‫ﺳﺒﻖ ﭔﻴﻮن‬

‫اﮐﺮ‪ ،‬ﻟﻔﻆ ۽ ﻤﺟﻠﻮ‬

‫اﮐ ﺮ‬
‫ﺗﻮﻫﻦﻴ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﻛﻼس ۾ ﭘﮍﻫﻲ آﻳﺎ آﻫﻴﻮ ﺗﻪ ﺳﻨﮅي زﺑﺎن ۾ ﻛﻞ ‪ 52‬اﮐﺮ آﻫﻦ ﺟﻲ وري ﺑﻪ ﻳﺎد‬
‫ﮔﺮﻴي َء ﻻ ِء ﻫﻴﭟ ڏﻳﻮن ﭤﺎ‪:‬‬
‫ا‪ ،‬ب‪ ،‬ٻ‪ ،‬ڀ‪ ،‬ت‪ ،‬ٿ‪ ،‬ٽ‪ ،‬ٺ‪ ،‬ث‪ ،‬پ‪ ،‬ڦ‪ ،‬ف‪ ،‬ج‪ ،‬ﺟﮫ‪ ،‬ڄ‪ ،‬ڃ‪ ،‬ڇ‪ ،‬چ‪ ،‬ح‪ ،‬خ‪ ،‬د‪ ،‬ڌ‪ ،‬ڏ‪،‬‬
‫ڊ‪ ،‬ڍ‪ ،‬ذ‪ ،‬ر‪ ،‬ڙ‪ ،‬ز‪ ،‬س‪ ،‬ش‪ ،‬ص‪ ،‬ض‪ ،‬ط‪ ،‬ظ‪ ،‬ع‪ ،‬غ‪ ،‬ق‪ ،‬ڪ‪ ،‬ک‪ ،‬گ‪ ،‬ڱ‪ ،‬ڳ‪ ،‬ﮔﮫ‪ ،‬ل‪ ،‬م‪ ،‬ن‪،‬‬
‫و‪ ،‬ڻ‪ ،‬ھ‪ ،‬ء‪ ،‬ي‬
‫ﻣﭥﻦﻴ ‪ 52‬اﮐﺮن ﻣﺎن ﻛﻨﻬﻦ ﺑﻪ اﮐﺮ ﮐﻲ ﺟﻴﺴﺘﺎﺋﻦﻴ آواز ﺟﻲ اﮐﺮ ﺟﻮ ﺳﻬﺎرو ﻧﻪ ڏﻳﻨﺪاﺳﻦﻴ ﺗﻴﺴﺘﺎﺋﻦﻴ‬
‫اﻫﻮ اﮐﺮ ﺻﺮف ﮬﻚ ﺑﺖ واﻧﮕﺮ ﻫﻮﻧﺪو‪ ،‬ﺟﻨﻬﻦ ﻣﺎن ﻛﻮﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻪ ﭤﻴﻨﺪو‪.‬‬
‫اﮐﺮن ﮐﻲ آواز ﺟﻲ ﺳﻬﺎري ڏﻳﮡ ﻻ ِء ﺧﺎص ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن ﭤﻦﻴ ﭤﻴﻮن‪.‬‬
‫ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‪َ .1 :‬ا )زﺑﺮ( ‪ِ .2‬ا )زﻳﺮ( ۽ ‪ .3‬اُ )ﭘﻴﺶ( اﻧﻬﻦ ﭨﻨﻬﻲ ﻧﺸﺎﻧﻦﻴ ﮐﻲ اﮐﺮ ۾ ”آواز ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪڙ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن“ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻳﺎد ﻛﺮﻳﻮ‪:‬‬
‫ﺳﻨﮅي ﭔﻮﻲﻟ َء ۾ ﻟﮑﮡ‪ ،‬ﭘﮍﻫﮡ ۽ ﮘﺎﮭﻟﺎﺋﮡ ۾ اﻟﻒ‪ ،‬ب ﺟﻲ ﻟﻔﻆ زﻳﺮ زﺑﺮ ۽ ﭘﻴﺶ ڏﻳﮡ ﮐﺎﻧﺴﻮا ِء‬
‫ﻛﻮ ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﻴﺪا ﻧﻪ ﭤﺎ ﻛﻦ‪.‬‬
‫ﻟﻔﻆ‬
‫اﻟﻒ ب وارن ‪ 52‬اﮐﺮن ﻣﺎن ﻛﻲ ﺑﻪ ﭔﻪ ﻳﺎ ﭨﻲ اﮐﺮ ﻣﻼﻳﻮن ﭤﺎ‪ .‬ﺟﻴﺌﻦ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ک ‪ +‬ٽ = ﮐﭧ‬ ‫‪.1‬‬
‫پ ‪ +‬ٽ = ﭘﭧ‬ ‫‪.2‬‬
‫گ ‪ +‬ل = ﮔﻞ‬ ‫‪.3‬‬
