Διδακτορικό (βασικό κείμενο)

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
ΤΟΜΕΑΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΤΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΩΝ
Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών ∆ιαστασιολόγησης κατά την

Σεισµική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση. ∆ιερεύνηση
Μεθόδων και Έλεγχος της Ανελαστικής Απόκρισης
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΩΣΤΙΝΑΚΗΣ
Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ.,
Μεταπτυχιακό ∆ίπλωµα Ειδίκευσης στον Αντισεισµικό Σχεδιασµό Τεχνικών Έργων
Α.Π.Θ.
∆Ι∆ΑΚΤΟΡΙΚΗ ∆ΙΑΤΡΙΒΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2011
ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Ιωάννης Αβραµίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.

Ασηµίνα Αθανατοπούλου, Καθηγήτρια Α.Π.Θ.
Κοσµάς-Αθανάσιος Στυλιανίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.
ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Γεώργιος Μανώλης, Καθηγητής Α.Π.Θ.

Ιωάννης ∆ουδούµης, Καθηγητής Α.Π.Θ.
Ευριπίδης Μυστακίδης, Αναπλ. Καθηγητής Π.Θ.
Αναστάσιος Σέξτος, Επίκ. Καθηγητής Α.Π.Θ.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Γ. ΚΩΣΤΙΝΑΚΗΣ
Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών

∆ιαστασιολόγησης κατά την Σεισµική Ανάλυση
µε Χρονική Ολοκλήρωση. ∆ιερεύνηση Μεθόδων
και Έλεγχος της Ανελαστικής Απόκρισης
∆Ι∆ΑΚΤΟΡΙΚΗ ∆ΙΑΤΡΙΒΗ
Υποβλήθηκε στο Τµήµα Πολιτικών Μηχανικών

του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης
© Κωνσταντίνος Γ. Κωστινάκης
© Α.Π.Θ.
Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών ∆ιαστασιολόγησης κατά την

Σεισµική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση. ∆ιερεύνηση Μεθόδων
και Έλεγχος της Ανελαστικής Απόκρισης
ISBN
«Η έγκριση της παρούσας ∆ιδακτορικής ∆ιατριβής από το Τµήµα Πολιτικών

Μηχανικών του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης δεν υποδηλώνει
αποδοχή των γνωµών του συγγραφέως» (Ν. 5343/1932, άρθρο 202, παρ. 2)
Στους γονείς µου, Γεώργιο και Κυράννα
ΠΡΌΛΟΓΟΣ i
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Σύµφωνα µε την πλειονότητα των σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών

οι µέθοδοι ανάλυσης των κατασκευών λόγω σεισµικής διέγερσης
διακρίνονται σε δύο µεγάλες κατηγορίες, τις ελαστικές ή γραµµικές και τις
ανελαστικές ή µη γραµµικές µεθόδους. Στις περισσότερες περιπτώσεις µόνο
οι ανελαστικές µέθοδοι ανάλυσης είναι αυτές που µπορούν να εξασφαλίσουν
την κατά το δυνατόν ρεαλιστική αποτίµηση της µηχανικής συµπεριφοράς των
κατασκευών υπό ιδιαίτερα υψηλές εντάσεις που πλησιάζουν τα όρια αντοχής
και αστοχίας τους, όπως π.χ. συµβαίνει σε πολλές περιπτώσεις σεισµικών
καταπονήσεων. Ωστόσο, οι περισσότεροι σύγχρονοι κανονισµοί επιχειρούν
να προσεγγίσουν τη συµπεριφορά των φορέων έναντι σεισµού µε τη χρήση
ελαστικών µεθόδων ανάλυσης. Βασικότερες αιτίες για την παραπάνω επιλογή
είναι από τη µια το γεγονός ότι οι ανελαστικές µέθοδοι ανάλυσης
περιλαµβάνουν πληθώρα αβεβαιοτήτων που καθιστούν πολλές φορές
προβληµατική την ακρίβεια των αποτελεσµάτων τους και από την άλλη το
µεγάλο υπολογιστικό κόστος των εν λόγω µεθόδων.
Μία από τις ελαστικές µεθόδους αντισεισµικού υπολογισµού των
κατασκευών που προβλέπεται σε πολλά σύγχρονα κανονιστικά κείµενα είναι
και η ελαστική ανάλυση µε χρονική ολοκλήρωση. Κατά την εφαρµογή της
συγκεκριµένης µεθόδου παρουσιάζονται προβλήµατα που αφορούν στον
τρόπο επιλογής των κατάλληλων σεισµικών διεγέρσεων, στη µέθοδο
ανακλιµάκωσης των επιταχυνσιογραφηµάτων µε βάση το φάσµα του
κανονισµού, στη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής διέγερσης, στη µέθοδο
επαλληλίας των αποκρίσεων λόγω των δύο ή τριών σεισµικών συνιστωσών,
καθώς και στον τρόπο επιλογής των τελικών εντασιακών µεγεθών που
απαιτούνται για τη διαστασιολόγηση του φορέα.
Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να συµβάλει στην επίλυση µερικών από
τα παραπάνω προβλήµατα. Πιο συγκεκριµένα, προτείνονται οκτώ µέθοδοι
επιλογής των εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για τον υπολογισµό του
διαµήκους οπλισµού στοιχείων από οπλισµένο σκυρόδεµα κατά την
εφαρµογή της ελαστικής ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Επισηµαίνεται
ότι ο τρόπος µε τον οποίο διατυπώνονται οι προτεινόµενες µέθοδοι αφορά σε
δοµικά στοιχεία οπλισµένου σκυροδέµατος, αφού το σκυρόδεµα αποτελεί το
υλικό δόµησης της συντριπτικής πλειοψηφίας των κτιρίων της Ελλάδας.
Επίσης, οι µέθοδοι που προτείνονται αναφέρονται στη διαστασιολόγηση για
µεγέθη ορθής έντασης (υπολογισµός διαµήκους οπλισµού), καθώς αποτελεί
την πιο σύνθετη περίπτωση διαστασιολόγησης, δεδοµένου ότι πρέπει να
ληφθούν υπόψη τρία εντασιακά µεγέθη (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική
δύναµη). Πέντε από τις προτεινόµενες µεθόδους βασίζονται στην εφαρµογή
∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

ΠΡΌΛΟΓΟΣ ii
των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής διέγερσης κατά µήκος των

κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου, ενώ οι υπόλοιπες τρεις λαµβάνουν
υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης, δηλαδή τη γωνία για την οποία
προκύπτει η µεγαλύτερη τιµή για κάποιο συγκεκριµένο εντασιακό µέγεθος.
Στη συνέχεια, οι προτεινόµενες µέθοδοι επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης εφαρµόζονται σε τρία µονώροφα κτίρια και
γίνεται συγκριτική αξιολόγηση του οπλισµού που προκύπτει. Πρέπει να
επισηµανθεί ότι για τις αναλύσεις επιλέχτηκαν τυπικοί µονώροφοι φορείς,
καθώς από τη µια ο µεγάλος όγκος των υπολογισµών καθιστούσε ιδιαιτέρως
δύσκολη τη µελέτη κτιρίων µε περισσότερα δοµικά στοιχεία, ενώ από την
άλλη η εφαρµογή των µεθόδων που προτείνονται στα συγκεκριµένα κτίρια
που αποτελούν τυπικούς φορείς οπλισµένου σκυροδέµατος µπορεί να
οδηγήσει σε αξιόπιστα συµπεράσµατα.
Επίσης, πραγµατοποιούνται ανελαστικές αναλύσεις µε χρονική
ολοκλήρωση µε στόχο την αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων σε
επίπεδο µετελαστικής συµπεριφοράς.
Με την περαίωση της διατριβής θα ήθελα να ευχαριστήσω θερµά όσους

συνέβαλαν στην επιτυχή ολοκλήρωσή της, και ειδικότερα:
Τον επιβλέποντα καθηγητή µου κ. Ιωάννη Αβραµίδη για την αµέριστη
συµπαράσταση και την καθοδήγησή του κατά την εκπόνηση της παρούσας
διατριβής, χωρίς τη συµβολή του οποίου θα ήταν αδύνατη η ολοκλήρωσή
της.
Την καθηγήτρια κ. Ασηµίνα Αθανατοπούλου για την πολύτιµη
καθοδήγησή της και για το ενδιαφέρον που έδειξε καθ΄ όλη τη διάρκεια
εκπόνησης της διατριβής. Η συνεισφορά της υπήρξε καθοριστική για την
ολοκλήρωση της εργασίας.
Τον καθηγητή κ. Κοσµά – Αθανάσιο Στυλιανίδη, ο οποίος µε τις ουσιώδεις
υποδείξεις του, συνετέλεσε στην πληρέστερη παρουσίαση του θέµατος.
Τα µέλη της εξεταστικής επιτροπής, οι παρατηρήσεις των οποίων
συνέβαλλαν στη διαµόρφωση του τελικού κειµένου.
Τον καθηγητή κ. Ανδρέα Κάππο, ο οποίος συνέβαλε σηµαντικά στη
διεξαγωγή των ανελαστικών αναλύσεων παραχωρώντας µου το πρόγραµµα
RUAUMOKO, µε τη βοήθεια του οποίου πραγµατοποιήθηκαν οι εν λόγω
αναλύσεις.
Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω το Εργαστήριο Στατικής και ∆υναµικής
των Κατασκευών του Τµήµατος Πολιτικών Μηχανικών του Α.Π.Θ., το οποίο
µε αγκάλιασε από την πρώτη µέρα. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τους υποψήφιους
διδάκτορες που µαζί περάσαµε πολλές ευχάριστες και δυσάρεστες στιγµές,
τις οποίες θα θυµόµαστε για πάντα.

ΠΡΌΛΟΓΟΣ iii
Περισσότερο απ’ όλους θα ήθελα να ευχαριστήσω µέσα από την καρδιά

µου τους γονείς µου Γεώργιο και Κυράννα, καθώς και την αδερφή µου
∆έσποινα, για την αδιάκοπη στήριξή τους, χωρίς την οποία δε θα ήταν
δυνατό να ολοκληρώσω την παρούσα διατριβή.
Θεσσαλονίκη, ∆εκέµβριος 2010 Κωνσταντίνος Γ. Κωστινάκης

ΠΡΌΛΟΓΟΣ iv

ΠΕΡΙΛΗΨΗ v
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Μία από τις µεθόδους σεισµικής ανάλυσης των κατασκευών που

προβλέπεται σε πολλά σύγχρονα κανονιστικά κείµενα είναι και η ελαστική
ανάλυση µε χρονική ολοκλήρωση. Κατά την εφαρµογή της εν λόγω
ανάλυσης χρησιµοποιούνται ζεύγη ή τριάδες επιταχυνσιογραφηµάτων και
γίνεται βήµα προς βήµα υπολογισµός της απόκρισης του φορέα (εντασιακών
µεγεθών και µετακινήσεων), ενώ ακολουθεί διαστασιολόγηση µε τις κλασικές
µεθόδους υπολογισµού του διαµήκους οπλισµού.
Όπως είναι γνωστό, για τον υπολογισµό του διαµήκους οπλισµού των
υποστυλωµάτων Ο/Σ, η οποία αποτελεί και την πιο σύνθετη περίπτωση
διαστασιολόγησης, πρέπει να ληφθεί υπόψη η ταυτόχρονη δράση των τριών
εντασιακών µεγεθών που αναπτύσσονται σε µία διατοµή (δύο ροπές κάµψης
και µία αξονική δύναµη). Ωστόσο, οι τιµές των παραπάνω µεγεθών που
υπολογίζονται µε τη βοήθεια της ελαστικής ανάλυσης µε χρονική
ολοκλήρωση αποτελούν συνάρτηση του χρόνου. Επίσης, είναι γνωστό ότι τα
τρία εντασιακά µεγέθη δε λαµβάνουν ταυτόχρονα τη µέγιστη τιµή τους.
Επιπλέον, δεν υπάρχει συγκεκριµένη διεύθυνση της διέγερσης που να
µεγιστοποιεί και τα τρία εντασιακά µεγέθη απόκρισης. Συνεπώς, τίθεται το
ζήτηµα της δόκιµης (ασφαλούς, αλλά όχι υπερβολικά συντηρητικής)
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης, το οποίο δεν
αντιµετωπίζεται µε σαφήνεια από τα σύγχρονα κανονιστικά κείµενα.
Στην παρούσα εργασία, η οποία έχει ως στόχο να συµβάλει στη
διερεύνηση του παραπάνω προβλήµατος, προτείνονται οκτώ µέθοδοι
επιλογής των εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για τον υπολογισµό του
διαµήκους οπλισµού στοιχείων από Ο/Σ κατά την εφαρµογή της ελαστικής
ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Πέντε από τις µεθόδους βασίζονται στην
εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής διέγερσης κατά µήκος
των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου, ενώ οι υπόλοιπες τρεις
λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης, δηλαδή τη γωνία
για την οποία προκύπτει η µεγαλύτερη τιµή για κάποιο συγκεκριµένο
εντασιακό µέγεθος.
Κατόπιν, επιλέγονται τρία µονώροφα κτίρια από Ο/Σ, ένα εκ των οποίων
εµφανίζει διπλή ελαστική και αδρανειακή συµµετρία, ενώ τα άλλα δύο είναι
µεν ελαστικώς συµµετρικά, αλλά παρουσιάζουν εκκεντρότητα µάζας. Τα τρία
κτίρια υποβάλλονται σε µεγάλο πλήθος σεισµικών διεγέρσεων, οι οποίες
ανακλιµακώθηκαν µε βάση το φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003, και
διενεργούνται ελαστικές αναλύσεις µε χρονική ολοκλήρωση. Ακολουθεί
υπολογισµός του απαιτούµενου διαµήκους οπλισµού σε όλες τις κρίσιµες
διατοµές των δοκών και των υποστυλωµάτων, καθώς και του συνολικού

ΠΕΡΙΛΗΨΗ vi
βάρους του διαµήκους ολισµού που προέκυψε από την εφαρµογή των οκτώ
προτεινόµενων µεθόδων και πραγµατοποιείται συγκριτική αξιολόγησή των
αποτελεσµάτων. Επιπλέον, έγινε στατιστική επεξεργασία των αποτελεσµάτων
µε στόχο να διερευνηθούν οι διατάξεις των κανονιστικών κειµένων που
αφορούν στον αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που απαιτούνται για τη
διαστασιολόγηση µε τη βοήθεια της ελαστικής ανάλυσης µε χρονική
ολοκλήρωση.
Στη συνέχεια, επιλέγεται ένα από τα τρία κτίρια που διαστασιολογήθηκαν
έναντι κάµψης µε τη βοήθεια των οκτώ προτεινόµενων µεθόδων, και
πραγµατοποιούνται ανελαστικές αναλύσεις µε χρονική ολοκλήρωση
χρησιµοποιώντας 16 ζεύγη επιταχυνσιογραφηµάτων. Οι αναλύσεις
διενεργήθηκαν για διαξονική διέγερση, λαµβάνοντας υπόψη 72 διαφορετικές
γωνίες πρόσπτωσης (περιστροφή διέγερσης ανά 5ο) και 4 διαφορετικές
εντάσεις των διεγέρσεων. Στόχος των παραπάνω αναλύσεων είναι η
συγκριτική αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων σε επίπεδο
µετελαστικής συµπεριφοράς, η οποία πραγµατοποιείται µε τη βοήθεια των
τοπικών δεικτών βλάβης κάθε διατοµής ελέγχου, καθώς και του ολικού
δείκτη βλάβης του κτιρίου που υπολογίζεται µε δόκιµες µεθόδους της
βιβλιογραφίας.
Τα αποτελέσµατα των αναλύσεων έδειξαν ότι ο απαιτούµενος διαµήκης
οπλισµός τόσο των στύλων όσο και των δοκών επηρεάζεται σηµαντικά από
τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Οι
αποκλίσεις στα ποσοστά οπλισµού που υπολογίστηκαν µε τις διαφορετικές
µεθόδους εξαρτώνται από την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη
σεισµική διέγερση. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι ο απαιτούµενος διαµήκης
οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά όχι µόνο από το πλήθος των σεισµικών
διεγέρσεων που λαµβάνονται υπόψη (3 ή 7 καταγραφές), αλλά και από την
επιλογή αυτών των καταγραφών. Αναφορικά µε τις ανελαστικές αναλύσεις,
το γενικό συµπέρασµα που προέκυψε είναι ότι οι ελαστικές µέθοδοι που
λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης οδηγούν για τις
περισσότερες σεισµικές καταγραφές και γωνίες πρόσπτωσης στην καλύτερη
ανελαστική συµπεριφορά του κτιρίου, ενώ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τις ελαστικές µεθόδους που βασίζονται στην εφαρµογή
των επιταχυνσιογραφηµάτων κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του
κτιρίου παρουσιάστηκαν σηµαντικές βλάβες ακόµα και για το σεισµό
σχεδιασµού.

ABSTRACT vii
ABSTRACT
Modern seismic codes suggest the linear time history analysis as one of
the methods that can be used for the seismic analysis and design of R/C
structures. According to this method the seismic action is represented by a
pair or triplet of accelerograms (recorded or artificial) and the produced
action effects, which are determined by time integration, are then used to
calculate the reinforcement steel ratios at every relevant cross section
In general, the seismic design of R/C structural elements is controlled by
the simultaneous action of three response parameters. For example, a
column in a 3D frame must be proportioned to resist axial force and
bending moments that act simultaneously. However, the value of any
response parameter within the context of linear time history analysis is a
function of time. As it is known, the three response parameters acting in a
column’s section do not take their maximum values at the same time.
Moreover, no specific incident angle can be determined for which all three
aforementioned response parameters take their maximum values.
Therefore, the question of the proper (i.e. safe but not over-conservative)
selection of the sectional forces required for the final design of the R/C
structural elements is raised.
The objective of the present doctoral thesis is to present a rational
procedure for the appropriate selection of the sectional forces needed for
the calculation of the required longitudinal reinforcement in concrete frame
elements within the context of linear time history analysis. For this purpose,
eight different procedures, which are considered as reasonable
interpretations of current code provisions, are proposed. It must be noted
that three of these methods take into account the critical angle of the
seismic excitation, i.e., the angle that yields the maximum values of the
response quantities under consideration.
For the comparative evaluation of the eight proposed methods, an
extensive parametric study is carried out. Three single-storey R/C buildings
(one torsionally balanced and two mass eccentric systems) subjected to 41
pairs of horizontal earthquake records are analyzed. The accelerograms
were scaled so as to match the design spectrum of the Greek Seismic Code.
For each ground motion the longitudinal reinforcement steel ratios at all
critical cross sections and the total weight of the required longitudinal
reinforcement using all eight methods are calculated. Finally, the required
reinforcement due to 3 as well as 7 earthquake records is determined in
order to investigate the adequacy of the seismic code provisions concerning

ABSTRACT viii
the number of ground motions needed for the calculation of the longitudinal
reinforcement in R/C frame elements.
Moreover, one of the three buildings designed with the aid of the eight
proposed methods is analyzed using nonlinear time history analysis in order
to evaluate the effectiveness of the proposed methods of selecting the
frames’ sectional forces in the non-linear range of behavior. The analyses
are conducted using 16 earthquake records. The components of each
ground motion are applied along two horizontal orthogonal directions
forming 72 different incident angles with the structural axes. Moreover, 4
different earthquake hazard levels are considered by using 4 multipliers for
the accelerograms of each ground motion. For each nonlinear time history
analysis the local damage indices at every relevant cross section as well as
the overall damage index of the building are calculated.
Based on the results of the analyses, the following useful conclusions
can be drawn:
• The required reinforcement is strongly affected by the method used to
select the design sectional forces in the frame elements. The quantitative
differences between the 8 methods depend on the structural element,
the earthquake record and the mass eccentricity of the building.
Moreover, it was found that the longitudinal reinforcement determined
due to 3 seismic records is larger than the one computed when 7 ground
motions are considered.
• The overall damage state of the building is strongly affected by the
method used to select the design sectional forces in the frame elements.
Methods based on seismic effects produced by accelerograms applied
along the structural axes can lead to high values of damage indices for
the design earthquake, depending on the input seismic motion, the
earthquake hazard level considered and the excitation’s incident angle.
On the contrary, the values of damage indices appear to be smaller for
the methods that take into consideration the critical angle of the seismic
excitation.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ix
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ i
ΠΕΡΙΛΗΨΗ v
ABSTRACT vii
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ix
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ..................................................................... 1
1.1 Γενικά - Θέση του προβλήµατος ..........................................1
1.2 Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής ........................4
1.3 ∆ιάρθρωση της διατριβής ...................................................5
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ
ΧΡΟΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ .............................................. 7
2.1 Γενικές εξισώσεις του προβλήµατος .....................................7
2.2 Μέθοδοι επίλυσης της εξίσωσης κίνησης-ταλάντωσης ........... 12
2.2.1 Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ελαστικές αναλύσεις (και
βασίζονται στην επαλληλία των ιδιοµορφών)...................... 12
2.2.1.1 Επίλυση µε χρήση του ολοκληρώµατος Duhamel (επίλυση στο
πεδίο του χρόνου) .......................................................... 14
2.2.1.2 Επίλυση µε γραµµική παρεµβολή στη διέγερση (επίλυση στο
πεδίο του χρόνου) .......................................................... 15
2.2.1.3 Επίλυση µε χρήση του µετασχηµατισµού Fourier (επίλυση στο
πεδίο των συχνοτήτων) ................................................... 17
2.2.2 Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ανελαστικές αναλύσεις .. 18
2.2.2.1 Μέθοδος Κεντρικής ∆ιαφοράς ........................................... 19
2.2.2.2 Μέθοδος Newmark.......................................................... 21
2.2.2.3 Μέθοδος Wilson.............................................................. 25
2.3 Υπολογισµός του µητρώου στιβαρότητας Κ(t) κατά τη
διεξαγωγή ανελαστικών αναλύσεων-Χρήση της πλαστικής
άρθρωσης...................................................................... 28
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΚΗ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ.................... 37
3.1 Επισκόπηση κανονιστικών κειµένων................................... 38
3.1.1 Eurocode 8-Part 1.......................................................... 38
3.1.2 Eurocode 8-Part 2.......................................................... 39
3.1.3 Eurocode 8-Part 3.......................................................... 40
3.1.4 FEMA 356, ASCE 41-06 .................................................. 41
3.1.5 ASCE 7-05 όπως έχει τροποποιηθεί από τη FEMA P-750
(NEHRP)....................................................................... 43
3.1.6 ASCE 4-98.................................................................... 44
3.1.7 ΕΑΚ 2003 ..................................................................... 46
3.1.8 ΚΑΝ.ΕΠΕ (2009)............................................................ 47
3.2 Συγκρίσεις-Σχόλια .......................................................... 49
3.2.1 Εφαρµογή Ελαστικής – Ανελαστικής Ανάλυσης µε Χρονική
Ολοκλήρωση................................................................. 49

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ x
3.2.2 Επιλογή των επιταχυνσιογραφηµάτων ............................... 49

3.2.3 ∆ιεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης ...................... 50
3.2.4 Επαλληλία των αποκρίσεων λόγω των συνιστωσών της
σεισµικής διέγερσης ....................................................... 51
3.2.5 Ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων µε βάση το
φάσµα του κανονισµού ................................................... 51
3.2.6 Υπολογισµός των µεγεθών απόκρισης ............................... 52
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ
∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ
∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ΦΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ......................... 59
4.1 ∆ιαστασιολόγηση µε τη βοήθεια ενός εντασιακού µεγέθους ... 59
4.1.1 Σχέσεις υπολογισµού της κρίσιµης τιµής τυχόντος εντασιακού
µεγέθους ...................................................................... 59
4.1.2 Σύγκριση της κρίσιµης τιµής µε την τιµή που προκύπτει
εφαρµόζοντας απλοποιηµένες µεθόδους ............................ 66
4.2 ∆ιαστασιολόγηση µε τη βοήθεια περισσότερων του ενός
εντασιακών µεγεθών ....................................................... 71
4.3 Μέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης
κατά τους κανονισµούς.................................................... 77
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ
ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΑΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ
∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ
ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ...... 79
5.1 Γενικά ........................................................................... 79
5.2 Μέγιστη απόκριση και κρίσιµη γωνία .................................. 80
κατά την εφαρµογή της Ελαστικής Ανάλυσης µε Χρονική
Ολοκλήρωση.................................................................. 82
5.3.1 Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων για γωνία θ=0ο
(Μ∆ταυτ0) ...................................................................... 83
5.3.2 Μέθοδος ακραίων δυνάµεων για γωνία θ=0ο (Μ∆ακρ0) ......... 85
5.3.3 Μέθοδος µέγιστων απόλυτων τιµών για γωνία θ=0ο (Μ∆απόλ0)86
5.3.4 Μέθοδος ακραίων τάσεων για γωνία θ=0ο (ΜΤακρ0) ............. 87
5.3.5 Μέθοδος του 30% (Μ30) ................................................ 90
5.3.6 Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων (Μ∆ταυτ) ............. 92
5.3.7 Μέθοδος ακραίων δυνάµεων (Μ∆ακρ)................................. 95
5.3.8 Μέθοδος ακραίων τάσεων (ΜΤακρ)..................................... 96
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
ΤΩΝ ΕΝΤΑΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ ∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΕ
ΚΤΙΡΙΑ Ο/Σ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ....................................................101
6.1 Παρουσίαση κτιρίων ...................................................... 101
6.2 Επιλογή σεισµικών διεγέρσεων........................................ 103
6.3 Περιγραφή αναλύσεων .................................................. 111
6.4 Παρουσίαση αποτελεσµάτων-Συµπεράσµατα ..................... 113

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ xi
6.4.1 Μεµονωµένοι σεισµοί.....................................................113

6.4.1.1 Γενικά ......................................................................... 113
6.4.1.2 Υποστυλώµατα ............................................................. 172
6.4.1.3 ∆οκοί .......................................................................... 175
6.4.1.4 Συνολικός οπλισµός του κτιρίου ...................................... 178
6.4.2 ∆ιαστασιολόγηση µε χρήση 3 ή 7 σεισµών ........................183
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ
ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΑΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ
∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕ∆Ο ΜΕΤΕΛΑΣΤΙΚΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ .......................................................195
7.1 Περιγραφή αναλύσεων .................................................. 195
7.2 Προσοµοίωση πλαστικών αρθρώσεων .............................. 198
7.3 ∆είκτες βλάβης ............................................................. 208
7.4 Παρουσίαση αποτελεσµάτων........................................... 211
7.4.1 Επίπεδο σεισµικής έντασης: 50% ....................................211
7.4.2 Επίπεδο σεισµικής έντασης: 100%...................................225
7.4.5 Συµπεράσµατα .............................................................307
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΡΕΥΝΑ ...321
8.1 Ανακεφαλαίωση............................................................ 321
8.2 Συµπεράσµατα ............................................................. 322
8.2.1 Ελαστικές αναλύσεις......................................................322
8.2.1.1 Υποστυλώµατα ............................................................. 322
8.2.1.2 ∆οκοί .......................................................................... 323
8.2.1.3 Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού του κτιρίου ............... 325
8.2.2 Ανελαστικές αναλύσεις ..................................................325
8.2.3 Γενικά συµπεράσµατα .................................................. 3256
8.3 Προτάσεις για περαιτέρω έρευνα ..................................... 328
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ…………………………………………………………………………………………….331
ΑΠΟ∆ΟΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΩΝ ΟΡΩΝ ........................................341
ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ .......................................................345
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ .................................................................347

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ xii

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Εισαγωγή 1
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: ΕΙΣΑΓΩΓΗ
1.1 Γενικά - Θέση του προβλήµατος

Βασικός στόχος των κατασκευών, πέραν της ικανοποίησης των
λειτουργικών απαιτήσεων, είναι να παραλαµβάνουν και να µεταφέρουν µε
ασφάλεια στο έδαφος θεµελίωσης όλες τις δράσεις/φορτίσεις που δέχονται
τόσο κατά τη φάση κατασκευής τους όσο και κατά τη φάση λειτουργίας τους.
Οι δράσεις που ασκούνται επάνω σε µια κατασκευή µπορούν να
ταξινοµηθούν µε βάση διάφορα κριτήρια, ένα από τα οποία είναι και η
µεταβολή τους στη διάρκεια του χρόνου. Με βάση το παραπάνω κριτήριο οι
δράσεις διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:
• Μόνιµες, π.χ. το ίδιο βάρος του φορέα, το βάρος των επικαλύψεων και
των διάφορων διαχωριστικών, καθώς και το βάρος των βοηθητικών
κατασκευών και του σταθερού εξοπλισµού.
• Μεταβλητές, π.χ. τα πρόσθετα ωφέλιµα φορτία χρήσης από τους χρήστες
της κατασκευής, ο άνεµος και το χιόνι.
• Τυχηµατικές π.χ. ο σεισµός, οι εκρήξεις και η πρόσκρουση οχηµάτων.
Μία από τις σηµαντικότερες φορτίσεις που πρέπει να παραλαµβάνονται µε
ασφάλεια από τις κατασκευές είναι η σεισµική δράση. Η εν λόγω φόρτιση
αποκτά ιδιαίτερη σηµασία για τον ελλαδικό χώρο, καθώς βρίσκεται σε µία
από τις πλέον ενεργές σεισµικές ζώνες της γης. Είναι γνωστό ότι από τα
πανάρχαια χρόνια η σεισµική δράση στη χώρα µας ήταν εντονότατη,
προκαλώντας κατά διαστήµατα τεράστιες απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και
περιουσίες. Από τα παραπάνω γίνεται φανερή η αναγκαιότητα ανάπτυξης
µεθόδων υπολογισµού των κατασκευών που να προσοµοιώνουν τη σεισµική
συµπεριφορά τους µε τη µεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και να οδηγούν σε
αποτελέσµατα κατά το δυνατό ασφαλή και αξιόπιστα. Σύµφωνα µε την
πλειοψηφία των σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών οι µέθοδοι ανάλυσης
των κατασκευών έναντι σεισµού είναι οι παρακάτω:
• Ελαστικές/Γραµµικές Μέθοδοι Ανάλυσης
9 Απλοποιηµένη Φασµατική Ανάλυση (Ισοδύναµη Στατική Ανάλυση).
9 ∆υναµική Φασµατική Ανάλυση. Σηµειώνεται ότι η συγκεκριµένη
µέθοδος ανάλυσης θα αναφέρεται στην παρούσα διδακτορική διατριβή
ως ∆ΦΑ (∆υναµική Φασµατική Ανάλυση) χάριν συντοµίας.
9 Ελαστική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση. Σηµειώνεται ότι η
συγκεκριµένη µέθοδος ανάλυσης θα αναφέρεται στην παρούσα
διδακτορική διατριβή ως ΕΑΧΟ (Ελαστική Ανάλυση µε Χρονική
Ολοκλήρωση) χάριν συντοµίας.
• Ανελαστικές/Μη Γραµµικές Μέθοδοι Ανάλυσης
9 Στατική Ανελαστική Ανάλυση.

9 ∆υναµική Ανελαστική Ανάλυση ή Ανελαστική Ανάλυση µε Χρονική

Ολοκλήρωση. Σηµειώνεται ότι η συγκεκριµένη µέθοδος ανάλυσης θα
αναφέρεται στην παρούσα διδακτορική διατριβή ως ΑΑΧΟ (Ανελαστική
Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση) χάριν συντοµίας.
Όπως φαίνεται από την παραπάνω ταξινόµηση, οι µέθοδοι ανάλυσης των
κατασκευών διακρίνονται σε δύο µεγάλες κατηγορίες, τις ελαστικές ή
γραµµικές και τις ανελαστικές ή µη γραµµικές µεθόδους. Στις περισσότερες
περιπτώσεις µόνο οι ανελαστικές µέθοδοι ανάλυσης είναι αυτές που µπορούν
να εξασφαλίσουν την κατά το δυνατόν ρεαλιστική αποτίµηση της µηχανικής
συµπεριφοράς των κατασκευών υπό ιδιαίτερα υψηλές εντάσεις που
πλησιάζουν τα όρια αντοχής και αστοχίας τους, όπως π.χ. συµβαίνει σε
πολλές περιπτώσεις σεισµικών καταπονήσεων. Ωστόσο, οι περισσότεροι
σύγχρονοι κανονισµοί επιχειρούν να προσεγγίσουν τη συµπεριφορά των
φορέων έναντι σεισµού µε τη χρήση ελαστικών µεθόδων ανάλυσης.
Βασικότερες αιτίες για την παραπάνω επιλογή είναι από τη µια το γεγονός ότι
οι ανελαστικές µέθοδοι ανάλυσης περιλαµβάνουν πληθώρα αβεβαιοτήτων
που καθιστούν πολλές φορές προβληµατική την ακρίβεια των
αποτελεσµάτων τους και από την άλλη το µεγάλο υπολογιστικό κόστος των
εν λόγω µεθόδων. Έτσι λοιπόν, µόνο τα τελευταία χρόνια και µόνο
συµπληρωµατικά προς τις ελαστικές µεθόδους επιτρέπεται η χρήση των
ανελαστικών µεθόδων ανάλυσης. Η εφαρµογή των συγκεκριµένων µεθόδων
περιορίζεται κυρίως στις περιπτώσεις αποτιµήσεων και ενισχύσεων των
υφιστάµενων κτιρίων.
Μία από τις ελαστικές µεθόδους που προβλέπεται σε πολλά σύγχρονα
κανονιστικά κείµενα είναι και η ελαστική ανάλυση µε χρονική ολοκλήρωση
(ΕΑΧΟ). Η εφαρµογή της εν λόγω µεθόδου περιλαµβάνει τα εξής βήµατα:
1) Μόρφωση και προσοµοίωση του φέροντος οργανισµού (γεωµετρία
κατασκευής, στηρίξεις, έδαφος, υλικό, µάζες).
2) Επιλογή των κατάλληλων σεισµικών διεγέρσεων. Κάθε διέγερση πρέπει
να αποτελείται από ζεύγος ή τριάδα επιταχυνσιογραφηµάτων (δύο ή τρεις
συνιστώσες της σεισµικής διέγερσης αντιστοίχως), τα οποία µπορεί να
προέρχονται από πραγµατικές καταγραφές προγενέστερων σεισµικών
γεγονότων ή να έχουν παραχθεί µε τη βοήθεια κάποιου λογισµικού
(συνθετικά ή τεχνητά επιταχυνσιογραφήµατα).
3) Ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων µε βάση το φάσµα
σχεδιασµού που προβλέπει ο εκάστοτε κανονισµός.
4) Εφαρµογή των δύο ή τριών επιταχυνσιογραφηµάτων κάθε διέγερσης κατά
µήκος των κατάλληλων αξόνων της κατασκευής και υπολογισµός των
απαιτούµενων µεγεθών απόκρισης (εντασιακά µεγέθη, µετακινήσεις). Η
διαδικασία υπολογισµού της απόκρισης µιας κατασκευής, η οποία

υφίσταται τη δράση επιταχυνσιογραφήµατος, θα αναλυθεί λεπτοµερώς

στο 2ο κεφάλαιο της παρούσας διδακτορικής διατριβής όπου
παρουσιάζεται το θεωρητικό υπόβαθρο τόσο της ελαστικής όσο και της
ανελαστικής ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Η παραπάνω διαδικασία
υπολογισµού των µεγεθών απόκρισης περιλαµβάνει και το σηµαντικό
ζήτηµα της επαλληλίας των αποκρίσεων λόγω των δύο ή τριών
συνιστωσών της σεισµικής διέγερσης, το οποίο αντιµετωπίζεται µε
διαφορετικό τρόπο από τα διάφορα κανονιστικά κείµενα, όπως θα
αναφερθεί στη συνέχεια.
5) ∆ιαστασιολόγηση των δοµικών στοιχείων µε τη βοήθεια των τελικών
µεγεθών απόκρισης.
Παρόλο που, όπως προαναφέρθηκε, η εφαρµογή της ΕΑΧΟ επιτρέπεται
από την πλειοψηφία των κανονιστικών κειµένων, η χρήση της στην πράξη
είναι περιορισµένη για τους παρακάτω λόγους:
• Η εφαρµογή της απαιτεί µεγάλο υπολογιστικό κόστος. Ωστόσο, η ραγδαία
βελτίωση των σύγχρονων υπολογιστικών µέσων, καθώς και η ανάπτυξη
νέων λογισµικών που περιλαµβάνουν τη δυνατότητα ανάλυσης των
κατασκευών µε την εν λόγω µέθοδο έχει ουσιαστικά επιλύσει το
συγκεκριµένο πρόβληµα.
• Οι κανονιστικές διατάξεις που αφορούν στην εφαρµογή της ΕΑΧΟ
περιέχουν συχνά ασάφειες και αντιφάσεις, ενώ οι διαφορετικές ερµηνείες
των συγκεκριµένων διατάξεων µπορούν να οδηγήσουν σε πολύ
διαφορετικά και συνεπώς αναξιόπιστα αποτελέσµατα. Πιο συγκεκριµένα,
τα ζητήµατα που δε διευκρινίζονται σαφώς σε πολλούς κανονισµούς είναι
τα παρακάτω:
9 Ο τρόπος επιλογής των κατάλληλων σεισµικών διεγέρσεων
(επιταχυνσιογραφηµάτων).
9 Η µέθοδος ανακλιµάκωσης των επιταχυνσιογραφηµάτων µε βάση το
φάσµα του κανονισµού.
9 Η διεύθυνση εφαρµογής των σεισµικών διεγέρσεων.
9 Η µέθοδος επαλληλίας των αποκρίσεων λόγω των δύο ή τριών
σεισµικών συνιστωσών.
9 Η επιλογή των τελικών µεγεθών απόκρισης (εντασιακά µεγέθη) που
απαιτούνται για τη διαστασιολόγηση του φορέα: Στις περιπτώσεις που
ο απαιτούµενος οπλισµός προκύπτει από συνδυασµό δύο ή
περισσότερων εντασιακών µεγεθών (π.χ. κατά τη διαξονική κάµψη µε
ορθή δύναµη των υποστυλωµάτων) δε διευκρινίζεται µε σαφήνεια
ποια µεγέθη θα πρέπει να χρησιµοποιηθούν (ταυτόχρονα ή µέγιστα).
Αναφορικά µε τα δύο πρώτα ζητήµατα, δηλαδή µε την επιλογή και την
ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων έχουν ασχοληθεί αρκετοί

ερευνητές (Nau and Hall 1984; Kappos and Kyriakakis 2000; Kurama and
Farrow 2003; Bommer and Acevedo 2004; Naeim, Alimoradi et al. 2004;
Beyer and Bommer 2007; Catalan, Benavent-Climent et al. 2010). Πρέπει
να διευκρινιστεί ότι η έρευνα που έχει διεξαχθεί πάνω στα εν λόγω ζητήµατα
αφορά κυρίως στην εφαρµογή της ανελαστικής ανάλυσης µε χρονική
ολοκλήρωση, ωστόσο τα γενικά συµπεράσµατα θα µπορούσαν να
χρησιµοποιηθούν και κατά τη χρήση της ελαστικής ανάλυσης. Από την άλλη,
ελάχιστη έρευνα έχει πραγµατοποιηθεί επάνω στα τρία τελευταία ζητήµατα,
γεγονός που καθιστά προβληµατική την εφαρµογή της ΕΑΧΟ στην πράξη.
Π.χ., αναφορικά µε το ζήτηµα της διεύθυνσης εφαρµογής της σεισµικής
δράσης, κοινή πρακτική αποτελεί η απλοποιητική εφαρµογή των
επιταχυνσιογραφηµάτων κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του
κτιρίου, κάτι που, όπως έχει αποδειχτεί (Athanatopoulou 2005;
Athanatopoulou, Tsourekas et al. 2005; Athanatopoulou and Avramidis
2006; Αθανατοπούλου, Αναστασιάδης et al. 2006), µπορεί να οδηγήσει σε
σηµαντική υποεκτίµηση των µεγεθών απόκρισης. Εδώ ακριβώς έγκειται η
συµβολή της παρούσας διατριβής, η οποία έχει ως στόχο να διερευνήσει τις
κανονιστικές διατάξεις που αναφέρονται στην εφαρµογή της ΕΑΧΟ και να
προτείνει λύσεις στα προβλήµατα που προκύπτουν από την έλλειψη
σαφήνειας των εν λόγω διατάξεων.
1.2 Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής

Όπως προαναφέρθηκε, η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως στόχο να
συµβάλει στην επίλυση µερικών από τα προβλήµατα που προκύπτουν κατά
την εφαρµογή της ΕΑΧΟ. Πιο συγκεκριµένα, τα ζητήµατα που επιχειρεί να
επιλύσει η διατριβή αφορούν:
• στη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης,
• στην επαλληλία των αποκρίσεων λόγω των συνιστωσών της σεισµικής
διέγερσης και
• στην επιλογή των τελικών εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για τη
διαστασιολόγηση του φορέα.
Το τελευταίο ζήτηµα έχει ιδιαίτερη σηµασία κατά τη διαστασιολόγηση σε
κάµψη και πιο συγκεκριµένα κατά τη διαξονική κάµψη υπό ορθή δύναµη των
υποστυλωµάτων, γι’ αυτό και οι εφαρµογές που αναπτύσσονται στην
παρούσα εργασία επικεντρώνονται στη διεξαγωγή ελέγχων έναντι κάµψης
µόνο.
Για την αντιµετώπιση των παραπάνω ζητηµάτων προτείνονται οκτώ
µέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για τον
υπολογισµό του διαµήκους οπλισµού στοιχείων από οπλισµένο σκυρόδεµα
κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ. Πέντε από τις προτεινόµενες µεθόδους

βασίζονται στην εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής

διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου, ενώ οι
υπόλοιπες τρεις λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης,
δηλαδή τη γωνία για την οποία προκύπτει η µεγαλύτερη τιµή για κάποιο
συγκεκριµένο εντασιακό µέγεθος.
Κατόπιν, επιλέγονται τρία µονώροφα κτίρια από Ο/Σ, ένα εκ των οποίων
εµφανίζει διπλή ελαστική και αδρανειακή συµµετρία, ενώ τα άλλα δύο είναι
µεν ελαστικώς συµµετρικά, αλλά παρουσιάζουν εκκεντρότητα µάζας ίση µε
0.1L και 0.2L αντιστοίχως (όπου L είναι το µήκος του κτιρίου). Τα τρία κτίρια
υποβάλλονται σε µεγάλο πλήθος σεισµικών διεγέρσεων, οι οποίες
ανακλιµακώνονται µε βάση το φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003, και
διενεργούνται ΕΑΧΟ. Ακολουθεί υπολογισµός του απαιτούµενου διαµήκους
οπλισµού σε όλες τις κρίσιµες διατοµές, καθώς και του συνολικού βάρους
του διαµήκους ολισµού που προκύπτει από την εφαρµογή των οκτώ
προτεινόµενων µεθόδων και πραγµατοποιείται συγκριτική αξιολόγησή των
αποτελεσµάτων. Επιπλέον, γίνεται στατιστική επεξεργασία των
αποτελεσµάτων µε στόχο να διερευνηθούν οι διατάξεις των κανονιστικών
κειµένων που αφορούν στον αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που
απαιτούνται για τη διαστασιολόγηση µε τη βοήθεια της ΕΑΧΟ.
Στη συνέχεια, επιλέγεται ένα από τα τρία κτίρια που διαστασιολογήθηκαν
έναντι κάµψης µε τη βοήθεια των οκτώ προτεινόµενων µεθόδων, και
πραγµατοποιούνται ΑΑΧΟ χρησιµοποιώντας 16 ζεύγη
επιταχυνσιογραφηµάτων. Οι αναλύσεις διενεργούνται για διαξονική διέγερση
και λαµβάνοντας υπόψη 72 διαφορετικές γωνίες πρόσπτωσης (περιστροφή
διέγερσης ανά 5ο) και 4 διαφορετικές εντάσεις των διεγέρσεων. Στόχος των
παραπάνω αναλύσεων είναι η συγκριτική αξιολόγηση των προτεινόµενων
µεθόδων σε επίπεδο µετελαστικής συµπεριφοράς, η οποία πραγµατοποιείται
µε τη βοήθεια των τοπικών δεικτών βλάβης κάθε διατοµής ελέγχου, καθώς
και του ολικού δείκτη βλάβης του κτιρίου.
1.3 ∆ιάρθρωση της διατριβής

Η διδακτορική διατριβή αποτελείται από 8 κεφάλαια, το περιεχόµενο των
οποίων παρατίθεται συνοπτικά παρακάτω:
• Το παρόν κεφάλαιο (1ο κεφάλαιο) αποτελεί µια εισαγωγή στο πρόβληµα
που καλείται να αντιµετωπίσει η παρούσα διατριβή. Επίσης, καθορίζεται ο
στόχος της εργασίας και οριοθετείται το γενικό πλαίσιο των αναλύσεων
που πραγµατοποιούνται.
• Στο 2ο κεφάλαιο γίνεται µια λεπτοµερής ανάπτυξη του θεωρητικού
υποβάθρου τόσο της ελαστικής όσο και της ανελαστικής ανάλυσης µε

χρονική ολοκλήρωση. Ακόµα, γίνονται κάποιες επισηµάνσεις επάνω σε

θέµατα προσοµοίωσης της πλαστικής άρθρωσης.
• Στο 3ο κεφάλαιο πραγµατοποιείται επισκόπηση 9 κανονιστικών
κειµένων, τα οποία τυγχάνουν ευρείας εφαρµογής τόσο στην Ευρώπη όσο
και στις Η.Π.Α., µε λεπτοµερή και αναλυτική αναφορά σε συγκεκριµένες
διατάξεις. Οι διατάξεις που εξετάζονται είναι αυτές που αφορούν στην
εφαρµογή των αναλύσεων (ελαστική και ανελαστική) µε χρονική
ολοκλήρωση.
• Στο 4ο κεφάλαιο γίνεται ανασκόπηση της βιβλιογραφίας αναφορικά µε
το θέµα της διαστασιολόγησης των κατασκευών κατά την εφαρµογή της
∆υναµικής Φασµατικής Ανάλυσης (∆ΦΑ). Η παρουσίαση των µεθόδων
που αφορούν στη ∆ΦΑ κρίνεται σκόπιµη, αφού παρουσιάζουν απόλυτη
αναλογία ως προς τον τρόπο επιλογής των εντασιακών µεγεθών που θα
χρησιµοποιηθούν για τη διαστασιολόγηση του φορέα µε τις µεθόδους που
αναφέρονται στην εφαρµογή της ΕΑΧΟ.
• Στο 5ο κεφάλαιο παρουσιάζονται αναλυτικά οι 8 προτεινόµενες µέθοδοι
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης κατά την εφαρµογή
της ΕΑΧΟ.
• Στο 6ο κεφάλαιο πραγµατοποιείται εφαρµογή των προτεινόµενων
µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης σε τρία
κτίρια Ο/Σ και ακολουθεί συγκριτική αξιολόγηση των αποτελεσµάτων.
• Στο 7ο κεφάλαιο πραγµατοποιείται µια σειρά από ΑΑΧΟ µε στόχο την
αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης σε επίπεδο µετελαστικής συµπεριφοράς.
• Στο 8ο κεφάλαιο γίνεται σύνοψη των αποτελεσµάτων των αναλύσεων
(ελαστικών και ανελαστικών) που πραγµατοποιήθηκαν στην παρούσα
διατριβή. Ακόµη, διατυπώνονται τα συµπεράσµατα που προέκυψαν από
το σύνολο των αναλύσεων και γίνονται προτάσεις για περαιτέρω έρευνα.
Επίσης, η διδακτορική διατριβή συνοδεύεται από 2 παραρτήµατα, το
περιεχόµενο των οποίων παρατίθεται παρακάτω:
• Στο παράρτηµα Α δίνονται διαγράµµατα µε τα πλήρη αποτελέσµατα των
ΕΑΧΟ που διενεργήθηκαν στα πλαίσια της διατριβής.
• Στο παράρτηµα Β δίνονται διαγράµµατα µε τα πλήρη αποτελέσµατα των
ΑΑΧΟ που διενεργήθηκαν στα πλαίσια της διατριβής.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Θεωρητικό υπόβαθρο των µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση 7
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ

ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
Στην παρούσα διατριβή, όπως προαναφέρθηκε στην εισαγωγή, θα

πραγµατοποιηθούν τόσο ελαστικές (ΕΑΧΟ) όσο και ανελαστικές (ΑΑΧΟ)
αναλύσεις µε χρονική ολοκλήρωση, γεγονός που καθιστά σκόπιµη τη
λεπτοµερή παρουσίαση του θεωρητικού υποβάθρου των εν λόγω µεθόδων
ανάλυσης. Στις παραγράφους που ακολουθούν παρουσιάζεται αρχικά η
γενική εξίσωση που περιγράφει την ταλάντωση µιας τυχούσας κατασκευής
που υποβάλλεται σε µία συνιστώσα της σεισµικής διέγερσης, η οποία
περιγράφεται από το επιταχυνσιογράφηµά της, και στη συνέχεια
παρατίθενται οι µέθοδοι που εφαρµόζονται κατά την επίλυση της παραπάνω
εξίσωσης. Τέλος, γίνεται µια αναλυτική περιγραφή του τρόπου µε τον οποίο
λαµβάνεται υπόψη η είσοδος στην ανελαστική περιοχή των δοµικών
στοιχείων (θεωρία πλαστικής άρθρωσης) κατά την εφαρµογή της
ανελαστικής ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Επισηµαίνεται ότι ως
βιβλιογραφία για το παρόν κεφάλαιο χρησιµοποιήθηκαν τα συγγράµατα
“Αντισεισµικές Κατασκευές I” και “∆υναµική των Κατασκευών, Τόµος I” του
Κ. Αναστασιάδη (Aναστασιάδης Κ. 1983; Aναστασιάδης Κ. 1989), “Dynamics
of Structures” του Α. Κ. Chopra (Chopra A. K. 2000), “Dynamics of
Structures” των R. Clough και J. Penzien (Clough R. and Penzien J. 1975),
“Fundamentals of Vibrations” του L. Meirovitch (Meirovitch L. 2002), καθώς
και η εργασία “Στατική Υπερωθητική Ανάλυση, το θεωρητικό υπόβαθρο και η
εφαρµογή της” του Τ. Μακάριου (Mακάριος Τ. 2003).
2.1 Γενικές εξισώσεις του προβλήµατος

Θεωρείται ότι το τυχόν µηχανικό σύστηµα (κατασκευή, φορέας)
υποβάλλεται σε µία συνιστώσα ug(t) της σεισµικής διέγερσης, η οποία
περιγράφεται από το επιταχυνσιογράφηµά της. Αφού καθοριστεί το
αδρανειακό προσοµοίωµα της κατασκευής, το οποίο περιλαµβάνει τους Ν
αδρανειακούς βαθµούς ελευθερίας ui (i=1, 2,…, N), στη συνέχεια
καταστρώνεται η εξίσωση που περιγράφει την κίνηση του συστήµατος
(εξίσωση ταλάντωσης), η οποία είναι η ακόλουθη:
Mu (t) + fs (t) = −Mιu

(t) + Cu g (t) (2.1)
όπου: fs=f(u(t)) είναι το Ν×1 διάνυσµα των δυνάµεων επαναφοράς. Στην

περίπτωση που θεωρείται ότι η κατασκευή συµπεριφέρεται γραµµικώς
ελαστικά (ΕΑΧΟ) ο όρος αυτός ισούται µε Κu(t), όπου Κ είναι το
µητρώο στιβαρότητας του φορέα, το οποίο υπολογίζεται µε τη βοήθεια

των µητρώων στιβαρότητας των επιµέρους δοµικών στοιχείων του και

λαµβάνοντας υπόψη τη γεωµετρία της κατασκευής,
⎡m11 m12 ... m1N ⎤ ⎡ c11 c12 ... c1N ⎤ ⎡k11 k12 ... k1N ⎤
⎢ ⎥ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
m m22 ... m2N ⎥ c c22 ... c2N ⎥ k k 22 ... k 2N ⎥
M = ⎢ 21 , C = ⎢ 21 K = ⎢ 21
⎢ . . ... . ⎥ ⎢ . . ... . ⎥ ⎢ . . ... . ⎥
⎢ ⎥ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎣mN1 mN2 ... mNN ⎦ ⎣cN1 cN2 ... cNN ⎦ ⎣k N1 kN2 ... kNN ⎦
είναι τα ΝxΝ µητρώα µάζας, απόσβεσης και στιβαρότητας αντιστοίχως,
ι είναι το διάνυσµα στερεοστατικών µετακινήσεων, το οποίο εξαρτάται
τόσο από την επιλογή των αδρανειακών βαθµών ελευθερίας όσο και
από τη διεύθυνση της σεισµικής διέγερσης,
g (t) είναι η επιτάχυνση του εδάφους,
u
⎡u1(t) ⎤ ⎡u 1(t) ⎤ ⎡u1(t) ⎤

⎢ ⎥ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎢u2 (t)⎥ ⎢u2 (t)⎥ ⎢u2 (t)⎥
⎢. ⎥ ⎢. ⎥ ⎢. ⎥
u(t) = ⎢ (t) =
⎥, u ⎢ (t) =
⎥ και u ⎢ ⎥
⎢. ⎥ ⎢. ⎥ ⎢. ⎥
⎢. ⎥ ⎢. ⎥ ⎢. ⎥
⎢ ⎥ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎢⎣uN (t)⎥⎦ ⎢⎣u N (t)⎥⎦ N (t)⎥⎦
⎢⎣u
είναι τα διανύσµατα των σχετικών µετακινήσεων, των σχετικών

ταχυτήτων και των σχετικών επιταχύνσεων αντιστοίχως.
Πρέπει να τονιστεί ότι η σχέση 2.1 αποτελεί τη γενική εξίσωση που µπορεί
να εφαρµοστεί σε κάθε είδους µηχανικό σύστηµα. Ωστόσο, η εφαρµογή της
σχέσης αυτής σε συγκεκριµένες κατηγορίες κατασκευών επιτρέπει τη
θεώρηση κάποιων απλοποιητικών παραδοχών. Έτσι λοιπόν, στις περιπτώσεις
κτιρίων από Ο/Σ, όπως είναι και τα κτίρια που µελετώνται στην παρούσα
διατριβή, κάθε πάτωµα θα εκτελεί, λόγω της διαφραγµατικής λειτουργίας
των πλακών, επίπεδη κίνηση απολύτως στερεού δίσκου, η οποία καθορίζεται
πλήρως από τις τρεις συνιστώσες της (uxi, uyi, θzi) ως προς τυχόν καρτεσιανό
σύστηµα αναφοράς (σχήµα 2.1). Συνεπώς, ο αριθµός των αδρανειακών
βαθµών ελευθερίας του κτιρίου θα είναι Ν=3Νορ (Νορ=αριθµός των ορόφων).
Επιπλέον, στα κτίρια µε διαφραγµατική λειτουργία, το µητρώο Μ
λαµβάνεται διαγώνιο, δηλαδή θεωρείται αδρανειακή αποσύζευξη των µαζών.
Σ’ αυτήν την περίπτωση το µητρώο µάζας (ΝxΝ) παίρνει την εξής µορφή:
⎡m1 ⎤ ⎡ Jm1 ⎤
⎡Μ0 ⎤ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎢ ⎥ ⎢ m2 ⎥ Jm2
M=⎢ Μ0 ⎥ µε M0 = ⎢ και Jm = ⎢ ⎥
% ⎥ ⎢ % ⎥
⎢⎣ Jm ⎥⎦ ⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎢⎣ mNορ ⎥⎦ ⎢⎣ JmNορ ⎥⎦
Στους παραπάνω τύπους τα mi και Jmi ισούνται µε τη συνολική µάζα και

τη µαζική ροπή αδράνειας του ορόφου i αντιστοίχως.

Σχήµα 2.1: Αδρανειακό προσοµοίωµα πολυώροφου κτιρίου για οριζόντια σεισµική διέγερση
(Aναστασιάδης Κ. 1989).
Αναφορικά µε το µητρώο C, ο υπολογισµός του στην πράξη

πραγµατοποιείται συνήθως µε τη βοήθεια δύο προσεγγίσεων:
• Θεώρηση αναλογικής απόσβεσης, σύµφωνα µε την οποία ισχύει:
⎡C1 0 ... 0⎤
⎢ ⎥
0 C2 ... 0⎥
Φ Τ CΦ = ⎢ µε Ci = 2Mζ
i iωi (i=1, 2,…, N)
(2.2)
⎢. . % . ⎥
⎢ ⎥
⎣0 0 ... C Ν ⎦
⎡ φ11 φ12 ... φ1N ⎤

⎢ ⎥
φ φ22 ... φ2N ⎥
όπου: Φ = ⎡⎣φ1 φ2 ... φN ⎤⎦ = ⎢ 21 είναι το µητρώο των Ν
⎢ . . ... . ⎥
⎢ ⎥
⎣φN1 φN2 ... φNN ⎦
ιδιοµορφών (φ1, φ2,…, φΝ),
Μi (i=1, 2,…, N) είναι οι κύριες γενικευµένες µάζες που υπολογίζονται
από τη σχέση: Mi = φiTMφi ,
ζi (i=1, 2,…, N) είναι τα ποσοστά απόσβεσης των ιδιοµορφών, τα
οποία µπορούν να υπολογιστούν πειραµατικά. Για κατασκευές Ο/Σ
λαµβάνονται ίσα µε 5%,
ωi (i=1, 2,…, N) είναι οι ιδιοσυχνότητες της κατασκευής.
• Θεώρηση της απόσβεσης κατά Rayleigh, κατά την οποία το µητρώο της
απόσβεσης C υπολογίζεται από τη σχέση 2.3:
C = αοΜ + α1Κ (2.3)
όπου α0 και α1 είναι συντελεστές που µπορούν να υπολογιστούν (επίλυση

συστήµατος 2.4) αν είναι γνωστά τα ποσοστά απόσβεσης ζn και ζm που
αντιστοιχούν στις ιδιοσυχνότητες ωn και ωm της κατασκευής.

1 ⎡ 1 / ωn ωn ⎤ ⎡α0 ⎤ ⎡ ζ n ⎤
⎢ ⎥⎢ ⎥ = ⎢ ⎥ (2.4)
2 ⎣1 / ωm ωm ⎦ ⎣ α1 ⎦ ⎣ζ m ⎦
Για τον υπολογισµό των συντελεστών α0 και α1 στις συνήθεις περιπτώσεις

φορέων από Ο/Σ χρησιµοποιούνται η πρώτη (θεµελιώδης) και η δεύτερη
ιδιοµορφή, ενώ λαµβάνεται ποσοστό απόσβεσης ζn=ζm=5%. Στην
περίπτωση που γίνεται η θεώρηση απόσβεσης κατά Rayleigh, το ποσοστό
απόσβεσης ζi (i=1, 2,…, N) που αντιστοιχεί στην i-ιοστή ιδιοσυχνότητα
της κατασκευής (ωi) δίνεται από τη σχέση 2.5 και απεικονίζεται στο
σχήµα 2.2.
α0 α
ζi = + 1 ωi (2.5)
2ωi 2
Σχήµα 2.2: Μεταβολή του ποσοστού απόσβεσης ζi (i=1, 2,…, N) σε σχέση µε την
ιδιοσυχνότητα ωi της κατασκευής κατά τη θεώρηση απόσβεσης κατά Rayleigh
(Chopra A. K. 2000).
Αφού διατυπωθεί η γενική εξίσωση που περιγράφει την κίνηση-

ταλάντωση της κατασκευής, ακολουθεί η µαθηµατική επίλυσή της, η οποία
µπορεί να πραγµατοποιηθεί µε διάφορες µεθόδους. Κάποιες από τις µεθόδους
που θα παρουσιαστούν στη συνέχεια του παρόντος κεφαλαίου κάνουν χρήση
της αριθµητικής ανάλυσης για να επιλύσουν τη διαφορική εξίσωση κίνησης
στο πεδίο του χρόνου. Σ’ αυτή την περίπτωση, η συνολική χρονική διάρκεια
της σεισµικής διέγερσης χωρίζεται σε µεγάλο αριθµό µικρών χρονικών
διαστηµάτων ∆t και κατόπιν εφαρµόζονται µαθηµατικοί αλγόριθµοι για τον
υπολογισµό των άγνωστων µετακινήσεων u(t). Οι αριθµητικές µέθοδοι
ανάλυσης που θα χρησιµοποιηθούν είναι σηµαντικό να χαρακτηρίζονται από
τις παρακάτω ιδιότητες:

• Σύγκλιση: Όσο µικραίνουν τα χρονικά διαστήµατα στα οποία διαιρείται η

συνολική χρονική διάρκεια της διέγερσης, τα αποτελέσµατα που
προκύπτουν πρέπει να προσεγγίζουν όλο και περισσότερο την ακριβή
λύση του προβλήµατος.
• Ευστάθεια: Ο µαθηµατικός αλγόριθµος δεν πρέπει να οδηγεί σε µεγάλη
και ανεξέλεγκτη αύξηση πιθανών λαθών που µπορεί να δηµιουργηθούν
κατά την επίλυση (σχήµα 2.3).
• Ακρίβεια: Τα αποτελέσµατα που θα προκύψουν από την αριθµητική
επίλυση πρέπει να προσεγγίζουν µε ικανοποιητική ακρίβεια την ακριβή
λύση του προβλήµατος.
Σχήµα 2.3: Μεγάλη και ανεξέλεγκτη αύξηση λάθους κατά την εφαρµογή µη ευσταθούς
µαθηµατικού αλγόριθµου (Chopra A. K. 2000).
Η ακρίβεια της αριθµητικής ολοκλήρωσης εξαρτάται από την εκλογή του

χρονικού διαστήµατος ∆t, το οποίο πρέπει να είναι πολύ µικρότερο από την
τελευταία (µικρότερη) ιδιοπερίοδο (Τm) της κατασκευής. Γενικά, είναι γνωστό
ότι για ∆t≤Τm/10 η ακρίβεια των αποτελεσµάτων είναι ικανοποιητική. Στην
πράξη επιλέγεται το χρονικό διάστηµα µε το οποίο έχει πραγµατοποιηθεί η
καταγραφή της διέγερσης, το οποίο συνήθως πληρεί την προϋπόθεση που
θέτει ο παραπάνω τύπος.
Όπως είναι αναµενόµενο, µια µείωση στο χρονικό διάστηµα ∆t, εκτός από
το γεγονός ότι βελτιώνει την ακρίβεια των αποτελεσµάτων, αυξάνει το
υπολογιστικό κόστος της επίλυσης, το οποίο ενδέχεται να καταστεί
απαγορευτικό όταν λαµβάνεται υπόψη η ανελαστική συµπεριφορά της
κατασκευή. Αυτό που συνήθως γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι
πραγµατοποιούνται διαδοχικές επιλύσεις µε συνεχώς µειούµενο χρονικό
διάστηµα ∆t. Η επιλογή του ∆t θεωρείται ικανοποιητική για την ακρίβεια της
ανάλυσης όταν οι αποκλίσεις στα αποτελέσµατα (µεγέθη απόκρισης) µεταξύ
δύο διαδοχικών αναλύσεων είναι πολύ µικρές.
Για την επιλογή της κατάλληλης µεθόδου επίλυσης της εξίσωσης κίνησης
λαµβάνονται υπόψη οι εξής παράγοντες: τα χαρακτηριστικά της µεθόδου
(σύγκλιση, ευστάθεια, ακρίβεια, υπολογιστικό κόστος), το είδος της

ανάλυσης (ελαστική ή ανελαστική), η ακρίβεια που επιδιώκεται, τα

χαρακτηριστικά της κατασκευής και της διέγερσης και φυσικά το
υπολογιστικό εργαλείο (λογισµικό) που είναι διαθέσιµο. Οι βασικότερες
µέθοδοι επίλυσης, κάποιες από τις οποίες χρησιµοποιούνται (σε διάφορες
παραλλαγές) από σύγχρονα λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών είναι οι
παρακάτω:
• Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ελαστικές αναλύσεις (και βασίζονται
στην επαλληλία των ιδιοµορφών)
9 Επίλυση µε χρήση του ολοκληρώµατος Duhamel (επίλυση στο πεδίο
του χρόνου)
9 Επίλυση µε γραµµική παρεµβολή στη διέγερση (επίλυση στο πεδίο του
χρόνου)
9 Επίλυση µε χρήση του µετασχηµατισµού Fourier (επίλυση στο πεδίο
των συχνοτήτων)
• Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ανελαστικές αναλύσεις
9 Μέθοδος Κεντρικής ∆ιαφοράς
9 Μέθοδος Newmark
9 Μέθοδος Wilson
9 Μέθοδος Hilber-Hughes-Taylor
Ακολουθεί η αναλυτική παρουσίαση των παραπάνω µεθόδων.
2.2 Μέθοδοι επίλυσης της εξίσωσης κίνησης-ταλάντωσης
2.2.1 Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ελαστικές αναλύσεις (και

βασίζονται στην επαλληλία των ιδιοµορφών)
Οι µέθοδοι που βασίζονται στην επαλληλία των ιδιοµορφών µπορούν να
εφαρµοστούν µόνο κατά τη χρήση της ΕΑΧΟ. Οι µέθοδοι αυτές είναι
ιδιαιτέρως χρήσιµες κατά την ανάλυση κατασκευών, η απόκριση-
συµπεριφορά των οποίων µπορεί να αποδοθεί µε τη χρήση µικρού αριθµού
ιδιοµορφών. Τα βήµατα που περιλαµβάνει η εφαρµογή των εν λόγω µεθόδων
είναι τα ακόλουθα:
• Ιδιοµορφική ανάλυση της κατασκευής ώστε να προσδιοριστούν οι
ιδιοσυχνότητες και οι ιδιοµορφές.
• Αποσύζευξη των εξαρτηµένων αρχικών εξισώσεων του προβλήµατος,
κατά την οποία το αρχικό σύστηµα εξισώσεων (σχέσεις 2.1 και 2.6)
διασπάται σε µια ακολουθία Ν ανεξάρτητων εξισώσεων.
• Επίλυση των Ν ανεξάρτητων εξισώσεων µε κάποια από τις διαθέσιµες
µεθόδους (επίλυση στο πεδίο του χρόνου είτε µε χρήση του

ολοκληρώµατος Duhamel είτε µε γραµµική παρεµβολή στη διέγερση,

επίλυση στο πεδίο των συχνοτήτων).
• Επαλληλία των αποκρίσεων που αντιστοιχούν στις Ν ανεξάρτητες
εξισώσεις.
Η διαδικασία διάσπασης του αρχικού διαφορικού συστήµατος σε Ν
ανεξάρτητες εξισώσεις περιγράφεται παρακάτω.
Η εξίσωση που χαρακτηρίζει την ταλάντωση του συστήµατος στην
περίπτωση που η συµπεριφορά της κατασκευής θεωρείται γραµµικώς
ελαστική είναι η 2.6. Το άγνωστο διάνυσµα των σχετικών µετακινήσεων u
µπορεί να αναλυθεί σε συνιστώσες κατά τις διευθύνσεις των αξόνων φi
(σχέση 2.7). Εισάγοντας τη σχέση 2.7 στη 2.6 και πολ/ντας τα µέλη της από
αριστερά µε το µητρώο ΦΤ, προκύπτει η εξίσωση 2.8, όπου q(t) είναι το
µητρώο των κύριων συντεταγµένων του u(t).
Mu (t) + Ku(t) = −Mιu

(t) + Cu g (t) (2.6)
u(t) = Φq(t) (2.7)
(Φ ΤMΦ)q (t) + (Φ ΤKΦ)q(t) = −(Φ ΤMι)u

(t) + (Φ Τ CΦ)q g (t) (2.8)
Λαµβάνοντας υπόψη τις συνθήκες ορθογωνικότητας (σχέσεις 2.9) και

θεωρώντας αναλογική απόσβεση (σχέση 2.2) (συνήθως λαµβάνεται
αναλογική απόσβεση, αν και θα µπορούσε να θεωρηθεί απόσβεση κατά
Rayleigh) το διαφορικό σύστηµα των Ν εξισώσεων που περιγράφεται από τη
σχέση 2.8 διασπάται σε Ν ανεξάρτητες εξισώσεις (αποσύζευξη ιδιοµορφών),
οι οποίες έχουν τη µορφή της σχέσης 2.10, όπου Li= φiΤMι είναι ο
συντελεστής διέγερσης.
⎡Μ1 0 ... 0 ⎤ ⎡K1 0 ... 0 ⎤

⎢ ⎥ ⎢ ⎥
0 Μ2 ... 0 ⎥ 0 K2 ... 0 ⎥
Φ ΤMΦ = ⎢ , Φ ΤKΦ = ⎢ µε Ki = Mω 2
(2.9)
⎢ . . ... . ⎥ ⎢. . ... . ⎥ i i
⎢ ⎥ ⎢ ⎥
⎣0 0 ... ΜΝ ⎦ ⎣0 0 ... KΝ ⎦ (i=1, 2,…, N)
i (t) + Ciq i (t) + Kiqi (t) = -L iu

Miq g (t) (i=1, 2,…, N) (2.10)
Η εξίσωση 2.10 παριστάνει την ταλάντωση ενός µονοβάθµιου συστήµατος

µε µάζα Μi (κύρια γενικευµένη µάζα), συντελεστή στιβαρότητας Κi (κύρια
γενικευµένη στιβαρότητα) και συντελεστή απόσβεσης Ci, το οποίο
υποβάλλεται στη σεισµική διέγερση Liüg(t) της βάσης και εµφανίζει τη
σχετική µετακίνηση qi. Αν ληφθούν υπόψη οι σχέσεις µεταξύ των µεγεθών Ki

και Mi (σχέση 2.9), καθώς και η σχέση 2.2 και µε διαίρεση των µελών της
εξίσωσης 2.10 µε το Mi προκύπτει η παρακάτω σχέση:
i (t) + 2ζ iωiq i (t) + ωi2qi (t) = -Γu

q
i g (t) (i=1, 2,…, N) (2.11)
Li
όπου Γi = είναι ο συντελεστής συµµετοχής της i-οστής ιδιοµορφής.
Mi
2.2.1.1 Επίλυση µε χρήση του ολοκληρώµατος Duhamel (επίλυση στο

πεδίο του χρόνου)
Η λύση της σχέσης 2.11 µπορεί να προκύψει θεωρώντας τη χρονικά
µεταβαλλόµενη διέγερση –Γiüg(t)=F(t) σαν επαλληλία διαδοχικών
στοιχειωδών κρούσεων χρονικής διάρκειας ∆τ→0 και έντασης F(τ), οι οποίες
εφαρµόζονται στο σύστηµα στο χρόνο t=τ (σχήµα 2.4). Σ’ αυτή την
περίπτωση, η ζητούµενη µετακίνηση qi δίνεται από τη σχέση 2.12, όπου Di(t)
είναι το ολοκλήρωµα Duhamel που υπολογίζεται από την εξίσωση 2.13.
Σχήµα 2.4: ∆ιαίρεση της διέγερσης F(t) σε διαδοχικές στοιχειώδεις κρούσεις χρονικής
διάρκειας ∆τ (Meirovitch L. 2002).
qi (t) = ΓD
i i (t) (2.12)
t
1
Di (t) = − ∫ u (τ)e
− ζiωi (t − τ)
sin ⎡⎢ωi 1 − ζ i2 (t − τ)⎤⎥ dτ (2.13)
ωi 1 − ζ 2 0
⎣ ⎦
i 0
Πρέπει να σηµειωθεί ότι ο υπολογισµός του παραπάνω ολοκληρώµατος

(σχέση 2.13) για πυκνά χρονικά διαστήµατα γίνεται συνήθως µε τη βοήθεια
αριθµητικών µεθόδων επίλυσης (π.χ. χρήση του τύπου Simpson).
Κατόπιν, µε αντικατάσταση του q(t) στην εξίσωση 2.7 προκύπτουν οι
σχετικές µετακινήσεις u(t) (επαλληλία των αποκρίσεων που αντιστοιχούν
στις Ν ανεξάρτητες εξισώσεις), ενώ οι ολικές µετακινήσεις uολ(t)
υπολογίζονται από τη σχέση 2.14, όπου ug(t) είναι η γνωστή µετακίνηση της
βάσης.

uολ (t) = u(t) + ιug (t) (2.14)
Τέλος, οι µετακινήσεις u(t), οι οποίες αναφέρονται στις διευθύνσεις των

αδρανειακών βαθµών ελευθερίας του φορέα, εφαρµόζονται στο ελαστικό
προσοµοίωµα της κατασκευής και ακολουθεί η στατική επίλυση, από την
οποία προκύπτουν τα µεγέθη απόκρισης (εντασιακά µεγέθη και µετακινήσεις)
για κάθε χρονική στιγµή t.
2.2.1.2 Επίλυση µε γραµµική παρεµβολή στη διέγερση (επίλυση στο πεδίο

του χρόνου)
Κατά την εφαρµογή της συγκεκριµένης µεθόδου επίλυσης, η οποία
εφαρµόζεται από πολλά λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών (π.χ.
SAP2000), η συνολική χρονική διάρκεια της διέγερσης üg(t) χωρίζεται σε n
ίσα µικρά χρονικά διαστήµατα ∆t=∆tj=tj+1-tj (j=1, 2,…, n). Τα διαστήµατα ∆t
πρέπει να είναι αρκούντως µικρά ώστε να µπορεί να θεωρηθεί ότι η διέγερση
üg(t) µεταβάλλεται γραµµικά µέσα σε κάθε διάστηµα από την τιµή üg(tj) στην
τιµή üg(tj+1) (σχήµα 2.5), κάτι που ισχύει για τα χρονικά διαστήµατα που
χρησιµοποιούνται στις καταγραφές των σεισµικών διεγέρσεων. Λαµβάνοντας
υπόψη την παραπάνω παραδοχή και εφαρµόζοντας τη σχέση 2.10 για το
τυχόν χρονικό διάστηµα ∆tj προκύπτει η εξίσωση 2.15, όπου η µεταβλητή τ
παίρνει τιµές από 0 ως ∆tj.
Σχήµα 2.5: Γραµµική προσέγγιση της διέγερσης üg(t) (Chopra A. K. 2000).
⎛ (t ) − u
u g (t j ) ⎞
Miq g (t j ) + g j+1
i (τ) + Ciq i (τ) + Kiqi (τ) = -L i ⎜ u τ ⎟ (i=1, 2,…, N) (2.15)
⎜ t j+1 − t j ⎟
⎝ ⎠
Η απόκριση qi(τ) για το χρονικό διάστηµα 0≤τ≤∆tj (j=1, 2,…, n) µπορεί

να προκύψει ως επαλληλία τριών επιµέρους αποκρίσεων:

• Ελεύθερη ταλάντωση λόγω αρχικής µετακίνησης και ταχύτητας qi (t j ) και

q i (t j ) αντιστοίχως (όπου qi (t j ) και q i (t j ) είναι οι τιµές της µετακίνησης και
της ταχύτητας στο τέλος του προηγούµενου χρονικού διαστήµατος).
• Απόκριση λόγω σταθερής δύναµης –Liüg(tj) µε µηδενικές αρχικές
συνθήκες (µετακίνηση, ταχύτητα και επιτάχυνση).
• Απόκριση λόγω σταθερά αυξανόµενης δύναµης -Li[üg(tj+1)-üg(tj)]/[tj+1-
tj]τ µε µηδενικές αρχικές συνθήκες (µετακίνηση, ταχύτητα και
επιτάχυνση).
Οι αναλυτικές σχέσεις που περιγράφουν τις παραπάνω αποκρίσεις είναι
γνωστές, ενώ από την επαλληλία τους προκύπτουν οι εξισώσεις που δίνουν
j+1 ) στο τέλος κάθε χρονικού
τη µετακίνηση q(t j+1 ) και την ταχύτητα q(t
διαστήµατος ∆tj (σχέσεις 2.16 και 2.17).

