Professional Documents
Culture Documents
Detour To Love
Detour To Love
Detour To Love
Dedicated to
Chapter 1 Transition
I'm standing in front of the mirror, surveying my reflection. It seems like days
are moving in a faster phase. I'm now in my last highschool year, a senior student.
him..?
..Anyway, past is past! Hindi na pwedeng balikan, hindi na pwede ang take two,
hindi din pwede ang rewind! I might as well make one step forward to moving on.
Wala naman na 'kong magagawa kung gano'n talaga. There's a greater life ahead of me
naman eh. Enjoy lang. Yeah!" I lectured myself in the back of my mind.
That's my mama. She always complains about my sluggishness every morning. Eh pano
ba naman? inaantok pa ko..syempre kukupad talaga ko.
By the way, I'm Hilary Anne Gale Delarante. I study at the School of Saint Thomas.
I studied there since highschool and for the past two years, nothing special
happened in my life, just typical. Last year naman medyo nag-evolve..marami akong
nakilalang friends sa batch ko pati na rin sa ibang batch. At ngayon last year ko
na 'toh! Ayoko pa nga maging senior eh kasi pagkatapos nito, gagrad na 'ko then
iiwan ko na yung school at magkakahiwa-hiwalay na kami.. Oh well, that's life.
Philosophy #1: You have to learn how to move forward like everybody does. You can't
stay stranded in the past forever.
That's part of my "Life Guide" na napag-isipan kong gawin ngayong senior na ko, mga
rules to live by, my point of views, perhaps my outlook in life which I write in a
notebook. Wala lang, trip trip lang naman. Kaya ayun, I really need to move on from
the pain that I felt before and accept the reality that I can't stay as a
highschool student forever. I should condition myself that soon, I will be
progressing to college.
Lumabas na ako ng kwarto para kumain na din. Si Jelaine naman, tapos nang kumain ng
breakfast na niluto ng papa namin. My sister is one year younger than me.
When we arrived at our school, there were already umpteen students. Hindi muna ko
umakyat sa room..naghintay muna 'ko ng mga friends na magiging classmates ko. Mag-
se-7:30 am na nung umakyat ako kaso wala 'kong nakitang ka-close ko na ka-section
ko. Sa ibang section sila na-designate. May nakita akong friend sa room..hindi ko
nga lang ganun ka-close pero ayos lang. Sa kanya nalang ako tumabi tapos
nakipagkwentuhan.
Later on, dumating ang adviser namin, si teacher Lex, a new teacher. As usual,
magpapakilala ka sa harapan, dedescribe mo sarili mo, mag-iisip ka ng kung anong
pwedeng mag-symbolize sayo..basta mga ka-ek-ekan then i-nayos niya yung seating
arrangement.
"mine's hilary..yours?"
"ahh..just call me Mike. Nice to meet you seatmate." he said with a smile.
So siya pala ang naging seatmate ko sa right side, may pagitan nga lang na space
kasi may aisle pa eh. Michael Cedric Guerrera..I heard about him when we were in
third year highschool, he's shrewd and talented according to the other students. Sa
botohan ng class officers, he won as our class president.
I met new friends, new teachers, new subjects, new classroom, new environment!
After 1 month..naka-adjust na din ako sa pagiging senior girl..kahit pano?
One day..
"have you heard when will you be going to have your retreat?"
"it will be on friday next week. Anyway, there'll be a letter that will be given to
you about the details naman. Okay, moving along, let's start our lesson.."
***
After one week, the day has come. I woke up early to fix myself. Pagdating ko sa
school, pumunta na 'ko sa covered court at hinanap ang line formation ng section
ko. nYe? Ang konti palang namin? Eh actually medyo nalate ako kasi ang bagal ng
nasakyan kong jeep tapos ganun lang yung population? Sa ibang sections konti rin
mga tao. Pasaway batchmates ko?? Daming late eh!! (parang ako..! 5 min. late lang
naman ako eh..eh cla?!) Sabi sa orientation, 6:30 kami aalis subalit dahil sa mga
napaka-obedient kong mga ka-batch, 7:00 na kami nakalayas!
Pagkatapos ng biyahe, mga 9 kami nakarating. Pagdating dun hiniwalay ang boys sa
girls. Hiwalay ang dorm pati na ang session hall namin. Ki-nonfiscate naman ng mga
teachers yung dala naming cellphones para nakafocus lang daw kami sa session.
t. Nikki: girls..listen! we will distribute you to your rooms..ok? the names that i
will call, kayo-kayo yung magiging mag-roommates..
Pinapunta muna kami sa kanya-kanya naming rooms para ilagay ang mga gamit namin
don. Pagbalik namin, dumating si Brother Brian. Siya ang mag-hahandle samin. The
session was about worshiping God, family, love, friendship, trust and so on.
brother: oh, break muna..punta lang kayo dyan sa kabilang room, andyan pagkain niyo
tapos balik ulit kayo dito after.
After a few minutes, we went back to the session hall at nagtuloy lang yung mga
activities. Puro activities katulad ng pagsayaw, pagkanta, meron ding discussions
about sa mga bagay-bagay wherein may matututunan kami about our lives. Not too long
gabi na din. There a came a point na nag-lights off kami pagkatapos eh nagpatugtog
sila ng sad music. Habang tumutugtog yun, nagsalita si brother tungkol sa parents.
Pano daw kung namatay na sila? Nakapag-thank you na daw ba kami? If ever we
neglected them, will be ever a chance for us to regret and say sorry? That was made
for us to realize crucial things. Siyempre drama galore and yeah, I cried.
Philosophy #2: Always acknowledge your emotions! They serve a purpose and should
never be ignored.
Because of the talk that the brother gave us, marami akong natutunan.
After that, it's already time for us to have some sleep. My roommates were Joy,
Kryzl, and Erlyn so we all lay down on our beds.
"hindi din ako makatulog. magkwentuhan nalang muna tayo.." Joy suggested.
"oo nga naman! so.. how is everybody's lovelife? ako kasi, I once had a boyfriend
but we didn't take each other seriously so we just broke-up eventually.. Erlyn
said.
"ganun ba? hindi ka ba nahirapang mag-adjust after your break-up?" Joy asked.
"I guess not. first year palang naman kasi ako nun. hindi pa ganun kaseryoso so
nakarecover naman ako kaagad.." Erlyn explained.
"actually, i don't have time for relationships yet. Saka na yun! hanggang crush
lang muna ako pero hindi ko na sila maiisa-isa ah, madami akong crush eh!" Kryzl
chuckled.
"pareho tayo! puro crush lang din ako eh. anyway, i have a crush on a guy in the
other section kaso i don't know him eh but he's cute.." Joy shared. "hey Hilary,
how about you?"
"ako? i haven't undergone any relationship yet.. i'm still single." I paused for a
while. "but I already fell in love before.." I murmured.
"uhmm.. by the way, i enjoy being single naman eh!" I tried to say anything just
not to answer the question further. I don't want to talk about that.
They just continued chatting about crushes, relationships, and stuffs. I listened
to them but I didn't talk too much. I just.. I just don't want to share what
happened last year. After a while, I just decided..
Ginising kami ng mga teachers para pumunta ulit kaming lahat sa session hall. In-
announce na this time, pagsasamahin na daw nila kami with the boys kasi magkakaro'n
ng misa around 10:00 am. Bago yun, breakfast muna. Pagkatapos kumain, naglakad-
lakad kami ng mga room mates ko nang may nakita ako.
"hindi rin!"
hah! Gumaganti lang 'toh eh! Palibhasa hindi yung in-eexpect niyang sagot yung
sinabi ko. Ang presko naman kasi ng pagkatanong niya eh. Akala niya ah!
Dinaanan lang namin sila ng mga kaibigan niyang taga-ibang section. Naglakad-lakad
muna kami kasi mamaya pagkatapos ng misa, aalis na din kami sa retreat house.
"Hilary!"
"thank you sa letter ah..grabe! ang dami kong nabasa!" Jake said then he beamed at
me.
Ang ironic naman nito! Konti lang kasi sinulat ko dun eh. Yung tipong ingat, God
bless, good luck, etc..ganun. Natawa tuloy ako.
"ang yabang naman nito!" I joked. "kung ayaw mo akin na lang ulit"
"yeah, binigyan ko pero hindi talaga kami close. Madami lang talaga kong binigyan
ng letter kahit di ko ka-close". I answered her.
I just nodded while listening to what Joy was sharing about Jake. As I went home,
nagpahinga muna ako, may pasok kinabukasan eh. Then nagreflect ako tungkol sa mga
bago kong realizations sa retreat. Nagkaroon pala ako ng bagong intimate friends. I
mingled with different people which led me to be who i want to be.
Philosophy #3: Know how to treasure precious people. At least one person cares for
you, life isn't a waste.
Nadagdagan yung Life Guide ko. Naisip ko lang, dapat ipakita ko sa mga taong
importante sakin kung gaano sila kahalaga sa buhay ko. Dapat iparamdam ko yun.
Syempre, make new friends din. Naalala ko yung cellphone ko..oo nga pala, naibalik
na sa'min after kunin ng mga teachers para itago muna nila nung retreat! yes! Pwede
akong mangalap ng cellphone numbers para makatext ko mga classmates ko to let them
feel na andito lang ako para sa kanila. Di ko pa kasi nakukuha yung mga numbers
nila eh. Meron naman akong ibang contact numbers pero konti lang eh kaya kailangan
ko pang magtanong.
Tinext ko si Allysa yung isa kong classmate, humingi ako ng mga business cards. May
nareceive naman ako..naka-unli yun eh. Marami-rami rin. Edi sinave ko sa phone book
ko. Dumadagsa! Ayan nanaman. Save! Tapos dumating yung number ni Jake! aba! Nakuha
pala nitong girl na 'toh yung number nun? Galing ah. Dahil naka-unli naman ako,
tinext ko ng mga quotes yung mga trip kong itext. Yung mga hindi nakakakilala ng
number ko, nagtanong kung sino ako then nagreply ako at sinabi ko. Tapos nagtext
sa'kin si Allysa ng chain letter. Ilagay ko daw name ko sa dulo tapos ipasa ko para
hindi ma-break ung chain. Naka-unli naman ako eh kaya pinatulan ko. Iniisip ko kung
kanino ko ipapasa. Suddenly, naalala ko si Jake kaya ayun, sa kanya ko nalang
pinasa.
si hiLary kb talaga?
nako! Makapagreply na nga. Baka nainip na yun, gabi na eh tapos hindi ako ka'gad
nakapagreply.
oo, aq 'toh..baket?
Matutulog na nga ko..maaga ulit akong gigising bukas eh. New found friend si Jake!
Chapter 3 Am I Real?
As usual, maaga akong nakarating sa school. Naka-lock pa ang room tuwing dumarating
ako. Umuupo ako dun sa three step stairs sa may bandang pinto. Naghihintay lang
ako. Ang tagal naman dumating ng mga classmates ko.
After 30 min. nagkaro'n na din ng tao at nabuksan na din yung room. Masmaingay na
ang room since mas naging close ang isa't-isa.
Ang problema nga lang eh madaming na-late na mga seniors kasi nga pasaway batch
namin. Including mike! Class president pa man din oh..tsk, tsk, tsk.
Noon every break time, kami lang ni Joy ang magkasamang kumakain, hindi ko
nakakasama yung bestfriend ko na si Giselle kasi nasa ibang section siya kaya
minsan magkaiba schedule namin. But things are different now, kasama na din namin
sina Kryzl at Erlyn. Gumaan ang loob namin sa isa't-isa since nung retreat. Pati na
din pala sina Carla at Jhoyce, nakakasama din namin. Naging ka-close ko silang
dalawa kasi sabay kaming tatlo lagi kapag umuuwi.
Ang bilis ng araw. Dismissal na pero hindi man lang kami nagpansinan ni Jake, as in
yung personal. Kahit nung nakasalubong ko siya nung break time, tiningnan ko siya
para kung tumingin din siya sa'kin, ngingitian ko, kaso deadma lang eh. Ano ba
naman 'toh?! Wala ba akong presence?! Kagabi lang magkatext kami ah! o baka
nakalimutan na niya?! ugh! Parang hindi kami friends ah! hmmpf! Moving along, hindi
ako ka'gad umuwi. Tumambay lang muna ako sa classroom.
Lumabas muna ako para pumunta sa terrace sa harap ng classroom nang maramdaman kong
nag-vibrate ang cp ko.
eLow..ü
<ako>: wuhLa Lng..tambay Lng..ska ngkkwen2han p cna carLa & joyce sa loob..sila
ksbay qng umuuwi..bt ikw?
<jake>: oo nga..
Bigla akong tinawag nina Carol and Jhoyce, uuwi na daw sila.
Pumasok na ako sa room para kunin yung bag ko habang nagrereply kay Jake..
<jake>: ok..ingat..ü
Nang paalis na kami, nadaanan namin siya pero deadma talaga? Ano ba? Hindi ba niya
ko nakikita? Non-existing ba ko? Parang ang layu-layo namin sa isa't-isa ah! Eh
ayoko rin naman na ako yung unang pumansin sa kanya kasi nahihiya ako.
Philosophy #4: No matter how near or far, friends will always be friends. This is
how true friendship is tested.
Baka ganun nga. Friend na rin naman siguro ang turing niya sa'kin kahit hindi kami
nag-uusap ng personal. Baka nahihiya lang din siya. Isa pa, hindi pa naman kasi
kami ganun ka-close para magchikahan all through out the day, right? Words don't
have to say it, nararamdaman ko naman yung friendship namin eh..
Nakauwi na ako. Nagpahinga at ginawa ko ang mga dapat kong gawin sa sala. Maaga
akong natapos sa mga homeworks. Pumunta na ko sa kwarto at nag-sound trip.
Inabangan ko lang ang mga latest music. I sighed. Parang ang peaceful yata ng buhay
ko ngayon. At least hindi ko na naiisip si..ugh! ano ba yan?! "At least hindi ko na
naiisip si" tapos dahil sa naisip ko na "at least hindi ko na naiisip si" na yun
bigla ko tuloy ulit naalala! I'm feeling the injury again. The pain when I knew I
was in love but..
So I recalled..
I was third year highschool way back then. One morning when I've been from my
locker, I was walking along the corridors carrying books and stuff when Anthony
Nivenez, a senior student, accidentally bumped me so he offered to help me carry
those things to my room. He was my schoolmate. After our collision, we became
friends.
"so..ikaw pala yun" she was glowering at me. "ang cheap naman! walang-wala ka pa sa
kaling-kingan ko!"
"huh? sorry..I don't get you.." I was wondering what she was talking about.
"di'ba ikaw yung nakikita kong kasama ni Anthony? I'm telling you or should I say,
I'm commanding you..layuan mo siya!"
"wag ka nang pumalag! junior ka lang, senior ako!" she raised an eyebrow then
remained glowering.
Anthony suddenly emerged out of nowhere and thankfully saved me from having to
respond to the taunt.
"total nandito ka na Anthony, mamili ka! siya o ako?!" she confidently asked
expecting that she would hear the answer she wanted.
"sino ka naman para piliin ko?! malaki ang respeto ko sa'yo..ng mga ka-batch natin
sa'yo. Matalino kang babae pero ano 'tong ginagawa mo?! Senior ka nga pero mas-
matured naman si Hilary mag-isip kaysa sa'yo! Nakakahiya ka!!" he countered.
Anthony totally ignored her and hauled me along. He brought me to the school's
garden. We sat there and talked.
"ba't ka humihingi ng pasensiya? Hindi mo naman kasalanan kung patay na patay sa'yo
yung babae eh.." I jested. He just chortled along with me.
Every time there's a chance that we would be together, he always makes me feel
special. He has this personality which has depth, very interesting. So that's why
he captivated me. I assumed he also liked me since he's so nice to me but one day,
I realized that I shouldn't had assumed.
"ui, game na kasi..sabi mo sasabihin mo na sa'kin kung sino yung girl na gusto
mo.."
"kilala ko ba?"
"oo nga eh..hindi talaga kita matiis! ikaw kasi eh! ba't ba ang lakas mo sa'kin?..
"we're friends but not that close." I coped up with a smile. "so, kailan mo
popormahan?" I asked.
At that moment, I felt my heart tore apart! Kaya ayoko pag-usapan love life ko eh.
Nasaktan kasi ako. Nagmahal ako ng taong may ibang mahal. Ang masaklap pa dun,
umasa ako na ako din yung babaeng gusto niya. Well, i was wrong.
Philosophy #5: Don't expect that what you give will always be what you would take
in return.
Hindi porket mahal ko siya, kaya rin niya akong mahalin. It's not that way. After
he graduated, we lost touch and I didn't tell him my feelings for him. That
reminiscence always seems to be a deterioration to me. Philosophy #2 says I should
never ignore my emotions. What does a girl like me got to do? I can't help it! My
tears fell before I already knew it. I just let it. When I realized that I was just
wasting my time crying, I tried to stop. All of a sudden, I received a message so I
read it. It's from an unknown number which read:
Sender: +63920*******
cn i b ur angel, please?
Mag-aaplly para maging angel ko? Sino naman 'toh? Nawawala ba utak niya?
Ayaw yata magpakilala ah. Hindi pa nagrereply eh. Then mga 10 min. ang nakalipas,
nagreply din naman pala.
<unknown>: i jz thought dt u wud want to have me in your life..i'm hir 4u..so, can
i?ü
<unknown>: yeah, u know me..i'm ur angel which was sent 4u..ü i'm a guy of cors..ü
<ako>: sorry, i don't know hu my angel is..and i don't think i hav one..so quit
joking around!
<unknown>: joking? of cors not! u hav one, i'm ryt hir..ayt? u don't hav 2 know my
name, a name is just a name..mLman mo man ang name ko o nde, wLng mbbgo..i wud stil
like 2 b ur angel..so cud i ask ur permixon?ü
Ayos 'tong kung sino mang nilalang na 'toh ah!
<unknown>: u cud trust me..and2 ako lagi pra syo..just text me up if u nid
sum1..babantayan kta at poprotektahan..u don't hav 2 do anythng in return..jz let
me..ok?ü
Hindi ko alam kung seryoso siya sa mga pinagsasasabi niya but I think agreeing to
him won't hurt, right? Wala naman sigurong mawawala.
<unknown>: oo nMn..ü
<ako>: sabi ko nga eh.. if i dnt know ur name, anong ila2gay q s fonebuk ko?
That made me curious. I should discover kung sino ba 'tong angel na 'toh..I should
find out!
Kaso lang..
Chapter 5 My Move
Ayan na. Malapit na. Sige pa. Konting bilis pa. Konting-konti pa. Ano ba..malapit
na, 'wag ka nang maatat Hilary! Pero 'di na ako makapaghintay.. waah.. Oh! malapit
na malapit na! Ayan na nga!
"giselle!!" I squeaked.
"ui! hindi pa 'ko nakakatapak sa room namin, hinarang mo na 'ko agad dito ah!" she
retorted in surprise.
"ayaw mo nun? ina-abangan kita? miss na kita eh! nung natanaw na nga kitang
parating, atat na atat na kong makita ka kaso ang bagal mo naman maglakad!"
After nun, oras na para magklase kaya bumalik na kami sa kanya-kanya naming
clasrooms. Tinanong ko rin sina Kryzl, Joy, Carla, Jhoyce, and Erlyn. So far, no
progression ang pagreresearch ko. Si Allysa na napagkuhanan ko ng mga business
cards..aba! Wala sa phone book niya? Ang dami kong pinagtanungan! Promise! Maliban
kay Jake syempre. Nahihiya ako eh. Ginalugad ko din lahat ng mga kakilala ko sa
school, mapa-anong year level man sila. Ininteroga ko pero sa huli..ako'y bigo.
Inangat ko ang ulo ko at lumingon sa bandang left. Hindi siya yun. May kadaldalang
iba eh. Edi sa right side naman. Siya pala. Masmalapit ang distance niya sa'kin
habang nakatingin sa mga mata ko.
"bakit ba?"
"ahh..yun ba? Wala yun, napagod kasi ako kakaresearch eh..tapos hindi pa
succesful". I sighed.
Because of exasperation, I didn't get what he last said or asked. There was
silence.
Then he broke in. "hmm..pahinga ka ah? Alam mo kasi, we should also try to relax
and lighten up. Stop trying so hard to do something because forcing things to
happen when they are not supposed to will just cause frustation. Kung ano man yung
nire-research mo..baka hindi ngayon yung time para matapos mo talaga yun..huwag
mong pilitin masyado for now..baka mapabayaan mo sarili mo eh. Just an advice.."
Was that just what i heard? Si mike? Ganu'n siya ka-concern sa'kin? I'm so blessed
pala to have a friend like him. And yung advice niya? Hanep! Akala ko puro
kalokohan lang alam nitong mokong na 'toh eh. Pano ba naman, kahit class pres.
namin siya, pasaway! Madalas na-le-late, tapos kapag in-o-obserbahan ko siya, ang
hilig makipagbarahan, mangtrip, mang-asar, ang harot pa.
Philosophy #6: Try to relax and lighten up. Stop trying so hard to do something
because forcing things to happen when they are not supposed to will just cause
frustation.
Something just suddenly popped up into my mind. "sa dami-dami ng napagtanungan ko,
hindi ko pa pala siya natatanong kung kilala niya yung mysterious number except pa
kay Jake! Nakalimutan ko siyang tanungin! Ano ba naman yan!"
But Mike's right. I should not force myself to know who my so-called angel is. In
the first place, that person doesn't want me to know his identity after all.
Perhaps someday, when the time is right, I would be able to know who he really is
so better not coerce this time. Between ask or don't ask, i would go for the don't
ask option for now.
He just beamed at me. Then he looked away since one of my classmates called his
attention and talked to him.
***
hey..ü
<ako>: yes?
"nagse-senti sana kung hindi ka lang nagtext!" I wanted to say. There are times
that I enjoy being alone. When I'm all by myself, I feel so liberated. Free from
outer influences. But of course, I deviated my reply.
<ako>: ui, i know u dnt want me 2 know ur identity..pero..can i just ask something?
<ako>: i see..
<angel q>: ü
At that point, I didn't reply anymore. I went back to where I am a while ago, by
the window.
Tama pala yung iniisip ko, nasa iisang school lang kami pero sa dami ng tinanong
ko, wala talagang nakaka-alam kung sino yung may ari ng number na yun.
"Hilary, chill! remember the philosophy #6? get it? got it? good! now go to sleep
na!" I nagged myself. I went off to bed already. But I'm still thinking..
New day. New mood. New feeling. Everything seems a pleasure to me. How I wish
everyday would just be like this.
"oi! ang daldal mo ngayon girl ah!" Erlyn tapped me in the shoulder as she emerged
from my back while I was talking to my other classmates. She has a querying grin in
her face.
"madaldal kaya talaga ako! Masmalakas lang boses ko ngayon." I responded. I looked
at her face again containing a silly smile this time.
"baket?" I chortled and she just shrugged her shoulders. She sat at my desk and
looked at me suspiciously from head to toe as if trying to look into my soul,
scrutinizing every part of me.
I smiled at her. "Maganda lang siguro gising ko kaya ganon. Ang sarap nga ng
feeling eh."
Silence suddenly struck the classroom. Teacher Nikki, our English teacher crossed
the threshold and went in front of the class to start her lesson. She kept on
discussing and inserted something about an activity. It goes like this..she will be
going to group us randomly and assign us on a specified date. On that particular
day, we will be going to perform a variety show which will serve as our recitation
grade. Someone will be assigned in broadcasting, poem or song interpretation, and
book and movie review according to the decision of each members. Not too later, she
asked us to count off from one to five for us to be grouped. 1, 2, 3, 4, 5.. Tapos
na ang time for English nang matapos ang pag-group sa'min pero sinabi niya na next
week na raw ang start ng pagperform so we better have a meeting with our groupmates
to get ready.
My groupmates are Mike (yeah, it's impossible for me to have him as a groupmate
since we're seatmates and we had a count-off system but he switched places with
someone that time so now it's possible. Pasaway talaga yun, naki-pag-exchange pa ng
upuan..buti hindi napansin at napagalitan ng teacher.), Erlyn, and two other guy
classmates.
Nung dumating na yung next teacher, bumalik na ulit si Mike sa upuan niya, sa right
side ko. Natakot siguro, strikto kasi yung sumunod na teacher eh.
"oh, baket?" I uttered carefully to make sure our teacher won't hear us while he's
discussing in front.
"mamayang dismissal, wag ka munang umuwi, may meeting tayo" he said cautiously,
pretending that he was listening to what our teacher was saying. I nodded in
response.
***
Some of the groups didn't have a meeting. I don't know, kampante sila eh. Since
he's used to leadership, we all agreed na si Mike ang gagawing head sa group namin.
Napag-alaman ko din na si Mike pala yung the type of person na kinakarir lahat!
Mapa-anong activity man yan, gusto niya maganda. Sa mga year level contests nga,
gagawin niya ang lahat para manalo yung section namin. Pati sa battle of the bands
last year, i heard na todo practice ginawa niya noon sa pagki-keyboard for his band
to win but unfortunately, they lost. Eh eto, may grade na involved pa kaya gusto
niya prepared talaga yung grupo namin.
"yung book and movie review kayong dalawa ah?" he pointed to my two guy classmates.
The two agreed.
Yun naman talaga plano niya? Tapos yung natitirang option nalang, poem or song
interpretation, which means.. Poem or song. Choose between the two. I can already
sense what he's planning for me..err..rather for the both of us. Since he loves
music..
"bakit? Sabi nila musically inclined ka daw..diba? Ikaw kakanta, ako tutugtog." he
reassured me. But I don't have the gutts to sing in front of my family which has a
population of only three people in our house..eh ano pa kaya yung --42 minus the
five of us but add our teacher--people?!
"oo nga, baka mastumaas grade natin kung song interpretation yung gagawin niyo"
Erlyn concurs at Mike's idea. Whoa! Wala akong kakampi! Yung dalawa naman naming
ka-group pagkatapos ma-assignan lumayas na eh.
"pero.." ayan ah? Hindi na yan but okay? pero nalang! "kasi hindi ko kaya! Madami
sila masyado, feeling ko hindi nila ma-a-appreciate yung boses ko! kung gusto mo,
si Erlyn nalang pakantahin mo o kaya yung dalawa pa nating ka-group..wag lang
talaga ako. Nahihiya akong kumanta!!" I said furiously.
Erlyn and Mike looked at each other. Kinabahan ako! Parang nagkaintindihan sila sa
tinginan nilang yun ah! Mukhang may binabalak.
"asa ka pa sa'kin. Sintonado ako kumanta diba? saka wala ka namang interes sa news!
Trip mo ang pagkanta, masfitted ka dun..Saka eto pa, 'pag pinakanta natin yung
dalawa pa nating members o isa man sa kanila, hindi nila aayusin yun!" Erlyn
reasoned out.
Before, Erlyn tried to sing when we were together with Kryzl at the school
quadrangle when most of the students already went home. Sad to say, she always
sings out of tune. She's right. And yes, I don't have awareness and concentration
when it comes to news and current affairs. She's right again. I like singing pretty
much. She's right again and again. Our two group members are not fond of doing such
things like that so they might end up not doing it seriously which will affect our
grade. She's right again and again and again! ugh!
"Hilary, sige na kasi..Noon nung kumanta si Erlyn nung magkakasama kayo nina Kryzl
diba napilit ka naman nilang kumanta?" Mike broke in.
"oo nga kaso wala namang ibang tao nun eh..kaming tatlo lang ni Erlyn and Kryzl
yun" I defended. Teka lang, kasasabi ko lang, kaming tatlo lang yun, eh ba't alam
niya yung tungkol dun?
"nandun din ako, hindi niyo lang napansin pero narinig kita!" he imposed while
staring at me.
"narinig mo pala eh..mahilig nga akong kumanta pero pangit yung boses ko!" I really
won't give up. I don't want to perform!
Mike pulled his chair closer to me, he was doing this eye to eye contact again.
[/color] "naririnig mo ba yung mga sinasabi mo? Hilary! narinig ko yung boses mo
and.." then he smiled.
"you have a nice voice!" Erlyn continued. "pati nga kami ni Kryzl nagandahan pero
ayaw mong maniwala!"
"please naman! you may be right but don't push it!" I said.
Sige, tawagin ba naman ako sa lahat ng pangalan ko? Basta ayoko! Tapos! Period! No
more further encouragements!
"hey, think about it..madadamay pati grades namin 'pag hindi mo ginawa" Mike's
voice turned in a more serious tone.
Philosophy #7: Sometimes you've just got to do what you've got to do.
"Okay, chill! gagawin ko na! nakakainis kayo! Wala na, talo na talaga 'ko.." I
bemoaned.
"may magagawa pa ba 'ko?! ginagamit niyo pa yung grade pangonsensiya sa'kin eh!" I
indignantly retorted.
"oh ayan, practice tayo starting tomorrow ah? dadalhin ko yung keyboard ko" He was
satisfied and so was Erlyn.
Morbid was the word which kept running on my mind playing chasing with the word
mercy but unfortunately, mercy was caught. Natutuwa sila sa magiging pagdurusa ko!
Ang ganda pa naman ng gising ko kanina! hmmpf!
I went home with this vexed feeling which kept on upsetting me. Me? As in only me?
will sing in front of the class? By next week? Why me? What have I done wrong to
accept such a punishment? For me performing in front of people is a chastisement! I
don't have the gutts! It's like I'm just humiliating myself in front of people. I
have the feeling it wont turn out as something which is definitely, absolutely,
purely, utterly, totally, and surely fine! Naman eh!
After dinner and doing homeworks, I plunged into my room. I think I made a mistake.
Why did I gave up arguing with them? I should have demanded my justice! It's my
human right to choose what I want and don't want to do. Hey, oo nga. Ba't hindi ko
yun na-i-banat sa kanila kanina?!
"eh ano naman kung sinabi mo yun? hindi ka ba makokonsensiya kung pati grade nila
madamay? group work yun, remember? Kailangan niyo magtulungan kaya wag ka nang
umangal noh!" I pontificated to myself. I looked like some kind of a certified
person talking to no one in particular. Er..maybe I'm talking to someone..myself?
"hoy! para kang sira dyan! sino kausap mo? hangin?" Jelaine broke in laughing not
even knocking at my door. Maybe she did, I just didn't hear.
"yup, kausap ko si mr. and mrs. air pati yung anak nila na si wind. Enjoy nga sila
kausap eh. Try mo minsan." I immediately thought as a comeback. She raised her
eyebrow and threw a you-already-caught-a-malignant-foolishness-syndrome gawp at me.
What should I suppose?
"no need, matino pa naman ako eh" she responded. "may phone call ka"
"sino?" I asked but she just turned her back and shrugged.
I stood up to go to our living room and reached for the phone. "hello? sino 'toh?"
"joke lang..nakuha ko kay Erlyn, tinext ko kanina" he went back to his normal tone.
"ba't ka napatawag?"
"oo masama!"
"my gusto sana akong sabihin sa'yo.." he started once more. "importante 'toh para
sa'kin, lalo na sa nararamdaman ko..kasi ano.." his voice toned down.
"ano na?!"
"gusto na kita..
"haay, hindi kita nahuli dun ah! Akala ko magugulat ka sa sinabi ko eh."
"ita-tanong ko lang kung anong song yung gusto mo para mahanap ko yung tabs.."
"ikaw na bahala. Sige, bye" I ended our conversation without even letting him
reply.
<ako>: meron talaga! Pinipilit ba naman kasi ako ni Mike, classmate and class pres
namin na gawin ko yung ayoko!
<ako>: pinapakanta n'ya ko for our group activity sa english. in front of the
class! eh ayoko, nahihiya ako eh.
He's sure? Err.. Pa'no mo nasabi yan eh hindi mo pa naman siguro ako naririnig noh!
<angel q>: kailangan mo lang bumilib sa sarili mo. i know u can do it if u would
just try. trust me, alam kong kaya mo yun..ü
Alam mong kaya ko? Eh ako nga hindi ko alam na kaya ko eh..ba't ikaw alam mo?? Ikaw
nalang kaya kumanta kapalit ko..angel naman kita diba? iligtas mo ko!!
Waah.. pati siya hindi kumakampi sa'kin! angel ba talaga kita o ikaw yung demonyong
kakampi ni Mike?! grr..
<ako>: ano ba! pati ba naman ikaw! is that really d right thing to do, huh?
<angel q>: i think it's not d right thing nor the wrong thing to do..u just have to
try..ü think about this: if God gives u something u can do, why in God's name
wouldn't u do it?ü Basta, believe in urself lang..
<ako>: tnx..ü
What a pep talk! I must admit, it's rather effective. His encouragements worked,
kung sino man siya.
okay, I made up my mind, wala na 'tong atrasan, kahit naman umatras pa 'ko sigurado
namang itutulak pa rin ako ni Mike eh!
magagawa ko nga ba yun ng maayos? ay! oo nga naman pala.. Naimbento pala yung word
na "practice" noh? Tama, magpapraktis kami..I will do my part kahit na napipilitan
lang ako. Sino nga naman ako para magreklamo..eh siya yung leader ng group!
***
The next day, Mike kept on looking at me in a silly way especially when there's
free time and no teacher is around. I don't want the attention he's giving me, it's
not normal anymore.
I made an are-you trying-me glare at him. Lucky for me, his staring concentration
didn't wrecked at all.
"eh bat nakatitig ka na din sa'kin? naga-gwapuhan ka sa'kin noh?" he said grandly.
I just maintained glaring at him for almost three minutes. He was still gazing, why
won't he give up? After a while, I felt awkward and stopped glaring.
Inirapan ko siya. Naiinis na 'ko. Mahilig ba talaga 'tong mambwisit?! Ang feeling
masyado!
"uy!" he held my hand. "kaya ako tumitingin sa'yo kasi tyumityempo lang ako kung
yayayain na ba kitang magpraktis..wala namang teacher eh.." he explained.
At dismissal time, we waited until Mike, me, and Erlyn were the only people in the
room. I asked Erlyn to stay with us. I don't want to be alone with Mike! He's
pissing me off!
I looked at Mike as he showed a paper. "eto, saving grace..maganda yung tono ni--"
"oo kaya!" he opposed. Before I could speak, he started playing the keyboard. His
fingers were smoothly moving on top of the tabs creating a pleasing music. Ang
galing niya.
"oh, kumanta ka na" Erlyn pushed me closer to Mike while he was keyboarding. Mike
looked at me which was a hint. It's a signal for me to enter after the interlude. I
looked at the lyrics then at him. I have this doubtful expression on my face but he
nodded his head and beamed at me.
"night and day..i seek your face.." I started singing. I can hear my voice
trembling which was probably the reason why he stopped.
"hey guys, kailangan ko nang umuwi..mauna na ko Hilary ah? Kakatext lang ng mom ko
eh.." Erlyn abruptly said.
Ano? Maiiwan kaming dalawa ni Mike? Asar naman eh! "ganon ba? oh sige..ingat ka
ah?" I responded.
"ingat din kayo. Mike, matatagalan pa ba kayo? Ingatan mo yan ah!" she smiled back
as she waved goodbye.
"akong bahala" he winked at her. Ikaw nga bahala, ako naman kawawa!
"start ulit tayo..umayos ka ah?!" he demanded. Yeah, fine. Para naman kasing
napakadali nung pinapakanta mo. Eh ikaw nalang kaya?!
I answered him with silence. He started playing the instrument again. I progressed
until the third line but my voice was still no good and for the second time, he
stopped. I repeated it over and over again and he stopped over and over again too.
We didn't even finish the first stanza.
"alis na 'ko. bukas nalang ulit. pahiram muna nitong lyrics, pag-aaralan ko sa
bahay." I impassively answered as I turned my back to him.
"wait lang! malapit na gumabi, ihahatid na kita." he offered. Aalis na nga ako kasi
ayaw kitang makasama, pati ba naman sa pag-uwi ko gusto mo pang sumunod?!
I went to where my bag was placed. As I was fixing some of my things, he kept the
keyboard somewhere in the classroom but I didn't wait for him. Instead, I quickly
made my way down through the stairs. Outside the school, there was already a jeep.
I began walking towards it when Mike called me from behind. I made a halt, but
didn't look.
"ingat ka ah?"
While waiting for our next class, I decided to wallow privately and make my own
nook near the bookshelves by the window then slouched with my left hand supporting
my chin. I'm better off looking at the school garden's view rather than watching
how silly some of my classmates were doing baloney stuffs.
"buti pa yung mga puno't halaman, tinititigan mo. Sana puno nalang ako" I
recognized his voice immediately.
"they're worth my stare than you are and mind you, kahit maging puno ka pa,
tititigan ko pa rin yung mga yan maliban lang sa puno na sinasabi mo.." I proudly
said with determination. He sat on the bookshelf and I tried to look at him waiting
for his reaction. He chuckled but wasn't looking at me and ran his hand through his
hair. By the time when he noticed I was looking, our eyes met.
"hmm?" he muttered while smiling. I stared at him. Hanggang dun nalang ba yun? Wala
na bang second move para mainis pa ako lalo? I swiftly shifted my head from his
face. Why should I even bother about him?
There was moment of silence and we remained on our positions. He sat there while I
was on his side staring in the open air. I wondered who would first break the
restrain between us.
"mamaya, praktis ulit.." he finally initiated as he jumped from the bookshelf and
walked away.
"Hill, punta kaming c.r..sama ka?" Joy emerges with Erlyn and Kryzl with her.
"ganyan talaga, yan. Minsan gusto niya tumulala kung saan-saan. Hindi na kayo
nasanay.." Erlyn answered for me.
I grinned as I heard that from her. In return, they also flashed a smile as they
went off.
Just as they were gone, I saw someone on the peripheral of my eyes pulling a chair
near to me. "bat mag-isa ka dito?" asked Jake.
"nakakaasar talaga yun! Pinagkakalat ah! Napilitan lang naman ako eh..ayoko
talaga.." I felt uncomfortable. It's the first I'm talking with Jake in person. At
sa lahat ng pwedeng pag-usapan bakit yung tungkol pa dun? Namiminggo na talaga
sa'kin yang Mike na yan!
"ahh..hindi ah, hindi niya pinagkakalat, ako palang daw yung sinabihan niya kasi
alam niyang ayaw mo pang ipaalam sa iba..eh nagkataon na ako kasi close naman kami.
Don't worry, if that's what you want, di ko ipagsasabi sa iba nating classmates."
he explicated and clarified it to me as to defend Mike.
"siguro nga pero I'm still not sure kung anong magiging outcome eh.." I sighed.
"gano'n? hindi yan.." he tapped me on my shoulder. "ikaw pa! kaya mo yun noh! gusto
mo i-cheer pa kita eh.." he had this elating expression in his face.
He hooted. "para sa'yo magchi-cheer ako..bagay man sa'kin o hindi" Jake grinned.
"talaga lang ah?" I chuckled.
***
Mike ordered our classmates to go home immediately after our class so we won't wait
for the room to be empty. It would take 30 precious minutes before they would scram
so he'd better command them so we could start our practice early. This time, it's
only the two of us. Erlyn needed to go home early and so were Kryzl, Joy, Carla,
and Jhoyce. Wala akong nakuha maski isa sa kanila na pwedeng sumama sa'ming dalawa
ni Mike.
"game.." he started playing the instrument. After I crooned some of the lyrics, he
ceased. "ulit!" he demanded. I began singing again. When he wasn't satisfied, he
would terminate. This was the process that kept on repeating.
It's already 4:30 pm but we're still rehearsing and because of the recurrence, I
already memorized the entire lyrics.
