Tamayo, Johannes Nikolai Wendellsohn Z.

2018-68611
Evaluating Political Rhetoric
The 2016 Philippine Presidential Debate was one of highlights of the election campaign
of those vying for the highest seat of power in the country. Administered by the Commission on
Elections with assistance from the Kapisanan ng mga Brodkaster ng Pilipinas, the debate offered
an avenue for the voting populace to get to know their candidates. Our focus for this paper would
be then presidential hopeful Grace Poe, her closing remarks, and how she applied strategies used
in political rhetoric.
To win the hearts and minds of the Filipino masses, these candidates must be able to
convince these voters that they are worthy of their vote and that they are credible. This concept
of credibility is what was greatly emphasized by Aristotle with the concept of ethos. In order to
attain and maintain this level of credibility, Condor et al. (2013) posed four strategies that could
be used in political rhetoric.
The one of these strategies is taking or avoiding sides where political communicators
associate themselves with specific groups during the speech. Poe does this in her speech by
subscribing to the women, more specifically mothers. “Bilang isang nanay, matitiis mo ba na
malaman na milyun-milyong mga bata pa rin ang hindi makakain sa ating bansa?”. Here we see
that Poe associates herself with motherhood and the traits that come along with it, such as child-
rearing and how mothers usually prepare food for the household. This allows her to disassociate
with the concept that she is elite, framing her to be simply a mother.
Another strategy is the explicit appeals to common in-group message where you find a
common thing about your diverse audience and run with it. Poe does this by regrouping the
audience as Filipinos. Puti ka man, pula, dilaw o kung anumang kulay. Pagkatapos ng halalan,
tayo ay iisa. Pilipinong nagmamahal sa bansa. Here she says to disregard previous affiliations
that are concerned with the election and the political candidates for after the elections we are all
Filipinos who care for their country. Implying the she too cares for the Philippines and that is
why you should vote for her.
The third strategy would be a political rhetors construction of an aspirational identity.

, bagong bayan, bagong pag-asa at bagong Pilipinas kung saan ang bawat bata sa public
elementary school ay puwedeng kumain ng libreng pananghalian, na puwedeng makatapos ang
anak ng mahihirap, na ang ating magsasaka ay magkakaroon ng libreng irigasiyon, na maraming
magkakagustong mamuhunan sa ating bansa sapagkat lalabanan natin ang kurapsyon,

The last of these strategies is the implicit displays of rhetorical alignment.

 Sa aking mga kababayan dito sa Pangasinan, salamat sa inyong inspirasyon at sa
pagtanggap sa amin. At sa ating mga kababayan sa buong Pilipinas, kayo ang dahilan kung bakit
ako naririto.

Of these four, the strategy used most effectively by Poe for me would be her use of
constructing aspirational identities.
While reviewing her speech, it became apparent how much work and careful calculation
goes into speeches as they’re not only mean to be heard, but to be understood (and in this case to
persuade as well). With this in mind, I think I’d try to take my time when writing my speeches.

Sa aking mga kababayan dito sa Pangasinan, salamat sa inyong inspirasyon at sa pagtanggap sa

amin. At sa ating mga kababayan sa buong Pilipinas, kayo ang dahilan kung bakit ako naririto.
Napakaraming pagsubok ang aking pinagdaanan sa kampanyang ito. Subalit ‘pag minsan nag-iisip
ako, binabalikan ko lang ang tunay na layunin kung bakit ako tumakbo. Dahil hindi ko gusto ito.
Lalung-lalo na nung nakita ko ‘yung pinagdaanan ng aking ama na si FPJ. Pero sa higit sa 100
milyong Pilipino, iilan lamang ang nabibigyan ng pagkakataon na baka sakaling makapag-ambag
sa kinabukasan ng ating bansa sa ganitong paraan. Jessa, ikaw ang dahilan kung bakit ako naririto
dahil ako ay may anak na katulad mo rin. Bilang isang babae, bilang isang nanay, matitiis mo ba
na malaman na milyun-milyong mga bata pa rin ang hindi makakain sa ating bansa? Matitiis mo
bang malaman na ang pera na dapat mapunta sa pagpapagaling ng ating mga may sakit ay
nabubulsa pa lamang o nasasayang sa hindi tamang paggastos? Matitiis mo ba na ang ating mga
magsasaka na nagbibigay sa atin ng pagkain ay hindi man lang natin mabigyan ng pagkain ‘pag
wala silang maani? Matitiis mo ba na ang mga teachers natin umaalis na lang para maging
katulong sa ibang bansa? Mga kababayan ang daming puwedeng gawin para sa ating bayan.
Maaring ako, maaring hindi ako. Pero dapat kung mabigyan ng pagkakataon ay sumubok
sapagkat tayo’y Pilipino, mahal natin ang ating bansa. Sabi ng iba, kaya ba ng isang babae ang
mamuno sa gitna ng lahat ng hinaharap ng ating bansa? Kaya bang labanan ang problema ng
krimen at droga? Kaya bang labanan ang Tsina at iba pang banta sa ating bayan? Mga
kababayan, ang mga babae ay mapagtimpi. Ang mga babae ay pasensiyosa. Ang mga babae ay
mapagmahal. Pero ‘pag nilagay mo sa alanganin ang mga mahal nito sa buhay, ang mga babae ay
hindi sumusuko. Ang mga babae ipinaglalaban ang mga asawang inaagaw sa kanila. Sabi rin ng
iba, bago daw ako. Totoo. Pero ang problema natin ay hindi na bago, ang problema natin ay
ganun pa rin. Baka naman kailangan ng bagong perspektibo?
Walang masama sa bago. Gusto nga natin bagong saing, bagong ligo, bagong boyfriend, bagong
bayan, bagong pag-asa at bagong Pilipinas kung saan ang bawat bata sa public elementary school
ay puwedeng kumain ng libreng pananghalian, na puwedeng makatapos ang anak ng mahihirap,
na ang ating magsasaka ay magkakaroon ng libreng irigasiyon, na maraming magkakagustong
mamuhunan sa ating bansa sapagkat lalabanan natin ang kurapsyon, na ang ating mga allies ay
tutulong sa atin sapagkat tayo ay isang bansang mahalaga sa komunidad ng ibang mga bansa.
Mga kababayan, dapat mas maraming mga babae, sa totoo lang, ang bigyan ng pagkakataon sa
gobyerno, sapagkat tayo ay nakakaramdam. Inaalagaan natin ang ating pamilya. Totoo, (haligi ng
taha) – kailangan ng ilaw ng tahanan pero higit sa lahat kailangan ng pagmamahal, pag-aruga at
pagprotekta. Kaya ng mga babae. Ginagawa ko ito para sa inyo. Gingawa ko ito para din sa aking
mga anak. Sabay-sabay po tayo sa kinabukasan na maipagmamalaki natin, sa isang bansang
maipagmamalaki natin, sa isang bansa kung saan hindi lamang iilan ang mayaman, kung saan
hindi lamang iilan ang maligaya, kung saan lahat tayo ay sama-sama. Puti ka man, pula, dilaw o
kung anumang kulay. Pagkatapos ng halalan, tayo ay iisa. Pilipinong nagmamahal sa bansa.
Maraming salamat po.
References:
Condor, S., Tileaga, C., & Billig, M. (2013). Political rhetoric. © Oxford University Press.
INQUIRER.net. (2016, April 25). READ: Complete transcript of final presidential debate.
Retrieved from https://newsinfo.inquirer.net/781485/read-complete-transcript-of-final-
presidential-debate