HELLENIC GENDARMER

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1972, ΕΤΟΣ 3g, ΤΕΥΧΟΣ 25°—_"

ΩΑ ΫΞἍΜ) {Swim ᾿ ΝΝ( , [W (C a

 Η “EI'IIOEQPHZIZ XQPOCDYAAKHZ”
σᾶς ἔχεται
εὐτυχισμένο καὶ χαρούμενα τὸ 1972᾿
 ΧΩΡΟΦΥΛΑΙ(ΗΣ,,
ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ᾿ΧΩΡοΦΥΛΑΚΗΣ
Ε Π Ι Μ Ε Λ Ε Ι Α ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ

: I" Σεπτεμβρίου 48, Ἀθῆναι τηλ. 83Ξ;.446

Ι Α Ν ο Υ Α Ρ τ 0 Σ 1972, ΕΤΟΣ 3ον-ΤΕΫΧΟΣ 25ον

ΠΕΡΙΕΧΟ Μ ΕΝΑ is“;

. ,Μὴ-γᾆᾗμ μψ

..Ἄτενίζοντες τὸ 1972, Ἡμερησία διαταγὴ κ. Ὑπουρ- Ἄ/βὝ

γοῦ Δημοσίας Τάξεως .................................. 2 , ᾇ Ι
- Η νέα ἡγεσία τῆς Χωροφυλακῆς ........................ 3 ,ξ
-Δεξίωσις πρὸς τιμὴν τοῦ ἀποχωρήσαντος Ἀρχηγοῦ ἔ
κ. Ἀναστασίου Καρυώτη .................................. 4 . υ ‘1
-— Ἡμερήσιαί Διαταγαὶ ἀποχωρήσαντος καὶ νἐοῦ Ἀρ- ,Γ ,
χηγοθ Χωοοωυλακῆς ........................................ 6 y: Ὕ ',
-ΛουδοβῖκοςὁΑ τῆς Βαυαρίας 8 , γ-
— Η ἐπέτειος τοῦ Μακρυγιάννη . 12 .
— Κολοράντο, ἡ Αὐτοκρατορία τῶν Βραχωδῶν ᾿ὀρεων I
K. Ἰακώβου Σταυροπόδη Γεωλόγου τῆς Ἑλληνικῆς
Ἐπιτροπῆς Ἀτομικῆς Ἐνεργείας 14 P ὁ
—:>T1c2)»§ootpiam
Kai Τέχνη κ. Κων. Παλαιολόγου ΓἎυ- 17 I .

-Ξ Ἀπὸ τὸ Ἀρχετον τῆς Χωρικῆς «Δράκος ὑπ᾿ ἀριθ. 2». 21 I :;.——: '
-Τὸ Ἀρκάδι, κ. Λάμπρου Λαζοπουλου, Ταγ)ρχου χω- Ι <
ροφυλακῆς . . 26 ζ ,ζ
ἷ -μαχομένη ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ K παν. Κατηφορη. ι ,
i Δημοσιογράφου . 28 L ,Δ
; -ΚΟἎἶἝτὲἓυγνωσειςᾞκ. ΜιχαηἎ» ΔιαμαντοπούλουΥποΐ 32

,ἷ — ζό ἓὑἵιἳτίιαν Kai ἡ ἐξερεύνησίς του, (Γ᾿ συνέχεια) K. Ἀχ. Θερμὲς ευχἐς μεταξὺ φίλων.Ἐνας ὀλὀ-
Ταγάρη Ἐπιτίμου Ἀντιστρατήγου 36 κληρος χρονος ἔκλεισε γεμάτος προσ᾿
παθειες καὶ ἀγῶνες κοινοὺς γιὰ νὰ κερ-
Ἐγεννήθη ἐν ΒηθἎ εἐμ ΔἸδος Χρηστίνας Καρυώτη .. 40 διθῇ ἡ μάχη τῆς ἀσφάλτου. Ἔνας και-
— Η τέχνη και ἡ ἱστορία της K. Γρηγ. Ζητρἰδη, Δινωτοῦ νοὑργιος χρόνος ἀρχίζει. Καλὴ χρονιὰ
Πολιτιστικῶν Σχέσεων Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ Kai λοιπὸν μὲ ὑγεία, σιγουριἀ. κέφι καὶ γα-
Ἐπιστημῶν .. .. .. .. .. . . 43 λἡνη.
' — Η Βεροια (τοπικὰ ἰστορικά στοιχεια) κ. Eta-“(3113211
Μαλούκου Μοιράρχου .. .. ... 45
᾿ Προσέξτε τὰ νύχια σας, Κας Λουκίας ᾖαραβἱτη.Ἰδιο-
κτητριας — ΔἸντρίας Σχολῆς Αἰσθητικῆς .. .. .. 48
Ἀστυνομικὰ περίεργα Kai παράξενα 49
~ Η ἐγκληματικότης εἰς τὴν Νέαν -Υὀρ-κηνκ.ΓΙερ ΓΙε-
τροποὑλου, Μοιράρχου .. .. .. 50
ᾗ Γιὰ σᾶς, γιὰ τὸ παιδι σας γιὰ τὸ σπίτι σας .. .. .. .. .. 54
᾿Ξένοι συνάδελφοι .. .. .. 56 ,βψς-ς..;..:..;..;.,;..ζ..,υς..:πς....ς-,ζσ.:.,:..:..;..Ξ..:,.;.,βαρ-ς. ς..ζ,.σ..:..ς.. ..ᾇᾁ
. ᾿ Τὸ γεροντοπαλλήκαρο Kai ..ἡ- ἐξετῃἰα, κ. ΝΙΚΑ αου ᾿ .:.
Τσιρώνη ΤαγΙρχου 60 ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ '3'
> ᾗ Τὸ δωδεκαήμερο κ Κωνίου ΛιάπηιΔιδασκαἎ-ου .. .. 62 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΤΗΣΙΑΙ
—- Λεωφορειακά κ Ἀθανασίου Μορφάκη ΥπομἸρχου 64 if: >
Η ἀπελευθέρωσις τῆς Μακεδονίας κ. Νικ. Κτενιαδη ΞΞΞ Ἀξιωματικοὶ- Ἀνθυπασπισταὶ Δραχ. 100 3'
Δημοσιογράφου .. .. . . .. .. .. .. .. .. .. .. .. 66 ἐ Ὑπαξιωματικοὶ , Χωροφύλακεβ , 80 ΞΞΞ

Μὲ τὸ (paKb τῆς ἐπικαιρότητος ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ ᾿ 70 Πολίτικοὶ Ὑπάλληλοι - Ἰδιῶται » 100

᾿Ἀβχἰμηνιἀ Kai ἀρχιχρονιά. Κας ΜαίρηςἜβενοί
κα Ξιζ , ᾿ς᾿
Ὕπατά
Ἰ2»ου Ἀρχη [είου Στρατοῦ ,, .. , 72 Σύλλογοι - Σωματεῖα - Ὀργανισμοὶ ; 150 If:
~A1acK88d:ετε. . μαθαίνοντας 76 ΞΞΞ ᾿
Ἐνέα τοῦ μή-ὁς 78 2%: TLMH ΤΕΥΧΟΥΣ APX. [0
"H ἀλληλογραφία μας ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, ,, , 80 ΪξΞ-ζυςι-ζ.ἔῃς..;..;..Ξ..;..;.ς..;..;,.;..;..:..;..,..;-,ζυςυῢ.;..;..;..;..:..;..:..;..1.,ζυςσἷἶἒ
 ATENIZON'II'EZ ΤΟ .1972

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΙἭ-
κ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΛΞΕΩΣ

ΠΡΟΣ ,
Ἅπαντας τοὺς Ἀξιωματικοὐς, Ὑπαλλήλους καὶ κατώτερα
ὄργανα τῶν Σωμάτων, Ἀσφαλείας καὶ τῆς Ἀγροφυλακῆς.

Δίὰ τὰς Ἁγίας -Ἥμέρας τῶν Χριστουγέννων καὶ τὸ ἐρχόμενον ,ἔτος

-1ἵ72, ἔχομαι εἰς ὅλους-σας κάθε προσωπικὴν καὶ οἰκογενειακὴν εὐτυ-
χ αν.
τ Οἱ κόποι καὶ αἱ θυσίαι, εἰς τὰς ὁποίας ὑπεβλήθητε κατὰ τὸ 1971 ἀπέ-
δωσαν τόσον πλουσίους καρποὺς εἰς ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς δραστηριό-
, τητός σας, ὥστε ,νὰ προκαλέσουν τὸν δημόσιον ἔπαινον τοῦ Ἀρχηγοῦ
τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως κατὰ τὸν λόγον του τῆς 18ης τρέχοντος.
᾿ Πρέπει νὰ εἶσθε ὑπερήφανοι διότι, διὰ τῆς παραδειγματικῆς
ἐργατικότητος καὶ. ἀφοσιώσεως πρὸς ,τὸ καθῆκον, συνετελέσατε τὰ μέ-
γιστα εἰς τὴν ἐπίτευξιν τοῦ θαύματος τῆς ἀναδημιουργικάςτῆς Χώρας.
Δίὰ τὸ 1972, ἡ μέριμνα τῆς Κυβερνήσεως διὰ τὴν ,ὀργάνωσιν καὶ
περαιτέρω ἐκσυγχρονισμὸν τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας ἐξεδηλώθη ἤδη
διὰ τῆς διαθέσεως τῶν «ἀπαιτουμένων οἰκονομικῶν πόρων.
Ἐναπόκειται ἤδη εἰς ὑμᾶςνὰ τοὺς ἀξιοποιήσητε κατὰ τὸν καλύτερον '
δυνατὸν τρόπον.- ᾿ ᾿
Παρὰ τὸν ὑψηλὸν βαθμὸν ἀποδόσεώς σας, ὑπάρχουν εἰσέτι ἀρκετὰ
περιθώρια βελτιώσεως καὶ εἶμαι βέβαιος ὅτι ὁ καθεὶς ἐξ ὑμῶν θὰ κα-
ταβάλῃ τὴν ἀπαιτουμένην πρὸς τοῦτο προσπάθειαν.
Μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἂς ἐλπίσωμεν
ὅτι, ὑπὸ τοὺς ἀρίστους οἰωνούς, ὑπὸ τοὺς ὁποίους εἰσερχόμεθα εἰς τὸ
1972, ὅλαι αἱ εὐγενικαὶ ὑμῶν προσπάθειαι θὰ εὐοδωθοῦν ἐπ᾿ ἀγαθῷ τῶν
Σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ τοῦ ΕΘΝΟΥΣ. ᾿
, Ο Ὑπουργὸς
. ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΒΕΛΛΙΑΝΙΤΗΣ
᾿Ἤῢ=ι
 Η ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΙΗΣ ΧΩΡοφγλΑκι-ΞΣ

d...“
Ο A PXΗΓ0Σ
Ἀντιστράτηγος κ. Χρῖστος Καραβίτης

r , . x
κ , ᾿᾿᾿ I _....
e. m 7 ‘D

ρ
r Ξ κ
,Ἔ I/KIR.

. »ἱ I
,γ

Ἱ,

/ ἔ ἐ
i L ,ἔ ᾗ , WA
Ο A‘ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ Ο B‘ ΥΠΑΡΧΗΓΟΣ
Ὕποοοστρἀτηγςκ ,Ἰωαννης Ζα
αεφἐιρόποουολος Ταξίαρχος κ. Ξενοφὼν Τζαβαρᾶς

‘1‘“; Ἔ ἔ χ Ι ᾿ ἳ L: ὁ

ἦ /-»:" M ,Ὗκ-

Ο᾿ A‘ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ Ο B‘ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ
Ταξίαρχος κ. Νικήτας Κωβατος Ταξίαρχος κ. Ἰωάννης Ρεζᾶς
 ΑΛΛΑΓΗ ΣΚΥΤΑΛΗΣ
Τὴν Ιθην Ἰανουαρίου ἐ. ἔ. εἰς τὰς Σχο-
λὰς Χωροφυλακῆς, ἐδόθη δεξίωσις᾿πρὸς
τιμὴν τοῦ ἀποχωρήσαντος, λόγῳ ὁρίου
ἡλικίας. τέως Ἀρχηγοῦ Χωρικῆς Ἀντι-
στρατήγου K. Ἀναστασίαν ΚΑΡΥΩΤΗ.
Τὴν δεξίωσιν ἐτίμησε διὰ τῆς παρουσίας
του 6 Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Ὑπουρ-
γείου, Δημοσίας τάξεως κ. Ἰωάννης
ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ καθὼς ἐπίσης οί
Ἀρχηγοὶ- Χωρικῆς Ἀν-πσ-φάτηγσς
κ. Χρῆστος ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ, Ἀστυνομίας
κ. Κ. ΠΑΝΝΟΥΛΗΣ, Πυροσβεστικοῦ
Σώματος κ. .Α. ΔΗΜΑΣ, καὶ ὁ Γενικὸς
Δντὴς ΓΕΔΠΑἸΧΩΡΑΣ ᾿γποσ1γος ιι ΚΑ-
ΡΑΤΑΣΟΣ. Ἐπίσης εἰς τὴν δεξίωσιν πά
ρέστησαν οἱ Ὑπαρχηγοὶ χωροφυλακῆς
ὟποσἸγος κ. I. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΣ καὶ
Ταξ1ρχος κ. Ξ. ἹἶΑΒΑΡΑΣ, Ἀο-ι-υνομία-
πόλεων κ. Γ. ΚΑΛἸΣΑΣ καὶ Πυροσβέσταις
κοῦ K. Β, ΚΑἸΣΑΝΟΣ, ἅπαντες οὶ ἐν Ἀθή-
ναις ἀνώτατοι ἈξἸκοὶ Χωροφυλακῆς,
τέως Ἀρχηγοὶ τοῦ Σώματος καὶ ἐ. ἔ.-
ἀνώτατοι ἈξἸκοί, ἀνώτεροι ἈξἸκοὶ
Δἴωνταὶ Ὑπηρεσιῶν τοῦ λεκανοπεδίου
Ἀτ-πκῆςἵ Πρόεδροι τῶν Ὁμίλων Φίλων
,Χωρ1κῆς, 6 Πρόεδρος τῆς Ε.ΣΗ,Ε,Α.
κ. ΤΡΟΥΜΠΟΥΝΗΣ μετ᾿ ἄλλων ἐκπροσώ-
»ων τοῦ δημοσιογραφικοῦ κόσμου, ἀντι-
4
προσωπεἷαι Ἀξ1κὥν, Ὑπαξ1κῶν, ΧωρἸ
κων, καὶ Δοκίμων τῶν Σχολῶν καὶ πολλοὶ
ἄλλοι προσκεκλημένοι οὶ ὁποῖοι κατέ-
κλυσαν τὸν χῶρον τῆς δεξιώσεως.
Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς δεξιώσεως 6
νέος Ἀρχηγὸς Χωρικῆς προσφωνῶν
τὸν κ. Γενικὸν Γραμματέα τοῦ Υ.Δ.Τ.
καὶ τὸν ἀπελθόντα Ἀρχηγὸν εἶπε τὰ
ἑξῆς: «Ἀναλαβὼν τὴν ἡγεσίαν τοῦ
Σώματος, κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ Ἀνω-
τὰτου Συμβουλίου Ἐθνικῆς Ἀμὐνης, ἀπὸ
τὸν κ. Ἀναστάσιον Καρυώ-ιην ἄξιον
Ἀρχηγὸν καὶ τέκνον τῆς πατρίδος, ἐντὸς
τοῦ ἱεροῦ χώρου τῆς Σχολῆς Χωροφυλα-
κῆς, τροφοῦ K1}! μητρὸς τοῦ Σώματος.
καθηγιασθέντος διὰ τοῦ αἵματος σεμνῶν
ἡρώων, συναισθανόμενος τὴν τιμὴν καὶ τὴν
ἕκτής θέσεώς μου ἀπορρέουσαν εὐθύνην
ὑπόσχομαι κατὰ τὴν λίαν συγκινητικὴν
ταύτην στιγμὴν ότι δὲ θὰ φεισθῶ κόπων
καὶ θυσιῶν, προκειμένου νὰ ἀνταποκριθῶ
πλήρως πρὸς τὰς προσδοκίας καὶ, τὰ ἰδε-
ώδη τῆς Ἐθνικῆς μας Κυβερνήσεως.
Ἐμπνεόμενος δὲ ἀπὸ τὰς ίερὰς παρα-
δόσεις τοῦ Ἔθνους καὶ τοῦ Σώματος ὡς
καὶ ἀπὸ τὰς μορφὰς τῆς ἐκατόμβης τῶν
ἡρωικῶν νεκρῶν μας,.παρέχω τὴν δια-
βεβαίωσιν ὅτι πιστὸς εἰς τὰς ἀρχὰς τῆς
Χρηστῆς Διοικήσεως καὶ ἀπέχων ἀπὸ
πάσης πράξεως καὶ ἐνεργείας ἥτις ἀμαυ-
ρώνει τὴν αἴγλην καὶ ἀξιοπρέπειαν τοῦ-
ἡγήτορος, θὰ ἐξαντλήσω ἀπάσας τὰς
δυνάμεις μου διὰ τὴν περαιτέρω προαγω-
γὴν καὶ ἐκσυγχρονισμὸν τοῦῒΣώμα-τος ,
ἀξιοποιῶν τὴν ὑλικὴν καὶ ἠθικὴν ἀρω-
γὴν τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως, ίνα τοῦ- ,
το, φύλαξ τῶν ἱερῶν καὶ ὁσίων τοῦ f
Ἔθνους ἐκπληροῖ πλήρως καὶ διαρκῶς
τὴν ὑψηλὴν του ἀποστολήν, καὶ συμφώ-
νως πρὸς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ἐξελισσο- .
μἔνης ἁλματωδῶς Ἑλληνικῆς κοινωνίας».
Ἐν συνεχείᾳ 6 K. Ἀρχηγὸς Χωροφυ- ᾿
λακῆς προσέφερεν ἐκ μέρους τοῦ Σώματος ᾗ
εἰς τὸν κ. ΚΑΡΩΤΗΝ χρυσοῦν ὡρολό- ,
γιον χειρὸς καὶ χρυσοῦν ἔμβλημα τοῦ Ἐἷ
Σώμςπος τονίσας ὅτι: «Τὸ Σῶμα τῆς Ξἶ
χωροφυλακῆς προσφέρει πρὸς ὑμᾶς εὶς ἒξ
ἔνδειξιν τιμῆς καὶ εὐγνωμοσύνης τὸ μικρὸν ᾿
τοῦτο δῶρον μετὰ τοῦ ἐμβλήματος τοῦ ᾿
Σώματος συμβολίζοντος τὴν ἄρρηκτον
συνέχειαν καὶ τὰς αἰωνίας τοῦ Ἔθνους
ἀξίας ἀπὸ τῆς ἀρχαιότητος μέχρι τῶν ,
καθ᾿ ἡμᾶς ὑπὲρ ὧν ἡ Χωροφυλακὴ ἀείὴ ἱ
ποτε προμαχεἷ». Καταλήγων 6 K. Ἀρχη-
γὸς Χωρικῆς εἶπεν : «Τὸ Σῶμα πάντοτε ᾿ζ
θὰ περιβάλῃ μὲ θέρμην καὶ στοργὴν καὶ
θὰ ἀναγράφῃ χρυσοῖς γράμμασιν είς
τὰς δέλτους τῆς Ἱστορίας ,του ὅσους
ἐθυσιάσθησαν ἢ ἐμόχθησαν ὑπὲρ αὐτοῦ
ὡς ὑμεῖς κ. Ἀρχηγέ».
καταφανῶς συγκεκινημένος ὁ ἀποχω-
Ῥῆσος Ἀρχηγὸς Χωροφυλακῆς, Ἀντιτ
στρά-τηγσς κ. Ἀναστάσιος ΚΑΡΥΩΤΗΣ
ηὐχαρίστησε τὸν νέον. Ἀρχηγὸν Χωρο-
φυλακἦς Ἀντιστράτηγον κ. Χρϊστον ΚΑ-
ΡΑΒΙΤΗΝ καὶ ἀνεφέρθη ἐν συνεχείᾳ εὶς
τὸ ἐπιτελεσθὲν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς
ἀρχηγίας του γόνιμον καὶ δημιουργικὸν
ἔργον, ὀφειλόμενον κατὰ μέγιστον μέρος
εἰς τὴν ἀμέριστον συμπαράστασιν τῆς
Ἐθνικῆς Ἐπαναστατικῆς Κυβερνήσεως
καὶ ίδίᾳ τοῦ Πρωθυπουργοῦ κ. Γεωργίου
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ὅστις κατἒπανά-
ληψιν ἀνεγνώρισε δημοσίως τὸ ἐπιτε-
λοὐμενον ὑπὸ τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας
ἔργον διὰ τὴν πρόοδον τοῦ Ἑλληνικοῦ
Λαοθ. Τέλος ἀφοῦ ηὐχήθη εἰς τὸν νέον
Ἀρχηγὸν χωροφυλακῆς ἐπιτυχίαν εὶς
τὸ ἔργον του, περὶ τῆς ὁποίας ἐξέφρασε
ἄλλωστε τὴν βεῇαιότητά -του, ηὐχα-
ρίστησε τοὺς διατελέσαντας μει-επανα-
σζτατικῶς Ὑπουργοὺς καὶ Γενικούς Γραμ-
ματεϊς τοῦ Ὑποπργείου Δημοσίας Τά-
ξεως, διαβεβαίωσεν δὲ τὸν κ. Ἀρχηγὸν
ὅτι» θὰ εὑρίσκεται πάντοτε παρὰ τὸ
πλευρὸν τοῦ Σώματος ἐκ τοῦ ὁποίου
μετὰ 4οπῆ εὐδόκιμον ὑπηρεσίαν ἀπε-
χώρησε καὶ ὅτι θὰ παραμείνῃ έσαεὶμαχη-
τὴς τῶν σκοπῶν τῆς Ἐπαναστάσεως
τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967.

Ἐ᾿
ψ
ἡ
ἒ
ΓτεΞ-Ἐ--ὴ--Ἐ γ.

Ἐν συνεχείᾳ τὸν λόγον ἔλαβεν 6

1 , «Α Ι Ἐτ K. Γενικὸς Γραμμστϊὺς τοῦ Ὑπουργείου
A. ᾿ - _ ᾿ Δημ. τάξεως, 6 ὁποτος ἐξέφρασε τὴν
,9 ἦ. ἱ Ξ εὐαρέσκειαν τοῦ κωλυομένου κ. Ὑπουργοῦ
ί Δημοσίας τάξεως καὶ τοῦ ἰδίου προ-
σωπικῶς πρὸς τὸν κ. Ἀναστάσιον ΚΑ-
ἷ
ΡΥΩΤΗΝ διὰ τὸ προσφερθὲν κατὰ τὸν
χρόνον τῆς Ἀρχηγίας τούργον εἰπὼν
[Ἐὶἳἳἳ 611: «Ἡ μεγαλυτέρα ἀμοιβὴ εἷναι νὰ
Ι
. ἒ ἔχῃ κανεὶς τὴν συναίσθησιν ὅτι ἔξε-
ὶ (ζ πλήρωσε τὸ καθῆκον του καὶ αὐτὴν τὴν

πά ,μ συναίσθησιν πρέπει νὰ ἔχῃ καὶ εἷναι

, βέβαιος ὅτι ἔχει ὁ K. Ἀναστάσιος ΚΑ-
,-

- ᾆΞ . . . \-
ᾇε-κἳ Ἆ... ι ‘V ,

ι
ΡΥΩΤΗΣ. Συνεχάρη ἐπίσης τὸν νέον
κᾇ- ᾇ᾿ .— ἀρχηγὸν Ἀντιστράτηγον K. Xp1a'rov ΚΑ-
,γίᾎΧῖ ,ιι ᾿ γ ᾿ ΡΑΒΙΤΗΝ καὶ τοῦ ηὐχήθη ἐπιτυχίαν εἰς
τὸ ἔργον του ἵνα τὸ Σῶμα τῆς χωροφυ-
λακῆς καταστῆ ίκανὸν νὰ ἀνταποκρίνεται
«ι,ἒ᾿ ψΐ ᾿ f ;{.~ . πάντοτε εἰς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς ᾿Βίληνιἑ
._. a μ--ᾩ- m. σ κῆς Κοινωνίας».

5

τὴν 31-12-1971 , λόγῳ ὁρίου ἡλικίας, ὁ Ἀντιστράτηγος κ. Ἀν-
Καρυώτης ἀπηύθυνε πρὸς ἅπαντας τούς ἄνδρας τῆς Χωροφυτ
λακῆς ἀποχαιρετηστήριον Ἐγκύκλιον Διαταγὴν σχετικὴν μέ
τὸ ἐπιτελεσθὲν κατά τὴν διάρκειαν τῆς ἀρχηγίας του ἔργον
καθὼς ἐπίσης καὶ ὡς τελευταίαν συμβουλὴν, παραίνεσιν καὶ
ὑποθήκην διὰ -πάντας τοὺς ἐπιγιγνομένους καὶ ηὐχήθη εὐόδω-
a; τοῦ ἱρἷἓυ τοῦ νέου Ἀρχηγοῦ ΧωρἸκἣς, τονίσας μεταξὺ
Ἀποχωρῶν μετὰ συνεχῆ εὐδόκιμον
καὶ γόνιμον ὑπηρεσιακὴν ζωὴν τεσ-
σαράκοντα περίπου ἐτῶν. αἰσθάνομαι-
λίαν ὑπερήφανος καὶ ἄκρως ἱκανοποιημέ-
μένος, διότι μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ θεοῦ ἐπε-
᾿τέλεσα ὅτι ἦτο ἀνθρωπίνως δυνατόν, τη-
-ρήσας τὸν ἄρκον τὸν ὁποτον ἔδωκα ἐθε-
λοντικῶς μὲ ὅλον τὸν παράφορον νεανικὸν
υσιασμόν. ’
Καθ᾿ ὅλην τὴν μακρὰν ὑπηρεσιακὴν μου
σταδιοδρομίαν παρέμεινα ἀμεταθέτως
ἀκλόνητος ἐπὶ τῶν Ἐθνικῶν Ἐπάλξεων
χάριν τοῦ μεγαλείου τῆς πολυαγαπημέ-
νης μας πατρίδος τῆς αἰωνίας ΕΛΛΑΔΟΣ
καὶ ὑπηρέτησα μετὰ ἰδιαιτέρου ζήλου τὰ
Ἑλληνοχριστιανικὰ ἰδεώδη εἰς τὰ ὁποῖα
ὒἳᾊἳἶ γἕἒἶἒἕἒἓᾒχξξξἆαᾏἑθἆὴθνἔἔἶἕἐε μιὰ
διαρκὴς προσπάθεια τελειοποιήσεως τοῦ
ἑαυτοῦ μου καὶ ἀπολύτου ἀφοσιώσεως
εἰς τὸ καθῆκον, τὸ ὁποτον ἔταξα ὑπὲρ
ἄνω ὅλων καί αὑτῆς ἔτι τῆς οἰκογενείας
μου. Πάντοτε ὑψίστην ἀπέδωκα σημα-
σίας εἰς τὸ ἦθος, τὴν ἐντιμότητα, τὴν
ἀξιοπρέπειαν καὶ τὴν ἀπονομὴν τοῦ δι-
καίου, διότι ἐπίστευα καὶ πιστεύω ὅτι
ὁ ἡγήτωρ πρέπει νὰ κοσμῆται ὑπὸ τῶν
ἀρετῶν τούτων. Ἐντὸς τῶν πλαισίων τῆς
ἠθικῆς καὶ τοῦ γραπτοῦ νόμου ἔπραξα τὸ
καθῆκον μουσικαὶὡς ἄνθρωπος καὶ ἀξιω-
ματικὸς καὶ χω ἥσυχον τὴν συνείδησίν
μου ὅτι ἐν πιγνώσει οὐδένα ἔβλαψα.
Η ἀγάπη μου πρὸς τοὺς ὑφισταμένους μου
καὶ ὁ σεβασμὸς τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεἷ᾿
πείας ἧσαν ἡ σημαία μου. Πάντοτε προ-
σέβλεψα μὲ στοργὴν καὶ φιλάνθρωπον
πνεῦμα πρὸς τὸν ἀνθρώπινον πόνον καὶ
τὴν δυστυχίαν.
Ὑπὸ τοιούτων ἀρχῶν ἐλαυνόμενος κο-
λακεύομαι νὰ πιστεύω, ὅτι κατὰ τὰ δύο
καὶ ἥμισυ ἔτη καθ᾿ ἃ διετέλεσα Ἀρχηγός,
ἠγωνίσθην σκληρῶς καὶ εἰργάσθην ὑπεραν-
θρώπως, μακρὰν πάσης ὑστεροβουλίας ἢ
ἄλλου ὑπολογισμοῦ, διὰ τὸν ἐκσυγχρο-
νισμὸν τοῦ Σὠματος, τὴν πολιτιστικὴν
τῶν ἀνδρῶν ἀνύψωσιν καὶ τὴν ὑπὸ τῆς
Κυβερνήσεως, τῇ εἰσηγήσει μου, ἐπίλυσιν
χρονιζόντων ἀπὸ μακροῦ σοβαρῶν καὶ
σπουδαίων προβλημάτων τῶν ὑπηρε-
Ξῦον καὶ τῶν ἀνδρῶν, ὥστε τὸ Σῶμα σή-
6
'0 ἀποχωρήσας Ἀρχηγὸς
ΕΙΣ τἷΑΣ. ΕπΔλἙιΣ
τογ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ
ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ
τηε 31 - 12 - 1971
Ἀποχωρῶν τῆς Ἀρχηγίας τοῦ Σώματος τῆς χωροφυλακῆς
1
ἱ
ων τ ης:
μερον νὰ εὑρίσκεται εἰς - πλήρη ἄνοδον. τὴν Ἐπανάστασιν καὶ παράσχητε τὴν ᾿
ἓ
Πρὸς τούτοις τὸ Σῶμα, διῴκησα μὲ συνδρομήν σας εἰς τὴν καταβαλλομένην
σύνεσιν, σωφροσύνην καὶ δικαιοσύνην ὑπ᾿ αιὝι-ῆς προσπάθειαν ἀνορθώσεως καὶ ‘
καὶ ἀντιμετῴπισ-ἲι τὰ ἐπὶ μέρους προβλή- προόδου τῆς Πατρίδος μας.
ματα καὶτὰς ἀνάγκας τῶν ὑπ᾿ ἐμὲ μὲ -Σέβεσθε τὴν ἀνθρωπίνην ἀξιοπρέ- ;
ἀμεροληψίαν, καλωσύνην καὶ πνεῦμα κα- πειαν, ἡ δὲ ἐν γένει διαγωγὴ καὶ συμπε-
τᾜσεως- xix: ἐξυπηρετήσἶωςὶ ἐντὸς ριφορά σας εἶναι προσηνής, φιλόφρων, ἷ
ἒωιακτἑυἒΐβατἕἕηἳτᾜων κα των W" ἄκρως εὐγενὴς καὶ ὑποδειγματική.
-Διαχειρίζεσθε τὴν ἀνατιθεμένην ὑμῖν τ
Κατὰ τὸ χ ονικὸν τοῦτο διάστημα ἐντολὴν ὑπὸ τῆς Πολιτείας μὲἀντικεὴ
χάρις εἰς τὸ μέριστον ἐνδιαφέρον τῆς μενικότητα, δικαιοσύνην, σύνεσιν καὶ .
Ἐπαναστάσεως καὶ ἰδιαίτατα τοῦ πρω- ἀνθρωπισμόν.
ism?" άεἳᾇξξύἳΰᾋλςυυ “it ΞΪἼἹΞᾛἬΫ -Καὶ τέλος ἡ παράστασις καὶ ἡ ἐμφἂ
νισίς σας -εἶναι ἄψογος καὶ ἀξιοπρεπης.
σὰν 16:: πολλά, ὥστε ἱ,πιζῆὶιᾇιταχόθενη νὰ Πρὶν ἔτι διακόψει) τὸν μετὰ τοῦ Σόμα- ᾿λ
ὁμολογῆται καὶ νὰ ἀναγνωρίζεται ἡ ᾿τος ἐνεργὸν δεσμὸν, ,θεωρῶ ὡς ἐπιτα- =
ἐπιτελεσθεῖσα πρόοδος καὶ τὸ νέον πνεῦ-
μα ὑπὸ τοῦ ὁποίου οἰ πάντες διακατεχό-
κτικὸν καθῆκον, κατὰ τὴν ἐπίσημον ταύτην
στιγμήν, ὅπως εὐχαριστήσω τὴν Ἐθνι- ἐ
;
α. , .. . _ - κὴν Κυβέρνησιν καὶ τοὺς ἐν τῷ Ὑπουρ- I
«
Πέραν τῶν σοβαρωτάτων τούτων ἐπι- ᾿γείῳ μας ἐκπροσώπους της, δί ὅσα ὑπὲρ 1
᾿
τευγμάτων καὶ πολλῶν ἄλλων ἀκόμη, τοῦ Σώματος ἔπραξαν. Τοὺς εἴμεθα ἐ
ἅτινα δὲν δύνανται νὰ μνημονευθοῦν εἰς εὐγνώμονες καὶ δὲν λησμονῶμεν.
μίαν τοιαύτης ὑφῆς ἀποχαιρετιστήριον ᾿ομοίως θεωρῶ ἐμαυτὸν ὑποχρεωμένον
διαταγήν, εὑρίσκεται ἐν πλήρει ἐξελίξει ὅπως εὐχαριστήσω πάντας τοὺς συνε ᾿ ά- ἒ
καὶ ἓν εὐρύτατον εἰσέτι πρόγρα μα πε- τας μου διὰ τὴν παρασχεθείσαν βοή
ραιτέρω ἐκσυγχρονισμοῦ τοῦ Στὠματος, πρὸς ἐπιτέλεσιν τοῦ πραγματοποιηθέν- ,ἶ
προοιωνιζόμενον λαμπρὸν μέλλον, λόγῳ τος ἔργου καὶ ὅλους τοὺς ἄνδρας διὰ τὴν Ξ
τοῦ ἐπιδεικνυομένου ὑπὸ τῆς Κυβερνή- εὔορκον ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων των»
σεως ἐνδιαφέροντος ὑπὲρ τῶν Σωμάτων πρὸς οθς ἔχομαι ἐκ βάθους καρδίας
Ἀσφαλείας, ὡς προεῖπον. ὑγείαν, πρόοδον καὶ εὐημερίαν ἀτομικὴν
Ἀλλὰ διὰ νὰ ὁλοκληρωθῆ τὸ ἱέργον
τοῦτο καὶ νὰ μὴ ἀνακοπῆ ἡ ἀναδύὴ τοῦ κᾳἳὶΓἐξἕἓγὴνΞ-ΐἷΰἶς. μου αὐτὴν τὴν στιγμὴν
Σώματος πορεία ὀφείλετε ,πάντες νὰ στρέφεται πρὸς. πάντας τοὺς, πρὸ ᾿μο᾿
κλείσετε εἰς τὰς καρδίας σας τὸ Σῶμα, υπηρετήσαντας ὠσαύτως πιστῶς καὶ ευόρ-
νὰ ἐργασθῆτε καὶ νὰ βοηθήσετε δί ὅλων κως τὸ Σῶμα καὶ τὴν Πατρίδα καὶ ,ἰδιαι-
τῶν δυνάμεών σας, ἵνα τοῦτο «ἀνέβη
τέρως πρὸς τοὺς ἡρωικοὺς νεκροὺς τοῦ
ψηλὰ καὶ πιὸ ψηλὰ» καὶ ἀποβῇ πραγἼ Σώματος, ,οἱ ὁποτοι ἐθείασαν ᾿ὅ,τι πο-
Ξηᾞᾇέτἒτ,Ξἒἒθἇᾆἶἲἒἃᾝςᾚἰἒιᾏἳἳ
ματικὸς παράγων εἰρήνης, ἡσυχίας καὶ
προόδου, ὡς εἶναι καὶ τοῦ ἁρμόζει.
Εἰς χεῖρας ὑμῶν κ. κ. Ἀξιωματικοὶ, ‘ λείας καὶ εὐημερίας ἡμῶν, εἰς
Ἀνθυπασπισταί, ᾿οπλῖται καὶ Πολι- μνήμην ᾿τῶν ὁποίων κλίνων εὑλαἔῶἱἒρτἇὸ
τικοὶ Ὑπάλληλοι εὑρίσκεται ἡ τύχη τοῦ
Σώματος.
Δί αὑτὸ ὀφείλετε ὄπως
ἒᾛἱαξυ ᾖᾜηἶπἇῢὖἱὦῒ. “m“ Ὥρᾐ
-Σταθῆτε ἀκλόνητοι ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν Ζήτω τὸ Ἔθνος
ἐπάλξεων, ὡς ἁρμόζει εἰς Ὄργανα ,τῆς
Ζήτω Χωροφυλακὴ
Ἡρωικῆς χωροφυλακῆς. ‘
-Διατηρήσητε, ἐξ ἱστορικοῦ καθή- ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΚΑΡΥΩΤΗΣ ,
κοντος, ὑψηλὰ τὸ, ἐπαναστατικὸν πνεῦμα Ἀντιστράτηγος
τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967, ἀφοσιωθῆτε εἰς Ἀρχηγίς χωροφυλακῆς
 '0 νέος᾿ Ἀρχηγὸς χωροφυλακῆς

ΠΡΟΣΒΛΕΨΑΤΕ ΕΙΣ το ΜΕΛΛΟΝ

ΜΕ ΑΙΣΙΟΔΟΞΑΝ ,ΚΑΙ
ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΝ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΛΤΔΙἨ
ΤΗΣ 3-1-1972

- Ἀναλαβῶν «τὸ βαρύ καὶ ἐπίμοχθον θμδν, ὥστε νὰ δύναται νὰ ἐπιτελῇ τὸέργον περιφορᾶς ἔναντι τῶν πολιτῶν. Ἐστἑ
ἔργον τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ ἐνδόξου Σώματος του πλήρως καὶ ἀποτελεσματικῶς. πρὸς αυτούς προσηνεῖς καὶ εθπροσἠγορδι.
τῆς χωροφυλακῆς κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ ᾿ Συμπεριφερθῆτε μετ᾿ ἀπολύτου δικαιο-
Καλῶ πάντας ὑμᾶς ὅπως κατὰ τὴν σύνης,ἀντικειμενικότητος καὶ ἀπροσωπολη-
Ἀνωτάτου Συμβουλίου Ἐθνικῆς Ἀμύνης, ἐκτέλεσιν τῶν καθηκόντων σας ἀναπτύσητε
ἐπιθυμῶ, κατ᾿ ἀρχὴν νὰ εὐχηθῶ πρὸς ψίας. Περιφρουρήσατε τὰ δικαιώματά των
πρωτοβουλίαν, έκαστος ἐντῶ κύκλῳ δρἂ μετ᾿ ἀποφασιστικότητος, ἐντὸς τῶν ὁρίων
ὑμᾶς καὶ τὰς οἰκογενείας σας αἴσιον
σεώς του καὶ, καταστῆτε παράγοντες τῶν διαγραφομένων ὑπὸ τῶν κειμένων
καὶ εὐτυχὲς τὸ Νέον Ἔτος 1972. ᾿ δημιουργικῆς καὶ γονίμου ἐργασίας ἐφαρ- Νόμων. Συμπαρασταθῆτε καὶ γίνει- κοι-
Διακατέχομαι ὑπὸ πλήρους συναισθή- μόζοντες μεθόδους συμφώνους πρὸς τὴν νωνοὶ τῶν ἀπασχολούντων αὐτούς προ-
σεως τοῦ μεγέθους τῆς ἒκ τῆς ἀνα- ἀστυνομικὴν δεοντολογίαν καὶ τὰ ἐπι- βλημάτων καὶ δείξατε κατανόησιν καὶ
᾿λἠψεως τῶν νέων μου καθηκόντων ἀπορ- στημονικὰ διδομένα- συμπόνοιαν πρὸς πάντα ἀναξιοπαθοῦντα,
ρεούσης εὐθύνης καὶ παρέχω τὴν διαβε- Ὑπὸ τὰς κρατούσας σήμερον εἰς τὴν ἐκδηλοῦντες τὴν ἀγάπην σας καὶ τὰ ἀνθρω-
βαίωσιν᾿ὅτι ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὰ ἰδεώδη χώραν μας ἰδεώδεις συνθήκας Δημοσίας πιστικά σας αἰσθήματα εἰς πᾶσαν εθκαι-
καὶτὰς ἀρχὰς τῆς Ἐπαναστάσεως τῆς 21ης Τάξεως καὶ Ἀσφαλείας, ὅτι τὸ Κράτος ρίαν. , ᾿
Ἀπριλίου 1967 καὶ πιστὸς πρὸς τὰς πα- Δικαίου ἐγένετο, ὅσον ποτὲ ἄλλοτε,
Προσέτι συνιστῶ πρὸς πάντας πει-
᾿ -Ραδόσεις τοῦ Σώματος τῆς χωροφυλακῆς πραγματικότης, ἀποτελεῖ ὕψιστον κα- θαρχίαν, ἀπόλυτον ἀφοσίωσιν εἰς τὸ κα-
καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς ἐν τῇ Ἀρχη- θῆκον, καὶ τίτλον τιμῆς ἡ λελογισμένη
θῆκον, σύμπνοιαν καὶ ἀγάπην μεταξὺ
᾿ γίᾳ θητείας μου, θὰ πράξω πᾶν τὸ δυνα- - καὶ πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, μετ᾿ ἄκρας
ὑμῶν, ἀρετὰς αἰ ὁποῖαι ἀποτελοῦν τὸν
τὸν καὶ θὰ ἀφιερώσω ἀπάσας μου τὰς ἀμεροληψίας, ἀπροσωποληψίας καὶ ἀντι-
ἀκρογωνιαῖον λίθον ἐπιτυχίας εἰς τὸ
δυνάμεις, [να ἀνταποκριθῶ πλήρως πρὸς κειμενικότητος ἐφαρμογὴ τῶν Νόμων.
τὰς προσδοκίας τοῦ Σώματος καὶ τῆς
ἔργον μας
Ἀκοίμητοι- φρουροὶ τῶν᾿ Ἱερῶν καὶ
φιλτάτης πατρίδος. Τέλος καθοδηγούμενοι ἀπὸ τὰς ἐνδό-
Ὁσίων τοῦ Ἔθνους, ἐστὲ ἀμείλικτοι
ξθυς παραδόσεις τοῦ Σώματος καὶ τὰς
Αἰ ἐξαγγελίαι τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνή- κατὰ παντὸς ἐπιβουλευομένου τὴν γα-
μορφὰς τῶν ἡρωικῶν νεκρῶν μας, τῆς
σεως, περὶ ἀναδιοργανώσεως καὶ ἐκουγ- λήνην καὶ ἡσυχίαν τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ,
μνήμης τῶν ὁποίων μετὰ εὐλαβείαςἀνα-
χρονισμοῦ τῆς Διοικήσεως καὶ ἡ προσαρ- ὅστις σοφῶς καθοδηγούμενος ὑπὸ τῆς
μιμνησκόμεθα, ἀτενίσατε μετ᾿ ἐμπιστο-
ἆμσγὴ ταύτης πρὸς τὰς ἀπαιτήσεις τῆς Ἐθνικῆς Ἐπαναστατικῆς Κυβερνήσεως, σύνης καὶ αἰσιοδοξίας τὸ μέλλον,
οἰκοδομεῖ ἐν λαμπρὸν μέλλον εὐημερίας
ταχέως ἐξελισσομένης κοινωνίας, ἔχουν βέβαιοι δντες, ὅτι ὁ μόχθος καὶ αἱ θυσίαι
ἰδιαιτέραν σημασίαν διὰ τὸ Σῶμα τῆς διὰ τὰ τέκνα του.
ὑμῶν θὰ τύχουν τῆς δεούσης ἠθικῆς
Χωρὸφυλωιἣς. λόγῳ τῆς ἰδιαζούσης θέ- Συνιστῶ πρὸς ὑμᾶς ἁρμονικὴν καὶ ἐν έπιβραβεύσεως.
σεως αὐτοῦ ἐν τῳ πλαισίῳ τοῦ Κρατικοῦ πνεύματι κατανοἠσεως, συνεργασίαν μεθ᾿
μηχανισμοῦ καὶ τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῇ του. ἀπασῶν τῶν Δημοσίων Ὑπηρεσιῶν καὶ
ἰδιαίτατα τῶν τοιούτων τῶν Ἐνόπλων
Ζήτα τὸ Ἔθνος
Ἀνάγκη ὅθεν ἐπιτακτικὴ ὅπως, πάντες
Δυνάμεων, εἰς τὸν πατριωτισμὸν καὶ τὸ Ζήτω ἡ χωροφυλακὴ
ἐπιδοθῶμεν μὲ πίστιν καὶ ἀποφασιστικό-
πνεῦμα θυσίας τῶν ὁποίων ὀφείλεται τὸ
τητα πρὸς τὴν τοιαύτην κατεύθυνσιν,
Ἐθνοσωτήριον ἔργον τῆς Ἐπαναστάσεως
[να ἐπιτύχωμεν τὴν πλήρη ἀξιοποίησιν
τῶν ὑπὸ, τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνήσεως πα-
τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967. Ο Ἀρχηγοὶ
Ἐφιστῶ ἰδιαιτέρως τὴν προσοχὴν πάν-
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ
ρεχομένωυ πρὸς τὸ Σῶμα μέσων, διὰ τὸν
ἐκἰτυγχρονισ-μὸν αὐτοῦ εἰς τοιοῦτον βα- των εἰς τὸ σοβαρώτατον θέμα τῆς συμ- Ἀντιστράτηγος
 ,ιφ-μπ,-
,ιη

. ῖᾀᾇ᾿θ;;ὒ;ψ.-ἲἲ,,
IN» «ΗΔ-ἀ . < 1- » .J’Wraa—n—uIf; -᾿ ᾿

πολὺ συχνὰ τὰ πάθη, τὰ μίση,

0i Φιλέλληνες γιὰ τὴν Ἑλλάδα
ὁ φανατισμὸς, παρασύρουν τοὺς
ἀνθρώπους μακρυὰ ἀπὸ τὴν πρα-
γματικότητα. Τὸ πάθος ἐξαφανί-

ζει τὴν ἱκανότητα τοῦ μυαλοῦ
νὰ κρίνῃ σωστά, κι ἔτσι οἱ ἄν-
θρωποι κάτω ἀπὸ τὴν ἐπίδρασή
᾿του γίνονται ἄδικοι καὶ παρὰ-
λογοι. Ὅταν αὐτὴ ἡ ἀδικη καὶ
παράλογη κρίση ξεπερνᾶ τὰ δρια
τῆς ἀτομικῆς καὶ προσωπικῆς καὶ
ἐπεκτείνεται σὲ κοινωνίες καὶ-ἀκό-
μη χειρότερα-σὲ ἔθνη, τότε τὸ
πρᾶγμα παίρνει διαστάσεις -σο-
βαρὲς καὶ ἑιτικίνδυνες. Τότε πρέ-
πει νὰ ἐπεμβαίνῃ ἡ ἱστορία, ἡ ἀν-
τικειμενικὴ, ἡ ψυχρή, ἡ πιστή,
ἡ γνήσια, ἡ ἀδέκαστη καὶ ἀδιά-
φθορη, γιὰ νὰ τοποθετοῦνται ὅλα
στὴν θέση τους καὶ νὰ ἀποδίδων-
ται «τὰ τοῦ Καίσαρας τῷ Καίσα-
ρι .......... » ᾗ
Τοῦτο δὲν εἶναι καθόλου εὔκολη
δουλειά. Ἄν σκεφθῇ κανεὶς πὼς
ὅχι μονάχα τὸν Ἡρόδοτο κατη-
γοροῦν γιὰ ἀνακρίβειες-ἵσως ὅχι
᾿ χωρὶς λόγο-ἀλλὰ καὶ ἕνα Θουκυ-
δίδη, καὶ ἕνα Παυσανία, καὶ τὸν
Πλίνιο καὶ τὸν Στράβωνα καὶ αὐ-
τὸν ἀκόμη τὸν ἀγαθὰ ἄνδρα, τὸν
Παπαρρηγόπουλο, τότε καταλα-
βαίνει πόσο δύσκολο εἶναι νὰ
may0.3mσε ὢ
τηι. 1acuna,“ θυι.
Μιὰ τέτοια περίπτωση-παρε-
ξηγημένη καὶ ἀμαυρωμένη ἀπὸ
τὰ πάθη καὶ μίση τῆς ἐποχῆς-
εἶναι καὶ τοῦ Λουδοβίκου τῆς Βαυ-
αρίας ποὺ θὰ προσπαθήσουμε νὰ
παρουσιάσουμε ὅσο γίνεται πιὸ
καθαρὴ στὸ ἀρθρο τοῦτο.
Η σειρὰ τῶν ἱστορικῶν ση-
μειωμάτων γιὰ τοὺς Φιλέλληνες,
ἀναφέρεται στοὺς ξένους ἐκείνους
ποὺ ἀγάπησαν ἀληθινὰ τὴν Ἐλ-
λἀδα, καὶ ποὺ ἰδιαίτερα συνετέ-
λεσαν στὸ νὰ εὐοδωθῆ ὁ τιτάνιος
ἀγῶνας της γιὰ τὴν ἐλευθερία.
Οἱ φιλέλληνες ἦσαν πολλοί. Ἀνά-
μεσα σ᾿ αὐτοὺς ἦταν καὶ καλοὶ καὶ
τα τὰ ἰστορικὰ σημειώματα δὲν -,
ἐξετάζουν τὴν ἱκανότητά τους,
ὅτε κρίνουν τὴν ἀξία τους. Ὑπο-
γραμμίζουν μόνον τὶς ὑπηρεσίες
ποὺ πρόσφεραν στὸ Ἑλληνικὸ
Ἔθνος, ὅταν ἀγωνιζόταν νὰ ἀπαλ-
λαγῆ ἀπὸ τετρακοσίων χρόνων
σκλαβιά, Τοῦτες τὶς ὑπηρεσίες σὲ ᾿
καμμιὰ περίπτωση δὲν πρέπει νὰ
ξεχνᾶ καὶ νὰ,παραγνωρίζῃ τὸ τ
Ἔθνος, γιατὶ τότε ξεπέφτει ἠθικὰ
καὶ ντύνεται τὰ ἐλαττώματα καὶ
τὶς κακομοιριὲς ποὺ χαρακτηρί-
ζουν πρόσωπα καὶ ἄτομα, ὅχι
ἐθνικὰ σύνολα ..........
ἡ

γραφῇ ἡ ἀψσγη, ἡ ἀντικειμενικὴ κακοί. Διάσημοι ,καὶ ἀσήμαντοι. Ο Κάρολος Αὔγουστος Λου- .
Ἱστορία. Μεγαλοφυίες καὶ μετριότητες. Τοῦ- δοβϊκος A' Βασιλῆας τῆς Βαυα-
ρίας ἀπὸ τὸ 1825 ὡς τὸ 1848, ἦταν
γυιὸς τοῦ Μαξιμιλιανοῦ-Ἴωσὴφ-
ἀπὸ τὴν πρώτη του γυναίκα,
τὴν Αὐγούστα τοῦ Ἕσσεν- Νταρ-
μσταν-ποὺ βασίλεψε στὴν Βαυα-
ρία ἀπὸ τὸ 1799, τελευταῖο
ἔτος τοῦ 18ου αἰῶνα.
Ο Λουδοβίκος ἐσπούδασε στὸ
Πανεπιστήμιο τοῦ Λάντσχουν,
ἀπὸ τὰ πιὸ φημισμἐυα τῆς ἐπο-
χῆς. Η μόρφωσί του ἦταν ἐξαί-
ρετη καὶ ἡ κλίση του στὴν λογο-
τεχνία ἐκδηλώθηκε ἀπὸ τὰ πρῶ-
τα φοιτητικὰ του χρόνια, μὲ στί-
χους ποὺ δείχνουν τὸν παράφορο
καὶ ἐνθουσιώδη χαρακτῆρα του.
Ἐν ὅσῳ ὁ πατέρας του εἶναι
σύμμαχος τοῦ Βοναπἀρτη, πο-
λεμᾶ κι αὐτὸς μὲ τοὺς Γάλλους,
κάτω ἀπὸ τοὺς αὐτοκρατορι-
κοὺς ἀετούς, καὶ μάλιστα λαβαί-
νει μέρος στὶς ἐκστρατεῖες τῆς
Γερμανίας. Στὶς μάχες ποὺ ἔγιναν
στὸ Τυρόλο, ἔδειξε τὴν παλλη-
καριά του καὶ ἀξιοπρόσεχτο ἐπι-
τελικὸ νοῦ.
Στὸ βάθος δμὼς 6 Λουδοβίκος
ὅτε τὸν Βονα-πάρτη συμπαθεῖ
ὅτε τοὺς Γάλλους. Εἶναι ἀπὸ χα-
ρακτῆρα καὶ πεποίθηση σωβι-
νιστής, λατρεύει τὴν Πατρίδα του
καὶ δὲν χάνει τὴν εὐκαιρία νὰ
φανερώσῃ τὰ αἰσθήματά του.
Τούτη ἡ λεβέντικη παρρησία τοῦ
δίνει μεγάλη δημοτικότητα μετα-
ξὺ τῶν Βαυαρῶν.
Ὁταν ξεσπᾶ ἡ Ἑλληνικὴ ’E-
πανάσταση στὸ 1821, 6 Λουδο-
βῖκος - δὲν εἶναι ἀκόμη βασιληᾶς-
γράφει πύρινους στίχους γιὰ τοὺς
Ἕλληνες, καὶ ἀποδείχνεται ἕνας
ἀπὸ τοὺς πιὸ ἐνθουσιώδεις φίλους
τῆς Ἑλλάδος. ίΕχει ἤδη μελετή-
σει τὴν ἱστορία της, λατρεύει
τ ν Τέχνη καὶ τὸν πολιτισμό της
καὶ γνωρίζει βαθειά τὸ ἔξοχο
νόημα τῆς κλασσικῆς ἀρχαιό-
τητας. Ὅταν ἀνεβαίνῃ στὸν θρό-
νο, πολλες ἀπὸ τὶς πράξεις του
δείχνουν τὴν ἰσχυρὴ επίδραση
ποὺ ἔχει ἀπάνω του τὸ κλασσικὸ
ΕλλἾνικὸ πνεῦμα. Ἐξωραΐζει
τὸ Μόναχο, χτίζει τὴν περίφημη
Γλυπτοθήκη του, τὸ ὠδετον, τὴν
μεγαλόπρεπη Βάλχὰλ- Τὸ Γερ-
μαπκὸ Πάνθεον- καὶ καλεῖ γιὰ
Τὴι διακόσμησή του καλλιτέχνες
ὅπως ὁ KMRLB-U Η ὁ SCHNO-
ΠΗ ὁ SC HW ΑΝFHALER 6 CO-
RNELII‘S.
Ἀπὸ τὶς ἀρχὲς κι ὅλας τοῦ
1901 αἰῶνα ὁ Λουδοβίκος ἔχει
πρωτοστατήσει στὴν ἵδρυση τῆς
ηνικῆς Παροικίας τοῦ Μο-
νάχου, ποὺ κᾆτὰ τοὺς χρόνους
τῆς Ἐπαναστάσεως ἔφθασε σἐ ἀν-
θιση ζηλευτή. Ὅἄν ἔγινε βασι-
ληᾶς ὁ Λουδοβίκος ἐνίσχυσε ἀκό-
μη πιὸ πολὺ τὴν ἀναπτύξῃ τῆς
παροικίας τῶν Ἑ-ιλήνων.
Μετὰ τὴν ἐξοδο τοῦ Μεσολογ-
γίου ποὺ τὸ φῶς της καταύγασε
-ὸν κόσμο ὁλόκληρο, ἐνα διάτα-
γμα τοῦ Λουδοβίκου-1Ἰ1Ἰ27-
ἵδρυσε τὴν Ἑλληνικὴ Σχολὴ τοῦ
Μονάχου, Σ᾿ αὐτὴ τὴ Σχολὴ
ἐφοιτοῦσαν 3O Ἑλληνόπουλα.
Ἑνα χρόνο κατόπιν ἔγιναν 40,
κυρίως παιδιὰ ἀγωνιστῶν, μὲ ἔξο-
δα τοῦ Φιλέλληνα Βασιληᾶ. Η
Σχολὴ εἶχε δικό της κτίριο καὶ
τὴν ἐποπτεία της εἶχε ὁ DES-
JANDIN, ὥσπου ἦρθε ἀπὸ τὴν
Τεργέστη, 6 Μιχαὴλ Ἀποστο-
λίδης καὶ ἀνέλαβε τὴν διεύθυνσίν
της. Μὲ τὴν ὑποστήριξη τοῦ
Λουδοβίκου καὶ τὶς φροντίδες τῆς
παροικίας βγῆκαν ἀπὸ τὴν Σχο-
λὴ ἀξιωματικοί, καθηγητὲς μη-
χανικοὶ κι ἄλλοι ἐπιστήμονες ποὺ
τόση ἀνάγκη τοὺς εἶχε τότε ἡ
Ελλάδα. Η συνέχιση τῶν ὑπο-
τροφιῶν καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν
ἔξωση τοῦ ᾿-Οθωνα εἶχε διαλυ-
θῆ πιὰ καὶ ἡ Σχολή- δείχνει
τὴν σταθερότητα καὶ τὸ βάθος
τῶν φιλελληνικῶν αἰσθημάτων
τοῦ Βαυαροῦ βασιληᾶ.
Ἀλλὰ καὶ ἡ Ἑλληνικὴ τέχνη
χρωστᾶ πολλὰ στὸν Λουδοβίκο
τ “MK,
[-
Λουδοβίκος ὁ A’ (1768-1868) Βασιλεύς τηι, Βαυαρίαςπατὴρ τοῦ Ὄθωνος ὁ
ὁποτος διεκρίθη διὰ τὸν φιλελληνισμόν του.
Μιὰ ὁλόκληρη στρατιὰ Ἐλλή-
νων ἐσπούδασε μὲ ἔξοδά του
στὴν Ἀκαδημία Καλῶν Τεχνῶν
τοῦ Μονάχου, ποὺ ὁ Λουδοβίκος
τὸ εἶχε καταστήσει τὸ μεγαλύ-
τερο καλλιτεχνικὸ κέντρο τῆς Εὐ-
ρώπης Ο Γκυζης 6 Λύτρας, ὁ
Ἰακωβίδης καὶ τόσοι ἄλλοι μῦ-
στες τῆς Ἑλληνικῆς τέχνης ποὺ
ξαναγενιόταν ὕστερα ἀπὸ τὴν
Βυζαντινὴ καὶ τὴν μεταβυζαντινὴ
περίοδο, ἐσπούδασαν ἐκεῖ.
Ὅταν τὸ στέμμα τῆς ἀπελευ-
θερωμἐνης Ἑλλάδος ἐδόθη στὸν
γυιὸ του τὸν Ὄθωνα, 6 Λουδοβίκος
ἔνοιωσε ἀληθινὴ εὐτυχία. Γιὰ
μέρες ὁλόκληρες τὸ Μόναχο πα-
νηγυρίζει γιὰ νὰ τιμήσῃ τὰ μέλη
τῆς Ἑλληνικῆς ἀντιπροσωπείας,
καὶ ὁ Μιαούλης, ὁ ἔνδοξος ναυ-
μάχσς τοῦ 21, ἀποθεώνεται.
Ο Ὄθωνας φτάνει στὴν Ἑλ-
λάδα φορτωμένος τὶς σοφὲς συμ-
βουλἐς τοῦ πατέρα του γιὰ τὸν
ὁποτον ἡ Ἑλληνικὴ ὑπόθεση ἐγι-
νε ὁ κεντρικὸς πόλος τῆς ἐξωτε-
ρικῆς πολιτικῆς του. Πόσο παρε-
ξηγήθηκαν αὐτὲς οἱ συμβουλὲς
Οἱ τόσο ὕποπτοι ὑπέρμαχοι τῆς
«Δημοκρατίας» δὲν εἶναι φροῦτο
της ἐποχῆς μας. Ὑπῆρχαν καὶ
Η κατάσταση ποὺ εἶχε νὰ
ἀντιμετωπίσῃ 6 Ὄθωνας κατερ-
χόμενος στὴν Ἐλλάδα ἦταν πε-
ρισσότερο ἀπὸ τραγική Ο Κα-
J
9
 ποδίστριας 'eIxe δολοφονηθῆ, καὶ o1 «auvrayuomxoi» μὲ τὶς σπά- εἶχαν τὴν ἀφέλεια νὰ πιστεύουν
«ὁ ἀσκὸς τοῦ Αἰόλου εἶχε ἀνοιχθῆ θες, ἁρπάξουν κάμποσους πληρε- πὼς ὁ νέος βασιλῆας δὲν εἶχε παρὰ
ἐξαπολύοντας τοὺς δαίμονες τῆς ξούσιους- μαζὺ μὲ αὐτοὺς καὶ νὰ ἐγκατασταθῇ στὸ Παλάτι του
ἀναρχίας Oi Ρουμελιῶτες τοῦ τὸν Πρόεδρο, τὸν Πανοῦτσο Νο- καὶ αὐτὸ Δάτον ἀρκετὸ νὰ ἐξα-
Κωλέττη εἶχαν διαλύσει τὰ λίγα ταρᾶ-τοὺς ἀπάγουν καὶ γιὰ φανισθῇ διὰ μαγείας ὅλη τούτη
παλληκάρια τοῦ Νικηταρᾶ καὶ νὰ τοὺς ἀφήσουν ζητᾶνε λύτρα ἡ κακομοιριά. Ἦταν καὶ μερικοὶ
τοὺς λιγοστοὺς καβαλλάρηδες 100.000 γρόσια Ο ἴδιος- 6 Ζαΐ- ἄλλοι ποὺ κάθε συμφέρον εἶχαν
τοῦ Καλλέργη. Ζήτω τὸ Σύντα- μης γράφεις «Διὰ τὴν ἐδῶ κατά- νὰ μὴ τελειώσῃ ποτὲ τούτη ἡ

ΞΞΞΞ, ἳἓτἳἓἓχέ-ἇἔᾖἔϊ κἓἕἓζἒἷἕἳἶ στασιν τὶ νὰ σᾶς εἴπωμεν, εἶναι ἀναρχία καὶ ἡ ἀναμπουμπούλα,
τότον ἀηδὴς ὥστε δὲν ὑπάγει γιατὶ πῶς ἀλλοιῶς θὰ μποροῦσαν
σκοτώνοντας καὶ δηώνουσας οἱ τὸ χέρι εἰς τὴν ἐξήγησίν των ...... ». νὰ ὁλωνίζουν. Αὐτοὶ δὲν ἦταν
ὀρδὲς αὐτές, ποὺ ἀνάμεσά τους ἀφελεῖς. Ἤξεραν καλὰ τὶ ἤθελαν
εἶχαν καὶ .......... τούρκικα μπου- , Ἦταν καὶ οἱ Γάλλοι τοῦ Ῥουὰν
Λουκίαὶ Τὴν μιὰ ἀπὸ τὶς ὁμάδες
- ἀντιπρέσβυς, ποὺ εἶχε γιὰ τσι- καὶ πῶς θὰ τὸ ὰποκτοῦσαν. Ἀρ-
τους τὶς διοικοῦσε 6 Ταφίλ, γνω-
ράκι τὸν Κωλέττη -π-οὺ μ-ιτῆκαν χισαν ἀμέσως τὴν ὑπονόμευση
στὸς λῃστὴς ποὺ καὶ οἱ ἴδιοι οἱ
στὸ Ἄργος καὶ τὰ ἔκαναν ρημα- τοῦ νεαροῦ Βασιληᾶ. Ξεφούρνισαν
τὴν φάμπρικα τῆς «δημοκρατιας»,
Τοῦρκοι τὸν εἶχαν συχαθεῖ. Τοῦ- διό. Ἔσπασαν τὴν πόρτα τοῦ τὸ «Σύνταγμα», τὶς «ἐλευθερίες
τα τὰ μπουλούκια περιέφεραν ἀ- σπιτιοῦ τοῦ Καλλέργη, ἔσυραν
νοικτὲς τὶς τούρκικες σημαῖες τους,
ἔξω μισόγυμνη τὴν γυναίκα του τοῦ πολίτη». «Πρώτη μου φροντὶς
θέλει εἶναι ἡ ἀνόρθωσις καὶ στε-
καὶ ζητωκραύγαζαν κί αὐτές τὸν καὶ τὰ ἀνήλικα παιδιά του καὶ ρέωσις τῆς κοινῆς ἡσυχίας καὶ
συνέλαβαν τοὺς ὑπηρέτες του.
Κωλέττη! ᾿ ᾿ εὐταξίας ὥστε νὰ ἀπολαμβάνῃ
Ὅταν οὶ Ἀργεῖες εἶδαν νὰ ὑψώ-
Νύκτα ἐτάφη 6 Καποδίστριας, νεται στὸν ἐξώστη ἡ φραντζέ- ὁ καθεὶς ἐξ ἴσου ἀνενοχλήτως
καὶ τὸ φέρετρό του τὸ πέρασαν ζικη παντιέρα, μαζεύτηκαν ἀπ᾿ καὶ ἀνεπηρεάστως νόμιμον ἀσφά-
τ᾿ ἀδέλφια του - κανεὶς ἄλλος δὲν -ἓξω καὶ τοὺς ἔβριζαν. Oi πιὸ θερ- λειαν», εἶχε πῆ ὁ Ὄθωνας στὴν
ἀκολούθησε τὸν θεμελιωτὴ τῆς μόαιμοι-παλληκάρια τοῦ Κριε- πρώτη του διακήρυξη τῆι 25
Νεώτερης Ἑλλάδας- μέσα ἀπὸ ζώτη - μπῆκαν στὰ καφενεῖα καὶ Ἰανουαρίου 1833. Καὶ αὐτὸ δὲν
τὴν σιωπηλή, ὁλοσκότεινη, κοι- πέταξαν ἔξω τοὺς Γάλλους ποὺ ἄρεσε καθόλου στοὺς «δημοκρά-
μισμένη πόλη. καθόντουσαν ἐκεῖ, Διατάζει τότε τες». Γιατὶ δὲν εἶπαν τίποτα γιὰ
ὁ Γάλλος Διοικητὴς τοὺς ἄνδρες Σύνταγμα ἄρχισαν νὰ διαδίδουν.
Oi Κυβερνήσεις - ὅλες ἀντικα- Διακήρυξη εἶναι αὐτὴ ἡ
ποδιστριακὲς - ἀνεβοκατέβαιναν του, βάζουν τὶς μπαγιονέ-ιτες στὰ
ὅπλα καὶ ἀρχίζουν τὴν σφαγή. Σουλτάνικο φιρμάνι! Καὶ ἐπειδὴ
κωμικὰ καὶ ὰστραπιαῖα. Στὸ δη- ὁ Ὄθωνας ἦταν ἀνήλικος ἀκόμα,
μόσιο Ταμεῖο δὲν ὑπῆρχαν παρὰ Ἑξῆντα Ἕλληνες ἐσφάγησαν. Ἀ-
νάμεσα σ᾿ αὐτοὺς καὶ ὁ Καλο- γύρεψαν ἄλλο στόχο στὰ βέλη
155 τάλληρα. Οὶ Ὁπλαρχηγοὶ τους. Τὰ κατεύθυναν ἐνάντια στὴν
καὶ τὰ παλληκάρια τους χτύπα- σγοῦρος. ΟΙ πιὸ πολλοὶ ἦταν ἄ-
Ἀντιβασιλεία
μαχοι, ἀθῶος πληθυσμός ..........γ (Ἀρμανσμπέργκ
γαν τὰ σπαθιά τους κάτω ἀπὸ - - Μάουρερ καὶ Ἕϋντεκ), καὶ στὸν
τὴν μύτη τῶν πολιτικῶν, ἀξιώ- Τούτη τὴν κατάσταση βρῆκε
νοντας μισθοὺς καὶ ἀποζημιώσεις. ὁ Ὄθωνας, ὅταν πάτησε τὸ πόδι βασιλῆά Λουδοβίκο στὸν ὁποτον
Ο Γρίβας ἐνέσκυψε στὴν Τριπο- του στὴν Ἑλληνικὴ γῆ. Ἦταν ᾿ὰπέδωσαν τὴν «ἀπολυταρχικὴ»
λιτσᾶ. Ο Κολοκοτρώνης τοῦ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ποῦ γραμμὴ τοῦ διαγγέλματος. Καὶ
στέλνει ἀπεσταλμένο καὶ τοῦ
παραγγέλνει νὰ- σηκωθῇ νὰ φύγῃ
ἀλλοιῶς θὰ κτυπηθοῦν. Ο Γρίβας
σκοτώνει τὸν ἀπεσταλμένο, καὶ
τότε 6 Κωλέττης μὲ τὸν Κουν-
τουριώτη φτιάχνουν ἕνα μανι-
φέστο γιὰ νὰ κηρύξουν τὸν Κο-
λοκοτρώνη ............ στασιαστή !
_

Ο Δημήτρης Ὑψηλάιπ-ης -τοῦ

- κἄφερον νὰ τὸ ὑπογράψει -τὸ ᾿
ἶὶνἀ-ᾕ-ἦᾫ-ΨᾝΜ

σχίζει ἀγανακτισμένος καὶ τοὺς

τὸ πετάει στὰ μοῦτρα. Ὁλόκλη-
ρη ἡ δύστυχη, ἡ μόλις ἐλευθερω-
μένη χώρα, στενάζει ἀπὸ τὴν
μάστιγα τῶν λεγομένων «συν-
ταγματικῶν». Αὐτοὶ εἰσπράττουν
φόρους αὐθαίρετα μὲ τὸ πιστόλι,
μπαίνουν στὰ σπίτια, δέρνουν,
βιάζουν, κλέβουν, βάζουν φωτιά.
Oi μανᾶδες γιὰ νὰ φοβερίσουν τὰ
“a < ὀβίδι
ἔ»

παιδιά τους τοὺς λένε: «Ἔρχεται

τὸ Σύνταγμα». Στὸ Ἄργος ἦρ-
θαν νὰ συνεδριάσουν οἱ πληρε-
ξούσιοι τῆς Συνελεύσεως. Τὴν ὥρα
-ποὺ συνεδριάζουν μπαίνουν μέσα
J
Η γλυπτοθήκη τοῦ Μονάχου σὲ ἀρχαῖον Ἑλληνικὸν στὺλ τὴν ὁποίαν ἀνήγει-
γειρεν ὁ Ἑλληνολάτρης Βασιλεὺς Λουδοβίκος καὶ ἐντὸς τῆς ὁποῖας στεγάζονται
ἀρχαῖα κειμήλια.

10

fit
'0 «Μονὁπτερος» ἀπομίμησις μικροί) ἀρχαίου Ἑλληνικοί ναοῦ. Ο Λουδοβῖ-
κος ἐκόσμησε τὴν πρωτεύουσαν τῆς Βαυαρίας μὲ πολλὰ κτίρια σὲ ἀρχαῖα Ἑλλή ικὁ
ρυθμὁ.
γιὰ μὲν τὴν ἀντιβασιλεία τὸ πρᾶ-
γμα μπορεῖ νὰ εἶχε κάποια αἴτιο-
λόγηση. Οἱ Βαυαροὶ ἡγέτες ἦταν
ξένοι πρὸς τὴν Ἑλληνικὴ πρα-
γματικότητα καὶ ἔκαναν σφάλ-
ματα πολλὰ ποὺ πλήγωσαν τὸν
Ἑλληνικὰ λαό. Ὅμως γιὰ τὸν
Λουδοβίκο ἡ ἐπίθεση ἦταν ἀναί-
σχυντη. Η ᾿ συμβουλή τοῦ Φι-
λέλληνα βασιλῆά -πράγματι αὑ-
τὸς εἶχε δώσει ὁδηγίες - ἦταν
σαφής. . ἀπ᾿ ὅλα: Τάξις, Νόμος, Ἰσχυρὴ
Σὲ μιὰ χώρα μὲ τὸ χάλι ποὺ
εἶχε ἡ Ἑλλάδα ἐκείνη τὴν ἐποχή,
μόνο τρελλὸς ἢ ἐγκληματίας μπο-
ροῦσε νὰ συζητήσῃ, ἔστω, γιὰ
«Συνταγμάτικὲς» ἐλευθερίες.
πρεπε πρῶτα νὰ ὑπάρξῃ ἔννο-
μον κράτος. Ο Φαβιέρος-ποὑ
ἐγνώριζε καλύτερα ἀπὸ κάθε ἀλ-
λον τὴν κατάσταση —— εἶχε γρά-
ψει ἀπερίφραστα στὸν Καποδί-
στριαι «Σπεύσατε νὰ ὀργανώσετε
στρατὸν τακτικὸν ὅσον εἶναι ἀκό-
μη καιρός ........ ».
Ο Οὐέρσος στὸ βιβλίο του
(A' τόμος σελ. 250) γράφει: «Θὰ
ἦταν ἀδύνατο νὰ ἀναγνωρισθοῦν
οἱ χιλιάδες τῶν στρατιωτῶν καὶ
νὰ τοὺς πληρώνωνται οἱ μισθοί
τους μὲ πιστοποιητικὰ ποὺ μόνοι
τους παρουσίαζαν .......... ».
Μπράπεν στὸ περὶ Ἑλλάδος ἕρ-
γο του (Λειψία 1848, I" τόμος,
σελὶς 263) γράφει: «Ἦταν ἐπι-
βἱβλημένο νὰ διαλυθοῦν τὰ ἀτα- γραμμίζεται ἀκόμη πιὸ ἔντονα
κτα στίφη ποὺ δὲν ἐχρησίμευαν 6 φιλελληνισμὸς τοῦ _ Βαυαροῦ
παρὰ στὴν διατήρησή τοῦ ἐμ- ' Βασιληᾶ.
ἷἲ ,,
τε.
φυλίου πολέμου ........ ». Ο Φίν-
λεϋ ἀπὸ τοὺς πιὸ σκληροὺς ἐπι-
κριτὰς τῆς ἀντιβασιλείας, γράφει
στὴν ἱστορία τους (τόμος H' σελ.
5) «τίποτα ἄλλο δὲν ἦταν δυνατὰ
νὰ γίνῃ παρὰ μόνο νὰ διαλυθοῦν
οἱ ἄτακτοι .......... ».
Ὄλοι αὐτοὶ δηλαδὴ συμφω-
νοῦσαν μὲ τὴν γραμμὴ τοῦ Λου-
δοβίκου. Πρὶν ἀπ᾿ ὅλα, πάνω
ἐξουσία. Αὑτὰ εἶχε ἀνάγκη
Ἑλλάδα. Γιὰ τὸ Συντάγματών
Ἑλλήνων τὸ Σύνταγμα, ὄχι τὸ
Σύνταγμα τῶν καπήλων - καὶ
γιὰ τὶς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν-
Ἔ- ὅχι τὶς «ἐλευθερίες» τῶν δημαγω-
γῶν -θὰ ὑπῆρχε καιρὸς ἀργό-
τερα, ἀλλοιῶς δὲν θὰ ὑπῆρχε κα-
θόλου καιρός,- ὅτε Ἑλλάδα ......
Τὸ ἤξερε 6 Λουδοβίκος καὶ
ἄλλο δὲν σκοποῦσε ἀπὸ τὴν εὐη-
μερία της. Γί αὐτὸ τὸν ἐσυκοφάν-
τησαν, αὐτοὶ ποὺ ἔσυραν τὸν
Κολοκοτρώνη στὴν φυλακὴ, αὐτοὶ
ποὺ ἐσκότωσαν τὸν Καποδίστρια, , στὸ Μόναχο.
αὐτοὶ ποὺ σκόρπισαν στοὺς τέσ-
σερις ἀνέμους τὸ ἱερὸ χρῆμα τῶν
τῶν δανείων ποὺ μὲ χίλιους ἐξευτε-
λισμοὺς ἐξασφάλισε ἡ Ἑλλὰς κί ῶνα, περήφανοι πολίτ
Ο ἀκόμα πληρώνει τοὺς τόκους τους. λευθὲρου κράτο
Ἀπὸ τὴν συκοφαντία ἴσως πάντα ᾿παγκ6σμια σεβαστοῦ, μὴ ξεχά-
κάτι ἀπομένει καὶ ἡ ἱστορία δὲν σετε νὰ ρίξετε ἕνα φτωχὸ λου-
ἀλλάζει, κί ἴσως ἔτσι νὰ ὑπο-
Τὰ γεγονότα ποῦ ἀκολούθη-
σαν τρύουσαν μόνο πίκρες. Η
ἔξωση τοῦ Ὄθωνα ἐπίκρανε τὰ
τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς του.
Εἶχε ἄλλωστε νὰ ἀντιμετωπίσῃ
κί ἕνα σωρὸ ἀλλα προβλήματα,
σοβαρά. Η προσωπική του ἀδυ-
ναμία στὴν περίφημη Λόλα Μον-
τὲς τὸν κατέστρεψε τελικά. Τούτη
ἡ ἑταίρα ξεκίνησε ἀπὸ τὸ Λον-
δῖνο, κόρη Ἄγγλου Ἀξιωματι-
κοῦ καὶ σύζυγος καπετάνιου, τοῦ
Τόμας Τζαίημς. Ὑστερα ἀπὸ πέν-
ΤΕ χρἧιππ ἔγγαμης ζωῆς ἐγκατέ-
λειψε τὸν ἄνδρα της, πῆρε τὸ
ψευδώνυμο Λόλα Μοντὲς - σὰν
Ἱσπανίδα χορεύτρια-καὶ πέ-
ρασε σὰν Σιφούνας ἀπ᾿ τὸ Πα-
ρίσι, τὴν Πετρούπολη, τὸ Βερο-
λῖνο, δημιουργῶντας παντοῦ
σκάνδαλα. Στὸ Παρίσι τὴν έρω-
τεύεται ὁ Ντυζαριέ; ἀρχισυντά-
κτης τοῦΡΒΕδδΕ. Μονομαχεῖ μὲ
τὸν Μποβαλλὼ καὶ σκοτώνεται.
Η Λόλα πηγαίνει στὸ Μόναχο
καὶ ξετρελλαίνει τὸν Λουδοβῖκο.
Γίνεται ὲττίσημη ἐρωμένη του,
ἀνακατεύεται στὴν ἐσωτερικὴ πο-
λιτική του, διορίζει καὶ παύει
Ὑπουργούς, παίρνει τὸν τίτλο
τῆς Βαρώνης τοῦ Ρόζενταλ, ἀξιώ-
νει καὶ τὸν τίτλο τῆς Κομήσσας
τοῦ Λάνσφελντ. Ο Ἄμπελ-
πρωθυπουργὸς τοῦ Λουδοβίκου -
ἀρνεῖται νὰ ὑπογράψῃ τὸ διά-
ταγμα καὶ παύεται. Γίνονται ταρα-
χὲς -οὶ ΑΒΕΜΑΝΝΕΝ τίς ἀρχί-
ἡ
ζουν - ποὺ γενικεύονται. Τὸν
Μάρτη τοῦ 1848 6 Λουδοβίκος
ἀναγκάζεται νὰ παραιτηθῇ ὑπὲρ
τοῦ γυιοῦ του Μαξιμιλιανοῦ.
Σὰν ἰδιώτης ἀφοσιώνεται στὰ
ποιήματά του-στὰ 1829 τὰ με-
τέφρασε Ἑλληνικὰ ὁ Ραγκαβῆς
καὶ ὁ Σ. Καρύδης -καὶ στὶς καλ-
λιτεχνικὲς του συλλογές. Πέθανε
στὴ Νίκαια στὰ 1868, ἀλλὰ ἡ
σορός του μετεφέρθη καὶ ἐτάφη,
Ἄν περάσετε ἀπ᾿ τὸ Μόναχο,
ἀμέριμνοι τουρίστες τοῦ 2ωῦ αἰ-
ες ἑνὸς πανε-
υς καὶ ἑνὸς ἔθνους
λοῦδι στὸν τάφο του, ἀξιόπρεπο
«εὐχαριστῶ» σδ ἕνα παληὸ καὶ
πιοτὸ φίλο,
11
 Αἰωνία ἡ μνῆμ αὐτῶν

.
Κ

ι
,ι
,Δ

'
ψ ΐΞἶΕΠ-ΠΞΙΗΙᾉ

..._
Ν.

