is a trap'.

"Buti pala hindi ka naabutan no'n. Akala ko masasama ka duon." bagot niyang saad.

Dumikit ang dalawang kilay ko. Siya pala ang may pakana no'n? Huh! Hindi na nga
pala ako magtataka kung bakit niya ako inuutusan kanina pa. Siguro ay para inisin
at lituhin ako. Tss.

Padabog akong lumapit sa kaniya at akmang babatukan nang bigla niya akong
sinikmurahan. Medyo malakas ang impact kaya napaubo ako ng dugo at napasapo sa
sikmura ko.

Marahas akong lumingon sa kaniya kasabay nang pagpahid ko ng dugong dumadalos

pababa sa baba ko gamit ang likod ng aking kamay.

"What the heck is your problem?!" bulyaw ko sa kaniya.

Lumingon siya saakin habang may nakasaksak na lollipop sa bibig niya. Napatingin
ako ng mariin duon. Gusto ko din.

"None. Remember? We're doing your Training again,right? Or maybe,you forgot it?"
pang-uuyam niya.

Naiyukom ko ang kamao ko habang nagtitimpi ng galit ko. Oh-Kay. Oo,alam ko may mali
ako dahil nakalimutan ko 'yung Training ngayon pero anong dahilan?! Dahil sa
kaniya!

"So? What's next?" mataray ko na tugon sa kaniya.

Napatigil siya at napangisi. Bahagya akong napaliyad. Teka, Anong naman kayang
iniisip ng mokong na 'to?
"I as your trainer, you have to cook me a delicious food!" masigla niyang sambit at
tsaka tumalikod with matching talon-talon pa.

Napabagsak ako ng balikat. Ulit?!

__________________________________________

VENICE AIRA EDWARDS

"Venice! Kumilos ka naman nang parang babae! Hindi 'yung andiyan ka lang nakatutok
sa Cellphone mo at may ginagawang hindi ko alam!" bulyaw saakin ni Taurus.

I rolled my eyes. Pakielam niya ba?! If only she knows what I'm really doin'.
Pinapatay ko siya gamit ang laro. Yeah, Isa 'tong laro na pwede kang lumikha ng
sarili mong Avatar at Avatar ng kalaban mo at kakayahan no'n.

Ginawa ko siyang Level underneath mine. Meaning, Mas malakas ako sa kaniya ng isang
Level. Pinapatay ko na nga siya ngayon.

"Ano ba?! Nakikinig ka ba?! Pupunta na tayo duon!" bulyaw niya ulit.

Marahas kong tinanggal ang HeadSet ko at ibinalibag ang Cellphone ko. Tumayo na ako
at nilagpasan siya na nasa pinto. Ayaw ko sa kaniya. Sobra. I loathe her.

"Hey! Wait!" sigaw niya pa. I rolled my eyes and changed my direction.
Malamang, kailangan kong lumiko. Pupunta ulit kami sa gubat at magtra-training
ulit.

Ilang minuto lang ay nakarating na ako kaso hindi ko makita si Taurus na dapat ay
parating o nakarating na. Asan naman kaya 'yung bruhang 'yun?

"Finding for me? Oh,how sweet" saad niya using a husky voice.

I wanna puke. It do not suits her. Really.

Maya-maya lang ay lumabas siya mula sa dilim habang may hawak na naman na chains.
She really like chains,eh? Katulad lang nung pagsusulit namin noon. Ngumisi siya, a
demonic one.

"So,For the Traing for today. The motif is...Letter D. Deception." saad niya at
humalkhak.

Napatigil ako. D-deception? Hindi. Impossibleng alam niya lahat. Alam niya na kaya?
Siguro naman hindi. I know that I keep it so carefully. Pero----

"A-ano 't-to?" nauutal kong sambit.

Nakikita ko. Nakikita ko. Nakikita ko ang lahat. Ang nakaraan ko. Hindi! hindi!

Now,Venice. Clean this mess.

Hindi. Ayoko na!

Venice! Go in there and massacre them.

Please....Stop it already.

Mama,Where's Papa?

Ayoko na. Ayoko nang makita ang susunod na mangyayari.

You.Killed.Him

And all I know. I saw Taurus smiling a devilish one and all turn black.

_________________________________________

LUFERA MARIE SASAKI [DEAN]

Kinuha koa ng telepeno ko at tinawagan sina Dragon at Leo. I'm starting to fired
up. All of this shit will end then the tru battle will begin.

I can't wait to see their pleading faces and especially,I can't wait to see her.

"Hello?/Hi?" Leo and Dragon said in unison.

Napangisi ako.

"Listen. It will be starting.....

Very soon" saad ko nang may mapanganib na tono pero hindi parin maalis ang Voice
Changer na ginagamit ko.

Narinig kong wala ni-isa sa kanila ang nakapagsalita. Ano? Natahimik sila?

"B-boss. Are you really sure?" tanong saakin ni Dragon.

Tss. Ako pa talaga ang tinanong niya.

"What do you think?Dragon. Do you think I'm just making a hell out of it?" malamig
kong tanong sa kaniya.
Hindi siya nakasagot.

"How's it? The scroll that I gave you two?" tanong ko sa dalawa.

And again, they've become quiet. Now what?

"Boss. My Trainee,can read it/Boss, / My trainee can understand it" They said in
unison again.

Wait. What did they mean? Dalawa siya? Pero iisa lang siya! At alam kong siya lang
ang makakaintindi no'n kaya..Paanong naiintindihan nilang dalawa 'yun?

"How? How did that happen?" nagugulumihan kong tanong sa kanila.

"We do not know" sabay nilang saad.

Naiyukom ko ang aking kamao.

"Who are those?" matigas kong tanong sa kanila.

Naramdaman kong napalunok silang dalawa.

"Neferipitou Iceah Freecs/ Karen Cabeses" sabay na saad ni Leo at Dragon.

Binaba ko na agad ang Telepeno.

The transferee and a student of the former secret section,eh? Things are getting
interesting.

"I wonder who among them is Lucifera because when one of them lied. Then....Death
is not only the penalty. She/He will suffer from the depths of Hell"

Oh,I forgot! This school is a Hell already! Ha-Ha-Ha.

_____________________________________________

Ai-chan's NOTE: Phew, Medyo Short UD lang 'to. Sorry. I have to cut it kasi XD Plot
Twist ang tawag duon. Kailangan 'yun. Comment this along with your comment "We
will survive to this Hell Place" Sorry, Wala na akong maisip XD At sa pinakadulo ay
ang signature niyo ha ^_^. Sagutin niyo 'to "Anong gusto mong maging reaksyon ng
Dean nung malaman niya na dalawa pala ang may alam nang linggwahe nila? " . Okay,
NOTE: Sa mga students lang 'yan ng LA. Pero sa mga students ng L.A. KINDLY DO
THESE. THESE WILL SERVE AS YOUR ATTENDANCE dahil kahit nag-comment nga kayo pero
hindi niyo naman 'to ginawa, Wala ring silbi.
PS: Salamat sa pagbabasa at Hanggang sa muli! ^_^ Paalam!

Lucifer's Chapter 17- Bothering sensation

KAREN CABESES

Andito kami ngayon nii Dragon, Ang trainer kong lalaki sa lugar niya. His place is
very cool and and fascinating. All the furnitures are arranged very well. The motif
is Black,White,Crimson Red, and Lime Green. But! Now is not the time to be amused
again in such things.

"Karen. Tell me the truth. You really can understand this?" tanong saakin ni Dragon
na sobrang seryoso.

Napairap ako. Ano bang big deal?! It's Litheria language that's why I know that. I
can understand it very well! But---

"Yes. I can. Why did you have to ask that again?!" bulalas ko sa kaniya.

Napabuntong hininga siya at napasandal sa sofa. Tumingala siya sa may kisame.

"If you can understand it. Why did the trainee of her can read it?" mahina niyang
saad na sapat na para marinig ko.

Kumunot ang noo ko. 'Yung totoo, Ano ba talagang nangyayari?! Nagugulumihanan na
ako! Aish!
"Dragon. Tell me, What the heck is going on?! What's the big deal if I can
understand this shit! Huh?! I'm so fuckin' confused....for everything!" bulalas ko.

Lumingon siya at tumingin ng direkta sa mga mata ko. Napasandal ako sa Sofa. Those
stares.I hate them! Para kasing may kung anong pwersa na pumipigil saakin pag
tinititigan niya ako ng ganiyan.

"I cannot tell you that right now,Karen." tugon niya habang hindi parin inaalis ang
tingin niya saakin.

'Bakit?' Gusto ko sanang sabihin kaso ayaw bumuka ng bibig ko at parang namanhid na
ang dila ko.

Hindi ako pwedeng umiwas sa tingin niya dahil magmumukha lang akong mahina. I
should contain my composure.

Madalian akong pumikit at lumunok. Pagkatapos ay dumilat muli at tumikhim.

"Bakit? Bakit hindi mo pwedeng sabihin saakin Dragon? Diba ikaw na nga ang may sabi
na ang Trainer at ang kaniyag Trainee ay iisa? Kaya bakit ayaw mong sabihi---"
naputol ako dahil sa pagsigaw niya.

"Pwede ba! Wag ka na ngang magreklamo pa! Can't you understand?!

I.Cannot.Tell.It.To.You!" he shouted right in front of me emphasizing every word.

At halata ang galit sa tono palang ng boses niya. Napatahimik ako. I shoudn't have
made a debate with him in the fist place. Dapat hindi nalang ako nagpumilit.

Marahas siyang tumayo at pumunta sa may kwarto niya. Sinundan ko lang siya ng
tingin hanggang maglaho siya sa aking paningin.

Nagpakawala ako ng napakalalim na hininga. That's why I do not want to have an

argue with him. I'll end up guilty or has a burden feeling about something.

"Why is that forbidden language is in here?" bulong ko sa hangin.

__________________________________________________

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Put your hands off me,Leo" matigas kong sambit sa kaniya pero mas lalo lang
humigpit ang hawak niya sa magkabilang balikat ko.

Napapikit ako ng mariin. Is she trying to pierce my bones? Tss. Wala siyang
tugon,Ni-hindi nga siya tumalima manlang. What is she trying to do? Kanina pa kami
rito!

"Freecs, Do you really can read that scroll? Well, I'm not quite sure but..the
first time I show it to you, You look frightened and...and..You're eyes tells me
that you are trying to figure out something! So tell me honestly,Freecs.
Can.You.Really.Read.It?" pang-uuyam niya muli.

Tumingin ako ng direkta sa mga mata niya at ganun din siya. Wala akong nakikitang
pag-aalinlangan..kundi pag-tatataka lamang. Anong isasagot ko? I-it's true that I
can read it but...but...

"Freecs,Answer Me!" bulyaw niya saakin.

Lucy, look, This is our language!

Napapikit ako ng mariin.

Lucy, You learned it already?!

Ang sakit. Ang sakit ng ulo ko. P-parang binibiyak. Argh! Naitulak ko si Leo at
napasapo sa ulo ko.

Lucy, Remember this. Our language is called---

"Stop it. It hurts like hell already" mahina kong sambit.

Lucy, You send it? The notice?

Naramdaman kong may mga likwido na tumutulo sa aking mga pisngi. Hinawakan ko ito?
U-umiiyak ako?

"O-oi,Freecs. Are you okay?" nag-aalalang tanong ni Leo saakin.

B-bakit ako umiiyak? Bakit ako may nakikitang mga imahe? B-bakit ako may
nararamdaman na sakit? Anong nangyayari saakin?

Yes, I send it Lufy-nee-chan! The notice about the Assassination right?!

Napahawak ulit ako sa ulo ko.Please! Enought of this! Ayoko na! Tigilan niyo na
ako! Inalog-alog ako ni Leo.

"F-freecs! May nasabi ba akong mali?! Freecs!" tanong niya saakin.

Hindi. Hindi ko siya makita. Iba ang nakikita ko. Dalawang bata.

"Argh" daing ko. Napapikit ulit ako dahil sa sakit pero dapat pala hindi ko nalang
'yun ginawa.

Pula. Pula ang nakikita ko at nakatayo ang isang batang babae sa gitna. Nanlambot
ang tuhod ko at napaluhod. Nabitawan ako ni Leo.
Lumingon 'yung batang babae saakin. Lumaki ang mga mata ko. Siya ba ang may gawa ng
lahat ng ito? Tumingin siya direkta sa mga mata ko.

Nangangatog ako dahil lang sa mga tingin niya pati narin ang ngisi sa kaniyang
labi. Idagdag mo pa na may mga talsik ng dugo sa kaniyang mukha at puting bistida.

Lumapit siya papalapit saakin. Napaatras ako. Hindi! Itinaas niya ang kamay niya at
tsaka pinilit akong abutin.

Umatras ako ng umatras pero sa hindi malang dahilan, Nagkaroon bigla ng pader sa
aking likuran. Nakalapit na siya saakin.

Bakit ganito? Bakit parang...bakit parang napakapamilyar niya. A-argh! Eto na naman
ang sakit ng ulo ko na parang binibiyak!

May naramdaman akong may humawak saakin pero parang napakalambot nitoat halos
tumagos na sa braso ko.

Tinitigan ko kung sino 'yun at siya 'yung batang babae kanina na pilit akong
inaabot. Hindi ako makapagsalita at hindi ko narin maramdaman ang aking dila.

"You and I are one. Don't be scared of me because I'm just you're memory" malamig
na sambit niya at biglang naglaho.
Napaluhod ulit ako. Ako at siya ay iisa lang? Imposible! I know that I'm adopted
but..Mom said that she raised me since I was an infant so how come she and me are
one?

Ayan na naman ang sakit nang parang binibiyak. Ang sakit. Ang sakit-sakit na
parang nahahati sa dalawa ang bungo ko. Argh!

Napabalikwas ako ng bangon.Namamawis ako ng malamig at hinahabol ko rin ang aking

hininga. Napahawak ako sa ulo ko kasama ang aking buhok.

Sinabunutan ko ang aking sarili becase of frustration. I hate this! Bakit ba ako
nagkakaganito and to think na isang bata lang ang gumawa saakin nito!

Pero kung isang bata nga lang, Bakit ganun ang pakiramdam ko sa kaniya? Even though
my brain do not want to see her nor hear her, My heart and body wants the opposite
thing.

Parang pakiramdam ko, hindi lang siya basta-basta. At, parang hindi lang siya isang
bata.

Napukaw ang aking atensyon nang biglaang nagbukas ang pinto kaya dalian kong kinuha
ang baril na nasa side table ko at itinutok sa pinto.

Lumabas duon si Leo kaya ibinaba ko na agad ang baril at umiwas ng tingin. Yumuko
ako.

Naramdaman ko siyang lumapit saakin at umupo sa tabi ko. Hinayaan ko lang siya.
"Freecs,What happened to you?" nag-aalalang tanong niya saakin. Lumingon ako sa
kaniya at umiwas muli.

I can't answer her in my current situation. I'm very confused! I'm very
confused...for everyhting that I saw!

"Freecs! Answer me!" bulalas ni Leo.

Lumingon ako sa kaniya at bigla siyang niyakap. Nagulantang siya pero hinayaan niya
lang ako. She was used to me anyways.

Pag nagkakaganito ako, it means that I want to be alone.

Kumalas ako sa yakap niya at sumandal sa headboard.

"Freecs, I'll go outside. Think about things now. I think there is a burden that
only you can solve" saad niya.

I just nodded as a reply then let her left me.

Is that really me?

______________________________________________
SAPPHIRE DEMONICE TAKENO

Ring!

"Argh! Kita namang natutulog 'yung tao" ungol ko.

Sino ba kasi 'tong lapastangan na 'to?! Ring! Aish! Tinignan ko ang Caller ID at
'Unknown' ang nakalagay.

Mas lalong uminit ang ulo ko. Kung malaman ko lang na prank calls lang 'to.--

"Hello?! Sino ka ba?! Bakit ka ba nangbubulabog?! Alam mo bang nakaka---" naputol

ako nang bigla niya akong putulin. Aba! Bastos!

"Ganiyan mo ba pagsalitaan ng Boss mo?" saad nung robotic na boses.

Napatulala ako. S-shit! Si Dean 'tong kausap ko?!

"Oh, Sorry. I do no even know that it's you so don't blame me for being rude on
you" bagot kong tugon na may obvious tone.

Napahalakhak siya...katulad nang kay Kamatayan. Oh, I got goosebumps.

"I have a mission for you." seryoso niyang saad.

Napaayos ako ng dapa. May mission?! That's great!

"What's the mission?!" saad ko na may nasasabik na tono sa aking kausap.

Narinig kong napangisi siya. Oh-kay. Parang hindi ko ata magugustuhan ang susunod
niyang sasabihin.

"Kill.........................you're Sister Shizuka, Sapphire" saad niya na may

mapanganib na tono.

Napatulala ako at nabitawan ko ang cellphone. Naramdaman kong nanginginig na ako.

D-doushite? (W-why?)

Napukaw ang atensyon ko nang biglang umilaw ang cellphone ko. Nagdalawang isip
akong kuhanin 'yun kaso gumalaw nang mag-isa ang mga kamay ko at kinuha ang
Cellphone ko.

Binuksan ko ang Lock Screen at isang Message ang nakalagay. Napalunok ako. Binuksan
ko ang message.
"Obey me because I'm your boss. You know the punishment,don't you? I don't want to
repeat myself"

Muli ay nabitawan ko ang Cellphone ko. I-I don't want to kill,Shizu. I-I don't
want. Nailagay ko ang dalawang palad ko sa aking mukha at sinimulang humikbi.

Napatigil ako nang may biglang kamay na pumatong sa may kanang balikat ko.

"Sapphire. It's a mission from the Boss. We can't disobey it." saad saakin ng
trainer kong si Libra.

Napayakap ako sa kaniya at sinimulang humikbi sa kaniyang balikat.Buti pa si Libra,

she's always there for me. She always cares for me.

I can lean on her anytime. Unlike...unlike Ate Shizu. She doesn't even treat me as
her sister. Except when we were a child.

"Shh, Don't cry anymore." Libra said.

I smiled a genuine one and change it to an evil smirk. Kumalas ako sa yakap at
pinunasan ang mga mata ko.

"You're right. Because in my current situation. I should not let my emotions

prevail" nakangisi kong sambit sa kaniya.
Ngumiti siya at ipinatong ang kamay niya sa aking ulo at tsaka ito ginulo-gulo.
Napangiti ako.

"That's right. So, Obey it,Okay?" she said.

I nodded and smile as a reply.

Wait for me. Shizuka.

_________________________________________

LUFERA MARIE SASAKI [DEAN]

I hit my table because of frustration. Asan ba ko ba kasi nalagay 'yung mga files
nung dalawang alam ang linggawahe namin?

Binuksan ko naman ang isang cabinet na nasa left side ng Dean's Table ko.

Dumako ang paningin ko sa isang pangalan. Kinuha ko ang file na 'yon. Ginamit ko
ang pangalan ng kapatid ko nung nakaraang taon.

Lucifera. I used her name. Hope when she knew it, she'll not be angry to me.
Ibinalik ko ang file na 'yun sa cabinet at sumandal sa swivel chair ko.Tumingala
ako sa kisame.

Naalala ko ang misyon na ibinigay ko kay Sapphire kanina lang. Let's see if she's
really royal on me.

Bahagya kong inikot ang swivel chair ko pagilid ay kinuha ang isang Dart.

Pinaikot ko ito sa aking daliri.

"Dart. Now, tell me who's lying" saad ko at ibinato sa Dartboard.

Sapul kay....Neferipitou. The transferee? Siya kaya ang nagsisinungaling?

"Maybe. Because my Dart never made a mistake before" kampante kong sambit pero may
bumabagabag saakin.

Ano kaya 'yun?

________________________________

Ai-chan's NOTE: Oh-kay. Pambawi lang 'yan at wala siyang Fighting Scene so I'm
sorry. Simula ngayon, Wala na akong ibibigay na tasks sa inyo. Just Vote and
Comment will do.
PS: Thanks for reading,Daredoers! ^_^

Lucifer's Chapter 18 - Karen's Tattoo

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Lalabas muna ako,Leo." malamig na saad ko kay Leo nang lumabas ako ng kwarto ko at
dumiretso kaagad palabas ng pinto. Ni hindi ko manlang siya pinasadahan ng tingin.
I want to relax. These past few days palagi nalang ako na-iistress at nafu-
frustrate kaya I want to wind up a little bit. Nang makalabas ako ay naglakad-lakad
ako.

Dito sa lugar ni Leo, maraming puno na nakahilera sa dalawang gilid ng daan na

nakalagay sa gitna lang no'n kaya hindi ka talaga maii-stress kung tititigan mo
lang ito. Idagdag mo pa ang hindi masyadong tirik na araw kaya hindi malanit sa
balat.

Habang nawiwili ako sa pag titingin ng magandang tanawin ay may narinig akong
kaluskos kaya napatingin ako sa direksyon no'n. Ulit, nung nakatingin na ako ay
gumalaw muli ang halaman na pinagtataguan niya kaya naalerto ako bigla.

Kinapa ko ang bewang ko sa bandang likuran at hinawakan ang aking punyal. Tahimik
at dahan-dahan akong lumapit sa kinaroroonan nung gumagalaw na kung ano.

Nang makalapit ako ay iniluhod ko ang kanan kong tuhod at tsaka itinukod naman ang
isa. Nagbilang ako ng tatlo bago hawiin 'yung halaman at napa-upo ako ng lagpasan
ako ng kung ano. Tumingin ako sa nilalang na lumagpas saakin at isang..puting
kuneho?

Lumapit ito saakin at akmang kakagatin ata pa ako? Aish! Sino bang may-ari ng
kunehong ito? Lumapit pa siya habang ako ay paatras ng paatras habang nakaliyad
dahil hindi parin ako nakakatuyo sa pagkaka-upo.
"What the heck is this rabbit?" mahina kong saad at kasabay no'n ay ang biglaan
niyang pagdamba saakin. Nagulantang ako kaya napahiga ako sa lupa. Nasa tiyan ko
siya at duon nakahiga ng matiwasay. Napairap ako.

Unan/higaan na pala ako ngayon? Itinaas ko ang dalawa kong kamay at tsaka kinuha
siya. Tumayo na ako at pinagpagan ang damit ko gamit ang kanan kong kamay dahil sa
kaliwa kong braso nakahiga 'tong kuneho.

Sinimulan ko nang maglakad habang siya ay kampanteng nakahiga sa kaliwa kong braso.
Ipinagpatuloy ko ang pagtitingin sa paligid. Napakaganda. Wala na akong masasabi
pa. Lumingon ako duon sa kuneho at hinimas-himas ang ulo nito.

Ang lambot ng maliliit na balahibo niya. Ang sarap hawakan. Nagulat ata siya sa
ginawa ko kaya bigla nalang siyang lumundag at lumayo saakin. Hinabol ko siya
hanggang tumigil ako kung saan ako dapat tumigil. Bawal kasi ako lumagpas sa
linyang ito.

Hindi naman literal na bawal kaso hindi na kasi ako pwedeng lumagpas rito kasi baka
daw may manakit o pumatay saakin na kapwa ko lang. Bagong Do's and Don'ts kasi 'yun
ni Boss/Dean.

Nagising ako sa reyalidad nang biglaang may kumuha sa kuneho kaya inangat ko ang
aking paningin sa may kumuha. Napatitig ako diretso sa mga mata niya at gano'n din
siya. It's been ages since I saw him.

Just how many times did he saved my life? Tinitigan ko ulit 'yung kuneho at mas
kampante 'yun kaysa nung nasaakin siya. Itinaas ko ulit ang aking paningin at
tumingin sa kaniya. Ngumiti siya. Sino nga itong lalaking 'to?
"Dito ka pala nakatira,Neferipitou." saad niya. Tinitigan ko lang siya ng blangko
at kumunot ang noo ko. Siya ba ang may-ari ng kunehong iyan?

Siya ba ang nagturo diyan sa lapastangan na kunehong iyon na manakot? Phew, ako?
Natakot? Kailan pa?Tss. Siguro malapit lang talaga ang loob ko sa mga hayop pero
hanggang duon lang iyon. Wala nang iba. Tinitigan ko siya ng makahulugan. Siguro
naman hindi ito slowpoke.

"Wait. Wag mong sabihing hindi mo na ako kilala?" hindi niya makapaniwalang saad
saakin. Tumango ako bilang tugon. Napaatras siya dahil sa pagkabigla. What? Masama
na bang makalimot ngayon? Did he even deserve to be not forgotten? I think that's a
joke. Inayos niya ang pagtayo niya at tsaka ngumiti muli saakin. Puro ngiti 'tong
isang ito.

"Ako ito. Si Sebastian Castillo. Ang savior mo." nakangiting saad niya. Indeed, He
save my life numerous times but why did it have to go this far? Him? Being my
savior? From my first impression of him. He's a weakling. Geez, Whatever. Tumalikod
ako at tsaka naglakad palayo sa kaniya.

"Hey!" sigaw niya pa pero hindi ko nalang siya pinansin. Hindi rin naman niya ako
pwedeng habulin dahil 'yung linya na tinutukoy ko ay may security. Ako, pwede akong
lumabas dahil galing ako sa loob pero kung galing ka sa labas, Kailangan moong
ilagay ang password para makapasok.

Napangisi ako. Sa lugar na ito, wala kang pwedeng pagkatiwalaan, Tanging ang sarili
mo lang at ang Trainer mo. Dahi sa lugar na ito walang salitang savior o kung
anuman dahil sa bandang huli, Baka sila pa ang maging hunter mo.

_______________________________________
SAMANTHA FAYE YOON

"Chrystelle. Will you not betray me in the dulo? Kasi diba, malay mo, you'll betray
me rin pala. Edi dapat, I'll be ready for that,hindi ba?" I said sa kaniya. Ngumiti
siya saakin. Like before, She's really looks like so inosente. Kaiingit nga! Ako
daw kasi ay bitchy-look, but who cares? Atleast mayroong nag-aacept saakin,duh.
Pero paano kung pati siya i-betray ako? Kawawa naman ako.

Humarap saakin si Chrystelle na may mga ngiti sa kaniyang labi.

"Hindi! Ano ka ba naman! Basta....." saad niya pero it slows down rin nung tumagal.
I know naman kung anong reason kung bakit niya pinutol 'yung end. I think she's
trying to sabihin to me na dapat she will not see Dugo kasi she's scared duon.

Pero I do not intindihan kasi. Why did she pasok here kung takot pala siya sa
blood,Am I right? Walang sense kung here siya papasok. And naka-state na rin on the
Enrollment Form, The Background pero why did she pasok in here? I don't get it.

Inangat ko ang aking look sa kaniya. But she alis na siguro earlier pa dahil sa pag
mumuni-muni ko. Napagbuntong hininga ako. Just what the heck is her rason?

____________________________

CHRYSTELLE HYUN

Iniwan ko lang siya duon. Ano naman kaya ang iniisip niya? Alam kong alam niya ang
kahinaan ko. At 'yun ay pag nakakakita ako ng dugo. Hindi ko talaga kayang tumingin
doon at para akong nawawala sa sarili kaya simula nung pagkabata ko, Palagi akong
ginagabayan ng magulang ko dahil kahit simpleng sugat o pagtanggal lang ng baby
tooth ko ay nagwawala na daw ako.

Sabi pa nga nila ay kinukulong daw nila ako sa kwarto ko at duon ako hinihintay na
kumalma pero may katanungan parin ako sa isip ko. Paaano pala pag hindi ako
kumalma? Mananatili lang ba akong nakakulong? Or something like that.

Oh! Natatanaw ko na ang tahanan namin ng Trainer ko! Tumakbo ako at tsaka binuksan
ang pinto. Nakangiti akong pumasok sa loob habang isinisarado ang pinto.

"Andito na ako." masigla kong saad at tsaka naglakad papasok. Hindi ko alam kung
anong itsura ng ibang bahay ng mga trainers pero basta ang alam ko, Antique ang
motif ng Tahanan namin ng Trainer kong si Horse.

Hindi ko nga alam kung bakit Antique at puro sculptures ang andito pero maganda rin
pala 'yun dahil parang bumalik ako sa dating panahon pa nina Jose Rizal. Dumiretso
ako sa kusina dahil may naamoy akong malansa pero may nalalanghap rin akong amoy ng
piniprito na kamatis. Nang makarating ako duon ay nakangiti kong binati si Horse.

"Andito na ako,Horse!" masigla kong bati sa kaniya. Humarap siya saakin at kasabay
ng pagpunas niya sa kaniyang mukha. He's very handsome pero napakamisteryoso niya.
Nung unang araw palang ng pagpili niya saakin, napakamisteryoso niya na.

Kahit na pinilit niya akong sabihin ang kahinaan ko pero ngayon, wala na 'yung kaso
saakin atleast Andito siya. Palagi niya pa nga ako pinababaunan ng mga kitchen
utensils pag lumalabas ako. Nakakatawa lang isipin.

Niyakap ko siya sa likuran habang nagluluto palang siya. Sinandal ko ang ulo ko sa
likod niya at inamoy ko ulit siya. Kahit kailan talaga ang bango niya! Kinalas ko
narin kaagad pagkatapos at masayang tinungo ang hapagkainan. Umupo ako duon at
hinintay siyang maghain habang naghumihimig.
Lumipas ang ilang oras ay natapos na kaming kumain ng side-dish at main dish kaya
nasa dessert na kami! My favorite! Hindi ko tuloy maiwasang kumintab ang mga mata
ko. Sinimulan ko nang kumain ng panghimagas. Ang sarap!

"Elle, May misyon pala tayo." saad niya. Tumango ako at binilisan ang pagkain. Elle
short for Chrystelle. I taken several minutes to finish that dessert. Ang sarap
kasi! Tumayo na ako at sinundan si Horse sa may lababo para duon ilagay itong aking
platito. Huhugasan niya nalang daw 'yan mamaya. Humarap ako sa kaniya.

''Ano pala 'yung misyon?" tanong ko sa kaniya. Oh! Naalala ko na! Kailan nga ba ako
gumawa ng misyon? Kasi wala akong maalala na may ginagawa akong gano'n. Sinenyasan
ako ni Horse na tumingin sa kaniya kaya tumingin ako. Itinuro niya ang dailiri niya
sa isang bagay kaya napatingin ako. Lumaki ang mga mata ko. D-dugo. Bigla nalang
akong napaluhod at tsaka tinakpan ang mga tenga ko.

Sa wakas! Makakalabas narin ako rito!

S-sino 'yun? Naramdaman ko nalang na biglang bumigat ang talikap ng aking mga mata
at tsaka ako nilamon ng dilim.

________________

"Awoken already?" tanong saakin ni Horse pagkamulat palang ng mata ko habang

nakahawak sa braso ko. Napairap ako at marahas na tinanggal ang kamay niya sa braso
ko. Napahawak ako sa ulo ko at napangisi. Nakalabas ulit ako kay Chrystelle! Buti
naman! Humarap ako kay Horse at nakangisi rin siya.
"It's too easy to summon you, Christine." nakangisi niyang saad. Napairap ako.
Noong sinabi ni Chrystelle ang tungkol sa pagnakakakita siya ng dugo ay may
suspetsa na 'tong ugok na ito. Akalain mong matalino pala 'to?! Tch. Nalaman niya
kaagad na may Split-Personality na nangyayari pag nakakakita si Chrystelle ng dugo
at duon ako nakakalabas.

"Whatever. So, What's the mission?" bagot kong saad sa kaniya. Napangiwi siya sa
inasta ko. Ano? Meron bang mali sa inasta ko?

"Alam mo,Christine. Bakit hindi ka magpasalamat saakin at nakakalabas ang katauhan

mo sa katawan na 'yan?" saad niya. Napairap ulit ako. Pinagloloko niya ba ako?
Christine Hyun naman talaga ang pangalan ko at hindi Chrystelle Hyun. Ibigsabihin,
Ako ang may Split-Personality hindi si Chrystelle. Kaya hindi ko kailangan siyang
pasalamatan sa pagtawag saakin.

"Why do you even ask for a damn thank you? Chrystelle is enough already right? You
know, you too..Love-Dovey" wika ko sa kaniya gamit ang pang-aasar na tono.
Napasinghal siya at pilit na ngumiti. Lumapit siya papalapit saakin at hinawakan
ang baba ko.

"That goes same with you. Christine" saad niya na may halong pang-aakit. Napataas
ako ng kilay ko at tsaka tinapik ang kamay niya na nasa babae ko. Marahas kong
itinagilid ang ulo niya pakanan para maalis sa harap ng mukha ko.

"Yeah. You have looks but you are not my type. Horse" saad ko. Bumungisngis siya at
humarapa saakin. Ibinigay niya ang papeles ng papatayin namin. Binuksan ko ito.

Name: Solesto Alzeid

Age: 21 years old

Occupation: A CEO of ther Company but behind that is he's a drug dealer.
Kahit kailan talaga, konti lang magbigay ng impormasyon si Boss. Ibinato ko ang
folder sa kung saan man at tumayo na.

Magbibihis pa ako ng damit ko. Pumasok na ako sa kwarto ko at sinuot ang Assassins
Suit ko. Kinuha ko narin ang case na naglalaman ng disguising mask pati mga armas
na gagamitin namin. Lumabas na ako sa kwarto ko pagkatapos at sinalubong naman ako
ni Horse.

"Ready?" tanong niya. Ngumisi ako at tsaka ipinatong ang case sa Back Door ng kotse
niya at tsaka ito sinarado. Lumingon ako sa kaniya.

"As Always"

______________________________________________

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

"Neferipitou...Neferipitou." pagpatuloy ko sa pagbigkas ng ngalan ng transferee.

Inaalala ko ang mukha niya. Aish! Paano ko makikita ang mukha niya kung hindi naman
siya pumasok dito sa opisina? Pero ang alam ko, Siya 'yung bubble gum sa Cafeteria.

Siya ang nagsisinungaling? Pero bakit ganito? Parang may pakiramdam ako na hindi?
Tumayo ako at aksidente kong natabig ang baso ng alak ko kaya mababasag dapat ito
kaso walang hirap ko 'yun na nasalo.

Nabuhos nga lang sa sahig ang likwido. Tch. Tumayo muli ako at sinuot ang maskara
ko. Dumaan ao sa bintana at pupunta ako kay Karen.
Habang tumatalon ako sa mga puno ay may nakikita akong mga estudyante kasama ang
mga Trainer nila sa bawat sulok. Meron nga pala kasi akong ibinigay na misyon sa
kanila. I think they're getting along,eh?

That's much better. So far, wala pa namang nangyayaring patayan dahil protektado
ang mga estudyante ng mag Trainers nila.

Nang makarating na ako sa Tapat ng bintana ng Dorm Room ni Karen ay tahimik ko

itong binuksan at tsaka ako pumasok sa loob. Tumungo ako sa kwarto ni Karen.
Natutulog siya.

Sakto. Lumapit ako papalapit sa kaniya at inuwangan ang kwelyo niya sa likod.
Lumaki ang mga mata ko at tahimik na napasinghap.

"Meron siyang itim na pakpak na nakatatak sa likod" bulong ko.

_____________________________________________

Ai-chan's NOTE: Chrystelle Hyun. Who wants to replace Chrystelle Hyun? Comment
below. Just answer this question.

"What do you have to be the Chrystelle/Christine Hyun?"

Sorry for the late UD,Daredoers. Babawi nalang ako sa sunod. I'm very sorry.

Lucifer's Chapter 19 - Confusion.

VENICE AIRA EDWARDS

"Venice,Tara na." wika saakin ni Taurus kaya tumango ako at tumalima sa kaniya.
Nung isang araw..Akala ko may ginawa siya saakin para makita ko ang mga alaala ng
nakaraan ko pero hindi pala dahil nananaginip pala ako. Akala ko naman alam na niya
kung ano 'yun.

Sabi ni Taurus nagpapawis na daw ako noon at sobrang lamig ko na daw at wala rin
akong tigil sa pag galaw, at tsaka kahit anong gawin niya daw ay hindi niya ako
magising pero meron siyang ginawa na hindi ko inaasahan.

'Yun ay ang pagtugtugin ang classical songs ko sa aking cellphone. Yeah, it may
look dumb for others but Classical Songs really symbolizes my late father that I
killed.

"We're here." saad niya kaya tumigil ako at lumingon sa buong lugar. Naandito kami
sa School Grounds ulit. Nahahati na naman kami sa dalawang panig pero ang alam ko
ay may pangatlo pang panig. Pangalan ata nila ay flowers.

"Guys!" napukaw ang atensyon ko nang may biglang pumalakpak sa may unahan. Kiyuena
Eureka Hashimoto? At kasama niya pa ang Trainers niyang sina Gemini.

Lahat kami lumingon sa kaniya na blangko. Months had passed since we met our
Trainers and many of us changed because of our Trainings and experiences.

"Boss was given us this." saad niya at sinenyasan sina Gemini. Tumango si Gemini
at umabante. Pumwesto sila sa magkabilang gilid at tsaka inilapad ang isang
Tarpaulin.

Maraming namangha, Maraming napangiwi, Maraming sumaya at maraming nadismaya.

Katulad ko.
Ang nakasulat......

"The Grand Event, Starts Now!"

Gamit ang Font na pang Action. Nadismaya ako nang sobra-sobra. Kung nagsimula na,
bakit parang wala pa atang nangyayaring hindi kaaya-aya? Hindi ba ganun naman
palagi ang Boss? At tsaka bakit si Eure----

Napatigil ako nang may biglang bumulagta ang tao na nasa harapan ko. Hindi ko alam
kung nangyari pero napakasama nang kutob ko. Kahit walang nakakalat na dugo ang
bumulagta sa aking harapan, bakit parang naghihirap siya? Nilagyan ako ng smoke
mask ni Taurus.

"Ack! Ah! Ack!" daing niya. Kumunot ang noo ko. Bakit naman kaya? Lumingon ako sa
harapan kung nasaan sina Kiyuena kanina pero wala na siya. Saan naman nagpunta
'yung babaeng 'yun?

Ignoring the man who's on the floor while groaning in pain, I walk away. Kung anong
meron ay kailangan kong malaman. Ayokong mahuli sa impormasyon at magmukhang tanga.
Paalis pa lamang ako ay may humila na kaagad nang braso ko.

Ibabalibag ko sana kung sino man ang gumawa no'n kaso nakita ko si Taurus at
umiling siya na para bang hindi niya ako pinapayagang umalis. Bahagyang kumunot ang
noo ko. Bakit? And her face...... its very serious.

"Don't go further. Just stay with me and don't ask why." seryoso niyang sambit at
tsaka lumingon sa harapan. Tumalima ako.
Sa tono ng pananalita niya at sa itsura niya ngayon, hindi ko siya pwedeng suwayin
dahil sa oras na ito. Siya na talaga si Taurus.

________________________________________________________

MARIZE MONTEVERDE

"Cancer. Anong nangyayari rito?" tanong ko kay Scorpio pero hindi ko siya
pinasadahan nang tingin dahil nakatingin ako sa buong paligid. Bigla-bigla nalang
nagbabagsakan ang ibang katawan nang mga andito.

Sila ata 'yung mga walang Trainers. 36 lang kasi ang Trainers na pumunta at pumili
ng Trainee nila at sa rami ba naman nang mga nag-enroll rito, Hindi kami lahat
magkakaroon ng Trainer.

"Probably a massacre to those who do not belong in here in the first place." she
muttered. My lips curled up. Now I see the point of our Boss. Dahil siguro ayaw
niya ng mahina. Ang mga Trainers or should I say the Assassins nung mga oras na
'yun ay puro may pinipiling Trainee at binibigyan muna nila ito ng pagsusulit at
kung hindi makapasa, either papatayin nila o hindi.

Sabi nga ni Cancer, bago pa niya ako makuha as a Trainee, may mga sinubukan siya
kasi fail. Pero nung oras nung pilian ay maraming nakaligtas o nakalagpas dahil
nagtatago sila o nasa isang tabi at ayaw makisali kaya ngayon, iniisa-isa na sila
nang usok na 'yun.
The poison smoke. Lahat ng Trainers ay mayroong smoke mask para maiwasan naming
maamoy ang lason na usok na iyon. Kaya mamatay lahat nang walang Trainer pero kung
nahuli namang malagyan ng Trainer nang smoke mask ang kanilang Trainer ay may
antidote sila katulad nang ginawa niya saakin kanina.

"Marize. Follow me. They'll come in here any moment." sambit ni Cancer kaya sumunod
ako sa kaniya. Sino ang dumarating? Luminga ako pero wala naman akong nakikitang
kahina-hinala. Kumunot nang bahagya ang noo ko. What exactly is she trying to put
out into?

Biglang tumigil si Cancer kaya tumigil rin ako at napatingin sa kaniya. Nakatingin
lang siya sa harapan at walang bakas ng emosyon ang mukha niya. Lumingon ako sa
harapan at duon ko nakita ang mga taong may tatak ng mga bulaklak sa iba't ibang
parte ng katawan.

Sila ba 'yung Flowers na sinasabi nila? Ang tanging grupo na pinapatay ang Trainees
nilang walang kwenta, Kumbaga mahina.

Sabi ni Boss, Bawal naming patayin ang mga Trainers namin pero kung ang Trainers
namin ang papatay saamin, pwedeng-pwede. Pumunta si Cancer sa harapan ko at
hinarangan ako mula sa grupong 'yun. Cancer...

"What do you want?" tanong ni Scorpio gamit ang matigas na tono na palagi niyang
ginagamit. Dinilaan nung Candula ang punyal na hawak niya. She's a hentai.

(A/N: Hentai has two meanings, Pervert and An Addict on Battle. In this story, I'm
using the second meaning. Sorry to interrupt.)

"Uh, Nothing." mapaglaro nitong saad at tsaka ibinato saamin ang punyal na dinilaan
niya. Hinatak ako ni Cancer pagilid para maiwasan naming pareho ang punyal. Yuck!
Baka may laway pa 'yun nung babae.
"Marize. Use it." bulong saakin ni Cancer at tsaka lumapit kay Candula. Parang
hindi naman ata nangingielam 'yung iba niyang kasama. Labing dalawa lahat ng
Flowers pero tatlo lang ang andito.

Tumalima ako kay Cancer at inilabas ang pabilog na container na konsilado. Dalian
ko itong binuksan at ipinalabas ang anduon. Ang ultimate na inbensyon ni Cancer.
Ang depotic. Para rin itong isang Cyborg pero ang outer appearance nito ay purong
tao at ang itsura nito ay babae.

Hindi katulad nung mga nauna na itsurang robot talaga at isa itong Killing Machine.

