Ang Lura Suring Basa

ng Sa
Demonyo
Filipino
Hiroshi Naito
Salin ni: Lualhati Bautista
Bb. Lara Camille V. Morales

Japan 9- St. John XXIII

 Ang Lura ng Demonyo
Noong unang panahon, sa Kyoto’y may isang
relihiyosong lalaki. Madalas bumisita sa
Rokkaku-do (Dambanang Heksagonal) para mag-
alay ng taimtim na panalangin kay Kannon-
sama, ang Diyos ng Awa, na nakadambana roon.

Minsa’y bisperas ng bagong taon dumalaw siya

sa bahay ng isang kaibigan. Madilim na nang
umalis siya rito. Tumawid na siya rito.
Tumawid na siya sa Modoribashi (Ang tunay
pabalik), nang pauwi na at nakakita siya ng
maraming taong papalapit, na may dala-
dalang mga naglalagab;ab na sulo. Naisip
niya na iyon ay grupo ng isang pinuno kasama
ng kanyang mga ayudante. Kaya umalis siya
sa daraanan ng mga ito’t nagtago sa ilalim
ng tulay. Nag-isip tuloy siya kung sino
kayang pinuno iyon. Sumilip ang lalaki mula
sa ilalim ng tulay at tumingala. At naku!
Hindi pala sila tao. Lahat sila’y mga oni
(Demonyo), na may tig iisang pares ng I.
sungay. Ang ilan sa kanila’y iisa lamang ang
mata tig-iisang paa lamang. Gulat na gulat
ang lalaki sa nakita niya.

“Hoy, may tao sa ilalim!” sigaw ng isa sa

mga oni.

“Hulihin natin!” sabi naman ng isa.

Sa isang iglap, ang lalaki’y naging

bilanggo ng mga demonyo. Natakot ang lalaki
dahil baka kainin siya ng mga iyon at
itinalaga na niya ang sarili sa kanilang
gagawin. Pero walang ipinapahiwatig sa
kahit anong kalupitan ang mga Oni. Sabin ng
isa, hindi raw bagay kainin ang lalaki at
itinulak siya nito. Pagkaraa’y
pinagduduruan siya ng mga ito sa mukha at
saka sila nag-alisan. Nakahinga ng maluwag
ang lalaki sa pagliligtas ng kaniyang buhay.
Dali-dali na siyang umuwi. Nang dumating
siya sa bahay, ayaw siyang kausapin ng
kaniyang pamilya bagamat tiningnan siya ng

II.
diretso ng mga iyon.

“Bakit ang tahimik ninyo?” tanong niya> pero

hindi siya pinansin ng mga ito. Nagtataka
tuloy siya kung ano nangyari sa kanila.

Pagkaraan ng ilang sandal, biglang pumasok

sa isip niya na baka hindi na siya nakikita
dahil sa dura ng mga oni. Nakikita niya ang
kaniyang pamilya at naririnig niya ang mga
sinasabi ng mga ito, pero mukhang hindi siya
nakikita’t naririnig ng mga iyon. Litung-
lito siya sa pangyayaring nagaganap.
Kinabukasan ng araw ng bagong taon.
Gayunman, malungkot ang pamilya ng lalaki
dahil nawawala ito sa piling nila. Hindi
mapalagay niyang tawagan ang kaniyang
kamag-anakan at sinabing kasama siya ng mga
ito sa bahay, pero wala ring nangyayari.
Kahit tinatapik pa niya sa ulo ang kaniyang
mga anak, tila hindi nararamdaman ng mga ito
ang kaniyang kamay. Sa pagdaan ng maghapon,
sinimulan niyang iyakan ang ama, sa pag-

III.
aakalang wala na nga ito. Sunakatuwid ang Tauhan:
bagong taon ay naging araw ng trahedya para
sa kanila at nagdaan pa ang maraming * Ang di-nakikitang lalaki
malungkot na araw ng trahedya para sa kanila
* Ang mga Oni
at nagdaan pa ang maraming malungkot na
araw. Naisip ng lalaki na wala nang * Ang Diyosa ng Awa na si Kannon-Sama
natitirang paraan sa kaniya kundi humingi
* Ang Budhistang Pari sa panaginip ng di-
ng tulong sa Diyos ng awa. Sa gayon, kaagad
niyang binisita ang Dambana ng Rokkaku-do. nakikitang lalaki