Έτσι λοιπόν, επιλύοντας την εξίσωση 2.15 για κάθε χρονικό διάστηµα
υπολογίζεται η απόκριση στο τέλος του διαστήµατος, η οποία αποτελεί τις
αρχικές συνθήκες για την επίλυση του επόµενου διαστήµατος. Η παραπάνω
διαδικασία συνεχίζεται µέχρι να εξαντληθεί η συνολική χρονική διάρκεια της
διέγερσης.
⎛ ζ ⎞
A = e-ζωi∆t ⎜ i
sin ωdi ∆t + cos ωdi ∆t ⎟
⎜ 1 - ζ2 ⎟
⎝ i ⎠
⎛ 1 ⎞
B = e-ζωi∆t ⎜ sin ωdi ∆t ⎟
⎝ ωdi ⎠
⎧ ⎡⎛ 1 - 2ζ 2 ⎤⎫
1 ⎪ 2ζ i ζi ⎞ ⎛ 2ζ i ⎞ ⎪
C= ⎨ +e -ζωi ∆t
⎢ ⎜ i
− ⎟ sin ωdi ∆t − ⎜ 1 + ⎟ cos ωdi ∆t ⎥ ⎬
Ki ⎪ ωi ∆t ⎢⎜ ω ∆t 1 - ζ i ⎟⎠
2
⎝ ωi ∆t ⎠ ⎥⎪
⎩ ⎣⎝ di ⎦⎭
1 ⎡ 2ζ i -ζωi ∆t ⎛ 2ζ i − 1
2
2ζ i ⎞⎤
D= ⎢ 1 − + e ⎜ sin ωdi ∆t + cos ωdi ∆t ⎟ ⎥
Ki ⎣⎢ ωi ∆t ⎝ ωdi ∆t ωi ∆t ⎠ ⎦⎥
⎛ ω ⎞ (2.16)
A′ = −e-ζωi∆t ⎜ i
sin ωdi ∆t ⎟
⎜ 1 - ζ2 ⎟
⎝ i ⎠
⎛ ζi ⎞
B′ = e-ζωi∆t ⎜ cos ωdi ∆t − sin ωdi ∆t ⎟
⎜ 1 - ζ i2 ⎟
⎝ ⎠
⎧ ⎡⎛ ω ⎞ ⎤⎫
1 ⎪ 1 ζi 1
C′ = ⎨ − + e-ζωi ∆t
⎢ ⎜ i
+ ⎟ sin ω di ∆t + cos ω di ∆ t ⎥ ⎪⎬
Ki ⎪ ∆t ⎜
⎢ 1- ζ 2 2
∆t 1 - ζ i ⎠ ⎟ ∆t ⎥⎪
⎩ ⎣⎝ i ⎦⎭
1 ⎡⎢ ⎛ ζ ⎞⎤
D′ = 1 − e-ζωi∆t ⎜ i
sin ωdi ∆t + cos ωdi ∆t ⎟ ⎥
Ki ∆t ⎢ ⎜ 1 - ζ2 ⎟⎥
⎣ ⎝ i ⎠⎦
ωdi = ωi 1 - ζ i2

qi (t j+1 ) = Aqi (t j ) + Bq i (t j ) − CLiu

g (t j ) − DL iu
g (t j+1 )
(i=1, 2,…, N) (2.17)
q i (t j+1 ) = A′qi (t j ) + B′q i (t j ) − C′Liu
g (t j ) − D′Liu
g (t j+1 ) (j=1, 2,…, n)
Οι παραπάνω σχέσεις εξαρτώνται µόνο από τα χαρακτηριστικά της

κατασκευής (Ki, ωi, ζi) και από χρονικό διάστηµα ∆t.
Αφού ολοκληρωθεί ο υπολογισµός των µετακινήσεων q(t) εφαρµόζεται η
σχέση 2.7 για να υπολογιστούν οι σχετικές µετακινήσεις u(t), οι οποίες στη
συνέχεια επιβάλλονται στο ελαστικό προσοµοίωµα της κατασκευής και
ακολουθεί η στατική επίλυση.
2.2.1.3 Επίλυση µε χρήση του µετασχηµατισµού Fourier (επίλυση στο

πεδίο των συχνοτήτων)
Η εν λόγω µέθοδος επίλυσης είναι ιδιαιτέρως χρήσιµη στις περιπτώσεις
που τα χαρακτηριστικά της στιβαρότητας και της απόσβεσης εξαρτώνται από
τη συχνότητα της διέγερσης, κάτι που ισχύει όταν λαµβάνεται υπόψη η
αλληλεπίδραση εδάφους-ανωδοµής.
Η εφαρµογή αυτής της µεθόδου επίλυσης βασίζεται στο γεγονός ότι
οποιαδήποτε συνάρτηση διέγερσης µπορεί να εκφραστεί ως άθροισµα
άπειρου πλήθους αρµονικών συναρτήσεων (ηµιτονοειδούς και
συνηµιτονοειδούς µορφής) (σχήµα 2.6). Η εν λόγω ανάλυση της
συνάρτησης διέγερσης üg(t) σε ολοκλήρωµα αρµονικών ονοµάζεται ανάλυση
Fourier και εκφράζεται από τη σχέση 2.18, όπου ο όρος üg(ω) δίνεται από
την εξίσωση 2.19 και ω είναι οι συχνότητες των αρµονικών. Οι σχέσεις 2.19
και 2.18 αντιπροσωπεύουν το µετασχηµατισµό Fourier και τον αντίστροφο
µετασχηµατισµό Fourier αντιστοίχως. Πρέπει να σηµειωθεί ότι, αν και οι όροι
üg(ω) και eiωt που περιέχονται στο ολοκλήρωµα της σχέσης 2.18 είναι
µιγαδικοί αριθµοί (i2=-1), ο όρος üg(t) προκύπτει τελικά πραγµατικός
αριθµός.
∞
g (t) = 1 ∫ u
u g (ω)eiωt dω (2.18)
2π −∞
∞
(2.19)
g (ω) = ∫ u (t)e
−iωt
u g dt
−∞
Με τη βοήθεια των παραπάνω σχέσεων (2.18 και 2.19) η εξίσωση 2.10

γίνεται:
∞
1
i (t) + Ciq i (t) + Kiqi (t) = -L i
∫ ug(ω)e dω
iωt
Miq (i=1, 2,…, N) (2.20)
2π −∞

Σχήµα 2.6: Ανάλυση της διέγερσης üg(t) σε σειρά αρµονικών συναρτήσεων. Στο σχήµα
απεικονίζονται οι n=6 πρώτες αρµονικές (Meirovitch L. 2002).
Η σχέση 2.20 περιγράφει την κίνηση ενός µονοβάθµιου ταλαντωτή µάζας

Μi, απόσβεσης Ci και στιβαρότητας Κi που υπόκειται σε µια σειρά άπειρων
αρµονικών διεγέρσεων. Η λύση της παραπάνω εξίσωσης, κάνοντας την
υπόθεση αναλογικής απόσβεσης (σχέση 2.2), δίνεται από τις σχέσεις 2.21
και 2.22.
∞
1
∫ H(ω)ug(ω)e dω
iωt
qi (t) = -L i (i=1, 2,…, N) (2.21)
2π −∞
1 1
H(ω) = (i=1, 2,…, N)
Ki ⎡ ⎛ω⎞ ⎤
2
⎡ ⎛ ω ⎞⎤ (2.22)
⎢1 − ⎜ ⎟ ⎥ + i ⎢2ζ i ⎜ ⎟ ⎥
⎢⎣ ⎝ ωi ⎠ ⎥⎦ ⎣⎢ ⎝ ωi ⎠ ⎦⎥
Πρέπει να τονιστεί ότι η σχέση 2.21 επιλύεται συνήθως µε τη βοήθεια

αριθµητικών µεθόδων ανάλυσης, οι σηµαντικότερες από τις οποίες είναι οι
ονοµαζόµενες διακριτός και γρήγορος µετασχηµατισµός Fourier.
Αφού ολοκληρωθεί ο υπολογισµός των µετακινήσεων q(t) εφαρµόζεται η
σχέση 2.7 για να υπολογιστούν οι σχετικές µετακινήσεις u(t), οι οποίες στη
συνέχεια επιβάλλονται στο ελαστικό προσοµοίωµα της κατασκευής και
ακολουθεί η στατική επίλυση.
2.2.2 Μέθοδοι που χρησιµοποιούνται στις ανελαστικές αναλύσεις

Υπάρχει πληθώρα µεθόδων που µπορούν να χρησιµοποιηθούν κατά την
ΑΑΧΟ. Η διαφορά µεταξύ της ελαστικής και της ανελαστικής ανάλυσης είναι
ότι κατά την ανελαστική ανάλυση το µητρώο στιβαρότητας της κατασκευής Κ
δεν είναι σταθερό, αλλά αποτελεί συνάρτηση των άγνωστων και χρονικά
µεταβαλλόµενων µετακινήσεων u και συνεπώς οι δυνάµεις επαναφοράς δε

δίνονται από τη σχέση fs(t)=Ku(t). Άρα, δεν είναι δυνατό να εφαρµοστεί η

διαδικασία αποσύζευξης των ιδιοµορφών που παρουσιάστηκε παραπάνω. Για
τις ανάγκες της παρούσας διατριβής θεωρήθηκε σκόπιµη η παρουσίαση του
θεωρητικού υποβάθρου τριών από τις περισσότερο διαδεδοµένες µεθόδους:
της µεθόδου Κεντρικής ∆ιαφοράς, καθώς και των µεθόδων Newmark και
Wilson. Οι εν λόγω µέθοδοι, καθώς και η µέθοδος Hilber-Hughes-Taylor, η
οποία αποτελεί παραλλαγή της µεθόδου Newmark, χρησιµοποιούνται από τα
σύγχρονα και διεθνώς καταξιωµένα λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών
(SAP2000, ADINA, Ruaumoko).
Πρέπει να σηµειωθεί ότι για την πραγµατοποίηση των ανελαστικών
αναλύσεων µε τη βοήθεια των παραπάνω µεθόδων λαµβάνεται κατά κανόνα
απόσβεση τύπου Rayleigh. Ακόµα, αξίζει να τονιστεί ότι οι µέθοδοι που θα
παρουσιαστούν στη συνέχεια είναι δυνατό να εφαρµοστούν και κατά την
ΕΑΧΟ, µε τη µόνη διαφορά ότι ο όρος fs(t) αντικαθίσταται από το γινόµενο
Ku(t), γεγονός που κάνει περιττή τη χρήση των επαναληπτικών διαδικασιών
που θα παρατεθούν παρακάτω.
2.2.2.1 Μέθοδος Κεντρικής ∆ιαφοράς

Κατά την εφαρµογή της συγκεκριµένης µεθόδου επίλυσης, η οποία
εφαρµόζεται από πολλά λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών (π.χ. ADINA
και Ruaumoko), η συνολική χρονική διάρκεια της διέγερσης üg(t) χωρίζεται
σε n ίσα µικρά χρονικά διαστήµατα ∆t=tj+1-tj (j=0, 1,…, n). Στη συνέχεια το
διάνυσµα των µετακινήσεων αναλύεται σε σειρά Taylor (σχέσεις 2.23).
Κρατώντας µόνο τους τρεις πρώτους όρους των εξισώσεων 2.23 και
αφαιρώντας τη δεύτερη εξίσωση από την πρώτη προκύπτει η σχέση 2.24.
Οµοίως, προσθέτοντας τις εξισώσεις 2.23 προκύπτει η σχέση 2.25.
(t j ) + ∆t2 ∆t3

u(t j+1 ) = u(t j ) + ∆tu u(t j ) + u(t j ) + ...
2 6
2 (j=0, 1,…, n) (2.23)
(t j ) + ∆t u(t j ) − ∆t3
u(t j−1 ) = u(t j ) − ∆tu u(t j ) + ...
2 6
(t j ) = 1 u(t j+1 ) − u(t j−1 )

u ( ) (j=0, 1,…, n) (2.24)
2∆t
(t j ) = 12 u(t j+1 ) − 2u(t j ) + u(t j−1 )

u ( ) (j=0, 1,…, n) (2.25)
∆t

Κατόπιν, τα u(t) και ü(t) αντικαθίστανται στην εξίσωση κίνησης (σχέση
2.1) µε τα ίσα τους (σχέσεις 2.24 και 2.25) και µετά από πράξεις προκύπτει η
σχέση 2.26 όπου ο όρος fs(tj) υπολογίζεται από το γινόµενο K(tj)u(tj), όπου

K(tj) είναι το µητρώο στιβαρότητας κατά τη χρονική στιγµή tj, το οποίο

µπορεί να υπολογιστεί αν είναι γνωστές οι µετακινήσεις u(tj).
⎛ 1 1 ⎞
⎜ 2 M + 2∆t C ⎟ u(t j+1 ) = (j=0, 1,…, n)
⎝ ∆t ⎠ (2.26)
-Mιu g (t j ) − ⎛⎜ 12 M − 1 C ⎞⎟ u(t j−1 ) − fs t j + 22 Mu(t j )
( )
⎝ ∆t 2 ∆t ⎠ ∆t
Η παραπάνω εξίσωση µπορεί να επιλυθεί ως προς τις µετακινήσεις u(tj+1)

αν είναι γνωστές οι µετακινήσεις των προηγούµενων βηµάτων u(tj) και u(tj-
1). Έτσι λοιπόν, αρχίζοντας από το πρώτο χρονικό διάστηµα και
εφαρµόζοντας τη σχέση 2.26 υπολογίζονται οι µετακινήσεις στο τέλος του εν
λόγω βήµατος (u(t1)), οι οποίες χρησιµοποιούνται για τον υπολογισµό των
µετακινήσεων του δεύτερου χρονικού διαστήµατος κ.ο.κ. Η διαδικασία
συνεχίζεται µέχρι να εξαντληθεί η συνολική χρονική διάρκεια της διέγερσης.
Συνοψίζοντας την παραπάνω διαδικασία και εισάγοντας κάποιες σχέσεις που
απαιτούνται για τον υπολογισµό των µετακινήσεων u(t-1) µε τη βοήθεια των
γνωστών αρχικών συνθηκών (u(t0) και u (t0 ) ) προκύπτουν τα παρακάτω
βήµατα εφαρµογής της µεθόδου της Κεντρικής ∆ιαφοράς:
1) Προκαταρκτικοί υπολογισµοί
1.1) Mu(t 0 ) = −Mιu
g (t0 ) − Cu
(t0 ) − Κ(t0 )u(t0 ) ⇒ u
(t0 )
(t0 ) + ∆t2
1.2) u(t −1 ) = u(t0 ) − ∆tu u(t0 )
2
1 1
1.3) K = 2M+ C
∆t 2∆t
1 1 2
1.4) a= 2
M− C, b = 2 M
∆t 2∆t ∆t
2) Υπολογισµοί για κάθε βήµα
2.1) Υπολογίζεται από το αδρανειακό προσοµοίωµα το µητρώο
στιβαρότητας Κ(tj)

2.2) P(t j ) = −Mιug (t j ) − au(t j−1 ) − Κ(t j )u(t j ) + bu(t j ) , (j=0, 1,…, n)

2.3) Ku(t j+1 ) = P(t j ) ⇒ u(t j+1 ) , (j=0, 1,…, n)
Αφού ολοκληρωθεί ο υπολογισµός των σχετικών µετακινήσεων u(t) για

κάθε διάστηµα ∆t, επιβάλλονται στο ελαστικό προσοµοίωµα της κατασκευής
και ακολουθεί η στατική του επίλυση.
Πρέπει να τονιστεί ότι προκειµένου να εξασφαλιστεί η ευστάθεια της εν
λόγω µεθόδου ανάλυσης το χρονικό διάστηµα ∆t που θα επιλεγεί αρκεί να
ικανοποιεί τη σχέση ∆t≤Τm/π, όπου Tm η τελευταία (µικρότερη) ιδιοπερίοδος

του φορέα. Η παραπάνω απαίτηση καλύπτεται συνήθως από την απαίτηση

της σχέσης ∆t≤Τm/10 (παρ. 2.1), η οποία πρέπει να τηρείται για να
εξασφαλίζεται η ακρίβεια των αποτελεσµάτων. Ένα πλεονέκτηµα της
συγκεκριµένης µεθόδου ανάλυσης είναι ότι δεν απαιτεί την επαναληπτική
διαδικασία προσεγγίσεων που εφαρµόζουν άλλες µέθοδοι (Newmark, Wilson,
Hilber-Hughes-Taylor), κάτι που µειώνει σηµαντικά το υπολογιστικό της
κόστος.
2.2.2.2 Μέθοδος Newmark

Κατά την εφαρµογή της συγκεκριµένης µεθόδου, η οποία αποτελεί την
περισσότερο διαδεδοµένη µέθοδο επίλυσης (SAP2000, ADINA, Ruaumoko), η
συνολική χρονική διάρκεια της διέγερσης üg(t) χωρίζεται σε n ίσα µικρά
χρονικά διαστήµατα ∆t=tj+1-tj (j=0, 1,…, n). Κατόπιν, αναλύονται τα
διανύσµατα των µετακινήσεων και των ταχυτήτων σε σειρά Taylor (σχέση
2.27). Μια διαφορετική µορφή των εξισώσεων 2.27 αποτελούν οι σχέσεις
2.28 και 2.29, οι οποίες αναπτύχθηκαν από τον Newmark το 1959.
(t j ) +∆t2 ∆t3

u(t j+1 ) = u(t j ) + ∆tu u(t j ) + u(t j ) + ...
2 6
(j=0, 1,…, n) (2.27)
∆t2
u(t j+1 ) = u(t j ) + ∆tu(t j ) + u(t j ) + ...
2
(t j ) + ⎡(0.5 − β)∆t2 ⎤ u
u(t j+1 ) = u(t j ) + (∆t)u ⎣
2
(

⎦ (t j ) + β∆t u(t j+1 ) ) (2.28)
(t j+1 ) = u
u (t j ) + ⎣⎡(1 − γ)∆t ⎦⎤ u
(t j ) + (γ∆t)u
(t j+1 ) (2.29)
Η επιλογή των συντελεστών β και γ επηρεάζει την ευστάθεια της

ανάλυσης και την ακρίβεια των αποτελεσµάτων. Στις συνήθεις περιπτώσεις
το γ επιλέγεται να έχει την τιµή 1/2, ενώ οι τιµές που παίρνει το β είναι 1/4
ή 1/6. Η υιοθέτηση της τιµής 1/4 ισοδυναµεί µε θεώρηση σταθερής τιµής
των επιταχύνσεων ü(τ) κατά το τυχόν χρονικό διάστηµα ∆t, ενώ η υιοθέτηση
της τιµής 1/6 αντιστοιχεί σε θεώρηση γραµµικώς µεταβαλλόµενων
επιταχύνσεων ü(τ) κατά το τυχόν διάστηµα ∆t (σχήµα 2.7).
Αφαιρώντας την εξίσωση που περιγράφει την κίνηση του φορέα κατά τη
χρονική στιγµή tj (σχέση 2.1) από την αντίστοιχη εξίσωση για τη χρονική
στιγµή tj+1 και λαµβάνοντας υπόψη τις σχέσεις 2.30 προκύπτει η σχέση 2.31.
(t j ) = u
∆u(t j ) = u(t j+1 ) − u(t j ), ∆u (t j+1 ) − u
(t j ), ∆u
(t j ) = u
(t j+1 ) − u
(t j )
(2.30)
∆fs (t j ) = fs (t j+1 ) − fs (t j ), ∆(Mιu
g (t j )) = Mιu
g (t j+1 ) − Mιu
g (t j )

β=1/4 β=1/6
γ=1/2 γ=1/2
(α) (β)
Σχήµα 2.7: Θεώρηση σταθερής τιµής των επιταχύνσεων (α) και γραµµικώς µεταβαλλόµενων
επιταχύνσεων (β) κατά την εφαρµογή της µεθόδου Newmark (Chopra A. K.
2000).
M∆u (t j ) + ∆fs (t j ) = − ∆(Mιu

(t j ) + C∆u g (t j )) , (j=0, 1,…, n)
(2.31)
Στην παραπάνω σχέση ο όρος ∆fs(tj) είναι το µητρώο µεταβολής των

δυνάµεων επαναφοράς κατά τις εργικώς ανταποκρινόµενες µετακινήσεις του
φορέα. Η εν λόγω µεταβολή αφορά στο τυχόν χρονικό διάστηµα ∆t. Η
γραφική παράσταση τυχόντος όρου αυτού του µητρώου (fs) σε σχέση µε την
αντίστοιχη (εργικώς ανταποκρινόµενη) µετακίνηση (u) θα έχει τη µορφή που
φαίνεται στο σχήµα 2.8, όπου ΚΤ(tj) και ΚS(tj) είναι η εφαπτοµενική και η
επιβατική αντιστοίχως στιβαρότητα του φορέα κατά την υπόψη µετακίνηση.
Όπως φαίνεται από το σχήµα 2.8, η σχέση fs-u δεν είναι γραµµική, αφού τα
δοµικά στοιχεία εµφανίζουν ανελαστικές παραµορφώσεις.
Σχήµα 2.8: Μεταβολή της δύναµης επαναφοράς fs σε σχέση µε την αντίστοιχη (εργικώς
ανταποκρινόµενη) µετακίνηση u.

Από το παραπάνω σχήµα προκύπτει ότι ο όρος ∆fs(tj) του µητρώου

µεταβολής των δυνάµεων επαναφοράς δίνεται από τη σχέση:
S S
∆fs(tj)=Κ (tj)·∆u(tj)=Κ (tj)·(u(tj+1)-u(tj)). Ωστόσο, αυτή η σχέση δεν µπορεί
να εφαρµοστεί αφού είναι αδύνατο να προσδιοριστεί η τιµή του όρου ΚS(tj)
χωρίς να είναι γνωστή η µετακίνηση u(tj+1), η οποία δεν έχει υπολογιστεί
ακόµα. Λύση στο παραπάνω πρόβληµα δίνει η χρήση της εφαπτοµενικής
στιβαρότητας ΚΤ(tj) που αντιστοιχεί στην αρχή του διαστήµατος ∆t και µπορεί
να υπολογιστεί µε τη βοήθεια των µετακινήσεων u των προηγούµενων
βηµάτων. Έτσι λοιπόν, ο τύπος υπολογισµού του ∆fs(tj) γίνεται:
Τ Τ
∆fs(tj)=Κ (tj)·((u(tj+1)-u(tj))=Κ (tj)·∆u(tj). Εκφράζοντας την παραπάνω σχέση
σε µητρωική µορφή προκύπτει η σχέση 2.32, όπου ΚΤ(tj) είναι το µητρώο
της «εφαπτοµενικής στιβαρότητας» του φορέα.
∆fs(tj)= ΚΤ(tj)·∆u(tj), (2.32)

Όπως όµως φαίνεται στο σχήµα 2.8, εφαρµόζοντας την παραπάνω σχέση
εισάγεται ένα σφάλµα στον υπολογισµό του όρου ∆fs(tj), το οποίο είναι ίσο
µε ∆fTs(tj)- ∆fSs(tj), όπου ∆fTs(tj) και ∆fSs(tj) συµβολίζονται οι όροι ∆fs(tj) που
προκύπτουν µε βάση την εφαπτοµενική και επιβατική στιβαρότητα
αντιστοίχως. Ωστόσο, καταρχήν αγνοείται το εν λόγω σφάλµα και η ανάλυση
συνεχίζεται λαµβάνοντας υπόψη την εξίσωση 2.32.
Με βάση τις σχέσεις 2.28, 2.29 και 2.30 προκύπτουν οι παρακάτω
εξισώσεις (2.33):
∆t2
(t j ) + (t j )
∆u(t j ) = (∆t)u u(t j ) + β(∆t)2 ∆u
2
⎛ ⎞
(t j ) = γ ∆u(t j ) − γ u
∆u (t j ) + ∆t ⎜⎜1 − γ ⎟⎟ u(t j ) (2.33)
β∆t β ⎜
⎝ 2β ⎠⎟⎟
(t j ) = 1 1 1
∆u 2
∆u(t j ) − u(t j ) − u(t j )
β∆t β∆t 2β
Εισάγοντας τις εξισώσεις 2.32 και 2.33 στην 2.31 και εκτελώντας τις
πράξεις προκύπτουν οι σχέσεις 2.34 και 2.35.

K(t j )∆u(t j ) = ∆P(t j ) , (j=0, 1,…, n)
(2.34)
γ 1
K(t j ) = K T (t j ) + C+ M
β∆t β∆t2
(2.35)
⎛ ⎞ ⎡1 ⎛ γ ⎞ ⎤
∆P(t j ) = −∆(Mιu g (t j )) + ⎜ 1 M + γ C ⎟ u
(t j ) + ⎢ M + ∆t ⎜ (t j )
− 1⎟ C⎥ u
⎝ β∆t β ⎠ ⎣ 2β ⎝ 2β ⎠ ⎦
Η εξίσωση 2.34 µπορεί να επιλυθεί ως προς τις µετακινήσεις ∆u(tj) αν

είναι γνωστές οι ταχύτητες και οι επιταχύνσεις του προηγούµενου βήµατος.
Όπως όµως προαναφέρθηκε, η χρήση της εφαπτοµενικής στιβαρότητας

ΚΤ(tj) αντί της αντίστοιχης επιβατικής ΚS(tj) εισάγει κάποιο σφάλµα στον
υπολογισµό του µητρώου ∆fs(tj) (σχέση 2.32), κάτι που αντανακλάται και
στη λύση της εξίσωσης 2.34. Για τη διόρθωση αυτού του σφάλµατος
ακολουθείται µια επαναληπτική διαδικασία, κατά την οποία το τυχόν χρονικό
διάστηµα ∆t χωρίζεται σε µικρότερα διαστήµατα και εφαρµόζεται η εξίσωση
2.34 σε καθένα από αυτά προσεγγίζοντας όλο και περισσότερο την
πραγµατική λύση του προβλήµατος. Η επαναληπτική διαδικασία σταµατάει
όταν επιτευχθεί η µείωση του σφάλµατος κάτω από ένα όριο που καθορίζεται
κάθε φορά από το χρήστη του λογισµικού. Η παραπάνω επαναληπτική
διαδικασία εξυπηρετεί και άλλες ανάγκες, όπως π.χ. τη διόρθωση τυχόντων
σφαλµάτων που µπορεί να προκύψουν από την αλλαγή του προσήµου της
επιτάχυνσης üg (σεισµική διέγερση) ή από την ξαφνική αποφόρτιση κάποιου
δοµικού στοιχείου. Η επαναληπτική διαδικασία που συνήθως εφαρµόζεται
στα σύγχρονα λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών ονοµάζεται Newton-
Raphson, ωστόσο υπάρχουν και άλλες που δεν εφαρµόζονται πολύ συχνά
όπως είναι η µέθοδος Broyden-Fletcher-Goldfarb-Shanno (ADINA). Είναι
σηµαντικό να τονιστεί ότι κατά την εφαρµογή της επαναληπτικής διαδικασίας
που προαναφέρθηκε δηµιουργούνται συχνά προβλήµατα αστάθειας και η
ανάλυση σταµατάει. Σ’ αυτή την περίπτωση, ο χρήστης µπορεί να µειώσει το
χρονικό διάστηµα ∆t, να αυξήσει τον αριθµό των επιµέρους διαστηµάτων στα
οποία χωρίζεται το διάστηµα ∆t, να αυξήσει τον αριθµό των επαναλήψεων σε
κάθε χρονικό διάστηµα ή ακόµα και να αυξήσει το όριο σφάλµατος κάτω από
το οποίο σταµατάει η ανάλυση (σε βάρος της ακρίβειας των αποτελεσµάτων).
Μετά τον υπολογισµό των µετακινήσεων ∆u(tj) το ζητούµενο διάνυσµα
των σχετικών µετακινήσεων u(tj+1) µπορεί να προκύψει από τις σχέσεις 2.30
(u(tj+1)=u(tj)+∆u(tj)). Έτσι λοιπόν, αρχίζοντας από το πρώτο χρονικό
διάστηµα και εφαρµόζοντας τη σχέση 2.34 υπολογίζονται οι µετακινήσεις στο
τέλος του εν λόγω βήµατος, οι οποίες χρησιµοποιούνται για τον υπολογισµό
των µετακινήσεων του δεύτερου χρονικού διαστήµατος κ.ο.κ. Η διαδικασία
Συνοψίζοντας την παραπάνω διαδικασία και εισάγοντας τη σχέση
υπολογισµού του µητρώου των αρχικών επιταχύνσεων ü(t0) προκύπτουν τα
παρακάτω βήµατα εφαρµογής της µεθόδου της Newmark:
1.1) Mu(t 0 ) = −Mιu
g (t0 ) − Cu
(t0 ) − Κ(t0 )u(t0 ) ⇒ u
(t0 )
1 γ 1 ⎛ γ ⎞
1.2) a= M+ C, b = M + ∆t ⎜ − 1⎟ C
β∆t β 2β ⎝ 2β ⎠


2.4) ∆P(t j ) = −∆(Mιu
g (t j )) + au
(t j ) + bu
(t j ) , (j=0, 1,…, n)

εφαπτοµενικής στιβαρότητας ΚΤ(tj)
γ 1
2.6) K(t j ) = K T (t j ) + C+ M , (j=0, 1,…, n)
β∆t β∆t2

2.7) K(t j )∆u(t j ) = ∆P(t j ) ⇒ ∆u(t j ) , (j=0, 1,…, n) µε εφαρµογή της
επαναληπτικής διαδικασίας Newton-Raphson

⎛ ⎞
2.8) (t j ) = γ ∆u(t j ) − γ u
∆u (t j ) + ∆t ⎜1 − γ ⎟ u(t j )
β∆t β ⎝ 2β ⎠
(t j ) = 1 1 1
2.9) ∆u 2
∆u(t j ) − u(t j ) − u(t j )
β∆t β∆t 2β
(t j+1 ) = u
2.10) u(t j+1 ) = u(t j ) + ∆u(t j ) , u (t j ) + ∆u
(t j ) ,
(t j+1 ) = u
u (t j ) + ∆u
(t j ) , (j=0, 1,…, n)

Η µέθοδος Newmark αποτελεί τη µέθοδο που εφαρµόζουν τα περισσότερα
σύγχρονα λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών. Αν και είναι πολλές φορές
αρκετά χρονοβόρα λόγω της επαναληπτικής διαδικασίας που χρησιµοποιεί
δίνει ακριβή αποτελέσµατα αρκεί να οριστεί το κατάλληλο ∆t. Η µέθοδος
είναι ευσταθής όταν το ∆t πληροί την παρακάτω σχέση:
∆t 1
≤ , όπου Tm η τελευταία (µικρότερη) ιδιοπερίοδος του φορέα.
Tm π 2(γ − 2β)
• Για τη θεώρηση σταθερής τιµής επιταχύνσεων (γ=1/2 και β=1/4) η

παραπάνω σχέση γίνεται ∆t/Tm<∞, δηλαδή η µέθοδος είναι ευσταθής
ανεξαρτήτως του ∆t, γεγονός που την κάνει ιδιαίτερα ελκυστική για τη
διεξαγωγή ανελαστικών αναλύσεων.
• Για τη θεώρηση γραµµικώς µεταβαλλόµενων επιταχύνσεων (γ=1/2 και
β=1/6) η παραπάνω σχέση γίνεται ∆t/Tm≤0.551. Ωστόσο, αυτό το όριο
καλύπτεται από την απαίτηση της σχέσης ∆t≤Τm/10 (παρ. 2.1), η οποία
πρέπει να τηρείται για να εξασφαλίζεται η ακρίβεια των αποτελεσµάτων.
2.2.2.3 Μέθοδος Wilson

Η µέθοδος Wilson αποτελεί µια παραλλαγή της µεθόδου Newmark µε τη
θεώρηση γραµµικώς µεταβαλλόµενων επιταχύνσεων, το θεωρητικό
υπόβαθρο της οποίας παρουσιάστηκε παραπάνω. Η διαφορά των δύο
µεθόδων έγκειται στο γεγονός ότι η µέθοδος Wilson χρησιµοποιεί το

διευρυµένο χρονικό διάστηµα δt=θ∆t=θ(tj+1-tj) µε j=0, 1,…, n και θ≥1

(σχήµα 2.9). Πρέπει να διευκρινιστεί ότι για θ=1 η µέθοδος Wilson ταυτίζεται
µε τη µέθοδο Newmark για γραµµικώς µεταβαλλόµενη επιτάχυνση.
Σχήµα 2.9: Γραµµικώς µεταβαλλόµενη επιτάχυνση µέσα στο διευρυµένο χρονικό διάστηµα
δt=θ∆t κατά την εφαρµογή της µεθόδου Wilson (Chopra A. K. 2000).
Οι σχέσεις 2.31 και 2.33 για το διευρυµένο χρονικό διάστηµα δt και

λαµβάνοντας υπόψη ότι γ=1/2 και β=1/6 (γραµµικώς µεταβαλλόµενες
επιταχύνσεις) µπορούν να διατυπωθούν ως εξής (σχέσεις 2.36, 2.37 και
2.38):
Mδu (t j ) + δfs (t j ) = −δ(Mιu

(t j ) + Cδu g (t j )) , (j=0, 1,…, n)
(2.36)
δu (t j ) = 3 δu(t j ) − 3u
(t j ) − δt u(t j )
δt 2
(2.37)
(t j ) = 62 δu(t j ) − 6 u
δu (t j ) − 3u(t j )
δt δt
δu(t j ) = u(t j+1+θ ) − u(t j )
(t j ) = u
δu (t j+1+θ ) − u
(t j )
(t j ) = u
δu (t j+1+θ ) − u
(t j ) (2.38)
δfs (t j ) = fs (t j+1+θ ) − fs (t j )
δ(Mιu
g (t j )) = Mιu
g (t j+1+θ ) − Mιu
g (t j )
δfs(tj)= ΚΤ(tj)·δu(tj) (2.39)
δ(Μιüg(tj))=θ∆(Μιüg(tj)) (2.40)
Για τους λόγους που αναφέρθηκαν στην παρουσίαση της µεθόδου
Newmark γίνεται η προσέγγιση που εκφράζεται από τη σχέση 2.39.
Επιπλέον, γίνεται η θεώρηση γραµµικώς µεταβαλλόµενης διέγερσης µέσα
στο χρονικό διάστηµα δt, οπότε ισχύει η σχέση 2.40. Εισάγοντας τις σχέσεις

2.37, 2.39 και 2.40 στη 2.36 και λαµβάνοντας υπόψη ότι δt=θ∆t
προκύπτουν οι παρακάτω εξισώσεις (2.41 και 2.42):

K(t j )δu(t j ) = δP(t j ) , (j=0, 1,…, n)
(2.41)
3 6
K(t j ) = K T (t j ) + C+ M
( )
2
θ∆t θ ∆t
(2.42)

g (t j )) + ⎛⎜ 6 M + 3C ⎞⎟ u
∆P(t j ) = −θ∆(Mιu (t j ) + ⎛⎜ 3M + θ∆t C ⎞⎟ u
(t j )
⎝ θ ∆t ⎠ ⎝ 2 ⎠
Η εξίσωση 2.41 µπορεί να επιλυθεί ως προς τις µετακινήσεις δu(tj) αν

είναι γνωστές οι ταχύτητες και οι επιταχύνσεις του προηγούµενου βήµατος.
Όπως όµως αναφέρθηκε στην παρουσίαση της µεθόδου Newmark, η χρήση
της εφαπτοµενικής στιβαρότητας ΚΤ(tj) αντί της αντίστοιχης επιβατικής ΚS(tj)
εισάγει κάποιο σφάλµα στον υπολογισµό του µητρώου δfs(tj) (σχέση 2.39),
κάτι που αντανακλάται και στη λύση της εξίσωσης 2.41. Για τη διόρθωση
αυτού του σφάλµατος ακολουθείται η ίδια επαναληπτική διαδικασία
(συνήθως Newton-Raphson) που εφαρµόζεται και στη µέθοδο Newmark.
Αφού υπολογιστεί το µητρώο δu(tj) εφαρµόζεται η δεύτερη από τις
σχέσεις 2.37 και προκύπτει το διάνυσµα δü(tj). Κατόπιν, χρησιµοποιώντας
την εξίσωση δü(tj)=θ∆ü(tj), η οποία ισχύει για γραµµικώς µεταβαλλόµενη
επιτάχυνση στο διάστηµα δt, υπολογίζεται ο όρος ∆ü(tj). Τέλος, µε τη
βοήθεια των σχέσεων 2.33 και θεωρώντας γ=1/2 και β=1/6 µπορεί να
υπολογιστεί το µητρώο ∆u(tj).
Μετά τον υπολογισµό του µητρώου ∆u(tj) το ζητούµενο διάνυσµα των
µετακινήσεων u(tj+1) µπορεί να προκύψει από τις σχέσεις 2.30
(u(tj+1)=u(tj)+∆u(tj)). Έτσι λοιπόν, αρχίζοντας από το πρώτο χρονικό
διάστηµα και εφαρµόζοντας τη σχέση 2.41 υπολογίζονται οι µετακινήσεις στο
τέλος του εν λόγω βήµατος, οι οποίες χρησιµοποιούνται για τον υπολογισµό
των µετακινήσεων του δεύτερου χρονικού διαστήµατος κ.ο.κ. Η διαδικασία
Συνοψίζοντας την παραπάνω διαδικασία και εισάγοντας τη σχέση
υπολογισµού του µητρώου των αρχικών επιταχύνσεων ü(t0) προκύπτουν τα
παρακάτω βήµατα εφαρµογής της µεθόδου Wilson:
1.1) Mu(t 0 ) = −Mιu
g (t0 ) − Cu
(t0 ) − Κ(t0 )u(t0 ) ⇒ u
(t0 )
6 θ∆t
1.2) a= M + 3C , b = 3M + C
θ∆t 2

2.1) δP(t j ) = −θ∆(Mιu
g (t j )) + au
(t j ) + bu
(t j ) , (j=0, 1,…, n)


εφαπτοµενικής στιβαρότητας ΚΤ(tj)
3 6
2.3) K(t j ) = K T (t j ) + C+ M , (j=0, 1,…, n)
(θ∆t )
2
θ∆t

2.4) K(t j )δu(t j ) = δP(t j ) ⇒ δu(t j ) , (j=0, 1,…, n) µε εφαρµογή της
επαναληπτικής διαδικασίας Newton-Raphson
(t j ) = 6 6 (t j ) = 1 δu
(t j ) , ∆u (t j )
2.5) δu δu(t j ) − u(t j ) − 3u
(θ∆t )
2
θ∆t θ
2 2
2.6) (t j ) + ∆t u
∆u(t j ) = (∆t)u (t j ) + (∆t) ∆u
(t j ) ,
2 6
∆u (t j ) = 3 ∆u(t j ) − 3u (t j ) − ∆t u(t j )

∆t 2
2.7) (t j+1 ) = u
u(t j+1 ) = u(t j ) + ∆u(t j ) , u (t j ) + ∆u
(t j ) ,
(t j+1 ) = u
u (t j ) + ∆u
(t j ) , (j=0, 1,…, n)

Η ευστάθεια της µεθόδου Wilson εξαρτάται από την επιλογή του θ. Όταν
θ≥1.37 η µέθοδος είναι ευσταθής χωρίς προϋποθέσεις, δηλαδή για
οποιοδήποτε χρονικό διάστηµα ∆t. Στην περίπτωση όµως που θ<1.37 για να
παρουσιάζει η µέθοδος ευστάθεια πρέπει το διάστηµα ∆t να είναι αρκούντως
µικρό. Ένα βασικό µειονέκτηµα της µεθόδου Wilson, το οποίο οφείλεται στο
µαθηµατικό της αλγόριθµο, είναι το γεγονός ότι κατά τους υπολογισµούς
εισάγεται τεχνητή απόσβεση, φαινόµενο που ισοδυναµεί µε την παράλειψη
της συµβολής των ανώτερων ιδιοµορφών (µε µικρές ιδιοπεριόδους) στην
απόκριση της κατασκευής. Αυτό σηµαίνει στην πράξη ότι οι τιµές των
µεγεθών απόκρισης είναι µικρότερες από τις αντίστοιχες τιµές που θα
προέκυπταν από την ακριβή επίλυση του προβλήµατος.
2.3 Υπολογισµός του µητρώου στιβαρότητας Κ(t) κατά τη

διεξαγωγή ανελαστικών αναλύσεων-Χρήση της πλαστικής
άρθρωσης
Η επίλυση της γενικής εξίσωσης κίνησης (2.1), στην περίπτωση που ο
φορέας συµπεριφέρεται ελαστικά, απαιτεί τον υπολογισµό του µητρώου
στιβαρότητας Κ, το οποίο καθορίζεται πολύ εύκολα αν είναι γνωστά τα
µητρώα στιβαρότητας των επιµέρους δοµικών στοιχείων. Όπως όµως
προαναφέρθηκε, κατά τη διεξαγωγή των ανελαστικών αναλύσεων η τιµή

τόσο του µητρώου στιβαρότητας Κ όσο και του µητρώου «εφαπτοµενικής

στιβαρότητας» ΚΤ µεταβάλλεται σε κάθε χρονική στιγµή και εξαρτάται από
την τιµή των µετακινήσεων u. Έτσι λοιπόν, σε κάθε χρονική στιγµή πρέπει
να υπολογίζονται εκ νέου τα µητρώα στιβαρότητας όλων των δοµικών
στοιχείων λαµβάνοντας υπόψη τις µετακινήσεις u και το βαθµό
Τ
ανελαστικοποίησής τους. Κατόπιν, προσδιορίζεται το µητρώο Κ (t), το οποίο
χρησιµοποιείται για την επίλυση της εξίσωσης κίνησης µε τη βοήθεια των
µεθόδων που παρουσιάστηκαν παραπάνω (παρ. 2.2).
Η µεθοδολογία που εφαρµόζεται από το σύνολο σχεδόν των σύγχρονων
λογισµικών ανάλυσης των κατασκευών για να ληφθούν υπόψη οι πλαστικές
παραµορφώσεις των δοµικών στοιχείων σε κατασκευές Ο/Σ είναι η θεωρία
των πλαστικών αρθρώσεων, κατά την οποία, οι πλαστικές παραµορφώσεις
θεωρούνται συγκεντρωµένες σε ορισµένες διατοµές του φορέα και πιο
συγκεκριµένα στα άκρα των γραµµικών δοµικών στοιχείων. Επισηµαίνεται ότι
στις περισσότερες περιπτώσεις λαµβάνονται υπόψη µόνο καµπτικού τύπου
πλαστικές αρθρώσεις, δηλαδή θεωρείται ότι καµιά διατοµή δεν αστοχεί σε
διάτµηση, κάτι που µπορεί να εξασφαλιστεί µε την τοποθέτηση κατάλληλου
εγκάρσιου οπλισµού (ικανοτικός σχεδιασµός). Στη συνέχεια, παρουσιάζεται
το θεωρητικό υπόβαθρο του υπολογισµού των ιδιοτήτων της πλαστικής
άρθρωσης (καµπτικού τύπου), µέσα από ένα παράδειγµα υπολογισµού των
σχέσεων που τη διέπουν για ένα πρόβολο. Η πορεία υπολογισµού, καθώς και
τα σχήµατα που παρατίθενται είναι από εργασία του ερευνητή του ΙΤΣΑΚ ∆ρ.
Τριαντάφυλλου Μακάριου (Mακάριος Τ. 2003).
Πιο συγκεκριµένα, θεωρείται κατακόρυφος πρόβολος ύψους H, ο οποίος
πακτώνεται στη βάση, ενώ στην κορυφή του φορτίζεται µε την οριζόντια
δύναµη P (σχήµα 2.10).
Σχήµα 2.10: Πρόβολος σε κάµψη (Mακάριος Τ. 2003).

όπου Η είναι το ύψος του προβόλου,

z είναι το ύψος στο οποίο βρίσκεται το απειροστό τµήµα dz του
προβόλου,
u(z) είναι η οριζόντια µετακίνηση του απειροστού τµήµατος dz,
r(z) είναι η ακτίνα καµπυλότητας του απειροστού τµήµατος dz και
dθ(z) είναι η γωνία στροφής κατά την κάµψη του απειροστού
τµήµατος dz.
Γίνονται δεκτές οι παρακάτω παραδοχές της τεχνικής θεωρίας κάµψης της
δοκού:
• Οι επίπεδες εγκάρσιες διατοµές παραµένουν επίπεδες και κάθετες στον
παραµορφωµένο άξονα της δοκού (παραδοχή Bernoulli).
• Οι παραµορφώσεις θεωρούνται απειροστές.
• Η εξωτερική φόρτιση εξισορροπείται από ορθές τάσεις που είναι κάθετες
στη διατοµή και από διατµητικές τάσεις που δρουν µέσα στο επίπεδο της
διατοµής. Όλες οι άλλες συνιστώσες της τάσης είναι µηδενικές.
Από την τεχνική θεωρία κάµψης δοκού ορίζεται η καµπυλότητα φ(z) της
διατοµής ενός προβόλου στη θέση z ως η ανά µονάδα µήκους µεταβολή
dθ(z) της γωνίας στροφής θ(z) (σχήµατα 2.10, 2.11, σχέση 2.43).
Σχήµα 2.11: Όψη και διατοµή του καµπυλωµένου απειροστού στοιχείου dz=1 (Mακάριος Τ.
2003).
dθ 1 ε + εc ε
φ(z) = = = s = c (2.43)
dz r(z) h x
όπου: εs είναι η επιµήκυνση ∆dz/dz της εφελκυόµενης ίνας της διατοµής στη
στάθµη z του προβόλου,
εc είναι η επιβράχυνση ∆dz/dz της θλιβόµενης ίνας της διατοµής στη
στάθµη z του προβόλου,
r(z) η ακτίνα καµπυλότητας της εν λόγω διατοµής,
h η διάσταση της διατοµής κατά τη διεύθυνση της ακτίνας
καµπυλότητας. Πρέπει να τονιστεί ότι για δοµικά στοιχεία Ο/Σ αντί του
h χρησιµοποιείται το στατικό ύψος της διατοµής d.

x το ύψος της θλιβόµενης ζώνης της διατοµής.

Η παραπάνω σχέση ισχύει τόσο στην ελαστική όσο και στην ανελαστική
περιοχή, καθώς είναι ανεξάρτητη της συµπεριφοράς του υλικού και εξαρτάται
µόνο από τις παραδοχές της τεχνικής θεωρίας κάµψης δοκού που
προαναφέρθηκαν. Στην περίπτωση ελαστικής-γραµµικής συµπεριφοράς του
υλικού είναι γνωστό ότι οι τάσεις είναι ανάλογες των παραµορφώσεων
σύµφωνα µε το νόµο του Hooke (σ=ε·Ε). Λαµβάνοντας υπόψη την
παραπάνω σχέση 2.43, καθώς και τη συνθήκη ισορροπίας των ροπών περί
τον ουδέτερο άξονα, κατά µήκος του οποίου οι παραµορφώσεις και οι τάσεις
είναι µηδενικές, προκύπτει η σχέση 2.44:
M(z)
φ(z) = (2.44)
EI
όπου: φ(z) είναι η καµπυλότητα της διατοµής σε ύψος z,
Μ(z) είναι η ροπή της διατοµής σε ύψος z,
Ε είναι το µέτρο ελαστικότητας του σκυροδέµατος και
Ι είναι η ροπή αδράνειας της διατοµής περί άξονα κάθετο στο επίπεδο
της κάµψης (η ροπή αδράνειας Ι θεωρείται σταθερή σε όλο το ύψος
του προβόλου).
Από την εξίσωση 2.44 είναι προφανές ότι στην ελαστική περιοχή η
µεταβολή της ροπής Μ(z) σε σχέση µε την καµπυλότητα φ(z) είναι γραµµική
και αυτό ισχύει µέχρι η φ(z) να φτάσει µια κρίσιµη τιµή, µετά την οποία
παύει να ισχύει η γραµµικότητα. Η τιµή αυτή ονοµάζεται καµπυλότητα
διαρροής και συµβολίζεται µε φy. Η καµπυλότητα διαρροής είναι δυνατό να
εµφανιστεί σε µία από τις δύο ακόλουθες περιπτώσεις:
• Όταν η παραµόρφωση εs του εφελκυόµενου χάλυβα φτάσει την τιµή
διαρροής της.
• Όταν η παραµόρφωση εc της θλιβόµενης ίνας του σκυροδέµατος φτάσει
την τιµή διαρροής του περισφιγµένου σκυροδέµατος.
Η τιµή της ροπής που δρα κατά την εµφάνιση της καµπυλότητας διαρροής
σε µία διατοµή ονοµάζεται ροπή διαρροής και συµβολίζεται µε Μy. Αν η τιµή
της ροπής Μ συνεχίζει να αυξάνεται και µετά την ανάπτυξη της
καµπυλότητας διαρροής (Μ>Μy), κάποια στιγµή θα φτάσει στη µέγιστη τιµή
που µπορεί να αναλάβει η συγκεκριµένη διατοµή, η οποία τιµή εξαρτάται από
τη γεωµετρία και την όπλιση της διατοµής. Αυτή η µέγιστη τιµή της ροπής
ονοµάζεται ροπή αστοχίας Μu και η αντίστοιχη καµπυλότητα που θα έχει
αναπτυχθεί στη διατοµή καµπυλότητα αστοχίας φu. Η διαφορά φu-φy
αντιπροσωπεύει τη διαθέσιµη πλαστική καµπυλότητα φp της διατοµής
(φp=φu-φy). Με γνωστές τις τιµές των καµπυλοτήτων φy και φu είναι δυνατό
να κατασκευαστεί το διάγραµµα ροπών-καµπυλοτήτων (Μ-φ) για την
εξεταζόµενη διατοµή (σχήµα 2.12). Σηµειώνεται ότι στην πραγµατικότητα η

µορφή του διαγράµµατος µετά το σηµείο της διαρροής είναι καµπύλη,

ωστόσο, για λόγους απλοποίησης, στο σχήµα 2.12 παρουσιάζεται γραµµική.
Επίσης, η διαθέσιµη πλαστιµότητα καµπυλοτήτων δίνεται από τη σχέση
2.45.
Σχήµα 2.12: ∆ιάγραµµα ροπών (Μ)–καµπυλοτήτων (φ) τυχούσας διατοµής (σε ύψος z) του
προβόλου (Mακάριος Τ. 2003).
φu φy + φp φp
µφ = = =1+ (2.45)
φy φy φy
Η συνεχής αύξηση της εξωτερικής φόρτισης P θα οδηγήσει στη συνεχή

αύξηση των ροπών του προβόλου µέχρι τη στιγµή που σε κάποια διατοµή
του θα εµφανιστεί η ροπή διαρροής Μy. Αν θεωρηθεί σταθερή αντοχή σε όλο
το ύψος του προβόλου, η διατοµή αυτή θα είναι η βάση του, καθώς το
διάγραµµα ροπών του προβόλου παρουσιάζει στη βάση του τις µέγιστες
τιµές. Αν το φορτίο P συνεχίσει να αυξάνεται και µετά την εµφάνιση της Μy
στη βάση του προβόλου, θα ακολουθήσουν κι άλλες διατοµές που θα
εµφανίσουν τη ροπή διαρροής. Οι διατοµές αυτές θα βρίσκονται µέσα σε ένα
µήκος lp (πλαστική άρθρωση) από τη βάση του προβόλου (σχήµα 2.13).
Σ’ αυτή την περίπτωση ο πρόβολος θα αποτελείται από δύο διακριτά
δοµικά στοιχεία. Το πρώτο δοµικό στοιχείο ij µήκους lp παριστάνει το µήκος
της πλαστικής άρθρωσης που θα δηµιουργηθεί στη βάση του προβόλου. Το
στοιχείο αυτό θα συµπεριφέρεται ελαστικά µέχρι τη στιγµή που θα
εµφανιστεί η πρώτη διαρροή στη βάση του προβόλου. Από εκεί και πέρα θα
εµφανιστούν πλαστικές παραµορφώσεις µέσα στο µήκος του εν λόγω
δοµικού στοιχείου. Το δεύτερο δοµικό στοιχείο jk είναι το υπόλοιπο τµήµα
του προβόλου, το οποίο εµφανίζει αµιγώς ελαστική συµπεριφορά, που
περιγράφεται από τη σχέση 2.44.

Σχήµα 2.13: ∆ιαίρεση του προβόλου στο αµιγώς ελαστικό τµήµα jk και στο τµήµα ij, µέσα
στο µήκος του οποίου (lp) εµφανίζονται πλαστικοποιήσεις (Mακάριος Τ. 2003).
Πρέπει να σηµειωθεί ότι για την εκτίµηση του µήκους της πλαστικής
άρθρωσης lp έχει προταθεί πληθώρα τύπων και εµπειρικών σχέσεων. Η
εξίσωση που δείχνει να προτιµάται από την πλειονότητα της διεθνούς
επιστηµονικής κοινότητας είναι αυτή των Paulay & Priestley (Paulay T. and
Priestley M. 1992):
lp = 0.08l + 0.022dp fy (2.46)

όπου: l είναι η απόσταση σε µέτρα της κρίσιµης διατοµής από το σηµείο
µηδενισµού των ροπών, η οποία στην περίπτωση δοκών και στύλων
µπορεί να ληφθεί κατά προσέγγιση ίση µε το µισό του µήκους του
δοµικού στοιχείου,
dp είναι η διάµετρος των ράβδων του διαµήκους οπλισµού σε µέτρα,
fy είναι το όριο διαρροής του χάλυβα σε ΜΡa.
Η καµπτική συµπεριφορά της πλαστικής άρθρωσης lp θα περιγράφεται

από ένα διάγραµµα ροπών-στροφών (Μ-θ), το οποίο θα έχει τη µορφή που
φαίνεται στο σχήµα 2.14. Σηµειώνεται ότι στην πραγµατικότητα η µορφή του
διαγράµµατος µετά το σηµείο της διαρροής είναι καµπύλη, ωστόσο, για
λόγους απλοποίησης, στο σχήµα 2.14 παρουσιάζεται γραµµική.
Σχήµα 2.14: ∆ιάγραµµα ροπών (Μ)-στροφών (θ) της πλαστικής άρθρωσης lp του προβόλου
(Mακάριος Τ. 2003).

Στο παραπάνω διάγραµµα θy είναι η στροφή διαρροής της πλαστικής

άρθρωσης και δίνεται ως ολοκλήρωµα των καµπυλοτήτων διαρροής των
διατοµών µέσα στο µήκος της lp. Στην πράξη χρησιµοποιείται η σχέση:
θy=φy·lp, όπου φy είναι η καµπυλότητα διαρροής της διατοµής της βάσης του
προβόλου.
Η τιµή της διαθέσιµης πλαστικής στροφής θp της πλαστικής άρθρωσης lp
δίνεται κατ’ αναλογία µε τη διαθέσιµη πλαστική καµπυλότητα µιας διατοµής
από τη σχέση θp=θu-θy, όπου θu είναι η στροφή αστοχίας, δηλαδή η στροφή
της πλαστικής άρθρωσης κατά την αστοχία της. Η πλαστική στροφή θp
υπολογίζεται ως ολοκλήρωµα των διαθέσιµων πλαστικών καµπυλοτήτων των
διατοµών που βρίσκονται µέσα στο µήκος lp. Στην πράξη εφαρµόζεται η
σχέση: θp=(φu-φy)·lp, όπου φu και φy οι καµπυλότητες αστοχίας και διαρροής
της διατοµής της βάσης του προβόλου.
Έτσι λοιπόν, γνωρίζοντας το διάγραµµα ροπών-καµπυλοτήτων (Μ-φ) της
βάσης του προβόλου (σχήµα 2.12) και το µήκος lp είναι δυνατό να
κατασκευαστεί το διάγραµµα ροπών-στροφών (Μ-θ) της πλαστικής
άρθρωσης (σχήµα 2.14).
∆ιευκρινίζεται ότι τόσο η στροφή διαρροής θy όσο και η πλαστική στροφή
θp εξαρτώνται αποκλειστικά από τα γεωµετρικά χαρακτηριστικά, το υλικό και
τον οπλισµό του δοµικού στοιχείου και είναι ανεξάρτητα από την εξωτερική
φόρτιση. Με βάση το παραπάνω σχήµα και κατ’ αναλογία µε τη σχέση 2.45
µπορεί να οριστεί η διαθέσιµη πλαστιµότητα στροφών της πλαστικής
άρθρωσης από την παρακάτω εξίσωση:
θu θy + θp θp
µθ = = =1+ (2.47)
θy θy θy
Κατ’ αντιστοιχία µε την περίπτωση του προβόλου που παρουσιάστηκε

παραπάνω µπορεί να γίνει η θεώρηση ότι κάθε δοµικό στοιχείο του φορέα
αποτελείται από τρία επιµέρους διακριτά δοµικά στοιχεία (σχήµα 2.15): τα
δοµικά στοιχεία ij και mn (πλαστικές αρθρώσεις) µε νόµο ροπών-στροφών
που περιγράφεται από το σχήµα 2.14 και το δοµικό στοιχείο jm µε αµιγώς
ελαστική συµπεριφορά (σχέση 2.44). Σηµειώνεται ότι οι πλαστικές
αρθρώσεις τοποθετούνται στα άκρα των δοµικών στοιχείων (άκρα δοκών και
στύλων και πόδες τοιχωµάτων), καθώς αυτές είναι οι περιοχές που
αναµένεται να εµφανίσουν πλαστικές παραµορφώσεις κατά τη σεισµική
φόρτιση της κατασκευής λόγω του γεγονότος ότι εκεί παρουσιάζονται οι
µεγαλύτερες τιµές του διαγράµµατος ροπών του φορέα.

Σχήµα 2.15: ∆ιαίρεση τυχόντος γραµµικού δοµικού στοιχείου in σε τρία τµήµατα: ένα αµιγώς
ελαστικό (jm) και δύο πλαστικές αρθρώσεις (ij και mn) (Mακάριος Τ. 2003).
Για κάθε πλαστική άρθρωση τυχόντος δοµικού στοιχείου υπολογίζονται τα

διαγράµµατα ροπών-στροφών (Μ-θ) µε τη βοήθεια των διαγραµµάτων
ροπών-καµπυλοτήτων (Μ-φ) των ακραίων διατοµών του δοµικού στοιχείου
και του µήκος των πλαστικών αρθρώσεων. Τα διαγράµµατα Μ-φ µπορούν να
υπολογιστούν µε τη βοήθεια κατάλληλου λογισµικού (RCCOLLA, XTract)
λαµβάνοντας υπόψη τα γεωµετρικά και ελαστικά χαρακτηριστικά, καθώς και
την όπλιση της διατοµής. Εναλλακτικά, είναι δυνατό για τον υπολογισµό των
διαγραµµάτων Μ-θ να χρησιµοποιηθούν πινακοποιηµένες τιµές διαθέσιµων
πλαστικών στροφών που δίνονται σε κάποιους σύγχρονους κανονισµούς
(FEMA 356, ASCE 41-06), κάτι που εφαρµόστηκε και στην παρούσα διατριβή
κατά τη διεξαγωγή των ανελαστικών αναλύσεων µε χρονική ολοκλήρωση
(κεφάλαιο 8).
Έχοντας ως δεδοµένα τα γεωµετρικά και ελαστικά χαρακτηριστικά των
δοµικών στοιχείων που απαρτίζουν τον φορέα (εµβαδό και ροπή αδράνειας
διατοµής, µέτρο ελαστικότητας υλικού κ.τ.λ.), τα διαγράµµατα Μ-θ των
πλαστικών αρθρώσεων στα άκρα τους, καθώς και τις µετακινήσεις u(t) είναι
δυνατό να υπολογιστούν για κάθε χρονική στιγµή τα µητρώα στιβαρότητας
των επιµέρους δοµικών στοιχείων, από τα οποία θα προκύψει τελικά το
µητρώο «εφαπτοµενικής στιβαρότητας» ΚΤ(t) της κατασκευής. Πρέπει να
σηµειωθεί ότι κάποια λογισµικά ανάλυσης των κατασκευών δε δέχονται ως
δεδοµένα τα διαγράµµατα Μ-θ των πλαστικών αρθρώσεων, αλλά τα
διαγράµµατα Μ-φ των ακραίων διατοµών και τα µήκη lp. Ένα από αυτά τα
λογισµικά είναι και το Ruaumoko, το οποίο χρησιµοποιήθηκε στην παρούσα
διατριβή για τη διεξαγωγή των ανελαστικών αναλύσεων.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Εφαρµογή των µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση κατά τους 37
κανονισµούς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ

ΧΡΟΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ
Τα περισσότερα σύγχρονα κανονιστικά κείµενα προβλέπουν την

εφαρµογή τόσο της ελαστικής (ΕΑΧΟ) όσο και της ανελαστικής (ΑΑΧΟ)
ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Ωστόσο, µελετώντας κανείς τις
αντίστοιχες διατάξεις διαπιστώνει ότι υπάρχουν συχνά ασάφειες και
αντιφάσεις µεταξύ τους, ενώ οι διαφορετικές ερµηνείες των συγκεκριµένων
διατάξεων µπορούν να οδηγήσουν σε πολύ διαφορετικά και συνεπώς
αναξιόπιστα αποτελέσµατα. Λαµβάνοντας υπόψη την παραπάνω
παρατήρηση, θεωρήθηκε σκόπιµο να γίνει µια επισκόπηση των πιο
σηµαντικών σύγχρονων κανονιστικών κειµένων αναφορικά µε τις διατάξεις
που αφορούν στη χρήση των µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση
(ΕΑΧΟ και ΑΑΧΟ).
Έτσι λοιπόν, στο παρόν κεφάλαιο γίνεται επισκόπηση 9 κανονιστικών
κειµένων, τα οποία τυγχάνουν ευρείας εφαρµογής τόσο στη Ευρώπη (EC8)
όσο και στις Η.Π.Α. (FEMA, ASCE). Οι εν λόγω κανονισµοί αφορούν είτε στο
σχεδιασµό νέων κατασκευών [EC8-Part 1, FEMA P-750 (NEHRP), EAK 2003]
είτε στην αποτίµηση υφιστάµενων κτιρίων (EC8-Part 3, FEMA 356, ASCE 41-
06, ΚΑΝ.ΕΠΕ), ενώ δύο από τα 9 κανονιστικά κείµενα που παρουσιάζονται
στη συνέχεια αφορούν σε ειδικές κατηγορίες κατασκευών [πυρηνικές
εγκαταστάσεις (ASCE 4-98) και γέφυρες (EC8-Part 2)]. Επισηµαίνεται ότι για
τη διευκόλυνση του αναγνώστη στο τέλος του κεφαλαίου παρατίθεται
πίνακας, στον οποίο παρουσιάζονται συνοπτικά οι σηµαντικότερες διαφορές
µεταξύ των κανονιστικών κειµένων που εξετάζονται. Τα επιλεγέντα
κανονιστικά κείµενα είναι τα ακόλουθα:
• Eurocode 8 (Design of structures for earthquake resistance, Part 1: General
rules, seismic actions and rules for buildings).
• Eurocode 8 (Design of structures for earthquake resistance, Part 2:
Bridges).
• Eurocode 8 (Design of structures for earthquake resistance, Part 3:
Strengthening and repair of buildings).
• FEMA 356 (Prestandard and commentary for the seismic rehabilitation of
buildings).
• ASCE 41-06 (Seismic Rehabilitation of Existing Buildings).
• ASCE 7-05 (Minimum Design Loads for Buildings and Other Structures),
όπως έχει τροποποιηθεί από τη FEMA P-750 (NEHRP Recommended
Seismic Provisions for New Buildings and Other Structures).
• ASCE 4-98 (Seismic Analysis of Safety-Related Nuclear Structures and
Commentary).

• Ε.Α.Κ. 2003 (Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός).

• ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΚΑΝ.ΕΠΕ), Τελικό Σχέδιο Κειµένου–3.
3.1 Επισκόπηση κανονιστικών κειµένων
3.1.1 Eurocode 8-Part 1

Κατά τον EC8-Part 1 (παρ. 4.3.3.1) η ΕΑΧΟ δεν επιτρέπεται να
χρησιµοποιηθεί ως µέθοδος σχεδιασµού νέων κατασκευών, ενώ η
δυνατότητα εφαρµογής της ΑΑΧΟ (για τις κατασκευές χωρίς σεισµική
µόνωση βάσης) καθορίζεται από το Εθνικό Κείµενο Εφαρµογής της κάθε
χώρας.
Στην παρ. 4.3.3.5.1(7)P αναφέρεται ότι όταν χρησιµοποιείται η ΑΑΧΟ για
την ανάλυση χωρικών προσοµοιωµάτων, πρέπει να λαµβάνεται υπόψη η
ταυτόχρονη δράση των δύο οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων.
Σύµφωνα µε την παρ. 3.2.3.1.1 του EC8 τα επιταχυνσιογραφήµατα που
θα χρησιµοποιηθούν για την ΑΑΧΟ µπορούν να είναι είτε πραγµατικές
καταγραφές προγενέστερων σεισµών είτε τεχνητά. Στην περίπτωση που για
την προσοµοίωση του κτιρίου χρησιµοποιηθεί χωρικό προσοµοίωµα, η
σεισµική διέγερση πρέπει να αποτελείται από δύο ή τρία [στην περίπτωση
που πρέπει να ληφθεί υπόψη και η κατακόρυφη συνιστώσα του σεισµού
σύµφωνα µε την παρ. 4.3.3.5.2(1)] ταυτόχρονα επιταχυνσιογραφήµατα, ενώ
δεν επιτρέπεται η χρησιµοποίηση κοινού επιταχυνσιογραφήµατος για τις δύο
οριζόντιες διευθύνσεις.
Όσον αφορά στη χρησιµοποίηση πραγµατικών καταγραφών (παρ.
3.2.3.1.3), τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να επιλέγονται έτσι ώστε να
αντιπροσωπεύουν, κατά το δυνατόν, τα σεισµοτεκτονικά χαρακτηριστικά της
πηγής του σεισµού, καθώς και τις εδαφικές συνθήκες της περιοχής του
κτιρίου.
Επιπλέον, πρέπει να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις [παρ.
3.2.3.1.2(4)]:
1) Το πλήθος των σεισµικών καταγραφών που θα χρησιµοποιηθούν πρέπει
να είναι τουλάχιστον 3.
2) Ο µέσος όρος των µέγιστων τιµών των επιταχυνσιογραφηµάτων δεν
πρέπει να είναι µικρότερος από την τιµή αg·S του φάσµατος του
κανονισµού.
3) Μεταξύ των τιµών 0.2Τ1 και 2.0Τ1, όπου Τ1 είναι η θεµελιώδης
ιδιοπερίοδος της κατασκευής κατά τη διεύθυνση εφαρµογής του
επιταχυνσιογραφήµατος, καµιά τιµή του φάσµατος που προκύπτει ως
µέσος όρος των ελαστικών φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων δεν
πρέπει να είναι µικρότερη από το 90% της αντίστοιχης τιµής του

φάσµατος του κανονισµού. Επισηµαίνεται ότι για τα

επιταχυνσιογραφήµατα που έχουν καταγραφεί στον ελλαδικό χώρο η
διάταξη αυτή οδηγεί σε υψηλές τιµές επιταχύνσεων που επιβαρύνουν
υπέρµετρα τη διαστασιολόγηση.
Αναφορικά µε τη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής διέγερσης, η παρ.
4.3.3.1(11) του EC8 ορίζει ότι στην περίπτωση που χρησιµοποιείται χωρικό
προσοµοίωµα της κατασκευής, η σεισµική δράση σχεδιασµού
(επιταχυνσιογραφήµατα) πρέπει να εφαρµοστεί κατά µήκος όλων των
κατάλληλων οριζόντιων διευθύνσεων. Για τα κτίρια µε φέροντα δοµικά
στοιχεία σε δύο κάθετες µεταξύ τους διευθύνσεις, η σεισµική δράση πρέπει
να εφαρµοστεί κατά µήκος αυτών των διευθύνσεων. Επίσης, σύµφωνα µε
την παρ. 4.3.3.4.1(7)P, η σεισµική δράση πρέπει να εφαρµόζεται σε κάθε
διεύθυνση µε θετικό και µε αρνητικό πρόσηµο και να χρησιµοποιούνται τα
µέγιστα µεγέθη απόκρισης που προκύπτουν.
Επίσης, ο EC8 αναφέρει [παρ. 4.3.3.4.3(3)] ότι κατά την εφαρµογή της
ΑΑΧΟ και εφόσον ο αριθµός των χρησιµοποιούµενων διεγέρσεων είναι
τουλάχιστον επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να χρησιµοποιηθούν οι µέσοι
όροι των τιµών των µεγεθών απόκρισης, ενώ αν οι διεγέρσεις είναι λιγότερες
από επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι δυσµενέστερες
τιµές κάθε µεγέθους απόκρισης.

Σύµφωνα µε τον EC8-Part 2 προβλέπεται για το σχεδιασµό γεφυρών η
χρήση τόσο της ελαστικής (παρ. 4.2.3.2) όσο και της ανελαστικής ανάλυσης
(παρ. 4.2.4) µε χρονική ολοκλήρωση.
Κατά την εφαρµογή των παραπάνω µεθόδων πρέπει να λαµβάνεται
υπόψη η ταυτόχρονη δράση των δύο οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων
[παρ. 3.2.2.4 (4)P, 3.1.3 2(P)] [εκτός από τις περιπτώσεις που επιβάλλεται η
χρήση και της κατακόρυφης συνιστώσας (παρ. 4.17.)], ενώ επιβάλλεται να
χρησιµοποιούνται κατ’ ελάχιστο τρεις διεγέρσεις [παρ. 3.2.2.4 1(P)]. Οι
σεισµικές διεγέρσεις πρέπει να προέρχονται από πραγµατικές καταγραφές µε
χαρακτηριστικά (µέγεθος σεισµού, απόσταση από τη σεισµική πηγή και
µηχανισµός γένεσης του σεισµού) που να είναι κατά το δυνατό όµοια µε
αυτά που καθορίζουν τη σεισµική δράση σχεδιασµού για την περιοχή
µελέτης. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει ο απαιτούµενος αριθµός
πραγµατικών καταγραφών επιτρέπεται η χρήση κατάλληλων τεχνητών
επιταχυνσιογραφηµάτων [παρ. 3.2.2.4 (2)]. Σύµφωνα µε την παρ. 3.2.2.4
(6) επιτρέπεται η χρησιµοποίηση οριζόντιων και κατακόρυφων
επιταχυνσιογραφηµάτων που να προέρχονται από διαφορετικές σεισµικές
διεγέρσεις, αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις που προαναφέρθηκαν.

Σύµφωνα µε την παρ. 3.2.2.4 (3)P για κάθε ζεύγος οριζόντιων

επιταχυνσιογραφηµάτων υπολογίζεται το SRSS φάσµα, δηλαδή το φάσµα µε
τιµές τις τετραγωνικές ρίζες των αθροισµάτων των τετραγώνων των τιµών
των ελαστικών φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων. Κάθε ζεύγος
επιταχυνσιογραφηµάτων πρέπει να πολλαπλασιαστεί µε κατάλληλο
συντελεστή ώστε µεταξύ των τιµών 0.2Τ και 1.5Τ, όπου Τ είναι η θεµελιώδης
ιδιοπερίοδος της κατασκευής, το µέσο φάσµα που προκύπτει ως µέσος όρος
των SRSS φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων να µην είναι µικρότερο
από τις αντίστοιχες τιµές του φάσµατος του κανονισµού πολλαπλασιασµένο
µε το συντελεστή 1.3.
Στην περίπτωση που επιβάλλεται η χρήση και της κατακόρυφης
συνιστώσας της διέγερσης [παρ. 3.2.2.4 (5)], τα κατακόρυφα
επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να πολλαπλασιαστούν µε κατάλληλους
συντελεστές ώστε µεταξύ των τιµών 0.2Τv και 1.5Τv, όπου Τv είναι η
µικρότερη ιδιοπερίοδος στην οποία κυριαρχεί η κατακόρυφη συνιστώσα της
διέγερσης, το φάσµα που προκύπτει ως µέσος όρος των ελαστικών
φασµάτων όλων των κατακόρυφων επιταχυνσιογραφηµάτων να µην
υπολείπεται περισσότερο από 10% του κατακόρυφου φάσµατος που
προβλέπει ο κανονισµός για απόσβεση 5%. Η παραπάνω διαδικασία
ανακλιµάκωσης των κατακόρυφων συνιστωσών των διεγέρσεων
πραγµατοποιείται ανεξαρτήτως της ανακλιµάκωσης των οριζόντιων
επιταχυνσιογραφηµάτων.
Όσον αφορά στην ΕΑΧΟ, στην παρ. 4.2.3.2 (1)P αναφέρεται ότι ως τιµές
σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι µέσοι όροι των µεγεθών απόκρισης
όλων των σεισµικών διεγέρσεων για τις οποίες έχει γίνει η ανάλυση του
φορέα.
Στην παρ. 4.2.4.1 (2)P ορίζεται ότι η ΑΑΧΟ επιτρέπεται να
χρησιµοποιείται µόνο σε συνδυασµό µε τη ∆ΦΑ. Επίσης, κατά την εφαρµογή
της ΑΑΧΟ και αν ο αριθµός των χρησιµοποιούµενων επιταχυνσιογραφηµάτων
είναι τουλάχιστον επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να χρησιµοποιηθούν οι
µέσοι όροι των τιµών των µεγεθών απόκρισης, ενώ αν ο αριθµός των
επιταχυνσιογραφηµάτων είναι µεταξύ τρία και επτά, ως τιµές σχεδιασµού
πρέπει να λαµβάνονται οι δυσµενέστερες τιµές κάθε µεγέθους απόκρισης
(παρ. 4.2.4.3 (1)P).

