Ang

Bangungot

Ni

Kyla H. Jaranilla
 Tauhan
Hazel
edad 12;isng matinong babae at mabait na bata
ngunit natuto itong magrebelde simula nung high
school dahil sa naimpluwensiyahan ito ng
kaniyang mga barkada; nag-iisang anak ni Manuel.
Manuel
Edad 45 isang mabait at maalagaing ama ni Hazel;
siya rin ang nagsilbing ama’t ina nito.

Tagpuan
Bahay nina Hazel at manuel sa maysan Miguel sa
may tapat ng ilog na may magagaran bahay at
nagtataasang mga gusali

Sequencing of events
Namulat sa mundong may mapagmahal,maalagain,
maaalalahanin,at mabait na ama. Makikita ang
bakas ng p[agmamahal ng isang ama sapagkat
lumaki iton ng matino at marunong mag unawa sa
lahat ng bagay.
Namuhay sila ng payapa may magandang buhay.
Pinapahalagahan at minamahal ng lubusan kaya
nararanasan niya ang buhay na masagana at
nakukuha ang lahat ng gusto niya.
 Unang tagpo
(st day of schoolngayon ay dalaga na si hazel
nasa Grade 7 na siya ngayon at nakapasok sa siya
1st section.)( Kringgg kringgg ang tunog ng
kaniyang alarm clock)
Hazel: Hala pa! Eksaktong 7 oclock na! Baka
mahuli ako sa pasok ko!Papa tulungan niyo po ako
sa mga kagamitan ko!( Nagmamadaling bumangon.)
Manuel: ( Nagpiprito ng itlog)Oh gising ka nap
ala anak,Good morning, Wait lang nak ha
nagluluto pa si papa ng paboritong mong almusal.
Hazel: Papa faster ( Nagmumog at dali daling
naligo)
(Habang inaasikaso ni Manuel ang mga kagamitan
ni Hazel,uupo siya saglit habang hinihintay ang
anak na matapos maligo.)
Manuel: Anak! BIlisan mo na diyan baka kasi
mahuli ka sa klase mo. Malalate ka first day of
school mo pa naman.
Hazel: Opo andito nap o pa( Nagmamadaling
magbihis.)
Manuel : Ano ba yan anak malalate ka na! Sige
andito na handa na ang almusal mo!Sige kain ka
na anak.
Hazel: Opo pa. Wow ang sarap naman nito.Yummmy
( Habang kumakain ang anak ay kinausap niya ito
habang sinusuklayan.)
Manuel: Basta anak ha,wag na wag kang
mangangaway sa school.Wag mong kakalimutang mag
recite at making sa teacher mo.Yung baon o pala
andon sa bag mo kasiya na ang lahat ng iyon.
Hazel: Opo thank you papa. Si papa
talaga(sinagot ang ama habang linalagay niya ang
kaniyang mga gamit sa kaniyang bag)Papa hindi na
ako bata, high school na ako kaa alam ko na ang
lahat ng iyan.( Sabay kindat sa ama) Sige pa
babay aalis na ako.
Manuel: Ingat ka anak. ( Nagligpit at nag linis
nun nakita na wala na ang anak.)

Ikalawang tagpo
( Umuwi ng nakasimangot si Hazel.)
Manuel: Oh anak anong nangyari sa iyo tsaka
bakit malungkot ka? Inaway ka ba ng mga kaklase
mo?Ano nak? SAbihin mo ka papa para malaman niya
ang lahat ng nangyari.
Hazel: Wala Pa ( Umiiyak) Kasi pinagtatawanan
ako sa school ng mga kaklase ko kasi bakit
ganito daw ang itsura ng buhok ko. Parang bata
raw ako na nakapasok sa high school department.
Kaya ayun pinagtatawanan nila akoat hindi man
lang ako nakakilala ng mga bagong friends ko.
 Manuel: Hayaan mo lang nak,kasalanan talaga ni
papa ang lahat. Dapat nga hindi ko na inayos ng
paganun ang itsura ng buhok mo. Kaya pasensiya
ka na anak sa ginawa ni papa.( nalungkot na tila
bang sinisisi ang sarili)
Hazel: ( Pinahiran ang luha) Wala pa okay lang
ako.Wala lang ang lahat ng iyon.Sige pa matulog
na ako.( Sabay punta sa kwarto at tutulog.)