"Depotic. Eliminate the enemies." I said using the earpiece that is connected to
it's core. Nakita kong na-receive niya ang sinabi ko kaya umatake na ito sa mga
kalaban namin. Kilala niya kami ni Cancer dahil sinend namin ang impormasyon namin
sa kaniya as the creator.

Tumakbo saakin si Cancer at tsaka kami tumakas palayo sa mga Flowers. Flowers are
terribly strong and they can kill you in just a one sway of its blade kaya hindi
namin sila kakayanin kung dalawa lang kami at tatlo sila. Si Depotic ay may
limitasyon na hanggang isa't kalahating oras lang ang kakayanin niya pag
nakikipaglaban.

She can talk though nang normal. Pag natapos ang isa't kalahting oras ay kusang
babalik ang small molecules niya dito sa maliit na bilog na container at
magpapahinga.

"Marize. Sino ang mga pwede nating puntahan sa ganitong pagkakataon? Sinong
pinagkakatiwalaan mo?" tanong saakin ni Cancer nang tumigil kami sa siang eskinita
at hinabol ang aming mga hininga. Pinunasan ko ang pawis sa aking noo gamit ang
kaliwa kong kamay. Sino nga ba?
"Ano ba Marize?! Kahit ngayon ba hindi mo parin kaming tinuturing kaibigan?! Kahit
ngayon ba wala ka paring tiwala saamin?! Kahit ngayon ba tingin mo parin saamin ay
isang tao lang na nakapalibot lang sa'yo at walang halaga sa'yo?! Marize naman!
Hindi mo parin ba naiintindihan?! Kaya kami andito dahil may malasakit kami sa'yo!
Kaya kami andito dahil nag-aalala kami sa'yo! At higit sa lahat...kaya kami andito
dahil kaibigan mo kami, sana naman maintindihan mo yun,Marize. "

Napangiti ako at lumingon kay Cancer.

"Alam ko na kung sino."

____________________________________

SAMANTHA FAYE YOON

"Anong sabi ni Boss saiyo kanina?" tanong ni Monkey saakin. Lumingon ako direkta
sa mga blue eyes niya. Oo nga pala. Pinagbalawan niya akong mag-conyo dahil daw
nakakairita masyado.

"I shoud kill Chrystelle daw." sambit ko habang nakayuko. Knowing Chrystelle, she's
mabait. I don't know kung bakit siya pinapapatay ni Boss saakin. Nanatili akong
nakayuko ngayon nasa bahay kami ni Monkey dahil umalis kaagad kami nung nagsimula
'yung massacre.

"Are you hesitating,Faye?" tanong saakin ni Cancer at tinitigan ako direkta sa

aking mga mata. Umiwas kaagad ako.
"It's not ganun naman but she's my friend since nung nalipat ako rito." mahina kong
sambit. Ti-nap niya ang balikat ko.

"You have to obey our Boss, no matter what. Kailan daw ba deadline?" tanong saakin
ni Monkey. deadline? wait? May sinabi ba siyang Deadline?

"H-hindi ko alam." tugon ko. Napatigil siya. Napatingin ako sa kaniya.

"Siguro mali ang akala ko." saad niya. Kumunot ang noo ko bigla.

"What are you trying sabihin?" tanong ko sa kaniya. Hinawakan niya ang balikat ko
at tumitig nang direkta sa aking mga mata.

"On the event. I think Boss planned this." saad niya ulit. Mas lalo akong
naguluhan.

"Planned What?" tanong ko sa kaniya.

"To kill each other."

______________________________
NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Freecs. May misyon bang binigay saiyo si Boss?" tanong saakin ni Leo habang
kinakagat ang daliri nito at naglalakad nang naglalakad ang pareho ang pattern.
Umiling ako bilang tugon. Nakakapagtaka ang nangyari kanina.

Bakit mayroon pang pangatlong grupo? Oo, sinabi 'yun saakin ni Leo dati nung nasa
misyon kami pero hindi ko naman inaasahan na totoo pala 'yun. Pero bakit kanina
lang sila nagpakita?

Umupo si Leo sa sofa na nasa harapan ko.

"Freecs. Bukas na tayo mag-usap ulit. Magpahinga ka muna." wika niya at tsaka
iginaya ako sa kwarto ko. Nang aakmang isasara ko ang pinto ay may narinig akong
sinabi niya.

"I'm sorry." saad niya at kasabay nang pagsara ko ng pinto. Tumungo ako sa banyo at
nag-shower. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Sobra. Marami na naman akong na-
encounter na kung ano-ano.

"Ako ang savior mo."

Napailing ako. Bakit ko naman naalala bigla ang lalaking 'yun? Tch. Sebastian
Castillo. Just who the heck is that guy? Feeling Close. Pagkatapos kong mag-shower
ay nagbihis na ako ng pajamas at tsaka isinalampa ang katawan ko sa higaan.

Bakit ganito? Bakit ganito ang pakiramdam ko? Parang may kulang. Ayoko ng ganito.
Hinubad ko ang pang-itaas na kamiseta ko at inilagay ito sa tabi ko. Ganito ang
ginagawa ko pag frustrated ako o naguguluhan. Basically, pag naghahalo-halo ang mga
emosyon ko.

Ipinikit ko ang mata ko at sinimulan nang matulog.

----

Bigla akong naalimpungatan nang may naramdaman akong isang malamig na hangin at
isang presensya na malapit saakin kaya binuksan ko ang mga mata ko. Subalit, ang
sumalubong lamang saakin ay ang madilim na kwarto ko at ang liwanag lamang ng
buwan.

Binuksan ko ang switch ng ilaw ko at pumunta sa banyo. Tinitigan ko ang sarili ko

sa salamin. Dumako ang paningin ko sa mga mata ko. Tinitigan ko itong mabuti. Ang
alam kong kulay nang mata ko ay Brown pero bakit...pula?

Kumurap ako nang ilang beses at bumalik na siya sa pagiging brown. Wait? Is that my
imagination? Aish! Hinalamusan ko ang mukha ko.

"She have it too?"

Suddenly may narinig akong nagsabi ng katagang 'yan sa aking utak. Ano na naman ba
ito? Umiling nalang ako at iwinakas ang palaisipang iyon.

___________________________

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

Sinuot ko ang palagi kong sinusuot na Assassin suit at isang maskara ko. I want to
find out the truth. Dinala ko narin ang katana ko at isinabi ito sa may bewang ko.

Ngayon, pupuntahan ko na si Neferipitou Iceah Freecs. I have to eliminate her

immediately. Merong Tattoo si Karen kaya siguro wala na ang transferee na 'yon.

Lumabas ako sa aking opisina at tumungo sa may lugar nina Leo. Sinabi saakin ni Leo
kung nasaan ang kwarto niya banda.

When I see Leo's eyes earlier, alam kong nag-aalala siya duon sa Transferee. Tch.
Kailan pa siya nagkaroon ng pakielam? Ilang buwan lang naman sila nag-sama.

Pagkarating ko sa may kwarto ni Neferipitou ay pumasok ako rito gamit ang bintana.
Napakadilim. Halos wala na akong makita. Kumpara mo sa iba na halos puno ng ilaw
ang kanilang mga kwarto.

Lumapit ako sa natutulog na si Neferipitou at akmang kakalabitin siya ng makita

kong nakauwang ng onti ang kumot niya at wala pala siyang pang-itaas pero ang mas
nakakagulat ay ang....Tattoo niya sa likod na itim na mga pakpak? Anong ibigsabihin
nito?

"She have it too?"

________________________________

Ai-chan's NOTE: Sorry for the very late UD. Nababad lang sa Anime, Tehe! ^_^ Alam
ninyo, natatawa ako duon sa mga hula niyo last Chapter tapos may gumawa pa ng
sarili pang plot. Haha. Nakakataba ng puso na binabasa ninyo talaga ang bawat
detalye na sinusulat ko kaya Maraming salamat. ^_^
PS: Salamat sa mga naghihintay ng UD ko. Sana hindi kayo bumitiw. Paalam! ^_^

Lucifer's Chapter 20 - Surprise Battle.

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

Paglabas ko ng kwarto ko ay bumulagta saakin si Leo na may mukha na pagtataka pero

at the same time, relieved.

Kumunot ang noo ko pero bigla niya nalang akong niyakap kaya mas lalong kumunot ang
noo ko. Anong meron? Napapitlag ako nang maramdaman kong basa ang balikat ko. Wait.
Umiiyak siya?

"Pitou...I'm glad you're safe." bulong niya sa tenga ko at tsaka hinigpitan ang
yakap saakin. Anong nangyayari sa kaniya? Pero bakit hindi ko siya matulak?

Siguro dahil ngayon lang siya nagkakaganito at hindi ko manlang alam ang rason kung
bakit.

Kumalas siya sa yakap at tumingin direkta sa mga mata ko. Pinunasan niya ang mga
luha niya.

"Are you hurt?" tanong niya saakin. Umiling ako. Ano bang pinupunto niya rito? It's
giving me the chills.

Hinawakan niya ang balikat ko.

"Sigurado ka?" aniya. Tumango na lamang ako. Binitawan niya ang balikat ko at
napakagat siya sa kaniyang kuko.

She's upset. Bakit kaya?

"Anyways, nakapagbihis ka na, batay sa nakikita ko. Kaya, tara na at kailangan

nating pumunta sa School Grounds. At merong binigay na misyon si Boss. Patayin mo
daw siya." bigla nalang nag-iba ang mood niay at biglang nag-seryoso.

Nasabi ko na ba sainyo na Bipolar rin itong isang ito? Kung hindi pa, here's the
proof. Kinuha ko 'yung folder na hawak niya.

Sino naman kaya ito?

Pagbukas ko..

"Kiyuena Eureka Hashimoto?"

_________________________________

KAREN CABASES
"Dragon. Ano na namang meron ngayon?" bagot kong wika sa kaniya. Tinitigan niya ako
ng seryoso. Umupo ako sa tapat na sofa at tinitigan siya ng blangko.

"Assassination." maikli niyang tugon at ipnatong ang folder kung nasaan nakalagay
ang target ko. Sumilay ang ngisi sa mga labi ko at binuksan ko iyon.

"Neferipitou Iceah Freecs. " basa ko. Wait, bakit si Pitou ang nakalagay rito?
Inangat ko ang tingin ko at marahas na tumingin kay Dragon.

"Dragon, what's the meaning of this?" tanong ko sa kaniya. Ipinatong niya ang
dalawa niyang kamay sa kaniyang baba.

"It's a mission from our boss." wika niya. Binuklat ko ulit ang folder at hinanap
ang Deadline. Bakit wala 'tong Deadline?! Lumingon ulit ako kay Dragon.

Nakatingin siya saakin ng blangko.

"When is the deadline?" tanong ko sa kaniya. Napasinghal siya at sumandal sa sofa.

Binalik niya ang tingin niya saakin.

"Can't you know?" aniya. Kumunot nag noo ko.

"Know what?" tanong ko sa kaniya. Bumuntong hininga siya.

"The Grand Event will be a brutal one." saad niya at hindi pinansin ang tanong ko.
Umiling-iling pa siya. Wait, how come? How come na brutal one? Teka--

"You mean..." sambit ko.

"Yes, There's no deadline but you can't start to assassinate yet because in the
School Grounds, The battle for survival will start."

__________________________________

VENICE AIRA EDWARDS

"We're here." wika ni Taurus kaya napagala ako ng aking paningin. As expected,
andito na halos lahat kami at kasama rin ang kaniya-kaniyang Trainers. Over
hundreds of students, 36 only survived and others,died.

Ngayon ko lang din nakita ang mag Trainee nung hukbong Flowers. I thought they
killed their trainees ever since but it turns out the opposite.

Alam ko kung sino 'yung ibang Trainees nila. Sebastian Castillo, Lucarious Wilford
and. .I do not know. Forgot their names.
"Taurus. Why did the Flowers have Trainees?" tanong ko kay Taurus but she didn't
respond. I frowned because of irritation. How dare she ignores me? Where is she
looking at?

Tumingin ako sa tinitignan niya at nakita ko ang isang malaking screen na nakasabit
sa medyo mataas na lugar at anduon ang isang taong nakabalot ng itim. H

indi kaya naiinitan 'yun? As in, balot na balot siya. I can't even determine if
it's a he or a she.

"Listen." It said. Naka-voice changer itong isang 'to. Robotic ang boses niya.
Wait. Hindi kaya siya si Boss. Hindi, sigurado ako, siya na nga 'yun.

"The missions that I gave for every each of you, you can assassinate them now. Make
sure you don't kill their Trainers, because I'll be the one who'll give a
punishment to them." Saad niya. Tumaas ang kilay ko. Kaya pala walang Deadline.

Sino nga ulit target ko?

Raychelle. Tama, Raychelle 'yung pangalan, nakalimutan ko na kasi 'yung apilyido

niya.

Napapitlag at napasinghap ako nang may humawak nang kamay ko. Aalisin ko sana kaso
narinig ko kaaagad ang boses niya.

"Don't remove my hand. Not too longer, there will be an attacker who's targeting
you. Be careful, Venice." Saad niya na may nag-aalalang tono at binitawan kaagad
ako. I look on her, puzzled.
She's worried? Oh, come one Venice. There's no way she would be worried. Umiling
nalanga ko mentally at hinanda na lamang ang sarili ko.

But first,things,first. Kailangan kong Makita 'yung Raychelle, I know her face.

Nang paalis na ako ay biglang hinatak ni Taurus ang braso ko at hinarap sa kaniya.
What now?

"Stay with me." matigas niyang wika saakin. Marahas kong inalis ang braso ko sa
pagkakahawak niya at maintim siyang tinignan habang naka tiim-bagang.

"I have to find my target! That's the mission,right?" sambit ko sa kaniya.

Bumuntong hininga siya at lumunok muna bago tumugon.

"Fine! We'll go find your target but stay close at me. You're life is in danger
right now." seryoso niayng saad. Umirap ako sa kaniya at tumalikod.

"I'm always be in danger,Taurus. Ever since." wika ko at naglakad palayo.

________________________

MARIZE MONTEVERDE
"Cancer,Wait!" sigaw ko habang hinahabol si Cancer. Siya pa ata mas excited na
makuha 'yung target ko kaysa saakin! Hindi ko siya kilala pero sa tingin ko mahina
siya.

Nagising ako sa reyalidad nang may nabangga ako na isang matigas na bagay. Inangat
ko ang paningin ko at likod pala 'yun ni Cancer. Tss, babaeng tao pero may matigas
na katawan.

Weird right?

"Here's our target. Right before our eyes." mahinang sambit saakin ni Cancer kaya
napalingon ako sa tinitignan niya sa harapan.

Bernard Woods. Siya ang target namin, siya 'yung kalaban ni Demon Princess...'yung
heartbreaker ang codename.

Aabante na dapat ako kaso pinigilan ako ni Cancer. Tumingin siya saakin.

"Marize. Be careful. He can do that technique, Heartblock." saad ni Cancer. Tumango

ako, alam ko naman na may ganun siyang technique dahil nasa folder 'yun na ibinigay
saakin ni Cancer.

Binitawan niya ang ang braso ko at nanatili sa tabi ko. Napalingon saamin sina
Heartblock kasama ang Trainer niya.
Chicken? Chicken ang Trainer niya? Napatawa ako nang malakas mentally pero hindi ko
inaasahan na lumalabas rin pala 'yun sa bibig ko.

"Hoy! Bakit ka tumatawa diyan?!" bulyaw saakin ni Heartbreaker. Tumikhim ako at

tsaka tumigil na sa kakatawa. Chicken? Ang langya! Haha. Manok!

"Marize.." sambit ni Cancer sa pangalan ko kaya napatingin ako sa kaniya pero hindi
siya nakatingin saakin. Sa halip, sa harap lang siya nakatingin.

"Don't ever underistimate,Chicken. You'll have regrets." mahinag wika ni Cancer na

sapat lang para 'ako' lang ang makarinig.

Pasimple akong lumihis ng tingin at ibinaling ang ulo paharap at tsaka tumango.

Napahawak ako sa mga Throwing Darts na nakasukbit sa bewang ko, Inayos ko na din
ang balanse ko para mamaya gamit nag Ballet Shoes ko.

"Luna and Cancer." saad ni Chicken. Isa siyang lalaki na may tattoo ng isang manok
sa kanan iyang pisngi na medyo kalakihan ang katawan at Bow and Arrows ang gamit sa
pakikipagbakbakan.

Napangisi ako, Archery.

Oh, I forgot to tell. Kaya niya nalaman na 'Luna' ang codename ko ay dahil sa
tattoo ko sa aking kanang braso. Lahat kami may mga Tattoo na sumisimbolo ng aming
mga codenames pero 'yung kay Pitou, hindi ko alam.
Wala pa akong nakitang Tattoo niya.

Kakamuni-muni ko ay biglaang nawala ang konsentrasyon ko sa laban kaya aatakihin na

dapat ako ni Bernard ng Heartblock niya pero tumagilid ako at nakaiwas.

Habang nasa proseso ako nang pag-iwas ay binatuhan ko siya ng sari-saring

shurikens, na dadaplisan siya pero hindi parin niya 'yun iniinda. Strong,eh?

"Aren't you exhausted already?" mapang-asar kong untag sa kaniya. Suminghal siya
saakin at pinunasan ang mga tulo ng pawis sa kaniyang noo gamit ang likod ng kamay.

Ngumisi ako. Making your enemy exhausted is the best.

Umatake ulit siya saakin gamit ang dalawang maliit na itak sa dalawa niyang kamay.
Axe wielder. Nanatili akong kalmado at nasasabik sa bawat atake niya.

Iwas dito, iwas doon. Atake dito, counter attack. Paullit-ulit kong ginagawa ang
mga 'yun hanggang mahuli niya ako. Tch, akala ko naman, hindi.

"You're beautiful." he said. Hinawakan niya pa ang pisngi ko habang hawak niay
parin ang braso ko. Lumapad ang ngiti ko.
"I know." saad ko at biglaang tinuhod ang 'treasure' niya. Hah! I caught him off
guard! I bring out my poisoned needle at tinutok 'yun sa leeg niya habang
namimilipit parin siya sa sakit.

"Stop." biglang may pumigil saakin kaya marahas akong lumingon sa taong nagsabi
no'n? Lumaki ang mata ko nang makita kong hawak niya si Cancer at nakakulong sa
bisig nito.

I smiled mentally, They look like a couple. Napailing ako. This is not the time to
be amused in such a romantic..Oh, not romantic pala. I forgot. Chicken is our
enemy.

"Kill Bernard or I'll kill him." pagbabanta saakin ni Chicken. Him? Napahalakhak
ako ng wala sa oras.

"H-him?" sambit ko habang tumatawa. At first glance, aakalain mo talaga na lalaki

si Cancer dahil sa kilos,salita at sa itsura.

Pero, naglaban sila't lahat-lahat, hindi niya napansin na babae si Cancer?! Medyo
maikli lang naman ang buhok ni Cancer, hanggang balikat niya lang.

"Stop laughing!" bulyaw saakin ni Chicken. Tumigil naman ako at mataintim siyang
tinignan pero hindi ko napigilan at napatawa ulit ako.

"Cancer is not a man. Cancer is a girl!" wika ko. Bahagyang lumaki ang mga mata
niya at napabitaw kay Cancer.
Si Cancer naman walang reaksyon sa mga nangyayari. Ganiyan naman siya pero may
kaunti akong nakikitang embarassment sa mga berdeng mata niya.

Tinutok ni Cancer ang espada niya kay Chicken. Yumuko si Cancer habang kami ni
Bernard ay nanunuod lang sa kanila.

"Bastard!" bulyaw ni Cancer at akmang itatarak na ang talim sa leeg ni Chicken nang
biglang nagtakbuhan ang mga tao at nilagpasan pa kami. Papunta ata sila sa...Gate?

"Wait. What happened?" tanong ni Bernard at nakatingin siya....saakin? Napairap

ako.

"Paano ko malalaman? Diba nga magkasama tayo? Tanga lang?" prangka kong tugon at
umalis sa harapan niya. Hinatak ko si Cancer at tinangay.

Habang tumatakbo palayo ay humarap ako kay Chicken.

"You can have Cancer later! Bye!" bulyaw ko. His eyes widened and his cheeks
flushed red. Sumulyap ako kay Cancer habang tumatakbo kami at ang talim ng tingin
niya saakin.

Oh-oh. Ngumiti ako ng alanganin.

"Peace?" saad ko at itinaas ang dalawang daliri ko.

_________________________________________

LUFERA MARIE SASAKI (DEAN)

"What?" saad ko sa telepono na sinagot ko dahil ilang beses na siyang nagri-ring.

Nakakairita. Pero, gumamit parin ako nang voice changer.

"You're Academy was surrounded by FBI Agents! Surrender!" sigaw nito sa kabilang
linya.

Ang boses na ito, Ito rin 'yung tumawag saakin 5 months ago, 'yung pumutol sa
intensyon ko na tignan ang likod nung babaeng natutulog sa Bench. Tch.

"Why would I?" tanong ko sa kaniya. Tumayo ako at tumungo sa bintana. Hinawi ko ang
kurtina at pinagmasdan ang nasa labas.

Lumaki ang mga mata ko.

Ang magnetic Field at mga Laser Beams, nawala. Sumilay ang ngisi sa mga labi ko.
FBI and Mafia do not really like each other.

Binaba ko ang telepeno at sinuot ang pekeng maskara ko. Lumabas ako sa opisina at
napagtanto ko na anduon na pala sila sa Front Gate.
Akala siguro nila makakalabas na sila kung wala na nag Magnetic Field o mga Laser
Beams.

Pero diyan sila nagkakamali.

Every student,teachers and trainers of this school are a criminal already in the
eyes of the law. Even if you got outside, You'll get killed by the FBI Agents.

"Now the new battle begin."

_________________________

Ai-chan's NOTE: Phew, Sorry kung medyo maikli itong chapter na ito. Kailangan ko
kasing tumigil rito dahil may sakit ako. T_T Nilalagnat ako dahil sa sipon at ubo.
Kakainis nga eh! Sorry kung natagalan, nag ka blackout kasi ng halos isang linggo
at marami rin akong On-Going kaya sorry talaga. I know that saying sorry will not
solve your whole waiting for this Chap pero babawi nalang ako sa susunod. It's easy
to say Sorry in social sites kaya dito lang ako nagsasabi ng Sorry. Be grateful
dahil sinabihan ko kayo ng sorry dahil sa real life, hindi ako nagsasabi ng sorry
maliban kung ako ang may mali.

PS: Pasensya sa kadramahan ko. Haha XD Salamat sa pagbabasa! Sa susunod ulit!

P.P.S: Dedicated sa kaniya because she's an avid fan of this story. Thanks for
reading and liking this story!

Lucifer's Chapter 21 - Three Hunters/Three Targets

SAPPHIRE DEMONICE TAKENO

"A-ate..." nauutal kong sambit nang makita ko si Ate Shizu sa hindi kalayuaan.
Kahit may gulo nang nagaganap dahil sa gusto nilang pagtakas,sigurado akong mamatay
rin sila sa bandang huli.

"Kill her,Sapphire or else.." saad saakin ni Libra. Tinapik ko ang kamay niya na
nakapatong sa balikat ko.

"I know." tanging saad ko at kinapa ang isang floggging whip sa aking bewang.
Latigo ang aking armas at ito rin ang tatapos sa buhay ni Ate Shizu.

Kahit ate ko siya, kailangan ko itong gawin. Dapat hindi ko hayaang mangibabaw ang
mga emosyon dahil sabi nga ni Libra.

"Emotions that are out of control can lead you to disaster but when you learn how
to control it, It can lead you to victory."

At tama siya, kailangan kong kontrolin ang mga emosyon kong ito para maging susi ng
tagumpay. My trainer,Libra, she's the strategist in their whole clan and hse's the
4th Generation,Libra.

Nang matapos na ao maglakapad papunta sa pwesto ni Ate Shizu ay huminto na ako.

Nakatalikod siya mula saakin dahil nakikipagkwentuhan siya sa Trainer niyang si

Ox,isang lalaki na mataas na mayroong itim na buhok na umaabot sa kaniyang
leeg,Isang moreno at may isang berdeng mata. May tattoo siya sa kanyiang tuhod na
Ox kaya nalaman namin.

"Ate---Shizuka." banggit ko sa pangalan niya kaya napalingon sila saamin. Ang

kaninang tumatawang Shizuka ay biglang nawala at napalitan ng mapoot na Shizuka.
Bakit ba ganiyan kalalim ang galit at poot niya saakin? Hindi ko siya maintindihan.

"Target mo pala ako. 'Wag kang mabahala target din kita at papatayin kita ng
madalian para hindi ka na mahirapan." Ani ni Shizu at ngumisi. Ang yabang nya.

Naglakad siya papalit saakin habang hawak niya ang armas niya na isang arnis. Isang
rattan na arnis.I have to exchange weapons.

Sinenyasan ko si Libra at binigyan niya rin ako ng isang rattan na Arnis. Batikan
ako sa paggamit nito at isa rin ito sa mga specialty ko.

Walapang isang minuto ang nakalipas nang atakihin niya ako. Dumausdos ang mga Arnis
namin sa isa't isa at sa ganitong malapitan ay kitang-kita ko ang mga galit niyang
mata na nanglilisik saakin.

"Bakit ka ba masyadong galit saakin?! Ano bang nagawa ko na napaka sama na hindi mo
nagustuhan?!" bulyaw ko sa kaniya at kinalas ang arnis ko sa pagkalapat nito sa
arnis niya. Hindi ko na ito kaya.

Gali na galit siya saakin! Nakakainis narin! Binaba ko na nga ang pride ko para sa
kaniya pero anong ginawa niya? Hindi niya iyon tinanggap!

"Anong nagawa mo?! Marami! Lahat ng ginagawa mo ay saakin lahat sinisisi! Ikaw ang
dahilan ng mga paghihirap ko!" bulyaw niyang pabalik at tumalon sa ere.
Napakabagal ng mga galaw niya, hindi ko alam kung bakit pero 'yun ata ang sinasabi
ni Libra na Emotions out of control at hinding hindi ko siya gagayahin.

Hindi ko siya hinintay pa na makalapag pa sa lupa dahil baka may gawn syiangg atake
saakin na hindi inaasahan.

Tumakbo ako papunta sa kaniya at hinampas ng arnis angg kaniyang sikmura bago pa
siya makalapag at mula sa ere,hindi mo iyon maiiwasan kaya't na out of balance siya
at bumagsak sa lupa ng nakadapa.

Nilabas ko ang latigo ko at nilatigo siya ng ilang beses sa kaniyang likod at hindi
niya maiwasang hindi dumaing at hula ko ay nanghihina na siya dahil sa kulang na
siya sa dugo.

Tinutok ko ang arnis ko sa leeg niya. Tinitigan ko siya direkta sa kaniyang mga
mata na may poot, hindi na pangungulila.

"Hindi sa lahat ng oras, pagbibigyan kita. Hindi sa lahat ng oras hahayaan kitang
maliitin ako at hindi sa lahat ng oras, magmamakaawa ako sa harapan mo para hingin
ang pagpapatawad mo. Tao ako at hindi isang nagbabalat-kayong halimaw na katulad
mo,Ate!" bulyaw ko sa kaniya at bigla nalang tumulo ang mga pinipigilan kong mga
luha.

I can see horror in her eyes but at the same time, meron siyang hindi
makapaniwalang ekpresyon.

Ang sarap sa pakiramdam na nalabas ko narin sa wakas ang mga kinikimkim kong mga
galit sa puso ko. Napatahimik siya sa mga sinabi ko.
Lumuhod ako para maging kapantay niya at hinigit ang kwelyo niya at sapilitan
siyang itinayo. Pinunasan ko na ang mga luha ko sa aking mga mata.

"Alam mo ate, Isa ka sa mga espesyal na tao sa buong buhay ko simula pa nung
pagkabata pero sa inasta mo saakin simula nang magkita tayo ulit, parang hindi na."
saad ko sa kaniya at hinila ang kwintas ko na binigay niya noong mga bata pa kami.

Ang skull necklace na may itim na mga pakpak. Binato ko 'yon sa lupa at tinapakan
ng ilang ulit.

"Dahil ngayon, hindi na ikaw ang Ate Shizu na nakilala ko. Dahil naging halimaw ka
na puno ng poot at galit at 'yon sa mga hindi ko matatanggap." saad ko at
sinimulan ko nang ibaon ang pnakadulong parte ng arnis sa kanyang leeg.

"Sapphy, please don't do this. Ate mo parin a-ako diba? Ack!" pagmamakaawa niya.

Ngumisi ako at mas lalo pang diniinan ang pagtarak ng matalim na parte ng arnis sa
kaniyang leeg.

"No, you're not my Ate anymore." saad ko at tuluyan nang tinarak ang talim ng arnis
ko sa kaniyang leeg. Sumirit pa ang dugo niya sa mukha ko at sa damit ko.

"Because now, you're just a monster that I already tamed." saad ko at binitawan ang
katawan niya. Tinignan ko ang mga kamay ko na may dugo pa niya. I killed her with
my own hands.
"Good Job,Sapphire.' saad ni Libra at ginulo pa ang buhok ko, Ngumiti nalang ako at
nagpasama na sa kaniya hugasan ang mga kamay ko.

I killed my own sister with my own hands and I regret nothing.

____________________________

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

"Scorpio, Bakit tayo andito? Bakit hindi natin subukang lumabas?" pagmamaktol ko
kay Scorpio. Aba! Ilang buwan na akong hindi nakakalabas sa paaralan na ito, pero
hindi bale nalang kung mayroong misyon pero kasi! Iba parin kasi kung gagala o
lalarga ka lang diba?

Maimtim akong nilingon ni Scorpio gamit ang gilid ng kaniyang mga mata.

"Nababaliw ka na ba?" makabuluhang tanong niya saakin. Bahagyang kumunot ang noo
ko. Bakit naman napunta sa pagkabaliw?

Nagtatanong lang ako kung bakit hindi kami lumabas ih! Tignan mo sila nagsisi-
unahang lumabas.

"Bakit naman ako naging baliw?" pagmamaktol ko na parang bata sa kaniya. Yeah I
know, I'm 2 years older than him pero siya pa 'yung mature mag-isip. Pero masisisi
mo ba ako?
"You're an assassin,right? You killed many people." saad niya. Tumango ako at
bahagyang tinagilid ang ulo ko pakanan ng parang isang bata na gustong malaman ang
isang bagay.

"And?" dagdag ko. Ibinaling naiy ang ulo niya paharap at binigyan ako ng sinyales
na lumingon din sa harapan gamit ang nguso niya. Tumalima naman ako at lumingon sa
harapan.

"Behind those walls are the FBI Agents waiting for the class to come out and arrest
them but if they resist, They'll kill them.Same goes to us." paliwanag niya.

May FBI?! Hindi ko 'yun alam ah! Hm, Sabagay, pwedeng pumatay ang isang FBI lalong-
lalo na kung isang miyembro ng isang Mafia pero bakit pati kami? Na-pilitan lang
naman kami ah! Napilitan nga ba?

Napapitlag ako nang may biglang nag-tap ng balikat ko kaya napalingon ako sa may
gawa no'n.

"Yo!" saad saakin ni Marize. Ngumiti ako sa kaniya at ngumiti rin siya pabalik
saakin. Kasama niya ang trainer niya na si..Sino nga ba?

"Yo,Cancer." saad ni Scorpio at nakipag fist-to-fist kay Cancer. Napatingin ako sa

kamay ni Cancer. He's not a man?! Napatingin ako sa mukha niya. She's a girl?

Mas maliit ang palasing-singan niya kaysa sa middle finger niya pero hindi lahat ng
babae gano'n pero..Waah! I was fooled!
"Catherine, Ano na kayang gagawin ni Boss? Kung hindi niya ito masosolusyonan,
lahat tayo rito kailangang kalabanin ang pamahalaan at magpatayan." saad ni Marize
na sinangayunan ng sistema ko.

"Tama ka." sambit ko nalang.

___________________________________

KAREN CABASES

"Pitou...." tanging sambit ko lang nang nahanap ko na si Pitou sa hindi inaasahang

pagkakataon. Hindi ko inaasahan na matatagpuan pa namin sila sa hardin na nakahiga
at nakatingin lamang sa langit na para bang walang nangyayaring hindi kaaya-aya.

Napatingin si Pitou pati narin ang trainer niya saamin.

"Dragon.." wika nung trainer niya na si Leo sa trainer ko. I feel tension in the
air. Tumayo na sina Pitou mula sa mga damuhan at tsaka kami hinarap ng direktahan.
Tahimik. 'Yun lang at maimtim na pagtitigan namin sa isa't isa ng ilang minuto.
Pinakaramdaman namin ang isa't isa.

"Dragon, Target ba ng trainee mo ang trainee ko? or it's about that." saad ni Leo
sa trainer ko. About that? What's that? Ano 'yun? May tinatago ba si Dragon mula
saakin? Ngumisi si Dragon.
"Let's say it...Both ways." he said with a playful smirk on his lips. Now, I know
he's enjoying the company of Leo. If only I know, may gusto ito kay Leo. Mukambibig
si Leo, parang tungaw nga.

Inalerto ko ang sarili ko. Kahit nasa playful ambiance kami ngayon at lumisan na
ang tensyon sa gitna namin, hindi parin maalis ang katotohanan na target ko si
Pitou. 'Yun lang.

Umabante ako ng dalawang hakbang habang nakayuko kaya natatakpan ng mga hibla ng
buhok ko ang mukha ko. Habang humahakbang ako ay pinapadulas ko lamang ang bat na
hawak ko sa kanang kamay ko sa damuhan.

Kasing bilis pa sa alas kwatro ang pag-atake ko kay Pitou at hindi niya naiwasan
ang malakas na paghampas ko ng bat ko sa kanang balikat niya pero kahit na gano'n,
hindi manlang siya dumaing dahil sa sakit.

She's really something. Hindi siya basta-basta maiibagsak. Sunod na nangyari ay

siya naman ang umatake saakin gamit ang dalawang punyal niya sa magkabilaang kamay
niya.

She's a dagger slinger. Normal lang ang pag gamit niya sa mga punyal but the thing
is, she's spacing out.

Oo, alam kong kinakalaban niya ako, inaatake, pero ang puso't isipan niya...wala sa
laban namin. I can see it through her emotional eyes but that's not the eyes that I
saw before. It's different.

It's the eyes of a living corpse who lived in this world because of lies.
"Whoah!" napapitlag ako ng bigla niyang binato ang punyal niya saakin. Phew, buti
nalang tumagilid ako kaso 'yung isang hibla ng buhok ko naputol. Aish!

I glance on her using the corner of my eyes. Fuck! That dagger is a decoy! Napa-
squat ako at napatukod sa lupa.

Oh my God! May katana siya?! Ba't hindi ko 'yun nakita kanina? Fuck this! Tumayo
ako at inayos ang postura ko. No pity,No Mercy. Dapat gano'n. Hindi ko siya pwedeng
kaawaan o ako ang mamatay. It's another way around pero...

Awa nga ba talaga ang nararamdaman ko?

Mula sa gilid ng mga mata ko, marami paring mga estudyante na tumatakbo papunta
duon sa Entrance pero ako, hindi ako pwedeng lumabas papunta roon dahil mayroon pa
akong mas mahalagang bagay na dapat kong gawin rito.

At 'yun ay patayin si Pitou.

Hindi ko na hinintay pa ang pagkakataon n siya ang maunang umatake. I can't let her
win over me. It's either kill or to be killed. And she will die in my own hands,
little by little, bit my bit. I'll cherish this moment of seeing her like this. I
have to kill my target before she kill me first.

It's a battle between Life or Death.

I smash my bat over her but she stop my blow using her right arm. She was caught
off-guard and I bet that her right arm was already broken.
Hindi ko na hinintay na makagalaw pa siya sa pagkakataong iyon at ginamit ko ang
mabilis kong pag galaw para siya ay matuhod. She dodged it when she noticed it
right away. But that not stop me.

Habang abala siya sa pag-iwas ay ginamit ko ang kaliwa kong kamao para masuntok ang
sikmura niya and she did not dodged it.

I knew it, she's out of herself and I should use that advantage to eliminate her
right away. Nang sinapo niya ang sikmura niya at umubo nang dugo ay agaran kong
hinawakan ang leeg niya at sinakal ko ito.

She's struggling with my grip but I can't let her go. Hindi pwede.

She held my both hands that chokes her neck and tried to put it away but she can't.
She's weak right now because she's almost out of breath and no matter she tried to
kick me or punch me, I can dodge it.

Mas diniinan ko pa ang paghawak sa leeg niya kaya mas lalo pa siyang nagpumitlag. I
just stare on her struggling face.

I don't want to kill her like this! There's not thrill in here! Her mind is out
there, not in our fight! Tss, but mission is a mission. I canot disobey it.

Napukaw ang atensyon ko nang may bigla akong naramdaman na presensiya sa paligid at
napansin rin ata nina Leo at Dragon 'yun.
At dahil nakatuon ang atensyon ko duon ay hindi ko na namalayan na nakawala na pala
si Pitou sa kamay ko. Lumingon ako sa kaniya ngunit nakatingin lang siya ng diretso
duon sa paparating na presensya.

How could she react like that? She's just about to die earlier!

Sa kursiyodad ko ay tumingin ako duon sa presensiya. Napatigil ako at tila naurong

ang dila ko. Tumulo ang malalamig na pawis ko sa aking noo na malalamig. Hindi rin
ako makakurap sa nakikita ko.

Kiyuena Eureka Hashimoto. And her trainer is Gemini. The twins. Sandali..Hindi
kaya...

Target niya ako?

________________________

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Kiyuena Eureka Hashimoto.." banggit ko sa pangalang ng target ko. This girl,

there's something on her that can make your mouth shut. Halos nga kaming lahat
hindi na huminga dahil sa katahimikan na patuloy na umaagilid saamin.

Dahil sa presensiya niya.

I forgot, malapit na pala akong mamatay kanina. Hindi ko alam kung bakit pero hindi
ko mautusan ang puso't isipan ko para mag-focus rito. Maraming bumabagabag saakin.

Ang mga imaheng nakikita ko, Ang tattoo ko at ang pulang mata ko na kagabi ko lang
nakita sa buong buhay kob ngunit hindi nga lang ako sigurado kung iyon ba talaga
ang nakita ko o hindi.

Nabalik ako sa reyalidad mula sa muni-muni nang i-tap ni Leo ang kanang balikat ko.
Nginitian niya ako ng napaka payapa na nagpapagaan sa aking kalooban.

"Pitou, 'wag kang magspace-out diyan." Aniya. Pero kahti na gano'n, alam ko. alam
kong nag-aalala siya dahill nakikita ko 'yun sa mga dilaw niyang mata.

Hindi pa nagkakamali ang mga mata ko sa isang bagay kung saan ako magaling. Ang
pagbasa ng emosyon ng isang tao.

Napukaw ang atensyon namin nang umabante si Kiyuena patungo saamin suot-suot ang
mukhang hindi pa namin nakikita ni isang beses.

Ang nakangisi nitong mukha na handang pumatay kahit anong minuto. Mayroon ako
naramdaman. Hindi ko ito maipaliwanag pero iisa lang ang masasabi ko.

Parang bloodlust ang nararamdaman ko mula sa kaniya.

"Lahat tayo dito, target ang isa't-isa, hindi ba?" wika ni Kiyuena at sinenyasan
sina Gemini na lumapit sa kaniya.
Batay sa nakikita ko, parang sina Gemini ay hindi mga trainers dahil parang naging
sunod-sunuran sila ni Kiyuena. I can see horror in their emotional eyes.

May binigay na bagay 'yung isang gemini na moreno. 'Yun lang ata ang pinagkaiba
nila nung kakambal niya dahil ang kakambal niya ay isang mistiso.

Humarap si Kiyuena saamin at may binato saamin nina Karen.

Sinambot ko ang bar\gay na binato niya saamin ni Karen. Ano naman kaya ito?
Tinignan ko ang nasambot kong bagay.

Isang baril.

"So, No Trainers are allowed in our game..." saad ni Kiyuena at may hawak rin
siyang baril na parehas namin. Ano bang balak niya? I can't read her mind but I can
read her eyes.

It's hoping for something.

"Karen and Pitou, raise your weapons and let's kill each other."

__________________________________

Ai-chan's NOTE: Sorry guys dahil napaka-late na naman ng UD ko. Hindi ko alam pero
pa-busy ng pa-busy ako ngayong Grade 8 na ako, hindi ko nga maintindihan. Tapos may
buwan pa ng wika, Kayo? Busy din ba kayo? May karamay ba ako? XD

Anyways, Please like the link in the External Link, It's REQUIRED! Sinong 'di
maglike, papatayin ko, gagawa ako ng special chapter tapos papatayin ko 'yung mga
hindi nag-like XD

Pero syempre, biro lang 'yun, maglke kayo kung gusto ninyo pero kung ayaw, edi wag.
Para lang naman kasi 'yan sa tuition ko, kaso pag wala akong tuition, mapipilitan
ako mag-hiatus dahil tuition muna bago ganito kasi nag-aaral pa ako eh.

PS: Sana i-like ninyo! Salamat sa pagbabasa.Daredoers. Hanggang sa muli,Paalam!

Lucifer's Chapter 22 - The Tattoos.

IVORIA LOPEZ

"Aries, nakita mo ba si Karen? Si Kiyuena? O kung sinong Archerer diyaan sa tabi-

tabi? Nakita mo ba sila?" hinihingal kong tanong kay Aries nung magkita ulit kami
bago kami maghiwalay para hanapin ang iba naming kasapi rati dahil isa doon ang
target ko.

Si Dianne Cy.

Tumingin ako direkta sa mga kulay-kape na mata ni Aries habang hinahabol niya rin
ang kaniyang hininga. Nakikita ko ang pagkadismaya sa kaniyang mga mata. Bakit
naman kaya?

"Ang target mo ay nakasama sa mga lumabas at tiyak kong patay na siya ngayon." saad
niya. Napasinghal ako at nahampas ang tuhok ko.

Tch, hindi manlang ako binigyan ng tiyansa para patayin ang target ko. Why life is
so unfair?! Tss,Badtrip!
Maya-maya lang ay may nakita akong isang lalaki na ang pangit-pangit. Madilim ang
mukha na parang pinagbagsakan ng langit at lupa.

Suddenly, I just got full thrill in my body. Na para bang gusto kong wasakin ang
pagmumukha ng lalaking iyon.

Isa ito sa mga naging habit ko simula nung magkaroon kami ng mga misyon. I want to
torture him. Fuck!

