Shiver

by xxakanexx

How can a lost soldier find her way back to her home? And how can a self-centered
bastard see things in a different way? How can the two find their way back to their
old selves?

Consunji Legacy # 1

=================

Shiver

I shiver when I hear your name...

Think about you but it's not the same...

I won't be satisfied 'till I'm under your skin...

--Shiver: Maroon 5

=================

Prologue: Confrontations

It shook me. Still. It does. Every time I come here to pay my respects to him, it
still gives me shiver, gives me pain, gives me remorse and it takes me back to that
dark place. It makes me wanna questions the things I did way back then... It still
shakes me - and by me - I mean my whole being.

I put down the white lilies I bought for him. I remember when I was a kid, he used
to tell me that he loved lilies - although he's a boy - he loved lilies because
from his point of view, lilies are different. It suits his personality.

"No matter how many lilies you gave him, it will never change the fact that he was
killed because of you."
I closed my eyes after hearing that voice coming from the back. I knew who it was
and I knew that she was standing near the entrance door of the mausoleum.

"Ate Hyan..." I slowly turned around to face her. I was right. She was there. She
was in her glorious corporate attire and high heels. She kind of reminded me of our
Aunt Hera Vejar.

"Don't call me Ate. That relationship expired when Hyron died, Artemis." Her voice
was as cold as ice. Napalunok ako. "You became what? A soldier? For what? It's not
a cheap drama series, Artemis. Hindi uso sa totoong buhay ang poetic justice. You
want to give Hyron's death justice? Put King Solomon Sandoval's gang in jail, maybe
by then, I'll forgive you."

I closed my eyes to hold back the tears. Hyan hates me to the bones 'till the last
drop of her Consunji - Demitri blood. Her green eyes are always at its dark shade
whenever she looks at me.

"The Sandovals doesn't have anything to do with that night, Ate Hyan. You know
that. His family and Uncle Azul's friends helped us... it just so happen that..."

"That what? Hyron was the collateral damage? Fuck, Artemis! Ikaw ang dapat nabaril
noon! Oh yes! I am this cruel! They say that Hyron saved you because you were too
young? Huh! Fourteen is not young, Artemis! You should have been the one who died
that night."

"I'm so sorry..." I whispered.

"That's not enough." She said in her coldest voice. "I will never ever forgive
you... unless, you give me back my twin brother which is impossible now so, maybe I
can forgive you, if you die and rot in hell!"

Hyan walked out. Ni hindi na niya naibigay ang mga bulaklak n asana ay para kay
Kuya Hyron. Naiwan naman ako doon na umiiyak. I finally let the tears out after
Hyan turned her back on me. Lumapit ako sa puntod ni Papa Lukas. I embraced my
knees and cried.

"I'm sorry, Kuya Hyron..." I said. Hindi ko alam kung ilang beses ko nang sinabi
iyon sa harap ng puntod ng pinsan ko pero hindi ako magsasawa - hindi ako
magsasawang sabihin iyon hangga't hindi ko nararamdaman ang paglaya mula sa
nakaraang nagkulong sa akin sa kinalalagyan ko.

=================

1. The Atty.
"Bakasyon mo pala, paboritong pamangkin!"

Ngumiti ako nang marinig ko ang boses ng pinakapaborito kong Uncle. Si Ares
Consunji. He came by the house that morning to pick my dad up because of their golf
session. I was on the kitchen when he showed up. I walked up to him to give him a
kiss on his cheeks.

"Hi Ares!" I greeted him. "Where is Telulah?" I asked.

"With her mom, of course. Nag-uutuan iyong dalawa. Nagpapabili sa Tita Batseng mo
ng McLaren. I can afford to buy her but you know how your aunt gets. Where is your
old man?" He asked for Papa Hermes. I told him that my father was still upstairs
with Mama Nina.

Nagsabi si Ares sa akin na aakyat siya sa taas para puntahan si Papa ako naman ay
bumalik sa kusina para ituloy ang paggawa ko ng sandwich.

I was only in town for a couple of days pero babalik din ako sa kampo matapos ang
ilang araw na iyon. Hindi ko pa nakakausap ang General ko pero ang huli niyang
sinabi sa akin ay sa Mindanao niya ako dadalhin sa susunod kong mission.

Isa ako sa mga napadalang Pilipinong sundalo noong kalagitnaan ng civil war sa Iraq
almost three years ago. Ilang baldeng luha ang iniiyak ni Mama sa akin noon 'wag
lang akong umalis pero hindi ako nakinig. Ayokong tumulas kay Papa na noong
iniyakan siya ng Mama niya ay umalis siya sa serbisyon. Ako, ito na ang buhay ko. I
became a soldier for one reason and that is Hyron's death.

Nakulong ang pumatay sa kanya. Hinding-hindi ko makakalimutan ang mukha at pangalan

ng babaeng iyon. Her name may sound heavenly but she is the devil. Wala siyang
kahit na isang magandang katangian sa pagkatao niya. She killed an innocent man for
revenge and I loathed her for that.

"Ate! Genius ka pero apaw na iyang palaman mo sa tinapay mo!" Nagulat ako nang
kunin ni Eris ang sandwich na hawak ko. My little sister look at me with pain in
her eyes. Alam kong alam niya kung ano na namang iniisip ko. She sighed and touched
my face.

"Ate, narinig ko si Mama kagabi. Umiiyak siya kasi noong sinabi mo daw na couple of
days ka lang dito, na-sad talaga siya tapos umiyak siya kay Papa. Sabi niya pa kay
Pa, patigilin ka na daw sa trabaho mo, na kahit daw itakwil ka pang anak, kung
matitigil ka lang daw diyan sa sundalo chuchu mo. Ate ako rin naman, ayokong
umaalis ka tapos hindi ko sigurado kung babalik ka. Dalawa lang tayong anak ni Papa
at Mama na babae, maging anak ka din sa kanila. Stop na, ate. You're killing our
mom every time you wear that uniform and leave the house for another assignment."

Tiningnan ko lang si Eris. She's only seventeen pero napakalawak nang pang-unawa
niya sa mga nangyayari sa paligid niya. Tulad ko, genius din siya. Noong elementary
siya - accelerated siya sa grade four at noong mag-grade six siya, she was
accelerated to grade seven. Kaya sa edad niyang seventeen, nasa third year college
na siya.

She was taking up a business course - siya yata ang susunod sa yapak ni Papa. Aral
na niya iyong ins and outs sa Consunji Security Systems. Alam ko na kapag nag-
retire si Papa, siya na ang papalit dito.

"Ate!"

"What?"

"Why are you so quiet?! Hindi ka naman ganyan dati?! You used to be so jolly and
alive!" Sabi pa niya sa akin. Napailing na lang ako.

"Ikaw na nga ang kumain niyang sandwich ko. Aalis muna ako." Paalam ko sa kanya.
Lumabas ako ng bahay at nagtungo sa garahe namin. Kinuha ko ang Ducati ko - yes I
own a bike. I love big bikes I love the feel of the wind in my hair while I am on
the road. Doon kasi, hinahayaan ko ang sarili ko na kumawala mula sa kung nasaan
man ako.

Sa dalawang pagkakataon ko lang nararamdaman ang kalayaan - iyon ay kapag sakay ako
ni Serji - ang Ducati ko at kapag nasa field ako at hawak ang baril ko. Hindi ko
naiisip ang nakaraan kong pilit kong tinatakasan.

"Artemis?"

Pasakay na ako sa motor nang marinig ko si Mama. Napahinto ako. I looked at her and
gave her a smile. She sighed.

"Saan ka pupunta, anak?"

"Ah... wala, Mama Nina, mag-iikot lang po. Medyo naiinip na kasi ako." Nakangiting
wika ko. She sighed again.

"Anak, pupuntahan mo ba ulit si Hyron?" Tanong niya sa akin. I bit my lower lip.

"Ma, galing na po ako doon kahapon. Nagkita kami ni Ate Hyan. 'Wag kang mag-aalala.
Okay naman ako. Okay kami." Pagsisinungaling ko. Lumapit ako sa kanya at hinagkan
siya sa pisngi. "Love kita, Mama, kung may forever man iyon ang love ko para
sa'yo."

Matapos kong magpaalam sa kanya ay sumakay na ako kay Serji at pinasibad iyon.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Ayokong magpunta sa sementeryo, ayokong
pumunta sa lumang bahay ni Papa Lukas kahit na naroon si Aunt Bathseeba at ang mga
anak niya. Ayokong magpunta sa kahit na anong may kinalaman sa Consunji sa ngayon.
Gusto ko lang mapag-isa.

Lumiko ako sa intersection. Nabigla ako nang may kung anong bumangga sa akin. Halos
tumalsik ako mula sa Ducati ko papunta sa daan but then I gained my balance.
Napaupo lang ako.

Natulala ako. My heart is beating fast.

Maya-maya ay may lumabas na kung sino sa sasakyan na nabangga ko o nakabangga sa

akin.

"Hoy! Hindi ka ba marunong tumingin sa daan? Fuck! You scratched my car?! You're
too stupid!" Sigaw niya pa sa akin. Tumaas ang kilay ko. Imbes na tulungan niya
ako, sisigawan niya pa ako. Napatayo ako. I saw some police officers approaching
us. I am trying to keep my composure pero nag-init ang ulo ko.

"Gago ka palang putang ina mo ka! Ako iyong nasa right of way tapos ako iyong
inaaway mong sira ulo kang gago kang mamatay ka na! Bayagan kita sa mukha nang
makita mo ang hinahanap mo! Aswang!"

"Anong po bang nangyayari dito, Sir, Ma'am?" Tumingin ako sa pulis. Pinipigilan ko
ang sarili kong sabihin na nasa serbisyo ako. Kahit naman kailan ay hindi ko
ginamit ang pagiging sundalo ko sa personal kong buhay. Lalo naman ang apelyido ko.
Napunta ako sa kinaroroonan ko ngayon dahil sa pagsusumikap ko at hindi dahil kay
Papa o sa koneksyon ng pamilya ko sa kung sinuman sa gobyerno.

"Nasa right of way ako! Siya iyong nambangga, boss!" Paliwanag ko sa mga pulis na
lumapit sa amin.

"Nagasgasan ang McLaren ko!" Sabi niya pa.

"Pakialam ko sa McLaren mo?! Ibili kita ng sampu, gusto mo?!" Inis na wika ko.
Napatingin lang siya sa akin. Inirapan niya ako mula ulo hanggang paa tapos ay
nginishan niya ako.

"Sa ayos mong iyan, kaya mong bumili ng McLaren? Baka hindi mo pa nga alam kung
anong klaseng kotse ang binagga mo at kahit na magpaalipin ka sa akin, hindi sapat
ang buhay mo pambayad sa damage mo sa sasakyan ko."

Napanganga ako. Binalingan niya ang mga pulis.

"We're done here, officers. I won't file charges to this poor girl. Baka mabaon
siya pati ang kaluluwa niya sa utang kapag nag-complain pa ako. I'm rich. This is
nothing to me. Barya lang."

Matapos iyon ay tumalikod siya. Nanlalaki ang mga mata ko. I had never been so
insulted in my entire life!

"Gago iyon ah!"

"Oo, Miss. Mukhang hindi mo siya kilala. Iyon si Atty. Piedro Benidicto Plata.
Criminal lawyer. Isa siya sa pinaka magaling sa bansa."

Sumimangot ako. Mayabang. Kaya pala ganoon, abogado. I rolled my eyes. Nakipag-usap
pa ako sa mga pulis at humingi ng tawad sa kanila sa nangyaring komosyon habang
naroon sila. Kinuha lang nila ang pangalan ko para kung sakali dawn a magbago ang
isip ng lalaking gagong iyon ay matawagan at ma-contact nila ako. I gave them my
name.

Artemis Quatana.

Ngumisi lang ako. Sinadya kong hindi ibigay ang tunay kong apelyido baka sakali na
kapag hinanap ako ng gagong iyon, siya naman ang mapahiya sa sarili niya.

Muli akong sumakay sa motor ko at pinasibad iyon. Sa kakaikot ko, natagpuan ko ang
sarili ko sa rooftop ng Consunji Security Systems. Ang nasa isip ko, ayoko muna ng
kahit na anong may kinalaman sa apelyido ko but still, I ended up here at Papa
Lukas' favorite place.

Naupo ako sa paborito naming upuan. I looked up.

"Are you with Lola Mama, now, Pops? Are you with Hyron? Tell him how sorry I am." I
sighed... "I missed you, Lolo." Bulong ko pa. I closed my eyes and wished to go
back to that moment when everything can be healed by a band aid and a lollipop.

_______________

"You're late."

Hindi ko pinansin ang remark na iyon ng isa sa pinaka malaki kong kliyente. Si
Trevor Santuyo. Tuloy lang ako sa paglakad hanggang sa mailapag ko sa harapan niya
ang brief case na hawak ko. I looked at his eyes and grinned.

"Do you prefer that I don't show up to this trial?" Tudyo ko sa kanya. He snorted.

"Iyan ang problema sa'yo, Plata, por que alam mong na kailangan kita para makalaya
sa kasong ito at makaalis ng bansa, ginaganyan mo ako."

"I'm your asset, Trev. Kaya umayos ka o ipapatalo ko ang kaso mo para mabulok ka sa
bilangguang kinaayawan mo." Pagbabanta ko. Bigla ay namutla siya habang nakatitig
sa akin. Alam na alam ni Trevor na kaya kong gawin ang sinasabi ko. Malakas ang
ebidensya laban sa kanya. The only reason why he's still here is because of me.

Nakapatay si Trevor ng isang journalist - kilalang journalist ang involve sa kaso

kaya maingay sa media ang bagay na ito. He hired me because he wanted to get out of
this mess - and that's what I do.

I'm a criminal lawyer - and when I say criminal, I mean it. Pinapalaya ko ang mga
criminal at pinalalabas na sila ang inosente. Sa tamang halaga, they have my
loyalty.

Hindi ako tumatanggap ng kasong mahirap ang involve at siya ang inosente. I learned
that criminals pay better. Kaya nilang maglabas ng kahit na gaano kalaking halaga
para sa kalayaan nila, at isa si Trevor sa nagpapayaman sa akin.

Iyon lang naman ang mahalaga sa akin. Pera at kapangyarihan.

Kapag may pera ka at kapag may kapangyarihan ka, iginagalang ka ng lahat ng tao sa
paligid mo. Subok ko na iyon. I was a nobody, no one cares about me but the moment
I became The Attorney Piedro Benedicto Plata - halos sambahin na nila ang lupang
tinatapakan ko.

"Let's get this over and done with." I said. Tumayo si Santuyo at sabay kaming
lumabas ng silid na iyon. Pumasok kami sa korte. Agad kong nginisihan ang abogadong
kalaban ko. Her name is Maria Mercedes Samson - Vejar. Magaling siyang abogada.
Back in her glory days, marami din siyang pinatumbang mabibigat na criminal at
masasamang tao but she is no match for me.

Alam ko na ang kalalabasan ng kasong ito. I already bribe the judge and she will
take our side. Pera lang ang nagpapaikot sa mundo.

"People of the Philippines versus Trevor Santuyo..."

I was grinning. Ni hindi na ako kinakabahan. Nagkatinginan kami ng judge na iyon at

tumango siya. I looked at the other side of the court where Atty. Vejar and her
client was. The wife of the killed man looked nervous as hell habang ang kliyente
ko at kalmado.

"This court find Trevor Santuyo - NOT GUILTY!"

"Alright!" I whispered. Tumingin sa akin si Trevor at niyakap ako.

"Good job, Plata." Tinapik niya ang likod ko.

"Alam mo na siguro kung magkano ang kapalit." Wika ko pa.

"Oo naman! I'll give you a bonus! Fuck! I can fly around now!" He seemed so happy.
Muli kong sinulyapan ang kabilang panig. Iyak nang iyak ang babae pero wala akong
pakialam. I won the case. Maya-maya ay lumapit sa akin si Atty. Vejar. She was
grinning but her face is dark.

"Better luck next time, Atty." Wika ko sa kanya. Inilahad ko ang kamay ko sa
harapan niya para sa isang hand shake. She just looked at me.

"You lost." Pang-aasar ko pa. Nagkibit- balikat siya.

"I know your kind, Plata. I know what you did. But I'll make sure that the next
time I face you in this court with the same case, the ending will be different.
Mark my words. You'll lost next time. And I'll be walking out with the victory."

"Dream on, Atty. You're old. Why not retire?" Sabi ko pa.

She grinned. "If I retire, dadami ang mga lintang tulad mo. Too bad Ares Consunji
retired early. Kung hindi, baka siya ang tatapos sa imaginary career mo."

"The man retired, Atty. Vejar. It means he couldn't handle the stress. Hindi ko man
siya kilala, but I know he doesn't have the balls to be the lawyer that I am." I
smiled. "Now, if you'll excuse me, I have some celebrating to do. Goodbye, old
lady."

Lumabas ako ng court house. Sinalubong ako ng media. They were asking for my
statement. Huminto ako.

"This is the classic example of the truth prevailing and setting an innocent man
free. We all know now that Mr. Santuyo was ill - treated by the society because of
his background but he is actually a good man, an innocent man. Wala siyang pinatay.
Good day."

Tumakbo ako papunta sa parking lot para sumakay sa McLaren ko, napangiwi ako nang
makita ko ang gasgas niyon sa ilalim ng side mirror. Napailing ako. Bigla ay
naalala ko ang babaeng hampas - lupa na bumangga sa akin kanina.

Ang yabang ng babaeng iyon. Mukha namang wala siyang ideya kung sino ako. Hindi
niya ako kilala, baka magulat siya kapag nalaman niya kung sino ako...

Next update: Christmas 2015. :)

=================

2. The Golden Ticket

I woke up. Halos hanapin ko ang hininga ko nang imulat ko ang aking mga mata.
Nahihilo pa ako pero buhay ako at alam kong humihinga pa ako. Iginala ko ang mga
mata ko. Puro puti ang nakikita ko. Alam kong nasa ospital ako. Gaano ako katagal
tulog? Ano bang nangyari sa akin? Ang huli kong naalala ay ang pagsugod ko sa mga
rebelde sa Mindanao at ang pagputok ng isang Granada.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Kulang na ba ang parte ng katawan ko? Ginalaw ko
ang kanang paa ko - good it's there but how about the left? Nakahinga ako nang
maluwag nang maradaman ko pareho ang mga paa ko at ang mga binti ko. I checked my
hands, intact pa naman, and then my eye sight - though blurry from waking up still
works.

In short, I am okay.

"Artemis..."

Lumingon ako nang marinig ko ang boses ni Papa. I saw him sitting near the hospital
bed. Napakalungkot ng mukha niya.

"Papa Pangit..." Biro ko sa kanya. Noong bata ako, iyon ang madalas kong itawag sa
kanya. I had a very unconventional family for a set up. Si Mama Nina ay hindi ko
tunay na ina - ang nanay ko talaga ay ang kakambal niya but my father is my real
father. Nabuntis niya lang ang Mama Nita ko noon but then he fell in love with Mama
Nina - who treated me as her own, they got married after having Eris. Then two
years later, they had my brothers Oddeseus and Oliver tapos one year later,
dumating ulit si Ireen . Masaya naman ang pamilya namin kahit na sa totoong buhay
ay half brothers and sister ko lang sila. I never felt like a half.

"How long was I asleep?" I asked my dad.

"Three days." He said. "Artie, alam kong mahal mo ang trabaho mo..."

"Pa, alam ko na ang sasabihin mo. We had this talk for a million times. Hindi po
ako titigil sa trabaho. I love being a soldier. I love my country."

"At ang Mama mo? Hindi mo ba siya mahal? Alam mo ba na nasa kabilan silid siya
ngayon? When I received that call saying that you were shot and that you were
bleeding to death, your mother had a breakdown. Halos atakihin na siya sa puso
dahil hindi siya mapalagay sa'yo. Artie, you have to resign if you still want your
mother to live for another decade."

Hindi ako nakakibo. Napaluha na lang ako. Hinawakan ni Papa ang kamay ko.

"Artemis, makinig ka naman..."

"Hi, Uncle!" Bumukas ang pintuan ng silid ko. Nakita ko agad si Haley - ang kapatid
nI Hyron at Hyan, kasama niya si Hunter at si Heath. Si Hunter ay may dalang
bulaklak habang si Heath naman ay may dalang fruits para yata sa akin.

"Oh! Gising na pala si Ate Artie!" Sabi pa ni Heath. "Mama and Daddy are in Tita
Nina's room. Pupuntahan ka din nila pagkatapos nilang kausapin ang mama mo. 'Wag
kang mag-alala. Wala si The Devil wears Prada." Of course, si Hyan ang sinasabi
niya. Nakita kong hinampas siya ni Haley sa balikat.

"Kuya nga! Ate pa rin natin siya. Don't call her names." Wika pa ni Haley. Heath
made a face. Si Hunter naman ay nakatingin sa akin.

"Ayoko nang magsundalo. Baka atakihin din si Mama." Biglang sabi niya. Napangiti na
lang ako. Nagpaalam si Papa na pupuntahan si Aunt Yza at Uncle Helios sa kabila.
Gusto ko din ngang sumama para makausap at makita ang Mama ko pero natakot ako.
Siguro ay sa susunod na araw ko na lang siya pupuntahan kapag maayos na maayos na
ang lagay niya. Baka makasama sa kanya ang makita ako. Hindi ko kayang i-compromise
ang nararamdaman ni Mama Nina.

Hindi naman nagtagal ay muling bumukas ang pintuan, iniluwa niyon si Uncle Helios
na hawak ang kamay ni Aunt Yza. They were both smiling at me. Si Aunt Yza ay puno
ng pag-aalala sa kanyang mga mata.

Tumingin naman ako kay Uncle Helios. He seemed glad to see me alive. His green eyes
were of a brighter shade - tulad ng mga mata ni Hunter, Heath at Haley - all their
children had his eyes kaya minsan kapag nakatingin ako sa kanila ay para bang
kinikilabutan ako.

"See, told you, love. Artie is a strong girl. She's okay." Wika niya pa. Hinaplos
niya ang noo ko bago binalingan ang asawa niya. Napangiti ako. Kahit paano ay
gumagaan ang loob ko kapag nakikita ko siya. It only means na hindi siya galit sa
akin dahil sa nangyari kay Kuya Hyron noon. Si Hyan lang talaga ang tinik sa dibdib
ko - pero hindi ko naman siya masisisi.

"Artemis..." Hinawakan ni Aunt Yza ang kamay ko. "I'm so glad you're okay." Wika
niya pa. "Hyron would be so proud."

"Auntie... hindi naman po."

"Of course he will be!" Aunt Yza exclaimed. "Kaya magpagaling ka at sana, i-
consider mo ang sinasabi sa'yo ng Papa mo. We would hate to see you go, Artemis.
Yes, you are serving the country but your family dies every time you're on field.
Please... think about it..."

Tango na lang ag isinagot ko sa kanya. Nanatili pa sila doon ng ilang sandali.

Hindi nila ako iniwan hangga't walang dumarating para magbantay sa akin. Nang
dumating si Eris kasama si Telulah ay nagpaalam na ang pamilya Demitri. Naiwan ako
sa kapatid ko at sa pinsan ko.

"Hay, Ate! Ito na nga ba iyong sinasabi ko sa'yo! Sana kasi, hindi ka na bumalik
doon! Ate mag-resign ka na!" Sigaw sa akin ng kapatid ko. Nabigla ako nang hampasin
ni Telulah si Eris sa braso. Napatigil din si Eris sa pagsasalita.

"Aray ha!" Hindi pinansin ni Telulah si Eris at binalingan ako.

"Let's just put it this way, Ate Artie. Kuya Hyron died saving you. He put his life
in danger and lost it because of you. Would you want to waste what he gave away
just for you to live? If you wanna die to feel better about his death, then you
should better commit suicide than putting everyone in this family in a fifty-fifty
situation. Sa madaling salita, kung gusto mong sayangin ang buhay na nawala para
ikaw ang mabuhay, magpakamatay ka na lang para isang sakitan na lang."

"Ay!" Eris exclaimed. "'Wag ka nga ganyan sa ate ko!"

"What? I'm just being realistic. We're seventeen, we're alive. We should be having
fun or driving a pitch black McLaren just like Pan Consunji - Vejar in Rome but
here were are inside this hospital worrying about your sister - who, in reality
really wants to die because she blames herself for what happened to Hyron when in
fact, dapat naka-move on na siya. It's been nine years! Sorry, Ate Artie, but I am
sick and tired of watching you waste the precious gift of life. Apektado rin ang
Nanay ko sa nangyayari sa'yo, no."

I know that Telulah isn't trying to be mean. Ganoon talaga siya May pagkamaldita.
Subtle pa nga siya. Walang-wala ang kamalditahan niya kay Elethiya Makaria Vejar -
ang bunsong anak ni Aunt Hera. Alam ko, makakarinig din ako sa kanya mamaya. She's
only sixteen and yet, she thinks and speaks just like her mom.

"Pwede bang iwan ninyo muna ako? Gusto kong magpahinga." Sabi ko na lang. Tumayo si
Telulah.

"Alright. I won't comfort you na. But you have to think about what I said."

"Bye, ate... 'wag mong pansinin si Telulah. Gaga iyan! Mana kay Tito Ares."

Umalis na sila at naiwan ako. Hindi naman ako mapakali. Tumayo ako kahit na
nanghihina pa at pinindot ang intercom para tumawag ng nurse. Nang dumating naman
ang nurse na iyon ay nagpatulong akong maglakad papunta sa silid ni Mama. Kumuha pa
siya ng wheel chair para sa akin.

Habang papunta ako roon ay nakakaramdam ako ng pagkahilo, kumikirot din ang tainga
ko. Siguro ay dahil iyon sa lakas ng pagsabog na naranasan ko noong nakaraan.

Bukas ang pinto nang marating ko iyon. Papasok na sana ako nang marinig ko si Mama.

"Hindi ko kaya, Hermes. Kapag bumalik pa si Artemis sa serbisyon, ikamamatay ko

na."
"Shh... Don't talk like that, babe..." Papa said. "Kakausapin ko ang anak mo. H'wag
ka nang umiyak..."

I closed my eyes.

Siguro nga tama si Papa at si Aunt Yza. Isama na rin si Telulah at si Eris. Siguro
nga ay kailangan ko nang maging anak sa mga magulang ko kaya kahit ayaw ko,
kailangan kong umuwi na...

__________________

"Her name is Hyan Ysobelle Consunji - Demitri."

I was looking at some girl's photo while talking to my new informant. Binibigyan
niya ako ng briefing tungkol sa bago kong kliyente na CEO ng isang napakalaking
arms company sa bansa at sa Greece. Hindi ko nga lubusang maisip na sa likod ng
kompanyang iyon ay isang babae lang pala ang nakatayo. Ayon sa informant ko, anak
siya ni Helios Demitri at apo naman ni Sancho Consunji - both men gained their
respective reputation in the business industry and must I say, I would love to be a
part of their family.

Maybe Hyan Ysobelle Demitri would be my ticket to the Consunji - Demitri Empire.

"And what's her case?"

Tumingin sa akin si Dante.

"She wants some of her board members' bad reputation gone. Hindi daw makakabuti sa
kompanya niya ang undesirable names ng mga board members niya - tulad na lang ni
Jose Martin."

"The Jose Martin? That guy who raped his driver and killed him? He was proven
innocent." I said.

"Yes, sir, pero may mga ebidensya pa rin laban sa kanya and that's why Miss Demitri
wants you to make that go away. She wants to meet you for coffee tomorrow."

"Alright. Tell her I'll meet her." Wika ko habang nakangisi. Kinuha ko ang litrato
ni Hyan Demitri at inilagay iyon sa loob ng folder ko. Umalis ako sa restaurant at
sumakay na sa McLaren ko. Pinasibad ko iyon. Tinahak ko ang direksyon pauwi sa
bahay ko. Gabi na at kailangan kong magpahinga.

When I got home, sumalubong naman sa akin ang walang katapusang katahimikan. Wala
akong kasama sa bahay - it's not that it's my choice but I am alone. My mother is
not well. She is in a mental institute and I seldom see her. The hospital lets me
see her once a week but they never want me to take her out and let her live with
me, baka daw hindi ko kayanin.

I say, whatever. She's my mom and as her son, it is my duty to take care of her.

Wala din akong kapatid. Iniwan kami ng tatay ko noong bago pa man ako ipanganak. I
don't know where he is - our only link is his surname and is blood on my veins.
Wala nang iba pang koneksyon sa aming dalawa.

And I don't have a girlfriend. I hate relationships. I love women and of course,
sex, but I hate relationship. Ayoko ng commitment. Ayoko ng love. Naniniwala ako na
walang romantic love, pagmamahal sa magulang at sa sarili lang ang alam kong love
pero iyong mamahalin mo iyong taong hindi mo naman kaano-ano, nasaan ang reality
doon?

I had my fair share of women in my life. I am good at making them want to scream
for more and it makes me feel good. When in bed I am god and they worship me.

But right now, all I want to do is rest. I lack sleep. May insomnia ako and the
only way for me to sleep is to have sex with someone or drink my sleeping pill -
ngayon, iinom na lang muna ako ng sleeping pill. I don't feel like having sex now.

I closed my eyes and I imagined myself with Hyan Demitri in bed. She was moaning my
name, telling me she wanted more of me... and then suddenly, I saw the face if that
woman who damaged my car. Nag-init ang ulo ko. Napabangon ako at halos nawalan na
ng epekto ang gamut na ininom ko.

I ended up watching those senseless movies until dawn. Nang tingnan ko ang oras ay
nakita kong alas sais na nang umaga. I have to get ready for my early meeting with
Hyan Demitri.

Naligo ako, nagbihis at inayos ang aking sarili. I'll make sure she'll be seduced
by every word that will come out of my mouth. I'll make her mine.

She is my ticket to infinite power, fame and money. She is my ticket to the
Consunji Clan.

______________

"I'm so glad you quit, anak."

Ngumiti lang ako kay Mama Nina habang hinahaplos ko ang kanyang buhok. Nakalabas na
kami pareho sa ospital. I am feeling better, ganoon din si Mama. Nakakaroon na ng
kulay ang mga pisngi niya pati na rin ang labi niya. Mukhang talagang napasaya ko
siya sa ginawa kong desisyon.
Alam kong darating ang araw na pagsisisihan ko ang mga bagay-bagay at ang desisyon
ko sa ngayon pero basta makita ko lang na masaya na si Mama ay maayos na rin ako.

"Artemis, you should really work for our company." My father said as he entered the
room. Napatingin ako. "Madali kang matuto, ituturo ko sa'yo ang mga gagawin. Gusto
ko na kayo ni Eris ang bahala sa CSS habang ang mga kapatid mong lalaki ang gagalaw
para sa Emperyo kasama ng mga pinsan ninyo." Papa grinned. I made a face.

"Hindi ba pwedeng magpahinga muna ako?" Ngumuso pa ako "Ayoko pa pong magtrabaho.
Gusto ko pa pong magbakasyon, Papa Pangit." Wika ko sa kanya. Napangiti ko naman
siya.

"Kung iyon ang gusto mo, Artie, sige, wala namang problema. As long as my baby is
happy, diba Bebe?"

"Ih! Pa, naman! The last time you called me that iyon iyong araw bago ako reglahin!
Papa naman eh!"

"I missed this." Wika naman ni Mama. "I'm so glad you're here, be."

I rolled my eyes. Niyakap ko na lang si Mama tapos ay hinagkan ko siya sa pisngi.

Nag-usap pa kaming tatlo at na-realize ko na tama si Mama, nakaka-miss nga. Na-miss
kong maging anak sa kanilang dalawa at na-miss ko ding maging ate sa mga kapatid
ko.

Matapos kong painumin si Mama ng gamut at nagpaalam akong lalabas sa kanila. I was
only wearing my tight jeans, white v-neck shirt na pinatungan ko ng kulay itom na
biker's jacket plus, I have my dog tag with me. Hindi ko na iyon huhubarin kahit na
wala na ako sa serbisyon. Habang naglalakad pababa ng hagdan ay nasilip ko ang
sarili ko sa salamin.

"Magpapahaba na ako ng buhok. Wala na ako sa army." Bulong ko habang hinahaplos ang
bob ko. i smiled at myself. I still feel empty. Hindi ko alam kung bakit ganito o
kung hanggang kailan ako ganito.

Pagdating ko sa living room ay natagpuan ko si Oddeseus at Eris na nag-uusap. They

both smiled at me. Si Telulah ay naroon din. She smiled too pero may kasamang
sarcasm ang ngiting iyon.

"So, you choose to live."

"Telulah! Tama na nga! Tigilan mo na si Ate!"

"May masama ba sa sinabi ko? Saan ka ba pupunta? Are you oing to Hyron's? Oh puh-
leassseee, Artemis! Go get a life!"
Binatukan ni Oddeseus si Telulah.

"I'm older than you!" Sigaw naman ni Telulah sa kapatid ko. Doon ko na sila iniwan.
Wala naman akong balak puntahan si Hyron. Ang iniisip ko lang ay ang puntahan si
Hyan. Sa kanya ako dadalaw. Sumakay ako agad sa Ducati ko at tinahak ang daan
patungo sa Demitri Edifice.

Dahil kilala naman ako sa building ay hindi na nila ako hingan ng ID at pinapasok
nila ako kahit na hindi ako naka-corporate attire. Sumakay ako sa elevator para
makapunta sa thirty - sixth floor. Hindi ko alam kung bakit pagkataas-taas ni Hyan.
Baka naman kasi ayaw niya talaga ng tao.

Dumating ako sa office niya I barged in kahit na hindi ako imbitado. Mukhang hindi
naman siya nagulat sa pagdating ko. Tinaasan niya pa ako ng kilay.

"Oh, you're still alive?" Dismayadong wika niya.

"We need to settle this, Hyan."

"What? As far as I know, wala tayong issue. I hate you. Die." She said calmly.
Nakangiti pa siya. I rolled my eyes. Bagay na bagay kay Hyan ang tawag sa kanya ni
Heath - The Devil wears Prada. She is wearing Prada now and yet she speaks like a
devil.

"Gagawin ko ang lahat, mapatawad mo lang ako, Hyan." Sinserong sabi ko sa kanya.
She just looked at me. "Ano bang kailangan kong gawin para lang mapatawad mo ako
para pareho tayong makalaya sa nakaraan na pareho nating gustong takasan?"

"Bakit ko gagawin iyon?" Nakataas ang kilay niya. "I like you suffering Artemis
Yvangeline. That's the price you have to pay for what happened to my twin brother
almost nine years ago. Kung hindi ako makaka- move on mas lalong hindi ka dapat
maka-move on. My family will forever grieve because of what happened to my brother,
dapat ikaw din."

"Hyan, wag naman. I want to be equals with you."

Matagal niya akong tinitigan. After a while, she grinned. She even rolled her eyes.

"Fine, I like you begging." Sabi niya. "Kneel and ask for my forgiveness."

Nawala ang kalma ko. Napatitig lang ako sa kanya. I remember what my Aunt Bathseeba
once told me. A Consunji never kneels and begs but Uncle Ares did exactly that for
her. Now, Hyan is asking me that. Kinukuha niya ang dignidad ko.
"Oh? Hindi mo kaya? Then rot in guilt, Artemis."

Tinalikuran niya ako pero bago mangyari iyon ay lumuhod na ako.

"For-give me, Hyan."

"Yuko. Then beg again."

Ginawa ko ang sinabi niya.

"Oh dear sweet Artemis... I have you under my shadow forever. If you want me to
forgive you, tatanggapin mo ang lahat ng ibibigay ko sa'yo. You will be my slave.
Malay mo, matuwa ako sa'yo, patawarin kita."

I closed my eyes. Napansin kong nakaupo na siya sa swivel chair niya at para bang
tuwang-tuwa siyang nakikita akong nahihirapan.

Sa ganoong posisyon ako naabutan ng kung sinuman ang pumasok sa pintuan ng opisina
nI Hyan.

"Good morning, Miss Demitri. Flowers for you."

I saw Hyan grinned. I also saw the man in his navy blue Armani suit. He faced me.
Napananga ako. I know the guy! Siya iyong tatanga-tangang nakabangga sa akin noong
nakaraan!

"Oh, what do we have here."

"Good morning, Atty. Plata. Don't mind her. She works for me and she's leaving now.
Right, Artemis." Wika pa ni Hyan sa akin. Tumayo ako at tumalikod na.

"I know her! Binangga niya ang McLaren ko almost a month ago! She's stupid." Sabi
pa ng lalaki. Pumikit na lang ako at nagbilang ng sampu.

I can't believe I saw two devils today...

=================

3. Goodnight, Goodnight

"You're working for the devil wears Prada? What the fuck, Ate Artie?"
Halos mabingi ako matapos akong sigawan nang walang humpay ng nakababata kong
kapatid na si Eris. Napalunok pa siya habang ngumunguya ng Chips Ahoy. Nanlalaki
ang mga mata niya habang titig na titig sa akin.

Nasa loob kami ng silid ko nang mga oras na iyon at naisipan kong sabihin sa kanya
na mula bukas at sa mga susunod na araw ay kay Hyan Demitri na ako magtatrabaho
bilang personal slave - este assistant niya pala.

"Ate, nasabugan ba ang utak mo? Akala ko mas mataas ang IQ mo kaysa sa akin pero
ang tanga mo! Hindi mo ba naisip na gagawin lahat ni Hyan para lang mahirapan ka?!"

"I know that already." I said in a 'not so interested tone.' Nasampulan na ako ni
Hyan kahapon. Ipinakita niya na sa magiging working relationship namin, ako ang
walang dignidad dahil ako ang may utang sa kanya. Kaya ko namang gawin at tanggapin
ang lahat nang iyon basta sa huli ay mapapatawad niya ako at makakalaya kami pareho
sa nakaraang pilit naming gustong kalimutan.

Naiintindihan ko ang galit niya sa akin. Kung ako man ang mamatayan ng kapatid -
kahit na sino pa iyon kina Eris, Odysseus, Oliver at Ireen - ganoon din ang
mararamdaman ko.

Hindi ko rin mapapatawad ang mananakit sa kanila.

"Alam mo naman pala! Ano iyon? Hahayaan mo na lang? Consunji ka!"

"Demitri siya." I said.

"Demitri lang siya!" My sister gave emphasize to Hyan's surname. I shook my head.

"Ate naman eh!"

"What?"

"Consunji ka! Ano bang laging sinasabi ni Telulah, ha?!"

"I'm a fucking Consunji. I have my own rules." I rolled my eyes.

"Alam mo naman pala! Then apply it!"

Umiling ako.

"Not in this kind of situation. Maybe next time but I'll embrace Hyan's wrath for
the mean time." Niyakap ko na lang si Eris. Close talaga ako sa kanya. Siya kasi
ang una kong kapatid kaya siya ang pinakamalapit sa akin. Wala naman akong paborito
sa mga kapatid ko pero Eris is like a best friend to me.

Maya-maya ay nagsabi siya na babalik na siya sa silid niya para mag-review.

Binilinan ko naman siya na h'wag sasabihin kay Mama at Papa ang tungkol sa set up
namin ni Hyan. Okay lang naman ang mahirapan ako basta sa dulo, magiging masaya pa
rin ako.

Tama naman si Telulah. I should celebrate this life. Pero bago iyon kailangan ko
munang tulungan ang pinsan ko na makalaya mula sa kalungkutan nang pagkawala ng
kapatid niya.

Lumabas din ako ng silid ko para puntahan si Mama sa kwarto nila. Bukas ang pintuan
nang dumating ako. Nakita ko si Mama na nagbabasa ng libro niya. Tumakbo ako at
marahang tumalon sa tabi niya sabay yakap sa baywang niya. Ibinaba tuloy ni Mama
ang binabasa niya para haplusin ang noo ko.

"Mama! Love po kita!" I exclaimed. Naalala ko noong bata pa ako, madalas kong gawin
kay Mama ito bago kami matulog. She turned to me. There was that familiar smile on
her face.

"Be, ang laki mo na talaga. Sa susunod, mag-aasawa ka na. Iiwan mo na kami ng Papa
Pangit mo." Napalabi ako.

"Ma! Ang tagal pa noon, siguro kapag forty-five na ako." I giggled. Iyon kaya sabi
ni Papa sa akin, so twenty - years pa iyon."

"Ay! Hindi na ako magkaka-apo! Artemis nga! H'wag kang magpapaniwala sa Papa mo!
Sira ulo iyon!"

I laughed out loud. I missed this kind of moments with my mom. Niyakap ko lang siya
hanggang sa haplusin niya ang buhok ko. Tapos ay tinapik - tapik niya ang hita ko.
Mom was putting me to sleep. Hindi ko na napigilan. Nakatulog nga ako...

I was in slumber when I heard his voice again...

'Artie, 'wag kang gagalaw! They're not going to shoot you!'

I was fourteen that time. I was really scared. I looked around and I saw my Lolo
Sancho and Uncle Ares. They were slowly walking towards me. Sumisikip ang braso sa
leeg ko ng babaeng may hawak sa akin.

"Ares!" I exclaimed. "Natatakot po ako!"

"Calm down, Artemis! We are going to save you." Narinig ko na lang ang boses ni
Uncle Simoun. Nasa gilid siya kasunod niya si Uncle Adan. Kasama din niya ang
kaibigan niyang Judas daw ang pangalan.
"Tang ina! Bitawan mo ang pamangkin ko!" Sigaw ni Azul. Nagpaputok siya ng baril.

"Ahhh!" Iyak ako nang iyak. Nanginig ang buong katawan ko nang maramdaman ko ang
dulo ng baril sa sentido ko.

"Let go of her or I swear you'll experience hell on earth." It was Lolo Tatay
Sancho talking. Hilam na hilam na ang mata ko ng luha.

"Papatayin ko itong bata h'wag kayong lalapit!"

"Tigilan mo na ito!" Uncle Azul said.

"Kuya baka barilin niya si Artie!" Sabi pa ni Ares.

"Kapag binaril niya si Artie, wawakwakin ko pati kaluluwa niya!"

Napasinghap ako nang bigla na lang akong nakarinig ng putok ng baril. Lumuwag ang
pagkakahawak sa akin ng babae. Naninigas ang mga binti ko. Kailangan kong tumakbo.
Kinumbinsi ko ang sarili ko na tumakbo and when I finally had the guts to run away
from her ay sinalubong naman ako ni Hyron. He hugged me.

"You're okay now, Artemis. You're safe. Uuwi na tayo kay Mama Nina." Sabi niya sa
akin. Malapit kami sa may railings ng barkong sinasakyan namin. Iyak naman ako nang
iyak.

Tapos na... makakauwi na ako. Makakasama ko na si Mama at ang mga kapatid ko.
Mayayakap ko na si Papa. Tapos na...

Pero akala ko lang iyon.

Muli na naman akong nakarinig ng pagputok ng baril. Alam kong ako ang tatamaan pero
naramdaman kong umikot ako tapos ay tinulak ako ni Kuya Hyron. I looked at him and
that was the same moment I saw him being shot.

"No!"

"Hyron!" Paos na tawag ni Lolo Tatay.

My world came crushing down. Hyron turned to me and smile.

"Safe..."
That was his last words bago siya nalaglag sa barkong kinalalagyan namin. Uncle
Azul's friend shot the girl who kidnapped me. She died on the spot.

"Hyron!" Sigaw muli ni Lolo Tatay.

"Call for back up, Ares!" Sigaw ni Lolo. Si Uncle Azul ay tumalon pababa sa dagat
para hanapin si Kuya. Naiwan ako doong nanginginig sa takot at nag-iisa.

I caught my breath as I wake up and sat up. Napahawak ako sa dibdib ko. Hingal na
hingal ako I had that dream again. It's a nightmare remembering exactly what
happened that night.

Napatingin ako sa tabi ko. Nakita ko si Mama na tulog na tulog habang si Papa naman
ay nasa sofa. Mukhang naalimpungatan din siya dahil sa impit kong mga ungol.

"Artemis, what's wrong?"

Tumayo ako para yumakap sa kanya. He hugged me back tightly.

"Anak, were you having a nightmare?"

"Oh, Papa, it's my fault. He got shot because of me." Impit kong wika habang
umiiyak. Hinaplos-haplos ni papa ang likod ko. Pilit niya akong pinakakalma.

"Anak, 'wag ka nang umiyak. Hyron is with Mama Apollo and Papa Lukas. Okay na sila
doon. It's not your fault, okay?" I hugged him tighter. Hindi na ako makakatulog,
hindi na ako makakalimot. Puno na naman ng kalungkutan ang puso ko. Hindi na nga
yata ako makaalis. Kinuha ng panaginip na iyon ang natitira kong pag-asa.

Hinagkan ko si Papa. Pinahid ko ang luha ko.

"Tabi ka na kay Ma, Pa Babalik na ako sa kwarto." Sabi ko sa kanya. He sighed.

"Will you be okay?" Tanong niya. Tumango ako. Lumabas na ako ng kwarto nila at
pumasok sa silid ni Eris. Tatabihan ko siya pero nakita ko naman na katabi na niya
si Ireen. I just kissed the two of them good night. Sumilip din ako sa silid ni
Odysseus at Oliver, pareho silang tulog na kaya naisip kong lumabas na lang ng
bahay.

Kinuha ko ang Ducati ko at nagpunta sa sementeryo Disi-oras na ng gabi pero alam

kong doon ko lang mahahanap ang katahimkang gusto ko but when I got there, nakita
ko naman si Telulah.

"Oh, hello, Artemis. Here to die?" Nakakalokong sabi niya. Umiling ako. Tinabihan
ko siya. Naka-pajama na siya at halatang patulog na pero mukhang iisa lang din kami
ng hanap.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Funny, you ask." She sighed. "I had a dream. Lolo Papa was there so I came here.
Now, I realized that maybe, he visited me and ask me to come here because you'll be
here. I'm his sugo, you know." Natawa ako. Nagulat ako nang hawakan niya ang kamay
ko.

"You know, I've read from somewhere that God has a very beautiful garden with so
many flowers."

"Tapos?"

"Tapos... kapag naroon ka... siyempre bubungad sa'yo iyong different flowers. Anong
pipitasin mo?"

I dunno why she was asking me this. "Iyong magaganda."

"Right. Just like what God did to our beloved ones. Kinuha niya si Mama Apollo kasi
she's a beautiful tulip, then came Lolo Lukas, he's a unique rose, and then Lolo
Adam is a beautiful daisy tapos si Hyron, kinuha siya kasi sunflower siya na
maganda at matayog. God picks the most beautiful flowers in His garden to display
it in his Heaven. Tayo, kaya narito pa tayo kasi we're nothing but buds. Matagal pa
bago tayo kunin ni God kasi hindi pa tayo ready for picking. Am I even making sense
to you? Genius ka naman."

I just smiled. "Thank you, Telulah. Why don't you pursue that lawyer thingy?"

"Nah. I'm good being me. Don't wanna be like Tatay. Maybe Hephaestus, but I'm good
at being smart and pretty. Kahit na maganda lang ang tingin sa akin at nagugulat pa
sila kapag matalino ako. Nanay said that it doesn't matter what Tatay wants me to
be, what matters is what I want and I think my father - though he is a push over
understands that or maybe he's just really scared of Nanay." Napahagikgik pa siya.
Napatawa na rin ako. Nagpasalamat ako kay Telulah sa pagsasabi niya ng mga salitang
iyon sa akin.

I actually never imagined my life to be as quiet as this. I never imagined myself

to be as lonely as I am now. Masayahin kasi ako noon, ang natatandaan ko, napapagod
pa ang kausap ko sa akin.

I remember one time, na-kidnap ako pero ibinalik din ako ng mga kumuha sa akin
dahil natulig sila sa bunganga ko. But that didn't work for the Paraiso lot. They
wanted to hurt me to get even to Uncle Azul's gang. It was unfair for I had nothing
to do with it. Pero mas gusto kong ako na lang kaysa naman ang mas nakababata kong
pinsan na si Baby Blue.
Inumaga na kami ni Telulah sa pakikipagkwentuhan sa isa't-isa. Noong mag-a-alas
siete na nang umaga ay umuwi na ako para maligo at magbihis. Today marks the first
day of my personal slevary to the devil wears Prada Queen. I hated it. But I had to
do it. Hindi ko alam kung para saan pero umaasa ako na sana sa pagpasok kong iyon
sa buhay niya ay hayaan niya akong makapasok din sa puso niya. I can be the sibling
she lost. I just hope she realizes that.

____________

"I told you, I said, non-fat milk!"

Malalaman niya pa ba kung non-fat milk ang kinuha ko o hindi? May lasa ba iyon?
Hindi naman kasi ako mahilig sa kape o sa gatas. Mas gusto ko ang tubig kahit na
anong itapat pa sa akin. Pero heto nga, nalasahan yata ni Hyan na pure milk ang
kinuha ko para sa kape niya. Nagalit siya at binato sa akin ang cup, buti na lang
at nakailag ako kundi may bukol na ako, may paso pa ako.

I am hating this first day. Bakit kaya napakasungit ni Hyan? Bata pa naman siya
pero pakiramdam ko ay malapit na siyang mag-menopause.

Muli akong bumalik sa opisina niya dala ang kape niyang may non-fat milk. Nakita
kong nakairap siya sa akin. Napansin ko kay Hyan ay napakahilig niyang magkulay -
pula. Bagay sa kanya, kulay ng demonyo, pula. I grinned at that thought. Hindi ko
naman kasi mapigilan na hindi mag-isip ng masama sa kanya gayong tinatrato niya ako
ng ganito. Walang-wala siya sa kabaitan ng Mama niya at ng mga kapatid niya. Hindi
ko na isasali si Uncle Helios, naalala ko kasi na madalas sabihin sa akin ni Aunt
Hera noon na kampon daw ni Satanas ang tatay nila Hyan but I figured that was just
a metaphor.

"Here's your coffee, Hya--- Miss Demitri." Sabi ko sa kanya. Kinuha niya iyon tapos
ay tinapon lang.

"Wala na akong ganang magkape. I want tea, Artie. I wanna embrace my inner Greek."
She said to me. Nagbilang ako ng one to one -hundred para humaba ang pisi ng
pasenya ko.

Sa army, isa akong aspiring na lieutenant major - I should be the one replacing my
lieutenant but I resigned. Tapos pagdating dito kay Hyan, taga-timpla niya ako ng
kape, taga-kuha ng laundry niya, taga-tawag sa secretary niya, kulang na lang
hugasan ko din ang pwet niya.

"Artie, tonight I have a dinner date with Atty. Plata. Day off ang driver ko kaya
ikaw ang magda-drive para sa akin. Hindi ka pwedeng tumanggi and I am ordering you
to wipe that smile on your ugly face."

Lumabas ako ng office niya. Naglakad ako palayo doon pero huminto ako sa gitna ng
thirty-sixth floor.
"Fucking asshole! Putang inang gagong, demonya, magmenopause ka na sanang sira ulo
kang babae kang bulbulin! Argh!"

Nasabi ko na yata ang lahat ng mura at masasamang salitang alam ko pero hindi pa
rin iyon sapat para mawala ang bugso ng inis ko. Nang lumingon ako ay nakita ko ang
mga tao sa paligid kong titig na titig sa akin. The other one walked towards me and
asked me if I am okay.

"Are you sure you're okay, Miss Consunji?" Nag-aalalang tanong niya.

"Oo. Ayos lang ako. Thank you." I smiled at her. Naglakad ako paalis para maghanap
ng tsasa na gusto ni Hyan. Matay kong lagyan ng pamparegla ang tsasa niya nang
magdusa naman siya kahit kaunti pero inisip ko na ako nga pala ang may kasalanan sa
kanya kaya kailangan kong maging mabait.

Lumipas ang buong maghapon na niyayamot ako ni Hyan at pinipilit ko namang kumalma.
Nilibang ko na lang ang sarili ko sa pagbabasa ng mga employee's files nila. Kahit
paano ay nakakalimutan ko ang inis ko.

Bandang alas ocho nang lumabas siya sa office niya na iba na ang damit. She was now
wearing an off-white knee-length dress na halos lumuwa na ang suso niya sa lalim ng
neck line. Nakaladlad ang buhok niya. Wala siyang suot na kahit anong ibang alahas
sa ibang parte ng katawan niya maliban na lang sa namumukadkad sa ningning na
diamond necklace na iyon.

Hyan is very beautiful. Kuhang-kuha niya ang features ng daddy niya. Madalas siyang
tawagin na babaeng version ni Helios Demitri. Pati sa ugali ay kuha niya.

"What are you still standing there? Aalis na tayo. Piedro is waiting." She said to
me. Tumango na lang ako. Nagtungo na ako sa parking lot para kuhanin ang classic
1942 Mercedes Benz niya. Hinintay naman ako ni Hyan sa harapan ng building. Ako pa
ang nagbukas ng pintuan ng kotse niya para sa kanya.

"Where to?"

"Mi Amore."

She was talking about the Italian restaurant. Doon ko nga siya dinala. Nang naroon
na kami ay agad naman niyang nahanap ang ka-date niya. I just waited outside for
her. Ang akala ko ay magtatagal ang date niya pero ten minutes later ay lumabas
siya kasama ang Piedro Plata na iyon. Sumakay sila sa kotse.

"Artie. Ihatid mo ako sa bahay, the ihatid mo si Piedro sa bahay niya. Just park
the car to the office. Ibang sasakyan naman ang dadalhin ko bukas."

Hindi ako kumibo. Nakatitingin ako sa rearview mirror, iniirapan ko ang lalaking
tumawag ng tanga sa akin noong nakaraan. Halata ko na nililigawan niya si Hyan.
Kaya lang ang malas naman niya kasi kung may Reyna man ang North Pole, si Hyan
iyon. She's too cold. Too cold na kailangan ko mag-jacket kapag kasama siya.

We reached the Demitri Mansion. Bumaba si Hyan - napatawa pa ako nang akmang
hahalikan sana ni Piedro Plata ang pinsan ko pero hindi na nakaabot ang labi niya
dahil lumabas na si Hyan ng sasakyan.

"Anong nakakatawa?" Inis na tanong niya sa akin.

"Ikaw at ang mukha mo." Sagot ko. "Pahiya ka no? You don't realize that Hyan is too
cold for a human being. Any attempts on making her fall for you will not work
because she's too cold to notice."

"And your opinion matters to me because?" Nang-uuyam siya. "How long have you been
working for the Demitris?"

Tinapakan ko ang sinilyador bago ako sumagot.

"Since I was seven." Iyon naman ang totoo. I met my father when I was six. A year
later, I was formally adopted by my father and I became a true blooded Consunji.
Doon ko na rin nasimulan makilala, isa-isa ang bawat miyembro ng pamilya na nasa
labas ng pamilya ni Papa.

I was seven when I met Kuya Hyron. Twelve years old na sila ni Hyan noon. Hyan was
always the prim and proper one habang si Kuya Hyron ay sadyang napakabait sa akin.
Siya at ang matalik niyang kaibigan na si Juan ang madalas sumama sa akin noong
maglaro and maybe Hyan hated me for that too.

"Ang tagal na pala. So you spent almost half of your life picking after Hyan's
mess. Tapos ang yabang mo pa na ibibili mo ako ng sampung McLaren."

Hindi na ako sumagot. Hindi ako magpapakilala sa kanya. Hindi naman ako
nagpapanggap sadyang ayoko lang magpakilala sa taong wala namang saysay sa buhay
ko. Kilala ko si Hyan. Magsasawa din siya at kapag nangyari iyon mawawala na si
Plata sa buhay ko.

"Saan ka ba nakatira, Gago?" Tanong ko. Hindi ko na itinago ang pagkainis ko sa

kanya. He darted his devilish eyes at me. Ngumisi lang ako. Akala yata niya
matatakot ako sa kanya.

Duh! Anak ako ni Hermes Atlas Consunji, pamangkin ako ni Ares Adolf Consunji at
tyahin ko si Hera Adriana Consunji - Vejar. Wala akong kinatatakutan.

"Skyline Suits." Sagot niya.

"Huh... The building owned by the Vejars." Sabi ko pa. "Do you see Achilles Vejar
there often?" I asked. He looked at me.

"Yes. He owns the building. Why do you know him?" He asked. Pero parang nasagot na
rin niya ang tanong niya. "Oh right, The Vejar Twins are Hyan's second cousins. Do
you fancy any of the two?"

"Just Apollo." Sagot ko.

"Well stop fantasizing over him. Hindi iyon papatol sa hampas - lupa."

Bigla akong nagpreno. Dahilan iyon para mauntog siya sa batok ng passenger's seat.

"We're here, Plata." Sabi ko pa. Bumaba siya ng sasakyan. Sumunod naman sa kanya.
Nang makababa ako ay hinarap ko siya. I wanted to slap his face and tell him that I
am a fucking Consunji - na hindi niya ako dapat minamaliit but the my mother didn't
raise me that way.

So I just did the unthinkable. Being Hermes Consunji's first born, namana ko ang
kalandian ng tatay ko pero nasa lugar ang sa akin.

"Goodnight, Plata." I told him. Mas matangkad siya sa akin. Napatitig lang siya sa
direksyon ko. Tumingkayad ako para maabot ang labi niya.

I kissed him. I gave him my bestest and sweetest kiss ever. I even nibbled his
lower lip and licked his upper. I was grinning - lalo na noong umungol siya.

"What the..."

I grinned even more.

"Good night, asshole."

=================

4. Paid

"You seemed interested in her, gusto mo ba siya?"

Bahagya akong nagulat nang magsalita si Hyan Demitri sa aking harapan. She was
eyeing me. We were having coffee that morning at a certain coffee shop. Pinag-
uusapan namin ang kaso ng isa sa mga board members niya but then, I found myself
looking at her assistant. Si Artemis.

Nakaupo siya sa kabilang table tapos ay nagbabasa ng dyaryo. Hindi ko maisip kung
bakit niya ginawa ang ginawa niya noong nakaraang gabi tapos ay aakto siya na para
bang walang nangyari. It's not the first time a girl kissed me like that but
something is very odd about her.

