Morareng, Jin Riquisha A.

Ang Kanilang Pag-uwi

Ang pagpasok ng mga estudyante sa paaralan ay nakapagbibigay ng iba’t-ibang klaseng emosyon lalo na sa unang araw nila. Isa ito sa
mga karanasang hindi malilimutan ng mga tao hanggang sakanilang pagtanda, ang daang papuntang paaralan, ang kaba na nararamdaman habang
nasa loob ng klase, ang malalakas na tawanan kapag kasama ang mga kaibigan at walang makapagpapantay sa kasiyahang nararamdaman kapag
tapos na ang klase at makakabalik na ang mga mag-aaral sa kanilang mga bahay at maikwento sa kanilang pamilya ang experience nila sa unang
araw ng klase.

Ang Tocucan Elementary School ay Sa tuwing recces, lunch at uwian

matatagpuan sa Pakang, isang sitio ng
barangy Tocucan, Bontoc, Mountain Province
at ito ay ___ nang nakatayo. Sa pag-aaral ng
mga estudyante doon ay hindi lang kaalaman
ang kanilang nakamit sapagkat doon rin nila
natutunan kung paano makitungo sa kapwa
nilang estudyante at kung saan nabuksan ang
kanilang mga mata at isip sa kung ano ang
totoong buhay sa labas ng kanilang tahanan.
Karamihan sa mga estudyante ay
ay makikita ang mga estudyanteng
laging dumadaan sa napakahabang kalsada
laging nakakalat sa “basketball court” ng
para paka-uwi. Ang iba naman ay isang
Tocucan. Walang katapusang tawanan,
napakahaba at steep na daan ang linalakad
kwentuhan at takbuhan hanggang sa sila
araw-araw. Sa pagpunta palang ng paaralan
ay sisigawan ng kanilang mga guro ng,
at pag-uwi ng bahay ay nakakapagod na
“shumaar et man ty ngan et na urash ta
ngunit ito ay ininda ng mga estudyante ng
achi kayo kesh maana-anap!”
pitong taong pag-aaral sa Tocucan
Elementary school at karamihan naman sa
kanila ay nakapagtapos.
Morareng, Jin Riquisha A.

Sa pag-akyat ng daan ay hindi Magagandag ngiti at masayang

maiwasan ang mabibigat na paghinga sisigaw ng “ma waday ak et!” kahit
at tumatagaktak na pawis kayat sa nasa labas palang ng gate. Tatakbo
isang bato ay doon nagpapahinga ang papasok at ikwekwento agad ang mga
mga mag-aaral. Ninanamnam ang ginawa sa paaralan habang sila ay
masarap na hanging dumadaan habang nakangiting nakikinig. Dito nila
nagkwekwentuhan at naglolokohan. marardaman na sila ay nasa isang
Magkakaiba man sila ng dadaanan tahanan.
pagkatapos nito ay masaya parin sila
sapgkat malapit na sila sa kanilang mga
pamilya.

Nakakalungkot at mahirap isipin na lahat ng bagay ay nagbabago. Lahat ng tao ay tumatamda at sa kanilang pagtanda ay
wala na silang oras para magawa muli ang mga masasayang ala-ala na ginawa nila. Ngunit sa pagtanda nila ay may susunod namang
henerasyon ang maglalaro sa kung saan sila naging masaya, magpapahinga kung saan sila dating napgpapahinga at iba pa. Hindi
naman mawawala ala-ala dahil kahit ilang taon na ang lumipas ay nasa utak parin natin ito.