Ikatlong Tagpo
( Gigisingin na namn si Hazel at mamamalantsa.)
Hazel: Hayyy Nako.(Hihikab) Pa wala akong gana
siga aalis nap o ako.
(Tiningnan na lang ang anak at siisi ang sarili
kung bakit nagkakaganito ang anak.)
Manuel: Ano bang nangyari sa kaniya ?Ba’t kaya
wala siyang gan kumain?Di bale na lang baka
babawi yun mamayang haponan kaya ipagluluto ko
na lang siya ng paborito.
(Pag-uwi ni Hazel ay napasigaw na lang ito.)
Hazel:Pa!Pa!Pa!
( Nasa kusina si Manuel na tila bay may tinatago
at ng marinig ang boses ng kaniyang anak ay
dali dali niyang tinago ang kaniyang
tinindahan.)
 Manuel: Oh! Anak andiyan ka na pala!Kanina ka
pa? Ba’t ang saya saya mo?
Hazel: Pa good news!!!
Manuel: Oh ano yun anak?]
Hazel: (sumigaw ng malakas|)Pa may mga bago na
akon mga kaibigan. Pa ang babait nila sa
akin.!Tapos pa sabay kami kanina nag recess,nag
lunch at sabay rin kaming umuwi pa.
Manuel: Sigurado ka ba diyan sa sinasabi mo
anak? Baka aawayin ka lang ng mga bagong
kaibigan na sinasabi mo sa akin?
Hazel: Si papa naman ang OA hahahah as in
Ikaapat na tagpo
( Time Check 4oclock na. Sasaing
mamamalantsa,manhuhugas,manlalaba at maghahanda
ng kagamitan ng anak para sa eskuwela.)
Manuel: Tapos ko nag ihanda kaya wala na akong
aalalahanin pa.
( maya-maya ay magtitmpla,maghahalo at
magbabalot ito.Yun pala ay nagluluto ito ng
kaniyang mga paninda,tulad na lamang ng
kakanin,biko at suman at ilalako niya ito
pakaalis ng anak.)
Manuel:(uubo at iinom ng kaniyang tinatagong
gamut sa kaniyang cabinet.
 (kringgg kringgg)(Gigisingin na naman ang anak
at hahandaan ito para maaga lang itong
makapasok.)
( Pagkahapon ng araw na iyon makikitan na naman
ang anak na umiiyak)
Hazel: Pa totoo ba?
Manuel: (Nalilito) Ang ano anak?
Hazel: (Sisigaw sa harapan ng ama.)Pa ano?!
Saihin mo sa akin ang totoo. Pa!Sabihin mo po sa
akin ang lahat-lahat.Pa totoo ba?!
Manuel: Ang ano anak ? Wala akong naiintindihan
sa mga sinasabi mo? Bakit ba kasi anak, anong
nangyari. Sabihin mo kay papa nak.
( Dadabog at ihahagis ang bag sa harapan ng
ama.)
Hazel: Pa totoo ba? Hindi ka isang business
manager? Totoo bang nagtitinda ka lang ng
kakanin? Pa ano? Sabihin mo po sakin ang
totoo.Manuel: Anak (Napaluha)
Hazel:(Umiiyak sa harapan ni Manuel.) Pa!
Sabihin mo po ang totoo, Pa please! Totoo ba ?!
Nakita ka raw ng isa sa mga kaklase ko na
nagtitinda ng kakanin sa palengke. Pa ang totoo!
Pa pinahiya nila ako! Kasi bakit pa daw pinaaral
mo pa ako sa pibadong paaralan na hindi naman
pala tayo mayaman. Pa nagsisisi ako sa sarili ko
kung bakit hindi ko alam ang mga bagay na
 ganiyan. Pa!ang gusto ko lang naman ay Masaya
tayong dalawa, yung buhay na payapa at hindi ka
nakikitang nahihirapan.
( Umiiyak)
Manuel: Oo nak totoo ang lahat ng iyon(
NAgmamakaawa sa anak) Nak pagpasensiyahan mo na
ang tatay kung bakit nagsinungaling ako sa iyo.
Kayak o man lang nagawa ang lahat ng iyon kasi
ayaw kitang makitang mnahihirapan. At alam ko na
malulungkot ka pag nakita mo akong nahihirapan
at ayaw kong mangyari ang lahat ng iyon.
Hazel: Pa hindi ako naghahangad ng magandang
buhay at ang sakit ng malaman ko na
nagsinungaling ka apala sa akin sa halos
labindalawang taon. Pa oo salamat sa lahat ng
pag-aaruga m pero ang mabuhay sa kasinungalingan
ay hindi ko kayang tanggapin.
Manuel: Anak naman making ka kay papa please.
Hazel: Sinungaling!!!
( Tumalikod at sabay pumunta sa kaniyang
kwarto.)
Ikalimang Tagpo
(Pagkatapos mangyari ang lahat ng iyon halos
hindi siya makatulg sabay pa sa kaniyang
iniindang sakit. Ngunit pinalagpas niya lang ang
lahat ng iyon kaya ipinaghanda niya ito kung
saka-sakaling makapaliwanag pa siya sa anak.)
 Manuel: (UUbo ng mahina) Hazel anak! Gising na!
May pasok ka pa. Ipinagluto rin kita ng paborito
mong pagkain. Kaya anak halika na dito sabay
tayong kumain.
( Nang hindi pa lumabas ang anak agad nitong
kinatok ang pintuan ngunit ng buksan niya
ito,wala na ang anak dito.)
Manuel: Ay baka may test sila ngayon kaya maaga
siyang pumasok. Di bale na lang babawi rin ako
mamaya.

