Sadako's First Love

NOTICE:

Maraming maling grammar at typo ito, merong ding mga emoticons. Hahaha now kung
ayaw mo 'nun. Wag mo na ituloy basahin. :) Salamat!

R E A D

-Alam ko naman na ang purpose ng wattpad ay magbasa, so feel free to read my

stories. *O*/

V O T E

-Then, if nagustuhan niyo po, don't hesitate to vote. Vote ng vote! Malaking bagay
'to.

C O M M E N T

-I really adore those readers na nagcocomment, in that way kasi nagkakaroon kami ng
communication kaya nagiging friends ko rin sila. At hindi ko nakakalimutan ang mga
taong 'yon. So ikaw? Mag-comment ka na. I respect all criticism basta walang bad
words. Thank you and God bless everyone.

Sadako's First Love

PROPERTY OF BADREMINISCE

ALL RIGHTS RESERVED 2014

Here's the story:

Even the scariest girl in the world has her own love story.

Meet Amiko, the perfect look alike of Sadako. Long frizzy hair, white as sand skin,
wearing a faded school uniform and has a horrifying aura.

But even if Amiko have these features that ghosts mostly have, she still didn't
escape from Cupid's bow and arrow of love.

Come and see Amiko's world and her love life turns upside down.

(c)BadReminisce

Prologue
Prologue
 Kapag minalas kang tamaan ng pag-ibig, hindi ka na makakatakas dito.
Noong bata ako hindi ko inisip na darating sa buhay ko na magkakagusto ako, na
titibok ang puso ko, na magmamahal ang isang tulad ko. Nagkagusto na rin ako sa
isang lalaki, crush lang iyon pero nasaktan ako nang malaman kong may iba siyang
gusto. Kaya naman nakakatakot din ang umibig o magmahal. Kasi wala kang
kasiguraduhan kung kanino titibok ang puso mo, at kung taong napili ng puso mo ay
pareho ng nararamdaman mo. Sana nga may school din para sa mga puso para matuto
sila kung sino ang dapat piliin at mahalin, para naman hindi na tayo masaktan.

Ako si Amiko Gonzales, at hindi ako isang ordinaryong tao. Base sa anyo
ko lahat ng tao nilalayuan ako. Lahat ng tao kinatatakutan ako. Hindi ko alam kung
bakit ganon ang turing nila sa akin. Isang kakaibang nilalang. Isang nakakatakot na
nilalang. Wala naman akong ginagawa sa kanila pero inaakusahan nila ako base sa
nakikita ng kanilang mga mata.

"Hala? Nakakatakot talaga siya." Huminto ako sa paglalakad nang marinig ko ang
sinabi ng isang batang babae. Pauwi na ako sa bahay at tahimik lang naman akong
naglalakad.

"Oo nga, she looks like the girl we've watched lately, what is her name again?"
Sabi naman ng kasama niya.

Bagsak ang katawan ko habang nakatayo lang ng tahimik at nakayuko. Nakaharang pa

ang magulo at mahaba kong buhok sa aking mukha.

"You mean that Sadako? Oh! Every time I heard that name I'm shaking! She's so
scary!" Maarteng litanya ng naunang magsalita kaninang babae.

"Me too." Pag sang-ayon naman ng kasama niya.

Habang nakayuko ako, seryoso lang aking mukha. Ramdam ko rin ang inis
pero tama naman sila. Kanino pa nga ba maikukumpara ang tulad ko? Kundi sa sikat na
horror character na si Sadako.

Patuloy lang nila akong tinignan na para silang nakakita ng multo, na para silang
nasa loob ng sinehan at nanunuod ng "The Ring 3D" dahil nasa harap nila ako. Okay?
Multo na? Sige! ipapakita ko sa inyo. Marahan kong pinaling ang tingin ko sa
kanila't hinawi ng kaunti ang aking nakaharang na buhok. Pagkakita nila sa akin,
pinanlisikan ko sila ng mata. Kitang kita ko kung paano manginig at magsisikan
silang dalawa. Lumapit ako sa kanilang dalawa at tinignan ng masama. Ginagaya ko pa
ang ginagawa ni Sadako na parang nangingisay habang gumagapang sa sahig palabas ng
TV. Umurong naman sila habang nanginginig ang tuhod sa takot.

"Hey? Are you going to eat us?" Mangiyak-ngiyak na tanong nong isa. Tumango naman
ako at nginitian sila ng nakakatakot.

"HELP!" Malakas nilang sigaw.

Pagkasigaw nila. Napaayos ako ng tayo at nataranta at nilingon-lingon ang buong

paligid. Nang may makita akong lalaking parating ay dali-dali akong tumakbo ng
mabilis. Ang nakakainis lang, nang dahil sa mabilis kong pagtakbo nabutas ang
plastic bag na dala ko. Naiwan ko tuloy yung pipino ko.

Hindi, iyong pipino ko. Mangiyak-ngiyak kong sabi sa isip ko habang tumatakbo.

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makarating ako sa isang iskinita para magtago.
Hingal na hingal akong sumandal sa pader.
Whossh! Muntik na 'yun ah! Pag nakataon na nakita nilang tinatakot ko ang mga
batang 'yon, panigurado patay na naman ako nito.

Anong iniisip ko? Natural na magagalit sa akin ang mga matatanda kung bakit ko
tinatakot ang mga bata, at ano pa ba ang sasabihin nila? Na isa akong FREAK! At
nakakatakot na nilalang. Hindi na bago sa akin yon, normal na lang. Pero kahit na
ganon, napapaisip pa rin ako kung bakit ganon.

Nagtataka na ba kayo sa istura ko? Sige sasabihin ko na sa inyo. Kung may tao mang
kamukha daw ni Sadako, Sunako, Sawako isa na si Amiko sa mga pagpipilian. Tama
kayo! Itim na mahabang buhok na parang di nag-shampoo ng isang taon, bangs na
hanggang ilong ang haba kaya hindi makita ang mukha, weird na faded uniform at
sapatos na hindi nilabhan ng sampung taon. 'Yon ang fezlak ko. But I do not care
about my appearance, ano ba naman ang mukha kung masama naman ang ugali di ba? At
marami sa mga tao niyang ngayon, na mukha na lang ang basehan nila para magustuhan
ang isang tao. Psh! Mukha niyo! Kabanas!

Naiinis ako sa mga ganong tao? So what kung mukha kaming nakakatakot at mukha
kaming maligno? Hindi ko po sinasabi na mukha akong halimaw. Pero sa sinabi kong
itsura kanina. Sino pa ba ang aakalain nila? E di ang sikat na si Sadako! Sikat sa
mga horror movie sa buong mundo ang story ni Sadako dahil sa pelikula niyang "The
Ring".

"Hey miss! Sayo ba 'tong pipino?" Napalingon ako sa boses na narinig ko. Pagtingin
ko, tila isang anghel na bumaba sa langit ang nakita ko. Humangin at nahawi ang
mahahaba kong bangs at nakita ko ang mukha ni...

"Francis?" Bulalas ko nang mapagtanto ko kung sino siya. Nginisian naman niya at
mayabang na ngumiti sa akin.

"Oo Amiko, ikaw talagang Sadako ka, tinakot mo na naman 'yong mga bata!" Natatawa
niyang sabi. Napakunot ang noo ko at naningkit sa inis ang mga mata ko. Hindi naman
siya matigil sa kakatawa niya. Akmang tatalikuran ko na siya nang tawagin niya ako.
"Amiko sandali!" Natatawa niyang tawag sa akin.

"Ano-" Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang makita ko ang hawak niya.

Ang pipino ko! Maglalakad pa lang sana ako para kunin ang pipino ko nang biglang.

"Oh! 'Yung pipino mo!" Binato niya sa akin 'yung supot ng pipino gawa na matamaan
ako sa mukha. Sitir! Sa mukha ko talaga.

Narinig ko na lang ang malakas niyang tawa habang ako inis siyang tiningnan ng
masama. Pero ang ungas ningisian lang ako. Pinikit ko na lang ang mata ko sa inis
at tumalikod na.

Akala niyo siya na ang knight and shining armor ko sa kwentong ito? Pwes,
nagkakamali kayo!

Chapter 1. "A knight in a school uniform"

Chapter 1. "A knight in a school uniform"

Amiko's POV
Isang maliwanag na umaga ang sumambulat sa bintana ko. Silaw ng sikat ng araw na
kinatatakunan ko. Hindi dahil sa init at takot na mangitim ako. Kung di ang
pagpasok ko sa school. Isang lugar na puno ng maraming tao. Mga taong lahat ay
kinatatakutan ako. Lahat nilalayuan ako. Masama ba maging kakaiba? At paano nila
nasabing kakaiba ako sa kanila?
Naglalakad na ako papasok sa school, mga 20 minutes na lakaran lang ito at nasa
school na ako, pero para sa akin? It takes a million years para lang marating ko
ang school sa bagal kong maglakad. Wala naman akong sakit at hindi din naman ako
pilay. Sadya lang talaga na binabagalan ko ang paglalakad ko papunta sa school.
Dahil natatakot akong pumasok dito.
"Meowm...meow" Nanlaki ang tainga ko nang makarinig ako ng ming-ming ng pusa.
Napahinto ako sa isang iskinita at hinanap ang pusa. Nang makita ko ang pusa, tila
kuminang na diamante naman ang mata ko nang masilayan ng mga mata ko ang isang pusa
na may itim at puti ang balahibo. Gusto ko talaga ang mga pusa!
Lumapit ako sa pusa dahil mukhang kawawa at gutom na. Naupo ako para hipuin ito,
pero nang hihipuin ko na ito sa ulo niya ay bigla itong lumayo at saka kinalmot ang
kamay ko.
"Aray!" Sigaw ko't tumayo. Tiningnan ko ang pusa at galit nag alit ito halata sa
pagtaas ng balahibo nito at nag-meow ng nakakatakot saka ito tumakbo palayo. Pati
ba naman pusa takot sa akin? Napabuntong hininga na lang ako at tumuloy na ako sa
paglalakad nang may tumawag sa akin.
"SUNAKO! SADAKO! SAWAKO!" Rinig kong sigaw niya. Nilongon ko siya at agad na kumulo
ang dugo ko nang makita si Francis. Papunta siya sa akin at for sure sasabay na
naman siya sa akin sa paglalakad papasok ng school. Nang makarating siya sa
kinatatayuan ko. Ang kumulo kong dugo kanina ay muling limamig pagkakita ko sa
ngiti niya. Napayuko ako at iniwasan siya ng tingin.
"Amiko, may tanong ako, anong mangyayari kapag pinagsama-sama ang lahi ni Sadako,
Sunako at Sawako?" Tiningnan ko siya ng may pagtataka sa mukha. Kumunot pa ang noo
ko sa tanong niya. Nang aasar na naman ba siya?
"Ano?" Inis at mabilis kong sabi. Lumayo naman siya sa akin at ngumiti ng malapad,
at hindi ko gusto ang ngiti niyang iyon.
"E 'di chenen isisilang si Amiko!" Sabi habang winawagayway pa ang dalawang kamay
niya sa akin at tawa ng tawa. Ang lakas talaga mangasar ng lalaking 'to.
"Ewan ko sayo" Ani ko't inirapan siya. Tumalikod na ako at nagumpisa na muling
maglakad. Naramdaman ko namang sumunod ang mokong at sumabay nga sa akin.
"Amiko, nakita ko kanina yung ginawa mo ah," Sabi niya't tumawa. Hindi ko naman
siya pinansin at naglakad lang. "Akalain mo yun? Pati mga pusa takot sayo?" Pang-
aasar niya.
"Di ko kasalanan yon" Walang emosyon kong sagot habang diretso lang na nakatingin
sa nilalakaran namin.
"Ganon? Eh sobrang taas nga ng balahibo e tapos ang lakas pa ng "MEOW" niya, grabe
ka Amiko, siguro ako na lang yata ang di natatakot sayo." Sabi niya't tinawanan pa
ako ng malakas. Nagsalubong ang mga kilay ko sa inis sa kanya. Huminto ako at ganon
din siya. Tiningnan ko siya ng masama pero nakangiti pa rin siya sa akin. Jusmiyo,
kahit na subukan kong mainis sa damuhong ito, magagawa ko ba kung sa ngiti pa lang
niya, papatawarin ko na siya.
Tamad ko na lang siyang iniwasan ng tingin. "Pwede ba Francis, tigilan mo ako?"
Mataray kong sabi at saka muling nagpatuloy sa paglalakad pauna sa kanya.
"'Yan ka na naman, nananakot ka na naman." Nakakalokong sabi niya.
"Ewan" Mahina kong sabi.
Habang naglalakad kami, panay ang kwento niya ng kung ano-ano. Kadalasan pa siyang
magbalik-tanaw ng mga nangyari dati. Lalo na iyong mga nakakahiyang pangyayari sa
buhay ko. Tulad na lamang ng paggupit ng kaklase ko noon sa bangs ko noong nasa
grade six kami. Iyak ako noon ng iyak pero dumating si Francis at nakipagaway doon
sa kaklase kong gumupit ng bangs ko.
Habang siya panay ang kwento. Napapaisip naman ako. Minsan talaga nagtataka rin
ako, bakit kaya di takot sa akin 'tong mokong na 'to? Saka laging epal kahit saang
lugar ako naroon. Palagi siyang sumusulpot at palagi niya rin akong inaasar. Kulang
na lang isipin kong stalker ko siya, o di naman kaya-
Napahinto ako sa paglalakad dahil sa naisip ko. Nanglaki ang mga mata
ko kasabay ng malakas na pagkabog ng dibdib ko.
 "Oh? May problema ba Amiko?" Napalingon ako sa gilid ko at nakita ko si
Francis na bakas ang pagtataka sa mukha. Agad kong iniwas ang tingin sa kanya.
"Wala." Mabilis kong sabi. Napapikit ako sa inis.
Anong bang iniisip mo, Amiko? Baliw ka ba?
Sikat kasi si Francis sa mga babae sa campus, in short *clean throat* Oo na,
sasabihin ko ng gwapo siya, matangkad at malakas ang dating. 'Yung tipong dream guy
ng mga malalandi. Palaging may nagtatapat sa kanyang babae pero hindi ko alam kay
Francis, dahil lahat ng iyon tinanggihan niya. At kung iniisip niyong may gusto ako
sa kanya, mag-isip kayo ulit. Dahil hindi iyon mangyayari.
Simula pa kasi ng isilang ako sa mundong ito, anino at pagmumukha na si Francis ang
nakikita ko. Magkaklase kami simula pa noong elementary at hanggang ngayong
highschool, lupet 'no? Ano kami nakatadahana? Psh 'wag nga kayo! Dahil never
magkakatuluyan ang isang multo at ang lalaking galing sa lupa! Di sila compatible!
Nakarating na kami sa school, at ako? Nakakunot ang noo ko at si Francis, masayang
nakangiti kasi umaga pa lang napagtripan niya na ako. Thanks to my long bangs at di
kita ang mukha ko. Pumasok na ako sa room namin. Pagbukas ko ng pinto, lahat sila
ay sabay-sabay na napatingin sa akin. Natahimik at natigil sa mga ginagawa nila.
Parang sikat na artista ang peg ko, and to be honest, everyday ganito ang situation
ko. Minsan nakakasawa na rin e. Bakit? Oh come on, obvious ba? All of their eyes on
me, not because I am celebrity or what. Kasi lahat sila takot na expression ang
nasa mukha. In short parang lumabas sa FLAT SCREEN TV NIYO SI SADAKO and ITS ME.
Naglakad na ako papunta sa seat ko sa dulo. At habang naglalakad ako, tahimik lang
sila at tila hindi na humihinga. Napabuntong-hininga na lamang ako. Pagdating sa
puwesto ko. Naupo na ako sa seat ko. Pagkaupo ko, sila naman ang huminga ng maluwag
at bumalik na sa mga ginagawa nila.
Buong klase lang akong nakikinig sa teacher ko. Habang nagdradrawing ng mga pusa sa
likod ng notebook ko, bigla namang may naghagis ng papel sa akin. Kaya naman
napatingin ako kung sino ang naghagis. Nang lingonin ko, si Francis pala. At pang-
asar na nakangiti sa akin. Pinanlisikan ko siya ng mata at nakita kong parang may
sinasabi siya. Nag-lip sign siya na basahin ko raw 'yung epal na papel na binato
niya sa akin. Tiningnan ko ang papel at kinuha ko. Ano naman ang meron da papel na
'to? Nang buklatin ko ang papel halos manlaki ang mata ko sa nabasa ko. Hindi ko
akalain ka ganito pala ang mga classmates ko. Bakit naman sila ganon?
Bahagya akong nalungkot sa mga nabasa ko sa papel. Tiningnan ko ulit si Francis at
nakita ko ang seryoso niyang mukha. Nagbanggaan ang mga tingin naming, bakit
pakiramdam ko naiinis siya? Iniwas niya naman ang tingin sa akin at humarap na
lamang sa pisara. Bumalik naman ang tingin ko sa papel. I just crumpled the paper
and throw it away.
Natapos na ang buong klase. Inayos ko na ang lahat ng gamit ko at sinukbit ang bag
ko. Naglakad na ako palabas ng room, at tulad ng nakasanayan, tumatahimik ang mga
taong dadaanan ko. Nang makalabas na ako ng school.
"Amiko! Sandali!" sigaw na naman ni Francis sa akin. Napakunot muli ang noo ko
sabay lingon dito.
"Bakit?" bulyaw ko sa kanya.
"Pupunta ako sa bahay niyo ah" Sabi niya't nginitian ako habang hingal na hingal
siya.
"Hindi pwede!" Nabigla kong sabi.
"Sige na" Pagpupumilit niya.
"Ayaw." Mataray kong sagot saka siya tinalikuran. Naglakad na ako pero naramdaman
kong sumunod siya sa akin.
"Sige naman na Amiko." Pangungulit niya.
"Hindi nga pwede sabi eh" Inis kong sagot. Napahinto naman ako nang maramdaman kong
huminto rin siya. Paglingon ko sa kanya nakita ko ang nakangisi niyang mukha.
Napakunot noo ako, ano naman ang binabalak niya?
Naglakad siya palapit sa akin habang nakangisi na tila may masamang balak. Dahan-
dahan siyang naglalakad palapit sa akin. Nabigla ako nang makarating siya sa harap
ko at itinabi niya ang ulo niya sa gilid ng tainga ko. Nanlaki ang mga mata ko nang
makalapit siya sa akin. Ramdam ko ang hininga niya mula sa kanyang ilong na
dumadampi sa gilid ng leeg ko. Amoy ko ang Atlantis niyang pabango na sobrang
bango. At rinig ko ang mahina niyang pagtawa.
"Amiko, sige ka ipopost ko sa facebook 'yung picture mo kapag wala 'yang bangs mo!"
Bulong niya't saka tumawa. Napaigtad ako't napalayo sa kanya dahil sa pagkabigla.
"A-Ano?" Bulalas ko. Tumingin naman siya sa akin saka inilabas ang phone niya
nakap-appear sa screen ng phone niya ang chaka kong mukha. Ngingisi-ngisi pa siya't
nangaasar talaga. Napakibit-balikat ako't naningkit ang mata. "Sige na nga." Walang
buhay kong sabi.
Sabay na kaming naglakad pauwi sa bahay naming at yung pang blockmail niya sa aking
picture ay kuha niya noong nasa 3rd year high school kami noong school fest.
Nakuhaan niya ang mukha ko habang naghihilamos dahil sa naglaro ako nong hahanapin
yung piso sa harina. At promise naaasar ako. Baka magulat lang sila sa mukha kong
nakakatakot.
Nang makarating na kami sa bahay, pinaupo ko siya sa sofa.
"Diyan ka muna, wag kang aakyat sa room ko!" banta ko rito.
Umakyat ako sa kwarto para magbihis. Alam ko naman na kung anong gusto ng ugok na
yun eh. Ano pa ba? Edi ang luto kong sardinas na may itlog at papalaman sa tinapay
na bans. Nagbihis muna ako. Pero habang nagbibihis ko.Nagulat ako ng umikot ang
door knob ng kwarto ko sabay.
"Ami-!" di pa natapos ni Francis ang sasabihin niya nang matulala na ito sa akin
habang wala akong suot na damit at bra lang. Sabay kaming nanlaki ang mga mata sa
gulat.
"MANYAK!" Hinagis ko sa kanya yung unan ko sabay sarado ng pinto. Pagkasara ko,
hingal na hingal ako habang nakahawak pa rin sa harapan ko. "Nakita kaya niya?"
Taranta kong sabi.
Pagkatapos kong magbihis bumaba na ako sa sala. Nakataas ang kilay
habang masama ang tingin sa kanya. Nanunuod naman siya ng TV at tuwang-tuwa pa nang
mapansin niya ang pagdating ko.
"Oh andiyan ka na pala. Magluto ka na, bumili na ko ng ingredients."
Utos niya habang nanunuod lang ng TV.
"Unggoy ka!" Sigaw ko dahilan para tumingin siya sa akin.
"Ha? Inaano ka?" Nagtataka niyang sabi.
"Di ba sabi kong huwag kang aakyat sa kwarto ko?" Singhal ko. Tumawa
naman siya.
"Di ka kasi nagla-lock. Kasalanan mo 'yan." Aniya habang natatawa.
Napasinghap ako sa sinabi niya. "At saka wala naman akong nakita bukod 'don sa
malanding pusa."
"Anong? Sinong malanding pusa?" Inis kong tanong ko. Tumingin naman
siya sa akin habang nakangiti. Yung tingin niyang parang kumikinang na diamante.
Ilang sandali pa, nagtungo siya sa kinauupuan ako at bigla akong niyakap. Napaigtad
ako at nasipa ko siya.
"Aray~" Daing niya. "Bat ka ba naninipa?" Asar niyang sabi.
"E ikaw e, bat ka nangyayakap?" Nauutal kong sagot.
"Yakap? Kinuha ko lang 'tong malanding pusa, ito oh!" Inis niyang sabi
saka hinarap sa akin unan na may Hello Kitty print.
"Ha? Si Hello Kitty?A no! Malandi siya!" Banas kong sigaw.

