* Isa sa mga Kulturang Pilipino na nagsasama ng mga impluwensya mula sa mga imigrante at

mananakop. •

* Binuo habang ang mga Pilipino ay nagtatrabaho sa bukid, ipinagdiriwang ang mga
kapistahan, ani, pagsilang at kasalan. •

* Ang anyo ng mga sayaw ay kumakatawan sa mga ritwal, pista, ani at iba pa. •

* Mula sa panliligaw na sayaw hanggang sa mga naglalarawan ng iba't ibang elemento ng

kalikasan, maraming iba't ibang mga sub-genre na umiiral sa loob ng Pilipinas pambayang
sayawan.

Ang Pilipinas ay maraming mga tanyag na katutubong sayaw na nagbago at nagbago nang sila
ay napasa mula sa salin-lahi hanggang sa henerasyon.
Bagaman ang isang partikular na sayaw ay maaaring gumanap nang naiiba mula sa isang rehiyon
hanggang sa susunod, nananatili itong totoo sa mga ugat nito. Imposibleng malaman kung
eksaktong eksaktong pagsayaw ang naging bahagi ng buhay sa Pilipinas. Maraming mga
tradisyonal na sayaw ang idinisenyo upang pasalamatan ang mga diyos para sa mga natural at
agrikultura na mga kaganapan, tulad ng ulan at pag-aani. Ang mga sayaw ay ginanap sa mga
kapistahan at mga alaala ng mga nakaraang tagumpay ng militar, at ginagawa pa rin sa
pagdiriwang ng mga kapanganakan at kasalan sa modernong panahon. Maraming mga
modernong sayaw ng katutubong
Nagtatampok pa rin ang mga kapistahan ng mga sinaunang sayaw na ginanap sa kasuutan ng
panahon ng tribo ng Pilipinas.
Mayroong ilan sa mga pinakasikat na sayaw sa bawat rehiyon mula sa Luzon, Visayas at
Mindanao

Carinosa - isang salitang naglalarawan ng isang mapagmahal, palakaibigan at kagiliw-giliw na

kababaihan. Ang sayaw na ito ay ginanap sa malandi. Ang mga mananayaw ay gumagawa ng
maraming mga nakakaakit na paggalaw habang nagtatago sila sa likuran ng mga tagahanga o
panyo at sumilip sa isa't isa. Ang kakanyahan ng sayaw ay ang panliligaw sa pagitan ng
dalawang nagmamahalan.

Ang Banga o sayaw ng palayok ay isang kontemporaryong pagganap ng Kalinga ng Mountain

Province sa Pilipinas. Ang sayaw na ito ay naglalarawan ng languid na biyaya ng isang tribo
kung hindi man kilala bilang mabangong mandirigma. -Ang sayaw na ito ay nagpapakita ng mga
kababaihan ng Igorot patungo sa ilog upang makuha ang pang-araw-araw na supply ng tubig
para sa kanilang pamilya. Ipinapakita nito ang kasanayan at lakas ng mga kababaihan dahil
magdadala sila ng mabibigat na nakalaglag na mga kaldero (banga) na puno ng tubig

maglalatik - isang sayaw na digmaang pandigma na naglalarawan ng isang laban sa karne ng

niyog, isang napakataas na pagkain. Ang sayaw ay nasira sa apat na bahagi: dalawa na
nakatuon sa labanan at dalawa na nakatuon sa pakikipagkasundo. Ang mga kalalakihan ng
sayaw ay nagsusuot ng mga shell ng niyog bilang bahagi ng kanilang mga costume, at
sinampal nila ito sa ritmo kasama ang musika. Ang Maglalatik ay sumayaw sa prosesong
pangrelihiyon sa pista ng Biñan bilang alay sa San Isidro de Labrador, ang patron saint ng mga
magsasaka.

Ang salitang pandanggo ay nagmula sa sayaw na Espanyol na "fandango" na nailalarawan sa

buhay na mga hakbang at pumapalakpak habang sinusundan ang magkakaibang ¾ pagkatalo.
Ang Pandanggo ay nangangailangan ng mahusay na kasanayan sa pagbabalanse upang
mapanatili ang katatagan ng tatlong tinggoy, o mga lampara ng langis, na inilalagay sa ulo at
sa likod ng bawat kamay. Ang sikat na sayaw ng biyaya at balanse na nagmula sa Lubang
Island, Mindoro

-isang tanyag na sayaw sa Marikina, Rizal sa panahon ng mga Kastila. Ang Balse (valse sa
Espanyol) ay nangangahulugang waltz. Ang sayaw na ito ay isinagawa pagkatapos ng lutrina
(isang prosesyon sa relihiyon) at ang musika na kasama ng mga mananayaw ay nilalaro ng
musikong bungbong (mga musikero na gumagamit ng mga instrumento na gawa sa kawayan)

Ito ay nagmula sa mga salitang Jota at valse. Ang Jota ay isang tanyag na sayaw na ipinakilala
sa Pilipinas ng mga Kastila. Ang ibig sabihin ni Valse ay waltz, isang hakbang o sayaw sa 3/4
oras. Ang masiglang sayaw ng festival na ito ay nagmula sa Camohaguin, Gumaca, Quezon
(dating Tayabas)

Makonngo -
-isang sayaw na komiks mula sa Santa Maria, Bulacan. Ang Makonggo ay nagmula sa salitang
Tagalog na chonggo o unggo na nangangahulugang unggoy. Sa sayaw na ito, ginagaya ng
dancer ang isang unggoy - ang mga katangian ng paggalaw, kilos, grimaces, atbp kapag ito ay
nasa isang masaya, mapaglarong o galit na kalagayan, habang ito ay naglalaro, kumakain, o
nagpapahinga. Isang tao lang ang gumaganap ng sayaw na ito. Karamihan sa kanyang mga
paggalaw ay ang kanyang sariling mga improvisasyon.
Ang Tinikling ay nangangahulugang "sayaw ng kawayan" sa Ingles. Ang sayaw ay ginagaya ang
paggalaw ng mga ibon ng tikling habang naglalakad sila sa pagitan ng mga damo ng mga damo,
tumatakbo sa mga sanga ng puno, o umigtad ng mga traps ng kawayan na itinakda ng mga
magsasaka ng palay. Ang mga mananayaw ay ginagaya ang maalamat na biyaya ng ibon at bilis
sa pamamagitan ng kasanayang ganap na mapaglalangan sa pagitan ng malalaking mga kawayan
ng kawayan

Ang Kuratsa ay lubos na pinapaboran ng mga mamamayan ng Waray ng rehiyon ng Eastern

Visayan sa Pilipinas. Mahigpit na pagsasalita, Ang Kuratsa ay dapat gawin ang amenudo; iyon
ay, isang pares lamang ang sumasayaw dito. ang Kuratsa ay gayunpaman, ibang-iba sa paraan ng
pagpapatupad sa katapat ng Mexico.

- isang sayaw na inspirasyon sa ballroom mula sa Espanya mula sa lalawigan ng Bohol ng

Pilipinas. Bagaman ang mazurka ay ang pambansang sayaw ng Poland, ito ay ligaw na tanyag sa
buong Europa noong ika-19 na siglo at maging sa mga kolonyal na lupain sa ibang bansa.

Ito ay tanyag na kilala sa Capiz at isinasagawa sa anumang sosyal na pagtitipon ng mga taong
naninirahan sa mga bundok ng Capiz sa mga baryo ng Tapas at Panitan at din sa bayan ng Panay.