Professional Documents
Culture Documents
Kongres Wiedeński - Materiały
Kongres Wiedeński - Materiały
Został on
przerwany przez tak zwane "sto dni Napoleona", jednakże szybko powrócono do obrad. Na
Kongresie omawiano ważne sprawy dotyczące ładu, który miał zapanować w Europie po
epoce napoleońskiej. Przedstawiciele Anglii, Francji, Rosji, Austrii i Prus. Naturalnie podział
ziem dostarczał wielu sporów i kłótni pomiędzy reprezentantami, każdy chciał uzyskać jak
najlepsze ziemie. Bój toczono między innymi o Saksonię i Księstwo Warszawskie. Kongres
ten często nazywano także "tańczącym kongresem", gdyż w czasie obrad uczestniczy wiele
czasu poświęcali na bale, przedstawienia teatralne, koncerty, rewie wojskowe i wycieczki za
miasto. Akt końcowy podpisano 9 czerwca 1815 roku.
Reprezentanci
Anglia - książę Artur Wellington, Karol Stewart i Robert Stewart, wicehrabia Castlereagh
Austria - książę Klemens Lothar von Metternich będący ministrem spraw zagranicznych,
cesarz Franciszek I i baron Wassenberg
Francja - książę-minister Karol de Talleyrand
Prusy - kanclerz książę Karol August von Hardenberg, Wilhelm von Humboldt oraz król
Fryderyk Wilhelm III
Rosja - Karol Nesselrode, Gustaw von Stackelberg, książę Andrzej Razumowski, książę
Adam Czartoryski i car Aleksander I
Postanowienia terytorialne
Święte Przymierze
Święte Przymierze była to próba stworzenia federacji państw, których władcy troszczyliby się
o zachowanie porządku i ładu w Europie. Miano nie tylko nie dopuszczać do kolejnych
rewolucji, ale także w założeniach miano się kierować braterstwem, zasadami ewangelii oraz
przyjaźnią przy rozwiązywaniu konfliktów międzynarodowych. Akt ustanawiający Święte
Przymierze podpisano 26 września 1815 roku z inicjatywy cara Rosji, Aleksandra I. Chociaż
do Przymierza przystąpiły prawie wszystkie kraje europejskie (oprócz Państwa Kościelnego,
Anglii i Turcji), to jednak główny prym wiodły trzy z nich: Austria, Rosja i Prusy. Papież
odmówił wstąpienia ze względu na to, że do Przymierza weszły państwa różnych wyznań, a
nie tylko chrześcijanie. Anglia z kolei uznała przystąpienie do Święte Przymierza jako
niezgodne z konstytucją. Zaproszone przez cara Stany Zjednoczone również odmówiły,
głównie ze względu na niechęć mieszania się w sprawy europejskie.