Chapter 2. "Saving Sadako"

Chapter 2. "Saving Sadako"

Amiko's POV
"Ah, malanding pusa! Ah, malanding pusa!" Sige pa rin siya sa kakasabi
ng malanding pusa raw si Hello Kitty. Tawa pa siya ng tawa habang nasa harap kami
ng hapag-kainan at kinakain ang niluto kong itlog na may halong sardinas na
pinalaman namin sa bans.
Tiningnan ko siya ng masama at inirapan pero ang mokong tawa lang tawa. Inaasar
niya talaga ako. Kainis!
"Hindi siya malandi, paano mo nasasabi 'yan!" Sigaw ko sa kanya. Sinamaan ko lang
siya ng tingin pero sige lang siya sa kakatawa tapos titingin sa akin tapos tatawa
na naman siya ulit tapos kakain. May saltik talaga ang lalaking nasa harapan ko.
Napabuntong hininga na lang ako at napapikit sa inis habang nakatingin lang sa
pagkaing nasa harap ko. Nakakawalang gana lang. Tumayo na rin ako paalis para
pumunta ng kusina at pero paglakad ko, natigilan ako nang hawakan niya ang kamay
ko. Inis ko siyang tiningnan pero nawala rin agad ang inis sa mukha ko nang makita
kong seryoso siyang nakatingin sa akin. Ang mga titig niya bakit ba kakaiba ang
ginagawa nito sa puso ko? Teka? Ano Amiko? Ano bang sinasabi mo?
Inangat ko ang isa kong kamay para sana tanggalin ang isa niyang kamay na nakahawak
sa isa kong kamay pero pinigilan niya lang din ako gamit ang isa niya ring kamay.
Ngayon ay magkahawak ang dalawa naming kamay. Ano bang trip ng unggoy na 'to?
"Fran-"
"Alam mo Amiko," Hindi ko na nakuhang sabihin ang reklamo ko nang magsalita siya.
Magkatitigan kami bakas sa mukha ko ang pagtataka sa inaasal niya. Ngumiti siya sa
akin. "You're different." Naging seryoso naman ito. Maging ang tono ng boses niya,
natulala naman ako sa sinabi ni Francis, paanong iba ako?
Mga ilang segundong titigan ang nangyari sa amin ni Francis habang magkaharap kami.
Mukha yatang magbabago ang sinabi ko na ayaw ko sa taong ito. Ano ba 'yan, ang
landi ko. Hindi bagay Sadako ah.

"Ah-eh" Iyon lang ang sinabi ko saka ko puwersahang hinila ang kamay ko at dali-
daling naglakad paalis papuntang kusina pero napahinto ako nang magtanong siya.
Gusto ko lang umiwas pero bakit ba ang kulit niya?
"Saan ka pupunta?" Tanong niya. Inis ko naman siyang nilingon pabalik.
"T-tubig, kukuha lang ako ng tubig" Nauutal kong sabi.
Nakakahiya! Bakit naman nagkakaganito ako sa harap ng lalaking 'to? Di pa rin ba
ako sanay sa mukha niya na halos pagkabata ko ay nakikita ko na dahil laging sunod
ng sunod sa akin at inaasar ako?
Anong nangyayari Amiko?
Tiningnan ko lang siya at hinintay ang sasabihin. Seryoso ang kanyang mukha.
"Kukuha ka ng tubig? Eh nandito ang pitcher?" Aniya saka tumawa. Napatingin naman
ako sa mesa at nakita ko ang tubig ng pitsel. Muli kong tiningnan si Francis at
napansin ko ang asar niyang ngiti sa akin. "Alam mo Sadakong Amiko, nakakatuwa ka
talaga!" Masigla niyang sabi saka ako tinapik sa braso. "Oh siya, alis na ako ah!
Salamat sa pagkain!" Ginulo niya pa ang buhok ko bago siya umalis.
Naiwan naman ako sa kusina na di alam ang gagawin. Paanong? Bakit ganito ang
nararamdaman ko kay Francis?
Kinabukasan. Tulad ng nakasanayan, papasok na naman ako sa school. Umalis na ako ng
bahay. Habang naglalakad ako, di ako mapakali kakatingin sa likuran ko. Bakit? Sos,
don't tell me, inaantay ko si Francis? Sos! Amiko, wake up! You are Sadako, wag
kang assuming, si Francis ay parang langit, at ikaw? Eto ka oh! Lupa! At kung sa
pelikula naman, si Francis nasa romance, ikaw nasa horror! Tandaan mo yan.
Kakaisip ko di ko namalayan na na poste na pala ang nasa harapan ko. At gawa na
mahaba ang bangs ko hindi ko na kita na papunta na pala ako sa poste kaya naman
nauntog ako.
"Ah! Ang sakit" angal ko habang hinihipos ang noo ko. Ang sakit magkakabukol yata
ako nito. Pero dahil nga sa makapal ang bangs ko, hinawi ko 'to para itali sana at
ng makita ang bukol ko. Pero paghawi ko ng bangs ko. Sumambulat sa harap ko si
Francis. Nakatulala lang siya sa akin. Dahilan para matulala rin ako sa kanya.
Shet! Mas gwapo pala siya kapag wala ang mga hibla ng bangs ko?
Nanlaki ang mga mata ko at hindi ko magawang gumalaw nang makita ko ng malapitan si
Francis. Mas nakikita ko ng malapitan ang makinis at maputi niyang mukha. Ang kilay
niyang makapal na mas nakakapagpataas ng pagkalalaki niya, ang mata niyang
nangungusap at ang ilong niyang matangos maging ang labi niya. Ramdam ko ang
pagwawala ng mga paru-paro sa aking sikmura.
"Amiko?" Tanong niya sa akin.
"B-bakit?" Balik kong tanong sa kanya. Seryoso ang mukha ni Francis habang
nakatitig sa akin. Mas lalo siyang lumapit sa akin dahilan para mapaurong ako.
Pagurong ko hindi ko namalayan na may mayroon akong kasunod na taong naglalakad
kaya naman nabangga ako nito dahilan para matapilok ako. Pero hindi ako nakapaupo
sa lupa dahil agad akong hinawakan ni Francis sa baywang at sa kamay ko. Natulala
ako sa ginawa niya.
"Hoy, pre mag-ingat ka naman!" Galit na sigaw ni Francis sa lalaking
bumangga sa akin. Dahil sa nangyari, nahawi ang bangs ko at gumilid sa mukha ko.
Pagtingin ni Francis sa akin nanlaki ang mga mata ko nang sobrang lapir ng mukha
niya at nasa ganon pa kaming posisyon. Napatingin siya sa akin at tinayo ako.
Ginulo niya pa ang buhok ko. "Wag mong ipapakita ang mukha mo, Sadako ka di ba?
Kelan ba nagpakita ng mukha si Sadako?" Panunukso niya't ngumisi sa akin.
Tumalikod na siya sa akin at naunang maglakad. Naiwan naman akong
tulala at di makapaniwala sa nangyari. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko?
Napatingin ako kay Francis habang naglakad siya palayo. Bigla naman siyang lumingon
pabalik sa akin, nanlaki ang mga mata ko nang lumingon siya nakangiti pa ng malapad
sa akin.
"Maganda ka, Amiko." Aniya't kumindat pa. Napaiwas ako ng tingin at
yumuko. Pagtingala ko, nakalayo na siya sa akin.
"Maganda ka, Amiko." Patuloy na nag-echo sa tainga ko at sa utak ko ang
sinabi niya. Ang masabihan ng isang lalaki na maganda ka ay talagang
nakakapagpakilig sa aming mga kababaihan. Hindi naman talaga ako ganon kapangit sa
likod ng bangs ko. Talaga lang na takot ako sa madaming tao at maliwanag na lugar,
pero simpleng babae pa rin naman ako. Kaso, mukha ewan lang ang mga tao at wagas
makahusga sa isang taong nakaganitong itusura. Gusto ko lang ng tahimik at simpleng
buhay, ayaw ko ng makutya at ayaw ko ng masaktan. Sadako na ang tawag sa akin, ewan
ko simula noong first year highschool, naging ganito na ako, mailap sa mga tao,
pero si Francis lang ang taong lumalapit sa akin at hindi ako iniiwan.
Walang nangyari sa buong klase, bukod sa mukha akong tanga kanina sa sagot ko sa
teacher ko. Tinanong ako kung ilan ang senador sa Pilipinas, ang sagot ko 25 eh 24
lang pala, nagtawanan ang mga classmates ko kaya sinamaan ko ng tingin tapos sabi
ko sa teacher ko minus 1 edi 24. Kaso pinagalitan ako at tulala daw ako sa klase.
Tulala nga ba ako sa klase? Hindi ko alam. Naguguluhan ako, hindi maalis sa isip ko
ang mukha ni Francis nitong mga nakaraang araw. Matagal na kaming magkakilala at
madalas naman kaming magkita pero bakit pakiramdam ko, kakakilala lang namin at
natutuwa akong makita siya palagi.
Pagtapos ng eskwela. Papauwi na ako sa bahay, kakalabas ko lang din ng school gate
nang may humarang na mga lalaki sa aking dadaanan.
"Hoy, ikaw ba yung nakakatakot na babae?" sabi ng isang lalaki na kung sasabihin ko
ang itsura niya mukhang siyang kurimaw.
Tiningnan ko siya ng masama at hindi ko siya sinagot. Ano naman sa kanya kung yun
ang title ko sa mundong ito? Lalagpas na sana ako sa kanilang lima nang hawakan ng
lalaki ang braso ko para pigilan ako.
"Sadako, hindi ka pa tapos dito." nakakatakot siya, kaya di ko nagamit ang dark
glare ko sa kanya. Pinilit kong kumawala pero ang lakas niya.
"Wow! Makinis pala ang balat ng babaeng 'to kahit na nakakatakot siya." Kinabahan
ako sa sinabi niya.
"BITAWAN MO AKO!" Sigaw ko't pilit na kumakawala.
Wala pa rin akong nagawa, hinila nila ako sa isang iskinita. Madilim na ang paligid
at walang katao-tao. Parang nawawalan na rin ako ng pag-asa na may magliligtas pa
sa akin. Ang isang tao lang na pumasok sa isip ko ng mga oras na iyon ay si
Francis.
"Francis, tulungan mo ako" matapos kung sabihin yon, napayuko na lamang ako sabay
ng pagbagsak ng luha ko. Pero may isang lalaki ang sumigaw.
"AMIKO!!!" pagmulat ko ng mga mata ko. Nakita ko si Francis.
"Francis!" sambit ko sa pangalan nito.