"tayo lang naman tao dito eh..wag kang matakot lakasan, ako lang naman nakikinig
eh.." he reassured me.
Once again, he played the keyboard and this time, I improved my volume.
He began playing. When I was about to sing the chorus part, some elementary
students ran along the corridors so I stopped.
"kanina pinagbigyan na kita na isipin mo na tayo lang dalawa ang nandito at ako
lang ang nakikinig..but this time, I would want you to think that you have other
listeners aside from me. Konti lang naman yung mga batang yun ah..kung hindi ka
makakanta dahil sa limang taong yun, ano pa kaya sa actual performance na halos
lagpas trenta yung nakikinig?" he reprimanded.
Eh yun nga yung dahilan kung ba't ayokong kumanta diba? Tapos ngayon magde-demand
ka dyan! Kaasar ka talaga!
There goes the process again. He played, I sang, and it's either me or him who
stopped until the time reached 6:00 pm and I felt tired already.
"hindi pwede! sa Monday na 'toh eh..hindi naman tayo makakapagpraktis bukas saka sa
Linggo kasi weekend at alam kong may kanya-kanya tayong gagawin sa mga araw na
'yun!" he sharply responded.
"ipapakilala kita sa konsepto ng pagod!!" I glowered at him and walked away. I went
to a corner of the room, sat with my back resting on the wall, tucked my knees and
rested my head on it. When I heard his footsteps coming closer to me, I lifted my
head.
"tumayo ka na nga dyan! sige, last na 'toh. Kapag maayos na, uuwi na tayo" he
offered his hand but I just stared at him. "swear, uuwi na talaga tayo pagkatapos
nito basta ayusin mo lang at para magawa mo yun..believe in yourself, isipin mo na
kaya mo, okay? Binigyan ka ng Diyos ng ganyang talent kaya wag kang mahiyang
gamitin.." he flashed a smile.
kung magsalita siya ngayon, parang siya yung angel ko ah. Hmm.. posible kaya na..
hay nako, hindi noh! Kung anu-ano na yung iniisip ko! Pagod lang siguro ako. Though
I'm still annoyed, I held his hand and stood up.
Before he could start, I positioned myself by the window. While looking outside, I
earned all my esteem and thought of something to add on my Life Guide.
Philosophy #9: Never underestimate the power of positive thought. Just believing
that you can is half the journey to actually succeeding.
I should be optimistic this time. "ready na 'ko" I told him. Because I'm determined
to go home and take a rest, I gave all my best. I sang aloud, correctly, and
confidently. When I finished, I walked towards him and glared at him. "masaya ka
na?!" I furiously exclaimed then walked away to grab my bag and go home.
Habang pauwi na ako, natatakot ako. Gabi na kasi eh tapos maglalakad pa 'ko
pagkababa ko ng jeep. Dapat nagpahatid ako! Kaso galit naman ako kay Mike eh..kaya
wag na! Tawagan ko kaya parents ko na sunduin ako sa gate ng subdivision? kaso
kulang yung load ko! Hala! Pa'no na?
"miss!" a drunken man called. I know I'm the one he's referring to since I'm the
only one walking on the street that time. I tried to walk past them.
"psst!" another one uttered. Kinakabahan na talaga 'ko! Mga lasing 'toh! Tumayo pa
yung isa, naglakad palapit sa'kin. Waah! Anong balak nito?
I walked faster but the man obstructed my way. "miss, mag-isa ka lang?"
"huh? ah..eh" I felt anxious. Can somebody help me at this instant time, place, and
situation? Sige na, kahit sino na Lord!! Help!!
"ang ganda mo pala eh" he whistled. "mga pare! ang ganda nito!" he announced to his
mates.
Uh-oh! Sana nagmukha nalang akong monster sa paningin niya! I tried to run but once
again, he impeded.
"oh! sa'n ka pupunta? hatid na kita" he leered and attempted to grab my bag from my
shoulder to carry it but I refused and moved backwards. Hindi safe! "nahiya ka pa
eh" he said lasciviously. This ain't good no more!
"wag na po! uuwi akong mag-isa!" I shrilled. Once again, I tried to escape but my
tactics didn't work. Worse, another man stood and was about to walk towards us.
Yung isa nga hindi ko natakasan, ano pa kaya 'pag dalawa na sila?! Waah!! I backed
off to maintain a distance from the other while another was about to come. Just
about the time the second man started to walk towards me, I felt someone from
behind
honey.." a voice coming from a lad called as he draped an arm on my shoulder. The
man that was about to come towards me made a standstill. "anong problema dito?"
I was immobilized, not even able to turn my head to look at the lad right next to
me. With his arm draped on my shoulder, he pulled me closer to him. "wala naman
pala eh!" he snorted.
"aba! sumasagot ka pa sa masmatanda sa'yo ah! wala kang galang ah!" the man bursted
out with wrath.
"natural sasagot ako, tinanong mo 'ko eh! kaso lang hindi pala yung tanong mo yung
sinagot ko noh?" he disputed. Whoa! pinilosopo pa yung lasing! "saka walang
galang?! sino kaya sa'tin ang walang galang ngayon?! after all, you deserve
derision instead of deference!" he continued. All I could do was stare at the man,
watch him getting raged.
"ano? der--ano ulit? alak ba yun? hindi ako waiter para mag-serve nun noh! ahaha!
teka nga, bat ka ba nakikialam sa'min dito?!" the man replied as the other drunken
chap that was in a standstill went back to his chair.
"ayy..di nagets.." he gruffed. I could feel his breath but yet, I didn't dare to
look at him. My eyes were fixed on the drunken man. I'm getting nervous, focusing
on what he might do to us. "sabi ko ikaw ang walang galang! binabastos mo
girlfriend ko!" he yelled.
The man was about to argue again but suddenly backed off and his face grimaced.
"ay! girlfriend mo ba pare? pasensiya na, nakita kasi naming mag-isa..ihahatid ko
lang sana" he alibied with a tamed voice then walked back to his mates while
looking sideways at our backs. I tried to turn my head to look at my back then saw
a guard walking towards our direction. He must have heard the commotion happening.
So that's why the obtuse drinker got startled.
Before I could look at the face of the bloke who saved me, he hauled me along,
still with his arm draped on my shoulder. "halika na.." he said. But I know who
owns this voice!
"ehem! malayo na tayo, pwede mo nang tanggalin yang kamay mo noh!" I mandated him
and removed his hand from my shoulder while we were walking. "nananantsing ka na
yata eh!"
"ahh ganon?! oh sige, i-rewind natin, bumalik tayo dun, iiwan kita sa kanila!" he
exclaimed. I stopped walking."oh baket nanaman?" he went in front of me looking
dubious about me while I looked into his eyes.
"Mike, thank you.." my tears started to fall as I hugged him. "kung hindi ka
dumating baka kung ano nang ginawa nila sa'kin!" I blubbed.
I was sobbing in his shoulder while he stroked soothing circles on my back which
made me feel that I'm safe, that nobody could harm me. "hey, tahan na...
..nandito na 'ko." Mike walked me home. While on the street, he broke in. "hon,
okay ka na?"
"honey ka dyan! hindi na kita bf..tapos na yung palabas kanina noh!" I said while
still gasping.
"bakit, ayaw mo na bang ituloy? mamahalin naman kita ah! he asked with a ridiculous
smile.
"bakit? sa tingin mo ba gagawin ko nalang yung ginawa ko kanina basta basta?! baka
nga nasaksak pa ko ng mga yun eh! pero dahil sa'yo.." he paused. I looked at him
enigmatically.
"eto naman, syempre joke lang! gusto lang naman kitang patawanin eh.." he
clarified.
Ahh, joke lang naman pala ehh..I returned a smile. "kahit kelan ka talaga!"
"ikaw, matapos mo kong gawing crying shoulder ah..sige, ganyan ka! basa na nga polo
ko oh.." he stopped walking then checked his polo.
I stood in front of him and jutted my head near to his shoulder to check it too.
"ay, oo nga..sus! matutuyo din naman yan!" I looked up to his face to flash a
smile. But this time, our faces were closer. He didn't say a word. He was just
staring deeply into me.
"uy, hintayin mo naman ako.." he said. I decreased my speed for him to catch me up.
"bat bigla kang bumilis?"
"wala lang!" I muttered. "hmm..I just want to ask, why did you bother to come
here?" I inquired.
"it's just that..you know..it's already late, and..you're a girl. Do you see the
picture?" I nodded. "may nagsabi din sakin kung san yung subdivision niyo pero saka
ko na ikekwento kung sino. Tapos pumunta na ko dito. Pagdating ko nga hindi ko alam
kung sa'n banda ka na napadpad, good thing narinig ko yung boses mo kanina kaya
nalaman ko na nandon ka pala sa kanto.." he answered calmly.
"huh? hindi noh! ginagawa ko lang responsibilidad ko. Di ba sabi ko kay Erlyn,
akong bahala sa'yo? baka ipagsabi niya na pinapabayaan kita sa practices natin
tapos isipin ng ibang tao hindi ko iniingatan ang isang babae, masira pa yung gwapo
kong image" then bigla siyang nagpa-cute.
"oh, edi natawa ka" he looks silly with his facial expression.
"oh sige, pumasok ka na.." he said and started to turn his back.
"uy, sandali lang!" I called then he turned his head. "ingat ka sa daan saka thank
you ulit"
***
hindi ko nalang sasabihin sa parents ko, baka sa susunod hindi na nila ko payagang
lumabas ng bahay eh. Mag-iingat nalang ako next time. Tama, gano'n nalang. I went
inside our house as if nothing happened.
"huh? gosh! I was so busy eh..you know..shooting, pictorials, shows, ramp modeling,
guestings..I'm so tired na nga eh.." I joked.
"is that so?" she was starting to laugh. "eh nakuhanan mo ba 'ko ng autograph
galling sa mga artistang nakasama mo?"
"ang corny mo ah!" she said while giggling. "sabi ni mama kumain ka na daw
pagdating mo."
My mama is ironing some of our clothes while my papa is reading something on their
bed when I arrived there.
"kumain ka na ba? tapos na kasi kami eh..kainin mo nalang yung nasa dining table.."
my mother said while ironing.
"oo nga, sige magbihis ka na din.." pa said as he lifted his head from what he's
reading.
"okay po.." I answered then went off to change clothes and eat. I didn't tell my
family anything about the incident.
Aba! Parang alam na niya agad kung anong nangyari ah. I have this sense na talaga!
Baka nga..
<ako>: nga pala, sabi mo poprotektahan saka babantayan mo 'ko lagi diba? eh nasa'n
ka kanina? huh? hehe!
..Aamin na kaya??
Siguro naman diba? Aamin na 'toh!! Sasabihin na din niya kung sino siya! Malalaman
ko na! Aaminin niya din na siya yung kasama ko kanina! Na siya yung nagligtas
sa'kin! Siya yun! Sasabihin na niya na siya si..
na siya si..
siya si..
si..
si Jake?!
nagtext?!
ui, hi!ü
Ahh..
...okay! Iniisip mo lang naman pala 'ko eh..mabuting gawain yan tsong, ipagpatuloy
mo lang..
When it irrevocably sank in my comprehension by the twinkling of an eye, I was
flummoxed!
"yeah, fine..accepted..basta shh ka lang! ang ganda na ng scenes eh" she said while
I can see her mesmerized and her eyes sparkling in amazement to what she's
watching. "wait lang, sino ba ka-text mo saka anong ti-next?"
Kapag sinabi ko kay Jelaine yung ti-next ni Jake, baka asarin lang ako niyan eh!
Makunsumi pa 'ko!
"wala ka dyan!" she stood up, sat beside me and was about to peep on my cellphone
but I successfully impeded her plan.
I immediately stood up so she looked up on me while she was sitting. "nagulat lang
ako kasi nag-text yung.." I paused. What am I going to say?
"next week na daw pala kasi yung pasahan nung project eh kaso hindi ko pa
nauumpisahan kaya a-ayun, na-natense ako!" I smiled unauthentically.
"oo, ganun na nga! sige ah..idikit mo na ulit yung mata mo sa t.v. Ipagpatuloy mo
lang..ang ganda kasi nung kumukutikutitap-effect-in-your-eyes sa'yo eh!" I
perturbingly said then proceeded hurriedly to my room to escape her tormenting
questions that might sprout from her.
I want Jake to clarify what he had just texted. Here in my room, I'm alone, so the
area's safe. Now is the time to reply.
message sending..
pero..
check operator services?! Chapter 9 Think Abouts
My unlimited text load has already expired and to my nonchalance, I also spent my
remaining 2 pesos regular load without my knowledge. Nalaman ko nalang nung biglang
bumungad sa pagmumukha ko yung "check operator services" na yun, and where did I
spend it? I spent it for a pety text conversation! Yeah, a pety one! Kung tutuusin
dapat ginastos ko nalang yun sa masimportante na bagay like for emergency use.
Siguro 2 pesos lang naman yun, di ko naman ikamamatay diba? pero kahit na, sayang
pa rin!
Pero asar din eh noh? Nakakapagtaka yung huling tinext ni Jake kaya gusto kong
ipalinaw kaso wala na nga kong load eh. Hindi na 'ko nakabili kagabi kasi
ayun..gabi na nga. Hiramin ko kaya yung cellphone ng parents ko? Meron naman silang
isa, share sila dun kaso nasira naman kaya pinapagawa pa at yun ang dahilan kung
bakit hindi ko sila matext kagabi na sunduin nila 'ko sa gate ng subdivision,
tatawag nalang sana ako sa landline namin pero kulang nga yung 2 pesos na pangcall.
Buti nalang talaga dumating si Mike. Si Jelaine kaya? nevermind! ano naman ang
hihiramin ko dun eh sa pagkakaalam ko within this month palang siya bibilhan.
Sabado naman na, pwede na kong bumili..ang problema nga lang, wala akong pera!
Sarili ko kasing allowance ang ginagamit ko para do'n. So here I am, my questions
weren't answered. Yung angel? wala! hindi na nagreply!! loko yun ah!
"pa, ill just have some walk.." I told him when I found him watching television
with Jelaine. I was about to turn when Jelaine started to speak.
"aalis ka? eh pano yung project mo?" she asked with a devious look. Kung magtanong
'to parang sa kanya ako nagpaalam ah! Nanay?
"meron yan, next week na nga daw yung pasahan eh, nitong monday na"
Nice one Jelaine! May bibig naman ako para sumagot ah! Ikaw kausap?
"i-ninform daw sa kanya ni CARLA kagabi!" [she gave an emphasis on Carla's name.
ano bang problema nito? ba't pa niya i-nopen yung tungkol dun, eh gawa-gawa ko lang
naman yun!
"within the subdivision lang naman ako eh, I'll just stroll and Pa, besides essay
writing yung project kaya I can finish that on due time." I said that while
exchanging glances with Jelaine.
I saw my dad doing a thumbs up so I turned and started to walk. When I was a few
inches away, napabulong nalang ako: "essay writing? charing!"
Ito namang si paa, kung sa'n-sa'n ako dinala. Lakad dito, lakad do'n, kaliwa sa may
kanto, mamaya kanan naman..hanggang sa napadaan ako sa court. May mga naglalaro
kaya naupo ako sa bench para manood ng game nila.
Ang galling naman nung nakikita ko. Takbong takbo pa nga eh. Siguro varsity siya sa
school nila, matangkad eh. Ayun, naka-shoot nanaman. Tapos..teka lang, ba't huminto
sila? oh! lumingon pa siya sa'kin..ang gwapo naman pala.
Naglalakad na siya..
..papunta dito?!
"you look familiar? have we met before?" was what I asked as I looked at him.
Nagtaka nalang ako nung bigla siyang nag-snap in front of my eyes using his
fingers.
"ok ka lang?" his hand was still in front of me then he touched my forehead. "wala
ka namang sakit ah.." then he smiled. Yun yung time na bumalik yung katinuan ko.
"ayy!" I exclaimed. Si Jake pala! "ji-no-joke lang kita noh!" then I forced a fake
laugh.
"that's good..akala ko naman kinalimutan mo na agad kung sino ako eh.." he has
still the smile on his face.
Naniwala naman? Ang tottoo kasi, hindi ko siya ka'gad napansin, nawala ako sa
sarili ko kanina eh. Ano ba naman kasi ako! Buti nalang nauto ko 'to este
napapaniwala pala na ji-noke ko lang siya. Parang pareho lang yun ah? Nauto,
naniwala? whatever!
"kalimutan kung sino ka? pa'no kaya yun mangyayari eh classmates tayo?!"
"ahh ganun ba.." I glanced at his mates who continued playing. "napanood kita
kanina.." then looked at him once again. "high spirited ah!"
Ability ko?
"it was you who was playing..not me." Then I turned my body to face him. "so what
ability are you talking about?" I inquired.
"when I saw you sitting here..it's like, you gave me vigour.. " he beamed.
I returned a smile too. Then there was moment of silence. Pero okay 'tong
opportunity na 'to, I don't need a cellphone load anymore to ask him. He's right
beside me!
"about the text..what was that supposed to mean? and sorry nga pala, I ran out of
load eh.." I was just looking straight ahead waiting for his answer..
I'm waiting..
..still waiting..
..ang tagal ah! so I looked at him and he was smiling. Baliw ba 'to? Kanina pa
ngiti ng ngiti eh!
"what?"
"yeah, that's what you texted..pero bakit?" I paused to contemplate. "ahh siguro
kasi sa Monday na 'ko kakanta kaya naisip mo ko..i-chi-cheer mo nga pala kasi ako"
I slightly smiled at him but he's just staring in a strange way. Nakakaloko!
A guy called him so he stood up and walked towards them. Just about 7 steps away,
he made a halt but didn't turn to look at me..
..literally." Monday morning, the supposed deadline for my essay writing project
(err!) has come not too long. Good thing nobody reiterated me again about that
project especially Jelaine because there wasn't any project at all. It's just an
imaginary excuse for her not to intervene my private life. If there's something due
for today, it isn't any project, but a group activity. To be quite particular, the
presentation.
Pero bago yun, tanungin ko na kaya muna si Mike about sa angel thingy na yun?
Hinde, later nalang, ngayon na yung presentation eh, kinakabahan ako sa pagkanta
ko. Okay! mamaya nalang!
After some dreary subjects, English is next in line. The moment Teacher Nikki
entered our clasroom, the groups did what they're supposed to do..and finally our
turn. When Erlyn and our two other group mates were done, Mike positioned his
keyboard in front of the class so I went next to him. Right on cue, he started
playing. When the interlude started, I heard loud voices from the corner of our
room
"galingan mo!" another shouted. There's yelling and clapping only to figure out it
was Jake's group. Tinotoo nga, chineer ako.
"remember how you sang last friday before you went home? do that again." Mike said
to me and I just nodded.
We did a good job and our teacher was pleased so she gave our group a high grade.
***
Jhoyce, Carla and me were ready to go home. We said our goodbyes to Kryzl, Erlyn,
and Joy and were on our way down the stairs when somebody called out for me.
"hay nako Mike! wag mong sabihing may ipagagawa ka nanaman sa kanya? Dahil sa
practice niyo, dalawang araw din namin siyang hindi nakasabay noh!" Jhoyce argued.
"oo nga, namiss namin siyang kasabay, wag mong agawin! kasabay namin siyang uuwi
ngayon!" Carla jokingly said.
"just go ahead to the gate, susunod nalang ako" I referred to Carla and Jhoyce.
Then I turned to Mike. "so what are you going to tell me?"
"sabihin na nating..
"and?"
"then?"
"fine!"
"why?!"
ugh! walang patutunguhan 'tong usapan eh! I turned my back to him and prepared to
walk but he held me in my hand so I turned to face him again.
"first, you held my hand nung yayayain mo 'kong magpractice, second, this
time..ayoko na ng pang-third ah!"
He let go of my hand. "fine! ayoko na din naman umabot pa for the third
time..feeling mo naman!" he smirked.
"if I know tsi-natsansingan mo nanaman ako! why not try holding the hands of those
girls going crazy over you?" I argued.
In point of fact, he really has umpteen admirers from our school but I don't care!
"ay oo nga pala, meron! They think you're great..and I agree! You're great kasi
nabulag mo silang lahat!" I crossed my arms but the smirk on his face didn't fade.
Tibay ah! "so this is what you call 'crucial', huh?" I went back to the original
matter.
That's it! Wala na talagang kwenta! I started to turn my back on him once again but
he acquired something from his pocket.
"wait, look at this" he showed me his cell phone so I stood in front of him
steadily.
"so? cell phone? what's with that?" does he think ngayon lang ako makakakita ng
cell phone sa buong buhay ko?! Wait lang, cellphone? text! I'm supposed to ask him
nga pala!
"cell phone? no, not that..but this.." he immediately interrupted what I was about
to ask and showed me the screen of his mobile.
Sender: +63920*******
"kilala mo ba yan?" he asked but I just took his cellphone from him and checked the
number on my phonebook. Yung lumabas na name sa phone ko after searching the number
is 'angel ko'. "I just thought na kailangan mong malaman na hindi ko alam kung sa'n
ka pupuntahan if I didn't receive that message. Nagtaka nga ako eh, bigla lang
nagtext nung friday night after you left the room..
..i asked who he or she was..I really don't know..and how that person got my number
pero everytime I inquire, tanong din lang naman ang binabalik niya sa'kin katulad
nalang ng kung ano na daw ang nangyari and kung safe ka daw ba. I supposed na baka
parents mo yan at ikaw ang nagbigay ng number ko sa kanila para kung sakaling hindi
ka nila makontak, ako yung kokontakin since tayo ang magkasama tuwing practice.."
"well, kung sino man siya, that person seems to be worrying about you kaya
nireplayan ko siya about the incident. Nakapag thank you ka na sa'kin nung Friday
night but I'm informing you about this because I think you also owe that person a
thank you, am I right?" he continued.
"sa tingin ko tama ka, magte-thank you ako, i-te-text ko nalang..sige, thanks sa
info.." I said as I gave him back his phone. Napapaisip nanaman ako..kung hindi si
Mike, sino yung angel? Tama na nga muna ang pag-iisip! Uuwi na muna 'ko.
"wala yun.." I was about to go home pero naudlot nanaman because he grabbed my
phone from my hand (tama ba naman yun?!) and pressed some buttons and started
scrolling down the screen. I just remained standing in front of him. "wala pa pala
dito number ko?" he pressed again the keypads.
yeah, I don't have his number kaya inakala ko na baka number niya yun. Kaya lang,
hindi pala sila iisa eh.
"wala kang number kay Allysa kaya wala siyang nasend sa'kin na business card mo
after retreat nung nanghingi ako ng numbers.."
"after retreat? nung time kasi na yun hindi ko pa nabibigay kay Allysa yung number
ko.."
Bahala na nga, ibibigay ko na lang. I grabbed his phone, pressed my number and
saved it. I gave it back to him afterwards then said goodbye. Anyway, pinuntahan ko
na sina Jhoyce and Carla na naghihintay sa gate.
"ang tagal niyo naman mag-usap. Ano ba sinabi niya sa'yo?" Carla asked.
Nasa labas na kami ng gate at paalis na nang may tumawag ulit sa'kin.
"ui, tawag ka ni Jake, ayun siya sa may court oh" sabi ni Jhoyce kaya napalingon
naman ako.
"oh bakit?"
"actually, it's not that important..gusto lang kitang makausap bago ka umuwi. Sige,
okay na, kausap na kita ngayon kaya happy na ko."
"weird ba?" he chortled. "oh sige na, mag-i-i-start na ulit kami eh..ingat kayo sa
pag-uwi ah?" then he flashed again one of his famous smiles.
"Hilary!"
Ano ba yan! Pang-ilang beses nang may tumatawag sa name ko ah! Gusto ko nang umuwi!
Pero sige, lumingon pa rin naman ako.
After talking to Jake, I finally was able to go home. I'm still bewildered by the
fact that Mike and the one who's texting me considering himself as my angel are not
one person. Ang labo talaga! Naaala ko pa na halos pareho sila ng advice na sinabi
sa'kin nung nagpapraktis pa 'kong kumanta:
"if God gives you something you can do, why in God's name wouldn't you do it?
Basta, believe in yourself lang.."
Akala ko tuloy, iisa lang sila pero hindi nga eh, kaya possible na baka coincidence
lang na nagkatugma yung sinabi nila, diba?
Enough already. I'm tired of searching and guessing who that person is. Kung ayaw
niya magpakilala, edi wag! Ti-next ko siya ng "thank you" since alam ko na yung
naitulong niya pero hindi na siya nagreply. Bahala na siya sa kung ano'ng gusto
niyang mangyari, basta ako, hindi ko na siya poproblemahin.
Eh ano naman ang poproblemahin ko ngayon? si Jake? It seems that there's something
different about him. Nawiwirdohan na nga ako eh. Hindi naman kasi siya gano'n
sa'kin dati. si Mike? hay nako! bumalik nanaman sa pang-aasar. Nakaka-irita! Ano
bang dapat kong gawin sa lalaking yun?!
Teka nga! Ba't ba ko naghahanap ng poproblemahin? Yung ibang tao dyan, gustong-
gusto nilang lubayan sila ng mga problema, tapos ako, naghahanap ng pwedeng
problemahin? Heck!
***
Just after a few minutes, our classes are going to start so I went to my locker to
get my notebooks. What I'm annoyed about is, Mike's at the corridors too, walking
beside me. Aba! Hindi siya late? Himala!
"hi! good morning" he greeted me but instead of greeting him back, I ignored him
and walked as if I heard nothing. "ang suplada mo naman, masungit pa"
I glared at him for a while then looked straight ahead again. When I arrived on my
destination, he also went to his locker not too far from mine. As I opened mine,
something fell on the floor.
I knelt down to pick the paper which fell. As I stood up, I noticed it was enclosed
in an envelope, supposed to be a letter for me. From whom? It's not written on the
envelope so I don't know.
"it's none of your business" I answered Mike. After getting my stuff, I closed the
locker's door.
"may nagbibigay pa pala sa'yo ng love letter sa lagay na yan? tsk, tsk..poor lad.."
he commented.
"yeah right, feeling mo!" I responded then he just laughed. Umagang-umaga, naninira
ng araw!
Hilary,
If I didn't reply last Friday night, it's because I ran out of load. Physically, I
wasn't there with you to protect you from the incident that happened kasi ayoko pa
na makilala mo kung sino ako pero nando'n na naman si Mike. Mukha namang alam mo na
kung ano'ng ibig kong sabihin, nag-text ka kasi ng thank you. I just want to say
that you don't have to thank me, your always welcome.
-your angel
After reading it, I kept it inside my bag. It's not actually a love letter like
what Mike thought. Yung mga locker namin, meron yung maliliit na opening, parang
daanan ng hangin, kaya naipasok niya siguro yung letter sa locker ko. Ang
pinagtatakahan ko lang, pa'no niya nalaman na yun nga yung locker ko saka pa'no
niya nakuha yung cellphone number ni Mike? Pati nga number ko nakuha niya kaya
nate-text niya ko, diba? Pa'no nga kaya? Then bigla ko nalang naalala yung sinabi
niya noon:
"hinde, thanks nalang. I've decided na hindi ko na poproblemahin kung sino siya.
Ayaw talaga niyang magpakilala eh, if that's what he wants then so be it."
"right, what's important is he's willing to be there for you. It's a good thing
someone out there is caring for you. Wait, hindi kaya secret admirer mo yan?" she
smiled.
"oo nga pala, since Mike came to rescue you, are you two getting along well?" she
diverted our topic.
"hay nako! hindi nga eh, madalas niya 'kong inaasar! Ewan ko ba dun, hobby niya
yata! " I retorted and she just laughed. "si Jake pala.."
"iba siya these past few days..pinapansin niya ko samantalang noon, hindi naman"
"gano'n?"
"malay natin?" she paused then looked at my back. "speaking of which..padating siya
dito.." Lumingon ako sa likod ko, papalapit nga. "ui, Jake"
"I see.."
"wala ngayong araw na 'to" then he looked at me. "hatid na kita..okay lang?"
"see? payag naman bestfriend mo eh. Diba Giselle?" he smiled and Giselle nodded.
"oh sige, pero kasabay ko din sina Carla and Jhoyce na umuuwi eh..tawagin ko lang,
nasa room pa sila eh.."
"samahan na kita.."
Nagpaalam na kami kay Giselle para bumalik sa room namin at tawagin yung dalawa.
Nung palabas na kami ng room, naunang naglakad sina Jhoyce at Carla at kami naman
ni Jake ang nasa likod nila. Lingon pa nga ng lingon yung dalawa eh tapos
ngumingisi. 'Pag titignan ko naman yung reaksiyon ni Jake, nginingitian lang niya.
Pagkababa namin ng stairs, nadaanan namin yung covered court tapos may nakatayo
malapit sa gate, pinapanood yata yung training ng pep squad. Si Mike yun ah! Nung
papalapit na kami sa gate, lumingon siya sa'min.
"oi Jake!" nakipag-appear ang loko. Kaming tatlo naman nina Carla, nakatayo lang sa
tabi ni Jake.
"hindi ka pa uuwi?"
"pauwi na din, nanonood lang ako ng pep.." he said then he looked at me but I
hauled my gaze away from him. "sasabay ka sa kanila?"
"gano'n?!"
I can't distinguish what his facial expression was. Whether irritation or shock, I
really don't know. Then, Mike suddenly smiled at me.
bakit??
Sa jeep, ako yung unang pumasok. Umupo naman sina Carla at Jhoyce sa tapat ko, sabi
ko nga tabihan naman nila 'ko pero nagdaldalan lang sila. Pumasok na din si Jake,
tumabi siya sa'kin, tapos sumunod si mokong, di ko nga alam kung sa'n pupwesto yun
eh.
tumayo siya sa tapat ko. "oist, paurong naman" tapos naghand gesture siya ng
direction kung saan ako uurong. Napansin ko, pinapaurong niya ko..
"oh ayan" umurong naman ako. When he was seated, he looked at me then he
smiled..but in an insolent manner.
Hindi ko alam kung ano bang binabalak niya at gano'n siya kung makangiti.
Nakakaloko yung ngiting yun ah!
Tahimik lang ako, nakatingin sa labas. Sina Jhoyce naman, may sariling mundo.
Napatingin ako kina Jake, nag-uusap sila ni Mike pero hindi ko naman pinapakinggan.
Siguro tinuturuan ni Mike ng mga kademonyohan! Nung napansin naman ni Mike na
nakatingin ako, nag-make face pa. Bwisit!
A little later, bumaba na si Carla, malapit lang kasi sa school yung bahay niya.
Sumunod naman si Jhoyce at kaming tatlo nalang ang naiwan sa jeep. Malapit na din
akong bumaba.
"pa--"
unahan ba 'ko?
Bumaba na ko at kasunod ko naman si Jake. Nagulat nalang ako nung bumaba din si
Mike.
"taga dito lang din siya.." sabay turo naman ni Jake sa katapat na subdivision ng
Greensville, na subdivision ko naman. Tumingin ako kay Jake at nginitian naman niya
ko. Kelan ba hindi? Parang lagi naman niya kong nginingitian eh.
Dun lang pala siya nakatira? Ngayon ko lang nalaman yun ah. Katapat lang pala
namin.
Nung nag-stop signal yung stoplight at nagsimula akong tumawid, pinagitnaan nila
kong dalawa. Nagulat na naman ako, ang alam ko kasi si Jake lang ang maghahatid
sa'kin, e ba't sumasama 'tong mokong?! Pagkatawid namin, huminto muna 'ko.
Jake looked puzzled. "ah..sige, tara, hatid na natin siya?" he just shrugged.
I started to walk so Jake followed beside me but Mike was just at our back. I
turned my head to look at him. His one hand is at his pocket and I noticed his gaze
was firmly fixed at Jake's back. There's no reaction on his face. He's just
impassively staring at him.
"tumingin ka sa dinadaanan mo, baka madapa ka" he suddenly uttered while still
staring at Jake.
Not too long, we arrived at our house so we stopped walking. Jake stood beside me
while Mike distanced himself but just a few meters away from us. I can still notice
Mike staring at him but Jake wasn't aware about it. Yet, Mike has no reaction at
all. Just staring.
"thanks sa paghatid."
"pwede bang--"
"Jake.." Mike draped his arm over his shoulders. "tara na, kailangan na niyang
pumasok sa bahay nila."
The both of them started walking. Not too long, Mike turned his head. He didn't
speak, but I read his lips.
It's currently our lunch break. I together with Erlyn, Kryzl, Joy, Carla, and
Jhoyce, my closest friends inside our classroom, went to the canteen to eat.
"hey, hinatid ni Jake kahapon si Hilary!" Carla spread the news to our group.
"dali! share what happened!" Joy excitingly said. She leaned closer to me. It seems
that she's ready to hear the whole thing.
"he's not courting me! if he's going to court me, I really don't know, okay?" I
answered. "and.."
"..and sumama sa paghatid si Mike kaya hindi lang naman kaming dalawa ni Jake ang
magkasama noh!" I declared in front of them then continued eating.
"si Mike? hmm..possible kaya na.." Joy paused and looked at Kryzl and Erlyn.
"nagseselos siya!" Kryzl and Erlyn simultaneously spoke then laughed afterwards and
Joy nodded.
"that's ridiculous!" I mumbled. What's up with these girls?! Kung ano-ano nalang
pinag-iisip nila!
***
Good for me it's already dismissal time. Nakakapagod din naman makinig sa mga
discussions noh! Buti nalang at hindi naman madami ang homework namin ngayon,
actually, isa lang naman eh. Physics!
"wait lang, sabay na ko sa inyo palabas..uwi na din ako eh!" Kryzl called on.
"Joy, Erlyn! hintayin niyo daw!" I reiterated so they stopped walking away.
"eto na nga eh." Kryzl ran towards Carla, Jhoyce and me to say her goodbye. "oh
sige, alis na kami eh..bye sa inyo"
Later on, Carla and Jhoyce went out of our room for a while to go to their lockers.
I began sweeping the floor of our classroom (cleaner for the day purpose) after
they left. Most of our classmates already went home so it's much easy to clean now.
Walang istorbo! Kaso lang, kawawa naman ako! Bakit kasi ako lang ang naglilinis
ngayon?! Tinakasan ako ng mga ka-group ko na cleaners ah!
"ba't ikaw lang ang nagwawalis dito? nasa'n yung ibang cleaners?" Jake emerged from
nowhere.
"ahh..sana hindi ka nalang naglinis, unfair naman sa'yo. Anyway, kinuha ko lang
yung bag ko, may training kasi kami ngayon, sayang hindi kita mahahatid.." he
sounded with regret.
"yun ba? ayos lang naman ako noh, hindi mo na ko kailangang ihatid" I uttered while
sweeping the floor.
"sigurado ka?"
"okay then.. " as usual, he smiled at me. Then he left me alone in the room.
Meanwhile, dumating na din yung dalawa.
"teka lang, ba't ikaw lang ang naglilinis?! for sure tinakasan ka ng ibang cleaners
ngayon." Jhoyce said.
"tulungan ka nalang namin! hayaan mo, sisingilin naman tomorrow ng treasurer natin
yung mga ka-group mo eh, penalty nila yun sa hindi nila paglinis ngayon.." Carla
said as she started to fix the bookshelves and Jhoyce began sweeping too.
"hindi pa yata eh. Eh kaninong bag 'to?" Carla inquired pointing at the bag on top
of the bookshelf.
"teka lang, kay Mike yata yan? I'm not sure pero alam ko sa kanya yan eh" I
shrugged
"eh nasa'n siya? ba't wala siya dito?" Jhoyce asked but I just shrugged once again.
After cleaning, we went home. We're already riding on a jeep and on our way when I
suddenly remembered something.
"hala! naiwan ko yung Physics notebook ko!" nako, may homework tayo dun ah!" Jhoyce
exclaimed.
"wag na, nakakahiya naman sa inyo. Umuwi na kayo, ako nalang" I refused. "para po!"
Naglakad lang ako pabalik sa school. Kainis naman oh, ba't ba kasi nakalimutan ko
pa! Nung una nga, ayaw pa 'kong papasukin ng guard eh! Buti nalang napapayag ko din
nung sinabi kong kailangan ko talagang balikan yung notebook ko. While I was
walking on the corridor in the direction of our room, I heard someone talking.
As I stood at the classroom's door, I heard the guy murmured something like,
"andyan siya.." though I'm not sure If I heard it right and I don't have any
frigging idea what they're talking about.
There's two people, Mike and --I don't know his name but I do know him by his face
and as far as I can remember, he's Mike's bandmate.
"don't worry, I don't have any clue on what you guys were talking about. Sorry for
the interruption.." I began to walk away.
"bakit?" I'm puzzled. He knows my name but I don't even know his.
"will you please come over here? kung pwede lang naman" he smiled welcomely so I
went where they're seated and stood in front of them. "by the way, Paolo nga pala"
he extended his hand.
I reached over his hand and smiled at him. "nice meeting you. Your bandmates,
right?"
He chortled. "have a seat first" he pulled a chair close to me. Mike's still
looking at the floor.
"Mike!" he called his attention. Mike tilted his head but he was just quiet, very
not him. Paolo turned to me."I just want to have your opinion about something." he
squinched at Mike. "pano kung may dapat akong sabihin.." he paused. "kunwari
sa'yo.." then he looked at me.
"tapos?"
He nodded then looked at the floor. I heard him sigh then he looked at me again. "I
would tell you about it when the right time comes.." he continued.
This whole thing is an enigma. All I managed was a smile but he seems to be waiting
for an answer. I looked at Mike then at Paolo. "but.." I paused. "..the right time
will never come, you just.." I pondered for a while. "you just make it happen.." I
succesfully extracted that from my mind and I'm planning to make it as my
Philosophy #11. Paolo smiled at me which made me more curious.
"oh, I see. okay, thanks anyway" he said. Still, Mike's silent, not even looking at
me. Then I stood up. But before I could make a step, Paolo stood in front of me and
impeded my way.
"huh?" He beamed at me and looked at Mike. What's with the smile? What's that for?
"ah..sorry" then he stepped aside still looking at the direction of Mike, still
with the smile.
"uhm..sige, Pao, bye.." before I could start walking, Paolo obstructed me again.
He chortled along with me, it seems he found it ridiculous too. "sabay na kayo ni
Mike.."
"eh hindi pa naman yata kayo tapos mag-usap eh. Okay lang ako" I smiled. "Mike, una
na ko.." I turned my head to look at Mike but he has no reaction. "Pao, this time
it's for real, I have to go.."
I walked away from the classroom but just a few steps away, napahinto ako.
"sasabay ako sa'yo? sabay tayo?? Er..okay, 'kaw bahala" I responded with a dry
tone.
I waited for him but he didn't move. What did he do? He just looked seriously at me
in the eye for--I guess--two minutes. Then I glanced at Paolo and gave him a
what's-wrong-with-him (I'm referring to Mike) look. We both were silent including
Mike. Paolo understood the look that I gave him so he stared at Mike for a while
but when Pao turned to me again, he only managed to give a shrug. I returned a
shrug too. Sige, nag-usapang balikat lang kami!
"eh ano pang tinitingin-tingin mo dyan?!" I yelled at Mike then Paolo bursted out
with laugh.
I turned to Paolo then I felt myself laughing along with him too but I ceased at
once. "oh, ba't ka natawa?"
"eto naman! ang cute mo nga eh" he's laugh transformed into a smile then looked
away. "kaya ka siguro nila nagustuhan." he whispered.
"meron eh!"
"wala nga.."