. A
WIN! WIWMMIIILLJL

,ια- ἡ
wk.“
(
φ - ~
τ, σ
ι
M

Τὴν 3ην Δεκεμβρίου I971 εἰς τὸν χῶ-
ρον τοῦ Συντάγματος Χωρικῆς ΜΑΚΡΥ-
ΓΙΑΝΝΗ ἡ Ἑλλάς ἀναμιμνησκομένη
τῶν ἡρώων ἀνδρῶν τοῦ Συντάγματος καὶ
τῶν ἄλλων μαχητῶν, οἱ ὁποτοι πρ [ταξαν
τὰ στήθη των εἰς τὰς κομμου Σχινᾶς
ὀρδάς τῶν ἐρυθρῶν μητραλοίου Ἐκατἀ
τὸν ἐπάρατον Δεκέμβριον τοῦ 1944 καὶ
καθηγίασαν διὰ τοῦ τιμίου αἵματός των
τὸ θαλερὸν δένδρον τῆς Ἑλληνικῆς ἐλεύ
᾿θερίας, ἐν ἐπισήμῳ τελετῇ ἐτίμησε τὴν
μνήμην τῶν ἡρώων καὶ μαρτύρων τοῦ
Σώματος τῆς Χωροφυλακῆς καὶ τῶν
ἄλλων ἀδελφῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας.
Τὴν τελετὴν ἐτίμησε διὰ τῆς παρουσίας
του ἡ Α, Ε, ὁ Ἀντιβασιλευι, Στρατηγὸς
K. Γεώργιος ΖΩὙΤΑΚΗΣ, 6 ὁποτος ἀφί-
χθη εἰς τὸν χῶρον τοῦ Συντάγματος τὴν
Π.00᾿ ὥραν. Εἰς τὴν τελετὴν παρέστη-
σαν ἐπίσης 6 Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν
καὶ πάσης Ἑλλάδος K. Ἱερώνυμος, οί
Ὑπουργοί Δημοσίας τάξεως K. Βελλια-
νίτης᾿ Ἐσωτερικῶν K. Ἀνδρουτσὁπου-
λος, Ἀναπληρωτὴς Ὑπ, Ἐσωτερικῶν
κ. Ἑφἐσιος, Δικαιοσύνης «κ. Τσουκαλᾶς,
Οἰκονομικῶν K. Κοὑλης, Ἐθνικῆς Οἰκο-
Iv" ‘ ᾿ ἒ
ν »α «ιι... hm 41---... MM »Δηι-
Η A.E. ὁ Ἀντιβασιλεὺς παρακολουθῶν τὴν τελετὴν.
Ἀντιβασιλέως Ἀντιστράτηγος κ. Ἀλε-
Βῖζος. oi Ἀρχηγοὶ Χωροφυλακῆς Ἀντι-
στάτηγος κ. Καρυώτης, Ἀστυνομίας Πὸ-
λεων κ. Γιαννοῦλης, Πυροσβεστικοῦ κ.
Δήμας καὶ Λιμενικοῦ κ. Μητράκος. ΟΙ
πρόεδρος καὶ Εἰσαγγελεὺς τοῦ Ἀρείου
Πάγου, ὁ πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου τῆς
Ἐπικρατείας, οί K. K. Νομάρχαι Ἀττικῆς
καὶ Πειραιῶς, ὁ Δήμαρχος Ἀθηναίων
καὶ ἄλλοι Δήμαρχοι ὁμόρων Δἠμων᾿
ἐκπρόσωποι τῶν Ἀνωτάτων Πνευματι-
κῶν Ἱδρυμάτων καὶ Δημοσίων Ὑπηρε-
σιῶν, Ἀντιπροσωπεῖαι Ἀξιωματικῶν τῶν
Ἐνόπλων Δυνάμεων, Σωμάτων Ἀσφα-
λείας καὶ Ἐφεδροπολεμιστικῶν Ὁργανὡ-
σεων, ἐπιζήσαντες μαχηταὶ τῶν μαχῶν
κατὰ τῶν ΚΙΣ καὶ πολλοὶ ἄλλοι οἱ ὁποτοι
κυριολεκτικῶς κατέκλυσαν τὸν περίβο-
λον τοῦ ἱεροῦ χώρου τοῦ Συντάγματος.
.
..., - u- ψ.
Μετὰ τὴν ἄφιξιν τοῦ Ἀντιβασιλἑως,
τὸν ὁποῖον ὑπεδέχθησαν Εἰς τὴν εἴσοδον
τοῦ Συντάγματος 6 Ὑπουργὸς Δημοσίας
τάξεως μετὰ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως
τοῦ Ὑπουργείου καὶ τῶν Ἀρχηγῶν τῶν
Σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ τὴν ἐπιθεώρη-
σιν τῶν παρατεταγμένων τμημάτων μὲ
ἐπικεφαλής τὴν πολεμικὴν σημαίαν τῆς
Χωροφυλακῆς, ἐψάλη ἐπιμνημόσυνος δε-
ησις χοροστατοῦντος τοῦ Μητροπολί-
του Ἐνόπλων Δυνάμεων K. Νικολάου,
ἐνῶ καλλίφωνος χορωδία ἐξ ἀνδρῶν
τῶν Σωμάτων Ἀσφαλι-Ξίας ἔψαλλεν τὸ
«αἰωνία ἡ μνήμη αὐτῶν». Μετὰ τὴν
δέησιν 6 Ὑπουργὸς Δημοσίας τάξεως
ἐξεφώνησεν ἐμπνευσμένον λόγον διὰ
τὸ ἱστορικὸν τῆς ἀποκληθείσης «μάχης
τῶν Ἀθηνῶν» εἰπὼν τὰ ἑξῆς. . .

ι 2:512; '2
νομίας κ. Πεζὁπουλος, Πολιτισμοῦ —— ᾿=ι=᾿===᾿τ=π=ίᾞ .W - τ» ,πφ ᾿π, Ἴ
Ἐπιστημῶν K: Παναγιωτάκης καὶ Ναυ-

ζ ,. [ἒτ ζέρἸ ᾿-
τιλίας --Μεταφορῶν -Ἐπικοινωνιῶν κ.
Γιάκας. οί Ὑφυπουργοὶ, Κυβερνη- ,- Ἐ, ’1- 4,
τικῆςΠολιτικιἘς κ. κ. Μιχαλόπουλος
καὶ Μπαλὁπουλος. παρὰ τῷ Πρω- u”, ᾿ EA»; U, ι
θυπουργᾥ κ. Σταματὁπουλος, Οἰκονομι-
Κῶν κ. Δημὀπουλος, Ἐθνικῆς Οἰκονομίας
r" , ᾿ / τ ,ὧν- ᾢτ--χ
K. K. Παπαπαναγιώτου. Χωριατόπουλος t ᾿ a» N 3‘ ᾿ . ἐκ ἔτ > ,Β
Kai Κάρτερ, Δημοσίων Ἔργων K. Στερ-
γιὁπουλος, Κοινωνικῶν Ὑπηρεσιῶν κ. .‘~ :J‘.:V ᾿
Λαμπρβάκοςκαὶ ὁ Ὑφυπουργὸς περιφε-
ρειακὸς Διοικητὴ Ἀττικῆς καὶ Νήσων
K. Παπαδὁπουλος.
Οἱ Γενικοὶ Γραμματεῖς τῶν Ὑπουρ-
γείων Δημοσίας τάξεως κ. Ἀναστασά
πουλος, Οἰκονομικῶν K. Γεωργακὀπου-
λος, Ἐθνικῆς Οἰκονοιήας K. Παλλάντιος
καὶ ὁ Ἀναπληρωτὴς αὐτοῦ K. Ρουχώτας
καὶ Πολιτισμοῦ καὶ Ἐπιστημῶν K. Γερο-
γιαννης. ἱ ,υκ τ
Ο Ἀρχηγὸς τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων
Στρατηγὸς K. Ἀγγελῆς᾿ οἰᾗΑρχηγοὶ Στρα- .υ
τοῦ Ἀνίνος κ. Τσοὑμπας, Ναυτικοῦ
ἈνἼρχος K. Μαργαρίτης καὶ Ἀεροπο-
. Ἤ, w
ρἱας ἈνἼρχος κ. Κωστάκος, ὁ Διοική
της τῆς ΑΔΕΝ Ἀνίνος κ. Μαστράν- L...”
τώνης, ὁ πρόεδρος τοῦ Ἀναθεωρητικοῦ
Δικαστηρίου Ἀνίνος κ. Παπαποῦλος, Η πολεμικὴ σημαία τῆς Χωροφυλακῆς πρὸς τὴν ὁποίαν ἡ A.E. 6 Ἀντιβασιλεὺς
ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ Στρατιωτικοῦ Οἴκου τοῦ ἀπονέμει χαιρετισμόν,

12
 ἜΞοκῼἉτε
Εὐλαβεῖς ᾿-προσκυνηταὶ προσήλθομεν σήμερον εἰς τὸν ἱερὸν ᾿
᾿ τοῦτον χῶρον τῆς Μεγάλης θυσίας.
Προσηλθομεν᾿ διὰ νὰ ἀποτίσωμεν φόρον τιμῆς καὶ εὐγνω-
μοσύνης πρὸς τοὺς γενναίους ὑπερασπιστὰς τῶν ἰδανικῶν τῆς
φυλῆς, οἱ ὁποτοι, ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ πατροπαράδοτον Ἐθνι-
κὸν σάλπισμα «Ἐλευθερία ἢ Θάνατος», προσέφερον ἑαυτοὺς
ὁλοκαύτωμα, διὰ νὰ ἀποτρέψοω-Ἥτὴν βιαίαν κατάληψιν τῆς
,σκιώδους τότε ἐξουσίας ἀπὸ τὰ στίφη τῶν ἐνόπλων Κομμου
νιστικῶν όρδῶν.
Εἶναι πράγματι ἱερὰ ἡ στιγμὴ καὶ συγκινητικὰ τὰ αἰσθή-
ματα τὰ ὁποῖα μᾶς κατέχουν.
Κοινωνοὶ δὲ τῶν αἰσθημάτων τούτων δὲν εἴμεθα μόνον
ἡμεῖς οἱ ὀλίγοι παριστάμενοι. , ,
Νοερῶς συμπαρίσταται, μεθ᾿ ᾿ἡμῶν, ὁλόκληρος ἡ ΕΛΛΑΣ.
Η θρυλικὴ ἀντίστασις τῶν μαχητῶν τοῦ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ ᾿
τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1944, εἶχεν ἀπήχησιν ἐφ᾿ ὁλοκλήρου τῆς
τότε καθῃμαγμένης ΕΛΛΑΔΟΣ. -
Ἐὰν οἱ ἄνδρες τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καὶ οἱ ἐνισχύσαντες
αὑτοὺς ὀλίγοι Ἀξιωματικοὶ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεών μας
ἐκάμπτοντο ἀπὸ τὰς ἀλλεπαλλήλους καὶ δί ὑπερτέρων δυνά-
. μεων ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς φυλῆς, δὲν
θὰ ἐχάνετο μόνον τὸ ὀχυρὸν τοῦ Μακρυγιάννη ἢ τοῦ Μηχανο-
κινήτου Τμήματος Ἀθηνῶν. Θὰ ἐχάνοντο ἀσφαλῶς αἱ ΑΘΗ᾿
i1AEIICX1 πιθανὸν νὰ παρεσύρετο πρὸς τὸν ἀφανισμὸν ὁλόκληρος
, ΑΣ.
Οἱ Κομμουνισταί, φανατισμένοι ἀπὸ τὰ κηρύγματα τοῦ
ἀθέου ἱστορικοῦ ὑλισμοῦ, εἶχον ὅλην τὴν δυνατότητα ἐκείνην
τὴν περίοδον, νὰ καλλιεργήσουν συστηματικῶς τὰς ἀντιχρί-
στους ἰδέας των καὶ νὰ στρατολογήσουν ὀπαδοὺς ἐν μέσῳ τῆς
ἀθλιότητος καὶ ἀνασφαλείας, ὑπὸ τὴν ὁποίαν ἔζη κατὰ τὰς
ζοφερὰς ἡμέρας τῆς τριπλῆς Κατοχῆς ἡ ΕἈΛΑΣ.
Ἐν μέσῳ ἑνὸς τοιούτου γενικοῦ ψυχολογικοῦ κλίματος,
ἀνελήφθη ὑπὸ τῶν ἐθνοπροδοτῶν ἡ προσπάθεια ἁλώσεως
καὶ τοῦ τελευταίου ἐναπομείναντος ἐλευθέρου ὀχυροῦ τῆς
πρωτευούσης. ᾿ Τὸ πράττομεν λόγῳ Ἐθνικῆς Ἐπιταγ-ῆς.
ἱ γενναῖοι δμὼς ἐκεῖνοι μαχηταὶ «πιστεύοντες», ὅπως
ἀείποτε εἰς τὰς κρισίμους στιγμὰς τῆς τρισχιλιετοῦς των ἱστο-
ρίας οἱ «Ελληνες, «Οὑ ταῖς πολεμικαῖς παρασκευαῖς καὶ
ἀπάταις» ἀλλ᾿ εἰς τὴν ἀκλόνητον ψυχικὴν των δύναμιν, κατώρ-
θωσαν νὰ συντρίψουν τὰ πολυπληθῆ καὶ πάνοπλα στίφη καὶ
νὰ τὰ ἐκδιώξουν μακρὰν τῆς ,πρωτευούσης τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Δίὰ τὴν λεπτομερῆ περιγραφὴν τῶν διαδοχικῶν φάσεων τῆς
μάχης τοῦΞΜἉΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, κατὰ τὴν ὁποίαν ἀπεδείχθη διὰ .
μίαν εἰσέτι φορὰν ὅτι αἱ ἠθικαὶ δυνάμεις ἀποτελοῦν τὸν βασι-
κὸν παράγοντα κάθε πολεμικῆς ἐπιτυχίας, δὲν εἶμαι ἐγὼ ὁ ᾿
πλέον ἁρμόδιος διὰ νὰ σᾶς τὰς περιγράψω.
Μεταξὺ μας> σήμερον-καὶ τὸ ἀναφέρω μὲ σεβασμὸν καὶ
συγκίνησιν-παρίστανται ὑκαὶ- ὡρισμένοι ἐκ τῶν κυρίων πρω-
τᾳἷᾍῢὑζᾞτἲῖἳιοὰοἶἱἔ-ζλιέἓναδἶἵιᾞδιοι διὰ νἂμᾶς ἀναπτύξουν τὰς
στιγμὰς τοῦ ἀφθάστου ἡρωισμοῦ ποὺ ἔζησαν κατὰ τὴν διάρ-
κειαν τοῦ πολυημέρου καὶ πολυνέκρου ἀγῶνος.
Εἰςαὐτοὑς τοὺς σεμνοὺς ἥρωας ὑποσχόμεθα, τόσον ἡμεῖς
ὅσον καὶ αἱ ἐπερχόμεναι γενεαί, ὅτι θὰ περιβάλλωνται μὲ αἰώ-
νιον σεβασμὸν καὶ Ἐθνικὴν εὐγνωμοσύνην.
Παρόμοιοι ἐπικοὶ ἀγῶνες διεξήχθησαν κατὰ τὴν κρίσιμον
διὰ τὸ Ἔθνος ἐκείνην περίοδον:
= Εἰ( τὸ Μηχανοκίνητον Τμῆμα τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων,
Η Α.Ε. ὁ Ἀντιβασιλεὺς καταθέτει στέφανον εἰς τὸ κενοτά-
Φιον τῶν πεσόντων, ἐνῷ οἱ Ἀρχηγοὶ τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας
ἵστανται εἰς στάσιν προσοχῆς.
Ο κ. Ὑπουργὸς Δημοσίας τάξεως ὁμιλῶν κατὰ τὴν εορτήν,
- Εἰς τὴν Γενικὴν Ἀσφάλειαν Ἀθηνῶν,
— Εἰς τὰς φυλακὰς Χατζηκώστα,Βουλιαγμένης καὶ Ἀβέρωφ
- Εἰς τὰς Σχολὰς χωροφυλακῆς καὶ Ἀστυνομίας Πόλεων κα
- Εἰς τὸ Ἀρχηγεῖον τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος.
Ὅλαι αἱ ἡρωϊκαὶ προσπάθειαι τῶν ὑπερόχων ἀγωνιστῶν
συνέτεινον εἰς τὸ νὰ θραύσουν τὰ ἀλλεπάλληλαἐπιθετικὰ κύμ- -
ματα τῶν Κομμουνιστῶν, ἤδη δὲ αἱ πρῶται ἐπιθετικαὶ προσπά-
θειαι τῶν μέχρι πρό τινος πολιορκουμένων, συνετέλεσαν εἰς
τὴν ἐκκαθάρισ-,ν τῆς πρωτευούσης ἀπὸ τὰς ὀρδὰς τῶν Κομ-
μουνιστῶν καὶ παρέσχον τὴν δυνατότητα εἰς τοὺς τότε ὑπετ '
Ὑετοὶ τῆς ταχείας συγκροτήσεως τῶν πρώτων Μονάδων τοῦ
ικου μας τρατου.
Δὲν ἀναμιμνησκόμεθα τὰ γεγονότα τῆς περιόδου ἐκείνης
ἐκ πάθους ἢ μισαλλοδοξίας. _
Τὰ ἐπακολουθήσαντα γεγονότα μᾶς πείθουν ὅτι ἡ ΕΛΛΑΣ
πρέπει νὰ γρηγορῆ ΠΑΝΤΟΤΕ πρὸ τοῦ Κομμουνιστικοῦ
κιν υνου.
Δὲν παρῆλθον παρὰ μόνον δύο περίπου ἔτη ἀπὸ τότε καὶ
τὸ 1946 ἐνεφανίσθησαν καὶ πάλιν, παρὰ τὰς δοθείσας ὑποσχέ-
σεις καὶ ὑπογραφείσας συνθήκας, τὰ πρῶτα ἔνοπλα Κομμου-
νιστικὰ Τμήματα. Τὸ τὶ ὑπέστη ἡ ΕΛΛΑΣ μέχρι τῆς τελικῆς
συντριβῆς των εἰς ΒΙΤΣΙ καὶ ΓΡΑΜΜΟΝ, τὸν Αὔγουστον
τοῦ 1949, εἶναι εἰς ὅλους γνωστά.
Ἀλλά, παρὰ τὰ σκληρὰ πλήγματα ποὺ ὑπέστη, ἡ ἐμμονὴ
τοῦ ἐντοπίου καὶ διεθνοῦς Κομμουνισμοῦ πρὸς Κομμουνιστικὸ- .
ποίησιν τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ παραμένει ἀμείωτος.
Κατὰ τὰ τελευταῖα προεπαναστατικὰ ἔτη νέα σχέδια τοῦ
᾿ὑπούλου ἐχθροῦ εὑρίσκονται ἐν πλήρη ἐξελίξει πρὸς κατάληψιν
~ r
τηἓἷχἇόῒσήἷιθορισθῆ δὲ λεπτομερῶς καί αἰ διαδοχικαὶ φάσεις
ἐνεργείας τῶν σχεδίων των.
Τὰ σχέδια δμὼς ταῦτα ἀνετράπησαν, χάρις εἰς τὴν ἔγκαιρον
ἐπέμβασιν τῶν Ἐθνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, τὸν Ἀπρίλιον
ωἴἒἶἳἕας ἐπλήγη καὶ πάλιν,
Η ΕΛΛΑΣ ἐσώθη τὴν τελευταίαν στιγμήν, πλὴν δμὼς ὁ
Κομμουνισμὸς δὲν πρόκειται νὰ παύσῃ καταβάλλων κάθε
πρἳἕπἷΞΪ-ζἶἲαπἶἷἰςτὸἇἶἷἓῒἶδἲἕἓἶἒἶἶνκἶἶἷυδὐδεὶς Ἕλλην ἔχει τὸ
δικαίωμα νὰ τὸ ἀγνοῇ.
ΑΘΑΝΑΤΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Ἠγωνίσθητε διὰ τὴν νίκην. ,
Τὴν Νίκην τῆς ΕΛΛΑΔΟΣ.
Καὶ ὅταν ὴλθε ἡ Νίκη ἐσεῖς εἴχατε φύγει.
Η θυσία Σὰς ἔλαβε χώραν εἰς στιγμὰς Ἐθνικῆς Ἀναστάσεως.
Αἰσθανόμεθα τὴν παρουσίαν Σας, ἀκούομεν τὴν φωνήν Σας,
νὰ μᾶς παροτρύνῃ [να συνεχίσωμεν τὴν προσπάθειάν Σὰς διὰ
μίαν ἰσχυροτέραν καὶ ἐνδοξοτέραν ΕΛΛΑΔΑ, _
Σᾶς τὸ ὑποσχόμεθα.
Η μνήμη Σας, ἂς εἶναι αἰωνία καὶ ἡ δόξα Σὰς ἀθάνατος.
Η ὅλη τελετή ἔληξεν μὲ τὴν κατάθεσιν ὑπὸ too Ἀντι-
βσσιλέως στεφάνου ἐκ δάφνης εἰς τὸ κενοτάφιον τῶν πεσόν-
των μαχητῶν ἐνῷ ἡ μικτὴ μουσικὴ τῶν Σωμάτων Ἀσφα-
λείας ἀνέκρουε τὸν Ἐθνικὸν Ὕμνον καὶ ἐτηρεῖτο ἑνὸς
λεπτοϋ σιγὴ ὑφ᾿ ἁπάντων τῶν παραστάντων εἰς τὴν σεμνὴ
καὶ ἑλληνοπρεπῆ τελετήν.
13
 Η πρώτη φυλὴ ἡ ὁποία φαίνεται
ὅτι κατῴκησε τὴν περιοχὴν τὴν
σήμερον γνωστὴν ὡς COLORADO,
ἦτο ἡ φυλὴ ‘SANDIA τῆς ὁποίας
τὴν ἐκεῖ ἐμφάνισιν ὑπολογίζομεν,
βάσει τῶν ὑπ᾿ αὐτῆς κατασκευα-
σθέντων καὶ εἰς ἀνασκαφὰς ἀνευ-
ρεθέντων λιθίνων ὅπλων καὶ ἐργα-
λείων, περὶ τὸ 18.000 π.Χ. ἤτοι
πρὸ 20.000 ἐτῶν περίπου.. , εἰς τὴν Ν.Δ. γωνίαν τῆς Πολιτείας,
Σὺν τῷ χρόνῳ, διάφοροι, ἄλλαι
φυλαὶ διεδέχθησαν τὴν ὡς ἄνω φυ-
λήν. ᾿.Εἱ, αὐτῶν ἀναφέρομεν τὰς
φυλὰς τῶν «Καλαθοποιῶν» (BAS-
ΚΕΤΜΑΚΕΒΒ) καὶ τῶν «Που-
έμπλος» (PUEBLOS) τοῦ νοτιο-
δυτικοῦ COLORADO, αἱ ὁποῖαι
παρουσίασαν τὴν μεγαλυτέραν ἀνά-
πτυξίν των περὶ τὸ 1000-1300
μ.Χ., ἡμερομηνίαν καθ ἣν ἔκτισαν
τὰ περίφημα ποψέμπλος (περίεργα
οἰκοδομήματα, εἶδος πολυκατοι-
κιῶν) τῆς περιοχῆς MESA VE R DE
τέλος δὲ τὰς φυλὰς τῶν «χωρικῶν»
τοῦ Ε. COLORADO καὶ τῶν
«Ἀρχαίων Ἀγροτῶν» τοῦ βορειο-
δυτικοῦ COLO RA D O.
Μὲ τὴν ἔλευσιν τῶν Ἱσπανῶν
ἀπὸ τὸ Μεξικὸν περὶ τὸ 1514, τὸ
COLORADO ἦτο τὸ πεδίον δρά-
σεως πολλῶν νομαδικῶν φυλῶν ἐρυ-
θροδέρμων ὅπως τῶν CHEYEN-
NES, τῶν ARAPAHOES καὶ τῶν
UTES.
Ἐξ αὐτῶν οἱ σπουδαιότερα εἶναι
οἱ UTES, ἐρυθρόδερμοι γενικῶς Ξ
βραχύσωμοι καὶ μὲ δέρμα περισ- 1
σότερον σκοτεινόχρουν τῶν πλεί- ᾇ
,στ-ων ἄλλων ἐρυθροδέρμ-ων. ,Ζ-οῦ-
σαν mag—51:16: δρη, κατήρχοντο
δὲ εἰς τὰς πεδιάδας μόνον διὰ νὰ <

κοΛοΡΑΝπο
κυνηγήσουν ἢ νὰ πολεμήσουν. Η

Η 29 Σεπτεμβρίου 1879 εἶναι μία

δυσάρεστος, ἀνάμνησις διὰ τοὺς
λευκοὺς τῆς Πολιτείας διότι κατ᾿
αὐτὴν οἱ UTES κατέσφαξαν τοὺς

αὐτοκρατορία κατοίκους τοῦ MEEKER τῆς ἐπαρ-

χίας RIO BLANCO. Σήμερον,
οἱ ἐρυθρόδερμοι αὐτοὶ ζοῦν εἰς τὴν
Ν.Δ. γωνίαν τῆς Πολιτείας, τὸ
Τῶν Βραχωδῶν ἄνομά τους δέ, καὶ ἰδίως τὸ ἄνομα
τοῦ φυλάρχου τους OU RAY — τοῦ
ὁποίου τὸ πορτραῖτο ἐπὶ χρωμα-

Ὀρέων τιστῆς ὑάλου μαζὶ μὲ τὰ πορτραῖτα

15 ἄλλων ἱστορικῶν φυσιογνωμιῶν,
στολίζει τὸν θόλον τοῦ Κυβερνείουἷ
τῆς πρωτευούσης τοῦ COLORA-
ὈΟ-θὰ μείνουν εἰς τὴν ἱστορίαν-
κ.» » «κι μ» μ ,

ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΤΑΥΡΟΠΟΔΗ
προϊσταμένου Γεωλόγου
Ἑλληνικῆς Ἐπιτροπῆς
Ἀτομικῆς Ἐνεργείας
,εἴ
τῆς Πολιτείας.
Οἱ CHEYENNES ἔζησαν εἰς
τὰς ἀνατολικὰς πεδιάδας, κύριαι
δὲ ἀσχολίαι αὐτῶν ἧσαν ἡ ἀνταλ-
λαγὴ γουναρικῶν καὶ αἱ ἐπιθέσεις
ἐναντίον καραβανιῶν τῶν λευκῶν
ἢ ἀμαῶν _ ἐκτελουσῶν συγκοινω-
νίαν. Ὡς παράδειγμα ᾿ὒδιναφέρομεν
τὴν σφαγὴν τῆς 29ης Νοεμβρίου
1864, εἰς SAND CREEK ἐπαρ-
χίας KIOWA. .
Οἱ πλέον φιλήσυχοι ΑΒΑΡΑΗΟ-
ES ἔζων εἰς μίαν λωρίδα πεδινοῦ
ἐδάφους κατὰ μῆκος τῆς δροσει-
ρἄς FRONT, εἰς αὐτοὺς δὲ ὀφεί-
λονται πολλὰ ὀνόματα διαφόρων

ἐ... ᾉΞἏᾏἜᾉ
πΞβἵἳξΞἶθζἕΐλἓἳἓῒἷἳἕζἒἳἳἰ
σαν εἰς τὸ ΟΟΙ-ἉΗΑΒΟ ἧσαν
ἔφθα-
14
 M - “WWW"
. I.) _ (kw-i"
υ.) )
.
ἳ 1
, ; ἒ
Ἰού - ἲ
"‘r‘ - ,θ
᾿ g7
«ψηφ- ,-
g »ἒ
. τοῦ ἀνατολικοῦ COLORADO ἀπὸ
ἡ i
ᾇ ἓἐἕἒἆ
41
Ἱσπανοὶ οἱ ὁποτοι ἀπὸ τὸ Μεξικὸν
εἰσεχώρουν πρὸς Β. μὲ σκοπὸν τὴν
ἀναζήτησιν χρυσοῦ καὶἄλλων θησαυ-
ρῶν. Ἀπὸ τὰς ἐξορμήσεις αὐτάς, ἡ
πλέονγνωστὴ εἶναι ἡ ὑπὸ τὴν ἡγεσίαν
ἒῢἒἷὴοπἧᾞᾒδωἰαἴκἕἒκἓᾞᾞἳτςἒ
Εἰς τὴν περιοχὴν τῆς Πολιτείας,
-ἕφθασαν ἐπίσης καὶ Γάλλοι κυνη-
γοὶ δερμάτων, ἀλλὰ ἡ παραμονὴ των
ἐκεῖ ἦτο σύντομος καὶ ἡ ἐπίδρα-
σίς των μικρά.
Η πρώτη μόνιμος ἐγκατάστασις
εἰς τὸ COLORADO λευκῶν με-
ταναστῶν ἀπὸ τὸ. Νέον Μεξικόν,
ἐγίνετὸ 1851 εἰς τὴν κοιλάδα SAN
- LUIS.
Ἀπὸ τότε, τὸ ἱσπανικὸν στοι-
χετον κυριαρχεῖ ἀκόμη εἰς πολλὰς
ἐπαρχίας τοῦ Νοτίου COLO RADO,
πολλὰ ᾿δὲ δρη, ποταμοὶ καὶ πόλεις
φέρουν ἱσπανικὰ ὀνόματα.
Κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 19ου αἰῶνος,
ἐμφανίζονται εἰς τὴν σκηνὴν καὶ
- οἱ Ἀμερικανοί, μὲ πρῶτον τὸν
λοχαγὸν ΡΙΚΕ τὸν ὁποτον ἠκολού-
θησαν ὁ ὑπολοχαγὸς FREE MONT
καὶ ὁ λοχαγὸς GUNNISON. Οἱ
ἒἶὗιιἶἷδαιἶᾝἆμἷἓανἐξἳρἶυᾭἶαὶ
ο κ τοιθ
ο,
τυχοδιὦκται, καὶ διάφοροι γὶἒἲίἷλοι
τυποι τοῦ «Φὰρ ούέστ», ὅπως ὁ
περίφημος KIT CARSON, οἱ ὁ-
ποτοι ἀναζητοῦντες δέρματα κα-
στόρων, εἰσήρχοντο καὶ ὁλονὲν βα-
- τηὴ m ἀναγνωστῶν του πρὸς τὴν Δύσιν-
,Ἱ
Οὖτω, τὸ 1858 μία ὁμὰς λευκῶν
ἀπὸ τὴν Γεωργίαν μὲ ἀρχηγὸν τὸν
ττ G. RUSSEL ἀνεῦρε χρυσὸν εἰς
περιοχὴν πλησίον τῆς σημερινῆς
πρωτευούσης τῆς Πολιτείας. Ὄ-
. 1 Ξ πως εἶναι φυσικόν, τὸ νέον διεδόθη
καὶ ἔφθασεν ἐξογκωμένον εἰς τὰς
ἀνατολίτικὰς πολιτείας τόσον, ὥστε
ἱ ἔ τὸ 1859 νὰ προκληθῇ ἀληθὴς πυρετὸς ᾿
τ :. ῖ ἱᾟἵὶδδὶ μἶᾆἲἒἓνἒἷιςλἳἔἶᾓἓῖῢ βἑἷἓ
τὴν μετακίνησιν αὑτὴν ,ἀκριβῶς,
εἴ β, ἒ γνωστῆς ὡς RUSH ΤΟ ΤΗΕ
ROCKIES, ὀφείλεται καὶ ἡ ,ὑπό-
στασις τῆς σημερινῆς Πολιτείας.
Αἱ Ἡνωμέναι Πολιτεῖαι τῆς
g Ἀμερικῆς ἀπέκτησαν τὸ πλεῖστον
Ξ τὴν Γαλλίαν διὰ τῆς συμφωνίας
1 τῆς Λουϊζιάνας τὸ 1803, τὸ δὲ 1848,
ε
i
τὸ Μεξικοῦ παρεχώρησεν εἰς- τὴν
Ἔνωσιν τὸ πλεῖστον τοῦ ὑπολοί-
που COLORADO.
ζ Τὸ 1859 τὸ COLORADO δὲν
a ὑφίστατο ἀκόμη ὡς διοικητικὴ μο-
ἔ νὰς τῶν USA μὲ τὴν πάροδον δμὼς
τοῦ χρόνου, οἱ κάτοικοί του ἐδη-
Ἐ ,μιούργησαν τὴν Ἐπικράτειαν Τζέφ-
φερσον (JEFFERSON TERRI-
θύτερον εἰς ,τὴν περιοχὴν αὐτὴν ΓΟ RY) ἡ ὁποία περιελάμβανεν
τῶν Βραχωδῶν Ὁρέων. Οἱ κυνηγοὶ ὁλόκληρον τὸ σημερινὸν COLO-
αὐτοί, σὺν τοῖς ἄλλοις, ἐπεδόθησαν RADO καὶ λωρίδες ἀπὸ τὰς σημε-
καὶ εἰς ἀνταλλαγὰς διαφόρων προϊόν- ρινὰς πολιτείας UTAH καὶ WYO-
των μὲ τοὺς ἐρυθροδέρμους, ἱδρύ-
σαντες διαφόρους προκεχωρημέ-
νους «σταθμούς ἀνταλλαγῆς» (Τ RA-
Τὴν 28-2-1861, τὸ Κογκρέσσον
τῶν USA ἐψήφισεν ἐπισήμως τὸν
DING. POSTS) ὅπως τὸ Φρού-
-νόμον περὶ ἱδρύσεως τῆς Επικρα-
ριον PUEBLO (1842) ἐπὶ τοῦ ση- RADO (COLO-
μείου εἰς τὸ ὁποτον σήμερον εὑρί- τείας τοῦ COLO
σκεται ἡ ὁμώνυμος πόλις, δευτέρα RADO TERRITORY) ὁ δὲ πρό-
εἰς μέγεθος ἀπὸ τὰς πόλεις τοῦ Ξδρος
Λίνκολν, ὥρισεν ὡς πρῶτον
ήτην᾿ αὐτῆς τὸν συνταγμα-
COLO RADO καὶ μέγα βιομηχα-᾿Ξ κυβερν GILPIN. Τὸ ἄνομά της ἡ
νικὸν κέχ τρον. τἀρχην
τεια ἔλαβεν ἀπὸ τὸν
Ἐν τῷ μεταξύ, εἰς τὰς ἀνατολικὰς . νέα ἐπικρά
Ξἒἶἕιἒἳέἶἳἕἒτῂ
ὁμώνυμ ον μέγαν ποταμὸν ὁ ὁποτος
πολιτείας ἐπεκ άτουν διάφοροι γνῶ-
μαι διὰ τὴν ἀ ίαν τῶν δυτικῶν πε-
ριοχῶν. Ο περίφημος DAN WEB-
τῆς Ἀριζόνα, ἐκβαλ-
STER τὸ 1843 ἠρώτα εἰς τὴν CANYON
λει -εἰς τὸν Εἰρηνικὸν Ὠκεανόν.
Γερουσίαν τῶν USA : (ι. .- ...... Ti.
ν αὐτὸν οἱ Ἱσπανοὶ οἱ
θέλετε κύριοι εἰς αὐτὴν τὴν ἀχανῆ Τὸν ποταμὸ
ὁποτοι τὸν ἀνεκάλυψαν πρῶτοι, τὸν
καὶ ἄχρηστον περιοχἠν; .Τὶ ζη-
COLORADO (ἱσ-πα-
τοῦμεν ἡμεῖς ἐν μέσῳ τῶν ἀξέστων ὀνόμασαν
νιστί, χρωματ ιστός), λόγῳ τῶν ὑπὸ
καὶ ἀπολιτίστων αὑτῶν ἐρυθρο- αὐτοῦ μεταφερομένων
δέρμωνς Τὶ ἐπιδιώκομεν ἐν μέσῳ τῶν ὑδάτων
ἐρυθρωπῶν προσχώσεων. -
τῶν θηΡίων, τῆς ἑρῆμυυ, τῆς ἄμμου, RADO ἔγινε
τῶν κάκτων; ..ι ....... » ᾿ ντιθέ- Τέλος, τὸ COLO
τως, ὁ ἐκδότης μιᾶς ἐφημερίδος δεκτὸν εἰς τὴν Ἔνωσιν ὡς ἡ
-ι-ῆς INDIANA, ᾿ἔγραφε τὸ 1851 38η Πολιτε ία τὴν 1-8-18 76.
ρἀβα δυτικὰ παιδί μου -Τὸ COLORADO ἔχει ἔκτασιν
καὶ μεγάλωσεμὲ τὴν χώρα....,)) περὶ τὰ 270.000 τετ. χιλιόμετρα
Τὴν φράσιν αὑτὴν ἀκριβῶς ἐχρη- (διπλασία τῆς Ἑλλάδος) καὶ πλη-
σιμοποίησε ὁ ἐκδότης τῆς NEW θυσμὸν 1,711.000 κατοίκων (ὑπο-
YORK TRIBUNE 'Opa’mogG RE λογισμὸς 1958). Ἀξίζει νὰ το-
ELEY διὰ νὰ στεζλῄ, χιλιάδας᾿ νισθᾒ ἰδιαιτέρως ὅτι πρὸ 88 μόλις
15.
ἐτῶν 6 πληθυσμὸς ἀνήρχετο εἰε 6 Βέρνον Πὶκ ἀνεκάλυψεν εἰς τὴν τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου τὸ COLO-
40.000 κατοίκους μόνον, ἔρημον SAN RAFAEL τὰ κοιτά- RADO PLATEAU ἐφοδίαζε τὸν
Εἶναι ἡ πλέον ὀρεινὴ πολιτεια σματα DELTA ἀξίας 1() ἐκατομ- κόσμον μὲ ράδιον. Μὲ τὴν ἀνακά-
τῶν USA, κυρίως δὲ τὸ Δ. αὑτῆς μυρίων δολλαρίων. Ἐδῶ 6 Τσάρλυ λυψιν δμὼς τῶν πλουσίων κοιτασμά-
τμῆμα. Ἔχει 52 κορυφὲς ὕψηλὁ- Στήν, ἕνας ἀποτυχημένος τότε γεω- των εἰς τὸ Βελγικὸν Κογκό τὸ 1920
τερες τῶν 4250 μ. καὶ 830 ἄλλες. λόγος ἀνεκάλυψε τὰ περιφήμα κοι- πᾶσα μεταλλευτικὴ δραστηριότης εἰς
ὑψηλότερες τῶν 3350 μ. Τὸ μικρό- τάσματα ΜΙ VIDA ἀξίας 150 ἑκα- τὸ Ὀροπέδιον ἐσταμάτησε. Ὅταν
τερον ὕψος τοῦ ἐδάφους της πολι- τομμυρίων δολλαρίων. Ἐδῶ 6 Τζὸ δμὼς 6 2ος παγκόσμιος πόλεμος ἔφερε
τείας εἶναι 1030 μ. τὸ μέσον 2070 μ. Κοῦπερ, ὁδηγὸς ταξἰ, ἀνεκάλυψεν τὴν ἀτομικὴν βόμβαν, οἱ μεταλλευταὶ
καὶ τὸ μέγιστον 4400 μ. Η κυριαρ- εἰς τὴν ἀφιλόξενον περιοχὴν τοῦ ἐπέστρεψαν εἰς τὸ ὀροπέδιον διὰ
χία αύτὴ τῶν Βραχωδῶν Ὀρέων WHITE CANYON, τὰ κοιτάσμα- τὰ μεταλλεύματα τοῦ οὐρανίου πλέον,
εἶναι 6 λόγος ποὺ οἱ κάτοικοι τοῦ τα HAPPY JACK ἀξίας πολλῶν διὰ τὰ ὁποῖα ἀδιαφοροῦσαν τότε,
COLARADO μὲ ὑπερηφάνειαν δνο- ἐκατομμυρίων δολλαρίων. μὴ γνωρίζοντες τὴν ἀξίαν τοῦ εἰς
μάζουν τὴν πολιτείαν τους «Αὐτο- Εἰς τὴν πραγματικότητα. οὐρα- αὐτὰ περιεχομένου μετάλλου.
κρατθρίαν τῶν Βραχωδῶν Ὁρέων», νιοῦχα μεταλλεόματα ἐξορόχθησαν Η ἐπιστροφὴ αὐτὴ συνετέλεσε
Πρωτεύουσα τῆς πολίιτε,ας εἶναι διὰ πρώτην φορὰν ὅταν ράδιον ἀπὸ τὰ μέγιστα εἰς τὴν σημερινὴ ἐξέλιξιν
ἡ πόλις DENVER πλησίον τοῦ τὴν περιοχὴν αὐτὴν ἐστάλη εἰς τὸ τῶν εἰρηνικῶν πλέον ἐφαρμογῶν της
σημείου εἰς τὸ ὁπ)τον τὸ 1859 ἀνευ- ἰΙαρισι διὰὰ πειρθματα τῆς κυρίας ἀτομικῆς ἐνεργείας, ἀποτελεῖ δέ,
ρέθη 6 πρῶτος χρυσός. ΝΙὲ τὸ ΚιουρἼ
ι. Ἐν συνεχείᾳ, κατὰ τὸν 1ον κατ᾿ ἐπέκτασιν, ἔξοχον παράδειγμά
ἄνομά της ἡ πρωτεύουσα τιμᾶ τὸχ παγκόσμια πόλεμον ἡ παρα- τῆς πρὸς τοῦτο συμβολῆςτοῦ γεωλο-
τότε κυβερνήτην KANSAS στρα- γωγὴ ραδ᾿ττυ εἰς τὸ Η RAVAN καὶ γικοῦ -μεταλλευτικοὖ κόσμου, συμ-
τηγὸν ,ΙΑΜΕS DENV ER 6 67107.): εἰς τὸ Ν-ὈΝΤΒΟἙ ἐξελίχθη εἰς βολὴ ἡ ὁποία σήμερον τείνει ἐν πολ-
πολλὰ προσέφερεν εἰς τὴν νέαν κανονικ-ὴὶ ἐπιχείρησιν, me’ ὅλην δὲ λοῖς νὰ λησμονηθῆ.
Πολιτείαν. Η πρωτεύουσα εἶναι
κτισμένη εἰς ὑψόμετρον 1610 μ. ε ἱς
ἔκτασιν περίπου ἴσην μὲ τὴν τῶν
Ἀθηνῶν καὶ μὲ πληθυσμὸν 600.000
περίπου κατοίκων.
Δὲν θὰ ἦτο πλήρης ἡ σύντομος
αυτὴ ἀνασκόπησις διὰ τὸ COLΟ-
RADO ἐὰν δὲν γραφοῦν ὀλίνγα
τινὰ διὰ τὸ πλουσιώτατον ἀπέδαφες
αὐτοῦ, καὶ κυρίως διὰ τὰ μεταλλευ-
ματα τοῦ οὐρανίου παραλειπομένων
ὅλων τῶν σχετικῶν διὰ τὴν παρα-
γωγὴν πετρελαίου (49.000.[)00 βα-
ρέλια τὸ 1958) καὶ διὰ τὸ μεγαλό-
τερον ὑπόγειον μεταλλεῖον τῆς Β.
Ἀμερικῆς εἰς τὸ CLIMAX. τὸ
ὁποτον παράγει τὰ 850Ἰo τῆς
παγκοσμίου παραγωγῆς μολυβδαι-
νίου, ἑνὸς μετάλλου τοῦ ὁποίου ἡ
ἀξία ἀνεγνωρίσθη μόλις τὸν 2οὸν
αιωνα.
Εἰς τὸ COLORADO ἀνήκει με-
ρικῶς μία ἐκ τῶν κυριωτέρων
ούρανιοπαραγωγῶν περιοχῶν τῆς
Γῆς, γνωστὴ μὲ τὸ ἄνομα «Ὁρο-
πέδιον τοῦ COLORADO».
Η περιοχὴ αὐτὴ ἔχει ἔκτασιν
περίπου διπλασίαν τῆς Ἑλλάδος,
ἐπεκτεινομένη καὶ εἰς τρεῖς ἀκόμη
γειτονικὰς Πολιτείας. Εἶναι κατὰ
κανόνα ἔρημος ἄρα καὶ λίαν ἀραιο-
κατωκημένηἇμὲ σπουδαιότερο το-
πογραφικὸ χαρακτηριστικὸ τὰς ΜΕ-
SAS, δηλαδὴ τραπεζοειδῆ δρη ὕψους
ἕως καὶ 1700 μ.
Τὸ Ὀροπέδιον διαρρεῖται διαγω-
νίως ἀπὸ τὸν περίφημο ποταμὸ
COLO RADO εἰς τὸν ὁποτον ἐκβάλ-
λουν οἱ παραπόταμοι 5ΑΝ JUAN,
GREEN, GUNNISON κλπ,
᾿ἳδῶ, ἔνας τυχοδιωκτικὸς τύπος,

16
 Τὸ Ἑλληνικὸν πνεῦμα

QIAOZOQIAΚΑΙ ΤΕΧΝΗ
ωετ-Ματώ ΠΑΛΑιοΛοτοἳ
Γλύπτου

ΜΑ . τ _
Ἕρπιν-

οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ὑπῆρξαν οἱ πρῶτοι oi ὁποῖοι

ἐμελέτησαν τὴν φύσιν ἀναζητοῦντες νὰ εθρουν᾿ τὸ
μυστήριον τὸ- ὁποτον ἔκρυπτεν ἡ ὕπαρξίς της. Οἱ
ἴδιοι κατέβαλον προσπαθείας νὰ ἐννοήσουν τὸ κάθε
τί, μὲ Ἡτὴν λογικήν. ,προσεπάθησαν νὰ ἀνακαλύ-
ψουν τὴν ἀλήθειαν μὲ τὰ ἰδικά των μέσα.
'H φιλοσοφία-ἤτοι ἡ ἀγάπη διὰ τὴν σοφίαν-
ἦτο διὰ τοὺςἝλληνας ἡ᾿ ἐπιστημονικὴ μέθοδος διὰ
τῆς ὁποίας ἠθέλησαν νὰ ἐρευνήσουν τὸν κόσμον
καὶ νὰ τὸν ἐξηγήσουν. Καὶ εἰς τὴν ἔρευνάν των αὐ-

ἒἷὶἔἒὀὀσἶἶιθπᾟπἓἑἰᾚἱἵρἶἷ ἒξἔἳἓἕβεξἳν πάντων μέσα

Ο τρόπος Οὗτος δὲ, διὰ τοῦ ὁποίου στοχάζεται
καὶ ἀτενίζει κανεὶς τὸν κόσμον, ὀνομάζεται «οὐμα-
νισμὸς» (ἀνθρωπισμός). ᾿
Κατὰ ταῦτα δυνάμεθα νὰ εἴπωμεν ὅτι ὁ οὐμανι-
σμὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποτος κυρίως ἐξηγεῖ τὴν τἐ-
χνην καὶ τὸν πολιτισμὸν τῆς ἀρχαίας Ελλἁδος,
τῆς ὁποίας κληρονόμοι εἴμεθα σήμερον ἡμεῖς οἰ
σύγχρονοι ᾿.Ελληνες
Η μεγάλη ἀξία τῶν ἔργων τῆς ἀρχαιότητος, συνί-
σταται εἰς τὴν εὐγένειαν, τὴν αῖγλην, τὴν μεγαλω-
σύνην, τὴν κίνησίν των, καθὼς καὶ τὴν ἀξιοπρέ-
, πειαν εἰς τὰς χειρονομίας καὶ τὰς στάσεις των.
Η μεγάλη κλασσικῆ παράδοσις, εἶχεν ὡς ἰδανι-
κόν της τὴν ἀποθέωσιν καὶ τὴν δοξολογίαν τῆς ὡ-
ραιότητος εἰς τὸ ἀνθρώπινον σῶμα. Μὲ ἐπιβλητικὴν
καὶ ἀνυπέρβλητον δύναμιν ἠδυνήθησαν νὰ ἀποδώ-
σουν, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τὴν ὀμορφιά, μὲ τὴν ἀσύγ-
κριτον καὶ ἀριστοτεχνικὴν ἁρμονίαν τῶν ἀναλογιῶν
καὶ τῆς συνθέσεως.
Η Ἑλλὰς λοιπὸν, διὰ τῶν ἀθανάτων καλλιτεχνῶν
τῆς ἀρχαιότητος, ὕψωσεν ὡς πρότυπον τοῦ ὡραίου
τὸν ἄνθρωπον, τὸν ἔκαμε εἴδωλόν της (τὸν ἐδόξα-
σεν δὲ εἰς τὴν γῆν καὶ τὸν ἐθεοποίησεν εἰς τὸν οῦ-
ρανόν).
Καὶ ὡς ἀπόρροια τῆς ἀντιλήψεως καὶ τῆς ἀναγκαι-
ότητο᾿ς ταύτης ἐγεννήθη καὶ ἐκυριάρχησεν εἰς τὸν
βίον τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, ἡ γλυπτικἠ.
Οθτω, ὅταν οἱ ἀθληταὶ ἐστέφοντο διὰ πρώτην Φο-

17

Αἱ ἀνάγλυφοι μορφαὶ ἡ πλαστικότης τῶν κινήσεων καὶ ἡ προσοχὴ μέχρι καὶ τῆς τελευταίας λεπτομερείας διακρίνουν τἀ
γλυπτὰ ἔργα τῶν ἀρχαίων καλλιτεχνῶν τὰ ὁποῖα ἔμειναν ἀνεπανάληπτα μέχρι τῶν ἡμερῶν μας.
,ιτ-ὰν, ἐδικαιοῦντο νὰ ἔχουν τὸ ἄγαλμά των, ἐνῶ ὅταν
ἐστέφοντο τρεῖς φορὰς ἀπέκτων καὶ τὸ εἰκονικὸν
ἄγαλμα, δηλαδὴ τὸ ἀνάγλυφον ὁμοίωμά των.
εΩσαύτως καὶ οἱ θεοῖ, οἵτινες εἶχον ἀνθρώπινα σώ-
ματα, ἁρμονικώτερα δὲ καὶ τελειότερα τῶν ἄλλων
ἀνθρώπων, ἀναπαριστῶντο καὶ οὗτοι μἐ ἀγάλματα.
Δίὰ τοῦ τρόπου τούτου βεβαίως οὐδόλως παρεβιά-
ζετο τὸ δόγμα. Τοὐναντίον προεβάλλετο καὶ ἀπε-
θανατίζετο.
Διότι, τὸ μαρμάρινον ἢ χάλκινον ὁμοίωμα τῶν
θεῶν, δὲν ἦτο πλέον ἁπλῆ ἀλληγορία, ἀλλά,
εἰκόνα ἀκριβής, ἡ ὁποία δὲν ἔδιδε εἰς τὸν θεὸν μυῶ-
νες, κόκκαλα βαρὺ περίβλημα κλπ. ποὺ δὲν ἔχει,
ἀλλὰ παρίστανε τὴν σαρκικὴν ἐπένδυσίν του, ἡ
ὁποῖα καλύπτει ὅλα αὐτά καὶ δίδει τὴν ζωντανήν
του μορφὴν, ἡ ὁποῖα ἐν τελευταία ἀναλύσει εἶναι
καὶ αὐτὴ ἄτη ἡ οὐσία του. , εἰς τοὺς δημοσίους ἀγῶνας. Ὅτῳ
Η εἰκόνα εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν ἀνταπεκρί-
νετο εἰς τὴν ἀλήθειαν καθόσον καὶ τὸ ἄγαλμα κατά
σκευαζόμενον ἀριστοτεχνικῶς ἦτο ἱκανὸν νὰ ἀπο-
δίδῃ τὴν ἀθάνατον γαλήνην διὰ τῆς ὁποῖας ὁ Θεὸς
ὑψοῦται ἐπάνω ἀπὸ ἐμᾶς.
Νὰ διατὶ ἐθεωρήθη καὶ δικαίως εἶναι, ἡ γλυπτικὴ
τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ὡς ἡ κεντρικὴ καὶ ἡ κατ᾿
ἐξοχὴν τέχνη τῆς Ἑλλάδος.
Διότι, ἐὰν μελετήσωμεν καλῶς τὰ γεγονότα, θὰ
καταλήξωμεν εἰς τὸ ἀσφαλὲς συμπέρασμα ὅτι, ὅλαι
αἱ ἄλλαι τέχναι τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἢ ἀνάγονται
ἢ συνδέονται ἢ μιμοῦνται τὴν γλυπτικὴν. Διότι καμ-
μία ἄλλη τέχνη δὲν ἐξέφρασεν μὲ τόσην πληρότητα
τὴν Ἐθνικὴν ζωὴν τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων, καμμία
δὲν ἐκαλλιεργήθη εἰς τόσον βαθμὸν ἢ ἐγένετο τό-
σον δημοφιλὴς ὅσον ἡ γλυπτική. Καὶ ποτὲ ἄλλοτε
18
ἐ
ᾙ, Υ ἡ
"q a:
ἡΟ
- - ;
ἳτ᾿ 3;;
»ᾞί « <
‘i.
, ,
ΔΛ .!ἔ᾿...ᾎ- -.. «
δὲν συνέβη νὰ ἴδῃ κανεὶς γλυπτικὴν ἔξαρσιν, μίαν
τοσοῦτον ἐκπληκτικὴν ἀφθονίαν ἔργων, τόσον τε-
λείων καὶ ἄνθησιν τόσον ἄφθονον, διαρκῆ καὶ ποι-
κίλην. Σκάπτοντες τὴν γῆν ἀπὸ στρώματος εἰς στρῶ-
μα, παρατηροῦμεν εἰς τὰ ἐρχόμενα εἰς φῶς γλυπτὰ
μνημεῖα τῆς ἀρχαιότητος, ὅτι, πᾶσαι αἱ ἐκφάνσεις
τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἤτοι θεσμοῖ, ἤθη, ἰδέ-
αι, λάμπουν διαποτιζὁμενσ. ἀπὸ τὸ ἀθάνατον Ἑλ-
ληνικὸν πνεῦμα. Διότι οἱ καλλιτέχναι τῆς ἐποχῆς
ἐκείνης, καὶ δὴ οἱ γλύπται εἶχον συλλάβει καὶ μετα-
λαμπαδεύσει εἰς τὰ ἔργα των, βαθύτερον νόημα τῆς
ζωῆς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, εἰς ὅλας του τὰς ἐκδηλώ-
σεις. Ἠδυνήθησαν νὰ κατασκευάσουν τὰ ὑπέροχα
γλυπτὰ ἔργα των, μελετῶντες τὰς ποικίλας ἐκφάν-
σεις τῆς καθημερινῆς των ζωῆς, εἰς τὰ λουτρά, εἰς
τὰ γυμναστήρια, εἰς τοὺς θρησκευτικοὺς χοροὺς καὶ
παρετήρησαν
καὶ ἐπέλεξαν, ἐκείνας ἀπὸ τὰς στάσεις καὶ τὰς κινή-
σεις, αἵτινες ἐκδηλώνουν ἐντόνως τὴν ρώμην, τὴν
ὑγείαν καὶ τὴν ἐνέργειαν. Ἐργασθέντες δὲ μὲ ὅλον
τὸ εἶναι των τῆς νοητικῆς δυνάμεως κατώρθωσαν νὰ
ἐγχαράξον καὶ ἐντυπώσουν εἰς τὸν νοῦν των τὰ
ρωμαλέα ταῦτα σχήματα. Ἐπὶ τριακόσια ἡ τετρα-
κόσια ἔτη εἰργάσθησαν τοιουτοτρόπως ἀποκαθυἱ-
ροντες καὶ διορθώνοντες ταυτοχρόνως τὴν ἀντίλη-
ψίν των μὲ νιπὀδειγμα τὸ φυσικὸν κάλλος. Δὲν ἦτο
συνεπῶς διόλου ἐκπληκτικόν, ἐὰν εἰς τὸ τέλος κατώρ-
θωσαν νὰ ἀνακαλύψουν τὸ ἰδανικὸν πρότυπον τοῦ
ἀνθρωπίνου σώματος. Ταυτοχρόνως δέ, ἀναγνωρί-
σαντες εἰς τὸ σῶμα ἰδίαν ἀξίαν δὲν προσεπάθησαν,
ὅπως οἱ νεώτεροι, νὰ τὸ καθυποτάξουν εἰς τὸ ἀσα-
φές. Ὁ,τι τους ἐνδιαφέρει εἶναι ἓν στῆθος τὸ ὁποτον
ἀναπνέει καλῶς, εἰς κορμὸς σώματος, σταθερῶς ἐστη-
 ριγμἐνος εἰς τὰ ἰσχία τὰ ὁποῖα τὸν καθιστοῦνεύκί-
νητον, ἀέρινον καὶ ἀνάλαφρον. Προτιμοῦν τὰ ἤρε-
μα πρόσωπα παρὰ τὰ ἀπασχολούμενα εἰς καποιαν
ἀσήμαντον πρᾶξιν. =Χρησιμοποιοϋν ἓν ὁμοιόμορ-
φον χρῶμα τὸ χρῶμα τοῦ χαλκοῦ καθ᾿ ὅσον δὲ ἀφο-
ρᾃ, τὸ μάρμαρον, ἐπιχρωματίζον συχνάκις τὰ γλυ-
πτά των ἀριστουργήματα
Πάντως ἀφήνουν τελικῶς εις τὴν ζωγραφικὴν τὸν
γραφικὸν διάκοσμον καὶ εἰς τὴν φιλολογίαν τὸ δρα-
ματικὸν ἐνδιαφέρον.
Η τέχνη των συνεχῶς δεσμευομἑνη, ἀλλὰ καὶ ἐξευ
γενιζομἐνη ἀπὸ τὸ εἶδος τοῦ ὑλικοῦ της, καθὼς καὶ
ἀπὸ τὴν στενότητα τῶν ὁρίων της, ἀποφεύγει τὴν
παράστασιν τῶν λεπτομερειῶν, τῆς φυσιογνωμίας
᾿τῶν περιστατικῶν τῆς ζωῆς, τῶν ἀνθρωπίνων περι-
σπασμῶν καὶ ἐπιτρέπει τοιουτοτρόπως νὰ ἀποδίδε-
ται γαλήνια καὶ καθαρὰ ἡ μορφὴ ποὺ ἐπιδεικνύει
εἰς τοὺς βωμοὺς τὴν ἀκίνητον λευκότητα τῶν ὑπερό-
,χων -ἀναγλύφων, εἰς τὰ ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι ἀναγνώ
ρὶζουν τους ἥρωας καὶ τοὺς Οὕς των.
Δίὰ νὰ ὁμιλήσωμεν συμπερασματικῶς διὰ τὴν
Ἑλληνικὴν τέχνην θὰ πρέπει νὰ ἀνατρέξωμεν εἰς
, τὸ παρελθόν, νὰ ἀναζητήσωμεν ὅτι βαθύτερά
ὡρατον ὑπάρχει εἰς αὐτὸ καὶ μᾶς παρεδόθι
ἀθανάτων ἀριστουργημάτων τῆς ἀρχαίας υἷι ᾿
τέχνης. Διότι ἡ ἀρχαία Ἑλληνικὴ τεχνη, ει ᾿ ᾿
τὴν γλυπτικήν, εἴτε εἰς τὴν ζωγραφικὴν εἴτε εἰς
τὴν δραματικὴν παίησιν ἄφησεν ὑποδείγματα ἀθά-
νατα δί ὅλους τους λαούς. Ὑποδείγματα φωτεινὰ
δί ὅλας τὰς ἐποχάς. Διότι ἐδημιούργησεν ἀντιπρο
σωπικοῦς τύπους καλλιτεχνημάτων, ἀπαραμίλλου
,κάλλους καὶ μοναδικοῦμεγαλείου. Διότι τὰ ἔργα
τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων δίδονται μὲ μίαν μουσικὴν
πάλλουσαν ζωὴν καὶ μὲ περιγράμματα καταπληκτι-
κῆς καὶ ἀνεπαναλήπτου ἁπλότητος Διότι ἡ τελειό-
της τῶν γραμμῶν, τῶν ἀρμονικῶν ἀναλογιῶν καὶ τῆς
᾿ καθαρὰς καὶ αὐτονόμου φόρμας δὲν ἔχουν ἀναφα-
νεϊ μεταγενεστἐρως. Καὶ διότι τέλος τὸ καθαρὸν
φῶς τοῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας μὲ τὰ φωτεινὰ παιχνι-
δίσματά του καὶ αἱ αἰσθητικαὶ ἐντυπώσεις μοναδικῆς
ὀμορφιᾶς μένουν ἀκόμη ἀξεπἐραστες.
᾿ Κρίνεται ὅθεν, ᾿βασικῆς σημασίας διὰ τὸν κάθε
σύγχρονον καλλιτεχνην, ἰδιαιτέρως δὲ διὰ τὸν κάθε
Ἕλληνα καλλιτέχνην, ἡ μελετη καὶ ἡ σπουδὴ τῆς
ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τἑχνης. '0 Κάθε καλλιτέχνης
εἴτε γλύπτης, ,εἴτε ζωγράφος, εἴτε ἀρχιτέκτων, πρε-
πει νὰ μελετᾷ εἰς βάθος καὶ πλάτος τὰ ἀριστουργη-
-ματα τῶν μαρμαρίνων «Μουσικῶν ἀσμάτων» τῆς
μοναδικῆς τέχνης τῶν προγόνων μας, ἐὰν θέλῃ γίνῃ
ἄριστος εἰς ἕναν χῶρον ὅπου τὰ ἀριστουργήματα
σπανίζουν, Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ παύσῃ ἡ ἀερολὁ-
γος αὐτοσχεδίαις καὶ νὰ ἀρχίσῃ ἡ θετικῆ ἀναζῇ
τησις τῶν, ἀρχαίων πρωτύπων, διὰ τῶν. ὁποῖων καὶ
μόνον ἐπιτυγχάνονται ἔργα ἄξια τῆς ὑψηλῆς καὶ
ἀλήθοις τέχνης. Διότι, εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρξουν
Ἑλληνικαὶ τέχναι σήμερον, ἐὰν αὐταὶ δὲν εἶναι
θεμελειωμἐναι, ὡρισμἐναι, βαδίζουσαι στερεὰ εἰς
ἕνα ὡρισμένο δρόμον γνωρίζουσαι τὶ εἶναι καὶ τ-ὶ
ἐπιδιώκουν καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρξῃ θεμελιωμένος
ὁ ἰδεολογικὸς κόσμος αὑτῶν. Εἶναι καιρὸς νὰ κεν-
τρίσωμεν ἅπαξ ἅπαντες τὴν φιλοτιμίαν μας τὴν ἀτο- _ , _
μικῆν καὶ τὴν φιλοτιμίαν μας την EGVIKnV. (or; πρὸς Χάλκινος ἀνδριὰς τῆς Αυηνᾶς. θεᾶς τῆς σοφίας τῶν ἀρχαίων _ ,
ἳὸἳθἐμσ- Ἑῆς τέχνης Δῖοί [Ξἰναι ,καὶ ἔντιμον ἀλλὰ μας προγἐνων. ἕνα ἀπὸ τὰ ἄπειρα ἀριστουβγήμιιτα τῶν ἀρχαίων
και συμφερον ἐκ μερους τῶν Ελληνων καλλιτεχνῶν, καλλιτεχνῶν.

᾿19

Ἀφθάστου μεγαλείουμαρμαροκολῶνες κατάλοιπα τοῦ δημί
ουργικοῦ πνεύματος κάποιου σοφοῦ καλλιτέχνη ἑνώνουν τι)
λιγερὁκορμο ἀνάστημά τους μὲ τὶς οκιές τοῦ ἡλιοβασιλέματο ς
σὲ μιὰ μεγαλειώδη ἁρμονία.
νὰ μορφοποιήσουν τὰς τέχνας Ἑλληνικῶς. Δηλαδή
νὰ δημιουργήσωμεν τέχνας Ἑλληνικάς. Σοβαρά.
ἀποφασιστικὴ καὶ ὁριστική, πρέπει νὰ ἀρχίσῃ ἡ _
ἐργασία αὐτή. Καὶ ἡ μεταβολή αὐτὴ πρέπει νὰ γίνῃ
διὰ νὰ συντελέσωμεν καὶ ἡμεῖς οἱ σύγχρονοι Ἑλ-
ληνες νὰ ,καταστοῦν νοητὰ τὰ προϊόντα τῆς τέχνης
μας τὰ ὁποῖα ἀπαραιτήτως, θὰ πρέπει νὰ μετουσιώ-
νουν τὰς μορφὰς τῶν τεχνῶν Ἐλληνοπρεπῶς.
Δίὰ πολλοὺς καὶ διαφόρους λόγους, ἀλλὰ καὶ διότι
ἡ Ἑλληνικὴ τέχνη δὲν ἔχει τίποτε καὶ ἀπὸ κανέναν
νὰ ζηλέψῃ διὰ πρότυπα καὶ ὑποδείγματα εἶναι πρὸς
τὸ συμφέρον καὶ τῆς χώρας μας καὶ πρὸς τὸ ἀτομικὸ
συμφέρον ἑνός ἑκάστου ἐξ ἡμῶν νὰ ἀγωνιζώμεᾮα
διὰ Κάθε τὶ τὸἙλληνικὸ ποὺ δένεται μὲ τὴν φιλοσο-
φίαν τὸῦ γαλάζιου οὐρανοῦ μας καὶ μὲ γνώμονα ἐκ-
φράσεως μας καὶ συνείδησιν πάντοτε Ἐθνικήν.
Ο Ἕλλην καλλιτέχνης ἔχει ἱεράν, ἱερωτάτην ὑπο-
χρέωσιν νὰ ἐξυπηρετῇ διὰ τοῦ ἔργου του τὸν διτ-
. τὸν σκοπὸν τῆς ζωῆς του, τὴν τέχνην γενικῶς, ἀλ-
λὰ ἐν ταὐτῷ καὶ τὴν τέχνην τοῦ μεγάλου Ἔθνους
εἰς τὸ ὁποῖον ἀνήκει. Διότι αί κάλλαὶ τέχναι
ποὺ ἐγεννήθησαν, ἠνδρώθησαν καὶ ἔλαβον τὴν
λ).ασσίι(ἠν των μορφὴν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀνήκουν
εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ ὀφείλουν νὰ ὑπηρετοῦν αἰωνίως
τὸ ἀθάνατον Ἑλληνικὸν πνεῦμα καὶ τὴν αἰωνίαν
κοιτίδα του.
20
Η διανοητικὴ καὶ καλλιτεχνική ἀνάπτυξις καὶ
ὡρίμανσις τῶν καλλιτεχνῶν, κατοπτρίζει τὴν δόξαν
καὶ τὸ πνευματικὸ μεγαλεῖον τῆς Χώρας μας.
Ο καθεὶς ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ ἐκφράζεται πρωτί-
στως, διὰ κάθε τί τὸ ὡρατον καὶ τὸ ὑψηλὸν, ἐν τῇ
τέχνῃ, ὅπως 6 ἴδιος ὁραματίζεται καὶ ὅπως ὁ ἴδιος
συλλαμβάνει τὸ ἰδανικόν του εἰς τὰς καλλιτεχνικάς
του ἀνατάσεις. Πλὴν δμὼς τὴν ὑποχρέωσιν νὰ ἀπο- ,
δεικνύεται, διὰ τῆς ἐκφράσεως τῶν ἰδεῶν του, ὅτι
μελετᾷ καὶ ποθεῖ νὰ, προσφέρῃ ὑλικὸν διὰ τὴν πνευ-
ματικὴν ἀνάπτυξιν τοῦ τόπου του.
Εἶναι καιρὸς πλέον νὰ ἀναπτύξωμεν τέχνην ἑδρα-
ζομένην, ἐπὶ τῶν ἰδίων δημιουργικῶν μας στοιχείων
καὶ θεμελιωμένην ἐπὶ τῆς Ἐθνικῆς μας συνειδή-
σεως καὶ ἐν γένει τῶν ἐνδόξων παραδόσεών μας,
αἵτινες παραμελοῦνται, χάριν μορφῶν ξένων καὶ
ἀκαταλήπτων εἰς τὸν χῶρον τοῦτον τοῦ φωτεινοῦ
-Ἐλληνικοῦ πνεύματος.
Ἂς πεισθῶμεν λοιπὸν καὶ πιστεύοντες ἀκραδάντως
ἂς διακηρύξωμεν στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ὅτι εἴμεθα
κάτοχοι μιᾶς αὐτοδυνάμου ὑποδειγματικῆς καὶ ἀσυ-
ναγωνίστου καλλιτεχνικῆς κληρονομίας. Ἂς τε-.
θῶμεν δὲ ἀνεπιφυλάκτως καὶ ὑπερηφάνως εἰς τὴν
ὑπηρεσίαν τῆς θείας ταύτης καὶ ὑπερόχου
κληρονομίας, ἤτις λέγεται ἀρχαία Ἐλληνική τέχνη.
Καὶ τότε δέον νὰ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι ἡ ψυχή μας ὡς
γνησίων καλλιτεχνῶν θὰ αἰσθανθῇ ἀναβαπτισμένη,
θὰ αἰσθανθῆ δυναμωμένη, θὰ αἰσθανθῇ ὅτι ζῇ καὶ
πάλλει εἰς ἓν περιβάλλον οἰκείων, γνωστῶν, θερμῶν
καὶ δημιουργικῶν. Εἰς ἓν περιβάλλον, καθαρόν,
ὑψηλόφρον καὶ εὐδιάκριτον. Εἰς ἓν περιβάλλον τοῦ
ὁποίου σκέπη ἔκλαμπρος εἶναι 6 γαλανὸς φωτεινὸς
οὐρανὸς καὶ βάσις ἡ πλέον βαθεῖα ἀνθρωπίνη ἀγάπη
ὡς καὶ τὰ πλέον δυναμικὰ αἰσθήματα.
Κατὰ ταῦτα ἃς στρέψουν οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες
καλλιτέχναι τὴν προσοχήν των πρωτίστως καὶ βασι-
κῶς πρὸς τὴν ἀρχαίαν Ἑλληνικὴν τέχνην ὡς, καὶ
πρὸς τὴν ἐμβριθῆ μελέτην τοῦ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ
τέχνη πνεύματος.
Τὰ Ἑλληνικὰ μουσεῖα τὰ ὁποῖα διαφυλάττουν
ὅλα τὰ ἀποθυσαυρίσματα τῆς ἀρχαίας μας τέχνης,
αὐτοὶ οἱ σύγχρονοι ναοῖ καὶ τὰ ζωντανὰ διδακτή-
ρια ποὺ πληροῦν τὴν καλλιτεχνικήν μας ψυχὴν μὲ
κάλλος, ρώμην, αὐτοπεποίθησιν χαρὰν καὶ φῶς,-
μᾶς δίδουν τὰ κλειδιὰ καὶ τὰς ἀπαντήσεις εἰς τὰ
ἐρωτήματα ποὺ γεννῶνται ἐν τῇ ἀναζητήσει τῆς καλ-
λιτεχνικῆςἀληθείας καὶ τῆς δημιουργικῆς πορείας
μας. Τὰ δὲ ἀθάνατα ἔργα τῶν προγόνων μας δίδουν
εἰς ἡμᾶς ἀλλὰ καὶ εἰς κάθε καλλιτέχνην εἰκόνας
ἀθανάτους τοῦ ὡραίου καὶ τοῦ ὑψηλοῦ. Διότι οἱ
πνευματικοὶ ἄνθρωποι δὲν ἔπαυσαν καὶ ὅτε θὰ παύ-
σουν νὰ θαυμάζουν καὶ νὰ ὁμιλοῦν διὰ τοὺς θρύ-
λους, τὰς παραδόσεις, τὴν ἱστορίαν, τὴν τέχνην καὶ
τὸν πολιτισμὸν τῆς χώρας αὐτῆς ποὺ λέγεται Ἐλ-
λάς. Καὶ διότι δὲν ἀπέλιπεν ποτὲ ἀπὸ τὴν χώραν
αὐτὴν ἡ τέχνη ἡ πρωτότυπος, μὲὰἰσθητικὴν νεοελλη-
νικὴν ἥτις εἶναι ἐφάμιλλος καὶ εἴς τινα σημεῖα ἀνω
τέρα πάσης ἄλλης. Η τέχνη ἡ μία ἡ πρωτότυπος
ἡ τέχνη ἡ Ἑλληνικὴ ἡ ὁποία θὰ δώσῃ καὶ πάλι εἰς
τὴν Ἑλλάδα τὸ προβάδισμα γιὰ νὰ φωτίσῃ καὶ δι-
δάξῃ τὸν κόσμον ὑποδειγματικῶς, εἰδικῶς δὲ πάντας
τοὺς ἐν τῇ οἰκουμένη γνησίους Ἑλληνολάτρας καλ-
λιτέχνας, καὶ μελετητὰς τοῦ ὡραίου.
 fin" ,ᾙ ΑπχιἒτοΝ
ἑιἳᾗᾕἸ ΦΥΛΑΚ ΗΣ
ΥΠΟΘΕΙΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Εἶναι γνωστὸν εἰς τὴν ἔξοχον
ἐπιστήμην ἣν ἐθεμελίωσαν 6 Κῷος
Ἱπποκράτης καὶ ὁ μέγας Γαληνὸς
καὶ 6 πάντων διασημότατοςἈσκλη-
,πιὸς-ἐξ οὗ καὶ «Ἀσκληπιάδαι»
εὐφήμως ὀνομάζονται οἱ σημερι-
vo1 θεράποντες αὐτῆς-καὶ ἐλά-
μπρυναν ἄνδρες ὡς 6 §a1p6v1og
Ἀλημαίων, 6 γνωρίζων-χιλιετηρί-
δας πρὸ ἡμῶν τὸ ὀπτικὸν νεῦρον
καὶ τὴν κατόπιν ἀποκληθεῖσαν
«εὐσταχιανὴν σάλπιγγα», καὶ ὁ
πληθωρικός Ἡράκλειτος, ὁ πρῶτος
διατυπώσας τὴν μετ᾿ αἰῶνας τριά-
κοντα γνωστὴν ὡς Δαρβίνειον θεω-
γρίαν, ὁ ἐξαίσιος Ἀντύλλος 6 ἐν
μέσῳ 3ῳ μ.Χ. αἰῶνι ἐφαρμόζων τὴν
τῶν ὁμηριῶν ἀποκλίνωσιν-περι-
βροχισμὸν τὴν ἀποκαλεϊ- ἀλλὰ
καὶ ὁ ἐμβρυθἠς Ροῦντμεκ καὶ 6 ρηξι-
κελευθος Ζάν Ντενὶς 6 ἐκτελέσας
πρῶτος (17ος αἰὼν) ᾿ μετάγγισιν
αἵματος, καὶ 6 ἀγχίνους Βοερχά-
βιος, καὶ 6 ἐξοχώτατος Μπι-
σᾶ 6 τῆς ἱστολογίας καὶ νεωτέρας
ἀνατομίας ἱδρυτής, καὶ 6 μουσικοφι-
λὁσοφος Γκάλλ 6 τῆς κρανιοσκο-
πίας πρωτοπὀρος, καὶ, 6 ὀξύνους
Μέντελ δ τὰς ἀρχὰς τῆς κληρονο-
μικότητος ἀποκαλύψας, 6 «σωτὴρ»
ἀποκληθεὶς Λουδοβίκος Παστἐρ,
καὶ 6 διαβόητος Κώχ, 6 θαρραλέος
Τἐϊτ, ὁ ἐκτελέσας τὸ πρῶτον ὠοθη-
κοτομίαν, ὁ γίγας Βάσσερμαν, 6 τι-
τὰν Σαρκῶ καὶ 6 οὐχὶ μικρότερος
Οἰκονόμου, καὶ τέλος ἄνδρες ὡς
ὁ εὐεργέτης Καλμέτ καὶ ὁ βαθύνους
Φρόῦδ, καὶ ὁ λαμπρότατος Φλέ-
μιγκ, καὶό πολυύμνητος σήμερον
Μπάρναντ, εἰς τὴν ἔξοχον αὐτὴν
ἐπιστήμην λέγομεν, ἤτοι τὴν Ἰατρι-
ΗΔΡΔΚΟΣ ΥΠἈΡΙΘ.2Π
κήν, εἷναι πάνυ γνωστὸν ὅτι πλεῖ-
στα συμπτώματα, ἐνίοτε δὲ καὶ ὁμὰς
τούτων ἡ ἐπιστημονικῶς καλου-
μένη «σύνδρομον», εἶναι τὰ αὐτά
καὶ ἀπολύτως κοινὰ διὰ περισσοτέ-
ρας τῆς μιᾶς ἀσθενείας οὐδεμίαν
σχέσιν μεταξύ των ἐχούσας.
Η αίμόπτυσις, λόγου χάριν, εἶναι
σύμπτωμαἀπαντώμενον εἴς τε τοῦ
στομάχου τὸ ἕλκος, οθμἠν, ἀλλὰ
καὶ τὴν πνευμονικἠν-φυματίωσιν,
καὶ τὴν βροχεκτασίαν, καὶ τὴν αὶ-.
μορραγικἠν βροτχίτιδα τοῦκαστελ-
λάνι καὶ νεοπλασματικάς τινὰς
ἐπεξεργασίας, καὶ τὴν πνευμονικὴν
συφιλίδα, καὶ τινος ἐχινοκ6κκου
Κύστεως, ὡσαύτως δὲ τόσον τῆς
ἀρτηριοσκληρύνσεως, τῆς στενώ-
σεως τῆς μιτροειδοῦς ἢ τῆς δήξεως
τῆς ἀορτῆς, ὅσον καὶ τῆς πνεύμο-
νικῆς ἐμβολῆς, τοῦ οἰδήματος τοῦ
πνεύμονος, τῆς λευχαιμἰας, τῆς
πορφύρας, καὶ τῆς αἱμοφυλίας, ἀλλὰ
καὶ ἁπλουστάτης, πιθανώτατα δὲ
ἀκινδύνου ζημίας τῶν ὀπισθίων
ρινικῶν κοιλοτήτών.
Τῆς τακτὁτητος ταύτης τοῦ συμ-
πτώματος ύπαρχούσης, συμβαίνει
ἀπειράκις 6 ἀφελὴς καὶ μὴ εἰδήμων
νὰ ἐκλάβῃ καὶ μετὰ πεποιθήσεως
νὰ ὑποστηρίζῃ ὅτι τὸ σύμπτωμα-
αίμόπτυσις ἤτοι-ὑποδηλοῖ φυμα-
Emfi’piiméeiin’fiv“1533326863
πείσῃ τοῦτον ὅτι περὶ κοινῆς ούλί-
τιδος πρόκειται . . .
Τοϋτ᾿ αὐτό, κατ᾿ ἀναλογίαν, συνέ-
βη μετὰ τὴν ἀνακάλυψιν καὶ σύλ-
ληψιν τοῦ Ἰωάννου Σερεσλῆ, δρά-
στοὶ) ἐννέα ἐγκλημάτων, δί δν πολ-
λοὶ ὑπεστήριξαν ὅτι ἦτο 6 εὐθυνό-
μενος καὶ διὰ τὰ εἰς τὸν Ἀριστεί-
δην Παγκρατίδη ἀποδοθέντα ἐν τῇ
περιοχὴ τοῦ Σέϊχ-Σοῦ ἐγκλήματα,
Καΐδη κατ᾿ ἀκολουθίαν, ὁ τελευ-
τατος οὗτος οὐχὶ δικαίως κατεδικά-
σθη. Ἀφορμὴν ,εἰς τὴν εἰκασίαν
ταύτην ἔδιδον κοινὰ τινα σημεῖα-
τὰ συμπτώματα -εἰς τοὺς τρόπους
καὶ τὰς μεθόδους ἐνεργείας τοῦ ὕπ᾿
ἀριθ. 1 καὶ τὸῦ ύπ᾿ ἀριθ. 2 δράκων.
Ἀλλ᾿ ἡ ἱστορία ἀρχίζει τὴν 04.05'
ὥραν τῆς 14ης Αὐγούστου 1971 ......
ΕΝΑΣ ΑΝΔΡΑΣ ΣΤΟ
ΣΚΟΤΑΔΙ
Τὴν 14ην Αὐγούστου 1971, ἰατροὶ
τῆς κλινικῆς Κ, τοῦ Πανοράματος
Θεσσαλονίκης, εἰδοποίησαν τη-
λεφωνικῶς τὸ Κέντρον Β1Ττῆς Διευ-
θύνσεως Ἀστυνομίας ὅτι εἰς τὸ
ἵδρυμά των, πρὸ δέκα λεπτῶν τῆς
ὥρας, ἄγνωστος εἶχεν ἐπιτεθῆ βιαί-
ως κατὰ τῆς Νοσοκόμου Δ.Κ. v‘
Περιπολικὸν τῆς Χωροφυλακῆς
ἔφθανεν ἐπὶ τόπου, 6 δὲ, ἐπικεφαλής
τοῦ πληρώματος Ὑπομοίραρχος
ἐπληροφορεῖτο ὑπὸ τοῦ θύματος τὰ
Ἐνῶ ἡ παθοῦσα νοσοκόμος ἐκοι-
μᾶτο ἐντὸς δωματίου παρακειμέ-
νου τῆς κλινικῆς οἰκίσκου, καὶ φέ-
ρουσα μόνον ἐσώρουχα λόγῳ τοῦ
καύσωνος, ἀφυπνίσθη αἰσθανθεῖσα
αἰφνιδίως τὴν παρουσίαν τινὸς ἐν
τῷ δωματίῳ. Πράγματι πρὸ τῆς κλί-
νης ἵστατο ἄγνωστος ἀνὴρ, ὅστις
καὶ ἐπετέθη ἐναντίον αὐτῆς μεθ᾿
ὁρμῆς λυσσαλέας καὶ φιμώσας
21

