Autodesk Inventor® Professional 11 - Analiza i symulacja

Pierwsze kroki

maj 2006 r.
 Copyright© 2006 Autodesk, Inc.
Wszelkie prawa zastrzeżone
Ta publikacja, ani żadna jej część, nie może być reprodukowana w żadnej formie, żadną metodą i w żadnym celu.
AUTODESK, INC. NIE UDZIELA GWARANCJI ANI RĘKOJMI, W TYM UMOWNYCH ORAZ WSZELKICH WYNIKAJĄCYCH
Z OBOWIĄZUJĄCEGO PRAWA NA UDOSTĘPNIONE PRZEZ AUTODESK MATERIAŁY, ZARÓWNO W ODNIESIENIU DO
WAD TYCH MATERIAŁÓW, JAK I PRZYDATNOŚCI DO PRZEZNACZONEGO UŻYTKU I UDOSTĘPNIA JE WYŁĄCZNIE
W TAKIM STANIE W JAKIM SIĘ ZNAJDUJĄ W CHWILI UDOSTĘPNIENIA.
W ŻADNYM WYPADKU AUTODESK, INC. NIE PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚCI WOBEC OSÓB TRZECICH ZA SZKODY
POWSTAŁE W ZWIĄZKU Z ZAKUPEM LUB UŻYWANIEM UDOSTĘPNIONYCH MATERIAŁÓW, W TYM ZA SZKODY
WYNIKŁE POŚREDNIO, BĘDĄCE SKUTKIEM UBOCZNYM ORAZ SZKODY NIE BĘDĄCE ZWYKŁYM NASTĘPSTWEM
TAKIEGO ZAKUPU LUB UŻYWANIA. WYŁĄCZNĄ ODPOWIEDZIALNOŚĆ, JAKĄ PRZYJMUJE AUTODESK, INC.
NIEZALEŻNIE OD FORMY DZIAŁANIA OGRANICZA SIĘ DO WYSOKOŚCI CENY ZAKUPU MATERIAŁÓW, O KTÓRYCH
MOWA POWYŻEJ.
Autodesk, Inc. zastrzega sobie prawo do wprowadzania poprawek i udoskonalania produktów stosownie do potrzeb. Publikacja ta opisuje
stan produktu w momencie jej wydania i może odbiegać od późniejszych wersji produktu.
Znaki towarowe firmy Autodesk
Następujące nazwy są zarejestrowanymi znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc. w USA i innych krajach: 3DEC (projekt/logo),
3December, 3December.com, 3D Studio, 3D Studio MAX, 3D Studio VIZ, 3ds Max, ActiveShapes, Actrix, ADI, AEC-X, Alias, Alias
(projekt/logo), Alias|Wavefront (projekt/logo), ATC, AUGI, AutoCAD, AutoCAD LT, Autodesk, Autodesk Envision, Autodesk Inventor,
Autodesk Map, Autodesk MapGuide, Autodesk Streamline, Autodesk WalkThrough, Autodesk World, AutoLISP, AutoSketch, Backdraft,
Bringing information down to earth, Buzzsaw, CAD Overlay, Can You Imagine, Character Studio, Cinepak, Cinepak (logo), Civil 3D,
Cleaner, Combustion, Create>what’s>Next (projekt/logo), Design Studio, Design|Studio (projekt/logo), Design Your World, Design
Your World (projekt/logo), EditDV, Education by Design, FBX, Filmbox, Gmax, Heidi, HOOPS, i-drop, IntroDV, Kaydara, Kaydara
(projekt/logo), Lustre, Maya, Mechanical Desktop, ObjectARX, Open Reality, PortfolioWall, Powered with Autodesk Technology (logo),
ProjectPoint, RadioRay, Reactor, Revit, SketchBook, Visual, Visual Construction, Visual Drainage, Visual Hydro, Visual Landscape, Visual
Roads, Visual Survey, Visual Toolbox, Visual Tugboat, Visual LISP, Voice Reality, Volo, WHIP! i WHIP! (logo).
Następujące nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk, Inc. w USA i innych krajach: AutoCAD Learning Assistance, AutoCAD
Simulator, AutoCAD SQL Extension, AutoCAD SQL Interface, AutoSnap, AutoTrack, Built with ObjectARX (logo), Burn, CAiCE,
Cinestream, Cleaner Central, ClearScale, Colour Warper, Content Explorer, Dancing Baby (obraz), DesignCenter, Design Doctor,
Designer's Toolkit, DesignKids, DesignProf, DesignServer, Design Web Format, DWF, DWFit, DWG Linking, DWG TrueConvert, DWG
TrueView, DXF, Extending the Design Team, GDX Driver, Gmax (logo), Gmax ready (logo), Heads-up Design, HumanIK, Incinerator,
jobnet, LocationLogic, MotionBuilder, ObjectDBX, Plasma, PolarSnap, Productstream, RealDWG, Real-time Roto, Render Queue,
StudioTools, Topobase, Toxik, Visual Bridge, Visual Syllabus i Wiretap.
Znaki towarowe firmy Autodesk Canada Co.
Następujące nazwy są zastrzeżonymi znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w USA, i/lub Kanadzie i innych krajach: Discreet,
Fire, Flame, Flint, Flint RT, Frost, Glass, Inferno, MountStone, Riot, River, Smoke, Sparks, Stone, Stream, Vapour, Wire.
Następujące nazwy są znakami towarowymi firmy Autodesk Canada Co. w USA, Kanadzie i/lub innych krajach:: Backburner, Multi-Master
Editing.
Znaki towarowe innych firm
Wszystkie pozostałe nazwy znaków firmowych, nazwy produktów lub znaki towarowe należą do ich prawnych właścicieli.
Współpraca programistyczna z innymi firmami
ACIS Copyright© 1989-2001 Spatial Corp.
Copyright© 1997 Microsoft Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Flash ® to zastrzeżony znak towarowy firmy Macromedia, Inc. w USA i/lub innych krajach.
International CorrectSpell™ Spelling Correction System&copy 1995 Lernout & Hauspie Speech Products, N.V. Wszelkie prawa zastrzeżone.
InstallShield™ 3.0. Copyright© 1997 InstallShield Software Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.
PANTONE® Kolory wyświetlane w aplikacji lub dokumentacji użytkownika mogą nie być zgodne ze standardami PANTONE. W celu
odszukania dokładnego koloru, zapoznaj się z aktualną dokumentacją PANTONE Color Publications.
PANTONE® i inne znaki towarowe firmy Pantone, Inc. są własnością firmy Pantone, Inc.© Pantone, Inc., 2002
Pantone, Inc. jest właścicielem praw do danych kolorów i/lub oprogramowania, licencjonowanych firmie Autodesk, Inc. z przeznaczeniem
wyłącznie do rozpowszechniania i użytkowania z określonym oprogramowaniem firmy Autodesk. Dane kolorów i/lub oprogramowanie
PANTONE nie mogą być kopiowane na inny dysk ani do pamięci, chyba że jako część oprogramowania firmy Autodesk.
Częściowo Copyright© 1991-1996 Arthur D. Applegate. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Częściowo oprogramowanie bazuje na współpracy z Independent JPEG Group.
RAL DESIGN© RAL, Sankt Augustin, 2002
RAL CLASSIC© RAL, Sankt Augustin, 2002
Reprezentacja kolorów RAL została opracowana za zgodą niemieckiego instytutu zapewniania jakości i certyfikacji — RAL Deutsches
Institut für Gütesicherung und Kennzeichnung e.V. , D-53757 Sankt Augustin.
Czcionki z biblioteki czcionek Bitstream® copyright 1992
Czcionki z Payne Loving Trust© 1996. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Program AutoCAD 2006 jest produkowany zgodnie z danymi licencjonowanymi od firmy DIC Color Guide® z Dainippon Ink and
Chemicals, Inc. Copyright © Dainippon Ink and Chemicals, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. Komputerowa symulacja kolorów DIC Color
Guide użyta w tym produkcie może nie w pełni odpowiadać normom DIC Color Guide; DIC Color Guide Part 2 opisuje znormalizowane
pełne kolory. Dokładne opisy kolorów można znaleźć w aktualnych podręcznikach DIC Color Guide Manuals. DIC i DIC Color Guide
są zastrzeżonymi znakami towarowymi Dainippon Ink and Chemicals, Inc.
Wydrukowany podręcznik oraz system pomocy powstały przy użyciu programu Idiom WorldServer™.
WindowBlinds: DirectSkin™ OCX © Stardock®
AnswerWorks 4.0 ©; 1997–2003 WexTech Systems, Inc. Fragmenty tego oprogramowania © Vantage-Knexys. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Dyrektor generalny instytutu Geographic Survey Institute wydał zgodę o numerze TKY2JGD dla Japan Geodetic Datum 2000, znaną
również jako informacja techniczna H1-N0.2 Geographic Survey Institute, na zainstalowanie i używanie w niniejszym oprogramowaniu
systemu wymiany współrzędnych (Decyzja nr: 646 wydany przed GSI, 8 kwietnia 2002).
Prawa autorskie do fragmentów oprogramowania Copyright © 1995–1999 LizardTech, Inc. Wszelkie prawa zastrzeżone. MrSID jest
chroniony patentem USA o numerze 5,710,835. Zagraniczne zgłoszenia patentowe.
Prawa autorskie do fragmentów oprogramowania Copyright © 2000 Earth Resource Mapping, Inc.
OSTN97 © Crown Copyright 1997. Wszelkie prawa zastrzeżone.
OSTN02 © Crown copyright 2002. Wszelkie prawa zastrzeżone.
OSGM02 © Crown Copyright 2002, © Ordnance Survey Ireland, 2002.
FME Objects Engine © 2005 SAFE Software. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Wydawca:
Autodesk, Inc.
111 McInnis Parkway
San Rafael
CA 94903, USA
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
 Spis treści

Analiza naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Informacje o Autodesk Inventor Professional . . . . . . . . . . . . . . . 4
Nauka Autodesk Inventor Professional . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Użycie Pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Użycie Narzędzi analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Zrozumienie Wartości Analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6
Zrozumienie działania Analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Założenia analizy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
Interpretowanie Wyników analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . 9
Naprężenie równoważne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Maksymalne i minimalne naprężenia główne . . . . . . . . . . . 10
Odkształcenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 10
Współczynnik bezpieczeństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11
Tryby częstotliwości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Rozdział 2 Analiza modeli . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13

Praca w Środowisku analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14
Przeprowadzanie Analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 15
Sprawdzanie Materiału . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16
Zastosowanie Obciążeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

v
 Zastosowanie Wiązań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Ustawianie Parametrów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20
Ustawianie Opcji rozwiązania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 21
Uzyskanie Rozwiązań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23
Przeprowadzanie Analizy modalnej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

Rozdział 3 Przeglądanie wyników . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25

Używanie wizualizacji wyników . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Edycja Paska kolorów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Odczyt wyników analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Interpretacja konturów wyników . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28
Ustawianie opcji wyświetlania wyników . . . . . . . . . . . . . . 30

Rozdział 4 Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń . . . . . . . . . . . . . 33

Zmiana geometrii modelu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 34
Zmiana Warunków rozwiązania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 35
Aktualizowanie wyników analiz naprężeń . . . . . . . . . . . . . . . . 37

Rozdział 5 Generowanie Raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39

Przeprowadzanie raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Interpretacja raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Podsumowanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Wprowadzenie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Procedura . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40
Aneksy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 41
Zapisywanie i rozprowadzanie raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Zapisywanie raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Drukowanie Raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42
Rozprowadzanie Raportów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 42

Rozdział 6 Zarządzanie plikami Analizy naprężeń . . . . . . . . . . . . . . 43

Tworzenie i używanie plików analiz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Powiązania między plikami . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 44
Naprawa nieskojarzonych plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Kopiowanie plików geometrii . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Rozwiązywanie problemów z nieudanymi połączeniami
plików . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 45
Tworzenie nowych plików analizy . . . . . . . . . . . . . . . . . 46
Eksport plików analizy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47

Symulacja dynamiczna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 49

vi | Spis treści
Rozdział 7 Pierwsze kroki z Symulacją dynamiczną . . . . . . . . . . . . . . 51
Informacje o Symulacji dynamicznej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Nauka Autodesk Inventor Professional . . . . . . . . . . . . . . . . . . 52
Użycie Pomocy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Zrozumienie narzędzi symulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 53
Założenia symulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Interpretacja wyników symulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Parametry względne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Spójne masy i bezwładność . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54
Ciągłość praw . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

Rozdział 8 Symulacja ruchu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 57

Stopnie swobody . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Zrozumienie wiązań . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 58
Wiązania zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 59
Definiowanie siły . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 62
Tworzenie symulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 63

Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 65

Tworzenie bryły sztywnej . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Dodawanie złączy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 66
Oś Z . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67
Układ złącza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 69

Rozdział 10 Narzędzia symulacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 79

Pisak wejściowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 80
Pisak wyjściowy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 83

Indeks . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87

Spis treści | vii

Analiza naprężeń

Część 1 tego podręcznika prezentuje pierwsze kroki z W tej części

programem Analiza naprężeń Autodesk Inventor® Professional. ■ Pierwsze kroki z Analizą naprężeń
■ Analiza modeli
Ten dodatek do środowisk części i konstrukcji blachowej
■ Przeglądanie wyników
Autodesk Inventor dostarcza opcji analizowania naprężenia i
■ Weryfikowanie Modeli i Analiz
naprężeń
reakcji na częstotliwości projektów części mechanicznych.
■ Generowanie Raportów
■ Zarządzanie plikami Analizy
naprężeń

1
Pierwsze kroki z Analizą
naprężeń 1
Oprogramowanie Autodesk Inventor® Professional zapewnia W tym rozdziale
zestaw narzędzi dla przemysłu, które rozszerzają możliwości ■ Informacje o Autodesk Inventor
Professional
Autodesk Inventor® dla tworzenia złożonych mechanizmów
■ Nauka Autodesk Inventor
Professional
i innych projektów produktu.
■ Użycie Pomocy
® ■ Użycie Narzędzi analizy naprężeń
Analiza naprężeń Autodesk Inventor Professional jest
■ Zrozumienie Wartości Analizy
dodatkiem do środowisk części i konstrukcji blachowej naprężeń
Autodesk Inventor. Umożliwia ona analizowanie odpowiedzi ■ Zrozumienie działania Analizy
naprężeń
projektów mechanicznych części na naprężenia i częstotliwości.
■ Interpretowanie Wyników analizy
naprężeń
Ten rozdział omawia podstawowe informacje na temat

środowiska analizy naprężeń i operacji procesu roboczego,

niezbędnych do analizowania obciążeń i wiązań

umieszczonych na części.

3
Informacje o Autodesk Inventor Professional
Autodesk Inventor Professional, zbudowany na aplikacji Autodesk Inventor,
zawiera kilka różnych modułów. Moduł zawarty w tym podręczniku to Analiza
naprężeń. Zapewnia ona funkcjonalność dla naprężania i analizy projektów
mechanicznych produktów.
Ten podręcznik zapewnia podstawowe informacje pomagające w rozpoczęciu
pracy i konkretne przykłady przedstawiające możliwości analizy naprężeń
Autodesk Inventor Professional.