"Oops, you shoudn't have seen him. He will be a distraction for yo--Hey!" hindi ko
na pinatapos si Aries at tumakbo na ako papunta duon sa lalaking bungal na nga,
malaki pa ang eyebugs.

Ti-nap ko ang balikat niya kaya napaharap siya ngunit sa saktong pagharap niya
saakin ay sinalubong siya ng kamao ko. Hindi niya naiwasan iyon at napahilata siya
sa sahig.

Pumaibabaw ako sa kaniya at sunod-sunod ko siyang pinagsusuntok habang siya ay

hindi makapalag. Ang saya! Ang saya-saya ng nararamdaman ko.

Seeing him suffer, hearing his groans and smelling the scent of his blood. Alam
kong nakikita niya ang mga mata ko na puno ng pagkasabik dahil kitang-kita ko ang
takot sa mga mata nito.

Pero nawala ang mga ito ng buong lakas niya akong itulak at sa pagkakataong ito ay
siya na ang nasa ibabaw ko at hinawakan ang magkabilang braso ko.
Fuck! Nagpumiglas ako pero hindi ko matanggal. Damn this arms! Ang hina ninyo! Para
saan pa ang training ko kung ganito rin!

Napatigil ako at napatitig duon sa pangit na lalaki nang bigla niyang hinawakan ang
buhok niya at hinatak niya pataas. Napatameme ako at napatulala. Parang slow-motion
ang lahat.

He's wearing a mask at ngayong wala na ang maskara niya ay nasilayan ko ang buong
mukha niya.

S-shit! Si Adonis ba ito?! Hindo ko tuloy maiwasang mahiya ngayon sa posisyon

namin. Napaiwas ako ng paningin. Shit! Nasisilaw ako!

"Who the heck are you?" tanong ko sa kaniya habang hindi lumilingon papunta sa
kaniya. Subalit kaya ko naman siyang titigan sa gilid ng mata ko.

Shit! He's handsome! With that pinkish lips like a gil have, shiny-raven hair that
matches his blue-eyes! Fuck! I cannot let my eyes out on him.

"Me? I'm Raven Rafael Ricario. R.R.R. Weird right?" he said with a manly voice.
Just Fuck! Ibang-iba siya sa pangit na lalaki na nakit ako kanina!

I cannot accept the fact that I just punched that handsome face with my fists. Ugh!
Tuloy may sugat siya sa labi.
"Okay. Can you let me go then?" tanging wika ko nalang at tsaka buong lakas na
hinarap siya at hindi hinahayaan na mapintura sa aking mukha ang pagka-gusto ko sa
kaniya.

Huminga ako ng malalim mentally ng maalala ko ang isang bagay.

Many assassins use their charisma and looks to deceive the enemy.

I shoudn't forget that.

"What if I won't?" panghahamon naman niya saakin. Napangisi ako.

He's challenging me eh?

Kahit gwapo siya, kahit matipuno siya at halos lahat ng babae ay maglaway sa
kaniya, Hindi ako magpapatalo. I'm not that type of girl who will eat their pride
just to achieve this kind of guy.

"You leave me no choice then." wika ko at buong lakas na kinalas ang mga kamay niya
sa braso ko at tsaka pwersehang binangon ang katawan ko at sinuntok siya sa
kaniyang mukha.

Tumayo kaagad ako at dinedma siya kaya napa-alis siya ng madalian sa ibabaw ko at
gumulong-gulong sa sahig. Tinignan ko siya direkta sa kaniyang mga asul na mata.
"Tch." tanging paratang ko na lamang at tsaka siya inimiran.

Inirapan ko pa siya at tsaka naglakad palayo. Raven Rafael Ricario. Even if you're
my type, kasama ka parin sa BlackList ko.

Just wait and see.

You'll die in my hand,sweetie.

_______________________________

KAREN'S POV

"Hey! I think that is not valid! Didn't trainers job is to protect their trainees?
So Why are you taking out us?! Us trainers?!" saad nung trainer ni Pitou na si Leo.

Tama siya. Trainer's job is to protect us,Their trainers pero anong karapatan ni
Kiyuena para hindi sila isali sa larong ito? Sa laro namin?

Dragon, my trainer steps forward.

"Hell yeah! She's right! At ano bang karapatan mo para gawin ito?Huh?!" bulyaw ni
Dragon duon kay Kiyuena.

Nanatili akong tahimik dahil hinihintay ko ang isasagot ni Kiyuena. Lumingon ako
kay Kiyuena at isang ala-demonyong ngisi ang sumilay sa kaniyang mga labi.

I don't feel good on this.

"Because I told so." saad niya na may diin sa bawat salitang binitawan niya.

Lumaki na lamang ang mga mata ko nang biglaan niyang tinutok at pinutok ang baril
niya kay Leo.

Nagulantang si Leo kaya hindi kaagad siya nakagalaw kaya itong trainer kong si
Dragon ay niyakap si Leo at sabay silang bumagsak sa sahig.

Dumadamoves na si Dragon a---Napailing ako mentally. Ano na naman bang iniisip ko?

I'm in a middle of a battle between Life and Death but still I'm thinking with
those shits?! Ugh! Quiet,Sense of Humor!

"Don't you dare mess with me,morons because I'll not hesitate to pull this trigger
once you dared to." malamig na paratang ni Kiyuena kanila Leo at Dragon.

Lumingon naman siya papunta saamin at tsaka ngumisi. Itinaas niya ang kaniyang
baril at itinutok ito sa kalangitan.
"Again, Let's kill each other,once and for all." saad niya muli gamit ang
nakakapangilabot na tono.

Biglaan niyang pinutok ang baril sa may kalangitan sa isang iglap, sa isang kurap
ko lang ay nasa harapan na namin siya at parehas na nakatutok ang kaniyang dalawang
baril sa sentido namin ni Pitou.

"Oh? Looks like I'll be hitting two birds in a one stone." she said with a sweet
and dangerous voice.

I was tunned for a moment pero nung nahimasmasan na ako ay patalon akong lumayo
mula sa kaniya.

She's dangerous. Damn! Paano siya nakakuha ng ganun kalakas at kabilis na reflexes
at galaw?

I can't even imagined that she has that extraordinary strength and agility! Hindi
ko siya ganun kakilala. Hindi ganun kakilala even if I am the leader of the
Archerers. Damn it!

Nang ako ay tumalon palayo ay inarko niya ang katawan niya at tsaka tumakbo patungo
saakin. Shit!

I forgot, I am her target that's why she's chasing me. Kusang gumalaw ang katawan
ko at tumakbo papunta kay Pitou at pinaputukan siya.

I shall hunt my prey before someone will be a predator of mine.

Binaril naman ako pabalik ni Pitou at tsaka niya hinabol si Kiyuena. Naghahabulan
kami ngayon habang nagpapaputukan ng baril.

Pinapaputukan ko si Pitou but damn! I had no bullets anymore! Habang naghahabulan

parin kami ay tumakbo ako patungo duon sa may puno. Kiyuena continue to chase me
but I won't let her to be in my way to kill Pitou.

Habang tumatakbo patungo sa isang puno ay nilalagyan ko na ng mga bala ang barrel
ng baril ko hanggang makarating sa likod ng puno at tsaka duon sumandal.

Sinilip ko sila Pitou at Kiyuena ngunit hindi ko na sila nakita pa. Nasaan naman
kaya sila? Hindi Kaya---

Napatigil ako nang may maramdaman akong malamig na bagay sa aking sentido.

"Don't lower your guard,darling. It may lead you to your painful death." may
bumulong saakin ng biglaan kaya napatalon ako papalayo ulit pero bago pa man ako
makalayo ay pinunit niya ang damit ng aking likuran.

Holy Shit! The tattoo!

May narinig akong napasinghap sa aking likuran kaya dalian akong napatingin duon.
Nakita ko si Pitou na nakatingin sa kawalan.

Napatingin naman ako kay Kiyuena at halata sa kaniya ang nagulantang na mukha. Like
seriously? What's up with them?!

Nagulantang ako ng biglaang nahimatay si Pitou dahil sa hindi malamang dahilan at

biglaan namang tumakbo saakin si Kiyuena.

Naalerto ako pero nawiwirdohan ako sa inaasta niya. Parang hindi siya aatake.
Thought she have a gun with the both sides of her hands but she's not aiming it to
me or neither on someone.

It was pointed to the ground.

Nag-fighting stance ako bilang senyales ng pagiging alerto ko sa pag-atake niya

ngunit nang makalapit na siya ay tumigil siya sa harapan ko. Duon ko lang nakita
ang mukha niya.

Her eyes are not that dangerous to stare anymore, there's no smirk on her lips and
her expression is unbelievable! Iiyak ba siya?!

Nagulantang ako ng biglaa niya akong niyakap. She hugged me like she'll never let
me go. Like she missed me so much. But why? Why is she doing this?

Nagising ako sa reyalidad nang may narinig akong putok ng isang baril na alam kong
malapit lang saakin.

Napakalas ako sa yakap ni Kiyuena at napatingin sa baril niyang hawak na may

konting usok pa.
I was stunned. Sinong binaril niya? Nagulat ako sa reyalisasyon. Dahan-dahan akong
napatingin sa nakahilatang Pitou.

Si P-Pitou ang binaril niya. Nakarinig pa ako ng isa pang paputok mula sa kaniya at
sunod itong tumama sa hita ni Pitou dahil ang una ay dumalos sa kaniyang sikmura.

Nanatili akong gulantang.

Bakit? Bakit ginawa ni Kiyuena ito kay Pitou? Hindi ba't ako ang target niya? Pero
bakit si Pitou ang pinatay niya?

My eyes are wide open because of horror. Why?

"She commited lies that's why she deserves to die." saad na lamang ni Kiyuena at
tsaka hinawakan ng braso ko at akmang hihilahin nang biglaan siyang napatigil dahil
sa narinig niyang sinabi ni Pitou.

"Luffy-nee-chan..." saad nang naghihingalong Pitou. Hindi ko maiwasang mapakunot ng

noo.

Luffy-nee-chan? Who the heck is that?

_______________________

NEFERIPITOU ICEAH FREECS.

I am chasing Kiyuena while she's stil chasing Karen. When she stops I stops too and
walks silently towards their direction.

Nagulat ako nang muntik ko pang mabangga si Karen kaya kusang gumalaw ang katawan
ko at umatras. Pero napatigil ako dahil sa nakita ko sa kaniyang likod.

It's a tattoo and it's very familiar. It's a black-feathered wings. Like a
rooster's wings. It's like my tattoo but mine is not feathered apart.

Mine is like an angel-wing but it's black. Napatulala ako sa kawalan. Heto na naman
ang mga imahe na nakikita ko.

Isang batang babae na may isang batang babae rin na kasama. They're wearing a
yukatas. A traditional clothes in Japan. Why am I seeing this things? Until...

Darkness invades my soul.

"Look Lucy, That's the tattoo of our rival clan." saad nung isang bata na medyo
mataas duon sa isang batang babae.

Nakatalikod sila saakin kaya hindi ko makita ng mga mukha nila. Sinubukan kong
lumapit but heaven knowns how many I tried to go nearby on them but I can't.
"Oh? I see,Luffy-nee-chan." saad naman nung isang batang babae na nagngangalang
Lucy. I see this two girls again, right now.

Like my past dreams. Why do I have to dream this images? Why?

"Lucy, don't you dare forget that tatttoo okay? And don't you forget the difference
of our tattoo to theirs,Okay?" saad ulit nung Luffy at pi-nat ang ulo nung batang
si Lucy.

"But in first glance, They're the same. Black Wings but our rival clan has that
feature."saad muli nung batang Luffy.

Lumingon siya kay Lucy at inasaahan ko naman na makita ang mukha niya ngunit her
face is not clear,it's blurry.

What feature? Luffy-nee-chan?" tanong naman nung batang Lucy duon kay Luffy.

"That feauture is---"

Suddenly, I felt an extremely hard feeling in my thigh and stomach.

I cannot move my tounge to groan in pain because it's numb. I feel cold and wet?
Why is that?

"Luffy-nee-chan..."

_____________________________

Ai-chan's Note: Hi! I left a cliffhanger in the end. XD Siguro naman may konklusyon
na kayo kung sino talaga si Kiyuena, Sino ba talaga si Karen? but! The main
question is....

Ano nang gagawin ni Lufera?

Natutuwa ako sa mga komento ninyo sa huling kabanata. Marami kayong gulat na
emoticon, mga conclusions atbp. Tell me, Naalog ba 'yung utak ninyo dito sa storya
ko? XD

PS: Thanks for reading this! Hope you'll wait again for the Next UD,Daredoers!
Paalam! ^_^

Lucifer's Chapter 23 - Revealing of Masks

MARIZE MONTEVERDE

"Cancer, duck!" bigla kong saad nang may nakita akong isang lalaking nakatutok ang
baril saamin. Sa saktong pagyuko namin at pagdapa sa lupa ay sunod-sunod na paputok
ang narinig namin.

Sa mga oras na ito, alam kong hindi taga Lucifer's Academy ang mga bumaril saamin.
Bahagya kong inangat ang aking paningin ngunit isang paputok ang sumalubong saakin
kaya gumulong ako sa lupa at umiwas.

Napansin kong naiwas narin pala sina Catherine sa mga balang baka tumama sa kanila.
"Who the heck are they? Sila ba 'yung mga FBI Agents? Nakapasok na sila?!" bulong
ko sa sarili ko at sapilitang tumayo habang naiwas sa mga balang kaya akong patayin
anumang oras kung tumama ito sa mga vitals ko.

Lumapit ang isang lalaki. Siya ay mayroong damit na may may nakatatak na 'Secret
Division, number 99.' Sabi ko nga ba't isa siya sa mga FBI Agents.

Lahat kami na bahagi nitong Lucifer's Academy ay tinuturing mga kriminal sa mata ng
batas kahit napilitan o hindi. Wala na kaming magagawa dahil marami na naman na
kaming napatay.

And I won't deny that I enjoyed it.

"You should be killed. You are in the way of justice! You're a criminal! A trash! "
biglaan niyang bulyaw saakin. Napaayos ako ng tayo at matalim siyang tinitigan.

Sabi ko na nga ba't ganun ang tingin nila saamin pero parang hindi naman ata tama
na nilalait at minamaliit nila kami.

Naglakad ako patungo sa kaniya na may katamtamang bilis. Wala akong pakielam kung
sino pa siya, kung tinagurian pa siyang FBI Agent na mortal na kaaway ng mga Mafia
pero nilait niya ako,kami.

At hindi ko siya mapapatawad sa sinabi niya.

"We are trashes? We are criminals but we're not trashes because the true trashes in
here are you! Filthy FBI Agents!" bulyaw ko sa kaniya at tsaka tumakbo patungo sa
kaniya.

Sunod-sunod na paputok ang ginawa niya patungo saakin ngunit iniiwas ko lamang iyon
na parang nasayaw. As I said, dodging is my specialty.

I know how to ballet and I can use it in combats. Ano pa't nagsuot ako ng ballet
shoes.

"Die!" bulyaw nito. Napangisi nalang ako sa nasisilayan ko na pagka-inis sa

kaniyang mukha. Hindi niya mapapagkaila na hindi niya talaga ako matatalo.

Kalaunan ay naubusan na siya ng bala kaya pinalitan niya ito. Ginamit ko ang
tiyempong iyon para sugurin siya. Bakas sa kaniyang mukha ang labis na pagka-inis
at pagkatakot.

Inis dahil hindi niya agad malagay ang bala sa baril niya at Takot dahil baka
mamaya ay kung ano ang gawin ko sa kaniya.

Tumakbo lang ako palapit nang palapit sa kaniya hanggang makaabot ako sa kaniya at
tsaka hinablot ang ulot niya. Kasing pantay ko lang siya kaya wala kong hirap na
gawin ito.

"So who's the trash now? Idiot." Singhal ko sa kaniya at tsaka pinahalik siya sa
lupa. Inapakan ko ang kaniyang likod at marahas itong paulit-ulit na tinapakan.

Halong galit at pagkasaya ang nadarama ko ngayon.

"Stop it! You trash should die! Your existence is a sin!" biglan bulyaw nitong si
Secret Agent number 99. Napatigil ako sa narinig ko at bahagyang napatulala.

"Your existence is a sin!"

"Your existence is a sin!"

"Your existence is a sin!"

"Marize! Don't space out!" napatingin ako kay Cancer na hinila ang braso ko at
tinago sa kaniyang likuran. Napakurap ako ng ilang beses at tsaka lubusang
nahimasmasan.

Habang nasa likod ako ni Cancer ay may nakita akong isang baril na malapit sa paa
ko kaya kinuha ko agad iyon.

May mga nagtangkan lumapit saamin ni Cancer ngunit sunod-sunod ko lang silang
pinaputukan. Ang tanga nila.

Hindi ba dapat pag magsasagawa sila ng ganitong misyon ay dapat handa sila? Dapat
nakasuot sila ng Bulletproof na damit pero pinairal siguro ang pagkatanga kaya
ganun.

Kami nga ang na-caught off guard pero nasa amin pa ang upperhand.
"Catherine!" sigaw ko bigla sa pangalan ni Catherine kaya napasulyap ito saamin.

Nakikipaglaban siya sa isa ring FBI Agent habang ang trainer niya ay nakain lang ng
Piattos habangine-enjoy ang panunuod. Tch, Kids.

Patuloy lang ako sa pagpapaputok pag may nagtatangkang lumapit at lahat ng 'yun ay
puro sapul sa mata,ulo o sa puso. Hindi ako pwedeng mag-aksaya ng bala at wala
naman akong pang-replace sa mga ito.

Hindi naglaon ay naubusan ako ng bala kaya binitawan ko nalang ang baril sa lupa at
naghanda ng fighting stance sa kung sino mang susugod samin ni Cancer.

Pero laking gulat ko nalang sa nakita ko.

"Cancer! Marami pang paparating!" sigaw ko kay Cancer. Narinig ko siyang

napasinghal. Fuck! Marami pa!

_____________

KAREN CABESES

"Luffy-nee-chan...."Luffy-nee-chan? Sino naman 'yun? Ang paghatak saakin ni Kiyuena

ay naudlot at bahagya siiyng napatigil nang marinig niya ang sinabi ni Pitou.
Nakatulala ito sa kawalan habang unti-unting naluwag ang pagkahawak niya sa aking
braso.

Marahan kong inalis ang kaniyang kamay saaking braso at tsaka lumikha ng distansya
sa ginta naming dalawa.

Maya-maya ay napalingon saakin si Kiyuena. Ang mukha nito ay bahagyang gulat na

gulat. Napatingin naman siya kay Pitou na ngayo'y naliligo na sa kaniyang dugo.

Nagulat ako sa sunod na pangyayari. Biglaan kasing tumakbo si Kiyuena kay Pitou at
tsaka pinunit ang damit nito sa likod. Katulad ng ginawa niya saakin kanina.

Lumaki ang mga mata ko sa nakita ko at parang namanhid ang dila ko.

May tattoo si Pitou na halos katulad ko. Wait, Hindi kaya bahagi ng Clan na iyon si
Pitou? Pero paano? Nakita kong napayuko si Kiyuena habang mahigpit na nakahawak sa
damit ni Pitou.

Ano bang nangyayari rito?

Nakita kong tumayo si Kiyuena at mula sa direksyon ko ay tumalikod ito at may

tinawagan. Hindi ko alam kung anong sinabi niya sa kausap niya ngunit ang alam ko
lang,maikli lang 'yun.

Maya-maya lang ay biglaang dumating si Ms. Charmaigne, 'yung doktor duon sa may
infirmary namin at may kasama siyang dalawang lalaki na may uniporme ng pang-nurse.
 "Oh," she said. "This girl again,huh?" at pagkatapos ay binuhat nung isang lalaki
si Pitou ng bridal style at tsaka sila umalis. Naiwan kami ni Kiyuena rito.

Nanatili lang akong tahimik at nakatigin sa kaniya.

Hindi naglaon ay humarap ito saakin at suot na naman niya ang blangko niyang mukha
ngunit sa kaniyang mga mata, may bakas ito ng labis na pagsisisi at hinagpis.

"What's happening?" saad ko sa kaniya. Napaatras ako ng biglaan siyang umabante.

Bakit ganito?!

Kanina lang ay parang naglalambing siya saakin na para bang ayaw niya akong mawala
tapos ngayon, parang gusto niya na ulit ako patayin?!

Nagulat ako ng biglaan niya akong paputukan kaya dalian kong iniwsan iyon. Holy
cow! Muntikan na ako duon ah! Pumikit ako at bumuntong hininga.

Hinigpitan ko ang hawak ko sa baril ko at nakipagsabayan sa pagpapaputok niya ng

mga bala.

Kalaunan ay naubusan ako ng bala kaya iniwasan ko nalang ang mga bala na papunta
saakin habang papalapit ng papalapit sa kaniya.
Nang makalapit ako sa kaniya ay sakto ring nawalan ng bala ang baril niya kaya
tinapon niya iyon at sinalubong ako.

Pinagkrus ko ang aking mga kamay nang pinaulanan niya ako ng mga suntok. Ramdam ko
sa bawat suntok niya ang poot,galit,pagsisisi at hinagpis na nadarama niya.

Hindi ko alam kung ano ba talaga ang dahilan kung bakit siya nagkakaganiyan pero
isa lang ang alam ko, kailangan ko siyang patayin dahil siya ang target ko.

Patuloy lang siyang nagpapa-ulan ng suntok at sipa subalit lahat ng ginagawa ko ay

puro iwas lang. Hindi kasi ako makatiyempo.

Maya-maya ay sinipa niya ako sa bandang sikmura ngunit nasalo ko iyon at ginamit ko
iyon para mabalibag siya sa lupa.

Pumaibabaw ako sa kaniya at tsaka sinuntok sa kaniyang mukha. Hinila ko ang buhok
niya para iharapa sana saakin ang kaniyang mukha ngunit laking gulat ko nang ito ay
nakakalas. Lumilitaw narin ang baba niya.

Hinila ko ang buhok niya pataas at nakasuot siya ng maskara. W-wait...hindi niya
totoong mukha ito?

Nagpumiglas siya at pwersahan niyang binaliktad ang posisyon namin. Hindi ako
nakalaban at nabaliktad nga kami.

Siya na ngayon ang nasa ibabaw ko at binaba niya ulit ang maskra. Shit! Hindi ko pa
nakita!
Nagpumiglas ako at pilit na iniiwasan ang mga suntok niya. Inangat ko ang dalawa
kong kamay at pwersahan siyang inalis sa ibabaw ko.

Binigay ko lahat ng lakas ko para magawa iyon at hindi ako nabigo. Pumaibabaw ako
ulit sa kaniya at hinatak ng mabilisan ang maskara niya.

Lumaki ang mga mata ko nang makita kung sino ito.

"Lufera Marie Sasaki..." banggit ko sa pangalan niya kasabay ng pagyukom ng aking

mga kamao. Wala siyan reaksyon pero ako mayroon.

Nagbukas muli ang mga sugat ng kahapon at ngayo'y patuloy na nagpapakasakit saakin.

Hindi ko mapigilang tumulo ang luha ko at alam kong tumutulo na iyon sa mukha niya
ngayon pero wala akong pakielam.

Tumingin ako direkta sa mga mata niya. Blangko parin ito katulad ng noon. Napayuko
ako.

"Marie, do you remember me?" untag ko sa kaniya at hinawakan ang buhok ko.

Dahan-dahan kong tinanggal ang maskara ko. My pretending is over.

Kaya ako andito ay para makapag-move on at makalimot pero hindi ko naman alam na
andito pala si Marie. Na imbes na makalimot ay ito pa ang naging daan para maalala
ko lahat.

Nang lubusan ko nang naalis ang maskara ko ay bumagsak ang unat kong buhok na kulot
sa dulo.

Ang mga asul kong mata na alam kong ngayo'y nasisilayan niya na. Lumaki ang mga
mata niya ng makita kung sino ako.

"I-isang hideyoshi. Karen Hideyoshi?!" gulantang niyang saad ngunit kalaunan ay

nawala rin ang pagkagulat nito at pwersahan akong binalibag sa tabi niya.

"Buti at naaalala mo pa ang mukhang tatapos sa buhay mo,Marie." saad ko at tsaka

siya sinakal.

________

Ai-chan's Note: Cliffhanger? Yes again! XD Sabihin niyo, ayaw niyo na ba saakin
dahil nilalagyan ko ng cliffhanger? Kasi naman...kaya ko lang naman 'yan nilalagyan
ay para may thrill naman sa susunod na chapter. Sino ba talaga si Karen? Bakit
gusto niyang makalmot? Bakit gusto niyang mapatay si Lufera? Hmm alam niyo na si
Kiyuena at Lufera ay iisa hindi ba? XD Paano 'yung mga FBI Agents na ang layunin ay
mapatay sila? Mapapatay kaya silang lahat? At si Pitou? Ano na kayang mangyayari sa
kaniya? Maraming katanungan 'di ba? Kung gusto niyo 'yang masagot ay abangan niyo
ang susunod :)

PS: Pasensiya kung natagalan. Salamat sa pagbabasa at paalam! ^_^

P.P.S: Pwede niyo bang i-like 'yung nasa External Link? Sige na! Kailangan ko kasi
pang-tuition, pwede niyo ba akong tulungan? Please! Nagmamakaawa ako sa inyo! :
( Please? sana i-like ninyo.
Lucifer's Chapter 24 - Lufera's Confession

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

A-ang dami pa nila! Ano ba naman 'yan?! Wala na akong energy! Inubos na naman kasi
ni Scorpio ang pagkain na dala-dala ko. Aish! Kailangan ko ng pagkain. Napa-pout
ako.

"Oy! Scorpio! Wala ka na ba talagang pagkain na natitira diyan?!" bulyaw ko sa

kaniya. Inis siyang tumingin saakin habang kumakain ng Piattos. Waah! Tumunog bigla
'yung tiyan ko.

"Wala na nga! Kanina ka pa paulit-ulit,tss." singhal niya at ibinalik ang tingin sa

pinapanuod niyang laban. 'Yung kay Marize. Napabuntong hininga ako. Ano ba 'yan?!

Nagulantang ako ng may biglaang isang lumilipad sa ere na bagay ang papunta saakin.
Napakurap ako at kasabay no'n ay ang bahagya kong pag gilid para maiwasan ang
matulis na kunai. Marahas akong tumingin sa nagbato.

"Ikaw! Ano ba?! Kita mong nag-eemo 'yung tao! Bulag ka ba?!" bulyaw ko sa kaniya at
binatukan siya. Iniwasan niya ito at may naramdaman nalang akong malamig na bagay
sa aking tiyan. Yumuko ako para makita kung ano at isang...baril.

Inangat ko muli ang paningin ko sa kaniya at nakangisi ito saakin.

"Goodbye." saad niya. Waah! Ang daya naman ih! Na caught-off guard ako. Napapikit
ako ng mariin. Ito na ba?
Ito na ba talaga ang katapusan ng buhay ko? Ni wala nga akong kinain manlang bago
mamatay! Waah!

"Bang!" isang putok ng baril ang narinig ko. Naghintay ako ng sakit o hapdi sa
bandang tiyan ko pero wala akong naramdaman.

Napakunot ang noo ko. Nasa langit na ba ako? Erase,erase! Catherine nababaliw ka na
ba? Paano ka mapupunta sa langit kung marami ka nang nalabag na utos ng Diyos!

"Hindi mo pa ba ididilat 'yang mga mata mo? Alam mo bang ang bigat mo na,ate."
napadilat ako dahil sa nagsalita. Napatayo ako ng napagtanto ko na nasa ibabaw pala
ako ni Scorpio. Ano 'yun? Hinila niya ako para maligtas? Wow! Ang bait ni Trainer!

"S-sorry naman." saad ko. Nagulantang ako ng biglaan niyang hinawakan ang balikat
ko at mabilis akong pinunta sa bandang gilid niya. Sa isang iglap, nakabagsak na sa
lupa ang isang lalaki na kalaban ko kanina. Tinignan ako ni Scorpio gamit ang gilid
ng kaniyang mga mata.

"Sabi ko na nga ba't mahilig kang magbaba ng iyong pagka-alerto pag na di-distract
ka,tch." saad niya at tsaka ako hinala papunta sa likod niya. Aba nilait ba naman
ako?!

"Diyan ka lang sa likod ko at pakiusap, 'wag kang maging sagabal." matigas niyang
saad at binitawan ako. Napatupi ang aking mga braso sa aking dibdib. Aish! Sige
nga! Ano bang magagawa ng isang maliit na katulad niya? Hindi ko pa nga siya
nakikitang makipaglaban sa iba simula nung maging Trainer ko siya. Pag may mga
misyon naman, ako ang palaging pumapatay habang siya nanunuod at minsan lang
nagbibigay ng instructions.
"Kuya!" tawag ni Scorpio duon sa kalaban ko. May pagkamatangkad 'yung kalaban ko
kaya nakatingala si Scorpio. Haha! Kawawang bata. Tumingin naman si Kuya sa kaniya.
Ngumisi 'yung kuya. Para nga siyang aso.

"Oy, batang lalaki. Meron palang katulad mo dito," sabi nung lalaki at lumuhod para
mapantayan si Scorpio. "Kaso nga lang, kailangan kitang patayin." dagdag nung
lalaki. Mapapahiyaw sana ako nung nakita kong may nakahanda na pala siyang kutsilyo
at nakatutok na sa leeg ni Scorpio pero namanhid ang dila ko sa narinig ko.

"Hindi ba dapat ako ang magsabi ng ganiyang linya sa iyo?" malamig na saad ni
Scorpio. Na-estatwa ako. It's my first time to hear that voice from him. A-ang
lakas nung impact saakin. Kahit 'yung lamig palang ng boses niya, napatigil na ako
sa kinatatayuan ko.

"Alam mo bata, hindi mo ako matatakot sa mga----" saad nung lalaki ngunit naputol
ang pagsasalita niya ng biglaang hinawakan ni Scorpio ang kaniyang magkabilang
pisngi at tsaka pwersahang itinagilid ang kaniyang mukha at kasunod no'n ay ang
tunog na 'crack'.

"Pwes, matakot ka. Nagpapalinlang ka kasi
saad ni Scorpio at sinipa pa ang patay na
kanina. S-sugoi! That was awesome! Yumuko
niya. Lumingon naman siya saakin. Nagulat
baril habang siya ay nakangisi.
sa kung anong nakikita ng mga mata mo."
katawan nung lalaking kalaban ko lang
siya at kinuha ang baril sa may paanan
ako ng itinutok niya saakin ang kaniyang

"Wala naman sa rules ang pagpatay ng mga Trainers sa kanilang mga Trainees 'di ba?
Kasi alam mo, palagay ko..mas maganda kung may mga target din kami. At kayo 'yun,
ang mga Trainees namin." saad niya bigla. Napalingon ako sa paligid at napagtanto
ko na halos ang mga estudyante rito sa may Lucifer's Academy ay andito na at ang
mga Trainers nila ay pawang naging kalaban na habang ang mga FBI Agents naman ay
nasa isang sulok at nakangising nanunuod sa susunod na mangyayari.

Napaatras ako.
"S-scorpio, anong nangyayari sa iyo?" utal kong tanong sa kaniya. May kakaiba sa
kaniya. Bakit naman kanina,hindi ah! A-ano bang nangyayari?! Napakurap ako ng may
biglaang dalawang tao ang pumunta sa harapan ko at kabilaan nilang sinampal si
Scorpio. Napangiwi ako. M-masakit 'yun.

Humarap ang mga ito saakin at nakita ko si Marize na kasama ang isang lalaki na may
pulang buhok.

"Catherine. They're hypnotized dahil sa mga nakalaban nilang FBI Agents. Their
minds are altered pero hindi ko alam kung anong dahilan but the solution between
this fuss is, you just have to slap them." saad ni Marize. Napatango ako.

"Tss, ang hirap kayang sampalin ng Trainer kong si Violeta. Masyado siyang alerto
kahit na altered na ang kaniyang isipan, buti nga anduon si Marize at biglaang
simpal si Violeta. I think pagdating sa mga babae, madali lang ang pagsampal ng
ibang tao." singit naman nung lalaking may pulang buhok. I think I saw him before.
Saan nga ba?........My eyes widened.

"Hindi ba't ikaw si Lucarious Wilford?! 'Yung Legendary dati?!" bulalas ko.
Napakamot naman siya ng batok niya.

"Oo ako nga 'yun pero dati lang 'yun." saad niya. Nabigla ako ng biglang bumulyaw
si Marize at dinuro-duro pa si Lucas.

"Itong tarantadong ito?! Legendary?! Weh?! Hindi halata! Mukha kasi siyang mahina."
saad ni Marize. Napataas ng kilay si Lucas at humarap kay Marize. Ngumisi ito
habang papalapit kay Marize.

"Ako mahina?" mapaglaro niyang saad at hinapit ang bewang ni Marize. Nagpumiglas si
Marize pero hindi siya makawala. Nilapit ni Lucas ang kaniyang mukha ni Marize.
Kyaah! Kinikilig ako!

"Gusto mo bang sample-an pa kita?" dagag ni Lucas. Napatawa ako ng sobrang lakas sa
sumunod na nangyari.
"Sample your face!" bulyaw ni Marize at tinuhod ang 'treasure"ni Lucas. That was a
hell of a scene!

"Sa panahong ganito, nakuha niyo pang tumawa." biglang may nagsalita at paglingon
namin ay si Sebastian? Sebastian Castillo? Seryoso ang mukha nito.

"Ano na bang ginagawa ni Boss? Hindi ba dapat siya ang nag-aasikaso ng mga bagay na
ito? Siya ang pasimuno ng lahat! Nadamay lang tayo." bulyaw niya at napasabunot sa
kaniyang buhok. Oo, tama siya. Ano na nga bang ginagawa ni Boss? Bakit parang wala
siyang pakielam? Ano na bang ginagawa niya?

_________________

KAREN CABASES

"Dragon, samahan mo nga muna ako. May sarili silang problema kaya nararapat lang na
iwan muna natin sila." saad ni Leo at hinatak ng biglaan si Dragon. Napalingon ako
kay Marie gamit ang gilid ng mga mata ko. She's lying beside me while staring at
the skies. Para ngang hindi ko siya sinakal kanina.

"Alam kong balang araw ay ikaw ang tatapos sa buhay ko pero 'wag kang mapanatag
lalo na't ngayon na may dahilan na ako para mabuhay." saad niya habang hindi parin
nakalingon saakin. Ibinalik ko ang paningin ko sa langit.

"Alam kong alam mo na hindi lang paghihiganti ang habol ko sa iyo. Gusto kong
sirain ka. Gusto kong mawala lahat ng mayroon ka." sambit ko na puno ng galit at
poot sa bawat salita. Hindi siya umimik at nanaig ang katahimikan sa aming dalawa.
Nakayukom ang aking mga kamao habang nakahiga parin. Sa bawat pagpikit ng mga mata
ko ay pilit na ipinaaala saakin ang alaala na ayoko nang maalala pa.

"Marie!" tawag ko sa magiliw kong pinsan na nasa hindi kalayuan. Blangko siyang
lumingon saakin ngunit isang tipid na ngiti ang isinukli ko sa kaniya. Lumapit siya
saakin, niyakap ko siya.

"Na-miss kita! Ayos ba 'yung vacation ninyo?" tanong ko sa kaniya pero wala siyang
tinugon at maya-maya lang ay naramdaman kong basa ang aking mga balikat. Hinagod
ko ang kaniyang likod.
"Karen, Wala na si Lucy. N-nawala siya." lumuluha niyang sambit. Bahagya akong
naaawa. Marie...

Kalaunan ay kumalas na siya at pinahid ang mga luha sa kaniyang mga mata. Hinawakan
niya ang aking mga kamay habang sinuot niya muli ang blangko niyang mukha.

"Karen, hindi ka ba talaga nagagalit saakin?" tanong niya. Umiling ako.

"Hindi. Kahit na magkalaban ang clan natin, hindi parin natin matatakas ang
reyalidad na magpinsan tayo. Hindi ba't kapatid ng ina mo ang papa ko? Hindi naman
kasi kasalanan ng Ina mo mapa-ibig sa gwapo kong Tito Rafael." pambibiro ko pa.
Ngumiti lang siya ng tipid.

"Karen, sana nga ganun lang kadali no? Sana naman maintindihan 'yan ni Ogi-sama.
(Grandfather)." dagdag niya pa at kalaunan ay nagpaalam na.

Pero hindi ko alam na 'yun na pala ang huli naming pagkikita bilang matalik na
magkaibigan at magpinsan.

Lahat ng nakikita ko ay puro walang buhay na katawan at puno ng kulay pula sa buong
paligid. Dugo.....At halos nagbagsakan na lahat ng aming mga bahay dahil sa apoy na
unti-unting lumalamon dito.

"Marie?" banggit ko sa pangalan niya habang tulalang nakatingin sa ginagawa niya.

Lahat ng madadaanan niya, pinapatay niya pero ang daming lugar, bakit dito pa? Sa
tahanan pa ng mga Hideyoshi? Kung nasaan ang pamilya ko?! Napasinghap ako sa sunod
na humarang sa daanan niya. Si Papa....

"Marie,huwag!" bulyaw ko nang makita kong sasaksakin ni Marie si Papa sa bandang

leeg nito. Napaluhod ako sa lupa habang tulala parin sa imahe ni Papa habng may
dugo pa na tumutulo sa talim ng Katana ni Marie. Bakit pati si Papa, pinatay niya?
Tito niya si Papa! Wala ba siyang awa?! Si Papa na nga lang ang tanging pamilya ko
pero bakit pati siya?! Bakit pati siya?!

Nanginginig ang aking buong katawan habang mahigpit na nakayukom ang aking mga
kamao. Labis akong nangigigil sa poot at galit na nadarama ko. Nabalot ng galit ang
aking puso at kaluluwa. Kinuha ko ang katana sa tabi ko at sinugod si Marie.

"Marie,hayop ka!" bulyaw ko sa kaniya at nagdikit ang mga talim ng aming mga
katana. Ilang beses kong marahas na iwinasiwas ang talim nito at wala nang
direksyon ang bawat pagwasiwas ko. Nababalot ako ng galit, mga halo-halong emosyon
na hindi ko kayang kontroling ngayon. Bakit nagawa saakin ito ni Marie?!

Napaluha nalang ako muli nang mawala sa kamay ko ang aking Katana at napaupo ako sa
sahig habang ang talim ng Katana ni Marie ay nasa leeg ko na. Lumingon ako sa
blangko niyang mukha.

"Marie? Bakit mo nagawa saakin ito?" tanong ko sa kaniya pero wala siyang sinagot.
Ni-isa,wala. Bakit? Hindi ba't matalik kaming magkaibata at magpinsan? Kahit na
maglaban ang clan namin ay magpinsan kami! Pero bakit niya nagawa ito?!

"Marie! Sumagot ka! Bakit mo nagawa ito saakin?! Ano ba ako sa iyo,Marie?!" bulyaw
ko muli sa kaniya. Inalis niya ang talim ng kaniyang Katana mula sa aking leeg at
tumalikod mula saakin at naglakad palayo.

"Marie! Hayop ka! S-sa hinaharap, pag nakita ulit kita, hindi na kita palalagpasin
pa! Sisirain ko lahat ng meron ka! Tandaan mo 'yan! Tandaan mo na maghihiganti ako
sa iyo!" bulyaw ko muli bago siya tuluyang umalis.

"Hindi mo alam kung gaano kasakit lahat ng ginawa mo,Marie. Kung gaano kasakit
ngayong hindi ko naman alam kung anong dahilan mo para gawin iyon. Bawat araw,
hindi ko makalimutan ang senaryong iyon na naka-imprinta na sa aking isipan. Hindi
ko iyon mabura kahit gusto ko itong malimutan. Simula noon ay nagdusa ako at dahil
'yun sa iyo! Kinuha mo lahat sa akin!" sunod-sunod kong bulyaw sa kaniya habang
siya ay hindi parin tumutugon. Umupo ako at matalim siyang tinitigan.

"Ano ba Marie?! Hindi ka parin ba sasagot?! Lahat nalang ba ng itatanong ko sa iyo

ay walang saysay?! Walang kwenta kaya hindi mo sinasagot?! Ha?!" bulyaw ko ulit sa
kaniya pero napatigil ako nang may nakita akong luha na tumulo mula sa mga mata
niya at tsaka siya tumingin saakin.

"I cannot answer you." tugon niya. Ano?! Hindi niya ako masagot? Ang lakas ng loob
niya para sabihin niya 'yan!

"Hindi mo ako masagot?! Bakit? Bakit hindi mo ako masagot?! Ha?!" bulyaw ko ulit sa
kaniya at hinatak ang kaniyang kwelyo dahilan para mapa-upo rin siya.

"Sagutin mo nga ako! Bakit?!" bulyaw ko muli sa kaniya at bahagya siyang yinugyog.
Bakit ayaw niya akong sagutin?! Dahil ba natatakot siya?! Inangat niya ang kaniyang
paningin at tinitigan ako direkta sa aking mga mata.
"Karen...Hindi ako ang umubos ng pamilya mo. I-ibang tao 'yun. Iba..hindi ako. "
tugon niya. Ano?!

______

Ai-chan's Note: May plano sana ako na dying chapter para sana ito sa mga hindi
active pero nagbago isip ko XD Anyways, sa mga naglike nung link, salamat! Dahil sa
inyo, nanalo ako :) Nanalo ako ng 6k+! Yahoo! Belated Birthday Gift ko ito XD Noong
nakaraang October 04 2014, naging 13 na ako! Yehey! ^_^

PS: Cliffhangers again :P Abangan ang susunod :) Sana 'wag kayong bibitiwa, Salamat
sa pagbabasa at Paalam!

Lucifer's Chapter 25 - Memories and the true Culprit.

NEFERIPITOU ICEAH FREECS

"Lucy!" tawag ni Luffy-nee-chan mula sa hindi kalayuan habang nakangiti ng malapad

at kumakaway-kaway. Kumaway din ako pabalik at niyakap namin ang isa't-isa.

"Ready for a mission?" masiglang tanong sa'kin ni Luffy-nee-chan. Tumango ako.

"Yeah!" tugon ko.

Is that me?

"Ako ba ang papatay o ikaw?" tanong ko kay Luffy-nee-chan. Tinuro niya ako.

"Ikaw at isagad mo ulit sa buto niya ang kabrutalan mo, okay?" saad niya. Nag-
thumbs up.
"Okay!"

Bakit nag-warp ang paligid?

