Divan-E Pervin

‫ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻄﻌﺎت‪ ،‬ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت‪ ،‬ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت‬
‫ﺗﻬﻴﻪ و ﺗﻨﻈﻴﻢ‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺧﺒﺮﯼ ﺗﺮﺑﺖ ﺟﺎم‪.‬‬

‫ﭘﺮوﻳﻦ اﻋﺘﺼﺎﻣﯽ‬ ‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬
‫ﻗﺼﺎﺋﺪ )از ﺻﻔﺤﻪ ‪ ٩‬ﺗﺎ ‪(۶٢‬‬

‫ اﯼ دل ﻋﺒﺚ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ دﻧﻴﺎ را‬
‫ ﮐﺎر ﻣﺪﻩ ﻧﻔﺲ ﺗﺒﻪ ﮐﺎر را‬
‫ رهﺎﺋﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬رهﺎ ﮐﻦ ﺟﻬﺎﻧﺮا‬
‫ ﻳﮑﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ از ﺳﻘﺮاط ﮐﺰ ﻣﺮدن ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪﺳﺘﯽ‬
‫ اﯼ ﮐﻨﺪﻩ ﺳﻴﻞ ﻓﺘﻨﻪ ز ﺑﻨﻴﺎدت‬
‫ اﯼ دل‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺳﻔﻠﻪ ﮐﺠﻤﺪار اﺳﺖ‬
‫ ﺁهﻮﯼ روزﮔﺎر ﻧﻪ ﺁهﻮﺳﺖ‪ ،‬اژدر اﺳﺖ‬
‫ اﯼ ﻋﺠﺐ! اﻳﻦ راﻩ ﻧﻪ راﻩ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎرﻓﺎن هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬
‫ ﺷﺎﻟﻮدﻩﯼ ﮐﺎخ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺁﺑﺴﺖ‬
‫ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﺴﺖ‬
‫ اﮔﺮ ﭼﻪ در رﻩ هﺴﺘﯽ هﺰار دﺷﻮارﻳﺴﺖ‬
‫ ﻋﺎﻗﻞ از ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬
‫ اﯼ دل‪ ،‬ﺑﻘﺎ دوام و ﺑﻘﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ دل اﮔﺮ ﺗﻮﺷﻪ و ﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬
‫ ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ز ﺑﺲ ﺑﻴﺤﺪ و ﺑﻴﻤﺮ ﮔﺮدد‬
‫ ﺳﻮﺧﺖ اوراق دل از اﺧﮕﺮ ﭘﻨﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫ ﺳﺮو ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دزد ﺣﺎﺟﺐ و درﺑﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬
‫ داﻧﯽ ﮐﻪ را ﺳﺰد ﺻﻔﺖ ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ هﻔﺘﻪهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﭘﺎر‬
‫ ﮐﺎرهﺎ ﺑﻮد در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ اﺧﻀﺮ‬
‫ اﯼ ﺳﻴﻪ ﻣﺎر ﺟﻬﺎن را ﺷﺪﻩ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬
‫ اﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ و دوراﻧﺶ‬
‫ اﯼ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ز ﻣﻨﺰل و ﭘﻴﺶ ﺁهﻨﮓ‬
‫ در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺤﻨﻪ ﺧﻔﺘﻪ و دزدان ﺑﮑﻮﯼ و ﺑﺎم‬
‫ ﻧﺨﻮاﺳﺖ هﻴﭻ ﺧﺮدﻣﻨﺪ وام از اﻳﺎم‬
‫ ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺘﺴﺖ ﺑﺴﯽ ژاژ و ﺑﺴﯽ ﻣﺒﻬﻢ‬
‫‪١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬

‫ ﺑﺪ ﻣﻨﺸﺎﻧﻨﺪ زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان‬
‫ ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻓﺴﻮس ﺷﺪ و ﺣﺮﻣﺎن‬
‫ دزد ﺗﻮ ﺷﺪ اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪﯼ رﻳﻤﻦ‬
‫ دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺷﺪ از ﺗﺎراج ﺑﻬﻤﻦ‬
‫ ﭘﺮدﻩﯼ ﮐﺲ ﻧﺸﺪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩﯼ ﻣﻴﻨﺎﮔﻮن‬
‫ ﮔﺮت اﻳﺪوﺳﺖ ﺑﻮد دﻳﺪﻩﯼ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ‬
‫ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬اﯼ روان‬
‫ ﮔﺮدون ﻧﺮهﺪ ز ﺗﻨﺪ رﻓﺘﺎرﯼ‬
‫ ﺳﻮد ﺧﻮد را ﭼﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻪ زﻳﺎﻧﮑﺎرﯼ‬
‫ اﯼ ﺷﺪﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪﯼ ﺁﺗﺶ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ‬
‫ اﮔﺮ روﯼ ﻃﻠﺐ زاﺋﻴﻨﻪﯼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﮕﺮداﻧﯽ‬
‫ ﺑﺴﻮز اﻧﺪرﻳﻦ ﺗﻴﻪ‪ ،‬اﯼ دل ﻧﻬﺎﻧﯽ‬
‫ هﻤﯽ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ در ﭼﻮن و ﭼﺮاﺋﯽ‬
‫ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت و ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت )از ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۶٣‬ﺗﺎ ‪(٢٣٢‬‬

‫ ﺁﺗﺶ دل‬
‫ ﺁرزوهﺎ‬
‫ ﺁروزهﺎ‬
‫ ﺁرزوﯼ ﭘﺮواز‬
‫ ﺁرزوﯼ ﻣﺎدر‬
‫ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺰرﮔﺎن‬
‫ ﺁﺷﻴﺎن وﻳﺮان‬
‫ ﺁﺋﻴﻦ ﺁﻳﻨﻪ‬
‫ اﺣﺴﺎن ﺑﯽ ﺛﻤﺮ‬
‫‪٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ارزش ﮔﻮهﺮ‬
‫ از ﻳﮏ ﻏﺰل‬
‫ اﺷﮏ ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ اﻣﺮوز و ﻓﺮدا‬
‫ اﻣﻴﺪ و ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ‬
‫ اﻧﺪوﻩ ﻓﻘﺮ‬
‫ اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬
‫ اﯼ ﮔﺮﺑﻪ‬
‫ اﯼ ﻣﺮﻏﮏ‬
‫ ﺑﺎد ﺑﺮوت‬
‫ ﺑﺎزﯼ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ ﺑﺎم ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ ﺑﻠﺒﻞ و ﻣﻮر‬
‫ ﺑﺮف و ﺑﻮﺳﺘﺎن‬
‫ ﺑﺮگ ﮔﺮﻳﺰان‬
‫ ﺑﻨﻔﺸﻪ‬
‫ ﺑﻬﺎﯼ ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ ﺑﻬﺎﯼ ﻧﻴﮑﯽ‬
‫ ﺑﯽ ﺁرزو‬
‫ ﺑﯽ ﭘﺪر‬
‫ ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺁز‬
‫ ﭘﺎﻳﻪ و دﻳﻮار‬
‫ ﭘﻴﺎم ﮔﻞ‬
‫ ﭘﻴﮏ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﻮر‬
‫ ﺗﺎراج روزﮔﺎر‬
‫ ﺗﻮاﻧﺎ و ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ ﺗﻮﺷﻪﯼ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ‬
‫ ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ‬
‫‪٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن‬
‫ ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺖ‬
‫ ﺗﻴﻤﺎرﺧﻮار‬
‫ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﺮﻓﺎن‬
‫ ﺟﺎن و ﺗﻦ‬
‫ ﺟﻤﺎل ﺣﻖ‬
‫ ﺟﻮﻻﯼ ﺧﺪا‬
‫ ﭼﻨﺪ ﭘﻨﺪ‬
‫ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮ‬
‫ ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﻣﺠﺎز‬
‫ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺸﻨﻮد‬
‫ ﺧﻮان ﮐﺮم‬
‫ ﺧﻮن دل‬
‫ درﺧﺖ ﺑﯽ ﺑﺮ‬
‫ درﻳﺎﯼ ﻧﻮر‬
‫ دزد ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ دزد و ﻗﺎﺿﯽ‬
‫ دﮐﺎن رﻳﺎ‬
‫ دو ﻣﺤﻀﺮ‬
‫ دو هﻤﺪرد‬
‫ دو هﻤﺮاز‬
‫ دﻳﺪن و ﻧﺎدﻳﺪن‬
‫ دﻳﺪﻩ و دل‬
‫ دﻳﻮاﻧﻪ و زﻧﺠﻴﺮ‬
‫ ذرﻩ‬
‫ ذرﻩ و ﺧﻔﺎش‬
‫ راﻩ دل‬
‫ رﻓﻮﯼ وﻗﺖ‬
‫ رﻧﺞ ﻧﺨﺴﺖ‬
‫‪٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ روﺑﺎﻩ ﻧﻔﺲ‬
‫ روح ﺁزاد‬
‫ روح ﺁزردﻩ‬
‫ روش ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬
‫ زاهﺪ ﺧﻮدﺑﻴﻦ‬
‫ ﺳﭙﻴﺪ و ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ ﺳﺨﺘﯽ و ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ‬
‫ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬
‫ ﺳﺮود ﺧﺎرﮐﻦ‬
‫ ﺳﺮو ﺳﻨﮓ‬
‫ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‬
‫ ﺳﻔﺮ اﺷﮏ‬
‫ ﺳﻴﻪ روﯼ‬
‫ ﺷﺎهﺪ و ﺷﻤﻊ‬
‫ ﺷﺐ‬
‫ ﺷﺒﺎوﻳﺰ‬
‫ ﺷﺮط ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ‬
‫ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺮزن‬
‫ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ ﺷﮑﻨﺞ روح‬
‫ ﺷﻮق ﺑﺮاﺑﺮﯼ‬
‫ ﺻﺎﻋﻘﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﺘﻢ اﻏﻨﻴﺎﺳﺖ‬
‫ ﺻﺎف و درد‬
‫ ﺻﻴﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎن‬
‫ ﻃﻔﻞ ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ ﻃﻮﻃﯽ و ﺷﮑﺮ‬
‫ ﻋﺸﻖ ﺣﻖ‬
‫ ﻋﻤﺮ ﮔﻞ‬
‫ ﻋﻬﺪ ﺧﻮﻧﻴﻦ‬
‫‪٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ﻋﻴﺒﺠﻮ‬
‫ ﻏﺮور ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﺎن‬
‫ ﻓﺮﺷﺘﻪﯼ اﻧﺲ‬
‫ ﻓﺮﻳﺎد ﺣﺴﺮت‬
‫ ﻓﺮﻳﺐ ﺁﺷﺘﯽ‬
‫ ﻓﻠﺴﻔﻪ‬
‫ ﻗﺎﺋﺪ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬
‫ ﻗﺪر هﺴﺘﯽ‬
‫ ﻗﻠﺐ ﻣﺠﺮوح‬
‫ ﮐﺎرﺁﮔﺎﻩ‬
‫ ﮐﺎرﮔﺎﻩ ﺣﺮﻳﺮ‬
‫ ﮐﺎروان ﭼﻤﻦ‬
‫ ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺎ‬
‫ ﮐﺮﺑﺎس و اﻟﻤﺎس‬
‫ ﮐﻌﺒﻪﯼ دل‬
‫ ﮐﻤﺎن ﻗﻀﺎ‬
‫ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ ﮐﻮدﮎ ﺁرزوﻣﻨﺪ‬
‫ ﮐﻮﻩ و ﮐﺎﻩ‬
‫ ﮐﻴﻔﺮ ﺑﯽ هﻨﺮ‬
‫ ﮔﺬﺷﺘﻪﯼ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ ﮔﺮگ و ﺳﮓ‬
‫ ﮔﺮگ و ﺷﺒﺎن‬
‫ ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎﯼ‬
‫ ﮔﺮﻳﻪﯼ ﺑﯽ ﺳﻮد‬
‫ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار‬
‫ ﮔﻞ ﺑﯽ ﻋﻴﺐ‬
‫ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ‬
‫ ﮔﻞ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫‪٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ﮔﻞ ﺧﻮدرو‬
‫ ﮔﻞ ﺳﺮخ‬
‫ ﮔﻞ و ﺧﺎر‬
‫ ﮔﻞ و ﺧﺎﮎ‬
‫ ﮔﻞ و ﺷﺒﻨﻢ‬
‫ ﮔﻠﻪﯼ ﺑﻴﺠﺎ‬
‫ ﮔﻨﺞ اﻳﻤﻦ‬
‫ ﮔﻨﺞ دروﻳﺶ‬
‫ ﮔﻮهﺮ اﺷﮏ‬
‫ ﮔﻮهﺮ و ﺳﻨﮓ‬
‫ ﻟﻄﻒ ﺣﻖ‬
‫ ﻣﺎدر دوراﻧﺪﻳﺶ‬
‫ ﻣﺮغ زﻳﺮﮎ‬
‫ ﻣﺴﺖ و هﺸﻴﺎر‬
‫ ﻣﻌﻤﺎر ﻧﺎدان‬
‫ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ‬
‫ ﻣﻮر و ﻣﺎر‬
‫ ﻧﺎ ﺁزﻣﻮدﻩ‬
‫ ﻧﺎ اهﻞ‬
‫ ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﻴﺮوان‬
‫ ﻧﺸﺎن ﺁزادﮔﯽ‬
‫ ﻧﻐﻤﻪﯼ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ‬
‫ ﻧﻐﻤﻪﯼ رﻓﻮﮔﺮ‬
‫ ﻧﻐﻤﻪﯼ ﺻﺒﺢ‬
‫ ﻧﮑﺘﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫ ﻧﮑﻮهﺶ ﺑﻴﺠﺎ‬
‫ ﻧﮑﻮهﺶ ﺑﯽﺧﺒﺮان‬
‫ ﻧﮑﻮهﺶ ﻧﮑﻮهﻴﺪﻩ‬
‫‪٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ ﻧﻮروز‬
‫ ﻧﻬﺎل ﺁرزو‬
‫ ﻧﻴﮑﯽ دل‬
‫ هﺮﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد‬
‫ هﻤﻨﺸﻴﻦ ﻧﺎهﻤﻮار‬
‫ ﻳﺎد ﻳﺎران‬
‫ ﻣﻘﻄﻌﺎت‬
‫ اﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ را در ﺗﻌﺰﻳﺖ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﻮد ﺳﺮودﻩام‬
‫ اﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ را ﺑﺮاﯼ ﺳﻨﮓ ﻣﺰار ﺧﻮدم ﺳﺮودﻩام‬
‫‪٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﺮوﻳﻦ اﻋﺘﺼﺎﻣﯽ‬ ‫ﻗﺼﺎﺋﺪ‬
‫ﻗﺼﺎﺋﺪ‬
‫اﯼ دل ﻋﺒﺚ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ دﻧﻴﺎ را‬

‫ﻓﮑﺮت ﻣﮑﻦ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻓﺮدا را‬ ‫اﯼ دل ﻋﺒﺚ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ دﻧﻴﺎ را‬
‫ﭼﻮن ﮔﻠﺸﻦ اﺳﺖ ﻣﺮغ ﺷﮑﻴﺒﺎ را‬ ‫ﮐﻨﺞ ﻗﻔﺲ ﭼﻮ ﻧﻴﮏ ﺑﻴﻨﺪﻳﺸﯽ‬
‫ﺑﯽ ﻣﻬﺮﯼ زﻣﺎﻧﻪﯼ رﺳﻮا را‬ ‫ﺑﺸﮑﺎف ﺧﺎﮎ را و ﺑﺒﻴﻦ ﺁﻧﮕﻪ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺎر وﻗﺖ ﺗﻤﺎﺷﺎ را‬ ‫اﻳﻦ دﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺷﻬﻴﺪاﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺸﻤﺎر ﺟﺪﯼ و ﻋﻘﺮب و ﺟﻮزا را‬ ‫از ﻋﻤﺮ رﻓﺘﻪ ﻧﻴﺰ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻦ‬
‫ﺷﻤﻌﯽ ﺑﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺷﺐ ﻳﻠﺪا را‬ ‫دور اﺳﺖ ﮐﺎروان ﺳﺤﺮ زﻳﻨﺠﺎ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻨﺪ ﺳﻴﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﺧﻀﺮا را‬ ‫در ﭘﺮدﻩ ﺻﺪ هﺰار ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﻮﺷﻴﺮوان و هﺮﻣﺰ و دارا را‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ او ﻣﺠﻮﯼ ﮐﻪ ﮔﻢ ﮐﺮد اﺳﺖ‬
‫از ﺟﺎﯼ ﮐﻨﺪﻩ ﺻﺨﺮﻩﯼ ﺻﻤﺎ را‬ ‫اﻳﻦ ﺟﻮﻳﺒﺎر ﺧﺮد ﮐﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ‬
‫اﻳﻦ دردﻣﻨﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻴﺪا را‬ ‫ﺁراﻣﺸﯽ ﺑﺒﺨﺶ ﺗﻮاﻧﯽ ﮔﺮ‬
‫اﻓﺴﺎر ﺑﻨﺪ ﻣﺮﮐﺐ ﺳﻮدا را‬ ‫اﻓﺴﻮن ﻓﺴﺎﯼ اﻓﻌﯽ ﺷﻬﻮت را‬
‫در ﺑﺎغ دهﺮ ﺣﻨﻈﻞ و ﺧﺮﻣﺎ را‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪت زدن اﯼ ﻋﺎرف‬
‫ﺳﻮز و ﮔﺪاز و ﺗﻨﺪﯼ و ﮔﺮﻣﺎ را‬ ‫زاﺗﺶ ﺑﻐﻴﺮ ﺁب ﻓﺮو ﻧﻨﺸﺎﻧﺪ‬
‫از ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﻗﺼﻪﯼ ﭘﻴﺪا را‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن هﺮﮔﺰ ﻣﯽﻧﺘﻮان ﮐﺮدن‬
‫ﻋﺒﺮت ﺑﺲ اﺳﺖ ﻣﺮدم ﺑﻴﻨﺎ را‬ ‫دﻳﺪار ﺗﻴﺮﻩروزﯼ ﻧﺎﺑﻴﻨﺎ‬
‫ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺮ ﺁر اهﻞ ﺗﻤﻨﺎ را‬ ‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ دﺳﺘﺮﺳﯽ دارﯼ‬
‫ﺷﺎﻳﺎن ﺳﻌﺎدﺗﯽ اﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎ را‬ ‫زﻳﺮاﮎ ﺟﺴﺘﻦ دل ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن‬
‫ﺁﻟﻮد اﻳﻦ روان ﻣﺼﻔﺎ را‬ ‫از ﺑﺲ ﺑﺨﻔﺘﯽ‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻦ ﺁﻟﻮدﻩ‬
‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﺗﻮ ﭘﺴﺘﯽ و ﺑﺎﻻ را‬ ‫از رﻓﻌﺖ از ﭼﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﻨﺪ‬
‫رﺗﺒﺖ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ ﻣﺮﻳﻢ ﻋﺬرا را‬ ‫ﻣﺮﻳﻢ ﺑﺴﯽ ﺑﻨﺎم ﺑﻮد ﻟﮑﻦ‬
‫ﭘﻴﺶ از روش‪ ،‬درازﯼ و ﭘﻬﻨﺎ را‬ ‫ﺑﺸﻨﺎس اﻳﮑﻪ راهﻨﻮردﺳﺘﯽ‬
‫راﻧﺪ از ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬ﺁدم و ﺣﻮا را‬ ‫ﺧﻮد راﯼ ﻣﯽﻧﺒﺎش ﮐﻪ ﺧﻮدراﻳﯽ‬
‫ﺑﺮ ﭼﺮخ ﺑﺮ ﻓﺮاﺷﺖ ﻣﺴﻴﺤﺎ را‬ ‫ﭘﺎﮐﯽ ﮔﺰﻳﻦ ﮐﻪ راﺳﺘﯽ و ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ﺁﻣﺎج ﮔﺸﺖ ﻓﺘﻨﻪﯼ درﻳﺎ را‬ ‫ﺁﻧﮑﺲ ﺑﺒﺮد ﺳﻮد ﮐﻪ ﺑﯽ اﻧﺪﻩ‬
‫‪٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫زان ﭘﺲ ﺑﭙﻮﯼ اﻳﻦ رﻩ ﻇﻠﻤﺎ را‬ ‫اول ﺑﺪﻳﺪﻩ روﺷﻨﯽ ﺁﻣﻮز‬

‫ﺧﺮﻣﻦ ﺑﺴﻮﺧﺖ وﺣﺸﺖ و ﭘﺮوا را‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ ﭘﻴﺶ از ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺴﻮزﻧﺪش‬
‫ﻣﺴﺘﻮﺟﺐ اﺳﺖ ﺗﻠﺨﯽ ﺻﻔﺮا را‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮرد ﻓﺰون از ﺣﺪ‬
‫ﺑﺲ دﻳﺮ ﮐﺸﺘﯽ اﻳﻦ ﮔﻞ رﻋﻨﺎ را‬ ‫اﯼ ﺑﺎﻏﺒﺎن‪ ،‬ﺳﭙﺎﻩ ﺧﺰان ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻩ ﮐﺎر ﺑﺴﺖ ﻣﺪاوا را‬ ‫ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺮد ﺑﺴﮑﻪ ﻃﺒﻴﺐ او‬
‫ﻓﻀﻞ اﺳﺖ ﭘﺎﻳﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﺪ واﻻ را‬ ‫ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ﻣﻴﻮﻩ‪ ،‬ﺷﺎﺧﻪﯼ هﺴﺘﯽ را‬
‫ﻧﺒﻮد ﺿﺮور ﭼﻬﺮﻩﯼ زﻳﺒﺎ را‬ ‫ﻧﻴﮑﻮ ﻧﮑﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻏﺎزﻩ و ﮔﻠﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﻧﺪهﺪ ز دﺳﺖ ﻧﺰل ﻣﻬﻨﺎ را‬ ‫ﻋﺎﻗﻞ ﺑﻮﻋﺪﻩﯼ ﺑﺮﻩﯼ ﺑﺮﻳﺎن‬
‫ﺧﻮش ﻧﻴﺴﺖ وﺻﻠﻪ ﺟﺎﻣﻪﯼ دﻳﺒﺎ را‬ ‫اﯼ ﻧﻴﮏ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺪان ﻣﻨﺸﻴﻦ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺗﻮ ﻋﻘﺪ ﺛﺮﻳﺎ را‬ ‫ﮔﺮدﯼ ﭼﻮ ﭘﺎﮐﺒﺎز‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺑﻨﺪد‬
‫اﻳﻦ ﺻﻴﺪ ﺗﻴﺮﻩ روز ﺑﯽ ﺁوا را‬ ‫ﺻﻴﺎد را ﺑﮕﻮﯼ ﮐﻪ ﭘﺮ ﻣﺸﮑﻦ‬
‫ﺧﻮد در رﻩ ﮐﺞ از ﭼﻪ ﻧﻬﯽ ﭘﺎ را‬ ‫اﯼ ﺁﻧﮑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﻤﻦ ﺁﻣﻮزﯼ‬
‫ﺑﺎغ ﺑﻬﺸﺖ و ﺳﺎﻳﻪﯼ ﻃﻮﺑﯽ را‬ ‫ﺧﻮن ﻳﺘﻴﻢ در ﮐﺸﯽ و ﺧﻮاهﯽ‬
‫ﻧﻴﮑﻮ دهﻨﺪ ﻣﺰد ﻋﻤﻞ ﻣﺎ را‬ ‫ﻧﻴﮑﯽ ﭼﻪ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ روزﯼ‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر ﺻﺎﻧﻊ ﻳﮑﺘﺎ را‬ ‫اﻧﺒﺎز ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ و ﺷﺮﻳﮑﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﮕﺬاﺷﺘﻴﻢ ﻟﻌﻞ ﻻﻻ را‬ ‫ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ ﻣﻬﺮﻩﯼ رﻧﮕﻴﻦ را‬
‫ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ ﺧﻮد اﻟﻒ و ﺑﺎ را‬ ‫ﺁﻣﻮزﮔﺎر ﺧﻠﻖ ﺷﺪﻳﻢ اﻣﺎ‬
‫ﺑﺮ ﮐﻴﺶ ﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺮهﻤﻦ و ﺑﻮدا را‬ ‫ﺑﺖ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ در دل و ﺧﻨﺪﻳﺪﻳﻢ‬
‫اول ﺑﺴﻨﺞ ﻗﻮت اﻋﻀﺎ را‬ ‫اﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﺰم ﺟﻨﮓ ﻳﻼن دارﯼ‬
‫دﺷﻮار ﻧﻴﺴﺖ اﺑﺮ ﮔﻬﺮ زا را‬ ‫از ﺧﺎﮎ ﺗﻴﺮﻩ ﻻﻟﻪ ﺑﺮون ﮐﺮدن‬
‫ﻧﻮر ﺗﺠﻠﯽ و ﻳﺪ ﺑﻴﻀﺎ را‬ ‫ﺳﺎﺣﺮ‪ ،‬ﻓﺴﻮن و ﺷﻌﺒﺪﻩ اﻧﮕﺎرد‬
‫ﻧﺘﻮان ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﺸﻪ و ﻋﻨﻘﺎ را‬ ‫در دام روزﮔﺎر ز ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬
‫ﮔﻮهﺮﺷﻨﺎس‪ ،‬ﮔﻮهﺮ و ﻣﻴﻨﺎ را‬ ‫در ﻳﮏ ﺗﺮازو از ﭼﻪ رﻩ اﻧﺪازد‬
‫ﻧﺪهﺪ ﺷﻤﻴﻢ ﻋﻮد ﻣﻄﺮا را‬ ‫هﻴﺰم هﺰار ﺳﺎل اﮔﺮ ﺳﻮزد‬
‫ﻧﻔﺮوﺧﺘﺴﺖ اﻃﻠﺲ و ﺧﺎرا را‬ ‫ﺑﺮ ﺑﻮرﻳﺎ و دﻟﻖ‪ ،‬ﮐﺲ اﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﻣﺮدار ﺧﻮار و ﻣﺮغ ﺷﮑﺮﺧﺎ را‬ ‫ﻇﻠﻢ اﺳﺖ در ﻳﮑﯽ ﻗﻔﺲ اﻓﮑﻨﺪن‬
‫ﺳﻮزد هﻨﻮز ﻻﻟﻪﯼ ﺣﻤﺮا را‬ ‫ﺧﻮن ﺳﺮ و ﺷﺮار دل ﻓﺮهﺎد‬
‫‪١٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﮐﺎر ﺑﻨﺪ ﺻﺒﺮ و ﻣﺪارا را‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺮوز ﺣﺎدﺛﻪ و ﺳﺨﺘﯽ‬
‫ﮐﺎر ﻣﺪﻩ ﻧﻔﺲ ﺗﺒﻪ ﮐﺎر را‬

‫در ﺻﻒ ﮔﻞ ﺟﺎ ﻣﺪﻩ اﻳﻦ ﺧﺎر را‬ ‫ﮐﺎر ﻣﺪﻩ ﻧﻔﺲ ﺗﺒﻪ ﮐﺎر را‬
‫ﺧﻮردﻩ ﺑﺴﯽ ﺧﻮﺷﻪ و ﺧﺮوار را‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ ﻧﮑﻮدار ﮐﻪ ﻣﻮش هﻮﯼ‬
‫ﺑﻨﺪﻩ ﻣﺸﻮ درهﻢ و دﻳﻨﺎر را‬ ‫ﭼﺮخ و زﻣﻴﻦ ﺑﻨﺪﻩﯼ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺗﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ هﻨﺮ اﻧﺒﺎز ﻣﮑﻦ ﻋﺎر را‬ ‫هﻤﺴﺮ ﭘﺮهﻴﺰ ﻧﮕﺮدد ﻃﻤﻊ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ و ﺑﺸﻨﺎس ﺧﺮﻳﺪار را‬ ‫اﯼ ﮐﻪ ﺷﺪﯼ ﺗﺎﺟﺮ ﺑﺎزار وﻗﺖ‬
‫دﻳﺪ ﭼﻮ در دﺳﺖ ﺗﻮ اﻓﺰار را‬ ‫ﭼﺮخ ﺑﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫روح ﭼﺮا ﻣﯽﮐﺸﺪ اﻳﻦ ﺑﺎر را‬ ‫ﺑﺎر وﺑﺎل اﺳﺖ ﺗﻦ ﺑﯽ ﺗﻤﻴﺰ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺴﻨﺠﯽ ﮐﻢ و ﺑﺴﻴﺎر را‬ ‫ﮐﻢ دهﺪت ﮔﻴﺘﯽ ﺑﺴﻴﺎردان‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﮑﻮﺑﻨﺪ ﺳﺮ ﻣﺎر را‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺰﻧﺪ راهﺮوﯼ را ﺑﭙﺎﯼ‬
‫ﭘﺎرﻩ ﮐﻦ اﻳﻦ دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎر را‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﻧﻮﺷﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺖ اهﺮﻣﻦ‬
‫ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر را‬ ‫هﻴﭻ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻧﭙﺮﺳﺪ ز ﻣﺴﺖ‬
‫ﻓﮑﺮ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎر را‬ ‫روح ﮔﺮﻓﺘﺎر و ﺑﻔﮑﺮ ﻓﺮار‬
‫ﺑﺴﺘﺮ از اﻳﻦ ﺁﻳﻨﻪ زﻧﮕﺎر را‬ ‫ﺁﻳﻨﻪﯼ ﺗﺴﺖ دل ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ در و دﻳﻮار را‬ ‫دزد ﺑﺮ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ از ﺁﻧﺮو ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﭘﻴﺸﻪ ﻣﮑﻦ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﮐﺮدار را‬ ‫ﭼﺮخ ﻳﮑﯽ دﻓﺘﺮ ﮐﺮدارهﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﻮﻩﯼ اﻳﻦ ﺷﺎخ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر را‬ ‫دﺳﺖ هﻨﺮ ﭼﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ دﺳﺖ هﻮس‬
‫ﺧﻴﺮﻩ ﮐﻨﺪ ﻣﺮدم ﺑﺎزار را‬ ‫رو ﮔﻬﺮﯼ ﺟﻮﯼ ﮐﻪ وﻗﺖ ﻓﺮوش‬
‫ﻣﺴﺖ ﻣﭙﻮﯼ اﻳﻦ رﻩ هﻤﻮار را‬ ‫در هﻤﻪ ﺟﺎ راﻩ ﺗﻮ هﻤﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رهﺎﺋﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬رهﺎ ﮐﻦ ﺟﻬﺎﻧﺮا‬

‫ﻧﮕﻬﺪار ز ﺁﻟﻮدﮔﯽ ﭘﺎﮎ ﺟﺎﻧﺮا‬ ‫رهﺎﺋﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬رهﺎ ﮐﻦ ﺟﻬﺎﻧﺮا‬
‫ﺑﻬﻢ ﺑﺸﮑﻦ اﻳﻦ ﻃﺒﻞ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻴﺎﻧﺮا‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺑﺮﺷﻮ اﻳﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﺁﺑﮕﻮن را‬
‫ﺑﺮو ﺑﺎز ﺟﻮ دوﻟﺖ ﺟﺎوداﻧﺮا‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻨﮕﻪ اﺳﺖ اﻳﻦ ﺳﺮاﯼ ﺳﭙﻨﺠﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺴﺖ اﺳﺖ هﻤﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﺮا‬ ‫زهﺮ ﺑﺎد‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺮد ﻣﻨﻤﺎ ﺑﻠﻨﺪﯼ‬
‫‪١١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ وﻳﺮان ﮐﻨﺪ ﺳﻴﻞ ﺁن ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺮا‬ ‫ﺑﺮود اﻧﺪرون‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﺴﺎزد‬
‫ﭼﻪ ارزان ﮔﺮﻓﺖ از ﺗﻮ ﻋﻤﺮ ﮔﺮاﻧﺮا‬ ‫ﭼﻪ ﺁﺳﺎن ﺑﺪاﻣﺖ دراﻓﮑﻨﺪ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫هﻤﯽ ﺧﻔﺘﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﻢ اﻳﻦ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺮا‬ ‫ﺗﺮا ﭘﺎﺳﺒﺎن اﺳﺖ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ و ﻣﻦ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﻪ دادﯼ ﻋﻨﺎﻧﺮا‬ ‫ﺳﻤﻨﺪ ﺗﻮ زﯼ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ از ﭼﻪ ﭘﻮﻳﺪ‬
‫ﺗﻮ ﮐﺰ ﺳﻮد ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﺴﺘﯽ زﻳﺎﻧﺮا‬ ‫رﻩ و رﺳﻢ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ ﭼﻪ داﻧﯽ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺤﺮ ﭘﺮ وﺣﺸﺖ ﺑﻴﮑﺮاﻧﺮا‬ ‫ﻳﮑﯽ ﮐﺸﺘﯽ از داﻧﺶ و ﻋﺰم ﺑﺎﻳﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎرﯼ ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺎر اﻳﻦ زﻣﺎﻧﺮا‬ ‫زﻣﻴﻨﺖ ﭼﻮ اژدر ﺑﻨﺎﮔﻪ ﺑﺒﻠﻌﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺎ ﮐﻦ اﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﺗﻮاﻧﺮا‬ ‫ﻓﺮوﻏﯽ دﻩ اﻳﻦ دﻳﺪﻩﯼ ﮐﻢ ﺿﻴﺎ را‬
‫ﺗﻮ اﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎزﺟﻮ ﮐﺎرواﻧﺮا‬ ‫ﺗﻮ اﯼ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺧﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺑﮕﺸﺎﯼ ﭼﺸﻤﯽ‬
‫ﻣﻴﺎﻻﯼ ﺑﺎ ژاژﺧﺎﺋﯽ دهﺎﻧﺮا‬ ‫ﻣﻔﺮﺳﺎﯼ ﺑﺎ ﺗﻴﺮﻩراﺋﯽ درون را‬
‫ﺑﺪادﻧﺪ و ﺁﻧﮕﻪ رﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮاﻧﺮا‬ ‫ز ﺧﻮان ﺟﻬﺎن هﺮ ﮐﻪ را ﻳﮏ ﻧﻮاﻟﻪ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ اﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺮا‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎن ﺟﺎن ﺗﺎ ﮔﻠﯽ هﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﻳﮑﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ از ﺳﻘﺮاط ﮐﺰ ﻣﺮدن ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪﺳﺘﯽ‬

‫ﺑﮕﻔﺖ اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ‪ ،‬ﻣﺮگ از ﭼﻪ ﻧﺎﻣﯽ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻳﮑﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ از ﺳﻘﺮاط ﮐﺰ ﻣﺮدن ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮدوﻧﻬﺎ و ﮔﻴﺘﯽهﺎﺳﺖ ﻣﻠﮏ ﺁن ﺟﻬﺎﻧﯽ را‬ ‫اﮔﺮ زﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﭘﺴﺖ روزﯼ ﺑﺮ ﭘﺮﯼ ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﻣﭙﻴﭻ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن ﺧﺮﻗﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﺎﻗﻮت ﮐﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﺮاغ روﺷﻦ ﺟﺎﻧﺮا ﻣﮑﻦ در ﺣﺼﻦ ﺗﻦ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺑﻪ ﺣﺴﺮت ﻳﺎد ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد اﻳﺎم ﺟﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﻣﺨﺴﺐ ﺁﺳﻮدﻩ اﯼ ﺑﺮﻧﺎ ﮐﻪ اﻧﺪر ﻧﻮﺑﺖ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮدﻩ ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻌﺮﻓﺖ در راﻩ ﺑﻴﻦ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺳﺎﻟﮏ ﺷﻮ‬
‫ﺑﺤﻴﻠﺖ دﻳﻮ ﺑﺮد اﻳﻦ ﮔﻨﺠﻬﺎﯼ راﻳﮕﺎﻧﯽ را‬ ‫ز ﺑﺲ ﻣﺪهﻮش اﻓﺘﺎدﯼ ﺗﻮ در وﻳﺮاﻧﻪ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫اﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ﺷﺮط ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ را‬ ‫دﻟﺖ هﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﮕﺸﺖ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻟﻮدﻩ و ﺗﻴﺮﻩ‬
‫ﻣﻦ از هﺮ ﮐﺎر ﺑﻬﺘﺮ دﻳﺪم اﻳﻦ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻣﺘﺎع راﺳﺘﯽ ﭘﻴﺶ ﺁر و ﮐﺎﻻﯼ ﻧﮑﻮﮐﺎرﯼ‬
‫ﺳﭙﻴﺪ و زرد و ﻣﺸﮑﻴﻦ و ﮐﺒﻮد و ارﻏﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻬﻞ ﺻﺒﺎغ ﮔﻴﺘﯽ را ﮐﻪ در ﻳﮏ ﺧﻢ زﻧﺪ ﺁﺧﺮ‬
‫ﻧﺨﻮاهﯽ ﻳﺎﻓﺘﻦ در دﻓﺘﺮ دﻳﻮ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻧﺨﻮاهﯽ دﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﺎ دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﺧﺮﻳﺪارﯼ ﻧﮑﺮدﻧﺪ اﻳﻦ ﺳﺮاﯼ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺷﺎﻟﻮدﻩﯼ ﺟﺎن ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ اﻳﻮان‬
‫ﻧﻴﺎﻣﻮزﯼ ازﻳﻦ ﺑﯽ ﻣﻬﺮ درس ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ را‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﻗﺮن ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﮐﻨﯽ در ﻣﮑﺘﺐ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻻﺷﺨﻮاران واﮔﺬار اﻳﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﺨﺎﻧﻪﯼ ﺁز و هﻮﯼ ﺟﺰ ﻻﺷﻪ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪١٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫دﻟﻴﻞ ﺑﻬﺘﺮﯼ ﻧﺘﻮان ﺷﻤﺮدن هﺮ ﮔﺮاﻧﯽ را‬ ‫ﺑﺴﯽ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ و ارزان ﮔﺮان ﺑﻔﺮوﺧﺖ اهﺮﻳﻤﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮن در هﺮ رﮔﯽ ﺑﺎﻳﺪ دواﻧﺪ اﻳﻦ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ز ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺪﮔﻤﺎن ﺑﻮدن ﻧﻮﻳﺪ ﻧﻴﮏ ﻓﺮﺟﺎﻣﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻬﺎﻧﯽ ﺷﺤﻨﻪاﯼ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ اﻳﻦ دزد ﻧﻬﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻧﻔﺲ ﺳﻮﯼ ﻣﺨﺰن هﺴﺘﯽ رهﯽ دارد‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﮕﺰﻳﻨﻴﻢ ﺑﯽ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﻮ دﻳﻮان هﺮ ﻧﺸﺎن و ﻧﺎم ﻣﻴﭙﺮﺳﻨﺪ و ﻣﻴﺠﻮﻳﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ در ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺴﺘﻴﻢ روزﯼ ﮐﺎرداﻧﯽ را‬ ‫ﺗﻤﺎم ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺒﻮدﻧﺪ ﺑﻴﻬﻮدﻩ‬
‫ﺑﺸﻮرﺳﺘﺎن ﺗﺒﻪ ﮐﺮدﻳﻢ رﻧﺞ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ را‬ ‫هﺰاران داﻧﻪ اﻓﺸﺎﻧﺪﻳﻢ و ﻳﮏ ﮔﻞ زاﻧﻤﻴﺎن ﻧﺸﮑﻔﺖ‬
‫رهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﺎﻗﯽ را و ﺑﮕﺮﻓﺘﻴﻢ ﻓﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﮕﺮداﻧﺪﻳﻢ روﯼ از ﻧﻮر و ﺑﻨﺸﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﻇﻠﻤﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﮔﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮاهﺪ ﺑﺪل ﮐﺮدن ﺷﺒﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺷﺒﺎن ﺁز را ﺑﺎ ﮔﻠﻪﯼ ﭘﺮهﻴﺰ اﻧﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﻴﻠﯽ ﺳﺮخ ﮐﺮدﺳﺘﻴﻢ روﯼ زﻋﻔﺮاﻧﯽ را‬ ‫هﻤﻪ ﺑﺎد ﺑﺮوت اﺳﺖ اﻧﺪرﻳﻦ ﻃﺒﻊ ﻧﮑﻮهﻴﺪﻩ‬
‫ز ﺟﺴﻢ ﺁوﻳﺨﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩهﺎﯼ ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﺠﺎﯼ ﭘﺮدﻩ ﺗﻘﻮﯼ ﮐﻪ ﻋﻴﺐ ﺟﺎن ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‬
‫ز ﺑﺎد ﻋﺠﺐ ﮐﺸﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﭼﺮاغ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﺮاغ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﻋﻘﻞ اﻧﺪر ﺳﺮ ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮد ﺟﺰ ﻧﻨﮓ و ﻓﺴﺎد اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪﻳﻢ ﺟﺎن! اﻣﺎ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﮕﺎﻩ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮﺟﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﻏﻴﺮ از اوﻓﺘﺎدن ﺑﺪﻋﻨﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺴﺖ در هﺮ ﭘﺮﺗﮕﻪ ﻣﺮﮐﺐ دواﻧﻴﺪن‬
‫ﺑﭙﺎﻳﺎن ﻣﻴﺮﺳﺎﻧﺪﻳﻢ اﻳﻦ ﺧﻤﺎر و ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ را‬ ‫ﺷﺮاب ﮔﻤﺮهﯽ را ﻣﻴﺸﮑﺴﺘﻴﻢ ار ﺧﻢ و ﺳﺎﻏﺮ‬
‫ﺑﭙﺮ ﭼﻮن ﻃﺎﺋﺮ دوﻟﺖ‪ ،‬رهﺎ ﮐﻦ ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻧﺸﺎن ﭘﺎﯼ روﺑﺎﻩ اﺳﺖ اﻧﺪر ﻗﻠﻌﻪﯼ اﻣﮑﺎن‬
‫ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ داد اﻳﻦ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﯼ ﺟﻬﻠﯽ و ﮔﻪ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪﯼ ﻏﻔﻠﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻋﻠﺖ ﮔﺸﺘﻪاﯼ اﻳﻦ ﻣﺮﮔﻬﺎﯼ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ را‬ ‫ز ﺗﻴﻎ ﺣﺮص‪ ،‬ﺟﺎن هﺮ ﻟﺤﻈﻪاﯼ ﺻﺪ ﺑﺎر ﻣﻴﻤﻴﺮد‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻣﻴﺰن دراﯼ ﮐﺎرواﻧﯽ را‬ ‫رﺣﻴﻞ ﮐﺎروان وﻗﺖ ﻣﯽﺑﻴﻨﻨﺪ ﺑﻴﺪاران‬
‫در ﺁن دﻳﻮان ﮐﻪ ﺣﻖ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪ و دﺳﺖ و زﺑﺎن ﺷﺎهﺪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﺑﺎزار و ﺑﻬﺎ ﭼﻴﺮﻩزﺑﺎﻧﯽ را‬
‫ﺑﺨﺎﻃﺮ داﺷﺖ ﺑﺎﻳﺪ روزﮔﺎر ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن روز ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‬
‫ﺑﺨﻮان از ﺑﻬﺮ ﻋﺒﺮت ﻗﺼﻪهﺎﯼ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ از ﻗﺼﻪهﺎﯼ روزﮔﺎر ﺑﺎﺳﺘﺎن ﮔﺮدﯼ‬
‫ز اﻧﺪﻩ ﺗﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﭘﻮد ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭘﺮﻧﺪ ﻋﻤﺮ ﻳﮏ اﺑﺮﻳﺸﻢ و ﺻﺪ رﻳﺴﻤﺎن دارد‬
‫ﻗﻀﺎ ﮔﻮﺋﯽ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺖ رﺳﻢ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻳﮑﯽ زﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻧﺎن ﺧﺸﮏ ﺑﺮد ﺁن دﻳﮕﺮﯼ ﺣﻠﻮا‬
‫ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻣﻴﺸﻤﺎرﯼ ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ و ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ را‬ ‫ﻣﻌﺎﻳﺐ را ﻧﻤﻴﺸﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻣﮑﺎرم را ﻧﻤﻴﺠﻮﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﺗﻴﺮﻩدﻟﯽ روﺷﻦ رواﻧﯽ را‬ ‫ﻣﮑﻦ روﺷﻦروان را ﺧﻴﺮﻩ اﻧﺒﺎز ﺳﻴﻪراﺋﯽ‬
‫ﺑﻤﻴﺪاﻧﻬﺎ ﺗﻮاﻧﯽ ﮐﺎر ﺑﺴﺖ اﻳﻦ ﭘﻬﻠﻮاﻧﯽ را‬ ‫دراﻓﺘﺎدﯼ ﭼﻮ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﻔﺲ و در ﻧﻴﻔﺘﺎدﯼ‬
‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻠﺰار راهﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎد ﻣﻬﺮﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺎﺷﺘﻦ در ﺑﺎغ ﺟﺎن از هﺮ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫‪١٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﯼ ﮐﻨﺪﻩ ﺳﻴﻞ ﻓﺘﻨﻪ ز ﺑﻨﻴﺎدت‬

‫وﯼ دادﻩ ﺑﺎد ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮ ﺑﺎدت‬ ‫اﯼ ﮐﻨﺪﻩ ﺳﻴﻞ ﻓﺘﻨﻪ ز ﺑﻨﻴﺎدت‬
‫ﺷﺪ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮ ﺁزادت‬ ‫در دام روزﮔﺎر ﭼﺮا ﭼﻮﻧﺎن‬
‫ﻣﻘﺼﻮد ز ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ و اﻳﺠﺎدت‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻪ ﺧﻔﺘﻦ اﺳﺖ و ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﻤﺮﻩ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﭼﻮ او ﮐﻨﺪ ارﺷﺎدت‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺗﻮ ﮔﻤﺮﻩ اﺳﺖ و هﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‬
‫وﻳﺮاﻧﻪاﯼ ﭼﺴﺎن ﮐﻨﺪ ﺁﺑﺎدت‬ ‫دل ﺧﺴﺮو ﺗﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮ وﻳﺮان ﺷﺪ‬
‫ﺑﮕﺬﺷﺖ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ز هﻔﺘﺎدت‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ ﺑﺰﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﻓﻴﺮوزﻩ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ و ﺑﻬﻤﻦ و ﺧﺮدادت‬ ‫ﺑﺲ روزﮔﺎر رﻓﺖ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوزﯼ‬
‫ﺑﺮ ﭘﻴﺸﺒﺎز ﻣﺮگ ﻓﺮﺳﺘﺎدت‬ ‫هﺮ هﻔﺘﻪ و ﻣﻬﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺑﯽ رهﻨﻤﺎ و راﺣﻠﻪ و زادت‬ ‫دارﯼ ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ و هﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ از ﺧﺪاﯼ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﺪادت‬ ‫ﮐﺮد ﺁرزو ﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺧﻮد ﺑﻴﻨﯽ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاﻧﺪ اهﻞ ﺧﺮد رادت‬ ‫ﺗﺎ از ﺟﻬﺎن ﺳﻔﻠﻪ ﻧﻪاﯼ ﻓﺎرغ‬
‫ﭼﻮن ﻃﻌﻤﻪ ﺑﻬﺮ ﮔﺮگ اﺟﻞ زادت‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻮر دل ﻋﺠﻮزﻩﯼ ﺑﯽ ﺷﻔﻘﺖ‬
‫ﮔﺎهﯽ ﻧﮋﻧﺪ ﮐﺮد و ﮔﻬﯽ ﺷﺎدت‬ ‫روزﻳﺖ دوﺳﺖ ﮔﺸﺖ و ﺷﺒﯽ دﺷﻤﻦ‬
‫اﯼ ﺑﺲ در ﻓﺮﻳﺐ ﮐﻪ ﺑﮕﺸﺎدت‬ ‫اﯼ ﺑﺲ رﻩ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺑﺴﺘﺖ‬
‫ﺑﺎزﯼ ﭼﻨﻴﻦ ﻗﻮﯼ ﺷﺪﻩ ﺻﻴﺎدت‬ ‫هﺴﺘﯽ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﯽ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫دﻳﻮ زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﺮ ﺷﻮد اﺳﺘﺎدت‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻬﻔﺘﻪ دﻳﻮﻳﺖ ﺁﻣﻮزد‬
‫اﯼ دل‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺳﻔﻠﻪ ﮐﺠﻤﺪار اﺳﺖ‬

‫ﺻﺪ ﺑﻴﻢ ﺧﺰاﻧﺶ ﺑﻬﺮ ﺑﻬﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﯼ دل‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺳﻔﻠﻪ ﮐﺠﻤﺪار اﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﺰﻟﮕﻪ ﺻﻴﺎد ﺟﺎﻧﺸﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻏﯽ ﮐﻪ در ﺁن ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﻏﻤﮕﻴﻦ ﻣﺸﻮ اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬روزﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺑﺪﺳﺮﯼ روزﮔﺎر ﺑﯽ ﺑﺎﮎ‬
‫دردﯼ ﮐﺶ اﻳﺎم‪ ،‬هﻮﺷﻴﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ اﻓﻼﮎ‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺑﺎزوﺳﺖ‬
‫ورد ﺳﺤﺮ ﻗﻤﺮﯼ و هﺰار اﺳﺖ‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪﯼ ﻧﻮﺷﻴﺮوان و دارا‬
‫ﺑﺲ ﻗﺼﻪﯼ ﭘﻨﻬﺎن و ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ز اﻳﻮان ﻣﺪاﺋﻦ هﻨﻮز ﭘﻴﺪا‬
‫زاغ و زﻏﻦ و ﮔﻮر و ﺳﻮﺳﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫اورﻧﮓ ﺷﻬﯽ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﺶ‬
‫ﺁن ﮐﺎخ هﻤﺎﻳﻮن زرﻧﮕﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻐﻮﻟﻪﯼ ﻏﻮﻻن ﭼﺮا ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن‬
‫‪١٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺲ ﻧﮑﺘﻪ در ﺁن ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ زار اﺳﺖ‬ ‫از ﻧﺎﻟﻪﯼ ﻧﯽ ﻗﺼﻪاﯼ ﻓﺮاﮔﻴﺮ‬

‫ﺑﺮ ﺳﺮو و ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ اﺷﮑﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫در ﻣﻮﺳﻢ ﮔﻞ‪ ،‬اﺑﺮ ﻧﻮﺑﻬﺎرﯼ‬
‫اﻳﻦ ﺳﺒﺰﻩ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻃﺮف ﺟﻮﻳﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁوردﻩ ز ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر ﭘﻴﻐﺎم‬
‫ﺑﻴﺮون ﺷﺪن از ﺧﻂ اﻋﺘﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫در رهﮕﺬر ﺳﻴﻞ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮدن‬
‫اهﺮﻳﻤﻦ اﻳﺎم ﻧﺎﺑﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻌﻮﻳﺬ ﺑﺠﻮﯼ از درﺳﺘﮑﺎرﯼ‬
‫ﺳﻨﮓ و ﭼﻪ و درﻳﺎ و ﮐﻮهﺴﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁﺷﻔﺘﻪ و ﻣﺴﺘﻴﻢ و ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎﻩ‬
‫ﺗﻦ را ﻏﻢ ﺗﺪﺑﻴﺮ اﺣﺘﮑﺎر اﺳﺖ‬ ‫دل ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺎﻧﺪﺳﺖ و روح ﻧﺎهﺎر‬
‫ﺁن ﻧﻮر ﮐﻪ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﻧﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﺷﺤﻨﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﻻ رﺑﻮد دزد اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎد ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭽﺸﻢ زﻣﺎﻧﻪ ﺧﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﻪ ز ﺣﺼﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺮوﻧﺴﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ روان هﻤﭽﻮ ﺁﺑﺸﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﻗﻠﻪﯼ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﻨﺎﮎ ﮐﻬﺴﺎر‬
‫ﺁزادﻩ روان ﺗﻮ زﻳﺮ ﺑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر ﺟﺴﺪ از دوش ﺟﺎن ﻓﺮو ﻧﻪ‬
‫در ﺧﺎﮎ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺧﺎﮐﺴﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﮔﻮهﺮ ﻳﮑﺘﺎﯼ ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬
‫رو ﮐﺎر ﮐﻦ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ وﻗﺖ ﮐﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮدا ز ﺗﻮ ﻧﺎﻳﺪ ﺗﻮان اﻣﺮوز‬
‫ﻃﺎﻋﺖ ﺷﺘﺮ ﻧﻔﺲ را ﻣﻬﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﻤﺖ ﮔﻬﺮ وﻗﺖ را ﺗﺮازوﺳﺖ‬
‫ﺁن ﭘﻨﺒﻪ ﮐﻪ هﻤﺴﺎﻳﻪﯼ ﺷﺮار اﺳﺖ‬ ‫در دوﮎ اﻣﻞ رﻳﺴﻤﺎن ﻧﮕﺮدد‬
‫ﮐﺎﻳﻦ راﻩ ﻧﻪ اﻳﻤﻦ ز ﮔﻴﺮ و دار اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎﻻ ﻣﺒﺮ اﯼ ﺳﻮدﮔﺮ ﺑﻬﻤﺮاﻩ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﮔﺮان ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻏﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﯼ روح ﺳﺒﮏ ﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺮﭘﺮ‬
‫اﻳﻦ رﺳﻢ و رﻩ اﺳﺐ ﺑﯽ ﻓﺴﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺲ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐ ﺟﺴﺘﻦ‬
‫اﻳﻦ ﻋﺎدت ﻣﺮﻏﺎن ﻻﺷﺨﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﻃﻮﻃﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﻣﻴﻞ ﺳﻮﯼ ﻣﺮدار‬
‫ﻓﺮﺟﺎم هﻼﮐﺶ ز ﻧﻴﺶ ﻣﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﺮﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺎهﺮ ﺑﻮد ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻮ ﻣﻪ و هﻔﺘﻪ ﺑﻴﺸﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻤﺮ ﮔﺬران را ﺗﺒﻪ ﻣﮕﺮدان‬
‫هﻤﻮارﻩ در اﻧﺪﻳﺸﻪﯼ ﻓﺮار اﺳﺖ‬ ‫زﻧﺪاﻧﯽ وﻗﺖ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬اﯼ دل‬
‫اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﻤﻊ ﺷﺎم ﺗﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺟﻬﻞ ﻣﺴﻮزش ﺑﺮوز روﺷﻦ‬
‫ﮐﻬﻮ ﺑﺮﻩ ﭘﺮوار ﻳﺎ ﻧﺰار اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻔﺘﺎر ﮔﺮﺳﻨﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﺪ‬
‫ﺑﻴﻤﺎر ﺗﻮ در ﺣﺎل اﺣﺘﻀﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﻣﮑﻮش اﯼ ﻃﺒﻴﺐ دﻳﮕﺮ‬
‫در ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ رهﮕﺬار اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﭼﺮاﻏﯽ ﺑﺪﺳﺖ ﮔﻴﺮد‬
‫اﻧﺪوهﺖ اﮔﺮ از زﻳﺎن ﭘﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﻣﺴﺎل ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺳﻮد ﻳﺎﺑﯽ‬
‫‪١٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻮﺷﻨﻮدﯼ روزﯼ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺻﺪ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺑﺎر ﺗﻮ ﮔﻬﯽ ﻋﻴﺐ و ﮔﺎﻩ ﻋﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر و ﺑﻨﻪﯼ ﻣﺮدﻣﯽ هﻨﺮ ﺷﺪ‬
‫اﯼ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﻘﻴﺮﻳﺖ در ﺟﻮار اﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻦ از ﻓﻘﺮ و ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﻳﮏ ﻏﻨﭽﻪ ﺟﻠﻴﺲ هﺰار ﺧﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻠﭽﻴﻦ ﻣﺸﻮ اﻳﺪوﺳﺖ ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺎغ‬
‫ﺻﻴﺪﯼ ﮐﻪ در اﻳﻦ داﻣﮕﻪ دﭼﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﭽﺎرﻩ در اﻓﺘﺪ‪ ،‬زﺑﻮن دهﺪ ﺟﺎن‬
‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺪﺧﻠﻖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﺶ از هﻤﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮐﻨﺪ ﺑﺪ‬
‫هﺸﺪار ﮐﻪ دﻳﻮت رﮐﺎﺑﺪار اﺳﺖ‬ ‫اﯼ راهﻨﻮرد رﻩ ﺣﻘﻴﻘﺖ‬
‫هﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺳﺴﺘﯽ ﺧﻤﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات ﻣﺴﺘﯽ ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ رﺳﺖ‪ ،‬رﺳﺘﮕﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ از اﻳﻦ ﭼﺎﻩ ژرف ﺗﻴﺮﻩ‬
‫در ﮔﻮش‪ ،‬ﭼﻮ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﮔﻮﺷﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﻳﮏ ﮔﻮهﺮ ﻣﻌﻨﯽ ز ﮐﺎن ﺣﮑﻤﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﺎﺑﻞ و ﮔﺮ ﭼﻴﻦ و ﻗﻨﺪهﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﺮﺟﺎ ﮐﻪ هﻨﺮﻣﻨﺪ رﻓﺖ ﮔﻮ رو‬
‫ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎد اﻓﺘﺨﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻓﻀﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﯼ ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮﺳﻦ اﻓﻼﮎ راهﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺲ را ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﭼﺮا ﺑﻤﻨﺰل‬
‫ﺁﻧﺮا ﮐﻪ دل و دﻳﺪﻩ ﺻﺪ هﺰار اﺳﺖ‬ ‫ﻳﮑﺪل ﻧﺸﻮد اﯼ ﻓﻘﻴﻪ ﺑﺎ ﮐﺲ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ ﮐﻪ ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺎ دﮔﺮان ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺎزﮔﺎرﻳﺶ‬
‫ﺳﻮد ﺗﻮ درﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺑﯽ ﮐﻨﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺳﺎﺣﻞ ﺗﻦ ﮔﺮ ﮐﻨﺎرﻩ ﮔﻴﺮﯼ‬
‫ﭘﺎﮐﯽ ﺻﻔﺖ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺑﻨﺪﻩ ﺟﺰ ﺁﻟﻮدﮔﯽ ﭼﻪ ﺧﻴﺰد‬
‫ﺗﻨﻬﺎ هﻨﺮ ﺁهﻮﯼ ﺗﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻓﻪ ﭘﺮوراﻧﺪن‬
‫در ﺑﺎدﻳﻪﯼ ﮐﻌﺒﻪ رهﺴﭙﺎر اﺳﺖ‬ ‫ز اﺑﻠﻴﺲ رﻩ ﺧﻮد ﻣﭙﺮس ﮔﺮﭼﻪ‬
‫ﻳﻌﻘﻮب ﺑﮑﻨﻌﺎن در اﻧﺘﻈﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮاهﻦ ﻳﻮﺳﻒ ﭼﺮا ﻧﻴﺎرﻧﺪ‬
‫در ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ در ﺷﺎهﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺷﻮ اﯼ ﮔﻮهﺮﯼ ﮐﻪ اﻧﮑﺸﺖ‬
‫در ﺻﻔﺤﻪﯼ اﻳﺎم ﻳﺎدﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ هﻤﻮارﻩ از ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺁهﻮﯼ روزﮔﺎر ﻧﻪ ﺁهﻮﺳﺖ‪ ،‬اژدر اﺳﺖ‬

‫ﺁب هﻮﯼ و ﺣﺮص ﻧﻪ ﺁﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺁذر اﺳﺖ‬ ‫ﺁهﻮﯼ روزﮔﺎر ﻧﻪ ﺁهﻮﺳﺖ‪ ،‬اژدر اﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﻬﻔﺖ زﻳﺮ ﺧﺎﮎ و ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮔﻮهﺮ اﺳﺖ‬ ‫زاغ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﮔﻮهﺮ ﭘﺎﮎ ﺑﺴﯽ وﺟﻮد‬
‫اﻳﻦ ﮔﺎهﻮارﻩ رادﮐﺶ و ﺳﻔﻠﻪﭘﺮور اﺳﺖ‬ ‫در ﻣﻬﺪ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻧﻬﯽ ﻃﻔﻞ روح را‬
‫‪١٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﻧﮑﻮ ﻓﻘﻴﺮ ﮐﺮد هﻮاﯼ را ﺗﻮاﻧﮕﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺲ ز ﺁز روﯼ ﻧﻬﻔﺖ از ﺑﻼ رهﻴﺪ‬
‫روﺷﻨﺪل ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻴﮑﯽ و ﭘﺎﮐﻴﺶ ﻣﻐﻔﺮ اﺳﺖ‬ ‫در رزﻣﮕﺎﻩ ﺗﻴﺮﻩﯼ ﺁﻟﻮدﮔﺎن ﻧﻔﺲ‬
‫در ﭘﺎﯼ دﻳﻮ از ﭼﻪ ﻧﻬﺎدﻳﺶ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺮ اﺳﺖ‬ ‫در ﻧﺎر ﺟﻬﻞ از ﭼﻪ ﻓﮑﻨﺪﻳﺶ‪ ،‬اﻳﻦ دﻟﺴﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﺎﺑﻪهﺎﻧﻬﻔﺘﻪ در اﻳﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﺳﺎﻏﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮهﺎﺳﺖ ﺁﺧﺘﻪ زﻳﻦ ﻧﻴﻠﮕﻮن ﻧﻴﺎم‬
‫در دﺳﺖ ﺁز از ﭘﯽ ﻓﺼﺪ ﺗﻮ ﻧﺸﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ در رگ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻳﮑﯽ ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮن ﺑﺠﺎﯼ‬
‫ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ ﮐﺸﺖ و ﮐﻨﺪﻧﮕﺸﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﻨﺠﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻮارﻩ دﻳﺪ و ﺗﻴﺮﻩ ﻧﮕﺸﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ دﻳﺪﻩاﻳﺴﺖ‬
‫زﻳﻦ راﻩ ﺑﺎزﮔﺮد‪ ،‬ﮔﺮت راﻩ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬ ‫داﻧﯽ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ﻧﻔﺲ ﺑﮕﻤﺮاﻩ ﺗﻴﻪ ﺧﻮﻳﺶ‪:‬‬
‫ﺁﻟﻮدﻩ ﮔﺸﺖ هﺮﭼﻪ ﺑﻄﻮﻣﺎر و دﻓﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫در دﻓﺘﺮ ﺿﻤﻴﺮ‪ ،‬ﭼﻮ اﺑﻠﻴﺲ ﺧﻂ ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻳﺎد ﮐﺮد ﮐﻪ ﻳﺎﻗﻮت اﺣﻤﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﻨﺎ ﻓﺮوش ﭼﺮخ ز ﻣﻴﻨﺎ هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ درﺧﺖ ﺑﺎرور زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ اﺳﺖ‬ ‫از ﺳﻨﮓ اهﺮﻣﻦ ﻧﺘﻮان داﺷﺖ اﻳﻤﻨﯽ‬
‫اﯼ ﻋﺠﺐ! اﻳﻦ راﻩ ﻧﻪ راﻩ ﺧﺪاﺳﺖ‬

‫زاﻧﮑﻪ در ﺁن اهﺮﻣﻨﯽ رهﻨﻤﺎﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﻋﺠﺐ! اﻳﻦ راﻩ ﻧﻪ راﻩ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺸﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﺲ رﻓﺖ از اﻳﻦ راﻩ‪ ،‬ﻟﻴﮏ‬
‫ﻓﮑﺮﺗﺸﺎن ﻳﮑﺴﺮﻩ ﺁز و هﻮاﺳﺖ‬ ‫راهﺮواﻧﯽ ﮐﻪ درﻳﻦ ﻣﻌﺒﺮﻧﺪ‬
‫اﯼ ﺑﺮﻩ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺮگ ﺑﺴﯽ ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫اﯼ رﻣﻪ‪ ،‬اﻳﻦ درﻩ ﭼﺮاﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رهﺰن ﻃﺮار ﺗﻮ را در ﻗﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ز ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ ﮔﺬر ﻣﻴﮑﻨﯽ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻨﻪ ﺗﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﺒﻨﺪﯼ و دراﻓﺘﯽ ﺑﭽﺎﻩ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻟﻘﻤﻪ ﺗﻮ را اﺷﺘﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺳﺎﻟﻮس ﮐﺮا ﺳﻴﺮ ﮐﺮد‬
‫وام ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺎز دهﺪ؟ ﺑﻴﻨﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﺴﯽ وام ﮔﺮﻓﺖ و ﻧﺪاد‬
‫هﺮﭼﻪ ﺗﻮان ﺳﺎﺧﺖ درﻳﻦ ﻳﮏ ﺑﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺟﺎن هﺮﭼﻪ ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺴﺎز‬
‫ﭘﺎﮎ ﮐﻦ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﮐﻌﺒﻪﯼ دل ﻣﺴﮑﻦ ﺷﻴﻄﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫ﻣﻮﻋﻈﺖ دﻳﻮ ﺷﻨﻴﺪن ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮو دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪن ز اﺑﻠﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫راﻩ ﺗﻮ هﺮﺟﺎ ﮐﻪ روﯼ روﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻮدت ﺷﻤﻊ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫ﻃﻮﻃﻴﮏ وﻗﺖ ز داﻣﺖ رهﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﻗﻔﺲ ﺳﺎزﯼ و ﺷﮑﺮ ﺧﺮﯼ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﮐﻠﻴﻤﯽ ﺗﻮ و دﻳﻨﺖ ﻋﺼﺎﺳﺖ‬ ‫ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻴﺎرد ﺑﺘﻮ ﺛﻌﺒﺎن دهﺮ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺗﻮ را اول ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮔﻞ ﻧﻮزاد ﻓﺴﺮدﻩ ﻣﺒﺎش‬
‫‪١٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﺰد ﮐﻼﻏﺶ ﭼﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ؟ هﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎﺋﺮ ﺟﺎﻧﺮا ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﻻﺷﺨﻮار‬

‫درد ﺗﻮ دردﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرش دواﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎهﻠﻴﺖ ﺧﺴﺘﻪ و رﻧﺠﻮر ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪﮐﺎن ﻋﻤﻞ ﻣﻮﻣﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﺎرﻩ ﮐﻦ ﺁزردﮔﯽ ﺁز را‬
‫هﺮﭼﻪ ﻓﺴﺎد اﺳﺖ ز روﯼ و رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫روﯼ و رﻳﺎ را ﻣﮑﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫اﻳﻦ دل ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﻪ ﮐﺎرت ﮔﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺷﻮخﺗﻦ و ﺟﺎﻣﻪ ﭼﻪ ﺷﻮﺋﯽ هﻤﯽ‬
‫دﺳﺖ ﺗﻮ هﺮ ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﺑﺮ دﻋﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﯼ ﺗﻮ هﻤﻮارﻩ ﺑﺮاﻩ ﮐﺞ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮش ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﻴﻬﺪﻩ و ﻧﺎﺳﺰاﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺮ دﻓﺘﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﻟﻴﮏ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺗﻮ از ﭘﺸﺘﻪﯼ ﺷﻴﻄﺎن دوﺗﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر ﺧﻮد از دوش ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪﻩاﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻨﻮر ﺗﻮ هﻮﯼ ﻧﺎﻧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎن ﺗﻮ ﮔﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻮد ﮔﺎﻩ ﺧﺎﮎ‬
‫ﺗﺎ ﺧﺮدت ﮐﺸﺘﯽ و ﺟﺎن ﻧﺎﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ورﻃﻪ و ﺳﻴﻼب ﻧﺪارﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫ﮐﻠﺒﻪﯼ ﺗﻦ را ﭼﻪ ﺛﺒﺎت و ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﺼﺮ دلاﻓﺮوز روان ﻣﺤﮑﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻦ ز ﺗﻮ هﺮﭼﻨﺪ ﺳﺘﺎﻧﺪ ﮔﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﺑﺘﻮ هﺮﭼﻨﺪ دهﺪ ﻣﻨﻌﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻴﺮﮔﯽ ﺑﺰم ﺗﻮ ﺑﻴﺶ از ﺿﻴﺎﺳﺖ‬ ‫روﻏﻦ ﻗﻨﺪﻳﻞ ﺗﻮ ﺁﺑﺴﺖ و ﺑﺲ‬
‫ﮔﺮ رﻩ ﺗﻮ از رﻩ اﻳﺸﺎن ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﺰل ﻏﻮﻻن ز ﭼﻪ ﺷﺪ ﻣﻨﺰﻟﺖ‬
‫ﻋﺠﺐ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﭙﺬﻳﺮد‪ ،‬ﺑﻼﺳﺖ‬ ‫ﺟﻬﻞ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﻧﭙﺴﻨﺪد‪ ،‬ﭼﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ اﻳﺎم ﻧﺪارد وﻓﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ دوران ﻧﺨﺮد ﻳﮑﺪﻟﻴﺴﺖ‬
‫دزد ﮐﯽ از دزد ﮐﻨﺪ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫دزد ﺷﺪ اﻳﻦ ﺷﺤﻨﻪﯼ ﺑﯽ ﻧﺎم و ﻧﻨﮓ‬
‫از ﺗﻮ ﭼﺮا درﮔﺬرد؟ اژدهﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺰد ﺗﻮ ﭼﻮن ﺳﺮد ﺷﻮد؟ ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‬
‫ﻃﻌﻤﻪﯼ ﺳﺎل و ﻣﻪ و ﺻﺒﺢ و ﻣﺴﺎﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ و ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﻪ ﻣﺎ ﮔﻨﺪم و ﭼﺮخ ﺁﺳﻴﺎﺳﺖ‬ ‫از ﭼﻪ هﻤﯽ ﮐﺎهﺪﻣﺎن روز و ﺷﺐ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻨﺎﺋﯽ اﺳﺖ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ هﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻳﻤﯽ هﺴﺖ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ ﻧﻤﯽاﺳﺖ‬
‫ﻣﻮرﭼﻪ در ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺮﻩ ﺁز و هﻮﯼ ﺳﺎﺋﻠﻴﻢ‬
‫ﻏﺮق ﺷﺪﺳﺘﻴﻢ و زﻣﺎن ﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻴﻤﻪ ز دﺳﺘﻴﻢ و ﮔﻪ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ درﻳﻦ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﺧﺎر و ﮔﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻠﺒﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﻠﮏ دﻟﺖ ﭼﻮن دﻩ ﺑﯽ روﺳﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﺸﻮر ﺟﺎن ﺗﻮ ﭼﻮ وﻳﺮاﻧﻪاﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﺎﻳﺪ از ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺑﺠﺰ ﺣﺮف راﺳﺖ‬ ‫ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺁﻳﻨﻪﯼ ﮐﺮدار ﺗﺴﺖ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺁﻣﻮز ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺮا ﻏﺬاﺳﺖ‬ ‫روﺷﻨﯽ اﻧﺪوز ﮐﻪ دﻟﺮا ﺧﻮﺷﯽ اﺳﺖ‬
‫‪١٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻋﻘﻞ ﻧﺪاﻧﺪ ز ﮐﺠﺎ اﺑﺘﺪاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪﯼ ﻗﺼﺮ هﻨﺮ و ﻓﻀﻞ را‬

‫ﺗﺎ ﺑﭙﺲ ﭘﺮدﻩ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﭼﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮدﻩﯼ اﻟﻮان هﻮﯼ را ﺑﺪر‬
‫ﺁهﻮﯼ ﺟﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻧﺪر ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺠﻮﯼ و ﺟﺮ داﻧﺶ ﭼﺮد‬
‫ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﭘﻴﺮ ﺗﺮا ﮐﺎرهﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ز هﺮ ﭘﻮﻳﻪ ز ﻣﻴﺪان ﻣﺮو‬
‫ﭼﻮن ﮔﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ رﺳﺪ ﺑﻮرﻳﺎﺳﺖ‬ ‫اﻃﻠﺲ ﻧﺴﺎج هﻮﯼ و هﻮس‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ درﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻪ ﮐﺲ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻬﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ در داﻧﺶ ﻣﺰن‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎرﻓﺎن هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬

‫وان ﻣﺲ ﮐﻪ ﮔﺸﺖ هﻤﺴﺮ اﻳﻦ ﮐﻴﻤﻴﺎ ﻃﻼﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎرﻓﺎن هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬
‫هﻤﺪوش ﻣﺮغ دوﻟﺖ و هﻤﻌﺮﺻﻪﯼ هﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻃﺎﺋﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﭘﺮد‬
‫ﻣﻔﺮوش ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﮔﻬﺮ ﭘﺎﮎ ﺑﯽ ﺑﻬﺎﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ را ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﺧﺮﻳﺪ ﺑﺎز‬
‫ﺗﻦ ﭘﺮورﯼ ﭼﻪ ﺳﻮد‪ ،‬ﭼﻮ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ زﻧﺪﻩاﯼ و ﻣﺮدﻩ ﻧﻪاﯼ‪ ،‬ﮐﺎر ﺟﺎن ﮔﺰﻳﻦ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ وﻇﻴﻔﻪﯼ ﺗﻮ هﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاب و ﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺮدﻣﯽ و دوﻟﺖ ﻣﺮدم ﻓﻀﻴﻠﺖ اﺳﺖ‬
‫زان ﺁدﻣﯽ ﺑﺘﺮس ﮐﻪ ﺑﺎ دﻳﻮ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫زان راﻩ ﺑﺎز ﮔﺮد ﮐﻪ از رهﺮوان ﺗﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻋﺎﻗﻞ ﻧﮑﺮدﻩ اﺳﺖ ز دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﮏ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ز ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ رهﺒﺮﯼ‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻋﻠﻢ و ﺟﺎن ﺳﺨﻦ ﮐﺎﻩ و ﮐﻬﺮﺑﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﻌﺪﻧﺴﺖ ﻋﻠﻢ و در ﺁن روح ﮐﺎرﮔﺮ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ ﭘﺮﯼ ﺑﻌﻠﻢ ز ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ در هﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺷﻮﯼ ﺑﻔﻀﻞ زﻟﻌﻠﯽ ﮐﻪ در زﻣﯽ اﺳﺖ‬
‫زﻳﺮا ﮐﻪ وﻗﺖ ﺧﻮاب ﺗﻮ در ﻣﻮﺳﻢ ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻻﻏﺮﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﺟﺮم ﺷﺒﺎن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ‬
‫ﺗﺎ ﮔﺮم ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﺷﺪم ﻧﻮﺑﺖ ﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫داﻧﯽ ﻣﻠﺦ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ﭼﻮ ﺳﺮﻣﺎ و ﺑﺮف دﻳﺪ‪:‬‬
‫ﭘﺴﺘﯽ ﻧﻪ از زﻣﻴﻦ و ﺑﻠﻨﺪﯼ ﻧﻪ از ﺳﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎن را ﺑﻠﻨﺪ دار ﮐﻪ اﻳﻦ اﺳﺖ ﺑﺮﺗﺮﯼ‬
‫ﺁن ﻧﮑﻬﺖ ﺧﻮش از ﻧﻔﺲ ﺧﺮم ﺻﺒﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪر ﺳﻤﻮم ﻃﻴﺒﺖ ﺑﺎد ﺑﻬﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺮش ﺳﺮاﯼ او ﭼﻪ ﻏﻢ ارزاﻧﮑﻪ ﺑﻮرﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁن را ﮐﻪ دﻳﺒﻪﯼ هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ در ﺑﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺎهﯽ اﺳﻴﺮ ﺁز و ﮔﻬﯽ ﺑﺴﺘﻪﯼ هﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺁزادﻩ ﮐﺲ ﻧﮕﻔﺖ ﺗﺮا‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮت‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﺗﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ و در ﻓﮑﺮت ﻏﺬاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰدور دﻳﻮ و هﻴﻤﻪﮐﺶ او ﺷﺪﻳﻢ از ﺁن‬
‫ﺗﻮ ﺁدﻣﯽ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻮ دﺳﺘﻴﺶ رهﻨﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ دﻳﻮ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ رو راﻩ ﺁدﻣﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺘﻮان رهﻴﺪ ز ﺁﻓﺖ دزدﯼ ﮐﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ دزد را ﺑﮑﻤﻴﻦ ﻣﻴﺘﻮان ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻣﻔﺘﻮن ﻣﺸﻮ ﮐﻪ در ﭘﺲ هﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﭼﻬﺮﻩهﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺸﻨﺎس ﻓﺮق دوﺳﺖ ز دﺷﻤﻦ ﺑﭽﺸﻢ ﻋﻘﻞ‬
‫‪١٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﮕﻪ ﻧﺒﻮد ازﻳﻦ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﺟﺎم ﺧﻮدﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺳﺎﺧﺖ ﺟﺎم ﺟﻬﺎنﺑﻴﻦ از ﺁﻧﺴﺒﺐ‬
‫هﺮ ﭘﺎﮎ ﺟﺎﻣﻪ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ‬ ‫زﻧﮕﺎرهﺎﺳﺖ در دل ﺁﻟﻮدﮔﺎن دهﺮ‬
‫اﯼ دﻳﺪﻩ‪ ،‬راﻩ دﻳﻮ ز راﻩ ﺧﺪا ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫اﻳﺪل‪ ،‬ﻏﺮور و ﺣﺮص زﺑﻮﻧﯽ و ﺳﻔﻠﮕﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﻨﯽ ﮐﻪ در ﮐﺠﺎﺋﯽ و اﻧﺪر ﺳﺮت ﭼﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻓﮑﺮ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﮐﻨﯽ و ﺑﺮ ﭘﺮﯼ ﺑﺸﻮق‬
‫در ﺷﺎﺧﻪاﯼ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺮﻧﮓ ﻣﻴﻮﻩهﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﺷﺎﺧﻪاﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻴﻮﻩﯼ ﺁن ﻋﻠﻢ و ﻓﻀﻞ و راﯼ‬
‫ﺁن ﮔﻠﺒﻨﯽ ﮐﻪ ﮔﻞ ﻧﺪهﺪ ﮐﻤﺘﺮ از ﮔﻴﺎﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﺷﺎخ ﺗﺎزﻩرس ﮐﻪ ﺑﮕﻠﺸﻦ دﻣﻴﺪﻩاﯼ‬
‫ﺁن ﮐﻮ ﺧﻄﺎ ﻧﻤﻮد و ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮐﺎن ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫اﻋﻤﯽ اﺳﺖ ﮔﺮ ﺑﺪﻳﺪﻩﯼ ﻣﻌﻨﻴﺶ ﺑﻨﮕﺮﯼ‬
‫ﻣﻮر ﺿﻌﻴﻒ ﮔﺮ ﭼﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺷﻮد رواﺳﺖ‬ ‫زان ﮔﻨﺞ ﺷﺎﻳﮕﺎن ﮐﻪ ﺑﮑﻨﺞ ﻗﻨﺎﻋﺖ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻮ هﻤﭽﻮ ﻏﻠﻪ و اﻳﺎم ﺁﺳﻴﺎﺳﺖ‬ ‫دهﻘﺎن ﺗﻮﺋﯽ ﺑﻤﺰرع ﻣﻠﮏ وﺟﻮد ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺗﻦ ﺑﯽ وﺟﻮد روح‪ ،‬ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﭼﻮن هﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮ‪ ،‬ﺑﯽ ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺗﻴﺮﮔﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺰ هﺮ ﻧﺴﻴﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺪﺻﻔﺖ ﻗﺎﻣﺘﺶ دوﺗﺎﺳﺖ‬ ‫هﻤﻨﻴﺮوﯼ ﭼﻨﺎر ﻧﮕﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﺷﺎﺧﮑﯽ‬
‫ﺗﻠﺨﯽ ﺑﻴﺎد ﺁر ﮐﻪ ﺧﺎﺻﻴﺖ دواﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭘﻨﺪ ﺗﻠﺦ ﻣﻴﺪهﻤﺖ‪ ،‬ﺗﺮﺷﺮو ﻣﺒﺎش‬
‫در راﻩ ﭼﺎﻩ و ﭼﺸﻢ ﺗﻮ هﻤﻮارﻩ در ﻗﻔﺎﺳﺖ‬ ‫در ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﮕﺮ و ﺁﻧﮕﻪ ﮔﺬار ﭘﺎﯼ‬
‫ﭼﻮن درد ﺑﻪ ﺷﻮد ز ﻃﺒﻴﺒﯽ ﮐﻪ ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن روﺷﻨﯽ رﺳﺪ ز ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺠﺎﯼ ﺁرد در اﻧﺒﺎر‪ ،‬ﻟﻮﺑﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻨﺪم ﻧﮑﺎﺷﺘﻴﻢ ﮔﻪ ﮐﺸﺖ‪ ،‬زان ﺳﺒﺐ‬
‫در ﮐﺸﻮر وﺟﻮد‪ ،‬هﻨﺮ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻏﻨﺎﺳﺖ‬ ‫در ﺁﺳﻤﺎن ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﭘﺮاﺳﺖ‬
‫ﻣﻴﭙﻮﯼ ﮔﺮﭼﻪ راﻩ ﺗﻮ در ﮐﺎم اژدهﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﺠﻮﯼ ﮔﺮﭼﻪ ﻋﺰم ﺗﻮ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫در ﻣﻮﺟﻬﺎﯼ ﺑﺤﺮ ﺳﻌﺎدت ﺳﻔﻴﻨﻪهﺎﺳﺖ‬ ‫در ﭘﻴﭻ و ﺗﺎﺑﻬﺎﯼ رﻩ ﻋﺸﻖ ﻣﻘﺼﺪﻳﺴﺖ‬
‫در ﺧﺎﮐﺪان ﭘﺴﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﺑﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﺼﺮ رﻓﻴﻊ ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﮐﺎخ ﻣﺮدﻣﯽ‬
‫ﺧﺮم ﮐﺴﻴﮑﻪ دردﻩ اﻣﻴﺪ روﺳﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﻗﻞ ﮐﺴﻴﮑﻪ رﻧﺠﺒﺮ دﺷﺖ ﺁرزو اﺳﺖ‬
‫در ﺣﻴﺮﺗﻢ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺑﺎزارﮔﺎن ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎزارﮔﺎن ﺷﺪﺳﺘﯽ و ﮐﺎﻻت هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ هﻨﺮ ﺗﻔﺎوت اﻧﺴﺎن و ﭼﺎرﭘﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ داﻧﺶ اﺳﺖ ﻓﺨﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺛﺮوت و ﻋﻘﺎر‬
‫ﻧﻨﺪﻳﺸﺪ اﯼ ﻓﻘﻴﻪ هﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫زاﺷﻮﺑﻬﺎﯼ ﺳﻴﻞ و ز ﻓﺮﻳﺎدهﺎﯼ ﻣﻮج‬
‫از ﺑﺎم ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪن و ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫دﻳﻮاﻧﮕﯽ اﺳﺖ ﻗﺼﻪﯼ ﺗﻘﺪﻳﺮ و ﺑﺨﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭘﻮد و ﺗﺎر ﺟﺎﻣﻪاش از رﺷﻮﻩ و رﺑﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﺳﻔﻠﻪاﯼ ﮐﻪ ﻣﻔﺘﯽ و ﻗﺎﺿﯽ اﺳﺖ ﻧﺎم او‬
‫ﮐﻮ ﺁﻧﭽﻨﺎن ﻋﺒﺎدت و زهﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﻴﺮﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ درهﻤﯽ دهﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻃﻤﻊ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫دل را هﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻴﮏ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺖ ﭘﺎدﺷﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﻧﺮا هﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻣﺮدم اﺳﺖ‬
‫‪٢٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﺎﻟﻮدﻩﯼ ﮐﺎخ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺁﺑﺴﺖ‬

‫ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﺑﻬﻢ ﺑﺮ زﻧﯽ ﺧﺮاﺑﺴﺖ‬ ‫ﺷﺎﻟﻮدﻩﯼ ﮐﺎخ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺁﺑﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺑﺤﺮ هﻤﻴﺸﻪ در اﻧﻘﻼﺑﺴﺖ‬ ‫اﻳﻤﻦ ﭼﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ درﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ‬
‫در ﻓﮑﺮت اﻓﺴﻮن ﺷﻴﺦ و ﺷﺎﺑﺴﺖ‬ ‫اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ ﭼﺮخ ﮐﺒﻮد هﺮ ﺷﺐ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺳﺮ ﺁﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺻﺪ ﺳﺮاﺑﺴﺖ‬ ‫اﯼ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﺮو‪ ،‬ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫در دام زﻣﺎﻧﻪ ﮐﻢ از ذﺑﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺳﻴﻤﺮغ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﺑﺪام ﻧﻴﺎد‬
‫ﮔﻮﺷﺖ ﺑﻨﻮاﯼ دف و رﺑﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﺸﻤﺖ ﺑﺨﻂ و ﺧﺎل دﻟﻔﺮﻳﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ و رﻩ ﭘﺮ ز ﭘﻴﭻ و ﺗﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻴﺨﻮد و اﻳﺎم در ﺗﮑﺎﭘﻮ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻮارﻩ ﻧﻪ اﻳﻦ دﻟﻮ را ﻃﻨﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺁﺑﯽ ﺑﮑﺶ از ﭼﺎﻩ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫اﻳﻦ ﻗﺎﻓﻠﻪ ﻋﻤﺮﻳﺴﺖ در ﺷﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﺬﺷﺖ ﻣﻪ و ﺳﺎل وﻳﻦ ﻋﺠﺐ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺑﺎدﻳﻪ راﺣﺘﮕﻪ ذﺋﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﺪار ﺷﻮ‪ ،‬اﯼ ﺑﺨﺖ ﺧﻔﺘﻪ ﭼﻮﭘﺎن‬
‫ﮐﺎﯼ راهﻨﻮرد‪ ،‬اﻳﻦ رﻩ ﺻﻮاﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﮔﺮد از ﺁﻧﺮﻩ ﮐﻪ دﻳﻮ ﮔﻮﻳﺪ‬
‫زﻳﺮاﮎ ﺳﻮال ﺗﻮ ﺑﯽ ﺟﻮاﺑﺴﺖ‬ ‫ز اﻧﻮار ﺣﻖ از اهﺮﻣﻦ ﭼﻪ ﭘﺮﺳﯽ‬
‫در ﭘﺸﻪ ﮐﺠﺎ ﻧﻴﺮوﯼ ﻋﻘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﺮخ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ ﮐﯽ ﺑﺮﺁﺋﯽ‬
‫ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﭼﺮا اﻧﺪرﻳﻦ رﮐﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ اﺳﺐ ﻓﺴﺎد‪ ،‬از ﭼﻪ زﻳﻦ ﻧﻬﺎدﯼ‬
‫رﻓﻌﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻮﺋﯽ ﺛﻴﺎﺑﺴﺖ‬ ‫دوﻟﺖ ﻧﻪ ﺑﻪ اﻓﺰوﻧﯽ ﺣﻄﺎم اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮدﮐﺎم ﻣﭙﻨﺪار ﮐﺎﻣﻴﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﻧﻮر ﺧﺮد‪ ،‬رهﻨﻤﺎﯼ ﻣﭙﺴﻨﺪ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ هﺰارت اﮔﺮ ﮐﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺘﻮاﻧﻴﺶ ﭼﻮن‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ ﻣﻮﺳﻢ ﺷﺒﺎﺑﺴﺖ‬ ‫هﺸﺪار ﮐﻪ ﺗﻮش و ﺗﻮان ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺣﺒﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﭼﻪ ﻟﺮزﯼ ز هﺮ ﻧﺴﻴﻤﯽ‬
‫ﮐﺰ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻮر در ﻋﺬاﺑﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﻧﻬﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﭘﻴﻞ‪ ،‬داﻧﯽ‬
‫ﻣﺴﭙﺮ ﺑﺎﻣﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺎهﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺑﯽ ﺷﻤﻊ‪ ،‬ﺷﺐ اﻳﻦ راﻩ ﭘﺮﺧﻄﺮ را‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺟﺎن ﺳﺤﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ و ﮐﯽ اﻳﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺟﺴﻢ ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ دﻟﺖ ﺁﻟﻮدﮔﯽ ﺣﺠﺎﺑﺴﺖ‬ ‫در زﻣﺮﻩﯼ ﭘﺎﮐﻴﺰﮔﺎن ﻧﺒﺎﺷﯽ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﺎران ﻧﻪ ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺼﺎد و ﭼﻪ ﮐﺸﺘﮑﺎرﯼ‬
‫‪٢١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﺴﺖ‬

‫از رهﺰن اﻳﺎم در اﻣﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ دوش ﺗﻮ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺑﺲ ﮔﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫اﻳﻤﻦ ﻧﺸﺪ از دزد ﺟﺰ ﺳﺒﮑﺒﺎر‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﻪاش ﻋﻨﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﺳﺒﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻣﻴﺒﺮد ﺑﻴﮏ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻏﺎرﺗﮕﺮﯼ ﭼﺮخ‪ ،‬ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮدمﮐﺸﯽ دهﺮ‪ ،‬ﺑﯽ ﺳﻼح اﺳﺖ‬
‫از دﻳﺪﻩﯼ ﻣﺎ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﻧﻬﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮدﮐﺎﻣﯽ اﻓﻼﮎ ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ‬
‫اﻓﺴﻮﻧﮕﺮﻳﺶ روﺷﻦ و ﻋﻴﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﻋﺒﺮت اﮔﺮ ﺑﻨﮕﺮﯼ دهﺎﻧﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﻏﺎر و ﺷﮑﺎﻓﯽ ﺑﺪاﻣﻦ ﮐﻮﻩ‬
‫ﺑﯽ ﺑﺎﮐﯽ اﻳﻦ دﺳﺖ‪ ،‬داﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎزﻳﭽﻪﯼ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﺳﺤﺮﺑﺎزﻳﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﻗﺼﺮ ز ﺷﺎهﺎن ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫دﯼ ﺟﻐﺪ ﺑﻪ وﻳﺮاﻧﻪاﯼ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ‬
‫ﺁﮔﻪ ﻧﻪ ﮐﻪ ﮔﻮر از ﭘﻴﺖ دواﻧﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ از ﭘﯽ ﮔﻮرﯼ دوان ﭼﻮ ﺑﻬﺮام‬
‫ﺗﺎ ﻣﺴﺘﯽ و ﺧﻮاب ﺗﻮاش ﻓﺴﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺟﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻣﻴﻨﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﻤﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺳﺎﻻر ﮐﺎرواﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺲ ﻗﺎﻓﻠﻪﯼ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ از ﺁﻧﺮوز‬
‫ﺑﺴﻴﺎر ﺳﺮ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺲ ﺁدﻣﻴﺎن ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ دﻳﻮﻧﺪ‬
‫ﺁن رﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ و ﺗﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫از ﭘﺎﯼ در اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﻧﻴﻤﻪﯼ راﻩ‬
‫ﺟﺎﻧﺴﺖ ﭼﺮاغ وﺟﻮد‪ ،‬ﺟﺎﻧﺴﺖ‬ ‫زﻳﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺗﻦ‪ ،‬اﻣﻴﺪ روﺷﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻨﮕﺎم ﮔﻞ از ﺳﻌﯽ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺷﺎداﺑﯽ ﺷﺎخ و ﺷﮑﻮﻓﻪ در ﺑﺎغ‬
‫ﺧﺎرش ﺑﮑﻦ اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫دل را ز ﭼﻪ رو ﺷﻮرﻩزار ﮐﺮدﯼ‬
‫اﻳﻦ ﻟﻌﻞ ﮐﻪ اﻧﺪر ﺣﺼﺎر ﮐﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮن ﺧﻮردﻩ و رﺧﺴﺎر ﮐﺮدﻩ رﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ اﺑﺮ ﺑﻬﺎرﯼ ﮔﻬﺮ ﻓﺸﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺁرﯼ‪ ،‬ﺳﻤﻦ و ﻻﻟﻪ روﻳﺪ از ﺧﺎﮎ‬
‫ﮔﻴﺮم ﮐﻪ ﻓﻼن ﮔﻨﺞ از ﻓﻼﻧﺴﺖ‬ ‫در ﮐﻴﺴﻪﯼ ﺧﻮد ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ دارﯼ‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮ از اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﮔﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ز اﺳﺮار ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﭙﺮس ﮐﺎﻳﻦ راز‬
‫ﺑﺤﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﮐﻨﻪ و ﺑﯽ ﮐﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫اﯼ ﭼﺸﻤﻪﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﭽﺸﻢ ﻓﮑﺮت‬
‫ﮔﺮ زاﻧﮑﻪ هﺰاراﻧﺶ ﺑﺎدﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺮﺳﺪ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺴﺎﺣﻞ‬
‫ﻣﺮﻏﻴﮑﻪ درﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﺧﺎﮐﺪاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﺮ ﮐﻪ ﻧﮕﺮدد ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺮواز‬
‫در ﻣﻄﺒﺦ ﻣﺎ ﻣﺸﺘﯽ اﺳﺘﺨﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮگ ﻓﻠﮏ ﺁهﻮﯼ وﻗﺖ را ﺧﻮرد‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻮ را ﻋﺮﺻﻪ ﺁﺳﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻦ از ﺑﺎز‪ ،‬اﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ‬
‫‪٢٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻴﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ در ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﮔﺮد ﻧﮑﻮﺋﯽ ﻣﮕﺮد هﺮﮔﺰ‬

‫ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ را ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻋﻤﺮ ﮔﺬارﯼ ﺑﻪ ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ‬
‫دﻳﻮت ﺑﺴﺮ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫در ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﭼﺮا ﺷﺐ و روز‬
‫اﻧﺪوﻩ ﮐﺴﯽ ﺧﻮر ﮐﻪ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﺟﻮﯼ ﮐﺎﺷﻨﺎﺋﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺎن را هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ هﻤﭽﻮ ﻧﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﺬار ﮐﻪ ﻣﻴﺮد ز ﻧﺎﺷﺘﺎﺋﯽ‬
‫ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ﺑﻬﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺧﺰاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻓﻀﻞ اﺳﺖ ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻪ دﻟﻔﺮوزﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻮﯼ ﺳﻌﺎدت ﮐﻪ در ﻣﻴﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﮔﺎن زن‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺪﺳﺘﺖ اﻓﺘﺪ‬
‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺪل و ﺟﺒﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﭼﻴﺮﻩ ﺑﺪﻳﻦ ﭼﺎر دﻳﻮ ﮔﺮدد‬
‫ور ﻣﺮغ ﺷﻮﯼ‪ ،‬روﺑﻬﺖ زﻣﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭘﻨﺒﻪ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﺁﺗﺸﺖ زﻣﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻴﺮ ﮐﻪ در ﭼﻠﻪﯼ ﮐﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺲ ﺗﻴﺮزﻧﺎن را ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﺮدﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺧﻮان ﻗﻀﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫در ﻟﻘﻤﻪﯼ هﺮ ﮐﺲ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﮐﻢ ﻋﻤﺮﺗﺮ از ﺻﺮﺻﺮ و دﺧﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻳﮑﺮﻧﮕﯽ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار ﮔﺮدون‬
‫ﻋﻘﻞ ﺗﻮ ﺑﺮ اﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺮزﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ ﭼﻮ ﻳﮑﯽ ﻗﻠﻌﻪاﻳﺴﺖ ﺳﺘﻮار‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ارزان ﺑﻮد ﮔﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﺎﻻ ﻣﺨﺮ از اهﺮﻣﻦ ازﻳﺮاﮎ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺧﺮدﻣﻨﺪ‪ ،‬زﻧﺪﻩ ﺁﻧﺴﺖ‬ ‫ﺁن زﻧﺪﻩ ﮐﻪ داﻧﺴﺖ و زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺮد رﺧﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﺁن ﮐﻮ ﺑﺮﻩ راﺳﺖ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﮔﺎم‬
‫ﺁن ﻣﺮغ ﮐﻪ ﺑﯽ ﭘﺮ ﭼﻮ ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎزﻳﭽﻪﯼ ﻃﻔﻼن ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮدد‬
‫ﮐﺎﻻﻳﺶ دل‪ ،‬ﭘﺴﺘﯽ رواﻧﺴﺖ‬ ‫ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﻨﯽ ﺧﺎﻃﺮ و ﻧﺪاﻧﯽ‬
‫روزﯼ ﺧﻮر دوﻧﺎن ﺷﺪن هﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫هﻴﺰم ﮐﺶ دﻳﻮان ﺷﺪ‪ ،‬زﺑﻮﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﮕﺲ هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻧﻨﮓ اﺳﺖ ﺑﺨﻮارﯼ ﻃﻔﻴﻞ ﺑﻮدن‬
‫ﺑﻴﻎ اﻓﮑﻦ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﻴﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﻩ ﻣﯽﺳﺘﻴﺰد‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺰ ز ﻧﻘﺸﯽ ﮐﻪ دﻟﺴﺘﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪﻳﺶ ز دﻳﻮﯼ ﮐﻪ ﺁدﻣﯽ روﺳﺖ‬
‫ﮐﯽ ﭼﻮن ﻧﻔﺲ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﺧﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫در ﻧﻴﻤﻪﯼ ﺷﺐ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻪﯼ ﺷﺒﺎوﻳﺰ‬
‫ارزﻧﺪﻩﺗﺮ از ﮔﻨﺞ ﺷﺎﻳﮕﺎﻧﺴﺖ‬ ‫از ﻣﻨﻘﺒﺖ و ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﻧﻴﻢ ارزن‬
‫ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ را ﻋﻘﻞ ﺗﺮﺟﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﮐﺮدار ﺗﻮ را ﺳﻌﯽ رهﻨﻤﻮﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺘﯽ و ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ زﻋﻔﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻋﻄﺎر ﺳﭙﻬﺮت زرﻳﺮ ﺑﻔﺮوﺧﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻨﺞ ﻣﭙﻨﺪار راﻳﮕﺎﻧﺴﺖ‬ ‫در ﻗﻴﻤﺖ ﺟﺎن از ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮاهﻨﺪ‬
‫‪٢٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﻳﻦ ﭘﻨﺒﻪ ﮐﻪ رﺷﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬رﻳﺴﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫اﻃﻠﺲ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد رﻳﺴﻤﺎن را‬
‫در ﺟﻮﯼ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺁب ﺗﺎ رواﻧﺴﺖ‬ ‫ز اﻧﺪام ﺧﻮد اﻳﻦ ﺗﻴﺮﮔﯽ ﻓﺮوﺷﻮﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻏﻨﭽﻪ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭘﮋﻣﺎن ﻧﺸﻮد ز ﺁﻓﺘﺎب هﺮﮔﺰ‬
‫اﻳﻦ داﻧﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻬﺮﮔﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮزﻳﮕﺮﯼ ﺁﻣﻮﺧﺘﯽ و ﮐﺸﺘﯽ‬
‫اﻳﻦ ﺑﯽ هﻨﺮ از دور ﭘﻬﻠﻮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺴﭙﺎر ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺎرهﺎﯼ ﺟﺎن را‬
‫ﺗﺎ ﺟﻬﻞ ﺑﻤﻠﮏ ﺗﻮ ﺣﮑﻤﺮاﻧﺴﺖ‬ ‫ﻳﺎرﯼ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺧﺴﺮو ﻋﻘﻞ‬
‫هﻨﮕﺎم درو‪ ،‬ﺣﺎﺻﻠﺖ هﻤﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﻣﺰروع ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﻠﺦ ﻳﺎ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺮوﯼ ﮔﻔﺘﺎر در زﺑﺎﻧﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﻧﮑﺘﻪ ﮐﻪ داﻧﯽ ﺑﮕﻮﯼ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ در رﻩ هﺴﺘﯽ هﺰار دﺷﻮارﻳﺴﺖ‬

‫ﭼﻮ ﭘﺮ ﮐﺎﻩ ﭘﺮﻳﺪن ز ﺟﺎ ﺳﺒﮑﺴﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ در رﻩ هﺴﺘﯽ هﺰار دﺷﻮارﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺁﮔﻬﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ اﻳﻦ رﺷﺘﻪﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﭙﺎت رﺷﺘﻪ ﻓﮑﻨﺪﺳﺖ روزﮔﺎر و هﻨﻮز‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮگ را ز ازل ﭘﻴﺸﻪ ﻣﺮدم ﺁزارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﺮگ ﻣﺮدﻣﯽ ﺁﻣﻮزﯼ و ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ‬
‫ﺑﺨﻮاﻩ ﭼﺎرﻩ ز ﻋﻘﻞ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻪ روز ﻧﺎﭼﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﭙﺮس راﻩ ز ﻋﻠﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﻤﺮاهﻴﺴﺖ‬
‫هﺰار ﺷﻌﺒﺪﻩﺑﺎزﯼ‪ ،‬هﺰار ﻋﻴﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻧﻬﻔﺘﻪ در ﭘﺲ اﻳﻦ ﻻﺟﻮرد ﮔﻮن ﺧﻴﻤﻪ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ دﺷﻤﻨﺎن ز ﻣﮑﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺳﻼم دزد ﻣﮕﻴﺮ و ﻣﺘﺎع دﻳﻮ ﻣﺨﻮاﻩ‬
‫ﺳﺰاش ﺗﺎب و ﺗﺐ روزﮔﺎر ﺑﻴﻤﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﻣﺮﻳﺾ ﮐﻪ ﭘﻨﺪ ﻃﺒﻴﺐ ﻧﭙﺬﻳﺮد‬
‫ﻣﮕﻮﯼ ﻧﻮر ﺗﺠﻠﯽ ﻓﺴﻮن و ﻃﺮارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﺑﺒﻴﻦ ﭘﺮﺗﻮ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬
‫ﺑﻮﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﭼﺮا ﮐﻮﻩ و دﺷﺖ ﮔﻠﻨﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻪ در دل ﺷﺐ ﺧﻮن ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ﮔﺮدون‬
‫ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻴﺰار ازﻳﻦ ﭘﺮﺳﺘﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﺎهﻮار ﺗﻮ اﻓﻌﯽ ﻧﻬﻔﺖ داﻳﻪﯼ دهﺮ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ در دل او هﺴﺖ‪ ،‬از ﺗﻮ ﺑﻴﺰارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺳﭙﺮدﻩاﯼ دل ﻣﻔﺘﻮن ﺧﻮد ﺑﻤﻌﺸﻮﻗﯽ‬
‫ﺑﭙﻮش روﯼ ز ﺁﺋﻴﻨﻪاﯼ ﮐﻪ زﻧﮕﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪار دﺳﺖ ز ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻠﺶ ﺗﻠﺨﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺮا ﭼﻪ ﻣﺰد ﺑﭙﺎداش اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﺒﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﻴﺮﻩ ﺑﺎر ﮔﺮان زﻣﺎﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﮐﺸﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻗﺘﻀﺎﯼ دل ﭘﺎﮎ‪ ،‬ﭘﺎﮎ اﻧﮕﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ زان ﺳﺒﺐ از ﮐﻴﺪ دﻳﻮ ﺑﻴﺨﺒﺮ اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ز ﻣﻴﻮﻩ ﺗﻬﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ز ﭘﺴﺖ دﻳﻮارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪﯼ اﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎن روح اﻓﺰاﯼ‬
‫ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮ ﺁﺋﻴﻦ ﻣﺎ ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﮑﻮ ﻧﻤﻴﮕﺮوﻳﻢ‬
‫ﻣﺘﺎع او هﻤﻪ از ﺑﻬﺮ ﮔﺮم ﺑﺎزارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮو ﮐﻪ ﻓﮑﺮت اﻳﻦ ﺳﻮدﮔﺮ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٢٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﺰار ﺳﻮد ﻧﻬﺎن اﻧﺪرﻳﻦ ﺧﺮﻳﺪارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﺮ ز دﮐﻪﯼ ﻋﻘﻞ ﺁﻧﭽﻪ روح ﻣﯽﻃﻠﺒﺪ‬
‫ﻓﺮوﺧﺖ ﺑﺮ هﻤﻪ و ﮔﻔﺖ ﻣﺸﮏ ﺗﺎﺗﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﭼﻮ ﻋﻄﺎر و ﺧﻮن هﺮ ﺳﮓ و ﺧﻮﮎ‬
‫ﻏﻤﺶ ﻣﺨﻮر ﮐﻪ ﻧﻪ ﮐﺎرﻳﺶ ﻏﻴﺮ ﺧﻮﻧﺨﻮارﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﻠﺸﻦ ﻣﺒﻮ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺷﻐﻠﻴﺶ ﻏﻴﺮ ﮔﻠﭽﻴﻨﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﮐﺸﺪ‪ ،‬زﺧﻢ ﺳﻮزﻧﯽ ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻗﻀﺎ ﭼﻮ ﻗﺼﺪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻌﻮﻩاﯼ ﭼﻮ ﺛﻌﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺪام ﻧﻘﻄﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺮون ز ﺧﻂ ﭘﺮﮔﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﮐﺪام ﺷﻤﻊ ﮐﻪ اﻳﻤﻦ ز ﺑﺎد ﺻﺒﺤﮕﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺨﺎﻧﻪﯼ دﮔﺮان ﭘﻴﺸﻪﯼ ﺗﻮ ﻣﻌﻤﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻋﻤﺎرت ﺗﻮ ﺷﺪ اﺳﺖ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮاب وﻟﻴﮏ‬
‫ﺳﺰاﯼ ﮐﺎر در ﺁﺧﺮ هﻤﺎن ﺳﺰاوارﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ هﺴﺘﯽ دهﻨﺪ ﭘﺎداﺷﺖ‬
‫ﺑﻠﻨﺪﺋﯽ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺁن ﻧﮕﻮﻧﺴﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻬﻞ ﮐﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎر ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﺳﻨﮓ ﺑﻨﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻘﺪارﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ز ﮐﮋﯼ و رﻣﻴﺪن از ﭘﺴﺘﯽ‬
‫روان ﭘﺎﮎ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ﺗﻦ ﺷﺐ ﺗﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ز روﺷﻨﺎﺋﯽ ﺟﺎن‪ ،‬ﺷﺎﻣﻬﺎ ﺳﺤﺮ ﮔﺮدد‬
‫زﻣﺎن ﺧﻮاب ﮔﺬﺷﺘﺴﺖ‪ ،‬وﻗﺖ ﺑﻴﺪارﻳﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮاغ دزد ز ﻣﺨﺰن ﭘﺪﻳﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﻋﺎﻗﻞ از ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬

‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﮔﻔﺘﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻋﺎﻗﻞ از ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬
‫درم ﺁورد ﭼﻮ دﻳﻨﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁب ﻧﻮﺷﻴﺪ ﭼﻮ ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﻏﻢ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺎر ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺑﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮد‬
‫هﻤﻨﺸﻴﻨﺎن ﺳﺒﮑﺴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ و ﭘﺎﮐﯽ ﺧﻮ ﮐﺮد‬
‫ﺗﻮﺷﻪﯼ ﺁز در اﻧﺒﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫داﻧﻪ ﺟﺰ داﻧﻪﯼ ﭘﺮهﻴﺰ ﻧﮑﺸﺖ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺴﯽ دﻋﻮﯼ ﭘﻴﮑﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﺤﮑﻤﻪﯼ ﭘﺮ ﺷﺮ و ﺷﻮر‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ار ﺧﺮﻣﻦ و ﺧﺮوار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻣﻴﮑﺮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻳﮏ ﮐﺎر ﺳﺰاوار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﺎر ﺟﺎن را ﺑﻪ ﺗﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﻣﺪﻩ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮد اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺟﺎن ﭘﺮﺳﺘﺎرﯼ ﺗﻦ ﮐﺮد هﻤﯽ‬
‫هﻤﻪ دﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﻤﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ ﻣﻠﮏ دل ار وﻳﺮان ﺷﺪ‬
‫ﮐﻢ از ﺁن ﺧﻮرد ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫زهﺪ و اﻣﺴﺎﮎ ﺗﻦ از ﺗﻮﺑﻪ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻧﻔﺲ ﺟﺰ دﺳﺖ ﺗﻮ اﻓﺰار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﺎر ﺧﻮد را هﻤﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﺮد‬
‫دﮔﺮ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﻬﺪار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫روح ﭼﻮن ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺗﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ وﻟﯽ ﮐﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺗﻦ در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ ﭘﻬﻨﺎور‬
‫‪٢٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻴﭻ ﺑﺎﻓﻨﺪﻩ ﺑﺒﺎزار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻪ هﻨﺮ ﮐﻮش ﮐﻪ دﻳﺒﺎﯼ هﻨﺮ‬

‫ﺁﻧﮑﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﺷﺪ و ﻋﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﻴﭻ داﻧﯽ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﺸﺖ اﺳﺘﺎد‬
‫اﻳﻦ ﮔﺬرﮔﻪ رﻩ هﻤﻮار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﺎر ﮔﻴﺘﯽ هﻤﻪ ﻧﺎهﻤﻮارﻳﺴﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ اﻳﻦ دام ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﮔﺮ دام ﻗﻀﺎ را ﻣﻴﺪﻳﺪ‬
‫ﺧﺒﺮ اﻳﻦ ﺧﻔﺘﻪ ز ﺑﻴﺪار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻣﺎ ﺧﻔﺖ و ﻓﻠﮏ هﻴﭻ ﻧﺨﻔﺖ‬
‫ﺁﻩ از اﻳﻦ ﮔﻞ ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺧﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﻞ اﻣﻴﺪ ز ﺁهﯽ ﭘﮋﻣﺮد‬
‫اﺷﮏ ﺑﻮد ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺮﻳﺪار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫زﻳﻨﻬﻤﻪ ﮔﻮهﺮ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﮐﻪ هﺴﺖ‬
‫زر ﺟﺎن ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻌﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫در ﻣﻴﺎن هﻤﻪ زرهﺎﯼ ﻋﻴﺎر‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﻳﻨﻪ زﻧﮕﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دل ﭘﺎﮎ ﺁﻳﻨﻪﯼ روﯼ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﻪ اﻓﺴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺗﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺐ هﻮﯼ ﻋﻤﺮﯼ ﺗﺎﺧﺖ‬
‫ز ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﺑﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺰ ﺑﻴﺪ و ﺳﭙﻴﺪار ﻧﮑﺸﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻳﮏ ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دهﺮ ﺟﺰ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻤﺎر ﻧﺒﻮد‬
‫هﻴﭽﮑﺲ ﻣﺮﮐﺐ رهﻮار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﭘﺮﺗﮕﻪ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎن‬
‫ﺳﻨﺪ و دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻗﻠﻢ دهﺮ ﻧﻮﺷﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﮐﺎش اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﺑﺮﺧﺴﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭘﺮدﻩﯼ ﺗﻦ رخ ﺟﺎن ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫اﯼ دل‪ ،‬ﺑﻘﺎ دوام و ﺑﻘﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫اﻳﺎم ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮق ﺟﻬﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﯼ دل‪ ،‬ﺑﻘﺎ دوام و ﺑﻘﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ هﻤﺎﯼ وار ﺑﺠﺰ اﺳﺘﺨﻮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫روﺷﻦ ﺿﻤﻴﺮ ﺁﻧﮑﻪ ازﻳﻦ ﺧﻮان ﮔﻮﻧﻪ ﮔﻮن‬
‫ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ درﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﭘﺮ ﮔﺸﻮد و ﺳﺒﮑﺴﺎر ﺑﺮﭘﺮﻳﺪ‬
‫ﺑﻴﺪار ﺁﻧﮑﻪ دﻳﺪﻩ ﺑﻤﻠﮏ ﺟﻬﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﺸﻴﺎر ﺁﻧﮑﻪ اﻧﺪﻩ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪش ﻧﺒﻮد‬
‫ﮐﻮ ﺳﺎﻟﮑﯽ ﮐﻪ زﺣﻤﺖ اﻳﻦ هﻔﺘﺨﻮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﻮ ﻋﺎرﻓﯽ ﮐﺰ ﺁﻓﺖ اﻳﻦ ﭼﺎر دﻳﻮ رﺳﺖ‬
‫ﻳﮏ ﻧﻴﮑﺮوز ﮐﺎو ﮔﻠﻪ از ﺁﺳﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﯽ ﺷﻤﺎر و ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﻋﺎﻗﺒﺖ‬
‫واﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﮐﺎم ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬دل ﮐﺎﻣﺮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻮد ﮐﺎم ﻃﻠﺐ‪ ،‬ﮐﺎم دل ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﮐﺲ ﺑﻬﺮﻩ از زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺠﺰ ﻳﮏ زﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﺲ در ﺟﻬﺎن ﻣﻘﻴﻢ ﺑﺠﺰ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﻧﺒﻮد‬
‫اﻟﺤﻖ ﺧﺒﺮ ز زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺎودان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫زﻳﻦ ﮐﻮﭼﮕﺎﻩ‪ ،‬دوﻟﺖ ﺟﺎوﻳﺪ هﺮ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﻗﺼﺮ ﮐﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﺟﻮاهﺮ ﻧﺸﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دام ﻓﺮﻳﺐ و ﮐﻴﺪ درﻳﻦ دﺷﺖ ﮔﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫‪٢٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫دﺳﺖ از ﺳﺮ ﻧﻴﺎز‪ ،‬ﺳﻮﯼ اﻳﻦ و ﺁن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﮐﺴﻴﮑﻪ درﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﺧﺎﮐﺪان‬
‫ﻳﺎ ﺑﻮد ﺑﺎل ﺑﺴﺘﻪ و ﻳﺎ ﺁﺷﻴﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺻﻴﺪﯼ ﮐﺰﻳﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻗﻔﺲ رﺧﺖ ﺑﺮﻧﺒﺴﺖ‬
‫ﭘﻴﺮاﻧﻪ ﺳﺮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ ﺟﻮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫روز ﺟﻮاﻧﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽ ﺗﺒﺎﻩ ﮐﺮد‬
‫ﺳﻮداﮔﺮﯼ ﮐﻪ ﻓﮑﺮت ﺳﻮد و زﻳﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﮔﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮔﺸﺖ ز ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﮐﺎﻳﻨﺴﺎن ﺟﻬﺎﻧﻔﺮوز ﮔﻬﺮ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫روﮔﻮهﺮ هﻨﺮ ﻃﻠﺐ از ﮐﺎن ﻣﻌﺮﻓﺖ‬
‫درﯼ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺗﺮ و ﺧﻮﺷﺘﺮ ز ﺟﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻏﻮاص ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﭼﻮن ﺻﺪف ﻋﻤﺮ ﺑﺮﮔﺸﻮد‬
‫اﻧﺪر ﺗﻨﻮر روﺷﻦ ﭘﺮهﻴﺰ ﻧﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻮ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﺰار ﻋﻤﻞ ﮔﻨﺪﻣﯽ ﻧﮑﺸﺖ‬
‫دﻳﻮ هﻮﯼ ﺑﺮهﮕﺬر ﻣﺎ دﮐﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺎ ﻧﻤﻴﺸﺪﻳﻢ ﺧﺮﻳﺪار رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ‬
‫ﺟﺰ ﮔﺮگ و ﻏﻮل و دزد و دﻏﻞ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪﻩ ﺷﺪ اﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﻓﺴﺎد‬
‫ﮐﺎش اﻳﻦ ﺳﻤﻮم راﻩ ﺳﻮﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮐﺎش اﻳﻦ ﺷﺮار داﻣﻦ هﺴﺘﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﮐﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺧﻨﺠﺮ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﻓﺴﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮن زﻧﮓ ﺑﺴﺖ ﺁﻳﻨﻪﯼ دل‪ ،‬ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪ‬
‫ﮔﻨﺠﻴﻨﻪﯼ ﺗﻮ از ﭼﻪ ﺳﺒﺐ ﭘﺎﺳﺒﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁذوﻗﻪﯼ ﺗﻮ از ﭼﻪ در اﻧﺒﺎر ﺁز ﻣﺎﻧﺪ‬
‫روﺑﺎﻩ دهﺮ ﭼﺸﻢ ﺑﺪﻳﻦ ﻣﺎﮐﻴﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دﻳﻮارهﺎﯼ ﻗﻠﻌﻪﯼ ﺟﺎن ﮔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫اﻣﺮوز ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ زﻩ اﻧﺪر ﮐﻤﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮ در ﮐﻤﺎن زهﺪ زهﯽ ﻣﻴﮕﺬاﺷﺘﻴﻢ‬
‫راﻩ ﻓﺮﻳﺐ هﻴﭻ ﮔﻬﯽ ﮐﺎروان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دل را ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻔﺲ ﻧﻤﻴﺒﻮد ﮔﺮ زﻣﺎم‬
‫ﮔﺮ ﺑﻴﻢ ﺗﺮﮐﺘﺎزﯼ ﺑﺎد ﺧﺰان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﻧﺰهﺖ ﭼﻤﻦ و دوﻟﺖ ﺑﻬﺎر‬
‫دام زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫از دام ﺗﻦ ﺑﻨﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺗﻮان ﮔﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﻧﺎﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ زهﺮ‪ ،‬ﻧﻮاﻟﯽ ﺑﺨﻮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﺸﺪار اﯼ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮐﻪ ﻃﺒﺎخ روزﮔﺎر‬
‫ﻗﺪرت ﺑﮕﻮﺷﻤﺎﻟﯽ ﭘﻴﻞ دﻣﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪ ﺑﻌﺪل ﺳﻴﺮ ﻓﻠﮏ‪ ،‬ﭘﺸﻪﯼ ﺿﻌﻴﻒ‬
‫در ﺑﺤﺮ روزﮔﺎر‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﻨﻪ و ﮐﺮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫از دل ﺳﻔﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ و از دﻳﺪﻩ ﻧﺎﺧﺪاﯼ‬
‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺳﭙﺮد ﮐﻪ ﺑﺎر ﮔﺮان ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﺳﻮدﻩ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ رﻩ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر را‬
‫دل اﮔﺮ ﺗﻮﺷﻪ و ﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬

‫در رﻩ ﻋﻘﻞ ﮐﺎرواﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫دل اﮔﺮ ﺗﻮﺷﻪ و ﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬
‫ز ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻳﺶ اﻣﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﮔﺮ دﻓﺘﺮ ﻗﻀﺎ ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻨﺠﻬﺎﻳﺶ ﻧﮕﺎهﺒﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫رهﺰن ﻧﻔﺲ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺑﯽ ﻧﻴﺎز از ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﺸﺖ و زرﻋﯽ ﺑﻪ ﻣﻠﮏ ﺟﺎن ﻣﻴﮑﺮد‬
‫‪٢٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ورﻧﻪ هﺮ ذرﻩاﯼ دهﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮔﻮش ﻣﺎ ﻣﻮﻋﻈﺖ ﻧﻴﻮش ﻧﺒﻮد‬

‫ﻣﺮﮐﺐ ﺁز ﮔﺮ ﻋﻨﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﺎ در اﻳﻦ ﭘﺮﺗﮕﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ اﻳﻦ ﺗﻨﻮر ﻧﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﺁﺗﺶ و ﺗﻒ و دم و دود‬
‫اﮔﺮ اﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺁزﻣﻨﺪ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻧﺒﻮد‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﻧﺎﻣﯽ و ﻧﺸﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫هﻤﻪ را زﻧﺪﻩ ﻣﯽﻧﺸﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﮕﺬﺷﺖ داﺳﺘﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﭘﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫در و دﻳﻮار ﮔﺮ زﺑﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫رازهﺎﯼ زﻣﺎﻧﻪ را ﻣﻴﮕﻔﺖ‬
‫اﻳﻦ زﻣﻴﻦ ﻧﻴﺰ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫اﺷﮑﻬﺎ اﻧﺠﻢ ﺳﭙﻬﺮ دﻟﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺟﺎن ﮔﻨﺞ ﺷﺎﻳﮕﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺗﻦ ﺑﺪرﻳﻮزﻩ ﺧﻮﯼ ﮐﺮد و ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮔﻨﺞ اﮔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ روح ﮔﻨﺞ ﺗﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺁﮔﻪ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺗﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻋﻤﺮ زﻧﺪﻩﯼ ﺟﺎن ﺑﻮد‬
‫ﺑﺎغ اﻳﺎم ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﺷﻮ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺷﻮﯼ ﻧﻪ ﮔﻴﺎﻩ‬
‫ﻏﻢ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﺁن ﺗﻮاﻧﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺑﺪل‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ در ﺳﻔﺮﻩ ﻧﻴﻢ ﻧﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﭼﺎﺷﺖ را ﺑﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن ﻣﻴﺨﻮرد‬
‫هﻤﻪ ﮐﺲ ﻏﺒﻨﯽ و زﻳﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺗﺠﺎرﺗﯽ اﺳﺖ ﮐﺎز ﺁن‬
‫ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪﯼ ﻧﻪ ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﻮرﻳﺎﺑﺎف ﺑﻮد ﺟﻮﻟﻪﯼ دهﺮ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﻠﻌﻪ ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫رو ﺑﻪ روزﮔﺎر ﺧﻮاب ﻧﮑﺮد‬
‫ﮔﻬﺮ ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﮐﺎش ﮐﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮔﻢ ﺷﺪ و ﮐﺲ ﻧﻴﺎﻓﺘﺶ دﻳﮕﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻗﻀﺎ ﺗﻴﺮﯼ و ﮐﻤﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺻﻴﺪ و ﺻﻴﺎد هﺮ دو ﺻﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫دل ﺑﺤﻖ ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮد و ﻧﻔﺲ ﺑﺰر‬
‫ورﻧﻪ هﺮ ﮔﻠﻪاﯼ ﺷﺒﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﺎن ﭘﻨﺪارﻳﻢ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺤﺮ ﺑﯽ ﮐﺮاﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﻣﻮج و ﻃﻮﻓﺎن و ﺳﻴﻞ و ورﻃﻪ ﺑﺴﯽ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﺑﻬﺎرﯼ ز ﭘﯽ ﺧﺰاﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺧﺎﻣﻪﯼ دهﺮ ﺑﺮ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻮﺷﺖ‪:‬‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺻﻴﻘﻞ و ﻓﺴﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﺗﻴﺮﻩ و ﮐﻨﺪ ﮔﺸﺖ ﺗﻴﻎ وﺟﻮد‬
‫‪٢٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ز ﺑﺲ ﺑﻴﺤﺪ و ﺑﻴﻤﺮ ﮔﺮدد‬

‫ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ و ﻏﻢ و ﺷﺎدﯼ هﻤﻪ ﺁﺧﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ز ﺑﺲ ﺑﻴﺤﺪ و ﺑﻴﻤﺮ ﮔﺮدد‬
‫دﯼ و اﺳﻔﻨﺪ ﻣﻪ و ﺑﻬﻤﻦ و ﺁذر ﮔﺮدد‬ ‫ز ﻗﻔﺎﯼ ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺮد ﺟﻬﺎن را ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﭘﯽ ﮐﻴﺨﺴﺮو و دارا و ﺳﮑﻨﺪر ﮔﺮدد‬ ‫ﻣﺎﻩ ﭼﻮن ﺷﺐ ﺷﻮد‪ ،‬از ﺟﺎﯼ ﺑﺠﺎﺋﯽ ﺣﻴﺮان‬
‫وﻳﻦ ﮔﺮان ﮐﺸﺘﯽ ﺑﯽ رهﺒﺮ و ﻟﻨﮕﺮ ﮔﺮدد‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺒﮏ ﺧﻨﮓ ﺑﯽ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﯽ ﭘﺎ ﺗﺎزد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد روز و ﺷﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﻨﺒﺪ اﺧﻀﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ روزﯼ از ﭘﺎﯼ در اﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ رﻓﺘﻪ ﻣﺤﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ از ﺳﺮ ﮔﺮدد‬ ‫روز ﺑﮕﺬﺷﺘﻪ ﺧﻴﺎﻟﺴﺖ ﮐﻪ از ﻧﻮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﺎﻳﻦ رخ ﮔﻠﻨﺎر ﻣﻌﺼﻔﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﺸﺘﺰار دل ﺗﻮ ﮐﻮش ﮐﻪ ﺗﺎ ﺳﺒﺰ ﺷﻮد‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ هﻤﻮارﻩ ﻧﻔﺲ ﺑﺮ ﮔﺮدد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺰ ﻧﻔﺴﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮش‬
‫هﻤﭽﻮ ﺷﻬﺒﺎز ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺮد ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﺮخ ﺑﺮ ﮔﺮد ﺗﻮ داﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺴﺎن ﻣﯽﮔﺮدد‬
‫ﺳﺮ ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﺪ و ﺧﻮد ﺑﺮ رﻩ دﻳﮕﺮ ﮔﺮدد‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻧﻴﻤﻪ رﻩ‪ ،‬اﻳﻦ دﻳﻮ ﺗﻮ را ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺲ ﻧﺴﻴﻢ ﻓﺮحاﻧﮕﻴﺰ ﮐﻪ ﺻﺮﺻﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺧﻮش ﻣﮑﻦ دل ﮐﻪ ﻧﮑﺸﺘﺴﺖ ﻧﺴﻴﻤﺖ اﯼ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻣﺮدﻩ ﺁن روح ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ ﭘﻴﮑﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺗﻴﺮﻩ ﺁن ﭼﺸﻢ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻇﻠﻤﺖ و ﭘﺴﺘﯽ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﺧﺼﻠﺖ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮهﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﺮ دو ﺻﺪ ﻋﻤﺮ ﺷﻮد ﭘﺮدﻩ ﻧﺸﻴﻦ در ﻣﻌﺪن‬
‫راﺳﺖ ﮐﺮدار ﭼﻮ ﺳﻠﻤﺎن و ﭼﻮ ﺑﻮذر ﮔﺮدد‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﺁﻧﺮا ﮐﻪ ﻟﻘﺐ ﺑﻮذر و ﺳﻠﻤﺎن ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺁز ﺗﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ و ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ ﮔﺮدد‬ ‫هﺮ ﻧﻔﺲ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺑﺮﺁﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮ ﻧﮑﻮ در ﻧﮕﺮﯼ‬
‫روح ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ از اﻳﻦ راﻩ ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻋﻠﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﯼ هﺴﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻨﺞ زر و ﻣﺎل‬
‫ﻣﮕﺮ ﺁﻧﺮوز ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﻔﻠﺲ و ﻣﻀﻄﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻧﺨﻮرد هﻴﭻ ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﻏﻢ دروﻳﺶ و ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪام ﺳﺘﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻪ در ﺑﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻗﻴﻤﺖ ﺑﺤﺮ در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻣﺎهﯽ‬
‫ﺧﺴﮏ ﺧﺸﮏ ﭼﻮ هﻤﺼﺤﺒﺖ اﺧﮕﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ دو ﺻﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻨﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬
‫ﻃﻮﻃﻴﺎﻧﺮا ﺧﻮرش ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ز ﺷﮑﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﺮﮐﺴﺎن ﻻﺷﻪ ﺧﻮراﻧﻨﺪ ز ﺑﺲ ﺗﻴﺮﻩ دﻟﯽ‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﺁﻧﮑﻮ ﺧﺒﺮﯼ ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻤﺒﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﺁﻧﮑﻮ ﻗﺪﻣﯽ رﻓﺖ ﺑﻤﻘﺼﺪ ﺑﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻟﺐ دﺟﻠﻪ و ﭘﻴﺮاﻣﻦ ﮐﻮﺛﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺗﺸﻨﻪﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪ در ﺧﻮاب ﺑﺒﻴﻨﺪ ﮐﻪ هﻤﯽ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻪ داورﯼ و ﻧﻮﺑﺖ ﮐﻴﻔﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﮑﻴﺖ ﻣﮑﺎﻓﺎت دهﻨﺪ‬
‫ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ ﭼﻮ دﻟﯽ از ﺗﻮ ﻣﮑﺪر ﮔﺮدد‬ ‫ﻣﺮو ﺁزاد‪ ،‬ﭼﻮ در دام ﺗﻮ ﺻﻴﺪﯼ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﻮزن ﮐﻴﻨﻪ ﻣﭙﺮﺗﺎب ﮐﻪ ﺧﻨﺠﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﺗﻮﺷﻪﯼ ﺑﺨﻞ ﻣﻴﻨﺪوز ﮐﻪ دو دﺳﺖ و ﻏﺒﺎر‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﺁن ﺷﺎﺧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮرﺳﺖ ﺻﻨﻮﺑﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﺁن ﻏﻨﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺷﻮد‬
‫‪٢٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﭘﺮﮔﺎر ﺑﻴﮏ ﺧﻂ ﻣﺪور ﮔﺮدد‬ ‫ز درازا و ز ﭘﻬﻨﺎ ﭼﻪ هﻤﯽ ﭘﺮﺳﯽ از ﺁن‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻋﻘﻞ و هﺸﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺸﻌﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﻋﻘﻞ اﺳﺘﺎد و ﻣﻌﻠﻢ ﺑﺮود ﭘﺎﮎ از ﺳﺮ‬
‫ﺳﻨﮓ ﻃﻔﻼن ﺧﻮرد ﺁن ﺷﺎخ ﮐﻪ ﺑﺮور ﮔﺮدد‬ ‫ﺟﻮر ﻣﺮﻏﺎن ﮐﺸﺪ ﺁن ﻣﺮز ﮐﻪ ﭘﺮ ﭼﻴﻨﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺻﺮف‪ ،‬ﮔﻠﮕﻮﻧﻪ و ﻋﻄﺮ و زر و زﻳﻮر ﮔﺮدد‬ ‫روﺳﺒﯽ از ﮐﻢ و ﺑﻴﺶ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻨﺪ ﮔﺮد‪ ،‬هﻤﻪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮐﺎر دل ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﺴﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬از ﺑﻬﺮ دﻟﯽ ﮐﺎرﯼ ﮐﻦ‬
‫ﺗﻴﺮﻩ راﺋﯽ اﺳﺖ ﮔﺮ از ﻧﻴﻤﻪﯼ رﻩ ﺑﺮﮔﺮدد‬ ‫رهﻨﻮردﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻣﻴﺪ رهﯽ ﻣﻴﭙﻮﻳﺪ‬
‫دﻟﻖ را ﺁﺳﺘﺮ از دﻳﺒﻪﯼ ﺷﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬ ‫هﻴﭻ درزﯼ ﻧﭙﺴﻨﺪد ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﻴﻬﺪﮔﯽ‬
‫ﺧﻮن ﭼﻮ ﺁﻟﻮدﻩ ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﺑﻪ ﻧﺸﺘﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭼﺮخ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﺪ اﮔﺮ ﺳﺮ ﭘﻴﭽﯽ‬
‫ﮐﻪ ز ﻣﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ اﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﻣﺴﺨﺮ ﮔﺮدد‬ ‫دﻳﻮ را ﺑﺮ در دل دﻳﺪم و زان ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ‬
‫ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ وﻋﺪﻩ ﻣﮑﺮر ﮔﺮدد‬ ‫دﻋﻮت ﻧﻔﺲ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﯽ و رﻓﺘﯽ ﻳﮑﺒﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮاﭘﺎﯼ وﺟﻮد ﺗﻮ ﻣﻄﻬﺮ ﮔﺮدد‬ ‫ﭘﺎﮐﯽ ﺁﻣﻮز ﺑﭽﺸﻢ و دل ﺧﻮد‪ ،‬ﮔﺮ ﺧﻮاهﯽ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻪ از ﻧﻔﻊ و ﻧﻪ از ﺿﺮ ﮔﺮدد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﺳﻮداﮔﺮ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﯽ اﻧﺪﻳﺸﻪ درﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﺷﻨﺎور ﮔﺮدد‬ ‫داﻣﻦ اوﺳﺖ ﭘﺮ از ﻟﻞ و ﻣﺮﺟﺎن‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺳﻮﺧﺖ اوراق دل از اﺧﮕﺮ ﭘﻨﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬

‫ﻣﺎﻧﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ از دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ اوراق دل از اﺧﮕﺮ ﭘﻨﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﺣﺴﺎب ﮐﻢ و ﺑﺴﻴﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫روح زان ﮐﺎﺳﺘﻪ ﮔﺮدﻳﺪ و ﺗﻦ اﻓﺰوﻧﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم ﻓﺎش ﺷﺪ اﻳﻦ راز ز رﻓﺘﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫زاﻏﮑﯽ ﺷﺎﻣﮕﻬﯽ دﻋﻮﯼ ﻃﺎوﺳﯽ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺴﻠﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ ز ﺑﻴﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﮕﻮﻳﻨﺪ ﮐﻪ دزد ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ راﺣﻠﻪ و ﻣﺮﮐﺐ رهﻮارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ دﻳﺪﻩ ﺑﺒﻨﺪﻳﻢ و ﺑﻤﻘﺼﺪ ﻧﺮﺳﻴﻢ‬
‫داروﯼ درد ﻧﻬﻔﺘﻴﻢ ز ﺑﻴﻤﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دل و ﺟﺎن هﺮ دو ﺑﻤﺮدﻧﺪ ز رﻧﺠﻮرﯼ و ﻣﺎ‬
‫ﺁﻩ از ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺁﻳﻨﺪ ﺧﺮﻳﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺳﻮدﻣﺎن ﻋﺠﺐ و ﻃﻤﻊ‪ ،‬دﮐﻪ و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﻓﺴﺎد‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮد ﺑﻬﺮﻩات از ﮐﻴﺴﻪﯼ ﻃﺮارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﻧﺼﻴﺒﺖ رﺳﺪ از ﮐﺸﺖ دوروﺋﯽ و رﻳﺎ‬
‫ﭘﻮد ﭘﻮﺳﻴﺪ و ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﻘﻞ ز ﺑﺲ در ﮔﺮو ﺣﺮص ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺎم ﺑﻨﺸﺴﺖ و ﻧﮕﻔﺘﻴﻢ ﺑﻤﻌﻤﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ ﺑﺸﮑﺴﺖ و ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ و ﻧﮑﺮدﻳﻢ هﺮاس‬
‫هﺮ دم اﻓﺰودﻩ ﻧﻤﻴﮕﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺁز ﺗﻦ ﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺒﻮد‪ ،‬ﺑﺰﻧﺪان هﻮﯼ‬
‫ﭼﻪ روﯼ از ﭘﯽ ﻧﺎن ﺑﺮ در ﻧﺎهﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺣﺮص و ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ و ﻏﻔﻠﺖ ز ﺗﻮ ﻧﺎهﺎرﺗﺮﻧﺪ‬
‫‪٣٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫رﻳﺨﺖ در داﻣﻦ ﻣﺎ درهﻢ و دﻳﻨﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دﻳﺪ ﭼﻮن ﺧﺎﻣﯽ ﻣﺎ‪ ،‬اهﺮﻣﻦ ﺧﺎم ﻓﺮﻳﺐ‬
‫ﺑﻨﻤﻮدﻧﺪ ﺑﻤﺎ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻤﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ رﻩ ﻣﺨﻔﯽ ارﺷﺎد ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺘﻴﻢ‬
‫واﯼ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﭙﺲ ﺻﺤﺒﺖ و دﻳﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دﻳﻮ را ﮔﺮ ﻧﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ز دﻳﺪار ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﻮد اﻧﺒﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دﻓﻊ ﻣﻮﺷﺎن ﮐﻦ از ﺁن ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﺁذوﻗﻪ ﺑﺮﻧﺪ‪،‬‬
‫ﮔﺮ ﻧﭙﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮاﻩ ﺗﻮ ﺳﺒﮑﺴﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ و ﭘﺎﮐﻴﺰﮔﯽ ﺁﻣﻮز‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺎﮎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺨﻨﺪﻧﺪ ﺑﮑﺎر ﺗﻮ ﻧﮑﻮﮐﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ از ﺧﻨﺪﻩﯼ اﺑﻠﻴﺲ ﺗﺮش دارﯼ روﯼ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻤﻨﺪ اﻓﮑﻨﯽ از ﺟﻬﻞ ﺑﻪ دﻳﻮارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺸﻮدﻧﺪ ﺑﺮوﯼ ﺗﻮ در ﻃﺎﻋﺖ و ﻋﻠﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻩ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺁﻳﻨﻪ زﻧﮕﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دل روﺷﻦ ز ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﯼ ﻧﻔﺲ اﻳﻤﻦ ﮐﻦ‬
‫ﮐﺮم ﻧﺨﻞ ﭼﻪ داﻧﻨﺪ ﺳﭙﻴﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دﻓﺘﺮ روح ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪ زﺑﻮﻧﯽ و ﻧﻔﺎق‬
‫ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﭼﻮ ﺑﮕﻮﻳﻨﺪ ﺑﻪ هﺸﻴﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫هﻴﭽﮑﺲ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﯽ ﻣﺎ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﺳﭙﺮ ﻋﻘﻞ ﺷﮑﺴﺘﻴﻢ ز ﭘﻴﮑﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻴﻎ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻓﮑﻨﺪﻳﻢ ﺑﻪ هﻨﮕﺎم ﻧﺒﺮد‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﻳﺎﻓﺖ در اﻳﻦ رﻩ ﺑﺸﺐ ﺗﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫روز روﺷﻦ ﻧﺴﭙﺮدﻳﻢ رﻩ ﻣﻌﻨﯽ را‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ رﺳﺖ ﺑﺒﺎغ دل ﻣﺎ ﺧﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ در ﻣﺰرع ﺟﺎن داﻧﻪﯼ ﺁز اﻓﮑﻨﺪﻳﻢ‬
‫ﺧﺮد اﻳﻦ ﺗﺨﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺰارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﻮرﻩزار ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ ﮔﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ ﺑﺪﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﻮ اﻓﺰارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ اﻧﺪر‪ ،‬ﭼﻮ ﻳﮑﯽ ﮐﺎرﮔﺮﯼ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ دوش ﮔﺮاﻧﺒﺎر ﻧﻬﯽ ﺑﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺗﻮاﻧﺎ ﺷﺪﯼ اﻳﺪوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎرﯼ ﺑﮑﺸﯽ‬
‫ﺳﺮ ﻣﻨﻪ ﺗﺎ ﻧﺰﻧﻨﺪت ﺑﺴﺮ اﻓﺴﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫اﻓﺴﺮت ﮔﺮ دهﺪ اهﺮﻳﻤﻦ ﺑﺪﺧﻮاﻩ‪ ،‬ﻣﺨﻮاﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺑﺒﺎزارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫دﻳﺒﻪﯼ ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﻋﻠﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻓﺖ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﭼﻪ ﻳﮏ ﺧﻮﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺮوارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪﯼ ﺁز ﭼﻪ ﻳﮏ ﺣﺮف‪ ،‬ﭼﻪ هﻔﺘﺎد ﮐﺘﺎب‬
‫ﻧﺒﺮﻧﺪت ز رﻩ راﺳﺖ ﺑﮕﻔﺘﺎرﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮت ﻣﻮﻋﻈﻪﯼ ﻋﻘﻞ ﺑﻤﺎﻧﺪ در ﮔﻮش‬
‫ورﻗﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﻴﻪ ﮔﺸﺘﻪ ز ﮐﺮدارﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﭘﺮﺳﺶ ﺗﺎرﻳﺦ ﺣﻮادث‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺳﺮو ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﺑﺴﯽ ﮐﺎر دﺷﻮار ﮐﺴﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮو ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﺴﺎ ﻧﺮﺧﻬﺎ را ﮐﻪ ارزان ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﮑﺎهﻨﺪ ﮔﺮ دﻳﺪﻩ و دل ز ﺁز‬
‫ﭼﺮا ﺧﺎﻃﺮت را ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ اوﺿﺎع ﮔﻴﺘﯽ ﺧﻴﺎل اﺳﺖ و ﺧﻮاب‬
‫رهﺎ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻳﮏ ﭼﻨﺪ ﻃﻮﻓﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫دل و دﻳﺪﻩ درﻳﺎﯼ ﻣﻠﮏ ﺗﻨﻨﺪ‬
‫‪٣١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ دزد هﻮﯼ را ﺑﺰﻧﺪان ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ داروﻏﻪ و ﺷﺤﻨﻪﯼ ﺟﺎن ﺑﮕﻮﯼ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻨﺞ وﺟﻮدت ﻧﮕﻬﺒﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻧﮑﺮدﯼ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ از ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺴﻢ ﺗﻮ ﻋﺮﻳﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ ﺟﺎن را ﺑﻮد ﺟﺎﻣﻪاﯼ‬
‫ﺗﺮا ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺧﻮد ﺗﻦ ﺁﺳﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻦ ﭘﺮور و ﮐﺎهﻞ ار ﺑﮕﺮوﯼ‬
‫ﮐﻤﺎﻟﯽ ﮔﺮت هﺴﺖ ﻧﻘﺼﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮوﻏﯽ ﮔﺮت هﺴﺖ ﻇﻠﻤﺖ ﺷﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﺮوﻧﺖ از اﻳﻦ دﺑﺴﺘﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫هﺰار ﺁزﻣﺎﻳﺶ ﺑﻮد ﭘﻴﺶ از ﺁن‬
‫ورت ﺟﺮم ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ ﺗﺎوان ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮت ﻓﻀﻞ ﺑﻮدﻩ اﺳﺖ رﺗﺒﺖ دهﻨﺪ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮ هﻤﺎن ﮔﻠﻪ ﭼﻮﭘﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮت ﮔﻠﻪ ﮔﺮگ اﺳﺖ و ﮔﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫هﻤﺎن ﺁﺗﺸﺖ را ﺑﺪاﻣﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﺮاﻓﺮوزﯼ از ﺑﻬﺮ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﭼﻮن رﻩ ﺑﺪﻳﻦ ﮐﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻮهﺮﯼ ﻳﺎ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺟﻬﻞ وﻳﺮان ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎر ﻋﻘﻞ و ﺧﺮد ﺗﻴﺸﻪ دﻩ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻴﺐ ﺗﻮ را از ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮﺁﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ و ﺟﻬﻞ و ﻋﺠﺐ‬
‫ﮐﺎز ﺁﻏﺎز ﺗﺪﺑﻴﺮ ﭘﺎﻳﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن ﻧﻠﻐﺰﻧﺪ در هﻴﭻ راﻩ‬
‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دزد ﺣﺎﺟﺐ و درﺑﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬

‫ﮔﺮگ ﺳﻴﻪ درون‪ ،‬ﺳﮓ ﭼﻮﭘﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دزد ﺣﺎﺟﺐ و درﺑﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬
‫ﻣﻌﻤﻮرﻩﯼ دﻟﺴﺖ ﮐﻪ وﻳﺮان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫وﻳﺮاﻧﻪﯼ ﺗﻦ از ﭼﻪ رﻩ ﺁﺑﺎد ﻣﻴﮑﻨﯽ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺟﺎﻣﻪاﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫درزﯼ ﺷﻮ و ﺑﺪوز ز ﭘﺮهﻴﺰ ﭘﻮﺷﺸﯽ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮان ﺧﺮﻳﺪ ﮐﻪ ارزان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫داﻧﺶ ﭼﻮ ﮔﻮهﺮﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻋﻤﺮش ﺑﻮد ﺑﻬﺎ‬
‫وز ﮔﺮدش زﻣﺎﻧﻪ ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫روﺷﻨﺪل ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﺎ ﺗﻬﯽ ز ﻓﺘﻨﻪﯼ ﻃﻮﻓﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫درﻳﺎﺳﺖ دهﺮ‪ ،‬ﮐﺸﺘﯽ ﺧﻮﻳﺶ اﺳﺘﻮار دار‬
‫ﺟﺰ در ﻧﻘﺎب ﻧﻴﺴﺘﯽ ﺁﺳﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫دﺷﻮارﯼ ﺣﻮادث هﺴﺘﯽ ﭼﻮ ﺑﻨﮕﺮﯼ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻃﻔﻞ روح دﺑﺴﺘﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺁن ﻣﮑﺘﺒﯽ ﮐﻪ اهﺮﻣﻦ ﺑﺪ ﻣﻨﺶ ﮔﺸﻮد‬
‫دﮐﺎن ﺁز ﺑﻬﺮ ﺗﻮ دﮐﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫هﻤﺖ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﮐﺎرﯼ ازﻳﻦ ﻧﻴﮑﺘﺮ ﮔﺮاﯼ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺧﺮد ﺑﺨﻮان ﺗﻮ ﻣﻬﻤﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎ زاﺗﺶ ﻋﻨﺎد ﺗﻮ ﮔﺮﻣﺴﺖ دﻳﮓ ﺟﻬﻞ‬
‫ﺗﻦ ﮔﺮ هﺰار ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ ﺟﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﺷﻤﻊ ﺻﺪ هﺰار ﺑﻮد‪ ،‬ﺷﻤﻊ ﺗﻦ دﻟﺴﺖ‬
‫اﻧﻮار ﺣﻖ ز ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭘﻨﻬﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺗﺎ دﻳﺪﻩات ز ﭘﺮﺗﻮ اﺧﻼص روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫‪٣٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬دﻳﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫دزد ﻃﻤﻊ ﭼﻮ ﺧﺎﺗﻢ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﻣﺎ رﺑﻮد‬
‫دﻳﺒﺎﭼﻪﯼ رﺳﺎﻟﻪﯼ اﻳﻤﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ ﮐﻪ دﺳﺖ هﻮﯼ ﻣﻴﻨﻮﻳﺴﺪش‬
‫ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﺁن اﻣﻴﺪ ﮐﻪ ﺣﺮﻣﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺁن درﺧﺖ ﮐﻪ از ﺗﻴﺸﻪ اﻳﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮ دﺳﺖ دﺳﺖ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻤﺮان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫هﺮ رهﻨﻮرد را ﻧﺒﻮد ﭘﺎﯼ راﻩ ﺷﻮق‬
‫اﻳﻦ ﺧﺸﮏ رود‪ ،‬ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺣﻴﻮان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﮐﺸﺖ دروغ‪ ،‬ﺑﺎر ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻤﻴﺪهﺪ‬
‫ﺟﺰ ﺑﺮ ﺧﻠﻴﻞ‪ ،‬ﺷﻌﻠﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺟﺰ در ﻧﺨﻴﻞ ﺧﻮﺷﻪﯼ ﺧﺮﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﺎزرﮔﺎن رﺳﺘﻪﯼ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﮐﺎر ﺁﮔﻬﯽ ﮐﻪ ﻧﻮر ﻣﻌﺎﻧﻴﺶ رهﺒﺮﺳﺖ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺗﻮ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺁز و هﻮﯼ ﮐﻪ راﻩ ﺑﻬﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮد ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﻣﻮر ﺗﻦ ﺁﺳﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫اﻧﺪرز ﮐﺮد ﻣﻮرﭼﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮﻳﺸﺮا‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮ ﮐﺎﻩ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺧﺮد ﺷﺪ‪ ،‬ز هﺮ ﻧﺴﻴﻢ‬
‫اﻳﻦ درد ﺑﺎ ﻣﺒﺎﺣﺜﻪ درﻣﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫دﻳﻦ از ﺗﻮ ﮐﺎر ﺧﻮاهﺪ و ﮐﺎر از ﺗﻮ راﺳﺘﯽ‬
‫در راﻩ ﺧﻠﻖ ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﺁن ﮐﻮ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮐﻌﺒﻪﯼ ﺗﺤﻘﻴﻖ را ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺑﺎ ﺻﻔﺎﯼ روح ﺗﻮ ﺟﺒﺮان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﻇﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﻋﺠﺐ ﮐﺮد و زﻳﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻦ رﺳﺎﻧﺪ‬
‫دردﯼ ﮐﺶ ﭘﻴﺎﻟﻪﯼ ﺷﻴﻄﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﻣﺎ ﺁدﻣﯽ ﻧﻴﻢ‪ ،‬از اﻳﺮاﮎ ﺁدﻣﯽ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻋﻤﺮ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﺗﺎوان ﻧﻤﯽﺷﻮد‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺧﻴﺎل ﻋﺸﺮت و ﺁرام و ﺧﻮرد و ﺧﻮاب‬
‫داﻧﯽ ﮐﻪ را ﺳﺰد ﺻﻔﺖ ﭘﺎﮐﯽ‬

‫ﺁﻧﮑﻮ وﺟﻮد ﭘﺎﮎ ﻧﻴﺎﻻﻳﺪ‬ ‫داﻧﯽ ﮐﻪ را ﺳﺰد ﺻﻔﺖ ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ﺟﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻔﺮﺳﺎﻳﺪ‬ ‫در ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ ﭘﺴﺖ ﺗﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ دو ﻓﺮﻗﻪ راﻩ ﻧﭙﻴﻤﺎﻳﺪ‬ ‫دزدﻧﺪ ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺧﻮدﮐﺎﻣﯽ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻌﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺎﺳﺎﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺧﻠﻖ ازو رﺳﻨﺪ ﺑﺴﺎﻳﺶ‬
‫از ﺗﻮﺳﻦ ﻏﺮور ﺑﺰﻳﺮ ﺁﻳﺪ‬ ‫ﺁﻧﺮوز ﮐﺴﻤﺎﻧﺶ ﺑﺮاﻓﺮازد‬
‫ﺑﺮ ﻣﺎل و ﺟﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﻔﺰاﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ دﻳﮕﺮان ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﻣﺴﮑﻴﻨﻨﺪ‬
‫زر ﺑﻴﻨﺪ و ﺧﻼف ﻧﻔﺮﻣﺎﻳﺪ‬ ‫در ﻣﺤﻀﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﻔﺘﯽ و ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺪ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎم ﻧﻴﻔﺮاﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺑﺮهﻨﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‬
‫اﻧﺪام ﻃﻔﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﺎراﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻮدﮐﯽ ﻳﺘﻴﻢ هﻤﯽ ﺑﻴﻨﺪ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺎم او ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻬﯽ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ‬ ‫ﻣﺮدم ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺎت اﮔﺮ ﻳﺎﺑﯽ‬
‫‪٣٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻔﺘﻪهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﭘﺎر‬

‫ﻧﻮر ﺑﻮدﻳﻢ و ﺷﺪﻳﻢ از ﮐﺎر ﻧﺎهﻨﺠﺎر ﻧﺎر‬ ‫هﻔﺘﻪهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﭘﺎر‬
‫داﺷﺘﻴﻢ ار ﻳﮏ هﻨﺮ‪ ،‬ﺑﻮدش ﻗﺮﻳﻦ هﻔﺘﺎد ﻋﺎر‬ ‫ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ ار ﻳﮏ ﮔﻬﺮ‪ ،‬هﻤﺴﻨﮓ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺪ ﺧﺰف‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﮑﺮدﻳﻢ ﻋﻤﺮ رﻓﺘﻪ را روزﯼ ﺷﻤﺎر‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺳﻠﺦ و ﻏﺮﻩ ﺑﺸﻤﺮدﻳﻢ و ﮔﺎهﯽ روز و ﺷﺐ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ روﺷﻦ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﺎﻧﻪﯼ دل ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎر‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ را اﻧﺪر ﻣﻐﺎﮎ اﻓﺮوﺧﺘﻴﻢ‬
‫از ﭘﯽ ﻳﮏ ﺳﻴﺐ ﺑﺸﮑﺴﺘﻴﻢ ﺻﺪهﺎ ﺷﺎﺧﺴﺎر‬ ‫ﺻﺪ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﺑﮑﺸﺘﻴﻢ از ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ هﻮس‬
‫ﮐﺮد ﻣﺎ را ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ و ﺧﻮد ﺷﺪﻳﻢ ﺁﺧﺮ ﺷﮑﺎر‬ ‫دام ﺗﺰوﻳﺮﯼ ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮدﻳﻢ ﺑﻬﺮ ﺻﻴﺪ ﺧﻠﻖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﭘﺮواﻧﻪ ﺁﺳﺎﻧﻴﺴﺖ ﭘﺮواﯼ ﺷﺮار‬ ‫ﺗﺎ ﺑﭙﺮد‪ ،‬ﺳﻮزدش اﻳﺎم و ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﺮ زن هﻮس را ﺗﺎ ﻧﮕﺸﺘﯽ ﺳﻨﮕﺴﺎر‬ ‫دام در رﻩ ﻧﻪ هﻮﯼ را ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎدﯼ ﺑﺪام‬
‫ﺧﻮار ﺷﺪ ﭼﻮن ﻣﻦ هﺮ ﺁﻧﮑﻮ هﻤﻨﺸﻴﻨﺶ ﺑﻮد ﺧﺎر‬ ‫ﻧﻮﮔﻠﯽ ﭘﮋﻣﺮدﻩ از ﮔﻠﺒﻦ ﺑﺨﺎﮎ اﻓﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‬
‫ﮔﻪ ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﻨﺪ ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻪ دهﻨﺪت ﮔﻮﺷﻮار‬ ‫ﮐﺎر هﺴﺘﯽ ﮔﺎﻩ ﺑﺮدن ﺷﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺘﺎﺑﯽ ﻧﺦ ﺑﺮاﯼ ﭘﻮد‪ ،‬ﭘﻮﺳﻴﺪاﺳﺖ ﺗﺎر‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻨﯽ ﻣﺤﮑﻢ ﺣﺼﺎر ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﻓﺮﺳﻮد اﺳﺖ ﺟﺎن‬
‫هﻴﭻ داﻧﺴﺘﯽ در اﻳﻦ ﻣﮑﺘﺐ ﮐﻪ ﺑﻮد ﺁﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﻋﺠﺐ و هﻮﯼ ﮐﺮدﯼ ﺑﺸﻮق‬
‫ﭘﻨﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﻧﭙﺬرﻓﺘﯽ ﻳﮑﯽ را از هﺰار‬ ‫رﻩ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﻧﺮﻓﺘﯽ هﻴﭽﮕﻪ ﺟﺰ راﻩ ﮐﺞ‬
‫زﻳﻨﻬﺎر از دﺷﻤﻨﺎن دوﺳﺖ ﺻﻮرت‪ ،‬زﻳﻨﻬﺎر‬ ‫ﺟﻬﻞ و ﺣﺮص و ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ دﺷﻤﻦ ﺁﺳﺎﻳﺸﻨﺪ‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﻴﮏ ﮐﻦ ﺗﺎ دﻳﻮ ﮔﺮدد ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫از ﺷﺒﺎﻧﯽ ﺗﻦ ﻣﺰن ﺗﺎ ﮔﺮگ ﻣﺎﻧﺪ ﻧﺎﺷﺘﺎ‬
‫ﻣﻴﻮﻩهﺎ ﺑﺮدﻧﺪ دزدان زﻳﻦ درﺧﺖ ﻣﻴﻮﻩدار‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺧﺴﺘﻪ ﭼﻮن هﻨﮕﺎم ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪ ﻏﻨﻮد‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﺮدد ﺑﺎﻏﺒﺎن و ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺁﺑﻴﺎر‬ ‫ﻣﺎ درﻳﻦ ﮔﻠﺰار ﮐﺸﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﻣﺒﺎرﮎ ﺳﺮو را‬
‫ﮐﻮش‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ رهﺴﭙﺎر‬ ‫رهﻨﻤﺎﯼ راﻩ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺰ ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎرهﺎ ﺑﻮد در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ اﺧﻀﺮ‬

‫ﻟﻴﮏ دوﮎ ﺗﻮ ﻧﮕﺮدﻳﺪ ازﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ ﺑﻮد در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ اﺧﻀﺮ‬
‫ﮐﻪ هﺮﻳﻤﻨﺶ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﺳﺮ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺳﺮ اﻳﻦ رﺷﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﯽ و ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ‬
‫ﺷﻌﻠﻪهﺎ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن در دل اﻳﻦ ﻣﺠﻤﺮ‬ ‫ﻣﻮﺟﻬﺎ ﮐﺮدﻩ ﻣﮑﺎن در ﻟﺐ اﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﮐﺎﻟﻪﯼ ﺧﻮﻳﺶ در اﻳﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﯽ ﻟﻨﮕﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ اﻣﻴﺪ ﻧﻬﺎدﺳﺘﯽ‬
‫دﺳﺖ ﺷﻔﻘﺖ ﭼﻪ ﮐﺸﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ اژدر‬ ‫ﭘﺎﯼ ﻏﻔﻠﺖ ﭼﻪ ﻧﻬﯽ ﺑﺮ دم اﻳﻦ ﮐﮋدم‬
‫ﺑﺮﻧﺨﻴﺰد دﮔﺮ اﻓﺘﺎدﻩﯼ اﻳﻦ ﺧﻨﺠﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﮕﺮدد دﮔﺮ ﺁزردﻩﯼ اﻳﻦ ﭘﻴﮑﺎن‬
‫‪٣٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫رﻩ ﻋﺼﻴﺎن رﻩ ﻣﺮﮔﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺁن ﻣﮕﺬر‬ ‫در ﺷﻴﻄﺎن در ﻧﻨﮕﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺁن ﻣﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ دﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﻪ اﻳﻦ اﺧﮕﺮ‬ ‫ﺁﺷﻴﺎﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻧﻤﯽرﻳﺨﺘﻪ اﻳﻦ ﺑﺎران‬
‫ﮐﻪ ز ﮔﺸﺘﻨﺶ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺳﺮﻣﻪ ﺷﻮﯼ ﺁﺧﺮ‬ ‫ﺁﺳﻴﺎﯼ ﺗﻮ ﺷﺪ اﻓﻼﮎ و هﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮ اﻳﻦ دزد ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩﯼ ﻏﺎرﺗﮕﺮ‬ ‫ﻣﻴﺮوﯼ ﻣﺴﺖ ز ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ و ﻣﻴﻴﺪ‬
‫ﺧﻨﮏ ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻐﻨﻮد درﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ‬ ‫ﺳﺒﮏ ﺁﻧﻤﺮغ ﮐﻪ ﻧﻨﺸﺴﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺴﺘﯽ‬
‫ورﻧﻪ ﺑﺮ ﭘﺮد و ﮔﺮدد ﺗﺒﻪ اﻳﻦ ﺷﮑﺮ‬ ‫ﺷﻮ و ﺑﺮ ﻃﻮﻃﯽ ﺟﺎن ﺷﮑﺮ ﻋﺮﻓﺎن دﻩ‬
‫ﻧﺎﮔﻬﺎن ﻣﻴﮑﺸﺪ اﻳﻦ ﮔﻴﺘﯽ دون ﭘﺮور‬ ‫ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺮود اﻳﻦ ﺷﺒﺮو ﺑﯽ ﭘﺮوا‬
‫ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﻧﺨﻮرﯼ ﺑﺎدﻩ از اﻳﻦ ﺳﺎﻏﺮ‬ ‫هﻮﺷﻴﺎرﯼ ﻧﺒﻮد در ﭘﯽ اﻳﻦ ﻣﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﻮر را ﮐﻮر ﻧﺸﺪ هﻴﭽﮕﻬﯽ رهﺒﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺨﻮد و ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻃﻞ‬
‫ﭼﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﻮر ﺑﻬﺮ ﭘﺎﯼ ﻓﺸﺎﻧﺪن ﺳﺮ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﭼﻮن ﭘﺸﻪ ز هﺮ دﺳﺖ ﻗﻔﺎ ﺧﻮردن‬
‫هﻤﭽﻮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺳﻮﯼ ﻗﺎف ارادت ﭘﺮ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻃﺎوس ﺑﮕﻠﺰار ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺷﻮ‬
‫ﻟﺸﮑﺮ ﺟﻬﻞ ﻧﺸﺪ ﺑﻬﺮ ﮐﺴﯽ ﻟﺸﮑﺮ‬ ‫ﮐﺸﺘﻪﯼ ﺣﺮص ﻧﻴﺎورد ﺑﺮ ﺗﻘﻮﯼ‬
‫ﻧﻔﺴﯽ ﻧﻴﺰ رﻩ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ ﺑﺴﭙﺮ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎ اهﺮﻣﻦ ﺗﻴﺮﻩدﻟﯽ هﻤﺮﻩ‬
‫دﻳﺪﻩ ﺣﻖ ﺑﻴﻦ ﮐﻦ و ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺤﻖ ﺑﻨﮕﺮ‬ ‫ﻣﺮدم ﭘﺎﮎ ﺷﻮ‪ ،‬ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﭙﺎﮐﺎن ﺑﻴﻦ‬
‫روح را ﺑﻪ ز ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻧﺒﻮد زﻳﻮر‬ ‫ﭼﺸﻢ را ﺑﻪ ز ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﺒﻮد ﭘﺮﺗﻮ‬
‫اﯼ ﮐﻪ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﯼ ﺑﺎﺧﺘﺮ از ﺧﺎور‬ ‫ﺳﺨﻦ از ﻋﻠﻢ ﺳﻤﺎوات ﭼﻪ ﻣﻴﺮاﻧﯽ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ در اﻓﺘﺎد ﺑﭽﺎﻩ اﻧﺪر‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺁزار روا داﺷﺖ‪ ،‬ﺷﺪ ﺁزردﻩ‬
‫ﺑﺮ دل ﺧﻠﻖ ﻣﺰن ﺑﯽ ﺳﺒﺒﯽ ﻧﺸﺘﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﻪ رﺳﺪ ﺑﺮ دﻟﺖ ﺁزارﯼ‬
‫ﻧﺨﻮرﯼ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮ ﺷﻮﯼ اﺳﮑﻨﺪر‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ روزﯼ ﻧﻨﻬﺎدﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺶ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻧﺸﻮد ﺑﺮ هﻤﻪ ﮐﺲ ﺁذر‬ ‫ﺑﻬﺮ ﮔﻠﺰار در ﺁﺗﺶ ﻣﻔﮑﻦ ﺧﻮد را‬
‫ﻧﺨﻞ ﭘﺮ ﻣﻴﻮﻩ وﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮد ﻋﺮﻋﺮ‬ ‫از ﻧﮑﻮ ﺧﺼﻠﺘﯽ و ﺑﺪ ﮔﻬﺮﯼ زﻳﻨﺴﺎن‬
‫ز دو ﺻﺪ ﺳﺮو‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﺷﺎﺧﮏ ﺑﺎر ﺁور‬ ‫ﺗﻮ هﻢ اﯼ ﺷﺎخ‪ ،‬ﺑﺮﯼ ﺁر ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪﯼ ﺳﺎﮐﻦ اﻳﻦ ﮐﻨﮕﺮﻩﯼ ﺑﯽ در‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺪﯼ ﺑﺴﺘﻪﯼ اﻳﻦ ﻣﺤﺒﺲ ﺑﯽ روزن‬
‫دل ﺧﻮد ﺟﻮﯼ و ازﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮ‬ ‫ﺳﺮ ﺧﻮد ﮔﻴﺮ و از اﻳﻦ دام ﮔﺮﻳﺰان ﺷﻮ‬
‫ﺑﺎﻣﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻧﻤﮏ زار ﺷﻮد ﮐﻮﺛﺮ‬ ‫ﻧﺴﺰد ﺗﺸﻨﻪ هﻤﯽ ﻋﻤﺮ ﺑﺴﺮ ﺑﺮدن‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﻃﻔﻠﺖ ﺑﻔﺮﻳﺒﻨﺪ ﺑﻪ اﻧﮕﺸﺘﺮ‬ ‫ﻃﻠﺐ ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻣﮑﻦ از دﻳﻮان‬
‫ﮔﺮ ﺁﻟﻮدﮔﯽ از ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺟﺎن ﺑﺴﺘﺮ‬ ‫زﻧﮓ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ از ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ دل ﺑﺰدا‬
‫‪٣٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎش ﭼﻮن رهﺮوﯼ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ز ﺟﻮﯼ و ﺟﺮ‬ ‫اﻳﮑﻪ ﭘﻮﺋﯽ رﻩ اﻣﻴﺪ ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ دارﯼ ﮐﻪ ﺗﻮان ﺑﺮد ﺑﺪان ﻣﺤﻀﺮ‬ ‫ﭼﻮ رود ﻏﻴﺒﺖ و هﻨﮕﺎم ﺣﻀﻮر ﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﺸﺪﯼ ﺑﺎز هﻢ ﺁﮔﺎﻩ ز ﻧﻔﻊ و ﺿﺮ‬ ‫ﺳﻮد و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﻴﮏ ﺑﺎر ﺗﺒﻪ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﭼﻪ هﻤﯽ ﻧﺎﻟﯽ ازﻳﻦ ﺗﻮدﻩﯼ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﺧﻮد ﺻﺎﻋﻘﻪﯼ ﺧﺮﻣﻦ ﺧﻮد ﮔﺸﺘﯽ‬
‫هﺮ ﮐﻪ زاﻧﮑﺸﺖ ﻓﺮوﺷﺎن ﻃﻠﺒﺪ ﻋﻨﺒﺮ‬ ‫ﻧﺒﺮد هﻴﭻ ﺑﻐﻴﺮ از ﺳﻴﻬﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد‬
‫دﻳﻮ ﻃﻪ و ﺗﺒﺎرﮎ ﻧﮑﻨﺪ از ﺑﺮ‬ ‫ﺑﻴﺪ ﺧﺮﻣﺎ و ﺗﺒﺮ ﺧﻮن ﻧﺪهﺪ ﻣﻴﻮﻩ‬
‫ﺑﺎﻧﻮ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ هﻨﺮش زﻳﻮر‬ ‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺁزادﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﯼ ﺳﻴﻪ ﻣﺎر ﺟﻬﺎن را ﺷﺪﻩ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬

‫ﻧﺮهﺪ ﻣﺎر ﻓﺴﺎﯼ از ﺑﺪ ﻣﺎر ﺁﺧﺮ‬ ‫اﯼ ﺳﻴﻪ ﻣﺎر ﺟﻬﺎن را ﺷﺪﻩ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬
‫و ﺁﻧﮑﻪ او ﻣﺮد ﮐﺠﺎ زﻧﺪﻩ ﺷﻮد دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻧﻴﺶ اﻳﻦ ﻣﺎر هﺮ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮرد ﻣﻴﺮد‬
‫ﺑﻪ ﻓﺴﻮن ﺳﺎزﯼ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﻔﺴﯽ ﺑﻨﮕﺮ‬ ‫ﺑﻨﻪ اﻳﻦ ﮐﻴﺴﻪ و اﻳﻦ ﻣﻬﺮﻩ اﻓﺴﻮن را‬
‫ﺑﮕﺬار اﻳﻦ رﻩ و از راﻩ دﮔﺮ ﺑﮕﺬر‬ ‫ﺑﮑﻦ اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪ و ﺑﻨﻴﺎد دﮔﺮ ﺑﺮ ﻧﻪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﮔﺰﻳﻨﯽ و ﺷﻮﯼ ﺑﺘﮕﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺮﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﺴﺰد هﺮﮔﺰ‬
‫داﻣﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﻮزﯼ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻮﯼ اﺧﮕﺮ‬ ‫از ﺗﻦ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﺎﺋﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻮﯼ ﺳﻮهﺎن‬
‫ﺑﭙﺮﯼ‪ ،‬ﺑﮕﺬرﯼ از ﻣﻬﺮ و ﻣﻪ اﻧﻮر‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﺑﯽ ﭘﺮﯼ و ﺧﺮدﯼ اﮔﺮ روزﯼ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺗﻮ رﺧﺴﺎر ﺑﻪ ﺧﺎر اﻧﺪر‬ ‫ز ﺗﻮ ﺣﻴﻒ اﯼ ﮔﻞ ﺷﺎداب ﮐﻪ روﺋﻴﺪﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮا ﻣﻴﺒﺮد اﻳﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﯽ ﻟﻨﮕﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﺑﻴﺨﻮدﯼ از ﺧﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ دادﻧﺪ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ ز ﻣﺎ ﻳﮑﺴﺮ‬ ‫ﺟﻬﺪ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺧﺮد و ﻓﮑﺮت وراﺋﯽ هﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ زان روﯼ ﺑﺘﺎﺑﯽ ﭼﻪ ازﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺑﺪﺧﻮاﻩ ز ﮐﺲ روﯼ ﻧﻤﻴﺘﺎﺑﺪ‬
‫اهﺮﻣﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ و ﺑﺎغ ﺗﻮ ﺑﺎر ﺁور‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ ﺧﻄﺮ و ﮐﺎر ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺴﺘﯽ‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ ﮔﻤﺮهﺖ اﻳﻦ رهﺒﺮ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ زار ﺑﺴﻮزاﻧﺪت اﻳﻦ ﺁﺗﺶ‬
‫ﻧﻔﻊ را ﻏﻴﺮ ﺑﺮد‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﺿﺮ‬ ‫ﺳﻴﺐ را ﻏﻴﺮ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ ﺷﻌﺒﺪﻩ اﻳﻦ ﺳﺎﺣﺮ ﺟﺎدوﮔﺮ‬ ‫ﺗﻮ اﮔﺮ ﺷﻌﺒﺪﻩ از ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ‬
‫ﮐﺎر ﺳﻮزن ﻧﮑﻨﺪ هﻴﭽﮕﻬﯽ ﺧﻨﺠﺮ‬ ‫زﺧﻢ ﺧﻨﺠﺮ ﻧﺰﻧﺪ هﻴﭽﮕﻬﯽ ﺳﻮزن‬
‫ﺟﺎﻣﻪ را ﮔﺎﻩ زدﯼ ﻣﺸﮏ و ﮔﻬﯽ ﻋﻨﺒﺮ‬ ‫داﻣﻦ روح ز ﮐﺮدار ﺑﺪ ﺁﻟﻮدﯼ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺁﻧﺪل ﻧﺸﻮد ﺟﺎﯼ ﮐﺲ دﻳﮕﺮ‬ ‫اﻧﺪر ﺁﻧﺪل ﮐﻪ ﺧﺪا ﺣﺎﮐﻢ و ﺳﻠﻄﺎن ﺷﺪ‬
‫‪٣٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻀﺮ ﺷﺪ زﻧﺪﻩﯼ ﺟﺎوﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﺳﮑﻨﺪر‬ ‫روح زد ﺧﻴﻤﻪﯼ داﻧﺶ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ز هﻨﺮ ﮔﻮﯼ‪ ،‬ﻣﮕﻮﯼ از ﭘﺪر و ﻣﺎدر‬ ‫ز ادب ﭘﺮس‪ ،‬ﻣﭙﺮس از ﻧﺴﺐ و ﺛﺮوت‬
‫ﮐﻪ ﺑﺘﻦ هﻴﭻ ﻧﺪارﯼ ﺗﻮ ز ﺟﺎن ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﻣﮑﻦ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺒﻪ‪ ،‬ﺟﺎن ﮔﺮاﻣﯽ را‬
‫وﻗﺖ ﭼﻮن ﺑﺮق ﮔﺮﻳﺰان و ﺗﻮ در ﺑﺴﺘﺮ‬ ‫ﭘﻨﺠﻪﯼ ﺑﺎز ﻗﻀﺎ ﺑﺎز و ﺗﻮ در ﺑﺎزﯼ‬
‫ﻏﺮق ﮔﺸﺘﻦ ﭼﻪ ﺑﺮود و ﭼﻪ ﺑﺒﺤﺮ اﻧﺪر‬ ‫ﺗﻴﺮﻩ راﺋﯽ ﭼﻪ ز ﺟﻬﻞ و ﭼﻪ ز ﺧﻮد ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﻣﺸﮑﺖ از ﭼﻴﻦ رﺳﺪ و دﻳﺒﻪات از ﺷﺸﺘﺮ‬ ‫ﺗﻮ زﻳﺎن ﮐﺮدﻩاﯼ و ﺑﺎز هﻤﻴﺨﻮاهﯽ‬
‫ﺳﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﺮدم ﺳﻮداﮔﺮ‬ ‫رو ﮐﻪ در دﺳﺖ ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ و ﺳﻮدﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻪاﯼ ﻣﺮغ ﮐﻪ ﻃﻔﻼن ﺑﮑﻨﻨﺪت ﭘﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻪاﯼ ﻣﻮر ﮐﻪ ﻣﺮﻏﺎن ﺑﺰﻧﻨﺪت رﻩ‬
‫ﻋﺎﻗﻼن ﺑﺎدﻩ ﻧﺨﻮردﻧﺪ ز هﺮ ﺳﺎﻏﺮ‬ ‫ﺳﺎﻟﮑﺎن ﭘﺎ ﻧﻨﻬﺎدﻧﺪ ﺑﻬﺮ ﺑﺮزن‬
‫ﭼﻪ ﻧﻬﯽ ﺷﻤﻊ ﺷﺐ ﺧﻮد ﺑﺮﻩ ﺻﺮﺻﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﺮﯼ ﻧﺎم رﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎن‬
‫روح را زار ﮐﺸﺪ ﻣﺮدم ﺗﻦﭘﺮور‬ ‫ﻋﻘﻞ را ﺧﻮار ﮐﻨﺪ دﻳﺪﻩﯼ ﻇﺎهﺮ ﺑﻴﻦ‬
‫ﺻﻴﺪ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ درﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ ﺧﻮش ﻣﻨﻈﺮ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ ﻃﺎﺋﺮ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺧﻮﺷﺨﻮان‬
‫اﮔﺮ از روزﻧﻪﯼ ﻻﻧﻪ ﺑﺮ ﺁرﯼ ﺳﺮ‬ ‫داﻣﻬﺎ ﺑﻨﮕﺮﯼ اﯼ ﻣﺮﻏﮏ ﺁﺳﻮدﻩ‬
‫ﺷﺎهﺒﺎزﻳﺶ ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﺑﭽﻨﮓ اﻧﺪر‬ ‫اﻳﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻴﺶ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺨﻮد‬
‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﻣﺮغ ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ز ﻗﻔﺲ ﺑﺮﭘﺮ‬ ‫ﺁﺧﺮ اﯼ ﺷﻴﺮ ژﻳﺎن‪ ،‬ﺑﻨﺪ ز ﭘﺎ ﺑﮕﺴﻞ‪،‬‬
‫ﺟﻠﻮﻩﯼ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ از ﺧﻮر ﺷﻮد اﻓﺰوﻧﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺮاغ دل اﮔﺮ روﺷﻨﯽ اﻓﺰاﺋﯽ‬
‫هﻴﭻ ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﮔﺮت ﭘﺎﮎ ﺑﻮد ﮔﻮهﺮ‬ ‫داﻣﻨﺖ را ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎﻻﻳﺪ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺮ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻮد از ﮐﻠﻪ و اﻓﺴﺮ‬ ‫ﮐﻠﻪ از رﺗﺒﺖ ﺳﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪاﯼ دارد‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ اﻧﺪام ﺿﻌﻴﻔﺶ هﻤﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ ﭘﺮواﻧﻪ و داﻧﺴﺖ در ﺁن ﺳﺎﻋﺖ‬
‫وﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ اﻳﻦ ﻣﺰرﻋﻪﯼ اﺧﻀﺮ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻠﺦ و ﻣﻮر ﺑﻴﻐﻤﺎ ﺑﺮد‬
‫ﺑﻪ دل ﺧﺴﺘﻪدﻻن ﭼﻨﺪ زﻧﯽ ﻧﺸﺘﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻦ ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن ﭼﻨﺪ ﺷﻮﯼ ﭘﻴﮑﺎن‬
‫اﮔﺮ اﻳﻦ دﻳﻮ ز دﺳﺘﺖ ﺑﺮد اﻧﮕﺸﺘﺮ‬ ‫ﺗﻮ دﮔﺮ هﻴﭻ ﻧﺪارﯼ ز ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ هﺮ دو ﻗﺮﻳﻨﻨﺪ ﺑﻴﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫دﻟﺖ از روﺷﻨﯽ ﺟﺎﻧﺖ ﺷﻮد روﺷﻦ‬
‫ﺑﻪ ز ﺻﺪ ﺑﺎغ ﮔﻞ و ﻳﺎﺳﻤﻦ و ﻋﺒﻬﺮ‬ ‫در ﮔﻠﺴﺘﺎن دﻟﯽ‪ ،‬ﮔﻠﺒﻨﯽ از ﺣﮑﻤﺖ‬
‫ﭼﻪ روﯼ در ﻃﻠﺐ ﻧﺎن ﺑﺴﻮﯼ هﺮ در‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺸﯽ ﻣﻨﺖ دوﻧﺎن ﺑﺴﺮ هﺮ رﻩ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺎر دل و ﺟﺎن ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﺸﺪ ﻣﻀﻄﺮ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ زر هﻨﺮ اﻧﺪوﺧﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺪ ﻣﻔﻠﺲ‬
‫ﭼﻮ دم ﺁراﺳﺘﻪ ﮔﺮدد‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﭘﺮ‬ ‫ﭘﺮ ﻃﺎوس ﭼﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﺪم ﮐﺮﮐﺲ‬
‫‪٣٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺮدﻳﻢ ﺳﻴﻪ ﺑﺲ ورق و دﻓﺘﺮ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺑﻤﺎ ﭼﺮخ‪ ،‬ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬
‫درس داﻧﺶ ﻧﺪهﺪ ﻣﺮدم ﺑﯽ ﻣﺸﻌﺮ‬ ‫اوﺳﺘﺎدﯼ ﻧﮑﻨﺪ ﮐﻮدﮎ ﺑﯽ اﺳﺘﺎد‬
‫ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﻣﺎدر و ﻋﻠﻢ اﺳﺖ ورا دﺧﺘﺮ‬ ‫ﺟﺴﻢ ﭼﻮن ﮐﻮدﮎ و ﺟﺎﻧﺴﺖ ورا داﻳﻪ‬
‫ﻋﻮد ﺧﻮﺷﺒﻮﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ در ﮐﺎﺳﻪ ﭼﻪ در ﻣﺠﻤﺮ‬ ‫ﻋﻠﻢ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻪ در ﻏﺮﺑﺖ‬
‫ﺷﻤﺶ زر ﺧﻮاهﯽ از ﮐﻮرﻩﯼ ﺁهﻨﮕﺮ‬ ‫ﮐﺎخ دل ﺟﻮﺋﯽ از ﮐﻮﯼ ﺗﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﻧﺎﻣﺠﻮﻳﺎن ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﻣﺤﻀﺮ‬ ‫ﮐﺎرداﻧﺎن ﻧﮕﺰﻳﻨﻨﺪ ﺗﺒﻪﮐﺎرﯼ‬
‫ﮔﺮگ ﺑﺪدل ﺑﮑﻤﻴﻦ و رﻣﻪ اﻧﺪر ﭼﺮ‬ ‫ﺁﻏﻞ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﯽ دور و ﺷﺒﺎن در ﺧﻮاب‬
‫ﻣﺴﮑﻦ ﻏﻮل ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺑﻮد اﻳﻦ ﻣﻌﺒﺮ‬ ‫ﺟﺎﯼ ﺁﺳﺎﻳﺶ دزدان ﺑﻮد اﻳﻦ وادﯼ‬
‫ﺗﻴﺮﮔﻴﻬﺎﺳﺖ درﻳﻦ ﻧﻴﻠﭙﺮﯼ ﭼﺎدر‬ ‫ﺧﻮن دﻟﻬﺎﺳﺖ درﻳﻦ ﺟﺎم ﺷﻘﺎﻳﻖ ﮔﻮن‬
‫ﺑﻬﺮ وﻳﺮان ﺷﺪن ﺁﺑﺎد ﺷﺪ اﻳﻦ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﺑﻬﺮ وارون ﺷﺪن اﻓﺮاﺷﺖ ﺳﺮ اﻳﻦ راﻳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻪ از ﺧﺸﺖ و ﭼﻪ از ﻣﺮﻣﺮ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪاﯼ را ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻘﻔﯽ و ﻧﻪ ﺑﻨﻴﺎدﻳﺴﺖ‬
‫ﻋﻴﺪ ﮔﺮگ اﺳﺖ اﮔﺮ ﺷﻴﺮ ﺷﻮد ﻻﻏﺮ‬ ‫ﺳﻮر ﻣﻮش اﺳﺖ اﮔﺮ ﮔﺮﺑﻪ ﺷﻮد ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ﻧﻴﮏ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻧﺪهﻨﺪت ﺑﺒﺪﯼ ﮐﻴﻔﺮ‬ ‫ﭘﺎﮎ ﺷﻮ ﺗﺎ ﻧﺨﻮرﯼ اﻧﺪﻩ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﺷﮑﻮﻩ ز ﻣﺎﻩ و ﮔﻠﻪ از اﺧﺘﺮ‬ ‫هﻤﻪ ﮐﺮدار ﺗﻮ از ﺗﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻴﺮﻩ‬
‫ﭼﻮ ﺷﻮد ﭘﺎرﻩ‪ ،‬ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺷﻮد ﮔﻮهﺮ‬ ‫وﻗﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ و دوراﻧﺶ‬

‫دهﺮ درﻳﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ ز ﻃﻮﻓﺎﻧﺶ‬ ‫اﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ و دوراﻧﺶ‬
‫ﺳﺮ ﺑﺘﺪﺑﻴﺮ ﺑﭙﻴﭻ از ﺧﻂ ﻓﺮﻣﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﻔﺲ دﻳﻮﻳﺴﺖ ﻓﺮﻳﺒﻨﺪﻩ از او ﺑﮕﺮﻳﺰ‬
‫ﻳﺎرﻩﯼ ﺟﺎن ﻧﺸﻮد ﻟﻞ و ﻣﺮﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﺣﻠﻪﯼ دل ﻧﺸﻮد اﻃﻠﺲ و دﻳﺒﺎﻳﺶ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ و ﻧﻪ ﻋﻨﻮاﻧﺶ‬ ‫ﻧﺎﻣﻪﯼ دﻳﻮ ﺗﺒﺎهﻴﺴﺖ هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﮔﻮﺷﻪ ز دﺳﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﮐﻮﯼ ز ﺗﺎراﺟﺶ‬
‫ﻣﺨﺮ اﯼ دوﺳﺖ ﻧﻪ ﮐﺮﺑﺎس وﻧﻪ ﮐﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﻣﺨﻮر اﯼ ﻳﺎر ﻧﻪ ﻟﻮزﻳﻨﻪ وﻧﻪ ﺷﻬﺪش‬
‫ﻧﻪ ﻳﮑﯽ ﺳﻨﮓ درﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﻤﻴﺰاﻧﺶ‬ ‫ﻧﻪ ﻳﮑﯽ ﺣﺮف ﻣﺘﻴﻨﯽ اﺳﺖ در اﺳﻨﺎدش‬
‫ﺧﻨﺪﻩهﺎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻤﺮدم ﻟﺐ ﺧﻨﺪاﻧﺶ‬ ‫رﻧﮕﻬﺎ ﮐﺮدﻩ در اﻳﻦ ﺧﻢ ﮐﻒ رﻧﮕﻴﻨﺶ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻪ ﺑﻨﻴﺎد و ﻧﻪ ﺑﻨﻴﺎﻧﺶ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻪ ﺗﻘﻮﻳﻢ و ﻧﻪ ﻃﻮﻣﺎرش‬
‫ﺷﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﭘﺎﮐﺎن ﺳﺮو ﺳﺎﻣﺎﻧﺶ‬ ‫ﺷﺪ ﺳﻴﻪ روزﯼ ﻧﻴﮑﺎن ﺷﺮف و ﺟﺎهﺶ‬
‫‪٣٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺮ ﺣﺬر ﺑﺎش ازﻳﻦ ﮔﻠﻪ و ﭼﻮﭘﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻠﻪﯼ ﻧﻔﺲ ﭼﻮ درﻧﺪﻩ ﭘﻠﻨﮕﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ هﻤﯽ ﭘﺎرﻩ ﮐﻨﯽ رﺷﺘﻪﯼ ﭘﻴﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﭘﻴﻮﻧﺪ روان ﺗﻮ هﻤﯽ ﺟﻮﻳﺪ‬
‫ﻋﻴﺐ و ﻧﻘﺺ ﺗﻮ ﺷﻮد ﭘﺴﺘﯽ و ﻧﻘﺼﺎﻧﺶ‬ ‫از ﮐﻤﺎل و هﻨﺮ ﺟﺎن‪ ،‬ﺗﻮ ﺷﻮﯼ ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ هﻴﭻ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻮر‪ ،‬ﮔﺮﻳﺰاﻧﺶ‬ ‫ﺟﻬﻞ ﭼﻮ ﺷﺐﭘﺮﻩ و ﻋﻠﻢ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺴﺎﺋﻴﻢ ﺑﺴﻮهﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﺸﻮد ﻧﺎﺧﻦ و دﻧﺪان ﻃﻤﻊ ﮐﻮﺗﻪ‬
‫ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩﯼ اﻟﻮاﻧﺶ‬ ‫ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺮخ ﺳﻴﻪ ﮐﺎﺳﻪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ در ﺑﺎز ﮐﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ درﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﺣﻠﻘﻪﯼ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ ﺑﺮ در دﻳﻦ ﻣﻴﺰن‬
‫ﻧﺒﻮد راﻩ ﺳﻮﯼ درﮔﻪ اﻳﻘﺎﻧﺶ‬ ‫دل اﮔﺮ ﭘﺮدﻩﯼ ﺷﮏ را ﻧﺪرد‪ ،‬هﺮﮔﺰ‬
‫واﯼ و ﺻﺪ واﯼ ﺑﺮﻳﻦ ﮐﻌﺒﻪ و ﻗﺮﺑﺎﻧﺶ‬ ‫ﮐﻌﺒﻪﻣﺎن ﻋﺠﺐ ﺷﺪ و ﻻﺷﻪ در ﺁن ﻗﺮﺑﺎن‬
‫هﻴﭽﮕﻪ ﮐﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﭘﻨﺠﻪ و دﻧﺪاﻧﺶ‬ ‫ﮔﺮگ اﻳﺎم ﻧﻔﺮﺳﻮد ﺑﺪﻳﻦ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﺷﻮرﻩزارﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻨﺪ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﺧﺎر و ﺧﺴﮏ هﻴﭻ درﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد راﻩ ﺳﻮﯼ ﻣﺴﮑﻦ ﺷﻴﻄﺎﻧﺶ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻧﻴﮑﯽ ﻧﺘﻮان داﺷﺖ از ﺁن ﻣﺮدم‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁﻧﮑﻮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﺶ‬ ‫هﻤﻪ ﻳﻐﻤﺎ ﮔﺮ و دزدﻧﺪ درﻳﻦ ﻣﻌﺒﺮ‬
‫ﮐﻮش ﮐﺎز ﭘﺎﯼ ﻧﻴﻔﺘﯽ ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﺶ‬ ‫راﻩ دور اﺳﺖ ﺑﺴﯽ ﻣﻠﮏ ﺣﻘﻴﻘﺖ را‬
‫ﭼﻪ ﻧﺼﻴﺒﯽ ﺑﻮد از ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺣﻴﻮاﻧﺶ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ اﻧﺪر ﻇﻠﻤﺎت ﻓﺮو ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺰن از ﺁﺗﺶ دل‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺪاﻣﺎﻧﺶ‬ ‫داﻣﻦ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻳﺎم هﻤﯽ ﺳﻮزد‬
‫اﺑﺮ ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ ز ﺑﺎراﻧﺶ‬ ‫رﻩ ﻣﺨﻮﻓﺴﺖ‪ ،‬ﺑﭙﺮهﻴﺰ ازﻳﻦ ﺧﻔﺘﻦ‬
‫ﺷﻴﺮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﻧﺨﻮردﺳﺖ ز ﭘﺴﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﺷﻴﺮ ﺧﻮارﯼ ﮐﻪ ﺳﭙﺮدﻧﺪ ﺑﺪﻳﻦ داﻳﻪ‬
‫ﺧﻔﺖ از ﺧﺴﺘﮕﯽ و داد ﺑﺰاﻏﺎﻧﺶ‬ ‫ﺷﺨﺼﯽ از ﺑﺤﺮ ﺳﻌﺎدت ﮔﻬﺮﯼ ﺁورد‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻮرﯼ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﻧﺎﻧﺶ‬ ‫ﭼﻪ هﻤﯽ هﻴﻤﻪ ﺑﺮاﻓﺮوزﯼ و ﻧﺎن ﺑﻨﺪﯼ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺮﯼ رﻧﺞ ﭘﯽ وﺻﻠﻪﯼ ﭘﺎﻻﻧﺶ‬ ‫ﺧﺮﻟﻨﮓ ﺗﻮ ز ﺑﺲ ﺑﺎر ﮐﺸﻴﺪن ﻣﺮد‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺁﺑﺎد ﮐﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪﯼ دهﻘﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺁﺑﺎدﯼ اﻳﻦ دهﮑﺪﻩ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ ﺑﺰﻧﺪاﻧﺶ‬ ‫ﭘﺮ اﻳﻦ ﻣﺮغ ﺳﻌﺎدت ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﺑﺴﺘﯽ‬
‫ﭼﻪ هﻤﯽ ﻳﺎد دهﯽ ﺣﮑﻤﺖ ﻟﻘﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﺗﻦ ﺑﺪﺧﻮاﻩ ز ﺗﻮ ﻟﻘﻤﻪ هﻤﯽ ﺧﻮاهﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻳﮏ ﻋﻤﺮ دهﯽ ﺟﺎﯼ ﺑﺰرﮔﺎﻧﺶ‬ ‫ﭘﺴﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺰرﮔﯽ ﻧﮑﻨﺪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﭼﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﯽ از ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼﻧﺶ‬ ‫اﮔﺮت ﺁرزوﯼ ﮐﻌﺒﻪ ﺑﻮد در دل‬
‫هﻤﺖ و ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ دﺷﻮار ﺑﻮد ﮐﺎر و ﺑﺮوﻣﻨﺪﯼ‬
‫‪٣٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﻧﮑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﺒﻮدﺳﺖ ز ﻋﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﺳﺰد ار ﭘﺮ ﮐﻨﺪ از در و ﮔﻬﺮ داﻣﻦ‬

‫ﺑﺒﺮد روﺷﻨﯽ ﻟﻞ رﺧﺸﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻬﺮﯼ ﮔﺮ ﻧﺮود ﺧﻮد ﺑﺴﻮﯼ درﻳﺎ‬
‫ﮐﺎش ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪل ﺑﻮد ﻏﻢ ﺟﺎﻧﺶ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﭘﯽ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺗﻦ ﮐﻮﺷﻴﺪ‬
‫دﺳﺖ هﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮان ﺑﺮد ﺑﭽﻮﮔﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻮﯼ ﻋﻠﻢ و هﻨﺮ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻴﺮﻧﺞ‬
‫ﺷﺐ و روز و ﻣﻪ و ﺳﺎﻟﻨﺪ ﭼﻮ اﻏﺼﺎﻧﺶ‬ ‫وﻗﺖ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ درﺧﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬هﻨﺮ ﻣﻴﻮﻩ‬
‫رو ﺑﻴﺎراﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻳﻪﯼ ﻋﺮﻓﺎﻧﺶ‬ ‫روح را زﻳﺐ ﺗﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﻧﻴﺎراﻳﺪ‬
‫ﺑﺮو اﯼ دوﺳﺖ ﮔﻬﺮ ﻣﻴﻄﻠﺐ از ﮐﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﺸﻮد ﮐﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ ز ﮔﻬﺮ ﺧﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﺨﻮر از ﻣﻴﻮﻩﯼ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻓﺮاواﻧﺶ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎ ﻗﻔﻞ در ﺑﺎغ ﻓﻀﻴﻠﺖ را‬
‫ﻧﺒﺮﯼ ﻓﺎﻳﺪﻩ زﻳﻦ ﮔﺎزر و اﺷﻨﺎﻧﺶ‬ ‫رﻳﻢ وﺳﻮاس ﺑﺼﺎﺑﻮن ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺷﻮﯼ‬
‫ﻓﺮﺻﺘﺖ هﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺪﻩ ﻓﺮﺻﺖ ﺟﻮﻻﻧﺶ‬ ‫ﺟﻬﻞ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺒﻨﺪد ﭼﻮ ﺑﻴﺎﺑﺪ دﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻧﺪادﻳﻢ ﮔﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺶ‬ ‫ﺗﻨﮓ ﻣﻴﺪان ﺷﺪن ﻋﻘﻞ ز ﺳﺴﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺘﺪﺑﻴﺮ ﻧﺒﻨﺪﻳﻢ دﺑﺴﺘﺎﻧﺶ‬ ‫ﺑﺮﻩهﺎ ﮔﺮگ ﮐﻨﺪ ﻣﮑﺘﺐ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ‬
‫راز ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ و رﺳﻢ و رﻩ ﭘﻨﻬﺎﻧﺶ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺑﺎ هﻴﭻ ﺟﻬﺎﻧﺪﻳﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻧﭙﺮﺳﻨﺪ ز ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪﯼ ﺣﻴﺮاﻧﺶ‬ ‫رﻩ اهﺮﻳﻤﻦ از ﺁن ﺷﺪ هﻤﻪ ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ‬
‫ﭼﺮخ هﺮ ﺗﺤﻔﻪ دهﺪ‪ ،‬ﻣﻨﮕﺮ و ﻣﺴﺘﺎﻧﺶ‬ ‫دهﺮ هﺮ ﺗﻠﻪ ﻧﻬﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺬر و ﺑﮕﺬارش‬
‫ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ اﺳﺖ هﻤﻪ ﻟﻌﻞ ﺑﺪﺧﺸﺎﻧﺶ‬ ‫ﺗﻴﺮﻩروزﻳﺴﺖ هﻤﻪ روز دل اﻓﺮوزش‬
‫ﻧﺒﺮﯼ ﺗﺎ ﺑﺴﻮﯼ ﮐﻮرﻩ و ﺳﻨﺪاﻧﺶ‬ ‫ﺁهﻦ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮدﯼ ﮔﻪ و ﺑﻴﮕﺎﻩ ﭼﻮ ﻳﺰداﻧﺶ‬ ‫ﻣﻌﺒﺪ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﮕﺸﻮدﯼ ﮐﻪ زر ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮد‬
‫دﻳﻮ زان ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻪ دزدد ﺑﺠﺰ اﻳﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﺑﻨﺪﻩ ﭼﻮ اﻳﻤﺎن را‬
‫دﻳﻦ ﮔﺮان ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻔﺮوﺧﺘﯽ ارزاﻧﺶ‬ ‫ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺲ ﻧﻴﺴﺖ درﻳﻦ داد و ﺳﺘﺪ ﻣﻐﺒﻮن‬
‫درد اﻓﺰود‪ ،‬ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﭼﻮ درﻣﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﺮگ ﺁﺳﻮد‪ ،‬ﻧﺠﺴﺘﻴﻢ ﭼﻮ ﺁﺛﺎرش‬
‫ﺑﻬﭻ ﺗﻮﺷﯽ ﻧﺨﺮﻳﺪﻳﻢ ز دﮐﺎﻧﺶ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻋﻘﻞ دﮐﺎن داﺷﺖ ﺑﮑﻮﯼ ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺗﺎدﻳﺐ ﮐﻨﺪ ﮔﺮدش دوراﻧﺶ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺮ ﮔﺮ ﻧﭙﺬﻳﺮﻓﺖ ادب‪ ،‬ﺑﮕﺬار‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺑﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﻃﺒﻊ دون زان ﻧﺸﺪ ﺁﮔﻪ ز ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﺮد ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺎ اهﻞ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﺶ‬ ‫دل ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻧﺒﺪ ﺁﻧﺮوز ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‬
‫روﺑﻬﺶ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺮد‪ ،‬ﺷﻴﺮ ﺧﻮرد راﻧﺶ‬ ‫ﺷﻴﺮ و روﺑﺎﻩ ﺷﮑﺎرﯼ ﭼﻮ ﺑﺪﺳﺖ ﺁرﻧﺪ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﮐﺸﻮر اﻳﻤﻦ ﺟﺎن ﺧﺎﻧﻪﯼ دﻳﻮان ﺷﺪ‬
‫‪٤٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮ ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﺪ ﮐﺴﯽ دﻓﺘﺮ و دﻳﻮاﻧﺶ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﮔﻪ ﺑﻴﺖ ﻧﻤﻴﮕﻔﺖ و ﮔﻬﯽ ﭼﺎﻣﻪ‬
‫ﺟﺎﻣﻪ ﮐﻦ زﻳﻦ دو هﻨﺮ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻋﺮﻳﺎﻧﺶ‬ ‫روح ﻋﺮﻳﺎن و ﺗﻮ هﻢ درزﯼ و هﻢ ﻧﺴﺎج‬
‫ﭼﻪ هﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻨﯽ ﺧﻨﺠﺮ و ﭘﻴﮑﺎﻧﺶ‬ ‫ﻟﺸﮑﺮ ﻋﻘﻞ ﭘﯽ ﻓﺘﺢ ﺗﻮ ﻣﻴﮑﻮﺷﺪ‬
‫هﻨﺮ از ﻧﺰد ﺗﻮ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺸﺎﻧﺶ‬ ‫ﺧﺮد از دام ﺗﻮ ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺁرش‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﮐﺎهﻞ ﻧﺎدان ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﺶ‬ ‫ﮐﺎر را ﮐﺎرﮔﺮ ﻧﻴﮏ دهﺪ روﻧﻖ‬
‫ﻧﺨﻮرد ﮐﺲ ﻧﻪ ز ﺧﺎم و ﻧﻪ ز ﺑﺮﻳﺎﻧﺶ‬ ‫هﻤﻪ دود اﺳﺖ ﮐﺒﺎب ﺣﺴﺪ و ﻧﺨﻮت‬
‫ﺗﺎﺟﺮ وﻗﺖ ﺑﮕﻴﺮد ز ﺗﻮ ﺗﺎواﻧﺶ‬ ‫ﺳﻮد دﻻل وﺟﻮد ﺗﻮ ﺧﺴﺎرت ﺷﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻧﺒﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻗﻀﺎ ﺑﻮد ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺶ‬ ‫ﮔﻨﺞ هﺴﺘﯽ ﺑﺴﺘﺎﻧﻨﺪ ز ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﯼ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ز ﻣﻨﺰل و ﭘﻴﺶ ﺁهﻨﮓ‬

‫دور از ﺗﻮ هﻤﺮهﺎن ﺗﻮ ﺻﺪ ﻓﺮﺳﻨﮓ‬ ‫اﯼ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ز ﻣﻨﺰل و ﭘﻴﺶ ﺁهﻨﮓ‬
‫رﻓﺘﺎر راﺳﺖ ﮐﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ اﯼ ﺧﺮﭼﻨﮓ‬ ‫در راﻩ راﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺞ ﭼﻪ روﯼ ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ز ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ دل ار ﻧﺰداﺋﯽ زﻧﮓ‬ ‫رﺧﺴﺎر ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﮑﻨﯽ روﺷﻦ‬
‫از ﮔﻠﺒﻨﯽ هﺰار ﮔﻞ ﺧﻮش رﻧﮓ‬ ‫ﭼﻮن ﮔﻠﺸﻨﯽ اﺳﺖ دل ﮐﻪ در ﺁن روﻳﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﻴﺴﺖ رهﺒﺮت هﻨﺮ و ﻓﺮهﻨﮓ‬ ‫در هﺮ رهﯽ ﻓﺘﺎدﻩ و ﮔﻤﺮاهﯽ‬
‫زﻳﻦ ﺑﺎغ ﺳﻴﺐ ﻣﻴﺒﺮد و ﻧﺎرﻧﮓ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از ﺁن هﺮ ﮐﺲ‬
‫اﻓﮑﻨﺪﻩ دم ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﻢ رﻧﮓ‬ ‫اﻳﻦ روﺑﻬﮏ ﺑﻪ ﻧﻴﺖ ﻃﺎوﺳﯽ‬
‫ﻧﺎﻣﯽ ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ ﺗﻮ ازﻳﻦ ﺷﺘﺮﻧﮓ‬ ‫ﺑﺎزﻳﭽﻪهﺎﺳﺖ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان را‬
‫در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اژدر دهﺮت ﺗﻨﮓ‬ ‫در دام ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺒﺮو ﭼﺮﺧﺖ ﺳﺨﺖ‬
‫ﺳﻨﮕﻴﻢ ﻣﺎ و ﭼﺮخ ﭼﻮ ﻏﻠﻤﺎﺳﻨﮓ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﮐﺎر در ﻓﮑﻨﺪ ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﻔﮑﻨﯽ ﺁژﻧﮏ‬ ‫ﺧﺎر ﺟﻬﺎن ﭼﻪ ﻣﻴﺸﮑﻨﯽ در ﭼﺸﻢ‬
‫ﻋﺎﻗﻞ ز هﺮ ﺳﺨﻦ ﻧﺸﻮد دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﺳﺎﻟﮏ ﺑﻬﺮ ﻗﺪم ﻧﻔﺘﺪ از ﭘﺎ‬
‫ﺑﻴﺨﻮد ز ﺑﺎدﻩ اﺳﺖ و ﺧﺮاب از ﺑﻨﮓ‬ ‫ﺗﻮ ﺁدﻣﯽ ﻧﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺪﻳﻦ رﺗﺒﺖ‬
‫ﻳﮏ رﻩ ﮔﻬﺮ ﻓﺮوﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺻﺪ رﻩ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوش ﮐﺎن ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫‪٤١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺤﻨﻪ ﺧﻔﺘﻪ و دزدان ﺑﮑﻮﯼ و ﺑﺎم‬

‫رﻩ دﻳﻮ ﻻخ و ﻗﺎﻓﻠﻪ ﺑﯽ ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﺮام‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺤﻨﻪ ﺧﻔﺘﻪ و دزدان ﺑﮑﻮﯼ و ﺑﺎم‬
‫ور ﻣﺮدﻣﯽ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪﺳﺘﯽ ﺑﻪ دﻳﻮ رام‬ ‫ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻠﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺮدت ﺗﻮﺳﻦ هﻮﯼ‬
‫ﭘﺎ در رﮐﺎب و ﺳﺮ ﺑﻪ ﺗﻦ و دﺳﺖ در ﻟﮕﺎم‬ ‫ﮐﺲ را ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﺗﮏ اﻳﻦ ﺧﻨﮓ ﺑﺎدﭘﺎﯼ‬
‫ﮐﺎﻻت ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ و ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩاﯼ ﻣﺪام‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻧﺪارﯼ ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﻪ اهﺮﻣﻦ ﻣﺪﻩ اﻳﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ وام‬ ‫دزد ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮدﻩ ﺑﺎز ﻧﻴﺎوردﻩ هﻴﭽﮕﺎﻩ‬
‫ﻣﻴﺴﻮزدت زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﻣﺒﺎش ﺧﺎم‬ ‫ﻣﻴﮑﺎهﺪت ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﻣﺨﺴﺐ‬
‫در راﻩ ﻧﺎن ﭼﺮا ﻧﻬﯽ اﯼ ﺑﯽ ﺗﻤﻴﺰ ﻧﺎم‬ ‫از ﮐﺎر ﺟﺎن ﭼﺮا زﻧﯽ اﯼ ﺗﻴﺮﻩ روز ﺗﻦ‬
‫ﺻﻴﺎد روزﮔﺎر ﺑﻬﺮ ﺳﻮ ﻧﻬﺎدﻩ دام‬ ‫از ﺑﻬﺮ ﺻﻴﺪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺎﺁزﻣﻮدﮔﺎن‬
‫ﺑﺲ ﻋﻤﺮ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم و ﻧﺸﺪ روز و ﺷﺐ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺲ ﺳﻘﻒ ﺷﺪ ﺧﺮاب و ﻧﮕﺸﺖ ﺁﺳﻤﺎن ﺧﺮاب‬
‫ﺟﻮﺷﻴﺪﻩ ﺳﺎﻟﻬﺎ و ﻧﭙﺨﺘﺴﺖ اﻳﻦ ﻃﻌﺎم‬ ‫ﻣﻨﺸﻴﻦ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﮐﺎﻳﻦ هﻮس ﺧﺎم ﭘﺨﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮدار ﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺑﻬﺮ ﮐﺎر ﮔﺎم‬ ‫ﺑﮕﺸﺎﯼ ﮔﺮ ﮐﻪ زﻧﺪﻩدﻟﯽ وﻗﺖ ﭘﻮﻳﻪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﺑﺸﻨﺎس ﻓﺮق روﺷﻨﯽ اﯼ دوﺳﺖ از ﻇﻼم‬ ‫در ﺗﻴﺮﮔﯽ ﭼﻮ ﺷﺐ ﭘﺮﻩ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﭙﺮﯼ‬
‫ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﻣﻴﭽﮑﺪ هﻤﯽ از دﺳﺖ اﻧﺘﻘﺎم‬ ‫اﯼ زورﻣﻨﺪ‪ ،‬روز ﺿﻌﻴﻔﺎن ﺳﻴﻪ ﻣﮑﻦ‬
‫ﺑﯽ روزﻩ هﻴﭻ روز ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻣﻪ ﺻﻴﺎم‬ ‫ﻓﺘﻮﯼ دهﯽ ﺑﻐﺼﺐ ﺣﻖ ﭘﻴﺮزن وﻟﻴﮏ‬
‫ﺷﻤﺸﻴﺮ روز ﻣﻌﺮﮐﻪ زﺷﺖ اﺳﺖ در ﻧﻴﺎم‬ ‫وﻗﺖ ﺳﺨﻦ ﻣﺘﺮس و ﺑﮕﻮ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ زﺧﻢ ﮐﻬﻨﻪ دﻳﺮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ اﻟﺘﻴﺎم‬ ‫درد از ﻃﺒﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﻔﺘﯽ‪ ،‬از ﺁن ﺳﺒﺐ‬
‫ﺳﮓ ﺑﺎﻳﺪ اﯼ ﻓﻘﻴﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁهﻮﯼ ﺧﻮﺷﺨﺮام‬ ‫از ﺑﻬﺮ ﺣﻔﻆ ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﭼﻮن ﺑﺨﻮاب رﻓﺖ‬
‫ﺣﺮﺻﺖ ﭼﺮاﺳﺖ ﺧﻮاﺟﻪ‪ ،‬اﮔﺮ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﻏﻼم‬ ‫ﭼﺎهﺖ ﭼﺮاﺳﺖ ﺟﺎﯼ‪ ،‬ﮔﺮت ﻣﻴﻞ ﺑﺮﺗﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ دﻳﻮ هﻴﭽﮕﻪ ﻧﻔﺮﺳﺘﺪ ﺗﻮ را ﭘﻴﺎم‬ ‫ﭼﻨﺪﯼ ز ﺑﺎر ﮔﺎﻩ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺑﺮون ﻣﺮو‬
‫ﺁﮔﻪ ﻧﻪاﯼ ﮐﻪ ﭼﺎﻩ ﮐﺪام اﺳﺖ و رﻩ ﮐﺪام‬ ‫ﻋﻤﺮﻳﺴﺖ رهﻨﻮردﯼ و ﭼﻮن ﮐﻮدﮐﺎن هﻨﻮز‬
‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ دﻳﺮ ﮔﺮدد و ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺟﺎم‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺷﺮاب ﻣﻌﺮﻓﺖ از ﺟﺎم ﻋﻠﻢ ﻧﻮش‬
‫ﻧﺨﻮاﺳﺖ هﻴﭻ ﺧﺮدﻣﻨﺪ وام از اﻳﺎم‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﻴﺴﻪ و ﺁﺷﻮب ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ وام‬ ‫ﻧﺨﻮاﺳﺖ هﻴﭻ ﺧﺮدﻣﻨﺪ وام از اﻳﺎم‬
‫ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﺑﺮاﻩ ﺗﻮ دام‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ ﻋﻘﻞ درﻳﻦ رهﮕﺬر ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ﺧﺎم ﻓﺮﻳﺒﺴﺖ روزﮔﺎر و ﺗﻮ ﺧﺎم‬ ‫هﺰار ﺑﺎر ﺑﻠﻐﺰاﻧﺪت ﺑﻬﺮ ﻗﺪﻣﯽ‬
‫‪٤٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﮑﺎر ﮔﻮر ﺷﺪ اﯼ دوﺳﺖ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﻬﺮام‬ ‫اﮔﺮ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺑﻬﺮام ﮔﻮر ﻣﯽﭘﺮﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺎدﯼ و ﻏﻢ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﻤﻴﮑﻨﻨﺪ دوام‬ ‫ز ﻏﻢ ﻣﺒﺎش ﻏﻤﻴﻦ و ﻣﺸﻮ ز ﺷﺎدﯼ ﺷﺎد‬
‫ز ﺷﺎخ ﺑﻴﺪ ﻧﭽﻴﺪ اﺳﺖ هﻴﭽﮑﺲ ﺑﺎدام‬ ‫ز ﺗﺨﻢ ﺗﻠﺦ ﻧﺨﻮرد اﺳﺖ ﮐﺲ ﺑﺮ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﻬﺸﺎﻧﻪ ﺳﭙﺮدﯼ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻔﺲ زﻣﺎم‬ ‫از ﺁن ﺳﺒﺐ ﻧﺸﺪﯼ هﻤﻌﻨﺎن هﺸﻴﺎران‬
‫ﺗﻮ اوﻓﺘﺎدﯼ و اﻳﻦ ﮐﺎروان ﮔﺬﺷﺖ ﻣﺪام‬ ‫ﺗﻮ ﺁرﻣﻴﺪﯼ و اﻳﻦ زاغ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﺮد هﻤﯽ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻮر هﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮔﺸﺘﻪاﯼ ﻗﺮﻳﻦ ﺿﻼم‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺎﯼ هﺴﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪﻩاﯼ از راﻩ‬
‫ﺑﻬﻞ ﮐﻪ دﻳﻮ ﺑﺪ ﺁﺋﻴﻦ ﺗﺮا دهﺪ دﺷﻨﺎم‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮج و ﺑﺎروﯼ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻦ‬
‫ﭼﺮا ﺑﻤﻌﺒﺪ ﺷﻴﻄﺎن ﮐﻨﯽ ﺳﺠﻮد و ﻗﻴﺎم‬ ‫ﺗﺮا ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ دل ﺧﻠﻮت ﺧﺪا ﺑﻮد اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮﺳﻨﯽ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺗﺮا ﻧﻤﺎﻳﺪ رام‬ ‫ﺟﻔﺎﯼ ﮔﻴﺘﯽ و ﮐﺠﮕﺮدﯼ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﺠﻬﻞ و ﻋﺠﺐ ﻣﮑﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﯽ ﺑﺪﻳﻞ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﺑﺤﺮص و ﺁز ﻣﺒﺮ ﻓﺮﺻﺖ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺴﺮ‬
‫دم رﺣﻴﻞ ﺷﺪ‪ ،‬اﯼ ﺟﺴﺘﻪ ﻋﻤﺮهﺎ ﺁرام‬ ‫زﻣﺎن رﻧﺞ ﺷﺪ‪ ،‬اﯼ ﮐﺮدﻩ ﺳﺎﻟﻬﺎ راﺣﺖ‬
‫ﻣﺪار ﺑﻴﻢ ازﻳﻦ اﺳﺐ ﺑﯽ ﻓﺴﺎر و ﻟﮕﺎم‬ ‫ﺑﻤﻘﺼﺪﯼ ﻧﺮﺳﯽ ﺗﺎ رهﯽ ﻧﭙﻴﻤﺎﺋﯽ‬
‫ز ﺟﺎن ﻃﻠﺐ ﮐﻪ ﺑﺎرواح زﻧﺪﻩاﻧﺪ اﺟﺴﺎم‬ ‫هﺮ ﺁن ﻓﺮوغ ﮐﻪ از ﺟﺴﻢ ﺗﻴﺮﻩ ﻣﻴﻄﻠﺒﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺎص ﻧﻴﺰ ﺑﺴﯽ هﺴﺖ در ﻣﻴﺎن ﻋﻮام‬ ‫ﻣﮕﻮﯼ هﺮ ﮐﻪ ﮐﻬﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺷﺪ ز ﻋﻠﻢ ﺗﻬﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺮا‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻧﻴﮏ ﺗﺮا‪ ،‬ﮐﻨﻨﺪ اﮐﺮام‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻴﮏ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﻮ ﺑﻴﺪاﻧﺸﯽ ﻣﻨﺎز ﮐﻪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﺷﺒﺎن ﺑﮕﻮﯼ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﺪ از اﻏﻨﺎم‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮگ ﺣﻴﻠﻪﮔﺮ اﻧﺪر ﻟﺒﺎس ﭼﻮﭘﺎن ﺷﺪ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺨﻦ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻩ ﮔﻮﯼ ﮐﻼم‬ ‫ﭼﻮ وﻗﺖ ﮐﺎر ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎش ﭼﺎﺑﮏ اﻧﺪر ﮐﺎر‬
‫هﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺎﻣﺶ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﮔﺸﺖ درد ﺁﺷﺎم‬ ‫ز ﺟﺎم ﻋﻠﻢ ﻣﯽ ﺻﺎف زﻳﺮﮐﺎن ﺧﻮردﻧﺪ‬
‫هﻤﯽ ﺑﺨﻴﺮﻩ ﺑﻪ وﻳﺮاﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﻣﻘﺎم‬ ‫ﺑﺸﻮق ﮔﻨﺞ ﻳﮑﯽ ﺗﻴﺸﻪ ﺑﺮ زﻣﻴﻦ ﻧﺰدﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺧﺪاﯼ ﭘﺮﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ از اﺻﻨﺎم‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺒﺎرﯼ‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮﺋﯽ از ﭘﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﺪام ﮔﺮﺳﻨﻪ در ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺗﻮ ﺧﻮرد ﻃﻌﺎم‬ ‫ﮐﺪام ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻨﻮﺷﻴﺪ از ﺳﺒﻮﯼ ﺗﻮ ﺁب‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺮﻋﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻓﺎرﻏﯽ ز اﺣﮑﺎم‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ راهﻨﻤﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﻤﯽ از راﻩ‬
‫ﻣﭙﻮﯼ ﺟﺰ رﻩ ﭘﺮهﻴﺰ و ﺑﺎش ﻧﻴﮏ اﻧﺠﺎم‬ ‫ﺑﺴﯽ اﺳﺖ ﭘﺮﺗﮕﻪ اﻧﺪر رﻩ هﻮﯼ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺘﺴﺖ ﺑﺴﯽ ژاژ و ﺑﺴﯽ ﻣﺒﻬﻢ‬

‫ﺑﻪ ﮐﺰ اﻳﻦ ﭘﺲ ﮐﻨﺪش ﻧﻄﻖ ﺧﺮد اﺑﮑﻢ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺘﺴﺖ ﺑﺴﯽ ژاژ و ﺑﺴﯽ ﻣﺒﻬﻢ‬
‫روﯼ درهﻢ ﻣﮑﺶ ار ﮐﺎر ﺗﻮ ﺷﺪ درهﻢ‬ ‫رﻩ ﭘﺮ ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ ﺁز ﭼﻮ ﺑﮕﺮﻓﺘﯽ‬
‫‪٤٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﺴﺘﺸﻮ ﮐﺮد هﺮﻳﻤﻦ ﭼﻮ درﻳﻦ زﻣﺰم‬ ‫ﺧﺸﮏ ﺷﺪ زﻣﺰم ﭘﺎﮐﻴﺰﻩﯼ ﺟﺎن ﻧﺎﮔﻪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺮهﺎﻧﻴﻢ ز دود و دم‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ از ﻣﻄﺒﺦ وﺳﻮاس ﺑﺮون ﺁﺋﻴﻢ‬
‫ﭼﺎﻩ ﻣﺮگ اﺳﺖ درﻳﻦ ﺳﻴﺮﮔﻪ ﺧﺮم‬ ‫ﮐﺎخ ﻣﮑﺮ اﺳﺖ درﻳﻦ ﮐﻨﮕﺮﻩ ﻣﻴﻨﺎ‬
‫ز ﺳﺘﻢ ﭘﻴﺸﻪ ﺟﻬﺎن ﭼﻨﺪ ﮐﺸﯽ اﺳﺘﻢ‬ ‫ز ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ ﻓﻠﮏ ﭼﻨﺪ ﺷﻮﯼ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ داﻣﮕﻪ ﻣﺤﮑﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﻣﮕﺮ اﻳﻦ داﻧﻪﯼ داﻧﺎ ﮐﺶ‬
‫هﺮ ﮐﺴﻴﺮا ﮐﻪ در اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻮد ﺧﺎﺗﻢ‬ ‫وارث ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﺘﻮان ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫ﺗﻮ ازو ﺧﻴﺮﻩ ﭼﻪ دارﯼ ﻃﻤﻊ ﻣﺮهﻢ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺰﺧﻢ ﺗﻮ زﻧﺪ زﺧﻤﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ از زال اﺛﺮ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﺰ رﺳﺘﻢ‬ ‫ﻓﻠﮏ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎورد دﻟﻴﺮ ﺁﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ وﻓﺎ ﮐﺮد ﺑﻪ ﻋﻴﺴﯽ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﻳﻢ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺒﺨﺸﻮد ﺑﻤﻮﺳﯽ ﺧﻠﻒ ﻋﻤﺮان‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺪون و ﭼﻪ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺟﻢ‬ ‫ﺗﺨﺖ ﺟﻤﺸﻴﺪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ ار ﭘﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺳﻮر ﻗﺮﻳﻦ اﺳﺖ دو ﺻﺪ ﻣﺎﺗﻢ‬ ‫ز ﺧﻮﺷﻴﻬﺎ ﭼﻪ ﺷﻮﯼ ﺧﻮش ﮐﻪ درﻳﻦ ﻣﻌﺒﺮ‬
‫ز زﺑﺮدﺳﺘﯽ اﻳﺎم ﺑﺰﻳﺮ و ﺑﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﻧﯽ ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ز هﺮ ﺑﻨﺪ ﭼﺴﺎن ﻧﺎﻟﺪ‬
‫ﻋﺒﺮت ﺁﻣﻮزدت از دﻳﻠﻤﻴﺎن دﻳﻠﻢ‬ ‫داﺳﺘﺎن ﮔﻮﻳﺪت از ﺑﺎﺑﻠﻴﺎن ﺑﺎﺑﻞ‬
‫ﺑﻬﺮ روزﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﺴﺖ ﭼﻪ دارﯼ ﻏﻢ‬ ‫ﻓﺮﺻﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﺪﺳﺘﺴﺖ‪ ،‬ﻏﻨﻴﻤﺖ دان‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮ و ﺳﺎق ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ رﻧﮓ و ﺷﻢ‬ ‫زان ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ ﮐﻪ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن‬
‫ور ﺑﻬﺎرﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺰاﻧﯽ ﺑﻮدش ﺗﻮام‬ ‫ﮔﺮ ﺻﺒﺎﺣﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺎﺋﯽ رﺳﺪش از ﭘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﺑﭽﻤﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺪ ﺷﺒﻨﻢ‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم اﺷﮏ ﺑﭽﻬﺮ ﮔﻞ از ﺁن ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﺑﻴﻢ ﺟﺎﻧﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﺰ رﻣﻪ ﮐﺮدﯼ رم‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ دﺷﺖ ﻣﺨﻮف‪ ،‬اﯼ ﺑﺮﻩﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﺁﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﺎ روﻏﻦ و ﺷﻬﺪش ﺳﻢ‬ ‫ﻣﺨﻮر اﯼ ﮐﻮدﮎ ﺑﯽ ﺗﺠﺮﺑﻪ زﻳﻦ ﺣﻠﻮا‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﺎز رهﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ را زﻳﻦ ﻳﻢ‬ ‫دﺳﺖ و ﭘﺎﺋﯽ ﺑﺰن اﯼ ﻏﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﯽ ﮔﺮ‬
‫ﮐﺒﮏ زﺷﺘﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ زاغ ﺷﻮد هﻤﺪم‬ ‫ﻣﺸﮏ ﺣﻴﻔﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دودﻩ ﺷﻮد هﻤﺴﺮ‬
‫ﺑﺮو اﯼ ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﺼﻒ ﺳﺮو و ﺳﻤﻦ ﺑﺮدم‬ ‫ﺑﺮو اﯼ ﻓﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺮغ ﺳﺤﺮ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺷﻮﯼ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﺑﻴﺪ ز ﺑﺎدﯼ ﺧﻢ‬ ‫ز ﭼﻨﺎر ﺁﻣﻮز‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ‬
‫ﻧﺮوﯼ از ﭘﯽ ﻧﺎن ﺑﺮ در ﺧﺎل و ﻋﻢ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ و ﭘﻴﻮﻧﺪ هﻨﺮ ﺑﺎش ﮐﻪ ﺗﺎ روزﯼ‬
‫ﺑﻴﮑﯽ ﻧﺎن ﺟﻮﻳﻦ ﺳﻴﺮ ﺷﻮد اﺷﮑﻢ‬ ‫روح را ﺳﻴﺮ ﮐﻦ از ﻣﺎﺋﺪﻩﯼ ﺣﮑﻤﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻣﺪت اﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﺗﻦ ﻣﻠﺤﻢ‬ ‫ﺟﺰ ﮐﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺗﺮا ﮐﻪ ﺧﻮاب و ﺧﻮر ﻏﻔﻠﺖ‬
‫رﺳﻦ اﺳﺖ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻴﺶ ﭼﻮ اﺑﺮﻳﺸﻢ‬ ‫ﺧﺰﻓﺴﺖ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ دارﻳﺶ ﭼﻨﻮ ﮔﻮهﺮ‬
‫‪٤٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺨﻮد‪ ،‬اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ از ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻓﺴﻮن ﻣﻴﺪم‬ ‫ﻣﺎر ﺧﻮد‪ ،‬هﻢ ﺗﻮ ﺧﻮدﯼ‪ ،‬ﻣﺎر ﭼﻪ اﻓﺴﺎﺋﯽ‬
‫ﻏﻢ ﺧﻮد ﺧﻮر‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮرﯼ اﻧﺪﻩ ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ‬ ‫ز ﺗﻮ در هﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﻴﮕﺮدد‬
‫زر ﺳﺮخ ﺗﻮ ﺑﮕﻴﺮد ﺑﻪ ﻳﮑﯽ درهﻢ‬ ‫ﺑﻴﻢ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺮاف ﻗﻀﺎ ﻧﺎﮔﻪ‬
‫ﺑﺬل ﻳﮏ ﺟﻮز ﮐﺴﯽ را ﻧﮑﻨﺪ ﺣﺎﺗﻢ‬ ‫ﮐﺸﺖ ﻳﮏ داﻧﻪ ﮐﺴﯽ را ﻧﺪهﺪ ﺧﺮﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ رهﯽ رو‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺎن ﻧﮑﻨﻨﺪت ذم‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮﯼ ﭘﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﻋﻘﺎﺑﺎن ﻧﮑﻨﻨﺪت ﺳﺮ‬
‫دل ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺷﺪ و ﻣﻠﮏ ﺗﻨﺶ ﻋﺎﻟﻢ‬ ‫ﺟﺎن ﭼﻮ ﮐﺎن ﺁﻣﺪ و داﻧﺶ ﮔﻬﺮش‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬

‫ﮔﺎﻩ ﺳﻮد و ﮔﻪ زﻳﺎن ﻣﻴﻮرﻳﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬
‫هﺮﮔﺰ اﻳﻦ ﺳﻮد و زﻳﺎﻧﺮا ﻧﺸﻤﺮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﮑﻮ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﻴﻢ از ﭼﻪ روﯼ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻓﺮﺳﻮدﻩ اﺳﺖ و در ﻓﮑﺮ ﺳﺮﻳﻢ‬ ‫ﺟﺎن زﺑﻮن ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ و در ﺑﻨﺪ ﺗﻨﻴﻢ‬
‫ﺳﻔﺮﻩهﺎ از ﺑﻬﺮ ﺗﻦ ﻣﻴﮕﺴﺘﺮﻳﻢ‬ ‫روح را از ﻧﺎﺷﺘﺎﺋﯽ ﻣﻴﮑﺸﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ در ﺁن ﺁﺋﻴﻨﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﻨﮕﺮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻘﻞ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﮐﺮدار ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎر ﮐﺮدار ﺑﺪ ﺧﻮد ﻣﻴﺒﺮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﮔﺮاﻧﺒﺎرﻳﻢ‪ ،‬ﺟﺮم ﭼﺮخ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻳﻢ ﮐﺎﻧﺮا ﻣﻴﺨﺮﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮن ﺳﻴﺎهﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻀﺎﻋﺖ دهﺮ را‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﻓﮑﺮت ﮐﺎزﻳﺸﺎن ﺑﻬﺘﺮﻳﻢ‬ ‫ﭘﻨﺪ ﻧﻴﮑﺎن را ﻧﻤﻴﺪارﻳﻢ ﮔﻮش‬
‫ﺁﺗﺶ اﻣﺎ در دل ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻳﻢ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮان اﻣﺎ ﺑﮑﻨﺞ ﺧﺎﻧﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ ﺗﺒﻪﮐﺎران ﺑﺮاﻩ دﻳﮕﺮﻳﻢ‬ ‫ﮐﺎرداﻧﺎن راﻩ دﻳﮕﺮ ﻣﻴﺮوﻧﺪ‬
‫در ﭼﺮاﮔﺎهﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻣﻴﭽﺮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮگ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﺴﺘﻴﻢ از ﺷﺒﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺑﭙﺮ و ﺑﺎل ﭼﻮﺑﻴﻦ ﻣﻴﭙﺮﻳﻢ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﯽ ﺑﺮ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫از ﺑﺮاﯼ دﻳﮕﺮان ﺑﺮ ﻣﻨﺒﺮﻳﻢ‬ ‫واﻋﻈﻴﻢ اﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﭘﺮدﻩهﺎﯼ ﻋﻴﺐ ﻣﺮدم ﻣﻴﺪرﻳﻢ‬ ‫ﺁﮔﻪ از ﻋﻴﺐ ﻋﻴﺎن ﺧﻮد ﻧﻪاﻳﻢ‬
‫ﻣﺎ هﻤﯽ اﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ را ﻣﻴﭙﺮورﻳﻢ‬ ‫ﺳﻔﻠﮕﻴﻬﺎ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻧﻔﺲ زﺑﻮن‬
‫ﺑﮕﺬرﻳﻢ از ﺟﺎن و از ﺗﻦ ﻧﮕﺬرﻳﻢ‬ ‫ﺑﺸﮑﻨﻴﻢ از ﺟﻬﻞ و ﺧﻮد را ﻧﺸﮑﻨﻴﻢ‬
‫ﻣﺎ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ هﺮ ﺧﻢ و هﺮ ﺳﺎﻏﺮﻳﻢ‬ ‫ﺑﺎدﻩﯼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭼﻮن ﺧﻮاهﻴﻢ ﺧﻮرد؟‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ ﭼﻴﺴﺖ ﮔﺮ ﺑﺮزﻳﮕﺮﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ هﺮ ﺑﺮزﻳﮕﺮﯼ را ﺣﺎﺻﻠﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ ﺁن رﻩ ﻧﺴﭙﺮﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺑﺎرﯼ ﮔﻢ ﺷﺪﻳﻢ اﻧﺪر رهﯽ‬
‫‪٤٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﮑﻮﺷﺶ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﺮد ﺁورﻳﻢ‬ ‫زان ﭘﺮاﮐﻨﺪﻧﺪ اوراق ﮐﻤﺎل‬

‫ﻃﻮﻃﯽ وﻗﺖ و زﻣﺎن را ﺷﮑﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮ ﭼﻴﻨﻨﺪﻣﺎن‬
‫ﺑﺪ ﻣﻨﺸﺎﻧﻨﺪ زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان‬

‫از ﺑﺪﺷﺎن ﭼﻬﺮ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ ﺑﮕﺮدان‬ ‫ﺑﺪ ﻣﻨﺸﺎﻧﻨﺪ زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان‬
‫دﺳﺖ ﺑﺴﯽ را ﺑﺒﺴﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﺎن‬ ‫ﭘﺎﯼ ﺑﺴﯽ را ﺷﮑﺴﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻧﮓ‬
‫ﺗﻮﺳﻦ ﺧﻮد را دواﻧﺪﻩاﻧﺪ ﺑﻤﻴﺪان‬ ‫ﺗﺎ ﺧﺮ ﻟﻨﮕﯽ ﻓﺘﺎدﻩاﺳﺖ ز ﺳﺴﺘﯽ‬
‫ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﺧﻮﻳﺶ را ﺗﻮ ﺑﺎش ﻧﮕﻬﺒﺎن‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺪو ﻧﻴﮏ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﺮخ ﻣﯽﻧﻨﻮﻳﺴﺪ‬
‫ﻋﺎدت ﮐﮋدم ﻣﮕﻴﺮ و ﭘﻴﺸﻪﯼ ﺛﻌﺒﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﺳﺘﻢ از ﺑﻬﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﯽﻧﭙﺴﻨﺪﯼ‬
‫ﭼﻨﺪ درﻳﺸﺎن هﻤﯽ ﺑﻨﺎﺧﻦ و دﻧﺪان‬ ‫ﭼﻨﺪﮐﻨﯽ هﻤﭽﻮ ﮔﺮگ‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ﺑﻤﺮدم‬
‫ﺁﺗﺸﺖ اﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺁﺳﺘﻴﻦ و ﺑﻪ داﻣﺎن‬ ‫داﻣﻦ ﺧﻠﻖ ﺧﺪاﯼ را ﭼﻮ ﺑﺴﻮزﯼ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪﯼ ﺑﺪ ﻧﻤﻴﺨﺮﻧﺪ ﺟﺰ ارزان‬ ‫هﺮ ﭼﻪ دهﯽ دهﺮ را‪ ،‬هﻤﺎن دهﺪت ﺑﺎز‬
‫ﺧﻮاهﯽ اﮔﺮ ﺷﻤﻊ راﻩ‪ :‬داﻧﺶ و ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ﺧﻮاهﯽ اﮔﺮ راﻩ راﺳﺖ‪ :‬راﻩ ﻧﮑﻮﺋﯽ‬
‫اهﻞ هﻨﺮ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎدان‬ ‫ﮐﺎرﮔﺮان ﻃﻌﻨﻪ ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎهﻞ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﺻﺪ هﺰار ﺟﺎﻣﻪﯼ اﻟﻮان‬ ‫از ﺧﻢ ﺻﺒﺎغ روزﮔﺎر ﺑﺮﺁﻳﺪ‬
‫دﯼ ﻣﻪ و اردﻳﺒﻬﺸﺖ و ﺁذر و ﺁﺑﺎن‬ ‫ﻏﺎرت ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺸﺘﻦ‬
‫ﺟﺎن ﺗﻮ زﻧﺪاﻧﻴﺴﺖ و ﺟﺴﻢ ﺗﻮ زﻧﺪان‬ ‫ﺟﺰ ﺑﻔﻨﺎ ﭼﻬﺮ ﺟﺎن ﻧﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬ازﻳﺮاﮎ‬
‫رهﺮوﯼ و ﺗﻮﺷﻪاﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ در اﻧﺒﺎن‬ ‫ﻋﺎﻟﻤﯽ و ﺑﻬﺮﻩاﻳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ز داﻧﺶ‬
‫راهﺮوان راﻩ ﺑﺮدﻩاﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺗﻴﻪ ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪﯼ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ‬
‫ور ﻧﻪ ﺑﺪرﻳﺎ ﻧﻪ ﻣﻮج ﺑﻮد و ﻧﻪ ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﮐﺸﺘﯽ اﺧﻼص ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺖ ﺷﺮاﻋﯽ‬
‫ﺟﺰ ﻃﻤﻊ و ﺣﺮص ﭼﻴﺴﺖ ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼن‬ ‫ﮐﻌﺒﻪﯼ ﻧﻴﮑﯽ اﺳﺖ دل‪ ،‬ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻪ ﺑﺮاهﺶ‬
‫ﮐﺮدﻩ ﺑﺴﯽ ﭘﺎﮐﺪل ﻓﺮﻳﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺮﺳﺘﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺷﺪﯼ دﻳﻮ‪ ،‬دﻳﻮ ﮔﺸﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﺧﺮد‪ ،‬ﺁز ﻳﺎﻓﺖ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫دﻳﺒﻪﯼ ﭼﻴﻨﯽ ﭼﻪ ﺳﻮد در ﺗﻦ ﺑﻴﺠﺎن‬ ‫راهﻨﻤﺎﺋﯽ ﭼﻪ ﺳﻮد در رﻩ ﺑﺎﻃﻞ‬
‫ﺻﺪ رﻩ اﮔﺮ ﺷﻮﺋﻴﺶ ﺑﭽﺸﻤﻪﯼ ﺣﻴﻮان‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺗﻮ زﻧﮕﯽ ﺷﺪ و ﺳﭙﻴﺪ ﻧﮕﺮدد‬
‫هﻴﭽﮕﻪ از ﺷﻮرﻩزار ﻻﻟﻪ و رﻳﺤﺎن‬ ‫راﺳﺘﯽ از وﯼ ﻣﺠﻮﯼ زاﻧﮑﻪ ﻧﺮوﻳﺪ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ دوﻧﺎن ﻣﮑﻦ ﺑﺮاﯼ ﻳﮑﯽ ﻧﺎن‬ ‫ﺑﺎر ﻟﻴﻤﺎن ﻣﮑﺶ ز ﺑﻬﺮ ﺟﻮﯼ زر‬
‫‪٤٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اهﻞ هﻨﺮ ﺑﺎش و ﭘﻮش ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﮔﻨﺞ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﺠﻮﯼ و ﭘﻴﻠﻪورﯼ ﮐﻦ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺷﺪ ﭼﻮ ﺷﺒﭙﺮﻩ ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫روز ﺳﻌﺎدت ز ﺷﺐ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫از در ﻣﻌﻨﯽ دراﯼ‪ ،‬ﻧﺰ در ﻋﻨﻮان‬ ‫دور ﺷﻮ از رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ ﺑﻴﻬﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻓﺴﻮس ﺷﺪ و ﺣﺮﻣﺎن‬

‫ﻋﻴﺐ ﺧﻮد را ﻣﮑﻦ اﻳﺪوﺳﺖ ز ﺧﻮد ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻓﺴﻮس ﺷﺪ و ﺣﺮﻣﺎن‬
‫ﺟﻔﺖ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﺸﻮد هﻴﭻ ﺣﻘﻴﻘﺖ دان‬ ‫وﻗﺖ ﺿﺎﻳﻊ ﻧﮑﻨﺪ هﻴﭻ هﻨﺮﭘﻴﺸﻪ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻔﺘﻦ و در ﺳﻔﺮﻩ ﻧﻬﻔﺘﻦ ﻧﺎن‬ ‫هﻴﭽﮕﻪ ﻧﻴﺴﺖ رﻩ و رﺳﻢ ﺧﺮدﻣﻨﺪﯼ‬
‫ﭼﺮخ دﻳﻮﻳﺴﺖ ﺳﻴﻪ دل‪ ،‬دل ازو ﺑﺴﺘﺎن‬ ‫دهﺮ ﮔﺮﮔﻴﺴﺖ ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬رخ از او ﺑﺮﮔﻴﺮ‬
‫اﺳﺐ زﻳﻦ دﺷﺖ ﺧﻄﺮﻧﺎﮎ ﺳﺒﮑﺘﺮ ران‬ ‫ﭘﺎ ﺑﺮ اﻳﻦ رهﮕﺬر ﺳﺨﺖ ﮔﺮاﻧﺘﺮ ﻧﻪ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻨﺪ زﻳﻦ هﻤﻪ ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن‬ ‫ﻣﻮج و ﻃﻮﻓﺎن و ﻧﻬﻨﮕﺴﺖ درﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫هﻴﭻ دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﺸﺪ ﺑﺴﺘﻪﯼ اﻳﻦ زﻧﺪان‬ ‫هﻴﭻ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻴﺎﺳﻮد درﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺧﺎﮐﺴﺘﺮش اﻳﻦ ﺻﺎﻋﻘﻪﯼ ﺳﻮزان‬ ‫اﯼ ﺑﺴﺎ ﺧﺮﻣﻦ اﻣﻴﺪ ﮐﻪ در ﻳﮑﺪم‬
‫اﻳﻤﻦ از ﻓﺘﻨﻪﯼ اﻳﺎم ﻣﺸﻮ ﭼﻨﺪان‬ ‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ اﺧﺘﺮ ﻓﻴﺮوز ﻣﮑﻦ ﭼﻨﺪﻳﻦ‬
‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺲ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺸﺘﻦ ﻓﻠﮏ ﮔﺮدان‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ ﺑﺲ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮدن دﯼ و ﻓﺮوردﻳﻦ‬
‫ﭼﻮ رود ﺳﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎرﻳﺖ ﺧﻮرد ﺳﺎﻣﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻮد ﺟﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ دردﻳﺖ رﺳﺪ ﭘﻴﮑﺮ‬
‫ﻳﺎﺑﯽ ﺁن ﮔﻨﺞ ﮐﻪ ﺟﻮﺋﻴﺶ درﻳﻦ وﻳﺮان‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد ار ﺑﺎ ﻧﮕﻬﯽ ﭘﺎﮎ ﺑﺨﻮد ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﭼﻮ درﺧﺘﻴﺴﺖ هﻮﯼ‪ ،‬ﺑﯽ ﺑﻦ و ﺑﯽ اﻏﺼﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺘﺎﺑﻴﺴﺖ رﻳﺎ‪ ،‬ﺑﯽ ورق و ﺑﯽ ﺧﻂ‬
‫هﻴﭻ هﺸﻴﺎر ﻧﺴﺎﻳﺪ ﺑﺰﺑﺎن ﺳﻮهﺎن‬ ‫هﻴﭻ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﻨﻬﺪ ﺑﺮ ﮐﻒ دﺳﺖ ﺁﺗﺶ‬
‫ﺑﺎﻳﺪت ﺧﻴﺮﻩ ﺟﻔﺎ دﻳﺪن از اﻳﻦ ﭼﻮﮔﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﭼﻮن ﮔﻮﯼ درﻳﻦ ﮐﻮﯼ ﺑﺴﺮ ﮔﺮدﯼ‬
‫ﺁﻣﺪ ﺁواﯼ ﺟﺮس‪ ،‬ﺗﻮﺷﻪ ﭼﻪ دارﯼ هﺎن‬ ‫ﮔﺸﺖ هﻨﮕﺎم درو‪ ،‬ﮐﺸﺖ ﭼﻪ ﮐﺮدﯼ هﻴﻦ‬
‫ﺷﺐ ﺗﺎر و ﺧﺮ ﻟﻨﮓ و رﻩ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫رهﺮو ﮔﻤﺸﺪﻩ و راهﺰﻧﺎن در ﭘﻴﺶ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻪ ﺟﺮﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاهﻨﺪ ز ﺗﻮ ﺗﺎوان‬ ‫ﺑﮑﺶ اﻳﻦ ﻧﻔﺲ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮐﺶ ﺧﻮد ﺑﻴﻦ را‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ دﺳﺖ دو ﻃﻨﺒﻮر زدن‪ ،‬ﻧﺘﻮان‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ دل ﻧﺘﻮان ﮐﺎر ﺗﻦ و ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫ﭼﻪ رﺳﻴﺪت ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻮدﻧﯽ و ﻧﺎدان‬ ‫ﺧﺮد اﺳﺘﺎد و ﺗﻮ ﺷﺎﮔﺮد و ﺟﻬﺎن ﻣﮑﺘﺐ‬
‫ﻧﻪ زﻣﺴﺘﺎن ﮔﻨﻬﯽ داﺷﺖ ﻧﻪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﮐﺎهﻞ و از ﮐﺎرﺑﺮﯼ ﮔﺸﺘﯽ‬
‫ﺗﺨﻢ ﮐﺮدار ﺑﺪش ﮐﺮد ﭼﻮ ﺷﻮرﺳﺘﺎن‬ ‫ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﻮد وﺟﻮد ﺗﻮ ﮔﻪ ﺧﻠﻘﺖ‬
‫‪٤٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻮ ﻣﭙﻨﺪار ﮐﻪ ﻋﺰت رﺳﺪ از ﺧﺬﻻن‬ ‫ﺗﻮ ﻣﭙﻨﺪار ﮐﻪ ﻋﻨﺎب دهﺪ ﻋﻠﻘﻢ‬
‫ﺁدﻣﯽ روﯼ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺷﺪن دﻳﻮان‬ ‫ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺲ‪ ،‬ﮐﺎز ﭘﯽ ﺑﺪ ﮐﺎرﯼ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﺎ ﺷﺒﻪ و رﻓﺖ در ﻏﻠﻄﺎن‬ ‫ﮔﺸﺖ اﺑﻠﻴﺲ ﭼﻮ ﻏﻮاص ﺑﻪ ﺑﺤﺮ دل‬
‫ﻟﻘﻤﻪ ﺑﯽ ﺳﻨﮓ ﻧﺨﻮردﺳﺖ ﮐﺴﯽ زﻳﻦ ﺧﻮان‬ ‫ﭘﻮﻳﻪ ﺁﺳﻮدﻩ ﻧﮑﺮدﺳﺖ ﮐﺴﯽ زﻳﻦ رﻩ‬
‫ﻃﺎﺋﺮ ﻋﻤﺮ ﭼﻮ از دام ﺗﻮ ﺷﺪ ﭘﺮان‬ ‫ﮔﺮ ﺷﻮﯼ ﺑﺎد ﺑﮕﺮدش ﻧﺮﺳﯽ هﺮﮔﺰ‬
‫ﮐﺰ ﭘﺲ ﻣﺮدﻩ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻧﮑﺮد اﻓﻐﺎن‬ ‫دﯼ ﺷﺪ اﻣﺮوز‪ ،‬ﺑﺨﻴﺮﻩ ﻣﺨﻮر اﻧﺪوهﺶ‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎر ﺗﻮ ﻣﻴﻤﺎﻧﯽ و اﻳﻦ ﭘﺎﻻن‬ ‫ﺧﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺮد اﻳﻦ ﻏﻮل ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺸﺘﻦ ﭼﺮخ ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻤﻪ ﺑﺮ ﻳﮑﺴﺎن‬ ‫ﺷﺒﺮو دهﺮ ﻧﮕﺮدد هﻤﻪ در ﻳﮏ راﻩ‬
‫ﻋﻬﺪهﺎ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ از ﺳﺴﺘﯽ اﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎن‬ ‫ﮐﺎﻣﻬﺎ ﺗﻠﺦ ﺷﺪ از ﺗﻠﺨﯽ اﻳﻦ ﺣﻠﻮا‬
‫زو ﭼﻪ دارﯼ ﻃﻤﻊ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻗﺮﺁن‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ از هﻢ اﻟﻒ و ﺑﺎ را‬
‫ﮐﻮﺷﺸﯽ ﮐﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪاﯼ ﮐﺎﻟﺒﺪ ﺑﯽ ﺟﺎن‬ ‫ﭘﺮﺗﻮﯼ دﻩ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪاﯼ دﻳﻮ درون ﺗﻴﺮﻩ‬
‫هﻤﻪ از ﺗﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ از ﮐﺠﺮوﯼ دوران‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ هﺮچ ﺁن رﺳﺪ از ﺗﻨﮕﯽ و ﻣﺴﮑﻴﻨﯽ‬
‫ﻗﺪر ﺧﻮاهﯽ؟ ﭼﻮ ﻓﻠﮏ ﺑﺎش ﺑﻠﻨﺪ ارﮐﺎن‬ ‫ﻧﺎم ﺟﻮﺋﯽ؟ ﭼﻮ ﻣﻠﮏ ﺑﺎش ﻧﮑﻮ ﮐﺮدار‬
‫روﯼ ﺑﻨﻤﺎﯼ ﭼﻮ ﮔﺸﺘﯽ ﮔﻬﺮ رﺧﺸﺎن‬ ‫ﺑﺮو اﯼ ﻗﻄﺮﻩ در ﺁﻏﻮش ﺻﺪف ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﻧﻪ ﻓﻼن ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ ﻳﺎرﯼ و ﻧﻪ ﺑﻬﻤﺎن‬ ‫ﻳﺎرﯼ از ﻋﻠﻢ و هﻨﺮ ﺧﻮاﻩ‪ ،‬ﭼﻮ درﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺁﻣﻮز‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻮدﯼ رﺳﺪ از ﻋﻨﻮان‬ ‫داﻧﺶ اﻧﺪوز‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮد از دﻋﻮﯼ‬
‫ﮐﺸﺘﻪﯼ ﻋﺸﻖ ﺑﻮد زﻧﺪﻩﯼ ﺟﺎوﻳﺪان‬ ‫ﺑﺴﺘﻪﯼ ﺷﻮق ﺑﻮد از دو ﺟﻬﺎن ﺁزاد‬
‫هﻤﻪ ﻏﻮاص ﻧﻴﺎرد ﮔﻬﺮ از ﻋﻤﺎن‬ ‫هﻤﻪ زارع ﻧﺒﺮد وﻗﺖ درو ﺧﺮﻣﻦ‬
‫زﻧﺪﻩ ﮔﺮدد دل و ﺟﺎن از هﻨﺮ و ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫زﻳﺐ ﻳﺎﺑﺪ ﺳﺮ و ﺗﻦ از ادب و داﻧﺶ‬
‫ﻋﻠﻢ ﻧﻮرﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺷﻮد ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﻋﻘﻞ ﮔﻨﺠﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺮد دزدش‬
‫ﭼﻪ ﺑﺪﯼ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺁدﻣﯽ از ﺣﻴﻮان‬ ‫هﺴﺘﯽ از ﺑﻬﺮ ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ اﮔﺮ ﺑﻮدﯼ‬
‫ﺧﺴﮏ و ﺧﺸﮏ ﺑﺪﯼ هﻤﭽﻮ ﮔﻞ و رﻳﺤﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدﯼ ﺳﺨﻦ ﻃﻴﺒﺖ و رﻧﮓ و ﺑﻮ‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ار ﭘﻴﺮهﻦ ﺗﻨﺖ ﺑﻮد ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺟﺎن ﺗﻮ زﻳﻮر ﻋﻠﻢ ﺁراﺳﺖ‬
‫ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﭘﺴﺮ ﻋﻤﺮان‬ ‫ﺳﺤﺮ ﺑﺎز اﺳﺖ ﻓﻠﮏ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻮ ﺷﺪﯼ ﻧﻮح‪ ،‬ﭼﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪات از ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪﯼ ﻧﻴﮏ‪ ،‬ﭼﻪ ﭘﺮوات ز ﺑﺪ روزﯼ‬
‫ﺑﺰن ﺁﺑﯽ و ز ﺟﺎﻧﯽ ﺷﺮرﯼ ﺑﻨﺸﺎن‬ ‫ﺑﺮو از ﺗﻴﻪ ﺑﻼ ﮔﻤﺸﺪﻩاﯼ درﻳﺎب‬
‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﺮهﻨﻪاﯼ ﭘﻮﺷﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻳﮑﯽ ﻟﻘﻤﻪ‪ ،‬دل ﮔﺮﺳﻨﻪاﯼ ﺑﻨﻮاز‬
‫‪٤٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ دﻟﮑﻮﻓﺘﻪ ﮔﺸﺖ از ﺑﺮﻩﯼ ﺑﺮﻳﺎن‬ ‫ﺑﻴﻨﻮا ﻣﺮد ﺑﺤﺴﺮت ز ﻏﻢ ﻧﺎﻧﯽ‬

‫ﺷﻤﻊ هﻢ ﺗﺎ ﺑﺴﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﻮد ﻣﻬﻤﺎن‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ ﮔﺮ در دل ﺷﺐ ﺧﺮﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺸﻴﺰﯼ ﻧﺨﺮﻧﺪش ﭼﻮ ﺷﻮد ﻋﺮﻳﺎن‬ ‫ﺑﯽ هﻨﺮ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺘﻦ دﻳﺒﻪﯼ ﭼﻴﻦ ﭘﻮﺷﺪ‬
‫ﭘﺮﻧﻴﺎن ﺑﺎف و ﺗﻮ در ﮐﺎرﮔﻪ ﮐﺘﺎن‬ ‫هﻤﻪ ﻳﺎران ﺗﻮ از ﭼﺴﺘﯽ و ﭼﺎﻻﮐﯽ‬
‫ﺳﻨﮓ را ﺑﺎ در ﺷﻬﻮار ﺑﻴﮏ ﻣﻴﺰان‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺻﺮاف ﮔﻬﺮ ﺷﺪ ﻧﻨﻬﺪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺑﺎﻣﻴﺪ ﺛﻤﺮﯼ ﮐﺸﺖ ﺗﺮا دهﻘﺎن‬ ‫ز ﭼﻪ‪ ،‬اﯼ ﺷﺎﺧﮏ ﻧﻮرس‪ ،‬ﻧﺪهﯽ ﺑﺎرﯼ‬
‫هﻴﭻ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﻧﻴﺎﻟﻮد دل و داﻣﺎن‬ ‫هﻴﭻ‪ ،‬ﺁزادﻩ ﻧﺸﺪ ﺑﻨﺪﻩﯼ ﺗﻦ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫دزد ﺗﻮ ﺷﺪ اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪﯼ رﻳﻤﻦ‬

‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﮕﺮدﻳﺶ ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻦ‬ ‫دزد ﺗﻮ ﺷﺪ اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪﯼ رﻳﻤﻦ‬
‫ور اﻳﻤﻨﻴﺖ دهﺪ ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺮﺗﺮﻳﺖ دهﺪ ﻓﺮوﺗﻦ ﺷﻮ‬
‫ﻧﻪ دوﺳﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﺴﺖ ﻧﻪ دﺷﻤﻦ‬ ‫ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ هﻤﺎرﻩ ﺧﻨﺠﺮ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫دﯼ رﻓﺘﻪ و رﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮد ﺑﻬﻤﻦ‬ ‫اﻣﺮوز ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﮕﺬرد ﻓﺮدا‬
‫ﺑﯽ ﺧﺎر‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻴﺪ ﮔﻞ ازﻳﻦ ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫ﺑﯽ ﻧﻴﺶ‪ ،‬ﻋﺴﻞ ﮐﻪ ﺧﻮرد ازﻳﻦ ﮐﻨﺪو‬
‫ﺳﺎﺋﻴﺪﻩ هﺰارهﺎ ﺳﺮ و ﮔﺮدن‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻴﻬﻨﺮ ﺁﺳﻴﺎﯼ ﮔﺮدﻧﺪﻩ‬
‫ﻳﺎ هﻤﭽﻮ ﻳﮑﯽ ﺳﻴﺎﻩدل رهﺰن‬ ‫اﻳﺎم ﺑﻮد ﭼﻮ ﺷﺒﺮوﯼ ﭼﺎﺑﮏ‬
‫زﻳﻦ ﮐﻬﻨﻪ ﺳﺮاﯼ ﺑﯽ در و روزن‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺑﯽ ﮔﻤﺎن روزﯼ‬
‫ﮐﻢ ﻧﻮر ﺑﻮد ﭼﺮاغ ﮐﻢ روﻏﻦ‬ ‫روﻏﻦ ﺑﭽﺮاغ ﺟﺎن ز ﻋﻠﻢ اﻓﺰاﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺧﺮﻣﻨﯽ و ﺳﭙﻬﺮ ﭘﺮوﻳﺰن‬ ‫از ﮔﻨﺪم و ﮐﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺁﮔﻪ ﺑﺎش‬
‫در ﻣﺰرﻋﻪ ﺗﺨﻢ ﺗﻠﺦ ﻣﭙﺮاﮐﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻠﺦ ﺑﺎﺷﺪت ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﺁﻧﺖ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻤﻮﺳﻢ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫هﻨﮕﺎم زراﻋﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺸﺘﺴﺘﯽ‬
‫ﺗﺎرﻳﮏ ﻧﻤﺎﻳﺪت دل روﺷﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ دﻳﻮ ﻧﻔﺲ رﻩ ﻳﺎﺑﺪ‬
‫ﭼﻨﺪﯼ ﭼﻮ ﺷﻮد رﻓﻴﻖ اهﺮﻳﻤﻦ‬ ‫ﺑﯽ ﺷﺒﻬﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ اهﺮﻣﻦ ﮔﺮدد‬
‫زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﭼﻪ ﻣﻴﺘﻮان ﺧﺮﻳﺪ از ﻣﻦ‬ ‫اﺑﻠﻴﺲ ﻓﺮوﺧﺖ زرق وﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺧﺎر ﺗﺮا ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ در داﻣﻦ‬ ‫زﻳﻦ ﺑﺎغ ﮐﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﻴﺶ ﮐﺮدﯼ‬
‫هﻤﻴﺎن ﺗﺮا هﻤﯽ ﺑﺮد رهﺰن‬ ‫ﻣﺮﻏﺎن ﺗﺮا هﻤﯽ ﮐﺸﺪ رو ﺑﻪ‬
‫ﺗﺎ دﺳﺖ ﺑﻮد‪ ،‬در هﻨﺮ ﻣﻴﺰن‬ ‫ﺗﺎ ﭘﺎﯼ ﺑﻮد‪ ،‬راﻩ ادب ﻣﻴﺮو‬
‫‪٤٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺲ دﻳﺒﻪ ﺧﺮﻳﺪﯼ و ﺧﺰ ادﮐﻦ‬ ‫ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺨﺮ ﮐﻪ روح را ﺷﺎﻳﺪ‬

‫ﻣﻴﻨﺎﯼ دل از ﺷﺮاب ﻋﻘﻞ ﺁﮐﻦ‬ ‫ﻣﺮﺟﺎن ﺧﺮد ز ﺑﺤﺮ ﺟﺎن ﺁورد‬
‫ﺑﯽ ﮔﺎو ﭼﻪ ﮐﺎر ﮐﺮد ﮔﺎو ﺁهﻦ‬ ‫ﺑﯽ دﺳﺖ ﭼﻪ زور ﺑﻮد ﺑﺎزو را‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻨﺎب راﺳﺘﯽ رﺳﺘﻦ‬ ‫از ﭼﺎﻩ دروغ و ذل ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ز دل اﻳﻦ ﻏﺒﺎر را رﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ز ﺳﺮ اﻳﻦ ﻏﺮور را راﻧﺪن‬
‫ﮐﺲ ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺪوﺧﺖ زﻳﻦ ﻧﺦ و ﺳﻮزن‬ ‫ﮐﺲ ﺷﻤﻊ ﻧﺴﻮﺧﺖ زﻳﻦ ﻓﺮوزﻳﻨﻪ‬
‫دﻳﻮان وﺟﻮد را ﺑﻪ دام اﻓﮑﻦ‬ ‫ﺧﻮاهﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﻔﮑﻨﻨﺪ در داﻣﺖ‬
‫در ﻣﮑﺘﺐ ﻣﺮدﻣﯽ ﺷﺪﯼ ﮐﻮدن‬ ‫در دﻓﺘﺮ ﻧﻔﺲ درﺳﻬﺎ ﺧﻮاﻧﺪﯼ‬
‫ﺳﺮد از ﭼﻪ زﻧﻴﻢ ﻣﺸﺖ ﺑﺮ ﺁهﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﻣﺴﺖ هﻨﻮز ﮐﻮرﻩﯼ هﺴﺘﯽ‬
‫ﺟﺰ ﺁب ﻧﮑﻮﻓﺘﻴﻢ در هﺎون‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺎد ﻧﺒﻴﺨﺘﻴﻢ در ﻏﺮﺑﺎل‬
‫روزﯼ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﮔﻮهﺮ از ﻣﻌﺪن‬ ‫ﺟﺎن ﮔﻮهﺮ و ﺟﺴﻢ ﻣﻌﺪﻧﺴﺖ ﺁﻧﺮا‬
‫ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ راﺳﺘﮕﻮﯼ را ﻣﺸﮑﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﺞ روﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﮕﺮاﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎم و در وﺟﻮد‪ ،‬ﺗﺎرﯼ ﺗﻦ‬ ‫از ﭘﺮدﻩﯼ ﻋﻨﮑﺒﻮت ﻋﺒﺮت ﮔﻴﺮ‬
‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺷﺪ از ﺗﺎراج ﺑﻬﻤﻦ‬

‫ﺗﻬﯽ از ﺳﺒﺰﻩ و ﮔﻞ راغ و ﮔﻠﺸﻦ‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺷﺪ از ﺗﺎراج ﺑﻬﻤﻦ‬
‫هﻤﻪ ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺑﺮ ﭼﻴﺪﻧﺪ داﻣﻦ‬ ‫ﭘﺮﻳﺮوﻳﺎن ز ﻃﺮف ﻣﺮﻏﺰاران‬
‫ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﺟﺪل ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻗﺎرن‬ ‫ﺧﺰان ﮐﺮد ﺁﻧﭽﻨﺎن ﺁﺷﻮب ﺑﺮ ﭘﺎﯼ‬
‫ﺣﺠﺎب ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ روﺷﻦ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮔﺮدﻳﺪ هﺮ دم ﺗﻴﺮﻩ اﺑﺮﯼ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺪ ﭼﻮن ﭼﺎﻩ ﺑﻴﮋن‬ ‫هﻮا ﻣﺴﻤﻮم ﺷﺪ ﭼﻮن ﻧﻴﺶ ﮐﮋدم‬
‫ﺷﻘﺎﻳﻖ در ﻏﻢ ﮔﻞ ﮐﺮد ﺷﻴﻮن‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺑﺮ ﺳﻤﻦ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﻣﺎﺗﻢ‬
‫ﭘﺮﻳﺸﺎن ﮔﺸﺖ ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﺳﻮﺳﻦ‬ ‫ﺳﺘﺮدﻩ ﺷﺪ ﻓﺮوغ روﯼ ﻧﺴﺮﻳﻦ‬
‫ﺑﻴﮑﺪم ﺑﺎﻏﺒﺎن را ﺳﻮﺧﺖ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﺑﺒﺎغ اﻓﺘﺎد ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮز ﺑﺮﻗﯽ‬
‫زﻏﻦ در ﺟﺎﯼ ﺑﻠﺒﻞ ﮐﺮد ﻣﺴﮑﻦ‬ ‫ﺧﺴﮏ در ﺧﺎﻧﻪﯼ ﮔﻞ ﺟﺴﺖ راﺣﺖ‬
‫ﺑﺒﺎغ ﺁن ﻓﺮش هﻤﭽﻮن ﺧﺰاد ﮐﻦ‬ ‫ﺑﺴﺨﺘﯽ ﮔﺸﺖ هﻤﭽﻮن ﺳﻨﮓ ﺧﺎرا‬
‫ﮔﺮﻓﺖ اﻧﺪر ﭼﻤﻦ ﻧﺎﮔﻪ وزﻳﺪن‬ ‫ﺳﻴﻪ ﺑﺎدﯼ ﭼﻮ ﭘﺮ ﺁﻓﺖ ﺳﻤﻮﻣﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺪﮐﺎرﯼ ﺑﮑﺮدار هﺮﻳﻤﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻴﺒﺎﮐﯽ ﺑﺴﺎن ﻣﺮدم ﻣﺴﺖ‬
‫‪٥٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺘﺎن را ﭘﻴﺮهﻦ ﺑﺪرﻳﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ‬ ‫ﺷﻬﺎن را ﺗﺎج زر ﺑﺮﺑﻮد از ﺳﺮ‬

‫ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ ﺗﻴﺸﻪاﯼ ﺑﺪ ﺑﻴﺦ ﺑﺮ ﮐﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ ﻓﺘﻨﻪاﯼ ﺑﺪ روح ﻓﺮﺳﺎ‬
‫ﺑﻴﮏ ﻧﻴﺮو ﭼﻮ دﻳﻮ ﻣﺮدم اﻓﮑﻦ‬ ‫ز ﭘﺎﯼ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺲ ﺳﺮو ﺳﻬﯽ را‬
‫ﺑﭙﺮﺗﺎﺑﻴﺪ ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﻓﻼﺧﻦ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺳﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺴﺮدﻩ ﺷﺎخ و ﺑﺮﮔﯽ‬
‫ﻧﺸﺪ ﺑﺎ دوﺳﺘﺪار ﺧﻮﻳﺶ دﺷﻤﻦ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﺧﻴﺮﻩ ﺟﺰ ﮔﺮدون ﮔﺮدان‬
‫ﭼﻨﺎن اﺳﻔﻨﺪﻳﺎر و ﭼﻮن ﺗﻬﻤﺘﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺴﺘﯽ ﮐﺸﺖ ﺑﺲ هﻤﺖ ﺑﻠﻨﺪان‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻳﺎﻗﻮت ﺷﺪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺪن‬ ‫ﻧﻤﻮد ﺁﻧﻘﺪر ﺧﻮن اﻧﺪر دل ﮐﻮﻩ‬
‫ﺳﺮ و ﺑﺎزو و ﭼﺸﻢ و دﺳﺖ و ﮔﺮدن‬ ‫در ﺁﻏﻮش ز ﻣﯽ ﺑﻨﻬﻔﺖ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ز داﻧﺶ ﻣﻐﻔﺮ و از ﺻﺒﺮ ﺟﻮﺷﻦ‬ ‫در اﻳﻦ ﻧﺎوردﮔﺎﻩ ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﯽ‬
‫ﭼﻮ رام ﮐﺲ ﻧﮕﺸﺖ اﻳﻦ ﭼﺮخ ﺗﻮﺳﻦ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ رام ﮔﺮدد‬
‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ اﻣﻴﺪ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬ ‫ﻣﺮو ﻓﺎرغ ﮐﻪ ﻧﺒﻮد رﻓﺘﮕﺎن را‬
‫هﺮ ﺁﻧﺮا زاد‪ ،‬زاد از ﺑﻬﺮ ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﻣﺸﻮ دﻟﺒﺴﺘﻪﯼ هﺴﺘﯽ ﮐﻪ دوران‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﻏﯽ از ﺧﺰان ﺑﻮدﺳﺖ اﻳﻤﻦ‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ از ﮔﻠﺸﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﭘﺮدﻩﯼ ﮐﺲ ﻧﺸﺪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩﯼ ﻣﻴﻨﺎﮔﻮن‬

‫زﺷﺘﺮوﺋﯽ ﭼﻪ ﮐﻨﺪ ﺁﻳﻨﻪﯼ ﮔﺮدون‬ ‫ﭘﺮدﻩﯼ ﮐﺲ ﻧﺸﺪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩﯼ ﻣﻴﻨﺎﮔﻮن‬
‫وام را ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﻣﺪﻳﻮن‬ ‫ﻧﺎم را ﻧﻨﮓ ﺑﮑﺸﺖ و ﺗﻮ ﺷﺪﯼ ﺑﺪﻧﺎم‬
‫ﭼﻮ ﻳﮑﯽ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺷﻮﺧﯽ و ﻗﻀﺎ ﺻﺎﺑﻮن‬ ‫ﺗﻮ درﻳﻦ ﻧﻴﻠﭙﺮﯼ ﻃﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﻨﺪﻳﺸﯽ‬
‫ﺷﺒﻬﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺮدﯼ ﭼﻮ ﮔﻬﺮ ﻣﺨﺰون‬ ‫ﮔﻬﺮﯼ ﮐﺎز ﺻﺪف ﺁز و هﻮﯼ ﺑﺮدﯼ‬
‫ﭼﻨﺪ اﯼ ﮔﻨﺞ ﺑﺨﺎﮎ ﺳﻴﻬﯽ ﻣﺪﻓﻮن‬ ‫ﭼﻨﺪ اﯼ ﻧﻮر‪ ،‬ﻗﺮﻳﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﮑﻨﺞ ﻗﻔﺲ اﻓﮑﻨﺪ ﻗﻀﺎﻳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫ﮐﺮد اﯼ ﻃﺎﺋﺮ وﺣﺸﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ راﻣﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﮔﻬﺮ ﺑﻮد در ﺁن ﻣﮑﻨﻮن‬ ‫ﺑﺪر ﺁﯼ از ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ و ﺑﺒﻴﻦ ﺁﻧﮕﻪ‬
‫ﻣﺨﻮر ﺁﺳﻮدﻩ ﮐﻪ زهﺮﺳﺖ درﻳﻦ ﻣﻌﺠﻮن‬ ‫ﻣﭽﺮ ﺁزادﻩ ﮐﻪ ﮔﺮﮔﺴﺖ درﻳﻦ ﻣﮑﻤﻦ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪﯼ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﺮﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ ﺑﻮﻗﻠﻤﻮن‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺪﯼ دوﺳﺖ ﺑﺮﻳﻦ دﺷﻤﻦ ﺑﻴﺮﺣﻤﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺳﻮداﮔﺮ اﻳﺎم ﺗﺮا ﻣﻐﺒﻮن‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺳﻮد ﺁﻣﺪﯼ اﻳﻨﺠﺎ و زﻳﺎن ﮐﺮدﯼ‬
‫ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪت اﻳﻦ ﻗﺪ ﺧﻮش ﻣﻮزون‬ ‫ﭘﺸﺘﻪﯼ ﺁز ﭼﻮ ﺧﻢ ﮐﺮد روان را ﭘﺸﺖ‬
‫از ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮد اﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﻧﻬﯽ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺷﺒﺮوان ﻓﻠﮏ از ﭘﺎﯼ در ﺁرﻧﺪت‬
‫‪٥١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﺪ از اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ و از اﻓﺴﻮن‬ ‫ﺑﺮ ﺣﺬر ﺑﺎش ازﻳﻦ اژدر ﺑﯽ ﭘﺮوا‬
‫ﭼﺮخ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﮑﺮوز ﺷﻮﯼ وارون‬ ‫دهﺮ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺷﻮﯼ زان ﮐﻢ‬
‫ﻧﺸﺪ ﺁﮔﻪ ﻧﻪ ارﺳﻄﻮ و ﻧﻪ اﻓﻼﻃﻮن‬ ‫رﻓﺖ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ و زﻳﻦ ﺁﻣﺪن و رﻓﺘﻦ‬
‫ﺷﻤﻌﯽ اﻓﺮوز ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﻮد هﺎﻣﻮن‬ ‫ﺗﻮﺷﻪاﯼ ﮔﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﺲ دور ﺑﻮد ﻣﻨﺰل‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﻏﺮﻗﻪ و درﻳﺎ ز درر ﻣﺸﺤﻮن‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻤﺮﻩ و ﻳﺎران هﻤﻪ در ﻣﻘﺼﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ هﺮ دم ﻧﺸﻮد ﮐﺎر ﺗﻮ دﻳﮕﺮﮔﻮن‬ ‫ﻋﺎﻣﻞ ﺳﻮدﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﻣﮑﻦ ﺧﻮد را‬
‫دﮔﺮ ﺁﻧﺮا ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﮐﻢ و اﻓﺰون‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻘﺴﻮم ﺷﺪ از ﮐﺎر ﮔﻪ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫اﮔﺮت ﻓﮑﺮت و راﺋﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﮑﻮش اﮐﻨﻮن‬ ‫دﯼ و ﻓﺮدات ﺧﻴﺎﻟﺴﺖ و هﻮس‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﮔﺮت اﻳﺪوﺳﺖ ﺑﻮد دﻳﺪﻩﯼ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺑﺠﻬﺎن ﮔﺬران ﺗﮑﻴﻪ ﻣﮑﻦ ﭼﻨﺪﻳﻦ‬ ‫ﮔﺮت اﻳﺪوﺳﺖ ﺑﻮد دﻳﺪﻩﯼ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ‬
‫ﻧﻪ ﺛﺒﺎﺗﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮﻳﻮر و ﻓﺮوردﻳﻦ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﻘﺎﺋﻴﺴﺖ ﺑﻪ اﺳﻔﻨﺪ ﻣﻪ و ﺑﻬﻤﻦ‬
‫ﺻﺒﺢ ﮐﺎﻓﻮر ﻓﺸﺎن ﺁﻳﺪ و ﺷﺐ ﻣﺸﮑﻴﻦ‬ ‫ﭘﯽ اﻋﺪام ﺗﻮ زﻳﻦ ﺁﻳﻨﻪ ﮔﻮن اﻳﻮان‬
‫ﮐﻪ زﻣﺎﻧﻴﺖ ﮐﻨﺪ ﻣﺎت و ﮔﻬﯽ ﻓﺮزﻳﻦ‬ ‫ﻓﻠﮏ اﻳﺪوﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﻄﺮﻧﺞ هﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﻪ ﮐﻨﺪ ﺁﺋﻴﻦ‬ ‫دل ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ دروﻏﺶ ﻧﺘﻮان ﺑﺴﺘﻦ‬
‫ﭼﻪ هﻤﯽ ﺑﺎر ﺧﻮد از ﺟﻬﻞ ﮐﻨﯽ ﺳﻨﮕﻴﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﺬرﮔﺎﻩ ﺗﻮ اﻳﺎم ﺑﻮد رهﺰن‬
‫ﻣﻬﺮ ﺳﻴﻤﻴﻦ ﮐﻤﺮ و ﻣﻪ ﮐﻠﻪ زرﻳﻦ‬ ‫ﺑﺮﺑﻮد اﺳﺖ ز دارا و ز اﺳﮑﻨﺪر‬
‫ﺑﻪ ﺷﻐﺎﻟﯽ ﮐﻪ دم زﺷﺖ ﮐﻨﺪ رﻧﮕﻴﻦ‬ ‫ﻧﺪهﺪ هﻴﭻ ﮐﺴﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﻃﺎوﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺮوازﮔﻪ ﺗﺴﺖ ﻗﻀﺎ ﺷﺎهﻴﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﭽﻪ ﭘﺮواز ﻣﮑﻦ ﻓﺎرغ‬
‫ﮐﺸﺪت ﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﺮاﭘﺎﯼ ﺷﻮﯼ روﺋﻴﻦ‬ ‫ز ﮐﻤﺎن ﻗﺪر ﺁن ﺗﻴﺮ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﺰد‬
‫ﮐﻪ دهﺪ ﺳﺎﻗﯽ دهﺮت ﭼﻮ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻴﻦ‬ ‫هﻤﻪ ﺧﻮن دل ﺧﻠﻖ اﺳﺖ درﻳﻦ ﺳﺎﻏﺮ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽ روﻳﺪ از ﺁن ﺳﺮو و ﮔﻞ و ﻧﺴﺮﻳﻦ‬ ‫ﺧﺎﮎ ﺧﻮردﺳﺖ ﺑﺴﯽ ﮔﻠﺮخ و ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺗﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺧﺒﺮ از ﻗﺎﻓﻠﻪﯼ ﭘﻴﺸﻴﻦ‬ ‫ﻣﺮو اﯼ ﭘﻴﺸﺮو ﻗﺎﻓﻠﻪ زﻳﻦ ﺻﺤﺮا‬
‫ﺗﻦ ﺧﺎﮐﻴﺖ ﺑﺒﻠﻌﺪ ﭼﻨﺎن ﺗﻨﻴﻦ‬ ‫دل ﺧﻮد ﺑﻴﻨﺖ ﺑﻴﺎزرد ﭼﻨﺎن ﮐﮋدم‬
‫ﮐﺎروان رﻓﺖ‪ ،‬رهﯽ ﮔﻴﺮ و ﺑﺮو‪ ،‬ﻣﻨﺸﻴﻦ‬ ‫روز ﺑﮕﺬﺷﺖ‪ ،‬ز ﺧﻮاب ﺳﺤﺮﯼ ﺑﮕﺬر‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﻮات ﺷﻮ‪ ،‬اﯼ ﻃﺎﻳﺮ ﻋﻠﻴﻴﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﭼﻤﻨﺰار دو‪ ،‬اﯼ ﺧﻮش ﺧﻂ و ﺧﺎل ﺁهﻮ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ ﮐﺸﺘﺴﺖ ﺑﺴﯽ ﮐﻮهﮑﻦ اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻳﻦ‬ ‫ﺑﭽﻪ اﻣﻴﺪ درﻳﻦ ﮐﻮﻩ ﮐﻨﯽ ﺧﺎرا‬
‫‪٥٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬اﯼ روان‬

‫ﺑﺎ ﺗﻦ دون ﻳﺎر ﮔﺸﺘﯽ دون ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬اﯼ روان‬
‫ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﭘﻨﺪاﺷﺘﯽ ﮐﺎﻓﺰون ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻦ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺖ از ﺗﻮ ﮐﺎﺳﺖ‬
‫دﻳﺪﯼ ﺁن ﺗﻐﻴﻴﺮ و دﻳﮕﺮﮔﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ دﻳﮕﺮﮔﻮﻧﻪ ﮔﺸﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﺗﻦ‬
‫زﻳﻦ ﻓﺴﻮﻧﺴﺎزﯼ ﺗﻮ ﺧﻮد اﻓﺴﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺟﺎﯼ اﻓﺴﻮن ﮐﺮدن ﻣﺎر هﻮﯼ‬
‫ﺷﻤﻊ ﺧﻮد ﺑﮕﺮﻓﺘﯽ و ﺑﻴﺮون ﺷﺪﯼ‬ ‫اﻧﺪرون دل ﭼﻮ روﺷﻦ ﺷﺪ ز ﺗﻮ‬
‫اﻳﻦ ﮐﻼغ دزد را ﺻﺎﺑﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎرت ﺑﺪزدﻳﺪ ﺁﺳﻤﺎن‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺳﻮداﮔﺮﯼ ﻣﻐﺒﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﯽ و زﻳﺮ ﮐﯽ‬
‫وام ﺗﻦ ﭘﺬرﻓﺘﯽ و ﻣﺪﻳﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫درس ﺁز ﺁﻣﻮﺧﺘﯽ و رﻩ زدﯼ‬
‫ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﭼﻮن ﺑﻮدﯼ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﭼﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﻧﻮر ﻧﻮر ﺑﻮدﯼ‪ ،‬ﻧﺎر ﭘﻨﺪارت ﺑﮑﺸﺖ‬
‫در ﺗﻦ وﻳﺮاﻧﻪ زان ﻣﺪﻓﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﮔﻨﺞ اﻣﮑﺎﻧﯽ و دل ﮔﻨﺠﻮر ﺗﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻣﺪﯼ در ﺣﺼﻦ ﺗﻦ ﻣﺴﺠﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﻣﻠﮏ ﺁزادﯼ ﭼﻪ ﻧﻘﺼﺎﻧﺖ رﺳﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﻘﺶ ﺧﻮد را دﻳﺪﯼ و ﻣﻔﺘﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﺁﺋﻴﻨﻪ روﯼ ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ز ﻃﻮﻓﺎن ﻗﻀﺎ وارون ﺷﺪﯼ‬ ‫زورﻗﯽ ﺑﻮدﯼ ﺑﺪرﻳﺎﯼ وﺟﻮد‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻮردﯼ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ ﺧﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫اﯼ دل ﺧﺮد‪ ،‬از درﺷﺘﻴﻬﺎﯼ دهﺮ‬
‫ﺑﯽ ﺳﺒﺐ از اﻧﺪهﺶ ﻣﺤﺰون ﺷﺪﯼ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮاب و ﺧﻴﺎﻟﯽ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﻮﻳﺒﺎرﯼ ﺑﻮدﯼ و ﺟﻴﺤﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﺑﻨﻴﺎدهﺎ ز اﻣﻮاج ﺗﻮ‬
‫ﺧﻴﺮﻩ زﻳﻦ ﮔﻮهﺮ ﭼﺮا ﻣﺸﺤﻮن ﺷﺪﯼ‬ ‫ﺑﯽ ﺧﺮﻳﺪار اﺳﺖ اﺷﮏ‪ ،‬اﯼ ﮐﺎن ﭼﺸﻢ‬
‫ﮔﺮدون ﻧﺮهﺪ ز ﺗﻨﺪ رﻓﺘﺎرﯼ‬

‫ﮔﻴﺘﯽ ﻧﻨﻬﺪ ز ﺳﺮ ﺳﻴﻪﮐﺎرﯼ‬ ‫ﮔﺮدون ﻧﺮهﺪ ز ﺗﻨﺪ رﻓﺘﺎرﯼ‬
‫وز ﻣﺎر ﭼﻪ ﺧﺎﺳﺘﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﺎرﯼ‬ ‫از ﮔﺮگ ﭼﻪ ﺁﻣﺪﺳﺖ ﺟﺰ ﮔﺮﮔﯽ‬
‫ﺑﺲ ﺑﻴﺨﺒﺮﯼ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ هﺸﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺲ ﺑﯽ ﺑﺼﺮﯼ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﻨﺎﺋﯽ‬
‫ﻓﺎرغ ز ﻓﺴﻮن و ﻓﺘﻨﻪ ﭘﻨﺪارﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﻏﺎﻓﻠﯽ و ﺳﭙﻬﺮ ﮔﺮدان را‬
‫ﮔﺮ ﻳﮑﻤﻦ و ﮔﺮ هﺰار ﺧﺮوارﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻨﺪم ﺁﺳﻴﺎﯼ ﮔﺮدوﻧﯽ‬
‫در ﻣﻠﮏ ﺗﻮ ﺟﻬﻞ ﮐﺮد ﻣﻌﻤﺎرﯼ‬ ‫ﻣﻌﻤﺎرﯼ ﻋﻘﻞ ﭼﻮن ﻧﭙﺬرﻓﺘﯽ‬
‫ﺧﺮ ﻣﻬﺮﻩ ﭼﺮا ﮐﻨﯽ ﺧﺮﻳﺪارﯼ‬ ‫ﺳﻮداﮔﺮ در ﺷﺎهﻮارﺳﺘﯽ‬
‫‪٥٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﺑﮑﺲ ﻧﺪاد زﻧﻬﺎرﯼ‬ ‫زﻧﻬﺎر‪ ،‬ﻣﺨﻮاﻩ از ﺟﻬﺎن زﻧﻬﺎر‬

‫ﭼﻮن ﻧﻘﻄﻪ ﺗﻮ در ﺣﺼﺎر ﭘﺮﮔﺎرﯼ‬ ‫ﭘﺮﮔﺎر زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﺮدد‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ﺑﺮﺳﺪ زﻣﺎن ﺑﻴﺪارﯼ‬ ‫ﻳﮑﭽﻨﺪ ﺷﻮﯼ ﺑﺨﻮاب ﭼﻮن ﻣﺴﺘﺎن‬
‫ﺧﻮد ﺑﮕﺬرﯼ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ ﺑﮕﺬارﯼ‬ ‫ﺁﻳﺪ ﮔﻪ در ﮔﺬﺷﺘﻨﺖ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫زﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬اﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﺳﺒﮑﺒﺎرﯼ‬ ‫رﻓﺘﻨﺪ ﺑﭽﺎﺑﮑﯽ ﺳﺒﮑﺒﺎران‬
‫ﺁﻳﻴﻨﻪ دل ﻧﺒﻮد زﻧﮕﺎرﯼ‬ ‫ﮐﺮدار ﺑﺪ ﺗﻮ ﮔﺸﺖ ز ﻧﮕﺎرش‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺁز دﻳﮓ ﻣﮕﺬارﯼ‬ ‫از ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺗﻦ ﺑﮑﺎﻩ ﺗﺎ روزﯼ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﺪﺳﺖ دزد ﻧﺴﭙﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺸﻨﺎس زﻳﺎن ز ﺳﻮد‪ ،‬ﺗﺎ وﻗﺘﯽ‬
‫ﺳﻮد ﺧﻮد را ﭼﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻪ زﻳﺎﻧﮑﺎرﯼ‬

‫رﻩ ﻧﻴﮑﺎن ﭼﻪ ﺳﭙﺎرﯼ ﮐﻪ ﮔﺮاﻧﺒﺎرﯼ‬ ‫ﺳﻮد ﺧﻮد را ﭼﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻪ زﻳﺎﻧﮑﺎرﯼ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ را ﺁﮔﻬﯽ از ﺧﻮد ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺁرﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻴﺨﺒﺮﯼ از ﺧﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺻﻔﺖ در دهﻦ ﻣﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺎل و ﭘﺮ ﭼﻨﺪ زﻧﯽ ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﺑﺎرور ﺑﺎش‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﺨﻠﯽ ﻧﻪ ﺳﭙﻴﺪارﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﭼﻮ ﺳﭙﻴﺪار ﭼﻪ اﻓﺰاﺋﯽ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﻴﻔﻪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺟﺎﻧﺶ ﺧﺮﻳﺪارﯼ‬ ‫ﭼﻴﺴﺖ اﻳﻦ ﺟﺴﻢ ﮐﻪ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﮐﺸﯽ ﺑﺎرش‬
‫ز ﮔﺰﻧﺪش ﻧﺮهﯽ ﮔﺮش ﻧﻴﺎزارﯼ‬ ‫ﻃﻴﻨﺖ ﮔﺮگ ﺑﺮ ﺁن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎزارد‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﮐﺮدار ﻧﺪارﯼ‪ ،‬هﻤﻪ ﮔﻔﺘﺎرﯼ‬ ‫اهﺮﻣﻦ را ﺳﺨﻨﺎن ﺗﻮ ﻧﺘﺮﺳﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺳﻴﻪ ﻃﺎﻟﻊ اﻳﻦ ﻋﺎدت و هﻨﺠﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺰﺑﻮﻧﯽ ﮔﺮوﻳﺪﯼ و زﺑﻮن ﮔﺸﺘﯽ‬
‫دﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن دهﺪت؟ ﺑﻨﺪﻩﯼ دﻳﻨﺎرﯼ‬ ‫دل و دﻳﻦ ﺗﻮ رﺑﻮدﻧﺪ و ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ‬
‫ز رﻩ ﻧﻔﺲ اﮔﺮ ﭘﺎﯼ ﻧﮕﻬﺪارﯼ‬ ‫ﻏﻢ ﮔﻤﺮاهﯽ و ﭘﺴﺘﯽ ﻧﺨﻮرﯼ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﻮ ﭘﺲ از ﺧﻮﻳﺶ ز ﻧﻴﮑﯽ ﭼﻪ ﺑﺠﺎ دارﯼ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺠﺎ ﻧﺎم ﻧﮑﻮ دارد‬
‫هﺮ ﭼﻪ اﻓﻼﮎ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺳﺰاوارﯼ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﯼ اﻳﻦ ﭘﺴﺖ ﮔﺬرﮔﺎهﯽ‬
‫ﺑﻨﺪﻩﯼ ﻧﻔﺲ ﻣﺸﻮ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ ز اﺣﺮارﯼ‬ ‫داﻣﻦ ﺁﻟﻮدﻩ ﻣﮑﻦ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ ز ﭘﺎﮐﺎﻧﯽ‬
‫هﻤﭽﻨﺎن ﭘﺎﮎ ﺑﺒﺎﻳﺪش ﮐﻪ ﺑﺴﭙﺎرﯼ‬ ‫ﺟﺎن ﺗﻮ ﭘﺎﮎ ﺳﭙﺮدﺳﺖ ﺑﺘﻮ اﻳﺰد‬
‫ﮐﺎﻟﻪﯼ ﺧﻮد ﺑﺨﺮ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺑﺒﺎزارﯼ‬ ‫وﻗﺖ ﺑﺲ ﺗﻨﮓ ﺑﻮد‪ ،‬اﯼ ﺳﺮﻩ ﺑﺎزرﮔﺎن‬
‫ﺗﻮ ﺑﻤﻴﺪان ﺟﻬﺎن از ﭘﯽ ﭘﻴﮑﺎرﯼ‬ ‫ﺳﭙﺮو ﺟﻮﺷﻦ ﻋﻘﻞ از ﭼﻪ ﺗﺒﻪ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﮐﺎهﻠﯽ ﺑﻴﺦ ﺗﻮ ﺑﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﺎﭼﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻮد ﺑﺎزوت ﺗﻮاﻧﺎ و ﻧﮑﻮﺷﻴﺪﯼ‬
‫‪٥٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﻬﻴﭽﺶ ﻧﺸﻤﺎرﯼ و ﭼﻪ ﺑﺸﻤﺎرﯼ‬ ‫ﭼﺮخ دﻧﺪان ﺗﻮ ﺑﺸﻤﺮد ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز‬

‫ﮐﻪ هﻤﻴﺸﻪ ز ﮐﻤﯽ ﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎرﯼ‬ ‫ﮐﻤﺘﺮﯼ ﺟﻮﯼ ﮔﺮ اﻓﺰون ﻃﻠﺒﯽ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﯼ ﺷﺪﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪﯼ ﺁﺗﺶ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ‬

‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺮدﻩ ﺗﺒﺎهﯽ و هﻮﺳﺮاﻧﯽ‬ ‫اﯼ ﺷﺪﻩ ﺳﻮﺧﺘﻪﯼ ﺁﺗﺶ ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻦ اﯼ ﺑﻴﺨﻮدﯼ و ﺳﺮﺑﮕﺮﻳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫دزد اﻳﺎم ﮔﺮﻓﺘﺴﺖ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﺖ‬
‫ﻳﻮﺳﻒ ﻣﺼﺮ ﻧﮕﺮدد هﻤﻪ زﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺻﺒﺢ رﺣﻤﺖ ﻧﮕﺸﺎﻳﺪ هﻤﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬
‫ﺳﻔﺮﻩ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ و ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ و ﺑﺎراﻧﯽ‬ ‫راﻩ ﭘﺮ ﺧﺎر ﻣﻐﻴﻼن وﺗﻮ ﺑﯽ ﻣﻮزﻩ‬
‫ﺟﺰ ﺧﺪا را ﻧﺴﺰد رﺗﺒﺖ ﻳﺰداﻧﯽ‬ ‫اﯼ ﺑﺨﻮد دﻳﺪﻩ ﭼﻮ ﺷﺪاد‪ ،‬ﺧﺪاﺑﻴﻦ ﺷﻮ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ زدن ﻻف ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺷﺪن ﺁﻣﻮزﯼ اﮔﺮ‪ ،‬دﻳﻮان‬
‫ﺗﺎ ﺑﮑﯽ ﮐﻮدﮐﯽ و ﺑﺎزﯼ و ﻧﺎداﻧﯽ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﮑﯽ ﮐﻮدﻧﯽ و ﻣﺴﺘﯽ و ﺧﻮدراﺋﯽ‬
‫ﺗﻮ درﻳﻦ دﺷﺖ و ﭼﻤﻦ ﻻﻟﻪﯼ ﻧﻌﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ درﻳﻦ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﻪ زر دل اﻓﺮوزﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﻳﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﻴﺶ دﻳﻮان ﻣﺒﺮ اﻧﺪوﻩ دل و ﻣﮕﺮﯼ‬
‫او ﭼﻮ اﺳﺘﺎد ﺷﺪ و ﻣﺎ ﭼﻮ دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﻘﻞ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺑﻬﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﮐﺎرﯼ‬
‫ﻓﺎرغ از ﻣﺸﮑﻞ و ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ز ﺁﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮد ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ و از ﺧﻠﻖ ﻧﻤﻴﭙﺮﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮا ﻧﺎن دهﺪ اﻣﺮوز ﮐﻪ ﺑﯽ ﻧﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮد ﺑﺎر ﺗﻮ اﻣﺮوز ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻴﻨﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪ ﮐﻪ از ﮐﺮدﻩ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫دﺳﺖ ﺗﻘﻮﯼ ﺑﮕﺸﺎ‪ ،‬ﭘﺎﯼ هﻮﯼ ﺑﺮﺑﻨﺪ‬
‫ﻧﻔﺮوﺷﻨﺪ ﺑﺪﻳﻦ هﻴﭽﯽ و ارزاﻧﯽ‬ ‫ﮔﻬﺮﻳﻬﺎﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻬﺮ ﺧﻮد را‬
‫داﻣﻬﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻬﺎدﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬ ‫دﻳﺪﻩﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻬﺎن ﺑﻴﻦ ﮐﻦ و ﺑﻴﻦ ﺁﻧﮕﻪ‬
‫روح ﭘﺮوردﻩ ﮐﻦ از ﻟﻘﻤﻪﯼ روﺣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺣﻴﻮان ﮔﺸﺘﻦ و ﺗﻦ ﭘﺮورﯼ ﺁﺳﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺎ هﻨﺮ ﻋﻴﺐ ﺧﻮد ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺮد ﺟﺎن ﺧﻮد ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﺎراﺋﯽ‬
‫ﺁدﻣﯽ را ﻧﺒﺮد دﻳﻮ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎش ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﺼﻠﺤﺖ و ﻗﺼﺪﯼ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ هﺮﮔﺰ ﻧﺪهﯽ رﺷﻮت و ﻧﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺟﻮ داد ﮐﻪ ﮔﻨﺪم ز ﺗﻮ ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺗﻮ ﮐﻪ در ﺣﻠﻘﻪﯼ ﻳﺎراﻧﯽ‬ ‫دﺷﻤﻨﺎﻧﻨﺪ ﺗﺮا زرق و ﻓﺴﺎد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ اﺳﻴﺮ هﻮﺳﯽ هﻴﭻ ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺗﺎ زﺑﻮن ﻃﻤﻌﯽ هﻴﭻ ﻧﻤﻴﺎرزﯼ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از ﻗﺼﺮ ﺷﻬﯽ‪ ،‬ﮐﻠﺒﻪﯼ دهﻘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮﺷﺘﺮ از دوﻟﺖ ﺟﻢ‪ ،‬دوﻟﺖ دروﻳﺸﯽ‬
‫ﻧﺘﻮان ﮐﺮد از ﺁن ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺎﻧﮕﯽ ﺑﺎﺷﺪ اﮔﺮ دزد‪ ،‬ﺑﺼﺪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫‪٥٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺮو از ﻣﻬﺮﻩ ﺑﻴﺎﻣﻮز درﺧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮو از ﻣﺎﻩ ﻓﺮاﮔﻴﺮ دل اﻓﺮوزﯼ‬

‫ﭘﻴﺶ ﺧﺮﺑﻨﺪﻩ ﻣﺒﺮ ﻟﻌﻞ ﺑﺪﺧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﻴﺶ زاﻏﺎن ﻣﻔﮑﻦ ﮔﻮهﺮ ﻳﮑﺪاﻧﻪ‬
‫ز ﮐﻪ ﺁﻣﻮﺧﺘﯽ اﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩﯼ ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ هﻤﺼﺤﺒﺖ ﺗﻮ دﻳﻮ ﻧﺒﻮدﺳﺘﯽ‬
‫ﺳﺨﻨﯽ ﮔﻮﯼ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﺨﻨﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺻﻔﺘﯽ ﺟﻮﯼ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻧﮑﻮﮐﺎرﯼ‬
‫دهﺮ درﻳﺎ و ﺗﻮ ﭼﻮن ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻤﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﺬر از ﺑﺤﺮ و ز ﻓﺮﻋﻮن هﻮﯼ ﻣﻨﺪﻳﺶ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺘﺮﺳﯽ‪ ،‬ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﯽ‬ ‫اژدهﺎﯼ ﻃﻤﻊ و ﮔﺮگ ﻃﺒﻴﻌﺖ را‬
‫ﺑﺮﮐﻦ اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﭼﺮﮐﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻔﮑﻦ اﻳﻦ ﻻﺷﻪﯼ ﺧﻮﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﻧﺎهﺎرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺒﺎدا رﺳﺪ ﺁﻧﺮوز ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﯽ ﺗﻮش و ﺗﻮاﻧﯽ دﻩ‬
‫ﻣﺸﺘﺮﻳﻬﺎﺳﺖ ﺑﺮاﯼ ﮔﻬﺮ ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮن دل ﭼﻨﺪ ﺧﻮرﯼ در دل ﺳﻨﮓ‪ ،‬اﯼ ﻟﻌﻞ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺁﮔﺎﻩ ز ﺣﮑﻤﺖ هﻤﻪ ﻳﻮﻧﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻳﻮﻧﺎن وﻃﻦ ﺑﺲ ﺣﮑﻤﺎ ﺑﻮدﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ درش ﻣﯽﻧﺒﻮد ﺣﺎﺟﺖ درﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻠﺒﻪاﯼ را ﮐﻪ ﻧﻪ ﻓﺮﺷﯽ و ﻧﻪ ﮐﺎﻻﺋﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﭼﻮ ﻣﻦ ﮐﺸﺘﻪﯼ ﻋﺼﻴﺎﻧﯽ‬ ‫زﻧﺪﻩ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﭘﻨﺪم ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﮐﺮد‬
‫رهﺰﻧﯽ ﻣﻴﮑﻨﯽ و در رﻩ اﻳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻴﻨﻪ ﻣﯽورزﯼ و در داﺋﺮﻩﯼ ﺻﺪﻗﯽ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﻠﻌﻴﺪن ﻣﺮدم‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﺛﻌﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﯽ اﻳﻦ ﺧﺎم ﻓﺮﻳﺒﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻪ ﻳﺎﺟﻮﺟﯽ‬
‫رو ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ ﺑﺮهﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ ﻋﺎﻓﻴﺖ از ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﭘﺮﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ در ﻣﮑﻤﻦ ﮔﺮﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان ﺗﻮ اﻳﻤﻦ ز ﺗﻮ ﭼﻮن ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﺮ وﺳﻮﺳﻪ ﭘﺎﻻﻧﯽ‬ ‫ﮔﺎﻩ از رﻧﮕﺮزان ﺧﻢ ﺗﺰوﻳﺮﯼ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺮد و ﺗﻮ ﮔﻤﺮﻩ ﺑﺴﺮ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﺸﻨﻪ ﺧﻮن ﺧﻮرد و ﺗﻮ ﺧﻮدﺑﻴﻦ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺟﻮﺋﯽ‬
‫ﭼﺎﻩ راهﺴﺖ ﮐﺘﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫دود ﺁهﺴﺖ ﺑﻨﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺴﺎزﯼ‬
‫ﮐﻔﺮ ﺑﺲ ﮐﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯽ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﮕﺸﺎﯼ‪ ،‬ﻧﻪ اﻳﻨﺴﺖ ﺟﻬﺎن ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﭼﻮ ﺟﻬﺎﻧﻴﺴﺖ وﺟﻮد و ﺗﻮ ﺟﻬﺎﻧﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻬﺎﻟﻴﺴﺖ روان و ﺗﻮ ﮐﺸﺎورزﯼ‬
‫ﺗﻮ اﻣﻴﺪﯼ‪ ،‬ز ﭼﻪ هﻤﺨﺎﻧﻪﯼ ﺣﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﺮاﻏﯽ‪ ،‬ز ﭼﻪ رو هﻤﻨﻔﺲ ﺑﺎدﯼ‬
‫ﺗﻮ درﻳﻦ ﻗﺼﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺁراﺳﺘﻪ اﻳﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ درﻳﻦ ﺑﺰم‪ ،‬ﭼﻮ اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﻗﻨﺪﻳﻠﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺨﻮاب اﻧﺪر و ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪﻩ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ز ﺧﻮد رﻓﺘﻪ و وادﯼ ﺷﺪﻩ ﭘﺮ ﺁﻓﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮﻓﺘﺎر ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪﻩﯼ اﻳﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ رﺳﻴﺪن ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﺑﺴﺒﮑﺒﺎران‬
‫ﻣﮕﺮ اﻣﺮوز ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر اﻣﮑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻓﺮدا ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻨﯽ دﻳﮕﺮ‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎر ﺷﮑﺎر دﯼ و ﺁﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺸﺘﻪﯼ ﺷﻤﺸﻴﺮ ﻣﻪ و ﺳﺎﻟﯽ‬
‫‪٥٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﺪم درد ﮐﺸﺎن هﻤﺴﺮ ﻣﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫هﻮﺷﻴﺎرﯼ و ﺷﺐ و روز ﺑﻤﻴﺨﺎﻧﻪ‬

‫هﻤﭽﻮ رزم ﺁور و ﻏﺎرت ﺷﺪﻩ ﺧﻔﺘﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﺑﺮزﻳﮕﺮ ﺁﻓﺖ زدﻩ ﻣﺤﺼﻮﻟﯽ‬
‫ﮔﺮد در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﮔﺮد ﺑﻤﻴﺪاﻧﯽ‬ ‫ﻣﺎر در ﻻﻧﻪ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻮر ﺑﺎﻓﺴﻮﻧﯽ‬
‫رﺳﺪ ﺁﻧﺮوز ﮐﻪ ﺑﯽ ﻧﺎﺧﻦ و دﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫دل ﺑﻴﭽﺎرﻩ و ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻣﺨﺮاش اﻣﺮوز‬
‫ﻧﺎﻣﺠﻮﻳﻨﺪﻩﺗﺮ از رﺳﺘﻢ دﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫داﺳﺘﺎﻧﺖ ﮐﻨﺪ اﻳﻦ ﭼﺮخ ﮐﻬﻦ‪ ،‬هﺮ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺷﺎم در ﺧﻠﻮت ﺁﻟﻮدﻩﯼ دﻳﻮاﻧﯽ‬ ‫روز ﺑﺮ ﻣﺴﻨﺪ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩﯼ اﻧﺼﺎﻓﯽ‬
‫ﻣﻴﻮﻩاﯼ ﮔﺮد ﻧﮑﺮدﯼ و ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ و ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‬
‫روﺷﻨﺴﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺠﯽ ﭼﻮ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﯽ‬ ‫ﻇﺎهﺮﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﺪ اﻓﺘﯽ ﭼﻮ ﺷﻮﯼ ﺑﺪﺧﻮاﻩ‬
‫ﮐﻮش ﺗﺎ ﺳﺮ ز رﻩ راﺳﺖ ﻧﭙﻴﭽﺎﻧﯽ‬ ‫دﻳﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد در رﻩ دل‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫اﮔﺮ روﯼ ﻃﻠﺐ زاﺋﻴﻨﻪﯼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﮕﺮداﻧﯽ‬

‫ﻓﺴﺎد از دل ﻓﺮوﺷﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻏﺒﺎر از ﺟﺎن ﺑﺮاﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ روﯼ ﻃﻠﺐ زاﺋﻴﻨﻪﯼ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﮕﺮداﻧﯽ‬
‫ﻃﻤﻊ زﻧﺪان ﺷﺪ و ﭘﻨﺪار زﻧﺪاﻧﺒﺎن‪ ،‬ﺗﻮ زﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫هﻨﺮ ﺷﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‪ ،‬ﺗﻤﻴﻴﺰ ﺑﺎزار و ﺗﻮ ﺑﺎزرﮔﺎن‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎدﯼ وزد‪ ،‬ﻧﺎﮔﻪ ﮔﺪازد رو ﺑﻮﻳﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻳﮑﯽ دﻳﻮار ﻧﺎﺳﺘﻮار ﺑﯽ ﭘﺎﻳﻪﺳﺖ ﺧﻮد ﮐﺎﻣﯽ‬
‫ﺗﺮا اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد زﻳﻦ درﻳﺎﯼ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ‬ ‫درﻳﻦ درﻳﺎ ﺑﺴﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺮﻓﺖ و ﮔﺸﺖ ﻧﺎﭘﻴﺪا‬
‫ﺑﺠﺎن از ﻓﻀﻞ و داﻧﺶ ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﭘﻮش‪ ،‬ار ﻧﻪ ﺑﻴﺠﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ از ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻧﻮرﯼ ﺑﻴﻔﺰاﯼ‪ ،‬ار ﻧﻪ ﺑﻴﭽﺸﻤﯽ‬
‫ﺑﺪوش ﮐﺲ ﻣﻨﻪ ﺑﺎرﯼ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺮدﻧﺶ ﻧﺘﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮑﺲ ﻣﭙﺴﻨﺪ رﻧﺠﯽ ﮐﺰ ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﭙﺴﻨﺪﯼ‬
‫ﮔﺪاﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺎش ار ﻃﺎﻟﺐ ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﻗﻨﺎﻋﺖ ﮐﻦ اﮔﺮ در ﺁرزوﯼ ﮔﻨﺞ ﻗﺎروﻧﯽ‬
‫ﭼﻮ اﺳﻤﻌﻴﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮ ﻧﻬﺎدن روز ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺘﺮس از ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ ﮔﺮ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﺸﻖ ﻣﻴﭙﻮﺋﯽ‬
‫هﻤﻪ ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﻣﻴﺒﺎزﯼ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻴﭙﺮﺳﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﺮد زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﻬﺮﻩهﺎﯼ وﻗﺖ و ﻓﺮﺻﺖ را‬
‫ﮐﻪ روزﯼ ﭘﺎﮎ ﺑﻮدﺳﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻨﻮن ﺁﻟﻮدﻩ داﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﭘﺎﮎ ﺁﻓﺮﻳﺪ اﻳﺰد‪ ،‬ز ﺧﻮد ﺷﺮﻣﺖ ﻧﻤﻴﻴﺪ‬
‫ﮐﻪ هﺮﮔﺰ دﻓﺘﺮ ﭘﺎﮎ ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫از ﺁﻧﺮو ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﯼ ژاژﺧﺎﺋﻴﻬﺎﯼ ﺷﻴﻄﺎن را‬
‫ﻣﺨﻮان ﺟﺰ درس ﻋﺮﻓﺎن ﺗﺎ ﮐﻪ از رﻓﺘﺎر و ﮔﻔﺘﺎرت ﺑﺪاﻧﺪ دﻳﻮ ﮐﺰ ﺷﺎﮔﺮدهﺎﯼ اﻳﻦ دﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎرﯼ ﻣﻴﺘﻮان از ﭘﻴﺶ ﺑﺮدن ﺑﺎ ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ زﻧﮕﯽ ﻣﻴﺘﻮان از دل ﺳﺘﺮدن ﺑﺎ ﺳﻴﻪ راﺋﯽ‬
‫ﺳﻤﻨﺪ ﺧﻮﻳﺶ را هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﻨﺪ ﻣﻴﺮاﻧﯽ‬ ‫درﻳﻦ رﻩ ﭘﻴﺸﻮاﻳﺎن ﺗﻮ دﻳﻮاﻧﻨﺪ و ﮔﻤﺮاهﺎن‬
‫ﻣﮕﻮ ﺟﺰ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺗﺎ ﮔﻮش اهﺮﻳﻤﻦ ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺰن ﺟﺰ ﺧﻴﻤﻪﯼ ﻋﻠﻢ و هﻨﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺮاﻓﺮازﯼ‬
‫ﺑﺴﯽ زﻳﺒﻨﺪﻩﺗﺮ ﺑﻮد از ﻗﺒﺎﯼ ﻧﻨﮓ‪ ،‬ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ‬ ‫زﺑﺪ ﮐﺎرﯼ ﻗﺒﺎ ﮐﺮدﯼ و از ﺗﻠﺒﻴﺲ ﭘﻴﺮاهﻦ‬
‫‪٥٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻳﮑﯽ روزش ﻧﮑﺮدﯼ ﭼﻮن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﺎن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﯽ ﮐﻨﺪﯼ در و دﻳﻮار ﺑﺎم ﻗﻠﻌﻪﯼ ﺟﺎن را‬
‫ز ﻧﺎداﻧﯽ در اﻓﺘﺎدﯼ درﻳﻦ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ز ﻧﺎداﻧﯽ‬ ‫ز ﺧﻮد ﺑﻴﻨﯽ ﺳﻴﻪ ﮐﺮدﯼ دل ﺑﻴﻐﺶ‪ ،‬ز ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﭼﺮا از ﺁﻓﺘﺎب ﻋﻠﻢ ﭼﻮن ﺧﻔﺎش ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﺮا در ﮐﺎرﮔﺎﻩ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﯽ ﻣﺎﻳﻪ و ﺳﻮدﯼ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ درﻳﻦ ﺗﺎرﻳﮏ ﺷﺐ زﻳﻦ ﺗﻴﻪ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻴﺒﺎﻓﯽ ﭘﺮﻧﺪ و ﭘﺮﻧﻴﺎن در دوﮎ ﻧﺦ رﻳﺴﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ دﻋﻮﯼ ﮔﻪ اﺑﺮاهﻴﻢ و ﮔﺎهﯽ ﭘﻮر ﻋﻤﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻋﺼﺎ را اژدهﺎ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺷﻌﻠﻪ را ﮔﻠﺰار‬
‫ﭼﺮا ﺗﺎ دﺳﺖ و ﺑﺎزوﺋﻴﺖ هﺴﺖ از ﮐﺎر و اﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﺗﺎ زر و داروﺋﻴﺖ هﺴﺖ از درد ﺑﺨﺮوﺷﯽ‬
‫ﭼﻮ زرع و ﺧﻮﺷﻪ دارﯼ‪ ،‬از ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻨﺴﺘﯽ ﭼﻮ اﺳﺐ و ﺗﻮﺷﻪدارﯼ‪ ،‬از ﭼﻪ اﻧﺪر راﻩ ﺣﻴﺮاﻧﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد هﻢ ﮔﻮهﺮﯼ ﮔﺮ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﺎﺑﯽ و هﻢ ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻮﺷﯽ ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﮔﻮهﺮ ﺑﮑﺎن ﺗﻴﺮﻩﯼ هﺴﺘﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮاهﯽ ﺻﻌﺒﻬﺎ ﺁﺳﺎن ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮاهﯽ دردهﺎ درﻣﺎن ﮐﻨﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺪردﯼ‬
‫ﺳﺮاﺑﺖ ﻣﻴﻔﺮﻳﺒﺪ ﺗﺎ ﻣﻘﻴﻢ اﻳﻦ ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﻴﺴﺖ ﺗﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﺳﻨﮕﻼخ و رﻳﮓ ﺳﻮزﻧﺪﻩ‬
‫ﭼﻮ در دل ﭘﺮوراﻧﻴﺪﯼ ﮔﻞ ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻮرت ﺗﻴﺮﮔﻴﻬﺎ را ﻣﻨﻮر ﮐﺮد‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪﯼ‬
‫ﺧﺴﺎرﺗﻬﺎﯼ ﺗﻦ را ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺗﺎواﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮاﺑﻴﻬﺎﯼ ﺟﺎﻧﺮا ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻌﻤﺎرﯼ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻮش‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﺎﻳﺪ از ﻧﻴﮑﯽ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻨﻮر اﻓﺰاﯼ‪ ،‬ﻧﺎﻳﺪ هﻴﭽﮕﺎﻩ از ﻧﻮر ﺗﺎرﻳﮑﯽ‬
‫ﺗﻮ اﻧﺪر ﻣﺰرع هﺴﺘﯽ ﮐﺸﺎورزﯼ و دهﻘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ اﻧﺪر دﮐﻪﯼ داﻧﺶ ﺧﺮﻳﺪارﯼ و دﻻﻟﯽ‬
‫ﻣﮑﻦ ﺧﻮد را ﻏﺒﺎر از ﺻﺮﺻﺮ ﺟﻬﻞ و هﻮﯼ و ﮐﻴﻦ درﻳﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﻤﺮﻩ ﻧﻴﺎﺑﯽ ﺟﺰ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ‬
‫هﻤﯽ در هﻢ ﮐﺸﯽ اﺑﺮوﯼ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺛﻌﺒﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﯽ ﻣﺮدم ﺑﻴﺎزارﯼ و ﺟﺎﯼ ﻣﺮدﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ‬
‫رﺳﺪ روزﯼ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ ﭼﺮخ ﭘﺘﮑﺴﺖ و ﺗﻮ ﺳﻨﺪاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺘﮏ ار زﻳﺮ دﺳﺘﺎﻧﺮا ﺑﮑﻮﺑﯽ و ﻧﻴﻨﺪﻳﺸﯽ‬
‫ﺗﻮ دﻳﮕﺮ ﮐﯽ ﺗﻮاﻧﯽ ﻋﻴﺐ ﮐﺎر ﺧﻮد ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﻤﻊ ﺣﻖ ﺑﺮاﻓﺮوزﻧﺪ و هﺮ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد ﭘﻴﺪا‬
‫ﺧﻮاﺻﺖ ﺷﻴﺮ ﻣﻴﺨﻮاﻧﻨﺪ و ﺗﻮ از ﮔﺮﺑﻪ ﺗﺮﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﻋﻮاﻣﺖ دﺳﺖ ﻣﻴﺒﻮﺳﻨﺪ و ﺗﻮ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺳﺎﻟﻮﺳﯽ‬
‫ﭼﺮا ﭼﻮن ﻃﻔﻞ ﮐﻮدن زﻳﻦ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن ﮔﺮﻳﺰاﻧﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﻓﺮﻗﺎن دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﺧﻼق و ﻣﻌﺎﻟﯽ ﺷﺪ‬
‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ دﻳﻦ اﻧﺒﺎز‪ ،‬ﺗﺎ اﻧﺒﺎز ﺷﻴﻄﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮕﺮدد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺗﻘﻮﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ هﻤﮑﺎﺳﻪﯼ ﺁزﯼ‬
‫ﺑﻌﻤﻨﯽ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﺁزادﻩ و ﻋﺎرف ﺑﻌﻨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪاﻧﺶ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﻧﺎمﺁور و ﻣﻨﻌﻢ ﺑﺪﻳﻨﺎرﯼ‬
‫از ﺁﻧﺮو ﮔﻪ ﺳﭙﻴﺪﯼ‪ ،‬ﮔﻪ ﺳﻴﺎهﯽ‪ ،‬ﮔﻪ اﻟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺗﺼﻮﻳﺮ و هﻮﯼ ﻧﻘﺎش و ﺧﻮدﮐﺎﻣﯽ ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن‬
‫ﺟﺰ اهﺮﻳﻤﻦ ﮐﺮا اﻓﺘﺪ ﭘﺴﻨﺪ اﻳﻦ ﺧﻮﯼ ﺣﻴﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺟﺰ ﺁﻻﻳﺶ ﭼﻪ زاﻳﺪ زﻳﻦ زﺑﻮﻧﯽ و ﺳﻴﻪ راﺋﯽ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮﭘﺎن ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻋﻨﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ اﻧﺪر ﭼﺮا ﺧﻮر‪ ،‬ﻳﻮز در رﻩ‪ ،‬ﮔﺮگ در ﺁﻏﻞ‬
‫ﻧﻪ زرﺑﻔﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻪ دﻳﺒﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺮﺑﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﻗﻤﺎش ﺧﻮد ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﺎ ﭼﻪ ﺗﺎر و ﭘﻮد ﻣﻴﺒﺎﻓﯽ‬
‫ز ﻋﻠﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻪ ﺻﺎﺑﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻪ اﺷﻨﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺷﺴﺘﺸﻮﯼ ﺟﺎن ز ﺷﻮخ و رﻳﻢ ﺁﻻﻳﺶ‬
‫‪٥٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ز ﺧﻮان ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺟﺎن را ﺳﻴﺮ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫ز ﺟﻮﯼ ﻋﻠﻢ‪ ،‬دل را ﺁب دﻩ ﺗﺎ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮﺋﯽ‬

‫ﺗﻮ ﮔﻪ در ﭘﺮﺳﺶ ﺁﺑﯽ و ﮔﻪ در ﻓﮑﺮت ﻧﺎﻧﯽ‬ ‫روان ﻧﺎﺷﺘﺎ را ﮐﺸﺖ ﻧﺎهﺎرﯼ و ﻣﺴﮑﻴﻨﯽ‬
‫ﮔﺮان ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﻨﮕﺖ ﺗﺎ ﻧﭙﻨﺪارﯼ ﮐﻪ ارزاﻧﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﮐﻨﺪﻧﺪ ﺑﺎرت ﺗﺎ ﻧﻴﻨﮕﺎرﯼ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﯽ‬
‫ﺳﺒﮑﺴﺎرﯼ ﻧﺒﻴﻨﯽ ﺗﺎ درﻳﻦ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻣﻴﺰاﻧﯽ‬ ‫ز ﺁﻻﻳﺶ ﻧﺪارﯼ ﺑﺎﮎ ﺗﺎ ﻋﻘﻠﺴﺖ ﻣﻌﻴﺎرت‬
‫ﭼﺮا ﻣﺴﺘﯽ ﮐﻨﯽ و هﻮﺷﻴﺎراﻧﺮا ﺑﺨﻨﺪاﻧﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎ هﺰل و ﻣﺴﺘﯽ ﺑﮕﺬراﻧﯽ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را‬
‫ﺑﻐﻴﺮ از ﮐﻮﭼﻪﯼ ﺗﻮﻓﻴﻖ‪ ،‬در هﺮ ﮐﻮ ﺑﺠﻮﻻﻧﯽ‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ از درﮔﻪ اﺧﻼص‪ ،‬ﺑﺮ هﺮ درﮔﻬﯽ ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻴﺴﺖ ﭼﻮن هﺮﮔﺰ ﻧﻤﻴﻨﻮﺷﯽ و ﻋﻄﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺼﺤﺮاﯼ وﺟﻮد اﻧﺪر‪ ،‬ﺑﻮد ﺻﺪ ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺣﻴﻮان‬
‫ﻣﮑﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺒﻪ‪ ،‬ﻏﻮاص ﻣﺮوارﻳﺪ و ﻣﺮﺟﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻏﺮق ﮔﺸﺘﻦ اﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎدﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺑﺪ ﺳﮕﺎﻟﻴﻬﺎ ﮐﺠﺎ ﺑﻬﺘﺮ ازﻳﺸﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﯽ اهﺮﻳﻤﻨﺎن را ﺑﺪﺳﺮﺷﺖ و ﭘﺴﺖ ﻣﻴﻨﺎﻣﯽ‬
‫اﮔﺮ دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺮ ﺳﻔﺮﻩاش هﺮ روز ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﯼ ﻻﺷﻪهﺎﯼ ﻣﻄﺒﺦ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﻬﺮت را‬
‫ﺳﺒﮑﺒﺎرت ﭼﺮا ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺼﻴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮑﻮ ﮐﺎرت ﭼﺮا داﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪراﯼ و ﺑﺪاﻧﺪﻳﺸﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﭘﻴﮑﺮ ﺧﺎﮐﯽ ﭼﺮا ﺟﺎن را ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺘﻴﻎ ﻣﺮدم ﺁزارﯼ ﭼﺮا دل را ﺑﻔﺮﺳﺎﺋﯽ‬
‫هﮋﺑﺮﯼ و هﮋﺑﺮ ﺑﻴﺪل و ﭼﻨﮕﺎل و دﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫دﺑﻴﺮﯼ و دﺑﻴﺮ ﺑﯽ ﮐﺘﺎب و ﺧﻂ و اﻣﻼﺋﯽ‬
‫ﺗﻮ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﮐﺎز ﻧﺴﻴﻢ اﻧﺪﮐﯽ ﭼﻮن ﺑﻴﺪ ﻟﺮزاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎ ﺗﻨﺪ ﺑﺎد زﻧﺪﮔﯽ داﻧﯽ در اﻓﺘﺎدن‬
‫هﻤﺎن ﺑﻪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎﻟﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺸﺎﻧﯽ‬ ‫درﻳﻦ ﮔﻠﺰار ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺟﺎودان‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺑﺴﻮز اﻧﺪرﻳﻦ ﺗﻴﻪ‪ ،‬اﯼ دل ﻧﻬﺎﻧﯽ‬

‫ﻣﺨﻮاﻩ از درﺧﺖ ﺟﻬﺎن ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺴﻮز اﻧﺪرﻳﻦ ﺗﻴﻪ‪ ،‬اﯼ دل ﻧﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺮ اﻳﻦ ﺑﺮزﮔﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺳﺒﮑﺪاﻧﻪ در ﻣﺰرع ﺧﻮد ﺑﻴﻔﺸﺎن‬
‫ﭼﻪ رﺳﻢ و رهﯽ ﺑﻬﺘﺮ از ﮐﺎرداﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﺎن ﮐﺎر ﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﻧﻴﺎﻣﻮزدت ﺷﻴﻮﻩﯼ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺞ ﺗﻮ ﺗﺎ ﭼﺸﻢ دارد‬
‫ﻳﮑﯽ اﻧﺪﻩ و ﺁن ﻳﮑﯽ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪﻧﺪ اوراق هﺴﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﮐﻪ اﻳﻦ دام ﻣﻴﮕﺴﺘﺮاﻧﯽ‬ ‫هﻤﻪ ﺻﻴﺪ ﺻﻴﺎد ﭼﺮﺧﻴﻢ روزﯼ‬
‫ﺑﮕﺮداﻧﺪت ﺳﺮ ﺑﻪ ﭼﻴﺮﻩ زﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪوزد ﻗﺒﺎﯼ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ درزﯼ‬
‫ﺑﺒﺎﻳﺴﺖ ﻟﻮح و ﮐﺘﺎﺑﺶ ﺑﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﻣﮑﺘﺐ دﻳﻮ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ و ﺑﺪان ﺗﺎ ﮐﻪ روزﯼ ﺑﺪاﻧﯽ‬ ‫هﻤﻪ دﻳﺪﻧﻴﻬﺎ و داﻧﺴﺘﻨﻴﻬﺎ‬
‫ﭼﺮا ﺗﺤﻔﻪﯼ دﻳﻮ را ﻣﻴﺴﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﺮا ﺗﻮﺑﻪﯼ ﮔﺮگ را ﻣﻴﭙﺬﻳﺮﯼ‬
‫‪٥٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺪرﻣﺎﻧﺪﮔﺎن رﺣﻢ ﮐﻦ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻴﺮوﯼ ﺑﺎزوت هﺴﺖ‪ ،‬اﯼ ﺗﻮاﻧﺎ‬

‫ﺣﺴﺎب ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫درﻳﻦ ﻧﻴﻠﮕﻮن ﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺛﺒﺖ اﺳﺖ ﺑﺎ هﻢ‬
‫ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ‪ ،‬ﮐﺰ ﭘﻴﺮ ﻧﺎﻳﺪ ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﺑﺮوز ﺟﻮاﻧﯽ ز ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﺑﮕﻴﺮد ﻳﮑﯽ روز هﻢ راﻳﮕﺎﻧﯽ‬ ‫رواﻧﯽ ﮐﻪ اﻳﺰد ﺗﺮا راﻳﮕﺎن داد‬
‫ﭼﻪ ﮐﺎرﯼ ﮐﻨﯽ ﭼﻮن ﺑﻔﺮدا ﻧﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎر ﺗﻮ ز اﻣﺮوز ﻣﺎﻧﺪ ﺑﻔﺮدا‬
‫ﺑﺨﻴﺮﻩ ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﺑﺎ هﻢ ﺗﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﻏﺮض ﮐﺸﺘﻦ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ورﻧﻪ ﺷﺐ و روز‬
‫ﮔﺮش ﭘﺮ ﺑﺒﻨﺪﯼ و ﮔﺮ ﺑﺮﭘﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪزدد ز ﺗﻮ ﺑﺎز دهﺮ اﻳﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ‬
‫ﺑﻮد ﺣﻤﻠﻪهﺎﯼ ﻗﻀﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻮد ﺧﻮاﺑﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﮕﺎﻩ و ﺳﻨﮕﻴﻦ‬
‫ﺷﮕﻔﺘﯽ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ‬ ‫زﻳﺎن را ﺗﻮ ﺑﺮداﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺳﻮد را ﭼﺮخ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ورﻃﻪ ﺧﻮد را ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﻴﮑﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﻴﺮوﯼ از ﭘﯽ ﻧﻔﺲ ﮔﻤﺮاﻩ‬
‫ز ﺑﺎم اﻓﺘﺪ‪ ،‬ﮔﺮش از در ﺑﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻧﺪارد ز ﮐﺲ رهﺰن ﺁز ﭘﺮوا‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﻴﺰ ﮐﺎﻻﯼ دزد ﺟﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﻴﺪزدﯼ از ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‬
‫ز ﮐﺮدارهﺎ ﮔﻪ ﺳﺒﮏ‪ ،‬ﮔﻪ ﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﺮازوﯼ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺷﺪ ﭼﺮخ اﺧﻀﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻤﻴﻴﺰ‪ ،‬ﺗﻴﻎ ﺧﺮد را ﻓﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺘﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺎر هﻮﯼ را ﻓﺴﻮﻧﯽ‬
‫اﮔﺮ ﭘﺮدﻩﯼ ﺟﻬﻞ را ﺑﺮدراﻧﯽ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻋﻴﺒﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ز ﮔﺮداﺑﻬﺎ ﺧﻮﻳﺶ را وارهﺎﻧﯽ‬ ‫ز ﮔﺮداب ﻧﻔﺲ ارﺗﻮاﻧﯽ رهﻴﺪن‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺑﺮﻩ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﺮگ ﻣﻴﭙﺮوراﻧﯽ‬ ‫هﻤﯽ ﮔﺮگ اﻳﺎم ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺨﻨﺪد‬
‫ﺑﺴﻴﺠﯽ ﮐﻦ اﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﺧﻮد در ﻣﻴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺗﻮ و ﻧﻴﺴﺘﯽ ﺟﺰ دﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ از ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻮدﯼ هﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ز روز ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ هﻤﻴﻦ ﺑﻮد ﮔﻴﺘﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪﯼ ﺗﻦ‪ ،‬ز دردﯼ ﮐﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪﯼ ﺟﺎن‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺳﺒﻮﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪﯼ ﻋﻘﻞ را ﻧﮕﺴﻼﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪوﮎ وﺟﻮد ﺁﻧﭽﻨﺎن ﮐﺎر ﻣﻴﮑﻦ‬
‫ﺳﻔﻴﻨﻪ اﺳﺖ ﻋﻤﺮ و ﺗﻮاش ﺑﺎدﺑﺎﻧﯽ‬ ‫دﻓﻴﻨﻪ اﺳﺖ ﻋﻘﻞ و ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻮر ﻋﺎﻗﻞ‬
‫ﻣﭙﻨﺪار ﮐﺎز ﭼﺸﻢ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺼﺪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺑﻴﻨﺪت ﭼﺮخ ﮔﺮدان‬
‫درﻳﻦ ﺁﻳﻨﻪ هﺮ ﮐﻪ هﺴﺘﯽ ﻋﻴﺎﻧﯽ‬ ‫درﻳﻦ داﺋﺮﻩ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺘﯽ ﭘﺪﻳﺪﯼ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﺻﻌﻮﻩ اﻳﻦ ﻣﺎر را در دهﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻮن ذرﻩ اﻳﻦ ﺑﺎد را در ﮐﻤﻨﺪﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺸﻨﻴﺪﻩﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺸﻨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﯼ ﭼﻮ اﻧﺪرز ﻣﻦ‪ ،‬از ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ‬
‫ﺑﺮ اﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﺑﻨﮕﺮ ﮐﺮا ﻣﻴﻨﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﺳﻔﺮﻩ ﺁﻣﺎدﻩ و دﻳﻮ ﻧﺎهﺎر‬
‫‪٦٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮ ﻧﺎﺷﺘﺎﺋﻴﺴﺖ ﻧﺎﻧﺶ رﺳﺎﻧﯽ‬ ‫از ﺁن روز ﺑﺮﻧﺎن ﮔﺮﻣﯽ رﺳﻴﺪﯼ‬

‫ﭼﻪ ﺧﻮش ﻣﻴﮑﻨﯽ دل ﮐﻪ ﺑﺴﻴﺎر داﻧﯽ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺴﯽ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﺗﻮ داﻧﺪ‬
‫ﮐﺸﺪ ﮔﺮ ﺟﺒﺎﻧﯽ و ﮔﺮ ﭘﻬﻠﻮاﻧﯽ‬ ‫ﮐﺸﺪ ﮐﺎم و ﻧﺎﮐﺎم‪ ،‬ﭼﺮﺧﺖ ﺑﻤﻴﺪان‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻴﺮﯼ ﮐﻪ اﻧﺪر ﮐﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻤﺎن ﺳﭙﻬﺮت ﺑﻴﻨﺪازد ﺁﺧﺮ‬
‫ﺗﻮ ﻳﮑﭽﻨﺪ هﻤﺮاﻩ اﻳﻦ ﮐﺎرواﻧﯽ‬ ‫ﻣﻪ و ﺳﺎل ﭼﻮن ﮐﺎرواﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻣﺶ‬
‫اﮔﺮ دﻳﺒﻪ‪ ،‬ﮔﺮ ﺑﻮرﻳﺎ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﺪ رﺷﺘﻪﯼ ﮐﺎرﮔﺎهﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻳﮑﺮوز ﺑﺤﺮﯼ و ﻳﮑﺮوز ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫هﻨﺮهﺎ ﮔﻬﺮهﺎﯼ ﭘﺎﮎ وﺟﻮدﻧﺪ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﺎز هﻢ ﺁﺷﻴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﮑﻮ ﺧﺎﻧﻪاﯼ ﺳﺎﺧﺘﯽ اﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ‬
‫ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ هﻤﺪاﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻤﺎ ﺟﻬﻞ زان ﮐﺮد دﺳﺘﺎن ﮐﻪ هﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ از ﺳﻴﻪ روزﮔﺎرﯼ ﺑﺮﺁﻧﯽ‬ ‫ﺑﺮﺁﻧﺴﺖ دﻳﻮ هﻮﯼ ﺗﺎ ﺑﺴﻮزﯼ‬
‫ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ‬ ‫در اﻳﻦ ﺑﺎغ دﻟﮑﺶ ﮐﻪ ﮔﻴﺘﻴﺶ ﻧﺎﻣﺴﺖ‬
‫ﻓﻠﮏ زود رﻧﺠﻴﺪ از ﻣﻴﺰﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﻠﺰار‪ ،‬ﮔﻞ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻮد ﻣﻬﻤﺎن‬
‫ﺑﻨﻈﺎرﻩﯼ دوﻟﺖ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺧﺮاﻣﻴﻢ ﺳﻮﯼ ﮔﻠﺴﺘﺎن‬
‫ﺑﻄﺮف ﭼﻤﻦ ﮐﺮد ﮔﻮهﺮ ﻓﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﺤﺮ اﺑﺮ ﺁذارﯼ ﺁﻣﺪ ز درﻳﺎ‬
‫زﻧﺪ ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺮ ﻧﻘﺶ ارژﻧﮓ ﻣﺎﻧﯽ‬ ‫زﻣﻴﻦ از ﺻﻔﺎﯼ رﻳﺎﺣﻴﻦ اﻟﻮان‬
‫ﺑﺒﺮ ﮐﺮدﻩ ﭘﻴﺮاهﻦ ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻬﺎدﻩ ﺑﺴﺮ ﻧﺮﮔﺲ از زر ﮐﻼهﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺮدﺳﺖ ﺑﺮ روﯼ ﭘﻞ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ازﻳﻦ ﮐﻮﭼﮑﻪ ﮐﻮچ ﺑﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﭼﺮا ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ اﻧﺪرﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪاﻧﯽ‬ ‫ﻗﻔﺲ ﺑﺸﮑﻦ اﯼ روح‪ ،‬ﭘﺮواز ﻣﻴﮑﻦ‬
‫ﻣﮑﻦ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﺮ ﮐﺮﮐﺴﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ‬ ‫هﻤﺎﺋﯽ ﺗﻮ و ﺳﺪرﻩات ﺁﺷﻴﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﺸﻤﺸﻴﺮ هﻨﺪﯼ و ﺗﻴﻎ ﻳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫دﻟﻴﺮان ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ اﻗﻄﺎر ﻋﺎﻟﻢ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﺳﺖ ﺟﺰ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫از ﺁن ﻧﺎﻣﺪاران و ﮔﺮدﻧﻔﺮازان‬
‫ﺑﻪ ﺟﻤﺸﻴﺪ و ﻃﻬﻤﻮرث ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺒﻴﻦ ﺗﺎ ﭼﻪ ﮐﺮدﺳﺖ ﮔﺮدون ﮔﺮدان‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﺗﺎج و ﺗﺨﺖ اﻧﻮﺷﻴﺮواﻧﯽ‬ ‫ﮔﺸﻮدﻩ دهﺎن ﻃﺎق ﮐﺴﺮﯼ و ﮔﻮﻳﺪ‬
‫ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﮔﺮدش ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ رﺳﻢ و رﻩ دهﺮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫‪٦١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﯽ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ در ﭼﻮن و ﭼﺮاﺋﯽ‬

