Sagayan

Cotabato,Mindanao
Pinagmulan:

Ang sayaw na ito ay nilikha ng Maguindanao at pamayanan ng Maranao bilang karangalan kay Prinsipe
Bantugan. Bukod dito, ang sayaw na ito ay sinasabing nilikha ng paggaya ng mga hakbang na karaniwang
ginagamit ng prinsipe sa panahon ng digmaan.

Sino nga ba si
Si Prinsipe Bantugan ay isa Epiko sa Mindanao at ito ang buod nun; i Bantugan ay isang magiting na
mandirigma sa epikong-bayang Darangan ng mga Maranaw. Siya ay kilala sa kaniyang kahariang
Bumbaran dahil sa mga naipanalo niyang mga digma at labanan. Sagisag ng tapang at kakisigan, si
Prinsipe Bantugan ay sikat na sikat sa kanilang kahariang Bumbaran lalo na sa mga dalaga. Sinasabing
naligawan na niya ang 50 na pinakamagandang prinsesa sa mundo. Dahil dito, lubhang naiinggit sa
kaniya ang mas nakatatandang kapatid na si Haring Madali. Ipinagbawal ni Madali na kausapin ng kahit
sino ang kaniyang kapatid. Sa labis na kalungkutan, umalis ng kanilang kaharian si Bantugan hanggang
nagkasakit at namatay malapit sa Kaharian ng Lupaing nása Pagitan ng Dalawang Dagat. Nakita ng hari at
ni Prinsesa Datimbang ang katawan ni Bantugan at agad inilapit ang kanilang balita sa pulong ng mga
tagapayo. Isang loro ang pumasok at sinabi kung sino at kung saan gáling ang patay na manlalakbay.
Nang mabalitaan ito ni Haring Madali, binawi niya ang kaluluwa ng kapatid sa langit upang maibalik sa
katawan ni Bantugën. Kumalat ang balita ng kaniyang pagkabuhay hanggang sa kaaway na kaharian at
kay Haring Miskoyaw. Sinugod ng kawal ni Miskoyaw ang Bumbaran at nabihag si Prinsipe Bantugën na
may nanghihinà pang katawan. Nang magbalik ang lakas, pinuksa niya ang hukbo ng kaaway na hari at
iniligtas ang buong Bumbaran. Nagkaroon silá ng malaking pagdiriwang at nawala na ang inggit sa puso
ni Haring Madali. Matagal at masayang namuhay sa kaharian ng Bumbaran si Prinsipe Bantugan kasáma
ng mga pinakasalan niyang prinsesa.

Ano ba ang Sagayan

Tila, ang sayaw na ito ay ginanap upang parangalan ang mga Maguindanao at ang mga pamayanan ng
Maranao, na mga mandirigma. Bukod dito, ang sayaw na ito ay binubuo ng mga makukulay na kasuotan,
at isinasagawa pangunahin sa taunang pagdiriwang ng Sagayan.
Kasuotan na ginagamit:

ginanap sa pamamagitan ng napaka mabangis na mandirigma na nagdadala ng isang kalasag na

detalyadong pininturahan ng mga bilog, pinagikot-ikot at mga salamin na kung saan ay nakakabit sa mga
pangpaingay na shell. Sa kabilang banda, kampilan na metal o kahoy. Ang mga mananayaw ng Sagayan
ay bihis sa tatlong mga naka-palda na mga palda, maliwanag na may kulay na topper at headgear na
pinalamutian ng lahat ng mga maiisip na kulay ng twine trimmings na nabuo sa mga bulaklak, bola,
sunburst atbp. Mahaba, dilaw na mapaglarong mga tassels na halos nagtatago sa mukha na nakapaligid
sa helmet.

Musikang Ginagamit:

Ang mga instrumentong pangmusika na pangunahing ginagamit sa sayaw na ito ay pangunahing kasama
ang mga tambol na gawa sa mga katutubong materyales at balat ng hayop.

Pasasanay at Pamamaraan na ginagamit:

Sa mga tuntunin ng pamamaraan, ang sayaw na ito ay nagsasangkot ng paggamit ng mga paggalaw tulad
ng paglukso, pag-on, paglukso, pagsipa, at pag-ikot. Bilang karagdagan, ang mga gumaganap sa sayaw na
ito ay dapat na lumipat sa isang "pananaw", dahil sa paggawa nito ng mga hindi ginustong mga
masasamang espiritu ay maaaring mapalayas. Tulad ng para sa mga sentro ng pagsasanay at paaralan,
walang magagamit sa buong mundo dahil ang dramatikong "sayaw na digmaan" ay ginanap sa Pilipinas
pangunahin sa mga Maguindanao at pamayanan ng Maranao.