For example, para sa isang assistant/driver and errand girl, napakatatas niyang
mag-English. She seemed very smart too. Maliban doon ay napaka-confident niya. She
kissed me. Ang lakas ng loob niya para gawin iyon. Hindi siya katulad ng iba na na-
i-intimidate sa akin. Ang iba ay nanginginig kapag nakikita ako ngunit ang babaeng
ito ay hindi man lang kumukurap kahit na kausap na niya ako.

"No. I was just wondering why you're always with her. Minsan pakiramdam ko ginagawa
mo siyang panangga para hindi kita masolo. I meant it, Hyan. Gusto kita and I am
willing to offer you marriage." Wika ko kay Hyan nang makabawi ako. Hindi ko alam
kung bakit parang nasuya siya sa sinabi ko. Kulang na lang ay mag-make face siya
pero parang pinipigilan niya ang sarili niya.

"I told you. Matagal pa iyon. Pag-iisipan ko pa. Saka isa pa, what can a Plata
offer a Demitri like me?" She asked me. Ngumisi ako.

"The world and everything it has to offer."

She seemed very impressed by my answer. Maya-maya ay nag-ring ang phone niya.
Nakipag-usap siya sandali tapos ay agad na nagpaalam sa akin. Iniwan din niya si
Artie. Nakita ko na may itim na kotseng sumundo sa kanya. Kunot noong tumingin ako
kay Artie na naglalaro ng kutsara at tinidor sa kabilang table.

"Who the fuck is that?" I asked her. Mukhang nagulat siya sa pagsasalita ko. Artie
seemed very interested with whatever she was doing.

"Aba, ewan ko. Wala naman sinabi si Hyan na may meeting pala siya sa iba." Sabi
niya sa akin.

"Bakit hindi mo siya tinatawag na Miss Demitri? She is very strict upon that
title."

"Wala ako sa mood eh." Mabilis niyang sagot. "Ayoko pang umuwi, Plata. Buti pa,
maggala na lang tayo. Wala ka naman yatang matinong ginagawa sa buhay mo maliban na
lang sa pagpapalaya sa mga taong masasama ang loob kaya gumala na lang tayo." Yakag
niya sa akin. Napatitig lang ako sa kanya. I don't like the way she talks to me.
Masyadong casual. Para bang wala na siyang galang sa estado ng buhay ko.

"Don't talk to me like we're from the same society." Inis na wika ko. She made a
face.
"Ewan ko sa'yo. Hindi naman masarap ang lips mo. Lasang yosi."

Is she implying that I'm not a good kisser? Tumayo siya at saka nilagpasan ako.
Hindi naman ako nakapagpigil. Sinundan ko siya at hinablot sa balikat. Nakakaramdam
ako ng panibugho. Wala pa ni isang babae ang nagsasabi sa akin niyon.

"Saan mo ba gustong pumunta?" She is a tease.

"Sa baywalk. Uupo sana ako sa break water. I find peace in water." Wika niya pa sa
akin. Tumango na lang ako at sinundan siya. Siya ang unang nagmaneho. Dala ko ang
kotse ko. Nakakuyom ang mga palad ko. How dare her say that to me.

I kissed Hyan Demitri and she didn't even respond. Iyon ba ang dahilan? Hindi nga
ba ako masarap humalik?

Bigla ay napailing ako. Buti pa sa babaeng ito, may development ang mga bagay-
bagay, kay Hyan Demitri ay hindi ako makaalis sa unang hagdanan.

She parked Hyan's car. Sa tabi niya lang din ako nagpark. Bago bumaba ng kotse ko
ay hinubad ko pa ang coat ko saka ako sumunod sa kanya.

"Tara, ililibre kita. Kumakain ka ba ng isaw?"

"Hindi na." Sagot ko sa kanya. Tumaas ang kilay niya.

"Sosyal, hindi kumakain ng pagkaing pang-mahirap." Sabi niya sa akin. She ate in
front of me. Pagkatapos noon ay lumakad kami papunta sa mga benches sa bay walk.
Nakaharap kami sa mga nagtataasang buildings doon at sa sunset.

"That's the Skyline Suits." Turo niya sa akin. "Sa tabi iyong Vejar Hotels and that
on the left is the Adam Consunji Architectural Firm headed by Mr. Gabriel
Consunji."

"Masyado ka yatang maraming alam sa mga Vejar, Demitri at Consunji." Sabi ko pa. I
crossed my arms. "Sinong favorite Consunji Vejar at Demitri mo?"

"My favorite Consunji is Lukas Consunji. He is very passionate and loving."

Napapangiti siya. "Sa Vejar naman nandyan si Hades Vejar. He used to buy me lots of
candies when I was young. And then there's Hyron..." She swallowed. "Demitri... he
was a good person..."

Kilala ko ang Hyron Demitri na sinasabi niya. Iyon ang kakambal ni Hyan na namatay
halos ilang taon na ang nakakalipas. I realized na magagamit ko pala ang babaeng
ito sa pakikipaglapit kay Hyan. Masyado siyang maraming alam sa mga Consunji at
Demitri. Kailangan ko sya para mapalambot ang puso ni Hyan Demitri at makaalis ako
sa unang hagdanan.

"She was once married." Wika ko. Kumakain pa rin siya ng isaw habang nakikipag-usap
ako sa kanya.

"Yes. Kay Juan Sanque. Sayang nga si Juan. Napakabait noon pero things didn't work
for the two of them. Maybe because Hyan was too young when she married him kaya
siguro magkaiba sila ng priorities."

"What was he like?" I asked. "Juan Sanque. Is he any good to her?"

"Well, he is good to me." Sabi niya. "Sa lahat naman ay mabait si Juan. Hindi ko
lang talaga alam kung anong naging problema nila but then I guess it didn't work
for them. Hyan is one of the most powerful woman in the country today and Juan is
married with two kids. He has a beautiful family and I am happy for the paths they
chose."

Sa puntong iyon ay kunot na kunot na ang noo ko. Nakakapagtaka ang mga sinasabi
niya sa akin. She knows too much – as in too much! Iyong tono ng pananalita niya ay
maririnig sa isang kamag-anak na concern na concern para kay Hyan.

"Nililigawan mo si Hyan diba? H'wag kang mabagal. Hyan likes it rough. Ayaw niya
din ng roses. She likes lilies. That's her favorite flower. Give her that and take
her to her favorite French restaurant or take her to the opera. She likes watching
those. "

"You know her so well." I commented.

"I grew up with her. That's why." Sagot naman niya. Maya-maya ay nag-ring ang phone
niya. Nagulat ako nang ilabas niya ang unit ng phone niya – we have the same phone
unit. A driver cannot afford that!

"Hi, Ireen! Papasundo ka? Sige papunta na si Ate. Don't move!" Binalingan niya ako.
"Take my advice, Plata. Swept her off her feet. Bye!" Tumakbo siya pabalik sa
kotseng dala niya. Napapailing ako. There is something odd about her. Kailangan
kong malaman iyon. Umuwi agad ako sa bahay ko at doon ginawa ko ang balak ko.

Tinawagan ko ang presinto kung nasaan ang mga pulis na rumesponde sa akin noong
nabangga ng babaeng iyon ang kotse ko. I asked for a name and they gave me Artemis
Quatana. Nang malaman ko ang pangalan niya ay agad kong ni-type iyon sa search bar
ng google. I waited for a second and then I got the biggest shock of my life when I
read the suggested article at the top.

Artemis Quatana – Consunji. The wonder soldier.

Naisip ko pa nga na baka kapangalan lang ito at nagkataon lang pero nang i-click ko
ang images ay napamura ako. Ang driver ni Hyan at ang Artemis Consunji na iyon ay
iisa. She is the daughter of Hermes Consunji – the head of the Consunsji
Securities.

So all along, I was dealing with a true-blooded Consunji. How can I be so blind?

I was shaking my head.

Artemis Quatana – Consunji.

Another golden ticket to unlimited fame, power and money.

_____________

"Wala kang work sa Demitri, anak?"

I made a face after hearing what my father asked. Noong isang gabi lang ay niloloko
niya ako na paborito ko daw talaga si Uncle Helios kaya doon ako nagtrabaho. Sinabi
ni Mama na nagtatampo daw si papa sa akin. Napabuntong – hininga na lang ako. Kung
alam lang nila kung anong ginagawa sa akin ni Hyan sa office. Kulang na lang ay
pagsuotin ako ng bahag at gawing aliping saguiguilid.

"Wala, Pa. Sabado ngayon. Pahinga. Day off. Pa, punta tayo kay Lolo Papa mamaya.
Sige na, sige na!" Sabi ko. He grinned.

"Sige, susunduin ko kayo nila Mama mo mamaya. Dalawin natin ang pinakapoging
Consunji."

Kumakain kami ng almusal noon. Nakaalis na si Odysseus at Oliver habang si Eiris ay

sinundo na ni Telulah para magpunta sa mall. Si Ireen naman ay natutulog pa.

Habang kumakain kami ay narinig kong may nag-doorbell. Tiningnan ko iyong mga maids
namin, they were all busy. Kumagat ako ng bacon at sinabi na ako na ang magbubukas
ng pintuan. Patakbo pa akong pumunta sa sala. Nakapantulog pa ako tapos ay nakapaa.
Naka-sando at pajama lang ako. Binuksan ko ang pinto. May nakita akong lalaking
matangkad na nakatalikod. Dahan-dahan siyang humarap.

"Good morning, Miss Consunji."

Nakilala ko agad si Dorisa – ang totoong driver ni Hyan. She was smiling at me but
I can feel the grim of her presence. Nahawa na yata siya kay Hyan na maramdaman
lang ang presenya ay parang mahal na araw na.

"Anong atin, Dorisa? Kumain ka na ba? 'Lika, naghanda ng almusal ang Mama ko."
Nakangiting niyakag ko siya papasok sa loob. Magalang naman siyang tumanggi pero
hindi pa rin siya umalis.
"Miss, the Dragon wants to summon you in her mansion. Now."

Ang tinutukoy niyang dragon ay si Hyan. I rolled my eyes. Kahit ba Sabado,

kailangan kong tiisin ang ugali niya? Kung hindi ko lang mahal ang pinsan ko at
kung hindi lang ako naaawa kay Hyan, hindi ko talaga titiisin ang ugaling meron
siya.

Naaawa ako kay Hyan. Sa totoo lang ay hindi naman ako nakakaramdam ng galit sa
kanya. Hindi ko kahit kailan inisip na gantihan siya tulad ng ginagawa niya sa
akin. Alam kong sa kalooban niya ay nangungulila lang siya sa presensya ni Hyron.
Siguro, sobrang lungkot na ang nararamdaman niya kaya ganoon na ang nangyari sa
kanya.

"Okay. Mag-aayos lang ako. I'll be there as fast as I could." Nang marinig niya ang
sagot ko ay agad siyang umalis. Umakyat naman ako sa silid ko upang maligo –
mabilis lang ako maligo at magbihis. Iyon kasi ang nakasanayan ko sa PMA.

Pagbaba ko ay agad akong humalik sa mga magulang ko. Nagtataka man ay hinayaan nila
akong umalis. I rode my Ducati papunta sa mansyon nila Hyan. Pagdating ko doon ay
sinalubong ako ng maids nila. Hinanap ko agad si Tita Yza pero ang sabi sa akin ng
maids ay nagpunta ang mag-anak sa Greece para sa birthday ni Haley.

So, I am stuck with the devil wears Prada all day.

Umakyat ako para puntahan siya sa silid niya. Kumatok ako ng tatlong bese at nang
marinig ko siyang nagsalita ay saka lang ako pumasok.

"Good morning, Hyan." I greeted her. Nakaupo siya sa harapan ng vanity mirror niya
sa loob ng malaki niyang walk – in closet. She was wearing a silk robe. Wala pa
siyang make-up sa mga oras na iyon at litaw na litaw ang natural na ganda ni Hyan.
Her features are amazingly perfect.

"Miss Demitri, Artie. How many times shall I tell you that?"

Tumayo siya. She looked at me with those haunting green eyes. Humalukipkip pa siya.

"Anyway, I summoned you here to tell you that you will accompany me to an early
cocktail party at the Sun Shore Land this afternoon and I am wondering what
dress---"

"Any dress will fit you, Hyan –"

"Of course. I know that. But I ain't talking about me, Artemis. I am talking about
you. Do you see those rags you wear? God. Do you even know what designer means? You
look like a poor beggar and my, Artie, poor na beggar pa. I mean, yuck."
I closed my eyes and counted one to ten. Wala naman problema sa suot ko. I'm
wearing jeans, shirt and a black biker jacket. Nothing is wrong with me.

"Anyway, I called on my personal stylist to dress you up today,that is why you're

here."

Pumalakpak si Hyan at kasabay noon ay ang pagpasok ng isang grupo ng mga babae at
ng isang bading. They all looked at me.

"I told you, Siri, you have so many repairs to do. Take care of her and make her
look like a million dollar assistant. But still, make sure na mas maganda ako sa
kanya."

Lumayas si Hyan. Nilapitan naman ako ng mga mag-aayos sa akin. I was shaking my
head.

Ano na naman ba ang pinasok ko?

Maikli lang ang buhok ko. Hindi kasi pwede sa sundalo ang mahaba ang buhok. Noon
gupit lalaki ako, pero ngayon humahaba na ang buhok ko. Inayos nila ang gupit ko,
they even pluck my brows. Matapos iyon aty pinapili nila ako ng damit – err, sila
pa rin ang namili dahil ayaw nila ng kulay na gusto ko.

I ended up wearing a white sleeveless blouse and a blue knee-length skirt.

Pinagsuot rin nila ako ng three inches heels. Nalula ako. Hindi naman kasi ako
marunong maglakad masyado nang naka-heels pero pwede na rin.

Nang matapos ako ay pumasok agad si Hyan sa silid niya. Nalula ako nang makita ko
siya. She was wearing a white – knee length sild dress na may asul na ribbon sa
bewang. Nakalugay ang mahaba niyang buhok. Napapasinghap ako, ang ganda – ganda ng
pinsan ko.

"See, she looks fine now. We have to go, Artie. People are waiting."

"Anong oras ba ang party mo?" I asked.

"Well it's starting already. Kanina pa silang two pm."

Tumingin ako sa orasan. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong dalawang oras na
kaming huli.

"Ay! Hyan, late na tayo! Baka naman paghugasin mo pa ako ng plato doon!"
"I wasn't thinking about that but because you gave me the idea, maybe I would make
you wash the dishes with your Armani ensemble and Gucci shoes."

Sumakay na kami sa kulay red niyang Sedan. Akala ko ay hindi ako magda-drive ngayon
per ako pa rin pala ang gagawa noon. I just sighed. Pinasunod ko kay Dorisa ang
Ducati ko.

We arrived at the Sun Shore Land, thirty minutes later. Pinagmamadali ko siya pero
binabagalan talaga ni Hyan ang kilos niya.

"Easy, Artemis." She calmly said. "Why do you think Cinderella got everyone's
attention at the ball that night? It is because she is fashionably late."

"Two hours is not fashionably late." I made a face. She smirked.

"You know nothing, amateur."

"Ikaw, immature!" I hissed. She widened her green eyes.

"You'll wash the dished later, Artie. You piss me off."

Nilagpasan niya ako at nagtuloy na siya papasok na hindi man lang ako hinintay. I
just shook my head. Tumingala ako sa kalangitan.

"Hyron, do you even see this? Sampalin mo naman iyong kakambal mo kapag may time
ka!"

Naglakad na rin ako papasok. Nadatnan ko pa si Hyan na kinukunan ng litrato ng

media. She loves the spotlight, maya-maya ay tumabi sa kanya ang hambog na si Atty.
Piedro Plata. Naka-itim white na polo siya na may blue sa magkabilang manggas.
Hinawakan niya sa baywang si Hyan. But then Hyan shook him off. Nilagpasan siya
nito.

"Psst!"

Napalingon ako nang makarinig ako ng sutsot. I saw my cousin, Oliv Azul standing
next to the ice statue. Nakakulay puti na may shade ng blue din siya.

"You look like an ass – kicking Barbie doll, Ate Artie!" She exclaimed.

"Anong ginagawa mo dito?"

"Dad made me come. May shares sila ni Ninong Pogi dito kaya nandito ako. Ikaw? May
shares din ba si Uncle Hermes?"
"Wala. Alipin ako ni Hyan." Sabi ko na lang.

"Hanggang ngayon hindi siya nakaka-move on? Ang tanga ng pinsan mo tapos hinahayaan
mo, tang aka din. Kapag nayamot ako diyan, babarilin ko siya talaga."

"Kumalma ka nga." I laughed. Tiningnan ko siya. "Are you still doing bad thiings
with the others?"

"That's a secret. A thief never reveals her plan lalo na sa sundalo."

I shook my head. Inaya ko siyang mag-ikot pero bago pa man ay tinawag na ako ni
Hyan. Napilitan akong magpaalam sa pinsan ko. Lumapit ako sa kanila ni Plata.

"Piedro wants to dance. I don't want to so dance with him."

"Hyan ---"

"You are my slave." Sabi niya. "Do as I say. Dance with him."

Nakita kong nakangisi sa akin si Plata. Napilitan akong kunin ang kamay niya at
saka nagpunta sa dance floor. He was looking at me while he has that grin on his
face.

"What are you looking at?" I asked.

"You look like a girl, Artie." Sabi niya sa akin. I smirked.

"Gago." Inapaka ko ang paa niya pero patuloy pa rin kami sa pagsayaw.

"May I just ask, sinong mas mayaman, ang mga Demitri o ang mga Consunji?" He asked
me. Bakit naman niya itatanong sa akin iyon? Kung tutuusin ay halos pantay lang
naman ang dalawang pamilya. Nag-merge na kasi ang mga pamilya namin nang pakasalan
ni Tita Yza si Uncle Helios.

"Why do you ask?"

"Just curios. Ikaw ba, magkano ang trust fund mo?"

"Driver ako, wala akong trust fund."

"No, you're a Consunji. You're Hermes Consunji's first born. I know, I've done my
research."

I stared at him. So, that was the reason why he's treating me differently now.
Dahil alam na niya kung sino ako. Napailing ako. I could clearly see what kind of
man is Plata.

Mukha siyang pera at iyon ang dahilan kung bakit nilalapitan niya si Hyan.

"Okay." I just said.

"Anong okay?"

"Okay. Mayaman ako. Pwede na kitang sampalin ng sampung McLaren. Barya lang iyon sa
akin. Kung mayaman ka, mas ako, kaya kong bilhin ang buong pagkatao mo, isama mo na
ang kaluluwa mo. Ano, game?"

He laughed. To my surprise, he found what I said comical.

"Ulol!" Bulong ko sa kanya. Iniwanan ko siya sa gitna ng dance floor at lumabas sa

garden kung saan nakita ko si Hyan na umiinom ng Pina colada – her favorite
cocktail drink. Tinabihan ko siya. Nakatingin siya malayo.

Tatanungin ko sana kung anong tinatanaw niya nang makita ko ang pamilyar na pigura
sa may fountain.

"Si Juan." Wika ko. Nakadama ako ng pag-aalala para sa kanya. "Did you know he'll
be here?" I asked her.

"Yes. And did you see his wife. She's fucking ugly and old. Whatever did he see in
her?" Hyan walked out. Nang lumingon ako ay nakita kong naroon na si Plata.

"What?" I asked him.

"Go out with me. Utang mo iyon, Artemis dahil sa gasgas ng kotse ko."

Ang ikinaiinis ko sa lalaking ito ay para bang siguradong-sigurado na siya sa

sarili niya. Nilagpasan ko siya. I will never date him at kung sasabihin niyang may
utang ako, pwes magbabayad ako.

I took my phone out and called my Aunt Casiel Narciso.

"Auntie, kailangan ko ng McLaren 6505 Spider. White. I'll pay it in cash. Kailan
pwedeng kunin?"
I'll pay my debt. I hate that man's guts.

=================

5. Getting even

"We have an appointment with Atty. Plata this morning. Siya ang ka-breakfast
meeting mo, Miss Hyan."

Naghikab ako habang pinakikinggan ko ang nakakainip na schedule ni Hyan. Iniisip ko

kung paano siya nakakatagal sa ganitong klaseng trabaho at buhay. I guess her life
is too boring - that's why she turned this cold. I was observing her.

Hyan had a perfect posture. Laging tuwid ang tayo at upo niya. Talo niya pa ako
kung maka-pose nang ganoon. Noon sa PMA at sa serbisyo, kapag sinabing, saludo,
tikas at lakad – tuwid na tuwid din ako pero si Hyan, mas tuwid ang sa kanya.

Naalala ko noong teen ager pa lang kami. Buhay pa noon si Hyron, may pagkakataon na
lumabas kaming pamilya at nagpunta sa isang event. Nandoon din si Hyan. I was
thirteen then, siya naman ay sixteen na. She was wearing a very beautiful gown. Ang
ganda-ganda niya talaga noon. Sabay kaming nag-enter sa event, pero habang
naglalakad, napansin kong masuray ang lakad niya. Mukhang napansin rin naman niya
iyon tapos huminto siya.

Bumalik siya mula sa pinakaunang baitang ng hagdanan. She made sure that she has
perfected her walk and when she did, she finally joined everyone inside the
function hall. Naniniwala si Hyan na practice makes perfect kaya she makes sure
that everything around her is perfect.

"Artemis." Tinawag niya ako kaya tumayo ako papunta sa kanya. "We're going to Sun
Shore Land for that meeting. Ihanda mo na ang Escalade ko." Utos niya. Tumango
naman ako. Lumabas ako ng opisina niya at pakanta-kanta pang pumunta sa elevator.
Bumaba ako sa ground floor para makapunta sa parking lot upang kuhanin ang kptse ni
Hyan. Ni-drive koi yon papunta sa harapan ng building kung saan siya naghihintay
kasama ang driver niya talagang si Dorisa. The woman looked so bored. Sabagay, kung
ako rin ang kasama ni Hyan na kayang hindi magsalita sa loob ng walong oras ay
maiinip din ako.

She got inside the car. Inilabas niya ang I-phone niya at saka nag-text. Maya-maya
ay nagselfie pa siya. I was shaking my head. Binuksan ko ang stereo niya. Halos
mapamura ako nanng marinig ko ang Symphony number 14 ni Bethoven.

Ang weird talaga ni Hyan.

Narating namin ang Sun Shore. Nauna siyang bumaba. She was wearing an Emerald green
dress. Ako naman ay naka-skinny jeans, white shirt at biker jacket. Dala ko kasi
ang Ducati ko.
Nauna nang pumasok si Hyan sa loob. Ni-park ko naman ang kotse malapit sa pinaka-
entrance at saka sumunod ako. Habang naglalakad ako ay nakatanggap ako ng tawag
mula kay Constantino – ang anak ni Tita Casiel at Tito Adan.

"Hey, wazzup?" I asked him.

"Ate, dala ko na iyong Spider mo. Wala ka daw sa bahay ninyo."

"Oh? Siya – dalhin mo dito sa Sun Shore. Napadala ko naman na kay Tati iyong cash
ko."

"Alright. Bye..."

Tinapos ko ang tawag at saka pumasok na. Sinilip ko si Hyan sa loob ng club house.
Kasama na niya si Plata, may props pang yellow rose ang gago. Kasama rin nila ang
isa sa board members ni Hyan. Mukhang seryoso ang pinag-uusapan nila kaya hindi na
ako nakisali.

"Wacha looking at, Art?"

Napatuwid ang tayo ko. Isang tao lang ang tumatawag sa akin ng Art. I turned around
only to find Juan Sanque behind me.

"Juan!" I exclaimed. Sa tuwa ko ay niyakap ko siya. "Long time no see!"

"Yeah! Long time no see. How are you? I had a glimpse of you at the party days ago
but I wasn't able to talk to you cause my daughter is sleepy. Nagluluko eh."
Napakamot pa siya ng ulo. Tumango-tango lang ako.

Looking at Juan now makes me think about Hyron, if he had live would they still be
friends? Siguro magkasosyo sila sa negosyo. Isa ang mga Sanque sa pinakamayamang
pamilya sa bansa maliban sa Consunj-Demitri-Vejar at mga San Vicente. They are the
old family with old money. Nagsimula ang yaman ng mga pamilyang iyon noon pa bago
sakupin ng dayuhan ang Pilipinas.

"When did you get back?" I asked.

"A year ago but I was too busy with this place. Sinong kasama mo?"

"Ah! Iyong Ex-wife mo." Wala sa loob na sagot ko. Napangiti lang si Juan.

"Sorry. What I mean is, si Hyan. May ka-meeting siya sa loob. Si Atty. Piedro
Plata."
Tulad ko ay sinilip din ni Juan si Hyan sa loob.

"I see her." Wika niya.

"Do you wanna say hi?" I asked.

"What?" He asked. Napangiti siya. "Oh there's my girl!" Sabi niya bigla. Napatingin
ako sa likuran at doon nakita ko ang isang batang babaeng karga ng yaya nito. Anak
ni Juan ang bata.

"Hi, Honey?" Kinarga ni Juan ang bata. "Say, hi to Tita Art. Art this is Serafina."

"Hi!" Kumaway ako. "Come, let's say hi to Auntie Hyan over there o!"

"We have to go, Artie. May school si Rafi. We'll leave now. Say bye, baby..."

Iyon lang at tumaliko na si Juan. I shook my head. Ang arte nila. They can at least
be friends but they choose to avoid each other. Lumakad na lang ako papunta sa
table nila Hyan at naupo sa dulong side.

"Artie, you're smart. Your IQ is above average, what do you think Santos shall do
to erase all his kalibugan acts? He harassed one of my employees and he's expecting
to get away with it. You're a soldier, can you like enlighten him?"

"Bakit ako? Bobo ba ang abogado mo?" Nang-iinis na wika ko. Nakita kong ngumisi si
Hyan nang kumunot ang noo ni Plata.

"Anyway, if you'll ask me." Plata said. "Anything can be run by money. Bakit hindi
mo na lang bayaran ang biktima. Give her a deal that she cannot say no to."

"That's BS!" I exclaimed. "Why not sue the guy, Hyan! He commited a crime, he
should be in jail for it. According to Republic Act 9262: Section 3: Definition of
Terms:

(a) "Violence against women and their children" refers to any act or a series of
acts committed by any person against a woman who is his wife, former wife, or
against a woman with whom the person has or had a sexual or dating relationship, or
with whom he has a common child, or against her child whether legitimate or
illegitimate, within or without the family abode, which result in or is likely to
result in physical, sexual, psychological harm or suffering, or economic abuse
including threats of such acts, battery, assault, coercion, harassment or arbitrary
deprivation of liberty. It includes, but is not limited to, the following acts:
A. "Physical Violence" refers to acts that include bodily or physical harm;

B. "Sexual violence" refers to an act which is sexual in nature, committed against

a woman or her child. It includes, but is not limited to:

a) Rape, sexual harassment, acts of lasciviousness, treating a woman or her child

as a sex object, making demeaning and sexually suggestive remarks, physically
attacking the sexual parts of the victim's body, forcing her/him to watch obscene
publications and indecent shows or forcing the woman or her child to do indecent
acts and/or make films thereof, forcing the wife and mistress/lover to live in the
conjugal home or sleep together in the same room with the abuser;

b) Acts causing or attempting to cause the victim to engage in any sexual activity
by force, threat of force, physical or other harm or threat of physical or other
harm or coercion;

c) Prostituting the woman or child. And this man, violated the terms in the
Republic act, therefore, he needs to be out behind bars. But your lawyer here only
wanted a settlement. Bakit Plata, may kapatid ka bang babae? Babae ba ang nanay mo?
What would you feel if they are violated? Would you really give in a settlement?"

"Alright, Artie, you have made your point. Did you forget to breathe?" I don't
understand why Hyan was smiling like that. Nag-init naman ang ulo ko sa Plata na
iyon kaya lumabas ako. Bakit ganoon siya? Lahat yata ng bagay, akala niya ay
nadadaan sa pera. Hindi niya baa lam na mas maganda ang simpleng buhay? I like
being a soldier because I was able to NOT feel the power that my name brings. I
love being a simple Consunji. Hindi ko nga madalas ipaalam sa tao na Consunji ako –
alam nila ang apelyido ko pero hindi nila alam na kamag-anak ko ang naglalakihang
Consunji sa bansa.

And that man, how can he be so thick? I shook my head. Habang nakikinig ako sa
kanila ay lalo lang nag-iinit ang ulo ko. Ipinipilit niya pa rin ang settlement,
Hyan was letting Santos decide. But she said that she wanted to fire him – kung
hindi lang daw kaibigan ito ng kanyang ama but then, she really wanted to fire him.

My phone vibrated. Nag-text si Constantino. Nasa loob na daw siya. Ang sabi ko ay
puntahan niya kami sa club house. Hindi naman siya nagtagal. Nakita ko agad ang
pinsan ko. Hes wearing a black shirt and pants. Lutang na lutang siya sa crowd.

"Hey, Hyan. Artie!"

"Constantino, what are you doing here?" Hyan stood up and kissed Constantino on his
cheeks. Ako naman ay nakipag-fist bump. Natawa pa ako.

"I'm here for Art's car. Here's you spider. I have to go. May pasok pa ako. Bye!"

"What's the car for?" Hyan asked.

Hinarap ko si Plata. Pinatayo ko muna siya tapos ay sinampal ko sa kanang pisngi
niya ang susi ng spider na binili ko. I spent sixteen million bucks on the car
alone.

"Artemis!? What the hell?!" Hyan stood up and tried controlling me.

"Diba sabi ko sa'yo, Plata, sasampalin kita ng McLaren? Ayan na. Mayaman ako,
nasampal kita ng McLaren. Wala kang karapatang tawagin akong hampas – lupa, gold
digger o kung ano. Hindi ko pinagpapantasyahan si Apollo Vejar kasi pinsan ko siya.
Kapag ako napikon sa'yo ng husto papa-salvage kita sa pinsan kong maraming kilalang
criminal tapos ipapalagay kita sa drum, ipapasemento koi yon tapos itatapon kita sa
dagat. Ulol you!"

"Grave threat iyan, Artie, pwede kitang idemanda." Pagbabanta niya pa sa akin.

"E di idemanda mo?! May abogado ako! Ikaw hindi ka naman abogado! Abogago ka! Ulol
you again!"

"Let's just reschedule the meeting. Everything is making me sick." Inis na sabi ni
Hyan sa akin. She walked out ako naman ay nakipagtitigan pa kay Plata bago sumunod.
Habang naglalakad kami ay napansin kong hinuhubad na ni Hyan ang kanyang Gucci
heels. Noon niya ako hinarap.

"Alam mo ba kung gaano kahalagang meeting ang sinira mo ngayon Artemis? I am trying
to iron out the bad things the stock holders have done! Pinalilinis ko ang pangalan
nila para lalong bumango ang pangalan ng kompanya ko sa mga foreign investors and
there you are and you ruined everything again! Peidro Plata is one of the most
sought after criminal lawyer in the country and in Asia – I want him to sort this
out! In his way not my way because I'm a business woman not a lawyer so I just
watch and try to learn from him but here you are again and you're ruining
everything in my life just like what you did almost a decade ago!" She hissed on my
face. Naikuyom ko ang mga palad ko. Sa inis ko ay sinapak ko si Hyan sa mukha.

"Oh my god!" Sigaw naman ni Dorisa.

"I didn't ruin anyone's life Hyan! I'm trying to live my life without all the
negativity that you are trying to fill this in! Hindi mo ba kahit kailan naitanong
sa sarili mo kung bakit ka malungkot? Malungkot ka ba talaga dahil namatay si Hyron
sa pagsagip sa buhay ko o malungkot ka kasi mula nang mamatay ang kapatid mo, ni-
isolate mo ang sarili mo sa lahat so you can self-pity and make everyone see how
lonely you are when in fact you just want to be superior to everyone around you!
We'll news flash, Hyan, you're not the only specie on Earth and another news flash
– Ka – IQ ko si Albert Einstein. You will never be as superior as me so if I were
you! Fucking move on!"

"How dare you!" Sinampal niya ako. "Hindi ako nakikipagkompetensya sa'yo! Do you
see yourself, Artemis? You're nothing but trash! I will never forgive you for what
you did to my family!"
"I didn't do anything to your family! Your family is my family too! You're just too
bitter. Wala na akong pakialam kung hindi mo ako mapatawad and if you hate me? I
hate you more! Remember what you use to say to Mama Hera? You said that she's cold
because no one loves her, sa tingin ko Hyan, tumalbog lang sa'yo ang sinabi mo!
Magsama kayo ng abogado mo! Mga bobo! Walang puso! Demonyo! You have exceeded your
father's demonic act – even Lolo Tatay's scheme. You are heartless, Hyan. And I
quit!"

I walked out. Tumakbo ako palayo sa lugar na iyon. Hindi ko alam kung bakit nag-
outburst ako nang ganoon sa kanya. Nayamot kasi ako ng tunay sa lalaking iyon na
akala mo lahat madadaan sa pera tapos si Hyan naman hals kampihan pa ang gagong
abogado. Hindi niya ba nakikita ang kagaguhang ginagawa noon?

Isa si Plata sa mga taong sumasamba sap era. He'll never change. And Hyan, she has
money that's why Plata is like that to her. Napatunayan ko iyon dahil nang malaman
niya kung anong apelyido ko ay ganoon na lang kabilis ang pagababago ng trato niya
sa akin. He's a gold digger.

Nagtaxi ako papunta sa sementeryo at nagpunta sa museleyo kung nasaan nakalagak ang
mga kamag-anak namin. Tumapat ako sa puntod ni Hyron.

"Alam kong utang ko sa'yo ang buhay ko pero tama si Telulah, si Eiris, si Mama Hera
at ang iba pa. I should celebrate this life you gave me and I should never let
myself be bullied by your demonic little sister. I'm sorry, Hyron but I'm letting
go of her. Kung hindi kami magiging okay ay hindi naman problema sa akin. Bahala
siya sa buhay niya. You're the one I owe, not her, I'll always treasure you, Hyron.
Thank you."

For the first time in nine years, kinausap ko si Hyron na hindi ako umiiyak o
nakakaramdam ng pagsisisi. Today, I will start my life with my family and friends.
I will never look back to the past again because no matter how I hold on to it,
it's not worth it because the past is already gone.

Anong logic ang panghahawakan mo ang isang bagay na wala na?

I went home and I found my whole family inside the entertainment room watching a
movie. Eiris and Ireen were sitting together, si Oliver ay katabi ni Odysseus
habang si Mama at Papa ay magkatabi sa upuan habang magkashare sa isang blanket.
Dumiretso ako sa gitna nilang dalawa at saka yumakap.

"What's wrong?" Papa asked. I looked at him.

"I missed you Papa, Mama and family!" I shouted. "Woo!"

__________________
Napapailing ako habang nakatingin ako sa McLaren Spider na isinampal nga sa akin ni
Artemis Consunji. Lalo yata akong hindi makakatulog nang gabing iyon. I was just
looking at my new car while thinking how pretty she looked like while reciting the
definition of terms ng Republic Act 9262. Ang cute niya habang tila ay hindi siya
humihinga.

Naayos ko ang problema ni Hyan Demitri kay Santos. We settled in a deal na hindi
naman tinanggihan ng biktima. Siniguro ni Hyan na hindi lugi ang babaeng na-
molestiya ng matanda. She didn't fire the man but she gave him an ultimatum. Habang
nag-uusap kami kanina ay hindi ko maiwasang hindi hanapin ang pinsan niya. That
wwas the first time I didn't see Artemis with her and I wondered what's up.

Dahil hindi nga ako mapakali ay nagbihis na lang ako at kinuha ang susi ng bagong
McLaren ko. I drove. Ang tinahak kong destinasyon ay ang bahay nila Artemis
Consunji. I know where she lives. Isang beses ay sinundan ko kasi siya.

Inihinto ko ang kotse sa tapat ng masyon nila at nag-door bell. Binuksan ng guard
ang bahay. Pumasok ako matapos kong magpakilala. Pinatuloy naman ako ng maid nila.

"Good evening, nandito po ba si Artie?" I asked her.

"Ay opo, sir. Nasa itaas. Tatawagin ko. Kasama po kasi niya ang mga magulang at
kapatid niya."

Pinaupi naman ako ng maid tapos ay inalok ako ng maiinom. Matapos iyon ay umakyat
siya sa itaas at nang bumalik ay kasama na niya ang hinahanap ko. Naka-ternong
pajama na lang si Artemis ngayon. May suot siyang salamin sa mata at nakayapak pa.
Natuwa ako sa Spongebob design ng pajama niya. Humalukipkip pa siya sa harapan ko.

"Anong ginawa mo diyong bwisit ka?" Tanong niya sa akin. "Wala ako sa mood na
makipag-usap sa gago."

"Look. I'm sorry. For all the things I have said about you when I didn't know you."

Tumawa siya. Tula ba nang-iinisulto siya.

"Ganyan ka ba talaga? When I didn't know you? Eh ano kung hindi mo ako kilala?
Hindi ba ako karespe-respeto nang pangalan ko lang ang alam mo at hindi kasama ang
apelyido ko? Anong sabi mo sa akin? Hampas-lupa ako? Kung hampas – lupa ako, what
the hell is wrong with that?!" Galit na galit siya sa akin. Napailing na lang ako.
Hindi ko masabi na bakit ko kailangan irespeto ang mga taong hindi ko kilala kung
ako sa kanila noon ay hindi nakatanggap nito?

The world is cruel and these rich people doesn't know that. I'm sure that they
never experienced looking food in a garbage can and they never experienced being
arrested by the cops because they became a drug messanger at the age of thirteen.
Hindi rin nila naranasan na ikulong sa cabinet kapag may nagagawang mali. They will
never know the feeling for being alone, helpless and penniless in the middle of the
streets. Hindi nila naranasan na maulanan, malamigan nang walang laman ang sikmura
o ang magkaroon nang inang may sakit at kahit na anong lakas ng sigaw mo ay walang
nakakarinig sa'yo.

So, this woman should never lecture me about respect because when I was the one
needing it, no one even bothered offering me respect or even kindness.

"Mukha kang pera. Iyon ka eh. Kaya nga nililigawan mo kunwari si Hyan. Matalino ako
eh. Hindi mo ako mauuto. Kung nagpunta ka dito para makipagmabutihan sa akin dahil
nakikita mong wala kang pag-asa kay Hyan Ysobelle, hah! You're in the wrong turf!
Hindi mo ako mauuto! Perks of being a genius!"

"Tapos ka na ba?" Tanong ko. "Ako naman." Pagpapatuloy ko. Kinuha ko ang kamay niya
tapos ay inilagay doon ang susi ng McLaren na ibinigay niya sa akin. "I don't need
this. Hindi ko alam kung bakit mo ibinigay iyan pero hindi ko kailangan ng kahit na
ano mula sa'yo, Consunji. Nandito ako, hindi para sap era mo kundi para ibalik
iyan. At nagkakamali ka, hindi ako mukhang pera. Hindi ko nililigawan si Hyan para
sa pera at hindi kita nilalapitan para sa kapangyarihan."

"Eh bakit ka nandito?" She even asked me.

"Because, despite the fact that you are very unstable, I have a gut feeling that I
like you and I wanted to ask you out on a date and after hearing what you think
about me, mas lalo lang umigting ang kagustuhan kong patunayan sa'yo na hindi ako
tulad ng iniisip mo. I'm clean and I have clean intentions for you."

Ibinigay ko sa kanya ang calling card ko.

"If you change your mind, call me. I'll
Artemis." Natulala lang siya sa akin. I
ng halik ang mga labi niya. Bago pa man
nila. I took a glimpse – a last glimpse
like but I had to return just to make a
make you see what I'm made of. Goodnight,
grinned. Lumapit ako sa kanya at dinampian
siya makahuma ay lumabas na ako ng mansyon
of the car – which by the way, I really
point.

Nakakainis, maglalakad ako pauwi but if my plan works, every fucking step I make
tonight will be worth it.

Consunji – Plata.

Sounds good to me.

=================

6. First name basis

Pakiramdam ko mali ang judgment ko kay Piedro Benidicto Plata. Parang naiinis pa
tuloy ako sa sarili ko dahil ganoon ako maka-react sa kanya. Naging bastos ako sa
kanya. Hindi naman yata talaga niya kailangan iyong McLaren na iyon. Ang akala ko
kasi kapag naibigay ko na ay mananahimik na siya, akala ko iyon din ang rason kung
bakit siya pumunta sa bahay pero ibinalik niya sa akin. Kung mukha siyang pera,
bakit niya ibabalik sa akin ang kotse?

I made a face. Pakiramdam ko talaga naging bastos ako sa kanya.

Nang umagang iyon ay wala akong magawa kaya namasyal na lang ako sa bahay nila Tita
Bathseeba. Matagal ko na rin naman siyang hindi nakikita kaya makikipagkamustahan
muna ako sa kanya para na rin maitanong ko kay Ares kung anong alam niya sa Plata
na iyon. Iyong McLaren na lang ang ginamit ko, hindi ko na rin naman siya pwedeng
ibalik kay Tita Casi. Kung ibabalik ko kasi, nakakahiya pa.

Nang makabalik ako doon ay sinalubong ako ng maid nila - si Nanay Betchay. Nagmano
ako sa kanya at hinanap si Tita Bathseeba. Nasa kitchen daw si Tita, kasama si Ares
kaya doon na lang ako dumiretso.

"Good morning!" I greeted the two. Kasalukyang nagkakape ang paborito kong Uncle
habang si Tita B naman ay nagpapalaman ng pandesal.

"Oh! Arting Dakdak nandito ka pala!" Nagmano ako sa kanya tapos nakipag-appear kay
Ares Consunji. Naupo ako sa isa sa mga silya doon ay ngumisi.

"Dumadalaw lang, Tita. Wala kasi akong trabaho, naiinip ako sa bahay. Gusto ko nga
ulit bumalik sa serbisyo, kahit magsimula pa ulit ako sa una kaya lang baka umiyak
na naman si Mama." Malungkot na wika ko. Gusto ko talaga ang trabaho ko. Nagsundalo
ako dahil gusto kong mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ni Hyron. Gusti ko ring
makatulong sa ibang tao sa pamamagitan ng pagsisilbi sa bayan pero kung ang kapalit
noon ay ang buhay naman ng mama ko, pwede nang nasa tabi niya na lamang ako.

"Bakit hindi ka magtrabaho sa Consunji Systems? Your father would be so happy."

Ares suggested. Ngumuso na lang ako.

"Ayoko doon. Pwede naman ako sa hotel pero maiinip ako. Uncle Yto wants me in there
but I don't want to be trapped inside a four walled office, gusto ko maingay. Teka,
Ares, kilala mo ba si Piedro Plata, iyong criminal lawyer na gago pero pakiramdam
ko mas gago ka? Kasi alam mo, kinuha siya ni Hyan na abogado ng Demitri para maayos
lahat ng kaso ng mga shareholders at stockholders niya kaya lang nakakayamot ang
mukha ng pangit na lalaking iyon. Akala yata niya magaling siya tapos tinawag niya
pa akong hampas lupa, hindi niya kasi alam kung sino ako, tapos Ares noong nalaman
niyang Consunji ako bigla siyang bumait ---"
"Well, what can you do, our names has its own perks---" Pinutol ni Ares ang
pagsasalita ko. Sumimangot ako.

"Ares, hindi pa ako tapos magsalita! 'Wag ka nga ano! Anyway, sabi ko nga bigla na
lang siyang bumait sa akin. Tapos inaaya niya akong mag-date kasi nga nagasgasan ko
ang kotse niya tapos ang ginawa ko binili ko siya ng McLaren kaya lang ibinalik
niya sa akin matapos kong isampal sa kaya iyong mismong susi. Sabi niya sa akin
hindi daw siya ganoong klaseng tao. Sabi niya, malinis daw ang intension niya sa
akin. Hay naku, bigla kong naisip na nagkamali ako sa paghusga sa kanya, that maybe
somehow, he's not really like that. Ewan ko ba. Anong dapat kong gawin? Nakakapagod
mag-isip!" I exclaimed. I noticed that Tita B's mouth is a little parted while Ares
looked at me like he's seeing a ghost.

"What?!"

"Ako napagod akong makinig sa'yo, Artie." Sabi ni Tita B. She laughed. Tumayo siya
at kumuha ng juice para sa akin si Ares naman ay may binabasang kung ano.

"Ano? Kilala mo ba?"

"Oo. Naikwento na siya ng Tita Cedes mo." Sagot niya sa akin. "Sabi niya, gago daw
iyon. She said that he works for fame and money. Bu he's an intelligent lawyer
too."

Nagkamot ako ng ulo. "Sinong mas magaling?" Ikaw o siya?"

"Natural, ako?! Tinatanong pa ba iyon?"

"Why did you quit law, Uncle?" I asked. He grinned.

"Being a lawyer is demanding. Isa pa, kung bigating kaso ang hawak ko, maaaring
mailagay ko pa sa panganib ang buhay nga pamilya ko, so when I married Bathseeba
and had Telulah, I decided to quit so I can protect them from harm and it worked,
up until now, I see there smiling faces, I see that they are safe and they are
still with me. Kaya wala akong pinagsisisihan."

"Shet, Ares, nakakakilig ka!" Nag-high five ulit kaming dalawa. Siya talaga ang
paborito kong tito. Between him and Daddy Simoun, Ares is the cooler one. Si Daddy
Simoun naman ang paborito nila Oliver na Uncle dahil siya ang nagturo sa kanila na
bumaril.

"Dakdak, dito ka na kumain. Nagluto ako ng paksiw." Sabi sa akin ni Aunt Bathseeba.
Napangiti ako. Isa iyon sa paborito kong pagkain talaga. Um-oo na ako. Nagpaalam
naman ako kina mama na hindi ako uuwi ngayon. Sabagay, wala naman sila ni Papa,
nasa Matabungkay silang dalawa. Forty-seventh honeymoon daw nila at mukhang hahabol
pa si Papa ng pang-anim na anak. Just yuck!
"Oh my god! Nay! Binili mo na ako ng McLaren Spider 505?!" Napatuwid ang tayo ko
nang marinig ko ang excited na boses ni Telulah. Naka-school uniform pa siya.
Masayang-masaya siya nang niyakap niya si Tita B. Tapos ay hinalikan si Ares sa
pisngi.

"You parents are the best! Nasaan ang susi?!"

"Hindi naman sa'yo, iyon, Telulah. Kay Artie iyon. Saka hindi kita ibibili ng
McLaren, napakamahal. Magtrabaho ka, magsikap ka saka bumili ka ng kotse mo."
Sermon ni Tita B. Natatawang nakatingiin lang ako sa pinsan ko.

"Opo, Nay." Nakangusong wika niya. Tumalikod si Telulah. Sinundan ko naman siya.
Umakyat siya sa kanyang silid at doon ko siya natagpuang nakaupo sa pink niyang
kama habang nakahalukipkip.

"Why do you get to have everything you want? Si Pan din, si Tia, si Hailey may
diamond ring! Tapos ako?! I'm Telulah Fucking Consunji and yet I drive only a
Volvo! Lumang Volvo pa! Pamana pa ni Mama Hera na kung hindi ni-bitch out ni Mama
si Nay, wala pa rin sana akong kotse!"

Naupo ako sa tabi niya. Graduating na si Telulah ng college at alam kong running
for honor siya. Naisip kong iregalo na lang sa kanya ang kotse total mas gusto ko
talaga ang Ducati ko na regalo ni Uncle Azul sa akin noong eighteenth birthday ko.
I'm actually thinking of buying a Harley pero okay pa naman ang Ducati ko.

"Okay, let's have a deal. Kapag cum laude ka, sa'yo ang spider."

Nanlaki ang mga mata niya.

"Oh my god, totoo?! Bitch ka 'wag mo akong paasahin! Idedemanda kita!" Natatawa
siya sa akin.

"Oo nga! Sa'yo na. Hindi ko naman magagamit iyon, mas gusto ko motor."

"Oh my god! Thank you Ate Artie!" Niyakap niya ako. Mukhang napasaya ko ang pinsan
ko.

"Oh great you're here!" Nagkalas kami sa yakapan nang bumukas pinto at pumasok ang
bunsong anak ni Mama Hera. Si Tia Vejar. Tulad ni Telulah ay naka uniform din siya
habang nakasukbit sa braso ang Hermes bag niya.

"Tia, what are you doing here?" She walked straight to me and kissed my cheeks.

"I heard sinapak mo daw ang anak ni Uncle Demon Helios. The Queen Mama is so proud.
Sana bago mo ginawa iyon, tinawagan mo ako so I can bitch slap her face so hard
she'll need a plastic surgery." Pumilantik ang kilay at daliri ni Tia habang
nakatingin sa akin.

"Oy, mas matanda sa'yo iyon." Sabi ni Telulah. "But come to think of it, baka
menopause na si Hyan kaya siya ganoon."

"Ang grabe ninyo sa kanya!" Sigaw ko. "Look, Hyan is just confused. Hindi niya kasi
alam kung anong gusto niyang gawin sa buhay, bago pa man siya nakapagdesisyon ng
kung anong gagawin niya, she was given Hyron's responsibility and for that she has
the reason to bitch out."

"So, if Apollo and Achilles die, I'll be left alone with their responsibilities?
Oh, I'll ask God not to kill them." Tia said. I shook my head.

"Gaga, hindi, si Percy pa."

"Percy is matamad. Mama said that she's just like happy-go-lucky version of Papa
but then, he's something. But I really want Achilles and Apollo to die so I can
have a boyfriend."

"Tia!" Magkapanabay naming wika nI Telulah.

"Ha! Telulah! I saw the Barney man at your department today. Sinagot mo na ba?!"

"What Barney man? Someone's courting you?!"

"Shhh! Tay might here you!" She said. Naupo siya at nang magsalita siya ay pabulong
na.

"I don't like the guy. He's too - well too basta sobra siya. Ang o.a. niya sa
violet. He said that -"

"Violet is a royal color. Suits him, he's a King. Aye!!!"

"King Solomon Sandoval?!" I exclaimed. "What the hell is wrong with the world?"

"You're the Ate, you don't have a boyfriend." Tia said to me. I smirked.

"Aw, did you burn, Ate Artie?" Telulah asked.

"Barilin ko kaya kayo sa kiki?"

"Eww! King Solomon talks exactly like that!" Telulah muttered. "I told him that he
should court Liv, 'cause they're so alike but he said that Liv is one of the
boys... Ewan basta he's just too much!"

"It still remains the same..." Tia spoke. "that Artie is the eldest and yet she
doesn't have a boyfriend."

"Did you burn, Artie? Even Eiris has a manliligaw..." They both giggled.

"No McLaren for you! And you!" Baling ko kay Tia. "Susumbong kita sa underworld!"
Tumakbo ako palabas. I can hear the two ranting. Patawa-tawa pa akong bumaba ng
hagdanan. Nagpaalam na ako kay Tita B. Pinabaunan na lang niya ako ng paksiw at
itlog na pula na may kamatis. Uuwi ko sana iyon sa bahay, paborito kasi iyon ni
Oliver. Habang nagmamaneho ay naalala ko na naman ang pinagsasasabi ni Plata
kagabi. Bigla ay nainis ako sa sarili ko.

Kinuha ko ang phone ko at tinawagan si Dorisa. Itinanong ko sa kanya kung nasaan

ang law firm ni Plata. Sinabi naman niya sa akin kung saan. Partner na pala si
Plata sa isang law firm. Alpha - Plata - Omega Law Firm.

Nagpunta ako sa loob. "Hi, Nandito pa si Atty. Piedro Plata?" I asked the
receptionist.

"May appointment po sila?"

"Wala. Uhm pero kung nandyan siya pakisabi nandito si Artemis Quatana." I smiled
again. Inangat niya ang receiver ng phone at sinabi niya sa kausap na naroon ako.

"Okay po, Miss Quatana. Sa second floor po. First door at your right."

"Thank you." I nodded at her. Umakyat ako at hinanap ang first door at my right.
May nakaupong babae sa labas. Pinapasok niya ako. May receiving area doon. Hindi ko
alam kung uupo ba ako o hindi pero bumukas ang glass door na sa palagay ko ay one
way lang. Hindi ko kasi siya makita sa loob.

"Miss Consunji." Tinawag ako ni Plata. I smiled. Tumango lang siya. "Anong atin?"

"Ano... uhm... may dala akong paksiw at itlog na pula, lunch tayo." Sabi ko na lang
sa kanya. Mukhang natigilan siya pero agad naman siyang ngumiti.

May kung anong nakakahawa sa pagkakangiti niya kaya lalo ding lumapad ang ngiti ko.

"Tara. Doon tayo sa roof top. Paborito ko ito." Kinuha niya ang mga container na
dala ako at hinawakan ang kamay ko. Medyo nagulat pa ako dahil sa aksyon niyang
iyon. Binawi ko ang kamay ko at pinauna na siya.
"Susunod na lang ako." Sabi ko. He grinned at me. Muli niya akong hinawakan sa
kamay ko.

"Hoy!" Sabi ko. "Kakaratihin kitang ulol ka! No touch! Nandito lang ako para bumawi
sa sinabi ko kagabi. And yeah, maybe we can be FRIENDS."

"Alright." Wika niya pa. "This is me, being your friend while holding your hand,
Artemis."

"Artie na lang."

"Ayoko ng Artie. Pambata. You're a lady - and a beautiful one, you should be called
by your real name, Artemis or would you prefer to be called Yvangeline?"

I shook my head.

"Fine, hold my hand and called me Artemis, if that's what you want and to be fair,
I'll call you Piedro."

"Okay, now we're on our first name basis. This relationship will go places."

Nanlaki ang mga mata ko. Binatukan ko na. Anong relationship ang pinagsasabi niya.
Gago talaga. Napapailing na lang ako pero hindi naman maalis ang ngiti sa mukha ko.
I kinda... well.. I kinda like this version of him...

=================

7. Dance

From: Unknown Number

Msg: Hello, Artemis, thank you for the wonderful lunch. I've never been so full.

Napabangon ako nang mabasa ko ang mensaheng iyon sa aking phone. Unknown ang number
pero may idea naman ako kung kanino galing ang text message na iyon.

Patulog na ako nang gabing iyon. Naka-pajama na nga ako at nakahiga sa kama pero
naulinigan ko lang ang phone ko. I was smiling. Agad akong nag-type ng reply.

To: Unknown Number

Msg: Still up? Why don't you sleep, Atty?

I was waiting for his reply. Hindi ko nga maintindihan ang excitement ko pero
hinihintay ko talaga. Gusto ko pa siyang makausap. Hindi ko kahit kailan inakala na
masarap siyang kausap. It feels like I can talk to him about anything and he'll
just patiently listen to him. Kanina nga ay halos naikwento ko na sa kanya ang
buhay ko noong bata ako, pati yata pangalan ng kalaro ko ay nasabi ko na sa kanya.
Minsan ay nagugulat pa ako dahil parang alam niya ang susunod kong sasabihin. I'm
really amazed by the fact that he's a good person.

Para lang pala siyang si Ares. Mayabang lang sa una pero napakabait naman.

From: P. Plata

Msg: I have insomnia, Ms. Consunji and I guess you running circles in my mind
doesn't help me sleep either. So tell me, what am I supposed to do?

I felt myself blush. Nahiga ako sa kama at nagpapadyak. Anong isasagot ko? This is
all new to me. First time kong makipag-text sa isang lalaki na hindi ko naman
kamag-anak.

Nagka-boyfriend naman na ako noong high school – hindi ko nga lang na-enjoy dahil
palagi akong hatid sundo ni Papa sa genius school. Noong nalaman niya pa na may
boyfriend na ako, nag-donate siya ng two hundred units ng Macintosh at nagpatayo
siya ng isang ICT building sa loob ng mismong school ko at ipinangalan iyon kay
Lolo Papa. Ang kapalit ng pagpapatayo niya ng building ay ang pag-kick out ng
school sa naging boyfriend ko. Mula noon ay hindi ko na tinangka pang lumandi dahil
tama naman si Papa noon, kailangan ko munang matapos mag-aral ng college bago ako
makipag—boyfriend. Noong college naman ako ay pumasok ako sa PMA kung saan
mapababae man o lalaki ay iisa lang ang tingin sa amin. I was so busy with school
that I didn't even have the time to smell the flowers and date.

It went on until I graduated from college.

Noong nasa field na ako wala akong pakialam sa iba dahil ang gusto ko lang noon ay
ang magtrabaho para makalimutan si Hyron at ang nangyari noon sa amin.

Sa PMA, palaging si Uncle Judas ang bumibisita sa akin. Mas madalas pa kaysa sa
pagbisita ng mga magulang ko. Siya ang madalas kong kausap pagdating kay Hyron
kahit na hindi naman niya nakilala ang pinsan ko. Si Uncle Judas din ang unang
nagturo sa aking humawak ng baril noong seventeen years old ako. Siya rin ang
nagturo sa aking kung paano mag-assemble ng baril in one minute. Lahat iyon,
palihim naming ginagawa.

Napailing na lang ako sa mga alaala.

Muli ay nag-vibe ang phone ko.

From: P. Plata
Msg: You there? Have you fallen for me...sleep? I mean. Have you fallen asleep?
He.he.he.

I shook my head. Nakalimutan ko mag-reply.

To: P.Plata

Msg: No. Not yet. I'm not sleeping. Just thinking of what I should type here... <3
<3

From: P. Plata

Msg: Why? You afraid that your message won't fit in here because you have sooo many
– no too many things to say? He.He.He

Bigla akong napatawa nang malakas. May naka-wink pang emoji sa message niya.
Napabalikwas ako ng bangon. Nagulat pa ako nang mag-vibe ulit ang phone ko.
Tumatawag na si Piedro ngayon. Sinagot ko naman iyon.

"Hi, Miss Consunji. Hindi ka pa ba pagod?"

Napakunot ang noo ko. Hindi naman ako napagod sa ginawa ko ngayong araw. Actually,
gumala lang ako nang gumala pero hindi naman ako napagod.

"Hindi. Bakit naman?"

"Kasi naman, kanina ka pa takbo nang takbo sa isipan ko."

Again, I blushed. Napahagikgik ako. Pigil na pigil iyon. Tinakpan ko pa ang bibig
ko. I even cleared my throat.