‫ﻣﭥﻲ ڏﻧﻞ ﭨﻦ ﻣﺜﺎﻟﻦ ۾ ڏﺳﺒﻮ ﺗﻪ اﮐﺮ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻠﻴﺎ آﻫﻦ ۽ ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻮن ﺻﻮرﺗﻮن ﺑﻪ ﭘﻴﺪا ﭤﻴﻮن آﻫﻦ ﭘﺮ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﻧﭥﻮ ﻧﻜﺮي‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ ﻣﭥﻦﻴ اﮐﺮن ۾ آواز ﭘﻴﺪا ﻛﻨﺪڙ ﻧﺸﺎﻧﻴﻮن ﻣﻼﺋﻴﻨﺪاﺳﻦﻴ ﺗﻪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻮار‬
‫ﭧ ۽ ‪ .3‬ﮔُ َﻞ ﭠﻬﻲ ﭘﻮﻧﺪا ﺟﻦ ﻣﺎن ﭘﻮرو ﭘﻮرو ﻣﻄﻠﺐ ۽ ﻣﻌ ٰﻲﻨ ﻧﻜﺮي ﭤﻲ‪.‬‬ ‫‪ .1‬ﮐ َ َ‬
‫ﭧ ‪ .2‬ﭘ َ َ‬
‫ﻳﺎد ﻛﺮﻳﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﭔﻪ ﻳﺎ ﭔﻦ ﮐﺎن وڌﻳﻚ اﮐﺮ ﭘﺎڻ ۾ ﻣﻠﻦ ﭤﺎ ﺗﻪ ﻟﻔﻆ ﭠﻬﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻤﺟﻠﻮ‬
‫اﺳﺎن ﮐﻲ ﻟﮑﮡ‪ ،‬ﭘﮍﮬﮡ ۽ ﮘﺎﮭﻟﺎﺋﮡ وﻗﺖ وات ﺳﺎن ﺻﺤﻴﺢ اﭼﺎرن ﺳﺎن اﮬﮍا ﻟﻔﻆ ﻛﮃﮢﺎ ﭘﻮن‬
‫ﭤﺎ ﺗﻪ ﺟﻴﺌﻦ ﭘﮍﮬﻨﺪڙ ﻳﺎ ﭔﮅﻧﺪڙ ان ﻣﺎن ﺻﺤﻴﺢ ﻣﻄﻠﺐ ﻛﮃي‪ .‬ﻣﺜﺎل‪:‬‬
‫ﺑﺎﺳﻂ ﻛﭙﮍو‬ ‫‪.1‬‬
‫ﺑﺎﺳﻂ روزاﻧﻮ ﮔﮭﺮ ۾ رﻳﮉﻳﻮ‬ ‫‪.2‬‬
‫ﻣﻮﻧﮑﻲ ﮔﻼب ﺟﻮ ﮔﻞ‬ ‫‪.3‬‬
‫ﻣﭥﻦﻴ ﭨﻨﻬﻲ ﺳﭩﻦ ۾ ﻟﻔﻈﻦ ﺟﺎ ﻣﻴﮍ ﺗﻪ آﻫﻦ ﭘﺮ اﻧﻬﻦ‬
‫ﻣﺎن ﭘﻮرو ﻣﻄﻠﺐ ﻧﭥﻮ ﻧﻜﺮي‪ .‬ﺟﻴﻜﮇﻫﻦ اﻧﻬﻦ ﻣﭥﻦﻴ ﺳﭩﻦ ﺟﻲ ﺑﺪران ﻫﻴﺌﻦ ﻟﮑﺠﻲ‪:‬‬
‫‪ .1‬ﺑﺎﺳﻂ ﻛﭙﮍو ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻴﻮ‪.‬‬
‫‪ .2‬ﺑﺎﺳﻂ روزاﻧﻮ ﮔﮭﺮ ۾ رﻳﮉﻳﻮ ﭔﮅﻧﺪو آﻫﻲ‪.‬‬
‫‪ .3‬ﻣﻮﻧﮑﻲ ﮔﻼب ﺟﻮ ﮔﻞ ڏاڍو وﮢﻲ ﭤﻮ‪.‬‬
‫ﻫﺎﮢﻲ ﻣﭥﻴﻮن ﭨﻴﺌﻲ ﻟﮑﻴﻞ ﺳﭩﻮن ﭘﻮرﻳﻮن ۽ ﻣﻄﻠﺐ وارﻳﻮن آﻫﻦ ﺗﻨﻬﻨﻜﺮي ﭼﺌﺒﻮ ﺗﻪ ﭘﻬﺮﻳﻦ ﺳﭩﻦ ۾‬
‫ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻮ ﻣﻴﮍ اڻ ﭘﻮرو آﻫﻲ۽ ﭘﻮﻳﻦ ﺳﭩﻦ ۾ ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻮ ﻣﻴﮍ ﭘﻮرو ۽ ﻣﻄﻠﺐ وارو آﻫﻲ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﻪ ﻟﻔﻈﻦ‬
‫ﺟﻲ ﻣﻴﮍ ﮐﻲ ﺋﻲ ﻤﺟﻠﻮ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬
‫ﻫﻴﻨﺌﺮ ﻳﺎد ﻛﺮﻳﻮ ﺗﻪ‪:‬‬
‫ﺟﮇﻫﻦ ﺑﻪ ﻟﮑﮡ‪ ،‬ﭘﮍﻫﮡ ۽ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﮡ ۾ ﻟﻔﻆ اﻫﮍي ﻃﺮح ﻣﺎﺋﻲ ﮘﺎﻟﻬﺎﺋﺠﻦ ﭤﺎ ﺟﻮ ﻣﻨﺠﮭﺎﺋﻦ ﻛﻮ‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﻳﺎ ﻤﺳﺠﮭﺎﮢﻲ ﻇﺎﻫﺮ ﭤﺌﻲ ﭤﻲ ﺗﮇﻫﻦﻴ اﻫﮍن ﻟﻔﻈﻦ ﺟﻲ ﻣﻴﮍ ﮐﻲ ”ﭘﻮرو ﻤﺟﻠﻮ“ ﭼﺌﺒﻮ آﻫﻲ‪.‬‬