"ang labo naman nito oh!" I said to him then I turned to Mike this time. "ano ba?
akala ko ba sabay tayo? hindi ka pa kikilos?!"
At last, he stood up to get his bag and I began walking towards the door. Before he
could walk towards me, he stood in front of Paolo and said, "not now."
"then when? ga'no pa katagal?" Pao inquired then crossed his arms.
"ano? matagal p--" Pao didn't continue what he wanted to say but instead he just
shook his head when Mike tapped him on his shoulder.
I wanted to ask him what they're talking about but when I saw the reaction on his
face, I've decided to retreat from asking. He's too serious. Before we could leave,
I turned to Paolo. "ikaw Pao? hindi ka sasabay palabas?" I asked.
"after you.." Mike said and made a hand gesture towards outside the door.
Nauna akong lumabas sa room tapos kasunod ko siya pero bago kami tuluyang makaalis,
may pahabol pa si Paolo.
On our way down the stairs, napapatingin ako kay Mike, sulyap lang naman para hindi
naman niya masyadong mahalata. Nagtataka lang kasi talaga ako. Ano nanaman yung pa-
not now, not now na sinabi niya kay Paolo? Pero siya, diretso lang yung tingin kaya
hindi naman niya siguro nahalata yung pagsulyap ko.
"..na tumingin ka sa dinadaanan mo at baka madapa ka! nasa hagdan pa naman tayo!
baka mamaya gumulung-gulong ka pa dyan!" he scolded me. Ayy! Nahalata pala niya na
tumitingin ako. Sinigawan pa ko! hmmpf!
"nagtataka lang kasi ako noh! Tungkol saan yung 'not now' na yun?" I inquired.
"i'm sorry but it's non of your business!" he retorted back then looked away from
me.
Aba! 'tong mokong na 'to! Siya yung may sabing sabay na kami tapos ginaganito ako?!
Sana hindi nalang pala ako pumayag! Hindi pa naman gabi eh at hindi pa mag-gagabi!
so kaya ko pa naman umuwi kahit walang kasabay noh!
"fine!" I snapped back. "sigurado ka bang gusto mong sumabay ako sa'yo?! kasi ako,
parang ayoko na!"
He's looking straight ahead. "kung ayaw mong sumabay sa'kin, ayos lang naman.."
Drat! Asar naman 'tong kausap eh! Kaya ayun, nanahimik nalang ako! Sa jeep, tahimik
lang kami pareho hanggang sa pagbaba namin.
"eh kung wag nalang kaya? umuwi ka na!" I snorted and glared at him.
"walang choice ka dyan! me--" before I could finish my sentence, he crossed the
street since the stoplight is in the red light.
Dito yung subdivision niya, sa'kin yung do'n. Eh bat siya tumawid? Ako lang dapat
tatawid ah! So wala ngang choice?! argh! Sumunod nalang ako sa pagtawid niya.
While we were in the middle of the first half of the street, he made a halt for me
to catch him up. When I was beside him, he began walking again then he grabbed my
arm.
"ano? bakit ba?" I asked him while we were crossing but he dragged me to his left
side.
"wag ka nga dyan!" he scolded me again so I decided not to argue until we finish
crossing. After crossing the first half of the street, he shifted to my other side
and this time dragged me to his right side.
After we were able to cross the street, I stood in front of him. "teka nga! ano
nanaman yun, huh?! sinigawan mo pa ko sa gitna ng kalsada!" I moaned as I crossed
my arms but instead of answering, he just passed by me so I followed and walked
along with him. I waited for him to answer but he's just looking straight ahead.
"hmmpf! bahala ka!!" I exclaimed.
Nagulat ako sa pagsigaw niya kaya hindi na ko nagsalita pa. pero asar yun ah! Ilang
beses na niya kong nasigawan ngayong araw na 'to!
Hinatid nga niya ko pero after the shouting incident, tahimik na siya at nakatingin
lang ng diretso. Parang may iba talaga kay Mike na hindi ko maintindihan. Sa
pagkakaalam ko, hindi naman marunong tumahimik 'tong kumag na 'to eh! Pero tahimik
siya ngayon.
The very instant we arrived in front of our house, he said, "sige na..."
immediately turned his back then left. He left me standing there, thinking...
Hiniram ko yung notebook ni Erlyn para makumpleto ko yung lectures ko then pinauna
ko na silang kumain. Yung iba kong classmates umalis na din since break time naman
pero ako, nagpaiwan muna 'ko sa classroom para tapusin yung lectures ko sa Logic.
May mga ilang classmates din naman akong kasama na nakatambay sa loob ng room.
I turned my head to see who it was. Class adviser namin yun at si Mike ang
napagtanungan niya.
"ahh teacher Lex, si Hilary po ba? ayun po oh, yung pangit na nakaupo dun!" sabay
turo naman sa'kin.
"weh! narinig ko yun ah!" I said as I stopped writing and stood up to go near them.
"ang kapal nito! akala mo kung sinong gwapo!" I turned to Mike.
"yeah, right!" I glared at him then turned to T. Lex who just laughed at us. "bakit
niyo po ko hinahanap?"
"eto na yung math notebook mo..thanks" T. Lex said as he handed it to me. "Mike,
palabasin mo na mga classmates mo, bawal magstay dito ng matagal 'pag breaktime.
Your supposed to be outside" he ordered Mike then he left.
"gano'n? ba't yung sa'yo pa yung hiniram eh ang pangit naman ng sulat mo!" he
taunted.
"hmmpf! ewan ko sa'yo!!" I snapped back then went back to my seat to bring Erlyn's
notebook and mine before going out since we're not allowed to stay inside the room.
Ang gulo talaga nitong Mike na 'to! Minsan okay, minsan nakakainis, minsan tahimik
then all of sudden back to normal sa pang-aasar! Nagsho-short circuit ba siya?!
"classmates! labas na kayo. Bawal mag-stay" Mike instructed us so we all left the
room and went outside. While Mike was locking the classroom, I saw Paolo coming
along.
ahh yung loko-lokong yun?! nandun oh! "nila-lock pa niya yung room namin eh." I
pointed Mike to him. "sige, mauna na 'ko ah?"
"sige, thanks"
I went to the garden and seated on a bench. Hindi ko na pinuntahan sina Erlyn sa
canteen. Tinuloy ko nalang yung pagsulat ng lectures, may table din naman do'n eh.
"ba't di ka kumain? saka di mo kasama sina Carla and the rest." Drew, one of my
classmates, emerged and asked.
"oh, ikaw pala" I also noticed Jake with him. "i mean, kayo pala" then they seated
at the bench parallel to me.
"wala na siya do'n, pinalabas na kaming lahat eh" I put down my ballpen. "pero bago
'ko pumunta dito, nakita ko si Paolo. Sa court yata sila papunta." I replied.
"okay, thanks" he smiled at me then faced Jake. "tara na tol, nando'n pala sila eh"
he stood up.
"masgusto kitang kasama." then he leaned closer to me. I gave him a smile then
looked down on my notebook and went back to writing. I noticed he was staring at me
so I stopped writing for a while. "bakit?"
"wala lang" he answered then flashed a charming smile. "ang sipag mo naman"
For the next minutes, we were laughing along and chatting. We had a smooth
conversation then the bell suddenly rang.
"tara na, time na" he said then I just nodded. We both stood up but my pen fell so
I bent down to pick it up. When I got up, I was about to reach the notebooks but he
was already holding it.
We started to walk to proceed to our line formation. Tuwing after break time kasi
nag-la-line-up kami per section, it's part of the school rules. On our way, I
noticed something...
...he's holding my hand. Binitiwan na rin naman niya 'ko nung naghiwalay na kami
since sa line ng girls ako pumunta, siya naman sa line ng boys. Nang makabalik na
kaming lahat sa classroom, nagkaro'n kami ng discussion sa Ekonomics.
"excuse me" we all heard a knock on the door. My teacher stopped talking and went
near the person. "may I excuse Hilary Delarante?" it's my sister.
"Delarante" our teacher called on and proceeded discussing while I stood up and
went outside our room. "Jelaine, bakit?"
"may babayaran kasi kami para sa project kaso nakalimutan ko humingi kina mama
kanina eh" she said.
"30 pesos"
"buti may extra ako" I took out the money she needed and handed it to her.
"thanks"
"sige" I was about to go inside our room but she called me again.
"teka lang." I faced her then asked, "di'ba 30 pesos? tama naman yan ah?"
She chortled. "eto naman! hindi yun. sino'ng kasama mo sa garden kanina?" she
inquired.
"ahh" she responded pokerfaced. "sige, thanks ulit. bayaran nalang kita later sa
bahay" then she walked away.
I went inside our classroom after. Maya-maya lang tinawag ako ng teacher.
"nice try." he said then I sat down. "can someone help Hilary and tell me the law
of supply?" our teacher inquired again. Mike raised his hand. "sige, Mike?"
He stood up and answered, "when the price increases, the supply increases and when
the price decreases, the supply decreases also. In other words, directly
proportional po ang batas ng suplay" after which, he sat down.
"very good" our teacher commented then he drew graphs on the board. He made that as
our homework.
***
At home, I was busy doing school works inside my room. Ang hirap nga eh. Hindi ko
na maintindihan masyado yung lesson sa economics. May kung ano-anong graphs na
mukhang ewan. While I was still figuring out how those graphs work, my cellphone
beeped.
Whoa! bigla siyang nagparamdam after ilang days. Ewan ko nga ba talaga dyan kung
sa'n niya nakukuha yung mga informations na nalalaman niya. Si Jake naman ang issue
ngayon. Intrigero din pala 'to eh noh? Nireplayan ko naman at in-explain ko sa
kanya na friend ko lang yun tapos bumalik ako sa pag-aanalyze ng graphs. Inikot-
ikot ko na yung libro pero hindi ko talaga ma-gets! Haay! Buti pa si Mike
naintindihan niya.
"ang laki ng problema nito! magpaturo ka kaya kay Papa" Jelaine suddenly spoke. I
lifted my head to look at her. She's standing near my door. "eto na pala yung 30
mo"
"sige, lagay mo lang dyan" I told her so she came in and placed it on my table.
"halika na, dinner na daw" she beckoned me so I already stood up and ate dinner
with my family.
Pagkatapos naming kumain, sinunod ko naman yung sinabi ni Jelaine, nagpaturo ako.
Pero wala pa rin eh. Nahihirapan pa rin ako kasi ang gulo magturo ni Papa. Feeling
ko hindi rin naman niya naintindihan eh.
***
Pagdating ko sa skul, binuksan ng janitor yung room namin kaya umupo na 'ko ka'gad
sa upuan ko. Wala pa 'kong classmate, ako palang ang nando'n. Nilabas ko naman yung
homework ko sa Ekonomiks para pag-aralang mabuti.
"demand saka supply?" I muttered while looking fixedly at my book and notebook.
"tapos may supply curve pa?! Kapag tumataas yung price, gano'n din yung supply and
vice versa. pero pa'no naging ganito yung kinalabasan ng graph?! ang gulo naman
eh!" I got frustrated and closed the book hardly that it made my notebook fell. I
knelt down and when my hand reached for the notebook, I saw somebody's shoes.
Napatitig pa nga 'ko do'n habang papalapit na sa'kin eh...
"need help?" I lifted my head but he sat in front of me so his face and mine were
in the same levels. He intently looked at me in the eyes. Ayan nanaman siya sa eye
to eye contact niya eh! Nakakailang naman!
"help for picking up my notebook? no thanks" I said, tossing away my head to avoid
his eyes. I picked up the notebook and stood up.
He also stood up. "what I mean is, help for you to understand the lesson.." he
paused. "..not help for you to pick it up." he stated.
"yeah, I know." I retorted with a dry tone. "by the way, ba't ang aga mo?!" then I
sat down on my chair.
He turned his back and placed his bag on his chair, at my right side. "is there
anything wrong for being too early?" he inquired as he took his seat and faced me.
"did I say there's something wrong? I'm just asking why you're early!" I asserted.
Instead of answering me back, he pulled my notebook from my desk and scanned it.
Then in a serious tone, he spoke, "let's just.." he looked at my eyes.
..bizarre.
I just don't know. There's an expression in his eyes, it's peculiar. Then I avoided
his gaze.
"..let's just stop arguing. I'll help you figure out this stupid graphs." he said.
I attempted to look at him again. He was just staring at me. Later on, he gave me a
smile and reached for my ballpen. He pulled his chair closer to me and started
explicating things about our lesson. He taught me those stuff.
"gano'n lang yun. kailangan mo lang talagang i-analyze ng mabuti through the help
of the law of demand and suppply" he clarified.
"kaya pala hindi ko makuha nung una eh, hindi ko kasi bine-base sa law nun. gets ko
na! thank you." I told him and tried to look at his eyes once more. I observed that
his eyes are beautiful, something I've not been aware of before. And the
expression...
Chapter 13 Parting
Are we Mike getting along well? Yes, no, I don't know! Just don't get me wrong. So
he taught me those uhm..yeah, as what he've said..stupid graphs. But after that
good deed, what's next? May next nga ba? Baka nga wala na eh! Baka bumalik nanaman
yun sa pang-aasar!
Jake, Drew, Paolo, and Mike joined our group inside the canteen.
Erlyn and I stood up. "akin na yung bayad mo" Erlyn said.
"sige ba! ang bait naman! oh eto" Jhoyce handed her money to him.
"ako din naman!" Carla said.
"okay, ako nalang yung bibili ng sa'yo" Paolo offered and took the money she gave.
"oist, Hilary, Erlyn! ba't hindi nalang kayo magpabili sa'min?" Mike inquired the
two of us while we were standing waiting for them.
"oo nga, kami nalang din yung bibili nung kina Kryzl and Joy" Jake suggested.
"hindi na, okay lang naman" Erlyn smiled at them. I just nodded at what she said
then we left. "do'n muna 'ko sa drinks ah?" Erlyn told me as we separated.
I went to buy our food and was about to take out money when Jake came to my side.
"ito po bayad niya" he was going to hand it over to the canteen vendor.
"oh sige yung kay Joy nalang pero wag na yung sa'kin. Ako nalang magbabayad,
nakakahiya naman sa'yo" I don't want him to pay for me.
"pero--"
"pumayag ka na!" Mike interrupted what I was about to say when he appeared carrying
his food. "ililibre ka na nga eh..hayaan mo na si Jake" then he smiled at both of
us.
"oo nga naman.." Jake smiled back. Before I could oppose once again, the vendor
already had the money.
"ito ba yung kay Joy? ako na magdadala nito do'n" he took the food and went to our
table leaving the both of us.
Tinuruan ako, nginitian kaming dalawa, tapos nagbitbit pa! Aba! Anong nakain no'n?
Bumabait bigla?!
"thank you ah? sige, mauna ka na do'n. Puntahan ko lang si Erlyn sa may drinks" I
told him.
"okay" he beamed then walked towards our table where Carla and the rest seems to be
happy chatting with each other. When Erlyn and me arrived, I gave back Joy's money.
She looked puzzled. "nilibre tayo ni Jake eh.." I explained.
"Jake, thanks!" Joy told him. "sana nilibre mo na kaming lahat! joke!"
"Pao, pa-overnight naman ng Math notebook, kumpletuhin ko lang lectures ko. Hindi
pa kasi tapos ni Jake saka ni Mike yung kanila eh. Diba kahit ibang section ka
pareho parin naman lessons natin? Nasa Logarithm na din kayo diba?" Drew suddenly
broke in.
"pareho nga pero malas mo, hindi ko din tapos yung sa'kin eh" Pao answered.
Nakow! He'll just criticize me! alam ko na sasabihin nito! "bakit sa kanya ka pa
hihiram eh ang pangit naman ng sulat nyan!"
"hey, are you okay?" Jake asked me. He stood up and went beside me.
"sigurado ka?" Mike asked too. Instead of answering him, I gave him a puzzled look.
"tinatanong ko kung sure kang okay ka." he reiterated but still, I didn't answer
him.
"Hilary, kung ayaw mo ipahiram, okay lang naman eh. sorry, nabigla ka yata" Drew
sounded like he was asking for mercy.
"ang o.a. mo naman Drew! hindi naman kasi yung paghiram mo yung reason kung bakit
ako nasamid noh!" I clarified.
"huh? basta lang!" I answered then turned to Drew "I'll give the notebook to you
later, don't worry!"
***
Most of the students already went home. Tumambay lang ulit ako kasi ayoko pang
umuwi ka'gad. Naglalakad-lakad ako sa school grounds nang may natanaw ako!
"hoy lalake!" I walked towards the bench where Mike was sitting.
"..dapat..
Whoa! Mike, anong nangyayari sa'yo? did the globe transformed into triangle? or
were the cows able to fly?! pwede rin yung..nagdidiliryo na ba siya?!
I sat beside him. "okay ka lang ba?!"
"of course I am. baka nga ikaw ang hindi okay dyan eh. Naka-recover ka na ba sa
pagkakasamid mo kanina? next time, drink slowly." he answered calmly staring in the
open air.
"I know."
"kasi..
"what's wrong with that?" I sarcastically repeated after him. "eh kahapon lang sabi
mo pangit yung sulat ko eh!" I stated loud and clear.
walang kareareaksiyon!
He turned his head to face me. "I was just kidding yesterday." then he looked away
and stared again in the open air.
"yun nga eh! ganyan ka... ngayon! pero hindi ka ganyan kahapon! nung isang araw!
nung isang buwan! you're not like that before!" I bent backwards.
"what are you trying to say?" he bent forward once more nearer to my face that I
could already feel his breath.
"can't you understand what I'm trying to say?!" I inclined away from him again that
I lost balance and ended up lying on the bench. He leaned over my face.
He leaned closer, really close! "no!" he answered then moved his face away from
mine.
Whew!
"i can't understand." He grabbed my hand and helped me to sit but instead of
remaining sited, I stood up abruptly.
"why are you becoming nice all of a sudden?! there! I already told you! sagutin mo
na!"
He had a pokerface. It was blank! Very expressionless that I don't know what's
going on in his mind. After a few seconds, he stood up in front of me. He walked
closer to me but I backed off.
He looked away from me. "I'm doing this cause I won't be near you anymore!" he
spoke in a serious tone.
"kaya ka lapit ng lapit ngayon??" I asked then he inclined forward to me. I could
feel his breath again. "kung ito yung sinasabi mong paglapit, hindi ito yun!"
I distanced myself from him and moved away once more. "what you mean is yung
pagiging nice mo ngayong araw na 'to?" he went near me again. "yeah, that's what I
mean"
"your being nice because this is the last day that--" I didn't finished that
sentence. "teka! anong ibig mong sabihin? na ito na yung huling araw na magkasama
tayo? aalis ka? ang labo kaya!" I changed it to a question as I stepped backward.
This time he didn't leaned closer anymore to my face but instead he turned his back
and walked away.
I woke up and sat on my bed. Si Mike talaga kahit kailan oh! Hindi tuloy ako
nakatulog ng maayos kakaisip sa pinagsasasabi niya. "..starting now, mawawala na
'ko sa tabi mo." Ano naman kayang drama nun? I don't have any frigging clue! Kasi
naman di niya nililinaw eh!
"good morning!"
Ayos si illusion ah! binabati ako! "good morning din!" I greeted back then
continued walking to the dining room. Para naman akong sira! gri-neet back ko ba
naman yung illusion?! ilusyon nga ba yo'n?!
"hoy, ikaw!" I pointed my index finger at him then he pointed his self too and gave
me an are-you-referring-to-me look.
I put down my hand then turned away. "hindi, baka ilusyon ka nga lang"
I was about to make a step when I heard him spoke. "uhm.." I turned to face him. He
walked towards me. "I guess you're wrong" then he smiled at me.
Kinakausap ako ng ilusyon! ang galing! na-eelibs ako ah! "how did you do that??"
"did what? walk towards you?" I can see on his face that he's wondering.
Hindi naman 'to ilusyon eh! "huh? wala! wait! by the way, who are you?! sino
nagpapasok sa'yo dito? ba't ka nandito?" I blurted out.
"wait lang, iisa-iisahin ko ah? I'm Khyle. Si Jelaine nagpapasok sa'kin dito.
Gagawa kasi kami ng project sa house namin eh. Nando'n na yung iba naming
classmates pero hindi pala nasabihan si Jelaine kaya sinundo ko nalang. Nagbibihis
pa yata siya eh." he answered back.
"gano'n?!"
"Khyle, tara na!" Jelaine suddenly appeared from my back and went beside him. "ui,
gising ka na pala. Siya nga pala si Khyle, classmate ko. Khyle, si Hilary, sister
ko." Khyle extended his hand so I took it and we shook hands. "punta ko sa bahay
nila, gagawa kami ng project eh."
"oo naman noh. nasa garden si mama, nagdidilig. nandyan din sa labas si papa"
"ahh, okay. sige, ingat kayo ah?" I proceeded to the dining room to eat.
Nung napansin kong wala na kong magawa sa buhay, si-nearch ko sa phonebook ko yung
number ni Mike. Nakita ko din naman.
miKe_gwapo! +63919*******
Siya nag-save nito ah! Gwapo pa talaga yung nilagay?! Pinalitan ko nga! Tinanggal
ko yung underscore gwapo!
<ako>: hoy! iwanan daw ba 'ko kahapon?! linawin mo yung sinabi mo! ang labo mo eh!!
<miKe>: =)
Aba! talaga naman! Hindi ko na nireplayan! Hindi naman niya sinasagot tanong ko eh!
"ba't wala pa kapatid mo? wala 'kong load eh, ikaw meron ka diba? i-text mo nga na
umuwi na!" she ordered while I was busy switching channels of the television.
"anong pa'no? edi pindutin mo yung keypad!" I think she got furious at my question.
"what are you talking about? we already bought her one when you were at Antipolo
for your retreat!" she stated clearly.
"ano?! ba't hindi ko nalaman yun?!"
"hindi mo pa alam? akala ko pinakita na niya sa'yo yung bago nyang phone eh.
anyway, eto number niya" she showed me the screen of her mobile and I copied the
number to my phone.
I texted her to go home. When she arrived, I confronted her. "may phone ka na pala
ah!"
"meron na nga"
"tuwing ginagamit ko hindi mo lang siguro nakikita saka duh! hindi ka naman
nagtanong eh!" she answered back then went to her room to change clothes.
All I can do was just shrug and watch television. When I felt boredom, I went to
sleep.
***
"Mike! pare, dito ka!" Drew suddenly called out for him when he was about to enter
our room. He went to his chair to put down his bag. Hindi pala siya late eh, muntik
lang.
"oo nga eh.." he muttered then smiled innocently before going to the group where
Drew and Jake were.
Later on, Teacher Lex went in front of the class to announce something.
"I already told this to your class president last week but I will announce it
today. Isa-shuffle ko ang sitting arrangements niyo para maka-close niyo naman yung
iba niyo pang classmates."
I looked at Mike. He turned his head to look at me too. When I saw his face, I
thought deeply.
"I'm doing this cause I won't be near you anymore!" which tells there will be
distance between us.
"..starting now, mawawala na 'ko sa tabi mo." mawawala na siya sa tabi ko kasi--
could it be because...
"by now your questions must've been answered" tapos tinignan niya 'ko ng parang
nakakaloko.
edi tama yung hula ko?!
"ito yung drama mo?! eh ano namang koneksyon nito sa pagiging mabait mo last week,
huh?!" I retorted then glared at him.
"eh yun na yung huling araw na magiging seatmates tayo noh, syempre kailangan good
shot ako sa'yo bago tayo maghiwalay. ayos ba?" he smirked.
Anak naman ng tupa na nanganak ng sabay-sabay! ibig sabihin, this is what those
things are all about?! "yun na yun?! eh sira ka pala talaga eh noh! akala ko naman
kung ano na yun!"
"pa'no yan? mawawala na 'ko sa tabi mo and I won't be near you anymore since it's
possible na mapalayo yung upuan natin sa isa't-isa sa shuffling na mangyayari."
"pa'no yan ka dyan? so what naman kung magkalayo tayo ng upuan? who cares?!" I
snapped back then looked away from him.
"I do."
When I heard his words, I immediately looked at him. "at bakit naman?!"
Teacher Lex suddenly spoke. "ako ang nag-ayos nito, bawal makipagtrade ah? next
quarter baka i-shuffle ko ulit pero sa ngayon, eto muna." sabay wasiwas naman sa
isang bond paper. "Mike! take charge."
"basta wag mo masyadong mamimiss ang isang gwapong seatmate na tulad ko ah?" after
saying that, he winked at me.
"ang kapal ng mukha mo ah! wala na bang ininipis yan?! " he ignored me and just
stood up in front of the class.
"classmates, punta kayo sa likod, aayusin na natin yung bagong arrangement." tapos
inabot naman ni Teacher Lex sa kanya yung papel.
Tumayo naman na kaming lahat at kagaya nga ng sinabi ng "gwapo" kong former
seatmate, sa likod kami nagpunta. Isa-isang tinawag yung mga pangalan namin. Ang
tagal nga nung sa'kin eh.
"kahit sino na! buti nga 'to eh, hindi ko na makakatabi yung mokong na yun!"
"duh! wala yung gusto sa'kin noh! paborito lang niya kong inisin! bwisit talaga
yun!" I retorted.
"teka, pa'no naman si Jake?" Kryzl smiled and jested along with Erlyn.
"oo nga si fafa Jake!" Jhoyce laughed and so as the others in our group.
"tha'ts silly! tama na nga yan!" I spoke but they just continued teasing me.
Natigil lang yung asaran nung tinawag na sina Erlyn at Kryzl. Tuwang-tuwa sila. eh
pa'no ba naman, nagkataon na isang pagitan lang yung upuan nila. Sina Joy, Jhoyce,
at Carla, medyo napalayo naman.
"Hilary!" Mike finally called me. I hauled my gaze towards him. "you'll be seated
beside.." he looked at the paper.
"Jake.."
"hi!" Jake greeted me as I was walking toward the chair beside him.
Maya-maya lang tinawag naman si Drew at ako ang katabi niya. Napagitnaan ako ni
Drew at ni Jake. Natawag na kaming lahat at yung iba pa nga nagrereklamo kasi
napalayo sila sa mga ka-close nila.
"try to make new friends. Don't be confined with the old ones" Teacher Lex said.
Naintindihan ko naman yung gusto niyang mangyari kaya kahit malayo sa'kin sina
Carla, hindi naman na ako nagreklamo tungkol sa bagong arrangement.
"naks naman! ang ganda naman ng bago kong seatmate." Drew commented.
"joke lang! hindi naman talaga kita binobola eh. it's not flattery. It's more on a
compliment." then he smiled sillily.
"ayaw mo pa rin maniwala?" then he looked at Jake. "bro oh, binobola ko daw?"
"eh hindi ka naman mukhang kapani-paniwala eh!" Jake answered back. "dapat kasi
ako'ng magsabi no'n para mas convincing naman noh! watch and learn." he looked at
me and repeated the line. "ang ganda naman ng bago kong seatmate."
Tumawa lang ako. Pa'no ba naman nagkokontest silang dalawa kung sino ang masmukhang
kapanipaniwala.
"ay nako dude, isa ka pa eh! tignan mo tinawan ka lang! haha!" Drew laughed along
with me.
Binatukan naman siya ni Jake. "eh ikaw nag-umpisa nito eh. May 'it's not flattery.
It's more on a compliment' ka pa dyang nalalaman."
"psst! Drew!" Mike called his attention. My laugh died down as I looked at where
he's sitting.
"bakit bro?" Drew stopped laughing too.
"hindi ko lang alam kung nasabi ko na ba sa'yo 'to ngayong araw na 'to.."
Upon hearing this, Drew just continued laughing. Wala namang silbi pagsaway ni Mike
kay Drew. Maslalo pa ngang lumakas tawa niya eh.
Naka-upo si Mike sa kabilang ibayo. Nakakainis naman yun, nagdrama pa nung Friday
kaya hindi ako nakatulog ng maayos nung Saturday. Napagkamalan ko pa tuloy na
ilusyon si Khyle! Totoong tao na pala yun, hindi ko pa ka'gad nalaman. Bakit ko
pala biglang naalala si Khyle? Ewan ko ba, basta nung napatingin ako kay Mike,
bigla ko nalang naalala yung lalaking yun.
***
Pagkatapos magdiscuss ang Physics teacher namin, natuwa yung mga classmates ko kasi
last subject na yun. Sina Carla naman, nagpunta muna ng locker. Nagsisi-uwian na
din yung iba nang bigla namang pumasok sa room namin si Paolo.
"bro! namiss mo ko agad? ikaw naman, sana hinintay mo nalang ako lumabas, nagpunta
ka pa dito. touched naman ako!" Drew hugged Paolo.
"pare naman! layuan mo nga 'ko! nababakla ka na yata sa'kin eh." Pao jested and
pushed Drew slightly. Drew just laughed and sat beside me while I was fixing my
things.
Paolo turned a chair to face us and sat too. "Jake, may training ka?"
Jake was also fixing his things. "oo eh." then a little later, he stood up. "sige
ah, punta na 'ko sa court" nakipag-high five siya kina Pao at Drew. "Mike! alis na
'ko"
"sige." Mike raised his hand as he was erasing the black board.
"Hilary.." I lifted my head to look at him. "una na ko. Ingat ka sa pag-uwi mamaya
ah?" I smiled at him and nodded. He left the room and I continued arranging my
things inside my bag.
"bago sitting arrangement niyo ah, tapos seatmate mo si Jake at Drew? Hilary,
sinasabi ko sa'yo, pagtiyagaan mo lang yang si Drew." binatukan naman ni Drew si
Pao.
"how about Jake?" Mike asked with a serious tone as he went near us. He gave Paolo
and Drew a high-five before sitting beside Paolo.
I gazed at Mike and answered, "he's okay too." then he looked away from me.
"ano last subject niyo kanina?" Paolo diverted the topic while Mike remained sited
and didn't spoke again after asking me.
"pareho lang naman lesson natin do'n ah? pareho teacher natin do'n, ano ka ba naman
Pao?" binatukan lang ni Paolo si Drew. "sabi ko nga eh..si Hilary kausap mo, hindi
ako" then Drew looked at me and waited for me to answer Pao's question.
oo nga naman, pareho naman kami ng teacher. Ba't pa niya tinatanong sa'kin?
"tungkol sa velocity and acceleration" sinagot ko nalang yung tanong.
Kahit kailan talaga ang labo nito! Siya 'tong lumapit sa'min tapos hindi naman
umimik masyado. Ngayon naman, uuwi na agad?
"sige, ingat ka!" Drew said as Mike picked up his bag from his chair.
Hindi naman na ako nagpaalam sa kanya. Pinanood ko lang siya habang naglalakad siya
paalis. Nung palabas na si Mike sa pinto, bigla namang sumigaw si Paolo...
"Mike, ingat! bye! and add acceleration to your velocity, ang bagal mo pare!" para
sa'n yun?" I asked Paolo.
"oo nga! ano yun?" Drew looked puzzled too but Paolo didn't answer and just
chortled.
"tara na nga Drew! uwi na din tayo, ikekwento ko sa'yo sa daan" then he stood up.
"anong sa daan pa? dito mo na kaya sabihin!" Drew protested but Paolo just hauled
him along. "bye Hilary"
"bye sa inyo"
Drew looked at me. "okay, bye" then he talked to Paolo again still hauling him.
"sabihin mo na! ano nga--" I could still hear Drew's voice outside. "tara na sabi
eh!"
Pansin ko lang, tuwing nagtatanong sa'kin si Pao, lagi ko nalang hindi alam kung
tungkol saan ba yun. Dati situational question yung tinanong niya sa'kin, ngayon
naman yung lesson sa Physics na hindi ko naman alam kung bakit kailangan pa niyang
itanong. Anong gusto niyang iparating? Alam ko na!
siguro...
...baka addict siya sa Physics?! nyehe! aba! ano bang malay ko noh?
Chapter 15 Unforeseen
Nang magsimula ang klase, puro numbers na lang yung nakikita ko sa board.
Magkasunod kasi yung math and analytic geometry. Nagdidiscuss lang yung teacher
namin sa harapan.
"Drew, kaantok noh?" Pagtingin ko naman sa kanya, may iba palang pinagkaka-
abalahan. Nakikipagbulungan sa katapat niya.
"masmadami kayang fans si Jang Geum!" Drew murmured to our classmate with
determination then he faced me. "Hilary, may sinasabi ka? sandali lang muna, huh?"
then he faced again our classmate. "kaya sikat na siya!"
"ano ka ba? masmadaming fans si Spongebob! kaya massikat siya!" the other opposed.
Ano ba 'to? nagdedebatehan? Kung kanina inaantok ako, ngayon hindi na! Si Jang Geum
at Spongebob ba naman ang pinag-aawayan? at pabulong pa ah!
"hmm?"
"dude, manood ka nga ng tv! walang-wala yan kay Jang Geum!" Drew then snapped back.
"massikat si Spon--"
The both of them stopped opposing each other then looked at me. They smiled at me
then the next second, they bursted out with laugh.
They stopped arguing after that. Drew tapped me on the shoulder. "whoa! I'm
impressed!" then he went back to listening to our teacher's discussion.
"bakit naman?" I inquired back and faced front to see what our teacher is next
discussing.
"eh baliw naman pala 'tong dalawang 'to eh" I told him.
Nag bell na. Lunch time na pero hindi naman ako gutom kaya humiwalay muna ako sa
mga kaibigan ko. Una, napadpad ako sa covered court at umupo sa bleachers kaso
nagva-volleyball yung middle school kaya umalis nalang ako at baka matamaan pa ako
ng bola. Pangalawa, sa library pero after a few minutes, nabore naman ako kaya
nilayasan ko na. Babalik na sana ako sa canteen pero natigilan ako.
May mga schoolmates ako na nagkukumpulan sa may lobby. May pinalilibutan sila.
Kahit na malayo ako, natatanaw ko naman...
...bakit pa siya nagpunta dito? ...bakit pa siya nagpunta dito?
Past is past! Hindi na nga pwedeng balikan diba? Kung gano'n nga, ba't parang
binabalikan ako ng nakaraan? Nandito siya ngayon. Pero isa lang ang alam ko,
nandito man siya, hindi na marerewind ang mga pangyayari papunta sa time nung
sabihin niya saking inlove siya sa iba. Wala ng take two para sabihin niyang ako
yung gusto niya imbis na si Shiela. Yung pagbalik niya dito, posible pa pero ang
sabihing hindi si Shiela ang ipinunta niya dito, imposible na yun.
napatitig lang ako sa kanya habang kausap siya ng mga schoolmates ko na kaibigan
niya. Kamusta na kaya siya? Eh ako kaya, may balak kaya siyang kamustahin ako? If
my name's Shiela, to whom he's inlove with, pwede pa. But I'm Hilary, just me, not
her!
Here I am, watching him from a distance, waiting for a minute or even just a second
to come that he will look my way and throw me a glance.
Just a glance.
Haay, wag na nga lang, nakatayo lang ako dito at nakakapagod maghintay. Busy siya
sa mga kausap niya. Asa pa ko! Mabuti na din siguro na hindi na niya ko makita.
Para sa'n pa?!
Tumalikod na ko nang makita ko yung grupo nina Jake, Mike, Drew, at Paolo na
naglalakad papunta sa direksyon ko.
Nako! Panay ang bati sa kanila ng girls na mga juniors and sophomores na nadaanan
nila, pati freshmen na halata namang hindi nila kilala! Nginitian naman nila yung
mga yun. Sa bagay, sikat kasi si Jake. Basketball varsity at gwapo pa. Crush din ng
bayan sina Drew at Paolo. Sa katunayan, sinabi ni Jhoyce na crush na daw niya si
Drew. Inamin niya sa'kin kahapon sa jeep nung pauwi na kami. Si Carla naman,
pagkatapos umamin ni Jhoyce eh umamin na din. Since si Paolo ang nag-offer na
bibili ng pagkain niya last week sa canteen nung nakasabay namin silang kumain at
dahil cute na rin, crush na daw niya. Marami pa silang admirers. Si Mike naman, oo
minsan napipikon ako sa pang-aasar niya pero hindi naman mapagkakailang hearthrob
din siya dito sa school. Bagay nga silang maging magkakabarkada eh, panay mga
campus cuties.
"ba't mag-isa ka?" Mike inquired but he's not looking at me.
"gano'n ba? teka, sino yun? alumni yun ah!" Paolo pointed at him.
"teka! alam ko pangalan nun eh. An..An..ano nga ba yun?" Drew was snapping his hand
trying to remember. " Anton? Basta it rings a bell with Anton!"
"nah, I just know his name. big man on campus kasi siya before he graduated here."
Mike said.
Oo nga naman.
"yeah, he's a BMOC. naging teammate ko nga siya last year eh nung varsity pa siya
dito." Jake added.
I turned my head to look at Anthony, still busy chatting with my schoolmates. When
I was about to answer, I looked at Mike. I saw that he stared at Anthony at first
then after a while, he gazed at me for my answer. "no." I looked down "hindi ko
siya kilala."
yeah, I lied. Hindi na naman nila kailangang malaman na magkakilala kami eh. Sabi
nga ng Philosophy #10, some things are better left unsaid. Hindi na nila kailangang
malaman na first love ko si Anthony.
"okay." he answered with a serious tone then he went back staring at Anthony again.
"oist bro! ba't seryoso ka naman masyado?" Drew asked Mike. Jake also gave Mike a
querying look.
Hinanap ko si Giselle, kailangan ko ang bestfriend ko. Pumunta ako sa room nila
pero wala siya. Hindi ko na siya nahanap kaya pumunta nalang ako sa corridor ng
first floor. Tinignan ko lang yung garden sa tapat. Nakita ko naman sina Jelaine at
Khyle na nakaupo do'n. Siguro nililigawan ni Khyle yung kapatid ko. Ayos lang,
bagay naman sila eh. Napaisip naman ako, parang may kamukha si Khyle, hindi ko nga
lang sigurado kung sino.
Habang iniisip ko kung sino yung kamukha niya, bigla ko namang nakita si Anthony na
papunta sa garden! At kasama na niya ngayon si Shiela. Sabi ko na nga ba eh, siya
talaga yung ipinunta niya. Umupo naman sila sa may bench malapit kina Jelaine.
Pinapanood ko lang silang dalawa. Ano na kaya sila? Hindi na kasi ako updated kung
niligawan na ba ni Anthony yun. Nawalan nga kasi kami ng communication after niyang
gumrad. Si Shiela naman, kahit naging classmate ko siya last year, hindi kami close
kaya wala talaga akong alam. Pero sa nakikita ko, mukhang okay naman sila.
Kinuha ko naman yung Life Guide ko sa bulsa. Memo notebook lang yun kaya kasya
naman. Binuklat ko at binasa for inspiration. Pinaka number 1 talaga sa list is
about moving on. Ginagawa ko naman na simula dati pa eh! Ang kalimutan na siya!
Kaso hindi ko naman naisip na kapag nakita ko siya ulit, magkakaganito ako.
nasasaktan ako!
I looked at them again. This time, they're having fun with each other's company and
laughing. I underlined "nasasaktan ako."
nasasaktan ako!
Bilib din naman talaga 'ko sa taong 'to. Timing na timing talaga kung magtext.
Kailangan ko kasi ng kausap. Isa pa, alam niya na nakatingin ako kina Anthony.
Pinapanood niya siguro ako at nandito lang siya sa paligid ko. Lumingon-lingon
naman ako pero madami ding students na nandito kaya imposibleng ma-identify ko kung
nasa'n siya dito.
