Kaligayahan, Kagandahang-Loob /

Kabutihan at Pagkatao ng Tao

Ang Kabutihan o kagandahang-loob ng indibidwal ay

tunay na nag-uugat sa kaniyang pagkatao. Likas sa tao ang
pagiging maganda o mabuti dahil may paniniwala na ang
lahat ng nilikha ng Diyos ay kaaya-aya, maayos at may
angking kabutihan. Kaya naman ang tao ay ginawa bilang
tagapangasiwa ng mga nilalang dito sa sanlibutan.
Ang tao bilang persona ayon kay Santo Tomas de
Aquinas ay indibidwal na maaaring tumindig sa sarili niya
dahil sa kaniyang kamalayan at kalayaan. Ang tao dahil siya
ay persona ay orihinal ang kabutihan at ang paggawa ng
mabuti ay pagpakapersona o pagpapakatao (Dy, 2012).
Ang angking kabutihan o kagandahang-loob ng tao ay
nakaugat sa kaniyang loob. Ang loob ng tao ang siyang
nagsisilbing munting tinig na gagabay o gumagabay sa bawat
kilos nito. Ang pagkakaroon ng likas na kagandahang-loob
ang magbibigay-daan para sa pakikipagkapuwa. At ang
pakikipagkapwa-tao ang siyang magbibigay ng kaligayahan
sa tao na siyang huling layunin o hantungan niya.
 Ang Kabutihan o Kagandahang-loob
bilang Ekspresyon ng Mga Magandang
Buhay
Ang kagandahang-loob sa kapuwa ay isang ekspresyon
ng kagandahan ng buhay. Ang kabutihan o kagandahang
loob ay maipaliliwanag sa iba’t ibang pagkaunawa:
1. Ang tao ay nilikhang kawangis ng Diyos na manlilikha.
Ang kagandahang-loob o kabutihan ay likas na kaloob ng
Diyos sa tao. Kaya naman ang tao ay pinagkalooban ng
ispiritwal at material na kabutihan.
2. Ang kabutihan o kagandahang-loob ay ang pinag-
uugatan ng mabuti at magandang pag-iisip, damdamin at
gawa ng tao habang namumuhay ito nang matiwasay
3. Ang kabutihan o kagandahang-loob ay hindi magiging
ganap kung hindi Ito maipamamalas sa iba. Ito ay
nararapat na magmula sa kalooban at maibahagi sa
kapwa para sa kabutihang panlahat.
4. Ang kabutihan o kagandahang-loob at mabuting buhay ay
nakasalalay sa antas ng kamalayan o pang-unawa kung
ano nga ba talaga ang mabuti. (Alejo, 1990)

Ang Kabutihan o Kagandahang-loob sa

Kapwa
Ang tao upang maging makatao ay nararapat na tunay na
mabuti sa kapwa. Ang kagandahang- loob ay hindi patungkol
sa sarili lamang. Sa halip, ito ay patungo sa kabutihang
panlahat. Ang tunay na paggawa ng kabutihan o
kagandahang-loob ay nangangailangan ng pagsasakripisyo.
Dumarating sa punto na kailangang kalimutan mo ang sarili
alang-alang sa ikabubuti ng iba.
Ang kagandahang-loob ay Kadalasan ang paggawa ng
matutunghayan sa iba’t kabutihan ay nagkakaroon ng
ibang pa pamamaraan ng limitasyon. Nanaisin na lamang
pagmamahal at pagkalinga natin gumawa o magpakabuti
sa kapuwa. Makikita rin ito sa mga taong alam nating
sa maayos at mapayapang masusuklian ang hating
pamumuhay o pakikitungo ginawa. Sa pagkakataong
sa kapitbahay at iba pang masusubok ang ating
pagpapakatatao: kung likas
kasapi ng pamayanan.
tayong may kabutihan o
Maipamamalas din ito sa kagandahang loob.
pamamagitan ng
pagmamalasakit sa mga palaboy sa lipunan. Ang
kagandahang-loob ay di lamang para sa tao kundi sa ating
kalikasan na nangangailangan ng ating pag-aaruga.