"Luffy-nee-chan." banggit ko sa pangalan ng ate ko sa aking isip sa gitna ng

kawalan habang ako'y nasa ilalim ng tubig at nakatanaw sa liwanag na nagmumula sa
ibabaw ng tubig. Naninikip na rin ang dibdib ko at hindi narin ako makahinga. Dilim
ang humagkan sa'kin dito sa ilalim ng tubig. Bumigat ang mga talukap ng mga mata ko
at nilamon na ako ng dilim.

No! Don't close your eyes, idiot!

"Who are you?" tanong ko sa dalawang tao ngayon sa harapan ko. Why can I remember
anything? Sino ba ako? Sino ba sila? Bakit ako andito sa isang Hospital at may
nakakabit na kung ano sa aking kamay?

"Kamit ang parents mo, Neferipitou Iceah Freecs." saad nila. Mom and Dad? Sila?

Liars.

"Hmm." ungol ko kasabay ng pagbalikwas ko mula sa aking higaan. Hinahabol ko ang

aking hininga at pinagpapawisan ako ng napakalamig. Nanatili akong nakatulala. I am
not Neferipitou Iceah Freecs. I am Lucifera Sasaki. Isang Assassin at isang anak.
ng isang yazuka. Bahagi ako ng isang clan at kami ng mga kapatid ko ang
tinitingala. Napasapo ako sa aking ulo. Ugh! Bakit ngayon ko lang ito nalaman?!
Dahil ba nag-aagaw buhay ako kanina?

"Oh? Neferipitou Iceah Freecs. Nakakagulat na gising ka na. Pero buti nalang at
hindi naman masyadong fatal ang nakuha mo kahit binaril ka. Siguro 'yun ay dahil
naagapan ka kaagad." sambit bigla ni Dra. Charmaigne. Napatingin ako sa sarili ko.
Punit ang damit ko sa kalahati, may benda sa tiyan, punit din ang pantalon ko at
may benda sa hita.

"Dra. Charmaigne, please do not call me Neferipitou Iceah Freecs." saad ko habang
nakayuko. Naramdaman kong pumunta siya sa harapan ko.

"What do you mean?" tanong niya. Pinikit ko ang aking mga mata at idinilat muli
ito. Inangat ko ang paningin ko.
"My true name is Lucifera Sasaki." sambit ko. Bahagya siyang napasinghap habang
nakatitig sa ak--mali, sa mga mata ko.

"Red eyes," sambit niya at tinitigan na ako mula ulo hanggang paa.

"You are her lost sister?" dagdag niya. Wait, hindi kaya kilala iya si Luffy-nee-
chan?!

_____

SEBASTIAN CASTILLO

"Holy shit! Ganito ba talaga kalakas ang mga trainers natin?! bulalas ko nang
nagsuguran na naman ang mga Trainers. Sunod-sunod sila at halos walang tigil. Hindi
ko lubos maisip na ganito pala sila karami. 3 groups lang naman kasi sila but every
group has 12+ members. Yeah, it's obvious.

"Sebastian! Sampalin mo lang kasi! Bakit mo ba kasi nilalabanan pa?! Para ka namang
timang! Nagugustuhan mo pa ata." bulyaw sa akin ni Lucas. Masyadong mahaba ang
Lucarious. Marahas akong napailing at sinampal itong si Horse. Sorry nalang sa
Trainee niya. Napaatras ako nang may bumagsak na kung ano sa harapan ko. Nag-stick
bigla ang mga mata ko duon.

I-isang bangkay. At batay sa nakikita ko, marahas siyang pinatay. Naliligo siya sa
sarii niyang dugo, kita na ang mga buto at halos hindi ko na makilala ang mukha
nito. Sino naman kaya ang gumawa nito? Masyadong karumal-dumal at walang
pakundangan. Wala ako sa wisyong napa-angat ako ng tingin. Duon ko lang napagtanto
na...marami na palang patay.

"Nix! 'Wag kang mamatay agad! Hindi ba't masamang damo ka?!"

"Krishna at Chaeyas? Alam ko, patay na sila."

"I'm sorry Chrystelle at pinatay kita but that is my mission. This is your
bestfriend, Samantha. Sorry."

"Sharmaigne at Venice, 'yun ata 'yung dalawang 'yun na nakahandusay sa sahig. Patay
na ata."

Ako ay nanatiling nakatulala habang pinapakinggan ang buong paligid.

"Zerfix? Hindi ba't ito 'yung nakalaban nung 'Black Wings' na Legendary? Grabe!
Patay na pala siya!"

"What? Si Friederika the Psycho ay patay na?!"

Ang daming patay. Napalingon ako sa kumalabit sa akin.

"Narinig mo rin no? Siguro nga onti nalang tayong natitira." saad ni Lucas at
sinampal ang isang Trainer na pasugod sa kaniya. Tumango nalang ako at sinalubong
ang aatake sana sa'kin. Sinampal ko rin siya. Kailangan kong malaman kung ano ang
ugat kung bakit pinapatay kami ng mga Trainers namin, mali. Hindi lang pala kami,
lahat ng madadaanan nilang Trainees. Paano ba kasi sila nagkakaganiyan? Is it a
sort of device? Poison? Liquid? Gas? Solid? Injectable? Napasabunot ako sa buhok
ko. Ano nga ba?!

"Catherine! Nagising na 'yung Trainer mo! Pati narin ang trainer ko na si Cancer."
biglang bulyaw ni Marize kaya lahat kaming malapit sa kaniya ay napatingin. Tumakbo
ako patungo sa kanila at hinintay silang magising pero nag-keep kami ng distansya
para kung sakaling sugurin ulit kami ay makakapaghanda at bwelo kami.

Si Scorpio ay nagising at umupo. Luminga siya sa paligid hanggang dumako ang

paningin niya kay Catherine. Tinaas niya ang kamay niya at sinabing..

"Pahingin pagkain." saad niya. Napabuntong hininga si Catherine.

"Mamaya na. Inubos mo na nga lahat." saad ni Catherine. Napatingin kami kay Cancer
ng humikab ito. Tumingin siya kay Marize.

"Anong nangyari?" tanong niya. Lumapit si Marize kay Cancer at tinulungan itong
tumayo.

"You are hypnotized. We do not know what's the reason of it but we do know what's
the solution." saad ni Marize at binitawan na si Cancer. Tumango-tango si Cancer.

"What is the solution?" tanong ni Cancer. Nagtinginan kami nina Marize, Catherine
at Lucas.
"Ahm, ano...Pagsampal sa inyo." alanganing tugon ni Marize habang nakahawak pa sa
batok. Humalkhak sa tawa si Cancer.

"Ganun ba? Okay lang 'yun. But setting that aside, ano naman kaya ang nasa likod ng
pagkaka-hypnotize namin?" pag-iisip ni Cancer. Nabalutan kami ng katahimikan kahit
na ang buong paligid namin ay maiingay. May maririnig ka nalang na paglapat ng mga
patalim, pagputok ng mga baril at pagsabog ng mga bomba. Good thing at nasa gilid
kami kaya hindi kami masyadong kita. Pero ang pinagtataka ko lang ay bakit kaya
hindi na sumusugod ang mga FBI Agents? Masyado na ba silang kampante?

"It's a psychoactive drug that can alter one person's mind." napatingin kami sa
nagsalita. Lahat kami natulala, maski ako.

"P-pitou?" banggit ko ng pangalan niya at kasabay no'n ay ang pagbagsak ng mga tao
sa paligid namin. Trainers at ang mga FBI Agents. Bakit naman kaya?

__

KAREN CABASES

"Kung hindi ikaw, sino?!" bulyaw ko kay Marie at yinugyog ang kaniyang balikat.
Tinitigan niya ako direkta sa aking mga mata.

"Ang kapatid ko." saad niya. Napangiwi ako.

"Sino? Si Lucy?" tanong ko muli sa kaniya. Kumunot ang noo ko nang umiling siya.

"Hindi si Lucy kundi si Lydia. Ang panganay sa amin." saad niya. Napabitaw ako sa
kaniya at napatulala. Si Lydia...siya ang pinaka-ayaw ko sa kanilang magkakapatid.
Siya palagi ang hindi ko nakakasundo. Masyado siyang spoiled at itinakwil siya
dahil sa sagaran niyang pagiging ganid.

"Karen! Ano ba?!" bulyaw sa'kin ni Lydia at hinatak bigla ang manika ko. Nanlumo
ako at napangiwi. Inagaw ko muli iyon sa kaniya.
"Lydia, ako ang may ari nito! Wala kang karapatan na kunin ito sa'kin! Pwede mo
namang hiraman ito, diba?" saad ko. Marahas siyang umiling.

"Ayoko! Gusto akin na ito! Kung anong gusto ko, makukuha ko." matigas niyang saad
at hinila ulit ang manika. Hinila ko rin ito at nangyari ang hindi naming
inaasahan. Naputol ang ulo ng manika ko. Inis akong lumingon sa kaniya.

"Tignan mo ang ginawa mo, bwisit ka!" bulyaw ko at pinulot ang ulo ng manika ko.

Sa mga oras na iyon ay wala si Marie at sila ni Lucy lang ang anduon. Si Lydia ng
mga oras na iyon ay 10 na taong gulang palang habang ako ay 9, si Marie ay 9 din at
si Lucy ay 6. Lumapit si Lucy sa'min.

"Lydia-nee-chan, bakit mo naman inaaway si Karen-nee-chan?" tanong ni Lucy kaya

napatingin kami sa kaniya. Lumapit sa kaniya si Lydia at hinawakan ang magkabilang
balikat ni Lucy.

"Ano bang bata ka?! Bakit ka ba nangingielam pa? Pwede ba!" bulyaw ni Lydia at
marahas na itinulak si Lucy. Natumba si Lucy habang si Lydia ay sinasabunutan siya.
Hala! Tumakbo ako patungo sa kaniya at pinigilan si Lydia sa pagsasabunot kay Lucy.

"Lydia! Tumingil ka nga! Kapatid mo 'yan!" bulyaw ko habang pinipigilan siya.

Umiiyak na si Lucy at dumadagundong ang mga hikbi niya sa tenga ko. Lumingon sa'kin
si Lydia at pinukulan ako ng sobrang matalim na tingin.

"Ikaw! Alam mo istorbo ka! Dapat nga sa mga katulad mong Hideyoshi na kalaban
naming mga Sasaki," saad niya at lumapit sa'kin. Napaatras ako. Parang may masama
siyang binabalk.

"Pinapatay." dagag niya at sinakal ako. Nagpumiglas ako ngunit mas malakas siya
sa'kin dahil mas matanda siya. Napabitaw siya sa'kin nang may pumasok at may
humatak sa kaniya palayo sa'kin. Hinabol ko ang aking hininga at tumingin sa
humatak kay Lydia.

Si Tita Eliza, ang Mom nila. Napapikit ako nang sinampal ni Tita si Lydia.

"Ano ba Lydia?! Bakit mo ginawa iyon kay Karen, huh?!" bulyaw ni Tita bago sampalin
si Lydia. Lumapit ako kay Lucy at tinulungan siyang tumayo. "Okay ka lang, Lucy?"
tanong ko at tumango siya.

"Bakit mo siya kinakampihan? Hindi ba't ako ang anak mo?!" umiiyak na saad ni Lydia
kay Tita. Hinawakan ni Tita ang balikat ni Lydia na sa tingin ko ay napaka higpit.

"Sa tingin mo ba tama ang ginagawa mo?! Kahit anak kita, hindi ko 'yan
ipapagsawalang bahala!" bulyaw ni Tita. Tinanggal ni Lydia ang kamay ni Tita sa
kaniya.

"Edi magsama kayo!"

Simula no'n, hindi na namin siya nakita pa. Humarap ako kay Marie.

"Paano ka nakikisigurado na si Lydia nga 'yun?" tanong ko.

"Dahil sa aming magkakapatid, siya lang ang hindi pula ang mga mata. Sa akin, hindi
ko makontrol ang mga pula kong mata pag pumapatay ako o nakakakita ako ng dugo pero
hindi ako aware kung nagiging pula sila o hindi. Ang kay Lucy naman ay nakokontrol
niya. She can control it simula pa nung bata siya. Si Lydia, itim lang ang mata
niya at kami ang magkahawig. Halos sa isang iglap mo nga lang, aakalain mo kaming
magkakambal. Pero ang pagkakaiba namin ay ang mga mata namin pati narin ang buhok.
Kaya kung gagayahin niya ako, madali nalang 'yun sa kaniya." paliwanag niya. It
does make sense. Oo, kumokonekta lahat dahil noong araw na pinatay ni Lufera--este
ni Lydia ay hindi naman pula ang mag mata noon. Despite the fact na nawawala na
no'n si Lucy at hindi rin kasi ako makapaniwala na ginawa 'yun ni Marie.

"At hula ko, si Lydia rin ata ang pasimuno ng mga FBI Agents na dumating dito."
dagdag niya pa. Umayos ako ng upo.

"Anong ibig mong sabihin? Paano mo naman nasasabi 'yan? Paano ka nakikisigurado?"
sunod-sunod kong tanong sa kaniya.

"May tumawag sa'kin months ago na hindi ko kilala at alam niya na ako ng Dean dito.
At, simula no'n ay may nakita akong estudyante rito na may hidden agenda and siya
ay isang detective. Isang spy mula sa batas." saad niya. Isang estudyante? Bigla
tuloy nagflash-back 'yung mga pinapatay ni Dean--ni Marie dahil lumalabag sa batas.
Ang strikto niya talaga.

"Sino naman 'yung estudyante?" tanong ko. Tumingin siya sa akin.

"Si Lyka." tugon niya. W-what?!

"Kaya ko pinatay si Lyka ay dahil sa espiya siya at simula no'n ay nagkaroon na ng

mga tawag sa'kin mula sa hindi ko kilala. Siguro kaya dahil ako natunton. Si Lydia,
hindi ba't alam mo na marami siyang alam sa mga medisina o mga droga?" saad niya.
Tumango ako.

"Marahil ay gumamit siya ng psychoactive drug sa batas o sa mga nakakataas para

mabaliktad ang mga isipan nila. Magaling magmanipula si Lydia at kahit sino, maski
ako, walang magagawa duon." saad niya. Umusad ako at mas lumapit sa kaniya.

"Edi sino ang makakapigil sa kaniya?" tanong ko. Tumingin siya saakin with her red
eyes. Oh? Ba't naging pula? Ninenerbyos ba siya?

"Si Lucy." saad niya. My eyes widened.

"Paano?!" bulalas ko.

__________

Ai-chan's Note: Yahoo! Cliffhanger again! Yey! :P Maraming namatay dito, Oh! Yung
mga hindi active! Ayan! Patay kayo, bleh! :P Alam niyo, nakita ko na sa wakas ang
Daddy ko! Unexpected nga lang but I saw him and I'm very happy kaso bukas, (Martes)
aalis na ulit siya at pupunta sa Singapore. Sayang no? Anyways, Happy 100k+ reads!
Thank you! Mwah! Binigyan ko kayo ng clue dito kung bakit si Lucy ang makakalaban
kay Lydia.

Ano na kayang mangyayari ngayong naalala na ni Pitou ang lahat? Anong magagawa ni
Lucy para labanan si Lydia? Nasaan kaya si Lydia?

Abangan :)

PS: Salamat sa pagbabasa at paalam!

Lucifer's Chapter 26 - Devulging Dean's Identity.

SEBASTIAN CASTILLO

"Pitou!" natawag ko muli ang pangalan ni Pitou nang bigla itong babagsak kaya
kusang gumalaw ang aking katawan at sinalo siya. Hinahabol niya ang kaniyang
hininga at ang mga walang emosyon niyang mga mata ay ngayo'y mapupunghay na parang
nanghihina. Punit-punit ang kaniyang damit. Napaiwas ako bigla. Revealed kasi ang
isang hita niya pati narin ang kaniyang tiyan.

"Psychoactive drug that can alter person's mind?" saad ni Cancer. Siguro ang mga
nahimasmasan na Trainers ay hindi nakatulog kasi sina Scorpio at Cancer ay gising
parin. Inalalayan ko si Pitou na umupo sa sahig. Masyado siyang rugged at mayroon
siyang mga benda subalit sa kabila no'n ay nanatili parin ang kaniyang kalmadong
presensya. Umupo rin ako sa sahig. Maging sina Marize ay ganun din ang ginawa.

"Pitou? Anong nangyari sa iyo?" tanong ni Marize at akmang hahawakan si Marize nang
biglang nagsalita si Pitou.

"Hindi ako si Pitou. 'Wag mo akong tatawagin ng ganiyan. Just call me Lucy." Kaswal
na saad ni Pitou. Kahit nag-aalinlangan ay tumango nalang si Marize. Ano bang
nangyari kay Pitou? Bakit parang may nag-iba sa kaniya? Tumikhim si Cancer para
matuon ang atensyon namin sa kaniya. Marahil ay napapansin niya na ang unti-unting
pagbalot ng tensyon sa aming lahat.

"Ano ba ang psychoactive drug na iyon? Can you care to explain why?" tanong ni
Cancer. Lumingon naman kami kay Pitou-I mean, Lucy na nakayuko lamang at natatakpan
ng buhok ang kaniyang mukha.

"The psychoactive drug was called 4m3nd C0mp0r7m3n7. Naamoy niyo ba ang parang
amoy ng isang matamis na bagay?" tanong niya sa amin kahit hindi kami pinasadahan
manlang ng tingin. Napa-amoy naman ako sa ere. Oo nga, kanina pa namin ito naamoy
ngunit hindi ko lamang ito pinapasin. Para kasing candy lang ang amoy kasi nito.
Napalingon ako kay Lucy nang nagsalita muli ito. Ang awkward naman pag Lucy, pwede
bang Pitou nalang ulit?

"Ang amoy na iyon ay lubusang ginagamit ng mga batikang Assassin upang mabago ang
wisyo ng isang tao subalit naaapektuhan lamang nito ay ang mga matatanda at mga
bata." Saad ni Pitou. Parang nagdugtong-dugtong ang lahat. Kaya pala lahat ng halos
andito ay nabago ang wisyo. Pati narin ang batang lalaki na si Scorpio at mga
mahigit na 19+ na si Cancer.

Pero nakakapagtaka, nasaan na kaya ang tahimik at mahilig sa bubble gum na si

Pitou?
"Pero Pitou-Mali, Lucy pala. Bakit ang natatanging solusyon para mabalik sila sa
tamang wisyo nila ay sa pamamagitan ng pagsampal?" tanong ni Marize. Oo nga, bakit
sa lahat ng pwedeng solusyon ay ang pagsampal pa? Napangisi naman itong katabi kong
si Pitou.

"Dahil sa pagsampal niyo sa kanila ay nagagalaw ang kanilang ilong at nalalabas ang
amoy na iyon. Nagsta-stay lang kasi iyon sa ilong at hindi nalabas hangga't hindi
mo ito sadyaing palabasin." Tugon ni Pitou. That's why. Pero teka nga...

"Pero paano mo nalaman ito, Pitou?" tanong ko. Natahimik ako at sina Marize sa
pagkakatahimik ni Pitou. Mali ba ang pagtawag ko sa kaniyang Pitou? Unti-unti
niyang inangat ang kaniyang paningin. Tintiigan niya ako gamit ang sulok ng
kaniyang mga mata.

Natulala ako......

"As I am saying, I am Lucy."

Sa mga pulang mata niya.

Tumayo siya kaya napatayo rin kami. Her red eyes were burnt on the back of my mind
at hanggang ngayon ay suot niya parin ang mga pulang matang iyon.

"Come with me. May pupuntahan lang ako." Saad niya at ika-ikang naglakad. Lumapit
ako sa kaniya at kinuha ang braso niya.

"Let me help you." Saad ko at nilagay ang braso niya sa aking balikat at inakay
siya. Nakayuko lang siya mula no'n.

"T-thank you." Tugon niya na sa loob-loob ko'y ikinagulat ko. It is my first time
to hear that words on her. Kung ano man ang pinagbago niya, mas gusto ko ang ngayon
kasi shit! Kinikilig ako-Erase! Ano ba 'yan?! Sebastian, it's so gay! Stop that!

__
KAREN CABESAS

"Dahil ang katawan ni Lucy ay....ang nilagyan ni Lydia noong bata pa kami ng mga
antidote ng kaniyang mga droga. Wala iyong epekto kay Lucy ngunit sa mga nasa
paligid niyang nasa ilalim ng mga droga ni Lydia, mahihimatay at mawawala ang
epekto ng droga." Saad ni Marie. Napa-ayos ako ng upo. Kung ganun nga, may
panglaban talaga si Lucy kay Lydia pero paano kung--- Lumingon ako kay Marie.

"Paano kung patayin ni Lydia si Lucy? Hindi ba't si Lucy lang ang katapat niya?"
tanong ko. Umiling di Marie na ikinakunot ng aking noo. Huh?

"Hindi niya iyon magagawa." Tugon niya. Ngayon, mas lalo pa akong naguluhan.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko. Umayos din siya ng upo.

"Dahil si Lucy lang ang pinaka-susi para makagawa siya muli ng mga droga. Kaya nga
nanganganib si Lucy hindi dahil sa papatayin niya kundi sa..." saad ni Marie ngunit
hindi niya itinuloy. Bumuntong hininga ako.

"Dahil gagamitin lamang ni Lydia si Lucy upang pag-aralan at saksakan pa ng kung

ano-ano. Tama ba ako?" tanong ko. Tumango siya. Napahiga muli ako sa damuhan.

"Paano pala?" bulong ko sa hangin. Maya-maya lang ay may dumating kaya napatingin
kami duon. Si Dra.Charmaigne Phyton.

"Hija, umalis na ang kapatid mo." Saad nito. Wait, kapatid? Napalingon ako kay
Marie at halatang nagulat siya.

"Kung ganun, totoo nga? Na si Pitou at si Lucy ay iisa?" parang wala sa sariling
saad ni Marie. Tumango naman si Dra. Habang ako ay nanatiling nakatulala.
Ibigsabihin, ang pinsan kong si Lucy ay nasa tabi ko lang pala ng mga oras na iyon?
Hindi ko manlang alam?

Tumayo bigla si Marie at hinawakan si Dra.sa mga balikat nito. Batay sa nakikita
ko, mahigpit ang pagkakahawak niya. Yinugyog niya si Dra.

"Bakit mo siya hinayaang paalisin?!" bulyaw ni Marie. Kahit mahigpit ang

pagkakahawak ni Marie kay Dra. ay ininda niya lamang ito.

"Pinilit niya ako at isa pa, alam niya na kung sino ka. Alam na niya na ate ka
niya. Marahil ay maya-maya lang ay magpapakita na siya sa iyo." Saad ni Dra.
Napabitaw si Marie at napalingon sa may bandang likuran ko. Lumingon din ako duon
at lumakia ng mga mata ko.

"Lufy-nee-chan?" saad ni Pitou. Nakita ko naman sa gilid ng mga mata ko na

nagsimulang humakbang. Pagkalapit niya kay Pitou-este Lucy ay hinagkan niya agad
ito.

"Lucy..." banggit ni Marie habang yakap si Lucy. Tumayo ako at duon ko lang
napagtanto na may mga kasama pala si Lucy. Napalingon ako kay Marie. Okay lang ba
na may mga estudyante rito na makakakita sa kaniya? Is this the right time to
reveal her true identity to her students?

"Ahm, pasensya pero kung hindi niyo mamasamain, ano bang nangyayari? At sino kayo?"
tanong nung lalaki na may akay kanina kay Pitou. I can smell chemistry between
these two. Boto na ako sa lalaking ito. Sino kaya ang baguntao na ito?

Kumalas sa yakap ang magkapatid. Ang dating may emosyong mukha ni Marie ay nawala
muli. Humarap siya duon sa mga kasama ni Lucy.

"Ako ang ate ni Lucy at ako rin ang Dean." Halatang lumaki ang mga mata ng kasama
nina Pitou habang ang mga Trainers na kasama nila ay umiwas lamang ng tingin habang
nagpipigil ng tawa.

Oh? 1..2..3..Boo-

"What?!/Ano?!" sabay-sabay na saad nila na halos magkakaparehas lang. Their faces

are priceless. Napatakip din ako ng bunganga ko. Shit! Matatawa pa ata ako rito.

"Siya," saad nung isang babae na ang alam ko ay mahilig sa pagkain.

"Ang," saad nung babaeng may ballet shoes.

"D-dean?" saad nung lalaki na may pulang buhok.

"At kapatid pa ni Pitou?!" bulalas nung lalaki na naka-akay kanina kay Pitou.

"Guys, calm down!" saad ko at humalakhak ng tawa. Shit! Hindi ko na mapigilang

matawa. Nagtawanan naman din 'yung mga kasama nilang Trainers. Haha! Kahit pala
nasa gitna kami ng gulo ay may rason pa pala kaming tumawa.

"Wait, sino ka naman?" tanong sa akin nung lalaking naka-akay kay Pitou. Napatigil
ako sa pagtawa maging ang mag Trainers. Napatingin din sila lahat sa akin.

"A-ah, ako?" saad ko.

"Malamang ikaw!" bulalas nung may ballet na shoes. Napasinghal ako. Okay!

Narinig ko namang nagpipigil ng tawa si Marie pati narin si Lucy. Uminit bigla ang
ulo ko at akmang babatukan sila nang pinigilan ko ang sarili ko at kumalma.

"Ako si Karen. Karen 'Cabesas' Hideyoshi." Saad ko. Lumapit sa akin si Lucy.

"Na-miss kita, Insan." Saad ni Lucy at niyakap din ako.

"Wait, siya ba 'yung Karen na nasa Archerers?!" bulalas naman nung babaeng mahilig
sa pagkain. Ngumisi ako at tumango. Kumalas na si Lucy sa yakap at inakbayan pa
ako.

"Setting that aside, kayo na lang ba ang natira?" tanong ni Marie gamit ang
mababang tono. Marahan namang tumango ang mg kasama ni Pitou.

"Hindi ko lang alam kung may natira pang iba kasi kami lang naman ang nagkumpulan
kanina at halos lahat, patay." Saad nung lalaking may pulang buhok. Napatango si
Marie.

"Sundan niyo ako at kailangan na nating umalis dito." Saad ni Marie at tumalikod sa
amin.
"Pero paano ang mga Trainers?!" tanong naman nung lalaking bata. Tumigil si Marie
sa paglalakad palayo.

"They can hear me right now. My earpiece sila na konektado sa aking mouthpiece kaya
alam nila kung anong gagawin nila. At isa pa, alam din nila kung saan ako pupunta.
Just come with me and everything would be fine." Saad niya muli at naglakad palayo.

"Running away, dean?" bigla namang singit nung naka-ballet shoes. Muli ay napatigil
si Marie ngunit sa pagkakataong ito ay itinagilid niya na nag kaniyang ulo upang
makalingon sa amin.

"We are not running away, descendant of the Jack the Reaper. We are not going to
face our opponent without being ready. I am not an idiot and a reckless one. Just
come with me if you like it or not. It's up to you if you want to be stuck in here
until your last breath." Saad ni Marie at pinagpatuloy ang paglalakad. Descendant
of the Jack the Reaper? 'Yung naka-ballet shoes?! Whoah!

"Okay, sabi mo 'yan." Saad nung naka-ballet shoes at naglakad narin. Nakisabay
narin ako sa pagsunod kay Marie. Kaya pala ang lakas ng loob niya para sagutin
itong si Marie dahil descendan siya ni Jack the Reaper. Interesting, eh?

"Marize, kaya ka pala sadista dahil sa ninuno mo!" singit naman nung lalaking may
pulang buhok habang kami ay naglalakad. Napalingon naman sa sa kaniya si Ballet
girl na si Marize.

"Lucarious, atleast, ako may dangal pag pumapatay. Siya, isang serial killer na
wala namang dangal!" bulyaw ulit pabalik ni Marize at binatukan pa 'yung Lucarious.

"Aww." Daing nito. Napailing nalang ako at napabungisngis.

Napatigil kami nang tumigil din si Marie. Lumuhod siya at may kinalikot sa gitna ng
mga damo. Maya-maya lang ay tumayo siya at bahagyang umatras.

Sa isang iglap ay biglang bumukas ang lupa at ipinakita ang isang tunnel. Humarap
sa amin si Marie.

"Sumunod lang kayo sa akin." Saad niya at ipinagkrus ang kaniyang braso sa kaniyang
dibdib at tumalon sa may tunnel. Napasinghap itong mga kasama ni Lucy.

"Galing!" bulalas pa nung isa.

"Susunod na ako." Saad ni Lucy at tumalon na rin. Sumunod ako at tumalon din.

Ano kayang susunod na mangyayari? Basta ang alam ko, lalabanan namin si Lydia para
matapos na ang kasakiman niya.

____________________________________

Ai-chan's Note: Pasensya sa very late na UD! May taping kami at sunod-sunod na
events sa school kaya matagal. Jusme! Nakakaloka na talaga -_- 7 na pasahan namin
ng Taping pero wala pa kami sa kalahati. Gracious Goodness!

Ano na kayang mangyayari ngayong revealed na ang identity ni Dean? Ano nang
mangyayari ngayong nagkita na ang magkapatid? Anong mangyayari kung lalabanan na
nila si Lydia?

Phew! Daming tanong! Meghad! Comment below kung anong hula niyong mangyayari. Malay
niyo, tama diba? Tanong ko lang "Ano ba ang hula niyo rito sa storya na naging
tama?" Commen below mga enrollees. Required ito! Pero sa mga readers din, okay lang
din naman sagutin niyo. The more the merrier! Yey!

Ps: Thank you for reading! Hanggang sa muli! Paalam!

Lucifer's Chapter 27 - White Wings and Alice 99

MARIZE MONTEVERDE

"What the eff?." Wala sa sarili kong sambit. Halos mapahawak ako sa mga bagay na
andito. Oo, alam kong marami na akong nakita na mga magagarang bagay dahil sa mga
misyon ko ngunit iba ang isang ito. Hindi lang bagay, hayop pa.

"Oh? Buang ka na ba diyan, Marize? Para kang tanga." Bigla namang singit ng katabi
ko. Napairap ako at napasinghal.
"Huwag ka nga! Panira!" bulyaw ko nalang at tumingin ulit sa paligid. Ang silid na
ito ay puno ng mga armas. Guns, Knives, Knuckles and etc. May mga syringe rin na
may mga lamang liquid. Nilapitan ko ito. Akmang hahawakan ko pa lamang ito nang
biglang may tumapik ng kamay ko.

"Do not touch those," Napatingin ako sa nagsalita at 'yung pinsan daw ni Pitou-I
mean, Lucy na si Karen. Isa pa ito, hindi rin ako makapaniwala na ganito pala ang
itsura nito. Kilala ko siya sa dahil nung nagpakilala siya sa madla, she proclaimed
herself as a leader. Kaya...'yun .

"If you do not want to be dead in your position right now." Dagdag niya pa at
nagpatuloy sa paglalakad. Napataas ang kilay ko. Naglakad din ako. Buti pala,
sinita niya ako dahil maiiwan na ako pag nagkataon. Aish! Marize, tumino ka nga!

Pasimple akong gumilid nang narinig ko ang panggigil ng isang aso na kulay itim at
may mga dilaw na mata. Kakaiba ang wolf na ito. Napaluhod ako sa harapan nito.
Kahit alam kong nangigigil ito sa akin, ipininansantabi ko muna 'yun. I was
mesmerized by this creature.

I lift my hand and try to reach it. Mas lalong nagkiskisan ang mag ngipin niya sa
isa't-isa. Nasa kulungan siya at ramdam ko ang kagustuhan niyang lumabas ngunit
hindi maari. Ni hindi ko pa nga alam kung anong kaya niyang gawin.

Napatingin ako sa likod ko nang mapansin ko na andito na pala silang lahat kung
nasaan ako. Maski sina Dean. Tumabi sa akin si Pi-Lucy.

"Are you mesmerized by it?" tanong niya. Napalunok ako. Ang lakas talaga ng impact
ng pagsasalita niya ngayon kumpara nung dati. 'Yung tipong may mga matatalim na
bagay na tututok sa'yo at isang maling galaw mo lang, makikitil ang buhay mo.

"Yes." Pilit kong tumugon na hindi umuutal. Pakiramdam ko, napipigilan ang matino
kong pag galaw pag nasa tabi ko siya. Napapikit ako ng mariin. Marize, 'wag mo
nalang i-concentrate sa kaniya ang atensyon mo. Dumilat ako ulit at akmang
hahawakan ang wolf na ito nang hawakan niya ang pulso ko.

"Don't be reckless. It can attack you once you go in his circle." Saad niya.
Pasimple kong kinalas ang pulso ko sa pagkakahawak niya. Napangisi ako.

"Just see what I can do." Saad ko nalang. Hinawi ko ang buhok ko sa tenga at
tinitigan ng direkta ang wolf. Oo, si Lucy ay may mga pulang mata. Ngunit hindi
lang siya ang meron no'n. Ako rin. Pumikit ako at idinilat muli ang mga mata ko.
Halos mapapitlag ang Wolf nang makita niya ako at tila ba'y naging isang maamong
tupa sa harap ko. Tinaas ko ang aking kamay at inilusot sa kulungan niya na sapat
ang laki ng mga gap para makaluso itong kamay ko.

Hinawakan ko ang ulo niya at pi-nat. Napapikit sya at halatang nag-eenjoy sa

ginagawa ko. Naramdaman kong kusang bumalik sa dati ang kulay ng mata ko. Ngumiti
ako.

"You're mine..." bulong ko na ako lang ang nakarinig. May narinig akong pumalkpak
kaya napatingin ako rito.

Si Dean.

"You tamed it. You are free to get it from us. Hindi ako makapaniwalang mapapaamo
mo siya. Sa pagkakatanda ko, si Lydia lang ang nakakapagpaamo niyan." Saad niya.
Kumunot ang noo ko maging sina Sebastian sa sinabi niya. Sino naman itong si Lydia?
Tumayo ako at pinagpagan ang damit ko.

"Sino si Lydia?" tanong ko sa kaniya. Hindi ko alam kung saan ako humuhugot ng
lakas para makausap siya ng normal at kaswal. Ewan ko. Para kasing nakita ko na
siya dati.

"I will explain it later." Saad niya at nanguna na naman. Bakit kaya ayaw niyang
sabihin dito? Tch!

Naglakad narin ako at sumabay sa paglalakad ko si Lucy.

"I saw your eyes earlier. It's grey, right?" bulong sa akin ni Lucy. Nakita niya
pala 'yun? Tumango nalang ako. .

"Nice." Dagdag niya at nakisabay kay Dean.

I inherited these grey eyes on Jack the Reaper and with these eyes, I can hypnotize
people. I smirk. Up until now, Hypnotizing animals are just a piece of cake for me.
____

CATHERINE MAE VELLAGUEZ

"Scorpio, nakapunta ka na ba rito?" pabulong kong tanong kay Scorpio. Nanatili lang
siyang nakatingin sa harapan at tumango. Oh? Siya na...

Tumigil kaming lahat nang may isang malaking pader ang humarang sa amin ngunit
hindi literal na pader. Marami itong kung ano-anong kolorate na mga wires ngunit
iisa lang ang direksyon nila. Sa gilid ng pader na may isang square na may lever.
Pinatong ni Dean ang kamay niya duon at binaba.

"Umatras kayo." Saad niya at umatras. Tumalima kami.

"1." Bilang niya. Umatras pa ako.

"2." Ano bang meron? Atras pa raw sabi n Karen ih.

"3, here it goes." Dagdag ni Dean at tumili. Napatakip ako sa tenga ko maging sila.
A-ang tinis ng boses niya! Bigla nalang nagkaspark ang mga wires na anduon at kung
hindi kami umatras, siguro lapnos na ang balat namin ngayon. Waah! Ayoko no'n!

Medyo yumanig ang paligid at nagbukas ang pader na sinasabi ko kanina. Oh-kay.
Hindi pala siya pader, pinto pala.

Nang magbukas iyon ay tumikhim si Dean.

"Matagal ko na itong hindi nabuksan kaya siguro naninibago ang lalamunan ko sa

pagtili." Rinig naming bulong ni Dean. Grabe! Ang tinis talaga nung boses niya
kanina! Para ngang whistle tone! 'Yung ginagawa ni Ariana Grande at Mariah Carey!

Pumasok kami duon at halos malula ako sa loob nito. Kung kanina ay nakakalula na
ang mga armas at hayop na hindi ko alam na nag-eexist pa, ngayon, may mga
naglalakihang mga tubes at may mga laman na kung anong mga likwido. Iba't-iba ang
kulay nito at may mga iba pa. May mga tubes na laman ay mga laman ng tao, laman ng
hayop. Mga kung anong species na hindi ko alam kung anong pangalan. Hindi ako isang
masipag na estudyante sa academics dati.

"Ganito ba talaga rito? Laboratory." Bulalas ni Lucarious. Walang pumansin sa

kaniya. Haha! Buti nag, bleh!

Tumigil si Dean kaya umayos kami ng tayo. Siya ang kagalang-galang na Dean, ang
Boss namin kaya normal lang na maging matino ako sa harap niya, kahit ngayon lang,
Haha!

"This is my laboratory. Specifically, this is not the right room to tour every each
one of you but I wanted to show one of my experiments." Saad niay at sinenyasan
kaming mas lumapit sa kaniya. Naglakad muli siya at may pinindot sa kung ano sa
pader. Tumingin siya sa taas at laking gulat ko nalang na may isang malaking tube
na bumababa mula roon.

Mas lalong lumaki ang mga mata ko nang makita ko kung anong nilalang ang nasa laman
no'n. I-is this really happening? God!

"I am currently showing you my latest experiment...Alice 99." Saad ni Dean. Mas
lalo kaming lumapit duon. Isa siyang babaeng hubad ngunit hindi siya malaswa
tignan, okay? Tss.

Mayroon siyang parang oxygen sa may bunganga niya at nababalot ng mahaba niyang
itim na buhok ang buo niyang katawan. Nakapikit ito at nakabaluktot na parang sa
posisyon ng fetus pero sa kaso niya, parang kasing idad lang namin siya.

"Para saan ito, ate?" tanong ni Pit-Lucy kay Boss. Aish! Hindi pa ako sanay sa
Lucy. Pero, oo nga. Para saan nga ba itong Alice 99 na ito? Sheesh, parang sa mga
Anime lang na pinapanuod ko!

"Si Alice 99 ay ginawa ko upang maging alas natin sa kaniya. Kaya niyang mag
manipula ng tao kaya kailangan nating gumawa ng makakatapat niya. Itong Android na
ito ay hindi natatablan ng kung anong pang-manipula hindi katulad ng tao na may mga
senses na natural na. She doesn't have external senses na kayang gawing advantage
para hindi makapasok ang mga droga ni Lydia. I inserted some devices and programs
na rin para ma-deflect niya ang malalakas na impacts na pwede niyang ma-ingkwentro
kung sakaling ma-aactivate ko na siya sa oras na pagsugod natin." Labas dito, labas
doon. Oo, wala akong naintindihan sa sinabi niya.

Umabante si Marize at kinilas itong si Alice 99.

"Ano pang mga programs ang nilagay mo sa kaniya? She was made for what? To destroy,
to destruct, to deceive? Pero wait, sino ba talaga ang susugurin natin? 'Yung Lydia
ba? Sino ba siya?" Ikaw na talaga Marize ang magaling diyan. Si Cancer din kasi ay
magaling diyan sa mga ganiyan. Naiikwento rin kasi siya ni Scorpio.

Bumuntong hininga si Dean ngunit pumunta na si Karen sa harap niya at sumenyas.

Humarap si Karen sa amin.

"Ako na." saad niya at pinadulas ang daliri niya sa kaniyang buhok.

"Si Lydia ang panganay na kapatid nina Dean at Lucy at sa kanilang magkakapatid,
siya lang ang kusang lumayo hindi katulad ni Lucy na nawala talaga. Sa
magkakapatid, si Lydia lang ang may kakayahang gumawa ng droga dahil naabutan niya
pa ang lola niya sa tuhod nang bata pa ito. Halos magkamukha lang sila ni Dean
ngunit ang pinagkaiba nila ay ang pulang mata ni Dean na katulad din ng kay Lucy.
Sa palagay ni Dean, si Lydia ang may pakana ng lahat ng gulo na ito. Sa mga FBI's,
threats at kung ano pa na hindi pa dapat malaman ng gobyerno. She even hired corps
and detectives pero buti nalang at magaling itong si Dean at pinatay agad ang
kailangang ibalik sa hukay." Mahabang paliwanag niya. I see, sa magkakapatid pala,
si Lydia lang ang halang ang kaluluwa.

"We have to eliminate Lydia or even pursue her to stop her mischiefs." Dagdag pa ni
Karen at bumalik kay Dean.

"So we want you to participate. Well, it's compulsory. Kung ayaw ninyo, pipilitin
namin kayo. Si Dean parin ang boss natin at hindi 'yun magbabago." Saad ni Dean
nang may pagkumpas pa. Huminga ako ng malalim at nilagay ang kamay ko sa harapan.

"I'm in." saad ko pero kumunot ang noo ko nang wala manlang gumaya sa akin at
ipinatong ang kamay sa kamay ko.

Tumingin ako sa kanila at naguguluhan silang nakatingin sa akin.

"E-eh?" sambit ko nalang at nilagay ang kamay ko sa likod ko. Kyaah! Nakakahiya!

"Lahat na andito ngayon, may pupuntuhan ulit tayo." Saad ni Dean ulit at tumalikod.

"Ulit?!" bulalas ni Marize. Wow! Lakas talaga ng loob ng babaeng ito. Humarap sa
amin si Dean.
"Bakit? Ayaw niyo ba nang may matitirahan? O sige, magpaiwan kayo rito. Mamaya,
biglang nag-activate lahat ng experiments ko rito. Atakihin pa kayo." Saad niya at
naglakad ulit. Pfft! May humor din pala itong si Dean no?!

___

LUCARIOUS WILFORD

"Uy, Marize." Tawag ko sa kaniya. Inis niya akong nilingon.

"Ano?" bulong niya na pasigaw. Nasa labas kasi kami at mas maganda kung hindi kami
aakto na galing sa isang impyerno pero sa tinuturan ng babaeng ito, siguro hindi
pwede.

Pero maiba nga, ang sarap sa pakiramdam na nakalabas narin sa Lucifer's Academy.
Ang fresh-este polluted na hangin. Mga naglalakihang buildings at mga jeepney at
kung ano pang vehicle. Maruming mga daan.

"Uy!" tawag ulit ni Marize sa akin. Napailing ako. Kausap ko nga pala ito.