( Ang hindi alam ni Manuel ay naglayas na ang

anak nito,kinuha na ang lahat ng ipon nito at
ginastos pambili lang ng mga inumin at sumama sa
kaniyang mga bagong kaibigan sa bar.)
Ikaanim na Tagpo
( Hapon na iyon at pagod na pagod si Manuel
galing sa kaniyang maghapong paglalako.Tila
nahihilo ito ngunit mpinilit na kinaya at tumayo
papunta sa kusina upang maghanap ng makakain.)
Manuel: (Uub0 ng malakas) Hazel, anak…nakauwi ka
naba? Hazel ( Matutumba at bigla bigla na lang
na mahahandusay sa sahig. Pinilit na bumangon at
kinausap ang sarili.)
Manuel: Kasalanan ko ang lahat ng ito. Kung
pinalaki ko siya ng maayos siguro matino siya
hanggang ngayo. (Sinisisi ang sarili)
Nahihirapan siya ng dahil sa akin. Kaya anak
patawad. ( Last Breath)

(Maya-maya ay darating si Hazel na lasing na

lasing.)
Hazel: (Sumisigaw) Pa naubusan ako ng pera
kanina kaya pahingi!!! Pa ba’t ayaw mong
sumagot!
( Nakita ang amang nakahandusay sa sahig.)
Hazel: Pa!! anong nangyari sayo? Pa?
Paaaaaaa(umiiyak ng malakas)Wag niyo po akong
iwan pa . Hindi ko po kayang mawala ka. Pa
wag.(Yinakap ang ama ng mahigpit.)

THE END
Yari abang ang puso niya ay luray sa hilahil ng
Makita niya ang amang wala ng buhay. Wala na
siyang ibang nagawa kundi lasapin ang dita ng
huling pagsisisi. Sinisi niya ang kaniyang
sarili dahil sa nangyari. Wala n gang kaniyang
ama.

Hindi siya makagalaw,kinakabahan siya at ayun sa

wakas gising na siya. Natatakot at nalilito siya
kung totoo ba ang lahat ng iyon. Biglang may
narinig siya galling sa kanilang kusina kaya
dali dali siyang tumayo. At doon niya nakita ang
amang nagluluto.)
Hazel: Pa,Tulungan na po kita.