Nauka Autodesk Inventor Professional

Zostało przyjęte, że użytkownik posiada praktyczną znajomość narzędzi i
interfejsu Autodesk Inventor. Jeżeli nie, należy użyć wbudowanego systemu
obsługi projektu (Design Support System), aby uzyskać dostęp do ćwiczeń i
dokumentacji online oraz wykonać ćwiczenia z podręcznika Pierwsze kroki
Autodesk Inventor.
Jako minimum, zalecane jest zrozumienie, w jaki sposób:

■ Używać zespołu, modelowania części i środowiska szkicu, oraz przeglądarki.

■ Edytować komponenty wewnątrz zespołu.

■ Tworzyć, wiązać i manipulować punktami konstrukcyjnymi i elementami

konstrukcyjnymi.

■ Ustawiać style kolorów.

Zalecane jest również posiadanie wiedzy użytkowej na temat systemów

Microsoft® Windows NT® 4.0, Windows® 2000, lub Windows® XP, oraz wiedzy
użytkowej o sposobach naprężania i analizowania projektów zespołu
mechanicznego.

Użycie Pomocy
Podczas pracy może wystąpić potrzeba uzyskania dodatkowych informacji o
wykonywanym zadaniu. System pomocy Autodesk Inventor Professional
zapewnia szczegółowe pojęcia, procedury i odniesienia do każdego elementu
modułów Autodesk Inventor Professional, jak również do standardowych
elementów modułów Autodesk Inventor.

4 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń

Aby uzyskać dostęp do Systemu pomocy, należy użyć jednej z następujących
metod:

■ Wybierz Tematy pomocy ➤ Pomoc Autodesk Inventor Professional ze

standardowego paska narzędzi, a następnie kliknij łącze do danej aplikacji.

■ Naciśnij F1, aby uzyskać dostęp do Pomocy przy aktywnej operacji.

■ W dowolnym oknie dialogowym, kliknij ikonę ?.

■ W oknie graficznym kliknij prawym przyciskiem myszy, a następnie kliknij

Jak wykonać. Wyświetlany jest temat Jak wykonać, dla aktualnego
narzędzia.

Aby uzyskać pomoc dla konkretnego modułu, należy przewinąć fragment

Autodesk Inventor Professional do dolnej części strony głównej Pomocy
Autodesk Inventor, a następnie kliknąć łącze do żądanego modułu.

Aby uzyskać informacje o możliwościach bieżącej wersji, należy kliknąć w

pomocy łącze "Co nowego w Autodesk Inventor Professional", a następnie
kliknąć temat i element, aby wyświetlić żądane informacje.

Użycie Pomocy | 5
Użycie Narzędzi analizy naprężeń
Analiza naprężeń Autodesk Inventor Professional dostarcza narzędzi do
określania wydajności projektu strukturalnego bezpośrednio na modelu
Autodesk Inventor. Analiza naprężeń Autodesk Inventor Professional zawiera
narzędzia do wstawiania obciążeń i wiązań na części i do obliczania
wynikowego naprężenia, deformacji, współczynnika bezpieczeństwa i trybów
częstotliwości rezonansowej.
Wejdź do środowiska analizy naprężeń Autodesk Inventor, z aktywną częścią.
Z narzędziami analizy naprężeń można:

■ Przeprowadzić analizę naprężenia lub częstotliwości dla części.

■ Dodać siłę, nacisk, łożysko, moment lub obciążenie bryły do wierzchołków,

powierzchni lub krawędzi części.

■ Zastosować do modelu stałe lub niezerowe wiązania odsunięcia.

■ Ocenić wpływ wielu zmian parametrów projektu.

■ Przeglądać wyniki analizy pod kątem naprężenia równoważnego,

odkształcenia, współczynnika lub trybów częstotliwości rezonansowych.

■ Dodawać elementy takie jak wstawki, zaokrąglenia lub rowki, ponownie

oceniać projekt i aktualizować rozwiązanie.

■ Generować całkowity i automatyczny raport projektu inżynierskiego, który

może być zapisany w formacie HTML.

Zrozumienie Wartości Analizy naprężeń

Przeprowadzenie analizy części mechanicznej w fazie projektowania, pomaga
w dostarczeniu na rynek lepszego produktu, w krótszym czasie. Analiza
naprężeń Autodesk Inventor Professional pomaga w:

■ Określaniu, czy dana część jest wystarczająco mocna, aby mogła wytrzymać
oczekiwane obciążenia lub wibracje bez uszkodzenia lub nieodpowiedniego
odkształcenia.

■ Zdobywaniu wartościowych informacji na wczesnym etapie projektu, kiedy

koszt zmiany projektu nie jest wysoki.

6 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń

 ■ Określaniu, czy dana część może być zaprojektowana ponownie w mniej
kosztowny sposób, tak aby nadal sprawowała się odpowiednio w
przeznaczonym dla niej użyciu.

Analiza naprężeń jest narzędziem pomagającym lepiej zrozumieć w jaki sposób

część będzie się zachowywała w określonych warunkach. Wysoce
wykwalifikowany specjalista może spędzić bardzo dużo czasu na
przeprowadzaniu tzw. szczegółowej analizy, aby uzyskać dokładne odpowiedzi,
biorąc pod uwagę rzeczywistość. Często użyteczne w przewidywaniu i
udoskonalaniu projektu są informacje uzyskane z podstawowych lub
granicznych analiz. Przeprowadzanie podstawowej analizy na wczesnym etapie
projektowania może znacznie udoskonalić proces inżynieryjny.
Oto przykład użycia analizy naprężeń: Przy projektowaniu nawiasowania lub
jednoczęściowej konstrukcji spawanej, deformacja części może bardzo mocno
wpłynąć na dopasowanie krytycznych komponentów, co spowoduje
wytworzenie sił przyspieszających zużycie. Przy ocenie efektów wibracji,
geometria odgrywa krytyczną rolę w częstotliwości rezonansowej części.
Unikanie, lub celowanie w pewnych przypadkach w częstotliwości
rezonansowe, stanowi różnicę między niepowodzeniem części, a spodziewaną
wydajnością części.
Dla każdej analizy, zarówno szczegółowej, jak i granicznej, konieczne jest
wzięcie pod uwagę natury przybliżeń, przestudiowanie wyników i test
końcowego projektu. Właściwy użytek analizy naprężeń znacznie zmniejsza
liczbę wymaganych testów fizycznych. Można eksperymentować z szerokim
wachlarzem opcji projektowania i udoskonalać projekt końcowy.
Aby zobaczyć więcej informacji o możliwościach Analizy naprężeń Autodesk
Inventor Professional należy obejrzeć demonstracje i ćwiczenia online lub
udać się pod adres http://www.ansys.com/autodesk, aby zobaczyć w jaki sposób
przeprowadzać analizę na zespołach Autodesk Inventor.

Zrozumienie działania Analizy naprężeń

Analiza naprężeń jest przeprowadzana przy użyciu matematycznej reprezentacji
fizycznego systemu, złożonego z następujących elementów:

■ Część (model).

■ Właściwości materiału.

■ Dostępne warunki graniczne, nazywane przetwarzaniem początkowym.

Zrozumienie działania Analizy naprężeń | 7

 ■ Rozwiązanie tej matematycznej reprezentacji (rozwiązywanie).
Aby znaleźć rozwiązanie, część jest dzielona na mniejsze elementy.
Rozwiązanie dodaje poszczególne zachowania każdego elementu, aby
przewidzieć zachowanie całego fizycznego systemu.

■ Przeglądanie wyników rozwiązania, nazywane przetwarzaniem końcowym.

Założenia analizy
Analiza naprężeń dostarczona w programie Autodesk Inventor Professional
jest stosowna tylko dla właściwości liniowych i materialnych, gdzie naprężenie
jest proporcjonalne do odkształcenia w materiale (bez trwałego odkształcenia).
Zachowanie liniowe występuje, kiedy nachylenie krzywej naprężenia-obciążenia
znajdującej się w obszarze elastycznym (mierzonym jako Moduł elastyczności
w rozciąganiu) jest stała.
Całkowite odkształcenie jest w założeniu małe, w porównaniu do grubości
części. Na przykład, podczas obserwacji ugięcia belki, obliczane odkształcenie
musi być znacząco mniejsze niż minimalny przekrój belki.
Wyniki nie są zależne od temperatury. Temperatura w założeniu nie wpływa
na właściwości materiału.
Reprezentacja CAD modelu fizycznego jest łamana na mniejsze części (tak jak
puzzle 3D). Ten proces jest zwany generowaniem siatki . Im wyższa jakość
siatki (zbioru elementów), tym lepsza matematyczna reprezentacja fizycznego
modelu. Dzięki łączeniu zachowań każdego elementu przy użyciu
jednoczesnych równań, można przewidzieć zachowanie części, które inaczej
nie byłoby rozumiane przy użyciu podstawowych obliczeń zamkniętej formy
w typowych podręcznikach inżynieryjnych.
Poniżej znajduje się blok (element) z dobrze zdefiniowanymi zachowaniami
mechanicznymi i modalnymi.

8 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń

 W tym przykładzie prostej części, zachowanie strukturalne byłoby trudne do
przewidzenia przy ręcznym rozwiązywaniu równań.

Tutaj ta sama część jest łamana w mniejsze bloki (siatkowana w elementy),

gdzie każdy posiada dobrze zdefiniowane zachowanie, gotowe do zsumowania
(rozwiązania) i łatwej interpretacji (przetwarzanie końcowe).

Interpretowanie Wyników analizy naprężeń

Dane wyjściowe matematycznego rozwiązania stanowią znaczną ilość
nieobrobionych danych. Ta ilość nieobrobionych danych byłaby trudna do
interpretacji bez sortowania danych i graficznej reprezentacji, nazywanej
tradycyjnie przetwarzaniem końcowym. Przetwarzanie końcowe jest
wykorzystywane do tworzenia podglądów graficznych, ukazujących rozłożenie
naprężeń, deformacji i innych aspektów modelu. Interpretacja wyników
przetwarzania końcowego jest kluczem do identyfikacji:

■ Obszarów takich jak na przykład słabe obszary w modelu.

■ Obszarów z odpadami materiału, tak jak w obszarach modelu nie

posiadających obciążenia, lub z bardzo małym obciążeniem.

Interpretowanie Wyników analizy naprężeń | 9

 ■ Wartościowych informacji na temat innych charakterystyk wydajności
modelu, takich jak wibracje, które inaczej nie byłyby znane do momentu
zbudowania fizycznego modelu (prototypu) i przetestowania go.

Etap interpretacji wyników to miejsce na najważniejsze przemyślenia. Należy

porównać wyniki (takie jak liczba kontra kolory konturów, przesunięcia) z
oczekiwanymi wynikami. Pozostaje jedynie podjęcie decyzji czy wyniki mają
sens i wytłumaczenie wyników, bazując na zasadach inżynierii. Jeśli wyniki
są inne niż spodziewane, należy ponownie ocenić warunki analizy i określić
co powoduje rozbieżność.

Naprężenie równoważne
Naprężenia trójwymiarowe i odkształcenia tworzą się w wielu kierunkach.
Powszechny sposób wyrażania tych wielokierunkowych naprężeń, to
podsumowanie ich w Naprężenie równoważne, znane również pod nazwą
naprężeń zredukowanych. Trójwymiarowa bryła posiada sześć komponentów
naprężenia. Jeśli właściwości materiału są znajdowane eksperymentalnie, za
pomocą nieosiowego testu naprężenia, to prawdziwy system naprężeń jest z
nimi powiązany poprzez łączenie sześciu komponentów naprężenia w jedno
naprężenie równoważne.

Maksymalne i minimalne naprężenia główne

Zgodnie z teorią elastyczności, nieskończenie mała objętość materiału w
arbitralnym punkcie wewnątrz ciała stałego może być obracana w taki sposób,
że istnieją tylko normalne naprężenia, a wszystkie naprężenia ścinające są
równe zero. Gdy normalny wektor powierzchni i wektor naprężenia działający
na tą powierzchnię są współliniowe, to kierunek normalnego wektora jest
zwany głównym kierunkiem naprężenia. Wielkość wektora naprężenia na
powierzchni jest zwany główną wartością naprężenia.

Odkształcenie
Odkształcenie jest ilością rozciągania jakie zachodzi w obiekcie w wyniku
obciążenia. Należy używać wyników odkształcenia, aby określić gdzie i w jakim
stopniu część będzie zgięta, oraz jak wiele siły potrzeba, aby zgiąć ją na
określoną odległość.

10 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń

Współczynnik bezpieczeństwa
Wszystkie obiekty posiadają limit naprężenia zależny od użytego materiału,
co jest zwane wytrzymałością materiału. Jeśli stal posiada limit plastyczności
rzędu 40,000 psi, każde naprężenie powyżej tego limitu spowoduje trwałe
odkształcenie. Jeśli projekt nie ma być w założeniu trwale odkształcony poprzez
przekroczenie plastyczności (większość wypadków) to maksymalne
dopuszczalne naprężenie w tym wypadku wynosi 40,000 psi.
Współczynnik bezpieczeństwa może być obliczony jako stosunek
maksymalnego dopuszczalnego naprężenia do naprężenia równoważnego
(zredukowanego) i musi wynosić więcej niż 1, aby projekt nadawał się do
zaakceptowania. (Poniżej 1 oznacza, że wystąpią trwałe odkształcenia).
Wyniki współczynnika bezpieczeństwa natychmiast wskazują obszary możliwej
plastyczności, gdzie wyniki równoważnego naprężenia są pokazane na
czerwono w obszarach największego naprężenia, niezależnie od tego jak wysoka
lub niska jest wartość. Ponieważ współczynnik bezpieczeństwa rzędu 1 oznacza
plastyczność materiału, większość projektantów dąży do uzyskania
współczynnika bezpieczeństwa między 2, a 4, opierając się na scenariuszach
najwyższych oczekiwanych naprężeń. Dopóki maksymalne oczekiwane
obciążenie nie powtarza się regularnie, fakt że niektóre obszary projektu są
plastyczne, nie oznacza jeszcze, że część zawiedzie. Powtarzające się duże
obciążenie może spowodować niepowodzenie na skutek zmęczenia, co nie
jest symulowane w Analizie naprężeń Autodesk Inventor Professional. Zawsze
należy używać zasad inżynierii, aby ocenić sytuację.

Tryby częstotliwości
Analiza wibracji jest używana do testowania modelu na:

■ Jego naturalnych częstotliwościach rezonansowych (na przykład klekoczący

tłumik w warunkach bezczynności, lub inne błędy)

■ Losowych wibracjach

■ Wstrząsie

■ Uderzeniu

Każdy z tych wypadków może wpływać na naturalną częstotliwość modelu,

który z kolei może powodować rezonans i kolejne awarie. Tryb kształtu to

Współczynnik bezpieczeństwa | 11
 kształt odkształcenia, które model przyjmuje w momencie wzbudzenia na
częstotliwości rezonansowej.