Δεξιὰ ὁ Πά/κρατὶδης Δράκος ύπ᾿-ἀριθ. ἱ. καὶ ἀριστερά ὁ Σερεσλής
ὡς πρὸς τὸν τρόπον ἐκτελέσεως τῶν ἐγκλημάτ ων. Τὸ μόνον κοινὸ
αὑτὴν διᾀ τῆς παλάμης, κατέφερε
κατὰ τῆς κεφαλῆς της ἰσχυρὰ διὰ
τῶν γρόνθων του κτυπήματα, ἐνῷ
συγχρόνως ἔσυρεν ταύτην βαρβά-
ρως ἐξωθεῖτοῦ δωματίου. Η Δ. Κ.
ἐν ἀπελπισίᾳ ὑπερβάλλει τὰς ἐαυ-
τῆς δυνάμεις, ἀπωθεῖ τὸν ἄγνωστον
καὶ κραυγάζει εἰς βοήθειαν. Ἰα-
τρός, διανυκτερεύων εἰς τὸ παρα-
πλεύρως δωμάτιον, ἀντιλαμβάνεται
ὅτι ἔκτακτόν τι συμβαίνει, καὶ δί
ἑτοιμότητος κραυγάζει «Ἐρχόμα-
στε». Ο κακοποιὸς τρομοκρατη-
θεὶς, ἐγκαταλείπει τὸ θῦμα του καὶ
ἐπωφελούμενος τοῦ εἰσέτι κρατοῦν-
τος σκότους ἐξαφανίζεται εἰς τὰς
συστάδας τῶν δένδρων τῆς περιο-
χῆς. Εἰς τὴν φυγήν του συναποκο-
μίζει τὸ χρηματοφυλάκιον τῆς νο-
σοκόμου, καὶ δύο κυτία σιγαρέτ-
των τύπου «ΑΡΩΜΑ» ἄνευ φίλ-
τρου.
ΕΠΙ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ
ΚΑΚΟΠΟΙΟΥ
Η νοσοκόμος, νεα θαυμαστῆς
ψυχραιμίας, παρ᾿ ὅ.τι μόλις ἀφυ-
πνισθεῖσα, καὶ ἰδοῦσα τὴν ζωὴν
αὐτῆς ἐπὶ ξηροῦ ἀκμῆς ταλαντευο᾿
μένην, ἠδυνήθη νὰ περιγράψῃ σα-
φῶς, κατὰ προσέγγισιν ἔστω, τἀ
χαρακτηριστικά τὸῦ προσώπου. τὸ
ἀνάστημα. τὴν πιθανὴν ἠλικίαν καὶ
τὴν ἐνδυμασίαν τοῦ δράστου. Τἀ
22
ἑὶἰ
\‘x κβ)
. ᾗ» , ΓΥΙ ᾿ ,/ὖ᾿
Ι Παγκρατίδης ,με έ τ
Δράκος ύπ᾿ ἀριθ. 2 Καμμιὰ ὁμοιότης μεταξύ των ὡς
εἶναι ἡ κτηνώδης ψυχή των καὶ τὰ κακοῦργα ἔνστικτα.
ὑπόλοιπα, ἧσαν ὑπόθεσις χρόνου νον, Προσομοιάζει πρὸς ἠλεκτρό-
ἐλαχίστου δί ὑπηρεσίαν ὠργανω- νικὸν ἐγκέφαλόν, ὅστις τροφοδο-
μένην. ὡς ἡ Ἑλληνικὴ Χωροφυλά τούμενος μὲ στοιχεῖα δίδει ἐντὸς
κὴ καὶ δί ἄνδρας πείρας, ,ἀσκῆ- κλάσματος λεπτοῦ λύσιν εἰς οἱον-
σεως καὶ ἱκανοτήτων ὡς οἱ Ἕλλη- δήποτε πρόβλημα. Προϋπόθεσις
νες Χωροφύλακες. Ἐτέθη ἀμέσως ἀπαραίτητος διὰ τὴν λύσιν, εἶναι-
ἐν ἐφαρμογῆ τὸ ΣΧΕΔΙΟΝ, τῶν ὡς καὶ διὰ τὸν ἠλεκτρονικὸνἐγκέφα-
ἀνωμάλων τύπων. Οἱ σεσημασμένοι λον ἰσχύει- διὰ στοιχείων τροφο-
προσήχθησαν εἰς τὴν Ἀσφάλειαν δότησις. Τἀ στοιχεῖα ταῦτα κατανέ-
καὶ μεταξὺ τούτων ἐνεφανίζετο ὡς μονται εἰς κατηγορίας τρεῖς ὡς
βέβαιος ἔνοχος ὁ Σερεσλῆς, δν οί ἀκολούθως :
εἰδικοὶ διῶκται ἅμα τῷ ἀκούσματι A'. Στοιχεῖα προκαταβολικῶς
καὶ μόνον τῆς ἀφηγήσεως τοῦ ἱστο- συλλεγέντα εἰς χρόνον ἀνύποπτον,
ρικοῦ τῆς ἐπιθέσεως ὑπὸ τῆς ,Δ.Κ. ῖνα χρησιμοποιηθῶσι ἐν καιρῷ.
εἶχον ἀμέσως ὑποπτευθῆ ὡς τὸν B'. Στοιχεῖα συλλεγόμενα -ύπὸ
πλέον πιθανόν. Καὶ ἐνταῦθα ἂς τῶν διωκτῶν μετὰ τὸ ἔγκλημα,
ἀνοιχθῆ παρένθεσις. Πολλοί, πτω- καὶ ἐξ ἀφορμῆς τούτου.
χοὶ τὸ πνεύματι, ἀλλὰ καὶ τῇ καρ- I". Στοιχεῖα κατατιθέμενα ὑπὸ
δίᾳ, ,ἐννοοῦν τὴν ἀστυνομίαν ὡς τῶν θυμάτων ἢ τῶν μαρτύρων.
θαυματοποιόν τινα μηχανήν. ἢ Ἰν-
Ἐκ τῶν τριῶν τούτων κατηγοριῶν
δὀν «Φακίρην». δυναμένην διὰ τῆς
τὰ στοιχεῖα τῆς πρώτης καὶ τρὶ
πιέσεως καὶ μόνον μυστηριώδους
της ὁδηγοῦν εἰς ἄμεσον καὶ ταχεῖαν
κομβίου,νὰ ἀνακαλύψῃ καὶσυλλὰβη λύσιν, τὰ στοιχεῖα τῆς δευτέρας
ἓν ριπῇ ὀφθαλμοῦ πάντα κακοποιόν,
κατηγορίας ἀπαιτοῦν χρόνον κατὰ
ἀπὸ τὸῦ Πτωχοπροδρόμου «πορτο- τὸ
μᾶλλον καὶ ἦττον μακρόν, καθ᾿
φολᾶ» δν οἱ :;ύφιιολόγοι Βρεττανοὶ
ὅσον ἀπαιτοῦν συλλογὴν, ἕλεγχον,
λίαν προσφυῶς ὀνομάζουν«ΡΙ(ἶκ-
σύνθεσιν καὶ ἑρμηνείαν.
ΡΟΕΚΕἸῬΙΟΚ-Ξ τσιμπῶ POCKET
, τσέπη», μέχρι τοῦ στυγεροῦ δο- Εἰς τὴν περίπτωσιν ΣΕΡΕΣΛΗ,
λοφόνου τοῦ ἐμπρηστοῦ καὶ τοῦ ἡ ἔξοχος ὀργάνωσις τῆς Χωρικῆς
ἀπαγωγέιι)ς. Τοῦτο βεβαίως εἶναι εἶχεν πρὸ πολλοῦ ἐξασφαλίσει στοι-
πλάνη οἰκτρά. χεῖα τῆς ά κατηγορίας. Ὑπῆρχεν ἐν
τῇ Χωρικῇ πλῆρες ἀρχετον τῶν κα-
Η Ἀστυνομία δὲν εἶναι θαυμα-
κοποιῶν. ἀνωμάλιυν τύπων τῆς πε-
τοποιός. Εὐτυχῶς. διότι ἂν ἦτο. οί ριφερείας. ἐξ οὗ διεφαίνετο διαυγῶς,
ἐπιτυχίες της θὰ ἦσαν σπάνιαι ὅσον ἡ δρᾶσις τούτων. αἰ συνήθειαι. τὰ
καὶ τὰ θαύματα. Η Ἀστυνομίι, ἰδιάζοντα χαρακτηριστικὰ, των. ἡ
εἶναι Σῶμα ἰσχυρῶς καὶ ἐπὶ βάσεων μέθοδος των. Τὸ ἀρχετον τοῦτο ἐνη-
τετραγωνικῆς λογικῆς ὁργανωμέ- μερώνετο ἀόκνως ἐπακριβῶς καὶ
ἀενάως διὰ τῆς καθημερινῆς καὶ ἐκ Οἱ ὁρισθέντες ἀνακριταὶ τὸν ἐγνώρι- ρακολουθεϊ τὰς περιπτύξεις των,
τοῦ σύνεγγυς παρακολουθήσεως. ζον καλῶς ὅτι ἦτο σκλη ρὁς, δόλιος κτυπᾶἂμφοτέρους εἰς τὴν κεφαλὴν
Δίὰ τῆς συμπράξεως τοῦ θύματος, καὶ ἐφευρετικὸς, ὡς ἐκ τούτου δὲ, διὰ τεμαχίου ξύλου πεύκης. Μετὰ
᾿. Χωρικὴ ἀπέκτησε καὶ στοιχεῖα δὲν θὰ ἐκάμπτετο εθκολα. Ἕνεκα ταῦτα τρέπεταί εἰς φυγήν.
τῆς I" κατηγορίας. Οὕτως 6 κακο- τούτου, κατεστρὡθη, κατόπιν συ- ᾿ I". 10 Δεκεμβρίου 1957.;Ολίγην
ποιὸς προσδιωρίσθη. Η σύλληψίς σκέψεως, εἰδικὸν σχέδιον ἀνακρί- ὥραν- μετὰ τὴν προηγουμένην ἐπί-
του ἦτο πλέον ὑπόθεσις ἁπλουστά- σεως. Πράγματι, ὁ Σερεσλῆς, ἀνα- θεσιν 6 Σερεσλής ἐπιτίθεται κατὰ
τ . κρινόμενος ἠρνήθη κατ᾿ ἀρχὰς πᾶ- τὸῦ ὁδηγοῦ ἀγοραίου αὐτοκινήτου ᾿
n’1601) διατὶ ἡ σύμπραξις τοῦ κοι- σαν ἀνάμιξιν εἰς τὴν κατὰ τῆς νο- Β. καὶ τῆς φίλης του Σ., ἐνῷ στα-
νοῦ ἐνέχει εἰς τὴν δίωξιν τοῦ ἐγκλή- σοκόμου ἐπίθεσιν. Τὰ στοιχεῖα ἐν θμεύουν εἰς τὴν ἁμαξιτήν ὁδὸν
ματος σημασίαν σπουδαιοτάτην. τούτοις ἦσαν συντριπτικὰ καὶ πρὸ τὴν συνδέουσαν τὸ Ἀσβεστοχὠ-
Προσαχθεὶς εἰς τὴν Ἀσφάλειαν τῆς πιέσεως τούτων, συντελούσης ριον μετὰ τῆς ΘεσσαλονῖκηςΜετᾶ
ὁ Σερεσλῆς, εὑρέθη φέρων ἐλαφρὸν καὶ τῆς ἐπιδεξίας τακτικῆς τῶν ἀνα- τὴν συνήθη παρακολούθησιν τῶν
τραῦμα ἐπὶ τοῦ δείκτου τῆς ξεξιᾶς κριτῶν του, Οὗτος παρεδέχθη τὴν ἐρωτικῶν περιπτύξεων τὸῦ ζεύγους,
χειρὸς-τὸ θῦμα εἶχεν ἤδη καταθέ- ἐνοχήν του. Ἀφηγούμενος τὴν δί ἧς ὁ Σερεσλής ἱκανοποιεῖ τὸ πὰ-
σει ὅτι κατὰ τὴν πάλην πρὸς τὸν πρᾶξιν του, -ἣν καὶ πιστῶς ἀναπα- θος τοῦ ἡδονοβλεψίου, κτυπᾶ ἀμ-
ἐπιτεθέντα ἔβηξεν τοῦτον εἰς τὸ ρέστησεν-κατέθεσεν ὅτι διερχό- φοτέρους διὰ τοῦ αὐτοῦ τεμαχίου
δάκτυλον ἐπιτυχοῦσα ὅτῳ τὴν μενος ἐκ τῆς περιοχῆς τῆς κλινικιῆς, ξύλου δί οῦ ἐκτύπησεν καὶ τὸ προ-
ἀπελευθέρωσίν της- ἐκδο ρὰν πρό- καὶ ἰδὼν φῶς ἀνημμένον, ἐπλη- ηγοϋμενον ζεῦγος.
σφατον ἐπὶ τῆς ράχεως τῆς παλά- σίασεν, διὰ δὲ τῆς ἡμιανοικτῆς θύ- Δ᾿. 12 Δεκεμβρίου 1957. Ἐπίθε-
μης καὶ ἀνύσιμον τῆς περισκελίδος ρας τὸῦ δωματίου τῆς νοσοκόμου, σις κατὰ τῆς Π.Τ. ἐπὶ τῆς δημοσίας
- αὐτοῦ μετ᾿ ἀντιστοίχων ἐκδορῶν καὶ διέκρινεν ταύτην ἡμίγυμνον, κοι- ὁδοῦ ᾿ Θεσσαλονίκης — Πανο-
ἀμυχῶν τῶν μηρῶν του. Ἐντὸς τῶν μωμένην ἐπὶ τῆς μοναδικῆς κλίνης. ράματος. -ΞΟ Σερεσλής κτυπᾶ ταύ-
θυλακίων του εὑρέθησαν δυὸ κυτία . Εἰσελθὼν ἤρχισεν θωπεύων τὴν την διὰ λίθου. ᾿
σιγαρέττων «ΑΡΩΜΑ» ἄνευ φίλ- νέαν ἥτις ἀφυπνισθεῖσα προσεπά- E'. 12 Δεκεμβρίου 1957. Ἐν εἰκο-
τρου. Τέλος τὰ χαρακτηριστικά θησε νὰ διαφύγῃ τῶν χειρῶν του μὲ σάλεπτον μετὰ τὴν προηγουμένην
του ἀντεπεκρίνοντο ἀπολύτως πρὸς ἀποτέλεσμα νὰ ἐκτυλιχθῇ ἡ σκηνὴ ἐπίθεσιν 6 Σερεσλής ἐπιτίθεται κατὰ
τὴν περιγραφὴν τοῦ θύματος. Ὑπὸ ῆν ἐν ἀρχῇ ἐξιστορήσαμεν. Η ἀφή- τῆς Β.Ο. εἰς τὴν αὐτὴν περιοχήν.
τὰς. συνθήκας ταύτας ἤρχισεν τὸ γησις αθτη, λεπτομερὴς καὶ ἐντυ- Παρὰ τὴν βιαίαν ἐπίθεσιν τὸ θῦμα
ἔργον τῆς επροανακρίσεως. πωσιακὴ ὡς ἐκ τοῦ κυνισμοῦ καὶ ἀμύνεται σθεναρῶς ἐνῷ κραυγάζει
τῆς ἀπαθείας τοῦ δράστου, ἐνεθύμι- διὰ βοήθειαν. Ο Σερεσλής τρομο-
Ο Σερεσλής ἦτο παλαιὸς γνώ-
σεν εἰς τοὺς ἀστυνομικοὺς σειρὰν κρατεῖται καὶ φεύγει δρομαίως. Καὶ
ριμος εἰς τὴν Ἀσφάλειαν, καί, ὡς
παρελθόντων ἐγκλημάτων, ἤρχι- πάλιν δμὼς δὲν ἀπομακρύνεται.
εἴπομεν παρηκολουθεῖτο ὑπὸ τῶν
ἁρμοδίων ὀργάνων. Γεννηθεὶς τῷ
σαν δὲ ἀνακρίνοντες ἐπιδεξίως τὸν Πλησιάζει τὸ ἐκεῖ εὑρισκόμενονἽδ-
1933 εἰς Βαθύλακκον Θεσσαλονί-
Σερεσλή καὶ διὰ ταῦτα. Μετ᾿ οῦ ρυμα Μαθητικῶν Ἐξοχῶν «Ὑγεία»
πολύ, ὁ Σερεσλής ὡμολόγει τὰ ἀνακαλύπτει ἀνασφάλιστον δωμά-
κης, παρακολουθήσας τἀ ἐγκύκλια
κάτωθι ἐγκλήματα. τιον, ἀνῆκον εἰς τὴν Ε.Γ. καὶ
μαθήματα μέχρις τῆς τρίτης μόνον
τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ἀφαιρεῖ ἐκ τούτου χρηματοφυλάὖΞ
εἰργάζετο ὡς ἀρτεργάτης ἀπὸ τοῦ κιον, γραμμάτια λαχείου συντα-
Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ κτῶν καὶ ζεῦγος χειροκτίων.
Συζευχθεὶς τρίς, εἶχεν ἀποκτήσει ΣΤἼ. .17 Ἰανουαρίου 1969. Εἰς
δύο τέκνα ἄρρενα, ἡλικίας 11 καὶ θέσιν «Ἀσπρη Πέτρα» διαπράττει
A’. 8 Αὐγούστου 1968. Ἐπίθεσις
21Ἰ2 ἐτῶν ἀντιστοῖχως. Ἀπὸ ἡλι- ἐναντίον τοῦ Α.Σ. καὶ τῆς ἀδελφῆς ληστείᾳ εἰς βάρος τοῦ Α.Ζ. γαλα-
κίας 17 ἐτῶν ἤρχισεν ἀπασχολῶν του Γ. ἐντὸς τῆς οἰκίας των. Ο κτοπώλου δν κτυπᾷ κοιμώμενον διὰ
τὴν ἀσφάλειαν, ὁραθεὶς ἐπανειλη μ- Σερεσλής παρακολουθεῖ τὴν νέαν τεμαχίου ξύλου πεύκης. Ἐκ τῆς
μένως εἰς Σέϊχ-Σοῦ, ἔνθα μετέΒαι- γυμνὴν ἐντὸς, τοῦ λουτροῦ τῆς οἰ- ληστείας συναποκομίζει 100 δρα-
νεν διὰ νὰ παρακολουθήσῃ κρυ- _ κῖας, ἐν συνεχείᾳ δὲ ἐπιτίθεται κατ᾿ χμάς- . '
πτόμενοςτὰς περιπτύξεις τῶν ἐρω- αὐτῆς ἐνῷ ἔχει κατακλιθῆ. Ο Z'. 17 Σεπτεμβρίου 1966. Ἐπί-
τικῶν ζευγῶν. Τὸ 1951 συλλαμβά- ἀδελφὸς ἀφυπνίζεται, ἀκολουθεῖ θεσις τοῦ B.Z. καὶ τῆς φίλης του
νεται τὸ πρῶτον καὶ καταδικάζεται πάλη καὶ ὁ Σερεσλής τραυματίζει Μ.Β., Γάλλων ὑπηκόων,ἐνῷ τὸ
διὰ κλοπήν, ὁμοίως δὲ τῷ 1952 (δὶς) ἀμφοτέρους διὰ σκεπαρνίου. Μεθ᾿ ζεῦγος μετ᾿ ἐρωτικὰς περιπτύξεις
καὶ τῷ 1957 διὰ ζωοκλοπήν. Τῷ ὃ ἐξαφανίζεται. Συλληφθεὶς μετ᾿ ἃς παρηκολούθησεν ὁ Σερεσλής
1958 φυλακίζεται διὰ παραβίασιν ὀλίγον ὡς ὕποπτος, κατορθώνει νὰ ἐκοιμᾶτο. Τὴν ἐπίθεσινἐξετέλεσεν
περιορισμοῦ διαμονῆς καὶ τῷ 1961 παρουσιάσῃ ἄλλοθι. Ἐκρατήθη ἐπὶ 6 δράστης διὰ λίθων προξενήσας
διὰ παραβίασιν τοῦ Νόμου περὶ τινας ἡμέρας, παρὰ δὲ τὴν βεβαιό- σοβαρώτατα τραύματα.
αὐτοκινὴτων. Τῷ 1962 διὰ κλοπὴν τητα τῆς ἀστυνομίας, ὅτι οὗτος Τὰ ὡς ἄνω ἐγκλήματα ἀφηγήθη
γυναικείου χρηματοφυλακίου ἀπὸ ἦτο 6 δράστης, ἀφέθη ἐλεύθερος ἐν πάσῃ λεπτομερείᾳ καί, μετ᾿ ἐκ-
ἐρωτικὸν ζεῦγος ἐναντίον τοῦ 61101- καθ᾿ ὅσον τὰ συγκεντρωθέντα στοι- πλήσσοντος κυνισμοῦ ὁ Σερεσλής
00 ἐπετέθη εἰς Σέϊχ-Σοῦ. Τῷ 1970 χεῖα δὲν ἦσαν ἀρκετὰ διὰ τὴν ἀπό- ἐνώπιον καὶ τοῦ ἁρμοδίου Εἰσαγ-
ὁμοίως διὰ κλοπὴν χρημάτων εἰς δειξιν τῆς ἐνοχῆς του. γελέως. Εἰς ἀπάσας τὰς περιπτώ-
τὴν αὐτὴν περιοχήν. B'. 10 Δεκεμβρίου 1957. Ἐπίθεσις σεις προσπαθεῖ νὰ ἐμφανίσῃ. ὡς
Τὸ πλούσιον τοῦτο παρελθὸν, εἰ» ἐναντίον τοῦ Ε.Ν. καὶ τῆς φίλης του κίνητρον τῶν πράξεών του τὸν
χε καταστήσει τοῦτον λίαν γνωστὸν Τ.Ι. εἰς τὴν δασικὴν περιοχὴν τὸῦ προσπόρισὸν χρημάτων. Τοῦτο
εἰς tot; ἄνδρας τῆς Χωροφυλαιςῆς. Σἐϊχ-Σοῦ, Ο Σερεσλής ἀφοῦ πα- ἀποδεικνύεται παραπλανητικὸν ἐξ

23
 αὐτῆς ταύτης -τῆς φύσεως τῶν᾿ ἐχ-
κλημάτων; ἅτινα στόχον ἔχουσι
᾿τὴν ἰκανσΞποίησιν τὸῦ διεστραμμἑ-
νου πάθους του. Ο δράστης μετὰ
τῆς σχηματισθείσης δικογραφίας
ἀπεστάλη τὴν 21 Αὐγούστου 1971
εἰς τὸν Εἰσαγγελέα Πλημ1κῶν, διὰ
τὰ περαιτέρω.

ΔΥΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΙ Ι
ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ ᾿

Ὡς καὶ ἐν ἀρχῇ ἐξεθέσαμεν ού-

δείς, πλὴν τῶν εἰδημόνων, δύναται
νὰ ἐξαγάγῃ θετικὰ συμπεράσματα
ἒκ τῶν συμπτωμάτων μιᾶς ἀσθενείας
ἢ τῶν στοιχείων ἑνὸς ἐγκλήματος.
Πολλαὶ μὴ εἰδικευμένοι εἰς τὴν
,ἀστυνομικὴν ἐπιστήμην, καὶ εὐε-
πίφοροι εἰς ἀπαισιοδόξους κρί-
σεις-,- ἐξέφρασαν τὴν γνώμην
ὅτι ὁ Σερεσλής ἦτο καὶ ὁ ὑπεύ-
θυνος διὰ τὰ ἀποδοθέντα εἰς
τὸν Παγρατἰδην ἐγκλήματα. Τὴν
γνώμην ταύτην ἐστήριξαν εἰς δύο
ἐπιχειρήματα. Ιον) Καὶ τὰ ἐγκλή- ,μσᾁ.4ἱ< ᾿Ἴ2θ.ί-τἴἰ᾿,ἷῒ ἡ ᾿ 'Q.‘ῖΞτ-Ξἲ
ιἳὶῒθᾇἵζ 2151}... στ-
ἒᾦ ᾿ ‘
Δύο σκηνὲς ἀπὸ τὴν ἀναπαράστασι
τῶν ἐγκλημάτων τὸῦ Σερεσλῆ. Η μία a: t‘
“$33“ 75.4%; ‘
f τ, «Ι.- ᾿ .;ἷ..ἵᾇἇ᾿ ιῤςὒ
εἰς τὸ Δάσος τοῦ Σἑῖχ -Σοϋ καὶ ἡ ἄλλη ᾿ J: Ἴᾞᾇ .. ᾿
εἰς τὸ δωμάτιον ὅπου ἐπετέθη κατὰ τῆς
νεαρᾶς νοσοκόμου.

ματα ἐκεῖνα ἐπεχειροῦντο κατὰ

ἐρωτικῶν ζευγῶν, διὰ κτυπημάτων
ἐπὶ τῆς κεφαλῆς. 2ον) Ο Παγκρα-
τίδης ἠρνήθη πεισμόνως τὴν ἐνο< ᾿
χήν του κατὰ τὴν δίκην του καὶ
μέχρις ὑστάτης στιγμῆς δὲν ὤμοιοἤ
λὀγησεν, ἀνασκευάσας τὰ ὅσα εἰς ,
τὴν προανάκρισιν ἀβιάστως εἰς τοὺς
᾿θΑξιωματικοὺς τῆς Χωρικῆς κατἒ Z
εσεν. έ
Τὸ θέμα αὐτὸ ἀπὸ τῆς σκοπιᾶς ῖ᾿
τῶν εἰδικῶν ἔχει ἄλλως. Οἱ εἰδῆωἰ Ἑ
οὗτοι προβάλλουν τὰ ἑξῆς ἐπιχει- ὁ
ρήματα ἅτινα βεβαίως πολλαπλῶς ᾿
ἐβασάνισαν καὶ ἐπισταμένως ἐμε- ,ἱ
λἐτησαν καὶ διεκρίβωσαν. ἰον) r
Χαρακτήρ. Ο Παγκρατίδης εἶναι
πολὺ πλέον ψύχραιμος καὶ ἀποφά
σιστικός. Δὲν ἐγκαταλείπει τὴν j
ἐπίθεσιν πρὶν ἢ ἄτη ἐπιτύχει. ἐ
Μελετᾶ καλῶς τὸ σχέδιόν του πρὶν Ξ
ἐπιτεθῆ καὶ κατόπιν ἐφαρμόζῃ ταῦ- ‘
το ἐπιδεξίως καὶ ψυχραίμως.Μίαν ᾿
μόνον ἔχει στιγμὴν κάμψεως, καθ᾿ =
ἣν καὶ ὁμολογεῖ. Ἀμέσως κατόπιν >
συνέρχεται καὶ ἐπιμένει εἰς τὴν E
ἄρνησίν του μέχρι τέλους. Ἐπιτί- >᾿
θεται εἰς τὸ φῶς καὶ τὸ σκότος ἀδιά
κρίτως. Ἀντιθέτως ὁ Σερεσλής ὁ
εἶναι ἀσαφὴς καὶ ἀμφιταλαντεὐε-
ται. Εἰς τὴν παραμικρὰν δυσκψ ἡ
ι
24 Ρ

4
λἴαν ἐγκαταλείπει τὴν προσπάθειαν
και τρέπεται εἰς φυγήν. (ὑδἐν σχε-
διον καταστρὡνειγἀλἳ ἐπιτίθεται
ὑπὸ τὴν παρόρμησιν τῆς στιγμῆς.
Δειλὁς, ἐπιτίθεται μόνον ὑπὸ τὴν
προστασίαν τοῦ σκότους. Σκοπὸς
του δὲν εἶναι ὁ φόνος,ἀλλὰ ἡ ἱκα-
νοποῖησις τοῦ πάθους του, ὅπερ εἷ-
ναι τὸ τοῦ ἡδονοβλεψίου, ἐξ οὗ καὶ
αὐτοϊκανοποιεῖται.
Ο Παγκρατίδης εἶναι σαφῶς
νεκρόφιλος καὶ ἀσελγεῖ ἐπὶ τῶν
νεκρῶν θυμάτων του. Ο Σερεσλής
ἱκανοποιεῖται μόνον διὰ τῶν ὀφθαλ-
μῶν σπανίως προχωρεῖ εἰς θωπείας
καὶ οὐδέποτε ἐπεχείρησεν ἀσελ-
γειαν. Η θέσις τῶν γυμνῶν ἢ ἡμι-
γύμνων γυναικῶν ἐξαγριώνει τοῦτον
καὶ τότε κτι-πᾆ ἀσυνειδήτως ἄνευ
τελικοῦ σκ τοῦ, δί ὃ ἄλλωστε καὶ
οὐδὲν τῶν θυμάτων του ἐξέπνευσεν.
Εἶναι σαφὲς ὅτι ἐδῶ ἡ διαφορὰ
εἶναι τεραστία.
2 : Κίνητρον, Ο ,Παγκρατἱδης ἔχει
δύο βασικὰ Κίνητρα. Πρῶτον τὴν
ληστείαν καὶ κατόπιν τὴν νεκρο- στον διὰ τὴν στιγμὴν μἐσον. Ἀλ-
φιλίαν. Εἰς τὰ ἐγκλήματά του ἀκο- λοτε παρακείμενον ξύλον, ἄλλοτε
λουθεῖ αὐτὴν τὴν σειρὰν προτεραιὁ- σκεπάρνιον, ἄλλοτε λίθον, ἄλλοτε
τητος. Μόνον ἀφοῦ ἐξασφαλίσῃ αὐτοὺς τούτους τοὺς γρόνθους του.
τὴν λείαν του, φροντίζει νὰ ἱκανο- Τρίτη βασική διαφορὰ ἣν ἡ ἐπι-
ποιήσῃ καὶ τὀ πάθος του. στήμη τῆς ἐγκληματολογικάςἰδιαι-
Ο Σερεσλής ἀντιθέτως ἔχει σα- τέρως ἐπισημαίνει.
φῶς εἰς τὴν σκέψιν του τὴν ἱκανο- , Κατὰ ταῦτα, οὐδεμιᾶς ἐπιδέχεται
ποίησιν τοῦ πάθους τοῦ ἡδονοβλε- ἀμφιβολίας τὸ γεγονὸς ὅτι οἱ Δρά-
ψίου, τοῦ ὁποτου ἀποτελεῖ κλ σσι- κοι τῆς περιοχῆς Σἐϊχ-Σοῦ ἧσαν
κἡν περίπρωσιν. Η ἐκ τῶν ἐπι- δύο: Ο Παγκρατἱδης, στυγερὸς
θἐσεών του σζυναποκὀμισις ἐλαχί- δολοφόνος,νεκρὀφιλος καὶ ὁ Σερεσ-
στων χρημάτων εἶναι καθαρῶς συμ- λῆς, ἡδονοβλεψίας καὶ μανιακός.
πτωματική, δὲν ἀπασχολεῖ δὲ Θλιβερὰ διαπίστωσις διὰ τὴν
τοῦτον καθ᾿ ὅσον τὰ θύματά Ἑλληνικὴν Κοινωνίαν, εἰς ἣν ἡ
του ἐκλέγει μεταξὺ τῶν πτωχῶν τά- τρισχιλιετὴς παράδοσις λαμπροῦ
ξεων, οὐδόλως παρεχόντων ἐλπί- πολιτισμοῦ ούδέποτε ἔπαυσεν δί-
δας δί ἱκανοποιητικὴν λείαν. δουσα ἀκτινοβόλον παρουσίαν ἐν
Κάι ἐδῷ, ἡ διαφορὰ εἶναι τερα- συ νεχείᾳἀτελευτἡτῳ.Πλὴν δμὼς καὶ
στια. αἱ κοινωνίαι, ὡς καὶ τὰ ἄτομα, ὑπὸ-
3. Ὅπλον: Ο Παγκρατίδης ἔχει κεινται εἰς ἀσθενείας. Εἰς τὰς ὀρ-
μετὰ προσοχῆς ἐκλέξει τὸ ὅπλον γανικὰς ἀσθενείας ἐπεμβαίνουν οἱ
τῶν ἐγκλημάτων του. χρησιμοποι- χειροῦργοι, εἰς τὰς κοινωνικὰς
εῖ μόνον λίθους. Ο Σερεσλής χρη- ἀσθενείας ἐπεμβαίνουν τὰ ὄργανα
σιμοποιεῖ ἀδιακρίτως πᾶν εθχρη- Ἀσφαλείας, ἐξ ἴσου ἐπιτυχῶς.

Η A ΣΦΑΛΗ ΥΨΗΛΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩ

Ὠυτὴ ω i“. Γ᾿ CM“ yWfiymwwfrwfl—mw
κ «ψῖ, .- .. ,.. , ὒ-νῒθἳ ᾿. ,ισ , σι, Ἐ
-r "1 ‘4‘1'." ‘5; . .‘J‘: ᾿᾿ἇἷ<᾿ὒἲζἳὀ -.\J

1' ’

Ὗ τ
»ι
‘—
ν
3 L; _ {g}? ἓξ ,31
.3 Ἴ/ί/ᾇΐ ““ wit, 7’33; “‘23:?
, ._ ...Ἐ ν ΤΕΙ ᾗ. ἶ᾿= , , ,4!“ ,τ

μὲ, 1. .31 (Y, θ»

᾿νᾦ᾿᾿᾿ ΕΙΞΕΙ T v—
= ἼὟ » "-‘:;';‘:~ ", a
δι(

-Ξ-Ξὴ-Ἥἰ " κμ .932: ι,

,ὀθ-ᾐα, .

,ᾋθᾊᾕξᾦἳ
σ
Mm.

,ᾑἕἑἕἒᾊᾘ- xii/3&3.
3“

Τὴν ΙΟ.0<Υ ὥραν τῆς 14-12-1971 ἡ Α.Ε. ὁ πρέσβυς τοῦ Κουβέτη κ. MUXAMED JAFFAR μετἐβή μετὰ τῆς κεκανονισμένης
τιμητικῆς σ.υνοδείας του διὰτἠν ἐπίδοσιν τῶνδιαπιστευτη ρίων πρὸς τὴν Α.Ε. τὸν Ἀντιβασιλέα Στρατηγὸν κ. Γεώργιον ΖΩΕΙ-
ΤΑΚΗΝ᾿δια τὴν συμφώνως πρὸς τὰ διεθνῆ νόμιμα, ἐνταῦθα παραμονήν του πρὸς διπλωματικὴν ἐκπροσὠπισιν τῆς χώρας του.
κατὰ την ωραν τῆς ἐξόδου του μετὰ τῆς ἀκολουθίαςτου ἐκ τὸῦ γραφικοῦ κήπου-προαυλίου τοῦ Μεγάρου Μαξίμου, ὁπού
διατριβει ἡ Α.Ε. ο Ἀντιβασιλεύς,-παρατεταγμἐνον τμῆμα τῆς ἀνακτορικῆς φρουρᾶς τῶν θρυλικῶν τσολιἀδων (εὺζώνων) ἀπο-
δίδει ἶῢς κεκανονισμένας τιμάς μετὰ τῶν ἐγγὺς τούτων ἱσταμένων ἀστυνομικῶν ὀργάνων τῆς ΔἸνσεως Ἀσφαλείας Ὑψηλῶν
Προσώπων ητις, ἔχει ἐπωμισθῇ τὴν εὐθύνην τῆς φρουρήσεως τοῦ προσώπου τοῦ Ἀντιβασιλέως - Ἀνωτάτου Ἄρχοντος —
καὶ τῶν Ἀνακτόρων.
ἓξ
 Λιθογραωἱα Γάλλου καλλιτέχνου εἰκονίζουσα λίαν παραστατικῶς τὴν πολιορκίαν τῆς Μονῆς, ὑπὸ τῶν ὑπερτέρων ἐχθρι-
κῶν δυνάμεων καὶ τὴν μεγαλειώδη θυσίαν τῶν ὑπερασπιστῶν της. (Μουσετον Μπενάκη).

Σύμβολο Ἐθνικοῦ μεγαλουργήματος

ΤΟ ΑΡΚΑΜ
ΛΑΜΠΡΟΥ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ
Ταγματάρχου Χωρικῆς

Ἡ, κατ᾿ ἔτος, ἐπίσημος συμμετοχὴ τοῦ Ἔθνους εἰς
τὴν μυσταγωγίαν τοῦ ΑΡΚΑΔΙΟΥ, τῆς Ἰστορικῆς ἐ-
κείνης Μονῆς, ποῦ προβάλλει εἰς τὰς πα ρυφἁς τοῦ Ψη-
λορεἱτη, ἐκεῖ ὅπου κατὰ τὴν μυθολογίαν ἠνδρώθη
ὁ Ζεὺς καὶ ἔζησεν ὁ Διγενῆς Ἀκρίτας, γεννᾶ εἰς τὴν
ψυχὴν παντὸς Ἕλληνος αἰσθήματα δεδικαιολογη-
μἐνης Ἐθνικῆς ὑπερηφανείας καὶ παρέχει τὴν εὐ-
καιρίαν ν᾿ ἀντλήσῃ διδάγματα καὶ ἐμπιστοσύνην
διὰ τὸ μέλλον.
Οἱ Πανέλληνες μὲ τὴν ἀνάκρουσιν τὸῦ «Ἀπὸ
φλόγες ἡ Κρήτη ζωσμένη τὰ βαρυὰ της τὰ σίδερα
σπᾶ» ἀναβαπτίζονται καὶ πάλιν εἰς τὰ Ἐθνικᾷ Ἱδα-
νικὰ τοῦ μεγάλου μαθήματος, τὸ ὁποτον κατέλιπον

26
σί ἀθάνατοι ἀγωνισταί,,μαρτυρες καὶ ἥρωες τοῦ δρά-
ματος ἐκείνου, _ - ᾿ ' v
Τὸ Ἔθνος ζῆ μὲ τὴν ΚΡΗΤΗ. Ὡς εἶπεν 6 μεγάλος
ποιητὴς
_ -«T’ .Αρκάδι εἶναι τῆς Κρήτης ἡ Ψυχή,
τ᾿ ἅγιο φυλαχτὸ της, ᾿ Τὴν νύκτα τῆς 8ης Νοεμβρίου συγκαλεῖται σύσκε-
Εἰν᾿ ἡ Ἑλλὰς ὁλόκληρη,
μαζὶ μὲ τ᾿ ὄνειρό της».
Χρέος ἐπιβάλλει τὴν ἀναδρομἡν, εἰς τὸ ἀθάνατον
μεγαλούργημα τῆς θρυλικῆς Μονῆς:
Δυστυχῶς δὲν ἔχομεν εἰδήσεις ἐκ τῆς Ἑνετοκρα-
τείας, κατὰ τὰς ἀρχὰς τῆς ὁποίας ὑποθέτομεν δἔτι
ἱδρύθη ἡ Μονή.
Ἀπὸ τῆς κατακτήσεως δμὼς τῆς Κρήτης, ὑπὸ
τῶν Τούρκων καὶ μετέπειτα τὸ Ἀρκαδι λαμβάνει τὴν
θέσιν του εἰς τὴν Ἱστορίαν.
Εἰς πᾶσαν Ἐπανάστασιν, εἰς πᾶσαν ἐξέγερσιν καὶ
διαμαρτυρίαν τῶν Χριστιανῶν τὸ Ἀρκάδι γίνεται ὁρ-
μητηριον. - κοῦ πυροβολικοῦ καὶ 6 περίβολος τῆς Μονῆς μετα-
Ἐνταῦθα συγκροτοῦνται αἱ ,συναθροίσεις τῶν προ-
κρίτων, ἐκεῖ εὑρίσκει καταφύγιον ὁ ἄμαχος πληθυ-
“was! 6 Ἡγούμενος Γαβριὴλ μετὰ τοῦ Συντ1ρχου
ΚΟΡΩΝΑΙΟΥ στρατιωτικοῦ Ἀρχηγοῦ Ρεθὑμνης.
συνεννοοῦντο μετὰ τῶν Ἀρχηγῶν καὶ Καπεταναίων
τῆς Κεντρικῆς Ἐπαναστατικῆς Ἐπιτροπῆς διὰ τὴν
ἀποτίναξιν τοῦ ζυγοῦ.
Δίὰ τοῦτο καὶ κατέστη τὸ Ἀρκάδι ὁ στόχος τῶν
τυράννων.
Κατὰ τὴν Μεγάλην τοῦ γένους Ἐπανάστασιν εἰς
τὸ Ἀρκάδι συνετρίβη ὑπολογίσιμος δύναμις γενι-
τσάρων.
Εἰς τὰς ἐξεγέρσεις τοῦ 1838, 1841 καὶ 1858 τὸ Ἀρ-
κάδι προσφέρει, εἰς τὸν ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας,
πλούσιον αἷμα.
Η δόξα δμὼς ἐπεφυλάχθη νὰ τὸ δαφνοστεφανὠση
κατὰ τὴν γιγαντομαχίαν τοῦ 1866. Ο Μουσταφᾶ
Πασᾶς, εἶχε διαπιστώσει πλέον ὅτι ,ἡ καθ᾿ οἱονδή-
ποτε τρόπον ἀπομάκρυνσις τῆς Ἐπαναστατικῆς Ἐπι-
τροπῆς ἐκ τῆς Μονῆς Ἀρκαδίου θὰ συνεπήγετο τὴν
ἀποτυχίαν τῆς Ἐπαναστάσεως. - τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρετῆς.
Ἐπεχείρησε τὴν συνδιαλλαγήν. Ἀπέστειλε ἐκ
Ρεθύμνης πρὸς τὸ Συμβούλιον τῆς Μονῆς ἀλλεπάλ-
ληλα μυνήματα, καλῶν αὐτὸ ν᾿ ἀποπέμψῃ τὴν "Em-
τροπὴν, ἄλλως θὰ κατέστρεψε ἐκ θεμελίων τὸ Μονα-
στηρι. ᾿ .
Ἡικατάστασις ἤτο κρίσιμος καὶ ἡ ἀπόφασις Ἱστο-
ρική. ' Ὅτῳ τὸ ὁλοκαύτωμα τοῦ Ἀρκαδίου συνετελέσθη
Ο Ἡγούμενος ἀπέρριψε περιφρονητικῶς τὴν πρὸ-
τασιν, ἀπαντῶν ὅτι «Ὁ ἄρκος καὶ τὸ σύνθημά μας
εἶναι ἡ ἕνωσις τῆς Κρήτης μετὰ τῆς Ἑλλάδος ἢ ὁ
θάνατος καὶ πλέον τούτου δὲν θέλομεν ν᾿ ἀκούσωμεν
τίποτε ἄλλο». ᾿ λακωνικὴν ἀπάντησιν τῶν Ἀθηναίων εἰς τοὺς Πέρ-
Τὸ ἱστορικὸν ἐκεῖνο ΟΧΙ τῶν γενναίων πολεμι-
στῶν, ἐξηρέθησε τὸν ἐπιδρομέα καὶ ἀποφασίζει τὴν
ἐκπόρθησίν των, μὲ τακτικὸν στρατὸν 28.000 καὶ
ἰσχυρὸν πυροβολικόν.
Οἱ προασπισταὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, ἀνήρχοντο μό-
νον εἰς 386 ἐξ ὧν 45 Μοναχοί. Τὰ ἐν αὐτῇ γυναικό-
παειδα ἦσαν περὶ τὰ 657. Σύνολον Χριστιανῶν 943.
Ο Μουσταφᾶ Πασᾶς ἐπωφεληθεὶς τῶν δυσμενῶν
καἱἰ>1Κῶν συνθηκῶν ἐπιτυγχάνει τὸν πλήρη ἀποκλεί
σμὀν τῆς Μονῆς.
Τὸ ἔνστικτον δμὼς τῆς ἀντιστάσεως τῶν Ἑλλήνων
, πρὸς τοῦς ἐπιδρομεῖς ὥπλισε τους ἀγωνιστὰς τοῦ
Ἀρκαδίου, κατ᾿ ἐκεῖνον τὸν ἀλησμόνητον ἄρθρον τῆς
ὀγδόης (8) Νοεμβρίου 1866, μὲ ἀκαταγώνιστον δύ.
ναμιν, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ Τουρκικὰ στίφη
τὴν πρώτην καὶ δευτέραν ἡμέραν.
ψις, καθ᾿ ἣν ὁμοφώνως ἀποφασίζεται ἡαὐτοθυσῖαἒ
Τελεῖται Ἱερὰ λειτουργία, ὑπενθυμίζουσα τὴν τε-
λευταίαν ἐν Ἁγίᾳ Σοφία τελετήν.
Μεταλαμβάνουν ὅλοι τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων
καὶ ἔκτοτε ἔχουν πλέον τὴν συναίσθησιν ὅτι εἶναι
μελλοθάνατοι. . . ᾿
Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ποὺ ἀποφασίζουν
νὰ ἀποθάνουν κατακτοῦν τὴν ἀθανασίαν. .
Ο θάνατος ἀνεμένετο ἀπ᾿ ὅλους ὡς ἠθικὴ ἐπικῦ-
ρωσις τοῦ γεγονότος. _
Τὴνπρωΐαν τῆς 9ης Νοεμβρίου ἡ δυτικὴ Πύλη
τῆς Μονῆς ὑποχωρεῖ πρὸ τῆς πιέσεως τοῦ Τουρκι-
βάλλεται εἰς ἀπέραντον σφαγεῖον μέ ἀναρίθμητα πτώ-
ματα Χριστιανῶν καὶ Τοῦρκων.
Ο ἀτρόμητος Ἡγούμενος ἔρχεται προσωπικῶς .
εἰς πάλην μὲ τοὺς εἰσβολεῖς, με ἀποτέλεσμα νὰ φο-
νευθῇ καὶ νὰ ἀποκεφαλισθῆ.
Ὅταν κατέστη προφανὲς πλέον ὅτι ἡ καταστροφὴ
ἦτο ἀναπόφεκτος, ὁ θρυλικὸς ΓΙΑΜΠΟΥΔΑΚΗΣ
καλεῖ τοὺς ἀνδρείους ἀγωνιστὰς καὶ τὰ γυναικόπαι-
δα διὰ κωδωνοκρουστῶν νὰ μαξευθοῦν εἰς τὴν «πυρι-
τιδαποθήκην» ἔνθα ὑπῆρχον δέκα ἐννέα (19) ἐφε-
δρικὰ βαρέλια πυρίτιδος, διὰ νὰ ἀνατιναχθοῦν προ-
κειμένου νὰ πέσουν εἰς χεῖρας τῶν ἀπίστων.
Προσέρχονται ὅλοι χωρὶς κανένα δισταγμόν.
«Ἐμπρὸς φωτιὰ» ἀκούγεται γενικὴ ἡ προσταγὴ
καὶ ὁ ΓΙΑΜ ΠΟΥΔΑΚΗΣ πυροβολεῖ εἰς τὴν πυρίτιδα
Ἀκολουθεῖ ἡ φοβερὰ δόνησις καὶ τὸ ὁλοκαύτωμα
ἐπισφραγίζεται.
Ἀκριβῶς, ἡ στιγμὴ a?" . αποτειι. ~ S‘.va. ἀσύνηθες
φαινόμενον ἡρωϊσμοῦ. ,
Εἰς τὴν μεγαλειώδη αὐτὴν ἄρνησιν εὑρίσκομεν
τὴν συμπύκνωσιν τῆς Ἑλληνικῆς γενναιότητος καὶ
Διεκδικοῦν ὅλοι τὰ πρωτεῖα τὸῦ θανάτου. Ὁμαδι-
κὴ ἐκδήλωσις φιλοπατρίας ἀλλὰ καὶ πλήρης ἀτο-
μικὴ αύτοκυριαρχία. Τὴν φυγὴν ἀπὸ τὴν θυσίαν
οὐδεὶς ἐδέχθη. -
Αἰ ἀπώλειαι τῶν Τούρκων ἀνῆλθον εἰς 1.800 νε-
κρους. ᾿
καὶ κατέστη ἀπρόσιτον Ἐθνικὸν σύμβολον ποὺ συνε-
κλόνησε τοὺς ἐλευθέρους Λαοὺς τῆς γῆς. ᾿
Εἰς τὸ ἱστορικὸν ἐκεῖνο ΟΧΙ εὑρίσκομεν τὴν συν- .
έχειαν τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, ὅπως ἐγράφη μὲ τὴν
σας «Τεθνᾶναι καλῶς ζῆν αἰσχρῶς», ὅπως ἐπανελή-
φθη εἰς τὴν Πύλην τὸῦ Ρωμανοῦ ἀπὸ τὸν Ἐθνομάρ-
τυρα Αὐτοκράτορα ΚωνἸνον Παλαιολόγον: «Αὐτο-
προαιρέτως ἀποθανοῦμεν», ὡς ἐβροντοφωνήθη εἰς
τὴν Μονὴν τῆς Ἁγίας Λαύρας, τὸ Μεσολόγγι καὶ
τὰ Βορειοηπειρωτικά μας βουνὰ κατὰ τὴν σύγχροα
νον ἐποχήν. ᾗ -
Η πατριωτικὴ αὐτὴ μυσταγωγία τοῦ Ἀρκαδίου,
κατέστη ὅτῳ Σύμβολον τοῦ ἀδιασπάστου δεσμοῦ
τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος καὶ τῆς χριστιανικῆς πί-
στεως.
27

Τὸ θρησκευτικὸν Περιοδικόν
«Τρεῖς Ἱεράρχαι» ἐσχολίασεν
εἰς τὸ φύλλον τοῦ Ἰουνίου 1971
σαρκαστικώτατα -καὶ πολὺ δι-
καίως -μἱαν ὑποβολιμαίαν εἴδη-
σιν ποὺ ἐσερβίρισεν εἰς τὸν κό-
σμον ἡ σατανικὴ προπαγάνδα τὸῦ
Διεθνοῦς Κομμουνισμοῦ ἐπὶ τῇ
εὐκαιρίᾳ τοῦ τελευταίου του Συνε-
δρίου εἰς Παρισίους. Η εἴδησις
ἀνέφερεν ὅτι ἡ Ρωσσικὴ Ἐκκλη-
σία δί ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριάρ-
χου της «ηὐλόγησε τὰς ἐργασίας
του καὶ τὸ ἀπεκάλεσε μάλιστα καὶ
Ἀλήθειαν μέλλουσαν νὰ ἐπικρα-
τήσῃ».
Ἀνακριβέστατα ὅλα αὐτά, μὸ-
νον ὅτι ἐπιστεύθησαν παγκοσμίας
ὡς ἀληθῆ. 'H αἰωνία τακτικὴ τῶν
Κομμουνιστῶν. Προπαγάνδα, θό-
λωμα νερῶν, ἐξαπάτησις. Τὸ γρα-
φετον τύπου τοῦ Συνεδρίου ἐπῆρε
τέσσαρες πέντε λέξεις τοῦ Ρώσ-
᾿ σου Ἱεράρχου καὶ μᾶς τὰς ἔδωσεν
ὡς τὸ πλῆρες λεκτικὸν του οἰκο-
δόμημα. Δὲν μᾶς ἐπληροφόρησεν
φυσικὰ ὅτε πῶς εὑρέθη ἐκεῖ ὁ
Ρῶσσος κληρικός, ὅτε τί εἶπεν,
ὅτε ἐξ ἀφορμῆς παίου γεγονότος
ὡμίλησεν.
28
, Η Μαχομένπ
, τοῦ Χριστοῦ
Ἥρπασε ἁπλῶς ἕνα φραστικὸν
ράκος καὶ τὸ ἔρριψεν εἰς τὸ παγ-
κόσμιον κοινὸν ὡς θαυμασίαν ἀφορ-
μὴν συγχύσεως, ἀντεγκλήσεων καὶ
ἀκατανοῃσίας μεταξὺ ὁμοθρήσκων
πρὸς δημᾩργίαν σκανδάλων εἰς
βάρος τῆς ,ωσσικῆς Ἐκκλησίας.
Αί πληροφορίαι δμὼς τοῦ κατωτέρω
ἄρθρου ἀποτελοῦν ἀπάνθισμα ἐρεύ-
νης καὶ ἐπιτοπίου ἐξετάσεως ἐμπεί-
ρων ἀπεσταλμένων τοῦ «Χριστιανι-
κοῦ Μηνύτηρος» τῶν Ἡνωμένων
Πολιτειῶν, ποὺ ἤσαν ταυτοχρόνως
καὶ βοηθοὶ τοῦ Ἀμερινανικοῦ Πρε-
σβευτοῦ κ. Μπέντελ Σμίθ εἰς Μόσ-
χαν. Η διπλωματικὴ ἀσυλία τοὺς
ἐπέτρεψε νὰ κινηθοῦν μὲ ἐλευθερίαν
καὶ αἱ πληροφορίαι των αὐθεν-
τικὡταται καὶ ἐξηκριβωμέναι ρί-
πτουν ἀπροσδόκητον φῶς εἰς τὰς
σχέσεις Μπολσεβίκων καὶ Ρωσσι-
κῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκεῖ ἔγκειται τὸ ἐνδιαφέρον τοῦ
κατωτέρω ἄρθρου. κ,
Ο Λένιν εἰς ἕναν ἀπὸ τσύς--ὺλι-
στικοὺς ἀφορισμοὺς του ἀπεκά-
λεσε τὴν θρησκείαν τοῦ Χριστοῦ
«ὄπιον τοῦ Λαοῦ». Καὶ εἰς μίαν
φλογερὰν προκήρυξίν του πρὸς
τοὺς ἐπαναστάτας τοῦ 19Ο5, προε-
κάλεσε τὸν διανοούμενον κλῆρον
Ἐκκλησία ᾿
nANArm'm mmwoph
Δημοσιογράφου
τῆς Πετρουπόλεως εἰς δημοσίαν μο᾿
νομαχίαν, καταλήξας ὅτι «ἂν ἔχουν
πεποίθησιν εἰς τὴν πνευματικὴν
δύναμιν τοῦ «ὅπλου των» ὤφειλεν
εἷς ἐκ τῶν Ἱεραρχῶν του νὰ
δεχθῇ νὰ τὸν ἀντιμετωπίσῃ δημο-
σίᾳ ὑπὸ τὸν δρον βεβαίως ὅτι δὲν
θὰ ἐπενέβαινεν ὁ ἀστυφύλαξ νὰ
τὸν συλλάβῃ ὡς ὑβριστὴν τῆς θρη-
σκείας,- Η μονομαχία θὰ ἐγίνετο
ἐπὶ τοῦ πνευματικοῦ ἐπιπέδου καὶ
μόνον, ἀλλὰ μὲ πᾶσαν ἐλευθερίαν.
Τὴν ἀπάντησιν τὴν ἔλαβε μετὰ I
δέκα τρία ἔτη. ᾿οταν ἐπεκράτησε, ᾿
κυρίως χάρις εἰς τὴν ἀνίατον σῆψιν
τῆς ἀστικῆς τάξεως καὶ τὴν ἀπο-
μάκρυνσιν τῆς Ἀρχούσης Ἀριστο-
κρατίας ἀπὸ τὴν θρησκείαν τῆς .
Ἀγάπης καὶ οὐχὶ λόγῳ τῶν ἱκανο-
τἡτων τῆς μαινομένης μάζης, τὴν
ὁποίαν εἶχεν ἐξεγείρει, ἐσήμανε
ταυτόχρονα καὶ ἡ ὥρα διὰ τὴν ἀνα-
μέτρησίν του μὲ τὸν χριστιανισμὸν,
τὸ «ὄπιον τοῦ Λαοῦ».
Ἦτο μία ἀπέραντος καὶ βαθυτάτη
ρωσσικὴ πραγματικότης καὶ μοι-
ραϊα ἤτο ὑποχρεωμένος νὰ ἀντιμε-
τωπίση τὴν πραγματικότητα αὐτήν.
Τούς Δούκας, τους Πρίγκιπας.
τοὺς Κόμητας, τοὺς Στρατάρχας,
αὐτὴν τὴν αὐτοκρατορικὴν οἰκο-
γενιάν. τοὺς ἐσάρωσε. Ἀλλὰ μὲ τὸ δοτος. «Δὲν τὰ γνωρίζω ἐγώ αὐτά. τῶν ἄλλων ἀντιχρίστων Ναζἡδᾞν
«ὄπιον τοῦ Λαοῦ» εὑρέθη εἰς ἀπε- Εἶμαι πολὺ γρηὰ διὰ νὰ ἀλλάξω ᾿κατὰ τοῦ Ῥωσσικοῦ ἀθεϊσμοῦ.
ρίγρα πτον ἀμηχα νίαν. Ἐκεῖ ἐστα- Γάμον ἐγώ γνωρίζω μόνον μὲ τὸν Καὶ τὰ Σώματα τὸῦ Ῥωσσικοῦ
μάτησεν ὀδυνηρῶς περίφροντις, ἱερέα. Τὰ ἄλλα ἀποτελοῦν πορ- Στρατοῦ παρεδίδοντο ἀλλεπάλληλα
Ἐσκέπτετο καὶ πάλιν ἐσκέπτετο. νείαν ἀναξίαν Χριστιανῶν καὶ ἀν- μὲ τὰς σημαίας καὶ τὰς μουσικάς
λέν ἦτο πλέον 6 Ἐλεύθερος Σκοπὴ ταξίαν τοῦ Σατανᾶ». Ο γάμος ἔγινε των. Καὶ οἱ αἰχμάλωτοι τῶν ὀλίγων
,υτὴς διὰ νὰ προκαλῆ εἰς θεατρι- καὶ ὁ Δικτάτωρ δὲν ἀπεκεφάλισε πρώτων ἑβδομάδων ἠριθμοῦντο εἰς
᾿. ικᾶς μονομαχίας ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς. τὴν κόρην του. Αύτὴ τὸν ἀπεκεφά- ἑκατομμύρια.
Ἡτο 6 ὑπεύθυνος κυβερνήτης πού λισε μετὰ θάνατον. Καὶ ἡ Ρωσσία κατέρρεεν. ἭΜό-
ιςιρίψοκινδὐνευε τὰ πάντα, Ἐκὰ- Εἰς τὰς στιγμὰς τῶν δοκιμασιῶν σχα ἐγκατελείπετο. Εἰς τὴν κρι-
Ἄλεσενεἰς πολυώδυνος συσκέψεις ἐπλημμύριζαν οἱ Ναοί. Εἰς τὴν σιμωτάτην ἐκείνην στιγμήν 6 Ἐρυ-
ιοὺςΜεγιστἁνας τοῦ Διεθνοῦς έπα- ἑορτὴν τῶν Θεοφανείων, δεκάδες θρὸς Δικτάτωρ κατέφυγεν εἰς μέ-
ναστατικοῦ Κομμουνισμοῦ, ποὺ ἀ- χιλιομέτρων τῶν ὀχθῶν τοῦ Βὸλγα τρον ἀπεγνωσμένον. Εἰς τὸν Πά
πετέλουν τό ἐπιτελεῖον του, Καὶ κατεκλύζοντο ἀπὸ τὰς Ρωσίδας τριάρχην Ἀλέξιον. «χανόμεθα. Οἱ
ἐπὶ τέλους ἐξέφερε τὴν ἀπόφασίν μητέρας διὰ νὰ ἐμβαπτίσουν οἱ παρι- ἐχθροί κατακλύζουν τὴν χώραν καὶ
του «Ἐμεῖς δὲν ἀνακατευόμαστε στάμενοι, κατὰ πανάρχαιον ἔθιμον, οἱ στρατιῶται δὲν πολεμοῦν».
στὰ ζητήματα τῆς Θρησκεἱας. Ο τὸῦ φανατικώτατα θρησκεύοντος «Πῶς νὰ πολεμήσουνς». Ἀπήν-
καθένας μπορεῖ νὰ πιστεύῃ ὅπου Ρωσικοῦ Λαοῦ, ἱερεῖς τὰ βρέφη των τησεν 6 τόσον χειμασθεὶς Ἱεράρ-
θέλει καὶ ὅτι Θέλει. Μόνον τὸ Νέο εἰς τὰ κατάψυχρα τοῦ ποταμοῦ
χης, ὁ ὑποστὰς ἀπειρίαν ἐξευτελι-
Κράτος μας εἶναι φτωχὸ καὶ δὲν ὕδατα. σμῶν καὶ κινδύνων κατὰ τὸν μα-
μπορεῖ νὰ ἔχῃ τὸ ἔξοδο τῆς συντή- - κρότατον Γολγοθᾶ του. Καὶ «Διατίς
Καὶ ἦλθεν ἡ στιγμὴ τῆς ἐφόδου
ρησης τῶν κληρικῶν. Αὐτοὶ ποὺ
τοὺς θέλουν ἂς τοὺς πληρώνουν».
Τὰ παγκόσμια ἐπαναστατικὰ χρρ- ἴιντπτν- v , ᾿ "r
νικὰ δὲν ἀναφέρουν δειλοτέραν
ἀπόφασιν Διευθυντηρίου.. Οἱ μὴ “as.
φοβούμενοι οὐδέν, οἱ ἐξευτελήσαν-
τες τὴν ἀνθρωπίνην ζωήν, οἱ χύ-
ἷ
I
σαντες ποταμοὺς αἱμάτων, ἐκαμ-
φθησαν πρὸ τοῦ ἀόπλου ποιμνίου
τοῦ Χριστοῦ.
Ο συρφετὸς ἐβεβήλωνε ναούς,
κατεκρεούργει Ἱεράρχας καὶ Μο-
᾿ναχοὑς, ἀλλὰ ἡ ἐπίσημος κομμου-
νιστικὴ Ἀρχὴ ἐδήλου: «Τὰ ἀποδο- L411 . f; b"

μυ , ᾿ s
κιμάζομεν-αὐτά. Εἶναι μυσαρὰ ἕρ-
ΞΙ ᾿ - ᾿ ,1 L‘s/’5’. ἆ
- κ > -
γα ἀνευθύνων στοιχείων διὰ νὰ
μᾶς συκοφαντήσουν». Ἔτσι ἐπερ-

1
νοῦσαν οἱ ἐνιαυτοῖ. Κάποτε ἀπέ-
θανεν 6 Λένιν. Τὸ διεδέχθη 6
Στάλιν. Ἑκατόμβαι ἐθυσιάζοντο
καθημερινῶς. Ἐπαναστάσεις καὶ
ἐκκαθαρίσεις μυριόνεκροι διεδέ-
iI“: if“
λΗ .ῌᾨ,-
[ἔ Ἰ᾿ᾇἘ-᾿
- λ -.. Α- - "MW-AI

,Παρ ὅλα τὰ αὐστηρά μέτρα τοῦ κομμουνιστικοῦ καθεστῶτος ἐναντίον τῆς

χοντο ἀλλήλας. Ποῖος μπορεῖ νὰ θρησκείας ὁ Ρωσσικος λαος ἐξακολουθεί να πλημμυρίζῃ τὰς ἐκκλησίας καὶ νὰ πι-
,στεύῃ εἰς τὴν θρησκείαν τὴν ὁποίαν ἐκήρυξεν 6 Υἱὸς τοῦ Θεοῦ,
φαντασθῇ μέχρι παίου σημείου δύνα
ται νὰ φθάσῃ τὸ ἀνθρώπινον κτῆνος
ὅταν ἐγκαταλείψῃ τοὺς ἠθικοὺς νό- ἡ ,
μους; Καὶ εἰς ὅλην αὐτὴν τὴν ἀτε-
λείωτον σειρὰν τῶν ὀργίων καὶ τοῦ
αἵματος οἱ ποιμένες, οἱ πραγματικοὶ
ποιμένες, ἵσταντο ἀτρόμητοι παρὰ
τὸ χειμαζόμενον ποίμνιον. Αὐτὸ
μ, “g- τ

θὰ εἰπῇ πίστις.
Ε- 4“-..- ...Δ

Σύλλογοι ἀνθέων ἱδρύοντο, ἀλλὰ

αί Ἐκκλησίαι ἐγέμιζαν πιστούς.
Ο Ρῶσσος κομμουνιστὴς διε-
γράφετο ἀπὸ τὴν Μασονίαν τοῦ
κόμματος ἂν ἐπληροφορεῖτο ἡ πα-
νάγρυπνος Νικαβεντὲ ὅτι ἱε-
ρολογήθη 6 γάμος του. Ἀλλὰ τὸ
Δημ-ὰ

θέσφατον τὸ παρέβη αὐτὴ ἡ κόρη

τοῦ ἐρυθροῦ δικτάτορος. Συνεδέθη
μὲ ἕνα ἄσημον συμφοιτητὴν της
τοῦ ὀπαίου ἡ μητέρα ἐστάθη ἀνέν-
ι
 Τοῦς εἶπε κανεὶς ὅτι μάχονται ὡς
χριστιανοὶ κατὰ τῶν ἀντιχρίστων;
Καὶ ὁ Δικτάτωρ ἔμεινε σύννους. .
Τὴν ἑπομένην ἡ Ἱερὰ Σύνοδος
ἐξέπεμψε ἀνὰ τὰς Ρωσσικἁς στέπ-
πας᾿ καὶ τοὺς αἰθέρας τὸ περιλἀλη- ;
το᾿ν χριστιανικὸν της προσκλητἡ-᾿
ριον, καλοῦν εἰς συναγερμὸν τὸ
θρῆσκόν ποῖμνιον. «Ὑπὲρ Πί-
στεως καὶ Πατρίδος ἦτό Ἀγὼν».
Καὶ οἱ Στρατιῶται ἐστάθησαν, ἐπα-
λέμησαν, καὶ ἐνίκησαν. μαχόμεναι
μὲ τὰ ὅπλα τῆς χριστιανικωτἀτης
Ἀμερικῆς, ἀφοῦ τὰ ὀλίγα ἰδικὰ των
τὰ ἠχλμαλὡτησεν ὁ Φῥν Ροῦστενί
μαζὶ μὲ περισσοτέρους αἰχμαλω-
τους ἀπὸ ὅσους στρατιώτας διέθει
τεν ἡ Γερμανική ἐπιθετικῆ στρατιὰ
του. .
Οἱ ἄθεοι τοῦ Κρεμλίνου ἐν τῷ
ρεαλισμῷ των, ἐχρύσωσαν τὸν θρό-
νον ᾿τοϋ Ἱεράρχου. ΑίΜητροπὁλεις
ἀπεκατεστάθησαν. Oi ' ἱερεῖς κτἲ
ζουν νέους Ναούς. Δὲν ἐχωροῦσαν
καὶ αὐταί. Ἄλλοι ἐκτίσθησαν. Η
Ἐκκλησία τὡρα ἔχει-τόσα ἔσοδα
ὥστε δανείζει τὸ Κράτος. Η οἰκου-
μένη τέλος ἐπληροφορεῖτο μιάν
πρωίαν ἀπὸ τὰ ἑρτζιανὰ ποὺ ἐξέπεμ-
ψεν τὸ Τάς, ναὶ καὶ τὸ Τάς, ὅτι ἡ
Ρωσσικὴ Ἐκκλησία ὑφίσταται. Ἀ-
ποτελεῖ ὑπάτην ἐξουσίαν. Καὶ ὅτι
ἀπέκτησε καὶ Πατριάρχην. Ο Πα-
τριάρχης αὐτὸς ἀπευθύνεται εὐλα-
Η ἱερὰ Μονὴ Πετσάρος ἡ ὁποῖα εἰκονίζεται εἰς τὴν φωτογραἰρίαν ὅπως καὶ Βῶς πρὸς τὸ Πάνσεπτον τῆς Ὀρθο-
ἄλλαι Ρωσικαί Μοναί καὶ ἐκκλησίαι ἐντυπωσιάζουν τὸν πιστὸν. δοξίας Κέντρον. Γράφει εἰς τὰς ἄλ-

ἡ ἓν( , ,.
ὒ 2' _ BAX
«ἐᾇϊἳἳὶ %

ι ι, , ἱ .

᾿᾿ ;
"E ἡ ᾿ ἔκ, ι
σισ-ἆ. ᾿ N ζ-

, "' - «,

Ο Πατριάρχης πασῶν τῶν Ρωσιῶ᾿ν κ. Νικόδημος προκαθήμενος τῆς Ὀρθοδόξου Ρωσικῆς ἐκκλησίας.