Chapter 3. "Nerdy Prince"

Chapter 3. "Nerdy Prince"
Amiko's POV
"Pakawalan niyo si Amiko" sigaw ni Francis sa limang lalaking kurimaw. Kita ko ang
pag-aalala sa mukha ni Francis habang masamang nakatingin sa mga kurimaw. Ewan ko
ba pero biglang lumambot ang puso ko nang dumating si Francis para bang nasa
fantasy lang ang lahat ito. Yung boses niya, na may halong pag-aalala sa akin
ramdam ng puso ko ang kakaibang tuwa.
Pinunasan ko ang mga luha ko habang si Francis naman ay nakatayo sa harap ako.
Imagine? Yung ganyan kagwapong nilalang prinoprotektahan ka? Di ba, parang hindi
ako si Sadako? Pero paano niya lalabanan ang limang kurimaw na 'to? Napatingin ako
sa limang kurimaw na masamang nakatingin kay Francis.
"Sino ka ba pare?" tanong ni Kurimaw 1.
"Pre walang basagan ng trip, bakit? Gf mo ba yang nakakatakot na 'yan?" Sabat ni
Kurimaw 2. Naglakad pa abante si Francis ng tahimik. Seryoso ang mga kilos at
expression ng mukha niya habang nakapako ang tingin sa limang kurimaw. Lalabanan
niya ba talaga ang limang kurimaw na 'yan?
Nagbilang ako sa isip ko. Binilangan ko talaga ang pagsugod ni Francis
sa mga kurimaw.
Isa, dalawa, tatlo!
Napapikit ako nang makalapit si Francis sa limang kurimaw, pero agad akong
napamulat nang wala akong narinig na balibagan. Pagmulat ko, halos mahulog ang mga
mata ko sa nakita ko. Si Francis habang kinukuyog ang isang kurimaw at masayang
nagtatawanan.
"Mga pare naman, wag niyo naman pagtripan ang Gf ko. Kahit naman nakakatakot yan
eh, mahal ko yan." Napanganga ako sa narinig ko. Ano daw?
"Ano? Totoo Francis? Gf mo ang nakakatakot na yan?" Hindi makapaniwalang sigaw ni
Kurimaw 1. Sinimaan ko naman siya ng tingin at agad siyang umiwas ng tingin sa
akin. Jusme, kalaki-laking tao takot kay Sadako?
"Oo pre, sorry di ko sinabi sa inyo ah" Napatingin ako kay Francis na masayang
tumatawa. Sandali naguguluhan ako. Kilala niya ang mga kurimaw na 'to?
"Potspa pre, wala na ba ang taste mo sa babae?" Sabat naman ni kurimaw 2. Sinamaan
ko siya ng tingin pero nginisian lang ako ng kurimaw. Hiya naman ako sa kanya na
ginawang braces ang mouthpiece. Natigil naman ako sa pagtingin kay kurimaw 2 nang
marinig kong tumawa si Francis.
"Wag naman sa harap ng Gf ko pre" Aniya't tiningnan ako saka kumindat.
Napangiwe ako sa ginawa niya. "Tara na Amikobabes, hahatid na kita sa inyo" Halos
mandiri ang mukha ko sa sinabi ni Francis, takte halos tumayo ang bangs ko sa
sinabi niya, and the fact na di ko maimagine na may kaibigan siyang mga kurimaw.
Lumabas na kami sa madilim na iskinita kung saan ako dinala ng mga Kurimaw. Habang
naglalakad kami ni Francis, napansin kong...
"owww" hinila ko ang kamay ko na hawak ni Francis. Kaya naman napahinto kami sa
paglalakad.
"Bakit Amiko?" tanong nito pero nakayuko lang ako at di maiharap sa kanya ang mukha
ko. Ewan ko, kahit na may nakaharang na bangs sa mga mata ko. Malinaw kong nakikita
ang mukha ni Francis.
"Uy Amiko" humakbang siya papunta sa akin, pero umurong ako palayo sa kanya.
"Ayos ka lang ba? Teka? May ginawa ba sayo ang mga lokong yon?" nagaalalang tanong
niya sa akin.
"Wala." Maikili kong sagot dito.
"Eh bakit ka ganyan?" Pangungulit niya.
"Wala sabi." Mabilis kong sagot.
"Ano? Alam mo ang labo mo, tara na nga uwi na tayo" akmang hahawakan niya ulit ang
kamay ko ng pinanlisikan ko siya ng mata. "WHOA! Nakakatakot ka naman!" Nabigla
niyang sabi't napaurong pa palayo sakin.
"Alis diyan!" sinagi ko siya at tumakbo na pauna sa kanya.
"Amiko!" Rinig ko pang tawag niya sa akin pero nagpatuloy lang ako at hindi na siya
nilingon pa.
Ilang takbo at hingal din ang nakalipas para matakasan ko siya. Magdidilim na din
at napansandal ako sa isang poste.
"Ano bang nangyayari? Bakit ganon ang kaba ko" napahawak ako sa dibdib ko habang
sinasabi ko iyon. At ramdam ko ang malakas na tibok ng puso ko. "Amiko, anong
nangyayari sayo?" Natulala ako habang binabagabag ang isip ko sa nararamdaman ko.
"Amiko...hindi....hindi...nakakaloka ka" Ginulo ko ang buhok na parang baliw. Bakit
ba nararamdaman ko ang ganito lalo na sa kanya?
Out of nowhere biglang may boses na sumingit sa pagitan ng pag-iisip at paguusap
namin ng sarili kong katinuan.
"Miss...is this yours?" Napatingin ako sa nagsalita. Pagkakita ko sa kanya, tila ba
bumagal ang oras at humangin ng mahina at para bang tinangay ang bangs kong
nakaharang sa aking mukha dahilan para mas makita ko ng malinaw ang mukha ng
lalaking nagsalita.
"O-oo." Utal kong sagot saka kinuha ko ang inabot niyang panyo sa akin. Pero teka
sakin nga ba 'to? Ewan basta kukunin ko na.
"Hey, umuwi ka na madaming masamang tao ngayon." Aniya't ngumiti sa akin saka
tumakbo palayo. Sinundan ko siya ng tingin at para bang na-record ng tainga ko ang
boses niya at na-capture ng mata ko ang image ng mukha niya. Ang gwapo niya at
bagay sa kanya ang salamin niya. That guy parang nakita ko na siya. Pero sandali.
Nabuhayan ako ng loob ng mapagtanto ko ang nangyari kanina.
"Tama ba ang nakita ko? Hindi siya natakot saken?" Tanong ko sa sarili ko't
tumingin sa direksyon kung saan tumakbo yung lalaki. Nang mga oras na 'yon, isang
munting ngiti ang gumuhit sa aking labi. Akala ko si Francis lang ang hindi
natatakot sa akin meron pa palang iba.
Amiko, why so landi!
Umuwi na ako agad pero bigla saya ng pakiramdam ko. Papasok na sana ako sa gate ng
may pusa nanaman akong nakita.
"Hello Neko" Bati ko sa pusa pero tulad ng lagi kong nararansan, tinarayan na naman
ako ng pusa.
Kinabuksan gagawin ko lang naman ang lagi kong ginagawa. Pero iba ngayon, dahil
hindi ko kasabay na pumasok si Francis. Nasanay na rin ako na nakikita ko siya
every morning at pagtritripan ako. Papasok ulit sa school. Pero bago ako pumasok sa
room. Nakita kong nag-uusap ang mga classmates ko kasama si Francis.
"Francis, hindi yata kayo sabay ni Sadako?" sabi ni Classmate 1. Err, kainin kita
diyan e, i-emphasize ba ang pagiging Sadako?.
"Huh? Nauna ako kasi pinaglinis ako ni Sir Saldivar sa field." nakangiting sagot ni
Francis. Mukha namang okay siya, pero sumagi sa isip ko yung kahapon. Remember?
Iniwan ko lang siya basta.
"Ganon? Alam mo Francis, ikaw lang yata ang kilala kong tao na di takot sa Sadako
na 'yon, alam mo 'yun? Wala siyang kaibigan dito sa school. Wala ngang kumakausap
sa kanya eh, tanging ikaw lang. Hindi ka ba natatakot sa kanya?" tanong ni
Classmate 2. Hindi ko alam pero alam kong masama ang making sa usapan ng iba pero
gusto kong malaman ang isasagot ni Francis.
Nakita ko ang seryoso na mukha ni Francis habang pinapakinggan ang tanong ni
Classamate 2. Pinagmasdan ko siya mula dito sa labas ng room at muka akong timang
na nagtatago at tanging bangs lang ang nakasilip sa loob ng classroom namin. Ewan
ko, pero inaabangan ko ang magiging sagot ni Francis, gusto kong malaman kung
bakit?
Napahawak ako sa kaliwang parte ng dibdib ko. Ramdam ko ang kaba sa puso ko? Bakit
naman ganito mag-react ang puso ko sa sasabihin ni Francis?
"Hey miss!" Napaigtad ako at napalingon sa likod ko nang may kumalabit sa akin.
"A-ako ba?" Tanong ko.
"Teka? Ikaw yung kagabi sa poste ah? Yung inabutan ko ng panyo?" Medyo hinawi ko
ang bangs ko para tingnan siya at nanlaki ang mata ko saka muling tinakpan ang
mukha ko ng bangs ko nang makita ko siya. Oo siya nga si Nerdy Prince! Siya nga
yung nag-abot sa akin ng panyo na di naman sa akin.
"Ah eh, oo ako nga" nahihiya kong sagot sa kanya.
"Hmm, teka anong ginagawa mo? Bakit ka nakasilip diyan?" tanong niya. Ang chismoso
mo pala Nerdy Prince.
"Ah eh..." Ching! Biglang pumasok sa isip ko na sasagot pala si Francis sa tanong
ni Classmate 2. At nang sumilip ako. Nakita ko na lang silang nagtatawanan. Teka
anong sinabi ni Francis? Humarap ako kay kuyang gwapong nerd ng nakakatakot na
lisik eyes.
"Opss, alam mo nakakatawa ka" Aniya't tumawa pa. Ang nanlilisik kong mga mata ay
naglaho dahil sa sinabi niya.
He pat my shoulder and start to walk away from me. Habang ako naman ay naiwan na
nagtataka sa sinabi niya. That was the very first time na may nagsabi sa aking
nakakatuwa ako.
Pinagmasdan ko lang na umalis si Kuyang Gwapong Nerd.
"Amiko?" Nagulat naman ako sa tumawag sa akin at pagharap ko sa pinto. Si Francis
pala.
"Ah eh, sige pasok na ako." Sagot ko saka pumasok at di na siya pinansin.

Chapter 4. "Somethin' Fishy"