Σύµφωνα µε την παρ. 4.4.1 (1) µία από τις µεθόδους που µπορούν να
εφαρµοστούν για την αποτίµηση υφιστάµενων κατασκευών είναι και η ΑΑΧΟ.
Επίσης, ορίζεται ότι όσον αφορά στην απαίτηση χρήσης της κατακόρυφης
συνιστώσας της σεισµικής διέγερσης, καθώς και στην επιλογή, στον

απαιτούµενο αριθµό και στη διαδικασία ανακλιµάκωσης των

επιταχυνσιογραφηµάτων ισχύουν οι αντίστοιχες διατάξεις του EC8-Part 1
[παρ. 4.4.6, 4.2 και 4.4.5 (1)P]. Τέλος, πρέπει να σηµειωθεί ότι δεν
αναφέρεται τίποτα σχετικά µε τη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής
δράσης.
3.1.4 FEMA 356, ASCE 41-06

Σύµφωνα µε την παρ. 2.4.1 επιτρέπεται για την αποτίµηση υφιστάµενων
κατασκευών η εφαρµογή τόσο της ΕΑΧΟ όσο και της ΑΑΧΟ. Στην ίδια
παράγραφο ορίζεται ότι η χρήση της ΕΑΧΟ επιτρέπεται µόνο εφόσον
πληρούνται οι προϋποθέσεις της παρ. 2.4.1.1, ενώ η ανελαστική ανάλυση
µπορεί να εφαρµοστεί σε κάθε περίπτωση.
Στην παρ. 3.2.7 ορίζεται ότι κατά την εφαρµογή των παραπάνω µεθόδων
πρέπει να λαµβάνεται υπόψη η ταυτόχρονη δράση των δύο οριζόντιων
συνιστωσών της σεισµικής διέγερσης στις εξής περιπτώσεις:
1) όταν το κτίριο εµφανίζει µη κανονικότητες, οι οποίες περιγράφονται στην
παρ. 2.4.1.1. ή
2) όταν το κτίριο έχει ένα ή περισσότερα κύρια υποστυλώµατα, τα οποία
αποτελούν µέρος δύο ή περισσότερων διασταυρούµενων πλαισίων.
Όλες οι υπόλοιπες κατασκευές επιτρέπεται να σχεδιάζονται για
συνιστώσες σεισµικών δράσεων που δρουν ξεχωριστά σε κάθε κύριο άξονα
του κτιρίου.
Κατά την ανάλυση της κατασκευής µε τις εν λόγω µεθόδους πρέπει να
χρησιµοποιηθούν τουλάχιστον τρεις σεισµικές καταγραφές προερχόµενες
από τουλάχιστον τρεις διαφορετικούς σεισµούς (παρ. 1.6.2.2.). Κάθε
σεισµική καταγραφή πρέπει να αποτελείται από δύο επιταχυνσιογραφήµατα
[εκτός από τις περιπτώσεις που επιβάλλεται η χρήση της κατακόρυφης
συνιστώσας της διέγερσης (παρ. 2.6.11)]. Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει
να επιλεγούν έτσι ώστε να προέρχονται από σεισµούς µε χαρακτηριστικά
(µέγεθος, απόσταση από το ρήγµα και µηχανισµός γένεσης) ισοδύναµα µε
αυτά του σεισµού σχεδιασµού. Αν δεν υπάρχει ο ελάχιστος απαιτούµενος
αριθµός των επιταχυνσιογραφηµάτων, επιτρέπεται η συµπλήρωση του
παραπάνω αριθµού µε τεχνητά επιταχυνσιογραφήµατα διάρκειας και
φασµατικού περιεχοµένου ισοδύναµο µε αυτά του σεισµού σχεδιασµού.
Για κάθε ζεύγος οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων υπολογίζεται το
SRSS φάσµα, δηλαδή το φάσµα µε τιµές τις τετραγωνικές ρίζες των
αθροισµάτων των τετραγώνων των τιµών των ελαστικών φασµάτων των
επιταχυνσιογραφηµάτων. Κάθε ζεύγος επιταχυνσιογραφηµάτων πρέπει να
πολλαπλασιαστεί µε κατάλληλο συντελεστή ώστε µεταξύ των τιµών 0.2Τ και
1.5Τ, όπου Τ είναι η θεµελιώδης ιδιοπερίοδος της κατασκευής, το µέσο

φάσµα που προκύπτει ως µέσος όρος των SRSS φασµάτων των

επιταχυνσιογραφηµάτων να µην είναι µικρότερο από τις αντίστοιχες τιµές
του φάσµατος του κανονισµού πολ/νο µε το συντελεστή 1.4 (FEMA 356) ή
1.3 (ASCE 41-06).
Όσον αφορά στη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης, στις
περιπτώσεις που επιβάλλεται να ληφθεί υπόψη η ταυτόχρονη δράση των δύο
οριζόντιων συνιστωσών της σεισµικής διέγερσης πρέπει να οριστούν οι
οριζόντιοι ορθογώνιοι άξονες X και Y του κτιρίου (παρ. 3.2.7.1.), ενώ όλοι οι
έλεγχοι πρέπει να γίνονται µε τα µεγέθη απόκρισης που προκύπτουν:
1) από την εφαρµογή του 100% της δράσης σχεδιασµού κατά τη διεύθυνση
X και του 30% της δράσης σχεδιασµού κατά τη διεύθυνση Υ του κτιρίου
και
2) από την εφαρµογή του 100% της δράσης σχεδιασµού κατά τη διεύθυνση
Υ και του 30% της δράσης σχεδιασµού κατά τη διεύθυνση Χ του κτιρίου.
Σύµφωνα µε τις παρ. 3.3.2.2.4 (ΕΑΧΟ) και 3.3.4.2.3 (ΑΑΧΟ),
εναλλακτικά της παραπάνω µεθόδου επαλληλίας των σεισµικών συνιστωσών
επιτρέπεται, εφόσον η ανάλυση γίνει σε χωρικό προσοµοίωµα και
χρησιµοποιηθούν συµβατά ζεύγη επιταχυνσιογραφηµάτων, να γίνει
ταυτόχρονη εφαρµογή των δύο συνιστωσών για κάθε ζεύγος κατά τους
οριζόντιους άξονες του κτιρίου. Στα σχόλια της παρ. 3.3.2.2.4 ορίζονται ως
συµβατά ζεύγη επιταχυνσιογραφηµάτων τα ζεύγη εκείνα που αναµένεται να
παρουσιαστούν σε µία συγκεκριµένη θέση για τον ίδιο σεισµό. Επιπλέον, στις
παρ. C3.3.2.2 (ΕΑΧΟ) και C3.3.4.2.3 (ΑΑΧΟ) του ASCE 41-06 γίνεται
παραποµπή σε άλλο κανονιστικό κείµενο (Regulatory Guide 1.92), στο οποίο
ορίζεται ότι τα επιταχυνσιογραφήµατα κάθε διέγερσης πρέπει να είναι
στατιστικώς ανεξάρτητα, ενώ ως κριτήριο για τη στατιστική τους ανεξαρτησία
προτείνεται η χρήση του συντελεστή συσχέτισης, η τιµή του οποίου πρέπει
να είναι µικρότερη από 0.16 (Chen C. 1975). Πρέπει ακόµα να σηµειωθεί ότι
στις περιπτώσεις που επιβάλλεται η χρήση της κατακόρυφης συνιστώσας
επιτρέπεται η διεξαγωγή των ελέγχων να γίνεται ανεξάρτητα για τις
οριζόντιες συνιστώσες και για την κατακόρυφη συνιστώσα (παρ. 3.2.7.2).
Τέλος, στις παρ. 1.6.2.2 [FEMA 356 (ΕΑΧΟ και ΑΑΧΟ)] και 3.3.2.2.4
[FEMA 356 και ASCE 41-06 (ΕΑΧΟ)] ορίζεται ότι κατά την εφαρµογή των
µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση και εφόσον ο αριθµός των
χρησιµοποιούµενων διεγέρσεων είναι τουλάχιστον επτά, πρέπει να
χρησιµοποιηθούν ως τιµές σχεδιασµού οι µέσοι όροι των τιµών για το
εκάστοτε µέγεθος απόκρισης, ενώ αν ο αριθµός των διεγέρσεων είναι µεταξύ
τρεις και επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι δυσµενέστερες
τιµές για το κάθε µέγεθος.

3.1.5 ASCE 7-05 όπως έχει τροποποιηθεί από τη FEMA P-750 (NEHRP)
Σύµφωνα µε τον πίνακα 12.6.1 του ASCE 7-05, όπως έχει τροποποιηθεί
στη FEMA P-750, επιτρέπεται για το σχεδιασµό νέων κατασκευών να
χρησιµοποιούνται τόσο η ΕΑΧΟ όσο και η ΑΑΧΟ.
Κατά την εφαρµογή των παραπάνω µεθόδων ανάλυσης ο ελάχιστος
αριθµός των σεισµικών καταγραφών που πρέπει να χρησιµοποιηθούν είναι
τρεις (παρ. 16.1.3). Κάθε σεισµική καταγραφή πρέπει να αποτελείται από
ζεύγος οριζόντιων και κάθετων µεταξύ τους επιταχυνσιογραφηµάτων.
Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να επιλεγούν έτσι ώστε να προέρχονται
από σεισµούς µε χαρακτηριστικά (µέγεθος, απόσταση από το ρήγµα και
µηχανισµός γένεσης) συµβατά µε τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά του σεισµού
σχεδιασµού. Αν δεν υπάρχει ο ελάχιστος απαιτούµενος αριθµός των
καταγραφών, επιτρέπεται η συµπλήρωση του παραπάνω αριθµού µε
κατάλληλα τεχνητά επιταχυνσιογραφήµατα.
Για κάθε ζεύγος οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων (παρ. 16.1.3.2)
υπολογίζεται το SRSS φάσµα, δηλαδή το φάσµα µε τιµές τις τετραγωνικές
ρίζες των αθροισµάτων των τετραγώνων των τιµών των ελαστικών
φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων. Κάθε ζεύγος
συντελεστή (ίδιος συντελεστής για τις δύο οριζόντιες συνιστώσες) ώστε
µεταξύ των τιµών 0.2Τ και 1.5Τ, όπου Τ είναι η θεµελιώδης ιδιοπερίοδος της
κατασκευής, το µέσο φάσµα που προκύπτει ως µέσος όρος των SRSS
φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων να µην υπολείπεται του φάσµατος
που προβλέπει ο κανονισµός περισσότερο από 10%. Στις περιπτώσεις όπου η
κατασκευή βρίσκεται σε απόσταση µικρότερη των 5km από το ρήγµα που
καθορίζει τα χαρακτηριστικά του σεισµού σχεδιασµού πρέπει να
υπολογιστούν για κάθε διέγερση (µε στροφή των αξόνων κατά µήκος των
οποίων έχουν καταγραφεί οι οριζόντιες συνιστώσες) η κάθετη και η
παράλληλη προς το ρήγµα συνιστώσα. Στη συνέχεια, κάθε ζεύγος
ιδιοπερίοδος της κατασκευής, το µέσο φάσµα που προκύπτει ως µέσος όρος
των φασµάτων των κάθετων προς το ρήγµα συνιστωσών να µην είναι
µικρότερο από τις αντίστοιχες τιµές του φάσµατος του κανονισµού.
Όσον αφορά στη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης, στην παρ.
12.5.1 αναφέρεται ότι θα πρέπει να είναι αυτή η οποία οδηγεί στα
δυσµενέστερα αποτελέσµατα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κατά την ανάλυση
του κτιρίου πρέπει να ληφθούν υπόψη όλες οι πιθανές διευθύνσεις της
σεισµικής διέγερσης. Στη συνέχεια δίνονται κάποιες γενικές οδηγίες για

συγκεκριµένες κατηγορίες κτιρίων, όπως αυτές ορίζονται στις παραγράφους

12.2 και 12.3.
Πιο συγκεκριµένα, στην παρ. 12.5.2 ορίζεται ότι για κτίρια κατηγορίας Β
επιτρέπεται η ανεξάρτητη εφαρµογή της σεισµικής δράσης κατά µήκος των
δύο οριζόντιων ορθογωνίων διευθύνσεων χωρίς να απαιτείται η επαλληλία
των δύο συνιστωσών της διέγερσης.
Για τα κτίρια κατηγορίας C-F µε οριζόντια µη κανονικότητα τύπου 5 (πίν.
12.3-1) οι έλεγχοι πρέπει να γίνονται µε τα µεγέθη απόκρισης που
προκύπτουν από την εφαρµογή του 100% της δράσης σχεδιασµού κατά τη
µία οριζόντια διεύθυνση και του 30% της δράσης σχεδιασµού κατά την άλλη
οριζόντια διεύθυνση του κτιρίου. Οι δύο οριζόντιες διευθύνσεις µπορούν να
είναι οποιεσδήποτε. Εναλλακτικά της παραπάνω µεθόδου επαλληλίας των
σεισµικών συνιστωσών επιτρέπεται να γίνει ταυτόχρονη εφαρµογή των δύο
συνιστωσών για κάθε ζεύγος κατά τους οριζόντιους άξονες του κτιρίου.
Τέλος, στις παραγράφους 16.1.4 (ΕΑΧΟ) και 16.2.4 (ΑΑΧΟ) ορίζεται ότι
κατά την εφαρµογή των µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση και
εφόσον ο αριθµός των χρησιµοποιούµενων διεγέρσεων είναι τουλάχιστον
επτά, πρέπει να χρησιµοποιηθούν ως τιµές σχεδιασµού οι µέσοι όροι των
τιµών για το εκάστοτε µέγεθος απόκρισης, ενώ αν ο αριθµός των διεγέρσεων
είναι µεταξύ τρεις και επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι
δυσµενέστερες τιµές για το κάθε µέγεθος.
3.1.6 ASCE 4-98

Σύµφωνα µε την παρ. 3.2.2 επιτρέπεται η εφαρµογή τόσο της ΕΑΧΟ όσο
και της ΑΑΧΟ. Οι σεισµικές διεγέρσεις που θα χρησιµοποιηθούν για τις
αναλύσεις πρέπει να αποτελούνται από τρία επιταχυνσιογραφήµατα (δύο
οριζόντια και ένα κατακόρυφο), τα οποία µπορούν να είναι πραγµατικά ή
συνθετικά [παρ. 2.3 (a)]. Η επιλογή των πραγµατικών
επιταχυνσιογραφηµάτων πρέπει να γίνει έτσι ώστε να έχουν χαρακτηριστικά
(ένταση και διάρκεια) που να αντιστοιχούν στο σεισµό που αναµένεται στην
περιοχή µελέτης [παρ. 2.3 (b)].
Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να πολλαπλασιαστούν µε κατάλληλους
συντελεστές ώστε να πληρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις για κάθε µία
από τις τρεις διευθύνσεις των σεισµικών διεγέρσεων [παρ. 2.3 (c)]:
1) Ο µέσος όρος των µέγιστων τιµών των επιταχυνσιογραφηµάτων δεν
πρέπει να είναι µικρότερος από την τιµή της µέγιστης σεισµικής
επιτάχυνσης του εδάφους για της περιοχή µελέτης.
2) Για κάθε περίοδο υπολογίζεται ο λόγος του µέσου φάσµατος, το οποίο
προκύπτει ως µέσος όρος των ελαστικών φασµάτων των
επιταχυνσιογραφηµάτων, προς την τιµή του φάσµατος που προβλέπει ο

κανονισµός. Στη συνέχεια, υπολογίζεται η µέση τιµή των παραπάνω

λόγων σε όλο το εύρος των περιόδων που ενδιαφέρουν, η οποία πρέπει
να είναι µεγαλύτερη από ένα.
3) Καµιά τιµή του µέσου φάσµατος, το οποίο προκύπτει ως µέσος όρος των
ελαστικών φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων, δεν πρέπει να
υπολείπεται του φάσµατος του κανονισµού περισσότερο από 10%.
4) Η µέση Φασµατική Πυκνότητα Ισχύος (PSD), η οποία υπολογίζεται µε τη
βοήθεια της σχέσης που δίνεται στην παρ. 2.4.1 του ASCE 4-98 πρέπει να
πληρεί τις προϋποθέσεις της παρ. 2.4.
Επίσης, στις περιπτώσεις που πραγµατοποιείται ανάλυση µε ταυτόχρονη
εφαρµογή των τριών συνιστωσών της διέγερσης κατά µήκος των αξόνων του
κτιρίου επιβάλλεται να χρησιµοποιούνται διαφορετικά επιταχυνσιογραφήµατα
κατά τις τρεις διευθύνσεις, ενώ θα πρέπει τα τρία επιταχυνσιογραφήµατα να
είναι στατιστικώς ανεξάρτητα. Η στατιστική ανεξαρτησία θεωρείται ότι
επιτυγχάνεται όταν ο συντελεστής συσχέτισης, ο οποίος υπολογίζεται µε τη
βοήθεια της σχέσης C2.3-1, είναι µικρότερος του 0.30 [παρ. C2.3.1 (d)].
3.2.1 (b) αναφέρεται ότι τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να εφαρµόζονται
κατά µήκος των κύριων διευθύνσεων του κτιρίου.
Στην παρ. 3.2.7.2 ορίζεται ότι κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ η επαλληλία
των τριών συνιστωσών της διέγερσης µπορεί να γίνει µε τους παρακάτω
τρόπους:
1) Επιτρέπεται η ανεξάρτητη εφαρµογή των τριών συνιστωσών κατά µήκος
των αξόνων του κτιρίου και στη συνέχεια η εφαρµογή είτε του κανόνα
SRSS είτε του κανόνα του 40%:
• Σύµφωνα τον κανόνα του SRSS υπολογίζεται η τετραγωνική ρίζα του
αθροίσµατος των τετραγώνων των µέγιστων µεγεθών απόκρισης που
προκύπτουν από την ανεξάρτητη εφαρµογή των τριών συνιστωσών
της διέγερσης.
• Σύµφωνα µε τον κανόνα του 40% υπολογίζεται η τιµή του µεγέθους
απόκρισης που προκύπτει από την εφαρµογή του 100% της δράσης
σχεδιασµού κατά τη µία διεύθυνση και του 40% της δράσης
σχεδιασµού κατά τις υπόλοιπες δύο διευθύνσεις του κτιρίου µε όλους
του δυνατούς συνδυασµούς προσήµων.
2) Στην περίπτωση στατιστικής ανεξαρτησίας των τριών
επιταχυνσιογραφηµάτων επιτρέπεται η ταυτόχρονη εφαρµογή τους κατά
µήκος των αξόνων του κτιρίου και ο υπολογισµός των απαιτούµενων
µεγεθών απόκρισης ως αλγεβρικό άθροισµα των τιµών τους που
προκύπτουν από την εφαρµογή των τριών επιταχυνσιογραφηµάτων.

Όσον αφορά στην ΑΑΧΟ, επιβάλλεται η ταυτόχρονη εφαρµογή των τριών

συνιστωσών της σεισµικής δράσης, εκτός αν µπορεί να αποδειχτεί ότι η
απόκριση για την εφαρµογή µιας µόνο συνιστώσας µπορεί να υπολογιστεί
ανεξαρτήτως από τις άλλες δύο [παρ. 3.2.2.3 (c) και 3.2.7.2 (d)].
Τέλος, στην παρ. 3.2.2.1 (b) ορίζεται ότι κατά την εφαρµογή των
µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση και εφόσον ο αριθµός των
χρησιµοποιούµενων καταγραφών είναι τουλάχιστον δύο, κάτι που
επιβάλλεται κατά την εφαρµογή της ΑΑΧΟ [παρ. 3.2.2.3 (d)], πρέπει να
εκάστοτε µέγεθος απόκρισης.
3.1.7 ΕΑΚ 2003

Σύµφωνα µε την παρ. 3.1.2 (2) του ΕΑΚ, ο οποίος πρακτικώς αποσύρεται
και αντικαθίσταται από τον EC8, επιτρέπεται για το σχεδιασµό νέων
κατασκευών η εφαρµογή της ΕΑΧΟ ή της ΑΑΧΟ µόνο συµπληρωµατικά ως
προς τη δυναµική ή την απλοποιηµένη φασµατική ανάλυση. Οι παραπάνω
µέθοδοι ανάλυσης µπορούν να εφαρµόζονται σε εντελώς ειδικές περιπτώσεις
υπό τη µορφή πρόσθετων ελέγχων και προς την πλευρά της ασφάλειας.
Στο παράρτηµα Α του ΕΑΚ 2003 αναφέρεται ότι επιτρέπεται η
χρησιµοποίηση πραγµατικών ή/και συνθετικών επιταχυνσιογραφηµάτων.
Η χρησιµοποίηση πραγµατικών επιταχυνσιογραφηµάτων θα γίνεται υπό
τους παρακάτω όρους:
1) Πρέπει να χρησιµοποιούνται τουλάχιστον πέντε διαφορετικές
καταγραφές. Για οριζόντια κίνηση επιλέγονται οριζόντιες συνιστώσες. Τα
επιταχυνσιογραφήµατα για οριζόντια κίνηση επιτρέπεται να
χρησιµοποιηθούν και για την κατακόρυφη κίνηση στην περίπτωση που
απαιτείται η χρήση του φάσµατος της κατακόρυφης συνιστώσας της
σεισµικής διέγερσης [παρ. 3.1.1 (5)]. Αν χρησιµοποιηθούν διαφορετικά
επιταχυνσιογραφήµατα για την κατακόρυφη κίνηση πρέπει να επιλεγούν
κατακόρυφες συνιστώσες.
2) Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να επιλέγονται έτσι ώστε να
αντιπροσωπεύουν, κατά το δυνατόν, τις σεισµοτεκτονικές, γεωλογικές,
εδαφοδυναµικές και τις εν γένει τοπικές συνθήκες της περιοχής του
κτιρίου.
3) Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να είναι ψηφιοποιηµένα το πολύ ανά
0.02 sec.
4) Τα επιταχυνσιογραφήµατα πρέπει να έχουν διάρκεια σύµφωνη µε τις
σεισµοτεκτονικές, γεωλογικές, εδαφοδυναµικές και τις εν γένει τοπικές
συνθήκες της περιοχής του κτιρίου.

5) Το µέσο φάσµα, δηλαδή ο µέσος όρος των τιµών των φασµάτων των
επιταχυνσιογραφηµάτων, πρέπει να είναι ισοδύναµο µε το φάσµα του
κανονισµού. Τα δύο φάσµατα θεωρούνται ισοδύναµα αν οι τεταγµένες
του µέσου φάσµατος ικανοποιούν τις εξής συνθήκες:
• Είναι ανώτερες ή ίσες των αντίστοιχων τεταγµένων του φάσµατος του
κανονισµού για περιόδους µέχρι 0.20 sec.
• Για περιόδους πάνω από 0.20 sec. επιτρέπεται το 10% των τιµών να
είναι κατώτερες µέχρι 5%.
6) Οι τεταγµένες των φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων και το µέσο
φάσµα πρέπει να υπολογίζονται κατ’ ελάχιστον στις περιόδους που
προκύπτουν από:
• 18 ίσα βήµατα µεταξύ 0.01 και 1 sec.
• 10 ίσα βήµατα µεταξύ 1 και 2 sec.
• 8 ίσα βήµατα µεταξύ 2 και 4 sec.
Τα επιταχυνσιογραφήµατα για οριζόντιες κινήσεις επιτρέπεται να
χρησιµοποιούνται και κατά τις δύο συνιστώσες [παρ. Α.2.1 (2)]. Επίσης,
επιτρέπεται η χρησιµοποίηση συνθετικών επιταχυνσιογραφηµάτων εφόσον το
φάσµα τους περιβάλλει το φάσµα του κανονισµού [παρ. Α.2.2 (1)]. Τέλος,
όσον αφορά στη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης η παρ. 3.1.1
(4) ορίζει ότι οι δύο οριζόντιες και κάθετες µεταξύ τους συνιστώσες του
σεισµού µπορεί να έχουν οποιονδήποτε προσανατολισµό ως προς την
κατασκευή, αφήνοντας να εννοηθεί ότι κατά την ανάλυση του κτιρίου πρέπει
να ληφθούν υπόψη όλες οι πιθανές διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης.
3.1.8 ΚΑΝ.ΕΠΕ (2009)

Σύµφωνα µε τις παρ. 2.4.3.3 και 5.6 επιτρέπεται για την αποτίµηση
υφιστάµενων κατασκευών η εφαρµογή της ΕΑΧΟ µόνο εφόσον οι τιµές των
δεικτών ανεπάρκειας λ των δοµικών στοιχείων βρίσκονται µέσα στα όρια που
τίθενται στις παραγράφους 2.4.3.3 (στ) και 5.6.1 (α). Από την απαίτηση
πλήρωσης των προϋποθέσεων της παρ. 5.6.1 (α) εξαιρούνται οι εξής
περιπτώσεις (παρ. 5.6):
1) Όταν η στάθµη επιτελεστικότητας είναι Α.
2) Όταν δεν υπάρχουν ουσιώδεις βλάβες και µόνο για τους σκοπούς της
αποτίµησης.
Η χρήση της ΑΑΧΟ επιτρέπεται σε όλες τις περιπτώσεις. Ωστόσο,
συνιστάται η διασφάλιση τουλάχιστον «Ικανοποιητικής ΣΑ∆ (Στάθµης
Αξιοπιστίας ∆εδοµένων)», όπως αυτή ορίζεται στο Κεφάλαιο 3 (παρ. 2.4.3.3
και 5.8.1).
Ο ελάχιστος αριθµός σεισµικών διεγέρσεων που πρέπει να
χρησιµοποιούνται κατά την ΕΑΧΟ ορίζεται σε τρεις [παρ. 5.6.3.3 (γ)]. Όσον

αφορά στην ΑΑΧΟ, πρέπει να επισηµανθεί ότι τίποτα σχετικό δεν αναφέρεται
στον ΚΑΝ.ΕΠΕ, ωστόσο στην παρ. 5.2 γίνεται παραποµπή στην παρ. Α.2.1
του ΕΑΚ 2003, όπου ορίζεται ως ελάχιστος αριθµός σεισµικών καταγραφών
οι πέντε. Οι σεισµικές διεγέρσεις πρέπει να αποτελούνται από ζεύγη
οριζόντιων συνιστωσών [εκτός από τις περιπτώσεις που επιβάλλεται η χρήση
της κατακόρυφης συνιστώσας της διέγερσης (παρ. 5.4.9 (δ)], ενώ
επιτρέπεται η χρήση τόσο πραγµατικών όσο και συνθετικών
επιταχυνσιογραφηµάτων [παρ. 5.6.3.3 (α) και 5.8.3.2]. Οι κυριότερες
παράµετροι που πρέπει να λαµβάνονται υπόψη στην επιλογή των
πραγµατικών επιταχυνσιογραφηµάτων είναι το µέγεθος του σεισµού, η
απόσταση από τη σεισµική πηγή, οι εδαφικές συνθήκες, και η εγγύτητα του
σταθµού καταγραφής στην εξεταζόµενη περιοχή.
Στην παρ. 5.2 (β) ορίζεται ότι η ανακλιµάκωση των πραγµατικών
επιταχυνσιογραφηµάτων µε το φάσµα του κανονισµού πρέπει να γίνει
σύµφωνα µε τη διαδικασία που περιγράφεται στην παρ. Α.2.1. του ΕΑΚ
2003. Ωστόσο, στα σχόλια της παρ. 5.2 (β) προτείνεται µια διαφορετική
διαδικασία αναγωγής των επιταχυνσιογραφηµάτων στην ένταση του σεισµού
σχεδιασµού, σύµφωνα µε την οποία η αναγωγή πρέπει να γίνεται µε τη
βοήθεια της φασµατικής έντασης κατά Housner. Η εν λόγω παράµετρος είναι
σκόπιµο να υπολογίζεται για µια σχετικά στενή ζώνη περιόδων, η οποία
πρέπει να περιβάλλει τη θεµελιώδη ασύζευκτη ιδιοπερίοδο της κατασκευής.
5.6.3.3 αναφέρεται ότι κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ οι δύο οριζόντιες
συνιστώσες της σεισµικής διέγερσης πρέπει να εφαρµόζονται κατά µήκος των
κύριων διευθύνσεων του κτιρίου. Σχετικά µε την ΑΑΧΟ, η παρ. 5.4.9 (γ)
ορίζει ότι το ζεύγος των οριζόντιων συνιστωσών πρέπει να εφαρµόζεται κατά
µήκος των αξόνων X και Υ. Πρέπει ωστόσο να σηµειωθεί ότι πουθενά δεν
καθορίζονται µε σαφήνεια ούτε οι κύριες διευθύνσεις ούτε οι άξονες X και Y
της κατασκευής.
Τέλος, στην παρ. 5.6.3.3 (γ) ορίζεται ότι κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ
και εφόσον ο αριθµός των χρησιµοποιούµενων διεγέρσεων είναι τουλάχιστον
τιµών για το εκάστοτε µέγεθος απόκρισης, ενώ αν ο αριθµός των διεγέρσεων
είναι µεταξύ τρεις και επτά, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι
µέγιστες τιµές για το κάθε µέγεθος (και τα αντίστοιχα ταυτοχρόνως δρώντα
µεγέθη, όποτε απαιτείται).

3.2 Συγκρίσεις-Σχόλια
3.2.1 Εφαρµογή Ελαστικής - Ανελαστικής Ανάλυσης µε Χρονική

Ολοκλήρωση
Η πλειοψηφία των κανονιστικών κειµένων που εξετάστηκαν στο παρόν
κεφάλαιο επιτρέπουν τη χρήση της ΕΑΧΟ και της ΑΑΧΟ τόσο για το
σχεδιασµό νέων κατασκευών (EC8-Part 2, FEMA P-750, ASCE 4-98, EAK
2003) όσο και για την αποτίµηση υφιστάµενων κτιρίων (FEMA 356, ASCE
41-06, ΚΑΝ.ΕΠΕ). Εξαίρεση αποτελεί ο EC8-Part 1 και Part 3, ο οποίος
επιτρέπει την εφαρµογή µόνο της ΑΑΧΟ.
Σύµφωνα µε τους περισσότερους κανονισµούς η ΕΑΧΟ επιτρέπεται να
εφαρµόζεται σε όλες τις κατηγορίες κτιρίων. Ωστόσο, υπάρχουν κανονιστικά
κείµενα (FEMA 356, ASCE 41-06 και ΚΑΝ.ΕΠΕ) που θέτουν κάποιες
προϋποθέσεις για την εφαρµογή της εν λόγω µεθόδου ανάλυσης. Όσον
αφορά στην εφαρµογή της ΑΑΧΟ, κανένα κανονιστικό κείµενο δε θέτει
περιορισµούς, ενώ ο EC8-Part 2 και ο ΕΑΚ 2003 επιτρέπουν τη χρήση της
µόνο συµπληρωµατικά προς τη ∆ΦΑ.
3.2.2 Επιλογή των επιταχυνσιογραφηµάτων

Όλα τα κανονιστικά κείµενα δέχονται τη χρησιµοποίηση τόσο
πραγµατικών όσο και τεχνητών/συνθετικών επιταχυνσιογραφηµάτων.
Ωστόσο, σύµφωνα µε τον ASCE 7-05, τη FEMA P-750, τη FEMA 356, τον
ASCE 41-06 και τον EC8-Part 2 επιτρέπεται η χρήση τεχνητών
επιταχυνσιογραφηµάτων µόνο στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει ο
απαιτούµενος αριθµός πραγµατικών καταγραφών. Κατά την επιλογή των
πραγµατικών σεισµικών καταγραφών πρέπει να λαµβάνονται υπόψη κάποια
χαρακτηριστικά, τα οποία σηµειώνονται στον πίνακα 3.1.
Επιπλέον, η πλειοψηφία των κανονιστικών κειµένων δέχεται ως ελάχιστο
αριθµό καταγραφών τις τρεις. Εξαίρεση αποτελούν ο ASCE 4-98, ο οποίος
ορίζει µόνο για την ΑΑΧΟ ελάχιστο αριθµό διεγέρσεων τις δύο, ο ΕΑΚ 2003,
ο οποίος επιβάλλει τη χρησιµοποίηση τουλάχιστον πέντε καταγραφών, καθώς
και ο ΚΑΝ.ΕΠΕ, ο οποίος για την εφαρµογή της ΑΑΧΟ παραπέµπει στις
διατάξεις του ΕΑΚ 2003 (πέντε καταγραφές).
Πρέπει ακόµα να σηµειωθεί ότι όλα τα κανονιστικά κείµενα, εκτός από τον
ASCE 7-05 και τη FEMA P-750, ορίζουν ότι κάθε σεισµική καταγραφή πρέπει
να αποτελείται από δύο ή τρία (στις περιπτώσεις που επιβάλλεται η χρήση
της κατακόρυφης σεισµικής συνιστώσας) ταυτόχρονα
επιταχυνσιογραφήµατα. Ωστόσο, ο ASCE 7-05 και η FEMA P-750
περιορίζονται µόνο στις δύο οριζόντιες συνιστώσες.

Ο EC8-Part 1 και 3, καθώς και ο ASCE 4-98 απαγορεύουν ρητά τη

χρησιµοποίηση κοινού επιταχυνσιογραφήµατος και για τις δύο οριζόντιες
συνιστώσες, κάτι που αφήνεται να εννοηθεί και από τους υπόλοιπους
κανονισµούς, αφού η απαίτηση χρήσης ταυτόχρονων
επιταχυνσιογραφηµάτων καθιστά αδύνατη τη σύµπτωση των δύο οριζόντιων
συνιστωσών της διέγερσης. Αντιθέτως, ο ΕΑΚ 2003 επιτρέπει τη
χρησιµοποίηση κοινού επιταχυνσιογραφήµατος όχι µόνο για τις δύο
οριζόντιες, αλλά ακόµα και για την κατακόρυφη συνιστώσα.
Απόσταση
Μηχανισµός Τοπικές Εγγύτητα Ένταση και
Κανονιστικό Σεισµοτεκτονικά Μέγεθος από τη
γένεσης εδαφικές του σταθµού διάρκεια
κείµενο χαρακτηριστικά σεισµού σεισµική
σεισµού συνθήκες καταγραφής επ/των
πηγή
EC8-Part 1 X X
EC8-Part 2 X X X
EC8-Part 3 X X
FEMA 356
ASCE 41-06 X X X
ASCE 7-05
FEMA P-750 (NEHRP) X X X
ASCE 4-98 X
EAK 2003 Χ X
ΚΑΝ.ΕΠΕ (2009) X X X X
Πίνακας 3.1: Χαρακτηριστικά που πρέπει να λαµβάνονται υπόψη κατά την επιλογή των
σεισµικών καταγραφών.
3.2.3 ∆ιεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης

Είναι αξιοσηµείωτο ότι κανένα κανονιστικό κείµενο δεν καθορίζει µε
σαφήνεια τη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης, αφού οι διατάξεις
που αφορούν στο συγκεκριµένο θέµα είτε απουσιάζουν είτε είναι πολύ
γενικές και αόριστες. Πιο συγκεκριµένα, στους EC8-Part 2 και Part 3 δεν
αναφέρεται τίποτα σχετικό µε το εν λόγω πρόβληµα, ο ΕΑΚ 2003 επιβάλλει
την εφαρµογή της διέγερσης υπό οποιονδήποτε προσανατολισµό ως προς
την κατασκευή, ενώ κατά τους ASCE 7-05 και FEMA P-750 η διεύθυνση της
σεισµικής δράσης πρέπει να είναι αυτή που οδηγεί στα δυσµενέστερα
αποτελέσµατα, χωρίς ωστόσο να δίνονται οδηγίες προσδιορισµού της εν
λόγω διεύθυνσης.
Σε κάποιους κανονισµούς (FEMA 356, ASCE 41-06, ΚΑΝ.ΕΠΕ και ASCE 4-
98) ορίζεται ότι η σεισµική δράση πρέπει να εφαρµόζεται κατά µήκος των
κύριων διευθύνσεων του κτιρίου ή κατά µήκος των ορθογωνίων αξόνων X
και Y. Ωστόσο, η έλλειψη σαφούς καθορισµού των παραπάνω διευθύνσεων
και αξόνων οδηγεί συχνά στην απλοποιητική εφαρµογή των
επιταχυνσιογραφηµάτων κατά µήκος των δύο οριζόντιων κατασκευαστικών
αξόνων του κτιρίου, εφόσον βέβαια υφίστανται τέτοιοι άξονες. Αξίζει να
αναφερθεί ότι σύµφωνα µε τον EC8-Part 1 επιτρέπεται στις περιπτώσεις

κτιρίων µε φέροντα δοµικά στοιχεία σε δύο κάθετες διευθύνσεις η εφαρµογή

της διέγερσης κατά µήκος αυτών των διευθύνσεων.
Συµπερασµατικά, µπορεί κανείς να πει ότι κανένα κανονιστικό κείµενο δεν
καθορίζει σαφώς τη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης, ενώ η
απλοποιητική εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων κατά µήκος των
αξόνων της κατασκευής, ακόµη και στην περίπτωση ορθογωνικής κάτοψης,
µπορεί να οδηγήσει σε σηµαντική υποεκτίµηση των µεγεθών απόκρισης
(Athanatopoulou A. M., Tsourekas A. et al. 2005; Athanatopoulou 2005;
Athanatopoulou A. M. and Avramidis I. E. 2006; Aθανατοπούλου Α. Μ.,
Αναστασιάδης Κ. et al. 2006).
3.2.4 Επαλληλία των αποκρίσεων λόγω των συνιστωσών της σεισµικής

διέγερσης
Όλα τα κανονιστικά κείµενα επιβάλλουν την ταυτόχρονη εφαρµογή των
δύο ή τριών σεισµικών συνιστωσών (σύµφωνα µε τον ASCE 41-06 και τον
ASCE 4-98 απαιτείται στατιστική ανεξαρτησία επιταχυνσιογραφηµάτων),
κατά την οποία οι τιµές των µεγεθών απόκρισης υπολογίζονται κάθε χρονική
στιγµή ως άθροισµα των τιµών τους λόγω ανεξάρτητης εφαρµογής των
επιταχυνσιογραφηµάτων.
Εναλλακτικά της παραπάνω µεθόδου επαλληλίας µπορεί να εφαρµοστεί ο
ποσοστιαίος συνδυασµός του 30% [FEMA 356, ASCE 41-06, FEMA P-750
(µόνο για µια ειδική κατηγορία κτιρίων)], καθώς και ο ποσοστιαίος
συνδυασµός του 40% και ο κανόνας SRSS [ASCE 4-98 (ΕΑΧΟ)].
Είναι σηµαντικό να σηµειωθεί ότι σύµφωνα µε τη FEMA P-750
επιτρέπεται για µια ειδική κατηγορία κτιρίων η ανεξάρτητη εφαρµογή των
επιταχυνσιογραφηµάτων χωρίς την απαίτηση επαλληλίας των οριζόντιων
σεισµικών συνιστωσών. Ακόµα, τόσο η FEMA 356 όσο και ο ASCE 41-06
επιτρέπουν την ανεξάρτητη διεξαγωγή των ελέγχων για την κατακόρυφη και
για τις οριζόντιες συνιστώσες της διέγερσης.
3.2.5 Ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων µε βάση το φάσµα του

κανονισµού
Όλα τα κανονιστικά κείµενα επιβάλλουν πριν από τη χρησιµοποίηση των
επιταχυνσιογραφηµάτων την ανακλιµάκωσή τους µε βάση το φάσµα που
προβλέπει ο κανονισµός.
Η FEMA 356, ο ASCE 41-06, ο EC8-Part 2, καθώς και η FEMA P-750 (για
τις περιπτώσεις που η απόσταση µεταξύ της κατασκευής και του ρήγµατος
είναι µεγαλύτερη από 5km) ορίζουν την ίδια βασική µεθοδολογία
ανακλιµάκωσης, σύµφωνα µε την οποία, κάθε ζεύγος οριζόντιων

ιδιοπερίοδος της κατασκευής, το µέσο SRSS φάσµα που προκύπτει ως µέσος
όρος των SRSS φασµάτων των επιταχυνσιογραφηµάτων να µην είναι
µικρότερο από τις αντίστοιχες τιµές του φάσµατος του κανονισµού
πολλαπλασιασµένο µε ένα συντελεστή. Η FEMA 356 ορίζει ως συντελεστή
την τιµή 1.4, ενώ ο EC8-Part 2, η FEMA P-750 και ο ASCE 41-06 δέχονται
την τιµή 1.3. Επιπλέον, η FEMA P-750 επιτρέπει οι τιµές του µέσου SRSS
φάσµατος να υπολείπονται του φάσµατος που προβλέπει ο κανονισµός µέχρι
και 10%.
Σύµφωνα µε τον EC8-Part 1 και 3, τον ΕΑΚ 2003 και τον ΚΑΝ.ΕΠΕ η
ανακλιµάκωση των σεισµικών διεγέρσεων πραγµατοποιείται µε τη βοήθεια
του µέσου φάσµατος, το οποίο προκύπτει ως µέσος όρος των οριζόντιων
επιταχυνσιογραφηµάτων όλων των καταγραφών.
Μια άλλη παράµετρος που χρησιµοποιείται από κάποιους κανονισµούς
(EC8-Part 1, 3 και ASCE 4-98) για την ανακλιµάκωση των
επιταχυνσιογραφηµάτων είναι ο µέσος όρος των µέγιστων τιµών τους, ο
οποίος πρέπει να είναι µεγαλύτερος από τη µέγιστη σεισµική επιτάχυνση του
εδάφους.
Μια σηµαντική ασάφεια του EC8-Part 1 και 3 αποτελεί το γεγονός ότι δεν
καθορίζεται µε σαφήνεια η παράµετρος Τ1 (θεµελιώδης ιδιοπερίοδος της
κατασκευής κατά τη διεύθυνση εφαρµογής του επιταχυνσιογραφήµατος),
αφού δε διευκρινίζεται ποια είναι η διεύθυνση εφαρµογής των διεγέρσεων.
Είναι σαφές ότι είναι πρακτικώς αδύνατο να υπολογίζεται η Τ1 για κάθε
τυχούσα διεύθυνση των επιταχυνσιογραφηµάτων και να γίνεται εκ νέου η
ανακλιµάκωσή τους πριν από την εφαρµογή τους στους αντίστοιχους άξονες.
Τέλος, πρέπει να σηµειωθεί ότι σε κανένα από τα κανονιστικά κείµενα που
παρουσιάστηκαν παραπάνω, µε εξαίρεση τη FEMA P-750, δε διευκρινίζεται
αν ο συντελεστής ανακλιµάκωσης µε βάση το φάσµα του κανονισµού πρέπει
να είναι κοινός για τις δύο οριζόντιες συνιστώσες. Επίσης, στα παραπάνω
κανονιστικά κείµενα, µε εξαίρεση τον EC8-Part 2, δεν αναφέρεται τίποτα
σχετικά µε την κατακόρυφη συνιστώσα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η
κατακόρυφη συνιστώσα πρέπει να πολλαπλασιαστεί µε τον ίδιο συντελεστή
µε τον οποίο πολλαπλασιάζονται και οι οριζόντιες συνιστώσες της ίδιας
καταγραφής, έτσι ώστε να µείνει ίδια η αναλογία των φασµατικών τιµών των
τριών ταυτόχρονων επιταχυνσιογραφηµάτων.
3.2.6 Υπολογισµός των µεγεθών απόκρισης

Τα περισσότερα κανονιστικά κείµενα [EC8-Part 1 και 3, EC8-Part 2
(ΑΑΧΟ), FEMA 356, ASCE 41-06, FEMA P-750, ΚΑΝ.ΕΠΕ (ΕΑΧΟ)] ορίζουν ότι
εφόσον ο αριθµός των χρησιµοποιούµενων καταγραφών είναι τουλάχιστον


τιµών για το εκάστοτε µέγεθος απόκρισης, ενώ αν οι καταγραφές είναι
τουλάχιστον τρεις, ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι
δυσµενέστερες τιµές για το κάθε µέγεθος. Η παραπάνω διάταξη, ωστόσο, δεν
ισχύει κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ σύµφωνα µε τον EC8-Part 2 και τον
ASCE 4-98, οι οποίοι ορίζουν ότι πρέπει πάντα να λαµβάνονται οι µέσες τιµές
των µεγεθών απόκρισης.
Επίσης, κανένα κανονιστικό κείµενο δεν περιγράφει µε σαφήνεια τον
τρόπο επιλογής των εντασιακών µεγεθών που θα χρησιµοποιηθούν για τη
διαστασιολόγηση µε την ΕΑΧΟ στις περιπτώσεις που ο απαιτούµενος
οπλισµός προκύπτει από συνδυασµό δύο ή περισσότερων µεγεθών απόκρισης
(π.χ. κατά τη διαξονική κάµψη µε ορθή δύναµη των υποστυλωµάτων). Η
ορθότερη αντιµετώπιση του προβλήµατος θα ήταν ο υπολογισµός του
απαιτούµενου οπλισµού για κάθε καταγραφή (ζεύγος ή τριάδα
επιταχυνσιογραφηµάτων) ξεχωριστά και στη συνέχεια ο υπολογισµός είτε της
µέσης είτε της µέγιστης τιµής του από το σύνολο των καταγραφών.
Επισηµαίνεται ότι στην περίπτωση που η διαδικασία που προβλέπουν τα
κανονιστικά κείµενα όταν χρησιµοποιούνται τρεις καταγραφές (υπολογισµός
µέγιστης τιµής) εφαρµοστεί για το καθένα από τα εντασιακά µεγέθη που
απαιτούνται για τη διαστασιολόγηση µιας διατοµής και όχι για τον
απαιτούµενο οπλισµό υπάρχει το ενδεχόµενο τα εντασιακά µεγέθη που θα
χρησιµοποιηθούν για τον υπολογισµό του οπλισµού να αναφέρονται σε
διαφορετικές σεισµικές διεγέρσεις, κάτι που µπορεί να οδηγήσει σε µη
αξιόπιστα αποτελέσµατα.
Τέλος, ένα ακόµα ζήτηµα που πρέπει να διευκρινιστεί είναι το αν ο
υπολογισµός του οπλισµού για κάθε καταγραφή θα πραγµατοποιηθεί µε τις
δυσµενέστερες τιµές των επιµέρους εντασιακών µεγεθών (π.χ. αξονική
δύναµη και δύο ροπές κάµψης) ή αν θα χρησιµοποιηθούν οι ταυτόχρονες
τιµές των µεγεθών απόκρισης (δυσµενέστερη τιµή του ενός µεγέθους και
ταυτόχρονες τιµές των υπόλοιπων).

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Εφαρµογή των µεθόδων ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση κατά τους κανονισµούς 54
Επαλληλία των
Αριθµός επιτ/των ∆ιεύθυνση εφαρµογής Ελαστική/
Κανονιστικό Κριτήρια επιλογής των αποκρίσεων λόγω των
Υπολογισµός µεγεθών Ανακλιµάκωση των επιτ/των της σεισµικής Ανελαστική
Κείµενο επιτ/των συνιστωσών της
απόκρισης διέγερσης ανάλυση
σεισµικής διέγερσης
Εφαρµογή της σεισµικής

δράσης κατά µήκος όλων
•Μέσος όρος των µέγιστων τιµών των κατάλληλων
•Τεχτητά
των επιτ/των µεγαλύτερος από την οριζόντιων διευθύνσεων
•Πραγµατικά: Κοινά •Ανελαστική:
τιµή αg•S του φάσµατος του του κτιρίου τόσο µε
σεισµοτεκτονικά ·>3: µέγιστες τιµές των •Ανελαστική: η χρήση
κανονισµού θετικό όσο και µε
χαρακτηριστικά µε αυτά µεγεθών απόκρισης Ταυτόχρονη εφαρµογή της καθορίζεται από
EC8-Part 1 •Μεταξύ των τιµών 0.2Τ11 και 2.0Τ1 ο αρνητικό πρόσηµο. Για τα
της πηγής του σεισµού και ·>7: µέσοι όροι των των συνιστωσών τα Εθνικά Κείµενα
µέσος όρος των ελαστικών κτίρια µε φέροντα δοµικά
κοινές εδαφικές συνθήκες τιµών των µεγεθών Εφαρµοφής
φασµάτων των επιτ/των µεγαλύτερος στοιχεία σε δύο κάθετες
µε αυτές της περιοχής του απόκρισης
από το 90% του φάσµατος του διευθύνσεις, η σεισµική
κτιρίου
κανονισµού δράση πρέπει να
εφαρµοστεί κατά µήκος
αυτών των διευθύνσεων
•Τεχτητά (αν δεν •Οριζόντιες συνιστώσες: Μεταξύ των

υπάρχουν πραγµατικές τιµών 0.2Τ2 και 1.5Τ ο µέσος όρος
καταγραφές) •Ελαστική: των SRSS φασµάτων των επιτ/των
•Πραγµατικά: µέσοι όροι των τιµών µεγαλύτερος από το φάσµα του
Χαρακτηριστικά (µέγεθος των µεγεθών απόκρισης κανονισµού πολ/νο µε το συντελεστή •Ελαστική
σεισµού, απόσταση από τη •Ανελαστική: 1.3. •Ανελαστική: σε
Ταυτόχρονη εφαρµογή
EC8-Part 2 σεισµική πηγή και ▪>3: µέγιστες τιµές των •Κατακόρυφες συνιστώσες: Μεταξύ _ συνδυασµό µε τη
των συνιστωσών
µηχανισµός γένεσης του µεγεθών απόκρισης των τιµών 0.2Τv3 και 1.5Τv ο µέσος ∆υναµική Φασµατική
σεισµού) που να είναι κατά ·>7: µέσοι όροι των όρος των ελαστικών φασµάτων των Ανάλυση
το δυνατό όµοια µε αυτά τιµών των µεγεθών κατακόρυφων επιτ/των να µην
που καθορίζουν τη απόκρισης υπολείπεται περισσότερο από 10%
σεισµική δράση του κατακόρυφου φάσµατος του
σχεδιασµού κανονισµού
EC8-Part 3 Οµοίως µε EC8-Part 1 Οµοίως µε EC8-Part 1 Οµοίως µε EC8-Part 1 _ •Ανελαστική
των συνιστωσών

•Τεχτητά (αν δεν των συνιστωσών (κατά
υπάρχουν πραγµατικές τον ASCE 41-06
Οι δύο οριζόντιες και
καταγραφές) •Οριζόντιες συνιστώσες: Μεταξύ των απαιτείται στατιστική
•>3: µέγιστες τιµές των 2 κάθετες µεταξύ τους
•Πραγµατικά: τιµών 0.2Τ και 1.5Τ ο µέσος όρος ανεξαρτησία επ/των) ή •Ελαστική: εφόσον
µεγεθών απόκρισης συνιστώσες του σεισµού
FEMA 356 Χαρακτηριστικά (µέγεθος των SRSS φασµάτων των επιτ/των χρήση του ποσοστιαίου πληρούνται κάποιες
•>7: µέσοι όροι των εφαρµόζονται κατά µήκος
ASCE 41-06 σεισµού, απόσταση από το µεγαλύτερος από το φάσµα του συνδυασµού του 30%. προϋποθέσεις
τιµών των µεγεθών των οριζόντιων
ρήγµα και µηχανισµός κανονισµού πολ/νο µε το συντελεστή Οι έλεγχοι για το •Ανελαστική
απόκρισης ορθογωνίων αξόνων X και
γένεσης του σεισµού) 1.4 (FEMA 356) ή 1.3 (ASCE 41-06) κατακόρυφο επιτ/µα
Y του κτιρίου
ισοδύναµα µε αυτά του επιτρέπεται να γίνονται
σεισµού σχεδιασµού ανεξάρτητα από τις
οριζόντιες συνιστώσες
των συνιστωσών. Για τα
•Απόσταση κατασκευής-
κτίρια κατηγορίας C-F µε
ρήγµατος>5km:
οριζόντια µη
•Τεχτητά (αν δεν Μεταξύ των τιµών 0.2Τ2 και 1.5Τ ο
κανονικότητα τύπου 5
υπάρχουν πραγµατικές µέσος όρος των SRSS φασµάτων των
επιτρέπεται η χρήση του
καταγραφές) οριζόντιων επιτ/των να µην
•>3: µέγιστες τιµές των Η διεύθυνση της ποσοστιαίου
•Πραγµατικά: υπολείπεται του φάσµατος του
ASCE 7-05 µεγεθών απόκρισης σεισµικής δράσης είναι συνδυασµού του 30%.
Χαρακτηριστικά (µέγεθος κανονισµού περισσότερο από 10% •Ελαστική
FEMA P-750 •>7: µέσοι όροι των αυτή που οδηγεί στα Για τα κτίρια κατηγορίας
σεισµού, απόσταση από το •Απόσταση κατασκευής- •Ανελαστική
(NEHRP) τιµών των µεγεθών δυσµενέστερα Β επιτρέπεται η
ρήγµα και µηχανισµός ρήγµατος<5km:
απόκρισης αποτελέσµατα ανεξάρτητη εφαρµογή
γένεσης του σεισµού) Mεταξύ των τιµών 0.2Τ2 και 1.5Τ o
της σεισµικής δράσης
συµβατά µε αυτά του µέσος όρος των φασµάτων των
κατά µήκος των δύο
σεισµού σχεδιασµού κάθετων προς το ρήγµα συνιστωσών
οριζόντιων ορθογωνίων
µεγαλύτερος από το φάσµα του
διευθύνσεων χωρίς να
κανονισµού
απαιτείται η επαλληλία
των δύο συνιστωσών

Για κάθε µία από τις τρεις

διευθύνσεις των σεισµικών
διεγέρσεων πρέπει:
•Μέσος όρος των µέγιστων τιµών
των επιτ/των µεγαλύτερος από την
τιµή της µέγιστης σεισµικής
επιτάχυνσης του εδάφους
•Ελαστική:
•Υπολογίζεται ο λόγος του µέσου
•Ελαστική: ·Κανόνας SRSS
φάσµατος, το οποίο προκύπτει ως
∆εν ορίζεται ελάχιστος ·Ποσοσστιαίος
•Συνθετικά µέσος όρος των ελαστικών
αριθµός καταγραφών. Σε συνδυασµός του 40%
•Πραγµατικά: φασµάτων των
κάθε περίπτωση πρέπει ·Ταυτόχρονη εφαρµογή
Πρέπει να έχουν επιταχυνσιογραφηµάτων, προς την Τα επιτ/τα πρέπει να
να λαµβάνονται οι µέσοι των συνιστωσών
χαρακτηριστικά (ένταση τιµή του φάσµατος του κανονισµού. εφαρµόζονται κατά µήκος •Ελαστική
ASCE 4-98 όροι των τιµών των (απαιτείται στατιστική
και διάρκεια) που να Στη συνέχεια, υπολογίζεται η µέση των κύριων διευθύνσεων •Ανελαστική
µεγεθών απόκρισης ανεξαρτησία επ/των)
αντιστοιχούν στο σεισµό τιµή των παραπάνω λόγων σε όλο το του κτιρίου
•Ανελαστική: •Ανελαστική:
που αναµένεται στην εύρος των περιόδων που
>2: µέσοι όροι των Ταυτόχρονη εφαρµογή
περιοχή µελέτης ενδιαφέρουν, η οποία πρέπει να είναι
τιµών των µεγεθών των συνιστωσών
µεγαλύτερη από ένα
απόκρισης (απαιτείται στατιστική
•Καµιά τιµή του µέσου φάσµατος δεν
ανεξαρτησία επ/των)
πρέπει να υπολείπεται του φάσµατος
του κανονισµού περισσότερο από
10%
•Η µέση Φασµατική Πυκνότητα
Ισχύος (PSD) πρέπει να πληρεί τις
προϋποθέσεις της παρ. 2.4
•Πραγµατικά:
Μέσος όρος των φασµάτων των
•Ελαστική:
επιτ/των ισοδύναµος µε το φάσµα
συµπληρωµατικά ως
του κανονισµού. Τα δύο φάσµατα
•Συνθετικά προς τη δυναµική ή
θεωρούνται ισοδύναµα αν οι
•Πραγµατικά: Οι δύο οριζόντιες και την απλοποιηµένη
τεταγµένες του µέσου φάσµατος:
Αντιπροσωπευτικά των κάθετες µεταξύ τους φασµατική ανάλυση.
·Είναι ανώτερες ή ίσες των
σεισµοτεκτονικών, συνιστώσες του σεισµού Μόνο σε εντελώς
αντίστοιχων τεταγµένων του Ταυτόχρονη εφαρµογή
ΕΑΚ 2003 γεωλογικών, •Πραγµατικά: >5 µπορεί ειδικές περιπτώσεις
φάσµατος του κανονισµού για των συνιστωσών
εδαφοδυναµικών και εν να έχουν οποιονδήποτε υπό τη µορφή
περιόδους µέχρι 0.20 sec.
των γένει τοπικών προσανατολισµό ως προς πρόσθετων ελέγχων
·Για περιόδους πάνω από 0.20 sec.
συνθηκών της περιοχής την κατασκευή και προς την πλευρά
επιτρέπεται το 10% των τιµών να
του κτιρίου της ασφάλειας
είναι κατώτερες µέχρι 5%
•Ανελαστική:
•Συνθετικά:
Οµοίως µε ελαστική
Το φάσµα τους πρέπει να περιβάλλει
το φάσµα του κανονισµού

•Πραγµατικά:
•Ελαστική: υπό τις
Μέσος όρος των φασµάτων των
•Συνθετικά •Ελαστική: προϋποθέσεις των
επιτ/των ισοδύναµος µε το φάσµα
•Πραγµατικά: Οι δύο οριζόντιες παρ. 2.4.3.3 και
•Ελαστική: του κανονισµού. Τα δύο φάσµατα
Οι παράµετροι που πρέπει συνιστώσες του σεισµού 5.6.1 (α)
▪>3: µέγιστες τιµές των θεωρούνται ισοδύναµα αν οι
να λαµβάνονται υπόψη εφαρµόζονται κατά Εξαιρέσεις:
µεγεθών απόκρισης τεταγµένες του µέσου φάσµατος:
στην επιλογή των επιτ/των µήκους των κύριων ▪Στάθµη
▪>7: µέσοι όροι των ·Είναι ανώτερες ή ίσες των
ΚΑΝ.ΕΠΕ είναι το µέγεθος του διευθύνσεων του κτιρίου Ταυτόχρονη εφαρµογή επιτελεστικότητας Α
τιµών των µεγεθών αντίστοιχων τεταγµένων του
(2009) σεισµού, η απόσταση από •Ανελαστική: των συνιστωσών ▪Έλλειψη ουσιωδών
απόκρισης) φάσµατος του κανονισµού για
τη σεισµική πηγή, οι Οι δύο οριζόντιες βλαβών και µόνο για
•Ανελαστική: περιόδους µέχρι 0.20 sec.
εδαφικές συνθήκες, και η συνιστώσες του σεισµού τους σκοπούς της
>5 (παραποµπή στον ·Για περιόδους πάνω από 0.20 sec.
εγγύτητα του σταθµού εφαρµόζονται κατά αποτίµησης
ΕΑΚ 2003) επιτρέπεται το 10% των τιµών να
καταγραφής στην µήκους των αξόνων X και •Ανελαστική:
είναι κατώτερες µέχρι 5%
εξεταζόµενη περιοχή Y του κτιρίου συνίσταται
Επιπλέον, προτείνεται η χρήση της
"Ικανοποιητική ΣΑ∆"
φασµατικής έντασης κατά Housner
1: Θεµελιώδης ιδιοπερίοδος της κατασκευής κατά τη διεύθυνση εφαρµογής του επιταχυνσιογραφήµατος

2: Θεµελιώδης ιδιοπερίοδος της κατασκευής
3: Μικρότερη ιδιοπερίοδος στην οποία κυριαρχεί η κατακόρυφη συνιστώσα της διέγερσης
Πίνακας 3.2: Σηµαντικότερες διαφορές µεταξύ των κανονιστικών κειµένων που εξετάζονται στο παρόν κεφάλαιο αναφορικά µε τη χρήση των µεθόδων
ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση (ΕΑΧΟ και ΑΑΧΟ).


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Ανασκόπηση βιβλιογραφίας σχετικά µε τη διαστασιολόγηση κατά την 59
εφαρµογή της ∆υναµικής Φασµατικής Ανάλυσης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ

ΜΕ ΤΗ ∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ
∆ΥΝΑΜΙΚΗΣ ΦΑΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ
Στο παρόν κεφάλαιο γίνεται ανασκόπηση της βιβλιογραφίας αναφορικά µε

το θέµα της διαστασιολόγησης των κατασκευών κατά την εφαρµογή της
∆υναµικής Φασµατικής Ανάλυσης (∆ΦΑ). Η παρουσίαση των µεθόδων που
αφορούν στη ∆ΦΑ κρίνεται σκόπιµη, αφού παρουσιάζουν απόλυτη αναλογία
ως προς τον τρόπο επιλογής των εντασιακών µεγεθών που θα
χρησιµοποιηθούν για τη διαστασιολόγηση του φορέα µε τις µεθόδους που
αναφέρονται στην εφαρµογή της ΕΑΧΟ, οι οποίες θα αναπτυχθούν στο
επόµενο κεφάλαιο.
4.1 ∆ιαστασιολόγηση µε τη βοήθεια ενός εντασιακού µεγέθους
4.1.1 Σχέσεις υπολογισµού της κρίσιµης τιµής τυχόντος εντασιακού

µεγέθους
Στις περιπτώσεις που για τη διαστασιολόγηση των διατοµών απαιτείται η
γνώση ενός µόνο εντασιακού µεγέθους (π.χ. διαστασιολόγηση των δοκών σε
κάµψη ή διάτµηση) είναι απαραίτητος ο προσδιορισµός της κρίσιµης
(µέγιστης) τιµής του εν λόγω µεγέθους, µε βάση την οποία θα υπολογιστεί ο
απαιτούµενος οπλισµός της κάθε διατοµής. Κατά την εφαρµογή της ∆ΦΑ,
αφού καθοριστούν τα αδρανειακά χαρακτηριστικά της κατασκευής
(ιδιοπερίοδοι, ιδιοµορφές κ.τ.λ.), υπολογίζονται οι µέγιστες ιδιοµορφικές
τιµές των εντασιακών µεγεθών µε τη βοήθεια των φασµάτων σχεδιασµού
που παρέχουν οι αντισεισµικοί κανονισµοί. Το γεγονός, ωστόσο, ότι οι
παραπάνω µέγιστες τιµές των µεγεθών δεν πραγµατοποιούνται ταυτόχρονα
αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγµές, επιβάλλει τη χρήση πιθανοτικών
κριτηρίων για την επαλληλία τους (ιδιοµορφική επαλληλία). Για κάθε
συνιστώσα της σεισµικής διέγερσης ο τύπος που χρησιµοποιείται ευρέως για
την ιδιοµορφική επαλληλία είναι ο τύπος της Πλήρους Τετραγωνικής
Επαλληλίας (Complete Quadratic Combination – CQC), ο οποίος δίνεται από
τη σχέση 4.1 (Kiureghian A. D. 1981; Wilson E. L., Kiureghian A. D. et al.
1981):
Ν Ν
R cr = ∑ ∑ αα ρ S S
i=1 j=1
i j ij i j (CQC) (4.1)
όπου: Rcr είναι η κρίσιµη (µέγιστη) τιµή τυχόντος εντασιακού µεγέθους R,

Ν είναι ο αριθµός των αδρανειακών βαθµών ελευθερίας του φορέα,
ρij είναι o συντελεστής συσχέτισης των i και j ιδιοµορφών, ο οποίος

εξαρτάται από τις ιδιοσυχνότητες και το ποσοστό απόσβεσης της

κατασκευής,
αi=gΤφiΓi, αj=gΤφjΓj είναι συντελεστές που εξαρτώνται από τα
χαρακτηριστικά της κατασκευής, τη διεύθυνση της διέγερσης και το
µέγεθος απόκρισης (i, j είναι η ιδιοµορφή),
gΤ είναι µητρώο NxN που εξαρτάται από τη γεωµετρία και τη
στιβαρότητα του φορέα,
φi είναι το µητρώο της ιδιοµορφής i του φορέα,
Γi, Γj, είναι oι συντελεστής συµµετοχής που εξαρτώνται από τη
διεύθυνση της σεισµικής διέγερσης και την ιδιοµορφή i, j και
Si, Sj είναι οι µέγιστες αποκρίσεις ενός µονοβάθιου ταλαντωτή µε
περίοδο και απόσβεση ίση µε τα αντίστοιχα µεγέθη της i και της j
ιδιοµορφής αντιστοίχως.
Στη περίπτωση που οι ιδιοσυχνότητες διαφέρουν περισσότερο από 10%
(Aναστασιάδης Κ. 1989) ο προηγούµενος τύπος (σχέση 4.1) µεταπίπτει στον
απλούστερο τύπο της Τετραγωνικής Ρίζας του Αθροίσµατος των Τετραγώνων
(Square Root of Sum of Squares – SRSS):
∑ ( αS )
2
R cr = i i (SRSS) (4.2)
i=1
Πρέπει να σηµειωθεί ότι από συγκριτικές αναλύσεις που έγιναν µε βάση

την ΕΑΧΟ προέκυψε ότι οι τύποι που δίνονται από τις σχέσεις 4.1 και 4.2
δίνουν απολύτως ικανοποιητικά αποτελέσµατα στις αντίστοιχες περιοχές
εφαρµογής τους (Anagnostopoulos S. A. 1981; Maison B. F., Neuss C. F. et
al. 1983). Όπως προαναφέρθηκε, οι παραπάνω τύποι µπορούν να
χρησιµοποιηθούν για κάθε συνιστώσα της σεισµικής διέγερσης. Ένας σωστός
όµως αντισεισµικός σχεδιασµός απαιτεί τη θεώρηση και των τριών
µεταφορικών σεισµικών συνιστωσών (οι δύο στροφικές, καθώς και η
στρεπτική συνιστώσα δε λαµβάνονται υπόψη στις συνήθεις κατασκευές λόγω
της γενικώς αµελητέας συνεισφοράς τους στην καταπόνηση του φορέα).
Στην περίπτωση αυτή είναι σκόπιµο να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι η
διεύθυνση των τριών σεισµικών συνιστωσών σε σχέση µε την κατασκευή
µπορεί να είναι οποιαδήποτε, συνεπώς είναι απαραίτητη η εύρεση της
κρίσιµης διεύθυνσης της σεισµικής διέγερσης στο χώρο, δηλαδή της
διεύθυνσης για την οποία προκύπτει η µέγιστη τιµή για το εκάστοτε µέγεθος
απόκρισης. Για την επίλυση του παραπάνω προβλήµατος έχει αναπτυχθεί µια
σειρά από µεθοδολογίες, οι οποίες όµως βασίζονται στην παραδοχή ότι τα
φάσµατα σχεδιασµού που χρησιµοποιούνται κατά τη διαστασιολόγηση των
κατασκευών περιγράφουν τα χαρακτηριστικά των συνιστωσών της σεισµικής

διέγερσης κατά µήκος των κύριων διευθύνσεών της (Penzien J. and Watabe
M. 1975).
Είναι γνωστό ότι µεταξύ των συνιστωσών της σεισµικής διέγερσης
υπάρχει εν γένει στατιστική συσχέτιση, το µέγεθος της οποίας υπολογίζεται
µε τη βοήθεια της θεωρίας των Τυχαίων Ταλαντώσεων. Ωστόσο, σύµφωνα
µε τους Penzien και Watabe, υπάρχει πάντα ένα συγκεκριµένο σύστηµα
τρισορθογωνίων αξόνων παραλλήλως προς το οποίο οι σεισµικές συνιστώσες
µπορούν να θεωρηθούν στατιστικώς ασυσχέτιστες κατά τη διάρκεια της
ισχυρής σεισµικής κίνησης, η οποία και ενδιαφέρει για τη µελέτη των
κατασκευών, καθώς τότε είναι που εµφανίζονται οι µέγιστες τιµές των
µεγεθών απόκρισης. Οι διευθύνσεις των παραπάνω αξόνων ονοµάζονται
κύριες διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης και µπορούν πολύ εύκολα να
υπολογιστούν µε µητρωικούς µετασχηµατισµούς αντίστοιχους µε τους
µετασχηµατισµούς που διέπουν το µετασχηµατισµό των τάσεων. Η εφαρµογή
των εν λόγω µετασχηµατισµών σε έξι πραγµατικές καταγραφές
προγενέστερων σεισµών οδήγησε στο συµπέρασµα ότι οι τρεις άξονες των
κύριων διευθύνσεων για τις εν λόγω διεγέρσεις καθορίζονται ως εξής
(Penzien J. and Watabe M. 1975):
• «Μείζων κύριος άξονας»: Οριζόντιος άξονας που συνδέει το επίκεντρο
του σεισµού µε το σηµείο καταγραφής της διέγερσης.
• «Ενδιάµεσος κύριος άξονας»: Οριζόντιος άξονας µε διεύθυνση κάθετη
προς το µείζονα άξονα.
• «Ελάσσων κύριος άξονας»: Κατακόρυφος άξονας.
Όπως προαναφέρθηκε, οι µεθοδολογίες που θα παρουσιαστούν στη
συνέχεια βασίζονται στην παραδοχή ότι τα φάσµατα σχεδιασµού που
χρησιµοποιούνται κατά τη διαστασιολόγηση των κατασκευών περιγράφουν
τα χαρακτηριστικά των συνιστωσών της σεισµικής διέγερσης κατά µήκος των
κύριων διευθύνσεών της, καθώς και στο γεγονός ότι οι κύριες διευθύνσεις
ορίζουν ένα τρισορθογώνιο σύστηµα αξόνων µε τον «ελάσσονα κύριο
άξονα» να είναι κατακόρυφος και τους υπόλοιπους δύο άξονες οριζόντιους.
Μια πρώτη προσπάθεια υπολογισµού της κρίσιµης διεύθυνσης της
σεισµικής διέγερσης έγινε το 1982 (Wilson E. L. and Button M. R. 1982) και
συνεχίστηκε το 1995 (Wilson E. L., Suharwardy I. et al. 1995). Ωστόσο,
όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια (Lopez O. A. and Torres R. 1996; Wilson E.
L., Suharwardy I. et al. 1996), οι σχέσεις που προτάθηκαν στις εν λόγω
εργασίες αφορούν µόνο στην ειδική περίπτωση που η απόκριση του φορέα
περιγράφεται επαρκώς µόνο από τη θεµελιώδη ιδιοµορφή του και συνεπώς
αφορά σε ένα µόνο ποσοστό των πραγµατικών κατασκευών.
Οι Smeby και Der Kiureghian χρησιµοποιώντας τη θεωρία των Τυχαίων
Ταλαντώσεων και λαµβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ο «ελάσσων κύριος

άξονας» της σεισµικής διέγερσης είναι κατακόρυφος, ενώ οι υπόλοιποι δύο

άξονες είναι οριζόντιοι (σχήµα 4.1) κατέληξαν στη σχέση 4.3 (Smeby W. and
Kiureghian A. D. 1985). Ο τύπος 4.3, ο οποίος ονοµάζεται CQC3, δίνει την
τιµή τυχόντος µεγέθους R για ταυτόχρονη εφαρµογή των τριών σεισµικών
συνιστωσών (δύο οριζόντιες κατά µήκος των κύριων αξόνων της διέγερσης
z1 και z2 και µία κατακόρυφη) συναρτήσει της τυχούσας γωνίας θ που
σχηµατίζει ο οριζόντιος κύριος άξονας z1 µε τον κατασκευαστικό άξονα X του
φορέα (σχήµα 4.1).
Σχήµα 4.1: Κύριοι άξονες της σεισµικής διέγερσης και κατασκευαστικοί άξονες του κτιρίου.
3 N N 2 2 N N
R 2 (θ) = ∑∑∑α α ρ S
k =1 i=1 j=1
ki kj ij Skj − ∑ ∑ ∑ ∑ (−1)k +lαliαljρijSkiSkj sin2 θ −
ki
k =1 l=1 i=1 j=1
2 N N
(4.3)
− ∑ ∑ ∑ (−1)k (gT φi )(gT φ j )(Γ1iΓ2 j + Γ2iΓ1j )ρijSkiSkj sinθ cos θ
k =1 i=1 j=1
(CQC3)
όπου: R είναι η τιµή τυχόντος εντασιακού µεγέθους,

Ν είναι ο αριθµός των αδρανειακών βαθµών ελευθερίας του φορέα,
ρij είναι o συντελεστής συσχέτισης των i και j ιδιοµορφών,
αki=gΤφiΓki, αli=gΤφiΓli, αkj=gΤφjΓkj, αlj=gΤφjΓlj είναι συντελεστές που
εξαρτώνται από τα χαρακτηριστικά της κατασκευής, τον άξονα
εφαρµογής της διέγερσης και το µέγεθος απόκρισης (k, l είναι ο
κατασκευαστικός άξονας και i, j η ιδιοµορφή),
gΤ είναι µητρώο NxN που εξαρτάται από τη γεωµετρία και τη
στιβαρότητα του φορέα,
φi είναι το µητρώο της ιδιοµορφής i του φορέα,
Γki, Γli, Γkj, Γlj είναι oι συντελεστές συµµετοχής που εξαρτώνται από τον
κατασκευαστικό άξονα k, l και την ιδιοµορφή i, j και
Ski, Skj είναι οι µέγιστες αποκρίσεις ενός µονοβάθιου ταλαντωτή µε
περίοδο και απόσβεση ίση µε τα αντίστοιχα µεγέθη της i και της j

ιδιοµορφής αντιστοίχως. Σηµειώνεται ότι ο δείκτης k αναφέρεται στον

κύριο άξονα της σεισµικής διέγερσης.
Η πλειοψηφία των κανονιστικών κειµένων δέχεται την ύπαρξη
αναλογικών φασµάτων σχεδιασµού για τις τρεις σεισµικές συνιστώσες,
δηλαδή φασµάτων που προκύπτουν το ένα από το άλλο µε εφαρµογή
κάποιου συντελεστή πολλαπλασιασµού (συντελεστής αναλογίας). Στην
περίπτωση που θεωρηθεί ότι το φάσµα της σεισµικής συνιστώσας που είναι
παράλληλη µε τον «ενδιάµεσο άξονα της διέγερσης» έχει µικρότερες τιµές
από τις αντίστοιχες τιµές του φάσµατος που χαρακτηρίζει τη συνιστώσα του
«µείζονα άξονα της διέγερσης», θα ισχύει S2i=γS1i και S2j=γS1j, όπου γ είναι
ένας συντελεστής αναλογίας µεταξύ των δύο φασµάτων µε 0≤γ≤1. Σ’ αυτή
την περίπτωση η σχέση 4.3 γίνεται:
3 Ν Ν Ν Ν
R 2 (θ) = ∑ ∑ ∑ αkiαkjρijSkiSkj − (1 − γ2 )∑ ∑ (α1iα1j − α2iα2 j )ρijS1iS1j sin2 θ +
k =1 i=1 j=1 i=1 j=1 (4.4)
Ν Ν
+ 2(1 − γ )∑ ∑ α1iα2 jρijS1iS1j sinθ cos θ
2
i=1 j=1
Είναι σηµαντικό να σηµειωθεί ότι στην ειδική περίπτωση που

χρησιµοποιείται κοινό φάσµα σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες κύριες
διευθύνσεις (γ=1), όπως και στην περίπτωση που οι κύριοι άξονες της
σεισµικής διέγερσης ταυτίζονται µε τους κατασκευαστικούς άξονες του
κτιρίου (θ=0ο) η σχέση 4.4 απλοποιείται και µεταπίπτει στη σχέση 4.5.
3 Ν Ν
R cr = ∑∑∑α α ρ S
k =1 i=1 j=1
ki kj ij Skj
ki (4.5)
Η εφαρµογή του παραπάνω τύπου ταυτίζεται µε την εφαρµογή του τύπου

CQC για την ιδιοµορφική επαλληλία (σχέση 4.1) και του τύπου SRSS για τη
χωρική επαλληλία της σεισµικής διέγερσης (σχέση 4.6).
( R ) + ( R ) + (R )
2 2 2
R cr = 1Χ 2Υ 3Ζ
(SRSS) (4.6)
όπου: R1Χ, R2Υ, R3Ζ είναι οι µέγιστες τιµές του εντασιακού µεγέθους R κατά
τους τρεις κύριους άξονες (διευθύνσεις) της διέγερσης που
προκύπτουν µε τη βοήθεια των σχέσεων 4.7, οι οποίες αποτελούν
διαφορετικές µορφές της σχέσης 4.1.
Χρησιµοποιώντας τις σχέσεις 4.7, ο τύπος 4.4 µπορεί να γραφεί µε τη
µορφή της σχέσης 4.8. Παραγωγίζοντας την εξίσωση 4.8 και θέτοντας την
παράγωγο ίση µε το µηδέν προκύπτει η κρίσιµη γωνία θcr (σχέση 4.9) υπό
την οποία πρέπει να εφαρµοστεί η σεισµική διέγερση ούτως ώστε να

προκύψει η µέγιστη και η ελάχιστη τιµή για το εξεταζόµενο µέγεθος

απόκρισης.
Ν Ν Ν Ν
R1Χ = ∑ ∑ ρijα1iα1jS1iS1j
i=1 j=1
R1Υ = ∑ ∑ρ α
i=1 j=1
ij 2i α2 jS1iS1j
Ν Ν Ν Ν
R 2Χ = ∑ ∑ ρijα1iα1jS2iS2 j
i=1 j=1
R 2Υ = ∑ ∑ρ α
i=1 j=1
ij 2i α2 jS2iS2 j
(4.7)
Ν Ν Ν Ν
R1Χ1Υ = ∑ ∑ρ α α
i=1 j=1
ij 1i S1iS1j
2j R 2Χ2Υ = ∑ ∑ρ α
i=1 j=1
α S2iS2 j
ij 2i 1j
Ν Ν
R 3Ζ = ∑ ∑ρ α
i=1 j=1
ij 3i α3jS3iS3j
R 2 (θ) = ( (R 1Χ
)
2
+ γ2 R1Υ ( ) + (R )
2
3Ζ
2
) − (1 − γ ) ((R2 1Χ
) − (R )
2
1Υ
2
) sin θ +
2
(4.8)
( )(R )
2
2 1Χ1Υ
+2 1−γ sinθ cos θ
θcr
1
= tan
⎡ 2 R1Χ1Υ 2
−1 ⎢
( ) ⎤
⎥ (4.9)
⎢ 1Χ 2 2⎥
2
⎣⎢
R − R1Υ ( ) ( ) ⎦⎥
Από την επίλυση της παραπάνω σχέσης προκύπτουν δύο τιµές της
κρίσιµης γωνίας θcr, οι οποίες διαφέρουν κατά 180ο και αντιστοιχούν στη
µέγιστη και στην ελάχιστη τιµή του µεγέθους απόκρισης R. Αφού
προσδιοριστούν οι δύο γωνίες που προκύπτουν από τη σχέση 4.9,
τοποθετούνται οι τιµές στη σχέση 4.8 και υπολογίζονται οι ακραίες τιµές του
µεγέθους R. Είναι σηµαντικό να τονιστεί ότι, όπως φαίνεται από τη σχέση
4.9, η κρίσιµη γωνία δεν εξαρτάται από το συντελεστή αναλογίας γ µεταξύ
των δύο οριζόντιων φασµάτων, κάτι που δεν ισχύει για την τιµή του
µεγέθους R (εξίσωση 4.8).
Οι Lopez και Torres, υιοθετώντας τις ίδιες παραδοχές µε τους Smeby και
Der Kiureghian, αλλά ακολουθώντας διαφορετική προσέγγιση, κατέληξαν
στη σχέση 4.10, η οποία αποτελεί εναλλακτική µορφή του τύπου CQC3
(σχέση 4.3), καθώς και στη σχέση 4.11, η οποία δίνει την κρίσιµη γωνία
στην περίπτωση που τα δυο οριζόντια φάσµατα δεν είναι ανάλογα (Lopez O.
A. and Torres R. 1997). Όπως φαίνεται από τη σχέση 4.11, η κρίσιµη γωνία
δεν εξαρτάται από το κατακόρυφο φάσµα, αλλά µόνο από τα δύο οριζόντια
φάσµατα και από το µέγεθος απόκρισης R.
( ) + (R )
R 2 (θ) = ⎡⎢ R1Χ ⎤ cos2 θ + ⎡ R1Υ
( ) + (R ) ⎤ sin2 θ +
2 2 2 2
2Υ 2Χ
⎣ ⎥⎦ ⎢⎣ ⎥⎦
(CQC3) (4.10)
+ 2 sinθ cos θ ⎡⎢ R1Χ1Υ ( ) − (R ) ⎤ + R 3Ζ
( )
2 2 2
2Χ2Υ
⎣ ⎥⎦

1
⎡
⎢ 2 ⎜
⎝
(
⎛ R 2Χ2Υ 2 − R1Χ1Υ 2 ⎞
⎟
⎠
) ( ) ⎤
⎥
θcr = tan−1 ⎢ 2⎥
(4.11)
( ) ( ) ( ) ( )
2 2 2
2 ⎢ R 1Υ
+ R 2Χ
− R 1Χ
− R 2Υ ⎥
⎣⎢ ⎦⎥
Πρέπει να σηµειωθεί ότι, σύµφωνα µε τις προσεγγίσεις που

παρουσιάστηκαν παραπάνω, ο προσδιορισµός τις κρίσιµης τιµής Rcr
προϋποθέτει την εύρεση τις κρίσιµης γωνίας θcr. Ωστόσο, έχει αποδειχτεί ότι
είναι δυνατό να υπολογιστεί η κρίσιµη τιµή τυχόντος µεγέθους R χωρίς να
απαιτείται ο προσδιορισµός τις γωνίας θcr (Lopez O. A., Chopra A. K. et al.
2000; Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002). Οι τύποι 4.12 και 4.13,
οι οποίοι µπορούν πολύ εύκολα να ενσωµατωθούν στα πακέτα των
σύγχρονων λογισµικών ανάλυσης και διαστασιολόγησης των κατασκευών,
δίνουν την κρίσιµη τιµή τυχόντος µεγέθους R. Η σχέση 4.12 αναφέρεται στη
γενική περίπτωση, ενώ η σχέση 4.13 αποτελεί απλοποίηση του τύπου 4.12
για την περίπτωση ανάλογων οριζόντιων φασµάτων µε συντελεστή
αναλογίας γ.
( ) + (R )
⎛ 1Χ
( ) + (R )
⎞ ⎛ 1Υ ⎞
2 2 2 2
2Υ 2Χ
⎜ R ⎟+⎜ R ⎟
R 2cr = ⎝ ⎠ ⎝ ⎠+
2
2
(4.12)
( ) + (R )
⎡ ⎛ 1Χ
( ) + (R )
⎞ ⎛ 1Υ ⎞⎤
2 2 2 2
2Υ 2Χ
⎢⎜ R ⎟−⎜ R ⎟⎥ 2
⎠ ⎥ + ⎛ R1Χ1Υ
( ) − (R ) ⎞
( )
2 2 2
+ ⎢⎝ ⎠ ⎝
⎜
2Χ2Υ
⎟ + R
3Ζ
⎢ 2 ⎥ ⎝ ⎠
⎢ ⎥
⎣ ⎦
⎛ 1Χ
( ) + (R ) ⎞
2 2
1Υ
⎜ R ⎟
R 2cr = (1 + γ2 ) ⎝ ⎠+
2
2
(4.13)
⎡ ⎛ 1Χ
( ) ( ) ⎞⎤
2 2
⎢⎜ R + R1Υ ⎟⎥
( ) + (R )
4 2
+ (1 − γ ) ⎢ ⎝
2 ⎠ ⎥ + R1Χ1Υ 3Ζ
⎢ 2 ⎥
⎢ ⎥
⎣ ⎦
Συνοψίζοντας, αρχικά προσδιορίζεται η κρίσιµη τιµή τυχόντος εντασιακού

µεγέθους (σχέσεις 4.10 και 4.11, καθώς και σχέση 4.12 για τη γενική
περίπτωση διαφορετικών φασµάτων κατά τις τρεις διευθύνσεις της
διέγερσης, σχέσεις 4.8 και 4.9, καθώς και σχέση 4.13 για ανάλογα οριζόντια
φάσµατα). Στη συνέχεια προστίθεται η παραπάνω τιµή µε την τιµή του εν
λόγω µεγέθους που προκύπτει από την εφαρµογή των κατακόρυφων
φορτίων του σεισµικού συνδυασµού (G+ψ·Q) και ακολουθεί
διαστασιολόγηση της διατοµής.