‫هﻤﯽ ﭘﻮﻳﻨﺪﻩ در راﻩ ﺧﻄﺎﺋﯽ‬ ‫هﻤﯽ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ در ﭼﻮن و ﭼﺮاﺋﯽ‬
‫هﻤﯽ ﮐﺮدار ﺑﺪ را ﻣﻴﺴﺘﺎﺋﯽ‬ ‫هﻤﯽ ﮐﺎر ﺗﻮ ﮐﺎر ﻧﺎﺳﺘﻮدﻩ اﺳﺖ‬
‫اﺳﻴﺮ ﭘﻨﺠﻪﯼ ﺑﺎز هﻮاﺋﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﻘﺎب ﺁرزوﺋﯽ‬
‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﺑﺮﻩ ﻏﺎﻓﻞ در ﭼﺮاﺋﯽ‬ ‫ﮐﻤﻴﻦ ﮔﺎﻩ ﭘﻠﻨﮓ اﺳﺖ اﻳﻦ ﭼﺮاﮔﺎﻩ‬
‫ﺗﻮ ﺁﺧﺮ ﻃﻌﻤﻪﯼ اﻳﻦ اژدهﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬اژدهﺎﯼ ﺗﺴﺖ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫ﻧﺪارد هﻴﭻ ﭘﺎس ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ازو ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺶ‬
‫ﺑﻴﻔﺘﯽ ﭼﻮن در ﺁن دﻳﺮﯼ ﺑﭙﺎﺋﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎن هﻤﭽﻮن درﺧﺘﺴﺖ و ﺗﻮ ﺑﺎرش‬
‫ﻧﺨﻮاهﯽ ﻳﺎﻓﺘﻦ هﺮﮔﺰ رهﺎﺋﯽ‬ ‫ازﻳﻦ درﻳﺎﯼ ﺑﯽ ﮐﻨﻪ و ﮐﺮاﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻤﺎن ﻓﺮدا دوﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ز ﺗﻴﺮ ﺁﻣﻮز اﮐﻨﻮن راﺳﺘﮑﺎرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮش ﻧﺒﻮد ﻃﻤﻊ ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺘﺮﮎ ﺣﺮص ﮔﻮﯼ و ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻮ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد از دﻳﺪﻩﯼ ﺑﯽ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ از ﺳﺮ ﺑﯽ ﻓﮑﺮت و راﯼ‬
‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﮐﺸﺘﻨﺶ از ﻧﺎﺷﺘﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧﻬﻨﮓ ﻧﺎﺷﺘﺎ ﺷﺪ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫‪٦٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﺮوﻳﻦ اﻋﺘﺼﺎﻣﯽ‬ ‫ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت و ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت‬
‫ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت و ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت‬
‫ﺁﺗﺶ دل‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﮐﻪ در ﺻﻒ ﺑﺎغ اﺳﺖ ﺻﺎﺣﺐ هﻨﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﻻﻟﻪ ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺨﻤﻮر ﮔﻔﺖ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺷﮑﻮﻓﻪ را ز ﺧﺰان وز ﻣﻬﺮﮔﺎن ﺧﺒﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﻪ ﻣﮋدﻩﯼ ﻧﻮروز ﻣﻴﺪهﺪ ﻣﺎ را‬
‫ﺑﻬﺮ رﺧﯽ ﮐﻪ درﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ اﺳﺖ زﻳﺐ و ﻓﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺠﺰ رخ ﺗﻮ ﮐﻪ زﻳﺐ و ﻓﺮش ز ﺧﻮن دل اﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺻﺤﻴﻔﻪ ز ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﻧﻘﺸﯽ و اﺛﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻣﻦ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺣﺐ هﻨﺮم‬
‫هﻤﺎن ﺑﺮ ﺳﺮم از ﺟﻮر ﺁﺳﻤﺎن ﺷﺮرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺁﺗﺸﻢ و هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻧﻤﻴﺴﻮزم‬
‫هﺮ ﺁﻧﮑﻪ در رﻩ هﺴﺘﯽ اﺳﺖ در رﻩ ﺧﻄﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻋﻼﻣﺖ ﺧﻄﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﺧﻮن ﺁﻟﻮد‬
‫ﺑﺪﺳﺖ رهﺰن ﮔﻴﺘﯽ هﻤﺎرﻩ ﻧﻴﺸﺘﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮﻳﺨﺖ ﺧﻮن ﻣﻦ و ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ رﺳﺪ‬
‫وﻟﯽ ﻣﻴﺎن ز ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﮔﻬﺎن اﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮش اﺳﺖ اﮔﺮ ﮔﻞ اﻣﺮوز ﺧﻮش ﺑﻮد ﻓﺮدا‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ز ﭘﺎﯼ ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﭘﺎ و ﺳﺮﻳﺴﺖ‬ ‫از ﺁن‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻤﺎ اﻳﺴﺘﺎدﮔﯽ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬
‫ز ﺧﻮب و ز ﺷﺐ ﭼﻪ ﻣﻨﻈﻮر‪ ،‬هﺮ ﮐﻪ را ﻧﻈﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﮔﻞ اﻓﮑﻨﺪ و دﻳﮕﺮﯼ ﺑﮕﻴﺎﻩ‬
‫ﺻﺒﺎ ﺻﺒﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﺳﺒﺰﻩ و ﮔﻠﺸﻦ ﮔﺬرﻳﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﮕﺬرد‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ﺑﻄﺮف ﭼﻤﻦ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ ﻋﺸﻮﻩﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﻻﻟﻪ و ﻧﺮﮔﺲ ﭼﻪ ﻓﺮق‪ ،‬هﺮ دو ﺧﻮﺷﻨﺪ‬
‫ﺑﻔﻘﺮ ﺧﻠﻖ ﭼﻪ ﺧﻨﺪﯼ‪ ،‬ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺳﻴﻢ و زرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻏﺮق ﺳﻴﻢ و زر و ﻣﻦ ز ﺧﻮن دل رﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺁﺗﺸﯽ ﮐﻪ در اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﺁﺗﺶ ﺟﮕﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ز ﺁب ﭼﺸﻤﻪ و ﺑﺎران ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺧﺎﻣﻮش‬
‫ﺳﺨﻦ ﺣﺪﻳﺚ دﮔﺮ‪ ،‬ﮐﺎر ﻗﺼﻪ دﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫هﻨﺮ ﻧﻤﺎﯼ ﻧﺒﻮدم ﺑﺪﻳﻦ هﻨﺮﻣﻨﺪﯼ‬
‫ﺑﺪان دﻟﻴﻞ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﺷﺎﻣﯽ و ﺳﺤﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﻞ از ﺑﺴﺎط ﭼﻤﻦ ﺗﻨﮕﺪل ﻧﺨﻮاهﺪ رﻓﺖ‬
‫هﻨﻮز ﺁﻧﭽﻪ ﺗﻮ را ﻣﻴﻨﻤﺎﻳﺪ ﺁﺳﺘﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ روﯼ ﺳﺨﺖ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﻧﺪﻳﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر زﻧﺪﮔﯽ ﻻﻟﻪ ﮐﺎر ﻣﺨﺘﺼﺮﻳﺴﺖ‬ ‫از ﺁن‪ ،‬دراز ﻧﮑﺮدم ﺳﺨﻦ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﻧﻴﮏ‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﺑﯽ ﺛﻤﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﻪ ﻧﺎم ﻧﮑﻮﺋﯽ ﺑﻴﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮرﻳﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﻴﮑﻪ در ﻃﻠﺐ ﻧﺎم ﻧﻴﮏ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺁرزوهﺎ‬
‫دل ﺗﻬﯽ از ﺧﻮب و زﺷﺖ ﭼﺮخ اﺧﻀﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫اﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﺳﺮ در ﭘﺎﯼ دﻟﺒﺮ داﺷﺘﻦ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺎز ﻋﺸﻖ ﺁﺋﻴﻦ ﮐﺒﻮﺗﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻧﺰد ﺷﺎهﻴﻦ ﻣﺤﺒﺖ ﺑﯽ ﭘﺮ و ﺑﺎل ﺁﻣﺪن‬
‫‪٦٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻦ ﺑﻴﺎد روﯼ ﺟﺎﻧﺎن اﻧﺪر ﺁذر داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﮕﺪاﺧﺘﻦ ﭼﻮن ﺷﻤﻊ و ﺑﺰم اﻓﺮوﺧﺘﻦ‬
‫دﻳﺪﻩ را ﺳﻮداﮔﺮ ﻳﺎﻗﻮت اﺣﻤﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫اﺷﮏ را ﭼﻮن ﻟﻌﻞ ﭘﺮوردن ﺑﺨﻮﻧﺎب ﺟﮕﺮ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﺎر اﺳﺖ ﺧﻮد را ﭼﻮن ﺳﻤﻨﺪر داﺷﺘﻦ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﻮر اﺳﺖ ﭼﻮن ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﻮد را ﺑﺎﺧﺘﻦ‬
‫زان هﻤﯽ ﻧﻮﺷﻴﺪن و ﻳﺎد ﺳﮑﻨﺪر داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺁب ﺣﻴﻮان ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻴﺮﻧﺞ در ﻇﻠﻤﺎت دل‬
‫ﻋﻘﻞ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻏﻮاﺻﺎن‪ ،‬ﺷﻨﺎور داﺷﺘﻦ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ ﺳﻮد‪ ،‬در درﻳﺎﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﻳﺎن ﻋﻠﻢ‬
‫ﭼﺸﻢ دل را ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﺟﺎن ﻣﻨﻮر داﺷﺘﻦ‬ ‫ﮔﻮﺷﻮار ﺣﮑﻤﺖ اﻧﺪر ﮔﻮش ﺟﺎن ﺁوﻳﺨﺘﻦ‬
‫ﻋﺎر از ﻧﺎﭼﻴﺰﯼ ﺳﺮو و ﺻﻨﻮﺑﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫در ﮔﻠﺴﺘﺎن هﻨﺮ ﭼﻮن ﻧﺨﻞ ﺑﻮدن ﺑﺎرور‬
‫ﻋﻠﻢ و ﺟﺎن را ﮐﻴﻤﻴﺎﮔﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫از ﻣﺲ دل ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎ دﺳﺖ داﻧﺶ زر ﻧﺎب‬
‫ﭼﻮن ﻣﮕﺲ هﻤﻮارﻩ دﺳﺖ ﺷﻮق ﺑﺮ ﺳﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﻮر اﻧﺪر رﻩ هﻤﺖ هﻤﯽ ﭘﺎ ﮐﻮﻓﺘﻦ‬
‫ﻣﺒﺤﺚ ﺗﺤﻘﻴﻖ را در دﻓﺘﺮ ﺟﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫اﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﺳﻮداﯼ دل از دﻳﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻦ‬
‫ﮔﻨﺠﻬﺎ ﺑﯽ ﭘﺎﺳﺒﺎن و ﺑﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫دﻳﺒﻪهﺎ ﺑﯽ ﮐﺎرﮔﺎﻩ و دوﮎ و ﺟﻮﻻ ﺑﺎﻓﺘﻦ‬
‫دﻳﻮ ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻗﺪرت دﺳﺖ ﺳﻠﻴﻤﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ ﻓﺮﻣﺎن ﺧﻮد ﮐﺮدن هﻤﻪ ﺁﻓﺎق را‬
‫در رﻩ ﺳﻴﻞ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎد و ﺑﻨﻴﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫در رﻩ وﻳﺮان دل‪ ،‬اﻗﻠﻴﻢ داﻧﺶ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫اﺷﮏ را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮوارﻳﺪ ﻏﻠﻄﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫دﻳﺪﻩ را درﻳﺎ ﻧﻤﻮدن‪ ،‬ﻣﺮدﻣﮏ را ﻏﻮﺻﮕﺮ‬
‫ﻣﻠﮏ دهﻘﺎﻧﯽ ﺧﺮﻳﺪن‪ ،‬ﮐﺎر دهﻘﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫از ﺗﮑﻠﻒ دور ﮔﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺎدﻩ و ﺧﻮش زﻳﺴﺘﻦ‬
‫وﻗﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺧﺮﻣﻦ ﺧﻮد را ﺑﺪاﻣﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫رﻧﺠﺒﺮ ﺑﻮدن‪ ،‬وﻟﯽ در ﮐﺸﺘﺰار ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﺷﺎﻣﮕﺎهﺎن در ﺗﻨﻮر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫روز را ﺑﺎ ﮐﺸﺖ و زرع و ﺷﺨﻢ ﺁوردن ﺑﺸﺐ‬
‫ﺁرزوﯼ ﺻﺤﺒﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﯼ ﺧﻮاﺳﺘﻦ در ﻋﻴﻦ ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ذرﻩوار‬
‫روﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﯼ از ﺧﻠﻖ ﭘﻨﻬﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫اﯼ ﺧﻮش از ﺗﻦ ﮐﻮچ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ در ﺟﺎن داﺷﺘﻦ‬
‫هﻤﭽﻮ اﺑﺮاهﻴﻢ در ﺁﺗﺶ ﮔﻠﺴﺘﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻋﻴﺴﯽ ﺑﯽ ﭘﺮ و ﺑﯽ ﺑﺎل ﺑﺮ ﮔﺮدون ﺷﺪن‬
‫دﻳﺪﻩ و دل ﻓﺎرغ از ﺁﺷﻮب ﻃﻮﻓﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﮐﺸﺘﯽ ﺻﺒﺮ اﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎ اﻓﮑﻨﺪن ﭼﻮ ﻧﻮح‬
‫ﺳﻴﻨﻪاﯼ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻬﺮ ﺗﻴﺮﺑﺎران داﺷﺘﻦ‬ ‫در هﺠﻮم ﺗﺮﮐﺘﺎزان و ﮐﻤﺎﻧﺪاران ﻋﺸﻖ‬
‫در دل ﺷﺐ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫روﺷﻨﯽ دادن دل ﺗﺎرﻳﮏ را ﺑﺎ ﻧﻮر ﻋﻠﻢ‬
‫‪٦٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻮر ﻗﺎﻧﻊ ﺑﻮدن و ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن داﺷﺘﻦ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﭘﺎﮐﺎن‪ ،‬ﮔﻨﺞ در ﮐﻨﺞ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﺁروزهﺎ‬
‫ﺗﻴﺮﮔﻴﻬﺎ را ازﻳﻦ اﻗﻠﻴﻢ ﺑﻴﺮون داﺷﺘﻦ‬ ‫اﯼ ﺧﻮﺷﺎ ﺧﺎﻃﺮ ز ﻧﻮر ﻋﻠﻢ ﻣﺸﺤﻮن داﺷﺘﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎ ﺑﺎ ﺧﺪا در ﮐﻮﻩ و هﺎﻣﻮن داﺷﺘﻦ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﻮﺳﯽ ﺑﻮدن از ﻧﻮر ﺗﺠﻠﯽ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﻴﺪ در اﻗﻄﺎر ﮔﺮدون داﺷﺘﻦ‬ ‫ﭘﺎﮎ ﮐﺮدن ﺧﻮﻳﺶ را ز ﺁﻟﻮدﮔﻴﻬﺎﯼ زﻣﻴﻦ‬
‫ﻧﻔﺲ را ﺑﺮدن ﺑﺮﻳﻦ ﺑﺎزار و ﻣﻐﺒﻮن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻋﻘﻞ را ﺑﺎزارﮔﺎن ﮐﺮدن ﺑﺒﺎزار وﺟﻮد‬
‫ﺑﯽ وﺟﻮد ﮔﻮهﺮ و زر‪ ،‬ﮔﻨﺞ ﻗﺎرون داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺑﯽ ﺣﻀﻮر ﮐﻴﻤﻴﺎ‪ ،‬از هﺮ ﻣﺴﯽ زر ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺮﺗﻮ و ﺗﺎﺑﯽ دﮔﺮﮔﻮن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﮔﺸﺘﻦ اﻧﺪر ﮐﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻮهﺮﯼ ﻋﺎﻟﻤﻔﺮوز‬
‫ﺟﺎن و دل را زﻧﺪﻩ زﻳﻦ ﺟﺎﻧﺒﺨﺶ ﻣﻌﺠﻮن داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻋﻘﻞ و ﻋﻠﻢ و هﻮش را ﺑﺎﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﺁﻣﻴﺨﺘﻦ‬
‫ﺷﺎﺧﻪهﺎﯼ ﺧﺮد ﺧﻮﻳﺶ از ﺑﺎر‪ ،‬وارون داﺷﺘﻦ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻬﺎﻟﯽ ﺗﺎزﻩ‪ ،‬در ﭘﺎداش رﻧﺞ ﺑﺎﻏﺒﺎن‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻣﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﺣﮑﻢ اﻓﺴﻮن داﺷﺘﻦ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ دﻳﻮﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻮر ﻳﺰداﻧﯽ ﺷﺪن‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺸﺘﻦ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫اﯼ ﺧﻮش اﻧﺪر ﮔﻨﺞ دل زر ﻣﻌﺎﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬
‫ﻋﻠﻢ را ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﯼ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻋﻘﻞ را دﻳﺒﺎﭼﻪﯼ اوراق هﺴﺘﯽ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫وﻧﺪران ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﮐﺸﺘﻦ اﻧﺪر ﺑﺎغ ﺟﺎن هﺮ ﻟﺤﻈﻪاﯼ رﻧﮕﻴﻦ ﮔﻠﯽ‬
‫ﺟﺎن ﺑﺘﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاﯼ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫دل ﺑﺮاﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﭘﺮوراﻧﺪن ﻻﺟﺮم‬
‫ﻳﺎد ﻋﺠﺰ روزﮔﺎر ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را ﺑﻪ ﻟﻄﻔﯽ ﺧﺎﻃﺮ ﺁوردن ﺑﺪﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺸﯽ از دوﻟﺖ ﻧﻮﺷﻴﺮواﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫در ﻣﺪاﺋﻦ ﻣﻴﻬﻤﺎن ﺟﻐﺪ ﮔﺸﺘﻦ ﻳﮑﺸﺒﯽ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﻃﺎﺋﺮان ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺻﻴﺪ ﺑﯽ ﭘﺮ ﺑﻮدن و از روزن ﺑﺎم ﻗﻔﺲ‬
‫ﺁرزوﯼ ﭘﺮواز‬
‫ﺑﺠﺮﺋﺖ ﮐﺮد روزﯼ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﭽﻪاﯼ ﺑﺎ ﺷﻮق ﭘﺮواز‬
‫ﮔﺬﺷﺖ از ﺑﺎﻣﮑﯽ ﺑﺮ ﺟﻮ ﮐﻨﺎرﯼ‬ ‫ﭘﺮﻳﺪ از ﺷﺎﺧﮑﯽ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎرﯼ‬
‫ﺷﺪش ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭼﺸﻢ ﺗﺎرﻳﮏ‬ ‫ﻧﻤﻮدش ﺑﺴﮑﻪ دور ﺁن راﻩ ﻧﺰدﻳﮏ‬
‫ز رﻧﺞ ﺧﺴﺘﮕﯽ درﻣﺎﻧﺪ در راﻩ‬ ‫ز وﺣﺸﺖ ﺳﺴﺖ ﺷﺪ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫‪٦٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﻪ از ﺗﺸﻮﻳﺶ ﺳﺮ در زﻳﺮ ﭘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮔﻪ از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺮ هﺮ ﺳﻮ ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‬

‫ﻧﻪاش ﻧﻴﺮوﯼ زان رﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬ ‫ﻧﻪ ﻓﮑﺮش ﺑﺎ ﻗﻀﺎ دﻣﺴﺎز ﮔﺸﺘﻦ‬
‫ﻧﻪ راﻩ ﻻﻧﻪ داﻧﺴﺘﯽ ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﺎن ﺣﻮادث را ﭼﻪ ﻧﺎﻣﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ از ﺧﻮاب ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﭼﻮن هﺮ ﺷﺐ ﺣﺪﻳﺚ ﺁب و داﻧﯽ‬
‫ز ﺷﺎﺧﯽ ﻣﺎدرش ﺁواز در داد‬ ‫ﻓﺘﺎد از ﭘﺎﯼ و ﮐﺮد از ﻋﺠﺰ ﻓﺮﻳﺎد‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺘﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎن از ﺑﻠﻨﺪﯼ‬ ‫ﮐﺰﻳﻨﺴﺎن اﺳﺖ رﺳﻢ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺪن ﺧﺮدﯼ ﻧﻴﺎﻳﺪ از ﺗﻮ ﮐﺎرﯼ‬
‫ز ﻧﻮ ﮐﺎران ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺎر ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺗﺮا ﭘﺮواز ﺑﺲ زودﺳﺖ و دﺷﻮار‬
‫هﻤﺖ ﻧﻴﺮو ﻓﺰاﻳﻨﺪ‪ ،‬هﻢ ﭘﺮ و ﺑﺎل‬ ‫ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪت اﻳﻦ ﺟﺮﺋﺖ ﻣﻪ و ﺳﺎل‬
‫هﻨﻮز از ﭼﺮخ‪ ،‬ﺑﻴﻢ دﺳﺘﺒﺮد اﺳﺖ‬ ‫هﻨﻮزت دل ﺿﻌﻴﻒ و ﺟﺜﻪ ﺧﺮد اﺳﺖ‬
‫هﻨﻮزت ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮاب اﺳﺖ و ﺁرام‬ ‫هﻨﻮزت ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﯼ ﺑﺮزن و ﺑﺎم‬
‫ﺑﺠﺰ ﺑﺎزﻳﭽﻪ‪ ،‬ﻃﻔﻼن را هﻮس ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻨﻮزت اﻧﺪﻩ ﺑﻨﺪ و ﻗﻔﺲ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﭙﻮﻳﺪ راﻩ هﺴﺘﯽ را ﺑﻪ ﮔﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﮕﺮدد ﭘﺨﺘﻪ ﮐﺲ ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺧﺎﻣﯽ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺗﻮش هﻨﺮ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ اﻧﺪوﺧﺖ‬
‫از ﺁن ﭘﺲ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ اﻳﺴﺘﺎدن‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ هﺮ دو ﭘﺎ ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻬﺎدن‬
‫ﺟﻬﺎن را ﮔﻪ ﺑﻠﻨﺪﯼ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﭘﺴﺘﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﻳﺪن ﺑﯽ ﭘﺮ ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺴﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺒﺎﻻ‪ ،‬ﭼﻨﮓ ﺷﺎهﻴﻦ را ﺷﮑﺎرﻳﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺴﺘﯽ در‪ ،‬دﭼﺎر ﮔﻴﺮ و دارﻳﻢ‬
‫ﺗﺮا ﺁﺳﻮدﮔﯽ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺮا رﻧﺞ‬ ‫ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﻢ و ﺗﻮ ﭼﻮن ﮔﻨﺞ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺳﺤﺮﺑﺎزﻳﻬﺎﯼ ﮔﺮدون‬ ‫ﺗﻮ هﻢ روزﯼ روﯼ زﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون‬
‫ﮐﻪ ﺁﺑﺶ ﺑﺮدﻩ ﺧﺎﮎ و ﺑﺎد ﺑﻨﻴﺎد‬ ‫از اﻳﻦ ﺁراﻣﮕﻪ وﻗﺘﯽ ﮐﻨﯽ ﻳﺎد‬
‫ﻧﻪ از ﭼﻮﺑﺖ ﮔﺰﻧﺪ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻧﻪاﯼ ﺗﺎ زاﺷﻴﺎن اﻣﻦ دﻟﺘﻨﮓ‬
‫ز ﺑﺎﻟﻢ ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﺮهﺎ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮا در داﻣﻬﺎ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﻬﻢ ﺳﺮﭘﻨﺠﻪ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﺪ ﮔﻬﯽ ﺳﺮ‬ ‫ﮔﻪ از دﻳﻮار ﺳﻨﮓ ﺁﻣﺪ ﮔﻪ از در‬
‫ﮔﻬﯽ از ﮔﺮﺑﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ ،‬ﮔﻪ از ﺑﺎز‬ ‫ﻧﮕﺸﺖ ﺁﺳﺎﻳﺸﻢ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ دﻣﺴﺎز‬
‫ﻣﺮا ﺁﻣﻮﺧﺖ ﻋﻠﻢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫هﺠﻮم ﻓﺘﻨﻪهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬
‫ز ﺗﻮ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ز ﻣﻦ ﭘﻨﺪ‬ ‫ﻧﮕﺮدد ﺷﺎﺧﮏ ﺑﯽ ﺑﻦ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬
‫‪٦٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁرزوﯼ ﻣﺎدر‬
‫ﺑﻌﻤﺮﯼ داﺷﺘﯽ زرﻋﯽ و ﮐﺸﺘﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﺪﻳﺪﻩ ﮐﺸﺎورزﯼ ﺑﺪﺷﺘﯽ‬
‫دل از ﺗﻴﻤﺎر ﮐﺎر ﺁﺳﻮدﻩ ﮐﺮدﯼ‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ ﻏﻠﻪ‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ ﺗﻮدﻩ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ از ﮐﺎﻩ ﻣﻴﺸﺪ ﮔﻨﺪﻣﺶ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺳﺘﻤﻬﺎ ﻣﻴﮑﺸﻴﺪ از ﺑﺎد و از ﺧﺎﮎ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻳﮏ روز ﻣﯽ اﻧﺒﺎﺷﺖ اﻧﺒﺎر‬ ‫ﺟﻔﺎ از ﺁب و ﮔﻞ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﺑﻬﻨﮕﺎم ﺷﻴﺎرﯼ و ﺣﺼﺎرﯼ‬ ‫ﺳﺨﻨﻬﺎ داﺷﺖ ﺑﺎ هﺮ ﺧﺎﮎ و ﺑﺎدﯼ‬
‫ﮐﻪ از ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺨﻮد ﻟﺮزﻳﺪ دهﻘﺎن‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ هﻮا ﺷﺪ ﺳﺮد زاﻧﺴﺎن‬
‫ﺷﮑﺴﺖ از ﺗﺎﮎ ﭘﻴﺮﯼ ﺷﺎﺧﺴﺎرﯼ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪ ﺁورد ﺧﺎﺷﺎﮐﯽ و ﺧﺎرﯼ‬
‫ﻓﺮوزﻳﻨﻪ زد‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﮐﺮد روﺷﻦ‬ ‫ﻧﻬﺎد ﺁن هﻴﻤﻪ را ﻧﺰدﻳﮏ ﺧﺮﻣﻦ‬
‫ﺑﻨﺎﮔﻪ ﻃﺎﺋﺮﯼ ﺁواز در داد‬ ‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ دود ﮐﺮد و ﺷﻌﻠﻪ ﺳﺮ داد‬
‫درﻳﻦ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺮا هﻢ ﺣﺎﺻﻠﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ اﯼ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺳﻮد از ﻳﮑﯽ ﺷﺼﺖ‬
‫ﻣﺒﺎدا ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ را ﺑﺴﻮزﯼ‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﺘﺶ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﻓﺮوزﯼ‬
‫ﭼﻨﺎن داﻧﻢ ﮐﻪ ﻣﻴﺴﻮزد ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﺑﺴﻮزد ﮔﺮ ﮐﺴﯽ اﻳﻦ ﺁﺷﻴﺎﻧﺮا‬
‫ﺣﺴﺎب ﻣﺎ ﺑﺮون زﻳﻦ دﻓﺘﺮ اﻓﺘﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮﻗﯽ ﺑﻤﺎ زﻳﻦ ﺁذر اﻓﺘﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ روزﯼ ﻣﺮﻏﮑﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺟﺴﺘﻢ ﺑﺸﻮق از ﺣﻠﻘﻪ و ﺑﻨﺪ‬
‫هﻨﻮز اﻳﻦ ﻻﻧﻪ ﺑﯽ ﺑﺎﻧﮓ ﺳﺮور اﺳﺖ‬ ‫هﻨﻮز ﺁن ﺳﺎﻋﺖ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ دور اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺷﻮق اﻧﺘﻈﺎرﯼ‬ ‫ﺗﺮا زﻳﻦ ﺷﺎخ ﺁﻧﮑﻮ داد ﺑﺎرﯼ‬
‫ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬هﺮ دﻟﯽ را ﺁرزوﺋﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﻮﺋﯽ ﮐﺎﻣﺠﻮﺋﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﻢ ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﻬﺎﺳﺖ ﺟﺎن را‬ ‫ﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺟﺎن ﻧﺎﺗﻮان را‬
‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺰرﮔﺎن‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﻧﻴﺎﺳﻮدن‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺑﺰرﮔﺎن ﭼﻴﺴﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻘﻴﻢ ﮔﺸﺘﻦ و داﻣﺎن ﺧﻮد ﻧﻴﺎﻟﻮدن‬ ‫ﺑﮑﺎخ دهﺮ ﮐﻪ ﺁﻻﻳﺶ اﺳﺖ ﺑﻨﻴﺎدش‬
‫هﻤﺎرﻩ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ و ﺧﻮﯼ ﻧﻴﮏ اﻓﺰودن‬ ‫هﻤﯽ ز ﻋﺎدت و ﮐﺮدار زﺷﺖ ﮐﻢ ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﺪﻣﺖ ﺗﻦ‪ ،‬روح را ﻧﻔﺮﺳﻮدن‬ ‫ز ﺑﻬﺮ ﺑﻴﻬﺪﻩ‪ ،‬از راﺳﺘﯽ ﺑﺮﯼ ﻧﺸﺪن‬
‫ز ﺧﻮد ﻧﺮﻓﺘﻦ و ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاﯼ ﻧﭙﻴﻤﻮدن‬ ‫ﺑﺮون ﺷﺪن ز ﺧﺮاﺑﺎت زﻧﺪﮔﯽ هﺸﻴﺎر‬
‫درﻳﮑﻪ ﻓﺘﻨﻪاش اﻧﺪر ﭘﺲ اﺳﺖ ﻧﮕﺸﻮد‬ ‫رهﯽ ﮐﻪ ﮔﻤﺮهﻴﺶ در ﭘﯽ اﺳﺖ ﻧﺴﭙﺮدن‬
‫‪٦٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﺷﻴﺎن وﻳﺮان‬
‫ﻣﺮﻏﯽ ﺑﭙﺮﻳﺪ ﺳﻮﯼ ﮔﻠﺰار‬ ‫از ﺳﺎﺣﺖ ﭘﺎﮎ ﺁﺷﻴﺎﻧﯽ‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﺴﯽ و ﺟﺴﺖ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫در ﻓﮑﺮت ﺗﻮﺷﯽ و ﺗﻮاﻧﯽ‬
‫ﺑﺮ هﺮ ﮔﻞ و ﻣﻴﻮﻩ ﺳﻮد ﻣﻨﻘﺎر‬ ‫رﻓﺖ از ﭼﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ دهﺮ ﮔﺸﺖ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺗﺎ ﺧﻔﺖ ز ﺧﺴﺘﮕﯽ زﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺮق ﺟﻬﺎن ز اﺑﺮ ﺁذار‬ ‫ﺗﻴﺮﯼ ﺑﺠﻬﻴﺪ از ﮐﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺮدﻳﺪ ﻧﮋﻧﺪ ﺧﺎﻃﺮﯼ ﺷﺎد‬
‫از ﻳﺎد ﺑﺮون ﺷﺪش ﭘﺮﻳﺪن‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺎل و ﭘﺮش ﺗﭙﻴﺪ در ﺧﻮن‬
‫ﻧﻮﻣﻴﺪ ز ﺁﺷﻴﺎن رﺳﻴﺪن‬ ‫اﻓﺘﺎد ز ﮔﻴﺮودار ﮔﺮدون‬
‫ﻧﺎﻟﻴﺪ ز درد ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪن‬ ‫از ﭘﺮ ﺳﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺮد ﺑﻴﺮون‬
‫ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﯼ ﻓﺎرغ ﺁرﻣﻴﺪن‬ ‫داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ دﺷﺖ و هﺎﻣﻮن‬
‫در دﻳﺪن ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﺎب دﻳﺪن‬ ‫ﺷﺪ ﭼﻬﺮﻩﯼ زﻧﺪﮔﯽ دﮔﺮﮔﻮن‬
‫ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ دل از ﺗﭙﻴﺪن اﻓﺘﺎد‬
‫از ﻗﻠﺐ ﺑﺮﻳﺪﻩ ﮔﺸﺖ ﺷﺮﻳﺎن‬ ‫ﻣﺠﺮوح ز رﻧﺞ زﻧﺪﮔﯽ رﺳﺖ‬
‫وان ﺳﻴﻨﻪﯼ ﺧﺮد ﺧﺴﺖ ﭘﻴﮑﺎن‬ ‫ﺁن ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻟﻄﻴﻒ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﺿﻌﻴﻒ ﮔﺸﺖ ﺑﻴﺠﺎن‬ ‫ﺻﻴﺎد ﺳﻴﻪ دل از ﮐﻤﻴﻦ ﺟﺴﺖ‬
‫ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﺨﻮن ﻣﺮغ داﻣﺎن‬ ‫در ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺁن ﻓﺘﺎدﻩ ﺑﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﺁﻣﺪ ﺳﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺎﻣﮕﺎهﺎن‬ ‫ﺑﻨﻬﺎد ﺑﻪ ﭘﺸﺘﻮارﻩ و ﺑﺴﺖ‬
‫وان ﺻﻴﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﮐﻮدﮐﺎن داد‬
‫اﻓﺘﺎد ز ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ در ﺟﺮ‬ ‫ﭼﻮن ﺻﺒﺢ دﻣﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮﻏﮑﯽ ﺧﺮد‬
‫ﺗﻘﺪﻳﺮ‪ ،‬ﭘﺮش ﺑﮑﻨﺪ ﻳﮑﺴﺮ‬ ‫ﭼﻮن داﻧﻪ ﻧﻴﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺧﻮن دل ﺧﻮرد‬
‫ﻧﺸﻨﻴﺪ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮ ﻣﺎدر‬ ‫ﺷﺎهﻴﻦ ﺣﻮادﺛﺶ ﻓﺮو ﺑﺮد‬
‫ﻧﻔﮑﻨﺪ ﮐﺴﻴﺶ ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ‬ ‫دور ﻓﻠﮑﺶ ﺑﻬﻴﭻ ﻧﺸﻤﺮد‬
‫ﭘﺮواز ﻧﮑﺮدﻩ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﺶ ﭘﺮ‬ ‫ﻧﺎدﻳﺪﻩ ﺳﭙﻬﺮ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺮد‬
‫رﻓﺖ ﺁن هﻮس و اﻣﻴﺪ ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫وان رﻓﺘﻪ ﻧﻴﺎﻣﺪ از ﺳﻔﺮ ﺑﺎز‬ ‫ﺁﻣﺪ ﺷﺐ و ﺗﻴﺮﻩ ﮔﺸﺖ ﻻﻧﻪ‬
‫ﮐﺎز ﭘﺮدﻩ ﺑﺮون ﻧﻴﻔﺘﺪ اﻳﻦ راز‬ ‫ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻓﺴﻮﻧﮕﺮ زﻣﺎﻧﻪ‬
‫‪٦٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻔﺘﻨﺪ و ﻧﺨﺎﺳﺖ دﻳﮕﺮ ﺁواز‬ ‫ﻃﻔﻼن ﺑﺨﻴﺎل ﺁب و داﻧﻪ‬

‫ﮐﺲ روز ﻋﻤﻞ ﻧﮑﺮد ﭘﺮواز‬ ‫از ﺑﺎﻣﮏ ﺁن ﺑﻠﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﺁن ﺷﺎدﯼ و ﺷﻮق و ﻧﻌﻤﺖ و ﻧﺎز‬ ‫ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺑﺮﻓﺖ از ﻣﻴﺎﻧﻪ‬
‫زان ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﮑﺮد ﮐﺲ ﻳﺎد‬
‫ﺧﺎﻟﯽ و ﺧﺮاب ﻣﺎﻧﺪ ﻓﺮﺟﺎم‬ ‫ﺁن ﻣﺴﮑﻦ ﺧﺮد ﭘﺎﮎ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺧﺎر و ﺧﺴﮑﺶ ﺑﺮﻳﺨﺖ از ﺑﺎم‬ ‫اﻓﺘﺎد ﮔﻠﺶ ز ﺳﻘﻒ و روزن‬
‫ﺑﺎﻣﯽ ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﺳﻴﺮ و ﺁرام‬ ‫ﺁراﻣﮕﻬﯽ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﺧﻔﺘﻦ‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪ ﺁن ﻧﺸﺎﻧﻪ و ﻧﺎم‬ ‫ﺑﺮ ﺑﺎد ﺷﺪ ﺁن ﺑﻨﺎﯼ روﺷﻦ‬
‫وز ﺑﺪﺳﺮﯼ ﺳﭙﻬﺮ و اﺟﺮام‬ ‫از ﮔﺮدش روزﮔﺎر ﺗﻮﺳﻦ‬
‫دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺪ ﺁن ﺧﺮاﺑﯽ ﺁﺑﺎد‬
‫ﭘﺮدﻳﺪ ز ﺧﻮن ﭼﻮ ﺳﺎﻏﺮﯼ را‬ ‫ﺷﺪ ﺳﺎﻗﯽ ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬

‫ﭘﻴﭽﺎﻧﻴﺪ ﺑﻪ رﺷﺘﻪاﯼ ﺳﺮﯼ را‬ ‫دﺳﺘﯽ ﺳﺮ راﻩ داﻣﯽ اﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺷﻴﺮازﻩ درﻳﺪ دﻓﺘﺮﯼ را‬ ‫ﺟﻤﻌﻴﺖ اﻳﻤﻨﯽ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺴﺖ ز ﻓﺘﻨﻪاﯼ درﯼ را‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻴﺸﻪﯼ ﻇﻠﻢ رﻳﺸﻪاﯼ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﺮﭼﻴﺪ ﺑﺴﺎط ﻣﺎدرﯼ را‬ ‫ﺧﻮن رﻳﺨﺖ ﺑﮑﺎم ﮐﻮدﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﺻﻴﺎد؟‬
‫ﺁﺋﻴﻦ ﺁﻳﻨﻪ‬
‫ﮐﺎوخ! ﻓﻠﮏ ﭼﻪ ﮐﺠﺮو و ﮔﻴﺘﯽ ﭼﻪ ﺗﻨﺪ ﺧﻮﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﻳﻨﻪاﯼ ﮔﻔﺖ ﺷﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﺧﺮم ﮐﺴﻴﮑﻪ هﻤﭽﻮ ﺗﻮاش ﻃﺎﻟﻌﯽ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ را زﻣﺎﻧﻪ رﻧﺠﮑﺶ و ﺗﻴﺮﻩ روز ﮐﺮد‬
‫ﻣﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﯽﮐﺸﻴﻢ ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺗﺎر ﻣﻮﺳﺖ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﺗﻮ ﺑﺎر زﺣﻤﺖ ﻣﺮدم ﻧﻤﻴﮑﺸﯽ‬
‫در ﺗﺎب و ﺣﻠﻘﻪ و ﺳﺮ هﺮ زﻟﻒ ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ‬ ‫از ﺗﻴﺮﮔﯽ و ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ راهﻬﺎﯼ ﻣﺎ‬
‫ﻣﺸﺘﺎق روﯼ ﺗﺴﺖ هﺮ ﺁﻧﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﺮوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎ ﺟﻔﺎﯼ ﺑﺘﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮﻳﻢ‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ دل ﻓﺮﻳﺒﺪ و رو ﺧﻮش ﮐﻨﺪ ﻋﺪوﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎ هﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻴﺐ ﮐﺴﯽ در ﻗﻔﺎ ﺷﻤﺮد‬
‫ﻣﺎ را هﺮ ﺁﻧﭽﻪ از ﺑﺪ و ﻧﻴﮑﺴﺖ روﺑﺮوﺳﺖ‬ ‫در ﭘﻴﺶ روﯼ ﺧﻠﻖ ﺑﻤﺎ ﺟﺎ دهﻨﺪ از اﻧﮏ‬
‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮔﻞ ﮐﻪ هﺮﭼﻪ ﻣﺮا هﺴﺖ رﻧﮓ و ﺑﻮﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎرﯼ ﺑﻄﻌﻨﻪ ﮔﻔﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ز ﺑﻮ و رﻧﮓ‬
‫‪٦٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﻋﻴﺒﺠﻮﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺷﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻋﻴﺐ ﺧﻠﻖ ﻣﮑﻦ ﻣﻮﺑﻤﻮ ﻋﻴﺎن‬
‫دورﯼ ﮔﺰﻳﻦ ﮐﻪ از هﻤﻪ ﺑﺪﻧﺎﻣﺘﺮ هﻤﻮﺳﺖ‬ ‫زاﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻧﺎم ﺧﻠﻖ ﺑﮕﻔﺘﺎر زﺷﺖ ﮐﺸﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﭼﻮن درﻳﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﯼ رﻓﻮﺳﺖ‬ ‫ز اﻧﮕﺸﺖ ﺁز‪ ،‬داﻣﻦ ﺗﻘﻮﯼ ﺳﻴﻪ ﻣﮑﻦ‬
‫دردا ﮐﻪ هﻴﭽﮕﻪ ﻧﺘﻮان ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﺁرزوﺳﺖ‬ ‫از ﻣﻬﺮ دوﺳﺘﺎن رﻳﺎﮐﺎر ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎزﻣﻮدﻩ‪ ،‬ﮐﺴﯽ را ﻣﺪار دوﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﻧﺸﺎن دوﺳﺖ درﺳﺘﯽ و راﺳﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫اﺣﺴﺎن ﺑﯽ ﺛﻤﺮ‬
‫ﮐﺎز ﻗﻄﺮﻩ ﺑﻬﺮ ﮔﻮش ﺗﻮ ﺁوﻳﺰﻩ ﺳﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﺑﺎرﻳﺪ اﺑﺮ ﺑﺮ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩاﯼ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻢ ﺁب ﭘﺎﮎ ز درﻳﺎ و ﺗﺎﺧﺘﻢ‬ ‫از ﺑﻬﺮ ﺷﺴﺘﻦ رخ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩات ز ﮔﺮد‬
‫رﺧﺴﺎرﻩاﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ز ﮔﺮﻣﺎ ﮔﺪاﺧﺘﻢ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮔﻞ ﮐﻪ دﻳﺮ ﺷﺪ اﻳﻦ ﺑﺨﺸﺶ و ﻋﻄﺎ‬
‫ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﺧﻮﯼ ﮐﺮدم و ﺑﺎ ﺧﺎر ﺳﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼ از ﻓﻠﮏ ﺁﻣﺪ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ‬
‫هﺮ زﻳﺮ و ﺑﻢ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻮاﺧﺘﻢ‬ ‫ﻧﻨﻮاﺧﺖ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻣﺮا‪ ،‬ﮔﺮﭼﻪ ﺑﻴﺪرﻳﻎ‬
‫ﮐﺎز ﺑﻬﺮ واژﮔﻮن ﺷﺪﻧﺶ ﺑﺮﻓﺮاﺧﺘﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﺧﻴﻤﻪﯼ وﺟﻮد ﻣﻦ اﻓﺮاﺷﺖ ﺑﺨﺖ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﺎز ﻃﺎق و ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﻣﺮا ﺑﻮد ﺑﺎﺧﺘﻢ‬ ‫دﻳﮕﺮ ز ﻧﺮد هﺴﺘﻴﻢ اﻣﻴﺪ ﺑﺮد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ ﻧﻈﺎرﻩ‪ ،‬ﺟﻬﺎن را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﻨﻈﻮر و ﻣﻘﺼﺪﯼ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ ﺑﺠﺰ ﺟﻔﺎ‬
‫ارزش ﮔﻮهﺮ‬
‫ﻧﺎﮔﺎﻩ دﻳﺪ داﻧﻪﯼ ﻟﻌﻠﯽ ﺑﻪ روزﻧﯽ‬ ‫ﻣﺮﻏﯽ ﻧﻬﺎد روﯼ ﺑﺒﺎﻏﯽ ز ﺧﺮﻣﻨﯽ‬
‫ﺁرﯼ‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰ هﻮس ﭼﻴﻨﻪ ﭼﻴﺪﻧﯽ‬ ‫ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﭼﻴﻨﻪاﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺑﭽﺎﻻﮐﻴﺶ رﺑﻮد‬
‫زﻳﻨﺴﺎﻧﺶ ﺁزﻣﻮد! ﭼﻪ ﻧﻴﮏ ﺁزﻣﻮدﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮن دﻳﺪ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﮑﻨﺪش ﺑﺨﺎﮎ و رﻓﺖ‬
‫روزﯼ ﺑﺎﻳﻦ ﺷﮑﺎف ﻓﺘﺎدم ز ﮔﺮدﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪش ﮔﻬﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻟﻌﻞ روﺷﻨﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﭙﺮوراﻧﺪﻩ ﮔﻬﺮ هﻴﭻ ﻣﻌﺪﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﻧﮑﺮدﻩ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﯼ هﻴﭻ ﺷﺎهﺪﯼ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﭼﻮ ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ ﻧﻴﻔﺘﺪ ﺑﻪ ﺑﺮزﻧﯽ‬ ‫ﻣﺎ را ﻓﮑﻨﺪ ﺣﺎدﺛﻪاﯼ‪ ،‬ورﻧﻪ هﻴﭽﮕﺎﻩ‬
‫ﺑﻴﻨﯽ هﺰار ﺟﻠﻮﻩ ﺑﻨﻈﺎرﻩ ﮐﺮدﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﻧﮕﻬﯽ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﮐﻨﯽ‬
‫اﻓﺘﺎدﻩ و زﺑﻮن ﺷﺪم از اوﻓﺘﺎدﻧﯽ‬ ‫در ﭼﻬﺮﻩام ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﻴﻬﺎﺳﺖ و ﺗﺎﺑﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻔﺮوﺷﻤﺖ اﮔﺮ ﺑﺨﺮد ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ارزﻧﯽ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻣﺮغ و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﺮوغ و رﻧﮓ‬
‫ﺁن ﮐﻮ ﻧﺪاﺷﺖ وﻗﺖ ﻧﮕﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻢ روﺷﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮن ﻓﺮق در و داﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‬
‫‪٧٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫درس ادﻳﺐ را ﭼﮑﻨﺪ ﻃﻔﻞ ﮐﻮدﻧﯽ‬ ‫در دهﺮ ﺑﺲ ﮐﺘﺎب و دﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫دﻳﻮ ﺁدﻣﯽ ﻧﮕﺸﺖ ﺑﻪ اﻧﺪرز ﮔﻔﺘﻨﯽ‬ ‫اهﻞ ﻣﺠﺎز را ز ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻪ ﺁﮔﻬﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻔﺎش را ﺑﺪﻳﺪﻩ ﭼﻪ دﺷﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮔﻠﺸﻨﯽ‬ ‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ زﻧﺪ ﺧﻴﻤﻪ در ﭼﻤﻦ‬
‫ﻋﺎﻗﻞ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﭘﺎﮐﯽ ﺟﺎن ﺧﻮش از ﺗﻨﯽ‬ ‫داﻧﺎ ﻧﺠﺴﺖ ﭘﺮﺗﻮ ﮔﻮهﺮ ز ﻣﻬﺮﻩاﯼ‬
‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻧﺦ ﻧﮑﺮدﻩ ﺑﻴﮏ ﻋﻤﺮ ﺳﻮزﻧﯽ‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﻳﺪ و دوﺧﺖ‬
‫از ﻳﮏ ﻏﺰل‬
‫ﺳﻮز و ﮔﺪاز ﺷﻤﻊ و ﻣﻦ و دل اﺛﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﯽ روﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دوش ﺷﺐ ﻣﺎ ﺳﺤﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻣﺎﻩ از ﺣﺼﺎر ﭼﺮخ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺎﺧﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻣﻬﺮ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩ ز ﺧﺎور ﻧﻤﻴﻨﻤﻮد‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺪاوا ﺛﻤﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﻣﺪ ﻃﺒﻴﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺑﻴﻤﺎر ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻟﻴﮏ‬
‫ﺁﻧﮕﻪ ﮐﻪ او ز ﮐﺎﻟﺒﺪﯼ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺪاروﯼ ﺳﻬﺮاب ﮐﯽ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺑﺎر دﮔﺮ اﻣﻴﺪ رهﺎﺋﯽ ﻣﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دﯼ‪ ،‬ﺑﻠﺒﻠﯽ ﮔﻠﯽ ز ﻗﻔﺲ دﻳﺪ و ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﺪ‬
‫اﻳﻦ ﺻﻴﺪ ﺗﻴﺮﻩ روز ﻣﮕﺮ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺎل و ﭘﺮﯼ ﻧﺰد ﭼﻮ ﺑﺪام اﻧﺪر اوﻓﺘﺎد‬
‫ﻣﻴﺪﻳﺪ ﺷﻌﻠﻪ در ﺳﺮ و ﭘﺮواﯼ ﺳﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺟﺰ ﺑﺸﻮق در ﺁﺗﺶ ﻧﻤﻴﮕﺪاﺧﺖ‬
‫ﮐﺰ ﺟﻬﻞ و ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﮔﻮش ﺑﻪ ﭘﻨﺪ ﭘﺪر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮ ز ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺎﺧﻠﻒ اﻓﺘﺎد ﺁن ﭘﺴﺮ‬
‫در ﻣﺰرﻋﯽ ﮐﻪ وﻗﺖ ﻋﻤﻞ ﺑﺮزﮔﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ ﻧﮑﺮدﻩ ﺗﻮدﻩ ﮐﺴﯽ ﻣﻮﺳﻢ درو‬
‫درﻳﺎﯼ دﻳﺪﻩ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﮕﻮﺋﯽ ﮔﻬﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻣﻦ اﺷﮏ ﺧﻮﻳﺶ را ﭼﻮ ﮔﻬﺮ ﭘﺮوراﻧﺪﻩام‬
‫اﺷﮏ ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻮق ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ ﮐﻮﯼ و ﺑﺎم ﺧﺎﺳﺖ‬ ‫روزﯼ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺎدﺷﻬﯽ از ﮔﺬرﮔﻬﯽ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﺎج ﭘﺎدﺷﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﺳﻴﺪ زان ﻣﻴﺎﻧﻪ ﻳﮑﯽ ﮐﻮدﮎ ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﺁﻧﻘﺪر ﮐﻪ ﻣﺘﺎﻋﯽ ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﻳﮏ ﺟﻮاب داد ﭼﻪ داﻧﻴﻢ ﻣﺎ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ اﺷﮏ دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻦ و ﺧﻮن دل ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺰدﻳﮏ رﻓﺖ ﭘﻴﺮزﻧﯽ ﮐﻮژﭘﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮگ ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﻠﻪ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﻪ رﺧﺖ و ﭼﻮب ﺷﺒﺎﻧﯽ ﻓﺮﻳﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﺁن ﭘﺎدﺷﺎ ﮐﻪ ﻣﺎل رﻋﻴﺖ ﺧﻮرد ﮔﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﭘﺎرﺳﺎ ﮐﻪ دﻩ ﺧﺮد و ﻣﻠﮏ‪ ،‬رهﺰن اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﮐﻪ روﺷﻨﯽ ﮔﻮهﺮ از ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺳﺮﺷﮏ ﻳﺘﻴﻤﺎن ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﻦ‬
‫ﮐﻮ ﺁﻧﭽﻨﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺮﻧﺠﺪ ز ﺣﺮف راﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺠﺮوان ﺳﺨﻦ از راﺳﺘﯽ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫‪٧١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﻣﺮوز و ﻓﺮدا‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺗﻮ ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﺒﻞ ﺁهﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﻞ ﮔﻔﺖ ﺷﺒﯽ‬
‫ﮔﺮ ﺗﺮا ﻧﻴﺰ ﭼﻨﻴﻦ راﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ ﻳﮏ راﯼ ﺷﺪم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﭼﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻓﺮدا ﺑﻪ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎز ﺁﯼ‬
‫هﺮ ﻃﺮف ﭼﻬﺮﻩﯼ زﻳﺒﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮ زﻳﺒﺎﺋﯽ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺷﺎهﺪ رﻋﻨﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﭘﺎ ﺑﻬﺮﺟﺎ ﮐﻪ ﻧﻬﯽ ﺑﺮگ ﮔﻠﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻤﻦ و ﺟﻮﯼ ﻣﺼﻔﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن هﻤﮕﯽ ﺑﻴﺪارﻧﺪ‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺎﻏﺮ و ﺻﻬﺒﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﻗﺪح از ﻻﻟﻪ ﺑﮕﻴﺮد ﻧﺮﮔﺲ‬
‫ﻧﻪ ز زاغ و زﻏﻦ ﺁواﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ ز ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ ﮔﻤﺸﺪﻩاﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ اﺛﺮ ﭘﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ ز ﮔﻠﭽﻴﻦ ﺣﻮادث ﺧﺒﺮﯼ اﺳﺖ‬
‫هﻤﻪ را ﻣﻴﻞ ﻣﺪاراﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫هﻴﭽﮑﺲ را ﺳﺮ ﺑﺪﺧﻮﺋﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﮔﺮت دﻳﺪﻩﯼ ﺑﻴﻨﺎﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ رازﯼ ﮐﻪ ﻧﻬﺎن اﺳﺖ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻓﺮداﺋﯽ هﺴﺖ‬ ‫هﻢ از اﻣﺮوز ﺳﺨﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‬
‫اﻣﻴﺪ و ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻴﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ‪ ،‬ﺳﺤﺮﮔﻪ ﮔﻔﺖ اﻣﻴﺪ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﺧﺎﻃﺮﯼ دﻳﺪﯼ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺳﻮ دﺳﺖ ﺷﻮﻗﯽ ﺑﻮد ﺑﺴﺘﯽ‬
‫ز ﺳﻮزﯼ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻪاﯼ‪ ،‬اﺷﮑﯽ و ﺁهﯽ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﯼ ﺑﺮ در هﺮ دل ﺳﭙﺎهﯽ‬
‫ﺑﺴﺎط دﻳﺪﻩ اﺷﮏ ﺁﻟﻮد از ﺗﺴﺖ‬ ‫زﺑﻮﻧﯽ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ و ﺑﻮد از ﺗﺴﺖ‬
‫ﺟﻮاﻧﺎن را ﺑﺤﺴﺮت ﭘﻴﺮ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﺑﯽ ﻣﺎﻳﮕﯽ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺗﻠﺨﯽ ﻧﺪﻳﺪم زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫رﺳﺎﻧﯽ هﺮ وﺟﻮدﯼ را ﮔﺰﻧﺪﯼ‬ ‫ﻧﻬﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ هﺮ ﺁزادﻩ ﺑﻨﺪﯼ‬
‫ﮐﺸﯽ از دﺳﺖ ﻣﻬﺮﯼ داﻣﻨﯽ را‬ ‫ﺑﺎﻧﺪوهﯽ ﺑﺴﻮزﯼ ﺧﺮﻣﻨﯽ را‬
‫ﺷﺮارت رﻳﺸﻪﯼ اﻧﺪﻳﺸﻪ را ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﻏﺒﺎرت ﭼﺸﻢ را ﺗﺎرﻳﮑﯽ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬
‫هﺰاران ﺁرزو را ﺁﻩ ﮐﺮدﯼ‬ ‫دو ﺻﺪ راﻩ هﻮس را ﭼﺎﻩ ﮐﺮدﯼ‬
‫ز ﺗﺎراج ﺗﻮ ﻓﺎرغ‪ ،‬ﺣﺎﺻﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز اﻣﻮاج ﺗﻮ اﻳﻤﻦ‪ ،‬ﺳﺎﺣﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﻮﯼ هﺮ رﻩ ﺗﺎرﻳﮏ راهﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا در هﺮ دﻟﯽ‪ ،‬ﺧﻮش ﺟﺎﻳﮕﺎهﻴﺴﺖ‬
‫‪٧٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﻮم در ﺗﻴﺮﮔﻴﻬﺎ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫دهﻢ ﺁزردﮔﺎﻧﺮا ﻣﻮﻣﻴﺎﺋﯽ‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻢ ﭘﺮﺗﻮﯼ را ﺑﺎ ﻇﻼﻣﯽ‬ ‫دﻟﯽ را ﺷﺎد دارم ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﻨﺎﯼ ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺪاﻳﺶ از ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺮوس وﻗﺖ را ﺁراﻳﺶ از ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ ﭘﺪﻳﺪ ﺁرم ز ﻣﻮرﯼ‬ ‫ﻏﻤﯽ را رﻩ ﺑﺒﻨﺪم ﺑﺎ ﺳﺮورﯼ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﻓﺮﺳﺘﻢ‬
‫ﺧﻮش ﺁن دل ﮐﺎﻧﺪران ﻧﻮر اﻣﻴﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺁن رﻣﺰﯼ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﯽ را ﻧﻮﻳﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺷﻤﺎ را هﻢ ﮐﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﺎ ﭘﺮﻳﺸﺎن‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺮدﺷﻬﺎﯼ دوران‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎﻧﺪم در ﺳﻴﺎهﯽ روزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎ روﺷﻨﺎﺋﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺎرﯼ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﻳﮑﺴﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ و اﻣﻴﺪ‬
‫ﺑﮑﺮدار ﺗﻮ ﺧﻮد را ﻣﯽﺳﺘﻮدم‬ ‫در ﺁن ﻣﺪت ﮐﻪ ﻣﻦ اﻣﻴﺪ ﺑﻮدم‬
‫ﭼﻤﻨﻬﺎ‪ ،‬ﻣﺮﻏﻬﺎ‪ ،‬ﮔﻠﻬﺎ‪ ،‬ﻗﻔﺴﻬﺎ‬ ‫ﻣﺮا هﻢ ﺑﻮد ﺷﺎدﻳﻬﺎ‪ ،‬هﻮﺳﻬﺎ‬
‫هﻤﺎن ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼ‪ ،‬ﮐﺎر ﻣﻦ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﻣﺮا دﻟﺴﺮدﯼ اﻳﺎم ﺑﮕﺪاﺧﺖ‬
‫ﮔﻞ دوﺷﻴﻨﻪ ﻳﮑﺸﺐ ﻣﺎﻧﺪ و ﭘﮋﻣﺮد‬ ‫ﭼﺮاغ ﺷﺐ ز ﺑﺎد ﺻﺒﺤﮕﻪ ﻣﺮد‬
‫درﺷﺘﯽ دﻳﺪم و ﮔﺸﺘﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮد‬ ‫ﺳﻴﺎهﻴﻬﺎﯼ ﻣﺤﻨﺖ ﺟﻠﻮﻩام ﺑﺮد‬
‫ﺷﺪم اﺷﮑﯽ و از ﭼﺸﻤﯽ ﭼﮑﻴﺪم‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ در دﻟﯽ ﺗﻨﮓ ﺁرﻣﻴﺪم‬
‫ﺷﮑﻨﺠﯽ دﻳﺪم و ﮔﺸﺘﻢ ﻳﮑﯽ ﺁﻩ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪم ﻧﺎﻟﻪاﯼ ﺑﻮدم ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﺧﻮﺷﻨﺪ ﺁرﯼ ﻣﺮا دﻟﻬﺎﯼ ﻏﻤﻨﺎﮎ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻨﺸﻴﻦ در دﻟﯽ ﮐﺎز ﻏﻢ ﺑﻮد ﭘﺎﮎ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮق ار اﺳﺐ ﺗﻮﺳﻦ ﺑﻮد ﻳﺎ رام‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻮﯼ از دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺮدﻧﺪ ﻓﺮﺟﺎم‬
‫هﻤﺎرﻩ ﮐﯽ درﺧﺸﻴﺪ ﺑﺮق اﻣﻴﺪ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ اﻣﻴﺪ و ﭼﻮن ﺑﺮﻗﯽ درﺧﺸﻴﺪ‬
‫اﻧﺪوﻩ ﻓﻘﺮ‬
‫ﮐﺎوخ! ز ﭘﻨﺒﻪ رﻳﺸﺘﻨﻢ ﻣﻮﯼ ﺷﺪ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﺑﺎ دوﮎ ﺧﻮﻳﺸﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺮزﻧﯽ ﮔﻔﺖ وﻗﺖ ﮐﺎر‬
‫ﮐﻢ ﻧﻮر ﮔﺸﺖ دﻳﺪﻩام و ﻗﺎﻣﺘﻢ ﺧﻤﻴﺪ‬ ‫از ﺑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺧﻢ ﺷﺪم و ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻢ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﮔﺮﻳﺴﺖ زار ﮐﻪ ﻓﺼﻞ ﺷﺘﺎ رﺳﻴﺪ‬ ‫اﺑﺮ ﺁﻣﺪ و ﮔﺮﻓﺖ ﺳﺮ ﮐﻠﺒﻪﯼ ﻣﺮا‬
‫هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮگ زﻣﺴﺘﺎن ﺧﻮد ﺧﺮﻳﺪ‬ ‫ﺟﺰ ﻣﻦ ﮐﻪ دﺳﺘﻢ از هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺟﻬﺎن ﺗﻬﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺁرزوﺳﺖ ﮔﺮ ﻧﮕﺮﯼ‪ ،‬ﺁن ﻳﮑﯽ اﻣﻴﺪ‬ ‫ﺑﯽ زر‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺑﮑﺲ ﻧﺪهﺪ هﻴﺰم و زﻏﺎل‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ هﺮ ﺧﺰﻧﺪﻩ و در ﮔﻮﺷﻪاﯼ ﺧﺰﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﺑﺴﺖ هﺮ ﭘﺮﻧﺪﻩ در ﺁﺷﻴﺎن ﺧﻮﻳﺶ‬
‫‪٧٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻮن ﮔﺸﺖ ﺁﻓﺘﺎب ﺟﻬﺎﻧﺘﺎب ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﻧﻮر از ﮐﺠﺎ ﺑﻪ روزن ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن ﻓﺘﺪ‬
‫ﺧﻮﻧﺎﺑﻪﯼ دﻟﻢ ز ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺘﻬﺎ ﭼﮑﻴﺪ‬ ‫از رﻧﺞ ﭘﺎرﻩ دوﺧﺘﻦ و زﺣﻤﺖ رﻓﻮ‬
‫زﻳﻦ روﯼ وﺻﻠﻪ ﮐﺮدم‪ ،‬از ﺁن رو ز هﻢ درﻳﺪ‬ ‫ﻳﮏ ﺟﺎﯼ وﺻﻠﻪ در هﻤﻪﯼ ﺟﺎﻣﻪام ﻧﻤﺎﻳﺪ‬
‫ﻟﺮزﻳﺪ ﺑﻨﺪ دﺳﺘﻢ و ﭼﺸﻤﻢ دﮔﺮ ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫دﻳﺮوز ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭼﻮ ﺑﺴﻮزن ﮐﻨﻢ ﻧﺨﯽ‬
‫ﺑﻮﯼ ﻃﻌﺎم ﺧﺎﻧﻪﯼ هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺲ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻔﺘﻢ و ﺷﺒﻬﺎ ﻣﺸﺎم ﻣﻦ‬
‫هﺮ ﮔﻪ ﮐﻪ اﺑﺮ دﻳﺪم و ﺑﺎران‪ ،‬دﻟﻢ ﻃﭙﻴﺪ‬ ‫ز اﻧﺪوﻩ دﻳﺮ ﮔﺸﺘﻦ اﻧﺪود ﺑﺎم ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در ﺑﺮف و ﮔﻞ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺲ ﺁرﻣﻴﺪ‬ ‫ﭘﺮوﻳﺰﻧﺴﺖ ﺳﻘﻒ ﻣﻦ‪ ،‬از ﺑﺲ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ‬
‫ﺑﺮ ﺑﻢ و ﺳﻘﻒ رﻳﺨﺘﻪام ﺗﺎرهﺎ ﺗﻨﻴﺪ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺻﺒﺢ در ﻋﻮض ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﻋﻨﮑﺒﻮت‬
‫ﺑﺮ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﻗﺪﻣﯽ ﺧﺎرهﺎ ﺧﻠﻴﺪ‬ ‫در ﺑﺎغ دهﺮ ﺑﻬﺮ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻏﻨﭽﻪاﯼ‬
‫ﺳﻴﻞ ﺳﺮﺷﮏ زان ﺳﺒﺐ از دﻳﺪﻩام دوﻳﺪ‬ ‫ﺳﻴﻼﺑﻬﺎﯼ ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺴﻴﺎر دﻳﺪﻩام‬
‫اﻗﺒﺎل از ﭼﻪ راﻩ ز ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن رﻣﻴﺪ‬ ‫دوﻟﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ز درﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﺑﻴﻬﻮدﻩاش ﻣﮑﻮب ﮐﻪ ﺳﺮ دﺳﺖ اﻳﻦ ﺣﺪﯼ‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮان ﻏﻢ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﻤﻴﺨﻮرﻧﺪ‬
‫اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬
‫رﻳﺨﺘﻦ از ﺑﻬﺮ ﻧﺎن از ﭼﻬﺮ ﺁب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﮑﯽ ﺟﺎن ﮐﻨﺪن اﻧﺪر ﺁﻓﺘﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬
‫ﭼﻴﺴﺖ ﻣﺰدت ﺟﺰ ﻧﮑﻮهﺶ ﻳﺎ ﻋﺘﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫زﻳﻨﻬﻤﻪ ﺧﻮارﯼ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ زاﻓﺘﺎب و ﺧﺎﮎ و ﺑﺎد‬
‫ﭼﻨﺪ ﻣﻴﺘﺮﺳﯽ ز هﺮ ﺧﺎن و ﺟﻨﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫از ﺣﻘﻮق ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﮐﻦ ﭘﺮﺳﺸﯽ‬
‫وﻧﺪران ﺧﻮن دﺳﺖ و ﭘﺎﺋﯽ ﮐﻦ ﺧﻀﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﺎن را ﮐﻪ ﭼﻮن زاﻟﻮ ﻣﮑﻨﺪت ﺧﻮن ﺑﺮﻳﺰ‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد ﭼﻬﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﯽ ﺣﺠﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫دﻳﻮ ﺁز و ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ را ﺑﮕﻴﺮ و ﺣﺒﺲ ﮐﻦ‬
‫ﮐﯽ دهﺪ ﻋﺮض ﻓﻘﻴﺮان را ﺟﻮاب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﺣﺎﮐﻢ ﺷﺮﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ رﺷﻮﻩ ﻓﺘﻮﯼ ﻣﻴﺪهﺪ‬
‫ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﺮدار ﺧﻮارﯼ ﭼﻮن ﻏﺮاب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮد را ﭘﺎﮎ ﻣﻴﺪاﻧﺪ ز هﺮ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﻴﻬﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ هﺮ ﺷﺐ ﮐﺒﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ اﻃﻔﺎل ﺗﻮ ﺑﯽ ﺷﺎﻣﻨﺪ ﺷﺒﻬﺎ ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻏﻢ ﻣﺨﻮر‪ ،‬ﻣﻴﺘﺎﺑﺪ اﻣﺸﺐ ﻣﺎهﺘﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﺮاﻏﺖ را ﻧﺒﺨﺸﻴﺪﻩاﺳﺖ ﮔﺮدون روﺷﻨﯽ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﻓﻬﻢ ﮐﺮدن از ﮐﺘﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫در ﺧﻮر داﻧﺶ اﻣﻴﺮاﻧﻨﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن‬
‫ﮐﺎرﮔﺮ ﮐﺎرش ﻏﻢ اﺳﺖ و اﺿﻄﺮاب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫ﻣﺮدم ﺁﻧﺎﻧﻨﺪ ﮐﺰ ﺣﮑﻢ و ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺁﮔﻬﻨﺪ‬
‫رو ﺗﻮ ﺻﺪهﺎ وﺻﻠﻪ دارﯼ ﺑﺮ ﺛﻴﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﺪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺰرگ و ﻻﻳﻖ اوﺳﺖ‬
‫ﺟﺎﻣﻪات ﺷﻮﺧﺴﺖ و روﻳﺖ ﺗﻴﺮﻩ رﻧﮓ از ﮔﺮدوﺧﺎﮎ از ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﮐﺮدن اﺟﺘﻨﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬
‫‪٧٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺧﻮاﺳﺘﻦ زﻳﺸﺎن ﺣﺴﺎب اﯼ رﻧﺠﺒﺮ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻨﻮﻳﺴﻨﺪ ﺣﮑﺎم اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﺤﻀﺮ رواﺳﺖ‬
‫اﯼ ﮔﺮﺑﻪ‬
‫رﻓﺘﯽ و ﻧﻴﺎﻣﺪﯼ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫اﯼ ﮔﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺗﺮا ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﺪ اﻳﻦ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺲ روز ﮔﺬﺷﺖ و هﻔﺘﻪ و ﻣﺎﻩ‬
‫در داﻣﻦ ﻣﻦ ﺗﻬﻴﺴﺖ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺟﺎﯼ ﺗﻮ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ و ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﮐﺎر ﺗﻮ زﻣﺎﻧﻪ ﮐﺮد دﺷﻮار‬ ‫در راﻩ ﺗﻮ ﮐﻨﺪ ﺁﺳﻤﺎن ﭼﺎﻩ‬
‫ﭘﻴﺪا ﻧﻪ ﺑﺨﺎﻧﻪاﯼ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺑﺎم‬
‫ﮐﺰ ﻳﺎد ﻧﻤﻴﺸﻮﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫اﯼ ﮔﻤﺸﺪﻩﯼ ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬داﻧﯽ‬
‫دﺳﺘﻴﺖ ﮐﺸﻴﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ و ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺮد ﺁﻧﮑﻪ ﺗﺮا ﺑﻤﻴﻬﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ ﺗﻮ را دﻣﯽ در ﺁﻏﻮش‬ ‫ﺑﻨﻮاﺧﺖ ﺗﻮ را ﺑﻤﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬
‫در ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ ز ﺁﻓﺖ ﻣﻮش‬ ‫ﻣﻴﮕﻮﻳﻤﺖ اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﻧﻪ ﭘﺨﺘﻪ ﺑﺠﺎﯼ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺧﺎم‬
‫ﮐﺮدﺳﺖ ﮔﻬﯽ ﺷﮑﺎر ﻣﺎهﯽ‬ ‫ﺁن ﭘﻨﺠﻪﯼ ﺗﻴﺰ در ﺷﺐ ﺗﺎر‬
‫در ﭼﻨﮓ ﺗﻮ ﻣﺮغ ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ‬ ‫ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺤﻴﻠﻪاﯼ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﺑﺎﻧﻮ دهﺪت هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاهﯽ‬ ‫اﻓﺘﺪ ﮔﺬرت ﺑﺴﻮﯼ اﻧﺒﺎر‬
‫ﺁﻟﻮد ﺑﺮوﻏﻦ و ﺳﻴﺎهﯽ‬ ‫در دﻳﮓ ﻃﻤﻊ‪ ،‬ﺳﺮت دﮔﺮ ﺑﺎر‬
‫ﭼﻮﻧﯽ ﺑﻪ زﻣﺎن ﺧﻮاب و ﺁرام‬
‫از ﺧﻨﺪﻩﯼ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﺁﻧﺮوز ﺗﻮ داﺷﺘﯽ ﺳﻪ ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫در داﻣﻦ ﮔﺮﺑﻪهﺎﯼ دﻳﮕﺮ‬ ‫ﺧﻔﺘﻨﺪ ﻧﮋﻧﺪ روزﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﮐﺠﺎ و ﻣﻬﺮ ﻣﺎدر‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ ز ﻣﺎدرﺳﺖ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺴﺎن دوﮎ ﻻﻏﺮ‬ ‫ﭼﻮن ﻋﻬﺪ ﺷﺪ و ﺷﮑﺴﺖ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﻣﺮدﻧﺪ و ﺑﺮون ﺷﺪﻧﺪ زﻳﻦ دام‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎم‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﻬﺘﺎب‬ ‫از ﺑﺎزﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻳﺎد دارﯼ‬
‫اﻓﺘﺎد و ﺷﮑﺴﺖ ﮐﻮزﻩﯼ ﺁب‬ ‫ﮔﺸﺘﯽ ﭼﻮ ز دﺳﺖ ﻣﻦ ﻓﺮارﯼ‬
‫ﺁن ﻣﻮﯼ ﺑﻪ از ﺳﻤﻮر و ﺳﻨﺠﺎب‬ ‫ژوﻟﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻮ ﺁب ﮔﺸﺖ ﺟﺎرﯼ‬
‫ﻣﺎﻧﺪﯼ ﺗﻮ ز ﺷﺒﺮوﯼ‪ ،‬ﻣﻦ از ﺧﻮاب‬ ‫زان ﺁﺷﺘﯽ و ﺳﺘﻴﺰﻩ ﮐﺎرﯼ‬
‫‪٧٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎ ﺁن هﻤﻪ ﺗﻮﺳﻨﯽ ﺷﺪﯼ رام‬

‫اﻓﺰودﻩ ﺷﻮد ﺑﻪ دردﻣﻨﺪﯼ‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺐ ﺷﺪ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ‬
‫زﻧﻬﺎر ﺑﻪ زﺧﻢ ﮐﺲ ﻧﺨﻨﺪﯼ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﺎر هﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻧﻴﺶ‬
‫ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ و ﭘﺴﺘﯽ و ﺑﻠﻨﺪﯼ‬ ‫هﺸﺪار‪ ،‬ﺑﺴﻴﺴﺖ در ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ‬
‫ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ رﻩ ﻓﻠﮏ ﻧﺒﻨﺪﯼ‬ ‫ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﻗﻀﺎ ﻧﺮاﻧﯽ از ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻳﻐﻤﺎ ﮔﺮ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ اﻳﺎم‬
‫اﯼ ﻣﺮﻏﮏ‬
‫ﭘﺮواز ﮐﻦ و ﭘﺮﻳﺪن ﺁﻣﻮز‬ ‫اﯼ ﻣﺮﻏﮏ ﺧﺮد‪ ،‬ز اﺷﻴﺎﻧﻪ‬
‫در ﺑﺎغ و ﭼﻤﻦ ﭼﻤﻴﺪن ﺁﻣﻮز‬ ‫ﺗﺎ ﮐﯽ ﺣﺮﮐﺎت ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ‬
‫رام از ﭼﻪ ﺷﺪﯼ‪ ،‬رﻣﻴﺪن ﺁﻣﻮز‬ ‫رام ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺷﻮد زﻣﺎﻧﻪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ‪ ،‬دﻳﺪن ﺁﻣﻮز‬ ‫ﻣﻨﺪﻳﺶ ﮐﻪ دام هﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ‬
‫هﻨﮕﺎم ﺷﺐ‪ ،‬ﺁرﻣﻴﺪن ﺁﻣﻮز‬ ‫ﺷﻮ روز ﺑﻔﮑﺮ ﺁب و داﻧﻪ‬
‫از ﻻﻧﻪ ﺑﺮون ﻣﺨﺴﺐ زﻧﻬﺎر‬
‫داﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﺴﺎن ﺷﺪﺳﺖ ﺁﺑﺎد‬ ‫اﻳﻦ ﻻﻧﻪﯼ اﻳﻤﻨﯽ ﮐﻪ دارﯼ‬

‫ﺗﺎ ﮔﺸﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻨﻴﺎد‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ هﺰار اﺳﺘﻮارﯼ‬
‫دورﻳﺶ ز دﺳﺘﺒﺮد ﺻﻴﺎد‬ ‫دادﻧﺪ ﺑﺎوﺳﺘﺎدﮐﺎرﯼ‬
‫وز ﻋﻬﺪ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﮐﻨﯽ ﻳﺎد‬ ‫ﺗﺎ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﯽ ﮔﺬارﯼ‬
‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﻮزاد‬ ‫ﻳﮏ روز‪ ،‬ﺗﻮ هﻢ ﭘﺪﻳﺪ ﺁرﯼ‬
‫ﮔﻪ داﻳﻪ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﮔﻬﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎر‬
‫ﺁراﻣﮕﻪ دو ﻣﺮغ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﭘﺎﮎ‪ ،‬ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻳﮑﺪل ﺷﺪﻩ از دو ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻮﻧﺪ‬ ‫ﮐﺮدﻩ ﺑﻪ ﮔﻞ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ اﻧﺪود‬
‫هﻢ رﻧﺠﺒﺮ و هﻢ ﺁرزوﻣﻨﺪ‬ ‫ﻳﮑﺮﻧﮓ ﭼﻪ در زﻳﺎن ﭼﻪ در ﺳﻮد‬
‫ﺁوردﻩ ﭘﺪﻳﺪ ﺑﻴﻀﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫از ﮔﺮدش روزﮔﺎر ﺧﺸﻨﻮد‬
‫وﻳﻦ ﻣﺎدر ﺑﺲ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫ﺁن ﻳﮏ‪ ،‬ﭘﺪر هﺰار ﻣﻘﺼﻮد‬
‫ﺑﺲ رﻧﺞ ﮐﺸﻴﺪ و ﺧﻮرد ﺗﻴﻤﺎر‬
‫‪٧٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺎهﯽ ﻧﮕﺮان ﺑﺒﺎم و روزن‬

‫در ﻓﮑﺮت ﻗﻮت زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫روزﯼ ﺑﭙﺮﻳﺪ ﺳﻮﯼ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫ﺁورد ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺎﺷﺎﮎ ﺑﺴﯽ ز ﮐﻮﯼ و ﺑﺮزن‬
‫ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﻳﮏ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ ﻻﻧﻪ ﮐﺮد ﻣﺴﮑﻦ‬
‫ﺁﻧﻘﺪر ﻧﻤﻮد ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺁﻧﻘﺪر ﭘﺮش ﺑﺮﻳﺨﺖ از ﺗﻦ‬
‫ﺗﺎ راز ﻧﻬﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪار‬
‫در داﻣﻦ ﻣﻬﺮ ﭘﺮوراﻧﺪت‬ ‫ﺁن ﺑﻴﻀﻪ ﺑﻬﻢ ﺷﮑﺴﺖ و ﻣﺎدر‬
‫زﻳﺮ ﭘﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﻧﺸﺎﻧﺪت‬ ‫ﭼﻮن دﻳﺪ ﺗﺮا ﺿﻌﻴﻒ و ﺑﯽ ﭘﺮ‬
‫ﺗﺎ داﻧﻪ و ﻣﻴﻮﻩاﯼ رﺳﺎﻧﺪت‬ ‫ﺑﺲ رﻓﺖ ﮐﻮﻩ و دﺷﺖ و ﮐﻬﺴﺮ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎﻣﮏ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪت‬ ‫ﭼﻮن ﮔﺸﺖ هﻮاﯼ دهﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬
‫از ﺷﺎﺧﺘﻪ ﺑﺸﺎﺧﻪاﯼ ﭘﺮاﻧﺪت‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﭘﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ‬
‫ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺑﺴﻴﺖ رﺳﻢ و رﻓﺘﺎر‬
‫از زﺣﻤﺖ ﺣﺒﺲ و ﻓﺘﻨﻪﯼ دام‬ ‫داد ﺁﮔﻬﻴﺴﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ داﻧﯽ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻩ ﻣﭙﺮ ﺑﺒﺮزن و ﺑﺎم‬ ‫ﺁﻣﻮﺧﺖ هﻤﯽ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ‬
‫ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺮاغ و ﺑﺎغ ﻣﺨﺮام‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺑﻬﺎر زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫روز ﻋﻤﻞ و زﻣﺎن ﺁرام‬ ‫ﮐﻮﺷﻴﺪ ﺑﺴﯽ ﮐﻪ در ﻧﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﭼﻮن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻳﺎﻓﺘﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺑﺮد اﻳﻨﻬﻤﻪ رﻧﺞ راﻳﮕﺎﻧﯽ‬
‫رﻓﺖ و ﺑﺘﻮ واﮔﺬاﺷﺖ اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎد ﺑﺮوت‬
‫ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﻣﻮﯼ ﻣﻦ دو ﺻﺪ هﻨﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻃﻌﻨﻪ زد ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﯽ‬
‫ﻣﺮد ﻧﺎدان ز ﭼﺎرﭘﺎ ﺑﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ را ﺑﻪ ﻧﻴﻢ ﺟﻮ ﻧﺨﺮﻧﺪ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺮ اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺮ ﺗﻦ ﺗﻮ درد ﺳﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻦ اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺮ دل ﺗﻮ ﺑﺎر ﺑﻼﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﮐﺎرت هﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮاب و ﺧﻮر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺷﺎخ هﻨﺮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮرﯼ‬
‫هﺮ ﮐﻪ در راﻩ ﻋﻠﻢ‪ ،‬رهﺴﭙﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﻮد هﻴﭽﮕﺎﻩ ﭘﻴﺮو ﺟﻬﻞ‬
‫ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﻴﺨﺒﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺴﺰد زﻧﺪﮔﯽ و ﺑﯽﺧﺒﺮﯼ‬
‫ﻣﺮدﻣﯽ را اﺷﺎرﺗﯽ دﮔﺮ اﺳﺖ‬ ‫رﻩ ﺁزادﮔﺎن‪ ،‬دﮔﺮ راهﯽ اﺳﺖ‬
‫‪٧٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﺮﻣﻦ ﺁﻧﺮا ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺮزﮔﺮ اﺳﺖ‬ ‫راﺣﺖ ﺁﻧﺮا رﺳﺪ ﮐﻪ رﻧﺞ ﺑﺮد‬
‫ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز ﭼﻮن ﺧﻮر و ﻗﻤﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﻨﺮ و ﻓﻀﻞ در ﺳﭙﻬﺮ وﺟﻮد‬
‫هﺴﺘﻴﺖ هﻴﭻ و ﻓﺮﺻﺘﺖ هﺪر اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ هﻔﺘﺎد ﻗﺮن ﻋﻤﺮ ﮐﻨﯽ‬
‫رﻩ ﻣﺎ را هﺰار رهﮕﺬر اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮ ﻣﺎ را ﺑﺴﺮ ﺑﺴﯽ ﺳﻮداﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﺴﯽ را ﺳﻮﯼ ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺷﻤﺎ را از دهﺮ ﻣﻨﻈﻮرﯼ اﺳﺖ‬
‫ﻣﮕﺴﺎﻧﻨﺪ هﺮ ﮐﺠﺎ ﺷﮑﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪﯼ ﺧﻠﻖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎن ﻣﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﻋﻠﻢ‪ ،‬هﻤﭽﻮ ﺑﺎل و ﭘﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﺮغ هﻮا ﺳﺒﮏ ﺑﭙﺮم‬
‫روز ﻣﻴﺪان‪ ،‬ﻓﻀﻴﻠﺘﻢ ﺳﭙﺮ اﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬داﻧﺸﻢ ﻳﺎر اﺳﺖ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﺟﻠﻮﻩاﻳﺶ ﺗﺎزﻩﺗﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎغ ﺣﮑﻤﺖ‪ ،‬ﺧﺰان ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ در ﮐﺎن دهﺮ‪ ،‬ﺳﻴﻢ و زر اﺳﺖ‬ ‫هﻤﺘﺮاز وﯼ ﮔﻨﺞ ﻋﺮﻓﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﺴﻢ راهﯽ و روح راهﺒﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻣﺮغ اﺳﺖ و ﻓﮑﺮ داﻧﻪﯼ او‬
‫ﻋﻤﺮ ﭼﻮن ﭘﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺟﻬﻞ ﭼﻮن ﺷﺮر اﺳﺖ‬ ‫هﻢ ز ﺟﻬﻞ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺗﻮ‬
‫ﺁﻓﺘﺎب ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﺎﺧﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺢ ﻣﺎ ﺷﺎﻣﮕﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ هﻨﻮز ﻣﺨﺘﺼﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ز ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ ﺑﺴﯽ ﺑﺘﺮﯼ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﭘﺮ ﮔﻮﺋﯽ و ﭼﻪ ﺷﻮر و ﺷﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﺎ را ﺳﺮ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ هﺮ ﺟﻨﮕﺠﻮﯼ را ﻇﻔﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﮔﺮد ﺟﻨﮓ و ﮐﻴﻨﻪ ﻣﮕﺮد‬
‫ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﺧﻮد هﻤﭽﻮ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﭘﺮدﻩ در اﺳﺖ‬ ‫ﻓﻀﻞ‪ ،‬ﺧﻮد هﻤﭽﻮ ﻣﺸﮏ‪ ،‬ﻏﻤﺎز اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪاش ﭘﺎﻳﻪ و ﻧﻪ ﺑﺎم و در اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺑﻨﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﭘﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﻴﻨﯽ‬
‫اﺑﺮﻩ را ﻣﺤﮑﻤﯽ ز ﺁﺳﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪﯼ ﺑﯽ ﻋﻤﻞ ﭼﻮ ﺑﺎد هﻮاﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻠﻢ ﺑﯽ اﺛﺮ اﺳﺖ‬ ‫هﻴﭽﮕﻪ ﺷﻤﻊ ﺑﯽ ﻓﺘﻴﻠﻪ ﻧﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﻣﺎدر دهﺮ را ﺑﺴﯽ ﭘﺴﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را ﺧﻴﺮﻩ ﺑﯽ ﻧﻈﻴﺮ ﻣﺪان‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻨﺪﯼ ﺑﺮ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﯽ ﺑﺼﺮ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮت دﻳﺪﻩاﻳﺴﺖ‪ ،‬راهﯽ ﭘﻮﯼ‬
‫ﻧﻪ ز هﺮ ﻧﺎم‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﻧﺎﻣﻮر اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ ز ﻧﻴﮏ ﮐﺎرﯼ زاد‬
‫ﺷﺎﺧﻪ ﻋﺠﺐ را ﭼﻪ ﺑﺮگ و ﺑﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻮاﻩ را ﭼﻪ ﻣﻌﺮﻓﺘﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﺸﮏ اﻧﺪرﻳﻦ ﺳﺒﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺮ اﺳﺖ‬ ‫از ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮ داﻧﺴﺘﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺑﺎد ﺑﺮوت ﺑﯽ ﺛﻤﺮ اﺳﺖ‬ ‫در ﺗﻮ ﺑﺮﻗﯽ ز ﻧﻮر داﻧﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻨﮑﺎ ﺁن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ هﻨﺮ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻓﻀﻞ اهﻞ هﻨﺮ‬
‫‪٧٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎزﯼ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫روﯼ ﭘﻴﭽﻴﺪ و ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺪﺳﯽ وﻗﺖ ﭘﺨﺘﻦ‪ ،‬از ﻣﺎﺷﯽ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻓﺰون و ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎش ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ ﻏﺮﻩ ﻣﺸﻮ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﻣﺎش ﻳﺎ ﻋﺪﺳﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ را ﻣﻴﭙﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮاهﺪ ﭘﺨﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻤﺎن ﻣﻴﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺧﺎر و ﺧﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﺗﻮ در دﻳﮓ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ رﻳﺨﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﺗﻮ ﺑﻬﺮ ﻣﻠﺘﻤﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫زﺣﻤﺖ ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﻣﻘﺼﻮدﯼ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﺴﯽ در دﻳﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎرﮔﺮ هﺮ ﮐﻪ هﺴﺖ ﻣﺤﺘﺮﻣﺴﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﭼﻮن ﮐﺎروان ﺑﯽ ﺟﺮﺳﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﺻﺖ از دﺳﺖ ﻣﻴﺮود‪ ،‬هﺸﺪار‬
‫ﮔﺮ ﭘﺮ ﺑﺎز و ﮔﺮ ﭘﺮ ﻣﮕﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭘﺮﯼ را هﻮاﯼ ﭘﺮوازﯼ اﺳﺖ‬
‫هﺎﻳﻬﻮﺋﯽ و ﺑﺎزﯼ و هﻮﺳﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻣﻴﺰﻧﻴﻢ ﺗﺎ ﻧﻔﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد! اﻧﺪرﻳﻦ درﻳﺎ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮا ﺑﺮ ﺧﻼص‪ ،‬دﺳﺘﺮﺳﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻓﺮار‪ ،‬ﻧﻴﺮوﺋﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ ﻓﺎرﻩ ﻳﺎ ﻓﺮﺳﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ را ﺑﺎر ﺑﺮ ﻧﻬﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ رﻣﺰ داﻣﯽ و ﻗﻔﺴﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻃﺎوس ﻳﺎ ﮐﻪ ﮔﻨﺠﺸﮑﯽ‬
‫ﺑﺎم ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺑﺎﻣﮑﯽ و ﻓﺮو رﻳﺨﺖ ﺑﺮ ﺳﺮﯼ‬ ‫ﺑﺎدﯼ وزﻳﺪ و ﻻﻧﻪﯼ ﺧﺮدﯼ ﺧﺮاب ﮐﺮد‬
‫اﻓﺘﺎد ﻣﺮﻏﮑﯽ وز ﺧﻮن ﺳﺮخ ﺷﺪ ﭘﺮﯼ‬ ‫ﻟﺮزﻳﺪ ﭘﻴﮑﺮﯼ و ﺗﺒﻪ ﮔﺸﺖ ﻓﺮﺻﺘﯽ‬
‫از دﺳﺘﺒﺮد ﺣﺎدﺛﻪاﯼ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ درﯼ‬ ‫از ﻇﻠﻢ رهﺰﻧﯽ‪ ،‬ز رهﯽ ﻣﺎﻧﺪ رهﺮوﯼ‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮔﺸﺖ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ ز دﻓﺘﺮﯼ‬ ‫از هﻢ ﮔﺴﺴﺖ رﺷﺘﻪﯼ ﻋﻬﺪ و ﻣﻮدﺗﯽ‬
‫و ﺁن ﺧﺎر و ﺧﺲ ﻓﮑﻨﺪﻩ ﺷﺪ ﺁﺧﺮ در ﺁذرﯼ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻮق دﻳﮕﺮ از ﺁن ﻻﻧﻪ ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‬
‫دور اوﻓﺘﺎد ﮐﻮدﮎ ﺧﺮدﯼ ز ﻣﺎدرﯼ‬ ‫ﻧﺎﭼﻴﺰ ﮔﺸﺖ ﺁرزوﯼ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪاﯼ‬
‫ﺑﻠﺒﻞ و ﻣﻮر‬
‫ﮔﺸﺖ ﻃﺮﺑﻨﺎﮎ ﺑﻔﺼﻞ ﺑﻬﺎر‬ ‫ﺑﻠﺒﻠﯽ از ﺟﻠﻮﻩﯼ ﮔﻞ ﺑﯽ ﻗﺮار‬
‫رﻗﺺ ﮐﻨﺎن ﺑﺎل و ﭘﺮﯼ ﺑﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫در ﭼﻤﻦ ﺁﻣﺪ ﻏﺰﻟﯽ ﻧﻐﺰ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﺎخ ﮔﻞ ﺳﺮخ ﺁرﻣﻴﺪ‬ ‫ﺑﻴﺨﻮد از اﻳﻦ ﺳﻮﯼ ﺑﺪاﻧﺴﻮ ﭘﺮﻳﺪ‬
‫‪٧٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻮرﭼﻪاﯼ دﻳﺪ ﺑﭙﺎﯼ درﺧﺖ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺟﺎﻧﺎن ﭼﻮ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ رﺧﺖ‬

‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺧﺮدﯼ‪ ،‬ﻗﺪﻣﺶ اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺑﺎ هﻤﻪ هﻴﭽﯽ‪ ،‬هﻤﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ و ﮐﺎر‬
‫راﻳﺖ ﺳﻌﻴﺶ ﻧﺸﻮد واژﮔﻮن‬ ‫ز اﻧﺪﻩ اﻳﺎم ﻧﮕﺮدد زﺑﻮن‬
‫ﭘﺎ ﻧﻨﻬﺪ ﺟﺰ ﺑﺮﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬ ‫ﻗﺼﻪ ﻧﺮاﻧﺪ ز ﺑﺘﺎن ﭼﻤﻦ‬
‫ﮐﺮد ﻳﮑﯽ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻤﺎﺷﺎﯼ ﻣﻮر‬ ‫ﻣﺮﻏﮏ دﻟﺪادﻩ ﺑﻌﺠﺐ و ﻏﺮور‬
‫ﻣﻮر ﻧﺪﻳﺪم ﭼﻮ ﺗﻮ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ‬
‫وﻗﺖ ﻏﻢ و ﺗﻮﺷﻪﯼ اﻧﺒﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫روز ﻧﺸﺎط اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻪ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دوﻟﺖ ﺟﺎن ﭘﺮور ﻧﻮروز ﺑﻴﻦ‬ ‫هﻤﺮهﯽ ﻃﺎﻟﻊ ﻓﻴﺮوزﺑﻴﻦ‬
‫هﻴﻦ ﺑﻨﺸﻴﻦ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻨﻮ و ﻣﯽﻧﮕﺮ‬ ‫هﺎن ﻣﮑﺶ اﻳﻦ زﺣﻤﺖ و ﻣﺸﮑﻦ ﮐﻤﺮ‬
‫ﻣﻌﺠﺰﻩﯼ اﺑﺮ ﮔﻬﺮرﻳﺰ را‬ ‫ﻧﻐﻤﻪﯼ ﻣﺮﻏﺎن ﺳﺤﺮﺧﻴﺰ را‬
‫ﻏﺎﻓﻠﯽ‪ ،‬اﯼ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﻴﺼﺒﺮ و ﺗﺎب‬ ‫ﻣﻮر ﺑﺪو ﮔﻔﺖ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﺟﻮاب‬
‫ﻗﻬﻘﻪﯼ ﮐﺒﮏ درﯼ هﻔﺘﻪاﻳﺴﺖ‬ ‫ﻧﻐﻤﻪﯼ ﻣﺮغ ﺳﺤﺮﯼ هﻔﺘﻪاﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺮﻣﺎﯼ زﻣﺴﺘﺎن رﺳﺪ‬ ‫روز ﺗﻮ ﻳﮑﺮوز ﺑﭙﺎﻳﺎن رﺳﺪ‬
‫ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺗﻮش و ﻧﻮاﺋﯽ ﺑﺴﺎز‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺮاﺋﯽ ﺑﺴﺎز‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ از ﻣﺎﻳﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﻮد ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮ ﻧﺸﺪ از روزن ﮐﺲ‪ ،‬دود ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺮوم ﺑﺮ در ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻪام ﺑﺎم و در و ﺧﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﻣﺎ هﻨﺮ اﻧﺪوﺧﺘﻪاﻳﻢ و ﺗﻮ ﻋﺎر‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺴﺨﻦ ﺗﮑﻴﻪﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﮑﺎر‬
‫ﻣﺰد ﻣﺮا هﺮ ﭼﻪ ﻓﻠﮏ داد‪ ،‬داد‬ ‫ﮐﺎرﮔﺮ ﺧﺎﮐﻢ و ﻣﺰدور ﺑﺎد‬
‫ﺑﺲ هﻨﺮم هﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻻﻧﻪ ﺑﺴﯽ ﺗﻨﮓ و دﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭘﺎرﮔﯽ وﻗﺖ رﻓﻮ ﻣﻴﮑﻨﻢ‬ ‫ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ ﻧﮑﻮ ﻣﻴﮑﻨﻢ‬
‫روزﯼ ﻣﺎ ﮐﺮد ﺳﭙﻬﺮ ﺁﻧﭽﻪ داﺷﺖ‬ ‫ﺷﺒﭽﺮﻩ دارﻳﻢ ﺷﺐ و روز ﭼﺎﺷﺖ‬
‫ﺑﺎﻟﺶ ﻣﺎ هﻤﺖ ﻣﺎ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬ ‫ﺳﺮ ﻧﻨﻬﺎدﻳﻢ ﺑﺒﺎﻟﻴﻦ ﮐﺲ‬
‫ﮔﺮد ﮐﻦ ﺁذوﻗﻪﯼ ﻓﺮداﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫رﻧﺠﻪ ﮐﻦ اﻣﺮوز ﭼﻮ ﻣﺎ ﭘﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ از ﺁﻏﺎز‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم را‬ ‫ﺧﻴﺰ و ﺑﻴﻨﺪاﯼ ﺑﻪ ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﺎم را‬
‫ﮐﺎر‪ ،‬ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﺘﺮ اﺳﺖ از ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻻﻧﻪ دلاﻓﺮوزﺗﺮ اﺳﺖ از ﭼﻤﻦ‬
‫ﭼﺮخ ﺑﻠﻨﺪ از ﺗﻮ ﮐﻨﺪ ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺮوﯼ راﺳﺖ در اﻳﻦ راﻩ راﺳﺖ‬
‫دهﺮ ﺑﺪوش ﺗﻮ ﻧﻬﺪ ﺑﺎرهﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺸﻮﯼ ﭘﺨﺘﻪ در اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ‬
‫‪٨٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻴﺒﺮدش ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺑﺎد ﺧﺰان‬ ‫ﮔﻞ دو ﺳﻪ روزﻳﺴﺖ ﺗﺮا ﻣﻴﻬﻤﺎن‬

‫ﻣﺴﻠﻪﯼ ﺗﻮﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺘﺎن ﻣﮕﻮ‬ ‫ﮔﻔﺖ ز ﺳﺮﻣﺎ و زﻣﺴﺘﺎن ﻣﮕﻮ‬
‫ﺑﺎد ﭼﺮا ﻣﻴﺒﺮدش ﺧﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻮ ﮔﻞ ﻣﺎ را ز ﺧﺰان ﺑﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫داﻣﻦ ﮔﻞ ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺎ ﺷﺪ ﻣﺪام‬ ‫ﻣﺎ ز ﮔﻞ اﻧﺪود ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﺑﺎم‬
‫ﺁﮔﻪ ازﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﻋﺎﺷﻖ دﻟﺴﻮﺧﺘﻪ ﺁﮔﻪ ﻧﺸﺪ‬
‫هﺮ ﺳﺤﺮش ﭼﺸﻢ ﺑﺪت دور ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺷﺐ هﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﺸﺎﺧﻪ ﺧﻔﺖ‬
‫ﺑﺎغ و ﭼﻤﻦ روﻧﻖ ﺟﺎوﻳﺪ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﺎش ﺑﺪاﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ اﻣﻴﺪ داﺷﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺧﺮﻳﻒ و ﮔﻪ ﺟﻮﻻن ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻣﻬﯽ ﭼﻨﺪ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺑﺮگ ز ﮔﻞ‪ ،‬ﻏﻨﭽﻪ ز ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺘﺎد‬ ‫ﭼﻬﺮ ﭼﻤﻦ زرد ﺷﺪ از ﺗﻨﺪ ﺑﺎد‬
‫وان ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮگ ﺑﻴﻐﻤﺎ ﺑﺮﻓﺖ‬ ‫دوﻟﺖ ﮔﻠﺰار ﺑﻴﮑﺠﺎ ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﺷﺎم ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬روز وﺻﺎﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫در رخ دﻟﺪار ﺟﻤﺎﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﻠﺒﻦ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﺑﻬﺎﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻃﺮح ﭼﻤﻦ ﻃﻴﺐ و ﺻﻔﺎﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫راﺣﺖ از ﺁن ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻴﺪا رﺑﻮد‬ ‫دزد ﺧﺰان ﺁﻣﺪ و ﮐﺎﻻ رﺑﻮد‬
‫ﻣﻮﺳﻢ هﺸﻴﺎرﯼ ﻣﺴﺘﺎن ﺷﺪﻩ‬ ‫دﻳﺪ ﮐﻪ هﻨﮕﺎم زﻣﺴﺘﺎن ﺷﺪﻩ‬
‫داﻧﻪ و ﺁذوﻗﻪ ﻧﻴﻨﺪوﺧﺘﻪ‬ ‫ﺧﺮﻣﻨﺶ از ﺑﺮق هﻮﯼ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫دﺳﺖ ﻃﻠﺐ ﻧﺰد هﻤﺎن ﻣﻮر ﺑﺮد‬ ‫اﻧﺪهﺶ از دﻳﺪﻩ و دل ﻧﻮر ﺑﺮد‬
‫ﻣﻮر ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﻣﺮغ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﮐﺠﺎ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﻬﻤﺎن ﮐﺠﺎ‬
‫ﻧﻴﮏ ﺑﻴﻨﺪﻳﺶ ﮐﺠﺎ دﻳﺪﻩاﯼ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻳﮑﯽ روز ﻣﺮا دﻳﺪﻩاﯼ‬
‫ﻣﻨﻌﻢ دوﺷﻴﻨﻪ ﭼﺮا ﺑﯽ ﻧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺣﺪﻳﺚ ﺗﻮ ﺑﮕﻮش ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬
‫رﻗﺺ ﮐﻨﺎن‪ ،‬ﻧﻐﻤﻪ زﻧﺎن دﻳﺪﻣﺖ‬ ‫در ﺻﻒ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن دﻳﺪﻣﺖ‬
‫ﺻﺤﺒﺖ زﻳﺒﺎ ﺻﻨﻤﯽ داﺷﺘﯽ‬ ‫ﻟﻘﻤﻪﯼ ﺑﯽ دود و دﻣﯽ داﺷﺘﯽ‬
‫ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺨﺎﻣﻮﺷﯽ ﻣﺎ ﻣﻴﺰدﯼ‬ ‫ﺑﺮ ﻟﺐ هﺮ ﺟﻮﯼ‪ ،‬ﺻﻼ ﻣﻴﺰدﯼ‬
‫ﺧﺎﻃﺮت ﺁﺳﻮدﻩ و ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺴﺘﺮت ﺁﻧﺮوز ﮔﻞ ﺁﻣﻮد ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮﻧﯽ و ﭼﻮﻧﺴﺖ ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﺗﻮ‬ ‫رﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎل و ﭘﺮ زرﻳﻦ ﺗﻮ‬
‫ﻣﻴﺸﻨﻮﯼ؟ ﺁن ﮔﻞ ﻧﻮزاد ﻣﺮد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻧﮕﺎرﻳﻦ ﻣﺮا ﺑﺎد ﺑﺮد‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪام‪ ،‬ﺑﺮگ و ﻧﻮاﺋﻴﻢ دﻩ‬ ‫ﻣﺮﺣﻤﺘﯽ ﻣﻴﮑﻦ و ﺟﺎﺋﻴﻢ دﻩ‬
‫رﻳﺰﻩ ﺧﻮر ﻣﻮر ﺑﺠﺰ ﻣﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺮا ﺳﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٨١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻪ ﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺧﺴﺘﻪاﻳﻢ‬ ‫رو ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪاﻳﻢ‬

‫ﺗﻮﺷﻪﯼ ﺳﺮﻣﺎﯼ زﻣﺴﺘﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫داﻧﻪ و ﻗﻮﺗﯽ ﮐﻪ در اﻧﺒﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﺎهﺪ دوﻟﺖ ﺑﮑﻨﺎر ﺁﻳﺪت‬ ‫رو ﺑﻨﺸﻴﻦ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺎر ﺁﻳﺪت‬
‫ﺷﺎخ ﮔﻠﯽ روﻳﺪ و ﺑﺎرﯼ دهﺪ‬ ‫ﭼﺮخ ﺑﮑﺎر ﺗﻮ ﻗﺮارﯼ دهﺪ‬
‫ﭘﺨﺘﻪ ﻧﺪادﻳﻢ ﺑﺴﻮداﯼ ﺧﺎم‬ ‫ﻣﺎ ﻧﮕﺮﻓﺘﻴﻢ ز ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ وام‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در اﻳﺎم ﺷﺘﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮرﭼﻪ ﮔﺮ وام دهﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﮔﺪاﺳﺖ‬
‫ﺑﺮف و ﺑﻮﺳﺘﺎن‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را ﭼﻨﺪ ﺣﻴﺮان ﻣﻴﮕﺬارﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎﻩ دﯼ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎن ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺑﺮف‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻮد ﮔﺮ زﻳﻦ ﭘﺲ ﻧﺒﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺎرﻳﺪﻩاﯼ ﺑﺮ ﮔﻠﺸﻦ و راغ‬
‫ﺑﺴﯽ ﮐﺮدﯼ ﺑﺨﻮﺑﺎن ﺳﻮﮔﻮارﯼ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮔﻠﺒﻦ‪ ،‬ﮐﻔﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪ از ﺗﻮ‬
‫زدﯼ هﺮ زﺧﻢ‪ ،‬ﮔﺸﺖ ﺁن زﺧﻢ ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﯽ هﺮ ﭼﻪ را‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﭙﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﻧﻮﻳﺪ ﺑﺮگ ﺳﺒﺰﯼ هﻢ ﻧﻴﺎرﯼ‬ ‫هﺰاران ﻏﻨﭽﻪ ﻧﺸﮑﻔﺘﻪ ﺑﺮدﯼ‬
‫هﺰاران دوﺳﺖ را ﮐﺮدﯼ ﻓﺮارﯼ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺴﺘﺮدﯼ ﺑﺴﺎط دﺷﻤﻨﯽ را‬
‫ز ﻣﺎ ﻧﺎﻳﺪ ﺑﺠﺰ ﺗﻴﻤﺎرﺧﻮارﯼ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻬﺮ از ﮐﻴﻨﻪ ﺑﺸﻨﺎس‬
‫ﭼﻪ ﮐﺮدﺳﺘﻴﻢ ﻣﺎ ﺟﺰ رازدارﯼ‬ ‫هﺰاران راز ﺑﻮد اﻧﺪر دل ﺧﺎﮎ‬
‫ﻧﮑﺮدم هﻴﭽﮕﻪ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ ﺳﺎز و ﺑﺮگ دادم‬
‫ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﻦ ﻳﺎدﮔﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻬﺎر از دﮐﻪﯼ ﻣﻦ ﺣﻠﻪ ﮔﻴﺮد‬
‫ﮔﻬﯽ ﺳﺮﺳﺒﺰﯼ و ﮔﻪ ﻣﻴﻮﻩدارﯼ‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻣﻮزم درﺧﺘﺎن ﮐﻬﻦ را‬
‫ﺑﻪ ﮔﻠﺰار از ﭘﯽ ﺁﻣﻮزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﻣﺮا هﺮ ﺳﺎل‪ ،‬ﮔﺮدون ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺪ‬
‫ﭼﺮا ﻧﻘﺶ ﺑﺪ از ﻣﻦ ﻣﻴﻨﮕﺎرﯼ‬ ‫ﭼﻤﻦ ﻳﮑﺴﺮ ﻧﮕﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺪ از ﻣﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ‪ ،‬داﺳﺘﺎن دوﺳﺘﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻞ ﮔﻔﺘﻢ رﻣﻮز دﻟﻔﺮﻳﺒﯽ‬
‫ﻓﺮا ﮔﻴﺮﻧﺪ درس ﮐﺎﻣﮑﺎرﯼ‬ ‫ز ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻠﻬﺎﯼ ﻧﻮروزﯼ ﺷﺐ و روز‬
‫درﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ دارﯼ هﺮ ﭼﻪ دارﯼ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﮔﻨﺠﻮر ﺑﺎغ و ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﻢ‬
‫ز دوران ﺑﺪﻳﻦ ﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎرﯼ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮد ودﻳﻌﺘﻬﺎﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﺑﯽ ﭘﺎﺋﯽ و ﻧﺎﭘﺎﻳﺪارﯼ‬ ‫هﺰاران ﮔﻨﺞ را ﮔﺸﺘﻢ ﻧﮕﻬﺒﺎن‬
‫ﺑﺮﯼ ﺑﻮدم ز ﻧﻨﮓ ﺑﺪ ﺷﻌﺎرﯼ‬ ‫دل و داﻣﻦ ﻧﻴﺎﻟﻮدم ﺑﻪ ﭘﺴﺘﯽ‬
‫‪٨٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﭘﺮهﻴﺰﮐﺎرﯼ‬ ‫ﺳﭙﻴﺪم زان ﺳﺒﺐ ﮐﺮدن در ﺑﺮ‬

‫هﺰاران ﮐﺎر ﮐﺮدم ﮔﺮ ﺷﻤﺎرﯼ‬ ‫ﻗﻀﺎ ﺑﺲ ﮐﺎر ﺑﺸﻤﺮد و ﺑﻤﻦ داد‬
‫ﭼﻪ ﺷﺒﻬﺎ ﮐﺮدﻩام ﺷﺐ زﻧﺪﻩدارﯼ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮاب ﺳﺮو و ﻻﻟﻪ و ﮔﻞ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﻞ ﺧﻮاب دارﯼ؟ ﮔﻔﺖ ﺁرﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻴﺮﯼ ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر وﻗﺖ ﺳﺮﻣﺎ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻤﻦ ﺑﺎﺷﯽ از ﺑﺎز ﺷﮑﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺪر ﻻﻧﻪ ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﺮد و ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺴﺮﻳﻦ اوﻓﺘﺎد از ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻧﻨﻮﺷﺪ ﻣﯽ ﺑﻮﻗﺖ هﻮﺷﻴﺎرﯼ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻻﻟﻪ را ﺳﺎﻏﺮ‪ ،‬ﮐﻪ دﻳﮕﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﻴﺮون ﮐﻨﺪ از ﺳﺮ ﺧﻤﺎرﯼ‬ ‫ﻓﺸﺮدم ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺨﻤﻮر را ﮔﻮش‬
‫ﺑﮕﻔﺖ ار راﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻳﺎرﯼ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﻮﺳﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﮔﻔﺘﻢ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ‬
‫ﮔﻮاراﺋﯽ رﺳﺪ زﻳﻦ ﻧﺎﮔﻮارﯼ‬ ‫ز ﺑﺮف ﺁﻣﺎدﻩ ﮔﺸﺖ ﺁب ﮔﻮارا‬
‫ﻣﻨﺶ دادم ﮐﻼﻩ ﺷﻬﺮﻳﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻬﺎر از ﺳﺮدﯼ ﻣﻦ ﻳﺎﻓﺖ ﮔﺮﻣﯽ‬
‫ﻧﻤﻴﮑﺮدﻳﻢ ﮔﺮ ﻣﺎ ﭘﺮدﻩدارﯼ‬ ‫ﻧﻪ ﮔﻨﺪم داﺷﺖ ﺑﺮزﻳﮕﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﺮﻣﻦ‬
‫زﺑﻮﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺪ روزﮔﺎرﯼ‬ ‫اﮔﺮ ﻳﮑﺴﺎل ﮔﺮدد ﺧﺸﮏﺳﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﺮا ﺑﮕﺬﺷﺖ وﻗﺖ ﺁﺑﻴﺎرﯼ‬ ‫از اﻳﻦ ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫ز ﺑﺎران و ز ﺑﺎد ﻧﻮ ﺑﻬﺎرﯼ‬ ‫روان ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺴﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮدﮔﺎﻧﺮا‬
‫ﺑﺪل ﺑﺮ ﻓﺮﺑﻬﯽ ﮔﺮدد ﻧﺰارﯼ‬ ‫درﺧﺘﺎن‪ ،‬ﺑﺮگ و ﮔﻞ ﺁرﻧﺪ ﻳﮑﺴﺮ‬
‫ﻧﻪ ﺑﻴﻬﻮدﻩ اﺳﺖ اﻳﻦ ﭼﺸﻢ اﻧﺘﻈﺎرﯼ‬ ‫ﺑﭽﻬﺮ ﺳﺮخ ﮔﻞ‪ ،‬روﺷﻦ ﮐﻨﯽ ﭼﺸﻢ‬
‫رﻩﺁورد ﻣﺮا هﺮﮔﺰ ﻧﻴﺎرﯼ‬ ‫ﻧﺜﺎرم ﮔﻞ‪ ،‬رﻩ ﺁوردم ﺑﻬﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ اﮐﻨﻮن از ﻣﻨﺶ ﮐﻦ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯼ‬ ‫ﻋﺮوس هﺴﺘﯽ از ﻣﻦ ﻳﺎﻓﺖ زﻳﻮر‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﮐﺮدﻳﻢ اﻳﻦ ﺧﺪﻣﺘﮕﺬارﯼ‬ ‫ﺧﺒﺮ دﻩ ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪان ﻧﻌﻤﺖ‬
‫ﺑﺮگ ﮔﺮﻳﺰان‬
‫ﺷﺪ از ﺑﺎد ﺧﺰان‪ ،‬ﺑﺮﮔﯽ ﮔﺮﻳﺰان‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﺳﺘﻢ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺑﺮﮔﺮﻳﺰان‬
‫رخ از ﺗﻘﺪﻳﺮ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﭼﻮن ﺗﻮان داﺷﺖ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺷﺎﺧﻪهﺎ ﺧﻮد را ﻧﻬﺎن داﺷﺖ‬
‫ﻗﻀﺎﻳﻢ هﻴﭽﮕﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺪ اﻓﮑﻨﺪ‬ ‫ﺑﺨﻮد ﮔﻔﺘﺎ ﮐﺎزﻳﻦ ﺷﺎخ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪ‬
‫ز ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮ‪ ،‬ز ﺳﺮهﺎ دور ﺷﺪ ﺗﺎج‬ ‫ﺳﻤﻮم ﻓﺘﻨﻪ ﮐﺮد ﺁهﻨﮓ ﺗﺎراج‬
‫ز ﻣﺮﻏﺎن ﭼﻤﻦ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﻗﺒﺎﯼ ﺳﺮخ ﮔﻞ دادﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫‪٨٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺳﻴﻪ ﮔﺸﺖ اﺧﺘﺮ ﺑﺲ ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﺎن‬ ‫ز ﺑﻦ ﺑﺮﮐﻨﺪ ﮔﺮدون ﺑﺲ درﺧﺘﺎن‬

‫ﮐﺮا ﺑﻮد اﻳﻦ ﺳﻌﺎدت ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎ رﻓﺖ ﮔﻴﺘﯽ را ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ز ﻗﻤﺮﯼ ﭘﺎ‪ ،‬ز ﺑﻠﺒﻞ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ز ﻧﺮﮔﺲ دل‪ ،‬ز ﻧﺴﺮﻳﻦ ﺳﺮ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ دوﻟﺖ ﺑﯽ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺑﺎﻏﺒﺎن را‬ ‫ﺑﺮﻓﺖ از روﯼ روﻧﻖ ﺑﻮﺳﺘﺎن را‬
‫ﻧﻪ ﺗﺎرﯼ ﻣﺎﻧﺪ زان دﻳﺒﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻮدﯼ‬ ‫ز ﺟﺎﻧﺴﻮز اﺧﮕﺮﯼ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ دودﯼ‬
‫ﻓﺘﺎد ﺁن ﺑﺮگ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬ ‫ﺑﺨﻮد هﺮ ﺷﺎﺧﻪاﯼ ﻟﺮزﻳﺪ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬
‫ﻧﻬﺎن ﺑﺎ ﺷﺎﺧﮏ ﭘﮋﻣﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫از ﺁن اﻓﺘﺎدن ﺑﻴﮕﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ‬
‫ﺑﺮوز ﺳﺨﺘﻴﻢ ﮐﺮدﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﮐﻪ ﭘﺮوردﯼ ﻣﺮا روزﯼ در ﺁﻏﻮش‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﺷﻴﺮدادﯼ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺷﻬﺪم‬ ‫ﻧﺸﺎﻧﺪﯼ ﺷﺎد ﭼﻮن ﻃﻔﻼن ﺑﻤﻬﺪم‬
‫ﻧﻪ ﺁﺧﺮ داﻳﻪام ﺑﺎد ﺻﺒﺎ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺨﺎﮎ اﻓﺘﺎدﻧﻢ روزﯼ ﭼﺮا ﺑﻮد‬
‫ﭼﺮا ﺑﯽ ﻣﻮﺟﺒﯽ دادﯼ ﺑﻪ ﺑﺎدم‬ ‫هﻨﻮز از ﺷﮑﺮ ﻧﻴﮑﻴﻬﺎت ﺷﺎدم‬
‫رﻩ و رﺳﻢ ﺧﻮﺷﺖ‪ ،‬ﺧﻮرﺳﻨﺪﻳﻢ داد‬ ‫هﻨﺮهﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﺮوﻣﻨﺪﻳﻢ داد‬
‫ﮐﻪ از ﺳﻌﯽ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ‬ ‫ﮔﻤﺎن ﻣﻴﮑﺮدم اﯼ ﻳﺎر دﻻراﯼ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﺰ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﯽ روﻧﻖ و ﺁب‬ ‫ﭼﺮا ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﮔﺸﺖ اﻳﻦ ﭼﻬﺮ ﺷﺎداب‬
‫ﺧﻮﺷﺴﺖ از زﻳﺮدﺳﺘﺎن ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎد رﻧﺞ روز ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ‬
‫ز ﻃﻴﺐ ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﻴﺎﮐﻨﺪﯼ دﻣﺎﻏﻢ‬ ‫ﻧﻤﻮدﯼ هﻤﺴﺮ ﺧﻮﺑﺎن ﺑﺎ ﻏﻢ‬
‫ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ و ز ﺑﺎران ﺑﻬﺎرﯼ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺑﮕﺴﺴﺘﻴﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻳﺎرﯼ‬
‫ﺑﺪاﻣﺎن ﺗﻮ روزﯼ ﭼﻨﺪ ﺧﻔﺘﻢ‬ ‫دﻣﯽ ﮐﺎز ﺑﺎد ﻓﺮوردﻳﻦ ﺷﮑﻔﺘﻢ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺮ ﺗﻦ‪ ،‬ﺣﺮﻳﺮ ﺳﺒﺰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﺴﻴﻤﯽ دﻟﮑﺸﻢ ﺁهﺴﺘﻪ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﮋدﻩﯼ ﻧﻮروز ﺑﻮدم‬ ‫ﻣﻦ ﺁﻧﮕﻪ ﺧﺮم و ﻓﻴﺮوز ﺑﻮدم‬
‫ﮔﻬﺮهﺎ ﮐﺮد هﺮ اﺑﺮﯼ ﻧﺜﺎرم‬ ‫ﻧﻮﻳﺪﯼ داد هﺮ ﻣﺮﻏﯽ ز ﮐﺎرم‬
‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬زﻳﺴﺘﻢ ﺻﺒﺤﯽ و ﺷﺎﻣﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ داﺷﺘﻢ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﺣﻮادث را ﺑﻮد ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ ﮔﺴﺘﺎخ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺑﺲ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮگ ﺑﺮ ﺷﺎخ‬
‫ﻧﻪ از ﺻﻠﺤﺖ رﺳﺪ ﺳﻮدﯼ ﻧﻪ از ﭼﻨﮓ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎهﻴﻦ ﻗﻀﺎ را ﺗﻴﺰ ﺷﺪ ﭼﻨﮓ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺴﺖ اﻧﺪر اﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻪ هﺸﻴﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﺷﺒﺮو اﻳﺎم ﺑﻴﺪار‬
‫ﭼﻤﻦ را هﻢ ﺳﻤﻮم و هﻢ ﺻﺒﺎﺋﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻬﺎن را هﺮ دم ﺁﺋﻴﻨﯽ و راﺋﯽ اﺳﺖ‬
‫وﻟﻴﮏ از ﺑﺲ درﺧﺘﺎن رﻳﺸﻪ ﮐﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا از ﺷﺎﺧﮑﯽ ﮐﻮﺗﻪ ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬
‫‪٨٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺰ اﻓﮑﻨﺪ دﺳﺖ ﺟﻬﺎن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺗﻮ از ﺗﻴﺮ ﺳﭙﻬﺮ ار ﺑﺎﺧﺘﯽ رﻧﮓ‬
‫ﮔﻞ ﭘﺎرﻳﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ رﺳﺖ اﻣﺴﺎل‬ ‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﺲ داﺋﻢ ﺑﻴﮏ ﺣﺎل‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد ﻏﻴﺮ از ﺳﺎزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﻧﺪارد ﻋﻬﺪ ﮔﻴﺘﯽ اﺳﺘﻮارﯼ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺪ ﺑﺮﻩ ﮐﻮﭼﮏ ﻳﺎ ﺑﺰرﮔﺴﺖ‬ ‫ﺳﺘﻤﮑﺎرﯼ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﺁﺋﻴﻦ ﮔﺮﮔﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻴﮕﺮدد اﻳﻦ ﻓﻴﺮوزﻩ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﺗﻮ هﻤﭽﻮن ﻧﻘﻄﻪ‪ ،‬درﻣﺎﻧﯽ درﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺰ از دل و داﻣﻦ ﭼﮑﺪ ﺧﻮن‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ ﺗﻮ زد ﮔﺮدون ﺷﺒﻴﺨﻮن‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮐﺎز ﺷﺎﺧﮑﯽ اﻓﺘﺎد ﺑﺮﮔﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺳﻮﺧﺖ ز اﺳﻴﺐ ﺗﮕﺮﮔﯽ‬
‫ز ﺷﺎخ و ﺑﺮگ‪ ،‬ﺧﻮن ﻧﺎب رﻳﺰد‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻴﻎ ﻣﻬﺮﮔﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺳﺘﻴﺰد‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺮگ را ﭼﻨﺪان ﺑﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎط ﺑﺎغ را ﺑﯽ ﮔﻞ ﺻﻔﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﺰﻳﺒﺪ ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ را ﻧﺎﻟﻪ و ﺳﻮز‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﻳﮑﻬﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ و ﻻﻟﻪ ﻳﮑﺮوز‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﺑﺮگ ﺧﺸﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ هﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺁن ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﮔﻠﺸﻦ را ﺷﺪ از دﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺸﮑﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺸﮑﺴﺖ ﺑﺎزار‬ ‫ﻣﺮا از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﭙﻨﺪار‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺘﺶ ﺑﺮﮔﯽ و ﺑﺎرﯼ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﮔﺮدن ﻓﺮازد ﺷﺎﺧﺴﺎرﯼ‬
‫دراﻓﺘﺪ ﭼﻮن ﺗﻮ روزﯼ ﺑﺮ ﮔﺬرﮔﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﻠﻨﺪﯼ هﻴﭻ ﺧﻮدﺧﻮاﻩ‬
‫ﺑﻨﻔﺸﻪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﮕﻪ از ﭼﻤﻦ ﺁزرد و زود روﯼ ﻧﻬﻔﺖ‬ ‫ﺑﻨﻔﺸﻪ ﺻﺒﺤﺪم اﻓﺴﺮد و ﺑﺎﻏﺒﺎن ﮔﻔﺘﺶ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ زود ﻓﺴﺮد ﺁن ﮔﻠﯽ ﮐﻪ زود ﺷﮑﻔﺖ‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻣﺎ زود رﻓﺘﻨﯽ ﺑﻮدﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻣﺮا ﺳﺤﺮ از ﻃﺮف ﺑﺎغ ﺧﻮاهﯽ رﻓﺖ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﺷﮑﺴﺘﻪ و هﻨﮕﺎم ﺷﺎم‪ ،‬ﺧﺎﮎ رهﻢ‬
‫ﺑﺮوز ﻃﻔﻠﻴﻢ از روزﮔﺎر ﭘﻴﺮﯼ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﻏﻢ ﺷﮑﺴﺘﮕﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زاﻧﮑﻪ داﻳﻪﯼ دهﺮ‬
‫هﺰار ﻃﺎق ﭘﺪﻳﺪ ﺁرد از ﭘﯽ ﻳﮏ ﺟﻔﺖ‬ ‫ز ﻧﺮد زﻧﺪﮔﯽ اﻳﻤﻦ ﻣﺸﻮ ﮐﻪ ﻃﺎﺳﮏ ﺑﺨﺖ‬
‫هﺰار ﻗﺮن در ﺁﻏﻮش ﺧﺎﮎ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻔﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺟﺮم ﻳﮏ دو ﺻﺒﺎﺣﯽ ﻧﺸﺴﺘﻦ اﻧﺪر ﺑﺎغ‬
‫ﺧﻮش ﺁن ﮐﺴﻴﮑﻪ ﭼﻮ ﮔﻞ‪ ،‬ﻳﮏ دو ﺷﺐ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﻋﻤﺮ ﻧﺨﻔﺖ و ﺷﺒﺮو اﻳﺎم هﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺷﻨﻔﺖ‬
‫ﺑﻬﺎﯼ ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪ ﺟﻠﻮﻩﯼ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺧﻤﻴﺪ ﻧﺮﮔﺲ ﭘﮋﻣﺮدﻩاﯼ ز اﻧﺪﻩ و ﺷﺮم‬
‫ﻧﻬﻔﺘﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﺪو اﻳﻦ ﻏﻢ ﻧﻬﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺧﻮدروﯼ دﻳﺪﻩﯼ اﻣﻴﺪ‬
‫‪٨٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﺪم ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺑﻼهﺎﯼ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﮑﺮدﻩ ﺳﺮ از ﺧﺎﮎ‪ ،‬در ﺑﺴﻴﻂ زﻣﻴﻦ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻩ ﭼﺸﻢ ﮐﺲ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺧﺎﻟﯽ زﻣﺎﻧﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ دوا ﮐﻨﺪ اﻳﻦ درد ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻃﺒﻴﺐ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ را ﺑﮕﻮﯼ از رﻩ ﻣﻬﺮ‬
‫ﭼﻮ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﮐﺎرداﻧﯽ را‬ ‫ز ﮐﺎرداﻧﯽ دﻳﺮوز ﻣﻦ ﭼﻪ ﺳﻮد اﻣﺮوز‬
‫ﻧﺪﻳﺪ دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻦ روﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺮﻩﯼ اﻳﺎم هﺮ ﭼﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪم‬
‫زﻣﺎﻧﻪ در دﻟﻢ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺪﮔﻤﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻣﻦ از ﺻﺒﺎ و ﭼﻤﻦ ﺑﺪﮔﻤﺎن ﻧﻤﻴﮕﺸﺘﻢ‬
‫ﺧﺮﻳﺪﻩاﻧﺪ هﻤﻪ ﻣﻠﮏ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺧﻮﺷﻨﺪ ﮔﻞ و ارﻏﻮان ﮐﻪ ﭘﻨﺪارﯼ‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ ﺑﻮد ﻣﮕﺮ درس ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻢ و ﻧﺸﺪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﻗﻀﺎ‬
‫ﮐﻪ زر و ﺳﻴﻢ ﮐﻠﻴﺪ اﺳﺖ ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ را‬ ‫ﺑﻤﻦ ﺟﻮاﻧﯽ ﺧﻮد را ﺑﺴﻴﻢ و زر ﺑﻔﺮوش‬
‫ﺑﺴﯽ ﺑﻠﻨﺪ و ﭘﺴﺘﯽ اﺳﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﺁﺋﻴﻦ روزﮔﺎر اﻳﻨﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ از ﭘﻴﺶ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎد ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﺑﮑﺲ ﻧﺪاد ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ اﻳﻦ ﺳﭙﻬﺮ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ اﺳﺮار ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ را‬ ‫هﻨﻮز ﺗﺎزﻩ رﺳﻴﺪﯼ و اوﺳﺘﺎد ﻓﻠﮏ‬
‫ﺑﺨﻴﺮﻩ ﻣﻴﻄﻠﺒﯽ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﯽ را‬ ‫در ﺁن ﻣﮑﺎن ﮐﻪ ﺟﻮاﻧﯽ دﻣﯽ و ﻋﻤﺮ ﺷﺒﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺠﺰ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺲ اﻳﻦ ﻣﻌﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻧﻬﺎن هﺮ ﮔﻞ و ﺑﻬﺮ ﺳﺒﺰﻩاﯼ دو ﺻﺪ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاﻳﮕﺎن ﺑﺮد اﻳﻦ ﮔﻨﺞ راﻳﮕﺎﻧﯽ را‬ ‫ز ﮔﻨﺞ وﻗﺖ‪ ،‬ﻧﻮاﺋﯽ ﺑﺒﺮ ﮐﻪ ﺷﺒﺮو دهﺮ‬
‫ﺧﺰان ﺳﻴﻪ ﮐﻨﺪ ﺁن روﯼ ارﻏﻮاﻧﯽ را‬ ‫ز رﻧﮓ ﺳﺮخ ﮔﻞ ارﻏﻮان ﻣﺸﻮ دﻟﺘﻨﮓ‬
‫ﺑﺪل ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ارزاﻧﯽ اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﯽ را‬ ‫ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎﺳﺖ ﮔﻞ اﻧﺪر ﭼﻤﻦ وﻟﯽ ﻣﺸﺘﺎب‬
‫ﺑﺴﯽ درﻳﺪﻩ ﻗﺒﺎهﺎﯼ ﭘﺮﻧﻴﺎﻧﯽ را‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ رﻳﺤﺎن و ﻻﻟﻪ و ﻧﺴﺮﻳﻦ‬
‫ز دزد ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ را‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ را ﺑﺒﺮد دزد ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ‪ ،‬از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺻﺒﺎ ﭼﻪ ﭼﺎرﻩ ﮐﻨﺪ ﺑﺎد ﻣﻬﺮﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭼﻤﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ رهﺪ ز ﺁﻓﺖ دﯼ و ﺑﻬﻤﻦ‬
‫ﺑﺴﻴﻢ و زر ﻧﺨﺮﻳﺪﻩ اﺳﺖ ﮐﺲ ﺟﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﺗﻮ زر و ﺳﻴﻢ ﻧﮕﻬﺪار ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺎزار‬
‫ﺑﻬﺎﯼ ﻧﻴﮑﯽ‬
‫ﮐﻪ هﻨﮕﺎم دﻋﺎ ﻳﺎد ﺁر ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ داد ﻳﮏ درهﻢ ﮔﺪا را‬
‫ﻧﻤﯽارزﻳﺪ اﻳﻦ ﺑﻴﻊ و ﺷﺮا را‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ اﻳﻦ درهﻢ ﺧﺮد‬
‫ﺣﺠﺎب دل ﻣﮑﻦ روﯼ و رﻳﺎ را‬ ‫روان ﭘﺎﮎ را ﺁﻟﻮدﻩ ﻣﭙﺴﻨﺪ‬
‫ﺑﺮان زﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﺧﻮدﻧﻤﺎ را‬ ‫ﻣﮑﻦ هﺮﮔﺰ ﺑﻄﺎﻋﺖ ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﯽ‬
‫‪٨٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻄﻴﻊ ﺧﻮﻳﺶ ﮐﻦ ﺣﺮص و هﻮﯼ را‬ ‫ﺑﺰن دزدان راﻩ ﻋﻘﻞ را راﻩ‬
‫ﺑﻬﺸﺖ و ﻧﻌﻤﺖ ارض و ﺳﻤﺎ را‬ ‫ﭼﻪ دادﯼ ﺟﺰ ﻳﮑﯽ درهﻢ ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻤﺮاهﻴﺴﺖ راﻩ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻮا را‬ ‫ﻣﺸﻮ ﮔﺮ رﻩ ﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﭘﻴﺮو ﺁز‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﮐﺸﺖ‪ ،‬اﺣﺴﺎن و ﻋﻄﺎ را‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺖ از دروﻳﺶ ﭘﺎداش‬
‫ﭼﻪ روﻧﻖ‪ ،‬ﺑﺎغ ﺑﻴﺮﻧﮓ و ﺻﻔﺎ را‬ ‫ﺻﻔﺎﯼ ﺑﺎغ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻴﮏ ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﻣﻴﺪ رﺣﻤﺖ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ را‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻮﻣﻴﺪﯼ‪ ،‬در ﺷﻔﻘﺖ ﮔﺸﻮدن‬
‫ﮐﻪ ﻧﻴﮑﯽ‪ ،‬ﺧﻮد ﺳﺒﺐ ﮔﺮدد دﻋﺎ را‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻴﮑﯽ ﮐﻦ ﺑﻤﺴﮑﻴﻦ و ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﻧﻮر‪ ،‬ﺑﺰم ﺑﯽ ﺿﻴﺎ را‬ ‫از ﺁن ﺑﺰﻣﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺮدﻧﺪ روﺷﻦ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻴﺮﯼ دﺳﺖ هﺮ ﺑﻴﺪﺳﺖ و ﭘﺎ را‬ ‫از ﺁن ﺑﺎزوت را دادﻧﺪ ﻧﻴﺮو‬
‫ﮐﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﯽ ز هﻢ درد و دوا را‬ ‫از ﺁن ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺰﺷﮑﺖ ﮐﺮد ﮔﺮدون‬
‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻓﺮض ﺑﻮدﺳﺖ اﻏﻨﻴﺎ را‬ ‫ﻣﺸﻮ ﺧﻮدﺑﻴﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﺑﺎ ﻓﻘﻴﺮان‬
‫ﭼﺮاغ دوﻟﺖ و ﮔﻨﺞ ﻏﻨﺎ را‬ ‫ز ﻣﺤﺘﺎﺟﺎن ﺧﺒﺮ ﮔﻴﺮ‪ ،‬اﻳﮑﻪ دارﯼ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ داﺷﺖ در دل ﺟﺰ ﺧﺪا را‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ ﺑﺨﺸﺶ و اﻧﻔﺎق‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺑﯽ ﺁرزو‬
‫دران ﺧﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎو ﮔﻨﺠﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﻐﺎرﯼ ﺗﻴﺮﻩ‪ ،‬دروﻳﺸﯽ دﻣﯽ ﺧﻔﺖ‬
‫ﻣﺮا زﻳﻦ ﺧﺎﮐﺪان ﺗﻴﺮﻩ ﺑﺮدار‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ ﮔﻨﺠﻢ‪ ،‬ﭼﻮ ﺧﺎﮐﻢ ﭘﺴﺖ ﻣﺸﻤﺎر‬
‫ﮐﺸﻴﺪن رﻧﺞ و ﮐﺮدن ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﻳﻦ اﻧﺰوا و ﺧﺎﮐﺴﺎرﯼ‬
‫ﻧﻬﺎدن ﮔﻮهﺮ و ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺧﺎﻃﺮﯼ در ﺳﻴﻨﻪاﯼ ﺗﻨﮓ‬
‫هﻤﺎﺋﯽ را ﻓﮑﻨﺪن اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﻓﺸﺮدن در ﺗﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺟﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺠﺎﯼ ﺁب و ﻧﺎن‪ ،‬ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﺧﻮردن‬ ‫ﺑﻨﺎم زﻧﺪﮔﯽ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮدن‬
‫ﺷﺪن ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ و ﺁﺗﺶ ﻧﻬﻔﺘﻦ‬ ‫ﺑﺨﺸﺖ ﺁﺳﻮدن و ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺧﻔﺘﻦ‬
‫ﮐﻪ دادت ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺮﻧﺞ ﮔﻨﺠﯽ‬ ‫ﺗﺮا زﻳﻦ ﭘﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد رﻧﺠﯽ‬
‫ﺑﺨﺮ ﭘﺎﺗﺎﺑﻪ و ﭘﻴﺮاهﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺒﺮ زﻳﻦ ﮔﻮهﺮ و زر‪ ،‬داﻣﻨﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﭼﺮاﻏﯽ‪ ،‬ﻣﻮزﻩاﯼ‪ ،‬ﻓﺮﺷﯽ‪ ،‬ﻗﺒﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮد ﻣﻬﻴﺎ ﮐﻦ ﺳﺮاﺋﯽ‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد ﻏﻴﺮ از ﻣﺤﻨﺖ و رﻧﺞ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺣﺎﺻﻞ از ﮔﻨﺞ‬
‫زر و ﮔﻮهﺮ ﭼﻪ ﻳﮑﺪاﻣﻦ ﭼﻪ ﻳﮑﻤﺸﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ﻓﮑﻨﺪ اﻳﻦ ﭘﺸﺘﻪ از ﭘﺸﺖ‬
‫‪٨٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻧﻴﺴﺖ در دل ﺁرزوﺋﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺪ ﻧﺎم ﺟﻮﺋﯽ‬

‫ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﻣﺮا اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﺁزادﮔﯽ داد‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ دﻳﻮ ﮔﺮدون دﺳﺖ ﻣﺎ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ ﺑﺴﺘﻴﻢ دﻳﻮ ﺁز را دﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ اﻳﻦ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁن ﻣﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ هﺮ ﮔﻨﺞ را ﻣﺎرﯼ ﻧﮕﻬﺪار‬
‫ﮐﻪ داﺋﻢ در ﮐﻤﻴﻦ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻧﻬﺎن در ﺧﺎﻧﻪﯼ دل‪ ،‬رهﺰﻧﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﮔﻬﯽ دزد از در ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﮔﻪ ز دﻳﻮار‬ ‫ﭼﻮ زر ﮔﺮدﻳﺪ اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬
‫ﻧﮑﺮدﻧﺪ اﻳﻦ ﮔﻞ ﭘﺮ ﺧﺎر را ﺑﻮﯼ‬ ‫ﺳﺒﮑﺒﺎران ﺳﺒﮏ رﻓﺘﻨﺪ ازﻳﻦ ﮐﻮﯼ‬
‫ﭼﻮ هﻴﭽﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬هﻴﭻ از ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﻢ‬ ‫ز ﺗﻦ زان ﮐﺎﺳﺘﻢ ﮐﺎز ﺟﺎن ﻧﮑﺎهﻢ‬
‫ﻋﺪوﯼ ﻧﻔﺲ‪ ،‬در زﻧﺠﻴﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﻓﺴﻮن دﻳﻮ‪ ،‬ﺑﯽ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬
‫ﮐﻪ دﻳﻨﺎرﯼ ﺑﺪﺳﺖ و داﻣﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺮاس راﻩ و ﺑﻴﻢ رهﺰﻧﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﯽ ﭘﺪر‬
‫ﺻﻮرت و ﺳﻴﻨﻪ ﺑﻨﺎﺧﻦ ﻣﻴﺨﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﺎﮎ ﭘﺪر‪ ،‬دﺧﺘﺮﮐﯽ‬
‫ﮐﺎش روﺣﻢ ﺑﻪ ﭘﺪر ﻣﯽﭘﻴﻮﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ و ﻧﻪ ﻣﺎدر دارم‬
‫ﻣﺮد و از رﻧﺞ ﺗﻬﻴﺪﺳﺘﯽ رﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮﻳﻪام ﺑﻬﺮ ﭘﺪر ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ او‬
‫دام ﺑﺮ هﺮ ﻃﺮف اﻧﺪاﺧﺖ ﮔﺴﺴﺖ‬ ‫زان ﮐﻨﻢ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻪ اﻧﺪرﻳﻢ ﺑﺨﺖ‬
‫هﻴﭻ ﻣﺎهﻴﺶ ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺑﻪ ﺷﺴﺖ‬ ‫ﺷﺼﺖ ﺳﺎل ﺁﻓﺖ اﻳﻦ درﻳﺎ دﻳﺪ‬
‫وﻧﺪرﻳﻦ ﮐﻮﯼ‪ ،‬ﺳﻪ داروﮔﺮ هﺴﺖ‬ ‫ﭘﺪرم ﻣﺮد ز ﺑﯽ داروﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻃﺒﻴﺒﺶ ﺑﺒﺎﻟﻴﻦ ﻧﻨﺸﺴﺖ‬ ‫دل ﻣﺴﮑﻴﻨﻢ از اﻳﻦ ﻏﻢ ﺑﮕﺪاﺧﺖ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺮا دﻳﺪ‪ ،‬در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺒﺴﺖ‬ ‫ﺳﻮﯼ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﭘﯽ ﻧﺎن رﻓﺘﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ روزﯼ ﻧﮕﺮﻓﺘﻨﺪش دﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ دﻳﺪﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﺘﺎدﻩ ز ﭘﺎﯼ‬
‫دﻳﺸﺐ از دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻦ ﺁﺗﺶ ﺟﺴﺖ‬ ‫ﺁب دادم ﺑﭙﺪر ﭼﻮن ﻧﺎن ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫دل ﻣﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ اﻳﺎم ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫هﻢ ﻗﺒﺎ داﺷﺖ ﺛﺮﻳﺎ‪ ،‬هﻢ ﮐﻔﺶ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻢ از ﮔﻴﺘﯽ ﭘﺴﺖ‬ ‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺑﺨﻞ ﭼﺮا ﮐﺮد‪ ،‬ﻣﮕﺮ‬
‫ﺁﻩ از اﻳﻦ ﺁدﻣﯽ دﻳﻮﭘﺮﺳﺖ‬ ‫ﺳﻴﻢ و زر ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺪاﺋﯽ ﮔﺮ ﺑﻮد‬
‫‪٨٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﺎﻳﻤﺎل ﺁز‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮد ﭼﻮن ﭘﻴﻼن ﺑﺰرگ‬ ‫دﻳﺪ ﻣﻮرﯼ در رهﯽ ﭘﻴﻠﯽ ﺳﺘﺮﮎ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ روز ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ دارم‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﺐ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮد و ﻧﺰارم زاﻧﺴﺒﺐ‬
‫ﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺰد‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺲ‬ ‫ﺑﺎر ﺑﺮدم‪ ،‬ﮐﺎر ﮐﺮدم هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫اوﻓﺘﺎدم ﺑﺎرهﺎ در راهﻬﺎ‬ ‫رﻩ ﺳﭙﺮدم روزهﺎ و ﻣﺎهﻬﺎ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ ﺁراﻣﮕﺎﻩ و ﻣﺎﻣﻨﯽ‬ ‫ﺧﺎﮎ را ﮐﻨﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﺟﺎن ﮐﻨﺪﻧﯽ‬
‫ﻻﻧﻪ ﭘﺮ ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺸﮏ و ﺗﺮﯼ‬ ‫داﻧﻪ ﺁوردﻳﻢ از ﺟﻮﯼ و ﺟﺮﯼ‬
‫ﻧﻴﮑﻴﻢ را ﺑﺪ ﺷﻤﺮد ﺁن ﺳﺴﺖ ﻣﻬﺮ‬ ‫ﺧﻮﯼ ﮐﺮدم ﺑﺎ ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺮدﯼ‪ ،‬زﺑﻮن ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﻓﻴﻞ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﺜﻪ دارد ﻓﻴﻠﺒﺎن‬
‫ﺁب و دان ﻣﻮر اﻧﺪر ﺟﻮﯼ و ﺟﺮ‬ ‫ﻧﺎن ﻓﻴﻞ ﺁﻣﺎدﻩ هﺮ ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‪ ،‬ﻣﻮر را اﻓﮑﻨﺪ و ﮐﺸﺖ‬ ‫ﻓﻴﻞ را ﺷﺪ زﻳﻦ اﻃﻠﺲ زﻳﺐ ﭘﺸﺖ‬
‫ﻣﻮر ﻣﯽﺳﻮزد ﺑﺮاﯼ ﺑﺮگ و ﺳﺎز‬ ‫ﻓﻴﻞ ﻣﯽﺑﺎﻟﺪ ﺑﻪ ﺧﺮﻃﻮم دراز‬
‫ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﺎن ﺣﺮص‪ ،‬ﮐﺲ ﻓﺮﺑﻪ ﻧﺸﺪ‬ ‫ﮐﺎرم از ﭘﺮهﻴﺰﮐﺎرﯼ ﺑﻪ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺎ ﻣﻴﺰﻧﺪ اﻳﻦ ﭼﺮخ دور‬ ‫اوﻓﺘﺎدﺳﺘﻴﻢ زﻳﺮ ﭼﺮخ ﺟﻮر‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺪاﺋﻴﻢ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن و ﮔﻤﻴﻢ‬ ‫ﺁﺳﻴﺎﯼ دهﺮ را ﭼﻮن ﮔﻨﺪﻣﻴﻢ‬
‫ﺑﻬﺮ ﻣﻮران واﮔﺬارم داﻧﻪ را‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺰﻳﻦ ﭘﺲ ﺗﺮﮎ ﮔﻮﻳﻢ ﻻﻧﻪ را‬
‫از ﭼﻪ رو در راﻩ ﻣﻦ اﻓﮑﻨﺪ ﺳﻨﮓ‬ ‫از ﭼﻪ ﮔﻴﺘﯽ ﮐﺮد ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﺎر ﺗﻨﮓ‬
‫راﻩ روﺷﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﯼ ﭘﻴﻞ و ﭘﻴﻠﺒﺎن‬ ‫ﻣﻦ از اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺪم ﭘﻴﻞ دﻣﺎن‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪﯼ دﻳﮕﺮ ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﻻﻧﻪﯼ ﻣﻮران ﮐﺠﺎ و ﭘﻴﻞ ﻣﺴﺖ‬
‫زورﻣﻨﺪم ﻣﻦ! ﻧﺘﺮﺳﻢ از ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫ﺣﺎﻣﯽ زور اﺳﺖ ﭼﺮخ زورﻣﻨﺪ‬
‫ﮐﻢ ﻧﺨﻮاهﺪ داد ﭼﺮخ ﮐﻢ ﻓﺮوش‬ ‫ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺑﺎزﺳﺖ ﻣﺎ را ﭼﺸﻢ و ﮔﻮش‬
‫ﮐﺎر ﺧﻮد ﻣﻴﮑﻦ‪ ،‬ﺗﺮا ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﮑﺎر‬ ‫ﻓﻴﻞ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ راﻩ ﻣﺸﮑﻞ واﮔﺬار‬
‫هﻢ در ﺁن ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺧﻄﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﺷﻮﯼ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ هﻤﺴﻔﺮ‬
‫در ﺳﺮ و ﺳﺎﻗﺖ ﻧﻪ رگ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﺋﯽ ﻳﮏ ﺳﻔﺮ ﻣﺎ را ز ﭘﯽ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﭼﻮن ﺗﺮا ﮐﺮدم هﻼﮎ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﮔﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻨﻬﺎدم ﺑﺨﺎﮎ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از ﺁﺗﺶ ﻣﺎ ﮔﺸﺖ دود‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﻣﻠﺦ ﻳﺎ ﻣﻮر ﺑﻮد‬
‫‪٨٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻮﺷﻪﯼ اﻳﻦ راﻩ در ﺑﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻌﻨﺎن ﻣﻦ ﺷﺪن‪ ،‬ﮐﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬

‫ﺧﻮﻳﺶ را ﮔﺮد و ﻏﺒﺎرﯼ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬ ‫در ﺧﻴﺎل ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺎرﯼ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬
‫ﻧﮕﺮوﯼ ﺗﺎ ﭘﺎﯼ دارﯼ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﺿﻌﻒ ﺧﻮد ﮔﺮ ﺳﻨﺠﯽ و ﻧﻴﺮوﯼ ﻣﻦ‬
‫ﭘﻴﻠﯽ از ﻣﻮران ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻮر ﺷﻮ‬ ‫ﻻﻧﻪ ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ‪ ،‬از ﻣﻦ دور ﺷﻮ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮدﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻨﺎداﻧﯽ ﻣﺒﺎز‬ ‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻬﺮ دام ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ ﻣﺴﺎز‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ زﻳﺮ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﯼ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ﺗﺮا در زﻳﺮ ﭘﺎﯼ‬
‫هﺮ ﮐﻪ رﻓﺖ از رﻩ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮال رﻓﺖ‬ ‫ﻓﻴﻞ را ﺁن ﻣﻮر از دﻧﺒﺎل رﻓﺖ‬
‫هﻢ ﮐﺜﻴﺮ از دﺳﺖ داد و هﻢ ﻗﻠﻴﻞ‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن اﻓﺘﺎد زﻳﺮ ﭘﺎﯼ ﭘﻴﻞ‬
‫ﺁﺗﺸﺴﺖ اﻳﻦ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ‪ ،‬ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‬ ‫روح ﺑﯽ ﭘﻨﺪار‪ ،‬زر ﺑﯽ ﻏﺶ اﺳﺖ‬
‫ﺁﺗﺶ ﭘﻨﺪار را داﻣﺎن زدﻳﻢ‬ ‫ﭘﻨﺒﻪﯼ اﻳﻦ ﺷﻌﻠﻪﯼ ﺳﻮزان ﺷﺪﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ از ﺁن ﮐﺒﯽ رﺳﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﻳﻢ‬ ‫ﺟﻤﻠﮕﯽ هﻤﺴﺎﻳﻪﯼ اﻳﻦ اﺧﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﺳﻮزد ار ﻳﮏ ﺧﻮﺷﻪ‪ ،‬ﮔﺮ ﺻﺪ ﺧﺮﻣﻨﺴﺖ‬ ‫ﺣﺎﺻﻠﯽ ﮐﺶ ﺁﺑﻴﺎر‪ ،‬اهﺮﻳﻤﻨﺴﺖ‬
‫ﻣﻮزﻩﯼ هﺮ ﮐﺲ ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﯼ اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر هﺮ ﮐﺲ‪ ،‬در ﺧﻮر ﻳﺎراﯼ اوﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﻳﻪ و دﻳﻮار‬
‫ﮐﻪ ﺑﻠﻨﺪﯼ‪ ،‬ﻣﺮا ﺳﺰاوار اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ دﻳﻮار ﻗﺼﺮ ﭘﺎدﺷﻬﯽ‬
‫ﭘﺎﻳﺪار و ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻘﺪار اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ ﺳﺮاﻓﺮازد‬
‫ﺟﺎﯼ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺟﻬﺎﻧﺪار اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﺧﻢ زان ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﺳﺎﻳﻪﯼ ﻣﻦ‬
‫ﭘﺮدﻩام از ﺣﺮﻳﺮ ﮔﻠﻨﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻘﺶ ﺑﺎم و درم ز ﺳﻴﻢ و زر اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﮔﺮ ﺧﻔﺘﻪ ﻳﺎ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار اﺳﺖ‬ ‫در ﭘﻨﺎﻩ ﻣﻦ اﻳﻤﻦ اﺳﺖ ز رﻧﺞ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻤﻨﺪ اﻓﮑﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺳﻮﯼ ﻣﻦ‪ ،‬دزد رﻩ ﻧﻴﺎﺑﺪ از ﺁﻧﮏ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﺮ و وزﻳﺮ و ﺳﺎﻻر اﺳﺖ‬ ‫هﻤﮕﯽ ﺑﺮ در ﻣﻨﻨﺪ ﮔﺪاﯼ‬
‫ﭘﺮدﻩﯼ اﻃﻠﺴﻢ ﺑﺒﺎزار اﺳﺖ‬ ‫ﻗﻔﻞ ﺳﻴﻤﻢ ﺑﻨﺰد ﺳﻴﻤﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ ﺷﺒﮕﺮد ﭼﺮخ‪ ،‬ﻏﺪار اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻨﺶ هﻴﭻ ﺣﻴﻠﻪ در ﻧﮕﺮﻓﺖ‬
‫ﻗﻮت و اﺳﺘﻘﺎﻣﺘﻢ ﻳﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎد و ﺑﺮﻓﻢ ﺑﺴﯽ ﺑﺨﺴﺖ و هﻨﻮز‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﺧﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ز ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم‬
‫ﻧﻴﮑﻨﺎم ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻴﮏ رﻓﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﮑﺒﺨﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﻧﻴﺘﺶ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬
‫‪٩٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ داﺋﻢ ﺑﭙﺸﺖ ﻣﻦ ﺑﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻗﺮﻧﻬﺎ رﻓﺖ و هﻴﭻ ﺧﻢ ﻧﺸﺪم‬

‫زاﻧﮑﻪ ﻣﺤﮑﻢﺗﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﺛﺮ ﻣﻦ ﺑﺠﺎﯼ ﺧﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫در و دﻳﻮار و ﺑﺎم‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ ﮔﻔﺖ اﻳﻨﻘﺪر ﺑﺨﻮﻳﺶ ﻣﻨﺎز‬
‫ﭼﻪ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﺮاﯼ ﮔﻔﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪر ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد‬
‫هﻨﺮ و ﻓﻀﻞ را ﺧﺮﻳﺪار اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﻨﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻣﺮدم هﻨﺮﯼ‬
‫ﻧﻪ درﻳﻦ ﺻﻮرت ﭘﺪﻳﺪار اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻌﺮﻓﺖ هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ در ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮﻧﮑﻪ اﻓﺘﺎد و ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﺮدار اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ اﺳﺖ ﻣﺮغ هﻤﺎﯼ‬
‫ﻧﮑﺘﻪﯼ دﻳﮕﺮﯼ درﻳﻦ ﮐﺎر اﺳﺖ‬ ‫از ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺎر ﺗﻮ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻧﮑﺮد‬
‫ﮔﺮ ﺟﻮﯼ‪ ،‬ﮔﺮ هﺰار ﺧﺮوار اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﺗﻮ‪ ،‬روﯼ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﭘﻴﮑﺮ ﺑﯽ روان‪ ،‬ﺳﺒﮑﺴﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ز ﻣﻦ دارﯼ اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ‬
‫هﺮ ﭼﻪ اﻳﻮان و ﺑﺎم و اﻧﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ‪ ،‬از ﺛﺒﺎت ﻣﻨﻨﺪ‬
‫ﺳﺨﻦ از ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻔﺘﻨﻢ ﻋﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ اﻳﻦ ﮐﺎخ را ﻣﻨﻢ ﺑﻨﻴﺎد‬
‫ﻓﮑﺮ و ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺎر دﺷﻮار اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ را ﺷﻤﺮدن ﺁﺳﺎن اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺳﺒﮑﺒﺎر و ﺁن ﮔﺮاﻧﺒﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر هﺮ رهﻨﻮرد‪ ،‬ﻳﮑﺴﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رﺷﺘﻪاﯼ ﭘﻮد و رﺷﺘﻪاﯼ ﺗﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ را وﻇﻴﻔﻪ و ﻋﻤﻠﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﺎر ﭼﻨﮓ و ﻣﻨﻘﺎر اﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﭘﺮواز‪ ،‬ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ در ﺑﺎغ از ﮔﻞ و ﺧﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﭘﺮوردﮔﺎن ﺁب و ﮔﻠﻨﺪ‬
‫هﺮ ز دارو‪ ،‬هﻢ از ﭘﺮﺳﺘﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﻓﻴﺖ از ﻃﺒﻴﺐ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﺼﻪاﯼ هﻢ ز ﺳﻴﺮ ﭘﺮﮔﺎر اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﻘﻄﻪاﯼ و داﺋﺮﻩاﻳﺴﺖ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ دﻳﻮار اﺳﺖ‬ ‫رو‪ ،‬ﮐﻪ اول ﺣﺪﻳﺚ ﭘﺎﻳﻪ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﭘﻴﺎم ﮔﻞ‬
‫ﮐﻪ رازﯼ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﻢ ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ ﺑﮕﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﺁب روان ﮔﻔﺖ ﮔﻞ ﮐﺎز ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ‬
‫ﺑﺨﺎﮎ ار دراﻓﺘﺪ‪ ،‬ﻏﺒﺎرش ﺑﺸﻮﺋﯽ‬ ‫ﭘﻴﺎم ار ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺎﻣﺶ ﺑﻴﺎرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮدا ﺑﻴﺎﺋﯽ و ﻣﺎ را ﺑﺒﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮕﻮﺋﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﻮد دﻳﺪﻩ ﺑﺮ رﻩ‬
‫ﻧﻴﺎﺑﯽ ﻣﺮا‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﺠﻮﺋﯽ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﺑﻪ ﺟﻮﯼ ﺁب رﻓﺘﻪ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﺑﺎﻣﻴﺪ ﻣﻦ هﺮﮔﺰ اﻳﻦ رﻩ ﻧﭙﻮﺋﯽ‬ ‫ﭘﻴﺎﻣﯽ ﮐﻪ دارﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﮏ دﮔﺮ دﻩ‬
‫‪٩١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻮ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﮔﺸﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﺮوﺋﯽ‬ ‫ﻣﻦ از ﺟﻮﯼ ﭼﻮن ﺑﮕﺬرم ﺑﺮﻧﮕﺮدم‬
‫ﺑﺨﻮان ﺁﻧﮑﺴﯽ را ﮐﻪ ﻣﺸﺘﺎق اوﺋﯽ‬ ‫ﺑﻔﺮدا ﭼﻪ ﻣﻴﺎﻓﮑﻨﯽ ﮐﺎر اﻣﺮوز‬
‫ز ﺑﻠﺒﻞ ﺧﻮﺷﯽ و ز ﮔﻞ ﺧﻮﺑﺮوﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻨﺎﮔﻪ ﺑﺪزدد‬
‫ﮐﻪ ﺑﯽ رﻧﮓ و ﺑﯽ ﺑﻮﯼ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﺎﮎ ﮐﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﻓﺮدا ﺷﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮت ﮐﺲ ﻧﺒﻮﻳﺪ‬
‫ﺗﻮ اﻧﺪر دل ﺑﺎغ‪ ،‬ﭼﻮن ﺁرزوﺋﯽ‬ ‫دل از ﺁرزو ﻳﮑﻨﻔﺲ ﺑﻮد ﺧﺮم‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﺑﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺟﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺁب روان ﺧﻮش ﮐﻦ اﻳﻦ ﻣﺮز و ﺑﮕﺬر‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪاﺳﺖ در روﯼ ﻧﻴﮑﻮ‪ ،‬ﻧﮑﻮﺋﯽ‬ ‫ﻧﮑﻮ ﮐﺎر ﺷﻮ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻪ داﺋﻢ‬
‫ﭼﻮ ﮔﺮدون ﮔﺮدان ﮐﻨﺪ ﺗﻨﺪﺧﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﺧﻮ را ﺷﮑﻴﺒﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ‬
‫ز ﻳﺎران ﻳﮑﺪل‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺟﺰ دوروﺋﯽ‬ ‫ﻧﺒﻴﻨﺪ ﮔﻪ ﺳﺨﺘﯽ و ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ‬
‫ﭘﻴﮏ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﺧﻨﺪﻩهﺎ ﮐﺮد ﺑﺮ او ﻣﻮﯼ ﺳﻴﺎﻩ‬ ‫ز ﺳﺮﯼ‪ ،‬ﻣﻮﯼ ﺳﭙﻴﺪﯼ روﺋﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ز ﻳﮏ راهﯽ و ﻣﺎ از ﻳﮏ راﻩ‬ ‫ﮐﻪ ﭼﺮا در ﺻﻒ ﻣﺎ ﺑﻨﺸﺴﺘﯽ‬
‫ﺑﻨﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﻣﺮا ﺧﻮاﻩ ﻧﺨﻮاﻩ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﺒﺚ ﻧﻨﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﮔﻞ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻧﺮوﻳﺪ ﺑﻴﮕﺎﻩ‬ ‫ﮔﻪ روﺋﻴﺪن ﻣﻦ ﺑﻮد اﻣﺮوز‬
‫راهﻢ اﻳﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺒﻮدم ﮔﻤﺮاﻩ‬ ‫رهﺮو راﻩ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪرم‬
‫اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﮔﻔﺖ درﻳﻎ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﺁﻩ‬ ‫ﻗﺎﺻﺪ ﭘﻴﺮﻳﻢ‪ ،‬از دﻳﺪن ﻣﻦ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﺷﻪﯼ ﻣﻦ ﮐﺮد ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ هﺴﺘﯽ ﺧﻮد ﮐﺮد درو‬
‫ﭘﻴﺮﯼ اﻣﺮوز ﺑﺮاﻧﮕﻴﺨﺖ ﺳﭙﺎﻩ‬ ‫ﺳﭙﻬﯽ ﺑﻮد ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ دارﻧﺪ اﮐﺮاﻩ‬ ‫رﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﻮﯼ ﺳﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻮﯼ ﺳﭙﻴﺪ‬
‫ﻧﻴﺴﺘﯽ از ﺧﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫رﻧﮓ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﻴﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‬
‫رﻧﮕﺮز اوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮا ﭼﻴﺴﺖ ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﮔﻪ ﺳﻴﻪ رﻧﮓ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺳﻔﻴﺪ‬
‫ﺳﻴﻬﯽ ﮔﺸﺖ ﺳﭙﻴﺪﯼ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻮ‪ ،‬ﻳﮑﺮوز ﺳﻴﻪ ﺑﻮدم وﺧﻮش‬
‫ﺑﺎش ﻳﮑﺮوز ﺑﺮ اﻳﻦ ﻗﺼﻪ ﮔﻮاﻩ‬ ‫ﺗﻮ هﻢ اﻳﺪوﺳﺖ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﮐﻨﺪت هﻔﺘﻪ و ﻣﺎﻩ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ داﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻤﻦ اﻣﺮوز ﺑﺨﻨﺪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ هﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺗﺒﺎهﻴﻢ ﺗﺒﺎﻩ‬ ‫از ﺳﭙﻴﺪ و ﺳﻴﻪ و زﺷﺖ و ﻧﮑﻮ‬
‫وﻗﺖ ﺑﻴﮕﻪ ﺷﺪ و ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﻗﺼﻪ ﺧﻮﻳﺶ دراز از ﭼﻪ ﮐﻨﻴﻢ‬
‫‪٩٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﻮر‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﮑﺮد ﺑﻠﺒﻞ راز ﺑﺎ ﻣﺎﻩ‬ ‫ﺑﺪاﻣﺎن ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﻓﺮوغ ﻣﺤﻔﻞ ﺷﺐ زﻧﺪﻩداران‬ ‫ﮐﻪ اﯼ اﻣﻴﺪ ﺑﺨﺶ دوﺳﺘﺪاران‬
‫ز اﻧﻮارت‪ ،‬زﻣﻴﻦ را ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﯽ‬ ‫ز ﭘﺎﮐﻴﺖ‪ ،‬ﺁﺳﻤﺎن را ﻓﺮ و ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ﺑﺮﺧﺴﺎر ﮔﻞ اﻓﺘﺪ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮐﺰ ﭼﻬﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺮﻗﻊ ﺑﺮﮔﺸﺎﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﺒﺮگ‪ ،‬ﺑﻴﻨﻢ ﺷﺒﻨﻤﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ زان دﻣﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻣﺼﻔﺎ از ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ ﮐﺸﺘﺰارﯼ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺒﺎرﮎ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ ﻧﻮﺑﻬﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﻧﺰﻳﺒﺪ ﻧﻴﮑﻮان را ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﮑﻮﺋﯽ ﮐﻦ ﭼﻮ در ﺑﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬
‫ﻃﺒﻴﺐ از دردﻣﻨﺪان رخ ﻧﺘﺎﺑﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻮرﯼ‪ ،‬ﻧﻮر ﺑﺎ ﻇﻠﻤﺖ ﻧﺨﻮاﺑﺪ‬
‫ﺗﺠﻠﯽ از ﺗﻮ ﮔﻴﺮد ﺑﺎدﻩ در ﺟﺎم‬ ‫ﺑﮑﺎن اﻧﺪر‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺨﺸﯽ ﻟﻌﻞ را ﻓﺎم‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﺑﺎﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺷﺪ ز ﻧﺎﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮوغ اﻓﮑﻦ ﺑﻬﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﻣﯽ‬
‫ﺧﻮﺷﺴﺖ ار ﮐﻠﺒﻪاش ﻧﻮر از ﺗﻮ ﮔﻴﺮد‬ ‫ﭼﺮاغ ﭘﻴﺮزن ﺑﺲ زود ﻣﻴﺮد‬
‫ﮔﻬﯽ ﭘﻴﺪا و ﮔﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﭼﺮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺎﮐﻴﺰﮔﯽ و ﻧﻴﮏ راﺋﯽ‬
‫دل ﺻﺎﺣﺒﺪﻻن را ﺗﻴﺮﻩ ﻣﮕﺬار‬ ‫ﻣﺮو در ﺣﺼﻦ ﺗﺎرﻳﮑﯽ دﮔﺮ ﺑﺎر‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﺳﺎﻳﻪ‪ ،‬ﮔﻪ ﭘﺮﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪن‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ رهﻨﻤﻮن را ﭼﺎﻩ ﮐﻨﺪن‬
‫ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﯼ ﭼﻪ و ﺗﺎﺑﻨﺪﮔﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﮔﺮدﻧﻔﺮازﯼ‪ ،‬ﺑﻨﺪﮔﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺟﻠﻮﻩﯼ ﻣﻬﺮ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎب‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ دﻳﺪﻩﯼ ﻣﺎ را ﺑﺮد ﺧﻮاب‬
‫ز ﺗﺎب ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺧﻮر ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﻢ‬ ‫ﻧﻪ از ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ رﺧﺸﺎن و ﭘﺎﮐﻢ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ اوراﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﻧﻮرﯼ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ در ﻣﻦ‪ ،‬اوراﺳﺖ‬
‫هﻨﺮهﺎ و ﺗﺠﻠﻴﻬﺎﻳﻢ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺗﺎرﻳﮑﻢ اﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﯽ ﺧﺮدﺳﺎﻻن را ﻧﺸﺎﻳﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن اﻓﺮوزﯼ از اﺧﮕﺮ ﻧﻴﺎﻳﺪ‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ار ﺑﭙﺮﺳﯽ رهﻨﻤﺎﺋﯽ اﺳﺖ‬ ‫درﻳﻦ ﺑﺎزار هﻢ ﭼﻮن و ﭼﺮاﺋﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ از ﺧﻮد ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭽﻢ‪ ،‬زﻳﺮدﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻟﻢ ﮐﻪ در ﺑﺎﻻ ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﺠﺎ ﻣﻬﺘﺎب هﻤﭽﻮن ﺁﻓﺘﺎﺑﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮوغ ﻣﻦ ﺑﺴﯽ ﺑﻴﺮﻧﮓ و ﺗﺎﺑﺴﺖ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﻢ ﺟﺎﯼ‬ ‫رخ اﻓﺮوزد ﭼﻮ ﻣﻬﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺁراﯼ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ زﻳﻦ رهﻢ ﺗﻠﻘﻴﻦ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺁﮔﺎﻩ زﻳﻦ ﺁﺋﻴﻦ ﻧﮑﺮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺮاﻧﺪازﻧﺪم از ﺑﺎﻻﯼ اﻳﻦ ﺑﺎم‬ ‫ز ﺧﻂ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﺮ ﺑﻴﺮون ﻧﻬﻢ ﮔﺎم‬
‫‪٩٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺳﺤﺮﮔﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﮕﺸﺎﻳﻨﺪ ﺁن در‬ ‫ﻣﻦ از ﻧﻮر دﮔﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﻨﻮر‬