Chapter 4. "Somethin' Fishy"
Amiko's POV
"Stay away!" sigaw ng isang babae pagbaba ko rito sa hagdan. Actually, pauwi na ako
pero nang makita ako ng babaeng 'to, e sigaw na siya ng sigaw kahit wala naman
akong ginagawa sa kanya.
Flok!
Bumaba ako ng isang hakbang sa hagdan pero yong babae nanginginig pa rin sa takot.
Imagine yung sa movie ni Sadako na gumagapang pababa ng hagdan, friend ito na yung
scene na 'yun, exaggerated lang si Ate dahil nakatayo naman ako at naglalakad lang
pababa tulad ng pangkaraniwang tao. Since na pinanganak ako sa mundo, ganito na ang
nature ko, pero until now, di pa rin ako sanay. Alam mo yung buhay na gusto mo
normal lang? Yung masaya kang papasok sa school at makikita ang mga kaibigan at
uuwi ka sa school na masaya. Pero mga friendship, iba ang naging buhay ko.
Flok!
"WAHH! HELP ME!" tuluyan ng sumigaw ang babae sa takot niya.
Medyo nagpanic na ako sa sigaw ng babae pero di ako makagalaw sa kinatatayuan ko.
Agad na naman na may dumating na mga studyante sa lugar na kinaroroonan namin.
"Rhian, okay ka lang?" may lumapit na isang lalaki sa babaeng kanina pa ako
sinisigawan sa tili niya, hindi ko naman siya inaano.
"Kuya, she scare me!" sumbong ng babae sa lalaki saka yumakap dito. Ano daw? Oy
'te! Nananahimik akong bababa ng hagdan ikaw ang tili ng tili diyan, kaya nga
napostponed ang pagbaba ko ng hagdan e, uwing uwi pa naman na ako!
Humarap naman sa akin ang lalaking kausap niya. Pagharap ng lalaki, halos manlaki
ang mata ko sa nakita ko. Siya iyon!
"Ikaw?"
"Ikaw?" sabay naming nasabing dalawa. Yung Kuya nong babae, ay si Nerdy Prince! My
goodness! Pinagtagpo kami ng tadhana ngayon!
After a minute, natawa lang si Nerdy Prince at humarap siya sa kapatid niyang
babae.
"Sis, she's a human, hindi siya nakakatakot." Aniya;t mahinang tumawa. Hindi ko
alam kung maiinis ako sa tawa niya pero kakaibang boltahe ng kuryente ang dinala ng
tawa nang marinig koi to. "Ikaw talaga, matatakutin ka masyado, will you please
stop watching horror movies? Sasabihin ko kay Mommy 'yan." Hinaplos ng lalaki ang
pisngi ng kapatid niya at ginulo-gulo pa ang buhok nito.
"I'm sorry, Kuya. Kamukha kasi niya ni Sadako kuya e" May takot pa ring sabi ng
kapatid niya. Tumingin ito sa akin at bakas pa rin angpanginginig ng labi niya
dahil sa takot. Napaiwas na lang ako ng tingin. Nakakalungkot man pero iyon talaga
ang papel ko sa kwentong ito.
"Okay lang 'yon, oh bumaba ka na mauna sa van. Susunod ako." Pagpapalakas ng loob
ng Kuya niya sa kanya. Takot man ay lakas-loob na naglakad ang babae pababa ng
hagdan at bahagya pang sumusulyap sa akin.
Umalis na yung babae na mukhang first year pa lang. Pagka-alis ng babae, humarap sa
akin si Nerdy Prince. Shet! Feeling ko nahawi na naman ang bangs ko dahil sa kanya.
"Hey, I'm very sorry kung natawag kang nakakatakot ng kapatid ko ah," Paghingi niya
ng paumanhin. Jusme! Sino ba namang Sadako ang hindi magpapatawad kung ganito
kagwapo ang humihingi ng tawad sayo! "Talagang matatakutin siya." Pagpapatuloy
niya.
"Ah-eh, wala! Wala 'yon." Sagot ko. Ang tipid ng sagot. Ano ba 'yan. Ngumiti lang
yung lalaki, then he offer his hand. Nabigla ako sa ginawa niya.
"I'm Rupert Fortalejo, and you are?"
Marahan ko namang inabot ang kamay ko sa kanya at nagshakehands kami. "Ako si
Amiko, Amiko Gonzales." Pagpapakilala ko.
"Nice meeting you Amiko, osya alis na ko ah, baka naiinip na si Rhian sa van."
Paalam niya. Ngumiti siya sa akin at napayuko na lang ako saka tumango tango.
Pagkababa niya. Medyo di pa nasisink-in sa utak ko ang mga happenings. Imagine? May
nakipagkaibigan sa akin? Okay, di ko sinabi na friend na kami, pero mga friendship.
Nagshakehands kami. At sa tanangbuhay ko, pili lang ang nahawakan ko ang kamay,
bilang lang sa isa kong daliri, siguro nakipagshakehands lang ako noong umakyat ako
sa stage nong graduation namin ng elementary, medyo takot nga rin yung principal
namin sa akin no'n e.
"Amiko?" Nawala at nahinto ang daydreaming ko nang lingunin ko ang tumawag sa akin
at nakita ko si Francis.
"Oh? Bakit?" Asta ko.
"Wala lang" Natatawa niyang sagot saka ngumisi na animo'y parang isang asong hindi
maihi o di kaya pusang di maanak. Naglakad siya papunta sa akin. "Bakit di ka pa
umuuwi? Inaantay mo ba ako?" Kumpyansa niyang sabi at may kasama pang pagtaas baba
ng kilay niya.
"Huh? Ano ka chicks? Uuwi na ako 'no! Diyan ka na nga!"
Naglakad na rin ako pababa ng school building pero di humabol ni Francis, ano naman
kaya ang nakain no'n at di ako trip asarin ngayon. Saka ayoko siyang kausapin 'no?
Baka kung ano na yung sinabi niya sa mga classmates namin nung tinanong siya kung
bakit di siya takot sa akin, remember? Nagtatawanan sila? At ayoko sa lahat ng
ganon, mas gusto ko ng kinatatakutan ako kesa pagtawanan.
Napahinto ako sa paglalakad. Seryoso akong nakatingin sa dinadaanan ko. Bakit
parang may lungkot ako nararamdaman?
Hindi ko na inintindi kung ano man itong nararamdaman ko. Baka naiinis lang ako
dahil hindi sumunod si Francis, minsan kasi nakakasanay na yung paglitaw-litaw niya
sa harap ko. Lumabas na ako sa school at hindi ko pa rin ramdam ang presensya ni
Francis sa likod ko. Amiko? Don't tell me nag-aassume ka na hahabulin ka niya? Wag
ka nga, Amiko!
Naglalakad na ako sa kalsada. Tulad ng nakasanayan. Lahat ng attensyon ng mga tao
ay nasa akin, kumbaga para silang nanunuod ng "The Ring" movie sa sinehan and take
note, 3D pa!
"Mommy, I'm scared." narinig kong sabi ng isang bata sa dadaanan ko. Napahinto ako.
"Baby, don't worry, Mommy is here." sabi naman ng nanay niya. Halata naman sa mukha
ng nanay niya ang pagkadismaya habang may halong inis akong tinitingnan.
Nakakalungkot. Alam mo ang problema sa mga tao ngayon, sa panlabas na anyo sila
humuhusga, wala naman silang basehan. Tanging iyon lang. Tanging sa nakikita ng mga
mata nila binabase ang panghuhusga nila sa isang tao.
Flok!
Nahulog 'yong laruan na hawak ng bata. So, bilang isang mabuting tao. Pinulot ko
ito at inabot sa kanya.
"Ito 'yong laruan mo." Sabi ko sa bata sabay yuko dito para maging level lang kami.
Pero like what always happen. Sumigaw siya. And the tendency is.
"LAYUAN MO ANG ANAK KO!" Tinulak ako palayo ng mommy niya. And the worst is nasa
kalsada po kami. Hindi ko makontrol ang pagtayo ko dahil lakas ng pagtulak sa akin
ng babae.
Peep!
Isang mahaba at matinis na busina ang narinig ko habang may liwanag na nanggagaling
sa sasakyan ang malapit nang sumagasa sa akin. Napapikit na lamang ako. Makalipas
ang ilang minuto, napamulat ako at maraming tao ang nakapaligid sa akin. Patay na
ba ako? Ang dami kong naririnig na bulungan.
Umupo ako sa kalsada. Napansin ko na ang lambot naman ng inuupuan ko. Semento ba
'to? Bakit parang nakaupo ako sa karne ng baboy? Tiningnan ko ang kinauupuan ko. At
nagulat ako nang makita ko si.
"F-FRANCIS?" gulantang kong sabi.
"Ayos ka lang ba Amiko?" tanong niya sa akin habang may nag-aalalang tingin sa
akin. Nanglaki ang mga mata ko habang nakatulala kay Francis. Bakit ganito? Bakit
ba ganito ang nararamdaman ko? Bakit tuwang tuwa ang damdamin kong makita na nag-
aalala siya sa akin?
May lumapit sa amin at kumausap kung ayos lang ba kami. At kung tatawag daw ba sila
ng ambulansya.
"Ah, hindi na po ayos lang kami." Ani Francis sa kumausap sa amin.
Tumayo na kami ni Francis sa pagkakaupo namin at kadramahan dito sa kalsada.
Naglakad siya. Tahimik at mukhang seryosong. Nagpatuloy siya sa paglalakad pero di
ko alam kung saan siya pupunta. Mayamaya pa, huminto siya at hinarap ang mga tao.
"KAYO! BAKIT? BAKIT MO SIYA TINULAK!" sigaw ni Francis sa harap ng maraming tao,
pero nakayuko lamang ito at mariing nakasara ang dalawang kamao. Halata ang galit
sa mga salitang binibitawan ni Francis. Napapunta naman ang tingin ko sa kausap
niya, at yun yung mommy nung batang inabutan ko. Halata sa mommy na natatakot sa
sinasabi ni Francis at hindi nito makitang tumingin o magsalita.
"ANO BANG NAKAKATAKOT SA KANYA? DAHIL BA SA ITSURA NIYA? GANYAN BA KAYO HUMUSGA?
HANDA MONG PATAYIN ANG TAO DAHIL LAMANG SA TAKOT MO? I PITY TO ALL OF YOU, BAKA
KAPAG NAKITA NIYO ANG NASA ILALIM NG MGA BANGS NIYA, BAKA MAKAKITA KAYO NG ANGHEL"
Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa sinasabi ni Francis, pero nakatayo lamang
ako at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. Naglakad na papunta sa pwesto ko si
Francis at hinawakan ang braso ko at saka hinila palayo sa. Naglakad na kami
pareho. Para kaming nasa pantasya na maraming mga taong nakapalibot at hawak-hawak
niya ang kamay ko habang naglalakad. Mukang nagkamali ako sa sinabi ko sa umpisa ng
story na toh. Siya nga yata talaga ang Knight and Shining Armor ko.
Nakalayo na kami sa maraming tao at malapit na kami sa bahay ko. Huminto si Francis
sa paglalakad na kanina pa tahimik.
"Amiko..." Aniya habang hindi nakatingin sa akin.
"Oh!" gulat kong react dito. Sandali siyang natahimik. Naramdaman kong mas lalo
humigpit ang hawak niya sa braso ko.
"Patawad..." Nabigla ako sa sinabi niya. Bakit siya humihingi ng tawad?
"B-Bakit?" Tanong ko.
"Basta patawad..." Pag-uulit niya. Marahan siyang tumingin sa akin. Kitang kita ko
ang pagbakas ng kalungkutan sa kanyang mukha. Ano bang nangyayari?
"H-Hindi kita maintindihan, Francis." Saad ko.
"Basta" Maikling sagot niya saka umiwas ng tingin sa yumuko. Binitawan na rin niya
ang braso ko.
Bumalot ang katahimikan sa aming dalawa habang nakatayo kami rito sa kalsada.
"UMAYOS KA NGANG KUMAG KA!" Sigaw ko sa kanya saka siya binatukan.
"Aray ko naman! O 'yan ka nanaman at nananakot ka na naman." Natatawa niyang sabi.
Tiningnan ko siya ng seryoso at para na akong maiiyak. Ti-nap niya ang ulo ko.
Habang tinatap niya ako, napansin ko ang galos niya sa braso. Marahil nagalusan
siya ng iligtas niya ako kanina sa bingit ng kamatayan.
"Francis, may galos ka!" nagaalala kong sabi dito.
"Saan?" tinignan niya naman ang braso niya. "Sus, malayo yan sa bituka, e mas
masakit pa nga na makitang tinulak ka nung babae na yun e"
Papatayin na ba ako sa kilig ng taong 'to!
"TUMIGIL KA NGA"
"Sadako mode ka na naman dyan, osya! Uwi na ko"
Maglalakad na sana paalis si Francis pero pinigilan ko siya, hinila ko ang polo
niya.
"Oh? Bakit Amiko?"
Di ko alam pero bigla ko na lang niyakap si Francis. Matapos ko siyang yakapin,
tumakbo ako agad paalis at pumasok na sa bahay.
"Salamat..." nasabi ko na lang sa sarili ko...

o7�N��
Chapter 5. "Love Hunt"

Chapter 5. "Love hunt"