Όπως προαναφέρθηκε, οι σχέσεις που παρουσιάστηκαν παραπάνω

αφορούν στην περίπτωση που είναι γνωστά τα χαρακτηριστικά των
φασµάτων σχεδιασµού κατά µήκος των κύριων αξόνων της διέγερσης.
Επίσης, βασίζονται στην παραδοχή ότι ο «ελάσσων κύριος άξονας» είναι
κατακόρυφος, ενώ οι άλλοι δύο βρίσκονται σε οριζόντιο επίπεδο (Penzien J.
and Watabe M. 1975). Αυτή η παραδοχή, ωστόσο, δεν είναι πάντοτε
ρεαλιστική, καθώς έχει αποδειχτεί ότι υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο
«ελάσσων κύριος άξονας» της διέγερσης είναι δυνατό να αποκλίνει αρκετά
από την κατακόρυφο (Chen C. 1975; Hadjian 1978; Lopez O. A., Hernandez
J. J. et al. 2006). Για την επίλυση του παραπάνω προβλήµατος οι Hernandez
και Lopez ανέπτυξαν µια µεθοδολογία υπολογισµού (GCQC3) της κρίσιµης
τιµής τυχόντος εντασιακού µεγέθους R για οποιοδήποτε προσανατολισµό του
τρισορθογωνίου συστήµατος των κύριων αξόνων της διέγερσης στο χώρο
(Hernandez J. J. and Lopez O. A. 2002).
4.1.2 Σύγκριση της κρίσιµης τιµής µε την τιµή που προκύπτει εφαρµόζοντας
απλοποιηµένες µεθόδους
Η πολυπλοκότητα των τύπων που παρουσιάστηκαν στην παράγραφο
4.1.1 οδήγησε πολλούς σύγχρονους κανονισµούς στην υιοθέτηση
απλούστερων σχέσεων υπολογισµού της κρίσιµης τιµής των εντασιακών
µεγεθών που µπορούν να χρησιµοποιηθούν κατά τη διαστασιολόγηση των
κατασκευών. Στην παρούσα παράγραφο παρουσιάζεται σύγκριση µεταξύ των
κρίσιµων µεγεθών που προκύπτουν από την εφαρµογή των αναλυτικών
σχέσεων υπολογισµού που παρουσιάστηκαν παραπάνω [CQC3 (σχέσεις 4.3,
4.4, 4.8, 4.10, 4.12, 4.13)] µε τις τιµές που προκύπτουν από τη χρήση των
απλοποιηµένων µεθόδων που προβλέπουν οι αντισεισµικοί κανονισµοί
(Menun C. and Kiureghian A. D. 1998; Lopez O. A., Chopra A. K. et al.
2000; Lopez O. A., Chopra A. K. et al. 2001). Σηµειώνεται ότι η παραπάνω
σύγκριση αφορά στην περίπτωση που ισχύει η παραδοχή των Penzien και
Watabe για τον προσανατολισµό των κύριων αξόνων της διέγερσης. Επίσης,
αγνοείται η επίδραση τις κατακόρυφης σεισµικής συνιστώσας, κάτι που
επιτρέπεται από το σύνολο σχεδόν των σύγχρονων κανονισµών λόγω τις
αµελητέας συνεισφοράς της στην απόκριση της πλειοψηφίας των
κατασκευών.
Η βασική παραδοχή που υιοθετούν τα περισσότερα σύγχρονα κανονιστικά
κείµενα [ΕΑΚ 2003, EC8, FEMA 356, ASCE 41-06, FEMA P-750 (NEHRP)
κ.τ.λ.] είναι αυτή τις ισότροπης σεισµικής διέγερσης, δηλαδή γίνεται δεκτή η
ύπαρξη κοινού φάσµατος σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες διευθύνσεις.
Στην περίπτωση αυτή, για τον υπολογισµό τις κρίσιµης τιµής τυχόντος
εντασιακού µεγέθους R µπορεί να χρησιµοποιηθεί η απλοποιηµένη σχέση 4.6

(SRSS), από την οποία φαίνεται ότι η τιµή του µεγέθους R είναι ανεξάρτητη
τις γωνίας θ.
Ο τύπος 4.6 είναι δυνατό να απλοποιηθεί περαιτέρω µεταπίπτοντας στους
κανόνες του 30% (Rosenblueth E. and Contreras H. 1977) ή του 40%
(Newmark 1975), κατά τις οποίους η κρίσιµη τιµή τυχόντος µεγέθους R
δίνεται από τις σχέσεις 4.14 και 4.15:
((
R cr = max R1x + 0.3R1y , 0.3R1x + R1y )( )) (Κανόνας 30%) (4.14)
R cr = max ( (R 1x
+ 0.4R1y ) , (0.4R 1x
+ R1y )) (Κανόνας 40%) (4.15)
Χρησιµοποιώντας τις παραµέτρους α, β και τον συντελεστή αναλογίας γ

(εξισώσεις 4.16), οι σχέσεις 4.13, 4.6, 4.14 και 4.15 παίρνουν τη µορφή των
4.17, 4.18, 4.19 και 4.20 αντιστοίχως:
(R )
2
1X1Y
R1Y (4.16)
−1 ≤ α = 1X 1Y
≤1 0 ≤ β= <∞ 0≤ γ ≤1
R R R1X
1/2
⎡ 2 ⎤
2
⎢(1 + γ2 ) 1 + β + (1 − γ2 ) ⎛1 − β 2
⎞ 2⎥
R cr = R1X ⎜⎜ ⎟⎟ + ( αβ ) (4.17)
⎢ 2 ⎥
⎝ 2 ⎠
⎣⎢ ⎦⎥
(Κανόνας CQC3)
R cr = R1X 1 + β2 (Κανόνας SRSS) (4.18)
( )
R cr = max R1X (1 + 0.3β ) ,R1X ( 0.3 + β ) (Κανόνας 30%) (4.19)
R cr = max (R (1 + 0.4β ) ,R ( 0.4 + β ) )

1X 1X
(Κανόνας 40%) (4.20)
Στα διαγράµµατα του σχήµατος 4.2 απεικονίζεται η µεταβολή του λόγου

της κρίσιµης τιµής του µεγέθους R που προκύπτει από τον κανόνα SRSS
(σχέση 4.18) προς την αντίστοιχη τιµή που προκύπτει εφαρµόζοντας τον
αναλυτικό τύπο CQC3 (σχέση 4.17) συναρτήσει των παραµέτρων α, β και γ
(Lopez O. A., Chopra A. K. et al. 2001):

R SRSS
cr
R CQC3
cr
Συντελεστής α
R SRSS
cr
R CQC3
cr
R SRSS
cr
R CQC3
cr
R SRSS
cr
R CQC3
cr
Σχήµα 4.2: Μεταβολή του λόγου της κρίσιµης τιµής του µεγέθους R που προκύπτει από τον
κανόνα SRSS προς την αντίστοιχη τιµή που προκύπτει εφαρµόζοντας τον
αναλυτικό τύπο CQC3 συναρτήσει των παραµέτρων α, β και γ (Lopez O. A.,
Chopra A. K. et al. 2001).
Από το παραπάνω σχήµα µπορεί κανείς να διαπιστώσει τα εξής:

• Ο κανόνας SRSS υπερεκτιµά τη µέγιστη απόκριση για όλες τις τιµές των
α, β, γ.
• Ο λόγος RcrSRSS/RcrCQC3 γίνεται ίσος µε 1 για (i) γ=1 και οποιαδήποτε α και
β, (ii) α=1 ή α=-1 και οποιαδήποτε β και γ (iii) β=0 και οποιαδήποτε α
και γ.
• Για σταθερή τιµή του γ η µέγιστη τιµή του λόγου RcrSRSS/RcrCQC3 προκύπτει
για α=0 και β=1, ενώ ο λόγος RcrSRSS/RcrCQC3 αυξάνεται µε τη µείωση του
γ.

• Για τις συνήθεις τιµές του συντελεστή αναλογίας γ (0.5≤γ≤0.85) (Lopez

and Raven 2001)ο λόγος RcrSRSS/RcrCQC3 παίρνει τιµές από 1 ως 1.265.
της κρίσιµης τιµής του µεγέθους R που προκύπτει από τον κανόνα 30%
R 30%
cr
R CQC3
cr
R 30%
cr
R CQC3
cr
R 30%
cr
R CQC3
cr
R 30%
cr
R CQC3
cr
κανόνα 30% προς την αντίστοιχη τιµή που προκύπτει εφαρµόζοντας τον

• Η µέγιστη απόκριση µπορεί είτε να υπερεκτιµάται είτε να υποεκτιµάται.

• Ο λόγος Rcr30%/RcrCQC3 γίνεται µέγιστος (1.3) για α=0, β=1 και γ=0.
• Ο λόγος Rcr30%/RcrCQC3 γίνεται ελάχιστος (0.919) για α=1 ή α=-1, β=1 και
οποιοδήποτε γ.
and Raven 2001) ο λόγος Rcr30%/RcrCQC3 παίρνει τιµές από 0.919 ως 1.163.
της κρίσιµης τιµής του µεγέθους R που προκύπτει από τον κανόνα 40%
40%
R cr
R CQC3
cr
40%
R cr
R CQC3
cr
40%
R cr
R CQC3
cr
40%
R cr
R CQC3
cr
κανόνα 40% προς την αντίστοιχη τιµή που προκύπτει εφαρµόζοντας τον


• Ο κανόνας του 40% υπερεκτιµά τη µέγιστη απόκριση για όλες σχεδόν τις
τιµές των α, β και γ.
• Ο λόγος Rcr40%/RcrCQC3 γίνεται µέγιστος (1.4) για α=0, β=1 και γ=0.
• Ο λόγος Rcr40%/RcrCQC3 γίνεται ελάχιστος (0.990) για α=1 ή α=-1, β=1 και
οποιοδήποτε γ.
and Raven 2001) ο λόγος Rcr40%/RcrCQC3 παίρνει τιµές από 0.99 ως 1.252.
Όπως προαναφέρθηκε, οι συγκρίσεις που προηγήθηκαν αφορούσαν στην
περίπτωση που υιοθετείται η παραδοχή των Penzien και Watabe για τον
προσανατολισµό των κύριων αξόνων της διέγερσης. Όταν δεν ισχύει η εν
λόγω παραδοχή ο υπολογισµός της κρίσιµης τιµής τυχόντος µεγέθους R
πρέπει να πραγµατοποιείται µε τη βοήθεια της µεθοδολογίας των Hernandez
και Lopez (Hernandez J. J. and Lopez O. A. 2002). Σ’ αυτή την περίπτωση,
έχει αποδειχτεί ότι ισχύουν αντίστοιχα συµπεράσµατα µε αυτά που
παρουσιάστηκαν παραπάνω (Hernandez J. J. and Lopez O. A. 2003).
4.2 ∆ιαστασιολόγηση µε τη βοήθεια περισσότερων του ενός

εντασιακών µεγεθών
Ένα από τα προβλήµατα που εµφανίζονται πολύ συχνά στην πράξη είναι
η περίπτωση όπου για τη διαστασιολόγηση των διατοµών απαιτούνται
περισσότερα του ενός εντασιακά µεγέθη (π.χ. κατά τη διαστασιολόγηση των
στύλων σε κάµψη µε ορθή δύναµη απαιτείται η γνώση των ροπών κάµψης
Mξ και Mη και της αξονικής δύναµης Ν). Για τον υπολογισµό των µέγιστων
(κρίσιµων) τιµών των απαιτούµενων µεγεθών απόκρισης (π.χ. Mξ, Mη, Ν)
είναι δυνατό να χρησιµοποιηθούν οι σχέσεις που παρουσιάστηκαν παραπάνω
(παρ. 4.1). Ωστόσο, οι εν λόγω µέγιστες τιµές δεν πραγµατοποιούνται
ταυτόχρονα και άρα δε µπορούν να χρησιµοποιηθούν για τη διεξαγωγή της
διαστασιολόγησης.
Μια πρώτη προσέγγιση στο παραπάνω πρόβληµα δόθηκε από τους Gupta
και Singh, οι οποίοι απέδειξαν τα εξής (Gupta A. K. and Chu S. L. 1977;
Gupta and Singh 1977):
• Στην περίπτωση διαστασιολόγησης µε δύο εντασιακά µεγέθη RA και RB
(π.χ. Mξ και Ν) τα πιθανά ζεύγη (RA, RB) των ταυτόχρονων τιµών των δύο
µεγεθών βρίσκονται στο εσωτερικό µιας έλλειψης.
• Στην περίπτωση διαστασιολόγησης µε τρία εντασιακά µεγέθη RA και RB
και RC (π.χ. Mξ, Mη και Ν) οι πιθανές τριάδες (RA, RB, RC) των
ταυτόχρονων τιµών των τριών µεγεθών βρίσκονται στο εσωτερικό ενός
ελλειψοειδούς.

Οι παραπάνω εργασίες (Gupta A. K. and Chu S. L. 1977; Gupta and

Singh 1977) αποτέλεσαν τη βάση για την ανάπτυξη συγκεκριµένων µεθόδων
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης για τις περιπτώσεις που
είναι αναγκαία η θεώρηση περισσότερων από ένα εντασιακών µεγεθών
(Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 1998; Avramidis I. E., Anastassiadis
K. et al. 1999; Avramidis I. E., Anastassiadis K. et al. 2000; Avramidis I. E.,
Anastassiadis K. et al. 2000; Menun C. and Kiureghian A. D. 2000 (a);
Menun C. and Kiureghian A. D. 2000 (b); Aναστασιάδης Κ., Αβραµίδης Ι. Ε.
et al. 2001; Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002). Στη συνέχεια
παρουσιάζονται οι εν λόγω µέθοδοι, οι οποίες εξειδικεύονται, χωρίς να
χάνεται η γενικότητά τους, στην περίπτωση διαξονικής κάµψης
υποστυλώµατος µε ορθή δύναµη.
1) Μια από τις µεθόδους που προτάθηκε είναι η µέθοδος των ακραίων
τάσεων (Anastassiadis K. 1993; Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K.
1998; Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002). Σύµφωνα µε αυτή
τη µέθοδο, αρχικά υπολογίζονται οι κρίσιµες τιµές των ορθών τάσεων στις
τέσσερεις γωνίες A, B, C και D τυχούσας ορθογωνικής διατοµής µε τη
βοήθεια της σχέσης 4.12 ή 4.6 (όταν χρησιµοποιείται κοινό φάσµα
σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες κύριες διευθύνσεις ή όταν οι κύριοι
άξονες της σεισµικής διέγερσης ταυτίζονται µε τους κατασκευαστικούς
άξονες του κτιρίου). Σηµειώνεται ότι για τον υπολογισµό των R1Χ, R1Υ,
R2Χ, R2Υ και R3Ζ αρχικά προσδιορίζονται οι ιδιοµορφικές τιµές των
εντασιακών µεγεθών Mξ, Mη και Ν και στη συνέχεια µε τη βοήθεια των
σχέσεων 4.21 (σχήµα 4.5) υπολογίζονται οι ιδιοµορφικές τιµές των
ορθών τάσεων, οι οποίες είναι αυτές που τελικά χρησιµοποιούνται στις
σχέσεις 4.7.
η η
z
D C
-
-
b
ξ
+ Mξ
σ,Mη Mη N
+
ξ
A B
σ,M ξ
a
Σχήµα 4.5: Εντασιακά µεγέθη Ν, Μξ Mη και ορθές τάσεις σ στο τοπικό σύστηµα αναφοράς
τυχούσας ορθογωνικής διατοµής. Επισηµαίνεται ότι το διάγραµµα των τάσεων
του σχήµατος αναφέρεται την περίπτωση µηδενικού αξονικού φορτίου (Ν=0).

N a Mη b Mξ
σΑ = + +
A 2 Iη 2 Iξ
N a Mη b Mξ
σΒ = − +
A 2 Iη 2 Iξ
(4.21)
N a Mη b Mξ
σC = − −
A 2 Iη 2 Iξ
N a Mη b Mξ
σD = + −
A 2 Iη 2 Iξ
Αφού προσδιοριστούν οι κρίσιµες τάσεις exσk, µε k=Α, Β, C, D,

υπολογίζονται στη συνέχεια για κάθε τάση οι πιθανές ταυτόχρονες τιµές
των εντασιακών µεγεθών Mξ, Mη και Ν (σχέση 4.22).
Cσ kR
R σk = , R=Mξ , Μη , Ν (4.22)
exσ k
όπου: Rσk είναι η πιθανή ταυτόχρονη τιµή του µεγέθους R για τη µέγιστη
τιµή της τάσης σk, µε k=Α, Β, C, D και
CσκR είναι συντελεστής που εξαρτάται από το συντελεστή
συσχέτισης των ιδιοµορφών ρij, καθώς και από τις τιµές της τάσης
σk και του µεγέθους R.
Σηµειώνεται ότι η κρίσιµη τιµή της τάσης exσk (k=Α, Β, C, D) πρέπει να
ληφθεί τόσο µε θετικό όσο και µε αρνητικό πρόσηµο. Συνεπώς, για τις
τέσσερεις γωνίες τυχούσας ορθογωνικής διατοµής προκύπτουν οι οκτώ
(4x2) τριάδες εντασιακών µεγεθών του πίνακα 4.1. Στις τιµές των
µεγεθών του πίνακα προστίθενται τα εντασιακά µεγέθη που προκύπτουν
από τα κατακόρυφα φορτία του σεισµικού συνδυασµού (G+ψ·Q). Με
βάση αυτές τις τριάδες πραγµατοποιείται διαστασιολόγηση της διατοµής
και λαµβάνεται ο µέγιστος οπλισµός που προκύπτει.
exσΑ N,exσΑ Μξ,exσΑ Μη,exσΑ

-exσΑ N,-exσΑ Μξ,-exσΑ Μη,-exσΑ
exσB N,exσB Μξ,exσB Μη,exσB
-exσB N,-exσB Μξ,-exσB Μη,-exσB
exσC N,exσC Μξ,exσC Μη,exσC
-exσC N,-exσC Μξ,-exσC Μη,-exσC
exσD N,exσD Μξ,exσD Μη,exσD
-exσD N,-exσD Μξ,-exσD Μη,-exσD
Πίνακας 4.1: Συνδυασµοί των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης µε τη µέθοδο των
ακραίων τάσεων.
Στο σχήµα 4.6(α) απεικονίζεται η έλλειψη των πιθανών ταυτόχρονων

µεγεθών, καθώς και τα σηµεία (1, 2, 3 και 4) που αντιστοιχούν στα ζεύγη
των µεγεθών Μ και Ν για την περίπτωση διαστασιολόγησης

υποστυλώµατος σε µοναξονική κάµψη µε ορθή δύναµη όταν η σεισµική

διέγερση είναι ισότροπη (Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998).
(α)
(β)
(γ)
Σχήµα 4.6: Έλλειψη των πιθανών ταυτόχρονων µεγεθών, καθώς και τα σηµεία (1, 2, 3 και
4) που αντιστοιχούν στα ζεύγη των µεγεθών Μ και Ν για την περίπτωση
διαστασιολόγησης υποστυλώµατος σε µοναξονική κάµψη µε ορθή δύναµη όταν
η σεισµική διέγερση είναι ισότροπη [(α): Μέθοδος ακραίων τάσεων, (β):
Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων, (γ): Μέθοδος ακραίων δυνάµεων]
(Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998).
2) Μια άλλη µέθοδος επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης

που προτάθηκε είναι η µέθοδος των ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων
(Anastassiadis K. 1993; Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998;
Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002). Σύµφωνα µε αυτή τη
µέθοδο, αρχικά υπολογίζονται οι κρίσιµες τιµές των εντασιακών µεγεθών

Mξ, Mη και Ν µε τη βοήθεια της σχέσης 4.12 ή 4.6 (όταν χρησιµοποιείται

κοινό φάσµα σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες κύριες διευθύνσεις ή
όταν οι κύριοι άξονες της σεισµικής διέγερσης ταυτίζονται µε τους
κατασκευαστικούς άξονες του κτιρίου). Στη συνέχεια, για κάθε ένα από
τα τρία εντασιακά µεγέθη υπολογίζονται οι πιθανές ταυτόχρονες τιµές
των άλλων δύο µεγεθών (σχέση 4.23).
CRR΄
RR΄ = , R, R'=Mξ , Μη , Ν (4.23)
exR΄
Όπου: RR΄ είναι η πιθανή ταυτόχρονη τιµή του µεγέθους R για τη µέγιστη
τιµή του µεγέθους R΄,
CRR’ είναι συντελεστής που εξαρτάται από το συντελεστή
συσχέτισης των ιδιοµορφών ρij, καθώς και από τις τιµές των
µεγεθών R και R’ και
exR’ είναι η µέγιστη τιµή του µεγέθους R’.
Σηµειώνεται ότι η κρίσιµη τιµή του µεγέθους exR’ πρέπει να ληφθεί τόσο
µε θετικό όσο και µε αρνητικό πρόσηµο. Συνεπώς, για τυχούσα διατοµή
προκύπτουν οι έξι (3x2) τριάδες εντασιακών µεγεθών του πίνακα 4.2.
Στις τιµές των µεγεθών του πίνακα προστίθενται τα εντασιακά µεγέθη που
προκύπτουν από τα κατακόρυφα φορτία του σεισµικού συνδυασµού
(G+ψ·Q). Με βάση αυτές τις τριάδες πραγµατοποιείται διαστασιολόγηση
της διατοµής και λαµβάνεται ο µέγιστος οπλισµός που προκύπτει.
exΝ Μξ,exΝ Μη,exΝ

-exΝ Μξ,-exΝ Μη,-exΝ
Ν,exΜξ exΜξ Μη,exΜξ
Ν,-exΜξ -exΜξ Μη,-exΜξ
Ν,exΜη Μξ,exΜη exΜη
Ν,-exΜη Μξ,-exΜη -exΜη
ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων.
Στο σχήµα 4.6(β) απεικονίζεται η έλλειψη των πιθανών ταυτόχρονων

3) Μια πιο συντηρητική µέθοδος επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης που προτάθηκε είναι η µέθοδος των ακραίων
δυνάµεων (Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998). Σύµφωνα µε
αυτή τη µέθοδο, για τη διαστασιολόγηση τυχούσας διατοµής
χρησιµοποιούνται όλοι οι δυνατοί συνδυασµοί των κρίσιµων τιµών των
εντασιακών µεγεθών Mξ, Mη και Ν, τα οποία λαµβάνονται είτε µε θετικό

είτε µε αρνητικό πρόσηµο (πίνακας 4.3). Οι εν λόγω τιµές υπολογίζονται

µε τη βοήθεια της σχέσης 4.12 ή 4.6 (όταν χρησιµοποιείται κοινό φάσµα
σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες κύριες διευθύνσεις ή όταν οι κύριοι
άξονες της σεισµικής διέγερσης ταυτίζονται µε τους κατασκευαστικούς
άξονες του κτιρίου). Στις τιµές των µεγεθών του πίνακα προστίθενται τα
εντασιακά µεγέθη που προκύπτουν από τα κατακόρυφα φορτία του
σεισµικού συνδυασµού (G+ψ·Q). Με βάση αυτές τις τριάδες
πραγµατοποιείται διαστασιολόγηση της διατοµής και λαµβάνεται ο
µέγιστος οπλισµός που προκύπτει.
exΝ exΜξ exΜη

exΝ exΜξ -exΜη
exΝ -exΜξ exΜη
exΝ -exΜξ -exΜη
-exΝ exΜξ exΜη
-exΝ exΜξ -exΜη
-exΝ -exΜξ exΜη
-exΝ -exΜξ -exΜη
ακραίων δυνάµεων.
Στο σχήµα 4.6(γ) απεικονίζεται η έλλειψη των πιθανών ταυτόχρονων

Πρέπει να σηµειωθεί, ότι από την εφαρµογή των παραπάνω µεθόδων σε
φορείς Ο/Σ (Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998; Anastassiadis
K., Avramidis I. E. et al. 2002) προέκυψε το συµπέρασµα ότι για τους
φορείς που µελετήθηκαν η µέθοδος των ακραίων τάσεων ήταν
συντηρητικότερη της µεθόδου των πιθανών ταυτόχρονων δυνάµεων, ενώ
η µέθοδος των ακραίων δυνάµεων οδήγησε στο µεγαλύτερο ποσοστό
οπλισµού.
4) Τέλος, οι Menun και Der Kiureghian πρότειναν µια εναλλακτική
προσέγγιση στο θέµα της διαστασιολόγησης µε τη χρήση περισσότερων
από ένα εντασιακών µεγεθών (Menun C. and Kiureghian A. D. 2000 (a);
Menun C. and Kiureghian A. D. 2000 (b)), αποδεικνύοντας ότι στην
περίπτωση δύο µεγεθών η έλλειψη των πιθανών ταυτόχρονων τιµών τους
είναι διαφορετική για κάθε γωνία εφαρµογής θ της σεισµικής διέγερσης.
Επίσης, απέδειξαν ότι υπάρχει µια καµπύλη, η οποία περιβάλλει το σύνολο
των ελλείψεων για όλες τις πιθανές γωνίες θ (σχήµα 4.7). Στην
περίπτωση τριών µεγεθών (διαξονική κάµψη υπό ορθή δύναµη) η
παραπάνω καµπύλη γίνεται ένα στερεό στο χώρο.

Σχήµα 4.7: Σύνολο ελλείψεων πιθανών ταυτόχρονων τιµών των µεγεθών R1 και R2 για
διαφορετικές γωνίας θ και περιβάλλουσα καµπύλη όλων των ελλείψεων (Menun
C. and Kiureghian A. D. 2000 (a)).
Εξειδικεύοντας το πρόβληµα σε κατασκευές Ο/Σ, µπορεί κανείς να πει ότι

το στερεό (ή η έλλειψη στην περίπτωση µοναξονικής κάµψης µε ορθή
δύναµη) που προαναφέρθηκε οριοθετεί την απαίτηση της διατοµής. Αν το
παραπάνω στερεό τοποθετηθεί γραφικά µέσα στο χώρο των
διαγραµµάτων αλληλεπίδρασης της συγκεκριµένης διατοµής, τα οποία
οριοθετούν την αντοχή της διατοµής, είναι δυνατό να βρεθεί κάποιο
σηµείο στο οποίο να εφάπτεται το στερεό της απαίτησης µε κάποιο από τα
διαγράµµατα αλληλεπίδρασης. Οι Menun και Der Kiureghian ανέπτυξαν
µια µεθοδολογία εύρεσης του παραπάνω σηµείου επαφής (Menun C. and
Kiureghian A. D. 2000 (b)). Το εν λόγω σηµείο θα αντιστοιχεί σε κάποια
συγκεκριµένη καµπύλη των διαγραµµάτων αλληλεπίδρασης και συνεπώς
σε συγκεκριµένο ποσοστό οπλισµού της διατοµής, το οποίο και αποτελεί
τον απαιτούµενο οπλισµό της.

κατά τους κανονισµούς
Η συντριπτική πλειοψηφία των σύγχρονων κανονισµών υιοθετεί
απλοποιηµένους τύπους για τον υπολογισµό της κρίσιµης τιµής τυχόντος
µεγέθους απόκρισης. Καταρχήν, γίνεται δεκτή η παραδοχή ότι ο «ελάσσων
κύριος άξονας» της διέγερσης είναι κατακόρυφος, ενώ οι άλλοι δύο
βρίσκονται σε οριζόντιο επίπεδο (Penzien J. and Watabe M. 1975). Επίσης,

υιοθετείται η ύπαρξη κοινού φάσµατος σχεδιασµού κατά τις δύο οριζόντιες

κύριες διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης. Λαµβάνοντας υπόψη τις
παραπάνω παραδοχές, επιτρέπεται από τους περισσότερους αντισεισµικούς
κανονισµούς για τη χωρική επαλληλία η εφαρµογή των απλοποιηµένων
µεθόδων που παρουσιάστηκαν στην παράγραφο 4.1.2. Πιο συγκεκριµένα, οι
µέθοδοι που επιτρέπονται είναι ο κανόνας SRSS (ΕΑΚ 2003, EC8), ο κανόνας
του 30% (ΕΑΚ 2003, EC8, FEMA 356, ASCE 41-06) και ο κανόνας του 40%
(ASCE 4-98).
Στην περίπτωση που για τη διαστασιολόγηση απαιτείται η γνώση ενός
µόνο εντασιακού µεγέθους (π.χ. κάµψη και διάτµηση δοκών) προσδιορίζεται
η µέγιστη (κρίσιµη) τιµή του εν λόγω µεγέθους χρησιµοποιώντας τους
απλοποιηµένους κανόνες που αναφέρθηκαν παραπάνω [σχέσεις 4.1
(ιδιοµορφική επαλληλία) και 4.6, 4.14, 4.15 (χωρική επαλληλία)]. Στη
συνέχεια, προστίθεται η τιµή του µεγέθους που προκύπτει από την εφαρµογή
των κατακόρυφων φορτίων του σεισµικού συνδυασµού δράσεων (G+ψ·Q)
και η τελική τιµή που προκύπτει χρησιµοποιείται για τη διαστασιολόγηση των
διατοµών.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι σε κανένα κανονιστικό κείµενο δε διευκρινίζεται η
µέθοδος που πρέπει να ακολουθηθεί στις περιπτώσεις που απαιτείται η
γνώση περισσότερων από ένα εντασιακών µεγεθών (π.χ. διαξονική κάµψη µε
ορθή δύναµη) για τη διαστασιολόγηση της διατοµής. Εξαίρεση αποτελεί ο
ΕΑΚ 2003, στον οποίο ορίζεται ότι η διαστασιολόγηση πρέπει να
πραγµατοποιηθεί είτε µε τη µέθοδο των ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων και
τη χρήση του κανόνα SRSS για τον υπολογισµό των κρίσιµων τιµών των
µεγεθών είτε µε τη µέθοδο των ακραίων δυνάµεων και τη χρήση του κανόνα
30% για τον υπολογισµό των κρίσιµων τιµών των µεγεθών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Παρουσίαση των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών 79
µεγεθών διαστασιολόγησης κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ

ΜΕΘΟ∆ΩΝ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΩΝ ΕΝΤΑΣΙΑΚΩΝ ΜΕΓΕΘΩΝ
∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ
ΕΛΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ
5.1 Γενικά
Στόχος της παρούσας διατριβής, όπως προαναφέρθηκε στην εισαγωγή,
είναι η επίλυση του προβλήµατος της διαστασιολόγησης κατά την εφαρµογή
της ελαστικής ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση. Για την αντιµετώπιση του
παραπάνω ζητήµατος προτείνονται οκτώ διαφορετικές µέθοδοι επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Οι εν λόγω µέθοδοι αποτελούν
διαφορετικές προσεγγίσεις αντιµετώπισης τριών βασικών προβληµάτων που
ανακύπτουν κατά τη διαστασιολόγηση µιας οποιασδήποτε κατασκευής στα
πλαίσια της ΕΑΧΟ και πηγάζουν από τις πιθανές διαφορετικές ερµηνείες των
σύγχρονων κανονιστικών διατάξεων, όπως αυτές έχουν αναλυθεί στο 3ο
κεφάλαιο. Επίσης, είναι σκόπιµο να αναφερθεί ότι οι µέθοδοι που
προτείνονται εµφανίζουν απόλυτη αναλογία µε κάποιες από τις µεθόδους
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης που χρησιµοποιούνται
κατά την εφαρµογή της δυναµικής φασµατικής ανάλυσης (4ο κεφάλαιο).
Πιο συγκεκριµένα, τα ζητήµατα που καλείται να αντιµετωπίσει η παρούσα
διατριβή είναι
• η διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης (παρ. 3.2.3),
• η επαλληλία των αποκρίσεων λόγω της δράσης των συνιστωσών της
σεισµικής διέγερσης (παρ. 3.2.4) και
• ο τρόπος επιλογής των τελικών εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για
τη διαστασιολόγηση (παρ. 3.2.6).
Το τελευταίο ζήτηµα έχει ιδιαίτερη σηµασία κατά τη διαστασιολόγηση σε
κάµψη και πιο συγκεκριµένα κατά τη διαξονική κάµψη των υποστυλωµάτων.
Γι’ αυτό και οι µέθοδοι που προτείνονται αναφέρονται στη διαστασιολόγηση
δοκών σε κάµψη και υποστυλωµάτων σε διαξονική κάµψη µε ορθή δύναµη,
η οποία αποτελεί και την πιο σύνθετη περίπτωση διαστασιολόγησης, καθώς
πρέπει να ληφθούν υπόψη τρία εντασιακά µεγέθη (δύο ροπές κάµψης και µία
αξονική δύναµη). Επίσης, πρέπει να σηµειωθεί ότι ο τρόπος µε τον οποίο
διατυπώνονται οι µέθοδοι στον παρόν κεφάλαιο αφορά σε δοµικά στοιχεία
Ο/Σ, δεδοµένου ότι αυτές οι κατασκευές αποτελούν και τη συντριπτική
πλειοψηφία των κτιρίων της Ελλάδας. Πρέπει τέλος να διευκρινιστεί ότι
λαµβάνονται υπόψη µόνο οι δύο οριζόντιες διευθύνσεις της σεισµικής
διέγερσης, αγνοώντας έτσι την κατακόρυφη συνιστώσα, κάτι που επιτρέπεται
για την πλειοψηφία των κατασκευών σύµφωνα µε τους περισσότερους
σύγχρονους κανονισµούς. Ωστόσο, επισηµαίνεται ότι µπορεί να αναπτυχθεί

παρόµοια µεθοδολογία για την περίπτωση που λαµβάνεται υπόψη και η

κατακόρυφη συνιστώσα.
Κάποιες µέθοδοι που παρουσιάζονται στο παρόν κεφάλαιο χρησιµοποιούν
την κρίσιµη γωνία της σεισµικής διέγερσης, δηλαδή τη γωνία για την οποία
προκύπτει η µεγαλύτερη τιµή για κάποιο συγκεκριµένο εντασιακό µέγεθος. Η
κρίσιµη γωνία µπορεί να υπολογιστεί µε τη βοήθεια δύο αναλύσεων και µε τη
χρήση συγκεκριµένων αναλυτικών τύπων. Η εν λόγω µεθοδολογία
(Athanatopoulou 2005) παρουσιάζεται στην επόµενη παράγραφο, ενώ στη
συνέχεια γίνεται λεπτοµερής περιγραφή των οκτώ προτεινόµενων µεθόδων
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
5.2 Μέγιστη απόκριση και κρίσιµη γωνία

Θεωρείται µια οποιαδήποτε κατασκευή που υφίσταται σεισµική κίνηση του
εδάφους που περιγράφεται από τα επιταχυνσιογραφήµατα βάσης αx(t) και
αy(t) κατά µήκος δύο οριζόντιων ορθογωνίων αξόνων p και w, οι οποίοι
µπορούν να σχηµατίζουν οποιαδήποτε γωνία θ σε σχέση µε τους οριζόντιους
κατασκευαστικούς άξονες X και Y του κτιρίου αντιστοίχως [σχήµα 5.1(α)].
Σηµειώνεται ότι τα επιταχυνσιογραφήµατα εµφανίζουν, στη γενική
περίπτωση, κάποιο βαθµό συσχέτισης. Επίσης, οι κατασκευαστικοί άξονες X
και Y µπορούν να έχουν οποιονδήποτε προσανατολισµό ως προς την κάτοψη
της κατασκευής. Χρησιµοποιούνται οι παρακάτω προσανατολισµοί της
σεισµικής διέγερσης:
• ∆ιέγερση ‘αθ’: Το επιταχυνσιογράφηµα αx(t) εφαρµόζεται κατά µήκος του
άξονα p και το αy(t) κατά µήκος του άξονα w [σχήµα 5.1(α)] Το τυχαίο
µέγεθος απόκρισης αυτής της διέγερσης συµβολίζεται µε R,αθ.
• ∆ιέγερση ‘α0’: Το επιταχυνσιογράφηµα αx(t) εφαρµόζεται κατά µήκος του
κατασκευαστικού άξονα X και το αy(t) κατά µήκος του άξονα Y [σχήµα
5.1(β)] Το τυχαίο µέγεθος απόκρισης αυτής της διέγερσης συµβολίζεται
µε R,α0.
• ∆ιέγερση ‘α90’: Το επιταχυνσιογράφηµα αx(t) εφαρµόζεται κατά µήκος
του κατασκευαστικού άξονα Y και το αy(t) κατά µήκος του άξονα X
[σχήµα 5.1(γ)]. Το τυχαίο µέγεθος απόκρισης αυτής της διέγερσης
συµβολίζεται µε R,α90.
Η τιµή τυχόντος µεγέθους απόκρισης R,αθ(θ,t) είναι συνάρτηση της
γωνίας θ και του χρόνου t. Το πρόβληµα που τίθεται είναι να υπολογιστεί η
µέγιστη τιµή του εξεταζόµενου µεγέθους απόκρισης, καθώς και η διεύθυνση
της διέγερσης (θcr1), για την οποία εµφανίζεται η µέγιστη τιµή στα πλαίσια
της ΕΑΧΟ. Όπως έχει αποδειχτεί (Athanatopoulou 2005), η µέγιστη τιµή ενός
οποιουδήποτε µεγέθους απόκρισης συναρτήσει του χρόνου δίνεται από τη
σχέση 5.1.

(α) (β) (γ)
Σχήµα 5.1: ∆ιεγέρσεις ‘αθ’, ‘α0’ και ‘α90’.
( )
1/2
R 0 (t) = R,2α0(t) + R,2α90(t) (5.1)
Από τη χάραξη της καµπύλης ± R0(t) (σχήµα 5.2) προκύπτουν οι ακραίες

τιµές maxR και minR του ζητούµενου µεγέθους απόκρισης, καθώς και η
χρονική στιγµή tcr που πραγµατοποιούνται (σχέσεις 5.2).
Σχήµα 5.2: Καµπύλες R0(t) και -R0(t).
( )
1/2
R cr = max R,αθ = R 0(t cr ) = R,2α0(t cr ) + R,2α90(t cr ) και minR,αθ = −R 0(t cr ) (5.2)
Οι αντίστοιχες κρίσιµες γωνίες θcr1 (µέγιστη ακραία τιµή) και θcr2 (ελάχιστη
ακραία τιµή), δίνονται από τις σχέσεις 5.3.
⎛ R, (t ) ⎞
θcr1 = tan−1 ⎜ α90 cr ⎟ και θcr2= θcr1 -π (5.3)
⎜ R, (t ) ⎟
⎝ α0 cr ⎠
Επιπλέον, η τιµή του µεγέθους απόκρισης R κατά την τυχούσα χρονική

στιγµή t για γωνία θ εφαρµογής της σεισµικής διέγερσης προκύπτει από τη
σχέση 5.4.
R,αθ (θ, t) = R,α0 (t) ⋅ cos θ + R,α90 (t) ⋅ sinθ (5.4)


κατά την εφαρµογή της Ελαστικής Ανάλυσης µε Χρονική
Ολοκλήρωση
Όπως προαναφέρθηκε, στη συνέχεια θα παρουσιαστούν οκτώ
διαφορετικές µέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης
στα πλαίσια της ΕΑΧΟ, οι ονοµασίες των οποίων παρουσιάζονται στον πίνακα
5.1.
Μέθοδος επιλογής των εντασιακών µεγεθών

Συµβολισµός
διαστασιολόγησης
Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων για γωνία θ=0ο Μ∆ταυτ0
Μέθοδος ακραίων δυνάµεων για γωνία θ=0ο Μ∆ακρ0
Μέθοδος µέγιστων απόλυτων τιµών για γωνία θ=0ο Μ∆απόλ0
Μέθοδος ακραίων τάσεων για γωνία θ=0ο ΜΤακρ0
Μέθοδος του 30% Μ30
Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων Μ∆ταυτ
Μέθοδος ακραίων δυνάµεων Μ∆ακρ
Μέθοδος ακραίων τάσεων ΜΤακρ
Πίνακας 5.1: Ονοµασίες των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
Σύµφωνα µε τις πέντε πρώτες µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0,

ΜΤακρ0 και Μ30) η σεισµική διέγερση, η οποία αποτελείται από ζεύγος
οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων, εφαρµόζεται κατά µήκος των
κατασκευαστικών αξόνων X και Y της κατασκευής, δηλαδή η γωνία που
σχηµατίζει µε τους εν λόγω άξονες είναι θ=0ο. Η θεώρηση αυτών των
µεθόδων κρίνεται σκόπιµη, καθώς η εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων
κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του φορέα αποτελεί την πρακτική
που συνήθως ακολουθείται στην πράξη, όχι µόνο κατά την εφαρµογή της
ελαστικής αλλά και της ανελαστικής ανάλυσης µε χρονική ολοκλήρωση (De
Stefano M., Faella G. et al. 1998; Riddell R. and Santa-Maria H. 1999;
Ghersi A. and Rossi P. P. 2001). Εξάλλου, όπως προαναφέρθηκε στην παρ.
3.2.3, κανένα από τα σύγχρονα κανονιστικά κείµενα δεν ορίζει µε σαφήνεια
τη διεύθυνση εφαρµογής της σεισµικής δράσης κατά τη διεξαγωγή των
αναλύσεων µε χρονική ολοκλήρωση.
Ωστόσο, όπως έχει τεκµηριωθεί σε σχετικές πρόσφατες δηµοσιεύσεις
(Athanatopoulou A. M. 2005; Athanatopoulou A. M., Tsourekas A. et al.
2005; Athanatopoulou A. M. and Avramidis I. E. 2006; Aθανατοπούλου Α.
Μ., Αναστασιάδης Κ. et al. 2006; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et

al. 2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2009) η εφαρµογή της
διέγερσης κατά τη διεύθυνση των κατασκευαστικών αξόνων µπορεί να
οδηγήσει σε σηµαντική υποεκτίµηση των µεγεθών απόκρισης ακόµη και στην
απλούστερη περίπτωση συµµετρικής ορθογωνικής κάτοψης. Γι’ αυτό
εισάγονται άλλες τρεις µέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ), οι οποίες κάνουν χρήση της
µεθοδολογίας που παρουσιάστηκε παραπάνω για να προσδιορίσουν τις
κρίσιµες τιµές των εντασιακών µεγεθών των δοµικών στοιχείων, δηλαδή τις
µέγιστες τιµές τους για όλες τις πιθανές διευθύνσεις της διέγερσης.
Επισηµαίνεται ότι κάποιες από τις µεθόδους που προτείνονται
χρησιµοποιούν τις µέγιστες ή ελάχιστες τιµές των τριών εντασιακών µεγεθών
που εµφανίζονται σε µία διατοµή (2 ροπές κάµψης και µία αξονική δύναµη).
‘Οπως είναι γνωστό, στις συµµετρικά οπλισµένες διατοµές στύλων Ο/Σ είναι
σαφές ότι τα απολύτως µεγαλύτερα µεγέθη ροπής είναι κρίσιµα. Αναφορικά
όµως µε την αξονική δύναµη είναι πιθανό η µικρότερη απόλυτη τιµή να
οδηγήσει σε δυσµενέστερα αποτελέσµατα διαστασιολόγησης. Ωστόσο, η
χρήση των µέγιστων και ελάχιστρων τιµών για τη διαστασιολόγηση διατοµών
Ο/Σ έχει ήδη εφαρµοστεί στα πλαίσια της ∆υναµικής Φασµατικής Ανάλυσης
(κεφ. 4) και χρησιµοποιείται ευρέως στην πράξη.
5.3.1 Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων για γωνία θ=0ο (Μ∆ταυτ0)

Η µέθοδος Μ∆ταυτ0 εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των
ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων µε χρήση του κανόνα SRSS (εφαρµογή της
σεισµικής διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου)
για τον υπολογισµό των κρίσιµων µεγεθών, η οποία εφαρµόζεται κατά τη
διαστασιολόγηση στα πλαίσια της ∆ΦΑ (4ο κεφάλαιο).
Κατά τη µέθοδο Μ∆ταυτ0 η σεισµική διέγερση, η οποία αποτελείται από
ζεύγος οριζόντιων επιταχυνσιογραφηµάτων που εµφανίζουν στη γενική
περίπτωση κάποιο βαθµό συσχέτισης, εφαρµόζεται κατά µήκος των
κατασκευαστικών αξόνων X και Y της κατασκευής, δηλαδή η γωνία που
σχηµατίζει µε τους εν λόγω άξονες είναι θ=0ο. Στη συνέχεια, υπολογίζονται
οι ακραίες τιµές (µέγιστη και ελάχιστη) για καθένα από τα τρία εντασιακά
µεγέθη (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική δύναµη) σε κάθε διατοµή
ελέγχου και προσδιορίζονται οι ταυτόχρονες τιµές των υπόλοιπων δύο. Η
διαστασιολόγηση των διατοµών πραγµατοποιείται µε βάση όλες τις τριάδες
εντασιακών µεγεθών που προκύπτουν. Πιο συγκεκριµένα, τα βήµατα που
ακολουθούνται κατά την εφαρµογή της Μ∆ταυτ0 είναι τα ακόλουθα:
1) Αρχικά πραγµατοποιείται µία ανάλυση του κτιρίου, κατά την οποία τα δύο
οριζόντια επιταχυνσιογραφήµατα της σεισµικής διέγερσης εφαρµόζονται
ταυτόχρονα κατά τις διευθύνσεις των κατασκευαστικών αξόνων X και Y

(∆ιέγερση ‘α0’, σχήµα 5.1). Έτσι προκύπτουν οι χρονοσυναρτήσεις των

εντασιακών µεγεθών Ν,α0(t), Μξ,α0(t), Mη,α0(t) (µία αξονική δύναµη και
δύο ροπές κάµψης) σε κάθε διατοµή ελέγχου του φορέα.
2) Στη συνέχεια προσδιορίζονται η µέγιστη και η ελάχιστη τιµή καθενός από
τα παραπάνω εντασιακά µεγέθη (maxN,α0, minN,α0, maxΜξ,α0, minΜξ,α0
maxMη,α0, minMη,α0), καθώς και οι ταυτόχρονες τιµές των υπόλοιπων δύο
µεγεθών (σχήµα 5.3).
Αξονική δύναµη N
maxMη,α0 Ροπή κάµψης Μη
Ροπή κάµψης Μξ
maxMξ,α0
maxN
0 t
minN
minMξ,α0
minMη,α0
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0

Χρόνος
Time
Σχήµα 5.3: Μέγιστες και ελάχιστες τιµές των µεγεθών Ν, Μξ και Μη κατά την εφαρµογή της
διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου (∆ιέγερση
‘α0’).
Εποµένως, για κάθε διατοµή ελέγχου προκύπτουν οι έξι συνδυασµοί των

εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης του πίνακα 5.2 (Kostinakis K.G.,
Athanatopoulou A.M. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α.
Μ. et al. 2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2010).
maxN,α0 Μξ,maxN,α0 Μη,maxN,α0

minN,α0 Μξ,minN,α0 Μη,minN,α0
N,maxMξ,α0 maxΜξ,α0 Μη,maxMξ,α0
N,minMξ,α0 minΜξ,α0 Μη,minΜξ,α0
N,maxMη,α0 Μξ,maxMη,α0 maxΜη,α0
N,minMη,α0 Μξ,minMη,α0 minΜη,α0
Πίνακας 5.2: Συνδυασµοί των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης σύµφωνα µε τη
µέθοδο Μ∆ταυτ0.
3) Τέλος, στα εντασιακά µεγέθη των παραπάνω συνδυασµών (πίνακας 5.2)

προστίθενται τα αντίστοιχα µεγέθη των κατακόρυφων φορτίων του
σεισµικού συνδυασµού (G+ψ·Q) και οι τιµές που προκύπτουν είναι τα
τελικά µεγέθη µε τα οποία γίνεται η διαστασιολόγηση. Υπολογίζεται ο
διαµήκης οπλισµός για κάθε τριάδα µεγεθών και επιλέγεται ο
δυσµενέστερος από τους έξι.

Πρέπει να επισηµανθεί ότι είναι πιθανό να υπάρχει τριάδα εντασιακών

µεγεθών όπου κανένα από τα τρία µεγέθη να µην εµφανίζει µέγιστη ή
ελάχιστη τιµή, αλλά να είναι δυσµενές το τελικό αποτέλεσµα
διαστασιολόγησης. Η περίπτωση αυτή δεν καλύπτεται από τους συνδυασµούς
εντασιακών µεγεθών του πίνακα 5.2. Ωστόσο, το παραπάνω πρόβληµα
αντιµετωπίζεται, εν µέρει, µε το κριτήριο που χρησιµοποιεί η µέθοδος ΜΤακρ0
(παρ. 5.3.4).
5.3.2 Μέθοδος ακραίων δυνάµεων για γωνία θ=0ο (Μ∆ακρ0)

Η µέθοδος Μ∆ακρ0 εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των
ακραίων δυνάµεων µε χρήση του κανόνα SRSS (εφαρµογή της σεισµικής
διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου) για τον
υπολογισµό των κρίσιµων µεγεθών, η οποία εφαρµόζεται κατά τη
ο
διαστασιολόγηση στα πλαίσια της ∆ΦΑ (4 κεφάλαιο).
Κατά τη µέθοδο Μ∆ακρ0 ακολουθείται η συνήθης πρακτική εφαρµογής της
σεισµικής διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων X και Y της
κατασκευής (θ=0ο). Κατόπιν, υπολογίζονται οι µέγιστες και οι ελάχιστες τιµές
για καθένα από τα τρία εντασιακά µεγέθη (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική
δύναµη) σε κάθε διατοµή ελέγχου. Η διαστασιολόγηση των διατοµών
πραγµατοποιείται µε βάση όλους τους δυνατούς συνδυασµούς των
παραπάνω τιµών.
Πιο συγκεκριµένα, τα βήµατα που ακολουθούνται κατά την εφαρµογή της
Μ∆ακρ0 είναι τα ακόλουθα:
maxMη,α0, minMη,α0) (σχήµα 5.3).
Εποµένως, για κάθε διατοµή ελέγχου προκύπτουν οι οκτώ συνδυασµοί
των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης που φαίνονται στον πίνακα
5.3, οι οποίοι δεν αποτελούν ταυτόχρονες τριάδες εντασιακών µεγεθών,
αλλά δυσµενείς συνδυασµούς των µέγιστων τιµών τους και µπορούν να
χρησιµοποιηθούν για τις ανάγκες της διαστασιολόγησης (Kostinakis K.G.,

maxN,α0 maxΜξ,α0 maxΜη,α0

maxN,α0 maxΜξ,α0 minΜη,α0
maxN,α0 minΜξ,α0 maxΜη,α0
maxN,α0 minΜξ,α0 minΜη,α0
minN,α0 maxΜξ,α0 maxΜη,α0
minN,α0 maxΜξ,α0 minΜη,α0
minN,α0 minΜξ,α0 maxΜη,α0
minN,α0 minΜξ,α0 minΜη,α0
µέθοδο Μ∆ακρ0.

δυσµενέστερος από τους οκτώ.
5.3.3 Μέθοδος µέγιστων απόλυτων τιµών για γωνία θ=0ο (Μ∆απόλ0)

Η µέθοδος Μ∆απόλ0 αποτελεί απλοποίηση της παραπάνω µεθόδου επιλογής
των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης Μ∆ακρ0. Κατά τη µέθοδο αυτή,
όπως και κατά τη µέθοδο Μ∆ακρ0, τα επιταχυνσιογραφήµατα της σεισµικής
διέγερσης, τα οποία εµφανίζουν στη γενική περίπτωση κάποιο βαθµό
συσχέτισης, εφαρµόζονται κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων X και Y
της κατασκευής (θ=0ο). Κατόπιν, υπολογίζονται οι µέγιστες απόλυτες τιµές
για καθένα από τα τρία εντασιακά µεγέθη (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική
δύναµη) σε κάθε διατοµή ελέγχου. Η διαστασιολόγηση των διατοµών
πραγµατοποιείται µε βάση όλους τους δυνατούς συνδυασµούς των
παραπάνω τιµών, οι οποίες λαµβάνονται είτε µε θετικό είτε µε αρνητικό
πρόσηµο.
Μ∆απόλ0 είναι τα ακόλουθα:
maxMη,α0, minMη,α0) (σχήµα 5.3). Με βάση αυτές τις τιµές είναι δυνατό να
υπολογιστεί η µέγιστη απόλυτη τιµή καθενός από τα τρία εντασιακά

µεγέθη ως εξής: max|R|=max(maxR, - minR), όπου R: Nα0, ,Μξ,α0, Μη,α0.

Η διαστασιολόγηση πραγµατοποιείται µε τη βοήθεια όλων των δυνατών
συνδυασµών των παραπάνω µέγιστων απόλυτων τιµών λαµβάνοντας
υπόψη ότι το πρόσηµό τους µπορεί να είναι θετικό ή αρνητικό. Εποµένως,
για κάθε διατοµή ελέγχου προκύπτουν οι οκτώ συνδυασµοί των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης που φαίνονται στον πίνακα 5.4
(Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ.,
Αθανατοπούλου Α. Μ. et al. 2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M.
et al. 2010).
max|N,α0| max|Μξ,α0| max|Μη,α0|
max|N,α0| max|Μξ,α0| -max|Μη,α0|
max|N,α0| -max|Μξ,α0| max|Μη,α0|
max|N,α0| -max|Μξ,α0| -max|Μη,α0|
-max|N,α0| max|Μξ,α0| max|Μη,α0|
-max|N,α0| max|Μξ,α0| -max|Μη,α0|
-max|N,α0| -max|Μξ,α0| max|Μη,α0|
-max|N,α0| -max|Μξ,α0| -max|Μη,α0|
µέθοδο Μ∆απόλ0.
Πρέπει να σηµειωθεί ότι χρησιµοποιώντας τους συνδυασµούς του πίνακα

5.4 λαµβάνονται υπόψη και οι δύο αντίθετες φορές της σεισµικής
διέγερσης, καθώς τα µεγέθη max|N,α0|, -max|N,α0|, max|Μξ,α0|, -
max|Μξ,α0|, max|Mη,α0| και - max|Mη,α0| αντιστοιχούν στις µέγιστες και
ελάχιστες τιµές των εντασιακών µεγεθών N, Μξ και Mη για διεγέρσεις που
σχηµατίζουν γωνίες θ=0ο και θ=180ο µε τους κατασκευαστικούς άξονες X
και Y του κτιρίου.
5.3.4 Μέθοδος ακραίων τάσεων για γωνία θ=0ο (ΜΤακρ0)

Η µέθοδος ΜΤακρ0 εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των ακραίων
τάσεων µε χρήση του κανόνα SRSS (εφαρµογή της σεισµικής διέγερσης κατά
µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου) για τον υπολογισµό των
κρίσιµων τιµών τους, η οποία εφαρµόζεται κατά τη διαστασιολόγηση στα
πλαίσια της ∆ΦΑ (4ο κεφάλαιο).
Η µέθοδος ΜΤακρ0 χρησιµοποιεί τις ορθές τάσεις σ στις τέσσερεις γωνίες
των ορθογωνικών διατοµών των δοµικών στοιχείων για να προσδιορίσει τους

συνδυασµούς των εντασιακών µεγεθών που θα ληφθούν υπόψη κατά τη

διαστασιολόγηση. Οι τάσεις σ, όπως προαναφέρθηκε, έχουν ήδη
χρησιµοποιηθεί επιτυχώς για τη διαστασιολόγηση των κατασκευών κατά την
εφαρµογή της δυναµικής φασµατικής ανάλυσης (Gupta A. K. and Chu S. L.
1977; Gupta and Singh 1977; Anastassiadis K. 1993; Panetsos P. K. and
Anastassiadis K. K. 1998; Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002),
καθώς οι τιµές τους εξαρτώνται από το σύνολο των εντασιακών µεγεθών που
δρουν σε µία διατοµή υπό διαξονική κάµψη µε ορθή δύναµη (δύο ροπές
κάµψης και µία αξονική δύναµη).
Κατά τη µέθοδο ΜΤακρ0 η σεισµική διέγερση εφαρµόζεται κατά µήκος των
κατασκευαστικών αξόνων X και Y της κατασκευής (θ=0ο). Κατόπιν,
υπολογίζονται οι µέγιστες και οι ελάχιστες τιµές των ορθών τάσεων σ στις
τέσσερεις γωνίες κάθε ορθογωνικής διατοµής ελέγχου. Η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιείται µε βάση τους συνδυασµούς των εντασιακών µεγεθών που
αντιστοιχούν στις παραπάνω ακραίες τιµές των τάσεων.
ΜΤακρ0 είναι τα ακόλουθα:
Στη συνέχεια υπολογίζονται οι χρονοσυναρτήσεις των ορθών τάσεων
(σΑ,α0(t), σB,α0(t), σC,α0(t), σD,α0(t)) στις τέσσερεις γωνίες A, B, C και D
των ορθογωνικών διατοµών των δοµικών στοιχείων µε τη βοήθεια των
σχέσεων 5.5 (σχήµα 4.5).
N,α0 (t) a Mη,α0 (t) b Mξ,α0 (t)

σ Α,α0 (t) = + +
A 2 Iη 2 Iξ
σ Β,α0 (t) = − +
A 2 Iη 2 Iξ
(5.5)
N, (t) a Mη,α0 (t) b Mξ,α0 (t)
σ C,α0 (t) = α0 − −
A 2 Iη 2 Iξ
σ D,α0 (t) = + −
A 2 Iη 2 Iξ
2) Κατόπιν, προσδιορίζονται η µέγιστη και η ελάχιστη τιµή καθεµιάς από τις

τέσσερεις τάσεις σ (maxσΑ,α0, minσΑ,α0, maxσΒ,α0, minσΒ,α0, maxσC,α0,
minσC,α0, maxσD,α0, minσD,α0), καθώς και οι αντίστοιχες χρονικές στιγµές
t1 και t2, στις οποίες εµφανίζονται. Έτσι λοιπόν, για κάθε µία από τις

Y
τέσσερεις γωνίες της κάθε ορθογωνικής διατοµής προκύπτουν δύο
συνδυασµοί των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (Ν,α0(ti),
Μξ,α0(ti), Mη,α0(ti), µε i=1,2), ένας από τους οποίους αντιστοιχεί στη
µέγιστη και ένας στην ελάχιστη τάση (σχήµα 5.4).
maxσk,α0 Αξονική δύναµη N

Ροπή κάµψης Μη
Μξ,maxσk,α0 Ροπή κάµψης Μξ
Μη,maxσk,α0
Ορθή τάση σk
Ν,maxσk,α0
Ν,minσk,α0 k=A, B, C, D
0 t
Μη,minσk,α0
Μξ,minσk,α0
minσk,α0
t1 t2
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0
Χρόνος
Time
Σχήµα 5.4: Μέγιστες και ελάχιστες τιµές των ορθών τάσεων σk (k = Α, Β, C, D) κατά την
εφαρµογή της διέγερσης κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου
(∆ιέγερση ‘α0’).
Οπότε για τυχούσα ορθογωνική διατοµή προκύπτουν οι οκτώ συνδυασµοί

των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης του πίνακα 5.5 (Kostinakis
K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ.,
et al. 2010).
maxσΑ,α0 N,maxσΑ,α0 Μξ,maxσΑ,α0 Μη,maxσΑ,α0

minσΑ,α0 N,minσΑ,α0 Μξ,minσΑ,α0 Μη,minσΑ,α0
maxσB,α0 N,maxσB,α0 Μξ,maxσB,α0 Μη,maxσB,α0
minσB,α0 N,minσB,α0 Μξ,minσB,α0 Μη,minσB,α0
maxσC,α0 N,maxσC,α0 Μξ,maxσC,α0 Μη,maxσC,α0
minσC,α0 N,minσC,α0 Μξ,minσC,α0 Μη,minσC,α0
maxσD,α0 N,maxσD,α0 Μξ,maxσD,α0 Μη,maxσD,α0
minσD,α0 N,minσD,α0 Μξ,minσD,α0 Μη,minσD,α0
µέθοδο ΜΤακρ0.
3) Τέλος, στα εντασιακά µεγέθη των παραπάνω συνδυασµών (πίνακας 5.5


Πρέπει, ωστόσο, να σηµειωθεί ότι το κριτήριο της τάσης που

χρησιµοποιείται στη συγκεκριµένη µέθοδο επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης έχει εφαρµογή σε οµογενή υλικά µε δυνατότητα
παραλαβής εφελκυσµού. Στις διατοµές Ο/Σ, λόγω ρηγµάτωσης, οι
υπολογιζόµενες τάσεις (σχέσεις 5.5) είναι “ιδεατές”.
5.3.5 Μέθοδος του 30% (Μ30)

Η θεώρηση της µεθόδου Μ30 έχει ως στόχο τη συγκριτική αξιολόγηση
των αποτελεσµάτων που προκύπτουν από την εφαρµογή του κανόνα
επαλληλίας του 30%, η χρήση του οποίου επιτρέπεται από κάποια σύγχρονα
κανονιστικά κείµενα (FEMA 356, ASCE 41-06, FEMA P-750 κ.τ.λ.).
Επισηµαίνεται ότι η εν λόγω µέθοδος εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη
µέθοδο των ακραίων δυνάµεων µε χρήση του κανόνα 30% για τον
ο
Κατά την εφαρµογή της µεθόδου Μ30 πραγµατοποιούνται δύο ξεχωριστές
αναλύσεις του κτιρίου, κατά τις οποίες τα οριζόντια επιταχυνσιογραφήµατα
εφαρµόζονται χωριστά κατά µήκος των κατασκευαστικών αξόνων X και Y.
Στη συνέχεια, υπολογίζονται οι µέγιστες απόλυτες τιµές των εντασιακών
µεγεθών που δρουν σε κάθε διατοµή ελέγχου (δύο ροπές κάµψης και µία
αξονική δύναµη) για κάθε µια από τις δύο αναλύσεις και εφαρµόζεται ο
κανόνας του 30% για την επαλληλία των δύο οριζόντιων διευθύνσεων της
διέγερσης.
Μ30 είναι τα ακόλουθα:
1) Αρχικά πραγµατοποιείται µία ανάλυση του κτιρίου, κατά την οποία το
επιταχυνσιογράφηµα αx(t) της διέγερσης εφαρµόζεται κατά µήκος του
κατασκευαστικού άξονα X. Έτσι προκύπτουν οι χρονοσυναρτήσεις των
εντασιακών µεγεθών Ν,x(t), Μξ,x(t), Mη,x(t) (µία αξονική δύναµη και δύο
ροπές κάµψης) σε κάθε διατοµή ελέγχου του φορέα [σχήµα 5.5(α)].
2) Στη συνέχεια, το επιταχυνσιογράφηµα αy(t) της διέγερσης εφαρµόζεται
κατά µήκος του κατασκευαστικού άξονα Y. Έτσι προκύπτουν οι
χρονοσυναρτήσεις των εντασιακών µεγεθών Ν,y(t), Μξ,y(t), Mη,y(t) (µία
αξονική δύναµη και δύο ροπές κάµψης) σε κάθε διατοµή ελέγχου του
φορέα [σχήµα 5.5(β)].
3) Κατόπιν, προσδιορίζονται η µέγιστη και η ελάχιστη τιµή κάθε ενός από τα
παραπάνω εντασιακά µεγέθη (maxN,x, minN,x, maxΜξ,x, minΜξ,x,
maxMη,x, minMη,x, maxN,y, minN,y, maxΜξ,y, minΜξ,y, maxMη,y, minMη,y)
(σχήµα 5.5). Με βάση αυτές τις τιµές είναι δυνατό να υπολογιστεί η
µέγιστη απόλυτη τιµή των έξι εντασιακών µεγεθών N,x, Μξ,x, Μη,x, N,y,

Μξ,y, Μη,y ως εξής: max|R|=max(maxR, - minR), όπου R: N,x, Μξ,x, Μη,x,

N,y, Μξ,y, Μη,y.
Ροπή κάµψης Μη
maxMη,x
maxMξ,x Ροπή κάµψης Μξ
maxN,x
0 t
minMξ,x minN,x
minMη,x
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0

Χρόνος
Time
(α)
maxMη,y Ροπή κάµψης Μη
maxN,y Ροπή κάµψης Μξ
maxMξ,y
0 t
minN,y minMξ,y
minMη,y
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0

Χρόνος
Time
(β)
Σχήµα 5.5: Μέγιστες και ελάχιστες τιµές των µεγεθών Ν, Μξ και Μη κατά την εφαρµογή (α):
του επιταχυνσιογραφήµατος αx(t) κατά µήκος του κατασκευαστικού άξονα X και
(β): του επιταχυνσιογραφήµατος αy(t) κατά µήκος του κατασκευαστικού άξονα
Y του κτιρίου.
4) Στη συνέχεια, εφαρµόζεται ο κανόνας επαλληλίας του 30% και

υπολογίζονται οι µέγιστες τιµές των εντασιακών µεγεθών N, Μξ, Mη για τις
δύο διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης (σχέσεις 5.6), µε τη βοήθεια
των οποίων πραγµατοποιείται η διαστασιολόγηση. Έτσι λοιπόν,
προκύπτουν οι οκτώ συνδυασµοί των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης που φαίνονται στον πίνακα 5.6 (Kostinakis K.G.,


maxR= ± max|R,x| ± 0.30.max|R,y|, R: N, Μξ, Mη

(5.6)
maxR= ± 0.30.max|R,x| ± max|R,y|, R: N, Μξ, Mη
max|N,x|+0.3max|N,y| max|Μξ,x|+0.3max|Μξ,y| max|Μη,x|+0.3max|Μη,y|

max|N,x|-0.3max|N,y| max|Μξ,x|-0.3max|Μξ,y| max|Μη,x|-0.3max|Μη,y|
-max|N,x|+0.3max|N,y| -max|Μξ,x|+0.3max|Μξ,y| -max|Μη,x|+0.3max|Μη,y|
-max|N,x|-0.3max|N,y| -max|Μξ,x|-0.3max|Μξ,y| -max|Μη,x|-0.3max|Μη,y|
0.3max|N,x|+max|N,y| 0.3max|Μξ,x|+max|Μξ,y| 0.3max|Μη,x|+max|Μη,y|
0.3max|N,x|-max|N,y| 0.3max|Μξ,x|-max|Μξ,y| 0.3max|Μη,x|-max|Μη,y|
-0.3max|N,x|+max|N,y| -0.3max|Μξ,x|+max|Μξ,y| -0.3max|Μη,x|+max|Μη,y|
-0.3max|N,x|-max|N,y| -0.3max|Μξ,x|-max|Μξ,y| -0.3max|Μη,x|-max|Μη,y|
µέθοδο Μ30.