"Anong ginawa mo para mapaamo 'yung wolf kanina?" tanong ko sa kaniya.

"Secret." Saad niya at pinatong pa ang kaniyang hintuturo sa kaniyang bibig.

Ngumiti pa siya at kumindat. Dahil duon ay tumigil ang mundo ko. Napahawak ako sa
dibdib ko. A-ang bilis ng tibok nito.

Napatingin ako sa likod ni Marize.

Why are you making me to feel this way?

____

LUCIFERA SASAZAKI (NEFERIPITOU ICEAH FREECS.)

"Ate." Tawag ko kay Ate.

"Oh?" tugon niya habang nakatingin parin sa harapan. Tinignan ko siya sa sulok ng
mata ko.

"Kamusta na sina Mom and Dad?" tanong ko. Sandali siyang natahimik.

"Dead." Pagkasabi niya no'n ay hindi manlang siya tumigil sa paglalakad. Dead eh?

"Paano sila namatay?" tanong ko ulit. Sa oras na ito ay tinignan niya na ako famit
ang sulok ng kaniyang mga mata.

"They were killed. Wala ako ng mga oras na nangyari 'yun at hindi ko alam ang
pangyayari. Basta ang alam ko lang, may simbolo ng puting pakpak ang pumatay sa
kanila." Tugon niya.

Puting pakpak? Sino naman kaya 'yun?

__________________________________________________

Ai-chan's Note: Hello! Sorry kung natagalan na naman! Jusme! Ang tagal kong hindi
nakapag-UD! At alam kong naghintay rin ako ng nakapatagal kaya hinabaan ko naman
ito ng onti XD Hindi ko na naman alam ang pumasok sa isip ko at gumana naman ng
kusa ang mga kamay ko. -_- Okay lang ba? Feeling ko out of question na kasi eh XD
Saan kaya sila pupunta? Kailan kaya ma-aactivate si Alice 99? Kailan sila
makikipaglaban kay Lydia? Mananalo kaya sila? Babalik pa ba ang dating Pitou? At,
sino kaya ang pumatay sa magulang nila? Malapit ba sa kanila? Nasa tabi lang o ano?
Sino kaya ang may puting pakpak?

Tik Tok! Ding! *with matching lightning* QUESTION MARK ang sagot! Haha XD

Sagutin niyo ito enrollees o kung sinong reader na gustong sumagot, go!

"Anong gusto niyang itsura ng White Wings? Malaki, maliit,buhaghag ang feather or
so whatever. Or saan niyo ito gustong ilagay? Sa Ulo, sa braso o kung ano mang
parte ng katawan."

Hinihingi ko ang suggestions niyo para may cooperation kayo, diba? XD

PS: Salamat sa pagbabasa at paalam! Hanggang sa muli, daredoers!

Lucifer's Chapter 28 - Lydia Sasaki

Neferipitou Iceah Freecs

Napabuntong hininga ako at napapikit ng mariin habang nasa gitna parin kami ng
daan. Why do I have this feeling of ashamedness on how I act right now? Nang lumiko
kami at pilit kong tinuon ang atensyon ko duon. Sa paglalakad, sa paghinga, sa pag
gala ng mata at sa marami pang iba para mawala lang ang pakiramdam na 'yun pero
kahit anong gawin ko, walang tabla.

Napaangat ako ng paningin nung tumigil na kami sa isang 5-storey building pero
hindi siya single-attached. Magkakakabit ang bahay at sa tingin ko ay isa pa itong
subdivision. Oh? Dito pala kami tutuloy pansamantala? Hindi ba't masyado itong nasa
publiko? Masyado lantad?

Kahit maraming tanong ang umiikot ngayon sa isip ko ay isinantabi ko na muna 'yun
at nakisabay sa kanila pumasok. Ang bawat paghinga ko ay siya lamang naririnig ng
aking mga tenga.

Hindi ko alam pero para kasing may masamang mangyayari. May masama akong kutob. I
know that this isn't me anymore but I can't help it. Pagkapasok ay pasimple kong
nilagay ang magkabila kong kamay sa bulsa ng aking pantalon at duon ito iniyukom.
Buti pala at nakapagpalit na ako ng damit kanina sa pinuntahan namin ni Ate kung
hindi, siguro naninigas na ako sa lamig ngayon dahil sa ginaw ng aircon.

"Lucy, why are you spacing out?" tanong sa akin ni Ate nang tumungo at umupo kami
sa sofa rito sa Salas. Bumuntong hininga ako at sinandal ang aking likod sa sofa.
Magkatabi kami ni Ate sa isang 2-seater sofa kaya kahit bumulong siya, rinig ko
parin siya.

"Nandemonai desu, Lufy-nee-chan. (Nothing, Lufy. [nee-chan=Ate/Older sister] )"

Tugon ko nalang at pinikit ang mga mata ko. Bumuntong hinga ako habang nasa bulsa
ko parin ang mga kamay ko.
"So," minulat ko ang kaliwa kong mata upang makita kung sino ang bumasag ng
katahimikan at sino pa nga ba ang magtatangkang bumasag nito?

"Anong plano?" dagdag ni Marize at tinupi pa ang mga braso niya sa kaniyang dibdib
at tsaka sumandal. Pinikit ko ang mata ko ulit at umayos ng upo. Kinuha ko ang hood
ng Jacket ko at nilagay ito sa ulo ko at umayos ng upo at binalik ang kamay ko sa
bulsa ng pantalon ko.

Tumikhim si Lufy-nee-chan at tumayo. Sinundan ko lang siya ng tingin habang

nakatayo sa isang tabi at may kinuha sa isang cabinet. Nakakatuwa isipin na malaki
na si Ate at independent siya. Kaya niyang tumayo sa sarili niyang paa.

Naibaling ko ang ulo ko sa isang whiteboard na biglang sumulpot mula sa sahig.

Napasandal ulit ako sa may sofa at ngumisi. I think this place have secrets on its
sleeve, eh?

Pumunta sa gitna si Lufy-nee-chan at inikot ang whiteboard. Pagka-ikot niya ay

bumulagta sa amin ang isang Wide Touch-Screen. May kinalikot duon si Lufy-nee-chan
at nang humarap ulit siya sa'min ay lumabas ang isang imahe. Isang imahe ng babae.

Kung kanina'y tahimik lang, ngayon, isang tahimik na nagsesenyas ng maraming

katanungan.

"This is Lydia. Lydia Sasaki." Saad ni Lufy-nee-chan. Pinagmasdan ko ng mabuti ang

litrato. Hindi parin pala nagbabago ang mukha ni Ate Lydia. I would not prefer to
call her nee-chan. Isang mahabang itim na unat na buhok na kulot sa dulo. May side-
bangs at mga itim na mata. Maputi at seryoso ang mukha na may kaunting guhit na
dahil siguro sa stress. Kamukhang-kamukha niya talaga si Lufy-nee-chan, parang
pinatanda lang na Lufy-nee-chan. Pero, paano naman kaya ito nakuha ni Lufy-nee-
chan? Ang litratong 'to?

"Lufy-nee-chan, saan mo nakuha ang litratong 'to? Hindi ba't wala ka nang koneksyon
kay Ate Lydia?" tanong ko. Ibubuka palang ni Lufy-nee-chan ang kaniyang bibig nang
biglang nagsalita si Marize.

"T-that's Lydia?" tanong ni Marize habang nanginginig pa ang kamay na tinuro ang
litrato. Pinagmasdan ko ang reaksyon niya at ang tanging makikita mo lang sa mukha
niya ay bakas ng sobrang pagkagulat at tila ba'y ayaw niyang maniwala sa mga
nasisilayan niya ngayon. Sinandal ko ang mga kamay ko sa sofa at hinintay ang
susunod na mangyayari.
"T-that's my mother." Dagdag niya pa. My lips go apart. W-what? Ina niya si Ate
Lydia?! Wait, paano?! Lahat ng atensyon ay nasa kaniya at parang kinikilatis siya
ng mabuti. N-ngayon ko lang napansin, ang hugis ng mukha niya, ang mga mata niya,
at ang buhok niya, walang duda, anak nga siya ni Ate Lydia. Pero...paano nagka-anak
agad si Ate Lydia?

Naalerto ako, hindi kaya...traitor siya?

Lumapit sa kaniya ang pinsan kong si Karen at nilapit ang mukha niya kay Marize.
Nagsukatan pa sila ng tingin ng ilang minuto.

"Anong ibigsabihin mong anak ka ng pinsan kong si Lydia?" matigas ngunit mababang
tanong ni Karen. Nakita kong napakurap si Marize at napalunok.

"The woman in the picture, that's my mom. I am sure of it. Look on my wallet!"
Bulalas ni Marize at kinuha ang wallet sa kaniyang bulsa at pinakita ang picture
kay Karen. Kinuha ito ni Karen at lumaki rin ang mga mata ni Karen. Tumingin si
Karen sa aming lahat, isa-isa at inangat ang wallet.

"She's telling the truth." Mahinang sambit ni Karen ngunit sapat na para marinig
naming lahat S-shit! That's a fact?! Tinitigan ko si Marize ngunit nakatungo lang
siya at tila ba'y iniiwasan ang mga tingin namin.

"Unbelievable...." usal ni Lufy-nee-chan at umupo sa tabi ko. Bumuntong hininga ako

at inalis ang pagkakasandal sa upuan.

"Marize," banggit ko sa pangalan niya ngunit hindi parin siya lumilingon.

"Anong pangalan ang gamit niya sa harap ng pamilya ninyo?" tanong ko sa seryosong
tono pero wala parin akong natanggap na sagot. Nagkiskisan ang mga ngipin ko sa
isa't-isa. Hindi ba talaga siya sasagot? Ni isa? Ano ako rito? Tanga? Fuck!

Ibubuka ko palang ang bibig ko para bulyawan sana siya nang bigla siyang magsalita.

"Elise....Prior." tugon niya. Tumaas ang kilay ko. Elise Prior? Never heard of that
name before. Siguro gawa-gawa lang 'yun ni Ate Lydia.
"Elise Prior....." napatingin kami kay Lucas nang bigla itong sumingit. May kilala
ba siya sa ganung pangalan para umakto siya ng parang hinahalungkat niya ang isipan
niya para sa impormasyon na gusto niyang makuha.

"Ah! Naalala ko na!" bulalas niya at umayos ng upo. Tinitigan niya kami isa-isa.

"Elise Prior is an infamous hacker! Narinig ko na siya sa Tito kong E.C.E Graduate!
Akala nga nila totong pangalan ang gamit niya pero nung hinalungkat nila ang
impormasyon mula sa pangalan na 'yun ay walang lumabas kaya nagsuspetsa na sila na
hindi 'yun ang totoong pangalan nung hacker." Paliwanag ni Lucas. Tumahimik ulit
ang buong paligid.

E.C.E or Electronic Communication Engineering. Ang trabaho nila ay mag-block ng

hackers na maka-invade sa security nila.

Elise Prior...

"Dare ikki, wakaritsuite---" napatingin kaming lahat nang marinig namin ang phone
ni Lufy-nee-chan na nagri-ring. Sinagot niya ito agad.

"Ualo?" tanong nito. Napangiti ako. She's using Litheria Language. It's our
language. Ualo means Hello as I recall.

"Whatto? Yoll arriong?" napatingin ako sa mga kasama namin na gulong-gulo na kung
anong sinasabi ni Lufy-nee-chan. What? Y'all arriving? Sino kayang darating?

Napalingon kami sa may pintuan nang bigla itong tumungo at bumukas. Una kong nakita
si Leo, sumunod si Dragon at 'yung iba't-ibang trainer. Lumapit sa akin si Leo at
niyakap ako. Binalik ko rin ang yakap niya.

"I miss you." She mumbled. Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya.

"Same with me." Tugon ko at kumalas na sa yakap. Nginitian niya ako kaya sinuklian
ko rin siya ng tipid na ngiti. Umupo siya sa tabi kong 1-seater sofa. Nagsipasukan
narin ang iba.
Tumikhim si Lufy-nee-chan at tumayo ulit. Pumalakpak siya ng tatlong beses at
tinitigan kami isa-isa.

"Since andito na kayo, Let's go in the 5th Floor." Saad ni Lufy-nee-chan at nauna
na. Tumayo narin ako at sumunod. Tumigil kami sa isang elevator. Pinindot na ni
Lufy-nee-chan ang up-button-sign at nakarinig na kami ng...Ding!

Pumasok na ang unang batch. Kami 'yun ni Leo, Marize, Lucas, Violet, Cancer,
Sebastian, Calendula, Scorpio, Catherine, Karen, Dragon at si Lufy-nee-chan pati
ang Gemini. Malaki naman ang elevator at sapat ito para sa benteng tao batay sa
estimate ko.

Pinindot ni Lufy-nee-chan ang 5 at sumandal sa pader. Nilingon ko si Leo gamit ang

sulok ng mga mata ko at sumandal narin sa pader habang umaakyat ang elevator.

"Leo, anong meron sa 5th Floor?" tanong ko ng pabulong. Ngumiti lang siya habang
hindi parin tumingin sa'kin. Pasimple akong tumungo.

"Abangan mo nalang." Tugon niya.

____

Lydia Sasaki

"Ugh! Nakagat ko dila ko!" reklamo ko rito sa Office ko. Aish! Pumasok ako sa banyo
at nagmugmog. Kita ko ang paghalo ng kulay ng akng dugo sa tabi dahilan para maging
pink ang tubig.

Nang matapos ako ay ramdam ko parin ang lasa ng aking dugo sa aking bibig ngunit
pinilit ko parin hindi nalang 'yun pansinin. Pagkalabas ko ng banyo ay kinuha ko
ang towel sa aking tabi at pinunasan ang paligid ng labi ko pati narin ang mga
kamay ko.

Umupo ulit ako sa aking swivel chair at inukot ito patungo sa direksyon niya.
Nakatali parin ang kaniyang mga kamay sa upuan at halata na sa kaniyang mukha ang
depresyon dahil sa ilang taon na siyang naka-upo roon at walang ginawa kundi umupo
at mag-ingay. Buti nga pinapakain ko pa siya. Ang kalayaan niya lang siguro na
gawin dito sa Office ko ay maligo at magbanyo. 'Yun lang.
"Pakawalan mo ako rito, hayop ka!" bulyaw niya. Napailing nalang ako na parang
sinasabi sa kaniya na wala ka nang pag-asa. Kinuha ko ang kaha ko ng sigarilyo at
kumuha ng isa nito. Sinindihan ko ito at binuga patungo sa kaniya ang usok. Napaubo
siya.

"Alam mo, 'wag ka nang magsayang ng enerhiya mo sa kakabulyaw mo sa akin dahil wala
rin naman 'yang magagawa para makawala ka," saad ko at binaba ang kamay kong may
hawak ng sigarilyo. Lumapit ako sa kaniya at bahagyang inilapit sa kaniya ang
sigarilyo ko.

"Poof!" panggugulat ko sa kaniya dahilan para mabuo ang isang nakakatawang reaksyon
sa. Kaniyang mukha. Napahalakhak ako.

"Hayop ka! Gusto ko nang umalis dito!" bulyaw niya ulit. Tumigil ako sa kakatawa at
sumandal sa lamesa ko. Sinubo ko ulit ang sigarilyo sa bunganga ko at bumuga ulit
ng usok.

"Hindi ka makaalis sa rito hangga't ginagamit pa kita." Nakangisi kong saad. Sanay
na naman din ako sa bawat pagbulyaw niya sa akin araw-araw kaya hindi ko na
sasayangin ang pagod ko para bumulyaw din sa. kaniya.

"Lapastangan! Go to hell, bitch!" bulyaw niya ulit. Napailing nalang ako at pinatay
na ang sigarilyo.

"We're already in hell, darling." Mapaglaro kong tugon.

___

Ai-chan's Note: New character! Sino ba talaga si Elise Prior at ano ang magiging
role niya rito sa story? Paano kaya naging anak ni Lydia si Marize? Ano kaya ang
nasa 5th Floor na pupuntahan nina Lucy/Pitou? And regarding on the last chapter,
sino kaya ang taong may tattoo na puting pakpak? At, gaano ba talaga kasama si
Lydia? Anong dahilan kung bakit niya ito ginagawa? Sino kaya ang taong kasama niya
sa kaniyang Office ng ilang taon na parang hostage?

Abangan!
Sagutin niyo ito enrollees.

"Anong gagawin niyo para mapigilan si Lydia?" Haha! XD

PS: Thank you for reading and Advance merry Christmas to everyone! Paalam hanggang
sa muli.

Lucifer's Chapter 29 - Lydia's anxiety.

Ai-chan's Note: Good news! May enrollment po ulit tayo ngayon! Pero reminder, bawal
nang sumali 'yung mga namatay at nakasali na sa nakaraang enrollment. Subukan niyo
lang at may sapak kayo sa'kin. Abangan niyo nalang ang form ko kasunod nito.

Anyways, sa mga hindi pa nababasa ang newest Ud, Ang Chapter 28 - Lydia Sasaki,
basahin niyo bago ito. Sa mga taong minura-mura ako dahil matagal akong mag-Ud
tapos nung sinabi ko naman na nag-UD na, 'di naman nila alam, Aba, learn to SCAN!
Inalis ko na nga ito sa rules at para hindi na kailangan eh, pero kakailanganin
niyo pa ata -_- Tch. Iniinis niyo ako. 'Di porket naging mabait na ako, aabusuhin
niyo. Nagtitimpi lang ako pero sa oras na pinuno niya ako, maghahalo ang balat sa
tinalupan, sinasabi ko sa inyo.

Anyways, Enjoy Reading!

___

Neferipitou Iceah Freecs

"Whoah!" bulalas ni Catherine pagkapasok namin ng 5th Floor. Para rin itong
Laboratory ni Ate pero may mga additional dito. May mga computers sa isang sulok.
May isang malaking TV na hati sa lima. Para nga 'yung isang jigsaw puzzle dahil
naka-assemble ang 'yun.

Pag nilibot mo pa ang paningin mo sa buong lugar, may mga iba't-ibang sulat, hugis
at karakter na hindi maiintindihan ng mga taong hindi nakakaalam ng Litheria
Languange. Sa mga pader naman ay nakasabit ang mga displays. Lumapit ako sa may
kurtina nang may naaninag ako na kung ano. Maingat kong hinawi ang kurtina at duon
ko nakita ang isang lever. Napasulyap ako sa mga displays na nasa pader.

Hindi kaya camouflage lang ang mga 'yun? Kahit na-tetempt akong ibaba ang lever na
ito, mas pinili ko nalang na ibalik ulit ang kurtina at hayaan nalang na ganun ang
lever. Malalaman ko rin naman ata 'yan kalaunan. I think I should keep the
suspense.

May mini-bar din dito. Game division at kung ano-ano pa. Pero lahat ng 'yun ay
andito lang sa 5th Floor.

Umupo ako sa upuang malapit sa pwesto ko at nakisama sa ibang mga kasama ko.
Nanatiling nakatayo si Ate sa gitna at may hawak-hawak ang isang maliit na itim na
bagay na hinala ko'y isang remote control.

Bumuntong hininga siya at biglang naging blangko ang kaniyang mukha. Biglang
natahimik ang paligid at tila ba'y ang kanilang mga tenga ay na kay ate na. Ginaya
ko rin sila at nanatiling tahimik.

"As you can see, the 5th floor is only an entertainment room," saad niya habang
kumukpas pa ang kaniyang kamay. Wala ni isa ang sumingit sa mga sinasabi niya.
Maging si Marize, hindi.

"And I think some of you are disappointed, right?" dagdag niya pa at sinulyapan ako
sa sandali. Napangisi nalang ako.

"But don't be. Your eyes only perceive what you see. Your ears only perceive what
you hear. Your noses only perceive what you smell. Your mouths only perceive what
you taste. Your skins only perceive what you touch and what you feel." Saad niya
habang tinitignan kami isa-isa. Sa una ay hindi ko nakuha ang sinabi niya pero
ngayon, siguro, parang napagtanto ko na kung anong ibig niyang sabihin.

"Well, I think demonstration is better than explaining to y'all." Dagdag niya at

may pinindot sa remote control na nasa kamay niya. Kasabay nu'n ay ang pag-ikot ng
mga pader at nilabas ang mga iba't-ibang uri ng gadgets, armas at mga syringes.
Biglang lumubog ang Game Room, ang mini bar at ang mini restaurant at napalitan ito
ng napakalaking Training Room. Punchng bags sa isang gilid, Target shooting naman
sa isang gilid. For knives and katanas naman 'yung isa. Archery 'yung isa at 'yung
isa pa ay para sa mga bare-handed fights or mga martial arts.

Umikot naman ang mga computers at napalitan ito ng mga malalaking boxes na kasing
laki ng isang package na may mga label na Katana, Dagger, at Pistol. Bigla nalang
lumabas sa ibabaw no'n ang isang flat-screen monitor na hula ko ay touch-screen.

Maya-maya lang ay nag-iba ang mga straktura ng sahig. Kung kanina ay naka-tiles
'to, nagkaroon ito ng isang 3-D effect na akala mo'y ikaw ay nasa ilalim ng tubig.
Nag-switch pa ito ng ilang beses at tumigil ito sa parang isang gubat na masukal,
tahimik at madilim.

Ganun din ang nangyari sa pader at kung kanina ay okay lang ang ambiance, ngayon
bumigat.
Napangisi ako. As I thought, ang lahat ng 'yun ay isang camouflage lang.

Tumikhim si Ate at pinagpatuloy ang pagsasalita.

"We need to construct a strategy to defeat Lydia's Federation and we need to begin
making money on our own. Alam kong halos lahat sa inyo galing sa mga mamayamang
pamilya pero hindi natin pwedeng gamitin ang pera nila sa gagawin nating ito.
Ayokong pumalpak ang plano dahil lang sa isang sabit. And how can we earn money if
we can't get money to our parents? I need a huge amount of money at kahit ipagsama-
sama pa ang mga kayamanan ng magulang ninyo, it's not enough." Paliwang ni Ate.

"To earn a huge amount of money. We need to make it on our own effort and wise
minds. On these past months, the trainers taught you anything about assassination,
right? But that was only the beginning of your journey. Yeah, you killed almost
tons but you're experience is not enough. May nasagap akong balita sa Mafia Society
at batay duon ay magkakaroon ng isang War Auction. Does someone in this room knows
what the War Auction is?" tanong niya.

Napagala ako ng mata ko at tinignan kung mayroong nakakaalam pero ni-isa wala,
maski ang mga Trainers at ang pinsan kong si Karen.

"War Auction is nothing but a game. Not-so-ordinary game that y'all knew. Isa itong
paligsahan sa Mafia Society kung saan kailangan mong tumaya para sa isang bagay
pero hindi sa pamamagitan ng pera, sa pamamagitan ng paglaban ng mga
representatives mo laban sa tumataya rin sa isang bagay na gusto mo." Saad niya.
Oh? Just an Auction with a twist, eh?

Tinaas ko ang kamay ko.

"Yes, Lucy." Saad niya.

"Ano ba ang mga bagay na igagawad sa Auction na 'yun?" tanong ko. Nginisian lang
ako ni Ate.

"Ayaw sabihin ng magpapa-auction." Tugon niya. Bigla namang nagtaas ng kamay si

Lucas.

"Hindi ba't sabi mo Boss, mag-iipon tayo ng pera? Pero bakit tayo dadalo sa isang
Auction? Hindi ba't mas maganda nalang kung kumuha tayo ng mga Assassination jobs?
Kasi kung tutuusin, pag sa Auction tayo pupunta, tayo ang magwawaldas ng pera kaya
paano naman tayo makakaipon niyan?" tanong ni Lucas. Napailing bigla si Karen.
Tumaas ang kilay ko. May punto si Lucas pero bakit umiling si Karen? Hindi kaya may
alam si Karen sa sinasabi ni ate? What the fuck? Ako lang bas a kanila ang walang
alam? Sa aming tatlong magkakamag-anak? Just what the hell?!

"Lucarious Wilford, may punto ka sa sinabi mo pero papunta palang ako sa layunin
natin. Ang Auction ay isang laro, gaya nga ng sinabi ko kanina. Kung naisip niyo na
ang tanging pakulo lang duon ay kailangan nating maglaban-laban, diyan kayo
nagkakamali." Saad ni Ate. Napa-ayos ako ng upo. So, marami palang twists ang
Auction? Interesting.

"Matanong nga kayo, malaya kayong sumagot kahit sabay-sabay pa. Anong unang
pumapasok sa isip niyo pag naririnig niyo ang salitang war?" makapanindig balahibo
na saad ni Ate.

"Gyera."

"Labanan."

"Thrill!"

"Mga sandata?"

At marami pang iba. Natahimik ako. Kung totoo nga ang nasa isip ko,

"Patayan." Saad ko dahilan para matahimik silang lahat. Narinig ko ang pagpilantik
ni Karen ng daliri niya.

"Exactly!" bulalas niya.

"Lahat ng sinabi niyo ay tama pero isa lang ang tumugma sa ibigsabihin ko, patayan.
Sa Auction, pag nakapatay ka ng isang tao mula sa kalaban mong hukbo para sa gamit
na gusto mong makuha, may pera kang makukuha." Saad ni Ate.

Ibigsabihin kada taong mapapatay namin ay---

"Tama, kada taong papatayin natin ay may halaga. Ang isang tao ay nagkakahalaga ng
Twenty million dollars." Dagdag niya.

A-ano?! T-t-t-t-twenty million dollars?! Meaning, 900 million pesos ang makukuha
namin!

"In just one day, we can earn 900 million pesos and more!" bulalas ko. Napatango
naman si Ate habang sina Sebastian halatang gulat.

Pumalakpak si Ate ng tatlong beses nang uminga na ang buong silid dahil sa
pagkakaalam ng pera na pwede naming makuha sa War Auction pag nagkataon.

"Pero syempre, sabi ko nga kanina, hindi lang lahat 'yun ang pakulo ng War
Auction." Napakunot ang noo ko sa sinabi ni ate. Ano raw?! Hindi pa 'yun 'yon?!
Bahagya siyang pumikit at dumilat ulit, nanlilisik ang mga mata niyang mga pula at
tumitig siya isa-isa sa amin.

"Kapag may namatay na isang tao sa grupo natin, may deduction agad 'yun na 15
million dollars. Meaning 675 million pesos ang mababawas sa mga naipundar natin.
Kaya sa along as possible, 'wag kayong mamamatay. Utos 'yun at hindi 'yun
pakiusap." Saad niya gamit ang mapagbantang tono. Bumuntong hininga ako at tinaas
ulit ang kamay ko.

"Ate, kailan ba 'yan mangyayari? At ilang representatives ba ang dapat

kailanganin?" tanong ko. Napatingin sa akin si Ate.

"Exactly, sa March 22 pa mangyayari ang War Auction at January 18 palang ngayon at

kung ilang members? I think. We need 20 people to participate." Saad ni Ate.

"Kung 20, lagpas pa pala tayo-" naputol ang pagsasalita ni Sebastian nang biglang
sumingit si Ate.

"Na-uh. Ako, si Karen, si Lucy, at kayong natirang estudyante ng Lucifer's Academy

na sina Marize, Lucarious, Catherine at Sebastian. So we need 13 people." Saad
niya. Kami lang?

"Saan natin kukuhanin 'yung 13 people?" tanong ni Monkey. Another trainer.

Nakita kong sumilay ang kapangila-ngilabot na ngiti ni Ate sa kaniyang labi.

"On the Jail of the Criminals."

____

Lydia Sasazaki

"Hey!" tawag ko sa babaeng 'to. She's about to shout on me again nang takpan ko
agad ang bunganga niya. Pero kahit na tinakpan ko ay naririnig ko parin ang impit
niyang ungol. Napairap ako. Just when will this woman learn how to shut up?

"Can you just shut your fuckin' mouth?! I have something to order you!" bulyaw ko
at hinatak ang buhok niya. Nakipagtitigan naman siya sa mga mata ko.

"You.Have.To.Obey.Me as long as I am using you, got that?!" bulyaw ko ulit sa

kaniya at marahas na inalis ang pagkakahawak sa buhok niya. Sumandal ako sa table
ko at tinulak ang swivel chair niya kung saan siya nakaupo at tumapat 'yun sa isang
computer. Lumapit ako sa kaniya.
"Dear, I order you to find her as long as possible. Locate her." Bulong ko sa tenga
niya habang pinaglalaruan ang buhok niya. Nanatili lang siyang tahimik at hindi
kumibo. Oo nga pala, nakatali siya.

"Fine." Saad ko at kinalagan siya ng tali. Pagkakalag ko ay pinuwesto niya ang mga
kamay niya sa keyboard ng computer. Akala ko, gagawin niya na ang inutos ko pero
mali ako. Sinunggaban niya agad ako at sinuntok dahilan para mapaupo ako sa sahig.

Akmang tatakbo palang siya ng patidin ko siya sa paa dahilan para bumagsak siya sa
sahig ng nakadapa. Kumandong ako sa likod niya para hindi siya makawala.
Nagpumiglas na naman siya dahil alam niya na ang gagawin ko.

Kinuha ko na ang syringe na nasa bulsa palagi ng Laboratory gown ko.

"No!" bulyaw niya sa akin nang ituturok ko na ang karayom ng syringe sa leeg niya.

"Please, stop this!" bulyaw niya ulit kasabay ng pagbunot ko ng karayom sa leeg
niya. Bumuntong hininga ako at tumayo. Umupo ako sa swivel chair ko at pinagmasdan
siyang nakahilata sa sahig.

"I can't stop this. All of this, I can't. As long as she lives, I can't. It's
because of her." Bulong ko at pinagmasdang tumayo siya ulit at tinali ang sarili
niya sa upuan.

She's being controlled by my drug, again. She's a victim. And I'm the culprit.

Sorry, I need to do this.

"Ring!" napatingin ako sa telepono ko nang bigla itong tumunog. Tumikhim ako at
iniba ang boses ko.

"What?" tanong ko.

"A new auction will be held, Sir." saad sa kabilang linya. Tumaas ang kilay ko.

"So?" pambabara ko.

"A new made life-extension drug will be released that day." Halos mapatulala ako sa
sinabi niya.

"I-ibigsabihin ba nu'n, tagumpay na ang imbenyon nila sa Existence Annex?!" bulalas

ko.
"Sir? Babae po kayo?!" napatahimik ako sa sinabi niya. Unconsciously kong nabago
ang boses ko dahil sa pagkagulat ko. I am not using any equipment to change my
voice that's why.

"Bye." Saad ko ulit at binaba na ang linya.

Napasandal ako sa upuan ko.

"You will live longer, I swear." Saad ko at pinikit ang mga mata ko.

___

Ai-chan's Note: Hi! As you read above (preferring to my A/N right there) may
ENROLLMENT po ulit. Nakakahiya naman kasi duon sa mga hindi nagbabasa ng A/N hindi
ba? Mag-popost ako ng FORM Bukas so magtipon-tipon na kayo ng mga gustong mag-
enroll! ^_^ Hindi po 'yun First Come First Serve okay? Pipili po ako so do your
best to be chosen :D

Bakit kaya kailangang mag-ipon ng pera si Lufera? Para saan? Ano kaya ang Jail of
Criminals? Sino kaya ang hostage ni Lydia? Bakit kaya biglang naging anxious si
Lydia? Sino kaya ang 'her' na tinutukoy niya?

Tiktok! Abangan! Sensya sa very-very-very late, UD!

PS: Thanks for reading! :D

P.P.S: Duon pala sa conversion ng Dollars to pesos, sabihin niyo sa akin kung may
mali XD Badly need it :D

Passed 13 students. (Lagpasan kung hindi nakasali sa enrollment)

Ai-chan's Note: Binago ko ang iba diyan. Bawal na kasi ang pulang mata at mata 'yun
ng mga bida kaya binago ko. Marami akong binago kaya i-check niyo nalang.
Congratulations sa mga nakapasa, sorry sa mga hindi.
___
PROFILES OF CHOSEN CRIMINALS:
#13

Username: phoneus_
Fictional Name: Daenerell Lee
Fictional Codename: PHONEÚS
A greek word that means "murderer."
isang babaeng may mga bewang na haba at kulay raven nitong buhok, mukhang walang
dugong kulay ng balat, ang nagaagaw pansing eye patch sa kanang mata, na tinakpang
sa kadahilanang kulay dilaw ito at ang sumisigaw na kulay itim nyang kaliwang mata,
balingkinitang katawan at katatamtamang kataasan para sa legal nyang edad.

Ibase sa kanyang mata nagiging demonyo pag walang tabing ng eye patch ang kanang
matang kulay dilaw at walang emosyong mukha at magmumukang patay kapag itim na mata
lamang ang nakikita dito, sabik sa dugo na kala mo isang halimaw sa sabik nitong
pumatay.

Tumitig sa kanang mata ng isang tao dahil sa kasabikang ganong normal din ang
kanyang kanang mata.
She likes watching a zombie apocalypse movies.
BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:
Galing sa isang mayamang pamilya na natutunang pumatay dahil sa paghihiganti para
sa kanyang magulang at nakita ang kasiyahan sa pagpatay.
___

#12
Username: inifinitwo2
Fictional name: Damon Art lourde
Her name "Damon" was derived from a greek name meaning 'to tame or to subdue and
euphemistacally to kill." Seldomly, she is called, Art.
Fictional Codename: Devil.
Devil is an english form of Greek Diabolos, meaning "accuser, slanderer." In the
bible, this is a title for Satan, the prince of demons and author of evil.
She has a red-orange ombre long wavy hair. Pale complexion and has a dissimilar eye
color blue (right) and green (left), pointed nose, tiny pinkish lips.
Her habit is playing dagger in her mouth, especially when bored. Most of her
hobbies are staring at people's eyes especially when it has incredible color like
her and she's silently judging people's capability in her mind.
Her weakness is Dark, begone in a congested room alone. Her strength is wielding
sharp-pointed blade weapons.
This girl a snobbish one. Igronant when it comes to technology. She look inoccent
you can't see joy, anger, sadness, embarassed, and everything in her eyes. She's
always calm but she turns into a demon when she sees blood.
HER BACKGROUND ACCORDING TO HER POINT OF VIEW:
In my whole existence, I never experienced a happy family nor having friends. I was
begone by my father at the attic for a years. (He was giving me food and water but
thats all.) And Ii didn't experience going to school. My father decided to get me a
tutor because he doesn't want me to be seen by people because of my strange eyes.
He doesn't want his reputation to be ruined ruined because knew that I look like a
monster and it ruins his ego. I was being manhandeld by my substantive father
bacause he knew that my mother died because of my existance here in earth. (She
died after giving birth) When I grew old, I made a terrible mistake, I killed my
father. I feel unrepented even when I'm jailed.
___
#11
Username: AngelaluvsYou
Fictional Name: Areinne Freycie Soireé
Fictional Codename: Infinity
She has a long, wavy silver hair color with blue highlights. A mismatched pair of
eyes that have dark blue on the left and orange on the right. Pale complexion,
natural thin red lips, pointed nose, 5"7 for the height and a body that has perfect
curves in perfect places. Cup Band an ass to die for.
She's always has an expressionless face plastered and she always thinks logically
and critically.
Her habits are popping or showing out of nowhere and reading books. One of her
hobbies is listening to music.

She was expertised in wielding different kind of weapons and was expertised in all
the techniques of Martial Arts.

Her only weakness is, she's scared of ghosts.

BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:
She's just a girl who has a perfect family but bloodlust prevails on her full body
system that's why she killed her own family. She's a true pyschopath.
___

#10
Username: GALAXY_0024
Fictional Name: Hannah Selene Nikolaevich
Fictional Codename: Luna Venatorum
She has a long straight blonde hair with a highlight of dark red, purple eyes,
pointed nose, natural thin red lips, 5'5 for my height and a sexy body.
She is brutal girl, a clever girl and always smiling like a devil but has a kind
heart towards orphan children.

Her habits areooks about brutality, cooking and eating sweet foods.Her hobbies are
playing with her favorite gun Colt 45 and killing people brutally.
She have mastered the arts and techniques that I need to lean about swords,
katanas, daggers, guns and also bows and arrows.
After all of these, she's scared of Cockroaches.

BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:

A girl who has a perfect family, has a handsome boyfriend and a very kind friends
but all of these were lost after she suddenly heard her parents that she was only
an orphan that they found her beside their trashcan and she was so angry that time
and she went to the kitchen to get a knife and then she went to the room of her
parents and surprise them when she open the door harshly and stabbed her parents
straight to the heart. She did not regret when she stabs them because she thinks
that they deserved them. She goes to her room and early in the morning she went to
school and went to the rooftop to meet with her boyfriend but she heard her
boyfriend and her best friend talking about her and she sees that her boyfriend was
kissing her best friend so she decided to show up with a fork and she stabbed them
40 times in their heart.
__

#9
Username: PINEAPPLEGAMER
Fictional name: Lindon Zeke Mitz
Fictional Codename: Burakku Akuma
He is 180 cm, thin and has a dark scarlet eyes. pointy nose. brown headed and pale
skin.
He's always wearing his infamous pokerface, always sleeping and a true nocturnal.
His hobbies are reading manga and books watching movies and anime, eating ,
sleeping, playing RPGs and playing with his swords, katanas, bow and arrow, and
guns.
His strengths are good at martial arts and professional in using swords, katanas,
bows and arrows, and guns.
He has a twin brother that is his weakness but nobody knows where his twin is.
BACKGROUNG ACCORDING TO HIS POINT OF VIEW:

My real father OR the president has another family so i killed him just for
reveange and killed some high profiled people for no reason,. It is only just for
fun.
__
#8
Username:blackdeviliany
Fictional Name: Hitaru Mauru
Fictional Codename: Mademoiselle.
She has a long curly hair with highlights of grey, has a pair of grey eyes, pointed
nose, thin lips, and 5'2 in height.
She's a bit of crazy and a naughty one. She's a great pretender and love's to play
boy's hair.
Her hobbies are eating chocolates and playing with bombs.
Her strength are making bombs and making chocolates. She cannot live in this world
without chocolates.

BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:

Molested by her step father and a great theater actress. She accidentally killed a
tons of students when she's playing with her bombs that's why she was put on a
jail.
__
#7
Username: acoocoobear
Fictional Name: Cloë Alisanne Moretz
Fictional Codename: Angelus Mortis

Latin word that means "Angel of Death."

She is 5'6 in height slim, pale skin, blonde, blue eyes, has a chain in her right
hand.
She always wearing a creepy smile in her face when you're talking about killing
and she likes to make someone to fall on the ground by using her foot to secretly
block the way of her poor victim.
Her hobbies are collecting rare collectibles, watching her victim dying in front of
her and eating strawberries.
Her strength is her sister but no one knows who is her sister and she will be
useless when her chain would be away from her her that was given by her sister.
BACKGROUND ACCORDING TO HER POINT OF VIEW:
I massacred the underground auction that I've benn throuht to get the items but I
was captured and put into the jail.
__
#6
Username: AdoreXJoy
Fictional Name: Satsayume Yuuki Yamoto
Fictional Codename: Nightinggale
Siya ay may katamtamang tangkad, makinis na mukha, may pagkasingkit na mata,
nakakatakot na ngiti, may maitim na bilogang mga mata, balingkinitan ang katawan at
mistisa.
Hindi mo malaman kung nagsasabi ba siya ng totoo o hindi. Mabilis mairita sa taong
tanga. Tahimik para makapagmasid. Ayaw ng hindi natatapos ang isang gawain, gusto
niya agad-agaran pero hindi padalos-dalos.
Isa sa kaniyang mga nasakanayan ay ang pagpapaikotng hawak niyang kwintas. Kumakain
lagi ng matatamis at laging nag-oobserba.
She's great in handling with CCTV videos ang computers expertly excellent at
archery, good at handling guns especially pistols, knows mix martial arts and fond
at shurikens.
We do not know but her weakness is Diamond.
Her hobbies are knowing people and their backgrounds, eating sweets , Archery and
Target shooting.

BACKGROUND ACCORDING TO HER POINT OF VIEW:

I was put into this jail because I hacked the security bases of a certain police
station and killed several polices in there just for fun.
__
#5
Username: Ao-chan
Fictional Name: Aoshi Makino
Fictional Codename: Akuma
Siya ay may makinis/wala pang kahit na anong gasgas sa katawan, Black hair, Blue
eyes, Kissable lips, Normal Weight. Neither fat nor thin.
Siya ay tahimik, may mood swings every full moon (mabait or masungit, childish or
sadist) .
She's always silent for no reason. I she stares at you, she said: "Be careful of
what you are thinking, I can hear your voice."
She can Can know what you are thinking by just looking at your eyes but It's her
dark secret. Uses katana, kunai, shurikens, daggers, bow and arrow but never been
used guns in her whole life. Also good at different kinds of martial arts.
Her weakness is her dark secret that was knew by the people around her. She's the
only one who knows her secrets. She doesn't liike noise that's why she's using
headphones to cover her ears.
BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:
A Highschool student who lives alone in a house. Who never leaves her house when
one time she goes outside her house and met someone who pissed her off so her
brutal side came out and kill that someone. On her way home, there was a murder
case near her house that a little kid were murdered by someone but it is not the
one that she killed. They suspected her because there were some blood stain in her
clothes. She really knew that she didn't do it and tell them but they didn't
believe her. She was pissed off but she just leave it be because it's just a waste
of time and effort to kill them.
___
#4
Username: RHMDeLeon
Fictional Name: Erquiah Loden
Fictional Codename: Sangre.
A spanish word that means "Blood."
She has black hair with red highlights , brown Eyes , red Lips , pointy nose and a
curved body.
She is always in the corner observing things and she's a clever one. She likes to
sleep. She knows how to use guns and knows how to do martial arts. She sucks in
using daggers.

She always do combat practices and target shooting just for fun.
BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:
An Orphan kiddo addopted by a Rich family whom gave her her name . She killed her
foster family because they scolded her. Anyways, They aren't her real family .
That's why it's easy for her to eliminate them.

__
#3
Username:ConanAddict_23
Fictional Name: Demonica Tamara Scott
Frictional Codename: Killer Piper
She has a long Blonde Hair, 5'6 in height , emotionless , blue eyes , white skin ,
pinkish Lips & Killer Sights.