Amiko's POV
"Late na ko!" Agad kong kinuha ang bag ko at mabilis na nagsuot ng sapatos at
kumaripas na lumabas na ng bahay. Pero pag labas ko ng bahay.
"Francis?" Bigla kong sabi. Hindi ko pa nasusuot ng maayos ang sapatos ko at
napahinto ako nang makita ko si Francis sa tapat ng gate namin.
"Good Morning Amiko!" nakangiting sagot niya sa akin. Aba! Nakakapagtaka? Himala at
ang ganda ng umaga nito, teka? Baka set up lang 'to.
Sinuot ko muna ng maayos ang sapatos ko at saka naglakad palabas ng gate.
"Ano naman ang nakain mo Francis at ang ganda ng ngiti mo?" Mataray kong tugon sa
kanya't tinitigan ng masama. "Good Morning din" Labas sa ilong kong sabi.
Lumabas na ako ng gate at sumabay na siya sa akin. Naglalakad na kami papuntang
school. Imagine, sabay na kami ulit papasok.
"Ikaw talaga Amiko, kaya lalo kang mas naging nakakatakot e. Look, yung appearance
mo ay pang-" Huminto siya at tinakip ang maili niyang bangs sa noo niya.
"Hoo~( he's acting like that creepy Sadako) Tapos yung ugali mo pang hoo~ (he's
doing it again) pa din? Cheer up! Alam mo dapat, maging makatao ka naman at hind
imaging makamulto."
Medyo nag-expand ang tenga ko sa huli niyang sinabi, makamulto? Nanlisik ang mata
ko't tinitigan siya ng masama.
"Anong sabi mo?" Malakas kong bulyaw sa kanya. Nakakainis talaga siya. Of all
people, siya pa talaga.
"Whoa!" Nagulat niyang sabi pero ang mokong natatawa pa. Inaasar niya talaga ako.
"Tama na." Aniya't patuloy pa rin sa pagtawa.
Sandali ko siyang tinitigan ng masama saka ko siya inirapan. Hindi ko na lang siya
pinansin at nauna na akong maglakad sa kanya. Ang aga-aga sinisira niya ang araw
ko.
Habang naglalakad ako bigla kong naalala ang nangyari noong nakaraang araw. Noong
kamuntikan na akong masagasaan at niligtas ako ni Francis. Naalala ko rin na
mayroong galos noon ang braso niya.
Huminto ako at nilingon siya sa likod ko pero laking gulat ko nang
makita kong may kausap siyang babae. Kanina pa ako lakad ng lakad hindi na pala
nakasunod ang mokong sa akin. Kainis siya! Tiningnan ko ang kausap niyang babae,
she looks familiar, schoolmate namin siya pero hindi ko siya kilala. Sabagay wala
naman akong kilala sa school namin bukod kay Francis.
Hindi ko na lang sila pinansin at naglakad na pauna. Pero nakakalito
itong pakiramdam ko, bakit ako naiinis. Bibilisan ko na sana ang laka ko nang bigla
may humawak sa balikat ko. Mabilis akong napalingon at pagtingin ko si Francis.
"Ba't hindi mo ko hinintay?" Tanong niya habang hinihingal at
pinagpapawisan. Hindi ako sumagot sa tanong niya at tinalikuran ko lang siya.
Napahinto ako sa paglalakad ko nang may tumigil na sasakyan sa gilid ko. Tiningnan
ko ang kotse, ang ganda at mukhang pangmayaman. Hinintay ko kung aandar ulit pero
nabigla ako nang bumukas ang sliding window ng sasakyan at nagulantang ako sa
bumungad sa akin.
"Hi Amiko!"
"Hello Ate!"
Sino ang magagandang nilalang na ito! Napaurong ako dahil sa liwanag na di kinaya
ng bangs ko na harangan!
Nang mapagtanto kong mukha na siguro akong timang sa naging reaksyon ko ay umayos
ako ng tayo at yumuko.
"Amiko, remember me? Rupert, Rupert Fortalejo." Sabi nong lalaki. Inisip ko naman
kung may kilala ako ganon, at BINGO! Si Nerdy Prince pala. Tumango-tango ako at
narinig ko siyang tumawa. "Wanna take a ride?" He offered. Di sana ako papayag
kaso.
"Sige na Amiko, sumabay ka na." Singit naman ni Francis. Nabigla ako nang bigla
siyang sumingit. Nawala sa isip ko na nariyan pala siya sa likuran ko. Sandali kong
tiningnan si Francis at ngumiti lang siya sa akin. Isang ngiting pang-asar. Wala na
akong nagawa kundi sumabay sa kanila sa loob ng isang magandang sasakyan.
Habang nasa sasakyan ako, hindi ako nagsasalita. Natural, ano naman ang sasabihin
ko, e para na nga akong naiihing pusa dito na di makaihi e.
"Amiko, sino yung guy kanina? Is he your boyfriend?" Nagulat naman ako sa biglang
tanong ni Rupert. Mabilis akong tumanggi sa sinabi niya.
"Hindi!" Sabi ko habang winawagayway ang kamay ko sa harap niya. Ano ba ang nasa
isip ko? Bakit kahit na ang haba ng bangs ko, e malinaw ko siyang nakikita. Dati
naman si Francis lang ang ganito sa paningin ko, but now with this guy hindi siya
natatakot sa akin. At hindi yata normal 'yon para sa akin.
"Ate!" Nagulat naman ako na parang pusang bigla binuhusan ng tubig na malamig nang
bigla namang yumakap ang isang babae sa akin, If I'm mistaken siya yung babae na
takot na takot sa akin do'n sa hagdan. "Ate, may bibigay ako sayo. Ito oh!"
Kinuha niya ang kamay ko at nilagay ang isang pink na hairclip. Agad na nagliwanag
ang mata ko nang makita ko ang pink na hairclip, pero ang mas nagpatindig balahibo
sa akin ay ang "Hello Kitty" na design sa dulo ng hairclip.
"S-salamat" Utal kong sabi ngunit mayroong ngiti sa akin labi.
"You're welcome ate, I gave that clip para ma-clip mo yung bangs mo." Mas nilapit
niya yung mukha niya sa akin dahilan para umurong ako. "I was just wondering kung
maayos mo bang nakikita ang paligid mo with that oww so long bangs?"
"Ah-eh Oo naman." Nahihiya kong sagot.
"Hmm, fine basta use that clip in case of." She smiled. At tumango-tango lang ako.
Napatingin naman ako kay Nerdy Prince, pagtingin ko tila nagliwanag ang buong
paligid at bumagal ang pag-andar ng sasakyan nang masilayan ko ang kanyang
magandang ngiti habang nakatingin sa akin.
At nakarating na kami sa school. Naunang bumaba si Rupert at inalalayan niya ang
kapatid niya. Her name is Rhian. At nang bababa na sana ako mag-isa kaso bigla
niyang inoffer ang kamay niya. Muling nagliwanag ang buong paligid ko na animoy
nasa isa kaming fairytale. Parang beauty and the beast pero ako si Beast. Ano bang
'tong nararamdaman ko? Para bang kinikiliti ang buong kalamnan ko.
Wala akong nagawa kaya binigay ko na lang ang kamay ko. Paglapat pa nga nito sa
malambot niyang kamay ay para akong na-high voltage. Ito yata ang unang pagkakataon
na may nakahawakan ako ng kamay. At isa pang prinsepeng galing sa isang malayong
kaharian. Pagbaba ko ng karuwahe niya este ng kotse umayos ako ng tayo at yumuko
dahil pakiramdam ko, any moment matutunaw na ako sa titig niya't mga ngiti.
Pumasok lang kami sa school, pero maraming mata ang nakatingin sa amin. Maraming
bulungan akong naririnig.
"Di ba si Rupert Fortalejo yun? At si Rhian? Oww emm gee, ang ganda ng kapatid
niya, no doubts, lahi sila ng magaganda at gwapo."
"Yeah! Pero hey girl, sino naman yung ka-look-a-like ni Sadako sa likod nila? Alam
mo parang narinig ko na 'yan dito sa campus na may Sadako daw na nag-aaral dito,
Isn't she?"
"I don't know girl, pero kung sino man siya, bakit siya nakasunod kila Rupert at
Rhian?"
"I don't know either, maybe maid nila"
"Yeah right"
Ano raw? KA-TU-LONG? Di ko na lang sila pinansin at pumasok na lang ako sa room ko
at tulad ng nakasanayan. And just like the old times, tahimik sila pagbukas ko ng
pinto ng room at parang nakakita ng multo, cosplay ni Sadako.
Naupo na ako sa seat ko. At alam niyo bang ako lang mag-isa sa seat ko na dapat e
dalawa kami? Wala e, walang gustong tumabi sa isang real life Sadako. Pero ayos
lang, mas maganda na 'yon. Malayo sa issue kahit na feeling ko araw-araw na nasa
tabloid ang mukha ko dahil kung tingnan nila ako daig ko pa ang Hollywood star.
Pumasok na ang teacher namin.
"Good morning class, I have a little announcement to all of you. Next week will be
our school festival. So, I'm asking for your cooperation, and you need to have a
class meeting at pagusapan kung anong booth ang gagawin niyo, maybe later sa
homeroom natin pagusapan. So next week maiayos niyo na ang dapat gawin at..."
Napahinto si Mr. Valdez sa pagsasalita nang bumukas ang pinto. At isa na namang
magandang nilalang ang pumasok sa room. Pumunta siya sa tabi ni Mr. Valdez at may
sinabi. Nakita ko sa expression ni Mr. Valdez ang gulat at pag-sang-ayon.
"Okay class, I guess may daragdag sa class natin." Ani Mr. Valdez. Nagsigawan naman
ang mga lalaki kong kaklase at marami namang nabuong komosyon sa mga kaklase kong
babae. Tiningnan ko naman ang babae, maganda siya. Mukhang artista.
"Hi! I'm Ayesha Marie Park, I am your new classmate, I'm from Korea and I hope
maging friends ko kayong lahat." Kaswal na pagpapakilala nito sa buong klase at
nag-bow pa. Halata sa tono boses ng babae ang pagiging Koreana base sa accent nito.
Nagpalakpakan naman ang buong klase. At nangungunan si Francis sa pagpapalakpak.
Inirapan ko lang siya. Mga lalaki nga naman.
"Hmm, wala ka ng upuan ah." Napapaisip si Mr. Valdez kung saan uupo ang transfery
student.
"Sir! Sa tabi po ni Amiko!" Nagulat ang lahat sa sinigaw ni Francis. Napatingin ako
sa kanya, gulat na gulat at inis na inis. Ano bang pinagsasabi ng mokong na 'to?
"Oo nga pala, ahm Ms. Park, doon ka sa tabi ni Ms. Gonzales." Sabi ni Mr. Valdez
kaso may binulong pa siya sa transfery na sa tingin ko isang warning sign tungkol
sa akin.
Naglakad na papunta sa seat ko ang transfery student. Tahimik ang buong klase na
tila nagaantay ng sunod na mangyayari. Naningkit na lang ang mga mata ko. Ano naman
ang akala niyo? Kakainin ko siya? Mga baliw.
Flok!
Nasa harap na ng table ko ang transfery student. Ano pa ang tinatayo niya diyan?
Tinanggal ko na nga ang bag ko sa vacant seat e, sayang! Bag ko ang nakaupo diyan
e.
"Hi! I'm Ayesha, nice meeting you" She offer her hands to me. Medyo shock pa ang
mukha ko sa ginawa niya. Pero bigla akong kinabahan sa ginawa niya kaya napatayo
ako sa gulat.
Di ko namalayan na may nahulog na bagay sa akin. Kaya naman pinulot ito ng babaeng
nasa harap ko.
"Wow! Hello Kitty Hairclip, cute!" Anito. Gulat na gulat ang mga kaklase ko sa
narinig nila. Si Francis naman napangiti nalang sa nangyari. Tse! Gilitan kita ng
leeg diyan e.
"Ito na yung hairclip mo, I guess you like Hello Kitty too." She politely said.
Tumango lang ako at kinuha ang hairclip ko.
"Pwede ba akong maupo?" Tanong niya. Tumango naman ako pero deep in my mind.
Natural! Diyan ka nga uupo e, umalis na nga yung bag ko diyan e.
"Thanks!"
Lunchbreak. Nandito kami ni Francis sa rooftop at kanina niya pa ako
pinagtatawanan.
"Tigilan mo ko Francis." Banta ko rito sabay kain ng kanin. Nakakainis siya!
"E kasi naman." Wala pa rin siyang tigil sa kakatawa na halos mangiyak na't
magpagulong-gulong sa sahig.
"Sige tawa pa!" Bulyaw ko rito.
"Sorry naman pero nakakatawa talaga eh" Tumatawa pa rin siya.
"Isa pang tawa!" Inis kong sabi. At tumawa pa nga siya.
Sinalpak ko ang kamay ko sa mukha niya at napahiga siya at ako sa taas niya. Pero
tawa pa rin siya ng tawa.
"Amiko, tama na! Ang bigat mong sadako ka!" Natatawa pa rin siya. Kainis talaga!
Para kaming batang naghaharutang dalawa. Nagulat kami ni Francis nang biglang
bumukas ang pinto ng rooftop. Sabay kaming napatingin ni Francis sa pinto.
"Ayesha?" Sabi ni Francis nang makita naming niluwa ng pinto iyong transfery
student.
"Mianhaeyo, I'm sorry to interrupt you two." Tumalikod ito sa amin. Nagtaka naman
kami ni Francis sa reaksyon niya. Nagkatinginan kami ni Francis at doon lang namin
napagtanto na ang awkward at ang sagwa ng posisyon namin! Siya nasa ilalim ko
habang ako naman ay nakadagan sa kanya.
Tumayo kami agad ni Francis sa awkward position namin.
"Hey, its not what you think." Explaination ni Francis.
"Huh?" Nagtatakang lingon ni Ayesha.
Sumabay na siya sa pagkain naming at sinabi ni Francis ang lahat sa kanya. Kung
bakit ganyan, kung bakit ganto chechebureche ang daldal ng lalaking 'to.
"Ah" 'Yun lang ang nasabi ng Koreanang labanos. Labanos kasi ang puti niya, SUPER!
"Pero Ayesha, bakit ka naman dito kakain sa rooftop?" Tanong ni Francis. Kung
tutuusin bakit ko ba sila nina-narate eh tahimik lang naman ako dito.
"Ah-eh kasi basta!" Sagot ni Ayesha saka ngumiti na tila ba may tinatago.
"Ah...ok."
Natapos na ang lunch at mabilis din natapos ang klase. Pauwi na sana ako kaso.
"Amiko!" Nilingon ko kung sino ang tumawag sa akin at si Rupert pala. Kung
sinuswerte ka nga naman.
"Uuwi ka na?" Tanong niya.
"Oo" Mahina kong tugon.
"Tara! Sabay na tayo"
Wala na kong nagawa, sabay kaming naglakad palabas ng school. Sinabi niya rin kung
bakit di niya kasabay si Rhian, nauna na raw at iniwan siya dahil daw sa busy siya
sa gawain sa Student Council. Oo, si Nedry Prince a.k.a Rupert Fortalejo ang
President ng Student Council, di lang 'yon, honor student pa siya. Napagalaman ko
lang nang minsan akong mang-stalk sa tapat ng student council office at sa room
nila.
Nakalabas na kami ng school. Pero di ako nagsasalita, siya lang at ang dami niyang
sinasabi. Pero di ko naman naiintindihan. Ang daldal din tulad ni Francis. Teka?
Speaking of the devil? Nasan na yon?
"Ha?" Nagulat ako nang may humatak sa braso ko. Paglingon, It's him, the devil pero
hindi maganda ang aura sa paligid nito.
"Amiko?" Tanong ni Rupert.
"Hey, dude stay away to her." Maangas na sabi ni Francis. Nabigla si Rupert sa
sinabi ni Francis. Teka sandali wait nga? Ano bang nangyayari?
"What? And why I'm gonna do that?" Seryosong sagot ni Rupert kay Francis.
"Coz she's my girlfriend? And you better keep off your hands to my girl." Sigang
sagot ni Francis. Natahimik si Rupert. Nagulat si Rupert sa sinabi ni Francis.
Nakatingin lang ako kay Rupert nang tumingin din siya sa akin at ngumiti.
"Bye Amiko, take care." Naglakad na paalis si Rupert. Anong nangyayari?
Nang makalayo si Rupert napagtanto kong nakahawak pa rin ang kamay ni Francis sa
akin. Agad ko itong hinila sa kanya at sinamaan siya ng tingin.
"Hoy-" Magsasalita pa lang ako nang di ko natuloy nang mabilis siyang nagsalita.
"Amiko, wag kang lalapit sa kanya." Seryosong sabi niya habang iwas ang tingin sa
akin.

Chapter 6. "My knight is jealous?"

Chapter 6. "My knight is jealous?"

Amiko's POV

"A-MI-KO!" Nagising ako't napatayo sa kama nang marinig kong may

sumigaw mula sa labas ng bahay. Napalingon ako sa bintana ng kwarto ko't nakita si
Francis na kumakatok sa binata. "Buksan mo 'to Amiko!" Sigaw niya. May lahi
talagang unggoy ang ungas na 'to.

Naniningkit ang mata ko sa inis habang papunta sa kanya. Pagdating sa

tapat ng binata binuksan ko ito at pumasok siya.

"Amiko, tulong!" Tarantang sabi niya.

 "Ano na naman ba 'yon Francis? Ang aga aga mo namang mambulabog!"
Bulyaw ko sa kanya't bumalik sa kama ko saka nahiga.

"Ano? Amiko importante 'tong problema ko kesa diyan sa pagtulog mo!"

Tarantang sigaw niya. Muli akong bumangon at nagtataka siyang tiningnan. Bakas sa
mukha niya ang labis na pag-aalala kaya naman napatayo ako sa kama ko't pinuntahan
siya.

"Bakit Francis? Anong nangyari?" Nag-aalalang tanong ko sa kanya.

Natahimik naman siya at tumingin sa akin.

"Amiko tingnan mo." Sabi niya saka nilapit ang mukha niya sa akin.
"Kita mo?"

Tiningnan ko ang pisngi niya pero wala naman akong nakitang kakaiba
bukod sa mapulang maliit na umbok.

"Wala namang sugat ah?" Sabi ko't inilayo ang mukha niya sa akin. "Ano
bang problema mo? Alam kong gwapo ka kaya wag mo ng ipaglandakan sa akin yang
makinis mong pisngi!" Sigaw ko.

"Iyon nga ang problema! Di mo ba nakita?" Muli niyang nilapit ang mukha
niya sa akin. "May tigyawat ako!" Taranta niyang sabi. Kumunot naman ang noo ko
dahil sa sinabi niya.

"Francis Mark Perez, ginising mo ko ng ke-aga aga dahil lang sa iisa at

maliit mong tigyawat?" Gigil kong sabi.

"Hindi lang 'to ordinaryong tigyawat. Amiko! Baka kumalat 'to at masira
ang mukha ko!" Taranta niyang sabi. Nilapitan ko naman siya at piningot sa tainga.
"Ah~aray naman~"

Inilabas ko siya ng kwarto ko at malakas na sinara ang pinto.

"Damuho, sinira ang tulog ko dahil sa tigyawat niya." Inis kong sabi at
padabog na bumalik sa kama ko.

♥♥♥♥♥

"SADAKO!" Tila may isang boses na tumatawag ng pangalan ko. Hindi lang simple tawag
e, parang sumisigaw. Panira naman! Natutulog yung multo e.

"Sino ba yan?" Sagot ko saka pumagilid ako sa pagkakahiga sa kama ko at niyakap ang
isa ko pang unan na may Hello Kitty pillow cover.

"Ha? Sadako! Umaga na at Sabado ngayon!" Pumagilid ako ulit sa kabilang side ng
kama ko at tuloy pa rin sa pagtulog pero gising ang diwa ko't naririnig ang
pambubulabog ni Francis.

"Ano naman kung Sabado, Francis?" Nakapikit pa rin ako at natutulog pero kinakausap
ko na ang tukmol na sumisira sa sleeping beauty ko.

"Ha? Ugh! Come on Amiko! Gagala tayo! Mamasyal naman tayo!" Asar na sabi ni
Francis.

"Gagala? Ikaw na lang." Tinatamad na sagot ko rito saka siya tinalikuran at

ipinagpatuloy ang pagtulog ko. Sandaling nawala ang ingay ni Francis. Mabuti naman
at umalis na siya. Ang sarap sarap matulog ngayon dahil walang pasok kesa ang
gumala at mamasyal kung saan. At sana isa pa, ang init ng panahon ngayon. Kaya dito
na lang ako sa bahay.

"Amiko tara na" Hindi pa pala siya nakakaalis. Ang kulit talaga ang mokong na 'to.

"Francis, ayaw ko. Ikaw na lang." Sagot ko at saka tinakip ang unan sa mukha ko.

"Gigising ka ba o gigilitan ko 'tong Hello Kitty stuff toy mo na kinuha mo pa sa

Japan?!" Sigaw niya. Agad naman akong napatayo sa kama nang marinig ko ang sinabi
ni Francis.

Pagtingin ko, hawak nga niya si Hello Kitty ko ay may hawak din siyang kutsilyo sa
kabilang kamay habang nakatutok sa leeg ni Hello Kitty ko ang kutsilyo. Inis ko
siyang siyang tiningnan pero nginisian lang ako ng mokong.

"Ano? Sasama ka na ba?" Pang-aasar niya. Di ako agad sumagot dahil

antok na antok pa ako. "Sige, papaslangin ko na 'to!" Akmang sisirain niya ang
stuff toy ko nang tumalon ako sa kama at kinuha sa kanya ang mahal kong hello kitty
sabay at bumalik sa kama, pinanlisikan ko siya ng mata at sinigawan na parang pusa.

"Whoa! Edi yan, gising ka na!" Natatawa niyang sabi. Kainis talaga.

♥♥♥♥♥

Bumaba na kami sa kitchen para mag-almusal. Hindi pa kasi kumakain ang mokong na
'to pero nambubulabog na ng bahay. Nakakainis talaga siya.

"Teka? Ala-sais pa lang Francis ah? Siguro-" Naputol ang sasabihin ko nang tingnan
ko siya. Tama nga ang nasa isip ko.

"Stop it Amiko, you already know why I'm here." Malamig niyang sabi. Sa lahat ng
personality ni Francis, ang pagiging seryoso niya ang pinaka ayaw ko. Kilala ko
siya bilang isang pang-asar na tao, pero kapag tungkol na sa pamilya niya ang
pinagusapan. Nag-iiba si Francis. Para katulad ko rin simula noong masira ang
pamilya ko.

