Apple Mae Zambas
John Paul Cabeltes
Kartilya ng Katipunan
Emilio Jacinto
Mga Aral nang Katipunan ng mga A.N.B.
1. Ang kabuhayang hindi ginugugol sa isang
malaki at banal na kadahilanan ay kahoy na
walang lilim, kundi damong makamandag
2. Ang gawang magaling na nagbubuhat sa
pagpipita sa sarili, at hindi sa talagang nasang
gumawa ng kagalingan, ay di kabaitan.
3. Ang tunay na kabanalan ay ang pagkakawang
gawa, ang pagibig sa kapua at ang isukat ang
bawat kilos, gawa’t pangungusap sa talagang
Katuiran.
4. Maitim man at maputi ang kulay ng balat,
lahat ng tao’y magkakapantay; mangyayaring
ang isa’y higtan sa dunong, sa yaman, sa
ganda…; ngunit di mahihigtan sa pagkatao.
5. Ang may mataas na kalooban inuuna ang puri
sa pagpipita sa sarili; ang may hamak na
kalooban inuuna ang pagpipita sa sarili sa puri.
6. Sa taong may hiya, salita’y panunumpa.
7. Huag mong sasayangin ang panahun; ang
yamang nawala’y magyayaring magbalik; nguni’t
panahong nagdaan na’y di na muli pang
magdadaan. Value of time
8. Ipagtanggol mo ang inaapi, at kabakahin ang
umaapi.
9. Ang taong matalino’y ang may pagiingat sa
bawat sasabihin, at matutong ipaglihim ang
dapat ipaglihim.
10. Sa daang matinik ng kabuhayan, lalaki ay
siyang patnugot ng asawa’t mga anak; kung ang
umaakay ay tungo sa sama, ang patutunguhan
BECED-1-A
The Katipunan Code of Conduct
1. The life that is not consecrated to a
lofty and reasonable purpose is a tree
without a shade, if not a poisonous
weed.
2. To do good for personal gain and
not for its own sake is not virtue.
3. It is rational to be charitable and
love one's fellow creature, and to
adjust one's conduct, acts and words
to what is in itself reasonable.
4. Whether our skin be black or white,
we are all born equal: superiority in
knowledge, wealth and beauty are to
be understood, but not superiority by
nature.
5. The honorable man prefers honor to
personal gain; the scoundrel, gain to
honor.
6. To the honorable man, his word is
sacred.
7. Do not waste thy time: wealth can
be recovered but not time lost.
8. Defend the oppressed and fight the
oppressor before the law or in the
field.
9. The prudent man is sparing in words
and faithful in keeping secrets.
10. On the thorny path of life, man is
the guide of woman and the children,
and if the guide leads to the precipice,
ng iaakay ay kasamaan din.
11. Ang babai ay huag mong tignang isang
bagay na libangan lamang, kundi isang katuang
at karamay sa mga kahirapan nitong kabuhayan;
gamitan mo ng buong pagpipitagan ang
kaniyang kahinaan, at alalahanin ang inang
pinagbuhata’t nagiwi sa iyong kasangulan.
12. Ang di mo ibig na gawin sa asawa mo, anak
at kapatid, ay huag mong gagawin sa asawa,
anak, at kapatid ng iba.
13. Ang kamahalan ng tao’y wala sa pagkahari,
wala sa tangus ng ilong at puti ng mukha, wala
sa pagkaparing kahalili ng Dios wala sa mataas
na kalagayan sa balat ng lupa; wagas at tunay
na mahal na tao, kahit laking gubat at walang
nababatid kundi ang sariling wika, yaong may
magandang asal, may isang pangungusap, may
dangal at puri; yaong di napaaapi’t di nakikiapi;
yaong marunong magdamdam at marunong
lumingap sa bayang tinubuan.
14. Paglaganap ng mga aral na ito at
maningning na sumikat ang araw ng mahal na
Kalayaan dito sa kaabaabang Sangkalupuan, at
sabugan ng matamis niyang liwanag ang
nangagkaisang magkalahi’t magkakapatid ng
ligaya ng walang katapusan, ang mga ginugol
na buhay, pagud, at mga tiniis na kahirapa’y
labis nang natumbasan. Kung lahat ng ito’y
mataruk na ng nagiibig pumasuk at inaakala
niyang matutupad ang mga tutungkulin,
maitatala ang kaniyang ninanasa sa kasunod
nito.
those whom he guides will also go
there.
11. Thou must not look upon woman
as a mere plaything, but as a faithful
companion who will share with thee
the penalties of life; her (physical)
weakness will increase thy interest in
her and she will remind thee of the
mother who bore thee and reared
thee.
12. What thou dost not desire done
unto thy wife, children, brothers and
sisters, that do not unto the wife,
children, brothers and sisters of thy
neighbor.
13. Man is not worth more because he
is a king, because his nose is aquiline,
and his color white, not because he is
a *priest, a servant of God, nor
because of the high prerogative that he
enjoys upon earth, but he is worth
most who is a man of proven and real
value, who does good, keeps his
words, is worthy and honest; he who
does not oppress nor consent to being
oppressed, he who loves and
cherishes his fatherland, though he be
born in the wilderness and know no
tongue but his own.
14. When these rules of conduct shall
be known to all, the longed-for sun of
Liberty shall rise brilliant over this most
unhappy portion of the globe and its
rays shall diffuse everlasting joy
among the confederated brethren of
the same rays, the lives of those who
have gone before, the fatigues and the
well-paid sufferings will remain. If he
who desires to enter (the Katipunan)
has informed himself of all this and
believes he will be able to perform
what will be his duties, he may fill out
 the application for admission.
[translation by Gregorio Nieva, 1918]