"Hay naku, ang corny mo." Sabi ko na lang. Muli akong nahiga. "May insomnia ka
talaga?" Tanong ko.

"Oo nga. Lalo akong hindi makakatulog dahil naiisip kita. I had a lot of fun
kanina. Thank you Artemis, kahit hindi ikaw ang nagluto ng paksiw. Next time, I
would love to taste you – your food... I mean."

I can imagine him grinning like hell. Napapailing na lang ako. Kinikilig ba ako?
Ito na ba iyon? Kahit naman kasi noong naka-boyfriend na ako ay hindi ko naman
naranasan kiligin. Nakiuso na nga lang yata ako kaya ako nagka-boyfriend noon.
"Sira ulo ka." Wika ko na lang.

"Look outside your window." Wika niya bigla. Kumabog ang dibdib ko. Tumayo ako at
halos madapa na dahil sa pagmamadali. Doon, pagsilip ko ay nakita ko si Piedro na
nakatayo sa gilid ng kotse niya habang nakatingala sa akin. Binuksan ko ang ilaw
para makita niya ako. Kumaway ako, kumaway din siya.

"Care to join me? I brought ice cream."

I shook my head. Agad akong naglakad palabas ng silid ko pero kinuha ko muna ang
pashmina ko para ibalot sa katawan ko. Medyo malamig kasi nang gabing iyon.

Dahan-dahan pa akong bumaba ng hagdanan dahil baka magising ang mga kapatid ko.
Buti at wala pa sila Pa at Ma ngayon. Bukas pa ng umaga ang balik nilang dalawa.

Lumabas ako ng bahay. Nakita ko siya doon na naghihintay sa akin. Nakipag-high five
ako sa kanya. Kinuha niya ang kamay ko at hinalikan ang mismong palad ko. Sinapok
ko siya ng libre kong kamay.

"Ulol ka talaga. Nasaan ang ice cream ko?" Tanong ko pa. Kinuha niya ang ice cream
na nasa likuran niya. Vanilla ang flavor niyon. Binuksan ko ang takip at kinuha ang
kutsara mula sa kanya. Nagsimula kaming kumain. Umupo ako sa hood ng McLaren niya.

"So, I forgot to ask, did you always want to be a lawyer?"

"Yes. In my mind, if I become a lawyer, I'm invincible."

"Yabang ha!" Sabi ko. Sinubuan ko siya ng ice cream. Ibinuka naman niya bibig niya.

"Ikaw, why did you become a soldier?

Bigla ay naalala ko si Hyron. "I became a soldier because of Hyron Demitri. Alam mo
siguro iyong nangyari sa pinsan ko diba? Iyong kakambal ni Hyan."

"Yeah. He died when he was seventeen." Sabi pa ni Piedro. Tumango ako.

"He died because of me." Humigpit ang hawak ko sa tumbler ng ice cream na dala
niya. "Ako dapat ang mababaril noong gabing iyon. But he saved me. He took the
bullet for me so instead of me, dying, he died. He gave his life to me, and I
became a soldier kasi gusto kong gawan ng kwenta ang buhay na ibinigay sa akin ng
pinsan ko. Pero kinailangan ko namang umalis kasi kapag nasa field ako, ikamamatay
naman ng mama ko, so I just stayed here. Sa ngayon, naghahanap pa ako ng panibago
kong calling."
"Alright, what do you really want to do?" He asked me.

"I wanna be a superhero! Or I want to research about the molecular activity of

mitochondria. Iyon kasi ang thesis ko noong nasa Senior High ako."

"Iyong simple lang." Patay na wika niya. Napahagikgik ako.

"Alam mo ba na genius ako? Ka-IQ ko si Einstein at iyon ang dahilan kung bakit nila
ako tinawag na wonder soldier. It's because I have a different way of interpreting
things lalo na sa war tactics. Kaya nga dapat mapo—promote akong Lieutenant Major
but I resigned."

"You have an IQ of 190?" Gulat na tanong niya. Actually, I have an IQ that ranges
from 190 – 215. Pero sa huling IQ test ko, nasa pagitan na yata ako ng 200. Si Liv,
iyong pinsan ko, 210 ang IQ niya. Mas matalino pa nga yata ako kaysa kay Ares
Consunji.

"At sa IQ mo na iyan, hindi mo alam kung anong gusto mong gawin?" Tanong niya na
tila hindi makapaniwala.

"I can make bombs." Wika ko pa. "and sell them for a million bucks, pero masama
kasi iyon. I can also draw, iyong rest house ni Papa sa Matabungkay, ako ang nag-
design noon. Ni-approve lang ng Uncle Gabriel ko. I can also speak thirteen
languages, si Liv, iyong pinsan ko kaya niyang magsalita ng twenty five, natatamad
na kasi akong mag-aral noon. I can also solve the rubrics cube in ten seconds." I
blinked. Natagpuan ko naman na tawa nang tawa si Plata. Napapailing siya.

"Why are you laughing? Hindi ako nagsisinungaling! Matalino nga ako at palagay ko
iyon din ang dahilan kung bakit wala akong date sa prom noong high school ako. They
were all intimidated by my IQ and my family name. Kaya minsan hindi ko ginagamit
ang pangalan ni Papa. Kasi nga ayokong isipin na kaya ako trinato ng maayos ay
dahil sa apelyido ko. Sometimes my surname freaks me out."

"Then if you want, I'd like to change it..." Nakatitig siya sa akin habang sinasabi
ang mga salitang iyon.

Sabi ko nga matalino ako at alam kong nagpapalipad hangin sa akin si Piedro Plata.
Hindi ko nga lang alam kung aning mararamdaman ko sa sinasabi niya sa akin at
ipinararamdam. Gusto ko sanang mag-ingat. My head is telling me that I should be
careful while dealing with him. Bago pa lang kaming magkakilala at wala akong alam
tungkol sa kanya maliban na lang sa sinasabi niya sa akin.

Inilapat ko ang kamay ko sa mukha niya at saka itinulak iyon palayo.

"Ulol mo! Hindi mo ako madadaan sa mga banat mo! Banatan kita diyan eh!" Natatawang
sabi ko. Kinuha na naman niya ang kamay ko at inilapat iyon sa bibig niya. My eyes
widened.
"You just made my night, Artemis. I think I can sleep now. And I'm sure, I'd be
dreaming of you..."

I rolled my eyes. Takte! Kinikilig nga ako!

---------

"May dance si Ireen ngayon, hindi ako makakapunta para i-chaperone siya, pwede bang
ikaw na lang, be?"

Tumingin ako kay Mama. Nagtataka naman ako kung bakit kailangan na ako pa ang
maging chaperone ni Ireen sa prom niya. Hindi ko nga alam na nagpa-prom na pala ang
grade eight ngayon. Grade eight pa lang iyong kapatid ko pero naglalandi na siya
para sa prom.

"Ma, bakit may prom iyan? Katorse lang iyan ah! Si Nautica ang may prom kasi Grade
9 na siya!"

"Ate, na-ask lang ako sa date noong grade nine kong kaibigan."

"Aba! May nag-a-ask na ng date sa'yo, bunso? Sino iyon? May ipapakain na ba iyon
sa'yo? Nanghihingi pa iyon ng allowance sa nanay niya tapis makikipag-date na
sa'yo?!" Sigaw ko. Sumimangot si Ireen at tumingin kay Mama.

"Mama, si Ate binubully ako." Napayuko siya ng ulo. Natawa naman ako. Natutuwa
naman ako para sa kanya kaya lang hindi ko maiwasan ang mag-alala. Bata pa si
Ireen. Hindi sya dapat nakikipag-date.

"Samahan mo ha. Ako kasi dapat ang pupunta doon. Nakipag-meeting ako sa PTA. Anak,
'wag mo namang takutin ang kapatid mo."

"Bakit kasi ganyan Ma!" Biro ko pa. "Noong ako ang naglalandi, pina-kick out ni
Papa." Kunwari ay nagtatampo pa ako.

"Magtigil ka nga, Artemis!" Sabi ni Mama na natatawa. Napapailing na lang ako.

Binalingan ko si Ireen. "I'm watching you."

"Mama oh!"

"Hayaan mo na ang ate mo, walang boyfriend iyan kasi." Biro ni Mama sa akin. "Sige
na, Ireen, maligo ka na. Ikaw din Artemis and stop bullying your sister!" She said
to me. Tatawa-tawang umakyat ako sa itaas para sabayan si Ireen sa pag-akyat.
Naligo na ako at nagbihis. Hindi naman ako sasayaw kaya nag-jeans na lang ako at
magandang blouse na pambabae. Kinuha ko ang two inches Gucci heels ko na bigay sa
akin ni Telulah noong birthday ko noong isang taon. Naglagay lang ako ng kaunting
pulbos at lipstick tapos ay lumabas na ako.

Nang nakita ko si Ireen ay napangiti ako. My sister is growing up. At ang ganda –
ganda niya pa. Kamukha niya si Mama.

"Kita mo iyong anak natin, Nina. Kapag lumaki iyan, iiyak din ako."

"Ako Pa, kapag nag-asawa ako, iiyak ka din?" Tanong ko pa.

"Hindi. Ikaw ang iiyak, Artie. Paglalamayan kasi muna ang asawa mob ago ka niya
maging asawa."

"Papa naman!"

"Hay naku, Hermes, paalisin mo na nga iyang mga dalaga mo. Sige na. Be home before
midnight and no kissing, Ireen!"

"Hindi naman ganoon iyon Mama!"

"Kapag nakipaghalikan ka, bubugbugin ko iyon!" Sabi ko.

"Hindi naman nga kasi Ate!"

Nauna nang bumaba sa akin si Ireen. Sumunod ako. Sumakay kami sa Spider ko na
malapit nang maging pag-aari ni Telulah. Ibibigay ko talaga ito sa kanya kahit na
hindi pa siya maging Cum Laude. Wala naman akong paggagamitan nito. Masaya ako sa
Ducati ko.

Nakarating kami sa school ni Ireen. Mukhang masaya naman na ang kapatid ko. Agad
siyang sumama sa mga friends niya ako naman ay pumirma sa attendance slip.

"Artie, kamusta?" Pamilyar sa akin ang boses na iyon. Nang mag-angat ako ng ulo ay
nakita ko si King Solomon. Naka-tux siyang itim tapos ay naka-rayban. May rosas pa
siya sa pocket niya, tapos kulay violet ang kanyang necktie. Ngumiti ako.

Kilala ko si King Solomon. Mas bata siya sa akin ng apat na taon, inaanak siya ni
Uncle Azul sa kumpil at anak siya ni King David Sandoval – iyong sugar mogul ngayon
na pinakasikat sa bansa.

"Oh, you're here." Bigla ay sinakal ko siya. "Gago ka, nililigawan mo pala si
Telulah! Anong problema mo Monmon?!" He stayed cool. Nakangiti lang siya sa akin.

"I love her. I'll give her the moon."

"Disiocho lang si Telulah! Walang love love pa!"

"Then, I'll wait, Actually Ate Artie---"

"Ipapakulong kita, 'wag mo akong tawaging ate." Banta ko. "Hindi kita kamag-anak!"

"Fine, Artemis. Bumili na ako ng diamond ring para sa kanya. Papakasalan ko siya
kapag twenty-eight na siya."

"Ulol mo! Lubayan mo ang pinsan ko kundi lahat ng baho ng grupo ninyo, lalabas.
Sinasabi ko sa'yo. Abogado ang tatay niya."

Iniwan ko si King Solomon. Hindi ko alam kung anong stabd ni Ares sa ligawan chuchu
ni Telulah pero alam kong hindi magiging maganda iyon. Pero that's not my problem.
Ang problema ko, nawawala na si Ireen.

Kung sabagay ay nandyan lang naman iyon. Naupo ako sa isa sa mga silya doon at
matamang nanonood sa kanila. I saw Ireen in the middle of the dance floor, she's
dancing with a boy. Sa kabila naman ay nakita ko si King Solomon na kasayaw ang
kapatid nitong babae. I think her name is Queen Tamar. Medyo chubby ang kapatid ni
King Solomon pero litaw naman ang kagandahan niya.

Bigla ay naalala ako ang prom night ko sana. Pupunta ako doon kaya lang tinawagan
ako ng Math Club para sa isang quiz bee, mas gusto ko iyon, kaya doon na lang ako
nagpunta. Nanalo naman kaming first sa National – but I missed prom. I didn't had
the chance to get my first real dance.

Bigla ay nagbago ang saliw ng musika. I sighed. Bigla ring naging sweet si Ireen at
ang ka-date niya. Si King Solomon naman ay iniikot pa ang kapatid niya.

Take my hand, take a breath

Pull me close and take one step

Keep your eyes locked on mine

And let the music be your guide...

Nakakaramdam ako ng pagkainip kaya ganoon na lang ang gulat ko nang makita kong may
naglahad ng kamay sa harapan ko. Nang mag-angat ako ng tingin ay nakita ko si
Peidro na nakatayo sa harapan ko at tila ba nag-aayang sumayaw.

He's wearing his lawyer suit. Mukhang galing pa siya sa trabaho. Natawa ako.
"Anong ginagawa mo dito?"

Kinuha niya ang kamay ko at dinala ako sa dance floor.

"Nagpunta ako sa bahay ninyo, I asked the maids and they told me you're here with
your sister. While driving here, I remembered that you didn't had the chance to
dance your first dance, so I am here. I would love to dance the night away with
you..."

What he said touched my heart. Napangiti ako.

It's like catching lightning, the chances of findingSomeone like youIt's one in a
million, the chances of feelingThe way we do

And with every step togetherWe just keep on getting better

He spin me around at nang muli kaming magkaharap ay hinaplos niya ang pisngi ko.

"You are so beautiful, Artemis..."

Again... kinikilig ako.... I can see hearts everywhere.

=================

8. Level one

The texting went on and on. It's been weeks and every morning, I wake up with
Piedro's text on my phone. Minsan ay lumalabas din kami kaya lang paminsa-minsan
lang iyon dahil busy siya sa trabaho ako naman ay nagsisimula na ring magtrabaho
bilang code breaker ng IT department. Natuwa nga ako kay Papa dahil iyong trabahong
binigay niya sa akin ay tulad lang ng trabaho ni Mama noong naroon siya sa
kompanya.

I didn't mind starting small. Naalala ko nga si Hyan. Bago siya naging CEO ng
armory, pinagtrabaho siya ni Uncle Helios sa pabrika ng gawaan ng bala nila – para
daw alam ni Hyan kung paano umakyat pataas – hanggang sa napromote siya at ngayon
siya na ang nasa itaas.

In business, hindi pwedeng malakihan agad. Nagsisimula ang lahat sa maliit na bagay
at ganoong ang ginagawa ni Papa sa akin. Hindi naman mahirap ang trabaho. It's
actually enjoyable. Nalilibang na rin ako at hindi na ako nakakaramdam ng inip o ng
kahit na ng lungkot. May ginagawa na kasi ako. Hindi ko na masyadong naiiisip si
Hyron.
Nang tanghaling iyon ay pinuntahan ko si Papa sa office para sabay na kaming mag-
lunch. Pagdating niya doon ay kausap niya si Mama Hera. As usual, Mama Hera is
wearing her designer everything. Nang makita niya ako ay agad niya akong niyakap at
hinalikan sa pisngi.

"I'm glad to know you're already working here and that you stopped being a soldier.
That work is suicide, Artie baby." She even touched my face. Natawa naman ako.

"There is nothing wrong with being a soldier, Hera." Papa said. Tumingin si Mama
Hera sa kanya.

"Oh really? Remember mom when you left for Mindanao?"

"Oo na! Panalo ka na." Sabi ni Papa. "Anong atin, anak?" Biglang liko niya sa akin.
I laughed. Umakbay ako kay Mama Hera.

"Lunch time na, Pa, kain na tayo. Sama ka Mama. I missed you eh."

"Alright. But I think your father has a lot of things to do so hindi siya sasamang
kumain."

"Tapos na ang trabaho ko, Hera."

"Bibigyan ulit kita ng trabaho para dito ka na lang."

I rolled my eyes.

"Tama na iyan!" I said jokingly. "Kumain na tayong tatlo. Gutom na po ako." Hinatak
ko si Mama Hera palabas ng pintuan at sumunod naman si Papa. Hanggang ngayon ay
nangingimi sila kapag nakikita si Hera Consunji – Vejar. She has bitch written all
over her presence.

"Artie, minsan matulog ka sa bahay. Isama mo ang mga kapatid mo. Tia misses you
all. Hindi kasi siya pinapabayaan ng Papa niya na lumabas kasi nga nahuli siya ng
Daddy Hades mo na may ka-text sa phone. He got mad so he grounded her."

Napalunok ako. I wonder does that rule apply to me kahit na ako ang pinakamatanda
sa lahat. Para kasing pakiramdam ko kahit na nasa edad na ako ay wala pa rin akong
karapatan na makipa-text sa ibang tao. Hanggang ngayon nga ay itinatago ko ang
phone ko kina Papa dahil nagaalala ako nab aka buksan nila iyon at baka makita nila
ang palitan namin ng mensahe ni Piedro.

Wala namang masama dahil magkaibigan lang kami – nag-iingat ako dahl pakiramdam ko
ay may hindi siya sinasabi sa akin at kahit na nakakaramdam ako ng kilig para sa
kanya ay hanggang doon na lang muna iyon. I won't settle for anything more.
Naalala ako palagi ang sinasabi sa akin ni Lolo Papa noong buhay pa siya. Walang
lalaking makikipaglapit sa isang babae na pagkakaibigan lang ang gusto. He's giving
me a warning. Ang sabi niya sa akin noon, tarantado siya sa mga babae bago niya
nakilala si Lola Mama Apollo – ang pinakamagandang babae sa buhay niya – and that's
the reason why he was so careful with me. Nag-aalala siya na baka ako naman ang
masaktan.

It's same with my Dad. Tuwing naaalala ko si Lolo ay biglang kong naiintindihan ang
saloobin ni Papa. I was sure that somewhere down the road before meeting my mother,
he's a jerk to a lot of women. He never admitted it, unlike Ares na mukhang proud
pa sa lahat ng achievement niya noon sa buhay bago niya makilala si Tita B.

"Nag-iingat lang din ba si Daddy, Ma? Kasi maloko din siya sa mga babae noon?" I
asked. Mama Hera laughed before shaking her head.

"He only loved me,that I am sure of. Dahil kung merong iba, makakapatay ako ng
malandi!" She hissed. Lalo naman akong natawa. Sumakay kaming dalawa sa kotse ni
Papa. Of course, si Papa ang nag-drive. Si Mama Hera ang nasa tabi ni Pa habang ako
naman ay nasa likod. I checked my phone at pigil akong ngumiti nang makita ko ang
text message ni Piedro.

From: P.Plata

Msg: Stuck in a meeting with Elsa – the ice princess. I'd rather be in traffic
talking to you that here... he.he.he.

Ang sinasabi niyang Elsa ay walang iba kundi si Hyan Demitri. Agad naman akong nag-
type ng reply.

To: P.Plata

Msg: Was actually thinking of changing your name in my phone form P.Plata to
PLATops. It's kinda funny. OTW to a resto. Will have lunch with my favorite Aunt
and my Dad."

Sent. I waited patiently for his reply. Pero hindi na siya sumagot. Siguro ay
naging busy na siya sa pakikipag-meeting. I turned my attention to my Aunt and
Father. Nagbibiruan sila. I know my lot, they can be harsh on other people pero
pagdating sa amin, bumabait sila.

Si Hyan lang ang kilala kong mataray sa lahat ng tao. Si Aunt Hera naman kasi,
napakabait niya. She's very approachable.

We ended up parking in front of Sun Shore. Mukhang nakikilala na talaga ang place
ni Juan Sanque. Nabasa ko sa isang write up na isa ang Sun Shore sa mga must go
places. The food is great, the service is wonderful, and everything is great about
this.
Pagpasok namin sa restaurant ay nakita ko agad si Hyan na palabas na. Natigilan
siya nang makita kami. Kasama niya si Dorisa – ang assistant niya. Ito ang unang
pagkikita namin matapos ko siyang sapakin noong nakaraang buwan. I bit my lower
lip.

"So, buhay ka pa." Sabi niya sa akin. Tiningnan ko siya ng mata sa mata.

"Hindi nga ako mamamatay. I am taking a good care of the second life that was given
to me by your brother." Nakangiti ako. Nakita ko naman na hindi na maipinta ang
kanyang mukha.

"No matter how you take care of it, gusto ko pa rin na mamamatay ka. The only way I
can ever forgive you is if you die."

"Then, why not die first instead, Little Hyan?"

Napaubo ako nang marinig ko si Mama Hera. Nakita ko na lang na nakatabi sa akin si
Mam Hera.

"Why are you just like your father, Hyan? You didn't even get anything from sweet
Yza. Iyong gaspang ng ugali mo, lahat nakuha mo sa tatay mo. How many times do I
have to tell you that you cannot bitch mode your own blood?" Kalmado naman si Mama
Hera pero may bigat ang bawat salitang sinasabi niya.

"Ma, tama na po. Nagkakamustahan lang kami."

"Typical, Artie." Wika pa ni Hyan. Hindi niya ba naisip na huminto na? "Always
asking for help. Are you so afraid that you brought our bitch of an Aunt?"

Nakatanggap ng sampal si Hyan mula kay Mam Hera.

"You just don't know whose authority is around, Hyan Ysobelle."

"You're not my boss, Hera Vejar. You're not my mom, so you don't have any authority
above me. You're just... JUST my aunt."

Nilagpasan niya kaming dalawa. Hinabol ko ng tingin si Hyan. Hindi siya lumingon.
Gusto ko sana siyang tawagin pero pinigilan ako ni Mama Hera.

"Pabayaan mo siya Artie. Galit siya sa mundo, I get it but she cannot blame
everyone forever for Hyron's death. It's not your fault, alright?" Pinisil niya ang
kamay ko.
"I know that, Mama. Let's eat. Nandyan na si Papa." Niyakag ko na si Mama. Naupo na
kaming dalawa. Sumunod na si Papa sa amin. We were ordering nang lumapit sa amin
ang isang waiter na may dalang yellow rose. Inilapag niya iyon sa harapan ko.
Napatingin ako – hindi sa waiter kundi kay Papa na mukhang maha-high blood na.

"Para sa inyo daw po. Ipinabibigay ni Atty. Plata." Matapos iyon ay umalis na ang
waiter. Napangiti naman ako – kahit nandoon si Papa ay napangiti na rin ako.

"Hades used to give me yellow roses. It means warm feeling of friendship. Noong
kami na araw – araw binibigyan niya ako ng fifty roses – fifty roses means
unconditional love. At hindi mapigilan iyang ngiti mo, pamangkin."

"Sino iyan?" Tanong ni Papa sa akin. Napakamot ako ng ulo.

"Ano, abogado siya, Papa. Ano po, nakilala ko po siya noong nagtatrabaho ako kay
Hyan." Paliwanag ko. Mukha namang nakikinig siya sa akin. "Bale, siya iyong company
lawyer ngayon sa Demitri. He's also a brilliant criminal lawyer---"

"He works for Hyan?" Tanong ni Mama Hera. "Then he must be a bad person. No good
has ever come out of that devilish bitch."

"O, ano ate? Are you referring to yourself?"

"Hermes, nakakita ka na ba ng Hermes bag na hinampas sa mukha mo?" Hindi kumibo si

Papa. Tumingin siya sa akin.

"Nakilala mo doon, tapos nanliligaw na?" I rolled my eyes.

"Hindi pa. Magkaibigan lang po kami." Wika ko pa. Na totoo naman dahil iyon naman
talaga kami ni Plata. Pinakiilig niya lang ako pero friends lang kami. Wala nang
mas sosobra pa doon. I made a promise to myself na kikilalanin ko muna siyang maigi
– inside out bago ako tumalon sa kung saan mang level pa.

Alam ko kasi na may hindi siya sinasabi sa akin.

"Magkaibigan---"

"Good afternoon, Sir. Madame Vejar."

Nanigas ang likod ko nang marinig ko si Piedro sa likuran ko agad akong napatayo.
Ganoon na lang ang irap ni Papa sa kanya. Ngumiti naman si Piedro sa akin.

"Hoy!" I hissed. Binulungan ko siya. "Gusto mo na bang mamamatay? Sundalo din ang
Papa ko."
"My name is Piedro Benedicto Plata."

"Nanliligaw ka sa pamangkin ko?" Mama Hera asked. Sinenysan naman siya ni Papa na
maupo. M

"Hindi po, Madame Vejar---"

"Queen. Call me Queen..."

"Alright, I bow to the Queen." Nakangiting wika niya. I almost rolled my eyes kung
hindi lang sana ako kabado. Ano bang ginagawa niya dito? Hindii ba siya nag-iisip?
Paano kung ikapahamak niya ito?

"Plata... Plata... the son of Judge Salve Rigor Plata." Wika pa ni Papa and he
seemed impressed. It's a good thing – I hope.

"Actually, Sir. Adopted son, but son will do. Nice to meet you." Kinamayan ni Plata
si Papa. Hindi ko alam na ampon siya. Kilala ko si Judge Plata. Ang alam ko, may
ampon nga siya pero hindi ko alam na si Piedro iyon. I wonder what happen to his
real parents.

"Uulitin ko ang tanong ng kapatid ko. Nililigawan mo ba si Artemis?" Muling tanong

ni Papa sa kanya. Pinagpapawisan ako. Piedro looked at me.

"Hindi po ako nanliligaw sa kanya. We're just friends."

Nakahinga naman ako ng maluwag.

"Sabi ko naman sa'yo Papa. We're just friends." Natatawang wika ko.

"Opo, Sir. Hindi po." He grinned. "Hindi pa po. Dahil ngayon pa lang ako
magpapaalam. I would like to formally ask your permission to court Artemis."

My jaw dropped.

"My god!" I exclaimed. "Ulol nga you talaga!"

______________________

"Do you want me to give you a head?"

I looked at the woman lying next to me. I just amazing sex with her and instantly,
I forgot her name. Umiling na lang ako at saka pinaalis siya sa kama ko. Kinuha ko
agad ang phone ko at tiningnan kung may mensahe doon si Artemis. Napangisi naman
agad ako nang makita kong may text nga siya.

From: +639219823783

Msg: Ulol you so much. Nagagalit si Papa sa'yo. Papalibing ka daw niya ng buhay.
Wag kang pupunta dito kapag nag-text siya sa'yo.

Natawa ako nang malakas dahil sa nabasa ko. Alam ko ang risk na gagawin ko dahil
sinabi ko na sa tatay niya na liligawan ko siya. Planstado ang lahat ng plano ko.
Hindi ko mamadaliin ang mga bagay – bagay kay Artemis. Sa tingin ko kasi ay ito ang
unang beses na mangyayari ito sa kanya kaya sisiguruhin ko na magiging memorable sa
kanya ang lahat ng bagay. I was told that taking it slow always pays up and it
gives the element of excitement more exciting. Nag-eenjoy din naman ako sa
pakikipag-text sa kanya at sa pagsama sa kanya sa paglabas – labas.

I really thought that she'd be boring as her cousin Hyan but I was really surprised
when I learned that she's a good company. Matalino si Artemis – genius siya at
marahil isa iyon sa dahilan kung bakit hindi ko pa nakukuha ng buo ang pagtitiwala
niya. Every time I look at her eyes, may inhibitions pa rin siya pagdating sa akin
at hindi niya lang iisang beses itinanong sa akin kung anong sikreto ko.

I know that she can read me – kaya maingat ako sa bawat kilos ko. Pasasaan ba at
makukuha ko rin ang tiwala niya at kapag nangyari iyon, I'll be invincible.

To: Smarty Artie

Msg: Too late. I've agreed to you father's invite. I'll have dinner with you and
your family tomorrow night. Any advice. He.he.he

Sent. I waited for her reply. Habang naghihintay ay tumayo ako para mag-shower na
muna. Wala na ang babaeng naikama ko. Hindi ko na talaga maalala ang pangalan niya.
Nakilala ko lang naman siya sa isang bar kanina bago ako umuwi and I needed a bed
warmer.

While having sex with her, I closed my eyes and thought of Artemis. It really had
me going. I bet the girl reached heaven a lot of time. Magpasalama siya kay
Consunji, kung hindi dahil sa imahinasyon ko ay hindi siya makakarating doon.

Nag-vibe ang phone ko. Agad ko namang kinuha iyon.

From: Smarty Artie

Msg: Jeez! I don't know. How about don't get yourself killed?
To: Smarty Artie

Msg: I could do that...

From: Smarty Artie

Msg: Lol! Umayos ka kasi. You cannot be serious about courting me.

To: Smarty Artie

Msg: I like you. I'm courting you. Is that debatable? I don't wanna debate. Mas
mataas ang IQ mo. Just accept the fact that I like you. He.he.he

From: Smarty Artiie

Msg: Nakakainis ka. Basta mag-ingat ka na lang pagdating mo dito bukas. Alam mo
naman gumamit ng self-defense diba?

To: Smarty Artie.

Msg: Don't worry. I'll get out of there alive. Now sleep, my darling Goddess.

Hindi na siya nag-reply. I don't expect her to do so. Nagpahinga na rin ako t dahil
hindi nga ako makatulog ay nanood na lang ako ng pelikula. Bandang alas-tres nang
madaling araw nang dalawin ako ng antok.

Nagpatanghali na rin ako ng gising dahil wala naman akonh trabaho ngayon. I won't
go to the law firm and I won't be meeting Hyan for anything.

Nang umagang iyon ay nagbihis ako. Kaswal lang. White v-neck shirt, pants, my
favorite pair of sneakers and then I left the house. Ngayong araw na ito ay
pupuntahan ko ang pinakamamahal kong Nanay.

My mother raised me 'till I was twelve. Nawala siya sa sarili matapos iyon at
nagpalaboy-laboy kami sa daan. I took care of her but what could a poor do? Wala
akong trabaho noon, nagkakalkal lang ako ng basura para may maipakain sa kanya,
namamalimos kapag hindi iyon sapat, nagnanakaw ako para may pambili ako ng gamot
niya na inirereseta sa center.

Hanggang sa nakilala ko si Judge Salve. Ninakawan ko siya, nahuli ako, ipinakulong

niya ako sa DSWD peero tumakas ako para balikan si Nanay na noong panahong iyon ay
may sakit na. Ang hindi ko alam ay pinasundan niya ako. She found me and my mom
there. Mula noon ay tinulungan na niya ako. Akala ko ay may kapalit ang lahat ng
tulong niya pero nagkamali ako, she is a good person. Pinag-aral niya ako at
binihisan, tinulungan niya akong makarating kung nasaan ako nang hindi niya ako
sinisingil kaya nga lahat ng bagay ay gagawin ko para lang sa kanya.

Nakarating ako sa Mental Institute kung nasaan si Nanay. Kilala na ako ng nurse
doon kaya agad niya akong pinapasok para makita si Nanay. Natagpuan ko siyang
nagugupit ng iba't ibang kulay na kartolina.

I was smiling at her.

"Nay..." Tawag ko. Naupo ako sa silya sa harapan niya. Tiningnan niya ako. Nagmano
ako sa kanya.

"Nandito ka na naman, Pogi. Sino ka nga ulit?" Tanong niya sa akin. I shook my
head.

"Ako po si Benedict." Wika ko pa.

"Ay oo! Kapangalan mo ang anak ko!" Natatawang wika niya. "Di ba kamo ay
magkaibigan kayo noon? Nasaan na ba ang batang iyon? Hindi man ako madalaw dito."

I cleared my throat. There's that unwanted feeling again. I stared at her. Minsan
ay hinihiling ko n asana ay makilala niya akong muli. Naroon nga na nakikita at
nayayakap ko siya pero anong silbi niyon kung hindi naman niya alam na ako ang anak
niya?

"Busy po, pero miss na niya kayo." Sabi ko na lang. Tumawa siya.

"Uhugin pa rin ba anG Benedict ko?"

"Hindi na ho..." Hinaplos ko ang mukha niya. Buong araw lang akong naroon at kasama
siya. Dinalan ko pa siya ng pagkain at mga bagong damit. Matapos niyon ay kinausap
ko ang mga doctor niya. Hanggang ngayon ay hinahanap niya pa rind aw si Panfilo –
ang tatay ko. Kung minsan ay umiiyak siya dahil sa paghahanap sa tatay ko pero
tumitigil din daw si Nanay kapag napagod na.

Naisip ko, hanggang kailan niya ba hahanapin ang tatay ko na iniwan naman kami kung
kailan kailangan ko siya?

I worked hard to get on top and now that I am here, wala naman akong kasama. Totoo
nga iyon sinasabi nila – It's lonely here on top. I can have everything I want, buy
anything I need but I can never get what my heart desires the most and that is the
love and the attention of my mother.

Alas sais nang hapon nang iwanan ko si Nanay. Dumiretso ako sa isang flower shop
para bilhan ng bulaklak ang Nanay ni Artemis pati na rin ang mga kapatid niya. I
also brought and expensive wine for her father.
I was on time. Kumatok ako sa pintuan nila. Bumakas iyon. Sinalubong alo ni Hermes
Consunji. He was grinning. Nagulat ako nang bigla niya akong sapakin.

"Welcome to my home, Mr. Plata. Come in." Wika niya matapos niya akong sapakin.
Kinuha niya ang dala ko tapos ay pumasok na kami s loob. Pakiramdam ko ay napalming
ang panga ko.

Nakita ko si Artemis na nakaupo sa isang baitang ng hagdanan katabi ang kapatid

niya. Siniko siya ng kapatid niya.

"Ay uy! Nandito ka na pala." Sabi niya sa akin. I smiled. "Kapatid ko, si Eiris."
Wika niya sa akin. Binulungan niya ako.

"Masakit diba? Nakita ko iyon." Ngumiti ako.

"Calm down, Dear Goddess. It's just your father's way of welcoming me to your
family." Kinindatan ko siya. It is going to be a long night. I just hope the food
is good.

=================

9. Karma is Artie

"Okay ka lang?"

Binulungan ko si Piedro habang kumakain kami ng dessert. Sa tingin ko naman ay

naging maayos naman ang dinner with him and my family. Hindi ko nga lang talaga
nagustuhan na sinapak ni Papa si Piedro kahit na wala naman siyang ginagawa dito -
but he seems fine to me so I guess things are okay.

"I gues. Nakarating ako hanggang dessert. Your mom cooks so well. Busog na busog
ako." Nakangiti siya sa akin. Hindi ko alam pero bigla akong na-off sa kanya. There
was something in his eyes. Nakangiti siya pero hindi ngumingiti ang mga mata niya.
I stared at him. Napakalawak ng ngiti niya pero ang mga mata niya ay may ibang
sinasabi.
Suddenly, I didn't want to be near him anymore pero nanatili akong tahimik.
Pakiramdam ko kasi ay may masama siyang pakay sa akin. Bigla ay napaisip ako.

He gave me back the McLaren and I believed him. He's nothing but good to me and yet
something is missing. Para bang hindi totoo ang warmth na iyon na nanggagalin sa
kanya.

Nang matapos ang dessert ay nagpaalam ako sa mga magulang ko na may kukunin lang
ako sa silid ko sa itaas. Sinensyasan ko si Eiris na sumunod sa akin pagkatapos.
Nauna lang ako sa silid ko, sumunod sa akin ang kapatid ko.

"What do you think of him?" I asked her. Mukhang naguluhan si Eiris sa una pero na-
gets naman niya.

"Mukha naman siyang mabait ate plus he's very respectful kay Mama. Si Papa naman
nasasakyan niya iyong mga sinasabi. He's older than you no? He's thirty - he's just
right for your age." Wika pa sa akin ni Eiris. Namaywang ako. "Bakit ate, may
problema ba?"

"He seems odd. Kinilabutan ako sa kanya kanina dahil nakangiti siya sa akin pero
hindi naman umabot iyon sa mga mata niya. It's like there's a very dark secret
inside of him that I should be careful about. Alam mo iyon, may iba sa kanya. I
don't know why I'm only seeing this now. My god! Sinauli niya sa akin iyong McLaren
to point something but what? That he's not a bad person? But then, my surname costs
a lot of money - way more than just a McLaren!" I faced my sister. "Hindi kaya
kinakaibigan niya ako para lang sa pera ng pamilya? He's only after the money, the
power and the perks of being a Consunji!" Napaupo ako sa kama ko. I was shaking my
head. Genuis ako, hindi ako dapat nagpapauto sa kanya.

"Sure ka na ba diyan, Ate? Bakit mo naman nasabi iyan?"

"Comparing the way he treated me while he knew that I'm just Hyan's driver and now
that in his eyes, I'm a Consunji---"

"Te! Fucking Consunji!"

I rolled my eyes. "Fine! I'm a fucking Consunji!"

"Sa tingin mo kaya siya mabait sa'yo dahil doon?"

"Oo!" My mind is racing. Nag-iisip ako ng pwede kong gawin. How can I be so stupid?
Niligawan niya si Hyan noon dahil akala niya ay madali lang ang lahat and now that
he found out how hard it is to be around the Ice Queen, he chose me as an easy
target. Putang ina! How can he think that I'm an easy target? Anak ako ng tatay ko
at apo ako ng lolo ko - that must mean something.
"Ate, you seem so sure! Paano kung mali ka, paano kung gusto ka niya." I looked at
Eiris.

"I'm a solder. My instinct never fail me. That and the Consunji genes meant a lot."
I started phasing. Kailangan kong makaisip ng paraan para mapatunayan ko ang theory
ko. Kung iyong Bio Chem nga naipasa ko. Kung sa PMA nga ako ang number 1 sa klase,
ito pa kaya. Hindi niya ako mauuto.

"Sembreak mo diba?!" Sigaw ko kay Eiris.

"Yes, Ate. Why?"

"Sasama ka sa akin. We have some spying to do."

"Ayyyy bet ko iyan!"

Matapos ang usapan naming magkapatid ay bumaba na kaming muli para saluhan ang
lahat doon. Sakto naman na pagbaba ko ay nakita kong kausap na ni Mama si Plata.
Mukhang nagpapaalam na ito sa kanya. Kinalma ko ang sarili ko tapos ay lumapit ako
sa kanila.

"Nandito ka na pala, Artie. Hinahanap ka na ni Piedro." Wika ni Mama. Binalingan

niya ako.

"I have to go..." He said. There's that smile again. I sighed. Bakit ba kailangan
makita ang ngiting iyon. Sa totoo lang, I am starting to like him. Pero ngayon,
bago ko siya gustuhin ay sisiguruhin ko muna na kilala ko siya.

Spying on him wouldn't hurt.

I smiled.

"Ihahatid ko na siya, Mama." Wika ko.

"Artemis, bakit mo pa ihahatid palabas? Nakapasok nga siya dito nang mag-isa lang
siya!" Banat pa ni Papa. I just smiled. Hindi na ako sumagot. Si Mama na ang bahala
sa kanya. Hinawakan ko ang braso ni Plata at lumabas na kami. Hindi ko alam kung
bakit kabang - kaba ako. Alam ko na hindi ako makakatulog mamayang gabi dahil
kailangan kong isipin maigi ang plano ko. Isang planong malinis, hindi ako papaisa
sa kanya. Hindi ako naging Consunji para magulangan ng isang Plata lang.

What can a Plata like him do to a Consunji like me?

No one messes with my kind and gets the fucking away with it.
"Thank you for dinner. Your mother is such a great cook." Sabi niya pa sa akin.
"But are you okay, Artemis?" Nagulat pa ako ng haplusin niya ang pisngi ko. I was
amazed by his touch. Lumayo ako.

"Sumama lang ang pakiramdam ko. Thank you for being kind to my parents." Ngumisi
ako. He nodded. He gave me a peck on my lips. Mabilis naman akong tumalikod matapos
iyon.

Naiinis ako bakit ba palagi akong nabibigla tuwing hahagkan niya ako. Hindi dapat
ako nagpapahalik sa kanya. Kanina nga, gusto ko na siyang sapakin kundi ko lang
napigil ang sarili ko ay nasaktan ko na talaga siya.

Nang pumasok ako sa silid ay nakita ko si Mama at Papa na nasa sala. Nakaupo si
Mama sa hita ni Papa habang nag-uusap sila. Papa was eyeing my mom like mom is the
only important thing in his world and mom has this sparkle in her eyes while she's
speaking to my father. Nagtawanan pa silang dalawa tapos ay tumayo si Mama. Si Papa
din. Bigla ay hinawakan ni Papa ang dalawang kamay ni Mama at nagsimula silang
magsayaw. I stood there while looking at the too.

Suddenly, I missed Lolo Lukas. I remember him always telling me how much he loved
dancing with Lola Mama. I never had the chance to meet Lola Mama but I felt how
much Lolo Papa loved her and I know for a fact that until his last breath, his
heart is beating for her. He loved her that much.

Kaya siguro hindi rin mahirap para sa akin ang maniwala sa pagmamahal dahil
napapalibutan ako ng mga taong tunay na nagmamahalan.

Iniwan ko na si Mama at Papa. Umakyat ako sa silid ko at naupo sa sahig. Sa ilalim

ng kama ay kinuha ko doon ang isang kahon at binuksan iyon. Doon ko itinatago ang
mahahalagang bagay sa buhay ko at isa sa pinakamahalagang bagay sa buhay ko ay ang
huling sulat na ginawa ni Lolo para kay Lola.

I was the one who found him that afternoon. He was lying on his bed, unconscious.
Ang akala ko ay tulog lang siya pero nang bumagsak ang kamay niya ay alam ko nang
wala na siya. I sat beside him and wept like I never did before.

Ngayon, umiiyak ako, umiiyak ako hindi dahil sa nasasaktan ako dahil sa iniisip
kong plano sa akin ni Piedro. Umiiyak ako dahil sag alit at ang tanging paraan para
kumalma ako ay ang basahin ang paboritong parte ng sulat na iyon...

You made me who I am. I have told you this before, babe, but you made me want to be
a better person and now, I am so much better. I will always be the man you fell in
love with.

I took a deep breath. "Hindi ako papaloko Lolo Papa." I whispered.

Tama ako, hindi na ako nakatulog nang gabing iyon. Kinabukasan ay maaga kong
ginising si Eiris. Nagrereklamo pa nga siya kaya sa inis ko ay itinulak ko siya sa
kama. Ayon, nagising siya.

"Ate naman! Sembreak nga diba! Natural tanghali ako gigising! It's six am!" She
yelled.

"I'll see you downstairs in an hour! Be ready!"

"Ate! Soldier ang peg!"

"Dalian mo o ibabato kita sa pool!"

"Fine! Ang bully-bully mo! Tse!"

Bumaba ako sa kitchen. Natigilan na naman ako nang makita ko si Mama at si Papa.
Nag-uusap sila habang nagtitimpla si Papa ng kape para kay Ma. Napansin nila akong
dalawa.

"Anak good morning! An gaga mo yata." Bati ni Mama sa akin. Humalik ako sa kanila.

"Aalis po kami ni Eiris ngayon. May gagawin lang kami, Pa." Pagpapaalam ko.

"Makikipagdate ka ba kay Plata?" Tanong ni Papa. I made a face.

"Hindi po! Kasama ko nga si Eiris, Papa nga! Natatakot ka sa sarili mong multo!
Helli, genius nga ako, hindi ako papaloko!"

Napahagikgik si Mama. "Boom panes, Hermes!" I shook my head. "Ay, be, tumawag ang
Mama Nita mo, kinakamusta ka. Tawagan mo siya kapag may time ka. Nami-miss ka na
dawn g mga kapatid mo doon." Wika pa ni Mama Nina sa akin. Si Mama Nita ang
kakambal niya at ang tunay kong nanay pero si Mama Nina ang nagpalaki sa akin. Sa
ngayon, nasa Italy si Mama Nita at nakapag-asawa ng isang Italyano at may dalawang
anak siyang babae.

"Sige, Mama. Mamayang gabi po pag-uwi ko. Nasaan na ba si Eiris?"

"Andito na ako. Ate naman ang aga-aga pa!" Reklamo niya pa. Nakita kong naka-sexy
shorts siya tapos floral na blouse.

"Hoy Eiris Consunji baka gusto mong latayan koi yang binti mo! Ano, binebenta mo
ang legs mo? Insured ba iyan?!"

"Mama oh si Ate!" Sumbong niya pa.

"Magpalit ka na ng damit o papaluin kita!" Maawtoridad na sabi ni Papa.

"Opo, Pa. Sorry na..." Nakayukong umalis siya. Napapailing naman ako.

"Ang mga kabataan talaga ngayon. Si Mama mo dati panay din naka-short eh. Mana
sa'yo mga anak mo, Nina." Sabi ni Papa sa kanya. Napapailing na lang ako. Maya-maya
ay lumabas na ulit si Eiris - naka-pants na siya ngayon. Nagpaalam na kaming umalis
sa mga magulang namin.

Dala ko ang mga essentials ko - military binoculars, audio tapping system,

Bluetooth microphone at maliit na camera. I am very excited. Sumakay kami sa itim
na escalade na regalo sa akin ni Papa noong nag-graduate ako.

"Buti ka pa, Ate, may regalo kang ganito May spider ka, may Ducati ka na bigay ni
Uncle Azul, may Escalade ka pa. Ako, wala hatid sundo ng driver, minsan ni Papa
kaya hindi maligawan ate eh."

"Kapag may nanligaw sa'yo sasagasaan ko ng Ducati! Ligaw-ligaw, pwe! Hindi ka pa

nga guma-graduate eh!"

"Sungit! Pero ate, ano bang plano mo ay Piedro?" Curious na siya. I smiled.

"Kikilalanin ko siya sa paraang ako lang ang makakagawa." Lumiko ako sa

intersection. Pupunta ako ngayon sa Kampo Krame para alamin ang tungkol sa mga
nagiging kliyente niya at tungkol na rin sa kanya.

Ipinarada ko ang kotse.

"Dito ka lang." Utos ko sa kapatid ko. Naglakad ako papasok sa loob ng kampo.
Ipinakita ko pa ang ID ko. Nang dumating ako sa loob ay nagtanong ako sa bantay
roon.

"Nandito ba si General Ramon?" I asked.

"Consunji?" Nanigas ang likod ko nang marinig ko ang pamilyar na boses na iyon. I
looked back and smiled when I found Liam Sanque standing before me.

"Bok!" I exclaimed. Nakipag-kamay ako sa kanya.

"Buti at nadalaw ka. Babalik ka na ba sa serbisyo kaya mo hinahanap si General?" He

asked me. Napangiti lang ako. Iyon sana ang magandang gawin ko pero hindi.

"I need information, that's why I'm here."

Liam Sanque crossed his arms and stared at me. Kasama ko si Liam sa gyera sa Iraq
noon, kasama ko rin siya sa Mindanao noong huli kong misyon.

"Nasabugan ba ang utak mo noon, Consunji?" He asked me. "Information about what?
You're not in service anymore. You resigned. You have to be a member of this
battalion to get your hands to any information in the shelves."

"Ang gwapo mo, Bok." Inis na wika ko. "Pasalamat ka kapatid ka ni Juan." Yamot na
ako. "May utang na loob ka sa akin kaya tulungan mo ako. Kailangan ko ng
impormasyon tungkol kay Atty. Piedro Benedicto Plata and the cases he handled
before. I need to know what kind of person he is."

"Oh hell, Consunji. You don't need the books for that. Plata is a criminal lawyer -
and when I say criminal - criminal ang nire-represent niya. Ang sulusyon niya
panay, pera. He's a good liar. Ang pinakamalaki niyang kliyente ay ang Mitomadong
Clan. They pay him lots of money just to get away with every bad thing that did."

"Mitomadong..." I whispered. I had given Piedro the benefit of the doubt but hell,
this just confirmed everything I have in mind.

"He is really after my surname."

"What?" Liam asked me. Tiningnan ko siya. Tinapik ko ang balikat niya.

"Thanks, Liam." Tumalikod ako.

"Consunji!" He called me. I looked back. "My offer still stands, I would like to
change your surname to Sanque." Kinindatan niya ako.

"Ulol! Bakit ba lahat kayo gusto ninyong palitan ang apelyido ko?! I'm a fucking
Consunji?!"

"You can still be a fucking Consunji while having the Sanque na,e beside that
name."

I just shook my head. Liam, ulol si Liam. Siya ang kapatid na bunso ni Juan. Lima
silang magkakapatid. Si Juan, si Toni, si Tristan, si Quatro at si Liam ang bunso.
Juan and the Tristan are in business, while Toni is in the pharmaceutical field ay
si Liam at Quatro ang nagsundalo.

"Oh ate! Nakabalik ka na pala! Susundan na natin si Platops?!"

"Oo." Galit na galit ako. How dare him! "Karma is a bitch and right now, I want my
name to be Karma!"
Tinapakan ko ang sinelyador. Tinawagan ko si Dorisa para itanong kung nasaan si
Hyan at kung magkasama ba sila ni Plata. Ang kapal ng mukha niya. Inakala niya ba
talagang mauuto niya ako? I hate it. I hate being fooled.

Nalaman ko na nasa Sun Shore na naman sila ni Hyan dahil kasama ila si Mr. Ravago -
ang isa sa mga stockholders ng Demitri.

"Ate! Gusto ko pang mabuhay! Kumalma ka!"

"Kumapit ka!" Sabi ko sa kapatid ko. Inihinto ko ang kotse sa parking lot. I tossed
the keys to the valet. Kinuha ko pa muna ang baseball bat ko sa trunk ng kotse and
walked inside. Sa isip ko ay may theme song na nagpe-play habang ako'y naglalakad.

I bust the windows out your car

And no it didn't mend my broken heart

I'll probably always have these ugly scars

But right now I don't care about that part...

I bust the window out your car

"Artemis?" Nasalubong ko si Juan sa lobby pero hindi ko siya pinansin.

Hindi ako papaloko.

Nakita ko silang dalawa ni Hyan at si Mr Ravago na masinsinang nag-uusap.

Inilapag ko ang baseball bat sa lames nila.

"What an impertinent creature, you are, Artemis!"

"Shut up, bitch! Mainit ang ulo ko!" Binalingan ko si Piedro. I grinned at him.

"Akala mo ba mas matalino ka sa akin? Ulol ka talaga! Para sabihin ko sa'yo, hindi
ako madaling maloko. I was right all along! Ibinalik mo ang kotse for what? To
prove what? Sinasabi mo sa akin na hindi ka ganoon when in fact you are a dirty
piece of shit Piedro Plata. Youre a gold digger. Ang taas ng pangarap mo!"

Tumayo siya. "Artemis, hindi ko alam kung anong sinasabi mo."

"'Wag mo akong lokohin!" Sigaw ko. "Mabait ka sa akin dahil sa apelyido ko! Akala
mo ba hindi ko maiisip iyon? I can fucking solve the Rubik's cube for ten seconds
and now this? You really think you can fool me?"

"Artemis, mag-usap muna tayo. Sinabi ko na diba? Hindi ako ganoon. I like you,
that's why I am courting you."

"Really?" Tumaas ang kilay ko. "Then, where is your car?"

"What?"

"Where is your fucking car?!" I hissed.

"Sa parki---"

Lumabas ako at hinanap ang kotse niya. Nang makita ko iyon ay ngumisi ako. Nakita
kong kasunod ko pala silang tatlo - si Hyan, si Juan at si Plata.

Buong puso kong hinampas ng dala kong baseball bat ang kotse niya. Ohh! I like
breaking the McLaren. I feel so good.

"Artemis, what are you doing?!" He screamed. "Not my car!"

Wala akong pakialam. I hate him so much! Hindi niya ako kilala at hindi niya ako
maloloko! Hindi na dapat ako naniwala. Nagsayang pa ako ng effort!

Putang ina! Pinakilig niya lang ako pero paasa siya.

Buti na lang, matalino ako.

Nang tuluyan nang mabasag ang parte ng kotse niya ay tumigil ako. Humarap ako sa
kanya.

"Oh, is that your car?" I said in my-oh-so-sweet tone. "I'm sorry, I didn't mean to
break it..." Tinapangan ko ang mukha ko. "Like how you break my trust you asshole!"

Nilapitan ko siya at saka sinapak sa pisngi tapos at binayagan ko siya.

"Like what the popular saying goes..." I grinned. I cupped his face. "No one messes
with a Consunji and gets the fucking away with it!" Ni-head butt ko siya.
Napaupo na lang siya doon habang ako, I walked out with my dignity, still intact. I
am feeling good.

"Ate, okay ka lang?"

"Oh yes, Sissy. I'm sooo good!"

ɐAҪ

=================

10. Baby heart

"Is it true? You're only after Artie's money?"

Bumaling ako kay Hyan matapos kong sundan ng tingin ang sasakyan ni Artemis na
papaalis na sa parking lot ng Sun Shore. Hindi pa nga sya natuwa. Ilang beses
niyang binangga ang sasakyan ko bago siya umalis nang tuluyan. Hindi ko alam ang
gagawin ko – I was caught off guard. Alam ko ang posibilidad na maaari niyang
malaman ang plano ko. I have to give it to her, she is really smart.

"Of course not." Wika ko. Napansin kong pinakatititigan ako ng may-ari ng Sun Shore
a si Juan Sanque. I know that Juan is Hyan's former husband.

"I have a feeling that you're lying. I remember that one time when you're courting
me and all of a sudden you kissed me. It's like you were taking things to fast,
Piedro and then the next moment, you're courting Artie. What was that about? You
went from a dream – I'm the dream and – a nightmare – talking 'bout Artie. How
could you be so low?!" Hyan hissed at me. Nagulat ako nang sampalin niya ako –
dalawang beses sa magkabilang pisngi. She walked out before saying that our meeting
will be rescheduled.

Napatingin naman ako kay Juan Sanque na titig na titig sa akin. He was shaking his
head. Akala ko ay lalagpasan niya lang ako pero bumalik siya at nang bumalik siya
at sinapak niya ako.

"The hell dude?!" I exclaimed. Dinuro niya ako.

"You stay away from those two or you will be castrated!" He threatened me. Hinaplos
ko iyong parte ng mukha ko na sinampal at sinapak ng mga taong iyon. What the hell
is wrong with the world nowadays? It started with Artemis and ended with the
Sanque. Anong problema nila? Bakit nakikisali sila kay Artemis? Inis na inis ako
habang tinitingnan ko ang kotse ko. She literally bust the windows of my car. I
hate her intelligence. I hate how fast she thinks.

Oo nga, genius siya. Madali para sa kanya ang bumasa ng tao. Mabilis ang pick up
niya. Mabilis siyang makakilala ng tao. Nakilatis niya agad ako nang hindi ko
namamalayan. Hindi ako handa sa nangyari ngayon. I sighed again.

Tumawag ako ng towing services para ipakuha ang sasakyan ko. Bibili na lang ako ng
bago. Hindi na madadaan sa repair ang ginawa ni Artemis sa sasakyan ko. What she
did is unforgivable and yet she challenge me. Natutuwa ako dahil nalelebelan niya
ang utak at pag-iisip ng tusong tulad ko. Kung akala niya na tapos na kami ay
lalong nagkakamali siya. Hindi ako madaling sumuko. Lalo kong gustong makuha siya.

Damn her surname, damn her intelligence, she will be mine.

Umuwi ako sa bahay ko nang tanghaling iyon nang si Artemis ang iniisip. Sa lalim ng
pag—iisip ko ay hindi ko napansin si Judge Salver Rigor Plata na nakaupo sa isa sa
mga couches sa aking sala.

"You're looking good, son." Wika niya habang umiinom ng red wine. I looked at her.
I walked to her and kissed her cheeks. Ngumiti siya sa akin. "I heard that the
Demitris hired you as theire company lawyer. Maganda iyan. Another connection.
Another clan to add your power. How are they treating you? I guess by now, you're
screwing the CEO. She looks like she could you a bed warmer. Is she any good in bed
like the others that you have encountered?" Seryosong tanong niya sa akin.

Kung may isang taong nagpakita sa akin na ang pera at kapangyarihan ang
pinakamahalaga sa lahat iyon ay ang umampon sa akin. Salve Plata is a widow. Baog
siya kaya wala siyang anak. Iniwan siya ng asawa niya para sumama sa isang babaeng
mas bata kaysa sa kanya – in exchange, she killed his husband pero napatunayan niya
naman sa korte na inosente siya at nabaliktad niya ang kaso – instead of her in
jail, ang naipakulong niya ay ang kabit ng kanyang asawa at pinalabas niya na ito
ang nakapatay sa huli.

She is good lawyer, better than I can ever be. She's too good, so good that she can
make lies the truth. Kahit siya ay naniniwalang totoo ang mga sinasabi niya. She
mentored me. Ipinamana niya sa akin ang lahat ng pwede niyag ibigay.

Money.

Power.

Influence.

I have that now and it's because of her, it's just that Salve had taught me that
what I have – it's always not enough.
"She's not my target." Sagot ko.

"Then, who are you gonna ask to marry this time?" She was grinning from ear to ear.
I thought of Artemis. Hindi ko naman na sinagot ang tanong niya. Umakyat ako sa
silid ko at saka naupo sa kama. I'm feeling a little bit frustrated. I need to know
how Artie's brain works. Kailangan kong mabasa ang utak niya. I have to be always a
hundred steps advance. I have to out-smart her. I have to be God – I have to know
what she is thinking before she even thinks of it.

Sa ngayon, kailangan ko lang i-repair ang nasirang pundasyon ng nasimulan ko.

Kailangan kong kausapin muli si Artemis at mapaniwala siya sa intension ko.

Uulit na naman ako mula sa una...

But then again, I know that every step of the way will be worth it.

__________

It's been a week. But hey, who's counting? Masama ang loob ko kay Piedro.
Pinagkatiwalaan ko kasi siya pero niloko niya ako. Hindi man direkta ang pag-amin
niya sa akin pero alam ko na malaki ang posibilidad na tama ang hinala ko.

Nakumpirma ko iyon, matapos ang usapan namin ni Liam. He's a bad guy. Walang
matinong tao ang ipagtatanggol ang pamilyang tulad ng Mitomadong at sasabihin na
wala silang kasalanan. The Mitomadongs is the worst family in the country, they
kill people for money, drugs and fame. At kung isa si Piedro sa mga abogado nila,
ibig sabihin ay masama siyang tao.