"Okay" kumuha na ako ng hot cake tsaka strawberry syrup.

"Er? Amiko, pati ba naman syrup, pink pa rin? Ugh, alam mo kanina pa ako naiinis sa
kulay pink na 'yan! Sa kwarto mo puro pink tapos pati sa hapagkainan pink pa rin?
Hay buhay." Angal niya. Okay ayaw ko talagang seryoso ang mokong na 'to dahil
nagmumukha siyang babaeng may monthly period. Nakatingin lang ako sa kanya ng
naniningkita ang mga mata habang patuloy na dumadaloy ang strawberry syrup sa plate
ko. "Oh Amiko! Puno na yung plate mo!" Sigaw niya. Natauhan naman ako at agad na
inangat ang bote ng syrup. Kumuha ako ng table napkin at pinunasan ang table"

"'Yan kasi nakatulala sa mukha ko eh." Bilib niyang sabi habang pang-asar na
nakangiti saka sumubo ng hot cake.

Pinangikutan ko siya ng mata at binato ko sa kanya ang syrup sa sobrang inis ko.
Imagine his teasingly smile and face, sobra akong naiinis!

"Grabe ang harsh mo talaga Amiko, hindi ka lang nakakatakot, sobra kang
nakakatakot!" Pang-aasar niya pa't humagalpak ng tawa. Tinitigan ko siya ng masama
pero sige pa rin siya sa pagtawa. Ah gano'n ah.

Marahan akong tumayo habang nanlilisik pa ring nakatingin sa kanya. Ini-stretch ko

ang kamay ko pati na rin ang leeg ko. Nakita ko namang natatawa pa rin siya pero
nang mapansin niyang tinaas ko ang manggas ko, ang nakatawa niyang mukha kanina ay
biglang nawala at napalitan ng kaba.

"Oy, Amiko wag namang ganyan." Kinakabahan niyang sabi habang marahan na umaalis sa
kinauupuan niya. Ngumisi ako.

"Ka-" Sabi ko.

"Ka?"

Tumahimik ako saglit at saka siya hinarap. "Katapusan mo na!" Sigaw ko saka siya
sinugod pero bago ko pa man siya mahawakan nakatakbo na siya pero nahawakan ko siya
sa damit. Napaluhod siya at napahiga sa sahig.

"Amiko tama na!" Aniya habang natatawa at sinasangga ang mga suntok ko. Kahit na
binubugbog ko siya tumatawa pa rin siya. Kainis! Bakit ang suntok ko parang kiliti
lang sa kanya!

"Pang-asar ka! Leche ka!" Sigaw ko habang sinusuntok siya't sinasabunutan pero sige
pa rin siya sa kakatawa niya.

"Amiko tama na!" Tama na pero tawa pa ng tawa. Para kami bata na naglalaro at
naghaharutan. Sige pa rin ako sa paghampas sa kanya nang-

"Amiko tama na." Hinawakan niya ang magkabilang braso ko para pigilan sa paghampas
ko sa kanya. Nagkatitigan kami, ewan ko pero parang huminto ang oras. Nakatitig
lang ako sa mga mukha ni Francis. Seryoso ang mukha niya, hiningal din siya. Yung
mga mata niya, yung ilong niya, at ang maninipis niyang labi. Bakit ganito ang
tibok ng puso ko?

"Ah..Amiko...pwede tumayo ka na?" Iniwas niya ang tingin niya sa akin, napansin ko
na medyo namula ang pisngi niya. At doon ko lang din napansin na ang awkward pala
ng position namin. Naghaharutan naman kami noong mga bata pa kami, parang ganito
rin. Pero bakit ngayon iba na, iba ang pakiramdam ko sa mga nangyayari?

Tumayo na ako at nagpagpag ng damit at shorts na suot ko. Tumayo na rin naman si
Francis pero napansin kong nakatalikod siya sa akin. Nakarinig ako ng bungisngis ng
isang pesteng lalaki.

"Hoy! Anong tinatawa-tawa mo diyan?!" Maangas kong tanong sa kanya.

"Wala!" Sagot niya saka humagalpak ng tawa.

Hindi ko na lang siya pinansin at bumalik na ako sa lamesa at tinapos ang kinakain
ko. Tumayo ako para maligo na, sabi kasi ng nambulabog sa akin aalis daw kami. Di
ko alam kung saan kami pupunta ng ganito kaaga.

"Ah Amiko!" napalingon ako sa pagtawag niya.

"Bakit?" Tanong ko pero ang mokong tumawa lang. Sagutin ba ako ng tawa? Baliw
talaga. "Hoy! Ano 'yon? Batuhin kaya kita ng sabon?"

"Wala wala napansin ko lang kasi na," Putol niya dahil natawa na naman siya at
halos maluha na ang mokong kakatawa niya.

"Ano nga?"

Tumatawa pa rin siya. "Lumaki na pala yan!" Sabi niya sabay tawa ulit. Naguluhan
naman ako sa sinabi niya, lumalaki? Napakunot ang noo ko sa sinabi niya, ano bang
ibig sabihin ng isang 'to?
"Anong ibig mong sabihin?" Nagtataka kong tanong sa kanya. Halata naman sa mukha
nito ang pamumula. Pero tawa pa din siya ng tawa. "Hoy! Ano yon?" parang may isang
bumbilyang sumindi ng makuha ko ang sinasabi ng ugok na nasa harapan ko. no he's
not ugok, he's definitely a pervert!

Binato ko sa kanya ang sabon pero nakaiwas siya. Ampness naman Amiko.

"Sige na maligo ka na!" Sigaw niya saka tumalikod at lumabas na siya ng bahay. Pero
tawa pa rin siya ng tawa. Salbahe!

Pumasok na ako sa mahal kong mumunting bahay. Ang kulay kasi ng banyo ko ay pink,
syempre, hindi mawawala ang mga hello kitty stuff ko. Hinubad ko na ang pantaas ko,
pati na rin ang undergarments chuchu. Naglagay ng towel sa buhok at pinusod ang
bangs ko. Kung tutuusin, dito ko lang sa mumunting bahay ko nakikita ang mukha ko.
Alam ko kasing walang makakakita dito sa akin. Nakatingin lang ako sa salamin
habang pinagmamasdan ang mukha kong hindi nakikita ng iba. Paano kasi tuwing
makikita nila ako, si Sadako agad ang nakikita nila sa akin. Dahil nga sa mahaba
kong buhok, mahabang bangs, minsan hindi nagsusuklay at hindi maayos manamit. Dahil
lang 'don.

Ang dahilan kung bakit hindi ko na ginupitan ang buhok simula noong nasa grade 6
ako, noong mamatay ang mama ko. Ayoko kasing nakikita nila akong umiiyak dahil
nagmumuka akong mahirap. Simula naman ng mawala si mama, umalis si papa at sa ibang
bansa nagtrabaho. Kaya naman ako lang ang nasa bahay. Oo, kaya ko naman ang sarili
ko. Salamat nalang kay Francis dahil minsan sinasamahan niya ako dito sa bahay.
Minsan lang rin ako lumabas ng bahay di ba? Kaya ang akala ng mga tao, haunted na
ang bahay namin. Siguro mas magugulat pa sila kung may isang Sadakong lalabas sa
bahay na to. Si Mama, kung hindi lang umalis si Papa buhay pa sana si Mama.

Muli kong naalala ang nangyari dati pero nilakasan ko ang loob ko. Tinanggal ko na
ang tuwalya ko at nakita ko ang dibdib ko. Ewan ko pero bigla na lang akong namula
at nagulat. Si Francis kasi! Ang inis ko ay bigla ring napalitan ng tuwa, oo pang-
asar si Francis pero palagi siyang nandiyan sa akin. Kaibigan kasi ni Papa ang Papa
ni Francis, pero ang alam ko hindi na rin maganda ang lagay ng relasyon ng parents
niya.

♥♥♥♥♥

After 30 minutes lumabas na ako sa mumunting bahay ko. Wearing my hello kitty
bathrobe and hello kitty step in sleeper.

"Ang tagal mo naman Amiko, kaasar naman kayong mga babae, ano bang ginagawa niyo sa
loob ng CR? Teka, paCR nga naiihi na ako eh" tumayo si Francis sa sala at pumunta
sa mumunting bahay ko. Paakyat na sana ako ng room ko ng may narinig akong sigaw.

"Waaaahhh! Anak ng potspa naman oh!" Sigaw ni Francis. Dali daling

lumabas ng CR si Francis at hinarap ako. "Wala bang matinong kulay sa bahay na 'to?
Bakit pati CR pink!"

"Ang arte mo, edi sa labas ka umihi!" Umakyat na ako para magbihis.

Mga ilang minuto bumaba na ulit ako. Pagbaba ko ng sala hinanap ko siya Francis at
nakita ko siyang tulog. Tinignan ko ang orasan, magaalas-otso pa lang pala. Muli
kong tiningnan ang natutulog na mokong. Sa totoo lang, gwapo talaga siya. Maangas
tingnan ang mukha niya. Makapal ang kilay, mapungay ang mga mata, matangos ang
ilong, makinis ang mukha at maganda ang labi. Isama mo pa ang nangingintab niyang
itim at malambot na buhok.
"Sabi aalis kami, pero tinulugan ako hay nako" Kinuha ko ang kumot ko sa taas at
nilagay sa kanya. Panigurado akong wala pang tulog ang mokong na 'to. Si Francis,
kahit na ganyan ang taong yan. Ewan ko hindi ko siguro kakayanin na wala sa tabi
ang mokong na 'to. Francis and I are very closed. Alam niya ang lahat ng bagay sa
akin ganun na rin ako sa kanya. Hindi kami bestfriend at lalong hindi kami. Hindi
ko nga alam kung anong meron sa amin, siguro dahil sa wala siyang kapatid at ganon
din ako.

At kung bakit ang aga nitong umalis sa bahay nila, ay dahil na naman sa parents
niya. Francis father is a businessman while her mother is theater actress. Sabi
niya saken, hindi na daw nagkakasundo ang mga ito. Parang noon, sila Mama at Papa.

Kinuha ko ang isang sticky note at naglagay ng note sa noo ni Francis. Aalis muna
ako para mamili ng pangtanghalian, alam ko naman na dito kakain ang lokong yan, at
para naman sumaya siya, ipagluluto ko siya ng paborito niyang chicken curry, siya
lang ang may gusto niyan. Ako ayaw na ayaw ko niyan. Ayoko kasi ng amoy eh. Pumunta
na ako sa kusina at kinuha ang market bag ko. Kinuha ko ang bike na binigay sa akin
ni Francis, old bike niya 'to, may bago na siya eh, siya rin ang nagturo sa akin na
mag-bike.

♥♥♥♥♥

Sa Market

"Ale..."

"Waaahhh! Si SADAAAKKOOOO!" binato bigla sa akin ng Ale yung kailangan kong

patatas. Sabay pasok sa loob ng tindahan nila. Sakto namang pumasok sa bag yung
patatas niya. Natural na 'to, natatakot sila sa akin. Ikaw ba naman ang maglagay ng
belo na itim, ang init kasi mga friend, nasisilaw ako sa araw. Ayoko naman mag-
shades dahil puro pink ang shades ko. Baka malaman lang nila ang hilig ko.

"Ale, p-abili pooo." Marahan at mahina kong sabi. Pero tulad ng naunang Ale.

"Waaahhh!" hinagis na naman ni Ate ang carrots na pinapatimbang ko at pumasok din

sa loob. Napabuntong hininga na lang ako at iniwan ang bayad, bahala na kung kulang
o sobra basta di ko kargo de konsensya. Nagbayad ako.

Naglakad na ako papuntang wet market para bumili ng chicken nang may kumalabit
sa'kin.

"Hi Ate Amiko!" Bati ng babae paglingon ko sa kanya. Tinitigan ko siya at inisip
kung kilala ko siya at oo siya nga, yung babaeng sigaw ng sigaw sa akin habang
pababa ako ng hagdan, yung kapatid ni-

"Hi Amiko, good morning, mag-isa ka lang?" Natulala ako sa kanya. Si...si...Rupert.
Bakit ba pinagpapawisan ako? Para siyang anghel na nahulog sa lupa. "Hello? AMiko?"

"Ah-eh, oo mag-isa lang ako." Sagot ko rito. Nakakahiya naman nagpapatansya na

naman ako. Baka na-weirduhan siya sa akin, teka hindi pa ba ako weird?

"Ah, akala ko kasama mo kasi ang boyfriend mo eh" Aniya't ngumiti. Nabigla naman
ako sa sinabi niya. Boyfriend?

"Ha? Wala akong boyfriend" Paliwanag ko. Nakita ko namang naguluhan siya sa sinabi
ko. Pero ngumiti na lang siya at tumingin sa akin.

"AMIKO!" napalingon ako sa biglang tumawag sakin. At si Francis pala.

"Di ba siya?" Napatingin ako kay Rupert nang tinuro niya si Francis, so akala niya
boyfriend ko si Francis? Sus, joker pala siya e. Pero teka...oo nga pala, sinabi ng
mokong na 'to, na boyfriend ko daw siya.

Lumapit na sa amin si Francis. "Bakit naman di mo ko hinintay? Tara na nga!" hinila

na ako ni Francis paalis kila Rupert. Bastos na lalaking 'to. Hinihila lang ako ni
Francis palabas ng palengke, ano naman ang kadramahan ng lalaking 'to?

"Hey, teka lang Francis, di ko pa nabibili yung chicken" sabi ko dito pero hindi
siya nagsasalita. "hoy" Huminto siya sa paghila sa'kin, or better to say
pagkaladkad niya sa'kin.

"Ayokong sumasama ka sa kanya!" Asar na sabi nito habang nakatalikod sa akin.

Halata na parang galit ang tono ng boses niya.

"Bakit naman? Mabait naman siya ah!" Pagdadahilan ko.Bigla siyang humarap at
seryoso ang mukha.

"'Yon nga lang ba? E bakit parang kinikilig ka sa kanya?" Nabigla ako sa sinabi
niya. Ano namang inaarte ng isang 'to? May dalaw ba siya o ewan?

"Pinagsasabi mo?"

"Oh! Halata sayo! Napapangiti ka!" Inis niyang sabi saka turo sa labi ko. Hindi
naman ako napapangiti lang, natatawa ako. Hindi ko alam pero natatawa ako sa
reaksyon niya.

"Teka nga Francis, nagseselos ka ba?" Nabigla siya sa sinabi ko't natahimik,
natahimik din naman ako at hindi makapaniwala sa sinabi ko. Tumalikod ako sa kanya,
gulat at kinakabahan dahil sa sinabi ko.

"A-Ano h-hindi ah! Di ako nagseselos." Tiningnan ko siya ulit, nakatagilid ang
mukha niya't iwas sa akin. "Ayoko lang na dumidikit ka sa ibang lalaki."

Nakita kong namula si Francis sa mga huling sinabi niya. Hindi ko rin alam ang
sasabihin ko pero...

"Bwahahahahahaha"

"Oh? Bakit mo ko tinatawanan?" Inis niyang bulyaw sa akin. Hindi ko naman napigilan
at tinawanan lang siya. Nakabawi na rin ako.

"Eh kasi hahahahaha"

"Ano ba 'yan, Amiko naman!" Napapakamot na lang siya sa ulo niya. Pulang-pula ang
mukha niya, nakakatuwa talaga ngayon ko lang siya nakitang ganto. Nahihiya ba siya?

"hahaha ang...ang...kulit ng mukha mo!"

"Oo na! pero? Teka? Ipagluluto mo ba ako?" Tanong niya. Umayos naman ako at
nagpunas ng mata dahil naluluha na ako kakatawa.

"Oo"

"Ah, tara na nga umuwi na tayo!" Yaya niya sabay hawak sa kamay ko pero naalala
kong wala pa akong nabiling manok.

"Teka! Wala pang chicken."

