Sistemi barycentrik i referimit qiellor (BCRS) është një sistem koordinativ i përdorur në astrometri për të

specifikuar vendndodhjen dhe lëvizjet e objekteve astronomike. Ai u krijua në vitin 2000 nga Bashkimi
Ndërkombëtar Astronomik (IAU) për të qenë sistemi global i referencës standarde për objektet e
vendosura jashtë afërsisë gravitacionale të Tokës: planetet, hënat dhe trupat e tjerë të Sistemit Diellor,
yjet dhe objektet e tjera në Galaktikën e rruges se qumeshtit , dhe objekte jashtë-galaktike. Fokusi i BCRS
është në astronomi: eksplorimi i Sistemit Diellor dhe universit. BCRS është sistemi i përdorur aktualisht
për të shprehur të dhëna pozicionale në referenca astronomike, të tilla si katalogu I yllit Hipparcos. BCRS
është projektuar për të mbështetur matjet me saktësi të jashtëzakonshme të pozicionit dhe lëvizjes së
kërkuar në astrometri. [1] Një faktor kritik në arritjen e kësaj saktësie qëndron në atë se si përcaktohen
dhe maten efektet e përgjithshme relativiste. Të dyja sistemet përfshijnë standardet që mundësojnë
konsistencën dhe krahasueshmërinë e gatshme të koordinatave të kohës hapësinore që rezulton midis
matjeve astrometrike të marra në mbarë botën. Ato sigurojnë një tensurë metrike për të krijuar një
kornizë referimi të qëndrueshme për vëzhgimet. Tensori arrin konsistencën pjesërisht përmes
standardizimit të saj të pikës referuese për gravitetin.

Orientimi i sistemit të koordinatave BCRS përkon me atë të Sistemit Ndërkombëtar të Referimit Qiellor
(ICRS). Të dyja janë të përqëndruara në zyren qendrore të Sistemit Diellor, dhe të dyja "pikë" në të
njëjtin drejtim. Pra, akset e tyre përputhen me atë të Kornizës Ndërkombëtare Qiellore Referuese (ICRF),
e cila u miratua si standard nga NjAB dy vjet më parë (1998)