Every lawyer is a liar. Iyon ang turo sa akin ni Ares. Ang isang abogado, alam ang
totoo tungkol sa kanyang kliyente. They require their clients to tell them the
truth – just like Ares. He can twist the lie and turn it to a fact. At
nakakalungkot talaga dahil nagtiwala ako kay Plata.

Buti at nakita ko agad ang kagaguhan niya. I knew that something is really odd
about him.

I also checked his files down at Camp Krame. Siya ang abogado ni Usleo Samatulan –
iyong lalaking napaghinaalang kumindnap sa apat na elementary students sa isang all
girl school pero dahil sa kanya ay nakalaya ito at nakaalis ng bansa. Nandyan din
si Leopoldo Juvildo – isang kilalang kidnapper and yet he ended up with fifteen
years in jail na naging eights years na lang dahil sa koneksyon sa paligid niya.

I am very disappointed with myself.

"Artemis!"
Nagulat ako nang marinig ko ang humahangos na boses ni Nanay Berta – ang maid namin
sa bahay. Lumabas ako nang silid at bumaba ng hagdan para magpunta sa kusina kung
saan natagpuan ko si Mama na napapasingah habang puro paso ang braso.

"Ma?! Anong nangyari?"

"Wala ito, nabitawan ko lang iyong kaldero eh." I looked at her arm and saw how bad
it is. Agad ako siyang inalalayan para sumakay sa Escalade at dinala siya sa
ospital. Kaya kong maglapat ng first aid pero natataranta ako kaya isinugod ko na
lang sa ospital si Mama.

"Ano bang nangyari?" I asked. Kinakabahan ako.

"Ang ama mo kasi, napakaharot sa tawag kaya ayon. Okay lang naman ako, anak."
Natatawang wika niya. I shook my head. Malamang nagliligawan na naman sila ni Papa
sa text.

Nang makarating kami sa ospital ay agad ko siyang dinala sa emergency room. Doon,
tiningnan nila ang braso ni Mama nina. Second degree burn daw iyon. Siguro ay
napakainit ng tubig na tumapon sa kanya. Pinalabas ako ng nurse para magamot na
nila ang Mama ko. Nagpunta naman ako sa waiting area at tinawagan si Papa.

"Pa! Nagliligawan ba kayo ni Ma sa text? Napaso siya ay! Dinala ko sa ospital!"

Papa seemed worried. Nasa meeting siya ngayon kasama ang isang investor pero sinabi
niya na pupunta siya siya agad. Palakad-lakad naman ako doon. Bigla naman ay
nakaramdam ako ng uhaw kaya naghanap ako ng vending machine para makakuha ng tubig.

Habang naghahanap ay naulinigan ko ang boses ng pinakaayaw kong tao. Sigurado ako
na boses ni Piedro Plata ang narinig ko. Sumilip ako at nakita kong may kausap siya
sa telepono. Humarap siya sa direksyon ko.

Duguan ang damit niya. He seemed so haggard. Naroon siya sa waiting area ng ICU.

I got intrigued. Lalapitan ko na sana siya nang lumabas ang doctor. Nag-usap sila
tapos ay sumama siya sa doctor na iyon. I took that as a chance. Pumunta ako sa ICU
at sumilip doon.

Bigla ay kinilabutan ako. Naalala ko kasi noong bata ako, nang ma-comatose din si
Mama habang buntis siya kay Eiris. Akala ko noon ay sobrang pagod lang siya kaya
siya matagal natutulog pero noong nagkaisip na ako, ipinaliwanag sa akin ni Papa na
naaksidente si Mama noon kaya siya matagal na tulog.

I took a peek. Nakita ko ang isang nurse na may inaayos na babaeng middle aged na
habang may tubo sa bibig iyon. Maraming aparato ang nakakabit sa kanya. Siya ba ang
pinuntahan ni Plata?

May lumabas na nurse. Sumunod ako sa kanya para magtanong.

"Miss, sino iyong nasa loob, I mean nasaan pala iyong dating pasyente diyan?"
Biglang bago ko sa tanong.

"Ma'am wala po iyong dating pasyente diyan, siya po talaga iyon. Noong isang gabi
lang siya dinala, nadulas daw po sa banyo, nabagok ang ulo, hindi na nagising. Kaya
po iyan."

"Ahhhh... Anong pangalan noong kasama niyang lalaki dito sa labas?"

"Ah, iyong gwapo po? Si Atty. Plata! Nanay niya poi yang nasa ICU."

"So, siya si Judge Salve Rigor..." I concluded.

"Hindi po yata. Her name is Lorena Magtumbol – Enriquez. Siya po ang nanay ni Atty.
Plata. Iyon po kasi ang nakalagay dito sa form na ni-fill niya."

"What are you doing here?" Nanigas ang likod ko nang marinig kong muli ang boses
niya. Humarap ako at saka humalukipkip sa kanya.

"Hindi kita sinusundan kung iyan ang gusto mong sabihin. Dinala ko lang ang mama ko
dito, Ulol." Naiinis na naman ako.

Atty. Plata is actually a good looking guy. He had deep set of eyes and rough
features. Gwapo siya pero kung anong ikinagwapo niya ay iyon naman ang ikinasama ng
ugali niya.

"Look. I have no idea what happened to you, Miss Consunji pero hindi ako
nakipagkaibigan sa'yo dahil lang sa apelyido mo o sa pera mo. Nakipagkaibigan ako
sa'yo because I like you and because I thought that you're a good person. Ibinalik
ko sa'yo ang McLaren mo dahil hindi iyon ang kailangan ko mula sa'yo. Hindi ako
uhaw sap era at kapangyarihan. Iyan na ba talaga ang iniisip mo ngayon? Na dahil sa
apelyido mo o dahil sa pamilya mo kaya ka nilalapitan ng tao? Kaya siguro wala kang
kaibigan. Kaya siguro hindi ka rin tunay na masaya tulad ni Hyan Demitri. You'll
never be happy, Miss Consunji dahil lahat ng taong lalapit sa'yo, ganyan at ganyan
lang ang iisipin mo sa kanila."

Nakuyom ko ang mga palad ko. Sino siya para sabihin sa akin na hindi naman ako
masaya sa buhay ko? I am happy. I love my family, I know what I want and I will be
forever thankful for what I have. Hindi totoo ang sinasabi niya.

Hindi ko naman pinag-iisipan ng masama ang mga taong lumalapit sa akin. Sa kanya
lang. Siya lang dahil hindi ko mabasa ang mga mata niya.
"Ano bang basehan mo?" Tanong niya pa. "Bakit mo naisip iyon?"

"Your smile. It doesn't reach your eyes." I said. He shook her head.

"You wanna know why? It's cause of my real mother. She doesn't recognize me. Every
damn time I visit her at the mental institute, hinahanap niya ako, pero hindi niya
ako nakikilala. Kinakausap niya ako bilang ibang ao, kinakamusta niya ang anak niya
sa akin but she doesn't even realize that I am her son and that I missed her so
much. That I worked hard for her, I worked hard to be able to give her everything
she needs – I did everything and yet, it's not enough. I can give her everything
but I couldn't because she doesn't realize that I am her son." He shook his head.
Para namang napahiya ako sa sarili ko. Tumingala si Plata, tila ba pinipigilan niya
ang sarili niyang mapaluha, ako naman ang naiiyak sa ngayon.

"Ano pang silbi ng yaman ko kung hindi ko naman makakasama ang Nanay ko?" He asked
me. Hindi ako makasagot. "That night on your house, while having dessert, I was
really out because I suddenly remembered my mom. You know, just like Nina, she's a
good cook too. She used to cook for me, paborito ko iyong adobo, araw-araw,
magluluto siya noon, pero noong iniwan na kami ng tatay ko at naging palaboy kami
sa daan, araw-araw nakikita kong umiiyak ang nanay ko dahil dumatig sa punto na
nangangalkal na lang kami ng basura para may maipakain siya sa akin."

I found myself tearing up.

"Ang swerte mo, Artemis, dahil buo ang pamilya mo, nandyan ang mga magulang at
kapatid mo, nandyan ang mama mo, maalagaan ka niya at ganoon ka sa kanya pero ako,
I have my mom – it's just that, she doesn't know me and she will never recognize
me, so yeah, hate me. Judge me. Panindigan mo iyang pinaniniwalaan mo kasi hindi
umabot ang ngiti ko sa mga mata ko. Maybe my reason will never be enough for you,
but I just don't see the point of being happy while my mother is like this."

He walked out. Sinundan ko naman siya. Tinawag ko siya.

"P-piedro... Naisip k---"

He faced me again.

"Alam mo kung anong problema mo? Puro ka isip, puro utak ang pinapagana mo, ngayon
lumalabas na wala kang puso. Hindi dahil matalino ka, dadaanin mo sa logic ang
lahat. Binigyan tayo ng Diyos ng puso para makaramdam. Subukan mo minsan para
maging tao ka. Para naman maramdaman mo na nakakasakit ka na rin ng iba sa
kakagamit ng isip mo."

Tuluyan na siyang umalis. Natulala naman ako doon. Hindi ko alam kung anong
nangyari. Bigla ay naisip ko na baka nga sumobra ako, nab aka mali na naman ang
iniisip ko. Na baka nagpabulag ako sa emosyon ko.
Nakalimutan ko na lahat ng tao sa mund may kanya-kanyang back story – na hindi
naman kasi ako nagtanong muna...

At oo, baka nga nasaktan ko siya...

Bumalik na lang ako sa emergency room, nakita ko na naroon na si Papa na

inaalalayan na si Mama, naka-sling ang kamay ni Mama sa ngayon. Nag-aya na siyang
umuwi. Ako na ang nagmaneho para sa kanila.

Tahimk lang ako hanggang sa makarating kami sa bahay. Hindi ko alam kung bakit
imbes na mayamot kay Plata dahil ang dami niyang simabi ay nakakaramdam ako ng inis
sa sarili ko.

Tumambay lang ako sa silid ko. Hindi ako mapakali. Ni hindi na nga ako kumain ng
hapunan. Gusto kong umiyak. Nagagalit ako kasi nakasakit ako.

Hindi ako makatulog.

Bandang alas-onse ng gabi ay may kumatok sa silid ko. Bumukas ang pinto at nakita
ko si Papa Pangit na may dalang isang basong gatas.

"Warm milk for my be." He smiled. Inabot niya sa akin ang gatas ko.

"Pa, I'm not ten anymore."

"You'll always be that little girl in a red baseball cap who told me that I can be
a dancer in a certain tv show." Hinagkan niya ako sa gilid ng noo. "Now tell me,
be, what is bothering you?" He asked me. I sighed.

"You. My surname and this family."

"Ate Yza ikaw ba iyan?" Tanong niya sa akin. Hinampas ko si Papa sa braso.

"Nakakainis ka naman, Papa eh! Seryoso nga! Minsan hindi ko na alam kung sino bang
totoo sa akin sa paligid ko. Kung nakikipag-kaibigan ba sila dahil sa akin mismo o
dahil anak mo ako at apo ako ng lolo ko. Saka, minsan naiisip ko, dahil sa'yo hindi
ako nagkaroon ng normal life. I know you love me but sometimes, Pa, you're just
overreacting. Like that one time you donated a building para lang mawala ang
boyfriend ko. Tapos kay Eiris at Ireen kapag ay manliligaw sila, magagalit ka lang
pero hindi mo pinapa-kick out. Why is always different when it comes to me?"

"It's 'cause you're my first born. It seems unfair but you're my favorite girl.
Dahil sa'yo, nakilala ko si Nina, dahil sa'yo, nagkaroon ako ng mga bagay na kahit
kailan, inakala kong hindi magiging akin. I have a happy family, beautiful wife,
and loving kids and that's all because of you, Artemis. Kung hindi kita nahanap,
nasaan na kaya ako ngayon?"

"Nakakulong ka na kasi siguro, na-harass mo na iyong mga babaeng employees mo."

Biro ko pa. Papa smiled.

"That's a possibility." He chuckled.

"Pero Pa, ako rin gusto ko ng happy ending. I love you and Ma, you're always be my
number one boy. But somehow, you are bound to let me go and let me fly. Minsan
naiisip ko na kaya ayokong makag-boyfriend kasi alam ko, no matter how rich or how
famous, or how kind my man will be, for you, he'll never be good enough..."

"No one will ever be good enough for my little goddess." He sighed.

"Yes... but at least you can give them a chance." I even said. Kumunot ang noo ni
Papa.

"Dahil ito sa Plata na iyon?"

"Hindi... Matagal ko na itong naiisip." Sabi ko sa kanya. "Si Plata, nasaktan ko

siya. I judged him. I hurt his feelings. Kasi naman, minsan lumalabas sa akin iyong
pagiging anak mo nang wala sa lugar."

Tumawa si Papa. Hinalikan niya ako sa noo at ibinigay sa akin ang baso ng gatas.
Ipinaubos niya iyon sa akin.

"Goodnight, Artemis, and remember, whatever you do, I will always be proud of you."
He smiled. Iniwan na niya ako sa silid ko. Ako naman ay lalong hindi mapakali.
Kinuha ko ang phone ko at ni-text si Piedro.

To: P.Plata

Msg: I'm sorry. L

Naghintay ako ng reply niya and when my phone vibe, ganoon na lang ang kaba ko.
Pero nasaktan ako sa mensahe niya.

From: P.Plata

Msg: Who is this?

I sighed.
"My baby heart is ouch..." I whispered.

=================

11. The Tin Man

I stared at my mother for a long time. It's been a week. Isang linggo ko na siyang
hinihintay na magising. Nag-aalala na talaga ako sa kanya. She had it bad. Naisip
ko na kung ngayon na hindi niya ako nakikilala, ano pa ba kung magising siya? She
may suffered amnesia. Mas lalo akon mahihirapan na magpakilala sa kanya.

My mother was a good mom. She is very selfless, mahal na mahal niya ako at ang
kapatid ko. I'm very contented with my family. Noon, kahit kaming tatlo lang ng
nanay ko at ni Sienna, masaya na kaming tatlo – kahit na tuyo lang ang ulam namin,
kahit na pinaghahalo lang ni Nanay ang toyo at mantika at ilalabay sa kanin. Masaya
naming pagsasaluhan iyon – ang mahalaga doon ay magkakasama kaming lahat.

Nabago ang lahat sa buhay ko nang minsang umuwi ang tatay ko galing sa trabaho. Ang
natatandaan ko noon ay matagal siyang nadestino sa isang lugar na malayo, ang
nadtanan ko sa bahay ang iyakan nila Nanay at Sienna. Karga ng tatay si Sienna
habang pilit na kinukuha ni Nanay si Sienna. Hindi nagpapigil si Tatay. Lumayas
skya at tinangay ang kapatid ko. Doon nagsimula ang lahat ng kahirapan naming
dalawa.

One night, I woke up with my mom crying. Hinahanap niya si Sienna. Ilang araw muna
siyang tulala matapos ang insidenteng iyon. Pagkatapos, bigla siyang umiyak nang
umiyak nag umiyak. Hindi na siya nagsasalita hanggang sa tingnan niya ako nang mata
sa mata at tinanong sa akin kung nasaan si Benedict.

Ako si Benedict, ako ang anak niya pero hindi niya ako kilala. Dahil nawala na siya
sa sarili ay wala na rin nagtatrabaho para sa aming dalawa. Hindi na ako pumasok sa
eskwela, nagsimula akong mamamalimos pero hindi ako swerte sa pamamalimos. Maraming
bata ang nakapaligid sa akin, ang iba, bully, kinukuha nila ang perang nakukuha ko.
Nagtinda rin ako ng sampaguita at kung anu-ano pero hindi sapat hanggang sa natuto
akong magnakaw. Madali lang ang pera, nakakanakaw ako ng pagkain, at kung ano-ano.
May naiuuwi ako kay Nanay. Napapakain ko siya, naalalagaan. Ako pa nga ang
nagpapaligo sa kanya.

Hanggang sa nagkasakit siya. Na-diagnose siyang may diabetes at kailangan niyang

mag-insulin araw-araw. Mas lalo akong nagsumige sa pangungulimbat. Tinigilan ko na
rin ang paghahanap sa tatay at kapatid ko. Si Nanay lang ang kailangan kong
alagaan.
Walang araw at gabi na hindi ko nakitang umiyak ang nanay habang hinahanap si
Sienna at si Benedict. Nasasaktan naman ako dahil kahit anong gawin ko ay hindi na
niya ako makilala. Miss na miss ko ang nanay kong palaging nakangiti at nakahalik
sa akin, miss na miss ko ang nanay ko na palagi akong pinagluluto ng adobo – pero
wala siya. Wala na siya. Hindi ko alam kung kailan siya babalik sa buhay ko.

Pinalayas kami sa tinitirhan naming bahay dahil hindi na kami nakakabayad sa renta.
Kulang kasi ang nakukuha ko dahil sa mahal ng gamot niya. Nagpalaboy-laboy kaming
dalawa. Wala sa akin iyon – kahit saan kami tumirang dalawa, basta kasama ko siya
ay sapat na. Naranasan kong tumira sa ilalim ng tulay. Naranasan kong magutom,
matulog ng walang laman ang tyan basta masaya lang ako sa kaalaman na nakakain si
Nanay at komportable siya sa harapan ko.

Isang gabi, matapos kong magtrabaho para sa aming dalawa ay umuwi akong masaya.
Malaki kasi ang nakulimbat ko. Naibili ko pa siya ng arrozcaldo at mainit na
pandesal. Alam kong magugustuhan niya iyon kaya lang pagdating ko sa pwesto naming
dalawa sa ilalim ng tulay ay nakita ko si Nanay, walang malay, walang saplot at
duguaan.

Hinalay siya ng kung sino. Hindi ako alam. Akala ko noon ay iniwan na rin niya ako
pero nang lapitan ko siya ay humihinga pa siya. Binihisan ko si Nanay. Nilinis
siya, inalagaan. Matapos iyon ay nagpunta ako sa pulis pero wala ni isa sa kanila
ang naniwala sa akin. Umuwi akong bigo habang ang nanay ko, hindi nabigyan ng
hustisya.

Walang tumulong sa amin noon. Ni walang may pakialam. Nabuntis ang nanay ko. Kahit
sa panganganak niya ay wala ring nagbigay ng pakialam sa amin. Namatay ang kapatid
ko sanang iyon. Si Nanay ay halos mamatay na rin sa dami ng dugong lumabas sa
kanya. Pinasan ko siya, humihingi ako ng tulong pero wala ni isang nagbigay ng
pansin sa amin.

Ang buong akala ko ay mamamatay si Nanay nang gabing iyon at tuluyan na akong mag-
iisa pero dumating si Atty. Salve Plata. Naawa yata siya sa amin. Isinugod niya sa
ospital ang nanay ko. Tinulungan niya kaming dalawa. Ipinasok niya ang nanay sa
isang mental institute habang ako, inampon niya at sinunod sa pangalan niya.

Pinag-aral niya ako at ipinakita niya sa akin na hindi talaga madali ang buhay pero
kung marunong dumiskarte – lahat ng bagay ay makukuha sa tamang salita at sa tamang
paraan.

Huminga ako nang malalim at hinawakan ang kamay ni Nanay. Inilapat koi yon sa aking
noo at saka ako pumikit.

"Nay, gumising ka na. Miss na miss na kita..." Pumikit ako nang mariin. "Hahanapin
ko si Sienna, nanay, basta gumising ka na..." Hinagkan ko ang kamay niya at saka
hinapplos ang noo niya. I stood up and kissed her nose. Matapos iyon ay umalis na
ako. Kailangan ko pang magpunta sa board meeting ng Demitri. Hyan wants me there. I
have no idea why.
Sumakay ako sa aking bagong kotse. I bought a Bentley. At least ito, kapag sinira
na naman ni Artemis, hindi na gaanong mahal. I'm planning of buying a McLaren next
time, but right now, my focus is on my mom and my work.

Dumating ako sa Demitri nang medyo late na. Traffic kasi sa may bandang Edsa dahil
sa APEC.

Sinalubong agad ako ni Dorisa – ang assistant ni Hyan. Agad niya akong pinatuloy sa
kanyang opisina. Natagpuan ko si Hyan na nakaupo sa trono niya pero hindi siya nag-
iisa. Naroon si Juan Sanque na tila ba naiinip na rin.

"You didn't fire this guy, Demitri? After what he did to your cousin, you still let
him work here?"

"Oh, please, Juan. You're my ex-husband. We're annulled and I still let you in and
out of this company. Isa pa. Kay Artemis siya may gulo at hindi sa akin so why fire
him? He's one of the best lawyers in the country today. I bet that he can take Ares
Consunji down if he ever goes back to practice again."

"You're crazy. Kailan ka ba magkakaroon ng pakialam sa kadugo mo?"

Nakita kong tumiim ang bagang ni Hyan.

"Kapag naibalik sa akin ni Artemis ang kapatid ko."

"Hyron's dead, Hyan. You have to accept that fact and move on."

I cleared my throat. "You need your own moment, I'm leaving now." Hindi na ako
nagpapigil. Ayokong ma-trap sa ganoong klase ng sitwasyon. Naghintay na lang ako sa
labas, maya-maya ay lumalabas na rin si Sanque. Pinakatitigan niya ako. Lumapit
siya sa akin at kinulweyuhan ako.

"I told you to stay away!"

"I have my own judgment. No one can ever tell me what I should or shouldn't do."
Mariing wika ko. Tinulak ko siya at inayos ang kwelyo ko. Naglakad ako papasok sa
opisina ni Hyan. Nakangiti siya sa akin.

"Congratulations, Plata. My stockholders are all cleared. I'm sure my father woul
be so proud of me."

Habang tinitingnan ko siya ay naisip ko na pareho lang kaming dalawa. We both have
that hollow in our chest – we have no heart.
"Bakit mo ako pinapunta?"

"Let's celebrate!"

I shook my head. I have no time to celebrate. Si Nanay lang ang nasa isip ko
ngayon. I have to go back to the hospital para kapag nagising siya ay ako ang una
niyang makita.

"Rain check. I have to go. Congrats, by the way.

Bago ako lumabas ay narinig ko siyang nagsalita.

"Really? Rain check? But when it comes to Artemis, you'd go? How can you go from
designer to a cheap wanna be? Artie is from the slums. I'm from Forbes and you want
a taste of her? That's so low."

I looked at her.

"Do you know why people always choose Artemis?" I asked her. Hindi siya nagsalita.
"It's 'cause she let other people in unlike you, Hyan, you push everyone away. It
makes me sick." Sabi ko na lang. Umalis ako. Bumalik ako sa ospital. Buong
pagmamadaling pumunta ako sa ICU pero nagulat ako nang makita kong wala na doon ang
Nanay ko.

"Nurse! Nasaan na iyong nanay ko?!" I asked.

"Sir, kalma po. Nasa private room na po siya. Nagising na po kasi siya kanina.
Hinahanap niya po si Benedict pero may babae po kasing dumating, siya na lang ang
kinausap ni Doc. Nasa room 404 po sila."

Agad akong tumakbo papunta sa fourth floor. Hindi na ako nag-elevator. Kaagad ko
namang nahanap ang silid niya at buong pagmamadali akong pumasok upang magulat lang
muli dahil nakita ko si Artemis Consunji na nakahawak sa kamay nang nanay ko habang
nagsasalita siya.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko. Artemis looked at me. She looked different
today. Naka-puting blouse siya at pantalon. Mukha siyang kinakabahan. Ilang beses
pa siyang napalunok. She smiled then.

"Mag-te-text sana ako sa'yo, kaya lang baka i-hu u mo ulit ako." Nagyuko siya ng
ulo. I wanted to laugh. Nasaan ang yabang niya ngayon? "Pero, pumunta na rin ako.
Dinalan ko ng bulaklak ang nanay mo saka fruits saka—"

"Ano iyan, suhol? Hindi ko kailangan iyan Miss. Consunji. Maaari ka nang umalis.
Maraming salamat sa pagsama mo kay Nanay pero hindi na kita kailangan." Tinalikuran
ko siya para buksan ang pinto. Totoo ang sinasabi ko na gusto ko na siyang umalis.
Napansin ko si Nanay na nakatingin lang sa amin na tila ba nagtataka. She was
smiling.

"Hoy, 'wag mong paalisin si Sienna. 'Wag mong awayin ang anak ko." Inabot ni Nana
yang kamay ni Artemis. "Sienna ko, miss na miss ka na ni Nanay. Ang ganda-ganda mo.
Nasaan na ba ang kuya Benedict mo? Hindi pa siya umuuwi eh."

I looked away. Napapailing ako. Ganoon ba talaga ang buhay? Nakilala ni Nanay si
Sienna, akala niya ay si Artemis ang kapatid ko, tapos ako, ako na nandito, pero
hindi ako kilala. I walked out. Ilang beses aking huminga nang malalim habang
nagpapalakad-lakad doon.

Gusto kong umiyak. Gusto kong manapak. Why is it so hard to be happy?!

"P-piedro..." Narinig ko ang boses ni Artemis. I looked at her. Nagulat pa ako nang
bigla na lang niya akong sugurin nang yakap Umiiyak ba siya? Umaalog ang mga
balikat niya.

"Sorry na, Piedro. Mabait naman kasi talaga ako. Sorry na. Patawarin mo na ako.
Friends na ulit tayo. Papalitan ko ang kotse mo. Patawarin mo na ako..."

Hindi ko alam kung anong nangyayari sa akin but as she embraces me like that – my
knees are turning to jell-o.

_______________

"Artie? It's really you! What are you doing here?"

Napalingon ako nang makilala ko ang boses ni Apollo Vejar – ang panganay na anak at
isa sa kambal ni Aunt Hera. Mukhang kalalabas niya lang ng elevator at mukhang
aalis siya. Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa noo. Mas matangkad siya sa
akin tapos ang nakaakatuwa, nakuha niya ang kulay ng mata ni Uncle Hades.

"I seldom get a visit from you! Si Eiris ang madalas dito. Kamusta ka na?!"

"Hindi naman ikaw ang binibisita ko. 'Wag kang epalogs." Sabi ko sa kanya. Natawa
si Apollo. "May pupuntahan akong kaibigan. Ikaw, saan ka na naman pupunta? Sabi ni
Mama Hera, hindi ka daw umuuwi sa Tagaytay. Ulol ka, umuwi ka doon. Noong bata ka
pa panay kang naka-dede kay Mama Hera ngayon ni anino mo hindi nila makita!"

"Wag kang maingay! Pati ba naman pagdede ko kay Mommy ibo-broadcast mo pa!
Napakaingay mo Artie!" Sigaw niya sa akin. Binatukan ko siya.

"Hoy! Mas matanda ako sa'yo! Diyan ka na nga, Apollo. Ang pangit mo! Hindi kita
bati!" Tinalikuran ko siya. Hindi naman kami nag-aaway. Ganoon lang kami talaga
mag-usap na dalawa. Nandito ako ngayon sa building niya dahil dadalawin ko ang
Nanay ni Piedro.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin kami bati na dalawa. Inilabas niya nga ng ospital
ang nanay niya nang hindi niya sinasabi sa akin. Buti na lang tsismosa ang mga
nurses sa ospital at narinig nila na iuuwi ni Piedro ang nanay niya sa unit nito
kaya gorabells na agad ako dito.

Alam ko na ang unit niya – nasa third floor siya. Sabin g receptionist, apat na
unit ang sakop ni Piedro at ipinagawa na niya iyon para may isang buong bahay na
siya. Kumatok ako nang tumapat ako sa unit niya. May dala akong prutas at adobo.
Naalala ko kasi na paborito niya iyon. Ako pa nga ang nagluto noon. Nagpatulong pa
ako kay Nanay Betchay para naman talagang masarap iyon.

Nang bumukas ang pinto ay si Piedro agad ang bumungad sa akin. Nilakihan ko ang
ngiti ko.

"Good morning! May dala akong adobo at prutas!" Walang sabi-sabing isinara niyang
muli ang pintuan. Napanganga ako. Kumatok ulit ako.

"Go away, Artemis!" He yelled.

"Ay! Frozen lang ang peg mo?" Nagbibiro ako. Naiintindihan ko naman siya. Alam kong
galit siya sa akin dahil sa ginawa ko. Kinuwento ko nga kay Mama ang nangyari sa
amin noong nakaraan pati na rin ang ginawa ko at isa lang ang sinabi ni Mama sa
akin.

Hindi kita pinalaki para makapanakit ng iba. You have to apologize and I think
that's exactly what your grandfather is expecting you to do.

Ma! I'm a Consunji, I never apologize!

Aba, Artemis, baka kahit ngayong bente-kwatro ka na ay makatikim ka pa ng palo sa

akin?!

Fine... magso-sorry na po.

Kaya din ako nandito. Hindi rin kasi ako mapakali na nakasakit ako ng tao.

"Papasukin mo na ako o ipapasira ko sa utility itong pintuan mo para makapasok ako!

Baka nakakalimutan mo, isang utos lang ni Apollo, sira iyang bahay mo!" Pagbabanta
ko. This is one of the perks of being cousins with the owner of the building. Agad
naman niyang binuksan ang pintuan.

"This is the last time you'll ever go Consunji in me." Inis na wika niya.
"Hello! Good morning Piedro!" Sabi ko na lang. "May fruits ako at saka adobo! Sa'yo
iyong adobo kay Nanay iyong fruits. Nasaan si Nanay?"

"Sienna! Anak!" Napangiti ako nang makita ko ang Nanay niya na nakaupo sa
wheelchair habang tulak-tulak ng isang nurse. Lumapit ako sa kanya para magmano.
"Halika, Sienna, kandong ka sa akin para maglalaro tayo. Diba gusto mo ito... Miss
na miss na kita, anak. Wala pa rin ang kuya mo."

"Darating din si Kuya, Nanay. Natraffic lang iyon. APEC kasi." Biro ko pa. "May
dala po akong prutas!"

"Gusto ko iyan. Subuan mo ako, anak." Sabi pa niya sa akin. Kinuha ko ang
wheelchair sa nurse niya tapos ay nginitian ko si Piedro. Dinala ko si Nanay sa
dining area. Sinimulan kong magbalat ng mansanas para sa kanya. Sumunod naman si
Piedro sa amin.

"Itong kaibigan ng Kuya mo, panay masungit sa'yo, Sienna. Baka gusto ka niya."
Humagikgik pa si Nanay. Natawa na lang ako.

"Hindi po, Nay baka may regla po si Plata kaya masungit." Sinubuan ko ang Nanay
niya. Kumain naman siya. Kinukwentuhan ko siya habang kumakain siya. Hindi ko na
nga namalayan ang oras, naubos niya ang dala kong prutas. Nang tingnan ko si
Piedro ay nakangiti na siya.

"Salamat, Artemis. Alam mo ba, ayaw niyang kumain, kanina ko pa siya pinipilit.
Salamat."

"Hah! May kapalit iyon! Ang kapalit noon, friends na tayo! Bati na tayo ha, Plata.
'Wag mo na akong i-hu u sa text." Malungkot na wika ko. Plata shook his head.

"Alright." Inilahad niya ang kamay niya sa akin. "Friends."

"Yes! Tang ina! Ang pakipot mo!" Tumayo ako at hinatak siya patayo din! "Friends!"
I embraced him again. Naramdaman kong bigla na lang nanigas ang katawan niya pero
sandali lang iyon.

"Sienna... Sienna... 'wag ka munang magpapauto sa mga lalaki! Magagalit ang Kuya
Benedict mo!"

I giggled. I looked at him.

"You're a good man, Piedro. I'm sure, someday, you'll have your mom back."

Muli ay niyakap ko siya. Buti talaga napatawad na niya ako.

=================

12. Party

"Hoy,"

Naalimpungatan ako dahil may yumuyugyog sa mga paa ko. Nang magmulat ako ng mga
mata ay nakita ko si Nanay na nakaupo sa dulo ng kama ko. Mukhang natakasan na
naman niya ang private nurse niya. Ngumiti ako sa kanya.

"Nay, ano pong kailangan mo?" Tanong ko habang tumatayo ako. Inalalayan ko siyang
maglakad papunta sa couch sa loob ng silid ko at tinabihan siya. Mukha siyang
balisa. Mukhang hindi pa siya natutulog.

"Wala pa ang Sienna ko. Tawagan mo naman siya. Nag-aalala na ako sa kanya. Baka
tulad ng kuya Benedict niya ay hindi na rin siya umuwi..."

Matagal kong tinitigan si Nanay. Dis-oras nang gabi pero ang hinahanap niya pa rin
si Artemis. Halos buong araw na nga silang magkasamang dalawa. Hindi na nga yata
pumapasok si Artemis sa trabaho niya dahil sa nakalipas na ilang linggo na nasa
akin si Nanay ay halos araw-araw ko siya kung datnan dito. Kaninang hapon lang ay
narito siya, naglalaro sila ni Nanay ng maiba taya. Parang bata si Artemis. At
hindi ko lang iilang beses nahuli ang sarili ko na ngumitingiti habang pinapanood
siyang alagaan ang nanay ko.

"Tawagan mo na ang Sienna ko..." Hinawakan ako ni Nanay sa kamay. Napatitig ako sa
kanya. Gusto ko siyang yakapin. Napakatagal na panahon na nang huli kong yakapin si
Nanay. Noon pa iyon bago siya dalhin ni Judge Plata sa mental institute.

"Hoy... tawagan mo na ang Sienna ko. Gusto ko siyang makausap..."

"Sige po, Nanay." Inabot ko ang telepono kong nakalapag sa bedside table. Tatawagan
ko si Artemis, sana lang ay gising pa siya. Maghahating – gabi na kasi.

Ilang ring ay bigla na lang may nag-hello. Halata sa boses ni Artemis na para bang
may iba pa siyang kausap bago niya sagutin ang tawag ko. Dinig ko kasi ang pagtawa
niya.

"Hello, bakit napatawag ka?" Tanong niya sa kabilang linya.

"Kakausapin ka daw ni Nanay." Wika ko. Ibinigay ko ang phone kay Nanay. Agad naman
nawala ang pagkablisa niya at ngumiti nang kausap na niya si Artemis sa phonee.
Lumabas na ako ng silid at nagtungo sa kusina. Kumuha ako ng sanmig lights sa ref
at pumwesto sa paborito kong upuan kung saan tanaw ko ang mga ilaw ng siyudad. This
is how I spend my sleepless nights. I was sighing. Iniisip ko kung dadalhin ko na
ba si Nanay sa Amerika para maipagamot siya o hahayaan ko na lang siyang ganoon
dahil parang mas maigi pa na wala siyang alam kung gaano kalupit ang mundong aming
ginagalawan.

Habang nag-iisip ay narinig ko ang pagtunog ng doorbell. Nakadama ako ng pagtataka.

Sino ba naman ang pupunta sa bahay ko sa oras na ito? Kliyente ba? Tumayo ako.
Hindi ko na nga inisip ang hitsura ko. I was half naked –was only wearing my
Captain America boxer shorts.

Nang buksan ko ay nakita kong nakatayo si Artemis sa harapan ko. Pero hindi siya
mag-isa. May kasama siyang lalaki. Matangkad iyon, halos kapantay ko na. May
hitsura siya – mukhang asong Rottweiler. Moreno at ngising-ngisi habang nakatingin
kay Artemis.

"Hi, Platops! Nga pala, si Liam Sanque – kapatid siya ni Juan at kasamahan ko siya
dati sa batalyon. Si Atty. Piedro Benedicto Plata – anak siya noong kaibigan ko."

"Nice to meet you." Wika naman sa akin ng Liam Sanque na iyon. Binalingan niya si
Artemis. "Sure ka bang safe ka dito? Iiwan na kita dito?" Tila nagdududang tanong
niya pa. Naisip ko kung sapakin ko kaya ito? Itatanong niya ng harapan sa akin kung
safe si Artemis dito, gago yata ito. Hamunin ko kaya ito ng dwelo nang makita niya
ang hinahanap niya. Hindi dahil sundalo siya mas matapang na siya sa akin.

Maraming naka-uniporme na mas duwag pa kaysa sa daga sa madilim na lungga.

"Oo naman! Sanque, ulol ka ata. Sige na, kita na lang tayo sa airsoft mamaya! Bye,
Bok!"

Hinalikan siya ng Liam na iyon sa pisngi.

Pinanood niyang umalis ang Liam na iyon tapos ay saka bumaling sa akin. Noon ko
lang napansin na humahaba na pala ang buhok ni Artemis at kasabay noon ang
pagbabago ng hitsura niya. She's becoming more like a girl... yes, she's still a
girl in my eyes... a girl but not yet a woman, I'm gonna make sure she'll be one,
one of these days.

"Nasaan si Nanay?" Tanong niya. Niluwagan ko naman ang bukas ng pinto kaya pumasok
siya agad. Dumiretso siya sa silid ni Nanay, hindi ko naman nasabi na nasa silid ko
ang Nanay ko. Lumabas ulit siya.

"Hoy, ulol, nasaan ang nanay?!"

"Something is wrong with you..." Sabi ko habang titig na titig sa kanya. Napatulala
lang si Artemis sa akin. Lumapit ako sa kanya. Kinuha ko ang kamay niya.

"Anong something wrong?" Tanong niya. "Nasaan nga si Nanay?!"

"Wait, I'm trying to figure it out." I cupped her face. I was grinning. Nakakunot
naman ang noo niya sa akin. I particularly touched that area of her face where
Sanque's lips landed. I tilted her head to the left and bent down to kiss her fully
on her lips. I closed my eyes while her eyes were wide. I kissed her like how a
girl should be kissed. Hindi sa pisngi, kundi sa labi. A girl like her should
always be kissed like this – a passionate kiss with matching a heart stopping
electricity – I'm sure she feels that too.

I ended the kiss.

Napangisi ako nang makita ko ang hitsura niya.

"There, it's fixed." I said. "Nanay is in my room. Go see her, Artemis."

Tinalikuran ko siya. Nagtungo ako sa kusina nang ngingiti-ngiti na naman. I was
shaking my head.

Why is it so good kissing Artemis? I just couldn't explain why. It's like her lips
has addictive effect. I want it, I need it and I look for it.

I can't possibly be falling – no. It's just lust. Iyon naman diba? Lust. Doon lang
kami, maliban sa kapangyarihan na dala ng apelyido niya, kailangan ko na ring
makuha ang katawan siya – siya mismo. I'll make her fall, I'll make her want more.
Sisiguruhin kong lunod na lunod siya sa akin nang hindi na gumana ang utak niyang
napakatalino.

"One of these days, Artemis... You'll be mine..."

I grinned at myself. Sa kakangisi ko yata ay hindi ko napansin na naitukod ko ang

kamay ko sa kutsilyong nasa counter sa kusina. Bumaon iyon sa palad ko. Napasinghap
ako.

"Shit." I muttered.

"O, anong nangyari sa'yo?" Narinig ko si Artemis. "Oh my god!" Sabi niya bigla nang
makita ang palad ko. Lumapit siya sa akin. Hindi na ako nakapagsalita dahil hinubad
niya bigla ang sleevless shirt niya para ibalot sa kamay.

"Naku, Piedro, kailangan nating pumunta sa emergency room! Ang lalim ng sugat mo!"
Napatulala ko. In front of me is half naked Artemis. Her violet lacey bra is in
front of my face at naaninag ko ang dibdib niya. May tattoo pala siya sa
collarbone. I think that it's her initials.
A. Y.C.

Bakit kailangan niyang ipalagay iyon? Mawawala ba siya?

"Halika na!"

"Pupunta ka ng ospital nang naka-bra lang? Kumuha ka ng t-shirt ko doon!" I hissed

at her. Para bang hindi niya alam na nakahubad siya. Tumalikod siya at nang bumalik
ay may dala na siyang damit para sa aming dalawa. Matapos iyon ay inalalayan niya
ako. Kinuha niya ang susi ng kotse ko tapos ay bumaba na kami. Hindi naman nagtagal
ay tinatahak na namin ang daan papunta sa ospital – sa emergency room.

Dinala niya ako doon.

"Nurse! Iyong kasama ko, nahiwa iyong kamay, ang laki ng sugat puro dugo tapos ayaw
tumigil, hindi ko alam kung anong nangyayari, iyong Mama ko noong isang araw,
dinala ko din sa ospital kasi naman napaso siya kasi naglaladian sila ng tatay ko
sa phone, ayon, ilang beses ko nang sinabihan iyong mga iyon na h'wag nang gagawin
iyon pero para bang sila ang teenager. Ang hirap talagang magpalaki ng mga
magulang. Si Papa naman kasi napakalandi at sa dami ng ipapamana niya sa amin ay
ang kalandian niya pa!"

"Miss, wait..."

Natawa ako nang finally ay makasingit ang nurse na kanina pa gustong magsalita.

"Paki-fill na lang iyong form na ito habang ni-treat namin siya ng first aid."

Napatango si Artemis. Naupo siya sa isang tabi.

"Piedro, ano ka? Single, widow, married, o annulled?"

"Single." Mabilis na sagot ko.

"Easy ka lang, nagtatanong lang ako kasi baka mamaya, secretly married ka parang si
Former President Calimbao. Iyong pogi dati. Secretly married pala siya no!"

"I'm not married, Artemis and I don't have a girlfriend. Nililigawan nga kita diba?
Na-basted lang ako kasi puro ka logic."

Nakita kong humaba ang nguso niya. Matagal siyang natahimik doon. Pinagmamasdan ko
siya. Napapangisi na naman ako. I wanted to know what is happening inside her
genius brain. I wanted to take a peek.
"Hmp. Ano, blood type."

"Sa akin?" Nakangisi pa rin ako. Tinaasan niya ako ng kilay.

"Hindi, iyong sa akin. Bobo kang kausap? Natural iyong sa'yo!"

"Fine. Type O."

Artemis smirked. "Ano ba iyan. Dugo na lang pang-mahirap pa."

"What? Ano bang type ng dugo mo?"

"AB positive. Kasi mayaman kami. Consunji kami. Isampal ko sa dugo mo iyong
apelyido ko eh!" Mukhang sa pagkakataong iyon ay inis na inis na siya. Tinapos na
niya iyong pag-fill ng form at saka lumabas. Simangot na simangot si Artemis.

Nang matapos tahiin ang kamay ko ay lumabas na ako nakita ko si Artemis na nakaupo
doon at nakahalukipkip. Wala na yata siya sa mood.

"Halika na, iuwi mo na ako at walang kasama si Nanay."

"Maglakad ka mag-isa mo, Ulol." Binalik niya sa akin ang susi ng Bentley ko. Hindi
ko maintindihan kung bakit siya naiinis sa akin. Alam kong naiinis siya talaga.
Sinundan ko siya.

"Ano bang problema mo? Gusto mo na naman bang sirain ang kotse ko? Maayos ka namang
kausap kanina, what the hell went wrong, Artemis?"

"Eh kasi Ulol ka! Akala mo kung makapagsalita ka ikaw na iyong matalino. Hello! Ako
nga iyong genius na nakagradute ng high school ng katorse anyos! Ulol kang putang
in aka! Nayayamot ako sa'yo! Binasted na pala kita bakit ganoon ka mang-kiss? Anong
kiss iyon? Aksidente? May aksidente bang nilalagyan ng dila ang kiss? Eh halos
malunok ko na iyang laway mong sira ulo kang, Plata kang asawa ni Plato! Mukha mo
kaya ang pukpukin ko ng baseball bat?! Pakainin kaya kita ng vibrator?!"

"What the hell is wrong?!"

"Ang sinasabi ko lang Plata! Kung manliligaw ka, manligaw ka hindi iyong halik ka
nang halik kang putang ina mo! Kung liligawan mo ako, ligawan mo ako!"

Natulala ako pero nagulat din nang bigla akong bayagan ni Artemis. Napaluhod ako.
"Iyan ang bagay sa'yong ulol ka!"

She walked out pero habang pinapanood ko siyang naglalakad palayo ay napapangisi
ako.

I can smile victory...

Kaunti na lang...

__________________

"I don't want to go to that party, Papa! Mayayamot lang ako dahil nandoon ang apo
ni Lolo Tatay na ipinaglihi kay Mama Hera pero mas malupit kasi nahaluan ng sumpa
ng isang asawang na itago na lang natin sa pangalang Hyan Ysobelle Demitri also
known as The Devil wears Prada or The Devil Spawn, pinsan ni Satanas, Inaanak ni
Lucifer at kamag-anak ng lahat ng tyanak at lamang lupa sa buong Pilipinas!"

"Eiris!"

Natatawang binawalan ko si Eiris habang nakikipag-diskusyon siya sa mga magulang

namin. Fiftieth anniversary kasi ni Lolo Tatay at Lola Nanay. Kailangan magpunta
kami dahil mahalagang milestone ito sa mga Consunji. Nakabihis nga ako.

I was wearing a beautiful tiffany teal gown, habang si Eiris ay nakashort pa. Si
Iris ay bihis na rin pati na rin ang mga kapatid kong lalaki. Siya na lang talaga
ang hinihintay.

"Magbibihis ka o papaluin kita. Hindi ko pa nasusuot ang sinturon ko." Inis na wika
na ni Papa. Pinanlakihan na siya ni Mama ng mga mata. She pouted.

"Papa nama! Seventeen na ako tapos papaluin mo pa ako sa pwet!" Reklamo niya.
Kinuha nga ni Papa ang sinturon niya.

"Dumapa ka na!"

"Ihhh! Ayoko! Magbibihis na nga!" Sabi niya pa. Binalingan ako ni Papa.

"Ikaw naman, be,--"

"Pa naman! Bente kwatro na ko! Be ka pa diyan!"

"Ikaw naman kaya ang paluin ko?"

"Oo na, Papa Pangit, Be na. Bakit Papa Pangit?"

"Mauna na kayo nina Oliver. Susunod na kami ng mama mo."

Tumalima naman ako agad. Seven-thirty ang simula ng party. Alas-ocho na hindi pa
naman kami gaanong late. Habang nagmamaneho ay niche-check ko ang phone ko. Sabi
kasi ni Plata ay magte-text siya sa akin kung pupunta siya sa party. Ang alam ko
kasi ay invited din siya, inimbitahan siya ni Hyan.

Sila yata ang magde-date ngayon. Ako naman ang date ko ay si Oliver at Odysseus.

Nakarating agad kami sa Consunji Hotels. Agad akong sinalubong ng valet kaya
ibinigay ko sa kanya ang susi. Pumasok na kaming magkakapatid. Agad kong nakita si
Heath na nag-e-entertain ng bisita. Kinawayan ko siya. Tumango naman si Heath.

Umikot ang mga mata ko at naroon na ang mga Uncles ko. Si Uncle Javier kasama si
Arkanghel, Ave Maria at Dyosa Santa with Tita Danelle. Aunt Casi with Uncle Adan
and her kids, Constatino, Valentino and Ceilo. Andyan din si Uncle Ares with Tita
B, Telulah at ang iba pang mga kapatid at kamag-anak namin.

Naggala ako. Nakita ko si Juan at ang asawa nitong si Rafaela. Kasama ni Juan si
Quatro at si Liam. I said hello to them. Bago pa sila makahuma ay nakita ko na si
Hyan na dumarating. Agad na kumapit si Rafaela kay Juan.

"Hey stupid whore." Bati ni Hyan – hindi sa akin kundi kay Rafaela. "Fancy seeing
you here. Hindi ko alam na tumanggap pala ng gold digger ang hotel namin. I should
really talk to Hyacinth about this. Hindi na naman kasi niya natanggap ang Memo ko
tungkol sa mga ahas na tulad mo."

"Hyan..." Hinawahan ko ang kamay niya.

"Stop it, Hyan." Juan warned. Nakatitig siya sa pinsan ko si Piedro naman ay
nakatingin lang din.

"Hindi ka pa rin ba nakaka-move on na ang dating kabit ay ang asawa nang legal?
Bitter much Hyan?"

"No. It's not that. My brother died because of this stupid bitched face beside me
but you, you're worse than her, anong sabi mo sa akin noon? You'll love Hyron for
the rest of your life but it took you only two years to fall in love with Juan,
fuck him behind my back and then married him three years later. What a convenient
gold digging slut."

Sinampal ni Rafaela si Hyan. Hyan grinned.

"Uso mag-move on, Hyan." Wika ni Rafaela.

"Stop, Raffie!" Juan said. "You promised!"

"But she's bitching me out! Wala siyang karapatan! She's as cold as ice! Sana nga
mamatay na lang din siya tulad ni Hyron nang hindi na ako nahihirapan!"

That was the last straw. Napatingin ako kay Hyan na hindi na rin maipinta ang
mukha. I looked at Rafaela. Akmang sasabunutan na siya ni Hyan nang dunggulin ko
ang mukha niya tapos ay sinabunutan ko siya.

Pinipigilan na kami nila Piedro. Hinawakan ako ni Piedro sa bewang.

"Wag mo akong hawakan! Babayagan kita ulit!" Sabi ko. Walang nagawa ang mga lalaki.
Mabuti at malayo kami sa mga bisita. Sinenyasan ko si Hyan na sumunod. Namataan ko
si Tia na nakatingin sa amin, nakangisi siya.

"Bitawan ninyo ako!" Sigaw niya. Binitiwan ko siya. Sinipa ko siya papunta sa pool.
Nahulog siya doon.

"Tang in among ahas kang malandi ka! Wala kang karapatang sabihin ang pangalan ni
Kuya Hyron! You don't have any rights of wishing Hyan's death! Wala kanga lam sa
pinagdaanan ng pamilya ko noong mga panahong iyon dahil mukha kang pera at malandi
ka! Kaya heto! Magdusa ka sa lamig ng pool!"

Tumalon ako sa pool. Nilunod ko siya. Kumakawag siya, nagpupumiglas na makakawala

pero hindi ko siya hinahayaang makaalis.

"Artemis, tama na!" Narinig ko si Juan. Hyan looked at him.

"Your slut of a wife deserves that for what she said about me and my brother."

"Hyan, patay na si Hyron. Hindi na siya babalik! No matter how you grieve about it,
he's dead! He'll never come back for you!"

"Sampalin mo iyan, Hyan!" Sigaw ko. Hyan slapped Juan – dalawang beses.

"Hindi ka namatayan at nawalan ng kahati sa lahat kaya wala kang karapatang

pagsalitaan ako ng ganyan!"

"Artemis, Hyan!"

Nabitiwan ko si Rafaela nang marinig ko ang nakatakot na boses ni Lolo Tatay

Sancho. I looked at him. Si Hyan ay itinulak muna si Juan bago humarap sa direksyon
ni Tatay.
"In my office. Now."

Tumalikod siya. Inalalayan naman ako ni Apollo at Achilles na makaakyat sa pool. Si

Juan ay dinaluhan ang asawa. Achilles gave his coat to me.

"You are in so much trouble." Bulong niya sa akin.

"Tayong dalawa ang magsuntukan." Wika ko pa.

Narating namin ang office ni Lolo Sancho. Pagdating namin doon ay naroon si Mama
Hera, Aunt Yza at Papa.

"Hyan..." Aunt Yza called her.

"Anong iniisip ninyong dalawa?" Tanong ni Lolo. "Wala kayo sa lugar. Kung kailan
kayo tumanda, saka ninyo gagawin iyan. Artemis, sundalo ka, ikaw naman Hyan ang CEO
ng multi – billion dollar arms company and you bullied a girl?! What the hell is
wrong?!"

"Lolo Tatay, siya ang nauna, ni-bullu niya si Ate Hyan. Sabi niya sana daw namatay
na lang si Ate Hyan tulad ni Kuya Hyron para daw hindi na siya nahihirapan, anong
klase iyon? No one says that? We all know what kind of hole Hyron left in Hyan's
heart. So siya ang wala sa lugar."

"Pero nanakit kayo!" My father said.

"Hermes, 'wag mong sigawan si Artemis!" Mama Hera hissed. "Sorry, Uncle Sanch but I
think what the girls did is not out of line. Pinagtanggol lang nila ang isa't isa.
Hyan, sa susunod, be graceful, kulang ka sa ngiti habang inaaway mo iyong babae.
Kapag kasi ganoon, pamangkin, halata na nakikipag-bitch mode ka. Smile and be
graceful, at ikaw Artie, 'wag kang basta – basta nananapak."

"Hera, please..." Yza said. "Don't teach Hyan to be a bitch." He laughed.

"Why would I? Your daughter is bitch enough to rule the world. Sila yata ni Tia ang
magkapatid at hindi si Hailey."

"Hera, Yza, kayo kaya ang pagalita ko ngayon?" Tanong ni Lolo Sancho. He shook his
head. "Kailan ba magkakaroon ng hindi spoiled brat na babae ang pamilyang ito."

"Well, Lolo," I said. "It all started with Lola Laide, so blame her and not us..."
Casual na sabi ko. Inirapan niya ako. "I mean... PO. With Po..."
"Hindi na ito mauulit. Now, go. Magsisimula na ang party." Utos niya sa aming
lahat. Nauna na si Apollo at Achilles kasama si Mama Hera.

"Artie, 'wag mo nang uulitin iyon." Sabi ni Papa sa akin. "Magbihis ka na. Stop
this right now."

"Sorry Pops..." I said. Naiwan ako sa hallway na tumutulo ang damit.

"Artemis..." Nagulat ako nang marinig ko si Hyan. Nasa likuran ko pala siya.

"Oh?" Tanong ko.

Parang pinaglaruan ako ng imagination ko. She smiled at me.

"Thank you."

Then she walked away.

Napangiti naman ako.

"You're welcome, Ate Hyan!"

Nakangiti akong bumaba ng floor na iyon at nagtungo sa parking lot, paglabas ko ay

napansin ko agad si Piedro.

"Okay ka lang?"

"Basa nga ako tatanungin mo pa kung okay ako? Ang bobo mo ha!" Pinanlakihan ko siya
ng mata. He chuckled.

"Oh, Artie, you're so cute." He said. Bigla ay dinukwang niya ako para hagkan.

"Wait!"

"Oo na. Liligawan na kita. Pero pahalik muna. You're so hot." He whispered and
kissed me.

Ano nga iyong sinasabi ni Tita Casiel?

Ah! Kinikilig ang pempem ko!

=================

13. So much

Hanggang ngayon ay nagagalit sa akin si Papa dahil sa nangyari sa party nila Lolo
Tatay at Lola Nanay noong nakaraang gabi. Hindi ko naman sila masisisi. Kahit ako
ay nagulat ako sa reaksyon ko pero nakakapang-init lang kas talaga ng ulo dahil sa
sinabi ng tatanga-tangang babaeng iyon tungkol sa pinsan ko na kakambal din naman
ni Hyan.

Hindi ako kinakausap ni Papa. Pakiramdam ko nga ay high school student na naman ako
– ang kulang lang ay hindi ako ni-ground ni Papa. Dati kasi, kaunting kasalanan,
example nahulihan ako ng phone sa klase, kukunin ni Papa ang phone ko at hindi niya
ibabalik sa akin iyon hangga't hindi niya nakikita na mas mataas pa ang grades ko
kaysa sa dati. It did me wonders too, dahil sa challenge ni Papa, lalo akong nag-
aaral mabuti.

Naipasa ko ang BIO – CHEM at ROBOTICS dahil sa challenge ni Papa. I'm grateful for
him at nami-miss ko na iyong kinakausap niya ako.

Nang araw na iyon sa Consunji Systems ay hindi na talaga ako mapakali. Kahit na
marami akong ginagawa ay sinadya ko na si Papa sa office niya pero bago iyon ay
nagpunta muna ako sa cafeteria para bumili ng paborito niyang salad.

Nakita kong busy siya at limpak-limpak ang mga papeles na nasa harapan niya.

"Hey Pops!" Wika ko. Isinara ko ang pintuan at saka lumakad papunta sa kanya. He
looked at me with his cold eyes. Napapout ako. Napapadyak saka bumigay na.

"Papa naman eh! Ayaw mo akong pansinin! Sorry na Papa! Hindi na ako makikipag-
away!"

Papa shook his head.

"Nawalan ka na ba ng disiplina, Artemis? Sundalo ka tapos ganoon ang reaksyon mo?

You have to be logical every time and attacking that poor girl---"

"She's not poor, Pops! She's a gold digging bitch who too away Hyan's chance of
being good! She was the breaking point and hearing her talk about Hyron like he was
never anything to her broke my heart so I thought that I have to break her face
too!"
Napailing na lang si Papa. May ngisi sa kanyang bibig.

"Apo ka nga ng lola mo." Tumayo siya at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang balikat
ko. "You remind me so much of my mom, Artemis that sometimes it's so hard for me to
stay mad at you."

Unti-unti ay gumuhit ang matamis na ngiti sa aking labi. Niyakap ko si Papa.

"Bati na tayo, Papa ha! Hindi na ako uulit! I love you, Papa!" Hinalikan ko siya sa
pisngi tapos ay yumakap sa kanya nang mahigpit. Papa will always be my number one
man and I'll love him forever.

Noong bata ako, hindi ko hinahanap ang tatay ko. Ang sabi kasi sa akin ni Mama Nina
ay namatay na daw ang tatay ko pero nang makilala ko siya, I realized that I had
always wanted a father and he turned out to be so good at being one.

Matapos ang batian blues namin ng tatay ko ay bumalik na ako sa deparment ko.
Pagpasok ko pa lang ng pintuan ay naramdaman ko agad ang pagvibrate ng phone ko.
Nakita ko na si Plata ag tumatawag sa akin. Agad ko namang sinagot iyon. Naisip ko
kasi nab aka may emergency sa nanay niya at kailangan nito si Sienna. Apat na araw
ko na nga na hindi nadadalaw si Nanay dahil sa dami nang ginagawa namin sa
kompanya.

Nag-release kasi ng mga bagong keycards ang company ni Papa at isa-isa naming ini-
encode ang mga ito. Isa-isa ulit naming nire-register ang mga clients sa bagong
database ng Consunji Systems kaya hindi kami halos makagulapay sa trabaho.

"Hey." I smiled upon greeting him.

"Are you free this hour, Artemis?"