She's merciless, warfreak,brutal killer and daredoer. She likes thrill a lot.
She likes to play with her shurikens, fight bare-handed and combat practices in
Archery.
Her weakness are drugs/medicines and traitors.
Hobbies: Read , Listening to music , Playing sports ,doing my job & missions .
__
#2
Username:DarkMyst_04
Fictional Name: Wynter RyLin Kim
Fictional Codename: Hurricane
She is 170 Cm in height. Has a long hair that reaches her hips .Her skin is as
white as a snow perfectly match with her deep blue eyes and has a lips as red as
blood .
She's kind, a bit of crazy and a moody one. Her habit is when it comes to singing,
her left eye blinks.
Her strengths are blood, family and friends and her weakness is dark.
She likes to listen to music and read books.

BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:

She killed a well known artist together with its family. Also killed some Corrupt
Politicians.
__
#1
Username: keehlmiseries

Fictional Name: Cyper Void Asmodeus

Fictional Codename: Lilith

A female demon.
She has a jet black hair, boy cut. Maputi at maputla dahil sa depression in jail.
Lips are carved with perfection. Goth. Has two piercings on her left ear. Uhh. 5'8
would be herheight. And also po, her right eye is covered with her jet black hair.
Hindi siya nakikipag-usap sa ibang tao. Minsan ay walang pakialam sa mundo o
paligid. Masakit magsalita at straight forward.
Bad hand tic. She taps my fingers unconciously when concentrating, bored, or
anxious.
Agility and Speed: 96.8/100
Strength: 98.3/100
She's scared Giant beetles/Giant bugs.
Her hobbies are playing with knives. Combing my hair. Sniping. Killing. Stealing.
And, studying.

BACKGROUND ACCORDING TO 3RD PERSON'S POV:

: Cyper Void Asmodeus was the daughter of Cypheus and Voidole Asmodeus. She has a
very unusual intelligence that was said to be a gift and a curse. She remembers
every single detail of the person she sees. She can even identify people by hearing
their voices. Her parents were former notorious and most wanted assassins in Japan,
Taiwan and China. They are the main family of their Clan which was killed by
unknown terrorist. At the early age of six, she was given a mission to kill a whole
mafia family. Her family was the only important thing to to her. But when they died
during the Asmodeus Massacre; she has gone berserk and killed a bunch of family of
well-known mafias in the underworld. Asmodeus Massacre occured when she was at the
age of ten. After she's gone berserk, she lived silently but kept on killing and
stealing. At the age of twelve, she became a well-known mass murderer under the
name Lilith. Captured in April 18 at the age thirteen. She's already four years in
The Criminal Jail.

Lucifer's Chapter 30 - The 13 Criminals

Ai-chan's Note: Lahat nung mga nag-apply para sa criminals, andito pero hindi lahat
kayo may line, may nabanggit lang talaga. Dito ko susubukin kung magiging active
kayo. Further chapters, nakadepende sa inyo kung gusto niyong lumabas o hindi. Pag-
active kayo, edi wow! Lalabas kayo! Pero kung hindi, edi wow parin! 'wag mong
aasahang lalabas ka palagi. Ganun lang 'yun kadali -_-.

Sa mga enrollees, kung gusto niyo lagpasan niyo 'yung unang part kung hindi kayo
interesado pero nasa inyo na 'yun, kung masasaulo niyo 'yung mga pangalan nila xD.

Anyways, sa mga dating enrollees, maging active din kayo ha! Pero si @Amethyst_B
saints ba'yun? Basta 'yung user ni Catherine, nasa bingit na siya. Kung hind lang
siya naging active nung una, hindi siya main pero ngayon. Hindi ko nalang alam kung
anong magiging kapalaran mo sa storya.
Credits to @KhyleHinampas for illustrating her own character, Cyber! Check it out
below!

Enjoy Reading, Daredoer!

__

Neferipitou Iceah Freecs.

Jail Of Criminals. Andito na kami sa tapat ng mismong bilibid ngunit dumaan pa kami
sa maraming pinto at maraming pagsubok bago kami makarating dito. Makipagsayawan sa
mga matatalim na mga punyal, mga lasers at kung ano-ano pa.
Sinalubong kami ng dalawang naka-black na parang sa ninja at sabay silang lumuhod
sa harapan ni Ate.
"Boss, maligaya pong pagdating dito at sa mga kasama ninyo. Maari ko po bang
tanungin kung ano ang pakay ninyo rito?" tanong nung isang ninja. Batay sa boses na
narinig ko, lalaki ito na may pagkamatanda na. Sandaling hindi umimik si Ate habang
nakatingin parin sa kanila.
Napapitlag nalang 'yung katabi nung lalaki nang mapagtanto nila na may nakakabit sa
kanilang maliliit na device. Umiilaw-ilaw pa ito na kulay pula.
"Maririnig niyo kami sa pamamagitan ng device na 'yan sa loob ng 10 kilometers.
Sakto lang para dito sa buong lugar na ito. Papasok na kami." Saad ni Ate at
nilagpasan silang nakaluhod parin.
Naglakad narin kami at sinundan si Ate at nilagpasan sila ngunit nanatili parin
silang nakaluhod. Grabe ang pag galang nila kay Ate. Nang makapasok na kami sa
loob, napatakip ng ilong si Catherine.
"Ang bantot." Parang bata niyang saad. Nagkibit balikat lang ako at pinagpatuloy
ang paglalakad. Hindi naman masyadong mabaho pero masangsang lang talaga. Hindi
naman madilim dito pero mukha lang dahil sa kulay itim na pader at sahig. Nang
maglakad pa kami ng ilang metro, nakita ko na ang buong lugar. Ang ibigsabihin ng
lugar.
Ang daming kulungan, hindi man karumaldumal ang kalagayan ng iba, halata ang
depresyon at pasakit na pinagdaan nila. Maganda ang kulungan dito, siguro, kung
makukulong ako, dito nalang ako. Hindi mga metal bars ang naghaharang sa kanila
kundi mga parang hologram na transparent. May isang hugis bola naman na butas ang
kulungan upang makahinga sila sa loob.
Napatigil ako at napalapit sa isang selda.
Pero hindi mo rin mapapagkaila na pwede silang pumatay habang nasa loob sila ng
kani-kanilang selda.
Naramdaman ko narin lang sina Marize na nasa likdo ko narin at pinapanuod ang
nilalang sa loob ng seldang ito. Mayroon siyang kasamang lalaki na halos hindi ko
na makilala ang mukha, May hawak ang babae na punyal at paulit-ulit na sinasaksak
ang lalaki. Kada hiwa na nagagawa niya sa lalaki, sige rin ang paglabas ng dugo
mula sa mga laman nito.
Sa totoo lang, nakikita ko ang dating ako sa kaniya. Kaso, mas lalaki siya pumorma
kaysa sa akin. Maikli ang buhok niya na parang sa lalaki, bahagyang mahaba ang
buhok niya sa kanang bahagi kaya natatakpan ang kanan niyang mata. May dalawang
piercings siya sa kaliwa niyang tenga at maputla rin ang balat niya.
Maya-maya lang ay napansin niya na nanunuod kami sa kaniya. Nagtama ang paningin
namin na akala mo ba'y nag-uusap ang mga ito ngunit kalaunan ay iniwas niya rin ang
paningin niya at sumandal sa pader kasabay ng pag-upo niya sa sahig. Pinaglaruan
niya nalang ang punyal niya sa kamay niya.
Napatingin ako sa gilid ng selda niya.
"Cyber Void Asmodeus. Lilith."

Lilith? Isn't that a female demon? Napangisi ako at itinatak sa isip ko ang
pangalan niya. I'll definitely get her if I would have a right to choose.
Napansin kong may hawak na maraming folders si Ate kaya lumapit ako sa kaniya.
Halos lumaki ang ngiti ko sa nakita ko.
Kasama siya, kasama si Cyber sa napili, siguro dahil sa akin. Mayroon pa ditong
Demonica Tamara Scott at Aoshi Makino. Sampu pa ang kailangan.

Si Aoshi Makino ay mayroong itim na buhok, mga asul na mata, at sobrang kinis na
balat na parang hindi siya nakadaan sa lahat ng pagsubok ng panahon. Siya ay si
Akuma. Demon huh?
Habang si Demonica Tamara Scott, siya lang ata ang nakita kong nakangisi sa lahat
ng profiles na naandito. Mayroon siyang blonde na buhok, asul na mga mata at
maputing balat. Hmm, sabi niya, troublemaker daw siya. Maganda pumili si Ate. Siya
ay si Killer Piper. Weird but unique codename.
Napalinga ako nang bigla akong may naramdaman na nakatingin sa akin. Duon ako
nakipagtitigan sa isang babaeng may color raven-black na buhok, may eye-patch siya
at parang nakakamatay ang tingin niya gamit ang itim niyang mata. Nakangisi na siya
na para bang gusto akong patayin. I can feel her bloodlust all over my body.
Lumapit ako sa kaniya at tinignan ang impormasyon niya sa gilid ng selda niya.
"Daenerell Lee.Phoneus."

Napatingin ako sa katabi niyang selda nang mapansin ko ang isang natutulog na
lalaki. May itsura ito, mayroon siyang kulay kape na buhok, matango na ilong at
medyo matangkad. Hula ko ay nasa 180cm ito. Bahagya siyang gumalaw at napatingin sa
akin.
Malakas ang pakiramdam niya.
Tumitig sa akin ang scarlet niyang mga mata kaya awtomatikong naging pula ang mga
mata ko at nakipagtitigan sa kaniya. Nagkibit-balikat nalang siya at natulog ulit.
Tinitigan ko ang gilid ng selda niya.
"Lindon Zeke Mitz. Burakku Akuma."

Black Demon. Nagsimula pa akong maglibot at nalagpasan ko narin ang mga ibang
selda. Hanggang mapunta ang atensyon ko sa isang babae na may red-orange ombre na
buhok na kulot at may hindi na magpkaparehas ang mata. Isang berde at isang asul.
Rare ang ganito. Tinitigan ko ang gilid ng selda niya.
"Damon Art Lourde. Devil."

Chosen. Gusto ko rin ang isang 'to. Nang bumalik na ako sa mga kasama ko, naabutan
ko si Lucas na nakahilata sa sahig habang si Marize ay may ginawa sa bunganga niya.
Wait, are they kissing?! In public?!
"Hoy babae! Ano ba kasing meron ang punyal mo at nagkaganiyan si Lucas?!" bulyaw ni
Catherine sa babae. Nagkibit balikat nalang ang babae at tumingin sa kisame.
Tumingin ako sa gilid ng selda niya.
"Hannah Selene Nikolaevich. Luna Venotorum."saad ko.

Hula ko, kukuhanin ito ni Ate dahil sa tingin ko, may lason ang kung anong punyal
na binato nung babae. Napabuntong hininga nalang ako at sumandal sa pader. Ngayon
palang, nakakapagod na. Iilan palang ang natatagpuan ko. Buti pala may binigay si
Ate kanina bago kami pumunta rito. Katulad nung binigay niya sa ninja kanina. Isang
hearing device. Siguro naman, naririnig niya ang mga binabanggit kong pangalan.
Napadako ang paningin ko kay Ate nang halos marami na siyang hawak na files, hindi
katulad nung kanina. Lumapit ako sa kaniya at hiningi ang kalahati nung files.
Unang bumungad sa akin ay si Winter RyLin Kim at ang codename niya ay Hurricane.
Mayroon siyang mahabang itim na buhok, asul na mga mata, maputing balat at may mga
labing kasing pula ng dugo.
Sunod ay si Erquiah Loden at ang codename niya ay Sangre a Spanish word that means,
blood. Itim ang buhok niya na may mga highlights na pula, mayroon siyang brown eyes
at matangos na ilong.
Ililipat ko palang ang susunod na pahina nang hinugot ito ni Catherine mula sa mga
kamay ko.
"Areinne Freycie Soireé, Inifinity."saad ni Catherine at nilipat pa sa susunod na
pahina.
"Hitaru Mauru. Mademoiselle."

"Cloé Alissana Moretz. Angelus Mortis or knowns as Angel of Death."

"Satsayume Yuuki Yamoto. Nightinggale."

"Thirteen na pala silang lahat." Napadilat ako ng mga mata nang biglang nagsalita
si Marize. Himas-himas ni Lucas ang ulo niya na parang binatukan siya ni Marize. As
usual, aso't pusa.
"Marie, isasama na ba natin 'yung mga napili?" tanong ni Karen kay Luffy-nee-chan.
I used to call her, Luffy-nee-chan kaya siguro mas maganda kung magsti-stick nalang
ako duon kaysa sa Ate. Medyo awkward ang ate para sa kaniya.
Ngumisi si Luffy-nee-chan.
"Oo. Umuwi na tayo." Saad ni Luffy-nee-chan at nanguna na. Sumunod nalang kami sa
kaniya hanggang makalabas na kami.
__

Nang makarating na kami, dumiretso agad kami sa 5th Floor. 2nd Batch ang mga nakuha
naming criminals. Pero ang nakakapagtaka, hindi parin inaalis ni Luffy-nee-chan ang
mag handcuffs nila. Siguro dahil baka sunggaban nalang nila kami at bloodbath ang
kalalabasan nu'n.
Pagkatunog ng elevator ay dumiretso na agad kami sa mga upuan namin at umupo. Maya-
maya lang ay nakarating na 'yung mga criminals. Napansin kong wala ang mga Zodiacs,
Flowers at Birth Animals ngayon. Nasaan kaya sila?
Pumunta ang mga criminals sa isang set ng bagong sofas at duon sila pinaupo.
Napailing ako duon sa lalaki. Katulad nung nauna ko siyang nakita, natutulog na
naman siya. May sleeping beauty syndrome ba 'to? Pasimple akong kumuha ng baton a
maliit sa display ng lamesa na nasa harapan ko at binato sa kaniya. Pasimple akong
pumikit at sumandal ng sofa nang nagising siya.
Natuon ang atensyon ko nang pumalkpak si Luffy-nee-chan at bigla siyang umupo sa
sofa. Ngumisi siya at pinalintik ang mga daliri niya.
Sa isang iglap, ang hinahanap ko kanina, biglang dumating. Ang Zodiacs, Flowers at
Birth Animals.
"13 Criminals. Alam kong marami sa inyo ang galit sa akin dahil nakulong kayo sa
Jail of Criminals. Hence, ito na ang pagkakataon niyong makalaya." Saad ni Luffy-
nee-chan at may pinindot sa remote na nasa kamay niya.
May lumabas na hologram mula sa 3D na gubat na sahig at pinakita ang mga bahay.
Single-attached at maayos na. May furnitures narin sa loob.
"Sa ayaw at sa gusto ninyo, susunod kayo sa akin. May sasalihan tayo na paligsahan
o isang event na kung saan, kailangan nating makipaglaban. Kaya ko kayo ni-recruit
ay para sumakto ang bilang natin. Da-dalawa lang ang utos ko sa inyo." Biglang
namatay ang mga ilaw at yumakap ang dilim sa aming lahat.
Nang nagbalik ito, ang mga 3D na pader at sahig ay may nakalagay na:
"Do not kill you comrades."
"Don't let yourself be killed."

"Batay sa nakikita ninyo, madali lang ang utos ko. Kaso, pag-isa diyan ang ay
nalabag ninyo, madila lang din ang parusa. Kamatayan." Saad ni Luffy-nee-chan at
humalkhak. Here she goes again, her brutal side.
"Anyways, ang mga bahay na nakita niyo kanina ay ang matutuluyan niyo pagkatapos ng
paligsahan na sasalihan natin. Awtomatiko na Malaya na kayo nu'n at pwede niyo nang
gawin ang lahat ng gusto niyo. Secret is still a secret. Bawal kayong magsabi na
kung ano mula sa organisasyon o sa kung saan kayo nakakulong, nagkakaintindihan ba
tayo?" saad ni Luffy-nee-chan.
Narinig kong suminghal si Cyber.
"Bakit naman kami susunod kayo? Wala akong pakielam kung maging malaya pa ako. Wala
akong pakielam kung ikaw ang boss namin. Ano bang meron ka upang mapasunod mo kami?
We're not your slaves." Saad niya habang nakasandal sa sofa na kinauupuan niya.
Narinig kong suminghal din si Luffy-nee-chan.

"Yes you are. Hanggang naka-imprinta ang pangalan niyo sa files ng Jail Of
Criminals, alipin ko kayo. Sinabi ko na, hindi ba? Sa ayaw at sa gusto niyo,
gagawin niyo ang iuutos ko." Tugon ni Luffy-nee-chan. Tinitigan lang siya ng
blangko ni Cyber at pinaglaruan ulit ang punyal sa. kamay niya.
"Luffy-nee-chan, naalala ko nga pala, kailangan mo gagamitin si Alice 99?" tanong
ko. Napatingin naman siya sa akin at ngumiti.
"Depende 'yun sa sitwasyon." Saad niya. Napatingin ako sa nag-iisang lalaki sa 13
criminals nang bigla itong humikab.
"Ang ganda niyang ngumiti...." wala sa sarili niyang saad. Napatingin ako kay Lufy-
nee-chan na nakataas na ang kilay.
"Shut up, Lindon." Saad niya. Awtomatikong pumikit ang mga mata ni Lindon at
natulog ulit.
"Marie, anong gagawin natin sa mga 'to?" tanong ni Karen.
"For this day, hayaan mo muna natin sila. Ipatuloy mo sila sa 3rd Floor. Napaayos
na naman na natin ang lapag na 'yun, hindi ba? Kinabukasan, kakailanganin natin
sila." Saad ni Luffy-nee-chan. Nangunot ang noo ko.
"Kakailanganin saan?" tanong ko. Ngumisi siya at pinatong ang daliri niya sa
kaniyang labi.
"Hi-Mit-Su. (Se-cr-et.) " saad niya at bumungisngis ng mahina.
Tumayo siya at pumalkpak ulit ng isang beses. Sa tingin ko, nakasanayan niya na nga
'yun.
"8:00pm na. Kung gusto niyong lumabas, lumabas kayo pero make sure na hindi kayo
masasangkot sa mga away. Dismissed." Saad niya at naglakad na palayo. Bumuntong
hininga ako at tumayo. Kumuha ako ng bubble gum sa bulsa ng jacket ko at sinubo
ito. Matagal-talaga narin noong huling pagkakataon na ngumuya ako ng bubble gum.
It feels nostalgic.
Pumasok agad ako sa elevator at iniwan sila duon. Ayokong makipag-usap pa sa
kanila. I'm not into talks before and I think, even if my memories came back, that
habit should remain. Akmang sasara na ang pinto ng elevator ng may isang kamay na
lumusot dito. Nagbukas ang elevator at pinakita si Sebastian Castillo. Nakangiti
siya sa akin ng mailang.
"Sasabay narin ako." saad niya at sumandal sa pader na nasa kaliwang bahagi ko.
Sumandal nalang din ako at pinikit ang mga mata ko habang ngumunguya.
"Ah, ano bang lasa ng bubble gum mo?" tanong niya. Napadilat ako at napatingin sa
kaniya gamit ang gilid ng mga mata ko. Pasimple akong humugot pa ng isang bubble
gum at binato sa kaniya.
Sinalo niya naman 'yun.
"Hehe. Salamat." Saad niya at nginuya ang bubble gum. Napangisi ako nang makita ko
ang mapait na ekspresyon niya sa mukha niya.
Pinikit ko nalang ulit ang mga mata ko at nginuya ng nginuya ang bubble gum. Akala
ba niya wala akong dahilan para kainin itong bubble gum na ito? Nakakagulat nga si
Catherine nung first day ko sa Lucifer's Academy at kinain niya ang bubble gum ko
nang walang alinlangan. Ganun talaga siguro pag mahilig sa pagkain.
Gawa kasi 'yun nung pekeng nanay ko na hindi marunong magtantsya dahil sa wala
siyang panlasa. Nagka-lung cancer kasi siya kaya ganun. Although, 'yung ginagawa
niyang bubble gum ay sumakto sa panlasa ko kaya bago ako umalis sa kanila ay
nilagyan niya pala ng ilang balot ang bag ko nu'n.
Awtomatiko akong napadilat at lumabas ng elevator nang bumukas ito. Ground Floor.
Siguro lalabas muna ako sandal at magpapahangin. Pwede naman daw sabi ni Luffy-nee-
chan.
Pagkalabas ko ay nilanghap ko ang malamig na ihip ng hangin. Binaba ko ang hood ko
sa mukha ko at sumandal sa gilid nung bukana. Napatingin ako nang may lumabas mula
duon.
"Cyber...." banggit ko sa pangalan niya.
Napatingin siya sa akin at iniwas ulit. May hawak siyang punyal at kaswal na
pinapaikot ang patalim sa mga pagitan ng daliri niya. Siya ang pinaka-unang
criminal na nakahuli ng mga mata ko. Hindi ko alam kung bakit pero may nararamdaman
kasi talaga akong kakaiba sa kaniya.
Na parang may tinatago siya.
Naglakad ako papalapit sa kaniya at nakipagtitigan.
"Asmodeus, isang naglahong clan sa mundo ng mafia. Hindi ko alam kung anong simbolo
niyo pero, ayaw mo bang paghigantihan ang mga taong kumuha ng pinaka-importanteng
parte ng buhay mo?" tanong ko. Tinitigan niya ako ng blangko at ganun din ako.
"Bakit ko paghihigantihan ang mga taong gumawa nu'n sa magulang ko kung hindi ko
naman kilala kung sino talaga sila?" tugon niya gamit ang mahinang tono.
Napangisi ako.
"Huhulaan ko ang araw ng pagkamatay ng iyong buong clan. August 05, 2008. Wala 'yun
sa background mo sa file pero nahulaan ko." Nakangisi kong saad.
Halata sa mukha niya ang pagkagulat ngunit sandal lamang 'yun at agad 'yun bumalik
sa dati.
"Tama ka. Kung paano mo man 'yan nalaman, wala na akong pakielam. Just leave me
alone." Matigas na saad niya at tumalikod na mula sa akin.
Tsk. Kung alam mo lang kung sinong terorista ang pumatay sa mga magulang mo......

"Oh?" Napatingin ako sa likuran ko nang may magsalita. Asul na mga mata at itim na
buhok.
"Aoshi Makino." Banggit ko sa pangalan niya. Nakangisi siya sa akin habang
nakatitig ng matalim.
"Bakit ka andito?" tanong ko at sumandal sa pader na katabi niya lang.
" Nagpapahangin." Maikli niyang tugon. Napangisi ako.
"Are you really afraid of what you are, Aoshi?" tanong ko. Nakita ko namang
tinitigan niya ako gamit ang gilid ng mga mata niya.
"No." tugon niya. Nagkibit balikat ako at pumunta sa harapan niya. Naramdaman kong
naging pula ang mga mata ko at tinitigan siya direkta sa mga mata niya.
"I know your secret but I can keep it." Nakangisi kong saad. Ngumisi rin siya.
"Really? You know what it is? Then, you should be eliminated." Saad niya at inatake
ako. Gamit ang punyal, tinangka niya akong hiwain sa kung saang direksyon pero
mabilis kong nakuha ang braso niya at tinutok ang punyal niay sa leeg niya kasabay
ng pagsandal ko sa kaniya ng pader.
"We have the same abilities 'ya know. Hindi ko lang alam kung saan mo nakuha ang
sa'yo." Saad ko. Tinitigan niya ako ng blangko.
"There's a wall. Get off me." Saad niya. Ngumisi lang ako at binitawan siya. Sinoli
ko ang punyal niya. Double meaning, eh?
"Huwag ka lang magtitiwala sa abilidad mong 'yan dahil baka 'yan pa ang maging
dahilan ng pagkasira mo." Saad ko at pumasok na ulit sa loob.

___

Lydia Sasaki.

"Hanggang kailan, hanggang kailan mo ba akong ikukulong dito?!" bulyaw na naman

niya. Napairap ako. Hanggang ngayon hindi parin siya napapagod na sumigaw sa akin.
Sinindihan ko nalang ang sigarilyo ko at binugahan siya ng usok.
"Alam mo, Elise Prior, hangga't kailangan pa kita, hindi kita papakawalan." Saad
ko. Mas lalo siyang nainis.
"Bakit ba kasi? Bakit mo ba ako kailangan, huh?!" bulyaw niya. Tinutok ko ang
sigarilyo ko sa mukha niya at hinayaang langhapin niya ang usok nito.

"Hindi ko kailangang sagutin ang tanong mo pero, iisa lang ang kailangan mong
malaman. Ikaw lang ang daan para matagpuan ko siya. Naiintindihan mo?" saad ko.
Nagkiskisan ang mga ngipin niya.
"Akala mo ba magugustuhan ka niya sa lahat ng mga ginagawa mo?! Baka nga alam na
niya kung anong pinaggagawa mo!" bulyaw niya. Sa pagkakataong ito, ako naman ang
nainis. Marahas at madiin kong dinapi ang sigarilyo ko sa pisngi niya.
"Ginagalit mo talaga ako. Matuto kang tumahimik." Matigas kong saad sa kaniya.
Napadaing naman siya sa ginawa ko. Suminghal nalang ako at umupo ulit sa mesa.
"Balang araw, kakarmahin ka rin." Galit na saad niya. Napahalkhak ako.
"Hindi kailanman magiging anghel ang dila mo, Elise. Dahil kahit kailan, hindi
tumatabla ang karma sa isang scientist na katulad ko." Nakangisi kong saad.
____
Ai-chan's Note: Phew! Revealed na kung sino ang hostage! Ang hacker na si Elise
Prior! Pero hindi ba't sabi ni Lucas na walang nag-eexist na taong ganun? Anyways,
malay ko. xD Sino nga ba talaga ang matagal na hinahanap ni Lydia? At sino nga ba
ang tinutukoy na terorista na pumatay sa mga magulang ni Cyber? At ano ba ang
sikreto ni Aoshi? Ano bang konek ng pader? xD

Poof! Abangan! xD

PS: Thanks for reading! Hanggang sa muli!

Lucifer's Chapter 31 - Individuality.

Ai-chan's Note: Hello! Tagal nating hindi nagkita! XD Ito na ang UD! Natagalan nga
lang XD

Enjoy Reading, daredoers!

__
Neferipitou Iceah Freecs.

"Is that all you've got?" naiyukom ko ang kamao ko nang bigla akong insultuhin ng
taong kaharap ko. Aoshi Makino. Inirapan ko siya at dinura ang bubble gum ko sa
balat nito at binato patungo sa basurahan. Pinatunog ko ang mga daliri ko at
tinaasan siya ng kilay.

"Come."

Parang kidlat kong binato ang isang suntok sa kaniya na madali naman niyang
naiiwasan. Sinundan naman niya ang atake ko ng isang parating na sipa na naiwasan
ko rin ngunit nakita ko ang kaliwa niyang kamao na papunta sa akin kaya sinalo ko
ang kamaong 'yun at sinuntok siya sa sikmura. Hindi niya 'yun naiwasan.

Napaubo siya nang wala sa oras.

"Nice." Saad niya at binato sa akin ang isang bottled water na kinuha niya lang
mula sa malapit na bench. Madali ko naman itong sinalo at tinungga. Umupo siya sa
bench at sumunod ako sa kaniya at umupo rin.

Ilang linggo narin ang nakalipas noong kinuha namin sila. Araw-araw, binubuhos
namin ang oras namin sa pagtre-training para sa darating na War Auction. Malaking
labanan 'yun at kung hihina-hina kami, kamatayan ang haharapin namin.

"Hey you two! Andiyan na naman kayo?" sabay kaming napatingin ni Aoshi sa taong
tumatawag sa amin. Kinawayan kami ni Lucas na kasamang nagja-jogging si Marize. May
malawak kasi ritong Garden dito sa tinuturing H.Q na namin. Dito kasi sa lugar na
'to kami nakatira. Tago at pribado.

Tumayo ako at pinagpagan ang jersey ko. Sinulyapan ko si Aoshi at nakikita kong
ayaw niya pang umalis at gusto niya pang magpahinga. Nakatingin lang siya sa malayo
habang umiinom ng tubig niya. Nilingon ko sina Lucas.

"Si Castillo?" tanong ko. Nakita kong napangisi si Lucas pero hindi ko lang siya
pinansin. Ipinilig ni Marize ang ulo niya papunta sa kanan.

"Andoon si Sebastian Castillo sa covered court. Nagba-basketball na naman ata."

Tugon niya. Tumango nalang ako at tumakbo palayo. Habang tumatakbo ako ay
nasasalubong ko ang iba na nagte-training din, 'yung iba naman ay nakaupo sa
damuhan at nakatitig sa langit habang ang iba ay natutulog.

Pagkarating ko sa may covered court, hinanap agad ng mata ko si Sebastian Castillo

pero wala akong nakitang siya. Ni anino niya, wala. Sayang, gusto ko sana siyang
gulpihin ulit sa basketball katulad ng nangyari kahapon.
Awtomatiko kong itinaas ang kanang kamay ko at sinalo ang bagay na papunta sa
direksyon ko. Pagtingin ko sa kamay ko, isang basketball ang nakapatong dito.
Inangat ko ang paningin ko at nakita ko ang isang taong nasobrahan ng pagkapilya.

"Laro tayo?" saad niya. Demonica Tamara Scott, ang babaeng troublemaker. Nung isang
araw, nakipagbasag-ulo lang naman 'to sa kanto. Buti nalang at nag-iisip 'to ng mga
oras na 'yun at naisipan niyang magmaskara.

Pinatalbog ko ang bola sa sahig at umiling. 'Wag nalang kung ganito ka-pilya ang
kalaban ko. Nakita ko siyang sandaling napangiwi pero nagkibit balikat siya at
tumango nalang kasabay nang pagtakbo niya palayo.

Bumuntong hininga nalang ako at naglakad patungo sa bukana ng lugar na 'to. Parang
gusto kong matulog muna sandal pero hindi pwede kasi malapit na ang War Auction.
Hmm, siguro sa 5th Floor nalang ako didiretso.

Pagkapasok ko ng elevator, pinindot ko ang 5th button at hinintay na magbukas ang

elevator.Pero sa kalagitnaan ng pag-akyat nito ay biglang nagbukas ang pinto sa may
3rd Floor at sinalubong ako ng isang taong pinaka-unang nakakuha ng mga mata ko sa
Jail Of Criminals.

Cyber Void Asmodeus. Tahimik lang siyang pumasok at sumandal sa pader na katabi ko.
Pinaglalaruan niya ang punyal niya sa kanan niyang kamay habang nakatungo at
nakatitig sa sahig. Tumikhim ako para makuha ang atensyon niya.

"Bakit?" tanong niya. Alam niya na kasi na may kailangan ako sa kaniya sa simpleng
tikhim ko lang. Ganun na niya ako kakilala.

"War Auction." Maikling tugon ko. Bumalik na ako sa dati. Sa dati kong habit na
tahimik pero ngayon, maiikli lang ako magbitaw ng salita kung may gusto akong
sabihin. Napatigil siya sa paglalaro ng punyal niya at bumuntong hininga.

"Nakahanda na ako para du'n. Nakahanda na akong harapin ang pumatay sa buong clan
ko. " matigas niyang saad. Napangisi ako. Natutuwa ako pag nagagalit 'tong si
Cyber. Kontrolado niya ang mga emosyon niya at ginagamit niya 'yun para mas lalo
siyang lumakas. Ganun siyang klaseng tao.

Sabay kaming napatingin sa may bukana ng elevator nang bumukas na ito. Sabay kaming
lumabas at naghiwalay na ang mga direksyon na tatahakin namin. Dumiretso ako sa may
mini-arena at hinubad ang jersey ko na pang taas at ang natira na lamang ay ang
itim kong sando at ang shorts kong jersey rin na may tatak na isang dagger.

Pumunta ako sa isang punching bag at pumwesto ng bwelo. Wala akong gear na suot sa
mga kamay ko kaya kung magkakasugat 'to dahil sa lakas ng pwersang bibitawan ko,
wala na akong pakielam. Gusto ko lang ibuhos ang oras ko rito.

Sunod-sunod na suntok at sipa ang ginawa ko. Pati narin ang pagsiko rito ay ginawa
ko na para makapaglibang. Makalipas ng ilang oras ay tinapos ko narin at lumabas na
ng mini arena. Kasalukuyang pinupunasan ko ang mga tumutulo kong pawis nang makita
ko si Luffy-nee-chan at si Lindon na nag-uusap. Oh. Nakakagulat. Gising si Lindon
ngayon? Ngayong umaga? Parang imposible. Pasimple akong sumandal sa pader malapit
sa kanila at pinakinggan ang pinag-uusapan nila.

"Lufera, anong ibigsabihin mo?"

"Lindon, seryoso ako. Wala 'tong halong biro. Sa tingin ko talaga alam ko na kung
sino ang may pakana nu'n."

"Paano ka nakakasiguro?"

"Basta alam ko lang!"

Ano bang pinag-uusapan nila at ganiyan sila magtalo? Nakakapagtaka. Nagkibit

balikat nalang ako at lumayo sa kanila. Hindi ko Gawain ang mangielam sa problema
ng iba pero nababagabag ako sa sinasabi ni Ate. Batay sa boses ni ate, masyado
siyang nagpa-panic at iniisip ko palang kung ano ang nagpapa-panic sa kaniya,
kinikilabutan na ako. Hindi naman kasi madaling ipa-upset si ate.Unless, masyado na
'yung importante.

Umupo nalang ako sa sofa at tumingin sa kawalan. Pinikit ko ang mga mata ko at
tumingin sa kisame. Sa biyernes na. Sa biyernes na ang War Auction. Ano na nga bang
araw ngayon? Monday, Tues...Wednesday. Isang araw nalang ang meron kami at sasabak
na kami sa pinakamimithi naming event. Ang War Auction. Magtatagpo na ang landas
namin nina Ate Lydia. Kung hindi ako nagkakamali, balak namin siyang kunin at
pagbayarin sa mga nagawa niya. Pakiramdam ko, mapapatay siya ni Karen nang wala sa
oras dahil sa karumal-dumal na ginawa niya kay Karen.

Napatingin ako sa relo ko nang wala na akong maisip na gawin. 5:45pm. Tumayo ako at
tinungo ang kwarto ko. Parang may naisip na akong gagawin ngayong araw.

__

Aoshi Makino.

Tch. Makalabas nga muna rito. Nilalanggam na ako sa bittersweet na pag-aaway nina
Lucas at Marize. Alam ko-I mean, alam naman naming lahat na may something dito sa
dalawa pero ang hindi ko lang maintindihan sa kanila, bakit pa nila pinapatagal,
hindi ba?

"Oh, aalis ka na?" tanong ni Marize pagtayo ko ng bench. Tinitigan ko lang siya ng
blangko at naglakad palayo. Hindi pa ba obvious?

Hindi ko na namalayan na napunta na ako rito sa may kung saan. Isang Amusement Park
na ilang lakad lang mula sa H.Q ay makakarating ka na. Tumungo ako sa may isang
swing at umupo du'n. Napatingin ako sa tabi ko nang biglang may umupo rito. Isang
lalaking may kulay tsokolateng buhok at kulay berdeng mga mata.

"Hello." Iniwas ko ang tingin ko nang nagsalita siya bigla. I am not fond of
talking into guys but killing them is a big big yes.

"Um, miss?" saad niya ulit. Hindi ko lang siya pinansin at pinagpatuloy ang pagswi-
swing ko.

"Miss?" saad niya ulit. Suminghal ako at tumitig direkta sa mga mata niya.

"Leave me alone." Saad ko at tumayo.

"Is she angry at me?"

Napairap nalang ako at tumalikod sa kaniya. Dumidilim na at kailangan ko narin

namang bumalik. Nakakailang hakbang palang ako nang biglang may humawak sa dalawa
kong braso. Awtomatikong siniko ang dalawang taong nakahawak sa akin. Humarap ako
sa kanila at nakita ko ang dalawang taong nakaputi at may mga itim na salamin.

Shit!

"Younglady, pinababalik ka na po ng 'yong ama." Saad nung isa. Napasapo ako sa nook
o at suminghal.

"Leave me alone. Ayoko nang bumalik pa." saad ko at tumalikod pero agad akong
nahawak nung isa sa braso at pinaharap sa kanila.

"Younglady, pasensya pero kailangan ka po naming ibalik. Ilang taon kang nawala sa
piling namin at ngayong alam na ng 'yong ama na nakalabas ka na, gusto ka niyang
ipabalik. Sa ayaw at sa gusto mo, ibabalik ka namin." Saad nung lalaki at tinangka
akong kuryentihin sa aking pulso nang mabilis kong nabawi ang braso ko at sinipa
siya sa kaniyang yaman. Hinugot ko ang ang isang kunai sa aking bewang at tinutok
du'n sa isa.

"Get rid of me, Conrad. Matagal na akong umalis sa puder niyo. Sinadya ko man o
hindi ko sinadyang umalis sa puder niyo, wala na kayong pakielam kung ayoko na
bumalik. May buhay na ako ngayon kaya layuan niyo na ako. Hindi ako ang iniisip
niyong ako, Conrad. " saad ko at umatras habang nakatutok parin ang patalim sa
kanila. Nakita kong bumaba ang mga gildi ng labi niya na parang nalungkot siya sa
sinabi ko.

Wala akong pakielam. I'm tired of being controlled. I am not a pet! Jeez.

"Younglady, mas lalo kang tumapang."

I know. I know.

__

Neferipitou Iceah Freecs.

Pagkalabas ko ng H.Q ay napatigil ako sa nakita ko hindi kalayuan. Napakunot ang

noo ko. Anong ginawa ni Aoshi kasama nung dalawang lalaking nakaputi? At isa pa,
bakit may isang lalaking may mga berdeng mata ang nakikinig sa usapan nila sa isang
puno. Teka, hindi ba 'yun napapansin ni Aoshi? Knowing Aoshi, imposibleng hindi
niya 'yun mapapansin. Malakas ang pakiramdam niya kaya paanong hindi niya 'yun
mapapansin?

Nagtago ako sa dilim at pinanitilihing blangko ang utak ko nang papunta na siya
rito sa H.Q. Nang makadaan na siya sa harapan ko ay lumabas narin ako sa
pinagtataguan ko. Natatanaw ko siyang papasok ng H.Q ng walang pasabi. Hindi niya
rin ako naramdaman. Ano bang nangyayari sa kaniya? Sino bang kausap niya kanina at
pakiramdam ko ay hindi rin siya kalmado. Parang upset siya over something.

Tumingin ulit ako sa lugar kung saan siya nanggaling pero wala na ang lalaking nasa
puno at wala narin ang mga nakaputing lalaki. Tumaas ang kilay ko. Sino nga ba
talaga si Aoshi? Wala naman kasing masyadong impormasyon ang mayroon sa file niya.

Nagsimula na akong maglakad at nagkibit balikat. Itutuloy ko nalang ang balak ko.
Magmo-mall ako ngayon. Papalitan ko narin ang relo ko at nawawala-wala na ang
battery nito at bibili ng kung ano-ano pa. Matagal-tagal din akong hindi nakalabas
dahil nakulong ako sa Lucifer's Academy at naibuhos ko naman lahat ng oras ko sa
pagte-training.

Nagpara ako ng taxi at may tumigil naman. Pumasok na ako rito at binaba ang
sombrero kong itim para masakop ang mukha ko. Nakasuot ako ng maong pants, kulay
itim na t-shirt na medyo malaki sa'kin, jacket na kulay itim at puti na nakatali sa
bewang ko at converse na black and white.

Tinitigan koa ng rear view mirron nang maramdaman ko ang pasimpleng sulyap ng
driver sa akin. Malamang nawi-wirdohan siya sa porma ko. Para kasi akong masamang
tao sa porma ko. Halos itim lahat. Well, sino bang may sabing mabait akong tao?

Sumandal ako sa upuan ko at tumingin sa labas. Maya-maya lang ay kumunot ang noo
ko. Bakit parang iba ang daan na tinatahak namin? Tumingin ako sa driver at
nakapaskil ang isang ngisi sa mukha niya. Tumigil siya bigla sa pagmamaneho at
tumingin sa akin. May hawak siyang kutsilyo at nanginginig itong itinutok sa akin.

"I-ibigay mo ang w-wallet at cell---" naputol siya nang bigla kong kinuha ang
kutsilyo mula sa kamay niya at pinaglaruan ito sa mga pagitan ng daliri ko.
Halatang baguhan palang siya sa pagho-holdap at hindi pa siya marunong gumamit ng
kutsilyo. Pakiramdam ko nga, napipilitan lang siya na gawin 'to.

Nakita ko bigla ang pagkagulat at pagkatakot sa mukha niya. Ngumisi ako dahil sa
nakita kong reaksyon niya. Umiling-iling ako at itinarak ang talim ng kutsilyo sa
katabi kong upuan.

"S-sino ka?" tanong niya. Inalis ko ang sombrero ko at tumitig direkta sa mga mata
niya. Nakita kong naging pula ang mga mata ko sa rear view mirror kaya mas lalong
natakot sa akin ang driver. Jeez, intimidated agad sa akin si tanda.

"D-demonyo!" bulalas niya at nagsisigaw na parang tanga. Napairap ako at binubot

ang kutsilyo sa tabi ko. Tinutok ko ito sa kaniya kaya napatahimik siya.

"Mall, now." Saad ko gamit ang nakakatakot kong boses. Awtomatiko naman siyang
nagmaneho at pinaharurot ang kotse.

Lumipas lang ang ilang minuto nang itigil niya na ako sa tapat ng Mall. Sinulyapan
ko muna siya bago lumabas at pagkalabas ko ay umalis na agad siya. Hindi manlang
ako hiningin ng bayad? Akala ko ba kailangan niya ng pera? Hindi ba't 'yun ang
intensyon niya? Jeez, bahala na nga.

__

Lydia Sasaki.

"Tick tock! Malapit na at makukuha ko na ang kailangan ko." Saad ko at sinindihan

ang sigarilyo ko. Tumingin naman ako kay Elise at binugahan siya ng usok. Napaubo
naman siya ng ilang beses dahilsa ginawa ko.

"Pwe! Kakadiri!" bulalas niya. Umirap nalang ako at bumuga pa ng usok pero hindi na
sa kaniya.

"Huwag kang mag-alala. Nabibilang nalang ang oras mo sa puder ko, Elise. Pwede ka
naring makalaya." Saad ko sa kaniya kaya biglang nagliwanag ang mukha niya.

"T-talaga?!" bulalas niya. Ngumisi ako at binugahan siya ng usok.

"Oo." Tugon ko. Kung hindi lang siya nakatali, siguro kanina pa siya nagtatalon-
talon sa tuwa. Pinagpatuloy ko lang ang ginawa ko hanggang patayin ko na ang
sigarilyo sa ash tray. Nilingon ko si Elise at ngumisi ng pagkalaki-laki.

"Elise," banggit ko sa pangalan niya.