"Ako na bibili"

"Okay..." Iniwan na lang ako ni mokong sa labas ng market. Pagalis nito, napahinto
ako sa kakatawa at naging seryoso. "Francis..." mahina kong nasambit ang pangalan
niya.

Chapter 7.
Chapter 7.

Amiko's POV

Paano magluto ng chicken curry ala Amiko Gonzales? *insert determinded eyes*

Actually, di naman ako magaling magluto, medyo marunong lang ng konti since nga na
ako na lang ang naiiwan dito sa bahay. Tsaka ang pagkakatanda ko, noong una akong
magluto ay dahil sa request din ng mokong na nanunuod sa sala.

*flasgback*

Grade 6 ako noon, classmate ko si Francis.

"Amiko"

Nilingon ko ang tumawag sa akin tsaka ako huminto sa paglalakad ko. At mas sumama
ang init ng ulo ko dahil sa kanya. Pauwi na kasi ako kaso, may humarang sa akin at
binully nanaman ako. Binuhat nila ako at nilagay sa trashbin.

"ang baho mo naman sadako?" angal ni Francis sabay takip ng ilong. "ano bang
nangyari sayo?"

"wala" masungit kong sagot dito.

"sos, nahiya pa" nilagay niya sa unahan niya ang bag niya at binuksan. May kinuha
siyang pabango tapos binato saken. (ang hilig niya akong batuhin ng mga bagay-
bagay)

"magpabango ka nga" sabi nito. Sabay ngiti ng nakakaloko.

Tinignan ko ang brand ng pabango ng mokong. At wow, "atlantis".

Kahit na amoy panglalaki ang pabango no choice ako kundi ang i-spray ko ito sa buo
kong katawan.

After kong magpabango.

"yan, edi magkasing amoy na tayo Amiko hehehe"

---____---

"tara" hinawakan niya ang kamay ko "kain tayo sa palengke"

Tinignan ko lang ang mukha niya at masayang Masaya naman siya.

Pumunta na kami sa palengke kaso.

"Ano ba yan, ang malas mo naman Sadako, bakit naman sarado tong paborito kong
kainan" nalungkot ang tono nito, pero bakit ako ang sinisi niya? Leshe.

"a-ano b-bang g-gusto mong k-kainin?" tanong ko dito. Nauutal ako kasi nahihiya
ako. Hawak niya pa din ang kamay ko sa harap ng maraming tao. Kahit na elementary
pa lang kami, ewan ko, epekto ng kalandian? Ay, basta!

"gusto ko sana ng chicken curry eh, kanina kasing lunch break, di ko inubos yung
baon ko, kaya gutom na ko, pero malas eh, ikaw kasi ang hinila ko"

Sinamaan ko siya ng tingin.

"hehehe joke lang ikaw naman, tara uwi na tayo"

Hihilain na niya sana ako kaso bigla kong hinila ang kamay ko.

"oh? Amiko? Bakit?"

"Tara sa bahay, ipagluluto kita" sabi ko dito. Nagulat naman siya sa sinabi, pero
after niyang magulat, napangiti na lang ito.

*end of flashback*

Wag niyo ng tanungin kung ano ang kinalabasan ng una kong pagluluto ng chicken
curry, dahil naubos naman ang PG kong nilutuan. ^_____^

"Amiko!!! Matagal pa ba yan? Matatapos na tong movie eh" sigaw ni Francis mula sa
sala.

"teka lang! malapit na" tinignan ko ang orasan at mag-aalas-dose na pala, kaya
gutom na ang mokong.

Inayos ko na ang dining table at hinanda ang pagkain. Sakto naman na pumunta na si
Francis sa lamesa.

"wow, ang galing, mas masarap na kaya toh kesa dati? Hahaha" sinamaan ko nanaman
siya ng tingin.

"hahaha joke lang naman, pero alam mo, namimiss ko yung panahon na yon, hahaha"

Nagulat ako bigla sa sinabi ni Francis. Naupo na siya at kinuha ang sandok ng
kanin. Naupo na din ako, pinapanuod ko lang siya habang nagsasandok ng kanin.

"mas nagustuhan ko na tong luto mo, kesa doon sa palengke kong kinakainan dati"

^___________^ magic sarap lang naman nilagay ko jan.

"oh? Kain na Amiko? Teka? Lalagyan pa ba kita ng kanin? Hahaha teka" dahil nga sa
malayo ang plato ko, tumayo siya at kinuha ang sandok at nilagyan ang plato ko ng
kanina. Gawa na nirereach-out niya ang kamay niya, medyo napapalapit siya sa akin.
Muntanga naman akong nakatitig sa kanya. Pero...
"hahaha sabi ko na nga ba, nakatingin ka saken eh"

>....< halos mamula ako sa kinauupuan ko at mawasak na ang table napkin na hawak ko
sa sobrang higpit ng hawak ko dito.

"baliw" iniwas ko lang ang tingin ko sa kanya. Matapos niyang lagyan ng kanin ang
plato ko, kumain na kami.

Habang kumakain, ayon, ang dami lang niyang kwento tungkol sa movie na pinanuod
niya. Percy Jackson yata yung title? Hindi naman ako mahilig sa mga movies na
ganyan, hello kitty stuff lang, pero nanunuod ako ng mga Jdrama.

"Amiko" napalingon ako bigla sa kanya sa pagtawag nito sa akin. Hindi ako nagsalita
pero hindi rin siya nagsalita. Nakatitig lang siya sa akin na parang ewan. Hindi ko
alam ang irereact ko sa ginagawa niya. Pero habang magkatitigan lang kami. Bigla
siyang ngumiti.

"ngayon ko lang napansin, para pala tayong mag-asawa."

O__________O

Halos mahulog na ako sa upuan sa sinabi nito. Leshe! Bakit naman siya ganyan.
Walang oras na di niya ako pinapakabog ng ganito. Tumayo sa kinauupuan ako habang
madiin na hawak pa din ang table napkin, dito ko na lamang nilalabas ang kilig ko,
pero naiihi na ako. T____T

"oh? San ka pupunta?" napatigil sa pagtawa niya si Francis at napatanong saken.

"Sa munting bahay ko, bakit? Sasama ka?"

"You're so rude, look, kumakain tayo oh?"

"What? So gusto mong dumanak ang ihi ko dito?" tinalikuran ko na siya at nagpunta
na ng restroom.

Habang nasa restroom.

Tumingin ako sa salamin matapos kong hilamusan ang mukha ko. Nakataas ang bangs ko
kaya naman kitang kita ko ang sarili ko sa salamin.

"Amiko, ano ka ba! Wag ka naman masyadong pa-obvious! Nakakahiya ka!" Kinakausap ko
nanaman ang sarili ko sa salamin.

"Tignan mo nga yang mukha mo! Di ba? Nakakatakot ka nga? Look!" binaba ko ang
bangs ko "look-a-like kayo ni Sadako" tinaas ko ang bangs ko. "Pero, kapag ganito,
bagay naman kami ni Francis eh"

*knock-knock*

Nagulat ako sa biglaang katok sa pinto ng restroom.

"ANO NANAMAN YUN FRANCIS?"

"Hehehe Amiko, uuwi muna ako ahh! May kukunin lang ako, pero baka din a ko
makabalik sige! Salamat sa pagkain!"

Narinig ko na lamang ang mga yapak ni Francis na paalis na ng bahay. Habang

humihina ang tunog parang gusto ko siyang habulin. >.....<
Nakaalis na nga si Francis. Pumunta na ako sa dining table para linisin ang
pinagkainan ni Francis. Actually, di naman talaga ako gutom eh, pero para sa kanya,
ginagawa ko toh. >.< ang landi kong chakang Sadako.

Kukunin ko na sana ang plato ni Francis, ng may mapansin akong papel. Kinuha ko ito
at binuklat.

O____Q

Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko habang pinagmamasdan ang sketch ko sa isang
papel habang nagluluto kanina. Napansin kong may note sa baba.

"kahit nakakatakot, ang sarap naman magluto" >:') bwahahaha"

Kalimutan na lang natin ang note. Pero paano niya naman ako na-sketch. AH! Pala
lingon ng lingon ang loko kanina.

Ang galing naman...

Chapter 8.
Chapter 8.

Amiko's POV

"ANOOOO?" nagsilapitan saken ang mga kaklase ko. Himala, isa itong himala. Natural,
lalapit lang naman sila kapag may kailangan eh. Ganyan naman na ang mga tao ngayon
eh.

"sige na Amiko, malaki ang chance natin na makuha ang first prize if ever na ikaw
ang gaganap" sabi ng isa kong kaklaseng may pang-clown na make-up.

"Oo nga Amiko, tsaka you know how popular you are!" singit naman ng isa kong
kaklase sabay kindat saken.

che! Popular? as what? as a creepy cheepy school ghost? nek nek niyo.

"ahh ehh" halos urong ang salita ko sa mga sinasabi nila. Leche. And to blame the
reason of this. Its him. The one in front of our class.

leche ka Francis ka!!! bibigwasan kita. >.....<

Okay, mukhang napapaisip na kayo kung ano ba tong pinagsasabi ko. Well, ehem. hindi
ko din masabi ng maayos sa inyo dahil naiinis ako. Pero syempre. Behave ako. Baka
matakot silang lahat sa akin once na tumaas ang aura ko.

Nagmeeting ang klase namin kung ano ang gagawin namin sa up coming school fest.
Okay naman ang mga suggestions kanina. Merong gusto na mag-tayo ng stall, meron
ding mag-tinda na lang daw kami, meron ding play na lang daw ang gawin namin. Pero
sadya talagang pinagpala tong mokong na si Francis ng maykapal at sadyang kumapal
ang mukha.

*Flashback*
"Yes Francis? do you have any suggestion?" tanong ng vice president.

Tumayo si Francis at tumingin sa akin. oww come on ano nanaman ang balak nito.
Iniwas niya ang tingin niya sa akin sabay smirk.

ohhh....im sure...iba nanaman ang balak nito.

"what if, magtayo tayo ng horror house, you know, November is coming. Tsaka, yung
mga suggestions nila ay for sure na may gagawa na, marami tayong competition. So,
horror house na lang. and this will be more exciting if" tumingin sa akin "Amiko
will play a role of Sadako at siya ang mananakot sa loob ng horror house." then he
winked.

*end of flashback*

After that, eto na ang nangyari. Shocks ka talaga!!!

"Sige na Amiko"

lahat sila sige ang pilit sa akin.

*toogsh*

Tumayo ako sa pagkakaupo ko. Umurong naman ang mga kaklase ko na kanina eh
kinukulit ako.

"nakakatakot talaga siya" narinig kong sabi ng kaklase ko.

*sighs*

"Sige, papayag ako." sabi ko na ikinagulat ng lahat "Papayag ako if Francis will
wear a snow white costume on the day of school fest"

Nagulat ang lahat sa sinabi ko. Tumingin naman ako kay Francis na gulat na gulat.

"Ayoko nga" sigaw ni Francis sabay snob.

"edi ayaw ko din" sagot ko dito.

Yung mga classmate namin di alam ang gagawin at palit-palit lang ng tingin sa aming
dalawa.

"eh bagay nga sayo yung role na Sadako eh"

"eh bagay din naman sayo ang snow white ah" maputi kasi siya.

"basta ayaw ko"

*Riinggg*
Nag-bell na at sabay-sabay na tumayo ang mga kaklase ko na halatang disappointed sa
nangyari, eh sa ayaw ko ngang pumayag eh? Hindi pa ba enough na everyday niyo na
nga akong kinatatakutan tapos gagawin niyo pa akong center of attraction para sa
school fest? No way, as in NO WAY. Hindi pa ba sapat na araw-araw eh mukha ka nang
nasa horror house every time na makikita niyo ko? Tama na yon okay? And one more
thing, mahal ang talent fee ko.

Naiwan na akong mag-isa sa loob ng classroom. Ay hindi pala ako mag-isa, nandito pa
din kasi si Francis a.k.a. Snow white. >.< oh di ba? Gantihan lang yan sa
pagpapahiya.

Tumayo na ako para lumabas ng room, pero pagdating ko sa harap ng room. Biglang
tumayo si Francis. Napahinto ako sa biglaan niyang pagtayo at napatingin sa kanya.
Hindi naman maipinta ang mukha ni Francis. Seryoso ang mukha nito. So what kung
seryoso siya? Eh mas mabuti na yan kesa naman na lagi siyang masaya, masayang
asarin ako. Inismiran ko lang siya at derecho na lumabas ng room. Paglabas ko ng
room, nakasalubong ko naman si Rupert. Muntik pa akong ma-out of balance dahil sa
pag-kabigla, kaya naman inalalayan niya ako.

"Ayos ka lang ba Amiko? Bakit naman para kang nakakita ng multo?" naguguluhang
tanong nito. Sus, wag ka nga, hindi ka naman multo, isa kang anghel sa lupa at
iniligtas ako. >....< ang landi ko.

Dahan-dahan niya akong inalalayang tumayo.

"Okay ka lang ba? Bakit parang ang pula ng mukha mo?" patay. Huli kang Sadako ka.

Inayos ko naman ang narili ko at yumuko na lang upang hindi niya ako Makita. >.<
Thanks to my long hair at natatakpan ang mukha ko.

"A-yos l-ang a-ako, salamat"

"Ah okay, ingat ka ah!" he smiled and totally go.

Ano ba naman yan. Akala ko katapusan ko na. Lagi na lang tong nangyayari hays.

Akmang lalakad na sana ako kaso...

"Di ba sabi ko sayo, layuan mo na ang lalaking yon?"

"Ay palakang bakla!!!" nagulat ako sa biglang sulpot ni Francis sa likod ko. "bakit
ka ba nanggugulat?"

"Huh? Ginulat ba kita? Para kang baliw." Inismiran niya lang ako at nilagpasan na
at tuluyan nang umalis. Ano naman ang problema nun?

Maglalakad na ulit sana ako kaso. May biglang tumakbo at kamuntik pa akong masagi.
Pagtingin ko. Si Ayesha? Yung transfery? Nahalata ko, nitong mga nakaraang araw
mejo iwas na sa akin si Ayesha, unlike noong nakasama naming siya ni Francis na
kumain sa rooftop, ngayon, ibang-iba na ang aura nito pagdating sa akin. Minsan
naman tuwing babatiin ko siya tuwing umaga hindi siya nagsasalita at ngumingiti
lang.Hindi ko naman na pinapansin ang mga ganoong bagay.
Chapter 9.
Chapter 9.

Amiko's POV

"hoy Amiko!" huh? napahinto ako sa boses ng nakakairitang nilalang sa mundo.

huminto ang mokong sa harap ko, bullshit, badtrip ako, kumbaga sa sing-sing,
sinanla na niya ako. Leche talaga tong Francis na toh.

"bakit?" i just give him a dark glare kaya napaurong siya palayo.

"pwede walang takutan?" pang-asar pa nito. peste talaga. Kanina kung ismiran niya
ako ganun na lang tapos ngayon. Ay ewan.

Tumalikod na ako dahil urat na urat na ako sa kanya. Wala na akong ganang pumasok
sa afternoon class. -___-

"hoy teka langn naman Amiko" humawak ang loko loko sa balikat ko kaya naman
lumingon ako ng masama sa kanya.

"Tanggalin mo yan o ito na ang huling araw mo sa mundo?" sa sitwasyon ngayon,

seryoso talaga ako. Leche talaga. Francis na nga lang ang kaisa-isang taong hindi
takot sa akin tapos...feeling ko binenta niya pa ako? I feel so disappointed. Medyo
nalungkot ang expression ng mukha ko kaya naman tumalikod na akong tuluyan sa kanya
at naglakad na paalis. Pero wala pang limang hakbang hinawakan nito ulit ang
balikat ko.

Nilingon ko naman siya.