“O, maawaing kannon-sama ipakita mo ako sa * Ang Pastol na tinutukoy ng Budhistang Pari
aking pamilya. Maawa po kayo sa akin!” Nag- sa panaginip ng di-nakikitang lalaki
alay siya ng mga taos-pusong panalangin sa
Diyosa sa loob ng dalawang lingo. * Ang Prinsesa sa Palasyo na Tinulungang

gumaling ng di-nakikitang lalaki, ang pastol na

Habang nagdarasal sa huling gabi ng
pamamanata niya, hindi sinasadyang ‘di rin nakikita, at ang Diyosa ng Awa.
nakatulog siya’t nanaginip. Sa panaginip,
* Ang Senyor na Ama ng Prinsesang may sakit
nakatagpo raw niya ang isang banal na
Budhistang pari na lumitaw sa likod ng * Ang Senyora na Ama ng Prinsesang may sakit
kurtinang kawayan at taimtim na nagsabi sa
* Ang mga katulong sa Palasyo na nag-aalala sa
kanya: “Ay, aking masugid na tagasunod!
Umalis ka rito bukas ng umaga at gawin mo Prinsesang may sak

IV.
kung anong sasabihin sa’yo sa unang taong
masasalubong mo sa daan pauwi. Sundin mo ang
utos ko at ikaw ay makakabalik!”

Nagpatira siya sa harap ng pari. Nang

magising siya, maliwanag na.

Nilisan niya ang dambana at ‘di pa

nakakalayo’y may nasalubong na siyang isang
pastol. Naisip niya na ito ang tinutukoy ng
Buddistang pari sa kanyang panaginip.
Nilapitan siya ng pastol at sinabi nito:
“Kamusta, mahal kong kaibigan, sumama ka na
sa akin.” Ikiknatuwa ng malungkot na lalaki
na siyang sumunod sa pastol. Naglakad sila
ng kaunti at nakarating sa tarangkahan ng
isang malaking palasyo. Itinali ng pastol
ang kaniyang baka sa isang kalapit na puno
saka lamang nito binuksan ng bahagya ang
bakod at sinenyasan ang lalaki na sumunod
sa kanya. Sinabi ng lalaking di-makita na
na imposible niyang magawa iyon dahil
napakaliit ng puwang na binuksan.
V.Pakiramdam niya’y nananaginip pa rin siya.
Dinala siya ng pastol sa kaloob-looban ng
bakuran. Sa wakas nakarating sila sa isang
kwarto sa bandang likuran. Nakaratay sa
higaan ang isang matanda ngunit may sakit
na prinsesa ng mansion. Binabantayan ito ng
kanyang magulang ang senyor at senyorita at
lahat ng ay pawing sa kanyang karamdaman.
Hindi nila napansin ang pagdating ng mga di-
nakikitang pangahas- dapat ninyong malaman
na ngayon na ang pastol ay di rin nakikita
ng karaniwang tao. Natuklasan ng lalaki na
hindi pa rin nakikita ang kabuuan niya kaya
lalo siyang nawalanng pag-asa. Inutusan
siya ng pastol na hampasin niya ng kahoy na
martilyo ang ulo ng maysakit na prinsesa.
Sinunod ito ng lalaki at tuwing papaluin
niya ang prinsesa, namimilipit ito sa sakit.
Sa ganoto, inakala ng senyor at senyora sa
namamatay na ang kanilang anak. Kaagad
silang nagpatawag ng Buddhistang pari para
paalisin ang anumang masamang espiritu na
gumagambala sa anak nilang maysakit.
Hindi nagtagal, dumating ang isang
butihing pari at nagdaos ng mga dasal
upang playasin ang masamang espiritu.
Umawit ito ng panalanging Buddhista na
nagpatigil sa pangangahas ng di-nakikitang
lalaki sa ginagawa niyang karahasan.
Umawit na iba pang panalangin ang pari.
Gulat na gulat ang di-nakikitang
pakialamerong relihiyoso nang biglang
umapoy ang suot niyang kimono. "Sunog,
sunog!" sigaw nito, at bigla siyang
nagpagulong-gulong sa lapag. Sa sumunod na
sandal, lumitaw ang kanyang kabuuan.
Takang-taka ang mga tao sa kuwarto at
nagtanungan sila: "Saan siya nanggaling?"
Dumating ang mga guwardiya at hinuli ang
lalaki. Personal na inusisa siya ng senyor
tungkol sa kanyang biglang paglitaw.
Ikinuwento sa lalaki sa senyor ang kanyang
kakaibang abentura. Sabin g pari: " Isang
milagro 'yan. Marahil ay ginusto ni
Kannon-sama ng Dambana ng
Rokkaku-do na inilantad ang kabuuan ng
taong ito gayundin, na gumaling ang
prinsesa." Milagro talaga na nang lumitaw
ang kabuuan ng lalaki, kasabay na gumaling
din ang prinsesa..
Masayang umuwi ang lalaki. Di na
kailangang sabihin pa na tuwang-tuwa ang
pamilya niya nang Makita siyang muli.
Ang identitad na pastol ay nanatiling
misteryoso hanggang ngayon pero
pinaniniwalaan ng maraming tao na siya'y
isa pang kaluluwa.