‫ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻴﻢ اﻳﻦ ﭼﻮﻧﺴﺖ و ﺁن ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎ ﻧﻮر و ﺻﻔﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ اﺳﺘﺎد ﺷﺪ ﮐﺎو داﺷﺖ اﺳﺘﺎد‬ ‫درﻳﻦ درﮔﻪ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ او ﺷﺪ ﮐﻪ اﻓﺘﺎد‬
‫هﻢ از ﺷﺎﮔﺮدﯼ ﺁﻣﻮزﮔﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﯽ ﺁﮔﻪ ز ﮐﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻧﺎﻣﯽ ﻋﺠﺰ را ﮔﺮدﻧﻔﺮازﯼ‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﺑﻨﺪﮔﯽ را ﺑﯽ ﻧﻴﺎزﯼ‬
‫ﮐﺠﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ زر ﺑﺎﺷﺪ زراﻧﺪود‬ ‫درﻳﻦ ﺷﻄﺮﻧﺞ‪ ،‬ﻓﺮزﻳﻦ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﻮد‬
‫ﺳﻮﯼ ﻧﻮر ﺣﻘﻴﻘﺖ رﺧﺖ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ زﻳﻦ ﻣﺠﺎزﯼ ﺟﻠﻮﻩ رﺳﺘﻦ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮدﺳﺖ ﺣﮑﻢ ﭼﺮخ ﮔﺮدان‬ ‫ﮔﻬﯽ ﭘﻴﺪا ﺷﻮﻳﻢ و ﮔﺎﻩ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻳﮑﯽ ﺑﻮد از هﺰار‪ ،‬اﻳﻨﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ‬ ‫هﺰاران ﻧﮑﺘﻪ اﻧﺪر دل ﻧﻬﻔﺘﻴﻢ‬
‫زﻣﺎﻧﻪ وام دﻩ‪ ،‬ﻣﺎ واﻣﺪارﻳﻢ‬ ‫ز ﺁﻏﺎز‪ ،‬اﻧﺪﻩ اﻧﺠﺎم دارﻳﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻓﺮدا ﺑﺎز ﺧﻮاهﺪ ﺧﻮاﺳﺖ اﻳﻦ وام‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﭼﻮن ﺷﻮﻳﻢ از وام اﻳﺎم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺲ ﺑﯽ ﻣﺎﻳﻪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﻗﻮم ﺁﮔﻬﺎن‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﺗﺎراج روزﮔﺎر‬
‫ﮐﻪ از ﭼﻪ روﯼ‪ ،‬ﺗﺮا هﻴﭻ ﺑﺮگ و ﺑﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻬﺎل ﺗﺎزﻩ رﺳﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ درﺧﺘﯽ ﺧﺸﮏ‬
‫ﻣﮕﺮ ﺑﻄﺮف ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﺁب و ﺁﺑﻴﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺪﻳﻦ ﺻﻔﺖ از ﺁﻓﺘﺎب ﺳﻮﺧﺘﻪاﯼ‬
‫ﺑﺒﺮگ و ﺷﺎﺧﻪﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ذرﻩﯼ ﻏﺒﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﮑﻮﻓﻪهﺎﯼ ﻣﻦ از روﺷﻨﯽ ﭼﻮ ﺧﻮرﺷﻴﺪﻧﺪ‬
‫ﭼﺮا ﺑﮕﻮش ﺗﻮ‪ ،‬از ژاﻟﻪ ﮔﻮﺷﻮارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮا ﻧﺪوﺧﺖ ﻗﺒﺎﯼ ﺗﻮ‪ ،‬درزﯼ ﻧﻮروز‬
‫ﺑﺰﻳﺮ ﺑﺎر ﺟﻔﺎ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﺪﯼ ﺧﻤﻴﺪﻩ و ﺑﯽ ﺑﺮگ و ﺑﺎر و دم ﻧﺰدﯼ‬
‫ﺗﺮا ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ رﻓﻴﻘﯽ و دوﺳﺘﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﺷﻤﺸﺎد و ﮔﻞ ﺷﺪﻧﺪ ﻧﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺮوز ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از ﺷﮑﻴﺐ‪ ،‬ﻳﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻳﺎران‪ ،‬رﻓﻴﻖ ﻧﻴﻢ رهﻨﺪ‬
‫ﺧﺰان ﮔﻠﺸﻦ ﻣﺎ را دﮔﺮ ﺑﻬﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻗﺪر ﺧﺮﻣﯽ ﻧﻮﺑﻬﺎر ﻋﻤﺮ ﺑﺪان‬
‫ﮐﺎزﻳﻦ ﺳﻤﻮم‪ ،‬هﻨﻮزت ﺑﺠﺎن ﺷﺮارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ان ﺑﺴﻮﺧﺘﻦ ﻣﺎ دﻟﺖ ﻧﻤﻴﺴﻮزد‬
‫ﻣﻦ و ﺗﺮا ﭼﻮن درﻳﻦ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻗﺮارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ و درﺳﺘﯽ ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ز دهﺮ‪ ،‬دﻳﮕﺮم اﻣﺴﺎل اﻧﺘﻈﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﻣﻦ ﺑﻄﺮف ﭼﻤﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﺷﮑﻔﺖ‬
‫ﮔﻪ ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ ﺁﮔﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ ﮐﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﻪ ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ ﺑﺮدم رﻧﺞ‬
‫ﺣﺼﺎرﻳﺎن ﻗﻀﺎ را رﻩ ﻓﺮارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ هﻤﭽﻮن ﻣﻦ ﺁﺧﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﻮاهﯽ ﺷﺪ‬
‫‪٩٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺮخ ﺳﻮد ﮔﺮ دهﺮ‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻬﯽ ﮔﺮان ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪﻣﺎن و ﮔﻪ ارزان‬
‫ﺗﺎم ﻧﻘﺶ ﻓﺮﻳﺐ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﻮد و ﺗﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﻗﻤﺎش ﮐﺰﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ ﺑﺮون ﺁﻳﺪ‬
‫ﺑﺪﺳﺖ هﻴﭽﮑﺲ اﻳﺪوﺳﺖ اﺧﺘﻴﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ اﻳﺎم ﻣﻴﮑﻨﺪ ﺑﺎ ﻣﺎ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺘﺮ ازﻳﻦ‪ ،‬وﻗﺖ و روزﮔﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮوزﮔﺎر ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻮش اﺳﺖ ﮐﻮﺷﻴﺪن‬
‫ﮐﺪام ﮔﻞ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻃﻌﻦ ﺧﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺪام ﻏﻨﭽﻪ ﮐﻪ ﺧﻮﻧﺶ ﺑﺪل ﻧﻤﯽﺟﻮﺷﺪ‬
‫ﮐﺪام ﺑﺎغ ﮐﻪ ﻳﮑﺮوز ﺷﻮرﻩزارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺪام ﺷﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺣﻮادﺛﺶ ﻧﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺎد ﻗﻀﺎ ﺧﺎﮎ رهﮕﺬارﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺪام ﻗﺼﺮ دل اﻓﺮوز و ﭘﺎﻳﻪﯼ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‪ ،‬ﮐﻪ اﻳﻦ ﺑﺤﺮ را ﮐﻨﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺳﻔﻴﻨﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺠﺎت ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﺎ و ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ﮐﺎﯼ هﺮزﻩﮔﺮد ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺑﯽ ﭘﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫در دﺳﺖ ﺑﺎﻧﻮﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺨﯽ ﮔﻔﺖ ﺳﻮزﻧﯽ‬
‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫ﻣﺎ ﻣﻴﺮوﻳﻢ ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺪوزﻳﻢ ﭘﺎرﻩاﯼ‬
‫ﺑﻨﮕﺮ ﺑﺮوز ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻧﺦ ﮐﻪ ﻣﺎ هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺮهﻴﻢ‬
‫ﭘﻨﻬﺎن ﭼﻨﻴﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺪا ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫هﺮ ﭘﺎرﮔﯽ ﺑﻬﻤﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺸﻮد درﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ را ز ﺧﻂ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﺠﺰا ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫در راﻩ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‪ ،‬اﺛﺮ ﭘﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫ﭘﺮﺳﻨﺪت ار ز ﻣﻘﺼﺪ و ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ ﻇﺎهﺮ ﮐﺎر ﺧﻮدﯼ و ﺑﺲ‬
‫ﭼﻮن روز روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮدا ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﻳﮏ ﺷﺒﯽ ز ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺧﻮد را ﻧﻬﺎن ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﺰاف و ﻻف‪ ،‬در ﺁﻧﺠﺎ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬ ‫ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ هﺴﺖ ﺳﻮزن و ﺁﻣﺎدﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﺦ‬
‫ﭘﻴﺶ هﺰار دﻳﺪﻩﯼ ﺑﻴﻨﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬ ‫ﺧﻮد ﺑﻴﻦ ﭼﻨﺎن ﺷﺪﯼ ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﻣﺮا ﺑﭽﺸﻢ‬
‫ﺑﯽ اﺗﺤﺎد ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻮاﻧﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻦ‬ ‫ﭘﻨﺪار‪ ،‬ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻔﻢ و ﻧﺎﭼﻴﺰ و ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ﺗﻮﺷﻪﯼ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ‬
‫ﺑﻴﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ رﺧﺴﺎرﻩ ﭼﻮن اﻓﺮوﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﻻﻟﻪاﯼ ﺑﺎ ﻧﺮﮔﺲ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺷﺐ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ و ﺳﺤﺮ ﺑﻔﺮوﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﺁن ﻣﺘﺎع ﺑﯽ ﺑﺪل‬
‫ﻧﮑﺘﻪهﺎﺋﯽ را ﮐﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬روزﯼ ﺑﻴﺎﻣﻮزد ﺗﺮا‬
‫ﭼﻮن زﻣﺎن ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺷﺪ ﺳﻮﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﺧﺮﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ وﻗﺖ ﺧﺮﻣﯽ‬
‫ﺗﻮﺷﻪﯼ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ اﻧﺪوﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﺳﻔﺮ ﮐﺮدﻳﻢ ﺑﺮ ﻣﻠﮏ وﺟﻮد‬
‫‪٩٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﻧﭽﻪ را زﻳﻦ راﻩ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻴﺪوﺧﺘﻴﻢ‬ ‫درزﯼ اﻳﺎم زان رﻩ ﻣﻴﺸﮑﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ‬
‫در ﺻﻒ دﺧﺘﺮﮐﯽ ﭼﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺰﻳﺪ‬ ‫دﺧﺘﺮﯼ ﺧﺮد‪ ،‬ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﯽ رﻓﺖ‬
‫وﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﻴﮑﺴﻮﯼ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫ﺁن ﻳﮏ اﻓﮑﻨﺪ ﺑﺮ اﺑﺮوﯼ ﮔﺮﻩ‬
‫وان‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺗﻨﮕﺶ ﺧﻨﺪﻳﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﻳﮑﯽ‪ ،‬وﺻﻠﻪﯼ زاﻧﻮش ﻧﻤﻮد‬
‫وﻳﻦ‪ ،‬ز ﺑﻴﺮﻧﮕﯽ روﻳﺶ ﭘﺮﺳﻴﺪ‬ ‫ﺁن‪ ،‬ز ژوﻟﻴﺪﮔﯽ ﻣﻮﻳﺶ ﮔﻔﺖ‬
‫هﻤﻪ را ﮔﻮش ﻓﺮا داد و ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺁهﺴﺘﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ‬
‫زان ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻤﻦ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺑﻪ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ از ﮔﺮدش ﮔﻴﺘﯽ رﻧﺠﻴﺪ‬ ‫ز ﮐﻪ رﻧﺠﺪ دل ﻓﺮﺳﻮدﻩﯼ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻤﻦ از دهﺮ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ رﺳﻴﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ از ﻃﻌﻨﻪﯼ ﺧﻠﻖ‬
‫ﻣﺎر ادﺑﺎر ﺷﻤﺎ را ﻧﮕﺰﻳﺪ‬ ‫ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ ﺁﮔﻪ ازﻳﻦ زﺧﻢ‪ ،‬از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻓﻘﺮ‪ ،‬از ﺑﻬﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺮﻳﺪ‬ ‫درزﯼ ﻣﻔﻠﺲ و ﻣﻨﻌﻢ ﻧﻪ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫دﺳﺖ ﺷﻔﻘﺖ ﺑﺴﺮ ﻣﻦ ﻧﮑﺸﻴﺪ‬ ‫ﻣﺎدرم دﺳﺖ ﺑﺸﺴﺖ از هﺴﺘﯽ‬
‫هﻴﭽﮑﺲ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺮاﻳﻢ ﻧﺨﺮﻳﺪ‬ ‫ﺷﺎﻧﻪﯼ ﻣﻮﯼ ﻣﻦ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن ﺑﺪاﻣﺎﻧﻢ از ﺁﻧﺮوﯼ ﭼﮑﻴﺪ‬ ‫هﻴﻤﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﺨﺮاﺷﻴﺪ ﺳﺤﺮ‬
‫ﻣﯽ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺑﺒﺎﻳﺪ ﻧﻮﺷﻴﺪ‬ ‫ﺗﻠﺦ ﺑﻮد ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻤﻦ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ‬
‫هﻴﭻ ﻃﻔﻠﻴﻢ ﺑﺒﺎزﯼ ﻧﮕﺰﻳﺪ‬ ‫ﺧﻮش ﺑﻮد ﺑﺎزﯼ اﻃﻔﺎل‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﻧﻪ ﺟﺴﺖ و ﻧﻪ دوﻳﺪ‬ ‫ﺑﻬﺮﻩ از ﮐﻮدﮐﯽ ﺁن ﻃﻔﻞ ﭼﻪ ﺑﺮد‬
‫ﭼﻮن ﭘﺮ ﮐﺎﻩ‪ ،‬وﺟﻮدم ﻟﺮزﻳﺪ‬ ‫ﺗﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻣﺪم‪ ،‬از ﺻﺮﺻﺮ ﻓﻘﺮ‬
‫رﺷﺘﻪاﯼ ﮔﺸﺖ و ﺑﭙﺎﻳﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ دوﮎ اﻣﻞ ﭘﻴﭽﻴﺪم‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮ رﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬از ﺁن ﺧﻮن ﺟﻮﺷﻴﺪ‬ ‫ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺑﺨﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﺰ ﺷﻴﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺑﺎز از ﻏﻢ هﺴﺘﯽ ﻧﺮهﻴﺪ‬ ‫ﺑﻴﻨﻮا هﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﺻﺪ رﻩ ﻣﺮد‬
‫ﮐﻪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻧﻤﻴﺒﺎﻳﺪ دﻳﺪ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﭼﺸﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﺳﺖ اﻳﻦ رﻣﺰ‬
‫ﻣﻮزﻩﯼ ﺳﺮخ ﻣﺮا رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫ﻳﺎرﻩﯼ ﺳﺒﺰ ﻣﺮا ﺑﻨﺪ ﮔﺴﺴﺖ‬
‫ﺳﻮﯼ ﮔﺮﻣﺎﺑﻪ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﻴﺪ ﻧﮑﺮدم در ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮ ﻧﻴﻔﺮاﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺸﮑﺴﺖ و ﺧﻤﻴﺪ‬ ‫ﺷﺎﺧﮏ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ‪ ،‬از ﺑﺮق و ﺗﮕﺮگ‬
‫‪٩٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻳﮏ ورق ﻧﻴﺴﺖ از ﺁن ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫هﻤﻪ اوراق دل ﻣﻦ ﺳﻴﻪ اﺳﺖ‬

‫از ﮔﻞ و ﺧﺎر‪ ،‬هﻤﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻴﺪ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺮزﻳﮕﺮ ﻃﺎﻟﻊ ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮ ز ﺗﻬﻴﺪﺳﺖ ﺑﺮﻳﺪ‬ ‫اﻳﻦ رﻩ و رﺳﻢ ﻗﺪﻳﻢ ﻓﻠﮏ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺁﻓﺖ زدﻩاﯼ دﻳﺪ‪ ،‬رﻣﻴﺪ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ از ﻣﻦ ﻧﺮﻣﻴﺪﻳﺪ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ دارم ز ﻧﻮا و ز ﻧﻮﻳﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻧﻮﻳﺪ و ﺑﻪ ﻧﻮا ﻃﻔﻞ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ در ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﮐﺮد ﮐﻠﻴﺪ‬ ‫ﮐﺲ ﺑﺮوﻳﻢ در ﺷﺎدﯼ ﻧﮕﺸﻮد‬
‫ﺷﺎهﺪ ﺑﺨﺖ ز ﻣﻦ رخ ﭘﻮﺷﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ از اﻳﻦ داﺋﺮﻩ ﺑﻴﺮوﻧﻢ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﻗﺪﻣﯽ رﻓﺘﻢ و ﭘﺎﻳﻢ ﻟﻐﺰﻳﺪ‬ ‫ﮐﺲ درﻳﻦ رﻩ ﻧﮕﺮﻓﺖ از دﺳﺘﻢ‬
‫زان ﮔﻬﺮهﺎ ﮐﻪ ز ﭼﺸﻤﻢ ﻏﻠﻄﻴﺪ‬ ‫دوش ﺗﺎ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﺑﻮدم‬
‫ﮐﺎش اﻳﻦ درد ﺑﻪ دل ﻣﻴﮕﻨﺠﻴﺪ‬ ‫ﻣﺎدرﯼ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺪﺧﺘﺮ ﻣﻴﺪاد‬
‫اﺷﮏ ﺑﻮد ﺁﻧﮑﻪ ز روﻳﻢ ﺑﻮﺳﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺳﻪﯼ ﻣﺎدر دﻳﺪم‬
‫روﺷﻦ ﺁن دﻳﺪﻩ ﮐﻪ روﻳﺶ ﻣﻴﺪﻳﺪ‬ ‫ﺧﺮم ﺁن ﻃﻔﻞ ﮐﻪ ﺑﻮدش ﻣﺎدر‬
‫زاغ ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﮔﻬﺮم را دزدﻳﺪ‬ ‫ﻣﺎدرم ﮔﻮهﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد ز دهﺮ‬
‫ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﺘﻤﮑﺎرﯼ ﺗﻮ ﮐﺮدﯼ‪ ،‬ﮐﺲ ﻧﮑﺮد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺗﻴﺮﯼ ﺑﺎ ﮐﻤﺎن‪ ،‬روز ﻧﺒﺮد‬
‫در ﻓﮑﻨﺪﯼ ﺟﻤﻠﻪ را در ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‬ ‫ﺗﻴﺮهﺎ ﺑﻮدت ﻗﺮﻳﻦ‪ ،‬اﯼ ﺑﻮاﻟﻬﻮس‬
‫هﻤﭽﻮ ﮐﺎﻩ اﻧﺪر هﻮا رﻗﺼﺎن ﺷﺪﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ز ﺑﻴﺪاد ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮدان ﺷﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﻳﮏ ﻳﮏ و اﻧﺪاﺧﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮش ﺑﮑﺎر دوﺳﺘﺎن ﭘﺮداﺧﺘﯽ‬
‫دﻳﮕﺮان رﻓﺘﻨﺪ و ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩام‬ ‫ﻣﻦ دﻣﯽ ﭼﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﺎﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩام‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ اﻓﺘﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﺁﻧﺎن ﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﻴﻢ ﺁن دارم ﮐﺎزﻳﻦ ﺟﻮر و ﻋﻨﺎد‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﮕﺬﺷﺘﺴﺖ ﺑﺮ ﻳﺎران ﻣﻦ‬ ‫ﺗﺮﺳﻢ ﺁﺧﺮ ﺑﮕﺬرد ﺑﺮ ﺟﺎن ﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ در اﻧﺪازﯼ ﻣﺮا هﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬ ‫زان هﻤﯽ ﻟﺮزد دل ﻣﻦ در ﻧﻬﺎن‬
‫ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ ﮐﺮدار ﺧﻮد ﻧﻴﮑﻮ ﮐﻨﯽ‬ ‫از ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮاهﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺧﻮ ﮐﻨﯽ‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪارﯼ ﻣﺮا‬ ‫زان ﮔﺮوﻩ رﻓﺘﻪ ﻧﺸﻤﺎرﯼ ﻣﺮا‬
‫ﭘﺎرﮔﯽ ﺧﺮد اﺳﺖ و اﻣﻴﺪ رﻓﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﺪﮔﺮ ﺑﺎﺷﻴﻢ دوﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺷﮑﺎﻳﺖهﺎ ﻧﻴﺎﻳﺪ در ﻣﻴﺎن‬ ‫ﻳﮑﺪل ار ﮔﺮدﻳﻢ در ﺳﻮد و زﻳﺎن‬
‫‪٩٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﺮدن ﺑﺪﺳﺮﯼ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ از ﮐﺮدار ﺑﺪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺮﯼ‬

‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺁزردﻩ ﻧﻨﺸﻴﻨﻢ ز ﺗﻮ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻴﮏ ﭘﻴﻤﺎن‪ ،‬وﻓﺎ ﺑﻴﻨﻢ ز ﺗﻮ‬
‫در ﮐﻤﺎن‪ ،‬ﮐﯽ ﺗﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﺟﺎودان‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﻴﺮ از ﺳﺮ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺁن ﮐﻤﺎن‬
‫ﺗﻴﺮ را ﺷﺪ ﭼﺎرﻩ ﺑﺎ وﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﺷﺪ ﮐﻤﺎن را ﭘﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺗﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬
‫اﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺑﺸﻨﻮ‪ ،‬اﯼ ﺗﻴﺮ ﺧﺪﻧﮓ‬ ‫ﺗﻴﺮ‪ ،‬ﻳﮑﺪم در ﮐﻤﺎن دارد درﻧﮓ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺗﻴﺮ داد‪ ،‬اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺟﺰ اﻳﻦ ﻳﮏ رﻩ‪ ،‬رهﯽ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﻴﺮ ﮔﺸﺘﯽ‪ ،‬از ﮐﻤﺎﻧﺖ ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﮐﺎز ﺟﻮر ﻗﻀﺎ ﺁوارﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮐﻤﺎن ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ دارد‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻴﺮ‬ ‫ﻋﺎدت ﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﮕﻴﺮ‬
‫ﺟﻮر و ﺑﺪ ﮐﺎرﻳﺶ‪ ،‬ﮐﺎرﯼ ﺗﺎزﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫درزﯼ اﻳﺎم را اﻧﺪازﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺎﻳﺪت رﻓﺖ‪ ،‬ار ﭼﻪ رﻓﺘﻦ دﻳﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﺮا ﺳﺮ ﮔﺸﺘﮕﯽ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺷﺪ‬
‫ﮐﺲ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺪ ﮐﺠﺎ ﻳﺎ ﭼﻮن روﯼ‬ ‫زﻳﻦ ﻣﮑﺎن‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺗﻮ هﻢ ﺑﻴﺮون روﯼ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﮐﻪ رﻗﺼﺪ در هﻮا‬ ‫از ﻣﻦ ﺁن ﺗﻴﺮﯼ ﮐﻪ ﻣﻴﮕﺮدد ﺟﺪا‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﮐﻪ اﻧﺪر ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﺁﮔﻬﻢ ﮐﺎز ﺑﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﺮ اﻓﺘﺎدن ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺪان‬ ‫ﺗﻴﺮ ﮔﺸﺘﻦ در ﮐﻤﺎن ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﺳﺮ ﮐﺎر اﻳﻨﺴﺖ‪ ،‬زان ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫اﻳﻦ ﮐﻤﺎن را ﺗﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم ﮔﺸﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻴﻢ و ﻣﺎ را ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ‬ ‫ﭼﺮخ و اﻧﺠﻢ‪ ،‬هﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﺮوﺋﻴﺴﺖ در ﭘﺎ‪ ،‬ﻣﻴﺮوﻳﻢ‬ ‫رﻩ ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻴﺮوﻳﻢ‬
‫ﺑﺎز ﮔﺸﺘﻦ ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎز‬ ‫ﮐﺎش روزﯼ زﻳﻦ رﻩ دور و دراز‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺘﻴﻢ ﺁﻧﺮا ﺑﺎز ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﮐﺎش ﺁن ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﺶ از ﻣﺎ ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻤﻨﺪ دزد ﺑﺮ دﻳﻮار ﺑﻮد‬ ‫دﻳﺪﻩﯼ دل ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺑﻴﺪار ﺑﻮد‬
‫ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﯽ ﻣﺎدر ﮐﺮد‬ ‫دﺧﺘﺮﯼ ﺧﺮد‪ ،‬ﺷﮑﺎﻳﺖ ﺳﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺻﺤﺒﺖ از رﺳﻢ و رﻩ دﻳﮕﺮ ﮐﺮد‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺁﻣﺪ و در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻣﺎدر ﻣﻦ در ﺑﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻮزﻩﯼ ﺳﺮخ ﻣﺮا دور ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﺧﻮد ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ز ﺳﻴﻢ و زر ﮐﺮد‬ ‫ﻳﺎرﻩ و ﻃﻮق زر ﻣﻦ ﺑﻔﺮوﺧﺖ‬
‫او ﺑﺎﻧﮕﺸﺖ ﺧﻮد اﻧﮕﺸﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﻮﺧﺖ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻦ از ﺁﺗﺶ و ﺁب‬
‫‪٩٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﺎم ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻮدن و ﺑﯽ ﻣﺸﻌﺮ ﮐﺮد‬ ‫دﺧﺘﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﻣﮑﺘﺐ ﺑﺴﭙﺮد‬

‫روز و ﺷﺐ در دل ﻣﻦ ﻧﺸﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺑﺴﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﻦ ﺧﺮدﻩ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫او ﺟﻔﺎ و ﺳﺘﻢ اﻓﺰوﻧﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ و ﮐﺎهﻴﺪﻩ ﺷﺪم‬
‫ﺧﻨﺪﻩهﺎ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ و دﺧﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫اﺷﮏ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﻣﺮا دﻳﺪ و هﻤﯽ‬
‫هﺮ دو را ﻏﺮق زر و زﻳﻮر ﮐﺮد‬ ‫هﺮ دو را دوش ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﺮد‬
‫دﻳﺪﻩ در داﻣﻦ ﻣﻦ ﮔﻮهﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺁن ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ ﮔﻬﺮ را ﭼﻮن دﻳﺪ‬
‫ﺑﻮﺳﻪاش ﮐﺎر دو ﺻﺪ ﺧﻨﺠﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻧﺰد ﻣﻦ دﺧﺘﺮ ﺧﻮد را ﺑﻮﺳﻴﺪ‬
‫ﻋﻴﺐ ﺟﻮﺋﻴﺶ ﻣﺮا ﻣﻀﻄﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻋﻴﺐ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ هﻤﯽ ﻧﺰد ﭘﺪر‬
‫هﺮ ﮔﻮاهﯽ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﺤﻀﺮ ﮐﺮد‬ ‫هﻤﻪ ﻧﺎراﺳﺘﯽ و ﺗﻬﻤﺖ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺎر او از هﻤﻪ ﮐﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫دﺳﺖ ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﺑﮑﻮﯼ اﻧﺪر ﮐﺮد‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺒﻴﻨﺪ ﭘﺪرم روﯼ ﻣﺮا‬
‫روزم ﺁوارﻩﯼ ﺑﺎم و در ﮐﺮد‬ ‫ﺷﺐ ﺑﺠﺎروب و رﻓﻮﻳﻢ ﺑﮕﻤﺎﺷﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ او ﮔﻔﺖ ز ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎور ﮐﺮد‬ ‫ﭘﺪر از درد ﻣﻦ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﺸﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﺮخ را ﻋﺎدت دﻳﺮﻳﻦ اﻳﻦ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮ ﻳﮑﯽ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﯽ ﻟﻨﮕﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﺎدرم ﻣﺮد و ﻣﺮا در ﻳﻢ دهﺮ‬
‫ز ﻳﮑﯽ ﺻﺎﻋﻘﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ اﻣﻴﺪ ﻣﺮا‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ درﻳﻦ ﺳﺎﻏﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﻢ از ﺳﺎﻗﯽ ﺑﺨﺖ‬
‫ﻣﺮغ‪ ،‬ﭘﺮواز ﺑﺒﺎل و ﭘﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﺎدرم ﺑﺎل و ﭘﺮم ﺑﻮد و ﺷﮑﺴﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﺮد‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻠﮏ اﺧﻀﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﻴﻪ روز ﻧﺒﻮدم ز ازل‬
‫ﺗﻴﻤﺎرﺧﻮار‬
‫ﮐﻪ ﭼﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ازﻳﻦ درﻳﺎﯼ ﺷﻮر‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﺎهﻴﺨﻮار ﺑﺎ ﻣﺎهﯽ ز دور‬
‫اﻳﻦ ﻧﻪ راﻩ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬راﻩ ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮدﯼ و ﺿﻌﻒ ﺗﻮ از رﻧﺞ ﺷﻨﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮑﯽ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ روز و ﺷﺐ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺁب ﮔﻞ ﺁﻟﻮد‪ ،‬اﯼ ﻋﺠﺐ‬
‫در ﺳﺮاﯼ ﻋﻤﺮ ﺗﻌﻤﻴﺮﯼ ﮐﻨﯽ‬ ‫وﻗﺖ ﺁن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮﯼ ﮐﻨﯽ‬
‫ﺻﺪ هﺰاران ﺷﻤﻊ‪ ،‬روﺷﻦ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺴﺎط از ﻓﺘﻨﻪ اﻳﻤﻦ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫اﻧﺪﻩ ﻃﻮﻓﺎن و ﺳﻴﻞ و ﺑﺎد ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻴﭽﮕﻪ ﻣﺎ را ﻏﻢ ﺻﻴﺎد ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٩٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻴﻨﯽ از اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﻋﺎﻟﻤﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻴﺎﺋﯽ در ﺟﻮار ﻣﺎ دﻣﯽ‬

‫ﻏﺮق ﮔﺮدﯼ در ﻳﻢ اﺣﺴﺎن ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻴﻤﺮوزﯼ ﮔﺮ ﺷﻮﯼ ﻣﻬﻤﺎن ﻣﺎ‬
‫ﻧﻪ ﻏﻢ ﺻﺒﺤﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺮواﯼ ﺷﺒﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﭙﻴﺪن هﺴﺖ و ﻧﻪ ﺗﺎب و ﺗﺒﯽ‬
‫رﻓﺘﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ هﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺮدن هﻤﺎن‬ ‫داﻣﻬﺎ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﺮاﻩ ﺗﻮ ﻧﻬﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻳﮑﺮوزﯼ ﺑﺴﻮزﯼ در ﺷﺮار‬ ‫ﺗﺎﺑﻪهﺎ و ﺷﻌﻠﻪهﺎ در اﻧﺘﻈﺎر‬
‫ﺑﺎﻳﺪت اﻧﺪرز ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻤﯽﺧﻮاهﯽ در ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺧﺘﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻧﮕﺮدﯼ ﺟﺎﻧﺐ درﻳﺎ دﮔﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﻮﯼ ﺧﺸﮑﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﻔﺮ‬
‫ﺑﺸﮑﻨﯽ اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻗﺪﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺁن هﻮا و ﺁن ﻧﺴﻴﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺪﺳﺖ دوﺳﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻨﺪﻳﺶ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ از ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ هﺮ ﮐﺲ ﮔﺸﺖ دوﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻪ ﻧﻴﺮو ﺑﺮ هﻮﯼ ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ هﺮ ﻣﻄﻠﻮب را ﻃﺎﻟﺐ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻧﮑﺮدﯼ ﭼﻮن ﺧﺮﻳﺪاران ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫ﭼﺸﻤﻪﯼ ﻧﻮر اﺳﺖ اﻳﻦ ﺁب ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺑﻬﺮ ﻣﺎهﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺘﺮ از درﻳﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ هﺮ ﮐﺲ ﺑﺮاﯼ او ﺳﺰاﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ از ﺟﻮر ﺗﻮ ﺧﻮن دل ﺧﻮرﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺠﻮﯼ و ﺑﺮﮐﻪ ﻻﯼ و ﮔﻞ ﺧﻮرﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎهﯽ‪ ،‬ﺳﻴﻞ وﺣﺸﺘﻨﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﻨﺲ ﻣﺎ را ﻧﺴﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻠﻘﺖ ﻣﺎ را ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﻣﻮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺁب و رﻧﮓ ﻣﺎ ز ﺁب اﻓﺰودﻩاﻧﺪ‬
‫زاﺗﺶ ﺑﻴﺪاد‪ ،‬ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﺷﻮﻳﻢ‬ ‫ﮔﺮ ز ﺳﻄﺢ ﺁب ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫ﻣﯽ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪﻳﻢ از ﻃﻮﻓﺎن و ﻣﻮج‬ ‫ﻗﺮﻧﻬﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻓﻮج ﻓﻮج‬
‫ﺗﺮس ﺟﺎن‪ ،‬ﺁﻣﻮزﮔﺎر درﺳﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻟﻴﮏ از ﺑﺪﺧﻮاﻩ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺗﺮﺳﻬﺎﺳﺖ‬
‫از ﺑﺪﻳﻬﺎﯼ ﺟﻬﺎن ﺗﺮﺳﻴﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ ﺑﺪﮐﺎر و ﺟﻔﺎ ﺟﻮ دﻳﺪﻩام‬
‫ﮔﺮدد از اﻳﻦ درس‪ ،‬هﺮ ﺧﺮدﯼ ﺑﺰرگ‬ ‫ﺑﺮﻩﮔﺎن را ﺗﺮس ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ز ﮔﺮگ‬
‫دﻋﻮت ﺗﻮ ﺟﺰ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺸﯽ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﻋﺪوﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﺮا ﺧﻮﻳﺸﯽ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﭼﺸﻤﯽ‪ ،‬ﭼﺮا اﻓﺘﻢ ﺑﻪ ﭼﺎﻩ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻮد ﭘﺎﺋﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﻣﺎﻧﻢ ز راﻩ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﻮ در دام اوﻓﺘﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﭽﻨﮓ دام اﻳﺎم اوﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﺁن ﺷﻌﻠﻪ زﻳﻦ ﮔﺮد و ﻏﺒﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪﻳﮓ اﻧﺪر‪ ،‬ﺑﺴﻮزم زار زار‬
‫ﮐﯽ ﺑﺮاﯼ ﺧﻴﺮ ﺧﻮاهﯽ ﺁﻣﺪﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮاﯼ ﺻﻴﺪ ﻣﺎهﯽ ﺁﻣﺪﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻨﻢ ﻣﺮگ را‬ ‫از ﺗﻮ ﻧﺴﺘﺎﻧﻢ ﻧﻮا و ﺑﺮگ را‬
‫‪١٠٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﺮﻓﺎن‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﻠﻘﺎن ﺑﻨﻪ‪ ،‬ﮐﺰ دوﺷﺖ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺑﻪ دروﻳﺸﯽ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ ﺟﺎﻣﻪاﯼ داد‬
‫ﭼﻮ ﻣﯽﺑﺨﺸﻨﺪ ﮐﻔﺶ و ﺟﺎﻣﻪات ﺧﻠﻖ‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻴﭽﯽ ژﻧﺪﻩ و دﻟﻖ‬
‫ﭼﻮ رﻧﺠﻮرﯼ‪ ،‬ﭼﺮا رﻳﺰﯼ دوا را‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮد ﻋﻮرﯼ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺨﺸﯽ ﻗﺒﺎ را‬
‫ﮐﻪ دﻳﻨﺎرﻳﺶ در ﺟﺎﯼ درم ﺑﻮد‬ ‫ﮐﺴﯽ را ﻗﺪرت ﺑﺬل و ﮐﺮم ﺑﻮد‬
‫ﺑﺠﺎن ﭘﺮداز و ﺑﺎ ﺗﻦ ﺳﺮﮔﺮان ﺑﺎش‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬از ﺻﺎﺣﺒﺪﻻن ﺑﺎش‬
‫وﮔﺮ ارزد‪ ،‬ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﻴﺮزد‬ ‫ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ ﻧﻴﺮزد‬
‫ﺑﺒﻨﺪ اﻳﻦ دﻳﻮ‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻤﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬ ‫رﻩ ﺗﻦ را ﺑﺰن‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﺎن ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺗﻦ ﺁن ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ از ﺧﻮد دور دارد‬ ‫ﻗﺒﺎﺋﯽ را ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻐﺮور دارد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از دﺳﺖ دادﻳﻢ‬ ‫از ﺁن ﻓﺎرغ ز رﻧﺞ اﻧﻘﻴﺎدﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ از رﻩ ﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﺎﺷﻢ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫از ﺁن ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎﻧﻢ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻣﻤﺘﺎز دادﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا اﺧﻼص اهﻞ راز دادﻧﺪ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ دﺳﺖ و در اﻓﮑﻨﺪﻳﻢ از ﺁﻧﺪﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ داد اهﺮﻳﻤﻦ ﭘﺴﺖ‬
‫ازﻳﻦ ﮔﻮش و ﺑﺮون ﮐﺮدﻳﻢ از ﺁن ﮔﻮش‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ اﻋﺘﺬار ﻧﻔﺲ ﻣﺪهﻮش‬
‫ﮔﺸﻮدﻧﺪ ار ﭼﻪ ﺻﺪ رﻩ‪ ،‬ﺑﺎز ﺑﺴﺘﻴﻢ‬ ‫در ﺗﺎرﻳﮏ ﺣﺮص و ﺁز ﺑﺴﺘﻴﻢ‬
‫هﻤﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ از ﻣﻠﮏ ﺗﻦ ﺁﻳﺪ‬ ‫هﻤﻪ ﭘﺴﺘﯽ ز دﻳﻮ ﻧﻔﺲ زاﻳﺪ‬
‫ﮐﻤﺎل از ﺗﻦ ﻃﻠﺐ ﮐﺮدن وﺑﺎل اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ در ﺣﺪ ﮐﻤﺎل اﺳﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﺸﻢ ﮐﻔﺶ و ﻗﺒﺎ را‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪام ﻧﻮر ﺧﺪا را‬
‫ازﻳﻦ ﺗﺎرﻳﮏ ﺟﺎ داﻣﻦ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﺎﻳﻦ ﻓﺮوغ ﭘﺎﮎ دﻳﺪﻧﺪ‬
‫وﺟﻮد ﺑﯽ ﺗﮑﻠﻒ ﺑﯽ ﻧﻴﺎز اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮاﻧﺒﺎرﯼ ز ﺑﺎر ﺣﺮص و ﺁز اﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﻪ در راﻩ ﺑﺮﻗﯽ ﺧﺮﻣﻨﯽ را‬ ‫ﻣﮑﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮﯼ اهﺮﻳﻤﻨﯽ را‬
‫ﺧﻴﺎل ﺑﻮدﻩ و ﻧﺎﺑﻮدﻩاﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺳﻮد از ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺁﻟﻮدﻩاﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫ﮐﻠﻪ ﻋﺠﺐ و ﻗﺒﺎ ﭘﻨﺪار ﮔﺮدد‬ ‫ﮐﻼﻩ و ﺟﺎﻣﻪ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﮔﺮدد‬
‫ﭼﻮ ﺑﯽ ﭘﺮواﺳﺖ‪ ،‬در ﮐﺎرش ﭼﻪ ﮐﻮﺷﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻦ رﺳﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺒﺶ را ﭼﻪ ﭘﻮﺷﻢ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻳﻦ رﻣﺰ داﻧﺪ‪ ،‬اوﺳﺘﺎد اوﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻴﻤﺶ ﮐﻪ ﺟﺎن ﻣﻐﺰﺳﺖ و ﺗﻦ ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺟﺎن را ﺻﻔﺎﺋﯽ‬ ‫اﮔﺮ هﺮ روز‪ ،‬ﺗﻦ ﺧﻮاهﺪ ﻗﺒﺎﺋﯽ‬
‫زﻧﺪ ﻃﺒﻊ زﺑﻮن هﺮ ﻟﺤﻈﻪ راهﯽ‬ ‫اﮔﺮ هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺳﺮ ﺟﻮﻳﺪ ﮐﻼهﯽ‬
‫‪١٠١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺟﺎن و ﺗﻦ‬
‫روزﮔﺎرﯼ زان ﺧﻮﺷﯽ ﺧﻮش ﻣﻴﮕﺬاﺷﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ در ﺑﺮ‪ ،‬ﻗﺒﺎﺋﯽ ﺳﺮخ داﺷﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ از ﻟﻮزﻳﻨﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﺶ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﺟﺎن ﻧﻴﮑﻮ ﻧﮕﻪ ﻣﻴﺪاﺷﺘﺶ‬
‫هﺮ زﻣﺎن ﮔﺮد و ﻏﺒﺎرش ﻣﯽﺳﺘﺮد‬ ‫هﻢ ﺿﻴﺎع و هﻢ ﻋﻘﺎرش ﻣﯽﺷﻤﺮد‬
‫ﺳﺮ ﺧﻴﺶ ﻣﻴﺪﻳﺪ و ﭼﻮن ﮔﻞ ﻣﻴﺸﮑﻔﺖ‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﺑﺎز ﺣﺴﻮدش ﻣﯽﻧﻬﻔﺖ‬
‫ﻃﻔﻞ ﺧﺮد‪ ،‬ﺁن اﺷﮏ روﺷﻦ ﻣﻴﻤﮑﻴﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻣﺎﻧﺶ ﺳﺮﺷﮑﯽ ﻣﻴﭽﮑﻴﺪ‬
‫ﺑﻬﺮ ﭼﺎرﻩ ﺳﻮﯼ ﻣﺎدر ﻣﻴﺸﺘﺎﻓﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﺨﯽ از ﺁﺳﺘﻴﻨﺶ ﻣﻴﺸﮑﺎﻓﺖ‬
‫ﺳﺮﮔﺮان از ﭘﻴﺶ ﻃﻔﻼن ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ ﺑﺎزﯼ ﺑﺼﺤﺮا و ﺑﺪﺷﺖ‬
‫ﻋﺎرﻳﺖ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﻨﺪش ﮐﻮدﮐﺎن‬ ‫ﻓﺘﻨﻪ اﻓﮑﻨﺪ ﺁن ﻗﺒﺎ اﻧﺪر ﻣﻴﺎن‬
‫دوﺳﺖ ﻣﻴﺪارﻧﺪ ﻃﻔﻼن رﺧﺖ ﻧﻮ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ دﻟﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪ ﭘﻴﺶ او ﮔﺮو‬
‫روز ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ و ﺑﺎزﯼ‪ ،‬ﺷﺎﻩ ﺑﻮد‬ ‫وﻗﺖ رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻮاﯼ راﻩ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﻮﯼ دﻩ‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ از ﺑﺎغ ﻣﯽﺁورد ﺑﻪ‬
‫ﺗﺎ زﻧﺪ ﺑﺮ ﺁن ﻗﺒﺎﯼ ﺳﺮخ دﺳﺖ‬ ‫دﻳﮕﺮﯼ ﺁهﺴﺘﻪ ﻧﺰدش ﻣﯽﻧﺸﺴﺖ‬
‫وﻗﺖ ﺑﺎزﯼ ﺷﺪ ز ﺗﻠﯽ واژﮔﻮن‬ ‫روزﯼ‪ ،‬ﺁن رهﭙﻮﯼ ﺻﺎﻓﯽ اﻧﺪرون‬
‫اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﻳﮑﺴﺮ درﻳﺪ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪاش از ﺧﺎر و ﺳﺮ از ﺳﻨﮓ ﺧﺴﺖ‬
‫ﭘﺎرﮔﻴﻬﺎﯼ ﻗﺒﺎ دﻳﺪ و ﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻃﻔﻞ ﻣﺴﮑﻴﻦ‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﺒﺮ از ﺳﺮ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫او ﺑﺮاﯼ ﺟﺎﻣﻪ از ﭼﺸﻢ ﺁب رﻳﺨﺖ‬ ‫از ﺳﺮش ﮔﺮ ﺟﻪ ﺑﺴﯽ ﺧﻮﻧﺎب رﻳﺨﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁن ﻃﻔﻠﻴﻢ ﻣﺎ در اﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﭽﺸﻢ دل ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ اﯼ رﻓﻴﻖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﻴﺮﺳﺪ از ﺁز ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪﯼ رﻧﮕﻴﻦ ﻣﺎ ﺁز و هﻮﯼ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻟﻬﺎ دارﻳﻢ اﻣﺎ ﮐﻮدﮐﻴﻢ‬ ‫در هﻮس اﻓﺰون و در ﻋﻘﻞ اﻧﺪﮐﻴﻢ‬
‫ﺗﻦ ﺑﻤﺮد و در ﻏﻢ ﭘﻴﺮاهﻨﻴﻢ‬ ‫ﺟﺎن رهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ و در ﻓﮑﺮ ﺗﻨﻴﻢ‬
‫ﺟﻤﺎل ﺣﻖ‬
‫ﺳﭙﻴﺪ ﺟﺎﻣﻪ و از هﺮ ﮔﻨﻪ ﻣﺒﺮاﺋﻴﻢ‬ ‫ﻧﻬﺎن ﺷﺪ از ﮔﻞ زردﯼ ﮔﻠﯽ ﺳﭙﻴﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﺟﺰ ﻧﻔﺴﯽ در ﭼﻤﻦ ﻧﻤﻴﭙﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺑﯽ ﮔﻨﻬﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ از ﻏﺮور‪ ،‬دل ﭘﺎﮎ را ﺑﻴﺎﻻﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﻤﺎ زﻣﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﻓﺮﺻﺘﯽ ﻧﺒﺨﺸﻮدﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻴﺮوﻳﻢ ﺑﺴﻮداﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻴﺌﻴﻢ‬ ‫ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ ﻣﺎ را ز ﺑﺎغ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد‬
‫‪١٠٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻻف ﺗﻮاﻧﻴﻢ زد ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﺨﻮد ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﻨﻴﻢ ار ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ‬

‫ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺟﺎﯼ ﺷﮕﻔﺖ اﺳﺖ ﮔﺮ ﻧﻔﺮﺳﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪ و ﮔﻞ دوﺷﻴﻨﻪ ﺻﺒﺤﺪم ﻓﺮﺳﻮد‬
‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ ﺑﮕﻠﺸﻦ‪ ،‬ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﮕﺮد ﻣﺎ ﮔﻞ زرد و ﺳﭙﻴﺪ ﺑﺴﻴﺎرﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺮﻩﯼ ﮔﻠﭽﻴﻦ دهﺮ ﭘﻴﺪاﺋﻴﻢ‬ ‫هﺰار ﺑﻮﺗﻪ و ﺑﺮگ ار ﻧﻬﺎن ﮐﻨﺪ ﻣﺎ را‬
‫ﭼﻮ روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﮋﻣﺮدﮔﺎن ﻓﺮداﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺷﮑﻔﺘﮕﯽ اﻣﺮوز ﭼﻨﺪ ﻏﺮﻩ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫ﻓﻠﮏ ﺑﮑﺎهﺪﻣﺎن هﺮ ﭼﻪ ﻣﺎ ﺑﻴﻔﺰاﺋﻴﻢ‬ ‫درﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺰودن ﺑﺮاﯼ ﮐﺎﺳﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺠﺎل ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪاﯼ ﺑﭙﻴﻤﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮش اﺳﺖ ﺑﺎدﻩﯼ رﻧﮕﻴﻦ ﺟﺎم ﻋﻤﺮ‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫ﮐﻪ ﺁﮔﻪاﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ دﻳﮕﺮ اﻳﻨﺠﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ز ﻃﻴﺐ ﺻﺒﺤﺪم ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺮﮔﻴﺮﻳﻢ‬
‫ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻧﻴﺰ در ﺁن‪ ،‬از ﭘﯽ ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﻓﻀﺎﯼ ﺑﺎغ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﻪ ﺟﻤﺎل ﺣﻖ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﺻﻨﻊ ﺧﺪاﯼ ﻳﮑﺘﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﭼﻪ ﻓﺮق ﮔﺮ ﺗﻮ ز ﻳﮏ رﻧﮓ و ﻣﺎ ز ﻳﮏ ﻓﺎﻣﻴﻢ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﻮاﺟﮕﻴﺶ ﻳﮑﺮاﺋﻴﻢ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﺧﻮش اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﻨﺪﮔﻴﺶ ﻳﮑﺮﻧﮕﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﺑﻠﻴﻎ هﺰار ﻣﻌﻨﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﺮﻧﮓ ﻇﺎهﺮ اوراق ﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﮑﻦ‬
‫رهﻴﻦ ﻣﻮهﺒﺖ اﻳﺰد ﺗﻮاﻧﺎﺋﻴﻢ‬ ‫درﻳﻦ وﺟﻮد ﺿﻌﻴﻒ ار ﺗﻮان و ﺗﻮﺷﯽ هﺴﺖ‬
‫ﭘﯽ ﮔﺬﺷﺘﻦ ازﻳﻦ رهﮕﺬر‪ ،‬هﻤﻪ ﭘﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺳﺠﺪﻩ درﻳﻦ ﺁﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺳﺮﻳﻢ‬
‫ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻗﻄﺮﻩﯼ اﻳﻦ ﺑﯽ ﮐﺮاﻧﻪ درﻳﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺗﻤﺎم‪ ،‬ذرﻩﯼ اﻳﻦ ﺑﯽ زوال ﺧﻮرﺷﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮق ﮔﺮ ﺑﻨﻈﺮ‪ ،‬زﺷﺖ ﻳﺎ ﮐﻪ زﻳﺒﺎﺋﻴﻢ‬ ‫درﻳﻦ‪ ،‬ﺻﺤﻴﻔﻪ ﮐﻪ زﻳﺒﻨﺪﮔﻴﺴﺖ ﺣﺮف ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺻﻒ ﺳﺒﺰﻩ را ﺑﻴﺎراﺋﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻏﻨﭽﻪهﺎﯼ دﮔﺮ ﺑﺸﮑﻔﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺑﺮوﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺟﻮر ﻣﻴﮑﻨﺪ اﻳﺎم و ﻣﺎ ﺷﮑﻴﺒﺎﺋﻴﻢ‬ ‫درﻳﻦ دو روزﻩﯼ هﺴﺘﯽ هﻤﻴﻦ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻬﻴﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ز ﺳﺮد و ﮔﺮم ﺗﻨﻮر ﻗﻀﺎ ﻧﻤﻴﺘﺮﺳﻴﻢ‬
‫اﮔﺮ دﻣﯽ و اﮔﺮ ﻗﺮﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬رﺳﻮاﺋﻴﻢ‬ ‫اﺳﻴﺮ دام هﻮﯼ و ﻗﺮﻳﻦ ﺁز ﺷﺪن‬
‫ﺟﻮﻻﯼ ﺧﺪا‬
‫ﺧﺴﺘﻪ و رﻧﺠﻮر‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻨﺪرﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎهﻠﯽ در ﮔﻮﺷﻪاﯼ اﻓﺘﺎد ﺳﺴﺖ‬
‫ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮ از ﺳﺮد و ﮔﺮم روزﮔﺎر‬ ‫ﻋﻨﮑﺒﻮﺗﯽ دﻳﺪ ﺑﺮ در‪ ،‬ﮔﺮم ﮐﺎر‬
‫ﺟﺰ رﻩ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ‬ ‫دوﮎ هﻤﺖ را ﺑﮑﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻪ‬
‫از ﺑﺮاﯼ ﺻﻴﺪ‪ ،‬داﺋﻢ در ﮐﻤﻴﻦ‬ ‫ﭘﺸﺖ در اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻦ‬
‫زﻳﺮ و ﺑﺎﻻ‪ ،‬دورﺗﺮ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮ‬ ‫رﺷﺘﻪهﺎ رﺷﺘﯽ ز ﻣﻮ ﺑﺎرﻳﮑﺘﺮ‬
‫‪١٠٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫رﻳﺴﻤﺎن ﻣﻴﺘﺎﻓﺖ از ﺁب دهﺎن‬ ‫ﭘﺮدﻩ ﻣﻴﻮﻳﺨﺖ ﭘﻴﺪا و ﻧﻬﺎن‬

‫ﻓﮑﺮهﺎ ﻣﯽﭘﺨﺖ ﺑﺎ ﻧﺨﻬﺎﯼ ﺧﺎم‬ ‫درﺳﻬﺎ ﻣﻴﺪاد ﺑﯽ ﻧﻄﻖ و ﮐﻼم‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ هﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮﮔﺎن ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ‬ ‫ﮐﺎرداﻧﺎن‪ ،‬ﮐﺎر زﻳﻨﺴﺎن ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ دراﻓﺘﺎدﯼ‪ ،‬ﮔﻬﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﯽ‬ ‫ﮔﻪ ﺗﺒﻪ ﮐﺮدﯼ‪ ،‬ﮔﻬﯽ ﺁراﺳﺘﯽ‬
‫داﺋﺮﻩ ﺻﺪ ﺟﺎ وﻟﯽ ﭘﺮﮔﺎر ﻧﻪ‬ ‫ﮐﺎر ﺁﻣﺎدﻩ وﻟﯽ اﻓﺰار ﻧﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻣﻬﻨﺪس را ﮐﻪ ﺑﻮد ﺁﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫زاوﻳﻪ ﺑﯽ ﺣﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻠﺚ ﺑﯽ ﺷﻤﺎر‬
‫اﻧﺪر ﺁن ﻣﻌﻤﻮرﻩ ﻣﻌﻤﺎرﯼ ﺷﺪﻩ‬ ‫ﮐﺎر ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺎرﯼ ﺷﺪﻩ‬
‫وﻧﺪرﻳﻦ ﻳﮏ ﺗﺎر‪ ،‬ﺗﺎر و ﭘﻮدهﺎﺳﺖ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺳﻮداﮔﺮﯼ را ﺳﻮدهﺎﺳﺖ‬
‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺟﻮﻻ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻨﺪﺑﺎز‬ ‫ﭘﺎﯼ ﮐﻮﺑﺎن در ﻧﺸﻴﺐ و در ﻓﺮاز‬
‫ﺳﺎدﻩ و ﻳﮑﺪل‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺸﮑﻞ ﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﭘﺴﺖ و ﺑﯽ ﻣﻘﺪار‪ ،‬اﻣﺎ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﻃﺮح و ﻧﻘﺸﯽ ﺧﺎﻟﯽ از ﺳﻬﻮ و ﻏﻠﻂ‬ ‫اوﺳﺘﺎد اﻧﺪر ﺣﺴﺎب رﺳﻢ و ﺧﻂ‬
‫ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬زﻳﻦ ﮐﺎر ﮐﺮدﻧﻬﺎ ﺑﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﺎهﻞ ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺳﺮﺳﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ ﺗﺮا‪ ،‬اﯼ ﭘﺮ ﮐﺎﻩ‬ ‫ﮐﻮهﺎ ﮐﺎرﺳﺖ در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﺎﻩ‬
‫ﻣﻴﮑﺸﯽ ﻃﺮﺣﯽ ﮐﻪ ﻣﻌﻴﻮﺑﺶ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﻴﺘﻨﯽ ﺗﺎرﯼ ﮐﻪ ﺟﺎروﺑﺶ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻮد از ﻋﻄﺴﻪاﯼ وﻳﺮاﻧﻪاﯼ‬ ‫هﻴﭽﮕﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﻧﺴﺎزد ﺧﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﻧﻘﺶ ﻧﻴﮑﻮ ﻣﻴﺰﻧﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮ ﺁب‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ ﻣﻴﺴﺎزﯼ وﻟﯽ ﺳﺴﺖ و ﺧﺮاب‬
‫دﻳﺒﻪاﯼ ﻣﻴﺒﺎف ﮔﺮ ﺑﺎﻓﻨﺪﻩاﯼ‬ ‫روﻧﻘﯽ ﻣﻴﺠﻮﯼ ﮔﺮ ارزﻧﺪﻩاﯼ‬
‫وﻳﻦ ﻧﺦ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ در ﺳﻮزن ﻧﮑﺮد‬ ‫ﮐﺲ ز ﺧﻠﻘﺎن ﺗﻮ ﭘﻴﺮاهﻦ ﻧﮑﺮد‬
‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺖ ز اهﻞ هﻨﺮ‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ دﻳﺪﻧﺖ در ﭘﺸﺖ در‬
‫ﻏﺮق در ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ از ﺁﻩ و ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ از دود و دﻣﯽ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﺸﻤﻴﺮﯼ ﺑﺒﺎف‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ دادﻧﺖ ﭘﺸﻢ و ﮐﻼف‬
‫ﭘﻨﺒﻪﯼ ﺧﻮد را در اﻳﻦ ﺁﺗﺶ ﻣﺴﻮز‬ ‫ﺑﺲ زﺑﺮ دﺳﺘﺴﺖ ﭼﺮخ ﮐﻴﻨﻪﺗﻮز‬
‫دزد ﺷﺪ ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻴﺰ از وﯼ ﺑﺪزد‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺴﺎﺟﯽ‪ ،‬ﻧﺨﻮاهﺪ داﺷﺖ ﻣﺰد‬
‫رو ﺑﺨﻮاب اﻣﺮوز‪ ،‬ﻓﺮدا ﻧﻴﺰ هﺴﺖ‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮدﯼ زﻳﻦ ﺗﻨﻴﺪن ﭘﺎ و دﺳﺖ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ را زﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮﯼ وارهﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺨﻮردﯼ ﭘﺸﺖ ﭘﺎﺋﯽ از ﺟﻬﺎن‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻨﺪﯼ ﺑﺮ در و دﻳﻮار ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺁﮔﻪ ﻧﻴﺴﺘﯽ ز اﺳﺮار ﻣﻦ‬
‫ﻗﺪرت و ﻳﺎرﯼ ازو‪ ،‬ﻳﺎرا ز ﻣﺎ‬ ‫ﻋﻠﻢ رﻩ ﺑﻨﻤﻮدن از ﺣﻖ‪ ،‬ﭘﺎ ز ﻣﺎ‬
‫‪١٠٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻓﺎرﻏﯽ زﻳﻦ ﮐﺎرﮔﺎﻩ و زﻳﻦ ﺑﺴﺎط‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﻔﺘﻨﯽ در اﻳﻦ رﺑﺎط‬
‫ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎ او و ﮐﺎرﺁﮔﺎﻩ اوﺳﺖ‬ ‫در ﺗﮑﺎﭘﻮﺋﻴﻢ ﻣﺎ در راﻩ دوﺳﺖ‬
‫ﺷﻮر و ﻏﻮﻏﺎﺋﻴﺴﺖ اﻧﺪر ﺑﺎﻃﻨﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ اﻧﺪر ﮐﻨﺞ ﻋﺰﻟﺖ ﺳﺎﮐﻨﻢ‬
‫هﺮ ﻧﺦ اﻧﺪر ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﺑﺮﻳﺸﻤﯽ اﺳﺖ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺮ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﻣﺤﮑﻤﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ‪ ،‬زﻳﺮا ﮐﺎر ﺑﻮد‬ ‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﮔﺮ ﺳﻬﻞ و ﮔﺮ دﺷﻮار ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎر ﻣﺎ هﻢ دﻳﺒﻪ و هﻢ اﻃﻠﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﺻﻨﻌﺖ ﻣﺎ ﭘﺮدﻩهﺎﯼ ﻣﺎ ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﻧﻤﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﮐﺎﻳﻦ دﻳﺒﺎ ﺑﭙﻮش‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺑﺎﻓﻴﻢ از ﺑﻬﺮ ﻓﺮوش‬
‫ﭘﺮدﻩﯼ ﭘﻨﺪار ﺗﻮ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺷﺪ‬ ‫ﻋﻴﺐ ﻣﺎ زﻳﻦ ﭘﺮدﻩهﺎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫رﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﻨﺪم‪ ،‬روم ﺟﺎﯼ دﮔﺮ‬ ‫ﮔﺮ درد اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﭼﺮخ ﭘﺮدﻩ در‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﺎزم وﻗﺖ ﺷﺎم‬ ‫ﮔﺮ ﺳﺤﺮ وﻳﺮان ﮐﻨﻨﺪ اﻳﻦ ﺳﻘﻒ و ﺑﺎم‬
‫ﮔﻮﺷﻪ دﻳﮕﺮ ﻧﻤﺎﻳﻢ اﺧﺘﻴﺎر‬ ‫ﮔﺮ ز ﻳﮏ ﮐﻨﺠﻢ ﺑﺮاﻧﺪ روزﮔﺎر‬
‫در ﺣﻮادث‪ ،‬ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﭘﺮدﻩدارﯼ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﮐﻬﻨﻪ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد اﻳﻦ ﻋﻬﺪ ﻗﺪﻳﻢ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺟﺎروﺑﺴﺖ و ﮔﻪ ﮔﺮد و ﻧﺴﻴﻢ‬
‫ﺁﮔﻬﻴﻢ از ﻋﻤﻖ اﻳﻦ ﮔﺮداب ﺳﺨﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﻴﻢ از ﺗﻘﺪﻳﺮ و ﺑﺨﺖ‬
‫ﭘﻨﺒﻪ ﺧﻮاهﺪ داد ﺑﻬﺮ رﻳﺴﻤﺎن‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ داد اﻳﻦ دوﮎ‪ ،‬ﻣﺎ را راﻳﮕﺎن‬
‫ﮐﺎﻧﺪر ﺁﻧﺠﺎ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻨﺪ اﻳﻦ ﻗﻤﺎش‬ ‫هﺴﺖ ﺑﺎزارﯼ دﮔﺮ‪ ،‬اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎش‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻳﮏ دﻳﺪﻩﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﺻﺪ ﺧﺮﻳﺪار و هﺰاران ﮔﻨﺞ زر‬
‫ﭼﻮن ﺑﺒﻴﻨﯽ ﭘﺮدﻩﯼ اﺳﺮار را‬ ‫ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﭘﺮدﻩﯼ دﻳﻮار را‬
‫ﺧﻮد ﻧﺪارﯼ هﻴﭻ ﺟﺰ ﺑﺎد ﺑﺮوت‬ ‫ﺧﺮدﻩ ﻣﯽﮔﻴﺮﯼ هﻤﯽ ﺑﺮ ﻋﻨﮑﺒﻮت‬
‫ﺣﺮﻓﺖ ﻣﺎ اﻳﻦ ﺑﻮد ﺗﺎ زﻧﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺗﻤﺎم از اﺑﺘﺪا ﺑﺎﻓﻨﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺎﻓﺘﻴﻢ و ﺑﺎﻓﺘﻴﻢ و ﺑﺎﻓﺘﻴﻢ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻳﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻳﺎﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺷﺪم ﺷﺎﮔﺮد و اﻳﺎم اوﺳﺘﺎد‬ ‫ﭘﻴﺸﻪام اﻳﻨﺴﺖ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻢ ﻳﺎ زﻳﺎد‬
‫ﺑﺎر ﻣﺎ ﺧﺎﻟﯽ اﺳﺖ‪ ،‬در ﺑﺎر ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺎر ﻣﺎ اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎر ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺟﻮﻟﻪام‪ ،‬هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎرﯼ ﻣﯽﺗﻨﻢ‬ ‫ﻣﻴﻨﻬﻢ داﻣﯽ‪ ،‬ﺷﮑﺎرﯼ ﻣﻴﺰﻧﻢ‬
‫ﺁن ﺳﺮاﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺴﺎزﯼ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﻦ از ﻏﺒﺎرﯼ ﭼﻮن هﺒﺎﺳﺖ‬
‫ﺧﺮﻣﻦ ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺖ از ﺑﺮق هﻮﯼ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﻦ رﻳﺨﺖ از ﺑﺎد هﻮا‬
‫ﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪﯼ ﺑﺎد ﻧﺨﻮت در دﻣﺎغ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮﯼ ﮔﺸﺘﻢ ز ﺁرام و ﻓﺮاغ‬
‫‪١٠٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯽ ﻗﺪر وﻗﺖ ﺑﯽ ﺑﺪل‬ ‫ﻣﺎ زدﻳﻢ اﻳﻦ ﺧﻴﻤﻪﯼ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‬
‫از ﺑﺮاﯼ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺰ ﺑﻬﺮ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﻮد و ﮔﺮ ﺳﺴﺖ اﻳﻦ ﺑﻨﺎ‬
‫ﺧﺎﻧﻪاﯼ زﻳﻦ ﺁب و ﮔﻞ ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﮑﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﯽ‬
‫داﺷﺘﯽ در دﺳﺖ ﺧﻮد ﺳﺮ رﺷﺘﻪاﯼ‬ ‫ﻣﻴﮕﺮﻓﺘﯽ ﮔﺮ ﺑﻬﻤﺖ رﺷﺘﻪاﯼ‬
‫ﺗﺎر و ﭘﻮدﯼ ﭼﻨﺪ در هﻢ ﺑﺎﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‪ ،‬از ﺟﻬﻞ رخ ﺑﺮﺗﺎﻓﺘﻨﺪ‬
‫از دراز و ﮐﻮﺗﻪ و ﺑﺴﻴﺎر و ﮐﻢ‬ ‫دوﺧﺘﻨﺪ اﻳﻦ رﻳﺴﻤﺎﻧﻬﺎ را ﺑﻬﻢ‬
‫ﺑﺮق ﺷﺪ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﻧﻴﻤﺪاﻧﺪ درﻧﮓ‬ ‫رﻧﮕﺮز ﺷﻮ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ در ﺧﻢ هﺴﺖ رﻧﮓ‬
‫اﯼ ﺑﺴﺎ اﻣﺮوز ﮐﺎن ﻓﺮدا ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻨﺎﺋﯽ هﺴﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻓﺮاﺷﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻓﺮداﺋﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﻧﻘﺪ اﻣﺮوز ار ز ﮐﻒ ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﭼﺮﺧﻪاش ﻣﻴﮕﺮدد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﯽ ﺻﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻋﻨﮑﺒﻮت‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻮﻻﯼ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﭘﻨﺪ‬
‫ﺳﻴﺎﻩ روزﯼ و ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ اﺧﺘﻴﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺮد ﺟﻬﺎن ﻗﻤﺎر ﻧﮑﺮد‬
‫ﺑﺮﻓﻖ ﮔﺮ ﻧﻈﺮﯼ ﮐﺮد‪ ،‬ﺟﺰ ﺑﻪ ﺧﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﻪ از ﮔﻞ ﻣﺴﻤﻮم ﺑﺎغ دهﺮ رﻣﻴﺪ‬
‫ﮐﻪ هﻴﭽﮕﻪ ﺷﺘﺮ ﺁز را ﻣﻬﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻴﻪ ﻓﻘﺮ‪ ،‬ازان روﯼ ﮔﺸﺖ دل ﺣﻴﺮان‬
‫ﺑﺪﻳﺪ ﺧﻴﻤﻪﯼ اهﺮﻳﻤﻦ و ﻓﺮار ﻧﮑﺮد‬ ‫ﻧﺪاﺷﺖ دﻳﺪﻩﯼ ﺗﺤﻘﻴﻖ‪ ،‬ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﺎز دور‬
‫ﻣﮕﻮ ﮐﻪ روز ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺮا ﺷﮑﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻩ ﺑﺴﯽ در دل ﺷﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﺻﻴﺎد‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺴﺖ ﺑﻬﻢ‪ ،‬ﻟﻴﮏ اﺳﺘﻮار ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺳﭙﻬﺮ ﭘﻴﺮ ﺑﺴﯽ رﺷﺘﻪﯼ ﻣﺤﺒﺖ و اﻧﺲ‬
‫ﻣﺸﻮ ﭼﻮ دهﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﻳﮏ ﻋﻬﺪ ﭘﺎﻳﺪار ﻧﮑﺮد‬ ‫ﻣﺸﻮ ﭼﻮ وﻗﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﮐﺮد و ﺷﮑﺎﻳﺖ ز روزﮔﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺑﺮو ز ﻣﻮرﭼﻪ ﺁﻣﻮز ﺑﺮدﺑﺎرﯼ و ﺳﻌﯽ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ را ﺑﺎد ﺑﺎ ﻏﺒﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﻏﺒﺎر ﮔﺸﺖ ز ﺑﺎد ﻏﺮور‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ دل‬
‫ﺑﺮﻓﺖ روز و ﺷﺐ و رﻩ ﺳﻮﯼ ﮐﻨﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﺳﻔﻴﻨﻪاﯼ ﮐﻪ در ﺁن ﻓﺘﻨﻪ ﺑﻮد ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن‬
‫ﮐﺲ اﻳﻦ دو رﺷﺘﻪﯼ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﭘﻮد و ﺗﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﻣﺒﺎف ﺟﺎﻣﻪﯼ روﯼ و رﻳﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﺰ اﺑﻠﻴﺲ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺎﻩ ﺣﻤﻠﻪﯼ او‪ ،‬ﺳﺴﺘﯽ ﺁﺷﮑﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ﮐﺴﯽ ز ﻃﻌﻨﻪﯼ ﭘﻴﮑﺎن روزﮔﺎر رهﻴﺪ‬
‫ﻃﺒﻴﺐ وار ﺳﻮﯼ هﻴﭻ ﻳﮏ ﮔﺬار ﻧﮑﺮد‬ ‫ﻃﺒﻴﺐ دهﺮ‪ ،‬ﺑﺴﯽ دردﻣﻨﺪ داﺷﺖ وﻟﻴﮏ‬
‫ﭼﺮا ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﭘﻨﺒﻪ از ﺷﺮار ﻧﮑﺮد‬ ‫ﭼﺮا وﺟﻮد ﻣﻨﺰﻩ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﮔﯽ ﭘﻴﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻴﻬﺪﻩ‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﭘﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫ز ﺧﻮاب ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﺑﺲ اﻣﺴﺎﻟﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﺎر ﺷﺪﻧﺪ‬
‫‪١٠٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ دﻳﺮ ﻣﺎﻧﺪ ﻓﻼﻧﯽ و هﻴﭻ ﮐﺎر ﻧﮑﺮد‬ ‫روا ﻣﺪار ﭘﺲ از ﻣﺪت ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻮد‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮ‬
‫ﮐﺎﺧﺮ ﺗﻮ هﻢ ﺑﺮون ﮐﻦ ازﻳﻦ ﺁﺷﻴﺎن ﺳﺮﯼ‬ ‫ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺧﺮد ﮔﻔﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ‬
‫روزﯼ ﺑﭙﺮ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻤﻦ و ﺟﻮﺋﯽ و ﺟﺮﯼ‬ ‫ﺁﻓﺎق روﺷﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺴﺒﯽ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﮔﯽ‬
‫ﮔﺎهﯽ ز ﺁب ﺳﺮد و ﮔﻪ از ﻣﻴﻮﻩﯼ ﺗﺮﯼ‬ ‫در ﻃﺮف ﺑﻮﺳﺘﺎن‪ ،‬دهﻦ ﺧﺸﮏ ﺗﺎزﻩ ﮐﻦ‬
‫ﻧﻨﮕﺴﺖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﺮﻏﮏ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻻﻏﺮﯼ‬ ‫ﺑﻨﮕﺮ ﻣﻦ از ﺧﻮﺷﯽ ﭼﻪ ﻧﮑﻮ روﯼ و ﻓﺮﺑﻬﻢ‬
‫روزﯼ ﺗﻮ هﻢ ﺷﻮﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ اﻳﺪوﺳﺖ ﻣﺎدرﯼ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮ ﺑﻴﺎﻣﻮزدت ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺰ ﮐﺎر ﻣﺎدران ﻧﮑﻨﯽ ﮐﺎر دﻳﮕﺮﯼ‬ ‫ﮔﺮد ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﻪ ﭘﺮ ﺷﻮد از ﮐﻮدﮐﺎن ﺧﺮد‬
‫ﻣﻴﺪوﺧﺘﻢ ﺑﺴﺎن ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﺸﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﺮﯼ‬ ‫روزﻳﮑﻪ رﺳﻢ و راﻩ ﭘﺮﺳﺘﺎرﻳﻢ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺑﺎ هﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪاﻳﻢ ﺑﺸﺎخ ﺻﻨﻮﺑﺮﯼ‬ ‫ﮔﻴﺮم ﮐﻪ رﻓﺘﻪاﻳﻢ از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﮔﻠﺸﻨﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﮑﻔﺘﻪاﺳﺖ ﻋﺒﻬﺮﯼ‬ ‫ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪاﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ دﻣﻴﺪﺳﺖ ﻧﻮﮔﻠﯽ‬
‫در ﮐﺎر ﻧﮑﺘﻪاﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺮدد اﺧﺘﺮﯼ‬ ‫در ﭘﺮدﻩ‪ ،‬ﻗﺼﻪاﻳﺴﺖ ﮐﻪ روزﯼ ﺷﻮد ﺷﺒﯽ‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰ‪ ،‬ﺷﺎﺧﮑﯽ ﮐﻪ ﺑﭽﻴﻨﻨﺪ از ﺁن ﺑﺮﯼ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ‪ ،‬ﻃﺎﺋﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻣﺮﻏﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫واﻧﮕﻪ ﺑﻪ ﺑﺎم ﻻﻧﻪﯼ ﺧﺮد ﻣﺤﻘﺮﯼ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻮق و ﺑﺎزﯼ اﻃﻔﺎل‪ ،‬دﻟﮑﺶ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎور ﻧﻤﻴﮑﻨﻢ ﭼﻮ ﺧﻮد اﮐﻨﻮن ﺗﻮاﻧﮕﺮﯼ‬ ‫هﺮ ﭼﻨﺪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﮔﻠﻴﻦ اﺳﺖ و ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ در ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻓﺘﺪ ﻧﺎﮔﻪ ﺁذرﯼ‬ ‫ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﮔﺮ روم‪ ،‬ﺑﺮد اﻳﻦ ﮔﻨﺠﻬﺎ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻧﺎﭼﺎر رﻧﺠﻬﺎﯼ ﻣﺮا هﺴﺖ ﮐﻴﻔﺮﯼ‬ ‫از ﺳﻴﻨﻪام اﮔﺮ ﭼﻪ ز ﺑﺲ رﻧﺞ‪ ،‬ﭘﻮﺳﺖ رﻳﺨﺖ‬
‫ﻓﺮﺧﻨﺪﻩﺗﺮ ﻧﺪﻳﺪم ازﻳﻦ‪ ،‬هﻴﭻ دﻓﺘﺮﯼ‬ ‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻧﺸﺪ ﭼﻮ زﺣﻤﺖ ﻣﺎدر‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪاﯼ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺘﻦ ﻧﻤﺎﻧﺪ ز ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﭘﺮﯼ‬ ‫ﭘﺮواز‪ ،‬ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ هﻮس ﻣﺮﻏﮑﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ و ﻣﺠﺎز‬
‫ﮐﻪ ﺟﻤﺎل ﺗﻮ ﭼﺮاغ ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﺷﻴﻔﺘﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺑﻪ ﮔﻞ‬
‫رخ ﻣﻦ ﺷﺎهﺪ هﺮ اﻧﺠﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻣﺮوز ﮐﻪ زﻳﺒﺎ و ﺧﻮﺷﻢ‬
‫ﮐﻴﺴﺖ ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ هﻮاﺧﻮاﻩ ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﻓﺮدا ﺷﺪ و ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﺷﺪم‬
‫ﭼﻮ ﮔﻪ ﺷﺎم ﺑﻴﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻔﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺘﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﺮهﻦ دﻟﮑﺶ ﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﺮ ﮔﻞ دﻳﮕﺮ وﻃﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﺮف اﻣﺮوز ﭼﻪ ﮔﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺮداﺳﺖ‬
‫‪١٠٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺳﺮو و ﮔﻞ و ﻳﺎﺳﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻮﯼ ﺧﻮش و روﯼ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬

‫ﺳﺨﻦ اﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ هﻤﯽ ﺑﺮ دهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ در دل ﮔﻨﺠﺪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ اﺳﺖ اﻳﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺑﻤﻴﺮد ﻋﺎﺷﻖ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر درﻳﻦ ﻧﺎرون اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻴﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ز ﻣﺠﺎز‬
‫ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺸﻨﻮد‬
‫ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﺗﻮ ﺑﺴﯽ ﺗﻴﺮﻩروز و ﻧﺎﺷﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﻄﻌﻨﻪ ﭘﻴﺶ ﺳﮕﯽ ﮔﻔﺖ ﮔﺮﺑﻪ ﮐﺎﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﺑﺪاﺧﺘﺮﯼ ﭼﻮ ﺗﻮ را‪ ،‬ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻧﻤﻴﺰادﻧﺪ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﮐﻮﯼ ﺑﺨﺴﺒﯽ و اﺳﺘﺨﻮان ﺧﺎﺋﯽ‬
‫ﺑﺸﻬﺮ و ﻗﺮﻳﻪ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺧﺎﻧﻪهﺎ ﮐﻪ ﺁﺑﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮو ﺑﻪ ﻣﻄﺒﺦ ﺷﻪ ﻳﺎ ﺑﻤﺨﺰن دهﻘﺎن‬
‫ز ﺣﻴﻠﻪام هﻤﻪ ﮐﺎر ﺁﮔﻬﺎن ﺑﻔﺮﻳﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﺒﺎب و ﻣﺮغ و ﭘﻨﻴﺮ اﺳﺖ و ﺷﻴﺮ‪ ،‬ﻃﻌﻤﻪﯼ ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ز هﻔﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺟﻔﺎﯼ ﻧﺎن ﻧﮑﺸﻴﺪﺳﺖ ﻳﮑﺘﻦ از ﻣﺎ‪ ،‬ﻟﻴﮏ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ از ازﻟﺶ ﭘﺎﻳﻪ‪ ،‬راﺳﺖ ﻧﻨﻬﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬راﺳﺖ ﻧﮕﺮدد ﺑﻨﺎﯼ ﻃﺎﻟﻊ ﻣﺎ‬
‫ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺮم در ﺑﺮوﯼ ﻧﮕﺸﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﭼﺮخ‪ ،‬ز ﺧﻠﻖ‬
‫ﮐﻪ روز ﺳﻮر‪ ،‬ﮐﺴﯽ از ﭘﻴﺶ ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺨﺎﻧﻪﯼ ﻣﺮدم ﺑﻤﻴﻬﻤﺎﻧﯽ رﻓﺖ‬
‫ﻣﺮا ز ﺧﻮان ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖ اﺳﺘﺨﻮان دادﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮوزﯼ دﮔﺮان ﭼﻮن ﻃﻤﻊ ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد‬
‫ﺗﻮ ﻋﻬﺪهﺎ ﻧﺸﻨﻴﺪﯼ ﭼﻪ ﺳﺴﺖ ﺑﻨﻴﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻠﻖ دهﺮ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪاﯼ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺑﺎﮐﻨﺪ‬
‫درﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ‪ ،‬دﻟﻬﺎ ز ﺳﻨﮓ و ﭘﻮﻻدﻧﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻠﻄﻒ‪ ،‬ﺑﺪرﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﻧﻈﺮ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﮕﺮان‪ ،‬هﻤﻪ ﺑﺪﻧﺎم ﻇﻠﻢ و ﺑﻴﺪادﻧﺪ‬ ‫هﺰار ﻣﺮﺗﺒﻪ‪ ،‬ﻓﻘﺮ از ﺗﻮاﻧﮕﺮﯼ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬
‫ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﺗﻮ‪ ،‬در ﺁﺋﻴﻦ دزدﯼ اﺳﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻧﺨﺴﺖ رﺳﻢ و رﻩ ﻣﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎرﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻧﻴﻮﻓﺘﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﺮد و رادﻧﺪ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﭘﺮورش ﺗﻦ‪ ،‬ﺑﺪام ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﺳﺤﺮ ﺑﺒﺼﺮﻩ و هﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﺑﺒﻐﺪادﻧﺪ‬ ‫ﭘﯽ هﻮﯼ و هﻮس‪ ،‬ﻧﻮع ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ ﺷﻤﺎ‬
‫اﺳﻴﺮ ﻓﺘﻨﻪﯼ دﻳﻤﺎﻩ و ﺗﻴﺮ و ﻣﺮدادﻧﺪ‬ ‫ز ﺟﻮر ﺳﺎل و ﻣﻪ اﻳﺪوﺳﺖ ﮐﺲ ﻧﺮﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‬
‫ﻋﺮوس دهﺮ ﭼﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﺧﻠﻖ ﻓﺮهﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺑﭽﻬﺮﻩهﺎ ﻣﻨﮕﺮ‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺑﺴﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺘﺎدﮔﺎن ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬هﻴﭽﮕﻪ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ از ﻓﺘﺎدﮔﯽ ﺧﻮﻳﺶ هﻴﭻ ﻏﻢ ﻧﺨﻮرم‬
‫ز ﺑﻨﺪ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺣﺮص و ﺁز‪ ،‬ﺁزادﻧﺪ‬ ‫اﺳﻴﺮ ﻧﻔﺲ ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬هﻤﭽﻮ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﺎران‬
‫ﺳﮕﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺪﺳﺮﯼ روزﮔﺎر ﻣﻌﺘﺎدﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺎد ﺑﺎش و دل ﺁﺳﻮدﻩ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻦ‬
‫‪١٠٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻮان ﮐﺮم‬
‫ﻧﺎﻟﻪهﺎ ﻣﻴﮑﺮد ﺑﺎ ﺻﺪ ﺁﻩ و ﺳﻮز‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ راهﯽ‪ ،‬ﮔﺪاﺋﯽ ﺗﻴﺮﻩروز‬
‫ز ﺁﺗﺶ ادﺑﺎر‪ ،‬ﺧﻮش ﻣﻴﺴﻮزﻳﻢ‬ ‫ﮐﺎﯼ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﯽ روزﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺎد‪ ،‬از ﮐﺎﻩ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﻣﺨﻮاﻩ‬ ‫ﺷﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﭼﻮ ﺑﺎد و ﻣﻦ ﭼﻮ ﮐﺎﻩ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ ﻳﮏ ﻋﻤﺮ و ﺻﺒﺮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ‬ ‫ﺳﺎﺧﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﺳﻮﺧﺘﻢ‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ از درد ﺗﻬﻴﺪﺳﺘﯽ ﻧﮑﺸﺖ‬ ‫ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﮐﺲ را ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺴﺘﯽ ﻧﮑﺸﺖ‬
‫روز و ﺷﺐ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﺎن ﻧﺸﺪ‬ ‫هﻴﭽﮑﺲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﻴﺮان ﻧﺸﺪ‬
‫داد دﺷﻨﺎﻣﻢ ﮐﺴﯽ و ﻧﺎﮐﺴﯽ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدم در ﭘﺲ درهﺎ ﺑﺴﯽ‬
‫ﺑﺨﺖ را ﺧﻮاﻧﺪم وﻟﯽ از ﻣﻦ ﮔﺮﻳﺨﺖ‬ ‫رﺷﺘﻪ را رﺷﺘﻢ وﻟﯽ از هﻢ ﮔﺴﻴﺨﺖ‬
‫ﻣﻦ هﻤﯽ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﺧﻮردم ز ﺷﺮم‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﺧﻮردﻧﺪ ﻣﺮدم ﻧﺎن ﮔﺮم‬
‫ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﻮﺑﺖ ﻧﺨﻮردم ﻧﺎن ﺟﻮ‬ ‫دﻳﺪﻩام رﻧﮕﯽ ﻧﺪﻳﺪ از رﺧﺖ ﻧﻮ‬
‫اﻳﻦ ﮐﮋﯼ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ از ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﺮازو‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﺮازوﯼ ﺧﺪاﺳﺖ‬
‫ﺑﺮف و ﺑﺎران ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ و ﭘﻮﺷﺶ اﺳﺖ‬ ‫در زﻣﺴﺘﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻒ دل ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪم‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﮑﺮدﯼ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ‬ ‫ﺁﺑﺮو ﺑﺮدم‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪم از ﺗﻮ روﯼ‬
‫ﮔﺮ ﻧﺒﻮدﯼ ﮐﺎردان‪ ،‬ﺟﺮم ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﻔﺘﺶ اﻧﺪر ﮔﻮش دل‪ ،‬رب و دود‬
‫ﮐﺠﺮوان را ﺣﻖ ﻧﻤﻴﮕﺮدد دﻟﻴﻞ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ راﻩ ﮐﺞ‪ ،‬رﻩ ﺣﻖ ﺟﻠﻴﻞ‬
‫ﺗﺎ ﻣﻨﺖ ﻧﺰدﻳﮏ ﺁﻳﻢ ﺑﻴﺴﺖ ﮔﺎم‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺮاﻩ ﻣﻦ ﺑﻨﻪ ﮔﺎﻣﯽ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺟﺰ در اﺧﻼص ﻧﺸﻨﺎﺳﯽ درﯼ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻨﺎم ﺣﻖ ﮔﺸﺎﺋﯽ دﻓﺘﺮﯼ‬
‫ﻋﻴﺒﻬﺎﺳﺖ ﺳﺮ ﺑﺴﺮ ﮔﺮدد هﻨﺮ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻨﯽ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻣﺎ را ﻧﻈﺮ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﯽﺑﺎﻳﺴﺖ دادن‪ ،‬دادﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺗﺮا ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدﻩاﻳﻢ‬
‫در هﻤﯽ ﮔﺮ هﺴﺖ‪ ،‬دﻳﻨﺎرﯼ ﮐﻨﯽ‬ ‫دﺳﺖ دادﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﺎرﯼ ﮐﻨﯽ‬
‫وارهﺎﻧﯽ ﺧﻮﻳﺶ را از ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ‬ ‫ﭘﺎﯼ دادﻳﻤﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﭘﺎ ﺑﺠﺎﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ راﻩ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬روﺷﻦ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﭼﺸﻢ دادم ﺗﺎ دﻟﺖ اﻳﻤﻦ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻴﺮﮔﻴﻬﺎ دﻳﺪم از ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﺧﺎﮎ‬ ‫ﺑﺮ ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ دﻣﻴﺪم ﺟﺎن ﭘﺎﮎ‬
‫اﯼ ﻋﺠﺐ! ﺧﻮد را ﭘﺮﺳﺘﻴﺪﯼ و ﺑﺲ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺧﺎﮐﯽ را ﻣﻨﻈﻢ ﺷﺪ ﻧﻔﺲ‬
‫اﻳﻦ ﺑﻨﺎ از ﺑﻬﺮ ﺧﻠﻖ اﻓﺮاﺷﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﺴﯽ را ﻧﺎﺷﺘﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻴﻢ‬
‫هﻴﭽﮕﺎﻩ اﻳﻦ ﺳﻔﺮﻩ ﺑﯽ ﻣﻬﻤﺎن ﻧﺒﻮد‬ ‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﺟﺰ رﺣﻤﺖ و اﺣﺴﺎن ﻧﺒﻮد‬
‫‪١٠٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻢ ﻧﻤﻴﮕﺮدد ز ﺧﻮردن‪ ،‬ﻧﺎن ﻣﺎ‬ ‫در ﻧﻤﯽﺑﻨﺪد ﺑﮑﺲ‪ ،‬درﺑﺎن ﻣﺎ‬
‫ﻧﺎن ﮐﺠﺎ دارد درﻳﻎ از ﻧﺎﺷﺘﺎ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺟﺎن ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ ﺑﯽ ﺧﻮاهﺶ ﻋﻄﺎ‬
‫ﺷﺎهﺪ ﺑﺨﺖ اﺳﺖ و در ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺗﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﮐﻪ در ﺑﺎزوﯼ ﺗﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﮕﻨﺠﺪ هﻴﭽﮑﺲ را در ﻗﻴﺎس‬ ‫ﮔﻨﺠﻬﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻣﺖ‪ ،‬اﯼ ﻧﺎﺳﭙﺎس‬
‫ﮔﻨﺠﻬﺎ دارﯼ و هﺴﺘﯽ ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻳﮏ ﻳﮏ در ﺗﻮ هﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﮔﻨﺠﻮر‪ ،‬ﺳﻌﯽ و رﻧﺞ ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻋﻘﻞ و راﯼ و ﻋﺰم و هﻤﺖ‪ ،‬ﮔﻨﺞ ﺗﺴﺖ‬
‫دﺳﺖ و ﺑﺎزوﯼ ﺗﻮاﻧﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‪ ،‬ﭼﻮن دوﻟﺖ از ﻣﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن زدﯼ اﻳﻦ در‪ ،‬در دﻳﮕﺮ ﻣﺰن‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻤﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﺳﺎﺋﻞ در ﻣﺰن‬
‫از ﻟﻴﻤﺎن ﺑﺸﻨﻮد ﺣﺮف درﺷﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﺧﻮان ﮐﺮﻳﻤﺎن ﮐﺮد ﭘﺸﺖ‬
‫ورﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﻧﺎﻣﺠﻮﻳﺎن‪ ،‬ﻧﺎﻣﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁن درﺷﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻴﻔﺮ ﺧﻮدﮐﺎﻣﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﺎخ ﺑﯽ ﺑﺮ‪ ،‬در ﺧﻮر ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻴﭻ ﺧﻮدﺑﻴﻦ‪ ،‬از ﺧﺪا ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫از ﮐﺮﻳﻤﺎن‪ ،‬از ﭼﻪ رو ﮐﻢ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬ ‫زﻳﻦ هﻤﻪ ﺷﺎدﯼ‪ ،‬ﭼﺮاﻏﻢ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺁﮔﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬از ﺑﻴﻨﺶ ﺑﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﻧﻮر ﺣﻖ‪ ،‬هﻤﻮارﻩ در ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﻳﺴﺖ‬
‫هﻢ ﺻﻔﺎ از ﻣﺎ ﻃﻠﺐ‪ ،‬هﻢ رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ‬ ‫ﮔﻠﺒﻦ ﻣﺎ ﺑﺎش و ﺑﻬﺮ ﻣﺎ ﺑﺮوﯼ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻢ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬او ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺮد‬ ‫زارع ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﻮﺷﻪ را ﺧﺮوار ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ ﻧﻪاﯼ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﭼﻮن ﺷﻮﯼ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﻗﻄﺮﻩ‪ ،‬درﻳﺎ ﭼﻮن ﺷﻮﯼ‬
‫ﺧﻮن دل‬
‫ﻧﺎﮔﻪ ز دﺳﺖ ﭼﺮخ ﺑﭙﺎﻳﺶ رﺳﻴﺪ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﻣﺮﻏﯽ ﺑﺒﺎغ رﻓﺖ و ﻳﮑﯽ ﻣﻴﻮﻩ ﮐﻨﺪ و ﺧﻮرد‬
‫ﻏﻠﺘﻴﺪ ﭼﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﺑﺎز ﮐﺮدﻩ ﺟﻨﮓ‬ ‫ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﻪ ﻻﻧﻪ ﺁﻣﺪ و ﺳﺮ زﻳﺮ ﭘﺮ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎل ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺑﺎل و ﭼﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﻣﺮغ ﺧﺮد ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻴﺰ و ﺳﺮخ ﮐﻦ‬
‫ﺻﻴﺎد روزﮔﺎر‪ ،‬ﺑﻤﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﮐﺮد ﺗﻨﮓ‬ ‫ﻧﺎﻟﻴﺪ و ﮔﻔﺖ ﺧﻮن دﻟﺴﺖ اﻳﻦ ﻧﻪ رﻧﮓ و زﻳﺐ‬
‫از ﺧﻮن ﭘﺮ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﮐﻨﻨﺪ رﻧﮓ‬ ‫ﺁﺧﺮ ﺗﻮ هﻢ ز ﻻﻧﻪ‪ ،‬ﭘﯽ داﻧﻪ ﺑﺮ ﭘﺮﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺑﺎم ﮔﺮ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﮐﻨﺪت ﺳﻨﮓ ﻓﺘﻨﻪ ﻟﻨﮓ‬ ‫در ﺳﺒﺰﻩ ﮔﺮ روﯼ‪ ،‬ﮐﻨﺪت دﺳﺖ ﺟﻮر ﭘﺮ‬
‫در ﺑﺎغ و ﻣﺮﻏﺰار‪ ،‬ﻣﮑﻦ هﻴﭽﮕﻪ درﻧﮓ‬ ‫ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﻴﻮﻩاﯼ ﺑﮑﻦ از ﺷﺎﺧﯽ و ﺑﺮو‬
‫ﻣﺎ رﻓﺘﮕﺎن ﻧﺒﻮت ﺧﻮد ﺗﺎﺧﺘﻴﻢ ﺧﻨﮓ‬ ‫ﻣﻴﺪان ﺳﻌﯽ و ﮐﺎر‪ ،‬ﺷﻤﺎر اﺳﺖ ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ‬
‫‪١١٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫درﺧﺖ ﺑﯽ ﺑﺮ‬
‫از ﺟﻮر ﺗﻴﺮ‪ ،‬زار ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ ﺳﭙﻴﺪار‬ ‫ﺁن ﻗﺼﻪ ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪ در ﺑﺎغ‪ ،‬ﻳﮑﯽ روز‬
‫از ﺗﻴﺸﻪﯼ هﻴﺰم ﺷﮑﻦ و ارﻩﯼ ﻧﺠﺎر‬ ‫ﮐﺰ ﻣﻦ دﮔﺮ ﺑﻴﺦ و ﺑﻨﯽ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺷﺎﺧﯽ‬
‫دﺳﺖ ﻗﺪرم ﮐﺮد ﺑﻨﺎﮔﺎﻩ ﻧﮕﻮﻧﺴﺎر‬ ‫اﻳﻦ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ در ﻋﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪﯼ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﻮﺳﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﻮد و ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺮا ﺑﺎر‬ ‫ﮔﻔﺘﺶ ﺗﺒﺮ ﺁهﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﺟﺮم ﺗﻮ هﻤﻴﻦ ﺑﺲ‬
‫ﺷﺪ ﺗﻮدﻩ در ﺁن ﺑﺎغ‪ ،‬ﺳﺤﺮ هﻴﻤﻪﯼ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺗﺎ ﺷﺎم ﻧﻴﻔﺘﺎد ﺻﺪاﯼ ﺗﺒﺮ از ﮔﻮش‬
‫ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﺳﭙﻴﺪار و ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫دهﻘﺎن ﭼﻮ ﺗﻨﻮر ﺧﻮد ازﻳﻦ هﻴﻤﻪ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ‬
‫اﻧﺪام ﻣﺮا ﺳﻮﺧﺖ ﭼﻨﻴﻦ ز ﺁﺗﺶ ادﺑﺎر‬ ‫ﺁوخ ﮐﻪ ﺷﺪم هﻴﺰم و ﺁﺗﺸﮕﺮ ﮔﻴﺘﯽ‬
‫زﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ ﻧﻪ ﻳﮏ ﭘﻮد ﺑﺠﺎ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﻳﮏ ﺗﺎر‬ ‫هﺮ ﺷﺎﺧﻪام اﻓﺘﺎد در ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻮرﯼ‬
‫در ﺻﻔﺤﻪﯼ اﻳﺎم‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻞ ﺑﺎد و ﻧﻪ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﭼﻮن رﻳﺸﻪﯼ ﻣﻦ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ از ﺑﺎغ و ﺑﺨﺸﮑﻴﺪ‬
‫ﺁن را ﮐﻪ ﺑﺴﻮزﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻦ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﻨﺪ زار‬ ‫از ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ هﻤﯽ زارم و ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﮐﻮ دﻋﻮﯼ دﻳﺮوزﯼ و ﺁن ﭘﺎﻳﻪ و ﻣﻘﺪار‬ ‫ﮐﻮ دوﻟﺖ و ﻓﻴﺮوزﯼ و ﺁﺳﺎﻳﺶ و ﺁرام‬
‫ﻧﺎﭼﻴﺰﯼ ﺗﻮ ﮐﺮد ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ را ﺧﻮار‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺑﺮو ﺷﻌﻠﻪ ﮐﻪ از دﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻟﯽ‬
‫ﻓﺮﺟﺎم ﺑﺠﺰ ﺳﻮﺧﺘﻨﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺰاوار‬ ‫ﺁن ﺷﺎخ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮ ﮐﺸﺪ و ﻣﻴﻮﻩ ﻧﻴﺎرد‬
‫اﯼ ﻣﻴﻮﻩ ﻓﺮوش هﻨﺮ‪ ،‬اﻳﻦ دﮐﻪ و ﺑﺎزار‬ ‫ﺟﺰ داﻧﺶ و ﺣﮑﻤﺖ ﻧﺒﻮد ﻣﻴﻮﻩﯼ اﻧﺴﺎن‬
‫ﮐﺮدار ﻧﮑﻮ ﮐﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻪ ﺳﻮدﻳﺴﺖ ز ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫از ﮔﻔﺘﻪﯼ ﻧﺎﮐﺮدﻩﯼ ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫روز ﻋﻤﻞ و ﻣﺰد‪ ،‬ﺑﻮد ﮐﺎر ﺗﻮ دﺷﻮار‬ ‫ﺁﺳﺎن ﮔﺬرد ﮔﺮ ﺷﺐ و روز و ﻣﻪ و ﺳﺎﻟﺖ‬
‫دور ﻓﻠﮑﺖ ﭘﺴﺖ ﻧﻤﻴﮑﺮد و ﺳﺒﮑﺴﺎر‬ ‫از روز ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ اﮔﺮت ﺳﻨﮓ ﮔﺮان ﺑﻮد‬
‫ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ از اﻣﺴﺎل ﺳﺨﻦ راﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ از ﭘﺎر‬ ‫اﻣﺮوز‪ ،‬ﺳﺮاﻓﺮازﯼ دﯼ را هﻨﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﺎﯼ ﻧﻮر‬
‫ﺑﻬﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﺠﺴﺖ از ﺁن اﺧﮕﺮﯼ‬ ‫ﺑﺎﻟﻤﺎس ﻣﻴﺰد ﭼﮑﺶ زرﮔﺮﯼ‬
‫ز ﺑﻴﺪاد ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻟﻢ ﭼﻮ ﻧﺎﯼ‬ ‫ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ اﻟﻤﺎس ﮐﺎﯼ ﺗﻴﺮﻩ راﯼ‬
‫ﭼﻪ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺁزار ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺠﺰ ﺧﻮﺑﯽ و ﭘﺎﮐﯽ و راﺳﺘﯽ‬
‫ﺗﺮازوﯼ ﭼﺮﺧﺖ ﮔﺮان ﮐﺮدﻩ ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﻣﮑﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻨﮓ‬
‫ﮐﺰﻳﻦ ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺎرت ﺑﺠﺎﺋﯽ رﺳﺪ‬ ‫ﻣﺮﻧﺞ ار ﺗﻨﺖ را ﺟﻔﺎﺋﯽ رﺳﺪ‬
‫ﺑﺮوﻳﺖ ﮐﻨﺪ ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﯽ ﺳﻼم‬ ‫هﻢ اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﺗﺮاش ﺗﻮ ﮔﺮدد ﺗﻤﺎم‬
‫‪١١١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ و ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﺖ ﮐﻨﻢ‬ ‫هﻤﻴﻦ دم‪ ،‬ﻓﺮوزان و ﭘﺎﮐﺖ ﮐﻨﻢ‬

‫ﮐﻪ ﺁوخ! ﺳﻴﻪ ﺷﺪ ﺑﭽﺸﻤﻢ ﺟﻬﺎن‬ ‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﮔﻮهﺮ ﻧﻬﺎن‬
‫ﺑﺪام ﺑﻼﯼ ﺗﻮ اﻓﮑﻨﺪ و ﮐﺸﺖ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺁﺳﻤﺎن درﺷﺖ‬
‫ﺑﺨﺸﮑﻴﺪ ﭘﺎﮎ اﻳﻦ ﭼﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮا هﺮ رگ و هﺮ ﭘﯽ و ﺑﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫ﻓﺘﺎد اﻳﻦ وﺟﻮد ﻧﺰارم‪ ،‬ﻓﺘﺎد‬ ‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﺗﻴﺸﻪﯼ ﮐﻴﻦ ﺑﺪﺳﺖ ﺗﻮ داد‬
‫ﺷﮑﺴﺖ اﻳﻦ ﺳﺮ دردﻣﻨﺪم‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﺎﯼ ﻟﺨﺘﯽ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪار دﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ روﻧﻖ ﺑﻪ رﺧﺴﺎرﻩﯼ روﺷﻨﻢ‬ ‫ﻧﻪ ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ ﻣﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﺗﻨﻢ‬
‫ﺑﺰﻳﺒﺎﺋﯽ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﻔﺘﻮن ﺷﻮﯼ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﭼﻮ زﻳﻦ دﺧﻤﻪ ﺑﻴﺮون ﺷﻮﯼ‬
‫ﺑﺨﻮﺑﺎن دهﻴﻢ اﻳﻦ رﻩ ﺁورد را‬ ‫ﺑﺸﻮﺋﻴﻢ از روﻳﺖ اﻳﻦ ﮔﺮد را‬
‫ﺳﺨﻨﻬﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮد ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮدارد اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ را ﭘﺮدﻩدار‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ ﺗﻮ ﻣﻐﺰﯼ و رﻓﺘﺴﺖ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫در ﺁن ﺣﺎل‪ ،‬داﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﯽ ﻧﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﻨﺎﮔﺎﻩ ﺑﺮهﻢ ﺷﺪ ﺁن روﯼ ﺧﻮش‬ ‫ﺳﻮم ﺑﺎر‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺎﻧﮓ ﭼﮑﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺑﺪراﺋﯽ‪ ،‬از ﭘﺎ ﻣﻴﻔﮑﻦ ﻣﺮا‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﯼ ﺳﺘﻤﮑﺎر‪ ،‬ﻣﺸﮑﻦ ﻣﺮا‬
‫ﺑﮕﺸﺘﻢ ز هﺮ روﯼ‪ ،‬ﺧﻮردم ﻗﻔﺎ‬ ‫وﻓﺎ داﺷﺘﻢ ﭼﺸﻢ و دﻳﺪم ﺟﻔﺎ‬
‫ﮐﺸﺪ ﺑﺎر ﺟﻮر ﺗﻮ ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺲ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ار ﺻﺒﻮرﯼ ﮐﻨﯽ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ زﺑﻮﻧﯽ و ﻓﺮﺳﻮدﮔﯽ‬ ‫ﭼﻮ رﻓﺖ اﻳﻦ ﺳﻴﺎهﯽ و ﺁﻟﻮدﮔﯽ‬
‫ﺑﭽﻬﺮ‪ ،‬ﺁب و رﻧﮕﺖ ﻓﺰون ﮐﺮدﻩام‬ ‫دﻟﺖ ﮔﺮ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺧﻮن ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬وﻟﯽ ﺳﻨﮓ و اﻧﮑﺸﺖ را‬ ‫ﺑﺮﻳﺪم‪ ،‬وﻟﯽ ﺗﻴﺮﻩ و زﺷﺖ را‬
‫ﭼﻮ ﺁﮔﻪ ﺷﻮﻧﺪ از ﺗﺠﻼﯼ ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ روﯼ دل ﺁراﯼ ﺗﻮ‬
‫ازﻳﻦ ﺟﻠﻮﻩهﺎ‪ ،‬رﻧﮕﻬﺎ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻬﺎ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺮﺳﻨﺪ از ﻣﻮج اﻳﻦ ﺁﺑﻬﺎ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ ز دل‪ ،‬ﺟﺎﻳﮕﻪ ﺳﺎزدت‬ ‫ﺑﺘﯽ ﭼﻮن ﺑﮕﺮدن در اﻧﺪازدت‬
‫ﭼﻮ هﺮ روز‪ ،‬ﻧﺮخ ﺗﻮ ﺑﺎﻻ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺎد ﭼﺮخ از ﺗﻮ ﮐﺎﻻ ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮ اﻳﻦ ﺁب ﺣﻴﻮان ﺑﻪ ﺟﻮهﺎ رود‬ ‫ﭼﻮ زﻳﻦ داﺳﺘﺎن ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎ رود‬
‫ﭼﻮ ﺁﻳﻨﺪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ از هﺮ ﮐﻨﺎر‬ ‫ﭼﻮ هﺮ دم ﺑﻴﻔﺰاﻳﺪت ﺧﻮاﺳﺘﺎر‬
‫ﭼﻮ ﺑﺮ دﻳﮕﺮان ﺑﺮ ﮔﺰﻳﻨﺪ ﺗﺮا‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻴﺪار ﺑﺨﺘﯽ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺗﻮ را‬
‫ﭼﻮ اﻳﻦ ﮐﻮﯼ ﺗﺎرﻳﮏ را ﮔﻢ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﭼﻬﺮ ﺧﻮﺑﺎن ﺗﺒﺴﻢ ﮐﻨﯽ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪت اﻧﺪر اﻧﮕﺸﺘﺮﯼ‬ ‫ﭼﻮ در ﻣﺨﺰﻧﺖ ﺟﺎ دهﺪ ﮔﻮهﺮﯼ‬
‫‪١١٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻮ ﺁﻣﺎدﻩﯼ دﻟﺮﺑﺎﺋﯽ ﺷﻮﯼ‬ ‫ﭼﻮ در ﺗﻴﺮﮔﯽ‪ ،‬روﺷﻨﺎﺋﯽ ﺷﻮﯼ‬

‫ﭼﻮ اﻗﺒﺎل ﮔﺮدد ﺗﻮ را رهﻨﻤﺎﯼ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻴﺮون ﮐﺸﯽ رﺧﺖ زﻳﻦ ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ‬
‫ﭼﻮ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﮔﺮدﯼ و ﭘﻴﺮوزﺑﺨﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺁﺳﻮدﮔﯽ زاﻳﺪ اﻳﻦ روز ﺳﺨﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻴﻨﯽ رﻩ ﻧﻴﮏ و ﺁﺋﻴﻦ ﻧﻮ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﻴﺮاﻳﻪهﺎ ﻣﺎﻧﺪت در ﮔﺮو‬
‫ﭼﻮ ﺻﺪ راﻩ داد و ﮔﺮﻓﺘﺖ ﺳﭙﻬﺮ‬ ‫ﭼﻮ اﻓﺘﺎدﯼ اﻧﺪر ﺗﺮازوﯼ ﻣﻬﺮ‬
‫ﭼﻮ رﻳﺰﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ ﮔﻨﺠﻬﺎ‬ ‫رهﺎﺋﯽ دهﻨﺪت ﭼﻮ زﻳﻦ رﻧﺠﻬﺎ‬
‫ﺑﺮﻧﺪت ز ﺷﻬﺮﯼ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ دﮔﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﺎن ﺧﺮﻧﺪت ﺑﺰر‬
‫ﭼﻮ از دﻳﺪﻧﺖ‪ ،‬دﻳﺪﻩ روﺷﻦ ﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮ دﻳﻬﻴﻢ ﺷﺎهﺖ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﺷﻮد‬
‫ز ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﺁهﻦ و ﺳﻨﮓ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎد ﺁر‪ ،‬زﻳﻦ دﮐﻪﯼ ﺗﻨﮓ ﻣﻦ‬
‫درودﻳﻢ ﺑﻔﺮﺳﺖ زان راﻩ دور‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎم ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﻨﺪ درﻳﺎﯼ ﻧﻮر‬
‫ﺑﺪار از ﻣﻦ و اﻳﻦ ﭼﮑﺶ ﻳﺎدﮔﺎر‬ ‫ﺗﺮا هﺮ ﭼﻪ ﻗﻴﻤﺖ ﻧﻬﺪ روزﮔﺎر‬
‫ﻓﺰودم دو ﺻﺪ‪ ،‬ﮔﺮ ﻳﮑﯽ ﮐﺎﺳﺘﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺸﺎﻃﻪ‪ ،‬رﺧﺴﺎرت ﺁراﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﺲ ﺁﻟﻮدﻩ و ﺳﺮﮔﺮان ﺁﻣﺪﯼ‬ ‫ﺗﻮ روزﯼ ﮐﻪ از ﺣﺼﻦ ﮐﺎن ﺁﻣﺪﯼ‬
‫ﺑﻬﻢ ﺑﻮد ﻣﺨﻠﻮط‪ ،‬اﻟﻤﺎس و ﺧﺎﮎ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ روﺷﻦ ﻧﺒﻮدﯼ و ﭘﺎﮎ‬
‫ﻧﮕﻴﻦ ﺳﺎزدت ﭼﺮخ ﻳﺎ ﮔﻮﺷﻮار‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻬﺎن ﭼﮑﺶ ﮔﻮش دار‬
‫ﺑﺪﻳﻦ درﮔﻪ ﻧﻮر‪ ،‬در ﻣﻴﺰﻧﻢ‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺸﺖ و ﻗﻔﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻴﺰﻧﻢ‬
‫دزد ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﮐﻪ دﺷﻤﻦ را ز ﭘﺸﺖ ﻗﻠﻌﻪ راﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮد ﺳﺮهﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﺮﯼ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎران ﻣﺴﮑﻴﻦ را رهﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﻓﺮارﻳﻬﺎﯼ ﭼﺎﺑﮏ را ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺁﺗﺸﻬﺎﯼ ﮐﻴﻦ‪ ،‬ﺁﺑﯽ ﻓﺸﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮن ﮐﺸﺘﮕﺎن‪ ،‬ﺷﻤﺸﻴﺮ ﺷﺴﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﺮﺷﮏ از دﻳﺪﻩﯼ ﻃﻔﻼن ﭼﮑﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ز ﭘﺎﯼ ﻣﺎدران ﮐﻨﺪﻳﻢ ﺧﻠﺨﺎل‬
‫هﻤﺎن ﺷﺮﺑﺖ ﺑﻪ ﺑﺪﺧﻮاهﺎن ﭼﺸﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ز ﺟﺎم ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬هﺮ ﺗﻠﺨﯽ ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﻳﮑﯽ زو ﮐﻴﻨﻪ ﺟﻮﺗﺮ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﻳﻦ ﺧﺼﻢ را راﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﭼﻮ دزد ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﺎﻻ ﻧﺸﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎ دزد ﺑﻴﺮوﻧﯽ دراﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﭼﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﺑﺎ ﻋﺪوﯼ ﻧﻔﺲ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ازﻳﻦ دﺷﻤﻦ در اﻓﮑﻨﺪن ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ز ﺟﻬﻞ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎر را ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﺸﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ز ﻏﻔﻠﺖ‪ ،‬زﻳﺮ ﺑﺎر ﻋﺠﺐ رﻓﺘﻴﻢ‬
‫‪١١٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻗﺒﺎﯼ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را دراﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﻧﺪادﻩ اﺑﺮﻩ را از ﺁﺳﺘﺮ ﻓﺮق‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ و ﺑﻪ اهﺮﻳﻤﻦ رﺳﺎﻧﺪﻳﻢ‬ ‫درﻳﻦ دﻓﺘﺮ‪ ،‬ﺑﻬﺮ رﻣﺰﯼ رﺳﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺳﮓ ﭘﻨﺪار را از ﭘﯽ دواﻧﺪﻳﻢ‬ ‫دوﻳﺪﻳﻢ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ را ز دﻧﺒﺎل‬
‫ﺑﺮاﯼ ﮔﺮگ‪ ،‬ﺁهﻮ ﭘﺮوراﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﻓﺴﻮن دﻳﻮ را از دل ﻧﻬﻔﺘﻴﻢ‬
‫هﻤﺎﻧﺠﺎ ﮔﻠﻪﯼ ﺧﻮد را ﭼﺮاﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﭘﻠﻨﮕﯽ ﺟﺎﯼ ﮐﺮد اﻧﺪر ﭼﺮاﮔﺎﻩ‬
‫ز دام‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮغ وﺣﺸﯽ را ﭘﺮاﻧﺪﻳﻢ‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻴﻢ ﻓﺮﺻﺖ را ﺑﺪل ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دزد و ﻗﺎﺿﯽ‬
‫ﺧﻠﻖ ﺑﺴﻴﺎرﯼ روان از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬ ‫ﺑﺮد دزدﯼ را ﺳﻮﯼ ﻗﺎﺿﯽ ﻋﺴﺲ‬
‫دزد ﮔﻔﺖ از ﻣﺮدم ﺁزارﯼ ﭼﻪ ﺳﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻗﺎﺿﯽ ﮐﺎﻳﻦ ﺧﻄﺎﮐﺎرﯼ ﭼﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺪ ﮐﺎر از ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺮدار را ﺑﺪ ﮐﻴﻔﺮ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬هﺴﺘﻢ هﻤﭽﻮ ﻗﺎﺿﯽ راهﺰن‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬هﺎن ﺑﺮ ﮔﻮﯼ ﺷﻐﻞ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬در هﻤﻴﺎن ﺗﻠﺒﻴﺲ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁن زرهﺎ ﮐﻪ ﺑﺮدﺳﺘﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺪاﻧﻴﻢ و ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﭼﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁن ﻟﻌﻞ ﺑﺪﺧﺸﺎﻧﯽ ﭼﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﺁر دﺳﺖ از ﺁﺳﺘﻴﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﮐﻴﺴﺖ ﺁن روﺷﻦ ﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﻣﺎل دزدﯼ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ در اﻧﺒﺎر ﺗﺴﺖ‬ ‫دزدﯼ ﭘﻨﻬﺎن و ﭘﻴﺪا‪ ،‬ﮐﺎر ﺗﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ز دﻳﻮار و ﺗﻮ از در ﻣﻴﺒﺮﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﻗﻠﻢ ﺑﺮ ﺣﮑﻢ داور ﻣﻴﺒﺮﯼ‬
‫ﮔﺮ ﻳﮑﯽ ﺑﺎﻳﺪ زدن‪ ،‬ﺻﺪ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬ ‫ﺣﺪ ﺑﮕﺮدن دارﯼ و ﺣﺪ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬
‫در رﻩ ﺷﺮﻋﯽ ﺗﻮ ﻗﻄﺎع اﻟﻄﺮﻳﻖ‬ ‫ﻣﻴﺰﻧﻢ ﮔﺮ ﻣﻦ رﻩ ﺧﻠﻖ‪ ،‬اﯼ رﻓﻴﻖ‬
‫ﺗﻮ رﺑﺎ و رﺷﻮﻩ ﻣﻴﮕﻴﺮﯼ ﺑﺰور‬ ‫ﻣﯽﺑﺮم ﻣﻦ ﺟﺎﻣﻪﯼ دروﻳﺶ ﻋﻮر‬
‫ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﯽ ﺧﺎﻧﻪ از دﺳﺖ ﻳﺘﻴﻢ‬ ‫دﺳﺖ ﻣﻦ ﺑﺴﺘﯽ ﺑﺮاﯼ ﻳﮏ ﮔﻠﻴﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺳﻴﻬﺪل ﻣﺪرﮎ و ﺣﮑﻢ و ﺳﻨﺪ‬ ‫ﻣﻦ رﺑﻮدم ﻣﻮزﻩ و ﻃﺸﺖ و ﻧﻤﺪ‬
‫دزد ﻋﺎرف‪ ،‬دﻓﺘﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺮد‬ ‫دزد ﺟﺎهﻞ‪ ،‬ﮔﺮ ﻳﮑﯽ اﺑﺮﻳﻖ ﺑﺮد‬
‫ﺧﻮد ﻓﺮوﺷﺎن زودﺗﺮ رﺳﻮا ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫دﻳﺪﻩهﺎﯼ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﮔﺮ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﺷﺤﻨﻪ ﻣﺎ را دﻳﺪ و ﻗﺎﺿﯽ را ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫دزد زر ﺑﺴﺘﻨﺪ و دزد دﻳﻦ رهﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﺪﯼ‪ ،‬ﮐﺞ ﻧﮑﺮدﯼ راﻩ را‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮاﻩ ﺧﻮد ﻧﺪﻳﺪم ﭼﺎﻩ را‬
‫راﺳﺘﯽ از دﻳﮕﺮان ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﻴﺰدﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﭘﺎ ﺑﺮ راﺳﺘﯽ‬
‫‪١١٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎ رداﯼ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﻋﻴﺐ ﺧﻮد ﻣﭙﻮش‬ ‫دﻳﮕﺮ اﯼ ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎﯼ ﺟﻮ ﻓﺮوش‬
‫ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ ﺁﻧﮕﻪ ز دزد ﮐﺎﻩ‪ ،‬دﺳﺖ‬ ‫ﭼﻴﺮﻩدﺳﺘﺎن ﻣﻴﺮﺑﺎﻳﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﮐﺎن ﭼﺮا ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﻮد‬ ‫در دل ﻣﺎ ﺣﺮص‪ ،‬ﺁﻻﻳﺶ ﻓﺰود‬
‫دزدﯼ ﺣﮑﺎم‪ ،‬روز روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫دزد اﮔﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﮔﺮم ﻳﻐﻤﺎ ﮐﺮدﻧﺴﺖ‬
‫دﻳﻮ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ را ﺑﻬﺮﺟﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮد‬ ‫ﺣﺎﺟﺖ ار ﻣﺎ را ز راﻩ راﺳﺖ ﺑﺮد‬
‫دﮐﺎن رﻳﺎ‬
‫ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ ﺗﻠﻪ ﮔﺸﺖ اﻧﺪر رهﯽ‬ ‫اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ روزﯼ روﺑﻬﯽ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺗﺰوﻳﺮ را ﺑﻨﻴﺎد رﻓﺖ‬ ‫ﺣﻴﻠﻪﯼ روﺑﺎهﻴﺶ از ﻳﺎد رﻓﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁن ﺷﻴﺮ و اﻳﻦ روﺑﺎﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ زاﺋﻴﻦ ﺳﭙﻬﺮ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮد روﺷﻦ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮدﻳﺴﺖ ﺧﺎم‬ ‫ﺗﻴﺮﻩ روزش ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮخ ﻧﻴﻞ ﻓﺎم‬
‫دل ﺑﻪ رﻧﺞ و ﺗﻦ ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﺗﺮدﺳﺘﯽ‪ ،‬از ﭘﺎﯼ اوﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﻨﺪ ﻧﻴﺮﻧﮓ ﻗﻀﺎﻳﺶ دﺳﺖ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ در ﻧﻴﺮﻧﮓ ﺳﺎزﯼ داﺷﺖ دﺳﺖ‬
‫ﺗﻴﻎ ذﻟﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻨﺶ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﮐﺮد‬ ‫ﺣﺮص‪ ،‬ﺑﺎ رﺳﻮاﺋﻴﺶ هﻤﺮاﻩ ﮐﺮد‬
‫ﺑﻮد وﻗﺖ رﻓﺘﻦ و ﭘﺎﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻮد روز ﮐﺎر و ﻳﺎراﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻣﺮگ را ﻣﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ زﻧﺪﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺁهﻨﯽ ﺳﻨﮕﻴﻦ‪ ،‬دﻣﺶ را ﮐﻨﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﻣﯽﮔﺰﻳﺪﯼ ﺣﻠﻘﻪ و ﻣﺴﻤﺎر را‬ ‫ﻣﻴﻔﺸﺮدﯼ اﺷﮑﻢ ﻧﺎهﺎر را‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺻﻴﺎد‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺷﺪ ﺷﮑﺎر‬ ‫دام ﺗﺎدﻳﺐ اﺳﺖ‪ ،‬دام روزﮔﺎر‬
‫زان ﺳﺒﺐ ﺷﺪ ﺻﻴﺪ روﺑﺎﻩ ﻓﻠﮏ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﻴﺎﻧﻬﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ روﺑﻬﮏ‬
‫ﺧﻴﺮﮔﯽ را ﭼﺎرﻩ زﻧﺪاﻧﺴﺖ و ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺧﻴﺮﮔﻴﻬﺎ ﮐﺮدﻩ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁن ﺗﻠﻪ و روﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ ﺳﺎدﻩ از دﻩ دور ﮔﺸﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ زان ﮐﻴﺴﺖ اﻳﻦ اﻳﻮان و در‬ ‫از ﺑﻼﯼ دام و زﻧﺪان ﺑﯽ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ دوزﻳﻢ و اﻳﻦ دﮐﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ روﺑﻪ اﻳﻦ در و اﻳﻮان ﻣﺎﺳﺖ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ دﮐﺎن‪ ،‬دﻣﯽ ﺁراﺳﺘﻪ‬ ‫هﺴﺖ ﻣﺎ را ﺑﻬﺘﺮ از هﺮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺧﺰ ﺷﺎﻳﺎن و ﭼﻮن ﺳﻨﺠﺎب ﮔﺮم‬ ‫ﺳﺎدﻩ و ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ و زﻳﺒﺎ و ﻧﺮم‬
‫ﺑﺎز ﮐﻦ وﻗﺖ ﺧﺮﻳﺪن‪ ،‬ﭼﺸﻢ را‬ ‫ﻣﯽﻓﺮوﺷﻴﻢ اﻳﻦ دم ﭘﺮ ﭘﺸﻢ را‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺎ‪ ،‬ﻳﮏ ﻋﻤﺮ ﻃﺮارﯼ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﮔﺮ دم ﻣﺎ را ﺧﺮﻳﺪارﯼ ﮐﻨﯽ‬
‫‪١١٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫راﻩ را هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﺮد ﮔﻢ‬ ‫ﮔﺮ ز ﻣﻬﺮ‪ ،‬اﻳﻦ دم ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻳﻤﺖ ﺑﻪ دم‬
‫ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ ﺑﺲ ﮐﻨﯽ‪ ،‬روﺑﻪ ﺷﻮﯼ‬ ‫ﮔﺮ ز رﺳﻢ و راﻩ ﻣﺎ ﺁﮔﻪ ﺷﻮﯼ‬
‫ﺳﻮدهﺎ ﺑﻴﻨﯽ در اﻳﻦ ﺑﻴﻊ و ﺷﺮﯼ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺮﺑﻨﺪﯼ در ﭼﻮن و ﭼﺮا‬
‫وﻳﻦ دم ﻧﻴﮑﻮ ﺑﺠﺎﻳﺶ دوﺧﺘﻦ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺁن دم ﮐﮋت ﮐﻨﺪن ز ﺗﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺮ ﮔﻮ دﻣﺖ اﯼ روﺑﺎﻩ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎﮐﻴﺎن را اﻳﻦ ﻣﻘﺎل ﺁﻣﺪ ﭘﺴﻨﺪ‬
‫ور ﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻴﻊ و ﺷﺮﯼ ﻧﺎﻳﺪ درﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﮐﺎﻻ را ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﻧﺮخ‪ ،‬ﺁﻧﮕﻪ ﭘﺮس از ﺑﺎزارﮔﺎن‬ ‫ﮔﺮ ﺧﺮﻳﺪارﯼ‪ ،‬در ﺁﯼ اﻧﺪر دﮐﺎن‬
‫راﺳﺖ اﻧﺪر ﺗﻠﻪ روﺑﺎﻩ ﺑﺮد‬ ‫ﻣﺎﮐﻴﺎن را ﺁن ﻓﺮﻳﺐ از راﻩ ﺑﺮد‬
‫وان ﻧﻪ دﮐﺎن اﺳﺖ‪ ،‬دﮐﺎن رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎش ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ روﺑﻪ ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﮓ روﺑﺎﻩ از ﮔﻠﻮﻳﺶ رﻳﺨﺖ ﺧﻮن‬ ‫ﺗﺎ دهﻦ ﺑﮕﺸﻮد ﺑﻬﺮ ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن‬
‫وان ﺳﺮ ﺑﯽ ﺑﺎﮎ‪ ،‬از ﺗﻦ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ‬ ‫ﺁن دل ﻓﺎرغ‪ ،‬ز ﺧﻮن ﺁﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺎﯼ در ﭼﺎهﯽ ﻧﻬﺎد‬ ‫رﻩ ﻧﺪﻳﺪﻩ‪ ،‬روﯼ ﺑﺮ راهﯽ ﻧﻬﺎد‬
‫هﻢ ﮔﺬﺷﺖ از ﮐﺎر دم‪ ،‬هﻢ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺖ‬ ‫هﻴﭻ ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ داﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻨﺪ راهﯽ ﺳﻮﯼ راﻩ ﺗﻮ ﺑﺎز‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻧﺴﺖ ﻧﻔﺲ ﺣﻴﻠﻪﺳﺎز‬
‫وﻧﺪر ﺁن ﺁﺗﺶ ﺑﺴﻮزاﻧﺪ ﺗﺮا‬ ‫ﺗﺎ در ﺁن رﻩ‪ ،‬ﺳﺮﺑﭙﻴﭽﺎﻧﺪ ﺗﺮا‬
‫ﺗﺎ ﺗﺮا ﻣﻴﺎﻓﺘﺪ از ﮐﻮﻳﺶ ﮔﺬر‬ ‫اهﺮﻣﻦ هﺮﮔﺰ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺴﺖ در‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﯼ دﮐﺎن ﺧﻮﻳﺶ زود‬ ‫در ﺟﻮارت‪ ،‬ﺣﺮص زان دﮐﺎن ﮔﺸﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯽ ﮐﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬رﻓﺘﯽ ز دﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﻮﯼ ﺑﻴﺪار‪ ،‬رﻓﺘﺴﺖ ﺁﻧﭽﻪ هﺴﺖ‬
‫زاد و ﺑﺮگ ﺁن ﻣﺴﺎﻓﺮ زان اوﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ‪ ،‬دزد ﭼﻮن ﮔﺮدﻳﺪ دوﺳﺖ‬
‫ﺁب و رﻧﮕﺶ ﺟﺰ ﻓﺮﻳﺐ و رﻧﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻮهﺮ ﮐﺎن هﻮﯼ ﺟﺰ ﺳﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دو ﻣﺤﻀﺮ‬
‫رﻓﺖ ﺳﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﯽ ﺗﺒﺎﻩ‬ ‫ﻗﺎﺿﯽ ﮐﺸﻤﺮ ز ﻣﺤﻀﺮ‪ ،‬ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ‬
‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ درﺑﺎن و ﺧﺪﻣﺘﮑﺎر زد‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ در دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺮ دﻳﻮار زد‬
‫ﮔﺮﺑﻪ را ﺑﺎ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ ﺧﺴﺖ و ﮐﺸﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن را راﻧﺪ ﺑﺎ ﺳﻴﻠﯽ و ﻣﺸﺖ‬
‫هﻢ ﻗﺪح‪ ،‬هﻢ ﮐﺎﺳﻪ را ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮد‬ ‫ﺧﺸﻢ هﻢ ﺑﺮ ﮐﻮزﻩ‪ ،‬هﻢ ﺑﺮ ﺁب ﮐﺮد‬
‫ﺣﺮﻓﻬﺎﯼ ﺳﺨﺖ و ﻧﺎهﻤﻮار ﮔﻔﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬او ﺑﺴﻴﺎر ﮔﻔﺖ‬
‫‪١١٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﺰ دﺳﺖ ﺗﻮ روزم ﺷﺪ ﺳﻴﺎﻩ‬ ‫ﮐﺮد ﺧﺸﻢ ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﺳﻮﯼ زن ﻧﮕﺎﻩ‬

‫ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎر هﺰاران ﺷﻮر و ﺷﺮ‬ ‫ﺗﻮ ز ﺳﺮد و ﮔﺮم ﮔﻴﺘﯽ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ‬
‫ﮐﺎﺳﺘﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﺰودﯼ‪ ،‬اﯼ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﺗﻮ ﻏﻨﻮدﯼ‪ ،‬ﻣﻦ دوﻳﺪم روز و ﺷﺐ‬
‫ﭼﺮخ‪ ،‬روزﯼ ﺻﺪ رﻩ از ﻣﻦ ﮐﻨﺪ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺷﺪﯼ دﻣﺴﺎز ﺑﺎ ﭘﻴﻮﻧﺪ و دوﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻏﻨﻮدﯼ در ﺣﺮﻳﺮ و ﭘﺮﻧﻴﺎن‬ ‫ﻧﺎﮔﻮارﻳﻬﺎ ﻣﺮا ﺑﺮد از ﻣﻴﺎن‬
‫ﻣﺎ ﺑﻴﺎوردﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﻮن ﺟﮕﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺗﺎ ﺑﻴﺎرﻧﺪت ز در‬
‫ﺗﻮ ﺑﭙﺎﯼ ﺁز ﮐﺮدﯼ ﭘﺎﻳﻤﺎل‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﺮدم ﮔﺮد‪ ،‬ﺑﺎ وزر و وﺑﺎل‬
‫هﻢ ﺗﻮ ﺧﻮردﯼ ﮔﺎﻩ ﭘﺨﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺧﺎم‬ ‫ﺗﻮﺷﻪ ﺑﺴﺘﻢ از ﺣﻼل و از ﺣﺮام‬
‫ﮐﺮدﯼ از دل‪ ،‬ﺁرزوﯼ زﻳﻮرﯼ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺖ دﻳﺪ هﻤﻴﺎن زرﯼ‬
‫ﺗﻮ ﺧﺮﻳﺪﯼ ﮔﻮهﺮ و در ﻳﺘﻴﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﻳﺘﻴﻢ از ﻳﮏ ﺑﻤﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪ ﻧﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺷﺪ هﻤﻮار از ﺑﻬﺮ ﺗﻮ راﻩ‬ ‫ﮐﻮر و ﻋﺎﺟﺰ ﺑﺲ در اﻓﮑﻨﺪم ﺑﭽﺎﻩ‬
‫ﻣﺎﺳﺖ را ﻣﻦ ﺑﺮدم و ﻣﻈﻠﻮم دوغ‬ ‫از ﭘﯽ ﻳﮏ راﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ ﺻﺪ دروغ‬
‫اﺷﮑﻬﺎ ﺁﻣﻴﺨﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﻩهﺎ‬ ‫ﺳﻨﮕﻬﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻢ در راﻩهﺎ‬
‫ﺑﯽ ﺗﺎﻣﻞ روز را ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪرﻩﯼ زر دﻳﺪم و رﻓﺘﻢ ز دﺳﺖ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻬﻤﺘﯽ ﮐﺎﺷﺎﻧﻪهﺎ‬ ‫ﺣﻖ ﻧﻬﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻓﺘﻢ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﮔﻔﺘﯽ؟ ﺁرﻣﻴﺪﯼ ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻨﻬﺎ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﮐﺮدﯼ از ﺑﺮاﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‬ ‫رﻳﺨﺘﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﺁﺑﺮو‬
‫ﺗﻴﺮﮔﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺰم اﻓﺮوﺧﺘﯽ‬ ‫رﺷﻮت ﺁوردم‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺎل اﻧﺪوﺧﺘﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺳﺎﺧﺘﯽ از ﺑﻬﺮ ﻣﻦ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﺮدارﯼ ﺑﻴﺎﻟﻮدم دهﻦ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﺧﻮاهﯽ‪ ،‬ﺑﺠﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﺒﺮ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺤﻀﺮ ز ﻣﻦ ﻧﺎﻳﺪ دﮔﺮ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺟﺎ‬ ‫ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ ﻧﻪ ﭘﻴﺮوم‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻴﺸﻮا‬
‫ﺟﺰ ﺣﺴﺎب ﺳﻴﺮو ﮔﺸﺖ و ﺧﻮرد و ﺧﻮاب‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد ﭘﺎﮎ از هﺮ ﺣﺴﺎب‬
‫ﺑﺎ در و دﻳﻮار‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﮑﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫زن ﺑﻠﻄﻒ و ﺧﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ اﻳﻨﮑﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻴﮕﻤﺎن دﻳﻮاﻧﻪاﯼ‬ ‫اﻣﺸﺐ از ﻋﻘﻞ و ﺧﺮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﻣﺸﺖ ﺑﺮ ﻃﻮﻣﺎر و دﻓﺘﺮ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن را ﭘﺎﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬
‫دﻳﮕﺮان را ﮐﯽ ﭘﺴﻨﺪد‪ ،‬ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﻳﺪن‪ ،‬و ﺑﺎل اﺳﺖ و ﮔﺰﻧﺪ‬
‫ﻳﺎ ﭼﻮ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮ دوش‪ ،‬ﺑﺎرﯼ داﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮐﺎرﯼ داﺷﺘﻢ‬
‫‪١١٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮ اﻓﺮاز اﻳﻦ ﺑﺴﺎط واژﮔﻮن‬ ‫ﻣﻴﺮوم ﻓﺮدا ﻣﻦ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮون‬

‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻨﻴﻬﺎ را ﺑﺪان‬ ‫ﻣﻴﺮوم ﻣﻦ‪ ،‬ﻳﮏ دو روز اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﺎن‬
‫دﻳﺪﻩاﻧﺪ اول‪ ،‬ﺳﭙﺲ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‪ ،‬ﻋﻠﻢ و ﻋﻤﻞ ﭘﻴﻮﺳﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ دﻳﻮاﻧﺨﺎﻧﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫زن ﭼﻮ از ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺤﺮﮔﻪ رﺧﺖ ﺑﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻴﺨﺒﺮ از ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺧﻂ ﺑﻨﻮﺷﺖ و ﮔﺎﻩ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮﯼ ﻣﺸﺖ و ﺳﻨﮓ و ﭼﻮب ﺷﺪ‬ ‫روزﯼ اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺨﺖ ﺁﺷﻮب ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬درﺑﺎن را زدﻧﺪ‬ ‫ﺧﺎدم و ﻃﺒﺎخ و ﻓﺮاش ﺁﻣﺪﻧﺪ‬
‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ هﺮ ﮐﺲ ﺧﻮاﺳﺖ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻗﺎﺿﯽ ﺁن دروغ‪ ،‬اﻳﻦ راﺳﺖ ﮔﻔﺖ‬
‫رازهﺎﯼ ﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدﻧﺪ ﺁﺷﮑﺎر‬ ‫ﻋﻴﺒﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ از هﻢ ﺑﻴﺸﻤﺎر‬
‫ﻣﺠﺮﻣﻨﺪ و ﺑﯽ ﮔﻨﻪ راﻣﻴﺰﻧﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ درﺑﺎن اﻳﻦ ﺧﺴﺎن اهﺮﻳﻤﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎر دزدﻳﺸﺎن ز ﭘﺸﺖ‬ ‫ﺑﺎز ﮐﺮدم هﺮ ﺳﻪ را اﻣﺮوز ﻣﺸﺖ‬
‫ﻗﻔﻞ ﻣﺨﺰن را ﮐﻪ دﻳﺸﺐ ﻣﻴﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ زد ﺧﺎدم ﺑﺮ او ﮐﯽ ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﻳﺎ ﺑﺮاﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺑﻬﺮ ﻓﺮوش‬ ‫ﮐﻮزﻩﯼ روﻏﻦ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺮدﯼ ﺑﺪوش‬
‫ﺣﺎﺟﺐ از ﺑﻬﺮ ﮐﻪ‪ ،‬در را ﻣﻴﮕﺸﻮد‬ ‫ﺧﻮاﺟﻪ از ﺁﻏﺎز ﺷﺐ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺸﺘﻪ رﻧﺠﻮر و ﻧﻤﻴﮕﻴﺮد ﻗﺮار‬ ‫داﻳﻪ ﺁﻣﺪ ﮔﻔﺖ ﻃﻔﻞ ﺷﻴﺮﺧﻮار‬
‫ﻣﻄﺒﺨﯽ ﮐﺸﮏ و ﻋﺪس دزدﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻧﺎﻇﺮ‪ ،‬دﺧﺘﺮ ﻣﻦ دﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﺎﻳﻦ زرهﺎ ﻣﻴﺎن هﻴﻤﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن‪ ،‬ﻓﺮاش هﻤﻴﺎﻧﯽ ﮔﺸﻮد‬
‫ﻏﺎﺋﺒﺴﺖ از ﺣﻖ‪ ،‬اﮔﺮ ﭼﻪ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺁﻣﺪ ﮐﻪ دزد‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ دﻳﻨﺎر اﺳﺖ و درهﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺒﺮد‬ ‫زر ﻓﺰون ﻣﻴﮕﻴﺮد و ﮐﻢ ﻣﻴﺨﺮد‬
‫ﺧﻮاﺟﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ اوﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﮑﻨﺪ از ﻣﺎ ﺑﻪ ﺟﻮر و ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﻪاﯼ ﺁورد و ﺧﺮوارﯼ ﻧﻮﺷﺖ‬ ‫دوش‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﻦ هﻴﻤﻪ را ﺑﺎرﯼ ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ‪ ،‬ﻧﺎن را ﮐﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻬﺎد‬ ‫از ﮐﻨﺎر در‪ ،‬ﮐﻨﻴﺰ ﺁواز داد‬
‫ﺳﻔﺮﻩاش را ﻧﻴﺰ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﺎن و ﻋﺴﻞ را ﺧﻮردﻩاﻧﺪ‬
‫ﻣﺤﻀﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ دﮔﺮﮔﻮن ﻣﺤﻀﺮ اﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪ ﻗﺎﺿﯽ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺮﺷﻮر و ﺷﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﻀﺮ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﮐﺎر ﻗﺎﺿﯽ ﺟﺰ ﺧﻂ و دﻓﺘﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫وﻳﻦ ﮐﻢ و اﻓﺰون‪ ،‬ﮐﻪ اﻓﺰود و ﮐﻪ ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫او ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ﺁﺷﻮب از ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫دﻓﺘﺮ ﺧﻮد را ﻧﻬﺎد اﻧﺪر ﺑﻐﻞ‬ ‫ﭼﻮن اﻣﻴﻦ ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ از دزد و دﻏﻞ‬
‫‪١١٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎﻳﺪم رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻪ ﻣﺤﻀﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ زﻳﻦ ﺟﻨﮓ و ﺟﺪل‪ ،‬ﺳﺮ ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ دﻳﺪﯼ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻢ راﺳﺖ ﺑﻮد‬ ‫ﭼﻮن ز ﺟﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬زن در را ﮔﺸﻮد‬
‫ﻟﻴﮏ اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪ درﻣﺎﻧﺪﯼ ز ﮐﺎر‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ داورﯼ ﮐﺮدﯼ هﺰار‬
‫از ﺗﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﻤﻴﺘﺮﺳﺪ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪﯼ ﺧﻼﻳﻖ را ﺑﺴﯽ‬
‫ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺘﻢ هﻴﭻ و دﻳﺪﯼ ﮐﺎر ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺴﯽ ﮔﻔﺘﯽ ز ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﭼﻨﺪ روزﯼ ﻣﺎﻧﺪﯼ و ﮐﺮدﯼ ﻓﺮار‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ اﻧﺪر ﺧﺎﻧﻪ دﻳﺪﯼ ﮔﻴﺮ و دار‬
‫ﮔﺎﻩ دﺳﺘﻢ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﭼﺸﻤﻢ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﮔﻮش‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻨﻢ ﺻﺪ ﺷﻌﻠﻪ در ﻳﮑﺪم ﺧﻤﻮش‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ راهﯽ اﺳﺖ‪ ،‬رهﭙﻮﺋﻴﺶ هﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ رﺷﺘﻪاﯼ دارد ﺑﺪﺳﺖ‬
‫زﻳﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺣﻖ ﮐﺪام‪ ،‬اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﮐﻪ دزد ﺧﺎﻧﻪ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫از ﺣﻘﻴﻘﺖ دور ﮐﺮد اﻓﺴﺎﻧﻪ را‬ ‫زن‪ ،‬ﺑﺪام اﻓﮑﻨﺪ دزد ﺧﺎﻧﻪ را‬
‫دو هﻤﺪرد‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ روز‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺎور ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﮑﻨﺞ ﻗﻔﺴﯽ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر ﻓﻠﮏ اﺧﻀﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﯼ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ ﮐﻪ ﻗﻔﺲ را در ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻨﺎن ﺳﺨﺖ ﺑﺒﺴﺘﻨﺪ اﻳﻦ در‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا دﻳﺪﻩ ﺑﺴﻴﻢ و زر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻗﻔﺴﻢ ﮔﺮ زر و ﺳﻴﻢ اﺳﺖ ﭼﻪ ﻓﺮق‬
‫ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻴﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺶ ز ﭼﻪ در زﻧﺪان ﮐﺮد‬
‫ﻧﮕﻬﯽ در ﺧﻮر اﻳﻦ ﮐﻴﻔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﮔﻞ ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﺲ ﺑﺠﺰ ﺑﺨﺖ ﺑﺪم رهﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺴﻮﯼ ﭼﻤﻨﻢ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺮد‬
‫دﮔﺮ اﻣﺮوز‪ ،‬ﮔﻞ و ﻋﺒﻬﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﺮ ﺑﺎم ﻗﻔﺲ ﺑﺎﻳﺪ دوﺧﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺗﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﻮﺧﺘﻢ اﻳﻨﻬﻤﻪ از ﻣﺤﻨﺖ و ﺑﺎز‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬رﻩ دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻃﻮﻃﯽ از ﻗﻔﺲ دﻳﮕﺮ ﮔﻔﺖ‬
‫دل ﻣﺎ را هﻮس ﺷﮑﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ ﺗﻠﺦ اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ و ﺻﺒﺮ‬
‫ﺳﻴﺮﮔﺎهﯽ ز ﻗﻔﺲ ﺧﻮﺷﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪن‬
‫ﮐﻪ اﮔﺮ دل ﻧﺒﻮد‪ ،‬دﻟﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دل ﻣﻔﺮﺳﺎﯼ ﺑﺴﻮداﯼ ﻣﺤﺎل‬
‫ﺻﻴﺪ را ﺑﻬﺘﺮ ازﻳﻦ زﻳﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در و ﺑﺎم ﻗﻔﺴﺖ زرﻳﻦ اﺳﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ از ﺧﻮن‪ ،‬ﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫زﺧﻢ ﻣﻦ ﺻﺤﻦ ﻗﻔﺲ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﮐﺮد‬
‫‪١١٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﺑﺠﺰ ﺑﺮگ ﮔﻠﺖ ﺑﺴﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺷﮑﻴﺒﺎ ﺷﻮ و ﭘﻨﺪار ﭼﻨﺎن‬
‫هﺮ ﮐﺲ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ اﺧﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻪ ﺑﻠﻨﺪﯼ اﺳﺖ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﭘﺴﺘﯽ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ذرﻩ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻗﻀﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﺒﻪ ﮔﺸﺖ و ﻳﮑﯽ در ﺳﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ هﻮﺳﻬﺎ ﺑﺴﺮ اﻓﺘﺎد ﻣﺮا‬
‫دﮔﺮم ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻏﻢ ار ﺑﺎل و ﭘﺮم رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺨﻴﺎل اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻳﺪن ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻤﻦ ار ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻗﻔﺲ ﺧﻮد ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن دل هﺴﺖ و ﮔﻞ اﺣﻤﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﮐﻨﺪت ﮔﺮ ﻳﮑﺮوز‬
‫اﮔﺮت ﺳﺎﻳﻪ ز ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮخ ﻧﻴﻠﻮﻓﺮﻳﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫دو هﻤﺮاز‬
‫ﮐﻪ روز ﮔﺸﺖ و ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن و ﺟﻬﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﺁﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﻂ ﺑﻤﺎهﯽ ﮔﻔﺖ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺴﺎط‪ ،‬دﮔﺮ ﺟﺎﯼ ﺁرﻣﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎط ﺣﻠﻘﻪ و داﻣﺴﺖ ﻳﮑﺴﺮ اﻳﻦ ﺻﺤﺮا‬
‫وﻟﻴﮏ‪ ،‬ﮔﻮش ﺗﺮا ﻃﺎﻗﺖ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا هﻤﻴﺸﻪ ازﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﮐﺮدم‬
‫ﻣﮑﺎن اﻳﻤﻨﯽ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺰار ﻣﺮﺗﺒﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺻﻴﺎد‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮن ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﺮا ﻗﺪرت ﭘﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ از ﻣﻴﺎن ﺑﺮوم‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﻄﺮ ﺷﻮد ﻧﺰدﻳﮏ‬
‫ﺑﻬﺎﯼ ﻳﮏ رگ و ﻳﮑﻘﻄﺮﻩ ﺧﻮن ﭼﮑﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺰار ﭼﺸﻤﻪﯼ روﺷﻦ‪ ،‬هﺰار ﺑﺮﮐﻪﯼ ﭘﺎﮎ‬
‫ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﻮﺗﻪ ﻣﺎ را ﺑﺪان رﺳﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد ﺁﻧﭽﻨﺎن دور اﺳﺖ‬
‫وﻟﯽ ﭼﻪ ﺳﻮد‪ ،‬ﮐﻪ هﺮ دﻳﺪﻩ ﺑﻬﺮ دﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺰار رﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻳﻦ ﮐﺎرﮔﺎﻩ ﻣﯽﭘﻴﭽﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻏﻨﭽﻪ و ﮔﻞ اﻳﻦ ﺑﺎغ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺧﺮﻣﻦ ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ ﺧﻮﺷﻪاﯼ ﻧﺒﺮﯼ‬
‫ازﻳﻦ ﺣﺼﺎر‪ ،‬ﮐﺴﯽ را رﻩ رهﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ز ﺁب ﮔﺮﻳﺰﯼ‪ ،‬ﺑﺨﺸﮑﻴﺖ ﺑﺰﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﺒﮏ ﻣﺮان ﮐﻪ ﻣﺠﺎل ﻋﻨﺎن ﮐﺸﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﻣﺮﮐﺐ هﻮﯼ و هﻮس‬
‫ﺑﺮاﯼ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬اﮔﺮ از ﭘﯽ ﺧﻠﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﭙﺎﯼ ﮔﻠﺒﻦ زﻳﺒﺎﯼ هﺴﺘﯽ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﺎر‬
‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﻓﺮﺻﺖ ﺗﺮﺳﻴﺪن و رﻣﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﻧﻬﻔﺘﻪ و ﺁهﺴﺘﻪ ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ اﻳﻦ دام‬
‫ﺑﺠﺰ ﻧﺸﺎن ﺧﺮاﺑﯽ‪ ،‬در ﺁن وزﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﻤﻮم ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﺎد ﺳﺤﺮﮔﻬﯽ ﻧﺴﻮزد‬
‫دﮔﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن و ﭼﻤﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺨﺎﮎ ﺗﭙﻴﺪم‪ ،‬ﺗﻮ ﺳﻮﺧﺘﯽ ﺑﺸﺮار‬
‫ﭼﻮ ﺧﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﭼﻪ داﻧﺪ ﮔﻪ ﭼﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮاﻩ ﮔﺮگ ﺣﻮادث‪ ،‬ﺷﺒﺎن ﺑﺨﻮاب رود‬
‫ز هﻢ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ و ﻃﺮح ﻧﻮ ﺑﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮﻳﺪ و دوﺧﺖ ﻗﺒﺎﯼ ﻣﻦ و ﺗﻮ درزﯼ ﭼﺮخ‬
‫‪١٢٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﺧﻮرﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺳﺮ ﺧﺮﻳﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺘﺎع ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬روزﯼ ﺑﻘﻬﺮ ﺑﻔﺮوﺷﻨﺪ‬
‫دﻳﺪن و ﻧﺎدﻳﺪن‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ از ﺑﻬﺮ ﺧﻠﻖ ﮐﻮﺷﻴﺪن‬ ‫ﺷﺒﯽ ﺑﻤﺮدﻣﮏ ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻃﻌﻨﻪ زد ﻣﮋﮔﺎن‬
‫هﻤﻴﺸﻪ رﻧﺞ ﻃﻠﺐ ﮐﺮدن و ﻧﺮﻧﺠﻴﺪن‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎر ﺟﻔﺎ ﺑﺮدن و ﻧﻴﺎﺳﻮدن‬
‫ﺗﻤﺎم دﻳﺪن و از ﺧﻮﻳﺶ هﻴﭻ ﻧﺎدﻳﺪن‬ ‫ز ﻧﻴﮏ و زﺷﺖ و ﮔﻞ و ﺧﺎر و ﻣﺮدم و ﺣﻴﻮان‬
‫ﺑﻮﻗﺖ ﮐﺎر‪ ،‬ﺿﺮورﯼ اﺳﺖ ﮐﺎر ﺳﻨﺠﻴﺪن‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺎرﮔﺮ ﺷﺪﻩاﯼ‪ ،‬ﻣﺰد ﺳﻌﯽ و رﻧﺞ ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ روﺷﻨﺴﺖ ازﻳﻦ ﺑﺰم‪ ،‬رﺧﺖ ﺑﺮﭼﻴﺪن‬ ‫ز ﺑﺰم ﺗﻴﺮﻩﯼ ﺧﻮد‪ ،‬روﺷﻨﯽ درﻳﻎ ﻣﺪار‬
‫ﺑﺨﻮاب ﺟﻬﻞ ﻓﺰودن‪ ،‬ز ﮐﺎر ﮐﺎهﻴﺪن‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﮐﺎرداﻧﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫اﺷﺎرﺗﯽ اﺳﺖ درﻳﻦ ﮐﺎر ﺷﺐ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪن‬ ‫ﮐﻨﺎﻳﺘﯽ اﺳﺖ درﻳﻦ رﻧﺞ روز ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪن‬
‫هﻨﺮوران ﻧﭙﺴﻨﺪﻧﺪ ﺧﻮد ﭘﺴﻨﺪﻳﺪن‬ ‫ﻣﺮا ﺣﺪﻳﺜﯽ هﻮﯼ و هﻮس ﻣﮑﻦ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ رﺳﻢ و رﻩ ﭘﺎﺳﺖ رﻩ ﻧﻮردﻳﺪن‬ ‫ﻧﮕﺎهﺒﺎﻧﯽ ﻣﻠﮏ ﺗﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺸﻪﯼ ﭼﺸﻢ‬
‫ﮐﻨﻮن ﻧﺒﻮد ﻣﺮا دﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﮔﺮدﻳﺪن‬ ‫اﮔﺮ ﭘﯽ هﻮس و ﺁز ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر ﭼﺮاغ اﺳﺖ ﻧﻮر ﺑﺨﺸﻴﺪن‬ ‫ﺑﭙﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻴﻔﮑﻨﺪﻩ روﺷﻨﯽ هﺮﮔﺰ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮدﻣﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ز دﺳﺖ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﺎﻟﻴﺪن‬ ‫ﻧﻪ ﺁﮔﻬﻴﺴﺖ‪ ،‬ز ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎ ﺷﺪن دﻟﺘﻨﮓ‬
‫ازﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ‪ ،‬ﮐﺲ ﺁﮔﻪ ﻧﺸﺪ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪن‬ ‫ﻣﮕﻮ ﭼﺮا ﻣﮋﻩ ﮔﺸﺘﻢ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﺮدم ﭼﺸﻢ‬
‫وﻟﯽ درﻳﻎ‪ ،‬ﮐﻪ دﺷﻮار ﺑﻮد ﻓﻬﻤﻴﺪن‬ ‫هﺰار ﻣﺴﻠﻪ در دﻓﺘﺮ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻮد‬
‫ز ﺧﻮن دوﻳﺪن و از اﺷﮏ ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻏﻠﺘﻴﺪن‬ ‫ز دل ﺗﭙﻴﺪن و از دﻳﺪﻩ روﺷﻨﯽ ﺧﻮاهﻨﺪ‬
‫ز ﺧﺎﮎ ﺻﺒﺮ و ﺗﻮاﺿﻊ‪ ،‬ز ﺑﺎد رﻗﺼﻴﺪن‬ ‫ز ﮐﻮﻩ و ﮐﺎﻩ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ و ﺳﺒﮑﺒﺎرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮد ﺧﺼﻠﺘﻢ‪ ،‬از ﺧﻮﻳﺶ ﭼﺸﻢ ﭘﻮﺷﻴﺪن‬ ‫ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻬﺎد ﻧﺎم از ﺁن‬
‫هﺰار ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﻬﺘﺮ ز ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻳﺪن‬ ‫هﺰار ﻗﺮن ﻧﺪﻳﺪن ز روﺷﻨﯽ اﺛﺮﯼ‬
‫ﺑﺘﺮ ز دﻳﻮ ﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻴﺪن‬ ‫هﻮاﯼ ﻧﻔﺲ ﭼﻮ دﻳﻮﻳﺴﺖ ﺗﻴﺮﻩ دل‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫دﻳﺪﻩ و دل‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﻣﻦ ﺷﺪ از ﺟﻮر ﺗﻮ ﻣﺸﮑﻞ‬ ‫ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮد روزﯼ دﻳﺪﻩ ﺑﺎ دل‬
‫ﻣﺮا ﮐﻨﺪﺳﺖ ﺳﻴﻞ اﺷﮏ‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎد‬ ‫ﺗﺮا دادﺳﺖ دﺳﺖ ﺷﻮق ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫ﺗﻮ زاﺳﺎﻳﺶ ﺑﺮﯼ ﮔﺸﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻦ از ﺧﻮاب‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮدﻳﺪ ﺟﺎﯼ ﺁﺗﺶ‪ ،‬ﻣﺮا ﺁب‬
‫‪١٢١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺮا و ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺪﻧﺎم ﮐﺮدﯼ‬ ‫ز ﺑﺲ ﮐﺎﻧﺪﻳﺸﻪهﺎﯼ ﺧﺎم ﮐﺮدﯼ‬

