Parva rubra cuculla

(versio a discípulo mexicanense)

Parva rubra cuculla, puella pulchra, in formosa parvaque villa,

quae habet peristylum et impluvium, hortum cum liliis et rosis,
quae sita est in magna nigraque silva, habitat.

Ea autem non sola in villa sua est, sed cum matre, cuius nomen
Ignatia, et cum duo magnis canibus, quorum Sorbinus
Brunusque sunt, qui semper latrant, vivit.

Hodie mater eam vocat et dicit: O parva rubra cuculla, sume

panem et haec mala et hoc vinum, et in hoc canistro impone
portaque aviae tuae.

Parva rubra cuculla respondet ei: Certe mater, sed via longa est.
Villa aviae procul a villa nostra! Non in valle, neque in monte,
neque in colle, sed in silva, ubi multa sunt pericula. Multi sunt qui
dicunt in salva est lupus malus improbusque.

Mater, irata, respondet ei: immo! Lupus non in silva nigra est.
Animalia multa probae neque feroces illic habitant. Pete, puella
stulta, silvam nunc!

Ea puella relinquit villam suam et ad silvam ambulat cum canibus

suis. Portat canistrium in quo insunt cibus et vinum et laeta
cantat:
Lupo foedo non timeo

Nam canes meos

Video.

Dum parva cuculla intrat in silvam nigram inter arboresque

ambulat, lupus videt eam et ullulat. Statim is accurit ad parvam
cucullam et consistit ante eam. Dentes albos ut margaritae
monstrat parvae cucullae.

Ea ipsa perterrita plorat et lacrimae de oculis suis cadunt.