My name on his lips makes me shiver. Kinikilig kasi talaga ako ay kahit na anong
pigil ko sa sarili ko ay hindi ko naman magawa. Kahit nga pinapaalalahanan ko iyong
sarili ko nab aka may masama talaga siyang balak sa akin but my brain kept telling
me to give him the benefit of the doubt.

"Why, yes, I can go out." Pigil ang ngiti ko habang nakatingin sa kawalan.

"Great. Kung ganoon pumunta ka dito sa Demitri, the woman you drowned is here with
her lawyers. She's pressing charges."

"What?!" I exclaimed. Naikuyom ko ang mga palad ko. Ang kapal ng mukha niyang
magdemanda kung tutuusin ay siya ang may kasalanan ng lahat nang ito. Hindi na ako
nakapagpaalam sa head ko o kay Papa dahil buo ang pagmamadali ko.
Sumakay ako sa kotse at bara-barang nagmaneho. Mabuti na lang at fifteen blocks
away from the office lang ang layo ng opisina ni Hyan sa akin.

Dumating ako at ginamit na ang sariling elevator ni Hyan. She's on the forty-third
floor. Hindi ko alam kung anong tinatago ng pinsan ko at protektado siya ng
apatnapu at dalawang floors.

"Miss Consunji, nasa conference room po sila." Sabi sa akin ni Dorisa. Hindi na ako
nagsalita. Pumasok ako doon at bumungad sa akin ang kalmadong mukha ni Hyan, katabi
si Piedro. Sa kabilang panig naman ay si Juan, ang ahas na si Rafaela at ang si
Fidel Hurado – ang abogado nila Juan.

Naningkit ang mga mata ko.

Umupo ako sa tabi ni Hyan. May benda sa ulo ang babae tapos ay naka-sling ang kamay
niya. Napansin ko na hindi inaalis ni Juan ang mata niya sa pinsan ko.

"We are talking about imprisonment here, Atty. Plata." Wika pa ng abogado.

"Bakit, Juan, naghihirap ka na ba at kailangan na ng asawa mo ang pera ng mga

Consunji just to shut her mouth!" I hissed. "Anong karapatan mong mag-demanda!"
Hinampas ko ang mesa sa harapan ko.

"Oh, Ms. Consunji, ikaw lang ang idedemanda nila. You were the one who drowned
her."

"And I almost died..." Humikbi pa si Rafaela at yumakap kay Juan. Hyan took a deep
breath.

"Fine then, sue, Artemis."

"What?"

Napatingin ako kay Hyan. Maging si Piedro ay nagtataka rin.

"Tell your wife to press charges." Kalmadong sabi niya.

"Hyan! I thought... Hoy! Makukulong ako!"

"Press charges, Rafaela. I'm challenging you to press charges."

"Hindi mo na kailangan gawin iyon, Hyan. I will press charges. Juan will be with me
for that. Susuportahan ako ng asawa ko." Binigyan diin niya ang salitang asawa ko.
"It's okay. Just do whatever you want, Rafaela. If you press charges against Artie.
Idedemanda din kita. What was that case again, Atty. Plata. The one where a married
man, sleeps with another woman, then get her pregnant tapos itinira sa bahay na sa
mga pagkakataong iyon ay conjugal property pa, doon siya umuuwi for like five times
in a week. Ang alam ko kasi may kasong kalakip iyon."

Bigla akong napangiti nang mapansin kong nanlaki ang mga mata ni Juan at ni
Rafaela.

"You're not married to him anymore."

"Not now. But back then, while he was screwing your cheap vagina, you horse faced
hooker. That's why although we are annulled already, I can still sue you and Juan
for cheating on me. So, Atty. What was that called again?"

"Concubinage and Adultery, Miss. Demitri." Sagot naman ni Piedro. Halos pumalakpak
ang tainga ko.

"So, when are you gonna press charges against her, Rafaela? I'm so excited." Hyan
put out a little smile. Tumayo si Rafaela at nag-walk out. Sumunod naman ang
abogado, naiwan naman si Juan.

"Control your wife, Juan. She's getting out of hand." Wika pa ni Hyan.

"Then, control yourself too, Little Hyan."

"Not so little anymore, Dear Juan."

Hindi ko sila maintindihan. Nang maiwan kaming tatlo ay niyakap ko si Hyan. Hindi
naman siya pumalag pero hindi rin niya ako niyakap pabalik.

Nang alisin ko ang mga kamay ko sa kanya ay tiningnan niya ako.

"Now we're even, Artemis. You saved my butt, I saved yours so now, I can go back to
hating you because you're the reason why my brother died."

She walked out. Kami na lang ni Piedro ang naiwan doon. He was looking at me.

"That was quick." Wika niya pa.

"Kunwari lang naman si Hyan, alam ko mabait pa rin siya. You know when we were
kids, we used to play a lot kahit na sinasabihan niya akong weird at kahit naiinis
siya sa mga habit ko. She still plays with me, pero noong nag-high school na siya,
nag-drift apart na rin kami. Si Kuya Hyron lang talaga ang ka-close ko saka si Juan
dati kaya lang, naulol din si Juan."

"Ang dami mo na namang kwento." Komento niya. "Nagugutom na ako, how about we go to
my house and eat. Naroon si Nanay." Sabi niya sa akin. Kung sabagay ay hindi ko pa
rin nakikita si Nanay. Medyo nami-miss ko na rin ang nanay ni Plata kaya sumama na
rin ako.

Nang dumating kami doon ay agad kong naamoy ang mabangong adobo. Kita ko naman ang
pagtataka kay Plata. Pumunta kami sa kusina at nakita namin na nagluluto ang nanay
niya.

"Nanay!" Tawag ko.

"Ay, Sienna! Sabi ko na nga ba at darating ka! Nagluto ako ng paborito ng kuya mo –
ang adobo. Hindi nga lang siya darating. Ang tagal-tagal nang nag-a-abroad ng kuya
mo. Hindi pa rin siya nagbabalik."

Tumingin ako kay Plata na nakatingin rin sa amin. I could see the pain in his eyes.
Nakakadama ako ng awa para sa kanya pero alam ko naman na hindi naman awa ang
kailangan niya. Kailangan niya ng pang-unawa.

"Ay maghahain na ako, Nanay. Para makakain na po tayo." Sabi ko na lang. Tumango si
Nanay. Nagpatulong naman ako kay Piedro.

PInagsaluhan namin ang adobong iniluto ni Nanay para kay Piedro. Napapansin ko rin
na napapalakas ang kain niya. He seemed happy about it. Nang matapos kami ay
tinawag ko ang nurse ni Nanay ara makapagpahinga na ito. Kami na lang ni Plata ang
maghuhugas ng plato.

"Someone is happy." Tudyo ko sa kanya. He grinned. "Masarap ba?"

"Oo, kasing sarap ng labi mo."

Nanigas ang likod ko. Pinigilan ko ang sarili ko. Hindi niya pwedeng makita na
kinikilig ako.

"Batuhin kita ng plato diyan eh!" Sabi ko na lang. Tumawa kaming dalawa at tinapos
na ang gawain.

Iniisip ko kung babalik pa ako sa opisina, pero naisip ko rin na wala naman na
akong gagawin kaya dito na lang muna ako. After that, we stayed in the living room.
Naupo kami sa sahig malapit sa glass door niya at pinanood ang bumabagsak na ulan.
He was on the other side. Magkaharap kaming dalawa. Our legs were stretched.
Magkalapat ang mga talampakan namin.

"Ano ba tayo?" Tanong ko sa kanya. Hindi ko na kasi mapigilan. Hindi naman kasi ako
denial. Alam ko may something na ako para sa kanya.

"Ano bang gusto mo?" Tanong niya pa sa akin. Nagkibit-balikat ako.

"Ikaw ba?"

He grinned. "Thirty-two na ako, Artemis. Kapag ako nagka-nobya sa panahong ito,

gusto ko ay pangmatagalan na."

"Kasal agad? Iyon ang goal mo?" Tanong ko. He grinned.

"Why would you go in a relationship if marriage isn't your goal?" He answered me

with another question. Napatango naman ako. Kung sabagay, tama naman siya... I bit
my lower lip.

"Do... well. Do you see me as a wife material? Is that why you're courting me?"

"I see you with me, Artemis, but seeing you as a wife material will be a lot, so
why not take it slow?"

"What do you mean by slow?"

"Like let's take this relationship to the next level. Be my girl."

Halos malunok ko ang lahat ng laway ko I wanted to punch him but then why would I?
I like him, and asking me to be his girl really takes this to the next level.

"But, I don't know yet if I'm in love with you..." Nagyuko ako ng ulo. He lifted my
chin with his forefinger. He made me look at him.

"But do you like me?" He asked.

"Yes..." I answered.

"Then, that can work. We can be the couple who started in LIKE with each other,
because, I like you, Artemis. I like you so much."

He kissed me. And yes, in my mind, I agreed with him. I like him too.

So much.

'r5Q
=================

14. What went wrong?

It was going so well. The relationship with Artemis is well. Hindi ko nga alam kung
bakit hanggang ngayon ay hindi niya naiisip na baka ginagamit ko nga lang siya –
just like the first time. I have laid out all my plans in my head. I could only
think of such beautiful things in my mind that I will do to her, but I'll take
things slow. Ayokong gumalaw ngayon, kailangan hulog na hulog muna siya bago ako
gumawa nang kahit na ano para hindi na siya makapag-isip.

I'll make her fall so hard, so deep that she even she couldn't help her own self.

I was grinning at myself. I know my limitations. Alam ko kung hanggang saan lang
ako at babantayan ko ang sarili ko. Alam ko naman na malaki ang posibilidad na
mahulog ako sa kanya pero hindi ko hahayaan ang sarili ko na mangyari sa akin ang
bagay na iyon. Hindi ko hahayaan na mahulog ako kay Artemis dahil iyon ang
ikasisira ng mga plano ko.

That morning, I was in a golf course meeting with Sergio Mitomadung. Siya ang
pinuno ng pinakamalaking pamilya ng ma sindikato sa bansang ito. Pinag-uusapan
namin ang mga susunod na hakbangin n gaming negosyo.

Sergio Mitomadung is the youngest Mitomadung to ever rule their family. At the age
of thirty, he is already the head of his family and he's doing a great job at it.

"So how is the Consunji bridge doing? Home base na baa gad, Piedro?" Nakangising
tanong niya habang sinisipat niya ang bola. I grinned.

"I'm getting there." Kalmadong sabi ko.

"Dapat lang. Kapag nakuha mo na siya, madali na para sa atin ang gamitin ang
pangalan ng pamilya niya sa mga susunod nating transactions. Mas magiging tago ang
involvement ng pamilya ko. Maganda rin ang naisip mo, Piedro. The Consunjis are the
oldest and one of the richest clans in the country and having their name beside our
transactions will attract more investors. And more investors mean more money."

"I know. That's why I'm taking my sweet time making her fall for me. Ang problema
kasi napakatalino nang babaeng iyon pero hindi ko hahayaang maisahan niya ako dahil
lang sa talino niya. Hindi ko hahayaang mangayari sa atin ang nangyari noon."

"Tama, nakita mo naman kung anong nangyari nang pinairal mo ang puso mo, hindi ba?
Don't ever get emotionally involved with our prospects. Tandaan mo, bagay lang sila
at sila ang kailangan natin para mas lalong yumaman."

Nagtawanan kaming dalawa matapos ang usapang iyon. Nag-focus kami sa paggo-golf.
Isa iyon sa mga stress reliever ko at kahit paano ay hindi ko naiisip ang mga bagay
na may kinalaman sa trabaho ko.

At four in the afternoon, umuwi ako sa bahay. Tulad nang dati ay naroon si Nanay,
nagluluto na naman siya ng adobo. Nakangiting nilapitan ko siya at hinalikan sa
noo.

"Oh, saan ka ba galing? Nandito si Sienna kanina, ang sabi ko ay hintayin ka niya
pero nagmamadali siya. Dumaan lang siya para dalhan ako ng prutas."

Tumingin ako kay Nanay at sa mga prutas na nasa harapan niya. Mula sa bulsa ko ay
kinuha ko ang phone ko at doon, nakita ko ang dalawang mensaheng galing kay
Artemis.

From: Artemis

Msg: Platops, nasa bahay ka ba? I miss you na kasi.

From: Artemis

Msg: Wala ka pala dito. Sabi ng nurse maaga ka daw umalis. Tawagan mo ako kapag
nakauwi ka na.

And just like what she said in her message, I called her.

"Hey." I greeted her. "I was with some clients. Nasaan ka?" Tanong ko sa kanya.
Napakalakas ng tunog sa kung nasaan man si Artemis. Hindi kami masyadong
magkarinigan.

"Okay lang ako, Piedro! Kasama ko si Liam, nasa bar kami dito sa Party Street! Talk
to you later!"

Binabaan ako ni Artemis ng telepono. Naikuyom ko naman ang mga palad ko tapos ay
nakaramdam ako ng pag-iinit ng ulo. Hindi ko alam kung anong gagawin ko o kung saan
ko ba dapat ilagay ang mga kamay ko. I just couldn't stop moving. My head is
spinning. I know that I have to go and find her and that's exactly what I did.
Sa dami ng bar sa Party Street ay hindi ko ako nagatubiling pasukin iyon isa-isa
para lang mahanap siya at hindi naman nagtagal ay nakita ko na nga si Artemis na
nasa counter top habang sumasayaw kasama ang Liam na iyon.

Liam Sanque is half naked habang si Artemis naman ay nakakulay putting sando na
lamang. They were grinding at each other and they seemed to be having so much fun.

Si Artemis ay uminom pa ng Tequila habang sayaw nang sayaw nang ganoon. Mukhang may
tama na siya at mukhang nite-take advantage ni Liam ang katotohanang iyon.

Napatiim ang mga bagang ko.

Lumakad ako papunta sa kanila pero sa dami nang tao ay napabagal ang paglalakad ko.
My eyes were on Artemis. Liam was cupping her face and kissing her cheeks. Hindi
lumalayo si Artemis, bagkus ay tumatawa pa siya na para bang napakasaya niya.

I saw red – blood red when Liam kissed Artemis' lips. Natigilan si Artemis pero
tumawa siya at sinapak si Liam sa pisngi pero patuloy sila sa pagsayaw.

Nang makarating ako doon ay hinatak ko ang paa ni Artemis pero siniguro ko naman na
masasalo ko siya. Natigil si Liam sa pagsasayaw.

"Piedro? Anong ginagawa mo dito?" Her breath smells tequila. I shook my head.

"Uuwi ka na."

"Hey! The night is still young!" She giggled. Nakita kong titig na titig sa akin si
Liam pero wala akong pakialam sa kanya Bumaba siya at hinawakan ang braso ni Artie.

"Ayaw niya pang umuwi. She's having fun!"

"Stay away from my girl!" I hissed. Itinulak ko siya palayo sa amin pero kasabay
noon ay ang pagsuntok niya sa mukha ko. Lumaban ako. Hindi ako papasapak at papaapi
na parang ganoon na lang.

I'm not Piedro Plata for nothing.

Ni-head butt ko siya at nang nakahandusay na siya sa sahig ay saka ko hinatak si

Artemis. Lumabas kaming dalawa ng bar na iyon. Alas ocho nang gabi, marami pang tao
sa paligid pero hindi ko na napigl ang sarili ko. Hinarap ko siya at saka
sinigawan.

"Bakit nakikipaghalikan ka sa Liam na iyon?! Diba girlfriend kita?!" I hissed at

her.
"It's cause my lips are sweet. Hindi mo naman masisisi si Liam. Ang sexy ko kaya.
Humagikgik pa siya habang nakatingin sa akin. Lumapit siya sa akin at ipinalupot
ang mga braso sa leeg ko. Nagalambitin siya sa akin. Amoy na amoy ko ang alak sa
bibig niya. Ang pula-pula ng kanyang mga pisngi. Lasing na lasing si Artemis pero
kahit lasing na lasing na siya ay hindi maitatangi ang kagandahan niya.

I was just wondering why she got this drunk.

"Iuuwi na kita." Matigas kong sabi. She shook her head.

"Sa'yo ako. Miss na kita eh!" Sabi niya sa akin. Dinudutdot niya ang labi niya sa
labi ko. Parang pilit siyang nakikipaghalikan sa akin. I want to kiss her too but
not this way.

Habang inaalalayan ko si Artemis papasok sa kotse ko ay napansin ko ang isang

pamilyar na babaeng lumabas ng bar na iyon. She was wearing a dress but her hair
was all over the place. I think she's too drunk too.

"Hyan?" I called out. Naupo siya sa may sidewalk at doon sumuka nang sumuka. Saglit
kong binitiwan si Artemis para lapitan siya. I took her hair and held that for her.
She was puking all over the place.

"What the hell is happening? Why are you two here?" I asked her. Hindi naman sya
makapagsalita.

"Hyan." Tawag pa ng isang lalaki. Nakita ko si Juan Sanque sa likuran ko na

nakatingin sa amin.

"Iuuwi ko na siya." Sabi ni Juan sa akin. Kumunot ang noo ko.

"Ayoko!" Hyan yelled. Nagulat ako pero hindi ko na ipinahalata iyon.

"I'll take her home, instead. Kasama ko rin naman si Artie. Iuuwi ko sila."

"Ano bang business mo sa pamilya nila, Plata? I told you that you should stay away
from them! Wala kang karapatan sa kahit na sino sa kanilang dalawa."

"Ulol!" Sigaw ko. "Mas lalong wala kang karapatan dahil may asawa ka na at mga
anak, 'wag mo nang subuking kuhanin pa si Hyan dahil pamilyado ka na. Mas wala kang
karapatan!"

Lahat ba ng Sanque nakakainis?

Hinawakan ko ang braso ni Hyan tapos ay itinayo siya. Umepal na naman iyong Juan. I
brushed him off.

"Hey, hey!"

I looked back and I saw another man with a man bun on his head. Kababa niya lang
mula sa isang itim na four by four at tumatakbo siya papunta sa aming direksyon.

"How about my plan, you take the Consunji home and the Demitri comes with me? I'm
Abelardo Sto. Rosario. I'm Hyan Demitri's boyfriend."

Tumaas ang kilay ko. Kitang-kita ko naman ang pamumula nang mukha ni Juan. I shook
my head.

"The Demitri and the Consunji comes home with me. You don't get to touch these
drunken ladies." I told them. Umiling ang lalaking bagong dating.

"She knows me. We spent her birthday in Greece with her family."

"You were in Greece with her?!" Juan exclaimed.

"Yes. Just like what I said. I'm the boyfriend. And we have sex a lot of times so
back off, you're just the fucking ex – husband!" He hissed. Napapailing ako.
Kailangan ko ng patunay na ang lalaking ito nga ang boyfriend ni Hyan bago ko siya
ibigay. He seemed very convincing to me.

"What's your proof?" I asked. He smiled. Inilaba niya ang phone niya at ipinakita
sa akin ang litrato ni Hyan na nasa ibabaw ng kama habang tulog na tulog.

"That's taken inside her room in Santorini. Our morning after. Isn't she pretty?
Now let me take her."

Wala na akong ibang sinabi. Ibinigay ko si Hyan sa kanya at inasikaso si Artemis.

Ipinasok ko siya sa loob ng kotse ko tapos ay sumakay na rin ako. Hindi ko alam
kung iuuwi ko siya sa bahay niya – sa mga magulang niya o sa bahay ko mismo.

Inuwi ko na lang siya sa bahay ko. Hindi kasi magugustuhan ng kanyang mga magulang
kung uuwi si Artemis nang lasing at baka kung ano pa ang isipin nila sa akin.

I took her to my unit, inside my room. Hahayaan ko na sana siyang ganoon pero hindi
ko rin naman siya natiis.

Kumuha ako ng isang plangganang tubig na hinaluan ko bg alcohol, matapos iyon ay

kumuha ako ng malinis na bimpo para punasan siya. Tatawagin ko sana ang nurse ni
Nanay pero mukhang tulog na ito kaya ako na lang ang gumawa nang mga bagay na dapat
gawin.

Hinubaran ko si Artemis. I was swallowing hard.

I could feel my thing getting hard as I look at her nakedness.

Hindi ko naman hinubad ang underwear niya, but her black laccey bra was enough to
make the hard on very very very very hard for me to deal.

Pinunasan ko siya.

At nang malinis na siya ay muli ko siyang tinitigan.

I was thinking of dirty things to do with her. I was thinking for taking advantage
of her damn innocence. Just the perfect timing that I need. She's weak and helpless
and I have all the power and access to her body but then, I found myself leaving my
room with my hard on and a pillow.

Humiga ako sa sa sofa at pinilit kong matulog.

I was shaking my head.

"I should be taking advantage of her right now. What the hells is wrong with me?" I
asked myself. I was shaking my head so hard that I feel like I will have stiff neck
other than my already stiff shaft.

"What the hell is wrong with you, Piedro?"

"Hindi ka ba makatulog?" Nagulat ako nang marinig ko si Nanay. Lumapit siya sa akin
at naupo sa tabi ko. Ngumiti siya sa akin.

"Alam mo ssi Benedict ko, kinakantahan ko iyon kapag hinai nakakatulog. Subukan
natin sa'yo." Sabi niya sa akin. Nagulat ako nang haplusin niya ang buhok ko.

"Twinkle, twinkle little star..."

Nanay started singing, ako naman ay pilit na pinakakalma ang sarili ko. Kahit na
nare-relax ako ay hindi ko naman maalis sa isipan ko si Artemis at ang mga bagay na
hindi ko magawa sa ngayon.

Something has changed.

And I have to figure it out immediately. What the hell went wrong?
=================

15. Turn table

Nagising ako dahil sa amoy ng pancakes at itlog. Hindi ko matandaan kung paano ako
nakauwi sa bahay namin dahil alam kong lasing na lasing ako kagabi. Bigla ay
naalala ko din si Hyan dahil siya ang nagyaya sa akin sa bar na iyon kagabi. Paano
nga kaya siya nakauwi? Alam ko kasi na mas marami ang nainom niya kaysa sa akin.
Sunog na nga yata ang atay niya dahil halos maubos niya ang anim na bote ng tequila
na na-serve sa amin ng bar tender. Para bang galit na galit siya sa alak na iyon. I
was shaking my head. Ang sakit ng ulo ko. Ang sakit din ng mata ko. Todo effort sa
akin ngayon ang dumilat pero kailangan.

So, I opened my eyes and I was a bit shocked seeing that the room I was in. One
thing is for sure. Hindi iyon ang kwarto ko. I swallowed hard. I looked at myself
and I was more shocked to find out that I'm only wearing my underwear!

Nayakap ko ang sarili ko.

"Oh my god!" I gasped. What happened to me? Ang natatandaan kong huling lalaking
kasama ko kagabi ay si Liam. Si Liam ba ang gumawa sa akin nito?! Oh my god! May
nangyari sa amin ni Liam?!

Pinakiramdaman ko ang sarili ko. Ang sabi sa akin ni Telulah, masakit daw ang first
time niya, masakit sa pempem kaya pinakiramdaman kong mabuti ang parteng iyon ng
katawan ko.

Masakit ba? I have to know kung masakit ba! Tiningnan ko rin ang paligid ng kama
ko. May dugo ba? Pero wala akong mahanap na dugo! Dumapa ako at binalewala ang
sakit ng ulo ko. Baka may dugo – baka may tumulong dugo pero maliit lang o baka
naman walang dugo kasi nabasa at madulas ng husto kaya hindi nagdugo!

Naiiyak ako. Hindi na ba ako virgin?!

Bigla ay napahagulgol ako.

"Liam! Walang hiya ka!" Sigaw ko. Umatungal ako ng iyak. Wala akong pakialam kung
marinig ako sa kabilang lupalop ng daigdig basta mailabas ko lang ang sama ng loob
ko. Pinagsamantalahan ako ni Liam! Itinuring ko siyang kaibigan. Hindi ko akalain
na magagawa nya ito sa akin!
Bumukas ang pintuan. Pikit mata akong tumayo. Alam kong si Liam iyon. Pinagbabayo
ko siya sa dibdib.

"Liam! Bakit mo ito ginawa sa akin?!" Iminulat ko ang mga mata ko. "Pinagkatiwalaan
ki—Piedro?"

Kulang ang sabihin na nagulat ako dahil si Piedro ang nagisnan ko. May dala siyang
isang paper bag na inabot niya sa akin. Wala akong mabakas na reaksyon sa kanyang
mukha. Bigla ay kinabahan ako. Ang dami kong tanong sa isipan ko. Paanong si Piedro
ang kasama ko? Nasaan si Liam? May nangyari ba sa amin?

I took a deep breath.

Binuksan ko ang paper bag na dala niya at nakita ko na damit iyon para sa akin. May
tag pa nga ang bestidang binila niya. Hindi ko ngayon alam kung anong magiging
reaksyon ko. Paano ko ipapaliwanag sa kanya na si Liam ang kasama ko at inakala
kong kasama ko tapos siya ang kinokonsidera kong boyfriend?

He's actually my boyfriend and yet last night I was kissing Liam like Liam was my
boyfriend.

Isinuot ko ang binili niyang damit para sa akin tapos ay lumabas ako ng silid niya.
Nakapasok naman na ako dati sa silid niya pero bakit hindi ko natandaan? Maybe
because I had too much to drink.

Nang lumabas ako ay nakita kong naroon si Piedro sa hapag kasama niya si Nanay.
Ngumiti si Nanay nang makita ako at tumayo. Niyakap niya ako tapos ay hinalikan sa
noo.

"Sienna, antay ako nang antay sa'yo kagabi, buti naman at narito ka na." Sabi niya
sa akin. "Umupo ka at kumain na tayo. Nagluto ako ng arrozcaldo, para sa'yo, ang
sabi kasi ni Plata ay masakit daw ang ulo mo. May sakit ka ba, anak?"

Nagulat ako nang tumayo si Piedro at kinuha ang mga gamit niya na nasa sala.
Mukhang aalis na siya. Tiningnan ko siya habang nagbibilin siya sa nurse ni Nanay.
Ako naman ay hindi mapakali.

Tumayo ako at sinundan ko siya. Nasa hallway na si Piedro nang maabutan ko siya.
Hinawakan ko ang balikat niya.

"What?" He snapped. Napakagat naman ako ng labi.

"Sorry..." I said.

"For what? For flirting with Liam Sanque, for kissing him in front of those people
while very drunk, Artemis? Sundalo ka diba? Nasaan ang displina mo?!"

"Bakit ka nagagalit? Anong ibig mong sabihin mula nang maging tayo wala ka nang
ibang babaeng tinitingnan o nidedate? Didn't you even sleep with any other women
while we were dating because if you did, it's okay for me because you're a man and
you have needs?!"

"I don't. Ever since."

I gasped out loud.

"I maybe a lot of things, Artemis, an asshole, a jerk, a gold digging bastard – as
you once called me – but I'm not a player. When I'm with someone I don't look at
other women. So when you told me that you agree with our deal – you as my girl – I
stopped seeing others. I'm a jerk, yes, but I'm a monogamous jerk."

He walked out. Hindi ko na siya tinawag kasi hindi ko na alam ang sasabihin ko. Ano
pang ipantatapat ko doon? Genius ako pero hindi ako makaisip ng palusot sa ginawa
ko kagabi lalo na at ngayong alam ko na nakita niya akong hinalikan si Liam.

Hinalikan naman ako ni Liam. Si Liam ang humalik. I just kissed him back and now my
real boyfriend is very pissed at me.

Hindi na ako bumalik ssa unit ni Piedro. Umakyat na lang ako sa pent house at para
puntahan si Apollo. Hindi ko alam kung naroon siya. Pagdating ko doon ay kumatok
ako at sakto naman na bumukas ang pintuan at lumabas si Achilles.

"Ate Arts! Anong atin?!"

"Bakit nandito ka na rin? Hindi kayo nagsisiuwi ng Tagaytay no?! Noon dede kayo
nang dede kay Mama ngayon gala kayo nang gala!" Sigaw ko sa kanya haban naglalakad
ako papasok. Namataan ko na rin si Apollo na nakatayo sa gitna ng sala at naglalaro
ng xbox360. He was playing imaginary tennis with whoever his against.

Malamang silang dalawa lang magkakambal ang naglalaro.

"Ate pwede ba? Magmove on ka na sa kakadede namin." Achilles snapped. Naupo ako sa
couch at humalukipkip.

"Can a guy really be monogamous?" I asked the two.

"Yes. Especially if he's in love with the girl he's with." Achilles spoke. I looked
at the younger twin.

"Have you ever been in love?"

"It's just his state of mind. There's this girl that he's dating and he said that
he's in love with her." Napapailing na sabi ni Apollo. I pouted my lips. Walang
ano-ano'y ikinuwento ko sa kanila ang sitwasyon ko at ni Plata. Si Apollo ay tawa
nang tawa sa akin, si Achilles naman ay nakadama ng inis.

"You don't get to smash a man's car, Artemis Consunji! That's his soul!"

Binelatan ko silang magkapatid. Maghapon lang akong nasa unit nila. Iniisip ko si
Plata at si Sanque. Hindi ko naman masyadong gusto si Liam - well I just like
kissing him while si Piedro, I like to keep him around pero hindi naman ako
mapakali ngayon na alam ko na ako lang ang nide—date niya!

What am I gonna do?

Bandang tanghali nang makatanggap ako ng text message mula kay Hyan na nagsasabi na
puntahan ko daw siya sa puntod ni Hyron. Kinabahan naman ako kaya mabilis pa kay
The Flash na pinuntahan ko siya doon.

I found her sitting on one of the pews inside our mini chapel. She was wearing an
all-black ensemble with matching shades and a pearl choker in her neck.

"Ate?" I called her. She looked at me.

"Do you know how much I loathe you?"

"Pinapunta mo ako para lang diyan?" Tanong ko sa kaya. Hinubad ni Hyan ang shades
nia at tiningnan ako. "Matagal ko nang alam iyan. I've learn to live with it. Alam
ko naman kung anong gusto mo pero, Hyan hindi ko kayang ibalik ang kapatid mo. Kung
pwede lang sana, ginawa ko na."

She sighed.

"Right." We both sighed. We both looked at Hyron's grave. Hyan chuckled.

"He's alive... I can feel it..."

I looked at her. "If he is, where is he? Why isn't he showing himself?"

Hindi na sumagot si Hyan. Umalis na lang siya basta at iniwan ako. Alam kong
maliban sa pagkamatay ni Hyron ay may iba pa siyang dinadala. If only I could be
that person she's looking for.

Lumabas ako ng museleyo at bumalik sa unit ni Plata. Mag-aalas-kwatro nang hapon

noon. Hindi ko pa rin alam kung anong gagawin ko kay Plata, maybe I should just
break things off with him.

Sa totoo lang kasi ay hindi ako seryoso dahil wala namang lalim ang nararamdaman ko
sa kanya pero gusto ko naman siya.

Nang dumating ako doon ay nadatnan kong naroon na siya agad. Kinakausap niya ang
nurse ni Nanay. Napatingin siya sa akin. He dismissed the nurse and smiled at me.

"I'm breaking up with you." Wika ko. Na-freeze ang ngiti ni Plata. He just nodded.

"Okay."

Is that all I can get? An okay?

"Iyon lang? Hindi ka man lang ba magtatanong sa akin kung bakit?"

"Hindi. I know why. You chose Sanque. Okay lang sa akin, Artemis. Hindi naman ako
desperado. Kung ayaw mo sa akin, sige. Tanggap ko. Maybe Sanque has something that
I don't. Maybe he's man enough for you so then go." He told me. Napanganga ako.
Hinawakan niya ang braso ko. Hindi naman masakit iyon basta hinawakan niya lang
tapos ay hinatid niya ako sa pintuan.

"Go on, Miss Consunji. I guess you're better off without me. Goodbye. It was nice
knowing you."

"Piedro..." Sinaraduhan niya na ako nang pintuan. Hindi naman na ako nakakibo. What
am I supposed to say? Nagpapakatotoo lang naman ako. I broke things with him
because for now, he;s just too much for me. I couldn't handle him at all.

So I left but as I walk away, I can feel my heart getting heavier by the minute.

_______________

"Hoy, hindi umuuwi si Sienna. Sunduin mo naman siya..."

Itinulak ni Nanay ang braso ko habang nage-empake ako nang mga gamit namin. I
stopped packing my things and looked at her. Umupo ako sa kama niya at hinawakan
ang kamay niya.

"Nanay, hindi na pupunta dito si Sienna." Sabi ko sa kanya. I closed my eyes.

Tinupad ko ang pangako ko sa kanya noong nasa coma siya. Hinanap ko ang kapatid ko
at nakita ko si Sienna. Kaya lang, huli na.
Sienna is dead and I couldn't bring that up to my sick mom. Hindi na nga niya ako
kilala, ang anak na hinahanap niya ay wala na talaga at kahit kailan ay hindi na
niya makikita.

"Nandito siya noong isang linggo. Hindi ba't ibinili mo pa siya nang bestida?"
Tanong niya pa sa akin. "Tawagan mo ang Sienna ko. Gusto ko siyang makita."

"Nay." I cupped her face. "Sienna... well ang pangalan niya ay Artemis. Hindi siya
si Sienna at hindi na siya babalik dito dahil ayaw niya sa akin."

"Bakit ka naman niya aayawan?" Tanong niya sa akin. Maraming dahilan kaya aayawan
ako ni Artemis. Matalino siya, hindi katulad nang ibang prospect na kapag nagpakita
ka lang ng mabuti ay ayos na at mahuhulog na sila sa akn but with Artemis,
everything is different, maybe that's because she is a Consunji.

"Eh kung ayaw niya sa'yo, gumawa ka nang paraan para magustuhan ka niya. Mag-isip
ka nang plano."

"Nay, wala nang plano. Suko na ako. Ako iyong talo." Sabi ko sa kanya. Hindi nga
rin ako makapaniwala noong una pero nang ma-realize ko kanina habang nasa korte ako
at nakikipag-away sa isa pang abogado ay saka ko lang nalaman.

I'm in love with Artemis Consunji.

How it happened, I have no idea.

How it started, I have no idea too.

Kanina ko lang napagtanto ang lahat.

Kanina habang pinagagalitan ako ng judge dahil sa maling pamamaraan ng pagtatanong

ko sa witness ng kabilang partido.

It just clicked. I'm in love with her.

Pagkatapos ng trial ay umalis ako agad doon. Pupuntahan ko sana si Artemis pero
hindi ko na nagawa dahil hinarang ako ni Mitomadung at tinatanong niya sa akin kung
ano na ang balita sa prospect.

I shook my head.

I'm out, Sergio. I can't do this. Kill me if you want too but I can't.

Oh... why not Atty? Is it because you have let your stupid heart take over again?
Hindi na ako sumagot. Sumakay ako sa kotse ko. Alam ko na hindi titigil si Sergio
sa ganoon lang. Hindi pwedeng maulit ang nangyari noon.

"At bakit ka ba nag-eempake? Saan ba tayo pupunta?"

"Uuwi tayo sa probinsya, Nanay. Doon muna tayo sa ngayon. Magbabakasyon." Ngumiti
ako. Mukhang ayaw naman niyang sumama sa akin. I sighed. "Baka naroon si Benedict.
Diba matagal mo na siyang hinahanap."

"Ang panganay ko? Sige! Gusto ko siyang makita. Kailan ba tayo aalis?"

"Ngayon na po." Sagot ko. Ipinagatuloy ko na ang page-empake pero nakatanggap naman
ako nang tawag mula sa Demitri kaya kinailangan kong iwan muna sandali si Nanay.
Nakalimutan ko na may party ngayon para sa tagumpay ng Demitri. Hyan Demitri
invited me. Ngayong gabi ay ipakikilala niya daw ako sa tatay niya.

Gagawin ko muna iyon bago kami umalis ni Nanay.

Hindi na ako nagsayang pa nang oras at nagtungo agad ako sa Consunji Hotels. Naroon
si Hyan, kausap ang mga magulang niya. Mabilis ko siyang nilapitan.

"Good evening, Miss Demitri." Wika ko. Her father stared at me. Hyan smiled at him.

"Daddy, this is Atty. Piedro Plata. Siya ang bagong company lawyer natin and he has
done wonders to our board members."

Nakipagkamay ako kay Helios Demitri. He was eyeing me.

"They say you're brilliant but I don't like you. You're something yes, but I know
your kind." Tumango na lang ako.

"I get that every time. I have to leave now. Mr. Demitri, Miss Hyan Demitri. Nice
meeting you, Sir. I have to go."

Tumalikod ako. I feel the urgency of leaving. I didn't want to see Artemis. Ayokong
makaramdam ng alienating feeling.

I just sighed.

Pero parang minamalas nga yata ako dahil nasalubong ko sa entrada si Artemis at
kasama nga niya ang Liam Sanque na iyon.
"P-piedro..." Tawag niya sa akin. I nodded at them. Sanque was looking at me na
para bang sinasabi niya sa akin na siya ang panalo sa contest na hindi ko naman
alam kung kailan nagsimula.

Habang naglalakad ako pababa sa hagdanan na iyon ay may napansin akong isang tao na
itim na itim ang suot. Naka-maskara siya kaya agad ko siyang nakita. My eyes
widened when he took a 45 calibre and pointed it right at Artemis. I ran to her and
covered her just in time dahil pumutok na ang baril na hawak niya.

Agad namang tumakbo si Sanque para habulin ang lalaking iyon.

Tama ako, hindi titigil si Sergio hangga't hindi niya nakukuha ang gusto niya.

"Liam!" Artemis stood up and ran after Liam. Naiwan ako doon. I was shaking my
head.

It's my karma.

"Are you okay?" A voice came out from nowhere. I saw Artie's Aunt – Hera Vejar.
Kasunod niya ang asawa niyang si Hades Vejar.

"He's shot, My Queen." Hades spoke.

"I'm okay." Wika ko. Dama ko nga ang sakit ng balikat ko. "I'll take myself to the
hospital. Thank you."

I left the hotel. Ni hindi na ako lumingon para hanapin pa si Artemis. Sigurado ako
na mas nag-aalala siya kay Sanque kaysa sa akin. Iyon ang boyfriend niya, siya ang
pinili, hindi ako.

I just have to go to the hospital first and get myself some first aid. Then, I'll
go home and I'll be leaving the city. Kakausapin ko si Sergio bukas nang umaga.
Ihahatid ko na lang muna ang Nanay sa probinsya.

Umuwi ako sa bahay matapos akong magpunta sa ospital. Naghihintay si Nanay sa akin
doon. Nakangiti siya.

"Makikita ko na ba si Benedict?"

"Opo, nanay." Sabi ko sa kanya. Magkaakbay kaming dalawa. Medyo makirot pa ang
daplis ko sa braso.

"Miss na miss ko na ang anak ko eh."

"And I'm sure he misses you too." I said. Habang naglalakad kami ay mahigpit ang
hawak ko kay Nanay. Mahal na mahal ko siya. Walang gabing tumawag ako sa Panginoon
na hindi ko hiniling na sana ay makilala na niya ako dahil walang anak na gustong
makalimutan ng isang ina.

"Ay. Plata, nakalimutan ko ang paborito kong panyo. Kukuhanin ko muna."

"Okay, sige, Nay." Sabi ko. "Kukunin ko ang kotse. Magpasama na lang muna kayo kay
Sunshine para kunin ang panyo ninyo." Ngumiti siya tapos ay hinalikan ako sa
pisngi.

"Salamat, anak." She said. "Hintayin mo ako. Saglit lang naman."

"Nanay, matagal na kitang hinihintay." Sabi ko. She nodded. Masaya siyang tumalikod
at muling naglakad papunta sa building. Ako naman ay hinintay ang sasakyan ko.

Habang nakatayo ako roon ay bigla ko na lang narinig na sumigw si Sunshine.

"Sir! Sir!" I looked back and my heart broke to tiny little pieces when I saw my
mother lying on the ground.

Duguan siya.

Para bang huminto ang buong mundo ko.

"Nay..." Tawag ko. Tumakbo ako at binuhat siya. I rushed her to the hospital.

"Sir, sorry po. Hindi ko po nakita iyong sumagasa. Sorry, sir." Iyak nang iyak si
Sunshine. Ako naman ay hindi makapagsalita. Nananalangin ako, na sana, sa
pagkakataong ito ay hindi kunin sa akin ang isang bagay na matagal ko nang
hinahangad.

"Nanay..." I called out after the medical attendees transferred her from the gurney
to the bed.

Sa labas ng emergency room ay hindi ako mapakali.

Why is it so hard for a man to be happy?

=================

16. Cry

"Sir, I'm very sorry."

Tango lang ang ibinigay ko kay Sunshine habang yakap ko ang urn kung nasaan ang abo
ni Nanay. Pumanaw na ang nag-iisa kong pamilya at sa ngayon, wala na akong alam na
gawin sa buhay. Hindi ko na alam kung saan ako pupunta. Wala akong karamay. Si
Judge Plata ay nasa America at alam kong ayaw na ayaw niyang maistorbo ang bakasyon
niya ng ganitong klaseng bagay lang.

I'm all alone.

I have no friends. Ang nakiramay lang sa akin ay ang mga nakasama ni Nanay sa
mental institute, ang mga nurses na nag-alaga sa kanya at ang doctor niya pero ni
isa sa mga naging kaibigan at kliyente ko ay walang nakiramay sa akin.

Ang buong akala ko noon, kapag marami na akong pera ay magiging maayos na ang lahat
pero tulad noong wala pa akong kahit na ano, natagpuan ko ang sarili kong nag-iisa
at walang karamay.

Nasa punerarya pa ako noon. Iniwan ako ni Sunshine. Ilang beses kong inulit sa
kanya na hindi niya ako kailangan damayan dahil kaya ko ang sarili ko. Noon lamang
siya umali – matapos ma-cremate ng nanay.

Ilang beses kong tinanong sa sarili ko kung anong gagawin ko matapos ito, pero wala
akong maisip.

"Piedro."

Nag-angat ako nang tingin nang marinig ko ang boses ni Sergio. Narito siya sa
harapan ko ngayon. Itim na itim ang suot. He was grinning like hell and he seemed
very happy. Alam ko na siya ang may pakana nang lahat nang ito. Alam kong namatay
ang nanay dahil sa kanya, siya rin ang nagpabaril kay Artemis na buti na lang ay
hindi natuloy.

"Ang kapal ng mukha mo." Wika ko sa kanya. He grinned again.

"Makapal na kung makapal pero wala kang karapatang baliin ang utos ng hari. Ako ang
masusunod at kapag sinabi kong kunin mo ang prospect kukuhanin mo siya."

"Sinabi ko nang ayoko, diba?" Tumayo ako. "You can kill me if you want to, my life
has no meaning just let her go!" I hissed.
"Ipapaalala ko lang ang ginawa ko kay Sera." Napaawang ang labi ko. I swallowed
hard. "Now, you remember? Does it ring a bell? Does it still hurt? Baka gusto mong
pilahin din si Consunji ng mga tauhan ko tulad nang ginawa ko sa kanya noong pinili
mong ibasura ang plano? Ano bang mas maganda? Patayin siya kaagad o torture muna
bago patayin? Natikman mo na ba si Consunji?"

Inilapag ko ang urn ni Nanay at hinarap ko si Sergio. Kuyom na kuyom ang mga palad
ko pero hindi ko na rin napigilan. Sinuntok ko siya sa mukha agad naman akong
nilapitan at inawat nang mga body guards niya.

"Spare her! Wala siyang alam sa mga plano at sa negosyong meron tayo!" Sigaw ko. He
just grinned.

"I need her surname. Kung hindi mo magagawan ng paraan, ako ang gagawa! Kukunin ko
ang nakatakdang akin! Bugbugin iyan! Barilin! Patayin, itapon sa dagat!" Utos niya
sa mga tauhan niya. Tumalikod si Sergio at naiwan ako. Pnagsusuntok ako ng mga
tauhan niya pero hindi naman ako nagpatalo. I did my best, I fought with all the
strength I could muster.

Isang tao lang ang iniisip ko ay si Artemis iyon. Kailangan ko siyang sabihan.
Sasabihin ko sa kanya ang totoo – ang plano ko – ang lahat at gagawin ko iyon
ngayon kapag nakatakas ako dito.

Tinutukan ako ng baril ng lalaki. Nauhan ko siya. Sinuntok ko siya tapos ay

tinutukan ko siya ng baril, hinampas ko siya sa batok pagkatapos ay tumakas ako.
Kinuha ko ang urn ng nanay at sumakay sa kotse ko. Dederetso ako kay Artemis.

Sasabihin ko sa kanya ang lahat.

Hindi naman ako nagtagal sa byahe. Dumating ako sa bahay niya. Nagtuloy ako, ayaw
pa nga akong papasukin ng guard pero ipinakita ko ang ID ko at ang lisensya ko kaya
pinapasok niya ako. Ang sumalubong sa akin ay ang kapatid niyang bunso. If I
remember it correctly, si Ireen ang pangalan niya.

"Shit! bakit ganyan ang hitsura mo Kuya Piedro?"

"Nasaan ang ate mo?" Tanong ko. Hindi ko na kailangan maghintay pa nang matagal
dahil mula sa likuran ni Ireen ay lumabas si Artie. Punong-puno nang pagtataka ang
mukha niya.

"Piedro anong nangyari sa'yo?" Tanong niya sa akin. Inalalayan niya ako para
makapasok sa loob. I shook my head. Hindi ko na kayang sagutin ang mga tanong niya,
kailangan kong sabihin sa kanya ang totoo - ang lahat.

Pinaupo niya ako sa sofa at nagpakuha siya nang first aid kit para sa akin.
Nakatingin lang ako sa mukha ni Artemis habang tinatanong ko sa sarili ko kung
bakit siya ang naisipan kong gawing prospect. Naiisip ko kung paanong dahil sa akin
malalagay ang buhay niya sa panganib. Hindi ko hahayaang maulit sa kanya ang
nanyari kay Sera noon.

"I have to tell you something. So please listen very carefully." I said. Mukha
namang natigilan siya.

"Ako muna... I'm sorry---"

"Artemis please, that can wait – itong sasabihin ko ay hindi ko na. Ako muna,
please 'wag ka naman munang dumaldal." Sinabi ko sa kanya. She just sighed.
Hinawakan ko ang kamay niya. "Artemis, I'm sorry. You were right all along, I was
only after your family's name, power and money."

Umawang ang mga labi niya. Binawi niya ang kamay niya sa akin.n

"At first it was Hyan Demitri but because she was as cold as ice, I turned to you.
Another golden ticket to money, power and fame. Ang akala ko kasi ay madali kang
paikutin sa mga palad ko – just like the others."

Napalitan nang galit ang emosyon sa kanyang mga mata.

"But I was wrong. Tuwing aakalain kong nauutakan na kita ay saka mo pagaganahin ang
isipan mo. Genius ka nga, hindi kita maloko - loko. Hindi kita mauto. I even used
my sick mom card just for you to see me in another light but again, I failed. You
bust my car, you bust my feeling and now seeing the hatred in your eyes, my heart
breaks too." I kept on saying.

"Bakit mo sinasabi sa akin ito?" Malamig na malamig na ang tinig niya.

"Dahil ito ang totoo. You deserve to know the truth. Sergio Mitomadung is after you
because of me. He wants your name, your power so that he can attract many business
investors. He's a bad man, Artemis. He can do bad things."

Tumalim ang mata niya.

"How shall I believe you? Tell me, if a liar says he's telling the truth, how can
you be sure that he's not lying at all? You're a lawyer. At sa mundong ito, ang mga
abogado, maliban sa mga politiko, ang pinakasinungaling na tao sa lahat. Por que
sinabi mo ang totoo sa akin, maniniwala na ako? Nagsinungaling ka na diba? Ginamit
mo ako! Pinaglaruan mo ako! Kaya pala hindi ko magawang ibigay sa'yo nang buo ang
pagtitiwala ko. Tama ang gut feel ko, may itinatago ka sa akin!"

Tumayo siya. Alam kong nasaktan ko siya.

"Yes I planned all of that but it backfired because I fell in love with you." I
said. "I'm in love with you, Artemis."

"Wala akong pakialam. Hindi ako naniniwala sa'yo at wala nang bagay ang sasabihin o
gagawin mo na makapagpapabalik ng tiwala ko sa'yo. You can go to hell. Tama si
Liam, you're not good for me. Mabuti na lang at siya ang pinili ko at hindi ikaw.
Pwede ka nang umalis. At 'wag na 'wag ka nang babalik sa buhay ko."

Pinatawag niya ang dalawang security guards at halos ipakaladkad ako sa labas. Alam
kong hindi ko na makukuha muli ang tiwala niya at alam kong wala na akong kakayahan
para protektahan siya. Kung sabagay ay nariyan naman ang sinasabi niyang si Liam.
Hindi siya pababayaan nito.

Muli akong sumakay sa kotse ko at nagtungo papunta sa pier. Kailangan kong umalis.
Itutuloy ko pa rin ang plano ko. Magtatago ako siguro mga dalawang araw para
ipagluksa ang Nanay pero babalik ako sa siyudad at gagawin ko ang lahat para lang
tigilan na ni Sergio si Artemis.

Sumakay ako nang barko at napadpad sa isang islang di kilala. Sinadya ko iyon.
Bumaba ako sa Port Bay, sumakay sa isa sa mga bangka papunta kung saan. Halos isang
oras din kaming nagalayag. Narating ko ang isang islang hindi ko pa nararating
kahit kailan. Nagtatanong-tanong ako, Isla Verde ang pangalan ng lugar.
Populasyon: dalawang daan. Hindi abot ng kuryente, walang linya ng telepono. Walang
kahit na ano pero sagana ang lahat sa isdaan.

"Saan po ba ako pwedeng tumuloy dito?" Tanong ko sa isang lalaki. Tumingin siya sa
akin.

"Dayo ka? Hala'y magtungo ka sa bahay ni Dante. Dante Mercado. Nakikita mo ba ang
malaking bahay na iyon sa may burol. Siya ang isa sa pinakamay-kayang taga-rito at
kapag may dayo ay sa kanya namin pinapupunta.

Tumango ako. "Maraming salamat." Nakaalis ako nang siyudad na ang tanging dala ko
ay ang urn ni Nanay. Wala akong kahit anong dalang damit. Alam ko ring hind ko
magagamit ang mga credit cards na dala ko. Sinamahan ako ng lalaking napagtanungan
ko.

Base sa kwento niya sa akin, si Dante ay isang mangingisda.

"Dante!" Sigaw niya. May isang lalaking matangkad roon. Moreno at nakasuot ng isang
pulang kamisa de chino. Naalala ko pa noong bata pa ako, madalas akong bilhan ni
Nanay nang ganoon.

"Oh, Mang Oscar." Ngumiti ang lalaki. Nakipagkamay siya. Kasalukuyan siyang
nagtatahi ng lambat noong dumating kami.

"Mukhang may dayo tayo. Saan ka galing?" Iyon agad ang tanong niya sa akin.
"Sa Metro City." I answered. Tumalim ang mga mata niya.

"Mukhang yayaminin ka... anong pangalan mo?"

"Piedro Plata."

Nagkamay din kaming dalawa.

"Dante Mercado." Pakilala niya. "Gaano mo katagal nais maglagi dito? Bukas ang
bahay ko sa mga dayo pero may kapalit. Tutulungan mo ako sa pangingisda. Hindi
naman kasi ako naninigil."

Tumango ako at saka nagpasalamat sa kanya. Binitiwan niya ang pananahi ng lambat at
sinamahan ako sa loob ng bahay niya. Hindi naman ganoon kalakihan ang bahay pero
malinis at maaliwalas.

"Dito ang magiging silid mo." Sabi niya sa akin. Itinuro niya ang isang pinto sa
ilalim ng hagdanan. "Walang bayad ang pagtira dito. Ilang araw ka ulit?"

"Dalawa..." Sagot ko.

"Okay. Enjoy your stay." Nilagpasan niya ako. Pumasok naman ako kaagad sa loob ng
silid na iyon. Itinabi ko sa akin ang urn ni Nanay. Habang nag-iisa ay doon ko lang
naisip na napakasakit pala ng nangyayari sa buhay ko.

Pero wala akong magagawa. Masama ako kaya masama rin ang naani ko...

Ang hiling ko lang ay sana, hindi mapahamak si Artemis habang nagluluksa ako. Sana
protektahan siya ni Sanque. Gustuhin ko man na nasa tabi niya lang ako, kailangan
ko rin namang ipagluksa ang nag-iisang pamilya ko.

"Nanay..." Niyakap ko ang urn. "Bakit ninyo po ako iniwan?"

My heart is breaking. I let the tears out, I let my old self dominate my being and
I never thought that a human being could miss crying...

c>>
=================

17. Confirmation

"I'm telling you, someone is following me. It could be the guy Plata was telling me
about."

Liam shook his head at me. Hinaplos niya ang balikat ko. Nasa bahay kami noong mga
oras na iyon at nagkataong dinalaw niya ako. Dapat sana kasi ay aalis ako pero
hindi ko na itinuloy dahil nga may namataan akong itim na van naali-aligid sa bahay
namin. I don't want to risk the chance of being kidnapped. I had been kidnapped
many times while I was a kid, hindi na pwedeng mangyari iyon ngayon.

Hindi ko naman kasi dapat iisipin sana kaya lang, hindi mawala sa akin ang pinag-
usapan namin noong huli ni Plata bago siya mawala. Noong nakaraang araw lang iyon
at sariwa pa sa isipan ko kung ang lahat ng mga sinabi niya.

It was brave of him to admit his fault but it only confirmed all my thoughts about
him. Kaya pala hindi ko magawang ibigay sa kanya ang buo kong pagtitiwala, tama ang
hinala ko mula pa lang noong una at ako naman si tanga, naniwala ako sa mga ka-
dramahan niya sa buhay.

Gaano ba ka-pathetic si Plata? Ginawa niya ang lahat ng iyon dahil lang sa gusto
niya ng pera? Hindi ba siya na-inform na hindi lahat ng bagay ay nabibili ng pera?
I sighed again.

"Bakit ka naniniwala kay Piedro Plata? Diba niloko ka niya? It's a good thing you
didn't fall for him." Hinawakan niya ang kamay ko. Liam and I are sorta dating.

We're on the making out stage. I like him but something inside me is missing. May
gusto sana akong maramdaman pero hindi ko nararamdaman iyon sa kanya. May kulang,
may hinahanap ako.

"Just have it checked." I said to him. He nodded. He made some calls habang ako
naman ay nakaupo roon at nakatingin sa kanya. Habang nakatanaw ako ay iniisip ko si
Piedro.

Ano na kayang nangyari sa kanya? Nasaan na siya? I had him checked. Ang sabi sa
akin ni Apollo ay umalis daw sa building niya si Piedro matapos maaksidentte ng
nanay nito. Ayoko man ay nakadama ako nang pag-aalala. Ano kaya ang nangyari kay
Nanay? Hindi ko alam na naaksidente siya, kung alam ko lang, sana dinalaw ko siya
kahit na galit ako sa anak niyang bakulaw.
Nagtanong-tanong ako. Wala si Piedro sa firm niya. Hindi daw ito pumapasok, mag-
iisang linggo na daw. Sinubukan kong tawagan ang phone niya pero hindi naman siya
ma-reach. I'm really worried about his mother.

I have no idea what's happening to him. Gusto ko lang siyang makita.

"Artie." Sabi ni Liam. "Anong iniisip mo? Natatakot ka na? You don't have to be
scared, nandito ako." Sabi niya sa akin. I smiled at him. Hinalikan ako ni Liam sa
labi. Matapos iyon ay nagpaalam na siya.

Maghapon lang akong nakakulong sa bahay namin. Wala si Papa at Mama. Nasa Coron
kasama ang mga kapatid ko. Si Eiris lang ang naiwan sa akin. Hindi ko nga rin siya
pinag-stay dito sa bahay dahil baka mamaya ay puntahan ako ng taong sinasabi sa
akin ni Plata.

Ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit ako? Matalino ako, pero hindi ko
maintidihan kung bakit ako ang napili nila. Alam kong mayaman ang pamilya ko, may
perks ang pangalan namin, kilala ang apelyido namin sa lahat pero mas may mayaman
sa amin. Lalo na sa akin.

I sighed again. It's so hard for me to forget about what he did to me. Mabuti pa
rin siguro na sinabi niya sa akin ang lahat at hindi na rin niya naituloy ang plano
niya, kung oo ay ano naman kayang plano ang gagawin niya para sa akin?

Pumasok ako nang bahay. Kumunot ang noo ko nang salubungin ako nang katahimikan.
May narinig akong pagkaluskos mula sa kusina. Dahan-dahan akong nagpunta roon at
doon nakita ko ang dalawang lalaking armado na itinatali ang maid namin. My eyes
widened.

I knew that they'd come for me.

Agad akong tumakbo. Maingat ako at hindi nagawa ng ingay. Nakarating ako sa aking
silid. Kinuha ko ang baril ko na nakatago sa ilalim ng aking kama pero bago ako
umalis ay humingi muna ako ng tulong.

I texted my Uncle Simoun.

Uncle. Need help. Strangers inside the mansion. Alone. Now.

Matapos iyon ay lumabas na ako ng aking silid. Natigilan ako nang makita ko ang
tatlong lalaking pumasok sa bintana. Tinutukan nila ako ng baril pero mas mabilis
ako. I shot them. Tumakbo ako pababa nang hagdaan at doon nakita ko ang dalawang
naunang lalaking pumasok sa bahay namin.

Pinagbabaril nila ako. Nakatalon ako sa hagdanan at lumabas sa garden. Kailangan

kong makalayo dahil mukhang marami silang kasama. Bago pa man din ako nakalayo sa
main house ay napalibutan na nila ako.
"Go away or I'll shoot all of you!" I roared. They all looked at me. Itinutok nila
sa akin ang mga armas nila. Napalunok ako. Am I going to die?

But then, one by one, bumulagta sila sa harapan ko. When I looked back nakita ko si
Uncle Simoun kasama si Liv at si King Solomon na papalapit sa akin. Tumakbo ako kay
Uncle Azul. Yumakap ako sa kanya.

"Are you okay, Artemis?" He asked me. I just had the biggest scare of my life.

"I'm not, Uncle. I'm scared. Those guys are after me."

"Who?"