‫ﻣﺮا ﺁراﻣﮕﻪ ﺷﺪ ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺧﻮن‬ ‫از ﺁﻧﺮوزﯼ ﮐﻪ ﮔﺮدﻳﺪﯼ ﺗﻮ ﻣﻔﺘﻮن‬
‫زوال دوﻟﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺪﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﺗﻮ اﻧﺪر ﮐﺸﻮر ﺗﻦ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬
‫اﺳﻴﺮ داﻧﻪﯼ هﺮ دام ﺑﻮدن‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮدﮐﺎم ﺑﻮدن‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺟﺴﺘﻦ از اﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪن هﻤﺼﺤﺒﺖ دﻳﻮاﻧﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫هﺮ ﺁن ﮐﻮ دم ز ﺟﺎﻧﺎن زد‪ ،‬ز ﺟﺎن ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫ز ﺑﺤﺮ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﻣﻮج ﻓﺘﻨﻪ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ از دﺳﺖ ﺗﻮ اﻓﺘﺎدم درﻳﻦ ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻴﺮ ﻃﻌﻨﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﺨﺎﻧﻪﯼ ﻋﺸﻘﻢ ﺳﭙﺮدﯼ‬ ‫ﺗﻮ رﻓﺘﯽ و ﻣﺮا هﻤﺮاﻩ ﺑﺮدﯼ‬
‫ﺗﻮ اول دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﺁﻧﮕﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺮا ﮐﺎر ﺗﻮ ﮐﺮد ﺁﻟﻮدﻩ داﻣﻦ‬
‫در ﺁﺗﺶ ﺳﻮﺧﺘﯽ هﻤﺴﺎﻳﻪاﯼ را‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﺟﻮر ﮐﻨﺪﯼ ﭘﺎﻳﻪاﯼ را‬
‫ﺧﻴﺎﻟﻢ زﻳﻦ ﺣﻮادث ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺮا در ﮐﻮدﮐﯽ ﺷﻮق دﮔﺮ ﺑﻮد‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮدم ﺑﺴﺘﻪﯼ ﺑﻨﺪﯼ و داﻣﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﻣﻴﺨﻮردم ﻏﻢ ﻧﻨﮕﯽ و ﻧﺎﻣﯽ‬
‫ﻧﻪ ﺁﮔﻪ ﺑﻮدم از ﻧﻘﺺ و ﮐﻤﺎﻟﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪم از هﺠﺮ و وﺻﺎﻟﯽ‬
‫ﻣﺮا ﻣﻔﺘﻮن و ﻣﺴﺖ و ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﺗﺮا ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﮐﺮد‬
‫ﺣﺴﺎب ﮐﺎر ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮن ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﻗﺼﻪ دﻳﮕﺮﮔﻮن ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ ﺣﺮﻓﯽ ﺧﻮاﻧﺪﯼ و ﻣﻦ دﻓﺘﺮﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﻋﺸﻖ و وﺻﻞ و هﺠﺮ و ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﻧﻬﺎن ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬هﺰاران ﻗﺼﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﮔﻮهﺮ ﮐﻪ ﻣﮋﮔﺎن ﺗﻮ ﻣﻴﺴﻔﺖ‬
‫ﺗﺮا ﮐﺮدﻧﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‪ ،‬ﻣﺮا دود‬ ‫ﻣﺮا ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺗﺮا ﺳﻮد‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺮو ﺗﺒﻪ ﮔﺸﺖ و ﺗﻮ را ﻧﻮر‬ ‫ﺑﺴﺎط ﻣﻦ ﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺷﺎم ﺗﻮ دﻳﺠﻮر‬
‫ﺗﺮا روزﯼ ﺳﺮﺷﮏ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺧﻮن‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬وارون ﺑﺨﺖ و ﺣﺎل ﻣﻦ دﮔﺮﮔﻮن‬
‫ﺗﻮ اﺳﺘﺎدﯼ درﻳﻦ رﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﻧﻮﺁﻣﻮز‬ ‫ﺗﻮ از دﻳﺮوز ﮔﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻣﻦ از اﻣﺮوز‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪم‪ ،‬ﭘﺮﺗﮕﺎهﯽ ﺧﻮﻓﻨﺎﮐﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ راﻩ ﻋﺸﻖ از ﻓﺘﻨﻪ ﭘﺎﮐﺴﺖ‬
‫ﻣﺮا هﺠﺮان ﮔﺴﺴﺖ از هﻢ‪ ،‬رگ و ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﮐﺮد ﺁرزوﯼ وﺻﻞ‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫ﺗﺮا رﻧﺠﻮر ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺮا ﮐﺸﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺷﻤﺸﻴﺮ زد ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﺮا ﻣﺸﺖ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮ ﭘﺎﯼ و ﻣﺎ را ﺑﺮ ﺳﺮ ﺁﻣﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺳﻨﮕﯽ ز ﮐﻮﯼ دﻟﺒﺮ ﺁﻣﺪ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮ ﺟﺎﻣﻪ و ﻣﺎ را ﺑﺠﺎن زد‬ ‫ﺑﺘﯽ‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﻴﺮ ز اﺑﺮوﯼ ﮐﻤﺎن زد‬
‫ﺗﺮا ﻳﮏ ﻧﮑﺘﻪ و ﻣﺎ را ﺳﺨﻨﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﻳﮏ ﺳﻮز و ﻣﺎ را ﺳﻮﺧﺘﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫‪١٢٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﻴﻨﯽ ﻣﻠﮏ ﺗﻦ‪ ،‬ﻣﺎ ﻣﻠﮏ ﺟﺎن را‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻮﺳﯽ ﺁﺳﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺎ ﺁﺳﺘﺎن را‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮزاﻧﺪ ﻋﺎﻟﻢ ﺳﻮز ﺁهﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﻓﺮﺳﻮد ﮔﺮ روز ﺳﻴﺎهﯽ‬
‫دﻳﻮاﻧﻪ و زﻧﺠﻴﺮ‬
‫ﻋﺎﻗﻼن ﭘﻴﺪاﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺰ دﻳﻮاﻧﮕﺎن ﺗﺮﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ زﻧﺠﻴﺮ‪ ،‬در زﻧﺪان ﺷﺒﯽ دﻳﻮاﻧﻪاﯼ‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﭙﺮﺳﻴﺪ ﮐﺲ‪ ،‬ﮐﺎﻳﺸﺎن ﺑﭽﻨﺪ ارزﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮ ارزﻳﺪم ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻨﺪم ﺑﭙﺎﯼ‬
‫اﯼ ﻋﺠﺐ! ﺁن ﺳﻨﮕﻬﺎ را هﻢ ز ﻣﻦ دزدﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫دوش ﺳﻨﮕﯽ ﭼﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدم اﻧﺪر ﺁﺳﺘﻴﻦ‬
‫ﻣﺒﺤﺚ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﯽ هﺎ را ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺳﻨﮓ ﻣﻴﺪزدﻧﺪ از دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻘﻞ و راﯼ‬
‫در ﺗﺮازوﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪاﯼ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻋﺎﻗﻼن ﺑﺎ اﻳﻦ ﮐﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻘﻞ دوراﻧﺪﻳﺶ را‬
‫ﻋﺎﻗﻠﻨﺪ ﺁرﯼ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﮐﻤﺘﺮ دﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ دﻳﺪن ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎرهﺎ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺟﻤﻊ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺪﺳﺖ‪ ،‬اﻳﺸﺎن ﺑﺪﻳﻦ ﻧﺎﻣﻢ ﭼﺮا ﻧﺎﻣﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ را دﻳﻮاﻧﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪم‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﮕﺸﻮدﻧﺪ در‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ در هﺮ ﻣﮑﺎن و هﺮ ﮔﺬر رﻗﺼﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻧﺪ از ﺑﻴﻬﺸﯽ ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩهﺎ‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را دﻳﺪﻩ و ﺑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﻳﮑﯽ ﺁﺋﻴﻨﻪام ﮐﺎﻧﺪر ﻣﻦ اﻳﻦ دﻳﻮاﻧﮕﺎن‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮن ﻳﺘﻴﻢ و ﭘﻴﺮزن ﻧﻮﺷﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺁب ﺻﺎف از ﺟﻮﯼ ﻧﻮﺷﻴﺪم‪ ،‬ﻣﺮا ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﭘﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻨﺎﻩ از ﺳﻨﮓ ﺑﻮد‪ ،‬از ﻣﻦ ﭼﺮا رﻧﺠﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺧﺎﻟﯽ از ﻋﻘﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮهﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺳﻨﮓ ﻣﺎ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﻏﻴﺮ ازﻳﻦ زﻧﺠﻴﺮ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻤﻦ ﺑﺨﺸﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺑﺎز ﺑﺴﺘﺎﻧﻨﺪ و زﺣﻤﺖ ﮐﻢ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫رﻳﺴﻤﺎن ﺧﻮﻳﺶ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻦ ﺗﺎﺑﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺳﻨﮓ در داﻣﻦ ﻧﻬﻨﺪم ﺗﺎ در اﻧﺪازم ﺑﺨﻠﻖ‬
‫زاﻧﮑﻪ از ﻣﻦ ﺧﻴﺮﻩ و ﺑﻴﻬﻮدﻩ‪ ،‬ﺑﺲ ﭘﺮﺳﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫هﻴﭻ ﭘﺮﺳﺶ را ﻧﺨﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ زﻳﻨﺴﺎﻋﺖ ﺟﻮاب‬
‫از ﺳﺤﺮ ﺗﺎ ﺷﺎﻣﮕﺎهﺎن‪ ،‬از ﭘﻴﺶ ﮔﺮدﻳﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮب دﺳﺘﯽ را ﻧﻬﻔﺘﻢ دوش زﻳﺮ ﺑﻮرﻳﺎ‬
‫ﻋﻴﺒﻬﺎ دارﻧﺪ و از ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ را ﭘﻮﺷﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻤﻴﭙﻮﺷﻴﻢ ﻋﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮان‬
‫دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎر ﻣﺎ را‪ ،‬زان ﺳﺒﺐ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻧﻨﮕﻬﺎ دﻳﺪﻳﻢ اﻧﺪر دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎرﺷﺎن‬
‫ﻋﺎﻗﻼن ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮕﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﻟﻐﺰﻳﺪﻩاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺳﺒﮑﺴﺎرﻳﻢ‪ ،‬از ﻟﻐﺰﻳﺪن ﻣﺎ ﭼﺎرﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ذرﻩ‬
‫ﺑﺮﻓﺖ ذرﻩ ﺑﺸﻮﻗﯽ ﻓﺰون ﺑﻤﻬﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ روزﯼ ﺑﭽﺸﻤﻪﯼ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‬
‫ﺳﺒﮏ ﻗﺪم ﻧﺸﺪﻩ‪ ،‬دﻳﺪ ﺑﺲ ﮔﺮاﻧﺠﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﻤﺮهﯽ‪ ،‬ﺑﺎد ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﺶ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻬﯽ‪ ،‬هﻮا ﭼﻮ ﻳﻢ ﻋﺸﻖ ﮔﺸﺖ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﻬﯽ‪ ،‬روﻧﺪﻩ ﺳﺤﺎﺑﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﻣﻬﺮ‬
‫‪١٢٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺟﻔﺎ ﮐﺸﻴﺪ ﺑﺲ‪ ،‬از رﻋﺪ و ﺑﺮق ﻧﻴﺴﺎﻧﯽ‬ ‫هﺰار ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺑﺎران ﭼﮑﻴﺪ ﺑﺮ روﻳﺶ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﺁن ﺑﺰﻣﮕﺎﻩ ﻧﻮراﻧﯽ‬ ‫هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪﯼ‪ ،‬هﺰار ﭘﺴﺘﯽ دﻳﺪ‬
‫ﻣﻠﻮل ﮔﺸﺖ ﺳﺮاﻧﺠﺎم زان هﻮﺳﺮاﻧﯽ‬ ‫ﻧﻤﻮد دﻳﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻓﺘﺎب ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﺑﺪوﺧﺖ دﻳﺪﻩﯼ ﺧﻮدﺑﻴﻦ‪ ،‬ز ﻓﺮط ﺣﻴﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺳﭙﻬﺮ دﻳﺪ و ﺑﻠﻨﺪﯼ و ﭘﺮﺗﻮ و ﭘﺎﮐﯽ‬
‫در اﻳﻦ ﻓﻀﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﺮا ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺳﻮال ﮐﺮد ز ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ روﺷﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮون ز ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺪﺑﻴﺮ و ﻓﮑﺮ اﻣﮑﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺬرﻩ ﮔﻔﺖ ﻓﺮوزﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ رﻣﺰﻳﺴﺖ‬
‫ﺑﺲ اﺳﺖ اﻳﻤﻨﯽ ﮐﺸﻮر ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺘﺨﺖ و ﺗﺎج ﺳﻠﻴﻤﺎن‪ ،‬ﭼﮑﺎر ﻣﻮرﭼﻪ را‬
‫ﺗﻮ از وزﻳﺪن ﺑﺎدﯼ‪ ،‬ز ﮐﺎر درﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﻦ از ﮔﺬﺷﺘﻦ اﺑﺮﯼ ﺿﻌﻴﻒ‪ ،‬ﺗﻴﺮﻩ ﺷﻮم‬
‫ﻧﻪ ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﺁﺳﺎن ﺷﻮد ﺑﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﻣﻘﺼﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮدد ﻋﻴﺎن ز ﻧﻴﻤﻪﯼ راﻩ‬
‫هﺰار ﻗﺮن اﮔﺮ درس ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﻮاﻧﯽ‬ ‫هﺰار ﺳﺎل اﮔﺮ ﻋﻠﻢ و ﺣﮑﻤﺖ ﺁﻣﻮزﯼ‬
‫ﺑﺪاﻧﯽ ار هﻤﻪﯼ رازهﺎﯼ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﭙﻮﺋﯽ ار هﻤﻪﯼ راهﻬﺎﯼ ﺗﻴﺮﻩ و ﺗﺎر‬
‫وﮔﺮ ﺑﺪاﻧﺶ و ﻓﻀﻞ‪ ،‬اوﺳﺘﺎد ﻟﻘﻤﺎﻧﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻌﻘﻞ و هﻨﺮ‪ ،‬هﻤﺴﺮ ﻓﻼﻃﻮﻧﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺧﻠﻮت اﺣﺪﻳﺖ‪ ،‬رﺳﻴﺪ ﻧﺘﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺴﻤﺎن ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺑﻬﻴﭻ ﭘﺮ ﻧﭙﺮﯼ‬
‫ﭼﻮ ﻧﻴﮏ در ﻧﮕﺮﯼ در ﮐﻤﺎل ﻧﻘﺼﺎﻧﯽ‬ ‫در ﺁﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ رﺳﯽ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺤﺪ ﮐﻤﺎل‬
‫ﻧﻴﺎﻓﺖ هﻴﭽﮕﻪ اﻳﻦ ﭘﺎﮎ ﮔﻮهﺮ ﮐﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺸﻮد ﮔﻮهﺮﯼ ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺲ ﮐﺎﻧﻬﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﻨﻤﻮد ﺗﺤﻤﻞ ﺑﻪ رﻧﺞ دهﻘﺎﻧﯽ‬ ‫دﻩ ﺟﻬﺎن اﮔﺮ اﻳﺪوﺳﺖ دهﺨﺪاﯼ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺑﺨﺰ ﻓﺘﺎدن و درﻣﺎﻧﺪن و ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻴﺰ ﻣﺸﻮ‪ ،‬زاﻧﮑﻪ ﺣﺎﺻﻠﯽ ﻧﺒﺮﯼ‬
‫ﭼﻮ ذرﻩ ﻧﻴﺰ رﻩ و رﺳﻢ را ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮑﻮﯼ ﺷﻮق‪ ،‬ﮔﺬارﯼ ﻧﻤﻴﮑﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ذرﻩ و ﺧﻔﺎش‬
‫ﺷﻨﻴﺪم ذرﻩ ﺑﺎ ﺧﻔﺎش ﻣﻴﮕﻔﺖ‬ ‫در ﺁﻧﺴﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﭼﺸﻢ روز ﻣﻴﺨﻔﺖ‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎ ﺁﻓﺘﺎﺑﺖ اﻟﻔﺘﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻪ اﯼ ﺗﺎرﻳﮏ راﯼ‪ ،‬اﻳﻦ ﮔﻤﺮهﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﻤﻊ هﺴﺘﯽ را ﻃﻔﻴﻠﻴﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺎهﻴﻢ و ﮔﺮ روﺷﻦ ﺳﻬﻴﻠﻴﻢ‬
‫ﻳﮑﯽ روﻧﻖ ﮔﺮﻓﺖ از ﺧﻮر‪ ،‬ﻳﮑﯽ رﻧﮓ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻞ رﺳﺖ و ﮔﺮ ﻳﺎﻗﻮت ﺷﺪ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺑﺼﺒﺢ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻣﺮدﻩ ﺑﻮدن‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ اﻓﺴﺮدﻩ ﺑﻮدن‬
‫ﺗﺠﻠﻴﻬﺎﯼ ﻣﻬﺮ ﻋﺎﻟﻢ اﻓﺮوز‬ ‫ﺑﺒﻴﻨﯽ‪ ،‬ﮔﺮ ﺑﺮون ﺁﺋﯽ ﻳﮑﯽ روز‬
‫ﻓﺮو ﺷﻮﻳﺪ ز رﺧﺴﺎرت ﺳﻴﺎهﯽ‬ ‫ﻓﺮوغ ﺁﻓﺘﺎب ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ‬
‫‪١٢٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺸﺐ ﮔﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺑﮕﺎﻩ روز ﺧﻔﺘﻦ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺮﮎ ﻋﻘﻞ و راﯼ ﮔﻔﺘﻦ‬
‫درو دﻳﺪن‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻳﮑﺴﺮ ﻧﺪﻳﺪن‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ دﻟﺒﺮﯼ زﻳﺒﺎ ﮔﺰﻳﺪن‬
‫ﺑﺸﻮق وﺻﻞ‪ ،‬ﺻﻠﺤﯽ ﻳﺎ ﺳﺘﻴﺰﯼ‬ ‫ﺑﺮاﻩ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﮐﺮدن ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰﯼ‬
‫ز ﺑﺎدﯼ ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬از درﻳﺎ ﮔﺬﺷﺘﻦ‬ ‫ز ﻳﮏ ﻧﻢ اوﻓﺘﺎدن‪ ،‬ﻏﺮق ﮔﺸﺘﻦ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﺧﺮدﯼ دﻟﻢ را ﺁرزوهﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا هﻤﻮارﻩ ﺑﺎ ﺧﻮر ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﻣﻮج ﺑﻴﻨﻢ ﻳﺎ ﮐﻪ ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﭼﻮ روﺷﻦ ﺷﺪ رهﻢ زان ﭼﻬﺮ رﺧﺸﺎن‬
‫ﻧﻈﺮ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﭙﻮش از هﺮ ﭼﻪ ﺧﺎﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﻣﻴﻞ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺧﻮاﻩ را‪ ،‬ﭘﺴﺘﯽ ﻧﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺳﻮد از اﻧﺰوا و ﻇﻠﻤﺖ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﯽ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﺮدم ﮐﻮر‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ﺁﺧﺮ ﺣﺪﻳﺚ ﭼﺸﻤﻪﯼ ﻧﻮر‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ دﻳﺪن از ﺧﻮرﺷﻴﺪ و اﻓﻼﮎ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﺸﻤﻴﺴﺖ ﺑﺲ ﺗﺎرﻳﮏ و ﻧﻤﻨﺎﮎ‬
‫ﺳﻴﻪ روزﻳﻢ‪ ،‬روزﯼ ﮐﺮد اﻳﺎم‬ ‫از ﺁن روزم ﮐﻪ ﻣﻮش ﮐﻮر ﺷﺪ ﻧﺎم‬
‫ﻣﺮا ﺑﺴﺘﻨﺪ ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺁﻧﮕﺎﻩ راﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺁﻧﺎﻧﮑﻪ ﻧﺰد ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺗﺮا ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺗﻮ از اﻓﻼﮎ ﻣﻴﮕﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻣﻦ از ﺧﺎﮎ‬
‫ﺷﻤﺎ را هﻤﻨﺸﻴﻦ ﻧﻮر ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ز ﺧﻂ ﺷﻮق‪ ،‬ﻣﺎ را دور ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﺸﻢ روﺷﻨﯽ دﻳﺪن ﻧﺪارم‬ ‫از ﺁن رو‪ ،‬ﺗﻴﺮﮔﯽ را دوﺳﺘﺎرم‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ هﺴﺖ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺧﻴﺎل ﻣﻦ ﺑﻮد ﺧﻮردﯼ و ﺧﻮاﺑﯽ‬
‫ﻣﺮا هﻢ دم زﻧﺪ ﺑﺮ دﻳﺪﻩ ﭘﻴﮑﺎن‬ ‫ﺗﺮا اﻓﺮوزد ﺁن ﭼﻬﺮ ﻓﺮوزان‬
‫رخ دﺷﻤﻦ ﭼﻪ ﺗﺎرﻳﮏ و ﭼﻪ روﺷﻦ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮر ﺷﺪ دﺷﻤﻦ ﺁزادﯼ ﻣﻦ‬
‫ﻧﻬﻢ زاﻧﺪﻳﺸﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ هﻢ‬ ‫ﺷﻮم ﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻴﺎﻟﺶ ﻧﻴﺰ ﺗﻮام‬
‫ﺑﻪ از ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ روﯼ ﻣﻬﺮ دﻳﺪن‬ ‫ﻣﺮا ﻋﻤﺮﯼ ﺑﺘﺎرﻳﮑﯽ ﭘﺮﻳﺪن‬
‫وﻟﯽ ﻣﻦ ﻣﻮش ﮐﻮر‪ ،‬او ﺁﻓﺘﺎب اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم ﺑﻴﺸﻤﺎرش رﻧﮓ و ﺗﺎب اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺳﻮد از ﭘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻴﻨﺎﺳﺖ ﺧﻔﺎش‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد روﺷﻨﺪل و ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ ﺑﺎش‬
‫راﻩ دل‬
‫ﺑﺴﻮﯼ دﻳﺪﻩ هﻢ ز دل راهﯽ اﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﻳﺴﺖ راﻩ ﭘﻴﻤﺎﺋﯽ‬
‫ﺳﺎﻋﺘﯽ اﺷﮑﯽ و دﻣﯽ ﺁهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻟﻴﮏ ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ رﻩ ﮐﻪ ﻗﺎﻓﻠﻪاش‬
‫ﺟﺮﺳﺶ ﻧﺎﻟﻪﯼ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺁرزوﺋﯽ و ﺷﻮﻗﯽ اﺳﺖ‬
‫‪١٢٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در دل ﭘﺎﮎ ﻧﻴﺰ درﮔﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ هﺮ درﮔﻬﻴﺖ ﺳﺠﺪﻩ ﮔﻬﺴﺖ‬

‫ﮐﻪ درﻳﻦ رﻩ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﻗﺪم ﭼﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫از ﭘﯽ ﮐﺎروان ﺁز ﻣﺮو‬
‫ﮐﺎﻧﮑﻪ راهﺖ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﮔﻤﺮاهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ رﻓﺘﯽ و ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬روزﮔﺎر ﮐﻮﺗﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻗﺼﻪﯼ ﺗﻠﺨﻴﺶ دراز ﻣﮑﻦ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﻮهﯽ و ﮔﺮ ﭘﺮ ﮐﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻣﯽﺳﻨﺠﻨﺪ‬
‫ﻧﺮخ ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﺮخ ﮔﻨﺪم و ﮐﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﻤﺮ‪ ،‬دهﻘﺎن ﺷﺪ و ﻗﻀﺎ ﻏﺮﺑﺎل‬
‫ﮐﻪ ﺟﻬﺎن‪ ،‬هﺮ ﻃﺮف ﮐﻤﻴﻨﮕﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﻋﺴﺲ ﺑﺎش و دزد ﺧﻮد ﺑﺸﻨﺎس‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺮخ‪ ،‬روﺑﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎﮐﻴﺎن وﺟﻮد را ﭼﻪ اﻣﺎن‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻧﻴﺰ ﺧﻮدﺧﻮاهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﺳﻮد ﺧﻮد ﺧﻮاهﺪ‬
‫دزد اﻳﺎم‪ ،‬دزد ﺁﮔﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ رهﺶ هﻴﭻ ﺷﺤﻨﻪ راﻩ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﮐﻪ ﺳﺎل ﻳﺎ ﻣﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺐ و روز‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﻣﻴﮕﺬرد‬
‫ﮔﺎهﯽ رﻓﻘﯽ و ﮔﺎﻩ اﮐﺮاهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻤﺮاد ﮐﺴﯽ زﻣﺎﻧﻪ ﻧﮕﺸﺖ‬
‫رﻓﻮﯼ وﻗﺖ‬
‫ﺷﺐ ﺷﺪ و ﺁﺧﺮ ﻧﺸﺪ ﮐﺎرت ﺗﻤﺎم‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺳﻮزن ﺑﺎ رﻓﻮﮔﺮ وﻗﺖ ﺷﺎم‬
‫هﺮ دﻣﯽ‪ ،‬ﺻﺪ زﺧﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬ ‫روز و ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺳﻮزن ﻣﻴﺰﻧﯽ‬
‫ﺑﺴﮑﻪ ﺧﻮن ﻣﻴﺮﻳﺰد از اﻧﮕﺸﺖ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻦ ز ﺧﻮن‪ ،‬رﻧﮕﻴﻦ ﺷﺪم در ﻣﺸﺖ ﺗﻮ‬
‫ﮔﻪ ﺷﺪم ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﭘﺎﻳﺒﻨﺪ‬ ‫زﻳﻨﻬﻤﻪ ﻧﺨﻬﺎﯼ ﮐﻮﺗﺎﻩ و ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻪ ﺧﻤﻴﺪم ﭼﻮن ﮐﻤﺎن‬ ‫ﮔﻪ زﺑﻮن ﮔﺮدﻳﺪم و ﮔﻪ ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ﺗﻮ هﻤﯽ راﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻢ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر‬ ‫ﭼﻮن ﻓﺘﺎدم ﻳﺎ ﻓﺮوﻣﺎﻧﺪم ز ﮐﺎر‬
‫ﻣﻴﻔﺰاﺋﯽ ﮐﺎر و ﻣﻴﮑﺎهﯽ ﻣﺮا‬ ‫ﻣﻴﺒﺮﯼ هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ﻣﺮا‬
‫ﺧﻮن دل ﺧﻮردم‪ ،‬ﻧﻴﺎﺳﻮدم دﻣﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺴﺮ‪ ،‬اﻳﻦ راﻩ ﭘﻴﻤﻮدم هﻤﯽ‬
‫ﮔﺎﻩ روﻳﻢ ﻣﻴﮑﺸﺪ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺁﺳﺘﺮ‬ ‫ﮔﺎهﻢ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻪ ﻣﻴﮑﻮﺑﺪ ﺑﺴﺮ‬
‫ﺑﻬﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﺿﺮور‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ زاﺳﺎﻳﺶ ﺑﺮﯼ ﮔﺸﺘﯽ و دور‬
‫ﻧﻴﺴﺖ هﺮ رهﭙﻮﯼ‪ ،‬از اهﻞ ﻃﺮﻳﻖ‬ ‫ﮔﻔﺖ در ﭘﺎﺳﺦ رﻓﻮﮔﺮ ﮐﺎﯼ رﻓﻴﻖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ دﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺗﻨﮓ‬ ‫زﻳﻦ ﺟﻬﺎن و زﻳﻦ ﻓﺴﺎد و رﻳﻮ و رﻧﮓ‬
‫ﮐﺎر ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﺗﻮ و ﻣﻦ ﻋﻴﺐ ﮐﺎر‬ ‫روز ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ ﺗﻮ و ﻣﻦ روزﮔﺎر‬
‫‪١٢٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻦ هﺪف ﺑﻮدم ﻗﻀﺎ را ﺳﺎﻟﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁرد ﻗﻀﺎ‬
‫ﻣﻦ ﺧﺒﺮدارم ﮐﻪ هﺴﺘﯽ ﻳﮑﺪم اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎﻟﻪ ﺗﻮ از ﻧﺦ و اﺑﺮﻳﺸﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮﯼ ﻣﻦ ﺷﺪ زﻳﻦ ﺳﻴﻬﮑﺎرﯼ ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﭼﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﻦ رﺳﻴﺪ‬
‫ﺁﮔﻬﯽ از ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬از ﺗﻦ ﻧﻴﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﻮزﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ ز ﺳﻮزن ﻧﻴﺴﺘﯽ‬
‫ﺗﻮ ﻳﮑﯽ ﻣﻴﺪاﻧﯽ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻦ هﺰار‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻬﺎن را ﺑﻴﻨﻢ و ﺗﻮ ﺁﺷﮑﺎر‬
‫ﺳﻮزﻧﯽ ﺑﺮ ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﻣﯽزﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ درﻳﻨﺠﺎ هﺮ ﭼﻪ ﺳﻮزن ﻣﻴﺰﻧﻢ‬
‫ﭼﻮن ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮕﻪ ﮐﻪ ﺑﺎزش ﺁورد‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﮔﺮدم ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺑﮕﺬرد‬
‫ﮔﺮ هﻢ از ﮐﺎرش ﺑﻔﺮﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬رواﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺗﻦ ﻓﺮﺳﻮدﻧﯽ و ﺑﻴﻨﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎز ﺁن ﺧﻮن‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩاﯼ ﮔﻠﮕﻮن ﺷﻮد‬ ‫ﭼﻮن دل ﺷﻮرﻳﺪﻩ روزﯼ ﺧﻮن ﺷﻮد‬
‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻨﮕﺮد ﺗﺎ روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ را ﭼﻮن ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻧﺎدﻳﺪن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﻧﮕﻮﻳﻢ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ‬ ‫از ﭼﻪ واﻣﺎﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻮ ﻓﺮﺻﺖ رﻓﺘﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺳﻮزﻧﯽ ﮐﻦ ﺧﺮﻗﻪﯼ دل دوﺧﺖ ﮐﻮ‬ ‫ﺧﺮﻗﻪهﺎ ﺑﺎ ﺳﻮزﻧﯽ ﮐﺮدم رﻓﻮ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﯼ ﭘﺎرﮔﻴﻬﺎﯼ ﺟﮕﺮ‬ ‫ﺧﻮن دﮔﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮن دل ﺧﻮردن دﮔﺮ‬
‫ﺳﻮزﻧﯽ ﺻﺪ رﻧﮓ ﭘﻴﺮاهﻦ ﺑﺪوﺧﺖ‬ ‫ﭘﺎرﻩﯼ هﺮ ﺟﺎﻣﻪ را ﺳﻮزن ﺑﺪوﺧﺖ‬
‫ﺳﻮزﻧﺶ ﮐﯽ ﭼﺎرﻩ ﺧﻮاهﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﮐﯽ‬ ‫ﭘﺎرﻩﯼ ﺟﺎن در رگ و ﺑﻨﺪ اﺳﺖ و ﭘﯽ‬
‫ﺟﺎﯼ ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺑﺨﻴﻪ اﻧﺪر ﺟﺎن زﻧﺪ‬ ‫ﺳﻮزﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻪ در دل ﻧﺸﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﺎر را ﻧﻴﮑﻮ ﮔﺰﻳﻦ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻬﺪ را ﺑﺴﻴﺎر ﮐﻦ‪ ،‬ﻋﻤﺮ اﻧﺪﮐﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎرﻩهﺎﯼ وﻗﺖ ﺑﺮ هﻢ دوﺧﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﺎرداﻧﺎن ﭼﻮن رﻓﻮ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻢ را ﺑﺎ هﻨﺮ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺮد‬ ‫ﻋﻤﺮ را ﺑﺎﻳﺪ رﻓﻮ ﺑﺎ ﮐﺎر ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﻳﮑﯽ ﮔﺮدد ﺗﺒﺎﻩ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ هﺒﺎ‬ ‫ﮐﺎر را از وﻗﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﺮدﯼ ﺟﺪا‬
‫ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻦ ﻣﻌﺬور ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ اﻧﺪر دﻳﺪﻩ و دل ﻧﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رﻧﺞ ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﻢ ﺑﺮﺁﻣﺪ و از ﭘﻮﻳﻪ ﺑﺎز ﻣﺎﻧﺪ و ﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﺧﻠﻴﺪ ﺧﺎر درﺷﺘﯽ ﺑﭙﺎﯼ ﻃﻔﻠﯽ ﺧﺮد‬
‫ز ﺧﺎر ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﺗﻴﻪ وﺟﻮد ﺧﺎﻟﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ﻣﺎدرش اﻳﻦ رﻧﺞ اوﻟﻴﻦ ﻗﺪم اﺳﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﯼ و ﺑﭽﺸﻢ ﺗﻮ راﻩ و ﭼﺎﻩ‪ ،‬ﻳﮑﻴﺴﺖ‬ ‫هﻨﻮز ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪﻓﺘﺮ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻧﻴﻮﻓﺘﺎدﻩ درﻳﻦ ﺳﻨﮕﻼخ ﻋﺒﺮت‪ ،‬ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ در اﻓﺘﺎدﻩاﻧﺪ ﺑﺲ ﻃﻔﻼن‬
‫‪١٢٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﻄﺎ ﻧﮑﺮدﻩ‪ ،‬ﺻﻮاب و ﺧﻄﺎ ﭼﻪ داﻧﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﻩ زﺣﻤﺖ رﻓﺘﺎر‪ ،‬رﻩ ﻧﻴﺎﻣﻮزﯼ‬
‫ﮐﺴﻴﮑﻪ زود دل ﺁزردﻩ ﮔﺸﺖ دﻳﺮ ﻧﺰﻳﺴﺖ‬ ‫دﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﺖ ز هﺮ ﻏﻢ ﺗﭙﻴﺪ‪ ،‬ﺷﺎد ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺣﺠﺎب ﺿﻌﻒ ﭼﻮ از هﻢ ﮔﺴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﺰم ﻗﻮﻳﺴﺖ‬ ‫ز ﻋﻬﺪ ﮐﻮدﮐﯽ‪ ،‬ﺁﻣﺎدﻩﯼ ﺑﺰرﮔﯽ ﺷﻮ‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮ دﻩ اﺳﺖ ﭼﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ ﺁﻧﮑﻪ درﻳﻦ دﺷﺖ‪ ،‬ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﺑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺳﺎل ﻋﻤﺮ ﺗﺒﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻳﮏ‪ ،‬ﭼﻪ ﺻﺪ‪ ،‬ﭼﻪ دوﻳﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ زﺧﻢ ﮐﺎرﮔﺮ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻴﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭘﺎﯼ‬
‫هﺰار رﻩ ﮔﺮت از ﭘﺎ در اﻓﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺴﺖ‬ ‫هﺰار ﮐﻮﻩ ﮔﺮت ﺳﺪ رﻩ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮو‬
‫روﺑﺎﻩ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺑﻨﺎﮔﻪ روﺑﻬﯽ ﮐﺮدش ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ز ﻗﻠﻌﻪ‪ ،‬ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ دﻳﻮار‬
‫ﺑﺰد ﺑﺎل و ﭘﺮ‪ ،‬از ﺑﯽ دﺳﺖ و ﭘﺎﺋﯽ‬ ‫ز ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺮد‪ ،‬وﺣﺸﺖ روﺷﻨﺎﺋﯽ‬
‫در ﺁن درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎدهﺎ ﮐﺮد‬ ‫ز روز ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﯽ ﻳﺎدهﺎ ﮐﺮد‬
‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ دور از دﺳﺘﺮس ﺑﻮد‬ ‫ﻓﻀﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ و ﺑﺎﻏﺶ هﻮس ﺑﻮد‬
‫ز ﮐﺎﻩ و ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ و ﺁب و ارزن‬ ‫ﺑﻴﺎد ﺁورد زان اﻗﻠﻴﻢ اﻳﻤﻦ‬
‫در ﺁن ﻳﮑﺪم‪ ،‬هﺰاران ﺁرزو ﮐﺮد‬ ‫ﻧﻬﺎن ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﺲ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺠﺎﯼ دل‪ ،‬ﺑﺒﺮ ﻳﮑﻘﻄﺮﻩ ﺧﻮن داﺷﺖ‬ ‫ﮔﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬اﺣﻮاﻟﯽ زﺑﻮن داﺷﺖ‬
‫ز ﺻﺤﺮا ﺟﺎﻧﺐ دﻩ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻦ‬ ‫ﺑﻴﺎد ﺁورد زان ﺁزاد ﮔﺸﺘﻦ‬
‫ز هﺮ ﺑﻴﺮاهﻪ و رﻩ ﺑﻮدن ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻧﻤﻮدن رهﺮوان ﺧﺮد را راﻩ‬
‫ﺷﺪن اﺳﺘﺎد درس ﭼﻴﻨﻪ ﭼﻴﺪن‬ ‫ز دﻧﺒﺎل ﻧﻮ ﺁﻣﻮزان دوﻳﺪن‬
‫ﻧﺨﻔﺘﻦ در ﺧﻴﺎل ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺸﻮدن ﭘﺮ ز ﺑﻬﺮ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﯽ‬
‫رﻣﻮز ﮐﺎرﺷﺎن ﺗﻌﻠﻴﻢ دادن‬ ‫ﺑﮑﺎر‪ ،‬از ﮐﻮدﮐﺎن ﭘﻴﺶ اوﻓﺘﺎدن‬
‫ز ﻣﻦ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺎﺑﯽ‪ ،‬ﺟﺰ ﭘﺮ و ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮو ﺑﻪ ﻻﺑﻪ ﮐﺮد از ﻋﺠﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻳﺪوﺳﺖ‬
‫ﻣﮑﻦ ﺧﻮد را ﺑﺮاﯼ هﻴﭻ ﺑﺪﻧﺎم‬ ‫ﻣﻨﻪ در رهﮕﺬار ﭼﻮن ﻣﻨﯽ دام‬
‫ﻣﺮا ﮐﺸﺘﯽ و در ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮردﯼ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﻴﻨﻪﯼ ﺗﻨﮕﻢ ﻓﺸﺮدﯼ‬
‫ﺗﺒﻪ ﮔﺮدﻳﺪ ﻋﻤﺮ ﻣﺮﻏﮑﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ز ﻣﺎدر ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺷﺪ ﮐﻮدﮐﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﻳﮑﯽ را ﮔﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ را ﺳﮕﯽ ﺑﺮد‬ ‫ﻳﮑﯽ را ﮐﻮدﮎ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺁزرد‬
‫ﭼﻮ ﺧﻮردﯼ‪ ،‬ﺑﺎز ﻓﺮدا ﻧﺎﺷﺘﺎﺋﯽ‬ ‫ﻃﻤﻊ دﻳﻮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ وﯼ ﺑﺮﻧﻴﺎﺋﯽ‬
‫ﺳﻴﻪ ﮐﺎرﻧﺪ‪ ،‬در هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫هﻮﯼ و ﺣﺮص و ﻣﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﺟﻪ ﺗﺎﺷﻨﺪ‬
‫‪١٢٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﮔﺮ زﻳﻦ دام رﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻧﻴﺎزﯼ‬ ‫دﭼﺎر زﺣﻤﺘﯽ ﺗﺎ ﺻﻴﺪ ﺁزﯼ‬

‫ﺑﺴﺎ ﮔﺮدد ﺷﮑﺎر ﮔﺮگ‪ ،‬روﺑﺎﻩ‬ ‫ﻣﺒﺎش اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﯽﭘﺮوا و ﺑﺪﺧﻮاﻩ‬
‫دهﯽ هﺮ دم ﮔﻠﻮﺋﯽ را ﻓﺸﺎرﯼ‬ ‫ﭼﻪ ﮔﺮدﯼ هﺮزﻩ در هﺮ رهﮕﺬارﯼ‬
‫درﻳﻦ رﻩ هﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ ار ﺗﻴﺮﻩدل ﻳﺎ هﺮزﻩ ﮔﺮدﻳﻢ‬
‫دﻟﯽ روﺋﻴﻦ ﺑﺰﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻮد‬ ‫ز روز ﺧﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺧﺼﻠﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮد‬
‫ﻣﺮا اﻳﻦ ﻣﺎﻳﻪ ﺑﻮد از ﮐﻴﺴﻪﯼ ﺑﺨﺖ‬ ‫ﮔﺮم ﺳﺮ ﭘﻨﺠﻪ و دﻧﺪان ﺑﻮد ﺳﺨﺖ‬
‫ﻳﮑﯽ زﺷﺖ و ﻳﮑﯽ زﻳﺒﺎ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‬ ‫در ﺁن دﻓﺘﺮ ﮐﻪ ﻧﻘﺶ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﭼﻨﻴﻦ ﺳﻮدﯼ زﻳﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻦ روﺑﺎﻩ و ﺻﻴﺪم ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﮕﺮدﻧﻬﺎ ﺑﺴﯽ دﻧﺪان ﻓﺸﺮدم‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻣﺮغ و ﺧﺮوس از ﻗﺮﻳﻪ ﺑﺮدم‬
‫ﺑﻮد ﭼﻮن اﺗﻔﺎق ﺁﺗﺶ و ﮐﺎﻩ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ اﺗﺤﺎد ﻣﺮغ و روﺑﺎﻩ‬
‫هﻤﻴﻨﻢ اﻗﺘﻀﺎﯼ ﺧﻠﻘﺖ و ﺧﻮﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﻧﻴﺘﻢ ﺑﺪ ﻳﺎ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ اﻓﺘﺎدﯼ ﮐﻪ ﮐﺎر از دﺳﺖ اﻓﺘﺎد‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد دادﯼ ﺑﺴﺎط ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺑﺎد‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد و دزد ﭼﺮخ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﮕﯽ‪ ،‬روﺑﺎﻩ ﻃﺮار‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﻴﻢ‬ ‫اﺳﻴﺮ روﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺁن ﭼﻨﺎﻧﻴﻢ‬
‫اﮔﺮ ﻳﮏ دﻳﺪﻩﯼ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻬﺎﯼ زﻧﺪﮔﯽ زﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺪاﻣﻴﻦ دﺳﺖ را ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﻧﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﻣﻨﻪ ﺑﺮدﺳﺖ دﻳﻮ از ﺳﺎدﮔﯽ دﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ هﺮ ﻗﻤﺎﺷﯽ ﭘﻮد و ﺗﺎرﯼ‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺑﯽ ﻓﮑﺮﺗﯽ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺎرﯼ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎز ﺁوردﻳﺶ‪ ،‬وﻗﺖ درو ﺑﻮد‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ ﺷﺨﻢ‪ ،‬ﮔﺎوت در ﮔﺮو ﺑﻮد‬
‫روح ﺁزاد‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺴﺘﻪﯼ زﻧﺪان ﺧﺎﮎ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻮ زرﯼ‪ ،‬اﯼ روان ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﺗﺤﻘﻴﻖ را ﺳﻮداﮔﺮﯼ‬ ‫ﺑﺤﺮ ﻣﻮاج ازل را ﮔﻮهﺮﯼ‬
‫در ﻧﻮرد اﻳﻦ راﻩ ﺁﻓﺖ ﺧﻴﺰ را‬ ‫واﮔﺬار اﻳﻦ ﻻﺷﻪﯼ ﻧﺎﭼﻴﺰ را‬
‫ﺷﻴﺮ ﺟﻨﮕﯽ را ﭼﻪ ﺧﻮﻳﺸﯽ ﺑﺎ ﺷﻐﺎل‬ ‫زر ﮐﺎﻧﯽ را ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎ ﺳﻔﺎل‬
‫ﮐﮋدم ﺗﻦ را ﺑﺴﺮ‪ ،‬ﭘﺎﺋﯽ ﺑﺰن‬ ‫ﺑﺎﺧﺮد‪ ،‬ﺻﻠﺤﯽ ﮐﻦ و راﺋﯽ ﺑﺰن‬
‫ﮔﻮش هﺴﺘﯽ را ﭼﻨﻴﻦ ﺁوﻳﺰﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻴﭻ ﭘﺎﮐﯽ هﻤﭽﻮ ﺗﻮ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رخ ﭼﺮا ﺑﺎ ﺗﻴﺮﮔﯽ ﺁﻟﻮدﻩاﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﻳﮑﯽ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﮔﻮهﺮ ﺑﻮدﻩاﯼ‬
‫‪١٢٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﺳﻴﺎهﯽهﺎ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻬﺮ روﺷﻨﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﺮاغ ﻣﻠﮏ ﺗﺎرﻳﮏ ﺗﻨﯽ‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﮕﻔﺘﯽ ﮐﺠﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻴﺴﺘﯽ‬ ‫از ﻧﻈﺮ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‪ ،‬از دل ﻧﻴﺴﺘﯽ‬
‫اﻳﻦ ﻧﺦ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ از ﭘﺎ ﺑﺎز ﮐﻦ‬ ‫ﻣﺤﺒﺲ ﺗﻦ ﺑﺸﮑﻦ و ﭘﺮواز ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯽ ﺧﻠﻮت ﭘﺎﮐﺎن ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻨﭽﻪ دﻳﺪ ﻣﺎﺳﻮاﺳﺖ‬
‫ﮔﻴﺮ و دار زﻟﻒ دﻟﺪاران ﺧﻮﺷﺴﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﻳﺎران ﺧﻮﺷﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﺸﺎﺋﯽ ﭼﺸﻢ ﺧﻮاب ﺁﻟﻮد را‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻌﺒﻪﯼ ﻣﻘﺼﻮد را‬
‫ﺳﻴﺮﮔﺎهﯽ ﺧﺎﻟﯽ از ﺻﻴﺎد و دام‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪت ﺑﻬﻨﮕﺎم ﺧﺮام‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﻨﺪ از ﻋﺎﺷﻘﺎن ﻣﻄﻠﻘﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻣﻮزﻧﺪ اﺳﺮار ﺣﻘﺖ‬
‫ﻋﻬﺪهﺎ‪ ،‬ﻣﻴﺜﺎﻗﻬﺎ‪ ،‬ﭘﻴﻮﻧﺪهﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن از ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن و ﭼﻨﺪهﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ از هﺮ دﻳﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ دﻳﺪ ﮐﻴﺪ‬ ‫ﭼﻨﺪ در هﺮ دام‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺸﺖ ﺻﻴﺪ‬
‫ﭼﻨﺪ از هﺮ ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ رﻳﺨﺖ ﭘﺮ‬ ‫ﭼﻨﺪ از هﺮ ﺗﻴﻎ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺧﺖ ﺳﺮ‬
‫ﮔﻮﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺲ ﻓﺮاخ اﺳﺖ و ﺳﭙﻴﺪ‬ ‫ﻣﺮﻏﮏ اﻧﺪر ﺑﻴﻀﻪ ﭼﻮن ﮔﺮدد ﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺑﻴﻨﺪ هﻤﻪ ﺑﺎﻻ و ﭘﺴﺖ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﺎن ﺣﺼﻦ ﺳﺨﺖ از هﻢ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﮔﻪ ﭼﻤﺪ ﺳﺮ ﻣﺴﺖ در ﮔﻠﺰارهﺎ‬ ‫ﮔﻪ ﭘﺮد ﺁزاد در ﮐﻬﺴﺎرهﺎ‬
‫ﺳﺮ ﮐﻨﺪ ﺧﻮش ﻧﻐﻤﻪﯼ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﭼﻴﻨﺪ ز ﺑﺎﻣﯽ داﻧﻪاﯼ‬
‫ﻓﺎرغ اﻧﺪر ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ دﻣﯽ‬ ‫ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰ ﻃﺎﺋﺮان ﺑﻴﻨﺪ هﻤﯽ‬
‫ﮐﺎز ﻓﺮوﻏﺶ دﻳﺪﻩ و دل زﻧﺪﻩ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﻴﻨﻮاﺋﯽ ﻣﻬﺮﻩاﯼ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ داﺷﺖ‬
‫ﺑﺮدش از ﺷﺎدﯼ ﺑﺴﻮﯼ ﮔﻮهﺮﯼ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﺷﺪ ﻓﺮﺟﺎم زان ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﯼ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺳﻨﮕﺴﺖ اﻳﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﯽ ﮔﻮهﺮش‬ ‫ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﻟﻌﻠﺴﺖ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻣﻴﺨﺮش‬
‫ﮔﺮ ﻣﺘﺎﻋﯽ ﺧﻮﺑﺘﺮ دارﯼ ﺑﻴﺎر‬ ‫رو‪ ،‬ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺎ را ﻧﻤﯽﺁﻳﺪ ﺑﮑﺎر‬
‫ﺗﺤﻔﻪﯼ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوﺷﺎن‪ ،‬ﮔﻮهﺮ اﺳﺖ‬ ‫دﮐﻪﯼ ﺧﺮ ﻣﻬﺮﻩ‪ ،‬ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻳﻨﻪﯼ ﺟﺎن از ﺑﺮاﯼ روﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻧﮓ و ﺑﻮﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻴﭻ ﺑﺎزرﮔﺎن ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺮد ﺳﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺪاﻧﺪ دﺧﻞ و ﺧﺮﺟﺶ ﭼﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺎﯼ دل را‪ ،‬ﺑﯽ ﻗﺪم رﻓﺘﺎرهﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎﻧﺮا‪ ،‬ﺑﯽ ﻧﮕﻪ دﻳﺪارهﺎﺳﺖ‬
‫روح ﺁزردﻩ‬
‫ﺑﺮوزﮔﺎر‪ ،‬ﻣﺮا روﯼ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺸﮑﻮﻩ ﮔﻔﺖ ﺟﻮاﻧﯽ ﻓﻘﻴﺮ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫‪١٣٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻤﺮگ ﻗﺎﻧﻌﻢ‪ ،‬ﺁن ﻧﻴﺰ راﻳﮕﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻼﯼ ﻓﻘﺮ‪ ،‬ﺗﻨﻢ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮد و روح ﺑﮑﺸﺖ‬
‫ﺳﻴﺎﻩ روز ﺑﻼهﺎﯼ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﻤﺜﻞ ﻣﻦ اﻧﺪر ﻧﺒﺮدﮔﺎﻩ ﺟﻬﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺧﻴﺮﮔﯽ ﻣﮑﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺰم ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻮان ﻓﻠﮏ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺧﻮر ﺗﻮ‪ ،‬ازﻳﻦ ﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﻴﺴﺘﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻠﻖ داد ﺳﺮاﻓﺮازﯼ و ﻣﺮا ﺧﻮارﯼ‬
‫ﻣﺮا ﺧﺒﺮ ز رﻩ و رﺳﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ دهﺮ‪ ،‬هﻴﭽﮑﺲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫از ﺁن ﺧﻮﺷﻢ ﮐﻪ ﺳﭙﻨﺠﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﻧﻴﺎﻓﺘﻢ از روزﮔﺎر ﺳﻔﻠﻪ دﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﺑﺪﻋﻨﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻩ‪ ،‬ﭘﻴﺮ ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺗﻨﺪ ﻣﺮو‬
‫رﻩ ﮔﺮﻳﺰ‪ ،‬ز ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻨﮕﺮﯼ‪ ،‬هﻤﻪ ﺳﺮ رﺷﺘﻪهﺎ ﺑﺪﺳﺖ ﻗﻀﺎﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ و ﮔﺮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ودﻳﻌﻪاﻳﺴﺖ ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ﮐﻪ راﻳﮕﺎن ﺑﺨﺸﻨﺪ‬
‫ﻏﺮﻳﻖ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻏﺮﻳﻘﯽ ﮐﻪ وارهﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دل ﺿﻌﻴﻒ‪ ،‬ﺑﮕﺮداب ﻧﻔﺲ دون ﻣﻔﮑﻦ‬
‫ﮐﻪ هﻴﭻ ﺳﻮد‪ ،‬ﭼﻮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪﯼ ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ دﺳﺘﮕﺎﻩ ﺟﻮاﻧﻴﺖ هﺴﺖ‪ ،‬ﺳﻮدﯼ ﮐﻦ‬
‫زﻣﺎن ﺧﺴﺘﮕﯽ و ﻋﺠﺰ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﺎزوﻳﺖ ﻧﺮﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‬
‫دﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮد‪ ،‬ﺳﺰاوار زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻤﻠﮏ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬رﻧﺞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮد‬
‫ازﻳﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮد ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ از ﭘﯽ ﮐﺸﻒ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺁﻣﺪﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﺠﺰ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﺁﺷﻮب ﻣﻬﺮﮔﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﻓﺘﺮ ﮔﻞ و ﻃﻮﻣﺎر ﻏﻨﭽﻪ در ﮔﻠﺰار‬
‫وﺟﻮد ﺳﺮ‪ ،‬هﻤﻪ از ﺑﻬﺮ ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻨﺎﯼ ﺗﻦ‪ ،‬هﻤﻪ ﺑﻬﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺴﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﺳﭙﻬﺮ ﺳﻨﮕﺪل اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﻬﺎﻧﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﻣﺮگ و هﺴﺘﯽ ﻣﺎ‪ ،‬ﭼﺮخ را زﻳﺎن ﻧﺮﺳﺪ‬
‫روش ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬
‫ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺲ از ﭼﻪ ﻧﻨﻮﺷﻴﺪﻩ ﺁﺑﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬دﻟﻮﯼ ﺑﻨﺨﻮت‬
‫ز ﮔﻠﺒﺮگ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﮔﻠﺒﻦ ﺛﻴﺎﺑﯽ‬ ‫ز ﺳﻌﯽ ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﺮز ﮔﺮدﻳﺪ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﺁﻣﺪ اﻳﺎب و ذهﺎﺑﯽ‬ ‫ﻧﻴﺎﺳﻮدم از ﮐﻮﺷﺶ و ﮐﺎر ﮐﺮدن‬
‫ﺑﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﻧﺒﺴﺘﻨﺪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻃﻨﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﺮﺁﺷﻔﺖ ﺑﺮ وﯼ ﻃﻨﺎب و ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ‬
‫اﮔﺮ ﭼﻬﺮ ﮔﻞ را ﺑﻮد رﻧﮓ و ﺗﺎﺑﯽ‬ ‫ﻧﻪ از ﺳﻌﯽ و رﻧﺞ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺰ زﺣﻤﺖ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ز دهﻘﺎن ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺁﺷﮑﺎرا ﻋﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﻧﺎﮔﻪ درﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻧﮑﺮدﻳﺪ ﻧﻴﮑﻮ ﺳﺎل و ﺟﻮاﺑﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺁﺳﺎن ﺷﻤﺮدﻳﺪ اﻳﻦ رﻣﺰ ﻣﺸﮑﻞ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ هﺮ ﻣﺒﺤﺜﯽ را ﮐﺘﺎﺑﯽ‬ ‫دﺑﻴﺮان ﺧﻠﻘﺖ‪ ،‬درﻳﻦ ﮐﻬﻨﻪ دﻓﺘﺮ‬
‫‪١٣١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻪ راﯼ ﺧﻄﺎ و ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﺻﻮاﺑﯽ‬ ‫اﮔﺮ دﺳﺖ و ﺑﺎزو ﻧﮑﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را‬
‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺧﻮش و ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ز ﺑﺎران ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻤﻦ ﮔﻞ ﻧﻴﺎرد‬
‫ﺑﻮد ﮐﺎر هﺮ ﮐﺎرﮔﺮ را ﺣﺴﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﭼﺮاﻏﯽ اﺳﺖ‪ ،‬روﻏﻨﺶ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻞ ﻧﺮوﻳﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮔﻼﺑﯽ‬ ‫اﮔﺮ ﺧﻮن ﻧﮕﺮدد‪ ،‬ﻧﻤﺎﻧﺪ ورﻳﺪﯼ‬
‫ﻳﮑﯽ ﺳﺎﺧﺖ زان ﺳﺮﮐﻪاﯼ ﻳﺎ ﺷﺮاﺑﯽ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﮐﺸﺖ ﺗﺎﮎ و ﻳﮑﯽ ﭼﻴﺪ اﻧﮕﻮر‬
‫ﺑﻤﻌﺪن ﻧﻤﻴﺒﻮد ﻟﻌﻞ ﺧﻮﺷﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﮑﻮﻩ ار ﻧﻤﻴﺘﺎﻓﺖ ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎن‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﻏﻨﭽﻪاﯼ در ﭼﻤﻦ ﮐﺮد ﺧﻮاﺑﯽ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﺷﺐ‪ ،‬ﺧﺎر و ﺑﻠﺒﻞ‬
‫ﺧﺰان و زﻣﺴﺘﺎن ﮐﻨﻨﺪ اﻧﻘﻼﺑﯽ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮﺷﻴﻬﺎﯼ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎران‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮔﺮدد ﺁﻣﺎدﻩ‪ ،‬روزﯼ ﮐﺒﺎﺑﯽ‬ ‫ز ﺁهﻮ دل‪ ،‬از ﻣﻄﺒﺨﯽ دﺳﺖ ﺳﻮزد‬
‫در ﺁﺑﺎدﯼ هﺮ زﻣﻴﻦ ﺧﺮاﺑﯽ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﺎﻳﺪ و ﮐﺎر‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫زاهﺪ ﺧﻮدﺑﻴﻦ‬
‫ﺑﻮد ﻳﮑﯽ زاهﺪ روﺷﻦ روان‬ ‫ﺁن ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪ در ﺷﻴﺮوان‬
‫ﻣﻬﺮ ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺮﺗﺶ ﺁﻓﺎق ﮔﻴﺮ‬ ‫زﻧﺪﻩدﻟﯽ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ و ﻓﺮخ ﺿﻤﻴﺮ‬
‫ﺗﻮﺳﻦ زهﺪش هﻤﻪ ﺟﺎ ﺗﺎﺧﺘﻪ‬ ‫ﻧﺎم ﻧﮑﻮﻳﺶ ﻋﻠﻢ اﻓﺮاﺧﺘﻪ‬
‫هﻤﻨﻔﺲ ﺣﻀﺮت روحاﻻﻣﻴﻦ‬ ‫هﻤﻘﺪم ﺗﺎﺟﻮران زﻣﻴﻦ‬
‫ﻧﻴﺘﺶ ﺁراﻳﺶ ﻣﻴﻨﻮﯼ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﻣﺴﻠﺖ ﺁﻣﻮز دﺑﻴﺮان ﺧﺎﮎ‬
‫ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎﻩ هﻤﻪ اﻓﺘﺎدﮔﺎن‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻧﺸﻴﻦ هﻤﻪ ﺁزادﮔﺎن‬
‫روز و ﺷﺒﺶ‪ ،‬ﺳﺒﺤﻪﯼ ﻃﺎﻋﺖ ﺑﺪﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮد رهﯽ‪ ،‬ﺧﻮش روش و ﺣﻖ ﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﻃﻌﻤﻪاش از ﺑﻴﺦ درﺧﺘﺎن ﺷﺪﻩ‬ ‫ﺟﺎﻳﮕﻬﺶ‪ ،‬ﮐﻮﻩ و ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺷﺪﻩ‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺴﻴﺎر‪ ،‬ﺑﺪان ﻣﺮز و ﺑﻮم‬ ‫رﻓﺘﻪ ز ﭼﻴﻦ و ﺧﺘﻦ و هﻨﺪ و روم‬
‫ﻋﺎرﺿﻪ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻔﺎ ﻳﺎﻓﺘﯽ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺪان ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺸﺘﺎﻓﺘﯽ‬
‫ﻋﺎﺟﺰ ﺑﻴﭽﺎرﻩ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ ﺷﺪﯼ‬ ‫ﮐﻮر در ﺁن ﺑﺎدﻳﻪ ﺑﻴﻨﺎ ﺷﺪﯼ‬
‫او ﺑﺴﻮﯼ دادﮔﺮ ﮐﺎر ﺳﺎز‬ ‫ﺧﻠﻖ ﺑﺮ او دوﺧﺘﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﺎز‬
‫در ﮐﻤﺮ ﮐﻮﻩ‪ ،‬ﺑﺰﻧﺪان ﻏﺎر‬ ‫ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﺪﯼ از دﻳﺪﻩ ﻧﻬﺎن روز وار‬
‫ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺮد ﮐﺮم ﺑﺎﺧﺘﯽ‬ ‫روز‪ ،‬ﺑﻌﺰﻟﺘﮕﻪ ﺧﻮد ﺗﺎﺧﺘﯽ‬
‫هﺮ در ﻃﺎﻋﺖ ﮐﻪ ﺗﻮان ﺳﻔﺖ‪ ،‬ﺳﻔﺖ‬ ‫ﺻﺒﺤﺪﻣﯽ‪ ،‬روﯼ ز ﻣﺮدم ﻧﻬﻔﺖ‬
‫‪١٣٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮد ز ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ دل‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﮐﺮد‬ ‫رﻳﺨﺖ ز ﭼﺸﻢ ﺁب و ﺑﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﮐﺮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ رﻧﺠﻮرم و ﺧﻮاهﻢ دوا‬ ‫ﺣﻠﻘﻪ ﺑﺪر ﮐﻮﻓﺖ زﻧﯽ ﺑﯽﻧﻮا‬
‫از ﭼﻪ ﺑﺮﻧﺠﻴﺪ ز ﻣﺎ ﻧﺎﮔﻬﺎن‬ ‫از ﭼﻪ ﺷﺪ اﻳﻦ ﻧﻮر‪ ،‬ﺑﻈﻠﻤﺖ ﻧﻬﺎن‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ اﻓﺘﺎدﻩ ﺑﺪﻳﺪ و ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫از ﭼﻪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺟﻤﻊ‪ ،‬در ﺧﻴﺮ ﺑﺴﺖ‬
‫از ﭼﻪ‪ ،‬ﺳﺮ هﻤﺴﺮﯼ ﻣﺎ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫از ﭼﻪ‪ ،‬دﻟﺶ ﻣﻴﻞ ﻣﺪارا ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫از ﺑﻠﺪ ﺷﮏ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺁﻣﺪم‬ ‫اﯼ ﭘﺪر ﭘﻴﺮ‪ ،‬ز ﭼﻴﻦ ﺁﻣﺪم‬
‫ﻧﺎم ﺗﻮ ﭘﺮﺳﻴﺪم و ﺑﺸﺘﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﻧﻮر ﺗﻮ رهﺒﺮ ﺷﺪ و رﻩ ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ‪ ،‬ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻨﺴﺖ‬ ‫روز‪ ،‬ﺑﭽﺸﻢ هﻤﻪ ﮐﺲ روﺷﻨﺴﺖ‬
‫ﻓﺎرغ ازﻳﻦ ﺣﺎل ﺗﺒﺎهﻢ ﮐﻨﯽ‬ ‫ﮔﺮ ز رﻩ ﻟﻄﻒ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﻢ ﮐﻨﯽ‬
‫ﺑﺎد ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎدﻳﻪ ﭘﻴﻤﻮدﻩام‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ‪ ،‬اﯼ ﺷﻴﺦ‪ ،‬ﻧﻴﺎﺳﻮدﻩام‬
‫ﺧﺎر دل ﺳﻮﺧﺘﻪ ﮐﻨﺪن‪ ،‬ﺧﻮش اﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺑﻪ ﺑﯽ دﻳﺪﻩ ﻓﮑﻨﺪن‪ ،‬ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻳﻪ هﻤﯽ ﮐﺮد ﭼﻮ اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬ ‫ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺪان ﻻﺑﻪ ﻧﺪاد اﻋﺘﺒﺎر‬
‫دﻳﻮ ﻏﺮورش ز ﮔﺮﻳﺒﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮ از ﺳﺠﺪﻩﯼ ﺷﮑﺮان ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ و ﮐﺮدار ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﻳﻦ ﺳﺠﺪﻩ و ﺗﺴﺒﻴﺢ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺗﻬﯽ دﺳﺘﯽ و ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ‬ ‫رﻧﺞ ﺗﻮ در ﮐﺎرﮔﻪ ﺑﻨﺪﮔﯽ‬
‫ﺗﺎر ﻗﻤﺎﺷﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ و ﭘﻮد ﮐﻮ‬ ‫زان هﻤﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺗﺮا ﺳﻮد ﮐﻮ‬
‫ﮔﺎﻩ در ﺻﻮﻣﻌﻪ ﺑﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ از ﺧﻠﻖ ﮔﺴﺴﺘﻦ ﻧﺒﻮد‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪ و دﻳﮕﺮ ﻧﺘﻮاﻧﻴﺶ ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﺳﺴﺖ ﺷﺪ اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪ و ﻓﺮﺻﺖ ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫رﻓﺘﯽ و ﺑﺎر و ﺑﻨﻪ اﻧﺪاﺧﺘﯽ‬ ‫ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺳﻤﻨﺪ ﺗﻮ ﺷﺪ و ﺗﺎﺧﺘﯽ‬
‫ﺁن هﻤﻪ ﮔﻞ‪ ،‬زاﺗﺶ ﻳﮏ ﺧﺎر ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫داﻣﻨﺖ از اﺧﮕﺮ ﭘﻨﺪار ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺒﻮد ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﺎﻓﺘﯽ‬ ‫رﺷﺘﻪ ﻧﺒﻮد ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺘﺎﻓﺘﯽ‬
‫ﮔﻮهﺮ ﭘﺴﺖ ﺗﻮ ﭘﺪﻳﺪار ﺷﺪ‬ ‫ﺳﻮدﮔﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﻪ ﺑﺎزار ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮ در ﺧﻮﻳﺶ از ﭼﻪ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﯽ‬ ‫راهﺮواﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﻩ داﺷﺘﯽ‬
‫ﻗﻔﻞ در ﺣﻖ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﮔﺸﻮد‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ درش‪ ،‬روز ﮐﺮم ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫زهﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﻔﺮ دو ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﻮدﺳﺮ و ﻣﺤﺘﺎﻟﻪ ﺷﺪ‬
‫اﻳﻦ هﻤﻪ ﺟﺰ روﯼ و رﻳﺎ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻃﺎﻋﺖ ﺑﯽ ﺻﺪق و ﺻﻔﺎ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪١٣٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺳﭙﻴﺪ و ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺑﺒﺎم ﻻﻧﻪ ﺑﻴﺎراﺳﺖ ﭘﺮ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﭙﺮﻳﺪ‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮﯼ‪ ،‬ﺳﺤﺮ اﻧﺪر هﻮاﯼ ﭘﺮوازﯼ‬
‫ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ ﮐﺎزان ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺮ دﻟﺶ ﭼﻪ رﺳﻴﺪ‬ ‫رﺳﻴﺪ ﺑﺮ ﭘﺮش از دور‪ ،‬ﻧﺎوﮐﯽ ﺟﺎﻧﺴﻮز‬
‫ﮔﺴﺴﺖ رﺷﺘﻪﯼ اﻣﻴﺪﯼ و رﮔﯽ ﺑﺪرﻳﺪ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻧﺰار ﮔﺸﺖ ﺗﻨﯽ‬
‫ﻃﺒﻴﺐ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻪ رﻧﺠﻮرﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ دﻳﺪ‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺮ در ﺁن ﻻﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻣﮕﻪ زاﻏﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ راﺣﺖ ﺑﻴﻤﺎر ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺲ ﮐﻮﺷﻴﺪ‬ ‫ﺑﺮﻓﺖ ﺧﺎر و ﺧﺲ ﺁورد و ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﯽ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ز ﺑﺮﮔﻬﺎﯼ درﺧﺘﺎن ﺳﺒﺰ ﭘﺮدﻩ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫هﺰار ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺘﻢ دﻳﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺮوزن و ﺑﺎم‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎغ‪ ،‬ﮐﺮد رﻩ و ﻣﻴﻮﻩاﯼ ز ﺷﺎﺧﻪ ﭼﻴﺪ‬ ‫ز ﺟﻮﻳﺒﺎر‪ ،‬ﺑﻤﻨﻘﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺁب رﺑﻮد‬
‫ﻃﻌﺎم داد و ﻧﻮازش ﻧﻤﻮد و ﻧﺎﻟﻪ ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﮔﻬﯽ ﭘﺪر ﺷﺪ و ﮔﻪ ﻣﺎدر و ﮔﻬﯽ درﺑﺎن‬
‫ز درد و ﺧﺴﺘﮕﯽ و رﻧﺞ‪ ،‬دردﻣﻨﺪ رهﻴﺪ‬ ‫ﺑﺒﺮد ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺑﺎر ﺟﻔﺎ ﮐﻪ ﺗﺎ روزﯼ‬
‫ﺗﺮا ﺑﻪ ﻳﺎرﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺲ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬ ‫ﺑﺰاغ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺳﭙﻴﺪ را ﺑﺴﻴﺎﻩ‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﻴﺎﻩ و ﺳﻔﻴﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ :‬ﻧﻴﺖ ﻣﺎ اﺗﻔﺎق و ﻳﮑﺮﻧﮕﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺴﺎن ﺗﻮ‪ ،‬در ﺗﻦ رگ و ﭘﯽ اﺳﺖ و ورﻳﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﭼﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺪل ﺧﺮد‪ ،‬ﻣﻬﺮ و ﭘﻴﻮﻧﺪﻳﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺑﻴﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﻗﺪﻳﻢ اﺳﺖ ﻋﻬﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﮐﻪ ﺟﺪﻳﺪ‬ ‫ﺻﻔﺎﯼ ﺻﺤﺒﺖ و ﺁﺋﻴﻦ ﻳﮑﺪﻟﯽ ﺑﺎﻳﺪ‬
‫زﻣﺎن ﮐﺎر ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺰﻳﺪ‬ ‫ز ﻧﺰد ﺳﻮﺧﺘﮕﺎن‪ ،‬ﺑﯽﺧﺒﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ رﻓﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮق‪ ،‬ﮔﺮ زر ﺳﺮخ و ﮔﺮ ﺁهﻦ اﺳﺖ ﮐﻠﻴﺪ‬ ‫ﻏﺮض‪ ،‬ﮔﺸﻮدن ﻗﻔﻞ ﺳﻌﺎدﺗﺴﺖ ﺑﺠﻬﺪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ و ﺳﺨﺘﻴﻬﺎ‬
‫ﻓﮑﻨﺪن ﺑﮑﺸﺖ اﻣﻴﺪﯼ ﺷﺮارﯼ‬ ‫ﻧﻬﻔﺘﻦ ﺑﻌﻤﺮﯼ ﻏﻢ ﺁﺷﮑﺎرﯼ‬
‫ﺟﻔﺎ دﻳﺪن از ﺁب و ﮔﻞ‪ ،‬روزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﺑﭙﺎﯼ ﻧﻬﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﯼ ﻧﻴﺎرد‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺪرﻳﻮزﻩ در رهﮕﺬارﯼ‬ ‫ﺑﺒﺰم ﻓﺮوﻣﺎﻳﮕﺎن اﻳﺴﺘﺎدن‬
‫ﺑﮕﺮﮔﯽ ﺳﻴﻪ دل‪ ،‬ﺑﺘﺎرﻳﮏ ﻏﺎرﯼ‬ ‫ز ﺑﻴﻢ هﮋﺑﺮان‪ ،‬ﭘﻨﺎهﻨﺪﻩ ﮔﺸﺘﻦ‬
‫ﺳﻮﯼ ﻧﺎﮐﺴﯽ‪ ،‬ﺑﺮدن از ﻋﺠﺰ ﮐﺎرﯼ‬ ‫ز ﺳﻨﮕﻴﻦ دﻟﯽ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ ﻟﻄﻒ ﮐﺮدن‬
‫ﻧﺸﺎﻧﺪن ﺑﺪل‪ ،‬ﻧﻮﮎ ﺟﺎﻧﺴﻮز ﺧﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺠﺎﯼ ﮔﻞ ﺁرزوﺋﯽ و ﺷﻮﻗﯽ‬
‫ﻧﻪ ﺟﺴﺘﻦ ﭘﻨﺎهﯽ‪ ،‬ﻧﻪ دﻳﺪن ﮐﻨﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺪرﻳﺎ دراﻓﺘﺎدن و ﻏﻮﻃﻪ ﺧﻮردن‬
‫ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﺑﺮون ﺑﻮدن از هﺮ ﺷﻤﺎرﯼ‬ ‫زﺑﻮن ﮔﺸﺘﻦ از درد و ﻣﺤﺮوم ﻣﺎﻧﺪن‬
‫ز ﻣﺮدم ﮐﺸﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ زﻳﻨﻬﺎرﯼ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪن ز هﺮ ﺳﻔﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺮف درﺷﺘﯽ‬
‫‪١٣٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ز ﺑﺎدﯼ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺷﺪن ﭼﻮن ﻏﺒﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻬﯽ‪ ،‬ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﮔﺸﺘﻦ ﭼﻮ ﮐﺎهﯽ‬

‫ز دﻣﺴﺎزﯼ ﻳﺎر ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺧﻮﺷﺘﺮ و ﻧﻴﮏﺗﺮ ﻧﺰد داﻧﺎ‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﺑﺎﻳﺪت اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ زﻳﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮدان‬ ‫ﺑﻪ ﺟﻐﺬ ﮔﻔﺖ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻩ ﻃﻮﻃﯽ از ﺳﺮ ﺧﺸﻢ‬
‫ﭼﻪ اوﻓﺘﺎدﻩ ﮐﻪ از ﺧﻠﻖ ﻣﻴﺸﻮﯼ ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﭼﺮا ز ﮔﻮﺷﻪﯼ ﻋﺰﻟﺖ‪ ،‬ﺑﺮون ﻧﻤﻴﺌﯽ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﮑﺮدﺳﺖ در ﺧﺮاﺑﻪ ﻣﮑﺎن‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺠﺰ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﺒﺴﺘﺴﺖ ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ‬
‫ﺑﺴﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﻗﺼﺮ و زرﻧﮕﺎر اﻳﻮان‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺠﺎﻧﺐ ﺷﻬﺮت ﮔﺬر ﻓﺘﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﭼﺮا ﺑﻤﻠﮏ ﺳﻴﺎهﯽ‪ ،‬ﺳﻴﻪ ﮐﻨﯽ وﺟﺪان‬ ‫ﭼﺮا ز ﻓﮑﺮت ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬ﻧﮋﻧﺪ دارﯼ دل‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ وﻗﺖ و زﻣﺎن‬ ‫ز ﻃﺎﺋﺮان ﺟﻬﺎن دﻳﺪﻩ‪ ،‬رﺳﻢ و راﻩ ﺁﻣﻮز‬
‫ﮔﻬﺖ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﺸﺎﻧﻨﺪ و ﮔﺎﻩ ﺑﺮ داﻣﺎن‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﻣﻨﺖ‪ ،‬ﻣﻴﻞ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺗﺮا ﺿﻤﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ و اﻟﮑﻨﺴﺖ زﺑﺎن‬ ‫ﻣﺮا ﻧﮕﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﮑﻮ راﯼ و ﻧﻐﺰ ﮔﻔﺘﺎرم‬
‫ﻧﺨﻮردﻩاﻳﻢ ﺑﺴﺎن ﺗﻮ هﻴﭽﮕﻪ ﻏﻢ دان‬ ‫ﺑﻤﺎ‪ ،‬هﻤﺎرﻩ ﺷﮑﺮ دادﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﭼﺎﺷﺖ‬
‫زﻧﻴﻢ در ﭼﻤﻨﯽ ﺗﺎزﻩ‪ ،‬هﺮ ﻧﻔﺲ ﺟﻮﻻن‬ ‫ﺑﺰﻳﺮ ﭘﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﻧﻬﺎن ﻧﮑﻨﻴﻢ‬
‫ﻧﺪﻳﻢ ﺳﺮو و ﮔﻞ و ﺳﺒﺰﻩ ﺑﺎش در ﺑﺴﺘﺎن‬ ‫ﺑﻬﻞ‪ ،‬ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﻠﻒ ﮐﺮدﻧﺴﺖ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ‬
‫ﺑﺸﻮﯼ ﮔﺮد ﺳﻴﺎهﯽ ز دل‪ ،‬ﻧﻪ اﯼ ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﺑﭙﻮش ﭼﺸﻢ ز ﺑﻴﻐﻮﻟﻪ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺘﯽ رهﺰن‬
‫ﭼﻮ ﻣﺮدﻩاﯼ ﺑﺰﻣﺴﺘﺎن و ﻓﺼﻞ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ز ﺑﻬﺎرﯼ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁﮔﻬﯽ ز ﺧﺮﻳﻒ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺧﻮاب ﻣﮑﻦ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﻐﺎل ﺑﯽ دﻧﺪان‬ ‫ﺑﮑﻨﺞ ﻏﺎر‪ ،‬ﻣﺨﺰ هﻤﭽﻮ ﮔﺮگ ﺑﯽ ﭼﻨﮕﺎل‬
‫ﺑﺰرگ ﺑﺎش و ﻣﻴﺎﻣﻮز ﺧﺼﻠﺖ دوﻧﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻮش ﻣﺮدﻩ‪ ،‬ﻣﻴﺎﻻﯼ ﭘﻨﺠﻪ و ﻣﻨﻘﺎر‬
‫ﺳﻴﻪ دﻟﯽ ﭼﻮ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺨﺖ ﺟﻮان‬ ‫ﺑﺮوزﮔﺎر ﺟﻮاﻧﻴﺖ‪ ،‬ﻣﺎﺗﻢ ﭘﻴﺮﯼ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﺳﺨﺖ‪ ،‬ز ﮐﺎرﺁﮔﻬﯽ ﺷﺪﺳﺖ ﺁﺳﺎن‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﻳﺪوﺳﺖ ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺨﺖ ﻣﮕﻴﺮ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎش ﻳﮑﺸﺒﯽ ﻣﻬﻤﺎن‬ ‫ﺑﺮو ﺑﻪ ﺳﻴﺮ ﮔﻬﯽ ﺗﺎزﻩ‪ ،‬ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ ﺧﻮش‬
‫ﺗﻮ ﺑﺪ ﺷﺪﯼ‪ ،‬ﮐﻪ ﺷﺪﻧﺪ از ﺗﻮ ﺧﻮﺑﺘﺮ دﮔﺮان‬ ‫ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ ﺑﺒﺴﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻪ در ﭼﻪ اﻓﺘﺎدﯼ‬
‫ﺟﻠﻴﺲ ﺑﺰم ﺑﺰرﮔﺎن و هﻤﺴﺮ ﺷﺎهﺎن‬ ‫ﻓﻀﻴﻠﺖ و هﻨﺮ‪ ،‬اﯼ ﺑﯽ هﻨﺮ‪ ،‬ﻧﻤﻮد ﻣﺮا‬
‫ﮔﻬﻢ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻨﺪ و ﮔﻪ ﺑﻪ دﮐﺎن‬ ‫ﻣﺮا ز ﻋﺎج و زر و ﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﻗﻔﺲ‬
‫ﮐﻤﺎل ﺟﻮﯼ و ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ از ﻧﻘﺼﺎن‬ ‫ز ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﯽ ﺳﺒﺐ اﯼ ﺗﻴﺮﻩ دل ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺎهﯽ‬
‫هﻤﺎرﻩ ﻣﯽﻧﺘﻮان زﻳﺴﺖ ﻏﻤﮕﻦ و ﺣﻴﺮان‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﻣﯽ ﻧﺘﻮان رﻓﺖ ﺑﻴﺨﻮد و ﻓﺎرغ‬
‫‪١٣٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ز ﺳﻮﮎ ﺑﻴﮕﻪ ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻠﻖ را ﻣﮑﻦ ﮔﺮﻳﺎن‬ ‫ز ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ ﻏﻢ اﻓﺰاﯼ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺟﺎن ﻣﺨﺮاش‬
‫ز ﻓﺎل ﺷﻮم ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ ﺧﺎﻧﻤﺎن ﮐﻪ ﺷﺪ وﻳﺮان‬ ‫ز ﺑﺎﻧﮓ زﺷﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ ﺁرزو ﮐﻪ ﮔﺸﺖ ﺗﺒﺎﻩ‬
‫ﭼﻮ ﺑﻠﺒﻼن‪ ،‬ﺑﮑﺪاﻣﻴﻦ ﭼﻤﻦ ﭘﺮﻳﺪﯼ‪ ،‬هﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﻃﻮﻃﻴﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﯽ و ﺷﻨﻴﺪﯼ‪ ،‬هﻴﻦ‬
‫ز ﻣﻦ ﺑﮑﺲ ﻧﺮﺳﻴﺪﺳﺖ هﻴﭽﮕﻮﻧﻪ زﻳﺎن‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺷﻮم ﺧﻮاﻧﻨﺪم‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﻴﺴﺖ ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و دﮔﺮ ﻣﺮﻏﺎن‬ ‫ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‪ ،‬ﮔﺮم ﺷﻮق ﺳﻴﺮ ﮔﻠﺸﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ز ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﻮ ﺑﺮق و ﻧﮕﻪ ﻧﺪاﺷﺖ ﻋﻨﺎن‬ ‫ﺳﻤﻨﺪ دوﻟﺖ ﮔﻴﺘﯽ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﺐ هﻤﻪ ﺗﺎﺧﺖ‬
‫وﻟﯽ ﻧﻪ ﺑﻮم ﺳﻴﻪ روز‪ ،‬ﻣﺮﻏﮑﯽ ﺧﻮﺷﺨﻮان‬ ‫ﺧﻮﺷﺴﺖ ﻧﻐﻤﻪﯼ ﻣﺮﻏﯽ ﺑﺴﺎﺣﺖ ﭼﻤﻨﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ هﻤﭽﻮ ﻣﻨﯽ‪ ،‬ﺷﻮرﻩزار ﺷﺪ ﺷﺎﻳﺎن‬ ‫ﻓﺮوغ ﭼﻬﺮ ﮔﻞ‪ ،‬ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﻠﺒﻼن ﺑﻴﻨﻨﺪ‬
‫ﻧﺪاد دﻳﺪﻩﯼ ﻣﺎ را ﻧﺼﻴﺐ‪ ،‬ﺟﺰ ﭘﻴﮑﺎن‬ ‫هﺮ ﺁﻧﮑﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﭘﻴﮏ ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﯽ ﮔﺸﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮدﻣﻴﺴﺖ ز هﻤﺴﺎﻳﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺗﺎوان‬ ‫ﺑﺴﻮﺧﺖ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ زاﺗﺶ ﺣﻮادث ﭼﺮخ‬
‫ﻧﭽﻴﺪ ﻃﺎﺋﺮ ﺁﮔﺎﻩ‪ ،‬ﭼﻴﻨﻪ از هﺮ ﺧﻮان‬ ‫ﻧﮑﺮد رهﺮو ﻋﺎﻗﻞ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﮔﺬر ﮔﻪ ﺧﻮاب‬
‫ﭼﺮا دهﻴﻢ ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ وﻗﺖ را ارزان‬ ‫ﭼﻪ ﺳﻮد ﺻﺤﺒﺖ ﺷﺎهﺎن‪ ،‬ﭼﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﺁزادﯼ‬
‫ﺑﻪ از ﭘﺮﻳﺪن ﺑﻴﮕﺎﻩ و داﺷﺘﻦ ﻏﻢ ﺟﺎن‬ ‫ﺑﻪ رﻧﺞ ﮔﻮﺷﻪ ﻧﺸﻴﻨﯽ و ﻓﻘﺮ‪ ،‬ﺗﻦ دادن‬
‫ﮐﻪ ﺻﺤﻦ ﺗﻨﮓ هﻤﺎﻧﺴﺖ و ﺑﺎم ﺗﻨﮓ هﻤﺎن‬ ‫ﻗﻔﺲ ﻧﻪ ﺟﺰ ﻗﻔﺲ اﺳﺖ‪ ،‬ار ﭼﻪ ﺳﻴﻢ و زر ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺪﻟﻴﺴﺖ در ﺁﺑﺎد دﻳﺪن زﻧﺪان‬ ‫در ﺁﺷﻴﺎﻧﻪﯼ وﻳﺮان ﺧﻮﻳﺶ ﺧﺮﺳﻨﺪﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻏﻢ‪ ،‬ﺑﭽﺸﻢ ﺗﻮ ﮔﺮ ﺑﻴﻬﺸﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﺎدان‬ ‫هﺰار ﻧﮑﺘﻪ ﺑﻤﺎ ﮔﻔﺖ ﺷﺒﺮو ﮔﺮدون‬
‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﮑﻨﺪ روز ﺗﻴﺮﻩ و رﺧﺸﺎن‬ ‫ﺑﻨﺰد ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ دوﺳﺘﺪار ﺗﺎرﻳﮑﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻴﻢ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻣﺨﻮان‬ ‫ﻣﺮا ز ﺻﺤﺒﺖ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﻣﻼل ﺁﻳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮم را ﻧﻪ ازﻳﻦ ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ از ﺁن‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻮد‪ ،‬ﮔﻬﯽ ﺑﭽﻤﻦ ﺧﺴﺐ و ﮔﻪ ﺑﺴﺒﺰﻩ ﺧﺮام‬
‫ﮐﻪ هﻤﭽﻮ دور ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺳﺴﺖ ﻋﻬﺪ ﺑﻮد اﻧﺴﺎن‬ ‫ﺑﻌﻬﺪ و ﻳﮑﺪﻟﯽ ﻣﺮدم‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻪ ﺧﻮاﺟﻪ ﻣﺎﻧﺪ و ﺑﺎﻧﻮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﮑﺮ و اﻧﺒﺎن‬ ‫ز راﻩ ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﮔﺮ هﻔﺘﻪاﯼ ﺳﮑﻮت ﮐﻨﯽ‬
‫ﺑﺮهﮕﺬر ﺑﮑﺸﻨﺪت ﺑﺼﺪ ﺳﺘﻢ‪ ،‬ﻃﻔﻼن‬ ‫ﺑﺠﻮﯼ و ﺟﺮ ﺑﮑﻨﻨﺪت ﺑﺼﺪ ﺟﻔﺎ ﭘﺮ و ﺑﺎل‬
‫ﻧﻪ زﺷﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ زﻳﺒﺎ‪ ،‬ﭼﻮ راز ﮔﺸﺖ ﻋﻴﺎن‬ ‫ﻧﻪ ﺟﻐﺪ رﺳﺖ و ﻧﻪ ﻃﻮﻃﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﺪ ﻗﻀﺎ ﺷﺎهﻴﻦ‬
‫ﺑﺪرد ﮐﺸﺖ و ﺣﺪﻳﺜﯽ ﻧﮕﻔﺖ از درﻣﺎن‬ ‫ﻃﺒﻴﺐ دهﺮ ﻧﻴﺎﻣﻮﺧﺖ ﺟﺰ ﺳﺘﻢ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺧﺎرﮐﻦ‬
‫ﮐﻪ از ﮐﻨﺪن ﺧﺎر‪ ،‬ﮐﺲ ﺧﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺼﺤﺮا‪ ،‬ﺳﺮود اﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﺧﺎرﮐﻦ‬
‫‪١٣٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺪﺳﺖ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ و ﺗﺪﺑﻴﺮ و ﻧﻴﺮوت هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ دﻳﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺨﺖ ﺗﻮ ﺑﻴﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻴﺪارﯼ و هﻮﺷﻴﺎرﯼ ﮔﺮاﯼ‬
‫ﻣﺘﺎع ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺒﺎزار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﻔﺮوﺧﺘﯽ‪ ،‬از ﮐﻪ ﺧﻮاهﯽ ﺧﺮﻳﺪ‬
‫ﮔﻪ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ و ﭘﻨﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﮔﻪ ﮐﺎر و ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺟﺎن ﺧﺴﺘﻪ و ﺟﺴﻢ ﺑﻴﻤﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺒﺎﻳﺴﺖ ﺑﺮ ﺧﻴﺮﻩ از ﭘﺎ ﻓﺘﺎد‬
‫ﺑﺲ اﻓﺘﺎدﮔﺎن را ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻴﻦ ﺑﺲ ﮐﻪ از ﭘﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎدﻩاﯼ‬
‫ﭼﻮ در هﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺎﺟﺖ ﺑﺪﻳﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﭙﻴﭻ از رﻩ راﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ راﻩ ﮐﺞ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮگ و ﺗﻮﺷﯽ در اﻧﺒﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺑﺎزوﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﻩ ﺑﺮگ و ﻧﻮا‬
‫ز ﺁﻏﺎز‪ ،‬هﺮ ﺧﻮﺷﻪ ﺧﺮوار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﯽ داﻧﻪ و ﺧﻮﺷﻪ ﺧﺮوار ﺷﺪ‬
‫هﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﺮدم‪ ،‬ﺳﺒﮑﺴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻗﻮﯼ ﭘﻨﺠﻪاﯼ‪ ،‬ﺗﻴﺸﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺰن‬
‫ﮐﺎزﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮش‪ ،‬هﻴﭻ ﻣﻌﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫زر وﻗﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺁزﻣﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎرﯼ اﺳﺖ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬دﮔﺮ ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻏﻨﻴﻤﺖ ﺷﻤﺮ‪ ،‬ﺟﺰ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺠﻮﯼ‬
‫ﮐﺲ اﻳﻦ ﻧﺎﻟﻪهﺎ را ﺧﺮﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﯽ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮدﯼ‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ‬
‫ﺷﮑﺎﻳﺖ ز هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺳﺰاوار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺐ‪ ،‬هﺴﺘﯽ و ﺻﺒﺤﺪم ﻧﻴﺴﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮐﺲ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻣﻌﻤﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ از ﺗﻮ در ﮐﺎر دل‪ ،‬ﺑﺎز ﭘﺮس‬
‫درﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﭘﻮد ار ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺟﺎن را ﻗﺒﺎ‬
‫ﮐﺲ از هﺮ زﻳﺎﻧﯽ‪ ،‬زﻳﺎﻧﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫درﻳﻦ دﮐﻪ‪ ،‬ﺳﻮد و زﻳﺎن ﺑﺎ هﻤﻨﺪ‬
‫ﺑﺴﺎز‪ ،‬ار درم هﺴﺖ و دﻳﻨﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻬﯽ ﮐﻢ ﺑﺪﺳﺖ اوﻓﺘﺪ‪ ،‬ﮔﻪ ﻓﺰون‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﮐﻴﺴﺖ ﺁﻧﮑﻮ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﮕﻮﯼ از ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬
‫ﺗﺮا ﺗﺎ در ﺁﺋﻴﻨﻪ‪ ،‬زﻧﮕﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ ﺑﺼﻴﺮت ﺑﺨﻮد در ﻧﮕﺮ‬
‫درﻳﻐﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮد هﺸﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﮐﺎر اﻳﺎم‪ ،‬درس اﺳﺖ و ﭘﻨﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ را رهﺎﺋﯽ از اﻳﻦ ﺑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺎر ﺗﻘﺪﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺸﻴﺪ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﻬﻞ اﺳﺖ و دﺷﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺪﺷﻮارﯼ ار دل ﺷﮑﻴﺒﺎ ﮐﻨﯽ‬
‫ﻧﻬﺎن اﺳﺖ ﻓﺮدا‪ ،‬ﭘﺪﻳﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از اﻣﺮوز اﻧﺪوﻩ ﻓﺮدا ﻣﺨﻮر‬
‫ﺷﮕﻔﺘﯽ ز اﻳﺎم ﺧﻮﻧﺨﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺁﻟﻮد اﻧﮕﺸﺘﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮن‬
‫ﮔﻞ اﺳﺖ اﻳﻨﮑﻪ دارﯼ ﺑﮑﻒ‪ ،‬ﺧﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﺎرﻧﺪ ﮔﻠﻬﺎﯼ هﺴﺘﯽ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺑﻴﺎﻣﻮز‪ ،‬ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ ﻋﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺁزادﮔﺎن‪ ،‬ﺑﺮدﺑﺎرﯼ و ﺳﻌﯽ‬
‫‪١٣٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﮑﺎﻳﺖ هﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﻃﻮﻣﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺰاران ورق ﮐﺮدﻩ ﮔﻴﺘﯽ ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﮐﻪ اﻳﺎم‪ ،‬ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻬﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﮕﻬﺪار ﺷﻮ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮔﺮ اﻳﻦ راﻩ‪ ،‬هﻤﻮارﻩ هﻤﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫رﻩ زﻧﺪﮔﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﻋﻴﺒﺶ ﻣﮑﻦ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺎ ﻓﻠﮏ‪ ،‬دﺳﺖ ﭘﻴﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭘﯽ ﮐﺎرهﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺮو‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎر‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺠﺎﺋﻴﮑﻪ ﺑﺎر اﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﻮر‬
‫ﭼﻮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ و ذرﻩ ﺑﻴﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﮑﺎر ﻣﺎﻧﻴﻢ ﻣﺎ‬
‫ﺳﺮ و ﺳﻨﮓ‬
‫ﻳﮑﯽ را ﺑﺴﺮ ﮐﻮﻓﺖ‪ ،‬روزﯼ ﺑﻤﻌﺒﺮ‬ ‫ﻧﻬﺎن ﮐﺮد دﻳﻮاﻧﻪ در ﺟﻴﺐ‪ ،‬ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﺑﭙﻴﭽﻴﺪ و ﮔﺮدﻳﺪ ﭼﻮن ﻣﺎر ﭼﻨﺒﺮ‬ ‫ﺷﺪ از رﻧﺞ رﻧﺠﻮر و از درد ﻧﺎﻻن‬
‫درﻳﺪﻧﺪ دﻳﻮاﻧﻪ را ﺟﺎﻣﻪ در ﺑﺮ‬ ‫دوﻳﺪﻧﺪ ﺟﻤﻌﯽ ﭘﯽ دادﺧﻮاهﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﻳﮏ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁن ﺳﺘﻤﮕﺮ‬ ‫ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ و ﺑﺮدﻧﺪﺷﺎن ﺳﻮﯼ ﻗﺎﺿﯽ‬
‫ﺑﺴﯽ ﻳﺎوﻩ ﮔﻔﺘﻨﺪ هﺮ ﻳﮏ ﺑﻤﺤﻀﺮ‬ ‫ز دﻳﻮاﻧﻪ و ﻗﺼﻪﯼ ﺳﺮ ﺷﮑﺴﺘﻦ‬
‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺪﮐﺎر را ﻣﺰد و ﮐﻴﻔﺮ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ هﻤﺎن ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮ زﻧﻴﺪش‬
‫ﮐﻪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﺮﻳﻦ ﻗﺎﺿﯽ و ﺣﮑﻢ و دﻓﺘﺮ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ دﻳﻮاﻧﻪ زان دﻳﻮراﺋﯽ‬
‫ﮐﻪ دارد ﺳﺮﯼ از ﺳﺮ ﻣﻦ ﺗﻬﯽﺗﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﻻف ﺑﺴﻴﺎر داﻧﯽ‬
‫ز دﻳﻮاﻧﮕﺎﻧﺶ ﭼﻪ اﻣﻴﺪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ‬ ‫ﮔﺮ اﻳﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ و راﻳﺎن ﮔﻴﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻮﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ‪ ،‬دﻳﻮاﻧﻪ را ﺳﺮ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ هﻢ‬
‫ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﻣﻠﺦ ﻣﻴﮑﺮد زورﯼ‬ ‫ﺑﺮاهﯽ در‪ ،‬ﺳﻠﻴﻤﺎن دﻳﺪ ﻣﻮرﯼ‬
‫وزان ﺑﺎر ﮔﺮان‪ ،‬هﺮ دم ﺧﻤﻴﺪﯼ‬ ‫ﺑﺰﺣﻤﺖ‪ ،‬ﺧﻮﻳﺶ را هﺮ ﺳﻮ ﮐﺸﻴﺪﯼ‬
‫ز هﺮ ﺑﺎدﯼ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺪﯼ ﭼﻮن ﭘﺮ ﮐﺎﻩ‬ ‫ز هﺮ ﮔﺮدﯼ‪ ،‬ﺑﺮون اﻓﺘﺎدﯼ از راﻩ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎرﺁﮔﺎﻩ‪ ،‬اﻧﺪر ﮐﺎر ﻣﺸﮑﻞ‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﻳﮑﺮﻧﮓ و ﻳﮑﺪل‬
‫ﮐﻪ ﻓﺎرغ ﮔﺸﺘﻪ از هﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﺟﺰ از ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ راﻩ ﺳﻌﯽ در ﭘﻴﺶ‬
‫ﻧﻪاش ﺳﻮداﯼ ﮐﺎر از دﺳﺖ دادن‬ ‫ﻧﻪاش ﭘﺮواﯼ از ﭘﺎﯼ اوﻓﺘﺎدن‬
‫ﭼﺮاﺋﯽ ﻓﺎرغ از ﻣﻠﮏ ﺳﻠﻴﻤﺎن‬ ‫ﺑﺘﻨﺪﯼ ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﻧﺎدان‬
‫‪١٣٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻬﺮ ﺧﻮان ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا در ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻋﺪل‪ ،‬ﺧﻮاﻧﻬﺎﺳﺖ‬

‫ﺑﺨﻮر در ﺳﻔﺮﻩﯼ ﻣﺎ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ‬ ‫ﺑﻴﺎ زﻳﻦ رﻩ‪ ،‬ﺑﻘﺼﺮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ‬
‫ﺑﺮاﻩ ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﺎن‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎش‬ ‫ﺑﻪ ﺧﺎر ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﭘﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺨﺮاش‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎ‪ ،‬هﻢ ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺷﺪل ﺑﺎش و هﻢ ﺷﺎم‬ ‫ز ﻣﺎ‪ ،‬هﻢ ﻋﺸﺮت ﺁﻣﻮز و هﻢ ﺁرام‬
‫ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ ﺧﻮد را ﺑﺎر ﺑﺮدن‬ ‫ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﺧﻮردن‬
‫ﻣﺒﺎدا ﺑﺮ ﺳﺮت ﭘﺎﺋﯽ ﮔﺬارﻧﺪ‬ ‫رهﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ و ﻣﺮدم رهﮕﺬارﻧﺪ‬
‫ﻣﻴﺎزار از ﺑﺮاﯼ ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﺟﺎن را‬ ‫ﻣﮑﺶ ﺑﻴﻬﻮدﻩ اﻳﻦ ﺑﺎر ﮔﺮان را‬
‫ﮐﻪ ﻣﻮران را‪ ،‬ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﺳﻮر‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ از ﺳﻮر‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮ ﮔﻮﯼ ﺑﺎ ﻣﻮر‬
‫ﻧﻮال ﭘﺎدﺷﺎهﺎن را ﻧﺨﻮاهﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ اﻧﺪر ﻻﻧﻪﯼ ﺧﻮد ﭘﺎدﺷﺎهﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﺳﻠﻴﻤﺎن‪ ،‬ﺑﯽ ﻧﻴﺎزﻳﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮو ﺟﺎﺋﻴﮑﻪ ﺟﺎﯼ ﭼﺎرﻩﺳﺎزﻳﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮد‪ ،‬هﻢ ﺗﻮﺷﻪ دارﻳﻢ و هﻢ اﻧﺒﺎر‬ ‫ﻧﻴﻔﺘﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﺎ را ﺳﺮ و ﮐﺎر‬
‫ز ﺳﺮﻣﺎﯼ دﯼ و ﺗﺎراج ﺑﻬﻤﻦ‬ ‫ﺑﺠﺎﯼ ﮔﺮم ﺧﻮد‪ ،‬هﺴﺘﻴﻢ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺑﺤﮑﻢ ﮐﺲ ﻧﻤﻴﮕﺮدﻳﻢ ﻣﺤﮑﻮم‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﺎدم ﺧﻮﻳﺸﻴﻢ و ﻣﺨﺪوم‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﭘﺎﯼ ﻣﻠﺦ ﻧﺪهﻢ ﺑﺼﺪ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻣﺮا اﻣﻴﺪ راﺣﺘﻬﺎﺳﺖ زﻳﻦ رﻧﺞ‬
‫ز دﻳﻬﻴﻢ و ﺧﺮاج هﻔﺖ ﮐﺸﻮر‬ ‫ﻣﺮا ﻳﮏ داﻧﻪﯼ ﭘﻮﺳﻴﺪﻩ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬
‫ز ﻣﻮر ﺁﻣﻮز رﺳﻢ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‬ ‫ﮔﺮت هﻤﻮارﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﻣﮑﺎرﯼ‬
‫ﻣﮑﻦ ﮐﺎرﯼ ﮐﻪ هﺸﻴﺎران ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮو راهﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﺖ را ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ‬
‫راﻩ اﻣﺮوز را ﻣﺴﭙﺎر ﻓﺮدا‬ ‫ﮔﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬ﻋﺎﻗﻞ ﺑﺎش و ﺑﻴﻨﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﭘﻴﺮاﻳﻪﯼ ﭘﻴﺮﯼ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮑﻮش اﻧﺪر ﺑﻬﺎر زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﻨﻪ ﭘﺎﯼ از ﮔﻠﻴﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺣﺴﺎب ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﻢ ﮔﻴﺮ و ﻧﻪ اﻓﺰون‬
‫ﻧﮑﻮﺑﺪ هﻴﭻ دﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺳﺮت ﻣﺸﺖ‬ ‫اﮔﺮ زﻳﻦ ﺷﻬﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺗﻪدارﯼ اﻧﮕﺸﺖ‬
‫ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺟﺰ ﺑﺨﻮد‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻮدن‬ ‫ﭼﻪ در ﮐﺎر و ﭼﻪ در ﮐﺎر ﺁزﻣﻮدن‬
‫ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺪر ﺷﮑﻞ ﻣﻮرﻳﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﻣﻮرﯼ ﮐﻪ زﻳﺮ ﭘﺎﯼ زورﻳﺴﺖ‬
‫ﺳﻔﺮ اﺷﮏ‬
‫اوﻓﺘﺎد ﺁهﺴﺘﻪ و ﻏﻠﺘﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫اﺷﮏ ﻃﺮف دﻳﺪﻩ را ﮔﺮدﻳﺪ و رﻓﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺳﺘﺎرﻩ روﺷﻨﯽ ﺑﺨﺸﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﭙﻬﺮ ﺗﻴﺮﻩﯼ هﺴﺘﯽ دﻣﯽ‬
‫‪١٣٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻳﮑﻘﻄﺮﻩ ﺧﻮن ﻧﻮﺷﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ درﻳﺎﯼ وﺟﻮدش ﺟﺎﯼ ﺑﻮد‬
‫ﻗﻴﻤﺖ هﺮ ﻗﻄﺮﻩ را ﺳﻨﺠﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﮔﺸﺖ اﻧﺪر ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺧﻮن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ و ﺑﺮ ﮔﺮﻳﻪام ﺧﻨﺪﻳﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻮ از ﺟﻮر ﻓﻠﮏ ﺑﮕﺮﻳﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﺲ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ ﭼﺮا رﻧﺠﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫رﻧﺠﺸﯽ ﻣﺎ را ﻧﺒﻮد اﻧﺪر ﻣﻴﺎن‬
‫داﻣﻦ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ را ﺑﺮ ﭼﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﺗﺎ دل از اﻧﺪوﻩ‪ ،‬ﮔﺮد ﺁﻟﻮد ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺤﺮ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﺷﺪ و ﺗﺮﺳﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻣﻮج و ﺳﻴﻞ و ﻓﺘﻨﻪ و ﺁﺷﻮب ﺧﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻞ رﺧﺴﺎرﻩاﯼ ﺗﺎﺑﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﺷﺒﻨﻢ‪ ،‬در ﮔﻠﺴﺘﺎن وﺟﻮد‬
‫ﻣﺨﺰن اﺳﺮار ﺟﺎن را دﻳﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ در ﺧﺎﻧﻪﯼ دل ﮐﺮد ﺟﺎﯼ‬
‫دﻓﺘﺮ و ﻃﻮﻣﺎر ﺧﻮد ﭘﻴﭽﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫رﻣﺰهﺎﯼ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را ﻧﻮﺷﺖ‬
‫ﻣﻘﺼﺪ ﺗﺤﻘﻴﻖ را ﭘﺮﺳﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﺷﺪ ﭼﻮ از ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ رﻩ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺒﺮ‬
‫ﻣﻴﻮﻩاﯼ از هﺮ درﺧﺘﯽ ﭼﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﺟﻠﻮﻩ و روﻧﻖ ﮔﺮﻓﺖ از ﻗﻠﺐ و ﭼﺸﻢ‬
‫ﮔﻮش داد و ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﺸﻨﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻋﻘﻞ دوراﻧﺪﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺎ دل هﺮ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ‬
‫از ﺣﻮادث ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﮔﺮدﻳﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﺗﻠﺨﯽ و ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ هﺴﺘﯽ ﭼﺸﻴﺪ‬
‫ﭼﻬﺮﻩﯼ ﻋﺸﺎق را ﺑﻮﺳﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻗﺎﺻﺪ ﻣﻌﺸﻮق ﺑﻮد از ﮐﻮﯼ ﻋﺸﻖ‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﭼﻨﺪ ارزﻳﺪ و رﻓﺖ‬ ‫اوﻓﺘﺎد اﻧﺪر ﺗﺮازوﯼ ﻗﻀﺎ‬
‫ﺳﻴﻪ روﯼ‬
‫ﮐﻪ از ﻣﻼل ﻧﻤﺮدﯼ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺑﮑﻨﺞ ﻣﻄﺒﺦ ﺗﺎرﻳﮏ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻪ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ دﻳﮓ‬
‫ز ﻋﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭼﻪ ﺑﻴﺨﺒﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ز دودﻩ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺳﻴﺎﻩ روز و ﺳﻴﻪ ﮐﺎر و ﺑﺪ ﮔﻬﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫هﻤﯽ ﺑﻪ ﺗﻴﺮﮔﯽ ﺧﻮد ﻓﺰودﯼ از ﭘﺴﺘﯽ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯼ و ﺑﻴﻤﺰد ﮐﺎرﮔﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ‪ ،‬درﻳﻦ ﮐﺎرﮔﺎﻩ زﺣﻤﺖ و رﻧﺞ‬
‫ﮔﻬﯽ ز ﺟﻬﻞ ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﻮر و ﺷﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﮔﻬﯽ ز ﻋﺠﺰ‪ ،‬ﺟﻔﺎﯼ ﺷﺮار ﻣﻴﺒﺮدﯼ‬
‫دﻣﯽ ﻧﺪﻳﻢ دم و دود و ﺧﺸﮏ و ﺗﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫دﻣﯽ ز ﺁﺗﺶ و ﺁﺑﺖ ‪ ،‬ﺳﺘﻢ رﺳﻴﺪ و ﺑﻼ‬
‫ﻧﻪ هﻴﭻ ﺑﺎ ﺧﺒﺮ از ﺷﺐ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺳﺤﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻧﻪ ﻟﺤﻈﻪاﯼ ز هﺠﻮم ﺣﻮادث ﺁﺳﻮدﯼ‬
‫ﻧﻤﻴﻨﻤﻮد ﺗﻮ ﺧﻮد ﮔﺮ ﺳﺘﻴﺰﻩﮔﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺳﺘﻴﺰﻩﮔﺮ ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺘﻴﺰ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﭘﻴﻮﺳﺘﻪ رﻧﺠﺒﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﺳﻮﺧﺖ ﺗﺮا ﭘﺎﮎ و هﻴﭻ دم ﻧﺰدﯼ‬
‫ﭼﻪ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬ار ﮐﻪ ﻣﺮا ﻗﺪرت ﺳﻔﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭼﻮن ﺗﻮ ﺳﻴﻪ روﯼ ﺑﺪ دﻟﻢ ﮐﻪ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫‪١٤٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫رواﺳﺖ ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﺑﯽ ﺑﺼﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ رﻧﮕﯽ دﮔﺮ ﺑﺠﺰ ﺳﻴﻬﯽ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﻔﻴﺪ و ﻧﮑﻮ راﯼ و ﻧﺎﻣﻮر ﺑﻮدﯼ‬ ‫درﻳﻦ ﺑﺴﺎط ﺳﻴﻪ‪ ،‬ﮔﺮ ﻧﻤﻴﮕﺸﻮدﯼ رﺧﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﻬﻨﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺟﻮاب داد ﮐﻪ ﻣﺎ هﺮ دو در ﺧﻮر ﺳﺘﻤﻴﻢ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﻻﻳﻖ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ و ﺷﺮر ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﺟﻔﺎﯼ ﺁﺗﺶ و هﻴﺰم‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ رهﺮو اﻳﻦ ﮐﻬﻨﻪ رهﮕﺬر ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺳﺎﻟﮏ ﻳﮏ ﻣﻘﺼﺪﻳﻢ در ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﺑﻔﮑﺮ روزﯼ ازﻳﻦ روز ﻧﻴﮑﺘﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫اﮔﺮ ز ﻓﮑﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺰاد‪ ،‬راﯼ ﻧﻴﮏﺗﺮﯼ‬
‫ﻣﻴﺎن ﺷﻌﻠﻪﯼ ﺟﺎﻧﺴﻮز‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻤﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻣﮕﺮ ﺑﻴﺎد ﻧﺪارﯼ ﮐﻪ دوش‪ ،‬وﻗﺖ ﺳﺤﺮ‬
‫ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻄﺒﺦ دﮔﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻧﻤﯽﻧﺸﺴﺘﯽ اﮔﺮ ﻧﺰد ﻣﺎ درﻳﻦ ﻣﻄﺒﺦ‬
‫ﺑﺪاﻣﻦ ﺳﻴﻪ ﺧﻮد‪ ،‬ﮔﺮت ﻧﻈﺮ ﺑﻮدﯼ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﻋﺠﺐ‪ ،‬در ﺁﻟﻮدﮔﺎن ﻧﻴﻤﮑﺮدﯼ‬
‫اﮔﺮ ﺗﻮ ﺗﻴﺮﻩدل‪ ،‬از ﻣﻦ ﺳﭙﻴﺪﺗﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻦ از ﺳﻴﺎهﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺲ ﻣﻠﻮل ﻣﻴﮕﺸﺘﻢ‬
‫ﺷﺎهﺪ و ﺷﻤﻊ‬
‫در و دﻳﻮار‪ ،‬ﻣﺰﻳﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺷﺎهﺪﯼ ﮔﻔﺖ ﺑﺸﻤﻌﯽ ﮐﺎﻣﺸﺐ‬
‫دوﺧﺘﻢ ﺟﺎﻣﻪ و ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮدم‬ ‫دﻳﺸﺐ از ﺷﻮق‪ ،‬ﻧﺨﻔﺘﻢ ﻳﮑﺪم‬
‫ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﺎز ﺑﮕﺮدن ﮐﺮدم‬ ‫دو ﺳﻪ ﮔﻮهﺮ ز ﮔﻠﻮﺑﻨﺪم رﻳﺨﺖ‬
‫ﺑﻪ ﭘﺮﻧﺪ‪ ،‬از ﻧﺦ و ﺳﻮزن ﮐﺮدم‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﺳﺤﺮﺁﻣﻴﺰﯼ‬
‫ﺑﺨﻮﺷﯽ ﭼﻮن ﺻﻒ ﮔﻠﺸﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺻﻔﺤﻪﯼ ﮐﺎرﮔﻪ‪ ،‬از ﺳﻮﺳﻦ و ﮔﻞ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻣﻦ ﺑﺬل ﺳﺮ و ﺗﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺗﻮ ﺑﮕﺮد هﻨﺮ ﻣﻦ ﻧﺮﺳﯽ‬
‫ﺗﺎ ز ﺗﺎرﻳﮑﻴﺖ اﻳﻤﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺲ ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺪم‬
‫ﮔﻬﺮ اﺷﮏ ﺑﺪاﻣﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﭘﯽ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﮔﻬﺮهﺎﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺁن ﮔﻞ و ﺳﻮﺳﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﮔﺮﻳﻪهﺎ ﮐﺮدم و ﭼﻮن اﺑﺮ ﺑﻬﺎر‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺰم ﺗﻮ روﺷﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺧﻮﺷﻢ از ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺧﻮﻳﺶ از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺟﻠﻮﻩهﺎ ﺑﺮ درو روزن ﮐﺮدم‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻳﮏ روزن اﻣﻴﺪ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﻮﯼ ﺑﺎ ﮔﻴﺘﯽ رهﺰن ﮐﺮدم‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁﺳﻮدﻩروﯼ در رﻩ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺟﺎن ز روﯼ و دل از ﺁهﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺗﺎ ﻓﺮوزﻧﺪﻩ ﺷﻮد زﻳﺐ و زرت‬
‫ﺣﺎﺻﻞ ﺷﻮق ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﺮﻣﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ ﻋﻤﺮ ﻣﻦ ار ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﮑﺮدﯼ‪ ،‬هﻤﻪ را ﻣﻦ ﮐﺮدم‬ ‫ﮐﺎرهﺎﺋﻴﮑﻪ ﺷﻤﺮدﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ‬
‫‪١٤١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﺐ‬
‫ز اﻧﻮار ﮐﻮاﮐﺐ‪ ،‬ﮔﺸﺖ روﺷﻦ‬ ‫ﺷﺒﺎهﻨﮕﺎم‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﻓﻴﺮوزﻩ ﮔﻠﺸﻦ‬
‫ﭘﻠﻨﮓ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺮون ﺁﻣﺪ ز ﻣﻤﮑﻦ‬ ‫ﻏﺰال روز‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن ﮔﺸﺖ از ﺑﻴﻢ‬
‫ﺑﺨﺴﺘﻪ‪ ،‬دﺳﺖ و ﭘﺎ و ﭘﺸﺖ و ﮔﺮدن‬ ‫روان ﺷﺪ ﺧﺎر ﮐﻦ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﻪﯼ ﺧﺎر‬
‫ﺷﺪﻩ ﺁزردﻩ‪ ،‬از داﻧﻪ ﮐﺸﻴﺪن‬ ‫ﺑﮑﻨﺞ ﻻﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻮر ﺁرﻣﮕﻪ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫در ﺁﻏﻞ‪ ،‬ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان را ﻧﺸﻤﻴﻦ‬ ‫ﺑﺮﺳﻢ و راﻩ دﻳﺮﻳﻦ‪ ،‬داد ﭼﻮﭘﺎن‬
‫زﻏﻦ در ﺁﺷﻴﺎن ﺑﻨﻤﻮد ﻣﺴﮑﻦ‬ ‫ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺟﺴﺖ اﻧﺪر ﻻﻧﻪ راﺣﺖ‬
‫ﺑﺴﺎن ﺳﻮﮔﻮاران ﮐﺮد ﺷﻴﻮن‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﺮا ﺳﻮگ ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﺷﺒﺎوﻳﺰ‬
‫ﻧﭽﻴﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﺁن ﭘﺎﺷﻴﺪﻩ ارزن‬ ‫زﻣﺎن ﺧﻔﺘﻦ ﺁﻣﺪ ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﻴﮕﺎﻩ وﻗﺖ ﮐﺎر ﮐﺮدن‬ ‫ﻧﻬﺎد از دﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮد ﮐﺎرﮔﺮ ﮐﺎر‬
‫هﻢ ﺁهﻨﮕﺮ ﺑﻴﺎﺳﻮد و هﻢ ﺁهﻦ‬ ‫هﻢ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ رهﺎﺋﯽ ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬هﻢ ﻣﺎر‬
‫ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻧﺦ ﮐﺮدن ﺑﺴﻮزن‬ ‫ﻟﺤﺎف ﭘﻴﺮزن را ﭘﺎرﮔﯽ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺸﻮق ﺷﺎدﯼ روز رهﻴﺪن‬ ‫ﺑﻴﺎراﻣﻴﺪ ﺻﻴﺪ‪ ،‬ﺁﺳﻮدﻩ در دام‬
‫ﺗﺒﺮزن‪ ،‬رﺧﺖ ﺧﻮد ﭘﻮﺷﻴﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ‬ ‫دروﮔﺮ‪ ،‬داس ﺧﻮد ﺑﻨﻬﺎد ﺑﺮ دوش‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻔﺘﮕﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺪار ﺑﻮدن‬ ‫ﻋﺴﺲ ﺑﻴﺪار ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺁرﯼ ﭼﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻤﻴﻦ رهﮕﺬاران ﮐﺮد رهﺰن‬ ‫ﺑﺒﺎم ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺷﺪ دزد ﻃﺮار‬
‫ﮐﻪ ﺷﺪ ﻧﺰدﻳﮏ‪ ،‬رﻧﺞ ﺷﺐ ﻧﺨﻔﺘﻦ‬ ‫ز ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﺮد ﺑﻴﻤﺎر‬
‫ﺑﻴﺎﺳﻮدﻧﺪ ﮔﺎو و ﮔﺎوﺁهﻦ‬ ‫ﺑﺪوﺷﻴﺪﻧﺪ ﺷﻴﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬
‫ز ﺑﺲ ﺟﺎم و ﺳﺒﻮ در هﻢ ﺷﮑﺴﺘﻦ‬ ‫ﺧﺮوش از ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻴﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬
‫ز اﻧﺠﻢ ﺁﺳﻤﺎن ﺑﺮ ﺑﺴﺖ ﺟﻮﺷﻦ‬ ‫ز ﺗﺎرﻳﮑﯽ‪ ،‬زﻣﻴﻦ ﺑﮕﺮﻓﺖ اﺳﭙﺮ‬
‫ﭼﻮ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﮔﻬﺮ‪ ،‬از ﺗﻴﺮﻩ ﻣﻌﺪن‬ ‫ز ﻣﺸﺮق‪ ،‬ﮔﺸﺖ ﻧﺎهﻴﺪ ﺁﺷﮑﺎرا‬
‫ﻓﺮو اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭼﻮن ﺳﻨﮓ ﻓﻼﺧﻦ‬ ‫ﺷﻬﺎب ﺛﺎﻗﺐ‪ ،‬از داﻣﺎن اﻓﻼﮎ‬
‫ز ﻣﻮﻳﻪ ﮐﺮدن و از ﻣﻮﯼ ﮐﻨﺪن‬ ‫ﺑﻨﺎت اﻟﻨﻌﺶ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻴﻦ ﮐﺮدﻩ رﺧﺴﺎر‬
‫ﭼﻮ ﻣﺤﮑﻮﻣﺎن ﺑﻬﻨﮕﺎم زﻟﻴﻔﻦ‬ ‫ﺛﻮاﺑﺖ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﺣﻴﺮان اﻳﺴﺘﺎدﻩ‬
‫ﻓﺮوﺗﺎﺑﻴﺪ ﻧﻮر ﻣﻪ ز روزن‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻨﺞ ﮐﻠﺒﻪﯼ ﺗﺎرﻳﮏ ﺑﺨﺘﺎن‬
‫ﺑﺴﺎن ﺣﻮر از ﭼﻨﮓ هﺮﻳﻤﻦ‬ ‫ﺑﺮ ﺁﻣﺪ ﺻﺒﺤﺪم‪ ،‬ﻣﻬﺮ ﺟﻬﺎﻧﺘﺎب‬
‫ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪﻧﺪ ﮔﺮد از ﭼﻬﺮ ﺳﻮﺳﻦ‬ ‫ﻓﺮو ﺷﺴﺘﻨﺪ ﭼﻴﻦ زﻟﻒ ﺳﻨﺒﻞ‬
‫‪١٤٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺸﺪ ﮔﻨﺠﺸﮏ‪ ،‬ﺑﻬﺮ داﻧﻪ ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ز ﺳﺮ ﺑﮕﺮﻓﺖ ﺳﻌﯽ و رﻧﺞ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻮر‬
‫ز ﻧﺎهﻤﻮارﯼ اﻳﺎم ﺗﻮﺳﻦ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺗﻮﺳﻨﯽ و راهﻮارﯼ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ دوﺳﺘﺪار و ﮔﺎﻩ دﺷﻤﻦ‬ ‫ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﺁﺋﻴﻦ زﻣﺎﻧﻪ‬
‫ﮔﻬﯽ اردﻳﺒﻬﺸﺖ و ﮔﺎﻩ ﺑﻬﻤﻦ‬ ‫ﭘﺪﻳﺪ ﺁرد ﮔﻬﯽ ﺻﺒﺢ و ﮔﻬﯽ ﺷﺎم‬
‫ز ﺳﺎل و ﻣﺎﻩ و روز و ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻦ‬ ‫درﻳﻐﺎ‪ ،‬ﮐﺎروان ﻋﻤﺮ ﺑﮕﺬﺷﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺗﺎ هﺴﺖ‪ ،‬ﮐﺲ را ﻧﻴﺴﺖ رﺳﺘﻦ‬ ‫ز ﮔﻴﺮ و دار اﻳﻦ دام ﺑﻼﺧﻴﺰ‬
‫ﻧﻴﻔﺘﺪ ﭼﺮﺧﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ ز ﮔﺸﺘﻦ‬ ‫اﮔﺮ ﻧﻴﮏ و اﮔﺮ ﺑﺪ ﮔﺮدد اﺣﻮال‬
‫ﮔﻬﯽ ﮐﺮﺑﺎس و ﮔﺎهﯽ ﺧﺰاد ﮐﻦ‬ ‫دهﺪ اﻳﻦ ﺳﻮدﮔﺮ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺼﻴﻘﻞ‪ ،‬زﻧﮓ را داﻧﯽ زدودن‬ ‫ﺑﺪاﻧﺶ‪ ،‬زﻧﮓ ازﻳﻦ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺑﺰداﯼ‬
‫ﻣﮑﻦ‪ ،‬ﭼﻮن هﺴﺖ هﻢ ﺳﻠﻮﯼ و هﻢ ﻣﻦ‬ ‫ﭼﻮ اﺳﺮاﺋﻴﻠﻴﺎن‪ ،‬ﮐﻔﺮان ﻧﻌﻤﺖ‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ اﺑﺠﺪ و ﺣﻄﯽ و ﮐﻠﻤﻦ‬ ‫ﮐﺘﺎب ﺣﮑﻤﺖ و ﻋﺮﻗﺎن ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﯽ‬
‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺑﻬﺮ ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬ﺣﻖ ﻧﻬﻔﺘﻦ‬ ‫ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮﯼ ﺷﻮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﺮﺳﯽ‬
‫ﺷﺒﺎوﻳﺰ‬
‫ﺷﺒﺎوﻳﺰ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻴﺪن ﺁﻏﺎز ﮐﺮد‬ ‫ﭼﻮ رﻧﮓ از رخ روز‪ ،‬ﭘﺮواز ﮐﺮد‬
‫ز ﻣﻪ ﺗﺎ ﺑﻤﺎهﯽ‪ ،‬ﺳﻴﺎهﯽ ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺑﺴﺎط ﺳﭙﻴﺪﯼ‪ ،‬ﺗﺒﺎهﯽ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻋﺴﺲ ﺧﺴﺘﻪ از ﮔﺸﺘﻦ و ﺷﺐ دراز‬ ‫رﻩ ﻓﺘﻨﻪﯼ دزد ﻋﻴﺎر ﺑﺎز‬
‫ﻧﻴﺎﺳﻮدﻩ ﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﺨﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺴﺖ و ﻧﻪ هﻮﺷﻴﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫هﻤﺎﻧﺪم ﮐﻪ او ﺧﻔﺖ‪ ،‬رﻧﺠﻮر ﻣﺮد‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺎر را ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺧﻮاب ﺑﺮد‬
‫ﻣﻪ از دﻳﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن و در راﻩ‪ ،‬ﭼﺎﻩ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﭼﻮن دل ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺷﺒﺎوﻳﺰ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ و ﺑﺲ‬ ‫ﺑﺨﻔﺘﻨﺪ ﻣﺮﻏﺎن ﺑﺎغ و ﻗﻔﺲ‬
‫ﻧﻤﻴﻴﺪ ﺁواز دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮔﻮش‬ ‫ﻧﻤﻴﮑﺮد دﻳﻮاﻧﻪ دﻳﮕﺮ ﺧﺮوش‬
‫ﺑﺠﺰ ﮔﺮﻳﻪﯼ ﮐﻮدﮎ ﺷﻴﺮﺧﻮار‬ ‫ﺑﺠﺰ رﻳﺰش ﺳﻴﻞ از ﮐﻮهﺴﺎر‬
‫ز ﭘﻴﺮﯼ ﺑﺰﺣﻤﺖ‪ ،‬ز ﺳﺮﻣﺎ ﺑﺴﻮز‬ ‫ﺑﺮون ﺁﻣﺪ از ﮐﻨﺞ ﻣﻄﺒﺦ‪ ،‬ﻋﺠﻮز‬
‫ﭼﺮاﻏﯽ ﮐﻪ در دﺳﺖ ﺧﻮد داﺷﺖ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﺷﮑﺎﻳﺖ ﮐﻨﺎن‪ ،‬ﮔﻪ ز ﺳﺮ‪ ،‬ﮔﻪ ز ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺒﻮﺋﯽ ﺷﮑﺴﺖ و ﻓﺮو رﻳﺨﺖ ﺁب‬ ‫ﺑﮕﺴﺘﺮد ﭼﻮن ﺟﺎﻣﻪ از ﺑﻬﺮ ﺧﻮاب‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ رﻓﺖ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﮐﻮﺗﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻧﺨﻔﺖ‬
‫‪١٤٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﺷﺐ ﻧﻴﺰ ﻓﺎرغ ﻧﻪاﻳﻢ‪ ،‬اﯼ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ از ﻧﺎﻟﻪﯼ ﻣﺮغ ﺷﺐ‬
‫ﮔﻬﯽ ﺑﺎﻧﮓ ﻣﺮﻏﺴﺖ و ﮔﻪ رﻧﺞ ﮐﺎر‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ ﺁﺳﺎﻳﺶ از روزﮔﺎر‬
‫ﮐﻪ اﯼ ﺳﺎﻟﻴﺎن ﺧﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻳﮑﺸﺐ ﻣﺨﻮاب‬ ‫ﺑﻨﺮﻣﯽ ﭼﻨﻴﻦ داد ﻣﺮﻏﺶ ﺟﻮاب‬
‫در ﺁن‪ ،‬ﺧﻮاب ﺁزادﮔﺎن ﭼﻮن ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻨﺰﻟﯽ ﮐﺎﻳﻨﻘﺪر ﺧﻮن ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﺿﻌﻒ ﭘﻴﺮان ﻧﮕﺮدد ﺧﺠﻞ‬ ‫ﻣﻦ از ﭼﺮخ ﭘﻴﺮم ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻨﮕﺪل‬
‫ﺑﻬﺮ ﭘﺸﺖ ﮐﺎهﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺎرﯼ ﻧﻬﺪ‬ ‫ﺑﻬﺮ دﺳﺖ ﻓﺮﺳﻮدﻩ‪ ،‬ﮐﺎرﯼ دهﺪ‬
‫ﺑﺴﯽ ﺧﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻮن روز ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﯽ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻢ ﮔﺸﺖ ازﻳﻦ راﻩ راﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﺑﺎش اﻳﻦ ﮔﻨﺞ را ﭘﺎﺳﺒﺎن‬ ‫ﻋﺴﺲ ﮐﯽ ﺷﻮد‪ ،‬دزد ﺗﻴﺮﻩروان‬
‫ﭼﻪ دﻳﻮار ﮐﻮﺗﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺎم ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺑﻬﺮﺟﺎ ﺑﺮاﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ اﻳﻦ ﮐﻤﻨﺪ‬
‫رﻩ و رﺳﻤﻬﺎ‪ ،‬رﻣﺰهﺎ‪ ،‬ﮐﺎرهﺎﺳﺖ‬ ‫درﻳﻦ دﺧﻤﻪ‪ ،‬هﺮ ﺷﺐ ﮔﺮﻓﺘﺎرهﺎﺳﺖ‬
‫ﺧﻨﮏ‪ ،‬ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻴﺪار ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﺷﺐ‪ ،‬از ﺑﺎغ ﮔﻢ ﺷﺪ ﮔﻞ و ﺧﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺮهﺰن‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﮕﺮود ﮐﺎروان‬ ‫ﺑﺨﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭼﺮا ﭘﻴﺮ ﮔﺮدد ﺟﻮان‬
‫ﺗﻮ ﻣﺪهﻮش و در ﺷﺒﺮوﯼ ﻣﻬﺮ و ﻣﺎﻩ‬ ‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬در ﻧﻮرد و ﺗﻮ در ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ‬
‫ﺷﺮط ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ‬
‫ﺧﻨﮓ ﺁز و هﻮس هﻤﯽ راﻧﺪن‬ ‫ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ ،‬از رﻩ ﻋﺠﺐ‬
‫وﻗﺖ ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ز ﮐﺎر واﻣﺎﻧﺪن‬ ‫روز دﻋﻮﯼ‪ ،‬ﭼﻮ ﻃﺒﻞ ﺑﺎﻧﮓ زدن‬
‫دل ﺧﻠﻖ ﺧﺪاﯼ رﻧﺠﺎﻧﺪن‬ ‫ﺧﺴﺘﮕﺎن را ز ﻃﻌﻨﻪ‪ ،‬ﺟﺎن ﺧﺴﺘﻦ‬
‫دﻳﮕﺮان را ز دﻳﻮ ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن‬ ‫ﺧﻮد ﺳﻠﻴﻤﺎن ﺷﺪن ﺑﻪ ﺛﺮوت و ﺟﺎﻩ‬
‫زهﺮ را ﺟﺎﯼ ﺷﻬﺪ ﻧﻮﺷﺎﻧﺪن‬ ‫ﺑﺎ دراﻓﺘﺎدﮔﺎن‪ ،‬ﺳﺘﻢ ﮐﺮدن‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺧﺮﻣﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮزاﻧﺪن‬ ‫اﻧﺪر اﻣﻴﺪ ﺧﻮﺷﻪﯼ هﻮﺳﯽ‬
‫ﺳﺮ ز ﻓﺮﻣﺎن ﻋﻘﻞ ﭘﻴﭽﺎﻧﺪن‬ ‫ﮔﻤﺮهﺎن را رﻓﻴﻖ رﻩ ﺑﻮدن‬
‫ﻋﻴﺐ ﭘﻴﺪاﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‬ ‫ﻋﻴﺐ ﭘﻨﻬﺎن دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﺁﺳﻴﺎ ﭼﻮن زﻣﺎﻧﻪ ﮔﺮداﻧﺪن‬ ‫ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﺁرد‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮ ﺧﻠﻖ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪت ﺧﻮاﻧﺪن‬ ‫ﮔﻮﻳﻤﺖ ﺷﺮط ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮدﯼ از داﻣﻨﯽ ﺑﻴﻔﺸﺎﻧﺪن‬ ‫ﺧﺎرﯼ از ﭘﺎﯼ ﻋﺎﺟﺰﯼ ﮐﻨﺪن‬
‫‪١٤٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﮑﺎﻳﺖ ﭘﻴﺮزن‬
‫ﮐﺎز ﺁﺗﺶ ﻓﺴﺎد ﺗﻮ‪ ،‬ﺟﺰ دود و ﺁﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫روز ﺷﮑﺎر‪ ،‬ﭘﻴﺮزﻧﯽ ﺑﺎ ﻗﺒﺎد ﮔﻔﺖ‬
‫ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺣﺎل ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻨﺎن ﮔﻨﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫روزﯼ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪﯼ ﻣﺎ از رﻩ ﺷﮑﺎر‬
‫ﺗﺎ ﺑﻨﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن از رﻓﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﭼﺎﺷﺖ‪ ،‬ﺳﻔﺮﻩﯼ ﺑﯽ ﻧﺎن ﻣﺎ ﺑﺒﻴﻦ‬
‫دﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﮐﺸﻮر ﺗﻮ‪ ،‬اﻣﺎن و ﭘﻨﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دزدم ﻟﺤﺎف ﺑﺮد و ﺷﺒﺎن ﮔﺎو ﭘﺲ ﻧﺪاد‬
‫ﺁب ﻗﻨﺎت ﺑﺮدﯼ و ﺁﺑﯽ ﺑﭽﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ﺗﺸﻨﮕﯽ‪ ،‬ﮐﺪوﺑﻨﻢ اﻣﺴﺎل ﺧﺸﮏ ﺷﺪ‬
‫ﮔﻨﺪم ﺗﺮاﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﮐﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﻨﮕﻴﻨﯽ ﺧﺮاج‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﺗﻨﮓ ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮ ﻋﻴﺒﻬﺎﯼ روﺷﻦ ﺧﻮﻳﺸﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در داﻣﻦ ﺗﻮ‪ ،‬دﻳﺪﻩ ﺟﺰ ﺁﻟﻮدﮔﯽ ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﮐﺎر ﺗﺒﺎﻩ ﮐﺮدﯼ و ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺒﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺣﮑﻢ دروغ دادﯼ و ﮔﻔﺘﯽ ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ‬
‫ﺟﺰ ﺳﻔﻠﻪ و ﺑﺨﻴﻞ‪ ،‬درﻳﻦ ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺻﺪ ﺟﻮر دﻳﺪم از ﺳﮓ و درﺑﺎن ﺑﻪ درﮔﻬﺖ‬
‫ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ اﺳﺖ ﭼﻮن ﺗﻮ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫وﻳﺮاﻧﻪ ﺷﺪ ز ﻇﻠﻢ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﻣﺴﮑﻦ و دهﯽ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻣﺮدﻩ‪ ،‬ﺣﺎﺟﺖ ﺗﺨﺖ و ﮐﻼﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮدﯼ در ﺁﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ ﺷﺪﯼ ﺻﻴﺪ ﮔﺮگ ﺁز‬
‫ﻳﮏ ﻣﺮد رزﻣﺠﻮﯼ‪ ،‬ﺗﺮا در ﺳﭙﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻳﮑﺪوﺳﺖ از ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﻧﮕﺬاﺷﺖ دﺷﻤﻨﯽ‬
‫ﺑﺎور ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ روز ﺳﻴﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﻤﻌﯽ ﺳﻴﺎهﺮوز ﺳﻴﻬﮑﺎرﯼ ﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﻣﻴﺪان هﻤﺖ اﺳﺖ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺰدور ﺧﻔﺘﻪ را ﻧﺪهﺪ ﻣﺰد‪ ،‬هﻴﭽﮑﺲ‬
‫ﺑﻴﺮون ز دﻓﺘﺮ ﮐﻬﻦ ﺳﺎل و ﻣﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻋﻤﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﺟﻬﺎن‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ‬
‫در ﮐﻴﻔﺮ ﻓﻠﮏ‪ ،‬ﻏﻠﻂ و اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯽ ز دهﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺳﺨﺘﯽ دهﯽ ﺑﺨﻠﻖ‬
‫ﺷﮑﺴﺘﻪ‬
‫ﻃﺮف ﮔﻠﺸﻦ را ﻣﻨﻈﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻨﻔﺸﻪ‪ ،‬ﻻﻟﻪ ﮔﻔﺖ اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ‬
‫رﻧﮓ را ﺑﺎ ﺑﻮﯼ ﺗﻮام ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ ﺟﻠﻮﻩ‪ ،‬ﮔﻠﻬﺎﯼ ﭼﻤﻦ‬
‫ﻏﺮق در درﻳﺎﯼ ﻣﺎﺗﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺰم ﻃﺮب‪ ،‬ﮔﻮﺋﯽ ﺗﺮا‬
‫ﭼﻮن ﺑﺨﺎﮐﺖ رﻳﺸﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬در ﺷﮑﺴﺘﯽ ﺑﯽ ﺳﺒﺐ‬
‫از ﭼﻪ رو‪ ،‬ﮐﺎر ﺗﻮ درهﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﭼﻪ‪ ،‬روﻳﺖ در هﻢ و ﭘﺸﺘﺖ ﺧﻢ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ ﻳﺎراﻧﺖ ﻣﻘﺪم ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﭼﻪ‪ ،‬ﺧﻮد را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽاﻓﮑﻨﯽ‬
‫در ﺗﻮ زﺷﺘﯽ را ﻣﺴﻠﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫در زﻳﺎن اﻳﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﻧﻴﻠﮕﻮن‬
‫ﻋﺎﻗﻼن‪ ،‬ﭘﺸﺖ از ازل ﺧﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﺑﺮدن ﺑﺎر ﻗﻀﺎ‬
‫‪١٤٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫از هﻮﯼ و از هﻮس‪ ،‬ﮐﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‪ ،‬از ﺑﻬﺮ اﻓﺰودن ﺑﺠﺎن‬
‫ﮐﺎر اﺑﺮاهﻴﻢ ادهﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻳﺎد ﺣﻖ ﺑﺮ ﻳﺎد ﺧﻮد ﺑﮕﺰﻳﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺗﻮش راﻩ ﺧﻮد ﻓﺮاهﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫رهﺮوان اﻳﻦ ﮔﺬرﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺁﮔﻬﻨﺪ‬
‫ﮔﺮگ ﺧﻮد را دﻳﺪﻩ و رم ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻠﻪهﺎﯼ ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬از ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ‬
‫هﻢ ز اول‪ ،‬ﺧﻮﯼ ﺑﺎ ﻏﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮن در ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ ﺷﺎدﻳﻬﺎ ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎغ را ﺷﺎداب و ﺧﺮم ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻤﻴﺪاﻧﯽ ﮐﻪ از ﺑﻬﺮ ﺧﺰان‬
‫در دل هﺮ ﻗﻄﺮﻩ ﺷﺒﻨﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﯽ ﭼﻪ ﺳﻴﻼﺑﯽ ﻧﻬﺎن‬
‫راهﯽ اﻳﻦ راﻩ ﻣﻈﻠﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ را ﺑﺎ ﭼﺮاغ ﺑﻴﻨﺸﯽ‬
‫ﺑﻬﺮ ﻣﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﻬﺪ را ﺳﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫از ﺻﺒﺎ ﮔﻮﺋﯽ ﺗﻮ و ﻣﺎ از ﺳﻤﻮم‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﻧﻘﺸﯽ ﻣﺠﺴﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮﺷﯽ ﺑﻴﻨﯽ و ﻣﺎ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ‬
‫ﮐﺎرﻓﺮﻣﺎﻳﺎن ﻋﺎﻟﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺨﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﮑﺮدﻳﻢ اﺧﺘﻴﺎر‬
‫ﺧﻠﻘﺖ و ﺗﻘﺪﻳﺮ‪ ،‬ﺑﺎ هﻢ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ار ﭘﺮﺳﺸﯽ در ﮐﺎر ﻣﺎ‬
‫در ﭘﺲ اﻳﻦ ﺳﺒﺰ ﻃﺎرم ﮐﺮدﻩاﻧﺪ‬ ‫درزﯼ و ﺟﻮﻻهﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺻﻨﻊ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﺷﮑﻨﺞ روح‬
‫ﺑﺨﻮد ﮔﻔﺖ زﻧﺪاﻧﯽ ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺖ‬ ‫ﺑﺰﻧﺪان ﺗﺎرﻳﮏ‪ ،‬در ﺑﻨﺪ ﺳﺨﺖ‬
‫ﺑﺮوﻳﻢ دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ‪ ،‬در ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺸﺖ و راﻩ ﻧﻈﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫ﻓﻀﺎ و دل و ﻓﺮﺻﺖ و ﮐﺎر‪ ،‬ﺗﻨﮓ‬ ‫زﻣﻴﻦ ﺳﻨﮓ‪ ،‬در ﺳﻨﮓ‪ ،‬دﻳﻮار ﺳﻨﮓ‬
‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺟﺎﯼ ﺗﺎرﻳﮏ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮐﺮدار ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﻴﮏ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫رﺳﺪ ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬از ﻓﺘﻨﻪ اﻧﮕﻴﺨﺘﻦ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺟﺎم ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻦ‬
‫ﺑﺠﺰ ﺧﻮن ﻧﺒﻮدﯼ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ‪ ،‬ز ﺧﺸﻢ‬ ‫در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻤﻴﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ‬
‫ﻧﺒﺨﺸﺎﻳﺪ ار ﭼﺮخ ﺑﺮ ﻣﻦ‪ ،‬رواﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﺨﺸﻮدم‪ ،‬از ﻣﻦ ﭼﻮ زﻧﻬﺎر ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻢ‪ ،‬داد دود‬ ‫ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻢ از ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫ﮔﻬﯽ دار ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﻃﻨﺎب‬ ‫اﮔﺮ دﻳﺪﻩ ﻟﺨﺘﯽ ﮔﺮاﻳﺪ ﺑﺨﻮاب‬
‫ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺁن ﺁﺗﺶ و ﺁن ﺷﮑﻨﺞ‬ ‫ﺷﺐ‪ ،‬اﻳﻦ وﺣﺸﺖ و درد و ﮐﺎﺑﻮس و رﻧﺞ‬
‫ﺣﺪﻳﺚ ﻋﻴﺎن را ﻧﻬﺎن ﻣﻴﮑﻨﻢ‬ ‫ﭼﺮا ﺧﻴﺮﮔﯽ ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﻣﻴﮑﻨﻢ‬
‫ﺧﺒﺮ داد‪ ،‬ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺷﺪﻩ دﺳﺖ ﻣﻦ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ دم‪ ،‬از ﮐﺮدﻩﯼ ﭘﺴﺖ ﻣﻦ‬
‫‪١٤٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﯽ ﮔﻔﺖ هﺮ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺧﻮن‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺸﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬اول ﮐﺎر ﻣﺸﺖ‬
‫ﭘﺪﻳﺪار ﮐﺮدش ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﻣﻦ ﺁن ﺗﻴﻎ ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﮐﺮدم ﺑﺨﺎﮎ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻦ ﺑﺎﻓﺘﻢ دام‪ ،‬او ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻓﺖ‬ ‫ﻧﻬﻔﺘﻢ ﻣﻦ و اﻳﺰدش ﺑﺎز ﻳﺎﻓﺖ‬
‫در ﺁن ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﭼﺸﻢ ﺧﺪاﯼ‬ ‫هﻤﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﻣﺎ را در ﺁن ﺗﻨﮕﻨﺎﯼ‬
‫ﺳﻴﺎهﯽ ﭼﻮ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺳﻴﺎهﯽ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﮔﺮدون ﺗﺒﺎهﯽ ﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﺰاﯼ ﺗﺒﺎهﯽ‪ ،‬ﺗﺒﺎهﯽ دهﻨﺪ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﻮاهﯽ دهﻨﺪ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﺗﺎ ﭘﺎﯼ دارم ﺑﺮﻧﺪ‬ ‫ﭘﯽ ﮐﻴﻔﺮ روزﮔﺎرم ﺑﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﺮد اﻳﻦ دل ﭘﺎﮎ را‬ ‫ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ اﻳﻦ ﭼﺸﻢ ﺑﯽﺑﺎﮎ را‬
‫ﺑﻨﺰدﻳﮑﯽ دﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﻢ ﮐﺸﺪ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ دﺳﺖ‪ ،‬دژﺧﻴﻢ ﭘﻴﺸﻢ ﮐﺸﺪ‬
‫ﮐﺸﻨﺪ و ﺑﺠﺎﺋﯽ ﺑﻠﻨﺪم زﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ از ﻗﻔﺎ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻨﺪم زﻧﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻴﻨﺪ ﮔﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻮاهﺪ ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪاﻧﻢ‪ ،‬در ﺁن ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﮐﺴﯽ را ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﺑﻠﻨﺪﯼ ﻣﺒﺎد‬ ‫ﺑﺠﺰ ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬از ﺁن ﺑﻠﻨﺪﯼ ﻧﺰاد‬
‫ﭘﺲ از ﻣﺮگ هﻢ‪ ،‬ﻣﺮدﻩ رﻳﮓ ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪ ﻣﻦ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﺷﺮﻳﮏ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﺁن ﮐﺸﺘﻪام ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺟﺎ ﻧﻬﻢ ﭘﺎ‪ ،‬درﻳﻦ ﺗﻴﺮﻩ ﺟﺎﯼ‬
‫ز دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺁهﺴﺘﻪ ﺁﻳﺪ هﻤﯽ‬ ‫ز وﺣﺸﺖ ﺑﮕﺮداﻧﻢ ار ﺳﺮ دﻣﯽ‬
‫ﻣﺮا ﻧﺎﮔﻬﺎن از ﮔﺮﻳﺒﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺷﺒﯽ‪ ،‬ﺁن ﺗﻦ ﺑﯽ روان ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻋﻴﺎن ﺑﻮد ﺁن زﺧﻢ ﺑﺮ ﮔﺮدﻧﺶ‬ ‫ﭼﻮ دﻳﺪم‪ ،‬ﺑﻠﺮزﻳﺪم از دﻳﺪﻧﺶ‬
‫اﺷﺎرت هﻤﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭼﺸﻢ و دﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻢ ﺑﻬﺮ ﺳﻮﯼ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺎز اﻳﺴﺘﺎدم‪ ،‬ﺑﺠﺎﯼ اﻳﺴﺘﺎد‬ ‫ﭼﻮ راﻩ اوﻓﺘﺎدم‪ ،‬ﺑﺮاﻩ اﻓﺘﺎد‬
‫ﭼﻮ رﻓﺖ‪ ،‬از ﮐﺠﺎ ﺑﺎز ﮔﺮدﻳﺪ ﺑﺎز‬ ‫در ﺑﺴﺘﻪ را از ﮐﺠﺎ ﮐﺮد ﺑﺎز‬
‫درﻳﻦ ﺗﻴﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﮐﺎر ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم اﻳﻦ ﮐﺎر دﺷﻮار ﭼﻴﺴﺖ‬
‫دل ﺁﮔﺎﻩ ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﺸﻨﻴﺪ ﮔﻮش‬ ‫ﻧﮕﺎهﺶ‪ ،‬هﺰارم ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ دوش‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﺮا ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﻔﻦ‬ ‫ﺷﺒﯽ ﮔﻔﺖ ﺁهﺴﺘﻪ در ﮔﻮش ﻣﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺧﺎرﯼ ﺑﮑﺎرﯼ‪ ،‬دﻣﺪ ﺧﺎرهﺎ‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻓﺮﺟﺎم ﺑﺪ ﮐﺎرهﺎ‬
‫ﺧﻄﺎﻳﺶ رﻩ و ﻇﻠﻤﺘﺶ رهﻨﻤﻮن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻣﺮد ﺳﻴﺎﻩ اﻧﺪرون‬
‫ﮐﻪ ﺟﺰ در ﺑﺪﯼ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ هﻤﺪﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫رﻓﻴﻘﯽ ﭼﻮ ﮐﺮدار ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮﻳﺰﻧﺪ ﺧﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺰﯼ ﭼﻮ ﺧﻮن‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ ﻣﺰدورﯼ ﻧﻔﺲ دون‬
‫‪١٤٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﮑﺶ ﭼﻮﻧﮑﻪ ﺧﻮﻧﺮا ﺑﺠﺰ ﺧﻮن ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮو زﻳﻦ رﻩ ﺳﺨﺖ ﺑﺎ ﭘﺎﯼ ﺳﺴﺖ‬
‫ﺷﻮق ﺑﺮاﺑﺮﯼ‬
‫زاﻏﭽﻪاﯼ داﺷﺖ در ﺁن ﺁﺷﻴﺎن‬ ‫ﻧﺎروﻧﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ هﻨﺪوﺳﺘﺎن‬
‫ﺟﺎﻳﮕﻬﺶ اﻳﻤﻦ و ﺁﺑﺎد ﺑﻮد‬ ‫ﺧﺎﻃﺮش از ﺑﻨﺪﮔﯽ ﺁزاد ﺑﻮد‬
‫ﺑﻮد ﮔﺪا‪ ،‬دوﻟﺖ ﺷﺎهﺎﻧﻪ داﺷﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﻏﻢ ﺁب و ﻧﻪ ﻏﻢ داﻧﻪ داﺷﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻏﻢ ﺻﻴﺎد و ﻧﻪ ﭘﺮواﯼ دام‬ ‫ﻧﻪ ﮔﻠﻪاﻳﺶ از ﻓﻠﮏ ﻧﻴﻠﻔﺎم‬
‫در دل ﺧﺮدش‪ ،‬ﻏﻢ و ﺗﺸﻮﻳﺶ ﻧﻪ‬ ‫از هﻤﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ و از ﺧﻮﻳﺶ ﻧﻪ‬
‫ﮔﺸﺖ ﺑﺴﯽ ﺧﺴﺘﻪ و اﻧﺪوهﮕﻴﻦ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‪ ،‬ﺁن ﻣﺮﻏﮏ ﻋﺰﻟﺖ ﮔﺰﻳﻦ‬
‫رﺧﺖ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ ﺳﻮﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺎر اﺳﺖ و هﻤﻪ دوﺳﺘﺎن‬
‫ﺧﺴﺘﻪ و ﻓﺮﺳﻮدﻩ و رﻧﺠﻴﺪﻩام‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﺑﻬﺎر و ﻧﻪ ﺧﺰان دﻳﺪﻩام‬
‫ﭼﻨﺪ ﺑﺮم ﺣﺴﺮت ﺑﺎغ و ﭼﻤﻦ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﮐﻨﻢ ﺧﺎﻧﻪ درﻳﻦ ﻧﺎرون‬
‫ﺧﻴﺰم و ﭘﺮواز ﺑﮕﻠﺸﻦ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﭼﻨﺪ در اﻳﻦ ﻻﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺸﻴﻤﻦ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺧﻮش ﮐﻨﻢ از ﺑﻮﯼ رﻳﺎﺣﻴﻦ دﻣﺎغ‬ ‫ﻧﻐﻤﻪ زﻧﻢ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﻮار ﺑﺎغ‬
‫ﺷﺎﻧﻪ ﮐﺶ ﮔﻴﺴﻮﯼ ﺳﻨﺒﻞ ﺷﻮم‬ ‫هﻤﻨﻔﺲ ﻗﻤﺮﯼ و ﺑﻠﺒﻞ ﺷﻮم‬
‫دﻳﺪ ﺧﺮاﻣﺎن دو ﺳﻪ ﻃﺎوس ﻣﺴﺖ‬ ‫رﻓﺖ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار و ﺑﺸﺎﺧﯽ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﻃﻌﻨﻪ ﺑﺼﻮرت ﮔﺮﯼ ﭼﻴﻦ زدﻩ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺴﺮ ﭼﺘﺮ ﻧﮕﺎرﻳﻦ زدﻩ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻮد ﭘﻴﺮو رﻓﺘﺎرﺷﺎن‬ ‫زاﻏﭽﻪ ﮔﺮدﻳﺪ ﮔﺮﻓﺘﺎرﺷﺎن‬
‫ﺗﺎ دو ﺳﻪ داﻧﻪ ﭘﺮ ﻃﺎوس ﻳﺎﻓﺖ‬ ‫ﺑﺎغ ﺑﮑﺎوﻳﺪ و ﺑﻬﺮ ﺳﻮ ﺷﺘﺎﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺮا ﮐﺲ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ دﮔﺮ‬ ‫ﺑﺴﺖ دو ﺑﺮ دم‪ ،‬ﻳﮏ دﻳﮕﺮ ﺑﺴﺮ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺨﺮﻳﺪﺳﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬ ‫ﮔﺸﺖ دﻣﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﺮم ﺁراﺳﺘﻪ‬
‫از ﭘﺮ زﻳﺒﺎش ﺑﻪ ﭘﺮ ﺑﺴﺘﻪام‬ ‫زﻳﻮر ﻃﺎوس ﺑﺴﺮ ﺑﺴﺘﻪام‬
‫هﻤﺮﻩ ﻃﺎوس‪ ،‬ﭼﻤﻴﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﺑﺎل ﺑﻴﺎراﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺪن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺎل و ﭘﺮ ﻋﺎرﻳﺘﺶ را ﺑﮑﻨﺪ‬ ‫دﻳﺪ ﭼﻮ ﻃﺎوس در ﺁن ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ‪ ،‬ﺧﺎﻟﯽ اﺳﺖ ز ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎر‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯼ زاغ ﺳﻴﻪ روزﮔﺎر‬
‫ﻣﺎ و ﺗﻮ را هﻤﺴﺮ و هﻤﺨﻮ ﻧﮑﺮد‬ ‫زﻳﻮر ﻣﺎ‪ ،‬روﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﮑﻮ ﻧﮑﺮد‬
‫ﻟﻴﮏ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﺗﻮ ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﭘﺮ ﻣﺎ‪ ،‬هﻤﻪ ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﻮد‬
‫‪١٤٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫زاﻏﯽ و ﻃﺎوس ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻪ زاغ‬ ‫ﺳﻴﺮ و ﺧﺮام ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺒﺎغ‬
‫ﮔﺎﻩ روش‪ ،‬ﺗﻮ دﮔﺮﯼ‪ ،‬ﻣﺎ دﮔﺮ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺒﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﭘﺮ‬
‫ﺻﺎﻋﻘﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﺘﻢ اﻏﻨﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﮐﺎﯼ ﭘﺴﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻪ ﭘﺲ از ﻣﻦ ﺗﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮزﮔﺮﯼ ﭘﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ داد‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻮن ﺧﻮردن و رﻧﺞ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺪت ﻣﺎ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻨﺖ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺧﺮﻣﯽ ﻣﺰرﻋﻪ‪ ،‬ز ﺁب و هﻮاﺳﺖ‬ ‫ﮐﺸﺖ ﮐﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻢ و ﻧﻤﯽ اﺳﺖ‬
‫روز و ﺷﺐ‪ ،‬اﻳﻦ ﻃﻔﻞ ﺑﻪ ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫داﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮ ﻃﻔﻠﯽ اﺳﺖ در ﺁﻏﻮش ﺧﺎﮎ‬
‫اﻳﻦ هﻨﺮ داﻳﻪﯼ ﺑﺎد ﺻﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﻮﻩ دهﺪ ﺷﺎخ‪ ،‬ﭼﻮ ﮔﺮدد درﺧﺖ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ و ﺗﺎراج ﺧﺰان در ﻗﻔﺎﺳﺖ‬ ‫دوﻟﺖ ﻧﻮروز ﻧﭙﺎﻳﺪ ﺑﺴﯽ‬
‫از ﭘﯽ ﻣﻘﺼﻮد ﺑﺮو ﺗﺎت ﭘﺎﺳﺖ‬ ‫دور ﮐﻦ از داﻣﻦ اﻧﺪﻳﺸﻪ دﺳﺖ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ‪ ،‬ﭼﻮ ﮐﻮﻩ و ﺻﺪاﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﮐﺸﺖ‪ ،‬هﻤﺎن ﺑﺪروﯼ‬
‫روﻧﻖ ﺑﺎغ‪ ،‬از ﮔﻞ و ﺑﺮگ و ﮔﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻬﺮ ﺟﺎﯼ ﮐﻪ روﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫هﺴﺖ در اﻳﻦ ﮐﻮﯼ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﻨﺪم ﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫راﺳﺘﯽ ﺁﻣﻮز‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺟﻮ ﻓﺮوش‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﺑﺎزوﯼ زور ﺁزﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎن ﺧﻮد از ﺑﺎزوﯼ ﻣﺮدم ﻣﺨﻮاﻩ‬
‫ﺳﻌﯽ ﺗﻮ ﺑﻨﺎ و ﺳﻌﺎدت ﺑﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﻌﯽ ﮐﻦ‪ ،‬اﯼ ﮐﻮدﮎ ﻣﻬﺪ اﻣﻴﺪ‬
‫ﺻﺎﻋﻘﻪ در ﻣﻮﺳﻢ ﺧﺮﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻼﺳﺖ‬ ‫ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪت اول‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺎر‬
‫ﺻﺎﻋﻘﻪﯼ ﻣﺎ ﺳﺘﻢ اﻏﻨﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﭘﺪر ﻧﻴﮏ راﯼ‬
‫ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺎ‪ ،‬درد و ﻏﻢ و اﺑﺘﻼﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺸﻪﯼ ﺁﻧﺎن‪ ،‬هﻤﻪ ﺁرام و ﺧﻮاب‬
‫ﮔﺮ ﺣﻖ ﺁﻧﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻖ ﻣﺎ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫دوﻟﺖ و ﺁﺳﺎﻳﺶ و اﻗﺒﺎل و ﺟﺎﻩ‬
‫روزﯼ ﻣﺎ‪ ،‬در دهﻦ اژدهﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﻮت‪ ،‬ﺑﺨﻮﻧﺎب ﺟﮕﺮ ﻣﻴﺨﻮرﻳﻢ‬
‫هﻴﻤﻪ ﻧﺪارﻳﻢ و زﻣﺎن ﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻏﻠﻪ ﻧﺪارﻳﻢ و ﮔﻪ ﺧﺮﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫زﺣﻤﺖ ﻣﺎ زﺣﻤﺖ ﺑﯽ ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ ﻣﺎ را‪ ،‬دﮔﺮان ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‬
‫ﻗﺎﻣﺖ دهﻘﺎن‪ ،‬ﺑﺠﻮاﻧﯽ دوﺗﺎﺳﺖ‬ ‫از ﻏﻢ ﺑﺎران و ﮔﻞ و ﺑﺮف و ﺳﻴﻞ‬
‫در دﻩ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺲ ﺷﮑﻢ ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﻔﺮﻩﯼ ﻣﺎ از ﺧﻮرش و ﻧﺎن‪ ،‬ﺗﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﮐﯽ هﻤﻪ ﺷﺐ روﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻪ ﻧﺒﻮد روﻏﻦ و ﮔﺎهﯽ ﭼﺮاغ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﺎ راﺳﺖ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﺑﻮرﻳﺎﺳﺖ‬ ‫زﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﻨﺞ و زر و ﻣﻠﮏ ﺟﻬﺎن‬
‫‪١٤٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻟﻴﮏ دو ﺻﺪ وﺻﻠﻪ‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺮ ﻗﺒﺎﺳﺖ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﻨﯽ‪ ،‬زادﻩﯼ ﺷﺎهﻨﺸﻬﯽ اﺳﺖ‬

‫ﺑﺎز ﭼﻮ ﺷﺐ روز ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﯽﻧﻮاﺳﺖ‬ ‫رﻧﺠﺒﺮ‪ ،‬ار ﺷﺎﻩ ﺑﻮد وﻗﺖ ﺷﺎم‬
‫ﮔﺎﻩ ﻟﺤﺎف اﺳﺖ و زﻣﺎﻧﯽ ﻋﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮﻗﻪﯼ دروﻳﺶ‪ ،‬ز درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‬
‫از ﭼﻪ‪ ،‬ﺑﻴﮏ ﮐﻠﺒﻪ ﺗﺮا اﮐﺘﻔﺎﺳﺖ‬ ‫از ﭼﻪ‪ ،‬ﺷﻬﺎن ﻣﻠﮏ ﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫در ﺗﻦ ﺗﻮ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺧﻠﻘﺎن ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﯼ ﻣﻦ از ﭼﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﻣﻮزﻩ اﺳﺖ‬
‫از ﭼﻪ درﻳﻦ دهﮑﺪﻩ ﻗﺤﻂ و ﻏﻼﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮﻣﻦ اﻣﺴﺎﻟﻪﯼ ﻣﺎ را‪ ،‬ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ؟‬
‫ﺁﻧﭽﻪ رﻋﻴﺖ ﺷﻨﻮد‪ ،‬ﻧﺎﺳﺰاﺳﺖ‬ ‫در ﻋﻮض رﻧﺞ و ﺳﺰاﯼ ﻋﻤﻞ‬
‫زارع ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﭼﺎرﭘﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﺷﻮد ﺑﺎرﮐﺶ اﻳﻦ و ﺁن‬
‫ﺧﻮن ﻓﻘﻴﺮان ز ﭼﻪ رو‪ ،‬ﺑﯽ ﺑﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎر ﺿﻌﻴﻔﺎن ز ﭼﻪ ﺑﯽ روﻧﻖ اﺳﺖ‬
‫رﺣﻤﺖ و اﻧﺼﺎف‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺪل‪ ،‬ﭼﻪ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻣﻨﺴﻮخ ﺷﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ و دﻟﺶ را‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮوغ و ﺿﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮ ﻣﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪ از ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﺁﻳﻨﻪﯼ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺎ ﺑﯽ ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ز اﻧﺪﻩ اﻳﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﺁﺋﻴﻨﻪﮔﻮن‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻴﻢ ز ﮔﺮدون‪ ،‬ﺟﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ دارﻳﻢ ز دهﺮ‪ ،‬ﺁرزوﺳﺖ‬
‫ﻗﺼﻪﯼ زور اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺎر ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺟﻬﺎﻧﺪﻳﺪﻩ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﮐﺎﻳﻦ‬
‫زان‪ ،‬ﺳﺘﻢ و ﺟﻮر و ﺗﻌﺪﯼ رواﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدﻣﯽ و ﻋﺪل و ﻣﺴﺎوات ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﻏﻠﻪ ﮐﻪ در ﺁﺳﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺸﺖ ﺣﻖ ﮐﺎرﮔﺮان ﭘﺎﻳﻤﺎل‬
‫اﻳﻦ ﻟﻐﺖ از دﻓﺘﺮ اﻣﮑﺎن ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫هﻴﭽﮑﺴﯽ ﭘﺎس ﻧﮕﻬﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﮑﺮ ﺑﺰرﮔﺎن‪ ،‬هﻤﻪ ﺁز و هﻮﯼ ﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻮم ﺑﺮد داورﯼ‬
‫ﮔﻔﺘﻪﯼ ﺣﻖ را‪ ،‬ﭼﻪ ﺛﺒﺎت و ﺑﻘﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺠﻤﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﺠﺎزﯼ ﺑﻮد‬
‫ﺧﺪﻣﺖ اﻳﻦ ﻗﻮم‪ ،‬ﺑﻪ روﯼ و رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫رﺷﻮﻩ ﻧﻪ ﻣﺎ را‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻘﺎﺿﯽ دهﻴﻢ‬
‫درد ﻓﻘﻴﺮ‪ ،‬اﯼ ﭘﺴﺮﮎ‪ ،‬ﺑﯽ دواﺳﺖ‬ ‫ﻧﺒﺾ ﺗﻬﯽ دﺳﺖ ﻧﮕﻴﺮد ﻃﺒﻴﺐ‬
‫ﻣﺮد ﻏﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎ هﻤﻪ ﮐﺲ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﻓﻘﺮا‪ ،‬از هﻤﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﻳﻢ‬
‫هﺮ ﮐﺲ‪ ،‬اﮔﺮ ﭘﻴﺮو و ﮔﺮ ﭘﻴﺸﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎر ﺧﻮد از ﺁب ﺑﺮون ﻣﻴﮑﺸﺪ‬
‫دوﻟﺖ ﺣﮑﺎم‪ ،‬ز ﻏﺼﺐ و رﺑﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدم اﻳﻦ ﻣﺤﮑﻤﻪ‪ ،‬اهﺮﻳﻤﻨﻨﺪ‬
‫اﺷﮏ ﻳﺘﻴﻤﺎﻧﺶ‪ ،‬ﮔﻪ ﺷﺐ ﻏﺬاﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻣﯽ ﺷﺮع اﺳﺖ و دﻳﻦ‬
‫ﭘﻨﺠﻪﯼ ﺁﻟﻮدﻩﯼ اﻳﺸﺎن ﮔﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻻﺷﻪ ﺧﻮراﻧﻨﺪ و ﺑﻪ ﺁﻟﻮدﮔﯽ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮن ﺑﺴﯽ ﭘﻴﺮزﻧﺎن ﺧﻮردﻩاﺳﺖ‬
‫‪١٥٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﯽ ﻏﻢ ﺳﺮﻣﺎﯼ زﻣﺴﺘﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮاﺑﮕﻪ ﺁﻧﺮا ﮐﻪ ﺳﻤﻮر و ﺧﺰ اﺳﺖ‬

‫در ﻃﻠﺐ و ﻧﻴﺖ ﻋﻤﺮﯼ دﻋﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﺸﻴﺰﯼ ﺑﮕﺪاﺋﯽ دهﺪ‬
‫ﺑﯽ ﺧﺒﺮان را‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ از ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺗﻴﺮﻩدﻻن را ﭼﻪ ﻏﻢ از ﺗﻴﺮﮔﻴﺴﺖ‬
‫ﺻﺎف و درد‬
‫ﮐﻪ ز اﻳﺎم‪ ،‬دﻟﺖ زود ﺁزرد‬ ‫ﻏﻨﭽﻪاﯼ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﮔﻠﯽ‬
‫ز ﭼﻪ رو‪ ،‬ﮐﺎﺳﺘﯽ و ﮔﺸﺘﯽ ﺧﺮد‬ ‫ﺁب‪ ،‬اﻓﺰون و ﺑﺰرﮔﺴﺖ ﻓﻀﺎ‬
‫ﻧﻪ ﻓﺘﺎد و ﻧﻪ ﺷﮑﺴﺖ و ﻧﻪ ﻓﺴﺮد‬ ‫زﻳﻨﻬﻤﻪ ﺳﺒﺰﻩ و ﮔﻞ‪ ،‬ﺟﺰ ﺗﻮ ﮐﺴﯽ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ داﻧﻨﺪ ﺳﺘﺮد‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬زﻧﮕﯽ ﮐﻪ در ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﺎف ﺧﻮردﻳﻢ و رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ درد‬ ‫دﯼ‪ ،‬ﻣﯽ هﺴﺘﯽ ﻣﺎ ﺻﺎﻓﯽ ﺑﻮد‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺘﺶ ز ﻣﻦ و ﺑﺮ ﺗﻮ ﺳﭙﺮد‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﻧﮕﺮﻓﺖ ﺟﻬﺎن‪ ،‬روﻧﻖ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﻏﺒﺎن ﻓﻠﮑﻢ ﺳﺨﺖ ﻓﺸﺮد‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﺟﺎﯼ ﺑﺮاﯼ ﺗﻮ ﻓﺮاخ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ﻣﺮد‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮔﻔﺖ ﺑﻪ ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ دهﺮ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺁورد ﺗﺮا‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﺮد‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺒﺎغ ﺁﻣﺪﯼ و ﻣﺎ رﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ را ﻣﺎ ﻧﺸﻤﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺮد‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ دﻓﺘﺮ ﭘﻴﺮوزﻩ‪ ،‬ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮ داﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻮاهﺪ ﭘﮋﻣﺮد‬ ‫ﻏﻨﭽﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺁب و هﻮا دﻳﺪ ﺷﮑﻔﺖ‬
‫هﻤﻪ ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﺎدﻩ ازﻳﻦ ﺳﺎﻏﺮ ﺧﻮرد‬ ‫ﺳﺎﻗﯽ ﻣﻴﮑﺪﻩﯼ دهﺮ‪ ،‬ﻗﻀﺎﺳﺖ‬
‫ﺻﻴﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎن‬
‫ﮐﻬﻦ ﺑﺮزﻳﮕﺮﯼ را‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﺑﺎﻏﯽ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪم ﺑﻮد در داﻣﺎن راﻏﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺒﺨﺸﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻬﺮ دﻟﻨﻮازان‬ ‫ﺑﭙﺎﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺴﺎط ﭘﺎﮎ ﺑﺎزان‬
‫ﺑﺴﺒﺰﻩ‪ ،‬ﻃﺎﺋﺮان در ﻧﻐﻤﻪﺳﺎزﯼ‬ ‫ﺑﭽﺸﻤﻪ‪ ،‬ﻣﺎهﻴﺎن ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﺎزﯼ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ دﻟﮑﺶ و ﮔﺎهﯽ ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰ‬ ‫ﺻﻔﻴﺮ ﻗﻤﺮﯼ و ﺑﺎﻧﮓ ﺷﺒﺎوﻳﺰ‬
‫ز ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮﺷﻪ‪ ،‬ﺧﻮردﻩ داﻧﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺑﺘﺎﮐﺴﺘﺎن ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫ز هﺮ ﺳﻨﮕﻴﺶ‪ ،‬روﺋﻴﺪﻩ ﮔﻴﺎهﯽ‬ ‫ﺷﺪﻩ هﺮ ﮔﻮﺷﻪاش ﻧﻈﺎرﻩ ﮔﺎهﯽ‬
‫ﺑﻬﺮ ﮐﻨﺠﯽ‪ ،‬ﻣﻬﯽ ﻳﺎ ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﺳﻮ رﻧﮓ و ﺗﺎﺑﯽ‬
‫روان ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺪاﻣﺎن ﮔﻠﺴﺘﺎن‬ ‫ﻳﮑﯽ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ رودﯼ از ﺑﻴﺎﺑﺎن‬
‫‪١٥١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮﻳﺰﻧﺪﻩ ﭼﻨﺎن ﮐﺰ دﻳﻮ‪ ،‬ﻣﺮدم‬ ‫ﻓﺮوزﻧﺪﻩ ﭼﻨﺎن ﮐﺰ ﭼﺮخ‪ ،‬اﻧﺠﻢ‬