“Kartílya ng Katipúnan”
“Kartílya ng Katipúnan” ang popular na tawag sa akda ni Emilio Jacinto na naglatag ng
mga batas at prinsipyo ng Katipunan at nagsilbing gabay para sa mga kasapi nitó.

May katulad ding akda si Andres Bonifacio na pinamagatan namang “Katungkulang

Gagawin ng mga Z.Ll.B.” ngunit ipinasiya niyang ang isinulat ni Jacinto ang ikabit
sa sinusumpaang kasulatan ng magiging kasapi ng Katipunan.

Ang orihinal na pamagat ng “Kartilya ng Katpunan” ay “Mga Aral ng Katipunan Ng Mga

Anak ng Bayan” at hinahangaan noon ar ngayon dahil sa matalinghaga ngunit
eksaktong pormulasyon ng mga tuntunin sa buhay na dapat sundin ng isang Katipunero.

Ang unang pangungusap nitó:

1. “Ang kabuhayang hindi ginugol sa isang malaki at banal na kadahilanan ay kahoy
na walang lilim kundi man damong makamandag” ay tila isang kredo hinggil sa
paglilingkod sa bayan at sa kapuwa tao.

Mapapansin sa “Kartilya ng Katipunan” ang tuntuning moral at etiko na nais pairalin

sa Katipunan bilang tunay na kapatirang Filipino. Idinidiin nitó ang pag-ibig sa kapuwa at
pagtutulungan, ang paniniwala sa katwiran, at ang pag-iingat sa dangal at puri bilang tao.
Gayunman, taglay din nitó ang pangunahing mga simulaing demokratiko, gaya ng
pagkakapantay ng tao anuman ang kulay ng balát, antas ng kabuhayan, at pinag-aralan.
Ipinangangaral din nitó ang mataas na pagtingin sa kababaihan at ang mabigat na
tungkulin ng lalaki na alagaan ang asawa at anak. Sa dulo, iginiit ang pag-ibig sa kalayaan
at ang kahandaan ng kasapi na ihandog ang sarili para sa bayan. Wika nga ni Jacinto,
ang “kamahalan ng tao” ay tinitimbang alinsunod sa “magandang asal, may isang
pangungusap, may dangal at puri” at lalo na”y “di napaaapi’t di nakikiapi,” at “marunong
magdamdam at marunong lumingap sa bayang tinubuan.”

Cite this article as: Kartilya ng Katipunan. (2015). In V. Almario (Ed.), Sagisag Kultura (Vol
1). Manila: National Commission for Culture and the Arts. Retrieved
fromhttps://philippineculturaleducation.com.ph/kartilya-ng-katipunan/
https://philippineculturaleducation.com.ph/kartilya-ng-katipunan/
http://www.philippinemasonry.org/kartilya-ng-katipunan.html