Kahit hindi ko siya kilala personally, may tiwala naman ako sa angel ko kaya sinabi
ko sa kanya na nasasaktan ako. Kinuwento ko via text yung storya namin.
<angel q!>: you know what? maybe he's not "the one." Try to look at your
surroundings. Nandyan lang siguro sa tabi-tabi yung talagang para sa'yo. Hindi mo
lang alam, baka parating na siya..ü
Medyo gumaan naman pagkatapos no'n yung pakiramdam ko. Tumingin ulit ako sa
direksyon nina Anthony. Dapat maging masaya nalang ako para sa kanila..kaso mahirap
nga lang.
"akala ko ba hindi mo siya kilala? then why bother watching him from afar?!" Si
Mike pala 'to. Bigla nalang sumulpot! "bakit? eh ano naman sa'yo? huh?!"
"iniwan ko muna sila. I recognized something that they didn't so I went to find
you. Nandito ka pala" then he looked at where Anthony and Shiela were sitting.
"bagay sila noh?"
"huh? hindi, oo..sa totoo lang, hindi ko alam!" kailangan ba talaga niyang ipamukha
sa'kin na bagay sila? ang sakit nun ah! Kanina, medyo okay na 'ko. But upon hearing
what he's saying? He's only making me feel worse!
yeah, right! they're sweet that it makes me wanna cry at this very moment! "bahala
ka, sige, alis na 'ko"
I was about to make a step but he went in front of me and blocked my way. "sabi ko
na nga ba eh, there's something about mr. bmoc!" I just looked away at him. "you're
not going anywhere."
"please, Mike! I don't have time for this! just..just let me go away! excuse me,
padaan." I stepped to the left but he just did the same. I tried on the right but
still, he hindered my way. I felt my tears were already gonna fall anytime so I
just looked down so he won't see my face.
"you know what? you can run but you can't hide." then he cornered me at the wall
and lifted my chin. "I know that you only ran away from us a while ago, but you
can't hide what you're going through. I know there's something wrong!"
I didn't spoke but instead I gave my head a toss and looked away from him. I'm
trying to control my tears. Please naman! Kung tutulo ka, wag dito, wag sa harapan
niya!
I heard him sigh. "alright then. sorry for this but.." he held my hand. "..I need
to do this." he grabbed my hand and hauled me along near the fire exit. After
which, he let go my hand and sat at the stairs while I was just standing in front
of him.
He lifted his head. "for holding your hand. diba dati sabi mo ayaw mong umabot sa
pang-third time yung paghawak ko sa kamay mo? kaso ginawa ko pa rin ngayon. kung
hindi ko kasi yun ginawa, hindi kita mahihila papunta dito." he explained.
He grabbed my hand again. "sorry, fourth time pero umupo ka kasi dito." He pulled
me beside him. Gusto ko pa sanang pumalag para umalis na pero hindi ko na magawa
kaya umupo nalang ako sa tabi niya.
"syempre, nasa banding fire exit kaya tayo! sino naman pupunta dito noh! wala
namang sunog!"
"exactly."
"oh tapos? ano na?" pwede bilisan mo na kung ano man 'to? para makaalis na 'ko,
naiiyak na talaga 'ko eh! kanina ko pa pinipigilan!
"I chose this place para walang makakarinig. so go on, spill it!"
"spill what?"
"yeah, there's something you don't know 'cause you don't need to know whatever it
is!" I abruptly stood up to walk away but he stopped me from going and held my
hand. "sorry, fifth time already." I saw that he also stood up. "but I need to know
whatever that is!" then he turned me to face him.
"he's my first love but I didn't tell my feelings for him 'cause he only sees me as
his friend! he's in love with that girl, NOT WITH ME!" my tears already fell as I
said that. "ngayong alam mo na, pwede mo na ba kong bitiwan?!"
He moved closer to me. "no, hindi pa kita bibitiwan." I looked at him with tears
falling from my eyes. Instead of giving me a hanky, he swept my tears by his hands.
ha..huh?!" magpa-check-up na kaya ako sa doktor? may diperensya siguro tenga ko?
"ano?!" sabi na eh, may diperensya nga yung tenga ko! doktor, magkikita tayo asap!
"nakakainis ka talaga! bitiwan mo na nga 'ko!" I bemoaned then tried to loosen from
his grip and continued crying. "Mike! please!" I pleaded as I looked into his eyes.
At that moment, I felt that he was already loosening his clutch and finally, I was
able to free myself from him. I turned my back to start walking away.
Then I heard him spoke, "sorry, I'm doing this for the sixth time!"
oh no!
Our eyes met then he leaned closer. Akala ko kung ano na ang gagawin niya eh!
Kinabahan ako! "binitawan nga kita pero hindi ko naman sinabing papakawalan na kita
diba?" bumulong lang pala sa tabi ng tenga ko.
I stopped glowering and just looked into his eyes. "but I think it's more okay if
you're going to smile." then he beamed.
For some reason, this made me like him a little better. I smiled back.
"there! that's better." then and there, he lead me back to sit down on the stairs.
At that time, I was no longer crying. "mag-usap muna tayo."
"why not?"
I took a deep breath. "okay." then I faced him. "I met him last year when he
accidentally bumped me until we got along well. Alam mo ba, nung dumating siya sa
buhay ko, akala ko siya na.." I paused for a while. "..kaso hindi eh. I thought he
also had feelings for me but it turned out to be the opposite way. Umasa lang ako!
When he told me that he's in love with someone else, that's the time when I
realized that I have to let him go. Binigay siya ng Diyos para lang mahalin ko,
hindi para makasama ko. Kailangan ko na siyang hayaan. But then, nahihirapan nga
lang ako lalo na ngayon na nakita ko siya ulit."
"go on.."
"when God gives you one important thing in life, never hold it too tight, so when
he asks you to give it back, it's easy to let go without hurting too bad."
"just remember what I said, that'll help you with you're situation right now."
sure thing Mike! in fact I'm planning to make that as my Philosophy #12.
"pero anong experience yun?"
"o-kaay!" I said, drawing out the second syllable as if trying to decide whether or
not to ask more.
I shrugged and nodded at the same time. "I guess so. thanks!"
"I do have a question, though, why are you being nice again today?"
"talaga lang ah? baka naman you're being nice kasi.." I paused. "ito na yung huling
araw na magiging seatmates tayo kaya kailangan good shot ako sa'yo bago tayo
magkahiwalay" then I chortled. "remember that line? baka gano'n nanaman ah!"
"actually, i can see that." I smiled to myself. "you know what? okay ka naman pala
eh!"
"oo naman noh! tungkol naman sa pang-aasar ko sa'yo, sorry 'bout that, gano'n lang
talaga ko minsan eh kaya pagpasensyahan mo na"
"parang gano'n na nga.." he chortled. "nga pala, gusto mo bang kalimutan si mr.
bmoc?"
"tutulungan kita.."
"basta!"
I just shrugged at him then stood up and went near the railings to feel the breeze.
"Hilary.."
I just gave him a smile then the warning bell that signaled the imminent
commencement of classes trilled sharply.
"Hilary! kanina pa kita hinanap! nakita din kita! anyway, we'll talk later" she
said then she noticed Mike beside me and gave me a querying look.
"oh, sorry, I forgot to introduce you. Mike, si Giselle nga pala, bestfriend ko.
Giselle, si Mike"
"yeah, same here" Giselle smiled and they shook hands. "una na ko, may gagawin lang
ako sa classroom. usap tayo mamaya ah?" she told me then she turned to Mike. "see
you around."
Chapter 16 Viewpoint
"oo, kaya nga hinahanap kita kanina eh pero dahil hindi ko alam kung nasa'n ka, may
pinasabi nalang siya"
"gano'n ba?" I muttered with a dry tone then she looked at me.
"ibabalita din daw niya sana sa'yo na kaya siya nagpunta dito kasi pinapunta siya
ni Shiela. Niligawan na pala niya eh at ngayon daw yung araw na malalaman niya yung
sagot niya"
"buti nalang pala hindi kami nagkita. ayoko namang marinig mula sa kanya yang mga
pinasabi niya eh. mas-okay na sa'yo ko nalang nalaman kaysa sa kanya pa. At least
hindi gano'n kasakit" I riposted.
There was moment of silence after which. We both just stared in the open air until
Giselle finally spoke. "mukhang okay na kayo ni Mike ah.." she suddenly changed the
topic.
"sinabi mo?"
"napilitan ako. hindi niya ko tinantanan kanina hanggat hindi niya nalalaman kaya
ayun, kinuwento ko nalang. And you know what? He comforted me."
"kinomfort ka? talaga?" I nodded. "mukhang interisado siya masyado sa'yo ah?" she
uttered then I just shrugged. "hay nako Hilary" she chortled.
"wala.." she stopped chortling and looked at me. "natutuwa lang ako, you and Mike
are beginning to get along well. dati kasi, asar ka dun eh. At tignan mo ah, he was
with you when you needed company. well, that's good." then she stared in the open
air, smiling. "I'm starting to like him for you, bagay naman kayo" she whispered.
"alin?"
"huh? uh..sabi ko mabuti naman at friends na kayo ni Mike at least wala ka nang
kinaaasaran!"
"yun ba yun? ahh okay..akala ko may iba akong narinig eh" I said ambivalently.
"basta bestfriend, I know you find Anthony as a great guy.." then she tapped me on
the shoulder. "..but there are guys out there better than him."
"girl, I'm not sure of anything.." she paused then looked into my eyes...
continuation..
"thank you ah?" I said as I hugged her tight. I felt her warm affection.
***
The next morning, I was the one who came first in our room. I sat and as I waited
for my other classmates, I heard a voice coming.
"sige na kasi Mike! sumama ka na..papayag ba kaming wala ka dun?" Drew was nudging
Mike as they were entering the room with Paolo at their back. I guess the three of
them didn't recognize my presence because I was sited near the bookshelves.
"oo nga naman bro! ano ka ba, celebration nga yun ni Jake tapos wala ka? 'wag
gano'n, kulang ang barkada 'pag nagkataon!" Paolo concurred.
Mike didn't respond. He just removed his bag and sat at the chair near the door
while Pao and Drew just stood in front of him.
"kasi naman dude! um-oo ka na!" Drew nudged him again but this time, stronger.
"tigil tigilan mo nga ko Drew!" binatukan niya si Drew. "sumosobra ka na ah! ang
lakas nun ah! ihuhulog mo yata ko sa kinauupuan ko eh!"
"wui, nandyan ka pala, di ka namin napansin..akala ko wala pang tao dito eh..
sorry.. oh eto, umupo ka muna, sumama ka sa pinag-uusapan namin.." Drew smiled and
pulled a chair. "oo nga pala, sumama ka din sa Friday Hilary ah?"
"sa celebration sa bahay nina Jake after classes. Birthday niya na kasi sa
Friday.." Pao uttered.
"yun nga.. eh eto namang si Mike ang hirap suyuin eh..pakipot pa! baka gusto mong
bilhan pa kita ng flowers and chocolates?" Drew teased.
"ano ka ba! sasama naman talaga ko eh..may sinabi ba kong hindi ako sasama?" Mike
responded.
"ay gano'n ba? hindi ka kasi umiimik kanina eh..akala tuloy namin hindi ka
pupunta.." Drew chortled.
"nag-iisip lang ako kanina..may gig kasi kami ng banda sa Friday night eh. Binigyan
na kami ng downpayment ng bar..baka hindi sila pumayag na magback-out kami kaya
iniisip ko kung anong gagawin. Isa ka pa Pao eh! parang hindi kita kabanda ah! Alam
mo naman na may gig tayo, bakit hindi ka namumroblema dyan? teka, nasa'n nga pala
si Jake?"
"mamayang tanghali pa yun papasok, excused naman siya sa classes today eh.. pinull-
out kasi siya ng coach nila kaya puro training lang sa basketball gagawin niya,
malapit na kasi competition.." Pao answered.
"ang galing mo talaga Hilary..tama, tama! Next time nalang kayo tumugtog do'n.."
Drew stated as he sat and placed his feet on top of another chair.
"pa'no nga 'pag di pumayag? banda lang kasi namin yung nakaschedule na tumugtog sa
friday, 'pag hindi kami nakatugtog, wala ng iba. Baka magalit yung may-ari ng bar
'pag walang tutugtog.."
"hindi yun, ako na bahala, ibabalik ko yung downpayment tapos kakausapin ko..gusto
mo puntahan ko na agad mamaya eh para makontak niya yung ibang banda na available
para may makapagsub muna sa'tin..ano? ayos ba?" Pao riposted smiling.
"call na pala eh.. ikaw Hilary, sasama ka din diba?" Mike turned to me.
"nakakahiya eh.."
"hindi yan, nando'n naman kami.. saka iimbitahan din namin sina Carla mamaya, don't
worry.." Drew smiled and reassured me. "ano? sama ka na?"
"sumama ka na..
"..kasi 'pag hindi ka pumunta, hindi na din ako pupunta.." woooh! may pakondi-
kondisyon ka pang nalalaman ah!" Drew teased. "ay, oo nga pala bro, tanong ko lang,
alam na ba ni Jake na pareho kayo ng gusto?" Binatukan ni Paolo si Drew. "aray
naman!"
"sa music!" Paolo continued for Drew. "kasi..alam mo na, ung sounds na tutugtugin
sa party. sila kasi ni Mike yung mag-dedecide about sa sounds"
"sa tagal tagal niyo nang magkakasama hindi niyo pa ba alam yung mga trip na kanta
ng isa't-isa?" I queried them.
"huh?!"
"este.." binatukan ulit niya si Drew. "ano ba! nalalabuan na tuloy sa'tin si
Hilary!" then he turned to me. "ang ibig naming sabihin; oo, alam namin yung genre
na trip ng isa't-isa pero kaya 'hindi pa' yung isinagot ni Mike kasi hindi pa alam
ni Jake kung ano yung particular songs na tutugtugin tapos may sinuggest na songs
si Mike then nagkatugma pala sa mga songs na sinabi ni Jake sa'kin kagabi sa phone.
Eh ayun, hindi pa alam ni Jake na pareho naman pala yung gusto nilang dalawa na
plano ni Mike kasi mamaya pa talaga nila dapat pag-uusapan.."
"oo, yun nga!" Drew laughed in a strained manner. "oh pa'no, sasama ka na di'ba?
kasi hindi din daw pupunta si Mike 'pag wala ka eh..eh pa'no yun, edi wala ng lead
guitarist sa banda nina Pao nian 'pag hindi ka um-attend.."
lead guitarist?
"i'm also the band's lead guitarist..it just so happened 2 weeks ago.." Mike broke
in. "kung hindi mo pa nabalitaan, umalis na sa banda last 2 weeks yung dati naming
lead and one more thing, sa mga latest songs na tinutugtog namin, bihira nalang
gamitin ang keyboard kaya ako na rin yung pumalit.."
"kaya nga, buti nalang marunong din si Mike maggitara" Pao said.
"gano'n ba? eh teka nga, ang corny naman eh, ba't ba kasi sa'kin pa nakasalalay
yung desisyon mo?" I turned to Mike and asked him.
..gusto ko lang! para ikaw yung sisihin 'pag hindi ako pumunta at hindi nakatugtog
ng matino yung banda!"
"tss..sira ka talaga Mike!" Pao chortled and disheveled Mike's hair.
"hindi, joke lang yun.." Mike smiled as he fixed his hair. "pero sumama ka na
kasi.." he insisted.
"hindi effective convincing powers niyo ah! 'pag ako yan, papayag na si Hilary,
di'ba Hilary?" Drew went beside me and smiled sillily at me.
"oo na nga.."
Si Drew talaga!
"promise! kung gusto mo, imbis na si Jake ang magyaya, ako pa magyaya kay Carla eh
para sigurado.." Pao reassured me.
"sige ba!"
Maya-maya, dumating na din si Carla at gaya nga ng sinabi ni Pao, siya na mismo ang
nagyaya sa kanya. Kinilig naman ang loka! Crush niya nga kasi eh.
Nung lunch time na, nakatayo lang ako do'n sa terrace sa harap ng room namin.
Natanaw ko naman si Jake na paakyat papunta sa classroom.
"oo, malapit na kasi yung competition namin eh pero sumaglit muna ako dito sa room.
oo nga pala, punta ka ah?"
"ahh yun ba..oo, pupunta 'ko..nasabi na sa'kin nina Drew kaninang umaga"
"buti naman.." he smiled. "oh sige, puntahan ko muna yung iba nating classmates,
iiinvite ko yung mga hindi pa nasabihan nina Drew tapos didiretso na ko sa
training.."
"okay."
Lumapit naman siya sa'kin. "I suppose hindi mo pa alam kung sa'n yung bahay namin?"
oo nga noh? hindi ko nga alam pero.. "pwede naman akong sumabay sa mga classmates
natin na may alam ng direction, kaya 'wag nalang. No need na talaga." tama naman
di'ba? and besides, nakakahiya naman kasi kung susunduin pa niya 'ko. Siya pa yung
mag-aabala eh siya nga yung celebrant.
Ngumiti siya, tumingin sa sahig tapos tumingin ulit sa'kin, still with that smile.
"ang alin?"
"mukhang hindi ah..i guess hindi lang siguro ako gano'n ka-effective sa'yo
regarding my deeds. anyway, I have to tell you something."
"malalaman mo sa Friday. Saka ko lang sasabihin sa'yo on that day. basta, I'll be
fetching you."
"pero--"
Ang pilit naman nito. Hihirit pa ulit sana ako kaso tumalikod na eh. Nung pababa na
siya sa hagdan, nakasalubong niya sina Drew na paakyat naman.
"ui dude! swerte mo naman, di ka magkaklase today 'til next week. Pwede switch
tayo?" bumanat nanaman si Drew.
"no way! ikaw nalang, enjoy!" Drew ironically said and chortled slightly.
Napangiti si Jake. "hindi ka rin demanding noh?" Jake slightly punched Drew on his
arm. "cge mga 'tol, una na 'ko.." he tapped Mike's shoulder and waved his hand as
he turned to me. "cge ah, punta na 'ko sa baba.."
Tumango lang ako at hindi na ko nagbalak makipagtalo ulit tungkol sa pagsundo niya
sa'kin. Feeling ko susunduin pa rin naman niya 'ko kahit anong gawin kong pag-ayaw
eh. Naglean nalang ako sa terrace.
Pumasok si Drew sa loob ng room. Si Mike naman, tumayo sa tabi ko. "staring at
what?" he asked.
"before, that was one of our practice days for our English activity nung nakatulala
ka sa labas ng bintana, tinititigan mo lang yung mga puno saka halaman sa garden,
or I guess just staring at nothing. I just noticed.. you're fond of staring at the
open air."
"hindi pa kasi ako sigurado sa sarili ko at hindi pa malinaw sa'kin that time kung
kaya ko ngang kumanta in front of a crowd." I turned to face him. "just put it this
way. It helps me when things aren't clear for me." ngayon kasi iniisip ko naman
kung ano yung malalaman ko sa Friday.
"may sasabihin daw kasi si Jake pero sa Friday ko pa malalaman. Pwede naman kasi
ngayon, ewan ko ba sa kanya kung bakit sa birthday pa niya."
"huh?"
Tumingin siya sa'kin. "wala." tapos dumiretso ulit siya ng tingin. "anong tingin mo
kay Jake?"
"si Jake? varsity and at the same time 'di naman niya pinapabayaan studies niya.
Responsible. Popular. Good-looking. Nice. As a whole, he's okay. Why?"
"gusto ko lang malaman yung opinion mo. gusto ko lang na mag-share ka sa'kin ng mga
bagay-bagay. katulad nga ng sinabi ko sa'yo, gusto kong maging close tayo.."
napahinto naman siya nung tinignan ko siya, ewan ko lang kung bakit. Then,
nagsalita ulit siya."yeah right, close. close.. FRIENDS." nilihis niya yung tingin
niya sa'kin. "gusto ko lang na maging komportable tayo sa isa't-isa hindi yung lagi
mo kong sinusungitan."
"hmm..malalaman mo sa Friday" ginaya ko lang yung narinig kong linya galing kay
Jake kanina.
"you what?!"
tumalikod siya para isandal yung likod niya tapos pinatong niya rin yung elbows
niya sa railings. "sungit! friends na nga tayo pero sinusungitan mo pa rin ako!
pero seryoso? you really don't know?" umiling ako.
nilingon niya 'ko. "hindi nga?" tiningnan ko siya ng masama. Ang kulit eh!
"oh..okay. sabi ko nga eh, hindi mo nga alam."
hindi naman sa ayokong magshare sa kanya, gusto ko na nga rin magshare ng mga
bagay-bagay sa kanya di'ba? kaso hindi ko pa kasi talaga alam yung sagot. Hindi ko
naman kasi pinag-aaksayahan ng panahon na i-figure out kung si Jake ba yung klase
ng guy na magugustuhan ko, basta ang alam ko, his a nice person and a good friend.
"I'll think--"
"Mike! tara sa canteen. bili tayong mineral." Drew suddenly called out as he went
outside the room to go near us.
"kagagaling lang natin kanina sa baba eh! ba't 'di ka pa kasi bumili kanina?" Mike
replied.
"eh sorry ka, ngayon lang ako nauhaw eh. Bro naman, samahan mo na kasi ako!" Drew
was pulling Mike's arm.
"oo ba! ililibre kita ng piso! oh tara na!" binatukan tuloy siya ni Mike.
"okay."
"Hilary, may sinasabi pa 'tong si Mike oh! and?" Drew asked while looking at Mike.
Mike stared at me. I saw him whispering something. "I hope 'no' yung sagot mo."
But I didn't utterly heard what that was because he's voice lacked volume so I
repeated Drew's question.. "and?"
"sabi ko, I hope the things that aren't clear for you would be apparent eventually!
ayun. sige.."
After they left, I tried to contemplate. Kung noon hindi ako nag-aksaya ng panahon
para pag-isipan yung tungkol do'n, ngayon ginawa ko na. Pinag-isipan ko na ulit
yung tanong niya kanina. I tried to consider the factors that would help me
distinguish the answer. I pondered about the qualities that can attract me. I
thought of it over and over. Minutes have already passed.
Thursday ngayon. Isang tulog na lang at birthday na ni Jake pero wala pa akong
regalo sa kanya. Sina Kryzl, Erlyn and Joy naman eh nakabili na daw kahapon bago
sila umuwi kaya nagpasama nalang ako kina Carla at Joyce sa mall after classes
ngayon total balak din naman nilang bumili ng panregalo kay Jake. Naglibot-libot
kami sa loob.
Lilipat na kami sa kabilang boutique nung nagsalita si Carla. "ano kaya ireregalo
ko kay fafa Jake ni Hilary?"
"shut up! hindi ko siya whatever noh. tss..! woooh, palibhasa si Pao yung nag-
invite sa'yo eh kaya inaasar mo ko. kinilig ka lang eh" I teased back.
"joke lang!" Carla chortled. "anyway, basta crush ko talaga si Paolo! grabe!"
"sa'n?" Carla searched. "eh mas loka ka eh, hindi si Mike yun, alam ko medyo
masmatangkad pa si Mike kaysa dyan eh."
"eh medyo hawig sila eh." Joyce reasoned out as we were walking towards the shop.
"ayun oh!" Joyce pointed the guy not too far away from us as we were proceeding
inside but I didn't saw the guy's visage because his back was already facing us
when I saw him.
Nagtingin-tingin sila ng mga damit. Ako naman eh pumunta sa section ng mga caps.
Nando'n din yung guy na tinuro ni Joyce kanina. Nung malapit na ako, eksakto namang
humarap yung tao sa'kin.
"opo." he answered.
"eto naman, 'wag mo na 'kong i-po at i-ate, hindi lang kasi ako sanay. Si Jelaine
nga parang hindi marunong gumalang kung makipag-usap sa'kin eh!" I chortled. "and
besides, halos magkasing-age lang naman tayo. one year lang naman yung agwat eh." I
explained and smiled at him.
"Hilary! siya yung sinasabi ko kanina!" Joyce suddenly appeared from behind.
"classmate kaya siya ng kapatid ko. si Khyle nga pala yan." I told her then I
turned to Khyle. "siya si Joyce and--"
"oh ano, may napili na kayo?" Carla went beside me and recognized Khyle. "Joyce, eh
di'ba siya yung kaninang tinuro mo?"
"hi! anyway, may I know what's going on? ano ba yun?" Khyle was puzzled.
"oo, tama, kamukha mo nga siya pero masmatangkad nga lang ng konti yun." Joyce
added.
"oo nga, para kayong magkapatid 'pag pinagtabi kayo." Carla said.
Kaya pala naisip ko na dati pa na may kamukha talaga siya na hindi ko lang maisip.
Kaya din pala dati nung napatingin ako kay Mike bigla kong naalala si Khyle na
napagkamalan ko pang ilusyon.
That explains everything. They have a connection, magkapatid sila. Come to think of
it, sa dami-dami ng sections sa school namin, magkaklase ang sister ko at brother
ni Mike at kami naman ni Mike eh classmates din.
"pupunta kasi kami sa birthday party nung kabarkada ni Mike tomorrow after class,
do you know Jake? ayun, naghahanap kami ng panregalo." Carla explained.
"oo, I know him. Family friend namin siya saka nagpunta na rin siya sa bahay namin
dati. Ako nga din eh, bumili ng panregalo." pinakita naman niya yung plastic na
dala niya. "Ininvite niya din kasi ako na pumunta daw bukas saka tutugtog yung band
nina kuya."
"ikaw din, bye" I said while Carla and Jhoyce waved goodbye.
Pagkaalis ni Khyle, nagtingin-tingin ulit kami do'n. Ang hirap mamili, pa'no ba
naman, hindi naman namin alam kung anong magugustuhan niya. Naisip naming tatlo na
maghati nalang kami sa isang gift para di na kami mahirapang mag-isip ng tig-iisa
naming regalo para kay Jake. Nag-end-up nalang kami sa shirt. Si Carla naman eh
nag-offer na siya nalang daw ang mag-uuwi nung gift para siya na rin yung
magbabalot.
Pag-uwi ko, kumain na ako ng dinner with my family. Nagpaalam na din ako na may
pupuntahan akong party kinabukasan after ng klase namin.
"oh sige, basta mag-ingat ka ah?" sabi ni Ma habang may nilalagay siyang pagkain sa
plato niya.
"saka 'wag kang masyadong gabihin" dagdag naman ni Pa.
"si Jake.."
"oo, yun nga. oo nga pala Jelaine, bro pala ni Khyle yung classmate ko eh.."
"not really, I just heard about his band saka nakikita ko siya minsan sa school.."
"okay. wala lang, ngayon ko lang kasi nalaman na magkapatid pala sila."
"siguro.." yun nalang yung nasagot ko then tinapos ko na yung kinakain ko.
***
As usual, maaga ulit akong pumasok sa school. Tinamad pa nga akong magklase nun eh
pero pinagtiyagaaan ko nalang. Si Jake naman eh wala buong araw sa room kasi
nagtetraining pa rin siya. Nung dismissal na, umuwi muna 'ko sa'min at ganun din
naman yung ginawa nung iba. Masyado pa naman kasing maaga kung didiretso na agad sa
bahay ni Jake after classes. Naunahan pa nga akong umuwi ni Jelaine eh at naabutan
ko siyang nanonood ng tv.
Nung bandang 5:55 na, dahil hindi naman formal party yun, nakasuot na ako ng casual
clothes at nagsusuklay nalang ako. Eksakto namang dumating si Jelaine at pumasok sa
kwarto ko.
"oist, may car sa labas, hinahanap ka nung guy. namumukhaan ko yun, di'ba siya yung
kasama mo sa garden dati? si Jake yun ah..yung may birthday?"
"oo nga, sabi niya kasi susunduin niya 'ko eh. ayoko nga dapat kaso sabi niya
susunduin niya pa rin ako. ayan na nga.."
"hey, napaaga yata ng 5 minutes?" chineck naman niya yung orasan niya nun. "ui,
hindi, joke lang, ayos lang naman. Happy birthday!"
"thank you!" he smiled. "halika na.." binuksan niya yung pinto ng car tapos nag-
hand gesture. "after you.." pumasok na ako sa loob. Pumasok na din siya at umupo sa
tabi ko..
"mamaya sasabihin ko na sa'yo.." Tumango lang ako. Sinara na niya yung pinto nun.
"manong, tara na po." tapos umandar na yung kotse.
Nakatingin ako sa bintana. Maya-maya lang, papasok na kami sa subdivision nila nung
naramdaman kong nagvibrate yung cellphone ko. Chineck ko at may message.
Oh! Pa'nong? Napaayos naman ako ng upo nun. Napansin ni Jake yung paggalaw ko kaya
tiningnan niya ko. "ano..chineck ko lang yung message ko.." pinilit kong ngumiti
pero nagulat talaga 'ko. Enjoy? So as usual, he knows what I'm up to?
Magrereply pa sana 'ko para magtanong kung pa'no niya nalaman eh wala naman akong
sinabi sa kanya na may pupuntahan ako. Pinipindot ko na yung keypad ko pero after a
while, I cleared the screen tapos binalik ko nalang sa bag ko yung phone. Bakit ko
pa tatanungin? he has his own ways.
Tahimik lang si Jake doon kaya nagsite-seeing nalang ulit ako sa bintana. Napansin
ko na ang ganda ng view sa subdivision nila.
I also looked at him and gave him a smile then went back to looking at the view
outside the window pane.
Saglit lang eh, nasa tapat na daw kami ng bahay nila. Pagbukas niya ng pinto, in-
offer niya yung kamay niya para makababa ako. Nung nakapasok na kami, nakita ko na
yung mga tables and chairs sa malaki nilang garden tapos may tatlo kaming
classmates na nakaupo. Lumapit sila kay Jake tapos binati. Meron din siyang ibang
relatives na nando'n. Nakita ko rin sina Pao na nag-se-set-up ng instruments.
Kasama din nila si Khyle pero maliban sa'min wala pa rin talagang masyadong tao.
"halos kararating lang. hinanap ka nga namin kaso sabi nung mom mo umalis ka daw
muna sandali. hindi ka pa pala namin nabati noh? happy birthday 'tol!" Pao
answered.
"sinundo ko kasi muna si Hilary kaya ayun. thank you!" nilapitan namin ni Jake sina
Paolo. Binati din siya ni Mike, Drew, Khyle pati na rin ng ibang band members kaya
panay thank you si Jake. Ipinakilala naman nila 'ko sa ibang band members. Si Ken
daw yung bassist, Joey naman yung vocalist, and si Ray yung isa pang gitarista and
second voice. Nakita ko si Khyle na naka-upo malapit kina Drew kaya nag-hi ako
tapos tinabihan ko siya. Pumasok muna sa loob ng bahay nila si Jake. Si Drew naman
eh nakaupo lang din do'n habang pinapanood yung band na nagse-set-up. Pa-relax
relax lang siya na nakataas pa yung paa palibhasa hindi naman siya band member.
Nanunukso pa nga eh.
"ang yabang naman nito!" binato ni Pao yung drum sticks niya. Tumawa lang si Drew.
"ikaw nga dito?" sabi ni Joey habang inaayos niya yung bass.
"oo ba!" tumayo naman si Drew at inagaw pa yung bass guitar para subukang i-tono.
Nagstrum pa nga eh kaso sintado pa rin. "may sira naman yata 'to eh, sa'yo na
nga.." walang ibang nagawa si Joey kundi batukan nalang si Drew kaya nagtawanan
sila.
Busy din sina Mike at Ray sa pagset-up sa may sulok. Napansin ko naman si Mike na
lumingon sa direksiyon ko. Nginitian ko si Mike, gano'n din naman siya.
"Hilaaaryyy!!" may narinig akong sumisigaw. Pag tingin ko, si Carla pala! kasunod
din niya sina Joyce, Erlyn, and company.
"pumasok sa loob eh. mamaya nalang natin ibigay." umupo na din sila tapos
nagkwentuhan.
Tumayo na yung iba para pumunta sa table na may cater kaya sumunod na din ako. Nung
naglalakad palang kami, nasa likuran lang ako ni Joyce pero may biglang kuma-usap
sa'kin na classmate kaya pina-una ko nalang siya na kumuha ng pagkain. Nung natapos
na din akong makipag-usap pumunta na talaga 'ko para kumuha. Hahawakan ko na sana
yung plate sa harapan ko kaso may kamay na nauna.
"oh eto.." inabot niya sa'kin yung plato. Pati yung kutsara saka tinidor, siya din
yung kumuha para sa'kin.
kinuha ko naman yung binigay niya. "ui Mike, thank you..ikaw pala.."
May hawak na siyang plato nun para sa kanya. Si Paolo naman, nasa likuran niya at
kumuha na din tapos pumila na kami. Yung babae na nasa harapan ko na malamang
relative nina Jake, ang tagal mamili ng kukunin niya kaya hinintay nalang namin
siyang umandar.
"hija, sorry ah kung medyo matagal. Diet kasi ako eh kaya pinipili ko talaga kung
ano yung kukunin ko.." nginitian niya 'ko.
"ma'am, eto po, i-try niyo yung chopseuy. di po yan nakakataba kasi puro gulay."
nag-suggest na yung caterer kasi nahalata na rin siguro niya na hindi makapag-
decide yung babae. Umayon naman yung babae at kumuha na din.
Nung turn na namin, hinawakan ni Mike yung sandok ng kanin tapos nilagyan niya yung
akin. "diet ka din ba?"
"oh edi dagdagan natin.." dinagdagan niya yung kanin ko. "ayos na yan?"
"tama yan, kumain ka lang." nakangiti si Paolo nun tapos bumulong. "kalokohan yung
pagda-diet. party naman eh kaya kain lang."
Nginitian ko din si Pao. "wait lang, may upuan na ba kayo? sa table namin may
bakante pa..dun din naka-upo si Drew saka yung bro ni Mike.." tinuro ko kung sa'n
kami nakapwesto.
Pagkatapos kong kumuha ng pagkain saka inumin ko, sinabi ko na mauna na 'kong
pupunta sa table pero tinawag ako ni Mike.
Naglakad na kami papunta sa table namin. Nilapag ko muna yung dala kong plato. Si
Mike naman eh hinila pa yung upuan ko para maka-upo ako. Hinintay muna naming
dumating yung iba tapos sabay-sabay na kaming kumain. Pagkatapos kumain, bumalik
ulit sa stage sina Mike para tumugtog. Nagyaya si Drew saka sina Erlyn na maglibot
daw sa garden pero hindi ako sumama kasi busog pa ko. Isinama din nila si Khyle
pati yung iba kaya naiwan muna ako doon.
After ng ilang minuto, hindi pa rin bumabalik sina Drew kaya tumayo na 'ko dahil
nabobore na rin ako. Nung hinahanap ko sila, nakasalubong ko si Jake.
"saan ta--?" before I could finish my question, he held my hand and pulled me. "ui,
sa'n ba tayo pupunta?" I tried to ask but he didn't answer. The next thing I knew,
we stopped in front of a woman.
"uhmm.. good evening po" ipapakilala niya pala ko, hindi pa sinabi agad. nakakahiya
tuloy.
"tapos na po..ayos na po 'ko." she looked at me and beamed then a man appeared
behind her.
"Jake, are you enjoying your party? and one more thing, I like your friends' band.
ang galing talaga tumugtog ng banda nina Paolo and Mike." the man uttered.
"hi po! good evening.." His dad went near me and tapped me at the shoulder.
"you look pretty even if you're just wearing simple jeans and shirt hija.." he
commented.
"okay, i-eentertain ko muna yung ibang bisita..go on.." his mom said.
"halika na.." hinatak ulit ako ni Jake kaya sumunod nalang ako.
Umakyat kami sa taas tapos pumasok kami sa loob ng kwarto at sa kabilang dulo nun
ay terrace na nila.
"yeah, tara, dun tayo.." ni-lead niya yung way papunta dun sa terrace.
"remember nung Wednesday? sabi ko ngayong araw ko sasabihin sa'yo diba? so.. i'm
going to tell it here.."
"ahh..right! ano na ba yun?" I inquired while I leaned at the rail and felt the
cold breeze.
Lumapit siya sa tabi ko. "Hilary.." tiningnan ko naman siya. "I've been courting
you.."
Napaatras naman ako. "you mean yung mga ginagawa mo.. hey, you are?"
"I know, but I'll still pursue courting you.. whatever the outcome may be, I'll be
waiting for you.."
Pagkababa namin, mukhang tama nga si Jake dahil sumalubong ka'gad sa'kin si Carla.
"hoy! pagbalik namin sa table wala ka na. sa'n ka ba galing?"
Bumalik naman kami ni Carla sa table pero wala naman dun yung iba naming kasama. Si
Joyce lang yung naka-upo do'n at mukhang hinintay niya din ako.
"oo nga eh, kasama lang niya pala si b-day boy! ano naman napag-usapan niyo?" Carla
turned to me.
"he told me that he's been courting me, he will pursue it and he'll be waiting for
me..stuffs like that.." I tried to take everything I heard in.
"secret!"
Narinig ko naman na huminto na yung banda sa pagtugtog. Napagod na din siguro sila.
Naisipan ko naman na umalis muna sa table. Ako naman yung lumibot sa garden pero
dahil nakapaglibot na sina Carla eh ako nalang mag-isa ang naglakad-lakad nung may
tumawag sa'kin.
"Hilary!!"
"hinahanap ka ni kuya Mike eh. Tinanong niya kasi ako kung nakita daw ba kita eh
nandito ka pala."
Ano nanaman ba kasing pakulo nun at hinanap pa 'ko. Dahil mag-isa lang naman ako
dun sa part na pinuntahan ko, kumanta nalang muna ako habang hinihintay si Mike.
Have you ever seen such a beautiful night? I could almost kiss the stars for
shining so bright When i see you smiling, I go.. oh oh oh I would never want to
miss this 'cause in my heart, i know what this is
Hey now, hey now This is what dreams are made of Hey now, hey now This is what
dreams are made of I've got somewhere i belong..
Bigla akong huminto sa pagkanta. "haay.. no, this isn't what dreams are made of..
Nabobore na nga ako eh and partying isn't my thing anyway. mag-party all night
long? siguro isa yun sa mga nagpapaligaya sa ibang tao.." nagsalita lang ako ng
mag-isa do'n. Wala naman sigurong makakarinig dahil wala namang tao. "but me, I
would prefer na nasa damuhan nalang ako at nakatingala sa stars kasama ang mga
taong mahalaga sa'kin.."
"gano'n ba? edi tara?" excuse me? anong tara?! tara ka diyan!" hindi ko napansin na
nasa likuran ko na pala siya! Waah, narinig pa niya yung mga pinagsasasabi ko.
Nilapitan niya ko. "masgusto mo naman pala tumingala sa stars eh..edi tara na!"
"alam mo--"
"kaya nga! Eh ano na ba yun?" may pagkaloko-loko talaga 'toh eh noh! Nature na niya
siguro yun!
"meron noh!"
"sarili ko!" pagtingin ko sa kanya, nakangiti siya. Saglit lang, tumawa na siya.
"now what?" tiningnan ko siya ng masama.
"okay, okay, fine! sorry kung nakinig ako sa usapan niyo ng sarili mo. Nag-
apologize na 'ko ah, ayos na?" Halata ko na natatawa pa rin siya, pinipigilan lang
siguro.
"that's not really my point. Ang sa'kin lang naman eh, nakakahiya kasi!! Narinig mo
'kong magsalita mag-isa!" tumalikod ako sa kanya. Nakakahiya talaga, para na siguro
akong sira sa paningin niya!
