Chamber’s Theater: Florante at Laura
Barrera, Rogelio - Florante
Bautista, Kimberly - Isa sa mga Kawal, Isa
sa Leon,Tagapagsilbi sa Kahariang Turkiya
Bravo, Dyana - Flerida
Bustique, Adriel - Konde Adolfo
Canoza, Katricia - Isa sa mga
Kawal,Tagapagsilbi sa Kahariang Turkiya
Cleofas, Allyson - Prinsesa Floresca
Colastre, Lauraine - Tagadirehe at
Tagapagsulat ng Iskrip
Deraya, Raymond - Sultan Ali Adab
Labarento, Marielle - Isa sa Leon,
Tagapagsilbi sa Kahariang Turkiya
Oliva, Kiet - Tagapagsalaysay
Sadia, Mark - Aladin
Villanueva, Shenna – Laura
Tagapagsalaysay (Oliva): Sa isang
mapanglaw na gubat, dinig na dinig ang
pagtingis ng isang binata na nakatali sa
isang puno. Wari sa kanyang tinig ang labis
na kalungkutan at hinanakit na sinapit sa
kanyang buhay.
Florante (Barrera): O Diyos ko! Asan ang
iyong awa? Batid kong nakikita mo ang
aking paghihirap. Bakit ko sinapit ang
ganitong kapalaran? (Iiyak at sisigaw na tila
ba hirap na hirap).
Aladin (Sadia): (Naglalakad sa gubat)
Ipinatapon ako sa gubat ng aking ama, sukab
kung tawagin ng iba ngunit taksil man siya
sa aking mata alay ko pa rin ang malaking
respeto sa kanya. Inagaw niya ang nag-iisa
kong minamahal at ganito ang tiyak na
nangyari sa aming kaharian.
*Flashback*
Sultan Ali Adab (Deraya): (Habang
pinapaypayang dalawang tagapagsilbi)
Iniwan mo ang iyong hukbo! Dapat kang
mamatay! Wala kang kwentang tagapamuno
ng himagsikan!! Pugutan ng ulo!!!
Mga kawal: PUGUTAN!!!!
Aladin (Sadia): Ama ko…. Flerida…
Aladin (Sadia): Hanggang ngayo’y hindi ko
lubos maisip na nagawa niya sa akin iyon.
Teka, sinong nilalang ang maliligaw sa
liblib na gubat na ito maliban sa akin?
(Maririnig ang sumisigaw na si Florante)
Tagapagsalaysay: Tila kahabag-habag ang
mga kaganapan sa dalawang binatang
naipakilala tutunghayan natin ang susunod
na pangyayari.. Florante: Ito na ang aking
katapusan, Paalam Bayan kong Albania,
Paalam Laura.. Huwag huwag!!! (Habang
paambang nakaabang ang dalawang
mabangis na leon).
Aladin (Sadia): At hindi ako nagkamali sa
mga pagkakataong iyon. Hinanap ko ang
tinig ng wari kong binatang tulad ko at
natagpuang nasa bingid siya ng kamatayan.
Florante (Barrera): Ah!!!! (Mapapapikit sa
panghihina). Aladin: (Kinalaban at pinatay
ang mga Leon). Ligtas ka na kaibigan.
Tagapagsalaysay: Kinalagan ang tali sa
likod ni Florante ng binatang si Aladin at
binuhat ito ngunit ninais kumawala ni
Florante sa pagkahawak sa kanya nito na tila
ba nagdadalawang isip at may namumuong
takot sa kanyang damdamin.
Florante (Barrera): (Nanghihina). Ang
iyong pananamit…. Alam kong hindi ito
nararapat. Isa kang Moro..Magkalaban ang
ating bayan.
Aladin (Sadia): Huwag kang mangamba Konde Adolfo (Bustique): Malaking oras
kaibigan, sa iyong kalagayan ngayon na ang ginugol ko sa pag-aasam ng bayang
tinitiyak ko sa iyo na magkatoto tayo. ito at sa iyo magandang binibini hindi ko
(Habang nakatingin kay Florante) Kumalma nais na mapunta lamang ito sa wala.
ang binatang Kristiyano at bakas na bakas sa (Hahagkan si Laura)
kanyang pagmumukha ang hindi kanais nais
na karanasan na kanyang dinanas. Labis Laura (Villanueva): Huwag!!! Ayoko!!!
akong nahabag sa kaniya (iiyak). Kaya’t Maawa ka sa akin.
minabuti kong bantayan siya nang buong (Darating si Flerida at papanain si Konde
gabi. Adolfo)
Tagapagsalaysay: Kinabukasan… Flerida (Bravo): (Lalapit kay Laura)
Florante (Barrera): Salamat sa iyo Isinalaysay sa akin ni Laura ang karumal
kaibigang Moro. dumal na kaniyang sinapit sa kamay ng
gahamang Konde na iyon. Ilang sandal pa’y
Aladin (Sadia): Walang anuman iyon nagitla ako sa muli naming pagtatagpo ng
ngunit kung mamarapatin mo ay ninanais ko aking minamahal na si Aladin. Hindi ko na
sanang matuklasan ang iyong sinapit, sinayang pa ang mga pagkakataong iyon.
kaibigan…. Hindi ako nagkamali na tadhana ang siyang
madidikit sa aming kapalaran. Sa kabila ng
Florante (Barrera): Anak ako ng isang lahat napakagaan sa loob naming hinagkan
Prinsesang ubod ng bait at pinakamaganda ang isa’t isa. Si Laura kay Florante at ako
sa lahat. Ang ama ko nama’y binusog ako sa nama’y sa pintakasi kong si Aladin.
tamang kaugalian. Kaya naman naniniwala
siyang hindi ko dapat matamasa ang lahat ng Tagapagsalaysay: At diyan na nagtatapos
bagay bagkus hinayaan niya akong ang masayang pag-iibigan ng mga
maghirap upang matuto sa pait ng buhay magkakasintahan.
kaya naman pinadala niya ako sa Atenas…
Aladin (Sadia): (Habang naglalakad at
hinahanap ang mga nagsasalita). Sa *WAKAS*
kahabaan ng pag-uusap namin ni Florante
tila mayroong dalawang pamilyar na tinig
ang aming narinig. Mala-musikang tono ng
boses sa aking tainga. Sino nga ba sila?
Laura (Villanueva): Salamat sa iyo aking
giliw, ang walanghiyang Adolfo na iyon!!
(iiyak).
Flerida (Bravo): (Tatapikin ang likod).
Paano nga bang nagkaganon, Laura?
Laura (Villanueva): Ganito ang nangyari..
Konde Adolfo: Laura, halika’t sumama sa
akin andiyan na sila lisanin na natin ang
kahariang Albania!!!
Tagapagsalaysay: At nang makalayu-layo.