5.3.6 Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων (Μ∆ταυτ)

H µέθοδος Μ∆ταυτ εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των ακραίων
ταυτόχρονων δυνάµεων µε χρήση του αναλυτικού τύπου CQC3 για τον
ο
Κατά τη µέθοδο Μ∆ταυτ εφαρµόζεται η µεθοδολογία που παρουσιάστηκε
στην παρ. 5.2 και προσδιορίζονται οι κρίσιµες τιµές για κάθε ένα από τα τρία
εντασιακά µεγέθη που δρουν σε κάθε διατοµή ελέγχου (δύο ροπές κάµψης
και µία αξονική δύναµη), δηλαδή οι µέγιστες και ελάχιστες τιµές τους για
όλες τις πιθανές διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης, καθώς και οι
ταυτόχρονες τιµές των υπόλοιπων δύο εντασιακών µεγεθών απόκρισης. Η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιείται λαµβάνοντας υπόψη όλους τους
δυνατούς συνδυασµούς των τριών µεγεθών.
Μ∆ταυτ είναι τα ακόλουθα:
οριζόντια επιταχυνσιογραφήµατα αx(t) και αy(t) της σεισµικής διέγερσης
εφαρµόζονται ταυτόχρονα κατά τις διευθύνσεις των κατασκευαστικών

αξόνων X και Y αντιστοίχως (∆ιέγερση ‘α0’, σχήµα 5.1). Έτσι προκύπτουν

οι χρονοσυναρτήσεις των εντασιακών µεγεθών Ν,α0(t), Μξ,α0(t), Mη,α0(t)
(µία αξονική δύναµη και δύο ροπές κάµψης) σε κάθε διατοµή ελέγχου
του φορέα.
2) Κατόπιν, πραγµατοποιείται µία ανάλυση του κτιρίου, κατά την οποία τα
δύο οριζόντια επιταχυνσιογραφήµατα αy(t) και αx(t) της σεισµικής
διέγερσης εφαρµόζονται ταυτόχρονα κατά τις διευθύνσεις των
κατασκευαστικών αξόνων X και Y αντιστοίχως (∆ιέγερση ‘α90’, σχήµα
5.1). Έτσι προκύπτουν οι χρονοσυναρτήσεις των εντασιακών µεγεθών
Ν,α90(t), Μξ,α90(t), Mη,α90(t) (µία αξονική δύναµη και δύο ροπές κάµψης)
σε κάθε διατοµή ελέγχου του φορέα.
3) Ακολουθεί ο υπολογισµός των χρονοσυναρτήσεων R0(t) µε τη βοήθεια
της σχέσης 5.7.
( )
1/2
R 0 (t) = R,2α0 (t) + R,2α90 (t) , R: N, Μξ, Mη (5.7)
4) Από τη χάραξη των καµπυλών ± R0(t) (σχήµα 5.6) προκύπτουν οι ακραίες

τιµές maxR και minR (R: N, Μξ, Mη) των εντασιακών µεγεθών R, καθώς
και η χρονική στιγµή (tcr) που πραγµατοποιούνται (σχέσεις 5.8).
Αξονική δύναµη Ν (+)

Ροπή κάµψης Μη (+)
Ροπή κάµψης Μξ (+)
maxΝ,0 Αξονική δύναµη Ν (-)
maxMξ,0 Ροπή κάµψης Μη (-)
Ροπή κάµψης Μξ (-)
maxMη,0
0 t
minMη,0
minMξ,0
minΝ,0
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0

Χρόνος
Time
Σχήµα 5.6: Καµπύλες ± R0(t) των εντασιακών µεγεθών Ν, Μξ και Μη.
( )
1/2
max R = R cr = R 0 (t cr ) = R,2α0(t cr ) + R,2α90(t cr ) και minR=-R 0 (t cr )
(5.8)
όπου R : N, Μξ , Mη

ακραία τιµή) για κάθε εντασιακό µέγεθος απόκρισης, δίνονται από τις
σχέσεις 5.9.
⎛ R, (t ) ⎞
θcr1 = tan−1 ⎜ α90 cr ⎟ και θcr2= θcr1 -π
⎜ R, (t ) ⎟ (5.9)
⎝ α0 cr ⎠
όπου R : N, Μξ , Mη
5) Για κάθε ένα από τα τρία εντασιακά µεγέθη απόκρισης R είναι δυνατό να
υπολογιστούν οι τιµές των υπόλοιπων δύο µεγεθών που αντιστοιχούν στη
µέγιστη και στην ελάχιστη τιµή του (σχέσεις 5.10). Έτσι προκύπτουν για
κάθε διατοµή οι έξι τριάδες ταυτόχρονων µεγεθών (δύο τριάδες για κάθε
ένα από τα τρία µεγέθη απόκρισης) του πίνακα 5.7 µε τη βοήθεια των
οποίων µπορεί να πραγµατοποιηθεί η διαστασιολόγηση του φορέα
(Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ.,
et al. 2010).
max R : R ′,max R = R ′,α0 (t cr ) ⋅ cos θcr1 + R ′,α90 (t cr ) ⋅ sinθcr1

minR : R ′,minR = R ′,α0 (t cr ) ⋅ cos θcr2 + R ′,α90 (t cr ) ⋅ sinθcr2
όπου R,R ′ : N, Μξ , Mη (5.10)
θcr1 , θcr2 : κρίσιµες γωνίες µεγέθους R
tcr : κρίσιµη χρονική στιγµή µεγέθους R
maxN Μξ,maxN Μη,maxN

minN Μξ,minN Μη,minN
N,maxMξ maxΜξ Μη,maxMξ
N,minMξ minΜξ Μη,minΜξ
N,maxMη Μξ,maxMη maxΜη
N,minMη Μξ,minMη minΜη
µέθοδο Μ∆ταυτ.
6) Τέλος, στα εντασιακά µεγέθη των παραπάνω συνδυασµών (πίνακας 5.7

δυσµενέστερος από τους έξι.

5.3.7 Μέθοδος ακραίων δυνάµεων (Μ∆ακρ)

Η µέθοδος Μ∆ακρ εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των ακραίων
δυνάµεων µε χρήση του αναλυτικού τύπου CQC3 για τον υπολογισµό των
κρίσιµων µεγεθών, η οποία εφαρµόζεται κατά τη διαστασιολόγηση στα
πλαίσια της ∆ΦΑ (4ο Κεφάλαιο).
Κατά τη µέθοδο Μ∆ακρ εφαρµόζεται η µεθοδολογία που παρουσιάστηκε
στην παρ. 5.2 και προσδιορίζονται οι κρίσιµες τιµές για κάθε ένα από τα τρία
εντασιακά µεγέθη που δρουν σε κάθε διατοµή ελέγχου (δύο ροπές κάµψης
και µία αξονική δύναµη), δηλαδή οι µέγιστες και ελάχιστες τιµές τους για
όλες τις πιθανές διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης. Η διαστασιολόγηση
των διατοµών πραγµατοποιείται µε βάση όλους τους δυνατούς συνδυασµούς
των παραπάνω τιµών.
Μ∆ακρ είναι τα ακόλουθα:
του φορέα.
4) Από τη χάραξη των καµπυλών ± R0(t) (σχήµα 5.6) προκύπτουν οι ακραίες
τιµές maxR και minR (R: N, Μξ, Mη) των εντασιακών µεγεθών R, καθώς
και η χρονική στιγµή (tcr) που πραγµατοποιούνται (σχέσεις 5.8).
5) Εποµένως, για κάθε διατοµή ελέγχου προκύπτουν οι οκτώ συνδυασµοί
των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης που φαίνονται στον πίνακα
5.8 οι οποίοι δεν αποτελούν ταυτόχρονες τριάδες εντασιακών µεγεθών,
αλλά δυσµενείς συνδυασµούς των µέγιστων τιµών τους και µπορούν να
χρησιµοποιηθούν για τις ανάγκες της διαστασιολόγησης (Kostinakis K.G.,

maxN maxΜξ maxΜη

maxN maxΜξ minΜη
maxN minΜξ maxΜη
maxN minΜξ minΜη
minN maxΜξ maxΜη
minN maxΜξ minΜη
minN minΜξ maxΜη
minN minΜξ minΜη
µέθοδο Μ∆ακτ.

5.3.8 Μέθοδος ακραίων τάσεων (ΜΤακρ)

Η µέθοδος ΜΤακρ, η οποία εµφανίζει απόλυτη αναλογία µε τη µέθοδο των
ακραίων τάσεων µε χρήση του αναλυτικού τύπου CQC3 για τον υπολογισµό
των κρίσιµων µεγεθών (διαστασιολόγηση κατά την εφαρµογή της ∆ΦΑ) (4ο
κεφάλαιο), χρησιµοποιεί τις κρίσιµες τιµές των ορθών τάσεων σ στις
τέσσερεις γωνίες των ορθογωνικών διατοµών των δοµικών στοιχείων για να
προσδιορίσει τους συνδυασµούς των εντασιακών µεγεθών που θα ληφθούν
υπόψη κατά τη διαστασιολόγηση. Κατά τη µέθοδο αυτή εφαρµόζεται η
µεθοδολογία που παρουσιάστηκε στην παρ. 5.2 και προσδιορίζονται οι
κρίσιµες τιµές για κάθε µία από τις ορθές τάσεις στις τέσσερεις γωνίες των
διατοµών των δοµικών στοιχείων, δηλαδή οι µέγιστες και ελάχιστες τιµές
τους για όλες τις πιθανές διευθύνσεις της σεισµικής διέγερσης. Η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιείται µε βάση τους συνδυασµούς των
εντασιακών µεγεθών που αντιστοιχούν στις παραπάνω ακραίες τιµές των
τάσεων.
ΜΤακρ είναι τα ακόλουθα:
του φορέα.


3) Στη συνέχεια υπολογίζονται οι χρονοσυναρτήσεις των τάσεων (σΑ,i(t),
σB,i(t), σC,i(t), σD,i(t), όπου i:α0, α90) στις τέσσερεις γωνίες A, B, C και D
των ορθογωνικών διατοµών των δοµικών στοιχείων µε τη βοήθεια των
σχέσεων 5.11 (σχήµα 4.5).
N,i (t) a Mη,i (t) b Mξ,i (t)

σ Α,i (t) = + +
A 2 Iη 2 Iξ
σ Β,i (t) = − +
A 2 Iη 2 Iξ (5.11)
(i: α0, α90)
σ C,i (t) = − −
A 2 Iη 2 Iξ
σ D,i (t) = + −
A 2 Iη 2 Iξ

( )
1/2
R 0 (t) = R,2α0 (t) + R,2α90 (t) , R: σΑ, σΒ, σC, σD (5.12)
5) Από τη χάραξη των καµπυλών ± R0(t) προκύπτουν οι ακραίες τιµές maxR

και minR (R: σΑ, σΒ, σC, σD) των ορθών τάσεων, καθώς και η χρονική
στιγµή (tcr) που πραγµατοποιούνται (σχήµα 5.7) (σχέσεις 5.13).
( )
1/2
max R = R cr = R 0 (t cr ) = R,2α0(t cr ) + R,2α90(t cr ) και minR=-R 0 (t cr )
(5.13)
όπου R : σ Α , σ Β , σ C , σ D
ακραία τιµή) για κάθε ορθή τάση δίνονται από τις σχέσεις 5.14.
⎛ R, (t ) ⎞
θcr1 = tan−1 ⎜ α90 cr ⎟ και θcr2= θcr1 -π
⎜ R, (t ) ⎟ (5.14)
⎝ α0 cr ⎠
όπου R : σ Α , σ Β , σ C , σ D
6) Για κάθε µία από τις τέσσερεις ορθές τάσεις τυχούσας ορθογωνικής
διατοµής είναι δυνατό να υπολογιστούν οι ταυτόχρονες τιµές των

εντασιακών µεγεθών απόκρισης (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική

δύναµη) που αντιστοιχούν στη µέγιστη και στην ελάχιστη τιµή της
(σχέσεις 5.15). Έτσι προκύπτουν για κάθε διατοµή οι οκτώ τριάδες
ταυτόχρονων µεγεθών (δύο τριάδες για κάθε µία από τις τέσσερεις
τάσεις) του πίνακα 5.9 µε τη βοήθεια των οποίων µπορεί να
πραγµατοποιηθεί η διαστασιολόγηση του φορέα (Kostinakis K.G.,
Μ. et al. 2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2010)
Ορθή τάση σ Α (+)

Ορθή τάση σ Β (+)
Ορθή τάση σ C (+)
k=A, B, C, D Ορθή τάση σ D (+)
Ορθή τάση σ Α (-)
maxσΑ,0 Ορθή τάση σ Β (-)
maxσD,0 Ορθή τάση σ C (-)
maxσC,0 Ορθή τάση σ D (-)
maxσΒ,0
0 t
minσΒ,0
minσC,0
minσD,0
minσΑ,0
8.0 8.5 9.0 9.5 10.0 10.5 11.0 11.5 12.0
Χρόνος
Time
Σχήµα 5.7: Καµπύλες ± R0(t) των τάσεων σk (k = A, B, C, D).
max R : R ′,max R = R ′,α0 (t cr ) ⋅ cos θcr1 + R ′,α90 (t cr ) ⋅ sinθcr1

minR : R ′,minR = R ′,α0 (t cr ) ⋅ cos θcr2 + R ′,α90 (t cr ) ⋅ sinθcr2
όπου R : σ Α , σ Β , σ C , σ D και R ′ : N, Μξ , Mη (5.15)
θcr1 , θcr2 : κρίσιµες γωνίες µεγέθους R
tcr : κρίσιµη χρονική στιγµή µεγέθους R
maxσΑ N,maxσΑ Μξ,maxσΑ Μη,maxσΑ

minσΑ N,minσΑ Μξ,minσΑ Μη,minσΑ
maxσB N,maxσB Μξ,maxσB Μη,maxσB
minσB N,minσB Μξ,minσB Μη,minσB
maxσC N,maxσC Μξ,maxσC Μη,maxσC
minσC N,minσC Μξ,minσC Μη,minσC
maxσD N,maxσD Μξ,maxσD Μη,maxσD
minσD N,minσD Μξ,minσD Μη,minσD
µέθοδο ΜΤακρ.




ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Εφαρµογή των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών 101
διαστασιολόγησης σε κτίρια Ο/Σ και συγκριτική αξιολόγηση των
αποτελεσµάτων
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ

∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΕ ΚΤΙΡΙΑ Ο/Σ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ
Στο παρόν κεφάλαιο πραγµατοποιείται εφαρµογή των 8 µεθόδων επιλογής

των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης που παρουσιάστηκαν στο
κεφάλαιο 5 της διδακτορικής διατριβής σε τρία κτίρια Ο/Σ και ακολουθεί
συγκριτική αξιολόγηση των αποτελεσµάτων. Για τις ανάγκες των αναλύσεων
επιλέχτηκαν 41 καταγραφές πραγµατικών σεισµικών διεγέρσεων, για κάθε µία
από τις οποίες διεξήχθη ΕΑΧΟ. Κατόπιν, εφαρµόστηκαν οι προτεινόµενες
µέθοδοι και υπολογίστηκε ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός σε κάθε
διατοµή ελέγχου και των τριών κτιρίων. Επιπλέον, υπολογίστηκε το συνολικό
βάρος του διαµήκους ολισµού που προέκυψε από την εφαρµογή των 8
µεθόδων. Ακολούθησε σύγκριση µεταξύ των αποτελεσµάτων (απαιτούµενα
ποσοστά διαµήκους οπλισµού σε κάθε διατοµή ελέγχου και συνολικό βάρος
διαµήκους οπλισµού) των µεθόδων. Τέλος, πραγµατοποιήθηκε στατιστική
επεξεργασία των αποτελεσµάτων µε στόχο να αξιολογηθούν οι διατάξεις των
κανονιστικών κειµένων που αφορούν στον αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων
που απαιτούνται για τη διαστασιολόγηση µε τη βοήθεια της ΕΑΧΟ.
6.1 Παρουσίαση κτιρίων

Στην παρούσα διατριβή µελετώνται τρεις τυπικοί µονώροφοι πλαισιακοί
φορείς από οπλισµένο σκυρόδεµα, των οποίων η κάτοψη (διαστάσεων BxL)
καθώς και οι θεωρούµενοι κατασκευαστικοί τους άξονες X και Y
απεικονίζονται στο σχήµα 6.1, όπου CM και CR είναι το κέντρο µάζας και το
ελαστικό κέντρο των κτιρίων αντιστοίχως. Ο ένας από τους τρεις φορείς
εµφανίζει ελαστική και αδρανειακή συµµετρία κατά τις δύο οριζόντιες
διευθύνσεις του (ταύτιση CM και CR), ενώ οι άλλοι δύο είναι µεν ελαστικώς
συµµετρικοί, αλλά παρουσιάζουν εκκεντρότητα µάζας, η οποία υλοποιήθηκε
µε µετατόπιση του CM επί του κατασκευαστικού άξονα X κατά την απόσταση
Es (σχήµα 6.1). Για την ανηγµένη στατική εκκεντρότητα κατά τη διεύθυνση X
του κτιρίου es=Es/L επιλέχτηκαν οι τιµές 0.1 και 0.2.
Το δοµικό σύστηµα των κτιρίων αποτελείται από 16 τετραγωνικούς
στύλους πλευράς 0.30m και 24 δοκούς διαστάσεων 0.20x0.50m, ενώ στη
στάθµη του ορόφου θεωρήθηκε πλήρης διαφραγµατική λειτουργία. Οι
δυσκαµψίες και δυστµησίες των δοµικών στοιχείων θεωρήθηκαν ίσες µε αυτές
του σταδίου ΙI (ρηγµατωµένες διατοµές), ενώ ως µειωτικοί συντελεστές
χρησιµοποιήθηκαν οι τιµές που δίνει ο EC8 (µείωση κατά 50%). Τα

υποστυλώµατα θεωρήθηκαν πλήρως πακτωµένα στο έδαφος. Το ύψος του

ορόφου είναι 3.5m, ενώ η µάζα, η οποία περιλαµβάνει µόνιµα και κινητά
φορτία, ελήφθη ίση µε 141.14t και θεωρήθηκε συγκεντρωµένη στο κέντρο
βάρους της στάθµης του ορόφου. Η µαζική ροπή αδράνειας υπολογίστηκε από
τη σχέση 6.1:
L2 + B2 152 + 112 (6.1)

Jm = m = 141.14 = 4069.54 tm2
12 12
Το σκυρόδεµα είναι κατηγορίας C20/25 µε µέτρο ελαστικότητας

Ε=29GPa, ενώ ο χάλυβας είναι ποιότητας B500c. Τέλος, το ποσοστό
απόσβεσης θεωρήθηκε ίσο µε 5% για όλες τις ιδιοµορφές.
BX1 BX2 BX3
C1 C2 C3 C4
BY3 BY9 BY12

BY6
3
BX4 BX5 BX6
C5 C6 C7 C8
BY2 BY5 BY8 X

CM CR BY11
Β
Es
C9 C10 C11 C12
BX7 BX8 BX9
BY1 BY4 BY7 BY10

3
C13 BX10 C14 BX11 C15 BX12 C16
5 5 5
Σχήµα 6.1: Κάτοψη εξεταζόµενων φορέων. (CM: κέντρο µάζας,, CR: ελαστικό κέντρο).
Στον πίνακα 6.1 παρουσιάζονται οι ιδιοπερίοδοι των τριών φορέων που

εξετάζονται στο παρόν κεφάλαιο:
es=0: T1=0.375s T2=0.370s T3=0.280s

es=0.1: T1=0.387s T2=0.375s T3=0.268s
es=0.2: T1=0.425s T2=0.375s T3=0.244s
Πίνακας 6.1: Ιδιοπερίοδοι των εξεταζόµενων φορέων.

6.2 Επιλογή σεισµικών διεγέρσεων

Τα κτίρια που παρουσιάστηκαν στην παραπάνω παράγραφο
διαστασιολογήθηκαν µε χρήση των προτεινόµενων µεθόδων λόγω των δύο
οριζόντιων συνιστωσών 41 πραγµατικών σεισµικών καταγραφών. Η επιλογή
των καταγραφών έγινε µε βάση την κατηγορία του εδάφους και µε τη
βοήθεια των πινάκων του παραρτήµατος C της FEMA 440. Σηµειώνεται ότι οι
διεγέρσεις που επιλέχτηκαν προέρχονται από ισχυρά σεισµικά γεγονότα,
καταγραφές των οποίων έχουν χρησιµοποιηθεί ευρέως από πολλούς
ερευνητές. Πιο συγκεκριµένα, επιλέχτηκαν 25 σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε εδάφη κατηγορίας B ή C σύµφωνα µε τη κατάταξη εδαφών
του ASCE 41-06, (έδαφος Α της κατάταξης που χρησιµοποιεί ο ΕΑΚ 2003),
και 16 διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος κατηγορίας D σύµφωνα µε
τη κατάταξη εδαφών του ASCE 41-06 (έδαφος Β της κατάταξης που
χρησιµοποιεί ο ΕΑΚ 2003). Πρέπει ακόµα να τονιστεί ότι οι επιλεγείσες
καταγραφές δεν εµφανίζουν φαινόµενα κατευθυντικότητας, δηλαδή δεν είναι
καταγραφές κοντά στο ρήγµα, αλλά µακρινού πεδίου, καθώς η απόσταση
καταγραφής από το ρήγµα είναι µεγαλύτερη από 10km.
Κάθε καταγραφή αποτελείται από δύο επιταχυνσιογραφήµατα που
αντιστοιχούν στις δύο οριζόντιες και κάθετες µεταξύ τους συνιστώσες της
διέγερσης. Τα χαρακτηριστικά των καταγραφών που επιλέχτηκαν
παρουσιάζονται στους πίνακες 6.2 (καταγραφές σε έδαφος Α σύµφωνα µε την
κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ 2003) και 6.3 (καταγραφές σε έδαφος Β σύµφωνα
µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ 2003), ενώ τα SRSS φάσµατα των
διεγέρσεων (χωρίς τη χρήση συντελεστή πολλαπλασιασµού) απεικονίζονται
στα σχήµατα 6.2 και 6.3. ∆ιευκρινίζεται ότι οι τιµές για το SRSS φάσµα κάθε
καταγραφής προκύπτουν ως τετραγωνικές ρίζες των αθροισµάτων των
τετραγώνων των ελαστικών φασµάτων (απόσβεση: 5%) των δύο οριζόντιων
επιταχυνσιογραφηµάτων που τη χαρακτηρίζουν.
Αριθµός Απόσταση Κατηγορία Γωνία

Ηµεροµηνία Μέγεθος Όνοµα σταθµού
Α/Α Σεισµός σταθµού ρήγµατος εδάφους (ASCE καταγραφής PGA (g)
καταγραφής (Ms) καταγραφής
καταγραφής (km) 41-06) (ο)
Silent Valley, 0 0.050

1 28/6/1992 Landers 7.4 12206 51.7 B
Poppet Flat
90 0.040
Twentynine Palms
0 0.080
2 28/6/1992 Landers 7.4 Park Maintennance 22161 42.2 B
Bldg
90 0.060
0 0.115
3 28/6/1992 Landers 7.4 Amboy 21081 69.2 B
90 0.146
207 0.071
4 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 Point Bonita 58043 88.6 B
297 0.072
Πίνακας 6.2: Χαρακτηριστικά σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν σε έδαφος

κατηγορίας Α σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.


Piedmont,
315 0.071
5 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 Piedmont Jr. High 58338 78.3 B
Grounds
45 0.084
San Francisco, 270 0.061

6 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58131 81.6 B
Pacific Heights
360 0.047

7 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58151 79.7 B
Rincon Hill
90 0.092

8 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 1678 85.1 B
Golden Gate Bridge
360 0.123
Hollister-SAGO 270 0.036

9 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 1032 30.6 B
vault
360 0.060
South San
115 0.056
10 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 Francisco, Sierra 58539 68.2 B
Point
205 0.105
Berkeley, Lawrence 0 0.057

11 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58471 83.6 B
Berkeley Lab.
90 0.117
Coyote Lake Dam, 195 0.160

12 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 57504 22.3 B
Downstream
285 0.179
Mt Wilson, CIT 0 0.234

13 17/1/1994 Northridge 6.7 24399 36.1 B
Seismic Station
90 0.134
0 0.046
14 17/1/1994 Northridge 6.7 Antellope Buttes 24310 47.3 B
90 0.068
Littlerock-Brainard 90 0.072
15 17/1/1994 Northridge 6.7 23595 46.9 B
Can
180 0.060
San Gabriel, E. 180 0.141

16 17/1/1994 Northridge 6.7 90019 41.7 B
Grand Ave.
270 0.256
Imperial Superstition 45 0.109

17 15/10/1979 6.9 286 26.0 B
Valley Mountain
135 0.195
El Centro,
Imperial 225 0.111
18 15/10/1979 6.9 Parachute Test 5051 14.2 C
Valley
Facility
315 0.204
San Pasadena, CIT 0 0.088

19 9/2/1971 6.6 80053 31.7 C
Fernando Athenaeum
90 0.110
San 270 0.136

20 9/2/1971 6.6 Pearblossom Pump 269 38.9 C
Fernando
0 0.102
0 0.171
21 28/6/1992 Landers 7.4 Yermo, Fire Station 12149 23.2 C
90 0.154
Saratoga, Aloha 0 0.512

22 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58065 13.0 C
Ave.
90 0.324
Πίνακας 6.2: (Συνέχεια).


Gilroy, Gavilon
337 0.325
23 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 College Phys Sch 47006 11.6 C
Bldg
67 0.357
Santa Cruz,
0 0.450
24 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 University of 58135 17.9 C
California
90 0.395

25 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58130 77.0 C
Dimond Heights
90 0.113

Α/Α Σεισµός σταθµού ρήγµατος εδάφους καταγραφής PGA (g)
καταγραφής (km) (ASCE 41-06) (ο)
270 0.245
1 28/6/1992 Landers 7.4 Yermo, Fire Station 22074 24.9 D
360 0.152
0 0.076
2 28/6/1992 Landers 7.4 Palm Springs, Airport 12025 37.5 D
90 0.089
Pomona, 4th and 0 0.067

3 28/6/1992 Landers 7.4 23525 117.0 D
Locust, Free Field
90 0.044
Los Angeles,
360 0.358
4 17/1/1994 Northridge 6.7 Hollywood Storage 24303 25.5 D
Bldg.
90 0.231
Santa Monica City 360 0.370

5 17/1/1994 Northridge 6.7 24538 27.6 D
Hall
90 0.883
Gilroy #3, Sewage 0 0.555

6 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 47381 14.4 D
Treatment Plant
90 0.367
Hayward, John Muir 0 0.171

7 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 58393 57.4 D
School
90 0.139
Agnews, Agnews 0 0.172

8 18/10/1989 Loma Prieta 7.1 57066 28.2 D
State Hospital
90 0.159
Whittier Los Angeles, 116th 270 0.294

9 10/1/1987 5.7 14403 22.5 D
Narrows St School
360 0.396
Whittier Downey, Country 180 0.221

10 10/1/1987 5.7 14368 18.3 D
Narrows Maintennance Bldg
270 0.141
Imperial El Centro #13, 140 0.117

11 15/10/1979 6.9 5059 21.9 D
Valley Strobel Residence
230 0.139
Imperial 225 0.275

12 15/10/1979 6.9 Calexico, Fire Station 5053 10.6 D
Valley
315 0.202
Gilroy #4, 2905 270 0.224

13 24/4/1984 Morgan Hill 6.1 57382 12.8 D
Anderson Rd
360 0.348
Πίνακας 6.3: Χαρακτηριστικά σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν σε έδαφος

κατηγορίας Β σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.


Α/Α Σεισµός σταθµού ρήγµατος εδάφους καταγραφής PGA (g)
καταγραφής (km) (ASCE 41-06) (ο)
Gilroy #2, Keystone 0 0.162

14 24/4/1984 Morgan Hill 6.1 47380 15.1 D
Rd
90 0.212
Gilroy #3, Sewage 0 0.194

15 24/4/1984 Morgan Hill 6.1 47381 14.6 D
Treatment Plant
90 0.200
Los Angeles,
San 90 0.210
16 9/2/1971 6.6 Hollywood Storage 135 21.2 D
Fernando
Bldg.
180 0.174
Νο1 Νο2 Νο3 Νο4

2.5 Νο9 Νο10 Νο11 Νο12
Φασµατική επιτάχυνση (g)
2 Νο21 Νο22 Νο23 Νο24

Νο25
1.5
0.5
0
0 1 2 3 4 5
Ιδιοπερίοδος (sec)
Σχήµα 6.2: SRSS φάσµατα επιταχύνσεων των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν σε
έδαφος Α σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.
Τα επιταχυνσιογραφήµατα κάθε διέγερσης ανακλιµακώθηκαν µε βάση το

φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003 για συντελεστή συµπεριφοράς q=3.5,
συντελεστή σπουδαιότητας γ1=1, έδαφος κατηγορίας Α ή Β (κατ’ αντιστοιχία
µε το έδαφος καταγραφής των διεγέρσεων) και ζώνη σεισµικής
επικινδυνότητας III (µέγιστη σεισµική επιτάχυνση εδάφους ίση µε 0.36g). Για
την ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων χρησιµοποιήθηκε η µέθοδος
του ASCE 41-06, η οποία παρουσιάστηκε λεπτοµερώς στην παρ. 3.1.4 της
παρούσας διατριβής. Πιο συγκεκριµένα, κάθε ζεύγος οριζόντιων
επιταχυνσιογραφηµάτων πολλαπλασιάστηκε µε κατάλληλο συντελεστή ώστε
µεταξύ των τιµών 0.2Τ και 1.5Τ, όπου Τ είναι η θεµελιώδης ιδιοπερίοδος του
εκάστοτε κτιρίου, το SRSS φάσµα των δύο επιταχυνσιογραφηµάτων να µην
είναι µικρότερο από τις αντίστοιχες τιµές του φάσµατος σχεδιασµού του ΕΑΚ
2003 πολλαπλασιασµένο µε το 1.3. Πρέπει να τονιστεί ότι κατά την

ανακλιµάκωση των καταγραφών µε το φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003

χρησιµοποιήθηκε κοινός συντελεστής πολλαπλασιασµού για τα δύο οριζόντια
επιταχυνσιογραφήµατα κάθε διέγερσης, ώστε να µην αλλοιωθεί η σχέση των
φασµατικών επιταχύνσεων που αντιστοιχούν στις δύο σεισµικές συνιστώσες.
Επίσης, σηµειώνεται ότι η επιλογή της συγκεκριµένης τιµής της µέγιστης
σεισµικής επιτάχυνσης (0.36g), καθώς και της συγκεκριµένης µεθόδου
ανακλιµάκωσης έγινε ώστε τα υπολογισθέντα ποσοστά οπλισµού να
βρίσκονται κατά το δυνατό µέσα στα όρια που θέτει ο ΕΚΟΣ 2000 (10-40‰
για τους στύλους και 2.53-11.47‰ για τις δοκούς).
2.5 Νο5 Νο6 Νο7 Νο8

2
1.5
0.5
0
0 1 2 3 4 5
Σχήµα 6.3: SRSS φάσµατα επιταχύνσεων των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν σε
έδαφος Β σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.
Στους πίνακες 6.4 και 6.5 παρουσιάζονται οι συντελεστές που

χρησιµοποιήθηκαν κατά την ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων για
τα τρία εξεταζόµενα κτίρια.
Αριθµός Συντελεστής Συντελεστής Συντελεστής

Ηµεροµηνία Όνοµα σταθµού
Α/Α Σεισµός σταθµού ανακλιµάκωσης ανακλιµάκωσης ανακλιµάκωσης
καταγραφής καταγραφής
καταγραφής [κτίριο µε es=0] [κτίριο µε es=0.1] [κτίριο µε es=0.2]
Silent Valley,
1 28/6/1992 Landers 12206 4.037 4.037 4.037
Poppet Flat
Twentynine
Palms Park
2 28/6/1992 Landers 22161 4.036 4.036 4.535
Maintennance
Bldg
3 28/6/1992 Landers Amboy 21081 1.522 1.368 1.363
Πίνακας 6.4: Συντελεστές ανακλιµάκωσης των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν

σε έδαφος κατηγορίας Α σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.


4 18/10/1989 Loma Prieta Point Bonita 58043 3.344 3.174 2.963
Piedmont,
5 18/10/1989 Loma Prieta Piedmont Jr. 58338 2.722 2.564 2.444
High Grounds
San Francisco,
6 18/10/1989 Loma Prieta 58131 4.36 4.203 3.887
Pacific Heights
San Francisco,
7 18/10/1989 Loma Prieta 58151 2.204 2.204 2.204
Rincon Hill
San Francisco,
8 18/10/1989 Loma Prieta Golden Gate 1678 1.337 1.285 1.257
Bridge
Hollister-SAGO
9 18/10/1989 Loma Prieta 1032 3.127 3.127 3.127
vault
South San
10 18/10/1989 Loma Prieta Francisco, Sierra 58539 2.502 2.502 2.177
Point
Berkeley,
11 18/10/1989 Loma Prieta Lawrence 58471 2.560 2.560 2.560
Berkeley Lab.
Coyote Lake
12 18/10/1989 Loma Prieta Dam, 57504 1.028 0.960 0.960
Downstream
Mt Wilson, CIT
13 17/1/1994 Northridge 24399 1.736 1.736 2.069
Seismic Station
14 17/1/1994 Northridge Antellope Buttes 24310 3.493 3.290 3.786
Littlerock-
15 17/1/1994 Northridge 23595 3.656 3.071 2.692
Brainard Can
San Gabriel, E.
16 17/1/1994 Northridge 90019 0.812 0.745 0.72
Grand Ave.
Imperial Superstition
17 15/10/1979 286 2.117 2.117 2.117
Valley Mountain
El Centro,
Imperial
18 15/10/1979 Parachute Test 5051 1.256 1.256 1.256
Valley
Facility
San Pasadena, CIT

19 9/2/1971 80053 1.804 1.804 1.773
Fernando Athenaeum
San Pearblossom
20 9/2/1971 269 1.906 1.906 2.434
Fernando Pump
Yermo, Fire
21 28/6/1992 Landers 12149 1.282 1.115 1.045
Station
Saratoga, Aloha
22 18/10/1989 Loma Prieta 58065 0.446 0.446 0.446
Ave.


Gilroy, Gavilon
Loma
23 18/10/1989 College Phys Sch 47006 0.430 0.428 0.421
Prieta
Bldg
Santa Cruz,
Loma
24 18/10/1989 University of 58135 0.573 0.573 0.699
Prieta
California
Loma San Francisco,

25 18/10/1989 58130 2.128 1.994 1.825
Prieta Dimond Heights

Yermo, Fire
1 28/6/1992 Landers 22074 1.252 1.231 1.231
Station
Palm Springs,
2 28/6/1992 Landers 12025 1.907 1.840 1.840
Airport
Pomona, 4th and

3 28/6/1992 Landers 23525 4.008 3.985 3.728
Locust, Free Field
Los Angeles,
4 17/1/1994 Northridge Hollywood 24303 0.671 0.592 0.53
Storage Bldg.
Santa Monica City

5 17/1/1994 Northridge 24538 0.482 0.482 0.596
Hall
Gilroy #3,
6 18/10/1989 Loma Prieta Sewage 47381 0.364 0.363 0.385
Treatment Plant
Hayward, John
7 18/10/1989 Loma Prieta 58393 1.407 1.407 1.407
Muir School
Agnews, Agnews
8 18/10/1989 Loma Prieta 57066 1.297 1.297 1.28
State Hospital
Whittier Los Angeles,

9 10/1/1987 14403 0.666 0.666 0.666
Narrows 116th St School
Downey, Country
Whittier
10 10/1/1987 Maintennance 14368 1.023 1.023 1.023
Narrows
Bldg
Imperial El Centro #13,

11 15/10/1979 5059 1.225 1.158 1.158
Valley Strobel Residence
Imperial Calexico, Fire

12 15/10/1979 5053 0.816 0.816 0.753
Valley Station
Gilroy #4, 2905

13 24/4/1984 Morgan Hill 57382 0.715 0.647 0.635
Anderson Rd
Πίνακας 6.5: Συντελεστές ανακλιµάκωσης των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν

σε έδαφος κατηγορίας Β σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ.


Gilroy #2,
14 24/4/1984 Morgan Hill 47380 1.309 1.309 1.472
Keystone Rd
Gilroy #3,
15 24/4/1984 Morgan Hill Sewage 47381 1.153 1.062 1.013
Treatment Plant
Los Angeles,
San
16 9/2/1971 Hollywood 135 0.876 0.876 0.905
Fernando
Storage Bldg.
Στα σχήµατα 6.4 και 6.5 απεικονίζονται τα αριθµητικά µέσα SRSS

φάσµατα των επιταχυσνιογραφηµάτων (αριθµητικός µέσος όρος των SRSS
φασµάτων των διεγέρσεων) µετά την ανακλιµάκωσή τους, καθώς και το
αντίστοιχο φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003. Επισηµαίνεται ότι η µεγάλη
απόκλιση που παρατηρείται µεταξύ του φάσµατος σχεδιασµού και του µέσου
SRSS φάσµατος των σεισµικών διεγέρσεων προκύπτει από το γεγονός ότι για
όλες τις τιµές της ιδιοπεριόδου χρησιµοποιείται ο δυσµενέστερος συντελεστής
ανακλιµάκωσης, δηλαδή ο µέγιστος συντελεστής που προέκυψε από την
εφαρµογή της διαδικασίας ανακλιµάκωσης του ASCE 41-06 για ιδιοπεριόδους
µεταξύ 0.2Τ και 1.5Τ, όπου Τ είναι η θεµελιώδης ιδιοπερίοδος του εκάστοτε
κτιρίου.
1.0
Φάσµα σχεδιασµού (ΕΑΚ)

κτίριο µε es=0
0.8
κτίριο µε es=0.1
0.6
0.4
0.2
0.0
0 1 2 3 4 5
Σχήµα 6.4: Αριθµητικά µέσα SRSS φάσµατα των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν
σε έδαφος Α και φάσµα σχεδιασµού (ΕΑΚ 2003).

1.0
Φάσµα σχεδιασµού (ΕΑΚ)

κτίριο µε es=0
0.8
0.6
0.4
0.2
0.0
0 1 2 3 4 5
Σχήµα 6.5: Αριθµητικά µέσα SRSS φάσµατα των σεισµικών διεγέρσεων που καταγράφηκαν
σε έδαφος Β και φάσµα σχεδιασµού (ΕΑΚ 2003).
6.3 Περιγραφή αναλύσεων

Για κάθε µία από τις 41 καταγραφές πραγµατοποιήθηκε ΕΑΧΟ µε το
πρόγραµµα SAP2000. Η διακριτοποίηση του φορέα (κτίριο µε es=0.2)
απεικονίζεται στις εικόνες 6.1 και 6.2. Η µέθοδος επίλυσης που
χρησιµοποιήθηκε ήταν η επίλυση µε γραµµική παρεµβολή στη διέγερση, το
θεωρητικό υπόβαθρο της οποίας παρουσιάστηκε αναλυτικά στην παρ. 2.2.1.2
της παρούσας διατριβής.
Εικόνα 6.1: ∆ιακριτοποίηση του φορέα (κτίριο µε es=0.2) στο πρόγραµµα SAP2000.

Εικόνα 6.2: ∆ιακριτοποίηση του φορέα (κτίριο µε es=0.2) στο πρόγραµµα SAP2000 µε
τρισδιάστατη παρουσίαση των δοµικών στοιχείων.
Ακολούθησε διαστασιολόγηση των υποστυλωµάτων και των δοκών και

των τριών φορέων για µεγέθη ορθής έντασης, δηλαδή υπολογίστηκαν τα
απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού όλων των κρίσιµων διατοµών µε
τις 8 προτεινόµενες µεθόδους που παρουσιάστηκαν στο κεφάλαιο 5. Η
διαστασιολόγηση έγινε σύµφωνα µε τις διατάξεις και τους συντελεστές
ασφάλειας του ΕΚΟΣ 2000 και χρησιµοποιώντας τους πίνακες και τα
νοµογραφήµατα που δίνονται στη CEB, ενώ λήφθηκαν υπόψη και τα
κατακόρυφα φορτία του φορέα. Έτσι λοιπόν, ο συνολικός αριθµός διατοµών
που διαστασιολογήθηκε στην παρούσα διατριβή είναι:
• Στύλοι: (6+8+8+8+8+6+8+8) τριάδες εντασιακών µεγεθών για τις 8
µεθόδους x 32 διατοµές στύλων x 41 σεισµικές διεγέρσεις x 3 κτίρια =
236160 τριάδες εντασιακών µεγεθών για διαστασιολόγηση στύλων.
• ∆οκοί: (2+2+2+2+8+2+2+2) τιµές ροπών για τις 8 µεθόδους x 48
διατοµές δοκών x 41 σεισµικές διεγέρσεις x 3 κτίρια = 129888 τιµές
ροπών για διαστασιολόγηση δοκών.
Επισηµαίνεται ότι για τη διαστασιολόγηση των δοµικών στοιχείων
χρησιµοποιήθηκε λογισµικό που δηµιουργήθηκε από τον συγγραφέα σε
γλώσσα προγραµµατιµού Basic.

Πρέπει να τονιστεί ότι η επιλογή των σεισµικών διεγέρσεων έγινε µε τέτοιο

τρόπο ώστε τα υπολογισθέντα ποσοστά οπλισµού να βρίσκονται κατά το
δυνατό µέσα στα όρια που θέτει ο ΕΚΟΣ 2000 (10-40‰ για τους στύλους και
2.53-11.47‰ για τις δοκούς). Ωστόσο, για κάποιες καταγραφές και κάποιες
µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης προέκυψε
µικρός αριθµός διατοµών µε ποσοστά οπλισµού εκτός των παραπάνω ορίων.
Αυτό, δυστυχώς, δεν κατέστη δυνατό να αποφευχθεί λόγω των διαφορών στο
συχνοτικό περιεχόµενο των καταγραφών από τη µια και των διαφορών που
προκύπτουν από την εφαρµογή των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης από την άλλη.
6.4 Παρουσίαση αποτελεσµάτων-Συµπεράσµατα
6.4.1 Μεµονωµένοι σεισµοί
6.4.1.1 Γενικά
Από τη µελέτη των αποτελεσµάτων προκύπτει το γενικό συµπέρασµα ότι
τα ποσοστά του απαιτούµενου διαµήκους οπλισµού επηρεάζονται σηµαντικά
από τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Η
παραπάνω διαπίστωση ισχύει τόσο για τους στύλους όσο και για τις δοκούς.
Οι αποκλίσεις που εµφανίζονται στα ποσοστά του οπλισµού που
υπολογίστηκαν µε τις 8 προτεινόµενες µεθόδους εξαρτώνται από την
εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση.
Για να διευκολυνθεί η σύγκριση των µεθόδων ορίστηκε το Ποσοστό
Απόκλισης (ΠΑ,i) των αποτελεσµάτων της µεθόδου i ως προς τη µέθοδο
αναφοράς ΜΤακρ (σχέση 6.2), η οποία χρησιµοποιεί τις ταυτόχρονες τιµές των
Ν, Μη, Mξ (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική δύναµη) που αντιστοιχούν στη
µέγιστη και στην ελάχιστη ορθή τάση στα άκρα κάθε διατοµής και λαµβάνει
υπόψη όλες τις γωνίες διέγερσης.
A s,i − A s,MTακρ
ΠA,i = ⋅ 100 (6.2)
A s,MTακρ
όπου: As,i ή (As,ΜΤακρ) είναι το εµβαδό του διαµήκους οπλισµού που προέκυψε
µε χρήση της µεθόδου i ή (ΜΤακρ).
Επιπλέον, για κάθε διατοµή και σεισµική διέγερση ορίστηκε το Μέγιστο
Ποσοστό Απόκλισης (ΜΠΑ), το οποίο δίνεται από τη σχέση 6.3:
(6.3)
max A s − min A s
MΠA = ⋅ 100
min A s

όπου: maxAs είναι το εµβαδό του διαµήκους οπλισµού, το οποίο προέκυψε µε

χρήση της µεθόδου που οδηγεί στα δυσµενέστερα αποτελέσµατα
(µεγάλη απαίτηση σε οπλισµό) για την εκάστοτε διατοµή και
minAs είναι το εµβαδό του διαµήκους οπλισµού, το οποίο προέκυψε µε
χρήση της µεθόδου που οδηγεί στα ευµενέστερα αποτελέσµατα (µικρή
απαίτηση σε οπλισµό) για την εκάστοτε διατοµή.
Στα σχήµατα 6.6-6.53 απεικονίζονται ενδεικτικά ιστογράµµατα µε τα
ποσοστά του διαµήκους οπλισµού, καθώς και µε τα ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0,
Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) που προέκυψαν µε τη βοήθεια των 8
προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν τόσο σε
έδαφος Α όσο και σε έδαφος Β. Τα διαγράµµατα των εν λόγω σχηµάτων
αφορούν στις παρακάτω διατοµές:
Στύλοι: C5άνω (κτίριο µε es=0.2), C8κάτω (κτίριο µε es=0.1), C11κάτω
(κτίριο µε es=0), C12κάτω (κτίριο µε es=0.2), C12άνω (κτίριο µε es=0.2),
C14άνω (κτίριο µε es=0.2).
∆ιευκρινίζεται ότι οι χαρακτηρισµοί «κάτω» και «άνω» αναφέρονται στον
πόδα και την κεφαλή του στύλου αντιστοίχως.
∆οκοί: BX3τέλος (κτίριο µε es=0.1), BX7αρχή (κτίριο µε es=0.2), BX10αρχή
(κτίριο µε es=0), BX12τέλος (κτίριο µε es=0), BY3τέλος (κτίριο µε es=0.1),
BY6τέλος (κτίριο µε es=0).
∆ιευκρινίζεται ότι για τις δοκούς που είναι παράλληλες προς τον άξονα X
του κτιρίου (σχήµα 6.1) οι χαρακτηρισµοί «αρχή» και «τέλος» αναφέρονται
στο άκρο της δοκού µε τη µικρότερη και µεγαλύτερη τετµηµένη αντιστοίχως,
ενώ για τις δοκούς που είναι παράλληλες προς τον άξονα Y του κτιρίου οι
χαρακτηρισµοί «αρχή» και «τέλος» αναφέρονται στο άκρο της δοκού µε τη
µικρότερη και µεγαλύτερη τεταγµένη αντιστοίχως.
Για τα πλήρη αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να ανατρέξει στο
παράρτηµα Α της παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται στο CD που
συνοδεύει την εργασία.
Πρέπει να τονιστεί ότι, όπως προαναφέρθηκε, για κάποιες καταγραφές και
κάποιες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης
προέκυψε µικρός αριθµός διατοµών µε ποσοστά οπλισµού που βρίσκονται έξω
από τα όρια που θέτει ο ΕΚΟΣ 2000. Παρόλ’ αυτά, θεωρήθηκε σκόπιµη η
παρουσίαση των αποτελεσµάτων χωρίς να λαµβάνεται υπόψη ο παραπάνω
περιορισµός, ώστε να καταστεί σαφέστερη η σύγκριση των µεθόδων επιλογής
των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Επίσης, αναφορικά µε τις
δοκούς, σηµειώνεται ότι στα διαγράµµατα των αποτελεσµάτων απεικονίζεται
µόνο ο απαιτούµενος άνω διαµήκης οπλισµός στα στηρίγµατα. Η παρουσίαση

του κάτω διαµήκους οπλισµού δε θεωρήθηκε σκόπιµη, καθώς στην

πλειοψηφία των διατοµών που διαστασιολογήθηκαν προέκυψαν πολύ µικρά
ποσοστά του εν λόγω οπλισµού, κάτι που καθιστά µη αξιόπιστη την εξαγωγή
συγκριτικών συµπερασµάτων.
Επιπλέον, στο παρόν κεφάλαιο παρατίθενται και τα εξής διαγράµµατα:
• Στα σχήµατα 6.54-6.59 απεικονίζεται ο µέσος όρος του διαµήκους
οπλισµού για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου για κάθε σεισµική
διέγερση.
οπλισµού των στύλων για κάθε διατοµή για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις
που λήφθηκαν υπόψη στην παρούσα διατριβή.
• Στα σχήµατα 6.66-6.71 απεικονίζεται ο µέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0,
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τις διατοµές όλων των
στύλων του κτιρίου για κάθε σεισµική διέγερση.
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) των στύλων για κάθε
διατοµή για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που λήφθηκαν υπόψη στην
παρούσα διατριβή.
οπλισµού για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου για κάθε σεισµική
διέγερση.
οπλισµού των δοκών για κάθε διατοµή για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις
που λήφθηκαν υπόψη στην παρούσα διατριβή.
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τις διατοµές όλων των δοκών του
κτιρίου για κάθε σεισµική διέγερση.
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) των δοκών για κάθε διατοµή για όλες τις
σεισµικές διεγέρσεις που λήφθηκαν υπόψη στην παρούσα διατριβή.
οπλισµού για όλες τις διατοµές του κτιρίου και τις σεισµικές διεγέρσεις που
λήφθηκαν υπόψη στην παρούσα διατριβή.
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ για τους στύλους και
i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30 για τις δοκούς) για όλες τις
διατοµές του κτιρίου και τις σεισµικές διεγέρσεις που λήφθηκαν υπόψη
στην παρούσα διατριβή.

• Στα σχήµατα 6.106-6.107 απεικονίζεται η ελάχιστη τιµή του ΠΑ,i

(i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ για τους στύλους
και i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30 για τις δοκούς) για όλες τις
• Στα σχήµατα 6.108-6.109 απεικονίζεται η µέγιστη τιµή του ΠΑ,i
(i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ για τους στύλους
και i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30 για τις δοκούς) για όλες τις
• Στα σχήµατα 6.110-6.115 απεικονίζονται οι µέγιστες τιµές των ΜΠΑ για
όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Εφαρµογή των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης σε κτίρια Ο/Σ και συγκριτική αξιολόγηση 117
των αποτελεσµάτων
80
Μ∆ταυτ0 Μ∆ακρ0 Μ∆απόλ0 ΜΤακρ0
70
Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ ΜΤακρ
Π οσοστό οπλισµού (‰ )
60
50
40
30
20
10
0
Νο1 Νο2 Νο3 Νο4 Νο5 Νο6 Νο7 Νο8 Νο9 Νο10 Νο11 Νο12 Νο13 Νο14 Νο15 Νο16 Νο17 Νο18 Νο19 Νο20 Νο21 Νο22 Νο23 Νο24 Νο25
Σεισµική διέγερση
Σχήµα 6.6: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C5άνω (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος
Α.
80
70 Μ∆ταυτ0 Μ∆ακρ0 Μ∆απόλ0 ΜΤακρ0

Π οσοστό οπλισµού (‰ )
60 Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ ΜΤακρ
50
40
30
20
10
0
Νο1 Νο2 Νο3 Νο4 Νο5 Νο6 Νο7 Νο8 Νο9 Νο10 Νο11 Νο12 Νο13 Νο14 Νο15 Νο16
Σχήµα 6.7: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C5άνω (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος
B.

80
Ποσοστό απόκλισης ω ς προς
60
τη µέθοδο ΜΤακρ (% )
40
20
0
-20
-40
Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ
-60
Σχήµα 6.8: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τη διατοµή C5άνω (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α.
80
60
40
20
0
-20
-40 Μ∆ταυτ0 Μ∆ακρ0 Μ∆απόλ0 ΜΤακρ0

-60
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος B.

50

40
Ποσοστό οπ λισµού (‰ )
30
20
10
0
Σχήµα 6.10: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C8κάτω (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος Α.
50
Ποσοστό οπλισµού (‰ )
30
20
10
0
έδαφος B.

80
Ποσοστό απόκλισης ως προς
60 Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ

40
20
0
-20
-40
-60
Σχήµα 6.12: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τη διατοµή C8κάτω (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές
ης ς ρ ς ηµ ρ
80
60
40
20
0
-20
-40
-60 Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ

70

60
Ποσοστό οπλισµού (‰)
50
40
30
20
10
0
Σχήµα 6.14: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C11κάτω (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος Α.
70
60
50
40
30
20
10
0
Σχήµα 6.15: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C11κάτω (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος B.

80
60
40
20
0
-20
-40
Σχήµα 6.16: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τη διατοµή C11κάτω (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές
80
60
40
20
0
-20

-40
-60
Σχήµα 6.17: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τη διατοµή C11κάτω (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές

50

30
20
10
0
έδαφος Α.
50

30
20
10
0
έδαφος B.

80
60

40
20
0
-20
-40
-60
-80
80
60

40
20
0
-20
-40
-60
-80

40

30
20
10
0
Σχήµα 6.22: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C12άνω (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος Α.
40

20
10
0
Σχήµα 6.23; Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C12άνω (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος B.

80
60

40
20
0
-20
-40
-60
-80
80
60

40
20
0
-20
-40
-60
-80

60
50
40
30
20
10
0
έδαφος Α.
60

50

40
30
20
10
0
έδαφος B.

60
40
20
0
-20

-60
60
40
20
0
-20
-40
-60

7 Μ∆ταυτ0-Μ∆ακρ0-ΜΤακρ0 Μ∆απόλ0
Μ30 Μ∆ταυτ-Μ∆ακρ-ΜΤακρ
6
0
Σχήµα 6.30: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
σε έδαφος Α.
6
0
Σχήµα 6.31: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος Β.

20
0
-20
-40
-60
Μ∆ταυτ0-Μ∆ακρ0-ΜΤακρ0 Μ∆απόλ0 Μ30

-80
Σχήµα 6.32: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος Α.
20
0
-20
-40
-60
-80
Σχήµα 6.33: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος B.

7
6
5
4
3
2
1
0
Σχήµα 6.34: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ7αρχή (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
9
Μ∆ταυτ0-Μ∆ακρ0-ΜΤακρ0 Μ∆απόλ0
8
7
6
3
2
0
Σχήµα 6.35: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ7αρχή (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
σε έδαφος Β.

10
0
-10
-20
-30
-40
-50
-60 Μ∆ταυτ0-Μ∆ακρ0-ΜΤακρ0 Μ∆απόλ0 Μ30
-70
Σχήµα 6.36: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ7αρχή (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
10
0
-10
-20
-30
-40
-50
-70
Σχήµα 6.37: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ7αρχή (κτίριο µε es=0.2) για τις σεισµικές διεγέρσεις που

8
7 Μ30 Μ∆ταυτ-Μ∆ακρ-ΜΤακρ
0
Σχήµα 6.38: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ10αρχή (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
8
0
Σχήµα 6.39: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ10αρχή (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν

0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-70
Σχήµα 6.40: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ10αρχή (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-70
Σχήµα 6.41: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ10αρχή (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που

8
0
Σχήµα 6.42: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ12τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
8
0
Σχήµα 6.43: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΧ12τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν

0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-70
Σχήµα 6.44: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ12τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-70
Σχήµα 6.45: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΧ12τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που

10
8
7
6
5
4
3
2
1
0
Σχήµα 6.46: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΥ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
0
Σχήµα 6.47: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΥ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος Β.

0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-80
Σχήµα 6.48: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΥ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
0
-10
-20
-30
-40
-50
-60

-80
Σχήµα 6.49: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΥ3τέλος (κτίριο µε es=0.1) για τις σεισµικές διεγέρσεις που

0
Σχήµα 6.50: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΥ6τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν
0
Σχήµα 6.51: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής ΒΥ6τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν

0
-10
-20
-30
-40
-50
-60
-70
-80
Σχήµα 6.52: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΥ6τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που
0
-10
-20
-30
-40
-50
-60

-80
Σχήµα 6.53: Τιµές των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τη διατοµή ΒΥ6τέλος (κτίριο µε es=0) για τις σεισµικές διεγέρσεις που

60

50
40
30
20
10
0
Σχήµα 6.54: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις
που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
µ µή ς µ
60
40
30
20
10
0
Σχήµα 6.55: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις
που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

60

50
40
30
20
10
0
Σχήµα 6.56: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0.1 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις
60
40
30
20
10
0

60
40
30
20
10
0
60
50
40
30
20
10
0

50
30
20
10
0
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
∆ιατοµή στύλου
Σχήµα 6.60: Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού σε κάθε διατοµή των στύλων για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο
µε es=0).
50

40
30
20
10
0
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
Σχήµα 6.61: Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού σε κάθε διατοµή των στύλων για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο
µε es=0).

50
40
30
20
10
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
µε es=0.1).
µ µή ς µ
50
40
30
20
10
0
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
µε es=0.1).


50
40
30
20
10
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
µε es=0.2).
50
40
30
20
10
0
C1άνω
C2άνω
C3άνω
C4άνω
C5άνω
C6άνω
C7άνω
C8άνω
C9άνω
C10άνω
C11άνω
C12άνω
C13άνω
C14άνω
C15άνω
C16άνω
C1κάτω
C2κάτω
C3κάτω
C4κάτω
C5κάτω
C6κάτω
C7κάτω
C8κάτω
C9κάτω
C10κάτω
C11κάτω
C12κάτω
C13κάτω
C14κάτω
C15κάτω
C16κάτω
µε es=0.2).

80
60
40
20
0
-20
-40
Σχήµα 6.66: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0
για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).

80
Ποσοστό απόκλισης ως προς τη
60
µέθοδο ΜΤακρ (%)
40
20
0
-20
-40
Σχήµα 6.67: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0
για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

60
40
20
0
-20

Σεισµική διέγερση Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ
Σχήµα 6.68: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για τις διατοµές όλων των στύλων του κτιρίου µε es=0.1
60
40
20
0
-20

-40

60
40
20
0
-20

-60
60
40
20
0
-20

-40

80
60
40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20
-40
Σχήµα 6.72: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) σε κάθε διατοµή των στύλων για όλες τις σεισµικές
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0).
80
60
40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20
-40
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0).


40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20
-40
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.1).
60
40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20

διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.1).


40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20
-40
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.2).

40
20
0
C1κάτω
C1άνω
C2κάτω
C2άνω
C3κάτω
C3άνω
C4κάτω
C4άνω
C5κάτω
C5άνω
C6κάτω
C6άνω
C7κάτω
C7άνω
C8κάτω
C8άνω
C9κάτω
C9άνω
C10κάτω
C10άνω
C11κάτω
C11άνω
C12κάτω
C12άνω
C13κάτω
C13άνω
C14κάτω
C14άνω
C15κάτω
C15άνω
C16κάτω
C16άνω
-20
-40
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.2).

7
0
Σχήµα 6.78: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
5
0
Σχήµα 6.79: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που
καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

7
0
Σχήµα 6.80: Μέσος όρος διαµήκους οπλισµού για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0.1 για κάθε σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις
5
0

7
0
5
0

Ποσοστό οπλισµού (‰) Ποσοστό οπλισµού (‰)
0
1
2
3
4
5
6
0
1
2
3
4
5
6
BX1αρχή BX1αρχή
BX1τέλος BX1τέλος
Σχήµα 6.85:
Σχήµα 6.84:
∆ιδακτορική ∆ιατριβή
µε es=0).
µε es=0).
µ
µ
BY1αρχή BY1αρχή
µή
µή
BY1τέλος BY1τέλος
ς
ς
µ
µ
Μ30
Μ30
Μ∆ταυτ0-Μ∆ακρ0-ΜΤακρ0
Μ∆απόλ0
Μ∆απόλ0
Μ∆ταυτ-Μ∆ακρ-ΜΤακρ
Κωνσταντίνος Κωστινάκης
Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού σε κάθε διατοµή των δοκών για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο
Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού σε κάθε διατοµή των δοκών για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο
0
1
2
3
4
5
6
7
0
1
2
3
4
5
6
7
Σχήµα 6.87:
Σχήµα 6.86:
µε es=0.1).
µε es=0.1).
Μ30
Μ30
Μ∆απόλ0
Μ∆απόλ0
0
1
2
3
4
5
6
7
0
1
2
3
4
5
6
7
Σχήµα 6.89:
Σχήµα 6.88:
µε es=0.2).
µε es=0.2).
Μ30
Μ30
Μ∆απόλ0
Μ∆απόλ0
0
-10
-20
-30
-40
Σχήµα 6.90: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική
διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
0
-10
-20
-30

-40
Σχήµα 6.91: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0 για κάθε σεισµική
διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

0
Ποσοστό απόκλισης ω ς προς τη
-10
µέθοδο ΜΤακρ (% )
-20
-30
-40
Σχήµα 6.92: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για τις διατοµές όλων των δοκών του κτιρίου µε es=0.1 για κάθε
σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
0
-10
-20
-30

-40
σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

0
-10
-20
-30
-40
σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
0
-10
-20
-30

-40
σεισµική διέγερση (σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

Ποσοστό απόκλισης ως προς τη Ποσοστό απόκλισης ως προς τη
µέθοδο ΜΤακρ (%) µέθοδο ΜΤακρ (%)
-40
-30
-20
-10
0
-40
-30
-20
-10
0
Σχήµα 6.97:
Σχήµα 6.96:
καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0).
καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0).

Μ∆απόλ0
Μ30
Σεισµική διέγερση BY2αρχή BY2αρχή

Μ∆απόλ0
Μ30
Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) σε κάθε διατοµή των δοκών για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που
-40
-30
-20
-10
0
-40
-30
-20
-10
0
BX1αρχή
Σχήµα 6.99:
Σχήµα 6.98:
BX1αρχή
BX1τέλος
BX1τέλος
BX2αρχή
BX2αρχή
BX2τέλος
BX2τέλος
BX3αρχή
BX3αρχή
BX3τέλος
BX3τέλος
BX4αρχή
BX4αρχή
BX4τέλος
BX4τέλος
BX5αρχή
BX5αρχή
BX9τέλος
καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.1).
καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.1).

BX9τέλος
Μ∆απόλ0
Μ30
Σεισµική διέγερση BY2αρχή BY2αρχή

Μ∆απόλ0
Μ30
µέθοδο ΜΤακρ (%) Ποσοστό απόκλισης ως προς τη
-40
-30
-20
-10
0
-40
-30
-20
-10
0
BX1αρχή
BX1αρχή
BX1τέλος
BX1τέλος
BX2αρχή
BX2αρχή
BX2τέλος
BX2τέλος
BX3αρχή
BX3αρχή
BX3τέλος
BX3τέλος
BX4αρχή
BX4αρχή
BX4τέλος
BX4τέλος
BX5αρχή
BX5αρχή
BX5τέλος
BX5τέλος
BX6αρχή
BX6αρχή
BX6τέλος
BX6τέλος
BX7αρχή
BX7αρχή
BX7τέλος
BX7τέλος
BX8αρχή
BX8αρχή
BX8τέλος
BX8τέλος
Μ∆απόλ0
BX9αρχή
BX9αρχή
BX9τέλος
καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.2).
καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.2).

BX9τέλος
BX10αρχή
BX10αρχή
BX10τέλος
BX10τέλος
Μ30
BX11αρχή
BX11αρχή
BX11τέλος
BX11τέλος
Μ∆απόλ0
Μ30
BY11αρχή
BY11αρχή
BY11τέλος
BY11τέλος
BY12αρχή
BY12αρχή
BY12τέλος
BY12τέλος
Σχήµα 6.101: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) σε κάθε διατοµή των δοκών για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που
Σχήµα 6.100: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) σε κάθε διατοµή των δοκών για όλες τις σεισµικές διεγέρσεις που

40
30
20
10
έδαφος Α έδαφος Β έδαφος Α έδαφος Β έδαφος Α έδαφος Β

κτίριο µε es=0 κτίριο µε es=0.1 κτίριο µε es=0.2
Σχήµα 6.102: Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού για όλους τους στύλους και τις σεισµικές διεγέρσεις.
0
Σχήµα 6.103: Μέσος όρος του διαµήκους οπλισµού για όλες τις δοκούς και τις σεισµικές διεγέρσεις.

Ποσοστό απόκλισης ως προς τη µέθοδο ΜΤακρ

40
20
(%)
-20
-40
Σχήµα 6.104: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για όλους τους στύλους και τις σεισµικές διεγέρσεις.
0
(%)
-20
-40
Σχήµα 6.105: Μέσος όρος των ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για όλες τις δοκούς και τις σεισµικές διεγέρσεις.

60
40
20
0
(%)
-20
-40
-60
-80

Σχήµα 6.106: Ελάχιστη τιµή του ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για όλους τους στύλους και τις σεισµικές διεγέρσεις.
-20
(%)
-40
-60

-80
Σχήµα 6.107: Ελάχιστη τιµή του ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για όλες τις δοκούς και τις σεισµικές διεγέρσεις.

120
100 Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ
80
60
(%)
40
20
0
Σχήµα 6.108: Μέγιστη τιµή του ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0, Μ30, Μ∆ταυτ και Μ∆ακρ) για όλους τους στύλους και τις σεισµικές διεγέρσεις.
20
(%)
-20
Σχήµα 6.109: Μέγιστη τιµή του ΠΑ,i (i=Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) για όλες τις δοκούς και τις σεισµικές διεγέρσεις.

300
Μέγιστο ποσοστό απόκλισης
250
Στύλοι
200 ∆οκοί
(% )
150
100
50
0
Σχήµα 6.110: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
300
Στύλοι
250
∆οκοί
200
150
(% )
100
50
0
Σχήµα 6.111: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

300
250 Στύλοι
200 ∆οκοί
(% )
150
100
50
0
Σχήµα 6.112: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0.1 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
300
Στύλοι
250
∆οκοί
200
150
(% )
100
50
0
Σχήµα 6.113: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0.1 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

450
400
Στύλοι
350
300 ∆οκοί
250
(% )
200
150
100
50
0
Σχήµα 6.114: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0.2 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α).
450
400 Στύλοι
350
∆οκοί
300
250
(% )
200
150
100
50
0
Σχήµα 6.115: Μέγιστες τιµές των ΜΠΑ για όλους τους στύλους και τις δοκούς του κτιρίου µε es=0.2 (διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β).

6.4.1.2 Υποστυλώµατα
Από τη µελέτη των διαγραµµάτων διαπιστώνεται ότι ο απαιτούµενος
διαµήκης οπλισµός που προκύπτει από την εφαρµογή µιας συγκεκριµένης
µεθόδου επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης εξαρτάται από
τη διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση
(σχήµατα 6.6-6.29 και 6.54-6.77). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο µέσος όρος
των ποσοστών οπλισµού που προέκυψε από τη χρήση της µεθόδου Μ∆ακρ για
όλες της διατοµές των στύλων του κτιρίου µε es=0.1 είναι 15.4‰ και
57.2‰ για τις καταγραφές Νο7 και Νο11 (έδαφος Α) αντιστοίχως (σχήµα
6.56). Επίσης, ο µέσος όρος των ποσοστών οπλισµού για όλες της διατοµές
των στύλων του κτιρίου µε es=0.2 που προέκυψε από τη χρήση της µεθόδου
ΜΤακρ0 είναι 9.8‰ και 36.1‰ για τις καταγραφές Νο7 και Νο24 (έδαφος Α)
αντιστοίχως (σχήµα 6.58). Η επίδραση της εκκεντρότητας µάζας στις τιµές
του απαιτούµενου οπλισµού µπορεί να είναι σηµαντική για κάποιες σεισµικές
διεγέρσεις, όπως για παράδειγµα στην περίπτωση της καταγραφής Νο17
(έδαφος Α), όπου, όπως φαίνεται στα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.54 και
6.58, ο µέσος όρος του οπλισµού των στύλων που υπολογίστηκε µε τις
µεθόδους Μ∆ταυτ0 και ΜΤακρ0 προκύπτει περίπου διπλάσιος για το συµµετρικό
κτίριο (es=0) σε σχέση µε το κτίριο µε es=0.2. Ωστόσο, υπάρχουν σεισµικές
καταγραφές, η εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε µεγαλύτερο οπλισµό για το
κτίριο µε es=0.2 [καταγραφής Νο24 (έδαφος Α)].
Επιπλέον, ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός των στύλων επηρεάζεται
σηµαντικά από τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Οι αποκλίσεις στα ποσοστά οπλισµού που υπολογίστηκαν
µε τις διαφορετικές µεθόδους µπορούν να εµφανίσουν µεγάλες τιµές.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το ποσοστό του οπλισµού για τη διατοµή C11κάτω
του κτιρίου µε es=0 υπό τη δράση της σεισµικής καταγραφής Νο11 (έδαφος
Β) (σχήµα 6.15) προέκυψε 26.19‰ και 10.15‰ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη των µεθόδων Μ∆ακρ και Μ30
αντιστοίχως, δηλαδή η απόκλιση που παρατηρήθηκε µεταξύ των παραπάνω
ποσοστών ήταν 158%. Οµοίως, το ποσοστό του οπλισµού για τη διατοµή
C8κάτω του κτιρίου µε es=0.1 υπό τη δράση της καταγραφής Νο17 (έδαφος
Α) (σχήµα 6.10) προέκυψε 27.56‰ και 9.77‰ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη των µεθόδων Μ∆ακρ και Μ∆ταυτ0
αντιστοίχως (απόκλιση: 182%), ενώ το ποσοστό του οπλισµού για τη
διατοµή C5άνω του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της καταγραφής Νο6
(έδαφος Β) (σχήµα 6.7) προέκυψε 33.49‰ και 10.10‰ όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη των µεθόδων
Μ∆ακρ και Μ∆ταυτ0 αντιστοίχως (απόκλιση: 232%). Ωστόσο, υπάρχουν

περιπτώσεις που οι διαφορετικές µέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών

διαστασιολόγησης οδηγούν σε ποσοστά οπλισµού που δε διαφέρουν
σηµαντικά µεταξύ τους, όπως στην περίπτωση της διατοµής C5άνω του
κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της διέγερσης Νο2 (έδαφος Β) (σχήµα 6.7),
καθώς και της διατοµής C12κάτω του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της
διέγερσης Νο12 (έδαφος Β) (σχήµα 6.19).
Από τη µελέτη των σχηµάτων 6.110-6.115 διαπιστώνει κανείς ότι τα
ΜΠΑ, οι τιµές των οποίων µπορούν να είναι σηµαντικές (ως και 158.1% για
το κτίριο µε es=0, 206.1% για το κτίριο µε es=0.1 και 423.1% για το κτίριο
µε es=0.2), εξαρτώνται τόσο από την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου [π.χ. η
µέγιστη τιµή του ΜΠΑ των στύλων για τη διέγερση Νο11 (έδαφος Α) είναι
98.4% και 310.8% για τα κτίρια µε es=0 και es=0.2 αντιστοίχως] όσο και
από τη σεισµική διέγερση [π.χ. η µέγιστη τιµή του ΜΠΑ των στύλων για το
κτίριο µε es=0.2 είναι 423.1% και 81.0% για τις σεισµικές διεγέρσεις Νο17
και Νο6 (έδαφος Α) αντιστοίχως].
Αναφορικά µε την κατάταξη των προτεινόµενων µεθόδων σε σχέση µε το
ποσοστό του απαιτούµενου οπλισµού που προκύπτει από την εφαρµογή
τους, το γενικό συµπέρασµα που εξάγεται από το σύνολο των διαγραµµάτων
που απεικονίζονται στα σχήµατα του παρόντος κεφαλαίου και του
παραρτήµατος Α είναι ότι η µέθοδος Μ∆ακρ οδηγεί σε κάθε περίπτωση στα
δυσµενέστερα αποτελέσµατα. Επίσης, όπως φαίνεται από το σχήµα 6.102, η
εφαρµογή της µεθόδου Μ∆ακρ οδηγεί σε ελαφρώς χαµηλότερα ποσοστά
οπλισµού για τις καταγραφές σε έδαφος Β.
Είναι αξιοσηµείωτο ότι η µέθοδος Μ∆ακρ µπορεί να οδηγήσει σε ποσοστά
οπλισµού µεγαλύτερα από εκείνα της µεθόδου ΜΤακρ κατά µέσο όρο κατά
54% για το κτίριο µε es=0 (έδαφος Α και Β), 41% για το κτίριο µε es=0.1
(έδαφος Α και Β), καθώς και 30% και 35% για το κτίριο µε es=0.2 και τις
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α και Β αντιστοίχως (σχήµα
6.104). Από τα σχήµατα 6.104 και 6.106 µπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα
ΠΑ,Μ∆ακρ µειώνονται µε την αύξηση της εκκεντρότητας µάζας του κτιρίου,
κάτι που υποδηλώνει ότι τα ποσοστά οπλισµού που δίνει η Μ∆ακρ
προσεγγίζουν όλο και περισσότερο αυτά της ΜΤακρ. Επιπλέον, µελετώντας
κανείς τα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.66-6.77 καταλήγει στο συµπέρασµα
ότι οι τιµές των ΠΑ,Μ∆ακρ επηρεάζονται τόσο από τη σεισµική διέγερση όσο και
από τη διατοµή, ενώ αυτή η επίδραση γίνεται εντονότερη µε την αύξηση της
εκκεντρότητας µάζας του κτιρίου.
Οι µέθοδοι που δίνουν τα µικρότερα ποσοστά οπλισµού είναι οι Μ∆ταυτ0,
ΜΤακρ0 και Μ30 (σχήµα 6.102). Από τις εν λόγω µεθόδους οι δύο πρώτες
οδηγούν σε ποσοστά οπλισµού που διαφέρουν πολύ λίγο µεταξύ τους, κάτι

που είναι εµφανές σε όλα τα διαγράµµατα που παρατίθενται τόσο στο παρόν
κεφάλαιο όσο και στο παράρτηµα Α της διατριβής.
Από τα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.104 και 6.106 διαπιστώνεται ότι οι
µέθοδοι Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0 υποεκτιµούν τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό στη
συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων σε σχέση µε τον οπλισµό που
προκύπτει από την εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ. Αυτή η
υποεκτίµηση, η οποία φαίνεται να αυξάνεται µε τη αύξηση της
εκκεντρότητας µάζας του κτιρίου, µπορεί να φτάσει ως και 35.5% (µέθοδος
ΜΤακρ0) για το κτίριο µε es=0, 57.3% (µέθοδοι Μ∆ταυτ0 και ΜΤακρ0) για το
κτίριο µε es=0.1 και 78.0% (µέθοδος Μ∆ταυτ0) για το κτίριο µε es=0.2.
Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που τα ΠΑ,Μ∆ταυτ0 και ΠΑ,ΜΤακρ0 προκύπτουν
θετικά, όπως φαίνεται από το διάγραµµα του σχήµατος 6.108 [π.χ. διατοµή
C12κάτω του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της καταγραφής Νο4 (έδαφος
Β) (σχήµα 6.19)]. Επίσης, τα σχήµατα 6.66-6.77 φανερώνουν ότι τα
ΠΑ,Μ∆ταυτ0 και ΠΑ,ΜΤακρ0 επηρεάζονται σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή,
ενώ δεν επηρεάζονται έντονα από τη διατοµή.
Σχετικά µε τη µέθοδο Μ30, από τη µελέτη του συνόλου των
αποτελεσµάτων διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οδηγεί σε
µεγάλα ποσοστά (σχήµα 6.26, σεισµική διέγερση Νο11) και άλλες που δίνει
µικρά ποσοστά οπλισµού (σχήµα 6.26, σεισµική διέγερση Νο20). Ωστόσο, η
θεώρηση του µέσου όρου του οπλισµού για όλους τους στύλους και όλες τις
καταγραφές οδηγεί στο συµπέρασµα ότι τα ποσοστά οπλισµού που
προκύπτουν από τη µέθοδο Μ30 είναι µικρά σε σχέση µε τις περισσότερες
από τις υπόλοιπες προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης (σχήµα 6.102).
Ανάλογα συµπεράσµατα µε αυτά που ισχύουν για τις µεθόδους Μ∆ταυτ0
και ΜΤακρ0 προκύπτουν και για τις τιµές των ΠΑ,Μ30. Πρέπει, ωστόσο, να
αναφερθεί ότι η µέθοδος Μ30 είναι δυνατό να οδηγήσει σε σηµαντικά ΠΑ,Μ30
[π.χ. διατοµή C12κάτω του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της καταγραφής
Νο4 (έδαφος Β) (σχήµα 6.21)], σε αντίθεση µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ0 και
ΜΤακρ0.
Όσον αφορά στις υπόλοιπες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης, από τα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.102 και 6.104
εξάγεται το συµπέρασµα ότι οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 και Μ∆απόλ0 οδηγούν συνήθως
σε παρόµοια αποτελέσµατα, µε τα ποσοστά οπλισµού που προκύπτουν από
τη χρήση της µεθόδου Μ∆ακρ0 να υπολείπονται σε κάθε περίπτωση των
αντίστοιχων ποσοστών της Μ∆απόλ0. Οµοίως, τα ποσοστά οπλισµού που
υπολογίστηκαν µε βάση τις µεθόδους ΜΤακρ και Μ∆ταυτ εµφανίζουν πολύ
µικρές διαφορές, ωστόσο δεν µπορεί να εξαχθεί κάποιο γενικό συµπέρασµα

σχετικά µε τη µέθοδο που οδηγεί πάντοτε στα δυσµενέστερα αποτελέσµατα.

