I – PAMAGAT

A. MAY AKDA
“Iba Pa Rin Ang Aming Bayan”
Gloria Villaraza-Guzman

II – TALAMBUHAY
Isinilang si Gloria Villaraza Guzman sa Malabon noong 11 Enero 1925. Siya ay anak nina
Lucino Villaraza and Flordeliza Sogueco. Nagtapos siya ng elementarya sa Malabon Elementary
School bilang Salutatorian, hayskul sa Malabon Central Institute na may second honor at kolehiyo
sa National Teachers College noong 1955.

Nagsusulat na siya ng mga tula, maikling kuwento at sanaysay simula pa noong 1943.

Ilan sa kanyang mga natanggap na parangal ang Carlos Palanca Memorial Award for
Literature (1975), Cultural Center of the Philippines Literary Award (1979) at Quezon City
Literary Award (1980).

Noong 1983, ginawaran siya ng Komisyon ng Wika Award para sa Tula, Fiksyon at
Literaturang Pambata.

Noong 1985, dalawa sa kanyang mga kuwentong pambata ang na-eksibit ng UNESCO sa
Paris, ang Munting Sinag-araw at Munting Patak-ulan. Ginawan ng mural sa Philippine Children's
Medical Center ang Munting Patak-ulan.

III – TEORYA/PANANAW
Isa sa iminumungkahi ng kwento na hangga’t maaari ay manatili na lamang sa sariling
bansa at huwag ng magtungo sa ibang bansa para magtrabaho at mamuhay. Dahil iba pa rin ang
nasa sariling bansa.
IV– BUOD
Nagkagulo silang mag-anak ng dumating ang isang cablegram na galing sa pilipinas na
nagsasabi na darating daw mamayang ikawalo ng gabi ang kanyang kumare na si Mrs.
Lanuza. Hindi nagtagal sa kanila ang kaniyang kumare sa San Francisco dahil sa sabik nito
makarating kay Mariet a sa pinagmamalaki niyang apo na Amerikano dahil ito'y daw ipinanganak
sa American Soil. Pinipigilan nila ang kanyang kumare dahil siya'y nag-aalala sa matinding ginaw
na bumabaliteng pangkasalukuyan sa New York na iba sa nasanayan niya sa Pilipinas.
Kinagabihan ng siya'y dumating sa apartment ni Mariet sa Manhattan ay agad dumating ang kawad
ng long distance ang kanyang nangangatog na tinig. Hindi raw sapat ang heater at ngayong lamang
niya napagalaman na dibors'yada ang kanyang anak. Iniwan daw ng Amerikano ang kaniyang anak
at magisa dinala ang sanggol sa kanyang sinapupunan. Hustong isang buwan ang kanyang kumare
sa amerika ng isang madaling araw ay tumawag ito at ipinapaalam na darating daw siya sa San
Fransco alas-singko ng hapon. At itinatanong din niya kung maaaring sunduiin siya at mag-
overnight muna sa kanila bago umuwi sa Pilipinas. Masama daw ang loob ng kanyang anak na si
Mariet at ipinapamuka sa kanya na nag-sayang lang daw sila ng dolyar napapuntahin siya sa
Amerika. Himutok sa kanya ng kanyang kumare ay kung hindi pa daw galing sa knayang papa ang
pamasahe ay lalo masasakit ang mga salitang inabot niyq. Sa airport ay napayakap na lamang siya
at napaiyak. Dalawang gabe ang kumare nanirahan sa kanila. Ng inihatid na nila ang kanyang
kumare sa airport ay narinig niya ang pag-uusap ng kanyang anak na "mushy" raw ang kumare
niya at "Small town Chick" dw. Idinirasal na lamang niya na sana sa pag-uwi nila sa Pilipinas ay
huwag sana mag-paiwan si Mariet at Linda. ipinadasal niya sa panginoon na sana'y maiuwi niya
lamang kanyang dalawang anak at ito'y tuturuan niya magmahal.

V – BISANG NILALAMAN

A. BISANG PANGKAISIPAN
Maraming mga tao na iniisip na kapag nasa ibang bansa ay swerte at may masarap na
pamumuhay, ngunit kabaligtaran ang alam natin sa tunay na sitwasyon nila sa banyagang bayan.
Naisip ko na sana kung may maayos na buhay dito sa Pilipinas at may trabaho para sa lahat na
may sapat na kinikita upang matustusan ang pangangailangan ng pamilya ay hindi n asana
kailangang umabroad pa ng mga Pilipino.

VI. BISANG PANDAMDAMIN

Ramdam ko ang bawat eksena sa kwento dahil naalala ko ang aking magulang na halos
kalahati ng buhay niya ay nasa ibang bansa na siya para matustusan ang aming pangangailangan.
Bigla kong naramdaman ang pagkaawa sa kanya dahil sa mga eksenang nabasa ko sa kwento.

VII. BISANG PANLIPUNAN

Malaki ang epekto sa ating lipunan ng kwentong ito dahil makikita na dahil sa kakulangan
ng mga trabaho sa ating bansa ay may mga Pilipino na kahit labag sa kalooban ay nagtutungo sa
ibang bansa para magtrabaho at masustentuhan ang mga mahal sa buhay.

VIII – ARAL
Ang aral na natutunan ko sa kwento ay hangga’t maaari ay huwag ng umalis sa sariling
bayan. Mag-aral mabuti para makahanap ng magandang trabaho dito sa Pilipinas. Isa rin sa aking
natutunan ay di dapat samantalahin ang mga taong nagtatrabaho sa ibang bansa dahil hindi natin
alam ang hirap at pagtitiis na kanilang dinanas para kitain ang bawat salapi na meron sila.

IX – REAKSYON
Ang kwento ay nakakaantig sa damdamin lalo na kung naranasan mo ang mga kaganapan
sa kwento. Nabasa sa kwento kung paanong guminhawa nga ang buhay ng mga taong umaabroad
ngunit kalakip naman nito ang kawalan na ng oras sa pamilya at maging sa sarili dahil puro trabaho
nalang. Isa pa ang pagkalimot na din sa kultura at kinagawian sa Pilipinas at tuluyang nilalamon
na ng kaugalian at tradisyon ng dayuhang bansa.
IX – REFLEKSYON
Natutunan ko mula sa kwento na hangga’t maaari ay huwag ng umalis sa sariling bansa
dahil mahirap ang buhay na malayo sa pamilya. Totoo, dahil ako ay lumaki na palaging wala ang
aking Mama at mahirap nga na makita na palaging siyang umaalis at mahirap na lumaki na walang
Mama. Dahil sa kwentong aking nabasa ay mas napahalagahan ko ang bawat sentimo na
pinapadala sa akin ng aking Mama dahil alam ko ang bawat hirap na malayo sa sariling bansa at
ang bawat paghihirap nya para lang kitain ang bawat dolyar na pinapadala sa amin.

IDIYOMA – “mayuming simoy ng hangin buhat sa aking sinilangang lupa”

SIMBOLO – cablegram, dolyar

 LIT110

PAGSUSURI
IPINASA NI:
RICHELLE I. SANTOS

IPINASA KAY:
NOVIELEN BALTAZAR