Pumunta siya sa harapan ko. "okay lang naman yun." tapos ngumiti siya. "tara na!"
bigla naman siyang umupo. Tiningnan ko lang siya tapos tumingala siya sa'kin.
"malinis naman yung mga damo dito sa garden nina Jake eh kaya.." hinila niya yung
braso ko pababa. "..umupo ka na rin." Dahil malakas yung pagkakahatak niya, napa-
upo ako sa tabi niya.
"ayos dito sa spot na 'toh, walang tao kaya masarap tingnan yung mga stars. Eh
bakit hindi ka kasi nagpasama kina Carla magstargazing dito kanina kung naiinip ka
na do'n sa party?"
tumingala ako sa langit. "Eh naglakad-lakad kasi sila eh tapos hindi ko nahanap.
Nung nakabalik naman sila, nahiya na din akong magpasama kasi baka pagod na din
silang maglakad kaya mag-isa nalang akong umalis sa table namin.."
"gano'n pala.." tumingala din siya. Nagsalita siya ng mahina pero narinig ko naman.
"nabobore ka na pala, hindi mo pa ka'gad sinabi edi sana kanina pa kita sinamahan
magstargazing.."
"KAYA KO NAMAN GAWAN NG PARAAN KUNG GUGUSTUHIN KO EH!" lumakas yung boses niya
tapos bigla kaming nagkatinginang dalawa. "narinig mo yung kanina?!?"
"ay hindi! Sus, kunwari pa gagawa ng paraan kuno. Hindi na kailangan, wala kong
perang pambayad sa'yo noh.."
"hindi noh!! kung alam mo lang--" nilihis niya yung tingin niya. "MAG-STARGAZING KA
NA NGA LANG DIYAN!"
"hindi naman kita pinilit na samahan ako ah! Ikaw nga diyan yung aaya-aya!" tatayo
na sana ko kaso pinigilan niya ko sa balikat.
"siguro nga hindi ako isa sa mga taong mahalaga na gugustuhin mong makasama pero
kung mag-isa ka lang din naman, sasamahan pa rin kita.." napa-upo ulit ako sa
narinig ko tapos tumingala ulit siya. "may constellation ba ngayon?"
Tinitigan ko lang siya.. "hoy! Tinatanong kita!"
Sinagot ko naman siya ng malakas. "ABA, MALAY KO!" tapos tiningnan ko yung stars sa
langit. "ang totoo kasi niyan, I don't know how to distinguish constellations."
"pareho tayo."
Silence filled the air between us. We just both stared at the night sky. The stars
twinkled like diamonds. They're wonderful.
"kung gano'n, tell me..now, is this what dreams are made of?"
"kanina nung hindi pa natin 'toh ginagawa, I have answered a no to myself.. but
since we're already watching the stars.." I smiled. "yes. ang ganda noh?"
"oo nga eh, ang ganda m-- ..nung stars. maganda yung stars."
"by the way, I want to ask something.. I bet, nagkausap na kayo ni Jake..di'ba?" I
nodded. "what did he tell you?"
I looked at him. "nililigawan daw niya 'ko..hindi naman kasi siya nagpaalam sa'kin
dati kaya hindi ko naman alam na nanliligaw na pala siya.."
"nung hinatid ka niya dati magpapaalam na dapat siya kaso ininterrupt ko lang..pero
tinuloy pa rin talaga niya."
"hindi mo pa kasi sinasagot yung tanong ko nung Wednesday, type mo ba kasi siya? at
may follow-up question na. kung saka-sakali, does he have a chance?"
"pero ikaw na rin ang nagsabi; 'The right time will never come, you just make it
happen,' right?"
"kaya nga.. it's just that, I want to keep the answers to myself first. I hope you
understand.."
He stood up. "sabi mo eh!" he smiled back and offered his hand to help me stand.
Naglakad na kami pabalik do'n sa may mga tables kaso on our way, natisod ako sa
malaking bato na nakaharang.
buti nalang nahawakan ako ni Mike kung hindi baka nasubsob ako! yung bato naman
kasi paharang-harang!
Umayos ako ng pagkakatayo. "oo, hindi naman ako nabagok eh." tiningnan ko naman
siya. "ops! alam ko nakakahiya yun pero 'wag mo 'kong pagtatawanan!"
"ha-ha-ha! o kung gusto mo naman, he-he-he! pa'no yun? nakatawa na ko eh.. "
sarcastic yung pagkasabi niya. hinampas ko nga! "ouch! masakit yun ah.."
"eh kasi naman! ang yabang nito! siguro kung lagi akong natitisod hindi mo na 'ko
sasaluhin..baka pagtawanan mo nalang ako!"
..I'll always take care of you." Nung sinabi niya yun, hindi ako nagsalita. hindi
ko alam pero naramdaman ko nalang na natuwa ako kaya napangiti ako.
"wala ka man lang bang ibang reaksiyon other than that smile? I mean..ba't tahimik
ka? nevermind!"
Hindi na kami nag-uusap nung nagsimula na ulit kaming maglakad pabalik pero nang
makabalik na kami at tinawag siya ng mga kabanda niya tinawag ko muna siya. "hoy
Mike! just so you know, some joys are better explained in silence, as a smile gets
more audible than laughter." hindi ko na siya hinintay magrespond sa sinabi ko,
bumalik ako ka'gad sa table namin. That made me think to make it as my Philosophy
#13.
Mga 10:30 pm natapos yung party. Hindi ko nga napansin yung oras eh, gabing-gabi na
pala. Yung iba kong classmates, nauna nang umalis at yung banda naman, nag-aayos na
ng gamit. Gusto ko na ring umuwi kaya pinuntahan na namin si Jake para
makapagpaalam na.
"kami?! ang dami kaya namin para ihatid mo isa-isa! sobra na yun b-day boy..kaya na
namin.." Carla said.
"kaya nga, sabay-sabay naman kami pauwi eh.. ayos na yun.." Erlyn uttered.
"oo nga naman bro! saka sasamahan ko naman sila eh. sa tingin mo ba hahayaan ko
umuwi yang mga yan nang hindi ako kasama eh puro babae sila. ako na bahala.." Drew
added.
Si Paolo naman eh sumigaw nung nasa stage pa siya habang nag-aayos. "Drew! sasabay
na din kami ni Mike saka Khyle sa inyo! pakihintay nalang kami!"
"okay! bilisan niyo lang at kapag ako nainip iiwan ko kayo!" Drew shouted back at
him.
"kapag sila nainip iiwan nila kayo pero ako hihintayin ko pala kayo!" natawa nalang
kami.
In the end, pumayag na din si Jake na wag na kaming ihatid kaya sabay sabay na
kaming umalis. Pareho kami ng way at magkatapat lang yung subdivision namin nina
Mike and Khyle kaya kami yung naiwan na magkakasama on the way at dahil nga may
hinala ako na nililigawan ni Khyle yung kapatid ko, kinausap ko lang siya ng
kinausap hanggang sa nalaman ko na may girlfriend na pala yun! Close friends lang
daw talaga sila ni Jelaine. Si Mike naman natatawa lang sa'kin kasi grabe daw ako
mag-interoga sa kapatid niya.
"pumunta siya sa bahay namin dati, sinundo niya si Jelaine kasi gagawa daw sila ng
group project sa bahay nila which is bahay mo din pala since magkapatid kayo pero
yesterday ko lang nalaman sa mall na magkapatid kayo nung nakita ko yang si Khyle
sa isang boutique.."
"so you mean nakapunta na pala si Jelaine sa bahay namin? sayang di ko namukhaan
kung sino siya dun sa mga nagpunta dati. gusto ko sana siyang makilala.."
Pagkababa namin sa tawiran, nilabas ni Khyle yung phone niya. May ka-text siguro.
Nagpaalam naman ako kasi tatawid na ako. "Mike, sige, bye na.." tiningnan ko naman
si Khyle at ayun, di pa rin tapos magtext. "hey Khyle, bye na din.." after I
finished my statement, eksaktong fi-nold niya yung flip phone niya.
Imbis na mag-bye na din siya sa'kin, si Mike yung kinausap niya. "'tol, makikilala
mo siya kung ihahatid natin si Hilary sa kanila diba?"
"oo nga naman!" then Mike turned to me. "saka delikado kung uuwi kang mag-isa ng
ganitong oras. It's already very late. naaalala mo pa ba yung palabas na ginawa
natin dati sa kanto?"
"sige! samahan niyo na nga 'ko pauwi!" ayoko maka-encounter ng mga lasinggero ng
wala akong kasama noh! kaya ayun, hinatid nila ako.
Si Jelaine yung nagbukas ng pinto kasi nakatulog na daw yung parents namin. Nagulat
nga ako kung ba't gising pa yun samantalang 'pag gano'ng oras natutulog na din
siya.
"ang sabi ko, bakit? may pupuntahan ba tayo?" Jelaine interrupted me.
"ahh.." tumango nalang ako pero nalito din ako, alam ko iba yung narinig ko eh!
"oo, may pupuntahan tayo sa labas, may ipapakilala ako. Nandiyan din si Khyle eh.."
"talaga?" yung facial expression niya eh parang gulat na gulat na pilit. ewan ko ba
sa kanya!
Lumabas na kaming dalawa sa gate at lumapit kami kay Mike. "uy, siya nga pala yung
kapatid ko.."
"yeah, and you're Mike.." nag-extend si Mike ng hand kaya nakipagshake si Jelaine
tapos lumapit na si Jelaine kay Khyle at nag-usap sila.
Dumikit naman sa'kin si Mike. "pa'no niya nalaman name ko? sinabi mo na kanina?"
"gano'n ba..by the way, masyado ng gabi kaya pumasok na kayo sa loob.."
"okay..ingat kayo pauwi." I said then I called Jelaine. "Jelaine, pumasok na tayo
sa loob, uuwi na din sila eh.."
kausap pa niya si Khyle nun. "uuwi na daw pala kayo eh..ingat!" then she turned to
Mike. "kuya Mike, ingat din!"
ako nga hindi niya i-naate kaya hindi ako sanay nang tawaging ate tapos si Mike
kinuya niya? ano ba naman yun.
"wala lang yun!" Tanghali na 'kong nagising dahil gabi na akong nakauwi galing sa
party ni Jake. Sinermonan pa nga ako pagkagising ko kesyo delikado daw yung ginawa
ko at maraming loko-loko sa daan.
Ang ikinagulat ko naman, pinagtanggol ako ni Jelaine na safe naman akong naka-uwi
dahil may naghatid sa'kin kaya hindi na dapat ako sermonan dahil wala naman ng
dapat ipag-alala. Bago yun ah! Binuild-up pa nga niya na mabait naman daw yung mga
yun.
Mukhang kombinsado na naman sina Mama at Papa kaya tinigilan na rin nila ko. Kumain
nalang ako ng mag-isa kasi tapos na silang kumain. Hindi na nila ko nahintay. Ang
tagal ko daw kasing gumising eh.
Nanonood si Jelaine sa living room nung naisipan ko siyang lapitan. Pumunta ako sa
harapan niya. "tungkol sa'n ba yung plano na pinag-usapan niyo ni Khyle kagabi?"
"wala nga lang yun! or should I say, secret lang namin yun!" tiningnan niya ko.
"wag kang humarang sa tv! get lost!"
"hay nako!" Kung ayaw niyang sabihin, bahala na siya! Umalis na ko sa harapan niya.
Aakyat nalang ako sa kwarto ko para mag-soundtrip. Bago ko buksan yung pinto,
sumilip ako sa baba. Busy pa rin siya kakanood. "Jelaine! oo nga pala, thanks
kanina." pumasok na ko sa kwarto ko.
***
Puro discussion and seatworks ang pinaggagagawa namin nung sumunod na week. May mga
teachers din na nag-assign ng kung anu-anong report. Group work naman yung report
kaya ayos lang.
Si Jake, madalas pa ring wala sa klase dahil sa training niya pero dumadaan-daan pa
rin naman sa classroom. Tuwing break time niyayaya niya ako na sabay na daw kami.
Lagi nga akong tini-treat eh. Tuwing i-aabot ko na kasi yung bayad ko sa
nagtitinda, inu-unahan niya 'ko tulad din noon. Sabi naman nina Carla, gano'n lang
daw talaga dahil nililigawan naman ako. Kaso nakakahiya naman kasi kung laging
gano'n.
Dumating yung araw ng competition ng basketball team. Nung huli kaming nagka-usap
ni Jake bago yung araw ng laban nila, sinabihan ko nalang siya ng good luck dahil
hindi naman kami makakapanood. Sa school kasi ng kalaban nila gagawin yung
competition saka may klase kasi kami nun.
Napabalita na nanalo daw yung school namin. Natuwa naman yung principal kaya
kinongratulate niya yung mga basketball players nung nagkaro'n kami ng assembly.
Dahil tapos na yung competition, nakabalik na ulit si Jake sa klase. Panay nga ang
hiram niya ng notebook kung kani-kanino kasi marami siyang na-miss na lectures.
"bro! kaya mo pa? gusto mo ituro ko sa'yo isa-isa yung mga lessons?" lumapit si
Drew.
huminto sa pagsulat si Jake. "sige nga, i-explain mo nga kung pa'no makukuha 'to.."
"ano ba yan?" binasa ni Drew yung nasa notebook. "calculate for the x and y
component of--ay! naalala ko pala may gagawin pa 'ko. sige ah, kaya mo na yan noh!"
Tumawa nalang ako. "ako na nga lang, ganito..eto yung formula." pinakita ko sa
kanya yung notes ko. "yung cosine data, equal yan sa adjacent divided by the
hypothenuse. yung x component, makukuha mo kapag minultiply mo yung given velocity
sa equivalent degree ng--"
"ui Jake!" tiningnan namin siya. "uh kasi.." may inabot na papel si Mike kay Jake.
"eto. pinapabigay ni teacher Lex, take home quiz mo daw."
"okay, thanks bro!" tiningnan niya ulit yung notes ko. "saan ko i-mumultiply
Hilary?"
"okay..thanks."
Nag-bell na nun kaya nagsilabasan na yung mga classmates ko. Si Jake pinapatawag
daw ng CL/VE teacher namin after dismissal kaya sumabay ako sa kanya maglakad total
pupunta na din ako sa locker. Naghiwalay na din kami pagdating sa stairs.
Pabalik na ko ng room at uuwi na din pero nung nadaanan ko yung room nina Paolo,
napahinto ako. Sarado yung pinto pero may narinig ako.
"hindi ko alam! of all people naman kasi, ba't sa kanya?!" kumalabog yung pinto.
Alam kong sinuntok niya yun.
Aalis na sana ako at baka malaman pa nila na nakikinig ako kaso eto namang si
Carla, napakahina ng boses at tinawag pa ko. "ui, Hiilaaary!! sa'n ka galing?"
Bumukas yung pinto pero hindi ko na tiningnan kung sino yung nagbukas. Umarte pa
nga ako na naglalakad para hindi mahalata na huminto ako sa tapat ng room na yun.
"sa locker, pabalik na nga ako sa room natin eh, uuwi na tayo.."
Nakalapit na ako kay Carla kaya kinuha ko yung bag ko. Lumiko na siya papunta sa
hagdan. Paliko na rin ako nung may sumigaw.
"ano yun?" Sumilip si Carla sa corridor. "eh wala namang tao! tara na nga lang.."
sumilip din ako, wala nga. "ui Carla, sige mauna ka nang umuwi pati si Joyce,
naalala ko may meeting pa pala ako sa club ngayong dismissal sa library eh.."
"oh? eh baka late ka na! sige, umakyat ka na do'n.." wala naman talaga 'kong
meeting eh. Balak ko lang kausapin si Mike.
Bumaba na si Carla at ako naman naglakad sa corridor papunta do'n sa room nina
Paolo. Wala talagang tao sa corridor eh pa'no nasa doorway naman yung taong yun.
Naka-sandal pa nga yung left hand niya sa pinto nung nakita ko habang papalapit ako
sa kanya.
"galit ba kayo?"
"ako? hindi ah.. si Mike naman.." tumingin siya kay Mike at gano'n din ako.
Hinintay ko yung sagot niya.
"okay, I'm out of here!" Pao tapped my shoulder then left the two of us.
"Kung hindi ako sumigaw maririnig mo ba 'ko? hindi diba?" tumalikod siya tapos
pumasok sa loob.
Pumasok din ako, wala naman ng tao sa room na yun. "hindi ka talaga galit?"
Humarap ulit siya sa'kin. "ang sabi ko lang, you don't have to pretend as if you
didn't hear anything, did I say I'm mad at you 'cause you heard something?"
"Hilary, wait!!..
..will you just hear me out trying to talk to you??" Tumingin ako sa kanya at ayun,
seryoso nanaman siya kaya hindi natuloy yung pag-alis ko. "fine." umupo ako sa
upuan malapit sa pinto. "okay, I'll listen.."
Tumayo lang siya sa harapan ko. Hindi nga nagsalita eh! Nakatitig lang. "Mike! ano
ba?"
"anong bakit? akala ko ba gusto mong makinig ako sa'yo? if that's so, speak up!"
Nilihis niya yung tingin niya tapos nilagay niya yung mga kamay niya sa bulsa. "I
just want to know, are there questions in your mind? kasi kung meron.. pwede ka ng
magtanong sa'kin ngayon.."
Questions? tungkol sa'n yung pinag-usapan niyo ni Pao at nakuha mo pang suntukin
yung pinto? bakit ang seryoso mo? ano bang problema? anong nangyayari sa'yo? ang
dami diba? pero kung ganito lang din naman yung atmosphere sa pagitan naming
dalawa, masgugustuhin ko nalang na manahimik kaysa magtanong ng kung anu-ano sa
kanya.
"sigurado yan?"
tumingin siya sa paanan niya. "ganito.. may ikekwento nalang ako sa'yo. okay lang
ba?"
"sige lang.."
"sagutin mo nalang.."
"hindi pwede, nag-iisa lang kasi yun sa mundo. Mahirap makahanap ng isa pang ice
cream na gano'n."
Nagtaka naman ako. "meron bang gano'n? eh ang dami dami ng flavor na naimbento sa
mundo ah! Imposibleng wala ng mabibiling gano'n.."
"gano'n ba? eh kung paghatian nalang kaya nila? para naman fair diba?"
"they can't do that!" hinampas niya yung desk ng upuan niya kaya napasandal ako sa
upuan ko.
"why not?"
"kasi.." tumingin siya sa mata ko. "kasi siguro hindi sila mabubusog 'pag
pinaghatian nila yun.."
"eh hindi naman talaga nakakabusog ang ice cream eh! bumili nalang sila ng ibang
pagkain kung gusto nila!"
"pero ayaw nila eh. Ice cream lang talaga yung gusto nilang dalawa.."
Kailangan ba talaga niya ng solusyon tungkol sa ice cream dilemma na yan? May sense
ba 'tong pinag-uusapan namin? Baka naman mamaya kalokohan lang 'to!
"okay lang kahit hindi mo na masagot. thanks anyway." he stood up from his seat.
He was already making his way out of the room so I called out. "teka lang!"
He stopped then turned his head at me. "alam ko mahihirapan yung isa.." I stood up
and faced him though he wasn't utterly facing me. "..pero sa tingin ko, isa sa
kanila dapat mag-sacrifice. Kung hindi nila yun gagawin, matutunaw lang yung ice
cream. Sayang lang."
"oo nga eh.. yun na nga siguro." he started to walk away again. "by the way,
kailangan ko nang bumalik sa meeting ng mga class presidents, tumakas lang kasi
ako. Kung uuwi ka na, gustuhin man kitang sabayan, hindi pwede eh so take care of
yourself.."
Nung nasa labas na siya ng pinto, huminto siya saglit. "..pero kung sakaling ako
yung isang bata sa kwento, I made up my mind..
Napa-isip ako bigla. Para sa'n yung kwentong yun? Ano naman yung koneksyon?! Hindi
ko maintindihan kung ano yung essence ng ice cream na sinasabi niya! Dati nagtataka
ako kung ano yung plano nina Jelaine na mukhang secret yata at ayaw nilang sabihin,
ngayon naman yung kwento ni Mike. Why are things suddenly becoming weird?? I don't
get it!
***
Dahil weekend naman, ayoko pang bumangon dahil tinatamad pa ako. Wala naman kasi
kaming homework at wala din akong ibang magawa kaya humiga lang ako sa kama.
I heard that my door opened up and she went inside. "ano ka ba? ang tagal mo nang
nakahiga! bangon na sabi!" she removed the pillow on my face and pulled me up.
"kumain ka na nga sa baba.."
Napabangon tuloy ako. Lumabas na ko ng kwarto para kumain. Habang kumakain ako,
nilapitan ako ni Jelaine.
"wala. wala nga 'kong gagawin ngayong araw na 'to kaya nga tinamad pa 'kong
bumangon kanina eh..bakit?"
Ano ba naman yun?! "wala lang yun!" yung sinasagot nya sa'kin dati ngayon naman
"wala lang!" Haay!
Nanood nalang ako ng t.v. dahil wala ngang magawa. Pero hindi rin naman ako
nakapanood. Palipat lipat kasi ako ng channel eh. Pinagsabihan pa nga ako ni Papa
na baka masira yung t.v. sa ginagawa ko kaya pinatay ko nalang.
<ako>: bakit??
Nagbuklat ako ng magazine, libro, kung anu-ano na para lang may magawa. Nung
nagsawa na 'ko, ti-nry ko ulit tingnan yung mga palabas sa t.v. Maya-maya 12:00 nn
na pala. Kumain na sila ng lunch pero dahil halos kakakain ko lang naman, hindi na
ako ulit kumain. Hindi ako kumain pero ewan ko ba, ako pa yung pinaghugas ng plato!
1:00 pm. Pinagpipindut-pindot ko lang yung phone ko. Ka-text ko kasi si Erlyn. Si
Jelaine naman yung nanood ng t.v. Palingon-lingon nga siya sa'kin eh.
"hindi nga, kaya nga kung anu-ano nalang ginagawa ko eh.." nilapag ko na yung phone
ko sa mesa dahil tapos na kong makipagtext.
Nanood ulit siya. Maya-maya lumingon nanaman. "total hindi ka busy, pabili nalang
ako."
"ng ano?"
"busy ako! may homework kaya ako! ikaw nga wala eh.."
"oo na nga!" kaya naman pala lingon ng lingon kasi hihingi ng favor. Dapat pala
sinabi ko nalang na madami akong ginagawa!
Tumayo na 'ko para magbihis. Nung paalis na 'ko, nakalimutan ko kung anong kulay
yung bibilhin ko kaya tinanong ko ulit siya.
"edi sa mall pa! yun lang naman malapit na bilihan dito noh.."
Nagpaalam na muna ako sa parents namin na may bibilhin lang ako tapos dumiretso na
ko sa bookstore sa mall. Nung papasok na ko sa loob ng bookstore, bigla ba namang
nagtext si Jelaine na wag na daw akong bumili dahil hindi na daw pala niya
kailangan! argh!
"oist, nandito ka pala!" paalis na dapat ako nung nakita ako ni Mike.
"may pinabili kasi sa'kin si Jelaine eh pero bigla namang nagtext na wag na daw..
ikaw, anong ginagawa mo dito?"
"ako?" tinuro niya yung sarili niya. "hindi ko nga alam eh.."
"eh may nagtext lang naman sa'kin na pumunta ako dito eh. Hindi ko alam kung bakit
ako pinapunta pero pumunta nalang ako para sigurado.."
Naalala ko naman yung tinext din sa'kin. Anong oras na ba? Chineck ko yung orasan,
1:50 pm na.
"1:30, bakit?"
"hindi ko kilala eh.." nilabas niya yung phone niya, nagpipindot tapos pinakita
sa'kin yung screen.
"yan yung number pati message.. siya din yung nagtext sa'kin dati kung sa'n ka
nakatira eh nung gabing naka-encounter ka ng mga lasing sa kanto.."
"tinext din niya 'ko kanina eh! pinapapunta din niya 'ko dito, same time, same
place. hindi nga 'ko dapat pupunta kung wala lang pinabili sa'kin si Jelaine.."
"that only means one thing.." inangat niya yung ulo niya para tingnan ako. "I think
somebody's setting us up today."
"I don't have any idea about this person pero hindi naman siguro siya masamang tao.
Mukha rin na kakilala natin siya dahil nakuha niya pareho yung mga numbers natin.."
Naguluhan naman ako. Kakilala nga ba namin siya? Kung anu-ano na yung mga pinag-
iiisip ko. Maslalo lang akong naguguluhan!
bigla siyang ngumiti. "si-net-up na din lang naman tayo, sumama ka muna sa'kin.."
"saan naman?"
Hindi naman niya ko sinagot. Hinatak lang niya 'ko palabas sa mall tapos sumakay
kami ng jeep. Hindi ko na nga nakita yung signboard eh basta sumakay na lang kami.
Siya naman yung nakakaalam kung sa'n kami pupunta eh.
"malapit na tayo."
Hindi ko naman tinatanong kung malapit na o hindi eh, ang tinatanong ko kung saan!
Ang layo naman ng sagot. Kung ganun din lang naman, naghintay nalang ako kung saan
kami bababa. Hindi rin nagtagal, pinahinto na niya yung jeep. Naglakad pa siya ng
konti kaya sumunod naman ako hanggang sa nakarating kami sa isang park. Dun pala
kami pupunta.
Naglalakad pa rin kami nung nagsalita si Mike. "I used to go here when I was a kid.
Hindi na ko nakakapunta dito kaya naisip kong dumalaw ulit ngayon after a long
time.."
Napansin ko yung halaman na maraming bulaklak kaya nilapitan ko tapos lumuhod ako
sa harap nun para tingnan.
Tinabihan niya din ako kaya nginitian ko siya. "ang ganda pala dito eh. saka
tingnan mo 'to.." hinawakan ko yung bulaklak. "ang ganda noh?"
I looked at him too. "sabi ko yung bulaklak yung tingnan mo, hindi ako. saka
matagal ko ng alam na maganda 'ko, dati pa!"
"joke lang kaya!" sira talaga to! Samantalang siya pinagmamalaki niya naman sakin
dati na gwapo daw siya. Sino kayang mayabang?
Tumayo ako tapos tumingin-tingin sa paligid. Nakita ko yung upuan malapit sa puno
kaya niyaya ko si Mike na umupo do'n. Biglang umihip ng malakas yung hangin habang
naka-upo kaming dalawa.
Umingay na yung paligid nung may dumating na mga bata. Naghahabulan sila kaya
pinanood ko naman. Nakatingin ako sa mga naglalaro nung ginulat ako ni Mike.
"Hilary.."
"ano?!"
"could you still remember what I said to you before nung nasa fire exit tayo?"
mahinahon na yung boses niya.
"ano do'n? madami kang sinabi eh.." inayos ko yung pagkaka-upo ko.
"when God gives you one important thing in life, never hold it too tight, so when
he asks you to give it back, it's easy to let go without hurting too bad. remember?
tinanong mo pa nga kung sa'n ko natutunan yun eh.."
"ahh! yah, naaalala ko.. sabi mo natutunan mo yun from your experience diba? kaso
hindi mo naman sinabi kung anong experience yun..
..kasi sabi mo you'll tell me some other time." "kasi sabi ko I'll tell you some
other time." we simultaneously said.
"my ex." In-examine ko yung picture. Ang ganda niya. "we started when we were in
first year."
"anong nangyari?"
"we're doing fine before. She became one of the most important people in my life.
kaso nung second year, nagplano yung family niya na magmigrate. There's a great
possibility that they would move away." binalik na niya yung picture sa wallet
niya.
"sinubukan ko. sabi ko pwede naman namin ituloy yung relationship namin kung gusto
niya pero hindi eh. She doesn't want to be involved in a long distance relationship
kasi baka hindi daw magwork at pareho pa kaming mahirapan."
"I have to let go if she doesn't want to continue. After a few months, lumipad na
sila papuntang L.A. That's when I realized that I should not hold on her too tight
so I could move on easily." he paused. "well, I loved her."
"sabi ko, I loved her. That was just before. But now it's over. And besides.."
huminto siya saglit.
"besides ano?"
Tumingin na siya sa'kin. "malalaman mo din yun. gusto mo ng ice cream? ililibre
kita.."
Hindi pa 'ko sumasagot pero tumayo na siya tapos bumili siya sa mamang sorbetero.
Malalaman ko din daw? Pano ko kaya malalaman eh hindi nga niya sinabi diba? Labo!
Sandali lang naman at nakabalik na din siya. Kung kanina seryoso siya, ngayon
nakangiti na siya. Binigyan niya ko tapos kinain namin yun hanggang sa maubos.
Naglakad lakad din kami. Si Mike naman patingin-tingin lang kung saan-saan kaya
hindi niya nakita na may bata na sa harapan niya. "Mike teka!" hinawakan ko naman
siya para huminto.
"ang bilis niyo naman eh!" sumisigaw yung bata habang pinipilit niyang habulin yung
mga kalaro niya.
Nakalagpas na yung bata sa'min nung binitawan ko na si Mike. "ano ka ba, muntik pa
kayong magkabungguan."
Hinawakan niya yung batok niya tapos tumawa. "hindi ko napansin eh." sinundan niya
ng tingin yung bata. "matagal tagal na din akong hindi nakakapaglaro ng habulan
ah.. dati kasi ako yung tumatakbo dito."
"problema ba yun? edi tumakbo takbo ka ulit diyan. wala namang pumupigil sayo noh!"
biniro ko naman siya.
tiningnan niya ko tapos ngumiti. Sumunod nalang na alam ko hinila niya ko papunta
sa mga naglalaro. "pwede bang sumali?"
Huminto naman sila tapos nilapitan kami. "kuya sige! halika na!"
Biro ko lang naman yun eh hindi ko naman sinabing totohanin niya. Pero bahala siya
kung gusto niya. "sasali ka pala.. sige, papanoorin ko nalang kayo dun sa may
upuan."
Lalakad na sana ako para umupo kaya lang hinarangan ako ni Mike. "sinong nagsabing
manonood ka lang? sasali kaya tayo.."
"sige na ate, sali ka din ha?" niyaya na din ako nung batang babae.
"huh?" makikipaghabulan ako? Hinawakan ako sa kamay nung bata tapos hinihila na
niya ko. Tiningnan ko naman si Mike. "Si kuya Mike yung taya! takbo na!" tumakbo na
ako kaagad tapos sumunod din yung ibang mga bata.
Nagsimula na siyang manghabol. Tawa nga ng tawa yung ibang hinahabol ni Mike eh,
ayaw magpahuli. Nung hindi mahabol ni Mike yung iba, ako naman yung
pinagdiskitihan. Ayoko naman magpahuli kaya kung san-san ako pumunta.
sumigaw naman yung ibang bata. "kuya! dali tayain mo si ate!" patakbo-takbo lang
kami do'n hanggang sa nakalapit na sakin si Mike. Nahuli nga niya ko eh kaya
nagtatawanan kaming dalawa pati na din yung mga bata.
Pagkatapos namin maglaro, kinuha na sila ng mga magulang nila. Meron pa ngang
humingi ng pasensiya kasi baka pinagod daw kami ng mga anak nila. Pero sabi namin
ni Mike, ayos lang dahil nag-enjoy din naman kami.
Yung batang babae, lumapit muna kay Mike bago sila umalis. "kuya, may ibubulong ako
sa'yo.."
Nagba-bye sa'kin yung ibang bata kaya nagwave ako sa kanila. Hinintay ko naman si
Mike, hindi ko naman narinig yung binubulong sa kanya eh. Nakita ko nalang na
nagtatawanan silang dalawa.
Tapos na yata yung ibinubulong sa kanya kayo tumayo na siya ng maayos. "hindi pa
nga eh, pero sana.."
Napangiti si Mike tapos hinawakan niya sa ulo yung bata. "gagawin ko din yun..
malapit na. oh sige na, aalis na yata kayo eh..ingat kayo ah?" Tumango yung batang
babae at mukhang tuwang-tuwa siya na hindi ko naman alam kung bakit. Ano bang
pinag-usapan nila?
"ang bilis mo ngang tumakbo eh.. teka, ano yung binulong sa'yo?"
"yun ba? wala naman." ngumiti lang siya. "ano? gusto mo na bang umuwi?"
Hinatid niya 'ko pauwi. Niyaya ko siyang pumasok sa loob pero ayaw naman niya kaya
hindi ko na din pinilit.
Nung nakita ko si Jelaine sa may living room, siyempre dinakdakan ko muna sandali
kasi pinabili ba naman niya 'ko ng cartolina tapos biglang hindi naman na niya
kailangan. Dumiretso na 'ko sa kwarto para makapagpahinga. Masaya din naman pala
kasama si Mike eh. And that made me think.. If he already found someone new..
Nung dumating si Mike sa classroom Monday morning, hiniram niya yung phone ko.
"bakit?"
"may titignan lang ako." hawak niya din yung cellphone niya.
Kinuha ko naman yung sa'kin tapos binigay ko sa kanya. Tiningnan niya yung screen
ng kanya tapos nagpipindot sa phone ko.
kinopya niya pala galing sa phone niya yung number tapos di-nial niya sa phone ko
para tingnan kung anong name yung lalabas.
"bakit 'angel q'?" binulsa niya yung kanya.
"eh ayaw naman niya sabihin yung pangalan niya eh. sabi niya yan daw yung ilagay ko
sa phonebook.."
"bago pa yung days ng practice natin sa English before.. tinanong niya ko kung
pwede ko daw ba siyang maging angel tapos tuloy tuloy na. May mga bagay siyang
nalalaman kahit na hindi ko sinasabi sa kanya. Hindi ko nga alam kung pano basta
nalalaman lang niya. Isa na dun yung time na tinext ka niya na sundan mo ko sa
Greeensville subdivision nung gabing harangin ako ng mga lasing.. Hindi ko naman
sinabi sa kanya na doon ako nakatira pero alam niya.."
Umupo naman siya tapos kinalikot niya yung phone ko. "interested to know who this
person is?" sabi niya habang nagbabasa ng messages.
"Hilary, pwede bang.." binaba niya muna yung phone ko. "hiramin muna 'to? ngayong
gabi lang naman."
"Hilary.." hinawakan niya ko sa balikat. "trust me. walang mangyayari sa phone mo.
kailangan ko lang talaga yung simcard mo. pag-aaralan ko yung mga messages, the
date and time, the chronological order of every subject, everything. trust lang."
***
Kinabukasan, binalik din naman ni Mike yung phone ko. Sinubukan na daw niyang i-
analyze at gumawa daw siya ng sarili niyang kopya ng mga messages. Gagawa daw siya
ng paraan para makilala namin kung sino yun.
humarap ako sa kanya. "bakit ba kasi dito tayo sa quad? hindi ba pwedeng sa covered
court nalang? ang init init eh!"
"vitamins yan.."
"okay lang yan. pumunta ka na do'n, ikaw nalang yata yung hinihintay eh.." sabi ni
Joyce sa'kin.
"anong okay? it's not!" yumuko ako para ayusin yung sintas ko. "..at all!"
Pagtayo ko, nag-iba yung reaksiyon ng mukha nilang dalawa. "bakit?" hindi naman
sila sumagot.
"miss.." nasa likuran ko pala yung teacher namin! "the covered court is being used
by the other class so you don't have any choice." nagtaas siya ng boses. "JOIN THEM
OVER THERE!"
"NOW!"
Natakot naman ako kaya sumunod nalang ako sa sinabi niya. Habang naglalakad ako,
nadaanan ko si Mike na naka-upo. Sinundan pa nga ako ng tingin hanggang sa
makarating na ko sa position ko. Porket ba napagalitan ako ganun na dapat siya
makatingin?!
Nung natapos na yung set namin, umakyat muna ako sa classroom dahil second set
naman na yung maglalaro. Yung iba pa nga bumili muna sa cafeteria. Binuksan ko yung
wall fan tapos umupo ako. Ang kina-inis ko naman, hindi ko maramdaman yung hangin
galing sa electric fan! Eh pa'no ba naman, naka-steady kasi sa ibang direksiyon.
Ang init na talaga ng pakiramdam ko!
"whoa! easy ka lang diyan.." biglang dumating si Mike tapos tumabi siya sa'kin.
"tubig oh.." inabot niya sa'kin yung mineral water.
"loko lang, nilibre na kita." binigay niya nanaman sa'kin. Kinuha ko naman tapos
uminom ako.
"hello?!? eh ang init kaya do'n! palibhasa hindi ka pa nababad sa araw kasi pang-
3rd set ka pa!"
Mind over matter ka diyan! "pa'no kung ipasok kita sa oven at nainitan ka, will you
still say it's just mind over matter?!" ikaw ang ibabad ko sa initan eh!
Hindi ko naman inasahan yung sumunod na ginawa niya. He tacked my hair behind my
ear down to the back of my shoulder. "tsk.. pinagpapawisan ka na." then he took his
handkerchief from his pocket and wiped my sweat.
Napatingin ako sa kanya nung ginawa niya yun. Kailangan ba niyang gawin yun?
"huh?" nilihis ko yung tingin ko sa kanya. "kasi.. kasi may panyo kaya ako! eto
oh!" pinakita ko pa sa kanya. "feeling mo naman wala ako!"
Naasar naman ako. Pinaalala pa niya yun eh wala na nga ako sa mood.
Tumayo siya tapos humila siya ng upuan papunta do'n sa wall fan. Tumungtong siya
para itapat yung fan kung sa'n ako naka-upo.
"yah.."
"nahahanginan ka na talaga?"
"nahahanginan ka??"
"nahahanginan ka na nga?"
Hindi na siya nagsalita nun. Titigil din naman pala eh! Well, that was just for
about two minutes.
"uy Hilary, may nakalimutan pala akong sabihin!" nagsalita nanaman siya. Ang bilis
pa nung pagkakasabi niya.
"ano nanaman?!"
"nahahanginan ka na?!?"
"nakakainis ka! wag mo nga muna 'kong kausapin!" tinalikuran ko siya. tigil-tigilan
nga niya 'ko ngayong mainit pa naman yung ulo ko!
Umalis na din siya dahil turn na niyang maglaro sa quadrangle. Tignan ko lang kung
hindi yun mainitan!
"there will be a teacher's meeting this afternoon. All classes will be dismissed by
12:30. Again, there will be a teacher's meeting this afternoon. All classes will be
dismissed by 12:30. Thank you and good morning."
Siyempre, naghiyawan yung mga classmates ko. Tuwang-tuwa sila dahil half day lang
kami. Yung iba naman, nagbalak pang maglakwatsa muna bago umuwi. May mga nagyaya pa
nga sa'kin na sumama daw ako sa kanila kaso umayaw ako.
Umalis na sila tapos inayos ko yung mga gamit ko sa bag. May lakad din yata sina
Carla at Erlyn pero hindi na rin ako sumama. Sinabi ko na mauuna nalang akong
umuwi.
palabas na ako sa gate nung may sumabay sa'kin maglakad. "uuwi ka na?"
Huminto ako. "baka bukas pwede na, wag lang ngayon! naiirita pa ko sa'yo!" naglakad
ulit ako.
"edi uuwi n--" hindi ko na tinuloy. Parang binuking ko na yung sarili ko eh. "eh
ba't hindi ka nalang kasi sumama kina Drew?!"
"sila yun, hindi naman ako sasama eh. magpapahinga nalang ako sa bahay kaya sabay
na tayo."
Hinayaan ko nalang siya. Bahala nga siya! Paglabas namin sa gate, sumakay na kami
sa jeep. Malapit lang naman papunta sa'min kaya saglit lang, bumaba na din kami.
"ihahatid na kita."
"ayoko nga!"