30
 ω Li »ψ κμγ-,α v π
. Νεαραὶ σπουδασταὶ τῆς θεολογικῆς Ἀκαδημίας σιγγκροτοῦν μίαν καλλίφωνον χορωδίαν. «Τὸ ὄπιον τοῦ λαοῦ» ὄπφς-
. ἐχαρακτήρισαν τὴν θρησκείαν οί κομμουνισταὶ ἀπεδείχθη τὸ γλυκύτερον μάννα τῶν καταδυναστευομένων ἀπὸ τὴν ἐβυθβωἱ
τυραννίαν.
λας ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας. Λαμ-
βάνει ἀπαντήσεις. Θέλει συνέδρια.
Τόσα δύναται. Εἶναι ὁ κλῆρος
φαίνεται τῶν ὀρθοδόξων ποιμεναρ-
χῶν νὰ δροῦν ἐν μέσῳ πελάγους
ἀπιστίας καὶ ἀντιχριστιανοσύνης.
Δὲν συμβαίνει τοῦτο καὶ μὲ τοὺς
τέσσαρας πατριάρχας ἀκόμη-καὶ
σὴμερον; Ἀλλὰ ψιθυρίζουν οί ὀλι-
γόπιστοι, 6 Στἀλιν καὶ οἱ διάδοχοί
του εὐνοοῦν τὴν Ἐκκλησίαν διὰ
νὰ τὴν ἐκμεταλλεύονται.
Ποῖος ἔχει ἀντίρρησιν; Ἀλλὰ οί
ὀλιγόπιστοι αὐτοὶ διὰ νὰ μὴν εἴπω-
μεν σὶ ἄπιστοι, διατὶ δὲν ἔκαναν
τὰς μικρὰς ἀλλὰ χριστιανικωτἁτας
αὐτὰς σκέψεις . ἀγόρευσιν τοῦ Μπολσεβίκου ἀνέρ-
᾿ «Ποτος ἐκμεταλλεύεται πρᾶγμα
ποῦ δὲν ἔχει ἀξίαν; Καὶ πόση θὰ
πρέπει νὰ εἶναι ἡ ,ἀξία τοῦ Χριστια-
νισμοῦ ἀνάμεσα εἰς τὰ θρησκευύον-
τα ρωσσικὰ πλήθη διὰ νὰ γονατίσῃ
πρὸ ,τῆς ἀνάγκης τῆς εὐνοίας του ὁ
ἀνεξέλεγκτος καὶ ἀσύδοτος Ἐρη-
θρὸς Δυνἀστης, μέσα εἰς τὸν ἴδιον
αὐτοῦ ἀντρον; Ti θὰ πρέπει νὰ τὸν
πιέζῃ γιὰ νὰ Κύψη τὸν αὐχένα αὐ-
τὸς ποὺ δείχνει τοὐλάχιστον ὅτι
δὲν πολυλογαριἀζει τὸ σύνολον τοῦ
πολιτισμένου κόσμου μαζὶ μὲ τὰ
ἐργαστήρια τῆς Ἀτομικῆς Βόμ-
βας; Πῶς περιεσώθησαν ἐπὶ πενῆν-
τα καὶ πλέον ἔτη μέσα εἰς τὸν Τυ-
aw... .. ..Γ ,π ,
φῶνα ποὺ σαρώνει τὰς στέππας διὰ
νὰ φθάσουν μέχρι τῶν ἡμερῶν μας,
οί παλιοὶ Ἱεράρχαι σὺ ποιμαίνουν
ἀτρόμητοι τὰ πληρ ματα τῶν ἀνα-
ριθμήτων καὶ πάλιν Ῥωσσικῶν
Ναῶν
Τὸ Ἐρυθρὸν Ἀγος, ἄτολμον
εἰς τὴν κατὰ μέτωπον ἐπίθεσιν κατὰ
τῆς Ἀκαταβλήτου Πνευματικῆς
Δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ, ὠργάνωσε
εἰς τὰ Πανεπιστήμια καὶ τὰς Ἀκα-
δημίας διαλέξεις ,ὺλιστικοῦ πε-
ριεχομένου πρὸς τὴν νεολαίαν. Η
Ἐκκλησία κατῆλθεν
καὶ εἰς τὴν νέαν μορφὴν τοῦ ἀγῶ-
νος τῶν Ἀντιχρίστων. Μετὰ τὴν
χεται στὸ Βῆμαὁφωτισμένος Λει-
τουργὸς τοῦ Ὑψίστου καὶ ἀπαντᾶ.
ἀνατρέπει, ποιμαίνει, διδάσκει,
παρηγορεῖ, φωτίζει. Εἰς τὸ εἶδος
αὐτὸ τὸῦ ἀγῶνος διεκρίθη ἕνας Ἀρ-
χιμανδρίτης, ὀνόματι Σέργιος. Ἡτο
μόλις δεκαετής, ὅταν ἐξερράγη ἡ
Ἐρυθρὰ Θεομηνία. Ἤδη εἶναι τε-
ραστία Πανρωσσικᾐ Προσωπικό-
της. Φθάνει καὶ ἕνας. Ἀρκεῖ νὰ
εἶναι. Τὸν ἐδέχετο καὶ 6 Στάλιν
ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν νὰ συζητοῦν.
Αὐτὸ εἶναι ἔνδειξις τοῦ τὶ γιγαντι-
αϊον κῦρος ἔχει 6 Ἀρχιμανδρίτης
αὐτὸς εἰς τὰς Ρωσσικὰς Μάζας.
-Ὑπόδειγμα τοῦ τρόπου τοῦ πο-
᾿ ὁ
μ ἱἳμψ. υ» χᾝ, μ
λέμου ποὺ διεξάγει, ἐδημοσίευσεν 6
«Χριστιανικὸς Μηνύτωρ» τῶν Ἡ-
νωμένων Πολιτειῶν καὶ τὸ ἀναδημο- -
σίευσε πρὸ τινων ἑβδομάδων μετα- ᾿
φρασμἑνον μιὰ ἑλληνικὴ ἔφημερίς.
Ο Χριστιανὸς ἀναγνώστης μέ,-
νει ἔκθαμβος πρὸ τῆς ἀκαβλἡτου δυ-
νάμεως τὴν ὁποῖαν μπορεῖ νὰ ἀντλή-
σῃ ἀπὸ τὰς Εὐαγγελικὰς ρήσεις 6 -
φωτισμένος καὶ πρὸ παντὸς 6 πι-
στεύων Νοῦς. Ἔπρεπε τὸ ἄρθρον
αὐτὸ νὰ ἀνατυπωθῇ εἰς χιλιάδας
τεύχη καὶ νὰ διανεμηθῇ, ἂν ὑπῆρ-
ἀδίστακτα χε Κάποιος νὰ τὸ κάνῃ.
Καιρὸς λοιπὸν νομίζομεν εἶναι
νὰ προσευχηθῶμεν ὑπὲρ τῶν μαχο-
μένων εῖς Ρωσσίαν τὸν ἄνισον κα-
τὰ Κόσμον ἀλλὰ νικηφόρον ἐν
τούτοις ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ
Χριστοῦ καὶ τῶν ἀφθάστων Λεί
τουργῶν της. Εῖναι οί πραγματικοὶ
Ἥρωες τῆς Πίστεως. ᾿
Πολλὰ, πάρα πολλὰ νομίζομεν,
ὅτι θὰ ἠδύνατο νὰ διδαχθῇ τὸ ἐμ-
πνευσμένον, ἐννοεῖται, ἂν καὶ ὅπου
ὑπάρχει, κήρυγμα τοῦ τόπου μας,
ἀπὸ τὸ φωτεινὸν παράδειγμα τῆς
Μαχομένης Ἐκκλησίας τῆς Χρι-
στιανικῆς Ρωσσίας. '
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ᾿ΚΑΤΗΦοῬΗΣ
31
Κλειστὲς τ Ἴ ᾿ if? ᾿
: »-

γνώσεις
r -μὠξἰ , ἳ Ἄ
ι, ; «λ.

᾿ἴ ' . ἒ ;
I; ὶ ῖἶᾮκῳψ / r τυ,
2—‘3 ὶθΞ ᾿ ἇὶ Ἐ Ἄ ; κ, .
β -θῂκ ..ω Ὗ '9 ,ι ι i",
L: . πὶ,
ΜΙΧΑΗΛ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ . Lyra m . Ϊ
Ὑπομοιράρχου ᾏἆ- ἆ ..θ

,ἒ ι ἡ
I‘ ἒ

Δὲν ἦταν μόνον οἱ ἄνθρωποι. Καὶ οἱ θεοὶ κρατοῦ-

., ΐἑἰ... ἡ
σαν κάποτε ζηλοφθονία κρυφές τὶς γνώσεις τους. at ; '7; 3“}!
3.
Κανένας ἄνθρωπος δὲν ἔπρεπε νὰ μάθη τὴν τέχνη , ,; ἱ 1
. ,
τους σχετικὰ μὲ τὴν φωτιά. Αὐτὸ ποὺ ἔκανε ὁ . λὶ '

Προμηθέας ἦταν πραξικόπημα. ἘΗταν μιὰ θρασεῖα

κλοπή. Οἱ Ὄὶ ποτὲ δὲν τοῦ τὸ συγχώρησαν. οἱΐ ἱ θὶ i
Καὶ πλήρωσε ἀκριβά. ᾭ ἢ f
Ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε αὐτὸ μὲ τὸν Προμηθέα ἕνα
σοβαρὰ μυστικὸ τῆς τέχνης ἔφυγε ἀπὸ τὰ χέρια
τῶν κατόχων του. Ὅμως δὲν ἔλειψαν προσπάθειες
τῶν ἀνθρώπων γιὰ νὰ κρατήσουν μυστικὲς τὶς
τεχνικὲς γνώσεις τους. Δὲν μυοῦσαν o’ αὐτὲς παρὰ
, «ς

ἕνα στενὸ δικό τους κύκλο. Ἔτσι ἀρκετὲς φορὲς τεχ-

᾿ νικὲς γνώσεις ἔμεναν κλειστὲς σὲ ἕνα στενὸ κύκλο,
ποὺ τὶς ἐκμεταλλεύονταν μονοπωλιακά. I

Ἐκεῖνοι ποὺ ἔκαναν μιὰ τέτοια σοβαρὴ προσπά-
θεια, ὄχι πολὺ παληά, ἦσαν οἱ κτίστες. Αὐτοὶ ἤθε-
λαν τὴν τεκτονικὴ ἐντελῶς δική τους. Πίστευαν
πὼς αὐτὸ θὰ ἐξασφάλιζε γιὰ -ιτολὺ καιρὸ -πλοῦτο
καὶ Εὐτυχία στοὺς δικούς τους. Η ἱστορία δμὼς
ἔχει τὴν δική της ἀκατάσχετη ροή. Καὶ δὲν εἶναι
δυνατὸν νὰ σταματήσῃ. Ἔτσι τὰ πράγματα θέ-
λησαν ἡ ἀρχιτεκτονικὴ νὰ τοὺς ξεπεράση. Καὶ
οἱ γνώσεις τους ἔμειναν πίσω, ἀσήμαντα ἀπολιθώ-
ματα. . Ὡστόσο δμὼς δεν ἦταν οἱ τεχνικὲς γνώσεις ποὺ
Ὕστερα ἀπὸ αὐτὸ ἔμειναν μύστες χωρὶς μυσἬκά.
Δὲν ἔμεινε παρὰ ὁ σύνδεσμος. Τὰ νέα μέλη περνοῦ-
σαν ἀπὸ συνεχεῖς μυήσεις ποὺ δὲν ἷφἳαναν στὸ
μυστικό. Ἔτσι τὸ ἄλλαξαν. Καὶ αὐτὸ ποὺ θὰ τοὺς
ἔδενε καὶ ποὺ θὰ μάθαινε τὸ νέο μέλος, ὕστερα ἀπὸ
κάμποσους βαθμοὺς μυήσεως, ἦταν ἡ προστασία
τῶν μελῶν. Πάλι ἡ ἰδιοτέλεια δηλαδὴ μὲ νέα
πυωυιψ-υ-κᾝ-Μκτπ- ~ ...Α
μεταμόρφωσι. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἐκεῖνο ποὺ μένει πίσω
ἀπὸ τὸ πλαστὸ μυστήριο, τὶς μυήσεις, τοὺς βα-
θμοὺς τὰ σφιγμένα στόματα
Σὲ περιόδους πολέμων μερικὰ μυστικὰ τῆς έ-ιτι-
στήμης καὶ τῆς τεχνοκρατίας ἔμεναν λίγο καιρὸ κρυ-
φά. Ὕστερα δμὼς ὅλοι μάθαιναν γιὰ τὸ μπαροῦτι,
γιὰ τὰ πυροβόλα ὅπλα τοῦ ἀντιπάλου, ἀκόμη καὶ
γιὰ τὴν ἀτομικὴ βόμβα.
ταλαιπώρησαν τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὴν ἀπόκρυ-
ψή τους, ὅπως θὰ μποροῦσε νὰ φαντασθῆ κανείς.
Μία μεγάλη προσπάθεια γιὰ μονοπώληση γνώσεων
ἦταν ἐκείνη ποὺ ἔγινε στὸν τομέα τῆς θεωρητικῆς
σο ίας.
ἒ αὐτὴ τὴν κατεύθυνσι μιὰ τέτοια προσπάθεια
ἔγινε γιὰ πολλὰ χρόνια ἀττὸ τὸν Αἰγυπ-Ηακὸ

32
,ῥ-

κλἥρο. Καὶ κόστισε τὸν σκοταδισμὸ ἑνὸς λαοῦ γιὰ

πολλοὺς αἰῶνες. Ο κλῆρος «ἤξερε» τὰ μυστικὰ τῆς
ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου καὶ ,ὅλη τὴν θεολογικὴ σοφία.
Καὶ σὰν τἀξι ποὺ μσνστᾑ-ωλεῖ τὴν γνώσι γιὰ τὰ
σοβαρώτερα πράγματα, ἔπειθε πὼς αὐτὴ πρέπει
νὰ ἔχῃ ἀποφατικὴ γνώμη γιὰ τὰ σοβαρώτερα
προβλήματα τῶν ἀνθρώπων. Καὶ ὅλοι ἔπρεπε νὰ
πείθωνται. Καὶ οἱ βασιλιᾶδες ἀκόμη. Οἱ δυνατοὶ
Φαραὼ δὲν ἦταν μπροστά τους παρὰ σκιές. Oi
ἱερεῖς ἦσαν ἡ πνευματικὴ τάξι. Η δύναμί τους τρο-
μερή. Η δύναμί τους ἦταν ἡ γνώσι τους. Τὶ νὰ
πῇ 6 ἀμαθὴς στὸ σοφό; Πῶς νὰ ἀντιδικήσει;
Τὸ πνεῦμα, ποὺ ἔδινε δύναμι ἔπρεπε νὰ μείνῃ ἀνά-
μεσά τους. Καὶ νὰ τοὺς ὑπηρετῇ. Αὐτοὺς καὶ τὰ
συμφέροντά τους. Γί αὐτὸ δὲν δίδασκαν κανέναν
τίποτε ἀπὸ ὅσα γνώριζαν.
Οἱ γνώσεις δὲν κυλοῦσαν πιὸ ἔξω ἀπὸ τὰ μέλη
τους. Καὶ κἄτι ἄλλο ἀκόμη. Η αὐθεντικότητο ἦταν
ἀπαραίτητοὶ γιὰ νὰ μιλήσης. Καὶ τὴν αὐθεντικότητα
τὸ «EX — CATHEDRA» τὸ εἶχαν μόνον αὐτοί.
᾿ Ἔτσι ἀν κάποιος γεννήθηκε διάνοια καὶ δὲν χρη-
ζόταν, δὲν μποροῦσε νὰ μιλήστη. Κἄτι σὰν
νὰ λέμε πώς, ἂν γύριζε στὸν κόσμο ὁ
Ὅμηρος δὲν μποροῦσε νὰ μιλήσῃ γιὰ Ὁμηρικὴ
ποίηση, ἀφοῦ δὲν εἶχε τίτλο ἀποδεικτικὸ τῶν γνώ-
σεών του γιὰ τέτοια πράγματα. Ὅτε καὶ 6 Θεὸς
βέβαια θὰ μποροῦσε νὰ μιλήσῃ γιὰ τὸν ἑαυτό του,
ἐκτὸς ἂν γινόταν κληρικός. ᾿
᾿ Φυσικὰ δὲν ἔλειψαν καὶ οἱ πνευματικὲς ἀνταρσίες,
ποὺ τελικὰ ἀπέτυχαν ἀποδεικνύντας ἔτσι τὸν πνευ-
ματικὸ δεσποτισμὸ τοῦ κλήρου. Κάποιος Φαραὼ
τόλμησε νὰ ἔχῃ γνώμη ἔξω ἀπὸ τὴν ἁρμοδιό-ι-ητά του,
Ἦταν 6 Ἀκχενατών. Σκέφτηκε καὶ φιλοσόφησε
ἀπὸ μόνος του χωρὶς τὴν αὐθεντία τοῦ κληρικοῦ. Μασσωνικὴ cred Κάπου εἰς τὴν Γαλλῖαν. Οἱ γνώσεις ἀνή-
Καὶ ἀλλοίμονο νόμισε, ,πὼς ἕνας Θεὸς ὑπάρχει. κουν μόνον εἰς τοῦς μεμυημένους εἰς τὰ μυστήρια τοῦ τεκτονί-
Ἔχτισε μία πόλη καὶ προσπάθησε νὰ διαδώσῃ τὴν τᾝἳὶῦκἒἒὶἳσἶἓςὺς ὑπολοίπους τῶν ἀνθρώπων οἱ θύρες εἶναι ἔρμη»
λατρείαν τοῦ μοναδικοῦ Θεοῦ. Ο μῦθος δηλοῖ ὅτι
ὑπῆρξε πάλη ἀνάμεσα σὲ κλῆρο καὶ κοσμικὴ ἐξού χωρὶς νὰ εἶναι κληρικὸς νὰ φιλοσοφήση καὶ νὰ
σία. Γιὰ μιὰ στιγμὴ φάνηκε πὼς ἡ πολιτικὴ ἐξου- ἀνακοινώσῃ τὶς σκέψειςτου καὶ ἀγνόησε ὅλους τοὺς
σία κέρδισε -ιἴὸν ἀγῶνα, ἀφοῦ ὁ Φαραὼ ἀπόκτησε ἄλλους θεοὺς καὶ μίλησε γιὰ Ἐνα.! Ποῦ ἤξερε αὐτὲς
καὶ μεταφυσικὲς γνώσεις. Ὅμως ,ὁ κλῆρος περίμενε ἀπὸ τέτοια πράγματα χωρὶς νὰ εἶναι σος ὸς
τὴν εὐκαιρία. Τελικὰ ἔσβησε καὶ τὸ ἄνομα τοῦ
Ἀκχενατὼν ἀπὸ τὰ μνημεῖα. Αὐτοῦ ποὺ τόλμησε έρἤᾇᾞἐἕςὸἱ Αἰγύπτιοι κληρικοὶ γνώριζαν πολλὰ
,Γραφὴ τῶν Ἀσσυρίων λαἓεμεὐνη ἀπὸ ἐπιτήδειοχέρι mm- πράγματα. Προπαντὸς ἤξεραν πὼς 6 νοῦς τοῦ
τέχνη. Ἐπάνω στὴν πέτρα ἀποτύπωναν οἱ σοφοὶ τῆς ἀρχαίας ἀνθρώπου δὲν ὑποδουλώνεται εθκολα. Πάντα ὑπάρ-
£3§§22§é3§5£§¥£$£$§fl°$a£2°gfiéiéf£$§§£31K: χει 6 κίνδυνος να βρῆ τὴν ἀλήθεια. Βλέπετε καὶ ἡ
ἀλήθεια μοιάζει λίγο μὲ τὴ γυναῖκα. Πολλὲς φορὲς
Ἐἕὲἑἳἶίἶῖτώρθωσε νὰ ἀποκαλύψῃ τᾶμυστήςἁ τῆς γραφῆς τῶν
δὲν ἀντιστέκεται σὲ κεῖνον, ποῦ τὴν πολυκυνηγάει.
. I T

33

Ρωματος εὐπατρίδης σὲ ἀνάγλυφο ποὺ ρἐθηκε στὴν Ἐπί,
δαυρο. Οἱ γνώσεις καὶ ἡ σοφία τῆς Αὐτοκρατορίας των ἦτο
συγκεντρωμένη στοῦς ὀλίγους τῆς ἀριστοκρατἰας. Οἱ πολλοὶ
ἔπρεπε μόνον νὰ ἀκούουν καὶ νὰ ἐκτελοῦν.
Ἔτσι ἔστρεψαν τὸ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου σὲ χώρους
ἀδιάφορους γιὰ τὴν -πνευματικὴ κάστα τους.
Ο Αἰγύπτιος ἦταν ἐλεύθερος νὰ τραβᾶ γραμμὲς
στὶς πλαγιὲς τοῦ Νείλου καὶ νὰ γεωμετρῆ. Καὶ καθὼς
εἶναι ἀτελείωτος 6 δρόμος τῶν μαθηματικῶν, ἐκεῖ
θὰ ὑποδουλωθῆ γιὰ πολλοὺς αἰῶνες, Καὶ μπορεῖ
6 Αἰγυπτιακὸς λαὸς νὰ ἔφτασε μακρυὰ στὰ μαθημα-
τικά, ὥστε 6 Πλάτωνας νὰ εἰπῇ. «Συγκριτικὰ μὲ
τοὺς Αἰγυπτίους στὰ μαθηματικά εἴμαστε παιδιά»,
ἀλλὰ ᾿οἱ μαθηματικοὶ δὲν ἀσχολοῦνται μὲ τὴν Φι-
λοσοφία, μὲ τὴν θεολογία, μὲ τὴν διανόηση γενικὰ. ,
Ἐδῶ 6 κλῆρος εἶναι μοναδικὸς ἱεροφάντης. Ο μόνος
σοφός. Καὶ ἀπάνω στὴν ἄγνοιά τῶν ἄλλων ἐστή-
ριξε τὴν παντοδυναμίαν του. . ὁ πολὺς κόσμος, δὲν εὕρισκε πάντα δίκιο. Αὐτοὶ ποὺ
Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὁ κλῆρος τῆς ἀρχαίας-ἐποχῆς
δὲν δεσπόζει σὲ πλατὺ πεδίο. Βέβαια θέλει τὴν
δυνατότητα τῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸ θετο, ὅσο μπο-
ρεῖ πιὸ ἀποκλειστική. Γνωρίζει τὰ μέλλοντα. Ὁἱ
Ὄὶ μιλοῦν κυρίως σ᾿ αὐτοὺς στοὺς Δελφούς καὶ
στὴ Δωδώνη. Καὶ ἡ τέχνη τῆς μαντείας πρέπει νὰ
μείνῃ σ᾿ αὐτούς, ὅσο γίνεται. Οἱ ἄλλοι πρέπει νὰ
πιστεύουν. Ἀν κάποιοι εἶχαν διαφορετικὴ γνώμη,
δὲν ἔλειπαν οἱ ἐξαναγκασμοὶ σ-ιὴν πίστή. Ἐδὼ βρέ-
θηκε ὁ ἀρχαιότερος τρόπος πλύσεως ἐγκεφάλου.
Κοντὰ στὰ ᾆμαντεῖα ἦσαν καὶ τὰ Τροφώνια ἄντρα.
Κάποιος βοσκὸς κάποτε μπῆκε τυχαία σὲ ἕνα
τέτοιο. Ἦταν μιὰ σπηλιὰ βαθειὰ ὅσο δὲν ὑπο-
πτεύτηκε.Μπῆκε γιὰ νὰ βρῇ τὸ ζὥο του. Σὰν πλα-
34
νἠθηκε μέσα δὲν ἄκουγέ παρὰ παράξενους θορύ-
βους. 7Ηταν οἱ ἀντηχήσεις τῶν βημάτων του, οἱ
φωνὲς τῶν ζώων καὶ τῶν πουλιῶν, ποὺ παραμορ-
φώνονταν, ἔτσι ποὺ ποτὲ δὲν τὶς ἄκουσε ὡς τότε.
Μὰ προπαντὸς ἦταν 6 φόβος τοῦ ἀγνώστου.
Βγῆκε χωρὶς μιλιά. Καὶ καθὼς στὶς δύσκολες στι-
γμές ᾿ του καθένας πλησιάζει τὸν θεό, τὸν ὅποιο
θεό, ἀληθινὰ ἢ ψεύτικα, βγῆκε πιὸ θρῆσκος, πιὸ
θεοφοβούμενος «Ἐς τροφώνειο μεμύηται».
Δὲν ξέρω, ἂν ἦταν μόνο ἰδιοτελῆ συμφέροντα τοῦ
κλήρου, ποὺ τὸν κινοῦσαν σὲ κάτι τέτοια στὴν
ἀρχαία Ἑλλάδα. Μπορεῖ δμὼς νὰ ἦταν καὶ ἡ αἰώνια
συντηρητικότητα τῆς θρησκείας. Μπορεῖ νὰ ἦταν
καὶ ἡ πίστης της στὴν ἀνάγκη νὰ ὑπάρχει θρη-
σκεία, «“O'n'ou γὰρ ἄνδρες θεοὺς μὲν σέβονται ......
πάντα μεστὰ ἐλπίδων ἀγαθῶν».
Ὡστόσο ὄντως στὴν Ἑλλάδα δὲν μονοπωλήθηκε
τὸ πνεῦμα. Δὲν εὐνόησε κάστες. Κανεὶς δὲν ἐμπόδισε
τοὺς σοφοὺς νὰ σκέφτονται καὶ νὰ μιλοῦν σὲ ὅλους.
Ἀκόμη καὶ στὸν Ἀνάχαρσι τὸν Σκύθη. Καὶ ἐκεῖ-
νοι δὲν ἔκρυψαν τὴν σοφία τους ἀπὸ κανένα. Μιλοῦ-
σαν δημόσια. Η ἀναζήτηση τῆς Ἀλήθειας ἦταν κοινὴ
ὑπόθεση. Καὶ 6 Παρθενῶνας χτίστηκε ἡμέρα.
Μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ κόσμου. Βέβαια δὲν ἔλειψε,
καὶ 6 Ἡράκλειτος. Αὐτὸς μίλησε θολά. Λένε πὼς δὲν
ἤθελε νὰ τὸν καταλάβουν ὅλοι. Κανεὶς δμὼς δὲν μπορεῖ
νὰ πῇ πὼς τῶκανε ἀπὸ ἰδιοτέλεια. Ἴσως ἀπὸ ἰδιο-
τυπἲα χαρακτῆρος. Αὐτὸ δμὼς εἷναι κάτι διαφορε-
τικό. Ὅπως καὶ ἂν εἶναι αὐτὸ εἶναι περίπτωση.
Η κατάσταση εἶναι ὅτι τὸ πνεῦμα ἐδῶ χόρευε
γυμνὸ «καὶ ἐλεύθερο μὲ τὴν μουσικὴ τῶν νερῶν τοῦ
Ἰλισσοῦ, ποὺ κυλᾷ κάτω ἀπὸ τὰ πλατάνια ἢ μὲ
τὴν μουσικὴ τῆς λύρας τοῦ Ἀπόλλωνα σὲ πανελλή-
νια εκταση.
Πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ χῶρο, πίσω ἀπὸ τὴν
Ἀδριατικὴ τὰ πράγματα δὲν ἦσαν ἔτσι. -Ἐκεῖ
δὲν ἦταν μόνο οἱ Ἑστιάδες ποὺ φύλαγαν τὸ ἄσβε-
στο πῦρ. Μιὰ τάξη κράταγε τὰ πνευματικὰ μυστι-
μὰ μακρυὰ ἀπὸ τοὺς πολλούς. Αὐτὰ τὰ μυστικά
ἦσαν οἱ νομικὲς γνώσεις. Ἀνῆκαν στοὺς Πατρί-
κιους. Δὲν ἦταν νὰ τὸ μάθῃ ὅλος ὁ κόσμος. Ὅτε
καὶ ὅλοι ὅσοι ζοῦσαν ἐδῶθε ἀπὸ τὸν Τίβερη ἀκόμη.
Αὐτὰ τὰ μυστικὰ ἔδιναν πολιτικὴ ὑπεροχὴ σὲ μιὰ
τάξη. Σ᾿ αὐτὴ λοιπὸν ἀνῆκαν. Γιατὶ νὰ τὸ μάθῃ ᾿
ὅλος ὁ κόσμος ; Αὐτοὶ ποὺ τὰ ἤξεραν ἄλλωστε, τὰ
ἤξεραν γιὰ ὅλους. Αὐτοὶ δίκαζαν καὶ ὑάλιναν ποιὸς
ἔχει δίκιο. Οἱ Πατρίκιοι καὶ ὁ κλῆρος δὲν ἀρνήθηκαν
ποτέ τέτοιες ὑπηρεσίες σὲ κανέναν. Μόνον ποὺ ᾿
ἀκούστηκαν ψίθυροι. Ἔλεγαν πὼς ἡ «πλέμπα»,
τὸ ἔδιναν «κατὰ τὴν ἀναδίφησιν τῶν νόμων καὶ
τὴν ἑρμηνείαν αὐτῶν», δὲν, βρίσκανε πὼς τὶς πολλὲς ᾿
φορὲς εἶχαν δίκιο ἐκεῖνοι ποὺ δὲν ἦσαν τῆς σειρᾶς >
τους, τῆς σειρᾶς τῶν Πατρικίων. ἰΑλλὰ ποιὸς νόμος >
τὄλεγε κάθε φορά ; Δὲν ἦταν εὔκολο νὰ τὸ εἰπῆ
κανείς. Οἱ νόμοι ἦσαν καὶ ἄγραφοι καὶ ἄγνωστοι.
Η νομικὴ σοφία ὑπῆρχε βέβαια. Ὑπηρετοῦσε δμὼς
,τοὺς μῦσ-ιες της. υ
Μιὰ μέρα ἐκεῖνοι ποὺ νόμιζαν πὼς ,ἀδικοῦνται
ξεσηκώθηκαν. Ζήτησαν γραφτοὺς νόμους. θὰ μπο-
ροῦσε νὰ τοὺς πῆ κενεὸς πώς,, τὶ χρειάζονται οἱ
γραφτοὶ νόμοι, ἀφοῦ «6 μηδὲν ἀδικῶν οὐδενὸς δεῖ-
ται νόμου», ὅπως εἶχαν εἰπῆ καὶ οἱ σοφοὶ γείτονές
. τους, οἱ Ἕλληνες ; Ἀλλὰ ἐκεῖνοι, ἂν καὶ δὲν ἦσαν
 σοφοὶ γιὰ νὰ ἀπαντήσουν πὼς «οἱ γραἸΤΤΟὶ νόμοι

Ἆ..ι..-.ι..=-υ-%ίἇζ-4μιὠ.ιθ»ὶᾓ=λ
W” "I'm
εἶναι ἀπαραίτητοι καὶ προτιμότεροι διότι παρέ-
χουσιν ἀσφάλειαν δικαίου» καὶ τέτοια, ἦταν φανε-
ρὸ πὼς δὲν θὰ ύποχωροῦσαν. Ἔτσι μιὰ καὶ μὲ τὰ
ἐπιχειρήματα καὶ τὴν ρητορικὴ δὲν θὰ τἀβγαζαν
πέρα μὲ τὸ ὠργισμένο πλῆθος, δέχτηκαν νὰ παρα-
δώσουν τὴν σοφία τους. ᾿Μόνο ποὺ φαίνεται πὼς
τότε (451 π.Χ.) δὲν εἶχαν καὶ πολλή. Ἔτσι ἔστει-
λαν ἀνθρώπους ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα νὰ μελετήσουν

Ἔ
καὶ τοὺς Ἑλληνικοὺς νόμους καὶ προπαντὸς αὐτοὺς
ποὺ εἶχε γράψει ὁ Σόλωνας. Ὅπως καὶ νὰ εἶχε δμὼς
ἐδόθηκε τὸ πρῶτο κείμενο ἡ Δωδεκάδελτος. Λένε
μάλιστα πὼς κάποιες δέλτοι της μύριζαν ἑλληνικὸ
δίκαιο. Αὐτὸ δμὼς εἶναι ἄλλο θέμα. Η οὐσία εἶναι
πὼς τὰ μυστικὰ παραδόθησαν.

ῬἘἼ᾿
Ὡστόσο τὸ πράγμα δὲν σταμάτησε ἐδῶ. “Eva
μέρος ἀπὸ τὰ μυστικὰ κρατήθηκε. «Οἱ Πατρίκιοι
προέβησαν μὲν εἰς τὴν καταγραφὴν τοῦ προηγου-

ιι
μένως, ύπὸ ἄγραφον μορφήν, ἰσχύσαντος δικαίου ἐν
τῇ Δωδεκαδέλτῳ, διετήρησαν δμὼς τὸ δικαίωμα

.-.κᾼ ,ι
τῆς ἑρμηνείας τούτου, ἀσκούμενον διὰ τῶν ΡΟΝΤΙ-
FICES ἐπιτυγχάνοντες τὴν μεροληπτικὴν εἰς βάρος
τῶν πληβείων ἐφαρμογήν των». Αὐτὸ θὰ πῆ πὼς
ἡ σοφία ποὺ ξεδιάλυνε τὸ νόημα τοῦ νόμου ἔμενε
μυστικὴ. Καὶ ὅταν ἐρχόταν νὰ μιλήσῃ, πολλὲς
φορὲς ἔλεγε ψέμματα μὲ τέχνη καὶ μαστοριὰ φτια-
γμένα. Μὰ καὶ κάτι ἀκόμη. Οἱ Actiones ὅπως τὶς
ἔλεγαν, ἀγωγὲς »ἢ οἰκονομικοὶ κανόνες ὅπως τὶς
λένε σήμερα, ἔμεναν στὰ χέρια τῶν πατρικίων.
Ἔτσι πολλοὶ μυστικοὶ καὶ περίπλοκοι δρόμοι δὲν
μποροῦσαν νὰ βρεθοῦν ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἦσαν ἔξω
ἀπὸ τὰ πράγματα.
Πέρασε πολὺς καιρὸς γιὰ νὰ πέσῃ καὶ τὸ τελευ-
τατο φρούριο τῶν σοφῶν. Η παράδοση λέει κάτι
περίεργα γιὰ τὸ πῶς ἔγινε τοῦτο. Ἔνας ἀπελεύθερος
ἦταν ἡ αἰτία. Ἦταν ἔνας συνηθισμένος καλαμαρἄς. τὰ συρτάρια. Ἦταν περίεργος, Σκάλιζε χαρτιὰ
Ο Ποντίφιξ-τὸν πῆρε γιὰ γραμματέα. Ἦταν στὰ καὶ ἦταν ἀχόρταγος νὰ μαθαίνῃ μυστικά. Ἀντέ-
μέσα καὶ στὰ ἔξω καὶ μποροῦσε νὰ ἀνακατεύῃ ὅλα γραψε ὅλες τὶς ἀγωγές. Καὶ δὲν τὶς κράτησε γιὰ
κεῖνον. Ο ἄθλιος ἱερόσυλος τὶς κυκλοφόρησε. Τὶς
τι ιγ I: ὶ ἵ-
ἄφησε καὶ τὶς ἔμαθε ὅλος ὁ κόσμος. Ἀκόμη καὶ ἐκεῖ-
I I = I ᾿ ᾿ νοι ποὺ δὲν πῆραν ποτὲ κανένα τίτλο εὐγεἝίας.
ί I; ἱ ι ,ι Ἐνα βιβλίο μὲ γράμμα στὸ ἐξώφυλλα Legis
Εἰμί \.I\
᾿ «ἄτ. ἐ ;- 7’
.I I“
actiones ποὺ τὸ ἔγραψε αὐτὸς γύρω στὰ
300 π.><. πέρασε σὲ πολλὰ χέρια. Τὰ μυστικὰ
πέταξαν πιὰ στὸ ἀσταμάτητο ταξίδι τῆς δημοσιό-
I ί.; I“ ’I\ ί ‘ ί I τητας.
Ἔνας εὐγενὴς Ρωματος δὲν θὰ ἤθελε βέβαια νὰ
1'3"» ".. ᾏἷ Ἐ- ι ᾿.
πῇ τὸ ἄνομα αὐτοῦ τοῦ Καλαμαρᾶ καὶ κανεὶς
Ἐ r ἰλύϊ
“a a:ᾗπέρ
I ί,.,ἵ.>.ζ.“ ἴσως δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἱστορία του. Ὡστόσο
δμὼς στὸ στόμα τῶν ἁπλοϊκῶν ἀνθρώπων σώθηκε
μόνο τὸ Ρωμαϊκό του δνομα. (ἷ)ὶ ἁπλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ
ἦταν χρήσιμοι μόνο, γιὰ τὸν μόχθο καὶ τὸν πόλε-
μο, τὸν ἤξεραν σὰν Γνατο (ἱλάβιο. Μόνο αὐτὸ τὸ
ἄνομα σώθηκε, ἐνῷ μιὰ παληὰ καλὴ ἐποχὴ εἷχε
χαθῇ, Σήμερα οἱ καιροὶ ἔχουν ἀλλάξει. Η ἱστορία
δικαίωσε τοὺς Ἕλληνες. Φάνητε δηλαδὴ ὅτι ἀνά-
μεσα ἀπὸ τὰ δύο συστήματα, τῆς κλειστῆς σοφίας ἢ
τῆς ἀνοιχτῆς διδασκαλίας, ἡ πιὸ᾿ σωστὴ μέθοδος
Ἶταν ἐκείνη ποὺ ἐφαρμόσθηκε κάτω ἄποτὰ πλατά-
I ια τοῦ Ἰλισσοῦ, δίπλα στὸν ἴσκιο τῆς Ἀκρόπολης.
Haw-n ι Ι Inn—m ὶκ--ᾼι- ιι
Ἀνοιχτὲς πόρτες. Η μᾶλλον καθόλου πόρτες.
Οἱ Ἕλληνες μόνοι, μὲ ἐλαχίστας ἴσως ἐξαιρέσεις. φρόν- Κλητοὶ ὅλοι ὅσοι μποροῦν. Ὅσοι ἔχουν μέσα τους
τισαν νὰ διαδώσουν τὶς γνώσεις καὶ τὴν σοφία τους σ᾿ ὅλους
ὺλικό, ἂς ἔρθουν νὰ χτίσουν. Καὶ τὸ πνεῦμα εἶναι
E
τοὺς λαοὺς τοῦ τότε γνωστοῦ κόσμου. Φωτεινὸ παράδειγμα ὁ
Μύας Ἀλέξανδρος ὁ ὁποτος μεταλαμπαδευσε τὁνἙλληνικὀ θρησκεία. Καὶ θέλει καὶ αὐτὸ ὅσους πιὸ. πολλοὺς
κολιτισμὁ στὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης. πιστούς.

35
 Ὕ
mg) {I MUHWMM ᾿
μω.«ΐᾞῌΨῖΕ-ᾘιmy;

Ὕ ἓᾢἴᾅἄἓᾙᾮᾋιθὗἷΐ f

r!

(τελευτατον)

Ο μέγας νοῦς τοῦ Χοψῆλερ, ὅστις

προσεγγίζει ἐκεῖνον τοῦ Ἀῖνστάῖν,
ἔχων ὡ βάσιν τὴν γενικὴν θεωρίαν
τῆς σχετικότητος, ἐπενόησε μίαν
συμπληρωματικὴν μαθηματικὴν᾿επι-
στἠμην, τὴν ὁποίαν ὠνόμασε γεωμε-
τροδυναμικἡν. Ἄτη ἀσχολεῖται μὲ
τὴν γεωμετρίαν τοῦ κενοῦ καμπύλου
᾿Διαστήματος, ὑπὸ ἔννοιαν δυναμι-
κἠν. Θεωρεῖ τὸ καμπύλον διαστημι-
κὸν χωροχρόνον, τὸν μεταξὺ τῶν
οὐρανίων σωμάτων, ὡς ἓν εἶδος
θλης, ἡ ὁποία ἀποτελεῖται ἀπὸ θεω-
ρητικὰ σωμάτια, καλούμενα «γεόν».
Ο Χοψῆλερ ἀποδεικνύει ὅτι ὑπάρ-᾿

ἔἔζζυᾗἳἐἶἶζἷζικἕζζἶἶἶἓ ἔἕἓυἒἷἳἶἱἶ
γώ τῆς ἕλξεως τῶν ἀστέρων καὶ
τῶν γαλαξιῶν, ὅπερ σημαίνει ὅτι
ἀκολουθοῦν τοὺς νόμους τῆς μάζης.
Ἐφ᾿ ὅσον, λοιπόν, λόγω τῆς κυριαρ-
χίας τῆς καμπυλότητος᾿εν τῷ Δια-
στήματι, ἀποτόκου τῆς ἕλξεως, ὑπά- ~
κούουν καὶ τὰ γεόντα εἰς τοὺς νόμους
τῆς μάζης, ὡς εἶναι αἱ ἕλξεις, τοῦτο
σημαίνει ὅτι καὶ αὐτὰ ἔχουν μᾶζαν .
καὶ ἑπομένως πρέπει νὰ εἶναι θλη.
Κατὰ συνέπειᾳν. τὸ μεταξὺ τῶν
ἀστέρων κενὸν Σύμπαν, δὲν εἶναι
κενόν, ἀλλὰ πλῆρες εἰδικῆς θλης,
συγκειμένης ἐκ γεόντων. Ἐπομένως
ἐντὸς μιᾶς συνεχοῦς, ἀλλ᾿ ἰδιοτύπου
θλης, τῆς ἐκτὸς τῶν ἀστέρων, θὰ
ἦτο δυνατὸν νὰ ὑπάρχουν πορθμοί,
ὡς συμβαίνει καὶ μεταξὺ -τῶν χέρ-

36
 σων ἐπὶ τῆς Γῆς, ἀλλὰ καὶ εἰς πᾶν
οὐράνιον σῶμα. Πᾶσα θλη τοῦ Σύμ-
παντος, εἴτε ἢ τῶν ἀστέρων, εἴτε ἡ
ἐκ νεόντων ἀποτελουμένη, παρου-
σιάζει ὑφὴν χαώδή καὶ ἄτακτον.
Τοῦτο διαπιστοῦμεν ἐπὶ τῆς ἐπι-
φανείας τῆς Γῆς, ἀλλὰ καὶ εἰς τὸ
ἐσωτερικόν της, ἐπὶ καὶ ἐντός, τῆς
\../ ,ἔ Σελήνης, τῶν πλανητῶν, τοῦ Ἥλίου.
[Επομένως καὶ ἡ θλη τοῦ χωροχρό-
᾿᾿ V ,κ ἡ ,
θ. .
νου, ὡς θλη τοῦ Σύμπαντος, δὲν εἶναι
; Ψ ,ᾓῢὶ
δυνατὸν νὰ ἔχῃ ὁμοιόμορφον τελειό-
ὒ Ἇ A Fr;‘._:".,1%‘ir ’-
τητα, ,ἀλλὰ εἶναι πλήρης παραμορ-
φὠσεων, μεταξὺ τῶν ὁποίων εἶναι
β» θα...- ᾿᾿ὒ᾿ -ρ ...ἆσᾩᾼἱυ t; 0": ,καὶ οἱ πορθμοί, οἱ ὁποτοι θὰ ἐξυπη--
- ἱ. ᾿ ᾿ ; ,τ , φ..
ρετοῦν ἐξόχως τὰ διαστημικὰ ταξί-
1 if —1 ,- f; J x ’ 23-”
, . »τ , κ a:
δια. Αἱ παραμορφώσεις αὗται τῆς
ἐκ νεόντων θλης τοῦ χωροχρόνου
χειροτερεύουν, λόγῳ τῆς ἕλξεως
ε ᾿.
.2: o-
-Ἱ τῆς. βαρύτητος, ἥτις προέρχεται ἐκ
τῶν μαζῶν τῶν ἀστέρων. Ταῦτα
ρ
πάντα ἀποδεικνύονται διὰ τῶν νόμων
τῆς γεωμετρο8υναμικῆς τοῦ-Χοψῆ-
λερ.
. ,, -Ἅὑ »ᾭΨΓὭΪἽ 1
[
Ξ--ᾉ-Ξ
-..,, , ἆ ι.. - <=᾿>τ᾿
λ.
μ
μ.. ,Ἱ ζ Ἀφοῦ ἀπαλλαγῆ ὁ.διαστημοπὁ-
ρος ἀπὸ τὴν δουλείαν καὶ τὰ δεσμὰ
τῆς διαστημικῆς καμπυλότητος, διὰ
Ἔγχρωμο φωτορεπορτάζ ἀπὸ τὸν φυσικὸ δορυφόρο τῆς γῆς κατὰ τὴν πτῆσιν
τῆς διελεύσεώς του ἀπὸ τοὺς πορ-
τοῦ «Ἀπόλλων 15». Ἐπάνω ὁ Ἀστροναὐτης Ἱργουϊν ἑτοιμάζεται νὰ ἀνέλθῃ εἰς τὸ θμοὺς τῆς ἐκ νεόντων θλης τοῦ χω--
σεληνιακὸ ὄχημα διὰ νὰ ἐξερευνήσῃ τὴν γύρω περιοχή, ἐνῷ εἰς τὴν Κάτω φωτογρα- ροχρόνου τοῦ ἡμετέρου Διαστήμα-
φίαν ὁ συνάδελφός του Σκὼτ ἀποδίδει τὸν χαιρετισμὸν εἰς τὴν ἀστερόεσσαν πλησίον τος,τότε εἰσέρχεται εἰς τὴν μυστη-
τοῦ διαστημοπλοίου τὸ ὀπατον τοὺς προσελἠι-ωσε εἰς τὸν ἕως χθὲς ἀνεξερεύνητον
δορυφόρον τῆς γῆς. Η θριαμβευτικὴ ἐπιτυχία τῆς ἀποστολῆς «Ἀπόλλων 15» ἄνοιξε
ριώδη ἀχανῆ περιοχὴν τοῦ Ὑπερ-
νέους ὁρίζοντας Εἰς τὴν μεγαλειώδη προσπάθειαν τοῦ ἀνθρώπου νὰ κατακτήσῃ τὰ διαστήματος. Ὑπερβαίνων τοῦτο δύ-
μυστικὰ τοῦ Σὐμπαντος. ναται οὗτος νὰ συναντήσῃ, ἐκ νέου
,. τ,
. .
. ᾿ a”? ,
I; Η

L / ι -
γ

ἷἆἰ- ‘ «ἡ τ ..
A ἆ .
;
s
»ισ-ο ή-Ξκ--ιῤτςαίυ- ἰῄτ,
σισ-..τ μαζὶ "fr, ᾿
1..- τ. [σ ,μ κ

μ .
,
Ξ- , «o.
«Ἡ
«ἱ , '
Ι ω as . , ιτ _,,
 δεμένον μεταξὺ τῶν [διαφόρωνἑπὶ στημα. κὉ ἀεροθάλαμος ἔχει τὴν
τὸ ἡμέτερον Ania-nun,- εἰς τὴν ἔννοιαν τοῦ ἐγγιιτέρου, διότι ἐκεῖ
ἀντίθετον πλευράν του, εἰς χρόνον μέρους χώρων του. Εἰς μίαν παρο-
κατὰ, πολὺ ύποπολλαπλάσιον ἐκεί- εὑρίσκεται , 6 Γαλαξίας μας καὶ
μοίωσίν του ὁ Χουἢλερ φαντάζεται
νου, ὅστις θὰ ἀπῃτεῖτο διὰ νὰ φθάσῃ τὸ Διάστημα ὡς ἕνα πλήρη ἀέρος ἡμεῖς, ἐνῶ ὰ κενός του χῶρος τοῦ
, εἰς τὴν ,ἀντίθετον-αὐτὴν πλευρὰν ἀεροθάλαμον τροχοῦ αὐτοκινήτού ἀπωτέρου. Δίὰ νὰ ταξιδεύσωμεν
κινού ς κατὰ μῆκος τοῦ καμπύ- ἐπὶ τῆς στερεᾶς καμπύλης ἐπιφα- μέσω τοῦ ἡμετέρου Διαστήματος
λουθ μετέρου Διαστἠματος. Ἐπι- νείας τοῦ, ἀεροθαλάμου θεωρεῖ ότι εἰς ἓν ἀκριβῶς ἀπέναντι σημεῖον
κοινωνία τῶν δύο τούτων ὁμοκέν- εὑρίσκονται ἅπαντες οἱ γαλαξίαι, του θὰ ἀπαιτηθᾓ μέγας χρὁνός,
οἱ ὁποτοι συνιστοῦν τὸ γνωστόν μας ἐνῶ ἐὰν ταξιδεύσωμεν ᾿μέσω τοῦ
ἷρυΐἔτὴζᾥἔξὒἔν Ξἲἓἶ fig???» 333:.“ ἡμέτερον Διάστημα, ἐνῶ ὁ κενὸς
κυκλικὸς χῶρος, 6 mptflfl1émog
Ὑπθδἱαστήμξὒς ὃχ96ν᾿ἶ᾿ἶ 0330)-
θῇ " λίαν . σημαντικως. ον
θμῶν. Ἄνευ τούτων 6 διαστημο-
πόρος περιδινοῦνταιεἰς τὸ χάος τῶν ὑπὸ τοῦ ἀεροθαλάμου, θεωρεῖται ὡς τοῦτο ᾿περιβαλλόμενον ὑπὸ παχέος
καμπυλοτήτων τοῦ ἡμετέρου Δια- ἀνταποκρινόμενος εἰς τὸ Ὑπερδιά- ὑδρογονικοῦ στρώματος, δίκην φλοῖ-
Ἴ - στήματος, περιφερόμενος αἰωνίως
᾿ ἐντὸς αὐτοῦ, μὲ μόνην διευκόλὴνστγ᾿
τῶν κινήσεών του, έφ᾿ ὅσον τὸ ἒπιδιώᾇ᾿
κει, κατὰ τὰς διελεύἇτις του, ἀπὸ
τοὺς μικροτέρουςπορθμοὺς τοῦ Δια-
στὴματος τούτου.
᾿ Λέγει δ Χοψῆλερ ὅτι ἐντὸς τοῦ
μεγαλειώδους Ὑπερδιαστἠματος ύ-
φίσταται τελείως διάφορος ύπαρξια-
κὴ κατάστασις ἀσύλληπτος εἰς πάν-
τα νοῦν καθόσον ἐκεῖ δὲν ὑπάρχει
κ . ὅτε χῶρος ὅτε χρόνος. Τὸ πᾶν
εἰς τὴν φανταστικὴν ἐκείνην ,περιο-
χὴν συντελεῖται ταυτοχρόνως καὶ
ἀστραπιαίως- καὶ πᾶσα διαδρομὴ
εἶναι στι ιαία. Ὅτῳ ἐνῶ 6 χωρο-
χρόνος ε ναι βασικὸν χαρακτηριστι-
V κὸν τοῦ ἡμετέρου Διαστήματος, εἶ-
ναι παντελῶς ἀνύπαρκτος εἰς τὸ
Ὑπερδιάστημα.
Τὸ μυστηριῶδες Ὑπερδιάστημα
εἶναι ἄνευ θερμοκρασίας ἄνευ ἐκτά-
σεως, ἀνευ ματος. Στερεῖται
διαστάσεων. Δ ἔχει παρελθὸν,
ὅτε παρὸν, ὅτε μέλλον. Ο Χαθῆ- ᾿
λερ λέγεί: «Εἰς τὸ Ὑπερδιἀστημα
, αἱ ᾿μἐλλοντικαὶ σχεδιάσας δὲν ἔχουν
νόημά αἱ λέξεις πρίν, τώρα, κατό-
πιν, ἔχουν χάσει τὴν σημασίαν των.
Ἐκεῖ ἡ ἔννοια τοῦ χρόνου εἶναι ἀκα-
τανόητος. Τὸ πᾶν, ἀπὸ ἀπόψεως
χρόνου καὶ, χώρου, ὁποτεδήποτε
καὶ ὁπουδήποτε, συμβαῖνον, γίνεται
ἀστραπιαίας ἀντιληπτόν».
Η ὕπαρξις τῶν πορθμῶν ἐντὸς
τῆς θλης τῶν νεόντων εἰς τὸ ἡμέτε-
ρονἰΔιάστημα καὶ εἰς τὴν χωριστι- ' ι
κὴν ζώνην τούτου μετὰ τοῦ Ὑπερὀ
διαστήματος, ἐπιτρέπει ταχύτητας
εἰς κινητὰ, (ραδιοσήματα, φῶς, δια-
στημόπλοια) πολὺ μεγαλυτέρας ,τῆς
ταχύτητος Ξτοῦ φωτός. Η ἀρχικὴ
ἀποκάλυψις τῶν πορθμῶν αὐτῶν
δὲν προέρχεται ἀπὸ τὸν Χοψῆλερ
(οὗτος ἐκαλλιέργησε ἐπιμελῶς τὴν
σχετικὴν θεωρίαν των), ἀλλὰ ἀπὸ
τὸν καταπληκτικὸν νοῦν τοῦ Ἀϊν- Τὸ ταξείδι γιὰ τὸ ἄπειρα ἔχει μόλις
στάΙν, διὰ τῆς θεωρίας του περὶ πρὸ ὀλίγου ἀρχίσει διὰ τοὺς ἥρωας
καμπύλού διαστημοχρόνου. τοῦ διαστήματος καὶ ὁ πύραυλος φορεὺς
, ὁδηγεῖ τὸ διαστημόπλοιο ἕως ὅτου ἀπορ-
Ἐκ τῶν ἄνω προκύπτει ὅτι τὸ ριφθῆ μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀποστολῆς
Διάσ-ι-ημα εἶναι πολλαπλῶς συνδεὀ A του.

38
 οῦ, ἀποτελεῖ ὁλόκληρον τὸ ἡμέτερον
Σύμπαν, τοῦ ὁποίου ὁ ἀεροθάλαμος
συνεχῶς διογκοῦται. Πιθανὸν νὰ
ὑπάρχουν, εἰς τὸν ἀχανῆ χῶρον
καὶ ἄλλα τοιαῦτα Σύμπαντα, καὶ
πιθανόν, ἐπίσης, τὰ 500 Ἰο τούτων
νὰ ἀποτελοῦνται ἐξ θλης καὶ τὰ λοι-
πὰ ἐξ ἀντιΰλης. Τυχοῦσα σύγκρου-
σις Σύμπαντος καὶ ἀντι-Σύμπαντος
θὰ εἶχεν ὡς συνέπειαν τὸν ὁλοκλη-
.ρωρικὸν ἀφανισμόν των, καθολικὴ
δὲ σύγκρουσις ἁπάντων θὰ ἐπέφερε
τὸν μηδενισμὸν τοῦ παντὸς καὶ τὴν
αἰωνίαν ἀνυπαρξίαν. μ ᾏᾼ

Ο Χοψῆλερ ἐπεξηγεῖ ὡς ἀκολού- Η ἐπιστροφὴ εἰς τὴν γῆν εἶναι τὸ δυσκολώτερο σημεῖο τῶν διαστημικῶν
ἐγχει ρημάτων. ᾿ Η ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀτμόσφαιρα δημιουργεῖ ὑψηλὰς θερμοκρασίας καὶ τὸ
θως τὰ ταξίδια μέσω τῶν Διαστη- διαστημόπλοιο πυρακτοϋται,
μικῶν πορθμῶν: Ἐπὶ φύλλου χάρ- ἀναδυθᾓ ἐκ τούτου εἰς ἑτέραν πε- _ σχετικῶς: «Πρέπει νὰ παραδεχόμε-
του καὶ εἰς τὸ ἄνω μέρος-του διὰ ριοχὴν τοῦ ἡμετέρου Διαστήματος. θα δί ὅλον τὸ Σύμπαν, ἑνότητα τοῦ
τελείας σημειοῦμεν τὴν Γῆν. Εἰς Παρομοίαζεν οἱ ἐρευνηταὶ τὸ φαι- σχεδίου τῆς δομῆς του, ἑνότητα τῶν
τὸ κάτω μέρος του σημειοῦμεν δί νόμενον τοῦτο μὲ τὸ ὕδωρ τῆς βρο- δυνάμεών του καὶ ἑνότητα τῆς θλης
ἑτέρας τελείας ἕνα ἐκ τῶν πλανητῶν χῆς, ὅπερ χάνεται ἐντὸς τοῦ ἐδά- του. Ὅταν δμὼς ἐξηγῶμεν τὰς λε-
τοῦ Ἡλίου ΡΒΟΧΙΜΑ (τοῦ ἐγ- φους καὶ δύναται νὰ ἀναφανῆ ὡς πτομερεὶας του, ὡς καὶ τὰς ἐκδή-
γυτέρου εἰς τὸν ἰδικόν μας) τοῦ α τοῦ π-ηγατον εἰς ἑτέραν περιοχὴν τῆς λους μορφὰς τῶν ποικιλιῶν του,
ἀστερισμοῦ τοῦ Κενταύρου. Ἐὰν ἓν γηίνης ἐπιφανείας. αἱ ὁποῖαι ὑφίστανται παντοῦ, δια-
ραδιοσῆμα ταξιδεύσῃ κατ᾿ εὐθεῖαν πιστοῦμεν τότε, παραλλήλως μὲ
ἐπὶ τοῦ χάρτου, τηρουμένων τῶν Πολλοὶ διάσημοι ἀστροφυσικοὶ
τὰς ὕπερθεν γενικὰς ἀρχάς, καὶ -
ἀναλογιῶν, θὰ ἀπαιτήσῃ 4, 2 ἔτῃσι συμφωνοῦν μὲ τὸν Χοψῆλερ, ὡς χάσματα καὶ ἅλματα εἰς τὰς ὑφι-
φωτὸς διὰ νὰ φθάσῃ ἀπὸ τῆς Γῆς, ὁ Κόπθορν τοῦ Ἰνστιτούτου Τεχνο- σταμένας συνεχείας». Τὸ φθέγμα
εἰς τὸν ἄγνωστον πλανήτην. Ἐὰν λογίας τῆς Καλιφορνίας, ὁ Ρότζερ τοῦτο ἦτο μία προφητεία διὰ τὸ
ἀναδιπλώσωμεν τὸ φύλλον τοῦ χάρ- Πένροουζ τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ ἔργον, ἰδίως τοῦ Χοψῆλερ,
του καὶ φέρωμεν τὴν μίαν τελείαν Λονδίνου καὶ ὁ Γιουβὰλ Νέεμαν
ἔναντι τῆς ἄλλης εἰς ἐγγυτάτην ἀπό- τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Τέλ Ἀβίβ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
στασιν, ἑνοῦντες ταύτας διὰ στενῆς Ο Νέεμαν καθώρισε ὅτι ἐν πλωτὸν
χαρτίνης ταινίας, τότε τὸ σῆμα θὰ διαστημικὸν μέσον δύναται νὰ διέλ- Αἱ ὡς ἄνω ἐκπληκτικαὶ διάνοιαι,
φθάσῃ εἰς ἐλάχιστον χρόνον π.χ. εἰς θῃ ἀπὸ τοὺς διαστημικοὺς πορθμούς, καλλιεργήσασαι σαφῶς εἰς ὑπέρτα-
1Ἰ10 τοῦ ἔτους φωτός. Η διαδρομὴ ἐφ᾿ ὅσον εὑρεθῇ ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν
τον βαθμὸν τὴν αὐτοφυῆ εὐφυΐαν
τοῦ σήματος ἐπὶ τοῦ ἐπιπέδου φύλ- πολύ μεγάλης βαρύτητος, τῆς ὁποίας των, ἤνοιξαν τὴν αὐλαίαν τῶν μυ-
λου χάρτουεἶναι ἡ γνωστι, καμπύλη ἡ συνισταμένη νὰ τὸ κατευθύνῃ πρὸς στηρίων τοῦ ἀχανοῦς Σύμπαντος,
χωροχρονικὴ διαδρομή, ἐνῶ ἡ δια- τὸ κέντρον τοῦ πορθμοῦ. Ο μέγας πρὸ τῶν ὁποίων ὁ κοινὸς νοῦς ἵστα-᾿ ᾿
ρομή του ἐπὶ τῆς στενῆς ταιν,ας Ἀϊνστἂίν εἶχε παραδεχθῇ, εἰς μίαν ται περιδεής, ἀλλὰ καὶ σύννους.
εἶναιἡ διαδρομή του μέσω ἑνὸς δια- θεωρίαν του, ὅτι ὑπάρχει ἓν εἶδος Ἐννοεῖ οὗτος ὅτι ἀποτελεῖ ἓν σκε- ᾿
στημ,κοῦ πορθμοῦ. Τὸ ως ἄνω φαι- γεφυρῶν, αἱ ὁποῖαι συνδέουν τὰ πτόμενον ἀπειροελάχιστον μόριον
νόμενον καλεῖται καὶ ἀναδίπλωσις δύο τμήματα τοῦ Σύμπαν-ιυς- ἑπο- τοῦ ἀσυλλήπτων διαστάσεων ὄγκου
τοῦ χώρου. μένως θεωρεῖται ὁ ἀρχικὸς ἐμπνευ-
στὴς τῆς θεωρίας τῶν πορθμῶν. τῆς μεγαλειώδους Δημιουργίας, ἀλ-
Ο Χοψῆλερ. ἤδη, προσπαθεῖ νὰ Ο ὡς ἄνώ Νέεμαν παρεδέχθη τὸ λὰ καὶ ἓν ἀτελὲς ἔμβιον δν, ἐφήμερον
ἀνεύρῃ τρόπους πρὸς ἀνεύρεσιν τῶν Σύμπαν διπλοῦν, ὁρατὸν καὶ ἀόρα- καὶ θνητὸν, τὸοποτον ἀδυνατεῖ εἰσέ-
πορθμῶν τοῦ ἡμετέρου Διαστήμα- τον, μὲ ἓν εἶδος σηράγγων, αίοποῖ- τι νὰ ἀντιληφθῇ τὴν πραγματικὴν
τος. Κατόπιν θὰ καθαρίσῃ τὴν δια- αι τὰ ἑνώνουν. ὑφὴν καὶ τὸ περιεχόμενον, ὡς καὶ
δικασίαν ἀποστολῆς, μέσω αὐτῶν, τὸν σκοπὸν τοῦ Σύμπαντος Κό-
ραδιοσημάτων, καὶ εἰς τὸ μέλλον, Ἅπασαι αἱ ὡς ἄνω θεωρίαιαπορ- σμου. Τοῦτο δμὼς δὲν ἀποθαρ-
πραγματοποιήσεως πλεύσεως δια- ρέουν ἀπὸ τῆς γενικῆς θεωρίας τῆς ρύνει τὸν φορέα τοῦ θείου νοῖκοῦ
στημοπλοίων. Περαιτέρω θὰ ἂσχο- σχετικότητυς. ένροουζ ὑπο- σπινθῆρος ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν κεν-
ληθῇ μὲ τοὺς πορθμοὺς τοὺς ἐνωτι- στηρίζει ὅτι, ἀπὸ οἱανδήποτε περὶ τρίζει εἰς ἀκαμάτους διερευνήσεις
κοὺς τῶν δύο ζωνῶν- τοῦ Σύμπαν-τος. Σύμπαντος βιώσιμον θεωρίαν καὶ τοῦ ἐκπληκτικοῦ φυσικοῦ περιβάλ-
Ο νέος Κολόμβος τοῦ Διαστήματος ἂν ἀντικατασταθᾒ ἡ ὡς ἄνω θεωρία λοντος, αἱ ὁποῖαι τὸν ἤγαγον ἀπὸ
᾿ἔχει ἐνθαρρυνθῆ ἀπὸ τὸ ὅτι πολλοὶ τοῦ Ἀϊνστάϊν, πάλιν θὰ ἀνέκυπταν τὴν πρωτόγονον ὑπόστασίν του,
- ἀστροφυσικοὶ ἔχουν φθάσει, ἀνε- παρόμοιαί νεώτεραι θεωρίαι, ὡς πρὸδἐκάδων χιλιετιῶν, εἰς τὸν ση-
ξαρτήτως, εἰς τὸ συμπέρασμα ὅτι τοῦ Χοψῆλερ, ὡς θυγατέρες ταύτης. μερινὸν ἐντυπωσιακὸν πολιτισμόν
τὸ Υπερδιάστημα ὑπάρχει. Οὗτοι Πάντως οὐδεὶς ἀμφισβητεῖ τὴν του, καὶ θὰ τὸν ὁδηγήσουν ἀσφαλῶς
παραδέχονται, ἐπίσης, ὅτι ὅταν εἰς γενικὴν θεωρίαν τῆς σχετικότητος, εἰς ἓν ὕψιστον ἐπίπεδον, ἐξαγνισμοῦ
ἀστὴρ οὐδέτερονίων αὐτοσυντρίβε- ἤτις ἤνοιξε τὰς πύλας εἰς τὴν νόησιν, καὶ τελειότητος, ἐγγύς τοῦ θείου,
ται, λόγω τῆς ἰδίας του βαρύτητος, πρὸς διερεύνησιν τῶν μυστηρίων ὅπου θὰ δυνηθῇ νὰ ἐπιτελέσῃ τὸν
χάνεται ἡ θλ του εἰς τὸ Ὑπερδιά- ὁλοκλήρου τοῦ μεγαλειώδους Σύμ- ἄγνωστόν του ἀκόμη σήμερον με-
οτημα καὶ έἰναι δυνατὸν ἄτη νὰ παντος. Ο σοφὸς Μεντελέγιεφ λέγει γαλειώδη προορισμόν του.
39
ΕΓ ΕΝ ΝΗΘΗ
ΕΝ BHeAEEM
Δΐδος ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ KAPYSZTH; ;

Εδὥ καὶ χίλια ἐνακόσια ἑβδομήντα ἕνα χρὀ- _ νὰ σκορπίσουν Τὸ δηλητήριότους, καὶ τὴν ἀμφι-
νια, σ᾿ ἕνα φτωχικὸ παχνὶ τῆς Βηθλεὲμ- Φόπνη ᾿ βολία.
τὴν λένε συνήθως, καὶ τοῦτος 6 γραφικὰς δρος κα- Ὅμως ἀνάμεσα σὲ φαντασία καὶ θρῦλο, ὑπάρχει
, ᾿ τάληξε νἆναι σύμβολα ζεστασιᾶς κί ἐλπίδας, καὶ ἡ Ιστορία. Ἂς δοῦμε τὰ στοιχεῖα της.
' παρηγοριᾶς, καὶ πίστης-, ἐρχόταν στὸν κόσμο Καὶ πρῶτα-πρῶτα ἡ χρονολογία: Οἱ Εὐαγγε- ,
6 ἀναμενόμενος Μεσσίας, αὐτὸς ποὺ ἀργότερα λιστὲς πολὺ λίγα πράγματα, καὶ μᾶλλον ἀόριοτ-,α
.,ὠνομάσθη Ἰησοῦς, (στὰ Ἑβραϊκὰ ἡ λέξη σημαί- ἀναφέρουν γιὰ τοῦτο τὸ ζήτημα. Η 25η Δεκεμ-
νει «αὐτὸς ποὺ σώζει» Ματθαίος ά 21.), Αὐτὸς ποὺ βρίου τοῦ Ἔτους752-ἀπὸ κτίσεως Ρώμης, εἷναι-
, χίλια ὀνόματα θὰ τοῦ ἀποδοθοῦν, ὅπως Σωτήρ ᾿ ἕμ-πνευση τοῦ Λατινοῦ μοναχοῦ Διονύσιον-τοῦ ,
Ἀμνὸς Θεοῦ, Υἱὸς Θεοῦ, Ραββί, Υἱὸς Δαβίδ, Διδάρ- ἐπιλεγόμενου «μικροῦ»-, καὶ εἶναι μᾶλλον ἐσφαλ-
σκαλος καὶ ί(ύριος, Ναζωρατος, καὶ Χριστός. Ἄπ μένη, ἀφοῦ ὁ Ηρώδης, στὴν βασιλεία τοῦ ὁποίου
᾿ὅλα τοῦτα, ὁ ἴδιος θὰ προτιμήσῃ πάντα νὰ ὀνο- ἐγεννήθη ὁ Ἰησοῦς, πέθανε τὸ 750 ἀπὸ κτίσεως
ιἀζῃ τὸν Ἑαυτό του «ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου». Ρώμης (μαρτυρία Ἰώσηπου). Συνεπῶς ἡ Γέννηση ,
Γύρω ἀπὸ τούτη τὴν Γέννηση ἔπλεξε ὁ θρῦλος ᾿ , πρέπει νὰ συνέβη νωρίτερα, δηλαδὴ τουλάχιστον
κ᾿ ἡ λαϊκὴ φαντασία τὰ κλαδιά της, ἔτσι ποὺ βρί- τὸ 748 ἀπὸ κτίσεως Ρώμης, ποὺ ἀντιστοιχεῖ στὸ
σ Ξουν πατήματα εὔκολα οἱ ἀρνητὲς τοῦ θαύματος, ετος 6 πρὸ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν ἡμερομηνίαι τούτη