‫ﺑﻪ ﺁن ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﻧﺪﻳﻢ ﺧﺎﮎ ﮔﺸﺘﻪ‬ ‫ﭼﻮ ﺟﺎن‪ ،‬ز ﺁﻟﻮدﮔﻴﻬﺎ ﭘﺎﮎ ﮔﺸﺘﻪ‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ ﺑﺨﺶ هﺴﺘﯽ راﻳﮕﺎﻧﯽ‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﻨﺪﻩ ﭼﻮ اﻳﺎم ﺟﻮاﻧﯽ‬
‫دوﻧﺪﻩ هﻤﭽﻨﺎن‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪاش ﭘﺎﯼ‬ ‫روﻧﺪﻩ روز و ﺷﺐ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪاش ﺟﺎﯼ‬
‫ﭼﻮ ﮔﻴﺴﻮﯼ ﺑﺘﺎن‪ ،‬در ﺗﺎب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬ ‫ﭼﻮ ﭼﺸﻢ ﭘﺎﺳﺒﺎن‪ ،‬ﺑﻴﺨﻮاب ﻣﺎﻧﺪﻩ‬
‫ﺧﺮوﺷﻨﺪﻩ ﭼﻮ رﻋﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺳﺮﮐﺶ‬ ‫ﺟﻬﻨﺪﻩ هﻤﭽﻮ ﺑﺮق‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﺁﺗﺶ‬
‫ﭼﻮ ﻳﺎﻗﻮت و زﻣﺮد‪ ،‬ﮔﻮﻧﻪﮔﻮن رﻧﮓ‬ ‫ز ﮐﻮﻩ ﺁوردﻩ در داﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺻﺒﺎ‪ ،‬ﮔﻴﺴﻮﯼ ﺳﻨﺒﻞ ﺷﺎﻧﻪ ﻣﻴﮑﺮد‬ ‫ﺑﻬﺎرﯼ اﺑﺮ‪ ،‬ﮔﻮهﺮ داﻧﻪ ﻣﻴﮑﺮد‬
‫ﮐﻪ در ﮔﻠﺸﻦ ﻧﺸﺎﻳﺪ ﺑﻮد دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫ﻧﻤﻮدﻩ ﻏﻨﭽﻪﯼ ﮔﻞ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩ ﺁهﻨﮓ‬
‫ﮐﻪ ﻳﮑﺪل ﻣﻴﺘﻮان ﮐﺮدن دو ﺗﻦ را‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﻨﮓ‪ ،‬ﺧﻴﺮﯼ ﻧﺴﺘﺮن را‬
‫ز ژاﻟﻪ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺮوارﻳﺪ ﺑﺮ ﻣﻮﯼ‬ ‫ﺑﻴﮑﺴﻮ‪ ،‬ارﻏﻮان اﻓﺮوﺧﺘﻪ روﯼ‬
‫ﻧﻬﻔﺘﻪ ﻏﻨﭽﻪ زﻳﺮ ﺑﺮگ‪ ،‬رﺧﺴﺎر‬ ‫ﺷﮑﻔﺘﻪ ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ از ﻃﻴﺐ اﺳﺤﺎر‬
‫هﻤﻪ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ و ﺷﺎداب ﻧﻴﮑﻮﯼ‬ ‫هﻤﻪ رﻧﮓ و ﺻﻔﺎ و ﺟﻠﻮﻩ و ﺑﻮﯼ‬
‫ﺷﺪ از ﺷﻮرﻳﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺮﻏﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﺎهﯽ در ﺁن ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ ﮔﻠﺰار‬
‫ﻏﻢاﻧﮕﻴﺰش ﻧﻮا و ﺳﻮگ ﺁهﻨﮓ‬ ‫دﻟﺶ ﭼﻮن ﺣﺒﺴﮕﺎهﺶ ﻏﻤﮕﻦ و ﺗﻨﮓ‬
‫ز ﻓﺼﻞ ﺑﻴﻨﻮاﺋﯽ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪهﺎ ﺧﻮاﻧﺪ‬ ‫ﺑﺰﻧﺪان ﺣﻮادث‪ ،‬هﻔﺘﻪهﺎ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ ﺁﻩ ﺁﺗﺸﻴﻦ‪ ،‬ﮐﺎﺷﺎﻧﻪ ﺳﻮزﯼ‬ ‫ﻗﻔﺲ ﺁراﻣﮕﺎهﯽ‪ ،‬ﺗﻴﺮﻩروزﯼ‬
‫ﺗﻨﺶ ﻣﺴﮑﻴﻦ ز رﻧﺞ دام ﺑﺮدن‬ ‫ﭘﺮش ﭘﮋﻣﺮدﻩ‪ ،‬از ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﺧﻮردن‬
‫ﻧﻪ هﻴﭽﺶ اﻧﺲ ﺑﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ و ﺧﻮاب‬ ‫ﻧﻪ هﻴﭽﺶ اﻟﻔﺘﯽ ﺑﺎ داﻧﻪ و ﺁب‬
‫ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﻋﺎﻗﻞ ﺁﺳﻮدﻩ اﺳﺖ در دام؟‬ ‫ﮐﻪ اﻧﺪر ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺮﻓﺘﺴﺖ ﺁرام؟‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ ﺑﻬﻨﮕﺎم ﺑﻬﺎران‬ ‫ﮔﺮان ﺁﻳﺪ ﺑﻪ ﮐﺒﮑﺎن و هﺰاران‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮐﯽ رخ ﻧﻬﻔﺘﻦ در ﺳﻴﺎهﯽ‬ ‫ﺑﺮ او ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻣﺮغ ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ‬
‫ﺷﻨﻴﺪم ﻗﺼﻪﯼ هﺮ اﻧﺠﻤﻦ را‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬اﯼ ﺷﻮرﻳﺪﻩ‪ ،‬ﮔﺸﺘﻢ هﺮ ﭼﻤﻦ را‬
‫ﻓﻀﺎﯼ ﻻﻧﻪ را ﮐﺮدم ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ زﻟﻒ ﺳﻨﺒﻞ را در ﺁﻏﻮش‬
‫ﺣﮑﺎﻳﺖهﺎ ز ﺳﺮو و ﻻﻟﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫ﺳﺨﻦهﺎ ﺑﺎ ﺻﺒﺎ و ژاﻟﻪ ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻓﺮاوان اﺳﺖ ﺁب و ﻣﻴﻮﻩﯼ ﺗﺮ‬ ‫زﻣﺮدﮔﻮن ﺷﺪﻩ هﻢ ﺟﻮﯼ و هﻢ ﺟﺮ‬
‫ﺑﮑﻮﻩ و دﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺮﻏﺎن ﻧﻐﻤﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫رﻳﺎﺣﻴﻦ در ﮔﻠﺴﺘﺎن ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫‪١٥٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﺻﺒﺢ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎم اﺳﺖ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ﺻﻼ زن هﻤﭽﻮ ﻣﺮﻏﺎن ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺁزادﮔﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ را ﺑﻴﻢ ﺟﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺁزادﯼ و ﻣﺎ در ﺑﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎن‬ ‫ﺗﻮ ﺳﺮﻣﺴﺘﯽ و ﻣﺎ ﺻﻴﺪ ﭘﺮﻳﺸﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ و ﺑﺮ ﻣﺎ ﻋﺮﺻﻪ ﺗﻨﮕﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮاخ اﻳﻦ ﺑﺎغ و ﮔﻞ ﺧﻮش ﺁب و رﻧﮕﺴﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ ﭼﻮن ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ زﻧﺪان ﻧﮑﺮدﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺟﺰ در ﺑﻮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺟﻮﻻن ﻧﮑﺮدﯼ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ و ﺁزادﯼ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﺛﺮهﺎﯼ ﻏﻢ و ﺷﺎدﯼ‪ ،‬ﻳﮑﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ دارو داﺷﺖ‪ ،‬درد ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ راﺣﺖ ﺑﻮد در ﺑﯽﺧﺎﻧﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮم ﺑﺮد زﻳﻦ ﺣﺒﺲ‪ ،‬ﺑﻴﺮون‬ ‫ﮐﯽ اﻳﻦ روز ﺳﻴﻪ ﮔﺮدد دﮔﺮﮔﻮن‬
‫ﺑﺠﺰ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪﯼ دل‪ ،‬ﻻﻟﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺟﺰ اﺷﮏ ﺣﺴﺮت‪ ،‬ژاﻟﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﻤﻦ را از ﺷﮑﺎف و رﺧﻨﻪ دﻳﺪن‬ ‫ﭼﻪ ﺳﻮد از ﺟﺴﺘﻦ و ﮔﺮدن ﮐﺸﻴﺪن‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ دﻳﺪ زﻳﻦ ﺣﺼﻦ ﻏﻢاﻓﺰاﯼ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﺧﻮاهﻢ ﻧﻬﺎدن زﻳﻦ ﻗﻔﺲ ﭘﺎﯼ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺰ ﺗﻴﺮﻩ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮرد‪ ،‬ﻏﻴﺮ از داﻧﻪﯼ دام‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﮐﺮد ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ داﺷﺖ ﻏﻴﺮ از ﻧﺎﻟﻪ و ﺁﻩ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻬﺘﺎب و ﺷﺒﻨﻢ‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺧﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از ﻧﻐﻤﻪﯼ ﻏﻢ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺑﺮد‪ ،‬زﯼ ﻳﺎران رﻩﺁورد‬ ‫ﭼﻪ ﮔﺮد ﺁوردﻩام‪ ،‬ﺟﺰ ﻣﺤﻨﺖ و درد‬
‫ﭘﺮم ﮐﻨﺪﻧﺪ و ﻋﺮﻳﺎﻧﯽ ﭘﺮم ﺷﺪ‬ ‫در و ﺑﺎم ﻗﻔﺲ‪ ،‬ﺑﺎم و درم ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻃﺎﺋﺮان ﺑﻮﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ در ﻃﺮف ﮔﻠﺸﻦ‪ ،‬ﻣﻴﻬﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺴﺖ و ﺷﻤﺎ را ﮐﺮد ﺁزاد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ را ﺑﻨﻴﺎد ﺑﻨﻬﺎد‬
‫ﭘﺮ و ﺑﺎل ﻣﺮا ﭘﻴﭽﺎﻧﺪ و ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﮕﺸﻮد ﭘﺎ و ﺑﺎ هﻤﺎن دﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺳﻮﯼ ﻗﻔﺲ ﭘﺮواز دادﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا‪ ،‬هﻢ ﻧﻌﻤﺖ و هﻢ ﻧﺎز دادﻧﺪ‬
‫ﻃﻔﻞ ﻳﺘﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻮزﻩاﯼ ﺷﮑﺴﺖ و ﮔﺮﻳﺴﺖ‬
‫ﮐﻮزﻩﯼ ﺁب ازوﺳﺖ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اوﺳﺘﺎد اﮔﺮ ﭘﺮﺳﺪ‬
‫ﮐﺎر اﻳﺎم‪ ،‬ﺟﺰ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫زﻳﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪن‪ ،‬دﻟﻢ ﺑﺸﮑﺴﺖ‬
‫ﺧﺠﻠﺖ و ﺷﺮم‪ ،‬ﮐﻢ ز ﻣﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﺪ ﺗﺎوان‬
‫ﺳﺨﻨﻴﻢ از ﺑﺮاﯼ ﮔﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﮑﻮهﺶ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻮزﻩ ﭼﻪ ﺷﺪ‬
‫‪١٥٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺣﻴﻒ‪ ،‬دل را ﺷﮑﺎف و روزن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺎﺷﮑﯽ دود ﺁﻩ ﻣﻴﺪﻳﺪم‬

‫دل ﻣﻦ هﻢ دل اﺳﺖ‪ ،‬ﺁهﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻴﺰهﺎ دﻳﺪﻩ و ﻧﺨﻮاﺳﺘﻪام‬
‫ﭼﺸﻢ ﻃﻔﻞ ﻳﺘﻴﻢ‪ ،‬روﺷﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫روﯼ ﻣﺎدر ﻧﺪﻳﺪﻩام هﺮﮔﺰ‬
‫ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺑﻬﺮ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ و ﻣﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺑﻬﻴﭻ داﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫داﻣﻦ ﻣﺎدران ﺧﻮش اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﺪ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺎدر ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮاﻧﺪم از ﺷﻮق‪ ،‬هﺮ ﮐﻪ را ﻣﺎدر‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪ دﺷﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ﭼﻪ‪ ،‬ﻳﮑﺪوﺳﺖ ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﻧﮕﺬاﺷﺖ‬
‫ﮐﺎز ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻴﺖ‪ ،‬دﻳﺒﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دﻳﺸﺐ از ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺠﺴﺘﻪ روﯼ ﺑﺘﺎﻓﺖ‬
‫دﻳﺪن‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ دﻳﺒﺎ ﻧﺪاﺷﺘﻢ هﻤﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﻟﻌﻞ ﻣﻦ هﻢ‪ ،‬ﺑﻪ هﻴﭻ ﻣﻌﺪن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻃﻮق ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬ﮔﺮ زﻣﺮد ﺑﻮد‬
‫ﻋﻘﺪ ﺧﻮﻧﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻬﻴﭻ ﻣﺨﺰن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻟﻌﻞ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﻘﺪﻩهﺎﯼ دﻟﻢ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻮهﺮﯼ ﺑﻪ ﮔﺮدن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﺷﮏ ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻮهﺮ ﺑﻨﺎﮔﻮﺷﻢ‬
‫ﻧﺎن ﺧﺸﮏ از ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن را ﮐﻠﻴﺞ هﺴﺖ و ﻣﺮا‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯼ ارزن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪام را ﺑﻪ ﻧﻴﻢ ﺟﻮ ﻧﺨﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ و ﻧﺎﻣﯽ از ﺗﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮﺳﻢ ﺁﻧﮕﻪ دهﻨﺪ ﭘﻴﺮهﻨﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻣﺴﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺴﮑﻦ ﺗﻮ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻧﺦ ﮐﻢ اﺳﺖ و ﺳﻮزن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫رﻗﻌﻪ‪ ،‬داﻧﻢ زدن ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬وﻗﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻮﺷﻪاﯼ ﭼﻨﺪ ﻣﻴﺘﻮاﻧﻢ ﭼﻴﺪ‬
‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬در ﭼﺮاغ روﻏﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫درﺳﻬﺎﻳﻢ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪ ﺗﻤﺎم‬
‫هﻴﭻ ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﻣﻦ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ ﻣﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺮا ﺟﺎﻣﻪ‪ ،‬ﺧﺰ ادﮐﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﭘﻼﺳﻢ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩاﻧﺪ از ﺁن‬
‫در ﺗﻮ ﻓﺮﺳﻮدﻩ‪ ،‬ﻓﻬﻢ اﻳﻦ ﻓﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺰد اﺳﺘﺎد ﻓﺮش رﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮا ﺟﺰ زﺑﺎن اﻟﮑﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﮕﻨﺎﻧﻢ ﻗﻔﺎ زﻧﻨﺪ هﻤﯽ‬
‫ﺑﻬﺮ ﭘﮋﻣﺮدﮔﺎن‪ ،‬ﺷﮑﻔﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﺮﻓﺘﻢ ﺑﺒﺎغ ﺑﺎ ﻃﻔﻼن‬
‫ﭼﻮﻧﮑﻪ او ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮔﻞ ﺑﮕﻠﺸﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻞ اﮔﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎدر ﻣﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮔﺮ ﮔﻞ و ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ و ﺳﻮﺳﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺎرهﺎﯼ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮ ﺗﻮ‪ ،‬هﻴﭻ ﻃﻔﻞ ﮐﻮدن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اوﺳﺘﺎدم ﻧﻬﺎد ﻟﻮح ﺑﺴﺮ‬
‫‪١٥٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺨﺖ ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ هﺮ ﺧﻂ ﻧﻮﺷﺘﻢ و ﺧﻮاﻧﺪم‬

‫ﻧﻘﺺ ﺣﻄﯽ و ﺟﺮم ﮐﻠﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اوﻓﺘﺎدﻩﯼ ﻓﻠﮑﻢ‬
‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﺁذر اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻬﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺰد ﺑﻬﻤﻦ هﻤﯽ ز ﻣﻦ ﺧﻮاهﻨﺪ‬
‫دﻳﮕﺮش ﺳﻨﮓ در ﻓﻼﺧﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮخ‪ ،‬هﺮ ﺳﻨﮓ داﺷﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ زد‬
‫ﮐﻪ دﻟﯽ از ﺟﻔﺎش اﻳﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪﯼ زﻣﺎﻧﻪ ﺧﺮاب‬
‫ﻃﻮﻃﯽ و ﺷﮑﺮ‬
‫ﻃﻮﻃﯽ زﻳﺒﺎ ﺧﺮﻳﺪ از دوﺳﺘﺎن‬ ‫ﺗﺎﺟﺮﯼ در ﮐﺸﻮر هﻨﺪوﺳﺘﺎن‬
‫دل ز ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮاﺟﻪ ﺷﺪ در دام ﻣﻬﺮش ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﮔﻮش ﮐﺮدﯼ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﻴﺎم‬ ‫در ﮐﻨﺎر او ﻧﺸﺴﺘﯽ ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم‬
‫هﻢ رﻓﻴﻖ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬هﻢ ﻳﺎر ﺳﻔﺮ‬ ‫ﺗﺎ ﺷﺪ ﺁن ﻃﻮﻃﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯼ ﺳﻮدﮔﺮ‬
‫ﮔﺎﻩ ﺑﺮ دوش و ﮔﻬﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬ ‫هﺮ زﻣﺎﻧﺶ‪ ،‬زﻳﺮ ﭘﺎ ﺷﮑﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﺪ و ﻃﻮﻃﯽ و ﺑﺎزارﮔﺎن‬ ‫ﺑﺰم‪ ،‬ﺧﺎﻟﯽ ﺷﺪ ﺷﺒﯽ از اﻳﻦ و ﺁن‬
‫ﺧﻮاب از ﻣﻦ ﺑﺮدﻩ ادراﮎ و ﺗﻤﻴﺰ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺳﻮداﮔﺮ ﺑﻄﻮﻃﯽ‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﺧﻔﺘﻦ ﻣﺎ هﺮ دو‪ ،‬ﺷﺮط ﻋﻘﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ اﻣﺸﺐ ﺧﺎﻧﻪ از ﻣﺮدم ﺗﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮ ﺧﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻴﺪار ﺑﺎش‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اهﻞ ﮐﺎر ﺑﺎش‬
‫ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ ﻳﮏ اﻣﺸﺐ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ را‬ ‫دﺧﻤﻪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ وﻳﺮاﻧﻪ را‬
‫ﺑﺎم ﮐﻮﺗﺎهﺴﺖ‪ ،‬ﮔﺮ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ در‬ ‫ﭼﻮن ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﻬﺮ ﺳﻮ ﮐﻦ ﻧﻈﺮ‬
‫ﺷﺪ ﺳﺮاﭘﺎ از ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر‪ ،‬هﻮش‬ ‫ﻃﻮﻃﻴﮏ ﭘﺮ ﮐﺮد زان ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﮔﻮش‬
‫هﻢ ﻗﻔﺲ‪ ،‬هﻢ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻗﻴﺮاﻧﺪود ﮔﺸﺖ‬ ‫ﺳﻮدﮔﺮ ﺧﻔﺖ و ز ﺷﺐ ﭘﺎﺳﯽ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺷﺪ ﺑﺰﻳﺮ ﺁهﺴﺘﻪ از ﺑﺎم ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮﻓﮑﻨﺪ از ﮔﻮﺷﻪاﯼ‪ ،‬دزدﯼ ﮐﻤﻨﺪ‬
‫ﺑﻴﻢ ﻃﻮﻓﺎﻧﺴﺖ ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮش در اﻧﺒﺎر ﺷﺪ‪ ،‬دهﻘﺎن ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻏﻴﺮ اﻧﺒﺎن ﺷﮑﺮ‪ ،‬ﮐﺎن را ﻧﺪﻳﺪ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ دﻳﺪ و ﻳﺎﻓﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ارزﻧﺶ ﭼﻴﺪ‬
‫زاﻧﮑﻪ ﺟﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ را ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﭘﺮ‬ ‫ﮐﺮد هﻤﻴﺎﻧﻬﺎ ﺗﻬﯽ‪ ،‬ﺁن ﺟﻴﺐ ﺑﺮ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ و ﭘﺎﺳﺒﺎن‬ ‫دزد‪ ،‬ﺑﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﺖ و ﺷﺪ روان‬
‫ﺣﺠﺮﻩهﺎ را دﻳﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﻓﺮش و ﺧﺮاب‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺑﺎزرﮔﺎن ز ﺧﻮاب‬
‫ﮔﺸﺖ ﻳﮑﺴﺎﻋﺖ ﺑﺮاﯼ ﻣﻮزﻩاﯼ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺰ هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮔﻴﺮد ﮐﻮزﻩاﯼ‬
‫‪١٥٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻪ اﺛﺮ از ﺧﺸﮏ دﻳﺪ و ﻧﻪ ز ﺗﺮ‬ ‫ﮐﺮد از اﻧﺒﺎر و از ﻣﺨﺰن ﮔﺬر‬

‫ﺑﺎﻧﮓ زد ﮐﺎﯼ ﺧﻮاﺟﻪ ﺻﺒﺤﺖ ﺧﻴﺮ ﺑﺎد‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻃﻮﻃﯽ ﭼﻮن ﺑﺒﺎزرﮔﺎن ﻓﺘﺎد‬
‫ﮐﺎر ﻣﻦ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ز ﺧﻴﺮ و ﺷﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺁب اﻳﻦ ﻏﺮﻗﻪ را از ﺳﺮ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻒ دﺳﺖ اﺳﺖ ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺳﻮدم ﺁﺧﺮ دود ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺧﺎﮎ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺧﺎﻣﺶ ﮐﻴﺴﻪﯼ ﺷﮑﺮ ﺑﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﺷﻬﺎ ﮐﻮ‪ ،‬ﮐﻴﺴﻪهﺎﯼ زر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﺁﻣﺪ اﻣﺎ رﻓﺖ زود‬ ‫ﮔﻔﺖ دﻳﺸﺐ در ﺳﺮاﯼ ﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﻦ دﻳﺪم ﮐﻪ ﺷﮑﺮ ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ دﺳﺘﺎر ﻣﺮا ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﺲ ﻳﮑﺬرﻩ زﻳﻦ ﺷﮑﺮ ﻧﺨﻮرد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﻣﻬﺮ و ﺑﺪرﻩ از ﺟﻴﺒﻢ ﮐﻪ ﺑﺮد‬
‫ﭼﺸﻢ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ ﺑﻬﺮ ﺳﻮ دوﺧﺘﻢ‬ ‫زاﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪهﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻢ‬
‫ﮐﺎﻟﻪ‪ ،‬اﻳﻦ اﻧﺒﺎن ﺷﮑﺮ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﺮدم ﻧﮕﺎﻩ از ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ارزﻧﺪﻩ‪ ،‬در ﻧﺰد ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‪ ،‬اﯼ ﺧﻮاﺟﻪ‪ ،‬ﺷﮑﺮ ﭘﺮ ﺑﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﺸﻖ ﺣﻖ‬
‫ﮐﺰ ﭼﻪ ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺴﻨﺪﯼ اﻳﻦ ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫ﻋﺎﻗﻠﯽ‪ ،‬دﻳﻮاﻧﻪاﯼ را داد ﭘﻨﺪ‬
‫ﻣﻴﺪواﻧﻨﺪت ز ﭘﯽ ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ اوﺑﺎش ﮐﻮﻳﺖ ﺳﻨﮕﻬﺎ‬
‫رهﺮوان‪ ،‬ﮐﻔﺶ و ﮐﻼهﺖ ﻣﻴﺒﺮﻧﺪ‬ ‫ﮐﻮدﮐﺎن‪ ،‬ﭘﻴﺮاهﻨﺖ را ﻣﻴﺪرﻧﺪ‬
‫ﮐﻴﻨﻪ ﻣﻴﺠﻮﺋﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﯽﺑﻨﺪﯼ دهﻦ‬ ‫ﻳﺎوﻩ ﻣﻴﮕﻮﺋﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﯽ ﺳﺨﻦ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ اهﻞ روزﮔﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺨﻨﺪﯼ‪ ،‬ور ﺑﮕﺮﻳﯽ زار زار‬
‫ﻧﺎن ﻧﺨﻮردﯼ‪ ،‬ﺧﺎﮎ ﺧﻮردﯼ‪ ،‬اﯼ ﻋﺠﺐ‬ ‫ﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎدﻳﻢ ﺑﻬﺮت وﻗﺖ ﺷﺐ‬
‫ﺁب ﺟﻮﯼ و ﺑﺮﮐﻪ ﺧﻮردﯼ‪ ،‬ﭼﻮن دواب‬ ‫ﺁب دادﻳﻤﺖ‪ ،‬ﻓﮑﻨﺪﯼ ﺟﺎم ﺁب‬
‫ﺑﺴﺘﺮ ﺁوردﻧﺪ‪ ،‬دور اﻧﺪاﺧﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ‪ ،‬اﻧﺪر ﺳﺮ رﻩ ﺳﺎﺧﺘﯽ‬
‫ﺁدﻣﯽ ﺑﻮدﯼ و ﮔﺸﺘﯽ دﻳﻮ ﺧﻮﯼ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﯽ زادﻣﯽ‪ ،‬ﭼﻮن دﻳﻮ روﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ ﺑﺮداﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺑﮕﺮﻳﺨﺘﻨﺪ‬ ‫دوش‪ ،‬ﻃﻔﻼن ﺑﺮ ﺳﺮت ﮔﻞ رﻳﺨﺘﻨﺪ‬
‫ﺁن ﺟﻔﺎ دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﻧﮑﺮدﯼ هﻴﭻ ﺧﺸﻢ‬ ‫ﻧﺎﻧﻮا ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ اﻓﺸﺎﻧﺪت ﺑﭽﺸﻢ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﯽ‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻧﻴﻔﮑﻨﺪﯼ ز دﺳﺖ‬ ‫رﻧﺪﯼ‪ ،‬از ﺁﺗﺶ ﮐﻒ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺧﺴﺖ‬
‫ﺧﻮﯼ ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و ﭘﺴﺘﯽ ﻧﮑﺮد‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺲ ﻧﺎﺧﻮردﻩ ﻣﯽ ﻣﺴﺘﯽ ﻧﮑﺮد‬
‫ﻣﺴﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﮔﻪ و ﺑﻴﮕﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺴﺖ را‪ ،‬ﻣﺴﺘﯽ اﮔﺮ ﻳﮏ رﻩ ﺑﻮد‬
‫‪١٥٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﮑﯽ زاﻳﺸﺎن ﺑﮕﻮﯼ‬ ‫ﺑﺲ ﻃﺒﻴﺒﺎﻧﻨﺪ در ﺑﺎزار و ﮐﻮﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪﻳﺪم ﺟﻠﻮﻩﯼ ﭘﺮوردﮔﺎر‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﮕﯽ ﮐﺮدم هﺰار‬
‫ﺷﻤﻊ ﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬هﻴﻤﻪ دور اﻧﺪاﺧﺘﻢ‬ ‫دﻳﺪﻩ‪ ،‬زﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ﺑﻪ ﻧﻮر اﻧﺪاﺧﺘﻢ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻣﻦ ﻋﺎﻗﻠﺘﺮم از ﻋﺎﻗﻼن‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺮا دﻳﻮاﻧﻪ ﺧﻮاﻧﯽ‪ ،‬اﯼ ﻓﻼن‬
‫در ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺑﺲ ﻋﺎﻗﻞ و ﻓﺮزاﻧﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ هﺮ ﻋﺎﻗﻞ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻦ دﻳﻮاﻧﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺪ از ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﺪا را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬ ‫ﻋﺎرﻓﺎن‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎ را ﻳﺎﻓﺘﻨﺪ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺠﺰ وهﻢ و ﺧﻴﺎل‬ ‫ﻣﻦ هﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﺟﻼل اﻧﺪر ﺟﻼل‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﯽﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻐﻴﺮ از ﺧﺎﮎ و ﺧﺸﺖ‬ ‫ﻣﻦ هﻤﯽ ﺑﻴﻨﻢ ﺑﻬﺸﺖ اﻧﺪر ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮔﻠﻢ رﻳﺰﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ‪ ،‬دور ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺳﺮﺷﺘﻢ از ﮔﻞ اﺳﺖ‪ ،‬از ﻧﻮر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ذرﻩهﺎ دﻳﺪم ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﺁﻓﺘﺎب‬ ‫ﮔﻨﺠﻬﺎ ﺑﺮدم ﮐﻪ ﻧﺎﻳﺪ در ﺣﺴﺎب‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﮐﻪ دﺳﺘﻢ ﺳﻮﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺸﻖ ﺣﻖ‪ ،‬در ﻣﻦ ﺷﺮار اﻓﺮوﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ ﺑﻴﻔﺸﺎن‪ ،‬هﺮ ﮐﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﻓﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﻣﺮا هﺠﺮش ﺑﺨﺎﮐﺴﺘﺮ ﻧﺸﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﯽ ﭼﺎرﻩ ﮐﺮد اﻳﻦ درد‪ ،‬ﭼﻮن‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬هﻤﯽ اﺧﻼص را ﺧﻮاﻧﯽ ﺟﻨﻮن‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﻢ ﻃﺒﻴﺒﯽ در ﺟﻬﺎن‬ ‫از ﻃﺒﻴﺒﻢ ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﯽدادﯼ ﻧﺸﺎن‬
‫ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﻳﮏ ﻃﺒﻴﺐ‪ ،‬ﺁﻧﻬﻢ ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻪ داﻧﻢ‪ ،‬ﮐﺎن ﻃﺒﻴﺐ اﻧﺪر ﮐﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﻋﻤﺮ ﮔﻞ‬
‫ز ﻧﺨﻮت‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﻠﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﻪ‪ ،‬ﻏﻨﭽﻪاﯼ در ﻃﺮف ﮔﻠﺰار‬
‫ﺑﻬﺎر و ﺑﺎغ را ﻓﺼﻞ ﺟﻮاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬اﯼ ﭘﮋﻣﺮدﻩ‪ ،‬روز ﮐﺎﻣﺮاﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ رﻧﮓ و ﺻﻔﺎ‪ ،‬ﺑﯽ رﻧﮓ ﺑﻮدن‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ در ﭼﻤﻦ‪ ،‬دﻟﺘﻨﮓ ﺑﻮدن‬
‫ﭼﻮ ﻧﻮر ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ در ﺑﻬﺎران‬ ‫ﻧﺸﺎط ﺁرد هﻮاﯼ ﻣﺮﻏﺰاران‬
‫ﺑﺮﻧﮓ و ﺟﻠﻮﻩ و ﺧﻮﺑﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﺎ ﺑﺎش‬ ‫ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺁﻣﺎدﻩﯼ ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ ﺑﺎش‬
‫ﭼﺮا ﮔﺸﺘﻴﻢ ﻣﺎ زﻳﺒﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ زﺷﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﻣﺎ هﺮ دو را ﻳﮏ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﮐﺸﺖ‬
‫ﻣﮑﺎﻩ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺪر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را‬ ‫ﺑﻴﻔﺮوز از ﻓﺮوغ ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﻤﻦ را‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺟﺎودان ﺷﺎداب و ﺧﻨﺪان‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ‪ ،‬هﻴﭻ ﮔﻞ در ﻃﺮف ﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﺻﻔﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻠﻮﻩاﯼ‪ ،‬ﭘﺎﮐﻴﺰﻩروﺋﯽ‬ ‫ﻣﺮا هﻢ ﺑﻮد‪ ،‬روزﯼ رﻧﮓ و ﺑﻮﺋﯽ‬
‫ﻣﻦ اﻣﺮوزم ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻮارﯼ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﺮدا‬ ‫ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎغ ﺑﺲ ﮐﺮدﺳﺖ ﻳﻐﻤﺎ‬
‫‪١٥٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻪ ﺷﺎدﯼ در ﺻﻒ ﮔﻠﺸﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺎﺗﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻏﻨﭽﻪ ﻳﮏ دم‬
‫ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﺑﺎر ﻧﺸﮑﻔﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎﻳﺪ دﮔﺮ ﺗﺮﮎ ﭼﻤﻦ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﮏ رﺧﺖ ﺑﺴﺘﻦ‬ ‫ﺗﺮا ﺧﻮش ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﺑﺎن ﻧﺸﺴﺘﻦ‬
‫ﺑﺒﻨﺪ‪ ،‬ار زﻳﺮﮐﯽ‪ ،‬دﺳﺖ ﻗﻀﺎ را‬ ‫ﻣﺰن ﺑﻴﻬﻮد ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻃﻌﻨﻪ ﻣﺎ را‬
‫ﮐﻨﺪ ﺑﺎد ﺣﻮادث واژﮔﻮﻧﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺧﻮاهﺪ ﭼﺮخ ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ زﺑﻮﻧﺖ‬
‫ﺷﻮد ﺗﺎراج ﺑﺎدﯼ ﻳﺎ ﺗﮕﺮﮔﯽ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺷﺎﺧﯽ ﮐﻪ روﻳﺪ ﺗﺎزﻩ ﺑﺮﮔﯽ‬
‫ﭼﻮ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬هﻴﭽﮑﺶ ﻗﺪرش ﻧﺪاﻧﺪ‬ ‫ﮔﻞ ﺁن ﺧﻮﺷﺘﺮ ﮐﻪ ﺟﺰ روزﯼ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﮔﻠﯽ زﻳﺒﺎ ﺷﺪن‪ ،‬ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺎﻧﺪن‬ ‫ﺑﻬﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﻮد داﻣﻦ ﻓﺸﺎﻧﺪن‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ رﻧﮓ و ﺑﻮ‪ ،‬ﭼﻮن رﻓﺖ رﺧﺴﺎر‬ ‫ﮔﻞ ﺧﻮﺷﺒﻮﯼ را ﮔﺮم اﺳﺖ ﺑﺎزار‬
‫ﺑﺮو‪ ،‬هﺸﻴﺎر ﮐﻦ ﻧﻮ رﺳﺘﮕﺎن را‬ ‫ﺗﺒﻪ ﮔﺮدﻳﺪ ﻓﺮﺻﺖ ﺧﺴﺘﮕﺎن را‬
‫ﭼﻪ ﺟﺎن ﺑﺨﺸﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﺎﻗﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﻧﺎﻣﯽ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻤﺎﻧﺪ از ﻣﻦ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬
‫ﺷﻮد هﻢ در زﻣﺎن ﮐﻮدﮐﯽ ﭘﻴﺮ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺶ داﻳﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ دهﺪ ﺷﻴﺮ‬
‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮرد‪ ،‬ﮔﺮ ﺷﻬﺪ اﺳﺖ و ﮔﺮ ﺧﻮن‬ ‫ﭼﻮ اﻳﻦ ﭘﻴﻤﺎﻧﻪ را ﺳﺎﻗﯽ اﺳﺖ ﮔﺮدون‬
‫ﺷﻤﺎ را ﺻﻔﺤﻪﯼ دﻳﮕﺮ ﮔﺸﻮدﻧﺪ‬ ‫از ﺁن دﻓﺘﺮ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻣﺎ زدودﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ را زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺟﺰ دﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ازﻳﻦ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺎ را ﻏﻤﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻤﻮد از ﻣﺎﮐﻴﺎﻧﯽ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺒﺎم ﻗﻠﻌﻪاﯼ‪ ،‬ﺑﺎز ﺷﮑﺎرﯼ‬

‫ز ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺑﺴﯽ اﻧﺪهﻨﺎﮐﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ زاﻻﻳﺶ اﻳﺎم ﭘﺎﮐﻢ‬
‫ﭘﺴﻨﺪ ﺁﻣﺪ ﻣﺮا ﺁن ﺧﻠﻘﺖ و ﺧﻮﯼ‬ ‫ز ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ دﻳﺪﻣﺖ روﯼ‬
‫ﭼﻪ داﻧﺎﻳﯽ ﺑﻮﻗﺖ ﭼﻴﻨﻪ ﭼﻴﺪن‬ ‫ﭼﻪ زﻳﺒﺎﺋﯽ ﺑﻬﻨﮕﺎم ﭼﻤﻴﺪن‬
‫هﻮاﯼ ﺻﺤﺒﺖ و ﭘﻴﻮﻧﺪ دارﻳﻢ‬ ‫ﭘﺬﻳﺮﻩ ﮔﺮ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺬارﻳﻢ‬
‫وﻟﯽ اﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻴﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮگ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا اﻧﺒﺎرهﺎ ﭘﺮﺗﻮش و ﺑﺮگ اﺳﺖ‬
‫زدن ﻣﻨﻘﺎر و ﺟﺴﺘﻦ رﻳﮓ از ﺧﺎﮎ‬ ‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬زﻳﺴﺘﻦ در ﺧﺎر و ﺧﺎﺷﺎﮎ‬
‫اﮔﺮ ﮐﺎﺑﻴﻨﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ارزن ﺁرم‬ ‫ز ﭘﺮ هﺪهﺪت ﭘﻴﺮاهﻦ ﺁرم‬
‫ﺗﻤﺎم روز در ﻧﺨﺠﻴﺮﮔﺎهﻢ‬ ‫ﻣﻦ از ﺑﺎزان ﺧﺎص ﭘﺎدﺷﺎهﻢ‬
‫اﮔﺮ ﺁزاد و ﮔﺮ در ﺑﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬ ‫ﺑﻴﺎ‪ ،‬هﻢ ﻋﻬﺪ و هﻢ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺎﺷﻴﻢ‬
‫ﺗﻮ ﺁﮔﻪ ﺑﺎﺷﯽ از ﺑﺎم و ﻣﻦ از در‬ ‫ﺗﻮ از ﺟﻮﯼ ﺁورﯼ روزﯼ ﻣﻦ از ﺟﺮ‬
‫‪١٥٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﭘﺎﺳﺒﺎن‪ ،‬ﺑﺮ در ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﻓﺮزﻧﺪان ﺑﺰﻳﺮ ﭘﺮ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬

‫ﭼﻮ ﮔﺎﻩ ﻣﺮگ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ هﻢ ﺑﻤﻴﺮﻳﻢ‬ ‫ﺑﺮوز ﻋﺠﺰ‪ ،‬دﺳﺖ هﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‬
‫ﻧﺸﺪ دﺷﻤﻦ ﺑﺪﻳﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪهﺎ دوﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ‪ ،‬ﻣﻐﺰ را ﻣﮕﺬار در ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﺑﺨﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮﺷﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻤﺎن‬ ‫ﺧﺮاﺑﻴﻬﺎﺳﺖ در اﻳﻦ ﺳﺴﺖ ﺑﻨﻴﺎن‬
‫ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد اﻳﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺪور‬ ‫ﻣﺮا ﺗﺎ ﺿﻌﻒ ﻋﺎدت ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺮا زور‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﻴﻮﻧﺪ را ﭘﺎﻳﺎن‪ ،‬ﺳﻴﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ازﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺒﺎهﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺪﻩ ﺳﻮﯼ ﻋﺪم ﭘﺮواز‪ ،‬ﻣﺎ را‬ ‫ﻣﺪار از زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﺎز‪ ،‬ﻣﺎ را‬
‫ﭼﻮ ﮔﻨﺪم ﻣﻴﺪهﻨﺪ‪ ،‬ارزن ﻧﺨﻮاهﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﺮ دارﻳﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺮاهﻦ ﻧﺨﻮاهﻴﻢ‬
‫ﻧﻪ اﻧﺠﺎم اﺳﺖ اﻳﻦ رﻩ را‪ ،‬ﻧﻪ ﺁﻏﺎز‬ ‫ﻧﻪ هﻢ ﺧﻮﺋﻴﻢ ﻣﺎ ﺑﺎ هﻢ‪ ،‬ﻧﻪ هﻢ راز‬
‫ﺑﺪﺳﺖ او ﻃﻨﺎب رهﺰﻧﯽ داد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎو رهﺰﻧﯽ را اﻳﻤﻨﯽ داد‬
‫ﻧﻪ دل ﻣﻴﺴﻮزدش ﺑﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﻪ داﻣﻦ‬ ‫ﻧﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮﮔﻨﺪ هﺮﻳﻤﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺑﮕﺸﻮدﯼ ﻧﺪارﯼ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺟﺎﯼ‬ ‫در دل را ﺑﺮوﯼ دﻳﻮ ﻣﮕﺸﺎﯼ‬
‫هﻤﺎن ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﻧﺮﻳﺰﻳﻢ ﺁﺑﺮو را‬ ‫دوروﺋﯽ‪ ،‬راﻩ ﺷﺪ ﻧﻔﺲ دو رو را‬
‫ﻋﻴﺒﺠﻮ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺮغ زﺷﺖ روﯼ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮدﺧﻮاﻩ و ﺧﻮدﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫زاﻏﯽ ﺑﻄﺮف ﺑﺎغ‪ ،‬ﺑﻄﺎوس ﻃﻌﻨﻪ زد‬
‫اﻳﻦ زﻳﺐ و رﻧﮓ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ دﻟﺮﺑﺎﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺧﻂ و ﺧﺎل را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ دﻟﮑﺶ اﺳﺖ‬
‫دﻣﺶ ﭼﻮ دم روﺑﻪ و رﻧﮕﺶ ﭼﻮ ﮐﻬﺮﺑﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﻳﺶ ﮐﺞ اﺳﺖ و زﺷﺖ‪ ،‬ازان ﮐﺞ رود ﺑﺮاﻩ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ و ﮔﺮدﻧﺶ دوﺗﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﻮﮐﺶ‪ ،‬ﭼﻮ ﻧﻮﮎ ﺑﻮم ﺳﻴﻪﮐﺎر‪ ،‬ﻣﻨﺤﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩاﯼ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ و ﻓﻀﺎﺳﺖ‬ ‫از ﻓﺮط ﻋﺠﺐ و ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﮔﻤﺎن ﻣﻴﺒﺮد ﮐﻪ اوﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺑﯽهﻨﺮ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺧﻮر اﻳﻦ ﻣﺪﺣﺖ و ﺛﻨﺎﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﻧﻪ ﻻﻳﻖ ﺑﺎغ اﺳﺖ و ﺑﻮﺳﺘﺎن‬
‫از ﭘﺎ ﻓﺘﺎدﻩﯼ هﻮس و ﮐﺸﺘﻪﯼ هﻮﯼﺳﺖ‬ ‫رﺳﻢ و رهﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﺣﺮص و ﺧﻮدﺳﺮﯼ‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ‪ ،‬ﺣﺮف راﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎوس ﺧﻨﺪﻩ ﮐﺮد ﮐﻪ راﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ‬
‫هﺮﮔﺰ دﻟﻴﻞ را ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ‪ ،‬ادﻋﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮدم هﻤﻴﺸﻪ ﻧﻘﺶ ﺧﻮش ﻣﺎ ﺳﺘﻮدﻩاﻧﺪ‬
‫از ﻗﻠﺐ ﭘﺎﮎ‪ ،‬ﻧﻴﺖ ﺁﻟﻮدﻩ ﺑﺮ ﻧﺨﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﮔﻮﺋﯽ ﺗﻮ اﻳﻨﻬﻤﻪ‪ ،‬از ﻓﺮط ﺑﺪدﻟﯽ اﺳﺖ‬
‫در ﻋﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻧﻨﮕﺮد ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺧﻮدﺳﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﻋﻴﺐ ﺧﻮد‪ ،‬هﻨﺮ ﻧﺸﻤﺮدﻳﻢ هﻴﭽﮕﺎﻩ‬
‫ﭼﺸﻤﻢ ز راﻩ ﺷﺮم و ﺗﺎﺳﻒ‪ ،‬ﺑﺴﻮﯼ ﭘﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺧﺮام و ﺟﻠﻮﻩ ﺑﻨﺰهﺘﮕﻪ ﭼﻤﻦ‬
‫‪١٥٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫دزدﯼ ﮐﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﮔﺬر و ﺑﺎز ﻧﺎﺷﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺟﺰ ﻧﺼﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﻧﺨﻮردﻳﻢ‪ ،‬ﻟﻴﮏ زاغ‬
‫ﻧﻘﺺ و ﺧﺮاﺑﯽ و ﮐﮋﯼ دﻳﮕﺮم ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫در ﻣﻦ ﭼﻪ ﻋﻴﺐ دﻳﺪﻩ ﮐﺴﯽ ﻏﻴﺮ ﭘﺎﯼ زﺷﺖ‬
‫ﺁراﻳﺶ وﺟﻮد ﻣﻦ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯽرﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮاﻳﻪاﯼ ﺑﻌﻤﺪ‪ ،‬ﻧﺒﺴﺘﻢ ﺑﺒﺎل و ﭘﺮ‬
‫ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻓﻠﮏ داد ﺁﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﻬﺮ زﻳﺐ و رﻧﮓ‪ ،‬ﻧﮑﺮدﻳﻢ ﮔﻔﺘﮕﻮ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﻓﺰود‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﮐﻪ از ﺧﻠﻘﺖ ﺗﻮ ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎرﺁﮔﻬﯽ ﮐﻪ ﺁب و ﮔﻞ ﻣﺎ ﺑﻬﻢ ﺳﺮﺷﺖ‬
‫ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻼغ ﻻﺷﺨﻮر و دﻳﮕﺮﯼ هﻤﺎﺳﺖ‬ ‫در هﺮ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ و ﺧﻮب و زﺷﺖ هﺴﺖ‬
‫ﭼﻮن ﺑﻨﮕﺮﯼ‪ ،‬هﻤﺎن ﺳﻴﻪ زﺷﺖ ﺑﻴﻨﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺻﺪ ﺳﺎل ﮔﺮ ﺑﺪﺟﻠﻪ ﺑﺸﻮﻳﻨﺪ زاغ را‬
‫ﻣﺮﻏﯽ ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻨﺶ ﭘﺮ زﻳﺒﺎﺳﺖ ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﭘﺮ ﺗﻮ را ﭼﻮ ﭘﺮ ﻣﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﻣﺎ را هﻤﻴﺸﻪ دﻳﺪﻩﯼ ﺻﻴﺎد در ﻗﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺁزادﯼ ﺗﻮ را ﻧﮕﺮﻓﺖ از ﺗﻮ‪ ،‬هﻴﭻ ﮐﺲ‬
‫ﮐﺲ دم ﻧﻤﻴﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﻮاﺑﺴﺖ ﻳﺎ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺣﮑﻤﯽ ﻧﻮﺷﺖ و داد‬
‫از ﻣﺎ و ﻓﮑﺮ ﻣﺎ‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﭘﻴﺮ را ﻏﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﺮاﯼ ﻣﺸﻮرت‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﺧﻮدﺑﻴﻦ‪ ،‬ﺑﮑﺸﺘﯽ ﺁﻣﺪ و ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﻧﺎﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫اﺣﻤﻖ‪ ،‬ﮐﺘﺎب دﻳﺪ و ﮔﻤﺎن ﮐﺮد ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺧﻮردﮔﻴﺮﯼ‪ ،‬از ﻧﻈﺮ ﮐﻮﺗﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ زﺷﺖ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻈﺮ ﻧﻪاﯼ‬
‫اﻳﻦ رﻣﺰهﺎ ﺑﺪﻓﺘﺮ ﻣﺴﺘﻮﻓﯽ ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎوس را ﭼﻪ ﺟﺮم‪ ،‬اﮔﺮ زاغ زﺷﺖ روﺳﺖ‬
‫ﻏﺮور ﻧﻴﮑﺒﺨﺘﺎن‬
‫هﻤﺎﻳﻮن ﻃﺎﻟﻌﯽ‪ ،‬ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ راﺋﯽ‬ ‫ز داﻣﯽ دﻳﺪ ﮔﻨﺠﺸﮕﯽ هﻤﺎﺋﯽ‬
‫ﻧﻪ ﻳﮑﺸﺐ در ﻗﻔﺲ ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ ﺁرام‬ ‫ﻧﻪ ﭘﺎﻳﺶ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪر ﺣﻠﻘﻪﯼ دام‬
‫ﻧﻪ ﺑﻨﺪﯼ ﮔﺸﺘﻦ ﺁزادﮔﺎن را‬ ‫ﻧﻪ دﻳﺪﻩ ﺧﻮارﯼ اﻓﺘﺎدﮔﺎن را‬
‫ﻧﻪ اﻧﺪوهﻴﺶ ﺑﻬﺮ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ‬ ‫ﻧﻪ ﻓﮑﺮﻳﺶ از ﺑﺮاﯼ ﺁب و داﻧﻪ‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎ ﺻﻴﺎدش اﻓﺘﺎدﻩ ﺳﺮ و ﮐﺎر‬ ‫ﻧﻪ ﻏﺎﻓﻞ ﮔﺸﺘﻪ هﻴﭻ از رﺳﻢ و رﻓﺘﺎر‬
‫ﻧﻪ ﺳﻨﮓ ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬اﻧﺪاﻣﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻴﺮﯼ ﺑﺮ ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﮐﻪ اﯼ اﻗﺒﺎل ﺑﺨﺶ ﺗﻨﺪ ﭘﺮواز‬ ‫ﺑﮑﺮد ﺁن ﺻﻴﺪ ﻣﺴﮑﻴﻦ‪ ،‬ﻧﺎﻟﻪ ﺁﻏﺎز‬
‫ﺧﻤﺎر ﻣﻦ ﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺑﮕﺬار ﻣﺴﺘﯽ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻴﻦ و رهﺎ ﮐﻦ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﻧﺘﻮاﻧﻢ از دل ﮐﺮد ﻓﺮﻳﺎد‬ ‫ﭼﻨﺎن در ﺑﻨﺪ ﺳﺨﺘﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺻﻴﺎد‬
‫ﮐﻪ ﻧﺸﻨﺎﺳﻢ ﺻﺒﺎح روﺷﻦ از ﺷﺎم‬ ‫ﭼﻨﺎن ﺗﻴﺮﻩ اﺳﺖ در ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﻳﻦ دام‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﺑﺴﺘﻪام در ﺣﺼﻨﯽ از ﺳﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﺎن دﻟﺘﻨﮕﻢ ازﻳﻦ ﻣﺤﺒﺲ ﺗﻨﮓ‬
‫‪١٦٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻪ ﮐﺎرﺁﮔﺎهﯽ از دام ﺟﺴﺘﻦ‬ ‫ﻧﻪ دارم دﺳﺖ دام از هﻢ ﮔﺴﺴﺘﻦ‬

‫ﺷﺪﻩ ژوﻟﻴﺪﻩ ز اﻧﺪﻩ‪ ،‬ﭘﺮ و ﺑﺎﻟﻢ‬ ‫ﻣﺸﻮش ﮔﺸﺘﻪ از ﻣﺤﻨﺖ‪ ،‬ﺧﻴﺎﻟﻢ‬
‫ﺑﺨﻮن ﺁﻏﺸﺘﻪام‪ ،‬از ﭘﻨﺠﻪ ﺗﺎ ﭘﺮ‬ ‫ﻏﺒﺎر ﺁﻟﻮدﻩام‪ ،‬از ﭘﺎﯼ ﺗﺎ ﺳﺮ‬
‫ﺑﺘﺪﺑﻴﺮﯼ ز ﭘﺎﻳﻢ ﺑﻨﺪ ﺑﮕﺸﺎﯼ‬ ‫ز اوج ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﻟﺨﺘﯽ ﻓﺮود ﺁﯼ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﺎ ﺗﻴﺮﻩروزان ﺁﺷﻨﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬اﯼ ﭘﺴﺖ ﻃﺎﻟﻊ‪ ،‬ﻣﺎ هﻤﺎﺋﻴﻢ‬
‫ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺻﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺁواز دادش‬ ‫ﺳﺤﺮﮔﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺬر زان رﻩ ﻓﺘﺎدش‬
‫درﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎرﮔﯽ‪ ،‬درﻳﺎب ﻣﺎ را‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬اﯼ ﭘﻴﺮو ﺷﺪﻩ ﺁز و هﻮﯼ را‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮدم ﮐﺸﺘﻪ ﺗﺎ ﭘﺎﻳﺎن اﻣﺮوز‬ ‫از ﺁن ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ‪ ،‬اﯼ ﻳﺎر دﻟﻔﺮوز‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬در ﮔﺮدون ﭘﺮﻳﺪن‬ ‫ﻣﺮا هﻢ هﺴﺖ اﻣﻴﺪ رهﻴﺪن‬
‫ز ﮐﻮﯼ و ﺑﺎم‪ ،‬ﭼﻴﺪن داﻧﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻦ در درون ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺟﺴﺘﻦ از ﺑﺎﻣﯽ ﺑﺒﺎﻣﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺒﮑﺎن‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺧﺮاﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺮد ﮐﻮﺗﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻴﺰﯼ‬ ‫ﻧﺪاﻧﻢ ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﺎهﻴﻦ ﺳﺘﻴﺰﯼ‬
‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺮد ﺧﺎﺷﺎﮐﯽ ﺑﻤﻨﻘﺎر‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ ﺧﻔﺖ ﺑﺮ ﺷﺎﺧﯽ ﺑﻪ ﮔﻠﺰار‬
‫ﻧﻪ وﻗﺖ ﮐﺎر‪ ،‬هﻨﮕﺎم ﻓﺮاغ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ اﮐﻨﻮن زﻣﺎن ﺳﻴﺮ ﺑﺎغ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻴﺎﻣﺪ ﻃﺎﺋﺮ دوﻟﺖ دﮔﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﭼﻮ روزﯼ و ﺷﺒﯽ ﺑﮕﺬﺷﺖ زﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﮔﺸﻮدﻩ ﭘﺮ ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﻳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪﻩ دل ﺑﺮاﯼ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‬
‫ﺷﺪﻩ ﺁﻣﺎدﻩ ﺑﻬﺮ ﭼﺎرﻩﺳﺎزﯼ‬ ‫ﻓﺮاﻣﺶ ﮐﺮدﻩ ﺁن ﮔﺮدن ﻓﺮازﯼ‬
‫ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﺑﻬﺮ ﺳﻮﺋﯽ‪ ،‬ﭘﺮﯼ دﻳﺪ‬ ‫ز ﺑﺮق ﺁرزو‪ ،‬ﺧﺎﮐﺴﺘﺮﯼ دﻳﺪ‬
‫هﻮﺳﻬﺎ ﺟﻤﻠﮕﯽ ﺑﺮ ﺑﺎد رﻓﺘﻪ‬ ‫ﺑﻨﺎﯼ ﺷﻮق را ﺑﻨﻴﺎد رﻓﺘﻪ‬
‫ﮔﺴﺴﺘﻪ رﺷﺘﻪهﺎﯼ ﻣﺤﮑﻢ دام‬ ‫رﺳﻴﺪﻩ ﺁن ﺳﻴﻪﮐﺎرﯼ ﺑﺎﻧﺠﺎم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮهﺎﻧﯽ ﻏﺮﻳﻘﯽ را ز ﻏﺮﻗﺎب‬ ‫از ﺁن ﮐﺸﺘﻴﺖ اﻓﺘﺎدﺳﺖ در ﺁب‬
‫ﮐﻪ ﺑﻔﺮوزﯼ ﭼﺮاﻏﯽ ﺗﻴﺮﻩروزان‬ ‫از ﺁﻧﺖ هﺴﺖ ﭼﺸﻢ دل‪ ،‬ﻓﺮوزان‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺑﺎغ اﻓﮑﻨﺪ ﺳﺎﻳﻪ‬ ‫ﺑﮕﻠﺸﻦ‪ ،‬ﺳﺮو از ﺁن ﺑﻔﺮاﺷﺖ ﭘﺎﻳﻪ‬
‫ﺑﺘﺮس از روزﮔﺎر ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﭙﺮس از ﻧﺎﺗﻮاﻧﺎن ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺨﺸﺪ ﻧﻮر ﺑﺮ ﺁﺑﯽ و ﺧﺎﮐﯽ‬ ‫ز ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺁﻣﻮز رﺳﻢ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﯽ‬
‫ﻧﻮاﺋﯽ داد ﺗﺎ ﺑﺮگ و ﻧﻮا داﺷﺖ‬ ‫ﻧﮑﻮﮐﺎر ﺁﻧﮑﻪ هﻤﺮاهﯽ روا داﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻧﻴﮑﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﮔﻴﻬﺎ را رﻓﻮ ﮐﺮد‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﻮ ﮔﻤﺮهﯽ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‬
‫‪١٦١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺒﺎدا ﺑﺮ ﺗﻮ ﮔﺮدون ﺗﺎﺑﺪ اﺑﺮوﯼ‬ ‫ﻣﺘﺎب‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن روﯼ‬
‫ﭼﻮ ﺧﻴﺮ ﮐﺲ ﻧﻤﻴﺨﻮاهﻴﻢ‪ ،‬ﭘﺴﺘﻴﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ داﻣﻦ ﮐﻴﻮان ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪﯼ اﻧﺲ‬
‫در ﺁن وﺟﻮد ﮐﻪ دل ﻣﺮدﻩ‪ ،‬ﻣﺮدﻩ اﺳﺖ روان‬ ‫در ﺁن ﺳﺮاﯼ ﮐﻪ زن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬اﻧﺲ و ﺷﻔﻘﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺮد ﮐﻤﺎل و ﺑﺮاﯼ زن ﻧﻘﺼﺎن‬ ‫ﺑﻬﻴﭻ ﻣﺒﺤﺚ و دﻳﺒﺎﭼﻪاﯼ‪ ،‬ﻗﻀﺎ ﻧﻨﻮﺷﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺖ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﯽ ﭘﺎﯼ ﺑﺴﺖ و ﺑﯽ ﺑﻨﻴﺎن‬ ‫زن از ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻮد رﮐﻦ ﺧﺎﻧﻪﯼ هﺴﺘﯽ‬
‫ﻧﻤﻴﺸﻨﺎﺧﺖ ﮐﺲ اﻳﻦ راﻩ ﺗﻴﺮﻩ را ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫زن ار ﺑﺮاﻩ ﻣﺘﺎﻋﺖ ﻧﻤﻴﮕﺪاﺧﺖ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﮔﻮهﺮﯼ ﻋﺸﻖ‪ ،‬ﮔﻮهﺮ اﻧﺪر ﮐﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﺎﻓﺖ زن ﺑﮑﻮﻩ وﺟﻮد‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻴﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮو ﻃﻌﻨﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد زن‪ ،‬ﺁن ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﺰرگ ﺑﻮدﻩ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺧﺮدﯼ اﻳﺸﺎن‬ ‫اﮔﺮ ﻓﻼﻃﻦ و ﺳﻘﺮاط‪ ،‬ﺑﻮدﻩاﻧﺪ ﺑﺰرگ‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻤﮑﺘﺐ ﺣﮑﻤﺖ‪ ،‬ﺣﮑﻴﻢ ﺷﺪ ﻟﻘﻤﺎن‬ ‫ﺑﮕﺎهﻮارﻩﯼ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﮑﻮدﮐﯽ ﺑﺲ ﺧﻔﺖ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ ﻳﮑﺴﺮﻩ‪ ،‬ﺷﺎﮔﺮد اﻳﻦ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن‬ ‫ﭼﻪ ﭘﻬﻠﻮان و ﭼﻪ ﺳﺎﻟﮏ‪ ،‬ﭼﻪ زاهﺪ و ﭼﻪ ﻓﻘﻴﻪ‬
‫ﻧﻈﺎم و اﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻠﮏ ﺑﯽ ﺳﻠﻄﺎن‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﺧﻮاﻧﺪ ﻃﻔﻞ ﺑﯽ ﻣﺎدر‬
‫ﻳﮑﻴﺴﺖ ﮐﺸﺘﯽ و ﺁن دﻳﮕﺮﻳﺴﺖ ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن‬ ‫وﻇﻴﻔﻪﯼ زن و ﻣﺮد‪ ،‬اﯼ ﺣﮑﻴﻢ‪ ،‬داﻧﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫دﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ ز اﻣﻮاج و ورﻃﻪ و ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﻧﺎﺧﺪاﺳﺖ ﺧﺮدﻣﻨﺪ و ﮐﺸﺘﻴﺶ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫اﻣﻴﺪ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻠﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬هﻢ ازﻳﻦ‪ ،‬هﻢ ازان‬ ‫ﺑﺮوز ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬اﻧﺪر ﻳﻢ ﺣﻮادث دهﺮ‬
‫ز ﻣﺎدرﺳﺖ ﻣﻴﺴﺮ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ ﭘﺴﺮان‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ دﺧﺘﺮ اﻣﺮوز‪ ،‬ﻣﺎدر ﻓﺮداﺳﺖ‬
‫ﺑﺠﺰ ﮔﺴﻴﺨﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻧﮑﻮ ﻣﺮدان‬ ‫اﮔﺮ رﻓﻮﯼ زﻧﺎن ﻧﮑﻮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﺣﻄﺎم و ﺛﺮوت زن ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻬﺮ ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫ﺗﻮان و ﺗﻮش رﻩ ﻣﺮد ﭼﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻳﺎرﯼ زن‬
‫ﻃﺒﻴﺐ ﺑﻮد و ﭘﺮﺳﺘﺎر و ﺷﺤﻨﻪ و درﺑﺎن‬ ‫زن ﻧﮑﻮﯼ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎﻧﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮوز ﺳﺎﻧﺤﻪ‪ ،‬ﺗﻴﻤﺎرﺧﻮار و ﭘﺸﺘﻴﺒﺎن‬ ‫ﺑﺮوزﮔﺎر ﺳﻼﻣﺖ‪ ،‬رﻓﻴﻖ و ﻳﺎر ﺷﻔﻴﻖ‬
‫ﺑﺤﺮف زﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻴﺎﻟﻮد ﻧﻴﮑﻤﺮد دهﺎن‬ ‫ز ﺑﻴﺶ و ﮐﻢ‪ ،‬زن داﻧﺎ ﻧﮑﺮد روﯼ ﺗﺮش‬
‫ﮔﻬﻴﺶ ﻣﺮد و زﻣﺎﻧﻴﺶ زن‪ ،‬ﮔﺮﻓﺖ ﻋﻨﺎن‬ ‫ﺳﻤﻨﺪ ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﭼﻮ ﺁﻏﺎز ﺑﺪﻋﻨﺎﻧﯽ ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ داﺷﺖ ﻣﻴﻮﻩاﯼ از ﺑﺎغ ﻋﻠﻢ‪ ،‬در داﻣﺎن‬ ‫ﭼﻪ زن‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺮد‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺷﺪ ﺑﺰرگ و ﮐﺎﻣﺮوا‬
‫ﻣﺘﺎﻋﻬﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﺷﻮﻳﻢ ﺑﺎزرﮔﺎن‬ ‫ﺑﻪ رﺳﺘﻪﯼ هﻨﺮ و ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪﯼ داﻧﺶ‬
‫ﻓﺮوﺧﺖ ﮔﻮهﺮ ﻋﻤﺮ ﻋﺰﻳﺰ را ارزان‬ ‫زﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻮهﺮ ﺗﻌﻠﻴﻢ و ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻧﺨﺮﻳﺪ‬
‫‪١٦٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ هﻴﭻ ﻧﻴﺮزد‪ ،‬اﮔﺮ ﺷﻮد ﻋﺮﻳﺎن‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ زﻧﺪﻩ ﮐﻪ از ﻓﻀﻞ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪاﯼ ﭘﻮﺷﺪ‬
‫ﺗﻤﺎم را ﺑﺪرﻳﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﻳﮏ ﻋﻨﻮان‬ ‫هﺰار دﻓﺘﺮ ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﺳﭙﺮد ﻓﻠﮏ‬
‫هﻨﺮ ﭼﻮ ﮐﺮد ﺗﺠﻠﯽ‪ ،‬ﺷﺪﻳﻢ ﻣﺎ ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﺧﺮد ﮔﺸﻮد ﭼﻮ ﻣﮑﺘﺐ‪ ،‬ﺷﺪﻳﻢ ﻣﺎ ﮐﻮدن‬
‫ﮔﺮ از ﻣﻴﺎن ﻧﺮود‪ ،‬رﻓﺘﻪاﻳﻢ ﻣﺎ ز ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺑﺴﺎط اهﺮﻣﻦ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺳﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺮخ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺑﻬﻤﺎن ﭼﻪ ﺑﻮد و ﮐﻔﺶ ﻓﻼن‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺎ‪ ،‬ﺻﺮف ﺷﺪ درﻳﻦ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﺑﺮاﯼ روح‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪﻳﻢ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺧﺬﻻن‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ زﻳﻮر ﭘﻨﺪار‬
‫ﺑﻬﺮ ﮐﻨﺎر ﮔﺸﻮدﻳﻢ ﺑﻬﺮ ﺗﻦ‪ ،‬دﮐﺎن‬ ‫ﻗﻤﺎش دﮐﻪﯼ ﺟﺎن را‪ ،‬ﺑﻌﺠﺐ ﭘﻮﺳﺎﻧﺪﻳﻢ‬
‫ﻧﻪ ﻋﺰﺗﺴﺖ‪ ،‬هﻮاﻧﺴﺖ اﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ‪ ،‬هﻮان‬ ‫ﻧﻪ رﻓﻌﺘﺴﺖ‪ ،‬ﻓﺴﺎد اﺳﺖ اﻳﻦ روﻳﻪ‪ ،‬ﻓﺴﺎد‬
‫ﻧﻪ ﻣﺮﻏﮑﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺧﻮش ﺑﻤﺸﺘﯽ دان‬ ‫ﻧﻪ ﺳﺒﺰﻩاﻳﻢ‪ ،‬ﮐﻪ روﺋﻴﻢ ﺧﻴﺮﻩ در ﺟﺮ و ﺟﻮﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺣﻠﻪﯼ ﺣﻠﺐ ارزان ﺷﺪﺳﺖ ﻳﺎ ﮐﻪ ﮔﺮان‬ ‫ﭼﻮ ﺑﮕﺮوﻳﻢ ﺑﻪ ﮐﺮﺑﺎس ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﻪ ﻏﻢ دارﻳﻢ‬
‫هﺰار ﺑﺎر ﺑﺮازﻧﺪﻩﺗﺮ ﺑﻮد ﺧﻠﻘﺎن‬ ‫از ﺁن ﺣﺮﻳﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﻧﺴﺎﺟﺶ‬
‫ﭼﻪ دﻳﺒﻪاﻳﺴﺖ ﻧﮑﻮﺗﺮ ز دﻳﺒﻪﯼ ﻋﺮﻓﺎن‬ ‫ﭼﻪ ﺣﻠﻪاﻳﺴﺖ ﮔﺮاﻧﺘﺮ ز ﺣﻴﻠﺖ داﻧﺶ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪﯼ هﻤﺖ‪ ،‬ﺣﺮﻳﺮ ﮔﺸﺖ و ﮐﺘﺎن‬ ‫هﺮ ﺁن ﮔﺮوهﻪ ﮐﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﺑﺪوﮎ ﺧﺮد‬
‫ﺑﮕﻮﺷﻮارﻩ و ﻃﻮق و ﺑﻴﺎرﻩﯼ ﻣﺮﺟﺎن‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺎﻧﻮﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﺑﺰرگ ﻣﻴﺸﻤﺮد‬
‫ز رﻧﮓ ﺟﺎﻣﻪﯼ زرﺑﻔﺖ و زﻳﻮر رﺧﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺁب و رﻧﮓ ﻓﻀﻴﻠﺖ ﺑﭽﻬﺮﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫ﺳﺰاﺳﺖ ﮔﻮهﺮ داﻧﺶ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻮهﺮ اﻟﻮان‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﮔﺮدن و دﺳﺖ زن ﻧﮑﻮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﺣﺴﺮت‬
‫ﺑﺰﻳﺮ ﭘﺮ ﭼﻮ ﻧﮕﻪ ﮐﺮد‪ ،‬دﻳﺪ ﭘﻴﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺘﺎد ﻃﺎﺋﺮﯼ از ﻻﻧﻪ و ز درد ﺗﭙﻴﺪ‬
‫ﻧﺪﻳﺪ در دل ﺷﻮرﻳﺪﻩام ﭼﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺪرﻳﺎﯼ ﺧﻮن ﻓﮑﻨﺪ ﻣﺮا‬
‫ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺧﺮد ﻣﺮا هﻢ ورﻳﺪ و ﺷﺮﻳﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﺮ رگ ﻣﻦ ﺗﻴﺮ زد‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎدرﯼ و ﭘﺮﺳﺘﺎرﯼ و ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫رﺑﻮد ﻣﺮﻏﮑﻢ از زﻳﺮ ﭘﺮ ﺑﻌﻨﻒ و ﻧﮕﻔﺖ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﺮدن ﻣﻈﻠﻮم‪ ،‬ﮐﺎر ﺁﺳﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫اﺳﻴﺮ ﮐﺮدن و ﮐﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻔﺮج و ﺑﺎزﯼ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻘﻒ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺑﺎم ﺧﺮد ﮔﻞ اﻧﺪود ﭘﺴﺖ ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬
‫ﭘﻠﻨﮓ ﺣﺎدﺛﻪ را ﻧﻴﺰ ﭼﻨﮓ و دﻧﺪاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ ﭘﻨﺠﻪ و ﻣﻨﻘﺎر ﻣﻦ‪ ،‬وﻟﻴﮏ ﭼﻪ ﺑﺎﮎ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻓﺮﺻﺖ ﺻﻴﺎد ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭙﺎﻳﺎن رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﻣﺎ‬
‫ﮔﺪاﺧﺖ ﺳﻴﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ درد را ﭼﻪ درﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺘﺎد ﭘﺎﻳﻪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺎﻧﻪ را ﭼﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮﯼ اﺳﺖ‬
‫‪١٦٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻃﺎﺋﺮ ﺁزاد‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﺟﻮﻻﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻤﻦ ﺧﻮش اﺳﺖ و ﺟﻬﺎن ﺳﺒﺰ و ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺧﺮم‬
‫هﻤﺎرﻩ ﺑﻬﺮ ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻓﺮاخ ﻣﻴﺪاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺮاﯼ ﺿﻌﻴﻒ‪ ،‬ﺗﻨﮓ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺑﺴﺎط ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ وﻳﺮان ز ﺑﺎد و ﺑﺎراﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﻴﺪاد و ﺟﻮر‪ ،‬ﺁﺑﺎد اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻻﻧﻪاش ﮔﻪ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‪ ،‬دﺑﺴﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺳﺨﻨﻬﺎﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺎ ﻣﺮﻏﯽ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ در دﺳﺖ دهﺮ ﭼﻮﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا هﺮ ﺁﻧﮑﻪ در اﻓﮑﻨﺪ هﻤﭽﻮ ﮔﻮﯼ ﺑﺴﺮ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ او را ﺳﺮﯼ و ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ز رﻧﺞ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﻨﺶ ﭼﻪ ﻏﻢ اﺳﺖ‬
‫زﻣﺎﻧﻪ را ﺳﻨﺪ و دﻓﺘﺮﯼ و دﻳﻮاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺧﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ و داﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ز درد ﻣﻦ ﺁﮔﻪ ﻧﺸﺪ‪ ،‬وﻟﻴﮏ ﺧﻮﺷﻢ‬
‫ﺑﻬﺎﯼ ﺧﺎر و ﺧﺲ ﺁﺷﻴﺎن وﻳﺮاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﺰار ﮐﺎخ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ار ﺑﻨﺎ ﮐﻨﺪ ﺻﻴﺎد‬
‫ﺑﺸﻬﺮ ﮐﻮﭼﮏ ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻮر هﻢ ﺳﻠﻴﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻻﻧﻪاﯼ و ﭼﻪ ﻗﺼﺮﯼ‪ ،‬اﺳﺎس ﺧﺎﻧﻪ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ دﺳﺖ ﻗﻀﺎ‪ ،‬هﺮ ﮐﺠﺎ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ز دهﺮ‪ ،‬ﮔﺮ دل ﺗﻨﮕﻢ ﻓﺸﺎر دﻳﺪ ﭼﻪ ﻏﻢ‬
‫ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ دﻋﻮﯼ ﺑﺎﻃﻞ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﺮﺗﺮﻳﺴﺖ ﻧﺪاﻧﻢ ﺑﻤﺮغ‪ ،‬ﻣﺮدم را‬
‫ﭼﻮ ﻧﻴﮏ درﻧﮕﺮﯼ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ ﻋﻨﻮاﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫درﻳﻦ ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﺧﻮدﺧﻮاﻩ‪ ،‬هﻴﭻ ﺷﻘﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺮﻳﺐ ﺁﺷﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﺪ دﺷﻤﻨﯽ از ﺑﻬﺮ ﺣﺮص و ﺁز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ز ﺣﻴﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺮ در ﻣﻮﺷﯽ ﻧﺸﺴﺖ ﮔﺮﺑﻪ و ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﺮاﻩ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﺑﺮگ و ﺳﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ راﻳﺖ ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎ ﺑﺮاﻓﺮازﻳﻢ‬
‫وﺟﻮد‪ ،‬ﻓﺎرغ از اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﻧﻴﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺑﻴﺎ ﮐﻪ ﺣﺮص دل و ﺁز دﻳﺪﻩ را ﺑﮑﺸﻴﻢ‬
‫ﺑﻴﺎ روﻳﻢ ﺳﻮﯼ ﻣﺴﺠﺪ و ﻧﻤﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و داﻣﻦ ﺁﻟﻮدﻳﻢ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﮔﻮش ﺑﻪ ﭘﻨﺪ ﺗﻮ ﺣﻴﻠﻪﺳﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﻤﺎ ﺑﺴﯽ ﺧﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﺑﺨﻠﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﺎهﺪ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﭼﻪ راز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ز ﺗﻮﺷﻪاﯼ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﻬﺮﻩ ﺑﺮﻳﻢ‬
‫ﻧﻮازﺷﯽ ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫رﻋﺎﻳﺖ از ﺗﻮ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﻮﻳﻢ اﻳﻤﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ اﺷﺎرﻩهﺎ ﺑﺪان زﺧﻢ ﺟﺎﻧﮕﺪاز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺧﻮد‪ ،‬ﺁﮔﻬﯽ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺮدﯼ ﺑﻤﺎ‪ ،‬دﮔﺮ ﻣﭙﺴﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ ﻗﺼﻪاﯼ ز ﻧﺸﻴﺐ و ﻧﻪ از ﻓﺮاز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺑﻼﯼ راﻩ ﺗﻮ ﺑﺲ دﻳﺪﻩاﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻪ دﮔﺮ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ‪ ،‬ازﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ دراز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫دﮔﺮ ﺑﮑﺎر ﻧﻴﺎﻳﺪ ﮔﻠﻴﻢ ﮐﻮﺗﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮوﯼ دﺷﻤﻦ ﺧﻮد‪ ،‬در ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺧﻼف ﻣﻌﺮﻓﺖ و ﻋﻘﻞ‪ ،‬رﻩ ﭼﺮا ﺳﭙﺮﻳﻢ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﺻﺤﺒﺖ از ﻣﺠﺎز ﮐﻨﻴﻢ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ روﺷﻦ ﻇﻠﻢ ﺷﻤﺎ و ذﻟﺖ ﻣﺎ‬
‫‪١٦٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻓﻠﺴﻔﻪ‬
‫ﮐﺰ ﭼﻪ ﻣﻦ ﮔﺮدم اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺗﻮ دراز‬ ‫ﻧﺨﻮدﯼ ﮔﻔﺖ ﻟﻮﺑﻴﺎﺋﯽ را‬
‫ﭼﺎرﻩاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎ زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺴﺎز‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺎ هﺮ دو را ﺑﺒﺎﻳﺪ ﭘﺨﺖ‬
‫اﻳﻦ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻣﭙﺮس ز اهﻞ ﻣﺠﺎز‬ ‫رﻣﺰ ﺧﻠﻘﺖ‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬درﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺤﺮم راز‬ ‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ رزﻣﮕﻪ ﻧﺪارد راﻩ‬
‫ﻧﻨﻬﺪ ﻗﺪر‪ ،‬ﭼﺮخ ﺷﻌﺒﺪﻩﺑﺎز‬ ‫ﺑﺪرازﯼ و ﮔﺮدﯼ ﻣﻦ و ﺗﻮ‬
‫هﺮ دو ﮔﺮدﻳﻢ ﺟﻔﺖ ﺳﻮز و ﮔﺪاز‬ ‫هﺮ دو‪ ،‬روزﯼ در اوﻓﺘﻴﻢ ﺑﺪﻳﮓ‬
‫ﻧﺘﻮان ﮐﺮد ﺑﻬﺮ ﮔﻴﺘﯽ ﻧﺎز‬ ‫ﻧﺘﻮان ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﻠﮏ ﮔﺴﺘﺎخ‬
‫ﺳﺮ اﻳﻦ ﮐﻴﺴﻪ‪ ،‬ﮔﺮدد ﺁﺧﺮ ﺑﺎز‬ ‫ﺳﻮﯼ ﻣﺨﺰن روﻳﻢ زﻳﻦ ﻣﻄﺒﺦ‬
‫ﺑﺨﺮوﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﺑﯽ ﺁواز‬ ‫ﺑﺮوﻳﻢ از ﻣﻴﺎن و دم ﻧﺰﻧﻴﻢ‬
‫ﺁﺗﺶ ﺁﻣﺪ ﻣﻦ و ﺗﻮ را دﻣﺴﺎز‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﺧﺎﻣﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن در ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺑﻤﺎ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﺧﻠﻖ راﺳﺖ ﻧﻴﺎز‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ در زﺣﻤﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎز ﺧﻮﺷﻴﻢ‬
‫هﻢ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﭘﺮداز‬ ‫دهﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﺎر ﮐﺲ ﻧﭙﺮدازد‬
‫ﭼﻪ ﭘﻼس و ﭼﻪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻣﻤﺘﺎز‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻦ و ﭘﻴﺮهﻦ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﻴﻢ ﮔﻔﺘﻦ از ﺁﻏﺎز‬ ‫ﻣﺎ ﮐﺰ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر ﺑﯽﺧﺒﺮﻳﻢ‬
‫ﻗﺎﺋﺪ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬
‫ﮐﺎﯼ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻨﺖ اﻳﻦ ﺑﺪﺳﺮﯼ ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﮐﺮد ﺁﺳﻴﺎ ز ﺁب‪ ،‬ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﺎز ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫از ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺮا وزن و ﻗﺪر ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫از ﭼﻴﺮﻩدﺳﺘﯽ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺮا ﺻﺒﺮ و ﺗﺎب رﻓﺖ‬
‫وان ﺧﺎﮎ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻤﻦ ﺑﮕﺬرد‪ ،‬هﺒﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ روز‪ ،‬ﻗﺴﻤﺘﯽ ز ﺗﻨﻢ ﺧﺎﮎ ﻣﻴﺸﻮد‬
‫ﭼﻮن ﻣﻦ ﮐﻪ دﻳﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﺷﺐ و روز ﻣﺒﺘﻼﺳﺖ‬ ‫ﺁﺳﻮدﻩاﻧﺪ ﮐﺎرﮔﺮان ﺟﻤﻠﻪ‪ ،‬وﻗﺖ ﺷﺐ‬
‫ﺁﮔﻪ ﻧﻴﻢ ﮐﺰﻳﻦ هﻤﻪ ﮔﺮدش‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮدﻳﺪن اﺳﺖ ﮐﺎر ﻣﻦ‪ ،‬از اﺑﺘﺪاﯼ ﮐﺎر‬
‫اﻳﻦ ﭼﺸﻤﻪﯼ ﻓﺴﺎد‪ ،‬ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ از ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﺳﻮدن ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن‪ ،‬ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ درد را دواﺳﺖ‬ ‫زان ﭘﻴﺸﺘﺮ ﮐﻪ ﺳﻮدﻩ ﺷﻮم ﭘﺎﮎ‪ ،‬ﺑﺎز ﮔﺮد‬
‫ﺁﻟﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ درﻳﻦ ﭘﺎﮐﯽ و ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﻪ ﺳﺘﻢ ﺧﻮﯼ ﮐﺮدﻩاﯼ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ هﺮ ﺁﻧﭽﻪ از ﺗﻮ رﺳﺪ‪ ،‬ﺧﻮارﯼ و ﺟﻔﺎﺳﺖ‬ ‫در دل هﺮ ﺁﻧﭽﻪ از ﺗﻮ ﻧﻬﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻬﺮ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﺑﺼﺤﺮا‪ ،‬هﺰار ﺟﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﭼﻨﺪ ﻋﺮﺻﻪ ﺑﻤﻦ ﺗﻨﮓ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬
‫‪١٦٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺎ رهﺮوﻳﻢ و ﻗﺎﺋﺪ ﺗﻘﺪﻳﺮ‪ ،‬رهﻨﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺁب‪ ،‬ﮐﻴﻦ رﻩ و رﺳﻢ از ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺲ ﻓﺘﻨﻪهﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﻪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ از ﺗﻮ ﺗﻴﺮﻩروزﺗﺮم‪ ،‬ﺗﻨﮕﺪل ﻣﺒﺎش‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﮕﻔﺘﻪام ﮐﻪ ﺳﻤﻮم اﺳﺖ ﻳﺎ ﺻﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﻟﺮزﻳﺪﻩام هﻤﻴﺸﻪ ز هﺮ ﺑﺎد و هﺮ ﻧﺴﻴﻢ‬
‫ﺑﺮ ﺣﺎﻟﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺮﻳﺸﯽ و اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﮔﻮاﺳﺖ‬ ‫از ﮐﻮﻩ و ﺁﻓﺘﺎب‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﻟﻄﻤﻪ ﺧﻮردﻩام‬
‫ﻃﺒﻌﻢ ﻏﻨﯽ و دوﺳﺘﻴﻢ ﺧﺎﻟﯽ از رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫هﻤﻮارﻩ ﺟﻮد ﮐﺮدم و ﭼﻴﺰﯼ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﺲ ﻏﻨﭽﻪ ﮐﺰ ﻓﺮوغ ﻣﻨﺶ روﻧﻖ و ﺿﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺲ ﺷﺎﺧﻪ ﮐﺰ ﻓﺘﺎدﮔﻴﻢ ﺑﺮ ﻓﺮاﺷﺖ ﺳﺮ‬
‫ﮔﺮ ﺣﻠﻪ ﻳﻤﺎﻧﯽ و ﮔﺮ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻮرﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ز اﻟﻮدﮔﯽ‪ ،‬هﺮ ﺁﻧﭽﻪ رﺳﻴﺪﺳﺖ ﺷﺴﺘﻪام‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ هﻴﭽﮑﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﺎﺟﺮاﺳﺖ‬ ‫از رود و دﺷﺖ و درﻩ ﮔﺬﺷﺘﻴﻢ هﺰار ﺳﺎل‬
‫ﺁن ﻗﻄﺮﻩ ﮔﺎﻩ در زﻣﯽ و ﮔﺎﻩ در ﺳﻤﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﻗﻄﺮﻩام ﮐﻪ ﺑﺎد ﭘﺮاﮐﻨﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ‬
‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ دﻳﺪﻩاﻳﺪ ﮐﻪ او را ﻧﻪ ﺳﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺎس‬ ‫ﺳﺮ ﮔﺸﺘﻪام ﭼﻮ ﮔﻮﯼ‪ ،‬ز روزﯼ ﮐﻪ زادﻩام‬
‫ﮐﺎز ﻣﻦ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎغ و ﭼﻤﻦ را ﮔﻞ و ﮔﻴﺎﺳﺖ‬ ‫از ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺧﺴﺘﮕﻴﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬زان ﺳﺒﺐ‬
‫ور ﻧﻪ ﺑﮑﻮهﺴﺎر‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺳﻨﮓ ﺑﯽﺑﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻗﺪر ﺗﻮ ﺁن ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﻨﯽ ﺁرد‪ ،‬ﮔﻨﺪﻣﯽ‬
‫ﺁﺳﻮدﮔﯽ و ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ از ﺁب و ﻧﺎن ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ رﻧﺞ ﻣﻴﮑﺸﻴﻢ ﭼﻪ ﻏﻢ‪ ،‬زاﻧﮑﻪ ﺧﻠﻖ را‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﮐﺎر ﮐﻨﯽ ﺑﺸﮑﻨﯽ رواﺳﺖ‬ ‫ﺁﺑﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ار ﺑﺨﺎر ﺷﻮم در ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫از ﮐﺎرﮔﺎﻩ دهﺮ‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﮐﺎرﻣﺎن ﺳﺰاﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﮐﺎر هﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﺳﺰاوار دادﻩاﻧﺪ‬
‫ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺤﺘﺎج ﻧﺎﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻋﺰم ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬هﻴﭽﻴﮏ اﻳﻦ رﻩ ﻧﻤﻴﺮوﻳﻢ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺁن ﺑﻤﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ از ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻪ از ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫در زﺣﻤﺘﻴﻢ هﺮ دو ز ﺳﺨﺘﯽ و رﻧﺞ‪ ،‬ﻟﻴﮏ‬
‫در دﺳﺖ دﻳﮕﺮﻳﺴﺖ‪ ،‬ﮔﺮ ﺁ ب و ﮔﺮ ﺁﺳﻴﺎﺳﺖ‬ ‫از ﻣﺎ ﭼﻪ ﺻﻠﺢ ﺧﻴﺰد و ﺟﻨﮓ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﺗﺴﺖ‬
‫ﻗﺪر هﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺠﺰ ﻳﮑﺪم ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺳﺮو ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﻞ ﺳﺮخ‬
‫ﻣﺮگ‪ ،‬ﺑﺎ هﺴﺘﯽ ﻣﻦ ﺗﻮام ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻴﮏ ﭘﺎﻳﻪ ﺑﻤﺎﻧﻢ ﺻﺪ ﺳﺎل‬
‫ﭘﺸﺘﻢ از ﺑﺎر ﺣﻮادث‪ ،‬ﺧﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁزد و ﺧﻮش و ﺳﺮﺳﺒﺰم‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ دوﻟﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫دوﻟﺖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎوﻳﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ هﻤﻪ ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﺎ هﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﻢ و ﺑﺴﻴﺎر ﻣﮑﻦ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﻳﮏ ﮔﻞ‪ ،‬ﮐﻪ دﻣﯽ ﺧﺮم ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺪﻳﻦ ﻳﮑﺪم و ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮﺷﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺁﻧﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻗﺪر اﻳﻦ ﻳﮑﺪم و ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪان‬
‫‪١٦٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﻞ اﮔﺮ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻏﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﮔﻠﺰار ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪن‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‪ ،‬هﻤﺪم ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﻏﻢ ار هﻤﺪم ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺗﺎ ﺑﮑﺎرﻳﺶ ﺗﻮان زد‪ ،‬ﮐﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻋﻤﺮ ﮔﺮ ﻳﮏ دم و ﮔﺮ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ‬
‫هﻴﭽﮕﻪ ﭼﻬﺮﻩﯼ ﻣﺎ درهﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺨﻨﺪﻳﻢ ﺑﻪ هﺴﺘﯽ و ﺑﻪ ﻣﺮگ‬
‫زﺧﻢ ﺑﺲ هﺴﺖ‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﺮهﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺁﺷﮑﺎر اﺳﺖ ﺳﺘﻤﮑﺎرﯼ دهﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺣﺎﺗﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻳﮏ رﻩ ار داد‪ ،‬دو ﺻﺪ راﻩ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺁﺑﺖ از ﮐﻮﺛﺮ و از زﻣﺰم ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ هﻢ از ﭘﺎﯼ در ﺁﺋﯽ ﻧﺎﭼﺎر‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر‪ ،‬درﻳﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻳﺪ ﺁزادﻩ ﮐﺴﯽ را ﺧﻮاﻧﺪن‬
‫ﻣﺎهﺘﺎب و ﭼﻤﻦ و ﺷﺒﻨﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﭼﺮا ﺧﻮش ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬داﺋﻢ‬
‫در ﺧﻮر اﻳﻦ ﻏﻢ و اﻳﻦ ﻣﺎﺗﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻮدن و ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪن‬
‫درس ﺗﻘﺪﻳﺮ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﻣﺒﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻧﮕﺸﺘﻴﻢ ﺁﮔﻪ‬
‫ﺷﻤﻊ اﻳﻦ ﭘﺮﺗﮕﻪ ﻣﻈﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺧﺮدﯼ ﮐﻪ ﻧﺴﻴﻤﺶ ﺑﮑﺸﺪ‬
‫ﻗﻠﺐ ﻣﺠﺮوح‬
‫ﮐﺰ ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻮﯼ‪ ،‬ﺑﻤﻦ ﮐﺲ ﻧﻈﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دﯼ‪ ،‬ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺪاﻣﻦ ﻣﺎدر ﮔﺮﻳﺴﺖ زار‬
‫ﺁن ﺗﻴﺮ ﻃﻌﻨﻪ‪ ،‬زﺧﻢ ﮐﻢ از ﻧﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻃﻔﻠﯽ‪ ،‬ﻣﺮا ز ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺧﻮد ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ راﻧﺪ‬
‫ﮐﻮدﮎ ﻣﮕﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﭘﺪر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﻃﻔﺎل را ﺑﺼﺤﺒﺖ ﻣﻦ‪ ،‬از ﭼﻪ ﻣﻴﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ رﻧﺞ و ﺳﻌﯽ ﻓﻘﻴﺮان‪ ،‬ﺛﻤﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﻣﺮوز‪ ،‬اوﺳﺘﺎد ﺑﺪرﺳﻢ ﻧﮕﻪ ﻧﮑﺮد‬
‫ﺁن ﺷﺎﻩ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺧﻠﻘﺎن ﺑﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫دﻳﺮوز‪ ،‬در ﻣﻴﺎﻧﻪﯼ ﺑﺎزﯼ‪ ،‬ز ﮐﻮدﮐﺎن‬
‫اﻳﻦ اﺷﮏ و ﺁرزو‪ ،‬ز ﭼﻪ هﺮﮔﺰ اﺛﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻣﻦ در ﺧﻴﺎل ﻣﻮزﻩ‪ ،‬ﺑﺴﯽ اﺷﮏ رﻳﺨﺘﻢ‬
‫ﮐﻮ ﻣﻮزﻩاﯼ ﺑﭙﺎ و ﮐﻼهﯽ ﺑﺴﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﮔﻞ و ﺑﺎران ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮد‬
‫ﺁﺋﻴﻦ ﮐﻮدﮐﯽ‪ ،‬رﻩ و رﺳﻢ دﮔﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺗﻔﺎوت ﻣﻦ و ﻃﻔﻼن ﺷﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫وﻳﻦ ﺷﻤﻊ‪ ،‬روﺷﻨﺎﺋﯽ ازﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﺮﮔﺰ درون ﻣﻄﺒﺦ ﻣﺎ هﻴﺰﻣﯽ ﻧﺴﻮﺧﺖ‬
‫ﮐﺲ ﺟﺰ ﻣﻦ و ﺗﻮ‪ ،‬ﻗﻮت ز ﺧﻮن ﺟﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫هﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﻣﺎ ﺑﺮﻩ و ﻣﺮغ ﻣﻴﺨﻮرﻧﺪ‬
‫دﻳﻨﺎر و درهﻤﯽ‪ ،‬ﭘﺪر ﻣﻦ ﻣﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺮ وﺻﻠﻪهﺎﯼ ﭘﻴﺮهﻨﻢ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫از داﻧﻪهﺎﯼ ﮔﻮهﺮ اﺷﮑﺖ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻔﻘﺮ ﺗﻮ ﻃﻌﻨﻪ زد‬
‫ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻐﻴﺮ ﺗﻴﺸﻪ و ﮔﻬﯽ ﺁﺳﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫از زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﭘﺪر ﺧﻮد ﻣﭙﺮس‪ ،‬از ﺁﻧﮏ‬
‫‪١٦٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫رﺧﺘﺶ‪ ،‬ﮔﻪ ﺁﺳﺘﻴﻦ و ﮔﻬﯽ ﺁﺳﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻮرﻳﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺼﺪ ﺧﻮن دل ﺧﺮﻳﺪ‬
‫ﮔﻤﻨﺎم زﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ دﻩ و ﺳﻴﻢ و زر ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﺲ رﻧﺞ ﺑﺮد و ﮐﺲ ﻧﺸﻤﺮدش ﺑﻪ هﻴﭻ ﮐﺲ‬
‫ﺷﺎﺧﯽ ﮐﻪ از ﺗﮕﺮگ ﻧﮕﻮن ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻃﻔﻞ ﻓﻘﻴﺮ را‪ ،‬هﻮس و ﺁرزو ﺧﻄﺎﺳﺖ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﻣﺎ‪ ،‬ﻗﻤﺎﺷﯽ ازﻳﻦ ﺧﻮﺑﺘﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻧﺴﺎج روزﮔﺎر‪ ،‬درﻳﻦ ﭘﻬﻦ ﺑﺎرﮔﺎﻩ‬
‫ﮐﺎرﺁﮔﺎﻩ‬
‫زار ﺑﻨﺎﻟﻴﺪ و ﻧﺰار اوﻓﺘﺎد‬ ‫ﮔﺮﺑﻪﯼ ﭘﻴﺮﯼ‪ ،‬ز ﺷﮑﺎر اوﻓﺘﺎد‬
‫دزد ﻗﻀﺎ و ﻗﺪرش راﻩ ﺑﺴﺖ‬ ‫ﻧﺎﺧﻨﺶ از ﺳﻨﮓ ﺣﻮادث ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﮐﺎرﮔﺮ از ﮐﺎر ﺷﺪ و ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫از ﻃﻤﻊ و ﺣﻤﻠﻪ و ﭘﻴﮑﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﻄﺒﺨﻴﺶ هﻴﻤﻪ زد و ﺳﻮﺧﺖ ﭘﺸﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮎ دهﻘﺎن‪ ،‬ﺑﺴﺮش ﮐﻮﻓﺖ ﻣﺸﺖ‬
‫از ﺳﮓ ﺑﺎزار‪ ،‬ﺟﻔﺎهﺎ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫ﮔﺮﺑﻪﯼ هﻤﺴﺎﻳﻪ‪ ،‬دﻣﺶ را ﮔﺰﻳﺪ‬
‫از ﺗﻨﺶ‪ ،‬ﺁن ﻣﻮﯼ ﭼﻮ ﺳﻨﺠﺎب رﻳﺨﺖ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ دﻣﯽ ﺧﺎﮎ و دﻣﯽ ﺁب رﻳﺨﺖ‬
‫ﮔﺮﺳﻨﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺁن ﺷﮑﻢ ﺑﻴﻘﺮار‬ ‫ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺪ ﺁن دﻳﺪﻩﯼ ﺁﺋﻴﻨﻪوار‬
‫در ﻋﻮض ﺷﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺁب ﺧﻮرد‬ ‫از ﻏﻢ ﮐﺸﮏ و ﮐﺮﻩ‪ ،‬ﺧﻮﻧﺎب ﺧﻮرد‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﻧﻤﻴﮑﺮد ﺑﻪ دﻳﮓ و ﺑﻪ ﺧﻢ‬ ‫دودﻩ ﻧﻤﻴﺴﻮد ﺑﻪ ﮔﻮش و ﺑﻪ دم‬
‫ﮔﺮﺑﻪﯼ ﭘﻴﺮ ﻓﻠﮑﺶ‪ ،‬ﻣﻮش ﮐﺮد‬ ‫ﺣﻴﻠﻪ و ﺗﺰوﻳﺮ‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد‬
‫ﻧﻴﺮوﯼ دﻧﺪان و دهﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺎﻳﻪﯼ هﺴﺘﻴﺶ‪ ،‬ز ﺗﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﻣﻮش ﺑﺪ اﻧﺪﻳﺶ‪ ،‬در اﻧﺒﺎر ﺷﺪ‬ ‫ﮔﺮﺑﻪ ﭼﻮ رﻧﺠﻮر و ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪ‬
‫ﺑﻨﺪ ز هﺮ ﮐﻴﺴﻪ و اﻧﺒﺎن ﮔﺴﺴﺖ‬ ‫در هﻤﻪ ﺟﺎ ﺧﻔﺖ و ﺑﻪ هﺮ ﺳﻮ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫ﭘﺎﯼ ﮐﺸﺎن‪ ،‬ﮐﺮد ﺑﻪ اﻧﺒﺎر راﻩ‬ ‫ﮔﺮﺑﻪ ﭼﻮ دﻳﺪ ﺁن رﻩ و رﺳﻢ ﺗﺒﺎﻩ‬
‫ﺗﺎ رﻣﻘﯽ در دل و ﺟﺎن در ﺗﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺨﻮد‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ در اﻓﺘﺎدﻧﺴﺖ‬
‫ﻣﺮدﻩام از ﮐﺎهﻠﯽ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬ ‫زﻧﺪﻩام و ﻣﻮش ﻧﺘﺮﺳﺪ ز ﻣﻦ!‬
‫ﺁﮔﻬﻢ از ﮐﺎرﮔﻪ روزﮔﺎر‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻧﻤﻴﻴﺪم از دﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎر‬
‫ﻣﻮش از اﻳﻦ ﻗﺼﻪ‪ ،‬ﺧﺒﺮدار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺮوﯼ ﭘﻴﮑﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﯼ ﺑﺮدم ﺁﺳﻤﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ از اﻣﺮوز ﺷﻮم ﮐﺎردان‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻴﻨﺪﻧﺪ ز اﻧﺪﻳﺸﻪ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻴﻨﻢ ﺳﻮﯼ ﻣﻮﺷﺎن ﺑﺨﺸﻢ‬
‫ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد ﻋﺮﺻﻪ ﺗﻨﮓ‬ ‫زﺧﻢ زﻧﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻔﺮﺳﻮدﻩ ﭼﻨﮓ‬
‫‪١٦٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁن ﺷﮑﻢ ﮔﺮﺳﻨﻪ را ﺳﻴﺮ ﮐﺮد‬ ‫ﮔﺮﺑﻪ ﭼﻮ ﺁن هﻤﺖ و ﺗﺪﺑﻴﺮ ﮐﺮد‬

‫ﻣﻮش ﺑﺘﺮﺳﻴﺪ و ز ﺗﺮس اﻳﺴﺘﺎد‬ ‫ﺑﺮ زﻧﺦ از ﺣﻴﻠﻪ ﺑﻴﻔﮑﻨﺪ ﺑﺎد‬
‫ﻣﻮش ﺑﻠﺮزﻳﺪ و هﻤﺎﻧﺠﺎ ﻧﺸﺴﺖ‬ ‫ﺟﺴﺖ و ﺧﺮاﺷﻴﺪ زﻣﻴﻦ را ﺑﺪﺳﺖ‬
‫رﻧﺞ ز ﺗﻦ‪ ،‬درد ز دﻧﺪان ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻣﻮﺷﮏ ﭼﻨﺪﯼ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﺸﮑﻨﺪ اﻳﺎم‪ ،‬ﺗﺮازوﯼ ﺗﻮ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺮود ﻗﻮت ﺑﺎزوﯼ ﺗﻮ‬
‫ﺟﺎن ز ﺗﻮ ﺧﻮاهﺪ هﻨﺮ و ﺟﺴﻢ ﻧﺎن‬ ‫ﺗﺎ ﻧﺮﺑﻮدﻧﺪ ز دﺳﺘﺖ ﻋﻨﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺷﻮدت ﭘﻴﺮ ﺧﺮد‪ ،‬رهﻨﻤﺎﯼ‬ ‫روﯼ ﻣﺘﺎب از رﻩ ﺗﺪﺑﻴﺮ و راﯼ‬
‫ﭘﺸﺖ ﻗﻮﯼ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎر داد‬ ‫ﺑﺮ هﻤﻪ ﮐﺎرﯼ‪ ،‬ﻓﻠﮏ اﻓﺰار داد‬
‫ﭘﻴﺸﺘﺮ اﻓﺘﻨﺪ ازو دﻳﮕﺮان‬ ‫هﺮ ﮐﻪ درﻳﻦ راﻩ رود ﺳﺮ ﮔﺮان‬
‫ﮔﻮهﺮﯼ وﻗﺖ‪ ،‬ﺧﺮﻳﺪار ﺑﻮد‬ ‫ﺗﺎ ﮔﻬﺮﯼ در ﺻﺪف ﮐﺎر ﺑﻮد‬
‫ﮐﺎرﮔﺎﻩ ﺣﺮﻳﺮ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﻴﻤﺰد‪ ،‬ﻋﻤﺮ ﺑﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺮم ﭘﻴﻠﻪ ﺷﻨﻴﺪم ﮐﻪ ﻃﻌﻨﻪ زد ﺣﻠﺰون‬
‫هﺮ ﺁﻧﭽﻪ رﻳﺸﺘﻪاﯼ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺗﺮا ﮐﻔﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﯽ هﻼﮎ ﺧﻮد‪ ،‬اﯼ ﺑﻴﺨﺒﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻴﮑﻮﺷﯽ‬
‫دو ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻦ و در ﭼﺎﻩ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻨﻴﺎد ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻴﺸﻪ زدن‬
‫ﻣﮕﺮد اﻳﻤﻦ و ﻓﺎرغ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪ راهﺰن اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮو در و دﻳﻮار ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﮑﻢ ﮐﻦ‬
‫ﺧﻴﺎل ﭘﺮورش ﺗﻦ‪ ،‬ز ﻗﺪر ﮐﺎﺳﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬ﻗﺪر ﮐﺴﯽ را ﻧﮑﺎﺳﺖ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ هﻤﭽﻮ ﺗﻮ‪ ،‬داﺋﻢ ﺑﻔﮑﺮ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺨﺪﻣﺖ دﮔﺮان دل ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاهﺪ داد‬
‫ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺮگ از ﻗﻔﺎﯼ زﻳﺴﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﻳﮓ ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬روزﯼ ﮔﺮم ﺑﺠﻮﺷﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﻮﻗﺖ زﻧﺪﮔﻴﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ و ﭘﻴﺮهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮوز ﻣﺮﮔﻢ‪ ،‬اﮔﺮ ﭘﻴﻠﻪ ﮔﻮر ﮔﺸﺖ و ﮐﻔﻦ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺑﺴﺎط ﮐﻪ اﺑﺮﻳﺸﻤﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎر ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺨﻴﺮﻩ ﻧﺨﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺮم اﺑﺮﻳﺸﻢ‬
‫ﭘﺮﻧﺪ و دﻳﺒﻪﯼ ﮔﻠﺮﻧﮓ‪ ،‬هﺮ ﮐﺮا ﺑﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ز ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ و ﺧﻮن ﺧﻮردن ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﺎروان ﭼﻤﻦ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ و ﻣﻴﻮﻩ‪ ،‬ﺧﻮش و ﺗﺎزﻩ رس اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺻﻴﺪ ﻗﻔﺲ‪ ،‬ﻣﺮغ ﭼﻤﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ در ﺑﺎغ و ﻧﻪ در ﺳﺒﺰﻩ‪ ،‬ﮐﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﺸﺎﯼ اﻳﻦ ﻗﻔﺲ و ﺑﻴﺮون ﺁﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺤﺮ دزد و ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﻋﺴﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺒﺮو ﮔﻴﺘﯽ ﭼﮑﻨﻢ‬
‫‪١٦٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﯼ ﺑﺴﺎ دام‪ ،‬ﮐﻪ در ﭘﻴﺶ و ﭘﺲ اﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﺑﺴﺎ ﮔﻮﺷﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻴﺪان ﺑﻼﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻣﻴﻨﮕﺮم‪ ،‬ﺧﺎر و ﺧﺲ اﺳﺖ‬ ‫در ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻳﮏ ﮔﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﻔﺲ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﻧﻪ هﻤﻴﻦ ﻳﮏ ﻗﻔﺲ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﻏﺎﻓﻞ و ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻣﭙﺮ‬
‫اﻳﻨﮑﻪ دﻳﺪﻳﺶ ﭼﻮ ﻋﻨﻘﺎ‪ ،‬ﻣﮕﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﺮخ ﭘﺴﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪش ﻣﺸﻤﺎر‬
‫ﺳﺒﺰﻩاش اﺳﺐ و ﺻﺒﺎﻳﺶ ﺟﺮس اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎروان اﺳﺖ ﮔﻞ و ﻻﻟﻪ ﺑﺒﺎغ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم هﻮﯼ و هﻮس اﺳﺖ‬ ‫ز ﮔﺮﻓﺘﺎرﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﻋﺒﺮت ﮔﻴﺮ‬
‫ﺁﻩ ﺳﺮدﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﺎﺻﻞ هﺴﺘﯽ ﺑﻴﻬﻮدﻩﯼ ﻣﺎ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ دﻳﺪﻳﻢ و ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ﺑﺲ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ دﻳﺪ اﻳﻦ هﻤﻪ و ﮔﻮش ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺎ‬
‫ﻧﮑﺮدﻩ ﭘﺮﺳﺶ ﭼﻮﮔﺎن‪ ،‬هﻮاﯼ ﮔﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﻧﺨﻮاﻧﺪﻩ ﻓﺮق ﺳﺮ از ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﻋﺰم ﮐﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﮑﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﻧﭙﺮداﺧﺘﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺮوز ﮐﻮﺷﺶ و ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬ﺁرزو ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ هﻤﺖ و ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‪ ،‬هﻮس راﻧﺪﻳﻢ‬
‫هﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻳﺪﻳﻢ و هﻤﭽﻮ او ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﻋﺒﺚ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﻔﺘﺎدﻳﻢ‪ ،‬دﻳﻮ ﺁز و هﻮﯼ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺗﻔﺴﻴﺮ »ﺟﺎهﺪوا« ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﻣﺠﺎهﺪﻩ ﮐﺮدﻳﻢ در ﻃﺮﻳﻖ ﻧﻔﺎق‬
‫ﭼﻮ ﺁب ﺧﺸﮏ ﺷﺪ‪ ،‬اﻧﺪﻳﺸﻪﯼ ﺳﺒﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮﻧﺎن ز ﺳﻔﺮﻩ ﺑﺒﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻔﺮﻩ ﮔﺴﺘﺮدﻳﻢ‬
‫ﻣﻠﻮل ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﺎ رﺳﻢ و رﻩ ﻧﮑﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ ﻣﺎ ﻧﺒﻮد ﭼﺮا‬
‫ﮐﻪ اﺗﺤﺎد ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻳﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻋﺪو ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻬﺪﻧﺎﻣﻪ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬اهﺮﻣﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪ‬
‫از ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻧﺸﻴﻤﻦ درﻳﻦ ﮐﺮو ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫هﺰار ﻣﺮﺗﺒﻪ درﻳﺎﯼ ﭼﺮخ‪ ،‬ﻃﻮﻓﺎن ﮐﺮد‬
‫ﻧﻪ هﻤﭽﻮ ﺳﺒﺰﻩ‪ ،‬ﻧﺸﺎﻃﯽ ﺑﻄﺮف ﺟﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﻧﻪ هﻤﭽﻮ ﻏﻨﭽﻪ‪ ،‬ﺑﺪاﻣﺎن ﮔﻠﺒﻨﯽ ﺧﻔﺘﻴﻢ‬
‫از ﺁن ﺑﻮرﻃﻪﯼ ﺗﺎرﻳﮏ ﺟﻬﻞ‪ ،‬رو ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻧﻬﻔﺘﻴﻢ ﺷﺎﻣﮕﺎﻩ رﺣﻴﻞ‬
‫ﭼﻮ ﺳﻮزﻧﯽ ز ﻧﺦ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﻌﻤﺮ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ‪ ،‬اﺻﻼ ﻧﺴﻮﺧﺘﻴﻢ‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫هﺰار ﺟﺎﻣﻪ درﻳﺪﻧﺪ و ﻣﺎ رﻓﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺲ رﻓﻮش ﻧﮑﺮد‬
‫هﻤﯽ ﺑﺘﻦ ﮔﺮوﻳﺪﻳﻢ و ﺷﺴﺘﺸﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺗﺒﺎﻩ ﺷﺪ دل از ﺁﻟﻮدﮔﯽ و دم ﻧﺰدﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻨﻴﺴﺶ‪ ،‬ﭼﻮ ﻳﮏ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺧﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﺳﻤﻨﺪ ﺗﻮﺳﻦ اﻓﻼﮎ‪ ،‬راهﻮار ﻧﮕﺸﺖ‬
‫هﻤﺎرﻩ ﺑﺮ ﺳﺮ اﻳﻦ ﻻﺷﻪ‪ ،‬هﺎﯼ و هﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ز ﻓﺮط ﺁز‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﺮدار ﺧﻮار ﺗﻴﺮﻩ درون‬
‫ﺑﺠﺒﺮ‪ ،‬ﻟﻘﻤﻪ رﺑﻮدﻳﻢ و در ﮔﻠﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ﭼﻮ زورﻣﻨﺪ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬از دهﺎن ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن‬
‫‪١٧٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺎﺷﮏ ﺑﻴﻮﻩ زﻧﺎن‪ ،‬ﺣﻔﻆ ﺁﺑﺮو ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫ز رﺷﻮﻩ‪ ،‬اﺳﺐ ﺧﺮﻳﺪﻳﻢ و ﺧﺎﻧﻪ و دﻩ و ﺑﺎغ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺣﮑﺎﻳﺖ ز رﻧﮓ و ﺑﻮ ﮐﺮدﻳﻢ‬ ‫از ﺁن ز ﺷﺎخ ﺣﻘﺎﻳﻖ‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﺑﺮﯼ ﻧﺮﺳﻴﺪ‬
‫ﮐﺮﺑﺎس و اﻟﻤﺎس‬
‫ﺑﺪﺳﺖ ﺁورد اﻟﻤﺎﺳﯽ دل اﻓﺮوز‬ ‫ﻳﮑﯽ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوﺷﯽ‪ ،‬ﺛﺮوت اﻧﺪوز‬
‫ﺑﺒﺴﺘﺶ ﺳﺨﺖ و ﺳﻮﯼ ﻣﺨﺰﻧﺶ ﺑﺮد‬ ‫ﻧﻬﺎدش در ﻣﻴﺎن ﮐﻴﺴﻪاﯼ ﺧﺮد‬
‫ﺑﺸﺎم اﻧﺪر‪ ،‬ﻧﻬﻔﺖ ﺁن روز روﺷﻦ‬ ‫دراﻓﮑﻨﺪش ﺑﺼﻨﺪوﻗﯽ از ﺁهﻦ‬
‫ﭼﺮاغ اﻳﻤﻦ ﻧﻤﻮد‪ ،‬از ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺮ ﺁن ﺻﻨﺪوق زد ﻗﻔﻠﯽ ز ﭘﻮﻻد‬
‫ﺣﺴﺎب ﮐﺎ رﺧﻮد ﮔﻢ ﮐﺮد ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ز ﺑﻨﺪ و ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﺪ ﮐﻴﺴﻪ ﺁﮔﺎﻩ‬
‫ﺑﺒﺎﻟﻴﺪ و ﺑﺴﯽ ﺧﻮد را ﭘﺴﻨﺪﻳﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﻬﺮ و اﺷﺘﻴﺎق ﮔﻮهﺮﯼ دﻳﺪ‬
‫ﻧﻪ زﻳﺒﺎ ﺑﻮد و ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺖ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد و ﻣﻴﺎﻧﮕﺎﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻬﺮ اوﺳﺖ رﻧﺞ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﻤﺎن ﮐﺮد‪ ،‬از ﻏﺮور و ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ‬
‫ﻓﺮوﺗﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاﯼ داﺷﺖ‬ ‫ﺑﺪان ﺑﻴﻤﺎﻳﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮدن ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ‬
‫ﺑﻮزن و ﻗﺪر ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬اﻓﺰود ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ز ﺣﺮف ﻧﺮخ و ﭘﻴﻐﺎم ﺧﺮﻳﺪار‬
‫ﺑﻨﺎم ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬هﺮ رﻣﺰﯼ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﺨﻮد ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺟﻬﺎن اﻓﺮوزﯼ از ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﮑﺮدم درﻳﻦ ﺻﻨﺪوق ﺁهﻦ‬ ‫ﻧﺒﻮد ار ﺣﮑﻤﺘﯽ در ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻦ‬
‫ﻋﺠﺐ رﻧﮕﯽ درﻳﻦ رﺧﺴﺎر ﺑﻮدﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎل و ﺟﺎﻩ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮدﺳﺖ‬
‫ﻋﺠﺐ رﺧﺸﻨﺪﻩ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺑﺨﺖ ﭘﻴﺮوز‬ ‫ﺑﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﻓﺰون ﮐﺮدﻧﺪ هﺮ روز‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻨﺪم ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎ ﻗﻔﻞ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﻣﺮا ﻧﻘﺎد ﮔﺮدون ﻗﻴﻤﺘﯽ داد‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ‪ ،‬رﻓﻴﻘﯽ هﺴﺖ در راﻩ‬ ‫ﺑﺪو اﻟﻤﺎس ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﯼ ﻳﺎر ﺧﻮدﺧﻮاﻩ‬
‫ﻗﺮﻳﻦ ﻣﺎ ﺷﺪﯼ‪ ،‬ﻣﺎ را ﻧﺪﻳﺪﯼ‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻬﺮ زﻳﺒﺎ را ﻧﺪﻳﺪﯼ‬
‫ﭼﻪ ﺧﻮﻳﺸﯽ‪ ،‬رﻳﺴﻤﺎن و ﺁﺳﻤﺎن را‬ ‫ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﺎ ﺟﻮاهﺮ‪ ،‬رﻳﺴﻤﺎن را‬
‫ﮐﺴﯽ دﻳﺒﺎ ﻧﺒﺎﻓﺪ ﺑﺎ ﻧﺦ ﺧﺎم‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ را ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﻪ ﺑﻬﺮ ﮐﻴﺴﻪ‪ ،‬از ﺑﻬﺮ ﮔﻬﺮ داﺷﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوش‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﮔﺬر داﺷﺖ‬
‫ﻧﻪ از ﺑﻬﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬از ﺑﻬﺮ ﻣﺎ رﻓﺖ‬ ‫ﺑﻤﺨﺰن‪ ،‬ﮔﺮ ﺷﺒﯽ ﭼﻮن و ﭼﺮا رﻓﺖ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮن ﺷﺐ ﺗﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻣﻦ ﺻﺒﺢ درﺧﺸﺎن‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺸﺘﯽ ﭘﻨﺒﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﭘﺮوردﻩﯼ ﮐﺎن‬
‫ﺗﺮا ﺑﮕﺮﻓﺖ دﺳﺖ ﭼﺮخ از ﺧﺎﮎ‬ ‫ﭼﻮ در داﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﯽ ﮔﻮهﺮﯼ ﭘﺎﮎ‬
‫‪١٧١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ از ﺗﻮ ﺑﻨﺪ و ﻗﻔﻞ از در‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﮔﻴﺮﻧﺪ اﻳﻦ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ ﮔﻮهﺮ‬

‫ﺗﺮا هﻤﺴﺎﻳﻪ ﻧﻴﮑﻮ ﺑﻮد‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪارﯼ رﻩ و رﺳﻢ ﺗﻮ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دارﯼ هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﺎﻧﯽ در ﺁﻏﻮش‬ ‫از ﺁن ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﻧﮑﺮدﻧﺪت ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﭙﺮدﻧﺪ ﮔﻨﺠﯽ ﺷﺎﻳﮕﺎﻧﺖ‬ ‫از ﺁن ﮐﺮدﻧﺪ در ﮐﻨﺠﯽ ﻧﻬﺎﻧﺖ‬
‫ﺷﻮد ﮐﺎر ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﺁﻧﮕﻪ دﮔﺮﮔﻮن‬ ‫ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﻣﻦ ﻓﺘﺪ زﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﺑﻴﺮون‬
‫ﻧﻪ ﻏﻴﺮ از رﻳﺴﻤﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺗﺎر ﭘﻮدﯼ‬ ‫ﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺎﻳﻪاﯼ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻮدﯼ‬
‫ﺗﻮ ﮐﺮﺑﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺮا ﺧﻮاﻧﻨﺪ اﻟﻤﺎس‬ ‫ﺑﻪ ﭘﻴﺮاﻣﻮن ﻣﻦ‪ ،‬دارﻧﺪ ﺷﺐ ﭘﺎس‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻴﻨﺪ ﻣﺮا روﯼ‬ ‫ﻧﻈﺮ ﺑﺎزﯼ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﺁن ﻳﺎر دﻟﺠﻮﯼ‬
‫ﺗﺮا ﺑﺮ ﺑﺴﺖ و ﻣﺎ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ اﻳﻤﻦ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﮕﺸﻮد و ﻣﺎ ﮔﺸﺘﻴﻢ روﺷﻦ‬
‫ﭼﻮ ﺁن ﺑﻴﺮون ﺷﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﺧﺎﮎ اﺳﺖ‬ ‫ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻦ‪ ،‬ز ﻧﻮر ﺟﺎن ﭘﺎﮎ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻌﺒﻪﯼ دل‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﻴﮕﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﻌﺒﻪ‪ ،‬زﻳﻨﺴﺎن‬ ‫ﮔﻪ اﺣﺮام‪ ،‬روز ﻋﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن‬
‫ﻋﺮوس ﭘﺮدﻩﯼ ﺑﺰم وﺻﺎﻟﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺮﺁت ﻧﻮر ذواﻟﺠﻼﻟﻢ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪم ﻋﺰﻳﺰ و ﻧﺎﻣﻮر داﺷﺖ‬ ‫ﻣﺮا دﺳﺖ ﺧﻠﻴﻞ اﷲ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ‬
‫ﻣﮑﺎﻧﯽ هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﻓﺮﺧﻨﺪﻩ و ﭘﺎﮎ‬ ‫ﻧﺒﺎﺷﺪ هﻴﭻ اﻧﺪر ﺧﻄﻪﯼ ﺧﺎﮎ‬
‫ﭼﻮ ﻣﻠﮏ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﺮاﯼ اﻳﻤﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺰم ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺴﺎط روﺷﻨﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺴﯽ ﻗﺮﺑﺎﻧﻴﺎن ﺧﺎص دارﻳﻢ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪﯼ اﺧﻼص دارﻳﻢ‬
‫ﺑﻨﺎﯼ ﺷﻮق را‪ ،‬ﺑﻨﻴﺎد از ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫اﺳﺎس ﮐﺸﻮر ارﺷﺎد‪ ،‬از ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻬﺎن را ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺋﻴﻢ‬ ‫ﭼﺮاغ اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﺮواﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎﺋﻴﻢ‬
‫ﺣﻘﻴﻘﺖ را ﮐﺘﺎب و دﻓﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎﻩ ﻣﺎﻩ و اﺧﺘﺮ‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﯽ ﮔﺮدن ﻓﺮازان‪ ،‬ﺳﺮ ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﺑﺲ ﺷﻬﺎن اﻓﺴﺮ ﻧﻬﺎدﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﯽ ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ‪ ،‬در ﭘﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪم‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮔﻮهﺮ‪ ،‬ز ﺑﺎم ﺁوﻳﺨﺘﻨﺪم‬
‫ﺑﻤﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺣﺎﻣﯽ اﻓﺘﺎدﮔﺎﻧﻴﻢ‬ ‫ﺑﺼﻮرت‪ ،‬ﻗﺒﻠﻪﯼ ﺁزادﮔﺎﻧﻴﻢ‬
‫در ﺁن هﻢ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪاﯼ ﺟﺰ ﻧﺎم ﺣﻖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺘﺎب ﻋﺸﻖ را‪ ،‬ﺟﺰ ﻳﮏ ورق ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺒﺎرﮎ ﻧﻴﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﮐﺎر ﭘﺮداﺧﺖ‬ ‫ﻣﻘﺪس هﻤﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺑﺎرﮔﻪ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﺧﺪا را ﺳﺠﺪﻩ ﺁرد‪ ،‬ﮔﺎﻩ و ﺑﻴﮕﺎﻩ‬ ‫درﻳﻦ درﮔﺎﻩ‪ ،‬هﺮ ﺳﻨﮓ و ﮔﻞ و ﮐﺎﻩ‬
‫‪١٧٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﺟﺴﺎم و اﺟﺮام‬ ‫»اﻧﺎ اﻟﺤﻖ« ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬در و ﺑﺎم‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻮﻳﺎن ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺑﯽ زﺑﺎﻧﻨﺪ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻋﺮﺷﻴﺎن ﺗﺴﺒﻴﺢ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﭘﺮ روحاﻻﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻓﺮش رﻩ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪﯼ را‪ ،‬ﮐﻤﺎل از درﮔﻪ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﺴﯽ را دﺳﺖ ﺑﺮ ﮐﺲ ﺗﺎﺧﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬رﺧﺼﺖ ﺗﻴﻎ ﺁﺧﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺷﮑﺎر ﺁﺳﻮدﻩ اﺳﺖ و ﻃﺎﺋﺮ ﺁزاد‬ ‫ﻧﻪ دام اﺳﺖ اﻧﺪرﻳﻦ ﺟﺎﻧﺐ‪ ،‬ﻧﻪ ﺻﻴﺎد‬
‫ﺧﻮش ﺁن ﻣﻌﻤﺎر‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﻃﺮح ﻧﮑﻮ رﻳﺨﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺁن اﺳﺘﺎد‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺁب و ﮔﻞ ﺁﻣﻴﺨﺖ‬
‫ﺧﻮش ﺁن ﺑﺎزارﮔﺎن‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺣﻠﻪ ﺑﻔﺮوﺧﺖ‬ ‫ﺧﻮش ﺁن درزﯼ‪ ،‬ﮐﻪ زرﻳﻦ ﺟﺎﻣﻪام دوﺧﺖ‬
‫ﺑﮕﺮدون ﺑﻠﻨﺪم‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﻳﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا‪ ،‬زﻳﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ﺑﺲ ﻧﺎمﺁورﻳﻬﺎﺳﺖ‬
‫ز ﻧﻴﮑﺎن‪ ،‬ﺧﻮد ﭘﺴﻨﺪﻳﺪن ﻧﻪ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪوﺧﻨﺪﻳﺪ دل ﺁهﺴﺘﻪ‪ ،‬ﮐﺎﯼ دوﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻮﺋﯽ ﻓﺎرﻏﯽ از ﮐﻌﺒﻪﯼ دل‬ ‫ﭼﻨﺎن راﻧﯽ ﺳﺨﻦ‪ ،‬زﻳﻦ ﺗﻮدﻩﯼ ﮔﻞ‬
‫ﻣﺒﺎرﮎ ﮐﻌﺒﻪاﯼ ﻣﺎﻧﻨﺪ دل ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﭼﻴﺰﯼ ﺑﺮون از ﺁب و ﮔﻞ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺑﻔﺮاﺷﺖ دﺳﺖ ﺣﯽ داور‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﺳﺎﺧﺖ اﺑﺮاهﻴﻢ ﺁذر‬
‫ﻣﺮا از ﭘﺮﺗﻮ ﺟﺎن‪ ،‬ﺁب و رﻧﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﺁب و رﻧﮓ از ﺧﺎل و ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﺁراﻣﮕﺎﻩ از ﺳﻴﻨﻪ دادﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﮔﻮهﺮ و ﮔﻨﺠﻴﻨﻪ دادﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎزﺳﺖ در‪ ،‬هﺮﮔﺎﻩ و ﺑﻴﮕﺎﻩ‬ ‫ﺗﺮا در ﻋﻴﺪهﺎ ﺑﻮﺳﻨﺪ درﮔﺎﻩ‬
‫ﻣﺮا ﻣﻌﻤﺎر هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺮد ﺁﺑﺎد‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﺑﻨﺪﻩاﯼ ﺑﻨﻬﺎد ﺑﻨﻴﺎد‬
‫ﻣﺮا ﺗﻔﺴﻴﺮﯼ از هﺮ دﻓﺘﺮ ﺁرﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺗﺎج ار ز ﭼﻴﻦ و ﮐﺸﻤﺮ ﺁرﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا در هﺮ رگ‪ ،‬از ﺧﻮن ﺟﻮﻳﺒﺎرﻳﺴﺖ‬ ‫ز دﻳﺒﺎ‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﺮا ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﺗﻮ از ﺧﺎﮐﯽ و ﻣﺎ از ﺟﺎن ﭘﺎﮐﻴﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﺟﺴﻢ ﺗﻴﺮﻩاﯼ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﻴﻢ‬
‫ﻣﺮا هﻢ هﺴﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮﯼ و راﺋﯽ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﻣﺮوﻩاﯼ هﺴﺖ و ﺻﻔﺎﺋﯽ‬
‫وﮔﺮ هﺴﺖ‪ ،‬اﻧﻌﮑﺎس ﭼﻬﺮﻩﯼ اوﺳﺖ‬ ‫درﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﻌﯽ ﺟﺰ رخ دوﺳﺖ‬
‫ﻣﺮا ﻳﺎرﻧﺪ ﻋﺸﻖ و ﺣﺴﺮت و ﺁﻩ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ دوﺳﺘﺪارﻧﺪ اﺧﺘﺮ و ﻣﺎﻩ‬
‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﻋﻘﻞ و ﺟﺎن‪ ،‬هﻤﺴﺎﻳﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﻏﺮق در ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫درﻳﻦ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﻧﺎﺧﺪاهﺎﺳﺖ‬ ‫درﻳﻦ ﻋﺰﻟﺘﮕﻪ ﺷﻮق‪ ،‬ﺁﺷﻨﺎهﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﻤﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﺎص ﺧﺪاﺋﻴﻢ‬ ‫ﺑﻈﺎهﺮ‪ ،‬ﻣﻠﮏ ﺗﻦ را ﭘﺎدﺷﺎﺋﻴﻢ‬
‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻧﻘﺸﯽ‪ ،‬هﺮ ﻧﻘﺸﯽ ﻣﺠﺎزﯼ اﺳﺖ‬ ‫درﻳﻨﺠﺎ رﻣﺰ‪ ،‬رﻣﺰ ﻋﺸﻖ ﺑﺎزﯼ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺨﻮن ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﭘﻴﮑﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﻣﺎ را‬ ‫درﻳﻦ ﮔﺮداب‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﻣﺎ را‬
‫‪١٧٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ازﻳﻦ درﻳﺎ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺪﻳﺪﯼ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮن ﮐﺸﺘﮕﺎن دل ﻧﺪﻳﺪﯼ‬

‫ﮐﺠﺎ ز ﺁﻟﻮدﮔﻴﻬﺎ ﺑﺎﮎ دارد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﺎو ﮐﻌﺒﻪﯼ دل ﭘﺎﮎ دارد‬
‫ﭼﻪ ﻗﻨﺪﻳﻠﯽ اﺳﺖ از ﺟﺎن روﺷﻨﺎﺗﺮ‬ ‫ﭼﻪ ﻣﺤﺮاﺑﯽ اﺳﺖ از دل ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﺮ‬
‫ﺧﻮش ﺁن ﻣﺮﻏﯽ‪ ،‬ﮐﺎزﻳﻦ ﺷﺎخ ﺁﺷﻴﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﺧﻮش ﺁن ﮐﻮ ﺟﺎﻣﻪ از دﻳﺒﺎﯼ ﺟﺎن ﮐﺮد‬
‫ﮐﻨﺪ در ﺳﺠﺪﮔﺎﻩ دل‪ ،‬ﻧﻤﺎزﯼ‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﺲ‪ ،‬ﮐﺰ ﺳﺮ ﺻﺪق و ﻧﻴﺎزﯼ‬
‫ﮐﻪ دل ﭼﻮن ﮐﻌﺒﻪ‪ ،‬زاﻻﻳﺶ ﺗﻬﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺮ ﻣﻬﺘﺮان‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻬﯽ داﺷﺖ‬
‫ﮐﻤﺎن ﻗﻀﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﯽ ﮔﻴﺮ و دار در رﻩ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮﺷﮑﯽ را ﺑﻤﻬﺮ‪ ،‬ﻣﺎدر ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻬﺎن‪ ،‬ﻓﺘﻨﻪهﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ و ﻗﻔﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﻮﯼ اﻧﺒﺎر‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﺮو‬
‫دهﺮ ﺑﯽﺑﺎﮎ و ﭼﺮخ‪ ،‬ﺑﯽﭘﺮواﺳﺖ‬ ‫ﺗﻠﻪ و دام و ﺑﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ‬
‫دام‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﺸﻨﯽ زﻳﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﺗﻠﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎﻧﻪاﻳﺴﺖ ﻧﮑﻮ‬
‫اﯼ ﺑﺴﺎ رﻧﮓ ﺧﻮش‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻔﺮﺳﺎﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﺑﺴﺎ رهﻨﻤﺎ ﮐﻪ راهﺰن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻟﻘﻤﻪ‪ ،‬ﺧﻮن دل‪ ،‬ﻧﻪ ﻏﺬاﺳﺖ‬ ‫زاهﻨﻴﻦ ﻣﻴﻠﻪ‪ ،‬ﮔﺮدﮐﺎن ﻣﺮﺑﺎﯼ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺳﻔﺮﻩاﻳﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺎن ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻣﺴﮑﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻻﺋﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﺑﻪﯼ ﻓﺮﺑﻬﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﺳﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺗﻠﻪﯼ ﻣﺤﮑﻤﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ در اﺳﺖ‬
‫ﺧﻨﺠﺮ روزﮔﺎر‪ ،‬ﺧﻮن ﭘﺎﻻﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻨﺎن رو‪ ،‬ﮐﻪ ﻏﺎﻓﻠﺖ ﻧﮑﺸﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮔﺬرﮔﻪ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺧﻮر هﺮ ﭘﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﻧﺸﻴﻤﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﺎﯼ هﺮ ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎ در ﺁن رﻩ ﻣﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻪ راﻩ ﺑﻼﺳﺖ‬ ‫اﺛﺮ ﺧﻮن‪ ،‬ﭼﻮ در رهﯽ ﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﮔﺮ ز اﻣﺮوز ﺑﮕﺬرد‪ ،‬ﻓﺮداﺳﺖ‬ ‫هﺮﮔﺰ اﻳﻤﻦ ﻣﺸﻮ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﻤﻠﻪﯼ ﭼﺮخ‬
‫روز‪ ،‬هﻨﮕﺎم ﺧﻮاب و ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫وﻗﺖ ﺗﺎراج و دﺳﺘﺒﺮد‪ ،‬ﺷﺐ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺴﯽ ﻗﺎﻣﺖ از ﺟﻔﺎش‪ ،‬دوﺗﺎﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮ ﻣﻴﻔﺮاز ﻧﺰد ﺷﺒﺮو دهﺮ‬
‫ﻋﻘﻞ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ز ﻋﻘﻞ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮﺷﮏ ﺁزردﻩ ﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ ﺧﻤﻮش‬
‫ﺗﻠﻪ و دام‪ ،‬دﻳﺪﻩام ﮐﻪ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺒﺮم هﺴﺖ ز ﺁﻓﺖ ﮔﺮدون‬
‫ﻣﻴﺸﻨﺎﺳﻢ ﭼﻪ راﻩ‪ ،‬راﻩ ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫از ﻓﺮاز و ﻧﺸﻴﺐ‪ ،‬ﺁﮔﺎهﻢ‬
‫ﭘﻨﺪ و اﻧﺪرز دﻳﮕﺮان ﺑﻴﺠﺎﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﺴﯽ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻴﺪاﻧﺪ‬
‫ﻧﻈﺮﯼ ﺗﻨﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﭗ و راﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺖ و ﺷﺪ ز ﻻﻧﻪ ﺑﺮون‬
‫‪١٧٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮدﮐﺎﻧﯽ در ﺁهﻨﯽ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪ در ﺗﻠﻪﯼ ﻧﻮ رﻧﮕﻴﻦ‬

‫ﮐﺎﻧﺪران ﺳﻬﻤﮕﻴﻦ ﺣﺼﺎر‪ ،‬ﭼﻬﺎﺳﺖ‬ ‫هﻴﭻ ﺁﮔﻪ ﻧﺸﺪ ز ﺑﯽﺧﺮدﯼ‬
‫ﻳﺎ در ﺁن ﻳﮑﺪﻟﯽ‪ ،‬ﭼﻪ روﯼ و رﻳﺎﺳﺖ‬ ‫ﻳﺎ در ﺁن روﺷﻨﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﺎرﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﻣﺒﺎرﮎ ﻣﮑﺎن روحاﻓﺰاﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﻧﺸﻴﻤﻦ ﭘﺎﮎ‬
‫ﺑﺪرون ﺁﯼ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺳﺮاﭼﻪ ﺗﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺗﻠﻪ ﮔﻔﺘﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻳﺴﺖ در ﺑﻴﺮون‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮ ز ﺗﻮش و ﻧﻮاﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮت زاد و ﺗﻮﺷﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻏﻢ‬
‫روﻧﻖ زﻧﺪﮔﯽ ز ﺁب و هﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﯼ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﯽ ﮐﻨﯽ ﺑﺰﻳﺮ زﻣﻴﻦ‬
‫هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ‪ ،‬اﻳﻤﻨﯽ و ﺻﻠﺢ و ﺻﻔﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﻦ رهﺰن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ در دهﺮ‪ ،‬ﺻﺪ هﺰار ﺑﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺸﻨﻴﺪم ﺑﻨﺎ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫ﺟﺎﯼ ﻧﺎن‪ ،‬اﻧﺪرﻳﻦ ﺳﺮا ﺣﻠﻮاﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﯼ اﻧﺪﻩ‪ ،‬درﻳﻦ ﻣﮑﺎن ﺷﺎدﻳﺴﺖ‬
‫ﺗﻠﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﮐﻤﺎن ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮش ﭘﺮﺳﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﮐﻤﺎﻧﮏ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ ﭘﺮدﻩهﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺷﻌﺒﺪﻩهﺎﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪر ﺁﯼ و ﺑﭽﺸﻢ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻴﻦ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ او ﺟﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻧﮓ در ﺑﺮ ﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻮﺷﮏ از ﺷﻮق ﺟﺴﺖ و ﺷﺪ ﺑﺪرون‬
‫ﺁهﻨﯽ رﻓﺖ و ﺑﺮ ﮔﻠﻮﻳﺶ راﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺧﻮردن‪ ،‬ﭼﻮ ﮐﺮد ﮔﺮدن ﮐﺞ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻓﺰاﻳﺪ‪ ،‬از ﺟﺎن ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫رﻓﺖ ﺳﻮدﯼ ﮐﻨﺪ‪ ،‬زﻳﺎن ﻃﻠﺒﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ ﺑﭽﺎﻩ اﺳﺖ‪ ،‬دم ﻣﺰن ﮐﻪ ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﺎو ز ﭘﻨﺪ و وﻋﻆ ﮔﺮﻳﺨﺖ‬
‫ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ هﻮﯼ ﺳﺖ‬ ‫رﺳﻢ ﺁزادﮔﺎن ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ هﺮ درد را اﻣﻴﺪ دواﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ را دردﻣﻨﺪ ﺁز ﻣﮑﻦ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﻴﻪ راﯼ‪ ،‬ﮔﻤﺮﻩ و رﺳﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻋﺰت از ﻧﻔﺲ دون ﻣﺠﻮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮ‬
‫ﮐﺎز ﭼﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ز ﻣﻦ ﺑﻴﺨﺒﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺑﮕﺮﻳﺴﺖ ﮔﻪ ﺳﻮز و ﮔﺪاز‬
‫ﺳﻮﯼ هﺮ ﺑﺮزن و ﮐﻮﻳﺶ ﮔﺬر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﻮﯼ ﻣﻦ ﻧﮕﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ هﻤﯽ‬
‫ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﯽ ﭘﺎ و ﺳﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﺮش‪ ،‬ﻓﮑﺮ دو ﺻﺪ ﺳﻮدا ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮا ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﻮان و در اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﭘﺮواﻧﻪﯼ ﭘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻪاﯼ‬
‫روزم از روز ﺗﻮ‪ ،‬ﺻﺪ رﻩ ﺑﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﭙﺎﯼ ﺗﻮ ﻓﮑﻨﺪم دل و ﺟﺎن‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺮاﻳﻪﯼ ﭘﺮواﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮ ﺧﻮد ﺳﻮﺧﺘﻢ و دم ﻧﺰدم‬
‫‪١٧٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﮕﻔﺘﻦ‪ ،‬هﻨﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺴﻮزم‬

‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺁﺗﺶ ﺧﻮﻳﺸﺖ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺁﺗﺶ ﻣﺎ ز ﮐﺠﺎ ﺧﻮاهﯽ دﻳﺪ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﻗﺪم‪ ،‬اﻧﺪر ﺷﺮر اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﺮار ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺁب اﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫دﮔﺮ از ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻪ اﻣﻴﺪ دﮔﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻴﺴﻮزم و ﻣﻴﮕﺮدم ﺧﺎﮎ‬
‫ﻣﻬﻠﺖ ﺷﻤﻊ ز ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮ ﭘﺮواﻧﻪ ز ﻳﮏ ﺷﻌﻠﻪ ﺑﺴﻮﺧﺖ‬
‫هﺮ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﻮﯼ ﻣﺮگ‪ ،‬از ﺗﻮ ﺑﺴﯽ ﭘﻴﺸﺘﺮم‬
‫ﺻﻔﺖ ﻣﺮدم ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻳﺪن و از ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻦ‬
‫ﮐﻮدﮎ ﺁرزوﻣﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻴﻢ ﻣﺎ هﻤﻴﺸﻪ ﺑﺘﺎرﻳﮏ ﺧﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫دﯼ‪ ،‬ﻣﺮﻏﮑﯽ ﺑﻤﺎدر ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﭽﻨﺪ‬
‫در ﺳﻌﯽ و رﻧﺞ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﻣﻦ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﻧﺨﻮاهﻢ ﺗﺒﺎﻩ ﮐﺮد‬
‫از ﮔﻞ ﺑﺴﺒﺰﻩاﯼ و ز ﺑﺎﻣﯽ ﺑﺨﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺁﻳﺪ ﻣﺮا ﭼﻮ ﻧﻮﺑﺖ ﭘﺮواز‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﺮم‬
‫ﮐﻮدﮎ ﻧﮕﻔﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺳﺨﻦ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻣﺮغ زﻳﺮﮎ و ﮔﻔﺘﺶ ﺗﻮ ﮐﻮدﮐﯽ‬
‫ﮐﺎﮔﻪ ﺷﻮﯼ ز ﻓﺘﻨﻪﯼ داﻣﯽ و داﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺁﮔﺎﻩ و ﺁزﻣﻮدﻩ ﺗﻮاﻧﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺁن زﻣﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺳﺎزد از ﺗﻮ‪ ،‬ﺣﻮادث ﻧﺸﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫زﻳﻦ ﺁﺷﻴﺎن اﻳﻤﻦ ﺧﻮد‪ ،‬ﻳﺎدهﺎ ﮐﻨﯽ‬
‫ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮ ﺁن ﺳﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻮﻳﺪ ﺑﻬﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﮔﺮدون‪ ،‬ﺑﺮ ﺁن رهﺴﺖ ﮐﻪ هﺮ دم زﻧﺪ رهﯽ‬
‫اﻗﺒﺎل‪ ،‬ﻗﺼﻪاﯼ ﺷﺪ و دوﻟﺖ‪ ،‬ﻓﺴﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺑﺎغ وﺟﻮد‪ ،‬ﻳﮑﺴﺮﻩ دام ﻧﻮاﺋﺐ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻘﺪور ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺪﻟﯽ ﺟﺎوداﻧﻪاﯼ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﻓﺮاز ﮐﻪ ﺑﻴﻨﯽ ﻧﺸﻴﺒﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺤﺮﯼ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺘﺶ اﺻﻼ ﮐﺮاﻧﻪاﯼ‬ ‫هﺮ ﻗﻄﺮﻩاﯼ ﮐﻪ وﻗﺖ ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﮔﻠﯽ ﭼﮑﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﺮد ﺳﻮﯼ ﮔﻞ‪ ،‬ﻧﮕﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺑﻨﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻠﺒﻞ از ﺳﺘﻢ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﭼﻪ رﻓﺖ‬
‫ﻣﻨﻤﺎﯼ ﻓﮑﺮ و ﺁرزوﯼ ﺟﺎهﻼﻧﻪاﯼ‬ ‫ﭘﺮواز ﮐﻦ‪ ،‬وﻟﯽ ﻧﻪ ﭼﻨﺎن دور ز ﺁﺷﻴﺎن‬
‫ﻏﻴﺮ از ﺗﻮ هﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺗﻮ اﻧﺪر ﻣﻴﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺑﻴﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﮐﻪ ﭼﺮخ و زﻣﻴﻦ ﺟﻨﮓ ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‬
‫ﺁراﻣﮕﺎﻩ ﻻﻧﻪ و ﺧﻮاب ﺷﺒﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫اﯼ ﻧﻮر دﻳﺪﻩ‪ ،‬از هﻤﻪ ﺁﻓﺎق ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫در دﺳﺖ روزﮔﺎر‪ ،‬ﺑﻮد ﺗﺎزﻳﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻨﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬او را ﮐﻨﻨﺪ رام‬
‫ﺁن را ﻣﮕﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻟﮕﺎم و دهﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﮐﺲ‪ ،‬ز ﭘﺎﯼ در ﺁورد اﺳﺐ ﺁز‬
‫‪١٧٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻮﻩ و ﮐﺎﻩ‬
‫ﺑﺨﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ ﺷﺪ ز ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﺗﺒﺎﻩ‬ ‫ﺑﭽﺸﻢ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺳﻮﯼ ﮐﺎﻩ ﮐﺮد ﮐﻮﻩ ﻧﮕﺎﻩ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬روﯼ ﺗﻮ زرد اﺳﺖ و روزﮔﺎر‪ ،‬ﺳﻴﺎﻩ‬ ‫ز هﺮ ﻧﺴﻴﻢ ﺑﻠﺮزﯼ‪ ،‬ز هﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﭙﺮﯼ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻪ ﺑﺎوج ﺳﻤﺎﺋﯽ و ﮔﺎﻩ در ﺑﻦ ﭼﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﭽﺮخ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‪ ،‬ﺳﺮ‬
‫ﮔﺮ از ﺗﻮ ﮐﺎر ﻧﻴﺎﻳﺪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪ را ﭼﻪ ﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺑﺰرگ ﻧﮕﺮدد ﻣﮕﺮ ز ﮐﺎر ﺑﺰرگ‬
‫ﺗﺮا ﻧﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻪ ز ﺧﻔﺘﻨﮕﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﺒﺮد ز ﺟﺎ هﻴﭻ دﺳﺖ زور‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫ﻧﻪ اﯼ ﺗﻮ ﺑﻴﺨﺒﺮ‪ ،‬از هﻴﭻ رﺳﻢ و راﻩ ﺁﮔﺎﻩ‬ ‫ﻣﺮا ز رﺳﻢ و رﻩ ﻧﻴﮏ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻗﺪر ﻓﺰود‬
‫ﭘﻠﻨﮓ و ﺷﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺴﻮﯼ ﻣﻦ ﺁورﻧﺪ ﭘﻨﺎﻩ‬ ‫ﮔﻬﺮ ز ﮐﺎن دل ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪ ﮔﻮهﺮﻳﺎن‬
‫ﻧﻪ ﺳﻴﺮ ﻣﻬﺮ زﺑﻮﻧﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﺮدش ﻣﺎﻩ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺎﮎ ﺳﻠﺴﻠﻪ دارم‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻴﻢ ﺁﻓﺖ ﺳﻴﻞ‬
‫در اوﻓﺘﺎدن ﺑﻴﺠﺎ و ﺟﺴﺘﻦ ﺑﻴﮕﺎﻩ‬ ‫ﺑﻨﺰد اهﻞ ﺧﺮد‪ ،‬ﺳﺴﺘﯽ و ﺳﺒﮑﺴﺎرﻳﺴﺖ‬
‫ﻣﺨﻨﺪ ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺑﺎﻓﺘﺎدﮔﺎن هﺮ ﺳﺮ راﻩ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬رهﺰن ﮔﻴﺘﯽ رﻩ ﺗﻮ هﻢ ﺑﺰﻧﺪ‬
‫ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﮐﺸﺪ ﺷﺒﺮو ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﺳﭙﺎﻩ‬ ‫ﻣﺸﻮ ز دوﻟﺖ ﻧﺎﭘﺎﻳﺪار ﺧﻮﻳﺶ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺑﻴﮏ دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ز ﻣﻦ هﻴﭽﺘﺮ ﺷﻮﯼ ﻧﺎﮔﺎﻩ‬ ‫ﻗﻮﻳﺘﺮﯼ ز ﺗﻮ‪ ،‬روزﯼ ز ﭘﺎ در اﻓﮑﻨﺪت‬
‫ﺧﻮﺷﻢ ﮐﻪ هﻴﭽﻢ و هﻤﭽﻮن ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺧﻮدﺧﻮاﻩ‬ ‫ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ از هﻨﺮ و ﻓﻀﻞ ﻣﺮدم ﺧﻮدﺑﻴﻦ‬
‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﯼ ﮐﻪ ﺑﻠﺮزد ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﺎد‪ ،‬ﮔﻴﺎﻩ‬ ‫ﮔﺮ از ﻧﺴﻴﻢ ﺑﺘﺮﺳﻢ ﺑﺨﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻧﻨﮕﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺮا ﮐﻪ ﺟﺰ ﭘﺮ ﮐﺎهﯽ ﻧﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ رﺗﺒﺖ و ﺟﺎﻩ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺟﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺰون ﮐﻦ ﺑﺎﺳﺘﻮارﯼ و ﺻﺒﺮ‬
‫ﺧﻮش ﺁن ﺗﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺮدﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﺎر ﮐﻔﺶ و ﮐﻼﻩ‬ ‫ﺧﻮش ﺁن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﺳﺮ ز ﭘﺎ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺻﻴﺪ اﻳﻦ روﺑﺎﻩ‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺎهﺒﺎز ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﺎﮐﻴﺎن ﺿﻌﻴﻒ‬
‫ﻗﻀﺎ ﭼﻮ ﺣﮑﻢ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ داورﯼ‪ ،‬ﭼﻪ ﮔﻮاﻩ‬ ‫ﺑﻨﺎﯼ ﻣﺤﮑﻤﻪﯼ روزﮔﺎر‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺘﻢ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻨﺪﺑﺎد ﺣﻮادث و زد‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻮﻩ و ﭼﻪ ﮐﺎﻩ‬ ‫ﭼﻪ ﻓﺮق‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﻮ ﮔﺮاﻧﺴﻨﮓ و ﻣﺎ ﺳﺒﮑﺴﺎرﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ دﺳﺖ دﻳﻮ هﻮﯼ ﺷﺪ ز داﻣﻨﺶ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﮐﺴﯽ ز روﯼ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﮐﻴﻔﺮ ﺑﯽ هﻨﺮ‬
‫ﮐﻪ اﯼ درﻳﻎ‪ ،‬ﻣﺮا رﻳﺸﻪ ﺳﻮﺧﺖ زﻳﻦ ﺁذر‬ ‫ﺑﺨﻮﻳﺶ‪ ،‬هﻴﻤﻪ ﮔﻪ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﺰارﯼ ﮔﻔﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن ﭼﻪ رﻓﺖ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻧﻪ ﺳﺎق ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺳﺮ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺳﺮ ﺑﻔﻠﮏ داﺷﺘﻴﻢ در ﺑﺴﺘﺎن‬
‫ﻣﻴﺎن ﻻﻟﻪ وﻧﺴﺮﻳﻦ و ﺳﻮﺳﻦ و ﻋﺒﻬﺮ‬ ‫ﺧﻮش ﺁﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺑﻮد ﺟﺎﻳﮕﻬﯽ‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﮔﺴﺴﺖ و ﺳﻴﺎﻩ ﺷﺪ ﭘﻴﮑﺮ‬ ‫ﺣﺮﻳﺮ ﺳﺒﺰ ﺑﺘﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﻣﺎ را‬
‫‪١٧٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﮕﺮ ﻧﺒﻮد در اﻳﻦ ﻗﺮﻳﻪ‪ ،‬هﻴﺰم دﻳﮕﺮ‬ ‫ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ و ﻓﺘﺎدن ﺑﻤﻄﺒﺦ دهﻘﺎن‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎ ﭘﺪر ﻧﻔﺴﯽ زﻳﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﺎدر‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ ﺷﻴﺮ‪ ،‬ز ﺷﻴﺮم ﮔﺮﻓﺖ داﻳﻪﯼ دهﺮ‬
‫ﺑﺰﻳﺮ ﭼﺮخ ﺗﻮ ﮔﻮﺋﯽ ﻧﻪ ﺟﻮﯼ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺟﺮ‬ ‫ﻋﺒﺚ ﺑﺒﺎغ دﻣﻴﺪم ﮐﻪ ﺑﺎر ﺟﻮر ﮐﺸﻢ‬
‫ز ﺗﻨﺪﺑﺎد ﺣﻮادث‪ ،‬ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﺧﺒﺮ‬ ‫ز ﺑﻴﺦ ﮐﻨﺪﻩ ﺷﺪﻳﻢ اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺠﻮر‪ ،‬از ﺁﻧﮏ‬
‫ﺷﻮم ز ﺧﺎر و ﺧﺴﯽ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮐﻤﺘﺮ‬ ‫ﻓﮑﻨﺪ ﺑﯽ ﺳﺒﺒﯽ در ﺗﻨﻮر ﭘﻴﺮزﻧﻢ‬
‫ﮐﺴﯽ ﻧﮑﺮد ﭼﻮ ﻣﻦ ﺧﻴﺮﻩ‪ ،‬ﺧﻮن ﺧﻮﻳﺶ هﺪر‬ ‫ز دﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻮن ﭼﮑﺪم هﺮ زﻣﺎن ز ﺁﺗﺶ دل‬
‫ﺧﻮش ﺁﻧﮑﺴﻴﮑﻪ ﺑﮕﻴﺘﯽ ز ﺧﻮد ﮔﺬاﺷﺖ اﺛﺮ‬ ‫ﻧﻪ دود ﻣﺎﻧﺪ و ﻧﻪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ از ﻣﻦ ﻣﺴﮑﻴﻦ‬
‫ﻧﮕﻔﺖ هﻴﭻ ﺑﮕﻮﺷﻢ‪ ،‬ﺣﺪﻳﺚ ﻓﺘﻨﻪ و ﺷﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻨﺎز ﺑﭙﺮورد ﺑﺎﻏﺒﺎن روزﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻴﺮﻩﺑﺨﺘﯽ ﺧﻮد را ﻧﻴﻤﮑﻨﻢ ﺑﺎور‬ ‫ﭼﻨﺎن ز ﻳﺎد زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺧﺮﺳﻨﺪم‬
‫ﻧﺪﻳﺪ ﺷﺎﺧﯽ ازﻳﻦ ﺷﺎﺧﺴﺎر ﮐﻮﺗﻪﺗﺮ‬ ‫ﻧﻤﻮد ﺷﺒﺮو ﮔﻴﺘﻴﻢ ﺳﻨﮕﺴﺎر‪ ،‬از ﺁﻧﮏ‬
‫هﺮ ﺁﻧﮑﻪ هﻤﻨﻔﺴﺶ ﺳﻔﻠﻪ ﺑﻮد و ﺑﺪ ﮔﻮهﺮ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪ هﻴﭻ‪ ،‬ﺑﻐﻴﺮ از ﺟﻔﺎ و ﺑﺪ روزﯼ‬
‫ﮐﺴﻴﮑﻪ اﺧﮕﺮ ﺟﺎﻧﺴﻮز را ﺷﻮد هﻤﺴﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﭘﻨﺒﻪ‪ ،‬ﺧﻮار ﺑﺴﻮزد‪ ،‬ﭼﻮ ﻧﯽ ﺑﻨﺎﻟﺪ زار‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﯽﮔﻨﻬﻢ واژﮔﻮﻧﻪ ﮔﺸﺖ اﺧﺘﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻮ ﻧﺨﻞ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪﯼ و اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ از هﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻤﻦ ﻓﺘﺎد ﺷﺮر‬ ‫ﭼﻪ اوﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﮔﺮدون ز ﭘﺎ دراﻓﮑﻨﺪم‬
‫ﭼﻪ ﮐﺮدﻩاﻳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﮐﻨﻨﺪ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬ ‫ﭼﻪ وﻗﺖ ﺳﻮز و ﮔﺪاز اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎخ ﻧﻮرس را‬
‫ﮐﻪ وﻗﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎغ‪ ،‬از ﭼﻪ رو ﻧﺪادﯼ ﺑﺮ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬اﺧﮕﺮﯼ ز ﮐﻨﺞ ﺗﻨﻮر‬
‫هﻤﻴﻦ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ را ﺑﺲ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﺑﺮ ور‬ ‫ﻣﮕﻮﯼ‪ ،‬ﺑﯽﮔﻨﻬﻢ ﺳﻮﺧﺖ ﺷﻌﻠﻪﯼ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺁﻧﮑﻪ هﺮ دو ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻋﻴﺐ ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ‬ ‫ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﭘﺮدﻩ از اﻳﻦ راز‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ز هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺟﻔﺎ ﺟﻮ‪ ،‬ﮔﺮﻳﺨﺘﻦ ﺧﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ز ﭼﻮن ﻣﻨﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﻮان ﭼﺸﻢ داﺷﺖ ﻏﻴﺮ ﺳﺘﻢ‬
‫ﺑﮕﺮگ ﻣﯽﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺶ و ﺑﺮﻩ ﻣﺪر‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻴﻎ ﻣﯽﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ‪ ،‬دﺳﺖ و ﭘﺎﯼ ﻣﺒﺮ‬
‫هﺰار ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﻮزد هﻢ از ﻳﮑﯽ اﺧﮕﺮ‬ ‫ﻣﻦ ار ﺑﺪم‪ ،‬ز ﺑﺪاﻧﺪﻳﺸﯽ ﺧﻮد ﺁﮔﺎهﻢ‬
‫ﻣﻦ ﺁﺗﺸﻢ‪ ،‬ز ﻣﻦ و زﺷﺖ راﺋﻴﻢ ﺑﮕﺬر‬ ‫ﺗﺮا ﭼﻪ ﻋﺎدت زﻳﺒﺎ و ﺧﺼﻠﺖ ﻧﻴﮑﻮﺳﺖ‬
‫ﭘﺴﺮ ﭼﻮ ﻧﺎﺧﻠﻒ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﭼﻴﺴﺖ ﺟﺮم ﭘﺪر‬ ‫ﺳﺰاﯼ ﺑﺎغ ﻧﺒﻮدﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻏﺒﺎن ﭼﻪ ﮐﻨﺪ‬
‫هﻨﺮورﻧﺪ ﺑﺰرﮔﺎن‪ ،‬ﺗﺮا ﭼﻪ ﺑﻮد هﻨﺮ‬ ‫ﺧﻮﺷﻨﺪ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن‪ ،‬ﺗﺮا ﭼﻪ دارد ﺧﻮش‬
‫ﺑﻤﻴﻮﻩ ﻧﺨﻞ ﺷﺪ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ از ﻋﺮﻋﺮ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﮔﺸﺘﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻠﻨﺪﻧﺎﻣﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺗﺎزﻩ ﻧﻬﺎﻻن‪ ،‬ﺧﺴﺎرﺗﺴﺖ و ﺧﻄﺮ‬ ‫ﺑﻄﺮف ﺑﺎغ‪ ،‬ﺗﻬﯽ دﺳﺖ و ﺑﯽ هﻨﺮ ﺑﻮدن‬
‫ﭼﻮ ﭼﻮب هﻤﺴﺮ ﺁذر ﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺸﮏ و ﭼﻪ ﺗﺮ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺎر ﻧﻴﺎرد‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺮگ ﺳﺒﺰ و ﭼﻪ زرد‬
‫‪١٧٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺴﻮﯼ ﮐﺎخ هﻨﺮ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ﻏﻴﺮ ﮐﻮﺷﺶ در‬ ‫ﺑﮑﻮﯼ ﻧﻴﮑﺪﻻن‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻧﮑﻮﺋﯽ راﻩ‬
‫ﺑﺠﺰ ﺑﺪﯼ‪ ،‬ﻧﺪهﺪ ﺑﺪﺳﺮﺷﺖ را ﮐﻴﻔﺮ‬ ‫ﮐﺴﻴﮑﻪ داور ﮐﺮدارهﺎﯼ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﺻﻮرﺗﯽ و ﺳﭙﻬﺮ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻮرﺗﮕﺮ‬ ‫ﺑﺪان ﺻﻔﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻘﺶ هﺴﺘﻴﺖ ﺑﮑﺸﻨﺪ‬
‫ﺗﻨﺖ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﺮﺑﻪ اﺳﺖ و ﺟﺎن ﻻﻏﺮ‬ ‫اﮔﺮ ز رﻣﺰ ﺑﻠﻨﺪﯼ و ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺁﮔﺎهﯽ‬
‫دﻣﯽ در ﺁﻳﻨﻪﯼ روﺷﻦ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺑﻨﮕﺮ‬ ‫اﮔﺮ ز ﮐﺎر ﺑﺪ ﻧﻴﮏ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﯽﺧﺒﺮﯼ‬
‫ز ﺳﺤﺮﺑﺎزﯼ و ﺗﺮﻓﻨﺪ ﮔﻨﺒﺪ اﺧﻀﺮ‬ ‫هﺰار ﺷﺎﺧﻪﯼ ﺳﺮﺳﺒﺰ‪ ،‬ﮔﺸﺖ زرد و ﺧﻤﻴﺪ‬
‫ﻧﻴﻔﮑﻨﻨﺪ ز هﺮ ﺣﻤﻠﻪﯼ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﺳﭙﺮ‬ ‫ﺑﻪ روز ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﮐﺎر ﺁﮔﻬﺎن روﺷﻦ راﯼ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‪ ،‬رﮔﯽ را زدﻧﺪ ﮔﺮ ﻧﺸﺘﺮ‬ ‫ز ﺧﻮن ﻓﺎﺳﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻦ ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮد هﻤﯽ‬
‫ﻧﺨﻮردﻩ ﺑﺎدﻩ ﮐﺴﯽ‪ ،‬راﻳﮕﺎن ازﻳﻦ ﺳﺎﻏﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎﯼ هﺮ ﻧﻢ ازﻳﻦ ﻳﻢ‪ ،‬هﺰار ﺧﻮن دل اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺑﻮﯼ ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﻋﻮد ﺳﻮﺧﺖ در ﻣﺠﻤﺮ‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﻣﻌﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬ﺟﺴﻢ ﮔﺸﺖ هﻤﺴﺮ ﺟﺎن‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪﯼ ﺑﯽ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﻓﺼﻞ رﺣﻠﺖ در اﻳﻦ ﮐﺘﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﮐﺎﺷﮑﯽ‪ ،‬وﻗﺖ را ﺷﺘﺎب ﻧﺒﻮد‬
‫ﻧﺎم ﻃﻮﻓﺎن و اﻧﻘﻼب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﮐﺎش‪ ،‬در ﺑﺤﺮ ﺑﻴﮑﺮان ﺟﻬﺎن‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ هﻤﺴﺎﻳﻪﯼ ﻋﻘﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻣﺮﻏﮑﺎن ﻣﻴﭙﺮاﻧﺪ اﻳﻦ ﮔﻨﺠﺸﮏ‬
‫ور ﻧﻪ در راﻩ‪ ،‬ﭘﻴﭻ و ﺗﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻣﺎ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ و راﻩ ﮐﺞ رﻓﺘﻴﻢ‬
‫اﻳﻨﮑﻪ در ﮐﻮزﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁب ﻧﺒﻮد‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ ﺷﻤﻊ‪ ،‬ﻧﻮر ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮐﺎر اﻳﺎم را ﺣﺴﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎل‪ ،‬ﺣﺴﺎب‬
‫ﻃﻮﻃﯽ ﭼﺮخ‪ ،‬ﺟﺰ ﻏﺮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻏﻴﺮ ﻣﺮدار‪ ،‬ﻃﻌﻤﻪاﯼ ﻧﺸﻨﺎﺧﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ دزدﻳﺪن ﺛﻴﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫رﻩ دل زد زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬اﻳﻦ دزدﯼ‬
‫ﺧﻢ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻢ ﺷﺮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﭼﻮ ﺗﻬﯽ ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﭘﺮ ﻧﺸﺪ دﻳﮕﺮ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ دﻳﻮ را ﺟﻮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ اهﺮﻣﻦ ﻣﻨﻤﺎﯼ‬
‫ﻣﮕﺮت دورﻩﯼ ﺷﺒﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫دورﻩﯼ ﭘﻴﺮت‪ ،‬ﭼﺮاﺳﺖ ﺳﻴﺎﻩ‬
‫هﻴﭻ ﮔﻨﺪم در ﺁﺳﻴﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺑﺲ ﺑﮕﺸﺖ ﺁﺳﻴﺎﯼ دهﺮ‪ ،‬وﻟﻴﮏ‬
‫زاﻧﮑﻪ در دﺳﺖ ﻣﺎ ﻃﻨﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻧﮑﺸﻴﺪ ﺁب‪ ،‬دﻟﻮ ﻣﺎ زﻳﻦ ﭼﺎﻩ‬
‫ﻣﻠﮏ ﻣﻌﻤﻮر دل‪ ،‬ﺧﺮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻤﯽﺑﻮد ﺗﻴﺸﻪﯼ ﭘﻨﺪار‬
‫ﭘﺎﯼ ﻧﻴﮑﺎن‪ ،‬درﻳﻦ رﮐﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫زﻳﻦ ﻣﻨﻪ‪ ،‬اﺳﺐ ﺁز را ﺑﺮ ﭘﺸﺖ‬
‫‪١٧٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﺑﻴﺎﺑﺎن ﺟﺎن ﺳﺮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻓﺮﻳﺐ ﺳﺮاب ﺗﻦ ﺧﻮردﯼ‬

‫ﮔﻨﻪ ﺑﺮق و ﺁﻓﺘﺎب ﻧﺒﻮد‬ ‫ز اﺗﺶ ﺟﻬﻞ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺖ ﺧﺮﻣﻦ ﻣﺎ‬
‫ﺧﻮاب ﻣﺎ ﻣﺮگ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاب ﻧﺒﻮد‬ ‫ﺳﺎل و ﻣﻪ رﻓﺖ و ﻣﺎ هﻤﯽ ﺧﻔﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮگ و ﺳﮓ‬
‫ﮐﻪ ﺻﺒﺤﺪم ﺑﺮﻩ ﺑﻔﺮﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻴﻬﻤﺎن دارم‬ ‫ﭘﻴﺎم داد ﺳﮓ ﮔﻠﻪ را‪ ،‬ﺷﺒﯽ ﮔﺮﮔﯽ‬
‫درون ﺗﻴﺮﻩ و دﻧﺪان ﺧﻮن ﻓﺸﺎن دارم‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺨﺸﻢ ﻣﻴﺎور‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺮگ ﺑﺪﺧﺸﻢ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ رهﺰﻧﯽ ﺗﻮ و ﻣﻦ ﻧﺎم ﭘﺎﺳﺒﺎن دارم‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻤﻴﺸﻪ ﺟﺎن ﺑﮑﻒ و ﺳﺮ ﺑﺮ ﺁﺳﺘﺎن دارم‬ ‫ﻣﻦ از ﺑﺮاﯼ ﺧﻮر و ﺧﻮاب‪ ،‬ﺗﻦ ﻧﭙﺮوردم‬
‫ﻧﻪ ﺁﻧﮑﻪ ﮐﺎر ﭼﻮ ﺷﺪ ﺳﺨﺖ‪ ،‬ﺳﺮ ﮔﺮان دارم‬ ‫ﻣﺮا ﮔﺮان ﺑﺨﺮﻳﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﮑﺎر ﺁﻳﻢ‬
‫ﭼﻪ اﻧﺘﻈﺎر ازﻳﻦ ﭘﻴﺶ‪ ،‬ز اﺳﻤﺎن دارم‬ ‫ﻣﺮا ﻗﻼدﻩ ﺑﮕﺮدن ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﻼس ﺑﻪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﮐﻨﻮن ﺑﺪﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬دو ﺻﺪ ﻋﻨﺎن دارم‬ ‫ﻋﻨﺎن ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻧﺪادم ﭼﻮ ﻏﺎﻓﻼن از دﺳﺖ‬
‫ز ﺧﻮد ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻨﮓ را ﻧﻬﺎن دارم‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﺨﻮاهﯽ‬
‫هﺮاس ﮐﻢ دﻟﯽ ﺑﺮﻩﯼ ﺟﺒﺎن دارم‬ ‫هﺮاس ﻧﻴﺴﺖ ﻣﺮا هﻴﭽﮕﻪ ز ﺣﻤﻠﻪﯼ ﮔﺮگ‬
‫هﺰارهﺎ ﺳﺨﻦ‪ ،‬از ﻋﻬﺪ ﺑﺎﺳﺘﺎن دارم‬ ‫هﺰار ﺑﺎر ﮔﺮﻳﺰاﻧﺪﻣﺖ ﺑﻪ درﻩ و ﮐﻮﻩ‬
‫ﻣﻦ اﻳﻦ ﻗﻼدﻩﯼ ﺳﻴﻤﻴﻦ‪ ،‬از ﺁﻧﺰﻣﺎن دارم‬ ‫ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﺑﺠﺮات و ﺗﺪﺑﻴﺮم ﺁﻓﺮﻳﻨﻬﺎ ﺧﻮاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻋﻤﺮهﺎﺳﺖ ﺑﮑﻮﯼ وﻓﺎ ﻣﮑﺎن دارم‬ ‫رﻓﻴﻖ دزد ﻧﮕﺮدم ﺑﺤﻴﻠﻪ و ﺗﻠﺒﻴﺲ‬
‫ﺷﺒﺎن ﮔﺮم ﻧﺒﺮد‪ ،‬ﭘﺎس ﮐﺎروان دارم‬ ‫درﺳﺘﮑﺎرم و هﺮﮔﺰ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩام ﺑﻴﮑﺎر‬
‫دهﺎن ﻣﻦ ﻧﺘﻮان دوﺧﺖ‪ ،‬ﺗﺎ دهﺎن دارم‬ ‫ﻣﺮا ﻧﮑﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻐﻞ درون ﻧﺨﻮاهﯽ ﺷﺪ‬
‫ﺳﻪ زﺧﻢ ﮐﻬﻨﻪ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ و ﭘﺸﺖ و ران دارم‬ ‫ﺟﻔﺎﯼ ﮔﺮگ‪ ،‬ﻣﺮا ﺗﺎزﮔﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬هﻨﻮز‬
‫ﮐﻨﻮن ز ﮔﻮش ﮔﺬﺷﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻤﺎن دارم‬ ‫دو ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﺑﺪﻧﺪان دم ﺗﻮ ﺑﺮﮐﻨﺪم‬
‫ﻓﺮوش ﻧﻴﺴﺖ در ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ دﮐﺎن دارم‬ ‫دﮐﺎن ﮐﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺮو ﺟﺎﯼ دﻳﮕﺮﯼ ﺑﮕﺸﺎﯼ‬
‫ﮔﺮگ و ﺷﺒﺎن‬
‫ﺑﺨﻔﺘﯽ وﻗﺖ ﮔﺸﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪان‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﺳﺘﻢ ﻳﮑﯽ ﭼﻮﭘﺎن ﻧﺎدان‬
‫ﺷﺪﯼ هﻤﻮارﻩ زان ﺧﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺧﺒﺮدار‬ ‫در ﺁن هﻤﺴﺎﻳﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮﮔﯽ ﺳﻴﻪ ﮐﺎر‬
‫ﮔﻬﯽ از ﮔﻠﻪ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺑﺮدﯼ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ وﻗﺖ را‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺷﻤﺮدﯼ‬
‫‪١٨٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ز ﺧﻮن هﺮ روز‪ ،‬رﻧﮕﻴﻦ ﺁن ﭼﺮاﮔﺎﻩ‬ ‫دراز ﺁن ﺧﻮاب و ﻋﻤﺮ ﮔﻠﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬

‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮﻩاﯼ‪ ،‬ﮔﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ‬ ‫ز ﭘﺎ اﻓﺘﺎدﯼ‪ ،‬از زﺧﻢ و ﮔﺰﻧﺪﯼ‬
‫ﻧﺸﺪ در ﮐﺎر‪ ،‬ﺗﺪﺑﻴﺮ و ﺷﻤﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻐﻔﻠﺖ رﻓﺖ زﻳﻨﺴﺎن روزﮔﺎرﯼ‬
‫ﺑﺪام اﻓﺘﻨﺪ ﻣﺴﺘﺎن‪ ،‬ﮐﺎم ﻧﺎﮐﺎم‬ ‫ﺷﺒﺎن را دﻳﻮ ﺧﻮاب اﻓﮑﻨﺪﻩ در دام‬
‫ﺑﭽﻨﮓ ﺣﻴﻠﻪﯼ ﮔﺮﮔﺶ ﺳﭙﺮدﯼ‬ ‫ز ﺁﻏﻞ ﮔﻠﻪ را ﺗﺎ دﺷﺖ ﺑﺮدﯼ‬
‫ﻧﻪ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺖ ﺷﺮط ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﺁﮔﻪ ﺑﻮد از رﺳﻢ ﺷﺒﺎﻧﯽ‬
‫دﮔﺮ زان ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮﭘﺎن را ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﮔﺮگ ﺑﺪ دل‪ ،‬ﮔﻠﻪ راﻧﺪ‬
‫ﺷﺒﺎن از ﺧﻮاب ﺑﯽ هﻨﮕﺎم ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﮔﺮگ از ﮔﻠﻪ هﺮ ﺷﺎم و ﺳﺤﺮ ﮐﺎﺳﺖ‬
‫ﻓﮑﻨﺪ ﺁن دزد را‪ ،‬ﻳﮑﺮوز در ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﮑﺮدار ﻋﺴﺲ‪ ،‬ﮐﻮﺷﻴﺪ ﻳﮏ ﭼﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺸﺖ و ﮔﺮدون و ﭘﻬﻠﻮش ﺑﺸﮑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﺶ ﮐﻮﻓﺖ ﺳﺨﺖ و ﺳﺨﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺗﺪﺑﻴﺮﯼ‪ ،‬ﭼﻮ وﻗﺖ ﮐﺎر ﺷﺪ دﻳﺮ‬ ‫ﺑﻮﻗﺖ ﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺗﺪﺑﻴﺮ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮگ ﺑﺲ ﺷﺒﺎن و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﯼ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬اﯼ ﺗﻴﺮﻩ روز ﺁزﻣﻨﺪﯼ‬
‫ﻧﻪ ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﺎم ﺗﺴﺖ ﭼﻮﭘﺎن‬ ‫ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن داد ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬ﮔﺮگ ﻧﺎﻻن‬
‫ﺷﺒﺎن ﺑﻮدن‪ ،‬ز ﮔﺮگ ﺁﮔﻪ ﻧﺒﻮدن‬ ‫ﻧﺸﺎﻳﺪ وﻗﺖ ﺑﻴﺪارﯼ ﻏﻨﻮدن‬
‫ﺗﻮان ﺷﺐ ﻧﺨﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺒﺎن را‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬اﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ‪ ،‬ﺷﺒﺎن را‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻮ ﭼﺸﻢ دارد‪ ،‬ﭘﺎﺳﺒﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻮ ﮔﻠﻪاﯼ راﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺒﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻬﻨﮕﺎم ﭼﺮاﯼ ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻔﺘﯽ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻋﻴﺐ ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ از ﺧﻮد ﻧﻬﻔﺘﯽ‬
‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﮔﺮگ‪ ،‬ﮔﺮﮔﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﺪﯼ ﭘﺴﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻪ ﺁﺋﻴﻦ ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻳﮑﺪﺳﺖ‪ ،‬دﻩ ﮐﺎر‬ ‫ﺗﻮ ﺧﻔﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎر از ﺁن ﮔﺮدﻳﺪ دﺷﻮار‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮد ﺁن زﻣﺎن اﻳﻦ ﭼﻮﺑﺪﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﺮا اﻣﺮوز ﭘﺸﺖ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬
‫ﺗﻮ وارون ﺑﺨﺖ‪ ،‬اﻳﻤﻦ ﺑﻮدﯼ از ﻣﻦ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﺎن ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ از ﮔﺮگ‪ ،‬اﻳﻤﻦ‬
‫ﭼﻮ در ﻧﺎﻣﺤﮑﻢ و ﮐﻮﺗﻪ ﺑﻮد ﺑﺎم‬ ‫ﻧﺨﺴﺒﺪ هﻴﭻ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﺁرام‬
‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﮔﻤﮕﺸﺘﻪاﯼ را‪ ،‬ﺑﺎز ﺟﻮﻳﻨﺪ‬ ‫ﺷﺒﺎﻧﺎن‪ ،‬ﺁﻧﻘﺪر ﭘﺮﺳﻨﺪ و ﭘﻮﻳﻨﺪ‬
‫در ﺁﻏﻠﻬﺎ ﺑﺴﯽ ﺷﺐ ﮐﺮدﻩام روز‬ ‫ﻣﻦ از ﺗﺪﺑﻴﺮ و راﯼ ﺧﺎﻧﻤﺎﻧﺴﻮز‬
‫ﭘﺲ از ﺻﺪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺑﺮﻩ ﺧﻮردن‬ ‫ﭼﻪ ﻏﻢ ﮔﺮ ﺷﺪ ﻣﺮا هﻨﮕﺎم ﻣﺮدن‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﻬﺎ و ﺷﺮﻳﺎﻧﻬﺎ در ﺁوﻳﺨﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﭼﻨﮕﺎل‪ ،‬روزﯼ ﺧﻮن ﺑﺴﯽ رﻳﺨﺖ‬
‫ﺑﻄﺮف ﻣﺮﻏﺰاران‪ ،‬ﺳﺒﺰﻩ و ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﻌﻤﺮﯼ ﺷﺪ ز ﺧﻮن ﺁﺷﺎﻣﻴﻢ رﻧﮓ‬
‫‪١٨١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺴﯽ ﺑﺰﻏﺎﻟﻪ را از ﮔﻠﻪ ﺑﺮدم‬ ‫ﺑﺴﯽ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ را ﭘﻬﻠﻮ ﻓﺸﺮدم‬

‫ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز ﺁزادﯼ‪ ،‬هﻤﺎﻧﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﺎل در زﻧﺠﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﺑﻮد ﻓﺮﺟﺎم‪ ،‬ﮔﺮگ ﮔﻠﻪﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬ ‫ﺷﺒﺎن ﻓﺎرغ از ﮔﺮگ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﮔﻠﻪ و ﭼﻮﭘﺎن‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻨﻮن دﻳﮕﺮ ﻧﻪ وﻗﺖ اﻧﺘﻘﺎم اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮﻩ ﮔﺸﺎﯼ‬
‫روزﮔﺎرﯼ داﺷﺖ ﻧﺎهﻤﻮار و ﺳﺨﺖ‬ ‫ﭘﻴﺮﻣﺮدﯼ‪ ،‬ﻣﻔﻠﺲ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺑﺨﺖ‬
‫هﻢ ﺑﻼﯼ ﻓﻘﺮ و هﻢ ﺗﻴﻤﺎر ﺑﻮد‬ ‫هﻢ ﭘﺴﺮ‪ ،‬هﻢ دﺧﺘﺮش ﺑﻴﻤﺎر ﺑﻮد‬
‫اﻳﻦ‪ ،‬ﻏﺬاﻳﺶ ﺁﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬ﺁن ﺳﺮﺷﮏ‬ ‫اﻳﻦ‪ ،‬دوا ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﭘﺰﺷﮏ‬
‫اﻳﻦ‪ ،‬ﻟﺤﺎﻓﺶ ﭘﺎرﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﻗﺒﺎ‬ ‫اﻳﻦ‪ ،‬ﻋﺴﻞ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﺷﻮرﺑﺎ‬
‫ﻧﺎن ﻃﻠﺐ ﻣﻴﮑﺮد و ﻣﻴﺒﺮد ﺁﺑﺮوﯼ‬ ‫روزهﺎ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺑﺮ ﺑﺎزار و ﮐﻮﯼ‬
‫ﺗﺎ ﭘﺸﻴﺰﯼ ﺑﺮ ﭘﺸﻴﺰﯼ ﻣﻴﻔﺰود‬ ‫دﺳﺖ ﺑﺮ هﺮ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﻴﮕﺸﻮد‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﭘﻴﺮاهﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺨﺸﺪ ﺑﻪ وﯼ‬ ‫هﺮ اﻣﻴﺮﯼ را‪ ،‬روان ﻣﻴﺸﺪ ز ﭘﯽ‬
‫ﻗﺎﻟﺐ از ﻧﻴﺮو ﺗﻬﯽ‪ ،‬دل ﭘﺮ ز ﺧﻮن‬ ‫ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺴﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻴﻤﺪ زﺑﻮن‬
‫روز از ﻣﺮدم‪ ،‬ﺷﺐ از ﺧﻮد ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫روز‪ ،‬ﺳﺎﺋﻞ ﺑﻮد و ﺷﺐ ﺑﻴﻤﺎر دار‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪادش ﻧﻪ ﭘﺸﻴﺰ و ﻧﻪ درم‬ ‫ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ رﻓﺖ و از اهﻞ ﮐﺮم‬
‫رهﻨﻮرد‪ ،‬اﻣﺎ ﻧﻪ ﭘﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﺮﯼ‬ ‫از درﯼ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﺣﻴﺮان ﺑﺮ درﯼ‬
‫دﻳﮕﺮش ﭘﺎﯼ ﺗﮑﺎﭘﻮﺋﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎﺷﻤﺮدﻩ‪ ،‬ﺑﺮزن و ﮐﻮﺋﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺳﺎز و ﺑﺮگ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫درهﻤﯽ در دﺳﺖ و در داﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﮔﻨﺪﻣﺶ ﺑﺨﺸﻴﺪ دهﻘﺎن ﻳﮏ دو ﺟﺎم‬ ‫رﻓﺖ ﺳﻮﯼ ﺁﺳﻴﺎ هﻨﮕﺎم ﺷﺎم‬
‫ﺷﺪ روان و ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯼ ﺣﯽ ﻗﺪﻳﺮ‬ ‫زد ﮔﺮﻩ در داﻣﻦ ﺁن ﮔﻨﺪم‪ ،‬ﻓﻘﻴﺮ‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺎﺋﯽ هﺮ ﮔﺮﻩ ﮐﺎﻳﺎم ﺑﺴﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﭘﻴﺶ ﺁرﯼ ﺑﻔﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ دﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻋﻠﻴﻞ و ﮐﻮدﮐﺎﻧﻢ ﻧﺎﺷﺘﺎ‬ ‫ﭼﻮن ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻳﺎرب‪ ،‬در اﻳﻦ ﻓﺼﻞ ﺷﺘﺎ‬
‫هﻢ ﻋﺴﻞ زان ﻣﻴﺨﺮﻳﺪم‪ ،‬هﻢ ﻋﺪس‬ ‫ﻣﻴﺨﺮﻳﺪ اﻳﻦ ﮔﻨﺪم ار ﻳﮏ ﺟﺎﯼ ﮐﺲ‬
‫وان ﻋﺴﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁب ﻣﻴﻤﻴﺨﺘﻢ‬ ‫ﺁن ﻋﺪس‪ ،‬در ﺷﻮرﺑﺎ ﻣﻴﺮﻳﺨﺘﻢ‬
‫ﺟﺎن ﻓﺪاﯼ ﺁﻧﮑﻪ درد او ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬ ‫درد اﮔﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﻳﮑﯽ‪ ،‬دارو ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ را ﻧﻴﺰ ﺑﮕﺸﺎ‪ ،‬اﯼ ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫ﺑﺲ ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﻮدﻩاﯼ‪ ،‬از هﺮ ﻗﺒﻴﻞ‬
‫‪١٨٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﺎﮔﻪ اﻓﺘﺎدش ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭘﺎ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻩ‬ ‫اﻳﻦ دﻋﺎ ﻣﻴﮑﺮد و ﻣﯽﭘﻴﻤﻮد راﻩ‬
‫وان ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﻮدﻩ‪ ،‬ﮔﻨﺪم رﻳﺨﺘﻪ‬ ‫دﻳﺪ ﮔﻔﺘﺎرش ﻓﺴﺎد اﻧﮕﻴﺨﺘﻪ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ داﻧﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪاﻧﺪ ﻣﮕﺮ‬ ‫ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ زد‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﺧﺪاﯼ دادﮔﺮ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ را زان ﮔﺮﻩ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻧﺮد ﺧﺪاﺋﯽ ﺑﺎﺧﺘﯽ‬
‫ﻓﺮﻗﻬﺎ ﺑﻮد اﻳﻦ ﮔﺮﻩ را زان ﮔﺮﻩ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﯼ ﺧﺪاﯼ ﺷﻬﺮ و دﻩ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﺮﻩ را ﺑﺮﮔﺸﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪﻩاﯼ‬ ‫ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪﻩاﯼ‬
‫ﻧﺎﺷﺘﺎ ﺑﮕﺬاﺷﺘﯽ ﺑﻴﻤﺎر را‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺗﻮ دادم ﮐﺎر را‬
‫هﻢ ﻋﺴﻞ‪ ،‬هﻢ ﺷﻮرﺑﺎ را رﻳﺨﺘﯽ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ در ﻏﺮﺑﺎل دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﺑﻴﺨﺘﯽ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﺎﯼ و ﮔﻨﺪم را ﺑﺮﻳﺰ‬ ‫ﻣﻦ ﺗﺮا ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﯼ ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮاﻧﯽ اﻳﻦ ﮔﺮﻩ را ﺑﺮﮔﺸﺎﯼ‬ ‫اﺑﻠﻬﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﯼ ﺧﺪاﯼ‬
‫اﻳﻦ ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﻮدﻧﺖ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﺁن ﮔﺮﻩ را ﭼﻮن ﻧﻴﺎرﺳﺘﯽ ﮔﺸﻮد‬
‫ﻳﮏ ﮔﺮﻩ ﺑﮕﺸﻮدﯼ و ﺁﻧﻬﻢ ﻏﻠﻂ‬ ‫ﻣﻦ ﺧﺪاوﻧﺪﯼ ﻧﺪﻳﺪم زﻳﻦ ﻧﻤﻂ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﺑﺮﭼﻴﻨﺪ ﺁن ﮔﻨﺪم ز ﺧﺎﮎ‬ ‫اﻟﻐﺮض‪ ،‬ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﺴﮑﻴﻦ دردﻧﺎﮎ‬
‫دﻳﺪ اﻓﺘﺎدﻩ ﻳﮑﯽ هﻤﻴﺎن زر‬ ‫ﭼﻮن ﺑﺮاﯼ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺧﻢ ﮐﺮد ﺳﺮ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﺗﺮا ﺣﮑﻤﺖ ﭼﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﺳﺠﺪﻩ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯼ رب ودود‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﻓﻘﺮﯼ دهﯽ‪ ،‬ﺁن دوﻟﺘﯽ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﺑﻼﺋﯽ ﮐﺰ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‪ ،‬رﺣﻤﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮدﻩاﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺴﯽ زاﻧﺪﻳﺸﻪ ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮدﻩاﯼ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﺁن رخ ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ را‬ ‫زان ﺑﺘﺎرﻳﮑﯽ ﮔﺬارﯼ ﺑﻨﺪﻩ را‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻟﻄﻒ ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﻴﻮﻧﺪم زﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﻴﺸﻪ‪ ،‬زان ﺑﺮ هﺮ رگ و ﺑﻨﺪم زﻧﻨﺪ‬
‫هﻢ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎﻣﺶ ﺗﻮ ﮔﺮدﻳﺪﯼ ﻃﺒﻴﺐ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﺴﯽ را از ﺗﻮ دردﯼ ﺷﺪ ﻧﺼﻴﺐ‬
‫ﺧﻮد ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺖ و ﻣﻬﻤﺎن ﺗﻮ ﺑﻮد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻴﻦ و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﺑﻮد‬
‫ﺗﺎ ﺗﺮا داﻧﻢ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﻴﮑﺴﺎن‬ ‫رزق زان ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪادﻧﺪم ﺧﺴﺎن‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻨﭽﻪ دارد زان ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ زان دهﯽ ﺑﺮ ﺗﻨﺪرﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ ﺧﺪاﯼ ﺧﻮﻳﺶ را‬ ‫زان ﺑﻪ درهﺎ ﺑﺮدﯼ اﻳﻦ دروﻳﺶ را‬
‫ﺗﺎ ﺗﻮ را ﺟﻮﻳﻢ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺧﻮاﻧﻢ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻗﻀﺎﻳﻢ زان ﻓﮑﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﭼﻪ روز و ﺷﺐ در ﺣﻖ ﺑﻮد ﺑﺎز‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻣﺮدم داﺷﺘﻢ روﯼ ﻧﻴﺎز‬
‫ﺗﻮ ﮐﺮﻳﻤﯽ‪ ،‬اﯼ ﺧﺪاﯼ ذواﻟﺠﻼل‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺴﯽ دﻳﺪم ﺧﺪاوﻧﺪان ﻣﺎل‬
‫‪١٨٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻢ ﺗﻮ دﺳﺘﻢ را ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬اﯼ ﺧﺪاﯼ‬ ‫ﺑﺮ در دوﻧﺎن‪ ،‬ﭼﻮ اﻓﺘﺎدم ز ﭘﺎﯼ‬
‫رﺷﺘﻪام ﺑﺮدﯼ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﮔﻮهﺮ دهﯽ‬ ‫ﮔﻨﺪﻣﻢ را رﻳﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺗﺎ زر دهﯽ‬
‫ورﻧﻪ دﻳﮓ ﺣﻖ ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ ز ﺟﻮش‬ ‫در ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ﻓﮑﺮ و ﻋﻘﻞ و هﻮش‬
‫ﮔﺮﻳﻪﯼ ﺑﯽ ﺳﻮد‬
‫دﻳﺪ و ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﭼﻬﺮﻩ ﺟﺎﯼ اﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻗﻄﺮﻩاﯼ ﺑﺮ ﺑﺮگ ﮔﻞ‬
‫دوش‪ ،‬ﺑﺮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﻢ ﺑﻠﺒﻞ ﮔﺮﻳﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻳﺪﻩام ﺗﺎ زادﻩام‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﺎهﻤﻮارﯼ و ﻧﺎراﺳﺘﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬هﻤﯽ ﺧﻨﺪم ﺑﺮﺳﻢ روزﮔﺎر‬
‫ﮔﺮﻳﻪﯼ ﺑﻠﺒﻞ‪ ،‬ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ ز ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻨﺪﻩﯼ ﻣﺎ را‪ ،‬ﺣﮑﺎﻳﺖ روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﻋﻤﺮ ﺟﺎوداﻧﯽ داﺷﺖ‪ ،‬ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ﻟﺤﻈﻪاﯼ ﺧﻮش ﺑﻮدﻩاﻳﻢ و رﻓﺘﻪاﻳﻢ‬
‫رﻓﺘﻨﯽ هﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮔﺮ ﻳﮏ ﻳﺎ دوﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﻦ اﮔﺮ ﻳﮏ روزﻩ‪ ،‬ﺗﻮ ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪاﯼ‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻔﮑﺮت ﺑﻨﮕﺮﻳﺴﺖ‬ ‫درس ﻋﺒﺮت ﺧﻮاﻧﺪ از اوراق ﻣﻦ‬
‫ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪ ﺑﺎ ﺣﻮادث‪ ،‬هﺮ ﮐﻪ زﻳﺴﺖ‬ ‫ﺧﺮﻣﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﺎرم هﻤﺴﺮ اﺳﺖ‬
‫زاﻧﮑﻪ هﺴﺖ اﻣﺮوز و دﻳﮕﺮ روز ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻞ را‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﺑﻴﻢ و اﻣﻴﺪ‬
‫ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻩام ﭼﻮ ﺗﻮ هﻴﭻ ﺁﻓﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮدان‬ ‫ﺑﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﮔﻔﺖ ز راﻩ ﻋﺘﺎب‪ ،‬ﺷﻴﺮ ژﻳﺎن‬
‫ﺑﺴﻮﯼ ﻣﻄﺒﺦ ﺷﻪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪﯼ دهﻘﺎن‬ ‫ﺧﻴﺎل ﭘﺴﺘﯽ و دزدﯼ‪ ،‬ﺗﻮ را ﺑﺮد هﻤﻪ روز‬
‫ﮔﻬﯽ ز ﺳﻔﺮﻩﯼ درﻣﺎﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬رﺑﺎﺋﯽ ﻧﺎن‬ ‫ﮔﻬﯽ ز ﮐﺎﺳﻪﯼ ﺑﻴﭽﺎرﮔﺎن‪ ،‬ﺑﺮﯼ ﮔﻴﭙﺎ‬
‫ز ﺣﻴﻠﻪﺳﺎزﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺸﺘﻪ ﻣﻄﺒﺨﯽ ﻧﺎﻻن‬ ‫ز ﺗﺮﮐﺘﺎزﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻴﻮﻩزن ﻧﺎهﺎر‬
‫ﭼﻪ ﭘﺮ ﮐﻨﯽ ﺷﮑﻢ‪ ،‬اﯼ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن اﻧﺒﺎن‬ ‫ﭼﺮا زﻧﯽ رﻩ ﺧﻠﻖ‪ ،‬اﯼ ﺳﻴﻪ دل‪ ،‬از ﭘﯽ هﻴﭻ‬
‫ﻗﻀﺎ ﺑﻪ ﭘﻴﺮزن ﺁﻧﺮا ﻓﺮوﺧﺘﺴﺖ ﮔﺮان‬ ‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن ﮐﺸﮏ‪ ،‬از ﭼﻪ ﮐﻮزﻩ ﻣﻴﺸﮑﻨﯽ‬
‫وﮔﺮ ﺑﺮﻧﺪ ﺧﺴﺎرت‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺲ دهﺪ ﺗﺎوان‬ ‫ﺑﺰﺧﻢ ﻗﻠﺐ ﻓﻘﻴﺮان‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺲ ﻧﻬﺪ ﻣﺮهﻢ‬
‫ﺳﻴﺎهﯽ ﺳﺮ و ﮔﻮش‪ ،‬از ﺳﻴﻬﺪﻟﻴﺴﺖ ﻧﺸﺎن‬ ‫ﻣﮑﻦ ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﺳﺮ و ﮔﻮش و دم ز ﺗﺎﺑﻪ و دﻳﮓ‬
‫ﻧﻪ ﺷﻴﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ز ﺟﻮرت‪ ،‬ﺑﮑﺎﺳﻪﯼ ﭼﻮﭘﺎن‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺎﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ ز ﺁزت ﺑﺨﺎﻧﻪﯼ زارع‬
‫ﺷﺒﯽ ز ﺳﮓ رﺳﺪت ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬روزﯼ از درﺑﺎن‬ ‫ﮔﻬﺖ ز ﮔﻮش ﭼﮑﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮن و ﮔﺎﻩ از دم‬
‫ﺑﭽﺸﻢ ﻣﻦ ﻧﺸﻮد هﻴﭽﮑﺲ ز ﺑﻴﻢ‪ ،‬ﻋﻨﺎن‬ ‫ﺗﻮ از ﭼﻪ‪ ،‬ﻣﻠﻌﺒﻪﯼ دﺳﺖ ﮐﻮدﮐﺎن ﺷﺪﻩاﯼ‬
‫‪١٨٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺧﻮردن و ﺧﻮش زﻳﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻣﮑﺶ وﺟﺪان‬ ‫ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺸﻪ و ﺁزاد زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﮐﻦ‬
‫ﺑﺸﺮط ﺁﻧﮑﻪ ﮐﻨﯽ ﺗﻴﺰ‪ ،‬ﭘﻨﺠﻪ و دﻧﺪان‬ ‫ﺷﮑﺎرﮔﺎﻩ‪ ،‬ﺑﺴﯽ هﺴﺖ و ﺻﻴﺪ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﺴﯽ‬
‫ﻣﺮا زﺑﻮن ﻧﻨﻤﻮدﺳﺖ‪ ،‬هﻴﭻ روز اﻧﺴﺎن‬ ‫ﻣﺮا ﻓﺮﻳﺐ ﻧﺪادﺳﺖ‪ ،‬هﻴﭻ ﺷﺐ ﮔﺮدون‬
‫ﺑﻪ راﯼ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻴﻢ داﺷﺖ ﺑﺨﺖ ﺟﻮان‬ ‫ﻣﺮا دﻟﻴﺮﯼ و ﮐﺎرﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ داد‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪام ﻧﻨﻤﻮدﺳﺖ هﻴﭻ ﺗﻴﺮ و ﮐﻤﺎن‬ ‫زﻣﺎﻧﻪاﯼ ﻧﻔﮑﻨﺪﺳﺖ هﻴﭽﮕﺎﻩ ﺑﺪام‬
‫ﭼﻮ هﺴﺖ ﮔﻮﯼ ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ﺗﻮ هﻢ ﺑﺰن ﭼﻮﮔﺎن‬ ‫ﭼﻮ راﻩ ﺑﻴﻨﯽ و رهﺮو‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭘﻴﺸﺘﺮ ﺁﯼ‬
‫ﻧﻤﻮد در دل ﻏﺎرﯼ ﺗﻬﯽ و ﺗﻴﺮﻩ‪ ،‬ﻣﮑﺎن‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ ﮔﺮﺑﻪ ﻧﺼﻴﺤﺖ ز ﺷﻴﺮ و ﮐﺮد ﺳﻔﺮ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﺑﮕﻮش داد ﺗﮑﺎن‬ ‫ﮔﻬﯽ ﭼﻮ ﺷﻴﺮ ﺑﻐﺮﻳﺪ و ﺑﺮ زﻣﻴﻦ زد دم‬
‫ﻧﻪ ﺷﻬﺮ‪ ،‬وادﯼ و ﺻﺤﺮا ﺑﻮد ﻣﺮا ﺷﺎﻳﺎن‬ ‫ﺑﺨﻮﻳﺶ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﻨﻮن ﮐﺰ ﻧﮋاد ﺷﻴﺮاﻧﻢ‬
‫ﻓﺮو ﺑﺮم ﺑﺘﻦ ﺧﺼﻢ‪ ،‬ﭼﻨﮓ ﺗﻴﺰ ﭼﻨﺎن‬ ‫ﺑﺮون ﺟﻬﻢ ز ﮐﻤﻴﻨﮕﺎﻩ وﻗﺖ ﺣﻤﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺑﻮﻗﺖ ﮐﺎر‪ ،‬ﺗﻮان ﮐﺮد اﻳﻦ ﺧﻄﺎ ﺟﺒﺮان‬ ‫ﻧﺒﻮد ﺁﮔﻬﻴﻢ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﺴﻢ‬
‫ﻧﻤﻮد وﺣﺸﺖ و اﻧﺪﻳﺸﻪ‪ ،‬ﮔﺮﺑﻪ را ﺗﺮﺳﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺪ ز رﻧﮓ ﺷﺐ‪ ،‬ﺁن دﺷﺖ هﻮﻟﻨﺎﮎ ﺳﻴﺎﻩ‬
‫دﻟﺶ ﭼﻮ ﻣﺮغ ﺗﭙﻴﺪ‪ ،‬از ﺧﺰﻳﺪن ﺛﻌﺒﺎن‬ ‫ﺗﻨﺶ ﺑﻠﺮزﻩ ﻓﺘﺎد از ﺻﺪاﯼ ﮔﺮگ و ﺷﻐﺎل‬
‫ز ﺗﻨﺪ ﺑﺎد ﺣﻮادث‪ ،‬ز ﻓﺘﻨﻪﯼ ﻃﻮﻓﺎن‬ ‫ﮔﻬﯽ درﺧﺖ در اﻓﺘﺎد و ﮔﺎﻩ ﺳﻨﮓ ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺷﺎخ ﺑﻠﺮزﻳﺪ زهﺮﻩﯼ رﺧﺸﺎن‬ ‫ز ﺑﻴﻢ‪ ،‬ﭼﺸﻢ زﺣﻞ ﺧﻮن ﻧﺎب رﻳﺨﺖ ﺑﺨﺎﮎ‬
‫ﻃﻠﻮع ﮐﺮد ﻣﻪ و ﻣﺎﻧﺪ در ﻓﻠﮏ ﺣﻴﺮان‬ ‫در ﺗﻨﻮر ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﺷﻤﻊ ﻣﻄﺒﺦ ﻣﺮد‬
‫ﭼﻨﻴﻦ زﻧﻨﺪ رﻩ ﺧﻔﺘﮕﺎن ﺷﺐ‪ ،‬دزدان‬ ‫ﺷﺒﺎن ﭼﻮ ﺧﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺑﺒﺎم ﺁﻏﻞ ﮔﺮگ‬
‫ﺑﺪﺳﺖ راهﺰﻧﯽ‪ ،‬ﮔﺸﺖ رهﺮوﯼ ﻋﺮﻳﺎن‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﻗﺎﻓﻠﻪاﯼ‪ ،‬ﮐﺮد ﻧﺎﻟﻪاﯼ ﺟﺮﺳﯽ‬
‫ﺑﺠﺴﺖ ﺑﺮ ﺳﺮ دﻳﻮار ﮐﻮﺗﻪ ﺑﺴﺘﺎن‬ ‫ﺷﻐﺎل ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻣﻴﺪ ﺧﻮردن اﻧﮕﻮر‬
‫زدﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﻪ در اﻧﺒﺎر‪ ،‬ﻣﻮﺷﮑﺎن ﺟﻮﻻن‬ ‫ﺧﺰﻳﺪ ﮔﺮﺑﻪﯼ دهﻘﺎن ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺧﻴﮏ ﭘﻨﻴﺮ‬
‫ﻣﮕﺮ ﮐﻪ روﺑﻬﮑﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﻣﺮﻏﮑﯽ ﺑﺮﻳﺎن‬ ‫ز ﮐﻨﺞ ﻣﻄﺒﺦ ﺗﺎرﻳﮏ‪ ،‬ﺧﺎﺳﺖ ﻏﻮﻏﺎﺋﯽ‬
‫ﺑﺴﻮﯼ ﻏﺎر ﺷﺪ اﻧﺪر هﻮاﯼ ﻃﻌﻤﻪ‪ ،‬روان‬ ‫ﭘﻠﻨﮓ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺁﻣﺪ ز ﮐﻮهﺴﺎر ﺑﺰﻳﺮ‬
‫ز ﺟﺎﯼ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﺮﻳﺰد و ﺷﻮد ﭘﻨﻬﺎن‬ ‫ﺷﻨﻴﺪ ﮔﺮﺑﻪﯼ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺻﺪاﯼ ﭘﺎ و ز ﺑﻴﻢ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺎﻳﺪ و ﻧﻴﺮو‪ ،‬ﻧﻪ دﻋﻮﯼ و ﻋﻨﻮان‬ ‫ز ﻓﺮط ﺧﻮف‪ ،‬ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮔﻔﺘﻪﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫ﻧﻪ ﭼﺸﻢ داﺷﺖ ﻓﺮوغ و ﻧﻪ ﭘﻨﺠﻪ داﺷﺖ ﺗﻮان‬ ‫ﻧﻪ رﻩ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻧﻪاش ﭘﺎﯼ رﻓﺘﻦ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫دﻣﯽ ﺑﺮوزﻧﻪﯼ ﺳﻘﻒ ﻏﺎر ﺷﺪ ﻧﮕﺮان‬ ‫ﻧﻤﻮد ﺁرزوﯼ ﺷﻬﺮ و در اﻣﻴﺪ ﻓﺮار‬
‫وﻟﻴﮏ ﺷﻴﺮ ﺷﺪن‪ ،‬ﮔﺮﺑﻪ را ﻧﺒﻮد ﺁﺳﺎن‬ ‫ﮔﺬﺷﺖ ﮔﺮﺑﮕﯽ و روزﮔﺎر ﺷﻴﺮﯼ ﺷﺪ‬
‫‪١٨٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻪ ران ﮔﺮﺑﻪ ﻓﺮو ﺑﺮد ﭼﻨﮓ ﺧﻮن اﻓﺸﺎن‬ ‫ﺑﻨﺎﮔﻬﺎن ز ﮐﻤﻴﻨﮕﺎﻩ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺟﺴﺖ ﭘﻠﻨﮓ‬
‫ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻤﻴﺮﻧﺪ ﻣﺮدم ﻧﺎدان‬ ‫ﺑﺰﻳﺮ ﭘﻨﺠﻪﯼ ﺻﻴﺎد‪ ،‬ﺻﻴﺪ ﻧﺎﻻن ﮔﻔﺖ‬
‫ﺧﻴﺎل ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺑﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎﺧﺘﻢ درﻳﻦ رﻩ ﺟﺎن‬ ‫ﺑﺸﻬﺮ‪ ،‬ﮔﺮﺑﻪ و در ﮐﻮهﺴﺎر ﺷﻴﺮ ﺷﺪم‬
‫ﺑﻨﺎﯼ ﺳﺴﺖ ﺑﺮﻳﺰد‪ ،‬ﭼﻮ ﺳﺨﺖ ﺷﺪ ﺑﺎران‬ ‫ز ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺁزم ﭼﻨﻴﻦ ﺷﺪ ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﮐﺎر‬
‫ﻧﺪارم ﺁن دل و ﻧﻴﺮو‪ ،‬هﻤﻴﻦ ﺑﺴﻢ ﻧﻘﺼﺎن‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺼﻮرت ﺑﺸﻴﺮ ﻣﻴﻤﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﭘﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻧﺘﻮان‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺎﺧﻪ‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻴﻮﻩ دهﺪ‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻪ داﺷﺖ ﻋﺼﺎ‪ ،‬ﺑﻮد ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻤﺮان‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﻧﻮر ﺗﺠﻠﯽ‪ ،‬ﺑﻨﺰد ﺷﻤﻊ ﻣﮕﻮﯼ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻴﺸﻪ‪ ،‬ﮐﻠﺒﻪﯼ ﺁﺑﺎد ﺧﻮد ﻣﮑﻦ وﻳﺮان‬ ‫ﺑﺪان ﺧﻴﺎل ﮐﻪ ﻗﺼﺮﯼ ﺑﻨﺎ ﮐﻨﯽ روزﯼ‬
‫ﻃﺒﻴﺐ ﻋﻘﻞ ‪ ،‬ﮐﻨﺪ درد ﺁز را درﻣﺎن‬ ‫ﭼﺮاغ ﻓﮑﺮ‪ ،‬دهﺪ ﭼﺸﻢ ﻋﻘﻞ را ﭘﺮﺗﻮ‬
‫ﻣﺒﺎش هﻤﭽﻮ دهﻞ‪ ،‬ﺧﻮدﻧﻤﺎ و هﻴﭻ ﻣﻴﺎن‬ ‫ﺑﺒﻴﻦ ز دﺳﺖ ﭼﮑﺎر ﺁﻳﺪت‪ ،‬هﻤﺎن ﻣﻴﮑﻦ‬
‫ﻣﺮو‪ ،‬ﮐﻪ راﻩ هﻮس را ﻧﻴﺎﻓﺖ ﮐﺲ ﭘﺎﻳﺎن‬ ‫ﺑﻬﻞ ﮐﻪ ﮐﺎن هﻮﯼ را ﻧﻴﺎﻓﺖ ﮐﺲ ﮔﻮهﺮ‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﺘﻮاﻧﯽ ﻧﮕﺎهﺪاﺷﺖ ﻋﻨﺎن‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ رام ﮐﻨﯽ ﺗﻮﺳﻦ ﺣﻮادث را‬
‫ﻣﺰن‪ ،‬ﮔﺮت ﺧﺮدﯼ هﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺖ ﺑﺮ ﺳﻨﺪان‬ ‫ﻣﻨﻪ‪ ،‬ﮔﺮت ﺑﺼﺮﯼ هﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺎﯼ در ﺁﺗﺶ‬
‫ﮔﻞ ﺑﯽ ﻋﻴﺐ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ هﻤﻪ ﺧﺎر ﺑﮕﺮد ﺗﻮ ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺑﻠﺒﻠﯽ ﮔﻔﺖ ﺳﺤﺮ ﺑﺎ ﮔﻞ ﺳﺮخ‬
‫هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﺧﺎر ﺧﻄﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﺧﺸﺒﻮﯼ و ﻧﮑﻮﺋﯽ ﭼﻮ ﺗﺮا‬
‫هﺮ ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﺁﻳﺪ‪ ،‬رﺳﻮاﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺗﻮ ﺟﻮﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮار اﺳﺖ‬
‫ﺑﺴﺮ ﮐﻮﯼ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﺷﺐ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ‬ ‫ﺣﺎﺟﺐ ﻗﺼﺮ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ روز ﺧﺴﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎر دﻳﺪﻳﻢ هﻤﯽ از ﭼﭗ و راﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺗﻮ را ﺳﻴﺮ ﻧﺪﻳﺪﻳﻢ دﻣﯽ‬
‫ﺧﻠﻮت اﻧﺲ و وﺛﺎق ﺗﻮ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﺷﻘﺎن‪ ،‬در هﻤﻪ ﺟﺎ ﻧﻨﺸﻴﻨﻨﺪ‬
‫هﻤﻨﺸﻴﻦ ﺗﻮ‪ ،‬ﻋﺠﺐ ﺑﯽ ﺳﺮ و ﭘﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎر‪ ،‬ﮔﺎهﻢ ﺳﺮ و ﮔﻪ ﭘﺎﯼ ﺑﺨﺴﺐ‬
‫ﺧﺎر در ﻣﻬﺪ ﺗﻮ‪ ،‬در ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ و ﻧﭙﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﭼﺮا‬
‫زاﻧﮑﻪ ﻳﮑﺮﻩ ﺧﻮش و ﻳﮑﺪم زﻳﺒﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬زﻳﺒﺎﺋﯽ ﮔﻞ را ﻣﺴﺘﺎﯼ‬
‫ﺁن ﺻﻔﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺻﻔﺎ اﺳﺖ‬ ‫ﺁن ﺧﻮﺷﯽ ﮐﺰ ﺗﻮ ﮔﺮﻳﺰد‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮﺷﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻤﻦ و ﺑﺎغ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎن ﻗﻀﺎ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎﮔﺮﻳﺰ اﺳﺖ ﮔﻞ از ﺻﺤﺒﺖ ﺧﺎر‬
‫ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ ﮐﻪ دو ﺷﺐ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﮔﻴﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺷﮑﻔﺘﻴﻢ ﮐﻪ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫‪١٨٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﻳﻦ ﮔﻞ ﺗﺎزﻩ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮب ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ‪ ،‬ﺧﻮارﺗﺮ از ﺧﺎر ﺷﻮد‬

‫ﺑﺎغ ﺗﺤﻘﻴﻖ ازﻳﻦ ﺑﺎغ‪ ،‬ﺟﺪاﺳﺖ‬ ‫رو‪ ،‬ﮔﻠﯽ ﺟﻮﯼ ﮐﻪ هﻤﻮارﻩ ﺧﻮش اﺳﺖ‬
‫ز دﮐﺎن دﮔﺮﯼ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪﯼ ﺑﻴﻐﺶ را‬
‫ذات ﺣﻖ‪ ،‬ﺑﯽ ﺧﻠﻞ و ﺑﯽ هﻤﺘﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﭼﻮ رﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﮔﻞ دﻳﮕﺮ هﺴﺖ‬
‫هﻤﻪ را‪ ،‬راﻩ ﺑﺪرﻳﺎﯼ ﻓﻨﺎﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ را ﮐﺸﺘﯽ ﻧﺴﻴﺎن‪ ،‬ﮐﺸﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺑﯽﭘﺮواﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻮان داﺷﺖ ﺟﺰ اﻳﻦ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ز دهﺮ‬
‫ﮐﻪ ز وزن هﻤﻪ ﮐﺲ‪ ،‬ﺧﻮاهﺪ ﮐﺎﺳﺖ‬ ‫ز ﺗﺮازوﯼ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﺷﮑﻮﻩ ﻣﮑﻦ‬
‫ﻟﻴﮏ ﺑﺎ اﻳﻨﻬﻤﻪ‪ ،‬ﺧﻮد ﻧﺎﭘﻴﺪاﺳﺖ‬ ‫رﻩ ﺁن ﭘﻮﯼ ﮐﻪ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ازوﺳﺖ‬
‫ﺧﺎر را ﻧﻴﺰ درﻳﻦ ﺑﺎغ‪ ،‬ﺑﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﺘﻮان ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺧﺎر از ﭼﻪ دﻣﻴﺪ‬
‫هﺮ ﭼﻪ را ﺧﻮاﺟﻪ روا دﻳﺪ‪ ،‬رواﺳﺖ‬ ‫ﭼﺮخ‪ ،‬ﺑﺎ هﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﺪت ﺑﻨﺸﻴﻦ‬
‫ﺣﻖ ﺗﻌﺎﻟﯽ و ﺗﻘﺪس‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺴﺘﻪﯼ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫واﻧﭽﻪ ﺑﺮﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺒﻪ ﻳﺎ ﻣﻴﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﮔﻬﺮ ﻣﻌﺪن ﻣﻘﺼﻮد‪ ،‬ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫دوﻟﺘﯽ ﺟﻮﯼ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻴﭽﻮن و ﭼﺮاﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻮﺗﯽ ﺧﻮاﻩ‪ ،‬ﮐﺎز اﻏﻴﺎر ﺗﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺑﯽ ﻋﻠﺖ و ﺑﯽ ﻋﻴﺐ‪ ،‬ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﻋﻠﺖ و ﻋﻴﺒﯽ دارد‬
‫ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ‬
‫ﺷﺪ روان ﺑﻬﺮ ﻧﻈﺎرﻩ ﮐﺮدﻧﯽ‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺪﻟﯽ در ﮔﻠﺸﻨﯽ‬
‫ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ و ﺧﻴﺮﯼ و رﻳﺤﺎن و ورد‬ ‫دﻳﺪ ﮔﻠﻬﺎﯼ ﺳﭙﻴﺪ و ﺳﺮخ و زرد‬
‫ﺑﺮ ﮔﻞ و ﺳﻮﺳﻦ‪ ،‬ﭼﮑﻴﺪﻩ ژاﻟﻪهﺎ‬ ‫ﺑﺮ ﻟﺐ ﺟﻮهﺎ‪ ،‬دﻣﻴﺪﻩ ﻻﻟﻪهﺎ‬
‫هﺮ ﮔﻞ ﺳﺮﺧﯽ‪ ،‬ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ‬ ‫هﺮ ﺗﻨﯽ‪ ،‬روﺷﻨﺘﺮ از ﺟﺎﻧﯽ ﺷﺪﻩ‬
‫هﺮ دو از ﺁﻻﻳﺶ ﭘﻨﺪار‪ ،‬ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺑﺮگ ﮔﻞ‪ ،‬ﺷﺎداب و ﺷﺒﻨﻢ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬
‫ﻓﮑﺮت و ﺷﻮق ﺗﻤﺎﺷﺎﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﮔﻮﺋﯽ ﺁن ﺻﺎﺣﺒﻨﻈﺮ‪ ،‬راﺋﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻧﻪ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﻏﻨﭽﻪاﯼ ﻣﻴﮑﺮد ﺑﻮﯼ‬ ‫ﻧﻪ ﺳﻮﯼ زﻳﺒﺎ رﺧﯽ ﻣﻴﮑﺮد روﯼ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ را ﻣﻴﺪﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‬ ‫هﺮ ﻃﺮف ﮔﻞ ﺑﻮد‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ وﻗﺖ ﮔﺸﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩاﯼ ﮔﺸﺘﻪ ﻧﻬﺎن‬ ‫در ﺻﻒ ﮔﻠﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺪﻳﺪ او ﻧﺎﮔﻬﺎن‬
‫ﺧﻮﯼ ﮐﺮدﻩ ﺑﺎ ﺟﻔﺎﯼ ﺧﺎرهﺎ‬ ‫دور اﻓﺘﺎدﻩ ز ﺑﺰم ﻳﺎرهﺎ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم‪ ،‬ﺷﺒﻨﻢ ﺑﺮ او ﺑﮕﺮﻳﺴﺘﻪ‬ ‫ﻳﮑﻨﻔﺲ ﺑﺸﮑﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻳﮏ دم زﻳﺴﺘﻪ‬
‫‪١٨٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫زﺷﺖ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﮑﻮﻳﺎن ﮐﺮدﻩ ﭘﺸﺖ‬ ‫روﻧﻘﺶ ﺑﺸﮑﺴﺘﻪ ﭼﺮخ ﮐﻮژ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺁن ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﭼﻴﺪ و ﺷﺪ روان‬ ‫اﻟﻐﺮض‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺪل روﺷﻦ روان‬
‫ﮐﻪ ﻧﺒﻮدﯼ ﻋﺎرف و ﺻﺎﺣﺐﻧﻈﺮ‬ ‫ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪﻧﺪ ﮔﻠﻬﺎﯼ دﮔﺮ‬
‫ﻳﮏ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻴﺒﺮﯼ‬ ‫زﻳﻦ هﻤﻪ زﻳﺒﺎﺋﯽ و ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﯼ‬
‫وﻳﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮﯼ دادﻳﺶ ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ را ﻧﺪاﻧﺴﺘﻴﻢ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ‪ ،‬ﻣﺎ را ﻧﮑﺘﻪاﯼ در ﮐﺎر ﺑﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻞ در ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺴﻴﺎر ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻧﭽﻴﻨﺪ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ را‬ ‫ﻣﺎ از ﺁن ﻣﻌﻨﻴﺶ ﭼﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬اﯼ ﻓﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﮕﺮداﻧﻨﺪ از اﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬روﯼ‬ ‫ﮐﺮدم اﻳﻦ اﻓﺘﺎدﻩ زان رﻩ ﺟﺴﺘﺠﻮﯼ‬
‫ﮐﻪ زﻣﺎﻧﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺑﺮ وﯼ ﺗﻨﮓ‬ ‫زان ﺑﺒﺮدﻳﻢ اﻳﻦ ﮔﻞ ﺑﯽ ﺁب و رﻧﮓ‬
‫دﻳﮕﺮان را ﺗﺎ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ وﻗﺖ هﺴﺖ‬ ‫وﻗﺖ اﻳﻦ ﮔﻞ ﻣﻴﺮود ﺣﺎﻟﯽ ز دﺳﺖ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻞ را ﻧﺒﻮﻳﺪ هﻴﭻ ﮐﺲ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺒﻮﺋﻴﺪﻧﺶ‪ ،‬زان ﮐﺮدم هﻮس‬
‫اﯼ ﻋﺠﺐ‪ ،‬اﻣﺮوزهﺎ دﻳﺮوز ﺷﺪ‬ ‫دﯼ ﺷﮑﻔﺖ از ﮔﻠﺒﻦ و اﻣﺮوز ﺷﺪ‬
‫اﻳﻦ ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ‪ ،‬دﻳﺸﺐ ﺗﺎزﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﭼﻮن اوراق ﺑﯽ ﺷﻴﺮازﻩ ﺑﻮد‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺑﺎزارش ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮن ﺧﺮﻳﺪاران‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻴﻤﺶ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫هﻢ ﻧﻈﺮﺑﺎزان ﺑﺮ ﺁن ﺑﮕﺬرﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ ﮔﻠﻬﺎﯼ دﮔﺮ زﻳﺒﺎﺗﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﺲ ﻧﭙﺮﺳﺪ‪ ،‬ﮐﺎن ﮔﻞ ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﮐﻮ‬ ‫ﺧﻠﻖ را ﺑﺎﺷﺪ هﻮاﯼ رﻧﮓ و ﺑﻮ‬
‫ﮔﻞ ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻣﭙﻮش روﯼ‪ ،‬ﺑﺮوﯼ ﺗﻮ ﺷﺎدﻣﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻧﻬﻔﺖ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﻠﯽ زﻳﺮ ﺑﺮگ و ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺑﮑﻮﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻋﻤﺮﯼ اﺳﺖ داﺳﺘﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺴﻮز زاﺗﺶ هﺠﺮان‪ ،‬هﺰار دﺳﺘﺎن را‬
‫ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‪ ،‬ﮐﻪ از ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺪ ﻧﻬﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﺟﻮاب داد‪ ،‬ﮐﺎزﻳﻦ ﮔﻮﺷﻪﮔﻴﺮﯼ و ﭘﺮهﻴﺰ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪاﻳﻢ و ﺑﺮ اﻳﻦ ﮔﻨﺞ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺒﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ز دﺳﺘﺒﺮد ﺣﻮادث‪ ،‬وﺟﻮد اﻳﻤﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ازﻳﻦ ﮔﺮﻳﺴﺘﻦ و ﺧﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺑﺪ ﮔﻤﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽﮐﻨﯽ و ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﮔﻠﺰار‬
‫ﺳﺤﺮ‪ ،‬ﺷﮑﻔﺘﻪ و هﻨﮕﺎم ﺷﺐ ﺧﺰان ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺠﺎل ﺑﺴﺘﻦ ﻋﻬﺪﯼ ﺑﻤﺎ ﻧﺪاد ﺳﭙﻬﺮ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺰد ﺑﺎد ﻣﻬﺮﮔﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺒﺎش ﻓﺘﻨﻪﯼ زﻳﺒﺎﺋﯽ و ﻟﻄﺎﻓﺖ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺮاﯼ ﺷﮑﻮﻩ ز ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬هﻤﻪ دهﺎن ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﮕﻬﯽ‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﻘﺎب ﻣﺎ ﺑﺪرﻳﺪ‬
‫ازﻳﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺗﺮﺳﻴﺪﻩ و ﮔﺮان ﺷﺪﻩاﻳﻢ‬ ‫ﺑﮑﺎﺳﺖ ﺁﻧﮑﻪ ﺳﺒﮑﺴﺎر ﺷﺪ‪ ،‬ز ﻗﻴﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫‪١٨٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﺲ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎﻏﺒﺎن ﺷﺪﻩاﯼ‬ ‫دو روزﻩ ﺑﻮد‪ ،‬هﻮﺳﺮاﻧﯽ ﻧﻈﺮﺑﺎزان‬
‫ﮔﻞ ﺧﻮدرو‬
‫ﮔﻠﯽ ﺧﻮدرو‪ ،‬دﻣﻴﺪ از ﺟﻮ ﮐﻨﺎرﯼ‬ ‫ﺑﻄﺮف ﮔﻠﺸﻨﯽ‪ ،‬در ﻧﻮﺑﻬﺎرﯼ‬
‫ﻓﺮوزﻧﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﺮ اﻓﻼﮎ اﺧﺘﺮ‬ ‫درﺧﺸﻨﺪﻩ‪ ،‬ﭼﻮ اﻧﺪر درج ﮔﻮهﺮ‬
‫ﺑﺠﻮﯼ و ﺟﺮ‪ ،‬ﮔﻞ ﺧﻮدروﺳﺖ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻞ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﺷﻮخ ﺳﺒﮑﺴﺎر‬
‫ﺑﻬﺮ راهﯽ ﮐﻪ روﺋﯽ‪ ،‬ﺧﺎر راهﯽ‬ ‫ﺗﻮ در هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺑﻨﺸﻴﻨﯽ‪ ،‬ﮔﻴﺎهﯽ‬
‫ﺷﻤﺎ را در ﺷﻤﺎر ﻣﺎ ﻧﻴﺎرﻧﺪ‬ ‫در اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﮑﺘﻪداﻧﺎن ﺑﯽ ﺷﻤﺎرﻧﺪ‬
‫وﮔﺮ روزﯼ ﺑﺒﻴﻨﻨﺪت‪ ،‬ﻧﭽﻴﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﻮﯼ ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺎن ﻧﺒﻴﻨﻨﺪ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﺎر ﺗﺮا اﻳﺎم‪ ،‬دﺷﻮار‬ ‫ﺷﻮد ﮔﺮ ﺑﺎﻏﺒﺎن‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ازﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫وﺑﺎل هﺴﺘﻴﺖ‪ ،‬ﮔﺮدن ﺑﮕﻴﺮد‬ ‫ﺷﺮار ﮐﻴﻔﺮت‪ ،‬داﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮد‬
‫ﮐﻨﻨﺪت ﭘﺎﻳﻤﺎل‪ ،‬اﻧﺪر ﮔﺬرﮔﺎﻩ‬ ‫ز ﮔﻠﺸﻦ ﺑﺮ ﮐﻨﻨﺪت‪ ،‬ﺧﻮاﻩ ﻧﺎﺧﻮاﻩ‬
‫ﭼﺮا اﻧﺪر ردﻳﻒ ﻣﺎ ﻧﺸﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﺑﯽ رﻧﮕﯽ و ﭘﺴﺘﯽ و زﺷﺘﯽ‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺰ اﻧﺪرﻳﻦ ﻣﻠﮏ‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎرﯼ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ ﻧﺎم هﺮ ﮐﺲ در ﺷﻤﺎرﯼ اﺳﺖ‬
‫ﺣﺴﺎب ﺧﺎر و ﺧﺲ را ﻧﻴﺰ دارد‬ ‫ﮐﺲ ﮐﺎﻳﻦ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ ﮔﻞ ﻣﻴﻨﮕﺎرد‬
‫ﻣﺮا هﻢ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮد اﻓﻼﮎ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﭼﺎﻻﮎ‬
‫ﻣﺮا هﻢ ﺁب داد اﺑﺮ ﺑﻬﺎرﯼ‬ ‫ﺗﺮا ﮔﺮ ﮐﺮد اﺳﺘﺎد ﺁﺑﻴﺎرﯼ‬
‫ﺳﻮﯼ ﻣﺎ ﻧﻴﺰ‪ ،‬ﮔﺮدون را ﻧﻈﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﺷﻤﺎ را ﮔﺮ ﭼﻪ روﻧﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻪ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﺴﻮزد روزﮔﺎرم‬ ‫ﭼﻪ ﺗﺮﺳﺎﻧﯽ ز ﺁﺳﻴﺐ ﺷﺮارم‬
‫ﮐﻪ ﮔﻴﺮد ﮔﺮدن ﻣﺎ را وﺑﺎﻟﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﺑﻮدﺳﺘﻴﻢ ﺟﺰ ﺧﻮاب و ﺧﻴﺎﻟﯽ‬
‫ز داس و ﺗﻴﺸﻪام‪ ،‬اﻧﺪﻳﺸﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا در ﺑﺎغ‪ ،‬ﻣﺤﮑﻢ رﻳﺸﻪاﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﯽ ﻣﻴﺘﻮان از هﻢ ﭘﺮاﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﺎﻣﯽ ﻣﻴﺘﻮان ﺑﻨﻴﺎد ﻣﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮق‪ ،‬ار ﻧﻮ ﮔﻠﯽ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ‪ ،‬ﺧﻮدروﺳﺖ‬ ‫ﺟﻤﺎل هﺮ ﮔﻠﯽ‪ ،‬در ﺟﻠﻮﻩ و ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ ﮔﻞ ﺧﻮدرو‪ ،‬ﻧﮑﻮﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ داﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ را رﻧﮓ و ﺑﻮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺘﺎدم ﺗﺎ ﻧﮕﻮﺋﯽ ﺧﻮدﭘﺮﺳﺘﻢ‬ ‫دﻣﻴﺪم ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻴﺪم ﮐﻪ هﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﺮا اﻳﻦ اوﻓﺘﺎدن‪ ،‬ﺳﺮﻓﺮازﻳﺴﺖ‬ ‫ﻣﭙﻨﺪارﯼ ﮐﻪ ﮐﺎر دهﺮ‪ ،‬ﺑﺎزﻳﺴﺖ‬
‫ز هﺮ ﻣﺮزﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪم‪ ،‬ﺷﮑﻔﺘﻢ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﻣﻬﺪم ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪﻧﺪ ﺧﻔﺘﻢ‬
‫‪١٨٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎهﺎﻧﻢ ﺑﺒﻮﻳﺪ‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺎ رﺧﻢ ﺷﺒﻨﻢ ﺑﺸﻮﻳﺪ‬

‫درﻳﻦ دﻓﺘﺮ‪ ،‬ز ﺧﻠﻘﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮهﺎﺳﺖ‬ ‫درﻳﻦ ﺑﯽ رﻧﮓ و ﺑﻮﺋﯽ‪ ،‬رﻧﮓ و ﺑﻮهﺎﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ اﻓﺘﺎدﻩاﻳﻢ‪ ،‬اﻳﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺳﺰد ﮔﺮ ﺳﺮو و ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﮐﺸﺎورز ﺳﭙﻬﺮم ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﻴﺎد ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺗﺨﻤﯽ ﻧﻴﻔﺸﺎﻧﺪ‬
‫هﻮاﯼ ﻧﺨﻮت و ﻧﺎمﺁورﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﺎ ﮔﻞ‪ ،‬ﺧﻴﺎل هﻤﺴﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ز هﺮ ﺟﺎ رﺳﺘﻪاﻳﻢ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺼﻔﺎﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻠﺸﻦ ﻣﺎ‪ ،‬دﺷﺖ و ﺻﺤﺮاﺳﺖ‬
‫ﮔﻞ ﺧﻮدرو‪ ،‬ز ﻗﺪر ﮔﻞ ﻧﮑﺎهﺪ‬ ‫ز ﻣﻦ‪ ،‬زﻳﻦ ﺑﻴﺶ ﮐﺲ ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ‬
‫ز ﺑﺎراﻧﯽ و ﺑﺎد و ﺁﻓﺘﺎﺑﯽ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮﻩ و رﻧﮕﯽ و ﺗﺎﺑﯽ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﮔﻠﯽ زﻳﺒﺎ ﺷﺪم در ﺑﺎغ اﻳﺎم‬
‫ﮔﻞ ﺳﺮخ‬
‫ﻓﺮوزﻧﺪﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬رﻧﮕﺶ ﺑﺒﺮد‬ ‫ﮔﻞ ﺳﺮخ‪ ،‬روزﯼ ز ﮔﺮﻣﺎ ﻓﺴﺮد‬
‫ﻳﮑﯽ اﺑﺮ ﺧﺮد‪ ،‬از ﺳﺮش ﻣﻴﮕﺬﺷﺖ‬ ‫در ﺁن دم ﮐﻪ ﭘﮋﻣﺮد و ﺑﻴﻤﺎر ﮔﺸﺖ‬
‫ﺑﺮﺁورد ﻓﺮﻳﺎد و ﺷﺪ ﺑﯽﻗﺮار‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻞ دﻳﺪ ﺁن اﺑﺮ را رهﺴﭙﺎر‬
‫ﻣﺮا ﺑﺮد ﺑﯽ ﺁﺑﯽ از ﭼﻬﺮ‪ ،‬رﻧﮓ‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬اﯼ روح ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻟﺨﺘﯽ درﻧﮓ‬
‫وﮔﺮ ﻧﻪ ﭼﺮا ﮐﺎﺳﺖ رﻧﮕﻢ ز ﭼﻬﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻮد دﺷﻤﻦ‪ ،‬ﻓﺮوزﻧﺪﻩ ﻣﻬﺮ‬
‫ﺑﺠﻮرم ز داﻣﺎن ﮔﻠﺰار ﺑﺮد‬ ‫هﻤﻪ زﻳﻮرم را ﺑﻴﮑﺒﺎر ﺑﺮد‬
‫در ﺁﺗﺶ دراﻓﮑﻨﺪ اﻣﺮوز و ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫هﻤﺎن ﺟﺎﻣﻪاﯼ را ﮐﻪ دﻳﺮوز دوﺧﺖ‬
‫ﭼﺮا ﺳﺎﻗﻪام را ز ﮔﻠﺒﻦ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﭼﺮا رﺷﺘﻪﯼ هﺴﺘﻴﻢ را ﮔﺴﺴﺖ‬
‫ﺑﮑﺸﺖ و ﻧﭙﺮﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﮐﺸﺘﻪ ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﺴﺴﺖ و ﻧﺪاﻧﺴﺖ اﻳﻦ رﺷﺘﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻠﺴﺘﺎن‪ ،‬هﻤﻪ روﺷﻦ از روﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﺑﻮد ﺧﻮﺷﺒﻮﯼ از ﺑﻮﯼ ﻣﻦ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ ﺑﻮﺳﻴﺪ و رﻓﺖ‬ ‫ﻣﺮا دوش‪ ،‬ﻣﻬﺘﺎب ﺑﻮﺋﻴﺪ و رﻓﺖ‬
‫ز ژاﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺮا ﮔﻮهﺮ ﮔﻮش ﮐﺮد‬ ‫ﺻﺒﺎ هﻤﭽﻮ ﻃﻔﻠﻢ در ﺁﻏﻮش ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﻮدش ﺑﺪاﻣﺎن ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻔﺖ و ﺧﻴﺰ‬ ‫هﻤﺎن ﺑﻠﺒﻞ‪ ،‬ﺁن دوﺳﺘﺪار ﻋﺰﻳﺰ‬
‫ز ﮔﻠﺸﻦ‪ ،‬ﺑﻴﮑﺒﺎرﮔﯽ ﭘﺎ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻣﺤﺒﻮب ﺧﻮد را ﺳﻴﻪ روز دﻳﺪ‬
‫ز ﭘﻴﺮاﻳﻪﯼ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﭘﺎﮐﻴﺰﻩﺗﺮ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻮد دﻳﻬﻴﻢ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﺴﺮ‬
‫رﺑﻮدﻧﺪ ﺁراﻳﺶ ﺗﺨﺖ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﭼﻮن ﺗﻴﺮﻩ ﺷﺪ ﺑﺨﺖ ﻣﻦ‬
‫‪١٩٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﻤﻴﺪادم‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬از دﺳﺖ ﮔﻨﺞ‬ ‫ﻧﻤﻴﺴﻮﺧﺘﻢ ﮔﺮ‪ ،‬ز ﮔﺮﻣﺎ و رﻧﺞ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻩ ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﻓﺮﺻﺘﻢ ﺷﺪ ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻣﺮا روح ﺑﺨﺶ ﭼﻤﻦ ﺑﻮد ﻧﺎم‬
‫ﻣﺮا ﭼﻬﺮﻩاﯼ ﺑﺲ دﻻراﯼ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﺮم ﭘﺮﺗﻮ و رﻧﮓ‪ ،‬ﺑﺮ ﺟﺎﯼ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮ ﭘﻴﺮاﻳﻪام‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﻤﺮ ﻣﻴﺰدﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺗﺎﺟﻢ ﻋﺮوﺳﺎن ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺰدﻧﺪ‬
‫زﻣﺎﻧﻪ ﺗﻬﯽ ﮐﺮد اﻳﻦ اﻧﺠﻤﻦ‬ ‫ﺑﻴﮑﺒﺎرﻩ از دوﺳﺘﺪاران ﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎهﻴﺪﻩ ﺷﺪ ﻣﻐﺰ و ﺟﺰ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ازان راهﻢ‪ ،‬اﻣﺮوز ﮐﺲ دوﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻤﻪ دوﺳﺘﻴﻬﺎ ﺷﻮد دﺷﻤﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮﺗﺎﻓﺖ روﯼ از ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﺮخ دﻧﯽ‬
‫ﻣﺮا ﻧﻴﺰ ﺷﺎداب و ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻦ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎ ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻗﻄﺮﻩاﯼ ﺟﻮد ﮐﻦ‬
‫ز ﻏﻢ وارهﻢ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺎر دﻳﮕﺮ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﯽ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﮑﻦ ﮐﻮﺗﻪ‪ ،‬اﻳﻦ داﺳﺘﺎن دراز‬ ‫ﺑﺪو ﮔﻔﺖ اﺑﺮ‪ ،‬اﯼ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎز‬
‫ﻧﺜﺎرت ﮐﻨﻢ ﻟﻞ ﺷﺎهﻮار‬ ‫هﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎز ﺁﻳﻢ از ﻣﺮﻏﺰار‬
‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺷﺎداب و زﻳﺒﺎ ﺷﻮﯼ‬ ‫ﮔﺮ اﻳﻦ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ را ﺷﮑﻴﺒﺎ ﺷﻮﯼ‬
‫روان ﺳﺎزم از هﺮ ﻃﺮف‪ ،‬ﺟﻮﯼ ﺁب‬ ‫دهﻢ ﮔﻮﺷﻮارت ز در ﺧﻮﺷﺎب‬
‫ﻧﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ اﻓﺴﺮدﮔﯽ‬ ‫ﺑﮕﻴﺮد ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﭘﮋﻣﺮدﮔﯽ‬
‫ﻓﺮو ﺷﻮﻳﻢ از ﭼﻬﺮ زﻳﺒﺎت ﺧﺎﮎ‬ ‫ﮐﻨﻢ ﺧﺎﻃﺮت را ز ﺗﺸﻮﻳﺶ‪ ،‬ﭘﺎﮎ‬
‫ﺳﻴﺎهﻴﻢ ﺑﻬﺮ ﻓﺮوزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‬ ‫ز ﻣﻦ هﺮ ﻧﻤﯽ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻪﯼ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺻﻔﺎ و ﻓﺮوغ دﮔﺮ ﺑﺨﺸﻤﺖ‬ ‫ﻧﺸﺎط ﺟﻮاﻧﯽ ز ﺳﺮ ﺑﺨﺸﻤﺖ‬
‫دﮔﺮ رﻩ‪ ،‬ﻧﻬﺪ ﺳﺮ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺁﺳﺘﺎن‬ ‫ﺷﻮد ﺑﻠﺒﻞ ﺁﮔﺎﻩ زﻳﻦ داﺳﺘﺎن‬
‫ﺑﺠﻠﻮﻩﮔﺮﯼ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﮐﻨﯽ‬ ‫در اﻗﻠﻴﻢ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎز ﺷﺎهﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫ﺷﺪ از ﺻﻔﺤﻪﯼ ﺑﻮﺳﺘﺎن ﻧﺎﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﭼﻮن داد ﭘﻨﺪ و ﻧﻮﻳﺪ‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻴﺪش ﺁﺧﺮ ﺑﺪاﻣﺎن ﺧﺎﮎ‬ ‫هﻤﯽ ﺗﺎﻓﺖ ﺑﺮ ﮔﻞ ﺧﻮر ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬
‫ﻧﻪ ﺷﺒﻨﻢ رﺳﻴﺪ و ﻧﻪ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺁب‬ ‫ﺳﻴﻪ ﮔﺸﺖ ﺁن ﭼﻬﺮﻩ از ﺁﻓﺘﺎب‬
‫ﮐﻪ ﻳﮑﺒﺎرﻩ ﺑﺸﮑﺴﺖ و اﻓﺘﺎد و ﻣﺮد‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﺶ ﺳﺮ و ﺳﺎق‪ ،‬در هﻢ ﻓﺸﺮد‬
‫ﺑﮕﻴﺘﯽ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ و دﻟﺘﻨﮓ رﻓﺖ‬ ‫ز رﺧﺴﺎرﻩاش روﻧﻖ و رﻧﮓ رﻓﺖ‬
‫ﺷﮑﻔﺘﻪ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﭘﮋﻣﺮدﻧﺴﺖ‬ ‫رﻩ و رﺳﻢ ﮔﺮدون‪ ،‬دل ﺁزردﻧﺴﺖ‬
‫ازان ﮔﻤﺸﺪﻩ‪ ،‬ﺟﺴﺖ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺎز ﺁﻣﺪ ﺁن اﺑﺮ ﮔﻮهﺮﻓﺸﺎن‬
‫هﻤﻪ اﻧﺘﻈﺎر و هﻤﻪ ﺁرزوﯼ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﻪ ﮔﻠﯽ دﻳﺪ ﺑﯽ رﻧﮓ و ﺑﻮﯼ‬
‫‪١٩١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﻪ دارو دهﺪ ﻣﺮدﮔﺎن را ﭘﺰﺷﮏ‬ ‫هﻤﯽ ﺷﺴﺖ روﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺮوﺷﻦ ﺳﺮﺷﮏ‬
‫ﺑﺴﯽ ﻗﺼﻪ ﮔﻔﺖ و ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺟﻮاب‬ ‫ﺑﺴﯽ رﻳﺨﺖ در ﮐﺎم ﺁن ﺗﺸﻨﻪ ﺁب‬
‫ﻧﻴﺎوﻳﺨﺖ از ﮔﻮش‪ ،‬ﺁن ﮔﻮﺷﻮار‬ ‫ﻧﺨﻨﺪﻳﺪ زان ﮔﺮﻳﻪﯼ زار زار‬
‫ﻧﮕﺸﺖ ﺁن ﺗﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ‬ ‫ﻧﻨﻮﺷﻴﺪ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ زان ﺁب ﭘﺎﮎ‬
‫ز اﻧﺪﻳﺸﻪهﺎ ﺟﺰ ﻣﻼﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ز اﻣﻴﺪهﺎ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧﻴﺎﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺸﮑﺮاﻧﻪ‪ ،‬از ﺗﺸﻨﮕﺎن رخ ﻣﺘﺎب‬ ‫ﭼﻮ اﻧﺪر ﺳﺒﻮﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎﻗﯽ اﺳﺖ ﺁب‬
‫ﮔﻪ ﺗﻴﺮﮔﯽ‪ ،‬روﺷﻨﺎﺋﯽ ﻓﺮﺳﺖ‬ ‫ﺑﺰردﮔﺎن‪ ،‬ﻣﻮﻣﻴﺎﺋﯽ ﻓﺮﺳﺖ‬
‫ﭼﻮ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ ﻳﺎﺑﯽ‪ ،‬ﻧﻮاﺋﻴﺶ دﻩ‬ ‫ﭼﻮ رﻧﺠﻮر ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬دواﺋﻴﺶ دﻩ‬
‫ﺑﺮو‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﺗﺎرﻳﮏ و ﺑﻴﮕﺎﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮ را ﺗﻮش اﻳﻦ راﻩ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﮔﻞ و ﺧﺎر‬
‫ﮐﺰ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬هﻴﭻ ﻧﺎﻳﺪت اﯼ زﺷﺖ روﯼ ﻋﺎر‬ ‫در ﺑﺎغ‪ ،‬وﻗﺖ ﺻﺒﺢ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﮔﻞ ﺑﻪ ﺧﺎر‬
‫ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﺧﺎر‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﮔﺰﻳﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﻮرﻩزار‬ ‫ﮔﻠﺰار‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪﯼ ﮔﻞ و رﻳﺤﺎن و ﺳﻮﺳﻦ اﺳﺖ‬
‫در ﺑﺎغ‪ ،‬هﺮ ﮐﻪ را ﻧﺒﻮد رﻧﮓ و ﺑﻮ و ﺑﺎر‬ ‫ﭘﮋﻣﺮدﻩ ﺧﺎﻃﺮ اﺳﺖ و ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪﻩ و ﻧﮋﻧﺪ‬
‫ﻧﺎﭼﻴﺰﯼ ﺗﻮام‪ ،‬هﻤﻪ ﺟﺎ ﮐﺮد ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺮا ﭼﻪ دﻋﻮﯼ ﻣﻬﺮ اﺳﺖ و هﻤﺴﺮﯼ‬
‫ﺷﺎد ﺁن ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﺎر و ﺧﺴﺶ ﻧﻴﺴﺖ در ﺟﻮار‬ ‫در ﺻﺤﺒﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﻣﺮا ﺗﺎر و ﭘﻮد ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﺑﺎ ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮان ﺑﻮد ﺳﺎزﮔﺎر‬ ‫ﮔﻪ دﺳﺖ ﻣﻴﺨﺮاﺷﯽ و ﮔﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﻣﻴﺪرﯼ‬
‫ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎﻏﺒﺎن ﻣﻨﺖ ﺑﻮدﻩ ﺁﺑﻴﺎر‬ ‫ﭘﺎﮐﯽ و ﺗﺎب ﭼﻬﺮﻩﯼ ﻣﻦ‪ ،‬در ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ‬
‫اﺑﺮم ﺑﺴﺮ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ ﮔﻬﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻧﺜﺎر‬ ‫ﺷﺒﻨﻢ‪ ،‬هﻤﺎرﻩ ﺑﺮ ورﻗﻢ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﯽزﻧﺪ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺴﺮ زﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻋﺮوﺳﺎن ﮔﻠﻌﺬار‬ ‫در زﻳﺮ ﭘﺎ ﻧﻬﻨﺪ ﺗﺮا رهﺮوان وﻟﻴﮏ‬
‫ﺑﯽﻣﻮﺟﺒﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ز ﺗﻮ هﺮ ﮐﺲ ﮐﻨﺪ ﻓﺮار‬ ‫دل ﮔﺮ ﻧﻤﻴﮕﺪازﯼ و ﻧﻴﺶ ار ﻧﻤﻴﺰﻧﯽ‬
‫ﺁرﯼ‪ ،‬هﺮ ﺁﻧﮑﻪ روز ﺳﻴﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﺷﺪ ﻧﺰار‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺧﺎر و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﻮ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﺪﻳﺪﻩاﯼ‬
‫ﮔﺮ ﻋﺎﻗﻠﯽ‪ ،‬ﻣﺨﻨﺪ ﺑﺎﻓﺘﺎدﻩ‪ ،‬زﻳﻨﻬﺎر‬ ‫ﻣﺎ را ﻓﮑﻨﺪﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ اوﻓﺘﺎدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺑﻴﻬﻮدﻩ ﺑﻮد زﺣﻤﺖ اﻣﻴﺪ و اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﮔﺮدون‪ ،‬ﺑﺴﻮﯼ ﮔﻮﺷﻪﻧﺸﻴﻨﺎن ﻧﻈﺮ ﻧﮑﺮد‬
‫دردا‪ ،‬ﻣﺮا زﻣﺎﻧﻪ ﻧﻴﺎورد در ﺷﻤﺎر‬ ‫ﻳﮑﺮوز ﺁرزو و هﻮس ﺑﻴﺸﻤﺎر ﺑﻮد‬
‫ﺑﺲ روزهﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺖ اﻓﺘﺎدﻩ اﺳﺖ ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﺁﻧﮑﻪ هﻴﭻ ﮐﺎر ﻧﻤﯽﺁﻳﺪم ز دﺳﺖ‬
‫ﺁن ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﮔﺸﻮدﯼ‪ ،‬ﻋﺮوس وار‬ ‫از ﺧﻮد ﻧﺒﻮدت ﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬از ﺿﻌﻒ ﮐﻮدﮐﯽ‬
‫‪١٩٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺲ ﺟﺎﻣﻪ را ﮔﺴﻴﺨﺘﻢ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﭘﻮد و ﺗﺎر‬ ‫ﺗﺎ درزﯼ ﺑﻬﺎر‪ ،‬ﺑﺎرﯼ ﺗﻮ ﺟﺎﻣﻪ دوﺧﺖ‬
‫ﮔﻠﭽﻴﻦ ﺑﺴﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ درﻳﻦ ﺳﺒﺰﻩ ﻣﺮﻏﺰار‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺧﻔﺘﻦ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﺨﻔﺘﻢ ﺑﺮاﯼ ﺁﻧﮏ‬
‫ﻧﺸﻨﻴﺪﻩاﯼ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﮔﻨﺞ و ﺣﺪﻳﺚ ﻣﺎر‬ ‫از ﭘﺎﺳﺒﺎن ﺧﻮﻳﺸﺘﻨﺖ‪ ،‬ﻋﺎر ﺑﻬﺮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫در ﺣﻴﺮﺗﻢ ﮐﻪ از ﭼﻪ ﻣﺮا ﮐﺮد ﺧﺎﮐﺴﺎر‬ ‫ﺁﻧﮑﻮ ﺗﺮا ﻓﺮوغ و ﺻﺎف و ﺟﻤﺎل داد‬
‫از ﻣﺎ درﻳﻎ داﺷﺖ ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬دور روزﮔﺎر‬ ‫ﺑﯽ روﻧﻘﻴﻢ و ﺑﻴﺨﻮد و ﻧﺎﭼﻴﺰ‪ ،‬زان ﺳﺒﺐ‬
‫در ﭘﻴﺶ ﺧﺎر و ﺧﺲ ﭼﻪ زﻣﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﻧﻮﺑﻬﺎر‬ ‫ﻣﺎ را ﻏﻤﯽ ز ﻓﺘﻨﻪﯼ ﺑﺎد ﺳﻤﻮم ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ز رﻧﺞ ﻃﻌﻨﻪ ﺷﻨﻴﺪن‪ ،‬هﺰار ﺑﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﺟﻮر و ﻃﻌﻦ ﺧﺎرﮐﻦ و ﺗﻴﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫از ﺑﻬﺮ راﺣﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺮا دادﻩ ﺑﺲ ﻓﺸﺎر‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺴﺖ ﻣﻬﺮ داﻳﻪ‪ ،‬درﻳﻦ ﮔﺎهﻮار ﺗﻨﮓ‬
‫ﭘﺮورد ﮔﺮ ﻳﮑﯽ‪ ،‬دﮔﺮﯼ را ﺑﮑﺸﺖزار‬ ‫ﺁﺋﻴﻦ ﮐﻴﻨﻪﺗﻮزﯼ ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻬﻦ ﻧﺸﺪ‬
‫ﻣﺎ را ﻓﺸﺮد ﮔﻮش و ﺗﺮا داد ﮔﻮﺷﻮار‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﺴﺮ ﻓﮑﻨﺪ و ﺗﺮا ﺑﺮﻓﺮاﺷﺖ ﺳﺮ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺰد ﻣﺎ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﮔﺎﻩ ﺷﺪ ﺷﺮار‬ ‫ﺁن ﭘﺮﺗﻮﯼ ﮐﻪ ﭼﻬﺮﻩ ﺗﻮ را ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﻧﻤﻮد‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﮕﻮﯼ‪ ،‬ﮐﺎزﭼﻪ ﻣﺮا ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر‬ ‫ﻣﺸﺎﻃﻪﯼ ﺳﭙﻬﺮ ﻧﻴﺎراﺳﺖ روﯼ ﻣﻦ‬
‫از ﺗﺎب ﺧﻮﻳﺶ و ﺧﻴﺮﮔﯽ ﻣﻦ‪ ،‬ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‬ ‫ﺧﻮارﯼ ﺳﺰاﯼ ﺧﺎر و ﺧﻮﺷﯽ در ﺧﻮر ﮔﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﭼﺮخ و وﻋﺪﻩﯼ ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻪ اﻋﺘﺒﺎر‬ ‫ﺷﺎداﺑﯽ ﺗﻮ‪ ،‬دوﻟﺖ ﻳﮏ هﻔﺘﻪ ﺑﻴﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺧﻮدﺧﻮاﻩ را ﺑﺴﯽ ﻧﮕﺬارﻧﺪ هﻮﺷﻴﺎر‬ ‫ﺁﻧﺎن ﮐﺎزﻳﻦ ﮐﺒﻮد ﻗﺪح‪ ،‬ﺑﺎدﻩ ﻣﻴﺪهﻨﺪ‬
‫در ﺑﺎغ دهﺮ‪ ،‬هﻴﭻ ﮔﻠﯽ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﻳﺪار‬ ‫ﮔﺮ ﺧﺎر ﻳﺎ ﮔﻠﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﻴﺴﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﻠﺒﺮگ‪ ،‬ﺑﺲ ﺷﺪﺳﺖ ز ﺑﺎد ﺧﺰان ﻏﺒﺎر‬ ‫ﮔﻠﺒﻦ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﻓﺘﺎدﻩ ز ﺳﻴﻞ ﻗﻀﺎ ﺑﺨﺎﮎ‬
‫ﺗﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﻴﺰ دﻳﺮ ﻧﻤﺎﻧﯽ ﺑﺸﺎﺧﺴﺎر‬ ‫ﺑﺲ ﮔﻞ ﺷﮑﻔﺖ ﺻﺒﺤﺪم و ﺷﺎﻣﮕﻪ ﻓﺴﺮد‬
‫ﺗﺎ رﻧﮓ ﺑﺎﺧﺘﯽ‪ ،‬ﻓﮑﻨﻨﺪت ﺑﺮهﮕﺬار‬ ‫ﺧﻠﻖ زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮوز ﺧﻮﺷﯽ ﺧﻮﺷﻨﺪ‬
‫ﺟﺰ ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﺮا ﮐﻪ ﺑﻮد هﻮاﺧﻮاﻩ و دوﺳﺘﺪار‬ ‫روزﯼ ﮐﻪ هﻴﭻ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯽ‬
‫ﮔﻞ را ﭼﺮاﺳﺖ ﻋﺰت و ﺧﺎر از ﭼﻪ روﺳﺖ ﺧﻮار‬ ‫ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﺳﺘﻢ ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ ار ﺑﺎﻏﺒﺎن دهﺮ‬
‫ﮔﻞ و ﺧﺎﮎ‬
‫ﮐﺎز ﭼﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﻬﻢ در ﭘﻬﻠﻮﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺤﺪم‪ ،‬ﺗﺎزﻩ ﮔﻠﯽ ﺧﻮدﺑﻴﻦ ﮔﻔﺖ‬
‫ﺧﻴﺮﻩ ﺑﺎ هﻢ ﻧﻨﺸﺴﺘﻴﻢ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﮎ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮرﯼ هﺴﺖ‬
‫ز ﮐﺴﯽ ﭘﺮس ﮐﻪ ﭘﻴﺪاﻳﺶ ازوﺳﺖ‬ ‫ﻣﻘﺼﺪ اﻳﻦ رﻩ ﻧﺎﭘﻴﺪا را‬
‫ﮐﻪ ﭼﻤﻦ ﺧﺮم و ﮔﻠﺸﻦ ﺧﻮﺷﺒﻮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ از دوﻟﺖ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﻪ اﺳﺖ‬
‫‪١٩٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﺮ ﮔﻞ و ﺳﺒﺰﻩ ﮐﻪ اﻧﺪر ﻟﺐ ﺟﻮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ ﻃﻔﻼن دﺑﺴﺘﺎن ﻣﻨﻨﺪ‬

‫ﭼﻮ ﺷﺪﯼ ﻣﻐﺰ‪ ،‬رهﺎ ﮐﺮدﯼ ﭘﻮﺳﺖ‬ ‫ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ ﺑﻮدﻣﺖ اﻳﺎم ﺷﺘﺎ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﮔﻠﺰار ز ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻴﻨﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﺗﻮاﺿﻊ ﻧﺒﻮد رﺳﻢ و رهﻢ‬
‫زاﻧﮑﻪ اﻓﺘﺎدﮔﻴﻢ ﺧﺼﻠﺖ و ﺧﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﮑﻨﻢ ﭘﻴﺮوﯼ ﻋﺠﺐ و هﻮﯼ‬
‫ﻧﺸﻨﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﻓﻠﮏ‪ ،‬ﻋﺮﺑﺪﻩﺟﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺪﻟﺠﻮﺋﯽ ﺧﻮد ﻣﻐﺮورﯼ‬
‫هﺮ ﭼﻪ را ﺧﻮاﺟﻪ ﭘﺴﻨﺪد‪ ،‬ﻧﻴﮑﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ اﮔﺮ ﺗﻴﺮﻩ و ﮔﺮ ﻧﺎﭼﻴﺰم‬
‫ﺧﺎﮎ‪ ،‬هﺮ ﺳﻮﯼ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻞ زاﻧﺴﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﺑﯽ ﺧﺎﮎ ﻧﺨﻮاهﺪ روﺋﻴﺪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﮔﺮ ﭼﺸﻢ ﺷﺪ‪ ،‬اﺑﺮو اﺑﺮو اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻠﻘﺖ از ﺑﻬﺮ ﺗﻨﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫هﻤﭽﻮ ﺁن ﺧﺎﮎ ﮐﻪ در ﺑﺮزن و ﮐﻮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﮕﯽ ﺧﺎﮎ ﺷﻮﻳﻢ ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‬
‫ﺧﺎﮎ و ﺧﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺒﺮج و ﺑﺎرو اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮگ ﮔﻞ ﻳﺎ ﺑﺮ ﮔﻠﺮﺧﺴﺎرﯼ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮔﻬﯽ دوﺳﺖ‪ ،‬دﮔﺮ ﮔﺎﻩ ﻋﺪو اﺳﺖ‬ ‫ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ دوﺳﺘﯽ دهﺮ‪ ،‬ﻣﮑﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﺻﺪ ﺑﺮﮔﯽ و ﮔﻴﺘﯽ ﺻﺪ رو اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺸﻮ اﻳﻤﻦ ﮐﻪ ﮔﻞ ﺻﺪ ﺑﺮﮔﻢ‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﺁن ﮔﺮد ﮐﻪ دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﮔﺮدو اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮﭼﻪ ﮔﺮد اﺳﺖ ﺑﺪﻳﺪن ﮔﺮدو‬
‫زاﻧﮑﻪ ﭼﻮﮔﺎن ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﻳﻨﺶ ﮔﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻮﯼ ﭼﻮﮔﺎن ﻓﻠﮏ ﺷﺪ ﺳﺮﻣﺎ‬
‫هﻤﻪ را‪ ،‬ﻟﻘﻤﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ ﺑﻪ ﮔﻠﻮ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺎﻩ ﮔﻠﻮﮔﻴﺮ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫اﻧﺪرﻳﻦ ﺑﺤﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺸﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺮو اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺸﺘﯽ ﺑﺤﺮ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻴﻢ اﺳﺖ‬
‫درزﯼ دهﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﺁﮔﻪ ز رﻓﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻮش ﺗﺎ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪرﯼ‬
‫ﻧﻪ ﺳﺒﻮﺋﯽ و ﻧﻪ ﺁﺑﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁﺑﯽ ﺑﻪ ﺗﮑﻠﻒ ﺑﺨﻮرﯼ‬
‫ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﺁوﻳﺨﺘﻪ از ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮ اﺳﺖ‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ از ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺸﻮ‪ ،‬ﻳﮏ ﺳﺮ ﻣﻮﯼ‬
‫ﮔﻞ و ﺷﺒﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺲ را ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎﻩ‬ ‫ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﺧﻨﺪﻳﺪ در ﺑﺎﻏﯽ ﺳﺤﺮﮔﺎﻩ‬
‫ﺷﮑﻔﺘﻢ روز و وﻗﺖ ﺷﺐ ﻓﺴﺮدم‬ ‫ﻧﺪادﻧﺪ اﻳﻤﻨﯽ از دﺳﺘﺒﺮدم‬
‫ﻧﮑﺮدﻧﺪم ﺑﺠﺰ ﺻﺒﺢ و ﺻﺒﺎ‪ ،‬ﺑﻮﯼ‬ ‫ﻧﺪﻳﺪﻧﺪم ﺑﺠﺰ ﺑﺮگ و ﮔﻴﺎ‪ ،‬روﯼ‬
‫زﻣﺎن دﻟﺮﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬دﻳﺪﻩ ﺑﺴﺘﻢ‬ ‫در ﺁﻏﻮش ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﻳﮑﺪم ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﻧﮑﺮدﻩ ﺟﻠﻮﻩ‪ ،‬رﻧﮕﻢ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﻬﺘﺎب‬ ‫ز ﭼﻬﺮم ﺑﺮد ﮔﺮﻣﺎ‪ ،‬روﻧﻖ و ﺗﺎب‬
‫ﻧﻪ ﺑﻠﺒﻞ در وﺛﺎﻗﻢ زد ﺻﻼﺋﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ‬
‫‪١٩٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻋﺮوس ﻋﺸﻖ را ﭘﻴﺮاﻳﻪ ﺑﻮدم‬ ‫اﮔﺮ داراﯼ ﺳﻮد و ﻣﺎﯼ ﺑﻮدم‬

‫ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮدﺳﺘﯽ از دﺳﺘﻢ رﺑﻮدﻧﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺮ ﭼﻬﺮﻩام ﺗﺎﺑﯽ ﻓﺰودﻧﺪ‬
‫ﺣﺴﺎب رﻧﮓ و ﺑﻮﺋﯽ‪ ،‬در ﻣﻴﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﻣﻦ‪ ،‬ﻓﺮدا دﮔﺮ ﻧﺎم و ﻧﺸﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺳﻮداﮔﺮﯼ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ زﻳﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻮ ﺗﮑﻴﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪ ﺟﻬﺎن ﮐﺮد‬
‫ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ و ﺑﺒﻮﺳﻴﺪش ﺑﻨﺎﮔﻮش‬ ‫ﻓﺮوزان ﺷﺒﻨﻤﯽ‪ ،‬ﮐﺮد اﻳﻦ ﺳﺨﻦ ﮔﻮش‬
‫ﺑﺮ اﻳﻦ دﻳﻮار‪ ،‬ﻧﻘﺸﯽ ﻣﯽﻧﮕﺎرﻳﻢ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬اﯼ ﺑﯽﺧﺒﺮ‪ ،‬ﻣﺎ رهﮕﺬارﻳﻢ‬
‫ﺗﺮا ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮدن ﺑﻮد دﺷﻮار‬ ‫ﻣﻦ ﺁﮔﻪ ﺑﻮدم از ﭘﺎﻳﺎن اﻳﻦ ﮐﺎر‬
‫ﺳﺤﺮ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮔﻞ‪ ،‬ﺷﺐ ﮔﺸﺖ ﭘﮋﻣﺎن‬ ‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ در ﻣﻬﺪ ﮔﻠﺴﺘﺎن‬
‫ﻧﻤﻴﻤﺎﻧﺪ ﺑﺠﺰ ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺷﺒﻨﻢ‬ ‫ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ﻳﮏ ﺷﺒﯽ ﺷﺎداب و ﺧﺮم‬
‫ﺟﻤﺎل ﻳﺎﺳﻤﻴﻦ و ﻻﻟﻪ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﻮد ار ﺻﻔﺎﯼ ژاﻟﻪ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺮا هﻢ ﭼﻮن ﺗﻮ وﻗﺖ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻳﻐﻤﺎ ﮔﺮ ﺑﺲ ﺁب و رﻧﮓ اﺳﺖ‬
‫رخ ﮔﻠﺒﺮگ را ﺗﺎﺑﻨﺪﻩ ﮐﺮدم‬ ‫ﻣﻦ از اﻓﺘﺎدن ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻨﺪﻩ ﮐﺮدم‬
‫ﺑﻪ رﺧﺴﺎر ﺧﻮش ﮔﻞ‪ ،‬ﺑﻮﺳﻪ دادم‬ ‫ﭼﻮ اﺷﮏ‪ ،‬از ﭼﺸﻢ ﮔﺮدون اﻓﺘﺎدم‬
‫ﺑﺸﺒﻨﻢ‪ ،‬ﮐﺎر ازﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﺸﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﮔﻞ‪ ،‬زﻳﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ زﻳﻮر ﭼﻪ ﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺧﻮﺷﻢ ﮐﺎﻳﻦ ﻗﻄﺮﻩ‪ ،‬روزﯼ ﺷﺒﻨﻤﯽ ﺑﻮد‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮ ﮐﻮﺗﺎهﻢ‪ ،‬دﻣﯽ ﺑﻮد‬
‫ز ﮔﻴﺘﯽ ﺧﻮﺷﺪﻟﻢ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ هﺴﺘﻢ‬ ‫ﭼﻮ ﺑﺮ ﺑﺮگ ﮔﻠﯽ‪ ،‬ﻳﮑﺪم ﻧﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﮐﺴﯽ را‪ ،‬ﺧﻮﺑﯽ از ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﺳﻮﯼ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺴﺮا ﻧﻈﺮ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫دروﻧﻢ ﭘﺎﮎ ﺑﻮد و روﯼ‪ ،‬رﺧﺸﺎن‬ ‫ﻧﺮﻧﺠﻴﺪم ز ﺳﻴﺮ ﭼﺮخ ﮔﺮدان‬
‫ﭼﻮ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﻮ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺪم‬ ‫ﭼﻮ ﮔﻔﺘﻨﺪم ﺑﻴﺎرام‪ ،‬ﺁرﻣﻴﺪم‬
‫ﺑﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﻧﺴﻴﻢ ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ‬ ‫درﺧﺸﻴﺪم ﭼﻮ ﻧﻮر اﻧﺪر ﺳﻴﺎهﯽ‬
‫ﻧﻪ داﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﻮد اﻳﻦ رﻣﺰ و ﺗﻔﺴﻴﺮ‬ ‫ﻧﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪم ﺑﻪ ﺑﺎزﻳﻬﺎﯼ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬
‫ﭼﻪ ﺑﺎﮎ‪ ،‬ﺁن ﻳﮏ ﻧﻔﺲ را ﻏﻢ ﻧﺨﻮردﻳﻢ‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﻳﮏ ﻧﻔﺲ ﺑﻮدﻳﻢ و ﻣﺮدﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮدارﻳﻢ ازﻳﻦ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ﺳﻮدﯼ‬ ‫ﺑﻤﺎ دادﻧﺪ ﮐﺎﻻﯼ وﺟﻮدﯼ‬
‫ﮔﻠﻪﯼ ﺑﻴﺠﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺳﮕﺎن ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﮔﺎن‪ ،‬هﻤﻪ‬ ‫ﮔﻔﺖ ﮔﺮﮔﯽ ﺑﺎ ﺳﮕﯽ‪ ،‬دور از رﻣﻪ‬
‫ﺧﻮﯼ ﮐﺮدﺳﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﺧﻴﺮﻩﺳﺮﯼ‬ ‫از ﭼﻪ ﮔﺸﺘﺴﺘﻴﻢ ﻣﺎ از هﻢ ﺑﺮﯼ‬
‫‪١٩٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺎر ﻣﺎ ﺗﺰوﻳﺮ و رﻳﻮ و رﻧﮓ ﺷﺪ‬ ‫از ﭼﻪ ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺧﻮﻳﺸﯽ ﻣﺎ ﻧﻨﮓ ﺷﺪ‬
‫ﻧﻨﮕﺮﯼ ﺟﺰ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺮ روﯼ ﻣﺎ‬ ‫ﻧﮕﺬرﯼ ﺗﻮ هﻴﭽﮕﺎﻩ از ﮐﻮﯼ ﻣﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺠﻮﻳﺪ ﮔﻤﺸﺪﻩ ﭘﻴﻮﻧﺪ را‬ ‫اوﻟﻴﻦ ﻓﺮض اﺳﺖ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ را‬
‫ﻧﻪ ﻋﻴﺎدت ﮐﺮدﯼ و ﻧﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮ‬ ‫هﻔﺘﻪهﺎ‪ ،‬ﺧﻮن ﺧﻮردم از زﺧﻢ ﮔﻠﻮ‬
‫هﻴﭻ داﻧﺴﺘﯽ ﭼﻪ ﺑﻮد ﺁن روزﮔﺎر‬ ‫ﻣﺎهﻬﺎ ﻧﺎﻟﻴﺪم از ﺗﺐ‪ ،‬زار زار‬
‫هﻴﭻ از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬اﯼ ﻓﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎرهﺎ از ﭘﻴﺮﯼ اﻓﺘﺎدم ز ﭘﺎ‬
‫هﻴﭻ ﭘﺮﺳﻴﺪﯼ ﭼﻪ ﺧﻮردم ﺷﺎم و ﭼﺎﺷﺖ‬ ‫روزهﺎ ﺻﻴﺎد‪ ،‬ﻧﺎهﺎرم ﮔﺬاﺷﺖ‬
‫ﺗﻮ ﻇﻨﻴﻦ از ﻣﺎ و ﻣﺎ در رﻧﺞ و ﺑﻴﻢ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻪ رﻓﺘﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﯼ ﻳﺎر ﻗﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺲ دواﻧﻴﺪﯼ ﻣﺮا در ﺟﻮﯼ و ﺟﺮ‬ ‫از ﭘﯽ ﻳﮏ ﺑﺮﻩ‪ ،‬از ﺷﺐ ﺗﺎ ﺳﺤﺮ‬
‫ﺑﺎرهﺎ ﻣﺎ را رﺳﺎﻧﻴﺪﯼ ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ دﻧﺒﻪ ﻳﮏ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫ﻏﻴﺮ‪ ،‬ﺻﺪ راﻩ از ﺗﻮ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪ ﺑﻪ‬ ‫ﺁﻓﺖ ﮔﺮﮔﺎن ﺷﺪﯼ در ﺷﻬﺮ و دﻩ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن دوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ را دﺷﻤﻨﻨﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻮﻳﺸﺎن وﺑﺎل ﮔﺮدﻧﻨﺪ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ هﻢ ﺑﺰ و هﻢ ﻣﻴﺶ را‬ ‫ﮔﺮ ز ﺧﻮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ﺧﻮاﻧﻢ ﺧﻮﻳﺶ را‬
‫ﮐﺎهﻞ از ﺳﺴﺘﯽ و ﺑﻴﮑﺎرﯼ ﻧﻪاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺳﮓ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﺑﺎزارﯼ ﻧﻪاﻳﻢ‬
‫ﺧﻮاﻩ دﺷﻤﻦ ﺑﻮد ﺧﺎﺋﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﻩ دوﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﮑﻨﺪﻳﻢ از ﺧﻴﺎﻧﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﻮﺳﺖ‬
‫ﺧﻠﻖ را از ﮐﺎرﺷﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺧﻮد را ﻧﻤﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎﺧﺖ‬
‫ﺻﺪ رﻩ ار ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮﻳﺶ ﺗﺴﺖ‬ ‫ﻏﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺎ هﻤﺮاﻩ و ﺧﻴﺮاﻧﺪﻳﺶ ﺗﺴﺖ‬
‫از ﺗﻮ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﺧﻮﻳﺸﯽ ﮐﺠﺎﺳﺖ‬ ‫ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺪ ﺧﻮاهﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻏﻴﺮ از ﺑﺪ ﻧﺨﻮاﺳﺖ‬
‫ﮔﻠﻪ از دﻩ رﻓﺖ‪ ،‬ﻣﺎ را واﮔﺬار‬ ‫رو‪ ،‬ﮐﻪ اﻳﻦ ﺧﻮﻳﺸﯽ ﻧﻤﻴﻴﺪ ﺑﮑﺎر‬
‫ﮔﻨﺞ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺑﺨﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺷﻬﺎن را ﭼﻨﻴﻦ ﮐﻼهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻬﺎد ﮐﻮدﮎ ﺧﺮدﯼ ﺑﺴﺮ‪ ،‬ز ﮔﻞ ﺗﺎﺟﯽ‬
‫ﺑﺴﯽ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﮐﺮدﻳﻢ و اﺷﺘﺒﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮخ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﻣﻦ‪ ،‬هﻴﭻ ﻃﻔﻞ ﺟﺎﻣﻪ ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻧﺸﺎط ﺑﺎزﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ز ﻣﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺧﻠﻴﻘﻪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﺳﺘﺎد ﻳﺎﻓﺖ ﺑﻬﺒﻮدﯼ‬
‫هﺰار ﺣﻴﻒ ﮐﻪ ﺗﺨﺘﯽ و ﺑﺎرﮔﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺳﻨﮕﺮﻳﺰﻩ‪ ،‬ﺟﻮاهﺮ ﺑﺴﯽ ﺑﺘﺎج زدم‬
‫ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﺮو ﮔﺬﺷﺖ ﺣﮑﻴﻤﯽ و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﻓﺮزﻧﺪ‬
‫هﻨﻮز ﻗﻠﺐ ﺗﻮ را ﻧﻴﺖ ﺗﺒﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻨﻮز روح ﺗﻮ ز اﻻﻳﺶ ﺑﺪن ﭘﺎﮐﺴﺖ‬
‫‪١٩٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻨﻘﺶ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ هﺴﺘﻴﺖ‪ ،‬ﻧﮕﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻐﻴﺮ ﻧﻘﺶ ﺧﻮش ﮐﻮدﮐﯽ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﺑﺴﺎط ﻇﻠﻤﯽ و ﻓﺮﻳﺎد دادﺧﻮاهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺲ اﺳﺖ هﻤﻴﻦ ﺑﺮﺗﺮﯼ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮ در ﺗﻮ‬
‫ﻏﺬا و ﺁﺗﺸﺖ‪ ،‬از ﺧﻮن و اﺷﮏ و ﺁهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺧﻠﻖ ﺧﺪا را ﻧﮑﺮدﻩاﯼ ﺗﺎراج‬
‫هﻨﻮز روﯼ و رﻳﺎ را ﺳﻮﯼ ﺗﻮ‪ ،‬راهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫هﻨﻮز ﮔﻨﺞ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻤﻦ ﺑﻮد ز رﺧﻨﻪﯼ دﻳﻮ‬
‫وﻟﻴﮏ ﺗﺎج ﺷﻬﯽ‪ ،‬ﮔﺎﻩ هﺴﺖ و ﮔﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﺟﻮاهﺮ ﺗﺎج ﺗﻮ را ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﺮد‬
‫ز ﺧﺮﻣﻦ دﮔﺮان‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﺮ ﮐﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺑﺎژﺑﺎن ﻓﺴﺎدﯼ‪ ،‬ﻧﻪ واﻣﺪار هﻮﯼ‬
‫ﺑﻤﻮﮐﺒﺖ ز ﻏﺮور و هﻮﯼ‪ ،‬ﺳﭙﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻧﺮﻓﺘﻪاﯼ ﺑﻪ دﺑﺴﺘﺎن ﻋﺠﺐ و ﺧﻮدﺑﻴﻨﯽ‬
‫ﺑﻐﻴﺮ اهﺮﻣﻦ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﭘﻴﺮ راهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد رهﻨﻤﻮن و ﺷﺎهﺎﻧﺮا‬
‫ﺟﺰ ﺁﺳﺘﺎﻧﻪﯼ ﭘﻨﺪار‪ ،‬ﺳﺠﺪﻩﮔﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻃﻼ ﺧﺪا و ﻃﻤﻊ ﻣﺴﻠﮏ و ﻃﺮﻳﻘﺖ ﺷﺮ‬
‫ﺗﻤﺎم ﺣﺎﺻﻞ ﻇﻠﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎل و ﺟﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻗﻨﺎت ﻣﺎل ﻳﺘﻴﻢ اﺳﺖ و ﺑﺎغ‪ ،‬ﻣﻠﮏ ﺻﻐﻴﺮ‬
‫وﻟﯽ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺗﻮ ﻏﻴﺮ ﺣﻖ‪ ،‬ﮔﻮاهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺷﻬﻮد ﻣﺤﮑﻤﻪﯼ ﭘﺎدﺷﺎﻩ‪ ،‬دﻳﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ رهﮕﺬار ﺣﻴﺎت ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻴﻢ ﭼﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬در ﮔﺬر ﮔﻪ ﺧﻠﻖ ﺧﺪاﯼ ﻧﮑﻨﺪﯼ ﭼﺎﻩ‬
‫درﻳﻦ ﺟﺮﻳﺪﻩﯼ ﻧﻮ‪ ،‬ﺻﻔﺤﻪﯼ ﺳﻴﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻘﺪ ﻋﻤﺮ ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ را ﻧﺒﺎﺧﺘﻪاﯼ‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺮ ﺧﺎﮎ و ﮔﺮ زر اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺮق ﺑﭽﺸﻢ ﺑﯽ ﻃﻤﻌﺖ‪ ،‬ﮐﻮﻩ ﭘﺮ ﮐﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻏﺮﻳﻖ ﺣﺎدﺛﻪ را‪ ،‬ﺳﺎﺣﻞ و ﭘﻨﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﺁن ﺳﻔﻴﻪ ﮐﻪ ﺁز و هﻮﯼﺳﺖ ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن‬
‫ﺑﺨﻮاب رﻓﺖ و ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮐﺎﻧﺘﺒﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺴﻴﮑﻪ داﻳﻪﯼ ﺣﺮﺻﺶ ﺑﮕﺎهﻮارﻩ ﻧﻬﺎد‬
‫وﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺻﻔﺖ ﮐﻴﻤﻴﺎ ﮔﻴﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ز ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ‪ ،‬ﻏﺮض ﮐﻴﻤﻴﺎﯼ ﻣﻘﺼﻮد اﺳﺖ‬
‫ﮔﻨﺞ دروﻳﺶ‬
‫ﮔﺎﻩ رﻩ ﻣﻴﺰد‪ ،‬ﮔﻬﯽ رﻩ ﻣﻴﺴﭙﺮد‬ ‫دزد ﻋﻴﺎرﯼ‪ ،‬ﺑﻔﮑﺮ دﺳﺘﺒﺮد‬
‫هﻢ ﮐﻠﻪ ﻣﻴﺒﺮد و هﻢ ﺳﺮ ﻣﻴﺸﮑﺴﺖ‬ ‫در ﮐﻤﻴﻦ رهﻨﻮردان ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ‬
‫ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﺴﻮﯼ ﺧﺎﻧﻪهﺎ ﻣﻴﮑﺮد روﯼ‬ ‫روز‪ ،‬ﻣﻴﮕﺮدﻳﺪ از ﮐﻮﺋﯽ ﺑﮑﻮﯼ‬
‫ﺑﺮ هﻤﻪ دﻳﻮار و ﺑﺎﻣﺶ ﻣﻴﻔﮑﻨﺪ‬ ‫از ﻃﻤﻊ ﺑﻮدش ﺑﺪﺳﺖ اﻧﺪر‪ ،‬ﮐﻤﻨﺪ‬
‫ﺧﻔﺘﻪ را ﭘﻴﺮاهﻦ از ﺗﻦ ﻣﯽرﺑﻮد‬ ‫ﻗﻔﻞ از ﺻﻨﺪوق ﺁهﻦ ﻣﻴﮕﺸﻮد‬
‫ﺟﺴﺖ ﻧﺎﮔﺎﻩ از ﻳﮑﯽ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎم‬ ‫ﻳﮏ ﺷﺒﯽ ﺁن ﺳﻔﻠﻪﯼ ﺑﯽ ﻧﻨﮓ و ﻧﺎم‬
‫رﻓﺖ ﺑﺎ اهﺮﻳﻤﻦ ﻧﺎﺧﻮب راﯼ‬ ‫ﺑﺎز در ﺁن راﻩ ﮐﺞ ﺑﻨﻬﺎد ﭘﺎﯼ‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن از ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﭽﺎﻩ اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ‬
‫‪١٩٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺷﻴﺮهﺎ ﺑﯽ ﻧﺎﺧﻦ و دﻧﺪان ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫اﻧﺪرﻳﻦ رﻩ‪ ،‬ﮔﺮﮔﻬﺎ ﺣﻴﺮان ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﮐﻪ ﺗﺮا در ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﯽ ﭘﺎ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﻳﻐﻤﺎ ﮐﻨﺪ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺰدور‪ ،‬اﻳﻨﺶ ﻣﺰد ﺷﺪ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺷﺎﮔﺮد ﻃﻤﻊ ﺷﺪ‪ ،‬دزد ﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺣﻴﻠﻪ‪ ،‬دﺳﺘﯽ ﭼﻨﺪ رﻧﮓ‬ ‫ﺷﺪ روان از ﮐﻮﭼﻪاﯼ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﮏ و ﺗﻨﮓ‬
‫ﺷﺪ درون و ﮐﺮد ﺁن در را ﻓﺮاز‬ ‫دﻳﺪ اﻧﺪر رﻩ‪ ،‬درﯼ را ﻧﻴﻤﻪﺑﺎز‬
‫در ﻋﺠﺐ ﺷﺪ ﮔﺮﺑﻪ از ﺁهﺴﺘﮕﻴﺶ‬ ‫ﺷﻤﻊ روﺷﻦ ﮐﺮد و رﻓﺖ ﺁهﺴﺘﻪ ﭘﻴﺶ‬
‫ﻓﻘﺮ را در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ دﻳﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪاﯼ وﻳﺮاﻧﺘﺮ از وﻳﺮاﻧﻪ دﻳﺪ‬
‫ﺑﻬﺮ ﺑﺮد و ﺑﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺟﻔﺖ و ﻧﻪ ﻃﺎق‬ ‫وﺻﻠﻬﺎ را ﺟﺎﻧﺸﻴﻦ ﮔﺸﺘﻪ ﻓﺮاق‬
‫ﻧﺎﻣﯽ از هﺴﺘﯽ ﺑﺠﺰ اﻃﻼق ﻧﻪ‬ ‫ﻗﺼﻪاﯼ ﺟﺰ ﻋﺠﺰ و اﺳﺘﻴﺼﺎل ﻧﻪ‬
‫ﻧﻪ ﭼﺮاغ و ﻧﻪ ﺑﺴﺎط و ﻧﻪ رﻓﺎﻩ‬ ‫در ﺷﮑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺠﺮﻩ و اﻳﻮان ﺳﻴﺎﻩ‬
‫ﺑﺎم وﻳﺮان ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻘﻒ ﺁوﻳﺨﺘﻪ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪ و دﻳﻮار‪ ،‬از هﻢ رﻳﺨﺘﻪ‬
‫ﺷﺐ ﻟﺤﺎﻓﺶ ﺳﺎﻳﻪ و روز ﺁﻓﺘﺎب‬ ‫در ﮐﻨﺎرﯼ‪ ،‬رﻓﺘﻪ دروﻳﺸﯽ ﺑﺨﻮاب‬
‫هﻢ ز دزد و هﻢ ز ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽﺧﺒﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﮐﺸﻴﺪﻩ ﻓﻮﻃﻪاﯼ ﭘﺎرﻩ ﺑﺴﺮ‬
‫روح در ﺗﻦ‪ ،‬ﻟﻴﮏ از ﭘﻨﺪار ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺧﻮاب اﻳﻤﻦ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﺑﺎﻟﻴﻦ ﺧﺸﺖ و ﺧﺎﮎ‬
‫راﻩ دل روﺷﻦ‪ ،‬در ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﺎز‬ ‫ﺟﺴﻢ ﺧﺎﮐﯽ ﺑﯽﻧﻮا‪ ،‬ﺟﺎن ﺑﯽﻧﻴﺎز‬
‫ﻓﺎرغ از ﺁﻻﻳﺶ ﭘﻴﻮﻧﺪهﺎ‬ ‫ﺧﺎﻃﺮش ﺧﺎﻟﯽ ز ﭼﻮن و ﭼﻨﺪهﺎ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺲ از ﭼﻪ ﻣﻴﺘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮ‬ ‫ﻧﻪ ﺳﺒﻮﺋﯽ و ﻧﻪ ﺁﺑﯽ در ﺳﺒﻮ‬
‫ﮐﺸﺘﻪﯼ ﺁزﻧﺪ ﺧﻠﻖ‪ ،‬او زﻧﺪﻩ ﺑﻮد‬ ‫ﺣﺮص را در زﻳﺮ ﭘﺎﯼ اﻓﮑﻨﺪﻩ ﺑﻮد‬
‫ﻓﻮﻃﻪﯼ دروﻳﺶ ﺑﮕﺮﻓﺖ و ﺷﺘﺎﻓﺖ‬ ‫اﻟﻐﺮض‪ ،‬ﺁن دزد ﭼﻮن ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺎﻓﺖ‬
‫در ﻓﺘﺎد و ﺧﻔﺘﻪ زان ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬ ‫ﭘﺎ ﺑﺪر ﺑﻨﻬﺎد و ﺑﺮ دﻳﻮار ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎﻧﺪ از هﺴﺘﯽ ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﻴﻢ داﻧﮓ‬ ‫ﻣﺸﺘﻬﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ زد و ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎﻧﮓ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮ ﺁر از ﺟﺎﻧﺶ‪ ،‬اﯼ ﺧﻼق‪ ،‬ﮔﺮد‬ ‫دزد ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪام ﺗﺎراج ﮐﺮد‬
‫ﺟﺎﯼ ﻧﺎن‪ ،‬ﺳﻨﮕﺶ دﻩ‪ ،‬اﯼ رب ﻗﺪﻳﺮ‬ ‫ﻣﺎﻳﻪ را دزدﻳﺪ و ﻧﺎﻧﻢ ﺷﺪ ﻓﻄﻴﺮ‬
‫ﮐﺎرﮔﺮ ﻣﻦ ﺑﻮدم و او ﻣﺰد ﺑﺮد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﮔﺮد ﮐﺮدم‪ ،‬دزد ﺑﺮد‬
‫ﻣﺮدﻩ ﺑﻮد اﻣﺸﺐ ﻋﺴﺲ‪ ،‬هﻨﮕﺎم ﭘﺎس‬ ‫هﻴﭻ ﺷﺪ‪ ،‬هﻢ ﭘﺮﻧﻴﺎن و هﻢ ﭘﻼس‬
‫ﻣﻮزﻩ از ﭘﺎ‪ ،‬ﺑﺎﻟﺶ از زﻳﺮ ﺳﺮم‬ ‫اﯼ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺮدﻧﺪ ﻓﺮش و ﺑﺴﺘﺮم‬
‫ﺳﻴﻢ از ﺻﻨﺪوﻗﻬﺎﯼ ﺁهﻨﻢ‬ ‫ﻟﻌﻞ و ﻣﺮوارﻳﺪ داﻣﻦ داﻣﻨﻢ‬
‫‪١٩٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫راﻩ او ﺑﺮ ﺑﻨﺪ‪ ،‬اﯼ ﺣﯽ ﻗﺪﻳﻢ‬ ‫راﻩ ﻣﻦ ﺑﺴﺖ‪ ،‬ﺁن ﺳﻴﻪ ﮐﺎر ﻟﻴﻢ‬
‫ﺑﺮگ و ﺳﺎز روزﮔﺎر ﭘﻴﺮﻳﻢ‬ ‫اﯼ درﻳﻐﺎ ﻃﺎﻗﻪﯼ ﮐﺸﻤﻴﺮﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ ز ﻣﻦ ﻓﺮﺳﻨﮕﻬﺎ ﮔﺮدﻳﺪ دور‬ ‫اﯼ درﻳﻎ ﺁن ﺧﺮﻗﻪﯼ ﺧﺰ و ﺳﻤﻮر‬
‫اﯼ درﻳﻐﺎ ﺁن ﮐﻤﺮﺑﻨﺪ و ﻧﮕﻴﻦ‬ ‫اﯼ درﻳﻐﺎ ﺁن ﮐﻼﻩ و ﭘﻮﺳﺘﻴﻦ‬
‫اﯼ ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮ دراﻧﺪازش ﺑﭽﺎﻩ‬ ‫ﺳﺮ ﺑﮕﺮدﻳﺪ از ﻏﻢ و دل ﺷﺪ ﺗﺒﺎﻩ‬
‫ﻣﻴﺴﺘﺎن از او ﺑﻪ دارو و ﻃﺒﻴﺐ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ از ﻣﻦ ﺑﺮد‪ ،‬اﯼ ﺣﻖ ﻣﺠﻴﺐ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﻓﻮﻃﻪ را زد ﺑﺮ زﻣﻴﻦ‬ ‫دزد ﺷﺪ زان ﺑﻮاﻟﻔﻀﻮﻟﯽ ﺧﺸﻤﮕﻴﻦ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮدﻳﻢ از ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﮏ ﻓﻮﻃﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺲ ﮐﻦ ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬اﯼ زﺷﺖ ﻋﻨﻮد‬
‫ﻣﺎ ﭼﻪ ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدﻩاﻳﻢ اﻧﺪر ﺑﻐﻞ‬ ‫ﺗﻮ ﭼﻪ دارﯼ ﻏﻴﺮ ادﺑﺎر‪ ،‬اﯼ دﻏﻞ‬
‫ﺗﻮ ﻧﺪارﯼ هﻴﭻ‪ ،‬ﻧﻪ در ﺷﺶ ﻧﻪ ﭘﻨﺞ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﻣﻴﮕﻮﺋﯽ ز ﺟﺎﻩ و ﻣﺎل و ﮔﻨﺞ‬
‫رهﺰن ﺻﺪ ﺳﺎﻟﻪ را‪ ،‬رﻩ ﻣﻴﺰﻧﯽ‬ ‫دزدﺗﺮ هﺴﺘﯽ ﺗﻮ از ﻣﻦ‪ ،‬اﯼ دﻧﯽ‬
‫ﺁﺑﺮوﻳﻢ ﺑﺮدﯼ‪ ،‬اﯼ ﺑﯽﺁﺑﺮو‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﺧﺮﻗﻪ ﮐﻮ و ﻓﺮش ﮐﻮ‬
‫ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد‪ ،‬اﻳﻦ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺗﻮ‬ ‫اﯼ دروغ و ﺷﺮ و ﺗﻬﻤﺖ‪ ،‬دﻳﻦ ﺗﻮ‬
‫ﻧﻪ ﺣﻼل اﺳﺖ اﻧﺪر اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﺮام‬ ‫ﻓﻘﺮ ﻣﻴﺒﺎرد هﻤﯽ زﻳﻦ ﺳﻘﻒ و ﺑﺎم‬
‫ﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺑﻨﺸﺎﻧﺪﺳﺖ ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮت‬ ‫دزد ﮔﺮدون‪ ،‬ﭘﺮدﻩ ﺑﺮدﺳﺖ از درت‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ دارﯼ‪ ،‬اﯼ ﮔﺪاﯼ ﺗﻴﺮﻩروز‬ ‫ﻣﻦ ﭼﻪ ﺑﺮدم‪ ،‬زﻳﻦ ﺳﺮاﯼ ﺁﻩ و ﺳﻮز‬
‫ﮔﻨﺞ ﻣﺎ اﻳﻦ ﻓﻮﻃﻪ ﺑﻮد‪ ،‬از ﻣﺎل و ﮔﻨﺞ‬ ‫ﮔﻔﺖ در وﻳﺮاﻧﻪﯼ دهﺮ ﺳﭙﻨﺞ‬
‫ﻣﺎ هﻤﻴﻦ دارﻳﻢ از زﺷﺖ و ﻧﮑﻮ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺮ ﺑﻴﺮﻧﮓ و رو‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎ‪ ،‬اﻧﺪرﻳﻦ ﻳﮏ ﮔﻮﺷﻪ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﺸﺖ ﻣﺎ را ﺣﺎﺻﻞ‪ ،‬اﻳﻦ ﻳﮏ ﺧﻮﺷﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮔﻮﯼ ازﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﺰد ﭼﻮﮔﺎن ﻣﺎ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ هﺴﺖ‪ ،‬اﻳﻨﺴﺖ در اﻧﺒﺎن ﻣﺎ‬
‫ﻏﻴﺮ ازﻳﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﺑﻤﺎ ﻧﻔﺮوﺧﺘﻨﺪ‬ ‫از ﻗﺒﺎهﺎﺋﯽ ﮐﻪ اﻳﻨﺠﺎ دوﺧﺘﻨﺪ‬
‫هﻢ ﺿﻴﺎغ و هﻢ ﺣﻄﺎم و هﻢ ﻋﻘﺎر‬ ‫دادﻩ زﻳﻦ ﻳﮏ ﻓﻮﻃﻪ ﻣﺎ را‪ ،‬روزﮔﺎر‬
‫ﺷﺐ ﻟﺤﺎﻓﺴﺖ و ﺳﺤﺮﮔﺎهﺎن رداﺳﺖ‬ ‫ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻓﺮش و زﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮرﻳﺎﺳﺖ‬
‫ﮔﻪ ز ﺑﺎم ﺁوﻳﺰﻣﺶ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ز در‬ ‫ﮔﺎﻩ ﮔﺮدد اﺑﺮﻩ و ﮔﺎﻩ ﺁﺳﺘﺮ‬
‫ﺳﻔﺮﻩام اﻳﻦ اﺳﺖ‪ ،‬هﺮ ﺻﺒﺢ و ﻣﺴﺎ‬ ‫ﭘﻮﺳﺘﻴﻨﺶ ﻣﻴﮑﻨﻢ ﻓﺼﻞ ﺷﺘﺎ‬
‫ﺷﺐ ز اﺷﮑﺶ ﻏﺮق در ﮔﻮهﺮ ﮐﻨﻢ‬ ‫روزهﺎ‪ ،‬ﭼﻮن ﺟﺒﻪاش در ﺑﺮ ﮐﻨﻢ‬
‫ﻏﻴﺮ ازﻳﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﻧﺪادﻧﺪ‪ ،‬اﯼ رﻓﻴﻖ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ‪ ،‬درﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻤﻴﻖ‬
‫‪١٩٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺧﺮﻗﻪ و ﭘﺎﺗﺎﺑﻪ و ﭘﻴﺮاهﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮔﻬﺮ ﺧﻮاهﯽ‪ ،‬درﻳﻦ ﻳﮏ ﻣﻌﺪﻧﺴﺖ‬

‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ زدم‪ ،‬ﮐﺮدم ﻓﻐﺎن‬ ‫ﺛﺮوت ﻣﻦ ﺑﻮد اﻳﻦ ﺧﻠﻘﺎن‪ ،‬از ﺁن‬
‫هﺮ زﻣﺎن‪ ،‬رﻩ ﻣﻴﺰﻧﺪ دزد هﻮﯼ‬ ‫در رﻩ ﻣﺎ ﮔﻤﺮهﺎن ﺑﯽﻧﻮا‬
‫ﺗﻴﺮﮔﯽ را از ﺟﻬﺎن ﺑﻴﺮون ﮐﻨﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻧﻮر ﺧﻮﻳﺶ را اﻓﺰون ﮐﻨﯽ‬
‫زﻳﻦ ﺑﺴﺎط روﺷﻨﯽ‪ ،‬ﺑﻴﺮون ﺷﻮد‬ ‫ﮐﺎر دﻳﻮ ﻧﻔﺲ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﮔﻮن ﺷﻮد‬
‫هﻢ ﺳﻴﺎهﯽ از ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪ ﻣﺮدﻩ رﻳﮓ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﻴﺎهﯽ را ﮐﻨﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﺷﺮﻳﮏ‬
‫ﻧﻮر ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ز هﺮ ﻇﻠﻤﺖ ﻓﺰون‬ ‫ﮐﻮش ﮐﺎﻧﺪر زﻳﺮ ﭼﺮخ ﻧﻴﻠﮕﻮن‬
‫ﭼﻴﺮﻩدﺳﺘﯽ‪ ،‬روﻧﻖ ﺑﺎزار اوﺳﺖ‬ ‫ﺁز دزد اﺳﺖ و رﺑﻮدن ﮐﺎر اوﺳﺖ‬
‫او ﻧﻬﻔﺖ اﻧﺪﻳﺸﻪ و ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺎ‬ ‫او ﻧﺸﺴﺖ ﺁﺳﻮدﻩ و ﺧﻔﺘﻴﻢ ﻣﺎ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ در ﮐﻴﺴﻪ اﺳﺖ در داﻣﺎن ﺑﺮد‬ ‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ ﻃﻮﻓﺎن‪ ،‬ﮐﺮوﯼ ﺟﺎن ﺑﺮد‬
‫از ﺗﻮ ﺁن دزدد‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺑﮑﺎر‬ ‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﻴﺒﺎﮎ دزد ﮐﻬﻨﻪﮐﺎر‬
‫ﺟﺰ ﺑﺒﺎم دل‪ ،‬ﻧﻴﻨﺪازد ﮐﻤﻨﺪ‬ ‫ﻧﻔﺲ ﺟﺎن دزدد‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ‬
‫روﺷﻨﯽ ﺧﻮاﻩ از ﭼﺮاغ ﻋﻘﻞ و راﯼ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻴﻔﺘﺎدﯼ‪ ،‬درﻳﻦ ﻇﻠﻤﺖ ز ﭘﺎﯼ‬
‫دﺳﺖ او ﺑﺮ ﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ دﺳﺘﻴﺖ هﺴﺖ‬ ‫ﺁدﻣﻴﺨﻮار اﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮص ﺧﻮدﭘﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﺸﮑﻨﺶ ﺳﺮ‪ ،‬ﺗﺎ ﺗﺮا ﻧﺸﮑﺴﺘﻪ ﭘﺎﯼ‬ ‫ﮔﺮگ راﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﻴﻪ دل رهﻨﻤﺎﯼ‬
‫در هﻤﻪ ﮐﺮدارﺷﺎن اﻧﺒﺎز ﺷﺪ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ اهﺮﻳﻤﻨﺎن دﻣﺴﺎز ﺷﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ زﺑﻮن دارد ﺗﺮا‬ ‫اﻳﻦ ﭘﻠﻨﮓ ﺁﻧﮕﻪ ﺑﻴﻮﺑﺎرد ﺗﺮا‬
‫ﮔﻮهﺮ اﺷﮏ‬
‫ﺻﺒﺤﺪم از ﭼﺸﻢ ﻳﺘﻴﻤﯽ ﭼﮑﻴﺪ‬ ‫ﺁن ﻧﺸﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﻪ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ اﺷﮏ‬
‫ﮔﺎﻩ در اﻓﺘﺎد و زﻣﺎﻧﯽ دوﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮد ﺑﺴﯽ رﻧﺞ ﻧﺸﻴﺐ و ﻓﺮاز‬
‫ﮔﺎﻩ ﻧﻬﺎن ﮔﺸﺖ و ﮔﻬﯽ ﺷﺪ ﭘﺪﻳﺪ‬ ‫ﮔﺎﻩ درﺧﺸﻴﺪ و ﮔﻬﯽ ﺗﻴﺮﻩ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺳﺮخ ﻧﮕﻴﻨﯽ ﺑﺴﺮ راﻩ دﻳﺪ‬ ‫ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻓﺘﺎد ﺑﺪاﻣﺎن ﺧﺎﮎ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ و ﺷﻨﻴﺪ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﻪ اﯼ‪ ،‬ﭘﻴﺸﻪ و ﻧﺎم ﺗﻮ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﻦ ز ازل ﭘﺎﮎ‪ ،‬ﺗﻮ ﭘﺴﺖ و ﭘﻠﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻬﺮ ﻧﺎب و ﺗﻮ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ ﺁب‬
‫ﻳﺎر ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ ﺷﻘﯽ و ﺳﻌﻴﺪ‬ ‫دوﺳﺖ ﻧﮕﺮدﻧﺪ ﻓﻘﻴﺮ و ﻏﻨﯽ‬
‫ﺑﯽ ﺳﺒﺐ‪ ،‬از ﺧﻠﻖ ﻧﺒﺎﻳﺪ رﻣﻴﺪ‬ ‫اﺷﮏ ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﮐﻪ رخ ﺑﺮ ﻣﺘﺎب‬
‫‪٢٠٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﻧﮑﻪ در و ﮔﻮهﺮ و اﺷﮏ ﺁﻓﺮﻳﺪ‬ ‫داد ﺑﻬﺮ ﻳﮏ‪ ،‬هﻨﺮ و ﭘﺮﺗﻮﯼ‬

‫ﻓﺎرﻏﻢ از زﺣﻤﺖ ﻗﻔﻞ و ﮐﻠﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﮔﻬﺮ روﺷﻦ ﮔﻨﺞ دﻟﻢ‬
‫دور ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﭘﺮدﻩ ز ﮐﺎرم ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫ﭘﺮدﻩﻧﺸﻴﻦ ﺑﻮدم ازﻳﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬
‫داد ﺗﻮ را‪ ،‬ﭘﻴﮏ ﺳﻌﺎدت ﻧﻮﻳﺪ‬ ‫ﺑﺮد ﻣﺮا ﺑﺎد ﺣﻮادث ﻧﻮا‬
‫ﮐﺲ ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ رﻩ ﺑﺮﻳﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺳﻔﺮ دﻳﺪﻩ ز دل ﮐﺮدﻩام‬
‫ﺁب ﺷﻨﻴﺪﻳﺪ ﮐﺰ ﺁﺗﺶ ﺟﻬﻴﺪ‬ ‫ﺁﺗﺶ ﺁهﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﺁب ﮐﺮد‬
‫دﻳﺪﻩ ز ﻣﻮﺟﻢ ﻧﺘﻮاﻧﺪ رهﻴﺪ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻨﻈﺮ ﻗﻄﺮﻩ‪ ،‬ﺑﻤﻌﻨﯽ ﻳﻤﻢ‬
‫هﻤﺴﻔﺮم ﺑﻮد‪ ،‬ﺻﺒﺎﺣﯽ اﻣﻴﺪ‬ ‫هﻤﻨﻔﺴﻢ ﮔﺸﺖ ﺷﺒﯽ ﺁرزو‬
‫رﻧﮕﻢ از ﺁن روﯼ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻨﺴﺎن ﭘﺮﻳﺪ‬ ‫ﺗﻴﺮﮔﯽ ﻣﻠﮏ ﺗﻨﻢ‪ ،‬رﻧﺠﻪ ﮐﺮد‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﺧﯽ ﺑﻨﻈﺮ‪ ،‬ﻣﻦ ﺳﭙﻴﺪ‬ ‫ﺗﺎب ﻣﻦ‪ ،‬از ﺗﺎب ﺗﻮ اﻓﺰوﻧﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻮر ﻣﻦ‪ ،‬از روﺷﻨﯽ دل رﺳﻴﺪ‬ ‫ﭼﻬﺮ ﻣﻦ از ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺟﺎن‪ ،‬ﻳﺎﻓﺖ رﻧﮓ‬
‫ﮔﻮهﺮﯼ دهﺮ و ﺷﻤﺎ را ﺧﺮﻳﺪ‬ ‫ﻧﮑﺘﻪ درﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺎ را ﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﮐﺎش ﺳﭙﻬﺮم‪ ،‬ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺮﻣﻴﮕﺰﻳﺪ‬ ‫ﮐﺎش ﻗﻀﺎﻳﻢ‪ ،‬ﭼﻮ ﺗﻮ ﺑﺮﻣﻴﻔﺮاﺷﺖ‬
‫ﮔﻮهﺮ و ﺳﻨﮓ‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺎ هﻢ‪ ،‬ﮔﻮهﺮ و ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﺳﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﺪر ﻣﻌﺪﻧﯽ ﺗﻨﮓ‬
‫ﮐﻪ از ﺗﺎب ﮐﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻬﺮت ﻓﺮوزان‬ ‫ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺳﻨﮓ از ﻟﻌﻞ رﺧﺸﺎن‬
‫ﮐﻪ دادت ﺁب و رﻧﮓ و روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩروﺋﯽ‪ ،‬از ﮐﺠﺎﺋﯽ‬
‫ﺑﺘﺎرﻳﮑﯽ درون‪ ،‬اﻳﻦ روﺷﻨﯽ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫درﻳﻦ ﺗﺎرﻳﮏ ﺟﺎ‪ ،‬ﺟﺰ ﺗﻴﺮﮔﯽ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫در اﻳﻦ ﻳﮏ ﻗﻄﺮﻩ‪ ،‬ﺁب زﻧﺪﮔﻴﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﺑﻬﺮ ﺗﺎب ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ رﺧﺸﻨﺪﮔﻴﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﺻﺪ ﺳﺎل‪ ،‬ﻣﻦ ﺻﺪ ﻗﺮن ﻣﺎﻧﺪم‬ ‫ﺑﻤﻌﺪن‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺴﯽ اﻣﻴﺪ راﻧﺪم‬
‫ﻓﺮوغ ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬از ﭼﻬﺮ ﺗﻮ ﭘﻴﺪاﺳﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﺁن ﭘﺴﺘﯽ دﻳﺮﻳﻨﻪ ﺑﺮ ﺟﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺒﺎهﯽ ﮐﺮد زﻳﻨﺴﺎن‬ ‫ﺑﺪﻳﻦ روﺷﻦ دﻟﯽ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺎن‬
‫ﺗﺮا ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﻣﺘﺎع ﮔﻮهﺮﯼ ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﻣﺮا از ﺗﺎﺑﺶ هﺮ روزﻩ‪ ،‬ﺑﮕﺪاﺧﺖ‬
‫ﭼﺮا ﻣﻦ ﺳﻨﮕﻢ و ﺗﻮ ﻟﻌﻞ رﺧﺸﺎن‬ ‫اﮔﺮ ﻋﺪل اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎر ﭼﺮخ ﮔﺮدان‬
‫ﭼﺮا ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﺎن ﮐﺮد‬ ‫ﻧﻪ ﻣﺎ را داﻳﻪﯼ اﻳﺎم ﭘﺮورد‬
‫ﺗﺮا اﻓﺮوﺧﺖ رﺧﺴﺎر و ﻣﺮا ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﻣﺮا ﻧﻘﺼﺎن‪ ،‬ﺗﻮ را اﻓﺰوﻧﯽ ﺁﻣﻮﺧﺖ‬
‫‪٢٠١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﺮا‪ ،‬ﺳﺮﮐﻮﺑﯽ از هﺮ رهﮕﺬرﻳﺴﺖ‬ ‫ﺗﺮا‪ ،‬در هﺮ ﮐﻨﺎرﯼ ﺧﻮاﺳﺘﺎرﻳﺴﺖ‬

‫ﻣﺮا زﻳﻦ هﺮ دو ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻴﺴﺖ در دﺳﺖ‬ ‫ﺗﺮا‪ ،‬هﻢ رﻧﮓ و هﻢ ار زﻧﺪﮔﯽ هﺴﺖ‬
‫ﻣﺮا هﺮﮔﺰ ﻧﭙﺮﺳﻨﺪ و ﻧﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺮ اﻓﺴﺮ ﺷﺎهﺎن ﻧﺸﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ اﻧﮕﺸﺘﺮ ﺷﻮﯼ‪ ،‬ﮔﺎهﯽ ﮔﻠﻮﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﻮد هﺮ ﮔﻮهﺮﯼ را ﺑﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﻮﻧﺪ‬
‫ﺗﻮ زﻳﻨﺴﺎن دﻟﻔﺮوز و ﻣﻦ ﺑﺪﻳﻦ روز‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻨﺴﺎن واژﮔﻮن ﻃﺎﻟﻊ‪ ،‬ﺗﻮ ﻓﻴﺮوز‬
‫ﺟﻮاﺑﯽ ﺧﻮﺑﺘﺮ از در ﺧﻮﺷﺎب‬ ‫ﺑﻨﺮﻣﯽ ﮔﻔﺖ او را ﮔﻮهﺮ ﻧﺎب‬
‫ﮐﻪ دﻳﺪم ﮔﺮﻣﯽ ﺧﻮرﺷﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫ﮐﺰان ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮا ﮔﺮم اﺳﺖ ﺑﺎزار‬
‫ﮐﻪ ﺑﺲ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ ﺧﻮردم در دل ﺳﻨﮓ‬ ‫از ﺁﻧﺮو‪ ،‬ﭼﻬﺮﻩام را ﺳﺮخ ﺷﺪ رﻧﮓ‬
‫ﮐﻪ در ﺳﺨﺘﯽ ﻧﻤﻮدم اﺳﺘﻮارﯼ‬ ‫از ﺁن رﻩ‪ ،‬ﺑﺨﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ ﮐﺮد ﻳﺎرﯼ‬
‫ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﺁن راز ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﺎز ﻣﻴﮕﻔﺖ‬ ‫ﺑﻪ اﺧﺘﺮ‪ ،‬زﻧﮕﯽ ﺷﺐ راز ﻣﻴﮕﻔﺖ‬
‫ﻋﻄﺎرد ﺗﺎ ﺳﺤﺮ‪ ،‬اﻓﺴﺎﻧﻪﺳﺎزﯼ‬ ‫ﺛﺮﻳﺎ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻴﻎﺑﺎزﯼ‬
‫ﻣﺮا ﻣﻴﺪﻳﺪ و ﺧﻮن ﻣﻴﺮﻳﺨﺖ از ﭼﺸﻢ‬ ‫زﺣﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﺧﻮﻧﺨﻮارﯼ و ﺧﺸﻢ‬
‫ﻣﺮا زﻳﻦ ﺁرزو ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ ﻣﯽﮐﺮد‬ ‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬ﺑﺮ ﻧﻴﺖ ﻣﻦ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﻴﮑﺮد‬
‫ﺑﻔﮑﺮم رﺷﮑﻬﺎ ﻣﻴﺒﺮد ﮐﻴﻬﺎن‬ ‫ﺳﻬﻴﻠﻢ رﻧﺠﻬﺎ ﻣﻴﺪاد ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﺑﺪوش ﻣﻦ ﮔﺮاﻧﺘﺮ ﻣﻴﺸﺪﯼ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﺸﺴﺘﯽ ژاﻟﻪاﯼ‪ ،‬هﺮ ﮔﻪ ﺑﮑﻬﺴﺎر‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮﻧﻢ ﻣﻮج ﻣﻴﺰد در دل ﺗﻨﮓ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﻢ ﻣﻴﻔﺸﺮدﯼ ﺧﺎرﻩ و ﺳﻨﮓ‬
‫ﻧﻪ راﻩ و رﺧﻨﻪاﯼ ﺑﺮ ﮐﻮﻩ و ﺑﺮزن‬ ‫ﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﺑﻮد روز اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ﻧﻪ روزن‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻘﻄﻪ اﻧﺪر ﺣﺼﻦ ﭘﺮﮔﺎر‬ ‫ﺑﺪان درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮدم ﮔﺮﻓﺘﺎر‬
‫ﮔﻬﯽ ﺳﻴﻠﻢ‪ ،‬ﺑﮕﻮش اﻧﺪر ﺧﺮوﺷﻴﺪ‬ ‫ﮔﻬﯽ ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬ز ﺑﺮﻓﻢ ﺟﺎﻣﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪ‬
‫ز ﻣﻬﺮ و ﻣﺎﻩ‪ ،‬ﻣﻨﺖهﺎ ﮐﺸﻴﺪم‬ ‫زﺑﻮﻧﻴﻬﺎ ز ﺧﺎﮎ و ﺁب دﻳﺪم‬
‫ﺑﻤﻦ ﻣﻴﮑﺮد ﭼﺸﻢ اﻧﺪازﺋﯽ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺟﺪﯼ هﺮ ﺷﺐ‪ ،‬ﺑﻔﮑﺮ ﺑﺎزﺋﯽ ﭼﻨﺪ‬
‫ﮐﻮاﮐﺐ ﺑﺮﺟﻬﺎ دادﻧﺪ ﺗﻐﻴﻴﺮ‬ ‫ﺛﻮاﺑﺖ‪ ،‬ﻗﺼﻪهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻔﺴﻴﺮ‬
‫ﻣﺮا ﺟﺎوﻳﺪ ﻳﮑﺴﺎن ﺑﻮد اﺣﻮال‬ ‫دﮔﺮﮔﻮن ﮔﺸﺖ ﺑﺲ روز و ﻣﻪ و ﺳﺎل‬
‫ﺑﺨﻮد دﺷﻮار ﻣﯽﻧﺸﻤﺮدﻣﯽ ﮐﺎر‬ ‫اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻮد دﺷﻮار‬
‫ﻧﻪ ﺑﺎ ﻳﮏ ذرﻩ‪ ،‬ﮐﺮدم ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧﻪ دﻳﺪم ذرﻩاﯼ از روﺷﻨﺎﺋﯽ‬
‫ﻧﻪ ﻓﺮق ﺻﺒﺢ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ از ﺷﺎم‬ ‫ﻧﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻮد ﺟﺰ ﺑﺎ ﺗﻴﺮﮔﯽ رام‬
‫ﺑﺴﯽ ﺑﺮزﻳﮕﺮان را ﺳﻮﺧﺖ ﺧﺮﻣﻦ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﭘﺎﮐﺎن ﺷﺪﻧﺪ ﺁﻟﻮدﻩ داﻣﻦ‬
‫‪٢٠٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎ ﻧﮕﺬاﺷﺘﻴﻢ ز اﻧﺪازﻩ ﺑﻴﺮون‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬راﻩ و رﺳﻢ ﮔﺮدون‬

‫ﻣﺮا ﺑﺲ ﻧﮑﺘﻪهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻌﻠﻴﻢ‬ ‫ﭼﻮ دﻳﺪﻧﺪم ﭼﻨﺎن در ﺧﻂ ﺗﺴﻠﻴﻢ‬
‫ﻧﻤﻮدﻧﺪم ز هﺮ ﻧﺎﻣﯽ ﻧﺸﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﻨﺪم ز هﺮ رﻣﺰﯼ ﺑﻴﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺪﺧﺸﯽ ﻟﻌﻞ ﺑﻨﻬﺎدﻧﺪ ﻧﺎﻣﻢ‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﻴﺪﻧﺪ ﭼﻮن ﺗﺎﺑﯽ ﺗﻤﺎﻣﻢ‬
‫ﻓﺮوزان ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺁن ﭘﺮﺗﻮ ﺑﻴﻔﺰود‬ ‫ﻣﺮا در دل‪ ،‬ﻧﻬﻔﺘﻪ ﭘﺮﺗﻮﯼ ﺑﻮد‬
‫ﺷﺪ ﺁن ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ ﺗﺎﺑﻨﺎﮐﯽ‬ ‫ﮐﻤﯽ در اﺻﻞ ﻣﻦ ﻣﻴﺒﻮد ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ﻣﺮا ﺁن ﺑﺮﺗﺮﯼ‪ ،‬ﺁﺧﺮ ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺒﻌﻢ اﻗﺘﻀﺎﯼ ﺑﺮﺗﺮﯼ داﺷﺖ‬
‫ﺳﺰاﯼ رﻧﺞ ﻗﺮﻧﯽ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ ﺗﺎب و ارزش ﻣﻦ‪ ،‬راﻳﮕﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻧﺴﻞ ﭘﺎﮎ‪ ،‬ز اﺻﻞ ﭘﺎﮎ زاد اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ روﺋﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﺰاد اﺳﺖ‬
‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﺎن ﻧﻴﺰ دارد ﻟﻌﻞ روﺷﻦ‬ ‫ﻧﻪ هﺮ ﮐﻮهﯽ‪ ،‬ﺑﺪاﻣﻦ داﺷﺖ ﻣﻌﺪن‬
‫ﭘﺮ از ﻣﺸﺘﯽ ﺷﺒﻪ دﻳﺪش‪ ،‬ﭼﻮ ﺑﮕﺸﻮد‬ ‫ﻳﮑﯽ ﻏﻮاص‪ ،‬درﺟﯽ ﮔﺮان ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮن ﺧﻮرد و ﮔﻬﺮ ﺷﺪ ﺳﻨﮓ در ﮐﺎن‬ ‫ﺑﮕﻮ اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺑﺎ ﮔﻮهﺮ ﻓﺮوﺷﺎن‬
‫ﻟﻄﻒ ﺣﻖ‬
‫در ﻓﮑﻨﺪ‪ ،‬از ﮔﻔﺘﻪﯼ رب ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫ﻣﺎدر ﻣﻮﺳﯽ‪ ،‬ﭼﻮ ﻣﻮﺳﯽ را ﺑﻪ ﻧﻴﻞ‬
‫ﮔﻔﺖ ﮐﺎﯼ ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﺮد ﺑﯽﮔﻨﺎﻩ‬ ‫ﺧﻮد ز ﺳﺎﺣﻞ ﮐﺮد ﺑﺎ ﺣﺴﺮت ﻧﮕﺎﻩ‬
‫ﭼﻮن رهﯽ زﻳﻦ ﮐﺸﺘﯽ ﺑﯽ ﻧﺎﺧﺪاﯼ‬ ‫ﮔﺮ ﻓﺮاﻣﻮﺷﺖ ﮐﻨﺪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪاﯼ‬
‫ﺁب ﺧﺎﮐﺖ را دهﺪ ﻧﺎﮔﻪ ﺑﺒﺎد‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻴﺎرد اﻳﺰد ﭘﺎﮐﺖ ﺑﻴﺎد‬
‫رهﺮو ﻣﺎ اﻳﻨﮏ اﻧﺪر ﻣﻨﺰل اﺳﺖ‬ ‫وﺣﯽ ﺁﻣﺪ ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﻓﮑﺮ ﺑﺎﻃﻞ اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﯽ ﺳﻮد ﮐﺮدﯼ ﻳﺎ زﻳﺎن‬ ‫ﭘﺮدﻩﯼ ﺷﮏ را ﺑﺮاﻧﺪاز از ﻣﻴﺎن‬
‫دﺳﺖ ﺣﻖ را دﻳﺪﯼ و ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ‬ ‫ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ ﺁﻧﭽﻪ را اﻧﺪاﺧﺘﯽ‬
‫ﺷﻴﻮﻩﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﻋﺪل و ﺑﻨﺪﻩ ﭘﺮورﯼ اﺳﺖ‬ ‫در ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻋﺸﻖ و ﻣﻬﺮ ﻣﺎدرﯼ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﺑﺮدﻳﻢ از ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎز ﺁرﻳﻢ ﺑﺎز‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎزﯼ ﮐﺎر ﺣﻖ‪ ،‬ﺧﻮد را ﻣﺒﺎز‬
‫داﻳﻪاش ﺳﻴﻼب و ﻣﻮﺟﺶ ﻣﺎدر اﺳﺖ‬ ‫ﺳﻄﺢ ﺁب از ﮔﺎهﻮارش ﺧﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻴﮕﻮﺋﻴﻢ ﻣﺎ‪ ،‬ﺁن ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‬ ‫رودهﺎ از ﺧﻮد ﻧﻪ ﻃﻐﻴﺎن ﻣﻴﮑﻨﻨﺪ‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺴﻴﻞ و ﻣﻮج ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدهﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺪرﻳﺎ ﺣﮑﻢ ﻃﻮﻓﺎن ﻣﻴﺪهﻴﻢ‬
‫ﺑﺎر ﮐﻔﺮ اﺳﺖ اﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺪوش ﺧﻮد ﻣﻨﻪ‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﻧﺴﻴﺎن ﺑﺬات ﺣﻖ ﻣﺪﻩ‬
‫‪٢٠٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﯽ ﺗﻮ از ﻣﺎ دوﺳﺖﺗﺮ ﻣﻴﺪارﻳﺶ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدﯼ‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﺑﺴﭙﺎرﻳﺶ‬

‫ﺧﺎﮎ و ﺑﺎد و ﺁب‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮدان ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻧﻘﺶ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻘﺸﯽ از اﻳﻮان ﻣﺎﺳﺖ‬
‫از ﭘﯽ اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﯼ ﻣﻴﺮود‬ ‫ﻗﻄﺮﻩاﯼ ﮐﺰ ﺟﻮﻳﺒﺎرﯼ ﻣﻴﺮود‬
‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺑﯽ ﺗﻮﺷﻪ را ﭘﺮوردﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺴﯽ ﮔﻢ ﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺁوردﻩاﻳﻢ‬
‫ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﯽ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﻬﻤﺎن ﻣﺎﺳﺖ‪ ،‬هﺮ ﮐﺲ ﺑﻴﻨﻮاﺳﺖ‬
‫ﻋﻴﺐ ﭘﻮﺷﻴﻬﺎ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ار ﺑﺪ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﺎ ﺑﺨﻮاﻧﻴﻢ‪ ،‬ار ﭼﻪ ﻣﺎ را رد ﮐﻨﻨﺪ‬
‫زاﺗﺶ ﻣﺎ ﺳﻮﺧﺖ‪ ،‬هﺮ ﺷﻤﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫ﺳﻮزن ﻣﺎ دوﺧﺖ‪ ،‬هﺮ ﺟﺎ هﺮ ﭼﻪ دوﺧﺖ‬
‫رﻓﺖ وﻗﺘﯽ ﺳﻮﯼ ﻏﺮﻗﺎب هﻼﮎ‬ ‫ﮐﺸﺘﯽ زاﺳﻴﺐ ﻣﻮﺟﯽ هﻮﻟﻨﺎﮎ‬
‫روزﮔﺎر اهﻞ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪ ﺳﻴﺎﻩ‬ ‫ﺗﻨﺪ ﺑﺎدﯼ‪ ،‬ﮐﺮد ﺳﻴﺮش را ﺗﺒﺎﻩ‬
‫ﻗﻮﺗﯽ در دﺳﺖ ﮐﺸﺘﻴﺒﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻃﺎﻗﺘﯽ در ﻟﻨﮕﺮ و ﺳﮑﺎن ﻧﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﺎﺧﺪاﯼ ﮐﺸﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺎﺧﺪاﻳﺎن را ﮐﻴﺎﺳﺖ اﻧﺪﮐﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻮج‪ ،‬از هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ راهﯽ ﻳﺎﻓﺖ رﻳﺨﺖ‬ ‫ﺑﻨﺪهﺎ را ﺗﺎر و ﭘﻮد‪ ،‬از هﻢ ﮔﺴﻴﺨﺖ‬
‫زان ﮔﺮوﻩ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻃﻔﻠﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺧﺮد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد از ﻣﺎل و ﻣﺮدم‪ ،‬ﺁب ﺑﺮد‬
‫ﺑﺤﺮ را ﭼﻮن داﻣﻦ ﻣﺎدر ﮔﺮﻓﺖ‬ ‫ﻃﻔﻞ ﻣﺴﮑﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﺗﻨﺪ ﺑﺎد اﻧﺪﻳﺸﻪﯼ ﭘﻴﮑﺎر ﮐﺮد‬ ‫ﻣﻮﺟﺶ اول‪ ،‬وهﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻃﻮﻣﺎر ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﺑﻨﺎﯼ ﺷﻮق را‪ ،‬وﻳﺮان ﻣﮑﻦ‬ ‫ﺑﺤﺮ را ﮔﻔﺘﻢ دﮔﺮ ﻃﻮﻓﺎن ﻣﮑﻦ‬
‫اﻳﻦ ﻏﺮﻳﻖ ﺧﺮد‪ ،‬ﺑﻬﺮ ﻏﺮق ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫در ﻣﻴﺎن ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان‪ ،‬ﻓﺮق ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻗﻄﺮﻩ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺪان ﺟﺎﻧﺐ ﻣﺮﻳﺰ‬ ‫ﺻﺨﺮﻩ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﮑﻦ ﺑﺎ او ﺳﺘﻴﺰ‬
‫ﮔﻴﺮد از درﻳﺎ‪ ،‬ﮔﺬارد در ﮐﻨﺎر‬ ‫اﻣﺮ دادم ﺑﺎد را‪ ،‬ﮐﺎن ﺷﻴﺮﺧﻮار‬
‫ﺑﺮف را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺁب ﮔﺮم ﺷﻮ‬ ‫ﺳﻨﮓ را ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺰﻳﺮش ﻧﺮم ﺷﻮ‬
‫ﻧﻮر را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬دﻟﺶ را زﻧﺪﻩ ﮐﻦ‬ ‫ﺻﺒﺢ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺮوﻳﺶ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻦ‬
‫ژاﻟﻪ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ رﺧﺴﺎرش ﺑﺸﻮﯼ‬ ‫ﻻﻟﻪ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺰدﻳﮑﺶ ﺑﺮوﯼ‬
‫ﻣﺎر را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﻃﻔﻠﮏ را ﻣﺰن‬ ‫ﺧﺎر را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻠﺨﺎﻟﺶ ﻣﮑﻦ‬
‫اﺷﮏ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﮑﺎهﺶ ﮐﻮدﮎ اﺳﺖ‬ ‫رﻧﺞ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﺻﺒﺮش اﻧﺪﮎ اﺳﺖ‬
‫دزد را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻠﻮﺑﻨﺪش ﻣﺒﺮ‬ ‫ﮔﺮگ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻦ ﺧﺮدش ﻣﺪر‬
‫هﻮش را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮐﻪ هﺸﻴﺎرﻳﺶ دﻩ‬ ‫ﺑﺨﺖ را ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﺪارﻳﺶ دﻩ‬
‫ﺗﺮﺳﻬﺎ را ﺟﻤﻠﻪ ﮐﺮدم اﻳﻤﻨﯽ‬ ‫ﺗﻴﺮﮔﻴﻬﺎ را ﻧﻤﻮدم روﺷﻨﯽ‬
‫‪٢٠٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫دوﺳﺘﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻣﺮا دﺷﻤﻦ ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫اﻳﻤﻨﯽ دﻳﺪﻧﺪ و ﻧﺎاﻳﻤﻦ ﺷﺪﻧﺪ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ ﺁﺋﻴﻨﻪهﺎ‪ ،‬اﻣﺎ ز ﺧﺸﺖ‬ ‫ﮐﺎرهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﭘﺴﺖ و زﺷﺖ‬
‫ﭼﺎهﻬﺎ ﮐﻨﺪﻧﺪ ﻣﺮدم را ﺑﺮاﻩ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ از راﻩ‪ ،‬ﭼﺎﻩ‬
‫ﻗﺼﺮهﺎ اﻓﺮاﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ رود‬ ‫روﺷﻨﻴﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ز دود‬
‫دزدهﺎ ﺑﮕﻤﺎﺷﺘﻨﺪ از ﺑﻬﺮ ﭘﺎس‬ ‫ﻗﺼﻪهﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﯽاﺻﻞ و اﺳﺎس‬
‫رﺷﺘﻪهﺎ رﺷﺘﻨﺪ در دوﮎ ﻋﻨﺎد‬ ‫ﺟﺎﻣﻬﺎ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﮐﺮدﻧﺪ از ﻓﺴﺎد‬
‫اﺳﺒﻬﺎ راﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﯽﻓﺴﺎر‬ ‫درﺳﻬﺎ ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ درس ﻋﺎر‬
‫در ﭼﻪ ﻣﺤﻀﺮ‪ ،‬ﻣﺤﻀﺮ ﺣﯽ ﺟﻠﻴﻞ‬ ‫دﻳﻮهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ درﺑﺎن و وﮐﻴﻞ‬
‫در ﭼﻪ ﻣﻌﺒﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺒﺪ ﻳﺰدان ﭘﺎﮎ‬ ‫ﺳﺠﺪﻩهﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺮ هﺮ ﺳﻨﮓ و ﺧﺎﮎ‬
‫ﺗﻮﺷﻪهﺎ ﺑﺮدﻧﺪ از وزر و وﺑﺎل‬ ‫رهﻨﻤﻮن ﮔﺸﺘﻨﺪ در ﺗﻴﻪ ﺿﻼل‬
‫ﺷﻌﻠﻪﯼ ﮐﺮدارهﺎﯼ ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‬ ‫از ﺗﻨﻮر ﺧﻮدﭘﺴﻨﺪﯼ‪ ،‬ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ رهﻴﺪ از ﻣﺮگ‪ ،‬ﺷﺪ ﺻﻴﺪ هﻮﯼ‬ ‫وارهﺎﻧﺪﻳﻢ ﺁن ﻏﺮﻳﻖ ﺑﯽﻧﻮا‬
‫ﺁن ﻳﺘﻴﻢ ﺑﯽﮔﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻤﺮود ﺷﺪ‬ ‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬ﺁن ﻧﻮر ﺗﺠﻠﯽ دود ﺷﺪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻳﺎرﯼ‪ ،‬از ﻋﻘﺎب و ﮐﺮﮐﺴﯽ‬ ‫رزﻣﺠﻮﺋﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﭼﻮن ﻣﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺷﺪ ﺑﺰرگ و ﺗﻴﺮﻩ دﻟﺘﺮ ﺷﺪ ز ﮔﺮگ‬ ‫ﮐﺮدﻣﺶ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻴﻬﺎ ﺑﺰرگ‬
‫وز ﺷﺮارﯼ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤﺎنهﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮق ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﺑﺴﯽ اﻓﺮوﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﺮج و ﺑﺎروﯼ ﺧﺪا را ﺑﺸﮑﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﻻف ﺧﺪاوﻧﺪﯼ زﻧﺪ‬
‫ﺳﺮﮐﺸﯽ ﮐﺮد و ﻓﮑﻨﺪﻳﻤﺶ ز ﭘﺎﯼ‬ ‫راﯼ ﺑﺪ زد‪ ،‬ﮔﺸﺖ ﭘﺴﺖ و ﺗﻴﺮﻩ راﯼ‬
‫ﺧﺎﮐﺶ اﻧﺪر دﻳﺪﻩﯼ ﺧﻮدﺑﻴﻦ ﺑﺮﻳﺰ‬ ‫ﭘﺸﻪاﯼ را ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﻮد‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻴﺰ‬
‫ﺗﻴﺮﮔﯽ را ﻧﺎم ﻧﮕﺬارد ﭼﺮاغ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﺎد ﻋﺠﺒﺶ در دﻣﺎغ‬
‫دوﺳﺘﺎن را از ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻴﺒﺮﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ را ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻴﭙﺮورﻳﻢ‬
‫ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﮐﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻤﺮان ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺁﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻧﻤﺮود‪ ،‬اﻳﻦ اﺣﺴﺎن ﮐﻨﺪ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﻧﻮرﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ز اﻧﻮار ﺧﺪاﺳﺖ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‪ ،‬ﻧﻪ از روﯼ هﻮﯼ ﺳﺖ‬
‫ﻣﺎدر دوراﻧﺪﻳﺶ‬
‫ﮐﺎﯼ ﮐﻮدﮐﺎن ﺧﺮد‪ ،‬ﮔﻪ ﮐﺎرﮐﺮدن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮﻏﮑﺎن ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻣﺎﮐﻴﺎن‬
‫اول وﻇﻴﻔﻪ‪ ،‬رﺳﻢ و رﻩ داﻧﻪ ﭼﻴﺪن اﺳﺖ‬ ‫روزﯼ ﻃﻠﺐ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﮐﻪ هﺮ ﻣﺮغ ﺧﺮد را‬
‫‪٢٠٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﺮ ﺁب و داﻧﻪاﻳﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺨﻮﻧﺎﺑﻪ ﺧﻮردن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯽ رﻧﺞ ﻧﻮﮎ و ﭘﺎ‪ ،‬ﻧﺘﻮان ﭼﻴﻨﻪ ﺟﺴﺖ و ﺧﻮرد‬
‫هﻢ ﻧﻴﺮوﯼ ﻧﺸﺴﺘﻦ و هﻢ راﻩ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫درﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺑﻘﺪر ﺧﻮﻳﺶ‬
‫در ﻗﺮﻳﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ هﻨﮕﺎم ﺧﺮﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬ز ﺧﻮﺷﻪاﯼ ﺑﺮﺑﺎﺋﻴﺪ داﻧﻪاﯼ‬
‫ﮔﺮ ﺑﺸﻨﻮﻳﺪ‪ ،‬وﻗﺖ ﻧﺼﻴﺤﺖ ﺷﻨﻴﺪن اﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﻳﺎد ﺷﻮق و ﺑﺎزﯼ ﻃﻔﻼﻧﻪ‪ ،‬هﻔﺘﻪاﻳﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺁﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﮔﺎﻩ ﺧﻔﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻴﺘﯽ‪ ،‬دﻣﯽ ﮐﻪ رو ﺑﺴﻴﺎهﯽ ﻧﻬﺪ‪ ،‬ﺷﺐ اﺳﺖ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻪ اﻋﺘﺒﺎر در اﻳﻦ ﮐﻮﯼ و ﺑﺮزن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﯽ ﻣﻦ ز ﻻﻧﻪ دور ﻧﮕﺮدﻳﺪ هﻴﭻ ﻳﮏ‬
‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺎ ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺎز دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫از ﭼﺸﻢ ﻃﺎﺋﺮان ﺷﮑﺎرﯼ‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﺷﻮﻳﺪ‬
‫ﻳﺎ ﺣﺮف ﺳﺮ ﺑﺮﻳﺪن و ﻳﺎ ﭘﻮﺳﺖ ﮐﻨﺪن اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺎﻧﮓ ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬هﻴﭻ ﺑﮕﻮﺷﻢ ﻧﻤﻴﺮﺳﺪ‬
‫ﺳﻴﻤﺮغ را‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻴﻬﺪﻩ در ﻗﺎف ﻣﺴﮑﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺨﺠﻴﺮﮔﺎهﻬﺎ و ﮐﺎﻧﻬﺎ و ﺗﻴﺮهﺎﺳﺖ‬
‫ﺁﺳﻴﺐ ﺁدﻣﯽ اﺳﺖ‪ ،‬هﺮ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ارزان اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻃﻌﻤﻪاﯼ ز ﺟﻮﯼ و ﺟﺮﯼ‪ ،‬اﮐﺘﻔﺎ ﮐﻨﻴﺪ‬
‫راﻧﺶ ﺑﺴﻴﺦ و ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺪﻳﮓ ﻣﺴﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ ﺳﻮگ و ﺳﻮر ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﮕﯽ‬
‫هﺮ ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم‪ ،‬داﻣﻦ ﮔﻴﺘﯽ ﻣﻠﻮن اﺳﺖ‬ ‫از ﺧﻮن ﺻﺪهﺰار ﭼﻮ ﻣﺎ ﻃﺎﺋﺮ ﺿﻌﻴﻒ‬
‫هﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﻨﺰوﯼ اﺳﺖ زاﻧﺪﻳﺸﻪ اﻳﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫از ﺁب و دان ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﺎن ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫ﭘﻨﻬﺎن هﺰار ﭼﺸﻢ ﺑﺴﻮراخ و روزن اﺳﺖ‬ ‫ﭘﻴﺪا هﺰار دام ز هﺮ ﺑﺎم ﮐﻮﺗﻬﯽ اﺳﺖ‬
‫اﻓﺘﺪ‪ ،‬ﻧﺮﻓﺘﻪ ﻧﻴﻤﺮهﯽ‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﻬﻤﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫زﻳﻨﺴﺎن ﮐﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻣﻴﮑﻨﺪ اﻳﻦ ﮔﻨﺒﺪ ﮐﺒﻮد‬
‫ﺻﻴﺎد را ﻋﻼﻣﺖ ﺧﻮﻧﻴﻦ ﺑﺪاﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﻧﻘﻄﻪ را‪ ،‬ﺑﺪﻳﺪﻩﯼ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺑﻨﮕﺮﻳﺪ‬
‫ﮐﺎﻳﻨﺨﺎﻧﻪ ﺑﺲ ﻓﺮاخ و ﺑﺴﯽ ﭘﺎﮎ و روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫از ﻻﻧﻪ‪ ،‬هﻴﭽﮕﺎﻩ ﻧﮕﺮدﻳﺪ ﺗﻨﮓ دل‬
‫ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﭘﺮﻳﺪن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﺮغ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺮغ هﻮا را ﺗﻔﺎوﺗﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮواز و ﺳﻴﺮ و ﺟﻠﻮﻩ‪ ،‬ز ﻣﺮﻏﺎن ﮔﻠﺸﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻳﮏ دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺴﺖ و ﮐﺸﺖ‬
‫اﻳﺎم هﻢ‪ ،‬ﭼﻮ وﻗﺖ رﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم اﻓﮑﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ دام ﺣﻴﻠﻪﯼ ﻣﺮدم ﻓﺘﺎدﻩاﻳﻢ‬
‫ﮔﺮ زاﻧﮑﻪ ﺳﻨﮓ ﮐﻮدﮎ و ﮔﺮ زﺧﻢ ﺳﻮزن اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻠﺨﺴﺖ زﺧﻢ ﺧﻮردن و دﻳﻦ ﺟﻔﺎﯼ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺁﻧﺠﺎ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮردن ﻃﻔﻼن‪ ،‬ﻣﺒﺮهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺁب و داﻧﻪ و ﮔﻠﺰار و ﺳﺒﺰﻩاﻳﺴﺖ‬
‫ﻣﺮغ زﻳﺮﮎ‬
‫ﻧﻈﺮ ﮐﺮد روزﯼ‪ ،‬ﺑﮕﺴﺘﺮدﻩ داﻣﯽ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﻣﺮغ زﻳﺮﮎ‪ ،‬ز ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﻣﯽ‬
‫ﺑﮑﺪار ﻧﻄﻌﯽ‪ ،‬ز ﺧﻮن ﺳﺮخ ﻓﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﺴﺎن رﻩ اهﺮﻣﻦ‪ ،‬ﭘﻴﭻ ﭘﻴﭽﯽ‬
‫هﻤﻪ ﻧﻘﺶ زﻳﺒﺎش‪ ،‬روﺷﻦ ﻇﻼﻣﯽ‬ ‫هﻤﻪ ﭘﻴﭻ و ﺗﺎﺑﺶ‪ ،‬ﻋﻴﺎن ﮔﻴﺮودارﯼ‬
‫‪٢٠٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﻬﺮ ذرﻩ ﻧﻮرﯼ‪ ،‬ﺣﺪﻳﺜﯽ ز ﺷﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﻬﺮ داﻧﻪاﯼ‪ ،‬ﻗﺼﻪاﯼ از ﻓﺮﻳﺒﯽ‬