"Sergio Mitomadung." I answered. Nanginginig pa ang katawan ko sa sobrang takot.

Niyakap ako ni Uncle Azul tapos ay binalingan niya si King Solomon.

"Mon, tawagan mo ang Daddy mo. Well set a meeting with the Mitomadungs."

"Sure, Ninong. Teka po." Tumalikod si King Solomon.

"Bakit ka nila hinahabol? Did you do something to piss them off?"

"Hindi, Uncle. Unfortunately ako ang prospect. They need my name to attract
investors."

"What investors? E diba, Daddy illegal ang business nila? Nagbebenta sila ng babae
sa mga underground clubs sa ibang bansa, drugs pa, tapos may pagka-terorista din
sila."

My mouth parted. Ang sama ni Plata. Gusto niya akong gamitin sa ganoong klase ng
negosyo? I hate him!

"Don't worry, Artemis. Well protect you. Sa bahay ka na muna umuwi sa ngayon. Wala
naman ang Papa mo. I'll take care of you."

"Thanks, Uncle."

Sumama na rin ako sa kanila pauwi. Si King Solomon ay kausap ang Daddy niya sa
kotse. Nginingitian niya rin ako pero hindi ko siya masyadong kinakausap, naiinis
ako sa kanya dahil nililigawan niya si Telulah samantalang eighteen lang ang pinsan
ko.
"Ate—"

"Wag mo akong tawaging Ate, hindi kita kamag-anak." Inis na sabi ko.

"Fine. Pre, sino sa Mitomadung ang kilala mo?" He asked me. Wala akong kilala sa
kanila. Si Plata lang ang alam kong may kinalaman sa kanila at dahil sa kanya ay
mapapahamak pa ako.

"Wala akong kilala. Si Plata ang kausap ko at ang alam kong may kinalaman sa
kanila."

"Si Piedro Plata ang kasosyo ni Mitomadung sa human trafficking, Artemis. Iyon ang
negosyo nila. Pero ang sabi-sabi ay ilang lingo nang wala si Plata sa sindikato at
dahil doon, pinatay ni Sergio ang Nanay ni Plata." Kwento ni Uncle Simouun. Noon
ako natigilan.

Patay na si Nanay?

Nasaan si Plata sa ngayon?

"He saved your life." Sabi pa ni Liv sa akin. "The night at Uncle Helios' party,
noong may babaril sana sa'yo, he saved you."

Gulat na gulat ako.

Paanong na-save niya ako? Oo nga at niyakap niya ako, idinapa at saka napahiga rin
siya sa ibabaw ko, sinundan ko noon si Liam para tulungan siyang habulin ang
lalaking iyon, we caught him pero nagpakamatay din siya pagkatapos.

Noong bumalik ako, wala si Plata roon. Ang sabi sa akin ay umalis na siya.
Kinabukasan nang makita ko siy ay duguan siya at doon na niya sinabi sa akin ang
lahat – lahat tungkol sa plano niya but he didn't bother telling me that he saved
my life.

He saved my life...

Oh my god.

Where is he now?

______________________

"Abogado ka pala?"
Natigil ang pananahimik ko nang marinig ko ang boses ni Dante. Hindi ko alam na
gising na rin siya. Maaga akong bumangon noong araw na iyon upang ikalat ang abo ni
Nanay sa paligid ng dagat. Iyon na lang ang tanging magagawa ko upang tuluyan
siyang mapalaya.

"Paano mo nalaman?" Tanong ko. May dalang dalawang tasa si Dante. Ibinigay niya sa
akin ang isa tapos ay sa kanya naman ang isa pa. Mukhang maaga siyang lalayag
ngayon.

"Sa dyaryo. Ikaw daw ang abogado ng pinakamalaking kompanya ng armas sa siyudad.
Bakit ka nandito?"

"Nandito ako dahil wala na ang lahat sa akin." Wika ko na lang. He chuckled.

"Ikaw, bakit ka nandito?" Tanong ko. "Ang sabi sa ibaba ay dayo ka rin daw."

"Dahi dito ko nahanap ang nawawala sa akin." Wika niya. Nakangiti siya habang
nakatingin sa pagbubukang-liwayway. Kulay brown ang mga mata ni Dante, curious ako
sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay pareho kaming dalawa. May itinatagong sekreto.

Tahimik kaming naupo roon habang pinapanood ang dagat at ang araw. Wala yata siyang
gagawin kundi ang ganoon. Napansin kong tahimik siya, at mukhang makatatagal siya
sa ganoong klase ng katahimikan sa mahabang oras.

"Bukas na ang balik ko sa siyudad." Pagbibigay alam ko. "Kailangan ko nang harapin
ang tinatakbuhan ko. Kasalanan koi yon, kailangan kong panagutan."

Bigla ay naalala ko si Artemis. Kamusta na kaya siya ngayon?

"Babae ba?" He asked me.

"Parang ganoon." I smiled. "Her name was Artemis Consunji. She is the most logical
person I had ever known in my life and that alone is enough reason for me to love
her more."

"Consunji..." Tumawa siya. "Matagal ko nang hindi naririnig iyong pangalang iyan."
Napapailing pa siya. "Mabait ba si Artemis?" Biglaang tanong niya. Nagtataka man ay
sumagot ako.

"Oo. Pero matigas ang ulo. Puro utak. Akala niya yata dahil matalino siya, magiging
masaya na siya. It's like she's afraid of taking risks. But she's very kind. Kahit
sa pinsan niyang sukdulan ang galit sa kanya ay napakabait niya."

Hindi na sumagot si Dante. Inubos niya ang kape niya at tumayo.

"Papalaot na ako. Babalik ako mamayang hapon. Mag-ingat ka, Piedro at tandaan mo,
truth will set you free, no matter how painful the truth is, it will always set you
free." Wika niya na para bang may alam siya sa pinagdadaanan ko.

Nakatingin lang ako habang paalis na siya. Naiwan ako sa bahay. Something is very
odd about him at dahil nga abogado ako at hindi ko basta mapapalagpas ang
kakaibahang iyon ay nagikot-ikot ako sa bahay niya. Wala akong makitang kakaia sa
bahay niya.

Everything seemed to be normal. Or so I thought. Umakyat ako sa itaas ng bahay at

doon nakita ko ang silid niya. Sakop noon ang buong ikalawang palapag. May kama sa
gitna. May larawan ng isang babae sa gilid ng kanyang kama. Kinuha koi yon at
itinalikod.

Lualhati.

Marahi ay pangalan iyon noong babae.

Ibinalik koi yon sa lagayan at muli akong nag-ikot. May mga painting doon. Nakita
ko ang larawan ni Lualhati na tanging kumot lang ang bumabalot sa katawan. Oil
painted iyon.

Karamihan ng mga larawang likha niya ay puro si Lualhati lamang.

Mukhang wala naman akong makikitang kakaiba rito. Nagpasya na akong bumaba at
tahiin na lamang ang lambat na nakasampay sa labas pero may nabangga akong kung
ano. Bumagsak ang isang canvass agad kong itinayo iyon at ganoon na lang ang
pagtataka ko nang makita ko ang larawan ni Hyan Demitri na nakatago sa pinakalikod.
May nakasulat na mensahe sa likod niyon.

I kept my promise. I'm just around. Happy Birthday Little Hyan.

My heart and my mind raced.

Abogado ako at hindi ako tanga. Hindi ako pwedeng magkamali.

Bumaba ako at matyagag naghintay sa pagbabalik niya. I have figured it out – all of
it by now.

Hindi iilang beses na sinabi sa akin ni Artemis ang tungkol sa bagay na ito.

Alas ocho nang gabi nang dumating ang hinihintay ko. Pumasok siya sa bahay.
Nakatayo naman ako doon.
"Bakit?" Tanong niya sa akin.

I grinned. "After all these years." I was shaking my head. "No one will ever
suspect you of being here, Mr. Hyron Demitri."

He looked straight in my eyes. Ipinakita ko naman ang larawan ni Hyan. I'm grinning
again.

He's alive...

He's here.

=================

18. Answers

I stood there, waiting for his answers. Wala naman siyang dapat ipaliwanag sa akin
pero gusto kong malaman kung bakit siya narito, bakit hindi siya bumalik at bakit
hinayaan niyang isipin ng pamilya niya na patay na siya samantalang heto siya sa
harapan ko at humihinga?

He shook his head. Nilagpasan niya ako. Wala siyang sinabing kahit na ano sa akin.

"I'm a lawyer, Hyron. If you will not tell me, I will investigate."

"What is it to you?" He stopped walking and faced me. "What will you benefit from
it?"

"I won't benefit anything, Mr. Demitri but maybe you could end everyone's suffering
by coming back."

He grinned. Ngayon ko lang napansin na ang ngising iyon ay tulad nang kay Hyan.
Playful, mischievous and cold.

"Nothing can ever make me leave this place." Sabi niya sa akin. "Yes, I'm Hyron
Demitri. I faked my own death. I set everything up except of course, Artemis being
kidnapped. It was orchestrated, every bits of it. I was there when they buried me,
I saw everything, but I didn't want to come back – nothing can ever make me
comeback."

"Kahit na si Hyan?"

He stopped walking out again. He faced me again.

"Hindi k aba naaawa sa kapatid mo? She had suffered enough. She became this
ruthless---"

"Being ruthless runs in our blood, especially being Helios Demitri's children."

"Yes, I forgot about that. Hyan became ruthless and heartless. She is a monster."

"She's not. My sister is very kind hearted. She wouldn't even hurt a fly. I'm sure
she's not that. Juan Sanque is taking care of her."

"Hiwalay na sila. Juan Sanque married Rafaela after the annulment with your
sister."

Nakita kong naikuyom niya ang mga palad niya. Tahimik lang siyang nakatayo doon –
tila ba nag-iisip.

"You have to come back, Hyron. So Hyan will stop blaming Artemis for your death. So
Artemis will stop trying to kill herself because she thinks that she doesn't
deserve the life you have given up for her."

Hindi siya sumasagot sa akin. Naisip ko nab aka nga ayaw niyang ipaalam. Kung may
rason man siguro si Hyron, malamang mabigat iyon, kung sa mababaw na dahilan lang
niya ipagpapalit ang pamilya niya, hindi siya maiintindihan ng kahit na sino.

"Pangga, narito na ako!"

Lumingon ako at bumungad sa akin ang isang babaeng pamilyar na pamilyar sa akin ang
mukha. Hindi ko maipagkakamali iyon. Siya ang babae sa halos lahat ng larawang nasa
itaas.

Si Lualhati.

Tiningnan niya ako na may halong pagtataka. Humakbang siya papasok sa bahay at
yumakap kay Hyron.

"S-sino siya, Dante?"

"Siya si Piedro, isang kaibigan. Nanuluyan lamang siya, Pangga. Uuwi na rin siya
bukas ng umaga." Paliwanag niya. Awtomatikong pumalupot ang braso ni Hyron sa
baywang ni Lualhati.

"Isang dayo? Kamusta? Ako si Lualhati Dela Cruz." Pakilala niya sa akin. Kinamayan
niya ako. Matapos iyon ay inilayo na siya ni Hyron sa akin.

Sigurado ako na hindi sila mag-asawa. Walang suot na singsing ang babae. Ganoon din
si Hyron. Maaaring nagsasama pa lang silang dalawa.

Napapailing ako. Isang malaking palaisipa para sa akin ang nangyaring ito.

He's alive and he's well. But he let his family suffer from the pain of losing him.
For what? Could it be because of that woman? Pero sa obserbasyon ko ay tila walang
alam ang babae sa tunay na katauhan ng lalaking tinatawag niyang Dante.

Could it be that he had amnesia and gained his memory back? Pero Malabo. He said
that he orchestrated his own death. He had it all planned.

But why?

Buong gabi kong iniisip ang marami niyang dahilan. I had never been this fired up
kahit sa mga kasong nahahawakan ko noon. Ngayon ko lang naramdaman ang kaba sa puso
ko dahil sa isang impormasyong nalaman ko.

Aalis na ako bukas nang umaga at kailangan kong malaman kung bakit nagawa ni Hyron
ang mga bagay na ito.

It was eleven in the evening when I decided that I needed air to breathe in fresh
ideas. Lumabas ako nang silid na ipinahiram sa akin ni Hyron. Tinungo ko ang
papunta sa pintuan ng kabahayan pero bago iyon ay nahagip ko nang tingin si
Lualhati na ang tanging suot lamang ay ang puting kumot na iyon.

Hyron was in the kitchen too. He's half naked and he looks at Lualhati the way I
think every woman should be looked at.

I suddenly missed Artemis.

Looks like they don't really care if I am here.

Hindi ko na sila inistorbo. Lumayo ako. Nagpunta ako sa dalampasigan kung saan
naroon ang mga bangka na pag-aari ni Hyron Demitri. Napansin ko na ang isa sa
pinakamalaking bangka roon ay may pangalang – Yza Joan. His mother's name. I was
shaking my head.
Why the hell is he here?

Many people would kill just to be in his place tapos ay ipagpapalit niya lang sa
ganito?

"Hindi ba dapat ay natutulog ka na? Maaga pa ang byahe mo bukas." Lumingon ako nang
marinig ko si Hyron na nagsalita. Naupo siya sa dalampasigan – malapit sa akin.

"Where's your woman?" I asked.

"Asleep and tired. Did we wake you?" He grinned again. Kinilabutan ako.

"Ulol." Wika ko. Bumuntong-hininga siya. "Ano bang ginagawa mo dito? Bakit hindi mo
balikan ang pamilya mo? It's obvious you miss them. You named your boat after you
mom."

"And Hyan, Hunter and Heath and Haley." He said to me. Napailing ako. "Plus, did
you see my yacht? It's hidden in a cave but I named it Helios – God of Sun."

"What are you doing here, Hyron?" I asked him. Sa pagkakataong iyon, tinatanong ko
na lang siya. Hindi sa kahit na anong dahilan, gusto ko lang malaman talaga para
naman kahit sa isipan ko ay magkaroon nang tapos na usapan ang bagay na ito.

Napansin ko rin na sa oras na iyon ay nakikita ko na ang berdeng mata niya. Tulad
na tulad nang kay Hyan.

"I wanted freedom, that's why I left. I was willing to give up being my father's
son just so I could have the freedom to choose whatever I want to be in life, so I
left. Hindi naman lahat nang mayaman, masaya. Totoo iyong kasabihan na hindi lahat,
kayang bilhin ng pera. May kulang sa buhay ko at kinailangan kong hanapin iyon at
dito sa isla na ito, nahanap ko ang nawawala."

Sa lahat ng sinabi niya ay isa lang ang tumatak sa akin. Hindi lahat ng bagay
kayang bilhin ng pera.

Iyon ang mali sa paniniwala ko – naniwala ako noon na kapag may pera ako, kaya kong
bilhin ang lahat nang gusto ko pero paano pa ngayon? Oo nga at may pera ako, wala
naman ang nanay ko – wala naman ang isang taong kaya kong pag-alayan ng lahat ng
bagay.

Kahit na marami akong pera, hindi maibabalik ng perang iyon ang buhay ng nanay.

Hindi ako magiging masaya – kahit na maraming pera ang laman ng bulsa ko.
"Kumbaga sa pelikula, bayan o sarili. Mas pinili ko ang sarili ko." Napailing lang
siya. I nodded. I don't have the rights to judge him. Masama akong tao, puro sarili
ko lang din ang iniisip ko, si Hyron, ginusto lang niyang maging masaya.

"Kung babalik ka bukas---"

"Hindi ko sasabihin." Agap ko. "It's not my story to tell." Sabi ko sa kanya.
Tumango na lang siya at nakipagkamay sa akin. Nauna siyang bumalik sa loob ako
naman ay namalagi pa sa labas at inisip ang mga naging desisyon ko sa buhay sa
nakaraang panahon.

I made those bad choices thinking that money can buy everything. I made those
choices and those are wrong choices.

Kinabukasan ay maaga akong nagising at nagpaalam ako ng maayos kina Hyron – Dante
at kay Lualhati.

"Salamat sa dalawang araw." Wika ko sa kanya.

"Salamat rin." Kulay brown na naman ang mga mata niya. Tumalikod ako at sumakay na
sa bangka na maghahatid sa akin sa Port Bay.

Dalawang oras lang ang byahe at nasa siyudad na muli ako. Habang nasa bus ay nag-
iisip ako.

I have to give up everything. I want to be a better man – for Artemis, she's

definitely one of the reasons why I wanted to be a better man.

Pagbaba ko sa bus station ay nagpunta ako sa firm namin. I resigned. Ayaw nga akong
pakawalan ng mga partner ko, sabi nila, uunahin na daw nila ang pangalan ko sa sign
ng law firm pero buo na ang desisyon ko.

Umuwi ako sa bahay ko. I sold the unit back to the owners. Kinausap ko rin ang iba
kong kakilalang abogado.

I cannot believe that I'm giving away to charity all the bad money I got. Sa isipan
ko, kahit sa masama galing ang pera, may mabuti namang magagawa iyon.

I called the Public Attorney's Office and I asked them if I can work for them.
Parang hindi hindi sila makapaniwala. Ang unang sinabi nila sa akin ay maliit ang
sahod na makukuha ko, I just don't care anymore.

I just needed something to do.

Ang hindi ko lang ibenenta ay ang kotse ko. I need that for transportation.
Naghanap ako ng isang malilipatang apartment. Hindi naman nagtagal ay nakatagpo
ako. Bachelor type ang lugar. Wala namang problema. Maliit, simple, walang-wala sa
kung anong mayroon ako noon.

I sighed.

It's like going back to the beginning again.

I sighed again...

Dalawang araw ang matuling lumipas. Naninibago ako sa bagong buhay na mayroon ako.
Tapos naman na siguro ang bugso sa buhay ko. Panay kong iniisip na gusto kon makita
si Artemis pero pinipigilan ko ang sarili ko. Hindi ko kayang humarap sa kanya sa
ngayon.

Alam kong nasaktan ko siya.

Hindi ko alam kung magiging sapat ba ako sa kanya matapos ang lahat nang ginawa at
binalak kong gawin sa kanya.

Nang hapong pauwi ako ay nagulat ako nang bigla na lang may dalawang pulis na
lumapit sa akin.

"Atty. Piedro Plata, you are under arrest for the murder of Sera Gonzales. You have
the rights to remain silent, anything you say will be used against you."

Pinosasan nila ako at isinakay sa mobile. Nakatingin lang ako sa warrant of arrest
na hawak ng isang pulis. Pagdating ko sa presinto ay sinalubong ako ng mga press.

Headline ang buong pangalan ko.

Hanggang kailan ko ba pagbabayaran ang masasamang bagay na ginawa ko? Hindi pa ba

sapat na nagsisisi na ako?

Now I'm being blamed for the murder of the first woman I ever loved.

Life is so unfair.

____________________

Kabadong-kabado ako. Sinabihan naman na ako ni Uncle Azul na 'wag na akong sumama
sa meeting niya kay Mitomadung pero dahil matigas ang ulo ko ay sumama nga ako.
Alam ko naman na hindi niya ako pababayaan at hindi niya hahayaang may mangyari sa
aking masama.

Kasama niya sa meeting na ito si Uncle Judas at si Uncle Ido. Sumama na rin si King
Solomon at si Liv. Kaming tatlong ang magkakatabi sa upuan. Si Solomon ay nasa
gitna namin ni Liv at ang isa sa napansin ko sa kanya ay ang wallpaper at lock
screen niya – ang mukha ni Telulah. Iyong wallpaper niya, si Telulah na nakangiti,
tapos iyong lock screen niya, si Telulah na naghihika at suot ang reading glasses
niya.

"Ate." Baling niya sa akin.

"Sisipain kita, hindi nga sabi tayo magkamag-anak!" I hissed at him.

"Ate naman, doon din naman tayo pupunta. Papalitan ko ng Sandoval ang apelydio ni
Teltel!"

"Solomon, Telulah si too young! She's only eighteen. She should be studying!"

"Eighteen din naman ako, willing to wait. Maho-home base ko rin siya sa kasal
namin. Ang sabi niya nga ate, hindi na daw siya virgin pero sabi ko naman ginagawa
niya lang iyon para lubayan ko siya. I really like her. When I asked her what she
felt at her first time sabi niya masakit daw, iyon lang, and hindi siya makatingin
sa akin sa mata so she's lying. I caught her there. My sweet Teltel. I so love her.
—"

"They're here." Wika ni Uncle Judas. Hindi ko na pinansin ang huling sinabi ni King
Solomon.

Mitomadung entered the room. He had this grin on his face. Tumayo kami nang huminto
sila sa harapan ko. Nagulat pa ako nang bigla na lang maglabas ng baril si Uncle
Ido at itinutok kay Sergio Mitomadung.

"Ido, masyado kang hot." Wika pa ni Mitomadung.

"Don't state the obvious, Sergio. Matagal ko nang alam na hot ako. Nandito kami
para makipag-usap sa'yo tungkol sa ginagawa mo sa pamangkin ni Azul."

Lumipad ang tingin niya sa akin. He grinned.

"Talaga naman palang napakaganda mo. Kaya pala nagpapakatanga sa'yo si Plata o baka
naisip niyang mas marami siyang mahihitang pera sa'yo kaysa sa negosyong meron
kami."

"Sinabi na niya sa akin ang lahat." Wika ko. "What do you want from me?" I asked
him.
"Your name. But obviously, you're not willing to risk it for me so I'm taking
you---"

Binaril ni Uncle Azul si Mitomadung sa balikat. Pinatamaan din ni Uncle Ido ang mga
kasama niya.

"You're not taking anything from my lot, Mitomadung. Alam mo kung anong kaya kong
gawin at kapag pinakialaman mo ang pamilya ko, buburahin ko ang apelyido ninyo sa
Pilipinas. At alam mong hindi ako nagbibiro."

Napapikit ako nang muling barilin ni Uncle Azul sa kabilang balikat si Mitomadung.
He was grinning this time.

"I think we're done here." Sabi ni Uncle Judas.

"Yes, we are. And don't try the revenge thingy, Sergio. Kundi putol bur ka." Sabi
pa ni Uncle Ido. Lumabas na kami ng VIP room na iyon na parang walang nangyari.
Hindi ko alam kung talagang okay na ang problema.

"Okay ka lang ba, Ate?" Tanong ni Liv sa akin. "Kaya ayaw ni Daddy na sumama ka.
Baka daw kasi magulat ka, sundalo ka pa naman. We don't deal with people in a
normal way." Sabi ni Liv sa akin. Ngayon ay alam ko na iyon. That's the reason why
people don't mess with their lot.

I sighed.

"Uncle, thank you." I said to him. "Sana okay na talaga ang problema."

"Kapag mayroon pa, sabihin mo lang sa amin." Sabi ni Uncle Ido. Binalingan niya si
Solomon. "Lobo! Sabihin mo sa Daddy mo sa tropa mo, sila na ang bahalang magtitik
sa loon ng kampo ni Mitomadung. Shoot to kill tayo ngayon."

"Sure, Tito Pogi. Tatawagan ko sila. Nga pala, sabi ni Daddy balitaan ninyo daw
siya. Hindi kasi siya nakapunta kasi PTCA ni Timi Bear ngayon." He grinned. "Ay
shoot! Susunduin ko pa si Teltel sa university! Sira kasi iyong Volvo niya. Sabi ko
nga ibibili ko siya ng bago kaya lang magagalit si Nay Batseng at Tay Ares."

"Wow lang ha! Nakiki-Nay at Tay ka ni hindi nga kayo close ni Ares!"

"Ate wala kang galang, hindi mo tinatawag na Uncle si Tay Ares!" Pinanlakihan niya
pa ako ng mga mata.

"Sabi nang 'wag mo akong tawaging Ate!"

"Alis na ako, Ate ha! Mga Uncle. Bye! Bye Baby Blue!"

He exited. Nagkatingnan naman kami ni Blue.

"Medyo patay na patay siya kay Telulah no. Good luck na lang sa kanya kay Ninong!
Dad, may pupuntahan nga pala ako mamaya, kasama ko si Reese."

"Alright, Liv. No boys allowed."

Inihatid nila ako sa bahay. Nagpasalamat akong muli sa kanilang tatlo at kay Liva
na rin. Hindi ko alam kung makakahinga na ako nang maluwag.

Nang pumasok naman ako sa bahay ay natagpuan kong naroon si Liam na may dalang
bulaklak. Ngiting-ngiti siya. I sighed. Now I have to deal with this too.

"Liam." Wika ko. Inunahan ko na siya bago pa man siya makapagsalita sa akin. "Let's
not do this." Ayoko na. Kagabi ay napuyat ako sa kakaisip kung bakit nga ba nauwi
ako kay Liam. Ang akin lang, I'm just trying my options. Ayokong mag-stick to one
dahil bata pa naman ako pero nang maisip ko kung anong wala sa aming dalawa ay doon
ko nakumpirma ang nasa isipan ko.

Nagpapahalik ako kay Liam pero hindi ako kinikilig.

Samantalang kay Piedro, tingin niya pa lamang ay kumakabog na ang dibdib ko.

Kay Liam, komportable ako dahil halos magkababata na kaming dalawa – kay Piedro,
medyo ilag ako pero naisip ko na iyong pagkailag ko sa kanya ay dala ng attraction
na talagang meron ako sa kanya.

Hindi ko lang maibigay sa kanya nang buo ang tiwala ko dahil sa pagpapanggap na
noon ko pa nararamdaman.

"What?" He asked me.

"Liam, wag na tayong maglokohan. Matalino ka. This will never work because I'm not
in love with you and I think I'll never be. I'm sorry."

He shook his head. Binitiwan niya ang bulaklak at saka umalis na. I took a deep
breath.

All I have to do now is to look for Piedro.

Nagtungo ako sa kusina.

Maari naman naming pag-usapan ang mga bagay na naganap sa amin noon.

Nanonood ang mga maids ng balita. Uminon naman ako ng tubig. Pero halos mabulunan
ako sa tubig na iyon nang maribig ko ang balita.

Atty. Piedro Plata charged for the murder of Sera Gonzales.

"What?! Who the hell is Sera?!"

0‫ܭ‬

=================

19. Iiyak

"Lahat ng ebidensya ay sa'yo nakaturo, Atty. Paano mo sasabihin na wala ka noong

gabing patayin si Sera Gonzales three years ago? She died. When she was found,
halos maagnas na ang bangkay niya, she was raped by more than ten men, and the they
tortured her, wala ka bang kinalaman sa pagkamatay niya?"

Nakatingin lang ako sa abogadong ipinadala para sa akin. She looked so young and
promising, she had brains and beauty too but she lacks of experience and logic.
Madali namang gawan nang paraan ang kaso, madali ang sulusyon, iyon nga lang, hindi
ako interesadong sabihin sa kanya ang gagawin niya. She should know things.

"Sorry, Atty. Pero kung hindi ka naman magsasalita, we're done here. Might as well
tell the judge tomorrow that you're guilty."

She walked out. I was shaking my head. Karma ko nga yata ito. Pinadalan ako ng
crappy lawyer ng husgado para lalo lang akong makulong. Wala siyang ibang gagawing
paraan. Ni hindi niya naisip na imbestagahan ang mga Mitomadung na siyang may
kinalaman din sa nangyari kay Sera.

Tumayo na ako at babalik na sa loob ng selda nang pigilan ako ng jail guard. May
dalaw pa daw ako. Naupo akong muli doon at naghintay, maya-maya ay dumating si
Artemis, napaawang ang mga labi ko. She's here? Why is she here?

Kumabog ang dibdib ko. Anong ginagawa niya dito? Nalaman niyang nakakulong ako,
anong mangyayari sa aming dalawa? Hindi ba't galit siya sa akin? Hindi ba't ayaw na
niya akong makita, iyon ang natatandaan kong sinabi niya sa akin noong mga panahong
huli kaming nag-uusap.

She sat in front of me.

"Hi." Bati niya.

"Hello." I greeted her back. Silence fill the spaces between us. She was just
staring at me. Inilagay niya sa ibabaw ng mesa ang mga kamay niya.

"Narito ako para tumulong."

"Bakit? Hindi ba't galit ka sa akin dahil ginamit kita?" I smirked at the thought.
She sighed and looked away.

"Yes, I am mad at you. Hindi ko kasi maintindihan. Bakit ako? Ang daming tao sa
mundo, bakit ako?"

"Because I thought that you were gullible enough to be fooled. I was actually
shocked that a woman like you is smart and logical. It's a good thing that you're
smart and logical, Artemis, because if you're not, then you're just like everyone
else." Iyon naman ang totoo. Kahit na kinaiinisan ko kay Artemis ang pagiging
matalino niya ay iyon din ang isa sa mga gusto ko sa kanya. Napansin ko siya kasi
matalino siya, hindi siya madaling maniwala sa isang estrangherong tulad ko. That
makes her different from everyone else.

But also, that's her weakest point. Hindi siya gumagamit ng puso sa pagdedesisyon.
Panay utak na lang. Panay na lang logic. Hindi niya inilalagay ang desisyon sa puso
niya. Iyon ang dahilan kung bakit hindi siya nakakaramdam.

Hinawakan ko ang kamay niya.

"I told you this because it's the truth. Ayoko nang magsinungaling sa'yo."

"Madaling sabihin pero mahirap patunayan, diba?" Nakataas ang sulok ng bibig niya.
Binawi niya sa akin ang kamay niya tapos ay tumingin sa likuran. "He should be here
by now." Parang nagtatakang wika niya. "He's late. He's always late." Tila ba yamot
na yamot na siya. Hindi naman nagtagal ay umaliwalas ang mukha ni Artemis. May
isang lalaking dumating.

He was wearing a black suit – more like a business suit and then he smiled at
Artemis. Umupo siya sa tabi ni Artemis at tumingin sa akin.

"Ares siya iyong sinasabi ko. Siya si Piedro Plata."

"Right."

I shook my head. So, this is Ares Consunji – the one Atty. Vejar was always telling
me about. He's actually here in front of me. Kahit kailan ay hindi ko naisip na
malapit si Artie sa lalaking ito.

"What is he doing here?" I asked.

"I'm going to be your lawyer."

"But you stopped your practice."

"I can always go back. Hindi pa naman paso ang lisensya ko. Plus, kung hindi ako
ang hahawak ng kaso mo, may matinong abogado bang tutulong sa'yo? Sergio Mitomadung
really wants you behind bars, Plata. Bayad na ang abogadong hahawak sa kaso mo.
Itatapon niya ang kaso mo."

Alam ko na iyon. Unang beses ko pa lang nakita ang babaeng iyon, alam ko nang hindi
ko siya kakampi. She'll throw away the case.

"But before I represent you, you will have to tell me everything. Who is Sera
Gonzales, Piedro? Anong papel niya sa buhay mo?"

Really? I have to tell him about Sera in front of Artemis? I don't want her to know
about the kind of life I had and about Sera. She was looking at me. Tila ba gusto
niya ding marinig ang sagot ko sa tanong ng tyuhin niya.

"Kung hindi ka magsasalita, makukulong ka talaga."

"Tell him, Piedro." Artemis encouraged me. I sighed.

"Okay. It's a long story." I paused. I closed my eyes as if remember that one happy
memory I had with Sera three years ago...

"I think I'm pregnant."

"What?" Kumunot ang noo ko. We were in bed that night, still naked, still catching
our breaths from the love making we just had. Sera looked at me with those haunting
eyes and that lovely grin in her face.
"Sabi ko, pakiramdam ko buntis ako, Piedro. Magiging tatay ka na – baka." I cleared
my throat. "One month na akong delayed. I want to keep it a secret but I can't
because I'm very excited. I love you..." She kissed me. I kissed her back. It's a
good news but in my head, I was thinking about the bad things that could happen
because I'm in love with her.

Sera Gonzales is the heiress of a hotel mogul in Davao. I met her in a party and
instantly, I felt attraction towards her. Attraction lang, lust. Hindi ako pwedeng
mahulog sa kanya dahil isa siya sa mga prospect ng grupo ko.

Prospect means, paiibigin tapos ay gagamitin ko ang kahit anong makukuha ko sa

kanya para sa ikabubuti ng grupo ko. I'm a bad man and I deal with criminals. Sera
is only the collateral damage of my ambitions. Ang ambisyon ko ay ang yumaman at
magkaroon ng kapangyarihan. Balak ko ring pumasok sa politiko at naisip ko na
makakabuti si Sera para sa akin dahil sa background ng pamilya niya.

"You're pregnant?" Ulit ko na tila hindi ako makapaniwala. Nakangiti lang siya sa
akin.

"Oo, pero hindi ko pa sigurado. Basta kapag positive ito, magiging masaya ako,
Peidro, sana ikaw rin."

"OO naman, hindi pwedeng hindi ako maging masaya. My own flesh and blood. I love
you more now, Sera." Hinalikan ko siyang muli at ang halik na iyon ay nauwi na
naman sa pag-iisa ng aming katawan.

Nang makatulog siya nang gabing iyon ay nag-isip ako. Hindi na pwede ang mga balak
ko sa kanya. Hindi na pwedeng masakta si Sera, kung magkakaanak na kaming dalawa ay
kailangan ko siyang ilayo sa lugar na ito, malayo sa lahat at lalo na kay Sergio
Mitomadung.

Nang gabing iyon ay pinuntahan ko sii Sergio at kinausap ko siya. Sinabi ko sa

kanya ang lahat.

"I want out."

"What?" He seemed calm.

"I want out, Sergio." Wika ko pa. "May ibang prospects tayo, sila na lang ang
gamitin mo. Hindi ko kayang lokohin si Sera, mahal ko na siya."

"Pinairal mo ang puso mo?" Tanong niya sa akn. Tumawa siya nang malakas. "You're in
love Atty? Wow!" Matagal kaming nagtitigan. Maya-maya ay tumango siya. "Kung iyan
ang gusto mo pero sana h'wag kang umalis sa grupo. You're an asset too." He told
me. Pinaalis na niya ako noon. Madali naman akong bumalik sa bahay at ayoko nang
walang kasama si Sera.
Kinabukasan ay bumili kami ng pregnancy test kit at sinubukan niya iyon. Ganoon na
lang ang tuwa ko nang maging positibo ang resulta ng test na iyon.

Magiging tatay na ako. Makakabuo na ako ng sarili kong pamilya. Hindi na ako mag-
iisa at magigng magandang balita ito para kay Nanay.

Nagbalak kami ni Sera na magpakasal. Napakaswerte ko sa mapapangasawa ko, mabait,

maganda at mapagmahal. Hindi naman mahalaga sa akin kung mayaman siya noon, may
sarili na rin akong pera at unti-unti na akong nakikilala sa larangang pinasok ko.

Napakasaya ko noon. Hindi matutumbasan ng kahit na ano ang kasiyahan ko.

Pero panandalian lang iyon.

Isang gabi ay nawala si Sera. She was kidnapped. I was too. Namalayan ko na lang na
dinala na ako sa isang abandonadong lugar. Nakita kong naroon si Mitomadung. He was
grinning like a demon.

Ipinagbugbog niya ako sa mga tauhan niya. Ang akala ko ay mamamatay na ako nang
gabing iyon. Pagod na pagod ako. Hindi ako makalaban dahil nakatali ang mga kamay
ko. May busal pa ako sa bibig. Duguan ako. Nanghihina at may tama nang bala sa
binti.

"Ang akala mo ba ay ganoon na lang kadali?" Tanong niya sa akin.

"Tulong!"

Kilala ko ang boses na iyon. Kay Sera iyon. Hinatak ako ni Sergio papunta sa kanya.
Pero hindi ako makagalaw dahil nakatali ang mga kamay ko pati na rin ang mga paa
ko.

"H'wag! Parang awa ninyo na! Buntis ako! Please!"

Halos mawasak ang buong mundo ko nang makita kong pinagsasamantalahan ng limang
kalalakihan ang babaeng pinakamahal ko.

"Putang ina mo Sergio! 'Wag si Sera!" Sigaw ko maski nanghihina.

"Traydor ka, Plata! Iiwan mo ang grupo dahil sa kanya! Tang ina! Tingnan natin kung
kakainin mo pa rin ang tira niyan! Sige!"

They molested her and I was there. I tried to move – to save her but I was too
weak. All I could to was lay there and cry as I hear her cry for help. She was
sobbing, she was begging for them to stop but they didn't.
"Tama na!" Sigaw ko. "Parang awa ninyo na! Tama na!" Hagulgol ko. Ang tagal kong
iyak nang iyak doon, ganoon din si Sera hanggang sa marinig ko na lang na
nagtawanan sila, ang sumunod ay putok ng baril.

"Sera!" Sigaw ko. Doon ko naramdaman na pinakawalan ako. Hindi pa rin ako
makagalaw. Halos gapangin ko ang kinaroroonan nang hubad na katawan ng pinakmamahal
ko.

"S-sera... Sorry..." I said to her. May tama siya nang baril. Umiiyak siya.

"S-ssorry..." She whispered.

"No... I'm sorry, Sera 'wag mo akong iwan. I-ikaw lang ang me-eron ako..."

"Sorry..." She closed her eyes.

"Sera! Sera!"

"Nawalan ako nang malay. Pagkagising ko nasa ospital ako. Si Sergio rin ang nagdala
sa akin. Noong una ay hindi ko alam kung saan nila dinala si Sera pero pagkatapos
ng tatlong araw, sinabi nila sa akin na inilibing nila ang bangkay niya sa isang
bundok sa Maragondon."

Noon lang ako tumingin sa mga kausap ko. Nakita kong namumula na ang mga mata ni
Artemis pero kasabay noon ay ang pagkuyom nang kanyang mga palad. Si Ares naman ay
poker faced. Mataman lang siyang nakikinig sa akin. Para bang pinag-aaralan niya
ang bawat salitang binibitiwan ko.

"Alam mo naman pala kung nasaan siya, bakit hindi ka nag-report sa pulis?" Tanong
ni Ares sa akin.

"How can I? Sergio threatened me. If I tell anyone, he'll kill the only thing I
have left."

"And who is that?" Tanong niyang muli.

I smiled and sighed. "It was my mother. She was the only person left that I call
family." May kung anong bumikig sa lalamunan ko. "So what do you expect me to do? I
needed to protect the only family I have..."

"Where is she now?" Ares asked again.

"In Heaven – I would like to think that. She's now in a better place, hindi na siya
nakakaramdam ng sakit, hirap at wala na siyang problema. While I'm here, left alone
to suffer the pain of the choices I made. You know, a person once told me that
money can't buy everything – na kahit na siya na ang anak ng isa sa pinakamayang
tao sa bansa, hindi pa rin siya nakaramdam ng kasiyahan dahil may nawawala sa buhay
niya. I didn't think of it that way but now, after all of these, he was right – all
along I was seeing things in a different perspective. It's too bad that I have to
lose everything before I see it this way..."

Silence filled the spaces between us. Si Artemis ay nakayuko na at kuyom na kuyom
ang palad. Nabigla ako nang bigla siyang tumayo at umalis. Naiwan kaming dalawa ni
Ares doon. Sinundan namin siya ng tingin.

"I have another question." He said. "Wala naman itong kinalaman sa kaso mo but I
had you checked and I found out that you gave away all the money you have gained
and you gave up your position in the firm you used to worked for and transferred
yourself to PAO? Hindi ko maintindihan, Plata. You're in the peak of your career.
You're a very promising lawyer, I can see my young self in you, so why?"

Those eyes were penetrating right through me. I just didn't know what to say or how
to say it, Yes, my plan backfired. I let my heart win and now I'm here.

I cleared my throat.

"Because I love her. Nakakatawa no. Sa dami nang pinagdaanan ko, nang mga kinalaban
ko, bumagsak ako nang dalawang beses dahil umibig ako. Una kay Sera, ngayon naman
sa pamangki mo. But with Artemis, it's different."

"Of course, she's different." Nakangisi si Ares. "She's a fucking Consunji."

"Yes. Doesn't matter. I love her. That's all I could say."

"That kind of reasoning makes me want to kill you more and for that to happen, I'm
getting you out of here first." Nginisihan niya ako saka siya tumayo.

"And before I forget. You have to fire that lawyer of yours. She's inexperience or
you want to give her sexual experience?" Malokong tanong ng tyuhin ni Artemis. I
was shaking my head.

Nakaalis na silang dalawa. I was thiking about Artemis, kung ano bang iniisip niya
matapos ang sinabi ko. She now knows half of my dark past. What was she thinking?
Did she hate me for it? Naawa ba siya sa akin? Hindi ko kailangan nang awa niya.

Nang gabing iyon, hindi ako nakatulog dahil sa kakaisip sa kanya. I'm happy I saw
her, I'm happy she's nice enough to help me.

Makes me think she feels something for me too.

Hindi naman siguro masama ang umasa...

Iyon na lang ang meron ako. Pag-asa. Kumbaga, mukhang mahihilig ako ngayon sa
Hopia.

______________

"Putang ina kang Ares ka! Anong ginawa mo sa panganay ko at iyak nang iyak ito?!"

Napabuntong hininga na lang ako nang marinig kong sinisigawan ni Papa si Ares. Nasa
kusina ako noon at umiinom nang tubig habang sila naman ay nasa dining area.
Nadatnan ko pang binatukan ni Papa si Ares habang tila pilit na pinapaamin.

"Ano? Inasar mo? Pinaligawan mo? Ano?!"

"Uncle, stop hurting Tay! Enough na iyong batukan siya panay ni Nay no!"

"Paano iyang tatay mo, takot sa nanay mo!"

"Bakit hindi ka takot kay Ate Nina? Sumbong kaya kita!"

Naupo ako sa tabi ni Telulah. She was holding her phone. She was texting. Napakunot
pa ang noo ko nang makita kong ang background ng message niya ay ang mukha ng isang
batang lalaking namumutok ang pisngi.

"Ang gwapo noong bata, sino iyan?" Tanong ko. Mukhang ikinagulat naman niya.

"Anong bata?" Tanong ni Ares. Tumingin siya kay Telulah. "At sinong ka-text mo?"

"Wala Tay! Classmate ko lang. She was just asking me about our project."

"Talaga? Patingin nga."

Biglang tumayo si Telulah.

"No! I mean, masakit ang puson ko. Magpapalit ako ng napkin, wait po!" Tumakbo si
Telulah paakyat sa itaas. Siguro pupunta siya sa kwarto ko.

"Oh, ikaw naman, Artemis, anong drama mo? 'Wag mong sabihin na nami-miss mo ang
mama mo, Artie, babalik na din si Nina sa makalawa. Nagbakasyon lang naman siya sa
Italy kasama ni Oliver at Odysseus – she's coming back. So what the hell is wrong?"
What the hell is wrong? I sighed. Everything is wrong. Hindi ko na nga alam kung
paano pa kaya maaayos ang mga bagay – bagay lalo na matapos kong marinig ang kwento
ng buhay ni Piedro. Hindi ko alam na ganoon ang pinagdaanan niya.

He had a rough life. He's very lonely and yet I foresee him as a very strong
person.

And right now, I hate myself for judging him too soon. Tama nga iyong sinabi ni
Telulah, ang mundo ay magkabilaan. It's not really what we see is what we get –
there's always two sides in the story.

"Artemis."

"Pa, I'm in love."

Papa and Ares gasped. Naghihintay ako nang violent reactions pero hindi pa
dumarating iyon.

"I was just too stupid to notice it. Ang akala ko kasi mas logical gamitin ang
isipan kaysa sa puso – pero ang lumabas, insensitive lang ako." Sabi ko. Medyo
naiiyak ako. Nakakainis kasi iyong realization ko. Kung anao-ano pang pinagagawa
ko. Kahit naman anong sabihin ko naging napaka-insensitive ko pa rin kay Plata.

We're dating and in his part it was exclusive and yet I have Liam on the side.
Siguro ay naisip niyang player ako – na sa isang babaeng tulad ko ay hindi
magandang isipin. I wanted to cry.

"Tama nga iyong kasabihan na kapag matalino, pagdating sa pag-ibig tanga. Ako iyon,
Papa eh. Ang tanga-tanga ko. In love naman ako sa kanya. Hindi ko nga lang alam
kasi nga pinapairal ko iyong utak ko. Ayoko kasing masaktan kaya mas pinili kong
ako iyong makasakit."

Hinayaan kong lumabas ang mga luha ko. Tahimik lang si Papa at si Ares.

"Tang ina, Pa, mahal ko si Plata. Kahit na masama ang ugali niya, mahal ko siya,
nagsimula akong mahalin siya noong nakita ko kung paano niya igalang si Mama Nina
at kung paano niya mahalin ang nanay niya. He's a good person, he was good to me.
He treated me right and in some kind of a weird way, I can see some of Lolo's
traits in him maybe that was the reason why he caught my attention and that
something turned to this fucking feelings which I ignored because I was too stupid
to use my brains than my heart."

Nang tingnan ko si Papa ay nakatulala lang siya sa akin. His mouth was a bit
parted. Si Ares naman ay nakangisi habang nakatitig sa Papa ko.
"Pa..." Tawag ko. He snapped out of his comatose stage. Tiningnan niya si Ares.

"Tama si Ate, paglaki ng panganay ko, iiyak ako." Parang natatangang sabi niya. "In
love na siya, Ares. Tang ina."

"Papa naman eh!" Napakamot na lang ako ng ulo. Nakita kong umiyak nga si Papa. Si
Ares naman ay tumawa nang malakas. Napilitan tuloy akong tumayo at niyakap siya.

"I can still remember it like it happened just yesterday. She was a little kid and
a very talkative one, and she's my baby. Now she's in love..."

"Papa naman!" Napahagulgol ako.

=================

20. Verdict

"Dress? Dress talaga? Dadalaw ka sa kulungan tapos naka-dress ka talaga?"

Inirapan ko si Telulah pagkatapos ay binato ko siya ng unan. Natawa lang siya at

saka binelatan ako. Ano bang masama if I want to look good for Piedro? Gusto ko
siya dalawin ngayon, gusto kong mag-usap kaming dalawa tulad nang dati. Gusto kong
mag-apologize sa kanya dahil sinaktan ko siya.

"Artie, are you just guilty or are you really attracted to him?" Tanong pa ng
pinsan ko sa akin. Nasa silid niya kami. Nagpunta ako doon nang maaga para
manghiram ng dress sa kanya dahil ang mga dress ko sa bahay kung hindi maikli –
dahil tumangkad na ako ay masikip naman dahil nagkalaman na ako. Huli akong ibinili
ni Mama nang dress noong bago ako nag-graduate ng high school. Kaya masisikip na
talaga ang mga casual dresses ko. May cocktail dresses ako at formal ones pero ang
sagwa kung iyon ang isusuot ko sa pagdalaw ko kay Piedro sa kulungan.

"I'm in love with him." Sabi ko. Tuwing nilalakasan ko ang mga salitang iyon ay
kumakabog ang dibdib ko. Telulah smiled at me.

"Why?"

"Anong why? Hindi ko alam. Natatangahan nga ako sa sarili ko kasi kahit na halos
mapahamak na ako dahil halos ibenta nya ang pangalan ko sa Mitomadung na iyon,
kinikilig ako kapag naaalala ko siya o kaya man kumakabog nang mabilis ang puso ko
kapag naiisip kong gusto ko siyang makasama at nalulungkot ako dahil nasa kulungan
siya ngayon at kahit alam kong mali, nagseselos ako sa Sera na iyon kahit patay na
siya. So don't ask me why because I don't know the fucking answer!"

"Kalma, Ate!" Natatawang sabi niya. Hawak na naman ni Telulah ang phone niya. Bigla
ay naalala ko ang sinabi ni King Solomon sa akin. Naupo ako sa kama niya.

"Virgin ka pa no? Noong sinabi mong hindi ka na virgin pinagloloko mo ako no?"
Namula ang mukha niya and the she sighed.

"Yeah. I'm as tight as a virgin coconut." Tumaas ang kilay ko. "Akala ko kasi
titigilan ako ni Solomon kapag sinabi ko iyon diba iyon lang naman ang habol ng
lalaki sa babae? I don't know, I have no idea why he's chasing after me kahit na
paulit-ulit ko na siyang inaayawan."

Just like Plata. I smiled at myself. Naalala ko noong sinira ko iyong kotse niya
tapos ay inayawan ko siya, he chased me – kahit isang beses lang iyon counted iyon,
I gave him a chance and we clicked. Ang pagkakamali ko lang talaga, sinali ko pa si
Liam sa relasyong para lang sana sa aming dalawa.

"Ayaw mo kay Solomon?" I asked.

"I don't know. I'm young, he's twenty---"

"Eighteen lang din siya."

"Sinasabi niya lang iyon kasi gusto niya sa lahat ng bagay matchy- match kami but
he's twenty ate. Right now, I'm not thinking about relationships. Gusto ko munang
ma-figure out kung mag-aabogado ba ako o business or whatever I want to do in life.
Pero hindi ako gagaya kay Auntie Yza na lalayas. I want to be with the family, I
just have to figure out where I'll fit, in business like Mama Hera or in the field
of Law just like my father or maybe a librarian like my mother."

Napangiti na lang ako. Buti naman at ganoon ang iniisip ni Telulah, Ako, dumaan din
ako sa stage na iyan. Pero mas pinili kong maging sundalo, para sana kay Hyron pero
iyon ang akala ko. Habang tumatagal ako sa serbisyo, unti-unti ay nagugustuhan ko
na ang ginagawa ko. I realized that I'm in the service because I want too not
because of Hyron.

"Pero ate, naisip mo ba? What if Kuya Hyron is alive and he's just somewhere. What
if, ayaw niya rin pala ng responsibility? Kapag ganoon, ate kawawa talaga si The
devil wears Prada, but then, it's just me." Tumawa si Telulah. "May God bless,
Hyron's soul."

Nagtawanan pa kaming dalawa. Tumayo siya at saka kinuha ang isa pang damit niya na
nasa closet niya. Kulay yellow iyon na may lace sa dulo tapos may sheer sa sleeves.
Ang cute ng pagkakatabas ng damit na iyon.

"Pero parang mas maganda iyong violet..." Sabi ko pa. Inginuso ko iyong knee length
casual dress na nasa closet niya pa rin.

"Ay, oo, bigay ni Solomon. Isuot ko daw sa first date namin pero hindi naman kami
nagfi-first date pa kasi nga busy ako sa school. Suot mo na ito, Ate. Tapos
suklayin natin ang hair mo. Nasabi ko ba sa'yo na ayoko kay Liam Sanque? Feeling ko
kasi i-two-two time ka din niya tulad ng ginawa ni Juan kay Hyan. It's sad."

"Friends na lang kami noon." Sabi ko pa habang naghuhubad.

"Ate, lagi kang naka-sports bra. Ayaw mo ba ng lacey bra?"

"Makati! Saka gusto ko ito, sakop na sakop ang dede ko."

Nang maisuot ko na iyong damit niya at sinuklayan na ako ni Telulah. Biniro ko pa

siya na pwede na akong magka-boyfriend pero ako ang nabara dahil sabi niya sa akin
– Duh, you're getting old, it's about time.

Inis tuloy akong umalis sa bahay nila at nagtungo sa kulungan. May dala akong mga
pagkain para sa kanya. Ibinili ko siya ng mga tinapay at chichiria. Napamura pa nga
ako dahil pagbaba ko ng kotse ay nasabit pa sa pintuan ang damit ni Telulah tapos
naisip ko na parang ako nga ang naniligaw.

"Hello po, para kay Atty. Plata po." Wika ko. Tumango ang pulis at sinenyasan ang
jail guard para samahan ako sa loob. Nakangiti ako.

"May nauna nang dalaw sa kanya. Pero pwede mo namang sabayan. Ayon sila." Tinuro ng
pulis si Piedro na may kausap na isang babae. Napasimangot ako pero nagtuloy ako sa
loob.

Nang makalapit ako ay eksaktong tumayo sila at nagkamay.

"Ikakamusta na lang kita kay Dante. Mag-iingat ka dito, Piedro."

"Salamat, Lualhati. Mag-ingat ka rin."

Hinarap ko siya. Tinatanaw niya pa nang tingin ang babae. Pabagsak kong inilagay sa
harapan niya ang dala ko.

"Sino iyon?!" I hissed.

"Ha?" Parang nagulat pa siya.

"Sino iyon! Anong Lualhati? Saan? Sa Ama, sa Anak at sa Diyos Espiritu Santo! Ano?
Sino iyon?!"

"Why are you acting like a jealous girlfriend?" Para bang naghahamon siya. Nanlaki
ang mga mata niya.

"Because I am your girlfriend! Fuck you! I came here in a dress, nagsuklay ako!
Naglagay ako ng lipstick, nagpapakababae ako para sa'yo tapos tatanungin mo ako
kung anong ginagawa ko dito?! Tang ina! Putang ina! I'm in love with you, Piedro!
You won! You caught my heart! Now I'm in love with you and I can't seem to control
it! Tang ina naman eh!" Nagpapadyak pa ako doon habang siya ay tawang – tawa sa
akin. He was shaking his head.

"Damn, Artemis, you're so damn hot!" He stood up and kissed me. I automatically
closed my eyes. Ipinalupot niya sa baywang ko ang braso niya at hinagkan ako na
tila ba walang bukas.

I tried kissing him back. Nakalimutan ko nga lang na hindi ako marunong. I felt him
smile on my lips. Kinagat ko na lang ang ibabang labi niya.

"Hoy!" Sigaw noong jail guard. "Wag kayong gumawa ng eksena dito. Kayo talaga."

Lumayo sa akin si Plata. I pouted my lips.

"Kainis. Bitin naman." Dinuro ko siya. "Tang ina mo, pag labas mo dito kailangan
maibsan mo ang bitin ko!" Pinanlakihan ko siya nang mata.

"Pati uhaw mo, Artemis, maiibsan ko." He winked at me. I caught my breath.

_________________

Ngayong araw na ito ang first trial ni Piedro. Kinakabahan ako. Una, dahil makikita
ko si Mitomadung doon. Hindi ko kasi alam kung anong mararamdaman ko. Nagagalit ako
sa kanya dahil gusto niyang sirain ang buhay ni Piedro. Hindi niya ba alam ang
pinagdaanan nito sa ina nito? I sighed.

"Ate, okay ka lang?" Tanong ni Telulah sa akin. Tulad ko ay manonood din siya ng
trial. May dala pa siyang notebook at ballpen, magte-take down notes daw siya para
naman kung sakaling mag-law siya sa susunod na taon ay may idea na siya kung paano
maging abogado at kung paano maging abogado si Ares Consunji sa korte.

"Kinakabahan ako. Paano kung matalo si Ares?"

Telulah laughed. "There's always a first time to everything. But I doubt it. Tay is
one of a hell of a lawyer. Just trust him." Kinindatan niya ako.

Nahigit ko naman ang hininga ko nang makita kong pumasok na si Piedro at si Ares.
Nakaposas si Piedro. Sumakit ang puso ko. Si Ares naman ay nakangisi. Panay naman
ganoon ang hitsura niya, kahit na noong bata pa ako, lagi lang siyang nakangisi
tapos ang gagawin niya kapag nagkita na kami, aawayin niya na ako kaya panay kaming
nagpapaiyakan noon.

Sabi ni Papa, kami daw ni Ares ang mortal na magkaaway.

"All rise." Sabi ng babaeng nasa gilid. Tumayo naman kami. "People of the
Philippines versus Piedro Benidicto Plata. Case number..."

Hindi ako makahinga. Pakiramdam ko nga ay hihimatayin ako. Nagsimula na ang

hearing. Ang unang tinawag ay si Sergio Mitomadung. Gusto kong matawa dahil
parehong braso niya ang naka-sling tapos ay manunumpa sana siya pero hindi naman
niya maitaas ang kanang kamay niya.

Telulah giggled. "He's so stupid. Like that lawyer can sweep my Tay. Eww."

"Si Solomon iyon diba." Biglang sabi ko. Agad namang hinanap ng mata ni Telulah si
Solomon. "Kasama niya si Liv." Kumaway ako sa kanila.

"Didn't tell me he's gonna be here. Anyway, let's just focus on my dad." Sabi na
lang niya.

"Kilala mo si Sera Gonzales, tama ako, Mr. Mitomadung?" Tanong ng abogado.

"Opo. Kasintahan ko po siya."

"Ano naman ang kinalaman ni Mr. Plata sa relasyon ninyong dalawa?"

"Kaibigan ko si Plata. Naging napakabuti sa kanya ni Sera. Maganda si Sera at

mabait, kaya hindi ko masisisi si Plata kung nahulog siya sa kasintahan ko. Ang
hindi ko lang matanggap ay ang ginawa niyag pagpatay dito dahil sa hindi niya
nakuha ang nais niya."

I shook my head.

"Sinungaling. He was there that night."

"Tay said he had an alibi. Nasa France daw siya noong petsang iyon." Sabi pa ni
Telulah.
"Hindi iyon totoo!" Bulong ko. Alam kong totoo ang sinasabi ni Piedro. Nakakaramdam
ako ng awa sa kanya. Sergio Mitomadung was trying to take everything away from him
just because he didn't had me. I hate the guy I wanna kill him.

"Your witness." Sabi ng batang abogado kay Ares. Tumayo si Ares. Kinabahan naman
ako.

"Fuck, si Tay na. Shit! I'm so excited!" Siguro kung pwede lang sumigaw ng Go! Tay!
Si Telulah ay ginawa na niya.

"Mr. Mitomadung, where were you that night of August 17 almost three years ago?" He
start off.

"I was in France."

"At may patunay ka ba?" Tanong ni Ares.

"Yes. You can check my passport and my itinerary." Confident na wika pa niya.
Patango-tango si Ares.

"Let's lighten up, shall we? Mukhang kabado ka." Sabi pa ni Ares. "Anyway, they say
that you like tailored things? From suits to your shoes."

"Yes."

"I see. Masasabi mo ba. Mr. Mitomadung na lahat ng gamit mo ay tailored at ikaw
lang ang mayroon nito sa buong bansa."

"Yes."

"Like your shoes. Ikaw lang ang mayroon niyan?"

"Objection your honor! This kind of questioning doesn't have anything to do with
the case!" Biglang tumayo ang abogado sa kabilang panig.

"Your honor, I'm just trying to state Mr. Mitomadung's lifestyle."