12 | Rozdział 1 Pierwsze kroki z Analizą naprężeń

Analiza modeli
2
Po zdefiniowaniu modelu należy zdefiniować obciążenia i W tym rozdziale
wiązania dla warunku przeznaczonego do testu, a następnie ■ Praca w Środowisku analizy
naprężeń
przeprowadzić analizę modelu. Aby całkowicie przygotować
■ Przeprowadzanie Analizy naprężeń
model do analizy należy użyć środowiska analizy obciążeń, a ■ Przeprowadzanie Analizy modalnej

następnie przeprowadzić analizę.

Ten rozdział opisuje w jaki sposób zdefiniować obciążenia,

wiązania i parametry i jak przeprowadzić analizę.

13
Praca w Środowisku analizy naprężeń
Użyj środowiska analizy naprężeń, aby analizować projekt części i szybko
oceniać różne opcje. Można analizować model części poddany różnym
warunkom, używając różnych materiałów, obciążeń i wiązań (lub warunków
granicznych), a następnie przeglądać wyniki. Istnieje wybór pomiędzy
przeprowadzeniem analizy naprężeń, a analizy częstotliwości rezonansowych
ze skojarzonymi trybami kształtu. Po przejrzeniu i ocenie wyników można
wprowadzić zmiany w modelu i ponownie przeprowadzić analizę, aby zobaczyć
jakie efekty wywołały wprowadzone zmiany.
Można przeprowadzać analizę ze środowiska części lub konstrukcji blachowej.

Przechodzenie do środowiska analizy naprężeń

1 Zacznij pracę z aktywnym środowiskiem części lub konstrukcji blachowej.

2 W górnej części panelu narzędzi Elementy wybierz Analiza naprężeń z

rozwijanej listy.
Narzędzia analizy naprężeń są dodawane do standardowego paska
narzędzi, a niektóre narzędzia modelowania części są usuwane. Narzędzia
analizy naprężeń są wyświetlane na panelu narzędzi i wyświetlona jest
przeglądarka analizy naprężeń.

14 | Rozdział 2 Analiza modeli

 Obciążenia i wiązania są wyświetlone w przeglądarce, w Obciążeniach i
Wiązaniach. Po kliknięciu prawym przyciskiem myszy obciążenia lub wiązania
w przeglądarce, można:

■ Poddać element edycji. Otwierane jest okno dialogowe dla danego

elementu, aby można było wprowadzić zmiany.

■ Usunąć element.

Aby zmienić nazwę elementu w przeglądarce, należy kliknąć element,

wprowadzić nową nazwę i nacisnąć ENTER.

Przeprowadzanie Analizy naprężeń

Po zbudowaniu lub wczytaniu części, można przeprowadzić analizę, aby ocenić
ją pod kątem planowanego użycia. Można przeprowadzić zarówno analizę
naprężeń lub analizę częstotliwości rezonansowych części pod określonymi
warunkami. Użyj jednakowej kolejności pracy w przypadku każdej analizy.
Poniżej znajdują się podstawowe kroki, niezbędne do wykonania analiz
naprężenia lub częstotliwości rezonansowej na projekcie części.

Przebieg pracy: Przeprowadzenie typowej analizy

1 Włącz środowisko analizy naprężeń.

2 Upewnij się, że materiał użyty na potrzeby części jest odpowiedni, lub

wybierz materiał.

3 Na panelu narzędzi analizy naprężeń wybierz rodzaj obciążenia do

dodania. Dostępne to: Siła, Nacisk, Obciążenie łożyska, Moment,
Obciążenie bryły lub Wiązanie stałości.

4 Na modelu wybierz powierzchnie, krawędzie lub wierzchołki, na których

ma zostać umieszczone obciążenie.

5 Wprowadź parametry obciążenia (na przykład w oknie dialogowym Siła,

wprowadź wielkość i kierunek). Parametry numeryczne mogą być
wprowadzane jako liczby lub równania zawierające zdefiniowane przez
użytkownika parametry.

6 Powtórz kroki od 3 do 5 dla każdego obciążenia na części.

7 Zastosuj wiązania do modelu.

Przeprowadzanie Analizy naprężeń | 15

 8 Zmień ustawienia środowiska analizy naprężeń, jeśli zachodzi taka
potrzeba.

9 Modyfikuj lub dodawaj parametry w miarę potrzeb.

10 Rozpocznij analizę.

11 Obejrzyj wyniki.

12 Zmień model i ponownie go analizuj do momentu osiągnięcia

odpowiedniego zachowania.

Sprawdzanie Materiału
Pierwszym krokiem jest weryfikacja poprawności materiału modelu dla analizy
naprężeń. Po wybraniu Analizy naprężeń, Autodesk Inventor® sprawdza
materiał zdefiniowany dla części. Jeśli materiał jest odpowiedni to jest on
wyświetlony w przeglądarce analizy naprężeń. Jeśli materiał nie jest
odpowiedni, wyświetlane jest okno dialogowe i można wybrać nowy materiał.

Można anulować to okno dialogowe i kontynuować ustawianie analizy

naprężeń. Jednakże, po próbie aktualizacji analizy naprężeń, pojawia się na
powrót to okno dialogowe, aby umożliwić wybór odpowiedniego materiału,
przed przeprowadzeniem analizy.
Jeśli wytrzymałość na rozciąganie jest równa zero, można przeprowadzić
analizę, ale kalkulacja i podgląd Współczynnika bezpieczeństwa są niedostępne.
Jeśli gęstość jest równa zero, można przeprowadzić analizę naprężeń, ale nie
można przeprowadzić analizy częstotliwości rezonansowych (modalnej).
Po wybraniu odpowiedniego materiału kliknij OK.

Zastosowanie Obciążeń
Pierwszym krokiem w przygotowaniu modelu do analizy jest zastosowanie
jednego lub kilku obciążeń na modelu.

16 | Rozdział 2 Analiza modeli

Przebieg pracy: Stosowanie obciążeń do analizy

1 Wybierz rodzaj obciążenia, które chcesz zastosować.

2 Wybierz geometrię modelu gdzie zostanie zastosowane obciążenie.

3 Wprowadź wymagane informacje dla tego obciążenia.

Można zastosować dowolną liczbę obciążeń. W miarę wstawiania, obciążenia

są wyświetlane w przeglądarce w Obciążenia i wiązania. Po zdefiniowaniu
obciążenia, można poddać je edycji klikając obciążenie prawym przyciskiem
myszy, a następnie wybierając Edycja z menu.

Wybór i stosowanie obciążenia

1 Na panelu narzędzi Analiza naprężeń w środowisku analizy naprężeń,

kliknij Siła.

Po wybraniu Siły, należy zdefiniować siłę w oknie dialogowym Siła.

2 Kliknij powierzchnie, krawędzie lub wierzchołki na części, aby je

zaznaczyć. Kliknij, przytrzymując klawisz Ctrl, aby usunąć element z
zestawu zaznaczenia.
Po zaznaczeniu początkowego elementu, twój wybór jest ograniczony do
elementów tego samego typu (tylko powierzchnie, tylko krawędzie, tylko
wierzchołki). Strzałka kierunkowa zmienia kolor na biały.

3 Kliknij strzałkę kierunkową aby ustawić kierunek siły. Można wybrać

normalny kierunek dla powierzchni lub płaszczyzny konstrukcyjnej, lub
wzdłuż krawędzi lub osi konstrukcyjnej.

Zastosowanie Obciążeń | 17
 Jeśli siła zlokalizowana jest na jednej powierzchni to kierunek jest
automatycznie ustawiany na kierunek normalny dla powierzchni, z siłą
skierowaną na zewnątrz części.

4 Kliknij przycisk Odwróć kierunek, aby odwrócić kierunek siły.

5 Wprowadź wielkość siły.

6 Aby określić komponenty siły, kliknij przycisk Więcej, aby rozszerzyć

okno dialogowe, a następnie zaznacz pola wyboru dla Użyj komponentów.

7 Używając zdefiniowanych parametrów, wprowadź numeryczną wartość

siły lub równanie. Domyślna wartość to 100 w jednostkach
zdefiniowanych dla części.

8 Kliknij OK.

Na modelu wyświetlana jest strzałka oznaczająca kierunek i lokalizację siły.

Podobna procedura obowiązuje przy innych rodzajach obciążenia.

18 | Rozdział 2 Analiza modeli

Ta tabela podsumowuje informacje o każdym typie obciążenia:

Obciążenie Informacje o poszczególnych obciążeniach

Siła Siła może być zastosowana do zbioru powierzchni, krawędzi lub

wierzchołków. Jeśli siła zlokalizowana jest na powierzchni to
kierunek jest automatycznie ustawiany na kierunek normalny dla
powierzchni, z siłą skierowaną do wewnątrz części. Kierunek może
być definiowany przez płaskie powierzchnie, proste krawędzie, dwa
wierzchołki i osie.

Nacisk Nacisk jest jednorodny i pełni rolę normalnej do powierzchni dla

wszystkich usytuowań powierzchni. Nacisk jest stosowany jedynie
dla powierzchni.

Obciążenie Obciążenie łożyska może być zastosowane tylko dla powierzchni

łożyska cylindrycznych. Domyślnie, obciążenie jest zastosowane wzdłuż osi
walca. Kierunek obciążenia może być płaski lub krawędziowy.

Moment Moment może być stosowany wyłącznie do powierzchni. Kierunek

może być definiowany przez płaskie powierzchnie, proste krawędzie,
dwa wierzchołki i osie.

Obciążenia Należy wybrać kierunek z listy Standardowe przyciąganie ziemskie,

bryły aby zastosować grawitację. Wybierz pole wyboru Włącz w
Przyspieszeniu i prędkości obrotowej. Można stosować tylko jedno
obciążenie bryły w czasie jednej analizy.

Niezerowe Można używać elementu niezerowe przesunięcie Wiązania stałości

przesunięcie jako obciążenia. Zastosuj wiązanie i zaznacz pole wyboru Użyj
komponentów, tak jak to opisano w następnej części.

Obciążenia Korzystając z elementu Obciążenia ruchu można importować

ruchu obciążenia utworzone w środowisku Symulacji dynamicznej.
Najpierw należy eksportować obciążenia ze środowiska symulacji
do importu obciążeń w środowisku analizy naprężeń.

Zastosowanie Obciążeń | 19
Zastosowanie Wiązań
Po zdefiniowaniu wiązań należy określić wiązania na geometrii części. Można
zastosować dowolną liczbę wiązań. Zdefiniowane wiązania są wyświetlone w
przeglądarce w Obciążeniach i wiązaniach. Po zdefiniowaniu obciążenia,
można poddać je edycji klikając obciążenie prawym przyciskiem myszy, a
następnie wybierając Edycja z menu.

Wybór i stosowanie wiązania

1 Na panelu narzędzi Analizy naprężeń kliknij Wiązanie stałości.

2 W oknie graficznym wybierz zbiór powierzchni, krawędzi lub

wierzchołków do związania.
Strzałka kierunkowa zmienia kolor na biały.

3 Kliknij przycisk Więcej, aby określić stałe przesunięcie dla wiązania, jeśli
zachodzi taka potrzeba. Zaznacz Użyj komponentów, a następnie zaznacz
pole wyboru obok etykiety głównej osi (X, Y lub Z), wzdłuż której
występuje przesunięcie.
Można używać parametrów i wartości ujemnych. Użyj komponentów,
aby określić niezerowe przesunięcie, które może być użyte jako obciążenie.

4 Kliknij OK.

Ustawianie Parametrów
Podczas definicji obciążeń i wiązań dla części, wprowadzane wartości (wielkości,
komponenty wektorów itd) są przechowywane jako parametry w programie
Autodesk Inventor. Nazwy parametrów są generowane automatycznie przez
Autodesk Inventor. Na przykład, parametry obciążenia są nazywane vn, przy
czym v0 jest pierwszym utworzonym obciążeniem, v1 drugim itd.

20 | Rozdział 2 Analiza modeli

 Wartości wielkości obciążenia i przesunięcia wiązania mogą być wprowadzane
jako równania podczas ich definiowania. Po zdefiniowaniu obciążeń i wiązań
można również wybrać Parametry z panelu narzędzi analizy naprężeń i
wprowadzić równania dla każdego z parametrów obciążenia lub wiązania w
oknie dialogowym Parametry.

W dowolnej chwili można definiować i zmieniać parametry, zarówno podczas

modelowania części, ustawiania analizy lub podczas przetwarzania końcowego.
Jeśli zmienione zostaną parametry skojarzone z obciążeniem lub wiązaniem
po uzyskaniu rozwiązania, polecenie Aktualizacja jest dostępne, aby umożliwić
uzyskanie nowego rozwiązania.
Nie można usuwać parametrów generowanych przez system, jednakże są one
usuwane automatycznie w wypadku usunięcia skojarzonych obciążeń lub
wiązań. Nie można również usuwać parametrów używanych w danej chwili
przez parametr wygenerowany przez system.

Ustawianie Opcji rozwiązania

Przed rozpoczęciem rozwiązania można ustawić typ analizy i relewancję siatki
dla analizy, a następnie określić czy nowy plik analizy ma być utworzony.
Wybierz Ustawienia analizy naprężeń z panelu narzędzi analizy naprężeń, aby
otworzyć okno dialogowe. Po skończeniu ustawiania opcji, należy kliknąć OK,
aby je zatwierdzić.

Ustawianie Opcji rozwiązania | 21

 Określanie typów analizy
Przed rozpoczęciem rozwiązania wybierz Analizę naprężeń w Typie analizy,
w oknie dialogowym Ustawienia. Wybierz Obie, jeśli chcesz przeprowadzić
analizę naprężeń i prenaprężoną analizę modalną twojej części.

Ustawianie kontroli siatki

W oknie dialogowym Ustawienia, przesuń suwak Relewancja siatki, aby ustawić
rozmiar siatki. Domyślna wartość zero to średnia siatki. Ustawienie suwaka
na 100 tworzy dokładną siatkę, która zapewnia dokładny wynik, ale spowalnia
rozwiązanie. Ustawienie suwaka na -100 tworzy siatkę zgrubną, zapewniającą
szybkie rozwiązanie, ale jednocześnie mogącą zawierać niedokładne wyniki.
Aby uzyskać podgląd siatki przy poszczególnych ustawieniach, należy kliknąć
Podgląd siatki.
Zaznacz pole wyboru Zbieżność wyników, aby Autodesk Inventor Professional
adaptacyjnie ulepszał siatkę.

Określanie nowego pliku analizy

Może zaistnieć sytuacja, gdy brakuje pliku analizy w części, która była wcześniej
analizowana. Jest to możliwe w chwili, gdy zostanie wysłana część bez pliku
analizy lub kiedy plik analizy jest przypadkowo usunięty. Aby stworzyć nowy
plik analizy dla części, kliknij Nowy plik analizy.

22 | Rozdział 2 Analiza modeli

 Aby uzyskać więcej informacji o przeprowadzaniu analizy z brakującymi
plikami lub nieodpowiednimi plikami, zobacz Rozwiązywanie problemów z
nieudanymi połączeniami plików (str. 45) w Rozdziale 6.

