Ang Paglilitis ni Mang Serapio ay isang paglalaro

Ito ay tungkol sa isang mahinang tao na nagngangalang Mang Serapio

na inakusahan ng isang krimeng hindi makatwiran na humantong sa
kanyang pagdurusa. Si Mang Serapio ay isang miyembro ng isang
sindikato ng mga pulubi. Ang mga sindikatong ito ay nagtitipon ng isang
pangkat ng mga pulubi na nakakaranas ng mga kapansanan sa buhay
tulad ng pagkabulag, nawawalang mga kamay, at iba pa, upang humingi
ng pera at sa pagtatapos ng araw ay nagbabalik ng lahat ng kita sa
sindikato. Para kay Mang Serapio siya ay inatasan na ilarawan ang isang
lalaki na nagdadala ng maysakit na anak na babae habang
nagmamakaawa para sa pera. Ang batas na ito ay binago ni Mang
Serapio habang ang bata na dapat niyang dalhin ay pinalitan ng isang
manika.

Ang sitwasyon ni Mang Serapio sa buhay sa panahong iyon ay lubhang

kahabag-habag habang ang kanyang buong pamilya ay nasisira (ang
kanyang asawa at anak na babae ay namatay sa isang aksidente) na
nag-iiwan sa kanya ng pag-asa sa labas ng kalye. Sa loob ng sindikato,
ang mga tao ay nanunuya kay Serapio bilang isang mabaliw na tao dahil
sa pagtrato niya sa manika. Tinatrato niya ito na parang anak na babae
na namatay sa isang aksidente sa kotse. Ginagamot ni Mang Serapio
ang manika tulad ng isang tao; binigyan ito ng pagkain, damit, at iba pa.
Pagkatapos ay nabigla ang sindikato ng kabuang ni Serapio kung bakit
ginagamit niya ang kanyang pera para sa manika; pagbibigay ng mas
mababa sa mga pondo sa sindikato at higit pa kay Sol, ang manika. Ang
mga hukom ay naglagay kay Serapio sa pagsubok dahil sa krimen na
ginawa niya, alagaan ang manika, na napaka hindi makatwiran kaya
binigyan si Mang Serapio ng isang pagsubok na hindi niya
maipagtanggol o manalo sa anumang paraan.

Ang paglalaro ng Ang Paglilitis ni Mang Serapio ay kinabibilangan ng

Griyegong anyo ng paglalaro ng Angorsis. Ito ay dahil ang kalaban ay
hindi nakakaalam sa lahat sa buong pag-play kung bakit siya ay
hinuhusgahan sa pagsubok. Siya ay inuusig na walang alam sa dahilan
kung bakit.

Peripeteia ay hindi inilalarawan sa play na ito dahil ang kalaban ay hindi

mahanap, sa anumang paraan, isang ruta ng pagtakas kung saan maaari
niyang baguhin ang kanyang kapalaran. Walang mga butas sa mga
pader ng akusasyon na inihagis sa Mang Serapio. Kung siya ay
sumusubok na gumawa ng isang punto kung saan siya nagpapatunay na
hindi siya nagkasala, magkakaroon ng isang bagay upang kontrahin
iyon.

uusap tungkol sa pag-play, natanto ko na si Mang Serapio ay talagang

hindi isang masamang isip sa isip. Ito ay dahil maaari pa rin niyang
makilala ang pantasya mula sa katotohanan. Ginagamot niya ang
kanyang manika na si Sol na parang anak na babae nito ngunit hindi
lubos dahil ang kanyang isip ay pa rin sa mundong ito; alam na ang
kanyang anak na babae ay patay na kaya ang manika para sa kanya ay
naglilingkod lamang bilang isang bagay upang mapagaan ang kanyang
isip ng sitwasyon na kanyang naroroon. Para sa akin, ang mga
masasamang tao dito sa paglalaro ay ang mga tao ng sindikato dahil
bakit isaalang-alang ang pag-aalaga ng isang bata isang krimen? Lahat
sila ay kusang-loob dahil sa pag-iimbita ng lider na hindi napagtatanto
ang kalagayan nila maliban sa Mang Serapio na gustong magbago sa
paraan ng pamumuhay niya. Ang mga tao ng sindikato ng hukom ng
mga tao ayon sa antas ng nasaktan ng tao ay sa gayon ang mas pinsala
ay mas ikaw ay iginagalang sa sindikato. Si Mang Serapio ay nakaupo
lamang doon sa pag-aalaga sa kanyang anak na tulad ng anak na si Sol.
Karamihan sa mga oras, na naninirahan sa labas ng kahon ay ipaalam sa
mga tao na ang mga masamang bagay ay higit sa iyo ngunit kung
minsan ay higit na pinahahalagahan ka ng mga tao; na hindi nalalapat
sa kuwentong ito ngunit sa totoong buhay ito.