"Cut to the chase, Atty. Consunji." Wika na naman ng kalaban.

"Fine." Humarap si Ares sa amin. Ngumisi tapos ay may kinuhang kung ano mula sa
kanyang inuupuan.

"Your honor, this photo is taken from the crime scene three years ago. And as you
can see this is a photo of the blood traces na pag-aari nga ni Sera Gonzales, but
if you'll look closely, you'll see a shoe."

My heart leaped.

What shoe?

"And if we look here at the television and if I zoom the photo to the shoe, you
will see two letters that are engraved on the shoe. And it is – Mr. Mitomadung, can
you read it."

Hindi kumibo si Mitomadung. Ares continued.

"Can you read it?"

"S.Mm."

"Yes. And S.Mm stands for... Sergio Mitomadung. Just like what he said earlier, all
his things are tailored and made especially for him. Kung tulad ng sinabi niya
kanina na siya ay nasa France sa gabi kung kailan naganap ang krimen kay Sera
Gonzales, anong ginagawa ng sapatos na iyan sa crime scene?"

Nagbulungan ang mga tao sa paligid. Si Telulah ay parang nanonood ng action movie.
Napapatili pa siya nang impit.

"Now, I'm going to ask you again. Where were you, on the night of August 17 almost
three years ago?" Ares looked more badass now than ever. "And if you deny it, I
have another evidence here, Your Honor. Exhibit B."

Ipinakita ni Ares ang isa na namang larawan kung saan nakita ang isa pang pares ng
sapatos na may S. Mm na initials ulit. He even asked Mitomadung to take his shoes
off at kahit na anong tanggi at object ng kabilang partido ay wala silang nagawa
dahil pumanig ang judge sa argumento ni Ares Consunji.

And boom! The shoes Mitomadung was wearing had the exact same initials as the shoe
in the photo.

I'm crying. I looked at Plata. Para bang hindi rin siya makapaniwala na sa simpleng
iyon ay nagawan ni Ares ng paraan ang mga bagay-bagay.

The judge gave a fifteen minute recess. Nang lumabas kami ng korte ay hindi na ako
nakapagpigil. Niyakap ko si Plata. Umiiyak ako.

"I'm sorry. I'm so sorry." He hugged me kahit na hirap siya dahil nakaposas siya.
Matapos iyon ay niyakap ko si Ares.
He looked at Plata.

"After this, I am going to kill you then, if you're not dead yet, Hermes Atlas will
kill you too."

Matapos ang kinse minuto ay bumalik kami sa loob. Babasahan na ngayon si Piedro ng
desisyon. Kabang-kaba ako. Hawak ko ang kamay ni Telulah. Hindi ako makahinga.

Napamura ako nang marinig ko ang hatol.

"The court finds Piedro Plata not guilty. Case adjourned."

Inulit-ulit ko sa isipan ko ang sinabi ng korte. The evidence presented is enough

to prove him innocent and the court decided to arrest Mitomadung for the obvious
reason.

Tumayo ako na nanginginig ang tuhod. Sinalubong naman ako ni Piedro.

Hinapit niya ako sa baywang.

"What are you doing?"

"Fulfilling my promise."

He kissed me and I kissed him back. Naiiyak ako sa tuwa. Finally, makakasama ko na
siya. This time, walang sikreto, walang pretension, walang kahit na ano.

Only him and me.

=================

21.Situation

From: Plata Babes <3

Msg: Good morning too. How's your sleep.

Bakit ganoon? Simpleng text lang ni Piedro, pakiramdam ko ang dami nang paru-paru
sa tyan ko. Hindi ako makahinga tapos nagpapagulong-gulong ako sa kamay. Normal pa
ba ito?

Masaya naman ang relasyon naming dalawa. Dahil nga sa kanya naisip ko na
napakaselosa ko pala. Sa opisina kasi ng PAO halos babae ang mga kasama ni Piedro
at kapag nagpupunta ako doon at nakikita ko silang kinakausap niya at ine-entertain
ay nag-iinit talaga ang ulo ko. Noong minsan ay hinatak ko siya palabas ng office
nila at sinabi sa kanya na kapag hindi siya umayos, itatatak ko sa noo niya ang
pangalan ko.

He just laughed and kissed me. Kapag ganoon ay natutunaw na ang galit ko kaya hindi
ko na pinu-push ang away naming dalawa.

To: Plata Babes <3

Msg: Kabado ako. Bakit ka nga daw gusto makausap ng Papa ko?

Iyon pa ang isang problema. Tinawagn ni Papa si Piedro kagabi para sabihin na
magkikita silang dalawa ngayon. Gusto ko nga sanang sumama para mapigilan ko si
Papa sa mga maaari niyang gawin sa kanya kaya lang nakapangako naman ako kay
Telulah na sasamahan ko siya sa outreach program niya sa Bilibid ngayon. Kailangan
niya kasi iyon para ma-credit niya ang Community Service niya at hindi na mag-ROTC.
Sabi ko nga sa kanya, mas maganda nang mag-ROTC siya para may idea siya kung paano
maging sundalo pero ayaw niya talaga.

From: Plate Babes <3

Msg: I got out the first time alive, didn't I? So don't worry, love. I love you.
Now get ready, may pupuntahan ka diba...? He.he.he.

I just took a deep breath and sent him a selfie of my smiling face. Matapos iyon ay
bumangon na ako at nagbihis. Hindi ko alam kung anong mangyayari mamaya. Tinatanong
ko si Papa kagabi pero ang sabi niya lang sa akin ay dalawa lang daw ang magaganap,
papayag siya kay Piedro o maaga daw akong mabubyuda.

Isinumbong ko siya kay Mama pero sabi ni Mama Nina sa akin ay pabayaan ko daw si
Papa. Ganoon daw mag-cope up ang Hermes niya.

I just shook my head. Matapos kong maligo ay tinawagan ko na si Telulah para

sabihin na sunduin na niya ako para sabay na kaming magpuntang dalawa. Ang sabi
niya ay parating na daw siya at may dinaanan lang.

Habang naghihintay sa silid ko ay tiningnan ko ang phone ko at tinawagan si Piedro.

Sinagot naman niya iyon agad. He must be inside the bathroom, nakakarinig kasi ako
ng lagaslas ng tubig.

"Are you getting ready for work?" I asked him. "Kinakabahan ako. May baril ka diba?
Baka kasi ayain ka ni Papa na mag-duel." Napakagat labi pa ako.

"Ikaw talaga, Artemis. Can't you just let this go? Everything is gonna be fine." He
assured me. "Mamaya, i-text mo ako, kapag natapos na kami ng Papa mo, susunduin
kita. Alright?"

"Sige na nga, basta kapag tinutukan ka ni Papa ng baril takbo ka agad ha? Hold,
drop and cover!"

"I love you, Artemis. Now, shut up or I'll go over there to kiss you."

"Gusto ko iyon... Dry na nga lips ko... miss na lips mo..." Napangisi ako when he
groaned.

"I have to go. Bye." He ended the call. Ako naman ay naghintay lang kay Telulah.
Maya-maya ay kumatok na si Oliver sa silid ko para sabihin na nandyan na ang sundo
ko.

Nagpaalam na ako sa mga magulang ko. Muli ay kinulit ko si Papa Hermes sa gagawin
at pag-uusapan nila ni Plata pero ayaw niya talagang sabihin. I just let it go.
Alam naman siguro ni Papa na mahal ko si Plata kaya hindi siya gagawa ng kahit na
anong ikasasakit ko.

Paglabas ko ng bahay ay may nakita akong isang kulay purple na Escalade. Naisip ko
agad kung binili ba si Telulah ni Ares ng sasakyan pero kung oo dapat alam ko.
Binuksan ko ang passenger seat at nakita kong naroon si Telulah habang si Solomon
naman ay nasa driver's seat. Nakangiti siya sa akin.

"Good morning, Ate!"

"Sinabi nang 'wag mo akong tatawaging ate! Hindi kita kamag-anak!"

Binalingan ko si Telulah.

"Mapilit siya, Ate eh. Kaya hinayaan ko na. Plus, I really need extra hand for this
event." She smiled. Tumango na lang ako tapos ay lumipat sa upuan sa likod. Nag-
drive na si Solomon. Nakangiti siya habang kinakausap si Telulah, ako naman ay
nakikinig lang sa kanila.

"Anong gusto mo sa birthday mo, Teltel? Ibibili na kita ng McLaren. Iyong

pinakabago, gusto mo? Tapos color violet. Papalagyan ko ng initials mo sa hood. Ang
ganda noon, pero mas maganda ka."

"Solomon, sabi ko naman sa'yo, hindi ko kailangan ng kotse o ng kahit ano, basta
friends lang tayo."
"Friends? Hanggang sa maka-graduate ka? Tapos after noon girlfriend na kita?"

"After noon, maglo-law ako." Sabi niya bigla. Napangiti ako. I guess Telulah have
already decided what she wants to do in her life. I'm happy for her.

"Eh, nasaan ako sa buhay mo?" Narinig ko pang tanong niya. Hindi na ako nakatiis.

"Wala, basted ka, Solomon. Bwahahaha!" I faked a laugh. Napangiti si Telulah.

"Tang ina, Ate, ang pangit ng evil laugh mo, anak ng tupa!"

"Solomon, watch your mouth!" Telulah said.

Tumahimik naman ang batang lobo dati. Ngayon ko lang naisip na si Solomon nga yata
ang bata sa background message ni Telulah. I was shaking my head. Ano nga kaya ang
meron sa kanila?

Hindi naman nagtagal ay nakarating na kami sa kulungan. Naroon na ang iba pang
volunteers. Pumasok na kami sa loob. Napansin ko rin na naroon pala ang pinsan kong
si Liv at si Reese – ang anak ng kabigan ni Uncle Simoun na si Axel John.

We said hi to each other.

"How's life, Ate?" Tanong ni Liv sa akin.

"Okay naman." I sighed. "Si Papa kikitain niya si Plata ngayon. Kinakabahan ako."
Wika ko sa kanya habang inaayos amin ang mga pagkain ng mga preso. Liv looked at me
tapos ay ngumisi siya.

"What? Tinuloy nila? Akala ko joke lang iyon. Kasama ni Ninong Hermes si Papa at si
Tito Ares. Oh my god! Kung alam ko lang doon na lang ako sumama!" Tumawa siya nang
malakas. "That's really exciting! Oh my god! I'mma text Red and Violet so they can
snoop around!"

Inilabas niya ang phone niya. Ako naman ay lalong hindi mapakali kaya tinawagan ko
si Plata. Napamura ako nang patay ang phone niya. Lalong hindi ako mapakali. Dapat
pala tinanggihan ko na si Telulah. Baka mawalan ako ng boyfriend!

"Hija, maaari ba akong makahingi ng sabaw?"

Napalingon ako nang marinig ko ang boses ng isang matanda. He was tall and lean. He
kinda looked familiar. Nakangiti siya sa akin habang nakaumang ang kanyang mangkok.
"Ay opo, Tay, wait po." Sabi ko. Kinuha ko ang sandok at nilagyan iyon ng laman. I
smiled at him. Pamilyar sa akin ang mga mata niya. Hindi ko lang maalala kung saan
ko siya nakita. Nagpasalamat naman siya sa akin tapos ay bumalik na siya sa upuan
niya. Sinundan ko siya ng tingin.

There is something in that guy that makes me want to look at him. Pamilyar kasi
talaga siya.

"Artie! Let's go, doon tayo sa kabila!" Hinatak ako ni Telulah para tumulong sa mga
kasamahan niyang nagpapamigay din nang regalo. Halos nalilibang na ako sa ginagawa
namin. Hindi ko na nga naiisip si Piedro o kaya man ay si Papa. Tahimik na ang
mundo ko at kapag naiisip ko ay pinipilit ko ring iwaglit sa isipan ko. Hindi ko
dapat isipin.

May tiwala ako kay Papa at kay Piedro.

Alam ni Papa na mahal ko si Piedro.

Bandang ala dos nang hapon nang magkaroon kami ng open forum. Magkatabi kami ni
Telulah habang si King Solomon ay nasa kaliwa niya at pinapaypayan siya. Kulang na
nga lang ay punasan niya ng pawis ito.

"Tel..." Tawag ko sa kanya. "Kita mo iyong mama. Kilala mo?" Tanong ko sa kanya.
Tinuro ko iyong lalaking nanghingi ng sabaw sa akin kanina. She shook her head.

"Pero Ate, kamukha ng boyfriend mo." Sabi niya. Kumunot ang noo ko at tumingin muli
sa lalaki. Tumawa si Telulah. "Joke. Hello, ang tanda na niyan, tapos kamukha ni
Plata. Gwapo naman ang boyfriend mo, Ate. Have you seen his eyes? Mysterious and
deep. Bet he'll look sexy when his naked." Walang habas na wika ni Telulah. Sa
lahat ng iyon ay nakanganga lang ako sa kanya. Ako nga na girlfriend ay hindi
iniisip na pagnasahan ang boyfriend ko – ni hindi ko pa siya naiisip nang nakahubad
tapos kakanan si Telulah nang ganoon?

"Sino ba itong pinag-uusapan natin, Teltel?" Tanong naman ni King Solomon. "Masabi
mo ang iyong pangalan, nang mabaril ko sa bur putang ina niya!"

"I said to watch your mouth, Solomon!" Telulah said. Lumabi na lang ang huli. Nag-
ikot ang mga mata ko. Muli ay nakita ko ang lalaking iyon. I smiled at him. Hindi
na ako nakatiis at nilapitan na siya.

"Hello po." Wika ko. Naupo ako sa tabi niya. Napapansin ko talaga ang mga mata
niya. They're familiar to me.

"Salamat sa pagpunta ninyo dito, hija. Napapasaya ninyo kami kahit paano. Alam mo
naman wala na kaming buhay dito..." Nakangiting wika niya sa akin.
"Naku, Mang Arturo, may buhay ka sa labas, hindi ba't may posibilidad ka namang
lumabas, ayaw mo lang iapela ang kaso mo."

That caught my attention.

"Ano po bang kaso ninyo?"

"Murder iyan, Miss. Napagbintangan lang siya pero nahatulan ng guilty dahil mayaman
ang kalaban pero noong huli may pagbabago sa kaso niya ang siste, ayaw naman niyang
makipag-usap sa abogado dahil natatakot siyang lumabas."

"Bakit naman po?" Hindi ko matiis ang hindi magtanong.

"Wala na kasi akong buhay sa labas, Hija. Wala na ang pamilya ko. Namatay ang anak
kong babae dahil sa akin." Sabi niya pa. Napatango naman ako. Nagkwento siya sa
akin tungkol sa anak niya, mataman naman akong nakinig sa kanya. Napapangiti ako.

Nasa kalagitnaan kami ng huntahan nang tawagin ako nila Telulah para umuwi na. I
smiled at the old man.

"Thank you." Sabi niya sa akin. "Mag-ingat kayo!"

"Kinausap mo iyong matandang kaloka-like ng boyfriend mo?"

"Gaga!"

Dahil nabanggit na naman ni Telulah si Piedro ay muli na naman akong nag-alala.

Doon na lang tuloy ako nagpahatid sa bahay ni Piedro. Nang dumating ako doon ay
wala pa siya kaya naghintay na lang ako.

I texted him.

I'm here. Please be alive...

___________________

Napaaga ako sa tagpuan namin ng Papa ni Artemis. Huminga na lang ako nang malalim
habang nakaupo sa baitang ng museleyo ng pamilya Consunji.

Ang buong akala ko kasi ay sa isang restaurant kami magkikita o kaya man sa opisina
niya o sa ibang lugar na hindi sementeryo pero nandito ako at naghihintay sa
kanila.
Hindi naman nagtagal ay may naulinigan akong tatlong sasakyang dumarating. I stood
up. I saw a blue Volkswagen Touareg Hybrid V6, a gray 2015 Maserati Quattroporte
and a Red Californian Ferrari.

Napangisi ako. These men are trying to scare me by their luxury cars.

Unang bumaba ang driver ng Hybrid, he was wearing a blue shirt and casual jeans. He
looked like a cool Uncle, habang ang Papa naman ni Artemis ay nasa usual suit and
tie nito pati na rin si Ares Consunji.

"We meet again, Piedro." Sabi ni Ares sa akin. Napatingin ako sa kasama nilang
naka-asul. May nakasukbit nab aril sa gilid ng kanyang baywang.

I'm not scared.

Inaasahan ko na iyon. Hindi sila Consunji kung hindi nila ako tatakutin.

"Good morning, Sir." Wika ko sa kanila. Tumapat sa akin si Hermes Consunji. He

looked at me from head to toe and then he sighed.

"Hoy! Hindi ganyan iyong ni-rehearse natin!" Ares even hissed. Gusto kong matawa.
Nag-rehearse pa sila para dito?

"Hi, Piedro." Wika nang lalaking naka-asul. "My name is Simoun Paul Azul. I'm
Artemis' uncle and these are my brothers. Alam kong kilala mo na sila. You see, I
have a gun and I have lots of it in my stash. My son Red also has a gun, even my
daughter Blue."

"So?" Tanong ko. Pinipigilan kong tumaas ang kilay ko.

"So?" Sabi naman ni Hermes. "Matakot ka! May baril ang kuya ko!"

"Ang cute ninyo po." Natatawang sabi ko. Binatukan naman ako ni Ares Consunji.

"Ibalik kaya kita sa kulungan! 'Wag mong tatawaging cute ang kapatid ko! Tinatakot
ka namin!"

The man called Azul looked at them.

"Is this what scaring him off means to you? Na-stress ako sa inyong dalawa!" Sigaw
niya. I cleared my throat.

"Mr. Consunji." Wika ko. "Hindi ko sasaktan si Artemis. Mahal ko po siya. Minsan,
tinanong ako ni Hyan Demitri, she asked me what can a man like me offer a Consunji.
That is actually a good question. If you ask me the same one, ito ang sagot ko."

I took a deep breath.

"I can only give her my heart that is overflowing with love for her. I cannot give
her all the luxuries in life, an expensive car because I already gave up everything
because I wanted to be a better man for her. Hindi ako mayaman pero gagawin ko ang
lahat para maibigay kay Artemis ang lahat, tatratuhin ko siyang Reyna ng buhay ko.
Hindi ko siya paiyakin. Hindi ko siya sasaktan. Kung iiyak man siya, iiyak siya
dahil sa sobrang kaligayahan. Mr. Hermes Consunji, paliligayahin ko po ang anak
ninyo."

"What if I make you sign a prenuptial agreement?" Hamon niya pa sa akin. Tumango
ako.

"I'll sign it. Kahit ngayon pa. Hindi pera ang habol ko kay Artie. May nagpatunay
sa akin na hindi ako kayang paligayahin ng pera. Hindi iyon ang gusto ko sa kanya.
Nagkataon lang na mayaman siya, siguro noong una iyon ang gusto ko pero nagbago na
ako. I can't afford to lose her. I'd rather have her than have all the luxury in
the world."

Matagal na nagtinginan ang magkakapatid. Maya-maya ay naglapit sila na para bang

nagha-huddle time. Nakangiti lang ako. Nang matapos sila ay bumaling sila sa akin.

"Tandaan mo ito palagi." Wika ni Hermes Consunji. "Isang bala ka lang."

He looked at Ares. Sabay-sabay silang umalis. Naulinigan ko pa ang sinabi niya

noong huli.

Gusto kong makasiguro. Alam mo naman na kapag nagmahal siya, totoo talaga.

I sighed. Nang mawala na sila nang tuluyan sa paningin ko ay umalis na rin ako
doon. Lobat ang phone ko kaya hindi ko matawagan si Artemis. Masaya naman ako.
Hindi ko alam kung para sa kanila ay ayos pa ang kinalabasan noon, pero buhay pa
ako so that must mean something.

When I got to my apartment building agad kong napansin si Artemis na nakaupo sa

sahig habang nakapikit. Agad ko siyang nilapitan at ginising.

"Artemis..." Hinaplos ko ang pisngi niya tapos ay hinagkan siya sa labi. She slowly
opened her eyes and when she saw me ay agad naman niya akong niyakap.

"You're alive!" She exclaimed. Natawa naman ako. Bunuhat ko siya, ang mga binti
niya ay nakapalupot sa baywang ko. Nakatingin siya sa akin na tila ba sinusuri kung
may pasa ako sa mukha o kung anuman.
Maliit lang ang apartment ko. Pagpasok sa loob ay sala na, tanaw na rin doon ang
kusina. Maliit lang din ang silid ko. Naupo ako sa sofa nang nasa kandungan ko pa
rin si Artemis.

"What happened? Did they hurt you? Did my Uncle Simoun tried to kill you?"

"No. Pero binatukan ako ni Ares."

"What?" She looked really worried. "Tapos?"

"Wala. Okay naman, Artemis. Naiintindihan ko sila. They just wanted to take care of
you. They just want to make sure that I'm a good guy."

"You're not." She told me. "You only wanted my money." Alam kong binibiro niya lang
ako. Sumakay naman ako.

"Yeah, and your body too." I said in a husky voice. Natawa ako nang malakas nang
mamula ang mukha niya. She pouted her lips.

"Ano... well... uhm... e...e... have you ever thought of me na-naked?" Tanong niya.
Halos bulong nang lumabas ang huling salitang binitiwan niya. She even swallowed.

"Yes." I said honestly. She looked at my eyes. "I have always wondered how you'll
look underneath me while writhing in pleasure..." Pinaglandas ko ang hintuturo ko
sa labi niya paputa sa collar bone niya. "Or how my name would sound in your lips
as you call me 'cause of too much pleasure."

I licked her lower lip. She purred like a little kitty.

"Or how your lips will look around my hard shaft, love... I have spent so many
sleepless thinking about you and I – making love countless times..."

"Shit..." She swallowed. "Wag ngayon naka-sports bra ako!" Sabi niya. I laughed at
her. I touched her face.

"Sports bra are sexy as hell, love." I kissed her. Tuwing hahalikan ko siya ay
natu-turn on ako. Hanggang ngayon kasi ay hindi siya marunong humalik.

Isa lang ang naisip ko.

Ang bobo ni Liam Sanque.

"Bakit ka natatawa?" Bumitaw siya sa halikan namin.

"Ang sarap mo kasi, tang ina..."

Namula na naman ang mukha niya. I winked at her.

"Ihh! 'Wag mo akong ganyanin! Naka-spongebob akong panty! Saka na lang kapag may
sexy panty na ako! Momol lang!"

I laughed out loud.

_____________

I spent the night in Piedro's apartment. Tumawag naman ako sa bahay para sabihin
na hindi ako makakauwi dahil kasama ko si Telulah. Parang hindi naman naniwala si
Papa pero wala naman siyang sinabi. Medyo natawa pa ako nang tanungin niya ako kung
may dala ba daw akong proteksyon. Hindi na naman niya ni-push ang tanong na iyon,
ang sabi niya lang ay mag-iingat daw ako.

Nang bumaling ako ay nakita ko si Piedro na nasa kusina. Pinuntahan ko siya at

niyakap mula sa likuran. Naka-sando na puti lang siya tapos ay naka-boxer shorts.

"Ang bango naman ng kili-kili mo! Dito ako matutulog ha! Pero tulog lang!"

"Oo na, boss." Sabi niya at hinagkan ako. Nang natahimik kami ay saka ko naalala si
Nanay. Huminga ako nang malalim at tinulungan na siyang magluto. Kumain na rin kami
pagkatapos. Habang nasa hapag ay hindi na ako nakatiis. Tinanong ko na siya.

"Si Mitomadung ba ang dahilan kung bakit, ano..." Hindi ko naituloy. He stopped
eating and looked at me.

"Oo. Pero nakakulong na siya. Wala na akong magagawa doon. I also thought about it,
mas mabuti na sigurong wala si Nanay. Mabuti na siya doon. I had a rough childhood,
Artemis and sometimes, I just want to forget about it. Sobra kasi iyong masakit. My
mother died not even recognizing me. It's painful. My adoptive mother doesn't care
about me because I have no money anymore. Ikaw na nga lang ang meron ako. Sana
hindi mo ako iwan."

Bigla akong tumayo ay yumakap sa kanya. Naiiyak ako. Hindi ko siya iiwan.

"Nasaan ang Papa mo?" I asked him.

"I have no idea. I don't care about him. Iniwan niya kami ni Nanay, sinama niya si
Sienna, namatay ang kapatid ko pero hindi ko naman na siya hinanap. Siguro ay patay
na rin siya." Wika niya pa. Mula sa wallet niya ay may inilabas siyang litrato ng
isang pamilya. Napakaluma na niyon.
"Kami iyan ni Sienna noong mga bata pa kami. Tapos si Nanay at ang Tatay namin. I
don't know where he is. I don't even care. Maybe he's dead too."

As I look at the photo. I felt the need to complete the missing part of his life...

Bigla ay natigilan ako. The man in the photo is the same man I saw inside the
prison.

Si Arturo.

"Anong pangalan ng tatay mo?" I asked him.

"Arturo Enriquez."

=================

22. Why

"Hello po, Mang Arturo. Natatandaan ninyo pa po ba ako?"

Iyon ang una kong tanong kay Mang Arturo nang dalawin ko siya nang umagang iyon.
Hindi kasi ako mapakali. Gusto kong malaman kung siya nga ba ang tatay ni Piedro
dahil kung oo, karapatan niyang malaman ang katotohanan lalo na at may isa pa
palang buhay na pamilya si Plata.

Alam kong galit si Piedro sa Papa niya pero kailangan niyang malaman ang totoo kung
si Mang Arturo nga ang Arturo Enriquez na sinasabi niya sa akin kagabi. I was
sighing.

"Oo naman, Hija. Ikaw iyong dumalaw sa amin noong nakaraan, kasama mo iyong mga
kabataang nag-outreach program noong nakaraang araw. Kamusta, bakit ka bumalik?"

Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang sasabihin ko sa kanya. Naranasan ko

namang mag-interrogate ng mga rebellede noon pero hindi naman ganito. Lahat sila ay
may kasalanan, si Mang Arturo, gusto ko lang malaman kung anong nangyari, bakit
niya iniwan si Plata noon.

I smiled at him.

"Ano, tinutulungan ko po kasi iyong pinsan ko sa isang project niya para sa subject
niya kaya nandito po ako. May ilang mga tanong lang po ako. Okay lang po ba?"
Tanong ko sa kanya. Tumango naman siya.

"Naku, may picture ba ito? Hindi kasi ako photogenic." Sinundan niya ng tawa ang
sinabi niya. Napailing na lang ako.

"Magsimula na po tayo." Sabi ko. "Ano po ang buo ninyong pangalan at magsabi naman
po kayo tungkol sa pamilya ninyo."

Tumikhim muna siya at saka ngumiti muli.

"Ako si Arturo Enriquez. Wala na akong pamilya pero noon meron. May asawa ako, may
mga anak. Maayos naman ang buhay namin noon. Foreman ako sa isang Construction
Company. Maliit lang ang kompanya nila. Pero sapat naman ang sahod ko para mabuhay
ang pamilya ko, kaya lang... wala eh."

Natawa siya saka napakamot ng ulo.

"Nagloko po ako. Nambabae, naloko ako sa babae kaya ayon. Nasira ang pamilya ko."
Huminga siya nang malalim. "Hindi kami magkaanak noong kinakasama kong bago kaya
umuwi ako sa misis ko noon at kinuha ang anak kong babae, si Sienna. Dinala namin
siya sa Davao at doon nabuhay kami."

I bit my lower lip. Hindi ko alam kung bakit naiiyak ako. Para kasing naiisip ko
kung anong pinagdaanan ni Piedro. Gusto ko siyang puntahan ngayon at ayaing umuwi,
kapag nasa bahay na kami ay aayain ko siyang humiga sa kama at saka ko siya
yayakapin nang napakahigpit hanggang sa mawala na ang lahat nang sakit na
nararamdaman niya

"Pinagsisihan ko iyon." Sabi ni Mang Arturo. "Nasira ang buhay ng dalaga ko.
Nagkasakit ako, kinailangan namin ng pera. Ipinasok siya sa isang bar ng kinakasama
ko." He clenched his jaw. "Nasira ang buhay niya dahil sa akin. Pinagputa siya ng
babaeng iyon. Ginawa ng Sienna ko ang lahat nang iyon dahil sa pagmamahal niya sa
akin. Hanggang sa nawala siya, namatay siya, pinatay siya nang mayamang lalaking
iyon na kabit din pala ng kinakasama ko. Nang malaman ko iyon ay nakadama ako ng
galit kaya napatay ko ang kinakasama ko at nabaril ko ang mayamang lalaki.
Isinuplong ako ng saksi. Sabi crime of passion daw ang nangyari pero wala akong
pinagsisisihan. Ginawa ko iyon para sa anak ko, para sa hustisya. Utang ko ang
lahat sa kanya..."

Lumuluha na si Mang Arturo. Ang sakit naman nang puso ko. Hindi ko inasahan na
ganoon ang kalalabasan ng usapan namin.

"Paano po ang isa ninyong anak?" Tanong ko pa. Pinahid niya ang luha niya.

"Si Benedict." Sabi niya. "Hindi ko alam. Marahil ay galit sa akin ang anak kong
iyon. Kinuha ko kasi ang kapatid niya at marahil nasa malayo na sila. Siguro sa
probinsya namin kung saan ko sila iniwan. Pinagsisihan ko ang pang-iiwan ko sa
kanya. Kung sana... siguro kung hindi ko siya iniwan, arkitekto na ang anak ko."
Humagulgol siya. "Iyon kasi ang gusto niya. Gusto niya na siya ang magdisenyo ng
bahay na ipapatayo para sa nanay niya."

Hinawakan ko ang kamay niya. "Tama napo, Mang Arturo. Ayos na po. Maraming salamat
po. Babalik po ako sa isang araw. Mag-ingat po kayo dito." Sabi ko sa kanya. Hindi
ko na kinaya. Umalis ako nang umiiyak.

I have no idea what Piedro had been through back when he was still a kid. I bet he
didn't have the same childhood as I did. I want to make him feel better. He
deserved to be happy and I will do everything just to make him happy.

I drove my car to his office. Mabuti nga at hindi na masyadong traffic kaya mabilis
akong nakarating doon. Patanghali na rin naman. Yayayain ko siyang pumunta sa kahit
na saang lugar na pwede kaming gumawa ng magandang alaala para naman mapalitan ang
bakas ng kahapon niya.

Pumasok ako sa opisina nila. Agad ko naman siyang nakita na nakaupo sa table niya.
Naka-tshirt na lang siya ngayon. Nagpapaypay siya habang nakatapat na sa electric
fan habang kausap ang isang babae. He was wearing his reading glasses and he seemed
to be really serious on whatever he was doing. Naupo na lang ako sa waiting lounge.

Hinintay ko lang siya. Nang muli ko siyang tingnan ay papalapit na siya sa akin.
Nakangiti kaagad siya.

"O, nandito ka pala. Hindi ka nag-text." Sabi niya habang naupo sa tabi ko. Pawis
na pawis na siya. Inilabas ko ang panyo ko at pinunasan ang butil ng pawis sa mukha
niya.

"Bakit hindi aircon ang office ninyo? Naiinitan ka tuloy. May baon ka bang damit?
Kumain ka na ba? Alam mo ba na mahal kita?"

Natawa si Plata. Hinawak niya ang kamay niya sa baywang ko.

"Spongebob pa rin ba ang panty mo?" Tanong niya sa akin. Binatukan ko siya.

"Hay naku. Gusto ko mag-date tayo. Nakapunta ka na ba sa Star City? O sa MOA doon
sa may skating rink." Yaya ko sa kanya. He smiled at me.

"Ang daya naman. Sabi ko sa Papa mo, ibibigay ko ang lahat sa'yo." Hinaplos niya
ang kilay ko. "Hindi kita madadala sa mamahaling restaurant sa ngayon, Artemis.
Sapat lang kasi ang sahod ko, alam mo na."

Alam ko. Naiintindihan ko siya at sa pagiging tapat niya sa akin ay lalo akong
nahuhulog sa kanya. Niyakap ko siya nang napakahigpit.
"Hindi naman ako materyosa. Kahit sa kanto lang tayo mag-date, Piedro basta kasama
kita. So, mag-date na tayo!" Yaya ko ulit.

Ngumiti siya at saka hinagkan ako sa noo. Nagpaalam yata siya sa mga kasama niya
tapos ay umalis na kaming dalawa. Sa kotse ko kami sumakay pero siya ang nagmaneho.
Pumunta kaming dalawa sa Intramuros at doon kami namasyal. Hindi pa ako nakakapunta
doon at naging memorable talaga ang first time ko roon. Matapos iyon ay lumipat
naman kami sa Philippine Museum.

"Madalas ka ba dito?" Tanong ko sa kanya.

"I came here whenever I want some peace and quiet." Sabi niya sa akin. Iniisip ko
na kung paano ko sasabihin sa kanya ang tungkol sa ama niya. I was sighing.

"Artemis, is there something wrong? Kanina ka pa nagbubuntong-hininga."

"Wala naman." Niyakag ko siya sa isang upuan roon. Naupo kami malapit sa painting
ni Juan Luna at pareho namin iyong tiningala.

"What's your biggest darkest fear?" He asked me. Napatingin ako sa kanya. "Iyon
kasi ang naiisip ko tuwing titingin ako sa La Spolarium. Biggest, darkest fear."

I sighed. "My biggest darkest fear is about Hyan not forgiving me." Huminga ako
nang malalim. Iyon naman talaga ang kinatatakutan ko. "Alam mo." Hinawakan ko ang
kamay niya. "Madalas kong sabihin na okay lang kahit hindi ako mapatawad ni Hyan
kasi wala naman talaga akong kasalanan sa naganap noong gabing na-kidnap ako, hindi
ko naman hiningi kay Hyron na iligtas niya ako at siya ang mamatay para sa akin
pero nakaka-guilty. Naiisip ko iyong mga what if's sa isipan ko. Iyong, kung paano
kaya kung nabuhay si Kuya Hyron, siya na ang nasa kinauupuan ni Hyan ngayon, he'll
be the ruthless CEO of the biggest Arms Company in the country and in Europe. He'll
be as ruthless as Lolo Tatay and as devil as his father. He'll be an asshole too.
Hindi siya Consunji kung hinsi siya asshole." I took a deep breath and looked at
Piedro. Naisip ko na halos pareho kaming dalawa.

Siya, hindi naging maganda ang childhood niya dahil sa ginawa ng tatay niya pero
ako, hindi naman naging maganda ang adolescent stage ko dahil sa nangyari kay
Hyron. I lost half of me when he died. I resented myself for whatever happened to
the two of us.

Naisip ko na kung hindi siguro ako naging madaldal noon, hindi maiinis sa akin si
Monmon, hindi kami magsisigawan, hindi maiingayan si Liv at tatakbo papunta sa
labas, hindi maiiwanang bukas ng pintuan kaya hindi makasunod si Reese, hindi kami
lalabas ni Monmon para hanapin silang dalawa at hindi kami makikita noong mga
nanguha sa amin. Hindi kami maki-kidnap at hindi mamamatay si Hyron.

Kung lahat iyon hindi nangyari sigurado akong ibang-iba ang buhay na mayroon ako
ngayon.
"It's actually my fault. Kung hindi ko inaaway si Solomon noon. Kaya hindi ko rin
maiwasang mainis sa kanya. Siya kasi ang unang sumama sa mga kidnappers, inalok
kasi siya ng gummy bear. Ayoko siyang maging parte ng pamilya ko. Ayokong maging
boyfriend siya ni Telulah. Alam kong dapat hindi ako inis sa kanya kaya lang, ang
unfair."

Humilig ako sa balikat niya.

"Kung may wish ako, Piedro, iyon ay ang maibalik ko si Hyron. Maybe by then,
mapapatawad na ako ni Hyan. I just really want her forgiveness kahit na wala akong
kasalanan. Siguro kapag nangyari iyon, mapapalaya na namin ang isa't isa."

Hinawakan niya nang napakahigpit ang kamay ko. He kissed my forehead and looked at
me for a little while saka siya ngumiti.

"Let's go." He said.

"Saan?"

"Somewhere, Artemis. In a place where dead people comes alive."

Naguluhan ako sa mga sinasabi niya. Natawa na lang ako tapos ay sumunod sa kanya.
Sumakay muli kami sa kotse. Hindi ko alam kung bakit nakadama ako ng kaba. Mahaba-
habang byahe ang tinahak namin. Nasa may bandang Antipolo na yata kami nang maisip
kong magtanong.

"Oy! Saan ba tayo pupunta?" Tanong ko.

"Malapit na. Do you trust me, Artie?" He asked me.

"Oo naman." Lumiko kami sa isang bakanteng lote. Maya-maya ay huminto na kaming
dalawa. Naglakad na lang kami. Hanggang sa marating namin ang isang maliit na
hanging bridge.

Ang grabe naman ng narating ng date namin. From museum to nature tripping. This is
just so nice!

Napansin ko na may maliit na bahay sa gitna ng gubat. Tree house iyon pero mababa
lang. May hagdanang gawa sa matibay na kahoy na daraanan paakyat. Naalala ko ang
sinabi ni Mang Arturo sa akin, gusto daw ni Piedro na maging arkitekto. Siya kaya
ang gumawa nang bahay na ito?

"Piedro, ano iyan?"

He just smiled at me.

"Dante!" Sumigaw siya. Kumunot ang noo ko. Nakatingala din ako. Maya-maya pa ay may
isang lalaking nakaputing t-shirt at rugged jeans ang lumabas mula sa tree house at
bumaba.

Bigla ay tinamaan ako ng sense of familiarity. Kumunot ang noo ko Kumakabog ang
dibdib ko.

I was watching his every move.

My heart is beating faster and faster. Hindi ko iinaalis ang tingin ko sa kanya
hanggang sa magkaharap na kami. Nakahawak ako sa kamay ni Piedro.

"Piedro. Kamusta. Masaya akong makita kang nasa labas." Wika niya kay Plata. Bakit
siya pamilyar sa akin.

Those eyes.

The nose.

That smile.

Even his voice.

They are all oddly familiar to me.

Kamukha niya si Hyron Demitri – only that he had a pair of almond brown eyes.

His eyes slowly moved to me. Na-freeze ang ngiti niya.

"What is this, Piedro?" He asked him while looking at me.

"You told me that the truth, no matter how painful it is will set me free. I did
exactly what you told me."

Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Piedro. Hindi na ako makahinga.

"Artemis, this is your chance. He's standing in front of you." Piedro told me.

"Ha? Who is this man?"

"I'm Dante Mercado." Giit niya. Bakit pakiramdam ko ay nagsisinungaling siya sa
akin?

"No, Artemis. He's name is Hyron Demitri. He's alive, love."

Tinitigan ko ang lalaki sa aking harapan. Napapailing ako. Hindi pwedeng mangyari
ang sinasabi ni Piedro. Hyron is dead. I was shaking my head.

"Hindi siya si Hyron. Patay na si Hyron. Ano ka ba! Hyron will never ever let his
family suffer for a long time and let them think that he's dead. Hindi si Kuya
Hyron iyan!" Natatawang sabi ko pa pero kabado talaga ako. "Plus, he's brown eyed.
Plata, 'wag mo akong lokohin. Sino talaga siya? Kapatid mo?"

I was hoping that he'll say yes. Sana magkaptid sila. Sana kamukha na lang ni
Hyron. Hindi naman ako tanga, nakikita ko pero ipinagdadasal kong hindi – na sana
h'wag mangyari, na hindi talaga dahil kung oo, anong silbi ng hirap na pinagdaanan
ng angkan ko?

I turned my back.

Hindi ako iiyak.

Wala akong iiyakan.

But then...

"Artie..." He called my name in a way that only Hyron could. My tears fell. Humarap
ako sa kanya and there's his green eyes – those striking bright green eyes. His
eyes are of a brighter shade of green than of Hyan's.

Lumapit ako. I was biting my lip. Matagal ko siyang tinitigan, matapos iyon ay
pinagbabayo ko ang dibdib niya.

"Why?! Why did you let us all suffer?! Why?!"

=================

23. Scorn

I was waiting for his answer. Hinawakan niya ako sa palapulsuhan ko tapos ay
tinitigan nang matagal. Hindi ako makapaniwala. The person we grieved for, for the
longest time is here and he's alive and kicking. Hindi ko alam kung ano ang uunahin
kong maramdaman, ang masaya ako o ang galit na meron ako sa aking puso. He's alive.
He's well and he seemed really okay habang ako...

"I hate you." I told him. Itinulak ko siya at tumalikod ako. Ang sakit nang
pakiramdam ko. I have resented myself all my life because I didn't think I deserve
this. Halos sirain ko ang buhay ko – I gave up my real dream to give justice to his
death. Oo nga at choice koi yon pero mas mababago siguro ang lahat kung hindi niya
ito ginawa.

Sumakay ako sa kotse ko at doon umiyak. Hindi naman nagtagal ay pumasok na rin sa
loob si Piedro. Bumaling ako sa kanya at yumakap. Umaalog ang mga balikat ko.
Hinayaan naman niya akong umiyak na lang. Napakalaking pasabog nang nalaman ko.

Nang kumalma na ay nagmaneho na si Plata paalis. Halos nakalimutan ko na ang

tungkol sa ama ni Plata. Ang naiisip ko lang ay si Hyron at kung paano siya buhay.

"How long have you known?" I asked him. Plata sighed.

"A month..."

I looked at him.

"It's not my story to tell, Artemis. 'Wag kang magalit. Aksidente lang naman ang
pagkakaalam ko. Napadpad lang ako sa Isla Verde, kung saan naroon siya. I didn't
expect him to be Hyron but I knew something is off with her." He sighed. "Wag kang
magalit sa akin, Artemis."

"Hindi ako galit sa'yo." Sabi ko sa kanya. Iyon naman ang totoo. Galit ako kay
Hyron. Sa ngayon, wala siyang sasabihin sa akin na makakapagpakalma sa damdamin ko.
I just wanted to get out of here now. Ayokong makinig sa kanya.

Siguro ay sa sobrang sama ng loob ko ay nakatulog ako sa byahe. Nang magising ako
ay nasa loob na ako ng silid ni Piedro. Wala siya sa tabi ko. Tumayo ako upang
hanapin siya. Lumabas ako sa kusina, sa sala o kahit sa maliit na laundry area niya
ay hindi ko naman siya nakita. Tinawagan ko na lang siya pero naiwan sa sala ang
phone niya. Naiinis ako. Nakaramdam ako ng sakit ng ulo. I had never cried this
hard. Ang huli kong iyak nang walang hinto ay noong nalaman kong nakita nila ang
sunog na bangkay ni Hyron at napatunayan sa dental records na siya nga ang pinsan
ko pero anong nangyari ngayon.

I was phasing back and forth in the middle of the living room. Iniisip ko kung
paanong nangyari iyon.

Did he suffer amnesia and he just got his memory back?

No. Kung ganoon kasi, sana hinanap niya kami agad.

I hate to think about it, but maybe he planned it all along pero kung niplano niya
ito, bakit? Anong dahilan niya?

Nagulat ako nang bumukas ang pinto. Nakita ko si Piedro na may dalang paper bag at
isang supot. I sighed when I saw him. Agad na tumulo ang mga luha ko.

"Oh, iiyak ka na naman, love?" He asked me. Ibinaba niya ang mga dala niya at
dinaluhan ako. Niyakap niya ako agad at naupo kami sa sofa niya. Kinabig niya ako
at sinandal niya ang ulo ko sa dibdib niya.

"I just can't..." I sobbed. Tumingin ako sa kanya. "Alam mo ba iyong nararamdaman
ko? Masaya ako kasi buhay siya but at the same time, I hate him. He... planned it
all, I think... I'm not sure. All I can think about is how Hyan will react after
this. Sa lahat sa amin, siya ang pinaka nasaktan sa nangyari."

Piedro wiped my tears.

"We have reasons, Artemis. Bakit hindi mo muna subukang makinig sa kanya, baka
sakaling maintindihan mo ang pinsan mo." Sabi niya sa akin. Napanganga na lang ako.
Si Piedro Plata nga ba ang kausap ko, kasi parang hindi, parang ang bait niya.
Hindi na siya ang mayabang na hambog at walang utak na abogadong nakilala ko noong
araw na nabangga ko ang McLaren niya.

He changed a lot. I touched his face. Bigla ay naalala ko ang tungkol sa tatay
niya. Naupo ako nang maayos at pinilit munang kalimutan ang pangyayari sa pinsan ko
at mag-focus na muna sa tatay ni Piedro.

"Platops..." Sabi ko. "Babes..." Huminga ako nang malalim. "Wala ka na ba talagang
pamilya?" Tanong ko sa kanya.

"Wala na. Patay na si Sienna. Si Nanay, kamamatay lang." Nakakunot na ang noo niya
sa pagkakataong ito. "Why?"

Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya ito pero kailangan niyang malaman.
Noong bata ako, akala ko wala akong Papa kaya noong makilala ko si Papa Pangit ay
ganoon na lang ang tuwa ko. Meeting my dad completed the puzzle in my life. Ang
dami kong nasagot na tanong noon at hinding-hindi ko makakalimutan ang pakiramdam
na may natawag akong Papa.

Si Piedro, marahil ay galit siya sa Papa niya pero kailangan niyang malaman ang
totoo. May chance silang dalawa. Hindi pa naman huli ang lahat.

"Naalala mo noong isang araw, noong nagpunta kami sa outreach program ni Tel? May
nakilala ako doon." Ngumiti ako. Siya naman ay kunot na kunot ang noo.
"Are you breaking up with me because you met a hot prisoner and you want to have a
relationship with him?" Nagdududang tanong niya sa akin. Tumaas naman ang kilay ko.
"Sorry, Artemis, pero ang landi mo kapag ganoon. Una, pinagsabay mo kami ng bobong
si Sanque! What do you even see in those guys? He didn't even teach you to kiss!"

Sinabunutan ko siya.

"Ulol! Ulol! Ulol!" Sabi ko sa kanya. "Nakakainis ka! Oo na! Hindi naman masarap
mag-kiss."

"Sinong mas masarap, kumis?" Tanong niya. Kiniliti niya pa ako.

"Oo na! Ikaw na! Ulol ka kasi!"

"Oo nga, pero binibitin mo ako. Sinilip ko kanina, dora naman ang panty mo. Kailan
kaya iyong sexy panty?" He asked. Kinilabutan ako. Kinurot ko siya sa tagiliran.

"Makinig ka muna sa akin ha. Please..."

"Oo na. Sige daldal na..."

"Iyon nga. Nakilala ko siya. Piedro, ang pangalan niya ay Arturo Enriquez..."

Hinintay ko siyang mag-react pero huminga lang siya nang malalim.

"Nakakulong pa rin pala siya." He snorted. And somehow, I saw the man I once knew.
The hambog and mayabang na Plata. Tumayo siya at nagpunta sa kusina. Binuksan niya
ang ref at naglabas ng isang bite ng alak. Tinungga niya iyon.

Hindi ko maintindihan.

"You knew that he's in jail?!" I exclaimed. Hindi siya nagsasalita. Nakatingin lang
siya sa kawalan. Maya-maya ay tumingin siya sa akin at saka tumango.

"He was my first case." Naubos na niya ang laman ng bote. Nakanganga naman ako.

"What do you mean? You lost his case?"

"I won the case, Artie." He said coldly. Noon ko napagtagni ang sinabi niya. Ibiga
sabihin ay siya ang abogado ng kabilang panig. Ipinanalo niya ang kaso sa tatay
niya...

"Ipinakulong mo siya?" Hindi ako makapaniwala. "He's your father..."

"And he also ruined my life." He said. "Dahil sa kanya, nawala sa sarili ang nanay.
Namatay ang kapatid ko. Nawalan ako ng tinatawag na pamilya. Iyong nag-iisang taong
pinakamamahal ko, nawala pa dahil sa kanya at ang pinakamasakit, namatay si nanay
nang hindi ako nakikilala. Kung hindi niya kinuha si Sienna, kung hindi niya kami
iniwan noon, sana maayos pa ang pamilya namin! Pwede naman siyang umalis noon eh!
Sumama na lang sana siya sa babae niya, but he just had to ruin everything for me!
I hate the guy! Oo, Artemis, ipinakulong ko siya. Ginawa ko ang lahat para mawala
sa kanya ang kalayaan niya tulad nang pagkuha niya ng lahat sa akin. I hate him to
the moon and back."

He spat those words. Naiiyak ako. Sa unang pagkakataon ay nakadama ako ng takot sa
kanya. Tumalikod ako at saka umalis. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I found
what he said to me appalling. Gusto ko siyang saktan pero, naiintindihan ko rin
siya.

Hindi naman madaling magpatawad.

I ended up inside the Consunji Family Mausoleum. I sat near Lolo Papa's grave. I
always miss him. Hanggang ngayon ay kinakausap ko pa rin siya.

"Pa..." Tawag ko. "Today changed everything..." I whispered. Napatingin ako sa

puntod ni Hyron Yvan Demitri. "What a lousy liar." I hissed.

"Who is?" Nanigad ang likod ko nang marinig ko ang boses ni Lolo Tatay. Napatayo
ako. Kasama niya ang mga bodyguards niya. May dala siyang mga bulaklak at bote ng
whiskey. Hawak iyon ng body guard niya. Lumapit ako kay Lolo Tatay ay nagmano.
Hawak niya ang kanyang cane kung saan naka-engrave ang apelyido namin.

We sat down.

"You still miss your Lolo?" He asked me. I nodded.

"Tay, para saan iyang whiskey?" Tanong ko. Nakita kong inilagay iyon ng bodyguard
niya sa pagitan ng puntod ni Lolo Papa at ni Lolo Adam.

"I'm going to have a drink with my brothers." He was smiling. Natawa naman ako.

"You missed them too?"

"Not a day goes by without thinking about them." He sighed. "Alam ko, malapit naman
na kaming magkitang tatlo. And in Heaven, we will rule."

"Wag po kayong magbiro ng ganyan, Lolo. Nakakainis naman kayo – with PO in the
end." Tumawa siya.
Bigla ay naisip ko si Kuya Hyron. I twitched my lip.

"Lo, anong naramdaman mo noong nakita mo si Lola Laide noon? Ang kwento kasi ni
Lolo Papa noon nawala daw ng halos isang dekada si Lola."

"She lost her memory. She knew her name but she didn't know where to come home to.
It's luck that we found her. Kung hindi, wala tayong Tita Gianna at ang pamilyang
meron siya ngayon..."

Pero... I thought. Magkaiba sila ng sitwasyon ni Hyron. Hindi naman niya nawala ang
alaala niya.

I think, he just wants to run away.

"Si Tita Yza, Lo, nagalit ka ba sa kanya noong umalis siya para hanapin ang sarili
niya?"

"At some point in your life, Artemis, you would want to spread your wings and find
your very own nest. Ganoon lang ang ginawa ng Tita mo noon. I didn't get mad. Mas
nagalit ako noong pinili niyang sumama kay Helios, pero kung hindi naman niya
ginawa iyon, if she didn't defy me, hindi ko siya anak." Tumawa pa si Lolo habang
sinasabi niya iyon sa akin. I shook my head.

Pilit kong hinahanapan ng rason ang ginawa ni Kuya Hyron sa pamilya namin pero
sadyang hindi ko siya maintindihan.

"Nasaan ang baso?" Tanong ni Lolo maya-maya. Ibinigay iyon ng bodyguard niya. Apat
ang baso. Isa para sa kanya, isa para kay Lolo Lukas at Lolo Adam at ang isa ay
para sa akin daw. Itinaas niya ang baso.

"Cheers, Artemis! For a happy and contented life. For the blessing and for how big
this family became. Cheers!"

"Cheers po!"

Ininom ko ang whiskey. I sighed. Hyron is in deep shit.

________________

I couldn't sleep that night. Ang dami kong iniisip. Ang bigat ng utak ko. Gusto
kong makita si Ate Hyan. I want to make peace with the demons inside my head. Gusto
kong makausap si Plata, gusto kong makita si Hyron. Gusto kong sabihin sa lahat na
buhay siya at walang kwenta ang ginawa naming pagluluksa dahil niloko niya lang
kaming lahat.
Pero hindi ko magawa. Nauwi na lang ako sa pag-iyak. Sa lahat ng ito, may isang tao
akong gustong makausap at alam kong kapag nakausap ko siya ay gagaan ang pakiramdam
ko.

Umalis ako kahit na alas dos nang madaling araw. Nag-text naman ako at sinabi
niyang kikitain niya ako sa dating lugar naming dalawa. When I got there, nakita ko
agad ang kulay berdeng Cadillac. Naupo ako.

"Jude." Tawag ko sa kanya. Nasa loob siya ng Green House sa tapat ng isang lake
kung saan isinaboy ang abo ng first love niyang si Tita Samuelle. The lady who
saved Hyan's life.

He smiled at me.

"Aba, Artemis, ginagabi ka yata ng tawag." Sabi niya sa akin. Tumapat ako sa kanya.

"Kamusta si Ate Arielle, Jude?" Tanong ko sa kanya.

"She's asleep when you called me. Napuyat iyon noong nakaraan, nagkasakit kasi si
Belle – iyong bunso ko. Inalagaan niya. Ngayon nga lang siya nakakabawi sa tulog
kaya hindi ko na rin ginising. I have to go back before she wakes up. So tell me,
what's wrong, pamangkin?"

Iyon ang tawag niya sa akin kahit na hindi ko naman talaga siya tito.

"Hyron is alive." I said. Napatitig siya sa akin. My tears started falling down
again. "It's just so confusing because after all these years he's alive. Ang daming
taong nag-suffer dahil sa nangyari sa kanya noon, Hyan became cold hearted monster,
Tita Sam..." I bit my lower lip.

Matagal natahimik si Uncle Jude. He sighed and smiled. Hinihintay kong magalit siya
pero tumawa siya.

"Consunji nga. Mana sa Tyuhin, tuso rin." Napapailing siya. Tinapik niya ang
balikat ko. "Artemis, we have to move on. All of us. Kung mayroon akong natutuhan
noon kay Samuelle at kay Arielle ay iyon, hindi tayo dapat nag-dwell sa pain. Life
is beautiful.

"Pero hindi ko siya maintindihan."

"Did you try listening to him?" He asked me. Hindi naman ako sumagot. Ibinigay ni
Uncle Judas sa akin ang isang bulaklak – white lily.

"You have to listen so you can understand."

Napilitan akong tumango. Tinapos niya ang usapan namin at talagang madaling-madali
siyang bumalik. Baka daw kasi magising si Tiya Arielle.

Uuwi na rin sana ako pero naisip ko na tama si Uncle Judas. Kailangan kong makinig
para maintindihan ko siya kaya imbes na sa mansyon tumuloy ay kay Plata ako umuwi.
May susi na ako ng apartment niya. Pumasok ako sa loob. Tahimik na ang bahay.
Marahil ay nasa silid niya siya.

Pumunta ako doon. Bukas ang lampshade. Pumasok ako. Nakita kong nagbabasa siya ng
mga papeles niya habang nasa kama. I turned the main light on. He looked at me.
Inalis niya pa iyong reading glasses niya. Lumakad ako papunta sa kanya. He's half
naked, only wearing his cute sponge bob boxers. Naupo ako sa mismong abs niya.

Nakipagtitigan ako sa kanya.

"Samahan mo ako kay Hyron."

He smiled.

"I love you." He said to me. I nodded.

"I love you too. But I really have to go and see him."

"Now? Terno pa naman iyong panty mo at boxers ko."

"Benedict!"

"Fine! Fine! Pasalamat ka may insomnia ako at mahal kita."

Tumayo na siya at nagbihis ako naman ay talagang hindi mapakali. Sumakay kami sa
kotse niya at nagmaneho. Binalaan na niya akong magiging mahaba ang byahe namin.
Ang sabi niya ay nakabalik na si Dante sa isla. Kung saang isla iyon ay hindi ko
alam. Kinakabahan ako. Dadayuhin ko siya sa isla, kailangan magkalinawan kami.
Gagawin ko ito para sa angkan ko at para na rin sa kapatid niya.

Sinabi ni Hyan sa akin noon na kung ibabalik ko si Hyron sa kanya ay mapapatawad

niya ako. Hindi naman iyon ang habol ko, ang gusto ko ay bigyan si Hyan ng peace of
mind.

Nang makarating kami sa pier ng Bay Port ay iniwan na lang ni Plata ang sasakyan
niya. Nakiusap siya sa isang bangkero na ihatid kami sa Isla Verde.

"Anong Isla iyon?" Tanong ko sa kanya.

"Noon ko lang nalaman iyong Isla na iyon. Doon siya nakatira. Mangingisda siya
ngayon." Sabi ni Piedro sa akin. Napatango ako. Natandaan ko bigla iyong mga
pagkakataon na may family trip kami tapos mangingisda sila ni Uncle Helios o kaya
man magpapalipad sila ng saranggola nila Tito Yto.

Isang oras halos ang itinagal ng byahe namin. Kabado ako. Nanginginig ang mga kamay
ko. Hinawakan iyon ni Piedro. Napangiti lang siya.

Maya-maya ay huminto kami. Inalalayan ako ni Piedro na bumaba pagkatapos ay

naglakad na kaming dalawa. Itinuro niya sa akin ang bahay sa ibabaw ng burol.
Simpleng bahay na bato lamang iyon. Hindi gaanong malaki. Ang bubong ay
napapalibutan ng pawid at matitibay na kahoy naman ang nasa paligid.

Matagal-tagal na lakaran din ang ginawa namin. Huminto ako dahil nakadama ako ng
pagod. Alam kong mag-uumaga na. Nakikita ko nang nagiiba na ang kulay ng
kalangitan.

Maya-maya ay huminto na rin si Piedro.

"Love, piggy back ride ka sa akin." Natawa ako at sumakay nga ako sa likod niya.
Malapit naman na kami.

"Hindi ka masyadong madaldal ngayon. Kinakabahan ka ba?"

"Oo." I said. "Sabi ng kaibigan ko kailangan kong makinig para maintindihan siya.
Gagawin ko na ngayon kasi baka magbago pa ang isipan ko."

Finally, nakarating din kami sa pinakatuktok.