Uzyskanie Rozwiązań
Po wypełnieniu wszystkich wymaganych kroków, aktywne staje się polecenie
Aktualizacja analizy naprężeń na panelu narzędzi analizy naprężeń. Aby
rozpocząć rozwiązanie, kliknij to narzędzie.
Okno dialogowe Stan rozwiązań jest wyświetlane w czasie postępu rozwiązania.
Podczas rozwiązania Autodesk Inventor jest niedostępny. Po ukończeniu
rozwiązania, wyniki są wyświetlane graficznie.
Aby uzyskać informacje o przeglądaniu wyników rozwiązania, zobacz
Przeglądanie wyników (str. 25).

Przeprowadzanie Analizy modalnej

Poza analizą naprężeń można również wykonać analizę częstotliwości
rezonansowych (modalną), aby znaleźć częstotliwości, pod wpływem których
część będzie wibrowała, a tryb kształtuje się na tych częstotliwościach. Podobnie
do analizy naprężeń, analiza modalna jest dostępna w środowisku analizy
naprężeń.
Można przeprowadzić analizę częstotliwości rezonansowych niezależnie od
analizy naprężeń. Analiza częstotliwości może być przeprowadzona na
prenaprężonej strukturze i w tym wypadku można zdefiniować obciążenia
części przed analizą. Można również znaleźć częstotliwości rezonansowe na
niezwiązanej części.
Kroki początkowe muszą być takie, jak przy analizie naprężeń. Odwołaj się do
instrukcji "Przeprowadzanie analizy naprężeń" na stronie 12, aby ustawić opcje
obciążenia, wiązań i rozwiązań.

Przebieg pracy: Przeprowadzanie analizy modalnej

1 Włącz środowisko analizy naprężeń.

2 Upewnij się, że materiał użyty na potrzeby części jest odpowiedni, lub

wybierz materiał.

3 Zastosuj dowolne obciążenia (opcjonalnie).

Uzyskanie Rozwiązań | 23
 4 Zastosuj niezbędne wiązania (opcjonalnie).

5 Przed rozpoczęciem rozwiązania, wybierz Analiza modalna w oknie

dialogowym Ustawienia w sekcji Typ analizy.
Przy wyborze Obie, przeprowadzana jest analiza naprężeń i analiza
modalna części. Wybór analizy modalnej z zastosowanym obciążeniem
tworzy prenaprężone rozwiązanie modalne.

6 Kliknij OK.
Wyniki dla pierwszych sześciu trybów częstotliwości są wstawione w
folderze Tryby w przeglądarce. Dla części niezwiązanej, pierwsze sześć
częstotliwości jest równe zero.

7 Aby zmienić liczbę wyświetlanych częstotliwości lub zawęzić zakres

zwracanych wyników częstotliwości, kliknij prawym przyciskiem myszy
folder Tryby, a następnie wybierz Opcje.
Wyświetlone jest okno dialogowe Opcje częstotliwości. Wprowadź
maksymalną liczbę trybów do wyszukania, lub zakres częstotliwości, do
których chcesz ograniczyć zbiór wyników.

Po ukończeniu wszystkich wymaganych kroków, polecenie Uaktualnienie

analizy naprężeń jest dostępne na panelu narzędzi analizy naprężeń.

8 Kliknij Uaktualnienie analizy naprężeń aby rozpocząć rozwiązanie.

Okno dialogowe Stan rozwiązań jest wyświetlane w czasie postępu rozwiązania.

Po ukończeniu rozwiązania, wyniki są dostępne do przeglądania.

24 | Rozdział 2 Analiza modeli

Przeglądanie wyników
3
Po przeprowadzeniu analizy modelu pod zdefiniowanymi W tym rozdziale
warunkami analizy naprężeń, można obserwować wyniki ■ Używanie wizualizacji wyników
■ Edycja Paska kolorów
rozwiązania.
■ Odczyt wyników analizy naprężeń
Ten rozdział opisuje sposoby interpretacji wizualnych wyników

analiz naprężeń.

25
Używanie wizualizacji wyników
Należy skorzystać z wizualizacji wyników , aby zobaczyć w jaki sposób część
reaguje na zastosowane obciążenia i wiązania. Można wizualizować wielkość
naprężeń występujących w części, odkształcenie części, współczynnik
bezpieczeństwa naprężenia i w wypadku analiz modalnych, tryby częstotliwości
rezonansowych.

Przechodzenie do wizualizacji wyników

1 Rozpocznij w środowisku analizy naprężeń. Otwórz część lub konstrukcję

blachową, która ma być analizowana, lub uzupełnij wymagane kroki w
bieżącej analizie.

2 Na panelu narzędzi Analiza naprężenia, kliknij Uaktualnienie analizy

naprężeń.
Pasek kolorów jest wyświetlony w oknie graficznym.

Polecenia przetwarzania końcowego są włączone na standardowym pasku

narzędzi, a tryby wyświetlania przełączają się w Zarysy stopniowane.

26 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników

 Aby zobaczyć inne zestawy wyników, należy je dwukrotnie kliknąć w
przeglądarce. Podczas oglądania wyników, można:

■ Zmienić pasek kolorów, aby wyróżnić określone poziomy obciążeń

■ Porównać wyniki do geometrii nieodkształconej.

■ Zobaczyć siatkę użytą dla rozwiązania.

Użyj kontroli normalnego widoku, aby manipulować modelem, w celu

uzyskania trójwymiarowego widoku wyników.
Aby zmienić dowolne parametry modelu należy powrócić do modelowania
części, a następnie do analiz naprężeń i aktualizować rozwiązanie.

Edycja Paska kolorów

Pasek kolorów pokazuje w jaki sposób kolory konturów odpowiadają wartością
naprężeń lub obliczonemu przesunięciu w rozwiązaniu. Można edytować pasek
kolorów, aby ustawić kolorowe kontury w taki sposób, aby
naprężenie/odsunięcie było wyświetlane w pożądany sposób.

Edycja paska kolorów

1 Wybierz Pasek kolorów z panelu narzędzi analizy naprężeń.

Domyślnie, wartości minimalne i maksymalne, wyświetlone na pasku
kolorów, są minimalnymi i maksymalnymi wartościami wyników z
rozwiązania. Można edytować skrajne minimalne i maksymalne wartości,
oraz wartości na krawędziach taśmy.

2 Aby edytować maksymalne i minimalne krytyczne wartości progrowe,

usuń zaznaczenie pola wyboru Automatyczne, a następnie edytuj wartości
w polach tekstowych. Kliknij przycisk Zastosuj, aby zakończyć zmiany.
Aby przywrócić domyślne maksymalne i minimalne krytyczne wartości
progowe, wybierz Automatyczne, a następnie kliknij przycisk Zastosuj.
Poziomy są początkowo podzielone na 7 równych sekcji, z domyślnymi
kolorami przypisanymi każdej sekcji. Można wybrać liczbę kolorów
konturów w zakresie od 1 do 14.

3 Aby zwiększyć lub zmniejszyć liczbę kolorów, należy skorzystać

z przycisków Zwiększ kolory i Zmniejsz kolory. Pożądaną liczbę kolorów
można również wpisać w polu tekstowym.

Edycja Paska kolorów | 27

 4 Kliknij pole wyboru Odwróć kolory, aby odwrócić sekwencję kolorów
wyświetlanych w pasku kolorów.

5 Można obejrzeć podgląd wynikowych konturów w różnych kolorach

lub w odcieniach szarości. Kliknij Skala szarości przy Kolorze, aby zobaczyć
kontury wynikowe w skali szarości.

6 Pasek kolorów jest domyślnie umieszczony w górnym, lewym rogu.

Wybierz odpowiednią opcję w Pozycji, aby umieścić pasek kolorów w
innym miejscu.

7 W Rozmiarze wybierz odpowiednią opcję, aby zmienić rozmiar paska

kolorów, a następnie kliknij przycisk Zastosuj.
Ustawienia paska kolorów, takie jak kolor, położenie i rozmiar, są
stosowane dla wszystkich typów wyników.
Ustawienia maksymalnych i minimalnych wartości progowych, liczby
kolorów i odwócenia kolorów są stosowane jedynie dla wybranego typu
wyniku.

Odczyt wyników analizy naprężeń

Gdy analiza jest zakończona, można obejrzeć wyniki danego rozwiązania. Po
dokonaniu analizy naprężeń, lub ustawieniu obu typu analiz do
przeprowadzenia, początkowo widoczny jest zestaw równorzędnych wyników
naprężenia. Jeśli początkową analizą była analiza częstotliwości rezonansowych
(bez analizy naprężeń), to widoczny jest zestaw wyników dla pierwszego trybu.
Aby zobaczyć inne zestawy wyników, należy je dwukrotnie kliknąć w panelu
przeglądarki. Aktualnie widoczny zestaw wyników posiada znak zaznaczenia
wyświetlany obok siebie w przeglądarce. Podczas przeglądania wyników, zawsze
widoczny będzie nieodkształcony model krawędziowy części.

Interpretacja konturów wyników

Kolory konturów wyświetlone w wynikach odpowiadają zakresom wartości
pokazanym w legendzie. W większości wypadków, wyniki wyświetlone na
czerwono są najważniejsze, z powodu reprezentowania przez nie wysokiego
naprężenia lub wysokiego odkształcenia, lub niskiego współczynnika
bezpieczeństwa. Każdy zestaw wyników zawiera różne informacje na temat
efektów obciążenia na części.

28 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników

Naprężenie równoważne
Wyniki naprężenia równoważnego korzystają z kolorów konturów w celu
wyróżnienia naprężeń obliczonych podczas rozwiązania dla modelu.
Wyświetlany jest odkształcony model. Kolorowe kontury odpowiadają
wartościom określonym przez pasek kolorów.

Maksymalne naprężenie główne

Maksymalne naprężenie główne zwraca wartość naprężenia normalną dla
powierzchni, gdy naprężenie ścinające jest równe zero. Maksymalne naprężenie
główne pomaga w zrozumieniu maksymalnego naprężenia rozciągającego
wywołanego w części przez warunki obciążeniowe.

Minimalne naprężenie główne

Minimalne naprężenie główne zachowuje się normalnie w stosunku do
powierzchni, gdy naprężenie ścinające jest równe zero. Pomaga ono w
zrozumieniu maksymalnego naprężenia ściskającego wywołanego w części z
uwagi na warunki obciążeniowe.

Odkształcenie
Wyniki deformacji pokazują zdeformowany kształt modelu po rozwiązaniu.
Kolorowe kontury pokazują wielkość odkształcenia od kształtu oryginalnego.
Kolorowe kontury odpowiadają wartościom określonym przez pasek kolorów.

Współczynnik bezpieczeństwa
Współczynnik bezpieczeństwa pokazuje obszary modelu, które
prawdopodobnie zawiodą pod obciążeniem. Kolorowe kontury odpowiadają
wartościom określonym przez pasek kolorów.

Interpretacja konturów wyników | 29

 Tryby częstotliwości
Można przeglądać diagramy trybów dla liczby częstotliwości rezonansowych
określonych w rozwiązaniu. Wyniki modalne są wyświetlane w folderze Tryby,
w przeglądarce. Po dwukrotnym kliknięciu trybu częstotliwości, wyświetlany
jest tryb kształtu. Kolorowe kontury pokazują wielkość odkształcenia od kształtu
oryginalnego. Częstotliwość trybu jest pokazana w legendzie. Jest również
dostępna jako parametr.

Ustawianie opcji wyświetlania wyników

Podczas przeglądania wyników, można skorzystać z następujących poleceń ze
standardowego paska narzędzi analizy naprężeń, aby zmodyfikować elementy
wyświetlanych wyników dla danego modelu.

Polecenie Używane do

Maksimum Włącza i wyłącza wyświetlanie punktu maksymalnego wyniku w

trybie.

Minimum Włącza i wyłącza wyświetlanie punktu minimalnego wyniku w trybie.

Warunek Włącza lub wyłącza wyświetlanie symboli obciążenia na części.

graniczny

Widoczność Wyświetla siatkę elementu użytą w rozwiązaniu, razem z

elementu wynikowymi konturami.

Należy skorzystać z menu Styl deformacji, aby zmienić wyświetlanie

zdeformowanej części. Wybranie polecenia Aktualny, pokazuje odkształcenie
do przeskalowania. Ponieważ odkształcenia są zazwyczaj małe, różne opcje
automatyczne wyolbrzymiają skalę, aby kształt odkształcenia został lepiej
zaakcentowany.

30 | Rozdział 3 Przeglądanie wyników

Należy użyć menu Ustawienia wyświetlania, aby ustawić kontur jako
stopniowany, gładki lub bez konturu. Po wyłączeniu konturów, dla
odkształconej części wyświetlana jest siatka. Jeśli Widoczność elementu jest
włączona, elementy siatki są wyświetlane; w innym wypadku wyświetlana jest
szara siatka bryły. Przy wyłączonych konturach wyświetlana jest legenda.
Wartości wszystkich opcji wyświetlania dla danego zestawu wyników są
zapisywane dla tego zestawu wyników.

Ustawianie opcji wyświetlania wyników | 31

Weryfikowanie Modeli i Analiz
naprężeń 4
Po przeprowadzeniu rozwiązania dla modelu, można ocenić W tym rozdziale
w jaki sposób zmiany modelu lub warunków analizy wpłyną ■ Zmiana geometrii modelu
■ Zmiana Warunków rozwiązania
na wynik rozwiązania.
■ Aktualizowanie wyników analiz
naprężeń
Ten rozdział omawia sposoby wprowadzania zmian w

warunkach rozwiązania na części i ponownego

przeprowadzania rozwiązania.

33
Zmiana geometrii modelu
Po przeprowadzeniu analizy na modelu, można zmienić projekt modelu i
ponownie przeprowadzić analizę, aby zobaczyć efekty wprowadzonych zmian.

Edycja projektu i ponowne uruchomienie analizy

1 Powróć do modelowania części, poprzez wybór Elementów części z

głównego menu panelu narzędzi, lub poprzez wybór polecenia Model z
menu przeglądarki.
Paski narzędzi i przeglądarka modelowania części są wyświetlane, a okno
graficzne zmienia się z powrotem w część nieodkształconej bryły.

2 Kliknij ikonę Ostatnio wyświetlany wynik naprężenia, aby włączyć

wyświetlanie ostatniego zestawu wyników.
Podgląd wyników rozwiązania w czasie edycji geometrii początkowej,
zapewnia pomoc przy decyzji, który wymiar poddać edycji, aby osiągnąć
wyniki zbliżone do pożądanych.

3 W przeglądarce wybierz element, który chcesz edytować. Jest wyróżniony

na modelu krawędziowym.

4 W przeglądarce, kliknij prawym przyciskiem myszy szkic dla elementu,

który chcesz edytować. Wybierz Widoczność, aby szkic był widoczny na
modelu.

5 Dwukrotnie kliknij wymiar, który ma zostać zmieniony, wprowadź nową

wartość w polu tekstowym, a następnie kliknij zielony znacznik. Szkic
jest aktualizowany.

6 Z rozwijanego menu panelu narzędzi wybierz Analiza naprężeń i powróć

do środowiska analizy naprężeń.