"Hilary! teka--"
"ayoko, wag na! wala naman sigurong masamang mangyayari sa'kin noh!"
"Hilary!!"
"ano?!?"
Nagulat nalang ako nung bigla niya kong hinatak ng malakas. Napayakap nga ako sa
kanya eh.
"loko yung driver nung motor ah! sa sidewalk ba naman nagpatakbo!" tumingin siya
sa'kin. "muntik ka na.."
Nung tiningnan ko din siya, our faces were so close. Tinulak ko nga! "ano ba?!"
"anong ano ba? tinatawag kasi kita para tumabi ka pero salita ka naman kasi ng
salita..ano, okay ka lang?"
Hindi ko maintindihan yung naramdaman ko nung mga oras na yun. Parang.. parang
kakaiba.
Eh baka naman na-shock lang ako. Ikaw ba naman muntik ng mahagip di ka mabibigla?
Yun nga siguro.
"wala palang mangyayaring masama sa'yo ah?" sarcastic yung pagkakasabi niya tapos
kinuha niya yung risk ko. "halika na, ihahatid talaga kita.."
"Mike--"
He interrupted me. "..sa ayaw mo't sa gusto! para safe ka!" he added.
"eh magte-thank you lang naman ako eh!" biglang nawala lahat ng inis ko sa kanya.
Siguro dahil na rin sa sinabi niyang gusto niya kong ihatid para safe ako. Nagke-
care pala talaga to sakin.
***
Nung sumunod na week, hindi pumasok si Mike. Nung nagkasalubong kami ni Pao sa
corridor, sabi niya nagkasakit daw. Narinig ko din sina Drew at Jake na nag-uusap
habang nagdidiscuss yung teacher namin. Gusto ko na ngang sabihin na magtabi nalang
muna sila kesa naman nasa dalawang gilid ko sila habang nag-uusap kasi hindi ko
maintindihan yung tinuturo ng teacher. Kaso hindi rin naman pwede dahil gano'n
talaga yung seating arrangement namin. Nung nagtagal, nalaman ko na kasama pala si
Mike sa pinag-uusapan nila. Sumakit daw pala yung ulo kaya umabsent.
Buong maghapon na yun, walang nangulit sa'kin. Walang nang-aasar. Pakiramdam ko nga
kahit maliit na bagay lang, hinahanap-hanap ko si Mike.
I miss Mike.. Binigyan kami ng seatwork sa Math at ang masama pa niyan, hindi naman
ako masyadong nakinig kaya hindi ko alam kung pa'no yun sasagutan!
Hindi din ulit pumasok si Mike. Siguro naman magaling na yung headache niya noh!
Pero absent pa rin naman, ewan ko ba dun.
Pero bago ang lahat, yung seatwork muna! ano bang sagot dito?
"Drew, alam mo ba kung pa'no 'to?" nagbakasakali ako na may mapapala ako sa kanya.
"alam ko yan, expert nga ko diyan eh!" pinakita niya sa'kin yung papel niya.
Nung nakita ko na wala naman siyang sagot maski isa, siniko ko siya. "expert pala
ah!"
Binigay niya sa'kin yung papel niya. Kami ni Drew wala pang sagot samantalang siya
halos matatapos na.
"Jake naman!" tiningnan naman niya 'ko. "Hilary oh! pagsabihan mo nga yan!"
"yan! buti naman!" sinilip niya yung papel na binigay sa'kin ni Jake at sinimulan
na niyang isulat yung mga sagot.
Ako naman, hindi ako sigurado kung kokopya ba 'ko. "Jake, okay lang talaga?"
Ang bait naman niya. Buti nalang talaga seatmate ko si Jake. Kinopya ko yung sagot
niya pero hindi naman lahat kasi nakakahiya sa kanya. Yung iba hinulaan ko nalang
at may natyambahan naman ako kaya pasado parin kahit papa'no.
Kinabukasan, nung nagcheck ng attendance yung adviser namin, wala nanaman si Mike.
"Michael Guerrera.. Mike?" minarkahan niya yung record book niya. "absent pa rin.
sinong nakakaalam kung bakit absent si Mike?"
Tumayo naman si Drew. "sir, sabi po niya sa text niya sa'kin, sumakit daw yung ulo
niya. Nilalagnat din po siya.."
"gano'n ba? paki-inform nalang siya na kung kaya na niyang pumasok bukas, dapat
pumasok siya. May long quiz kasi kayo tomorrow according to your Physics teacher
nung naka-usap ko siya kanina.."
"nung isang araw headache lang pero kahapon nilagnat na din daw siya eh.." sabi ni
Jake.
"dapat makapasok na siya bukas para sa long quiz. Physics pa naman!" nagbuntong
hininga si Drew. "sigurado ako madali lang yung quiz, madaling ibagsak! patay ako
niyan bukas."
***
Nung breaktime na, napadaan ako sa corridor. Maraming nagkukumpulan do'n sa may
bulletin board. Hindi ko nga makita kung ano yung naka-post kasi maraming
nakaharang.
"Hilary tingnan natin!" dumating si Paolo sa likuran 'ko. "guys, excuse po!"
Nilingon siya nung mga estudyante tapos tumabi sila. Nakadaan din kami. May narinig
pa nga akong mga babaeng bumulong ng: "yung crush ko!"
"As an annual project of the Student Government, we want to inform you that the
"battle of the bands" will be held next month. In line with this, those who are
interested to join should proceed to the SG office starting today for the signing
up..--"
"nabasa mo na?"
"oo, sasali kami. halika na." hinila naman niya 'ko. "excuse po ulit, padaan."
tiningnan niya si Pao matapos niya kong batiin. "nakita mo na ba? anong sabi?"
Nilapitan ko si Mike. "nagkasakit ka daw ah, okay ka na? akala ko hindi ka pa rin
papasok hanggang ngayon eh.."
"okay na, magaling na 'ko. tinamad lang akong gumising ng maaga kanina kaya late
lang ako.."
"tama na nga yan. totoo naman yung sinasabi ni Hilary eh.." Tumawa si Pao kaya
natawa din ako.
"pinagkaka-isahan niyo ba ako o ano?" tinuro niya kaming dalawa pero hindi naman
siya mukhang naaasar, nakangiti nga siya eh.
"sa'n ba?"
"sa..--- ...Hilary?"
"ahh.. hindi na, may pupuntahan ako sa garden eh. mauna na pala 'ko.."
"oh sige.."
"bakit ba?"
Tinapik ni Paolo si Mike sa balikat tapos umalis siya. Nilapitan naman ako ni Mike.
"mahirap din palang um-absent noh?.."
Humarap ako sa kanya. "siyempre, maghahabol ka ng lesson na namiss mo eh. may quiz
pa naman tayo mamaya sa Physics.."
"actually, that's just part of the reason. another is.." tumalikod siya para
sumunod na kay Paolo. "..I was not able to see you for three days and that made me
miss you so badly."
Hindi lang pala ako ang naka-miss sa kanya. Na-miss din niya 'ko!
Naglakad na siya palayo kaya pinuntahan ko na din si Giselle sa garden. Umupo ako
sa tabi niya. Ikinuwento ko sa kanya yung mga nangyari lately. Isa na dun yung
tungkol sa panliligaw ni Jake.
"Dati ka pa pala nililigawan pero hindi mo pa malalaman kung hindi pa niya sinabi
sa'yo.. at least now you already know. I told you so before, trip ka nga niya. so
how's Jake?"
"hinahatid ka ba?"
"hindi naman palagi.." natawa ako sa kanya. "grabe ka, interview ba 'to?"
"whenever he's around you, anong nararam--" biglang tumunog yung bell kaya tumayo
siya. "oh time na pala!" tumingin siya sa'kin. "next time nalang ulit natin pag-
usapan.. alright?"
"sure!" tumayo na din ako para pumunta sa line formation. Maya-maya, umakyat na
kami sa kanya-kanya naming classroom.
Last subject ang Physics kaya nagreview ulit ako habang hinihintay namin yung next
teacher. Halos lahat nga nagre-review eh. Iba talaga ang dating kapag Physics na
ang pinag-uusapan!
After ng Filipino class, Physics time na namin ang sumunod at siyempre, nag-long
quiz kami. Nawindang ako sa sobrang dami ng problems na nakita ko! 20 items! Ilang
formulas naman kaya ang magagamit para do'n?! Maslalo akong na-tense nung sabihin
ng teacher na 5 points each daw yun.
Matapos sagutan ang pamatay na long quiz, chi-neckan na namin. Tuwang-tuwa naman
ako dahil nakapasa ako. I got 80 over 100. Apat ang mistakes ko. Not bad.
Kinolekta naman ng teacher namin yung mga papel namin para ma-irecord niya.
Tiningnan niya yung mga scores namin. Napakunut-noo pa nga siya nung nakita niya
yung results ng iba.
"class, as I can see, pasado naman yung iba pero karamihan pa rin sa inyo ang
nahihirapan. Better study well. Okay, dismissed."
Aalis na sana siya pero huminto siya. "By the way, I want to commend Mr. Guerrera
and Mr. Salvatierra for gaining a perfect score. Keep it up." lumabas na siya ng
room.
Tumayo si Drew para ayusin yung mga gamit niya at narinig ko na may binulong siya.
"it's a close fight between them. Mapa-grade man o mapa--... " binuksan niya yung
bag niya at ipinasok yung notebook.
tumingin siya sa'kin. "actually," ngumiti siya. "it's just nothing. nevermind
Hilary." sinara na niya yung bag niya.
"'tol!" narinig ko yung boses ni Paolo. Nakasilip pala siya sa may bintana. Lumapit
siya kay Jake tapos hinila niya sa may labas ng pinto at do'n sila nag-usap.
Si Drew naman bigla nalang niyang binagsak yung bag niya sa sahig pagkatapos niyang
isara. Tumakbo siya papunta kay Mike tapos lumabas din sila kung nasa'n sina Paolo
and Jake.
Inayos ko yung gamit ko para mailagay ko na sa locker yung hindi ko naman i-uuwing
mga libro and notebook. Tinawag ko si Carla at Joyce para sumabay na sila sa'kin
papuntang locker dahil mukhang may ilalagay din naman sila do'n.
Palabas na kami sa pinto nung paatras si Drew sa'min kaya muntik na niya akong
maapakan. "oh sorry.." nag-give way siya para makadaan kami tapos pumasok na siya
sa loob ng room. Pagkalabas namin, nakita ko naman sina Mike, Jake, at Paolo na
tumatakbo paalis.
inayos ko yung pagkakahawak ko sa mga gamit na dala ko. "eh bakit kasama nila si
Paolo?"
"sinamahan lang niya silang dalawa para maging maayos ang lahat. sige girls, mauna
na 'ko.." naglakad na siya paalis.
"ano daw?" Carla was wondering but I was just able to return a shrug.
"Drew! ingat ka pauwi!" sabi ni Joyce. nag-wave naman si Drew. nung nakalayo na si
Drew, bumulong si Joyce. "crush kita!"
"eh kung sinabi mo nalang kaya yan sa harap niya kanina! pabulong-bulong ka pa
diyan!"
"ayoko nga, tara na sa locker.." nakangiti lang si Joyce tapos hinila na niya ko at
sumunod din naman si Carla.
Dahil medyo nauuna na sa'kin maglakad sina Joyce at Carla, hinabol ko nalang sila.
"..I never saw it coming, I just felt it."
ano ba yung sinabi ni Mike? He just felt what? I guess he was pertaining to.. love,
right?
Nahabol ko din sina Carla at pinagitnaan ko silang dalawa. "oh! ba't nahuli ka?"
Naalala ko yung kinuwento sa'kin ni Mike sa park. He already found someone new, he
said. Malamang yung babaeng yun ang pinag-uusapan nila. Sino kaya siya? Hindi naman
kasi niya sinabi sa'kin kung sino.
"wait!" hinawakan ako ni Joyce sa braso kaya huminto ako. "okay ka lang?"
"why? alam mo ba na isang tapak mo nalang at hagdan na yan pero para kang wala sa
sarili mo?!" Carla said.
"baka mahulog ka kung hindi ka titingin sa dinadaanan mo. kumapit ka na nga lang sa
hawakan sa gilid!"
"I am okay!" I continued walking down the stairs and whispered to myself. "I will
be."
Chapter 19 Is She?
"Hilary!"
Sabi ko nga eh, tatawagin niya 'ko. Tiningnan ko sila at nagwave siya. "hi!"
Huminto silang dalawa sa harapan ko. Inakbayan pa ni Mike yung babae. "si Diane nga
pala 'to."
"okay. see you later!" Mike said. They walked past me after.
Sino naman yung Diane na yun?
Pagpasok ko sa room, umupo ako sa may bandang likuran ng classroom. Wala pa yung
iba. Naalala ko naman na may homework pala sa art class na hindi ko nagawa kagabi.
Kailangan daw magdrawing ng kahit anong art kaya kinuha ko yung sketchpad and
pencil sa bag at nagsimula na 'ko.
tumingala ako sa kanya. "art homework. ba't nasa'n na yung kasama mo?"
"si Diane? may kinuha siya sa room nila eh.." umupo siya sa tabi ko at hinila niya
yung pad. Pinagtawanan ba naman.
inagaw ko sa kanya. "ano ka ba?! art kaya yan! di pa naman kasi tapos!"
"is that what you call art? something like abstract?" natatawa pa rin siya.
"ewan! baka abstract nga!" tiningnan ko yung gawa ko. "uulitin ko na nga lang!"
pupunitin ko na sana pero inagaw niya ulit.
"wag mo ng ulitin!"
"pinagtatawanan mo eh!"
"niloloko lang kita.." tinitigan niya yung gawa 'ko. "ang simple ng gawa mo."
nilapag na niya sa desk ko at sumandal siya sa upuan niya. "parang ikaw."
"is it bad?"
Sinunod ko naman siya at kinuha ko yung colored pencils. "ano yung parang ako?"
kumuha ako ng color red at kinoloran ko.
"hindi ka kasi nag-da-diet like other girls I know. Karamihan din ng mga tao
masgustong magparty pero ikaw maspipiliin mo pa na tumingala sa stars sa damuhan,
you easily appreciate the beauty of a flower, of the stars, nature.. your just
being yourself, you act so natural. In short, masyado kang simple."
Yumuko naman siya at parang may pinulot sa sahig. Hininto ko muna ang pag-color.
Pagtingin ko sa kanya, hawak niya yung Life Guide ko.
Baka nahulog galing sa loob ng bag ko nung kinuha ko yung colored pencils.
Binasa niya yung cover. "Life Guide." binuklat naman niya pagkatapos. "Philosophy
number 1, 2, 3.. para sa'n ba 'to?"
"wala lang.. mga self-made proverbs, parang little nuggets of advice or rules to
live by na nakuha ko from my past experiences.."
"sounds interesting.."
iniwas niya sa'kin yun. "pabasa nalang muna, mag-color ka lang diyan." tumalikod
siya at do'n siya humarap sa pinto.
Matatapos na 'ko nung humarap ulit sa'kin si Mike. "nabasa ko na.. ako na
maglalagay nito sa bag mo.." Binigay ko sa kanya yung bag ko kaya pinasok na niya
do'n yung Life Guide. "ano? tapos mo na ba yan? patingin nga.."
"edi ayos. sabi sa'yo gaganda yan pag nilagyan ng color kahit na simple lang eh.."
Nag-lean forward siya sa'kin. "oo nga pala, alam mo bang masaya ako ngayon?"
nakangiti siya habang nakatingin sa'kin.
"remember sa park, I told you that I found someone new diba? After all the
complications na mukhang okay naman na sa ngayon, I've decided to start courting
her.."
He is going to court her. Hindi ko alam kung bakit, but upon knowing the fact that
he's in love with somebody, I'm quite sure..
Paglabas ko sa pinto, nakita kong paparating si Diane. Mukhang papunta siya sa room
namin. Nagngitian lang kami at tinuloy ko lang yung lakad ko. Bago ako lumiko, I
looked back. Siyempre, nagkita nanaman sila ni Mike.
Could it be her? Hindi kaya ngayon ko lang sila nakitang magkasama dahil ngayon
lang naman sisimulan ni Mike yung panliligaw?
Bakit ba 'ko naapektuhan? What's wrong with me?! Perhaps I already know the reason
why, ayaw ko lang aminin sa sarili ko.
I realized that Mike has become something. He is really something. I must admit..
Tama ba ang iniisip ko? I've fallen in love with Mike? Pero bakit ko hahayaang
magkaro'n ako ng pagtingin sa kanya kung may nililigawan na siya ngayon? Hindi
kaya..
Huminto ako para lingunin kung sino yun. Si Jake pala. Humarap naman ako sa kanya
samantalang siya, naglakad papalapit sa'kin.
"grabe ka, nilagpasan mo lang ako kanina ah!" pabiro niyang sinabi.
"para ka kasing iba ngayon and--" hindi niya natuloy yung sasabihin niya at seryoso
siyang tumingin sa'kin. "i mean.. wala lang."
umalis na ako para pumunta nga doon. Tiningnan ko yung sarili ko sa salamin habang
naghuhugas ng kamay.
Pagdating ng breaktime, hindi na 'ko kumain dahil may dinaanan pa 'ko sa library.
Hindi din naman ako gutom kaya sa garden ko nalang binalak magpunta.
Habang nasa corridor palang ako, may tumakbong batang babae papunta sa'kin.
Elementary student siya sa school namin.
"may hinahanap ka ba dito sa high school building?" tumango siya. "kapatid mo ba?
anong section?"
Ngumiti yung bata. "may nagpapabigay lang po nito ate.." nilabas niya yung kamay
niya na nakatago sa likuran at may inabot na red rose.
kinuha ko yung hawak niya. May card na nakatali sa rose. Binuksan ko para tingnan
kung sinong nagbigay pero ang nakita ko lang na nakasulat eh letter "I".
"sinong nagpapabigay?"
"hindi ko alam yung pangalan ni kuya eh..basta pinabigay lang niya sa'kin. sige
ate, alis na 'ko.." nagsimula na siyang tumakbo.
Tinuloy ko na ang paglalakad hanggang sa lumiko ako. Nakita ko si Mike pati si Ray
na kabanda niya na naka-upo sa bench.
Dadaanan ko na sana sila pero tumayo naman si Mike para harangin ako at tinuro niya
yung hawak ko. "ano yan?"
Tiningnan ko muna yung kamay ko tapos tumingin ulit ako sa kanya. "ano ba 'to sa
tingin mo? tingin ko kasi dito eh flower. kung hindi mo nalalaman, rose siya na
color red!"
"eh ba't mo pa kasi tinatanong? kasasabi na nga lang ni Ray eh kung ano 'to at
obvious naman na rose tapos itatanong mo pa kung ano!"
Natawa si Ray.
"siyempre!"
mukha siyang nagtaka. "pa'no mo naman nasabing si Jake nga ang nagpabigay niyan?
nakasulat sa card?"
"walang nakasulat kung kanino galing pero sabi nung bata matangkad daw yung
nagpapabigay eh.."
"ganun lang yun? bakit, siya lang ba ang matangkad dito sa school?!"
"hindi, eh pero sino pa nga bang magbibigay? siya ang nanliligaw eh."
***
Kahit sabado ngayon, maaga akong gumising dahil marami akong gagawin. Tinadtad kasi
kami ng mga homework. Sinagutan ko na muna yung iba pero meron akong hindi
maintindihan. Gagamitin ko sana yung phone para tawagan si Erlyn tungkol sa
homework pero naabutan ko si Jelaine sa phone stand.
"tinanong ka niya kung kilala mo daw ba? alam na ba niya?.. buti naman at hindi mo
sinabi na--" narinig kong sinasabi niya yun sa kausap niya.
Sino kayang kausap nito? kilala ang sino? alam na ba ang ano? Anyway, hindi ko
naman kailangang malaman yun. It's none of my business. Kailangan ko lang talaga
yung phone para masagutan ko na yung homework.
"sandali lang.." kinausap niya ulit yung nasa phone. "sige na, may gagamit ng
phone, bye." binaba niya ka'gad yung telepono. "pwede mo ng gamitin."
"thanks."
kinuha ko yung phone para makatawag na kay Erlyn. Nang makausap ko na siya at
naipaliwanag naman niya sa'kin yung isang item na hindi ko maintindihan, tinuloy ko
na yung paggawa ng homework ko.
Nung Linggo wala namang nangyari masyado. Pagkatapos magsimba, normal lang naman
ang takbo ng lahat. May pasok na nung sumunod na araw kaya maaga akong bumangon
para pumasok. Nagklase lang kami buong magdamag at chinekan din yung mga homeworks.
Buti nalang natanong ko kay Erlyn yung hindi ko naintindihan kung hindi baka
nagkamali ako. Gano'n din ang nangyari sa ibang subjects hanggang sa nag-breaktime
na din. Kakain na dapat kami ni Jake pero nilapitan ako ni Mike.
"saan?"
"bakit naman?"
tumingin siya sa'kin habang nakangiti. "kilala ko na. alam ko na kung sino siya.."
Hinila na ako ni Mike palabas ng classroom. Dahal hila-hila na niya 'ko, sumunod
nalang ako. "sa'n pumupunta si Jelaine pag ganitong oras?"
huminto siya bigla. Kinuha niya yung cellphone niya at nagpipindot. Akala ko naman
may itetext lang yun pala may tinawagan na siya dahil tinapat na niya sa tenga
niya.
Pumunta naman kami sa poolside na hindi ko naman alam kung bakit. Nagtataka na
talaga 'ko. Pagdating namin do'n, lumingon-lingon si Mike sa paligid.
Hindi naman niya ko sinagot. Nilagpasan lang niya 'ko at nakita ko nalang na
papalapit siya kung sa'n naka-upo si Khyle at Jelaine.
"sinama ako ni Mike eh." hinila ko naman yung manggas ni Mike. "ano ba kasi 'to?"
"Hilary, gusto mong malaman kung sino yung angel mo diba?" tiningnan ako ni Mike
sabay turo. "ayan na siya.."
"ikaw?!"
Jelaine abruptly stood up. "pa'nong--" then she turned to Khyle. "sinabi mo ba?"
Khyle shook his head vehemently. "wala akong sinabi sa kanya. Nung tinanong nga
niya ko kung kilala ko ba, sinabi kong hindi diba? pero.. pa'no nga?"
Nagkatinginan silang tatlo. "walang sinabi sa'kin si Khyle. narinig ko lang yung
pag-uusap niyo sa phone nung sabado."
"i overheard."
"kayo yung magka-usap sa telepono?" I looked at Jelaine. "may narining din akong
few lines from you Jelaine but I don't get it! Can someone explain to me what's
going on?"
"Hilary, your so called angel and Jelaine are just one." Mike spoke.
may kinuhang papel si Mike sa bulsa niya. "eto yung copy ko ng mga messages galing
sa phone mo and sa phone ko na sinend ng angel na sinasabi mo. try to analyze every
situation, and think of any possibilities. At the end you'll know, it is really
her."
She stared at me for a while. "sasabihin ko na yung totoo.." she sighed. "ako nga."
Huh?! But for what I know, the angel is a guy! How could he be Jelaine?
"kailangan niyong mag-usap.." nginitian kami ni Mike. "maiwan na muna namin kayo."
nagsimula siyang maglakad paalis. "Khyle, tara.."
Umu-po naman ako sa bench at tinitigan ko si Jelaine. "pa'nong naging ikaw? the
angel said he's a guy."
"don't you get it? iniba ko lang yung gender na sinabi ko sa kung ano yung totoo.."
um-upo din siya sa tabi ko. "nung retreat niyo, habang nasa Antipolo ka pa,
binilhan na ako ng cellphone nina mama. Hindi ko pa nga agad napakita sa'yo diba?
Pupuntahan sana kita sa kwarto mo para ipakita na sa'yo kaso narinig kitang
umiiyak. naisip ko tuloy na wag na munang ipaalam sayo na may cellphone na 'ko kasi
may binalak ako. yung angel thingy."
Nung gabing umiiyak ako sa kwarto ko, that was the exact moment when that angel
began texting me.
"pero may binigay si mama sa'kin na number mo nung araw na sinundo ka ni Khyle
dahil gagawa kayo ng project. Ti-next pa nga kita do'n na umuwi ka na ka'gad dahil
gabi na pero wala ka pa rin nun. Kung ikaw yung angel, bakit magka-iba ang number
niyo?"
"yung number na binigay sa'yo ni mama, number ko talaga yun kasi yun yung binili
nilang simcard kasabay ng cellphone pero may binili na din akong simcard dati bago
pa ko magkacellphone. since naging doble na yung sim ko, ginamit ko nalang yung isa
para sa angel effect. Nagpapalit-palit lang ako ng simcard pero hindi ko pinapakita
sa'yo tuwing ginagamit ko yung phone para hindi ka maghinala agad.."
Tiningnan ko yung papel. Nakasulat do'n yung message na sinend kay Mike nung gabing
harangin ako ng mga lasing.
Inagaw naman sa'kin ni Jelaine yung papel. "akin na, i-e-explain ko lahat sa'yo.."
binasa niya yung papel tapos tiningnan niya 'ko. "tungkol naman dito sa pag-text ko
kay kuya Mike, kinuwento mo nga kasi sa angel mo through text na pinapakanta ka ni
Mike for the English group work diba? alam kong kayo yung magkasamang
magpapractice. Gabi na nun pero wala ka pa kaya hiningi ko kay Khyle yung number ni
kuya mike para may maghahatid sayo kasi nag-aalala lang ako for you.."
"that's it!"
Nalala ko naman yung letter na nakuha ko sa locker. "at kaya pala alam nung angel
na yun na sa'kin yung locker na pinaghulugan niya ng letter is because ikaw pala
siya.."
"exactly..siyempre alam ko naman kung sa'n banda yung locker mo kaya na-ilagay ko
yung letter.. Nung araw naman na pumunta sa school yung alumni, nakita kita na
nakatingin sa lalaking yun nung nasa first floor ka kaya tinext nanaman kita as the
angel.."
"kaya pala nagtetext si Khyle pagbaba namin ng jeep nung gabing yun eh. ikaw pala
yung katext niya!"
Tumawa si Jelaine. "ngayon naniniwala ka na? ako talaga yung angel mo."
"okay, naniniwala na ako na ikaw nga siya. But Jelaine, what's the point of
everything? Bakit mo ginawa yun?"
"kasi.." dumiretso siya ng tingin. "i just wanted to know you better.."
"hindi kasi tayo close! I don't know many things about you kasi hindi ka nag-oopen-
up sa'kin kasi alam kong hindi mo ko pinagkakatiwalaan." tumayo siya at naglakad ng
konti palayo sa'kin. "Naisip ko lang na kapag nagpanggap ako na iba, baka sakaling
malaman ko yung mga bagay na hindi ko alam tungkol sa'yo..katulad nalang nung
tungkol kay Anthony. Kung hindi pa ako nagtext as your angel, hindi ko malalaman na
you've gone through being hurt before. Ni hindi ko nga alam na nililigawan ka na
pala Jake. Kay Khyle ko pa yun nalaman imbis na sa'yo." humarap siya sa'kin.
"Hilary, mali yung tingin mo sa'kin! kapatid mo 'ko, pwede mo naman akong
pagkatiwalaan pero hindi mo ginagawa.. I just felt na may kulang. hindi kita gano'n
kakilala kahit na magkapatid tayo kaya ginawa ko yun. I just wanted to know you
more and that's the only way I thought.."
Noon kasi, ayokong sinasabi ko sa kanya ang kahit ano tungkol sa'kin dahil iniisip
ko na mag-iinterfere lang siya sa private life ko. I realized that I was all wrong
about her. It turns out na hindi niya intensiyon na mag-interfere sa buhay ko but
instead, she's just being concerned about me.
I held her shoulders. "hindi ako galit.." then hugged her. "Jelaine, I'm sorry.."
We broke free from the embrace and I saw her smile. "things will be different now,
right?"
tumango ako. "it will sure be. alam ko na ngayon na mali yung tingin ko sa'yo
before. I'm so sorry.."
"it's okay.."
I smiled back. "pero gusto ko lang malaman, ba't mo kami sinet-up ni Mike dati?"
"yun ba?" natawa siya. "yun kasi yung pinaplano namin na ayaw naming sabihin sa
inyo dati."
"gano'n pala yun..ang kulit niyo namang dalawa ni Khyle, kung anu-ano ang naiisip
niyo." natawa ako ng mahina. "anyway, thanks for your concern, sis."
Naghiwalay na din kami ni Jelaine dahil bumalik muna ako sa room. Yung ibang
classmates ko nga na nando'n, nang-asar pa dahil nakita nila yung rose.
"sagutin mo na kasi!"
Bumili na ko ng kakainin ko pero nung iaabot ko na yung bayad ko, inunahan nanaman
ako ni Jake. Treat na daw niya. Araw-araw na nga lang yata ganun ang ginagawa niya.
Pagbalik namin sa table nina Carla, kumain na ko at nakipagkwentuhan ako sa kanila.
Hinatid naman ako ni Jake pagdating ng uwian.
Naging mas-okay na ang relasyon namin ni Jelaine sa mga sumunod na araw. Sa tingin
ko, nakatulong din naman yung angel thing na binuild-up niya. At least now, we're
starting to become more intimate. Tama lang yun, we're sisters, we should be. And
I'm happy about it.
Nung sumunod na araw, Hindi um-attend ng klase si Mike. Pinatawag kasi sa intercom
kina-umagahan lahat ng banda na kasama sa battle of the bands na pumunta sa music
room. May orientation yata sila at pinagpraktis na din.
Pagdating naman ng dismissal, hindi ako mahahatid ni Jake pauwi dahil may training
pa siya sa basketball. Ako naman eh maglilinis pa ng classroom kaya pina-una ko na
ding umuwi sina Carla.
Nagwalis-walis ako at nag-ayos ayos naman yung iba kong mga kasama. Mabilis din
naman kaming natapos kaya umuwi na 'ko. Sa kasamaang palad, habang nakasakay ako sa
jeep, bigla nalang umulan. Wala pa naman akong dalang payong. Pagbaba ko ng jeep,
medyo tumila na yung ulan kaya itinakbo ko nalang.
Nagka-usap kami ni Mike nung dumating siya sa classroom pero saglit lang dahil
pumunta na ulit siya sa music room para sa band practice nila. Sa first subject
naman namin, sinubukan kong makinig sa mga pinagsasasabi ng teacher pero hindi ko
maintindihan. Pakiramdam ko nung umagang yun, nanghihina ako at parang ang bigat ng
katawan ko.
"Hilary? Hilary!"
tumayo nalang ako kahit hindi ko naman talaga alam yung nangyayari.
"what do you think? is the statement true?" nakatingin sa'kin yung teacher namin.
"ma'am, I don't--"
"ba't parang hindi?" hinawakan niya ko sa noo. "My God Hilary, ang init mo!"
"oo, mainit siya eh." sabi niya kay Drew tapos tiningnan niya ko. "sasamahan na
kita sa clinic!"
"hindi na, kaya ko pang mag-stay dito.." Nagtaas ng kamay si Jake pero pinigilan
ko. "Jake, wag na.."
"Hilary, inaapoy ka ng lagnat!" nagtaas ulit siya ng kamay pero hindi ko na siya
napigilan dahil nanghihina na din ako. "ma'am, sasamahan ko lang si Hilary sa
clinic."
"she's sick.."
"hindi na tayo dapat pumunta sa clinic, kaya ko naman tiisin eh. dito nalang tayo."
"hindi ka din makakaconcentrate kung masama ang pakiramdam mo. magpahinga ka nalang
do'n."
Panay lang ang pilit ko sa kanya na wag na kaming pumunta sa clinic pero ayaw niya.
Dinala niya parin ako doon. Pagdating namin, pinahiga ako ng nurse sa kama. Nakita
kong naka-upo lang si Jake habang kinukuhanan ako ng temperature ng nurse.
"39.5 ° ang taas ng lagnat mo.." sabi niya sa'kin tapos si Jake yung kinausap niya.
"hijo, iwan mo na muna siya dito. Bumalik ka na sa room niyo, ako ng bahala."
"sige Hilary, babalik nalang ako dito mamayang break. magpahinga ka ah?"
"okay, thanks."
Naiwan na ako kasama yung nurse sa clinic. Pina-inom niya 'ko ng gamot at
pinatulog. Sinabihan ko nalang siya na gisingin ako before mag-breaktime para
makabalik na ako sa klase. Pagkatapos nun, alam kong nakatulog na ako.
Nagising ako nang maramdaman kong may humawak sa noo ko. Pagdilat ko ng mata,
nando'n na si Jake.
"kamusta na?"
"12:30 na.."
"12:30?!" sinubukan kong bumangon. "sabi ko sa nurse gisingin niya ko before mag-
breaktime pero lunch time na ngayon ah!"
hinawakan niya ko sa balikat para i-higa ulit. "bumalik ako dito kaninang break,
sinabi ko sa nurse na wag ka munang gisingin."
"bakit?"
"don't worry, ma-eexcuse ka naman. kukunin ko lang yung gamot mo.." iniwan niya
muna kaming dalawa ni Jake.
"hindi eh.."
Kinuha ko yung gamot at ininom ko na. "there! I took it already. Aakyat na 'ko."
aalis na 'ko dapat sa kama pero pinigilan niya 'ko.
"you have to stay here!"
"wag ng matigas ang ulo Hilary.. sana pala naibigay ko nalang yung payong ko sa'yo
kahapon bago ako nagtraining. nagkasakit ka tuloy.."
"Let me just take care of you, will you?!" take care of me? right. parang si Mike
lang ah! i could still remember when Mike told me that he will always take care of
me.
I don't even see the point why Mike assured me before. Ba't nga ba niya kasi sinabi
sa'kin yun noon? Siguro dahil close friends na kami at that time? Ang masama nga
lang, I don't see him as just a friend right now. How I wish hindi nalang niya
sinabi yun. Because at this moment, I was like..
Bakit gano'n? Nandiyan naman si Jake. At tungkol sa sagot ko sa tanong ni Mike noon
kung type ko ba si Jake, oo yung sagot ko. Si Jake yung tipo ng lalaking
magugustuhan ko, actually, ng kahit sinong babae naman. Yun nga lang, hindi ko
sinisigurado na sasagutin ko nga siya. He's the type of guy that I would want but I
didn't say that I have feelings for him. Magka-iba pa rin ang "tipong lalaki" sa
"lalaking mahal" diba?
Ngayon alam ko na, na mahal ko nga si Mike pero bakit pa ba 'ko aasa? kahit sabihin
ko pang masclose na kami ngayon ni Mike kaysa dati, there came Diane, his new found
love after his ex. Ano naman laban ko? Mahal niya si Diane at ako, close friend
lang. Bakit ba parang nauulit nanaman yung dati tulad ng nangyari sa first love ko?
Minahal ko si Anthony pero may iba siyang mahal. Ngayon ba gano'n din ang
mangyayari sa'min ni Mike?
Alam ko, napatitig lang ako kay Jake nung mga oras na yun. "Jake, you don't have
to, you know that?" bumangon ako ng konti para maka-upo. "bakit ba ganyan ka?"
"bakit ba sobrang bait mo pa rin sa'kin inspite the fact that nothing's sure
between the two of us yet?"
"it's my choice to face the risks. I'm trying not to be afraid." diretso siyang
nakatingin sa mga mata ko. "nagmamahal lang ako Hilary..yun ang alam ko." ngumiti
siya. "nagugutom ka ba? gusto mo dalhan kita dito ng pagkain?"
"sure ka?"
I smiled back and nodded. "yeah, thanks nalang."
Mahal niya 'ko. Ramdam ko yun. Kung susubukan ko siyang mahalin, baka maging maayos
na ang lahat. Hindi ako masasaktan tulad ng alam kong mangyayari kapag tinuloy kong
mahalin si Mike. May Diane siya samantalang si Jake mahal naman ako.
I'll suppress my feelings for Mike. Is that the right thing to do?
Maybe.
Bumalik naman na yung nurse para kuhanan ulit ako ng temperature. Tiningnan niya
yung thermometer.
"buti naman medyo bumaba na.." may kumatok naman sa pintuan kaya nilingon ng nurse
kung sino ba yun. "yes?"
"excuse me lang po, I just want to check on Hilary.." "sige, pasok ka.." sabi ng
nurse.
Hindi ko pa nakikita kung sino pero kilalang-kilala ko yung boses ng taong yun. Si
Mike.
Lumapit na si Mike papunta sa kama. "Hil--" napatingin siya kay Jake. "hey, Jake.."
"hey.."
nagkatitigan sila.
Mike turned to me. "dumaan kasi ako sa classroom kaya nabalitaan ko kay Drew. Okay
na ba pakiramdam mo?"
"medyo.." I returned.
"i see." he looked at Jake. "so Hilary, I guess I'll get going.." then he returned
his gaze back at me. "pagaling ka, huh?" I nodded.
"sige bro.." Mike gave him a tap on the shoulder and Jake also tapped him at the
back as he made his way out of the clinic.
"Hilary.." I had realized that I was staring for a long time at Mike's back as the
vision of him faded away so I turned my head immediately to look at Jake. "uhmm.."
he threw a glance to where Mike walked out then focused his eyes on me again. "no,
nothing." he went near me. "i mean, magpahinga ka na, susunduin kita dito mamayang
dismissal para maihatid kita.."
Pagdating ng uwian, hinatid nga ako ni Jake. Sina mama at papa naman pinagsabihan
ako na sa susunod, wag na daw akong magpa-ulan. Si Jelaine eh tinanong din kung
okay na daw ba 'ko. Hindi daw niya ko napuntahan sa clinic dahil naging busy sila
sa klase nila pero ayos lang naman sa'kin yun.
Ayaw sana nina mama na papasukin ako kinabukasan dahil baka mabinat daw ako pero
nagpumilit ako at sabi ko, ayos na naman na 'ko. Hindi na din naman nila 'ko
napigilan kaya nakarating pa rin ako sa school. Bago pa ko makapasok sa gate, in-
abutan ako ng guwardiya ng rose. Kinuha ko nalang at hindi na nagtanong pa. May
nakasulat na letter "O" sa card.
Pagala-gala lang ako sa school grounds nung umaga at nakita ko naman si Mike sa
corridor ng second floor. may kausap pero hindi ko makita, medyo natatakpan kasi ni
Mike. Nung malapit na 'kong lumiko, tumingin ulit ako. Napayuko ako kaga'd dahil
hindi ko naman nagustuhan ang nakita ko.
Hindi ko nga alam kung bakit nasasaktan ako tuwing nakikita kong magkasama sila ni
Diane. Wala naman akong karapatan.
Maliban sa nakita kong yun, normal lang yung takbo ng araw. Nagkaro'n ng
discussions and seatworks. Pagkatapos um-attend sa iilang subjects, umalis din
naman ulit si Mike para sa band practice nila.
Sa garden ako pumunta nung breaktime. Dala ko pa yung notebook ko dahil may
tinatapos akong seatwork na ipapasa mamayang dismissal.
"kumain ka na?"
may umupo sa tapat ko kaya tiningnan ko naman. "ikaw pala Mike.. tapos na, kanina
pa.."
tiningnan niya naman yung notebook ko. "letter c yung sagot sa number 5."
"pa'no mo nalaman?"
tiningnan ko din yung tanong do'n dahil nasa number 4 palang ako. Tama siya, c nga.
"kayo, panay yung battle of the bands nalang ang inaatupag samantalang yung ibang
contestants naman nasa klase lang nila. buti pinapayagan pa kayo ng mga teachers na
magpractice during class hours." sinulat ko na yung sagot. "eh pa'no naman yung
academics niyo?"
