Hindi biro ang pagiging isang OFW.

Sa kabila nito, marami sa ating mga kababayang

Pilipino ang nangingibangbayan upang doon kumayod at maging OFW. At masasabi natin na ang
kanilang pagtatrabaho sa malayong lugar ay isang sakripisyo. Minsan, ito rin ay isang paraan ng
pagbubuwis ng kanilang buhay. Iniwan nila ang kanilang anak o pamilya upang makapagtrabaho
at mabigyan sila ng sapat na oangangailangan.

Para sakin hindi mapalad ang isang anak ng ofw nq makapunta sa ibang bansa upang makita ang
kqnilang mga magulang. Oo, makikita, mayayakap,makakausap man nila ito pero itoy sa
kakaunting oras lamang. Mabibisita mo nga sila, makakasama mo ba ng pangmatagal? Sobrang
hirao talaga na mawalay sa iyong pamilya pero habang may oras sana ay sulitin na nila. Pwede
ring mapalad sila sapagkat sa haba ng oanahon na makawalay ang anak at ang kanyang
magulang na ofw, sa wakas sila ay magkikita at makakapasyal pa sa ibang bansa. Sino ang ba
naman ang hindibsasaya na sa haba ng oanahon sa wakas ay kasama mo na ang magulang mo at
kayobaybpwede pang mamasyal

Ano kaya ang pakiramdam na di mo kasama ang iyong ama o ina sa mahabang oanahon? Ano kaya ang
pakiramdam ng sa haba ng panahon ay kakakasama mo ang iyong magulang? Di man ako makarelate
pero ito lang masasabi ko; Ang mga anak at pamikya ng ofw ang kanilangblakas upang ipagpatuloy ang
kanilang trabaho sa ibang bansa.