‫ﺑﮑﺸﺘﻦ ﺣﺮﻳﺼﯽ‪ ،‬ﺑﺨﻮن ﺗﺸﻨﻪ ﮐﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﭙﻬﻠﻮش‪ ،‬ﺻﻴﺎد ﻧﺎﺧﻮﺑﺮوﻳﯽ‬
‫ﻧﻪاش ﺑﻴﻢ ﻧﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺮواﯼ ﻧﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﻪ ﻋﺎرﻳﺶ از داﻣﻦ ﺁﻟﻮدﻩ ﮐﺮدن‬
‫ﮔﻠﻮﯼ ﺗﺬروﯼ و ﺑﺎل ﺣﻤﺎﻣﯽ‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﻓﺸﺮدﯼ و ﮔﺎهﯽ ﺷﮑﺴﺘﯽ‬
‫ﺑﺼﻴﺎد داد از ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺳﻼﻣﯽ‬ ‫از ﺁن ﺧﺪﻋﻪ‪ ،‬ﺁﮔﺎﻩ ﻣﺮغ داﻧﺎ‬
‫ﮐﻪ دارد ﺷﮑﻮﻩ و ﺻﻔﺎﯼ ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﻣﻨﻈﺮ ﺟﺎﻧﻔﺰا ﭼﻴﺴﺖ‬
‫ﻓﺮود ﺁﯼ از ﺑﻬﺮ ﮔﺸﺖ و ﺧﺮاﻣﯽ‬ ‫ﺑﮕﻔﺘﺎ‪ ،‬ﺳﺮاﺋﯽ اﺳﺖ ﺁﺑﺎد و اﻳﻤﻦ‬
‫ز ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﻴﻬﺎﯼ ﻋﻤﺮ ﺣﺮاﻣﯽ‬ ‫ﺧﺮﻳﺪار ﻣﻠﮏ اﻣﺎن ﺷﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺸﺘﯽ ﻧﺦ اﺳﺖ و ﻧﺪارد دواﻣﯽ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺘﻮان ﺧﺮﻳﺪن‬
‫از ﺁن ﮐﻮ ﻧﻬﺪ ﺳﻮﯼ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺎﻣﯽ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻐﻴﺮ از ﭘﺮ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬
‫ﻧﺒﺨﺸﻴﻢ ﭼﻴﺰﯼ‪ ،‬ﻧﺨﻮاهﻴﻢ واﻣﯽ‬ ‫ﻧﺒﻨﺪﻳﻢ ﭼﺸﻢ و ﻧﻴﻔﺘﻴﻢ در ﭼﻪ‬
‫ﻣﺮا دادﻩ اﺳﺖ از ﺑﻼﺋﯽ ﭘﻴﺎم‬ ‫ﺑﺪاﻣﺎن و دﺳﺖ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺧﻮن‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺁﺗﺶ ﻧﮕﻪدار از ﺑﻬﺮ ﺧﺎﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮﻳﺐ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﭘﺨﺘﻪ ﮐﺮدﺳﺖ ﻣﺎ را‬
‫ﻣﺴﺖ و هﺸﻴﺎر‬
‫ﻣﺴﺖ ﮔﻔﺖ اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﻴﺮاهﻦ اﺳﺖ‪ ،‬اﻓﺴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺤﺘﺴﺐ‪ ،‬ﻣﺴﺘﯽ ﺑﻪ رﻩ دﻳﺪ و ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﺶ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺟﺮم راﻩ رﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬رﻩ هﻤﻮار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺴﺘﯽ‪ ،‬زان ﺳﺒﺐ اﻓﺘﺎن و ﺧﻴﺰان ﻣﻴﺮوﯼ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬رو ﺻﺒﺢ ﺁﯼ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ ﺑﻴﺪار ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻴﺒﺎﻳﺪ ﺗﻮ را ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻗﺎﺿﯽ ﺑﺮم‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬واﻟﯽ از ﮐﺠﺎ در ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺧﻤﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﺰدﻳﮏ اﺳﺖ واﻟﯽ را ﺳﺮاﯼ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﺷﻮﻳﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺴﺠﺪ ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﻣﺮدم ﺑﺪﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﺎ داروﻏﻪ را ﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ،‬در ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺨﻮاب‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮐﺎر ﺷﺮع‪ ،‬ﮐﺎر درهﻢ و دﻳﻨﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬دﻳﻨﺎرﯼ ﺑﺪﻩ ﭘﻨﻬﺎن و ﺧﻮد را وارهﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﻮﺳﻴﺪﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﻧﻘﺸﯽ ز ﭘﻮد و ﺗﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬از ﺑﻬﺮ ﻏﺮاﻣﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪات ﺑﻴﺮون ﮐﻨﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬در ﺳﺮ ﻋﻘﻞ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﮐﻼهﯽ ﻋﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺁﮔﻪ ﻧﻴﺴﺘﯽ ﮐﺰ ﺳﺮ در اﻓﺘﺎدت ﮐﻼﻩ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯼ ﺑﻴﻬﻮدﻩﮔﻮ‪ ،‬ﺣﺮف ﮐﻢ و ﺑﺴﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﯽ ﺑﺴﻴﺎر ﺧﻮردﯼ‪ ،‬زان ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺨﻮد ﺷﺪﯼ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬هﻮﺷﻴﺎرﯼ ﺑﻴﺎر‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﮐﺴﯽ هﺸﻴﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪ زﻧﺪ هﺸﻴﺎر ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﺴﺖ را‬
‫‪٢٠٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻌﻤﺎر ﻧﺎدان‬
‫از ﺳﺮ ﺗﺤﻘﻴﺮ‪ ،‬زد ﻟﺒﺨﻨﺪﻩاﯼ‬ ‫دﻳﺪ ﻣﻮرﯼ ﻃﺎﺳﮏ ﻟﻐﺰﻧﺪﻩاﯼ‬
‫وز درون‪ ،‬ﺗﺎرﻳﮑﯽ و دود و دم اﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎﻳﻦ رﻩ از ﺑﻴﺮون هﻤﻪ ﭘﻴﭻ و ﺧﻢ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺎﮔﻪ اﻳﻦ دﻳﻮار ﺧﻮاهﺪ اوﻓﺘﺎد‬ ‫ﻓﺼﻞ ﺑﺎران اﺳﺖ و ﺑﺮف و ﺳﻴﻞ و ﺑﺎد‬
‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺘﯽ‪ ،‬از ﺧﺮد ﺑﻴﮕﺎﻧﻪاﯼ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪاﯼ‬
‫ﭘﺲ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﺧﻮردن‪ ،‬اﯼ ﺑﯽﻋﻘﻞ و هﻮش‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺪاﻧﻢ ﺗﺮا اﻧﺒﺎر و ﺗﻮش‬
‫ﻧﻮﺑﺖ ﺗﺪﺑﻴﺮ ﺷﺪ‪ ،‬راﺋﯽ ﺑﺰن‬ ‫از ﺑﺮاﯼ ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﭘﺎﺋﯽ ﺑﺰن‬
‫وﻗﺖ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از ﺧﻮان ﻳﻐﻤﺎﺋﯽ ﻧﺒﻮد‬ ‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺟﺰ ﻣﻌﻤﺎﺋﯽ ﻧﺒﻮد‬
‫اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ را ﻧﺨﻮاهﯽ ﮐﺮد ﺣﻞ‬ ‫ﺗﺎ ﻧﭙﻴﻤﺎﺋﯽ رﻩ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‬
‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺗﻮﺷﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻩاﻳﻢ‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ راهﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﭘﻴﻤﻮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺳﻮد‪ ،‬اﻧﺪﮎ ﺑﻮد اﻧﺪﮎ ﻣﺎﻳﻪ را‬ ‫ﺗﻮ ز اول ﺳﺴﺖ ﮐﺮدﯼ ﭘﺎﻳﻪ را‬
‫ﮐﻮﺷﺶ اﻧﺪر دﺳﺖ ﻣﺎ‪ ،‬اﻓﺰار ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻟﯽ‪ ،‬دوش ﻣﺎ از ﺑﺎر ﻣﺎ‬
‫از ﮐﺠﺎ ﺁن ﻻﻧﻪ را ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻴﺮ و ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻴﻢ‬
‫هﺮ ﮐﻪ زﻳﺮﮎ ﺑﻮد‪ ،‬او زد دﺳﺘﺒﺮد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﺷﯽ ﮔﺮد ﮐﺮد‪ ،‬او ﭼﺎﺷﺖ ﺧﻮرد‬
‫دﺳﺘﺒﺮدﯼ هﻢ ﺗﻮ زن‪ ،‬اﯼ ﺑﻮاﻟﻬﻮس‬ ‫دﺳﺘﺒﺮدﯼ زد زﻣﺎﻧﻪ هﺮ ﻧﻔﺲ‬
‫در ﺳﺒﻮﯼ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ داﺷﺖ ﺁب‬ ‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺧﻮاهﺪ ﺷﺪ ﺧﺮاب‬
‫در ﺗﻨﻮر ﮔﺮم‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺨﺖ ﻧﺎن‬ ‫ﺳﺮد ﻣﻴﮕﺮدد ﺗﻨﻮر ﺁﺳﻤﺎن‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬اﻧﺪر ﮔﻮﺷﻪﯼ ﻋﺰﻟﺖ ﻧﻤﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﻮر‪ ،‬ﺗﺎ ﭘﯽ داﺷﺖ در ﭘﺎ‪ ،‬ﺳﺮﻓﺸﺎﻧﺪ‬
‫رو‪ ،‬ﺑﮑﻮش از ﺑﻬﺮ ﻗﻮت ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‬ ‫ﻣﺎدر ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺖ در ﻃﻔﻠﯽ ﺑﻤﻦ‬
‫ﺟﻨﺲ ﻣﺎ را ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺧﺮد و ﺳﺎﻟﺨﻮرد‬ ‫ﮐﺲ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻌﺪ ازﻳﻦ‪ ،‬ﺑﺎر ﺗﻮ ﺑﺮد‬
‫وﻗﺖ دارد ﮐﺎر و ﺧﻮاب و ﺧﻮرد ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺲ ﺑﺰرﮔﺴﺖ اﻳﻦ وﺟﻮد ﺧﺮد ﻣﺎ‬
‫هﻢ در اﻓﺘﺎدﻳﻢ و هﻢ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻴﻢ‬ ‫ﺧﺮد ﺑﻮدﻳﻢ و ﺑﺰرﮔﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﻘﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﻃﺮﺣﯽ ﺑﺮﻳﺰ‬ ‫ﻣﻮر ﺧﻮارش ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮐﺎﯼ ﻳﺎر ﻋﺰﻳﺰ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻐﺰ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﯽ ﭘﻮﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﻴﮏ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ اﻧﺪر دوﺳﺘﯽ‬
‫در ﺧﺮاﺑﻴﻬﺎﯼ ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر ﺑﺎش‬ ‫ﻳﮏ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﯼ اﻳﻦ دﻳﻮار ﺑﺎش‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺑﯽ ﺻﺤﻦ و ﺳﻘﻒ و ﺑﺎم ﺑﻮد‬ ‫اﻳﻦ ﺑﻨﺎ را ﺳﺎﺧﺘﻴﻢ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮد‬
‫زان ﺳﺒﺐ‪ ،‬ﺑﺮدﯼ ﺗﻮ و ﻣﺎ ﺑﺎﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﻬﺮﻩﯼ ﺗﺪﺑﻴﺮ‪ ،‬دور اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬
‫‪٢٠٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ ﻣﯽﺁﻣﺪﯼ زﻳﻦ ﭘﻴﺸﺘﺮ‬ ‫ﮐﻴﺴﺖ ﻣﺎ را از ﺗﻮ ﺧﻴﺮاﻧﺪﻳﺶ ﺗﺮ‬

‫در ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬داد اﺳﺘﺎدﯼ دهﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺎﻳﻦ وﻳﺮاﻧﻪ‪ ،‬ﺁﺑﺎدﯼ دهﯽ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ ﺟﺰ اﻳﻦ‪ ،‬ﮐﺎر ﻗﻀﺎﺳﺖ‬ ‫ﻓﮑﺮ ﻣﺎ‪ ،‬ﺗﻌﻤﻴﺮ اﻳﻦ ﺑﺎم و ﻓﻀﺎﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ در اﻳﻦ ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ در ﺟﺎﯼ ﺑﻠﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ ﻃﺒﻴﺐ ﺣﺎذق و ﻣﺎ دردﻣﻨﺪ‬
‫روﻧﻘﯽ دﻩ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺎزارﯼ ﺷﮑﺴﺖ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻴﻴﺪت ﮐﺎرﯼ ز دﺳﺖ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﺎ زود اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ رﻓﺖ و دﻳﺪ‬ ‫ﻣﻮر ﻣﻐﺮور‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ ﭼﻮن ﺷﻨﻴﺪ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﻮد و ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻧﺒﻮد‬ ‫ﭘﺎﯼ اﻧﺪر رﻩ ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺁﻣﺪ ﻓﺮود‬
‫در ﻋﺠﺐ زان راﻩ ﻧﺎهﻤﻮار ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﮐﺎر را دﺷﻮار دﻳﺪ‪ ،‬از ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫اﺣﺘﻤﺎل ﭼﺎرﻩﺟﻮﺋﯽ دﻳﺮ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﻮر ﻃﻔﻞ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﻮادث ﭘﻴﺮ ﺑﻮد‬
‫اﻳﺴﺘﺎدن ﺳﺨﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﻣﺤﺎل‬ ‫دام ﻣﺤﮑﻢ‪ ،‬ﺿﻌﻒ در ﺣﺪ ﮐﻤﺎل‬
‫ﺑﻬﺮ ﺻﺒﺮ و ﺑﺮدﺑﺎرﯼ‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﻧﻪ‬ ‫از ﺑﺮاﯼ ﭘﺎﻳﺪارﯼ‪ ،‬ﭘﺎﯼ ﻧﻪ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮔﺮ ﮐﺎرﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬اﻳﻨﺴﺖ ﮐﺎر‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ دﻳﺪ ﺁن ﺻﻴﺪ ﻣﺴﮑﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻮر ﺧﻮار‬
‫ﺑﺪ ﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ وﺟﻮد ﺁزﻣﻨﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﻣﺎ را ﻧﻤﻴﮑﺮدﯼ ﭘﺴﻨﺪ‬
‫ﺑﺎد اﻓﮑﻦ در ﺳﺮ و ﺑﺮ ﺑﺎد ﺷﻮ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻃﻔﻠﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﻔﺖ اﺳﺘﺎد ﺷﻮ‬
‫ﺧﻮب ﺧﻮاهﻴﻤﺖ ﻣﮑﻴﺪ‪ ،‬اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮن‬ ‫ﺧﻮب ﻟﻐﺰﻳﺪﯼ و ﮔﺸﺘﯽ ﺳﺮﻧﮕﻮن‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ ﺗﺪﺑﻴﺮ را‪ ،‬ﺑﺮ هﻢ زدﯼ‬ ‫ﺑﺴﮑﻪ از ﻣﻌﻤﺎرﯼ ﺧﻮد‪ ،‬دم زدﯼ‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮدﺑﻴﻦ را ﺑﺪام اﻧﺪاﺧﺘﻦ‬ ‫دام را اﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﺧﺘﻦ‬
‫ﻃﺎس را دﻳﺪﯼ‪ ،‬ﻧﺪﻳﺪﯼ ﺑﻨﺪﻩ را‬ ‫ﻋﻴﺐ ﮐﺮدﯼ‪ ،‬اﻳﻦ رﻩ ﻟﻐﺰﻳﺪﻩ را‬
‫زان ﻓﺮﻳﺐ‪ ،‬ﺁﮔﻪ ﺷﻮﯼ ﻋﻤﺎ ﻗﺮﻳﺐ‬ ‫ﻣﻦ هﺰاران ﭼﻮن ﺗﻮ را دادم ﻓﺮﻳﺐ‬
‫هﻴﭻ ﮔﻔﺘﯽ در ﭘﺲ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩ ﭼﻴﺴﺖ‬ ‫هﻴﭻ ﭘﺮﺳﻴﺪﯼ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﮐﻴﺴﺖ‬
‫رﻩ ﺷﻨﺎﺳﺎ‪ ،‬اﻳﻦ ﺗﻮ و اﻳﻦ ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ‬ ‫دﻳﺪﻩ را ﺑﺴﺘﯽ و اﻓﺘﺎدﯼ ﺑﭽﺎﻩ‬
‫ﻣﺒﺘﻼﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮ ﺷﻮد دﻣﺴﺎز ﺗﻮ‬ ‫ﻃﺎس ﻟﻐﺰﻧﺪﻩ اﺳﺖ‪ ،‬اﯼ دل‪ ،‬ﺁز ﺗﻮ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻮ ﻣﻮرﯼ و هﻮﯼ ﭼﻮن ﻣﻮرﺧﻮار‬ ‫زﻳﻦ ﺣﮑﺎﻳﺖ‪ ،‬ﻗﺼﻪﯼ ﺧﻮد ﮔﻮﺷﺪار‬
‫ﺑﺎ ﺧﺒﺮ ﺑﺎش از ﻧﺸﻴﺐ و از ﻓﺮاز‬ ‫ﭼﻮن ﺷﺪﯼ ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ در ﺗﻴﻪ ﻧﻴﺎز‬
‫ﺑﺲ ﺧﺮوس از ﺧﺎﻧﻪداران ﮔﺸﺖ ﮔﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﻪ اﻳﻦ روﺑﺎﻩ رﻧﮕﻴﻦ ﮐﺮد دم‬
‫ﺗﺎ ﭼﻮ ﻃﻮﻣﺎرت‪ ،‬ﻧﭙﻴﭽﺎﻧﺪ ﺑﺴﺎط‬ ‫ﭘﺎ ﻣﻨﻪ ﺑﻴﺮون ز ﺧﻂ اﺣﺘﻴﺎط‬
‫‪٢٠٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻨﺎﻇﺮﻩ‪ ،‬ﻳﮏ روز ﺑﺮ ﺳﺮ ﮔﺬرﯼ‬ ‫ﺷﻨﻴﺪﻩاﻳﺪ ﻣﻴﺎن دو ﻗﻄﺮﻩ ﺧﻮن ﭼﻪ ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ اوﻓﺘﺎدﻩام اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬ز دﺳﺖ ﺗﺎﺟﻮرﯼ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﺑﮕﻔﺖ ﺑﻪ ﺁن دﻳﮕﺮﯼ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮن ﮐﻪاﯼ‬
‫ز رﻧﺞ ﺧﺎر‪ ،‬ﮐﻪ رﻓﺘﺶ ﺑﭙﺎ ﭼﻮ ﻧﻴﺸﺘﺮﯼ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﭽﮑﻴﺪم ز ﭘﺎﯼ ﺧﺎرﮐﻨﯽ‬
‫ﭼﮑﻴﺪﻩاﻳﻢ اﮔﺮ هﺮ ﻳﮏ از ﺗﻦ دﮔﺮﯼ‬ ‫ﺟﻮاب داد ز ﻳﮏ ﭼﺸﻤﻪاﻳﻢ هﺮ دو‪ ،‬ﭼﻪ ﻏﻢ‬
‫ﺗﻔﺎوت رگ و ﺷﺮﻳﺎن ﻧﻤﻴﮑﻨﺪ اﺛﺮﯼ‬ ‫هﺰار ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺧﻮن در ﭘﻴﺎﻟﻪ ﻳﮑﺮﻧﮕﻨﺪ‬
‫ﺑﻴﺎ ﺷﻮﻳﻢ ﻳﮑﯽ ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯼ‬ ‫ز ﻣﺎ دو ﻗﻄﺮﻩﯼ ﮐﻮﭼﮏ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺧﻮاهﺪ ﺳﺎﺧﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻤﻨﻨﺪ ﭼﻨﻴﻦ رهﺮوان ز هﺮ ﺧﻄﺮﯼ‬ ‫ﺑﺮاﻩ ﺳﻌﯽ و ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﺑﺎ هﻢ اﺗﻔﺎق ﮐﻨﻴﻢ‬
‫ﮔﺬر ﮐﻨﻴﻢ ز ﺳﺮﭼﺸﻤﻪاﯼ ﺑﺠﻮﯼ و ﺟﺮﯼ‬ ‫در اوﻓﺘﻴﻢ ز رودﯼ ﻣﻴﺎن درﻳﺎﺋﯽ‬
‫ﺗﻮﺋﯽ ز دﺳﺖ ﺷﻬﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ز ﭘﺎﯼ ﮐﺎرﮔﺮﯼ‬ ‫ﺑﺨﻨﺪﻩ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻴﺎن ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻓﺮق ﺑﺴﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮش اﺳﺖ اﺷﮏ ﻳﺘﻴﻤﯽ و ﺧﻮن رﻧﺠﺒﺮﯼ‬ ‫ﺑﺮاﯼ هﻤﺮهﯽ و اﺗﺤﺎد ﺑﺎ ﭼﻮ ﻣﻨﯽ‬
‫ﻣﻦ از ﺧﻤﻴﺪن ﭘﺸﺘﯽ و زﺣﻤﺖ ﮐﻤﺮﯼ‬ ‫ﺗﻮ از ﻓﺮاغ دل و ﻋﺸﺮت ﺁﻣﺪﯼ ﺑﻮﺟﻮد‬
‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﺁهﯽ و ﺁب ﭼﺸﻢ ﺗﺮﯼ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﻪ ﻣﻄﺒﺦ ﺷﻪ‪ ،‬ﭘﺨﺘﻪ ﺷﺪ هﻤﻴﺸﻪ ﻃﻌﺎم‬
‫ﻣﻦ از ﻧﮑﻮهﺶ ﺧﺎرﯼ و ﺳﻮزش ﺟﮕﺮﯼ‬ ‫ﺗﻮ از ﻓﺮوغ ﻣﯽ ﻧﺎب‪ ،‬ﺳﺮخ رﻧﮓ ﺷﺪﯼ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ در دل ﮐﺎن دﻟﯽ‪ ،‬ﺷﺪم ﮔﻬﺮﯼ‬ ‫ﻣﺮا ﺑﻪ ﻣﻠﮏ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬هﺰار ﮐﺲ ﺑﺨﺮد‬
‫ﮐﺪام ﻗﻄﺮﻩﯼ ﺧﻮن را‪ ،‬ﺑﻮد ﭼﻨﻴﻦ هﻨﺮﯼ‬ ‫ﻗﻀﺎ و ﺣﺎدﺛﻪ‪ ،‬ﻧﻘﺶ ﻣﻦ از ﻣﻴﺎن ﻧﺒﺮد‬
‫ز ﺳﺎﺣﻞ هﻤﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﺸﺘﯽ ﻇﻔﺮﯼ‬ ‫درﻳﻦ ﻋﻼﻣﺖ ﺧﻮﻧﻴﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎن دو ﺻﺪ درﻳﺎﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﺑﺸﻮق رهﺎﺋﯽ‪ ،‬زﻧﻨﺪ ﺑﺎل و ﭘﺮﯼ‬ ‫ز ﻗﻴﺪ ﺑﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺴﺘﮕﺎن ﺷﻮﻧﺪ ﺁزاد‬
‫اﮔﺮ ﺑﺨﺎﻧﻪﯼ ﻏﺎرﺗﮕﺮﯼ ﻓﺘﺪ ﺷﺮرﯼ‬ ‫ﻳﺘﻴﻢ و ﭘﻴﺮﻩزن‪ ،‬اﻳﻨﻘﺪر ﺧﻮن دل ﻧﺨﻮرﻧﺪ‬
‫اﮔﺮ ز ﻗﺘﻞ ﭘﺪر‪ ،‬ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺴﺮﯼ‬ ‫ﺑﺤﮑﻢ ﻧﺎ ﺣﻖ هﺮ ﺳﻔﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻠﻖ را ﻧﮑﺸﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ ﮐﻪ دﺳﺖ ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﻣﻴﺰدش ﺗﺒﺮﯼ‬ ‫درﺧﺖ ﺟﻮر و ﺳﺘﻢ‪ ،‬هﻴﭻ ﺑﺮگ و ﺑﺎر ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻧﺒﻮد ز ﺻﺒﺮ و ﺳﮑﻮﺗﺶ ﺁﺳﺘﺮﯼ‬ ‫ﺳﭙﻬﺮ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﻧﻤﻴﺪوﺧﺖ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﺑﻴﺪار‬
‫ﺑﺠﺎﯼ او ﻧﻨﺸﻴﻨﺪ ﺑﺰور ازو ﺑﺘﺮﯼ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﺪﻣﻨﺸﯽ را ﮐﺸﻨﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ دار‬
‫ﻣﻮر و ﻣﺎر‬
‫ﮐﺎز ﺿﻌﻒ و ﺑﻴﺨﻮدﯼ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﻨﻴﻦ ﺧﺮدﯼ و ﻧﺰار‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻮر ﮔﻔﺖ ﻣﺎر‪ ،‬ﺳﺤﺮﮔﻪ ﺑﻤﺮﻏﺰار‬
‫هﺮ ﭼﻨﺪ دﻳﺪﻩام ﭼﻮ ﺗﻮ ﺟﻨﺒﻨﺪﮔﺎن هﺰار‬ ‫هﻤﭽﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮان ﻧﺸﻨﻴﺪم ﺑﻬﻴﭻ ﺟﺎ‬
‫‪٢١٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭘﺸﺖ از ﭼﻪ ﺧﻢ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﻬﻨﺪت ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺑﺎر‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ ﭼﺮا روﯼ‪ ،‬ﮐﻪ ﮐﺸﻨﺪت ﭼﻮ ﻏﺎﻓﻼن‬
‫ﺗﻦ ﻧﻴﮏدار‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﺪهﻨﺪت ﺑﻪ ﺗﻦ ﻓﺸﺎر‬ ‫ﺳﺮ ﺑﺮ ﻓﺮاز‪ ،‬ﺗﺎ ﻧﺰﻧﻨﺪت ﺑﺴﺮ ﻗﻔﺎ‬
‫ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰ‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻬﺮ ﭘﺎ ﻣﮑﻦ ﻧﺜﺎر‬ ‫از ﺧﻮد ﻣﺮو‪ ،‬ز دﻳﺪن هﺮ دﺳﺖ زورﻣﻨﺪ‬
‫ﺁﮔﻪ ﭼﻮ زﻳﻦ ﺷﻤﺎر ﻧﻪاﯼ‪ ،‬ﭘﻨﺪ ﮔﻮﺷﺪار‬ ‫ﮐﺎر ﺑﺰرگ هﺴﺘﯽ ﺧﻮد را ﻣﮕﻴﺮ ﺧﺮد‬
‫ﺑﯽ ﻣﻮﺟﺒﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﺪ‪ ،‬اﻳﺪوﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ ﺧﻮار‬ ‫از ﺳﺴﺖ ﮐﺎرﯼ‪ ،‬اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺸﯽ و رﻧﺞ‬
‫ﭼﺎﻻﮎ ﺑﺎش هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺪر زﻣﺎن ﮐﺎر‬ ‫ﺁن را ﮐﻪ ﭘﺎﯼ ﻇﻠﻢ ﻧﻬﺪ ﺑﺮ ﺳﺮت‪ ،‬ﺑﺰن‬
‫از ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﮐﻨﺪ هﺮ ﮐﺴﯽ ﻓﺮار‬ ‫از ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ دﻓﺎع ﮐﻦ‪ ،‬ارزاﻧﮑﻪ زﻧﺪﻩاﯼ‬
‫ﻣﺮگ اﺳﺖ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﺑﯽ ﻗﺪر و اﻋﺘﺒﺎر‬ ‫ﻧﻨﮓ اﺳﺖ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪن‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺪادﻩام ﺑﻪ ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ زﻳﻨﻬﺎر‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺟﺴﻢ زورﻣﻨﺪ ﺑﺴﯽ ﺳﺮد ﮐﺮدﻩام‬
‫ﮔﺎهﯽ ﺑﻪ ﺳﺒﺰﻩ ﺧﻔﺘﻪام ﺁﺳﻮدﻩ‪ ،‬ﮔﻪ ﺑﻪ ﻏﺎر‬ ‫ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮ هﺮ رﻩ ﻧﮕﺸﺘﻪام‬
‫ﻣﻦ ﺻﺒﺢ ﻣﻮش ﺻﻴﺪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺷﺎم ﺳﻮﺳﻤﺎر‬ ‫از ﺑﻬﺮ ﻧﻴﻢ داﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻋﻤﺮﯼ ﺗﻠﻒ ﮐﻨﯽ‬
‫هﺮ روز ﭘﺎﻳﻤﺎﻟﯽ و هﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﯽﻗﺮار‬ ‫هﻤﻮارﻩ در ﮔﺬرﮔﻪ ﺧﻠﻘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻴﺮﻩروز‬
‫از رﻧﺞ و ﺳﻌﯽ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﺮا ﻧﻴﺴﺖ هﻴﭻ ﻋﺎر‬ ‫ﺧﻨﺪﻳﺪ ﻣﻮر و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﻨﻴﻦ اﺳﺖ رﺳﻢ و راﻩ‬
‫ﺷﺎد ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮن ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻗﺪﻣﯽ ﺑﻮد اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺁﺳﻮدﻩ ﺁﻧﮑﻪ در ﭘﯽ ﮔﻨﺠﯽ ﮐﺸﻴﺪ رﻧﺞ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻮر‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻧﺪﻳﺶ و هﻮﺷﻴﺎر‬ ‫ﺑﻴﻬﺶ ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﻴﻢ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺪﻳﺪﺳﺖ هﻴﭻ ﮐﺲ‬
‫از ﭘﺎ دراوﻓﺘﻢ ﺑﻪ رﻩ اﻧﺪر‪ ،‬هﺰار ﺑﺎر‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬داﻧﻪاﯼ ﺑﻪ ﻻﻧﻪ ﮐﺸﻢ ﺑﺎ هﺰار ﺳﻌﯽ‬
‫ﻧﺎﮐﺮدﻩ ﮐﺎر‪ ،‬ﻣﯽﻧﺘﻮان زﻳﺴﺖ ﮐﺎﻣﮑﺎر‬ ‫از ﮐﺎر ﺳﺨﺖ ﺧﻮد ﻧﮑﻨﻢ هﻴﭻ ﺷﮑﻮﻩ‪ ،‬زاﻧﮏ‬
‫در رهﮕﺬر ﻣﻦ ﻧﺒﻮد دام و ﮔﻴﺮ و دار‬ ‫ﻏﺎﻓﻞ ﺗﻮﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺪ ﮐﻨﯽ و ﺑﯽﺧﺒﺮ روﯼ‬
‫از ﻣﻮر‪ ،‬ﺑﻴﺶ ازﻳﻦ ﭼﻪ ﺗﻮان داﺷﺖ اﻧﺘﻈﺎر‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﺨﺎﮎ ﻣﻴﮑﺸﻢ و ﺑﺎر ﻣﻴﺒﺮم‬
‫زﻳﻦ زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺮگ ﮐﻪ ﺑﻮدﺳﺖ ﺷﺮﻣﺴﺎر‬ ‫ﮐﻮﺷﻢ ﺑﺰﻧﺪﮔﯽ و ﻧﻨﺎﻟﻢ ﺑﮕﺎﻩ ﻣﺮگ‬
‫ﺑﺎ ﻓﮑﺮ ﺳﻴﺮ و ﺧﻔﺘﻦ ﺧﻮش‪ ،‬ﻣﻮر را ﭼﻪ ﮐﺎر‬ ‫ﺟﺰ ﺳﻌﯽ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻮرﭼﮕﺎن را وﻇﻴﻔﻪاﯼ‬
‫در زﺣﻤﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﮑﻪ ﺗﻮ هﺴﺘﻴﺶ در ﺟﻮار‬ ‫ﺷﺎدم ﮐﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻧﻴﺮوﯼ ﺁزار ﮐﺮدﻧﻢ‬
‫از ﻣﺮدم زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺮا ﮐﻴﺴﺖ دوﺳﺘﺪار‬ ‫ﺟﺰ ﺑﺪدﻟﯽ و ﻓﮑﺮت ﭘﺴﺘﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺼﻠﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﭼﻴﺮﻩاﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻴﺮﻩﺗﺮ اﺳﺖ از ﺗﻮ روزﮔﺎر‬ ‫اﻳﻤﻦ ﻣﺸﻮ ز ﻓﺘﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻮ ﺧﻮد ﻓﺘﻨﻪ ﻣﻴﮑﻨﯽ‬
‫ﺻﻴﺎد ﭼﺮخ ﭘﻴﺮ‪ ،‬ﺗﺮا هﻢ ﮐﻨﺪ ﺷﮑﺎر‬ ‫اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺮا هﻢ ﮐﻨﺪن ﻓﺴﻮن‬
‫هﺮﮔﺰ ﻧﺒﻮدﻩاﺳﺖ هﻨﺮﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺎﮐﺴﺎر‬ ‫اﯼ ﺑﯽﺧﺒﺮ‪ ،‬ﻗﺒﻴﻠﻪﯼ ﻣﺎ ﺑﺲ هﻨﺮورﻧﺪ‬
‫ﻣﺎرﯼ ﺗﻮ‪ ،‬هﺮ ﮐﺠﺎﺳﺖ ﺑﮑﻮﺑﻨﺪ ﻣﻐﺰ ﻣﺎر‬ ‫ﻣﻮرم‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﻧﮑﺸﺪ هﻴﭽﮕﻪ ﺑﻌﻤﺪ‬
‫‪٢١١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫از ﺧﺎر‪ ،‬هﻴﭻ ﻣﻴﻮﻩ ﻧﭽﻴﺪﻧﺪ ﻏﻴﺮ ﺧﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﺑﺪﯼ ﻧﮑﻨﺪ ﭼﺮخ ﻧﻴﻠﮕﻮن‬
‫ﺟﺰ ﻧﻴﮑﻮﺋﯽ ﻣﮑﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺎﻳﺪار‬ ‫ﺟﺰ ﻧﺎم ﻧﻴﮏ و زﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻤﺎﻧﺪ ز ﮐﺎرهﺎ‬
‫ﻧﺎ ﺁزﻣﻮدﻩ‬
‫از ﻋﺪاﻟﺘﺨﺎﻧﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮد رﺧﺖ‬ ‫ﻗﺎﺿﯽ ﺑﻐﺪاد‪ ،‬ﺷﺪ ﺑﻴﻤﺎر ﺳﺨﺖ‬
‫ﻣﺤﻀﺮش‪ ،‬ﺧﺎﻟﯽ ز ﻋﻤﺮو زﻳﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫هﻔﺘﻪهﺎ در دام ﺗﺐ‪ ،‬ﭼﻮن ﺻﻴﺪ ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪ ﮔﺮد ﺁﻟﻮد‪ ،‬ﻣﻬﺮ و دﻓﺘﺮش‬ ‫ﻣﺪﻋﯽ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﺑﺮ درش‬
‫هﺮ دو‪ ،‬رو ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺮ ﺟﺎﯼ دﮔﺮ‬ ‫دادﺧﻮاﻩ و ﻣﺮدم ﺑﻴﺪادﮔﺮ‬
‫دﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺎر داورﯼ‬ ‫ﺁن دﮐﺎن ﻋﺠﺐ ﺷﺪ ﺑﯽ ﻣﺸﺘﺮﯼ‬
‫ﺁن ﻣﺘﺎع زرق‪ ،‬ﺑﯽ ﺑﺎزار ﻣﺎﻧﺪ‬ ‫ﻣﺪﺗﯽ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ ز ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺮﻩاﯼ‪ ،‬ﻗﻨﺪﯼ‪ ،‬ﺧﺮوﺳﯽ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪاﯼ‬ ‫ﮐﺲ ﻧﻤﻴﻮرد دﻳﮕﺮ ﻧﺎﻣﻪاﯼ‬
‫ﺻﺤﺒﺘﯽ از ﺑﺪرﻩهﺎﯼ زر ﻧﺒﻮد‬ ‫ﻧﻴﻤﻪﺷﺐ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺮ در ﻧﺒﻮد‬
‫از ﻣﻴﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺻﻠﺢ و ﮐﺸﻤﮑﺶ‬ ‫از ﮐﺴﯽ‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻧﻴﺎﻣﺪ ﭘﻴﺸﮑﺶ‬
‫ﺣﺮف ﻗﻴﻢ‪ ،‬دﻋﻮﯼ ﻃﻔﻞ ﻳﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮد از ﮔﺮدش دوران‪ ،‬ﻋﻘﻴﻢ‬
‫ﻃﺎﻗﻪﯼ ﮐﺸﻤﻴﺮﯼ‪ ،‬از زﻳﺮ ﺑﻐﻞ‬ ‫ﺑﺮ ﻧﻤﻴﻮرد ﺑﺰاز دﻏﻞ‬
‫زﻳﺮ ﻣﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﻮد ﻗﺎﺿﯽ ﺧﻤﻮش‬ ‫زر‪ ،‬دﮔﺮ ﻧﻨﻬﺎد ﻣﺮد ﮐﻢ ﻓﺮوش‬
‫ﻋﺎﻗﺒﺖ روزﯼ‪ ،‬ﭘﺴﺮ را ﺧﻮاﻧﺪ ﭘﻴﺶ‬ ‫ﭼﻮن هﻤﯽ ﻧﻴﺮوش ﮐﻢ ﺷﺪ‪ ،‬ﺿﻌﻒ ﺑﻴﺶ‬
‫دﻳﮕﺮم ﮐﺎرﯼ ﻧﻤﻴﻴﺪ ز دﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬دﮐﺎن ﻣﺮا اﻳﺎم ﺑﺴﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﺮدم‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﺑﺒﺮ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﻤﺴﻨﺪ ﺑﺮﻧﺸﻴﻦ ﺟﺎﯼ ﭘﺪر‬
‫ﮔﺮ زﻳﺎﻧﺶ دﻩ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻮدش ﺻﺪ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻧﺎﻣﺶ ﻣﺴﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮم ﺧﻮاهﯽ ﮐﺮد اﻳﻦ ﺑﺎزار را‬ ‫ﮔﺮ ﺑﺪاﻧﯽ راﻩ و رﺳﻢ ﮐﺎر را‬
‫ﺑﺲ ﮐﺘﺎب و ﺑﺲ ﻗﻠﻢ ﻓﺮﺳﻮدﻩاﯼ‬ ‫ﺳﺎﻟﻬﺎ اﻧﺪر دﺑﺴﺘﺎن ﺑﻮدﻩاﯼ‬
‫از ﺳﺨﻨﻬﺎ و اﺷﺎرﺗﻬﺎﯼ ﻣﻦ‬ ‫ﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬از ﺣﮑﻢ و از ﻓﺘﻮاﯼ ﻣﻦ‬
‫واﻧﮑﻪ ﻣﻴﺒﺎﻳﺴﺖ ﺑﺎرش ﺑﺮد‪ ،‬ﮐﻴﺴﺖ‬ ‫ﮐﺎر دﻳﻮاﻧﺨﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ در دﻓﺘﺮ ﻧﻮﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻧﺪﻩاﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺴﯽ در ﻣﺤﻀﺮ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩاﯼ‬
‫اﯼ ﭘﺴﺮ‪ ،‬داﻣﯽ ﺑﻨﻪ ﭼﻮن دام ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ از ﺻﻴﺪ ﺧﻠﻖ‪ ،‬اﻳﺎم ﻣﻦ‬
‫ﮔﺮ ﺳﺮاﭘﺎ ﺣﻖ ﺑﻮد ﻣﻔﻠﺲ‪ ،‬دﻧﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺣﻖ ﺑﺮ ﺁﻧﮑﺲ دﻩ ﮐﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﻏﻨﯽ اﺳﺖ‬
‫‪٢١٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﺮ ﭼﻪ از ﻣﻈﻠﻮم ﻣﻴﺨﻮاهﯽ ﺑﮕﻴﺮ‬ ‫ﺣﺮف ﻇﺎﻟﻢ‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﮔﻮﻳﺪ ﻣﯽﭘﺬﻳﺮ‬

‫ﮔﺮ ﺳﻨﺪ ﺧﻮاهﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺮد ﺟﻌﻞ‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺑﺎﻳﺪ زد ﺑﻪ ﻣﻴﺦ و ﮔﻪ ﺑﻪ ﻧﻌﻞ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﭘﺮ ﺷﻴﺮﺗﺮ ﺑﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺪوش‬ ‫در رواج ﮐﺎر ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻦ ﺑﮑﻮش‬
‫ﺧﺪﻣﺖ هﺮ ﮐﺲ ﺑﻘﺪر او ﮐﻨﻢ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺁرﯼ‪ ،‬داورﯼ ﻧﻴﮑﻮ ﮐﻨﻢ‬
‫ﺷﺎﻣﮕﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﻮن ﺁﻟﻮدﻩ دﺳﺖ‬ ‫ﺻﺒﺤﮕﺎهﺎن رﻓﺖ و در ﻣﺤﻀﺮ ﻧﺸﺴﺖ‬
‫روﺳﺘﺎﺋﯽ زادﻩاﯼ ﺁﻣﺪ ز راﻩ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﻮن رﻓﺘﻢ ﺑﻤﺤﻀﺮ ﺻﺒﺤﮕﺎﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ رﻳﺨﺘﻨﺪم در ﺳﺮاﯼ‬ ‫ﮐﺮد ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﮐﺴﺎن ﮐﺪﺧﺪاﯼ‬
‫ﮐﻮدﮎ ﺷﺶ ﺳﺎﻟﻪام‪ ،‬دﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪام از ﺟﻮرﺷﺎن وﻳﺮاﻧﻪ ﺷﺪ‬
‫ﺑﺮﻩام ﮐﺸﺘﻨﺪ و ﺑﺰ ﺑﻔﺮوﺧﺘﻨﺪ‬ ‫روﻏﻨﻢ ﺑﺮدﻧﺪ و ﺧﺮﻣﻦ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ‬
‫دﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﭼﻪ ﻇﻠﻢ و ﺧﻮدﺳﺮﯼ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻣﺤﻀﺮ ﺑﺮاﯼ داورﯼ اﺳﺖ‬
‫داورﯼ ﮔﺮ ﻧﻴﮏ ﺧﻮاهﯽ‪ ،‬زر ﺑﺪﻩ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﺤﺎل از ﺳﺮ ﺑﻨﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮ ز ﺻﺪ دﻳﻨﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬دﻳﻨﺎرﯼ ﻣﺮا در ﮐﺎر ﻧﻴﺴﺖ‬
‫او هﻤﯽ رﻓﺖ و ﻣﻨﺶ رﻓﺘﻢ ز ﭘﯽ‬ ‫ﻣﻦ هﻤﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺪﻩ‪ ،‬او ﮔﻔﺖ ﻧﯽ‬
‫ﻗﺼﻪ ﮐﻮﺗﻪ ﮔﺸﺖ‪ ،‬رو در هﻢ ﻣﮑﺶ‬ ‫ﭼﻮن درﺷﺘﯽ ﮐﺮد ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﺸﺘﻤﺶ‬
‫هﻤﭽﻮ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻮﺗﻪ ﻧﻤﻴﮑﺮدﯼ ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮔﺮ ﺗﻮ ﻣﻴﺒﻮدﯼ ﺑﻪ ﻣﺤﻀﺮ‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﻣﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻪهﺎﯼ او اﺛﺮ دﻳﮕﺮ ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﭼﻮﻧﮑﻪ زر ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﯽ و زر ﻧﺪاﺷﺖ‬
‫ﻣﻴﻔﺮﺳﺘﺎدﯼ ﺑﻪ زﻧﺪاﻧﺨﺎﻧﻪاش‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ ﺳﺮ ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪﯼ و دﻳﻮاﻧﻪاش‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻴﻎ اﻳﻦ ﮐﺎر ﮐﺮدم ﻣﺨﺘﺼﺮ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﻨﺒﻪ ﻣﻴﺒﺮﯼ ﺳﺮ‪ ،‬اﯼ ﭘﺪر‬
‫راﺳﺘﯽ اﻳﻦ ﺑﻮد و ﮔﻔﺘﻢ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺁن ﭼﻨﺎن ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺘﯽ‬
‫ﺳﻨﮕﺸﺎن هﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ رﻓﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‬ ‫زرﺷﻨﺎﺳﺎن‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﺪا ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻨﺪ‬
‫ﻧﺎ اهﻞ‬
‫ﺧﺎر‪ ،‬ﺁن ﮔﻞ دﻳﺪ و رو در هﻢ ﮐﺸﻴﺪ‬ ‫ﻧﻮﮔﻠﯽ‪ ،‬روزﯼ ز ﺷﻮرﺳﺘﺎن دﻣﻴﺪ‬
‫ﺗﻨﮓ ﮐﺮدﯼ ﺑﯽ ﺿﺮورت‪ ،‬ﺟﺎﯼ ﻣﺎ‬ ‫ﮐﺰ ﭼﻪ روﺋﻴﺪﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﭘﺎﯼ ﻣﺎ‬
‫زﺷﺘﯽ روﻳﺖ‪ ،‬ﻓﻀﺎ را ﺗﻴﺮﻩ ﮐﺮد‬ ‫ﺳﺮﺧﯽ رﻧﮓ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻴﺮﻩ ﮐﺮد‬
‫اﻳﻦ ﭼﻪ ﻧﻘﺶ اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺗﺎر اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﭘﻮد‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ ﮔﺸﺖ از ﺑﻮﯼ ﺟﺎﻧﮑﺎهﺖ وﺟﻮد‬
‫ﻋﺒﺮت اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺮگ ﻧﺎهﻤﻮار ﺗﻮ‬ ‫ﺣﺠﻠﺖ اﺳﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪﯼ ﺑﯽﺑﺎر ﺗﻮ‬
‫‪٢١٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﺮوﺋﻴﺪ در ﺟﺎﻳﺖ ﺧﺴﯽ‬ ‫ﮐﺎش ﺑﺮ ﻣﻴﮑﻨﺪ‪ ،‬زﻳﻦ ﻣﺮزت ﮐﺴﯽ‬

‫هﺮ ﮐﻪ هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺎﻳﻪﯼ دردﺳﺮﯼ‬ ‫ﺗﻮ ﻧﺪاﻧﻢ از ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﮐﺸﻮرﯼ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ در ﺁﺑﻴﻢ و ﮔﺮ در ﺁﺗﺸﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ز ﻳﮏ اﻗﻠﻴﻢ‪ ،‬زان ﺑﺎ هﻢ ﺧﻮﺷﻴﻢ‬
‫ﻧﮑﻬﺘﯽ ﮔﺮ ﻣﻴﺮﺳﺪ‪ ،‬از ﺑﻮﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﺷﺒﻨﻤﯽ ﮔﺮ ﻣﻴﭽﮑﺪ‪ ،‬ﺑﺮ روﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫ﻟﻴﮏ ﻣﺎ را ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺋﻴﺪﻩاﻧﺪ‬ ‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺲ در ﺟﻮﯼ و ﺟﺮ روﺋﻴﺪﻩاﻧﺪ‬
‫هﻴﭻ ﻧﻨﻬﺎدﻧﺪ ﻧﺰدﻳﮏ ﺗﻮ ﮔﺎم‬ ‫دﺳﺘﻪهﺎ ﭼﻴﺪﻧﺪ از ﻣﺎ ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم‬
‫ﻣﺎ ﺳﺮاﻓﺮازﻳﻢ و ﺗﻮ ﺑﯽ ﭘﺎ و ﺳﺮ‬ ‫ﺗﻮ هﻤﻪ ﻋﻴﺒﯽ و ﻣﺎ ﻳﮑﺴﺮ هﻨﺮ‬
‫زﺷﺘﺮوﺋﯽ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﮔﻔﺘﺎرت ﻧﮑﻮﺳﺖ‬ ‫ﮔﻞ ﺑﺪو ﺧﻨﺪﻳﺪ ﮐﺎﯼ ﺑﯽ ﻣﻬﺮ دوﺳﺖ‬
‫راﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ ﺁﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬راﺳﺖ راﺳﺖ‬ ‫هﻤﻨﺸﻴﻦ ﭼﻮن ﺗﻮﺋﯽ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺧﻄﺎﺳﺖ‬
‫ﻳﺎوﻩاﯼ ﮔﺮ ﺧﺎر ﺑﺮ روﯼ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮔﻠﺒﻨﯽ ﮐﺎﻧﺪر ﺑﻴﺎﺑﺎﻧﯽ ﺷﮑﻔﺖ‬
‫ﻣﻴﮑﺸﻴﺪﻳﻢ از ﺗﻔﺎﺧﺮ داﻣﻨﯽ‬ ‫ﻣﯽﺷﮑﻔﺘﻴﻢ ار ﺑﻄﺮف ﮔﻠﺸﻨﯽ‬
‫ﮐﺲ ﻧﺪاﻧﺪ ﮐﺰ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮﻳﻢ‬ ‫ﺗﺎ ﻣﻴﺎن ﺧﺎر و ﺧﺎﺷﺎﮎ اﻧﺪرﻳﻢ‬
‫از ﮐﺠﺎ داﻣﺎن ﺗﻮ ﺁﻟﻮدﻩاﻳﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﺰ اول‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﻃﻴﻨﺖ ﺑﻮدﻩاﻳﻢ‬
‫ﺧﻴﺮﮔﯽ ﺑﻴﻦ‪ ،‬ﺧﺎر ﻧﺎهﻤﻮار را!‬ ‫ﺻﺒﺤﺖ ﮔﻞ‪ ،‬رﻧﺠﻪ دارد ﺧﺎر را!‬
‫ﮔﻞ ﺷﻨﻴﺪﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺷﺪ ﺧﺎر و ﺧﻠﻴﺪ‬ ‫ﺧﺎر دﻳﺪﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﮔﻞ دﻳﺪ و رﻣﻴﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺷﺪﯼ ﺿﺮباﻟﻤﺜﻞ‬ ‫ﻣﺎ ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ ﻧﺒﻮدﻳﻢ از ازل‬
‫ﮔﻞ ﭼﻪ ارزد ﭘﻴﺶ ﺗﻮ‪ ،‬اﯼ ﺑﻮاﻟﻬﻮس‬ ‫هﻤﻨﺸﻴﻨﺎن ﺗﻮ ﺧﺎراﻧﻨﺪ و ﺑﺲ‬
‫ﺗﻮ ﭼﻪ ﻣﻴﺪاﻧﯽ ﭼﻪاﻳﻢ و ﮐﻴﺴﺘﻴﻢ‬ ‫ﭘﻴﺶ ﺗﻮ‪ ،‬ﻏﻴﺮ از ﮔﻴﺎهﯽ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ‬
‫ﮔﺮ ز وﯼ روزﯼ ﻗﻔﺎﺋﯽ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺧﻮرد‬ ‫ﭼﻮن ﮐﺴﯽ ﻧﺎ اهﻞ را اهﻠﯽ ﺷﻤﺮد‬
‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ را در ﺑﻼ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‬ ‫ﻣﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﻳﺶ را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻴﻢ‬
‫ﻧﺎﺗﻮان‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن اﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻳﺖ زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ ﭼﻨﻴﻦ ﮔﻔﺖ روزﯼ ﺑﻪ ﭘﻴﺮﯼ‬
‫ﮐﻪ ﻣﻌﻨﻴﺶ ﺟﺰ وﻗﺖ ﭘﻴﺮﯼ ﻧﺪاﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﻒ‪ ،‬اﻧﺪرﻳﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺣﺮﻓﯽ اﺳﺖ ﻣﺒﻬﻢ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻴﭙﺮﺳﯽ از دورﻩﯼ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺰ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﺧﻮﻳﺶ ﮔﻮﺋﯽ‬
‫ﻧﻤﺎﻧﺪ در اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪﯼ اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ‬ ‫ﺟﻮاﻧﯽ ﻧﮑﻮدار‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﻣﺮغ زﻳﺒﺎ‬
‫ﺗﻮ ﮔﺮ ﻣﻴﺘﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺪﻩ راﻳﮕﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺘﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ راﻳﮕﺎن دادم از ﮐﻒ‬
‫‪٢١٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺟﻬﺎن ﮐﺮد از ﺁن ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ‬ ‫هﺮ ﺁن ﺳﺮﮔﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدم اول‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎزﯼ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯽﻣﺎﻳﻪ ﺑﺎزارﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﻮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪام ﺳﻮﺧﺖ‪ ،‬از ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﮐﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻮدم ﮔﻪ ﭘﺎﺳﺒﺎﻧﯽ‬ ‫از ﺁن ﺑﺮد ﮔﻨﺞ ﻣﺮا‪ ،‬دزد ﮔﻴﺘﯽ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﻴﺮوان‬
‫ز ﺷﺎﻩ‪ ،‬ﺧﻮاهﺶ اﻣﻨﻴﺖ و رﻓﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﻤﻬﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻴﺮوان ﻧﻮﺷﺖ ﮐﻪ ﺧﻠﻖ‬
‫ﭼﻪ ﺣﺎﺟﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﺑﺎرﮔﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺷﻬﺎن اﮔﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻤﻴﺮ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﮐﻮﺷﻨﺪ‬
‫ﭼﺮا ﺑﻪ ﻣﻈﻠﻤﻪ‪ ،‬اﻓﺰون ﺑﻤﺎل و ﺟﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﺮا ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻢ از دﺳﺘﺮﻧﺞ ﻣﺴﮑﻴﻨﺎن‬
‫ﭼﻮ ﻳﮏ ﺧﻄﺎ ز ﺗﻮ ﺑﻴﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺪ ﮔﻨﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﮐﺞ روﯼ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﭙﻮﻳﻨﺪ دﻳﮕﺮان رﻩ راﺳﺖ‬
‫ﺳﭙﺎﻩ اهﺮﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺪﻳﺸﻪ زﻳﻦ ﺳﭙﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻟﺸﮑﺮ ﺧﺮد و راﯼ و ﻋﺪل و ﻋﻠﻢ ﮔﺮاﯼ‬
‫ﺑﺴﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﻪ دﺑﻴﺮاﻧﺖ اﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺟﻮاب ﻧﺎﻣﻪﯼ ﻣﻈﻠﻮم را‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﭼﺮا دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫زﻣﺎم ﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ ﺗﻮ ﭼﻮن ﺳﭙﺮد ﺳﭙﻬﺮ‬
‫هﺰار دﻓﺘﺮ اﻧﺼﺎف را ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﺪﻓﺘﺮ ﺣﮑﺎم‪ ،‬ﻧﻨﮕﺮﯼ ﻳﮏ روز‬
‫دروﻏﮕﻮ و ﺑﺪاﻧﺪﻳﺶ را ﮔﻮاﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫اﮔﺮ ﮐﻪ ﻗﺎﺿﯽ و ﻣﻔﺘﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺳﻔﻠﻪ و دزد‬
‫ﺗﻈﻠﻤﯽ ﮐﻪ ﺿﻌﻴﻔﺎن دادﺧﻮاﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺴﻤﻊ ﺷﻪ ﻧﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﺣﺎﺳﺪان ﻗﻮﯼ‬
‫ﺑﺮ ﺁن ﺳﺮﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﺗﺒﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﭙﻮش ﭼﺸﻢ ز ﭘﻨﺪار و ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ دو ﺷﺮﻳﮏ‬
‫ﺗﺮا ز اوج ﺑﻠﻨﺪﯼ‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻌﺮ ﭼﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺟﺎﯼ ﺧﻮدﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺑﺤﻴﻠﻪ ﻣﺪﻋﻴﺎن‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻔﺮﻳﻦ ﺑﭙﺎدﺷﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺘﺮس ز اﻩ ﺳﺘﻤﺪﻳﺪﮔﺎن‪ ،‬ﮐﻪ در دل ﺷﺐ‬
‫ﺑﻴﮏ اﺷﺎرﻩ‪ ،‬دو ﺻﺪ ﮐﻮﻩ را ﭼﻮ ﮐﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫از ﺁن ﺷﺮار ﮐﻪ روﺷﻦ ﺷﻮد ز ﺳﻮز دﻟﯽ‬
‫ﺻﺤﻴﻔﻪاﯼ ﮐﻪ در ﺁن‪ ،‬ﺛﺒﺖ اﺷﮏ و ﺁﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺳﻨﺪ ﺑﺪﺳﺖ ﺳﻴﻪ روزﮔﺎر ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫هﻤﯽ ﺣﺴﺎب ﺷﺐ و روز و ﺳﺎل و ﻣﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﺷﺎﻩ ﺟﻮر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻠﻖ در اﻣﻴﺪ ﻧﺠﺎت‬
‫ﭼﻨﺎن ﻣﺒﺎش ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﻮﮐﺐ ﺗﻮ راﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫هﺰار دزد‪ ،‬ﮐﻤﻴﻦ ﮐﺮدﻩاﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮ راﻩ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ را ﺑﻬﺮ اﻧﺘﺒﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﺨﺴﺐ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ ﻧﭙﻴﭽﺎﻧﺪ ﺁﺳﻤﺎﻧﺖ ﮔﻮش‬
‫ﺑﻬﻞ‪ ،‬ﮐﻪ ﻗﺼﻪ ز ﺧﺎﺻﻴﺖ ﮔﻴﺎﻩ ﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻴﻤﻴﺎﯼ ﺑﺰرﮔﯽ ﺑﺠﻮﯼ‪ ،‬ﺑﯽﺧﺒﺮان‬
‫‪٢١٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﺸﺎن ﺁزادﮔﯽ‬
‫ﺑﺒﻴﻦ ز ﺟﻮر ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎ را ﭼﻪ زﺧﻤﻬﺎ ﺑﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮزﻧﯽ ز رﻩ ﺷﮑﻮﻩ ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺮهﻨﯽ‬
‫هﻤﺎرﻩ ﻓﮑﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﻬﻠﻮﺋﯽ ﻓﺮو ﺷﺪن اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ ﮐﺎر ﺗﻮ‪ ،‬ﺳﻮراخ ﮐﺮدن دﻟﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺮو ﺑﮕﻮﯼ ﺑﺪرزﯼ ﮐﻪ رهﻨﻤﺎﯼ ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬ﮔﺮ رﻩ و رﻓﺘﺎر ﻣﻦ ﻧﺪارﯼ دوﺳﺖ‬
‫ﻧﺪﻳﺪﻩ زﺣﻤﺖ ﺳﻮزن‪ ،‬ﮐﺪام ﭘﻴﺮهﻦ اﺳﺖ‬ ‫وﮔﺮ ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﯽﺳﺒﺐ از دﺳﺖ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﻨﺎﻟﯽ‬
‫ﮔﻨﺎﻩ داس و ﺗﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺟﺮم ﺧﺎرﮐﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎر و ﺧﺴﯽ ﻓﺘﻨﻪاﯼ رﺳﺪ در دﺷﺖ‬
‫ﺧﻮد ﺁﮔﻬﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﻴﺸﻪ ﭘﺎرﻩ دوﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ز ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮا ﭘﺎرﻩ ﮔﺸﺖ ﭘﻬﻠﻮ و دل‬
‫ﭼﻪ وﺻﻠﻪهﺎ ﮐﻪ ز ﻣﻦ ﺑﺮ ﻟﺤﺎف ﭘﻴﺮزن اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ رﻧﺠﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮم ﺑﻬﺮ ﺧﺮﻗﻪ دوﺧﺘﻨﯽ‬
‫ﻣﺮا وﻇﻴﻔﻪﯼ دﻳﺮﻳﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺎدﻩ زﻳﺴﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪان هﻮس ﮐﻪ ﺗﻦ اﻳﻦ و ﺁن ﺑﻴﺎراﻳﻢ‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﻋﺎدت ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ زﻣﺎﻧﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ز در ﺷﮑﺴﺘﻦ و ﺧﻢ ﮔﺸﺘﻨﻢ ﻧﻴﺎﻳﺪ ﻋﺎر‬
‫ﺑﻘﺪر ﺧﻠﻖ ﻓﺰودن‪ ،‬ز ﺧﻮﻳﺶ ﮐﺎﺳﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﻌﺎر ﻣﻦ‪ ،‬ز ﺑﺲ ﺁزادﮔﯽ و ﻧﻴﮑﺪﻟﯽ‬
‫ﺑﻐﻴﺮ ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺗﻬﯽ از ﺧﻴﺎل ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﻤﻴﺸﻪ دوﺧﺘﻨﻢ ﮐﺎر و ﺧﻮﻳﺶ ﻋﺮﻳﺎﻧﻢ‬
‫ﺟﻬﺎن و ﮐﺎر ﺟﻬﺎن‪ ،‬هﻤﭽﻮ ﻧﺮد ﺑﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻳﮑﯽ ﻧﺒﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دﻳﮕﺮﯼ ﻧﺒﺮد‬
‫ﻧﺼﻴﺐ ﺷﻤﻊ‪ ،‬ﻣﭙﺮس از ﭼﻪ روﯼ ﺳﻮﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺒﺎﻳﺪ ﺁﻧﮑﻪ ﺷﻮد ﺑﺰم زﻧﺪﮔﯽ روﺷﻦ‬
‫ﻋﺒﺚ در ﺁرزوﯼ هﻤﻨﺸﻴﻨﯽ ﺑﺪن اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﺁن ﻗﻤﺎش‪ ،‬ﮐﻪ از ﺳﻮزﻧﯽ ﺟﻔﺎ ﻧﮑﺸﺪ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ را‪ ،‬ﺑﺘﺼﻮر ﻣﮕﻮﯼ اهﺮﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻴﺎن ﺻﻮرت و ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺴﯽ ﺗﻔﺎوﺗﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺷﮑﻮﻓﻪاﯼ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر‪ ،‬در ﭼﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﺰار ﻧﮑﺘﻪ ز ﺑﺎران و ﺑﺮف ﻣﻴﮕﻮﻳﺪ‬
‫اﮔﺮ ﮔﻬﺮ ﺑﻪ ﺑﺪﺧﺶ و ﻋﻘﻴﻖ در ﻳﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﻢ از ﺗﺤﻤﻞ ﮔﺮﻣﺎ و ﻗﺮﻧﻬﺎ ﺳﺨﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﻐﻤﻪﯼ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦ‬
‫ﮐﺎﻣﺮوز‪ ،‬ﭘﺎﯼ ﻣﺰرﻋﻪ رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ز درد ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﭘﻴﺮزﻧﯽ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮد زار‬
‫ﻋﻴﺒﺶ ﻣﮑﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺎﺻﻞ و ﺧﺮﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﺮﺧﻮﺷﻪ ﭼﻴﻨﻴﻢ ﻓﻠﮏ ﺳﻔﻠﻪ‪ ،‬ﮔﺮ ﮔﻤﺎﺷﺖ‬
‫ﻣﻦ ﺟﺰ ﺳﺮﺷﮏ ﮔﺮم‪ ،‬ﺑﺪاﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫داﻧﯽ‪ ،‬ز ﻣﻦ ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ داﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ دهﺮ‬
‫اﻳﮑﺎش‪ ،‬از ﻧﺨﺴﺖ ﺳﺮ و ﺗﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﺳﺮ‪ ،‬درد ﺳﺮ ﮐﺸﻴﺪ و ﺗﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﻋﻮر ﻣﺎﻧﺪ‬
‫اﻳﮑﺎش‪ ،‬اﻳﻦ وﺑﺎل ﺑﮕﺮدن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫هﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺑﺎل ﮔﺮدن ﻣﻦ ﺷﺪ ز ﮐﻮدﮐﯽ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮگ و ﺳﺎز ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﭘﻴﺮ ﺷﮑﺴﺘﻪ را ﻧﻔﺮﺳﺘﻨﺪ ﺑﻬﺮ ﮐﺎر‬
‫ﻣﻦ ﭼﻮن زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺑﻪ روزن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫از ﺣﻤﻠﻪهﺎﯼ ﺷﺒﺮو دهﺮم ﺧﺒﺮ ﻧﺒﻮد‬
‫‪٢١٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻳﮏ ﮔﻬﺮ از اﻳﻦ هﻤﻪ ﻣﻌﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﺻﺪ ﻣﻌﺪن اﺳﺖ در دل هﺮ ﺳﻨﮓ ﮐﻮﻩﺑﺨﺖ‬
‫ﺁن ﻃﻌﻨﻪهﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﭼﺸﻢ ز دﺷﻤﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻓﻘﺮم ﭼﻮ ﮔﺸﺖ دوﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻨﻴﺪم ز دوﺳﺘﺎن‬
‫ﻳﺎراﯼ اﻧﺘﻘﺎم ﮐﺸﻴﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﮔﺮ ﺟﻮر روزﮔﺎر ﮐﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺷﮕﻔﺖ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﺎ ﺷﻨﻴﺪﻩ ﺑﻮد ﮐﻪ ارزن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫دﻳﮕﺮ ﮐﺒﻮﺗﺮم ﺑﺴﻮﯼ ﻻﻧﻪ ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‬
‫دﻳﮕﺮ ﭘﻨﻴﺮ و ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺨﺰن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫از ﮐﻠﺒﻪ‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﮔﺮﺑﻪﯼ ﭘﻴﺮم ﻧﺒﺴﺖ رﺧﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻗﺼﺪ از زﻣﺎﻧﻪ ﺑﺮﻳﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﺑﺪ دل‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻪ ز ﻣﻦ ﺑﺮﻳﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺮخ‪ ،‬ﺳﻨﮓ و ﻓﻼﺧﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫زاﻧﺮوﯼ‪ ،‬ﭼﺮخ ﺳﻨﮓ ﺑﺴﺮ زد ﻣﺮا ﮐﻪ ﻣﻦ‬
‫اﻓﺰود ﺑﺮف و ﭼﺎرﻩﯼ رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫هﺮ روز ﺑﺮ ﺳﺮم‪ ،‬ﺳﺮ ﻣﻮﺋﯽ ﺳﭙﻴﺪ ﺷﺪ‬
‫ﭘﺮواﯼ ﺳﺮدﯼ دﯼ و ﺑﻬﻤﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﻦ ﺧﻮد ﭼﻮ ﺁﺗﺶ‪ ،‬از ﺷﺮر ﻓﻘﺮ ﺳﻮﺧﺘﻢ‬
‫اﻣﺎ ﭼﻪ ﺳﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺮﻩ ز دﻳﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺪم ﺑﺴﯽ و دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻦ ﺷﺼﺖ ﺳﺎل دﻳﺪ‬
‫ﺁﺳﺎﻳﺸﯽ ز دﻳﺪﻩﯼ روﺷﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫هﻤﻮارﻩ روزﮔﺎر ﺳﻴﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺣﺎﺟﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﻪ و ﻧﺦ و ﺳﻮزن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫دﺳﺘﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺑﺪوزد ﻗﺒﺎﯼ ﻣﻦ‬
‫ﺁن روز‪ ،‬ﮔﻮش ﭘﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪن ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫روزﯼ ﮐﻪ ﭘﻨﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﻤﻦ ﮔﺮدش ﻓﻠﮏ‬
‫زان ﻏﺒﻄﻪ ﻣﻴﺨﻮرم ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‬ ‫هﺮﮔﺰ ﻣﺮا ز داﺷﺘﻦ ﺧﻠﻖ رﺷﮏ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﻧﻐﻤﻪﯼ رﻓﻮﮔﺮ‬
‫ﮐﺎﯼ ﺧﻮش ﺁن ﭼﺸﻤﯽ ﮐﻪ ﮔﺮم ﺧﻔﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺷﺐ ﺷﺪ و ﭘﻴﺮ رﻓﻮﮔﺮ ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺦ و ﺑﺎ ﺳﻮزن اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﺷﺐ و روزﯼ ﻣﺮا‪ ،‬ﭼﻮن روز و ﺷﺐ‬
‫ﺑﺎ ﻣﻦ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺨﺖ ﺑﺪ‪ ،‬هﻢ ﻣﺴﮑﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻬﺮ ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﮑﻦ ﻣﻴﮑﻨﻢ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻨﮏ ﻧﻮﺑﺖ داﻧﺴﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﻴﺮﻩ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺳﻴﻪ‪ ،‬ﻣﻮﯼ ﺳﭙﻴﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﻪﯼ دروﻳﺶ‪ ،‬از دزد اﻳﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ دم و دودﯼ‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻮد و ﻣﺎﻳﻪاﯼ‬
‫ﻗﺼﻪهﺎﯼ دل‪ ،‬ﻓﺰون از ﮔﻔﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮﮔﺸﺎﯼ اوراق دل را و ﺑﺨﻮان‬
‫روز و ﺷﺐ‪ ،‬ﮔﺮﮔﻨﺪ و ﮔﻴﺘﯽ ﻣﮑﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ زﺑﻮن ﮔﺸﺘﻢ ﺑﭽﻨﮕﺎل دو ﮔﺮگ‬
‫اوﻓﺘﺎدن‪ ،‬از ﻗﻀﺎ ﺗﺮﺳﻴﺪن اﺳﺖ‬ ‫اﻳﺴﺘﺎدم‪ ،‬ﮔﺮ ﭼﻪ ﺧﻢ ﺷﺪ ﭘﺸﺖ ﻣﻦ‬
‫ﭼﺎرﻩام ﻓﺮدا ﺑﻪ ﺧﻮارﯼ ﻣﺮدن اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﻧﻬﻢ اﻣﺮوز‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ز دﺳﺖ‬
‫ﺗﻦ‪ ،‬دو ﺻﺪ ﺗﻮش و ﻧﻮا ﺧﻮاهﺪ‪ ،‬ﺗﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﺮ‪ ،‬هﺰاران دردﺳﺮ دارد‪ ،‬ﺳﺮ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻌﺪن اﺳﺖ‬ ‫دل ز ﺧﻮن‪ ،‬ﻳﺎﻗﻮت اﺣﻤﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫‪٢١٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺟﺎﻣﻪاﯼ دارم ﮐﻪ ﭼﻮن ﭘﺮوﻳﺰن اﺳﺖ‬ ‫ﺟﺎﻣﻪهﺎ ﮐﺮدم رﻓﻮ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻦ‬
‫ﮔﻮر ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮﮎ ﺳﻮزن ﮐﻨﺪن اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻨﻬﻤﻪ ﺟﺎن ﮐﻨﺪن و ﺳﻮزن زدن‬
‫اﻳﻦ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﻣﺒﺤﺚ ﻧﺎدﻳﺪن اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ اﻣﺸﺐ دوﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺸﮑﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﺎر ﺳﻮزن‪ ،‬ﮐﺎر ﭼﺸﻢ روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽﺑﻴﻨﺪ دﮔﺮ‬
‫اﻳﻦ ﭼﺮاغ‪ ،‬اﮐﻨﻮن دﮔﺮ ﺑﯽ روﻏﻦ اﺳﺖ‬ ‫دﻳﺪﻩ ﺗﺎ ﻳﺎراﯼ دﻳﺪن داﺷﺖ‪ ،‬دﻳﺪ‬
‫اﻳﻦ ﻓﺘﺎدﻧﻬﺎ از ﺁن ﮔﺮدﻳﺪن اﺳﺖ‬ ‫ﭼﺮخ ﺗﺎ ﮔﺮدﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺧﻠﻖ اﻓﺘﺎدﻩاﻧﺪ‬
‫ﺑﺲ ﮐﻪ ﺳﺨﺘﯽ دﻳﺪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﺁهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﭽﻪ روزﯼ در ﺗﻨﻢ‪ ،‬دل داﺷﺖ ﻧﺎم‬
‫ﺻﺪ هﺰارش ﭘﺎرﮔﯽ ﺑﺮ داﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺲ رﻓﻮ ﮐﺮدم‪ ،‬ﻧﺪاﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ‬
‫ﮔﻔﺖ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﻗﺖ رﻓﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻤﺶ‪ ،‬ﻟﺨﺘﯽ ﺑﻤﺎن ﺑﻬﺮ رﻓﻮ‬
‫ﮐﺎرﮔﺮ‪ ،‬هﻨﮕﺎم ﭘﻴﺮﯼ ﮐﻮدن اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻴﺮﻩ از ﻣﻦ زﻳﺮﮐﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻓﻠﮏ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ درس ز ﭘﺎﯼ اﻓﺘﺎدن اﺳﺖ‬ ‫دوش‪ ،‬ﺿﻌﻒ ﭘﻴﺮﻳﻢ از ﭘﺎ ﻓﮑﻨﺪ‬
‫دﻳﺮ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﮔﻴﺘﯽ رهﺰن اﺳﺖ‬ ‫ذرﻩ ذرﻩ هﺮ ﭼﻪ ﺑﻮد از ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﮐﺸﺘﻢ ادﺑﺎر اﺳﺖ و ﻓﻘﺮم ﺧﺮﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺰ ﻣﻮﯼ ﺳﭙﻴﺪم ﺣﺎﺻﻠﯽ‬
‫ﻧﺎن ﻧﺨﻮردن‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ از ﺧﻮن ﺧﻮردن اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﺻﺪ ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ‪ ،‬ﻳﮏ ﻧﺎن ﻳﺎﻓﺘﻢ‬
‫دوﺳﺖ‪ ،‬وﻗﺖ ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ‬ ‫دﺷﻤﻨﺎن را دوﺳﺘﺘﺮ دارم ز دوﺳﺖ‬
‫ﺧﻮن ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﺎم را ﺑﺮ ﮔﺮدن اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﻦ ﮔﺮدن ﻧﻬﺎدم‪ ،‬ﭼﺮخ زد‬
‫هﺮ زﻣﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺮگ در ﭘﻴﺮاهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺴﺘﻪ و ﮐﺎهﻴﺪﻩ و ﻓﺮﺳﻮدﻩام‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ارزش‪ ،‬ﺑﻬﻴﭻ ارزﻳﺪن اﺳﺖ‬ ‫ارزش ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺎرﻩدوزﯼ ﺑﻮد و ﺑﺲ‬
‫اﻳﻦ ﮐﻔﻦ‪ ،‬ﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭘﻴﺮاهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻪ ﭘﻴﺮاهﻦ‪ ،‬ﮐﻔﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩام‬
‫دﺳﺘﻤﺰد دﺳﺖ ﻟﺮزان ﻣﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺳﻮزﻧﺶ ﺻﺪ ﻧﻴﺶ زد‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻴﺮﮔﯽ‬
‫اﻳﻦ ﺳﺰاﯼ ﺑﺮدﺑﺎرﯼ ﮐﺮدن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺘﻤﮑﺎران‪ ،‬ﺳﺘﻢ ﮐﻤﺘﺮ رﺳﺪ‬
‫ﻧﻐﻤﻪﯼ ﺻﺒﺢ‬
‫زد ﻧﻐﻤﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺎد ﻋﻬﺪ دﻳﺮﻳﻦ‬ ‫ﺻﺒﺢ ﺁﻣﺪ و ﻣﺮغ ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ‬
‫ﺷﺪ ﭘﺮ هﻤﺎﯼ روز‪ ،‬زرﻳﻦ‬ ‫ﺧﻔﺎش ﺑﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﺳﻴﺎهﯽ‬
‫ﺷﺒﻨﻢ ﺑﻨﺸﺴﺖ ﺑﺮ رﻳﺎﺣﻴﻦ‬ ‫در ﭼﺸﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺸﻮق ﺟﺴﺖ ﻣﺎهﯽ‬
‫ﺑﻨﻬﺎد ﺑﺮ اﺳﺐ ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‪ ،‬زﻳﻦ‬ ‫ﺷﺪ وﻗﺖ رﺣﻴﻞ و ﻣﺮد راهﯽ‬
‫‪٢١٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﺮ ﻣﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ،‬هﺸﻴﺎر اﺳﺖ‬

‫ﮔﺮدﻳﺪ ﭼﻤﻦ‪ ،‬زﻣﺮدﻳﻦ رﻧﮓ‬ ‫ﮐﻨﺪﻧﺪ ز ﺑﺎغ‪ ،‬ﺧﺎر و ﺧﺲ را‬
‫ﺧﻮاﺑﻴﺪ ز ﺧﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺷﺒﺎهﻨﮓ‬ ‫دزدﻳﺪ ﭼﻮ دﻳﻮ ﺷﺐ‪ ،‬ﻧﻔﺲ را‬
‫ﺑﺸﮑﺴﺖ و ﭘﺮﻳﺪ ﺻﻴﺪ دﻟﺘﻨﮓ‬ ‫هﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ‪ ،‬در ﻗﻔﺲ را‬
‫ﺑﺮ ﭘﺎش رﺳﻴﺪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺳﻨﮓ‬ ‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪﻩ اﻳﻦ هﻮس را‬
‫اﻳﻦ ﻋﺎدت دور روزﮔﺎر اﺳﺖ‬
‫از ﺟﻠﻮﻩﮔﺮﯼ‪ ،‬ﺧﻮر ﺟﻬﺎﻧﺘﺎب‬ ‫ﺁراﺳﺖ ﺑﺴﺎط ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ‬
‫از ﺑﺎغ و ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺪ ﻣﻬﺘﺎب‬ ‫ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ ﺳﺘﺎرﻩﯼ ﻳﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﺟﻮﺷﻴﺪ ز ﺳﻨﮓ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻪﯼ ﺁب‬ ‫رﺧﺸﻨﺪﻩ ﭼﻮ ﺁب زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﺨﻤﻮر ﻓﺘﺎد و ﻣﺎﻧﺪ در ﺧﻮاب‬ ‫وان ﻣﺴﺖ ﺷﺮاب ارﻏﻮاﻧﯽ‬
‫ﻣﺴﺘﯽ ﺷﺪ و ﻧﻮﺑﺖ ﺧﻤﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﻴﺰ ﮐﻪ دام را ﮔﺴﺴﺘﻨﺪ‬ ‫اﯼ ﻣﺮﻏﮏ رام ﮔﺸﺘﻪ در دام‬
‫ﮐﺰ ﭘﺮ ﺷﮑﻦ ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﭘﺮ ﻣﻴﺰن و در ﺳﭙﻬﺮ ﺑﺨﺮام‬
‫ﺟﺴﺘﻨﺪ رﻩ ﺧﻼص و ﺟﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺲ ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن ﮔﻤﻨﺎم‬
‫در ﮔﻮﺷﻪﯼ ﻋﺎﻓﻴﺖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﻮﺷﺶ و ﺳﻌﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﮐﻮﺷﻨﺪﻩ هﻤﻴﺸﻪ رﺳﺘﮕﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﮐﻨﺎرﻩ ﻣﻴﮕﺰﻳﻨﯽ‬ ‫هﻤﺴﺎﻳﻪﯼ ﺑﺎغ و ﺑﻮﺳﺘﺎن ﺑﺎش‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﻮل ﻣﻴﻨﺸﻴﻨﯽ‬ ‫ﭼﻮن ﭼﻬﺮﻩﯼ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﺎش‬
‫ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﮋﻧﺪﯼ و ﺣﺰﻳﻨﯽ‬ ‫هﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﺮغ ﺻﺒﺢ ﺧﻮان ﺑﺎش‬
‫در وﻗﺖ ﺣﺼﺎد و ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻨﯽ‬ ‫ﭼﺎﻻﮎ و دﻟﻴﺮ و ﮐﺎردان ﺑﺎش‬
‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﮐﺎرﮔﺮ ز ﮐﺎر اﺳﺖ‬
‫در داﻣﻦ روزﮔﺎر‪ ،‬ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺁﻧﮕﻮﻧﻪ ﺑﭙﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺮ ﻧﺮﻳﺰﯼ‬
‫ﮐﺎﻓﺘﺎدن ﻧﻴﮏ ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﻴﺎر ﻣﮑﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺧﻴﺰﯼ‬
‫اﻳﻦ ﻧﻘﺶ و ﻧﮕﺎر‪ ،‬رﻳﻮ و رﻧﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺻﻠﺢ ﮐﻨﯽ و ﮔﺮ ﺳﺘﻴﺰﯼ‬
‫ﺷﺎهﻴﻦ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﺗﻴﺰ ﭼﻨﮓ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﺳﺮ ﺑﻨﻬﯽ و ﮔﺮ ﮔﺮﻳﺰﯼ‬
‫ﺻﻴﺎد زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﻧﺸﮑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﺎن ﺣﺎﺻﻞ رﻧﺞ ﺑﺎﻏﺒﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮ ﺷﺎﺧﻪ ﺳﺮخ ﮔﻞ‪ ،‬ﻣﮑﻦ ﺟﺎﯼ‬
‫‪٢١٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﮔﻞ‪ ،‬زﻳﻮر ﭼﻬﺮ ﺑﻮﺳﺘﺎن اﺳﺖ‬ ‫ﻣﻨﻘﺎر ز ﺑﺮگ ﮔﻞ‪ ،‬ﻣﻴﺎراﯼ‬

‫ﺑﺮﮔﺶ ﻣﺸﮑﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺳﺎﻳﺒﺎن اﺳﺖ‬ ‫در ﻧﺎرون‪ ،‬ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﻨﻤﺎﯼ‬
‫ﮐﺎن داﻧﻪ ﺑﺮاﯼ ﻣﺎﮐﻴﺎن اﺳﺖ‬ ‫از ﺑﺎﻣﮏ ﭘﺴﺖ‪ ،‬داﻧﻪ ﻣﺮﺑﺎﯼ‬
‫او ﻃﺎﺋﺮ ﺑﺴﺘﻪ در ﺣﺼﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺧﻮش ﻧﻴﺴﺖ درﺧﺖ ﻣﻴﻮﻩ ﺑﯽﺑﺎر‬ ‫از ﻣﻴﻮﻩﯼ ﺑﺎغ‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ‬
‫راهﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ راﻩ ﺗﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺴﭙﺎر‬ ‫ﺑﺎ روزﯼ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺎش ﺧﺮﺳﻨﺪ‬
‫دام ﺳﺘﻢ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺎﯼ ﻣﮕﺬار‬ ‫ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ اﺳﺖ و ﺣﻠﻘﻪ و ﺑﻨﺪ‬
‫و ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻮدﻧﺶ ز اﺳﺮار‬ ‫ﻓﺮض اﺳﺖ ﻧﻴﺎزﻣﻮدﻩ را ﭘﻨﺪ‬
‫ﻳﻐﻤﺎﮔﺮ و دزد‪ ،‬ﺑﯽﺷﻤﺎر اﺳﺖ‬
‫زان ﻣﻴﻮﻩ ﮐﻪ ﺧﺸﮏ ﮐﺮدﻩ دهﻘﺎن‬ ‫ﺁذوﻗﻪﯼ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﮐﻦ ﻓﺮاهﻢ‬
‫هﻤﻮارﻩ ﻓﻠﮏ ﻧﮕﺸﺘﻪ ﻳﮑﺴﺎن‬ ‫ﮔﻪ داﻧﻪ ﺑﻮد زﻳﺎد و ﮔﻪ ﮐﻢ‬
‫ﺑﯽ ﭘﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺑﺠﺎ ﻧﻤﺎﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎن‬ ‫ﺑﯽ ﮔﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺪ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ ﻣﺤﮑﻢ‬
‫وﻳﺮاﻧﻪ ﺷﻮد ز ﺑﺮف و ﺑﺎران‬ ‫اﻧﺪود ﻧﮑﺮدﻩاﯼ و ﺗﺮﺳﻴﻢ‬
‫ﺟﺎوﻳﺪ ﻧﻪ ﻣﻮﺳﻢ ﺑﻬﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺧﺎﺷﺎﮎ ﺑﺒﺮ‪ ،‬ﺑﺴﺎز ﻻﻧﻪ‬ ‫در ﻻﻧﻪﯼ دﻳﮕﺮان ﻣﻨﻪ ﮔﺎم‬
‫ﺑﯽ ﺳﻌﯽ‪ ،‬ﻧﺨﻮرد ﻣﺮغ داﻧﻪ‬ ‫ﺑﯽ رﻧﺞ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺎﻓﺖ ﺁرام‬
‫ﺗﺎ هﺴﺖ ذﺧﻴﺮﻩاﯼ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫زﺷﺖ اﺳﺖ ز ﺧﻠﻖ ﺧﻮاﺳﺘﻦ وام‬
‫اﻣﻨﻴﺖ ﻣﻠﮏ ﺁﺷﻴﺎﻧﻪ‬ ‫از دﺳﺖ ﻣﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻔﮑﺮت ﺧﺎم‬
‫اﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪﯼ ﺧﺮد‪ ،‬اﺳﺘﻮار اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮ داﻣﻦ ﻣﺮﻏﺰار ﺑﻨﺸﻴﻦ‬ ‫ﺧﻮش ﺻﺒﺤﺪﻣﯽ‪ ،‬اﮔﺮ ﺗﻮاﻧﯽ‬
‫ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻨﻨﺪ ﺧﻮﻧﻴﻦ‬ ‫ﭼﻮن در رﻩ دور‪ ،‬دﻳﺮ ﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﭼﻮن ﻓﺘﻨﻪ رﺳﺪ‪ ،‬ﺗﻮ رﺧﺖ ﺑﺮ ﭼﻴﻦ‬ ‫ﮔﺮ رﺳﻢ و رﻩ ﻓﺮار داﻧﯽ‬
‫ﺁوﻳﺰﻩﯼ ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺮوﻳﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻮ درس زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫در دوﺳﺘﯽ ﺗﻮ ﭘﺎﻳﺪار اﺳﺖ‬
‫‪٢٢٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﮑﺘﻪاﯼ ﭼﻨﺪ‬
‫دﻟﺶ از ﭘﺮﺗﻮ اﺳﺮار‪ ،‬ﺻﻔﺎﺋﯽ دارد‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﮐﺪﻻن‪ ،‬ﺻﺒﺢ و ﻣﺴﺎﺋﯽ داد‬
‫اﯼ ﺑﺲ ﺁﻟﻮدﻩ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ رداﺋﯽ دارد‬ ‫زهﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺖ ﭘﺎﮎ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻪﯼ ﭘﺎﮎ‬
‫ﺧﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺑﻴﭽﺎرﻩ ﻧﺪاﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺟﺎﺋﯽ دارد‬ ‫ﺷﻤﻊ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺑﻬﺮ ﺑﺰم‪ ،‬از ﺁن ﻣﻌﻨﯽ ﺳﻮﺧﺖ‬
‫ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﮑﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻠﮏ ﺧﺪاﺋﯽ دارد‬ ‫ﺳﻮﯼ ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﻣﺮو‪ ،‬ﭘﻨﺪ ﺑﺮهﻤﻦ ﻣﺸﻨﻮ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ اﻓﺮوﺧﺖ ﭼﺮاﻏﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺿﻴﺎﺋﯽ دارد‬ ‫هﻴﺰم ﺳﻮﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻤﻊ رﻩ و ﻣﻨﺰل ﻧﺸﻮد‬
‫ﺑﺮﻩ‪ ،‬دور از رﻣﻪ و ﻋﺰم ﭼﺮاﺋﯽ دارد‬ ‫ﮔﺮگ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﮏ ﭼﺮاﮔﺎﻩ و ﺷﺒﺎﻧﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﺨﻮاب‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ در ﻻﻧﻪﯼ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺮگ و ﻧﻮاﺋﯽ دارد‬ ‫ﻣﻮر‪ ،‬هﺮﮔﺰ ﺑﺪر ﻗﺼﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن ﻧﺮود‬
‫ﺁﺧﺮ اﻳﻦ در ﮔﺮاﻧﻤﺎﻳﻪ ﺑﻬﺎﺋﯽ دارد‬ ‫ﮔﻬﺮ وﻗﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻳﻦ ﺧﻴﺮﮔﯽ از دﺳﺖ ﻣﺪﻩ‬
‫وﻗﺖ رﺳﺘﻦ‪ ،‬هﻮس ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎﺋﯽ دارد‬ ‫ﻓﺮخ ﺁن ﺷﺎﺧﮏ ﻧﻮرﺳﺘﻪ ﮐﻪ در ﺑﺎغ وﺟﻮد‬
‫ﺁﻧﮑﻪ ﭼﻮن ﭘﻴﺮ ﺧﺮد‪ ،‬راهﻨﻤﺎﺋﯽ دارد‬ ‫ﺻﺮف ﺑﺎﻃﻞ ﻧﮑﻨﺪ ﻋﻤﺮ ﮔﺮاﻣﯽ‪ ،‬ﭘﺮوﻳﻦ‬
‫ﻧﮑﻮهﺶ ﺑﻴﺠﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺴﮑﻴﻦ ﭼﻘﺪر ﺑﺪ ﺑﻮﺋﯽ‬ ‫ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﻳﮏ روز ﻃﻌﻨﻪ زد ﺑﻪ ﭘﻴﺎز‬
‫زان رﻩ از ﺧﻠﻖ‪ ،‬ﻋﻴﺐ ﻣﻴﺠﻮﺋﯽ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬از ﻋﻴﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﯽﺧﺒﺮﯼ‬
‫ﻧﺸﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﻧﮑﻮروﺋﯽ‬ ‫ﮔﻔﺘﻦ از زﺷﺘﺮوﺋﯽ دﮔﺮان‬
‫ﺑﺼﻒ ﺳﺮو و ﻻﻟﻪ ﻣﻴﺮوﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮ ﮔﻤﺎن ﻣﻴﮑﻨﯽ ﮐﻪ ﺷﺎخ ﮔﻠﯽ‬
‫ﻳﺎ ز ازهﺎر ﺑﺎغ ﻣﻴﻨﻮﺋﯽ‬ ‫ﻳﺎ ﮐﻪ هﻤﺒﻮﯼ ﻣﺸﮏ ﺗﺎﺗﺎرﯼ‬
‫ﺗﺎ هﻢ از ﺳﺎﮐﻨﺎن اﻳﻦ ﮐﻮﺋﯽ‬ ‫ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯽ ﺳﺒﺐ ﺑﺰرگ ﻣﮑﻦ‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد‪ ،‬اﻳﻦ رﻩ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻴﭙﻮﺋﯽ‬ ‫رﻩ ﻣﺎ‪ ،‬ﮔﺮ ﮐﺞ اﺳﺖ و ﻧﺎهﻤﻮار‬
‫اول‪ ،‬ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻋﻴﺐ ﺧﻮد ﮔﻮﺋﯽ‬ ‫در ﺧﻮد‪ ،‬ﺁن ﺑﻪ ﮐﻪ ﻧﻴﮑﺘﺮ ﻧﮕﺮﯼ‬
‫ﺗﻮ ﭼﺮا ﺷﻮخ ﺗﻦ ﻧﻤﻴﺸﻮﺋﯽ‬ ‫ﻣﺎ زﺑﻮﻧﻴﻢ و ﺷﻮخ ﺟﺎﻣﻪ و ﭘﺴﺖ‬
‫ﻧﮑﻮهﺶ ﺑﯽﺧﺒﺮان‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﮔﺮوﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﯽهﻤﺖ و ﺗﻦ ﺁﺳﺎﻧﻨﺪ‬ ‫هﻤﺎﯼ دﻳﺪ ﺳﻮﯼ ﻣﺎﮐﻴﺎن ﺑﻘﻠﻌﻪ و ﮔﻔﺖ‬
‫رهﻴﻦ ﻣﻨﺖ ﮔﻨﺪم ﻓﺮوش و دهﻘﺎﻧﻨﺪ‬ ‫زﺑﻮن ﻣﺮغ ﺷﮑﺎرﯼ و ﺻﻴﺪ روﺑﺎهﻨﺪ‬
‫ﭼﺮا ﺑﺮاﯼ رهﺎﺋﯽ‪ ،‬ﭘﺮﯼ ﻧﻴﻔﺸﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﭼﻮ ﻃﺎﺋﺮان دﮔﺮ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ را ﭘﺮ و ﺑﺎل اﺳﺖ‬
‫‪٢٢١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫هﻤﯽ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺑﺮ ﺧﻮان ﻇﻠﻢ ﻣﻬﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫هﻤﯽ ﻓﺘﺎدﻩ و ﻣﻔﺘﻮن داﻧﻪ و ﺁﺑﻨﺪ‬
‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﺑﺴﺎط‪ ،‬ﺑﺴﺎط دﮔﺮ ﻧﻤﻴﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺟﺰ اﻳﻦ ﻓﻀﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﻀﺎﯼ دﮔﺮ ﻧﻤﻴﮕﺮدﻧﺪ‬
‫ﻋﺠﺐ ﮔﺮﺳﻨﻪ و درﻣﺎﻧﺪﻩ و ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺷﺪﻧﺪ ﺟﻤﻊ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ ﺑﮕﺮد ﻣﺸﺘﯽ دان‬
‫ﻧﻪ زﻳﺮ ﮐﻨﺪ‪ ،‬از ﺁن ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪ زﻧﺪاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻧﻪ ﻋﺎﻗﻠﻨﺪ‪ ،‬از ﺁن دﺳﺘﮕﻴﺮ اﻳﺎﻣﻨﺪ‬
‫ﺑﺠﺪ و ﺟﻬﺪ‪ ،‬ﮔﺮ اﻳﻦ ﺣﻠﻘﻪ را ﺑﭙﻴﭽﺎﻧﻨﺪ‬ ‫زﻣﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﺮدﻧﺸﺎن را ﭼﻨﻴﻦ ﻧﭙﻴﭽﺎﻧﺪ‬
‫هﻨﻮز ﺷﻴﻔﺘﻪﯼ اﻳﻦ ﺑﻨﺎ و ﺑﻨﻴﺎﻧﻨﺪ‬ ‫هﻨﻮز ﺑﯽﺧﺒﺮﻧﺪ از اﺳﺎس ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ‬
‫ﮐﻪ اﻳﻦ ﻗﺒﻴﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر دام اﻧﺴﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﮕﻔﺖ‪ ،‬اﻳﻦ هﻤﻪ داﻧﺴﺘﯽ و ﻧﺪاﻧﺴﺘﯽ‬
‫ز ﺑﺴﺘﻦ رﻩ ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﻠﻖ در ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺷﮑﺴﺘﮕﯽ و دراﻓﺘﺎدﮔﯽ ﻃﺒﻴﻌﺖ ﻣﺎﺳﺖ‬
‫درﻳﻦ ﺷﺮار‪ ،‬ﺗﺮا هﻢ ﭼﻮ ﻣﺎ ﺑﺴﻮزاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺳﻮﯼ ﺑﺴﻴﻂ زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﮔﺮ ﺗﻮ را ﻓﺘﺪ ﮔﺬرﯼ‬
‫ﮔﻪ ﻣﻮازﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎﻗﻮت و ﺳﻨﮓ ﻳﮑﺴﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮازوﯼ ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ زﻳﺮﮐﺎن‪ ،‬هﻤﻪ در ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺣﻴﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫درﻳﻦ ﺣﺼﺎر‪ ،‬ز درﻣﺎﻧﺪﮔﺎن ﭼﻪ ﮐﺎر ﺁﻳﺪ‬
‫ﭼﻪ رﻧﮕﻬﺎ ﮐﻪ درﻳﻦ ﻧﻘﺸﻬﺎﯼ اﻟﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺣﻴﻠﻪهﺎ ﮐﻪ درﻳﻦ داﻣﻬﺎﯼ ﺗﺰوﻳﺮﻧﺪ‬
‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪاد‪ ،‬ﮔﺮاﻧﻨﺪ ﻳﺎ ﮐﻪ ارزاﻧﻨﺪ‬ ‫ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻮدﮔﺮ دهﺮ هﺮ ﭼﻪ داﺷﺖ ﻓﺮوﺧﺖ‬
‫ﻗﺮار ﺷﺪ ﮐﻪ زﺑﺮدﺳﺖ را ﻧﺮﺟﺎﻧﻨﺪ‬ ‫در ﺁن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻧﻬﺎدﻧﺪ ﭘﺎﻳﻪﯼ هﺴﺘﯽ‬
‫ﮔﻤﺎن ﻣﺒﺮ ﮐﻪ در اﻓﺘﺎدﮔﺎن‪ ،‬ﮔﺮاﻧﺠﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﭘﺮ ﺷﻮق‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﺒﮏ ﺑﭙﺮﻳﻢ‬
‫ﮐﻪ هﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺶ ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻧﺎداﻧﻨﺪ‬ ‫درﻳﻦ ﺻﺤﻴﻔﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن رﻣﺰهﺎ ﻧﻮﺷﺖ ﻗﻀﺎ‬
‫ﺑﻤﻴﻞ ﮔﺮ ﻧﻨﺸﻴﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺠﺒﺮ ﺑﻨﺸﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﮑﺎخ دهﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﻪ ﺷﻴﻮن اﺳﺖ و ﮔﻪ ﺷﺎدﯼ‬
‫ﻣﺒﺎﺷﺮان ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﻣﻴﺰﻧﻨﺪ و ﻣﻴﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﺮا ﺑﺮ اوج ﺑﻠﻨﺪﯼ‪ ،‬ﻣﺮا ﺳﻮﯼ ﭘﺴﺘﯽ‬
‫ﺣﺴﺎب ﺧﻮد ﭼﻪ ﻧﻮﻳﺴﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻤﻴﺨﻮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻮﻳﺶ ﭼﻪ ﮔﻮﺋﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻤﻴﭙﺮﺳﻨﺪ‬
‫هﻤﻴﻦ ﺑﺲ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻳﮑﺮوز‪ ،‬هﺮ دو وﻳﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﺁﺷﻴﺎن ﺷﻤﺎ و ﭼﻪ ﺑﺎم ﮐﻮﺗﻪ ﻣﺎ‬
‫ﮐﻤﺎﻟﻬﺎ هﻤﻪ اﻧﺠﺎم ﮐﺎر‪ ،‬ﻧﻘﺼﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﻧﺒﻮد در اﺻﻮل ﻧﻘﺺ و ﮐﻤﺎل‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﻨﻴﻦ روزهﺎ ﻓﺮاواﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻴﺮﻩ روز ﻣﺰن ﻃﻌﻨﻪ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺪرﻳﻦ ﺗﻘﻮﻳﻢ‬
‫ﻋﺠﺐ ﻣﺪار‪ ،‬اﮔﺮ ﺧﻠﻖ رو ﺑﮕﺮداﻧﻨﺪ‬ ‫از ﺁن ﮐﺴﻴﮑﻪ ﺑﮕﺮداﻧﺪ ﭼﻬﺮﻩ‪ ،‬ﺷﺎهﺪ ﺑﺨﺖ‬
‫ﺗﻤﺎم ﻋﻤﺮ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻮج و ﻃﻮﻓﺎﻧﻨﺪ‬ ‫درﻳﻦ ﺳﻔﻴﻨﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎﺧﺪا ﺷﺪﻩاﻧﺪ‬
‫ﻓﺘﺎدﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺠﻞ و رﻓﺘﮕﺎن ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻨﺪ‬ ‫رﻩ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﺠﺰ ﺳﻨﮕﻼخ ﻋﺒﺮت ﻧﻴﺴﺖ‬
‫‪٢٢٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﻧﮑﻮهﺶ ﻧﮑﻮهﻴﺪﻩ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮ و روﯼ ﻣﺎ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﮑﻦ‬ ‫ﺟﻌﻞ ﭘﻴﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ‬
‫هﻤﻪ را ﺳﻮﯼ ﻣﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﮑﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬در ﺧﻮﻳﺶ هﻢ دﻣﯽ ﺑﻨﮕﺮ‬
‫ﺟﺎﻩ ﻣﻔﺮوش و اﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﮑﻦ‬ ‫اﻳﻦ ﺳﻴﺎهﯽ‪ ،‬ﺳﻴﺎهﯽ ﺗﻦ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫زﻳﻦ ﻣﮑﺎن‪ ،‬ﺧﻴﺮﻩ ﻋﺰم راﻩ ﻣﮑﻦ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬رﻧﮓ ﺗﻮ هﺴﺖ ﺗﺎ هﺴﺘﯽ‬
‫وﻗﺖ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺧﻮد ﺗﺒﺎﻩ ﻣﮑﻦ‬ ‫ﺳﻴﻪ‪ ،‬اﯼ ﺑﯽﺧﺒﺮ‪ ،‬ﺳﭙﻴﺪ ﻧﺸﺪ‬
‫ﻧﻮروز‬
‫وزﻳﺪ و ﮐﺮد ﮔﻴﺘﯽ را ﻣﻌﻨﺒﺮ‬ ‫ﺳﭙﻴﺪﻩدم‪ ،‬ﻧﺴﻴﻤﯽ روح ﭘﺮور‬
‫ﺑﺒﺎغ و راغ‪ ،‬ﺑﺪ ﭘﻴﻐﺎم ﺁور‬ ‫ﺗﻮ ﭘﻨﺪارﯼ‪ ،‬ز ﻓﺮوردﻳﻦ و ﺧﺮداد‬
‫ﻋﺮوﺳﺎن ﭼﻤﻦ را ﺑﺴﺖ زﻳﻮر‬ ‫ﺑﺮﺧﺴﺎر و ﺑﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺸﺎﻃﻪ ﮐﺮدار‬
‫ﺳﺘﺮد از ﭼﻬﺮﻩ‪ ،‬ﮔﺮد ﺑﻴﺪ و ﻋﺮﻋﺮ‬ ‫ﮔﺮﻓﺖ از ﭘﺎﯼ‪ ،‬ﺑﻨﺪ ﺳﺮو و ﺷﻤﺸﺎد‬
‫ﺑﺴﻴﻂ ﺧﺎﮎ ﺷﺪ ﭘﺮ ﻟﻞ ﺗﺮ‬ ‫ز ﮔﻮهﺮ رﻳﺰﯼ اﺑﺮ ﺑﻬﺎرﯼ‬
‫درﺧﺘﺎن را ﺑﺘﺎرگ‪ ،‬ﺳﺒﺰ ﭼﺎدر‬ ‫ﻣﺒﺎرﮐﺒﺎد ﮔﻮﻳﺎن‪ ،‬در ﻓﮑﻨﺪﻧﺪ‬
‫ﻧﭙﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ رﻧﮕﻴﻦ ﺣﻠﻪ در ﺑﺮ‬ ‫ﻧﻤﺎﻧﺪ اﻧﺪر ﭼﻤﻦ ﻳﮏ ﺷﺎخ‪ ،‬ﮐﺎﻧﺮا‬
‫هﻮا ﮔﺮدﻳﺪ ﻣﺸﮑﻴﻦ و ﻣﻌﻄﺮ‬ ‫ز ﺑﺲ ﺑﺸﮑﻔﺖ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺷﮑﻮﻓﻪ‬
‫زﻣﺮد‪ ،‬هﻤﺴﺮ ﻳﺎﻗﻮت اﺣﻤﺮ‬ ‫ﺑﺴﯽ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻓﺮاز ﺷﺎﺧﺴﺎران‬
‫ﺑﺴﺮ ﺑﻨﻬﺎد ﻧﺮﮔﺲ‪ ،‬اﻓﺴﺮ زر‬ ‫ﺑﺘﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﮔﻞ‪ ،‬اﺳﺘﺒﺮق ﺳﺮخ‬
‫ﺑﮑﺮدار ﭘﺮﻳﺮوﻳﺎن ﮐﺸﻤﺮ‬ ‫ﺑﻬﺎرﯼ ﻟﻌﺒﺘﺎن‪ ،‬ﺁراﺳﺘﻪ ﭼﻬﺮ‬
‫زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻮن ﺻﺤﻒ اﻧﮕﻠﻴﻮن ﻣﺼﻮر‬ ‫ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻮﺳﻦ و رﻳﺤﺎن ﻣﻨﻘﺶ‬
‫ﮔﻬﯽ ﭘﻴﺪا و دﻳﮕﺮ ﮔﻪ ﻣﻀﻤﺮ‬ ‫در اوج ﺁﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺧﻮرﺷﻴﺪ رﺧﺸﺎن‬
‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ز اﻟﻮدﻩ ﮐﺎرﻳﻬﺎ ﻣﻄﻬﺮ‬ ‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬از ﭘﺴﺖ راﺋﻴﻬﺎ ﻣﺒﺮا‬
‫ﻧﻬﺎل ﺁرزو‬
‫ﻏﻨﭽﻪ ﺑﯽ ﺑﺎد ﺻﺒﺎ‪ ،‬ﮔﻞ ﺑﯽ ﺑﻬﺎر ﺁوردﻩاﯼ‬ ‫اﯼ ﻧﻬﺎل ﺁرزو‪ ،‬ﺧﻮش زﯼ ﮐﻪ ﺑﺎر ﺁوردﻩاﯼ‬
‫زﻳﻦ هﻤﺎﻳﻮن ﻣﻴﻮﻩ‪ ،‬ﮐﺰ هﺮ ﺷﺎﺧﺴﺎر ﺁوردﻩاﯼ‬ ‫ﺑﺎﻏﺒﺎﻧﺎن ﺗﻮ را‪ ،‬اﻣﺴﺎل ﺳﺎل ﺧﺮﻣﯽ اﺳﺖ‬
‫اﻳﻦ هﻨﺮهﺎ‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ از ﺁﻣﻮزﮔﺎر ﺁوردﻩاﯼ‬ ‫ﺷﺎخ و ﺑﺮﮔﺖ ﻧﻴﮑﻨﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺑﻴﺦ و ﺑﺎرت ﺳﻌﯽ و ﻋﻠﻢ‬
‫‪٢٢٣‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺑﺮگ دوﻟﺖ‪ ،‬زاد هﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮش ﮐﺎر ﺁوردﻩاﯼ‬ ‫ﺧﺮم ﺁﻧﮑﻮ وﻗﺖ ﺣﺎﺻﻞ ارﻣﻐﺎﻧﯽ از ﺗﻮ ﺑﺮد‬
‫ﻏﻨﭽﻪاﯼ زﻳﻦ ﺷﺎﺧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ را زﻳﺐ دﺳﺖ و داﻣﻦ اﺳﺖ هﻤﺘﯽ‪ ،‬اﯼ ﺧﻮاهﺮان‪ ،‬ﺗﺎ ﻓﺮﺻﺖ ﮐﻮﺷﻴﺪن اﺳﺖ‬
‫ﻣﺮد ﻳﺎ زن‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯼ و رﺗﺒﺖ از داﻧﺴﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﭘﺴﺘﯽ ﻧﺴﻮان اﻳﺮان‪ ،‬ﺟﻤﻠﻪ از ﺑﯽ داﻧﺸﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺷﺎهﺮاﻩ ﺳﻌﯽ و اﻗﻠﻴﻢ ﺳﻌﺎدت‪ ،‬روﺷﻦ اﺳﺖ‬ ‫زﻳﻦ ﭼﺮاغ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﺎﻣﺮوز اﻧﺪر دﺳﺖ ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎ ﻧﮕﻮﻳﺪ ﮐﺲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ هﺸﻴﺎر و دﺧﺘﺮ ﮐﻮدن اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﻪ هﺮ دﺧﺘﺮ ﺑﺪاﻧﺪ ﻗﺪر ﻋﻠﻢ ﺁﻣﻮﺧﺘﻦ‬
‫ﺑﺮ ﻧﮑﺮد از ﻣﺎ ﮐﺴﯽ زﻳﻦ ﺧﻮاب ﺑﻴﺪردﯼ ﺳﺮﯼ‬ ‫زن ز ﺗﺤﺼﻴﻞ هﻨﺮ ﺷﺪ ﺷﻬﺮﻩ در هﺮ ﮐﺸﻮرﯼ‬
‫ﻧﺎم اﻳﻦ ﻗﻮم از ﭼﻪ‪ ،‬دور اﻓﺘﺎدﻩ از هﺮ دﻓﺘﺮﯼ‬ ‫از ﭼﻪ ﻧﺴﻮان از ﺣﻘﻮق ﺧﻮﻳﺸﺘﻦ ﺑﯽﺑﻬﺮﻩاﻧﺪ‬
‫ﻃﻔﻞ داﻧﺸﻮر‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﭘﺮوردﻩ ﻧﺎدان ﻣﺎدرﯼ‬ ‫داﻣﻦ ﻣﺎدر‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﺁﻣﻮزﮔﺎر ﮐﻮدﮎ اﺳﺖ‬
‫ﮔﺮ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺎﺷﺪ از ﻓﻀﻞ و ادب‪ ،‬ﺑﺎل و ﭘﺮﯼ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬از ﻣﺎﻩ و ﭘﺮوﻳﻦ ﺑﮕﺬرﻳﻢ‬
‫ﻧﻴﮑﯽ دل‬
‫ﺑﺎ ﺑﺪ و ﻧﻴﮏ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﯼ دل‪ ،‬اول ﻗﺪم ﻧﻴﮑﺪﻻن‬
‫ﺁز را ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺻﻔﺖ ﭘﻴﺸﺮوان رﻩ ﻋﻘﻞ‬
‫ﺑﺮدن اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬هﻤﻪ را ﺑﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺮخ هﻤﯽ ﺑﺎزﯼ ﻧﺮد‬
‫ﮐﺎﻧﺪر اﻧﺪﻳﺸﻪﯼ ﺗﻴﻎ ﺁﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫اهﺮﻣﻦ را ﺑﻬﻮس‪ ،‬دﺳﺖ ﻣﺒﻮس‬
‫دﻳﻮ را دﻳﺪن و ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﻋﺠﺐ از ﮔﻤﺸﺪﮔﺎن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻋﺠﺐ‬
‫ﺗﻮﺳﻦ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ‪ ،‬در ﺗﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺗﻮ زﺑﻮن ﺗﻦ ﺧﺎﮐﯽ و ﭼﻮ ﺑﺎد‬
‫ﺧﻮﺷﺘﺮ از ﮐﺎخ ﺑﺮاﻓﺮاﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬ ‫دل وﻳﺮاﻧﻪ ﻋﻤﺎرت ﮐﻦ‬
‫هﺮﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺲ ﺗﻴﺮﻩروزﮔﺎر ﻣﺒﺎد‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﮎ‪ ،‬ﺻﺒﺤﮕﺎهﯽ ﺑﺎد‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﺎ و ﻣﺎ ﺁزاد‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻣﺎ و ﻣﺎ اﻳﻤﻦ‬
‫ﺗﻴﺮ و اﺳﻔﻨﺪ و ﺑﻬﻤﻦ و ﻣﺮاد‬ ‫هﻤﮕﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻬﺪ ﻣﻨﻨﺪ‬
‫ﮔﻪ ﺑﺨﺮﻣﻦ و زم‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺼﺎد‬ ‫ﮔﻪ روم‪ ،‬ﺁﺳﻴﺎ ﺑﮕﺮداﻧﻢ‬
‫ﮐﻮﺗﻮال ﺳﭙﻬﺮ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎد‬ ‫ﭘﻴﮏ ﻓﺮﺧﻨﺪﻩاﯼ ﭼﻮ ﻣﻦ ﺳﻮﯼ ﺧﻠﻖ‬
‫ﻏﻨﭽﻪهﺎ را ﺷﮑﻔﺘﻪ دارم و ﺷﺎد‬ ‫ﺑﺮﮔﻬﺎ را ز ﭼﻬﺮﻩ ﺷﻮﻳﻢ ﮔﺮد‬
‫ﻣﮋدﻩ ﺷﺎدﯼ و ﻧﻮﻳﺪ ﻣﺮاد‬ ‫ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺑﺒﺎغ‪ ،‬در ﻧﻮروز‬
‫‪٢٢٤‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫از ﭼﻨﺎر و ﺻﻨﻮﺑﺮ و ﺷﻤﺸﺎد‬ ‫ﮔﺎﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻴﺦ و ﺑﻦ ﺑﮑﻨﻢ‬

‫ﺧﺎﮎ ﺟﻤﺸﻴﺪ و اﺳﺘﺨﻮان ﻗﺒﺎد‬ ‫ﺷﺪ ز ﻧﻴﺮوﯼ ﻣﻦ ﻏﺒﺎر و ﺑﺮﻓﺖ‬
‫ﮔﺎﻩ در ﺑﻠﺦ و ﮔﺎﻩ در ﺑﻐﺪاد‬ ‫ﮔﻪ ﺑﺒﺎﻏﻢ‪ ،‬ﮔﻬﯽ ﺑﺪاﻣﻦ راغ‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻓﺮاز و ﻧﻴﮏ ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺗﻮ ﺑﺪﻳﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺪ ﺳﺮﺷﺖ و زﺑﻮن‬
‫اوﻓﺘﺎدم‪ ،‬زﻣﺎﻧﻪام ﺗﺎ زاد‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻓﺘﺎدﮔﯽ اﺳﺖ ﺧﺼﻠﺖ ﻣﻦ‬
‫اﯼ ﺧﻮش ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺗﺎ رﺳﻴﺪ اﻓﺘﺎد‬ ‫اﻧﺪر ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻴﺮزن ﮔﻴﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻣﻨﻌﻢ و ﺑﻴﻨﻮا و ﺳﻔﻠﻪ و راد‬ ‫هﻤﻪ‪ ،‬ﺳﻴﺎح وادﯼ ﻋﺪﻣﻴﻢ‬
‫ﭘﺎﻳﻪ ﺳﺴﺖ اﺳﺖ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯽ ﺑﻨﻴﺎد‬ ‫ﺳﻴﻞ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ و ﭘﺮﺗﮕﺎﻩ ﻣﺨﻮف‬
‫ﻧﺸﻮﯼ ﺁﺧﺮ‪ ،‬اﯼ ﺣﮑﻴﻢ اﺳﺘﺎد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﮔﺮدﯼ زﻣﺎﻧﻪ ﮐﻨﯽ‬
‫اﻧﺪر اﻧﺒﺎن‪ ،‬ﭼﻪ ﺗﻮﺷﻪ ﻣﺎﻧﺪ و زاد‬ ‫رهﺮوﯼ را ﮐﻪ دﻳﻮ راهﻨﻤﺎﺳﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﮔﻮﺋﯽ ز ﺁذر و ﺧﻮرداد‬ ‫ﭼﻨﺪ دل ﺧﻮش ﮐﻨﯽ ﺑﻪ هﻔﺘﻪ و ﻣﺎﻩ‬
‫ﮐﻪ‪ ،‬درﻳﻦ ﭼﺎﻩ ژرف ﭘﺎ ﻧﻨﻬﺎد‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬درﻳﻦ ﺑﺤﺮ ﻓﺘﻨﻪ ﻏﺮق ﻧﮕﺸﺖ‬
‫ﻗﻔﻞ اﻳﻦ راز را‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺸﺎد‬ ‫اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻔﮑﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪ‬
‫ﺗﻮ و ﻣﺎ را هﺮ ﺁﻧﭽﻪ داد‪ ،‬او داد‬ ‫ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻨﺪﻩاﻳﻢ و ﺧﻮاﺟﻪ ﻳﮑﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺸﺪ ﺁﺑﺎد‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﺮاب ﺁﺑﺎد‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﻣﻌﻤﺎر ﻣﻌﺮﻓﺖ ﮐﻮﺷﻴﺪ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﻣﻴﺎن اﺻﻞ و ﻧﮋاد‬ ‫ﭼﻮن ﺳﭙﻴﺪ و ﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺗﺒﻪ ﺷﺪﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﮐﺮد‪ ،‬هﺮ ﭼﻪ ﺑﺎداﺑﺎد‬ ‫ﭼﻪ ﺗﻮان ﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﮑﺎﻳﺪ دهﺮ‬
‫ﻣﻦ اﮔﺮ ﺁهﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﮔﺮ ﭘﻮﻻد‬ ‫ﭘﺘﮏ اﻳﺎم‪ ،‬ﻧﺮم ﺳﺎزدﻣﺎن‬
‫ﭘﻴﺶ ﺣﮑﻢ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺎﮎ و ﭼﻪ ﺑﺎد‬ ‫ﻧﺰد ﮔﺮگ اﺟﻞ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺮﻩ‪ ،‬ﭼﻪ ﮔﺮگ‬
‫هﻤﻨﺸﻴﻦ ﻧﺎهﻤﻮار‬
‫ﮐﺎوخ از رﻧﺞ دﻳﮓ و ﺟﻮر ﺷﺮار‬ ‫ﺁب ﻧﺎﻟﻴﺪ‪ ،‬وﻗﺖ ﺟﻮﺷﻴﺪن‬
‫ﻧﻪ رهﯽ دارم از ﺑﺮاﯼ ﻓﺮار‬ ‫ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻴﮑﻨﺪ ﻣﺮا ﻳﺎرﯼ‬
‫ﻧﻪ ﻓﮑﻨﺪن ﺗﻮان ز ﭘﺸﺖ‪ ،‬اﻳﻦ ﺑﺎر‬ ‫ﻧﻪ ﺗﻮان ﺑﻮد ﺑﺮدﺑﺎر و ﺻﺒﻮر‬
‫از ﭼﻪ رو‪ ،‬ﮐﺮد ﺁﺳﻤﺎﻧﻢ ﺧﻮار‬ ‫ﺧﻮارﯼ ﮐﺲ ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ هﺮﮔﺰ‬
‫ﻣﻦ ﮐﺠﺎ و ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻬﻴﺐ ﺣﺼﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﮐﺠﺎ و ﺑﻼﯼ ﻣﺤﺒﺲ دﻳﮓ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﻢ دﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﻗﺮار‬ ‫ﻧﺸﻮم ﻟﺤﻈﻪاﯼ ز ﻧﺎﻟﻪ ﺧﻤﻮش‬
‫‪٢٢٥‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫از ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﺎرم‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ دﺷﻮار‬ ‫از ﭼﻪ ﺷﺪ ﺑﺨﺘﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ وارون‬
‫از ﭼﻪ در ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺖ اﻳﻦ ﺧﺎر‬ ‫از ﭼﻪ در راﻩ ﻣﻦ ﻓﺘﺎد اﻳﻦ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻢ زار و ﻧﺎﻟﻪ ﮐﺮدم زار‬ ‫راز ﮔﻔﺘﻢ وﻟﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺸﻨﻴﺪ‬
‫ﺧﻮد ﺷﺪم در ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺑﻴﻤﻘﺪار‬ ‫هﺮ ﭼﻪ ﺑﺮ ﻗﺪر ﺧﻠﻖ اﻓﺰودم‬
‫روﻧﻖ از ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎر‬ ‫از ﻣﻦ اﻧﺪوﺧﺖ ﻃﺮف ﺑﺎغ‪ ،‬ﺻﻔﺎ‬
‫ﭼﻬﺮﻩﯼ ﮔﻞ ﺑﺪاﻣﻦ ﮔﻠﺰار‬ ‫ﻳﺎد ﺑﺎد ﺁن دﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﻴﺸﺴﺘﻢ‬
‫ﻻﻟﻪاش ﭘﻮد و ﺳﺒﺰﻩ ﺑﻮدش ﺗﺎر‬ ‫ﻳﺎد ﺑﺎد ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﻏﺰار‪ ،‬ز ﻣﻦ‬
‫از ﮔﻞ و ﺧﺎر ﺳﺮو و ﺑﻴﺪ و ﭼﻨﺎر‬ ‫رﺳﺘﻨﻴﻬﺎ ﺗﻤﺎم ﻃﻔﻞ ﻣﻨﻨﺪ‬
‫از ﭼﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻢ اﻳﻦ زﻣﺎن ز ﺷﻤﺎر‬ ‫وﻗﺘﯽ از ﮐﺎر ﻣﻦ ﺷﻤﺎرﯼ ﺑﻮد‬
‫دهﺮ‪ ،‬ﮐﺎر ﻣﺮا ﻧﻤﻮد اﻧﮑﺎر‬ ‫ﭼﺮخ‪ ،‬ﺳﻌﯽ ﻣﺮا ﺷﻤﺮد ﺑﻬﻴﭻ‬
‫ﻣﺎﻧﺪم اﮐﻨﻮن ﭼﻮ ﻧﻘﺶ ﺑﺮ دﻳﻮار‬ ‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻴﮏ ﺟﺎ‪ ،‬دﻣﯽ ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪم‬
‫ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‪ ،‬ﺧﻮد ﺷﺪم ﺑﻴﻤﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻮدم ﭘﺰﺷﮏ ﺑﻴﻤﺎران‬
‫روﺷﻦ ﺁﺋﻴﻨﻪﯼ دﻟﻢ زﻧﮕﺎر‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ هﺮ رﻧﮓ ﺷﺴﺘﻢ‪ ،‬از ﭼﻪ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫ﻧﻪ ﻓﺮوﻏﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺮ رﺧﺴﺎر‬ ‫ﻧﻪ ﺻﻔﺎﺋﻴﻢ ﻣﺎﻧﺪ در ﺧﺎﻃﺮ‬
‫ﺷﻌﻠﻪام هﻤﺪم و ﺷﺮارم ﻳﺎر‬ ‫ﺁﺗﺸﻢ هﻤﻨﺸﻴﻦ و دود ﻧﺪﻳﻢ‬
‫زﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﮐﺎر داﺷﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻋﺎر‬ ‫زﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ روز‪ ،‬داﺷﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻨﮓ‬
‫ﮐﺎرداﻧﯽ ﭼﻮ ﻣﻦ‪ ،‬در ﺁﺧﺮ ﮐﺎر‬ ‫هﻴﭻ دﻳﺪﯼ ز ﮐﺎر درﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﺑﺴﮑﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﻃﺮم ﻧﺸﺴﺖ ﻏﺒﺎر‬ ‫ﺑﺎﺧﺘﻢ ﭘﺎﮎ ﺗﺎب و ﺟﻠﻮﻩﯼ ﺧﻮﻳﺶ‬
‫رﻧﺞ ﻣﺎ را‪ ،‬ﻧﺨﻮرد ﮐﺲ ﺗﻴﻤﺎر‬ ‫ﺳﻮز ﻣﺎ را‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﭼﻴﺴﺖ‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻨﻢ ﮐﺴﺎد ﺷﺪ ﺑﺎزار‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻨﻴﻦ ﭘﺎﮐﯽ و ﻓﺮوزاﻧﯽ‬
‫ﺑﻬﻮاﯼ ﻋﺪم‪ ،‬روم ﻧﺎﭼﺎر‬ ‫ﺁﺧﺮ‪ ،‬اﻳﻦ ﺁﺗﺸﻢ ﺑﺨﺎر ﮐﻨﺪ‬
‫ﻃﻤﻊ دوﺳﺘﯽ و ﻟﻄﻒ ﻣﺪار‬ ‫ﮔﻔﺖ ﺁﺗﺶ‪ ،‬از ﺁﻧﮑﻪ دﺷﻤﻦ ﺗﺴﺖ‬
‫ﻧﺸﺪ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮدم هﺸﻴﺎر‬ ‫هﻤﻨﺸﻴﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﺖ هﻮﯼ ﺳﺖ‬
‫ﻧﺒﻮد از ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار‬ ‫هﺮ ﮐﻪ در ﺷﻮرﻩزار‪ ،‬ﮐﺸﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﺮد هﻨﮕﺎم ﭘﺨﺘﻨﺖ ﺑﻴﺪار‬ ‫ﺧﺎم ﺑﻮدﯼ ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪ‪ ،‬زان ﺁﺗﺶ‬
‫ﮐﻪ ز دودت ﺷﻮد ﺳﻴﺎﻩ ﮐﻨﺎر‬ ‫در ﮐﻨﺎر ﻣﻦ‪ ،‬از ﭼﻪ ﮐﺮدﯼ ﺟﺎﯼ‬
‫اﻳﻦ ﻧﺼﻴﺤﺖ‪ ،‬ﺑﮕﻮش ﺟﺎن ﺑﺴﭙﺎر‬ ‫هﺮ ﮐﺠﺎ ﺁﺗﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻮﺧﺘﻦ اﺳﺖ‬
‫‪٢٢٦‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﺮخ ازﻳﻦ ﮐﺎرهﺎ ﮐﻨﺪ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫دهﺮ ازﻳﻦ راهﻬﺎ زﻧﺪ ﺑﻴﺤﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻮد روزﮔﺎر ﺁﻳﻨﻪدار‬ ‫ﻧﻘﺶ ﮐﺎر ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﻬﺎن ﻣﺎﻧﺪ‬
‫ﻧﮑﺘﻪاﯼ ﮐﺲ ﻧﺨﻮاﻧﺪ زﻳﻦ اﺳﺮار‬ ‫ﭘﺮدﻩﯼ ﻏﻴﺐ را ﮐﺴﯽ ﻧﮕﺸﻮد‬
‫ﻣﻨﺸﻴﻦ ﺑﺎ رﻓﻴﻖ ﻧﺎهﻤﻮار‬ ‫ﮔﺮت اﻧﺪﻳﺸﻪاﯼ ز ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ اﺳﺖ‬
‫ﻧﺨﺮﻳﺪﻧﺪ ﻟﻞ ﺷﻬﻮار‬ ‫ﻋﺎﻗﻼن از دﮐﺎن ﻣﻬﺮﻩﻓﺮوش‬
‫ﮐﺲ ز ﭘﻴﮑﺎن ﻧﺨﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﭘﻴﮑﺎر‬ ‫ﮐﺲ ز ﺧﻨﺠﺮ ﻧﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺧﺴﺘﻦ‬
‫ﻃﻮﻃﻴﺎن را ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ ﻣﺮدار‬ ‫ﺳﺎﻟﮑﺎن را ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ دﻳﻮان‬
‫هﻴﭽﮕﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﭼﻮن ﮐﺮدار‬ ‫ﭼﻨﺪ دﻋﻮﯼ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﮔﺮاﯼ‬
‫ﻳﺎد ﻳﺎران‬
‫ﮐﻮ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﻋﺠﺐ و ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اﯼ ﺟﺴﻢ ﺳﻴﺎﻩ ﻣﻮﻣﻴﺎﺋﯽ‬
‫در ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺰوا ﭼﺮاﺋﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺣﺎل ﺳﮑﻮت و ﺑﻬﺖ‪ ،‬ﭼﻮﻧﯽ‬
‫ز اﺑﺮوﯼ‪ ،‬ﮔﺮﻩ ﻧﻤﻴﮕﺸﺎﺋﯽ‬ ‫ﺁژﻧﮓ ز رخ ﻧﻤﻴﮑﻨﯽ دور‬
‫اﻳﻦ راز ﮐﻪ ﺷﺎﻩ ﻳﺎ ﮔﺪاﺋﯽ‬ ‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺸﺪ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ و ﭘﺮﺳﺶ‬
‫اﻣﺮوز ﭼﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﮔﺮ ﮔﻤﺮﻩ و ﺁزﻣﻨﺪ ﺑﻮدﯼ‬
‫ﺑﺎ ﻣﺎ و ﻧﻪ در ﻣﻴﺎن ﻣﺎﺋﯽ‬
‫ﭘﺎ ﺑﺮ ﺳﺮ ﭼﺮخ ﻣﯽﻧﻬﺎدﯼ‬ ‫وﻗﺘﯽ ز ﻏﺮور و ﺷﻮق و ﺷﺎدﯼ‬
‫در ﮔﻠﺸﻦ و ﮐﻮهﺴﺎر و وادﯼ‬ ‫ﺑﻮدﯼ ﭼﻮ ﭘﺮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺳﺒﮑﺮوح‬
‫اﻣﺮوز‪ ،‬ﻧﻪ ﺳﻔﻠﻪاﯼ‪ ،‬ﻧﻪ رادﯼ‬ ‫ﺁن روز‪ ،‬ﭼﻪ رﺳﻢ و راﻩ ﺑﻮدت‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪ ﮐﻪ ز ﭘﺎ ﻧﻴﻮﻓﺘﺎدﯼ‬ ‫ﭘﻴﮑﺎن ﻗﻀﺎ ﺑﺴﺮ ﺧﻠﻴﺪت‬
‫در ﮔﻮﺷﻪﯼ دﺧﻤﻪ اﻳﺴﺘﺎدﯼ‬ ‫ﺻﺪ ﻗﺮن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﮔﻮﺋﯽ ﮐﻪ ز ﺳﻨﮓ ﺧﺎرﻩ زادﯼ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺷﺪﯼ ﻧﮋﻧﺪ و ﻣﺪهﻮش‬ ‫ﮐﺮدﯼ ز ﮐﺪام ﺟﺎم ﻣﯽ ﻧﻮش‬
‫اﻳﺎم‪ ،‬ﺗﺮا ﭼﻪ ﮔﻔﺖ در ﮔﻮش‬ ‫ﺑﺮ رهﮕﺬر ﮐﻪ‪ ،‬دوﺧﺘﯽ ﭼﺸﻢ‬
‫ﺑﺎر ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ از دوش‬ ‫ﺑﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺸﻮد از ﭘﺎﯼ‬
‫ﮐﺎﻳﻨﺴﺎن ﻣﺘﺤﻴﺮﯼ و ﺧﺎﻣﻮش‬ ‫در ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻴﺴﺘﯽ‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﯼ‬
‫از ﺑﻬﺮ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎز ﮐﺮدﯼ ﺁﻏﻮش‬ ‫دﺳﺖ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ ﺑﻮدت‬
‫‪٢٢٧‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫دﻳﺮﯼ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻪاﯼ ﻓﺮاﻣﻮش‬

‫ﻧﺎﻧﯽ ﺑﮕﺮﺳﻨﻪاﯼ رﺳﺎﻧﺪﯼ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﻣﻬﺮ راﻧﺪﯼ‬
‫از ورﻃﻪﯼ ﻋﺠﺰ وارهﺎﻧﺪﯼ‬ ‫ﺁﻓﺖ زدﻩﯼ ﺣﻮادﺛﯽ را‬
‫ﺗﺎ داﻣﻦ ﺳﺎﺣﻠﺶ ﮐﺸﺎﻧﺪﯼ‬ ‫از داﻣﻦ ﻏﺮﻗﻪاﯼ ﮔﺮﻓﺘﯽ‬
‫ﻧﺎﻣﻪ ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاﻧﺪﯼ‬ ‫هﺮ ﻗﺼﻪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺘﯽ‬
‫از ﭘﺎﯼ ﻓﺘﺎدﻩ را ﻧﺸﺎﻧﺪﯼ‬ ‫ﭘﻬﻠﻮﯼ ﺷﮑﺴﺘﮕﺎن ﻧﺸﺴﺘﯽ‬
‫ﻓﺮﺟﺎم‪ ،‬ﭼﺮا ز ﮐﺎر ﻣﺎﻧﺪﯼ‬
‫ﮐﺎﻳﻦ راز‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬ ‫ﮔﻮﺋﯽ ﺑﺘﻮ دادﻩاﻧﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫ﺑﻮدﺳﺖ ﭼﻮ ﺷﺎﺧﻪاﯼ ﺑﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫اﻳﻦ دﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﺮ ﭼﻴﻦ‬
‫ﺑﺴﺘﺴﺖ هﺰار ﻋﻬﺪ و ﭘﻴﻮﻧﺪ‬ ‫ﮐﺪرﺳﺖ هﺰار ﻣﺸﮑﻞ ﺁﺳﺎن‬
‫ﺑﮕﺸﻮدﻩ ز ﭘﺎﯼ ﺑﻨﺪﻩاﯼ‪ ،‬ﺑﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﻤﻮدﻩ ﺑﻪ ﮔﻤﺮهﯽ‪ ،‬رﻩ راﺳﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﻓﺘﻪ و دادﻩ ﺳﺎﻏﺮﯼ ﭼﻨﺪ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺰﻣﮕﺎﻩ ﻓﺮﻋﻮن‬
‫ﮐﻮ دوﻟﺖ ﺁن ﺟﻬﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﮔﺮدﻧﺪﻩ ﺳﭙﻬﺮ‪ ،‬ﮔﺸﺘﻪ ﺑﺴﻴﺎر‬ ‫زان دم ﮐﻪ ﺗﻮ ﺧﻔﺘﻪاﯼ درﻳﻦ ﻏﺎر‬
‫ﺁﻟﻮدﻩ ﺷﺪﻧﺪ و زﺷﺖ ﮐﺮدار‬ ‫ﺑﺲ ﭘﺎﮎ دﻻن و ﻧﻴﮏ ﮐﺎران‬
‫ﺑﺲ ﺁﻳﻨﻪ را ﮔﺮﻓﺖ زﻧﮕﺎر‬ ‫ﺑﺲ ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻪ ﺁﺷﺘﯽ ﺑﺪل ﺷﺪ‬
‫ﺑﺲ ﺁﻳﻨﻪ را ﮔﺮﻓﺖ زﻧﮕﺎر‬ ‫ﺑﺲ زﻧﮓ ﮐﻪ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﻴﻘﻞ‬
‫ﺷﺎهﻴﻦ ﻋﺪم‪ ،‬ﺑﭽﻨﮓ و ﻣﻨﻘﺎر‬ ‫ﺑﺲ ﺑﺎز و ﺗﺬرو را ﺗﺒﻪ ﮐﺮد‬
‫اﯼ ﻳﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﺑﮕﻮﯼ ﺑﺎ ﻳﺎر‬
‫اﯼ زﻧﺪﻩﯼ ﻣﺮدﻩ‪ ،‬هﻴﭻ داﻧﯽ‬ ‫اﯼ ﻣﺮدﻩ و ﮐﺮدﻩ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﺨﺎﮎ‪ ،‬ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺲ ﭘﺎدﺷﻬﺎن و ﺳﺮاﻓﺮازان‬
‫ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﺑﻪ دﻳﻮ‪ ،‬راﻳﮕﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺲ رﻣﺰ ز دﻓﺘﺮ ﺳﻠﻴﻤﺎن‬
‫ﮔﻪ ﺑﺎﻏﻢ و ﮔﻪ ﺑﺸﺎدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﮕﺬﺷﺖ ﭼﻪ ﻗﺮﻧﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻪ اﻳﺎم‬
‫اﻣﺎ ﺗﻮ ﺑﺠﺎﯼ‪ ،‬هﻤﭽﻨﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺲ ﮐﺎخ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ‪ ،‬ﺷﺪ ﭘﺴﺖ‬
‫ﺑﺮ ﻗﻠﻌﻪﯼ ﻣﺮگ‪ ،‬ﻣﺮزﺑﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺎر ﻗﻀﺎ ﻧﮑﺮد ﮐﺎرﯼ‬ ‫ﺷﺪاد ﻧﻤﺎﻧﺪ در ﺷﻤﺎرﯼ‬
‫ﺷﺪ ﺧﺎﮎ و ﺑﺮﻓﺖ ﺑﺎ ﻏﺒﺎرﯼ‬ ‫ﻧﻤﺮود و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮج ﺑﺎﺑﻞ‬
‫‪٢٢٨‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫در ﺳﻴﻨﻪ ﺗﭙﻴﺪﻩ روزﮔﺎرﯼ‬ ‫ﻣﺎﻧﺎ ﮐﻪ ﺗﺮا دﻟﯽ ﭘﺮﻳﺸﺎن‬

‫در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ‪ ،‬در ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺧﺎرﯼ‬ ‫در راﻩ ﺗﻮ‪ ،‬اوﻓﺘﺎدﻩ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﻏﻠﺘﻴﺪﻩ ﺳﺮﺷﮏ اﻧﺘﻈﺎرﯼ‬ ‫دزدﻳﺪﻩ‪ ،‬ﺑﭽﻬﺮﻩﯼ ﺳﻴﺎهﺖ‬
‫در رهﮕﺬر ﻋﺰﻳﺰ ﻳﺎرﯼ‬
‫ﺟﺎ داﺷﺘﻪ ﮐﻮدﮐﯽ ﺳﺨﻨﮕﻮ‬ ‫ﺷﺎﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﺮا ﺑﺮوﯼ زاﻧﻮ‬
‫ﮔﺎهﻴﺶ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩاﯼ ﺑﻪ ﭘﻬﻠﻮ‬ ‫روزﻳﺶ ﮐﺸﻴﺪﻩاﯼ ﺑﺪاﻣﻦ‬
‫ﺑﻮﺳﻴﺪﻩ ﮔﻬﺖ و ﺳﺮ ﮔﻬﯽ رو‬ ‫ﮔﻪ ﮔﺮﻳﻪ و ﮔﺎﻩ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﺮدﻩ‬
‫ﻳﮏ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﺗﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎزو‬ ‫ﻳﮑﺒﺎر‪ ،‬ﻧﻬﺎدﻩ دل ﺑﻪ ﺑﺎزﯼ‬
‫ﭘﺮﺳﻴﺪﻩ ز ﺷﻬﺮ و ﺑﺮج و ﺑﺎرو‬ ‫ﮔﺎﻣﯽ زدﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮐﻮدﮐﺎﻧﻪ‬
‫در ﭘﺎﯼ ﺗﻮ‪ ،‬هﻴﭻ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻧﻴﺮو‬
‫وﻳﻦ ﻧﮑﺘﻪ ز ﻏﺎﻓﻼن ﻧﻬﻔﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮد از رخ ﺟﺎن ﭘﺎﮎ رﻓﺘﯽ‬
‫ﺣﺮﻓﯽ ز ﮔﺬﺷﺘﻪهﺎ ﻧﮕﻔﺘﯽ‬ ‫اﻧﺪرز ﮔﺬﺷﺘﮕﺎن ﺷﻨﻴﺪﯼ‬
‫ﺑﺎ ﻋﺒﺮت و ﺑﻤﯽ و ﺑﻬﺖ‪ ،‬ﺟﻔﺘﯽ‬ ‫از ﻓﺘﻨﻪ و ﮔﻴﺮ و دار‪ ،‬ﻃﺎﻗﯽ‬
‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ دادﯼ و ﮔﺮﻓﺘﯽ‬ ‫داد و ﺳﺘﺪ زﻣﺎﻧﻪ ﭼﻮن ﺑﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺷﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﯼ و ﻧﺮﻓﺘﯽ‬ ‫اﻳﻨﺠﺎ اﺛﺮﯼ ز رﻓﺘﮕﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮد و ﺧﻔﺘﯽ‬
‫ﻣﻘﻄﻌﺎت‬
‫ﺟﺰ ﺳﺮزﻧﺶ و ﺑﺪ ﺳﺮﯼ ﺧﺎر‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﯼ‬ ‫اﯼ ﮔﻞ‪ ،‬ﺗﻮ ز ﺟﻤﻌﻴﺖ ﮔﻠﺰار‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﯼ‬
‫ﺟﺰ ﻣﺸﺘﺮﯼ ﺳﻔﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺒﺎزار ﭼﻪ دﻳﺪﯼ‬ ‫اﯼ ﻟﻌﻞ دل اﻓﺮوز‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ هﻤﻪ ﭘﺮﺗﻮ‬
‫ﻏﻴﺮ از ﻗﻔﺲ‪ ،‬اﯼ ﻣﺮغ ﮔﺮﻓﺘﺎر‪ ،‬ﭼﻪ دﻳﺪﯼ‬ ‫رﻓﺘﯽ ﺑﻪ ﭼﻤﻦ‪ ،‬ﻟﻴﮏ ﻗﻔﺲ ﮔﺸﺖ ﻧﺼﻴﺒﺖ‬
‫***‬
‫ﮐﺎﻻﯼ ﻣﺎ ﭼﻮ وﻗﺖ رﺳﺪ‪ ،‬ﮐﺎرهﺎﯼ ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ ﻧﻴﺰ در دﻳﺎر ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮﻳﻢ‬
‫ﭘﻴﺮان رﻩ‪ ،‬ﺑﻤﺎ ﻧﻨﻤﻮدﻧﺪ راﻩ راﺳﺖ‬ ‫ﻣﺎ روﯼ ﺧﻮد ز راﻩ ﺳﻌﺎدت ﻧﺘﺎﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﺪ دﻳﻮ‪ ،‬ﮐﺎﻳﻦ ﺁﺋﻴﻨﻪ ﺟﺎﯼ ﮔﺮد ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫از ﻏﺒﺎر ﻓﮑﺮ ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬ﭘﺎﮎ ﺑﺎﻳﺪ داﺷﺖ دل‬
‫اﻳﻦ ﻣﻌﻤﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻧﻴﮑﻮﺗﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺮوﻳﻦ ﻣﺮد ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﻣﺮد ﭘﻨﺪارﻧﺪ ﭘﺮوﻳﻦ را‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺮﺧﯽ ز اهﻞ ﻓﻀﻞ‬
‫‪٢٢٩‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﺁﺗﺶ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺧﺮﻣﻦ ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮ ﺷﻤﻊ را ز ﺷﻌﻠﻪ رهﺎﺋﯽ اﺳﺖ ﺁرزو‬
‫در ﺗﻴﻪ ﺁز‪ ،‬راﻩ ﺗﻮ داﻧﻪ ﻣﻴﺰﻧﺪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺴﺖ‪ ،‬اﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮﮎ ﺳﺎدﻩ دل‪ ،‬ﻣﭙﺮ‬
‫***‬
‫ﺑﯽ دود‪ ،‬زﻳﻦ ﺗﻨﻮر ﺑﮑﺲ ﻧﺎن ﻧﻤﻴﺪهﻨﺪ‬ ‫ﺑﯽ رﻧﺞ‪ ،‬زﻳﻦ ﭘﻴﺎﻟﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺨﻮرد‬
‫هﺮﮔﺰ ﺑﺮاﯼ ﺟﺮم ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﺎوان ﻧﻤﻴﺪهﻨﺪ‬ ‫ﺗﻴﻤﺎر ﮐﺎر ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮ ﺧﻮدﺧﻮر‪ ،‬ﮐﻪ دﻳﮕﺮان‬
‫***‬
‫ﻧﻤﻴﺪاﻧﻢ ﭼﻪ دﺳﺘﯽ ﻃﺮح ﮐﺮد اﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ را‬ ‫ﺧﻴﺎل ﺁﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﺮ دﻟﻢ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد اول‬
‫***‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﺮا دادﻩاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﺑﺪل اﺳﺖ‬ ‫ﺑﮑﻮش و داﻧﺸﯽ ﺁﻣﻮز و ﭘﺮﺗﻮﯼ اﻓﮑﻦ‬
‫***‬
‫ﺗﻴﺮﮔﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬از ﻧﻮر ﮔﺮﻳﺰان ﺷﺪن اﺳﺖ‬ ‫دل ﭘﺎﮐﻴﺰﻩ‪ ،‬ﺑﮑﺮدار ﺑﺪ ﺁﻟﻮدﻩ ﻣﮑﻦ‬
‫***‬
‫ﮐﻴﻔﺮش‪ ،‬ﻓﺮﺟﺎم ﺑﺎل و ﭘﺮ ﺑﺨﻮن ﺁﻟﻮدن اﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎﺋﺮﯼ ﮐﺰ ﺁﺷﻴﺎن‪ ،‬ﭘﺮواز ﺑﻬﺮ ﺁز ﮐﺮد‬
‫***‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪوزﻧﺪ‪ ،‬ﮔﺮت ﺻﺪ دهﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺎ ﻗﻀﺎ‪ ،‬ﭼﻴﺮﻩ زﺑﺎن ﻧﺘﻮان ﺑﻮد‬
‫***‬
‫ﻣﺤﮑﻤﻪﯼ ﻧﻴﮏ و ﺑﺪ ﮐﺎرهﺎﺳﺖ‬ ‫دور ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺧﻮﻧﯽ ﺧﻮﻧﺨﻮارهﺎﺳﺖ‬
‫***‬
‫ﺳﻴﺎهﯽ هﺮ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻴﺎهﯽ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﻴﺎل ﮐﮋ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮐﮋ ﮔﻮاهﯽ اﺳﺖ‬
‫***‬
‫ﭼﻮ اﺷﮏ دردﻣﻨﺪان‪ ،‬ﮔﻮهﺮﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬ ‫ﺑﻪ از ﭘﺮهﻴﺰﮐﺎرﯼ‪ ،‬زﻳﻮرﯼ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫***‬
‫دل ﺁﺋﻴﻨﻪ اﺳﺖ‪ ،‬از زﻧﮕﺶ ﻧﮕﻬﺪار‬ ‫ﻣﭙﻮش ﺁﺋﻴﻨﻪ ﮐﺲ را ﺑﻪ زﻧﮕﺎر‬
‫***‬
‫ﺑﺪاﻣﻦ ﭼﻤﻨﯽ‪ ،‬ﮔﻠﺒﻨﯽ ﻧﺸﺎﻧﻴﺪن‬ ‫ﺳﺰاﯼ رﻧﺠﺒﺮ ﮔﻠﺸﻦ اﻣﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺲ اﺳﺖ‬
‫***‬
‫ﮔﻨﺎﻩ دﻳﺪﻩﯼ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اﻳﻦ ﺧﻄﺎﮐﺎرﯼ‬ ‫ﺑﺮهﻨﻤﺎﺋﯽ ﭼﺸﻢ‪ ،‬اﻳﻦ رﻩ ﺧﻄﺎ رﻓﺘﻢ‬
‫‪٢٣٠‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫اﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ را در ﺗﻌﺰﻳﺖ ﭘﺪر ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﻮد ﺳﺮودﻩام‬

‫ﺗﻴﺸﻪاﯼ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺪ ﺑﺎﻋﺚ وﻳﺮاﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﭘﺪر ﺁن ﺗﻴﺸﻪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ زد دﺳﺖ اﺟﻞ‬
‫ﻣﺮگ‪ ،‬ﮔﺮگ ﺗﻮ ﺷﺪ‪ ،‬اﯼ ﻳﻮﺳﻒ ﮐﻨﻌﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻳﻮﺳﻔﺖ ﻧﺎم ﻧﻬﺎدﻧﺪ و ﺑﻪ ﮔﺮﮔﺖ دادﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﮎ‪ ،‬زﻧﺪان ﺗﻮ ﮔﺸﺖ‪ ،‬اﯼ ﻣﻪ زﻧﺪاﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻪ ﮔﺮدون ادب ﺑﻮدﯼ و در ﺧﺎﮎ ﺷﺪﯼ‬
‫ﭼﻮ ﺗﻮ را ﺑﺮد‪ ،‬ﺑﺨﻨﺪﻳﺪ ﺑﻪ ﻧﺎداﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫از ﻧﺪاﻧﺴﺘﻦ ﻣﻦ‪ ،‬دزد ﻗﻀﺎ ﺁﮔﻪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﺎش ﻣﻴﺨﻮرد ﻏﻢ ﺑﯽﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺁن ﮐﻪ در زﻳﺮ زﻣﻴﻦ‪ ،‬داد ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎﻧﺖ‬
‫ﺁﻩ از اﻳﻦ ﺧﻂ ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺴﺮ ﺧﺎﮎ ﺗﻮ رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻂ ﭘﺎﮐﺶ ﺧﻮاﻧﺪم‬
‫ﺑﯽ ﺗﻮ در ﻇﻠﻤﺘﻢ‪ ،‬اﯼ دﻳﺪﻩﯼ ﻧﻮراﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫رﻓﺘﯽ و روز ﻣﺮا ﺗﻴﺮﻩ ﺗﺮ از ﺷﺐ ﮐﺮدﯼ‬
‫ﻗﺪﻣﯽ رﻧﺠﻪ ﮐﻦ از ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺑﯽ ﺗﻮ اﺷﮏ و ﻏﻢ و ﺣﺴﺮت هﻤﻪ ﻣﻬﻤﺎن ﻣﻨﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻧﺨﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺻﻔﺤﻪ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﺻﻔﺤﻪﯼ روﯼ ز اﻧﻈﺎر‪ ،‬ﻧﻬﺎن ﻣﻴﺪارم‬
‫ﭼﻪ ﺗﻔﺎوت ﮐﻨﺪش‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﺒﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫دهﺮ‪ ،‬ﺑﺴﻴﺎر ﭼﻮ ﻣﻦ ﺳﺮﺑﮕﺮﻳﺒﺎن دﻳﺪﻩ اﺳﺖ‬
‫ﻏﻢ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ و ﻣﻬﺠﻮرﯼ و ﺣﻴﺮاﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻋﻀﻮ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺣﻖ ﮔﺸﺘﯽ و دﻳﮕﺮ ﻧﺨﻮرﯼ‬
‫ﮐﻪ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﻗﻔﺲ‪ ،‬اﯼ ﻣﺮغ ﮔﻠﺴﺘﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﮔﻞ و رﻳﺤﺎن ﮐﺪاﻣﻴﻦ ﭼﻤﻨﺖ ﺑﻨﻤﻮدﻧﺪ‬
‫ز ﭼﻪ ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪﯼ‪ ،‬اﯼ ﮔﻬﺮ ﮐﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﻗﺪر ﮔﻬﺮ ﭘﺎﮎ ﺗﻮ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺁب و رﻧﮕﺖ ﭼﻪ ﺷﺪ‪ ،‬اﯼ ﻻﻟﻪﯼ ﻧﻌﻤﺎﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺁب ﺗﻮ ز ﺳﺮﭼﺸﻤﻪﯼ دل ﻣﻴﺪادم‬
‫ﮐﻪ دﮔﺮ ﮔﻮش ﻧﺪارﯼ ﺑﻪ ﻧﻮا ﺧﻮاﻧﯽ ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻦ ﻳﮑﯽ ﻣﺮغ ﻏﺰﻟﺨﻮان ﺗﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬ﭼﻪ ﻓﺘﺎد‬
‫اﯼ ﻋﺠﺐ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮐﻴﺴﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﻦ!‬ ‫ﮔﻨﺞ ﺧﻮد ﺧﻮاﻧﺪﻳﻢ و رﻓﺘﯽ و ﺑﮕﺬاﺷﺘﻴﻢ‬
‫اﻳﻦ ﻗﻄﻌﻪ را ﺑﺮاﯼ ﺳﻨﮓ ﻣﺰار ﺧﻮدم ﺳﺮودﻩام‬

‫اﺧﺘﺮ ﭼﺮخ ادب ﭘﺮوﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﻳﻨﮑﻪ ﺧﺎﮎ ﺳﻴﻬﺶ ﺑﺎﻟﻴﻦ اﺳﺖ‬
‫هﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاهﯽ ﺳﺨﻨﺶ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮ ﭼﻪ ﺟﺰ ﺗﻠﺨﯽ از اﻳﺎم ﻧﺪﻳﺪ‬
‫ﺳﺎﺋﻞ ﻓﺎﺗﺤﻪ و ﻳﺎﺳﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ ﺁﻧﻬﻤﻪ ﮔﻔﺘﺎر اﻣﺮوز‬
‫دل ﺑﯽ دوﺳﺖ دﻟﯽ ﻏﻤﮕﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫دوﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﮐﻪ ز وﯼ ﻳﺎد ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺴﯽ ﺳﻨﮕﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺎﮎ در دﻳﺪﻩ ﺑﺴﯽ ﺟﺎن ﻓﺮﺳﺎﺳﺖ‬
‫هﺮ ﮐﻪ را ﭼﺸﻢ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻴﻨﺪ اﻳﻦ ﺑﺴﺘﺮ و ﻋﺒﺮت ﮔﻴﺮد‬
‫ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻨﺰل هﺴﺘﯽ اﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫هﺮ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯽ و زهﺮ ﺟﺎ ﺑﺮﺳﯽ‬
‫ﭼﻮ ﺑﺪﻳﻦ ﻧﻘﻄﻪ رﺳﺪ ﻣﺴﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺁدﻣﯽ هﺮ ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫‪٢٣١‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬
‫ﭼﺎرﻩ ﺗﺴﻠﻴﻢ و ادب ﺗﻤﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫اﻧﺪر ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻗﻀﺎ ﺣﻤﻠﻪ ﮐﻨﺪ‬
‫دهﺮ را رﺳﻢ و رﻩ دﻳﺮﻳﻦ اﺳﺖ‬ ‫زادن و ﮐﺸﺘﻦ و ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن‬
‫ﺧﺎﻃﺮﯼ را ﺳﺒﺐ ﺗﺴﮑﻴﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺧﺮم ﺁن ﮐﺲ ﮐﻪ در اﻳﻦ ﻣﺤﻨﺖﮔﺎﻩ‬
‫ﭘﺎﻳﺎن‬
‫"و ﻣﻦ اﷲ اﻟﺘﻮﻓﻴﻖ"‬
‫‪٢٣٢‬‬ ‫‪TorbatJam.com‬‬

Divan-E Pervin

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

Divan-E Pervin

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Divan-E Pervin

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

‫ﺷﺎﻣﻞ ﻗﻄﻌﺎت‪ ،‬ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت‪ ،‬ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت‬

‫ﺗﻬﻴﻪ و ﺗﻨﻈﻴﻢ‪ :‬ﺳﺎﻳﺖ ﻓﺮهﻨﮕﯽ‪ ،‬اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺧﺒﺮﯼ ﺗﺮﺑﺖ ﺟﺎم‪.‬‬

‫ﻗﺼﺎﺋﺪ )از ﺻﻔﺤﻪ ‪ ٩‬ﺗﺎ ‪(۶٢‬‬

‫ ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬

‫ﻣﺜﻨﻮﻳﺎت و ﺗﻤﺜﻴﻼت و ﻣﻘﻄﻌﺎت )از ﺻﻔﺤﻪ ‪ ۶٣‬ﺗﺎ ‪(٢٣٢‬‬

‫اﯼ دل ﻋﺒﺚ ﻣﺨﻮر ﻏﻢ دﻧﻴﺎ را‬

‫زان ﭘﺲ ﺑﭙﻮﯼ اﻳﻦ رﻩ ﻇﻠﻤﺎ را‬ ‫اول ﺑﺪﻳﺪﻩ روﺷﻨﯽ ﺁﻣﻮز‬

‫ﮐﺎر ﻣﺪﻩ ﻧﻔﺲ ﺗﺒﻪ ﮐﺎر را‬

‫رهﺎﺋﻴﺖ ﺑﺎﻳﺪ‪ ،‬رهﺎ ﮐﻦ ﺟﻬﺎﻧﺮا‬

‫ﻳﮑﯽ ﭘﺮﺳﻴﺪ از ﺳﻘﺮاط ﮐﺰ ﻣﺮدن ﭼﻪ ﺧﻮاﻧﺪﺳﺘﯽ‬

‫اﯼ ﮐﻨﺪﻩ ﺳﻴﻞ ﻓﺘﻨﻪ ز ﺑﻨﻴﺎدت‬

‫اﯼ دل‪ ،‬ﻓﻠﮏ ﺳﻔﻠﻪ ﮐﺠﻤﺪار اﺳﺖ‬

‫ﺑﺲ ﻧﮑﺘﻪ در ﺁن ﻧﺎﻟﻪهﺎﯼ زار اﺳﺖ‬ ‫از ﻧﺎﻟﻪﯼ ﻧﯽ ﻗﺼﻪاﯼ ﻓﺮاﮔﻴﺮ‬

‫ﺧﻮﺷﻨﻮدﯼ روزﯼ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎر اﺳﺖ‬ ‫ﺁﺳﺎﻳﺶ ﺻﺪ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﺁهﻮﯼ روزﮔﺎر ﻧﻪ ﺁهﻮﺳﺖ‪ ،‬اژدر اﺳﺖ‬

‫اﯼ ﻋﺠﺐ! اﻳﻦ راﻩ ﻧﻪ راﻩ ﺧﺪاﺳﺖ‬

‫ﻧﺰد ﮐﻼﻏﺶ ﭼﻪ ﻧﺸﺎﻧﯽ؟ هﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻃﺎﺋﺮ ﺟﺎﻧﺮا ﭼﻪ ﮐﻨﯽ ﻻﺷﺨﻮار‬

‫ﻋﻘﻞ ﻧﺪاﻧﺪ ز ﮐﺠﺎ اﺑﺘﺪاﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎﻳﻪﯼ ﻗﺼﺮ هﻨﺮ و ﻓﻀﻞ را‬

‫ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻋﺎرﻓﺎن هﻨﺮ و ﻋﻠﻢ ﮐﻴﻤﻴﺎﺳﺖ‬

‫ﺷﺎﻟﻮدﻩﯼ ﮐﺎخ ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﺁﺑﺴﺖ‬

‫ﺁﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﻮ ﺳﻴﻤﺮغ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻧﺴﺖ‬

‫ﻧﻴﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ در ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ‬ ‫ﺟﺰ ﮔﺮد ﻧﮑﻮﺋﯽ ﻣﮕﺮد هﺮﮔﺰ‬

‫اﮔﺮ ﭼﻪ در رﻩ هﺴﺘﯽ هﺰار دﺷﻮارﻳﺴﺖ‬

‫ﻋﺎﻗﻞ از ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﻃﻠﺒﻴﺪ‬

‫هﻴﭻ ﺑﺎﻓﻨﺪﻩ ﺑﺒﺎزار ﻧﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺑﻪ هﻨﺮ ﮐﻮش ﮐﻪ دﻳﺒﺎﯼ هﻨﺮ‬

‫اﯼ دل‪ ،‬ﺑﻘﺎ دوام و ﺑﻘﺎﺋﯽ ﭼﻨﺎن ﻧﺪاﺷﺖ‬

‫دل اﮔﺮ ﺗﻮﺷﻪ و ﺗﻮاﻧﯽ داﺷﺖ‬

‫ورﻧﻪ هﺮ ذرﻩاﯼ دهﺎﻧﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﮔﻮش ﻣﺎ ﻣﻮﻋﻈﺖ ﻧﻴﻮش ﻧﺒﻮد‬

‫ﻓﻠﮏ‪ ،‬اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬ز ﺑﺲ ﺑﻴﺤﺪ و ﺑﻴﻤﺮ ﮔﺮدد‬

‫ﺳﻮﺧﺖ اوراق دل از اﺧﮕﺮ ﭘﻨﺪارﯼ ﭼﻨﺪ‬

‫ﺳﺮو ﻋﻘﻞ ﮔﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﺟﺎن ﮐﻨﻨﺪ‬

‫اﯼ دوﺳﺖ‪ ،‬دزد ﺣﺎﺟﺐ و درﺑﺎن ﻧﻤﯽﺷﻮد‬

‫داﻧﯽ ﮐﻪ را ﺳﺰد ﺻﻔﺖ ﭘﺎﮐﯽ‬

‫هﻔﺘﻪهﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﻣﺎﻩ و ﺳﺎﻟﻬﺎ ﮐﺮدﻳﻢ ﭘﺎر‬

‫ﮐﺎرهﺎ ﺑﻮد در اﻳﻦ ﮐﺎرﮔﻪ اﺧﻀﺮ‬

‫اﯼ ﺳﻴﻪ ﻣﺎر ﺟﻬﺎن را ﺷﺪﻩ اﻓﺴﻮﻧﮕﺮ‬

‫اﯼ ﺷﺪﻩ ﺷﻴﻔﺘﻪﯼ ﮔﻴﺘﯽ و دوراﻧﺶ‬

‫ﺁﻧﮑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻧﺒﻮدﺳﺖ ز ﻋﻤﺎﻧﺶ‬ ‫ﺳﺰد ار ﭘﺮ ﮐﻨﺪ از در و ﮔﻬﺮ داﻣﻦ‬

‫اﯼ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ز ﻣﻨﺰل و ﭘﻴﺶ ﺁهﻨﮓ‬

‫در ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺤﻨﻪ ﺧﻔﺘﻪ و دزدان ﺑﮑﻮﯼ و ﺑﺎم‬

‫ﻧﺨﻮاﺳﺖ هﻴﭻ ﺧﺮدﻣﻨﺪ وام از اﻳﺎم‬

‫ﻧﻔﺲ ﮔﻔﺘﺴﺖ ﺑﺴﯽ ژاژ و ﺑﺴﯽ ﻣﺒﻬﻢ‬

‫ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬

‫ﺗﺎ ﺑﮑﻮﺷﺶ ﺟﻤﻠﻪ را ﮔﺮد ﺁورﻳﻢ‬ ‫زان ﭘﺮاﮐﻨﺪﻧﺪ اوراق ﮐﻤﺎل‬

‫ﺑﺪ ﻣﻨﺸﺎﻧﻨﺪ زﻳﺮ ﮔﻨﺒﺪ ﮔﺮدان‬

‫ﺣﺎﺻﻞ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﻓﺴﻮس ﺷﺪ و ﺣﺮﻣﺎن‬

‫ﺧﻮاﺟﻪ دﻟﮑﻮﻓﺘﻪ ﮔﺸﺖ از ﺑﺮﻩﯼ ﺑﺮﻳﺎن‬ ‫ﺑﻴﻨﻮا ﻣﺮد ﺑﺤﺴﺮت ز ﻏﻢ ﻧﺎﻧﯽ‬

‫دزد ﺗﻮ ﺷﺪ اﻳﻦ زﻣﺎﻧﻪﯼ رﻳﻤﻦ‬

‫ﺑﺲ دﻳﺒﻪ ﺧﺮﻳﺪﯼ و ﺧﺰ ادﮐﻦ‬ ‫ﻳﮏ ﺟﺎﻣﻪ ﺑﺨﺮ ﮐﻪ روح را ﺷﺎﻳﺪ‬

‫دﮔﺮ ﺑﺎرﻩ ﺷﺪ از ﺗﺎراج ﺑﻬﻤﻦ‬

‫ﺑﺘﺎن را ﭘﻴﺮهﻦ ﺑﺪرﻳﺪ ﺑﺮ ﺗﻦ‬ ‫ﺷﻬﺎن را ﺗﺎج زر ﺑﺮﺑﻮد از ﺳﺮ‬

‫ﭘﺮدﻩﯼ ﮐﺲ ﻧﺸﺪ اﻳﻦ ﭘﺮدﻩﯼ ﻣﻴﻨﺎﮔﻮن‬

‫ﮔﺮت اﻳﺪوﺳﺖ ﺑﻮد دﻳﺪﻩﯼ روﺷﻦ ﺑﻴﻦ‬

‫ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﺁوازﻩ ﺑﻮدﯼ‪ ،‬اﯼ روان‬

‫ﮔﺮدون ﻧﺮهﺪ ز ﺗﻨﺪ رﻓﺘﺎرﯼ‬

‫ﮐﺎﻳﻦ ﺳﻔﻠﻪ ﺑﮑﺲ ﻧﺪاد زﻧﻬﺎرﯼ‬ ‫زﻧﻬﺎر‪ ،‬ﻣﺨﻮاﻩ از ﺟﻬﺎن زﻧﻬﺎر‬

‫ﺳﻮد ﺧﻮد را ﭼﻪ ﺷﻤﺎرﯼ ﮐﻪ زﻳﺎﻧﮑﺎرﯼ‬

‫ﭼﻪ ﺑﻬﻴﭽﺶ ﻧﺸﻤﺎرﯼ و ﭼﻪ ﺑﺸﻤﺎرﯼ‬ ‫ﭼﺮخ دﻧﺪان ﺗﻮ ﺑﺸﻤﺮد ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ روز‬

‫ ﺗﺎ ﺑﺒﺎزار ﺟﻬﺎن ﺳﻮداﮔﺮﻳﻢ‬