"Ano? Papalayain mo na ako? Kung papalayain mo rin naman ako, ngayon na! 'Wag mo
nang patagalin!" saad niya. Napailing ako at kinuha ang baril ko sa table ko.
Pinunasan ko ito gamit ang panyong nasa bulsa ng Laboratory Gown ko.

Tinutok ko ito kay Elise kaya bahagya siyang napatahimik at nagulat.

"Bang!" sambit ko na nagpapitlag sa kaniya. Ngumisi ako.

"Bakit Elise? Akala mo ba ganun lang kadali ka makakalaya? Nang walang kahirap-
hirap?" tanong ko. Bahagya siyang naguluhan at bigla siyang namutla. Mas lalong
lumaki ang ngisi ko. Ang bilis talaga makakuha ng ibigsabihin ko ang babaeng 'to.

"A-ano?" aniya.

"Kung makakalaya ka rito ng buhay, papatayin ka ng ibang mafia. Bakit? Hindi ba't
ikaw ang ginagamit ko sa pagkuha ng mga impormasyon? Ibigsabihin, kilala ka nila
bilang isang hacker at intruder kaya ano sa tingin mo ang gagawin nila sa'yo? Hindi
mo ba naiisip na dito ka nalang ligtas?" tuso kong saad. Nakita kong nainis siya sa
sinabi ko.

"Demonyo ka talaga!" bulyaw niya. Napahalakhak ako.

"I know." Tugon ko.

__

Ai-chan's Note: Alam ko. May pagkasabaw ang Ud ko ngayon pero pramis, sa next chap
pa ang intense, 'ya know! Haha XD Oo, alam ko ring natagalan ng sobra-sobra ang
paghihintay niyo tapos ito lang ang isinukli ko. Isang malaking 'yehey!' naman
diyan! -_- Sa mga nag-apply bilang criminals, Wow ha! Naging active kayo sa unang
appearance ninyo! Titiganan natin kung magiging active pa kayo sa mga susunod na
chaps.

Sino ba talaga si Aoshi Makino? Sino ang nakausap niya sa may Amusement park? Bakit
siya tinawag na younglady? Sino ba talaga ang teroristang pumatay sa clan ni Cyber
Void Asmodeus? At ano ba talagang plano ni Lydia? Bakit ba niya ginawa ang lahat ng
ito? Bakit ba gusto niyang kunin ang isang droga sa isang War Auction at willing pa
siyang pumatay para rito? Sino ba talaga ang hinahanap niya? At ang pinakamalaking
tanong sa lahat:

Ano ba talaga ng mangyayari sa War Auction?

ABANGAN!!!!!!! Bakasyon na namin (hindi pa naman kasi dahil may clearance pa pero
atleast wala nang pahirap sa katawan! Mabuhay!)
PS: Salamat sa pagbabasa! At paalam!

Lucifer's Chapter 32 - Awakening of Alice 99.

Neferipitou Iceah Freecs

"Lucy." Napatingin ako sa gawing kanan ko nang may bumanggit ng pangalan ko. Damon
Art Lourde. Nakipagtitigan pa siya saglit sa akin at tsaka lumapit. Sumasabay sa
bawat pagtapak ng mga paa niya sa lupa ang kulay kahel niya na buhok at para namang
tumutuklaw ang kaniyang mga mata dahil sa. hindi magkaparehas ang kulay nito.
Kulay asul sa kanan at kulay berde sa kaliwa.

Tumigil siya sa harapan ko.

"Pinapatawag na tayong lahat sa Ground Floor. May pupuntahan daw tayo." Saad niya
at lumayo agad. Napasandal ako sa pader at hinabol ang hininga ko. Kinuha ko ang
bottled water ko sa may tabi at ininom 'to. Bukas na nag War Auction tapos may
pupuntahan pa kami? Hindi ba dapat nagtre-training kami nang lubos ngayon dahil
bukas na ang pinaghahandaan naming pangyayari? Anong ibigsabihin nito?

Dumukot ako ng bubble gum sa bulsa ng pantalon ko at sinubo 'to. Hinagis ko naman
ang bottled water sa malapit na trash can at tinahak na ang daan papuntang
elevator. Inunat ko ang magkabilang balikat ko dahil sa pangangalay na nadadama ko
dahil sa sunod-sunod na suntok sa punching bag kanina bago pa ako patigilin ni
Damon. Narinig ko ang mag 'yun na naglagutukan. Pinindot ko ang down button sa may
gilid ng isang elevator at hindi rin nagtagal ay nagbukas 'to. Pagkapasok ko ay
akmang sasarado na ang dalawang metal na pinto ng elevator nang dumating bigla sina
Daenerell Lee, Satsuyume Yuuki Yamoto, Demonica Tamara Scott, Cyber Void Asmodeus
at Aoshi Makino.

Pumwesto sila sa kahit saan dito sa elevator at nanatili lang kaming tahimik,
maliban nalang kay Aoshi na kinakausap ako sa isipan ko.

"Sinong nagsabi sa'yo na kailangan nating umalis ngayon, Lucy?" tanong niya sa
aking isipan. Tumitig lang ako sa harapan.

"Damon Art Lourde. Sa'yo?" balik kong tanong.

"Si-" naputol siya sa pagtugon nang bumukas na ang elevator. Halos sabay-sabay
kaming lumabas ng elevator. Sinalubong kami nina Lufy-nee-chan, Karen, Lindon Zeke
Mitz, at Wynter Rylin Kim. Nilapitan agad ako ni Karen at inakbayan.

"Nag-eensayo ka talaga masyado, huh?" saad niya. Nagkibit-balikat nalang ako at

hinayaan siyang magdaldal hanggang makalapit kami kanila Lufy-nee-chan. Pagkalapit
namin ay tumunog ulit ang elevator. Lumabas doon sina Erquiah Loden, Cloe Alisanne
Moretz, Hitaru Miaru at Hannah Selene Nikolaevich. At dahil mas rumami, mas naging
malaki ang tensyon. Humarap ulit ako kanila Lufy-nee-chan at binilang ang andito.

Isa, dalawa, tatlo......labing dalawa? May kulang na isa sa mga Jail of Criminals.
Napatingin kami kay Lufy-nee-chan nang bigla siyang tumikhim at pumalakpak ng
tatlong beses.
"Unang-una. Bukas na ang War Auction at alam kong naghahanda kayo pero kailangan ko
kayong ipatawag dahil may ia-announce ako sa inyo. Tara muna sa Lobby." Saad niya
at naglakad. Bahagyang napakunot ang noo ko habang pinipihit ang mga paa ko patungo
sa direksyon ng Lobby.

Ano kayang ia-announce? Bakit parang sobrang importante? Teka, hindi kaya ito ay
tungkol doon sa pinag-uusapan nina Lufy-nee-chan at Lindon kagahapon? Napasulyap
ako kay Lindon. Nakakahanga. Gising na naman siya ngayon. Pangalawang araw na 'to
na nakita ko siyang gising. Ibang klase.

Pagkarating namin sa Lobby ay agad kaming pinaupo ni Lufy-nee-chan. Pagka-upo niya

ay may hinugot siya sa kulay itim na bag niya na isang pares ng gloves at isang
kulay puting plastik.

"Hindi ko alam kung dahil ito sa kapabayaan ko o dahil sa kamalian niya rin pero
wala na akong magagawa." Saad niya at kinuha ang isang papel sa loob ng plastik.
Tatlo 'yun at batay sa hugis nito, 'yon ay mga litrato.

Hinarap niya 'to sa amin at dumikit ang mga ko sa nakita ko. Isang babaeng duguan,
mula ulo hanggang paa. Mali, wala na nga pala siyang paa. Ang kaliwa ay tuhod lang
ang natira at ang kanan ay hanggang hita lang ang natira. Ang mga braso niya ay
nakatali sa kaniyang harapan na pinag-krus. May panyo sa bibig at nakatirik ang
kaniyang mga mata pataas.

Nakita kong napahigpit ang hawak ni Damon Art Lourde sa upuan niya nang makita niya
ang dugo habang si Erquiah Loden ay bahagyang lumabas ang dila at dinilaan ang
kaniyang mga labi. Binalik ko ang paningin sa litrato. Adik.

Areinne Freycie Soiree. Isa sa mga Jail Of Criminals at siya rin ang natatanging
wala rito ngayon. Kaya pala labing dalawa lang ang andito ngayon.

"Oh tapos? Anong pakielam namin?" saad ni Demonica habang binabato-bato sa hangin
ang isang tennis ball. Narinig ko namang suminghal si Lindon.

"Shut up." Saad niya. Umirap naman si Demonica at ngumisi. Sumandal si Aoshi sa
upuan niya na nasa tabi ko lang.

"Lucy, sino sa tingin mo ang may gawa nito?" saad niya sa aking isipan. Nagkibit-
balikat ako at sumandal narin sa aking upuan.

"Gaya nga ng sabi ni Demonica, wala narin akong pakielam." Tugon ko at ipinikit
ang aking mga mata.

"Boss! Kung wala na si Areinne, paano 'yun? Edi kulang na tayo sa War Auction?"
napadilat ako nang biglang nagtanong si Wynter. May punto siya sa sinabi niya. Sino
ang papalit kay Areinne kung wala na siya? Hindi naman pwedeng kulang kami pag
pumasok kami sa War Auction, edi madi-disqualified kami at ang mga araw, oras,
minuto at segundo na ibinuhos namin sa pag-eensayo ay mawawala lang.

"Huwag kayong mag-alala. Kaya nga may pupuntahan tayo ngayong umaga. At sa tingin
ko, ang gumawa ng ganiyan kay Areinne ay isang terorista o kasali rin sa War
Auction. Subalit, hindi 'yun ang kailanga nating pagtuonan ng pansin ngayon.
Kukunin natin ang panghuling myembro natin. At ngayon, sisiguraduhin kong hindi na
tayo mababawasan." Saad ni Lufy-nee-chan at tumayo. Nakasunod lang sa kaniya si
Lindon nung siya'y nagsimulang maglakad palayo. Hinatak naman agad ako ni Karen
para sumunod habang nakasunod din ang iba.

Sino kaya ang tinutukoy niyang ipapalit namin na myembro? At pupuntahan pa talaga
namin? Hindi ba pwedeng ipasunod nalang ni Lufy-nee-chan? Sino naman kaya 'yun?
****

Cloe Alisanna Moretz

Hindi ko maiwasang mapangisi pag na-aalala ko ang litratong 'yun. Haha! Ang sarap
tignan kahit na ang pinatay ay ang ka-myembro ko pa, wala akong pakielam. Hindi
naman kasi kami masyadong nag-uusap kaya wala lang siya para sa. kai.n. Mas mahal
ko ang mga karakter sa mga libro kong binabasa kaysa naman sa mga taong katulad
niya na walang koneksyon sa akin.

Bahagya kong sinara ang pocket book na hawak ko nang may nakita akong isang taong
nakatingin sa malayo. Pakiramdam ko gumuhit na naman ang ngisi sa mga labi ko dahil
sa kapilyahang naiisip ko. Bahagya akong sumipol habang pinapaglaruan ang pocket
book sa kaliwa kong kamay. Nakapatong naman ang kanang kamay ko sa may bewang ko
habang naglalakad na sobrang maligaya.

Pasimple akong tumigil sa bandang harapan niya at inabante ang kanan kong paa. At
hindi ako nagkamali, napatid ko siya. Pasimple akong tumalikod ulit at naglakad na
parang walang nangyari. Hahahaha! First victim of the day!

"Fuck! Are you messing up with me?" bulyaw niya pagkatapos niya akong paharapin sa
kaniya. Halata sa mga itim niyang mga mata ang matinding inis dahil sa ginawa ko.
Napairap ako at napangisi. Matapang talaga 'tong si Satsuyume Yuuki Yamamoto.
Bumuntong hininga siya at tinusok ang noo ko.

"Sa susunod, umayos ka Alisanna." Saad niya at iniwan ko. Napasapo ako sa noo ko.
Wala namang thrill. Akala ko lalabanan niya ako, 'yun pala hindi. Binuksan ko
nalang ulit ang pocket book ko at sumipol habang nagbabasa. Kada tapak ko naman sa
sahig ay sumasabay ang pagkalansing ng mga chains ko sa aking kanang kamay.
Napatingin ako rito. My sister's gift.

****

Demonica Tamara Scott

Pagkalabas namin ng H.Q ay sinalubong ako ng hangin. Medyo malamig ngayong umaga at
parang uulan. Hay, pinaikot ko nalang sa aking kamay ang basketball kong hawak.
Nagsawa na kasi akong paglaruan ang tennis ball kong hawak kanina lang. Sumisiple
akong sumusulyap sa kaniya habang kami ay naglalakad. Hindi pa ito ang tamang oras
para malaman niya kung sino ako. Marami pa akong gagawing masaya.

"Demonica, paano ba 'to?" napatingin agad ako sa gawing kaliwa ko nang biglang
nagsalita si Damon Art Lourde. Napairap ako at napailing. Kahit gaano ka-lakas o
ka-brutal 'tong si Damon, pagdating talaga sa technology, wala siyang kaalam-alam.

Tumingin ako sa screen ng cellphone niya at napagtanto ko na ang tinatanong niya sa

akin ay paano magpalit ng language sa keyboard. Kaswal kong ipinadulas ang
hintuturo ko sa spacebar at nag-iba agad ang linggwahe. Tumango nalang sa akin si
Damon at pinagpatuloy ang ginagawa niya.

Kung saan man kami pupunta ngayon, siguradong malaking pasabog 'yun ni Boss.
****

Marize Monteverde

"Oy, Marize." saad ni Lucas sa akin habang kami ay naglalakad. Napairap nalang ako
sa kaniya at pinagkrus ang mga braso ko sa aking dibdib.

"Bakit na naman?" tanong ko. Nag-iinit ang ulo ko sa lalaking 'to kapag naalala ko
ang mga nagawa niya kanina. Sino bang matinong lalaki ang babatuhan ako ng bottled
water mismo sa mukha ko? Ang sakit pa kaya. Namula nga ata kasi mahapdi parin.

Hiawakan niya ang braso ko pero iniwas ko 'yun agad.

"Oy Marize, sorry na. Hindi ko naman 'yun sinasadya." Saad niya. Napataas ang kilay
ko. Hindi niya sinasadya? Sinong niloko niya? Alam kong sharp shooter ang isang 'to
at hindi ako maniniwalang nagkamali siya nang binato niya ako kanina. Ang isang
punyal nga, matagumpay niyang naiipatama sa bullseye tapos ang simpleng bottled
water lang, hindi?

Binatukan ko siya.

"Aww!"

"Nararapat lang sa'yo 'yan." Saad ko at pinangunahan siyang maglakad. Sinundan niya
pa ako pero hindi ko lang siya pinansin. Nang maramdaman ko ang presensya niya na
nasa tabi ko na ay awtomatiko akong lumingon sa salungat na direksyon. Aish!

"Marize, sige na. Bati na-" naputol siya nang bigla kaming tumigil. Napatingin ako
agad sa harapan at hindi pinansin ang ginagawa ni Lucas. Maging din naman siya ay
napatigil. Napakunot ang noo ko. Teka, parang pamilyar 'tong lugar na 'to.

Napakurap ako.Hindi ba't ito ang-

"Sundan niyo ako at papasok na tayo sa aking Laboratory." Saad ni Boss at pumasok
na sa loob. Agad akong napatingin sag awing hindi kalayuan. Ang wolf na pinaamo ko.
Agad akong lumapit doon at lumuhod sa mismong harapan ng kulungan niya. Naramdaman
kong naging grey ang mga mata ko. Tinitigan ko ang wolf direkta sa mga dilaw nitong
mga mata at umamo na naman ang itsura nito.

Napangiti ako at nilusot ang kamay ko sa konting gap ng kulungan niya at hinimas
ang ulo niya. Napatingin agad ako sa likuran ko nang may naramdaman akong papalapit
sa akin. Ngunit sa saktong paglingon ko ay bumungad sa akin ang mukha ni Boss na
nakaluhod ang kanang paa para magkapantay kami.

Ngumisi siya.

"Siguro mas makakabuti kung kunin mo na 'yang si Herondale. Baka kailanganin natin
siya para makalaban ang nanay mo." Saad niya at tumayo ulit.

".....makalaban ang nanay mo."

".....makalaban ang nanay mo."

Oo, nanay ko siya kaya natural lang na mag-alala ako sa kaniya. Anak niya ako kaya
alam kong may koneksyon kami. Pero, sa pagkakataong ito, hindi ko siya magawang
kampihan dahil hindi ko siya lubusan pang kilala. Masyado kaming malayo sa isa't-
isa at hindi kami ganun ka-close katulad ng mga normal na mga pamilya sa mga tabi-
tabi.

Napabuntong hininga nalang ako at napailing. Iwinaksi ko na lamang ang mga

katanungan at mga pagtataka sa aking isipan para makapag-focus ako sa paglaba sa
kaniya. Sa Nanay ko.

Napalunok ako at humarap ulit sa wolf na ang naglan ay Herondale. Ma-ingat kong
inalis ang lock ng kaniyang kulungan at sinalubong siya nang siya'y palabas na.
Kinuha ko ang choke chain na nasa tabi lang ng kulungan niya at nilusot 'to sa ulo
niya hanggang umabot sa kaniyang leeg. Hinawakan ko naman nang mahigpit ang
pagkakahawak ko sa tali at sinama na siya sa akin. Pumikit ako sandal at dinilat
ang mga mata ko. Naramdaman kong bumalik na sa dati ang kulay ng aking mga mata.

****

Cyber Void Asmodeus

Napatigil ako sa paglalaro ng punyal sa aking kanang kamay nang bigla silang
tumigil. Napaangat ako ng paningin ko at nakita kong may nakaharang na pader sa
aming harapan at nababalutan 'to ng kung ano-anong klaseng wires at iisa lang ang
direksyon. Mabilis akong luminga at nakita ko rin ang pagkagulo sa mga mata ng mga
kapwa kong Criminals pero sina Lucy, parang wala lang. Parang nakapunta na ata sila
rito.

"Umatras kayo." Saad ni Boss kaya tumalima agad kami.

"1," Oh bakit nagbiilang sina Boss?

"2," Teka, aatras pa kami?

3," Ano ba talagang nangyayari?

Napatakip ako sa aking mga tenga nang biglang nagpakawala ng sobrang lakas na tili
si Boss. Halos yumanig ang buong paligid sa ginawa niya. Teka, mali. Yumayanig
talaga dahil nagbubukas ang pader na nakaharang kanina. At ngayon ko lang
napagtanto, pinto pala 'yun.

Pagpasok namin ay sinalubong agad ako nang mga tubes na may mga likwidong iba't-iba
ang kulay. May mga malalaking tubes din na may lamang tao, hayop, at kung ano-ano
pa. Kahit organs, nabibilang dito. Iisa lang ang masasabi ko, Laboratoryo ngaang
lugar na 'to.

"This is my Laboratory." Saad ni Boss at humarap sa amin. Tumigil naman kaming

lahat at pinagmasdan siya. Ano namang gagawin namin dito?

"Dahil nawala ang isa nating ka-myembro, siya ang ipapalit ko." Dagdag niya kasabay
nang pagpindot niya sa kung ano sa pader. Tumingin siya sa taas kaya napatingin din
ako at mula doon ay may bumababang isang tube. Lumaki ang mga mata ko nang makita
ko kung ano ang laman nu'n.

I-isang babaeng hubo't hubad pero nababalutan ng kaniyang mahabang itim na buhok
ang kaniyang buong katawan. Naka-kurba ang kaniyang katawan na parang sa posisyon
ng isang fetus pero hindi siya baby. Parang kasing idad lang namin siya at parang
may tila oxygen sa bunganga niya.

Anong klase siyang nilalang?

****

Satsayume Yuuki Yamamoto

"Siya si Alice 99, isang android. Batay sa kaniyang pangalan, siya ang siyam na put
siyam na eksperimento ko sa kategoryang Alice na may kakayahang makatapat si Lydia,
ang kalaban natin. Wala siyang external sense kaya walang pag-asa na maapektuhan
siya ng mga drugs ni Lydia. Kaya niya ring mag-deflect ng mga malalakas na atake na
pwede niyang maingkwentro sa oras ng labana dahil sa mga programs at features kong
inilagay sa kaniya. Sa makatuwid, sa Alice category, siya lang ang tanging
eksperimento kong nagtagumpay. At siya ang papalit sa nawala nating ka-myembro."
Paliwanag ni Boss. Wala sa wisyo kong nakuha ang kwintas ko sa aking bulsa at
pinaikot-ikot 'to sa aking mga kamay.

Isang android ang papalit kay Areinne? Sa tingin ko, mas mabuti na 'yun dahil hindi
siya tao, android siya at sa tingin ko, walang pinasok na emotions feature si Boss
para sa android na 'yan. Dahil kung may emosyon 'yan, magiging hadlang 'yun para
hindi kami sundin.

Naglakad si Boss papalapit sa tube at may pinindot sa may baba nito. Sa mismong
baba ng pangalang Alice 99 na nasa tube. May mga pindutan doon pero ang mga
pindutan ay pawing mga minerals,stones , at kung ano-ano pa.

Ang mga mineral na nakikila ko sa mga pindutan ay Ruby, Emerald, Opal, Amethystat-
Naiyukom ko ang kamao ko sa sunod na mineral. Diamond.

Maya-maya lang ay biglang nagbukas ang itaas ng tube at may mga lumabas bigla na
parang mga wires na nagmula sa kung saan. Lumusot ang mga wires doon sa tube at
inangat ang nilalang na nasa loob ng tube. Tumutulo pa sa sahig ang likwido na
nagmumula kay Alice 99 dahil ang tube na pinaglalagyan niya ay may lamang tubig
kaya siya ay may parang oxygen device sa bunganga.

Sinipa agad ni Karen ang isang stretcher papunta sa tapat ni Boss. Nakita kong may
hawak na maliit na controller si Boss na parang sa mga laruang sasakyan at
inabante, kinanan at binaba niya ang isang lever. Awtomatikong gumalaw ang mga
wires paabante, kumanan at binaba si Alice 99 sa mismong stretcher. Nakapikit parin
ang naturang nilalang na parang nasa mahimbing parin siyang pagtulog.

Nilagay muna ni Boss sa isang tabi ang controller at kinuha ang isang syringe na
ngayon ko lang napansin na nakasuot sa Laboratory gown niya. Teka, kailangan pa
niya sinuot ang Laboratory gown?

Maingat at pulido niyang pinuwesto ang karayom ng syringe sa mismong noo ni Alice
99. Sinenyasan naman niya si Karen na lumapit sa kaniya.

"Karen tanggalin mo ang oxygen pumper sa bibig niya at talian mo siya sa mga kamay
at paa niya." Utos ni Boss na agad namang sinunod ni Karen. Talian? Para saan?

Pagkatapos gawin ni Karen ang inutos sa kaniya, bumuntong hininga si Boss at nakita
kong unti-unti nang bumabaon ang karayom sa noo ni Alice 99.

****

Aoshi Makino
Inalis na ni Boss ang karayom sa noo ni Alice 99. Matagal akong tumitig sa mukha ng
Android. Bakit hindi pa siya nagigising?

Maya-maya lang ay nakita kong gumalaw ang daliri ni Alice 99 kasabay nang pagdilat
ng kaniyang mga mata. Sa isang iglap, nagpupumiglas na ito sa mga tali na nasa mga
kamay at paa niya. Marahang nilapat ni Boss ang kaniyang kamay sa noo ni Alice 99.

"Shh. Kumalma ka, Alice 99." Saad ni Boss gamit ang isang malumanay na boses.
Napatingin sa kaniya si Alice 99 at marahan itong tumango. Umupo siya at nakalas
agad ang mga nakatali sa kaniyang mga kamay.

Pambihirang lakas.

"Aoshi, learn to close your mind. It's full of thoughts." Saad sa akin bigla ni
Lucy sa aking isipan. Tsk, nakalimutan ko.

"I know." Tugon ko nalang muli sa aking isipan. Tch, ma-swerte kasi siya dahil may
pader ang utak niya kaya madali lang isara pero ako naman ay wala. Tsk.

Tumingin sa amin isa-isa si Alice 99 at sa umpisa palang, kaagaw-agaw pansin na

agad ang mga mata nito. Kulay dark scarlet, katulad doon sa lalaking mahilig
matulog na si Lindon. Ang kaniyang mahabang itim na buhok ay kamangha-manghang
hindi parin nakakakalas sa katawan niya hanggang ngayon kaya natatakpan ang hubo't
hubad niyang katawan. Bahagya niyang itinaas ang kaniyang paa dahilan para makalas
ulit ang tali sa kaniyang mga paa. Tumayo siya at tumabi kay Boss.

Ngumiti siya.

"Ako si Alice 99. Ang anak nina Lufera Sasaki at Lindon Zeke Mitz." Saad niya at
yumuko. Halos mapa-estatwa ako sa sinabi niya. A-ano raw? A-anak siya ni Boss at n-
ni Lindon?

****

Neferipitou Iceah Freecs

Teka, ano 'to? May pamangkin ako? Teka! Ano bang nangyayari rito? At si Lindon ang
ama? Huh?

Humalakhak si Lufy-nee-chan.

"Oo, alam kong marami sa inyo ang naguluhan. Si Alice 99 ay nanggaling sa akin.
Hindi literal na sa akin pero nagmula ang halos lahat ng kaniyang mga genes sa mga
cells ko para magkaroon siya ng pang-tao na kaanyuan. Katulad ng nakikita niyo
ngayon pero hindi ba dapat ang tawag sa kaniya ay isang clone ko imbes na isang
android dahil sa mga sinabi ko? Kahapon, nag-eksperimento kami ni Lindon. At kumuha
ako ng mga ilan sa mga cells ni Lindon at nilipat kay Alice 99. Ang tawag doon ay
splicing of cells. Mahirap ipaliwanag pero siya ay nagmula sa mga cells namin ni
Lindon kaya maiituring na namin siyang anak." Saad ni Lufy-nee-chan. Kulang nalang
ay malaglag sa lupa ang panga ko sa sobrang pagkagulat.

Si Ate, kay Lindon? Pakiramdam ko, panaginip lang ang lahat.

"Now, you should learn to close your mind because it's full of thoughts." Napakurap
nalang ako nang biglang nagsalita si Aoshi sa ulo ko. Napairap ako.
"Fine." Tugon ko at sinara ang aking isipan.

"Alam kong nakakagulat pero 'wag niyo 'yung bibigyan ng malisya." Saad ni Lufy-nee-
chan. Tumango-tango naman si Lindon na ngayo'y nasa tabi niya na.

"Oo, hindi pa kami talo ni Lu-Aww! Ang sakit ah!" pagrereklamo ni Lindon.
Sininghalan siya ni Ate.

"Tch. Manahimik ka." Saad ni Ate at bahagyang namula.Oh-kay. She's blushing? Is

this really true? Tumikhim bigla si Ate.

"Okay. Babalik na tayo." Saad ni Ate at nagsimula nang maglakad. Napatigil siya
nang biglang nagsalita si Marize.

"Hindi ba natin siya bibihisan manlang, Boss?" tanong ni Marize. Napatingin ako kay
Alice 99 na nakatayo parin doon sa pwesto niya kanina. Oo, hindi naman pwede ang
buhok niya lang ang tumakip sa katawan niya kasi baka pagkaguluhan siya sa labas.

"Alice 99, sumunod ka sa akin." Saad ni Lufy-nee-chan . Tumango naman agad si Alice
99 at sumunod sa kaniya. Ginabayan naman kami ni Karen palabas ng Laboratoryo
hanggang matagpuan nalang namin ang mga sarili namin na naghihintay sa labas.

Bakit ba kasi ang tagal nila Ate? Halos bente minutes na ang nakakalipas, wala
parin silang tatlo. Alice 99, si Ate at si Lindon.

"Andito na kami~" kanta ni Lindon sa gitna ng kawalan kaya lahat kami ay

napatingin. Napangisi ako sa nakita ko. Si Alice 99, nagkaroon siya bigla ng bangs
na umaabot hanggang sa mga mata niya dahilan para medyo matakpan ang kulay dark
scarlet niyang mga mata. Nakahati sa dalawa ang kaniyang buhok at kapwa
nakatirintas. Nakasuot siya ng isang bistidang puti na may disenyo ng isang uwak sa
isang gilid. Kung titignan mo nga naman ito ay parang totoo.

"Tara na." saad ni Lufy-nee-chan at nagsimula na naman kaming maglakad. Natutuwa

nalang ako sa mga taong nakakasalubong namin na parang ang tingin sa amin ay mga
ordinaryong mga teenagers lang na gumagala at magbabarkada. Hindi nila alam, ang
nakakasalubong lang naman nila ay ang mga demonyo na kaya silang patayin sa isang
kisap ng mga mata.

Sa sobrang pag-oobserba ko sa paligid ay hindi ko namalayan na nakarating na pala

kami sa H.Q. Pumasok na kami rito at umakyat agad sa 5th Floor. Pagkarating namin
doon ay sinalubong kami ng Zodiacs Signs, Birth Animals at Flowers.

Akala ko ba sa iba silang building tumutuloy? Ba't andito sila?

"Umupo muna kayo at magpupulong tayo." Saad ni Lufy-nee-chan kaya umupo agad kami.
Pagka-upo niya ay tumingin muna siya sa aming lahat.

"Bukas na ang War Auction at syempre, kung may mangyayari man sa loob na hindi
inaasahan, may back-up agad tayong nag-aabang. Ang Zodiacs signs, Birth Animals at
Flowers. Bukas na ang pinaghahandaan natin na lubos kaya 'wag niyo akong bibiguin.
Iisa lang ang iuutos ko sa inyo, 'wag kayong mamatay. "

****

Lydia Sasaki.
"Elise, malapit na. Malapit ko na makuha ang pinakaaasam ko!" parang tanga kong
bulalas kahit alam ko naman na babarahin niya rin ako.

"At hindi niya magugustuhan ang gagawin mo!" bulyaw niya. Napairap nalang ako at
kumuha ng sigarilyo mula sa bulsa ng laboratory gown ko.

"Wala akong pakielam. Basta makuha ko lang 'yun, matitiyak ko na tatagal na siya sa
mundong 'to." Saad ko at bumuga ng usok mula sa aking mga ilong.

"Wala kang magagawa! May wakas ang lahat, Lydia! Pati 'yang kasamaan mo may wakas
pati ang buhay niya may wakas-" naputol siya nang bigla ko siyang pasuin ng
sigarilyo ko sa kaniyang braso. Napahiyaw siya sa sakit at gulat.

"Subukan mong ituloy 'yan at-" sa pagkakataong ito, ako naman ang naputol.

"At ano? At ano? Anong gagawin mo sa akin? Papatayin mo ako? Sige! Patayin mo ako
para matapos na ang lahat ng paghihirap ko!" bulyaw niya mismo sa mukha ko. Umirap
ako at lumayo sa kaniya.

"Mas lalo lang mapapadali ang lahat sa'yo. Matatapos agad ang mga hirap mo at hindi
ako papaya doon." Saad ko at pinatay na ang sigarilyo ko.

"Tch, hindi mo lang kasi talaga matanggap ang totoo, Lydia." Saad niya. Tinitigan
ko siya nang matalim.

"Shut up. I do not need your opinion."

****

Lufera Sasaki

Sinalubong agad ako ng haring araw pagkalabas ko ng kwarto ko. Nasa banda kasing
silangan ang kwarto ko kaya ako ang nauunang datnan ng araw kaysa sa mga kasama ko
rito sa H.Q. Pumunta na ako ng salas dito sa 5th Floor at hinanda ang mga armas na
gagamitin ko. Malaking gyera ang mangyayari mamaya at alam kong maraming dadanak
ang dugo. Hindi sapat ang kamay lang ang gamit sa labanang ito. Kailangan narin ng
mga armas para makipagsabayan sa maramihang kalaban. Habang nag-aayos ako ng mga
gamit ko ay may nasanggi akong bagay sa kanan ko. Tinignan ko ito at pinulot. Isang
maliit na frame. Napahigpit ang hawak ko rito nang makita ko kung ano ang litratong
nalagay dito.

Litrato naming tatlo na nakangiti sa camera na parang walang problema. Hindi mo rin
maipagkakaila na kami ni Lucy ay pula ang mga mata rito habang si Lydia ay-grey?
Napakurap ako. Teka, itim pala.

Binaba ko ang picture frame sa sahig at pinagpatuloy ang ginawa ko. Nagkiskisan ang
mga ngipin ko sa isa't-isa.

Sa wakas dumating narin ang araw na maghaharap tayo, Lydia.

**************

Ai-chan's Note: Kamusta! Matagal tayong hindi nagkita! Mahaba-haba ito ngayon at
nakakapagod. I swear. Sino kaya ang may gawa nun kay Areinne? Sino kaya ang kapatid
ni Cloe? Sino kaya ang tinititigan ni Demonica? Sino nga ba si Demonica? Bakit sabi
ay may pader ang utak ni Pitou? Paano nangyari 'yun? Sino nga ba ang tinutukoy ni
Lydia? At ano na nga bang mangyayari sa War Auction?

Marami pa ang mangyayari eberibadi! Condolence pala sa namatay agad. Hindi ko kasi
nakita ang pangalan mo last Ud at may nagawa kang kasalanan. Well, ikaw kayang
comment-an ng "Okay" sa isang Update na pinaghirapan mong gawin kahit maikli lang,
sinong hindi matutuwa? Ayoko kasi ng ganun. May effort ako, may oras akong binuhos,
may sermon pa akong natamo tapos 'yun lang ang matatanggap ko? Wow lang! -_-

Anyways, anong masasabi niyo? Lahat kayo andito pero hindi lahat may dialogue,
sarreh! ^_^V So, napapahaba na ata ang daldal ko ngayon, wawakasan ko na 'to.

PS: Salamat sa pagbabasa at paalam!

Lucifer's Chapter 33 - True Statement.

Ai-chan's Note: Read the note below after reading the Ud.

____

Neferipitou Iceah Freecs

"Here it is." Saad ni Demonica pagkalabas namin ng Limousine. Kasama ko sina Aoshi
Makino, Satsayume Yuuki Yamamoto, Cloe Alisanna Moretz at si Erquiah Loden. Nasa
pinaka-unang Limousin si Lufy-nee-chan, Si Karen at si Lindon. Tapos 'yung iba
nasa mga susunod na Limousine.

Napalibot ang mga mata ko sa buong lugar. Ang laki ng venue kahit underground site
ng isang Casino. Marami ang mga taong dumadayo rito. Mga naka-tuxedo at mga
nakamaskara. Napangisi ako sa suot ko. Naka-tuxedo rin ako at nakamaskara. Nakaipit
ang buhok ko sa likod at nakasuot ako ng sombrero na terno sa tuxedo ko. Black and
Gold.

Pumasok na kami sa loob. Sinalubong agad kami ng isang silid na sobrang lawak. Sa
tantsiya ko ay halos libo ang makakapasok dito. Pumunta kami sa may isang espasyong
may plaka sa itaas na Sasaki Clan. Wala manlang bang upuan dito? Teka, Sasaki Clan?
Ano kaya ang pangalan ng Mafia ni Lydia? Hindi kaya magkaparehas kami ng pangalan
kasi Sasaki rin siya?

"Do not let your guard down. They can strike every time they wanted if they
received the cue." Saad ni Lufy-nee-chan. Tumango kami. Napatingin ako nang may
ala-malambot na balahibo ang lumapat sa may mga binti ko. Pagkakita ko ay
nangagalaiti sa akin ang isang wolf na may dilaw na mga mata. Tumutulo ang laway
niya at parang gutom na gutom. Ako pa ata ang balak niyang lapain.

"Hep-hep! 'Wag siya, Herondale! Oh! Hello Lucy!" saad ni Marize pagkalapit niya sa
amin. Napatitig ako sa mga mata niya. Kulay abo ang kaniyang mga mata. Sumulpot
bigla si Lucas sa likod niya at inakbayan siya. Napailing nalang ako at umiwas ng
tingin.

Napakurap ako nang biglang magdilim ang paligid. At nang nagbukas ito ay may ilaw
na nakabukas sa may itaas kaya doon kami lahat napatingin. Isang babaeng nakapulang
bistida at revealing masyado ang nakatayo mula rito. Naka-maskara rin siyang itim.

"Good evening everyone! This is the First in the history War Auction exclusive for
Mafia Societies! March 22, 20**. As all you know, the collectibles we have here
are not so ordinary. Lights on for the collectibles please!" saad nung babae at
nagpilantik ng daliri. Nagbukasan ang mga kulay dilaw sa mga collectibles na nasa
itaas din. Napakunot ang aking noo. Bakit nasa taas ang collectibles? Gumalaw ang
mismong kinatatayuan niya at tumungo sa pinaka-unang collectible. Napalunok ako sa
nakita ko.

"Replica of Albert Einstein's Brain." Saad niya habang hinihimas-himas ang tube na
may laman ng isang utak na mas malaki sa pangkaraniwan. Sunod naman siyang tumungo
sa isa pa.

"The new generation embryo of the extinct Dire Wolf." Saad niya at sumandal pa sa
may tube. Isang ala-slime ang nasa loob ng tube na 'yun pero halata rito ang mga
pulang mata ang meron 'yun. Pumunta naman siya sa sunod.

"An artifact from the meteor that is said the reason for the extinction of the
Dinosaurs. This has some kind of energy that can lighten up a whole country."
Dagdag nung babae habang winawagayway ang kaniyang mga kamay. Napahalakhak naman
ang ilan dahil sa tinuran niya.

"And last," saad niya at biglang dumilim ulit ang paligid. Napasinghap nalang ang
ilan nang makita siyang nakatiwarik at duguan sa mismong pwesto niya kanina. Napa-
alerto at biglang umingay ang paligid.

"Who did that?"

"Nani ga okitta?"

"Bakit kaya ganun?"

Lumaki nalang ang mga mata ko nang biglang may lumataw na isa pang babae na
kaparehang-kapareha sa babaeng nakahandusay sa pwesto niya at duguan. Ang M.C
kanina ay may kamukha. Literal na kamukha. Bigla na namang gumalaw ang mismong
kinatatayuan nung M.C.

"The only successful Extension Annex or known as Life Extension. Especially, for
clones but it can be used on humans or any living things in this world." Saad niya.
Life extension?

"Bingo. Doon pupunta si Lydia." Saad ni Lufy-nee-chan sa aming lahat. Napatingin

ako sa kaniya. Anong ibig sabihin niya? Paano niya nalaman agad?

"Each collectibles has stairs but it's locked. It will automatically open when one
clan or mafia has the highest bid on that thing. In other words, who has many kills
has the advantage but if your comrade was killed. I'm so sorry but it's subtracted
to the money you've earned so far. Remember, one person values 20 dollars but when
your comrade died, your money will be subtracted by 15 dollars. So, you should
choose what your desired choice. We're making walls for the separation for the
collectibles so there will be no chaos. Here is the cue! The War Auction is now
starting!" saad nung babae at tumaas hanggang maglaho na sa paningin namin. Bumaba
ang mga higanteng mga pader hanggang humarang na 'to sa iba. Pumasok kami sa may
area kung nasaan ang collectible na Extension Annex. Napahawak ako sa katana na
nasa bewang ko. Napapansin ko, maraming pumupunta sa may Extension Annex. Dinilaan
ko ang labi ko.

There's many to be killed.

****

Daenerell Lee

Pinaikot ko ang mga dalawa kong baril sa aking mga kamay at tinutok sa mga taong
nahahagip ng mga ko mata ko na tumutungo sa collectible na target namin. Tsk. Mga
sagabal sa mga dapat naming gawin. Inalis ko ang eye-patch ko para lumabas ang
tunay na anyo ng aking kanang mata. Sumisigaw sa pagkasabik na kulay dilaw.
Napangisi ako. Mas lalong dumidilim ang paligid at tanging dugo lang ang nakikita
ko. Sinimulan ko nang paulanan ng mga bala ang mga tinutukan ko.

"Hahahaha! Die!" maligayang sambit ko habang pinapatay sila. Halos musika ang mga
ungol at mga daing nila sa aking tenga. Sige pa! Sige pa! Scream because of pain!
I'll make it easy for you!

Awtomatikong pumihit ang mga paa ko sa gawing kanan nang may biglang lalaking
papalapit sa akin na may dalawang katana. Napa-tsk ako at binaba ang kaliwa kong
kamay na may hawak ng baril. Inayos ko ang pagkakahawak ko sa may baril na nasa
kanan kong kamay at inasinta ang ulo niya.

Nakailang pindot ako ng baril ko habang nakatutok 'yun sa ulo niya. Bumagsak siya
sa sahig na labas ang utak. Lumapit ako sa may bangkay niya at sinipa-sipa ang
katawan niya. Tch, weak human beings. Tumalon ako upang makaiwas at inuha ko bigla
ang bangkay na pinatay ko at binato 'yun sa direksyon kung saan may nagtangkang
magpaputok patungo sa akin. Tch. Idiots. I am a gun expert so I can smell bullets
that easy. They can't just attack me even from afar.
This is what murderer means. Hahaha!

****

Damon Art Lorde

Blood. Blood. Blood. There's blood anywhere. Hindi ko mapigilan ang pagkahigpit ko
sa hawak kong chainsaw pagnakikita ko ang mga 'to. Blood. Blood. Nararamdaman ko
ang panginginig ng mga kalamnan ko dahil sa pagkasabik. Pinihit ko ang switch ng
chainsaw at hinayaan itong mabuksan. Buti pala tinuro sa akin ni Demonica kanina
kung paano 'to buksan. Haha! Napatingin ako sa mga taong papalapit na sa pwesto ko.
Taste your own medicine, assholes.

Parang wala lang sa akin na iwinasiwas ang chainsaw na hawak ko sa kanila.

Napahalakhak ako nang makita ko ang paghati ng mga katawan nila sa dalawa at
nagtalsikan ang kanilang masaganang dugo at malaman na lamang loob.

"Shi-ne!" napatingin ako sa likod ko nang may bulyaw rito. Dinaan ko agad sa kaniya
ang talim ng chainsaw ko. Tumingin ako sa ulo niyang hiwalay sa kaniyang katawan.
Tanga. Sumisigaw pa kasi, tuloy naunahan pa kita.

Napalinga ako sa mga patay na taong nakapaligid sa akin.

Their flesh looks yummy.

****

Master of the Auction.

"Miss? Here's your coffee." Napatingin agad ako sa may gawing kaliwa ko nang
narinig ko ang boses ng aking alagad. Ngumiti ako sa sa kaniya at kinuha ang kape
ko. Awtomatiko naman siyang umalis pagkatapos. Hinigop ko na ang kape ko.

