Gulay Ay Magpakailanman

Gaano kahalaga ang pagkain ng gulay? Bakit kung

kay rami na ng mapagpipilian? Kailan lubusang
mauunawaan ang mabuting dulot nito sa ating
pangangatawan?
Sa bawat salo-salo na hindi pinapalampas maging kaarawan man o
simpleng pananghalian, masisilayan ang presensya ng gulay na handa ni
nanay. Ganun pa man, minsan ay matanda. Ayoko! Pilit itinatanggi, pilit
iniluluwa. Ganun kadali kung pandirian ang lasa pati na rin ang itsura.
Maging ang kulay berde na kay inam madalas pa nga ay kinaiinisan. Tila
nayayamot lalo na kung ipinagpipilitan. Nagdadabog, nagmamaktol,
umiiyak at kung minsan pa nga parang drama sa pelikula ang
pagpapakain ng mga tila dahon kung titignan ngunit di mabilang na
sustansya ang taglay. Madalas, mas nabibigyang pansin pa ang mga tila
nakikipagngitian at kumakaway na tukso. Samo’t saring panggulo sa
hapag na kung tutuusin ni isa ay walang mabuting ambag sa kalusugan ng
bawat isa.

Sa kahit anong anggulo, ilang beses mang umikot ang mundo,

magpalit man ng ilang henerasyon, anu man ang maging uso,
hindi maitatanggi at hindi magbabago. Ang wastong pagkain ng
masustansyang pagkain tulad ng gulay ay isang katotohanang
manantiling uso. Sabayan pa ng wastong mga kagawian na sa
katawan ay magpapainam. Sapat na kaalaman sa mga pagkaing
nagbibigay lakas at talino, disiplina sa sarili patungkol sa mga
bagay na magtuturo ng pagngangalaga sa sarili, pagkatuto sa
pagtanggi sa mga kinamulatang pagkaing hindi tama o hindi
makaaambag o magdudulot ng lakas o proteksyon sa
pangangatawan ay ilan lamang sa mga kasagutan o pamamaraan
na magtutulak sa bawat isa maging sa mga magulang upang sa
tahanan pa lamang makasanayan na ang pagkain ng wasto tulad
na nga ng gulay na hindi magtatagal ay ating magiging paborito.
Kung kaya’t huwag ng palagpasin pa ang pagkakataon. Halina’t
tumikim ng gulay na handa sa bahay!