Erica S.

Rayos September 17,2019

GAS-12,Argon Gng.Regina B. Rosales

Hangganan

Sa pagsilang sa atin dito sa mundo ay liwanag

ang ating unang nasisilayan. Sa liwanag ay
maaliwalas parang puso’t damdamin noong
tayo’y bata pa maaliwalas, mapayapa, at
walaang problema. Sa hakbang nang ating
buhay ay kasama natin ang liwanag mula sa
paggising sa umaga, liwanag ang nagbibigay
hudyat upang tayo ay bumangon na at may
mga sasagupain pang hamon na nasa harap
natin. Ang mga hamon na ito ay parang ang
buhos ng ulan, marami hindi mabilang-bilang
ngunit kaakibat ito n gating paglaki na hindi
mapipigilan. Sa paglaki natin kasabay nito ang
mga problema sapagkat tayo’y nagkakaisip na
at nauunawaan ang tunay na mayroon sa
mundong ating ginagalawan.

Sa kabila ng mga ito isipin nating may sandata tayo para sa

buhos ng ulan kundi ang paying. Isipin na natin na ang dala-
dala nating paying ay an gating mga magulang na palaging
nandiyan para tayo ay tulungan sa mga problema. Sila ang
palaging handang saluhin ang bawat pagpatak ng tubig na
nanggagaling sa langit para ikaw ay protektahan. Sa pagdaan
ng oras mapapansin natin na hindi tumitila ang mga
problema may mga oras na
mapapatanong tayo, ano ba
talaga ang saysay nang
pagkabuhay natin sa mundo?
Nagawa na natin ang
kailangang gawin. Inubos na
natin ang lakas para sa mithiin.
Saan pa ba patungo ang buhay
natin? Para tayong kandila na
nakatindig sa una, may malaking liwanag pa ngunit sa bawat
oras na mayroong liwanag ay nauupos at natutunaw na
patungo sa kadiliman at kamatayan. Maihahalintulad sa buhay natin na maaaring mawalan ng liwanag
sapagkat kailangan nang magpahinga dahil ubos na, pero mag-iiwan pa rin tayo ng bakas natin sa mga
taong nakapaligid sa atin at alam natin na tayo ay tutungo na sa tunay na kapayapaan na kung saan
walang kamatayan at may buhay na walang hanggan, sa kalangitan.