40

cuff-n6 τὴνκᾛημαἇἶἵἕίεᾓτἶἓἒᾍκἒἕἔρίοῦώεἶἕἒὶ
συμβατικὴ ἡμερομηνία ποὺ ἔκανε τὴν ἐμφάνισή
της γύρω στὰ μέσα τοῦ 4ου μ.Χ. αἰῶνα. Ο συμ-
βολισμός δὲν εἶναι καθόλου ἀστοχος. Μέσα στὴν
καρδιὰ τοῦ χειμῶνα, στὸ κρῦο, τὴν παγωνιὰ καὶ
τὴν ἑρήμωση, γεννιέται ἡ ζεστασιά μιᾶς φωτεινῆς
,ἐλπίδας Τὴν ἄνοιξη, στὸν πανηγυρισμὸ τῆς φύ-
σης,τῆς γῆς καὶ τ᾿ οὐρανοῦ, μέσα στὸ φῶς καὶ τὰ
λουλούδια, κορυφώνεται καὶ 6 θρίαμβος τῆς πί-
στης, μὲ τὴν Ἀνάσταση.
Γιὰ τὴν Γέννηση, ἀπ᾿ ὅλους τοὺς Εὐαγγελιστές,
μιλοῦν μόνο 6 Λουκᾶς καὶ 6 Ματθατος. Ὅμως στὰ
ὅσα μαρτυροῦν αὐτοὶ οἱ δύο συμφωνοῦν καὶ 6
Παῦλος καὶ ὁ Ἰωάννης, καὶ κανένας ἀπὸ ,τοὺς
σΞἴὝὝΡἕφλἷἳ ‘5“ Κφνἦὗ MW 25" ἔϊτἳβέγὒἰ
τρθἳερἀ -ᾛθἳτἒἳνἳϊἳσῖἳἳφἒζἕἇἕἶᾏχἇὀ ἐσθλὲ ES;
Βηθλεὲμ (βθὶ) ὅπου τὰ πρόβατα καὶ οἱ ἀγελάδες
ἦρθαν νὰ ζεστάνουν μὲ τὴν ἀναπνοή τους τὸ
Νεογέννητο. Τοῦτο βέβαια τοποθετεῖ τὴν Γέν-
,ἵἒἵἳὀθἑἒἕἳαἳτἒῒζνἒξὒξᾫ υἲᾇηὀ ἀῒἓυγἱἶἳ give. Ξἑἵξΐ
γήσεις μακρυνὲς γιὰ νὰ περιγράψῃ τὰ πραγμα-
τικὰ γεγονότα. Ο Λουκᾶς προχωρεῖ καὶ πέρα
ἀπὸ αὐτά, καὶ ἀναφέρεται στὸν Εὐαγγελισμό τῆς
Θεοτόκου γιὰ τὸ «ὑπερφυσικὸ» τῆς Γέννησης.
Τούτη τὴν «ἀτρεπτο ένανθρώπιση» τὴν πολέμη-
σαν πολλοὶ καὶ μάλιστα μὲ λύσσα.. Ο BARDE-
NHEWER, εἶπε γί αὐτούς, πολὺ σωστά, ὅτι «OI
θεωρίες τῶν ἀρνητῶν δὲν ἔχουν τὴ ρίζα τους στὴν
ἀμφιβολία γιὰ τὴν μαρτυρία τῶν Εὐαγγελιστῶν,
(ἄἶίλὲςκδ ἕετήἔ ἀποστροφὴ καὶ στὸ μῖσος πρὸς κάθε
τ τ ικ ».
Εἶπαν λοιπὸν αὐτοὶ οἱ ἀρνητὲς ὅτι «ὁ θρῦλος»
τοῦτος προῆλθε ἀπὸ τὴν ἐπίδραση τῆς βαβυλώ-
νιας μυθολογίας, ποὺ ἄλλοι τὴν ἀντικαθιστοῦν
μὲ τὴν περσικὴ κί ἄλλοι μὲ τὴν βουδδιστική, μερι-
κοὶ μάλιστα καὶ μὲ τὴν Ἑλληνικὴ. Ἔνας ἀπ᾿ αὐ-
τούς, 6 VON HARNACK, μὲ τὴν γνωστὴ δηκτι-
κότητά του, λέγει ὅτι «ὁ θρῦλος» τοῦτος προέκυψε
ἀπὸ μιὰ παρεξήγηση στὴν ἑρμηνεία τοῦ σχετικοῦ
χωρίου τοῦ Ἡσαΐα (Ζἲ14)». Καὶ γιὰ μὲν τὸν ΗΑΒ-
ACK, κάνομε μιὰ λογικὴ σκέψης Στὴν ἐποχὴ-
τοῦ Ἡσαΐα, καμμιὰ τέτοια πίστη ἢ ἔστω ἰδέα,
δὲν κυκλοφορεῖ σχετικὴ μὲ τὴν «Ἐκ Παρθένου
γέννηση» τοῦ Μεσσία. Ἐκτὸς κί ἀπὸ αύτὸ δμως,
κί ἂν ἀκόμα κυκλοφοροῦσε τέτοια πρόληψη,
θὰ ἔστεκε στοὺς χρόνους ποὺ ζοῦσαν ὅλοι οἱ συγ-
γενεϊς τοῦ Ἰησοῦς καὶ θὰ τὴν συμμερίζονταν καὶ
οἱ Ἀπόστολοι; Ὁσο γιὰ. τὶς ἄλλες θεωρίες, γιὰ
τὴν ἐπίδραση τῶν ξένων μυθολογιῶν, ἔχομε νὰ
ποῦμε τοῦτα: Πρῶτα Πολλοὶ ἐρευνητὲς προσπά-
θηοαν νὰ βροῦν στὶς ξένες ἳμυθολογίες διηγήσεις
ἓἇἒἕἳλἕἶωἕξἔἶηἓἶἵἴ, ᾟἳὶςνἵἀμᾟἕζἶἒωἒἕἕσἕἓυῒ
Δεύτερα Δὲν εἶναι λογικὸ νὰ παραδεχτοῦμε πῶς
σὲ μιὰ πίστη ὅπως ἡ χριστιανικὴ, σὲ πίστη τοῦ
Ἐνὸς Θεοῦ, εἶναι δυνατὸν νὰ περεισφρύσουν,
καὶ μάλιστα νὰ τὴν έπηρεἀσουν, στοιχεῖα προερ-
χόμενα ἀπὸ εἰδωλολάτρες πολυθεῖστές. Τέλος ὁ
GUHKEL ὑπεστήριξε μιὰ ἄποψη ὅτι ἡ πίστη τού-
τη διωχετεύθηκε, στὴν χριστιανικὴ θρησκεία, ἀπὸ
τὴν ἐθνικὴ μυθολογία μέσῳ τοῦ Ἰουδαῖσμοῦ.
Καὶ τούτη δμὼς ἡ θεωρία εἶναι καθαρὰ δογματικὴ
γιατὶ 6 GUHKELué κανένα ἀητὸ στοιχεῖα δὲν
δὲν τὴν ἀποδείχνει.
Ἔτσι εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νὰ πιστέψωμε στὶς
πιὸ ἀξιόπιστες μαρτυρίες, ποὺ εἶναι τῶν συγχρό-
νων τοῦ Ἰησοῦ, αὐτῶν τῶν ἴδιων τῶν συγγενῶν
του, καὶ τῶν μαθητῶν του. Oi Ἀπόστολοι δὲν
εἶναι τόσο ἀφελεῖς ὅσο θὰ περίμενε κανεὶς ἀπὸ
ἁπλοϊκοὺς ψαράδες.
Ὅταν τοὺς καλῇ 6 Ἰησοῦς, γοητεύονται βέβαια
ἀπὸ τὴν προσωπικότητα του. Παρατοῦν τὰ πάν᾿
τα καὶ τὸν ἀκολουθοῦν, ἀλλὰ δὲν θὰ πιστέψουν᾿
ἀμέσως. Θὰ χρειαστοῦν στοιχεῖα χειροπιαστά,
καὶ πεισματικὰ ἐρευνημένα γιὰ νὰ πεισθοῦν. Ο
ἄπιστος Θωμᾶς, γιὰ παράδειγμα, αὐτὸς ποὺ
χρόνια ἀργότερα θὰ βάλῃ τὸ δάκτυλα «ἐπὶ τὸν
τύπον τῶν ἤλων» γιὰ νὰ πιστέψῃ γιατὶ θὰ ἦταν
τόσο εὔπιστος στὸ νὰ δεχθῇ χωρὶς ἐξακρίβωση
μιὰ πίστη ποὺ δὲν τὴν έξονύχισε διεξοδικὰς
Ο ἴδιος ὁ Ἰούδας, 6 προδότης, γιατὶ «ἀπελθὼν
ἀπήγξατο», ἐνῶ θὰ εἶχε κάθε δικαιολογία γιὰ
τὴν προδοσία του ὲὰν ἔστω τὴν παραμικρὴ ἀμ-
φιβολία εἶχε γιὰ τὰ πραγματικὰ περιστατικὰ ποὺ
ἐσημάδεψαν τὴν παρουσία τοῦ Ἰησοῦ στή γῆ;
Ο Παῦλος, 6 πρώην Σαοὺλ ἢ Σαῦλος δὲν ἦταν
ἀπαίδευτος, ὅτε φαντασιοκόπος Νομικὰ εἵχἐ
σπουδάσει στὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ μάλιστα κοντὰ
στὸν περίφημο νομοδιδάιτκαλο τῆς ἐποχῆς Γαμα-
λιήλ, ἦταν δὲ καὶ πολύγλωσσος, ἀφοῦ ἐγνώριζε
τὴν Ἀραμαϊκὴνκαὶ τὴν Ἑλληνικὴν. Ἀλλὰ καὶ 6
Πέτρος ἔστω ἀπλοῦς ἁλιεύς, δὲν ἦταν ἀφελής,
ὅπως σαφῶς μπορεῖ νὰ ἀποδειχθῇ. Ὅταν ὁ Ἰη-
σοῦς λέγῃ ξεκάθαρα στοὺς Ἀποστόλους -στὴν
Καπερναοὺμ βρίσκονται -ὅτι μποροῦν ἐλεύθερα,
ἂν θέλουν, νὰ τὸν ἐγκαταλείψουν καὶ νὰ φύγουν,
πετάγεται ἀπ᾿ ὅλους, καὶ ἐκ μέρους ὅλως-κανεὶς
δὲν διαφωνεῖ-καὶ ἀ-τταντᾶ μὲ. σιγουριὰ καὶ πε-
ποίθηση: «Κύριε πρὸς τίνα ἀπελευσόμεθα Ἡμεῖς
ἐγνώκαμεν καὶ ἐπιστεύσαμεν ὅτι σὺ εἴ ὁ Υἱὸς τοῦ
Θεοῦ» (Ἰωάννης 6, 67-69). ΕΓΝΩΚΑΜΕΝ καὶ
ἐπιστεύσαμεν, λέγει ὁ Πέτρος. Ἐγνωρίσαμε πρῶ-
τα, ὲπληροφορηθήκαμε, ἐξακριβώσαμε, καὶ μετὰ
ἐπιστεύσαμε ........ «
Ὅτι 6 Πέτρος δὲν εἶναι ἀφελής, τὸ πιστοποιεῖ
μὲ τὰ ἴδια του τὰ λόγια 6 Ἰησοῦς. Ὁταν 6 Πέτρος
τὸν συμβουλεύῃ νὰ δραπετεύσῃ γιὰ νὰ σωθῇ;
τοῦ ἀπαντᾶε «Ὕπαγε ὀπίσω μου σατανᾶ Σκάν-
δαλόν μου εἴ, ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ
τὰ τῶν ἀνθρώπων ...... » (Ματθ. 16, 23 καὶ
Μάρκ. 8,32—33). Σὰν ἀνθρωπάκος σκέπτεσαή
λέγει ὁ Ἰησοῦς. Πονηρὸς καὶ ἀτομισ-ι-ής, ὅπερ ση-
μαίνει ὅτι 6 Πέτρος, δὲν εἶχε τόσο «πέτρινη» πίστη
ὥστε νὰ πιστεύῃ τυφλὰ καὶ ἀβασἀνιστα. <
Εἶναι λοιπὸν οὶ μαρτυρίες τῶν Ἀποστόλων
ἀξιόπιστες. Πρῶτον διότι δὲν εἶναι ἀνόητοι, ἀφε-
λεῖς καὶ ὲλπιπόλαιοι, καὶ δεύτερον διότι δὲν μπό-
ρεσε κανεὶς ὡς τώρα νὰ ἀνατρέψῃ τὶς μαρτυρίες
τους, πρᾶγμα ποὺ δὲν δαῖον καὶ τόσο δύσκολο, _ .
στοὺς, τόσους ποὺ ἔζησαν στὰ χρόνια τους καὶ
ποὺ τόσο ἄλλως τε ἐμίσησαν τὸν Ἰησοῦ, ὥστε
καμμιὰ εὐκαιρία δὲν θὰ ἔχαναν γιὰ νὰ ξεο-χίσουν
αὐτὸ ποὺ ὠνόμασαν ἀναπόδεικτα καὶ δογματικά,
«θρῦλον». Ὄταν, πενῆντα μόνο ἡμέρες, μετὰ τὴν
Σταύρωση -καὶ τὴν Ἀνάσταση - τοῦ Ἰησοῦ,
tn
οἰ Ἀπόστολοι ἐπικαλοῦνται τὰ θαύματά του,
ὅσα λίγο μόνο καιρὸ πρὶν εἷχεν ἐπιτελέσει, δὲν
θὰ βρισκόταν κανεὶς ἀπὸ τοὺς ᾿σταυρωτές του,
νὰ ἀποκαλύψῃ μὲ στοιχεῖα τὴν ἀπόπηἱ ούδεὶς
παρουσίασε τέτοια. στοιχεῖα, διότι ἀκριβῶς δὲν
ὑπῆρχαν ...... Ἔτσι, εἴκοσι χρόνια μόνον μετά,
ὁλόκληρος 6 ἐκκλησιαστικὸς κόσμος, ἀπὸ τὴ Ρώμη
ὡς τὴν Ἱερουσαλήμ, καὶ ἀπὸ τὴν Ἀγκυρα ὡς
Ξςὶἕόκόρινθο εἷχε σχηματίσει πίστη καὶ πεποίθηση
νητη.
Αὐτοὶ ,οἱ ἴδιοι οὶ Φαρισατοι, ἐπιχείρησαν ὄχι
νὰ ἀποδείξρυν ἀπατηλὰ τὰ θαύματα, ἀλλὰ νὰ
στιγμαὶ-ίσὁυν τοὺς Ἀποστόλους σὰν ἀγύρτες (τοῦ-
το ἐπῆςείρησε ἀργότερα καὶ 6 RE'I'MARUS).
Ο ἰσχυρισμὸς δμὼς κατέπεσε ἀμέσως. ΟΙ ἀρχον-
τες τῆς Ἰουδαίας κανένα δὲν ἐδίωξαν γιὰ τὴν
«κλοπὴ» τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ, κί ὅτε ἡ πα-
ραμικρὴ κατηγορία ἐστηρίχθη ἐναντίον τους. Ἀπὸ
ἄλλης πλευρᾶς αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ τερατώδης θεωρία
τοῦ ΕΒΝ. ΒΕΝΑΝ ποὺ στὸν «Ἀντίχριστο» προσ-
πἀθησε νὰ στήσῃ ὑποθετικὴ τὴν προσωπικότητα
τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως αὐτὸς τὴν ἔβλεπε, αὐτὴ ἡ ἴδια,
ἀντιφάσκει τόσο φανερὰ, ὥστε νὰ ὑπογραμμίζῃ
ἐντυπωσιακἀ, τὴν καθαρή, τὴν ἑνιαία καὶ σαφέ-
στατη εἰκόνα,τὴν γεμάτη συνέπεια, ἀκρίβεια, καὶ
ἀκόμη καὶ λογική, ποὺ δίνουν σὶ Εὐαγγελιστὲς
βιογράφοι του.
Τέλος ἄς ἀναφέρωμεν εὐτράπελον ἱστορικὸν ἐπει-
σόδιον μεταξὺ δύο κορυφαίων διανοουμένων διε-
θνοῦς ἀκΤ1νοβολίας, γιὰ νὰ δείξωμε σὲ ποιὰ, γε-
λοιοποίηση ὁδηγεῖ ἡ μανία ἀρνήσεως μιᾶς πρα-
γματικότητας. Περὶ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνα, ὁ
DUPUIS διετύπωσε σαφῶς τὸν ἰσχυρισμὸ κατὰ
τὸν ὁποῖον Ἰησοῦς δὲν ὑπῆρξε ποτέ. Ο Χριστια-
νισμὸς-λέγει ὁ DUPUIS—Stu εἶναι παρὰ νέα
μορφὴ τῆς παλαιοτέρας λατρείας τοῦ Ἡλιου.
ιο Ἰησοῦς εἶναι ἡ προσωποποίηση τοῦ Ἡλιου
καὶ οἱ δώδεκα Ἀπόστολοι εἶναι ἡ ............ προσω-
ποποίηση τῶν 12 ἀστερισμῶν. Γιὰ νὰ πλαισιώση
μάλιστα τὴν θεωρία. του μὲ κάποιαν ἀλληγορικὴ
φαντασμαγορία, πρόσθεσε ὅτι ἡ Γέννηση ἐτοπο-
θετήθη μέσα στὸν χειμῶνα ὁπότε ὁ Ἤλιος φαίνε-
ται νὰ χάνῃ τὴν δύναμή του καὶ νὰ σκιάζεται,
καὶ ἡ Ἀνάσταση κατὰ τὴν Ἄνοιξη ὁπότε ὅ Ἤλιος
ἀποκτᾶ τὴν πλήρη λαμπρότητά του.
Γιὰ νὰ σατυρίσῃ τούτη τὴν αὐθαίρετη θεωρία,
ὁ LB. PERES -στὸ κείμενό του ξεχειλίζει μιὰ καυ-
στικὴ εἰρωνία γιὰ τὸνΠΠΡΠΙδ-διετύπωσε τὴν
εὐτράπελη θεωρία ὅτι ........ καὶ 6 Ναπολέων δὲν
ὑπῆρξε ποτὲ ἀλλὰ ἦταν κί αὐτὸς προσωποποίηση
τοῦ Ἡλιου. Διότι - λέγει δεικτικὰ PERES — πρῶ-
ἒθΥΑξἴἕλνλἜἶἾ δἶθτἰἕρἶ,ὒ ᾕ<ἕἶθτγἒ᾿ὒἑξἓμἒηῖἒυθἒἶυἶἶ υἱέε
παραλλαγὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἀπόλλωνα (νη-Ἀ-
πόλλων-Νηαπόλων-Ν απόλων - Ναπολέων). Τρί-
τον ἡ μητέρα του LA'I'I‘ITIA (λατινιστὶ χαρὰ-
εὐτυχία) συμβολίζει, ὡς ἐκ τοῦ ὀνόματός της,
τὴν χαρὰ ποὺ δίνει στὸν Κὀσμο ἡ Ἠὼς γεννῶσα
τὸν Ἡλιον. Καὶ προχωρεῖ ΟΡΕ RES μὲ τὴν ἐξήγηση
ὅτι τὰ 4 ἀδέλφια τοῦ Ναπολέοντα συμβολίζουν
τὶς .......... 4 ἐποχὲς τοῦ ἔτους, κ.λ.π. κ.λ.π.-Στοὺς
δύο προηγούμενους ἀπήντησε ὁ COUCHOUC (Πα-
ρίσι 1928, «LE MUSTERE DE ZESUS), ὀλίγον
ἀφελῶς, διότι φαίνεται νὰ παίρνῃ στὰ σοβαρὰ τὶς
42
ἀνεκδιήγητες «παρόλες» ποὺ ἀναφέραμε πιὸ πάνω.
«Μπορεῖ -λέγειὁ COUGHOUC—6 Ἰησοῦς νὰ εἶναι
ἄγνωστος σὰν ἰστορικὸ πρόσωπο,- ἀλλὰ εἶναι
σαφῶς δυνατὸ νὰ ἔζησε, γιατὶ....,...... δισεκατομ-
μύρια ἄνθρωποι ἔζησαν πράγματι καὶ πέθαναν,
χωρὶς ν᾿ ἀφήσουν ἴχνος ἀπὸ τὴ ζωή τους........ »
Ἔχομε λοιπὸν-γιὰ νὰ καταλήξωμε -ἀπὸ τὴ
μιὰ μεριὰ τοὺς ἀναπόδεικτους δογματισμούς
τοὺς ἀστείους ἰσχυρισμοὺς ἀνθρώπων ποὺ βασικό
τους χαρακτηριστικὰ εἶναι ἡ ἐμπάθεια καὶ τὸ
ἀρρωστημένο μῖσος, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τὴν
θετικὴ καὶ σαφῆ μαρτυρία ἀτόμων ἀξιοπίστων,
ὅπως ἀπεδείξαμε, ἀφοῦ κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ προσ-
βάλῃ τὴν ἀξιοπιστία τους. Δισεκατομμύρια ἀν-
θρώπων, στοὺς αἰῶνες ποὺ πέρασαν, καὶ σίγουρα
καὶ σ᾿ αὐτοὺς ποὺ θἄρθουν, δὲν ἐδίστασαν, ὅτε
θὰ διστάσουν νὰ διαλέξουν σὲ ποιὰ πλευρὰ νὰ
ταχθοῦν. Ὄσο γιὰ μᾶς ........ ἄνθρωποι μὲ ἐλατ-
τώματα καὶ ἀτέλειες γεννηθήκαμε. Μᾶς βασανίζει
ἡ ζωή, μᾶς δοκιμάζει σκληρά. Ὄλο τὸ χρόνο μᾶς
τυραννᾶ τὸ ἄγχος καὶ κάποτε-Κάποτε ἡ ἀμφιβο-
λία μᾶς τριβελίζει. Τότε σκαλίζομε κείμενα, ,-;αφές,
ντοκουμέντα, κί ἀναστατώνομε βιβλιοθῆκες, κί
ὅ,τι ὐλικὸ μαζέψαμε τὴν ἡμέρα τὸ δουλεύομε τυ-
ραννικὰ στὸ νοῦ μας ποὺ ἀγωνιᾶ στὶς ἄγρυπνες
νῦχτες. Ὅλον τὸν χρόνο. Ὥσπου ἔρχεται ὁ Δε-
κέμβριος, ἡ 25η τοῦ Δεκέμβρη. Συμβατικὴ ἡμερο-
μηνία λένε ............ Μπορεῖ νἇταν οἱ 24 μπορεῖ
οἱ 17 .......... τὶ σημασία μπορεῖ νἄχῃ .......᾿, Μιὰ
τέτοια νύχτα χειμωνιάτικη ἦταν, ἐδῶ καὶ 1971
χρόνια Παγωνιὰ καὶ σκοτάδι στὴ γῆ καὶ
στὶς καρδιὲς τὶς ἀνθρώπινες. Καὶ μόνο ἐκεῖ, στὴν
Βηθλεὲμ, ἕνα ἀστέρι ξέσκισε τὰ σύννεφα, κί ἀκούμ-
πησε τὸ ἀσήμι τὶς ἀχτῖδες του πάνω στὴν ταπεινὴ
ἓἀ φἒἓᾓἕξἕἴσῖβὒἒἓἕἔληᾇἐ
KEYS" ΞἳλἶΐγΐἌνθρωποι σςθηἑ
Κόσμος .......... ἁπλοῖ, ἀφελεῖς, ἔξυπνοι,
πονηροὶ καὶ τετραπέρατοι 1" ὡμολόγησαν. Ναί ......
στὴν Βηθλεὲμ ἐγεννήθη κείνη τὴν νύχτα ὁ Ἰησοῦς
ἀπὸ τὰ σπλάχνα μιᾶς παρθένας, ὅπως τὸ προεῖ-
παν οὶ προφῆτες. Ἐξήγηση δὲν ἔχει ἄλλη καμμιἀ.
Θεία βούληση, αὐτὸ ποὺ λέμε θαῦμα. Μιὰ τέτοια
νύχτα πιστεύω στὰ θαύματα. Ὅχι μονάχα στὸ
θαῦμα τῆς Γέννησης, τὸ σίγουρο, τὸ ἀναμφισβή-
τητο, τὸ ἀποδειγμένα βεβαιωμένο. Μὰ καὶ σ᾿ αὐτὰ
ποὺ ἀπὸ κείνη τὴν χειμωνιάτικη νύχτα καὶ πέρα,
μπορεῖ νὰ ἀστράψουν ξαφνικὰ μπροστὰ στὰ μά-
τια μας, τὰ γεμάτα πίστη προσμονὴ κί ἐλπίδα.
Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι ........ Ὄσο ὑπάρχει
 Η ΤΕΧΝΗ
μιὰ σύγκριση μὲ τὶς νεκρικὲς στῆλες. Τὰ ἀνάγλυφα
στολίδια τουςεἶναι πολεμικὲς ἢ κυνηγετικέ σκηνὲς
, ποὺ φαίνονται δ<ίυλεμἐνες ἀπὸ πολὺ λιγώτερο ἐπιτή-
δειο καλλιτέχνη.

ΚΑΙ Οἱ οἰκοδομὲς ἔχουν κί αὐτὲς βασικὴ διαφορά,

Στὴν Κρήτη ἔφτιαχναν τὰ παλάτια στὸ ἀνοιχτὸ πε-
δίο. Στὶς Μυκήνες καὶ στὴν Τίρυνθα τὸ παλάτι βρί-

Η ΙΣΤΟΡΙΔ ΤΗΣ
ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Ζ ΗΤΡΙΔΗ
ΔινωτοῦΠολιτιστικῶν Σχέσεων
Ὑπουργείου πολιτισμοῦ καὶ
Ἐπιστημῶν
Εἴπαμε καὶ στὸ προηγούμενο σημείωμα πώς, γύρω
στὸν 14ον π.Χ. αἰῶνα, ἡ Κρητικῆ τέχνη ἀφανισμένη
ἀπὸ τοὺς πολέμους, βρίσκει καταφύγιο καὶ ἐπιζεῖ
στὴν ἠπειρωτικῆ Ἑλλάδα. Ο Ἑλλαδικὸς πολιτισμὸς
ποὺ θὰ ξεπηδήση ἀπὸ τὶς Μυκήνες θὰ εἶναι ἀσφαλῶς
ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὴν Κρήτη. Η Μυκηναϊκὴ ἐποχὴ
-θὰ τὴν συναντήσωμε καὶ σὰνΠρωτομυκηνἂκἡ ἢ ἀρ-
χαία ΜυκηναΪΚή,-ἀρχίζει ὕστερα ἀπὸ τὸ τέλος τῆς
Μεσομινωϊκῆς. Τὰ ἔργα τέχνης ποὺ ἀνήκουν σ᾿ αὐ-
τὴν τὴν περίοδο, χρυσὲς μάσκες, δακτυλίδια, χρυσᾶ
κύπελλα κ.λ.π. ἔχουν φανερὴ τὴν Κρητικὴ τεχνοτρο-
ποῖα, καὶ κατὰ πᾶσαν πιθανότητα τὰ ἔχουν φτιάξει
Κρῆτες καλλιτεχνες, Τοῦτο τὸ καταλαβαίνουμε μὲ
σκεται στὸ ἐσωτερικὸ ἑνὸς περίβολού ποὺ περιβάλλε-
ται ἀπὸ θολωτοὺς διαδρόμους-«σύρριγγες» τὶς ἔλε-
γαν-ποὺ κλείνονται μέσα στὰ τείχη. ΤὸΜυκηναῖκὸ
παλάτι εἶναι μικρότερο ἀπὸ τὁΜινωῖκό. Ὑπάρχουν
βέβαια μπροστὰ στὴν εἴσοδο μερικοὶ δαιδαλώδεις
διάδρομοι, ἀλλὰ ἀπέχουμε πολὺ ἀπὸ τὸ Μινωϊκὸ
λαβύρινθο. Ἀπλ ῶς συνιστοῦν κάποιο ἐμπόδιο γιὰ τὸν
πιΘανὸ εἰσβολἐα,
Στὴν διαμόρφωση αὐτοῦ τοῦ κτιριακοῦ τύπου, συνε-
τέλεσεν βέβαια καὶ ἡ διαφορὰ τοῦ κλίματος nob εἶναι
πιὸ ψυχρὸ ἀπὸ τῆς Κρήτης. Ὡστόσο τὰ διακοσμητι-
κὰ σχέδια, ποὺ τὰ βλέπουμε στὴν εἴσοδο καὶ στοὺς
τοίχους, δὲν ἔχουν πολὺ μεγάλη διαφορά ἀπὸ τὰ
μινωϊκᾶ.
Στὸ σημεῖο αὐτὸ πολὺ ἀποκαλυπτικὲς εἶναι οἱ ἕρευ-
νες τῆς Γερμανικῆς Ἀρχαιολογικῆς Σχολῆς στὴν
Τὐρινθῳ-ἒγιναν ἀργότερα ἀπὸ τὶς ἀνασκαφὲς τοῦ
Σλήμαν-ποὺ ἔφεραν στὸ φῶς τοιχογραφίες ἢ τμή-
ματα δ. <ὁ τοιχογραφίες, Οἱ τοιχογραφίες αὐτὲς πα- _
ριστάνουν ἀνθρώπους σὲ ἄρματα, θρησκευτικὲς πομ-
πἑς, κυνηγετικέ σκηνὲς κ. ἄ. Στὶς πομπὲς οἱ γυναῖκες
εἶναι ντυμένες μὲ τη» Κρητικῆ μόδα-γυμνὰ στήθη,
φοῦστες μὲ βολὰν κλπ-ἐνῷ στὶς κυνηγετικέ τὸ
ἀγαπημένο θέμα εἶναι ἡ ξέφρενη φυγὴ τοῦ -ἀγριο-
γοῦρουνου ποὺ τὸ καταδιώκουν τὰ σκυλιά.
ΣτἱςΜυκῆνες καὶ τὴν Τίρυνθα βρίσκομε θολωτοὺς
τάφους ποὺ εἶναι ἐπινόηση Κρητική, Τέτοιοι τάφο-
_ ᾿.ε=- πφ. ζει

ἔ. β i ἲἸ ιἳ 1
- κ γ .

ἶτ -.:- *7. ”a11; --᾿ , 4

(:1' ἇἑὶᾞᾇᾛἷι t Ἐ- “i
, ' Ἴ vb- ί f ᾮὶἐ "I" , ᾿
ι " Δ Ξ> ἒ.» ᾗ.. H’ J
μ v > "4...:-
r'» > ᾿ γ. 'h

a» ἆύὖ ,ιζ γ μ ΓΙ x)” /

,
E ζ ἱ , α.
.‘t κκ. «

.‘w᾿
.1
) , ᾿
᾿. .,_ ‘ , ΝἾἘᾭ ; Ἰ
ιι
...ει-- ,ιγ M ᾿ ιι.- ωηψ.. »Α .-.ῌ an = ..Δ- . Ἆ ‘4. . ===.» -

Ἄποψις ἀπὸ ἀέρος τοῦ χώρου ὅπου ὁ περίφημος ἀρχαιολόγος τοῦ περασμένου αἰῶνος καὶ μέγας Φυλλίνην Ἑρρῖκος
Σλῆμαν ἀπεκάλυψε τοὺς τάφους τῶν ἡγεμόνων τῶν Μυκηνῶν μὲ τοὺς ἀνεκτιμήτου ἀξίας θησαυροὐς.

43

βρέθηκαν καὶ στὴν Θεσσαλία, καὶ στὴν Βοιωτία (Ὁρ-
χομενὀς), στὰ Ἰόνια νησιά, στὴν Πύλο καὶ ἀκόμη καὶ
στὴν Ἀττική. Βέβαια ὁ πιὸ μεγαλόπρεπος εἶναι ὁ
πασίγνωστος τάφος (Θησαυρὸς) τοῦ Ἀτρέως ποὺ εἵ-
ναι καὶ σὲ καλλίτερη κατάσταση ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλ-
λους.
Ὅταν πρωτοανακάλυψαν τοῦτο τὸ μνημεῖο δὲν
ἀντελήφθησαν ὅτι ἦταν τάφος. Πολὺ ἀργότερα ἡ
ἀρχαιολογικὴ ἐπιστήμη ἀπέδειξε ὅτι ἦταν ὁ τάφως
τοῦ Ἀγαμέμνωνα.
Ὁ᾿ τάφος βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ φρούριο καὶ εἶναι
σκαμμένος στὴν πλαγιὰ τοῦ λόφου. Δεξιὰ καὶ ἀρι-
στερὰ τοῦ δρόμου ποῦ ὁδηγεῖ στὸν τάφο σαράντα
μέτρα μάκρος-εἷναι χτισμένοι μὲ πέτρες πελεκημένες
δύο τοῖχοι. Η πόρτα ἔχει λοξὲς παραστάσεις καὶ
περιβάλλεται ἀπὸ δύο ἡμικιόνια, διακοσμημένα ἀπὸ
πάνω ἕως κάτω μὲ πριονωτὰ δοντάκια. Τὰ κιονόκρανα
ἔχουν γεῖσο καὶ πάνω ἀπὸ τὸ γεῖσο ὑπάρχει ἕνα πλἄ
τωμα. Τὸ γεῖσο ἔχει ἕνα ἄδειο τρίγωνο ποῦ ἄλλοτε
γέμιζε ἀπὸ μία πλάκα ἀπὸ πορφυρική καὶ διακοσμη μέ-
νη ἀπὸ σχέδια γλυπτά. Ἔνας διάδρομος ὁδηγεῖ σὲ μιὰ
ἀποχωρῆ αἴθουσα σὲ σχῆμα Κυψἐλης. Τριάντα τρεῖς
44
i
-κυκλικὲς σειρὲς ἀπὸ χτιστὲς πέτρεςσχηματίζουν τὴν ᾿
κυψέλη ᾿τούτη καὶ στεγάζονται μὲ μιὰ πλάκα. Μία
χαμηλή πορτίτσα ὁδηγεῖ στὴν τετράγωνη κρύπτη
ποῦ εἷναι-βέβαια καὶ αὐτὴ σκαμμένη μέσα στὸ βράχο.
Τούτη ἡ κρύπτη εἶναι τὸ νεκρικὸ δωμάτιο. Ἐδῶ ἔθα-
βαν τὸν ἀρχηγὸ τῆς οἰκογενείας, ἐνῷ γιὰ τὰ ἄλλα
μέλη προοριζόταν ἡ μεγάλη θολωτὴ αἴθουσα. Διε-
τυπὡθη ἐν τούτοις καὶ ἡ θεωρία ὅτι ἡ μεγάλη αἴθουσα
χρησίμευε μόνο γιὰ τὴν νεκρικῆ λατρεία.
Οἱ νεκροὶ.ἀπιθὠνονταν στὸ πάτωμα, καὶ γύρω τους
σκορποῦσαν ἀκριβά ἀντικείμενα. Σὲ κάθε ταφὴ σκέ-
παζαν τὸν τάφο μὲ χώματα ποὺ γιὰ τὴν ἑπομένη ταφὴ
ἔπρεπε νὰ τὰ ξανάφαιρέσουν.
- Στὴν πλάκα ποῦἇὑπάρχει πάνω ἀπὸ τὸν γεῖσο, εἶναι
σκαλισμένα δύο λιοντάρια θηλυκά. Τοῦτα συμβολί-
ζουν τὶς δύο οἰκογένειες στὶς ὁποῖες ὁ σύζυγος καὶ ἡ
σύζυγος ἀνῆκαν. Ἀνάμεσα στὰ δυὸ λιοντάρια ὑπάρ-
χει μιὰ κολόνα μὲ κιονόκρανα (βαίτυλρς), ἕδρα τοῦ
. θεοϋ ποὺ προστάτευε τὴν εἴσοδο τοῦ τάφου. Η ἐργα-
σία δὲν εἶναι πολὺ λεπτὴ ἀλλὰ ἐναρμονίζεται θαυμά-
σια στὸ σύνολο.
ΤΑ ΚΕΡΑΜΕΙΚΑ
Ὅσο προχωροῦμε στὴν ἐξέταση τῆς Μυκηναϊκῆς
τέχνης τὴν βρίσκουμε νὰ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν
Κρητικἡ. Τὰ κεραμεικὰ ἔχουν βέβαια τὰ ἴδια λεπτὰ
τοιχώματα καὶ ἔξοχη ποικιλία στὰ σχήματαί Στὴν
διακόσμησή τους δμὼς βλέπουμε πῶς τὰ γεωμετρικᾶ
τους σχήματα γίνονται μορφοποιημένα. Σὲ παλαιὰ .
Μυκηναϊκᾶ ἀγγεῖα βλέπαμε θέματα καὶ μοτίβα ποῦ σὲ
κανένα μινωικὸ δὲν συναντήσαμε. Ἀνθρώπινες μορ-
φὲς κάνουν τὴν ἐμφάνισή τους πάνω στὰ Μυκηναῖκὰ
ἀγγεῖα. Σ᾿ ἕνα ἀπὸ αὐτά-Ὑστερομυκηναῖκἠ περίο-
δος- βλέπομε ἕξη ἄτομα σὲ παρέλαση, σὲ τόνο κά-
πως χιουμοριστικζ). Φοροῦν περικεφαλαία ποὺ ἔχει
λοφἱο καὶ σκιάζει λίγο ἕνα πρόσωπο μὲ γένια καὶ ξυρι-
σμένο μουστάκι. Ἔχουν θώρακα καὶ κνημίδες ἀπὸ
πετσί. Oi ἀσπίδες εἷναι καμπυλωτὲς καὶ τὰ δόρατά
τους μακρυά. Στὰ δόρατά αὐτὰ ἔχουν κρεμάσει........
μικρὰ μπογαλάκια, λὲς καὶ πᾶνε ἐκδρομή!
Γιὰ νὰ κλείσωμε τὸ κεφάλαιο τῆς Αἰγαιακῆςτέχνης
Κάνουμε μιὰ ἀνακεφαλαίωση. Εἴπαμε πὼς ἡ Κρητικὴ
τέχνη ἔστειλε τὴν ἀκτινοβολία της πέρα ἀπὸ τὰ δρια
τὸῦ νησιοῦ. Ὑπογραμμίζουμε πῶς Αἰγύπτιοι καὶ Αἰ-
γατοι ἔχουν σαφῶς διαφορετικὲς τάσεις. Τὰ μνη μειακὰ
ἔργα τῶν Αἰγυπτίων ἔχουν τὶς βάσεις τους στὸ ἱερα-
τικὸ τους πνεῦμα. Οὶ Αἰγαῖοι καὶ ἰδίως οί Κρητικοὶ
εἶναι πρὸ πάντων διακοσμητές. Μὲ τὴν τέχνη τους .
ἀπεικονίζουν τὴν ζωὴ γεμάτη ζωντάνια, ὁρμή, παρα-
φορά. Τοῦτο φαίνεται πρὸ πάντων στὴν μεταλλοτεχνία
τους, στὴν ὁποία εἶναι ἀσυναγὡνιστοι. Oi Δωρειοῖς,
ποὺ ἦρθαν κατόπιν καὶ λήστεψαν τὴν «Ἀχαΐα» δὲν
μπόρεσαν νὰ ἀφανίσουν ὁλότελα τὴν τέχνη ᾿τούτη, -
ποὺ ἀπόμεινε λαμπρὴ κληρονομιά καὶ παράδοση
μεγαλόπρεπη.
Καλὸ εἶναι νὰ σταματήσωμε ἐδῶ τοῦτο τὸ σημείω-
μα. Στὸ ἑπόμενο θὰ ἀρχίσουμε νὰ ἐξετάζουμε τὴν
«Ἀχαϊκὴ τέχνη» ποὺ ἀρχίζει περίπου στὸ 1200 π.Χ.
γιὰ νὰ φτάσῃ στὸ κορύφωμά της-γιὰ πολλοὺς αἰῶ-
νες θὰ προοδεύη καὶ θὰ βεΣ-,τιὼνεται ᾗ-στὸν 50 π.Χ.
αἰῶνα. ᾿
 χ Τοπικὰ ἰστορικά στοιχεῖα

ΙΒἸ ΙΒΙΕΙΡ (Οᾙᾍ

ΣΤΑΜΟΥΛΗ ΜΑΛΟΥΚΟΥ ᾿
Μο ιρ ά ρ χου

Ἀληθὲς τυγχάνει, ὅτι δὲν ὑπάρ- ἀξίας καὶ ἡ ἀπεριόριστος ἀγάπη Δύναταί τις ἀδιστάκτως νὰ εἴπῃ
χει τόπος καὶ περιοχὴ τῆς πατρί- πρὸς τὴν Ἐλευθερίαν. ὅτι ἄτη ἀποτελεῖ τὰ Ἱεροσόλυμα-
δος μας, ἥτις νὰ στερῆται ἱστορίας Μία τῶν περιοχῶνθτούτων τυγ- ἀπὸ Ἐθνικῆς καὶ θρησκευτικῆς
καὶ μάλιστα πλουσίας. χάνει καὶ ἡ Ἡμαθία, ἧς ᾿πρωτεύ- ἀπόψεως, ἐν τῇ Κεντρικῇ καὶ Δυ-
ουσα εἶναι ἡ πόλις Βἐροια. τικῆ Μακεδονίᾳ. γ
Ἰστορικὰ μνημεῖα, ἀνεύρισκὁ- Τὰ καθημερινῶς ἀνευρισκόμενα
μενα κεθημερινῶς, ἐπαληθεύουν καὶ ᾿ ὝἭ θέσις᾿ αὐτῆς, λαμβανομένων μνημεῖα Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ
,τὴν τοπικὴν ἑκάστης περιοχῆς ὑπ᾿ ὄψιν τῶν παραγόντων, τῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν (Ἀρχαίων .
καὶ τὴν ὅλην Ἱστορίαν τοῦ, Ἐ- -συντελοὐντων εἰς τὴν ἀνάπτυξιν Ἱστορικῶν χρόνων, Βυζαντινῶν
θνους μας. Ἱστορίαν πολυκύμαν- -μιᾶς περιοχῆς, ὑπὸ τὰς συνθήκας καὶ Συγχρόνων) εἰσὶν Παμπόλα
τον, ἣν ἐνεφάνισαν πλέον ἢ λαμ᾿ καὶ συγκοινωνιακὰς προϋποθέ- καὶ ἀποτελοῦν τὴν πλέον ἀπο-
-πρὰν ἀπὸ τριῶν περίπου χιλιά- σεις τῆς παλαιοτέρας ἐποχῆς, συνε- στομωτικὴν ἀπάντησιν εἰς τοὺς
δων ἐτῶν, αἱ συνεχεῖς προσπά- τέλεσαν εἰς τὸ v’ ἀναδειχθῆ ἄτη διαστρεβλωτἀς τῆς Ἰστορίας(Φαλ-
θειαι καὶ ὁ διαρκὴς τίμιος μόχθος ' μία τῶν ἱστορικοτέρων περιοχῶν μεράῖερ) καὶ εἷς τὰ παλαιότερα
ἑνὸς Λαοῦ, οὗτινος πίστις βα- τῆς πατρίδος μας, ἐξαπλοῦσα τὰς καὶ νεώτερα σλαυῖκὰ ψεύδη, περὶ
θεῖα ἦτο καὶ εἶναι ἡ ἀφοσίωσις Ἱστορικὰς-ρίζας της εἰς τὰ βάθη σλαϋικῆς Μακεδονίας κ.τ.λ.
εἰς τὰς ἠθικὰς καὶ πνευματικὰς τῶν ᾏὉμηρικῶν εἰσέτι χρόνων. θὰ ἦτο ὄντως ἀκατανόητον
καὶ παράλογον καὶ νὰ συζητήσῃ
κανεὶς ,ἐπὶ τῶν παραλογισμῶν
κ τούτων, ὅταν, οῦδ᾿ εἰς αὐτὴν τὴν
»κ “dig καθ᾿ αὐτὸ Βουλγαρίαν, ἀνευρί-
(ἦς, σκωιπ-αι ἰστορικά σλαϋικὰ μνη-
a ι. ᾏἶἶἧᾞ, ιφ μεῖα. , .
ἲί
ιιτ
"
I,“
᾿ Ἆθ A "f
ἓ- Περιορίζοντες ἐν πάσῃ περι-.
=;,Ἐ Ἴ-ι- ι
ἡ ᾿ ,τί
;
= μ.- .,

WM
w

Ἑβδομῆντα χιλιόμετρα ἀπὸ τὴν Θεσ-

σαλονίκη ἡ Βέροια χτισμένη ἀμφιθεα-
τρικὰ σὲ μιὰ κατάφυτη γραφικὴ τοπο-
θεσία δεσπόζει ἐπάνω ἀπὸ τὴν πεδιάδα
τῆς Ἠμαθίας μιᾶς ἀπὸ τῆς πιὸ γόνιμες
πεδιάδες τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος,Τριάν-
τα χιλιάδες περίπου οἱ κάτοικοί της μὲ
σπουδαία πολιτιστικὴ καὶ πνευματικὴ
παράδοσι. Πενῆντα ἐκκλησίες ἔχει ἡ
πόλη ἀπὸ τῖς ὁποῖες πολλὲς εἶναι σπᾶ- ᾿
νια Βυζαντινά μνημεῖα, μὲ τοιχογραφίες
ἀνεκτίμητες καὶ κειμήλια ἀνυπολσγί-
στου ἀξίας. Ο Θουκυδίδης τὴν ἀναφέρει
στὴν Ἱστορία του καὶ ὸθρὐλιος τὴν θέλει

Α κτισμένη ἀπὸ τὴν Βέροια θυγατέρα τοῦ

Ὠκεανοῦ καὶ τῆς Θἐτιδος. ᾿

ᾇ᾿45
 πτώσει τὸν λόγον εἰς τὴν Ἰστο- - ἐπισυμβάσης κατὰ τὸ 168 π.Χ. Τὸ «Βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύ-
ρίαν τῆς πόλεως Βεροίας, ἀναφέ- Κατὰ τὴν ὑπὸ τῶν Μακεδό- λου», ἐξωραϊσθὲν καταλλήλως, ὡς
ρομεν ὅτι πρόκειται περὶ ἀρχαιο- νων κυριαρχίαν, ἀπετέλει μίαν καταδείκνυται καὶ ἐκ τῆς παρατι-
τάτης πόλεως, περὶ ἧς λόγον κάμ- τῶν σπουδαιοτέρων περὶ τὴν θεμένης εἰκόνος, ἀποτελεῖ τόπον
νουν καὶ 6 Θουκυδίδης καὶ 6 Μακεδονικήν πρωτεύουσαν (Πέλ- προσκυνήματος ἡμεδαττῶν καὶ ἀλ-
Ἡρόδοτος. λαν) πόλεων. Ο Φίλιππος ὁ Α᾿ λοδαπῶν.
Η ἀρχαία Μυθολογία τὸ πνευ- ἐσυνήθιζε νὰ διατρίβῃ ἐν Βεροίᾳ Η ἵδρυσις τῆς Ἀποστολικῆς

mass: ἒἦὶπἳἒἲἔϊτᾜἓς
ματικώτερον αὐτὸ τῶν ἀριστουρἷ ἔνθα ἐτέλει καὶ ἀγῶνας καὶ πανη- Ἐκκλησίας κατέστησε τὴν Βέ-
Ἐρεις. Κατὰ τὸν 30v T1'.X. αἰῶνα ροιαν κέντρον θρησκευτικὸν μὲ
(287-286) καὶ ὅτε 6 Δημήτριος πολλοὺς Ναούς, ἐξ ὧν σώζονται
᾿,ί-᾿,ειαι καὶ ἠλεγμέναι θυμοσοφίαι Πολιορκητὴς ἐπολέμει κατὰ τοῦ εἰσέτι σήμερον περὶ τούς ἑβδομή-
καὶ δί ἧς συνεχίζεται πολύτιμος Λυσιμάχου, εὗρεν ὁ Πύρρος εὐ- κοντα δύο.
παράδοσις, ἀσχολεῖται καὶ μὲ καιρίαν καὶ κατέλαβεν αὐτήν. Οἱ σπουδαιότεροι τούτων εἶναι
τὴν πόλιν Βέροιαν. Η Βέροια κατ᾿ Πρὸς τὸν Πύρρον συνετάχθη καὶ 6 Μητροπολιτικὸς Ναὸς Πέτρου
ἐκδοχὴν τῆς Μυθολογίας ἐκτίσθη ὁ πληθυσμός, ὅστις ἦτο δυσηρε- καὶ Παύλου καὶ 6 τοῦ Ἁγίου
ὑπὸ τῆς νύμφης Βεροίας, θυγατρὸς σ-τημένος ὑπὸ τοῦ Δημητρίου. Ἀντωνίου τοῦ Νεωτέρου, ἀσκη-
τοῦ Ἀδώνιδος καὶ τῆς Ἀφροδίτης. Εἰς τὴν κατοχὴν τοῦ Πύρρου ἔθε- τοῦ τῆς Μονῆς Παλ. Προδρόμου
Ο συνδυασμὸς τοῦ μύθου, τοῦ σεν τέρμα μετὰ 7μηνον ὁ Λυσί- Βεροίας, θαυματουργοῦ, κατὰ τὴν
ἀναφερομένου εἰς τὴν θυγατέρα μαχος. ἑορτὴν τοῦ ὁποίου χιλιάδες πι-
τῶν θεῶν τῆς ὀμορφιᾶς, ὑποδηλοῖ Κατὰ τὴν ρωμαϊκὴν κυριαρχίαν σ-τοὶ προσέρχονται ἐξ ἁπάσης
τὴν πανώριαν τοποθεσίαν τῆς δὲν ἐγνώρισε πολλὰ δεινὰ δου- τῆς Μακεδονίας, ἰδίως οἱ πάσχον-
πόλεως Βεροίας, λικνιζομένης εἰς λείας, ἀπὸ τοῦ 49 π.Χ. μάλιστα, τες ἐκ νευρικῶν καὶ ψυχικῶν νο-
τὰς ὑπωρείας τοῦ Βερμίου, τοῦ ὁ Πομπήϊος περιέλαβεν αὐτὴν εἰς σημάτων.
γειτνιάζοντος μὲ τὰς κλιτῦς, ᾿ἂς , τὰς περὶ τὴν Πέλλαν ἐλευθέρας Κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Ρωμαιο-
ἐθώπευον τὰ ἄσματα τῶν Πιερίδων Ἑλληνικὰς Πόλεις. Εἰς αὑτὴν ἐγύ- κρατίας ἤκμασεν. Ἰδιαιτέραν πρό-
Μουσῶν, καὶ θεωμένης τὴν πε- μνασε τὸ πεζικόν του πρὸ τῆς οδον ἐσημείωσε μετὰ τὴν ὑπὸ
᾿διάδα τῆς Ἡμαθίας καὶ τὸν Θερ- μάχης τῶν Φαρσάλων. τῶν Δαλματῶν καὶ Παννονίωνκα-
μαϊκόν, οὗτινος αί ἀκταὶ ἦσαν Η ἐποχὴ αὐτὴ λαμβάνει ἰδιαι- ταστροφὴν τῆς Πέλλης, ὅτε ἡ
τότε , ερον πρὸς τὴν τέραν ὅλως ἱστορικὴν διὰ τὴν Βέροια κατέστη μία τῶν σπου-
Ἀλεξάνδρειαν (Γιδᾶ) ἢ σήμερον. Βέροιαν σημασίαν, διότι κατ αὑ᾿= δαιοτέρων πόλεων.
Ἑτέρα ἐκδοχὴ λέγει, ὅτι ἡ Βέ- τὴν (59 μ.Χ.) καθηγιάσθη ὑπὸ _ Eis τὴν κατάστασιν αὐτὴν εὗρε
ροια ἦτο θυγάτηρ τοῦ Ὠκεανοῦ τὴν Βέροιαν ἡ Βυζαντινὴ Αὐτο-
καὶ τῆς Θέτιδος. Νεωτέρα παρά- ζεῖ »ἳἓἓϊἓἶωἧαἔἶἕωὀᾒἷἱἳζαῖλτἶζ
πρὸς τὸν εὐγενῆ λαὸν καὶ Τὰς
κρατορία. Κατὰ τοὺς μεσαιωνι-
κοὺς τούτους χρόνους ἡ περιοχὴ
δοσις φέρει τὴν Βέροιαν, ὡς κτι-
σθεῖσαν ὑπὸ τοῦ υἱοῦ τοῦ Μακε- εὐσχήμονας, ὡς ἀποκαλεῖ οὗτος, τῆς Βεροίας ἀπετέλεσε μίαν τῶν
δόνος Βέρητος, ἐπ᾿ ὀνόματι τῆς γυναίκας τῆς Βεροίας, ἀπὸ τοῦ σημαντικωτέρων Βυζαντινῶν ἑ-
θυγατρός του Βερόης.
ξἱἷἕἔῒἇἶᾟῒἒἒἕἕἕἷἇὶ ,ᾍἏΞσ-τἒἒ
σωζομένου σήμερον Βήματος τοῦ
Ο Στέφανος Βυζάντιος ἀνα- Ἀποστόλου Παύλου.
φέρει ὅτι τὴν . Βέροιαν ἔκτισεν Τὸ βῆμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου στὴ Βέροια ἀπ᾿ ὁποὺ Ἀπόστολος τῶν
ὁ Μακεδὼν στρατηγός Φέρων. Ἐθνῶν ἐκήρυξε πρὸς τοί>ς κατοίκους τῆς Πόλεως τὴν θρησκεία τοῦ Χριστοῦ. Η
Η λέξις Βέροια παράγεται ἐκ Βέροια ἀνθοῦσε κατὰ τὴν ἐποχὴ τῆς Ρωμαιοκρατίας καὶ ἦτο μία ἀπὸ τὶς ἀξιολογώ-
τερες πόλεις τῆς Ἑλλάδος.
τοῦ ἐπιτακτικοῦ «ΒΕ» καὶ «ρέειν»,
-λόγῳ τῆς ἀφθονίας τῶν ρεόντων
ὑδάτων.
Τινὲς τὴν ἐτυμολογίαν τῆς λέ-
ξεως στηρίζουν Ξἷς .ὴν σύνθεσιν
τῶν λέξεων «φέρειν» «ροίας», δηλ.
ροδιές.
Ο Μ. Ἀλέξανδρος εἰς ἀνάμνη-
σιν. τῆς ἐν Μακεδονίᾳ πόλεως
Βεροίας, ἔκτισεν καὶ ἐν Συρίᾳ νέαν
Βέροιαν εἰς τοποθεσίαν πλήρη
ὑδάτων.
Οἱ πρῶτοι τῆς Βεροίας κάτοικοι
ἦσαν Φρύγες ἐκ Θράκης, οἵτινες
κατέστησαν ταύτην ἀκμαίαν, ἰσχυ-
ρὰν καὶ πλουσίαν. Ἐν τοιαύτῃ
καταστάσει κατέλαβον αὐτὴν οἱ
Ἀθηνατοι.
Ἀργότερον ἐκδιωχθέντων τῶν
κατοίκων, περιῆλθεν ὑπὸ τὴν,κυ-
ριαρχίαν τῶν Μακεδόνων, οἵτινες
ἐκράτησαν αὐτὴν μέχρι τῆς ὑπὸ
τῶν Ρωμαίων καταλήψεώς της,

46
φάς ὑποστᾶσα ὑπὸ τῶν κατὰ
καιροὺς ἐπιδρομέων, ἰδιαιτέρως δὲ
ὑπὸ τῶν Βουλγάρων.
Δεινῶς έλεηλοπήθη ὑπὸ τῶν
Βουλγάρων κατὰ τὸ 812 ἐπὶ Αὐ-
τφΚδά.ΓΒῢιιξεἳιξτὶίςλεἴἰ/εἳὶιςχἳἓιήλΒδυλγαροκτό-
νος διῆλθεν δί αὐτῆς, τὴν ἀπήλ-
λαξεν τῆς Βουλγαρικῆς πιέσεως
καὶ ἀφῆκε φρούραρχον τὸν Δο-
βρομήρ, εἰς δν ἀπένειμε καὶ τὸ ᾿τὴν ψυχήν. Τὴν ἔκρηξιν τῆς Ἐλ-
ἀξίωμα τοῦ Ἀνθυπάτου, ληνικῆς Ἐπαναστάσεως ἀνέμενεν
ἐναγωνίως, μὴ δυνηθεῖσα ἐν τύ-
Ἀργότερον 6 Βατάτσης, Αὐ-
τοκράτωρ τῆς Νικαίας, καταλα-
βὼν τὴν Θεσσαλονίκην, ἀφῆκεν
Ἐπίτροπόν του ἐν Βεροίᾳ τὸν
Κομνηνὸν Ἀνδρόνικον παλαιὸ--
λόγον, Ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῶν
Παλαιολόγων ἤρχισαν πείσμονες
ἀγῶνες μεταξὺ τοῦ Κράλλη τῆς
Σερβίας, ζητοῦντος νὰ καταλάβῃ
τὴν Βέροιαν. Διετήρησαν δμὼς
ταύτην οἱ Βυζαντινοὶ μέχρι τῆς
ἁλώσεως τῆς ΚωνἸλεως καὶ διῴ-
κησαν ταύτην ,δί ἰδιαιτέρου
Δουκός. Η σύζυγος τοῦ τελευ-
ταίου Δουκὸς Βεργίνα, μείνασα
χήρα κατέστη θρυλικὴ Ἡγεμονὶς,
διότι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν της κοπε-
λήφθη ἡ Βέροια ὑπὸ τοῦ Τούρκου
στρατηγοῦ Ἔβενὸς Πασᾶ διὰ
ἔἕἕΞῖΞΞαἩχἒἒἕῼἷυῒβἱᾍἀᾟὴἳ
παράδοσιν, ἐρρίφθη μετὰ τοῦ τέ-
κνου της ἀπό τινος βράχου εἰς
τὸν Τριπόταμον. Τὴν παράδοσιν
ταύτην συνέχισαν ἀργότερον αὶ
Ναουσαῖαι εἰς τὴν Ἀραπίτσαν.
- Η Βέροια κατελήφθη δυσκό-
λως, δί ὃ καὶ ὠνομάσθη Καρα-
φέροια. Τὰ στίφη τῶν Τούρκων
εἰσελθόντα, προέβησαν εἰς σφα-
γὰς καὶ λεηλασίας, ἀπαγχονίσαν-
τα καὶ τὸν τότε Μητροπολίτην
Καλλίμαχον εἰς τὸν καὶ σήμερον
ὑψούμενον ἔμπροσθεν τῆς Χριστια-
νικῆς Ἐνώσεως πλάτανον (1436).
Η ἐπὶ Βυζαντινοκρατίας ἀκμὴ
τῆς πόλεως καὶτῆς περιοχῆς Βε-
ροίας τεκμηριοῦται καὶ ἐκ τῶν
πολυπληθῶν καθ᾿ ἑκάστην ἀνα-
σκαπτομένων μνημείων, μεταξὺ
τῶν ὁποίων σπουδαῖα εἰσὶν τὰ
μεταξὺ Βεργίνης καὶ Παλατιτσίων
Ἀνάκτορα (Θέρετρα) καὶ oi τά-
φοι ἐγγὺς τοῦ Φρἀγμα-ι-ος καὶ
τῆς Βεργίνης
Η Ἀρχιτεκτονικὴ τοῦ Παλα-
τίου τῶν Παλατιτσίων καὶ τὰ
ἐξαιρετικῆς λεπτῆς τέχνης μωσαϊ-
κά, ἀποτελοῦν ἓν ἐπὶ πλέον πο-
λύτιμον στοιχεῖον τοῦ ὑψηλοῦ
πνευματικοῦ πολιτισμοῦ τῶν Βυ-
ζαντινῶν καὶ ἀποδεικνύουν τὴν
ἱστορικὴν ἑνότητα τοῦ Ἔθνους μοὺς Ἡμαθίας, Κοζάνης, Γρεβε-
μας, δεδομένου, ὅτι οἱ κίονες καὶ νῶν, Φλωρίνης καὶ Καστοριᾶς.
τὰ λοιπὰ ἀρχιτεκτονικὰ τμήμα- Παρὰ τῆ περιφερείᾳ ταύτῃ συ-
τα κατεσκευάσθησαν κοπὰ τὰ πρό- στεγάζεται καὶ ἡ Ἐπιμελητεία
τυπα τοῦ Παρθενῶνος. Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτήτων τῆς ΙΑ
Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρ- Ἐφορείας Βυζαντινῶν Ἀρχαιοτή-
κοκρατίας καὶ ἀργότερον ὑπὸ του των Θεσσαλονίκης.
Ἀλῆ Πασᾶ ὑπέστη τὰ αὐτά, ὡς
καὶ ἡ λοιπὴ Ἑλληνικὴ χώρα, Ἔχων τις ὑπ᾿ ὄψιν του τὸ
δεινά, μηδέποτε δμὼς δουλωθεῖσα εὐφορώτοπ-ον τῆς περιοχῆς Ἡ-
μαθίας, τὴν ἐξαίρετον καὶ πανο-
ραματικὴν θέσιν τῆς πόλεως Βε-
ροίας, κειμένης εἰς τὰς ὑπωρείας
τοις ν᾿ ἀκολουθήσῃ τὸ παράδει- τοῦ Βερμίου. ὡς ἐπὶ φυσικῆς.έξέ-
γμα τῶν φλογερῶν Ναουσαίων, δρας πρὸς τὴν πεδιάδα τῆς Ἡμα-
διὰ τὸν λόγον, ὅτι oi Τοῦρκοι θίας, τὴν ἀφθονίαν τῶν ὑδάτων
ἦσαν πολυπληθέστεροι έν αυτῆ καὶ τὴν δυναμίν τοῦ λευκοῦ ἀν-
καὶ προληπτικῶς εἶχον συλλάβει θρακος, τὴν κινοῦσαν ἐργοστά-
80 προκρίτους. σια νημάτων καὶ ὑφασμάτων, τὴν ᾿
προιομιοῦχον συγκοινωνιακὴν θέ-
Βεροιεὺς ἦτο ὁ Καρατάσος Α- σιν κ. πρό παντὸς ἔχωνυπ᾿ ὄψιν
ναστάσιος, ὁ καὶ ἀμφίβιος Στρα- τὴν ἔνδοξον ἱστορίαν καὶ τὴν
τάρχης ἀποκληθείς, ὅστις ἀπο- ἀξιολογωτάτην πνευματικὴν πα-
συρθεὶς εἰς Μπαρμπούταν καὶ πυ- ᾿ ράδοσιν τῶν Βεροιαίων, εθλο-
ροβολούμενος πανταχόθεν και-έ- γον εἶναι ν᾿ ἀναμένῃ νὰ καταλέ-
φυγεν εἰς τὴν Παναγίαν Δουβρᾶν, γετἀι ἡ σημερινὴ Βέροια μεταξὺ
ὅπου ἡ σημερινὴ Παιδόπολις καὶ τῶν καλυτέρων πόλεων τῆς Ελ-
ὅπου, ἔχων μόνον 240 παλληκάρια, λἀδος, οἱ δὲ Βερροιεῖς νὰ πρωτο-
περίλαμπρον τρόπαιον ἔστησε, _ στατοῦν εἰς ἔργα κοινωφελῆ, ἔργα .
κατασφόἱξαςι 1.500 Τούρκους, αὺ- προόδου καὶ πολιτισμοῦ.
τὸς σχὼν μόνον 4ἷὶεκρούς.
Ἀπηλευθερώθη ἀμαχητὶ τὴν Καὶ δντως, μετὰ τὸν B' Παγ-
κόσμιον Πόλεμον, ἤρχισε νὰ πνέῃ
16ην Ὀκτωβρίου 1912 ὑπὸ τοῦ
προελαύνοντος Ἑλληνικοῦ Στρα- ἄνεμος ὀργασμοῦ καὶ δημιουργίας.
Ἁλματικὴ παρατηρεῖται ἡ ἐξέ-
του.
Κατὰ τοὺς χρόνους τῆς Τουρ-
λιξις τῆς πόλεως. Δρόμοι πλα-
τεῖς ἠνοίχθησαν, πολυώροφοι πο-
κοκρατίας ἀνέδειξε πολλοὺς έπι-
λυκατοικίαι ἐκτίσθησαν καὶ κτί-
φανεῖς ἄνδρας, μεταξὺ τῶν ὁποί-
ζονται (300 καὶ πλέον, ὀκτὼ καὶ
ων ,τὸν Μητροφάνη Κουτόπου-
ἐννέα ὀρόφων), πλατεῖαι διεμαρ-
λον, Πατριάρχην Ἀλεξανδρείας,
φώθησαν, ἐξωραΐσθη ἡ πανόρα-
τὸν Ἰωάννην Κοττούνιαν, Ἱδρυ-
ματικὴ θέσις «ΕΛΗΑ», Ναοὶ νέοι ά-
τὴν τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Πα-
νηγέρθησαν, ἡ πλουσία καὶ εθφο-
δούης, τὸν Δημήτριον Βικέλλαν,
λογοτέχνην, ἱδρυτὴν τοῦ συλλό-
γου πρὸς διάδοσιν ὠφελίμων βι-
Ξἵἑίἕςἳἳῂἳἱἇὶσἓἒξὒἶᾎάἒμἔὀτἶἓλἳἷ
λιάκμονος καὶ γενικῶς κατέστη
βλίων. Τούτου ἔχει στηθῆ προ- μία τῶν πλέον πλουσίων καὶ
τομὴ εἰς τὸ πάρκο «ΕΛΗΑ». Τὸν
ἐξελιγμένων πόλεων τῆς Ἑλλά-
Δημ. Καρατάσον, τὸν ΚωνἸνον δος. Μανχἀταν τῆς Ἑλλάδος τὴν ᾿
Ρακτιβάν, τὸν Δημ. Ρακτιβάν,
ὀνομάζουν σήμερον.
δωρητὴν τῶν Ἑλληνικῶν Σχο-
λείων, τὸν Μελέτιον Ἱερομόναχον, Ἀξιόλογος εἶναι καὶ ἡ σημει-
ἀνεγείροντα τὸ Μελίτειον Διδα- ουμένη Κίνησις καὶ εἰς τὸν Πνευ-
κτήριον, τὸ ὁποτον καταρειπω- ματικὸν καὶ καλλιτεχνικὸν τομέα.
θέν, κατεδαφίσθη τῷ 1958. Τότε, Μία τῶν σπουδαιοτέρων ἐκδη-
ταῖς ἐνεργείαις τοῦ Ἐπιθεωρητοῦ λώσεων ἀποτελοῦν καὶ τὰ κατ᾿
Κ. ΜΑΛΟΥΚΟΥ, ἤρχισε ἡ δια- ἔτος ὀργανούμενα «ΒΙΚΕΛΕΙΑ».
δικασία ἀνεγέρσεως νέου διδακτη- Οὶ Βεροιεῖς, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ
ρίου, ὅπερ καὶ ἀπῃτερατώθη βρα- Ἕλληνες, εἶναι ἀνάγκη νὰ μελε-
δύτερον. τοῦν- καὶ- μελετοῦν-Ξτὴν ἰστο-
Δίὰ τὴν πληθὺν τῶν Ἱστορικῶν ρίαν των καὶ ἐξ αὐτῆς δέχονται
μνημείων ἀνηγέρθη καλλιμάρμαρον ἀγαθωτάτην ἐπίδρασιν καὶ τό-
Μνημετον, τι
,τῆκον εἰς τὴν Βαν νωσιν, ἵνα, ζῶντες ἐλεύθεροι ἀντὶ
κατηγορίαν καὶ ἀποτελοῦν ἕδραν »πάσης θυσίας καὶ παντὸς τιμή-
τῆς ΙΔ᾿ ΪΑρχαιολογικῆς περιφε- ματος, δύνανται νὰ τὴν συνεχί-
ρείας, περιλαμβανούσηςὒτοὺς Νο- ζουν ἐνδόξως.
47
 κυρίας ΛΟΥΚΙΑΣ ΚΑΡΑΒΙΤΗ
A11 ΑIσὁἡτ ικὁῦ
Ἰδιοκτήτριας - Διευθυντρίας
Σχολῆς Αἰσθητικῆς

Σκεφθήκατε, ποτὲ, ἀγαπητὲς μου ἀναγνώστριες, τὶ δαῖον μιὰ

γυναῖκα μὲ ἀπεριποῖητα, λερωμένα καὶ χιλιοδαγκωμὲνα νύχια;
Τὰ νύχια λοιπὸν πρέπει νὰ τὰ περιποιούμεθα. νὰ τὰ φροντί-
ζουμε κί αὐτὰ σὰν ὅλα τὰ μέρη τὸῦ σώματος, καὶ μὲ μάποια ἰδιαί-
τερη μάλιστα φροντίδα, γιατὶ τοῦ καθ᾿ ἑνὸς τὸ βλέμμα πρῶτα σὲ
κεῖνα θὰ πέσῃ σὰν τὸῦ τείνουμε τὸ χέρι νὰ τὸν χαιρετίσουμε.
Τὰ νύχια συνίστανται ἀπὸ τὴν κερατίνη ποὺ παράγει ἡ ἐπι-
δερμίδα μας καὶ ὑπόκειται σὲ κάθε μιὰ πάθησι γενικὰ τὸῦ ὀργανι-
σμοῦ. Γί αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ προσέχουμε κάθε ἀνωμαλία ποὺ πα-
ρουσιάζεται σ᾿ αὺτἁ, νὰ τὴν παίρνουμε σὰν μιὰ προειδοποἱττσι
διὰ τὴν ὑγιεινὴ κατάστασι τοῦ ὀργανισμοῦμας καινὰ συμβου-
λευὁμεθα ἀμέσως τὸ γιατρό μας. Π.χ. ὅταν παρουσιάζουν σκληρὸ-
τητα καὶ μεγαλώνουν γρήγορα, τότε ἔχουμε τὸ δεδομένο ὅτι πά-
σχουμε ἀπὸ ὑπερθυρεοειδισμὁ. Ὅταν πάλι τὰ νύχια μας σπάζουν
εθκολα. τότε εἶναι ἐνδεχόμενα νὰ πάσχουμε ἀπὸ διαβήτη.
ιι Ὁταν εὶναι μικρὰ καμπυλωτὰ μὲ ἐπιμήκεις ραβδὠσεις, πιθανώτε-
; s ρο εἶναι νὰ παρουσιάζεται κάποια ἐντερικὴ διαταραχὴ ἢ τὸῦ ση-
; κωτιοῦἣ τῆς χολῆς. Ἀλλὰ ἡμἱκυρτα νύχια καὶ πολὺ παχειὰ μὲ
Ω
ἱ..Ἆ Ι ; ᾿ Ω ἀδύνατα δάχτυλα, ὅπως τὰ νύχια τοῦ Ἱπποκράτη. ὑποδηλοῦν γε-
9‘ ᾿ ᾿ ἔ 0; νικὰ ἕναν ὀργανισμὸ μὲ συνεχεῖς μολύνσεις.
-ὒ-

Η
ι ; ν Ι Η μορφὴ τῶν νυχιῶν ποὺ εἶναι πολὺ λεπτὰ καὶ μαλακά, φα-
.,,. »-
I
νερὠνει τὴν πνευμονικὴ διαπὺησι. Ἀντιθέτως τὰ πολὺ σκληρὰ
ἱ. σ»
καὶ εὐθραύσταεἰδοποιοῦν τὴν προδιάθεσιν ὰρτηριοσκληρὠσεως.
&';
Ι , Ο ᾿
Ο Ὅταν τὰ νύχιάεῖναι πολὺ λεπτὰ καὶ εὐλυγίστα ὑπάρχει στὸν ὀρ-
᾿ % ἇ
ιἇρἳ γανισμὸ ἀπομετάλλευσις. Ὅταν τετραγωνίζουν στὰ πλάγια, φα-
, ,υἱΞ νερὡνουν μιὰ ἀνώμαλη κατάστασι τὸῦ ὀργανισμοῦ. Ὅταν ὑπὰρ- ᾿
V“ Ι,
ι ; Πὶ. ια
; χουν πυκνώσεις ἐγκάρσιαι καὶ πάλιν εἶναι φανερὸν ὅτι ὁ ὀργα-
, ὶ ,,
1 .- ᾿; ἢ.. νισμὸς μας ἔχει διάφορες ἀνωμαλίες. Θὰ μπορούσαμε ἀκόμη νὰ
ἀναφέρουμε πάρα πολλὰ φαινόμενα ποὺ παρουσιάζονται στὰ
ι ,κβ v νύχια καὶ τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ ὑποδηλοῖ καὶ κάτι γιὰ τὸν ὀργανι-
ὁ . σμὁ, γί αὐτὸ καὶ τὸ συμπέρασμά μας εἶναι νὰ μὴ παραλείπετε
; μ
σὶ. τ». ιᾏ σὲ κάθε περίπτωσι νὰ συμβουλεύεσθε τὸ γιατρό σας ἀμὲσως.
᾿ ., ,σ -
.ι ς.. ζ Μερικαὶ συμβουλαί: 1) ὅταν παρατηρήσητε στὰ νύχια σας κυ-᾿
Ι
ματοειδεῖς ραβδώσεις νὰ τὰ βάλετε μέσα σὲ χλιαρὸ νερὸ ποῦ θὰ
ἔχετε προσθέσει λίγο σελισιλάτ, 2) γιὰ τὶς σχισμὲς ποὺ παρου-
σιάζονται νὰ τρῶτε πολλὰ φροῦτα καὶ καρρὁτα, μὲ τὴν συμβουλή
δὲ τοῦ γιατροῦ σας νὰ Κάνετε καὶ μιὰ θεραπεία μὲ βιταμίνη Α,
3) ἀπὸ τὴν αἰσθητικό σας νὰ ζητήσητε μιὰκρἐμα γιὰ νὰ μὴν σπάνε
τά νύχια σας καὶ τὴν ὁποῖα θὰ ἐπιθέτετε κάθε βράδυ καὶ θὰ τὴν
ἀφαιρεῖταί τὸ πρωῖ, συνεχῶς ἐπὶ 15-20 ἡμέρες καὶ 4) θὰ ζητήσετε
καὶ πάλιν ἀπὸ τὴν αἰσθητικὸ σας μιὰ ἄλλη κρέμα ποὺ ἔχει ἀγα-
θὰ ἀποτελέσματα γιὰ τὴν σκλήρυνσιν τῶν νυχιῶν σας.

48

ΜΕΓΑΛΗ ΒΡΕΤΤΑΝΙΑ
-Ἤ Ἀστυνομία τῆς πόλεως Μπόλ-
τον τῆς Ἀγγλίας δὲν δυσκολεύτηκε κα
θόλου νὰ συλλάβῃ τὸ δράστη διαρρήξεως
ἑνὸς οἴκου πλειστηριασμῶν,.᾿ ὰπ᾿ ὅπου
ἀφῄρεσε ζωγραφικούς πίνακες καὶ σπἂ
νια νομίσματα. Kai τοῦτο γιατί ὁ δρὰ-
στης ἔκανε ἕνα τραγικὰ σφάλμα. Πῆρε
μαζί του. . . τὸν σκῦλο του, τὸν ὁποτον
Kai ἐλησμόνησε φεύγοντας στὰ κλειστά
γραφεῖα.
Καὶ ἡ Ἀστυνομία, ἐφαρμόζοντας πι-
στὰ τὸ «Πεσμου ποιὸς εῖναι ὁ σκύλος
σου νὰ σοῦ πῶ ποιὸς Εἶσαι» ἀκολούθησε
τὴν ἑπομένη τὸ σκύλο, ὁ ὁποτος τὴν ὡδή-
γησε τελικά στὸ σπίτι τοῦ ἀφεντικοῦ του.
Ἐτσι ἀπεδείχθη γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά ὅτι
τὰ σκυλιὰ εἶναι πολὺ ἀφωσιωμένα...
στὸν ἀνθρωπο!
-«Ἐκπληξη ἐδοκίμασε πρὸ ἠμε-
ρῶν Ἄγγλος δικαστὴς ὅταν ἕνας ἀστυ-
φύλακας προσήγαγε στὸ δικαστήριο ἕνα
γέροντα 85 ἐτῶν καὶ μιὰ γυναίκα 42. γιά
ti. . . προσέβαλαν τὴν δημοσίαν αἰδῶ.
Τὸ ζευγάρι συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἀστυφύ-
λακα σ᾿ ἕνα παρκο τοῦ Λονδίνου σέ ᾶσε»
μνο περίπτυξη. Ο δικαστὴς ἐπέβαλε στὸν
ὑπερήλικα Ἐρωτίδια πρόστιμο 5 λιρῶν
στερλινῶν.
Φυσικά δὲν γνωρίζομε ποιοὺς λόγους
ἐπεκαλέσθη στὴν ἀπολογία του ὁ γέρος.
Ἄν δμὼς προέβαλε στὸ δικαστὴ τὴν
δικαιολογία on ἡ περίπτωσίς του δὲν
δεχὁταν. . . ἀναβολή, τότε φοβούμεθα ὅτι
θὰ τὸν ἔφερε σὲ πολὺ δύσκολη. θέση. . .
«πο-ῄ ,- \-
-Τὀ ὑπερβολικὰ ύψηλὸ ἀνάστημα τοῦ
ἀστυφύλακα τῆς Μητροπολιτικῆς Ἀστυ-
νομίας τοῦ Λονδίνου Τζῶρτ Στρὴτ ἐδηἔ
μιούργησε στὸν ἴδιο καὶ τὴν ὑπηρεσία
του ἀρκετὰ προβλήματα. Καί πρῶτα
πρῶτα ἡ ὑπηρεσία του ἀναγκάστηκε νὰ
παραγγείλῃ γι αὑτὸν εἰδικὸ κρεββὰτι.
Ἔπειτα ἀναγκάστηκε νὰ τὸν μεταθέση
ἀπὸ τὰ περιπολικά ποὺ ὑπηρετοῦσε ἐπὶ
δώδεκα συνεχῆ χρόνια. Kai τοῦτο γιατὶ
τώρα τελευταῖα ἐξεδόθη μιά διαταγὴ
σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία οἱ ἐπιβαίνοντες
περιπολικῶν αὐτοκινήτων πρέπει νὰ φέ-
βουν ὑποχρεωτικὰ κάσκες. Ἀλλὰ ὁ καῦ-
μὲνος ὁ Τζώρτζ δὲ χωροῦσε στὸ αὺτοκᾇί-
νητο μὲ τὴ Κάσκα-Δὲν ἤτανε νὰ ἤμουν
δεκα πόντους κοντήτερος: ἔλεγε στοὺς
συναδέλφους του μὲ πικρία.
Κατόπιν τούτου, τἰ λέτε Φίλοι μου. νὰ
Ξἰναι κανείς ψηλός ἢ νὰ μὴν εἶναι; ἰδοὺ
ενα πρόβλημα ποὺ πρέπει νὰ ἐξετασθῆ
σ᾿ ὅλο του τὸ. . . ὑψοῖ
ΗΝΩΜΕΝΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑΙ
-Πολὺ πρακτικὰς ἀλλὰ Kai πρωτότυπος
ἀπεδείχθη ὁ δικαστὴς κ. Ρόκερ τοῦ
Κλἠβελαντ, τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν
τῆς Ἀμερικῆς Σύμφωνα μὲ ἀπόφασή
του ὑπεχρεώθη κάποιος νεαρός, ὁ ὁποτος
ἀπεκάλεσε «γουροὑνι» ἕνα Ἀστυφύλακα
᾿τῆς Τροχαίας, νὰ παραμείνῃ σὲ χοιρο-
στάσιο ἐπὶ τρεῖς ὠρες! Δικαιολογῶν
τὴν, ἀπόφασή τού ὁ Δικαστἡς, εἶπε ὅτι
ἔστειλε στὸ χοιροστάσιο, μεταξὺ τῶν
χοίρων, τὸν νεαρὸ «τέντυ-μπόυ», γιὰ νὰ
μάθῃ νὰ διακρίνῃ τά γουρούνια ἀπὸ τοὺς
Ἀστυνομικούς! Ὕστερα ἀπὸ αὐτὸ τὸ
περιστατικὸ πιστεύουμε ὅτι ὁ νεαρὸς
δὲν θὰ ξαναμπερδέψῃ. .. τά μἔν μὲ τοὺς
δέ, . .
ΓΑΛΛΙΑ
ν-Τρεῖς νεαροὶ Γάλλοι, ἐπιβαίνοντες
αὐτοκινήτου τὸ ὁποτον εἶχαν κλέψει.
κατόρθωναν νὰ διαφεύγουν τὴν σύλλη-
ψιν ἀπὸ τὰ καταδιώκοντα αὐτοὺς Ἀστύ
νομικά αὑτοκίνητα, τρέχοντες μὲ μεγάλη
ταχύτητα στοὺς δρόμους τῆς πόλεως.
Σὲ κάποια στροφὴ δμὼς βρέθηκαν σὲ μιὰ
ἀδιέξοδη πάροδο. Ἐπειδὴ ἡ ὑποχώρη-
σις δὲν ἦταν δυνατή, κινήθηκαν πρὸς
μίαν πελώρια αὑλόθυρα τὴν ὁποία γιὰ
καλή τους τύχη βρῆκαν ἀνοιχτή, Ἀλ-
λἄ ὅπως ἀπεδείχθη, ἡ αὐλόπορτα αὺτὴ
ὡδηγοῦσε. .. στὸ Σταθμὸ Χωροφυλακῆς
τῆς περιφερείας. Ἐτσι μόνοι τους ἕπε-
᾿σαν. . . στὸ στόμα τοῦ λύκου. Η καλή
τους τύχη, φαίνεται, ὅτι τὴν τελευταία
στιγμὴ τους ἐγκατέλειψε.
i
Ἴ
ΔγἸ " ' WWI/NHL" Α ἱ
1ump» »ευ ιτ ;
,πιῃριδπΐ : γ
3-415... ..Δ
Ἱ
V τ -"*‘
r «2;;—
i
ι «ιβ-
i :' ι
ς ,Ἴ
[τε
t , Ξ.-
-Ξ i
L ,
ΙΤΑΛΙΑ
Ἀπὸ τὴν Ρώμῃ μᾶς πληροφοροῦν ὅτι ἡ
Ἰταλική Ἀστυνομία ἀπέκτησε τὸν δικό
της Σέρλοκ ᾿--Χόλμς᾿ τετράποδα δμὼς
᾿ Πράγματι ἕνας εἰδικά γυμνασμένος ἀστυ-
νομικὸς σκύλος μπόρεσε νὰ ἀνακαλύψῃ
ὅτι μέσα σ᾿ ἕνα ἀθῶο ἐξωτερικά δέμα
περιέχονταν ποσότητα πολλῶν κιλῶν
κατηργασμένης ἡρωῖνης᾿. Ο κάτοχος
τοῦ δέματος. ἕνας Ἀμερικανός τουρίστας
2| ἐτῶν Ρόναλντ Ὁλντριστ, εἶναι τὸ
ἄνομά του ποὺ κατέβαλε φιλότιμες προσ-
πάθειες νὰ μεταφέρῃ στοὺς πατριῶτες του
τεχνητοὺς παραδείσους... ἀλλά Kai ἀρ-
γὸ θάνατό νόμισε ὅτι ἕνα δέμα ἀφημένο
στὸ ἀεροδρόμιο τῆς Ρώμης δὲν θὰ μπο-
ροῦσε ποτὲ νὰ κάνῃ τοὺς Ἀστυνομικοὺς
νὰ πιστέψουν ὅτι ἔκρυβε μέσα του περισ-
σότερο ἀπὸ μερικὰ ἀθῶα πράγματα.
Νά δμὼς ποὺ οἱ Ἀστυνομικοὶ εἶναι
πάντα καχύποπτοι καὶ βλέπουν μὲ.
σκυλίσιο παρατηρητικότητα καὶ... τα
πιὸ ἀθῶα δἑματα. Τώρα ποὺ ὁ δύστυχος
τουρίστας ξεκουράζεται στὸ φρέσκο θα
σκέπτεται ὁπωσδήποτε ὅτι οἱ σκυλοι
δὲν πιάνονται ποτὲ φίλοι καὶ ἰδίως ὅταν
εἶναι άστυνομικοἰ.
49