7 Z panelu narzędzi wybierz Uaktualnienie analizy naprężeń, aby

zaktualizować geometrię i rozwiązanie.

Po aktualizacji analizy naprężeń symbole obciążenia są poprawnie umieszczane

ponownie, jeśli element z którym były skojarzone został przesunięty w wyniku
zmiany geometrii. Kierunek obciążenia się nie zmienia, nawet gdy element
skojarzony z obciążeniem zmienia orientację.

34 | Rozdział 4 Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń

Zmiana Warunków rozwiązania
Po przeprowadzeniu analizy na modelu, można zmienić warunki, pod jakimi
rozwiązanie zostało uzyskane, a następnie przeprowadzić analizę ponownie,
aby sprawdzić jaki efekt przyniosły zmiany. Na tym etapie możliwa jest edycja
zdefiniowanych obciążeń i wiązań, dodawanie ich lub usuwanie. Można
również zmienić relewancję siatki lub typ analizy. Aby zmienić warunki
rozwiązania, należy uaktywnić środowisko analizy naprężeń, jeśli nie jest
jeszcze aktywne.

Usuwanie obciążenia lub wiązania

■ W przeglądarce, kliknij prawym przyciskiem myszy obciążenie lub wiązanie

i wybierz Usuń z menu.

Dodawanie obciążenia lub wiązania

■ Wybierz polecenie z panelu narzędzi i postępuj według tej samej procedury,

co przy tworzeniu początkowych obciążeń i wiązań.

Edycja obciążenia lub wiązania

1 W przeglądarce, kliknij prawym przyciskiem myszy obciążenie lub

wiązanie i wybierz Edycja z menu.
Wyświetlane jest identyczne okno dialogowe, co przy tworzeniu obciążeń
i wiązań. Wartości w oknie dialogowym są aktualnymi wartościami dla
tego obciążenia lub wiązania.

2 Kliknij strzałkę położenia po lewej stronie okna dialogowego, aby włączyć

wskazywanie elementu.
Początkowo wybór ograniczony jest do jednakowych typów elementu
(powierzchnia, krawędź lub wierzchołek), które są w użyciu przez
obciążenie lub wiązanie.
Aby usunąć dowolny element, kliknij przytrzymując klawisz Ctrl. Jeśli
usuniesz wszystkie aktualne elementy, nowe zaznaczenia mogą być
dowolnego typu.

3 Kliknij białą Strzałkę kierunkową, aby zmienić kierunek obciążenia.

4 Kliknij przycisk Odwróć kierunek aby odwrócić kierunek, jeśli zachodzi

taka potrzeba.

5 Zmień dowolne wartości skojarzone z obciążeniem lub wiązaniem.

Zmiana Warunków rozwiązania | 35

 6 Kliknij OK, aby zastosować zmiany obciążenia lub wiązania.

Ukrycie symbolu obciążenia

■ Kliknij przycisk wyświetlanie Warunku końcowego na pasku

narzędzi.
Symbole obciążenia są ukryte.

Ponowne wyświetlenie symbolu obciążenia

■ Na pasku narzędzi, kliknij ponownie przycisk wyświetlania Warunku

końcowego.
Symbole obciążenia ponownie są wyświetlane.

Tymczasowe wyświetlenie symboli obciążenia

■ Zatrzymaj w przeglądarce kursor nad folderem Obciążenia i

wiązania lub nad konkretnym obciążeniem.
Symbole obciążenia są wyświetlane.

UWAGA Jeśli edycja obciążenia następuje, gdy symbole obciążenia są ukryte, to symbole
wszystkich obciążeń są wyświetlone i pozostają włączone po skończeniu edycji.

Zmiana relewancji siatki

1 Na panelu narzędzi analizy naprężeń, wybierz Ustawienia analizy

naprężeń.

2 W oknie dialogowym Ustawienia, przesuń suwak, aby ustawić relewancję

siatki.

3 Kliknij Podgląd siatki, aby zobaczyć siatkę przy konkretnym ustawieniu.

Podgląd siatki jest wyświetlany na nieodkształconym, cieniowanym
podglądzie części.

Zmiana typu analizy

1 Na panelu narzędzi analizy naprężeń, wybierz Ustawienia analizy

naprężeń.

36 | Rozdział 4 Weryfikowanie Modeli i Analiz naprężeń

 2 W oknie dialogowym Ustawienia, w menu Typ analizy, wybierz nowy
typ analizy.
Jeśli wybierzesz Analizę naprężeń lub Analizę modalną, jedynie zestawy
wyników dla wybranego typu analizy są wyświetlane w przeglądarce.
Wszystkie otrzymane wcześniej zestawy wyników są usuwane.

Aktualizowanie wyników analiz naprężeń

Po zmianie dowolnego z warunków rozwiązania, lub po edycji geometrii części,
bieżące wyniki są nieprawidłowe. Jest to zaznaczone poprzez użycie symbolu
pioruna na ikonach wyników, a polecenie Uaktualnienie analizy naprężeń
staje się aktywne na panelu narzędzi.

Aktualizacja wyników analizy naprężeń

■ Na panelu narzędzi analizy naprężeń, wybierz Uaktualnienie analizy

naprężeń.
Nowe wyniki są generowane na podstawie zmienionych warunków
rozwiązania.

Aktualizowanie wyników analiz naprężeń | 37

Generowanie Raportów
5
Po przeprowadzeniu analizy na części, można wygenerować W tym rozdziale
raport zawierający pisemny zapis środowiska analizy i wyników. ■ Przeprowadzanie raportów
■ Interpretacja raportów
Ten rozdział omawia sposoby generowania raportu analizy i ■ Zapisywanie i rozprowadzanie
raportów
jego interpretacji, oraz wskazuje jak zapisać i rozprowadzić

raport.

39
Przeprowadzanie raportów
Po przeprowadzeniu analizy naprężeń na części, można zapisać szczegóły tej
analizy, na potrzeby przyszłego odniesienia się do nich. Użyj polecenia Raport,
aby zapisać wszystkie warunki i wyniki analizy w łatwym do przechowywania
i przeglądania formacie HTML.

Generowanie raportu

1 Ustaw i przeprowadź analizę dla części.

2 Ustaw powiększenie i orientację widoku, aby najlepiej zilustrować wyniki

analizy. Wybrany widok będzie użyty również w raporcie.

3 Z panelu narzędzi wybierz Raport, aby utworzyć raport dla aktualnej

analizy. Kiedy jest on ukończony, wyświetlane jest okno przeglądarki,
zawierające raport.

4 Zapisz raport na potrzeby przyszłego odniesienia się do niego za pomocą

polecenia przeglądarki Zapisz jako.

Interpretacja raportów
Raport zawiera podsumowanie, wprowadzenie, procedurę i aneksy.

Podsumowanie
Podsumowanie zawiera zestawienie plików użytych do analizy, oraz warunki
i wyniki analizy.

Wprowadzenie
Wprowadzenie opisuje zawartość raportu i sposób interpretacji analizy.

Procedura
Procedura zawiera szczegóły różnych warunków analizy.

40 | Rozdział 5 Generowanie Raportów

 Model
W części model znajduje się:

■ Opis fizycznych właściwości modelu

■ Opis relewancji siatki, oraz liczba węzłów i elementów

Środowisko
W części środowisko znajdują się:

■ Warunki obciążenia i wiązania

Rozwiązanie

■ Naprężenie równoważne

■ Odkształcenie

■ Współczynnik bezpieczeństwa

■ Wyniki odpowiedzi częstotliwości

Aneksy
Aneksy złożone są z kilku części:
Cyfry procedury Podpisane cyfry, pokazujące kontur różnych zestawów
wyników, takich jak naprężenie równoważne,
odkształcenie, współczynnik bezpieczeństwa i tryb
kształtów.
Właściwości Właściwości i limity naprężeń dla materiału użytego
materiału w analizie.
Słownik Definicja terminów użytych w raporcie.
Rozprowadzanie tego Lista plików wygenerowanych do stworzenia raportu,
raportu oraz ich lokalizacja.

Aneksy | 41
Zapisywanie i rozprowadzanie raportów
Raport jest generowany jako zestaw plików, które można oglądać w
przeglądarce internetowej. Zawiera główną stronę HTML, arkusze stylów,
wygenerowane cyfry, oraz inne pliki wymienione na końcu raportu.

Zapisywanie raportów
Zobacz fragment Rozprowadzanie tego raportu na końcu raportu. Zawiera on
tabelę ze wszystkimi plikami wygenerowanymi jako część raportu. Jeśli
pragniesz zachować raport, zalecane jest stworzenie folderu w trwałej lokalizacji
i przeniesienie, bądź skopiowanie wszystkich plików raportu do tego folderu.
Jeśli istnieje wiele raportów do zapisania, należy stworzyć osobny folder dla
każdego z nich.
Użyj polecenia przeglądarki Zapisz jako, aby zapisać wszystkie pliki raportu w
wybranym folderze. Ostatnie wersje programu Microsoft® Internet Explorer
pozwalają na otwarcie raportu w programie Microsoft® Word. Jeśli zachodzi
taka potrzeba, można wtedy zapisać raport jako dokument programu Word.
Należy zachować ostrożność przy zapisywaniu raportu w folderze, gdzie
wcześniej zapisana była kopia tego samego raportu. Wynikiem mogą być pliki
w tym katalogu, które były używane przez poprzednie wersje raportu, ale nie
są używane przez wersję aktualną. Aby uniknąć dezorientacji, najlepszym
rozwiązaniem jest tworzenie nowego folderu dla każdej wersji raportu, lub
usuwanie wszystkich plików z folderu, przed jego użyciem.

Drukowanie Raportów
Aby wydrukować raport, należy użyć polecenia Drukuj z przeglądarki
internetowej, tak samo jak w wypadku drukowania stron internetowych.

Rozprowadzanie Raportów
Aby udostępnić raport na stronie sieci Web, przenieś wszystkie skojarzone z
raportem pliki na swoją stronę sieci Web i rozprowadź URL prowadzący do
głównej strony raportu, pierwszego pliku wyświetlonego w tabeli.

42 | Rozdział 5 Generowanie Raportów

Zarządzanie plikami Analizy
naprężeń 6
Przeprowadzanie analizy naprężeń w Autodesk Inventor® W tym rozdziale
tworzy osobny plik zawierający informacje o analizie naprężeń. ■ Tworzenie i używanie plików
analiz
Prócz tego, modyfikowany jest również plik części, aby wskazać
■ Naprawa nieskojarzonych plików
obecność pliku naprężeń i nazwę tego pliku. ■ Eksport plików analizy

Ten rozdział omawia współzależności między plikami i opisuje

postępowanie w wypadku rozdzielenia plików.

43
Tworzenie i używanie plików analiz
Można przeprowadzić analizę naprężeń poprzez tworzenie części w Autodesk
Inventor, a następnie ustawić warunek analizy naprężeń. Można również
wczytać część utworzoną wcześniej, na której dotychczas nie była
przeprowadzana analiza naprężeń i ustawić warunki analizy naprężeń. Po
ustawieniu analizy naprężeń dla części, informacje o analizie naprężeń dla
części są zapisywane przy zapisywaniu tej części.

Rozpoczęcie nowej analizy

1 Wczytaj istniejącą część lub utwórz nową część w środowisku części, lub
w środowisku konstrukcji blachowej.

2 Otwórz środowisko analizy naprężeń poprzez wybór Analizy naprężeń,

z menu panelu narzędzi Element.

3 Ustaw warunki analizy.

Po ustawieniu dowolnych informacji o analizie naprężeń, zapisanie części

zapisuje również skojarzone informacje o analizie naprężeń w pliku części.
Dane wejściowe i informacje o wynikach analizy naprężeń, łącznie z
obciążeniami, wiązaniami i wszystkimi wynikami, są zapisywane w osobnym
pliku. Plik analizy naprężeń posiada tą samą nazwę co plik części, ale korzysta
z rozszerzenia .ipa. Domyślnie plik .ipa jest przechowywany w tym samym
folderze co plik .ipt.

Powiązania między plikami

Aktywacja środowiska analizy naprężeń, a następnie zapisanie pliku .ipt, nie
utworzy pliku .ipa. Należy dodać przynajmniej jeden warunek zanim Autodesk
Inventor utworzy plik .ipa.
Plik .ipa zawiera informacje wskazujące, który plik .ipt jest skojarzony z plikiem
.ipa. Wiele plików .ipt nie może odnosić się do tego samego pliku .ipa, a wiele
plików .ipa nie może odnosić się do tego samego pliku .ipt.
Polecenie Zapisz kopię jako nie generuje nowego pliku .ipa. Oznacza to, że
nowy plik .ipt odnosi się do tego samego pliku .ipa co poprzedni plik .ipt.
Aby uzyskać więcej informacji o poleceniu Zapisz kopię jako, zobacz
Kopiowanie plików geometrii (str. 45) w tym rozdziale.

44 | Rozdział 6 Zarządzanie plikami Analizy naprężeń

 UWAGA Istniejący plik .ipa nie jest wczytywany dopóki środowisko analizy naprężeń
nie zostanie aktywowane.

Naprawa nieskojarzonych plików

W pewnych wypadkach można edytować plik części bez obecności pliku .ipa.
Przykładowo, konsultantowi może zostać przysłany plik .ipt, ale bez pliku .ipa.
Można edytować plik części poprzez użycie opcji Pomiń w oknie dialogowym
Rozwiąż połączenie.
Jeśli część zostanie edytowana gdy brakuje pliku .ipa, a następnie zostanie
podjęta próba ponownego skojarzenia części z jej plikiem analizy, Autodesk
Inventor spróbuje aktualizować warunki naprężenia. Możliwe jest wystąpienie
błędów podczas ponownego skojarzenia plików.

Kopiowanie plików geometrii

Można utworzyć kopię pliku .ipt korzystając z polecenia Zapisz kopię jako, lub
używając polecenia kopiuj w systemie operacyjnym. Gdy tak się dzieje, kopia
pliku .ipt nadal odnosi się do oryginalnego pliku .ipa.
Jeśli otwarta zostanie kopia części, a następnie aktywowane środowisko analizy
naprężeń, pojawia się okno dialogowe z pytaniem czy zachować informacje
analizy naprężeń zdefiniowane dla tej części. Jeśli kliknięte zostanie Nie,
informacje analizy naprężeń są usuwane, a część może być edytowana, jakby
nigdy nie przeprowadzano na niej analizy.
Jeśli klikniesz Tak, Autodesk Inventor utworzy kopię oryginalnego pliku .ipa
i zmieni odniesienie w kopii części i w kopii pliku .ipa, aby odnosiły się
wzajemnie do siebie.

Rozwiązywanie problemów z nieudanymi połączeniami plików

W niektórych wypadkach plik .ipa może nie zostać rozwiązany przy próbie
analizy części. Przykładowo, użytkownik może zmienić nazwę lub przenieść
plik .ipa, albo sprzedawca może otrzymać kopię pliku .ipt bez skojarzonego
pliku .ipa. W tych okolicznościach plik .ipa nie zostanie rozwiązany i pojawi
się okno dialogowe Rozwiąż połączenie.