"yung mga hindi naman kayang pagsabayin yun, pinag-iistay lang sa klase pero kami
kasi, lahat ng mga nasa banda namin eh wala pang failing grade at constant yun kaya
pinapayagan kami. sinabi naman namin na kaya pa namin humabol sa mga lessons kaya
ayos lang."
Ang galing naman, napagsasabay nila yung pag-aaral at yung passion nila sa music.
"ano bang band name niyo?"
Tinaas niya yung kilay niya. "don't tell me you don't know?"
"pero last year pa nabuo yung band.. mas may alam pa yata si Jelaine kaysa sa'yo
eh!"
"ang sabi lang niya noon, she heard about your band pero hindi naman niya binanggit
yung band name niyo. Ako din naman eh, naririnig ko last year na may band na sumali
sa battle of the bands na galing sa batch natin at alam kong kayo yun but I didn't
mind knowing the band's name. so ano nga?"
"never mind."
"no, i mean the band's name. it's ne-ver mind." he leaned closer at the table.
"ba't hindi mo ba kami pinanood last year?"
"buti pala hindi mo pinanood, talo naman kami nun eh!" he chuckled. "but for this
year's battle, I hope that you would watch.."
"kahit naman hindi ako manood malalaman ko pa rin naman yung results noh! mabilis
kaya kumalat ang balita.."
"eh gastos lang yun! may bayad pa yung ticket." 100 pesos kasi yung ticket para
do'n. tiningnan ko naman yung notebook ko para ituloy yung seatwork.
"edi ako ng bahala sa ticket mo." napatingin ako sa kanya. "basta lang manood ka,
support us.."
Malapit ko ng matapos yung seatwork nang bigla namang may binati si Mike.
tumingin naman ako sa bandang likuran ko. nakita kong naglalakad si Diane kasama
yung mga kaibigan niya at kumaway din naman siya kay Mike. Nag-iba yung pakiramdam
ko!
"uhmm..oo nga pala, kamusta naman yung panliligaw?" I asked when Diane had already
passed by.
"talaga? buti naman.." I said in a dry tone. Why did I asked anyway?!
I tried to focus on my notebook then Mike suddenly grabbed his phone from his
pocket. "nag-text si Pao.."
"let me guess, pinapapunta ka niya sa music room." I rolled my eyes. "band practice
again, right?"
"ang galing! tama ka.." he chuckled and stood up. "mauna na muna ko ah?"
tumango nalang ako at naglakad na siya paalis. tumingin naman ulit ako sa notebook,
isang item nalang pala at matatapos na 'ko.
"Hilary!"
Akala ko ba nakaalis na yun? inangat ko yung ulo ko para tingnan kung nasa'n si
Mike. Medyo malayo na siya pero nakatayo lang.
Dumating na yung Sabado na yun. Pumunta muna ko sa school dahil doon naman ang
meeting place namin at doon palang namin malalaman kung sinu-sino yung magiging
magkakagrupo. May pinapirmahan sa'min na papel para sa attendance at pagkatapos
nun, pi-nost nila sa bulletin kung sino ang nasa group 1 and 2. Hinanap ko naman
yung pangalan ko. Group 1 ako. Hindi ko na masyadong tiningnan kung sino yung mga
kasama ko dahil makikita ko din naman mamaya pag naglinis na kami. Lumapit naman
sa'kin si Joyce at tuwang-tuwa siya. Magkagrupo daw pala kami pati na rin si Erlyn
at Kryzl. Malamang sina Carla at Joy, sa kabilang group naman.
Sumakay na kami sa service bus namin at um-upo ako sa tabi ng bintana. Katabi ko
naman si Joyce.
tumingin ako sa labas kaya nakita ko na nakatayo pa rin doon sina Jake, Mike, at
Drew. Ayaw pa yata nilang sumakay. Nagtatawanan pa nga sina Jake at Drew eh. Si
Mike naman pangiti-ngiti lang sa kanila. Bigla namang tumingin sa direksyon ko si
Mike kaya iniwas ko ka'gad yung tingin ko.
Maya-maya, tinawag na din ng teacher namin yung mga nasa labas pa na sumakay na daw
dahil aalis na kami. Nasa iisang bus lang yung section namin.
Pagdating sa village na inassign sa section namin, nauna nang bumaba yung iba pati
sina Jake. Ako naman eh medyo natagalan pa dahil um-upo lang muna 'ko. Ayoko kasing
makipagsiksikan sa daanan. Nung konti nalang yung tao sa bus, tumayo na si Joyce
kaya sumunod na din ko. Pagbaba ko sa hagdan ng bus, sinalubong ako ni Drew.
"bakit ba?"
tumawa siya. "para sa'yo daw 'to.." nakatago yung isang kamay niya sa likod tapos
nilabas niya. May in-abot siyang rose. Kinuha ko naman at pagkatapos eh tumakbo na
siya papunta sa iba naming classmates.
tiningnan ni Joyce yung rose na hawak ko. "may card pala, anong nakasulat?"
binuksan ko naman. "eto.. "V" yung nakalagay."
"ewan ko ba kay Jake.. sa kanya naman galing 'to eh.." pumasok ulit ako sa bus para
ilagay sa bag yung rose. Pagkatapos eh pumunta na kami sa mga kasamahan namin.
"ang dumi dito noh?" tumabi sa'kin si Mike na may dala-dalang dustpan. Ka-grupo ko
pala 'to.
inangat ko yung ulo ko. "oo nga..sana kayanin ng powers natin na linisin lahat
'to!" tapos tinuloy ko na yung pagwawalis.
napatingin ako sa kanya. "naman, di ka man lang naki-ride!" tumawa siya. "ako na
nga maghahakot niyan." hiniram niya muna sa'kin yung walis para mailagay niya sa
dustpan yung mga dahon. Nung puno na yung dustpan, binalik na niya sa'kin yung
walis pagkatapos, umalis siya para itapon yung mga yun.
Binigyan naman kami ng lunchbreak. Bahala na daw kami kung sa'n namin gustong
kumain basta bumalik daw kami ng 1:00 pm.
Kami nina Erlyn, Kryzl at Joyce, sa may tindahan nalang pumunta. Mapapalayo pa kasi
kung sa mga fastfood chain kami pupunta. Sa labas pa yun ng village at nakakatamad
ng maglakad dahil mainit na din. Nang nakabili na kami,um-upo kami sa sidewalk.
"ba't nga pala hindi ko nakikita si Drew ko?" Joyce asked while we were eating.
"nasa kabilang group yun eh, kasama niya do'n si Jake." answered Erlyn.
"sayang naman! sana dito nalang siya sa'tin, group 2 pala siya.."
"sino?"
lumingon naman ako at nakita ko si Mike na kasama yung isa naming classmate na si
Brian. Bumili sila ng inumin pagkatapos eh nilapitan din nila kami.
Um-upo din silang dalawa sa sidewalk pero sa may tapat naman namin. Katapat ko pa
nun si Mike. Napapatingin nga ako sa kanya eh. Bakit ba habang tumatagal, lalo
akong nahuhulog sa kanya?
Hilary, forget it! This can't be! It just can't. Remember Diane?
Alas tres natapos yung grupo namin. Kung tutuusin nga, hindi pa masyadong malinis
pero sabi ng barangay captain okay na daw yun dahil mukhang napagod na kaming
lahat. Ang huli nalang na ginawa eh yung pagsiga ng mga dahon. Mga lalaki na yung
gumawa nun. Yung group 2 naman, hinintay pa namin. Um-upo lang daw kasi yung iba at
walang ginawa kaya pinaglilinis pa rin sila.
Mga 4:30 na rin siguro kami pinabalik lahat sa bus. Napagod ako kaya nakasandal
lang ako sa upuan ko para umidlip samantalang si Joyce naman eh hindi na natapos sa
kakadaldal sa nasa kabilang upuan.
"oo kaya! patawa nga yun eh!" tumawa si Joyce. "hmm? ahh okay, sige!"
Naramdaman ko nalang na parang tumayo siya kaya gumising ako. "Joyce ba't ka tuma--
uy Jake.."
lumipat si Jake sa tabi ko. "sinabi ko kay Joyce na palit muna kami. okay lang?"
"napagod ka?" tumango ako habang nakapikit. Sinandal naman niya yung ulo ko sa
balikat niya. "sige, matulog ka lang.."
"babantayan kita."
***
Hindi naman dumating yung teacher namin sa Math nung sumunod na week kaya nagpunta
muna 'ko sa c.r.
"hey Hilary!" pabalik na dapat ako sa classroom nang magkasalubong kami ni Giselle.
"may klase kayo?"
Iginilid naman niya ko dahil nasa gitna kami ng corridor. "wala din yung sa'min eh,
may iniwan lang na activity pero natapos ko na. kamusta naman?"
"ayun, naghahabol sa deadlines ng mga requirements pero ayos lang." ngumiti siya.
"hey Mike!"
"really? thanks!"
"ba't hindi ka ba dumaan sa room niyo?" napansin ni Giselle na dala pa ni Mike yung
bag niya. "Ooh, mukhang hindi ka pa nga dumaan. eh sa'n ka papunta?"
"sa music room." Giselle nodded as if to say "ahh-okay". "I got to go.. see you
around, okay?" he then turned to me. "Hilary, as usual, band practice.."
I gazed at him while he left then I leaned at the wall. I noticed that Giselle was
staring at me. "oh bakit?"
nakatingin siya sa mga mata ko pagkatapos eh umiling. "wala naman." ngumiti naman
siya bigla. "tambay tayo do'n sa tapat ng classrooms natin, sa may bench."
I agreed so we went there and sat. We were chatting about various stuffs when Jake
came our way and sat beside me.
"hi din! hay nako Jake hindi ko na masolo solo si Hilary kasi nandito ka nanaman!"
Giselle gave him a smile. "hindi, joke lang! so ano na pala status niyo?" she
pointed at the both of us.
tumingin naman ako kay Jake. Sumulyap din siya sa'kin. "friends."
"still courting?"
Giselle gave me meaningful look which I didn't know what really meant.
"Jake!" sumilip si Drew sa bintana. "your with girls pala ah..pinagpalit mo na ko?"
ngumiti siya ng nakakaloko. "tara muna dito dude! iniwan mo naman ako dito sa loob
eh!"
"Drew talaga!" Jake tapped me in the hand. "sige, samahan ko lang muna yun.."
"sure, sure.. dito lang muna kami." he nodded while smiling and entered the room.
"let me ask you the question that I wasn't able to ask before.. whenever he's
around, ano bang nararamdaman mo para sa kanya?"
naaalala pa pala niya yung interview na na-udlot nung nasa garden pa kami noon.
"I.. I like him?"
"I know you like him, who doesn't? almost everyone in this school likes his
personality but there's a big difference between "I like" and "I love," you know
that?"
"you don't love him." I looked back at her. "am I right? Hilary, kilala kita. si
Mike, siya yung mahal mo diba?"
"how did you know? I didn't even say it yet.." I paused. "actually, plano ko palang
sabihin sa'yo but I guess you figured it out already."
"but it was just lately when I realized that I love him and it's too late." I
looked down. "he's courting someone else."
"since last week. kaya nga hindi tamang magkaro'n pa ko ng feelings sa kanya eh.
masasaktan lang ulit ako."
"at anong balak mong gawin kay Jake? bakit hindi mo pa siya tinu-turn down?"
"alam mo ba kung anong ginagawa mo? later on, magiging panakip butas lang niyan si
Jake eh. maslalo lang siyang masasaktan kung patatagalin mo pa lahat. Tingin ko,
umaasa pa rin siya, alam mo naman yung feeling ng umaasa diba dahil naramdaman mo
na yun. hahayaan mo nalang ba siyang umasa sa'yo?"
She held my hand. "no Hilary, your not supposed to be in love with him just because
he's courting you. we don't choose the person we fall for or get attracted with."
she looked eagerly into me and smiled. "the only thing that matters is just
following your heart..
Pinag-isipan ko yung sinabi niya. Naisip ko pa nga na ilagay yun sa Life Guide para
gawing Philosophy #14.
Follow my heart..
Should I?
Niyaya ako ni Jake nung breaktime at sumabay kaming kumain kasama sina Carla at
Joyce. Ang alam ko pinaglaruan ko lang yung pagkain ko dahil hindi naman ako
makakain.
"kasi.."
"ayos ka lang ba?" Jake asked me too.
I looked at him. "wala lang akong gana, yun lang.." then I looked back at my food.
"uhmm..alis muna ko, maiwan ko na muna kayo."
"no, not now. okay lang ako." I stood up from my seat and started to leave them.
"Hilary!" Carla called out so I turned my head. "pa'no yung pagkain mo?"
"sa'yo nalang kung gusto mo, malinis pa naman yan." I continued walking and made my
way out of the cafeteria.
Naka-upo lang ako sa upuan ko at napansin ko naman ulit yung rose na nilagay ko sa
desk ko. Hindi ko pa pala natitingnan yung nakasulat sa card kaya binuksan ko. May
letter "E" doon. Pansin ko lang, puro letters nalang yung nilalagay ni Jake sa
card. Baka naman may gusto siyang i-spell? Ipinasok ko na sa bag yung rose pero
kinuha ko yung ibang cards na tinago ko na galing sa mga roses. In-arrange ko
according sa pagkakasunud-sunod ng pagkakabigay sa'kin at eto ang lumabas.
I LOVE
Napasandal nalang ako sa upuan ko. The Heck! Eto pala yung meaning ng mga letters.
Konti nalang pala at mabubuo na pero tinanong ko yung sarili ko: "kapag nabuo na,
"I love you too" ba ang isasagot ko?"
I acquired my Life Guide and took a look at it. Philosophy #14: The only thing that
matters is just following your heart and eventually you'll finally get it right.
And now that I'm going to follow it, how would I tell Jake everything without
hurting him too bad..??
I slumped at my desk when I decided to give up on mankind and spend the rest of my
day wallowing privately in my own self-pity.
"you okay?" even though I can't actually see Mike's face I recognize his voice
immediately.
"i can see that." I heard him say. "sige, aalis na ko. kung may problema ka,
nandito lang naman ako." he stood up and I heard his footsteps moving away.
***
Dumaan ang ilan pang mga araw na panay pag-iisip ang ginagawa ko. Kung hindi man
pag-iisip kung pa'no ko sasabihin kay Jake yung desisiyon ko, pag-iisip naman sa
isasagot ko sa mastery tests. Nagkakaro'n kami ng mastery tests bago mag periodical
exams. Yung periodical exams naman, magaganap yun 1 week after ng battle of the
bands. Minabuti ko nang i-set aside muna yung tungkol kay Jake at Mike dahil
maapektuhan yung mga grades ko. Mas-okay kung uunahin ko muna yung tests and after
that, maybe I could deal with them.
Nakatanggap din ulit ako ng rose na in-abot ng hindi ko nanaman kilala kung sino ba
yun. Gaya nga ng inaasahan ko, letter "Y" na yung nakasulat. Natapos din naman yung
Mastery week dahil Friday na ngayon at last day na ng tests. Nakaya ko naman dahil
nag-aral talaga ako.
"sis, pinapainvite ka sa'kin ni Khyle!" yan ang ibinungad sa'kin ni Jelaine nung
pagka-uwi ko sa bahay.
bahay nila? so bahay din yun ni Mike. "pwede bang wag nalang akong sumama?"
"ano ka ba, sumama ka na. maliit na salu-salo lang naman yun eh." napa-isip naman
siya. "ako, ikaw, barkada niya, si Diane at barkada lang ni kuya Mike yung
ininvite. tatlo lang naman yung kabarkada ni Khyle at apat naman sina kuya Mike
diba? konti lang tayo. Piling-pili lang yung gustong papuntahin ni Khyle at isa ka
na do'n kaya sumama ka na."
"kapag ako lang yung pumunta, wala akong kasama. samahan mo naman ako.."
***
"may sing along sina Mike diba?" narinig kong tinanong ni Paolo kay Drew.
"oo nga noh." tinawag naman niya yung attention ni Khyle. "kantahan tayo after
kumain ah!" umayon naman si Khyle.
Hindi ko talaga maiwasang tingnan sina Mike. Mukhang masaya silang nag-uusap habang
kumakain. Nando'n pa si Diane.
"Hilary, kanta ka din mamaya ah?" sabi ni Mike kaya huminto muna ako sa tapat nila.
"maganda siguro boses mo noh Hilary?" Diane gave me a smile so what I did was just
smile back.
"hey, ikaw din Diane, I want to hear your voice later. I bet you have a nice voice
too, right?" he smiled at her.
"okay.." he gave Drew a tap on his shoulder. "bro, sa labas muna kami." he then
stood up and followed me outside.
pagdating namin do'n, tumayo siya sa harapan ko. "tungkol sa'n ba?"
"ano yun?"
That's when I came up with Philosophy #15: Tell what you feel. Say what you mean
and mean what you say.
I went closer to him. "I know that you've been so nice and you're a great guy.."
before I continued, I looked at his eyes. "but I'm sorry."
"Hilary, tumingin ka nga ulit sa'kin.." he lifted my chin. "hindi ako galit sa'yo..
I understand." I saw a smile on his face.
he looked at my eyes. "siya yung dahilan noh? I know there's something about him
but I just ignored it before. pero napapansin kita tuwing tinitignan mo siya and
now I really could tell, there's more than that."
"I know you know Hilary.." he smiled again then hugged me. "I'm still glad that you
came in my life and I'm thankful for all the memories with you. we're still
friends, right?"
At least ngayon, medyo relieved na ko. Pagkatapos namin mag-usap, bumalik na ulit
kami sa loob and this time, si Diane na pala yung kumakanta. Napahinto ako sa may
pintuan para tingnan yung reaksiyon ni Mike. Nakatingin siya kay Diane habang
nakangiti.
nakita kong tumingin din siya kay Diane pagkatapos sa'kin ulit. "it's not what you
think it is. really."
"mukhang may gumugulo sa'yo." ngumiti siya. "malilinawan ka din pero hindi ako
dapat ang magpalinaw sa'yo. halika na, pumasok na tayo." hinila na niya ko.
Pagpasok namin, tapos nang kumanta si Diane at sa'kin naman in-abot ni Drew yung
microphone. "ikaw na Hilary.."
"kumanta ka na." bulong sa'kin ni Jake dahil katabi ko siya nun. "okay?"
"I'll go with her, we'll be on a duet." para mas ma-imagine niyo yung events, nag-
upload ako ng mp3 ng song. you can download it here: You Gave Me A Reason pero kung
ayaw niyong i-download, okay lang din naman, hehe.
"oh ayan, duet daw pala eh! duet na!" tuwang-tuwa pa si Drew.
"dali na Hilary, hindi ko pa naririnig yung boses mo eh." Paolo nudged me slightly.
"so many tears that I've cried.." for the first time, I heard Mike's voice singing.
"magaling din pala kumanta si kuya Mike?" Jelaine murmured. I then turned my head
to look at him.
"so many nights asking why, why all my dreams fell apart.. and letting go is so
hard."
he walked towards me and offered his hand. "your turn." he smiled. I looked at his
hand first uncertain whether to take it or not but because it was already time to
sing the second verse and I'm still staring at his hand, he still sang a line.
"I held my pain deep inside and I thought that love was a lie.." he was still
smiling at me and nodded. I then took his hand and stood up.
"and I felt it might be too late." I crooned then we walked forward. "I saw it all
fade away.."
Girl "you came and changed the way the story ends"
Both "you'll always be.." we glanced at each other. "here in my heart endlessly."
Boy "Ooh.." he faced me. "and now my dreams have come true"
"I found myself there in you.." I faced him too and we simultaneously sang this
line.
"and all the things that I missed, I found them here in your kiss"
Both (Chorus) "baby.. you gave me reason to love again.. you came and changed the
way the story ends you'll always be.. here in my heart endlessly."
"you gave me reason to love again (you gave me reason to love) you showed me love,
you made me see | see the reason | you gave me reason to be.."
"you gave me reason to love again.. (to love again) "you came and changed the way
the story ends (changed the way) you'll always be | you'll always be | here in my
heart endlessly (you're in my heart endlessly)
"you gave me reason you're all i need (you're all i need) you showed me love and
now my heart believes"
When the song ended, his gaze was fixedly at me. "nice performance." he smiled.
I smiled back. "ang dami mo namang talent!" he chuckled then we both went back to
where we seated. I, near Jake and Jelaine while him, beside Diane.
Nagprisintang kumanta si Paolo kaya tumayo na siya. Patapos na ding kumanta si Pao
nang naisipan ko nang umuwi.
"huh? bakit? hindi pa ko pwedeng umalis." tumingin muna siya kina Khyle pagkatapos
may binulong siya sa'kin. "may surprise kasi kami mamaya kay Khyle."
"gano'n ba? gusto ko nang umuwi eh, hindi ko na maabutan kung ano man yung surprise
niyong yan.."
"oh sige na nga, mauna ka nalang umuwi, ingat ka ah?" hinawakan niya yung kamay ko.
"halika, magpa-alam ka na muna kay Khyle."
tatayo na dapat ako pero tinanong muna ako ni Jake. "sa'n ka pupunta?"
"oo nga eh." Jelained reacted then she turned to me. "ba't ayaw mo kasing mag-
stay?"
ayoko naman nang sabihin yung dahilan kaya in-iba ko na yung sasabihin. "tara na,
magpapa-alam na ko." tumayo na 'ko at sinamahan naman ako ni Jelaine papunta kay
Khyle.
"bakit? maaga pa ah.." sabi ni Khyle. napatingin din sa'kin nun sina Mike at Diane.
I managed to smile. "enjoy nalang kayo.." then I turned to Khyle. "happy birthday
ulit and thank you."
"okay, basta ingat ka on your way.." he smiled back at me. "thank you din for
coming."
tinawag ko naman yung tatlo sa kabilang side. "Jake, Pao, Drew! I'll go ahead na.."
"aww, aalis ka na pala! isang song pa ulit bago ka umalis!" ngumiti si Drew ng
nakakaloko.
Lumapit naman si Jake sa'kin. "yeah, ingat.." hinawakan niya yung balikat ni Mike.
"kayo!"
tumingin ako kay Mike at pagkatapos kay Jake. "anong kami?" hindi naman sumagot si
Jake pero nakangiti lang siya sa'kin.
"Ooh.." I gave Jake a meaningful look. "I get it." kaya pala "kayo" kasi ihahatid
ako.
Tahimik lang kami habang naglalakad palabas ng bahay nila. Hanggang sa makalabas na
kami sa gate, gano'n pa rin. Nakalagay lang yung mga kamay niya sa bulsa niya.
nilingon ko siya. "lagi mo nalang pinapaalala sa'kin yan ah. basta, bahala na."
tumingin na ulit ako sa dinadaanan ko.
Huminto siya kaya napahinto din ako. Pumunta siya sa harapan ko at tiningnan ko
naman siya. Nang tinitigan ko yung mukha niya, bigla nalang akong may naalala..
"tutulungan kita.."
ngumiti siya bigla. "anong bahala na? nabilhan na pala kita ng ticket kaya pupunta
ka talaga." hinawakan niya kung kamay ko at hinila ako. "tara.. wag tayong mag-
tricycle ah? maglalakad lang tayo."
"okay lang, malapit lang naman eh, magkatapat lang naman subdivision natin.." I was
looking straight ahead.
"bakit naman? edi nakakapagod! kung masmalayo pa, mag-tatrycicle ako noh!"
"uhh..gusto lang kitang pagurin hanggang sa maasar ka!" tumawa siya at iniwas na
yung tingin niya sa'kin. "yun ang ibig kong sabihin."
Maya-maya nakarating na kami sa tawiran at kagaya noon, gusto niya siya yung nasa
side kung nasa'n yung mga sasakyan. Konting hakbang nalang, nasa tapat na din kami
ng bahay namin.
"Mike.."
"hmm?"
"oo eh, may surprise kasi kami para kay Khyle. sayang, di mo maaabutan."
tumango siya at ngumiti. "ipapaalala ko lang ulit sa'yo, next week na yung battle."
Chapter 21 Prisoners
Foundation week. Wala ng regular classes pero kailangan pa rin naming pumasok para
mag-partake sa mga school activities. Isa na sa mga activities na yun ay yung
"battle of the bands" na sa Friday night gaganapin. Ilang araw nalang sa ngayon yun
kaya lahat ng contestants, sa music room pumupunta. Meron ding marriage booth,
dedication booth, jail booth, horror booth at kung anu-ano pang mga booth na
ilalagay sa quadrangle na sponsored ng iba't ibang clubs or organizations within
our school. Magkakaro'n din ng mga programs sa week na 'to. Sasayaw yung dance
troupe, kakanta naman yung school's choir, at magpeperform din yung pep squad.Yung
mismong foundation day naman, sa Saturday. Since no regular classes naman,
pinayagan kami na mag-civilian clothes for this week.
YFC club yung sinalihan ko kaya natapat sa'min yung dedication booth. Pinagdala
kami ng mga cd's para sa songs and stationeries para kung may magbibigay ng letter,
may gagamitin kami. Pati roses and stickers meron din para magmukhang creative.
Yung guy members ng club, kinuha na yung sound system. Kami naman ni Allysa na
classmate ko at ka-club ko din, naiwan sa booth para mag-ayos ayos kasama yung iba
pang members. Kinolekta namin yung ibang cd's pagkatapos gumawa kami ng listahan ng
mga songs na magiging reference ng mga students na gustong mag-dedicate mamaya.
Sina Carla naman, member ng kabilang club na marriage booth yung sine-set-up.
Nakita ko pa nga siya na pinaglalaruan yung mga wedding stuffs. Feeling niya siya
yung ikakasal kaya natatawa ako nung pinapanood ko siya. Nasa ibang booths pa yung
iba kong close friends. Si Jelaine natanaw ko siya sa may horror booth samantalang
sina Drew naman na hindi ko naman malaman kung ano ba yung booth nila dahil wala
pang mga gamit na naka-set-up, naka-upo lang sa tabi. Aba, wala nga yatang
tinutulong eh!
Puro preparations lang naman ang pinag-gagagawa namin hanggang sa mag-break time
na. Kumain na ako at pagbalik ko, ayos na pala lahat pati yung ibang booths.
Nagsimula na ring magpuntahan yung mga elementary students sa quadrangle para
magtingin-tingin. Sa horror booth sila nagsipuntahan.
Nagpatugtog na muna yung booth namin habang wala pang nag-dededicate para naman
magkaro'n ng music sa school grounds. Maya-maya, may mga bumisita na ding mga high
school students sa booth namin at namili na sila ng mga kantang gusto nilang
ipatugtog.
"this song is dedicated to Laurice.." sabi ni Allysa sa microphone dahil siya ang
ginawang announcer ng club moderator namin. Pagkatapos, nilagay na niya yung cd sa
player at tumugtog yung "she could be" by Christian Bautista.
"hi Hilary!"
"oh Drew! Anong ginagawa mo dito? Nakita kita kanina, hindi ka naman tumutulong sa
booth niyo tapos ngayon naman pagala-gala ka. ikaw ah!"
"ako? Hindi tumutulong?" tinuro niya yung sarili niya pagkatapos, ngumiti siya.
"now I'm contributing to our booth." Bigla nalang siyang may kinabit sa kamay ko na
toy handcuff.
"Drew!" I stepped backward. "jail booth ka pala!!" I pulled my hand back but he
didn't let go of me.
"edi aalisin ko na! ano ka ba, parang di tayo magkaibigan ah!" I exclaimed.
"sorry, wala munang kaibi-kaibigan. Kailangan may mahuli para magkapera." Tumawa
siya. Nang-aasar 'to ah!
Kahit anong gawin kong pagpapabigat at pagpalag, nadala pa rin ako ni Drew do'n sa
kulungan nila.
"oh! Hinuli mo pala si Hilary?" Jake was the one standing at the entrance of their
jail.
Tinatanggal na ni Drew yung posas kaya naisipan ko na tatakbo nalang ako kapag
natanggal na niya nun.
Natanggal na yung posas kaya tumakbo na nga ako kaso naharangan ako ng kasamahan
nila pagkatapos eh hinawakan ako ng mahigpit ni Drew sa kamay. "tatakas ka pa ah!"
ngumiti si Drew ng nakakaloko.
"nah-uh!" umiling si Drew. "bawal yun Jake. As members, we can't pay for the bail
of others, remember?" tumingin siya sa naka-upong teacher sa may mesa. Yun yata
yung club moderator nila. "diba sir?"
Busy naman yung teacher sa pangongolekta ng bente na ibinabayad sa kanya ng ibang
nahuli kaya tumango lang siya. Buti pa sila may naibabayad, ako wala. Pati
cellphone ko iniwan ko sa booth eh, kaya hindi ko tuloy ma-text si Allysa na dalhin
sana yung bag ko. Haay!
"oo nga pala. tsk, tsk." Jake turned to me with a sorry look.
Pinilit nanaman akong ipasok ni Drew. Wala naman na akong nagawa kaya nakulong nga
ako. "don't worry, after 1 hour makakalabas ka na." sinara na niya yung pinto.
Umupo ako sa loob at may nakasama naman akong 2 girls and a guy. Pero yung guy
kakakuha lang niya ng pera sa bulsa niya pagkatapos eh tumayo na. Ayun,
pinakawalan. Kaming 3 nalang ang naiwan. May nahuli pa silang iba pero bago pa man
sila makulong, nagbabayad na sila. Ako naman, tingin lang ng tingin sa orasan ko.
Ni wala pang 30 minutes. Ang tagal ng oras!
"naiinip na 'kong maghintay. Magbayad nalang kasi tayo.." sabi nung babae sa kasama
niya. Pati sila naiinip na din.
"sayang kasi yung bente eh.. balak ko pa sanang hintayin nalang yung 1 hour pero
sige, mainit din kasi dito kaya magbabayad na nga lang ako.." tumayo na siya at
sumunod din naman yung isa.
Nagbayad na yung dalawang yun kaya ako nalang tuloy ang naiwan sa loob.
Forty minutes na din ang nakalipas sa paghihintay ko. Malamang hinihanap na ako
nina Allysa doon sa booth.
Fifty-five minutes passed by. Five minutes nalang! Tiningnan ko yung orasan ko at
naghintay pa. "10.. 9.. 8.. 7.. 6.. 5.. 4.." tumingin ako sa may pinto at eksaktong
kababalik lang ni Drew. "Drew! Tapos na yung 1hour ah!"
Lumapit na siya doon sa pinto kaya tumayo na ako. Bubuksan na sana niya yung lock
pero may lumapit sa kanya na ka-club niya at may ibinulong. "yun na ba yung sunod?
Okay, sige maghanap ka na. susunod ako.." tumakbo naman yung bumulong sa kanya.
Naiinip na talaga ako kaya hinawakan ko yung grills ng kulungan at inalog ko.
"bilisan mo naman!"
"eto na.." inaalis na niya yung kandado pero napahinto siya. Napatingin siya sa
damit ko. "eh Hilary, hindi ka pa pala pwede eh.."
"next target namin yung mga nakasuot ng layered clothes eh." Tinuro niya yung suot
ko. "you're wearing a bolero.."
I looked at what I'm wearing and returned my gaze at him. "have you heard of the
word mercy?" I crossed my arms.
"sorry Hilary!" hindi na niya tinuloy yung pagbukas ng pinto pagkatapos tumakbo na
siya. Arrgh!
Eh pa'no pala kung lahat nalang ng tatargetin nilang gamit every hour eh meron ako,
edi hindi na ako nakalabas?!?
I sat alone inside again and rested my head on my knees. Not too later, I heard
that the jail's door opened so I lifted my head and I saw someone struggling..
"hey, stop! kailangan ako sa music room, ano ba?!?" Nasa loob na siya ng kulungan
at sinaraduhan na siya ng pinto ng nakahuli sa kanya na kasamahan nina Drew.
Nakasuot kasi si Mike ng polo and may shirt siya sa loob.
"what the?!" Mike held the jail's grills and shook it. Maybe when he realized that
he can't get anything from what he's doing, he finally stopped and turned at my
direction. "so you're here too?"
I didn't say a word and just gawked at him with an isn't-it-obvious?! look.
He went near me and sat beside me. "grabe, I can't believe these people!" he said
with a tinge of irritation in his voice.
"if you can't believe these people, well, believe them now! Kanina pa nga 'ko
nandito eh!"
"since when?"
"nasa booth namin yung pera ko kaya hindi ako makabayad. Papakawalan na dapat ako
after 1 hour pero.." hinawakan ko yung manggas ko.
Tiningnan niya yung suot ko. "layered clothes, kaya pala. na-target ka nanaman."
"ikaw, bakit hindi ka nagbayad? Please naman, ibayad mo na din ako para makalabas
na tayo dito!"
"I would as much as I want to pero nagastos ko na kasi sa cafeteria yung dala kong
pera eh at doon ako hinuli. Nasa music room yung mismong wallet ko, sorry."
"ugh!" I rested my head on my knees again. Hopeless! I feel so tired waiting for
another hour in here. It's not even convenient 'cause it's hot inside!
"wala!!" I exclaimed without lifting my head. Sira ba siya?! Kita na ngang wala
akong dala kahit ano eh!
"oh, okay. oist bro!" I heard that he stood up but I just remained on my position.
"Jake! pwe--"
"hindi pwede, may rules for the jail booth kaya pasensiya na." I heard Jake
talking.
"hihiram lang ako ng pamaypay eh! mainit sa loob, alam mo ba yun?"
After a while, naramdaman ko nalang na may hangin na. Pag-angat ko ng ulo ko,
katabi ko na pala ulit si Mike at pinapaypayan niya 'ko. "there you go.. ikaw, ang
sungit mo nanaman ah! meron ka ba?"
May bagong dating nanaman na nahuli but as expected, hindi pa man sila
nakakatungtong sa kulungan eh nagbabayad na kaga'd sila. Sigurado akong makaka-ipon
yung moderator ng malaking budget para sa club nila dahil sa mga nagbabayad na yun.
"tama ba yung nalaman ko?" Mike suddenly asked. "you already turned down Jake?"
"yah, I turned him down." bago pa siya magtanong kung bakit, inagaw ko nalang sa
kanya yung pamaypay. "ako na nga, ang hina mong pumaypay eh!"
hindi naman niya binigay. "ako nalang, sige, lalakasan ko na.." bumitaw na 'ko sa
pamaypay pagkatapos, ngumiti naman siya.
Luckily, nakita kong dumaan si Joyce kaya tinawag ko siya. Lumapit naman siya
sa'min. "oh! na-jail booth pala kayo.."
tumayo ako. "Joyce, may dala kang pera? pa-utang naman kami.."
"oo, me--" napatingin siya sa likod ko at binalik din naman sa'kin yung tingin
niya. "ay! wala pala.. nando'n sa bag ko eh.."
"ganito nalang, pakikuha nalang pala ng bag ko sa dedication booth para makaalis na
kami dito.."
Lumingon naman ako para tingnan kung ano ba yun. Si Mike pala yung tinitingnan
niya. Nakatingin din siya sa'min nang nakangiti habang nagpapaypay. Hindi ko alam
kung bakit siya tinitingnan ni Joyce pero hindi ko na yun masyadong pinansin at
kina-usap ko na ulit si Joyce. "sige na Joyce.."
"ano eh.. hinahanap ko pa yung ikakasal namin sa marriage booth eh!" nagsimula na
siyang tumakbo. "pasensiya na."
"so that means hindi pa tayo lalabas, right?" I turned my head at Mike and he was
smiling.
"parang natutuwa ka pa?" I gave him a perplexed look. "ayaw mo bang makalabas?!"
"ako? natutuwa? hindi ah! haay.." nilakasan pa niya yung pagpaypay niya sa sarili
niya. "gusto ko nang makalabas dito.."
"yun naman pala eh! tulungan mo na kong makahanap ng taong kakilala natin na dadaan
noh!"
"sure, sure." tumayo na din siya para tumingin-tingin sa paligid at ako naman yung
um-upo.
Sinubukan ko nang i-check si Mike. "ano may duma--" his was just gazing at me with
his arms crossed. "pa'no mo makikita yung mga dumadaan kung hindi ka naman sa labas
nakatingin?!"
"sa labas ba ko dapat nakatingin? sabi ko nga eh.." sa labas na siya tumingin nun.
Eh loko pala 'to eh! sa 15 minutes na yun sa'kin pala siya nakatingin, ano namang
mapapala namin kung ganun!
may nakita akong batchmate namin na naglalakad. "Mike, teka, diba kaibigan mo yun?"
"saan?"
"ayun oh!" tinuro ko naman. "nakita ko kayo dating magkasama eh, tawagin mo na!"
"nasaan nga?"
tumayo ako para lapitan si Mike. "nandoon!" Mike was looking at a different
direction so I turned his head to the other side. "nakikita mo na?"
"sino ba diyan?"
"uy, hi!" wala naman na siyang ibang sinabi kaya dinaanan lang kami nung lalaking
yun.
Alam ko nag-hi ka! Haay, mabatukan ko 'to eh! "kakilala mo pala yun eh ba't hindi
ka umutang?"
"ay! oo nga, nakaliimutan ko." nginitian nanaman niya ko. "sa iba nalang.."
Ba't ba nakukuha pa niyang ngumiti samantalang ako wala na kong hinangad kundi
makalabas na doon.
Nangawit na ako sa pagtayo kaya umupo na ulit ako pero nakatingin pa rin naman ako
sa labas. May nakita ulit ako na alam ko namang nakasama na ni Mike noon. "eh
siya?"
"si Jed?"
"aba malay ko ba kung anong pangalan niya! basta nakita ko kayong nag-usap dati eh,
tawagin mo!" paalis na yung Jed at may pupuntahan yatang ibang direksyon.
"Jed.." tinawag nga niya pero mahina lang naman yung boses niya. "hindi ako narinig
eh!" yung Jed naman nakalayo na.
Ngumiti nanaman siya. "edi maghintay nalang tayo dito hanngang mag-1 hour na.."
"gusto ko na ngang lumabas.." naglakad siya papunta sa kabilang corner sa may tapat
ko at doon umupo. May binulong-bulong pa siya na hindi ko naman naintindihan.
Chin-neck ko yung orasan ko, 40 minutes na pala ang nakalipas. Tahimik lang kaming
naghintay sa loob. Patingin-tingin ulit ako sa labas at pinapanood ko lang yung mga
tao. Kapag sumusulyap naman ako kay Mike, nakatingin siya sa'kin. Na-ilang ako kaya
binato ko sa kanya yung pamaypay.
"ano bang ginagawa ko sa'yo? nananahimik na nga yung tao eh.." tumawa siya.
"ewan ko sa'yo!"
Sa lahat naman ng makakasama ko, si Mike pa! Ang hirap.. mahirap sa pakiramdam.
Laking tuwa ko nalang nang buksan na yung kulungan at pwede na daw kaming maka-
alis. Paglabas namin, wala si Jake. Nanghuhuli pa siguro yun pero dumating naman si
Drew na may hinuli nanaman.
"I hate you Drew!" I was joking around and laughed. "sige na, babalik na ko sa
booth namin.."
"oo, mag-iingat na 'ko sa'yo!" I gave him a slight punch in his arms.
"huh?" tiningnan niya yung phone niya. "kasi.." tumingin ulit siya sa'kin at
ngumiti ng nakakaloko. "dito na pala yung daan ko, sige ah?" tumakbo na siya
papunta sa hagdan pagkatapos.
"sa'n ka nanggaling?" yan ang tanong nilang lahat sa'kin nang makarating na 'ko.
