Ang dagli ay isang anyong pampanitikan na maituturing na maikling maikling

kuwento. Bagamat walang katiyakan ang pinagmulan nito sa Pilipinas, sinasabing

lumaganap ito sa unang dekada ng pananakop ng mga Amerikano. Wala ring
nakatitiyak sa angkop na haba para masabing dagli ang isang akdang
pampanitikan. Subalit sinasabing kinakailangang hindi ito aabot sa haba ng isang
maikling kuwento. Kabilang sa kilalang mga manunulat ng dagli sina Iñigo Ed.
Regalado na may talipanpang Tengkeleng, Jose Corazon de Jesus, Rosauro
Almario (Ric. A. Clarin), Patricio Mariano, Francisco Laksamana, at Lope K. Santos.
Sa pananaliksik ni Rolando Tolentino, sinabi ni Teodoro Agoncillo na sumulpot ang
dagli noong 1902, kasabay ng pagkakalathala ng pahayagang Muling Pagsilang na
pinamahalaan ni Lope K. Santos, at nagpatuloy hanggang 1930. Ayon naman kay
E. Arsenio Manuel, nag-ugat ang dagli sa panahon ng pananakop ng mga Kastila.
Naging tampok ang mga ito sa mga pahayagang Espanyol at tinawag na
Instantaneas. Gayunman, hindi malinaw kung hinango nga ng mga manunulat sa
Tagalog ang ganitong anyo mula sa mga Español dahil hindi pa malinaw noon
kung anong uri ang itatawag sa akdang anyong prosa ngunit patula ang himig.
Nagkaroon lamang ng linaw ang anyong prosang gaya ng maikling kuwento at
nobela pagsapit ng 1920, at mula rito'y lalong sumigla ang pagpapalathala ng
dagling nasa ilalim ng sagisag-panulat Ayon kay Aristotle Atienza, malaking bilang
ng mga dagli na nakalap nila ni Tolentino para sa antolohiyang “Ang Dagling
Tagalog: 1903-1936” ang tumatalakay sa karanasan ng mga lalaki sa isang
patriyarkal na lipunang kanilang ginagalawan. Karaniwan ding iniaalay ang dagli sa
isang babaeng napupusuan subalit may ilan ding ginamit ito upang ipahayag ang
kanilang mga damdaming makabayan at kaisipang lumalaban sa mananakop na
Amerikano. Sa obserbasyon ni Tolentino, nagpapalit-palit ang anyo ng dagli mula
sa harap na pahina ng mga pahayagan hanggang sa maging nakakahong kuwento
sa mga tabloid o tampok na kuwento (feature story) sa mga kolum, pangunahing
balita (headline) sa pahayagan, at telebisyon. Aniya, “na-transform na ang dagli,
hindi na ito tinawag na dagli at nagkaroon na ng ibang lehitimong pangalan at
katawagan—anekdota, slice-of-life, day-in-the-life, at iba pa at lehitimasyon
(pagpasok ng ganitong uri ng kwento sa media)
 Si Eros S. Atalia ay nagtapos sa Phililippine
Normal University noong 1996 sa kursong Bachelor of Secondary
Education Major in Filipino at tumangap ng Balagtas Award.
Tinanghal bilang pinakamahusay na major mula 1994-1996.
Nagwagi ang kanyang tulang “Maririing Tusok ng Kalawanging
Karayom sa Nagngangalit na Ugat” ng Unang gantimpala sa
Pambansang Patimpalak sa Pagsulat ng Tula ng Pandaylipi Ink.,
noong 1995. Naging manunulat sa The Torch (Ang Opisyal na
Pamahayagang Pangkampus ng PNU) mula 1993-1995. Naging
contributor din siya sa mga pambansang tabloids. Kinilala ng
Komisyon sa Wikang Filipino, Talaang Ginto ang kanyang tula
“Maglaba ay Di Biro” bilang ikalawang gantimpalang banggit
noong 2004 at sa taon din iyon ay nagwagi ng ikatlong
Gantimpala para sa Gawad Collantes sa Sanaysay na may
pamagat na “Ang Politika ng Wikang Pambansa: Mula sa Iba’t
Ibang Pagsipat at Paglapat (Paghimay, Pagbistay at Pagtugaygay
sa Suliranin ng Pilipinas sa Wika). Isa sa mga editor ng
“Kamasutra” salin sa Filipino at naging creative consultant ng
Asian Social Institute sa isang nilimbag na monograph.
Kasalukuyan nyang tinatapos ang kanyang Master of Arts in
Language and Literature Major in Filipino sa DLSU sa ilalim ng
SFA at nagtuturo ng Filipino sa Faculty of Arts and Letters,
University of Santo Tomas na kung saan ay Junior Associate siya
sa Center for Creative Writing and Studies.
 Nagtapos si Eros S. Atalia ng MALL-Fil sa DLSU noong 2008 at
BSE-Fil sa PNU noong 1996. Kinilala ng Komisyon sa Wikang Filipino ang
kanyang mga sanaysay at tula . Unang Gantimpala sa Pandaylipi Ink. sa
pagsulat ng tula noong 1995, Gawad Balagtas (PNU 1996), Unang
Gantimpala sa Don Carlos Palanca Memorial Awards for Literature (2006),
Gawad Soc Rodrigo (2007), Fellow sa UP-ICW Writers Workshop noong
2007. May akda ng Taguan Pung (kalipunan ng mga akdang di pambata)
at Manwal ng mga Napapagal (kopiteybol dedbol buk) (UST 2005) at
Peksman (mamatay ka man) Nagsisinungaling Ako (VPE 2007) at “Ligo na
U, Lapit na Me (VPE, 2009). Naging contributor sa mga pambansang
tabloid at naging kolumnista sa Remate. Naging Junior Researcher sa
Social Research Center, dating Junior Associate ng Center for Creative
Writing and Studies at nagtuturo ng Filipino at Filipino Journalism sa
Faculty of Arts and Letters, UST at Creative Writing sa Graduate school.