Si Capitan Tiago ay namatay , at ay bibigyan ng isang disenteng libing.
Si Padre Irene ay ang tagagawa ng kanyang kalooban. Ang kanyang kayamanan ay hinati sa Santa Clara, ang papa, ang arsobispo, at iba pang mga relihiyosong mga organisasyon. Twenty pesos na naiwan para sa matrikula ng mga estudyante. Padre Irene ay nagpapahiwatig na ito upang ito ay lilitaw na siya ay sa gilid ng mag-aaral. Capitan Tiago nagtanggal mula sa kanyang kalooban ng beintisingko pesos inilaan para Basilio para kawalan ng kakayahan ng kabataan upang makilala ang kanyang pagkakautang sa matanda, ngunit Padre Irene ay nagpasiya upang ibigay ito sa kanya pa rin, at sinasabi na ito ay dumating mula sa sariling bulsa ang prayle ni.
Marangal ang libing ni Kapitan Tiyago. Si Padre Irene ang hinirang na
tagapamahala at tagapagpatupad ng testamento ng kapitan. Paghahati-hatiin ang kanyang kayaman sa Sta. Clara, sa Papa, sa Arsobispo, at sa mga orden. P20.00 ay itinira para pangmatrikula ng mga estudyanteng mahihirap. Iminungkahi ito ni Padre Irene para masabing tagatangkilik siya ng mga estudyante. Inalis ni Kapitan Tiyago ang P25.00 pamana kay Basilio dahil sa kawalang-utang na loob ngunit isinauli ni Padre Irene at siya raw ang magpapaluwal sa sariling bulsa. Nang nakaburol si Kapitan Tiyago ay marami ang usap-usapan ukol sa kanya. Nakita raw ng mga mongha ang nagliliwag na kaluluwa ni Kapitan Tiyago. Iyon daw ang utang sa maraming pamisang nagawa ni Kapitan. Tatlong prayle ang dapit sa libing ni Kapitan. Maraming kamanyang nang sinunog at gayundin ang iwinisik na agua bendita.
Si Donya Patrocinio na matandang kaagaw ni Kapitan Tiyago sa
pagpapataasan ng ihi sa pagkabanal ay nagnais mamatay na kinabukasan upang malibing siya ng lalong dakila at kahanga-hangang paraan.