Ὗ , ᾿ᾁ Ὅπως κάθε καλῶς ὠργανωμἐ-
νη ἀστυνομικὴ ὑπηρεσία, ὅτῳ
ἳ , καὶ ἡ Ἀστυνομία τῆς
Ὑόρκης πραγματοποιεῖ μίανΝΕ-ΐίΕ
νεχῆ- ἐναντίον τοῦ ἐγκλήματος
᾿ ᾔπροληπτικὴν ἐκστρατείαν. Ἄτη
ἔχει κυρίως χαρακτῆρα ἐνημερω-
τικὸν καὶ γίνεται εὐχαρίστως δε-
, κτὴ ἀπὸ τὸ κοινόν.
> Ἕν τῶν κυρίων συνθημάτων τῆς
- ἐναντίον τοῦ ἐγκλήματος διαφω-
τισ-ἑτξικἦς ἐκστρατείας της εἶναι καὶ
το ης :
, «Τὸ ἔγκλημα δὲν ἀποδίδει. Ἐξ
αὐτοῦ οὐδεὶς κερδίζει».
Δίὰ τὰ διάφορα ἀδικήματα γί-
_ νὁνται σοβαραὶ μελέται καὶ ἑκάστη
᾿ περίπτωσις ταξινομεῖται. Τὰ ἀδι-
κή ματα (ἐγκλήματα) σημειοῦνται
50
Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΝΕΑΝ ΥΟΡΚΗΝ
ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Μὁιράρχου
ἐπὶ χάρτου ἐπὶ τοῦ ὁποίου συνή-
θως παρατηρεῖται ὅτι τὸ ἔγκλημα
παρουσιάζει αὔξησιν εἰς τὰς πτω-
χοτέρας συνοικίας. Τοὐναντίον ὅ-
που αἱσυνθῆκαι στεγάσεως, διαβιώ-
σεως καὶ ἀπασχολήσεως εἶναι καλαὶ
τὸ ἔγκλημα παρουσιάζει πτῶ-
σιν. Ὅταν εὑρισκόμεθα εις περιο-
δον ἀφθονίας καὶ τὰ ἡμερομί-
σθια εἶναι ὑψηλὰ ἔχομεν μείωσιν
τοῦ ἐγκλήματος, άλλ᾿ ὅταν αἱ ἐν
γένει οἰκονομικαὶ συνθῆκαι χει-
ροτερεύουν ἀμέσως αὐξάνεται καὶ
ἡ ἐγκληματικότης.
Βεβαίως δεν εἶναι δυνατὸν νὰ
λεχθῆ ὅτι τὸ ἔγκλημα εἶναι ἀπο-
τέλεσμα μόνον τῶν οἰκονομικῶν Ϊ
συνθηκὥν.
Υπάρχει πάντοτε ἓν σταθερὸν,
εὐτυχῶς μικρόν, ποσοστὸν τοῦ,
πληθισμοῦ, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ
τὸ ἐγκληματικὸν τοῦτο στοι-
χετον. Τὰ ἄτομα τῆς κατηγορίας
ταύτης εἶναι μειωμένης διανοη-
τικῆς καταστάσεως καὶ δὲν δύναν-
ται νὰ διορθωθῶσιν οὐδὲ μὲ εἰ-
1mirmmwww-w. ,ιγ-Α- WV »μ ιη».
δικὴν ἐκτι-αίδευσιν.
Τὸ ὅτι οἱ ῆ/κληματίαι ἐν γένει
εἶναι πτωχῆς διανοητικῆς κατα-
στάσεως παρ᾿ οὐδενὸς ἀμφισβη-
τεῖται, ἀκόμη καὶ ἐάν τινὲς
ἐξ αὐτῶν δεικνύουν ἱκανότητα
καὶ ἐπιτηδειότητα πολὺ πέραν
 τῆς συνήθους τοιαὑτης, λχ ἡ
καταστρώσαις τοῦ σχεδίου μερι-
κῶν ληστειῶν, ἰδία τοιούτων Τρα-
πεζῶν, φανερώνει λεπτομερεοτά-
την προεργασίαν ἀσυνήθη, δυ-,
ναμένην νὰ συγκριθῇ μόνον μὲ
ἐπιτελικήν οτρατηγικὴ ,; προεργα-
σίαν. Εἰς τοιαύτας περιπτώσεις
_ κάθε Μπτομέρεια μελετᾶται καὶ
ἐ-ιι-εξεργάζεται ἐπιμελῶς ὑπὸ τῶν,
ἐγκληματιῶν. Πρώτη ἐνέργεια τού- -
των εἶναι ἡ ἀναγνώρισις τοῦ τόπου
τῆς κλοπῆς ἢ τῆς λῃστείας. Κάθε
θέσις ἐπισκοπεῖται καλῶς. Τὸ σχέ-
διον τοῦ κτιρίου, αϊ εἴσοδοι τού-
του, αὶ ἀκριβεῖς θέσεις τῶν Φρσυ-
ρῶν κατὰ ὡρισμένα χρονικὰ δια-
στήματα, αὶ ..η-νήθειαι τούτων,
κάθε τάσις παραμελήσεως τῶν
καθηκόντων των (ὡς ἡ ἐπ᾿ ὀλί-
γον ἀπομάκρυνσίς των διὰ κά-
πνισμα).Αἰθέσεις τῶν Ἀστυνομι-
κῶν σκοπῶν τοποθετῶν, τὰ πε-
ριπολικὰ Ἀστυνομικὰ αὐτοκίνητα,
αἱ θέσεις τῶν τροχονόμων, αἱ
. συνθῆκαι κυκλοφορίας ἐπὶ τῶν
ὁδῶν καὶ πεζοδρομίων.
.Ὅλαι αἱ ἀνωτέρω λεπτομέρειαι
ἔχουν σπουδαίαν σημασίαν εἰς
τὴν ἐπιτυχίαν διαπράξεως τοῦ
ἐγκλήματος καὶ τῆς διαφυγῆς Τῶν
᾿ ἐγκληματιῶν. Ἐπὶ πλέοντὸ σπου--
δαιότερον ὅλων εἶναι ὁ χρόνος.
Ἐὰν ὁ χρόνος δράσεως ἐπιλεγῆ
ὁ καταλληλότερος, τότε αὶ πιθα-
νότητες ἐπιτυχίας αὐξάνονται.
οὐδεμία ἀντίρρησις ὑπάρχει ὅτι
τοιαύτη καταστρώσαις σχεδίου
προϋποθέτει ὀξεῖαν ἀντίληψιν. Πα-
ρὰ ταῦτα δμὼς ἡ κοινὴ λογικὴ λέγει
ὅτι καὶ ἐδῶ ὑπάρχει διατροφὴ σκέ-
ψεως καὶ ἀντιλήψεως, διότι ἐὰν
τοιαύτη- κλίσιςζκαὶ, ἐπιμέλεια διε-
Ἐτίθετο εἰς μίαν ἔντιμον προσπά-
θειαν, ἀσφαλῶς θὰ ἀπέδιδε πολὺ
περισσότερα, λαμβανομένου ὑπ
ὄψει ὅτι ἄνω τῶν 900Ἰο τῶν
ἀδικημάτων ληστειῶν, κλοπῶν καὶ
διαρρήξεων ἐξιχνιάζονται ὑπὸ τῆς
Ἀστυνομίας τῆς Νέας Ὑόρκης καὶ
αἱ καταδίκαι τῶν ἐνόχων εἶναι
αὐστηρόταται.
Κατὰ τὴν ταξινόμησιν τῶν δια-
φόρων ἐγκλημάτων πρὸς μελέτην
ἡ A’s“... ϋομία τῆς Νέας Ὑόρκης
χρησιμοποιεῖ περίπου τριάκοντα
ἑπτὰ κατηγορίας.
Τὰ ἀδικήματα ,χωρίζονται εἰς
δύο κατηγορίας, ἤτοι τὰ σοβαρά
τοιαῦτα (κακουργήματα- πλημ-
μελήματα) καὶ τὰς μικροπαραβα-
σεις (πταίσματα).
Κατὰ τὸ πρῶτον ἂς ἴδωμεν τὰ
ἀδικήματα κατὰ τῆς ζωῆς. Εἰς τὴν
; ὀφείλονται εἰς διάφορα ἄλλα αἴ-
ᾗ τια. Τὰ ἐλατήρια ποικίλλουσιν
-᾿
- ζωῆς ποσοοἼ-ὸν 65οἸο ἐξιχνιάαθη
Ὕἳ
. κὸν ποσοστὸν ἐξιχνιάσῃ
< τὰ ἑπόμενούετη.
Νύχτα καὶ ἡμέρα ὑπὸ τὸν καύσωνα
καὶ τὸ πολικὸν Ἴώχος παντοῦ καὶ πάντο-
τε ὁ Ἀστυνομικὸς δίνει τὸ παρόν του.
εις τὸν ἀγῶνα κατὰ τοῦ ἐγκλήματος.
Ο Iἵ᾿ὀμοςπρέπει νὰ ἐπιβληθῇ κατὰ τῶν
ἀνθρώπων οἱ ὁποτοι θέλουν νὰ μεταβά-
λουν τὴν πολιτισμένην κοινωνίαν τῶν
ἀνθρωπων εἰς ζούγκλαν ἀγρίων θηρίων.
; ἶ
Νέαν Ὑόρκην, ,συμφώνως πρὸς
στατιστικὴν ἑνὸς τῶν τελευταίων
ἐτῶν, διεπράχθησαν 291 ἀν- ᾿
θρωποκτονίαι ἐκ προθέσεως ἢ ἀπό-
πειραι αὑτῶν. Ἐξ αὑτῶν 78 διε-
πραχθησαν διὰ πυροβόλων ὅπλων
96 διὰ μαχαιρῶν καὶ 85 κατόπιν
ἐπιθέσεως διὰ διαφόρων ἄλλων
ὅπλων. ΙΑΙ ἕτεραι περιπτώσεις
-
ἀναλόγως. Ὅτῳ μεταξὺ τῶν 291
ἀδικημάτων κατὰ τῆς ζωῆς ἔχο-
μεν :᾿ Ληστείας 25, διὰ λόγους
ἀντεκδικήσεων 5, ἐκ παιγνίων 3,
λόγῳ οἰκογενειακῶν ἐρίδων 66;
é§_ ἐπιχειρησιακῶν ζημιῶν 7 καὶ ᾿
λόγῳ ὑπαιτίου μέθης5. ' , ,
Ἐν πάσει περιπτώσει, λόγῳ
διαφόρων ἄλλων ἐρίδων, 95. ,
Ὑπάρχει καὶ ἕνας ἀριθμὸς 85 -
ἀδικημάτων κατὰ τῆς ζωῆς, ἅτινα
,δὲν δύνανται νὰ ταξινομηθῶσιν, -
ἐπειδὴ τὰ αἴτιά των εἶναι ἄγνω-
στα.
Ἐνδιαφέρον εἶναι νὰ τονισθῆ
ἐν προκειμένῳ ὅτι εἰς τὰς ἀνωτέρω
περιπτώσεις ἀδικημάτων κατὰ τῆς
ὑπὸ τῆς Ἀστυνομίας τῆς Νέας
Ὑόρκης ἐντὸς τοῦ ἰδίου ἔτους
τῆς διαπράξεώς των καὶ οἱ ἔνοχοι
συνελήφθησαν, ἕτερον δὲ σημαντι-
κατά τ ,
.
Μετὰ τὴν ἀνωτέρω κατάταξιν ,τ -
Τὰ ἀδικήματα ταξινομοῦνται κατὰ ᾿ ᾿ ᾿
ἡλικίας. Ὅτῳ ἐκ οτατιστικῶν
στοιχείωνδιαπιστοῦταιοτι ἐγκλή-
ματα βίας δια-π-ρά-π-ον-ται συνή-
θως ὑπὸ ἀτόμων ἡλικίας 21—35
ἐτῶν. Αί ἀνθρωποκτονίαι ἐκ προ-
θέσεως (φόνοι) ποικίλλουν ὡς
κατωτέρῳ
Κάτω τῶν 16 ἐτῶν μόνον μία
περίπτωσις παρετηρήθη κατάτὴν
προμνησθεῖσαν στατιστικήν. Με-᾿ ᾿
ταξὺ δμὼς τῶν 16—20 ἐτῶναὶ
περιπτώσεις ἀνέρχονται εἰς 24.Απὸ
21—25 ἐτῶν 39 περιπτώσεις. Μετα- ᾿
ξὺ 26-30 ἐτῶν 106 (ἐκ τῶν 291
ἀνθρωποκτονιῶν) ἤτοι ἄνω τοῦ
42ο Ἰο ἕκτού συνόλου. Ἀπὸ 31--35
ἐτῶν τὸ σύνολον κατέρχεται εἰς
57. Ἀπὸ 36-40 πίπτει περισσὸ- -
τερον ἤτοι εἰς 21 περιπτώσεις ,
ἄνω τῶν 40 ἐτῶν τὸ ποσο-
σ-ι-ὸν τῶν ἐνόχων ,τῶν ἀνωτέρω
ἐγκλημάτων ἐκμηδενίζεται.
Ἀξιοπρόσεκτος ἐπίσης τυγχά- ‘-
νει ἡ προτίμησις τῶν νέων εἰς τὰς
ἀδίκους ἐπιθέσεις καὶ τὰς λῃστείας.
Η κατηγορία τῶν 16-20 ἐτῶν
παρουσιάζει ποσοστὸν 29,2, ρ-Ἱο
-51
 "‘"'
σ.. ‘3 m m

/᾿
.ΡἘ
«
.- Α

Η Ἀστυνομικὴ Διεύθυνσις τῆς Νέας Ὑόρκης διαθέτει ἐκτὸς τῶν ἄλλων καὶ τμήματα ἐφίππων. Ο ἵππος παρ᾿ ὅλην τὴν
τεραστίαν ἀνάπτυξιν τῶν τεχνικῶν μέσων, ἀποτελεῖ ἄριστον βοήθημα τῶν Ἀστυνομικῶν κατὰ τὰς περιπολίας. τὴν διάλυσιν
,, συγκεντρώσεων ἢ ἀκόμη καὶ διὰ τὴν ρύθμισὶν τῆς Τροχαίας κινήσεως.
καὶ ἡ ἀμέσως ἑπομένη κατηγορία καὶ ἡ ἡλικία ἄνω τῶν 35 ἐτῶν μένουιτ νὰ ἐπαναφέρουν εἰς -τὴν
τῶν 21-25 ἐτῶν παρουσιάζει πο- ᾿ὀλιγώτερον τοῦ 1oἸo. εὐθεῖαν ὁδὸν ἄτομα ἡλικίας 26-30
σοστὸν 280 Ἰο περίπου. Ὑπὸ τῶν Ἐπίσης αἱ διαρρήξεις εἶναι ἕνα ἐτῶν. Τὰ ἄτομα τῆς ἡλικίας ταύτης Ἴ
δύο αὐτῶν κατηγοριῶν ἐγκλημα- ἄλλο ἔγκλημα τὸ ὁποτον δια- εἶναι πλέον ὥριμα καὶ τὸ δυστύ-
τιῶν διαπράὖι-Γονται πλέον τοῦ πράτι-εται κυρίως ἀπὸ νεαρᾶς χημα Εὐαΐδη ἔχουν ὡριμάσει εἰς
ἡμίσεος τοῦ ,συνόλου τῶ ἐγκλη- ἡλικίαςᾞἅτομα. Ἀνω τῶν 470Ἰο ἐγκληματικὸν περιβάλλον καὶ
μάτων. - τῶν διαρρήξεων ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ ἔχουν ἐπηρεασθῆ ἐξ αὐτοῦ. Τὸ τὶ
Ἐπ᾿ αὐτοῦ πολλαὶ ἐξηγήσεις διαπράττονται ἀπὸ ἄτομα ἡλι- ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ δί αὐτὰ εἶναι
ἐδόθησαν, πλὴν δμὼς ἡ κυριωτέ- κίας 16-20 ἐτῶν. Εἰς τὴν κατη- πρόβλημα δισεπίλυπον. Οἱ εἰδι-
ρα αἰτία κατὰ τοὺς εἰδικοὺς τῆς γορίαν τῶν 21-25 ἐτῶν ἀναλογεῖ κοὶ τῆς Ἀστυνομίας πιστεύουν ὅτι
ἀστυνομίας, παραμένει ἄγνωστος. ποσοστὸν 18οἸο καὶ εἰς τὴν ; κα-. πρέπει ν᾿ ἀρχίσῃ κανεὶς ἀπὸ τὴν
ι ι ;
Μερικοὶ λέγουν ὅτὴὀφείλεται εἰς τηγορίαν τῶν 26-30 ἐτῶν ανα-
τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ εὐκόλου κέρ- .λογεῖ τὸ 210Ἰο. Πέραν τῶν 30 μάταιαὶ τάσεις καὶ αἱ δυσμενεῖς
δους, ἕτεροι ὅτι ἡ ἐπιθυμία πρὸς ἐτῶν τὸ ποσοστὸν πίπτει κάτω τ--Ὗἔ-«π- ,Ἐ FWD—3L“
ἀπόκτησιν καινουργῶν ἐνδυμά- τοῦ ΙΟοἸο.
των καὶ χρημάτων μὲ τὰ ὁποῖα Ἀνακεφαλαιώνοντας τὰ ἐγκλή-
θὰ διασκεδάσουν ἑαυτοὺς καὶ τοὺς ματα βίας βλέπομεν ὅτι ἄτομα
,ὶ-ἷι . ἒ ‘V
,φίλους των ῥήγεϊ πολλοὺς νέους ἡλικίας κάτω τῶν 16 ἐτῶν δια-
. εἰς τὴν διάπραξιν ἐγκλημάτων. πράττουν ὀλιγώτερον τοῦ ᾿10Ἰο

v ᾿ Ξ
Ἐν πάσει περιπτώσει οἱαδήποτε ἐξ αὐτῶν. Η ἑπομένη δμὼς κα-
καὶ ἂν εἶναι ἡ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα ᾿τηγορία τῶν 16-20 ἐτῶν δια-
εἶναι σοβαρὸν καὶ μελετᾶται ἀπὸ πράττει τὸ 250 Ἰο τῶν ἐγκλημάτων
τὴν ἀστυνομίαν ἐν ᾿τῆ προσπα- τούτων. Τὰ ἡλικίας 21-25 ἐτῶν δια-
θείᾳ του νὰ εὑρεθῇ τρόπος ἐλέγ- πράττουσιν τὰ 2Οο Ἰο καὶ ἡ πλέον
χου τοῦ ἐγκλήματος εἰς τὴν πηγὴν ἐπικίνδυνος ἡλικία τῶν 26-30 ἐ-
του πρὶν ἢ ὁ νέος ἢ ἡ νέα κατα- τῶν διαπράττει ἄνω τοῦ 300Ἰο
᾿ στῶσιν ἐγκληματίαι. τῶν ἐν λόγῳ ἐγκλημάτων. Τὰ
Η ἑπομένη κατηγορία τῶν ἄτομα ἡλικίας 31-35 ἐτῶν δια-
26-30 ἐτῶν παρουσιάζει ποσο- πράττουσι περίπου τὸ 180Ἰο καὶ
στὸν 24οἸο ἐξ αὐτῶν τῶν ἐγκλη- πέραν αὐτῆς τῆς ἡλικίας τὸ πο-
μάτων (λησ-ι-ειῶν, ἀδίκων ἐπιθἐ- . σοστὸν εἷναι τελείως ἀσήμαντον.
σεων). Κατὰ τρόπον παράξενον Ἐκ τῶν ἀνωτέρω περιπτώσεων
μετὰ τὴν ἡλικίαν τῶν 30 ἐτῶν καταφαίνεται ὅτι ἡ Ἀστυνομία
τὸ ποσοστὸν πίπτει ἀποτόμως. τῆς Νέας Ὑόρκης ἀντιμετωπίζει
Οἱ τῆς ἡλικίας τῶν 31-35 ἐτῶν ἕνα ἰδιόρρυθμον πρόβλημα δυσκό-
ἀριθμοῦν ποσοστὸν μόνον 9oἸo λως ἐπιλυόμενον. Βεβαίως δὲν ἀνα-

52
ἐπιδράσεις αἱ ἄγουσαι εἰς τὸ ἐγκλη-
μα πρέπει νὰ χαλιναγωγηθοῦν
ὅταν τὸ ἄτομον εἶναι ἀκόμη μικρᾶς
ἡλικίας.
Ἐὰν 6 μέσος τύπος ἀνθρώπου
εἶχε κάπως μεγαλυτέραν ἰδέαν
αὐτῶν τῶν ἐγκλημάτων καὶ τῆς
πραγματικῆς καταστάσεως, ,ἤτις
ὑφίσταται εἰς τὴν Κοινότητα τῆς
ὁποίας ἀποτελεῖ μέλος ἀσφαλῶς
θὰ εἶχε μεγαλύτερον ἐνδιαφέρον
καὶ θὰ ἐπροθυμοποιεῖτο νὰ συνερ-
γασθῆ μὲ τὴν ἀστυνομίαν μὲ
σκοπὸν διατηρήσεως τῆς ἐγκλημα-
τικότητος εἰς τὰ χαμηλότερα δυ-
νατὰ ἐττίπεδα. Δυστυχῶς δμὼς
ἔχει ἀποδειχθῆ ὅτι μόνον ὅταν
διαπράττεται ,ἓν ἐντυπωσιακὸν
ἔγκλημα ἢ σειρὰ σοβαρῶν ἐγκλη-
μάτων, τότε ἐγείρεται καὶ τὸ
ἐνδιαφέρον τῆς κοινῆς γνώμης.
Καὶ τώρα ἂς ἴδωμεν τὴν γενικὴν
στατιστικὴν τῆς ,ἐγκληματικότη-
τος ἐν Νέᾳ Ὑόρκῃ ἑνὸς τῶν τελευ-
ταίων ἐτῶν καὶ τότε θὰ ἀντιλη-
φθῶμεν πόσον δύσκολα προβλή-
μα-τα ἀντιμετωπίζει ἡ ἀστυνο-
μία τῆς μεγαλοπόλεως ταύτης.
Διαπραχθεῖσαι ληστεῖαι 1400.
Ἐπειδή, ὡς ἔχει ἀποδειχθῆ εἰς
ἑκάστην λῃστείαν ἐνέχονται πε-
ρίπου πέντε ἢ καὶ περισσότερα
πρόσωπα, διὰ τοῦτο 6 ἀριθμὸς
τῶν συλλήψεων εἶναι πολὺ με-
γαλύτερος τῶν περιπτώσεων.
γ ἡ κλίμαξ τοῦ προστίμου ἀνάρχε-
Διάρρηξις 3.500 περίπου.
Ἄδικοι ἐπιθέσεις 3.000.
Κλοπαί, εἰς ἃς δὲν περιλαμβά-
νονται αἰ τοιαῦται αὐτοκινήτων
Μικροκλοπαὶ 13.000.
Κλοπαὶ αὐτοκινήτων 8.000.
Κλοπαὶ πορτοφολιῶν 700.
Ἀποδοχαὶ προϊόντος τοῦ ἣἱκλή-
ματος 350 περιπτώσεις.
Ἀπότισι 2.100.
πλαστογραφίαι 600. ᾿
παράνομοι ὁπλοφορίαι 600.
Ἐγκατάλειψις οἰκογενείας 4.000
περιπτώσεις.
Ἐμπρησμοὶ ὀλιγώτεροι τῶν
Αἱ πταισματικαὶ παραβάσεις τῆς
τροχαίας εἶναι πάρα πολλαί. Λό-
γῳ τῆς μεγάλης συμΦΟΡήσΞως,
ἤτις παρατηρεῖται εἰς τὰς ὁδοὺς
καὶ τῆς ἐλλείψεως χώρου γιὰ
παρκάρισμα τῶ αὐτοκινήτων, ὁ
ἀριθμὸς-τῶν κλήσεων τῆς τρο-
χαίας διὰ παρανόμους σταθμεύ-
σεις ἀνέρχεται ἐτησίως εἰς 500.000
περιπτώσεις. Ἐν προκειμένῳ ὁ
παραβάτης δὲν ὀφείλει νὰ ἐμφα-
νισθῆ ἐνώπιον Δικαστηρίου, ἀλλὰ
ἔκ..
ἒ
1 \: 5‘)
\\
Ξ
L ._ ἡ .- \
'H συμβολὴ τῆς γυναικὸς Ἀστυνομικοῦ εἰς τὰς ἀνάγκας τῆς συγχρόνου Ἀστυ-
νομίας εἶναι πολύτιμος, ἰδίως διὰ τὴν πρόληψιν καὶ καταστολὴν τῆς παιδικῆς ἐγκλη-
ματικότητος. Εἰς τὴν φωτογραφίαν γυναίκα Ἀστυνομικὁς᾿ ἀνάμεσα σὲ παιδιὰ κἀ-
ποιας Νεοϋρκἐζικης φτωχογειτονιᾶς.
πηγαίνει κατ᾿ εὐθεῖαν εἰς τὸ Τα-
μετον καὶ πληρώνει ἕνα καθωρισμέ-
νον πρόστιμον, ὅπερ ἀναγράφεται
εἰς τὸ ὅπισθεν μέρος τῆς ἀδείας
του. Ἐν περιπτώσει ὑποτροπῆς
ται, ἐὰν δὲ αἱ παραβάσει τοῦ εἴδους
αὐτοῦ εἶναι πολλαὶ τότε ἀφαιρεῖ-
ται ἡ ἄδεια ἱκανότητος ὁδηγοῦ,
Δεύτεραι εἰς ἀριθμὸν παραβά-
σεων αἰναι αἰ τῶν διαφόρων ἀστυ-
νομικῶν διατάξεων, τῶν ὁποίων
ὁ ἀριθμὸς ἀνέρχεται εἰς 100.000
περίπου ἐτησίως.
Ἐν ὅλῳ αἱ κατὰ τὴν διάρκειαν
,ἑνὸς ἔτους συλλήψεις καὶ κλήσεις
βεβαιωθεισῶν παραβάσεων γενό-
μεναι παρὰ τῆς Ἀστυνομίας τῆς
Νέας Ὑόρκης ἀνέρχονται εἰς
750.000 ἢ καὶ περισσότερον.
Οἱ ἀνωτέρω ἀριθμοὶ δεικνύουν
τὸ τεράστιον πρόβλημα, ὅπερ
ἀντιμετωπίζουν αἱ ἀστυνομικαὶ δυ-
νάμεις τῆς Νέας Ὕόρκης.
Τὰ ἐγκλήματα εἶναι πάσης φύ-
σεως καὶ ἡ συντομωτέρα διαλεύ-
κανσις, τῶν περισσοτέρων τοὐ-
λάχιστον ἐκ τούτων, ἀποτελεῖ
τὴν καλλιτέραν ἱκανοποίησιν διὰ
τὴν ἀστυνομίαν. Η σύλληψις τῶν
παραβατῶν τοῦ Νόμου δὲν ἀπο-
τελεῖ καὶ τὴν ὅλην λύσιν τοῦ
προβλήματος, ὅπερ ἀντιμετωπίζει
ἡ ἀστυνομία. Συνεργαζόμενοι. οί
ἀστυνομικοὶ μὲ ἄλλας ἀρχὰς ἐρευ-
νῶσι τὸν τρόπον περιορισμοῦ τοῦ
ἐγκλήματος. Γνωρίζουσι καλῶς ὅτι
τὸ ἔγκλημα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ
ἐξαλειφθῇ παντελῶς, ἀλλὰ μπο-
ρεῖ δμὼς νὰ με-τριασθῆ. Ἐπίσης
γνωρίζουσιν ὅτι ἕνα μικρὸν πο-
σοστὸν τοῦ πληθυσμοῦ, ὅπερ εὑρί- ,
σκεται ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν δυσμε-
νῶν συνθηκῶν, διάγει βίον ἐγκλη-
ματικόν. Τὸ ποσοστὸν τοῦτο,
ἀποτελεῖ τοὺς ἐξ ἐπ έλματος
ἐγκληματίας καίοι εἴην κατη-
γορίαν ,ταύτην ἀνήκοντες εἶναι
ἀνεπίδεκτοι βελτιώσεως. ἷΩσαύ-
τως τὸ ἔγκλημα κερδίζει ἔδαφος
κατὰ τὴν διάρκειαν πολεμικῆς πε-
ριόδου καὶ ἀμέσως μετ᾿ αὐτήν.
Τοῦτο παρατηρεῖται κυρίως εἰς ἄτο-
μα νεαρᾶς ἡλικίας, λόγῳ τῆς ἐξ αἰ---
τίας τῶν πολεμικῶν γεγονότων
ἀνεπαρκοῦς διαπαιδαγωγήσεως
καὶ παρακολουθήσεώς των.
Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἀστυνομία
καταβάλλει προσπαθείας πε-
ριορισμοῦ τῆς ἐγκληματικότητος
τῶν ἀνηλίκων πρωτοστατοῦσα
εἰς πολλὰς ἐκδηλώσεις ἀποσκα-
-πούσας εἰς τὴν καταπολέμησιν
τῶν ἐγκληματικῶν τάσεων τῶν
ἀνηλίκων καὶ αἵτινες ἔχουσιν υἰ-
οθετηθῆ καὶ ἀπὸ πολλὰς ἄλλας
ἀστυνομικὰς ὑπηρεσίας.
53
 "““R

ΤΙΑ ZAX-FIA ΤΟ ΠΑΙΔΙ

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ

Γἳ
ΡὝἼ-ἘὟὟπῆγ-μζ.παρῆν.. ᾁ,
, ᾿ ΞἘς [ἱἇ
;
ᾆἲθ τἆῢᾇἲἰ
w 3.?”
Ὕῢᾁἳὖ
μ.. .91
,,J ,Ἔ, 0.,
~ ..ἒξ
θσ,
F; ῖὶἘ-ἑἑᾇᾇἲ
1’!“
ἒμ, ἘἘὟἇ» “if” ὖἷζᾦἷἲἒᾃξξἱἳἷ ἱ. ᾁἲἶ

. " ᾏ᾿ "" ”‘ Ἐἶἶτἳἱθὖ ’3". ᾿ . ,τά - .3‘ ἆ

ἳ-,ιςὶὶθπ , g" σώζθιἇἒ--ἇ «τ,
ὁ
σ fit . ΞΞ. . Ἱ ,
-3 [ἱ ᾿ μ),
᾿ ᾿ ᾿ 1ἳἷἵἔ«᾿
᾿ἇᾇ᾿ Η.. ,. m—Aἶῖυ.
Βίον ὰνθὰσπαρτον.
... καὶ μιὰ ἥσυχη γωνιὰ γιὰ ᾿
νὰ ξεκουρὰἰωνται πὁτε- πότε..
Γ , .. τ. - ,

Χαρούμενπ, διαρκῶς Κεφάκη

οἰκογενειακὴ ἀτμοσφαίρᾳ
2A): - ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ 2A):
ΓΙΑ ΤΟ 1972

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΑΝΤΡΟΥΣ

Ἐντονπ, χαρούμενπ, ἡἐνοιαστπ Ζωή...

...καἰ...μ1ἀ νύφη σὰν Κί αὐτή...
 Ο ἀγὼν διὰ τὴν ἐπιβολὴν τοῦ νόμου
καὶ τὴν τήρησιν τῆς τάξεως εἶναι
συνεχὴς καὶ ἀδιάκοπος ἐκ μέρους ί
τῶν ἀτόμων τὰ ὁποῖα ἐτάχθησαν
δί αὐτό, διεξάγεται δὲ ἀμείωτος .. ..,,,.- ,ωσιθ

καὶ ἀδιάπτωτος εἰς ὅλα τὰ γεωγρα-

φικὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς ὑδρογείου. ᾿ I
Χωρὶς τὸν ἀγῶνα αὐτὸν τῶν ὀργά-
νων τῆς τάξεως δὲν δύναται νὰ ὑπάρ- ΔΑπὰ κ, J
ξῃ ἐλευθερία ἀληθής, πρόοδος, πο-
λιτισμὸς καὶ εὐημερία. Εἰς ὅλα τὰ Γερμανοὶ ἀστυνομικοὶ μὲ τὴν πει-
Κράτη τοῦ ἐλευθέρου κόσμου οἱ ἀστυ- θαρχίαν καὶ τὴν τάξιν ἡ ὁποία τοὺς
νομικοὶ ἀγωνίζονται τὸν ἴδιον ἀγῶνα διακρίνει εἰς ὅλας τὰς ἐκδηλώσεις
διὰ τὰ αὐτὰ ἰδανικά, ὁποιοδήποτε ἐπὶ τῷ ἔργῳ τῆς ἐκτελέσεως τοῦ
κί ἂν εἶναι τὸ χρῶμα τῆς στολῆς καθήκοντος ὅταν καὶ ὅπως ἡ περίστα-
των, ἡ συγκρότησις τῆς ὑπηρεσίας σις τὸ καλέσῃ.
τ,ων ἢ ἡ γλῶσσα τὴν ὁποίαν ὁμιλοῦν
ὶ , ἹΠὟᾛᾞ ‘- “f1-:5;

S: ι
r ,Δι-ἱ -ἑ
=

«χ

,Ξυ-Ξᾁ. -ΞΞ- ἱ-ἒἑᾤὢ

᾿ἳἳ «ξυἶἷιιιῆἇ 1
Ξ »τ ἱ Ἰ is“! Ἴ a I ψἱ,

ἱ 5}}ἡ [ἷἳἳἳὶ ι-ἶἇΞ-ΞΞ

»στ-τέ
if
WWW—v -ν

μ [ι ,

Ξ
(r οἱΐ κ .

I“;
--ἵ
w ᾿Ἴἴν
Ο κ [ μῢΨ-Ἵᾁθῥν »σ =ἱ Μᾨτμώἇ-ν-.έ»υθ.ὶ-=ιἑσὀιἇἃἦἃ᾿

Οἱ τροχονόμοι παντοῦ καὶ πάντοτε των ἴσως εἰς διαφορετικὴν κατὰ πε-
εἶναι ἴδιοι, οἱ δὲ παραβάται τῶν κα- ρίπτωσιν γλῶσσαν, πάντως δμὼς
νόνων τῆς ὁδικῆς κυκλοφορίας ὑφί- μὲ τὸν αὐτὸν τρόπον.
στανται τὰς συνεπείας τῆς πράξεώς
Δτ-π-Ἐι
τ

..μζ-ι...
ἒ.
V" Η

ἱ
ὄ)

V
,
"'
//'?I"‘

A!

56
 σπ IQ: @flmmm

I11“ ΙΗ μιἼἰϋΙυωωΕΙἶᾩω
Η Καναδικὴ Ἀστυνομία εἶναι μία
ἀπὸ τὰς ἀρτιώτερον ὀργανωμένας
ἀστυνομίας τοῦ κόσμου. Η περίφη-
μη καναδικὴ ,ἔφιππος ἀστυνομία
ἐδημιούργησε θρύλους καὶ παρα-
δόσεις ποί> ξεπέρασαν τὰ σύνορα τῆς

j
χώρας των πρὸ πολλοῦ.
ιιιιι
᾿ Ο Καναδὸς ἀστυνομικὸς ἐπιβλη-
Ἄ

τικὸς εἰς τὸ παράστημα καὶ ἄψογος

εἰς τὴν ἐμφάνισιν εἶτε ὡς φρουρὸς
τῶν δημοσίων καταστημάτων τῆς
πατρίδος του εἶτε ὡς ἐφαρμοστῆς
τοῦ νόμου κατὰ τὴν διάλυσιν ταρα-
᾿ ξιῶν, γνωρίζει πάντοτε νὰ ἐπιβάλ-
λεται καὶ νὰ ἐπεμβαίνῃ ἀποτελεσμα-
ἐ in?) τικως.
"t“?! r
,μ w ᾿᾿ἷ
I‘ r- ‘
᾿ ’
,ΠΥ-Ἕυθᾂᾋἒ fl‘. \
.’

Q ‘._..,,__.._:__;;"“\ [ ᾏ ᾿

,θ
"",

Δ᾿᾿ἲ
ΙΝΑ
- ᾿4φᾫὶἷ
᾿;᾿.-ι->- ι
ζ ,γ Α
,β

. ,Ἐἔ [β ι ,,, A.
σ .— τ.. ζῒὶἳᾞ ‘If ,ξἒ ,Ὕ

ἒ.᾿τἵ> :73. WW"

, .
,τ . -. -
»θις ᾞἷἶϋ ἒ t ᾿ j"-
; ...ε ,ἔἶ- . ,, μιῇ κ. ἔ λ, ι
if. ἡ ζ [ΞἘἘΞ ΞἼ φ» ἡ ‘\‘~;
Eb Ἧισί ”I 3‘

ἱ m; L ρἸ ᾇ . τιἸ “ λ
ὁ κ [ζ ὒ᾿ / I“? If ᾿
i ἳὀ ἔ ! / /
ἱ

,Ὦ < E"; a ἐ ,ἐ ‘
ΓΙΑ ZAZ-I'IA ΤΟ ΠΑΙΔΙ
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥ ΜΕΝΟΣ

ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΥΠΑΝΤΡΕΣ

ΣΑΣ . ΤΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ
Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΚΑΤΑΛΥΤΗ ΑΙΩΝΙΟΤΗΣ
 Εὔθυμες Σκοπιὲς
Τὸ
᾿ γᾶροντοπαλλᾑκαρο
Kai...
ῂ᾿35ετἰα
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΣΙΡΩΝΗ
ταγματάρχου Χωε>1κῆς
Μὲ ἀτμόσφαιρα πολεμικοῦ συναγερμοῦ ἔμοιαζε
τὸ πρωινὸ ξύπνημα, τοῦ κ. Μανώλη. Τὸ χοντρὸ πα-
ληὸ ξυπνητήρι ποὺ συνήθιζε νὰ βάζῃ ἀπὸ βραδὺς
δίπλα στὸ κρεββάτι του χτυποῦσε δαιμονισμένα καὶ
πάντα στὴν ὥρα του. Καὶ σήμερα τὸ πρωὶ λὲς κί ᾿
εἶχε τὰ κέφια του. Λὲς καὶ τὸ ἔκανε ἐπίτηδες, ἀνύ-
ποπτο γιὰ τὸ δράμα ποὺ ζοῦσε ἀπὸ χθὲς 6 ἰδιοκτή- ᾇ
᾿ της του. Χτυποῦσε λὲς κί ἤθελε νὰ ξεσηκώση τὴν
, πολυκατοικία ὁλόκληρη.
Ἁπλώνοντας τὸ χέρι του ὁ κ. Μανώλης τοθ-
‘ δωσε ἕνα χτύπημα στὸ «καύκαλο», σταμάτησε τὸ
συναγερμό του καὶ μουρμουρίζοντας τοῦ εἶπε:
-Ξέχασα νὰ στὸ πῶ. Ἀπὸ σήμερα τὸ καθῆκον
σου αὐτὸ τελείωσε. Σοῦ ἀπονέμω ἔπαινο λόγῳ. ..
3δετίας.
Καὶ συνέχισε ὕστερα ἀπὸ λίγο:
-Μοῦ δώσανε καὶ μένα χθές τὸν ἴδιον, στὸ Ὑ-
. πουργετο. Τώρα μποροῦμε νὰ ξεκουραστοῦμε. Μὴν
ἔχης παράπονο! Δὲν εἶναι καὶ μικρὸ πρᾶγμα!
Ἔπειτα γύρισε τ-᾿ ἀνάσκελα, ἔτριψε τὰ μάτια του
κί ἄφησε τὰ χέρια του νὰ πέσουν στὸ στρῶμα.
Ο ἐφιάλτης τῆς περασμένης ἡμέρας, ποὺ τὸν εἶχε
ἀπομακρύνει ὁ ὕπνος, φάνταζε πάλι στὰ θαμπωμένα
ἀκόμα μάτια του.
' -Γιὰ φαντάσου νὰ μὴν ἔχῃς νὰ κάνης τίποτα! Νὰ
᾿7μὴν ἔχης σκοπὸ στὴ ζωή σου! Χωρὶς δουλειὰ ἀπ᾿
τὴν μιὰ μέρα στὴν ἄλλη, ἀπόρησε. Πῶς νὰ συνηθί-
, σηξίἓξἐἐἱἶὶ ἑἱἒᾛἵηἶἒὀἔἓἓᾝἳαἓθλᾒἰ
-Τί θὰ ποῦν ἂν μὲ δοῦν νὰ βγἳαίινεἕινἀιἒγά; Μπορεῖς
νὰ ἐξηγῆς στὸ καθένα περὶ. . . 35ετίας καὶ τὰ τοι-
αῦταἰ Καὶ θὰ μπορέση νὰ σὲ καταλάβῃ ἂν δὲν τὴν
ζηἑἳτἳἶἷεώθηκε ἀπ᾿ τὸ κρεββάτι του συνεχίζοντας τὸν
60
μονόλογος Καὶ τώρα τί γίνεται κύριε Μανώλη.
σπίτι δὲν ἄνοιξες.. ,παιδιὰ δὲν ἔκανες.. ,τί γίνεται
,γιὰ πές μου;
Ἔτσι μονολογώντας, πλύθηκε, ντύθηκε κί ἔκλει-
σε πίσω του ἀθόρυβα τὴν πόρτα τοῦ διαμερίσμα-
τος. Ἤθελε ν᾿ ἀποφύγη τὴν περιέργεια τῶν γειτό-
νων του. Αἰσθανόταν ἔνοχος. Ἔνοχος ἀπέναντι στὸν
ἑαυτό του, ἔνοχος ἀπέναντι στὴν κοινωνία.
Ἔπειτα ἀκολούθησε τὸν ἴδιο, ὅπως πάντα, δρόμο
πεζός. Αὐτὸ τὸῦ δημιούργησε πρὸς στιγμὴν μιὰ
ψευδαίσθησι γί αὐτὸ ξαφνίσθηκε ὅταν εἶδε ἀπὸ
μακρυὰ νὰ διαγράφεται 6 ὄγκος τοῦ κτιρίου ποὺ στέ-
γαζε καὶ τὸ γραφετο του καὶ κοντοστάθηκε. Τοῦ φά-
νηκε σὰν κάποιος νὰ τοῦ φωνάξει Ποῦ πᾶς κυρ᾿ Μα-
᾿ νώλη; Ποῦ πᾶς; Τὸ ξέχασες ΤΕΡΜΑ!
Ἔμεινε γιὰ λίγο ἀναποφάσιστος. Προσπάθησε νὰ
συνειδητοποιήση τὴν νέα κατάστασι κί ὕστερα ἄλ-
λαξε μὲ πολὺ Κὀπο τὸ δρόμο του. Ἕνα γκρέμισμα
ψυχικὸ τὸν συγκλὁνιζε. Τὰ πόδια του ἔτρεμαν. Χρειά-
σθηκε πολλὴ δύναμι γιὰ νὰ δώσῃ στὸ βῆμα του τὸν
κανονικὸ του ρυθμὁ!
-Ἀς πάω νὰ χαζέψω στὰ μαγαζιά, σκέφτηκε ὅταν
ἠρέμησε κάπως. Νὰ δῶ καὶ μιὰ φορὰ τὴν πρωινὴ
κίνησι καὶ. . . βλέπουμε.
Ὅμως σὲ λίγο διαπίστωνε ὅτι 6 περίπατος αὐτὸς
δὲν εἶχε ἐνδιαφέρον. Δὲν εἶχε συνηθίσει σ᾿ αὐτὲς τὶς
ὧρες νὰ εἶναι ὰργὁσχολος. Στ᾿ ἀλήθεια ἔνοιωθε ντρο-
πή. Νόμιζε ὅτι μόνον αὐτὸν κοιτοῦσαν οί περαστι-
κοὶ καὶ οἱ ὑπάλληλοι ποὺ στέκονταν στὶς πόρτες τῶν
μαγαζιῶν. Ἔνιωθε σὰν νὰ ἔκανε. . . παρέλασι «ἐνώ-
πιὀν τους», γί αὐτὸ καὶ χώθηκε στὸ πρῶτο καφε-
νετο ποὺ βρῆκε στὸ δρόμο του.
Ἐνῶ ἔδινε τὴν παραγγελία του στὸν σερβιτόρο,
περιεργαζόταν τους πρωὶνοῦς, ἀραιούς, θαμῶνες.
..
»τυ-σιμ
Ἡλικιωμένοι πιὸ π᾿ολὺ ἀπ᾿ τὸν ἴδιο, ἀσπρομάλλι-
δες, ξεμοναχιασμἑνοι στὰ, τραπέζια καὶ σιωπηλοῖ
δὲν τοῦ Ἄφιδνανκαμμιὰ ἀμφιβολία γιὰ τὴν. . . προε-
λευσί τους. Θύματα τῆς. . . 35ετίας μονολόγησε κί
ἀνασηκώθηκε στὸ κάθισμά του. Προσπάθησε νὰ
κοιτάζη πρὸς τὰ ἔξω τοῦς διαβάτες, ἀλλὰ ἔνιωθε τόσο
ἀπροσάρμοστος στὸ περιβάλλον, Τέλος ἤπιε βια-
στικὰ τὸν καφέ του κι ἔφυγε.
Στὸ δρόμο, ἀναπόλησε τὸ παρελθόν. Ἔκανε κρι-
τικὴ ἇτὶς ἰδέες καὶ τὶς ἀρχές του. Θυμήθηκε τ᾿ ἀδέλ-
φια του ποῦ τὰ εἶχε ἀφίσει «ἐκτεθειμένα» στὰ προ-
ξενιὰ ποὺ κατὰ καιροὺς τοῦ ἔκαναν.
-Ἐτσι ἔμεινα μπεκιάρης, συλλογίστηκε, μὲ
μόνη φροντίδα τὴν ὑπηρεσία.
-Γεροντοπαλλἡκαρα . . λόγῳ 35ετίας, συμπλή-
ρωσε κί ἐκάγχασε μέσα του. Κάνε την παρέα τώρα
κύριε Μανώλη. . .
-Καὶ ποῦ πᾶς τώρα Μανώλη; ἄκουσε ἀπροσδιό-
ριστα νὰ τὸν ρωτοῦν, κί ἀπάντησε τὸ
ἀσυναίσθητας Ποῦ νὰ πάω; γιὰ φαγητὸ εἶναι νωρίς. ..
Μ᾿ αὐτὲς τὶς σκέψεις μπῆκε ἀργότερα σ᾿ ἕνα ἑστια-
τόριο, κί ἀργότερα πάλι πῆρε τὸ δρόμο τῆς ἐπιστρο-
φῆς. Κατέβηκε στὴ συνηθισμένη «στάσι» καὶ πλη-
σίασε τὸ περίπτερο τῆς γειτονιᾶς νὰ πάρῃ τὴν ἐφη-
μερίδα του. Κι ἐκεῖ, ἐκεῖ ποῦ εἶχε ξεχάσει κάπως
νὰ βασανίζῃ τὴν ψυχή του ἡ 35ετία, ἦρθε ἀναπάν-
τεχα, ἀπὸ τὸν ἀφελῆ, ὁ κεραυνός,
Πῶς ἔτσι νωρὶς κυρ᾿ Μανωλάκη μου σήμερα, τὸν
ρώτησε ὁἴπεριπτεριοῦχος. Ποῦ πᾶς .
Ἐκεῖνος σάστισε, κοκκίνησε, ξεροκατάπιε καὶ
λίγο ἔλλειψε νὰ μὴν ἀπαντήση. Τοῦ ἦρθε νὰ τὸ βά-
λη στὰ πόδια ἀπὸ ντροπή. Μόλις ποῦ μπόρεσε νὰ
β ρῆ λίγη ψυχραιμία γιὰ νὰ δώσῃ τὴν πιὸ γελοῖα ἀπάν- _
τησι ποῦ εἶχε δώσει ποτέ:. ,στὸ σπίτι..
τὴν χαρακτήρισε ὁ ἴδιος, ὅτάν βρῆκε τὴν ψυχραι-
μία του καὶ τὴν ἐπανέλαβε γιὰ νὰ εἰρωνευθῇ τὸν ἑαυ-
τό του: . . . Στὸ σπίτι!
Ρίχνοντας ἀφηρημένες ματιὲς »στὴν ἐφημερίδα
Χρονογράφημα τοῦ παλιοῦ καιροῦζ..
ἐν πρόκειται περὶ τῶν θεῶν τοῦ
Ὀλύμπου. Πρόκειται περὶ τῶν θεῶν
ἳθὒ ΦᾭΞνθκθμὶίώ ἔνας a" °‘" ὁποίου( m“
ἐδικάζετο προχθὲς εἰς τὸ ἔπ᾿ σιτοφόρῳ
ἔλεγε, πότε. πότε. παραπονούμενος κατὰ
πλημμελιοδικετον. ὡς ἀλήτης. Λοιπὸν
δὲν ὑπάρχει εὐκολώτερον πρᾶγμα ἀπὸ
τὸ νὰ γίνῃ κανεὶς θεός, ἢ μᾶλλον — διότι
δὲν πρόκειται περὶ ἑνὸς μέλους ἁπλῶς τοῦ
δωδεκαθέου -. ὁ Θεός. Εὐκολώτερον
ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸ νὰ γι᾿νη ὑπουργὸς εἰς
τὴν᾿ Ελλάδα. ὅπου δὲν ἔγινε μόνον ὅποιος
δὲν τὸ ἤθελεν. Ἀρκεῖ νὰ ἀνυψήση τιις
λεμονόκουπες εις τὴν ἐποχὴν τῶν λεμο
νῶιν κά. τις καρπαζιἐς τῶν εὐσεβῶν
ὅλον τὸν χρόνον Ὅταν τὰ ἀψηφήσῃ
ὅλα αὐτὰ, μὲ τὴν βοήθειαν-καὶ τῆς ὑπερ-
βολικῆς {tang—1'1 νεωτέρα θεογονία
ἀγαπᾶ κατὰ προτίμησιν τὸ καλοκαίρι-
ἐξέρχεται εὶς τους δρόμους καὶ εἰδοποιεῖ
ὅτι εἶναι Θεὸς. καὶ τότε οί διαβάται
ποὺ λαμβάνουν ὅπως ὁ Μωυσῆς ἐπὶ τοῦ
δρους Σινᾶ τὴν τύχην νὰ ἀντικρύσουν
τὸν Θεόν, πρόσωπον πρὸς πρόσωπον.
καταλαμβάνονται ἀπὸ τόσον αἰφνίδιον
κεφι ὥστε δὲν μένει σάπιο λεμόνι, ποὺ
νὰ μὴν κάμη στενά
0i Θεοὶ αὐτοί, καθένας ἀπὸ τοὺς .
ὁποίους ἐννοεῖ νὰ εἶναι ὁ ἔνας καὶ ὁ
μόνος Θεὸς τῶν μονοθεῖστῶν- κανένας
δὲν καταδέχεται νὰ εἷναι Θεὸς ὑποτελὴς-
δὲν κρατοῦν καμίαν ἐξαιρετικὴν πόζαν.
μπῆκε στὴν πολυκατοικία σὰν κλέφτης. Ἔπιασε τὸ
ἀσανσἑρ, βγῆκε στὸ διάδρομο τοῦ 3ου ὀρόφου ποὺ
ἦταν τὸ διαμέρισμά του κί ἄναψε τὸ φῶς. Τὸ μάτι
του ἔπεσε στὴ πινακίδα ποῦ εἶχε δίπλα στὴ πόρτα
του καὶ σὰν νὰ τὴν ἔβλεπε γιὰ πρώτη φορὰ τὴν διὰ-
βασε: «Ἐμμανουὴλ Κουκούδης -ΔἸντὴς Υ-πουρ
γείου».
Ἐκάγχασε καὶ πάλι. αὐθόρμητα καὶ μὲ διάθεσι
πειρακτικὴ ρώτησε: Καὶ τί ἄλλο Κύριε Μανώλη;
Ἀγαμος. . . ἀποκρίθηκε ὁ ἴδιος σὲ λίγο, τὸ ἴδιο πει-
ραχτικά. ”A -γα -μος Κύριε. . . ἐπανέλαβε.
Ὕστερα, ἄθελα, ἔβαλε τὸ δάχτυλό του γιὰ νὰ
πατήσῃ τὸ κουδούνι τῆς πόρτας. Τὸ πρόσωπό του
σοβαρεὐτηκε. Ἄλλαξε ὄψι γρήγορα. Ἔνιωσε μονα-
ξιὰ νὰ τὸν κυριεύη. Τοῦ φάνηκε ὅτι εἶχαν λείψει
ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀπ᾿ τὴ πολυκατοικία, ἀπ᾿τοῦς δρό-
μους, ἀπὸ;,>παντοῦ. Μάζεψε σιγὰσιγὰ τὸ δάχτυλό
ἴδιο του σὰν φοβισμένα παιδὶ ποῦ τὸ παρατηροῦν γιὰ
ἀταξία κί ἐστήριξε τὸ χέρι του στὸν παραστάτη τῆς
πόρτας, ἐνῶ μὲ τ᾿ ἄλλο ἔκανε, νὰ βγάλῃ τὰ κλειδιὰ
ἀπ᾿ τὴν τσέπη του. Μὰ τὴν Κίνησι αὐτὴ δὲν τὴν
ἀποτέλειωσε. Κύτταξε πάλι τὸ πλῆκτρο τοῦ κου-
δουνιοὗ καὶ μονολὁγησε: Χτύπα το Μανώλη. . .
χτύπα το. Χτύπα νὰ σοῦ ἀνοῖξουν. Τί σκέπτεσαι;
Χτύπα νὰ τρέξῃ ἡ ,κόρη σου νὰ σοῦ ἀναίξη, ὅπως
τοῦ φἔλου σου τοῦ Δημήτρη. Χτύπα νὰ. . . δῆς τοῦς
Κόπους σου!
Κί ἔπειτα σὲ μιὰ ἀποστροφή, ποῦ ἦταν ἔντονα
ζωγραφισμένη στὸ πρόσωπό του, ἄφησε ἀπ᾿ τὸ χέρι
του τὰ κλειδιὰ νὰ πέσουν στὸ δάπεδο κί ἄρχισε νὰ
κατεβαίνῃ τὴ σκάλα τῆς πολυκατοικίας,
Ποῦ νὰ πήγαινε ἄραγε;
Ἔτσι Δὲν ξέρω τί εἶπαν οἱ ἄλλοι. ,Ἐγὼ τὸν εἶδα στὸν 1o
ὄροφο νὰ χτυπάη, μὲ πολὺ φόρα μάλιστα τό κου-
δοῦνι τοῦ διαμερίσματος ὅπου ἔμενε μία νεαρὰ ὑπάλ-
ληλος, τοῦ ἴδιου Ὑπουργείου μὲ τὴ μητέρα της.
-Κἀλλιο ἀργὰ παρὰ ποτε, . . . σκἐφτηκα.
Τοῦ ΠΛΥΛΟΥΔ ΝΙΡΒΑΝΑ
ΟΙ ΘΕΟΙ-
Εἶναι ἀγαθότατοι καὶ καταδεκτικώτατοι- , Χωρὶς νὰ app-11' ὁ Μωυσῆς. τέλος
Ἔνας ἀπ᾿ αὑτοὺς μοῦ κουβαλοῦσε κά- πάντων, ἔχω ἀντικρύσει τὸν Θεόν. πρό-
σωπον με πρόσωπον. περισσότερες φο-
ἳᾙωδἓἳσΐθ ἴσᾛἑἇἒἆἶᾞβθυν-μω θήκαμε
»ις ἀπὸ στὸ
τὸν Δρομοκαϊτειον.
Μωυσέα. ΚάποτεΟσυωπψ
Παντο-
τῶν ἀνθρώπων ,τῆςάἀγοράς-πὠς είμαι κρὰτωρ-προτιμοϋσε να τὸν προσφω-
θε Τί να το κ νοῦν μὲ τὸν τίτλον αὐτονοήτα τόσον
bi Μὴ τοὺςυςξεσυνᾇἳεςρἱζεσαι καημένε ἥσυχος καὶ τόσον καταδεκτικός, ὥστε ἡ
Δημητράκη.. (ὴτο Θεός. am ἤκουε διεύθυνσις τοῦ φρενοκομείου too εἶχε _
καὶ στὸ ἄνομα Δημητράκης) τοῦ ἔλεγα. ἀναθέσει καθήκοντα ἐπιστάτου. Ποῦ νὰ
- θὰ θυμώσω καμιὰ φορὰκαὶ θὰ τους μαντεύσωμεν ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ποὺ
κάμὼ ὅλους στάχτη. ᾿ μᾶς ὁδηγοῦσε εὶγγενἑστατα στὰ διαφορά
- Πήγαινε τώρα τὰ νώνια στὸ σπίτι διαμερίσματα καὶ μᾶς ἔδινε πληροφορίας
μου καὶ τοὺς κάνεις στάχτη κατόπιν. γιὰ τὸν ἔνα καὶ γιὰ τὸν ἄλλον τ
Ελα γειὰ σου Δημητράκη. ἤτο ὁ Θεός. Ὅταν ἔμαθα τὴν ἰδιότητά
Κάποτε μοῦ cine: _ του. ἐζήτησα τὴν ἄδειαν,νὰ τὸν φωτογρα-
-Ἅφεντικό, ἂν ἔχης κανένα παλιὸ ψήσω.
σακκάκι νὰ μοῦ δώσῃς τώρα ποὺ μπαίνει - Καταλαβαίνω... μοῦ εἰπε κάλο-
ὁ Χειιἱιἓῦναςιθεθὰ μισθώση κα-γάθως. Θέλεις νὰ βγάλῃς καρτ--ιιοσταλ
θεὸς- τὸν ρώτησα- κατα- νὰ τὶς πουλας στοὺς δ.ρόμους Δὲν πει-
δἑχεσαι νὰ φορέσῃς τὸ παλιό μου τὸ ράζει. κέρδισε καὶ οῦλὶγα ἑκατομμύρια.
σΠΚΚἀκὶ᾿ Ἐποζαρησε σ᾿ ἔνα δρομάκι τοῦ κήπου
- Μεταξὺ μας- μου ἀπάντησε -δὲν τὸν ἐοωτσγρὰοησα. καί διατηρῶ ἀκόμη
ἔχει νὰ κάνῃ. Φτάνει νὰ μοῦ πὰη. τὴν φωτογρποίαν του μὲ τὴν μεγάλην του
Τοῦ ἔπεφτε λιγάκι πλατύ, μὲ ὅλην λευκὴν γενειάδα καὶτὸβαθῦ ὑπερκόσμιον
του τὴ θεότητα, ἀλλὰ τὸ ἔδἐχθη. Καὶ sum. Ὅσοι τὸν βλέπουν ἔκτοτε μοῦ
ὅταν τὸν ἔβλεπα πλέοντα μέσα στὸ σακ-
κὰκὶ μου ὡς εἰς νεφέλην δόξης ἔσκεπτό- λένεΔὲν ἀξιωθήκαμε ποτὲ νὰ ἰδοῦμε τὸν
μουν ἄθελαί «Γιὰ κοίταξε πώς ἔρχονται θεὸν πρόσωπο πρὸς πρόσωπον. Φαίνεται
κάποτε τὰ πράγματα Ο Θεὸς νὰ φορῆ ὁμως, νὰ τώ μοιάζῃ καταπληκτικά.
τὰ ἀποφόρια τῶν ὰνθρόῃυωνυ.. Π. ΝΙΡΒΑΝΑΣ
61

ΙΗΛΟΝ ΜΑΧΙΣΡ ΠΗΥὶιἎ M‘ PE11ON GREECE
Γκρίἴα, σκυθρωπὴ εἰκόνα τὸ χωριὸ τοῦ «Σαραντα-
ήμερουι». προβάλλει μέσα ἀπ᾿ τὰ πούσια καὶ τ᾿ ἀνε-
μοβροχια. Νεκρωμένη ἡ φύση, μουδιασμένοι οἱ ἄν-
θρωποι. ἔρημοι οἱ τόποι. Καταθλιπτικὲς οἱ ἡμέρες,
«χρόνος» οἱ νύχτες, κυλοῦν βασανιστικὰ στὸ χωριό.
Στοὺς ἔρημους δρόμους ὁ χειμώνας συνθέτει εἰκόνες
μελαγχολικές, στὰ ζεστὰ δμὼς κονάκια ἡ ἐλπίδα
σιγοπαίζει μὲ τὴν ἀναλαμπὴ τῆς ὁλόφλογης ἑστίας.
Κουκουβισμένη ὁλοτρόγυρα στὸν πρωτόγονο τοῦτο
φίλο τοῦ ἀνθρώπου, τὸν καθημερινὸ σύντροφο στὸ χει-
μώνα. ἢ φαμελιά κλώθει καρτερικοὶ τὸ νῆμα τῆς
ἀσάλευτης χειμωνιάτικης ζωῆς της.
[Ἡ. παπποῦδες ἀναθιβάνουν παλιὲς λησμονημένες
ἱστοριες, οἱ γιαγιάδες πλέκουν ἀσταμάτητα τὴ χρεία
τῆς φαμελιᾶς σὲ μάλλινα, ὁ πατέρας καὶ ἡ μάνα
πασχίζουν νὰ βροῦν τρόπους νὰ δώσουν πρακτικὴ
διέξοδο στὴν ἀναγκαστικὴ ἀπραξία τους, καὶ τὰ τεαί
διά, μὲ περισσευάμενη πάντα τὴν ἀχαλίνωτη ζωτικό-
τητά τους, μιὰ κουκουβίζουν-ὁλοχάσκωτα-, κρε-
μασμένα λὲς ἀπ᾿ τὸ φαφούτικο στόμα τοῦ παπποῦ,
μιὰ φέρνουν ἄνω -κάτω τὰ στενόχωρα κονάκια.
Ὡστόσο κάποτε τούτη ἡ μονοτονία σπάζει κί ἔνας
ἀλλιώτικος, εὐφρόσυνος καὶ ἱλαρὸς τόνος διαχύνεται
στὶς ἀνεμικὲς κρύες μέρες, τὶς ἀτελείωτες κί ἑφιαλ-
τικὲς νύχτες. Τὰ .Χριστούγεννα, ἡ Πρωτοχρονιά,
καὶ τὰ Φῶτα, οἱ ἅγιες τοῦτες μέρες τῆς χαρᾶς φτά-
νουν κι ὅλοι τότε νιώθουν σὰ ν᾿ ἀνέβηκαν μὲ δυσκο-
Ἀία ἀπὸ κακοτράχαλη καὶ σκιερὴ πλαγιὰ στὴν κορφὴ
ἑνὸς βουνοῦ ἀπ᾿ ὅπου ἀντικρύζουν μ᾿ εὐδαιμονία ἕνα
καινούργιο φωτεινὸ ὁρίζοντα. Στὸ ἕμπχ τοῦ Γενάρη
62
Ἡθῃ Kai ἔθιμα Τῆς ὑπαίθρου
Οκωοηἓὴ.
obmtz-
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΛΙΑΠΗ
Δ ιδασκάλου
ἡ πορεία ποὺ ἀπομένει ὡς τὴν Ἄνοιξη φαίνεται πιὸ
εὔκολη κι ἂς κρατοῦν σφιχτὰ ἀκόμα, τὰ κρυσταλλέτ-
νια στολίδια τους μέσα στὸ δάσος, τὰ χιονισμένα χρι-
στουγεννιάτικα δέντρα. . . .
Ξέχωρα ἀβάσταγη ἡ ἀνυπομονησία καὶ γλυκειά,
ὅσο (ισὠνονταιυ οἱ μέρες, ἡ προσμονὴ τοῦ παιδόκο-
σμου τοῦ χωριοῦ ποὺ ἀπὸ βδομάδες πρὶν ὀνειρεύεται
τὴν εὐφρόσυνη ἀτμόσφαιρα τοῦ (ιδωδεκαήμερουυ. ᾿
Χαράματα τῆς παραμονῆς τοῦ Χριστοῦ ἢ τῆς Πρω-
τοχρονιᾶς, οἱ ἀδέξιες ἀλλὰ ζωηρὲς φωνοῦλες, τσακί-
ζουν τὰ κρύσταλλα τῆς παγωμένης μέρας:
«Χριστούγεννα, πρωτούγεννα πρώτη
γιορτὴ τοῦ χρόνου
γιὰ βγῆτε, δέστε, μάθετε ὅπου
Χριστὸς γεννιέται
ἤ
«Αγιος Βασίλης ἔρχεται, Γενάρης
ξημεΡὠνει,
βαστάει εἰκόνα καὶ χαρτί, χαρτὶ
καὶ καλαμάρι ...... ))
'H λαϊκὴ δημιουργικὴ φαντασία ὰπ᾿ -τὰ πανάρχαια
χρόνια θέλγε μιὰ λυτρωτικὴ διέξοδο μέσα ἀπ᾿ τὴ
χειμωνιάτικη καταθλιπτικὴ ἀτμόσφαιρα καὶ γί αὐτὸ
βρῆκε καὶ καθιέρωσε ἕνα ἀπίθανο πλῆθος ἀπὸ λατρευ-
τικὲς τελετὲς κι ἕνα σωρὸ συμβολισμοὺς ἀναφερό-
μενους κυρίως στὴν ὁλόψυχη ἐπιθυμία τῶν ἀνθρώπων
νὰ ἰδοῦν καλύτερη τύχη μὲ τὸν καινούργιο χρόνο.
Ἑτσι τὴν παραμονὴ τῆς πρωτοχρονιᾶς οἱ νοικοκυ-
,θὲς ζυμώνουν καὶ ψήνουν τὴ βασιλὀπητα καὶ τὰ βαι-
 ᾿ἳὶἳ
ἱ ςᾏ v) Ξ W Ἄμ ,. ω,
κ a...“ V J.“
σιλόψωμα. Στὴ βασιλόσυκα βάζουν τὸ νόμισμα κι
ἐκτὸς ἀπὸ δαῦτο καὶ πουρνάρι, κλῆμα, άχυρο, ἐλιά
ἢ ὅ,τι ἄλλο σοδεὺεται στὸν τόπο. Εὐνόητο πῶς ὅ,τι
«πέσει» στὸν καθένα, δείχνει τὴν κατεύθυνση ποὺ
θἂ χει γί αὐτὸν ἡ τύχη μὲ τὸν καινούργιο χρόνο.
Ἀπ᾿ τὸ προζύμι τοῦ βασιλόψωμου ἐν τῷ μεταξὺ
κρατοῦν τὰ κορίτσια ἕνα μικρὸ κομμάτι καὶ φτιάχνουν
τὴν ὰρμυροκουλούρα. Αὐτὴ, ὕστερα ἀπὸ ἀπόλυτη
νηστεία τὴν τρῶνε τὸ βράδυ καὶ κοιμοῦνται δίχως
νὰ πιοῦν νερό. Αὐτὸς ποὺ θὰ τὶς φέρει νερὸ νὰ ξεδι-
ψάσουν στὸν ...... ὕπνο τους θἂ ναι ὁ ἄνδρας ποὺ
θὰ παντρευτοῦν.
Τὴν νύχτα ἐξ ἄλλου τῆς Πρωτοχρονιᾶς φέρνουν
στὸ σπίτι τ᾿ ἀμίλητο νερὸ ἀπ᾿ τὴ βρύση τῆς γειτο-
νιᾶς, τους ποὺ τὴν κερνοῦν μὲ «πολυσπόρια» ἢ᾿ γλυκά.
Μὲ τὸ νερὸ τοῦτο θὰ ραντισθῇ τὸ σπίτι ἀπ᾿ τὸν ἀμί-
λητο κουβαλητή του, ποὺ τότε μόνον θὰ λύσῃ τὴ
σιωπὴ του γιὰ νὰ εὐχηθῆ
«Ὅπως τρέχει τὸ νερὸ
νὰ τρέχει καὶ τὸ βιὸ
στὸ σπίτι μου καὶ στὸ χωριό».
Ἐξ ἄλλου μὲ τὴ φωτιά, ποὺ ἀπὸ πολὺ παλιὰ ἐξα-
σκοῦσε ἰδιαίτερη γοητεία στοὺς ἀνθρώπους, γίνονται
ἄλλες πάλι λατρευτικὲς τελετές. Ἔτσι τὰ ξημερώ-
ματα τῆς Πρωτοχρονιᾶς ρίχνεται στὴ φωτιὰ ἕνα
χλωρὸ κλαρὶ ἀπὸ πουρνάρι καὶ καθὼς τὰ φύλλα ἀπὸ
τοῦτο «παρτσαλίζουν», ἡ νοικοκυρὰ ἀπαγγέλλει ἐπί-
σημαῖ
«Μὲ τὸν πούρναρο στὰ χέρια
μὲ τὸ διάφορο στὸ- σπίτι
ὅσα φύλλα καὶ κλαριὰ
τόσα γρόσια καὶ φλουριά,
τόσ᾿ ἀρνιά, τόσα κατσίκια».
Εὐχὴ ὁλονῶν ἐξ ἄλλου εἶναι τὸ «ποδαρικὸ» τῆς
πρωτοχρονιᾶς νὰ γίνῃ στὸ σπίτι τους ἀπὸ ἀγόρι
ποὺ θεωρεῖται, πάντα πιὸ τυχερὸ ἀπ᾿ τὸ κορίτσι.
Καὶ γιὰ δαῦτο, καὶ γιὰ νὰ γεννιοῦνται σερνικὰ στὸ
σπίτι παιδιά. Ἔτσι σὰν μπαίνει τ᾿ ἀγόρι, τὸ βάζουν
ν᾿ ἀνακατέψῃ μ᾿ ἕνα ξύλο τὴ φωτιὰ καὶ νὰ πῇ:
(θιλρσενικἀ παιδιά, θηλυκὰ ἀρνιά».
Παραμονιάτικα τῆς πρωτοχρονιᾶς πλένονται καὶ
τὰ ροῦχα γιὰ νὰ μὴν τὰ βρῇ ἄπλυτα ὁ καινούργιος
χρόνος. Στὸ πλύσιμο οἱ νοικοκυρὲς βάζουν καὶ στὰ-
. ,_ ‘ ᾿ θ» ,δ :4Ἰ E! [Α
᾿ 3 {RH/.-
, ἀάθεᾖὴ... ζ , 1-.-. ,ιι ω... ωηιᾫ ~. ἆ »Δ
χτ,., φυλαγμένη άπ᾿ τὴν παραμονὴ τῶν λριστουγέν-
νων γιὰ νὰ μὴν τὴ «μαγαρίσουν» οἱ καλικάντζαροι.
Καταλήγουμε ἔτσι στὰ Φῶτα ποὺ κλείνει τὸ τρί- .
πτυχο τῶν μεγάλων γιορτῶν τοῦ «δωδεκαήμερου».
Τὴ μέρα τούτη, ποὺ φωτίζονται καὶ ἁγιάζονται τὰ
πάντα, προτιμοῦν ὅλοι γιὰ νὰ φορέσουν τὰ καινούρ-
για τους ροῦχα, ἔτσι ποὺ κί αὐτὰ νὰ φωτιστοῦν.
«Φωτήκια» ἐξ ἄλλου λένε καὶ τὰ ρουχαλάκια ποὺ
στέλνει ὁ νουνὸς σὰ δῶρο γιὰ τὰ Φῶτα, στὸν βαφτι-
σιμιό του.
Σὲ καινούργιες χαρὲς πάλι-παρὰ τὸ ἐπικείμενα
ἄνοιγμα τῶν σχολειῶν- παιδόκοσμος, ὡρισμένων
τοὐλάχιστον ὀρεινῶν χωριῶν μας,
Παρέες-παρέες τὰ σχολιαρούδια μασκαρεύονται
καὶ σκηνοθετοῦν γάμους καλικαντζαρίσιους, ποὺ τοὺς
«παρασταίνουν» στὰ σπίτια τοῦ χωριοῦ. Ἔτσι μὲ
κουδούνια καὶ ραβδιὰ μπουκάρουν στὰ κονάκια καὶ
τραγουδοῦν τὰ κάλαντα:
«Σήμερα εἶν᾿ τὰ φῶτα καὶ οἱ φωτισμοὶ
καὶ χαρὲς μεγάλες στὸν Κύριο μας.
ἘἌη Γιάννη ἀφέντη καὶ πρόδρομε
δύνασαι βαφτίσεις Θεοῦ παιδὶ
μὲς στὴν κολυμπήθρα τὴν ἀργυρή,
νὰ καταπατήσῃς τὰ εἴδωλα,
νὰ καταπραΰνῃς τὰ πόντιλα.
Ν᾿ ἁγιασθοῦν οἱ βρύσες καὶ τὰ νερὰ
ν᾿ ἁγιαστῆ ὁ ἀφέντης μὲ τὴν κυρά».
, Κι ὅλα τοῦτα γιατὶ δὲν φτάνει ὁ παπᾶς μὲ τὴν ἁγια-
στούρα του νὰ διώξῃ ἀπ᾿ τὰ σπίτια τοὺς καλικαντζά-
ρους᾿ πρέπει καὶ νὰ παντρευτοῦν τοῦτοι γιὰ νὰ ξεκουμ-
πιστοῦν ἀπ᾿ τὸ χωριό ........
Ἔμολες τοῦτες κι ἄλλες πολλὲς συμβολικὲς τελετές,
συνήθειες κι ἔθιμα, μεταμορφώνουν στὴ διάρκεια
τοῦ «δωδεκαήμερου» τὴν πληκτικὴ ζωὴ τῶν χωρικῶν
μας, ἐκτρέποντάς την ἀπ᾿ τὴν ρουτινιάρικη τροχιά
της καὶ συνθέτουν μιὰ χαρούμενη ἀτμόσφαιρα, γεμάτη
μυστήριο, κέφι κι εὐδαιμονισμό.
"Odo κι ἂν ἀνανεώνουν τὶς προλήψεις τὰ πρωτό-
γονα, τοῦτα ἔθιμα, ἔρχονται ὡστόσο νὰ φωτίσουν
καὶ νὰ γλυκάνουν τὸ σκοτεινὸ μεσοχείμωνο καὶ νὰ
δώσουν λίγη χαρὰ κι ἀνάκαρα στὸν βασανισμένο ξω-
μάχο μας.
63
Εὔθυμες Νότες

,θ .. - φἇἑ--ΞΞἘὝὟᾮᾞΞ-,μἑᾓ--ῇ-
Λεωφορειακἀ ᾿ »τ κ " 5"-*¥‘iz"
ἢ..- — ω-ᾭ-ψΞ-Ἐἰ ᾿ ,κὑἳ ὒζᾇἶῢ
ᾏ-ὒἼἰ-ᾅ.-ἳθ;τ ,ἰζ- ᾗ. ᾿Ξ᾿ἷ᾿ἳ᾿
᾿᾿π᾿ᾜ᾿ , ᾿
Λ Μ.»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΟΡΦΑΚΗ , 1 “ ᾿
Ὑπομοιράρχου

L_...__.
Ο τρόπος συμπεριφορᾶς μας στὰ συγκοινωνιακὰ
μέσα δείχνει, λἐνε, τὸ βαθμὸ τοῦ πολιτισμοῦ μας.
Πρᾶγμα μᾶλλον σωστό. Ἐλᾶτε λοιπὸν σὲ Κάποια
ἀφετηρία Λεωφοριακῆς γραμμῆς στὶς ὧρες αἰχμῆς
τῆς κυκλοφορίας γιὰ νὰ κάνουμε τὶς διαπιστώσεις
μας. ᾿ — Σοῦ εἶπα δὲν Πάοι
Κόσμος πολὺς συνωστίζεται, ἀνυπομονεῖ, νευριά-
ζεί τοῦ φταίει 6 προηγούμενος στὴν οὐρά, 6 ἑπό-
μενος, 6 Σταθμάρχης, ἡ καθυστέρηση τοῦ Λεωφο-
ρείου, Μὲ ἕνα λόγο τὰ πάντα.
Σὲ λίγο οἱ πρῶτες ἐχθροπραξίες μεταξὺ τῶν ἐμπο-
λἐμων εἶναι γεγονός:
—— Γιατί κύριε, δὲν κρατᾶτε τὴν ούρά;
-Ἐσεῖς τὴν κρατᾶτε;
-Ὁπως βλέπετε ναί.
—'E, ,τότε κρατᾶτε την καλὰ μὴ σᾶς φύγει...
(γἑλια),
~— Σὰν πολὺ τὸν ἔξυπνο δὲν. μᾶς παριστἅνεις;
- Δὲ μᾶς παρατᾶς λέω ἐγώ.
-Ἐ, λοιπὸν ὅχι. Δὲ σὲ παρατάω, ἂν δὲν πᾶς στὴ
θέση σου. . .
- Κί ἂν δὲν πάω;
-λΘὰ σὲ κάνω ἐγὼ νὰ πᾶς
- Δὲ δοκιμάζεις;
‘._____-A.
~— ὶᾁ- δὲ ντρἑπεσαι. Ἀλλὰ ποῦ χάθηκε ντροπή
νὰ βρῆς ἐσύ. ,.
-Ἐνῶ ἐσύ βρῆκες! . . .
- Τέρμα τὰ λόγια καὶ τράβα στὴ σειρά σου!
— Δὲν πᾶς, ἕ; Στάσου τότε νὰ σοῦ δείξω ἐγὼ ἂν
πας. . .
Δὲν πρόλαβε δμὼς νὰ τοῦ δείξη γιατὶ ἐπὶ τέλους
φάνηκε τὸ λεωφορεῖο καὶ ὅλοι... ἐξώρμησαν γιὰ
τὴν κατάληψη θέσεως. Ἥταν μιὰ ὁμηρικὴ στἀλή-
θεια μάχη ποὺ ἔληξε μὲ τὸ σφύριγμα τοῦ Σταθμάρ-
χου καὶ τὸ κλείσιμο τῆς πόρτας. Τὸ Λεωφορετο,
ἀφοῦ ἔχαψε ἕνα πλῆθος κόσμου, ξεκϊνησε, Μετὰ
ἀπὸ λίγο οἱ ἐχθροπραξίες ἐπανελήφθησαν. Ἐμπό-
λεμοιαὐτἠ τὴ φορὰ ὁ δύστροπος τῆς οὐρᾶς καὶ ὁ
εἰσπράκτορας.
-Τὸ εἰσιτήριό σας, παρακαλῶ. . .
-Ὁρἱστες
- Εἶπα, τὸ εἰσιτήριό σας
- Μάλιστα. . .
- Τί μάλιστα; .
- Ὡραῖα. . .
— θὰ πληρώσῃς χριστιανἐ, μου ναὶ ἢ ὄχι;

-Μωρὲ τί μᾶς λὲς θὰ μᾶς Κάνεις ντά! -Τόσοι πληρώνουν, δὲν μπορεῖ νὰ πάῃ κι ἕνας
τζάμπα;
-Ὄχι δοκίμασε. , .
- Παρακαλῶ δὲν εἶναι ὥρα γί ἀστεῖα. ᾿
-Ἀλλὰ τὶ περιμένεις ἀπὸ ἀνθρώπους σὰν καὶ
σενα. . . - ἐὀ ξέρω. . .
— Πολύ σωστὰ ἐνῷ ἐσύ. . . - Λοιπὸν τὸ εἰσιτήριό σας. . .
—- Κί εἶσαι καὶ γέρος ἄνθρωπος. - Κι ἂν δὲ βγάλωσὶ
— Δὲν μᾶς δανείζεις νειᾶτα; - τότε, λυπᾶμαι, ἀλλὰ θὰ σᾶς κατεβάσω.