Οι µέσες τιµές των ΠΑ,Μ∆ταυτ (σχήµα 6.104) φανερώνουν ότι στις
περισσότερες περιπτώσεις η εφαρµογή της εν λόγω µεθόδου δίνει µικρότερα
ποσοστά διαµήκους οπλισµού από αυτά που προκύπτουν από τη χρήση της
ΜΤακρ, χωρίς όµως να αποκλείονται και οι περιπτώσεις που συµβαίνει το
αντίθετο [π.χ. διατοµή C12κάτω του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της
καταγραφής Νο4 (έδαφος Β) (σχήµα 6.19)].
Συγκρίνοντας τις µεθόδους Μ∆απόλ0 και ΜΤακρ µπορεί κανείς να
συµπεράνει ότι δεν παρατηρείται κάποια γενική τάση αναφορικά µε τη
µέθοδο που δίνει τα δυσµενέστερα αποτελέσµατα για το κτίριο µε es=0.2,
ενώ για τα άλλα δύο κτίρια φαίνεται ότι η µέθοδος Μ∆απόλ0 οδηγεί σε
µεγαλύτερα ποσοστά οπλισµού στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Από τα
σχήµατα 6.106 και 6.108 διαπιστώνεται ότι υπάρχουν διατοµές και σεισµικές
διεγέρσεις για τις οποίες η µέθοδος Μ∆απόλ0 µπορεί είτε να υπερεκτιµήσει (ως
και 56.2% για το κτίριο µε es=0, 63.9% για το κτίριο µε es=0.1 και 79.8%
για το κτίριο µε es=0.2) είτε να υποεκτιµήσει (ως και 7.3% για το κτίριο µε
es=0, 31.1% για το κτίριο µε es=0.1 και 54.5% για το κτίριο µε es=0.2) τον
απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε τον οπλισµό που προκύπτει από
την εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι οι
τιµές του ΠΑ,Μ∆απόλ0 είναι -53.6% και 40.5% για τη διατοµή C12κάτω του
κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση των καταγραφών Νο11 και Νο16 (έδαφος Α)
αντιστοίχως (σχήµα 6.20). Επισηµαίνεται ακόµα ότι οι τιµές των ΠΑ,Μ∆απόλ0
εµφανίζονται µικρότερες µε την αύξηση της εκκεντρότητας µάζας (σχήµατα
6.66-6.77, 6.104), ενώ φαίνεται ότι επηρεάζονται σηµαντικά τόσο από τη
σεισµική διέγερση (σχήµατα 6.66-6.71) όσο και από τη διατοµή. (σχήµατα
6.72-6.77).
6.4.1.3 ∆οκοί
Από τη µελέτη των διαγραµµάτων διαπιστώνεται ότι ο απαιτούµενος
διαµήκης οπλισµός που προκύπτει από την εφαρµογή µιας συγκεκριµένης
µεθόδου επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης εξαρτάται από
τη διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση
(σχήµατα 6.30-6.53 και 6.78-6.101). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο µέσος
όρος των ποσοστών οπλισµού που προέκυψε από τη χρήση της µεθόδου
Μ∆ακρ για όλες της διατοµές των δοκών του κτιρίου µε es=0 είναι 2.6‰ και
5.8‰ για τις καταγραφές Νο7 και Νο11 (έδαφος Α) αντιστοίχως (σχήµα
6.78). Η επίδραση της εκκεντρότητας µάζας στις τιµές του απαιτούµενου
οπλισµού µπορεί να είναι σηµαντική για κάποιες σεισµικές διεγέρσεις, όπως
για παράδειγµα στην περίπτωση της καταγραφής Νο21 (έδαφος Α), όπου,

όπως φαίνεται στα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.78 και 6.82, ο µέσος όρος
του οπλισµού των δοκών που υπολογίστηκε µε τη µέθοδο Μ∆ακρ προκύπτει
44.7% µεγαλύτερος για το συµµετρικό κτίριο (es=0) σε σχέση µε το κτίριο
µε es=0.2. Ωστόσο, υπάρχουν σεισµικές καταγραφές, η εφαρµογή των
οποίων οδηγεί σε µεγαλύτερο οπλισµό για το κτίριο µε es=0.2 [καταγραφής
Νο24 (έδαφος Α)].
Επιπλέον, ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός των δοκών επηρεάζεται
διαστασιολόγησης. Πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι οι µέθοδοι Μ∆ταυτ0,
Μ∆ακρ0 και ΜΤακρ0, καθώς και οι µέθοδοι Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ οδηγούν στα
ίδια ποσοστά οπλισµού για τις δοκούς, καθώς ο απαιτούµενος διαµήκης
οπλισµός τους καθορίζεται µόνο από ένα εντασιακό µέγεθος (ροπή κάµψης
Μ). Οι αποκλίσεις στα ποσοστά οπλισµού που υπολογίζονται µε τις
διαφορετικές µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης
µπορούν να εµφανίσουν µεγάλες τιµές. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το
ποσοστό του οπλισµού για τη διατοµή ΒY6τέλος του κτιρίου µε es=0 υπό τη
δράση της διέγερσης Νο8 (έδαφος Β) (σχήµα 6.51) προέκυψε 7.5‰ και
2.7‰ όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη
των µεθόδων Μ∆ακρ (ή Μ∆ταυτ ή ΜΤακρ) και Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0)
αντιστοίχως, δηλαδή η απόκλιση που παρατηρήθηκε µεταξύ των παραπάνω
ποσοστών ήταν 178%. Οµοίως, το ποσοστό του οπλισµού για τη διατοµή
ΒΧ7αρχή του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση της διέγερσης Νο11 (έδαφος
Α) (σχήµα 6.34) προέκυψε 7.2‰ και 2.4‰ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη των µεθόδων Μ∆ακρ (ή Μ∆ταυτ ή
ΜΤακρ) και Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0) αντιστοίχως (απόκλιση: 200%).
Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που οι διαφορετικές µέθοδοι επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης οδηγούν σε ποσοστά οπλισµού που
δε διαφέρουν σηµαντικά µεταξύ τους, όπως στην περίπτωση της διατοµής
ΒΧ12τέλος του κτιρίου µε es=0 υπό τη δράση των διεγέρσεων Νο4, Νο6,
Νο7, Νο12, Νο15 και Νο16 (έδαφος Β) (σχήµα 6.43), καθώς και της
διατοµής ΒΥ6τέλος του κτιρίου µε es=0.2 υπό τη δράση των διεγέρσεων
Νο1, Νο3, Νο9, Νο17, Νο18 και Νο25 (έδαφος Α) (σχήµα 6.50).
Από τη µελέτη των σχηµάτων 6.110-6.115 διαπιστώνει κανείς ότι τα
ΜΠΑ, οι τιµές των οποίων µπορούν να είναι σηµαντικές (ως και 285.0% για
το κτίριο µε es=0, 247.1% για το κτίριο µε es=0.1 και 208.1% για το κτίριο
µε es=0.2), εξαρτώνται τόσο από την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου [π.χ. η
µέγιστη τιµή του ΜΠΑ των δοκών για τη διέγερση Νο16 (έδαφος Β) είναι
172.6% και 52.4% για τα κτίρια µε es=0.1 και es=0.2 αντιστοίχως] όσο και
από τη σεισµική διέγερση [π.χ. η µέγιστη τιµή του ΜΠΑ των δοκών για το

κτίριο µε es=0 είναι 29.5% και 285.0% για τις διεγέρσεις Νο2 και Νο10
(έδαφος Β) αντιστοίχως].
τους, το γενικό συµπέρασµα που εξάγεται από το σύνολο των διαγραµµάτων
που απεικονίζονται στα σχήµατα του παρόντος κεφαλαίου και του
παραρτήµατος Α είναι ότι η µέθοδος Μ∆ακρ (ή Μ∆ταυτ ή ΜΤακρ) οδηγεί σε κάθε
περίπτωση στα δυσµενέστερα αποτελέσµατα.
Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός που δίνει η εφαρµογή της Μ∆απόλ0
είναι σε κάθε περίπτωση µεγαλύτερος από τον οπλισµό που προκύπτει µε τη
βοήθεια της µεθόδου Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0). Η απόκλιση στα ποσοστά
οπλισµού των παραπάνω µεθόδων µπορεί να είναι σηµαντική και εξαρτάται
από τη διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική
διέγερση. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το ποσοστό του οπλισµού για τη
διατοµή ΒY6τέλος του κτιρίου µε es=0 υπό τη δράση της διέγερσης Νο4
(έδαφος Α) (σχήµα 6.50) προέκυψε 4.8‰ και 3.1‰ όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τα εντασιακά µεγέθη των µεθόδων
Μ∆απόλ0 και Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0) αντιστοίχως, δηλαδή η απόκλιση που
παρατηρήθηκε µεταξύ των παραπάνω ποσοστών ήταν 54.8%.
Από τα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.105, 6.107 και 6.109 διαπιστώνεται
ότι οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0) και Μ∆απόλ0 σε όλες τις
περιπτώσεις υποεκτιµούν τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε τον
οπλισµό που προκύπτει από την εφαρµογή της µεθόδου Μ∆ακρ (ή Μ∆ταυτ ή
ΜΤακρ). Αυτή η υποεκτίµηση µπορεί να φτάσει ως και 74.0% (µέθοδος
Μ∆ακρ0) για το κτίριο µε es=0, 71.2% (µέθοδος Μ∆ακρ0) για το κτίριο µε
es=0.1 και 67.5% (µέθοδος Μ∆ακρ0) για το κτίριο µε es=0.2. Επίσης, τα
σχήµατα 6.90-6.101 φανερώνουν ότι το ΠΑ,i (µε i= Μ∆ακρ0, Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0
και Μ∆απόλ0) των δοκών επηρεάζεται σηµαντικά τόσο από τη σεισµική
καταγραφή όσο και από τη διατοµή. Κάτι που αξίζει να τονιστεί είναι το
γεγονός ότι τα ΠΑ,i που αναφέρονται στις διεγέρσεις που έχουν καταγραφεί
σε έδαφος Β εµφανίζουν µικρότερες τιµές για τις δοκούς που είναι
παράλληλες µε τον άξονα Χ του κτιρίου, ο οποίος αποτελεί και άξονα
συµµετρίας του (σχήµατα 6.97, 6.99 και 6.101).
Αναφορικά µε τη µέθοδο Μ30, από τη µελέτη του συνόλου των
αποτελεσµάτων διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν περιπτώσεις που οδηγεί σε
µεγάλα ποσοστά οπλισµού [π.χ. διατοµή ΒΧ3τέλος του κτιρίου µε es=0.1 υπό
τις σεισµικές διεγέρσεις Νο2, Νο15, Νο16 και Νο24 (έδαφος Α) (σχήµα
6.30)] και άλλες που δίνει µικρά ποσοστά οπλισµού [π.χ. διατοµή ΒΧ3τέλος
του κτιρίου µε es=0.1 υπό τις σεισµικές διεγέρσεις Νο3, Νο18, Νο21 και

Νο22 (έδαφος Α) (σχήµα 6.30)] σε σχέση µε τις υπόλοιπες µεθόδους

επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Από τα διαγράµµατα
των σχηµάτων 6.105, 6.107 και 6.109 µπορεί κανείς να συµπεράνει ότι στην
πλειοψηφία των περιπτώσεων η µέθοδος Μ30 υποεκτιµά τον απαιτούµενο
διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε τον οπλισµό που προκύπτει από την εφαρµογή
της µεθόδου Μ∆ακρ (ή Μ∆ταυτ ή ΜΤακρ). Αυτή η υποεκτίµηση µπορεί να φτάσει
ως και 62.2% για το κτίριο µε es=0, 59.3% για το κτίριο µε es=0.1 και
64.7% για το κτίριο µε es=0.2, ενώ κατά µέσο όρο κυµαίνεται κοντά στο
15% για όλα τα κτίρια και τις δύο οµάδες διεγέρσεων. Ωστόσο, όπως
φαίνεται στο διάγραµµα του σχήµατος 6.109, υπάρχουν περιπτώσεις
(κάποιες διατοµές των κτιρίων µε εκκεντρότητα µάζας) που το ποσοστό
οπλισµού που υπολογίστηκε µε τη βοήθεια της µεθόδου Μ30 προέκυψε
µεγαλύτερο από το αντίστοιχο ποσοστό της µεθόδου Μ∆ακρ (ως και 11.3%
για το κτίριο µε es=0.1 και 12.2% για το κτίριο µε es=0.2). Ενδεικτικά
αναφέρεται η διατοµή ΒΧ3τέλος του κτιρίου µε es=0.1 υπό τις σεισµικές
διεγέρσεις Νο15, Νο16 και Νο24 (έδαφος Α), καθώς και Νο6, Νο7, Νο12 και
Νο15 (έδαφος Β) (σχήµατα 6.30 και 6.31). Τέλος, επισηµαίνεται ότι, όπως
προαναφέρθηκε σχετικά µε τις υπόλοιπες µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης, το ΠΑ,Μ30 επηρεάζεται σηµαντικά
τόσο από τη σεισµική καταγραφή όσο και από τη διατοµή (σχήµατα 6.90-
6.101). Επίσης, τα ΠΑ,Μ30 που αναφέρονται στις διεγέρσεις που έχουν
καταγραφεί σε έδαφος Β εµφανίζουν µικρότερες τιµές για τις δοκούς που
είναι παράλληλες µε τον άξονα Χ (άξονας συµµετρίας) του κτιρίου (σχήµατα
6.97, 6.99 και 6.101).
6.4.1.4 Συνολικός οπλισµός του κτιρίου

Στα διαγράµµατα των σχηµάτων 6.116-6.121 απεικονίζεται το βάρος του
συνολικού διαµήκους οπλισµού (στύλοι και δοκοί) των τριών κτιρίων που
µελετήθηκαν στην παρούσα διατριβή. Σηµειώνεται ότι παρατίθενται
διαφορετικά διαγράµµατα για τις δύο οµάδες καταγραφών (έδαφος Α και Β).
Πρέπει να επισηµανθεί ότι για τον υπολογισµό του βάρους του οπλισµού, ο
οποίος υπολογίστηκε µε προσεγγιστικό τρόπο, δε λήφθηκαν υπόψη τα όρια
του ελάχιστου και µέγιστου ποσοστού που θέτει ο ΕΚΟΣ 2000, προκειµένου
να καταστεί σαφέστερη η σύγκριση των µεθόδων επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης. Επίσης, στο συνολικό διαµήκη οπλισµό που
απεικονίζεται στα σχήµατα 6.116-6.121 δεν περιλαµβάνεται ο οπλισµός της
πλάκας και των θεµελίων, το βάρος του οποίου µπορεί να αµβλύνει τις
διαφορές που εµφανίζονται µεταξύ των µεθόδων που διερευνώνται.

Από τη µελέτη των διαγραµµάτων καθίσταται σαφές ότι το βάρος του

συνολικού διαµήκους οπλισµού επηρεάζεται σηµαντικά από τη µέθοδο
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης, την εκκεντρότητα
µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση. Σε κάθε περίπτωση,
παρατηρείται ότι η εφαρµογή της µεθόδου Μ∆ακρ οδηγεί στα δυσµενέστερα
αποτελέσµατα (κατά µέσο όρο 35%, 27% και 21% µεγαλύτερο βάρος
οπλισµού από το βάρος που προκύπτει µε εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς
ΜΤακρ για τα κτίρια µε es=0, es=0.1 και es=0.2 αντιστοίχως), ενώ οι µέθοδοι
Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0 και Μ30 δίνουν το µικρότερο βάρος οπλισµού. Αξίζει να
σηµειωθεί ότι οι παραπάνω µέθοδοι οδηγούν σε κάθε περίπτωση σε λιγότερο
διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε αυτόν που προκύπτει από τη χρήση της ΜΤακρ.
Αυτή η υποεκτίµηση µπορεί να φτάσει έως και 50% [κτίριο µε es=0.2,
σεισµική διέγερση Νο17 (έδαφος Α)] για τη µέθοδο Μ∆ταυτ0, 32% [κτίριο µε
es=0.1, σεισµική διέγερση Νο17 (έδαφος Α)] για τη µέθοδο ΜΤακρ0 και 41%
[κτίριο µε es=0.2, σεισµική διέγερση Νο17 (έδαφος Α)] για τη µέθοδο Μ30.
Επίσης, οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 και Μ∆απόλ0 οδηγούν σε αποτελέσµατα που
διαφέρουν πολύ λίγο µεταξύ τους, µε τον οπλισµό που προκύπτει από τη
χρήση της Μ∆ακρ0 να είναι µικρότερος. Οµοίως, οι µέθοδοι Μ∆ταυτ και ΜΤακρ
δίνουν αποτελέσµατα που διαφέρουν πολύ λίγο µεταξύ τους, µε την ΜΤακρ να
είναι σε κάθε περίπτωση δυσµενέστερη (κατά µέσο όρο 5%, 4% και 2%
µεγαλύτερο βάρος οπλισµού από το βάρος που προκύπτει µε εφαρµογή της
µεθόδου Μ∆ταυτ για τα κτίρια µε es=0, es=0.1 και es=0.2 αντιστοίχως).
Τέλος, αναφορικά µε τη σύγκριση των µεθόδων Μ∆απόλ0 και ΜΤακρ δεν
παρατηρήθηκε κάποια συγκεκριµένη τάση, καθώς υπάρχουν διεγέρσεις η
εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε περισσότερο διαµήκη οπλισµό για τη
µέθοδο Μ∆απόλ0 [π.χ. καταγραφές Νο1, Νο2, Νο3, Νο13, Νο14 και Νο15
(σχήµα 6.119)] και άλλες υπό τη δράση των οποίων προκύπτουν
δυσµενέστερα αποτελέσµατα για τη µέθοδο ΜΤακρ [π.χ. καταγραφές Νο4,
Νο5, Νο6, Νο7, Νο8, Νο9, Νο10, Νο11, Νο12 και Νο16 (σχήµα 6.119)].
Αξίζει να τονιστεί ότι η µέγιστη υποεκτίµηση του βάρους του διαµήκους
οπλισµού στην οποία οδήγησε η χρήση της µεθόδου Μ∆απόλ0 σε σχέση µε τη
µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ ήταν 38% [κτίριο µε es=0.2, σεισµική διέγερση
Νο17 (έδαφος Α)], ενώ η µέγιστη υπερεκτίµηση παρουσιάστηκε για το κτίριο
µε es=0 υπό τη δράση της σεισµικής διέγερσης Νο18 (έδαφος Α) και η τιµή
της ήταν 26%. Επιπλέον, µπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι τα αποτελέσµατα
της µεθόδου ΜΤακρ γίνονται δυσµενέστερα από αυτά της Μ∆απόλ0 µε την
αύξηση της εκκεντρότητας µάζας του κτιρίου.


Βάρος οπλισµού (t)
0
Σχήµα 6.116: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0).

0
Σχήµα 6.117: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0).


0
Σχήµα 6.118: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.1).
3
0
Σχήµα 6.119: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.1).

3
0
Σχήµα 6.120: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Α (κτίριο µε es=0.2).

0
Σχήµα 6.121: Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (κτίριο µε es=0.2).

6.4.2 ∆ιαστασιολόγηση µε χρήση 3 ή 7 σεισµών

Τα περισσότερα κανονιστικά κείµενα ορίζουν ότι αν ο αριθµός των
χρησιµοποιούµενων καταγραφών είναι τουλάχιστον επτά, πρέπει να
εκάστοτε µέγεθος απόκρισης, ενώ αν οι καταγραφές είναι τουλάχιστον τρεις
ως τιµές σχεδιασµού πρέπει να λαµβάνονται οι δυσµενέστερες τιµές για το
κάθε µέγεθος. Η εν λόγω διάταξη όµως παρουσιάζει κάποια προβλήµατα
στην προσπάθεια ερµηνείας της, τα οποία έχουν σχολιαστεί στο κεφάλαιο 3
της παρούσας διατριβής. Όπως αναφέρθηκε και στην παρ. 3.2.6, η ορθότερη
αντιµετώπιση του προβλήµατος θα ήταν ο υπολογισµός του απαιτούµενου
οπλισµού για κάθε καταγραφή (ζεύγος επιταχυνσιογραφηµάτων) ξεχωριστά
και στη συνέχεια ο υπολογισµός είτε της µέγιστης (τρεις καταγραφές) είτε
της µέσης (επτά καταγραφές) τιµής του.
Για την εξαγωγή συµπερασµάτων σχετικά µε την εφαρµοσιµότητα της
παραπάνω διάταξης των κανονισµών ακολούθησε στατιστική επεξεργασία
των αποτελεσµάτων που προέκυψαν από τη διαστασιολόγηση των τριών
κτιρίων µε τη βοήθεια των 8 προτεινόµενων µεθόδων. Πιο συγκεκριµένα,
θεωρήθηκαν όλοι οι πιθανοί συνδυασµοί των σεισµικών διεγέρσεων ανά
τρεις ή επτά. Επισηµαίνεται ότι οι παραπάνω συνδυασµοί αφορούσαν
διεγέρσεις που καταγράφηκαν στο ίδιο έδαφος (Α ή Β). Έτσι λοιπόν, για το
έδαφος Α προέκυψαν 2300 τριάδες και 480700 επτάδες καταγραφών, ενώ
για το έδαφος Β ο αριθµός των τριάδων και επτάδων σεισµικών διεγέρσεων
ήταν 560 και 11440 αντιστοίχως.
Στη συνέχεια, για κάθε τριάδα καταγραφών υπολογίστηκε ο απαιτούµενος
διαµήκης οπλισµός ως ο µέγιστος από τα απαιτούµενα ποσοστά οπλισµού
των τριών διεγέρσεων. Ακολούθως, προσδιορίστηκε η µέση τιµή, η τυπική
απόκλιση, καθώς και η ελάχιστη και µέγιστη τιµή των ποσοστών διαµήκους
οπλισµού που προέκυψαν για όλες τις πιθανές τριάδες διεγέρσεων που
καταγράφηκαν στο ίδιο έδαφος (Α ή Β). Οµοίως, για κάθε επτάδα
καταγραφών υπολογίστηκε ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός ως ο µέσος
όρος των απαιτούµενων ποσοστών των επτά διεγέρσεων. Ακολούθως,
προσδιορίστηκε η µέση τιµή, η τυπική απόκλιση, καθώς και η ελάχιστη και
µέγιστη τιµή των ποσοστών διαµήκους οπλισµού που προέκυψαν για όλες τις
πιθανές επτάδες διεγέρσεων που καταγράφηκαν στο ίδιο έδαφος. Η
παραπάνω διαδικασία πραγµατοποιήθηκε για όλες τις κρίσιµες διατοµές των
τριών κτιρίων και για τις 8 προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
Στα σχήµατα 6.122-6.133 απεικονίζονται ενδεικτικά διαγράµµατα µε τα
αποτελέσµατα της στατιστικής επεξεργασίας που προαναφέρθηκε. Τα

αποτελέσµατα των διαγραµµάτων αναφέρονται στις ίδιες διατοµές που

επιλέχτηκαν για παρουσίαση και στην παρ. 6.4.1 της διατριβής.
Επισηµαίνεται ότι στα διαγράµµατα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η
µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση των ποσοστών
οπλισµού για όλες τις πιθανές τριάδες και επτάδες διεγέρσεων.
Για τα πλήρη αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να ανατρέξει στο
παράρτηµα Α της παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται στο CD που
συνοδεύει την εργασία.

80
Ελάχιστη ή µέγιστη τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Α)
70 Μέση τιµή±τυπική απόκλιση (3 Σεισµοί) (Έδαφος Α)

Μέση τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Α)
60

40 Ελάχιστη ή µέγιστη τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Β)
30 Μέση τιµή±τυπική απόκλιση (3 Σεισµοί) (Έδαφος Β)

Μέση τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Β)
Μέση τιµή±τυπική απόκλιση (7 Σεισµοί) (Έδαφος Β)
10
0
Μ∆ταυτ0 Μ∆ακρ0 Μ∆απόλ0 ΜΤακρ0 Μ30 Μ∆ταυτ Μ∆ακρ ΜΤακρ
Μέθοδος επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης
Σχήµα 6.122: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C5άνω µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β (κτίριο µε
es=0.2). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση του οπλισµού
για όλες τις πιθανές τριάδες και επτάδες διεγέρσεων.
50
Μέση τιµή±τυπική απόκλιση (3 Σεισµοί) (Έδαφος Α)
40
Ελάχιστη ή µέγιστη τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Β)
20
10
0 Μέση τιµή (7 Σεισµοί) (Έδαφος Β)

Σχήµα 6.123: Απαιτούµενα ποσοστά διαµήκους οπλισµού της διατοµής C8κάτω µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β (κτίριο µε

70
60

50

20
10

es=0). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση του οπλισµού
50

40
30

10

40

30 Μέση τιµή (3 Σεισµοί) (Έδαφος Α)


60


40 Ελάχιστη ή µέγιστη τιµή (7 Σεισµοί) (Έδαφος Α)



8

5

3

1

Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, ΜΤακρ0 Μ∆απόλ0 Μ30 Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ, ΜΤακρ
Σχήµα 6.128: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BX3τέλος µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β
(κτίριο µε es=0.1). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση του
9
8
6 Ελάχιστη ή µέγιστη τιµή (7 Σεισµοί) (Έδαφος Α)

5

2

Σχήµα 6.129: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BX7αρχή µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β

8

5

3

1

Σχήµα 6.130: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BX10αρχή µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και
Β (κτίριο µε es=0). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση
του οπλισµού για όλες τις πιθανές τριάδες και επτάδες διεγέρσεων.
7

5

4

2
1

Σχήµα 6.131: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BX12τέλος µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β
(κτίριο µε es=0). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση του

11
10
9

8
7
6
5

Σχήµα 6.132: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BY3τέλος µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β
8

5

3

1

Σχήµα 6.133: Απαιτούµενα ποσοστά του άνω διαµήκους οπλισµού της διατοµής BY6τέλος µε τη θεώρηση 3 ή 7 σεισµικών διεγέρσεων σε έδαφος Α και Β
(κτίριο µε es=0). Στο διάγραµµα απεικονίζονται η ελάχιστη, η µέση και η µέγιστη τιµή, καθώς και η µέση τιµή ± µία τυπική απόκλιση του

Από τη µελέτη των διαγραµµάτων προκύπτει το γενικό συµπέρασµα ότι,

τόσο στους στύλους όσο και στις δοκούς, ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός
επηρεάζεται σηµαντικά από τον αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που
λαµβάνονται υπόψη (3 ή 7 καταγραφές). Το µέσο ποσοστό του οπλισµού
που υπολογίστηκε µε τη θεώρηση 3 καταγραφών είναι µεγαλύτερο από το
αντίστοιχο ποσοστό που προέκυψε µε τη χρήση 7 διεγέρσεων. Το παραπάνω
συµπέρασµα ισχύει και για τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο µέσος όρος του ποσοστού
διαµήκους οπλισµού για τη διατοµή C5άνω του κτιρίου µε es=0.2 (σχήµα
6.122) προέκυψε 37.6‰ όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη
θεώρηση 3 καταγραφών (έδαφος Α, µέθοδος Μ30) και 28.0‰ όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη θεώρηση 7 καταγραφών (έδαφος
Α, µέθοδος Μ30). Οµοίως, ο µέσος όρος του ποσοστού διαµήκους οπλισµού
για τη διατοµή ΒΥ3τέλος του κτιρίου µε es=0.1 (σχήµα 6.132) προέκυψε
6.4‰ όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη θεώρηση 3
καταγραφών (έδαφος Α, µέθοδος Μ30) και 4.7‰ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τη θεώρηση 7 καταγραφών (έδαφος Α, µέθοδος Μ30).
Πρέπει να σηµειωθεί ότι οι αποκλίσεις των ποσοστών οπλισµού που
παρατηρούνται µε τη θεώρηση 3 ή 7 διεγέρσεων εξαρτώνται από τη διατοµή,
το έδαφος καταγραφής των διεγέρσεων και τη µέθοδο επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
Κάτι που πρέπει να τονιστεί ιδιαιτέρως αποτελεί το γεγονός ότι ο
απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά, εκτός από τον
αριθµό των καταγραφών, και από την επιλογή των 3 ή 7 σεισµικών
διεγέρσεων. Το παραπάνω συµπέρασµα, το οποίο εξάγεται από τη µελέτη του
συνόλου των διαγραµµάτων, προκύπτει από τις αποκλίσεις µεταξύ της
ελάχιστης και µέγιστης τιµής που παρατηρούνται για την ίδια διατοµή,
µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης και έδαφος
καταγραφής. Μέτρο των εν λόγω αποκλίσεων αποτελεί το µέγεθος της
διασποράς των τιµών του οπλισµού που προκύπτουν για τις τριάδες ή
επτάδες των καταγραφών και µπορεί να ποσοτικοποιηθεί µε τη βοήθεια της
τυπικής απόκλισης και του πλάτους (µέγιστη τιµή – ελάχιστη τιµή).
Η µελέτη των διαγραµµάτων οδήγησε στο συµπέρασµα ότι η τυπική
απόκλιση και το πλάτος µπορούν να εµφανίζουν µεγάλες τιµές όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιείται µε 3 διεγέρσεις, ενώ είναι πολύ
µικρότερες όταν λαµβάνονται υπόψη 7 σεισµικές καταγραφές (σχήµατα
6.122-6.133). Επίσης, οι τιµές τόσο της τυπικής απόκλισης όσο και του
πλάτους εξαρτώνται από τη διατοµή, το έδαφος καταγραφής, τη µέθοδο
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης και την εκκεντρότητα

µάζας του κτιρίου. Μια προσεκτική µατιά στο σύνολο των αποτελεσµάτων
(παράρτηµα Α) φανερώνει ότι η διασπορά του απαιτούµενου διαµήκους
οπλισµού των δοκών που είναι παράλληλες µε τον άξονα Υ του κτιρίου έχει
την τάση να είναι µεγαλύτερη για τις καταγραφές σε έδαφος Α (σχήµατα
6.132 και 6.133). Τέλος, αξίζει να σηµειωθεί ότι η µέθοδος Μ∆ακρ οδηγεί στις
περισσότερες των περιπτώσεων στη µεγαλύτερη διασπορά των
αποτελεσµάτων.
Ένα ακόµα γενικό συµπέρασµα που προέκυψε είναι ότι ο απαιτούµενος
διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά από το έδαφος καταγραφής των
διεγέρσεων. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο µέσος όρος του ποσοστού
διαµήκους οπλισµού για τη διατοµή C5άνω του κτιρίου µε es=0.2 (σχήµα
6.122) προέκυψε 37.6‰ για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε
έδαφος Α (θεώρηση 3 καταγραφών, µέθοδος Μ30) και 26.9‰ για τις
σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (θεώρηση 3
καταγραφών, µέθοδος Μ30). Οµοίως, ο µέσος όρος του ποσοστού διαµήκους
οπλισµού για τη διατοµή ΒΥ3τέλος του κτιρίου µε es=0.1 (σχήµα 6.132)
προέκυψε 6.4‰ για τις σεισµικές διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος
Α (θεώρηση 3 καταγραφών, µέθοδος Μ30) και 4.7‰ για τις σεισµικές
διεγέρσεις που καταγράφηκαν σε έδαφος Β (θεώρηση 3 καταγραφών,
µέθοδος Μ30). Πρέπει να σηµειωθεί ότι οι αποκλίσεις των ποσοστών
οπλισµού που παρατηρούνται λόγω του διαφορετικού εδάφους καταγραφής
των διεγέρσεων εξαρτώνται τόσο από τη διατοµή όσο και από τη µέθοδο
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης [π.χ. ο απαιτούµενος
οπλισµός της διατοµής C8κάτω του κτιρίου µε es=0.1 (σχήµα 6.123)
προέκυψε µεγαλύτερος για τις καταγραφές σε έδαφος Α (θεώρηση 3
σεισµικών διεγέρσεων) όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τις
µεθόδους Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ, ενώ όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30
προέκυψε µεγαλύτερος οπλισµός για τις καταγραφές σε έδαφος Β]. Ωστόσο,
η γενική τάση που παρατηρείται µελετώντας κανείς το σύνολο των
διαγραµµάτων (παράρτηµα Α) υποδηλώνει ότι, εκτός από τις δοκούς που
είναι παράλληλες µε τον άξονα Χ του κτιρίου (άξονας συµµετρίας), ο
απαιτούµενος οπλισµός προκύπτει µεγαλύτερος για τις καταγραφές σε
έδαφος Α.
τους, τα γενικά συµπεράσµατα που εξάγονται από το σύνολο των
διαγραµµάτων που απεικονίζονται στα σχήµατα του παρόντος κεφαλαίου και
του παραρτήµατος Α συµφωνούν µε τα συµπεράσµατα που παρουσιάστηκαν

στην παρ. 6.4.1 της διατριβής σχετικά µε τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό
που προκύπτει από τη δράση µεµονωµένων σεισµικών διεγέρσεων.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών 195
µεγεθών διαστασιολόγησης σε επίπεδο µετελαστικής συµπεριφοράς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΩΝ

∆ΙΑΣΤΑΣΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΕ ΕΠΙΠΕ∆Ο ΜΕΤΕΛΑΣΤΙΚΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Για την αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των

εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης πραγµατοποιήθηκε µια σειρά από µη
γραµµικές (ανελαστικές) αναλύσεις µε χρονική ολοκλήρωση (ΑΑΧΟ), τα
αποτελέσµατα των οποίων παρουσιάζονται στο παρόν κεφάλαιο. Οι
ανελαστικές αναλύσεις έγιναν για το κτίριο µε ανηγµένη στατική
εκκεντρότητα es ίση µε 0.2, το οποίο έχει διαστασιολογηθεί και µε τις 8
προτεινόµενες µεθόδους (κεφάλαιο 6). Η παρουσίαση των γεωµετρικών,
ελαστικών και αδρανειακών χαρακτηριστικών του κτιρίου έχει γίνει στην
παρ. 6.1 της παρούσας διατριβής. Για τις µη γραµµικές αναλύσεις
χρησιµοποιήθηκαν 16 ζεύγη επιταχυνσιογραφηµάτων που καταγράφηκαν σε
έδαφος κατηγορίας Β σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ 2003. Τα
χαρακτηριστικά των καταγραφών παρουσιάστηκαν στον πίνακα 6.3. Οι
αναλύσεις διενεργήθηκαν για οριζόντια διαξονική διέγερση και λαµβάνοντας
υπόψη 72 διαφορετικές γωνίες πρόσπτωσης (περιστροφή διέγερσης ανά 5ο)
και 4 διαφορετικές εντάσεις των διεγέρσεων, ενώ ως παράµετροι απόκρισης
για την αξιολόγηση της ανελαστικής συµπεριφοράς χρησιµοποιήθηκαν οι
τοπικοί δείκτες βλάβης σε κάθε διατοµή ελέγχου, καθώς και ο ολικός δείκτης
βλάβης του κτιρίου.
7.1 Περιγραφή αναλύσεων

Για κάθε µία από τις 16 καταγραφές που επιλέχτηκαν για τη διεξαγωγή
των ανελαστικών αναλύσεων πραγµατοποιήθηκαν ΑΑΧΟ χρησιµοποιώντας 8
διαφορετικά προσοµοιώµατα του κτιρίου, καθένα από τα οποία αντιστοιχεί σε
µία από τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Τα προσοµοιώµατα διαφέρουν ως προς τα χαρακτηριστικά
των κρίσιµων διατοµών τους (σηµεία πιθανών πλαστικών αρθρώσεων), οι
ανελαστικές ιδιότητες των οποίων υπολογίστηκαν λαµβάνοντας υπόψη τον
απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό που προέκυψε από την εφαρµογή των 8
προτεινόµενων µεθόδων.
Τα επιταχυνσιογραφήµατα κάθε καταγραφής ανακλιµακώθηκαν µε βάση
το φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003 για συντελεστή συµπεριφοράς q=3.5,
συντελεστή σπουδαιότητας γ1=1, έδαφος κατηγορίας Β και ζώνη σεισµικής
επικινδυνότητας III (µέγιστη σεισµική επιτάχυνση εδάφους ίση µε 0.36g).
Για την ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων χρησιµοποιήθηκε η
µέθοδος που περιγράφεται στον ASCE 41-06, ενώ οι συντελεστές

πολλαπλασιασµού που προέκυψαν για το εξεταζόµενο κτίριο παρατίθενται

στον πίνακα 6.5. Μετά την ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων,
ακολούθησε πολλαπλασιασµός των τιµών τους µε κατάλληλους συντελεστές
ώστε να υλοποιηθούν 4 επίπεδα της σεισµικής έντασης που αντιστοιχούν στο
50% (συντελεστής αποµείωσης 0.5), 100%, 125% (συντελεστής ενίσχυσης
1.25) και 150% (συντελεστής ενίσχυσης 1.50) του σεισµού σχεδιασµού.
Είναι σκόπιµο να υπολογίσει κανείς την πιθανότητα υπέρβασης στα 50
χρόνια (χρονική περίοδος που χρησιµοποιεί ο ΕΑΚ 2003) των σεισµών, στους
οποίους αντιστοιχούν τα 4 επίπεδα έντασης που λήφθηκαν υπόψη για τις
αναλύσεις. Για τον παραπάνω υπολογισµό λαµβάνεται η σχέση που συνδέει
τη µέγιστη σεισµική επιτάχυνση PGA (cm/s2) µε την περίοδο επαναφοράς
του σεισµού Τ (έτη) για τη ζώνη σεισµικής επικινδυνότητας III, η οποία είναι
η ακόλουθη (IΤΣΑΚ 2001):
PGA (7.1)
log( ) = 0.24log T + 2.015
0.8
Είναι γνωστό από τον ΕΑΚ 2003 ότι ο σεισµός σχεδιασµού (επίπεδο
έντασης 100%) έχει περίοδο επαναφοράς Τ=475 έτη και αντιστοιχεί σε
σεισµικό γεγονός µε 10% πιθανότητα υπέρβασης στα 50 χρόνια, συνεπώς η
εφαρµογή της σχέσης 7.1 για τον εν λόγω σεισµό οδηγεί στη σχέση 7.2:
PGA100% (7.2)
log( ) = 0.24log(475) + 2.015
0.8
όπου: PGA100% είναι η µέγιστη σεισµική επιτάχυνση του εδάφους που
αντιστοιχεί στο σεισµό µε επίπεδο έντασης 100% (σεισµός
σχεδιασµού).
Οµοίως, η εφαρµογή της σχέσης 7.1 για το σεισµό µε επίπεδο έντασης
50% δίνει:
PGA50% (7.3)
log( ) = 0.24log T50% + 2.015
0.8
όπου: PGA50% είναι η µέγιστη σεισµική επιτάχυνση του εδάφους που
αντιστοιχεί στο σεισµό µε επίπεδο έντασης 50% και
Τ50% είναι η περίοδος επαναφοράς του σεισµού µε επίπεδο έντασης
50%.
Με αφαίρεση της 7.3 από την 7.2 προκύπτει:

PGA100% PGA50%
log( ) − log( ) = 0.24log 475 − 0.24log T50% ⇔
0.8 0.8
(PGA100% ) 475 475 (7.4)
⇔ log = 0.24log ⇔ l og2 = 0.24log ⇔
(PGA50% ) T50% T50%
⇔ T50% = 26.45 έτη
Η σχέση που συνδέει την περίοδο επαναφοράς µε την πιθανότητα

υπέρβασης του σεισµού στα 50 χρόνια είναι η παρακάτω (IΤΣΑΚ 2001):
50
T =− (7.5)
ln(1 − Pt)
όπου: Τ είναι η περίοδος επαναφοράς σε έτη και

Pt είναι η πιθανότητα υπέρβασης (%).
Η εφαρµογή της σχέσης 7.5 για το σεισµό µε επίπεδο έντασης 50%
οδηγεί στη σχέση 7.6:
50
26.45 = − ⇒ Pt50% = 85% (7.6)
ln(1 − Pt50% )
όπου: Pt50% είναι η πιθανότητα υπέρβασης (%) στα 50 χρόνια του σεισµού
µε επίπεδο έντασης 50%.
Αν ακολουθήσει κανείς τη διαδικασία που παρουσιάστηκε παραπάνω
καταλήγει στα εξής αποτελέσµατα για τις πιθανότητες υπέρβασης των
σεισµών µε τα 4 επίπεδα έντασης που θεωρήθηκαν στα 50 χρόνια:
• Σεισµός µε επίπεδο έντασης 50%: πιθανότητα υπέρβασης 85% στα 50
χρόνια.
χρόνια. Επισηµαίνεται ότι το συγκεκριµένο επίπεδο σεισµικής έντασης
ταυτίζεται µε ένα από τα 4 επίπεδα σεισµικού κινδύνου που
χρησιµοποιούνται στον ASCE 41-06 (BSE-1).
χρόνια.
χρόνια. Επισηµαίνεται ότι το συγκεκριµένο επίπεδο σεισµικής έντασης
ταυτίζεται µε ένα από τα 4 επίπεδα σεισµικού κινδύνου που
χρησιµοποιούνται στον ASCE 41-06 (BSE-2).
Τα ζεύγη των επιταχυνσιογραφηµάτων κάθε καταγραφής, αφού
πολλαπλασιάστηκαν µε κατάλληλους συντελεστές αποµείωσης ή ενίσχυσης
ώστε να υλοποιηθούν τα 4 επίπεδα σεισµικής έντασης, όπως
ο ο
προαναφέρθηκε, εφαρµόστηκαν στο κτίριο υπό γωνίες 0 ως 360 και µε
βήµα 5ο µετρούµενες αριστερόστροφα ως προς τον κατασκευαστικό άξονα X

(σχήµα 6.1). Έτσι λοιπόν, ο συνολικός αριθµός ΑΑΧΟ που

πραγµατοποιήθηκαν στην παρούσα διατριβή είναι: 1 κτίριο x 8 µέθοδοι
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης x 16 σεισµικές
διεγέρσεις x 4 σεισµικές εντάσεις x 72 γωνίες πρόσπτωσης = 36864
αναλύσεις. Πρέπει ακόµα να τονιστεί ότι κατά τις ανελαστικές αναλύσεις
λήφθηκαν υπόψη και τα κατακόρυφα φορτία του σεισµικού συνδυασµού
φόρτισης (G+ψ·Q).
Οι ΑΑΧΟ διενεργήθηκαν µε τη βοήθεια του προγράµµατος RUAUMOKO. Οι
βασικοί λόγοι για τους οποίους επιλέχτηκε το συγκεκριµένο πρόγραµµα είναι
το γεγονός ότι παρέχει πληθώρα επιλογών ως προς την προσοµοίωση της
ανελαστικής συµπεριφοράς των δοµικών στοιχείων (π.χ. µορφή
διαγράµµατος ροπών-καµπυλοτήτων), η δυνατότητα υπολογισµού του
τοπικού δείκτη βλάβης σε κάθε διατοµή (παρ. 7.3), καθώς και η µεγάλη
ταχύτητα διεξαγωγής των αναλύσεων. Το εν λόγω πρόγραµµα διαθέτει ένα
υποτυπώδες γραφικό περιβάλλον, ενώ η επικοινωνία µε το χρήστη
πραγµατοποιείται µε τη χρήση αρχείων δεδοµένων και αποτελεσµάτων
µορφής σηµειωµατάριου (.txt). Η διακριτοποίηση του φορέα απεικονίζεται
στην εικόνα 7.1. Η µέθοδος που χρησιµοποιήθηκε κατά τις αναλύσεις ήταν η
µέθοδος Newmark µε θεώρηση σταθερής επιτάχυνσης, το θεωρητικό
υπόβαθρο της οποίας παρουσιάστηκε στην παρ. 2.2.2.2 της διατριβής, ενώ
θεωρήθηκε απόσβεση κατά Rayleigh [σχέσεις 2.3, 2.4, 2.5, σχήµα 2.2].
Εικόνα 7.1: ∆ιακριτοποίηση του φορέα (κτίριο µε es=0.2) στο πρόγραµµα RUAUMOKO.
7.2 Προσοµοίωση πλαστικών αρθρώσεων

Για την προσοµοίωση των ανελαστικών ιδιοτήτων των κρίσιµων διατοµών
του φορέα, οι θέσεις των οποίων ταυτίζονται µε τα άκρα όλων των δοµικών
στοιχείων, χρησιµοποιήθηκε το διγραµµικό διάγραµµα ροπών-

καµπυλοτήτων που απεικονίζεται στο σχήµα 7.1. Επισηµαίνεται ότι

λήφθηκαν υπόψη µόνο καµπτικού τύπου πλαστικές αρθρώσεις, δηλαδή
θεωρήθηκε ότι καµιά διατοµή δεν αστοχεί σε διάτµηση, κάτι που µπορεί να
εξασφαλιστεί µε την τοποθέτηση κατάλληλου εγκάρσιου οπλισµού
(πρόβλεψη που γενικώς ισχύει µόνο στα νεότερα κτίρια).
Σχήµα 7.1: ∆ιάγραµµα ροπών- καµπυλοτήτων (Μ-φ) για την προσοµοίωση των ανελαστικών
ιδιοτήτων των κρίσιµων διατοµών του κτιρίου (όπου F και d είναι η ροπή Μ και
η καµπυλότητα φ αντιστοίχως).
Η µετελαστική δυσκαµψία των διατοµών θεωρήθηκε ίση µε το 3% της

ελαστικής (r=0.03), ενώ οι διατοµές µπορούν να εισέλθουν απεριόριστα
στην ανελαστική περιοχή, δηλαδή για το όριο θραύσης κάθε διατοµής
χρησιµοποιήθηκε αρκούντως µεγάλη τιµή ώστε η διατοµή να µη φτάνει ποτέ
στην αστοχία. O υπολογισµός των ροπών διαρροής (My) έγινε σύµφωνα µε
τις διατάξεις του ΕΚΟΣ 2000 και χρησιµοποιώντας τους πίνακες και τα
νοµογραφήµατα που δίνονται στη CEB, ενώ χρησιµοποιήθηκαν οι αντοχές
σχεδιασµού των υλικών [fcd=20/1.5 (MPa), fyd=500/1.15 (MPa)]. Για την
προσοµοίωση των πλαστικών αρθρώσεων των στύλων απαιτείται από το
πρόγραµµα ο καθορισµός των ροπών αντοχής που αντιστοιχούν στην κάµψη
γύρω από τους δύο οριζόντιους άξονες της κάθε διατοµής. Οι εν λόγω ροπές
υπολογίστηκαν µε τη βοήθεια των διαγραµµάτων διαξονικής κάµψης της
CEB, ενώ για τον υπολογισµό της ροπής γύρω από τον έναν οριζόντιο άξονα
θεωρήθηκε µηδενική η ροπή γύρω από τον κάθετο οριζόντιο άξονα και
λήφθηκε υπόψη το αξονικό φορτίο που αντιστοιχεί στο συνδυασµό των
φορτίων G+ψ·Q.
Πρέπει να τονιστεί ότι για τον υπολογισµό των ροπών αντοχής των δοκών
και των στύλων του φορέα θεωρήθηκε για κάθε διατοµή το συνολικό εµβαδό
του απαιτούµενου διαµήκους οπλισµού που υπολογίστηκε µε τις
προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Επισηµαίνεται ακόµα ότι δε λήφθηκαν υπόψη τα όρια του
ελάχιστου και µέγιστου διαµήκους οπλισµού που θέτει ο ΕΚΟΣ 2000 (10-
40‰ για τους στύλους και 2.53-11.47‰ για τις δοκούς), ώστε να καταστεί
σαφέστερη η σύγκριση των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών

διαστασιολόγησης. Ωστόσο, για τις διατοµές των δοκών µε πολύ µικρή

απαίτηση σε διαµήκη οπλισµό (ποσοστό οπλισµού <1‰), χρησιµοποιήθηκε
το ποσοστό του 1‰, ώστε να αποφευχθεί η χρήση µη ρεαλιστικών τιµών για
τις ανελαστικές ιδιότητες των συγκεκριµένων διατοµών.
Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι για την προσοµοίωση των ανελαστικών
χαρακτηριστικών των διατοµών των υποστυλωµάτων λήφθηκε υπόψη η
αλληλεπίδραση διαξονικής κάµψης-αξονικού φορτίου. Το εν λόγω φαινόµενο
παίζει πρωτεύοντα ρόλο κατά τη µελέτη της ανελαστικής απόκρισης των
διατοµών των στύλων, καθώς τα χαρακτηριστικά της ανελαστικής τους
συµπεριφοράς εξαρτώνται σε µεγάλο βαθµό από την τιµή του αξονικού
φορτίου. Συνεπώς, η ορθή προσοµοίωση του φαινόµενου της
αλληλεπίδρασης είναι απαραίτητη για την εξαγωγή ρεαλιστικών
συµπερασµάτων. Για τις ανάγκες των αναλύσεων της παρούσας διατριβής
χρησιµοποιήθηκε η καµπύλη αλληλεπίδρασης που δίνεται στο πρόγραµµα
RUAUMOKO (σχήµα 7.2).
Σχήµα 7.2: Καµπύλη αλληλεπίδρασης (όπου P, Mz και Μy είναι το αξονικό φορτίο και οι δύο
ροπές κάµψης που ασκούνται σε µία διατοµή αντιστοίχως).
Για τον υπολογισµό των χαρακτηριστικών που απαιτούνται από το

λογισµικό για να οριστούν οι καµπύλες αλληλεπίδρασης των κρίσιµων
διατοµών [µέγιστο θλιπτικό αξονικό φορτίο (Pc), αξονικό φορτίο ισόρροπης
αστοχίας (Pb), ροπή διαρροής γύρω από τον άξονα z που αντιστοιχεί στο
φορτίο ισόρροπης αστοχίας (MΥz), ροπή διαρροής γύρω από τον άξονα y που
αντιστοιχεί στο φορτίο ισόρροπης αστοχίας (MΥy), µέγιστο εφελκυστικό
αξονικό φορτίο (Pt), (σχήµα 7.2)] χρησιµοποιήθηκε το πρόγραµµα SAP2000.
Πιο συγκεκριµένα, για κάθε σεισµική διέγερση δηµιουργήθηκαν 8
προσοµοιώµατα του κτιρίου, τα οποία αντιστοιχούν στις 8 µεθόδους επιλογής

των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Κατόπιν, ορίστηκαν οι ιδιότητες

των διατοµών των προσοµοιωµάτων (γεωµετρικά χαρακτηριστικά, υλικό,
διαµήκης οπλισµός) και τοποθετήθηκαν στοιχεία “Hinge” τύπου “Interacting
P-M2-M3” στα άκρα των υποστυλωµάτων. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι
χρησιµοποιήθηκαν οι αντοχές σχεδιασµού των υλικών [fcd=20/1.5 (MPa),
fyd=500/1.15 (MPa)]. Με τη βοήθεια των παραπάνω δεδοµένων είναι
δυνατός ο υπολογισµός των καµπυλών αλληλεπίδρασης για κάθε κρίσιµη
διατοµή υποστυλώµατος. Αυτή η διαδικασία υπολογισµού πραγµατοποιήθηκε
µε αυτόµατο τρόπο από το πρόγραµµα. Κατόπιν, από τις καµπύλες
αλληλεπίδρασης που δηµιούργησε το πρόγραµµα SAP2000 λήφθηκαν τα
χαρακτηριστικά που απαιτούνται για τον καθορισµό τους στο πρόγραµµα
RUAUMOKO.
Επιπλέον, για την προσοµοίωση της ανελαστικής συµπεριφοράς των
διατοµών και για τον προσδιορισµό των δεικτών βλάβης, ο τρόπος
υπολογισµού των οποίων παρουσιάζεται στην παρ. 7.3 της διατριβής, ο
χρήστης πρέπει να εισάγει στο λογισµικό το µήκος της πλαστικής άρθρωσης
lp και τη διαθέσιµη πλαστιµότητα καµπυλοτήτων µφ κάθε κρίσιµης διατοµής.
Για τις ανάγκες της παρούσας διατριβής το µήκος της πλαστικής
άρθρωσης υπολογίστηκε µε τη βοήθεια της σχέσης 2.46, η οποία παρατίθεται
στη συνέχεια (σχέση 7.7):
lp = 0.08l + 0.022dp fy (7.7)
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η τιµή της διαµέτρου dp που χρησιµοποιήθηκε

κατά την εφαρµογή της παραπάνω σχέσης αντιστοιχεί σε µια πλασµατική
ράβδο µε κατάλληλη τιµή διαµέτρου, η οποία προέκυψε θεωρώντας ότι,
αναφορικά µε τις δοκούς, το συνολικό εµβαδό του απαιτούµενου διαµήκους
οπλισµού που υπολογίστηκε µε τις προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης µοιράζεται εξίσου σε 2 ράβδους ανά
παρειά της διατοµής (επισηµαίνεται ότι η επιλογή των 2 ράβδων έγινε
αυθαίρετα, καθώς δεν διαπιστώθηκε κάποια σηµαντική επίδραση του αριθµού
των ράβδων στο µήκος της πλαστικής άρθρωσης και εποµένως στα
αποτελέσµατα των αναλύσεων). Οµοίως, όσον αφορά στις διατοµές των
στύλων, θεωρήθηκε ότι το συνολικό εµβαδό του απαιτούµενου διαµήκους
οπλισµού που υπολογίστηκε µε τις προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης µοιράζεται εξίσου σε 8 ράβδους, οι
οποίες κατανέµονται στην περιφέρεια της διατοµής.
Για τον υπολογισµό της διαθέσιµης πλαστιµότητας καµπυλοτήτων µφ σε
κάθε διατοµή χρησιµοποιήθηκε η σχέση 2.45, η οποία παρατίθεται στη
συνέχεια (σχέση 7.8):

φu φy + φp φp
µφ = = =1+ (7.8)
φy φy φy
Για τις διατοµές των υποστυλωµάτων προσδιορίστηκαν δύο τιµές της

διαθέσιµης πλαστιµότητας µφ, οι οποίες αντιστοιχούν στα δύο κατακόρυφα,
κύρια επίπεδα κάµψης της διατοµής.
Η πλαστική καµπυλότητα φp υπολογίστηκε µε τη βοήθεια της σχέσης
φp=θp/lp, η οποία παρουσιάστηκε στην παρ. 2.3 της διατριβής. Το µήκος της
πλαστικής άρθρωσης lp σε κάθε κρίσιµη διατοµή υπολογίστηκε, όπως
προαναφέρθηκε, από τη σχέση 2.46 (ή 7.7), ενώ για τον προσδιορισµό της
πλαστικής στροφής θp χρησιµοποιήθηκαν οι πίνακες 6-7 και 6-8 του ASCE
41-06 (πίνακες 7.1, 7.2).
Πίνακας 7.1: Ιδιότητες διαγραµµάτων ροπών-στροφών (Μ-θ) για την προσοµοίωση της
ανελαστικής συµπεριφοράς των διατοµών δοκών Ο/Σ .
όπου: ρ είναι το ποσοστό του εφελκυόµενου οπλισµού,

ρ’ είναι το ποσοστό του θλιβόµενου οπλισµού,
ρbal είναι ο µέγιστος οπλισµός των δοκών κατά ΕΚΟΣ 2000,
bw είναι το πλάτος της διατοµής,

d είναι το στατικό ύψος της διατοµής,

fc είναι η θλιπτική αντοχή του σκυροδέµατος και
V είναι η τέµνουσα της διατοµής.
Πίνακας 7.2: Ιδιότητες διαγραµµάτων ροπών-στροφών (Μ-θ) για την προσοµοίωση της
ανελαστικής συµπεριφοράς των διατοµών στύλων Ο/Σ .
όπου: Αg είναι η επιφάνεια της διατοµής,

bw είναι το πλάτος της διατοµής,
d είναι το στατικό ύψος της διατοµής,
fc είναι η θλιπτική αντοχή του σκυροδέµατος,
V είναι η τέµνουσα της διατοµής και
P είναι το αξονικό φορτίο της διατοµής.
Όπως φαίνεται στους παραπάνω πίνακες, για τον προσδιορισµό της

διαθέσιµης πλαστικής στροφής, η τιµή της οποίας δίνεται στην τέταρτη στήλη
των πινάκων (“Plastic Rotation Angle, radians”, a), απαιτείται η τέµνουσα V
των δοκών και στύλων, καθώς και το αξονικό φορτίο P των στύλων. Για
κάθε µία από τις ανελαστικές αναλύσεις που πραγµατοποιήθηκαν

υπολογίστηκε η µέγιστη τιµή της τέµνουσας σε κάθε κρίσιµη διατοµή δοκού

και στύλου, καθώς και η µέγιστη τιµή του αξονικού φορτίου σε κάθε κρίσιµη
διατοµή στύλου. Οι παραπάνω τιµές χρησιµοποιήθηκαν για τον προσδιορισµό
της διαθέσιµης πλαστικής στροφής σε κάθε κρίσιµη διατοµή του φορέα µε τη
βοήθεια των πινάκων 6-7 και 6-8 του ASCE 41-06. Πρέπει ακόµα να
διευκρινιστεί ότι θεωρήθηκε πως η κατασκευαστική διαµόρφωση του
εγκάρσιου οπλισµού είναι σύµφωνη µε τις σύγχρονες απαιτήσεις
πλαστιµότητας (επιλογή “C” στη δεύτερη στήλη των πινάκων).
Η καµπυλότητα διαρροής φy υπολογίστηκε µε τη βοήθεια της σχέσης
φy=My/EI, η οποία παρουσιάστηκε στην παρ. 2.3 της διατριβής. Η ροπή
διαρροής Μy, όπως προαναφέρθηκε, υπολογίστηκε σύµφωνα µε τις διατάξεις
του ΕΚΟΣ 2000 και χρησιµοποιώντας τους πίνακες και τα νοµογραφήµατα
που δίνονται στη CEB, ενώ χρησιµοποιήθηκαν οι αντοχές σχεδιασµού των
υλικών [fcd=20/1.5 (MPa), fyd=500/1.15 (MPa)].
Για τον ακριβή υπολογισµό της δυσκαµψίας EI πραγµατοποιήθηκε
ανάλυση των διατοµών µε το πρόγραµµα XTRACT. Για την προσοµοίωση των
διατοµών των δοκών στο εν λόγω πρόγραµµα θεωρήθηκε ότι το συνολικό
εµβαδό του απαιτούµενου διαµήκους οπλισµού που υπολογίστηκε µε τις
διαστασιολόγησης µοιράζεται εξίσου σε 2 ράβδους ανά παρειά της διατοµής.
Οµοίως, αναφορικά µε τις διατοµές των στύλων, θεωρήθηκε ότι το συνολικό
εµβαδό του απαιτούµενου διαµήκους οπλισµού που υπολογίστηκε µε τις
διαστασιολόγησης µοιράζεται εξίσου σε 8 ράβδους, οι οποίες κατανέµονται
στην περιφέρεια της διατοµής. Η προσοµοίωση 2 ενδεικτικών διατοµών
απεικονίζεται στις εικόνες 7.2 (εσωτερική δοκός) και 7.3 (υποστύλωµα).
Τα τρία διαφορετικά χρώµατα µε τα οποία απεικονίζονται τα τµήµατα των
διατοµών στις εικόνες 7.2 και 7.3 αντιστοιχούν σε διαφορετικά υλικά. Πιο
συγκεκριµένα, το ροζ αντιστοιχεί στο απερίσφικτο σκυρόδεµα, το γκρι στο
περισφιγµένο σκυρόδεµα και το µαύρο στο χάλυβα του διαµήκους οπλισµού.
Στις εικόνες 7.4, 7.5 και 7.6 φαίνονται οι ιδιότητες των υλικών που
χρησιµοποιήθηκαν για τις ανάγκες της παρούσας διατριβής, καθώς και τα
διαγράµµατα τάσεων-παραµορφώσεων που χρησιµοποιούνται από το
λογισµικό XTRACT. Αξίζει να διευκρινιστεί ότι οι εξισώσεις των διαγραµµάτων
τάσεων-παραµορφώσεων για το περισφιγµένο και το απερίσφικτο σκυρόδεµα
είναι αυτές που έχουν προταθεί από τους Mander, Priestley και Park (Mander
J. B., Priestley M. J. N. et al. 1988; Mander J. B., Priestley M. J. N. et al.
1988), ενώ για το χάλυβα χρησιµοποιήθηκε διάγραµµα µε κράτυνση.

Εικόνα 7.2: Προσοµοίωση εσωτερικής δοκού στο πρόγραµµα XTRACT.
Εικόνα 7.3: Προσοµοίωση υποστυλώµατος στο πρόγραµµα XTRACT.
Εικόνα 7.4: Ιδιότητες απερίσφικτου σκυροδέµατος για την προσοµοίωση των διατοµών στο
πρόγραµµα XTRACT.

όπου: 28 – Day Compressive Strength είναι η θλιπτική αντοχή 28 ηµερών

του σκυροδέµατος. Για τις αναλύσεις της διατριβής χρησιµοποιήθηκε η
αντοχή σχεδιασµού fcd=20/1.5 (MPa).
Tension Strength είναι η εφελκυστική αντοχή του σκυροδέµατος, η
οποία λήφθηκε ίση µε 0.
Yield Strain είναι η παραµόρφωση διαρροής του σκυροδέµατος, η τιµή
της οποίας λήφθηκε ίση µε 0.0014, όπως προτείνεται στις οδηγίες του
προγράµµατος.
Crushing Strain είναι η παραµόρφωση τη στιγµή που ξεκινάει η
θραύση του σκυροδέµατος. Στη συγκεκριµένη περίπτωση επιλέγεται
ως οριακή παραµόρφωση η τιµή 0.0035. Η τιµή αυτή είναι η συνήθης
συµβατική τιµή θραύσης του σκυροδέµατος.
Spalling Strain είναι η παραµόρφωση του σκυροδέµατος όταν έχει
αποφλοιωθεί πλήρως.
Post Crushing Strength είναι η αντοχή του σκυροδέµατος µετά τη
θραύση, η οποία λαµβάνεται ίση µε 0.
Failure Strain είναι η παραµόρφωση κατά την αστοχία του
σκυροδέµατος. Στη συγκεκριµένη περίπτωση επιλέγεται η τιµή 1.
Σκοπίµως δίνεται η συγκεκριµένη µεγάλη τιµή ώστε η ανάλυση να µη
σταµατήσει όταν αποφλοιωθεί το σκυρόδεµα επικάλυψης αλλά να
συνεχίσει και περαιτέρω τους υπολογισµούς.
Concrete Elastic Modulus είναι το µέτρο ελαστικότητας του
σκυροδέµατος.
Εικόνα 7.5: Ιδιότητες περισφιγµένου σκυροδέµατος για την προσοµοίωση των διατοµών στο

όπου: 28 – Day Compressive Strength είναι η θλιπτική αντοχή 28 ηµερών

του σκυροδέµατος. Για τις αναλύσεις της διατριβής χρησιµοποιήθηκε η
αντοχή σχεδιασµού fcd=20/1.5 (MPa).
Tension Strength είναι η εφελκυστική αντοχή του σκυροδέµατος, η
οποία λήφθηκε ίση µε 0.
Confined Concrete Strength είναι η θλιπτική αντοχή του
περισφιγµένου σκυροδέµατος, η οποία υπολογίζεται αυτοµάτως από το
πρόγραµµα έχοντας ως δεδοµένα τη γεωµετρία και τους οπλισµούς
της διατοµής, καθώς και τις αντοχές των υλικών.
Yield Strain είναι η παραµόρφωση διαρροής του σκυροδέµατος, η
οποία λήφθηκε ίση µε το 70% της παραµόρφωσης που αντιστοιχεί στη
µέγιστη τιµή της τάσης, όπως προτείνεται στις οδηγίες του
προγράµµατος..
Crushing Strain είναι η παραµόρφωση τη στιγµή που ξεκινάει η
θραύση του σκυροδέµατος, η οποία υπολογίζεται αυτοµάτως από το
πρόγραµµα έχοντας ως δεδοµένα τη γεωµετρία και τους οπλισµούς
της διατοµής, καθώς και τις αντοχές των υλικών.
Concrete Elastic Modulus είναι το µέτρο ελαστικότητας του
σκυροδέµατος.
Εικόνα 7.6: Ιδιότητες χάλυβα διαµήκους οπλισµού για την προσοµοίωση των διατοµών στο
όπου: Yield Stress είναι η ονοµαστική τάση διαρροής του χάλυβα. Για τις
αναλύσεις της διατριβής χρησιµοποιήθηκε η αντοχή σχεδιασµού
fyd=500/1.15 (MPa).

Fracture Stress είναι η τάση θραύσης του χάλυβα, η οποία λήφθηκε

ίση το 125% της τάσης διαρροής.
Strain at Strain Hardening είναι η παραµόρφωση του χάλυβα τη
στιγµή που αρχίζει η κράτυνση, η οποία λήφθηκε ίση µε 0.01.
Failure Strain είναι η παραµόρφωση κατά την αστοχία του χάλυβα, η
οποία λήφθηκε ίση µε 0.1.
Elastic Modulus είναι το µέτρο ελαστικότητας του χάλυβα.
7.3 ∆είκτες βλάβης

Για κάθε µία από τις αναλύσεις που διενεργήθηκαν υπολογίστηκε ο
βαθµός βλάβης σε κάθε κρίσιµη διατοµή του κτιρίου. Η σοβαρότητα της
βλάβης σε µια διατοµή µπορεί να ποσοτικοποιηθεί µε τη βοήθεια των
Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β), οι οποίοι χρησιµοποιούν συνήθως µεγέθη
που χαρακτηρίζουν την ανελαστική απόκριση της εκάστοτε διατοµής. Πρέπει
να τονιστεί ότι έχει προταθεί πληθώρα σχέσεων που δίνουν τον τοπικό
δείκτη βλάβης σε µια συγκεκριµένη διατοµή δοµικού στοιχείου Ο/Σ (Magdy
S. L., Roufaiel et al. 1987; DiPasquale. E. and Cakmak A.S. 1989;
Rodriguez-Gomez S. and Cakmak A. S. 1990; Garstka. B., Kratzig. W.B. et
al. 1991; Cosenza E., Manfredi G. et al. 1993; Williams M. S. and Sexsmith
R. G. 1995; Elenas A. 2000; Amiri. J. V., Ahmadi. Q. Y. et al. 2008;
Arjomandi K., Estekanchi H. et al. 2009). Για τις ανάγκες της διατριβής
επιλέχτηκε ο δείκτης βλάβης κατά Park και Ang (Park and Ang 1985), ο
οποίος θεωρείται ως ένας από τους πλέον αξιόπιστους δείκτες και έχει ήδη
χρησιµοποιηθεί µε διάφορες µορφές σε πολλές εργασίες (Williams M. S. and
Sexsmith R. G. 1997; Elenas A. 2000; Dimova S. L. and Negro P. 2005; De
Lautour. O.R. and Omenzetter P. 2007; Amiri. J. V., Ahmadi. Q. Y. et al.
2008; Arjomandi K., Estekanchi H. et al. 2009). Πιο συγκεκριµένα, στην
παρούσα διατριβή χρησιµοποιήθηκε ο τροποποιηµένος δείκτης κατά Kunnath
(Park Y. J., Reinhorn A. M. et al. 1987; Kunnath S. K., Reinhorn A. M. et al.
1992). Ο συγκεκριµένος δείκτης βλάβης δίνεται από τη σχέση 7.9, η οποία
είναι ενσωµατωµένη στον κώδικα του λογισµικού που χρησιµοποιήθηκε για
τις ανελαστικές αναλύσεις (RUAUMOKO).
φm − φy β
Τ∆Β = + ET (7.9)
φu − φy My ⋅ φu
όπου: Τ∆Β είναι ο τοπικός δείκτης βλάβης της διατοµής,

φm είναι η µέγιστη απαιτούµενη καµπυλότητα της διατοµής,
φy είναι η καµπυλότητα διαρροής της διατοµής,
φu είναι η µέγιστη διαθέσιµη καµπυλότητα της διατοµής,
My είναι η ροπή διαρροής της διατοµής,

β είναι αδιάστατος συντελεστής, ο οποίος µπορεί να πάρει θετικές

τιµές. Για τις αναλύσεις της παρούσας διατριβής επιλέχτηκε για το β η
τιµή 0.05, η οποία προτείνεται από το λογισµικό (RUAUMOKO) και από
τους Park και Ang (Park Y. J., Ang A. H.-S. et al. 1987),
ΕΤ είναι η απορροφούµενη υστερητική ενέργεια της διατοµής.
Οι τιµές του δείκτη βλάβης αποτελούν µέτρο της εισόδου της διατοµής
στην ανελαστική περιοχή του διαγράµµατος ροπών-καµπυλοτήτων και
συνεπώς µέτρο της αναπτυσσόµενης βλάβης. Οι Park και Ang (Park Y. J.,
Ang A. H.-S. et al. 1987), µετά από συγκρίσεις µεταξύ αναλύσεων και
βλαβών σε πραγµατικά κτίρια Ο/Σ, πρότειναν για την περιγραφή της
σοβαρότητας της βλάβης σε µία διατοµή τις τιµές του δείκτη βλάβης που
φαίνονται στον πίνακα 7.1.
Τιµές του Τ∆Β Περιγραφή βλάβης
Τ∆Β=0 Μηδενική βλάβη - ελαστική συµπεριφορά
0<Τ∆Β≤0.1 Πολύ µικρή βλάβη – πιθανή εµφάνιση πολύ µικρών ρηγµατώσεων
0.1<Τ∆Β≤0.25 Μικρή βλάβη – εµφάνιση µικρών ρηγµατώσεων
Μέτρια βλάβη – εµφάνιση µεγάλων ρηγµατώσεων, τοπική

0.25<Τ∆Β≤0.4
αποφλοίωση σκυροδέµατος
0.4<Τ∆Β≤1 Μεγάλη βλάβη – αστοχία σκυροδέµατος, αποκάλυψη οπλισµών
Τ∆Β>1 Αστοχία διατοµής - κατάρρευση
Πίνακας 7.1: Τιµές του Τοπικού ∆είκτη Βλάβης (Τ∆Β) για την περιγραφή της σοβαρότητας
της βλάβης σε µία διατοµή.
Επιπλέον, έχοντας υπολογίσει τους δείκτες βλάβης των διατοµών,

προσδιορίστηκε ο Ολικός ∆είκτης Βλάβης (Ο∆Β) του κτιρίου µε τη βοήθεια
της σχέσης 7.10 (Park Y. J., Ang A. H.-S. et al. 1987; Williams M. S. and
Sexsmith R. G. 1997; Elenas A. 2000; Dimova S. L. and Negro P. 2005;
Amiri. J. V., Ahmadi. Q. Y. et al. 2008). Επισηµαίνεται, ωστόσο, ότι στην
πραγµατικότητα η βλάβη σε µια δοκό δεν είναι της ίδιας βαρύτητας µε τη
βλάβη σε ένα υποστύλωµα, κάτι που δε λαµβάνεται υπόψη κατά τον
υπολογισµό του Ο∆Β µε τη βοήθεια της σχέσης 7.10. Ο ολικός δείκτης
βλάβης εκφράζει τη σοβαρότητα του συνόλου των βλαβών του κτιρίου, ενώ
για το χαρακτηρισµό της σοβαρότητας της συνολικής βλάβης του κτιρίου
χρησιµοποιείται από την πλειοψηφία των ερευνητών η κατηγοριοποίηση του
πίνακα 7.1.