Naprawa nieskojarzonych plików | 45

 W takiej sytuacji można podjąć dwojakie działanie, inne niż anulowanie
procesu otwierania pliku:

■ Pominięcie pliku.

■ Wybranie istniejącego pliku .ipa.

Pomijanie brakujących plików IPA

Jeśli część będzie edytowana nawet pomimo braku pliku .ipa, wszystkie
polecenia analizy naprężeń są niedostępne, poza poleceniem Ustawienia
analizy naprężeń. Można edytować dokument części. W tym wypadku jednak,
nie można przeprowadzać żadnych analiz naprężeń.

Wybór istniejących plików IPA

Jeśli oczekiwany jest plik .ipa, możesz wybrać istniejący ze zmienioną nazwą
lub zmienić ją na plik ipa. W czasie następnego ładowania skojarzonego pliku
.ipt, pojawia się okno dialogowe Rozwiąż połączenie i można przeglądać pliki
w poszukiwaniu nowej nazwy lub lokalizacji.

Tworzenie nowych plików analizy

Jeśli otwarta zostanie część bez pliku .ipa, można użyć okna dialogowego
Ustawienia analizy naprężeń, aby utworzyć nowy plik .ipa.
Jeśli część jest otwarta i brakuje jej pliku analizy, wybierz Ustawienia analizy
naprężeń. Przycisk Nowy plik analizy jest dostępny tylko w tych warunkach.
Aby utworzyć nowy plik .ipa kliknij Nowy plik analizy. Autodesk Inventor
spróbuje utworzyć nowy plik .ipa w domyślnej lokalizacji, korzystając z
domyślnej nazwy.
Jeśli istnieje już plik o określonej nazwie i w określonej lokalizacji, Autodesk
Inventor sprawdza plik .ipa czy wskazuje on na aktywny plik .ipt. Jeśli tak jest,
to wyświetlane jest okno dialogowe z pytaniem czy plik .ipa ma być ponownie
wykorzystany, czy utworzony ma być nowy plik.
W wypadku tworzenia nowego pliku, nowy plik .ipa posiada warunki graniczne
zgodne z tymi przechowywanymi w pliku .ipt.

46 | Rozdział 6 Zarządzanie plikami Analizy naprężeń

Eksport plików analizy
W niektórych wypadkach może być wymagana bardziej skomplikowana analiza
części, niż ta dostępna w Analizie naprężeń Autodesk Inventor Professional.
Istnieje możliwość eksportu bieżących informacji o analizie do pliku, który
może być importowany w programie ANSYS WorkBench, gdzie dostępna jest
bardziej skomplikowana analiza.

Eksportowanie informacji do ANSYS WorkBench

1 Po ustawieniu opcji i przeprowadzeniu analizy, wybierz polecenie Eksport

do ANSYS z panelu narzędzi analizy naprężeń.

2 Przejdź do lokalizacji, w której przechowywane są pliki projektu.

3 Kliknij Zapisz.
Plik jest zapisywany przy użyciu tej samej nazwy co nazwa pliku części,
ale z rozszerzeniem .dsdb.

Możliwy jest teraz import części i pliku analiz do ANSYS WorkBench, aby
przeprowadzić bardziej złożone analizy.

Eksport plików analizy | 47

Symulacja dynamiczna

Część 2 tego podręcznika prezentuje pierwsze kroki z Symulacją W tej części

dynamiczną Autodesk Inventor® Professional. To środowisko ■ Pierwsze kroki z Symulacją
dynamiczną
aplikacji dostarcza narzędzi pozwalających przewidzieć
■ Symulacja ruchu
dynamiczną wydajność i największe naprężenia przed ■ Tworzenie ruchomego zespołu
■ Narzędzia symulacji
zbudowaniem prototypu.

49
Pierwsze kroki z Symulacją
dynamiczną 7
Ten rozdział dostarcza podstawowych informacji o środowisku W tym rozdziale
symulacji dynamicznej. ■ Informacje o Symulacji dynamicznej
■ Nauka Autodesk Inventor
Professional
■ Użycie Pomocy
■ Zrozumienie narzędzi symulacji
■ Założenia symulacji
■ Interpretacja wyników symulacji

51
Informacje o Symulacji dynamicznej
Symulacja dynamiczna Autodesk Inventor® Professional dostarcza narzędzi
do symulowania i analizowania dynamicznych charakterystyk zespołu w
ruchu, w różnych warunkach obciążeniowych. Można również eksportować
warunki obciążenia w dowolnym stanie ruchu do Analizy naprężeń Autodesk
Inventor® Professional, aby zobaczyć w jaki sposób części reagują na
dynamiczne obciążenia w dowolnym punkcie zakresu ruchu zespołu.
Środowisko symulacji dynamicznej obsługuje jedynie pliki zespołu Autodesk
Inventor® (.iam).
Symulacja dynamiczna pozwala na:

■ Dostęp do ogromnej biblioteki złączy ruchowych.

■ Definiowanie zewnętrznych sił i momentów.

■ Tworzenie symulacji ruchu w oparciu o położenie, prędkość, przyspieszenie

i moment obrotowy jako funkcje czasu w złączach.

■ Wizualizację ruchu 3D, przy wykorzystaniu śladów.

■ Eksportowanie pełnych wykresów wyjściowych do programu Microsoft®

Excel.

■ Przenoszenie dynamicznych i statycznych złączy i sił bezwładności do

Analizy naprężeń Autodesk Inventor Professional, lub do programu ANSYS
Workbench.

■ Obliczanie siły wymaganej do utrzymania symulacji dynamicznej w stanie

równowagi.

■ Konwertowanie wiązań zespołu do złączy ruchowych.

■ Użycie tarcia, tłumienia, sztywności i elastyczności jako funkcji czasu przy

definiowaniu złączy.

■ Interaktywne użycie ruchu dynamicznego części w celu zastosowania siły

dynamicznej do symulacji złączy.

Nauka Autodesk Inventor Professional

Zostało przyjęte, że użytkownik posiada praktyczną znajomość narzędzi i
interfejsu Autodesk Inventor. Jeśli jest inaczej, należy skorzystać z Systemu

52 | Rozdział 7 Pierwsze kroki z Symulacją dynamiczną

 wspomagania projektowania, aby uzyskać dostęp do dokumentacji i ćwiczeń
online. Należy również ukończyć ćwiczenia w tym podręczniku.
Jako minimum, zalecane jest zrozumienie w jaki sposób:

■ Używać zespołu, modelowania części i środowiska szkicu, oraz przeglądarki.

■ Edytować komponenty wewnątrz zespołu.

Zalecane jest również posiadanie praktycznej wiedzy o systemie Windows®

2000 lub Windows® XP, oraz o pojęciach naprężenia i analizowania projektów
zespołów mechanicznych.

Użycie Pomocy
Podczas pracy może wystąpić potrzeba uzyskania dodatkowych informacji o
wykonywanym zadaniu. System pomocy Autodesk Inventor Professional
zapewnia szczegółowe pojęcia, procedury i odniesienia do każdego elementu
modułów Autodesk Inventor Professional, jak również do standardowych
elementów modułów Autodesk Inventor.
Aby uzyskać dostęp do Systemu pomocy, należy użyć jednej z następujących
metod:

■ Wybierz z menu Pomoc ➤ Tematy pomocy, aby uzyskać dostęp do

pomocy, a następnie przewiń do sekcji Autodesk Inventor Professional.

■ W dowolnym oknie dialogowym, kliknij ikonę ?.

Zrozumienie narzędzi symulacji

Symulowane mogą być duże i skomplikowane ruchome zespoły w połączeniu
z setkami ruchomych części. Symulacja dynamiczna Autodesk Inventor
Professional dostarcza:

■ Interaktywnych, jednoczesnych i skojarzeniowych wizualizacji animacji

3D, razem z trajektoriami, prędkością i wektorami siły, oraz odkształcalnymi
sprężynami.

■ Narzędzia generowania graficznego na potrzeby reprezentacji i

przetwarzania końcowego danych wyjściowych symulacji.

Użycie Pomocy | 53
Założenia symulacji
Narzędzia symulacji dynamicznej dostarczone w programie Autodesk Inventor
Professional pomagają w rozwoju i projektowaniu oraz w redukowaniu liczby
prototypów. Jednak, ze względu na hipotezę przyjętą w symulacji, zapewnia
ona jedynie przybliżenie zachowania obserwowanego w mechanizmach
fizycznie istniejących.

Interpretacja wyników symulacji

Aby uniknąć obliczeń mogących prowadzić do błędnej interpretacji wyników
lub niekompletnych modeli powodujących niezwykłe zachowanie, lub nawet
sytuacji, w których symulacja jest niemożliwa do obliczenia, należy mieć
świadomość zasad stosowanych do:

■ Parametrów względnych

■ Ciągłości praw

■ Spójnych mas i bezwładności

Parametry względne
Symulacja dynamiczna Autodesk Inventor Professional korzysta z parametrów
względnych. Przykładowo, zmienne położenia, prędkości i przyspieszenia dają
bezpośredni opis ruchu części podrzędnej względem części nadrzędnej, poprzez
stopnie swobody złącza, które je łączy. Wynikiem tego jest fakt, że prędkość
początkowa stopnia swobody musi być wybrana ostrożnie.

Spójne masy i bezwładność

Mechanizm powinien być dobrze uwarunkowany. Przykładowo, masa i
bezwładność mechanizmu powinna być tego samego rzędu wielkości.
Najczęstszym błędem jest błędna definicja gęstości lub objętości części CAD.

54 | Rozdział 7 Pierwsze kroki z Symulacją dynamiczną

Ciągłość praw
Obliczenia numeryczne są wrażliwe na nieciągłości w nałożonych prawach.
Dlatego też, gdy prawo prędkości definiuje serię liniowych pochylni,
przyspieszenie jest nieciągłe. Podobnie, korzystając ze złączy kontaktowych,
lepiej jest zapobiegać profilowaniu lub zarysowaniu z prostymi krawędziami.

UWAGA Fazowania pomagają w obliczeniach.

Ciągłość praw | 55
Symulacja ruchu
8
Celem pracy z Symulacją dynamiczną lub w środowisku zespołu W tym rozdziale
jest zbudowanie funkcjonalnego mechanizmu. Symulacja ■ Stopnie swobody
■ Zrozumienie wiązań
dynamiczna dodaje do mechanizmu rzeczywiste wpływy
■ Wiązania zespołu
dynamiczne różnego rodzaju obciążeń, w celu utworzenia
■ Definiowanie siły
prawdziwego łańcucha kinematycznego. ■ Tworzenie symulacji

57
Stopnie swobody
Dynamiczna symulacja i środowisko zespołu są używane do tworzenia
mechanizmów, ale istnieją między nimi poważne różnice. Podstawowa i
najważniejsza różnica jest związana ze stopniami swobody.
Komponenty w Symulacji dynamicznej domyślnie posiadają zero stopni
swobody. Komponenty swobodne i bez wiązań w środowisku zespołu posiadają
sześć stopni swobody.
W środowisku zespołu wiązania są dodawane w celu ograniczenia stopni
swobody. W Symulacji dynamicznej budowane są złącza, aby utworzyć stopnie
swobody.

Zrozumienie wiązań
Domyślnie, każde wiązanie istniejące w zespole nie ma wpływu na symulację
dynamiczną.

Otwieranie plików przykładowych

1 Ustaw tutorial_files jako aktywny projekt i otwórz plikGate.iam.

2 Zapisz kopię tego zespołu. Nazwij kopię: Gate-saved.iam. Zamknij plik

Gate.iam, a następnie otwórz plik Gate-saved.iam.

3 Przesuń drzwi, aby zobaczyć w jaki sposób porusza się zespół.

Podczas pracy z następującymi ćwiczeniami, należy okresowo zapisywać zespół.

58 | Rozdział 8 Symulacja ruchu

Wiązania zespołu
Należy zauważyć, że zespół porusza się w ten sam sposób, co w środowisku
zespołu. To wydaje się zaprzeczać wcześniejszym wyjaśnieniom, jednakże
widziany ruch jest zapożyczony ze środowiska zespołu. Pomimo pracy z
Symulacją dynamiczną, sama symulacja nie jest jeszcze uruchomiona. Ponieważ
nie jest ona aktywna, zespół może poruszać się bez ograniczeń.

Przechodzenie do środowiska symulacji dynamicznej

1 Z głównego paska narzędzi wybierz Aplikacje ➤ Symulacja dynamiczna.

Symulacja dynamiczna jest aktywna.

2 Kliknij przycisk Uruchom na panelu Symulacja w dolnej części

przeglądarki.
Przeglądarka Symulacji dynamicznej staje się szara, a suwak stanu na
panelu symulacji przesuwa się, wskazując, że symulacja jest uruchomiona.
Ponieważ nie zostały utworzone jeszcze złącza (i nie zostały określone
siły napędowe), zespół jest całkowicie nieruchomy i nie zmienia pozycji.

3 Kliknij przycisk Zatrzymaj, jeśli suwak stanu nadal się porusza.

Tryb symulacji jest nadal aktywny, nawet mimo że symulacja nie jest już
uruchomiona.

4 Spróbuj przeciągnąć komponent Drzwi. Nie porusza się on.

Konwertowanie wiązań

1 Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny na panelu Symulacja

w dolnej części przeglądarki.
Spowoduje to opuszczenie trybu symulacji i powrót do trybu konstrukcji
Symulacji dynamicznej. W trybie konstrukcyjnym można wykonywać
takie zadania jak tworzenie złączy i stosowanie obciążeń.

UWAGA Symulacja dynamiczna konwertuje wiązania skojarzone ze stopniami

swobody, takie jak Zestawienia lub Wstawienia, ale nie konwertuje wiązań
skojarzonych z położeniem, takich jak Kąt.

Wiązania zespołu | 59
 2 Kliknij narzędzie Konwertuj wiązania zespołu na panelu narzędzi
Symulacja dynamiczna.

3 Wybierz komponent Drzwi.

4 Wybierz komponent Słupka.

Wiązania zespołu istniejące pomiędzy dwoma częściami są wyświetlone

na liście w oknie dialogowym. W tym wypadku istnieją dwa wiązania
zestawiające: wiązanie osiowe pomiędzy osiami zawiasów i wiązanie
powierzchnia-do-powierzchni pomiędzy płaskimi powierzchniami
zawiasów.

Wiązanie osiowe pomiędzy osiami zawiasów

60 | Rozdział 8 Symulacja ruchu

 Wiązanie powierzchnia-do-powierzchni pomiędzy płaskimi powierzchniami
zawiasów

5 Zaznacz pole wyboru obok Wiązania1: (drzwi:1, słupek:1). Jest to wiązanie

osiowe.
Należy zauważyć, że typ złącza (Cylindryczne) jest wyświetlone w polu
Złącze, a animacja przełącza się do animacji Złącza cylindrycznego.
Symulacja dynamiczna automatycznie wybiera odpowiednie złącze
potrzebne do konwersji wiązania.

6 Usuń zaznaczenie pola wyboru obok Wiązania:1 (drzwi:1, słupek:1), a

następnie zaznacz pole wyboru obok Wiązania2: (drzwi:1, słupek:1) -
złącze powierzchnia-do-powierzchni. Samodzielnie, złącze
powierzchnia-do-powierzchni zostałoby skonwertowane do złącza
płaskiego.