64
 - Κί ἂν δὲν κατεβῶ;
-Ἄ, μυστήριο εἰστε!
- ἔτσι φαίνεται.
-Ἀσφαλῶς θάνετε ξεχάσει τὰ λεφτά σας στἠ᾿ τα-
βέρνα. Τὸ φωνάζει ἀπὸ δύο ὧρες δρόμο ἡ μυρωδιά
. σας. . .
-Μάγος εἷσαι κύριε εἰσπράκτωρ;
-Λοιπὸν ἀφοῦ δὲν ἔχετε νὰ πληρώσετε θὰ σᾶς
᾿ κάνω ἐγὼ τὰ εἰσιτήρια.
— δὲν ἔχω νὰ πληρώσω; τσάκω τάληρο καὶ κόψε.
δύο τῶν δυόμιση
-Μὰ μόνος δὲν εἰστε;
- Τί πειράζει. θὰ κάνω τὰ εἰσιτήρια καὶ σὲ σένα!
— Δὲ χρειάζεται, πᾶρτε ἕνα.
-Ὄχι ἐπιμένω δυό, γιὰ νὰ μάθῃς ἄλλη φορά νὰ
μὴ- προσβάλης!
- Ὡραῖα ἀφοῦ ἐπιμένετε πᾶρτε δύο. . .
-Κατάλαβες φίλε μου! Δὲν τὄχει σήμερα σὲ τίπο-
τα ὁ ἄλλος νὰ σὲ προσβάλη στὰ καλά τοῦ καθου-
μένου. Μάλιστα στὰ καλὰ τοῦ καθουμένου, . .
᾿ Ο Εἰσπράκτορας ἔκανε πὼς δὲν ἄκουσε καὶ συνέ-
᾿ χισε νὰ Κόβη τὰ εἰσιτήρια. Σὲ ,κάποια στιγμὴ ἀκού-
στηκε ἡ φωνή του:
᾿ Μιὰ θέση, παρακαλῶ, στὴ κυρία μὲ τὸ -Μωρόί
Ἀμέσως σηκώθηκε Κάποιος νεαρὸς ,καὶ παρεχώ-
ρησε τὴ θέση του. ,Δὲν πρόλαβε δμὼς ἡ κυρία νὰ
καθίσῃ, γιατὶ στρογγυλοκᾶθησε ὁ δύστροπος κύ-
ριος. Ο εἰσπράκτορας τὸ παρατήρησε καὶ τότε ἄρχι-
σε μιὰ νέα σύρραξις ᾿
«᾿-Ἠ θέσις δὲν εἶναι γιὰ σᾶς, Κύριε.
— Καὶ γιατὶ δὲν εἶναι;
_— Γιατὶ δὲν εἶστε ἡ κυρία μὲ τὸ μωρό! ἐκτὸς ἂν
εἶστε. . . (γέλια τοῦ κοινοῦ). .
— Οἱ ἄλλοι δηλαδὴ δὲν ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ θέση;
- Η κυρία δμὼς ἔχει πιὸ πολύ. Γιατὶ ἂν φρενάρη
ἀπότομα ὁ ὁδηγὸς τότε αὐτὴ θὰ κρατηθῇ ἢ τὸ παιδὶ
θὰ κοιτάξη νὰ προστατεύση;
- Καὶ γιατὶ νὰ φρενάρη ἀπότομα ὁ ὁδηγός;
-Γιατὶ ἁπλούστατα μπορεῖ νὰ τοῦ τύχη κάποιο
ἐμπόδιο ᾿
-Ἀν ἔχῃ τὸ νοῦ του, δὲν θὰ τοῦ τύχη τίποτα. . .
— Τέλος πάντων μὲ σᾶς δὲ μπορεῖ κανεὶς νὰ συνεν-
νοηθῇ. . . ,.
— Ὧρες εἶναι ,νὰ μοῦ πῇς ὅτι εἶμαι καὶ ἰδιότροπος...
—— Ἐσεῖς ἰδιότροποί Κάθε ἄλλο, κύριέ μου, Κάθε
ἄλλο. . . (γέλιο ἐκ τοῦ κοινοῦ).
Αὐτὰ καὶ ἄλλα. , . Δείχνουν ἄραγε πὼς οί Ρωμιοὶ
δὲν εἶναι πολιτισμένοι; Κάθε ἄλλο φίλοι μου. Πρῶ-
τον: Τοῦτα εἶναι μεμονωμένα ἐπεισόδια. Δεύτερον
Ζωηράδα μόνο δείχνουν, καὶ ζωντάνια, καὶ κέφι,
καὶ σκεπτική διάθεση ποὺ κρατᾶ ἀπ᾿ τοὺς καιροὺς
.-οῦ Ἀριστοφάνη. Τρίτο: Ποῦ νὰ δεῖτε τί συμβαί-
νει σὲ ἄλλους, «πολιτισμένους» τόπους!. . ,
Ο γνωστοῦ ᾿ἤθους, κύρους καὶ δράσεως Πανα-
γιὠτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Λεω-
νίδας, ἐδεξιώθηιτὴν 13-11-1971 εἰς τὴν αἴθουσαν
-> τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης τοῦς Ὑ᾿
παξιωματικοὺς καὶ τοῦς Χωροφύλακας τῆς Διεύ
θὐνσεως Ἀστυνομίας τῆς συμπρωτευοὑσῃς.
Εἰς τὴν τιμητικὴν ταύτην ἐκδήλωσιν παρέ-
στησαν:
'0 Διευθυντὴς Ἀστυνομίας Θεσσαλονίκης
Ταξίαρχος κ. Ἠλίας Ἀθανασβάκοςμετὰ τοῦ A'.
Ὑποδιευθυντοῦ τῆς Διευθύνσεως Συντάγματάρ-
χου κ. Παντελῆ Καραγιἁννη, ὁ Διευθυντὴς τῆς
ὙποδΙνσεως Τροχαίας ᾿ᾈντΙρχης Ξκ. Ἄγγελος
Μεταλλινός, ὁ Διευθυντὴς τῆς Β᾿.Ϋπσδν[σεως
ταγματάρχης κ. Κων1νος Ζαχαράκης, Ἀξιωμα-
τικοἰ ἑτέρων Ὑπηρεσιῶν καὶ ἑκατὸν(100)περί-
που Ὑπαξιωματικοὶ καὶ Χωροφύλακες ὑπηρεσι-
ῶν τῆς Διευθύνσεως.
Η ἐξαιρετικὴ καὶ πικυτότυπος ἄτη ἐκδήλω-
σις τῆς Ἱερὰς᾿ κτῆτρυπόλεως Θεσσαλονίκης
πρὸς τιμὴν τῶν κατωτέρων ἀπὸ ἱεραρχικῆς ὰ-
πὁιιιεως ἀστυνομικῶν ὀργάνων τὰ ὁποῖα ἔρχον-
ται εἰς συνεχῆ ἐπαφὴν μὲ τὴν πραγματικότητα
καὶ τὸν παλμὸν τῆς συγχρόνου κοινωνικῆς
ζωῆς, μᾶς συγκινεῖ ἰδιαιτέρως καἷι παρακαλοῦ-
μεν ὅπως δεχθῆ τὰς εἰλικρινεῖς μας εὐχαριστίας
καὶ εὔρη μιμητὰς εἰς τὸ πολυσχιδέσταοον πνευ-
ματικὸν σου ἔργον.
65
Ματιὲςστἠν ἱστορία τοῦ Σώματος
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ
ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΤΕΝΙΑΔΗ
Δημοσιογράφου
ΚΗ εἶχε τὴν ἐξαιρετικὴν τιμὴ νὰ
εἰσέλθῃ πρώτη στὴν Θεσσαλονίκη
τὴν ἑπομένη τῆς ἀπελευθερώσεώς
της, νὰ παρελάσῃ διὰ τῶν κεντρι-
κῶν ὁδῶν τῆς πόλεως καὶ νὰ γίνῃ
ἀντικείμενον ἀποθεωτικῶν λαϊκῶν
ἐκδηλώσεων .
Καὶ ἄξιζε ἀπόλυτοι ἡ τιμὴ αὐτὴ
στὸ ἡρωϊκὸ Σῶμα. Ὄχι μόνο γιὰ
τοὺς σκληροὺς ἀγῶνες του πρὸς
ἀποκατάστασιν τῆς δημοσίας ἀσφα-
λείας καὶ τάξεως καὶ τὴν ἐνεργὸν
συμμετοχήν του σὲ τόσες καὶ τόσες
ἐθνικὲς ἐξορμήσεις, ἀλλὰ καὶ διότι
ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖται τῆς Χωρο-
φυλακῆς ἐπολέμησαν μὲ τὸ Μα-
κεδονικὸ Κομιτάτο γιὰ τὴν ἀπε-
λευθέρωσι τῆς Μακεδονίας,
Ο ἥρως τῆς Χειμάρας, Ὑπο-
μοίραρχος Σπυρομἠλιος, ποὺ εἶχε
γίνει θρυλικὸς μὲ τὸ ψευδώνυμο
«Καπετὰν Μπούας» συνεκρότησε
τὸ 1905 ἀνταρτικὸ Σῶμα, ἀπὸ
ἄνδρες τῆς ιχωροφυλακῆς καὶ ἰδιῶ-
τες, μεταξὺ τῶν ὁποιων συγκατε-
λἐγετο καὶ 6 Ἰωάννης Μαρούδας,
ποὺ διετέλεσε Ἀστυνομικὸς Διευ-
θυντὴς Ἀθηνῶν ἐπὶ δικτατορίας
Παγχάλου. Τὸ ἡρωικὸ ἐκεῖνο Σῶ-
μα ἐπολέμησε γενναῖα ἐναντίον τῶν
Τούρκων στὴν περιοχὴ Γρεβενῶν
66
L
Δ».
καὶ ἐπροξένησε σοβαρὲς ἀπώλειες χου καὶ ἀργότερα ἀρχηγοῦ τῆς
στὸν ἀσυγκρίτως πολυαριθμότερο χωροφυλακῆς Ραζέλου Παύλου, Τὸ
ἐχθρό. Σὲ μιὰ ἀπὸ τὶς μάχες αὐτὲς ἀπόσπασμα ἐκεῖνο προορισμὸ εἶχε
δμως, παρὰ τὸ Ποτατσίν, ὁ Σπυ- νὰ ἐγκαθιστᾷ ὑπηρεσίας Χωροφύ-
ρομηλιος ἐτραυματίσθη σοβαρῶς, λακῆς εἰς τὰ ὑπὸ τοῦ προελαύνοντος
ἀργότερα δὲ μεταφέρθη σὲ Νοσο- Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ κατα/,αμβα-
κομετο τῶν Ἀθηνῶν καὶ παρέμεινε νόμενα ἐδάφη,
νοσηλευόμενος ἐπὶ μακρόν. Ἔτσι μετὰ τὴν κατάληψη τῆς
,Ἐξ ἄλλου, τὸ 1912, ὁ στρατηγὸς Ἑλασσόνος, ἱδρύθη ἐκεῖ ὑπὸ τοῦ
Μαζαράκης, συνεκρότησε ἀνταρ- Ραζέλου ἡ πρώτη Ἀστυνομικὴ <Υπ( -
τικὰ Σώματα, ὑπὸ τὴν ἐπωνυμίαν διεύθυνσις, μὲ διοικητὴν τὸν Ἀν-
(ιΣώμα-ια Προσκόπων» Δ τὰ ὁποῖα θυπομοίραρχον Πραντούνα Ξενο-
ἔλαβαν μέρος σὲ πολλὲς μάχες φὥντα. Ἀκολούθως ἱδρύθή Αστυ-
ἐναντίον τῶν Τούρκων καὶ ἔδρασαν νομικὴ Υποδιεύθυνσις στὰ Σέρβια,
ἀνεξάρτητοι ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸ Στρα- ὑπὸ τὸν ἀνθυπομοίραρχον Τρακἄ-
τό. Στὰ Σώματα ἐκεῖνα, ποὺ ἀργό- δαν Ἀντῴν. καὶ Ἀστυνομικὴ
τερα ἀνεγνωρίσθησαν μὲ ἡμερησία Διεύθυνσις στὴν Κοζάνην, ἕδραν
διαταγὴ τοῦ στρατηγοῦ Καλλάρη τοῦ διοικητοῦ τῶν Ἀστυνομιῶν
σὰν «Ἐπίσημος Στρατός, ὅστις Μακεδονίας. Ἐν συνεχείᾳ καὶ ἐφ᾿
προσέφερε πολυτίμους ὑπηρεσίας εἰς ὅσον προήλαυνεν 6 Στρατὸς μας,
τὴν Πατρίδα» ἐνετάχθησαν πολλοὶ ἱδρύθησαν καὶ ἄλλες ὑπηρεσίες Χωρο-
ὁπλῖται τῆς χωροφυλακῆς, μεταξὺ φυλακἢς. Ἀργότερα ὁ Ἀντισυν-
τῶν ὁποίων οἱ ἐνωμοτάρχαι Γιαν- ταγματάρχης Ραζέλος ἐγκατεστά-
νόπουλος Παν., Κολλάτος Ἀρ., θη στὴν Βέροιαν καὶ ἀνέλαβε τὴν
Λάμπου ᾿,Α.λ Σπέντζας Γ. Λυ- διοίκησιν τῆς ἰδρυθείσης τότε Ἀνω- χ
μπὲρης Γ., Δρακουλβάκος Πάν καὶ τέρας Διοικήσεως χωροφυλακῆς
πολλοὶ 6'0)\0L. Μακεδονίας, ἡ ἔδρα τῆς ὁποίας
Μετὰ τὴν κήρυξιν τοῦ Ελλη- μετεφέρθη τὸν Ἰούνιον τοῦ 1913
νοτουρκικοῦ πολέμου, συνεκροτήθη εἰς Θεσσαλονίκην, Ὑπασπιστὴς τοῦ
πολυάριθμο ἀπόσπασμα χωροφυλα- Ἀντισυνταγματάρχου Ραζέλούετο-
κῆς, τὸ ὁποτον ἐτέθη ὑπὸ τὴν διοί- ποθετἡθη ὁ Ὕπομοίραρχος Χρυ-
κησιν τοῦ τότε ἀντισυνταγματάρ- σοσπάθης Ἡλίας, ὁ ὁποτοςτὸ1
 εὗρε τραγικὸ θάνατο κατὰ τὴν
πυρκαϊὰν τοῦ Τατοίου.
Τὴν 26 Ὀκτωβρίου 1912, ὅταν
6 Τοῦρκος στρατιωτικὸς διοική
τής, Χασὰν Ταξὶν Πασᾶς, παρέδωσε
τὴν πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης εἰς
τὸν τότε Διάδοχον Κωνσταντῖνον,
διετάχθη ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως 6
Ραζέλος νὰ εἰσέλθῃ μὲ τοὺς ἄνδρας
του εἰς τὴν Μακεδονικὴν πρωτεύου-
σαν καὶ νὰ προσπαθήσῃ νὰ ἐπιβάλῃ
τὴν τάξιν, μέχρι τῆς ἀφίξεως Τμημά-
των Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς
Κρητικῆς χωροφυλακῆς.
Πράγματι, τὴν 27ην Ὀκτωβρίου
1912, ἡ Ἐλληνικὴ Χωροφυλακή,
ὑπὸ τὸν Ἀντισυνταγματάρχην Ρα-
ζέλον, εἰσῆλθε πρώτη στὴν ἀπε-
λευθερωθεῖσαν πόλιν. ,
Οἱ ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖται τῆς
χωροφυλακῆς, φέροντες τὶς ἐπι-
βλητικὲς μαῦρες στολές των καὶ
κοῦ Ἐπιτελείου Στρατοῦ ἀναφέ-
ρονται σχετικῶς τὰ ἀκόλουθαί
Οἱ Βούλγαροι στρατιῶται ἐλή-
στευον ἐντὸς τῆς πόλεως τοὺς κα-
τοίκους, προύκάλουν ἐπεισόδια με-
τὰ τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Χωροφυ-
λακῆς, ἐδυστρόπουν νὰ συμμορ-
φωθὦσι μὲ τὰς διαταγὰς τῶν Ἐλ-
ληνικῶν Ἀρχῶν, κατεκράτουν μέ-
γαν ἀριθμὸν οἱκημάτων, καίτοι αἱ
ἀνάγκαι τοῦ στρατωνισμοῦ των ἢ-
σαν ἐλάχισται, ἔγραφον ὑβριστικὰ
κατὰ τῶν Ἐλλήνων ἄρθρα εἰς τὸν
Τύπον των καὶ διεκήρυττον, ὅτι
προσεχἐστατα, ἐνισχυόμεναι, θὰ ἐ-
ξεδίωκον ἐκεῖθεν τὸν Ἑλληνικὸν
Στρατόν, Ὅπως δώσῃ ἡ Ἑλλὰς
τὸ παράδειγμα, διέλυσε τὰ στρα-
τιωτικῶς ὀργανωμένα καὶ παρ᾿
ἀξιωματικῶν διοικούμενα Σώματα
Προσκόπων, ἀλλ᾿ οἱ Βούλγαροι
οὐ μόνον διετήρησαν τὰ ληστρικὰ
σώματα τῶν Κομιτατζίδων, ἀλλὰ
σκέπτοντο ὅπως δημιουργήσουν
ἐξεγέρσεις κατὰ τῆς Ἑλληνικῆς
Διοικήσεως. Ἀλλὰ καὶ κατὰ τῶν
ξένων ὑπηκόων οἱ Βούλγαροι διέ-
πραττον αὐθαιρεσίας, δί ἂς πλει-
στάκις παρεπονέθη εἰς τὰς Ἑλλη-
νικὰς Ἀρχὰς 6 ἐν Θεσσαλονίκῃ
Πρόξενος τῆς Ἀγγλίας ........ )).
Ἐπίσης εἰς ἐπιστολὴν τοῦ Πρίγ-
κιπος Νικολάου πρὸς τὸν ἐν Θεσ-
σαλονίκῃ διοικητὴν τῶν βουλγα-
ρικῶν δυνάμεων στρατηγὸν Ἀν-
δρέεφ, ἐτονίζοντο μεταξὺ ἄλλων
καὶ τὰ ἀκόλουθα: .
« ........ Ἀντὶ δύο ταγμάτων (ὡς ᾿
εἶχε συμφωνηθῆ) ἀνεβιβάσατε τὴν
πραγματικὴν δύναμιν τῶν στρα-
τευμάτων σας εἰς ὁλόκληρον τα-
ξιαρχίαν, καὶ τὸ μέτρον τοῦτο ἀπή-
τῃσε τὴν ἐπίταξιν μεγάλου ἀριθμοῦ
οἰκιῶν καὶ κτιρίων, ἅτινα δὲν πε-
ριωρίζοντο εἰς τὴν συνοικίαν τῆς
βουλγαρικῆς κοινότητος.

/ ᾗ,
τὰ ξίφη των, παρήλασαν διὰ τῆς
Ἐγνατίας ὁδοῦ, ὑπὸ τὰς οὐρα- καὶ ἔδιδον πλήρη. ἐλευθερίαν δρά- Ἐξ ἄλλου ἐνῶ ἡ ὑπηρεσία τῆς
νομήκεις ζητωκραυγὰς καὶ τὰς σεως εἰς αὐτά, ὧν οἱ ἀρχηγοὶ συνε- τάξεως καὶ ἀσφαλείας ἐν τῇ πόλει
ζωηροτάτας ἐπευφημίας τοῦ λαοῦ.
Νεάνιδες μὲ τοπικὲς ἐνδυμασίες
ἔραιναν τοὺς ἄνδρας τοῦ Σώμα- γ Ι

τος μέ ἄχθη, ἐνῷ ἄλλοι ἐν-

θουσιῶντἐς Ἕλληνες τοὺς ἠσπάζον-
το μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ τοὺς
ἀπεθέωναν.
Οἱ Ἕλληνες χωροφύλακες ἐστρα-
τωνίσθησαν εἰς οἰκήματα τῆς Τουρ-
κικῆς χωροφυλακῆςἭ τὴν ὁποίαν
εἶχεν ὀργανώσει κατὰ τὸ Ἰταλικὸν
σύστημα, ὁ Ντὲ Τζώρτζ.
-Δὲν κατέστη δμὼς δυ ιατὴ ἡ πλή-
f" ᾿ 1= - \ Α ᾿ 'F
~ 2,- ἱ, καὶ» " \9
ρης ἐξασφάλισις τῆς τάξεως, διότι
ἡ δύναμις τῆς χωροφυλακῆς ἦτο
μικρὰ καὶ κυρίως διότι στὴν κα-
ταληφθεῖσαν πόλιν εἰσῆλθε ἐν ’ ,Ε I: .I‘ '~‘
τῳ μεταξὺ βουλγαρικὸς στρατός, ι ,1, ἱ 411"
6 ὁποτος πρτέβη εἰς παντὸς εἴδους
προκλήσεις καὶ ἐδημιούργησεν θο-
ρυβώδη ἐπεισόδια καὶ ἔκτροπα, μὲ
sf» ἱ Η
i"ἐ ‘ οἱ--
σκοπὸν νὰ προκληθῇ ἡ ἐντύπωσις ιι, θἸ Ὗθ f“?
ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς ἦτο ἀνί-
κανος νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τάξιν, ὥστε
νὰ ἀναλάβουν οἱ Βούλγαροι την
εὐθύνην γιὰ τὴν ἐπιβολήν της. ,; ,,
Η ὑπὸ τὸν Ραζέλου δύναμις - .3, τ
Χωροφυλακῇ ὅπως ἄλλωστε καὶ
. ...ι-,ω--ᾩυ-

ἡ ἀφιχθεῖσα τὴν 30 Ὀκτωβρίου εἰς γ

Θεσσαλονίκην Κρητικὴ Χωροφυλακή
συνεκρότ ει περιπόλους, οἱ ὁποῖες
ἦλθαν ἐπανειλημμένως σὲ προστρι- ψ -1
{if
_ t, ᾿ ἱ-χ - χ/
βὲς μετὰ.. βουλγαρικῶν- περιπόλων,
ποὺ ἠρνοῦντο νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν
Ἐλληνικὴ διοίκησι καὶ διέπρατ- 7 , ὁ ,.
τον κλοπὲς καὶ ληστεῖες εἰς βάρος
Ἐλλήνων καὶ Τούρκων. Ο Ἀρχιστράτηγος τῶν Ἑλληνικῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων εἰς τὸν Μακεδονικὸν
μέτωπον, Διάδοχος τότε, Κωνσταντῖνος μετὰ τοῦ Ἐπιτελείου του ὀλίγον πρὶν (mi)
Σὲ ἐπίσημη ἔκδοσι τοῦ Γενι- τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Θεσσαλονίκης.

6'7
 νῶν, παρέλαβον 14 δεσμίους καὶ ὡδή-
γησαν αὐτοὺς ἀνὰ ἑπτὰ πέραν τοῦ
i ι
χωρίου Λακατσάρι, δέροντες αὐτοὺς 1,
καθ᾿ ὁδόν. Ἐκεῖ τοὺς διέταξαν νὰ
κλίνωσιν ἀριστερὰ καὶ νὰ βαδίσωσἰν..,,
ἐντὸς τοῦ ἀγροῦ, μόλις δὲ ἀπεμα-
κρύνθησαν περὶ τὰ 20 βήματα, ἔβα-
λον κατ᾿ αὐτῶν δί ὁμαδικῶν πυρο- .
βολισμῶν καὶ ἐν συνεχείᾳ τοὺς ἀπε-
τελείωσαν διὰ λίθων καὶ διὰ τῆς ;
λόγχης-
Ν. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ
Ὑπομοίραρχος
Ἐπίσης, ὁ διευθυντὴς τῆς Ὑπο-
διευθύνσεως χωροφυλακῆς Λαγκα-
δᾶ, ἀνθυπομοίραρχος Ζήρος Φώτιος, 1
Ἀρχηγὸς τῆς χωροφυλακῆς τὸ 1940
-41 ἀνέφερε τὰ ἀκόλουθα τὴν

1
19 Νοεμβρίου 1912 πρὸς τὴν προϊ-
σταμένην του ὑπηρεσίαν: ᾿
«Τὴν νύκτα τῆς 16 Νοεμβρίου
εὑρισκόμενος ἐν Μπάλτζα, ἐπληρο-
φορήθην ὅτι περὶ τοὺς 50 ἀντάρται
Βούλγαροι καὶ χωρικοὶ ἐκ Γραδεμ-
πορίου, ἔχοντες μεθ᾿ ἑαυτῶν ὑπα-
ξιωματικὸν τινὰ τοῦ βουλγαρικοῦ-
b στρατοῦ, ἐπέδραμον εἰς τὸ τουρκι-
κὸν χωρίον Πουρνάρι καὶ ἀφοῦ
ἔδειραν ἀνηλεῶς τὸν Χόντζαν καὶ
Kn";- . m ' J ‘ ,Α- τοὺς ἀγάδες, ἔδεσαν ὅλους τοὺς ἄν-
δρας καὶ τοὺς ἐνέκλεισαν εἰς τὸ τζα-
Ο Ἀξιωματικὸς τῆς Χωρ1ὶεῆς Σπυρίδων Σπυρομίλιος. ὁ περίφημος «Καπετὰν- μὶ τοῦ χωρίου, μεθ᾿ ὃ ἐπεδόθησαν
Μποῦας» τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνος τὸῦ ὁποτου τὸ ἄνομα καὶ ἡ δρᾶσις εἰς τὴν χώραν
τοῦ Ἀλεξάνδρου ἤγγισε τὰ δρια τοῦ θρὑλλου. εἰς διαρπαγὰς τῶν οἰκιῶν των καὶ ,
εἶναι ἐμπεπιστευμένη εἰς τὴν Κρη- ἐπιθέσεις κατὰ γυναικῶν.
, ᾿ Παραθέτομεν κατωτέρω δύο μό-
τικὴν Χωροφυλακἠν, ἥτις τὴν ἐκτε- νον ἐκ τῶν ἀναφορῶν ποὺ ὑπεβλἠ- Ἀπέστειλα δύναμιν ἐκ χωροφύ
λεῖ διὰ περιπόλων, συμφώνως πρὸς θησαν ὑπὸ διοικητῶν ὑπηρεσιῶν Χω- λάκων, πολιτοφυλάκων καὶ σΞι-ρά
τὰς διατάξεις τῆς ἀστυνομίας τῆς ροφυλακῆς τῆς Μακεδονίας πρὸς τὴν τιωτῶν, οἵτινες μετὰ κόπων πολλῶν
᾿ὴκατασταθείσης ὑπὸ τοῦ Ἀρχι- προϊσταμένην των Ἀρχὴ-ν. κατώρθωσαν v’ ἀπομακρύνωσι ἐκ
- στρατήγου ἡμῶν, αἱ περίπολοι αὗται , Ο διευθυντὴς τῆς Ὑποδιευθύν- τοῦ χωρίου τοὺς ἐπιδρομεῖς, μετέβην
πολλάκις προσέκοψαν ἐν τῇ ἐκτελέ- σεως χωροφυλακῆς Γιαννιτσῶν ὑπο- δὲ ἐκεῖσε καὶ ὁ ἴδιος μετὰ τοῦ ἀν-
σει τῶν καθηκόντων των εἰς βουλγα-
γαρικὰς περιπόλους, αἵτινες διὰ τῆς
μοίραρχος Βογιατζής Ν. ἀνέφερε θυπολοχαγοῦ Κυριακούλη. Οἱ κά-
τοικοι, ὠχροὶ ἐκ τῆς ἀυπνίας καὶ᾿
1
τὴν 13 Νοεμβρίου 1912 τὰ ἀκόλουθα
στάσεώς των, ἀπέδειξαν φανερά, πρὸς τὸν ἀντισυνταγματάρχην Ρα- τῶν δακρύων, ἐζήτουν προστασίαν
ὅτι τὸ δικαίωμα τῆς προστασίας τῶν ζέλον: καὶ ἔλεος, διότι, τὴν στιγμὴν ἀκρι-
πολιτῶν, ὡς καὶ τὸ δικαίωμα τῆς Ἀριθ. 101. βῶς ἐκείνην, εἰς τὰ πρανῆ τοῦ ἔναντι
ἀποκαταστάσεως τῆς τάξεως, καὶ Λαμβάνω τὴν τιμὴν νὰ ἀναφέρω βουνοῦ, ἐφαίνετο μακρὰ φάλαγξ
ἀσφαλείας, τὸ ὁποτον ἀνῆκεν εἰς τὰ ὅτι μεταβὰς εἰς Καβαλάρι, ἐπληρο- Βουλγάρων χωρικῶν, οἵτινες κατήρ-
ὄργανα ἡμῶν, ἀμφισβητεῖτο ὑπὸ τῶν φορήθην τὰ ἑξῆς Τὴν 9ην τρ. μ. χοντο ἐκ Νεοχωρούδας Γραδεμπο-᾿
ὑμετέρων ........ ». ᾿ περὶ ὥραν᾿10 π.μ. μετέβησαν ἐκεῖσε ρίου, πυροβολοῦντες, εἰς τὸ χωρίον. ἱ
,Ἀλλὰ αἱ προκλήσεις καὶ αἱ βαρ- περὶ τοὺς 50 ὁπλῖται τοῦ βουλγαρι- Οἱ κατερχόμενοι ὑπερέβαινον τοὺς
βαρότητες τῶν Βουλγάρων δὲν περι- κοῦ στρατοῦ, ἄνευ ἀξιωματικοῦ, ἀνα- 500. Κρίνοντες ὅτι ἔπρεπε ἐκ παντὸς
ωρίζοντο εἰς τὴν πόλιν τῆς Θεσσαλο- μὶξ μετ᾿ ἀνταρτῶν καὶ χωρικῶν, καὶ τρόπου νὰ προλάβωμεν τὴν εἴσοδόν
νίκης. Ὀλόκληρος ἢ Μακεδονία ἐκάλεσαν ὅλους τοὺς ἐκεῖ εὑρισκο- των εἰς τὸ χωρίον παρετάξαμεν τὴν
ὑφίστατο τὰ πάνδεινα ἀπὸ τὶς ἐπι- μὲνους ἄνδρας Ὀθωμανοὺς εἰς τὸ δύναμιν καὶ διεμηνύσαμεν εἰς τὴν προ-
δρομὲς καὶ τὸ ὄργιον τῶν βουλγα- τζαμὶ τοῦ χωρίου, εἰς ὃ τοὺς ἐνέ- σεγγίζουσαν πρωτοπορείαν, ὅτι ὤ-
ρικῶν δρδῶν. κλεισαν ἐπὶ τέσσαρας περίπου ὥρας. φειλον ν᾿ ἀπομακρυνθῶσι τοῦ χωρίου
Πλῆθος ἀναφορῶν διαφόρων Ἐλ- Κατὰ τὸ διάστημά τοῦτο, περιερχό- διατελοῦντος ὑπὸ τὴν προστασίαν
ληνικῶν Ἀρχῶν πρὸς τὸν Πρίγκιπα μενοι τὰς οἰκίας, ἐβίαζαν γυναίκας τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Ἐπει-
Νικόλαον, Στρατιωτικὸν Διοικητὴν καὶ παρθένους, οἱ δὲ Βούλγαροι χω- δὴ δὲ οὗτοι ἐπέμενον, διετάξαμεν ,
Θεσσαλονίκης, ὡς καὶ πρὸς ἄλλας ρικοί, ἀνερχόμενοι εἰς 300, ἀπεγύ- τὴν καταδίωξίν των. Δὲν ἀντέσχον
ἁρμοδίας Ἀρχάς, μαρτυροῦν ,περὶ μνωσαν κυριολεκτικῶς τὰς οἰκίας, δμὼς εἰς τὴν ἐπίθεσιν καὶ ἐτράπησαν
τοῦ πρωτοφανοῦς ὀργίου τῶν Βουλ- μὴ ἀφήσαντες οὐδὲν ἐν αὐταῖς. Μετὰ εἰς φυγὴν εἰς ἣν παρέσυρον καὶ τοὺς ᾿
γάρων. τοῦτο, ἐκ τῶν ἐν τῷ τζαμίῳ Ὀθωμα- ὅπισθεν ἐρχομένους. . . ._.. . . ».
68
 Η Χωροφυλακὴ Μακεδονίας, εἷς
ἐκτέλεσιν σχετικῶν διαταγῶν τῶν
Η δολοφονία τοῦ Βασιλέως Γεωργίου 'A.’ στὴν Θεσσαλονίκην ὅπως τὴν ἀπἐ- προϊσταμένων της Ἀρχῶν, ἠμπό-
δωσε λαϊκὴ λιθογραφία τοῦ 1913. Ο Βασιλεὺς χτυπημένος θανάσιμα λυγίζει στὸ δισεν ἐπίσης τὴν ἵδρυσιν ἀστυνομι-
ἒἓἱἳδᾟἕβιδἳςλἒἒὶἓὁἳὲγπασπιστῂπ του καὶ Κρῆτες Χωροφύλακες σπεύδουν νὰ συλλά-
κῶν ὑπηρεσιῶν ὑπὸ τῶν Βουλγάρου
εἰς τὴν παρ᾿ αὐτῆς ἀστυνομευρμένην
περιφέρειαν, καὶ διεξήγαγε σκλη-
ροὺς ἀγῶνες ἐναντίον τῶν ἐπιδρομέὶ,
ων, γιὰ νὰ προστατᾓεὖ-οἷᾔ τοῦς πλη-
θυσμοὺς ἀπὸ τὴ λεηλασἱα, τήν ἀτί-
μωσι καὶ τὴ σφαγή. Κατὰ τὴν ἡρωι-
κἠ ἐκείνη καὶ ἀποφασιστικὴ προσ-
πάθειά της, ἡ Ἑλληνικὴ χωροφυ-
-ηκ- -. ...ψη-..Μ u

λακή, εἶχε πολλὰ θύματα.

Η ἐφημερὶς «Νέα (Ημέρα)) ἔγρα-
R

φε τὰ ἀκόλουθα τὴν 2 Νοεμβρίου

«Τὸ Ἀρχηγεῖον χωροφυλακῆς,

ἐν συνεννοήσει μὲ τὸ Ὑπουργεῖον
Ἐσωτερικῶν, ἐκανόνισε τὸ ζήτημα
τῆς δημοσίας ἀσφαλείας εἰς τὰ κα-
...Ἡ

᾿τακτηψέντα μέρη τῆς Μακεδονίας,

κατὰ τρδ-,τον ἐξασφαλίζοντα ἀπολύ-
τως τὴν τήρησιν τῆς τάξεως καὶ
Ὁ. »ἶ-«Ιἆ Ξοἑθ-ἶᾋῌἩ-Ρ

τὴν ἐφαρμογὴν τῶν Νόμων, Τοιου-

τοτρὁπως, πλὴν τῆς ἀποσταλείσης
ἐκεῖ ἰσχυρᾶς δυνάμεως χωροφυλα-
κἤς, κατανεμηθείσης εἰς ὅλας τὰς
v’

περιφερείας τῶν κατακτηθέντων με-

,αϊ

ρῶν, ἐσχηματίσθη κατὰ διαταγὴν

ψωκ- θμ-ν-

τοῦ Ἀρχηγοῦ, καὶ Πολιτοφυλακή.

Εἰς τὴν Ἐλασσόνα, τὰ Σἐρβια,
τὴν Κοζάνην καὶ τὴν Βέροιαν, ἐγ-
κατεστάθησαν ἀστυνομικαὶ ἀρχαί.
Ο δὲ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν μεταβάντων

ω..-

Ο Βασιλεὺς Γεώργιος καὶή Βασίλισσα Ὄλγα tn! τῆς θαλαμηγοῦ<ίΑμφιτρίτψ>

ἒ ἐκεῖ ΞΞιωματικῶν τῆς χωροφυλα-
κῆς ἀντισυνταγματάρχης κ. Ραζἐλος,
ἐγκατεστάθη εἰς Κοζάνην, ἔχων ὡς
ὑπασπιστήν του τὸν κ. Χρυσοσπά-
πληροφοροῦνται τὰ εὐχάριστα νέα τῆς προελάσεως τῶν Ἑλληνικῶν στρατευμάτων θηἳ. Ἀστυνόμος εἰς Σέρβια διωρί-
εις τὴν Μακεδονίαν τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1912 , σθη ὁ κ. Καραϊσκάκης. ».
69
 am. 2-... L
Ξἐἑι Ξ᾿ ᾏ ,σ - ‘2‘
'H σύζυγος τοῦ Πρωθυπουργοϋ, κ. Δέσποινα Παπαδοπούλου ἡ
ὁποῖα εἰκονίζεται εἰς μίαν πρόσφατον ἐκδήλωσιν τοῦ Σώματος ἀπε-
δειξε καὶ κατὰ τὸ διαρρεύσαν ἔτος ἐμπράκτως τὴν ,στοργὴν καὶ τὸ
ἐνδιαφέρον της ὑπὲρ τῶν ἀνδρῶν τῆς Χωροφυλακῆς. Τὸ Ὑπουργεῖον Δημοσίας Τάξεως, εἰς τὰ
'H προσήνεια, ἡ εὐγένεια καὶ ἡ καλωσύνη ἡ ὁποία διακρίνει πᾶν- πλαίσια τὸῦ ἑορτασμοῦ τῆς-15οετηρίδος ἐβρά-
τοτε τὴν σύζυγον τοῦ κ. Πρωθυπουργοῦ βαθέως ἑντυποϋται εἰς-τὴν βευσε τὰ -καλλἰτερα συγγραφικά ἔργα βάσει
ΞἏροσᾙήιὴν ἐκτίμησιν πάντων τῶν ὑπηρετούντων εἰς τὰ Σώματα προκηρυχθέντος διαγωνισμοῦ. Μεταξὺ τῶν άλ-
σφ ας. λων ἐβραβεύθη καὶ ὁ Δόκιμος Ὑπενωμοτάρχης
τῆς φωτογραφίας μας διὰ τὸ ὡρατον καὶ πρω-
τὁτυπον ποίημά του «0 ΝΙΚΟΤΣΑΡΑΣ». ‘0 Γε-
. ‘H μικτὴ μπάντα τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας παιάνισε καὶ »ἐφέτος νικὸς Γραμματεὺς τοῦ Υ. Δ. Τ. εἰς εἰδικὴν τἐ
τά κάλαντα καὶ ἄφησε ὡραίας ἐντυπώσεις εἰς ἐκείνους o1 ὁποῖοι ᾌετὴν λαβώσαν χώραν εἰς τὴν Σχολὴν Ἀστυ-
τά ἄκουσαν. (Δεξιά φωτογραφία). νομίας πόλεων, ἐπιδίδη τιμητικόν δίπλωμα
εἰς τὸν βραΒευθἐντα.
F

ὁ,
Γ.,,ἳ,,,.;γ ᾿Ἔ᾿Ἴ᾿

ἱ. -.
F

ἶ g δ, ὶ ”Mi λἧ
ὁ \y β D g 5"? ‘
f τ 3‘

En ᾇφ, ὁ «υκ
R ιλ I,
.-τ;1
"55'
i.
-p .-
f ᾿ θὲ ,).‘
. / ᾿ ί» ,,

L} ’ λ ἼἘᾇν ῥἷἲἇ / ἦ Ἐἷῢᾇέᾦᾗᾃ

, Ὕἲζ "K
J γε WW {hé‘w‘
,_.I" xx». »Ἄι-ν, - J‘... υ.. «τῆ-ς. .. ,Μ,
Εἰς Θεσσαλονίκην διεξήχθησαν προσφάτως ἀγῶνες πετο-
σφάιρίσεως μεταξὺ τῶν ἀντιπροσωπευτικῶν ὁμάδων τῶν Ἐνό-
πλων Δυνάμεων καὶ Σωμάτων Ἀσφαλείας διὰ τὸ ἐτήσιον πρω-
τἀθλημα- των. Η ὁμάς τῆς Χωροφυλακῆς ἐντυπωσίασε τοὺς
φιλάυὶυυς μὲ τὰς ὡραίας ἐμφανίσεις καὶ διεξεδίκησε μὲ πεῖσμα
τὴν νίκην ἐντὸς τῶν ἀθλητικῶν πάντοτε πλαισίων. Τελικῶς
κατέλαβε τὴν δευτέραν θέσιν ἡττηθεῖσα μόνον ἀπὸ τὴν ὁμάδα
τοῦ Λιμενικοῦ Σὠματος. Εἰς τὴν φωτογραφίαν ὁ B' Ἐπιθεωρη-
τὴς Χωρικῆς καὶ ὁ Ἀστυνομικὸς Δίνης Θεσσαλονίκης ἐν
μέσῳ τῶν ἀθλητῶν μετὰ τὴν ἀπονομὴν τῶν ἑπἀθλων.

70
 F ,_.. t? Ἱ τήν ι3-12-1971 ὁ Ὄργα-
,τ νισμὀς Ἀστικῶν Συγκοίνῳ-
,ἶᾙὶ μ [Ρ ᾿. ι ε, ἶ ι ᾿ νιῶν (ΑΣΠΑ) εἰς τὰ ἐντευ-
ἒ I , F κ» ὶ ᾞ Ἰ κτήριατοῦὁμίλουτηςἐβρἀ-
Αἰ ,- - ζ ἘἘ/ . βευσε τοὺς καλυτέρους 7" _
᾿ ,Ξῢ ἒ, WM; Ἔ Τροχονόμους καὶ ὁδηγοὺς (β Χ
ἔτους 1971. Τἀ βραβεῖα ἀπέ-
, νειμεν ὁ κ. Ὑπουργὸς Με- ἱ " “‘
1-K. .1 “m1 - ταφορῶν Ναυτιλίας καὶ 1 f
᾿--».ς,ᾏ᾿ἇ᾿ Ἐπικοινωνιῶν (ἀριστερὰ ἒ ὰᾕ
_ ἶ , , φωτογραφἱα). Ἐξ ἄλλου Υ ᾿
i 4 _ ”.7...‘ την 17-12-1971 ἡ ΕΛΠΑ ᾿ τὒ \N‘1p
Η ὁ ι, ἐβράβευσε τὸν καλύτερον ιχ(
Τροχονόμον Χωροφύλακα
L1 ἱ καὶ Ἀστυφύλακα τοῦ ἔτους
a ἒ 1971. ,Εἰς τὴν ἑορτὴν τῆς 1 χ
βραβεύσεως παρέστη και ὁ
ζ ᾿ [ἱ Ξἷ κ. A’ Ἀντιπρόεδρος τῆς ᾿᾿=Ι=Ψ4
_ i . Κυβερνήσεως, τἀ δὲ βραἘ fl}
,, , βεια ἀπένειμε ὁ Υφυπουρ. {j
, ζ. γὸς Ἐθνικῆς Οἰκονομίας κ. Ῥ «ξ 5 ΕΙ
ὁ ξυζόινιἓς. (δεξια φωτογρα- ; 1

' ω». ς.. . μ,,, ἡ

, .< :g:

w ...Λ- M- Ἧ- -J
Ly

1 ἳ Τὴν 16-12-1971 εἰς Κεντρικὸν Ξενοδοχεῖον τῶν

; ὶ , :~ : Ἀθηνῶν ἡ σύζυγος τοῦ κ. Ὑπουργοῦ Δημοσίας Τάξεως
Ἐ, θ, ἔδωσε λίαν ἐπιτυχῶς τετον, αἱ εἰσπράξεις τοῦ ὁποιου
ὗ , ᾌῒἒ ἲἰέ-ᾓᾟ , ξζιιἶἳξξειῒἷἔκιῆἳἒἑρ τοῦ Ἱδρύματος τῶν Παιδικῶν Ἐξοχῶν

Ξ κ »χ fl , " ᾿ Ἀθή
< ἐκἰἒκῒἒθυἳυῒἒἴ,Ξἒἓἓἇἱᾛἑἔςῒἲἒσἒἒ᾿τἓλςἓῖςθιᾟσἓἓἒἓ
ὑπῆρξαν πράγματι ἐντυπωσιακά. Εἰς τὴν φωτογραφίαν
,Ιἇ ( γ ι i β κ ἵΐἔγᾜυπον ἀπὸ τὴν ὡραίαν και ἄξιαν πρὸς μίμησιν
- ᾗ ‘ κ η» ιν.
i ι r I θ.. .

ςᾫ . '— j
ἱ C ΥΑΝ ζ

ι ,, Ὕ ι )
Ὦ ..μὶ ‘3 . ᾿ ~
- γ ᾿ ,,

( \ x of ἱ «ΦΞ

ι1 ᾿ ᾫὟ- [κ- it, 1

ἘΠἘΞ

L ἡ .-.α
Τὴν 19-12-1971 εἰς τὸ Ἀμερικανικὸν Κολλέγιον θηλέων
Ἀγίας Παρασκευῆς ὑπὸ τῆς Σχολῆς Ὁπλιτῶν Χωρικῆς διωρ- μ ' ὰ
γανώθη ὡραία τελετὴ μὲ π)οὑσιον ψυχαγωγικὸν πρόγραμμα
πρὸς τιμὴν τῶν τέκνων τῶν ἀνδρῶν τοῦ Σώματος οἱ ὁποτοι Ρ

ὑπηρετοῦν εἰς τὸ λεκανοπέδιον τῆς Ἀττικῆς. Τὰ πλούσια δῶρα ἒ

καὶ ἡ ζεστή ἀτμόσφαιρα θὰ μείνουν γιἀ πολὺ χρόνο ἀποτυπω-
μἑνα στὶς παιδικὲς ἀναμνήσεις τῶν νεαρῶν βλαστῶν τῶν ἀν- I
δρῶν τοῦ Σὠματος. ᾿ - -Δ- "

71
 Ἤθη καὶ ἔθιμα, προηγεῖται ἡ ταπεινὴ φάτνη
τῆς Βηθλεὲμ κί ἀκολουθεῖ ὁ Ἀῖ -
Βασίλης. Εἶναι οἱ μέρες τῆς χαρᾶς
καὶ τῆς γιορτῆς. Ο καινούργιος
χρόνος ἔρχεται - ἔτσι τὸν θέλουμε
νὰ ἔρχεται -μὲ δῶρα κί ἐλπίδες
πολλές. Στὸ φτωχικὸ παμπάλαιο
τζάκι τοῦ χωριοῦ, ἢ στὸ ὑπερ᾿
μοντέρνο ......καλοριφέρ τῆς πό-

ΑΡΧΠΜΗΝΠΑ λης, τὰ παπουτσάκια τοῦ παι-

διοῦ, περιμένουν τὴν παραμονὴ
τῆς Πρωτοχρονιᾶς τὸν έκ Καισά
ρείας καλοκάγαθο ἑπισκέτιτη. Στὰ

ΚΑΙ γραφικὰ σπιτάκια τοῦ χωριοῦ,

ἐκεῖ ὅπου- τὰ ξενοφερμένα ἔθιμα
δὲν μπόρεσαν ἀκόμη νὰ μεταβάλ-

APXHXPONHA
λουν τὶς σκέψεις καὶ τὶς καρδιές
τῶν ἀνθρώπων, νὰ τοὺς στερή-
σουν᾿ τὴν ζεστασιὰ τῆς πίστεως-
ποὺ λάτρεψαν οἱ πατέρες τους,
ἐκεῖ οἱ γιορταστικές αὐτὲς ἡμέρες
ἔχουν μιὰ σεμνὴ γραφικὴ ὡραιό-
τητα.
᾿ _ _ Γύρω ἀπὸ τὴν Πρωτοχρονιά
στρέφονται οἱ ἅγιες ἡμέρες ποὺ
ἀρχίζουν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα
κυρίας ΜΑΙΡΗΣ ΒΕΝΟΥΚΑ καὶ τελειώνουν μὲ τὰ Φῶτα. Τὸ
Ὑπαλλήλου Ἑλληνικὸν ἑορτολόγιον καὶ οἱ
Ἀρχηγείου Στρατοῦ παραδόσεις τοῦ λαοῦ μας δίδουν
μιὰ ξεχωριστὴ θέση εἰς τὸ δωδε-
καήμερον, τοῦ ὁποίου τὰ ἔθιμα
εἶναι τόσο γραφικὰ καὶ ἰδιάζοντα
εἰς τὴν Ἑλλάδα. Μολονότι δμὼς
ἡ ἑορτάσιμος αὐτὴ περίοδος χα-,
ιακτηρίζεται κυρίως ἀπὸ τὴν
᾿ θρησκευτικότητά της, ἡ ἡμέρα
τῆς Πρωτοχρονιᾶς ξεχωρίζει ἰδίως
᾿ ὡς κοσμικὴ ἑορτή. Τόσον εἰς τὴν
χώραν μας ὅσον καὶ εἰς ὅλον τὸν

Ξἶἵἕἕν ΤΙΕΙΣ Ἦἒῖξἒἶἔἕθζῒρἇῖἷνᾛσἒ

πλημμυρίζει τὶς καρδιές τῶν ἀν- ι
θρώπων, οἱ ὁποτοι πανηγυρίζουν _
‘ , τὸν ἐρχομὸ τοῦ νέου ἔτους. Η
πρώτη αὐτὴ ἡμέρα τοῦ καινούρ-
γιου χρόνου ἀνατέλλει γεμάτη
ἀπὸ ἐλπίδες καὶ ὑποσχέσεις, διὀ-
τι κάθε νέον ἔτος θεωρεῖται ἀπὸ.
ὅλους μας ὡς ἔλπιδοφόρον. Οἱ
ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι τὰ πρά-
᾿ γματα θὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ κα-
λύτερον κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ
χρόνου ποὺ ἀρχίζει καὶ μὲ αὐτὴν
τὴν ἐντύπωσιν, ποὺ δημιουργεῖ
συναισθήματα χαρᾶς, ὑποδέχεται
, τὴν Πρωτοχρονιά.
«Ἀχιμηνιὰ κί ὰρχιχρονιά, ψι-
λή μου δενδρολίβανά ...... »
Αὐτὸ εἶναι τὸ πιὸ γνωστὸ ἀσμα
τῶν Ἀγιοβασιλιάτικων καλάν-
των. Ὅμως κάθε περιοχὴ ἔχει
καὶ τὰ δικά της κάλαντα, ποὺ
. κάποτε μάλιστα διαφέρουν ἀπὸ
-- χωριό σέ χωριό. Τὸ ἴδιο φυσικὰ
72
συμβαίνει καὶ μὲ τὰ ἀλλα ἔθιμα
καὶ τὶς δοξασίες. Πλῆθος εἶναι οἱ
παραλλαγές. Γιατὶ ὅλες αὐτὲς οἱ
ἐκδηλώσεις δὲν εἶναι ἄσχετες πρὸς
τὸ φυσικὸ καὶ κοινωνικὰ περιβάλ-
λον, ἀλλὰ βρίσκονται σὲ ἄμεση
σχέση μ᾿ αὺτό. Oi δοξασίες καὶ
τὰ ἔθιμα ποὺ ἐπικρατοῦν στὴν
Μακεδονία, ἐπιβιώσεις,τὰ περισ-
σότερα τῆς Ἑλληνικῆς Ἀρχαιό-
τητος παρουσιάζουν μεγάλη ποι-
κιλία=καὶ ξεχωριστὴ γραφικότη-
τα. Γιὰ τὸ ἰδιαίτερα χρῶμα της,
στὸν τομέα τῶν λαϊκῶν αὐτῶν
ἐκδηλώσεων φημίζεται ἡ Δυτικὴ
Μακεδονία ποὺ εἶναι ἄλλως τε
γνωστὴ γιὰ τὸν πλοῦτο καὶ τὴν
ποικιλία, καὶ τῶν ἄλλων δειγμά-
των τοῦ λαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ.
Στὴν Μακεδονία λοιπὸν ὑπο-
δέχονται μασκαρεμένοι τὸν
νούργιο χρόνο. Τὸ Μακεδονικὸ
Πρωτοχρονιάτικο καρναβάλι εἶναι
καθιερωμένο ἀπὸ ἀρχαιοτάτων
χρόνων.
Τὰ «μπουμπουσιάρια» αὐτὴ τὴν
ὀνομασία ἔχουν τὰ Σιατιστινὰ
καρναβάλια. Στὴν Καστοριὰ, τὰ
λένε «ροῖκοτσάρια» ἢ «ραγκοστά-
ρια». Φυσικά χρειάζεται ἀρκετὴ
φροντίδα, γιὰ μιὰ ὅσο τὸ δυνατὸν
. [τ
ζ χ..
καλύτερη ἐμφάνιση τῆς κάθε πα-
ρέας τῶν μετημφιεσμένων ποὺ ἀ-
παραιτήτως πρέπει νὰ συνοδεύε-
ται ἀπὸ μουσικὰ δργανα. «Λια-
στὸ» κρασὶ μὲ μουσική, καὶ τὸ
βαρόμετρο τῆς ψυχικῆς εὐφορίας
ὑψώνεται. Εἶναι κάτι ἰδιότυπες
ὁμάδες «μπουμπουσαριῶν» οἱ
«κουδουνατζῆδες», ποὺ Τὶς προε-
τοιμάζουν οἱ ἐπίτροποι τῶν έκ-
κλησιῶν. Ἄντρες μεγαλόσωμοι,
ντυμένοι μὲ π᾿ροβιὲς καὶ κουδούνια
περασμένα στὸ λαιμό, τίς ἀπαρ-
τίζουν. Αὺτοὶ περιφέρονται στὰ
σπίτια καὶ μαζεύουν χρήματα,
γιὰ τὴν ἐνίσχυση τῶν ἐκκλησιῶν..
᾿ὸ τερπνὸν μετὰ τοῦ ὠφελίμου
βλέπετε. Τὰ «μπουμπουσιἀρια»
ἀρχίζουν μὲ τὴν ἀπόλυση τῆς
λειτουργίας τοῦ Ἁγίου Βασιλείου
και- καὶ κρατοῦν εἴκοσι τέσσερις ὧρες.
Τὰ βλέπεις ν᾿ ἀνεβοκατεβαίνουν
στοὺς πλακόστρωτους δρόμους
τῆς ἱστορικῆς πολιτείας, κάτω
ἀπὸ τὸν ἴσκιο τῶν ἀρχοντικῶν
της, καὶ ζωντανεύουν στὰ μάτια
σου εἰκόνες καιρῶν ἀλλοτινῶν ......
Ξεχνᾶς καὶ ξεχνιέσαι στ᾿ ἀντίκρυ-
σμα τῶν εὐθύμων αὐτῶν γλεντο-
κόπων ποὺ σὲ παρασύρουν σ᾿ ἕνα
πανδαιμόνιο διασταυρούμενων ἥ-
-; ~— m»\
χων ἀπὸ κουδούνια, μουσικὰ δρ-
γανα καὶ ἐπιφωνήματα, ποὺ εἶναι
συνταιριασμένα στ᾿ -ἀνάλαφρα πη-
δήματά τους. Καθὼς λένε οἱ Σια-
τιστινοί, τὰ τελευταῖα χρόνια,
παρατηρεῖται κάποια τάση νὰ
μετατοπισθοῦν ἀπὸ τὴν Πρωτο-
χρονιά, στὴ γιορτὴ τῶν Φώτων,
τὰ «Μπουμποσιάρια». Ἂς ἀφή-
σουμε δμὼς τὴ Σιἀτιστα γιὰ τὴν
Καστοριά. Ὅπου κί ἂν πᾶμε καὶ
στὸ μικρότερο χωριό, τέτοιες μέ-
ρες, ἐδῶ πάνω, θὰ συναντηθοῦμε
μὲ μετεμφιεσμένους. Πιὸ ξακουστὰ
εἶναι τὰ Καστορίαν «Ραγκοστά-
ρια». Τὸ γραφικὸ ἔθιμο τῶν «Ραγ-
κοσταριῶν» τῆς Καστοριᾶς, κρα-
τάει, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων
ἀπὸ τὶς γιορτὲς τῶν, Ρωμαίων,
κατὰ τὶς ὁποῖες μικροὶ καὶ μεγά-
λοι μεταμφιέζονται ,δοῦλοι καὶ ἀρ-
χοντες. «Δοῦλοι τῶν δεσμωτῶν
τὸ σχῆμα μεταλαμβάνοντες ἑώρ-
ταζον», ἀναφέρουν οἱ ἀρχαῖοι συγ- '
γραφεῖς. Ἀξίζει μάλιστα νὰ ση-
μειωθῆ, ὅτι καὶ τὸ ἄνομα «ραγ-
κοστάρια» προέρχεται ἀπὸ τὸ
Λατινικὸ Rogatores, ποὺ λέ-
γονταν οἱ μετεμφιεσμένοι ποὺ εὶ-
ρωνεύονταν τοὺς διαβάτες καὶ ζη-
τοῦσαν δῶρα... Τὸ ἐντυπωσιακὸ
αὐτὸ ἔθιμα ποὺ ἄλλοτε καὶ ἐδῶ
στὴν Καστοριὰ γιορτάζονταν τὴν
Πρωτοχρονιά ἔχει μετατοπισθεῖ
στὶς 7 Ἰανουαρίου γιὰ τοῦ Ἀη -
Γιαννιοῦ, καὶ συνεχίζεται καὶ τὴν
ἑπομένη ποὺ τὴ λένε «Πατέρίτσα»
γιατὶ σώνεται τὸ κρασὶ στὸ «βα-
γένι» καὶ βρίσκει τὸν πάτο. Ἂς
ἐλπίσουμε πὼς ἡ μετατόπιση αὐ-
αύτὴ, δὲν θὰ σημάνῃ καὶ τὸ τέλος
του, ἀλλὰ μέ ἀνανεωμένη τὴν διά-
θεση οἱ Καστοριάνου ποὺ τόσο
φημίζονται γιὰ τὰ ξεφαντώματά
τους θὰ συνεχίσουν τὸ παληὸ
73

ὰὐτὸ ἔθιμο καὶ ὅλες τὶς ἄλλες το-
πικὲς ἐκδηλώσεις ποὺ δίνουν᾿
᾿ἕνα γραφικὸ τοπικὰ χρῶμα. Τὸ
ἔθιμα αὐτὸ τῆς μεταμφιέσεως, συν-
αντᾶται καὶ στὴ Θεσσαλία καὶ
στὴ Θράκη.
Ἐνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἔθιμα τῆς
πατρίδος μας εἷναικαὶἡ Ἁγιοβα-
σιλιάτικη κολοῦρα ποὺ μέσα βρί-
σκεται καὶ τὸ ἀπαραίτητο νόμισμα
Δραχμὴ ἀσημένια, φλουρί, λίρα
ις.λ.π. Οἱ κουλοῦρες τῆς Ἠπείρου
π.χ. εἶναι ἀληθινὰ ἀριστουργήμα-
τα λαϊκῆς τέχνης. θρησκευτικὰ
σύμβολα, λουλούδια, μὲ ἕνα ἀπί-
θανα «καλλιτεχνικὸ» ἔνστικτα, -με-
ταβάλλουν τὸ ζυμάρι σὲ ἕνα θὰ
ἔλεγε κανείς, ἔργο τέχνης. Ἀφοῦ
ζυμώσουν τὸ ἀλεύρι μὲ νερό, λά-
δι καὶ καρύδια, σταφίδες καὶ μυρω-
δικὰ θὰ τὸ φουρνίσουν στὸ φοῦρ-
νο τοῦ σπιτιοῦ ποῦ καίνε ξερὲς
σκάρπες καὶ σκινάρια. Μιὰ φυ-
σικὴ εὐωδιὰ βγαίνει ἀπὸ τὰ κομμέ-
να ξύλα, μιὰ ,εὐωδιὰ ποὺ τὴν παίρ-
νει τὸ ἴδιο τὸ ζυμάρι μέσα του
,. καὶ θὰ εὐωδιάζει στὸ γιορτινὸ
τραπέζι. Ο πατέρας θὰ τὸ τεμα- σαι κερδισμένος. ea: ἔλεγε κανεὶς πολλὰ σπίτια προσέχουν ποιὸς
χίσἠ καὶ σ᾿ ὅποιον λάχει τὸ νό-
μισμα. αὐτὸς, θὰ εἶναι ὁ τυχερὸς
τῆς χρονιᾶς. Στὴν Εὐρυτανία συ-
νηθίζεται τὸ «τάῒσμα . τῆς βρύ-
σης». Oi κοπέλλες τὰ χαράματα,
τῆς πρωτοχρονιᾶς παίρνουν ψωμί,
τυρί, βούτυρο καὶ πηγαίνουν στὴ
βρύση τοῦ χωριοῦ. Ἐκεῖ ἀφήνουν
τὴν προσφορὰ τους λέγοντας z
ἒξἕιωἱἀτἱἲἒἔἑἶσἓυ βἕσᾚὲτἶἇζἳᾟἒ
καλὰ στὸ χρόνο ποθρχεται. «Ἔ- .
πειτα γεμίζουν τὴ στάμνα τους νε-
ρὸ καὶ γυρίζουν σπίτι, πάλι ἀμί-
λητες, γιὰ νὰ πιοῦν ὅλοι ἀπὸ τὸ
«ΐκΣΞινδτἕςἴδετᾃὶἶ»ἂγρο-ἶ-ι[κὲς περιοχὲς
ΕᾏἼἳἶἳᾓμἷἒαμἳἳσῂὰ Ξἶἰθἔτἵἓἴὲἳ
πρέπει νὰ προσέξουν τὰ διάφορα
74
ὅτι ἡ ἀρχαία γνωμικὴ mm οιμία,
ποὺ ὑποστηρίζει ὅτι ἡ ἀρχὴ
εἶναι «τὸ ἥμισυ τοῦ παντός»
βρίσκει στὴν ἡμέρα. τῆς Πρωτο-
χρονιᾶς καὶ στὶς ἀντιλήψεις ποὺ
τὴ συνοδεύουν τὴν ἰδεώδη κυριο-
λεκτικὴ ἐφαρμογή της. Γί αὐτὸν
ἀκριβῶς τὸν λόγο πολλὰ προσἔ
χουν αὐτὴν τὴν πρώτη ἡμέρα τοῦ
χρόνου νὰ μὴν κλάψουν, ὅτε καὶ
νὰ χάσουν τίποτε, ὅτε δανείζουν
τὸ παραμικρὸ πρᾶγμα σὲ τρί-
τους γιατὶ φοβοῦνται ὅτι καὶ
σ᾿ ὁλόκληρα τὸν ὑπόλοιπα χρό-
νο ἐνδέχεται νὰ παθαίνῃ τὶς ἴδιες
ἀναποδιές. Δηλαδὴ νὰ, χάνουν
διαρκῶς, ν᾿ ἀποστεροῦνται χρή-
σημάδια τῆς φύσεως καὶ τὴν συ- ματα καὶ πράγματα ποὺ ἴσως
μπεριφορὰ τῶν ζώων. Στὴ Ρούμε- δὲν πρόκειται νὰ ξαναπάρουν, τέ-
λη π.χ. τὰ μεσάνυχτα μὲ τὴν ἀλλα- λος νὰ περιπλέκωνται σὲ συνθῆ-
γὴ τοῦ χρόνου ἐὰν καμιὰ ἀγελάδα κες ποὺ θὰ προκαλοῦν μόνο δά-
μουγκανίσει στὸ σταῦλο ἡ σοδειὰ κρυα. Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπὸν
θὰ εἶναι πλούσια καὶ καλή. Καὶ τώρα ὅτι, σύμφωνα μὲ μιὰ τέτοια
τὸ πρωί σὰν σηκωθῆ ἡ κοπέλλα
τοῦ σπιτιοῦ καὶ πάει στὸ κοτέτσι
γιὰ νὰ ταΐσει τὶς κόττες καὶ πρὶν
ἕἕἒἶὶἰἷζἕἕᾯἕὶκἕἒἕξάἳἓΐἳἷἀἕδἓζἓ
ξῃ τὸ κατάστημα του ἐνδέχεται
μπῆ ἐὰν χτυπήση τὴν πόρτα καὶ ὁ ρυθμὸς καὶ τὸ ὕφος τῆς πρώτης
κρώξει ὁ πετεινὸς θὰ παντρευτεῖ ἡμέρας νὰ προοιωνίζῃ καὶ κάποιο
μέσα στὸ χρόνο. . ὁριστικὸ κλείσιμο τοῦ καταστή-
Γενικῶς ἡ ἡμέρα τῆς Πρωτοχρο-
νιᾶς αὐτὴ καθ᾿ ἑαυτή, εἶναι μιὰ
μέρα ἐπισκέψεων καὶ εὐχῶν. Προ-
Ξἇἲξςἔἕἓἱσἶἶἶυἶξᾟλἶὲ ᾛἒζ
τὰ κεντρικὰ Καταστήματα τῶν
σέχουν ἰδιαίτερα τότε πολλοὶ ἄν- Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Πειράς ὅπως
θρωποι, πῶς θὰ περάσουν αὐτὴ ἀσφαλῶς καὶ τῶν ἄλλων ἐμπορι-
τὴν ἡμέρα. Μιὰ παλαιότερη, ἀλλὰ κῶν πόλεων τῆς Ἑλλάδος ἐνῶ
ἀκόμη καὶ σήμερα ὶσχυρὴ ἀντί- παραμένουν,κλειστἀ, ὡστόσο δέ-
ληψη, ὑποστηρίζει ὅτι ὅπως θὰ χεται μιὰ ξαφνικὴ ἐπίσκεψη. Τὸ
περάσῃ κανεὶς τὴν πρώτη μέρα ἀφεντικὸ ὁ ἰδιοκτήτης τοῦ κοττα-
τοῦ χρόνου, ἔτσι περίπου θὰ πε- στήματος ἔρχεται τέτοια χρονιά-
ράσῃ καὶ ὅλο τὸν ὑπόλοιπα χρό- ρα μέρα γιὰ νὰ καλημερίσῃ τὸ
νο. Ἀν δηλαδὴ θὰ βγῆς κερδι- μαγαζί του καὶ νὰ εὐχηθῇ τὸν
σμένος στὰ χαρτιὰ τὴν Πρωτο- καινούργιο χρόνο νὰ εἶναι εὐτυ-
ρονιὰ τοῦτο σημαίνει ὅτι καὶ χισμένος καὶ γιὰ τὸ μαγαζὶ καὶ
σ᾿ ὁλόκληρα τὸ χρόνο θὰ βρίσκε-
γιὰ τὸν ὶδιοκτή του. Σὲ πάρα
θὰ εἶναι ποὺ θὰ ἕθρῃ καὶ θὰ
πρωτομπῆ στὸ σπίτι. Προσέ-
χουν ἐπίσης, ἀν- χρειασθῆ νὰ
βγοῦν ἔξω στὴν αὐλὴ καὶ νὰ ρω-
Z τήσουν τοὺς γείτονες, νὰ ἔχουν
πρῶτα νιφθῆ, νὰ ἔχουν περι-
ποιηθῇ τὸ πρόσωπο καὶ νὰ μὴν
εἶναι ἀνιψιὲς ἄρα ἑστίες νυχτερι-
νοῦ μιάσματος.
Στὰ χωριὰ τοῦ Παρνασσοῦ,
Ἀράχωβα καὶ ἄλλα γειτονικά,
συνήθιζαν νὰ πετᾶνε ἕνα ρόδι
καὶ ἕνα λιθάρι πρωΐ πρωΐ μέσα
στὸ σπίτι καὶ νὰ λένε. ᾿ἵἱτὰν τοῦ
λιθὰρ γυροὶ κί σὰν τοῦ ρόϊδου
γιουμάτ»- Στὴν εὐχὴν ταύτη, ποὺ
λένε συνοδεύοντας τὸ ρίξιμα τοῦ
λιθαριοῦ καὶ τοῦ ροδιοῦ ἀναγνω-
ρίζουμε τὸν καὶὸ τῆς φτωχολο-
 γιᾶς. Ἔχονται γερουσύνη σὰν τὸ
λιθάρι καὶ τοὺς αἰωνόβιους βρά-
χους τοῦ Παρνασοῦ. Καὶ ἡ τσέπη
γεμάτη καὶ «τσουπωτὴ» σὰν τὸ
γεμάτο ρόδι.
Καὶ τώρα ἂς πηδήσουμε γιὰ
λίγο στὰ νησιά μας. ”As παρακο-
λουθήσομε τὶ ἔκαναν παλαιότερα
οἰ βαρκάρηδες καὶ οἱ μυλωνᾶδες
στὶς νήσους Σκῦρο, Μυτιλήνη,
Σάμο κ.ἄ. Οἱ «βαρκάρηδες» τὴν
Πρωτοχρονιά πᾶνε στὴ βάρκα
νερό, γλυκά, ρόδι, τῆς ρίχνουν
καὶ λεπτὰ καὶ τὴν ἀσημώνουν.
Τὸ ἴδιο κάνουν καὶ οἱ μυλ ονάδες
στὸ μύλο τους. Ἐπιχείρηση ἐμπο-
ρικὴ σπουδαιοτάτη εἶχαν λοιπὸν
κί ἐκεῖνοι οἱ βαρκάρηδες καὶ μυ-
λωνάδες καὶ πρόσεχαν μήπως οἱ
ἄστατοι τύχη μποροῦσε ἀπὸ
. γμὴ σὲ στιγμὴ νὰ καγχάσῃ χαι-
ρέκακα πάνω ἀπό, τὰ συντρίμμια,
ὅταν ὁ ἄνεμος θὰ ξεσκίζῃ τὰ πανιὰ
τῆς μεγάλης βάρκας ἢ τὰ πανιά
τοῦ ἀνεμόμυλου. Τὸ ρόδι καὶ τὰ
γλυκὰ ἂς εἶναι λοιπὸν καλοσή-
μαδες «προσφορὲς» γιὰ τὸν ὑπό-
λοιπον χρόνον.
«Ἄγιος Βασίλης ἔρχεται ἀπὸ
τὴν Καισαρεία μὲ ,χίλια μύρια
πρόβατα τρακόσια γελαδάκια,
ἢ «Ἀρχιμηνιὰ κί ἀρχιχρονιὰ
κί ἀρχὴ τοῦ Γεναρίδουκί ἀρχὴ
ποὺ βγῆκε 6 Χριστὸς στὴ γῆ
νὰ περπατήση ἐβγῆκε κί ἐχαι-
ρέτησεν ὅλους τοὺς ζευγολά-
τες ............κ.τ.λ.».
Ἐτσι τὸν θέλει ἡ λαϊκὴ ἀντί-
ληψι τὸν Πατέρα τῆς Ἐκκλησίας
............ τσέλιγκα, κί αὐτὸ ὀφεί-
λεται εἰς παρανόησιν τῶν ἱερῶν
κειμένων εἰς τὰ ὁποῖα ὁ Ἅγιος
Βασίλειος ἀναφέρεται ὡς «μέγας
ποιμενάρχης». Καὶ ὁ λαὸς ἀπὸ
ποιμένα δὲν ἄργησε νὰ τὸν κάμει
καὶ ζευγολάτη. M’ αὐτὰ τὰ ἁπλᾶ
λόγια ἐπικαλοῦνται οἱ
τριῶτες μας τὸν Ἅη-Βασίλη. Ἀλ-
λὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴν Ἑλλάδα
κανεὶς ἄλλος ἅγιος δὲν κατέκτησε
τὴν λαϊκὴν ψυχὴν τόσον, ὅσον ὁ
Μέγας Βασίλειος. Ο λαός μας ἓ-
δωσε εἰς τὰ κάλαντα, τὰ
καὶ τὶς παραδόσεις του ξεχωριστὴ
θέση, εἰς τὸν πρόθυμον, τὸν γε-
᾿ναιόδωρον, τὸν γλυκύτατον ἀσ-
προμάλλην γέροντα τῆς Πρωτο-
χρονιᾶς, ποὺ κάθε χρόνο μᾶς ἔρχε-
ται ἀπὸ τὴν ἀνατολὴ μέ τόσες
ἐλπίδες κρυμμένες εἰς τὸν σάκ-
κον του, μαζὶ μὲ τὰ παιγνίδια
τῶν παιδιῶν, τῶν ὁποίων εἶναι
ὁ ἀγαπημένος ἅγιος.
Γ-Ἴν-τ τ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ
OVA/AW ί
\\ Χ. ιζ
\ σ. ρῶ i
στι-
ὟᾏὗἹὝ/ᾯᾇ ι
“é : ‘L’ ~ ί
τ-τ-»ν-Ξ
..‘ ;
Ὕ
Ἔ
£4145:41516.. ,ι __J
ΕΚΘΕΣΙΣ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ
ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ
Ωιαιοτάτη εις εμφανισιν καὶ πλουσία είς περιεχόμενον ἐκυκλοφό-
ρησεν ἤδη ἡ ἔκθεσις πεπραγμένων τοῦ Σώματος τῆς Χοϊκῆς ἔτους 1970.
Ἑκατόν τριάκοντα σελ ιδες χάρτου 1L1 L ST RAT1()\ κατάρατον ἐξώ-
φυλ λον ἱστοροῦν κατὰ τρόπον γλαφυρὸν και παραστατι κὸντ ὴν ἐν γένει
δραστηριότητα τῆς Χωρικῆς ως ἄτη δρᾶ καὶ ἐργάζεται ἐπὶ τῶννεων
συγχρόνων βάσεων τὰς ὁποίας ἐφήρμοσε ἐπὶ τῆς ὅλης Διοικήσεως
Ἐθνικὴ Ἐπαναστατικὴ Κυβέρνησις.
, Τὴν Ἔκθεσιν προλογίζουν οἱ, Ἐξοχώτατος Ὑπουργὸς Δημοσίας Τα-
ξεως κ. Σπυρίδων Βελλιανίτης, Γενικὸς Γραμματεὺς Υ.Δ.Τ. κ. Ἰωάννης
Ἀναστ ὁπουλος καὶ Ἀρχηγός Χωρικῆς Ἀντιστράτηγος κ. Ααστασιος
Καρυωτης.
Εἰδικώτερον ὁ Ἐξοχώτατος Ὑπουργὸς Δημοσίας τάξεως, ἀναφερό-
μενος εις τὴν δραστηριότητα τῆς Χωρικῆς τονίζει: «παρουσιάζωντὴν
συμπα- Ἔκθεσι πεπραγμένων τοῦ Σώματος τῆς Ἑλληνικῆς Χωροφυλακῆς,
εὑρίσκομαι εἰς τὴν εὐχάριστον θέσιν νὰ ἐξαρω τὸ συντελεσθὲν ἔργον
του εἰς ἅπαντας τοὺς τομεῖς δραστηριότητος του,
Ἐπὶ τιἸΕὐκαιρία ταυτη ἐκφραζ ω τὴν ἱκανοποίησιν τῆς Ἐθνικῆς Κυ-
βερνἡσεως πρὸς᾿ τὸ Σῶμα τῆς Χωροφυλακῆς διὰ τὸ μέγεθος τῆς συνεισ-
φορᾶς του εἰς τὴν πρόοδον τῆς Ἑλληνικῆς Κοινωνίας»
Η ὁ) ἡ Ἔκθεσις Πεπραγμένων διαιρεῖ ται εἰς κεφαλαια ἀναφερόμενα
εἰς τὸ ἔργον τῆς Χωρικῆς ὡς συγχρόνου Δημοσίου Ορ.γανισ ιοῦ Πα- _
ἔθιμα ραστατικαἰ φωτογραφίαι, ἔγχρωμοι και ἀσπρόμαυροι, ὁμιλοῦν λίαν
εὐγλώττως διὰ τὸ ἀληθὲς τῶν κειμένων. Εἰς τὸ τελευταῖον μέρος τῆς
Ἐκθέσεως παρέχοι-ται στατιστικα στοιχεῖα, δί ἀριθμῶν, τῶν τροχαίων
ἀτυχημάτων, τῶν διαφόρων ἐγκλημάτων, παραβάσεων τῶν Νόμων κ.λ.π.
διότι ὡς κονίσαι ἐν ἀρχῇ τῶν πινάκων «ὅποιος ὁμιλεῖ σήμερον χωρὶς
νὰ στη Γίζη τοὺς λόγοι ς του εἰς ἀριθμοὺς εἶναι σὰν νὰ μὴ ὁμιλῇ καθόλου».
Ἰδιαιτέρας ἐξάρσεως χρῄζει ἡ εἰκὼν τοῦ ἐξωφύλλου τῆς Ἐκθέσεως
εἰς τὴν ἀνωτέρω φωτογραφίαν ἡ ὁποία ἐκφράζει τὸ πνεῦμα Kai τὴν
ἀποστολὴν τῆς συγχρόνου Ἀστυνομίας, '0 Ἕλλην Χωροφύλαξ ἔπαυσε
νὰ εἶναι ὁ ἀντίδικος τοῦ πολίτου. Ἀντιθέτως ὑπὸ τὴν θερμουργὀν πνοὴν
τῆς Ἐπαναστάσεως ἔγινεν ὁ προστάτης του, ὁ φύλαξ ἄγγελος τῆς ζωῆς,
τῆς τιμῆς᾿ τῆς περιουσίας, τῆς γαλήνης του, ἐντὸς μιᾶς εἰρηνικῆς καὶ
εὐημερούσης Ἑλλάδος.
75

ΕΝΑ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΟΡΙΖΟΝΤΙΩΣ
1) Ἁλιευτικὴ λέμβος Ἐσκιμὠων. -
Συνοικία τοῦ Πειραιῶς.
2) 'H ἀκτὴ -Καί ἐπίρρημα μπορεῖ νὰ
3) Exam -Ἰχνη βαδίσματος ζῴου
(δημ.Ἰ -Συνοδεὐει ὑποτακτικὴν.
4) Ἰστορικὸ χωριὸ τῆς Πελοποννή-
σου -Ἀκαιρος, ἀνεδαφικὴ -Μἐρος
ἀπὸ τὸν ἠθοποιὸ Ὁμάρ Σάρίφ.
5) Ἡμιτελὴς πρωτεύουσα -Είναι πάν-
τοτε 6 καθολιιἑὸς ἱερεὺς-Ὑπάρχει
στὸ γραμματόσημα,
6)-Ἀρθρον -Πάντοτε τὸ ἐπιδιώκουν
οἱ ἄνθρωποι - Νοτιοαμερικανικὸ
δνομα.
7) Δὲν εἶναι μῦθοι-Θυγατἑρα τῆς Λίν-
τα Κρἱστιαν.
8) Κάτοικος τοῦ ἀρχαίου Ἱλίου-Ποδο-
σφαιρικῆ ὁμάς τῆς Ἰταλίας.
9) Καὶ τὴν πεδιάδα ἐννοεῖ -Ἰερὸν βι-
βλίον τῶν Μουσουλμάνων.
76
ΣΤΑΥΡΟΔΕὌΝ ΥΠἎΑΒΙΘ. 25
IO) Συνοδεύει συχνά τὸ ἱερὸν-Τὰ μεγα-
. λύτερα τείχη τοῦ Κόσμου -Γράμ-
μα τοῦ ἀλφαβήτου ὅπως προφέρε-
ται.
11) Ὁνομα παπῶν-Ἄρπακτικὸ πτηνὸ-
Τὸ πρῶτον φωνῆεν ἀνάμεσα σὲ δύο
ὅμοια σύμφωνα.
12) Ὑποθἐτει-Πολιτεία τῶν Η. Η. Α,-
Πρὸ ὀλίγου.
13) Ὑπάρχουν στὸν λιτὸ -Φροῦτο- Δὲν
εἶναι πυκνὁ.
14) Γνωστὸς Ἕλλην γλύπτης σύγχρονος
-Μἐρος τον ὅπλου.
15) Γέμιζε ἀσκοὺς μὲ ἀέρα-Ἀνἐντιμος.
ΚΑΘΕΤΩΣ
1) Ἀνάκτορον-Νεαρἀ δεσποινὶς.
2) Τὸ μέρος τῶν ἀχρήστων -Κάτοικος
μιᾶς τῶν ἠπείρων.
3) Λίμνης τῆς Ἀσίας -Ὑπάρχει καὶ
ξύλον -Ἔτσι ἀρχίζει ὁ μοναδικός
4) Θρεπτικὴ τροφὴ -Εἴναι καὶ ὁ Σα-
ρωνικὸς-Νὀμισμα σλαυϊκὀν (ἀντισ.)
Ὄθι
5) Σπαρτιατικός Λόχος -Εἵναι καὶ τὸ
νέον-Ἀπαραίτητο στὴν ζωή.
6) Ἄρθρον-Δἐν εἶναι ὁ πρᾶος -Εῖναι
καὶ μουσικὸν δργανον.
7) Γίνονται συνήθως ἀπὸ ἐρωτευμένους
-Ὕπάρχει στοῦς τοῖχους.
8) Γίνεται ἀπὸ βιβλία -Ἀνορθὀγραφη
κυρά (γεν. ἑνικοῦ).
9) Γνωστὸς ὁ τῆς καταγωγῆς -Ἀπο᾿
κλειστικᾶ --Ξεχωριστά.
IO) Νησί τοῦ Σαρωνικοῦ-Παληὸ δμορ-
φο τραγοῦδι-Ὑπάρχει (ούδἐτ,)
11) Εἶναι καὶ τὸ Ἀλβανικὸν -Μικρὸς
ρὀλος-Πρὁθεσις.
12) Αἰσθητήριον δργανον-Μὲ τὴν ἀλ-
λαγὴ ἑνὸς συμφώνου ἐννοεῖ τὸν
μεγάλο θόρυβο-Τὸ ἄνομα τοῦ Χα-
τσατουριαν.
13) Εὑρίσκονται στὴν ἀκτῖνα -Πὁλις
τῆς Ἰταλίας-Μεγάλο.
14) Σταθερὀν, διαρκὲς -Ρωματος ποιη-
της.
15) Δίδεται σὲ προισταμένους --Ὑπάρ-
χει καὶ τέτοιος ἄνεμος.
(Λύσεις εἰς τὴν σελίδα 80) -
 κ<᾿ἒἷ> ) ᾿
.