⎛ ⎞
n ⎜ E ⎟
Ο∆Β = ∑ Τ∆Βi ⋅ ⎜ n Ti ⎟ (7.10)
⎜ ⎟
⎜ ∑ ETi ⎟
i=1
⎝ i=1 ⎠
όπου: Ο∆Β είναι ο ολικός δείκτης βλάβης του κτιρίου,
Τ∆Βi είναι ο τοπικός δείκτης βλάβης της διατοµής I,
ETi είναι η απορροφούµενη υστερητική ενέργεια της διατοµής I και
n είναι ο συνολικός αριθµός των κρίσιµων διατοµών του κτιρίου.
Πρέπει να επισηµανθεί ότι, όσον αφορά στις διατοµές των στύλων, το
λογισµικό υπολογίζει δύο τοπικούς δείκτες βλάβης και δύο ποσά
απορροφούµενης υστερητικής ενέργειας σε κάθε διατοµή ελέγχου, τα οποία
αναφέρονται στις δύο διευθύνσεις κάµψης της διατοµής. Για τις διατοµές
αυτές οι τιµές του Τ∆Βi και της ενέργειας ΕΤi που πρέπει να εισαχθούν στη
σχέση (7.11) προέκυψαν, κατ’ αντιστοιχία µε την παραπάνω σχέση, µε τη
βοήθεια των σχέσεων (7.10):
⎛ ⎞
2 ⎜ E ⎟
Τ∆Βi = ∑ Τ∆Βij ⋅ 2
⎜ ⎟
Tij
⎜ ⎟
⎜ ∑ ETij ⎟
j=1
(7.11)
⎝ j=1 ⎠
2
ETi = ∑E
j=1
Tij
όπου: Τ∆Βi είναι ο τοπικός δείκτης βλάβης της διατοµής I,

Τ∆Βij, j=1, 2 είναι ο τοπικός δείκτης βλάβης της διατοµής i κατά τη
διεύθυνση κάµψης 1 και 2 αντιστοίχως,
ΕΤij, j=1, 2 είναι το ποσό της απορροφούµενης υστερητικής ενέργειας
της διατοµής i κατά τη διεύθυνση κάµψης 1 και 2 αντιστοίχως και
ETi είναι η συνολική απορροφούµενη υστερητική ενέργεια της
διατοµής i.
Ο ολικός δείκτης βλάβης που υπολογίζεται µε τη βοήθεια της σχέσης 7.10
λαµβάνει υπόψη µόνο τις διατοµές που έχουν εισέλθει στην ανελαστική
περιοχή, δηλαδή αυτές που έχουν υποστεί κάποιο βαθµό βλάβης, ενώ αγνοεί
εντελώς τις διατοµές που συνεχίζουν να συµπεριφέρονται ελαστικά µετά το
πέρας της διενεργηθείσας ΑΑΧΟ. Επίσης, η σχέση 7.10 φανερώνει ότι όσο
πιο σηµαντική είναι η βλάβη σε µία διατοµή τόσο πιο καθοριστική είναι η
συνεισφορά της στον προσδιορισµό της τιµής του ολικού δείκτη βλάβης. Από
τα παραπάνω µπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι είναι δυνατό να υπάρξουν
περιπτώσεις που η χρήση της σχέσης 7.10 για την ποσοτικοποίηση της
συνολικής βλάβης του κτιρίου οδηγεί σε παραπλανητικά αποτελέσµατα για τη
σοβαρότητα του συνόλου των βλαβών µιας κατασκευής, όπως για

παράδειγµα όταν παρουσιαστεί σοβαρή βλάβη (µεγάλος Τ∆Β) σε µία µόνο

δοκό του κτιρίου. Σ’ αυτή την περίπτωση µπορεί ο ολικός δείκτης βλάβης να
αποκτήσει πολύ µεγάλη τιµή, ενώ το σύνολο σχεδόν του φορέα
συµπεριφέρεται ελαστικά. Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους προβλήµατα,
εκτός από τον ολικό δείκτη βλάβης της σχέσης 7.10 (σταθµισµένος Ο∆Β),
υπολογίστηκε και ο µέσος Ο∆Β, ο οποίος δίνεται από τη σχέση 7.12:
∑ Τ∆Β i
(7.12)
Ο∆Β = i=1
Όσον αφορά στις διατοµές των στύλων, η τιµή του Τ∆Βi που πρέπει να
εισαχθεί στη σχέση 7.12 προέκυψε, κατ’ αντιστοιχία µε την παραπάνω
σχέση, µε τη βοήθεια της σχέσης 7.13:
∑ Τ∆Β
j=1
ij (7.13)
Τ∆Βi =
2
Σηµειώνεται εδώ ότι για τη διαχείριση τόσο των δεδοµένων εισαγωγής

στο λογισµικό που χρησιµοποιήθηκε για τη διεξαγωγή των ανελαστικών
αναλύσεων όσο και των αποτελεσµάτων που προέκυψαν από αυτές,
δηµιουργήθηκε από το συγγραφέα µια σειρά προγραµµάτων σε γλώσσα
προγραµµατισµού Basic. Η χρήση των εν λόγω προγραµµάτων διευκόλυνε
σε µεγάλο βαθµό την οργάνωση και επεξεργασία των ογκωδών αρχείων
αποτελεσµάτων µορφής σηµειωµατάριου (.txt), τα οποία παράγονται από το
λογισµικό ανάλυσης που χρησιµοποιήθηκε (RUAUMOKO).
7.4 Παρουσίαση αποτελεσµάτων
7.4.1 Επίπεδο σεισµικής έντασης: 50%

Στα ιστογράµµατα 7.3-7.9 απεικονίζεται η κατανοµή των τοπικών δεικτών
βλάβης (σχέση 7.9) όλων των κρίσιµων διατοµών του φορέα (48 διατοµές
δοκών και 32 διατοµές στύλων) στις 6 κατηγορίες σοβαρότητας της βλάβης
που παρουσιάστηκαν παραπάνω (πίνακας 7.1). Αναφορικά µε τους δείκτες
βλάβης των στύλων, διευκρινίζεται ότι για την κατασκευή των
ιστογραµµάτων χρησιµοποιήθηκαν οι σταθµισµένες τιµές (σχέσεις 7.11).
Κάθε ιστόγραµµα αφορά στα αποτελέσµατα που προέκυψαν από την
εφαρµογή µίας σεισµικής διέγερσης για 72 διαφορετικές γωνίες πρόσπτωσης.
Στον παρόν κεφάλαιο παρατίθενται ιστογράµµατα για 2 σεισµικές
καταγραφές (Νο6 και Νο14) όταν χρησιµοποιήθηκε συντελεστής αποµείωσης
ίσος µε 0.5. Επισηµαίνεται ότι παρατίθενται διαφορετικά ιστογράµµατα για

κάθε µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Για τα

πλήρη αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να ανατρέξει στο παράρτηµα Β
της παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται στο CD που συνοδεύει την
εργασία.
Στα σχήµατα 7.10-7.16 απεικονίζονται οι τιµές του σταθµισµένου ολικού
δείκτη βλάβης (σχέση 7.10) που προέκυψε για τις 72 γωνίες πρόσπτωσης
της σεισµικής διέγερσης και τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης. Οµοίως, στα σχήµατα 7.17-7.23 απεικονίζονται
διαγράµµατα µε τις τιµές του µέσου ολικού δείκτη βλάβης (σχέση 7.12) που
προέκυψε για τις 72 γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης και τις 8
µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Στα
επιταχυνσιογραφήµατα των διεγέρσεων έχει χρησιµοποιηθεί συντελεστής
αποµείωσης ίσος µε 0.5. Επισηµαίνεται ότι η καµπύλη που αντιστοιχεί στη
µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ απεικονίζεται µε εντονότερη γραµµή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης σε επίπεδο µετελαστικής συµπεριφοράς 213
80
70
60
Αριθµός διατοµών
50 Τ∆Β>1
40 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Γωνία σεισµικής διέγερσης
Σχήµα 7.3: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ∆ταυτ0) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης
της σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής αποµείωσης 0.5.
80
70
60
50 Τ∆Β>1
40 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.4: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ∆ακρ0) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης

80
70
60
50 Τ∆Β>1
40 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.5: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ∆απόλ0) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης
80
70
60
50 Τ∆Β>1
40 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.6: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο ΜΤακρ0) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.7: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ30) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης της
σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής αποµείωσης 0.5.
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.8: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) για διάφορες
γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής αποµείωσης 0.5.

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.9: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τις 8 προτεινόµενες µεθόδους) για διάφορες γωνίες
πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης Νο14 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής αποµείωσης 0.5.
0.4
Ολικός ∆είκτης Βλάβης
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.10: Μεταβολή του Ολικού ∆είκτη Βλάβης (σταθµισµένος δείκτης βλάβης) του κτιρίου µε es=0.2 σε σχέση µε τη γωνία πρόσπτωσης των σεισµικών
διεγέρσεων Νο1, Νο2, Νο3, Νο8, Νο11, Νο12, Νο13, Νο14, Νο15 και Νο16 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής
αποµείωσης 0.5.

0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.11: Μεταβολή του Ολικού ∆είκτη Βλάβης (σταθµισµένος δείκτης βλάβης) του κτιρίου µε es=0.2 σε σχέση µε τη γωνία πρόσπτωσης της σεισµικής
διέγερσης Νο4 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής αποµείωσης 0.5.
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.17: Μεταβολή του Ολικού ∆είκτη Βλάβης (µέσος δείκτης βλάβης) του κτιρίου µε es=0.2 σε σχέση µε τη γωνία πρόσπτωσης των σεισµικών
διεγέρσεων Νο1, Νο2, Νο3, Νο8, Νο11, Νο12, Νο13, Νο14, Νο15 και Νο16 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί
συντελεστής αποµείωσης 0.5.
0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.18: Μεταβολή του Ολικού ∆είκτη Βλάβης (µέσος δείκτης βλάβης) του κτιρίου µε es=0.2 σε σχέση µε τη γωνία πρόσπτωσης της σεισµικής

0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.10
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.05 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.00
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

Από τη µελέτη των παραπάνω διαγραµµάτων, καθώς και των

διαγραµµάτων του παραρτήµατος Β εξάγεται το συµπέρασµα ότι οι τιµές
τόσο των τοπικών δεικτών βλάβης όσο και του ολικού δείκτη βλάβης του
κτιρίου επηρεάζονται από τη µέθοδο µε βάση την οποία επιλέχτηκαν οι τιµές
των εντασιακών µεγεθών που χρησιµοποιήθηκαν για τη διαστασιολόγηση του
φορέα.
Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι δεν εµφανίστηκαν βλάβες σε καµιά διατοµή
του κτιρίου όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη βοήθεια των
µεθόδων που λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της σεισµικής
διέγερσης (Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ). Το παραπάνω συµπέρασµα ισχύει για το
σύνολο των γωνιών πρόσπτωσης και των 16 διεγέρσεων που
χρησιµοποιήθηκαν για τις ανελαστικές αναλύσεις (σχήµατα 7.8, 7.9 και 7.10-
7.23). Αντιθέτως, όταν το κτίριο διαστασιολογήθηκε µε τη χρήση των
υπόλοιπων 5 µεθόδων (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) υπήρξαν
καταγραφές υπό τη δράση των οποίων παρουσιάστηκαν βλάβες σε κάποια
δοµικά στοιχεία του φορέα (σεισµικές διεγέρσεις Νο4, Νο5, Νο6, Νο7, Νο9
και Νο10). Οι εν λόγω βλάβες περιορίζονται σε µικρό αριθµό διατοµών,
ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι τιµές των τοπικών δεικτών βλάβης
µπορούν να ξεπεράσουν το 0.25 (µέτρια βλάβη σύµφωνα µε τον πίνακα
7.1). Για παράδειγµα, όταν η διέγερση Νο6 εφαρµόστηκε υπό γωνίες 80ο-
105ο [σχήµατα 7.3 (µέθοδος Μ∆ταυτ0), 7.4 (µέθοδος Μ∆ακρ0) και 7.6
(µέθοδος ΜΤακρ0)]. Μεταξύ των µεθόδων που δε λαµβάνουν υπόψη τους την
κρίσιµη γωνία της διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) οι
Μ∆απόλ0 και Μ30 οδηγούν σε καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου (µικρότεροι
δείκτες βλάβης, µικρότερος αριθµός διατοµών που εισέρχονται στην
ανελαστική περιοχή) στην πλειοψηφία των σεισµικών καταγραφών και
γωνιών πρόσπτωσης. Το παραπάνω συµπέρασµα εξάγεται από τη µελέτη του
συνόλου των διαγραµµάτων που παρατέθηκαν παραπάνω, καθώς και από τα
διαγράµµατα που παρατίθενται στο παράρτηµα Β.
Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι η εικόνα των βλαβών που παρουσιάζει το
κτίριο επηρεάζεται σηµαντικά από τη γωνία πρόσπτωσης της διέγερσης. Αυτή
η επίδραση εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από τη σεισµική καταγραφή.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι, όσον αφορά στην καταγραφή Νο6, υπάρχουν
γωνίες όπου το σύνολο των διατοµών του κτιρίου εµφανίζει ελαστική
συµπεριφορά (γωνίες 0ο-30ο, 145ο-205ο, 320ο-355ο) και άλλες όπου ο
σταθµισµένος ολικός δείκτης βλάβης παίρνει τιµή ίση µε 0.19 [γωνίες 260ο-
270ο όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ0,
Μ∆ακρ0 και ΜΤακρ0 (σχήµατα 7.3-7.7 και 7.13)].
Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι η τιµή του ολικού δείκτη βλάβης
εξαρτάται από τη σχέση υπολογισµού του [σχέση 7.10 (σταθµισµένος

δείκτης βλάβης) ή σχέση 7.12 (µέσος δείκτης βλάβης)]. Οι τιµές του µέσου
δείκτη προέκυψαν µικρότερες από τις τιµές του σταθµισµένου δείκτη για το
σύνολο των καταγραφών και γωνιών πρόσπτωσης που µελετήθηκαν, κάτι
που απεικονίζεται καθαρά στα διαγράµµατα των σχηµάτων που παρατέθηκαν
παραπάνω (σχήµατα 7.10-7.23). Αυτή η διαφορά στις τιµές των δεικτών
βλάβης οφείλεται στο γεγονός ότι για τον υπολογισµό του σταθµισµένου
δείκτη (σχέση 7.10) λαµβάνονται υπόψη µόνο οι διατοµές που εµφανίζουν
ανελαστικές παραµορφώσεις, ενώ αγνοούνται οι διατοµές που παραµένουν
ελαστικές µετά το πέρας της ανάλυσης. Επίσης, οι διατοµές που εµφανίζουν
µεγάλες τιµές τοπικού δείκτη βλάβης εισάγονται στη σχέση 7.10 µε
µεγαλύτερο συντελεστή βάρους (απορροφούµενη υστερητική ενέργεια) από
τις διατοµές µε µικρό δείκτη βλάβης. Αυτό οδηγεί σε µεγαλύτερες τιµές του
σταθµισµένου δείκτη βλάβης σε σχέση µε τις τιµές του µέσου δείκτη, για τον
υπολογισµό του οποίου (σχέση 7.12) συµµετέχουν εξίσου όλες οι διατοµές
Τέλος, πρέπει να επισηµανθεί ότι για την πλειοψηφία των σεισµικών
διεγέρσεων και γωνιών πρόσπτωσης οι δοκοί εµφάνισαν σοβαρότερες βλάβες
από τους στύλους (περισσότερες διατοµές δοκών µε µη µηδενική τιµή του
τοπικού δείκτη βλάβης, µεγαλύτερες τιµές των τοπικών δεικτών βλάβης).

Στα ιστογράµµατα 7.24-7.35 απεικονίζεται η κατανοµή των τοπικών
δεικτών βλάβης (σχέση 7.9) όλων των κρίσιµων διατοµών του φορέα (48
διατοµές δοκών και 32 διατοµές στύλων) στις 6 κατηγορίες σοβαρότητας της
βλάβης που παρουσιάστηκαν παραπάνω (πίνακας 7.1). Αναφορικά µε τους
δείκτες βλάβης των στύλων, διευκρινίζεται ότι για την κατασκευή των
καταγραφές (Νο6 και Νο14). Επισηµαίνεται ότι παρατίθενται διαφορετικά
ιστογράµµατα για κάθε µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Για τα πλήρη αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να
ανατρέξει στο παράρτηµα Β της παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται
στο CD που συνοδεύει την εργασία.
µεγεθών διαστασιολόγησης. Οµοίως, στα σχήµατα 7.52-7.67 απεικονίζονται
διαγράµµατα µε τις τιµές του µέσου ολικού δείκτη βλάβης (σχέση 7.12) που

προέκυψε για τις 72 γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης και τις 8
µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Στα
επιταχυνσιογραφήµατα των διεγέρσεων δεν έχει χρησιµοποιηθεί συντελεστής
αποµείωσης ή ενίσχυσης. Επισηµαίνεται ότι η καµπύλη που αντιστοιχεί στη
µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ απεικονίζεται µε εντονότερη γραµµή.

80
70
60
50
Τ∆Β>1
40
0.4<Τ∆Β≤1
30 0.25<Τ∆Β≤0.4
20 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
10
Τ∆Β=0
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
της σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β).
80
70
60
50
40 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
30
0.25<Τ∆Β≤0.4
20 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
10
Τ∆Β=0
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50
40 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
30
0.25<Τ∆Β≤0.4
20 0.1<Τ∆Β≤0.25
10 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50
40 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
30
0.25<Τ∆Β≤0.4
20 0.1<Τ∆Β≤0.25
10 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50
40 Τ∆Β>1
30 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
20
0.1<Τ∆Β≤0.25
10 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β).
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.29: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) για διάφορες
γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β).

80
70
60
Τ∆Β>1
50 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
40
0.1<Τ∆Β≤0.25
30 0<Τ∆Β≤0.1
20 Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
50
0.25<Τ∆Β≤0.4
40 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
30
Τ∆Β=0
20
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
50
0.25<Τ∆Β≤0.4
40 0.1<Τ∆Β≤0.25
30 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
20
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
50
0.25<Τ∆Β≤0.4
40 0.1<Τ∆Β≤0.25
30 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
20
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60 Τ∆Β>1
50 0.4<Τ∆Β≤1
0.25<Τ∆Β≤0.4
40
0.1<Τ∆Β≤0.25
30 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
20
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
σεισµικής διέγερσης Νο14 (έδαφος Β).
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30
0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.35: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) για διάφορες
γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης Νο14 (έδαφος Β).

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
διέγερσης Νο1 (έδαφος Β).
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8
ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
Μ∆ταυτ0
1.0 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.8 ΜΤακρ0
Μ30
0.6
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.4
ΜΤακρ
0.2
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.3 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.2 Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.1
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

Από τη µελέτη των παραπάνω διαγραµµάτων (σχήµατα 7.24-7.67),

καθώς και των διαγραµµάτων του παραρτήµατος Β εξάγεται το συµπέρασµα
ότι οι τιµές τόσο των τοπικών δεικτών βλάβης όσο και του ολικού δείκτη
βλάβης του κτιρίου επηρεάζονται σηµαντικά από τη µέθοδο µε βάση την
οποία επιλέχτηκαν οι τιµές των εντασιακών µεγεθών που χρησιµοποιήθηκαν
για τη διαστασιολόγηση του φορέα.
Τα αποτελέσµατα έδειξαν ότι δεν εµφανίστηκαν βλάβες σε καµιά διατοµή
του κτιρίου όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη βοήθεια των
µεθόδων Μ∆ακρ και ΜΤακρ (υπενθυµίζεται ότι για επίπεδο σεισµικής έντασης
50% το ίδιο ίσχυε και για τη µέθοδο Μ∆ταυτ). Το παραπάνω συµπέρασµα
ισχύει για το σύνολο των γωνιών πρόσπτωσης και των 16 διεγέρσεων που
χρησιµοποιήθηκαν για τις ανελαστικές αναλύσεις (σχήµατα 7.29, 7.35-7.67).
Αναφορικά µε τη µέθοδο Μ∆ταυτ, αξίζει να τονιστεί ότι υπάρχουν διεγέρσεις
υπό τη δράση των οποίων προκύπτουν για κάποιες γωνίες πρόσπτωσης µη
µηδενικές τιµές του ολικού δείκτη βλάβης (καταγραφές Νο1, Νο4, Νο7, Νο9,
Νο13, Νο15 και Νο16). Οι τιµές αυτές, ωστόσο, κυµαίνονται σε σχετικά
χαµηλά επίπεδα.
Όσον αφορά στις υπόλοιπες 5 µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0
και Μ30), διαπιστώθηκε ότι η διαστασιολόγηση µε αυτές µπορεί να οδηγήσει
σε σηµαντικές βλάβες (µεγάλος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων, µεγάλοι
δείκτες βλάβες). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατά την εφαρµογή της σεισµικής
καταγραφής Νο6 στους φορείς που είχαν διαστασιολογηθεί µε τη βοήθεια
των µεθόδων Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30 διαπιστώθηκε ότι για
κάποιες γωνίες πρόσπτωσης εµφανίστηκαν αρκετές διατοµές µε δείκτη
βλάβης µεγαλύτερο από 0.4 (σχήµατα 7.24-7.28). Η εικόνα των βλαβών
ήταν ευµενέστερη για τη σεισµική διέγερση Νο14 (σχήµατα 7.30-7.34).
Επίσης, κατά την εφαρµογή της σεισµικής καταγραφής Νο2 στο κτίριο για τη
διαστασιολόγηση του οποίου είχε χρησιµοποιηθεί η µέθοδος Μ∆ταυτ0
ο
διαπιστώθηκε ότι για γωνία πρόσπτωσης 240 ο σταθµισµένος δείκτης
βλάβης είχε τιµή 1.39, δηλαδή η κατασκευή εµφάνισε πολύ σηµαντικές
βλάβες (σχήµα 7.37).
Είναι σκόπιµο όµως να τονιστεί ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποια από τις
παραπάνω µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) που να δίνει
σε κάθε περίπτωση το µικρότερο ή το µεγαλύτερο ολικό δείκτη βλάβης. Αυτό
εξαρτάται σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή και τη γωνία της διέγερσης
[π.χ. ο µέγιστος σταθµισµένος δείκτης βλάβης υπό τη δράση της καταγραφής
Νο5 για γωνίες πρόσπτωσης 170ο, 235ο, 115ο και 205ο προέκυψε όταν
χρησιµοποιήθηκαν οι µέθοδοι Μ∆ακρ0, Μ∆ταυτ0, Μ30 και Μ∆απόλ0 αντιστοίχως
(σχήµα 7.40)]. Ωστόσο, αν µελετήσει κανείς τους τοπικούς δείκτες βλάβης,
µπορεί να διαπιστώσει ότι οι µέθοδοι Μ∆απόλ0 και Μ30 οδήγησαν σε καλύτερη

συµπεριφορά του κτιρίου, δηλαδή σε λιγότερες και µικρότερες βλάβες των

δοµικών του στοιχείων, όπως φαίνεται και από τα ιστογράµµατα που
παρατίθενται στο παρόν κεφάλαιο για τις καταγραφές Νο6 και Νο14.
Επίσης, επισηµαίνεται ότι σε καµιά περίπτωση δεν εµφανίστηκαν βλάβες
κατά την εφαρµογή των καταγραφών κατά µήκος των κατασκευαστικών
αξόνων του κτιρίου (γωνία πρόσπτωσης: θ=0ο) όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τις µεθόδους Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0 και ΜΤακρ0, κάτι που
ήταν αναµενόµενο αφού τα εντασιακά µεγέθη που χρησιµοποιήθηκαν κατά
τη διαστασιολόγηση µε τις συγκεκριµένες µεθόδους προέκυψαν από την
εφαρµογή των διεγέρσεων κατά τη διεύθυνση των κατασκευαστικών αξόνων
Χ και Y. Το ίδιο συµπέρασµα ισχύει για την εφαρµογή των καταγραφών για
γωνία πρόσπτωσης θ=180ο όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε
τη µέθοδο Μ∆απόλ0.
Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί ότι η εικόνα των βλαβών που παρουσιάζει το
κτίριο επηρεάζεται σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή και τη γωνία
πρόσπτωσης της διέγερσης.
Πιο συγκεκριµένα, αναφορικά µε την επίδραση της σεισµικής διέγερσης,
εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν καταγραφές που οδηγούν σε
σοβαρότερες βλάβες (µεγαλύτερος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων,
µεγαλύτεροι τοπικοί δείκτες βλάβης, µεγαλύτερος ολικός δείκτης βλάβης) για
την πλειοψηφία των γωνιών πρόσπτωσης και των µεθόδων επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (π.χ. σεισµικές διεγέρσεις Νο5 και
Νο7) σε σχέση µε άλλες που προκαλούν λιγότερο σοβαρές βλάβες (π.χ.
σεισµικές διεγέρσεις Νο3 και Νο16).
Μία ακόµα παράµετρος που επηρεάζει τα αποτελέσµατα των ανελαστικών
αναλύσεων είναι η γωνία της σεισµικής διέγερσης. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι η
επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης µπορεί να είναι σηµαντική για τις µεθόδους
που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης (Μ∆ταυτ0,
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) [π.χ. η τιµή του σταθµισµένου δείκτη
βλάβης για τη µέθοδο Μ∆ακρ0 όταν η διέγερση Νο5 εφαρµόστηκε υπό γωνία
0ο και 100ο προέκυψε 0 (µηδενική βλάβη) και 0.91 (µεγάλη βλάβη)
αντιστοίχως (σχήµα 7.40)]. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν διεγέρσεις η
εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε σχετικά οµαλή µεταβολή των δεικτών
βλάβης για την πλειοψηφία των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (π.χ. καταγραφές Νο6, Νο8, Νο9, Νο10 και Νο12) και
άλλες για τις οποίες προκύπτουν έντονες αυξοµειώσεις των τιµών των
δεικτών (π.χ. καταγραφές Νο2 και Νο14).
Είναι σηµαντικό να τονιστεί ότι τα συµπεράσµατα που αναφέρθηκαν
σχετικά µε την επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης της διέγερσης ισχύουν τόσο

για το σταθµισµένο όσο και για το µέσο δείκτη βλάβης, ωστόσο φαίνονται πιο
καθαρά στα διαγράµµατα του σταθµισµένου δείκτη.
Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι, όπως προαναφέρθηκε στην παρ. 7.4.1,
η τιµή του ολικού δείκτη βλάβης εξαρτάται από τη σχέση υπολογισµού του
[σχέση 7.10 (σταθµισµένος δείκτης βλάβης) ή σχέση 7.12 (µέσος δείκτης
βλάβης)]. Οι τιµές του µέσου δείκτη προέκυψαν µικρότερες από τις τιµές του
σταθµισµένου δείκτη για το σύνολο των καταγραφών και γωνιών
πρόσπτωσης που µελετήθηκαν, κάτι που απεικονίζεται καθαρά στα
διαγράµµατα των σχηµάτων που παρατέθηκαν παραπάνω (σχήµατα 7.36-
7.67).
Τέλος, πρέπει να επισηµανθεί ότι για την πλειοψηφία των σεισµικών
διεγέρσεων οι δοκοί εµφάνισαν σοβαρότερες βλάβες από τους στύλους
(περισσότερες διατοµές δοκών µε µη µηδενική τιµή του τοπικού δείκτη
βλάβης, µεγαλύτερες τιµές των τοπικών δεικτών βλάβης).

καταγραφές (Νο6 και Νο14) όταν χρησιµοποιήθηκε συντελεστής ενίσχυσης
1.25. Επισηµαίνεται ότι παρατίθενται διαφορετικά ιστογράµµατα για κάθε
µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Για τα πλήρη
αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να ανατρέξει στο παράρτηµα Β της
παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται στο CD που συνοδεύει την
εργασία.
µεγεθών διαστασιολόγησης. Οµοίως, στα σχήµατα 7.100-7.115
απεικονίζονται διαγράµµατα µε τις τιµές του µέσου ολικού δείκτη βλάβης
(σχέση 7.12) που προέκυψε για τις 72 γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής
διέγερσης και τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Στα επιταχυνσιογραφήµατα των διεγέρσεων έχει
χρησιµοποιηθεί συντελεστής ενίσχυσης ίσος µε 1.25. Επισηµαίνεται ότι η

καµπύλη που αντιστοιχεί στη µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ απεικονίζεται µε

εντονότερη γραµµή.

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
της σεισµικής διέγερσης Νο6 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής ενίσχυσης 1.25.
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.72: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ30) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.73: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ∆ταυτ) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.74: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο Μ∆ακρ) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.75: Κατανοµή Τοπικών ∆εικτών Βλάβης (Τ∆Β) του κτιρίου µε es=0.2 (διαστασιολόγηση µε τη µέθοδο ΜΤακρ) για διάφορες γωνίες πρόσπτωσης

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
διέγερσης Νο1 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής ενίσχυσης 1.25.
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355


Από τη σύγκριση των 8 προτεινόµενων µεθόδων διαπιστώνεται ότι η
εφαρµογή της µεθόδου Μ∆ακρ οδήγησε στην ευµενέστερη εικόνα βλαβών
(λιγότερες διατοµές µε βλάβη και µικρότερες τιµές των τοπικών δεικτών
βλάβης) για τις περισσότερες σεισµικές καταγραφές και γωνίες πρόσπτωσης
που λήφθηκαν υπόψη (υπενθυµίζεται ότι για επίπεδο σεισµικής έντασης
100% η διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους Μ∆ακρ και ΜΤακρ δεν οδήγησε σε
βλάβες, ενώ για επίπεδο έντασης 50% δεν εµφανίστηκαν βλάβες ούτε για τη
µέθοδο Μ∆ταυτ). Το παραπάνω συµπέρασµα απεικονίζεται καθαρά στα
ιστογράµµατα που παρατίθενται στο παρόν κεφάλαιο [σχήµατα 7.68-7.75
(σεισµική καταγραφή Νο6) και 7.76-7.83 (σεισµική καταγραφή Νο14)].
Επιπλέον, οι τιµές του σταθµισµένου δείκτη βλάβης προέκυψαν µικρότερες
από 0.2 για την πλειοψηφία των σεισµικών διεγέρσεων και γωνιών
πρόσπτωσης (σχήµατα 7.84-7.99), ενώ ακόµα µικρότερες ήταν οι τιµές του
µέσου δείκτη (σχήµατα 7.100-7.115). Ωστόσο, υπήρξαν και λίγες
περιπτώσεις που η µέθοδος Μ∆ακρ οδήγησε σε µεγαλύτερους δείκτες βλάβης
από τις τιµές κάποιων άλλων µεθόδων (κυρίως των µεθόδων Μ∆ταυτ και
ΜΤακρ), όπως για παράδειγµα κατά την εφαρµογή της διέγερσης Νο5 για
γωνίες 15ο-20ο, 75ο-105ο, 140ο-165ο, 190ο-195ο, 255ο-285ο και 320ο-350ο
(σχήµα 7.88).
Αναφορικά µε τις µεθόδους Μ∆ταυτ και ΜΤακρ, προκύπτει το συµπέρασµα
ότι οδηγούν σε παρόµοια µετελαστική συµπεριφορά του κτιρίου για την
πλειοψηφία των σεισµικών διεγέρσεων, κάτι που απεικονίζεται τόσο στα
ιστογράµµατα των τοπικών δεικτών βλάβης [σχήµατα 7.73, 7.75 (σεισµική
καταγραφή Νο6) και 7.81-7.83 (σεισµική καταγραφή Νο14)] όσο και στα
διαγράµµατα του ολικού δείκτη βλάβης του κτιρίου (σχήµατα 7.84-7.115).
Οι τιµές του ολικού δείκτη βλάβης που υπολογίστηκαν για τα κτίρια που
διαστασιολογήθηκαν µε τις παραπάνω µεθόδους προέκυψαν αρκετά µικρές,
εκτός από κάποιες εξαιρέσεις [π.χ. για κάποιες γωνίες της διέγερσης Νο2 η
µέθοδος Μ∆ταυτ οδήγησε σε µεγάλες τιµές του σταθµισµένου δείκτη βλάβης
(σχήµα 7.85)]. Αν συγκρίνει κανείς αυτές τις δύο µεθόδους µεταξύ τους,
µπορεί να διαπιστώσει ότι η εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ οδηγεί
για τις περισσότερες καταγραφές και γωνίες πρόσπτωσης σε µικρότερες τιµές
τόσο του σταθµισµένου όσο και του µέσου ολικού δείκτη βλάβης από τη
µέθοδο Μ∆ταυτ.

Όσον αφορά στις υπόλοιπες 5 µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0

και Μ30), διαπιστώθηκε ότι η διαστασιολόγηση µε αυτές µπορεί να οδηγήσει
σε σηµαντικές βλάβες (µεγάλος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων, µεγάλοι
δείκτες βλάβες). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατά την εφαρµογή της σεισµικής
καταγραφής Νο6 στους φορείς που είχαν διαστασιολογηθεί µε τη βοήθεια
των παραπάνω µεθόδων διαπιστώθηκε ότι για ορισµένες γωνίες πρόσπτωσης
κάποιες διατοµές εµφάνισαν δείκτη βλάβης µεγαλύτερο από 1 (σχήµατα
7.68-7.72). Η εικόνα των βλαβών ήταν ευµενέστερη για τη σεισµική
διέγερση Νο14 (σχήµατα 7.76-7.80).
Είναι σκόπιµο όµως να τονιστεί ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποια από τις
µεθόδους Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30 (µέθοδοι που δε
λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης) που να δίνει σε
κάθε περίπτωση το µικρότερο ή το µεγαλύτερο ολικό δείκτη βλάβης. Αυτό
εξαρτάται σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή και τη γωνία της διέγερσης
[π.χ. ο µέγιστος σταθµισµένος δείκτης βλάβης υπό τη δράση της καταγραφής
Νο4 για γωνίες πρόσπτωσης 115ο, 150ο, 280ο και 320ο προέκυψε όταν
χρησιµοποιήθηκαν οι µέθοδοι Μ∆ακρ0, Μ∆ταυτ0, Μ30 και ΜΤακρ0 αντιστοίχως
(σχήµα 7.87)]. Ωστόσο, αν µελετήσει κανείς τους τοπικούς δείκτες βλάβης,
µπορεί να διαπιστώσει ότι οι µέθοδοι Μ∆απόλ0 και Μ30 οδήγησαν σε καλύτερη
συµπεριφορά του κτιρίου, δηλαδή σε λιγότερες και µικρότερες βλάβες των
δοµικών του στοιχείων, όπως φαίνεται και από τα ιστογράµµατα που
παρατίθενται στο παρόν κεφάλαιο για τις καταγραφές Νο6 και Νο14.
Από τη σύγκριση των µεθόδων που δε λαµβάνουν υπόψη τους την
κρίσιµη γωνία της σεισµικής διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και
Μ30) µε τη µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ, προκύπτει το συµπέρασµα ότι η
µέθοδος ΜΤακρ οδηγεί για την πλειοψηφία των καταγραφών και των γωνιών
πρόσπτωσης σε καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου, κάτι που φαίνεται τόσο
από τους τοπικούς όσο και από τον ολικό δείκτη βλάβης. Ωστόσο, υπάρχουν
και κάποιες περιπτώσεις που η εφαρµογή της µεθόδου ΜΤακρ έδωσε
µεγαλύτερους δείκτες βλάβης [π.χ. για κάποιες γωνίες της διέγερσης Νο14
(σχήµατα 7.97 και 7.113) οι δείκτες βλάβης της µεθόδου ΜΤακρ προέκυψαν
µεγαλύτεροι από τις αντίστοιχες τιµές που υπολογίστηκαν όταν
χρησιµοποιήθηκαν οι µέθοδοι Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0 και Μ30].
σοβαρότερες βλάβες (µεγαλύτερος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων,
µεγαλύτεροι τοπικοί δείκτες βλάβης, µεγαλύτερος ολικός δείκτης βλάβης) για

την πλειοψηφία των γωνιών πρόσπτωσης και των µεθόδων επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (π.χ. σεισµικές διεγέρσεις Νο5 και
Νο7) σε σχέση µε άλλες που προκαλούν λιγότερο σοβαρές βλάβες (π.χ.
σεισµικές διεγέρσεις Νο3 και Νο16).
επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης µπορεί να είναι σηµαντική για κάποιες
καταγραφές και κάποιες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (κυρίως για τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους
την κρίσιµη γωνία της διέγερσης) [π.χ. η τιµή του σταθµισµένου δείκτη
βλάβης για τη µέθοδο Μ∆ταυτ0 όταν η διέγερση Νο16 εφαρµοστεί υπό γωνία
5ο και 230ο προέκυψε 0.21 (µικρή βλάβη) και 0.70 (µεγάλη βλάβη)
αντιστοίχως (σχήµα 7.99)]. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν διεγέρσεις η
εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε σχετικά οµαλή µεταβολή των δεικτών
βλάβης για την πλειοψηφία των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (π.χ. καταγραφές Νο6, Νο8, Νο9 και Νο10 ) και άλλες για
τις οποίες προκύπτουν έντονες αυξοµειώσεις των τιµών των δεικτών (π.χ.
καταγραφές Νο2 και Νο14).
Είναι σηµαντικό να τονιστεί ότι τα συµπεράσµατα που αναφέρθηκαν
σχετικά µε την επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης της διέγερσης ισχύουν τόσο
για το σταθµισµένο όσο και για το µέσο δείκτη βλάβης, ωστόσο φαίνονται πιο
καθαρά στα διαγράµµατα του σταθµισµένου δείκτη.
Επιπλέον, είναι αξιοπρόσεκτο ότι, όπως προαναφέρθηκε στην παρ. 7.4.1,
η τιµή του ολικού δείκτη βλάβης εξαρτάται από τη σχέση υπολογισµού του
[σχέση 7.10 (σταθµισµένος δείκτης βλάβης) ή σχέση 7.12 (µέσος δείκτης
βλάβης)]. Οι τιµές του µέσου δείκτη προέκυψαν µικρότερες από τις τιµές του
πρόσπτωσης που µελετήθηκαν. Τέλος, πρέπει να επισηµανθεί ότι για την
πλειοψηφία των σεισµικών διεγέρσεων και των γωνιών πρόσπτωσης οι δοκοί
εµφάνισαν σοβαρότερες βλάβες από τους στύλους (περισσότερες διατοµές
δοκών µε µη µηδενική τιµή του τοπικού δείκτη βλάβης, µεγαλύτερες τιµές
των τοπικών δεικτών βλάβης).



καταγραφές (Νο6 και Νο14) όταν χρησιµοποιήθηκε συντελεστής ενίσχυσης
1.50. Επισηµαίνεται ότι παρατίθενται διαφορετικά ιστογράµµατα για κάθε
µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Για τα πλήρη
αποτελέσµατα ο αναγνώστης µπορεί να ανατρέξει στο παράρτηµα Β της
παρούσας διατριβής, το οποίο παρατίθεται στο CD που συνοδεύει την
εργασία.
Στα σχήµατα 7.132-7.147 απεικονίζονται οι τιµές του σταθµισµένου
ολικού δείκτη βλάβης (σχέση 7.10) που προέκυψε για τις 72 γωνίες
πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης και τις 8 µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Οµοίως, στα σχήµατα 7.148-7.163
απεικονίζονται διαγράµµατα µε τις τιµές του µέσου ολικού δείκτη βλάβης
(σχέση 7.12) που προέκυψε για τις 72 γωνίες πρόσπτωσης της σεισµικής
διέγερσης και τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Στα επιταχυνσιογραφήµατα των διεγέρσεων έχει
χρησιµοποιηθεί συντελεστής ενίσχυσης ίσος µε 1.50. Επισηµαίνεται ότι η
καµπύλη που αντιστοιχεί στη µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ απεικονίζεται µε
εντονότερη γραµµή.

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
20 0<Τ∆Β≤0.1
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
80
70
60
50 Τ∆Β>1
0.4<Τ∆Β≤1
40
0.25<Τ∆Β≤0.4
30 0.1<Τ∆Β≤0.25
0<Τ∆Β≤0.1
20
Τ∆Β=0
10
0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.132: Μεταβολή του Ολικού ∆είκτη Βλάβης (σταθµισµένος δείκτης βλάβης) του κτιρίου µε es=0.2 σε σχέση µε τη γωνία πρόσπτωσης της
σεισµικής διέγερσης Νο1 (έδαφος Β). Στη σεισµική διέγερση έχει εφαρµοστεί συντελεστής ενίσχυσης 1.50.
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
1.4
1.2
1.0
Μ∆ταυτ0
0.8 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
0.6 ΜΤακρ0
Μ30
0.4
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.5
0.4
Μ∆ταυτ0
0.3 Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.2 Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.1
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355


Η σύγκριση των 8 προτεινόµενων µεθόδων οδήγησε στο συµπέρασµα ότι
για τις περισσότερες σεισµικές καταγραφές και γωνίες πρόσπτωσης που
λήφθηκαν υπόψη το κτίριο εµφάνισε καλύτερη συµπεριφορά (λιγότερες
διατοµές µε βλάβη και µικρότερες τιµές των τοπικών δεικτών βλάβης) όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη µέθοδο Μ∆ακρ (υπενθυµίζεται ότι
για επίπεδο σεισµικής έντασης 100% η διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους
Μ∆ακρ και ΜΤακρ δεν οδήγησε σε βλάβες, ενώ για επίπεδο έντασης 50% δεν
εµφανίστηκαν βλάβες ούτε για τη µέθοδο Μ∆ταυτ). Το παραπάνω συµπέρασµα
απεικονίζεται καθαρά στα ιστογράµµατα που παρατίθενται στο παρόν
κεφάλαιο [σχήµατα 7.116-7.123 (σεισµική καταγραφή Νο6) και 7.124-7.131
(σεισµική καταγραφή Νο14)]. Επιπλέον, οι τιµές του σταθµισµένου δείκτη
βλάβης προέκυψαν µικρότερες από 0.4 για την πλειοψηφία των σεισµικών
διεγέρσεων και γωνιών πρόσπτωσης (σχήµατα 7.132-7.147), ενώ ακόµα
µικρότερες ήταν οι τιµές του µέσου δείκτη (σχήµατα 7.148-7.163). Ωστόσο,
υπήρξαν και λίγες περιπτώσεις που η µέθοδος Μ∆ακρ οδήγησε σε
µεγαλύτερους δείκτες βλάβης από τις τιµές κάποιων άλλων µεθόδων (κυρίως
των µεθόδων Μ∆ταυτ και ΜΤακρ), όπως για παράδειγµα κατά την εφαρµογή της
διέγερσης Νο5 (σχήµα 7.136).
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι οι µέθοδοι Μ∆ταυτ και ΜΤακρ οδήγησαν σε
παρόµοια µετελαστική συµπεριφορά του κτιρίου για την πλειοψηφία των
σεισµικών διεγέρσεων, κάτι που απεικονίζεται τόσο στα ιστογράµµατα των
τοπικών δεικτών βλάβης [σχήµατα 7.121, 7.123 (σεισµική καταγραφή Νο6)
και 7.129, 7.131 (σεισµική καταγραφή Νο14)] όσο και στα διαγράµµατα του
ολικού δείκτη βλάβης του κτιρίου (σχήµατα 7.132-7.163). Αν συγκρίνει
κανείς αυτές τις δύο µεθόδους µεταξύ τους, µπορεί να διαπιστώσει ότι η
εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ οδηγεί για τις περισσότερες
καταγραφές και γωνίες πρόσπτωσης σε µικρότερες τιµές τόσο του
σταθµισµένου όσο και του µέσου ολικού δείκτη βλάβης από τη µέθοδο
Μ∆ταυτ.
Αναφορικά µε τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη
γωνία της σεισµικής διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30),
προκύπτει το συµπέρασµα ότι η διαστασιολόγηση µε τις εν λόγω µεθόδους
µπορεί να οδηγήσει σε σηµαντικές βλάβες (µεγάλος αριθµός πλαστικών
αρθρώσεων, µεγάλοι δείκτες βλάβες). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι κατά την

εφαρµογή της διέγερσης Νο6 στο φορέα που έχει διαστασιολογηθεί µε τη

µέθοδο Μ30 (σχήµα 7.120) το ποσοστό των κρίσιµων διατοµών του κτιρίου
που εισήλθαν στην ανελαστική περιοχή ήταν πάνω από 51.3% (ο αριθµός
των διατοµών µε Τ∆Β>0 ήταν µεγαλύτερος από 41 στο σύνολο των 80
διατοµών του φορέα) για οποιαδήποτε γωνία πρόσπτωσης της σεισµικής
διέγερσης.
Πρέπει ωστόσο να τονιστεί ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποια από τις
παραπάνω µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) που να δίνει
σε κάθε περίπτωση το µικρότερο ή το µεγαλύτερο ολικό δείκτη βλάβης. Αυτό
εξαρτάται σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή και τη γωνία της διέγερσης.
Μια προσεκτική µατιά όµως στους τοπικούς δείκτες βλάβης φανερώνει ότι οι
µέθοδοι Μ∆απόλ0 και Μ30 οδήγησαν σε καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου,
δηλαδή σε λιγότερες και µικρότερες βλάβες των δοµικών του στοιχείων,
όπως φαίνεται και από τα ιστογράµµατα που παρατίθενται στο παρόν
κεφάλαιο για τις καταγραφές Νο6 και Νο14.
Όπως προαναφέρθηκε και για την περίπτωση όπου στις σεισµικές
διεγέρσεις χρησιµοποιήθηκε συντελεστής ενίσχυσης ίσος µε 1.25, αν
συγκρίνει κανείς τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη
γωνία της σεισµικής διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) µε
τη µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ, διαπιστώνει ότι η µέθοδος ΜΤακρ οδηγεί για την
πλειοψηφία των καταγραφών και των γωνιών πρόσπτωσης σε καλύτερη
συµπεριφορά του κτιρίου, κάτι που φαίνεται τόσο από τους τοπικούς όσο και
από τον ολικό δείκτη βλάβης.
Όσον αφορά στην επίδραση της σεισµικής διέγερσης, εύκολα διαπιστώνει
κανείς ότι υπάρχουν καταγραφές που οδηγούν σε σοβαρότερες βλάβες
(µεγαλύτερος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων, µεγαλύτεροι τοπικοί δείκτες
βλάβης, µεγαλύτερος ολικός δείκτης βλάβης) για την πλειοψηφία των
γωνιών πρόσπτωσης και των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (π.χ. σεισµικές διεγέρσεις Νο5 και Νο7) σε σχέση µε άλλες
που προκαλούν λιγότερο σοβαρές βλάβες (π.χ. σεισµικές διεγέρσεις Νο3 και
Νο16).
Επιπλέον, οι αναλύσεις έδειξαν ότι η επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης
µπορεί να είναι σηµαντική για κάποιες καταγραφές και κάποιες µεθόδους
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (κυρίως για τις
µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης).
Επίσης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν διεγέρσεις η εφαρµογή των οποίων
οδηγεί σε σχετικά οµαλή µεταβολή των δεικτών βλάβης για την πλειοψηφία

των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (π.χ.

καταγραφές Νο6, Νο9 και Νο10) και άλλες για τις οποίες προκύπτουν
έντονες αυξοµειώσεις των τιµών των δεικτών (π.χ. καταγραφή Νο2).
Επίσης, εύκολα µπορεί να διαπιστώσει κανείς ότι η τιµή του ολικού δείκτη
βλάβης εξαρτάται από τη σχέση υπολογισµού του [σχέση 7.10
(σταθµισµένος δείκτης βλάβης) ή σχέση 7.12 (µέσος δείκτης βλάβης)]. Οι
τιµές του µέσου δείκτη προέκυψαν µικρότερες από τις τιµές του
πρόσπτωσης που µελετήθηκαν. Τέλος, επισηµαίνεται ότι για την πλειοψηφία
των σεισµικών διεγέρσεων και των γωνιών πρόσπτωσης οι δοκοί εµφάνισαν
σοβαρότερες βλάβες από τους στύλους (περισσότερες διατοµές δοκών µε µη
µηδενική τιµή του τοπικού δείκτη βλάβης, µεγαλύτερες τιµές των τοπικών
δεικτών βλάβης).
7.4.5 Συµπεράσµατα
Από τη µελέτη των διαγραµµάτων που παρατέθηκαν στο παρόν κεφάλαιο,
ότι η σοβαρότητα των βλαβών που εµφανίζει το κτίριο κατά τη διεξαγωγή
των ανελαστικών αναλύσεων επηρεάζεται σηµαντικά από τη µέθοδο µε βάση
την οποία επιλέχτηκαν οι τιµές των εντασιακών µεγεθών που
χρησιµοποιήθηκαν για τη διαστασιολόγηση του φορέα.
Οι µέθοδοι που λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης
(Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) οδηγούν για τις περισσότερες σεισµικές καταγραφές
και γωνίες πρόσπτωσης στην καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου. Πιο
συγκεκριµένα, οι µικρότερες βλάβες παρουσιάστηκαν όταν η
διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη βοήθεια της µεθόδου Μ∆ακρ, η
οποία, όπως επισηµάνθηκε στο κεφάλαιο 6 της παρούσας διατριβής, οδήγησε
και στη µεγαλύτερη ποσότητα του διαµήκους οπλισµού. Εξαίρεση αποτελεί η
διέγερση Νο5, υπό τη δράση της οποίας προέκυψαν µεγάλες τιµές του
ολικού δείκτη βλάβης για κάποιες γωνίες πρόσπτωσης όταν χρησιµοποιήθηκε
συντελεστής ενίσχυσης 1.25 και 1.50 (σχήµατα 7.88, 7.104, 7.136 και
7.152).
Η χρήση της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ οδήγησε σε ολικούς δείκτες
βλάβης µε τιµές µεγαλύτερες από αυτές που υπολογίστηκαν για τη µέθοδο
Μ∆ακρ όταν χρησιµοποιήθηκε συντελεστής ενίσχυσης 1.25 και 1.50.
Επιπλέον, αν συγκρίνει κανείς τις µεθόδους ΜΤακρ και Μ∆ταυτ διαπιστώνει ότι
στις περισσότερες περιπτώσεις ο ολικός δείκτης βλάβης που προέκυψε από
την εφαρµογή της µεθόδου ΜΤακρ για τη διαστασιολόγηση του φορέα ήταν
µικρότερος από αυτόν που υπολογίστηκε όταν η διαστασιολόγηση
πραγµατοποιήθηκε µε τη µέθοδο Μ∆ταυτ. Ωστόσο, η διαφορά στις τιµές των

δεικτών που προσδιορίστηκαν όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε

τη βοήθεια των εν λόγω µεθόδων ήταν πολύ µικρή. Επισηµαίνεται ότι η
ποσότητα του διαµήκους οπλισµού που υπολογίστηκε µε βάση τη µέθοδο
ΜΤακρ ήταν στις περισσότερες περιπτώσεις µεγαλύτερη από αυτή που
προέκυψε όταν χρησιµοποιήθηκε η µέθοδος Μ∆ταυτ.
Αναφορικά µε τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη
γωνία της σεισµικής διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30),
προκύπτει το συµπέρασµα ότι η διαστασιολόγηση µε αυτές µπορεί να
οδηγήσει σε σηµαντικές βλάβες (µεγάλος αριθµός πλαστικών αρθρώσεων,
µεγάλοι δείκτες βλάβες). Πρέπει ωστόσο να τονιστεί ότι καµιά από τις
παραπάνω µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) δεν δίνει σε
κάθε περίπτωση το µικρότερο ή το µεγαλύτερο ολικό δείκτη βλάβης. Μια
προσεκτική µατιά όµως στους τοπικούς δείκτες βλάβης φανερώνει ότι οι
µέθοδοι Μ∆απόλ0 και Μ30 οδήγησαν στις περισσότερες περιπτώσεις σε
καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου, δηλαδή σε λιγότερες και µικρότερες
βλάβες των δοµικών του στοιχείων.
Επιπλέον, αν συγκρίνει κανείς τις µεθόδους Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0,
ΜΤακρ0 και Μ30 µε τη µέθοδο αναφοράς ΜΤακρ, διαπιστώνει ότι η µέθοδος
ΜΤακρ οδηγεί για την πλειοψηφία των καταγραφών και των γωνιών
πρόσπτωσης σε καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου, κάτι που φαίνεται τόσο
από τους τοπικούς όσο και από τον ολικό δείκτη βλάβης. Επισηµαίνεται ότι,
όσον αφορά στις µεθόδους Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0 και Μ30, το παραπάνω
συµπέρασµα µπορεί να αιτιολογηθεί από το γεγονός ότι το βάρος του
διαµήκους οπλισµού που υπολογίστηκε µε τη βοήθεια των εν λόγω µεθόδων
ήταν µικρότερο από το βάρος που προέκυψε από την εφαρµογή της µεθόδου
ΜΤακρ. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε στην παρ. 6.4.1.4 της διατριβής,
υπάρχουν σεισµικές διεγέρσεις που οδήγησαν σε µικρότερο βάρος οπλισµού
για τη µέθοδο ΜΤακρ σε σχέση µε τις µεθόδους Μ∆ακρ0 και Μ∆απόλ0 (σχήµα
6.121). Το γεγονός ότι η συµπεριφορά του κτιρίου για αυτές τις διεγέρσεις
ήταν καλύτερη όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη µέθοδο
αναφοράς (ΜΤακρ), παρόλο που ο συνολικός διαµήκης οπλισµός ήταν
λιγότερος, µπορεί να αποδοθεί στην καλύτερη κατανοµή του οπλισµού στις
κρίσιµες διατοµές του φορέα.
Επίσης, πρέπει να τονιστεί ότι η σοβαρότητα των βλαβών εξαρτάται
σηµαντικά από τη σεισµική καταγραφή, το επίπεδο έντασης του σεισµού και
τη γωνία πρόσπτωσης της διέγερσης.
µεγαλύτερους δείκτες βλάβης για την πλειοψηφία των γωνιών πρόσπτωσης
και των µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (π.χ.

σεισµικές διεγέρσεις Νο5 και Νο7) σε σχέση µε άλλες που προκαλούν

λιγότερο σοβαρές βλάβες (π.χ. σεισµικές διεγέρσεις Νο3 και Νο16). Το
παραπάνω συµπέρασµα ισχύει τόσο για τους σταθµισµένους όσο και για τους
µέσους δείκτες βλάβης του κτιρίου.
Επιπλέον, όπως ήταν αναµενόµενο, οι τιµές των δεικτών βλάβης
επηρεάζονται σηµαντικά από την ένταση του σεισµού. Είναι φανερό από τη
µελέτη των διαγραµµάτων ότι η αύξηση της έντασης του σεισµού (χρήση
µεγαλύτερου συντελεστή πολλαπλασιασµού) οδήγησε σε αύξηση τόσο του
σταθµισµένου όσο και του µέσου ολικού δείκτη βλάβης. Ωστόσο, υπάρχουν
και περιπτώσεις που ο δείκτης βλάβης προέκυψε µικρότερος για µεγαλύτερη
ένταση σεισµού [π.χ. κατά την εφαρµογή της διέγερσης Νο2 για γωνίες 235ο
και 240ο ο σταθµισµένος δείκτης βλάβης για τη µέθοδο Μ∆ταυτ0 προέκυψε
µεγαλύτερος για το σεισµό σχεδιασµού σε σχέση µε τις αντίστοιχες τιµές
όταν χρησιµοποιήθηκε συντελεστής ενίσχυσης 1.25 (σχήµατα 7.37 και
7.85)]. Το παραπάνω φαινόµενο οφείλεται στο γεγονός ότι, ενώ ο αριθµός
των πλαστικών αρθρώσεων είναι µικρότερος για µικρότερη σεισµική ένταση,
εντούτοις, µπορεί να εµφανιστεί κάποια διατοµή µε µεγάλη τιµή του τοπικού
δείκτη βλάβης. Αυτό οδηγεί σε αύξηση του ολικού δείκτη βλάβης του
κτιρίου, η οποία µπορεί να είναι ιδιαίτερα σηµαντική όταν χρησιµοποιείται ο
σταθµισµένος δείκτης, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση ο συντελεστής βάρους
(απορροφούµενη υστερητική ενέργεια) για την εν λόγω διατοµή που
εισάγεται στη σχέση υπολογισµού του δείκτη (σχέση 7.10) είναι δυνατό να
πάρει πολύ µεγάλες τιµές.
επιρροή της γωνίας πρόσπτωσης µπορεί να είναι σηµαντική για κάποιες
καταγραφές και κάποιες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης (κυρίως για τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους
την κρίσιµη γωνία της διέγερσης). Επίσης, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν
διεγέρσεις η εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε σχετικά οµαλή µεταβολή των
δεικτών βλάβης για την πλειοψηφία των µεθόδων επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης (π.χ. καταγραφές Νο6, Νο8, Νο9 και Νο10) και
άλλες για τις οποίες προκύπτουν έντονες αυξοµειώσεις των τιµών των
δεικτών. Το παραπάνω συµπέρασµα είναι ιδιαιτέρως εµφανές στα
διαγράµµατα των σταθµισµένων δεικτών βλάβης για συντελεστή ενίσχυσης
1.50.
Τα παραπάνω γενικά συµπεράσµατα φαίνονται καθαρά στα διαγράµµατα
των σχηµάτων 7.164-7.171, στα οποία απεικονίζεται η µεταβολή της µέσης
τιµής του ολικού δείκτη βλάβης (σταθµισµένου και µέσου) για όλες τις
καταγραφές που χρησιµοποιήθηκαν στο παρόν κεφάλαιο. Παρατίθενται

διαφορετικά διαγράµµατα για τα 4 επίπεδα έντασης του σεισµού που

θεωρήθηκαν, ενώ σε κάθε διάγραµµα απεικονίζεται η µεταβολή του δείκτη
βλάβης για τις 8 προτεινόµενες µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών

0.8
0.6
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.4 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
0.2
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.164: Μεταβολή της µέσης τιµής του σταθµισµένου Ολικού ∆είκτη Βλάβης για όλες τις σεισµικές καταγραφές σε έδαφος Β σε σχέση µε τη γωνία
πρόσπτωσης. Στις σεισµικές διεγέρσεις έχει εφαρµοστεί συντελεστής ενίσχυσης 0.5.
0.8
0.6 Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
0.4
Μ30
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
0.2 ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
πρόσπτωσης.

0.8
0.6
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.4 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
0.2 Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.8
0.6
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.4 Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
0.2 Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

0.3
0.2 Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.1
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
Σχήµα 7.168: Μεταβολή της µέσης τιµής του µέσου Ολικού ∆είκτη Βλάβης για όλες τις σεισµικές καταγραφές σε έδαφος Β σε σχέση µε τη γωνία
0.3
Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
0.2
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
Μ∆ταυτ
0.1 Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
πρόσπτωσης.

0.3
0.2 Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.1
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355
0.3
0.2 Μ∆ταυτ0
Μ∆ακρ0
Μ∆απόλ0
ΜΤακρ0
Μ30
0.1
Μ∆ταυτ
Μ∆ακρ
ΜΤακρ
0.0
0
5
10
15
20
25
30
35
40
45
50
55
60
65
70
75
80
85
90
95
100
105
110
115
120
125
130
135
140
145
150
155
160
165
170
175
180
185
190
195
200
205
210
215
220
225
230
235
240
245
250
255
260
265
270
275
280
285
290
295
300
305
310
315
320
325
330
335
340
345
350
355

Από τα παραπάνω διαγράµµατα προκύπτει το συµπέρασµα ότι η επιρροή

της γωνίας διέγερσης ήταν σηµαντική όταν χρησιµοποιήθηκαν οι µέθοδοι
που δε λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης (Μ∆ταυτ0,
Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30), ενώ ήταν µικρή για τις υπόλοιπες τρεις
µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (Μ∆ταυτ,
Μ∆ακρ και ΜΤακρ). Επίσης, διαπιστώνεται ότι για τις µεθόδους Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0,
Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30 οι µεγαλύτερες τιµές του δείκτη βλάβης
ο ο ο ο
εµφανίζονται για γωνίες 60 -100 και 240 -280 , ενώ η ευµενέστερη εικόνα
βλαβών προκύπτει για γωνίες 0ο-20ο, 160ο-200ο και 340ο-360ο. Το παραπάνω
συµπέρασµα, το οποίο απεικονίζεται πιο καθαρά στις τιµές του σταθµισµένου
δείκτη βλάβης, προκύπτει από τη µελέτη των µέσων τιµών του δείκτη για το
σύνολο των διεγέρσεων και δεν µπορεί να γενικευτεί σε κάθε µεµονωµένη
καταγραφή. Άλλωστε, όπως φαίνεται στα σχήµατα που παρατίθενται στο
παρόν κεφάλαιο, δεν είναι δυνατό να εξαχθεί κάποιο γενικό συµπέρασµα για
τη γωνία που οδηγεί στο µεγαλύτερο δείκτη βλάβης, καθώς εξαρτάται από τη
σεισµική καταγραφή, το επίπεδο σεισµικής έντασης και τη µέθοδο επιλογής
των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
Στη συνέχεια, για κάθε σεισµική καταγραφή λήφθηκε ο µέγιστος ολικός
δείκτης βλάβης για όλες τις γωνίες πρόσπτωσης. Ακολούθησε υπολογισµός
του µέσου όρου, καθώς και της τυπικής απόκλισης των εν λόγω τιµών για το
σύνολο των 16 καταγραφών που χρησιµοποιήθηκαν για τις ανελαστικές
αναλύσεις. Ο παραπάνω υπολογισµός έγινε ξεχωριστά για τα 4 επίπεδα
σεισµικής έντασης και για τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης. Στα σχήµατα 7.172-7.177 απεικονίζονται τα
αποτελέσµατα της συγκεκριµένης στατιστικής επεξεργασίας. Επισηµαίνεται
ότι παρατίθενται ξεχωριστά διαγράµµατα για το σταθµισµένο και το µέσο
δείκτη βλάβης.
Οµοίως, για κάθε σεισµική καταγραφή υπολογίστηκε το εύρος
διακύµανσης (µέγιστη τιµή – ελάχιστη τιµή) του ολικού δείκτη βλάβης για
όλες τις γωνίες πρόσπτωσης. Ακολούθησε υπολογισµός του µέσου όρου,
καθώς και της τυπικής απόκλισης των εν λόγω τιµών για το σύνολο των 16
καταγραφών που χρησιµοποιήθηκαν για τις ανελαστικές αναλύσεις. Ο
παραπάνω υπολογισµός έγινε ξεχωριστά για τα 4 επίπεδα σεισµικής έντασης
και για τις 8 µεθόδους επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
Στα σχήµατα 7.178-7.183 απεικονίζονται τα αποτελέσµατα της
συγκεκριµένης στατιστικής επεξεργασίας. Επισηµαίνεται ότι παρατίθενται
ξεχωριστά διαγράµµατα για το σταθµισµένο και το µέσο δείκτη βλάβης.

