Ang Iloko (o Iluko, maaari ring Ilokano o Ilocano) ay isa
sa mga pangunahing wika ng Pilipinas. Ito ang wikang
gamit (lingua franca) ng halos kabuuan ng
Hilagang Luzon lalo na sa Rehiyon ng Ilocos, sa Lambak
ng Cagayan at sa maraming bahagi
ng Abra at Pangasinan. Marami ring mga nagsasalita ng
Iloko sa Nueva Ecija, Tarlac, Mindoro at sa ilang
lalawigan sa Mindanao.
Ang Wikang Pangasinan (Pangasinan: Salitan
Pangasinan) o Pangasinense ay nasasailalim sa
sangay Malayo-Polynesian ng pamilya ng mga wikang
Austronesian.
Ang Wikang Kapampangan ay isa sa mga
pangunahing wika ng Pilipinas. Ito ang pangunahing wika
ginagamit sa Pampanga. Ang naturang wika ay tinatawag
͠
ding Pampango, Capampangan/Capampañgan, Pampan
gueño, at Amanung Sisuan (wikang pinasuso).
Ang mga wikang Bikol ay mga wikang Austronesyano na
ginagamit sa Pilipinas tangi sa tangway ng Bikol sa
silangan ng pulo ng Luzon, sa pulo ng Catanduanes,
Burias at sa lalawigan ng Masbate. Bicol-Naga ang isa sa
mga halimbawa nito.
Ang mga wikang Bisaya, ayon sa larangan
ng dalubwikaan, ay kasapi g pamilyang Gitnang
Pilipino ng mga wika kung saan kabilang din
ang Tagalog at Bikol. Karamihan sa mga wikang Bisaya ay
sinasalita sa Kabisayaan ngunit sinasalita rin sila
sa Bikol (partikular sa Sorsogon at Masbate), sa mga pulo
sa timog ng Luzon tulad ng mga iyong mga bumubuo
ng Romblon, sa hilaga at kanlurang mga bahagi
ng Mindanao, at sa lalawigan ng Sulu sa timog-kanluran
ng Mindanao. Ilan ding mga residente ng Kalakhang
Maynila ang nagsasalita ng Bisaya, at ang karamihan ay
nakakaunawa sa iba’t ibang digri dulot ng pamamayani
rito ng mga Bisaya.
Ang Wikang Tagalog, na kilala rin sa payak na
pangalang Tagalog, ay isa sa mga
pangunahing wika ng Pilipinas at sinasabing ito ang de
facto ("sa katunayan") ngunit hindî de jure ("sa batas")
na batayan na siyang pambansang Wikang Filipino (mula
1961 hanggang 1987: Pilipino).[2] Ito ang katutubong
wika ng mga lalawigan sa Rehiyon
IV (CALABARZON at MIMAROPA), ng Bulacan, at
ng Kalakhang Maynila.
Ang mga Mangyan ay isang pangkat etniko ng mga
Pilipino sa Pilipinas. Ang katawagan sa kanila na
Mangyan ay may kaugnayan sa salitang magus at
majika dahil may karunungan sila tungkol sa ilang
salamangka gaya ng lumay at kulam.
Ang Ipugaw ay isang wikang Awstronesyo. Isinasalita ito
sa lalawigan ng Ifugao sa Pilipinas.
Ang Kalinga ay isang walang baybayin
na lalawigan ng Pilipinas sa Rehiyong
Pampangasiwaan ng Cordillera sa Luzon.
Ang wikang Isnag ay isang wikang sinasalita ng mahigit
40,000 mga Isnag ng probinsya ng Apayao sa Cordillera
Administrative Region sa hilagang Pilipinas.
Ang Ibaloi, binabaybay ding Ibaloy ay isa sa mga
taong indihena (katutubo) o mga pangkat etniko sa
Pilipinas na kapag ipinagsama-sama ay kilala
bilang Igorot.
Ang mga Aeta, Ayta, Agta, o Ati ay mga katutubong
mga tao o pangkat-etniko na nakatira sa kalat at liblib na
mga bahaging bulubundukin ng Luzon, Pilipinas.
Ang mga Tingiuan, Tinggian, Tingui-an, o Tingguian, ay
pangkat-etniko na nagmula sa Pilipinas. Pinaniniwalaang
nanggaling sila mula sa Palawan. Ang
salitang Tinguian ay nagsimula sa salitang Malay
na tinggi na ang ibig sabihin ay "matataas na lupa".
Ang wikang Ivatan (Ibatan) na kilala rin bilang Chirin nu
Ibatan ("Ang wika ng Mga Tao ng Ivatan"), isang
wikang Austronesian na sinasalita sa mga isla
ng Batanes.