7 Zaznacz pole wyboru obok Wiązania1: (drzwi:1, słupek:1).

8 Upewnij się, że pola wyboru dla obu wiązań są zaznaczone.

Gdy rozpatrywane razem, Symulacja dynamiczna decyduje, że dwa typy
wiązania powinny być konwertowane do złącza obrotowego. Dwa wiązania
zestawiające razem działają jak złącze wstawione, które zachowuje się jak
złącze obrotowe.

9 Kliknij przycisk OK w oknie dialogowym Konwertuj wiązania zespołu.

Zauważ, że nowe złącze zostało dodane do przeglądarki pod węzłem
Standardowe złącza. Dodatkowo, pojawia się węzeł Grupy ruchome, a
komponent Drzwi jest przenoszony z grupy Nieruchome do Ruchome.

Wiązania zespołu | 61
Definiowanie siły
Aby przetestować to złącze i zobaczyć podstawową symulację, należy
zdefiniować pierwszą siłę.

Definicja grawitacji

1 W przeglądarce kliknij prawym przyciskiem myszy element Grawitacja

(w oknie Obciążenia zewnętrzne), a następnie wybierz polecenie Definiuj
grawitację.

PORADA Można również dwukrotnie kliknąć węzeł Grawitacja.

2 W oknie dialogowym Grawitacja, zaznacz pole wyboru Aktywna.

3 Określ kierunek grawitacji, a następnie wybierz strzałkę Wyboru elementu,

aby wybrać krawędź części, w celu określenia wektora grawitacji.

4 Kliknij przycisk OK.

5 Przeciągnij drzwi do pozycji zbliżonej do tej na rysunku poniżej.

62 | Rozdział 8 Symulacja ruchu

Tworzenie symulacji
Panel Symulacja zawiera wiele pól, łącznie z:

1 Czas końcowy

2 Tryb czasu

3 Obraz

4 Czas symulacji

5 Procent zrealizowanej symulacji

6 Czas rzeczywisty obliczenia

Panel symulacji

Pole Czas końcowy Kontroluje całkowity czas dostępny dla symulacji.

Pole Tryb czasu Kontroluje liczbę ramek obrazu dostępnych dla
symulacji.
Pole Obraz Kontroluje krok wyświetlania obrazu. Jeśli wartość jest
równa 1, odtwarzane są wszystkie ramki. Jeśli wartość
jest równa 5, odtwarzana jest co piąta ramka itd. Pole

Tworzenie symulacji | 63
 można edytować gdy tryb symulacji jest aktywny, ale
symulacja nie jest uruchomiona.
Wartość Czas Wyświetla długość ruchu mechanizmu, tak jak byłoby
symulacji to zaobserwowane w wypadku modelu fizycznego.
Wartość Procent Wyświetla procent ukończenia symulacji.
Wartość Czas Wyświetla rzeczywisty czas potrzebny do
rzeczywisty przeprowadzenia symulacji. Złożoność modelu i zasoby
obliczenia komputera mają wpływ na tą wartość.

PORADA Można kliknąć przycisk Odśwież ekran, aby wyłączyć odświeżanie ekranu w
czasie symulacji. Symulacja jest przeprowadzana, ale nie istnieje graficzna reprezentacja.

Przed uruchomieniem symulacji należy zwiększyć jej długość.

Uruchamianie symulacji

1 Na panelu Symulacja, w polu Czas końcowy, wprowadź wartość 10 s.

2 Kliknij przycisk Uruchom na panelu Symulacja.

Komponent Drzwi się porusza z przyspieszeniem i opóźnieniem
odpowiednim w stosunku do siły grawitacji i bezwładności części.

UWAGA Kierunek grawitacji nie ma nic wspólnego z dowolnym, zewnętrznym

kierunkiem do góry lub do dołu, ale jest określany zgodnie z danym wektorem.
Ponieważ nie zostały jeszcze określone żadne siły tarcia, ani tłumienia, mechanizm
jest bezstratny. Kąt łuku, po którym poruszają się drzwi jest taki sam niezależnie od
długości przeprowadzania symulacji.

3 Jeśli symulacja jest nadal uruchomiona, kliknij przycisk Zatrzymaj na

panelu symulacji.

4 Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny.

64 | Rozdział 8 Symulacja ruchu

Tworzenie ruchomego
zespołu 9
Aby symulować ruch dynamiczny w zespole, należy W tym rozdziale
zdefiniować mechaniczne złącza pomiędzy częściami. ■ Tworzenie bryły sztywnej
■ Dodawanie złączy
Ten rozdział zapewnia podstawowe procesy robocze tworzenia ■ Oś Z
złączy. ■ Układ złącza

65
Tworzenie bryły sztywnej
W niektórych wypadkach pożądane może być poruszanie części jako bryły
sztywnej, a złącze nie jest wymagane. W czasie ruchu spawana bryła zachowuje
się jak podzespół poruszany w zespole nadrzędnym z łańcuchem wiązania.

Tworzenie bryły sztywnej przy użyciu spawania

1 W przeglądarce rozwiń Nieruchome, a następnie wybierz wspornik:1.

2 W Grupach ruchomych, kliknij drzwi:1 przyciskając klawisz Ctrl.

Upewnij się, że obie części są wybrane.

3 Kliknij drzwi:1 prawym przyciskiem myszy, a następnie wybierz polecenie

Spawaj części.
Części stają się bryłą sztywną.

Dodawanie złączy
Złącza stałe są najczęściej używanymi złączami i są oparte na różnych
kombinacjach obracania i tłumaczenia stopni swobody.

1 Kliknij narzędzie Konwertuj wiązania zespołu.

2 Wybierz część Słupka.

3 Wybierz część Połączenia.

4 Zaznacz pole wyboru obok obu wiązań i kliknij przycisk Zastosuj.

5 Wybierz część Połączenia.

66 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

 6 Wybierz bryłę Dźwignika.

7 Zaznacz pola wyboru obok wiązań zestawiających (ale nie wiązania

kątowego) i kliknij przycisk OK.
Potrzebne są jeszcze dwa złącza, aby zakończyć ten łańcuch kinematyczny.
Istniejące wiązania można konwertować, ale w następnym procesie
roboczym złącza zostaną utworzone ręcznie.

8 Kliknij narzędzie Wstaw złącze.

Rozwijane menu w górnej części okna dialogowego Wstaw złącze
wyświetla różne rodzaje dostępnych złączy. Dolna część dostarcza narzędzi
wyboru odpowiednich do wybranego typu złącza.

9 W oknie dialogowym Wstaw złącze, wybierz opcję Lokalnie.

Złącze obrotowe jest określane domyślnie, a animacja obrotu jest
odtwarzana w pętli.

10 Wybierz Cylindryczne z menu złącza.

PORADA Alternatywnie do menu rozwijanego można również użyć polecenia

Wyświetl tabelę złączy, aby wyświetlić reprezentację każdej kategorii złączy i
określonego typu złącza.

Oś Z
Podobnie jak w wypadku tworzenia wiązań zespołu, aby utworzyć złącze należy
spełnić określone warunki.

1 Wybierz powierzchnię cylindryczną bryły dźwignika.

Oś Z | 67
 2 Kliknij prawym przyciskiem myszy w oknie graficznym i wybierz polecenie
Kontynuuj.
Włącza to narzędzia wyboru w polu Komponent 2.

3 Wybierz powierzchnię cylindryczną części trzonu dźwignika.

W tym przykładzie nie jest konieczne określanie początków i osi X, ale

konieczne jest dopasowanie osi Z na dwóch częściach. W wypadku
większości złączy, osie Z dwóch wyborów muszą być dopasowane i
wskazywać ten sam kierunek. Dla tych dwóch wyborów, osie Z domyślnie

68 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

 wskazują ten sam kierunek. W razie potrzeby można użyć przycisku
Przełącz Z, aby przełączyć kierunek osi Z.

UWAGA Dokonane wybory są bardzo ważne, ale kolejność dokonywania tych

wyborów jest nieistotna. Można również cofnąć dowolny wybór. Kliknij ponownie
przycisk wyboru, a następnie dokonaj nowego wyboru.

4 Kliknij przycisk OK w oknie dialogowym Wstaw złącze.

Układ złącza
W sensie ogólnym, układ złącza jest podobny do narzędzia Obrót/przesunięcie
3D i do wskaźnika 3D oznaczającego osie X, Y i Z. Jednak różnicą jest fakt, że
osie X, Y i Z pochodzą z wybranej geometrii i nie są powiązane z częścią lub
układami współrzędnych zespołu.
Układ złącza korzysta także z kształtów, aby oznaczyć osie, a nie z kolorów.
Wektor X jest oznaczony pojedynczą strzałką. Wektor Y korzysta z podwójnej
strzałki. Z potrójnej strzałki korzysta wektor Z.

UWAGA Nie zachodzi potrzeba określania osi X, dopóki konkretna oś X nie jest
potrzebna dla danej akcji w programie Pisak wyjściowy.

Tworzenie złącza

1 Odsuń trzon dźwignika od wspornika, dzięki czemu widoczny będzie

otwór na wsporniku.

2 Kliknij narzędzie Wstaw złącze.

3 W oknie dialogowym Wstaw złącze, wybierz opcję Nie w miejscu.

Upewnij się, że opcja Cylindryczne jest wybrana w menu Złącze.

Układ złącza | 69
 Opcja Nie w miejscu jest używana dla geometrii, która nie znajduje się
jeszcze w pozycji lub dopasowaniu.

4 Wybierz otwór na widełkach trzonu dźwignika.

5 Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Kontynuuj.

6 Wybierz otwór na wsporniku.

7 Kliknij OK. Powróć do domyślnego widoku izometrycznego.

8 Przeciągnij i umieść drzwi tak jak to pokazano.

9 Kliknij przycisk Uruchom na panelu Symulacja. Części poruszają się jak

jeden mechanizm.

10 Jeśli symulacja nadal jest odtwarzana, naciśnij przycisk Zatrzymaj.

11 Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcji.

Teraz użyte zostanie złącze kontaktowe pomiędzy drzwiami, a częściami słupka,

w celu zatrzymania drzwi po osiągnięciu stopera.

70 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

Wstawianie złącza kontaktowego

1 Kliknij narzędzie Wstaw złącze, a następnie wybierz CT Punkt

Krzywa.

2 Wybierz dolną płaszczyznę drzwi.

3 Wybierz krawędź.

4 Wybierz punkt na stoperze.

Układ złącza | 71
 5 Kliknij przycisk OK.

Wektor tego złącza musi być odwrócony.

Wstawianie wektora

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy CT Punkt Krzywa (drzwi:1, słupek:1)

w przeglądarce, a następnie wybierz polecenie Właściwości.

2 Kliknij przycisk Odwróć normalnie.

3 Kliknij przycisk OK.

4 Powróć do widoku izometrycznego, a następnie kliknij przycisk Odtwarzaj

na panelu Symulacja. Drzwi stykają się ze stoperem.

5 Kliknij przycisk Zatrzymaj.

6 Kliknij przycisk Aktywuj tryb konstrukcyjny.

W rzeczywistości ruch drzwi nie jest kontrolowany przez grawitację, ale przez
pewne urządzenie lub mechanizm. W tym ćwiczeniu dodany zostanie
amortyzator sprężyny, który dostarczy siły niezbędnej do zamknięcia drzwi i
przytrzymania ich przy stoperze.

72 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

Dodaj sprężynę

1 Przeciągnij drzwi do pozycji, w której będą one spoczywać na stoperze

lub w jego pobliżu.

2 Dwukrotnie kliknij węzeł Grawitacja, a następnie usuń zaznaczenie obok

pola Aktywna.

3 Kliknij przycisk OK.

4 Kliknij narzędzie Wstaw złącze, a następnie wybierz

Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik z menu.

5 Wybierz krawędź kołową na bryle dźwignika. W tym wypadku punktem

wyboru jest punkt środkowy łuku.

Układ złącza | 73
 6 Kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie Kontynuuj.

7 Obróć model, a następnie wybierz płaszczyznę trzonu dźwignika.

74 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

 8 Kliknij przycisk OK. Tworzona jest sprężyna.

Domyślnie, sprężyna jest nieaktywna.

Aktywacja sprężyny

1 W węźle Złącza siłowe kliknij prawym przyciskiem myszy

Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a następnie wybierz polecenie Aktywuj
siłownik.

2 Kliknij prawym przyciskiem myszy węzeł sprężyny i wybierz polecenie

Właściwości.

3 Wprowadź wartość 1 N/mm w polu Sztywność.

4 Rozwiń okno dialogowe. Z menu Typ wybierz Amortyzator sprężyny.

5 Kliknij przycisk OK.

6 Powróć do widoku izometrycznego.

7 Kliknij przycisk Uruchom na panelu Symulacja.

Sprężyna przyciska drzwi do stopera. Bezwładność drzwi i opór sprężyny
tworzą cykl. Opór sprężyny ostatecznie pokonuje bezwładność drzwi.

Można dodać tłumienie do sprężyny, aby kontrolować gwałtowność ruchu

drzwi po osiągnięciu stopera.

Dodawanie tłumienia

1 Powróć do trybu konstrukcyjnego.

2 Kliknij węzeł sprężyny prawym przyciskiem myszy i wybierz polecenie

właściwości.

3 Wprowadź wartość 1 N s/mm w polu Tłumienie.

Układ złącza | 75
 Edycja rozmiaru sprężyny

1 W sekcji Wymiar zmień wartość Promień na 11.

2 W sekcji Właściwości zmień wartość Promień przewodu na 5.

UWAGA Są to jedynie zmiany kosmetyczne, które nie mają wpływu na właściwości

fizyczne danej sprężyny.

3 Kliknij przycisk OK.

4 Kliknij przycisk Odtwarzaj.

Ruch drzwi jest tłumiony, kontakt drzwi ze stoperem jest łagodniejszy, a
cykl odbijania jest znacznie skrócony.

Następnie symulowana będzie siła potrzebna do otwarcia drzwi.

Tworzenie siły

1 Powróć do trybu konstrukcyjnego.

2 Kliknij narzędzie Siła.

3 Wybierz wierzchołek na drzwiach.

4 Wybierz krawędź dla kierunku siły.

76 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

 5 Wskaźnik kierunku powinien wskazywać w kierunku przeciwnym
do stopera na słupku. Kliknij przycisk Odwróć kierunek, aby odwrócić
wektor.

6 Wprowadź wartość 10 N w polu Wielkość.

7 Kliknij przycisk OK.

8 Powróć do widoku izometrycznego.

9 Przeciągnij drzwi do pozycji, w której będą one spoczywać na stoperze

lub w jego pobliżu.

10 Uruchom symulację. Siła pokonuje sprężynę i utrzymuje drzwi w stanie

otwarcia.

11 Powróć do Trybu konstrukcyjnego.

Siła jest wartością stałą i niesłabnącą. W miarę jak dynamiczne wpływy
siły, bezwładności części, tłumienia sprężyny i napięcia sprężyny niwelują
się nawzajem, mechanizm wkracza w stan równowagi.
Wektor pozostaje niezmieniony, nawet pomimo, że kąt krawędzi użyty
do określenia wektora siły zmienia się względem mechanizmu.