Sinabi ko naman sa kanila kung ano yung nangyari pagkatapos bumalik na sila sa kung
ano man yung ginagawa nila. Bumalik na din ako sa pwesto ko sa tabi ni Allysa.
"ano ka ba? sa'yo yan noh! nung umalis ka kanina para hanapin yung Alfred, may
dumating dito at pinapabigay niya yan sa'yo.."
ngumiti si Allysa. "kung itatanong mo daw yan sa'kin, wag ko na daw sagutin eh.."
may dumating sa harapan niya para mag-dedicate ng song kaya na-preoccupy na siya.
Tiningnan ko nalang yung rose na may card pala. Pagbukas ko, letter "O"
Mga bandang alas kwatro ng hapon, pagkatapos ng mga activities sa booth, dumiretso
na 'ko sa classroom namin para puntahan sina Carla. Wala na kasi sila sa booth nila
kaya malamang umakyat sila doon. Yung iba kong classmates kagaya nina Erlyn, nakita
ko na umuwi na kaga'd dahil hindi pa 'ko nakakatungtong sa room, nakakasalubong ko
na silang paalis. Saktong pagdating ko eh nando'n na sina Drew at Jake na parang
wala pa yatang balak umuwi. Nilalaro laro pa nga ni Drew yung hawak niyang
handcuff. Si Carla at Joyce naman, nagpapahangin sa may electric fan. Dala-dala ko
pa yung rose nang pumasok ako.
"Hilary!" nag-wave sa'kin si Drew. Lumingon naman si Jake dahil nakatalikod siya sa
may pintuan.
Lumapit ako sa upuan ko at nilapag doon yung bag ko. "Jake, akala ko ba--" hindi ko
naman natuloy yung sasabihin ko at pinakita ko nalang sa kanya yung rose. "then
what's this?"
Tiningnan ni Jake yung hawak ko. Magsasalita na sana siya pero biglang tumawa si
Drew.
"don't tell me, iniisip mo na kay Jake yan galing?" Tumigil din sa pagtawa si Drew.
I shifted my gaze at Jake. "hindi mo yun alam?" Jake shook his head.
"it's because hindi naman galing kay Jake yun Hilary." Drew said.
"how about the rest of 'em? starting from the rose with the letter "I"?" I inquired
once more.
"ano bang rose yung pinag-uusapan niyo?" Mukha ngang walang ka-ide-ideya si Jake.
"kasi, may natatanggap akong red roses. Each of them has a card with corresponding
alphabet letters written on it. I thought--"
"no Hilary, hindi siya." Drew shook his head while smiling.
All this time, I was thinking that those roses were coming from Jake then all of a
sudden, hindi pala?
"eh sino yung nagpabigay sa'yo nun?" I threw him a perplexed look.
"kung hindi ako nagkakamali..yah, I got it." then he smiled at me. "hay nako
Hilary, hindi niya ba sinabi sa'yo?"
Medyo natatawa na din nun si Jake at pagkatapos, humarap siya kay Drew. "tsk, tsk.
patorpe effect talaga yun!"
"well, what can we do? that's his style!" tumawa na naman si Drew.
Habang nagtatawanan sila, um-upo naman ako sa upuan sa harapan nilang dalawa at
tinitigan ko lang sila. Napansin naman nila yun kaya sa wakas eh napatingin na din
sila sa'kin at pinansin na din ako. Para naman kasing wala ako noh! Kanina pa ako
tanong nang tanong, di naman ako sinasagot.
alam ko binilhan ako ni Mike ng ticket pero wala naman siyang binibigay sa'kin ah.
Totoo bang binilhan ako nun? "siguro.."
"you should be there Hilary.. last battle of the bands na natin yun kasi gagraduate
na din tayo after ilang months eh.." sabi ni Jake.
"yung ticket kasi--"
"hindi! nabilhan na daw ako ni Mike eh.. kaso wala naman siyang binibigay sa'kin.."
"busy kasi yun sa music room pero baka ibigay niya na din yun, hintayin mo
nalang.."
"oh sige.." napansin ko naman na parang iniba na nila yung usapan. "eh teka hindi
pa nasasagot yung tanong ko ah!"
"sooner or later, you'll find out.." Grabe, nasagot yung tanong ko!
***
Sa mga sumunod na araw ng foundation week, gano'n pa rin naman. Magkakaro'n kami ng
customer sa booth, ako naman eh hahanapin yung pagbibigyan. Ang pinagkaiba lang,
masmarami ng tao ngayon sa campus. May program kasi sa elementary kaya siyempre may
mga parents na um-attend. Muntik muntikan na nga ulit akong mahuli ng jail booth na
yun eh! Pero this time, nakatakbo naman ako at iniiwasan ko nang makasalubong yung
mga members nun. Hindi ko naman masyadong nakikita si Mike. Malamang busy sa
pagpractice yung mga yun.
Pagdating ng Friday, sinabi sa'min na hanggang 12:00 nn nalang daw yung mga booths
at kailangan na daw tanggalin yun pagdating ng hapon. Ipapapanood kasi sa'min yung
program ng high school sa covered court. Natuwa din naman ako nun kasi ayoko na rin
maghanap hanap ng mga taong pagbibigyan ng letters na dinededicate. Kapagod kaya!
Nakapagligpit na kami around 1:00 pm. Pinatawag naman sa intercom lahat ng students
na pumunta na daw sa covered court dahil mag-uumpisa na daw yung program. Pero
dahil hindi pa naman ako nakakapaglunch, hindi na muna ako dumiretso do'n. Aba,
bahala na kung may nagpeperform na doon basta ako sa cafeteria ako pupunta.
Konti lang yung tao sa cafeteria dahil karamihan siguro ng mga tao, nanonood na nga
ng program. Um-upo naman ako sa corner malapit sa may bintana at doon kumain.
Matatapos na din ako pero ayoko pa namang makipagsiksikan sa mga audience sa may
covered court kaya nag-stay na muna ako sa loob ng cafeteria.
"hindi pa kasi ako nag-lunch kaya ngayon lang ako nakakain.." um-upo naman sila sa
harapan ko.
"grabe, ang daming tao sa covered court! ang init pa do'n kaya bumili kami ng
inumin. nandito ka rin naman pala.." sabi ni Joyce habang nagpupunas siya ng pawis.
"saan?"
"so ano? manonood kasi kami.. ikaw?" tinanong ulit ako ni Joyce.
"of course, manonood siya!" may bigla nalang sumingit sa usapan namin. Nilingon ko
naman kung sino yun.
Dumating din si Ray na may hawak-hawak na bote ng mineral. Kakabili niya lang kasi.
"ticket mo nga pala.." may in-abot sa'kin si Ray na maliit na papel.
"Panoorin mo kami ah?" Paolo then turned to Joyce and Carla. "pati kayo, okay?" he
asked with a smile.
Nginitian naman nila kami pagkatapos eh umalis na din para bumalik na ulit sa music
room. Si Carla naman kilig na kilig kay Paolo.
"close sila eh! feeling mo naman ililibre ka ni Paolo mo!" Joyce joked around.
"malay mo balikan ako dito tapos may ibibigay din siya.." Carla chortled.
"sa bagay, kahit pala bigyan niya ko ngayon madodoble lang yung ticket ko. tara na
nga! nangarap pa tuloy ako!" Carla laughed and stood up.
Natawa naman ako kay Carla tapos tumayo na din kaming dalawa ni Joyce. Sinilip
namin yung program kaya nakita ko yung mga sumasayaw doon kaso hindi ko din
masyadong napanood dahil puro ulo naman ang nakita ko. Hindi na namin tinapos yung
program. Umuwi na kami para makapagpalit ng damit at magkita nalang daw kami sa
entrance gate pagdating ng 5:30 pm dahil 6 mag-uumpisa yun.
Hindi ko naman alam kung papayagan ako pero nagbihis na din ako para kung
papayagan, ready to go na kaga'd. Kumain na muna ako habang hinihintay ko sila.
5:20 na pero hindi pa rin dumarating yung parents ko. Tinawagan ko yung phone nila
pero unattended naman. Naghintay pa ulit ako at nakinood nalang muna ng tv kasama
si Jelaine. Ilang minuto nanaman ang lumipas.
"anong oras ba sila babalik?" naiinip na din ako kakahintay pero hindi naman ako
pwedeng umalis kaga'd nang hindi nakakapag-paalam. Dapat kasi kahapon pa ko nagpa-
alam kaso nawala kasi sa isip ko yun.
"6 pm!"
tumingin si Jelaine sa wall clock namin sa taas ng tv. "eh lampas 6 na ah! eh kung
pumunta ka na kaya, ako nang magsasabi pagdating nila.."
Habang nasa jeep ako, chineck ko yung cellphone ko. May messages pala ako.
Eh wala naman akong load! Pa'no ko mag-rereply? Chineck ko pa yung ibang messages.
Nang makarating ako sa school, may pila pa sa gate. Kung hindi ako nagkakamali,
yung iba sa kanila mga outsiders dahil hindi ko naman mamukhaan. Yung mga
schoolmates ko siguro kanina pa nasa loob. Nakipila na din ako at pagdating ko sa
loob, may tumutugtog ng banda sa may stage. Hindi ko nga alam kung nasa'n ba sina
Carla kaya nagpalakad-lakad ako. Nadaanan ko pa yung board kung sa'n nakalagay yung
mga pictures ng mga banda pati na din yung rank nila sa botohan para sa people's
choice award. Nangunguna yung "never mind"
"Hilary! dito!" nakita ko si Jake na naka-upo kasama sina Drew at Carla. Nag-save
pala sila ng upuan para sa'kin.
"buti nakaabot ka, malapit na sila eh. pabalik-balik pa kanina dito si Mike.." sabi
ni Jake.
Tapos nang tumugtog ng "stars" yung naabutan kong banda kaya pumunta yung emcee sa
stage. "that was the band 'clap your hands'..okay ba sila?"
Okay naman yung performance nila. Pinalakpakan sila which gave dignity to their
band name. We clapped our hands nga.
"next in line is a band from the seniors. let's welcome "never mind!" palakpakan
naman diyan!" sabi ng emcee.
Hindi lang naman palakpak ang narinig ko, may hiyawan pa nga eh! Gano'n kalakas
yung dating nila?
Nakita kong umakyat sa stage si Paolo papunta sa drumset. Si Joey naman nando'n na
sa tapat ng microphone at nag-sound check. Si Ken at Ray, pinlug-in na yung gitara
nila. Si Mike naman medyo nahuli pa sa pag-akyat.
Tinugtog na nila yung contest piece. Ang lakas ng audience impact pagdating sa
kanila. Nung natapos na sila sa first song, saka lang sila nagpakilala.
"I'm Joey Cruz for vocals." pinasa niya yung microphone kay Paolo.
"Mike Guererra, lead guitar." sabi niya nang hindi man lang tumitingin sa audience.
Sa gitara niya siya nakatingin at may ina-ayos yata.
Nagpakilala din naman sina Ken at Ray tapos naghihiyawan ulit yung mga tao.
"sa next song namin, magiging second voice nalang ako.." tumawa ng mahina si Joey.
Umakyat naman yung isang teacher sa stage at may dinagdag siyang microphone stand
sa gitna. Na kay Joey kasi yung isa, eh dinala niya yun sa may gilid. Wala namang
lumalapit doon sa microphone na yun kaya nagtaka naman ako. Sinong kakanta?
"ready na kayo?" tinanong ni Joey yung audience. Lumingon naman siya sa mga kasama
niya at may sinabi yata na kung ano. "title nito, For You I Will (Confidence)"
Nagulat nalang ako nung nakita kong papalapit si Mike sa microphone sa gitna. "I
like to dedicate this song to someone special.." nag-strum na siya ng gitara.
"Wandering the streets, in a world underneath it all.." pero boses na ni Mike yung
sunod kong narinig. "Nothing seems to be, nothing tastes as sweet as what I can't
have. Like you and the way that you're twisting your hair 'round your finger.
Tonight I'm not afraid to tell you, what I feel about you."
"I'm gonna muster every ounce of confidence I have, and cannon ball into the water.
I'm gonna muster every ounce of confidence I have, for you I will. You always want
what you can't have but I've got to try. I'm gonna muster every ounce of confidence
I have, For you I will.. For you I will.. For you I will.. For you.."
"If I could dim the lights in the mall and create a mood, yeah, I would..."
Sinasabi na niya yung nararamdaman niya para kay Diane. I already expected this
before, alam kong wala namang patutunguhan yung feelings ko para kay Mike.
"That's what I'd do, That's what I'd do.. To get through to you, yeah
I'm gonna muster every ounce of confidence I have, And cannon ball into the water.
I'm gonna muster every ounce of confidence I have, For you I will. You always want
what you can't have, But I've got to try." I'm gonna muster every ounce of
confidence I have, For you I will.." yumuko si Mike para tumingin sa pag-strum
niya. "for you I will.." tumingin ulit siya sa audience. "for you I will.."
Nagulat ako sa narinig ko. Hindi ko pa nache-check yung message sa phone ko pero
tumingin na ako ka'gad sa stage. Pangalan ko ba yun?! Nakatingin na din sa'kin sina
Carla at Joyce habang nakangiti.
tumingin ako kay Jake. "a-ano?" naguluhan ako. Ngumiti lang sa'kin si Jake kaya
binalik ko na yung tingin ko sa stage. Narinig ko na naman yung palakpakan at
hiyawan ng mga tao.
"yeah! you guys are great! and whoever is Hilary, you're a lucky one girl!" sabi ng
emcee habang pumapalakpak din.
Tumakbo ako palabas ng school at kahit narinig kong tinatawag ako nina Carla, hindi
na ako lumingon. Pinara ko na agad yung unang jeep na nakita ko. Sinundan ako ni
Jake at Drew sa labas pero sumakay na ako sa jeep kaya hindi na nila ko nahabol.
Hindi ako mapakali sa loob ng jeep. Tuwing bumabagal yung takbo ng sinasakyan ko,
gustong-gusto ko na bumilis na agad para makarating na ko sa pupuntahan ko.
Tumingin ako sa bintana at natanaw ko din yung mataas na puting building na yun
kaya pumara na ako.
Pumasok ako ka'gad sa loob ng entrance hall ng hospital at dumiretso ako sa front
desk habang hinihingal-hingal pa. "nurse, sa'n po yung naaksidente? yung car
accident na ngayon lang nangyari."
tumango siya. "sandali lang.." kinuha niya yung listahan nila ng mga pasyente at
hinanap na doon yung parents ko. "eto pala."
Tinuro niya naman sa'kin kung saan yun at nagtatakbo na ulit ako sa hallway. Nakita
ko din yung kwartong sinabi sa'kin ng nurse at tinulak ko yung malaking pinto.
Nakita ko doon si Jelaine na nakatayo sa tapat.
"ba't hingal na hingal ka?" hinawakan niya ako sa balikat. "relax ka nga muna.."
"Hilary! nandito 'ko.." narinig ko yung boses ng mama ko. Lumingon ako sa gilid at
nakita ko siya na naka-upo sa harap ng desk ng doctor na may sinusulat sa
medication slip.
"ayos naman, may konting pasa lang.." she answered while stroking my back.
she touched my face and smiled. "he's in the x-ray room. he's still undergoing some
tests but other than that, hindi naman gano'n kalubha yung pagkakabangga
namin..don't worry too much, okay?"
I saw the view of Jelaine going near to our mother's back while I was resting on
her shoulders. "wag ka ng umiyak.." she smiled and wiped some of my tears.
Our mother also cuddled Jelaine and I wiped the remaining tears in my cheeks.
"grabe, kinabahan naman ako!" I slightly chuckled.
"sandali lang, sabi ni Jelaine may pinuntahan ka daw na event sa school ninyo,
tapos na ba yun?" my mom asked.
"hindi pa po pero umalis na ko do'n nung nabasa ko yung text niya na naaksidente
daw kayo kaya pinuntahan ko kayo dito.."
I shook my head. "hindi na po, dito nalang muna ako." then I smiled.
"mrs.." the doctor spoke after writing something and looked at us with a warm
smile.
Lumabas naman kami at um-upo ako doon sa isa sa mga upuan sa corridor. Tumabi din
sa'kin si Jelaine. "sorry, pinakaba kita. ibabalita ko lang sana sa'yo kaso
napasugod ka pa tuloy dito.."
"ano ka ba.." I put my hand on hers. "okay lang yun noh!" nag-ring naman bigla yung
cellphone ni Jelaine kaya kinuha niya sa bulsa niya. "sino yan?"
"si Khyle.. sagutin ko muna ah?" tumango ako. "uy Khyle! Kuya M--" parang nag-iba
yung tono ng boses niya kaya napatingin ako sa kanya. "I mean Khyle pala.. hmm,
oo.." ngumiti sa'kin si Jelaine pagkatapos tinanggal niya sa tenga niya yung phone
at tumayo siya. "excuse lang muna.." sabi niya sa'kin.
Binalik niya ulit yung phone sa tapat ng tenga niya. "nasa hospital kami.." narinig
kong sabi niya habang naglalakad siya palayo papunta sa kabilang side.
Saka ko lang din naisipan na i-check yung phone ko. Nakita ko na may 17 na miss
calls galing kay Mike pero hindi ko nasagot dahil hindi ko naman na pinansin yung
phone ko kanina. May mga messages din galing kay Jake. Binasa ko lahat yun at halos
pare-pareho lang naman na tinatanong kung bakit daw ako umalis. Hindi ko na kasi
nasabi sa kanila sa sobrang madali ko kanina. Naka-sampung text sa'kin si Jake at
pagdating sa may dulo, nakita ko yung isang text ni Mike.
Naglakad na ako palabas sa hospital. Haay, too many questions in my head, kailangan
ko ng hangin! Gabi na, kaya malamig yung hangin sa labas pero okay na 'to kaysa
nasa loob naman ako. Ayoko naman yung amoy ng hospital. Nagpalakad-lakad ako at
nakita ko yung malaking puno na may nakapalibot na semento paikot sa puno na yun
kaya doon nalang ako um-upo. Dinaanan pa ako ng ambulansiya na pumasok sa gate.
Kahit pa'no eh natuwa naman ako dahil hindi naman pala malubha yung nangyaring
aksidente sa parents ko kaya thankful pa rin ako.
Naramdaman ko naman na parang may nagpatong ng kung ano sa balikat ko. Tiningnan ko
pa yung balikat ko at may jacket na pala. Lumingon ako sa likuran ko at nandoon na
si Mike na nakangiti sa'kin.
I stood up to face him and I also held the jacket because it almost fell from my
shoulders. "Mike?! bakit ka nandito? pa'no na yung battle of the bands?"
"iniwan ko. tapos na naman yung performance namin eh at alam mo bang nakakainis ka,
tatambay tambay ka dito sa labas eh ang lamig pa naman! baka sipunin ka eh ayoko pa
naman na nagkakasakit ka kasi baka mag-alala na naman ako sa'yo tulad nalang nung
nilagnat ka sa school!"
"kasi--"
"at ang nakakainis pa, tinakbuhan mo 'ko! alam mo ba kung ga'no kahirap para sa'kin
yung ginawa ko kanina?" he interrupted me again.
I gave him a perplexed look then he smiled. "you don't have to explain actually."
umupo siya at tumingin sa paanan niya. "akala ko galit ka sa'kin kaya hindi mo
sinasagot yung mga tawag ko..naisip ko tuloy na si Jelaine nalang ang tawagan kasi
baka kasama mo siya pero kung sakaling magkasama nga kayo at nalaman mong ako yung
kausap niya, baka ipababa mo naman sa kanya yung phone. Hinanap ko pa tuloy si
Khyle mula sa audience kanina at phone nalang niya ang ginamit ko.. saka ko lang
nalaman yung nangyari." tumingin siya sa'kin. "you scared me, you know that?!
inisip ko na wrong move yata yung ginawa ko kanina sa battle, yun pala may nangyari
sa parents mo. sana sinabi mo naman.."
"nag-alala ako kaya nagmadali na kong umalis." tumalikod ako sa kanya. "isa pa, ano
bang kalokohan yung ginawa mo kanina?"
pumunta siya sa harapan ko. "hindi yun kalokohan." mahinahon niyang sabi sa'kin.
"you're thinking that Diane and me-" natawa siya ng mahina. "are you kidding me?
Diane is Khyle's girlfriend! kahit tanungin mo pa si Jake, Drew, or si Pao. alam
nila yun."
"ano?!"
"it's not what you think it is, really. malilinawan ka din pero hindi ako ang dapat
magpalinaw sa'yo."
tinitigan ko siya. "eh pero, nung araw na una ko kayong nakitang magkasama, that
was also the day when you said to me that you're going to start courting the girl
that you're talking about at the park!"
"nung mga times na nakikita mo kaming magkasama ni Diane, yun yung mga araw na
nagpapatulong siya sa'kin para sa surprise kay Khyle. Yung surprise para sa
birthday niya, remember?"
ina-lala ko naman yung party ni Khyle. Oo nga, may sinabi si Jelaine at Mike na may
surprise daw para kay Khyle na hindi ko maaabutan dahil umalis na 'ko ka'gad.
"si Diane kasi ang nakaisip na gumawa daw kami ng video. Lahat ng message na
gustong sabihin ng mga taong importante sa buhay ng utol ko, doon ire-record and to
prove na totoo yung videong sinasabi ko, why don't you ask your sister? Kasama din
kasi sa video na yun yung kapatid mo since close friends sila ni Khyle. yun lang
yun Hilary, nothing more and nothing less."
"makinig ka muna.." hinawakan niya yung kamay ko. "nung araw na sinabi kong
uumpisahan ko na yung panliligaw ko, nakatanggap ka ng rose. Sabi nung bata,
matangkad yung nagpapabigay diba?" ngumiti ulit siya sa'kin.
tumango siya. "the girl that I'm talking about at the park is none other than you,
Hilary." bigla naman niya 'kong niyakap. "dati, naguluhan pa ko. Iniisip ko kung
bakit of all people, ikaw pa. Alam ko kasi na may gusto sa'yo si Jake at ayokong
makipag-kompitensiya sa kanya dahil bestfriends kami. But I can't help my feelings
for you kaya kinausap ko na si Jake at inamin ko sa kanya lahat. Naintindihan naman
niya and that was when I decided to start courting you..yun nga lang, about the
roses, you gave the credit to Jake not knowing that those were from me."
hinampas ko naman siya sa likod pero mahina lang. "sira ka! hindi mo naman nilagay
yung pangalan mo do'n eh!"
umalis na siya sa pagkakayakap niya. "I know. sorry, my bad." may kinuha naman siya
sa likod ng shirt niya. "for you.."
Kinuha ko yung binigay niyang red rose at siyempre may card nanaman. Binuksan ko
yun at binasa yung nakasulat, the last alphabet letter was already there.
"U" -Mike
"ahmm, wait lang.." may kinuha siya sa bulsa niya, yung phone pala niya. Binasa
niya yung screen ng phone niya pagkatapos nakita ko nalang siya na ngumingiti.
inangat niya yung ulo niya. "inanounce na yung results, panalo daw kami."
binalik na niya yung phone niya sa bulsa niya at pagkatapos, ningitian niya ko.
"nasa'n yung life guide mo?"
"pahiram muna.."
Kinuha ko naman sa bag ko yung memo notebook na yun pagkatapos eh binuklat niya.
"now I believe in your 11th Philosophy. tama ka nga, the right time of telling you
how I feel will never come all by itself unless I make it happen." tiningnan niya
ko sa mga mata ko. "as for now, the right time is currently happening.." niyakap
niya na naman ako. " and as what the letters in the roses spell.."
"Hilary, I LOVE YOU." Niyakap ko din siya nang marinig ko yun. Mixed emotions ang
naramdaman ko, hindi ko maipaliwanag. Kakaiba talaga. Matagal kami na nasa gano'ng
posisyon, walang nagsasalita lalo na ako. Wala akong sinabi.
Siya yung unang bumitaw sa pagkakayakap at tiningnan niya yung mukha ko na parang
nag-oobserba. "now is the time to say something, you know that?"
wala naman akong ginawa kundi ngumiti lang. As I've said before, some joys are
better explained in silence, as a smile gets more audible than laughter. That's one
of my philosophies, remember?
"bakit?" he chuckled. "ano bang sinabi ko? wala din naman akong sinasabi ah! well,
wala pa dahil di mo naman ako pinatapos. ikaw diyan ang defensive!" he said good-
humoredly.
"defensive ka kasi--" he smiled adorably. "is what I'm thinking, what you're
thinking?"
"hay nako, ewan ko sa'yo! babalik na ko sa loob!" I turned my back at him and
started to walk a few steps but I made a halt when he pulled my hand.
"ano nga?"
"yun na nga yun!" I pulled back my hand and continued walking towards the hospital
building when he impeded my way.
"anong yun na yun? hindi ko nga alam kung ano yun.." the smile in his face didn't
wreck at all.
"bahala ka!" I passed over him and to my surprise, he didn't hinder me once again
but instead, he gave way.
Habang papunta ako sa loob, sinabayan lang akong maglakad ni Mike papunta kina
Jelaine at sa parents ko. Tahimik nga siya eh. Nagalit ba siya? Para binibiro ko
lang naman! Siya lang ba may karapatang mang-ganun?
"kuya Mike! nandito ka!" sinalubong ni Jelaine ng ngiti si mokong pagkapasok namin
sa kwarto kung nasa'n sila.
Sina mama at papa na nando'n na pareho, nagtaka pa kung sino yung kasama ko kaya
pinakilala ko si Mike. Hindi pa nila alam yung tungkol sa'ming dalawa. Oh well, sa
bahay ko nalang siguro sasabihin yun. Natapos na din si Papa sa mga tests na ginawa
sa kanya. May mga sugat siya pero hindi naman grabe eh. Si mama, kagaya ng sinabi
niya, may mga pasa-pasa lang naman. Pagkatapos ng mga medications na binigay ng
doctor, umalis na kami. Nag-offer naman si Mike na ihahatid niya kami. Tinawagan na
daw niya yung driver nila para may magamit na sasakyan.
"may driver pala kayo eh ba't lagi kang na-le-late sa school?"
ako nga dahil wala kaming driver, gusto ko na ihatid ako ni papa sa school kaso
siyempre may trabaho din sila at baka sila naman ang ma-late ni mama kaya wag
nalang. Ginusto ko nga noon na sana nagkadriver kami eh. Pero dahil nasanay na din
naman akong mag-commute, hindi ko na yun inisip.
"sobra ka naman, hindi naman lagi eh, madalas lang!" tumawa siya. "mas gusto ko
kasing nag-cocommute eh.."
Dumating din naman kaagad yung van nina Mike at maayos kaming naka-uwi. Mukhang
natuwa sina mama at papa kay Mike sa ginawa niya kaya nag-thank you sila para sa
paghatid sa'min. Nauna nang pumasok si Jelaine sa loob ng bahay namin. Kasunod niya
na din yung parents ko at ako naman, medyo nagpaiwan pa sa labas. Pinanood ko lang
silang pumasok.
"oh pa'no, thanks ah? bye!" papasok na din dapat ako pero hinawakan niya ako sa
kamay.
"bye? hindi pa!" Tumingin naman siya sa likuran niya kung sa'n nakapark yung van.
Hinila niya ko papunta doon sa side kung nasa'n yung driver nila at kinatok niya
yung bintana nun.
binaba ng driver yung bintana para kay Mike. "manong, i-uwi niyo na po yan, hindi
ako sasabay.."
"sigurado ka?" tinanong siya nung lalaki na medyo may edad na.
"salamat po, kayo din." pagkatapos nilang mag-usap, itinaas na ulit ni manong
driver yung windowpane at nag-drive na siya paalis.
"we're not done yet.." hinila niya ako pabalik doon sa gate namin.
"alin ba?"
"ang kulit mo rin ano?" sumandal siya sa gate pero hawak pa rin niya yung kamay ko.
ayaw bitawan! "yun nga eh.."
"ako pa ang makulit? ikaw nga diyan eh!" hinila ko naman yung kamay ko at nag-cross
arms ako. "I don't have to say the obvious!"
"I want to hear it from you.." he had a silly grin decorating his face. "what now?"
he leaned closer.
1 inch nalang yata yung pagitan ng mga mukha namin. "hey! back-off nga!" tinulak ko
siya.
"just say it.." he says, still grinning like an idiot.
inilapit niya sa'kin yung tenga niya. "huh? ano yun? hindi ko yata narinig eh!"
ang kulit talaga nitong mokong na 'to kahit kelan oh! "ayoko na, nasabi ko na, ba't
ko pa uulitin?!" nag-attempt ulit ako na pumasok na sa loob ng bahay pero hinawakan
niya yung braso ko.
"eto naman, hindi mabiro!" lumapit na naman siya sa'kin at bumulong sa tabi ng
tenga ko. "thanks Hilary.."
Sinabi ko na sa parents ko yung tungkol sa'min ni Mike. Ang sabi nila, hindi naman
daw sila tutol pero dapat daw hindi muna ako nakipag-relasyon dahil bata pa naman
kami. But still, naintindihan nila ako dahil desisyon ko yun. Basta wag ko lang daw
pabayaan yung studies ko, okay na. Si Jelaine naman nung una, nagulat din. Parang
dati lang daw eh sinet-up nila kaming dalawa ni Mike tapos ngayon, mag-eend up din
naman pala kami as couples.
Ibinalita ko din kay Giselle ang tungkol do'n at siyempre happy din siya para
sa'kin. In favor naman daw kasi siya kay Mike. Nalaman na din yun ng mga classmates
namin sa school. Pa'no ba namang hindi? Pumunta kasi sa harapan ng classroom si
Mike at in-announce na kami na.
inakbayan niya ko. "I want the world to know how much I love you, maling rason ba
yun?"
Palagi kaming magkasama sa school at napapadalas din yung dalaw niya sa bahay.
Araw-araw nga din niya akong hinahatid eh. Kahit na minsan super busy siya, he
still finds time para siguraduhing makaka-uwi ako ng safe. Tuwing magkakaro'n naman
kami ng quizzes, tinutulungan din ako ni Mike sa mga lessons na hindi ko
maintindihan. grabe, ang talino talaga nun.
We graduated from high school after a few months. We are now currently in first
year college taking up different courses but we're still in the same school. Eight
months na kami at monthsary namin ngayon kaya nag-usap kami na mag-meet kami.
"okay, just wait for me here.." he was about to leave but I called him back.
"I know, hindi ka naman nagda-diet eh!" he grinned then walked towards the cashier
to get the order.
Naghintay lang ako sa table nang maalala ko nung senior's promenade, medyo nainis
ako sa kanya. Sa hotel yung venue namin at maganda yung arrangements na ginawa.
Carpeted yung malaking kwartong yun at yung mga tables and catering, sa gilid
nilagay tapos yung gitna, yun yung dance floor namin.
Prom date ko siya nun pero hindi niya 'ko sinasayaw. Yung iba naman naming
classmates sinasayaw niya. Nakasayaw ko din sina Drew, Pao, at Jake pati na din
yung iba pero si Mike talaga yung hinihintay ko. Tinanong ko nga sina Jake kung
ba't gano'n siya pero ang sinasagot nila: "hayaan mo lang yun.."
"how's your night?" tinabihan ako ni Giselle sa table nung gabing yun.
"fine, I guess.."
"nasa dance floor.." pinaglaruan ko naman yung napkin na nasa table. "nakakainis na
nga eh!"
"oh, bakit?"
"kasi naman eh! matatapos na yung prom pero hindi pa niya ko sinasayaw!" hanggang
alas dose kasi yung prom namin. 11:30 na nun and yet, no sign of Mike asking me to
dance.
May dumating na lalaki at niyaya niyang sumayaw si Giselle. Nung una, parang ayaw
sumama ni Giselle kasi maiiwan na naman daw ako ng walang kasama pero sabi ko, okay
lang naman. Pumunta na sila sa dance floor at naiwan na naman ako. Slow dance na
yung tinutugtog at may nagyaya din sa'kin pero tinanggihan ko na muna. Idinahilan
ko na masakit pa kasi yung paa ko. Totoo naman yun, sumakit na din yung paa ko
dahil sa high heels.
11:55 pm.
"that's it for tonight but I'm playing out with one last ballad.." the DJ's voice
echoed over the loudspeaker.
Lumingon lingon ako para hanapin kung nasa'n si Mike. Hindi ko siya makita.
Nagsitayuan na yung iba dahil last song na nga.
Wala talaga siya. Inayos ko nalang yung pagkaka-upo ko at sumandal ako. Nalungkot
ako. Ano ba naman kasi siya!?
"can I have this dance?" Mike suddenly asked while placing a necklace around my
neck from behind.
I stood up at once to turn to him while holding the necklace that he gave. "Mike!"
niyakap ko siya. "akala ko--"
I managed to nod and took his hand. He then led me to the dance floor, at the very
middle of it. The other students who were dancing smiled at us as we made our way
to the epicenter.
Mike then folds his arms around my waist and pulls me closer and I have the sense
to copy the girls around me and locked my hands behind his neck. I closed my eyes
and leaned on his chest. "akala ko matatapos 'tong gabing 'to na hindi mo man lang
ako sinasayaw eh.." I whispered.
"what made you think that?" he laughed silently. "I planned this all along..
sinadya kong hindi ka yayain sumayaw para pagdating ng last dance, ikaw na ang
kasayaw ko.."
"anyway, it doesn't matter. At least we're having the last dance together." I said
softly.
Dumating na si Mike bitbit yung tray kung sa'n nakalagay yung binili niyang pagkain
para sa'min. Napagkwentuhan namin yung mga nangyari for the past months.
And as I was saying, the prom, that night was the best night ever, well, at least
for me. Kapag si Mike kasi ang tatanungin mo iba ang sasabihin niya.
"anong that night lang? every hour, minute, or second I spend with you is the best!
always remember that..that's already the second thing I want you to remember
always." sabi niya pagkatapos niyang inumin yung softdrinks niya.
"fine, I'll remember that." kumagat ako sa burger ko. "teka lang, ano yung first
thing?!"
"hindi mo pa nakita?"
"nung fourth year high school pa tayo, ginagawa mo yung art homework mo nun eh. I
told you that you're simple in a good way tapos may nahulog galing sa bag mo. Sabi
ko gusto kong basahin yung laman nun and while you were busy doing your homework, I
wrote something at the last page of your so-called Life Guide."
Meron ba? Minadali ko namang kunin yun. Lagi ko naman kasi dinadali yun eh. I
scanned through the pages of it...
Philosophy #1: You have to learn how to move forward like everybody does. You can't
stay stranded in the past forever.
Philosophy #2: Always acknowledge your emotions! They serve a purpose and should
never be ignored.
Philosophy #3: Know how to treasure precious people. At least one person cares for
you, life isn't a waste.
Philosophy #4: No matter how near or far, friends will always be friends. This is
how true friendship is tested.
Philosophy #5: Don't expect that what you give will always be what you would take
in return.
Philosophy #6: Try to relax and lighten up. Stop trying so hard to do something
because forcing things to happen when they are not supposed to will just cause
frustration.
Philosophy #7: Sometimes you've just got to do what you've got to do.
Philosophy #8: If God gives u something u can do, why in God's name wouldn't u do
it?
Philosophy #9: Never underestimate the power of positive thought. Just believing
that you can is half the journey to actually succeeding.
Philosophy #12: When God gives you one important thing in life, never hold it too
tight, so when he asks you to give it back, it's easy to let go without hurting too
bad
Philosophy #13: Some joys are better explained in silence, as a smile gets more
audible than laughter.
Philosophy #14: The only thing that matters is just following your heart and
eventually you'll finally get it right.
Philosophy #15: Tell someone how you feel. Say what you mean and mean what you say.
Always remember that being simple is the most perfect way to make someone fall in
love with you.
Kung dati ko pa pala nakita 'to edi sana hindi ko na inisip na si Diane yung
liligawan niya. Anyway, what matters is, ako naman pala yung tinutukoy niya at
hindi si Diane.
"Isa na siguro yun sa maraming dahilan kung bakit nahulog ako sa'yo.. when I was
still falling in love with you, yeah, sure, maraming reasons kung bakit. but I'm
not just falling in love with you anymore." he looked intently me. "I'm pretty sure
that I'm indeed in love with you at kung hihingan mo pa ko ng reason, wala na akong
mabibigay.." kumuha siya ng isa sa fries na hawak ko. "I just do."
I must admit that being a teenager takes some getting used to. It's unquestionably
a lot more interesting, but it's also a lot more complicated. Nevertheless, you can
get through anything if you have people who care about you. It doesn't matter who,
just as long as you have someone. Another thing I've figured out is that I'm
responsible for my own happiness, and it all comes down to a positive attitude and
making the right choices. These are a few more lessons from my Life Guide.
I chose Mike to be my boyfriend. That's my decision and I'm happy about that
because in my heart, I know, I made the right choice.
"wait lang.." he picked up the tissue and reached across the table to gently wipe
my face. "may dumi ka eh.."
"thanks.."
"may mga pinlano ako para sa araw na 'to so better get ready.." ngumiti siya.
"let's go?"
Tumayo na kami at lumabas sa cafeteria ng university namin. While we were walking
at the catwalk, he suddenly asked. "anong plano mong gawin?"
He stood in front of me and had a silly smile in his face. "actually, wala eh.."
"sira ka talaga!"
inakbayan naman niya ko. "well, may plano man o wala, let's get this over with.
We'll still spend this day together.."
huminto siyang maglakad at gano'n din naman ako. "nakikita mo 'tong catwalk?"
"edi may catwalk. pinagawa yan ng university para may malakaran tayo, yun lang!
lakad na tayo ulit.." nag-step na siya pero bumalik din naman dahil hindi naman ako
sumunod. "joke lang!"
"racing?!" tiningnan ko yung paligid. "dito? hello?! ang daming tao! nakakahiya
kaya!"
"eh ano naman? schoolmates lang yan, di nila tayo kilala noh! let's just follow
this path hanggang sa makalabas na tayo dito sa university.. adventure yun!"
Tiningnan ko lang siya. nagloloko na naman 'to eh. "ewan ko sa'yo!" naglakad na
ulit ako. "tara na nga lang.."
Akala ko sumusunod na siya pero paglingon ko, hindi pa rin siya umaalis sa
kinatatayuan niya. Seryoso ba siya?!
"game na kasi! hanggang saan kaya yung matatakbo mo?" ngumiti siya ng nakakaloko.
"baka naman wala pang 1 meter eh mapagod ka na.."
"gano'n pala ah? well, let's see.."
"pag natalo ako?" tinuro niya yung sarili niya. "asa pa Hilary!"
"okay then!" he grinned and faced straight ahead. "just follow the path, alright?"
yung mga tao na dumadaan, tumitingin sa'min. Pa'no, mukha kaming mga ewan na
nakatayo doon. Mga harang nga siguro kami eh.
Binilhan niya ako ng tubig sa may tapat. "wag mong dibdibin, kulang ka lang sa
praktis."
"ang yabang naman!" pabiro kong sinabi at kinuha ko yung tubig na dala niya.
"wanna beat me? let's try again. this time pabalik naman sa loob.."
I looked at him. "we already followed a path ever since. Surprisingly, it was not
so direct. Ang dami pang paligoy ligoy noon eh!" I smiled.
"does that matter?" natawa siya. "at least we still ended up at this path.."
Mukhang na-gets naman niya kung ano yung sinasabi ko. "..a route in our hearts.. a
detour to love.." he gazed at me and beamed. "ready?" he whispered. Then, we
started racing back inside. How silly!