"Delisyoso." Saad ko. Wala talagang tatalo sa kape ng alagad kong si Ronnie.
Lumingon ako sa baba at labis akong nasisiyahan sa mga nakikita ko. Mga taong
patuloy lang sa pagpatay para makuha nila ang mga collectibles na inihanda ko sa
kaniya.

Sumandal ako sa upuan ko at pinatunog ang stiletto kong kulay pula. Tumingin agad
ako sa repleksyon ko at ngumisi ako sa nakita ko. Mukha akong bangkay dahil sa
kulay silver kong buhok na may asul na halo. Iterno mo pa ang damit kong kulay
itim.

Sumilip ulit ako sa baba. Napailing ako at ngumisi.

"As if I'm giving my babies to y'all."

****

****

Lydia Sasaki

This has no end! Kailangan kong makuha ang Extension Annex agad!

"Boss! Our members are almost slaughtered. I think we should qui-" marahas akong
napatingin sa isa kong alagad na halatang hingal na hingal na.

"No! We should not quit! Do something about it!" bulyaw ko sa kaniya. Hindi! Hindi
ako papayag na may makakuha ng Extension Annex. 'Yun lang, 'yun lang ang tanging
paraan para humaba ang buhay niya. 'Yun lang.

"Lydia." Napatingin agad ako sa likuran ko nang may tumawag sa pangalan ko.
Nagkiskisan ang mga ngipon ko sa isa't-isa. Paano kung may nakarinig sa sinabi
niya? Ang alam pa naman ng mga kasama ko ay isa akong lalaki.

Tinitigan kong mabuti ang tumawag sa akin. Itim na buhok, maputing balat-at pulang
mga mata. Imposible! Naririto siya?

"L-lufera." Banggit ko sa pangalan niya. Nakita kong gumuhit ang ngisi sa mga labi
niya at umiling.

"Nakakadismaya ka naman, ate. Hindi mo nab a ako nakikilala? Ang bunso sa inyong
magkakapatid." Saad niya. Mas lalong lumaki ang mga mata ko.

"L-lucy." Saad ko sa pangalan niya. Nag-thumbs up siya at inalis ang tali ng

kaniyang buhok. Sumulpot naman sa likod niya si Lufera. Kung titigan mo silang
dalawa, magmumukha silang magka-kambal dahil sa parehas na hugis ng mukha at kulay
ng mga mata nila. Napaatras ako ng isang hakbang.

"Nagtataka ka ba kung bakit kami andito? Iisa lang ang rason, gusto kong ipamukha
sa'yo ang mga pinagagawa mo sa Academy ko. You ruined everything that's why. You
even get us in the midst of danger." Saad ni Lufera. Napakunot ang noo ko. Anong
pinagsasabi niya?
"What are you talking about? I'm not doing anything. " Saad ko. Wala naman akong
ginagawa sa kanila. I do not even know what her whereabouts so how can I do that?
Masyado akong naka-focus sa paghanap sa kaniya kaya bakit ko pag-aabalahan na
mangielam sa buhay ng iba?

"Do not act as if you don't know anything." Sad ni Lucy at umatake. Sumunod sa
kaniya si Lufera at sinugod ako. Puro iwas ang nagawa ko. What did I do to 'em?
Bakit sila galit na galit? Dahil ba sa ginawa ko sa kanila noong mga bata pa kami?
Dahil ba sa ginawa ko sa mga magulang ni Karen?

But that's my revenge! I'm already done with 'em!

Nagising nalang ako sa reyalidad nang hawak na ni Lucy ang dalawnag mga kamay ko sa
likuran at nakatutok ang talim ng katana ni Lufera na may mga dugo na sa aking
leeg. Nagpumiglas ako pero hindi ako makawala sa lakas na meron si Lucy.

How come that she's so strong? I'm even older than her.

"Hindi ka pa ba aamin sa mga kasalanan mo, Lydia?" tanong niya sa tenga ko.
Bumuntong hininga ako.

"Release 'em now!" Bulyaw ko. Parang aligaga naman ang mga alagad ko na inilabas
ang mga hinanda kong mga droga sa Auction na 'to at sabay-sabay nilang pinisil 'to.
Naglabas 'to ng mga hamog sa paligid at unti-unting nagbagsakan ang mga tao sa loob
lugar na ito. As in, lahat.

Sorry but I should be the one who will get it. Nagpalagay akong wala nang malay si
Lucy kaya nagpumiglas ako pero mahigpit parin ang hawak niya. Lumaki ang mga mata
ko. Hindi siya natablan?

Nawala bigla ang hamog sa paligid at nakita kong kami nalang tatlo ang nakatayo-
Mali, ang mga kasama niya ay nanatiling buhay. P-paanong?

Tinuktok ni Lufera ang noo ko kaya napatingin ako sa kaniya. Binuka niya ang
bunganga niya at pinakita ang ilalim ng dila niya. Isang neglecting device para sa
mga droga.

"Lahat ng mga kasama ko ay mayroong ganito. Gulat ka no'?" saad niya at humalakhak
ng parang demonyo. May lumapit sa aming babae na may dalang lobo at tumingin sa
akin ng matalim.

"Ikaw si Lydia, hindi ba?" saad niya. Pumintig ang mga tenga ko sa sinabi niya.
Teka-
"M-marize? Anak?" banggit ko sa kaniya at desperadang nagpumiglas. Pinakawalan
naman ako ni Lucy at hinayaang makalapit kay Marize. Hinawakan ko ang mukha niya at
hinalik-halikan.

"Marize, anak ko. Matagal din kitang hinanap." Saad ko at niyakap siya nang sobrang
higpit. Napangiwi ako nang hindi siya tumugon kaya bumitaw agad ako at tumingin sa
kaniya.

"Bakit?" tanong ko pero imbes na sago tang matanggap ko, isang sampal ang natamo
ko. Naluluha akong tumingin sa kaniya.

"B-bakit?" usal ko. Tumahol ang lobo niyang kasama.

"Herondale didn't even like you. You are the disaster itself because of what you've
done." Saad niya. Pakiramdam ko, ilang beses sinaksak ang dibdib ko dahil sa sakit
na hinahatid niya sa akin emotionally.

"I'm not doing anything, believe me! Believe me, anak! After all these years, I
just spent my whole life on finding you! I'm not d-doing anything." Saad ko.
Nanlamot bigla ang mga tuhod ko. Bakit ganito? Bakit ganito ang kinalabasan?

"Hindi mo ako mapapaniwala sa mga pinagsasabi mo, Mom." Saad niya at sinipa ako
bigla sa aking sikmura. Napaubo ako ng dugo at napailing.

"N-nagkakamali ka! Ikaw lang ang dahilan kung bakit ako andito ngayon! Gusto kitang
mabuhay nang matagal kaya ginugol ko ang oras ko sa paghahanap sa'yo at sa
paghahanap ng solusyon para tumagal ka sa piling ko, anak. Wala akong hiniling
magbukod pa doon!" saad ko sa kaniya.

Napasinghap siya.

"A-ano?" sambit niya. Humarang sa kaniya si Lufera.

"She's just brainwashing you. Don't listen to her." Saad niya. Desperada akong
umiling at hinawakan ang kamay ni Lufera. Hindi ko mapigilan ang mga luhang tuloy-
tuloy ang pagragasa mula sa aking mga mata.

"N-nawala na nga si Brandon, mawawala ka pa sa akin, anak." Mahina kong sambit.

Hindi ko kaya 'to. Nawala na sa akin ang pinakamamahal ko tapo ngayon mawawala pa
ang anak ko? Ano nang matitira sa akin?

"Sinong Brandon ang pinagsasabi mo?" napatingin ako sa isang lalaki na nakamaskara
at nakatitig sa akin ang mga kulay scarlet niyang mga mata. Napalunok ako at
pinahid ang mga luha ko.
"Brandon Zeke Mitz. Ang asawa kong hindi ko alam kung saan nagpunta." Malungkot
kong saad. Mas lalo akong napahikbi sa mga alaalang bumabalik sa aking isipan.

"Brandon, saan ka pupunta?"

"Hindi mo na kailangang malaman pa! Mag-iingat kayo ng anak natin, Lydia!"

"Kahit pala tulog 'yun tuwing umaga, hindi parin magbabago ang pagtingin ko sa
kaniya." Saad ko habang ngumingiti nang mapakla.

***

Alice 99

Napapataas nalang ang parehas kong kilay sa nakikita ko. Hmm, anong nangyayari?
Bakit nakaluhod 'yung babaeng si Lydia sa may sahig? At ano 'yung tumutulo na kung
ano sa mga mata niya? Ang gulo naman! Buti pa 'yung ginawa ko kanina na paghati-
hati ng mga katawan ng tao, nakakatuwa pero ano kaya 'to? Parang wala naman kasing
ginawang ganiyang program sa akin si Mama.

"Teka! Nagsasabi siya ng totoo!" Napatingin nalang ako kay Papa na biglang sumigaw.
Napatingin naman kaming lahat sa kaniya. Oh? Bakit? Ano bang nangyayari?

"Paanong nagsasabi siya ng totoo?" Tanong ni Lucas. Lumingon siya sa aming lahat.

"Kapatid ko ang tinutukoy niya at alam ko na kung sino siya. Nagsasabi siya ng
totoo." Saad ni Papa. Waah! Wala talaga akong maintindihan sa mga pinagsasabi nila.

****

Neferipitou Iceah Freecs

Kung hindi siya ang may pasimuno ng mga nangyari sa amin, sino?

"Teka, Mom, kung totoo ang mga sinasabi mo, bakit kailangan mong makuha ang
Extension Annex para sa akin?" tanong ni Marize. Tumayo si Lydia at hinawakan ang
magkabilang balikat ni Marize.

"I'm sorry but you are just a clone of my late daughter." Saad ni Lydia. A-ano?
Napatingin ako kay Marize at halos hindi maipinta ang mukha niya. S-siya? I-isa
siyang clone?

"What the hell is happening in here?" napatingin kami sa aming likuran nang may
narinig kamng nagsalita. Lumaki ang mga mata ko sa nakita ko.

Paanong andito siya?

Ai-chan's Note: Hello! Gulat kayo no'? XD

Nasaan na nga ba si Brandon? Sino nga ba talaga ang totoong salarin ngayon at hindi
pala si Lydia? Sino ba ang Master of the Auction at parang kilalang-kilala nina
Pitou?

Too many questions? Wait for the next Ud! :D

To make it honest, tinamad akong magsulat ng UD kaya 'to napaikli. I can make this
a lot more detailed at kaya ko pa 'tong pahabain pero alam niyo 'yun? Nakakatamad
'yung alam mong sinulat mo 'yung isang UD na napakahaba at halos doble pa sa haba
ng UD na 'to. Imagine 4K+ words ang UD na 'yun tapos sasabihan ka na "Bitin." Sa
tingin niyo, anong ire-react niyo kung sainyo 'yan mangyari? Ang haba na nga nu'n,
hindi pa ba kayo satisfied, ha? Nakakairita kasi. Kung gusto niyo magpalit nalang
tayo ng pwesto. Kayo magsulat dito tapos ako magbabasa. Ganda diba? -_- I'm
terribly sorry kung ang mga susunod na UD ay maiikli na, (depende sa mood ko)
katulad nito. Kasi, hindi naman kasi na-aapreciate ng iba sainyo ang mga effort ko
sa bawat UD na ginawa ko. Kung sino man ang nagsabito, I'm sorry pero ginalit mo
talaga ako ng sobra even if I send a smiley on you.

Anyways, that topic should be aside. Naba-batrip lang ako tuwing naalala ko. Musta
na kayo? Binigyan ko ng POV 'yung iba na hindi nagkaroon ng POV last UD. Pero as I
said, tinamad ako kaya ito lang ang ginawa ko. Depende naman sa mood ko ang haba ng
UD. Dalawa lang: Discouragement at encouragement. Sainyo rin nakasalalay ang haba
ng isang UD daredoers.

PS: Salamat sa pagbabasa at hanggang sa muli.

Lucifer's Chapter 34 - War Auction Ends

Neferipitou Iceah Freecs

"Arreine Freycie Soiree?" Banggit ni Ate Lufy sa biglang sumulpot na si Arreine.

Paanong andito siya? Hindi ba't patay na siya? Hindi ba't siya nga 'yung babaeng
nasa litrato na brutal ang pagkakamatay? Pero bakit ....buhay siya at naririto sa
harapan naming lahat?
At sa itsura niya palang, ibang-iba siya. Napakaelegante ng kulay itim niyang
bistida at pulang mga takong na wari ko'y 5 inches ang heels. Ganun parin ang
itsurang kaniyang mukha, pati narin ang buhok. Pero may nag-iba sa kaniya na hindi
ko malaman kung ano.

Sumilay sa kaniyang mga labi ang isang ngisi. Isang ngisi na ang kasunod ay
kamatayan.

"Oh? Nagulat ba kayo? Musta na? Nagustuhan niyo ba ang munti kong palabas para
mapunta lahat ng malalakas na Mafira rito? Hahaha!" Saad niya na parang demonyo.
Ilang buwan kaming nagkasama pero ni isang beses, hindi ko nakitang ganiyan siya
makaasta. Hindi ko-namin nga siya kilala.

"Paanong buhay ka pa?" Tanong ni Catherine. Lumingon sa kaniya si Arreine at

blangko ko siyang tinignan. Napakurap nalang kami nang biglang bumagsak si
Catherine sa sahig at naliligo sa sarili niyang dugo.

"Tch. Anyways, alam kong nagtataka ko kayo kung buhay pa ako. Well, let me
introduce myself first. May nakarinig na ba sa inyo na namatay ang isang pamilyang
Soiree at natira lamang ang isang batang humihikbi na nagngangalang Arreine? I'm
pretty sure na kumalat 'yun sa iba't-ibang panig ng mundo dahil isa ang Soiree
Family sa mga makapangyarihang pamilya sa buong mundo. Lalong-lalo na sa London
dahil kabilang kami sa lahi nina Queen Elizabeth. A-"

"Pakielam ba namin sa mga pinagsasabi mo?" naputol bigla si Arreine magsalita nang
sumingit si Cyber. Suminghal si Arreine at tinagkang paputukan ng bala si Cyber
pero daplis lang sa buhok ang tanging nagawa ni Arreine.

"Tsk, how rude of you, darling. Ako 'yung batang humihikbi nang nangyari ang
pagkamatay ng pamilya ko pero hindi ako umiiyak dahil sa nagluluksa ako. 'Yun ay
dahil sa nagpapanggap akong inosente sa mga ginawa ko pero kahit na gano'n ay
dumiretso parin ako sa Jail of Criminals dahil sa suspect parin ako at wala silang
pinalagpas ni patak ng dugo sa katawan ko pero ..." Saad niya at lumingon sa amin,
isa-isa .

"Sabagay, ako naman talaga ang pumatay sa kanila. Ever since I was a child, I
wished to be an infamous Mafia Boss because I tried to kill someone before. My
Granny ordered me to kill that clan so I did it! And I felt victory! But then, my
parents are obstacles. They cannot agree with my ambitions in life so I realized
that I should just kill them right away so that there will be obstacles anymore. I
was raised in my Granny's side and she's just like me. A psychopath and I am really
proud of myself. And, these past few days, my Granny died and she left her will on
me so I accepted it and sit in her throne and take all of her responsibilities on
the Coterie. Even if our organization is small, we have large connections and right
now, I am the master of this War Auction." Dagdag niya. Bakas sa tono niya ang
matinding pagkasaya at pagkasabik sa mga nangyayari.

"Tama nga ang hula mo, Lufera. Siya nga ang pasimuno ng lahat ng 'to." Saad ni
Lindon.
 Napatiim ang mga bagang ko.

"Then what's the reason why are you doing all of these? And, are you the one who
ruined Lufy-nee-chan's Academy? And what clan did you killed?" Tanong ko. Hindi
kaya ang clan na sinasabi niya ay ang-

"Rason? Sa totoo lang, ang gusto ko lang naman ay mapalago ang Coterie namin para
maging Mafia kaya balak ko sanang i-ambush sila rito pero sa kasamaang palad,
naging istorbo kayo sa mga plano ko. Lalo ka na, Lydia Sasaki. Hindi ko akalain
makakapunta ka pa rito. At Lucy, bakit mo naman gustong malaman? Hmm, ang clan na
mi-nasaccre ko ay ang buong Asmodeus Clan. Naririnig ko pa ang bawat daing nila sa
mga tenga ko. Sila ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko-"

Naputol siya nang bigla siyang sinaksak sa may puso ni Cyber. Bakas ang gulat sa
mukha niya dahil sa ginawa ni Cyber Void Asmodeus. Umapaw ang masagang dugo sa
bunganga ni Arreine at napahawak siya sa talim ng punyal na nakatarak sa dibdib
niya. Tumingin siya kay Asmodeus nang may nanlalaking mata.

Ngumisi si Cyber at inangat ang paningin niya. Walang emosyon ang mga mata niya.

"Masyado kang masaya sa mga naalala mo kaya hindi mo ako napansin. At...buong
Asmodeus Clan ang napatay mo? Oh talaga? Kung gano'n, ba't pa ako nakatayo sa
harapan mo ngayon at unti-unti kang kinukuhanan ng buhay?" Saad ni Cyber at mas
tinarak pa ang patalim sa dibdib niya. Tumirik ang mga mata ni Arreine at lumabas
na nang bahagya ang kaniyang dila. Napangisi ako. Ganiyan ang tinatawag mong
kontrolado ang poot at galit sa paghihigante. Natapos agad ang buhay ni Arreine
dahils a mga pinagsasabi niya. Dalawang beses tuloy siyang namatay. Bigla kaming
napaligiran ng mga lalaking nakaitim at may mga hawak na mga baril. Pati sa taas ay
may mga lalaking nakaitim na may baril din.

"Our current master died. Praise the person who killed our Master! She's our new
master!" sabay-sabay nilang saad at lumuhod bigla. Humalakhak si Demonica at ti-nap
ang balikat ni Cyber.

"Naks naman! Nagkaroon ka bigla ng organisasyon ah! Asan balato namin?" Bulalas ni
Demonica at humalakhak. 'Yung totoo? Hindi ba marunong makisabay sa daloy ng
emosyon 'tong si Demonica? Puro pasaya ang ginagawa sa buhay, tsk.

"Marize!" Napalingon nalang ako sa gawing kanan ko nang may biglang tumawag kay
Marize. Nakita ko naman si Ate Lydia na may hawak-hawak na isang kulay berdeng bote
na may kuly pulang likwido ang laman. Ang laki-laki ng ngiti niya at halatang
masayang-masaya siya. Ang hawak niya...Extension Annex ba 'yun?.

"Inumin mo 'to Anak!" saad ni Lydia. Tinitiga lang siya ni Marize pero sa huli ay
tumango rin siya at ininom ang laman ng bote. Nilagok niya 'yun hanggang sa
pinakahuling tulo ng likwido. Maya-maya lang ay nabitawan niya ang bote at namuti
ang kaniyang mga mata. Nawala ang mga itim nito at puro ugat lang ang nakikita sa
mata niya. Napaluhod siya sa sahig kaya nagtakbuhan kami papunta sa kaniya.

"A-anak? Anak! Teka, anong nangyayari sa'yo?!" natatarantang saad ni Ate Lydia.
Nangingisay si Marize at napahilata na siya sa sahig. Bakas sa mukha ni Ate Lydia
nang tumigil sa pagngingisay si Marize at tila ba'y namutla at nanlamig. Teka, p-
patay na ba siya?

"Anak? Anak? Anak? Pakiusap, 'wag kang magbiro! Namatay ang tunay kong anak dahil
sa kapabayaan ko kaya hindi ko rin mapapatawad ang sarili ko kung mawawala karin sa
akin! Please, gumising ka!" Lumuluhang sambit ni Ate Lydia. Ate ko siya at sa unang
banda, wala naman talaga siyang kinalaman sa mga nangyari sa amin pero alam ko kay
Karen, meron pero kilala ko naman si Karen. Alam ko na ilulugar niya ang poot na
nadarama niya para kay Lydia kahit na siya ang pumatay sa mga magulang niya.

Maya-maya lang ay hinawi kami ni Lucas at biglang binigyan ng CPR si Marize. Halata
sa mukha niya ang pag-aalala nang husto. 'Yan kasi, sobrang torpe, tuloy, baka
mawalan na siya ng pag-asa kay Marize.

"Uy! Marize, gumising ka! Hindi ko kakayanin na mawala ka! Please! Marize!"
pagmamakaawa ni Lucas habang pina-pump ang dibdib ni Marize. Tumutulo na ang pawis
ni Lucas dahil sa tinding nerbyos.

"Marize, gumising ka! Pramis, pag gumising ka, sasabihin ko na talaga! Sasabihin ko
nang mahal kita!" Bulalas ni Lucas.

"Oh talaga? Mahal mo ako?" napatingin kaming lahat kay Marize nang bigla siyang
nagsalita. Umupo siya at ngumiti kay Lucas. Sa isang iglap, nanakawan niya ng halik
sa labi si Lucas.

"Pasensya na kung pinag-alala kita. Pakiramdam ko, nawalan bigla ako nang tinik sa
dibdib nung ininom ko ang Extension Annex kaso hindi ko naman alam namay side
effects pala 'yun." Saad ni Marize at bumungisngis.

Umiling si Lucas at hinalikan bigla si Marize at kinulong sa bisig nito. Now,

that's what you call a Love between a tragedy. Napatingin nalang ako sa bewang ko
nang may biglang pumulupot dito.

"Ang sweet nila no? Hindi ka ba manlang naiingit?" Tumayo ang balahibo ko nang
narinig ko ang boses ni Sebastian sa tenga ko. Awtomatiko ko siyang nasikot at
nasikmura. Napadaing siya sa ginawa ko kaya napangisi ako.

"Not so fast, huh?" Untag ko at iniwan siya roon.

****

Demonica Tamara Scott

"Cloe Alisanna Moretz!" Tawag ko sa kaniya. Napatingin naman agad siya sa akin nang
may ngiti sa kaniyang mga labi. Nang makalapit siya ay nagfist-bump kami agad.

"Bakit Demonica, ano 'yun?" tanong niya pagkatapos. Pinagmasdan ko ang kanang kamay
niya na may mga kadena. Hinipo ko 'yun pero agad niyang binawi ang kamay niya.

"B-bakit?" tanong niya. Tumingin ako direkta sa mga mata niya.

"Matagal tayong hindi nagkita pero nagpapasalamat ako at pinahahalagahan mo parin

ang iniwan kong regalo sa'yo bago tayo magkahiwalay." Saad ko. Tumatak bigla ang
pagkagulat sa mukha niya.

"A-ate Ara?" banggit niya sa palayaw ko. Ngumiti ako at tumango.

"Patawad kung ngayon ko lang sinabi sa'yo 'to. Iniwan kita dati dahil ayaw kong
magaya ka sa akin na isang sakit sa ulo sa mga magulang natin at mamatay tao. Pero
nung nakita kita sa Jail of Criminals, pakiramdam ko, natuwa ako kasi kahit pala
magkahiwalay tayong dalawa na kambal, susunod ka parin pala sa yapak ng ate Ara.
Ang Ate Ara mo na ni isang beses, hindi manlang sinabi sa'yo ang tunay niyang
pangalan." Saad ko. Identical Twins kami nito at halata naman 'yun sa buhok at mga
mata namin. Maski ang kulay ng mga balat namin pero hindi kasi kami gano'n
nagsasama kaya walang nakakapansin. Iba rin kasi ang hugis ng mukha niya at mga
mata niya sa akin kaya hindi halata.

"Ate Ara!" saad niya at niyakap ako. Niyakap ko rin siya pabalik.

"Ito ang tamang panahon na sabihin ko 'to sa'yo dahil ngayon na nagtatapos ang
lahat." Saad ko.

__________

Ai-chan's Note: Hello! Im so sorry to say but epilogu.e na 'yung next chapter,
Sarreh! ^_^V Sorry din dahil mahigit isang buwan na akong hindi nag-Ud tapos ito pa
madadatnan niyo, Masyado na kasi akong busy at marami nang ginagawa at ayaw ko
namang palagi kayong nag-iintay. Tapos na ang War Auction at ang tanong nalang ay
ano nang mangyayari sa EPILOGUE? Sorry talaga dahil ditokung biglaan. Ayoko na kasi
talaga kayong pahirapan pa at mayroon narin kasing pasukan.

PS: Salamat sa pagbabasa at hanggang sa muli!

Epilogue

Aoshi Makino
"Lucy," tawag ko sa pangalan niya. Napalingon siya sa akin at ang mga pula niyang
mga mata ay parang nanunuklaw sa pagka-tapang ng mga 'to. Lumapit siya sa akin.

"Bakit?" tanong niya. Tinigan ko nang direkta ang mga mata niya.

"Hindi ba't tapos na? Kaya alam kong tutuparin ni Boss ang salita niya kaya sa
ngayon, babalik muna ako sa amin." Saad ko. Tumango naman siya kaya akmang
maglalakad na ako palayo nang magsalita ulit siya.

"Babalik ka na pala sa pamilya mo na walang ibang ginawa kundi pag-eksperimentuhan

ka. Hindi ako pwedeng magkamali. Kaya ka may abilidad na makarinig ng mga boses sa
utak ng mga tao ay dahil sa katulad din kita. Kung hindi ako nagkakamali, isang
transceiving device ang nakalagay diyan sa gitna ng utak mo na nakakatanggap ng
brain sound waves kaya naririnig mo ang isip ng ibang tao. Gano'n din ang nangyari
sa akin noong bata pa ako dahil nagmistulang laruan ako kay Ate Lydia na gustong-
gusto akong saksakan nang kung ano-ano." Saad niya. Napailing ako habang
nakangiting tipid.

Humarap ulit ako sa kaniya.

"Mali, hindi ako babalik sa pamilya ko. Babalik ako kung ano ba talaga ang buhay ko
dati. Babalik ako sa may apartment ko sandali at kukunin ang mga gamit ko.
Sinabihan ko si Conrad na 'wag ipapabili ang apartment na 'yun sa iba dahil lang
wala na ang may-ari roon. Pagkatapos nu'n ay titira na ako sa sinasabing
subdivision ng ate mo bilang prize sa pakiki-cooperarate namin sa kaniya." Saad ko
at lumisan na nang tuluyan.

"Well then, see you again in hell, Aoshi Makino." Saad ni Lucy sa isipan ko.

****

Ilang araw na ang lumipas at nakatira na kaming lahat sa Subdivision na pagmamay-

ari ni Lufy-nee-chan at ginawang prize para sa mga nakipagtulungan namga Criminals.
Napagdesisyonan narin namin ni Insan Karen at ni Lufy-nee-chan na dito narin tumira
para sama-sama parin kaming lahat. Sus, kung alam ko lang, si Lindon lang naman ang
habol niya dito.

"Luc y..." napatingin agad ako sa likod ko nang marinig ko ang boses niya sa ulo
ko. Sinalubong agad ako ni Aoshi na nakapang-alis. May lakad ata ang babaeng 'to.
Nung nagpaalam siya sa akin, akala mo naman ilang taon magkikita, 'yun pala isang
gabi lang. Tch, pero okay narin 'yun dahil pagbalik niya rito ay kasama niya si
Brandon Zeke Mitz na asawa ni Ate Lydia kaya tuwang-tuwa naman si Ate Lydia. 'Yung
Brandon pala 'yung nakitakong lalaki na may berdeng mga mata doon sa puno noong
may kausap si Aoshi na mga nakaputing mga lalaki. Kakilala pala siya ni Aoshi dahil
kaibigan pala ni Conrad, ang butler ng pamilya niya si Brandon kaya nakausap niya
agad si Brandon at sinabi sa kaniya ang dahilan kung bakit iniwan ni Brandon sina
Ate Lydia. Hihingi pala kasi si Brandon ng tulong kay Conrad parang magkaroon ng
magandang buhay ang nabuntis niyang babae na si Ate Lydia nga pero tuso pala ang
Conrad at ginawang alalay si Brandon kaya isang malaking sermon ang natanggap niya
kay Aoshi.

"Sasama ka ba sa akin?" tanong sa akin ni Aoshi. Tinignan ko ang sarili ko at pwede

narin 'tong suot ko para umalis. Isang Kulay itim na Faded Jeans, puting sand at
isang leather jacket. Iterno mo pa ang converse kong sneakers na suot.

"Sige, saan ka ba pupunta?" tanong ko. Nagkibit-balikat siya.

"Diyan-diyan lang." saad niya sa isipan ko. Napatango nalang ako at nakisabay sa
paglalakad niya. Habang naglalakad kami ay may nakakasalubong akong mga pamilyar na
mga mukha. Katulad nalang nina Marize at Lucas na nagkukulitan doon sa may
Fountain. Ang ibang Zodiacs, Birth Animals at mga Floers na nagkalat sa buong
paligid. Ang pangalan ng Village na 'to ay Surreptitous Village o sa madaling
salita, ang Village na hindi nagpapahalata sa ibang village na mga hindi
ordinaryong nilalang ang nakatira rito. Ginawa narin kasi ni Lufy-nee-chan na
bakasyunan 'yung H .Q na may 5th Floor na may mga 3D Workspace kaya nagsama-sama
narin kami rito.

Nang makalas kami ni Aoshi ng Village, nasalubong ko si Lindon na kasama 'yung

ehem, mag-ina na si Alice 99 at si Lufy-nee-chan na nagtatawanan na parang walang
bukas. Napansin ako ni Alice 99 at kumaway siya sa akin. Tumango nalang ako sa
kaniya at nagpatuloy sa lakad namin ni Aoshi.

Sumakay kami sa kotse ni Aoshi na isang Suzuki Alto at tumungo sa Mall. Naglibot-
libot pa kami hanggang sa mapunta kami sa Starbucks. Um-order kami parehas na
Cappuccino at umupo sa may bandang gitna dahil halos puno na nag Starbucks. Siguro
ay dahil sa Holiday ngayon. June 12 kasi, Independence Day.

Pagkahigop ko sa Cappuccino ko ay sabay kaming napatingin ni Aoshi sa may mini TV

sa pader. Napadikit nalang ang mga mata ko sa may screen sa nakita ko at
pinakinggan ko ang balita.

"Months ago, other FBI Agents are found dead in an Unknown Academy. There are no
alive students or teachers. The Investigators and Detectives of our country are
trying their best to find out what's the root of this massacre. They cannot find
out what Academy is the venue of that massacre but all that they know, it's owned
by a high ranked Mafia Boss. And here is an another report from Division 3, they
found a certain building full of unconscious people. When they woke up, we tried to
ask them but they said they can't remember anything."

"Grabe na talaga ang nagagawa natin, no?" saad ni Aoshi na pabulong at pasimpleng
hinigop ang Cappuccino niya nang may dumaan sa may table namin.

"But citizens of the Philippines, do not be alarmed! We can assure you all that our
officials are doing their best to stop this before it became a holocaust." Dagdag
pa nung reporter. Napairap nalang ako. Kahit anong gawin nila, hindi nila mahahanap
ang mga taong katulad namin na naninirahan sa kadiliman.
"Anyways, kamusta na ala ang L.A? Ang alam ko, tumatayo na naman ng bagong L.A ang
ate mo para sa mga baguhan sa mundo natin at sabi niya pa, hindi na raw siya
magsasama pa ng civilian para hindi na raw magkakaroon ng kaguluhan katulad nung
nangyari noon." Saad ni Aoshi. Humigop muna ako ng Cappuccino bago sumagot.

"Oo pero bagong Lucifer's Academy na 'yun. Pang-Underground World nalang 'yun.
Balita ko nga, ngayong June 15 na ang pasukan at alam mo bang maraming nag-enroll?
Haha, mga tao ngayon nakiki-go nalang palagi sa thrill ng buhay." Pabulong saad ko
at humalakhak. Nanatiling nakatingin sa akin si Aoshi.

"Siya nga pala, hindi ba't tsaka mo lang nalaman na ikaw si Lucifera Sasaki? Paano
pala 'yung mga magulang mo na nagpalaki sa'yo?" tanong niya. Binaba ko ang
Cappuccino sa mesa at pinaglaruan ito gamit ang dulo ng mga daliri ko.

"Ang alam nila, patay na ako. Ang alam ko ang sinabi ni Lufy-nee-chan doon ay
naaksidente ako kaya ako namatay." Matabang kong tugon.

"Paano kung magkita kayo ulit?" tanong ni Aoshi. Nagkibit-balikat nalang ako at
hinigop ang pinakahuli ng Cappuccino ko.

"Tadhana na ang magdedesisyon no'n." Tugon ko ulit.

"Aoshi!" napatingin kami sa may bukana ng Starbucks nang may sumigaw dito. Nakita
ko ang isang lalaki na may puting buhok, mga berdeng mga mata at maputing balat.
Nakasuot 'to ng Checkered na black and white na polo at kulay itim na pantalon na
tinernuhan ng converse na kulay puti. Nakasuot siya ng kulay itim na bonet. Teka,
parang may kamukha 'tong isang 'to.

"Oh, Jonathan Castillo, andito ka pala." Saad ni Aoshi. Nangunot ang noo ko.
Castillo? Teka-napatingin ako sa may lalaki at tumabi na siya kay Aoshi. Kinalabit
ko siya.

"May kakila ka bang Sebastian Ca-"

"Hi, Lucy. Hinahanap mo ako no'?" Tumayo ang balahibo ko nang naramdaman ko ang
hininga ni Sebastian sa may batok ko. Napatayo ako agad at akmang susuntukin
siyanang maalala ko na nasa publikong lugar nga pala kami. Bumuntong hininga ako at
umupo nalang ulit. Umupo naman si Sebastian sa tabi ko. Nakasuot siya ng isang V-
neck na kulay berde na polo na may katernos na itim na maong na pantalon at
sneakers. May kwintas pa siyang krus na nakasukbit sa kaniyang leeg.

"Kuya Sebastian, may pupuntahan lang kami ni Aoshi ha?" Saad nung Jonathan. Tumango
naman si Sebastian kaya u.malis na 'yung dalawa. Teka, kailan pa nagkakilala sina
Aoshi at Jonathan na 'yun? At Kuya? May kapatid pala 'tong si Sebastian...

Napatingin nalang ako sa mesa nang may nilapag na Tobleron na kulay puti ang balot
sa mesa. Hinawakan ko 'to at tinignan ang papel na nakalagay sa ilalim. Binasa ko
'to.
"From the start, you are the goddess of my heart
That's why if your fingertips touched this chocolate,
You shall agree in my compensate and I am not taking no as an answer.
Can I court you?"

Nanlalaki ang mga mata ko nang mabasa ang nakasulat. Napatingin ako kay Sebastian
na abot tenga ang ngiti. Napabuntong hininga ako at sumandal sa upuan ko.

"Okay, fine." Saad ko. Napatayo siya at tumalon-talon pa na parang walang

napapatingin sa kaniya dahil sa kahibangan niyang ginagawa.

"Yes! Yes! Yes!" napailing nalang ako habang nakangiting tipid dahil sa tinuran
niya.

Sa buhay, may mga bagay na sisimbolo sa tunay na ikaw, mga bagay na matutulungan ka
para matagpuan ang nawawala mong sarili, ikaw nalang ang bahala kung ano ang
pipiliin mong daan. Kung magpapakasaya ka ba o mas pipiliin mong makulong sa
munting hawla na hindi ka kailanman gigisingin sa katotohanan.

Basta ako, hindi ako nagsisisi sa mga ginagawa ko. Hindi ako magsisi na naging
basagulera ako dahil kung hindi ako naging ganito, hindi ako sana makakapasok sa
Lucifer's Academy. Ang paaralang nagbuklod at kumumpleto sa pagkatao ko.
*****
https://www.facebook.com/animeaddict04 (Chris WP)

https://twitter.com/chrstnmrvc (Chris Oca)

Author's Note

Author's Note:

So Hello everyone! Unang-una, salamat sa mga sumubabay sa storyang ito mula simula
hanggang wakas. Sa totoo lang, hindi ako makapaniwala na nasakyan niyo 'tong
kalokohan at kahibangan ko eh, Grabe! XD So 'yun nga, salamat at napagtiyagaan
niyo ang istilo ko sa pagsusulat sa simula. Oo, aminado kasi ako na madumi pa 'yun.
May emoticons, may mga asterisk, atbp. Pero atleast samga bandang gitna, um-okay
naman.

Salamat sapagsuporta at salamat sa pakikipag-participate dito sa storya ko. May

sasabihin lang akong sikreto sainyo. Isa sa mga rason kaya hindi niyo mahulaan ang
salarin ng mga misteryo ay dahil binabaliktad ko ang sagot sa mga komento niyo.
Kungwari, sinabi niyong si Elise ang nanay talaga ni Marize, babalikatarin ko 'yun
at magiging si Lydia. Kaya unpredicatable ang mga mangyayayari kasi sainyo rin ako
nakuha ng kasagutan xD
So, salamat talaga! Hindi ako makapaniwala na makakatapos ako ng storyang ganito
kasi sa totoo lang, hanggang Chapter 3 lang ang plot ko, wala sa isip ko 'yung The
Event na 'yan, 'yung mga Zodiacs na 'yan, mga Criminals atbp. Kasi on the spot
talaga ako nagsusulat na walang matinong plot kaya salamat sa pagsuporta at sa
pagbabasa. Na-appreciate ko 'yun lahat. Salamat din at naka-cope up kayo sa ugali
ko XD Aminado naman kasi akong hindi ako ganu.n kabait eh.

So 'yun lang, salamat ulit! :D Try to read my other stories! Marami pa kayong
pagpipilian! Pramis! Try niyo rin :D Hanggang sa muli!

@Ao-chan salamat sa patuloy na komento mo rito at sa ibang stories ko @Niewatty

(tama ba UN mo? XD) Annnnniiiee! Hello! Salamat sa pagsuporta sa LAHAT ng mga
stories ko! :D @ParaSaLahat Maraming salamat po sainyo! Hindi niyo po alam kung
gaano ako kasaya na nabasaniyo ang storyang 'to! Salamat po! Hanggang sa muli
nating pagkikita, paalam!

PS: If you have questions, drop below :D Ill create an FAQ :D

FAQ

Here are the commonly asked questions to me.

Anong nagdulot sayo para sulatin mo ang storyang ito?
- Good question. Hahaha XD. Bago ko ito sulatin, nasali ako sa mga roleplay
internationally dito sa wattpad and then may nabasa akong nagpapa enroll ng
characters and I tried to join and apply my form. Maganda palang maging character
sa isang story once for a while so I thought, maybe I should create like this too
and express this kind of intense and blissful feeling to my readers. Gusto ko rin
kasing maramdaman niyo 'yung naramdaman ko nung nag-apply ako bilang isang karakter
sa isang story kaya ko ito sinimulan.
Patay na po ba talaga 'yung ibang students? Katulad nalang nina Jack, Creed and
etc...
- Yes po. As far as I know, may chapter ako na nilagyan ko na patay na sila pero
hindi ko inilagay kung paano sila namatay. That would turn the storyline upside
down thats why I just let it slide.
Sigurado ka bang 12 ka lang nung sinimulan mong isulat 'to?
- Medyo sanay narin ako sa ganitong tanong ah. Hahaha xD Yeah I started writing
this at the age of 12 and ended it months ago at the age of 13. Truthfully
speakin', kaka-14 ko lang po kahapon...10/04/15 so fourteen na po ako ngayon.
May book two pa po ba ito?
- To be honest, hindi ko rin alam. XD pinag iisipan ko pa kasi. Pero sa ngayon,
ang sagot ko muna riyan ay wala.
Ano po bang naging batayan niyo sa takbo ng storya at kalagayan ng mga karakter
niyo?
- Anime. Isa ang anime sa naging batayan ko sa pagsusulat. Pagnanunuod ka kasi ng
same genre ng sinusulat mo, matik na merong papasok na ideas sa ulo mo and sa
pagbabasa rin. Pagnagbabasa ka kasi mas lalong lumalawak ang pang unawa mo sa mga
bagay bagay at kung malawak yun ay pwede kang makagawa ng theories at conclusion
kung ano ang pwedeng maging plot twist. For the characters naman, pag active yung
reader na nag apply, playing safe siya sa story. Pag hindi active, tigok agad. Pag
active tas puro mahahaba or may sense yung comment na napapangiti ako pag binabasa,
nilalagay ko sa bingit ng kamatayan para may thrill. XD
Bakit po ang galing niyong gumawa ng story? Pwedeng po bang humingi ng advice?
- Unang una sa lahat, hindi naman po ako magaling. Baguhan palang po ako sa
larangang pagsusulat pero advice ko lang, just enjoy what you are writing. Make
sure that you can really express what you really want to express in your text. Do
not force yourself to write in a genre that you are not interested with. If you
wanna be a writer, you have to feel comfortable and happy while writing because
your readers can feel your emotions in your text. If you feel uneasy while writing,
your readers will feel it too. Remember, a good writer is a good reader.
So that's all! If y'all still have questions, pm or comment them below. Thanks for
reading and sorry if this is late.

***
https://www.facebook.com/animeaddict04 (Chris WP)

https://twitter.com/chrstnmrvc (Chris Oca)

Trailer + Announcement

Hello! Nabuhay muli ang librong ito mula sa baul. Panuorin niyo sa itaas ang
trailer na ginawa ko. It will also be posted at the beginning para makita rin ng
mga bagong mambabasa. So, to keep this short, alam ko namang ayaw niyo nang
mahabang mga ganito kasi mostly, nilalagpasan niyo lang.
So, ehem, nagbabalak akong gumawa ulit ng librong ganito. Hephep. Hindi Book 2 o
Sequel kundi BAGONG story! Yey! Pero hindi ko alam kung kailan ko sisimulan 'yung
plano since tatlo pa on going ko (laslas na me. XD) So 'yon, siguro mga gitna ng
2017 o mga 2018 ko pa marerelease ahaha. Abang niya nalang kayo sa profile ko for
further updates!
At meron nga pala akong story mga peeps, entitled Cloak and Dagger! Tulungan niyo
ko na ipanalo 'yan sa Wattys2017 kung saka-sakaling maabutan ko 'yung palaro. Sana
hindi pa namin pasukan. Haha.
https://www.wattpad.com/story/70655973-cloak-and-dagger-wattys2017 Ayan 'yung link.
Visit my bio nalang kung hindi niyo kayang ma-click.

PLUG:
https://www.facebook.com/animeaddict04 (Facebook Account)

https://twitter.com/chrstnmrvc (Twitter Account)

Kudos, everyone!