W tej sekcji dodane zostanie tłumienie momentu obrotowego w jednym ze

złączy. Aby wpływ tłumienia momentu obrotowego był lepiej widoczny, z
mechanizmu usunięty zostanie wpływ sprężyny.

Tworzenie tłumienia momentu obrotowego

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a

następnie usuń zaznaczenie obok pola Aktywuj siłownik.

2 Przeprowadź symulację, aby zaznajomić się z ruchem drzwi bez wpływu

tłumienia momentu obrotowego (lub sprężyny).

Układ złącza | 77
 3 Powróć do Trybu konstrukcyjnego.

4 Dodaj tłumienie do złącza obrotowego pomiędzy częściami drzwi i słupka.

5 Kliknij prawym przyciskiem myszy Obrót (drzwi:1, słupek:1), a następnie

wybierz polecenie Właściwości.

6 Kliknij zakładkę SSS 1 (R).

7 Kliknij przycisk Edycja momentu obrotowego złącza.

8 Zaznacz pole wyboru Włącz moment obrotowy złącza.

9 Wprowadź wartość 50 N mm s/stopnie w polu Tłumienie.

10 Kliknij przycisk OK.

Ikona przeglądarki dla tego złącza zmienia się, aby wskazać, że

zastosowany został moment obrotowy.

11 Uruchom symulację. Drzwi otwierają się tak jak wcześniej, ale ruch
cykliczny drzwi jest szybko pokonany przez wartość tłumienia.

12 Powróć do trybu konstrukcyjnego.

78 | Rozdział 9 Tworzenie ruchomego zespołu

Narzędzia symulacji
10
Ten rozdział opisuje sposoby zróżnicowania momentu W tym rozdziale
obrotowego złącza korzystając z Pisaka wejściowego; ■ Pisak wejściowy
■ Pisak wyjściowy
analizowania symulacji korzystając z Pisaka wyjściowego oraz

sposoby eksportu obciążenia do Analizy naprężeń Autodesk

Inventor® Professional.

79
Pisak wejściowy
Podobnie jak siła, wartość tłumiąca jest również stała. Można ustawić wartość
tłumiącą jako zmienną.

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy n1:Obrót (drzwi:1, słupek:1), a

następnie wybierz polecenie Właściwości.

2 Kliknij zakładkę SSS 1 (R).

3 Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza.

4 Kliknij przycisk Pisak wejściowy położony obok

pola Tłumienie.
Pisak wejściowy jest używany do zmiany momentu obrotowego złącza.
Pionowa oś wykresu reprezentuje obciążenie momentu obrotowego.
Pozioma oś reprezentuje czas. Rzut momentu obrotowego jest
reprezentowany przez czerwoną linię.

Zmiana momentu obrotowego złącza

1 Dwukrotnie kliknij linię obok wartości czasu 0,25, aby dodać nowy punkt
odniesienia.

2 Dwukrotnie kliknij linię obok wartości 0,75, aby dodać kolejny punkt
odniesienia.
Cztery punkty odniesienia definiują trzy sektory. Każdy sektor reprezentuje
warunki wartości tłumienia. Przesuniemy punkty odniesienia, aby
zaplanować zmiany w prędkości, celem utworzenia zmiennego tłumienia.

3 Wybierz pierwszy sektor.

80 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji

 4 Upewnij się, że pola X1 i Y1 w sekcji Punkt początkowy są ustawione na
0.

5 Wprowadź wartość 0,5 s w polu X2, w sekcji Punkt końcowy. Jest to

końcowa wartość czasu dla wybranego sektora.

6 Wprowadź wartość 70 N mm w polu Y2. Jest to najwyższa wartość

obciążenia dla wybranego sektora.

7 Wybierz drugi sektor.

8 Wprowadź wartość 1,1 s w polu X2, w sekcji Punkt końcowy.

9 Wprowadź wartość 70 N mm w polu Y2.

Zauważ, że wartości sekcjach Punkt początkowy są dziedziczone z sekcji
Punkt końcowy poprzedniego sektora; punkt końcowy wcześniejszego
sektora jest punktem początkowym kolejnego sektora.

10 Wybierz trzeci sektor.

Pisak wejściowy | 81
 11 Wprowadź wartość 2,2 s w polu X2, w sekcji Punkt końcowy.

12 Wprowadź wartość 0 N mm w polu Y2. Naciśnij klawisz Tab, aby opuścić

pole i aktualizować wykres.
Teraz moment obrotowy zwiększa się przez około 0,50 sekundy, pozostaje
stały przez 0,60 sekundy, a następnie zmniejsza się.

13 Kliknij przycisk OK, a następnie kliknij przycisk OK w oknie dialogowym

Właściwości złącza.

14 Uruchom symulację.
Mimo, że nie jest to zbyt widoczne, zmienne tłumienie modyfikuje ruch
bramy.

15 Powróć do trybu Konstrukcyjnego.

82 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji

Pisak wyjściowy
Korzystając z Pisaka wyjściowego można uzyskać wykresy i wartości
numeryczne wszystkich zmiennych wejściowych i wyjściowych w symulacji,
zarówno podczas jak i po obliczeniu.

1 Kliknij prawym przyciskiem myszy złącze Obrót (drzwi:1, słupek:1), a

następnie wybierz Właściwości.

2 Kliknij zakładkę SSS 1 (R).

3 Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza, a następnie usuń

zaznaczenie pola wyboru Włącz moment obrotowy złącza.

4 Kliknij przycisk OK.

5 Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a

następnie wybierz polecenie Aktywuj siłownik. Sprężyna powinna być
aktywna.

6 Kliknij prawym przyciskiem myszy Sprężyna/Amortyzator/Dźwignik, a

następnie wybierz polecenie Właściwości.

7 Wprowadź wartość 0,3 N s/mm w polu Tłumienie.

8 Kliknij przycisk OK.

Dodaj moment obrotowy do złącza pomiędzy częściami słupka i
połączenia.

9 Kliknij prawym przyciskiem myszy Obrót (słupek:1, połączenie:1), a

następnie wybierz polecenie Właściwości.

10 Kliknij zakładkę SSS 1 (R).

11 Kliknij przycisk Edytuj moment obrotowy złącza.

12 W oknie dialogowym Edytuj moment obrotowy złącza, zaznacz pole

wyboru Włącz moment obrotowy złącza.

Pisak wyjściowy

1 Kliknij narzędzie Pisak.

Pisak wyjściowy | 83
 2 W oknie dialogowym Pisak wyjściowy rozwiń Obrót (słupek:1,
połączenie:1).

3 Rozwiń folder Siła, a następnie wybierz fr[2.1].

4 Uruchom symulację. W czasie gdy symulacja jest uruchomiona, Pisak

wyjściowy tworzy wizualną reprezentację siły. Gdy krzywa wykresu wydaje
się być płaska, kliknij przycisk Zatrzymaj na panelu Symulacja.

UWAGA Skala wykresu jest dostosowana automatycznie do krzywej.

Eksport obciążenia do Analizy naprężeń Autodesk Inventor Professional

1 W górnej, prawej części Pisaka wyjściowego kliknij prawym przyciskiem

myszy kolumnę fr[2.1](N), a następnie wybierz polecenie Wyszukaj maks.
Pionowy wskaźnik przecina największą siłę. Mechanizm również
przeskakuje do tego punktu w symulacji.

2 Kliknij przycisk Eksport do MEA w górnej części okna dialogowego

Pisak wyjściowy.

3 Gdy program spyta o część do analizy, wybierz część Połączenie.

4 Upewnij się, że wybrana jest Analiza naprężeń AIP w oknie dialogowym

Eksport do MEA, a następnie kliknij przycisk OK.

UWAGA Przy wybranych opcjach automatycznych, Autodesk Inventor Professional

automatycznie wybiera obciążone powierzchnie. Tą opcję można również określić
we właściwościach złącza: kliknij złącze prawym przyciskiem myszy, wybierz
Właściwości, wybierz zakładkę MEA, a następnie wybierz Opcje automatyczne.

Obciążenie części połączeniowej w danym punkcie symulacji jest

eksportowane do Analizy naprężeń Autodesk Inventor Professional.

5 Zamknij Pisak wyjściowy.

Importowanie obciążeń do Analizy naprężeń Autodesk Inventor Professional

1 Wybierz Aplikacje ➤ Zespół z głównego menu.

2 Edytuj w miejscu część Połączenie.

3 Kliknij prawym przyciskiem myszy panel narzędzi Elementy części, a

następnie wybierz polecenie Analiza naprężeń.

84 | Rozdział 10 Narzędzia symulacji

4 Kliknij narzędzie Obciążenia ruchem.
Powinno być wyświetlona wiadomość o poprawnym utworzeniu
obciążenia.

5 Kliknij narzędzie Aktualizacja analizy naprężeń.

Analiza naprężeń jest przeprowadzana na części połączeniowej, po czym
wyświetlone są wyniki.

UWAGA Należy pamiętać, że te wyniki analizy naprężeń odpowiadają określonemu

punktowi w symulacji.

Pisak wyjściowy | 85
Indeks
A
aktualizacja analiz 37
G
analiza napr??e? 28 geometria modelu, edycja 34
wyniki 28 geometria, edycja 34
analiza naprężeń 6, 8, 14–15
funkcjonalność 6
narzędzia 6 K
proces roboczy 15
środowisko 14 kolory kontur?w 28
założenia 8
analizy 8–9, 15, 22, 28, 34, 36–37, 40, Ł
47
ponowne przeprowadzanie na łańcuch kinematyczny 57, 67
projektach poddanych
edycji 34
proces roboczy 15
M
przetwarzanie końcowe 9 materiał, wybór 16
raporty 40 moment obrotowy złącza 80
rozwiązywanie 8
siatkowanie 8
typy, ustawienia 22, 36 N
uaktualnianie 37
wyniki, odczyt 28 naprężenia równoważne 10
złożone 47 naprężenia zredukowane 10
analizy częstotliwości rezonansowych 23 naprężenia, równoważne 10
przeprowadzanie 23 narzędzia, analiza naprężeń 14
analizy częstotliwości wibracji 23 naturalne częstotliwości rezonansowe 11
analizy modalne 11, 23 Nie w miejscu 69
analizy przetwarzania końcowego 9
ANSYS Workbench 52 O
ANSYS WorkBench 47
obciążenia 15–17, 19–20, 35, 84
eksportowanie do Analizy naprężeń
C AIP 84
ciągłość praw 55 importowanie do Analizy naprężeń
AIP 84
parametry, ustawianie 20
Ć podgląd przeglądarki 15
podsumowanie typów 19
ćwiczenia, warunki wstępne 4 usuwanie, dodawanie i edycja 35
wybór i zastosowanie 16–17

87 | Indeks
obciążenia bryły 19 Pisak wyjściowy 83
obciążenia łożyska 19 pliki analizy (.ipa) 22, 44–47
obciążenia momentem 19 eksportowanie 47
obciążenia nacisku 19 naprawa nieskojarzonych 45
obciążenia niezerowego przesunięcia 19 ponowne tworzenie
obciążenia siłą 19 brakującego 22, 46
okna dialogowe 16–17, 20–21, 23–24, pliki, analizy 22, 45
62–63, 67 ponowne skojarzenie 45
Grawitacja 62 ponowne tworzenie brakującego 22
Opcje częstotliwości 24 polecenie Aktualizacja 23
Panel symulacji 63 polecenie Maksimum 30
Parametryczny 21 polecenie Minimum 30
Siła 17 polecenie Raport 40
Stan rozwiązań 23 polecenie Uaktualnienie analizy
Ustawienia analizy naprężeń 21 naprężeń 23, 37
Wiązanie stałości 20 polecenie Warunek graniczny 30
Wstaw złącze 67 polecenie Widoczno?? elementu 30
Wybierz materiał. 16 przebieg prac 15, 17, 23
okno dialogowe Grawitacja 62 analizy, typowe przeprowadzanie 15
okno dialogowe Opcje częstotliwości 24 przeprowadzanie analiz
okno dialogowe Panel symulacji 63 modalnych 23
okno dialogowe Parametry 21 zastosowanie obciążeń dla
okno dialogowe Siła 17 analizy 17
okno dialogowe Stan rozwiązań 23 przeglądarka, analiza naprężeń 14
okno dialogowe Ustawienia analizy przetwarzanie początkowe 8
naprężeń 21
okno dialogowe Wiązanie stałości 20
okno dialogowe Wybierz materiał 16
R
opcje rozwiązania 21 raporty 40, 42
opcje wyników częstotliwości 24 drukowanie i rozprowadzanie 42
zapisywanie 40, 42
P rozwiązania 8, 21, 23
generowanie 23
panel narzędzi, analiza naprężeń 14 metody 8
Panel symulacji 63–64 opcje, ustawienia 21
czas końcowy 63 rozwiązania, ponowne
czas rzeczywisty obliczonych przeprowadzanie 35
wartości 64
obraz 63
tryb czasu 63
S
wartość czasu symulacji 64 siatki 8, 22, 27, 30, 36
wartość procent 64 tworzenie 8
parametry względne 54 ustawienia rozmiaru 22, 36
parametry, ustawianie dla obciążeń 20 widoki 27
pasek kolor?w 27 wy?wietlanie 30
Pisak wejściowy 80 siły 76–77

88 | Indeks
spójne masy i bezwładność 54
stopień swobody 58
symbole obci??enia 30
wy?wietlanie 30
symbole obciążenia 34, 36
wyświetlanie 36
symulacja dynamiczna 52, 54–55
ciągłość praw 55
informacje o 52
parametry względne 54
spójne masy i bezwładność 54
wyniki 54
założenia 54
System pomocy 4, 53
T współczynnik bezpieczeństwa 11
tłumienie 75
tłumienie momentu obrotowego
tryby 11
częstotliwość 11
tryby częstotliwości 11
tworzenie bryły sztywnej 66
tworzenie sprężyny 73
typ pliku .ipa 44
typy analiz, ustawienia 22
U Z
układ złącza 69
W wstawienie 66
warunki wstępne do ćwiczeń 4
wiązania 15, 20, 35, 59
konwertowanie zespołu 59
podgląd przeglądarki 15
stałe przesunięcia 20
usuwanie, dodawanie i edycja 35
wybór i zastosowanie 20
zespół 59
wstaw złącze 66
wyniki 9–11, 26, 28, 30, 37
analiza napr??e?, odczyt 28
naprężenia równoważne 10
odkształcenie 10
opcje wy?wietlania 30
przeglądanie 9
uaktualnianie 37
widoki 26
wyniki analizy, widoki 26
77 wyniki cz?stotliwo?ci rezonansowych 30
wyniki napr??enia r?wnowa?nego 29
wyniki odkszta?cenia 29–30
opcje wy?wietlania 30
wyniki odkształcenia 10
wyniki wsp??czynnika bezpiecze?stwa 29
wyniki współczynnika
bezpieczeństwa 11
złącze 66, 69
opcja Nie w miejscu 69
tworzenie 69
89 | Indeks