1.2
1.0 Μέση τιµή±τυπική απόκλιση
Μέση τιµή
Ολικός δείκτης βλάβης 0.8
0.6
0.4
0.2
0.0
Σχήµα 7.172: Μέγιστη τιµή του σταθµισµένου Ολικού ∆είκτη Βλάβης. Στο διάγραµµα
απεικονίζεται ο µέσος όρος των µέγιστων τιµών του δείκτη βλάβης για τις 16
καταγραφές που χρησιµοποιήθηκαν (επίπεδο σεισµικής έντασης: 100%).
Επίσης, απεικονίζεται ο µέσος όρος ± µία τυπική απόκλιση.
Μέση τιµή
1.0
Ολικός δείκτης βλάβης
0.8
0.6
0.4
0.2
0.0
Μέση τιµή
1.0
0.8
0.6
0.4
0.2
0.0

0.4
Μέση τιµή±τυπική απόκλιση
Μέση τιµή
0.3
0.2
0.1
0.0
Σχήµα 7.175: Μέγιστη τιµή του µέσου Ολικού ∆είκτη Βλάβης. Στο διάγραµµα απεικονίζεται ο
µέσος όρος των µέγιστων τιµών του δείκτη βλάβης για τις 16 καταγραφές που
χρησιµοποιήθηκαν (επίπεδο σεισµικής έντασης: 100%). Επίσης, απεικονίζεται
ο µέσος όρος ± µία τυπική απόκλιση.
0.4
Μέση τιµή
0.3
0.2
0.1
0.0
0.4
Μέση τιµή
0.3
0.2
0.1
0.0

0.8
Εύρος διακύµανσης ολικού δείκτη

Μέση τιµή
0.6
βλάβης
0.4
0.2
0.0
Σχήµα 7.178: Εύρος διακύµανσης του σταθµισµένου Ολικού ∆είκτη Βλάβης. Στο διάγραµµα
απεικονίζεται ο µέσος όρος του εύρους διακύµανσης για τις 16 καταγραφές
που χρησιµοποιήθηκαν (επίπεδο σεισµικής έντασης: 100%). Επίσης,
απεικονίζεται ο µέσος όρος ± µία τυπική απόκλιση.
0.8
0.6
βλάβης
0.4
0.2
Μέση τιµή
0.0
0.8
0.6
βλάβης
0.4
0.2
Μέση τιµή
0.0

0.3

Μέση τιµή
0.2
βλάβης
0.1
0.0
Σχήµα 7.181: Εύρος διακύµανσης του µέσου Ολικού ∆είκτη Βλάβης. Στο διάγραµµα
0.3
Μέση τιµή
0.2
βλάβης
0.1
0.0
0.3
Μέση τιµή
0.2
βλάβης
0.1
0.0

Από τη µελέτη των διαγραµµάτων 7.172-7.183 προκύπτει το συµπέρασµα

ότι οι µέθοδοι που λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης
(Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) οδηγούν σε µικρότερους µέσους όρους τόσο των
µέγιστων ολικών δεικτών βλάβης όσο και του εύρους διακύµανσής τους. Το
παραπάνω συµπέρασµα ισχύει και για τις 2 σχέσεις υπολογισµού του δείκτη
βλάβης που χρησιµοποιήθηκαν στην παρούσα διατριβή [σχέση 7.10
(σταθµισµένος δείκτης βλάβης) και σχέση 7.12 (µέσος δείκτης βλάβης)].
Αναφορικά µε την τυπική απόκλιση, δεν µπορεί να εξαχθεί κάποιο γενικό
συµπέρασµα για το σταθµισµένο δείκτη βλάβης, ωστόσο, αν παρατηρήσει
κανείς τα διαγράµµατα που αφορούν στο µέσο δείκτη (σχήµατα 7.175-7.177
και 7.181-7.183) διαπιστώνει ότι οι τιµές της τυπικής απόκλισης προκύπτουν
στις περισσότερες περιπτώσεις µικρότερες για τις µεθόδους που λαµβάνουν
υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης. Από τη σύγκριση των εν λόγω
µεθόδων (Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ) προκύπτει το συµπέρασµα ότι, αν
εξαιρέσει κανείς τη µέθοδο Μ∆ακρ, η εφαρµογή της οποίας οδήγησε σε
ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά διαµήκους οπλισµού (κεφάλαιο 6), η µέθοδος
αναφοράς ΜΤακρ δίνει τα καλύτερα αποτελέσµατα (µικρότεροι µέσοι όροι
τόσο των µέγιστων ολικών δεικτών βλάβης όσο και του εύρους διακύµανσής
τους) για τις περισσότερες περιπτώσεις.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: Συµπεράσµατα – Προτάσεις για περαιτέρω έρευνα 321
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8: ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ – ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ

ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΕΡΕΥΝΑ
8.1 Ανακεφαλαίωση
Στην παρούσα εργασία διερευνώνται οκτώ µέθοδοι επιλογής των
εντασιακών µεγεθών που απαιτούνται για τον υπολογισµό του διαµήκους
οπλισµού στοιχείων από Οπλισµένο Σκυρόδεµα (Ο/Σ) κατά την εφαρµογή
της ΕΑΧΟ (Ελαστική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση). Πέντε από τις
µεθόδους (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0 και Μ30) βασίζονται στην
εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής διέγερσης κατά µήκος
των κατασκευαστικών αξόνων του κτιρίου, ενώ οι υπόλοιπες τρεις (Μ∆ταυτ,
Μ∆ακρ και ΜΤακρ) λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης,
δηλαδή τη γωνία για την οποία προκύπτει η µεγαλύτερη τιµή για κάποιο
συγκεκριµένο εντασιακό µέγεθος. Για την αξιολόγηση των αποτελεσµάτων
ως µέθοδος αναφοράς θεωρείται η µέθοδος ΜΤακρ, η οποία χρησιµοποιεί τις
ταυτόχρονες τιµές των Ν, Μξ, Mη (δύο ροπές κάµψης και µία αξονική
δύναµη) που αντιστοιχούν στη µέγιστη και στην ελάχιστη τιµή της ορθής
τάσης στα άκρα κάθε διατοµής και λαµβάνει υπόψη όλες τις γωνίες
διέγερσης.
Με στόχο την αξιολόγηση και σύγκριση των µεθόδων που διερευνώνται
πραγµατοποιήθηκε µία µεγάλη σειρά αναλύσεων. Για τις αναλύσεις αυτές
επιλέχτηκαν τρία µονώροφα κτίρια από Ο/Σ, ένα εκ των οποίων εµφανίζει
διπλή ελαστική και αδρανειακή συµµετρία, ενώ τα άλλα δύο είναι µεν
ελαστικώς συµµετρικά, αλλά παρουσιάζουν εκκεντρότητα µάζας ίση µε 0.1L
και 0.2L αντιστοίχως (όπου L είναι το µήκος του κτιρίου). Τα τρία κτίρια
υποβλήθηκαν σε µεγάλο πλήθος σεισµικών διεγέρσεων, οι οποίες
ανακλιµακώθηκαν µε βάση το φάσµα σχεδιασµού του ΕΑΚ 2003, και
διενεργήθηκαν ΕΑΧΟ. Ακολούθησε υπολογισµός του απαιτούµενου
διαµήκους οπλισµού σε όλες τις κρίσιµες διατοµές, καθώς και του συνολικού
βάρους του διαµήκους οπλισµού που προέκυψε από την εφαρµογή των οκτώ
προτεινόµενων µεθόδων και πραγµατοποιήθηκε συγκριτική αξιολόγηση των
αποτελεσµάτων. Επιπλέον, έγινε στατιστική επεξεργασία των αποτελεσµάτων
µε στόχο να αξιολογηθούν οι διατάξεις των κανονιστικών κειµένων που
αφορούν στον αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που απαιτούνται για τη
διαστασιολόγηση µε τη βοήθεια της ΕΑΧΟ.
Επίσης, διενεργήθηκαν ΑΑΧΟ (Ανελαστικές Αναλύσεις µε Χρονική
Ολοκλήρωση) µε στόχο την αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων
επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Οι αναλύσεις έγιναν
για το κτίριο µε εκκεντρότητα µάζας ίση µε 0.2L και χρησιµοποιήθηκαν 16
ζεύγη επιταχυνσιογραφηµάτων που καταγράφηκαν σε έδαφος κατηγορίας Β

σύµφωνα µε την κατάταξη εδαφών του ΕΑΚ 2003. Οι ΑΑΧΟ

πραγµατοποιήθηκαν για διαξονική διέγερση και λαµβάνοντας υπόψη 72
διαφορετικές γωνίες πρόσπτωσης (περιστροφή διέγερσης ανά 5ο) και 4
διαφορετικές εντάσεις των διεγέρσεων, ενώ ως παράµετροι απόκρισης για
την αξιολόγηση της ανελαστικής συµπεριφοράς χρησιµοποιήθηκαν οι τοπικοί
δείκτες βλάβης σε κάθε διατοµή ελέγχου, καθώς και ο ολικός δείκτης βλάβης
8.2 Συµπεράσµατα
Τα βασικά συµπεράσµατα που προέκυψαν από τις αναλύσεις που
πραγµατοποιήθηκαν στην παρούσα διατριβή συνοψίζονται ως εξής:
8.2.1 Ελαστικές αναλύσεις
8.2.1.1 Υποστυλώµατα
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός των υποστυλωµάτων που προκύπτει
από την εφαρµογή µεµονωµένων σεισµικών διεγέρσεων επηρεάζεται
διαστασιολόγησης. Οι αποκλίσεις στα ποσοστά οπλισµού που
υπολογίστηκαν µε τις διαφορετικές µεθόδους µπορούν να εµφανίσουν
µεγάλες τιµές (ως και 423%).
• Το ποσοστό του διαµήκους οπλισµού που προκύπτει µε τη θεώρηση 3 ή 7

σεισµικών διεγέρσεων επηρεάζεται σηµαντικά από τη µέθοδο επιλογής
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός που προκύπτει από την εφαρµογή

µιας συγκεκριµένης µεθόδου επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης εξαρτάται από τη διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του
κτιρίου και τη σεισµική διέγερση.
• Η µέθοδος Μ∆ακρ οδηγεί σε κάθε περίπτωση στα µεγαλύτερα ποσοστά

οπλισµού.
• Τα ποσοστά οπλισµού που υπολογίστηκαν µε βάση τις µεθόδους ΜΤακρ και

Μ∆ταυτ εµφανίζουν πολύ µικρές διαφορές, ωστόσο δεν µπορεί να εξαχθεί
κάποιο γενικό συµπέρασµα σχετικά µε τη µέθοδο που οδηγεί πάντοτε στα
δυσµενέστερα αποτελέσµατα.
• Οι µέθοδοι Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0 και Μ30 οδηγούν στα µικρότερα ποσοστά

διαµήκους οπλισµού. Από τις εν λόγω µεθόδους οι δύο πρώτες οδηγούν
σε ποσοστά οπλισµού που διαφέρουν πολύ λίγο µεταξύ τους. Επιπλέον, οι
συγκεκριµένες µέθοδοι υποεκτιµούν τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό

στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων σε σχέση µε τον οπλισµό

που προκύπτει από την εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ.
• Οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 και Μ∆απόλ0 οδηγούν συνήθως σε παρόµοια

αποτελέσµατα, µε τα ποσοστά οπλισµού που προκύπτουν από τη χρήση
της µεθόδου Μ∆ακρ0 να υπολείπονται των αντίστοιχων ποσοστών της
Μ∆απόλ0.
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά από τον

αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που λαµβάνονται υπόψη (3 ή 7
καταγραφές). Το µέσο ποσοστό του οπλισµού που υπολογίστηκε µε τη
θεώρηση 3 καταγραφών ήταν µεγαλύτερο (ως και 47%) από το
αντίστοιχο ποσοστό που προέκυψε µε τη χρήση 7 διεγέρσεων. Οι
αποκλίσεις των ποσοστών οπλισµού που παρατηρούνται µε τη θεώρηση 3
ή 7 διεγέρσεων εξαρτώνται από τη διατοµή, το έδαφος καταγραφής των
διεγέρσεων και τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά, εκτός από τον

διεγέρσεων. Το παραπάνω συµπέρασµα εξάγεται από το µέγεθος της
επτάδες των καταγραφών και µπορεί να ποσοτικοποιηθεί µε τη βοήθεια
της τυπικής απόκλισης και του εύρους (µέγιστη τιµή – ελάχιστη τιµή). Η
µελέτη των διαγραµµάτων οδήγησε στο συµπέρασµα ότι η τυπική
απόκλιση και το εύρος µπορούν να εµφανίζουν µεγάλες τιµές όταν η
µικρότερες όταν λαµβάνονται υπόψη 7 σεισµικές καταγραφές. Επίσης, οι
τιµές τόσο της τυπικής απόκλισης όσο και του εύρους εξαρτώνται από τη
διατοµή, το έδαφος καταγραφής, τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών
µεγεθών διαστασιολόγησης και την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου.
8.2.1.2 ∆οκοί
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός των δοκών που προκύπτει από την
εφαρµογή µεµονωµένων σεισµικών διεγέρσεων επηρεάζεται σηµαντικά
από τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης. Οι
αποκλίσεις στα ποσοστά οπλισµού που υπολογίστηκαν µε τις διαφορετικές
µεθόδους µπορούν να εµφανίσουν µεγάλες τιµές (ως και 285%).
• Το ποσοστό του διαµήκους οπλισµού που προκύπτει µε τη θεώρηση 3 ή 7

σεισµικών διεγέρσεων επηρεάζεται σηµαντικά από τη µέθοδο επιλογής

• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός που προκύπτει από την εφαρµογή

µιας συγκεκριµένης µεθόδου επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης εξαρτάται από τη διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του
κτιρίου και τη σεισµική διέγερση.
• Η µέθοδος αναφοράς ΜΤακρ (ή Μ∆ακρ ή Μ∆ταυτ) οδηγεί στο µεγαλύτερο

διαµήκη οπλισµό.
• Οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0) και Μ∆απόλ0 σε όλες τις

περιπτώσεις υποεκτιµούν τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε
τον οπλισµό που προκύπτει από την εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς
ΜΤακρ (ή Μ∆ακρ ή Μ∆ταυτ).
• Η µέθοδος Μ30 στην πλειοψηφία των περιπτώσεων υποεκτιµά τον

απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό σε σχέση µε τον οπλισµό που προκύπτει
από την εφαρµογή της µεθόδου αναφοράς ΜΤακρ (ή Μ∆ακρ ή Μ∆ταυτ).
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός που δίνει η εφαρµογή της Μ∆απόλ0

είναι µεγαλύτερος από τον οπλισµό που προκύπτει µε τη βοήθεια της
µεθόδου Μ∆ακρ0 (ή Μ∆ταυτ0 ή ΜΤακρ0). Η απόκλιση στα ποσοστά οπλισµού
των παραπάνω µεθόδων µπορεί να είναι σηµαντική και εξαρτάται από τη
διατοµή, την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση.
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά από τον

αριθµό των σεισµικών διεγέρσεων που λαµβάνονται υπόψη (3 ή 7
καταγραφές). Το µέσο ποσοστό του οπλισµού που υπολογίστηκε µε τη
θεώρηση 3 καταγραφών ήταν µεγαλύτερο (ως και 40%) από το
αντίστοιχο ποσοστό που προέκυψε µε τη χρήση 7 διεγέρσεων. Οι
αποκλίσεις των ποσοστών οπλισµού που παρατηρούνται µε τη θεώρηση 3
ή 7 διεγέρσεων εξαρτώνται από τη διατοµή, το έδαφος καταγραφής των
διεγέρσεων και τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών
• Ο απαιτούµενος διαµήκης οπλισµός επηρεάζεται σηµαντικά, εκτός από τον

διεγέρσεων. Το παραπάνω συµπέρασµα εξάγεται από το µέγεθος της
επτάδες των καταγραφών και µπορεί να ποσοτικοποιηθεί µε τη βοήθεια
της τυπικής απόκλισης και του εύρους (µέγιστη τιµή – ελάχιστη τιµή). Η
µελέτη των διαγραµµάτων οδήγησε στο συµπέρασµα ότι η τυπική
απόκλιση και το εύρος µπορούν να εµφανίζουν µεγάλες τιµές όταν η
µικρότερες όταν λαµβάνονται υπόψη 7 σεισµικές καταγραφές. Επίσης, οι
τιµές τόσο της τυπικής απόκλισης όσο και του εύρους εξαρτώνται από τη

διατοµή, το έδαφος καταγραφής, τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών

µεγεθών διαστασιολόγησης και την εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου.
8.2.1.3 Συνολικό βάρος διαµήκους οπλισµού του κτιρίου

• Το βάρος του συνολικού διαµήκους οπλισµού που προκύπτει από την
εφαρµογή µεµονωµένων σεισµικών διεγέρσεων επηρεάζεται σηµαντικά
από τη µέθοδο επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης, την
εκκεντρότητα µάζας του κτιρίου και τη σεισµική διέγερση.
• Η εφαρµογή της µεθόδου Μ∆ακρ οδηγεί στο µεγαλύτερο συνολικό βάρος

του διαµήκους οπλισµού.
• Οι µέθοδοι Μ∆ταυτ και ΜΤακρ δίνουν αποτελέσµατα που διαφέρουν πολύ

λίγο µεταξύ τους, µε την ΜΤακρ να οδηγεί στο µεγαλύτερο συνολικό βάρος
του διαµήκους οπλισµού.
• Οι µέθοδοι Μ∆ταυτ0, ΜΤακρ0 και Μ30 δίνουν το µικρότερο βάρος οπλισµού,

υποεκτιµώντας σε κάθε περίπτωση τον απαιτούµενο διαµήκη οπλισµό σε
σχέση µε τον οπλισµό που προκύπτει από την εφαρµογή της µεθόδου
ΜΤακρ.
• Οι µέθοδοι Μ∆ακρ0 και Μ∆απόλ0 δίνουν αποτελέσµατα που διαφέρουν πολύ

λίγο µεταξύ τους, µε τον οπλισµό που προκύπτει από τη χρήση της
Μ∆ακρ0 να είναι µικρότερος. Αναφορικά µε τη σύγκριση των µεθόδων
Μ∆απόλ0 και ΜΤακρ δεν παρατηρήθηκε κάποια συγκεκριµένη τάση, καθώς
υπάρχουν διεγέρσεις η εφαρµογή των οποίων οδηγεί σε περισσότερο
διαµήκη οπλισµό για τη µέθοδο Μ∆απόλ0 και άλλες υπό τη δράση των
οποίων προκύπτει µεγαλύτερο συνολικό βάρους διαµήκους οπλισµού για
τη µέθοδο ΜΤακρ.
8.2.2 Ανελαστικές αναλύσεις
• Η σοβαρότητα των βλαβών που εµφανίζει το κτίριο κατά τη διεξαγωγή

των ανελαστικών αναλύσεων επηρεάζεται σηµαντικά από τη µέθοδο µε
βάση την οποία επιλέχτηκαν οι τιµές των εντασιακών µεγεθών που
χρησιµοποιήθηκαν για τη διαστασιολόγηση του φορέα. Οι µέθοδοι που
λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης (Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ
και ΜΤακρ) οδηγούν για τις περισσότερες σεισµικές καταγραφές και γωνίες
πρόσπτωσης στην καλύτερη συµπεριφορά του κτιρίου.
• Η διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους Μ∆ακρ και ΜΤακρ οδήγησε σε µηδενικές

βλάβες για επίπεδα σεισµικής έντασης 50% και 100%. Αντιθέτως, για τα
ίδια επίπεδα σεισµικής έντασης (50% και 100%) και για ορισµένες γωνίες

της σεισµικής διέγερσης εµφανίστηκαν βλάβες όταν χρησιµοποιήθηκαν οι

υπόλοιπες µέθοδοι επιλογής των εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης.
• Οι µικρότερες βλάβες παρουσιάστηκαν όταν η διαστασιολόγηση

πραγµατοποιήθηκε µε τη βοήθεια της µεθόδου Μ∆ακρ.
• Αν συγκρίνει κανείς τις µεθόδους ΜΤακρ και Μ∆ταυτ διαπιστώνει ότι στις
περισσότερες περιπτώσεις ο ολικός δείκτης βλάβης που προέκυψε από
την εφαρµογή της µεθόδου ΜΤακρ ήταν µικρότερος από αυτόν που
υπολογίστηκε όταν η διαστασιολόγηση πραγµατοποιήθηκε µε τη µέθοδο
Μ∆ταυτ.
• Η διαστασιολόγηση µε τις µεθόδους που δε λαµβάνουν υπόψη τους την

κρίσιµη γωνία της σεισµικής διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0
και Μ30) µπορεί να οδηγήσει σε σηµαντικές βλάβες (µεγάλος αριθµός
πλαστικών αρθρώσεων, µεγάλοι δείκτες βλάβες). Πρέπει ωστόσο να
τονιστεί ότι δε φαίνεται να υπάρχει κάποια από τις παραπάνω µεθόδους
που να δίνει σε κάθε περίπτωση το µικρότερο ή το µεγαλύτερο ολικό
δείκτη βλάβης.
• Η σοβαρότητα των βλαβών εξαρτάται σηµαντικά από τη γωνία

πρόσπτωσης της διέγερσης. Η επιρροή της γωνίας διέγερσης ήταν
σηµαντική όταν χρησιµοποιήθηκαν οι µέθοδοι που δε λαµβάνουν υπόψη
τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης (Μ∆ταυτ0, Μ∆ακρ0, Μ∆απόλ0, ΜΤακρ0
και Μ30), ενώ ήταν µικρή για τις υπόλοιπες τρεις µεθόδους επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης (Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ). Επίσης,
διαπιστώθηκε ότι η εφαρµογή των µεθόδων που λαµβάνουν υπόψη τους
την κρίσιµη γωνία της διέγερσης οδήγησε σε σχετικά µικρό εύρος
διακύµανσης του ολικού δείκτη βλάβης, σε αντίθεση µε τις υπόλοιπες
πέντε µεθόδους, για τις οποίες προέκυψαν έντονες αυξοµειώσεις των
τιµών των δεικτών.
8.2.3 Γενικά συµπεράσµατα

Ιδιαιτέρως σηµαντικό είναι το γενικό συµπέρασµα που προκύπτει σχετικά
µε το ποια από τις οκτώ διερευνηθείσες µεθόδους φαίνεται να είναι η
καταλληλότερη για τη διαστασιολόγηση φορέων Ο/Σ. Τα κριτήρια για την
επιλογή της προσφορότερης µεθόδου πρέπει να είναι τα εξής:
1. Ασφάλεια της κατασκευής
2. Εύλογος χρόνος ανάλυσης – διαστασιολόγησης
3. Φυσική – µαθηµατική αντιστοίχιση µε το φαινόµενο που περιγράφεται
Από τις αναλύσεις προκύπτει ότι µε βάση το 1ο κριτήριο υπερέχουν οι
τρεις µέθοδοι που λαµβάνουν υπόψη τους την κρίσιµη γωνία της διέγερσης
(Μ∆ταυτ, Μ∆ακρ και ΜΤακρ), καθώς είναι αυτές που οδηγούν στην ευµενέστερη

εικόνα βλαβών του κτιρίου. Αναφορικά µε το 2ο κριτήριο επισηµαίνεται ότι οι

παραπάνω µέθοδοι δεν απαιτούν περισσότερο χρόνο ανάλυσης ή µεγαλύτερο
υπολογιστικό κόστος, αφού η ενσωµάτωση των σχέσεων που
χρησιµοποιούνται για τον υπολογισµό της κρίσιµης γωνίας και κατόπιν των
µέγιστων ή ταυτόχρονων τιµών των εντασιακών µεγεθών στα ήδη
υπάρχοντα λογισµικά διαστασιολόγησης αποτελεί εύκολη και σχετικά απλή
διαδικασία. Από τις τρεις µεθόδους η Μ∆ακρ δεν έχει φυσική αντιστοίχιση (3ο
κριτήριο) µε το φαινόµενο, καθώς χρησιµοποιεί µη ταυτόχρονα µεγέθη, κάτι
που οδήγησε σε υπερβολικές απαιτήσεις όπλισης.
Από τις άλλες δύο µεθόδους, οι οποίες δεν απέχουν πολύ ως προς τα
αποτελέσµατα, η ΜΤακρ φαίνεται καταρχήν πιο εύλογη και µπορεί να
χρησιµοποιηθεί σε όλες τις περιπτώσεις που το κριτήριο αποδοχής είναι η
µέγιστη επιτρεπόµενη τάση σε µία διατοµή (βλ. π.χ. Regulatory Guide 1.92,
2006).
Στην περίπτωση όµως που το κριτήριο αποδοχής δεν είναι µέγιστη
επιτρεπόµενη τάση, αλλά π.χ. η συνολική αντοχή της διατοµής, τίθεται το
ερώτηµα της εφαρµοσιµότητας των σχέσεων υπολογισµού των τάσεων που
χρησιµοποιεί η συγκεκριµένη µέθοδος, δεδοµένου ότι το οπλισµένο
σκυρόδεµα δεν είναι οµογενές υλικό (ρηγµατώσεις και διάρρηξη της
εφελκυόµενης ζώνης της διατοµής). Σ΄αυτή την περίπτωση θα πρέπει
καταρχάς να επισηµανθεί ότι η όλη διαδικασία µελέτης κατασκευών
σκυροδέµατος διεξάγεται κατά παραδοχή σε δύο σαφώς διακριτές φάσεις
(βλ. π.χ. Anastassiadis K., Avramidis I. E. et al. 2002):
• Στην πρώτη φάση (‘Ανάλυση’) υπολογίζονται οι εσωτερικές δυνάµεις
(δηλ. τα φορτία διατοµής Μ, Ν, …) σε όλες τις απαιτούµενες διατοµές των
δοµικών στοιχείων της κατασκευής υπό την παραδοχή ότι το υλικό είναι
γραµµικώς ελαστικό και οµογενές.
• Στη δεύτερη φάση (‘∆ιαστασιολόγηση’) πραγµατοποιείται η
διαστασιολόγηση (υπολογισµός οπλισµού, έλεγχος διατοµών) των
διατοµών µε βάση τις εσωτερικές δυνάµεις που υπολογίστηκαν στην
πρώτη φάση, αλλά λαµβάνοντας υπόψη την ανελαστική συµπεριφορά της
διατοµής (ελαστοπλαστική σχέση σ-ε των υλικών και ρηγµάτωση).
Συνεπώς, κατά την πρώτη φάση της ανάλυσης το υλικό θεωρείται κατά
παραδοχή ως οµογενές και η εφαρµογή των σχέσεων που συνδέουν τις
εσωτερικές δυνάµεις (εδώ: Μ, Ν) µε τις ορθές τάσεις (σ) είναι θεµιτή.
Το θεµιτό της εφαρµογής αυτών των σχέσεων ενισχύεται περαιτέρω αν
κατά τη φάση της ανάλυσης ληφθεί υπόψη, έστω και χονδροειδώς, η µη
γραµµικότητα του υλικού µέσω της αποµείωσης των δυσκαµψιών των
δοµικών στοιχείων, όπως έγινε στην παρούσα εργασία βάσει και των
σχετικών διατάξεων των ισχυόντων αντισεισµικών κανονισµών.

Έτσι, σύµφωνα µε τα παραπάνω, ακόµη και στην περίπτωση που το

κριτήριο αποδοχής δεν είναι µέγιστη επιτρεπόµενη τάση, αλλά η συνολική
αντοχή της διατοµής, είναι θεµιτή η εφαρµογή της µεθόδου ΜΤακρ.
Σηµειώνεται ωστόσο ότι αν στη φάση της ανάλυσης δεν γίνουν οι
σχετικές αποµειώσεις των δυσκαµψιών, το κριτήριο της τάσης που
χρησιµοποιείται στη µέθοδο ΜΤακρ αποδυναµώνεται µερικώς και η εν λόγω
µέθοδος χάνει εν µέρει το χαρακτηριστικό της φυσικής σηµασίας παρά τον
παραπάνω διαχωρισµό της φάσης ‘ανάλυσης’ από τη φάση
‘διαστασιολόγησης’. Συνεπώς, σ’ αυτή την περίπτωση θα µπορούσε να
θεωρηθεί ως καταλληλότερη µέθοδος διαστασιολόγησης η Μ∆ταυτ, της οποίας
τα αποτελέσµατα δεν απέχουν άλλωστε πολύ από εκείνα της ΜΤακρ για τα
κτίρια που µελετήθηκαν στην παρούσα διατριβή.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι η τελευταία αυτή µέθοδος διαθέτει το
πλεονέκτηµα ότι αποτελεί βελτίωση της µεθόδου Μ∆ταυτ0 που συνεκτιµάει τη
γωνία πρόσπτωσης, δηλαδή αναφέρεται σε έννοιες γνωστές και σε
µηχανικούς της πράξης (τελικοί χρήστες), οι οποίοι µπορούν εύκολα να
προσαρµοστούν στις απαιτήσεις της µεθόδου. Τέλος, ικανοποιεί το “κοινό
αίσθηµα” περί οικονοµίας, καθώς αναφέρεται σε µαθηµατικώς “ταυτόχρονα
µεγέθη” και όχι σε περιβάλλουσα µη ταυτόχρονων µέγιστων τιµών.
8.3 Προτάσεις για περαιτέρω έρευνα

Πρέπει να τονιστεί ότι τα συµπεράσµατα που προέκυψαν από τις
αναλύσεις που πραγµατοποιήθηκαν στην παρούσα διατριβή αφορούν µόνο
στα συγκεκριµένα κτίρια που µελετήθηκαν. Συνεπώς, απαιτείται επέκταση
των αναλύσεων και σε άλλες κατηγορίες φορέων (π.χ. σε συστήµατα
τοιχωµάτων-πλαισίων και σε πολυώροφους φορείς) ώστε να διαπιστωθεί αν
τα εν λόγω συµπεράσµατα ισχύουν και για αυτούς τους φορείς. Ιδιαίτερο
ενδιαφέρον θα είχε η εφαρµογή των προτεινόµενων µεθόδων επιλογής των
εντασιακών µεγεθών διαστασιολόγησης σε ειδικές κατασκευές
σκυροδέµατος, όπως είναι τα βάθρα γεφυρών και τα φράγµατα, καθώς και
σε κατασκευές µεγάλου µήκους (π.χ. γέφυρες), όπου παρατηρούνται
φαινόµενα ασύγχρονης κίνησης των διαφορετικών σηµείων έδρασής τους.
Επισηµαίνεται ότι οι προτεινόµενες µέθοδοι θα µπορούσαν µε µια µικρή
τροποποίηση να εφαρµοστούν και κατά τη διαστασιολόγηση των κατασκευών
υπό την ταυτόχρονη δράση και των τριών συνιστωσών της σεισµικής
διέγερσης (δύο οριζόντιες και µία κατακόρυφη). Συνεπώς, θα ήταν σκόπιµο
να πραγµατοποιηθούν αντίστοιχες αναλύσεις µε αυτές που παρουσιάστηκαν
στην παρούσα εργασία και για την περίπτωση ύπαρξης και κατακόρυφης
σεισµικής συνιστώσας.

Μια εξίσου ενδιαφέρουσα πρόταση για περαιτέρω έρευνα αποτελεί η

πραγµατοποίηση αναλύσεων µε στόχο την εξαγωγή συµπερασµάτων σχετικά
µε τον απαιτούµενο εγκάρσιο οπλισµό (διαστασιολόγηση σε διάτµηση)
κτιρίων Ο/Σ κατά την εφαρµογή της ΕΑΧΟ.
Επιπλέον, η εφαρµογή τόσο της ΕΑΧΟ όσο και της ΑΑΧΟ στην πράξη
εγείρει προβλήµατα που σχετίζονται µε την επιλογή των κατάλληλων
καταγραφών που θα χρησιµοποιηθούν για την ανάλυση, καθώς και µε τη
µέθοδο ανακλιµάκωσής τους µε βάση το φάσµα που προβλέπει ο εκάστοτε
κανονισµός. Συνεπώς, ένα ακόµα πιθανό πεδίο έρευνας είναι η διερεύνηση
των παραπάνω ζητηµάτων.
Τέλος, υπενθυµίζεται ότι τα συµπεράσµατα που προέκυψαν από τις
ανελαστικές αναλύσεις που πραγµατοποιήθηκαν στην παρούσα διατριβή
αφορούν στη χρήση του δείκτη βλάβης που εισήγαγαν οι Park και Ang (Park
and Ang 1985), ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους πλέον αξιόπιστους
δείκτες και έχει ήδη χρησιµοποιηθεί µε διάφορες µορφές σε πολλές εργασίες.
Πρέπει, ωστόσο, να τονιστεί ότι έχει προταθεί πληθώρα σχέσεων που δίνουν
τον τοπικό δείκτη βλάβης σε µια συγκεκριµένη διατοµή δοµικού στοιχείου
Ο/Σ. Θα ήταν λοιπόν σκόπιµη η χρήση και διαφορετικών δεικτών βλάβης µε
στόχο τη συγκριτική αξιολόγηση των προτεινόµενων µεθόδων σε επίπεδο
µετελαστικής συµπεριφοράς.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 331
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ADINA “Automatic Dynamic Incremental Nonlinear Analysis”, Inc.
Amiri. J. V., Ahmadi. Q. Y., et al. (2008). "Assessment of reinforced

concrete buildings with shear wall based on Iranian Seismic Code
(Third edition)." Journal of Applied Sciences 8(23): 4274-4283.
Anagnostopoulos S. A. (1981). "Response Spectrum Techniques for 3-

Component Earthquake Design." Earthquake Engineering & Structural
Dynamics 9(5): 459-476.
Anastassiadis K. (1993). "Directions sismiques de´favorables et

combinaisons de´favorables des effort." Annales d l’ I.T.B.T.P 512
(Mars/Avril) 83-99.
Anastassiadis K., Avramidis I. E., et al. (1998). "Earthquake resistant

design of structures under three-component orthotropic seismic
excitation". 11th European Conference on Earthquake Engineering,
Paris, France.
Anastassiadis K., Avramidis I. E., et al. (2002). "Concurrent design forces in

structures under three-component orthotropic seismic excitation."
Earthquake Spectra 18(1): 1-17.
Anastassiadis K. and Avramidis I. E. (1993). "Üngünstigste seismische

Erdbebenrichtungen für Hochbauten." DER BAUINGENIEUR 68(6):
269-275.
Anastassiadis K. and Avramidis I. E. (1996). "Theory and application of

orthogonal effects in a 3-D response spectrum analysis". Proc. 1st Int.
Symposium on Earthquake Resistant Engineering Structures 96,
Thessaloniki, Greece, In: Manolis, G.D. et al (eds) 1997, Earthquake
Resistant Engineering Structures, pp. 649-659, ISBN 185312 4567,
Computational Mechanics Publications, Southampton, UK.
Anastassiadis K. and Avramidis I. E. (1998). "Recent advances in three-

dimensional response spectrum analysis for multicomponent seismic
excitation". Proc. XIIIth Fidiration Internationale de la Pricontrainte
(FIP) World Congress, Amsterdam, The Netherlands.
Arjomandi K., Estekanchi H., et al. (2009). "Correlation Between Structural

Performance Levels and Damage Indexes in Steel Frames Subjected
to Earthquakes." Scientia Iranica Transaction a-Civil Engineering
16(2): 147-155.
ASCE 4-98 "Seismic Analysis of Safety-Related Nuclear Structures and

Commentary". (2000). American Society of Civil Engineers, Reston,
Virginia.
ASCE 7-05 "Minimum Design Loads for Buildings and Other Structures".
(2006). American Society of Civil Engineers, Reston, Virginia.

ASCE 41-06 "Seismic Rehabilitation of Existing Buildings". (2009). American

Society of Civil Engineers, Reston, Virginia.
Athanatopoulou A. M. (2005). "Critical orientation of three correlated

seismic components." Engineering Structures 27(2): 301-312.
Athanatopoulou A. M., Tsourekas A., et al. (2005). "Variation of response

with incident angle under two horizontal correlated seismic
components." Earthquake Resistant Engineering Structures V 81:
183-192
819.
Athanatopoulou A. M. and Avramidis I. E. (2006). "Effects of seismic

directivity on structural response". The Second fib Congress, Naples,
Italy.
Athanatopoulou, A. M. (2005). "Critical orientation of three correlated

seismic components." Engineering Structures 27(2): 301-312.
Avramidis I. E., Anastassiadis K., et al. (1999). "The CQC-theta-method for

determining concurrent design forces in R/C buildings under
orthotropic earthquake excitation." Structural Engineering and
Mechanics, Vols 1 and 2: 753-758
1736.
Avramidis I. E., Anastassiadis K., et al. (2000). "The CQC-theta-method for

computing of concurrent design forces in multistory buildings under
multicomponent earthquake excitation". Proc. 4th Int. Colloquim
IASS-IACM 2000 on Computation of Shell & Spatial Structures,
Chania-Crete, Greece.
Avramidis I. E., Anastassiadis K., et al. (2000). "Concurrent design forces in

R/C buildings under multicomponent earthquake excitation. The CQC-
theta-method." Advances in Structural Dynamics, Vols I & Ii 10: 795-
800
1542.
Avramidis I. E. and Anastassiadis K. (1998). "Recent advances in three-

dimensional response spectrum analysis for multicomponent
earthquake spectra - theory and applications". SEWC, Structural
Engineers World Congress, San Francisco, CA, USA.
Avramidis I. E. and Anastassiadis K. (1998). "Some recent developments in

3-dimensional response spectrum analysis for multicomponent
seismic exhitation". IABSE Symposium on "Long-Span and High-Rise
Structures", Kobe, Japan.
Aβραµίδης Ι. Ε. (2009). Στατική των Κατασκευών, Τόµος I. Θεσσαλονίκη.
Aθανατοπούλου Α. Μ., Αναστασιάδης Κ., et al. (2006). "Επιρροή της

διεύθυνσης διέγερσης στα µεγέθη απόκρισης κατά τη χρονολογική
µέθοδο ανάλυσης". 15ο Συνέδριο Σκυροδέµατος, Αλεξανδρούπολη,
Ελλάδα.

Aναστασιάδης Κ. (1983). ∆υναµική των Κατασκευών, Τόµος I. Θεσσαλονίκη.
Aναστασιάδης Κ. (1989). Αντισεισµικές Κατασκευές I. Θεσσαλονίκη.
Aναστασιάδης Κ., Αβραµίδης Ι. Ε., et al. (2001). "Ταυτόχρονα εντατικά

µεγέθη σχεδιασµού σε κατασκευές υπό ορθοτροπική σεισµική
διέγερση". 2ο Πανελλήνιο Συνέδριο Αντισεισµικής Μηχανικής και
Τεχνικής Σεισµολογίας, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα.
Aναστασιάδης Κ. και Αβραµίδης Ι. Ε. (1992). "∆υσµενείς διευθύνσεις

σεισµικής διεγέρσεως σε πολυώροφα κτίρια". Πρακτικά 1ου Ελληνικού
Συνεδρίου Αντισεισµικής Μηχανικής και Τεχνικής Σεισµολογίας, Αθήνα,
Ελλάδα.
Beyer K. and Bommer J. J. (2007). "Selection and Scaling of Real

Accelerograms for Bi-Directional Loading: A Review of Current
Practice and Code Provisions." Journal of Earthquake Engineering 11:
13-45.
Bommer J. J. and Acevedo A. B. (2004). "The use of real earthquake

accelerograms as input to dynamic analysis." Journal of Earthquake
Engineering 8: 43-91.
Catalan A., Benavent-Climent A., et al. (2010). "Selection and scaling of

earthquake records in assessment of structures in low-to-moderate
seismicity zones." Soil Dynamics and Earthquake Engineering 30(1-
2): 40-49.
CEB-FIP "Manual on bending and compression—Design of sections under

axial action effects at the ultimate limit state". (1982). CEB Bulletin
d’Information No. 141, Lausanne, Switzerland.
Chen C. (1975). "Definition of Statistically Independent Time Histories."

Journal of the Structural Division-Asce 101(Nst2): 449-451.
Chopra A. K. (2000). Dynamics of Structures.
Clough R. and Penzien J. (1975). Dynamics of Structures.
Cosenza E., Manfredi G., et al. (1993). "The Use of Damage Functionals in
Earthquake Engineering - a Comparison between Different Methods."
Earthquake Engineering & Structural Dynamics 22(10): 855-868.
De Lautour. O.R. and Omenzetter P. (2007). "Estimating seismic induced

damage in buildings". 2007 NZSEE Conference, Palmerston North,
New Zealand.
De Stefano M., Faella G., et al. (1998). "Inelastic seismic response of one-
way plan-asymmetric systems under bi-directional ground motions."

Dimova S. L. and Negro P. (2005). "Seismic assessment of an industrial

frame structure designed according to Eurocodes. Part 2: Capacity
and vulnerability." Engineering Structures 27(5): 724-735.
DiPasquale. E. and Cakmak A.S. (1989). On the relation between local and
global damage indices, Technical Report NCEER-89-0034, State
University of New York, Buffalo NY.
E.Α.Κ. 2003 “Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός”. ΥΠΕΧΩ∆Ε.
E.Κ.Ο.Σ. 2000 “Ελληνικός Κανονισµός Ωπλισµένου Σκυροδέµατος”.

ΥΠΕΧΩ∆Ε.
Elenas A. (2000). "Correlation between seismic acceleration parameters and

overall structural damage indices of buildings." Soil Dynamics and
Earthquake Engineering 20(1-4): 93-100.
Eurocode 8 “Design of structures for earthquake resistance, Part 1: General

rules, seismic actions and rules for buildings". (2003). European
Committee for Standardization, Brussels.
Eurocode 8 “Design of structures for earthquake resistance, Part 2:

Bridges". (2003). European Committee for Standardization, Brussels.
Eurocode 8 “Design of structures for earthquake resistance, Part 2:

Strengthening and repair of buildings". (2003). European Committee
for Standardization, Brussels.
FEMA 356 “Prestandard and commentary for the seismic rehabilitation of

buildings”. (2000). Federal Emergency Management Agency,
Washington, D.C.
FEMA 440 “Improvement of nonlinear static seismic analysis procedures”.

(2004), Federal Emergency Management Agency. Washington, D.C.
FEMA P-750 “NEHRP Recommended Seismic Provisions for New Buildings

and Other Structures”. (2009). Federal Emergency Management
Agency, Washington, D.C.
Fernandez-Davila I., Cominetti S., et al. (2000). "Considering the bi-

directional effects and the seismic angle variations in building design".
12th World Conference on Earthquake Engineering, Auckland, New
Zealand.
Garstka. B., Kratzig. W.B., et al. (1991). "Damage assessment in cyclically

loaded reinforced concrete columns.". European Conference on
Structural Dynamics EURODYN’90, Balkema.
Ghersi A. and Rossi P. P. (2001). "Influence of bi-directional ground motions

on the inelastic response of one-storey in-plan irregular systems."
Engineering Structures 23(6): 579-591.

Gupta A. K. and Chu S. L. (1977). "Probable Simultaneous Response by

Response Spectrum Method of Analysis." Nuclear Engineering and
Design 44(1): 93-95.
Gupta A. K. and Singh M. P. (1977). "Design of Column Sections Subjected

to 3 Components of Earthquake." Nuclear Engineering and Design
41(1): 129-133.
Gupta, A. K. and M. P. Singh (1977). "Design of Column Sections Subjected

to 3 Components of Earthquake." Nuclear Engineering and Design
41(1): 129-133.
Hadjian, A. H. (1978). "On the correlation of the components of strong

ground motion". 2nd International Conference on Microzonation, San
Francisco.
Hernandez J. J. and Lopez O. A. (2002). "Response to three-component

seismic motion of arbitrary direction." Earthquake Engineering &
Structural Dynamics 31(1): 55-77.
Hernandez J. J. and Lopez O. A. (2003). "Evaluation of combination rules for

peak response calculation in three-component seismic analysis."
IΤΣΑΚ (2001). Τελική έκθεση του προγράµµατος "Συλλογή και επεξεργασία

σεισµολογικών δεδοµένων και σύνταξη νέου χάρτη ζωνών σεισµικής
επικινδυνότητας της Ελλάδας συµβατού µε τον ισχύοντα Ελληνικό
Αντισεισµικό Κανονισµό και τον EC8". Θεσσαλονίκη.
Kappos A. J. and Kyriakakis P. (2000). "A re-evaluation of scaling

techniques for natural records." Soil Dynamics and Earthquake
Engineering 20(1-4): 111-123.
Kiureghian A. D. (1981). "A Response Spectrum Method for Random

Vibration Analysis of Mdf Systems." Earthquake Engineering &
Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M., et al. (2008). "Maximum response

and critical incident angle in special classes of buildings subjected to
two horizontal seismic components". GRACM International Congress
on Computational Mechanics, Thessaloniki, Greece, Paper ID: 1108.
Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M., et al. (2008). "Selection of sectional

forces for designing r/c frames analysed by time history analysis".
The 14th World Conference on Earthquake Engineering, Beijing,
China, Paper No: 08-02-0010
Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M., et al. (2009). "Influence of the

orientation of seismic records on structural response". IABSE
Symposium, Bangkok, Thailand Paper ID: 051-02-01.

Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M., et al. (2010). "Influence of

orientation of recorded ground motion components on the reinforcing
steel area in concrete frame elements". 9th US National and 10th
Canadian Conference on Earthquake Engineering, Toronto, Canada,
Paper No: 1066.
Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M., et al. (2010). "Sectional forces for

seismic design of R/C frames by linear time history analysis and
application to 3D single-story buildings " Submitted for publication to
Soil Dynamics and Earthquake Engineering
Kunnath S. K., Reinhorn A. M., et al. (1992). IDARC Version 3: A program

for the inelastic damage analysis of RC structures, Technical Report
NCEER-92-0022. National Center for Earthquake Engineering
Research, State University of New York, Buffalo NY.
Kurama Y. C. and Farrow K. T. (2003). "Ground motion scaling methods for

different site conditions and structure characteristics." Earthquake
Engineering & Structural Dynamics 32(15): 2425-2450.
KΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ (ΚΑΝ.ΕΠΕ) Τελικό Σχέδιο Κειµένου–3. (2009).

Ο.Α.Σ.Π.
Kωστινάκης Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α. Μ., et al. (2008). "Επίδραση της

γωνίας καταγραφής της σεισµικής διέγερσης στα ποσοστά οπλισµών
φορέων σκυροδέµατος κατά την ανάλυσή τους µε τη µέθοδο της
χρονικής ολοκλήρωσης". 3o Πανελλήνιο Συνέδριο Αντισεισµικής
Μηχανικής & Τεχνικής Σεισµολογίας, Αθήνα, Ελλάδα, Άρθρο 1814.
Kωστινάκης Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α. Μ., et al. (2008). "Συγκριτική

διερεύνηση διαφόρων µεθόδων επιλογής των εντασιακών µεγεθών
διαστασιολόγησης κατά την γραµµική ανάλυση µε χρονική
ολοκλήρωση". 3o Πανελλήνιο Συνέδριο Αντισεισµικής Μηχανικής &
Τεχνικής Σεισµολογίας, Αθήνα, Ελλάδα, Άρθρο 1815.
Kωστινάκης Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α. Μ., et al. (2009). "Επιρροή της

µεθόδου αντιστοίχισης επιταχυνσιογραφηµάτων φάσµατος επί του
διαµήκους οπλισµού φορέων Ο/Σ". 16o Συνέδριο Σκυροδέµατος,
Λεµεσός, Κύπρος, Άρθρο 141131.
Lopez O. A., Chopra A. K., et al. (2000). "Critical response of structures to

multicomponent earthquake excitation." Earthquake Engineering &
Lopez O. A., Chopra A. K., et al. (2001). "Evaluation of combination rules

for maximum response calculation in multicomponent seismic
analysis." Earthquake Engineering & Structural Dynamics 30(9):
1379-1398.
Lopez O. A., Chopra A. K., et al. (2004). "Adapting the CQC3 rule for three
seismic components with different spectra." Journal of Structural
Engineering-Asce 130(3): 403-410.

Lopez O. A., Hernandez J. J., et al. (2006). "Response spectra for

multicomponent structural analysis." Earthquake Spectra 22(1): 85-
113.
Lopez O. A. and Torres R. (1996). "Discussion of "A Clarification of the

Orthogonal Effects in a Three-Dimensional Seismic Analysis" by E. L.
Wilson, I. Suharwardy and A. Habibullah." Earhtquake Spectra 12(2):
357-361.
Lopez O. A. and Torres R. (1997). "The critical angle of seismic incidence

and the maximum structural response." Earthquake Engineering &
Lopez, O. A. and E. Raven (2001). "Propiedales de los Espectros de

Movimientos Sismicos Definidos Segun sus Direcciones Principales."
Magdy S. L., Roufaiel, et al. (1987). "Analytical modeling of hysteritic

behavior of R/C frames." Journal of Structural Engineering 113(3):
429-444.
Maison B. F., Neuss C. F., et al. (1983). "The Comparative Performance of

Seismic Response Spectrum Combination Rules in Building Analysis."
Mander J. B., Priestley M. J. N., et al. (1988). "Observed Stress-Strain

Behavior of Confined Concrete." Journal of Structural Engineering-
Asce 114(8): 1827-1849.
Mander J. B., Priestley M. J. N., et al. (1988). "Theoretical Stress-Strain

Model for Confined Concrete." Journal of Structural Engineering-Asce
114(8): 1804-1826.
Meirovitch L. (2002). Fundamentals of Vibrations.
Menun C. and Kiureghian A. D. (1998). "A Replacement for the 30%, 40%
and SRSS Rules for Multicomponent Seismic Analysis." Earhtquake
Spectra 14(1): 153-163.
Menun C. and Kiureghian A. D. (2000 (a)). "Envelopes for seismic response

vectors. I: Theory." Journal of Structural Engineering-Asce 126(4):
467-473.
Menun C. and Kiureghian A. D. (2000 (b)). "Envelopes for seismic response

vectors. II: Application." Journal of Structural Engineering-Asce
126(4): 474-481.
Mακάριος Τ. (2003). Στατική Υπερωθητική Ανάλυση, το θεωρητικό υπόβαθρο

και η εφαρµογή της. Θεσσαλονίκη.
Naeim F., Alimoradi A., et al. (2004). "Selection and scaling of ground
motion time histories for structural design using genetic algorithms."
Earthquake Spectra 20(2): 413-426.

Nau J. M. and Hall W. J. (1984). "Scaling Methods for Earthquake Response

Spectra." Journal of Structural Engineering-Asce 110(7): 1533-1548.
Newmark, N. M. (1975). "Seismic design criteria for structures and facilities,

trans-Alaska pipeline system". U.S. National Conference Earthquake
Engineering.
Pacific Earthquake Engineering Research Center (PEER), Strong Motion

Database, http://peer.berkeley.edu/smcat/. (2003)
Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. (1998). "Evaluation of the most

unfavorable combinations of simultaneous element forces, for the
design of R/C cross sections subjected to isotropic seismic excitation".
11th European Conference on Earthquake Engineering, Balkema,
Rotterdam.
Park Y. J., Ang A. H.-S., et al. (1987). "Damage-limiting aseismic design of

buildings." Earthquake Spectra 3(1): 1-26.
Park Y. J., Reinhorn A. M., et al. (1987). IDARC:Inelastic damage analysis

of RC frame-shear wall structures, Technical Report NCEER-87-0008.
National Center for Earthquake Engineering Research, State
University of New York, Buffalo NY.
Park Y. J. and Ang A. H.-S. (1985). "Mechanistic Seismic Damage Model for
Reinforced-Concrete." Journal of Structural Engineering-Asce 111(4):
722-739.
Park, Y. J. and A. H.-S. Ang (1985). "Mechanistic Seismic Damage Model for
Reinforced-Concrete." Journal of Structural Engineering-Asce 111(4):
722-739.
Paulay T. and Priestley M. (1992). Αντισεισµικός Σχεδιασµός Κατασκευών

από Οπλισµένο Σκυρόδεµα και Τοιχοποιία. Αθήνα.
Penzien J. and Watabe M. (1975). "Characteristics of 3-Dimensional

Earthquake Ground Motions." Earthquake Engineering & Structural
Dynamics 3: 365-373.
RCCOLA-90 "Reinforced Concrete Column Analysis". London.
Regulatory Guide 1.92. (2006). U.S. Nuclear Regulatory Commission.
Riddell R. and Santa-Maria H. (1999). "Inelastic response of one-storey

asymmetric-plan systems subjected to bi-directional earthquake
motions." Earthquake Engineering & Structural Dynamics 28(3): 273-
285.
Rodriguez-Gomez S. and Cakmak A. S. (1990). Evaluation of seismic

damage indices for reinforced concrete structures, Technical Report
NCEER-90-0022, State University of New York, Buffalo NY.

Rosenblueth E. and Contreras H. (1977). "Approximate Design for

Multicomponent Earthquakes." Journal of the Engineering Mechanics
Division-Asce 103(5): 881-893.
RUAUMOKO "Inelastic Dynamic Analysis". New Zealand.
SAP2000 “Integrated Finite Element Analysis and Design of Structures”.

Computers and Structures Inc. Berkeley.
Smeby W. and Kiureghian A. D. (1985). "Modal Combination Rules for Multi-

Component Earthquake Excitation." Earthquake Engineering &
Structural Dynamics 13: 1-12.
Williams M. S. and Sexsmith R. G. (1995). "Seismic damage indices for

concrete structures: a state-of -the-art review." Earthquake Spectra
11(2): 319-349.
Williams M. S. and Sexsmith R. G. (1997). "Seismic assessment of concrete

bridges using inelastic damage analysis." Engineering Structures
19(3): 208-216.
Wilson E. L., Kiureghian A. D., et al. (1981). "A Replacement for the SRSS
Method in Seismic Analysis." Earthquake Engineering & Structural
Dynamics 9: 187-194.
Wilson E. L., Suharwardy I., et al. (1995). "A Clarification of the Orthogonal
Effects in a Three-Dimensional Seismic Analysis." Earthquake Spectra
11(4): 659-666.
Wilson E. L., Suharwardy I., et al. (1996). "Response to Discussions of "A

Clarification of the Orthogonal Effects in a Three-Dimensional Seismic
Analysis"." Earthquake Spectra 12(2): 363-365.
Wilson E. L. and Button M. R. (1982). "Three-Dimensional Dynamic Analysis

for Multi-Component Earthquake Spectra " Earthquake Engineering &
Structural Dynamics 10: 471-476.
XTRACT "cross sectional X sTRuctural Analysis of ComponenTs", Imbsen

Software Systems. Sacramento.


ΑΠΟ∆ΟΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΩΝ ΟΡΩΝ 341
ΑΠΟ∆ΟΣΗ ΒΑΣΙΚΩΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΩΝ ΟΡΩΝ
A
Accelerogram (natural or artificial): Επιταχυνσιογράφηµα (φυσικό ή
τεχνητό).
Angle of seismic incidence: Γωνία πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης.
B
Bending moment - axial force interaction: Αλληλεπίδραση ροπής
κάµψης - αξονικής δύναµης.
Biaxial seismic excitation: ∆ιαξονική σεισµική διέγερση.
C
Centre of Mass-CM: Κέντρο Μάζας.
Centre of Rigidity-CR: Ελαστικό Κέντρο.
Complete Quadratic Combination-CQC: Κανόνας της πλήρους
τετραγωνικής επαλληλίας.
Critical angle of the seismic motion: Κρίσιµη γωνία πρόσπτωσης της
σεισµικής διέγερσης.
Curvature: Καµπυλότητα.
D
Damping matrix: Μητρώο απόσβεσης.
Damping ratio: Ποσοστό απόσβεσης.
Design spectrum: Φάσµα σχεδιασµού.
Ductility: Πλαστιµότητα.
E
Earthquake Engineering: Αντισεισµική Μηχανική.
Earthquake hazard lever: Επίπεδο σεισµικού κινδύνου.
Earthquake Resistance Design: Αντισεισµικός Σχεδιασµός.
F
Far fault ground motion: Σεισµική διέγερση µακρινού πεδίου.
Forward directivity effects: Φαινόµενα κατευθυντικότητας.
G
Ground motion: Εδαφική κίνηση.

H
Horizontal components of seismic motion: Οριζόντιες συνιστώσες της
σεισµικής διέγερσης.
Hysteritic energy: Υστερητική ενέργεια.
I
Influence vector: ∆ιάνυσµα στερεοστατικών µετακινήσεων.
L
Linear Time/Response History Analysis: Γραµµική (ελαστική) Ανάλυση
µε Χρονική Ολοκλήρωση, Γραµµική (ελαστική) Χρονολογική Ανάλυση.
Local Damage Index: Τοπικός ∆είκτης Βλάβης.
Longitudinal Reinforcement: ∆ιαµήκης Οπλισµός.
M
Mass eccentric system: ∆οµικό σύστηµα µε εκκεντρότητα µάζας.
Mass matrix: Μητρώο µάζας.
Modal participation factor: Συντελεστής συµµετοχής.
Modal superposition: Ιδιοµορφική επαλληλία.
Multidirectional seismic effects: Επιρροή πολυαξονικής σεισµικής
διέγερσης (Επιρροή ταυτόχρονης σεισµικής διέγερσης σε δύο ή τρεις
διευθύνσεις).
N
Near fault ground motion: Σεισµική διέγερση κοντά στο ρήγµα.
Nonlinear Static Procedure-NSP: Μη Γραµµική ή Ανελαστική Στατική
Ανάλυση, Στατική Υπερωθητική Ανάλυση, Μέθοδος Pushover (βλ. και Static
Pushover Analysis).
Nonlinear Time/Response History Analysis: Μη Γραµµική (Ανελαστική)
Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση, Μη Γραµµική (Ανελαστική) Χρονολογική
Ανάλυση.
Normal stress: Ορθή τάση.
O
Orientation of seismic motion: Προσανατολισµός (διεύθυνση εφαρµογής)
της σεισµικής διέγερσης.
Overall Damage Index: Ολικός ∆είκτης Βλάβης.
P
Peak Ground Acceleration-PGA: Μέγιστη Εδαφική Επιτάχυνση.

Plastic hinge: Πλαστική άρθρωση.

Pushover analysis: Υπερωθητική Ανάλυση (βλ. και Nonlinear Static
Procedure).
R
Response spectrum: Φάσµα απόκρισης.
Response Spectrum Analysis: ∆υναµική Φασµατική Ανάλυση.
Rotation: Στροφή.
S
Scaling of accelerograms: Ανακλιµάκωση των επιταχυνσιογραφηµάτων.
Sectional forces: Εντασιακά µεγέθη, φορτία διατοµής.
Seismic excitation: Σεισµική διέγερση.
Spectral acceleration: Φασµατική επιτάχυνση.
Square Root of the Sum of the Squares-SRSS: Κανόνας της απλής
τετραγωνικής επαλληλίας.
Static Pushover Analysis-SPA: Στατική Υπερωθητική Ανάλυση-ΣΥΑ (βλ.
και Nonlinear Static Procedure).
Stiffness matrix: Μητρώο στιβαρότητας (δυσκαµψίας).
Structural axes: Κατασκευαστικοί άξονες.
Superposition: Επαλληλία.
U
Ultimate curvature: Οριακή καµπυλότητα.
Ultimate moment: Οριακή ροπή.
Ultimate rotation: Οριακή στροφή.
Y
Yield curvature: Καµπυλότητα διαρροής.
Yield moment: Ροπή διαρροής.
Yield rotation: Στροφή διαρροής.


ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ 345
ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ
Ελληνικές συντοµογραφίες
ΑΑΧΟ Ανελαστική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση.

∆ΦΑ ∆υναµική Φασµατική Ανάλυση.
ΕΑΚ Ελληνικός Αντισεισµικός Κανονισµός.
ΕΑΧΟ Ελαστική Ανάλυση µε Χρονική Ολοκλήρωση.
ΕΚΟΣ Ελληνικός Κανονισµός Οπλισµένου Σκυροδέµατος.
ΗΠΑ Ηνωµένες Πολιτείες Αµερικής.
ΙΤΣΑΚ Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισµολογίας και Αντισεισµικών
Κατασκευών.
ΚΑΝ.ΕΠΕ Κανονισµός Επεµβάσεων.

Μ∆ακρ Μέθοδος ακραίων δυνάµεων.
Μ∆ακρ0 Μέθοδος ακραίων δυνάµεων για γωνία θ=0ο.
Μ∆απόλ0 Μέθοδος µέγιστων απόλυτων τιµών για γωνία θ=0ο.
Μ∆ταυτ Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων.
Μ∆ταυτ0 Μέθοδος ακραίων ταυτόχρονων δυνάµεων για γωνία θ=0ο.
ΜΠΑ Μέγιστο Ποσοστό Απόκλισης.
ΜΤακρ Μέθοδος ακραίων τάσεων.
ΜΤακρ0 Μέθοδος ακραίων τάσεων για γωνία θ=0ο.
Μ30 Μέθοδος του 30%.
Ο∆Β Ολικός δείκτης Βλάβης.
ΠΑ Ποσοστό Απόκλισης.
Τ∆Β Τοπικός δείκτης Βλάβης.
Αγγλικές συντοµογραφίες
ADINA Automatic Dynamic Incremental Nonlinear Analysis.

ASCE American Society of Civil Engineers.
BSE Basic Safety Earthquake.
CEB Comité Euro-International du Béton.
CM Centre of Mass.
CQC Complete Quadratic Combination.
CR Centre of Rigidity.
EC Eurocode.
FEMA Federal Emergency Management Agency.

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΩΝ 346
NEHRP National Earthquake Hazards Reduction Program.

PGA Peak Ground Acceleration.
RCCOLA Reinforced Concrete Column Analysis.
SRSS Square Root of the Sum of the Squares.

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ 347
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΣΥΜΒΟΛΩΝ
Ελληνικά σύµβολα
Α Εµβαδό διατοµής.
αο, α1 Συντελεστές που χρησιµοποιούνται για τον υπολογισµό του
µητρώου απόσβεσης κατά Rayleigh
αx(t) Σεισµική επιτάχυνση κατά την οριζόντια διεύθυνση x.

αy(t) Σεισµική επιτάχυνση κατά την οριζόντια διεύθυνση y.
• Συντελεστής που χρησιµοποιείται κατά την επίλυση µε τη

β µέθοδο Newmark.
• Συντελεστής που χρησιµοποιείται για τον υπολογισµό του
τοπικού δείκτη βλάβης κατά Park και Ang.
Γi Συντελεστής συµµετοχής της i-οστής ιδιοµορφής.
• Συντελεστής αναλογίας µεταξύ των δύο οριζόντιων
γ φασµάτων.
• Συντελεστής που χρησιµοποιείται κατά την επίλυση µε τη
µέθοδο Newmark.
Μεταβολή των δυνάµεων επαναφοράς fs (t j ) κατά το χρονικό
∆fs (t j )
διάστηµα ∆t (µέθοδος ανάλυσης Newmark). ∆ίνεται από τη
σχέση: ∆fs (t j ) = fs (t j+1 ) − fs (t j ) .
Μεταβολή του µητρώου Mιu
g (t j ) κατά το χρονικό διάστηµα
∆(Mιu
g (t j ))
∆t (µέθοδος ανάλυσης Newmark). ∆ίνεται από τη σχέση:
∆(Mιug (t j )) = Mιu
g (t j+1 ) − Mιu
g (t j ) .
Μητρώο που χρησιµοποιείται κατά την επίλυση µε τη µέθοδο
∆P(t)
Newmark.
∆t, ∆τ Χρονικό διάστηµα.
Μεταβολή των σχετικών µετακινήσεων u(t) κατά το χρονικό
∆u(t j ) διάστηµα ∆t (µέθοδος ανάλυσης Newmark). ∆ίνεται από τη
σχέση: ∆u(t j ) = u(t j+1 ) − u(t j ) .
(t j ) κατά το χρονικό
Μεταβολή των σχετικών ταχυτήτων u
(t j )
∆u
διάστηµα ∆t (µέθοδος ανάλυσης Newmark). ∆ίνεται από τη
σχέση: ∆u (t j ) = u
(t j+1 ) − u
(t j ) .
(t j ) κατά το χρονικό διάστηµα
Μεταβολή των επιταχύνσεων u
(t j )
∆u
∆t (µέθοδος ανάλυσης Newmark). ∆ίνεται από τη σχέση:
∆u(t j ) = u
(t j+1 ) − u
(t j ) .
Μεταβολή των δυνάµεων επαναφοράς fs (t j ) κατά το
δfs (t j )
διευρυµένο χρονικό διάστηµα δt (µέθοδος ανάλυσης
Wilson). ∆ίνεται από τη σχέση: δfs (t j ) = fs (t j+1+θ ) − fs (t j ) .

Μεταβολή του µητρώου Mιu

g (t j ) κατά το διευρυµένο χρονικό
δ(Mιu
g (t j )) διάστηµα δt (µέθοδος ανάλυσης Wilson). ∆ίνεται από τη
σχέση: δ(Mιug (t j )) = Mιu
g (t j+1+θ ) − Mιu
g (t j ) .
δP(t)
Wilson.
∆ιευρυµένο χρονικό διάστηµα (δt=θ∆t) που χρησιµοποιείται

δt
κατά τη επίλυση µε τη µέθοδο Wilson.
Μεταβολή των σχετικών µετακινήσεων u(t) κατά το

δu(t j ) διευρυµένο χρονικό διάστηµα δt (µέθοδος ανάλυσης
Wilson). ∆ίνεται από τη σχέση: δu(t j ) = u(t j+1+θ ) − u(t j ) .
(t j ) κατά το διευρυµένο
Μεταβολή των σχετικών ταχυτήτων u
(t j )
δu
χρονικό διάστηµα δt (µέθοδος ανάλυσης Wilson). ∆ίνεται
από τη σχέση: δu (t j ) = u
(t j+1+θ ) − u
(t j ) .
(t j ) κατά το διευρυµένο
Μεταβολή των επιταχύνσεων u
(t j )
δu
χρονικό διάστηµα δt (µέθοδος ανάλυσης Wilson). ∆ίνεται
(t j ) = u
από τη σχέση: δu (t j+1+θ ) − u
(t j ) .
Ε Μέτρο ελαστικότητας του σκυροδέµατος.
Επιβράχυνση της θλιβόµενης ίνας τυχούσας διατοµής

εc
προβόλου στη στάθµη z (σχήµα 2.11).
Επιµήκυνση της εφελκυόµενης ίνας τυχούσας διατοµής

εs
προβόλου στη στάθµη z (σχήµα 2.11).
ζi Ποσοστό απόσβεσης της i-οστής ιδιοµορφής.

• Παράµετρος που χρησιµοποιείται κατά την εφαρµογή της
θ µεθόδου ανάλυσης Wilson.
• Γωνία πρόσπτωσης της σεισµικής διέγερσης.
θcr Κρίσιµη γωνία της σεισµικής διέγερσης.

θp Πλαστική στροφή τυχούσας διατοµής.
θu Στροφή αστοχίας τυχούσας διατοµής.
θy Στροφή διαρροής τυχούσας διατοµής.
θzi Στροφή της i-οστής πλάκας.
ι ∆ιάνυσµα στερεοστατικών µετακινήσεων.
µθ Πλαστιµότητα στροφών τυχούσας διατοµής.
µφ Πλαστιµότητα καµπυλοτήτων τυχούσας διατοµής.
• Αριθµός των αδρανειακών βαθµών ελευθερίας τυχόντος
Ν φορέα.
• Αξονική δύναµη.
Νορ Αριθµός των ορόφων.

Συντελεστής συσχέτισης µεταξύ i-οστής και j-οστής

ρij
ιδιοµορφής.
σ Ορθή τάση.
Φ Μητρώο ιδιοµορφών.
φi i-οστή ιδιοµορφή.
φm Μέγιστη απαιτούµενη καµπυλότητα διατοµής τυχούσας.
φp Πλαστική καµπυλότητα τυχούσας διατοµής.
φu Καµπυλότητα αστοχίας τυχούσας διατοµής.
φy Καµπυλότητα διαρροής τυχούσας διατοµής.
Καµπυλότητα της διατοµής στη στάθµη z του προβόλου

φ(z)
(σχήµατα 2.10, 2.11).
Ύψος της θλιβόµενης ζώνης τυχούσας διατοµής του

x
προβόλου (σχήµα 2.11).
ωdi Τροποποιηµένη i-οστή ιδιοσυχνότητα όταν υπάρχει

απόσβεση.
ωi i-οστή ιδιοσυχνότητα.
Λατινικά σύµβολα
A, B, C, D, Παράµετροι που χρησιµοποιούνται κατά την επίλυση µε
A’, B’, C’, D’ γραµµική παρεµβολή στη διέγερση.
a, b Μητρώα που χρησιµοποιούνται κατά την επίλυση µε τις

µεθόδους της Κεντρικής ∆ιαφοράς, Newmark και Wilson.
a, b ∆ιαστάσεις διατοµής (σχήµα 4.5).
C Μητρώο απόσβεσης.
Συντελεστής που εξαρτάται από το συντελεστή συσχέτισης
CσκR των ιδιοµορφών ρij, καθώς και από τις τιµές της τάσης σk και
του µεγέθους απόκρισης R.
Συντελεστής που εξαρτάται από το συντελεστή συσχέτισης

CRR’ των ιδιοµορφών ρij, καθώς και από τις τιµές των µεγεθών R
και R’.
Di(t) Ολοκλήρωµα του Duhamel.
Στατικό ύψος τυχούσας διατοµής του προβόλου (σχήµα

d
2.11).
dp ∆ιάµετρος των ράβδων του διαµήκους οπλισµού.

ΕΤ Απορροφούµενη υστερητική ενέργεια τυχούσας διατοµής.
es Ανηγµένη στατική εκκεντρότητα του κτιρίου.
fcd Αντοχή σχεδιασµού του σκυροδέµατος.

fs(t) ∆ιάνυσµα των δυνάµεων επαναφοράς.

fyd Αντοχή σχεδιασµού του χάλυβα.
Μητρώο που εξαρτάται από τη γεωµετρία και τη στιβαρότητα

gΤ
του φορέα.
Η Ύψος προβόλου (σχήµα 2.10).

H(ω) Μιγαδική απόκριση συχνότητας (σχέση 2.22).
∆ιάσταση τυχούσας διατοµής του προβόλου (σχήµα 2.11)

h
κατά τη διεύθυνση της ακτίνας καµπυλότητας.
Iξ, Iη Ροπές αδράνειας τυχούσας διατοµής.

Jmi Μαζική ροπή αδράνειας του i-οστού ορόφου.
Κ Μητρώο στιβαρότητας.
ΚS(t) Μητρώο «επιβατικής» στιβαρότητας.
ΚΤ(t) Μητρώο «εφαπτοµενικής» στιβαρότητας.
Μητρώο που χρησιµοποιείται κατά την επίλυση µε τις
K
µεθόδους της Κεντρικής ∆ιαφοράς, Newmark και Wilson.
Κύρια γενικευµένη στιβαρότητα που αντιστοιχεί στην i-οστή

Κi
ιδιοµορφή.
Li Συντελεστής διέγερσης που αντιστοιχεί στην i-οστή

ιδιοµορφή
lp Μήκος πλαστικής άρθρωσης.
Μ Μητρώο µάζας.
mi Μάζα του i-οστού ορόφου.
Κύρια γενικευµένη µάζα που αντιστοιχεί στην i-οστή
Μi
ιδιοµορφή.
Μu Ροπή αστοχίας τυχούσας διατοµής.

Μy Ροπή διαρροής τυχούσας διατοµής.
Μξ, Μη Ροπές κάµψης τυχούσας διατοµής (σχήµα 4.5).
P(t)
της Κεντρικής ∆ιαφοράς.
q(t) Μητρώο κύριων συντεταγµένων του u(t).
Rcr Κρίσιµη (µέγιστη) τιµή τυχόντος εντασιακού µεγέθους R.
Τιµή τυχόντος µεγέθους απόκρισης κατά την εφαρµογή του
R,αθ ζεύγους των επιταχυνσιογραφηµάτων υπό γωνία θ σε σχέση
µε τους κατασκευαστικούς άξονες του κτιρίου (σχήµα 5.1)

R,α0 ζεύγους των επιταχυνσιογραφηµάτων υπό γωνία 0ο σε σχέση
µε τους κατασκευαστικούς άξονες του κτιρίου (σχήµα 5.1)


ζεύγους των επιταχυνσιογραφηµάτων υπό γωνία 90ο σε
R,α90
σχέση µε τους κατασκευαστικούς άξονες του κτιρίου (σχήµα
5.1)
R 0 (t) Περιβάλλουσα µέγιστων τιµών τυχόντος εντασιακού

µεγέθους για όλες τις γωνίες θ συναρτήσει του χρόνου t.
Ακτίνα καµπυλότητας της διατοµής στη στάθµη z του

r(z)
προβόλου (σχήµα 2.10).
Μέγιστη απόκριση ενός µοναβάθιου ταλαντωτή µε περίοδο

Si και απόσβεση ίση µε τα αντίστοιχα µεγέθη της i-οστής
ιδιοµορφής.
Τi i-οστή ιδιοπερίοδος.
t, τ Χρόνος.
u(t) ∆ιάνυσµα σχετικών µετακινήσεων.
(t)
u ∆ιάνυσµα σχετικών ταχυτήτων.
(t)
u ∆ιάνυσµα σχετικών επιταχύνσεων.
ug(t) Μετακίνηση του εδάφους.
g (t)
u Επιτάχυνση του εδάφους.
g (ω)
u Μιγαδική έκφραση της επιτάχυνσης εδάφους (σχέση 2.19).
uxi Μετακίνηση της i-οστής πλάκας κατά Χ .
uyi Μετακίνηση της i-οστής πλάκας κατά Y.
uολ(t) ∆ιάνυσµα ολικών µετακινήσεων.

(ADINA ; ASCE 4-98 ; ASCE 7-05 ; ASCE 41-06 ; CEB-FIP ; E.Α.Κ. 2003
; E.Κ.Ο.Σ. 2000 ; Eurocode 8 ; Eurocode 8 ; Eurocode 8 ; Chen C. 1975;
Clough R. and Penzien J. 1975; Anagnostopoulos S. A. 1981; Aναστασιάδης
Κ. 1983; Aναστασιάδης Κ. 1989; DiPasquale. E. and Cakmak A.S. 1989;
Aναστασιάδης Κ. και Αβραµίδης Ι. Ε. 1992; Anastassiadis K. 1993;
Anastassiadis K. and Avramidis I. E. 1993; Cosenza E., Manfredi G. et al.
1993; Anastassiadis K. and Avramidis I. E. 1996; Anastassiadis K.,
Avramidis I. E. et al. 1998; Anastassiadis K. and Avramidis I. E. 1998;
Avramidis I. E. and Anastassiadis K. 1998; Avramidis I. E. and
Anastassiadis K. 1998; De Stefano M., Faella G. et al. 1998; Avramidis I. E.,
Anastassiadis K. et al. 1999; Avramidis I. E., Anastassiadis K. et al. 2000;
Avramidis I. E., Anastassiadis K. et al. 2000; Chopra A. K. 2000; Elenas A.
2000; Aναστασιάδης Κ., Αβραµίδης Ι. Ε. et al. 2001; Anastassiadis K.,
Avramidis I. E. et al. 2002; Bommer J. J. and Acevedo A. B. 2004;
Athanatopoulou A. M. 2005; Athanatopoulou A. M., Tsourekas A. et al.
2005; Dimova S. L. and Negro P. 2005; Athanatopoulou A. M. and
Avramidis I. E. 2006; Aθανατοπούλου Α. Μ., Αναστασιάδης Κ. et al. 2006;
Beyer K. and Bommer J. J. 2007; De Lautour. O.R. and Omenzetter P.
2007; Amiri. J. V., Ahmadi. Q. Y. et al. 2008; Arjomandi K., Estekanchi H.
et al. 2009; Aβραµίδης Ι. Ε. 2009; Catalan A., Benavent-Climent A. et al.
2010)(FEMA 356 ; FEMA 440 ; FEMA P-750 ; KΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΩΝ
(ΚΑΝ.ΕΠΕ) ; Gupta A. K. and Chu S. L. 1977; Gupta A. K. and Singh M. P.
1977; Kiureghian A. D. 1981; Maison B. F., Neuss C. F. et al. 1983; Magdy
S. L., Roufaiel et al. 1987; Mander J. B., Priestley M. J. N. et al. 1988;
Mander J. B., Priestley M. J. N. et al. 1988; Garstka. B., Kratzig. W.B. et al.
1991; Kunnath S. K., Reinhorn A. M. et al. 1992; Lopez O. A. and Torres R.
1996; Lopez O. A. and Torres R. 1997; Menun C. and Kiureghian A. D.
1998; Fernandez-Davila I., Cominetti S. et al. 2000; Kappos A. J. and
Kyriakakis P. 2000; Lopez O. A., Chopra A. K. et al. 2000; Menun C. and
Kiureghian A. D. 2000 (a); Ghersi A. and Rossi P. P. 2001; IΤΣΑΚ 2001;
Lopez O. A., Chopra A. K. et al. 2001; Hernandez J. J. and Lopez O. A.
2002; Meirovitch L. 2002; Hernandez J. J. and Lopez O. A. 2003; Kurama Y.
C. and Farrow K. T. 2003; Lopez O. A., Chopra A. K. et al. 2004; Lopez O.
A., Hernandez J. J. et al. 2006; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al.
2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ.,
Αθανατοπούλου Α. Μ. et al. 2008; Kωστινάκης Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α. Μ.
et al. 2008; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2009; Kωστινάκης
Κ. Γ., Αθανατοπούλου Α. Μ. et al. 2009; Kostinakis K.G., Athanatopoulou
A.M. et al. 2010; Kostinakis K.G., Athanatopoulou A.M. et al. 2010)(Pacific
Earthquake Engineering Research Center (PEER) ; RCCOLA-90 ; Regulatory
Guide 1.92. ; RUAUMOKO ; SAP2000 ; XTRACT ; Penzien J. and Watabe M.
1975; Rosenblueth E. and Contreras H. 1977; Wilson E. L., Kiureghian A. D.
et al. 1981; Wilson E. L. and Button M. R. 1982; Nau J. M. and Hall W. J.
1984; Park Y. J. and Ang A. H.-S. 1985; Smeby W. and Kiureghian A. D.
1985; Park Y. J., Ang A. H.-S. et al. 1987; Park Y. J., Reinhorn A. M. et al.
1987; Rodriguez-Gomez S. and Cakmak A. S. 1990; Paulay T. and Priestley
M. 1992; Williams M. S. and Sexsmith R. G. 1995; Wilson E. L., Suharwardy
I. et al. 1995; Wilson E. L., Suharwardy I. et al. 1996; Williams M. S. and
Sexsmith R. G. 1997; Panetsos P. K. and Anastassiadis K. K. 1998; Riddell
R. and Santa-Maria H. 1999; Menun C. and Kiureghian A. D. 2000 (b);
Mακάριος Τ. 2003; Naeim F., Alimoradi A. et al. 2004)

Διδακτορικό (βασικό κείμενο)

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Διδακτορικό (βασικό κείμενο)

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών ∆ιαστασιολόγησης κατά την

Ιωάννης Αβραµίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.

Γεώργιος Μανώλης, Καθηγητής Α.Π.Θ.

Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών

Υποβλήθηκε στο Τµήµα Πολιτικών Μηχανικών

Επιλογή των Εντασιακών Μεγεθών ∆ιαστασιολόγησης κατά την

«Η έγκριση της παρούσας ∆ιδακτορικής ∆ιατριβής από το Τµήµα Πολιτικών

Σύµφωνα µε την πλειονότητα των σύγχρονων αντισεισµικών κανονισµών

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής διέγερσης κατά µήκος των

Με την περαίωση της διατριβής θα ήθελα να ευχαριστήσω θερµά όσους

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

Περισσότερο απ’ όλους θα ήθελα να ευχαριστήσω µέσα από την καρδιά

Θεσσαλονίκη, ∆εκέµβριος 2010 Κωνσταντίνος Γ. Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

Μία από τις µεθόδους σεισµικής ανάλυσης των κατασκευών που

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

3.2.2 Επιλογή των επιταχυνσιογραφηµάτων ............................... 49

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

6.4.1 Μεµονωµένοι σεισµοί.....................................................113

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

1.1 Γενικά - Θέση του προβλήµατος

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

9 ∆υναµική Ανελαστική Ανάλυση ή Ανελαστική Ανάλυση µε Χρονική

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

υφίσταται τη δράση επιταχυνσιογραφήµατος, θα αναλυθεί λεπτοµερώς

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

1.2 Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

βασίζονται στην εφαρµογή των επιταχυνσιογραφηµάτων της σεισµικής

1.3 ∆ιάρθρωση της διατριβής

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

χρονική ολοκλήρωση. Ακόµα, γίνονται κάποιες επισηµάνσεις επάνω σε

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΤΩΝ ΜΕΘΟ∆ΩΝ

Στην παρούσα διατριβή, όπως προαναφέρθηκε στην εισαγωγή, θα

2.1 Γενικές εξισώσεις του προβλήµατος

Mu  (t) + fs (t) = −Mιu

όπου: fs=f(u(t)) είναι το Ν×1 διάνυσµα των δυνάµεων επαναφοράς. Στην

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

των µητρώων στιβαρότητας των επιµέρους δοµικών στοιχείων του και

⎡u1(t) ⎤ ⎡u 1(t) ⎤ ⎡u1(t) ⎤

είναι τα διανύσµατα των σχετικών µετακινήσεων, των σχετικών

Στους παραπάνω τύπους τα mi και Jmi ισούνται µε τη συνολική µάζα και

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

Αναφορικά µε το µητρώο C, ο υπολογισµός του στην πράξη

⎡ φ11 φ12 ... φ1N ⎤

C = αοΜ + α1Κ (2.3)

όπου α0 και α1 είναι συντελεστές που µπορούν να υπολογιστούν (επίλυση

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

Για τον υπολογισµό των συντελεστών α0 και α1 στις συνήθεις περιπτώσεις

Αφού διατυπωθεί η γενική εξίσωση που περιγράφει την κίνηση-

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

• Σύγκλιση: Όσο µικραίνουν τα χρονικά διαστήµατα στα οποία διαιρείται η

Η ακρίβεια της αριθµητικής ολοκλήρωσης εξαρτάται από την εκλογή του

∆ιδακτορική ∆ιατριβή Κωνσταντίνος Κωστινάκης

ανάλυσης (ελαστική ή ανελαστική), η ακρίβεια που επιδιώκεται, τα

Mu (t) + fs (t) = −Mιu

⎡u1(t) ⎤ ⎡u 1(t) ⎤ ⎡u1(t) ⎤

Mu (t) + Ku(t) = −Mιu

(Φ ΤMΦ)q (t) + (Φ ΤKΦ)q(t) = −(Φ ΤMι)u

i (t) + Ciq i (t) + Kiqi (t) = -L iu

i (t) + 2ζ iωiq i (t) + ωi2qi (t) = -Γu

qi (t j+1 ) = Aqi (t j ) + Bq i (t j ) − CLiu

(t j ) + ∆t2 ∆t3

(t j ) = 1 u(t j+1 ) − u(t j−1 )

(t j ) = 12 u(t j+1 ) − 2u(t j ) + u(t j−1 )

(t j ) +∆t2 ∆t3

M∆u (t j ) + ∆fs (t j ) = − ∆(Mιu

Mδu (t j ) + δfs (t j ) = −δ(Mιu