.° .. , σ - . ᾿ ε ,
.Ξ ,, . -Ἐἳ ἔκ
᾿Ξἓ᾿ , ,- . , Ὗ
. σ . >-. _ ,ἱ . σ , . ν n‘ "5 "-'
σ. σ.. ο ὁ μμ.. ψ , . .
. . Ἆ» ,
ἲ.. . ~14 . .. _ , I“;

I «Ἱ,
,, ἶ. ἒΞ,
. ., τ ; . . , , . ἆ.
. ., , - '1'-ἱ ᾿᾿ Ἐἔ U
ὁ
:.~ .
, " . ,θ not: ᾿- «πί “M 1 /
κ, 2 \i ὁ σ σ ὁ σ .; r , ἴ / . .
σ , , σ ., ι ,
”2" ὁ , σ a συ.. ., _ Ἐἦ, , σ ἱ 1 ,ις _

v ι ὁ
.
σ ' σ
, υτ, Ἕνα παράξενοἔθιμα
_ κ- .. ὁ σ a
J σ ᾿ i ὁ I Στὴν ἏΚορέα πολλοὶ ἡλικιωμέ-
Αὐτὰ τὰ δυὸ σκίτσα ἔχουν ἑπτὰ κοινὰ σημεῖα Ποϊὰ εἶναι δμὼς αύΤά; Μπορεῖ- v0I τηροῦν ἀκόμα μιὰ πολὺ πα-
τε νὰ τὰ βρῆτε; Ἄν τὸ κατορθώσετε, αὐτὸ θὰ πῆ πὼς εῖστε ἐξαιρετικὰ ητα- λὶἀ παράξενη συνήθεια τῆς πα-
ΡΨΒἘἭΚΟἜ
Ξ "
, ἶξἒἷθἶἓ ἰᾞἒἱὢἷτἶἳβᾝἑἶσἶἷ
Ὅσά δὲ νύχια τους σπάσουν
7. Ποιός ὠκεανὸς τῆς Ἀσίας εἶναιᾆ... καὶ ὅσα μαλλιά τους πέσουν τὰ
φυλᾶνε προσεκτικὸς γιὰ νὰ τοὺς
ἱ ,. ~= . φιλήσυχος; τὰ βάλουν στὸν τάφο ὅταν πεθά-
8. Ποιά θάλασσα τῆς Ἀσίας εἶναι..,. νουν. Αὐτὸ γίνεται γιατὶ πιστεύ-
καὶ μελάνη; ουν πὼς ὁ ἄνθρωπος πρέπει ~—
9. Ἀπὸ τὸ μεγάλο αὐτὸ κράτος, ἂν ὅταν πεθάνῃ —- νὰ ἐπιστρέψῃ
ἀφαιρέσουμε τὸ πρῶτο γράμμα γι- ὁλοκληρω-Ηκὰ στὸ χῶμα, ἀπὸ
νεται τελικὸς σύνδεσμος. τὸ ὁποῖο πλάστηκε.
10. Ποιὀ βουνὸ ἔχει... κέρατα;

Συμφώνα ιμε ἕνα νόμο στὴ N.

Ὑὀρκη, τὰ γένειακαὶ τὰ μουστά-
κια Τῶν ‘An- Βασιληδων, ποὺ
κυκλοφοροῦν τώρα τις γιορτὲς μέ-
σα στὰ [μεγάλα καταστήματα
καὶ στοὺς δρόμους μοιράζοντας
, πρέπει νὰ εἶναι ἄφλεκτα.
Τὸ μέτρο αὐτὸ πάρθηκε, γιατὶ Η
πολλοῖ εἴναι ἐκεῖνοι, ποὺ γιά..
,ᾀᾳτετο βάζουν φωτιὰ στὰ γένεια
τῶν Αη- Βασίληδων και ὑπάρχει
πάντα κίνδυνος πυρκαϊᾶς.

Παιχνίδια -
μὲ τὴ γεωγραφίά
1. Ποιά Τώλη τῆς -Ἀττιικἢς χωρὶς τὸ
πρῶτο γράμμα ,γειτονεὐει μὲ τὸ
σήμεραἰ
2. Ποϊά πόλη τῆς Γερμανίας εἵναι....
ἀπομονωμένη;
θ. Ποιά κωμἂπολη τῆς Ἑλλάδος γἰ-
νεται οἰκόσιτα ζὢο, ὅταν τῆς ἀνε-

~ 6m” '5" τω»

4. Ποιά μεγάλη χώρα, ἂν ὰποκεφαλι-
στἣ φωνάζει ..... πὼς δὲν εἶναι ὁ-
[EV '52 my [7D
λὁκληρη- ΣΤΑΔΙΟΥ 48 (ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΑΣΥΓΗΛ. 318' 239
5. ,Ποιά πόλη τῆς Γερμανίας μὲ ἀλλα. ἒὗἳἓικοχεἷδξἑἳἔἷκὶ ΟΡΦΑΝΙΔΟΥ ξΤΗΛ. 310᾿᾿357
γἠ τονισμοῦ γίνεται ἄρωμα, ΣΤΟΑ ΑΘΗΝΩΝ
᾿6᾿, Ποιὀ πέλαγος τῆς Ἑλλάδος γίνε- , ΑΘ Η Ν A Ι
ται μὲ τὸ ἴδιο λουλούδι δυὸ φορἑςἇ

77

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ — ΕΙΔΗΣΕΙΣ -
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΙ- ΣΧΟΛΙΑ ΤΥΠΟΥ
ΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΥ
Η Γενικὴ Γραμματεία Τύπου Kai Πλη-
ροφοριῶν παρὰ τῷ κ. Πρωθυπουργῷ ἐκ-
φράζει εὐχαριστίας πρὸς τὸ Ἀρχηγεῖον
Χωρικῆς διὰ τὴν συνδρομὴν Kai τὰς ἐν
γένει παρασχεθείσας διευκολύνσεις παρὰ
1m.- ὀργάνων τῶν εἰς Ρόδον, [Ηράκλειον
Κ 1-ὴτης Kai ἐνταῦθα ὑπηρεσιῶν μας, πρὸς
ἐπίλυσιν πολ λαπλῶν προβλημάτων τεχθέν-
των κατὰ τὴν ἄφιξιν καὶ ἐλευθέραν διακί-
νησιν τοῦ Ἀντιπροέδρου τῶν Η.Π.Α. K.
Ἀγκνιου.
υκ
Τὸ Ἐθνικὸν Ἰδρυμα «Ο ΒΑΣΙΛΕΥΣ
ΠΑΥΛΟΣ» ἐκφράζει εἰλικρινεῖς εὐχαρι-
στίας πρὸς τὸ Ἀρχηγεῖον ΧωρἸΚῆς, ἐπὶ τῇ
λήξει τῆς βάσει ἰδίου αὐτοῦ προγράμμα-
τος, παρασχεθείσης φιλοξενίας εἰς τοὺς
ἐκ τῆς Ἀλλοδαπῆς Kai ἐκ Κύπρου ὁμογε-
νεῖς μας, διὰ τὴν ἐν γένει μέριμναν πρὸς
ἄνετον παραμονὴν κ.λ.π. τῶν φιλοξενη-
θέντων. Kai τὸ ἐνδιαφέρον τὸ ὁποτον
ἐπέδειξαν τὰ ἁρμόδια ὄργανα τῶν ὑπηρε-
σιῶν Τουρισμοῦ Χωρικῆς Καλαβρύτων
Δελφῶν- Λαμίας- Μεσσολογγίου-Ἄρ-
χαίας Ὀλυμπίας-ΣπάρτηςΤριπόλεως.
Ναυπλίου Kai Πατρῶν.
t
Τὸ ἐν Τριπόλει Παναρκαδικὸν Γεν, Νο-
σοκομετον εὐχαριστεῖ θερμῶς τὸν Δ1ντἡν
τῆς Δ.Α.Π. πρωτευούσης Ταξίαρχον K.
Ξενοφῶντα Τζαβὰραν διὰ τὴν ἐξ Ἀθηνῶν
ἀποσταλεῖσαν ἐπείγοντος ποσότητα αἵμα-
τος πρὸς διάσωσιν κινδυνεύσαντος εἰς
Τρίπολιν ἀσθενοῦς ἐκ γαστρορραγίας.
ἡ
Ο ΔἸτἠς τῆς ΧΥ Μεραρχίας Ὑπουργὸς
κ. Κ. Μπονώτης ἐκφράζει εὐχαριστίας
πρὸς τὰ ἀστυνομικᾷ ὄργανα τοῦ Σ,Χ.Μα-
κροχωρίου τῆς Δ.Χ. Καστορίας (κλπ. το-
πικὰς ἀρχάς), διὰ τὰς παρασχεθείσας πρώ-
τας βοηθείας καὶ τὸ ἐπιδειχθὲν πνεῦμα.
ἀλτρουϊσμοῦ Kai αὐτοθυσίας, πρὸς διάσω-
σιν τοῦ βαρέως τραυματισθέντος Λοχαγοῦ
πεζικοῦ K. Γ.Δ. κατὰ τὴν πτῶσιν Στρατιω-
τικοῦ ἑλικοπτέρου (8-11-71) εἰς περιοχὴν
Μαυροκάμπου-Καστορίας.
Ἐκφρἁζουν᾿ θερμὰς Εὐχαριστίας πρὸς
τὸν Ἀνώτερον ΔἸτὴν Χωρικῆς Ἠπείρου
ΣυνἸρχην κ. Ἀντώνιον Λαγοπὰτην, κά-
τοικοι τῆς Κοινότητος Χρυσοβίτσης
Ἰωαννίνων, διὰ τὴν ταχεῖαν Kai ἀποτελε-
σματικῆν ἐπέμβασιν τῶν ὑπ᾿ αὐτὸν ἁρμο-
δίων ἀστυνομικῶν ὀργάνων πρὸς ἀποσό-
βησιν κινδύνου ὁμαδικῆς τροφικῆς δη-
λητηριἁσεώς των.
Ο Ἀντιπρόεδρος τῶν Η.Π.Α. κ. Σπῦρος
Ἀγκνιου, δί ἐπιστολῆς του πρὸς τὸν Δἡ-
μαρχον Ρόδου K. Γεώργιον Βροῦχον, ἐξε-
φρασε τὴν βαθεῖαν του ἐκτίμησιν διὰ τὴν
θερμὴν ὑποδοχήν, τὴν πολύτιμον φιλο-
ξενίαν καὶ τὴν προσφορὰν δώρων ἀνα-
μνηστικῶν τὰ ὁποῖα προσεφέρθησαν εἰς
αὐτὸν Kai τὴν οἰκογένειάν του κατὰ τὴν
εἰς Ρόδον πραγματοποιηθεῖσαν ἐσχάτως
ἐπίσημον ἐπίσκεψίν των. πρὸς δὲ εἰλικρι-
νεῖς εὐχαριστίας πρὸς τὰςἈστυνομικὰς
Ἀρχὰς Kai τους Δημοτικοὺς ὑπαλλήλους
τῆς Ρόδου διὰ τὰς προσφερθείσας περιποι-
ήσεις πρὸς τὸν ἴδιον τὴν οἰκογένειάν του
Kai τοὺς συνοδούς του.
Ο εἰς Λουξεμβοῦργο διαμένων Γάλλος
κ. GH RISTIAN PIERRE δί ἐπιστολῆς
του πρὸς τὸν K. Ἀρχηγὸν ΧωρΙκῆς, ἐξέ-
φρασε βαθυτάτας Kai εἰλικρινεῖς εὐχαρι-
στίας πρὸς τὸν Ἀστυνόμον Ἀμοργοῦ
Ἐνωμ1ρχην κ. Διονύσιον Κάργα διὰ
τὰς πολυτίμους πληροφορίας, τὸ προσω-
πικὸν ἐνδιαφέρον, τὴν εὐγενῆ συμπεριφο-

ὲἸ-τ -!᾿ ιπᾯί-Ἴἷξμ

᾿᾿᾿ ι1

V '3; ιἳἇ ὶἳ " τ “i {—1, ἔ

g7" ‘ .
.. ...Δ-...ι-
κ
ι f‘ ἶ
,- Ξῒ ᾿ , ..

, ἱ ,ἱ ἱ
L- ,Δ J
ἡ
ὁ
ύ ‘a ,μ κ, Lid Bum/“J
Τὴν 9-12-1971 εἰς τὴν παρὰ τοὺς πρόποδας τῆς Πάρνηθος
κειμένην περιοχὴν τῆς ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΗΣ, ἐγένετο εἰδικὴ
τελετὴ ἐπὶ τῇ θεμελιώσει τῶν νέων συγχρόνων κτιριακῶν ἐγκα-
ταστὰσεων πρὸςἷστέγασιν ἰκανῶν Ὑπηρεσιῶν τοῦ Σώμα-
τος μας.
Εἰς τὴν τελετὴν παρέστησαν: ὁ χοροστατήσας Μητροπο-
λίτης Ἀττικῆς Kai Μεγαρίδος κ. Νικόδημος, ὁ Γενικὸς Γραμ-
ματεὺς τοῦ Υ. Δ. τάξεως κ. Ἰωάννης Ἀναστασόπουλος᾿ ὁ i
Ἀρχηγὸς τοῦ Σώματος Ἀντίνος K. Ἀναστάσιος Καρυώτης. ᾿
ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Ἀστυνομίας πόλεων «κ, Γιαννούλης. ὁ B'
Ὑπαρχηγὸς μετὰ τῶν Ἐπιθεωρητῶν Χωρὶκῆς, ὁ Ὑπαρχηγὸς
τοῦ Πυροσβεστικοῦ Σώματος᾿ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχηγείου
Στρατοῦ. λοιποί Ἀξ1κοί τοῦ Σώματος καὶ πλῆθος οἰκείων Kai
φίλων τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας.
'0 K. Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Y. A. Τ. ἔθεσε τὸν θεμέλιον ‘I
λίθον, τῆ συμπαραστάσει τοῦ ἱᾇ. Ἀρχηγοῦ Χωροφυλιικῆς.

78
 Ρἀν καὶ τὰς πολλαπλάς ἀνιδιοτελεῖς ἐξυ-
πηρετήσεις τῶν ὁποίων οὗτος ἔτυχε κατ-
τὴν πρὸ, καὶ μετὰ τὴν ἄφιξιν καὶ, παραμο
νήν του εἰς τὴν Ἀμοργόν, κατὰ τὸ λῆξαν
θἐρος.
ΑΠΟΣΤΡΑΤΕ ΙΑΙ ΑΝΘ ΙΣΤΩΝ
Κατὰ τὸ τρίμηνον (81βριος - Δεκεμ-
βριος), λήξαντος ἕτοτζ I971:
α) Ἀπεστρατεὑθησαν τῆ αἰτήσει των
οἱ Ἀνθυπασπισταὶ
1. Ἀνδρέας Νὶπουμπακας, καὶ 2. Ἀρι-
στοτἑλης Ζαβερδας Β. Δ. 8-11-1971
3. Ἀθανάσιος Φασίτσας B. Δ. 17—11-
4. Δημήτριος Καυσάσης Β. Δ. 30-11-
1971.
Τὴν 31-12-1971:
β) Ἐτέθησαν εἰς αὐτεπάγγελτον ἀπο-
στρατείαν, λόγω ὁρίου ἡλικίας προαχθἐν-
τες εἰς Ἀνθυπομοιράρχους οἱ Ἀνθυπα-
σπισταίΞ
. Λάμπρος Φλοὑδας.
ΟὉΞΧἍΗΞἏΞΛᾼΨΝ...
ΑΝΔΡΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗΣ ΕΠΙ
ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΔΙΑΣ ΩΣΕΩΣ
Τρεῖς (3) τεχνικοὶ Ἰταλοὶ τὴν 30-10-71
ἐριψοκινδυνευσαν, λόγω ἐπισυμβάσης κα-
κοκαιρίας καὶ χιονοπτώσεων, ἀποκλεισθὲν
τες εἰς κτίριον τοῦ Σταθμοῦ Τηλεοράσεως
τοῦ Ε.1.Ρ.Τ. τῆς κορυφῆς τοῦ δρους Παγ-
γαίου ὑψόμ. 1850 μ.᾿ ὡς ἀπολέσαντες τὸν
προσανατολισμόν των. Κατόπιν λίαν ἐπι-
πόνων ἐρευνῶν καὶ ἀναζητήσεων τεσσά-
ρων (4) ἡμερῶν᾿ ἀνευρεθεντες, περισυνε-
λἐγησαν Kai μετεφέρθησαν ἀρχικῶς εἰς
τὴν ἐκεῖσε γυναικείαν Ἱερὰν Μονὴν τῆς
Ὑπαπαντῆς πρὸς παροχὴν τῶν πρώτων
βοηθειῶν. καὶ ἐν συνεχείᾳ εἰς Καβάλαν
πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς ὑγείας των.
Σχετικά στοιχεῖα περὶ τούτου ἐδημοσι-
εύθησαν εἰς τὸ I'm” ἀριθ. 93171 τεῦχος τοῦ
περιοδικοῦ Ράδιο-Τηλεόρασις.
Ο δὲ ἐν Ἀθήναις Ἔλλην Ἐμπορικὸς
ἀντιπρόσωπος τοῦ Ἰταλικοῦ οἴκου δί δν
εἰργάζοντο οἱ ὡς ἄνω τεχνικοί, κ. Μίλτος
Πεσνικίδης, ἐκφράζει θερμὰς εὐχαρι-
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΙΣ
ΑΝΔΡΩΝ
Ἐξεταιδευθησανῖ
— εἰς θεματά πολιτικῆς Ἀμύνης Kai
Α. Ρ. Β. Χ. Πολέμου (Εἰς ΚΕΠΑ) (15)
κατώτεροι Ἀξιωματικοὶ (22-11ΤΙ6<12-71).
-Εἰς θέματα ἀεραμὑνης εἰς ΕΚΑΕ
28 ΑΤΑ Λαρίσης, (2) κατώτεροι ἈξἸκοὶ
(6Ἰ12—45-12-1971).
-Εὶς Σχολὴν Πληροφοριῶν Στρατοῦ
(3) κατώτεροι Ἀξ)κοἰ
>-Εὶς Σγοἶὴν Στατιστικῆς Στρατοῦ
(2) κατώτεροι Ἀξ)κοί.
- -Εἰς θέματα μηχανογραφήσεως (3)
κατώτεροι Ἀξ)κοί.
-ᾟκπαιδεὑοντακ
Εἰς ΚΜΟΔΔ δί Ἀγγλικὴν γλῶσσαν
(Φοίτησις τετραετὴς) 1 Ὑπαξ)κὸς (ἐναρ-
ξις 7-12-1971).
Εἰς θέματα ὀργανώσεως συστήματος
πληροφοριῶν (ΕΛΚΕΠΑ) (1) ὑπάλληλος
(πολιτικοῦ προσωπικοῦ) Χωροφυλακῆς,
25-11-71 ἕως 1-2-1972.

. Χρῆστος Παπαδὁπουλος.
. Μιλτιάδης Ἀδαμόπουλος
. Ἐμμανουὴλ Δασκαλάκης,
Ἀναστάσιος Μαντᾶς.
Σταῦρος Πουλόποπλος.
Θεόφιλος Ξυπολόπουλος.
. Βασίλειος Πολυχρονόπουλος.
. Χρῆστος Ἀμοργιανιώτης καὶ
. Κων1νος Τοὑμπανος.
h-
στίας᾿ δί ἐπιστολῆς του, πρὸς τὸν Διοικη-
τὴν Kai τοὺς ἄνδρας τοῦ Ἀστυνομικοῦ
Τμήματος Ἐλευθερουπόλως Καβάλας,
οἱ ὁποτοι συμμετέσχον εἰς τὸ ἔργον περι-
συλλογῆς καὶ διασώσεως ἐκ βεβαίου
θανάτου τῶν ριψοκινδύνων τριῶν ἀνω-
τἐρω τεχνικῶν κ.κ. CALVASINA.CHR1-
STIANIA Kai ΡΑ VALE ἐπιδειξάμενοι
πνεῦμα ἀλληλεγγύης Kai αὐτοθυσίας.
‘ Τρεῖς (3) Ὑπαξ1κοὶ εἰς Σχολὴν Σωμ.
4Αὶἳ9αᾇἒἳἶς Ἐνόπλων Δυνάπεων (ION-m—
Εἰς ὁδήγησιν αὐτίτου (Σύνταγμα Χωρο-
δυς.ᾕκΪςΙἐΑθηνῶν ἐξήκοι τυ. I60) Χωρικὲς
Ὀγδοήκοντα ὁπλῖται εἰς τὴν Ἀγγλι-
κὴν γλῶσσαν εἰς τὰς ἕδρας τῶν ΛἸσεων
Χωρικῆς Ρόδου (33), Μαγνησίας (23).

ΠΡΟΑΓΩΓΑΙ ΟΠΛΙΤΩΝ
Τὰ συνελθόντα Συμβούλια κρίσεως
Ὁπλιτῶν, κατὰ τὰς Διατάξεις τοῦ Ν.Δ.
97411971, λειτουργήσαντα κανονικῶς, ἐπε-
ράτωσαν, ἐντὸς τοῦ προβλεπομένου χρό-
νου ὑπὸ τοῦ Νόμου, τὸ ἔργον των.
Ὅτῳ προήχθησαν ἀπὸ 3-12-1971 ὡς
ἀκολούθως
1. Ἐνωμοτάρχαι εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ
Ἀνθυπασπιστοῦ 605. δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθ.
30118167 ἀπὸ᾿ 7-12-1971 Ἀποφάσεως τοῦ
Ἀρχηγοῦχωρ1κῆς(Φ.Ε.Κ.443ἩΟ᾿12-1971
τ. Γ ').
2. ὙπενἸρχαι εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἐνω-᾿
μοτάρχου 157, μὴ προερχόμενοι ἐκ τοῦ
B' Τμήματος τῆς Σ.Ο.Χ., καὶ μὴ δικαιοῦ-
μενοι περαιτέρω ἐξελίξεως ἐν τῷ Σώματι,
δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθ. 30118169-7-12-1971
Ἀποφάσεως τοῦ Ἀρχηγοῦ Χωρικῆς
(Φ.Ε,Κ. 443110-12-1971 τ. Γ)
3. ὙπενἸρχαι (προερχόμενοι ἐκ B’ Τμἠ᾿
ματος) εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ Ἐνωμοτάρχου
851 δυνάμει τῆς ἲπ᾿ ἀριθ. 30118168 ἀπὸ
7-12-1971 Ἀποφάσεως τοῦ Ἀρχηγοῦ
Χωρικῆς (ΦΕΚ 444Ἰ 10-12-1971 τ. ΓΙ).
4. Χωροφύλακες εἰς τὸν βαθμὸν τοῦ
ὙπενἸρχου 964 δυνάμει τῆς ὑπ᾿ ἀριθ. 301Ἰ
17Ἰ44 ἀπὸ 7-12-1971 Ἀποφάσεως τοῦ
Ἀρχηγοῦ Χωρικῆς (ΦΕΚ 445) 10-12-1971
τ. και
5. Τεχνικοί Ἐνωμ1ρχαι εἰς Τὸν βαθμὸν
τοῦ Ἀνθυπασπιστοῦ 46), δυνάμει τῆς ὑπ᾿
.301ἩΟἸ22 ἀπὸ 7-12-1971 Ἀποφάσεως
τοῦ Ἀρχηγοῦ Χωροφυλακῆς (ΦΕΚ 443Ἰ
10-12-1971 τ. Γ).
Ἤδη ἐκυκλοωὁρησαν καὶ ἀπεστάλησαν
πρὸς τὰς Διοικήσεις Ἀξιωματικῶν τοῦ
Σώματος αἰ ἐκδοθεῖσαι σχετικαὶ Διαταγαὶ
μετ᾿ ὀνομαστικῶν πινάκων τῶν προαχθὲν-
των Ὑπαξιωματικῶν καὶ Χωροφυλάκων
(ΑΠ. 301Ἰ8Ἰ67β᾿, 30ΤΙ8Ἰ69β᾿, 3011816ΒΒ᾿
and 1442-1971 διὰ τοὺς Ἐνωμ1ρχας καὶ
Υπεν1ρχας καὶ Α.Π: 301117144βί ἀπὸ 15-
12-1971. διὰ τους Χωρικὰς διὰ τὴν ἐνἐρ-
γειαν τῶν δεὁντων.
᾿᾿ Ἴ
___..4b__ .- -.μ .. ,ΞΔ Fa ,μ
Εἰδικὴ ἀντιπροσωπεία ἐμπειρογνωμόνων τοῦ Ο.Η.Ε. ἀφίκετο καὶ συνειργάσθη
ἐν Ἀθήναις καὶ Θεσσαλονίκη ἀπὸ 22-2711 I.7 1. μεθ᾿ ἁρμοδίων ὑπηρεσιακῶν παραγό-
ντων τῶν Ὑπουργείων Οἰκονομικῶν᾿ Κοινωνιῶν Ὑπηρεσιῶν καὶ Δημοσίας Τά-
ξεως, ἤτοι Χωροφυλακῆς καὶ Ἀστυνομίας Πὸλεων᾿ ἐπὶ θεμάτων ἀναφερομένων εἰς
τὴν καταπολέμησιν τοῦ λαθρεμπορίου Ναρκωτικῶν,
Η 3μελής ἄτη Ἐπιτροπὴ τῶν ἐμπειρογνωμονων, ἀποτελουμένη ἐκ τῶν: κ.
Σωτήρωφ (Γάλλου), ὡς Προἐὁρου. καὶ τῶν κ.κ. ΜΑΝΜΠΙ (Ἄγγλου) Kai AOYM-
ΣΤΝΤΕΝ (Νατιοαψρικανοῦ) ὡς μελῶν-αὑτῆςάφιχθεῖσα ἐνταῦθα. συνειργάσθη ἐπὶ
3ήμερον᾿ βάσει εἰδικοῦ προγράμματος᾿ μετά παραγόντων τῶν ἀνωτέρω Ὑπουργείων
εἰς αἴθουσαν τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν.
Tag ἐργασίας τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τῶν λοιπῶν ἁρμοδίων Ἑλλήνων ἐππειρογνω-
μόνων, παρηκολούθησαν ἀπὸ πλευρᾶς Χωρ1κῆς, ὡς ἐκπρόσωποι τοῦ Σώματος
Ο ΒὝ1ταρχηγὸς Χωρἲκῆς, ὁ Διευθυντὴς Δ.Α.Π. ΠρωἼσης, ὁ ΔἸντ.ὴς Ἀστυνομίας
-Ἀσφαλεὶας Ἀρχηγείου Χωρὶκῆς᾿ ὁ Δντής Ὑποδ1νσεως Ἀσφαλείας Δ.Α.Π.Π.
καὶ ἄλλοι Ἀξιωματικοὶ τοῦ Ἀρχηγείου Χωρικῆς καὶ τῆς Δ.Α.Π.Π.
Μετά τὸ περας τῶν ὑπὸ πλήρους ἐπιτυχίας στεφθεισῶν ἐργασιῶν της, ἡ Ἐπιτρο-
πὴ μετέβη ἀεροπορικῶς εἰς Θεσἲνὶκην᾿ ὅπου ἐπίσης συνειργάσθη μετὰ παραγόντων
τῆς Διευθύνσεως Ἀστυνομίας Θεσσαλονίκης κ.λ.π. ἐπὶ ἓν εἰσετι ἒὴμερον.
Τὸ ἔργον της παρηκολούθησαν ὁ Β᾿ Ἐπιθεωρητὴς Χωρικῆς καὶ ἐκ μερους τῆς
,ΔΙνσεως Ἀστυνομίας Θεσσαλονίκης ὁ Ἀστυνομικὸς ΔΙντἡς. οί Διευθυνταὶ τῶν
Ὑποδ1νσεων Ἀσφαλεὶας, ὁ Δντὴς τοῦ Κέντρου Ἀλλοδαπῶν καὶ Ἀξιωματικοὶ
ἑτέρων ὑπηρεσιῶν αὐτῆς. ᾿
Η Ἐπιτροπὴ μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐργασιῶν της ἐπανελθοῦσα εἰς Ἀθήνας ἀνε-
χώρησεν ἀεροπορικῶς διά Σὸφιαν καὶ ἐν συνεχείᾳ θά μεταβῆ εἰς Βουκουρέστιον
καὶ Βελιγράδιον πρὸς τὸν αὐτὸν σκοπόν.
Τὸ ὅλον ἔργον τῆς ἐπιτροπῆς διηυκολύνθη τὰ μέγιστα ἀπὸἀπόψεως ἐκπροσω-
πήσεως τοῦ Σώματὸς μας διὰ τῆς ἐνεργητικότητος τοῦ Μοιράρχου κ. Ἰωάννου Τρύπη
Ὑ.Δ.Τ.Ξ--Μ.Ε.Ο.) Εἰς τὴν φωτογραφίαν ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψιν τῶν μελῶν τῆς Ἐπιτρο-
πῆς εἰς Θεσσαλονίκην,

79
 ΣΥΝEPΓ ΑΣ Ι Α Ι
Ἐλήφθησαν αἱ κάτωθι συνεργασίαι:
Η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ μελέτη τοῦ K.
Γ. Τζουβελἐκα, διδασκάλου..
Τὸ ΑΡΚΑΔΙ. ὡς σύμβολον Ἐθνικοῦ
Μεγαλουργήματος κ. Λ. Λαζοπούλου,
ΤαγἸρχου ΧωΡΙΚῆς-
ΔΩΣΙΔΙΚΙΑ ΑΝΔΡΩΝ ΧΩΡΟΦΥΛΑ-
ΚΗΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΩΝ ΣΤΡ1ΚΩΝ ΔΙ-
ΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, κ. Κ. Ἀποστολοπούλου
ὙπομΙρχου. . νῶν.
-ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΓΗ, ποίημα, κ. Α. Ἀβρά-
μη, ὙπενΙρχου.
-Ποιἡματα (σκέψεις ἀπὸ ἀγῶνα κατὰ
Κ)Σ καὶ Κυπριακὁν), κ. Β. Γούσου
Χωροφύλακος.
--ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ (Βιογραφικὸν
Σημεἰωμαὶ κ. Ν V Παπαδοποῦῖὢυ.
-ΑΠΟ I‘ON «ΜΨ ΗΚΛ», ΤΟ ΨΥΛΟ-
ΤΕΡΟ «ΑΚΡΩΤΗΡΙ» TO‘ ΟΛΥ-
ΜΠΟΥ. κ. Α. ΣΑΜΨΩΝΗ, ὙπομΙρχο.
-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΠΑΪἤΑΓΩΓΗ-
ΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ. κ. Σ. Πανουσάκη,
Ἀνθυπιάτρου.
-Η ΜΑΝΝΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑῬΣΚΑΚΗ,
Ο ΚΑΡΑἸΣΚΑΚΗΣ, κ. Κ. Κουτσι-
κουρἠ,. Χωρικός
-ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΠΟ-
ΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΣ, κ. Γ. K.
Χατζοποῦλου. φιλολόγου.
-ΤΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ
ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ «0 ΟΛΥ-
ΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΕΥΒΩΤΑ ΚΑΙ Η ΛΑ᾿!-Σ
Η ΚΟΡΙΝΘΙΑ», κ. Παν. Κατηφόρή
Δημοσιογρὰφου.
—O ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ
ΤΟΥΨΥΧΙΚΟΥ ΜΑΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΥ,
κ. Ν, Βυζαντινοῦ. Δημοσιογράφου,
θεατρικοῦ συγγραφέως.
-ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΝ, K. I. Κατσούλά
καθηγητοῦ.
-—H ΓΑΛΗΝΙΚΗ ΧΩΡΟΦΥΛΑΚΗ ΕΙΣ
ΤΗΝ ΤΡΟΧΑΙΑΝ ΚΙΝΗΣΙΝ, K. Π.
Πινότση
-Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔἰΑΖΥ-
ΠΟ, κ. Δ. Χανδρινοῦ, Ἐνωμοτάρχου
-ΣΚΕΨΕΙΣ (Ποίημα 3 κείμενα) K. Β.
Γοῦσα, Χωρ1κος.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ἐκυκλοφόρησε τὸ βιβλίον «Ο Ὕπο-
᾿ΒΡΥΧΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ» τοῦ K. Ε. Παπα-
᾿ γρηγοράκη. Πλωτἀρχου. Τιμᾶται δρα-
χμὰς 120 (εἰδικἡ τιμὴ διὰ τοὺς ἄνδρας
μας). Oi ἐπιθυμοῦντες δύνανται νὰ προ-
μηθευθοῦν τοῦτο ἀπευθυνόμενοι εἰς τὴν
Ἐταιρείαν Ι. Πἐππας, Ἀθῆναι -Σωκρά-
τους 59, τηλἑφ. 537-943. . προσωπικὴν καὶ οἰκογενειακὴν χαρὰν
Ἐκυκλοφόρησεν ἐπίσης τὸ βιβλίον
«Ο ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, ΟΙ
ΜΑΥΡΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΚΛΑΒΙΑΣ
1941-1944 ΣΤΗ ΡΟΥΜΕΛΗ, ΚΑΙ ΤΟ
ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟ XA'I'AAPI» τοῦ κ.
Δ. Πλούμη, ταξιάρχου ἐ. ἀ. (Ἀθῆναι.
Ν. Σμύρνη -Ραιδεστοῦ 31). ᾿τιμᾶται
δραχμὰς 100. CI ἐπιθυμοῦντες τὴν προ-
μήθειαν αύτοῦ δύνανται νὰ ἀπευθύνωνται
εἰς τὸν συγγραφέα.
80
ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ
-ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΘΕΣΙΣ (1970) ΤΗΣ ΑΣΤΥ-
ΝΟΜΙΑΣ ΚΥΠΡΟΥ.
-ΓΕΩΠΟΝΙΚΑ
-ΕΡΓΑΤἱκοΣ ΠΑΛΜΟΣ Λακωνίας
-ΜΕΑΛΟΝ ΚΑΦΑΛΛΗΝΙΑΣ -ΙΘΑ-
-ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΛΑΜΙΑΣ
-ΔΗΜΟΤΗΣ Πειραιῶς
-ΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ ΒΗ-
-ΠΡΩἸἈ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
-ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ
-ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΣ
-ΝΙΟΧΩΡΙ (Παραχελωϊτιδος) τ. 10113
-ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ
-ΕΡΕΥΝΑ Αἰγίου
—O ΑΙΓΙΩΤΗΣ ᾿
-ΠΑΤΡΙΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ο-ΣΕΡΡΑἸ-ΚΟΝ ΘΑΡΡΟΣ
-ΓΕΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΩ-
-Ε.Λ.Π,Α. τ. 108 (ΝἸβριος 1971).
-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
-ΑΘΗΝΑΤΚΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ
Τὸ κατάστημα Ὀπτικῶν -Φωτογρα-
φικῶν-Κινηματογραφικῶν εἰδῶν ΣΤΑΥ-
ΡΟΥ-Σταδίου 60 -Ἀθῆναι (τηλ. 343-692),
παρέχει εἰδικὴν ἔκπτωσιν εἰς τους βα-
θμοφόρους τοῦ Σώματος μας, ἤτοι 30 o)o
διὰ τὰ Ὀπτικὰ καὶ 10 o)o διὰ τὰ λοιπὰ
εἴδη αὐτοῦ, τοῖς μετρητοῖς. Οἱ ἐπιθυμοῦν-
τες δύνανται νὰ ἀπευθύνωνται εἰς τὴν
Διεύθυνσιν τοῦ ὡς ἄνω καταστήματος.
ἡ
Τὸ κατάστημα εἰδῶν νεωτερισμοῦ (ἀν-
δρικὰ -γυναικεῖα -παιδικὰ -εῖδη προι-
Κὸς κ.λ.π.) τῶν ἀδελφῶν ΚΟΥΡΚΟΥΝ-
ΤΗ (Τσαμαδοῦ 16 -Πειραιεῦς, τηλ.
422-728) ἔχον καὶ ἐμπορροραφετον μέ
ράπτας ἀρίστους. διαθέτει τὰ προϊόντα
του μὲ ἔκπτωσιν 10 ο)ο᾿ μικρὰν προκατά
βολὴν Kai ἐξόφλησιν εἰς δέκα (IO) μη-
νιαίας δόσεις. Εἰς εἴδη ἀγοραζόμενα τοῖς
μετρητοῖς. παρέχεται ἔκπτωσις 20 ο)ο᾿.
Οἱ ἐπιθυμοῦντες δύνανται νὰ ἀπευθύνων-
ται εἰς τὴν διεύθυνσιν τοϋκαταστήματος
τουτου.
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΤΗΡΙΟΝ
Ο τέως ὙπενΙρχης κ. Σπυρίδων ΣΠΕ
ΝΟΣ, ἀπολυθεὶς τοῦ Σώματος (17-10-71)
εἰς ὃ ὑπηρέτησεν ἐπὶ 25ετἰαν, ἀποχαιρετᾶ
ἅπαντας τοὺς κ. κ. Ἀξιωματικοὺς καὶ
Συναδέλφους του μεθ᾿ ὤν ἐπὶ μακρὸν
συνυπηρέτησεν εὐδοκίμως, καὶ ἔχεται
εἰς αὐτοὺς ἐπαγγελματικὴν ἐξέλιξιν,
Kai εὐτυχίαν.
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΟΠΛΙΤΩΝ
Τὴν 31-12-1971 ἀπελύθησαν τοῦ Σὡ-
ματος, λόγῳ ὁρίου -ἡλικίας, ὁπλῖται
(49). ἢτοί:
a) Ἐνωμ)ρχαι (11) Προαχθέντας ἐν
ἀπολύσει εἰς Ἀνθυπασπιστάς.
β) ὙπενἸρχαι (38) Προαχθέντες εἰς
Ἐνωμ)ρχας-
Ἐπ᾿ εὐκαιρίᾳ τοῦ γενομένου τὴν3-12-71
ἑορτασμοῦ τῆς ἐπετείου τῶν μαχῶν τῶν
Σωμάτων Ἀσφαλείας κατὰ τῶν Κομιστῶν
κατὰ τὸν Δεκέμβριον 1944, εἰς τὸ Σύνταγμα
Χωρικῆς (Ἀθηνῶν) ΜΑΚΡΥΠΑΝΝΗ,
ἐκφράζουν συγχαρητήρια, βαθεῖαν συγκί-
μησιν καὶ ἐθνικὴν ὑπερηφάνειαν πρὸς τὸ
Σῶμα μας καὶ τοῦς σεπτοὺς ἥρωας αὐτοῦ,
ὁ ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΧΩΡΙΚΗΣ ΛΕΣΒΟΥ
καὶ ὁ παραστὰς εἰς τὴν ἐφετεινὴν τελετὴν
K. Δημήτριος ΚΥΒΕΛΟΣ, κάτοικος Ἀθη-
.
Δίὰ τὸ αὐτὸ ὡς ἄνω γεγονός, ὁ εἰς Ἡ-
γουμενίτσαν Θεσπρωτίας διαμένων συν-
ταξιοῦχος Ἐνωμ1ρχης K. Ἰωάννης ΑΙΑ-
ΚΟΥΡΑΣ, διὰ τιμῷς του πρὸς τὸν K.
Ἀρχηγὸν Χωρ1κῆς, ἐκφράζει ἰδιαιτέραν
, χαρὰν καὶ ὑπερηφάνειαν διἂτὸν πανηγυ-
ρικὸν χαρακτῆρα τοῦ ἑορτασμοῦ καὶ τὴν
ἀναγνώρισιν ὑπὸ τῆς Ἐθνικῆς Κυβερνή-
σεως τῶν γενομένων μαχῶν καὶ θυσιῶν
τοῦ Σώματος ἀλλαχοῦ καὶ εἰς Μακρυγιἀν-
νη, ὅπου καὶ Οὗτος λαβὼν μέρος ὡς μα-
χητὴς καὶ ἀνδραγαθήσας, προήχθη εἰς
Ἐνωμοτάρχην.
Λ Υ Σ Ε Ι Σ
Ἔχετε παρατηρητικότητας
1) Στὸ ἀριστερὸ σκίτσο ἡ μικρὴ μαύρη
κεραία τῆς τηλὉ᾿ράσεως μὲ τὸ μικρὸ
ἔλατο στὴ βιτρίνα 2)_ Η ὀδἁλ κεραία
στὰ ,πόδια τοῦ Ἀη - Βασίλη, μὲ τὸ
στόλισμα κάτω ἀπὸ τὴ βιτρίνσ. 3) Τὸ
ἀστέρι μπροστὰ στὸ κεφάλι τοῦ Ἀη -
Βασίλη, μὲ τὸ ἀστέρι τῆς μικρῆς γιολάν-
τας στὴ βιτρίνα 4) Κάτω δεξιὰ τὸ μαῦρο-
καλὠδιο τῆς κεραίας μὲ τὴ ρίζα τοῦ
μεσαίου δέντρου 5) Ο φιόγκος τῆς κού-
κλας μὲ τὸ φιόγκο τοῦ πακέτου στὸ πε-
ζοδρόμιο 6) Η φούντα τοῦ σκούφου τοῦ
Ἀη - Βασίλη μὲ τὴ φούντα τῆς μεγά-
λης γιρλάντας στὴ βιτρίνσ. 7) Τὸ στή-
ριγμα. τῆς κεραίας δεξιὰ μὲ τὸ κάτω μέ-
ρος τοῦ σιδήρου τοῦ βήματος τῆς τρο-
χαίας.
>Παιχνἰδια μὲ τὴ γεωγραφία
'1) Λαύριον (αθριο-ν) 2) Μόναχον 3)
Γιδᾶ (γίδα) 4) Ἀμερικὴ (μερικὴ) 5)
Κολωνία (κολώνια) 6) Ἰόνιον (ἴον -
ἴον) 7) Ο Bomb; ΒἸ Σινικὴ 9) Κίνα
(ἵνα) 10) Ο Ταῦρος.
ΣΤΑΥΡεΛΕὌΝ YII' ΑΡΙΘ. 25
1234567 19101112131415
Δ
 HELLENIC GENDARMERY
REVIEW
OFFICIAL MONTHLY PUBLICATION
OF THE GENDARMERY’S HEADQUARTERS
PUBLISHED BY THE PUBLIC RELATIONS BUREAU“

ADDRESS: No 43 September 3rd Str. Athens-Greece

JANUARY 1972, VOLUME3— No 25

»ἒ τἂ -3
β

;
Λῤι , ; ὒ ὑἰέ i, - I
I Α 1ὀ᾿ F
. I

.' . 1
i \ ut-H ᾿᾿ 1 j
: ἲ
1

YEARLY SUBSCRIPTION FOR . L“

ABROAD μ ~ . .
1.—U.S.A. $12 ., Βὒἶὶιἴνἑἶᾒἕἶεσἲἶἒἰἳἳἶι ΞἘΞΕΠῢἶ [ιᾫθἳᾓθἷ κ
2.- South America-Canada δ 14 fit” use batt1e against trafgt‘1icesacgicc1giiis
3.—Austra1ia _ $20 ᾆ ends and a new one begins with new
4.— WesternEurope Countries ὁ 7 ῂθρθἳἶοἷἳθ ἱθτζἳᾓἒὶεἳἒἇἶῂξῂῢὶὗ Ἤιτει ᾞΞἇὶ- ὒθὒἇ
The θυὶἷὶθὒπρῖὶθῃ Ψβὶυὀβ ΡΟθἴἃἕἓ by Ξἔᾇἶε and the He11egnic'1s1 peop(Ie ἵειἶἇἳἶε
a11‘ mai1. and prosperity which is the unique am- ᾿
bition of the Gendarmery Men.
Happy New Year then to a11 citizens
and may God give a1ways give them
' hea1th, happiness and prosperity. ᾿

ΙΝ THIS ISSUE,
«The Gendarmery during the 1ast 139 years. τ ..»

Captain John TRIPIS, gives .us a short account of the estab1ishment and
evo1ution of thé He11enic Gendarmery, which for I39 years now offers its .ser; , ,
vices in the most effective way to the pub1ic and unoudted1y gained the admia- .
tion and respect of the He11enic citizency.
Besides the services and sacrifices offered during this 1ong period of its . ᾗ ,
history, the Gendarmery of today, offers to the .Greek peop1e, a new prospec-
tive for a better service thanks to the historic revo1ution of Apri1 1et, 1967.
which guarantees the we1fare and prosperity of our country.
 BRIEFING
THE CONTENTS OF THE PUBLICATION
53 (TIFIEZTHRESHOLD OF THE NEW YEARc «THE SECRET KNOWLEDGE»
Wishes of His Exce11ency the Minister of Pub1i Lieutenant Michae1 Diamantopoy1os gives some
Order, and the Gendarmery-Chief. hints of the human communication process as far
as Know1edge concerns. ᾿
Ρ ΑἑἱΗἱἶΕ 4 NEW GENDARMERY ᾿ LEADER- PAGE 48
THE CARE OF NAILS
ΞἬΞΞΞ s
«LOUIS A! KING OF BAVARIA».
Mrs. Loukia Karaviti- Director of a «Schoo1 of
Aesthitics» gives some advices about the care of the
An acknow1edgment to those who admired and nai1s.
1oved this sma11 country, which was for so 1ong the PAGE 49
strongho1d of the western civi1isation. Pecu1iar Po1ice events and stories.
P Α GΕ 12 P A G E 50
THE ANNIVERSARY OF «MAKRYGIANNI». 'CRIMINALITY ΙΝ NEW YORK
A sma11 and humb1e acknow1edgment to the Captain Peric1es Petropou1os gives a v’picture of
«Tru1y Brave» Men, who won the batt1e of the «Red the crimina1ity rate in New York to-day. ,
December 1944». PA GE 54
It is a ho1y duty of every Greek to remember such For you, your chi1d and your home.
historica1 events as the «Makrygianni sacrifice», PAGE 56
because on1y this way our be1oved country wi11 a1ways Activities of our forcing co11eagues.
survive and preserve its freedom and Independence. P AGE 60
. PAGE 14 Gend Major Niko1aos Tsironis gives us another
«COLORADO» humoristic story about a bace1or... in the thre-
The Geo1ogist Mr. [akobos Stavropodis gives a sho1d of his retirement. ' <
genera1 picture of the Co1orado State of U. S. A. PA GE 62
HABITS AND CUSTOMS OF THE COUNTRY.
«PHILOSOPHY AND ART» Mr. Konstantinos Liapis gives some idea about
The Scu1ptor Mr. Konstantinos Pa1aio1ogos gives our country’5 habits and customs of the Critmas
us some idea about the evo1ution of the Greek Art ho1idays.
which was c1ose1y combined with the Phi1osophic PAGE 64
thought. Lieutenant Mr. Athanasios Morfakis gives a
PAGE 21 beautifu1 story of some instances of a bus passengers.
THE CASE OF «DRAGON No 2».
Another interesting case from the Gendarmery «The 1iberation of MACEDONIA»
crimina1 records. Mr. Niko1aos Kteniades gives us some detai1s
Another success of’the Gendarmeryin combatting of the contribution of the He11enic Gendarmery to
crime in Greece. ' the 1ibaration of Macedonia.
PA GE 26 PA GE 70
«ARCADI» Events of the day...
THE SYMBOL OF SELF-SACRIFICE. PA GE 72
Gend- Major Lampros Lazopou1os gives us a- Mrs. Mairy Ve1uka, emp1oyee of the Armed Forces
short account of the historica1 event of the «Arcadi» Hqs, gives us some idea about the New Year’s ha-
se1f sacrifices, which symbo1ices the se1fdenia1 and bits and customs, in our country.
se1fsacrifice, who fo11owed in 1866 the examp1e of PA GE 75
the traditiona1 Greek inheritance for the defence The «GENDARMERY ANNUAL GEPORT».
of the freedom and Independence.
PAGE 28 Ὕου enjoy through 1earning.
THE CHRISTIAN CHURCH ΙΝ USRR ᾿ PAGE 78
Mr. .Panagiotis Katiforis, pressman, gives an ac- News of the month.
count of the «Christian Church» in combatting the P AGE 80
communistic idea1s. Our correspondence.

2
 STUDYING THE HISTORY

THE HELLENIC GENDARMERY

During the 1ast 139 years ᾿

BY JOHN TRIPIS
Gend. Captain

Τὴἐ study of Man’s 1ife and pensab1e mashinery of the State that it shou1d exist without the
activities wi11 he1p us to, become in the defence of man fa11ibi1ity inf1iction of pena1ties provided by
' ab1e in organising better our own. and of ‘the vio1ations of the un-. Law».
present or future‘1ife bothindividua1 .written 1aws of God and the written , Thus, Greece, being the first
and socia1 one.~. . . ones .of' Μάη as we11. Nation to make 1aws, it was a1so
Past experience and know1edge The He11enes be1ieved that tthe driven to the idea of estab1ishing
are substantia1 factors in every facet Law is supreme and that there is the proper and competent Agency
of Man’s. 1ife. For this-reasofi’t‘he" ᾿ ᾿ἠδ᾿ῇἔἐἐῒπῒιήγὴεἔμῼε=ιἃᾘψ to resume the great and most im-
study of the history of institutions πρϊ supreme, for the ”Law. ought portant responsibi1ity of enforcing
su¢h as that of the He11enic Gendar- to be above a11». . them in the most proper and right _
mery is undoubted1y abso1ute1y in- - Our Great phi1osopher ARI- way. And, not on1y this, but the ._'.
teresting, because it consists a most -., STOTLE, said very 1ong ago that. Greeks having such traditiona1 idea1s.- ᾿
vita1 sector of our Nation’s 1ife it is evident that a state is not about 'a State’s existence, such as.
during the 1ast 150 years that is estab1ished that man may be safe the idea1s, of So1on, Lycurgos,
from our endepedence from the from injury, happy; and maintain Socrates, P1aton, Aristot1e and so
ottoman yoke up to the present and interchange of good offices. many other giants of phi1osophica1 ,
day that we ce1ebrate the 150 th A11 these things indeed, must though of ancient Greece, they used
anniversary of the Indepedence take p1ace where there is a state, to entrust this high and vita11y
War. and yet they may a11 exist and important socia1 duty and responsi-
But before going into detai1s there be no State. A state, then, bi1ity to the most distinguished
about the evo1ution of the He11enic may be befined to be a society of persona1ities which were chosen on
Gendarmery, we consider that it peop1e joining together by their the basis 'of their mora1, spiritua1
wou1d be worthwhi1e to throw fami1ies and chi1dren to 1ive happi1y, and physica1 qua1ifications.
a quick g1ance into the mi11eniums- enjoying a 1ife of thorough happiness From the very first moment of
1ong history of the estab1ishment and indepedence, which is based the estab1ishment of the Law En-
and the evo1ution. of the Law on Law supremacy and above a11 forcement Institution the Greeks
Enforcement institution in Greece. on Law respect and fair and just paid ‘particu1ar attention to the
The presense of the Law Enfor- Law Enforcement. se1ection of the parsons to whom
cement institution in Greece can_ A State cannot 1ive without they wou1d entrust this high1y
be traced back to the far-distant Laws and, it certain1y cannot sur- considered and respected socia1
centuries even of prinitive 1ife of vive without Law Enforcement, for service and duty toward the state
our Nation. in States that are we11 b1ended parti- and the citizenry.
Since, Greece, was 1itera11y the cu1ar care ought, above a11 things, The first Law Enforcement offi-
first Nation to break the materia1 to be taken that nothing be done cers were high1y respected and
and spiritua1 bonds and to dare contrary to Law, and this shou1d distinguished for their Ethos, perso-
to depart from myth and magic be chief1y 1ooked upon in matters na1itiys and they were serving as
in order to organise her socia1 of sma11 moment, for sma11 vio1a- such on a vo1untary basis, without
1ife based on 1ogica1 thought and on tions of Law advance by steadi1y any payment, for a period of one
the scientific quest of «WHY», steps, in. the same may as, in a year.
and on idea1s as we11, that even domestic estab1ishment, thrif1ing ex- This duty was considered an
to-day are taken for granted, simp1y penses, if often repeated, consume honorary office and the most im-
because there were proved to be a man’s who1e estate. For this reason portant socia1 service. Great Men
true, it was a1so, undoubted1y, the pena1ties are necessary to keep 1ike So1on, Peric1es, Socrates, P1aton
first Nation to think, a1so, about together human society, for ifhuman etc. were honoured with this high1y
the necessity of estab1ishing a Law society cannot be carried on with- considered distinction of the State.
Enforcement1nstitution, as an indis- out actions at Law, it is imposib1e - It is, undoubted1y, not any wonder ᾿

.3.
then, why our forefathers had
estab1ished one of the best 1aw
enforcement systems of the that-
time known wor1d.
Beginning from that far-distant
time, the Law Enforcement Insti-
tution continued its evo1ution
through the centuries, with many,
of course, variations as far as its
organisationa1 forms, concern but it
a1ways, had the same basic objectives
and princip1es that is, the preser-
vation of pub1ic order and peace
through fair and just enforcement
of Laws.
The 1aw enforcement institution
evo1ution in Greece, wasinterrupted
on1y, when Greece co11apsed to the
Ottoman Empire in 1453, and this
interruption 1asted a1most for a
period of four hundred years, during
which the conqueror had imposed
its own 1aw enforcement system,
which was based on terror and
pressure.
*1 Greece fina11y succeeded after a
continuous hard and tought resi-
stance during the 400 years of
forcing barbarous domination in
regaining its freedom and independe-
n.Ce in 1821. ᾿ .
From the very first moment of
the beginning of the 1821 indepen-
dence war,‘Greece, fe1t immediate1y
the urgent necessity of estab1ishing
its‘ own Law Enforcement system
"and to' this end proceeded as
fo11ows :
At first 1oca1 po1ice ”duties in
the 1iberated provinces, were ex—
'cercis'e'd' .by the Mayors, assisted
‘by Municipa1 officers in sma11
vi11ages and towns, and by Po1ice
officers appointed by the King
In 1arge1 Municipa1ities. This system
1asted from 1821 unti1 1833, when
by virtue of King‘ s Otto roya1 act
ofMay 20 /june 6th 1833, the genera1
Law enforcement responsibi1ity and
the duty of maintaining pub1ic
order and peace was entrusted to
a new Law Enforcement Agency.
᾿ that is the He11enic Roya1 Gendar—
mery». _ ,
The Law Enforcement Agency
was organised on the princip1es
of the French Gendarmery and,
as its first chief was chosen a
distinguished co1one1 of the Napo-
1eon's Army ᾿ΜΓ᾿ Fransois GRAL° -.
LARD, who was an exce11ent officer
and participated as a vo1unteer.
in the Greek Independence war.
14
Among the first Gendarmery 24 Lieutenants, I Quarter Master.
commissioned officers were distin- , 103 Sergeant, 120 Mounted Gen-
guished brave officers of the first darmes, and 800 Gendarmes.
regu1ar Army of the independence The country was divided in ten
war such as N. Petmezas, K. disfricts-perfectures, i.e. Argo1is, i
V1achopou1os, A‘. Mavromicha1is, Korinthia, E1is, Achaea, Messinia,
11ias Panas, I. Ve1entzas, D. De1i— Arcadia, Laconia, Aeto1ia, Acarna-
giorgis (the father of the 1ater nia. Fokis and Attica-Boetia.
on Greek great Po1itician), M. In each district (perfecture) was 1
Sissinis, G. Voinescos, N. Za1o- assigned a Gendarmery p1atoon
kostas, G. K1eopas, N. Fi1aretos, under a Captain who had as his
B. Dragonas. H. Katsaros-Mavro- adjutant a Sergeant.
micha1is etc. The district consisted of 2 or 3 ‘
A11 these brave men having sa- sub-districts and in each of them
crificed their youth time in fighting there was a Gendarmery group
for the Independence of their be1o- of 10 Gendarmes under a Liteute-
ved country, and being abso1ute1y nant.
aware of the imperative need, not The circumstances under which
on1y to safequard it by a11 means, the new1y estab1ished Gendarmery
but a1so to secure its surviva1 and. Corps resumed the great responsibi-
the we1fare as we11 of the Greek 1ity of preserving the Law andorder-
peop1e, they devoted themse1ves, in our country were not a11 en-
this time as Law Enforcement Of- couraging. Greece, was sti11 b1ood-
ficers, to organising an exemp1ary stained from the 7 year 1ong and
po1ice Force on the basis of the hard independence war and of
traditiona1 Po1ice idea1s of their course it cou1d not afford neither
far-distant ancestors. 1uxury 'nor enough faci1ities and
The first Gendarmery manpower means for the new po1ice Force,
consisted of I chief. ΙΟ Captains. which had to face many difficu1ties
᾿ ᾿
FΦΗ Μ ΕΡΙ
ν᾿ ἸΣΞἙᾌἨὶἹϋὖ-ΣῌἭ
111's καὶ\11.11111.115 , ‘
ΤΗΣ KIBIP\II‘L1)“ ‘
I a ἡ I 39.113.115.113
“(II ΙΗΣΙΛΕΙΟΥ ΙΗΣ I".\..\\\'.).‘L.
Aim-m. 2 Ι. em2514:: 11.3“-
ΚΗ I‘H‘ pit-.1.
᾿ Μπμιυλ, it 1.... Ἤ..
[\"u I‘ 1‘111J
ι
XITFI‘IC‘ 1|“ πί ὶἱἲῌ DH)!
!᾿.!᾿ὶ- 1‘qu σι-τωι τις 11.:..Διμζ -.\ fl1r~ig Vv\ ,ωιτ-..ς ; ι.. »ΑἘ κ. ctr-curd...- ἡ
ca1-1:1W.....ι ..;»-. ~. g... .1 ἵημι .,- Lei -11- .1...11L ι. κ -.. »υκαι-...ἀ
ι.- won» ,ττ ιυ-τι, ιι “t... ᾿ . 1;. .-... .1’ ω.. ,συ-»ὦκ .. μ τ .- ;.-!;«;.-᾿ κυ.. 1
1‘51:τιυιη» [πὶ-ωἠᾴωπῌᾭ ,ιηιυ- - γ \.1.1.....1-.1. ..-κ- ιυὶ....γ....4᾿
[3-w- «ἒτ-Νησὶ (ιφ-ιι.. “Omen-111131..“ ιιι..- M...- .- παὀσθωιωκυ
A11 A'IIA ,
Uh -α-ο.
ὶθ ι...
I'd"
V
σύγ-
fleeing-fi1pumwd
= II
.ῌἼ«
[Α ὶμσιθτ νιι [γ. «ιιι. ὅσιοί i
ιλᾼἰπ m: Μὶ, MIMI. ι \ 1.111 ιιη n1;
11
Arrng-v“.1.meme ΣΠ r “.u.—.\«—~‘|~o-u t—bo-r‘-b*.
1
~ =;=Ι;==ὴ=σ.=;>ἐ.-
Watches-11: mum-11.211913...
 arising from the 1ack of adequate
personne1 and from the prevai1ing
genera1 situation in the country
at that time, which being at the
start of its reorganisation as a free
and independent country after 400
years of a merci1ess and barbarous
foreign domination, and after 7
years of a disastrous independence
war, was a1most comp1ete1y deva-
stated.
But the Gendarmery Officers
succeeded in proving to be we11
qua1ified and in satisfying the great
. expectations of the Greeks and they
did their best to carry out their most
de1icate and difficu1t duties.~
In the year 1835 after the resigna-
tion of the Gendarmery Chief
Fransois' Gra11ard, the Bavarian
Major Maximi1ian Rosner was assi—
gned as such and he offered his
services to his second home1and
in the best way unti1 the year 1841.
In the year 1841 was assigned
as Gendarmery chief an exce11ent
Gendarmery officer Major Kon-
Istantinos V1achopou1os, who proved
to be most effective and successfu1.
The task of organising a new
1aw Enforcement Agency in a coun-
try under such hardships and diffi-
cu1ties was not an easy one. Never-
the1ess, the first Gendarmery
__Leaders and a11 the Commissioned
officers succeeded in overcoming a11
the difficu1ties and adversities of
those days and within a period of
afew year’s hard work proved to
the pub1ic that the new1y estab1ished
Law Enforcement Agency gained
the genera1 recognition, acceptance
and respect. ᾿
The Athens dai1y newspaper
«ATHINA» of September 14, 1833 _ for the Liberation of Macedonia
wrote about the new Po1ice Force
the fo11owing: A1though our Gen-
darmes are sti11 not many, they
deserve our who1ehearted thanks,
respect and praise, because of their
high qua1ity and effectiveness with
which they carry out their mission
in safeguarding the pub1ic order
and peace».
In 1837 the manpower of the
Gendarmery was increased and in
1842 the first commissioned officers
schoo1 was estab1ished in Athens,
under the command of the most
qua1ified Lieutenant Vassi1ios Dra-
gonas.
For a period of over 60 years
the Gendarmery being the on1y we11
organised Law Enforcement Agency
in Greece, succeeded in proving
that it was undoubted1y entit1ed
to be considered as the most modern
Po1ice Force of that time and for
this reason after the abo1ishment
of the up to that time existing
Administrative and Municipa1 Po1i-
ce Agencies, in 1893, it was decided
that the Gendarmery shou1d resume
the responsibi1ity of the Law En-
forcement in the entire country,
and in towns under 5000 of popu-
1ation, whi1e the po1icing in 1arger
towns to the Mi1itary Po1ice, which
was estab1ished in the same year.
The Gendarmery a1though was
1oaded with so many new responsi-
bi1ities and various other duties
continued their effort to carrying
out them in the best possib1e way
and, despite the difficu1ties with
which it was confronted it succeeded
it succeeded in proving once more
that it certain1y was the on1y Agency
which cou1d effective1y respond to
the increased demands of that time.
During the period, the Gendar-
mery besides its main Po1ice duties
was ob1iged to participate in the
1897 Greco-Turkish war, during
which a Gendarmery bata11ion under
the famous and brave Major Baira-
ktaris fought brave1y in Epirus and
won the batt1e of Gribovo, despite
its heavy casua1ties.
At the same period the Gendar-
mery participated in the revo1ution
for tie independence of the historic
is1and of Crete against the conque-
ror, and it was once more distin-
guished for its’spirit of se1f-sacrifice
and bravery.
In 1905 a 1ot of Gendarmery,
Officers vo1unteered in thecombat
and they fought brave1y under the
Gendarmery captain Spyros Mi11ios-
Buas, who was distinguished among
the most qua1ified and best 1eaders
of this strugg1e against the foreign
domination.
But the year 1906 is the most
remarkab1e of the Gendarmery hi-
story, because by virtue of a new
Law were abo1ished a11 the up to
that time existing Law Enforce-
ment Agencies, that is the Municipa1
and the Mi1itary Po1ice Forces and
the He11enic Gendarmery was en-
trusted with the responsibi1ity of
po1icing a11over the country and
thus became the on1y Nationa1
Po1ice Force in this country under
the Ministries of Interior and war.
,ψ g, τ
The Gendarmery 1eadership being ᾿
abso1ute1y conscious and aware of
the importance of this new respon-
sibi1ity and honour of the State,
decided to proceed to further moder-
nisation ofthe Force andit devoted a11
its effort and time to reorganisation
of its services and to a more syste- ,
matic and comp1ete training of the
personne1.
Τῆος in 1907 it was organised
the first Gendarmery officers schoo1
and in 1911 an Ita1ian Gendarmery
advisory Committee was invited
to Greece and cooperated with the
He11enic Gendarmery Leadership in
reorganising the Corps.
During the period, and as many
times before, the Gendarmery,
Corps, besides its main efforts to
modernise itse1f in order to carry
out its mission in the best possi-
b1e way, it was ob1iged by the adverse
circumstances under which 'our
country was to participate in a11 the
wars that were waged at our country
up to that time.
Thus, the Gendarmery partici-
pated in the victorious campain
of the Ba1kan wars in 1912-1913,
and it was distinguished once more
for the high fighting spirit and
bravery of the Gendarmery men.
On October 30, 1912 a detach-
ment- of 140 men of the Cretan
Gendarmery under Major Monfe—
ratos entered in the 1iberated city
of Thessa1oniki and it c1eared- up
the city of the remnants of the
irregu1ar Bu1garian so1diers, the so-
ca11ed Komitatzides. . .
On November 11, 1913 the we11-
Known Gendarmery Co1one1 Spyros~
Mi1ios 1iberated the Greek town
of Cbimara -in North Epirus.
On February 21, 1913 three
Gendarmery Mounted P1atoons en-
tered the 1iberated city of 1oannina
after they had fought brave1y at
Bizani.
In a11 these combats the He11enic
Gendarmery had proved, that besi-
des being a we11 organised and most
effective Law Enforcement Agency,
it was a1so an exce11ent war-expe-
rienced unit'as we11, which side by
side with the Greek Army’ had
contributed great1y to-the victories
of Greece against many ennemies.
' In 1913 the Cretan Gendarmery
was unified with the He11enic Gen- .
darmery and two new basic training ,
Gendamery schoo1s were estab1i-
'5
shed, one in Thessa1oniki - N.
Greece and one in Chanea-Crete.
In ᾿1914 the Gendarmery took
part in the strugg1es for the 1ibera-
tion of N. Epirus and it had suffered
serious casua1ties.
During the 1919-1924 Asia Minor
campaign the Gendarmery parti-
cipated with a detachment of 3200
men and she fought brave1y in
many instances, suffering great ca-
sua1ities i.e. 1185 men /ki11ed and
a great number of wounded and
missing Gendarmes. It a1so parti-
cipated in the campaign of Ukrania
and Eastern Thrace.
This was the end of the indepen-
dence war period during which had
undertaken in order to 1iberated
some of the Greek territories which
were sti11 under a foreign domina-
tion.
From now on the Gendarmery
returned back to its main po1ice
duties, that is the enforcement of
1aws and the preservation of order
and peace a11 over the country
except four cities, Athens, Pireus,
Patras and Corfu, in which a new
1aw enforcement Agency had juris-
dictions since 1921, the City Po1ice.
For about 15 years, that is unti1
the year 1940, the Gendarmery
devoted a11 efforts to the modemi-
sation of its Services and succeeded
again in proving itse1f very effi-
cent and successfu1 in every facet
of its most de1icate and difficu1t
mission.
But the wor1d war II was a new
cha11enge for the He11enic Gendar-
mery, which participated very acti-
ve1y in the Greek-Ita1ian war of
1940 and fought brave1y by the side
of the Greek Army, adding this
way new g1orious pages to its 1ong
history. Besides this the Gendarmery
during this period, had organised
new Services in the 1iberated He11e-
nic towns and vi11ages -of North
Epirus, and offered its Services to
the brothers who were just 1ibera-
ted from a 1ong foreign domination.
Unfortunate1y this did not.1ast
1ong, since in Apri1 1941, our sma11
country, had to stop another invasion
and this time by the Nazi motori-
zed monster. ~
In 1941 Gendarmery detachments
and the Crete Gendarmery Schoo1
cadets were found among the de-
fenders of this Is1and and shared
with the Nationa1 Army and the
brave Cretan peop1e the sacrifices
and the g1ory for its defence against
the se1ected f1ower of the 3rd
Reich, as Hit1er, used to ca11 the
7th German parachutist Division.
After the fa11 of Crete which
cost to the Nazi a 1ot, Greece,
once again, fe11 under the most
crue1 and merci1ess domination of
two great Fascist Empires and one
of their sate1ites the Bu1garians
Fascists.
The foreign. occupation this time
1asted a1most 4 years, during which
the Gendarmery suffered a 1ot to-
gether with the Greek peop1e.
A Detachment of Gendarmery
.officers after the surrender of the
is1and Crete to the Germans, escaped
to Midd1e East and there, they form
the 11th Gendarmery Batta1ion,
which fought with the Greek Ho1y,
Company, and the Rimini Brigade
a11 during the war in North Africa
and Ita1y.
The Gendarmery Men who re-
mained in the occupied country
immediate1y after the beginning of
the Nazi occupation they started
a "new combat against the Ita1ians,
the Germans and the Bu1garians.
And not on1y this, but a1so even
against the communists who under
the pretence of their resistance
against the enemy, they were actua1-
1y, preparing the ground for the
conquest by force of the power
after the 1iberation of the country.
During the occupation the Gendar-
mery Men resisted to the enemy
in many ways. They joined in Re-
sistance Groups; they he1ped Eng1ish
and Newzea1and so1diers to escape
from the occupied country; they
co11ect information concerning the
movements of the enemy and send
it to N. Africa, they 1iberate Greek
citizens from the Nazi camps and’
prisons, they he1p in every possib1e
way and encourage the Greek
Peop1e who suffers under the Nazi
yoke. In Apri1 1944 Gendarmery
men took part in the operation of
the abduction of the German Ge-
nera1 Kreippe in Crete.
A1though Greece was 1iberated
in October 1944, the communists
who during the occupation organi-
zed themse1ves, and fo11owing re-
1atives instructions and Orders of
the Headquarters of the Internatio-
na Communism, which had Ρίσης
to contro1 the crossroad of three
continents, that is Greece, they
betraved their Home1and and they
started the revo1t of December 1944,
which remained in our history, as
its most dark and abhorrent page
of the «Red December».
The Gendarmery was the hatefu1
enemy of the Communists, and
for this reason, they attacked first
on the Gendarmery units a11 over
the country, but this was their
most fata1 mistake, because the
Gendarmery men were not an easy
prey for them. So, on December
4,1944 the Gendarmery men had
another chance to prove that were
«Tru1y brave, and they fought
ga11anty in the Gendarmery Ma-
i1
t
. i”?
χ
3
᾿ Ρ
θ»
krigianni Regiment, in the Gendar-
mery Schoo1, in the Gendarmery
Headquarters, in the prisons Guards
of Vou1iagmeni, Averof and Cha-
tzikosta prisons and genera11y in
every post that was defended by
Gendarmery men. Thus, .the Gen-
darmery, once more, contributed
positeve1y and decisive1y in the
combat for the country’s surviva1
from the communistic danger, and
this cost to the Gendarmery 1218
ki11ed or massacred by the commu-
nists men and 586 wounded.
Unfortunate1y this again was not
the end of Greece’s adventures,
because soon after on March 30,
1946 the communists started the
so-ca11ed ,’third round», with an
attack on the Gendarmery station
of Litochoron, a sma11 town on the
foot of the historic mount O1ympus.
This was the biginning of the
new b1oody combat against the
invaders, who having been trained
and organised in foreign communis't
camps, they invaded Greece in 1946
in order to take revenge for their
defeat in 1944, and in order to
continue their effeorts for grasping
the power and contro1 of Greece.
The Gendarmery, a1most a1one
unti1 1947, resisted agasind tthe
communist attacks, and thus gave
the timefor the reorganisation of
the Nationa1 Army. But even after
that the Gendarmery participated
thorough1y in the anti-communist
combat with the Pe1oponese Gendar-
mery Brigade, the continenta1
Greece Gendarmery Regiment, the
Motorised Gendarmery unit and
with twenty Gendarmery Batta-
1ions and a great many sma11er
units and detachment and contri-
buted immense1y in the fina1 victory
of 1949 at mount Grammos and
Vitsi.
The casua1ties of the Gendarmery
during the 3 years of the anti-
communist combat amount to 1515
communist combat amount to 1515
ki11ed, 2239 wounded and 159
missing men, that is the 25°/o
of its tota1 strength.
Neverthe1ess numbers do no
show exact1y the meaning of this
sacrifice, but actua1 deeds of se1f-
martyrdom and se1f sacrifice 1ike in
Nympheon, in Cha1andritsa, in Li-
tochoron, in Vambakou, in Zacha-
ro, in Koty1i, in Grevena, in Dimi-
tsana, in Karditsa, in F1orina, in
Naoussa and in many other cities
and towns of the country, wi11
remind to the generations to come
that as 1ong as there are in this
strongho1d of South-East Europe,
«Tru1y Brave» men 1ike the Gen-
darmery men, no enemy, whoever
might be, wi11 ever succeed in
taking it in order to give the op-
portunity to the reader of this,
to form a c1ear picture of the
Gendarmery sacrifices during the
139 years of its g1orious history,
we think it is worthwhi1e to give
herebe1ow a 1ist of the Gendarme-
ry’s casua1ities from 1833-1971.
From 1950 on the Gendarmery
after 10 years of continuing fighting
against the enemies of our country,
returned‘ back to its main Law
Enforcement mission and it strug-
-ᾋὴ-4 . ή.
g1es hard to win the peace time
combat as we11.
In 1950 the Gendarmery conti-
nues successfu11y the effort of c1ear-
ing up the remnants of the commu-
nists who were sti11 in some parts
of the country.
In recognition of the Gendarmery
sacrifices by virtue of the Roya1
organised a1most every day.
Prior to the historica1 revo1ution
of Apri1 21, 1967 the Gendarmery
had experienced the disastrous re-
su1ts of the po1itica1 instabi1ity and
uncertainty, and above a11 the
ever-hanging ‘on Greece communi-
stic threat.
Thanks to the intervention of our
Nationa1 Army Greece was once
more saved at the 1ast tragic mo-
ment of Apri1 21, 1967 and thus
it found its way to progress and
prosperity.
The He11enic Gendarmery was
among the first to respond to this
ca11ing and, immediate1y, it ini-
tiated a new program to medern
way of thinking and to a thorough
re-modernisation. ‘
In the face of the rapid1y changing
of the modern way of 1ife, the He11e-
nic Gendarmery from 1967 on
moved steadi1y and fast to a new
stage of progress and further mo-
dernisation and cou1d 1ook into
the future with certainty and deci-
siveness. Τῆος it, procceeded in
making the future p1anning of a11
its activities, which now were ba-
sed on much more definite and
concrete data.
7
 ᾙ,

Act of March 1951 for the first THE CASGULTIES OF THE GENDABMERY
time was awarded to the Makri-
gianni Gendarmery Regiment the YEAR KILLED WOUNDED 1947 639᾿ 522
«War F1ag». - 1834 14 11 1948 386 897
In 1951 - 1954 many Gendarmery 1835 18 6 1949 164 451
officers were sent abroad on edu- 1836 4 7 1950 65 ᾿ 105
cationa1 trips and the Gendarmery 1837 - 1 1951 33 53
efforts were main1y directed towards 1838 2 ι 1952 19 4
the training of the personne1 and .1843 ,ι 2 1953 14 10
the modernisation Of the various 1862 12 4 1954 18 - 12 ι
Services. ᾿ 1897 13 _ 1 1955 14 6
It fo11owed a period of syste- 1907-12 9 2 1956 27 151
matic effort to adjust the organi- 1913-16 73 - 1957 12 118 Ἰ
sationa1 needs to the demands of 1917 90 - 1958 3 5
the modern times and in 1955 1918 310 - 1959 23 126
a new organisationa1 Gendarmery 1919 89 - 1960 18 166
Code was passed and 'put into 1920 164 - 1961 22 187 Η
Δ effect. 1921 144 - 1962 14 230 ,
On the basis of this new ‘code 1922 , . 791 - 1963 26 235
were readjusted a11 the existing up 1923 ,ζ , 8 - 1964 25 295 ' '
to that time regu1ations and the 1924 ‘ 9 - 1965 22 344 ἢ
Gendarmery Force tried to cope 1941 105 70 1966 - 24 317 _
with the new demands of the ever 1942 . 42 62 1967 18 324- Ξ
changing modern society. 1943 136 95 1968 20 307
From 1958 - 1963 the Gendarme- 1944 889 348 1969 28 349
ry comp1eted its needs and started 1945 46 11 1970 27 328
a new communication and emer- 1946 326 339 1971 12 56
gency system and supp1ied its ser-
vices with new equipment and
especia11y with a great number of For the first time the Gendar- we cannot say that we covered
Radio patro1 vehic1es. mery deve1op short and 1ong range every 1itt1e detai1 of the events and ‘5' ζ᾿
A considerab1e number of offi- Ρίσης covering every detai1 of its facts of the 139 years of its 1ife. ᾿
cers were sent to U.S.A. and activities and duties thanks to the but we do be1ieve that we «ᾙ ὁτέη
other countries for training on estab1ishment of its research and to give a genera1 out1ine of the 1116:: ΞἘ
specia1 subjects or on refreshment p1anning section in 1968, which important instances, so that the >51”. ᾿
courses, which resu1ted in the e1eva- provided Management with ser- reader cou1d form a c1ear picture {‘73 ᾿
tion of the professiona1 standard vices essentia1 to the effective and ‘of the 1ong and adventurous on
of its personne1, and in the most successfu1 dischange of its duties. the one hand, track that fo11owed
effective and successfu1 carrying ' Τῆος this section within a short the Gendarmery, in order to achieve
out of their duties. time deve1oped on the one hand the progress standards which c1as-
' Recruitment of men was based short procedura1, tactica1 and ope- sify it among the bast Law En-
on new se1ection standards. Train- rationa1 Ρίσης and ’on the other a forcement Agencies, on the other
ing systems were brought up to five year p1an for the period 1971 - hand.
date. Organisationa1 forms were 1975, which was put into effect Today the He11enic Gendarmery ἇ»
re-shaped according to the new 1ast June. can undoubted1y 1ook both, back-
demands of the modern way of wards to the._.past with pride for
1ife. In a few words, fina11y, we In 1970 the Gendarmery pub1i- its accomp1ishments and satisfac-
' cou1d say that the Gendarmery shed the «HELLENIC GENDAR— tion that it satisfied comp1ete1y
entered in a new period of modemi- MERY MONTHLY REVIEW», the expectations of the Nation and
sation and it proved that it was which is an exce11ent professiona1 the Greek peop1e, and into the
very sucessfu1. pub1ication and up to now proved future with decisiveness because-it
In june 1971 put into effect the to be very successfu1. has a1ready put steady and strong
«Five Year Gendarmery P1an» The He11enic Gendarmery was foundactions for its future evo1u-
which sets the guide 1ine of the among the first pub1ic services tion, based on a continuous, pro-
further evo1ution and medornisa- that app1ied a systematic pub1ic gressive concept, which has as its
tion of the corps thanks to the re1ations program and gives great most important objective the dis—
who1ehearted understanding and importance in the way its men charge of the mission in the most ,
support of the Nationa1 Governe- discharge their duties, because this idea1 way in order to secure the 1;:
ment which is determined to create is the on1y way to create the pro- we1fare and prosperity of the Greek ? ᾿
a modern Greece. per attitudes, of the pub1ic and peop1e it serves faithfu11y and since- T4" 1
The change is a1ready fe1t in bui1d up good wi11 and mutua1 re1y for 139 years. _ ζγ- ᾿4
every facet of to day’s 1ife of our understanding and cooperation.
In c1osing this brief account of
J. TRIPIS .
country and of course in the Gen-
_ darmery’s as we11. the He11enic Gendarmery’s history, CAPTAIN ἼΪ