Ibinaba ako ni Piedro. Siya na ang kumatok. Tumingin ako sa orasan. Alas singko y
medya na nang umaga.

Bumukas ang pintuan.

Kumunot ang noo ko nang ang makita ko ay isang babaeng mahaba ang buhok at
nakangiti sa amin. Kilala ko siya.

Si Lualhati sa Ama, sa Anak at sa Espiritu Santo!

"Piedro." Ngumiti siya sa amin.

"Si Dante?"
"Ha? Ayon, kaalis lang. Pumalaot na siya. Kasama mo pala ang kasintahan mo. Pumasok
kayo. Mamaya-maya naman ay narito na siya." Sabi ni Lualhati sa amin. Tumalikod
siya pero iniwan niyang bukas ang pintuan. Hinatak ko ang tshirt ni Piedro.

"Asawa niya?"

"Parang ganoon... pero hindi pa naman sila kasal." Paliwanag niya sa akin. "It's
what you call, Common-law wife."

We entered his house and somehow, I was reminded of that one summer vacation I had
in Greece. The thing is, pakiramdam ko ay nasa bahay nila ako sa Greece, iyon na
iyon ang hitsura ng kapaligiran ko.

"Kumain na ba kayo?" Tanong ni Lualhati sa amin. "Nagluto ako ng almusal. Ipinabaon

ko ang iba kay Dante. Maya-maya narito na siya. Sana nga ay marami siyang huli.
Kunsabagay, palaging marami ang huli nila Dante. Swerte nga yata siya sa dagat.
Kain na."

Pinaupo ako ni Piedro sa mesa. Inasikaso niya ako. Si Lualhati naman ay naupo na
rin at pinanood kami. Hindi na ako makatiis, nagtanong na ako.

"Matagal na ba kayong magkakilala ni Hy---Dante?"

"Hindi naman... magta-tatlong taon pa lang kaming magkasintahan." Wika niya sa

akin. Tatlong taon... I wanted to keep my mouth shut. Ibig bang sabihin ay wala
siyang alam?

"Saan mo siya nakilala?"

"Dito sa Isla. Isa kasi ang tatay ko sa pangkat ni Dante. Sa Siyudad ako galing.
Doon ako nag-aral at nagtrabaho pero ang magkasakit si Tatay, napilitan akong
bumalik dito at dito ko na siya nakilala."

Gustong tumaas ng kilay ko. He is fucking Hyron Demitri and he settled for an
island girl?

Hyan will never approve.

"Shit!" I can't contain it anymore.

"Artemis, just wait."

"Hindi pwede!" Sigaw ko. "I can't let him be happy while everyone around me –
especially my family is suffering while he lives in this God forsaken place with
this woman who thinks that she is trapped in a fucking fairytale!"

"Artemis!" Tumayo na si Plata.

"Alam mo ba kung sinong kasama mo sa islang ito? Sa bahay na ito?"

"Ano ka ba ni Dante?"

"Hyron! Call him by his fucking real name! He is Hyron Yvan Fucking Consunji –
Demitri!"

"Ano bang sinasabi mo?" Tila ba naguguluhan siya. "Nagkakamali ka. Siya si Dante."

"Artemis." Boses iyon ng magaling kong pinsan. Tumakbo si Lualhati sa kanya.

Humarap aman ako.

"May sinasabi siya sa akin. Hindi ko maintindihan." Hyron touched her face.

"Magiging maayos din ang lahat. Mag-uusap lang kaming dalawa."

Tumalikod siya. Sumunod naman ako. Pagdating namin sa labas ng kanyang bahay ay
hinarap niya ako. Bago pa man siya nakapagsalita ay sinuntok ko siya nang dalawang
beses sa pisngi, ang isa naman ay dumapo sa mismong ilong niya.

Napangiwi siya sa sakit. Sinikmuraan ko siya at nang mapaupo siya at tinadyakan ko

siya sa tagiliran.

"Malas mo dahil hindi ka talaga namatay. Ngayon, Hyron, ako ang papatay sa'yo!
Putang ina ka!" Tulo nang tulo ang mga luha ko.

=================

24. Just talk

Galit ako pero kasabay noon ay ang pag-iyak ko. Nakabigat kasi nang kalooban ko.
How come he gets to live the life that he wanted habang ako ay ang buong pamilya ko
ay nagdudusa sa lungkot dahil wala siya? Pinilit tumayo ni Hyron. Mas matangkad
siya sa akin pero wala akong pakialam. Muli ko siyang sinuntok at sinipa.

"Artie tama na! Enough! Hindi kita papatulan?!" Duguan na ang bibig niya. Nakaumang
pa rin ako ng suntok sa kanya pero ikinuyom ko na lang ang palad ko.

"Why?! Putang ina ka, Hyron?! Why?!"

He took a deep breath. "I wanted freedom."

Naapaawang ang mga labi ko. He faked his own death because he wanted freedom? He
let us all suffer for that reason alone? Kailan pa ba naging balido ang rason na
sinasabi niya? Hindi man lang ba niya naisip na masasaktan ang pamilya? Hindi man
lang ba niya naisip ang mga pwedeng mangyari sa mga taong involved sa pagkawala
niya?

He did all that just so he can have the freedom he wants?

Pinagsusuntok ko siya. Naiilagan naman niya ako pero mas mabilis pa rin ako.
Tinamaan ko siya sa pisngi, sa gilid ng labi. Hindi naman siya lumalaban. Dapat
lang naman iyon. Wala siyang karapatan.

God! I loathe him!

"Samuelle died because of Hyan who is trying to get even because of your death!"
Sigaw ko. "Your family mourned for years because they all thought you died! Aunt
Yza and Uncle Helios suffered too much pain pero mas walang makakatalo sa
pinagdadaanan ng kakambal mo! Did you ever thought of her? Kung anong mangyayari sa
kanya?! She became heartless, cold, distant, she is a monster and that is all
because you wanted freedom! Naisip mo ba kung anong gusto niya?!"

Tinulak ako ni Hyron. Napaupo ako sa buhanginan. Nakatingin ako sa kanya tapos ay
napailing siya.

"Hindi mo ako naiintindihan, Artemis. Hindi naman planado ang buhay mo. Ako,
lumalaki pa lang ako, natututo pa lang akong magsalita, planado na ni Lolo Tay ang
buhay ko, nang magpakasal si Mama sa tunay naming tatay, mas lalong nadagdagan ang
planong para sa akin. Because I was the first born, the first grandson of Sancho
Consunji --- blahblah this and that. No one ever stopped and thought of asking me
what I really want to do?!"

"Then, you should've told someone! Hindi iyong magpapanggap kang patay! You damaged
your family! Your own sister! You're an asshole and strange at it may seem, sana,
mamatay ka na talaga!"

Sinapak kong muli si Hyron, pinipilit niyang itulak ako pero dahil sa galit ko,
dahil sa adrenaline ko halos bugbog sarado siya sa akin. Kung hindi lang kami
inawat ni Piedro, malamang dadalhin na sa ospital si Hyron.

Si Lualhati naman ay iyak nang iyak habang dinadaluhan ang magaling kong pinsan.
Ipinasok ako ni Piedro sa loob nang bahay. Nagpunta kami sa loob ng isang silid.
Iyak ako nang iyak. Hindi ko kasi matanggap ang rason na mayroon siya.

Sinaktan niya kaming lahat dahil lang sa gusto niyang maging malaya? Iniwan niya
ang pamilya dahil lan sa gusto niyang mamuhay nang ganito?

"Akina." Narinig ko si Piedro. Kinuha niya ang mga kamay ko. Noon ko lang nakita na
may gasgas ang kamao ko, marahil nagagasgas dahil sa kapal ng mukha ni Hyron.

Nilinis niya ang kamao ko. Nilagyan niya iyon ng ointment tapos ay tinakpan niya ng
gasa. Sa lahat nang iyon ay iyak lang ako nang iyak. Ang sakit talaga. Hindi lang
ng puso ko kundi nang lahat sa akin.

"H'wag ka nang umiyak." Wika niya pa sa akin. Tumingin ako sa kanya. Piedro seemed
to be really concerned. Punong-puno ng pag-aalala ang mga mata niya.

"Akala ko ba makikinig ka muna? Halos patayin mo na si Hyron." Mahinahong wika

niya. Binawi ko ang kamay ko sa kanya at saka tumayo. Namintana ako. Puro dagat
lang ang nakikita ko at ang mangilan-ngilang barkong dumaraan doon. I was biting my
lower lip.

"Paano ako hihinahon kung ang pagbabalik niya ay ikasisira ng lahat?"

Naramdaman kong hinaplos-haplos ni Piedro ang mga balikat ko. Napapikit ako.

"You're so tensed love." He's doing magic in my shoulders. I sighed. Humarap ako sa
kanya.

"Kakausapin ko ulit siya."

"Oo, pero pwede bang sa pagkakataong ito ay mahinahon ka na?" I nodded. Dapat ay
lalabas na ako. Kailangan ko na kasi siyang kausapin. Hindi na ako makapaghintay na
bumalik sa amin at sabihin kay Hyan na tapos na ang lungkot niya dahil narito na si
Hyron. Na hindi na niya kailangan magdusa. But then, I found myself sitting in the
bed while looking at the window.

"Do you need a moment?" He asked me. Sa tingin ko ay alam ni Piedro na ang laban na
iyon ay sa akin at sa puso at isipan ko. Hindi siya nakikialam pero pinaparamdam
niya sa akin na hindi ako nag-iisa. I looked up at him, because of this, lalo kong
nararamdaman na nahuhulog nga ako sa kanya, na hindi ko talaga pagsisishan na siya
ang pinili ko, na hindi ako magkakamali dahil narito siya sa akin. Huminga ako nang
napakalalim at saka ngumiti. Kailangan ko na siguro talaga ang makinig muna sa
kanya bago ang kung anupaman. Pipigilan ko na ang sarili kong suntukin o ang maging
brutal sa kanya. Pipigilan kong maging brutal.
Tumayo ako tapos ay hinalikan ko siya sa labi. Lumabas ako ng silid ko. This is one
battle that I shouldn't lose.

Aakyat ako sa itaas. Nasa ika-apat na baitang ako nang marinig ko ang boses ni
Lualhati. Sumilip ako. Nakaupo si Hyron sa kama, kaharap niya ang babae.

"Hindi ko maintindihan." Wika niya pa na tila naiiyak. May hawak si Hyron na ice
bag habang si Lualhati ay ginagamot ang galos nito sa may bandang tagiliran niya.
"Sino ba siya at bakit ka niya sinaktan?"

"Pinsan ko siya, Pangga."

"Ang sabi mo ay wala ka nang pamilya." Tila naguguluhan pang sabi ng babae.

I concluded that she doesn't really know anything about him, pero ang sabi niya ay
galing siya sa siyudad... but then, maaaring kilala niya ang mga Consunji at
Demitri pero hindi si Hyron. Mula kasi nang akalain naming patay na siya, the
family have stopped showing his photos in public.

"Pakiramdam ko ay hindi kita kilala." Sabi pa niya. Nakadama ako ng sakit sa mga
salitang binitiwan ni Lualhati.

"Ga..." Tinawag siya ni Hyron pero marahil ay umalis pa rin ito. I swallowed hard,
I was still thinking if I should join Hyron and spite him but I'll give him a
break. May oras pa naman. Bumalik ako sa silid na nakalaan sa amin ni Piedro.
Naroon siya at nagbabasa na namang muli

"So, is he dead?" Biro niya pa sa akin. Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Naupo ako
sa kama at pinanood siya. Iniisip ko kung anong gagawin niya kung siya ang nasa
kinatatayuan ko. Magagalit din kaya siya kay Hyron?

"Babes..." Tawag ko.

"Yes, Love?" He looked at me.

"Si Mang Arturo..." Umiling siya.

"Can we just go back to the part where we are focused on Dante and not in my
father?"

"Pero tatay mo siya. Naiintindihan kong galit ka pero hanggang kailan? Gusto mo
bang matulad siya kay Nanay? Siya ang nag-iisang pamilya mo, maliban sa akin, kaya
ka din niyang mahalin ng walang hinihintay na kapalit."
Tahimik lang siya habang nakatingin sa akin. He sighed.

"Not now, Artemis." He said in a cold voice. Iniwan niya ako sa loob ng silid.
Tinawag ko siya pero hindi niya ako nilingon. He shut the door. I found myself
sighing.

Minsan talaga, hindi nakakatulong ang bunganga ko at kadaldalan sa sitwasyon.

____________________

I found myself sitting on the shore as I watch the sunset. I was thinking about
what Artemis said earlier. Si Arturo na nga lang ang pamilya ko, tama naman siya
ang problema lang ay hindi ko naman tanggap ang pamilyang meron ako. Kinuha niya
ang lahat sa akin, namatay ang kapatid ko na hindi ko alam kung bakit. Nasa Davao
ang puntod niya. Pinuntahan ko iyon noong araw bago magaka-leche leche ang lahat sa
akin dahil kay Sergio. Sinubukan kong tanungin ang mga nakakakilala kay Sienna
noon, pero ni isa sa kanila ay walang makapagsabi sa akin kung bakit nga ba
humantong sa ganoon ang kapatid ko.

Ang sabi nila ay nagkasakit si Arturo kaya naging mababang uri ng babae ang kapatid
ko at iyon nga yata ang naging mitsa ng pagkamatay niya. Mas lalo kong kinamuhian
si Arturo dahil sa nalaman ko. Naisip ko talaga noon na bagay sa kanya ang
pagkakakulong niya habambuhay. He's been in jail for almost ten years pero para sa
akin ay kulang na kulang pa rin iyon.

Nang minsang mabalitaan ko na maaari siyang makalaya dahil sa parol ay ginawa ko

ang lahat para hindi siya mabiyayaan niyon. I want him to rot and die in jail. Even
his life is not enough payment for what he did to my family.

"Does she always snap like that?" It was Dante. Nakita kong nakaupo na siya sa tabi
ko. May dala siyang sigarilyo at lighter. He gave me a stick. Kinuha ko iyon at
sinindihan. Ganoon din siya. We sat there in silence while puffing the cigarette.

"I don't want to talk to my father." I said out loud.

"And I don't want to go back." He said.

"But you know that you have to." He shook his head.

"Artemis is very persuasive."

"Yes. She once smashed my car because she thought that I'm only after her money.
Which I was, by the way pero hindi na ngayon. She smashed my McLaren."

"Nice..." He laughed. "I have a McLaren. You wanna borrow it?"

"How the hell can a fisherman like you afford that? You even have a yacht!"

"Apparently, I'm like King Midas. Everything I touched becomes gold. Hindi naman
ako nagyayabang kaya lang, I only look like a small fisherman but I have lots of
money. I'm well – established as Dante Mercado. So I don't really have to go back."
He said. Napatango ako. Kahit paano ay naiintindihan ko rin siya. I'm a lawyer, I'm
trained to look at every positive side of a story.

"You have no idea what's happening to your family while you're gone, I guess."
Hindi naman siya kumibo. Halos maubos na ni Hyron ang pack ng Malboro Red. Tumayo
ako.

"I really think that you need to listen to Artemis. You have to go back, Hyron. You
have to end your family's suffering. Don't you ever miss your mom? I would give
everything up just so I could be with her again. Pero wala na siya, she's in
Heaven – I like to think that pero ikaw, nandyan pa ang Mama mo, pati si Helios
Demitri, you have to go back."

"Piedro..."

Natigil ako nang makita ko si Artemis na nakatayo sa gilid namin. I smiled at the
two.

"You really have to talk and this time just talk. Is that alright with you,
Artemis?" I asked her.

"Ikaw sana ang gusto kong makausap. Pero siya, pwede na rin. But later, we will
talk." Sabi niya pa sa akin. Lumakad na ako at umalis. I kissed her forehead.

"Don't be such a hot headed bitch, Artemis. I love you. No matter what."

Naglakad ako papunta sa kabilang dako ng isla. Kailangan kong pag-isipan ang
sinasabi sa akin ni Artemis. I want to give her everything. If she wants me to try
to talk to him then I'll try but I cannot guarantee that I can forgive him for what
he has done to my family.

Kumunot ang noo ko nang makita kong may kung sinong gumagalaw papasok sa bahay.

"Hoy!" Sigaw ko. Tumigil sila. Tumingin sa akin. Agad kong nakilala si Sergio
Mitomadung.

"So, we meet again, Piedro Plata." Wika niya sabay putok ng baril. Tinamaan ako sa
tagiliaran...
__________________

"Ayoko nang makipagsuntukan, Artemis. Utang na loob."

Hyron sighed.

"Ang akala ko ba gusto mong maging nurse? Hindi mo naman sinabi sa akin na UFC
fighter ka pala."

"Sundalo ako." Wika ko. Naupo ako sa tabi niya. "Well, I used to be. I resigned
dahil kay Mama Nina. Hindi kasi siya nakakatulog nang maayos lalo na kapag nasa
misyon ako."

"Why? I thought you wanted to be a nurse?"

"It's because of you." Sagot ko naman. "Since that night you got shot, I resented
myself and everything that had something to do with the kidnapping. Kinamuhian ko
ang sarili ko dahil sa akin, nawala ka, nasira ang angkan natin. I wanted to give
justice for what happened to you so I became a soldier. Sa bawat misyon na
napagtatagumpayan ko, ikaw ang iniisip ko. Dahil sa'yo kung bakit nandito ako. Ikaw
ang dahilan nang lahat ng ito – dahil namatay ka." Huminga ako nang malalim.
Pinahid ko ang luha ko at saka muling tumingin sa kanya.

"And now that you're alive, tinatanong ko ang sarili ko kung may katuturan ba ang
pinagdaanan ko? Kasi parang wala, Hyron." Hinatak ko ang manggas ng damit niya.
"Parang wala, parang nawalan ng kwenta ang lahat dahil nandito ka. Why did you let
us suffer? Why did you let us believe that you're dead?! Ganoon mo ba kinamumuhian
ang pamilya natin? That you chose to be dead than be with us? Kahit ba kailan
naisip mo si Hyan?!"

"Hyan is doing fine." He said. Napailing ako.

"Iyon ang akala mo! Iyon kasi ang gusto mong paniwalaan! But she's not!"
Napahagulgol ako. "Hyan hated me for what you did for me. She hated everyone. But I
know that she hated herself too – for what she had become and that is all because
of you! Alam mo bang hiniwalayan siya ni Juan dahil sa sobrang kalungkutan niya? He
fucked Rafaela – iyong ex mo. He left Hyan for her. Now, Hyan is as cold as ice.
And only you can change her back. I tried everything. Hyron, tama naman na, isipin
mo naman ang mga tao sa paligid mo. Si Tita Yza, si Uncle Helios si Lolo Tatay –" I
gasped. "Matanda na siya, his days are counted, hindi mo man lang ba siya
gugustuhing makita?"

Umiiyak na naman ako. Tulo na ang uhog ko pati yata ang laway ko ay tumulo na rin –
sinabayan iyon nang mga luha ko. Gusto kong bumalik si Hyron, hindi para sa akin o
para mapatawad ako ng kakambal niya. Gusto kong bumalik siya para kay Hyan, para
bumalik na ang saya sa mga mata niya. Looking at Hyan now only makes me feel hollow
and sad.
Iyon kasi si Hyan, hollow and sad. She's lost and the only way for her to come back
home is if Hyron comes back.

"Umuwi ka na, Kuya Hyron..." Humihikbi ako. He looked at me. "Please, umuwi ka
na... uwi ka na sa atin..."

He was about to hug me when we both heard a gunshot. Napatayo kami pareho. Isa lang
ang naisip ko dahil sa putok ng baril na iyon.

"Si Piedro." Wika ko.

"Lualhati."

Magkapanabay kaming tumakbo sa lugar kung saan namin narinig ang putok ng baril.
Halos lumuwa ang puso ko nang makita kong halos gumapang na si Piedro palayo sa
kanila. Nakilala ko si Sergio Mitomadung na naroon. Paano siya nakapunta dito
samantalang nakakulong nga siya?

"Piedro!" I screamed. Agad akong dumalo sa kanya. Sinalubong ako ng isa sa mga
tauhan ni Sergio pero dahil highly-trained nga ako, napatumba ko siya at naagaw ang
baril niya. Sa pagkakataong iyon, nakatayo na si Piedro at nakalapit sa akin.
Napansin kong may tama siya sa tagiliran. Nag-alala naman ako.

"I'm okay, Artemis. Just run – let's run!"

"At saan kayo pupunta?" Sigaw ni Mitomadung. "I'm going to take what's mine! At
ikaw iyon, Artemis!"

"Hindi mo ako pag-aari! Putang ina mo!" Sigaw ko. Kinuha ko ang baril at itinutok
sa kanya pero bago pa man mangyari na maiputok ko iyon ay bumagsak na si
Mitomadung.

"Is he dead?" I asked.

"He's not." Boses iyon ni Hyron. Nagmula siya sa likod. May hawak siyang baseball
bat. Si Lualhati ay nasa likuran naman niya. "But he'll wake up soon and we're all
dead. We have to get him out of my island." Sabi pa ni Hyron.

"Paano? Teka, si Piedro may tama." Sabi ko na nag-aalala. Agad namang lumapit si
Lualhati sa amin.

"Nurse ako. Pwede ko siyang gamutin." Wika niya pa. Tiningnan niya ang sugat ni
Piedro.

"Mababaw lang naman. Daplis lang." Wika ng boyfriend ko.

"Are you sure?"

"Yes. So just chill." Inalalayan siya ni Lualhati. Naiwan naman kami ni Hyron doon.
We looked at each other.

"Buhatin mo. Kaya mo ba?" Tanong niya sa akin. Isinukbit ko ang baril sa likuran
ko. Tinulungan ko ang pinsan kong ilagak ang walang malay na mga lalaki at si
Sergio Mitomadung sa maliit na bangkang iyon.

"Hindi ba natin sila papatayin?" Nagtatakang tanong ko.

"Killing is a mortal sin, Artemis."

"Sabagay kapag sinabi ko kay Uncle Azul ang ginawa nila sa akin, si Uncle na mismo
ang papatay sa kanya." Komento ko pa. Nang mailagay namin sila ay pina-start ni
Hyron ang bangka at pinanood namin iyon habang papalayo ito.

"Saan sila pupunta?"

"I have no idea, Artemis. Could be in the middle of nowhere. Iyong gas sa bangka,
tatagal lang siya hanggang bukas ng umaga. It's not enough for them to be back
here. They'd be thirsty, they'd starve. They'll die in dehydration. It will kill
them softly... slowly..."

I was just listening to him. My heart still aches. Hinatak ko ulit ang manggas
niya, tulad nang ginagawa ko noong mga bata kami kapag tinatawag ko siya.

"Uwi ka na, Kuya..."

=================

25. About time

A month later...

It took me a while before I gained the confidence to do what I had to. Kinailangan
ko pang ayusin ang lahat bago ko gawin ito. Marami akong kinausap. Marami akong
pinuntahan at nilapitan, pero sa huli naman, nagawa ko ang dapat kong gawin.

"Atty. Plata." Binati ang ng jail guard habang papasok ako sa visiting area ng
Bilibid Prison. Kasabay ng pagpasok ko ay ang pagpasok din ni Arturo Enriquez.
Mukhang nagulat talaga siya nang makita niya ako. Marahil ay natatandaan niya ako,
bilang ang abogado ng kabilang partido at hindi bilang anak niya.

Sabay kaming naupo nang magkaharap. He was just eyeing me.

"Natatandaan ninyo pa ba ako?" Tanong ko sa kanya.

"Opo, Atty. Kayo ang abogado noong kabilang partido." Sabi niya sa akin. Nagyuko
siya ng ulo. "Hindi ko sinasadya ang nangyaring iyon. Pinagsamantalahan niya ang
anak kong babae, kabit din siya ng kinakasama ko. Namatay ang anak ko dahil sa
kanya, nadala ako ng damdamin ko, hindi ko alam ang nagawa ko. Pero narito naman na
ako at pinagbabayaran ang lahat."

Hindi ko pinansin ang sinabi niya sa akin. Nakatingin lang ako sa kanya habang
pilit na inaalala ang masasayang alaalang meron ako sa kanya. Hindi naman siya
ganoon kasama noon. Naaalala ko iyong mga pagkakataon na gigisingin niya ako sa
umaga para mamili ng pandesal sa kanto. Sasamahan niya ako, magkaakbay kaming
maglalakad tapos ay magkekwentuhan. Ibibili niya ako ng tableya at pag-uwi sa bahay
ay siya pa ang magtutunaw niyon sa tubig.

Sabay-sabay naming pagsasaluhan ang bente-singko pesos na pandesal na binili naming

dalawa. Matapos iyon ay ihahatid ako ni Tatay sa eskwelahan at kapag tanghali naman
ay daldalhan niya ako ng pananghalian. Sabay din kaming kakaing dalawa.

"Natatandaan ninyo pa ba ako?" Muling tanong ko. Kumunot naman ang noo niya,
marahil ay nagtataka siya kung bakit ako nagtanong ng ganoon pero gusto kong
malaman kung makikilala niya ba ako. Alam kong mahihirapan siya dahil hindi naman
niya inaasahan na ang batang iniwan niya noon ay makakarating sa lugar na ito
ngayon.

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong niya sa akin. Umiling ako.

"Namatay si Nanay dalawang buwan ang nakakaraan. Nawala siya sa sarili niya at
hindi niya ako makilala. Naalala niya si Sienna at ang batang si Benedict pero
hindi niya ako natatandaan." Huminga ako nang malalim. "Pati pala ikaw."

"Benedict?" Halos paanas na niyang wika. Tumingin lang ako sa mga mata niya. Ang
dami kong tanong. Gusto kong sumagot ng oo, ako si Benedict. Iyong iniwan mo noon.
Pero nasaan na ako ngayon? Naipakulong kita. Nakaganti ako. Pero imbes na iyon ang
sabihin ko ay...

"Maayos ako. Nandito lang ako para ibigay itong release order mo. Ang swerte mo,
isa ang pangalan mo sa mga nasama sa Presidential Pardon. Malaya ka na, pirma mo na
lang ang kailangan."

Hindi ko kaya. Iyon ang paulit-ulit na tumatakbo sa isipan ko. Kahit na anong subok
ko ay hindi ko talaga kaya. Hindi ko alam kung paano ko sisimulang magkaroon ng
relasyon sa taong sumira sa buhay ko at sa pamilyang meron ako noon. Hindi ko
kayang tuparin ang pangako ko sa sarili ko na susubukan ko dahil hindi ko talaga
kaya.

Tumayo ako at tumalikod. Narinig kong tinawag niya ang pangalan ko.

"Benedict..." He called me. I closed my eyes. "Anak... patawarin mo ang tatay..."

My tears fell. Muli ay naglakad ako palayo. I went straight to my car and left the
area. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I need to fix my head.

I ended up in my unit, inside my room, I laid on the bed thinking about the
conversaion I had with Arturo. Hindi ko pa talaga kaya, hindi naman siguro ako
kamumuhian ni Artemis kung hindi ko pa kaya. Kaya ko siyang patawarin pero hindi pa
sa ngayon dahil ang pagpapatawad ay isang napakahabang proseso. Kailangan ko muna
sigurong patawarin ang sarili ko.

"Babes?"

Boses iyon ni Artemis. I wonder what she's doing here in this time of day. Dapat ay
nasa trabaho siya. Bumukas ang pintuan ng silid ko. She was standing there.
Humahaba na ang buhok niya, mas gusto ko ang hitsura niya ngayon kaysa noon. She
looked more fragile now than ever, makes me want to take care of her more than
anything else in the world.

"Nagpunta ako sa PAO, hindi ka daw pumasok tapos nandito ka ngayon, may sakit ka
ba, Babes?" Naupo siya sa kama ko. Umayos naman ako ng pwesto. Sa ngayon, nakahiga
na ako sa hita niya at hinahaplos naman niya ang ulo ko.

"Anong masakit sa'yo?" She asked me.

"Nagpunta ako sa kulungan. Kinausap ko si Arturo." Wika ko. Narinig ko ang

pagsinghap ni Artemis. Nahinto ang paghaplos niya sa ulo ko. I think that she just
wants to listen now. I sighed. Tiningnan ko siya at saka ako ngumiti. "Ako ang
nagbigay ng release order niya, ang kaso, hindi ko kayang makipag-usap sa kanya,
hindi ko kayang maging anak sa kanya matapos nang nangyari sa pamilya ko matapos
ang lahat ng iyon, hindi ko pa kaya."

Naramdaman kong tumulo na ang mga luha ko. Alam kong mukha akong tanga. Iniiyakan
ko iyong isang bagay na matagal naman nang tapos. Sabi nila, madali daw mag-move
on. Naisip ko na kaya ako nandito, kaya ako naging si Piedro Plata na masama ay
dahil sa tatay ko. He made me who I was and its fortunate that I met Artie kasi
kung hindi, siguro ay criminal na ako ngayon.

Naupo ako at tumapat sa kanya. Wala na akong pakialam kung makita niyang tumutulo
ang luha ko. Hinaplos niya ang mukha ko.

"Wag mo akong iwan dahil sa hindi ko kayang mapatawad ang tatay ko."
"Shhh..." She hugged me. Napahagulgol ako. Ang tagal kong hindi umiyak nang ganito.
Pakiramdam ko, sa bawat pagtulo ng luha ko at paghagulgol ako ay napapalaya ko ang
sakit.

Nahiga kaming dalawa ni Artemis sa kama. Yakap-yakap niya ako. Pakiramdam ko ay

bumalik ako sa pagkabata. Hindi naman umalis si Artemis sa tabi ko. Hindi siya
dapat narito, may trabaho siya pero inaalagaan niya ako.

Nakatulog ako at nang magising ay medyo magaan na ang pakiramdam ko. I turned to my
side and I saw Artemis asleep. She was holding my hand. Tulog na tulog ang ang
mahal ko. Marahan ko pang hinaplos ang mukha niya.

While looking at her it's as if I could see the life I want to spend with her. Nasa
utak ko iyon. Nakikita ko si Artemis na inaalagaan ako, nakikita ko ang mga
darating na panahon na siya ang unang taong magigisnan ko sa umaga, at pinakahuling
taong makikita ko sa gabi. Alam kong hindi magiging madali ang buhay na iniisip ko
kasama siya, pero bakit hindi ko susubukan?

She makes me happy.

"I wanna marry you." I whispered. I never thought I'll say this to her or any other
women. Handa na kasi ako noon na tumandang mag-isa. But having her now, it changes
everything.

She understands me in a way I couldn't even understand myself. She sees me in a

different light. Everything around me becomes positive because of her and my gut is
telling me that I should never let her go.

Hinalikan ko siya sa noo tapos ay tumayo ako. May kailangan akong gawin kaya
kailangan ko munang umalis. I need to talk to her dad and her Uncles. Mabuti at na-
save ko ang number ni Hermes Consunji para matawagan ko siyang muli. Sinabi kong
kailangan ko silang makausap. Na kailangan naming magkita sa dating lugar.

Kaagad akong nagpunta doon. Halos magkakasabay lamang kaming dumating. Mukhang
mainit ang ulo ng Papa ni Artie. Kinakabahan ako, mas kabado ako ngayon kaysa noong
unang beses kaming nagkita. I was looking at him eye to eye.

"Hindi kami nag-rehearse pero dapat kang matakot sa amin!" Sigaw ni Ares Consunji.
Nakita kong binatukan siya ni Simoun Paul Azul habang si Hermes naman ay nakatingin
sa akin.

He was wearing a suit – he looks good in them, makes me want to think that because
of the suit, he had a license to kill me. Maybe he would. I'm about to take away
his daughter – if he'll let me.

"Anong kailangan mo?" Tanong niya sa akin. I took a deep breath.

"I want to ask Artemis' hand for marriage."

The three fell silent.

May narinig akong pagkasa ng baril.

Napalunok ako.

Seriously? Are they gonna kill me?

"What was that again?"

"I want to marry Artemis, Sir." Buong lakas na wika ko. Muli ay natahimik sila. Si
Hermes naman ay hindi nagsasalita. Lumakad siya at nilagpasan ako, binuksan niya
ang museleyo sa likuran ko at sinenyasan akong pumasok doon.

Doon ba niya ako papatayin?

Itinuro niya ang punto na may pangalang Lukas Andres Consunji.

"That's my father." He said. "And he loves Artemis so much." Patuloy niya. Humarap
siya sa akin. "Matagal ko nang alam na darating ang araw na ito. It's actually the
day I'm dreading. The day when I will be ask that question." Tumawa siya. "Now, I
realize, kahit pala anong paghahanda ko, hindi pa rin ako magiging handa na
ipamigay na lang basta ang panganay ko. Artemis changed my life and in my head, she
will always be that eight year old little girl who calls me her Papa Pangit. That
will never change, I can never let her go..."

He sobbed. Am I really hearing him sob?

Pinahid niya pa ang mga luha niya.

"Now, what do you expect me to say to you? How do you want me to answer you, Mr.
Plata?"

"I want you to say yes, Sir."

"Why? Do you think it will be easy?"

"No." I saw him nod. "May kapatid akong babae. Naisip ko kung nabuhay nga siya at
may magpaalam sa akin na pakakasalan siya ay hindi rin ako makakasagot tulad ng
inaasahan. Pero sana, bigyan ninyo ako ng pagkakataon. Like you, Artemis changed my
life. I became a better person because of her and I realized that someone like her
is for keeps. I'm going to keep her forever, I'm not going to take her away from
you. I'm gonna borrow her."

"Borrow..."

"Yes, because of that, we can share her. She can still be that eight year old girl
while she's married to me, Sir. I will take care of her, I will love her and I will
try to give her everything she wants, just say yes, please, say yes..."

He looked at me then he looked at the grave of Lukas and Apollo Consunji.

"Ma, Pa... kinukuha na niya ang anak ko..."

"I'll take care of her..." I said again. Maya-maya ay tinapik ni Hermes Consunji
ang balikat ko tapos ay umalis siya.

Was that a yes? Sinundan ko siya. Sumakay na kaaagad siya sa kotse niya at sabay-
sabay silang umalis. Naiwan ako doon at nag-isip pa. Was that yes? It must be.

Agad akong umalis doon at nagpunta sa mall. I'm going to buy her a ring. Hindi ko
kayang bumili ng mahal na singsing pero bibilhan ko siya ng maganda. I ended up
buying her a princess cut, diamond ring with emeralds around it. Matapos iyon ay
bumalik na ako sa bahay ko.

Pumasok ako sa silid. Wala doon si Artemis. Marahil ay nagising siya at hinanap ako
kaya wala na siya dito ngayon. I went to the kitchen and was relieved when I saw
her drinking a glass of orange juice.

"Hi." Wika niya sa akin. "Saan ka galing?"

"Uhm, may binili lang ako. Gutom ka na ba?" Tanong ko. "Magluluto ako. Magbihis ka
na. Pinalabhan ko iyong naiwan mong damit noong nakaraan. Why are you looking at me
like that?"

"Uhm... wala lang. Teka, magbibihis ako."

Tumalikod siya. Ako naman ay nagluto na. Ilang minuto na ang nakakalipas pero hindi
pa rin bumabalik si Artemis. Ako naman ay kabado. Paano ko siya tatanungin? Paano
kung pumayag siya pero hindi naman pala pumayag ang Papa niya? Halata naman na ayaw
siyang ibigay ni Hermes sa akin.

Nang makapaghain ako ay pinuntahan ko siya sa kwarto. Nasa bulsa ko ang singsing
niya. Pagbukas ko ng pinto ay ganoon na lang ang pagtataka ko nang makita kong
nakatayo siya sa harapan ko at titig na titig sa akin.
 She was also wearing my polo. She was looking at me in a way that bothers me.

"Hi..." She greeted me.

"Love, what is wrong?" I asked. Hindi na siya nagsalita.

She started unbuttoning her my shirt she was wearing and when she unbuttoned the
last, she let the shirt fall to the floor, leaving her almost naked. She only had
that pink sexy lacey panties on.

She bit her lower lip.

"Hi, Babes..."

________________

"Hi Babes..."

Ilang beses ba akong napalunok habang nakatingin ako kay Piedro? Hindi ko alam,
basta ang alam ko sigurado naman ako sa gagawin ko. Sa tingin ko kasi ay masyado na
siyang matagal naghintay, sa tingin ko ay panahon na para mag-let's get it on
kaming dalawa.

Gusto ko rin naman. Bago pa man kami bumalik mula sa Isla Verde ay iniisip ko na
iyon. Mahal ko si Piedro at naniniwala ako na hindi niya ako i-one time big time
tapos bye bye Artemis na.

Kaya heto ako ngayon, natayo sa harapan niya, walang saplot maliban sa sexy panty
na ipinangako ko sa kanya.

He looked amazed.

Was that a good thing?

He closed the door and walked slowly towards me. Nang magkatapat na kami ay
hinaplos niya ang pisngi ko. There's a hint of tenderness in his eyes. It makes me
feel very special.

"You're so beautiful, love..." He said to me. Kinurot ko siya sa tagiliran.

"Bibigay na nga ako binobola ko pa ako! Let's get it on!" Sigaw ko. Ginawa ko iyon
dahil pinawawala ko ang aking kaba. Piedro smiled and kissed my lips. He was
kissing me in a way that makes me feel desirable. He's the only one that can make
me feel this way. Alam kong wala nang ibang makakapagparadam niyon sa akin.
His lips travelled down my neck while his right hand – was that the right or the
left? I don't know, basta iyong kamay niya bumaba sa tyan ko.

Emerged! Dapat iyong thoughts ko English!

His hand travelled down my stomach. He was making little circles around my tummy
with his forefinger and thumb while his lips were again, travelling down and it
found my right – now I'm sure – my right nipple and he put it inside his mouth.

His mouth is hot and it's making me wet down there.

He cupped my sacred triangle while his tongue was doing wonders on my right nipple.

"Ugh..." My knees were trembling. I was catching my breath. Kinakapos ako ng hangin
sa ginagawa niya sa akin. "W-wait..."

Itinulak ko siya.

"What?" He asked me. Umupo ako sa kama. Lantad na lantad ang katawan ko siya kanya
pero hindi naman ako nahihiya. He was grinning. Nagsimula na rin siyang maghubad.

Ngayon ko lang talaga na-appreciate ang six pack abs ni Piedro. Napakagat – labi
ako. Parang ang sarap-sarap namang dilaan ng dashboard abs niya. Iyong papadaanin
ko iyong dila ko doon hanggang sa makarating doon sa birds of paradise niya tapos
kakainin ko na parang lollipop.

He was wearing a Bananas in Pajamas boxer shorts. Bakat na bakat na iyong banana sa
loob.

Naupo siya sa tabi ko at muling hinaplos ang mukha ko. He bent down to kiss me but
he didn't kiss my lips, instead, his lips found my breast again and his other hand
fondled the other. I closed my eyes and let him take me away to a place where I
have never been.

It was a good kind of pleasure as he plays with my body with his tongue and
fingers.

"Shit! Shit!" I mumbled when I felt him down there. Hindi ko nga namalayan na
nahubad na pala niya ang panty ko. Ibinuka niya nang maigi ang mga legs ko and
then he buried his face there.

All the while, nakanganga lang ako.

Dama ko ang gigil ni Piedro habang sinasamba niya ang parteng iyon ng katawan ko. I
arched my back for his better access.

"Ahh! Piedro. Masarap! Huh... ahhh!"

I could only say those things. Pakiramdam ko ay kinukumbulsyon ako. Alam kong
masarap sa ngayon pero mamaya sasakit. Iyon naman ang sabi sa mga nababasa ko sa
pocketbook. Masakit daw. Parang matatanggal ang kalahati ng katawan – at sa tingin
ko, applicable nga iyon, because Piedro is big. I could see it from the bulge of
his crotch.

"Ahhh!" I screamed when I felt something exploded inside of me. I thought that he's
gonna stop with whatever he's doing but he didn't. He played with my clit harder,
rougher and meaner this time and it only bring me pleasure.

I was feeling the moment, I'm getting there again. I know something inside me will
explode again.

But he stopped. I opened my eyes. He was grinning. Natatawa rin ako. Kahit
nanginginig ang tuhod ko ay bumangon ako para maupo. Pinahid ko ng tissue ang bibig
niya.

"Ang sarap mo, Artemis. Tang ina." Hinagkan niya ulit ako sa labi. Palalim nang
palalim ang halik na iyon. Maya-maya ay tumigil na naman siya. Ipinuwesto niya ang
sarili niya sa likod ko. My back was against him. He held my hand and placed it in
my core.

"Huh... P-piedro... what..."

"Let's loosen you up, Love... Touch yourself. I'm going to teach you how."

I moaned when he made me touch my clit. I didn't expect this to feel this way. It's
so erotic. His free hand was massaging my breast.

"Haaaa...aahhhh...sarap..." I said.

"Oo, tang ina lang, Artemis, masarap talaga!" He whispered in my ear. Natu-turn on
ako sa mga sinasabi niya. Pakiramdam ko ang ganda-ganda ko para magkaganoon siya sa
akin.

He inserted my forefinger. My eyes widened. Siya ang gumagalaw. He pushed it in and

out. My mouth parted. There's pain, I could feel it but it's the good kind of
pain...

"Tang ina, hindi ko na kaya." Narinig kong sabi niya. He pushed me down the bed and
he placed himself on top of me. He positioned his hard member in the middle of my
core and that was when he entered me.

"Ouch..."

"Love, I can't stop. I know it hurts but if I go slow, it will be more painful." He
said. Naiintindihan ko naman siya. He started thrusting in and out. He's a bit fast
but it's alright. I can deal with the pain.

Unti-unti naman ay nawawala ang sakit. Napapalitan iyon ng hindi ma-idescribe na

feeling.

"Ang sarap na! Shit! Piedro! Ahhh! Don't stop! Don't stop!"

Napahawak ako sa bedsheet. Pakiramdam ko ay mapupunit ko na ang bedsheet niya sa

sobrang higpit ng hawak ko.

He's giving me indescribable pleasure. It makes me want to cry and scream and laugh
– hindi ko maintindihan.

Basta ang sarap!

"Sobrang sarap! Ahhh! Ahhh! Ahhh!"

I convulsed again. He kept on thrusting until I felt something beautiful exploded

inside of me.

"Tang ina one hundred times, Artemis." He whispered. I giggled. "You're worth the
wait, Love. I love you."

"I love you too..." I closed my eyes. I wanted to sleep. I'm exhausted but then
before I could drift to that place where sleep is pleasure...

I heard him say something...

"Artemis, marry me. Be mine for eternity."

Napadilat ako. Nakita ko siyang may hawak nang singsing. Napaiyak ako.

"Yes! Oh yes!" Isinuot niya sa akin ang singsing.

"Mas malakas pa rin iyong Yes! Oh Yes! mo kanina..." He kissed me.

"I love you..."

And just like that, I closed my eyes again. I know that I'm not dreaming anymore.
This is my new reality, my Piedro Plata and I... 'till eternity...

=================

Epilogue: Pamamanhikan

"So this aunt of yours, bakit kailangan natin siyang dayuhin?"

Natawa ako sa sinabi ni Piedro habang nagmamaneho siya. Papunta kami ng Tagaytay
ngayon para kausapin niya si Mama Hera. Iyon kasi ang pangako niya kay Papa noong
gabing inihatid niya ako at sabihin namin sa pamilya ko na magpapakasal na kami.

Hindi ko alam kung bakit pakiramdam ko ay alam na ni Papa ang mangyayari dahil nang
magsabi si Piedro sa kanya ay kalmado lang siya. Nakangisi pa siya nang sabihin
niyang kailangan niyang magpaalam kay Mama Hera.

"Si Mama Hera kasi iyon, iyong iyong kaiisa-isang kapatid nila Papa na babae.
Mabait naman si Mama Hera at Papa Hades. 'Wag kang mag-alala. I'm sure she'll like
you. She's very loving and she's very kind though."

Ngumiti siya sa akin pero medyo kinakabahan talaga ako. Lumiko kami at natunton ang
Royal Heights kung saan nakatira si Mama Hera. Pumasok kami doon matapos kong
ipakita ang ID ko at ang lisensya ni Piedro. Hindi naman na malayo ang tinahak
namin. Nang makarating kami ay agad na ipinarada ni Piedro ang sasakyan sa parking
lot. Pagbaba namin ay sumalubong sa aming dalawa ang car collection ni Papa Hades.

"Nice." I heard him say.

"Yep. Minsan naiisip ko na kaya na lang siya bumibili ay dahil wala na siyang
mapaglagyan ng pera but then he mines gold so he's money is really unlimited. But
that's only my imagination." Tumawa ako. Hinawakan ko ang kamay ni Piedro at saka
lumakad na kami papasok sa loob. Sinalubong kami ng maid ni Mama Hera. Tinanong ko
kung nasaan siya ang sabi ay nasa gazebo daw kasama si Papa Hades. Doon kami
nagpuntang dalawa.

Pababa pa lang kami ay nakita na kaagad kami ni Mama. I waved at her.

"That is Hera Vejar." Wika ni Piedro. "She's your aunt?" Tila hindi makapaniwalang
tanong niya. Tumingin ako sa kanya. Tumango ako. Hindi niya ba alam iyon? Kung
sabagay, hindi naman madalas gamitin ang Consunji. Ang sabi niya kasi, mahal na
mahal niya daw si Papa Hades kaya ganoon.

We came over to the gazebo. Nagmano ako kay Mama Hera at kaya Papa Hades. They were
both looking at Piedro. Mama Hera grinned.

"Is this the man that made your father cried?" She asked. Napatungo ako tapos ay
tumingin kay Piedro. Hindi ko alam kung anong sinasabi ni Mama. Hindi ko alam kung
umiyak nga si Papa kay Plata pero kung oo, anong dahilan?

"Mukhang hindi alam ni Bebe Artie." Mama Hera said. Tumayo siya at saka niyakap si
Piedro. "Anyone who can make my brothers cry is a friend of mine. Welcome to the
family." Hinagkan niya ng dalawang beses ang pisngi ni Piedro tapos ay tinapik niya
pa ang balikat nito. Napanganga ako. Ano bang sinasabi ni Mama?

"Take care of her and try to give her everything. She's our first baby in the
family. We love her."

"Yes, Ma'am." Wika naman ng fiancé ko. Ang sumunod na tumayo ay si Papa Hades.
Kinamayan ni Papa Hades si Piedro.

"Consunji women are really stubborn. It's a warning. And whatever you do, they're
always right."

"And what do you mean by that?" Nakataas ang kilay ni Mama habang nakatingin kay
Papa Hades.

"It means that I love you so much for you not to be right, My Queen." Sabi pa ni
Papa Hades. I rolled my eyes.

"Dito na kayo mag-lunch, Artemis. At uuwi ang kambal ko ngayon. Maiging makilala
rin ni Piedro ang mga pinsan mo. Tia is upstairs sleeping while Percy is in the
clubhouse, playing polo with his friends. Si Apollo at Achilles ay on the way na."

Gusto ko mang makita ang mga pinsan ko ay hindi na muna sa ngayon. Sinabi ko rin
kasi kay Plata na kailangan naming magsabi kay Tatay Sancho, kay Mama Aura at kay
Lola Laide. Kaya kailangan naming bumalik agad sa city. Pinauna ko lang talaga si
Mama Hera because I miss her.

Hindi naman nagtagal ay nasa byahe na naman kaming dalawa. Medyo traffic kasi
patanghali na. Habang nasa daan ay nakatingin ako kay Piedo. I started teasing him.
Dumukwang ako at hinalikan siya sa pisngi nang paulit-ulit. Siya naman ay tawa
naman nang tawa.

"Tang ina naman, namamanhikan ako pero inaakit mo ako!" He hissed. Bumaba ang kamay
ko sa tyan niya hanggang sa ibabaw ng pants niya. Tumaas baba ang kilay ko at saka
binuksan ang kanyang zipper.
I put my hand inside his pants and looked for his manhood. His hard already. I took
it out and I bent my head down. I know what to do already. He was very patient with
me. He taught me things that I need to know. I know how to give him pleasure and I
want to give him that now.

I tried putting him on my mouth. He sighed in pleasure. I felt powerful. I have no

idea I could have this kind of power over him. I moved my head up and down.

"Tang ina, Artemis! Ahhh! Shit!" Napapasinghap pa siya. Habang ginagawa ko iyon ay
may narinig akong malakas na pagbusina. Mabuti na lang at tinted ang sasakyan niya.
He made me stop my deed. Inis pa akong tumingin sa kanya.

"The last time you did that, muntik na tayong mabangga!" He hissed. Sumimangot
naman ako. Binigyan niya ako ng candy at tissue. Inayos naman niya iyong sarili
niya. "'Wag mo akong tingnan ng ganyan, Love. Mamaya na lang, okay? Mamanhikan muna
tayo."

"Okay, basta ako sa itaas. Gusto ko iyon eh."

Hindi na ako nahihiya kay Piedro. He made me feel like it's okay to tell him the
things I want to do especially in bed. Sabi nga niya noong nakaraan...

Nakita ko na iyan, nahawakan, nalasahan, ngayon ka pa ba mahihiya?

And he has a point there.

Hinawakan ko na lang ang kamay niya at saka humilig sa braso niya. I love the
warmth of his body. Sa bahay na niya ako madalas umuuwi. Wala naman sinasabi si
Papa kapag nagpapaalam ako. Engaged na kaming dalawa kaya siguro hindi na siya
masyadong nag-re-react. Ang hiling lang naman ni Papa sa aming dalawa ay saka na
kami magpakasal, kapag twenty-seven na ako. Pumayag naman si Piedro dahil kailangan
pa daw niyang mag-ipon.

Hanga talaga ako sa kanya. Ang daming kumukuha sa kanyang private firms at handa
siyang bigyan ng malaking sahod pero mas pinipili niyang magtrabaho sa PAO kahit na
hindi aircon, maliit ang sahod at pagod na pagod siya sa gabi. Ang sabi naman niya
ay nawawala ang pagod niya kapag nadadatnan niya ako sa bahay.

Finally, nakarating din kami sa bahay ni Mama Aura. Agad akong bumaba at pumasok.
Kasama ko na si Piedro noon. Ang sabi ng maid ay nasa silid niya siya at nagbabasa.
Kumatok naman ako. Mama Aura is the same graceful woman I once knew. Hanggang
ngayon ay lutang na lutang pa rin ang ganda niya.

"Ma!" Tawag ko. She looked at me. Nakaupo siya sa gitna ng kama. Napatingin ako sa
litarto sa gilid ng kama. Naroon pa rina ng wedding picture nila ni Lolo Adam.
"Ito na ba ang lalaking nakadagit sa'yo, Apo?" Nakatawang bati niya sa amin.
Nagmano si Piedro sa kanya at kinamusta siya. I was just watching him as he talks
to her. Nakakatuwa. Ang polite niyang kausap. Matapos ang tanghalian kasama si Mama
Aura, Tito Gabriel at Tita Mara, pati na rin ang pinsan kong si Amriel, Daniel at
Rielle ay nagpunta na kami kay Lola Laide.

Halos ganoon din ang nangyari. Lahat naman sila ay natutuwa dahil nakilala nila si
Piedro. Alam ko naman na napag-usapan na nila ito bago pa man din kami nagpuntang
dalawa.

Bandang hapon nang tahakin namin ang papunta sa Forbes kung saan naroon ang lumang
mansyon, kung saan nakatira si Lolo Tatay at Lola Nanay. Ito ang tagpong pinaka-
kinakabahan ako. Si Lolo Tatay ang pinag-uusapan. He is the head of the family and
his words are rules. Paano kung ayaw niya pala kay Piedro? E di invalid na ang
engagement namin?

Nag-aalala talaga ako.

"Hi Lola Nanay!" Nadatnan ko si Lola Nanay sa sala ng bahay na nag-aayos ng mga
photo albums. Naupo kami sa tabi niya. Ipinakilala ko si Piedro at katulad kanina
ay nagustuhan naman siya ni Nanay.

"Nay, nasaan si Tatay?" Tanong ko.

"Ha? Ay, naku, nagpaalam siya napupuntahan niya daw ang Lolo Lukas mo. Nasa
sementeryo iyon ngayon. Ang sabi ko nga ay bilisan niya dahil darating sila Tita
Yza mo at sinabi ko na dito na sila maghapunan. You two should join us."

Magalang akong tumanggi. May dinner din kasi sa bahay. Nagluto si Mama Nina para sa
akin. Nagpaalam na kami. Naisip ko na puntahan na lang si Tatay sa sementeryo para
madalaw ko na rin si Lolo Papa at Lola Mama.

So, we went there. Habang naglalakad papunta doon ay nagkekwentuhan pa kami.

"Ang bait ng pamilya mo." Sabi niya sa akin.

"Lahat naman sila. May kanya-kanyang topak nga lang. Lalo na itong kakausapin
natin. Kakaiba ito. Siya kasi ang batas sa lahat. Si Lolo Sancho. He's the hot
headed one."

"What?" He asked me.

"Babes, tatlo kasi sila. Si Lolo Sancho iyong panganay. Si Lolo Lukas – iyong pogi
kong Lolo, ang pangalawa tapos si Lolo Adam. They're called the Big Three in the
business world. Si Lolo Sancho, panay mainit ulo noon pero sa tingin ko hindi naman
siya kulang sa sex. Si Lolo Papa, sobra – sobra sa sex." Humahagikgik ako. "Habang
si Lolo Adam, siya iyong panay cool sa kanilang tatlo. Iyong tipong nagsasapakan si
Lolo Lukas at Lolo Sancho siya ay nakatingin lang at taga-score." I sighed. "I miss
them together."

Pumasok kami sa loob ng sementeryo. Naroon nga si Lolo at nakaupo sa isa sa mga pew
doon. Lumapit ako at nagmano sa kanya. Hawak niya ang cane niya. Nagmano rin si
Piedro.

"Lolo, siya po si Piedro Plata, siya po ang fiancé ko."

He looked at him from head to toe. Wala akong mabakas na reaksyon sa kanya. Kabado
ako. Baka kung anong sabihin niya.

"I like slow death." Lolo Sancho said. Nanlaki naman ang mga mata ko. "And I'll
make sure you'll experience that if you make her cry."

"Lolo!" I hissed. Tumawa siya.

"Nagbibiro lang ako, but then if you think about it, jokes are half meant."

"Lo!"

"Hindi ko po sasaktan si Artemis." Wika niya. "I'll make sure of that. Sinabi ko na
rin po ito sa tatay niya at uulitin ko sa inyo. I will give her my heart, my soul,
everything. Hindi man ako mayaman pero gagawin ko ang lahat para sa kanya."

Bumaling sa akin si Lolo. "And what do you think, Lukas will say, Artemis?"

Ngumiti ako. Ano nga kaya ang sasabihin ni Lolo Papa sa akin?

"He'll tell me to take care of myself and love Piedro the way he loved Mama
Apollo."

"Could be, but he can also tell you not to marry the jerk and will buy you a
diamond ring instead."

"Lolo naman eh!" Napapadyak pa ako. Humagikgik si Piedro habang si Lolo naman ay
natatawa.

"Welcome to the family, Mr. Plata." Tumayo siya para yakapin ang fiancé ko. Nawala
ang kaba ko. Hindi siya nag-disagree, ibig sabihin hindi ko kailangan maki-pag-
break sa boyfriend ko!

After hugging Piedro ay tumingin siya sa akin.

"The grandkids are growing up, Luke, Adam, sa susunod mga apo na sa tuhod ang
magmamano sa akin." Tawa siya nang tawa. He sighed. "I wish to see Hyan's happy
face before I rejoin your other Lolo." Sabi niya sa akin.

"Lo, please naman 'wag kang magsalita ng ganyan!" Napapadyak na naman ako.

"Can't you take a joke, Apo?" Tumatawa siya.

"Hay naku, lolo, lika na at umuwi na tayo. Hinihintay na kayo ni Lola sa bahay at
darating daw si Aunt Yza." Hinawakan ko ang braso ni Lolo.

"Again, Mr. Consunji, maraming salamat po sa blessing." Sabi naman ni Piedro sa

kanya. I smiled at him. Kinindatan niya ako na para bang sinasabi niyang humanda
ako mamaya. Pinanlakihan ko siya ng mga mata.

Naglakad kami ni Lolo patungo sa kotse niya. Ihahatid ko siya doon pero habang
naglalakad kami ay bigla akong natigilan.

Standing near his car is Hyron Demitri and he was looking at us. Hindi siya
nakatago. Naglalakad din siya papunta sa amin.

"Lo..." Napahinto ako. Nagkatinginan kami ni Piedro.

"Bakit?" He asked. I couldn't say anything. Sinundan niya na lang ng tingin ang mga
mata ko. Kitang-kita kong nag-iba ang hitsura at ekspresyon ng mukha niya.

Hyron walked towards us. Huminto siya nang nasa tapat na namin siya.

"Lolo." He said. Yumuko siya para magmano. Puno nang pagkabigla ang mukha ni Lolo
Sancho. Naiiyak naman ako. He looked at us with those bright green eyes.

"Am I dreaming? Sinusundo na ba ako?" Lolo whispered. "Nakikita mo ba siya,

Artemis?"

"Lolo. Hindi po kayo nanananiginip. Buhay po si Hyron..." Mahinang wika ko.

"How could that be?"

I looked at him. He sighed. Hinawakan niya ang kamay ni Lolo at inayang pumasok sa
loob ng museleyo. Naiwan kami ni Piedro doon. Agad niya akong inakbayan. Sinundan
namin sila ng tingin. I wiped my tears.

"Let's go..." I said.

"Ayaw mo bang hintayin sila?" Tanong niya pa sa akin. I shook my head.

"I think he knows what he's doing plus, I remember what you told me once, it's not
my story to tell. He'll be okay. They'll be fine."

Matagal akong tinitingnan ni Piedro. Inakbayan niya ako at hinagkan sa noo.

Magkahawak kamay kaming umalis sa lugar na iyon. Iwinaglit ko sa isipan ko ang
huling tagpong nakita ko. Alam ko na magiging maayos ang lahat – tulad nang
nangyari sa akin ni Piedro.

Maayos na ang lahat.

And I'm really excited to start a life with him.

And that thought alone makes me shiver...