Trish Margarette Loo Caguioa VI – Lakaandula

Wikang Filipino
Gamitin , Mahalin !

Ako’y kabataang listo at masigla

At smart daw ako , iyon ang sabi nila
Sa wikang Ingles ay sadyang bihasa
At laging panlaban sa Inglesan tuwina.

Isang araw noon ako’y dadalo sa tipalak

Pagalingan sa Ingles na tulang pabigkas
Isang babaing gusgusin , maputla , at payat
Ang sumalubong sa akin na bigla sa aking nilalandas.

“ Oh , my God !” nasabi ko sa laki ng pagkagulat

May sinasabi siya sa akin , di ko nga lang matalastas
“ I don’t care! Anyway she’s just a trush “
At magpapatuloy na sana ako sa paglakad.

Ngunit ang mata niyang malamlam at nakalahad na pald

At malungkot niyang mukha na wari’y humihingi ng habag
Ang sabi niya sa tinig na sumsasamo at matapat ,
“Anak , aking anak , ang hiling ko ay paglingap !

Tanong ko’y , “ Sino po ba kayo at saan kayo buhat ?

Nasa’n pong mga anak na sa inyo’y dapat lumingap ? “
Tugon niya’y , “ Mga anak ko’y lumimot nang ganap
Nang buong pagmamalaking sa Ingles ay umakap !

“ Nalimot na ng mga anak ko , kanilang Inang Wika

Ayaw nang gamitin at tila ikinahihiya ! “
Sukat sa sinabi ng babaing yayat at maputla
Nagising sa puso ko , matinding pagkapahiya.

Pagkat ako’y isa pala sa anak na binabanggit

Na wikang Filipino’y hindi ko ginagamit
Walang alam na gamitin kundi Espanyol at Ingles
At sa wikang Filipino , dila ko ay pilipit .

Ako ay nagsisi sa aking malaking sala

Buong lungkot kong itinangis ang pagkukulang sa kanya
Sa Inang Wikang Mahal na bayan kong sinisinta
May iba – ibang barayti man , ngunit iisa ang diwa.

Napukaw sa puso’t isipan , marangal na damdamin

Inang Wikang Filpino nararapat kalingain
Sana , kayo , tayong lahat , mabuklod sa banal na layunin
Wikang Pambansang Filipino ay gamitin at mahalin
Trish Margarette Loo Caguioa VI – Lakaandula

Wikang Filipino
Gamitin , Mahalin !

Ako’y kabataang listo at masigla

At smart daw ako , iyon ang sabi nila
Sa wikang Ingles ay sadyang bihasa
At laging panlaban sa Inglesan tuwina.

Isang araw noon ako’y dadalo sa tipalak

Pagalingan sa Ingles na tulang pabigkas
Isang babaing gusgusin , maputla , at payat
Ang sumalubong sa akin na bigla sa aking nilalandas.

“ Oh , my God !” nasabi ko sa laki ng pagkagulat

May sinasabi siya sa akin , di ko nga lang matalastas
“ I don’t care! Anyway she’s just a trush “
At magpapatuloy na sana ako sa paglakad.

Ngunit ang mata niyang malamlam at nakalahad na pald

At malungkot niyang mukha na wari’y humihingi ng habag
Ang sabi niya sa tinig na sumsasamo at matapat ,
“Anak , aking anak , ang hiling ko ay paglingap !

Tanong ko’y , “ Sino po ba kayo at saan kayo buhat ?

Nasa’n pong mga anak na sa inyo’y dapat lumingap ? “
Tugon niya’y , “ Mga anak ko’y lumimot nang ganap
Nang buong pagmamalaking sa Ingles ay umakap !

“ Nalimot na ng mga anak ko , kanilang Inang Wika

Ayaw nang gamitin at tila ikinahihiya ! “
Sukat sa sinabi ng babaing yayat at maputla
Nagising sa puso ko , matinding pagkapahiya.

Pagkat ako’y isa pala sa anak na binabanggit

Na wikang Filipino’y hindi ko ginagamit
Walang alam na gamitin kundi Espanyol at Ingles
At sa wikang Filipino , dila ko ay pilipit .

Ako ay nagsisi sa aking malaking sala

Buong lungkot kong itinangis ang pagkukulang sa kanya
Sa Inang Wikang Mahal na bayan kong sinisinta
May iba – ibang barayti man , ngunit iisa ang diwa.

Napukaw sa puso’t isipan , marangal na damdamin

Inang Wikang Filpino nararapat kalingain
Sana , kayo , tayong lahat , mabuklod sa banal na layunin
Wikang Pambansang Filipino ay gamitin at mahali