Ang wikang Subanon ay isang wikang Austronesyo ng

Ang wikang Gaddang o Cagayan ay sinasalita ng mahigit pamilyang wikang Mindanao.
tatlumpung libong tao ng mga Gaddang sa Pilipinas,
partikular na lang sa Magat at sa itaas ng mga ilog
ng Cagayan sa ikalawang
rehiyon [1] ng probinsya ng Nueva Viscaya

Ang pangkat na Badjao ay naninirahan sa Sulu, sa mga

Ang Wikang Tausug ([taʔu'sug]; Tausug: Bahasa
Sūg; Kastila: idioma joloano/suluano) ay isang wikang
Bisaya na sinasalita sa lalawigan ng Sulu sa Pilipinas.
Sinasalita rin ito sa Malaysia at Indonesia.
bayan ng Maubu, Bus-bus, Tanjung, Pata, Tapul, Lugus,
Bangas, Parang, Maimbung, Karungdung at Talipaw.
Tinatawag din silang Luaan, Lutaos, Bajau, Orang Laut,
Samal Pal'u at Pala'u. Samal ang kanilang wika.

Ang wikang Tboli (magaspang sa /tᵊbɔːˈli/), kilala rin bilang Tagabili o T'boli ay isang wikang Austronesyo na sinasalita sa
timog ng isla ng Pilipinas ng Mindanao kabilang na lang sa probinsya ng Timog Cotobato ngunit meron din mananalita sa
probinsya ng Sultan Kudarat at sa Sarangani.
 at Biliran sa Pilipinas.

Ang mga Kankanaey, binabaybay ding Kankana-

ey, Kankanai, o Kankanay, ay naninirahan sa kanlurang
bahagi ng Lalawigang Bulubundukin o hilagang bahagi
ng Benguet sa Pilipinas. Wikang Kankanaey ang tawag sa
kanilang lenggwahe.

Ang wikang Subanon ay isang wikang Austronesyo ng

Ang wikang Ilongot ay isang wikang Austronesyo na pamilyang wikang Mindanao.
sinasalita ng mga Ilongot sa Hilagang Luzon, Pilipinas.

Ang pangkat na Badjao ay naninirahan sa Sulu, sa mga

bayan ng Maubu, Bus-bus, Tanjung, Pata, Tapul, Lugus,
Bangas, Parang, Maimbung, Karungdung at Talipaw.
Ang Wináray, Win-áray, Wáray- Tinatawag din silang Luaan, Lutaos, Bajau, Orang Laut,
Wáray o Waráy (karaniwang binabaybay bilang Waray; Samal Pal'u at Pala'u. Samal ang kanilang wika.
tinutukoy din bilang Winaray o L(in)eyte-Samarnon) ay
isang wika sa mga lalawigan ng Samar, Hilagang
Samar, Silangang Samar, Leyte (silangang bahagi),
Ang wikang Mandaya ay isang wikang Austronesyo na
sinasalita sa Mindanao, Pilipinas. Ito ay nakakalito
sa wikang Mansaka.
Ang malalaking pangkat-pangkat ay ang mga Tagbanuwa
o Taga-Banwa, ang mga taga-bayan. Pandak,
balingkinitan at tuwid ang buhok nila, mahilig sa pula at
makukulay na damit, mahusay mag-ukit ng kahoy at
maghawi ng sisidlang rattan, kawayan, buri o pandan.
Mahilig mag-alahas ang mga babae. Sumasamba sila sa
mga anyito na tinatawag nilang mga diwata. Marunong
silang bumasa at sumulat, inuukit sa kawayan, gamit ang
lumang baybayin mula Persia.
Ang Yakan ay isang wikang Sama–Bajaw
sa kapuluan ng Basilan sa Pilipinas.
Ang mga taong Samal ay mga katutubong pangkat na
etniko sa Pilipinas. Karamihan sa kanila ang naninirahan
sa Kapuluan ng Sulu, Tangway ng Zamboanga, at Davao
del Sur, natatangi na ang sa Lungsod ng Pulong
Halamanan ng Samal na pinangalanan dahil sa kanila, sa
pulo ng Mindanao.
Ang Apayao ay isang lalawigan ng Pilipinas na
matatagpuan sa Cordillera Administrative
Region sa Luzon. Kabugao ang kabisera nito.
Pinalilibutan ang lalawigan ng mga lalawigan
ng Cagayan sa hilaga at silangan, Abra at Ilocos Norte sa
kanluran at Kalinga sa timog. Bago ang taong 1995, ang
mga lalawigan ng Kalinga at Apayao ay dating iisang
lalawigan at tinawag na Kalinga-Apayaohanggang
hiniwalay ang mga ito upang mapagsilbihan ng mabuti
ang mga pangangailangan ng indibiduwal na tribo sa
mga lalawigan.
Ang Wikang Tausug ([taʔu'sug]; Tausug: Bahasa
Sūg; Kastila: idioma joloano/suluano) ay isang wikang
Bisaya na sinasalita sa lalawigan ng Sulu sa Pilipinas.
Sinasalita rin ito sa Malaysia at Indonesia.
Ang Yakan ay isang wikang Sama–Bajaw
sa kapuluan ng Basilan sa Pilipinas.

Ang wikang Giangan ay isang wikang Austronesyo ng

timog Pilipinas. Ito ay sinasalita sa bundok
Apo sa probinsya ng Davao del Sur, pati na rin sa lungsod
ng Davao.