"alam ko galit ka saken Amiko, pero sana sa lahat ng ginagawa ko sayo, maisip mo
din ang magandang side ng mga ito, not all the time lagi kitang pinaglalaruan."

huwaww? Not all the time pa ah, eh halos sa araw-araw na ginawa ng Diyos ganyan ka
na. hmmp.

Akala ko tapos na ang sasabihin niya kaso..

"I did it all those things for you kasi..."

Di niya pa tapos ang sasabihin niya ng may tumawag saken.

"Amiko" nilingon ko ang sana likod ko and its Rupert.

>......< boom! Kung mas epal, meron din namang charming na lalaki sa kwentong toh.
And it's him.
Naglakad papunta sa akin si Rupert.

"Hello, Amiko~" he greeted.

"H-hi." until now hindi pa din ako confortable sa kanya. >.....< di ko alam ang
gagawin ko everytime na makikita ko siya.

"Ahmmm, Amiko, mukhang busy ka yata." nawala sa isip ko na kasama ko pala si

Francis.

"ahh sige Amiko, una na ako." pagpapa-alam ni Francis. Oh? Akala ko baa yaw nito
na makasama ko si Rupert? And now, he let me with Rupert all alone? Feeling ko may
toyo na sa utak yun. O di naman kaya bipolar siya. -_____-" wag naman sana.

wala na akong nagawa kasi agad naman siyang tumalikod sa akin. Hmmpp okay lang kala
naman niya nakalimutan ko na ang ginawa niya? leche.

"So Amiko? may gagawin ka ba?" huh? bakit naman tinatanong nito?

"wala, hindi na kasi ako papasok sa afternoon class ko eh" sagot ko dito,

"ahh ganun? ahmm pwede ko bang mahingi ang ilang oras mo? heheheh samahan mo naman
ako sa park. Bibili ng ice cream."

>.....<

Walang eme-eme, eh sumama ako sa kanya.

Kinuha ko na ang gamit ko at lumabas na ng room. Dumiretso ako agad sa school gate
para antayin si Rupert. Meron pa ngang mga student na tumitingin sa akin at
lumalayo sabay takbo. Meron din naming nagbubulungan na bakit daw ganiyo ang itsura
ko? So? What I meant is, trending ako habang nag-aantay kay Rupert.

"Amiko!" nilingon ko naman ang lalaking tumawag sa akin. Tumatakbo ito patungon sa
akin habang nakangit at winawagayway ang kamay nito.

O//////o Para akong nasa langit kasama ang aking anghel. Ahay!

"Amiko!"

Natigil naman ang pagpapatansya ko ng muli akong tawagin ni Rupert.

"Okay ka lang? Bakit hindi ka gumagalaw kanina?" toink. Isa yata yan sa weakness
ko. Ang maging bato sa harap mo. >////<

Naglakad na kami palabas ng school. Pero nagulat ng bigla niyang kunin ang bag ko.
Akala ko, itatakbo na niya eh, hindi naman pala, baliw talaga ako. Paano naman na
gagawin yun ni Rupert ano siya snatcher? ^____^V sorry.

Pero the fact na kinuha niya ang gamit ko.

"ako na ang magdadala ng gamit mo." Sabi nito sa akin sabay ngiti.

Wait a sec? Hindi ba ito isang DATE? As in D-A-T-E??? o____o

MYYYY GEEESSHH!!!
>____<

Ilang pang minuto, nakarating na kami sa isang ice cream parlor dito malapit sa
park sa school namin.

"Tara!" pinauna niya akong pumasok sa loob. Wow! Ang gentlemen naman niya, unlike
kay Francis na walang ka gentle-gentle sa ugali.

One time, niyaya niya akong kumain sa isang fast food chain tapos binangga pa niya
ako papasok sa pinto. Ang bagal ko daw kasi. ~_____~ I hate him! Hmp!

"Good Afternoon Sir!" bati ng babae kay Rupert na halatang nagpapacute.

"Good Afternoon din, ahm table for two" saad ni Rupert.

"Huh? Dalawa po sir?" tanong ng babae na receptionist yata.

"Yep, im with..." hinanap naman ako ni Rupert pero...nandito na ako sa tapat ng

counter at namimili na ng icecream at ang mas maganda pa dito. HELLO KITTY INSPIRED
ang mga flavor ng ice cream. Mukha naman akong ewan na nagnining-ning ang mga mata.
Ngayon ko lang napagtanto na kulay pink pala ang buong loob ng parlor. Huwaw!!!
Feel ko nasa heaven's gate na ako. *_____*

"hehehe im with her" he pointed me. Nag-smile lang naman ang babae at hinatid si
Rupert sa table namin. Pero pinuntahan niya muna ako sa counter.

"Amiko, what's your order?"he asked. >____< pwede bang lahat ng lang yan? Hahaha.
Pero naalala ko, may pera ba ako? Hindi ko pa kasi nakukuha ang pera ko sa bangko
for this month. Kinuha ko ang wallet ko sa bag ko and I check my money, kaso, isang
nalulungkot na 20 pesos na lang ang naiwan. TT^TT poor Amiko.

Nagulat ako ng bigla may nag-tap ng balikat ko. At nilingon ko 'to at nakita ko ang
smiling face ni Rupert.

"Don't worry, this is my treat" medyo nahiya naman ako. Kaya napayuko na lang ako.

"Ahm,. Miss? Miss?" sabi ni Rupert, medyo na-curious ako bakit nakailan na siyang
tawag sa counter pero walang sumasagot. "Miss?"

"WAHHHHHHHH" nagulat kaming dalawa sa bigla sigaw ng babae.

"S-Sir-, a-ano p-pong o-order niyo?" saad ng babae na sa pakiramdam ko eh

nanginginig ang boses.

"Hey? Miss, are you sick?" Rupert asked.

"No Sir, natatakot lang po ako sa kasama niyo, kasama niyo po ba talaga siya?"

"YEAH!" ^_____^ masayang sabi ni Rupert. "Don't worry, she's nice."

Narinig ko naman ang bulungan ng mga ibang babae sa counter kaya naman tumingin ako
dito at nagsilayuan sila.

Kinuha nung babae yung order namin kahit na takot siya sa akin. =_____= eh kung
katayin kaya talaga kita. JOKE. ^___^v

Pumunta na kami sa table namin. Naupo na kami at nag-antay ng order namin. Mga
ilang minutes lang nandyan naman na ang ice cream namin.
 +____+ parang nagliliwanag ang mata ko sa nakikita ko, ang kulat ng ice cream. At
ang design nito.

"Ahm, Amiko."

"huh?" tumingala ako at nakita ko ang seryosong mukha ni Rupert. Bakit naman kaya?

"ahm, heheh, wala, kain na tayo."

"oo sige" I just nodded at kumain na kami. Hindi ako kumportable noong una kasi ang
daming tumitingin sa akin. Para bang may itim na aurang nakapalibot sa akin. Pero,

"Amiko, don't mind them. Okay? You're nice, and you are the only one who really
know yourself" and said that and smiled at me. Yumuko lang ako at kinain na ang ice
cream ko.

Yeah, he's absolutely right. I am the only one who really know myself kaya wag na
lang silang intindihin pa, the important is, may hello kitty strawberry ice cream
ako, at may bonus pang Rupert Fortalejo. ~____^

Maya-maya pa, hindi na nagsasalita si Rupert. At noong tignan ko siya, nakatulala

ito sa labas ng parlor na parang nakakita ng ewan na kung ano. At paglingon ko sa
labas nakita namin mula sa mirror wall si Ayeshang nakatayo.

Tumayo si Rupert at tumakbo palabas. Lumabas din ako para sundan siya kaso paglabas
ko, nakasalubong ko sa Francis.

"Amiko?" nagtataka at mukhang gulat na sabi ni Francis.

Hindi ko siya pinansin at tumungo ako agad kay Rupert. Pero pagdating ko sa pwesto
nila Rupert at Ayesha, tumakbo si Ayesha palayo. Sinundan naman ito ni Rupert pero
bago siya umalis sinabi ni munang...

"Sorry Amiko, may gagawin pa ako. Sorry, maiwan na muna kita"

At tuluyan na niyang hinabol si Ayesha, eneng meren den? (?______?)

Nang maka-alis na si Rupert at Ayesha.

"Amiko!"

Nakalimutan kong nandito pala si Francis. Pero hindi ko siya pinansin at tumakbo na
pauwi.

Chapter 10.
Amiko's POV

Bakit ganon ang naging reaction niya? Hindi ko alam pero i feel something with the
two of them. Hmmmm maybe praning lang ako sa nangyari. Ewan ko ba, hindi ko kasi
alam kung sino ba sa kanila. It was like, i am with two stores at same silang 50%
OFF. At hindi ko alam kung saan ako unang papasok. Nakakainis pala ang ganitong
feeling.

Umuwi ako right after umalis ni Rupert para sundan yung new student na yun. Ang
sabi niya lang saken.

"Sorry Amiko, may gagawin pa ako. Sorry, maiwan na muna kita"

I just nodded after he said those words at mas mabilis pa sa kabayong tumakbo siya
paalis para sundan yung new student.

Nakapagbihis na ako ng damit ko pangbahay tsaka ako lumabas ng bahay. Medyo

madilim na sa labas, palubog na ang araw. Kinuha ko ang bisekleta ko sa tabi ng
gate namin at ginamit ito palabas. Nilabas ko na ang bike at sumakay dito.

Ipapadyak ko na sana ang bike kaso may biglang tumawag sa akin.

"AMIKO!"

Nilingon ko naman kung sino ang lapastangang tumawag sa magandang kong pangalan
lalo pa at aalis ako para bumili ng strawberry ice cream. At sino pa ba ang sisira
ng araw ko? Edi si Francis. Alam niyo kung legal ang bumaril o kahit pagsumpak na
lang sa taong kinaaayawan mo. Ginawa ko na kay Francis.
I just gave him dark look kasi he remains standing there far away to me. Hindi
naman sobrang kayo, sakto lang. Binalik ko na ang tingin ko sa kalsada at inismiran
siya.

"Amiko!"

Muli niya akong tinawag pero humarurot na ako sa pagpadyak sa bisekleta. Anong
akala niya saken? Madadala niya ako sa hingal effect niya while shouting my name?
ERR! Maybe I am weird person by mean of my look pero sa isip ko hindi pa noh.

Sige lang ako sa pagpadyak sa bike habang iniisip ko kung paano ko papatayin bukas
si

Francis. LOLS!

"anong naman ang akala niya? Ganun na lang yon? Manigas siya"

Nasabi ko sa sarili ko. Until now kasi hindi ko lubos na maisip na gagawin niya ang
bagay na yon. Edi siya ang bumida sa school fest. Alam niya naman na ang tingin ko
sa mga tao sa paligid ko ay kaaway dahil ganon na lamang nila ako itrato. So what
kung bakit ganito ang looks ko? AT least unique!

"hoy! SADAKO KA! HUMINTO KA!!!"

"huh?"
Halos manlaki at mahulog na sa kalsada ang mata ko sa gulat ko. Tumatakbo si
Francis

kasabay ko mag-bike. Oo, mabilis ang pagpapatakbo ko sa bike and the fact na
nakakasabay siya sa akin.

"Ano bang ginagawa mo? Baliw ka ba?"

"hindi, huminto ka at mag-usap tayo!" sabi nito sa pagitan ng paghingal nito.

"ayoko!"

"isa!"

"aba? Bakit mo ko binibilangan aber?"

"huminto ka na!"

"ayoko!"

Ang kapal naman ng mukha niyang bilangan ako? Ano siya? Nanay? Err?!!
"Amiko huminto ka! Delikado! Pababa ang kalsada!"

"Whatever! Alam mo, mas masarap pang mamatay kaysa ang maging bida sa school fest
at pagtawanan ng mga tao"

"hindi ka naman pagtatawanan eh, kakatakutan ka!"

"Ewan ko sayo!"

Sige pa rin siya sa pagtakbo kasabay ko. Ano ba tong taong toh? May lahing kabayo?

"Amiko!"

"Che!"

"Huminto ka!"

"huh? Teka? Francis, ayaw gumana ng preno. Anong gagawin ko?"

Pagbaba ng kalsada sa amin ay merong intersection sa highway. If ever na tuluyan

akong

bumaba doon, maaring akong masagasaan.

"Amiko!"

"Francis, ayaw gumana"

Sige ang pihit ko sa preno ng bike kaso, ayaw talaga. Kinabahan na ako sa
nangyayari.

Pero hindi ko nakikita ang daan dahil sa haba ng bangs ko.

"Amiko, tumalon ka papunta saken."

"Huh? Natatakot ako"

"AMIKO!"

"Oo na!"

Bahala na kung ano ang mangyari. Tatalon ako papunta sa kanya. Lord kung kukunin
niyo

ko, please isama niyo yung Hello Kitty collection ko sa heaven.

"Pagbilang kong tatlo"

"Oo"

"Isa!"

"Dalawa"

"Tatlo!"

Hindi ko alam, pero ipinikit ko na lamang ang mata ko habang papuntang tumalon kay
francis. Habang nasa ere ako, di ko alam pero parang nag-slow-mo ang paligid ko.
Idinilat ko ang mga mata ko at nakita ko si Francis na nakatayo sa harap ko habang
nakalahad ang mga braso nito.

Sa isip-isip ko, bakit parang kukunin na ako ng langit at may anghel sa harap ko?

*Booogssh*

Naging maingay ang mga sumunod na nangyari. Puro busina ng mga sasakyan ang
naririnig ko habang nakapikit ang aking mga mata. Ramdam ko ang braso ni Francis na
salo-salo ang katawan ko.

Unti unti kong dinilat ang mata ko at...

"Francis?" FRANCIS!!!!!!"

Chapter 11.
Amiko's Pov

"Baliw ka talaga! Dapat di mo na ginawa yun!"

"hahahah alam mo, kung makikita mo yung mukha mo kanina? Akala mo nawalan ka na ng
stuff toy mong hello kitty, hahahha grabe! Ang saklap!"

Sige lang siya kakatawa. Actually, kanina pa siya tawa ng tawa at hindi na ako
natutuwa. Imagine? Nag-alala talaga ako sa kanya tapos umaarte lang pala sya.
Sayang ang luha ko sa kanya kanina ah. Nakakainis talaga tong lalaking. Grr!

"Uy Amiko" kinalabit niya ako habang naglalakad na kami pauwi sa bahay.

Hays, ano bang iniisip ng lalaking toh? Hindi maganda ang ginawa niya. Kinabahan
ako, as in sobrang kaba. Akala ko, mangyayari nanaman yun.

Ano ba ang nangyari kanina?

***Flashback***

"Francis? FRANCIS!!!!!!"
Ginawa ko nga ang sinabi niya. Tumalon ako patungo sa kanya. Akala ko naman
sasaluhin niya ako. Per di ko akalaing, madadaganan ko sya.

"Francis?" inayos ko ang sarili ko at tinignan si Francis. Wala siyang malay.

"Francis! Hoy gumising ka!" inalog-alog ko sya pero hindi ko nakikita nammulat ang
mga mata niya. Nagumpisa nang pumagilid ang mga luha ko.

"Francis!!!" Nilakasan ko pa ang pa-alog sa katawan niya. Lumingon lingon ako sa

paligid para humingi ng tulong pero walang taong dumadaan.

"Francis, hindi, hindi ka pwede mawala." Tuluyan na ako umiyak sa tabi niya habang
niyayakap ang katawan niya.

"Francis!!!!"

Hinigpitan ko ang pagyakap sa kanya, pero maya-maya. Nakaramdam ako ng parang

nanginginig ang katawan ni Francis. Maya-maya pa, may narinig akong mahinang
bungis-ngis.

Dahan-dahan kong nilingon ako mukha ni Francis. At kung mamalasin ka nga naman.

"hihihihihihihihi" parang timang si mokong na nagpipigil ng tawa. Agad na kumulo

ang dugo ko.

"LESHE KA TALAGA!" malakas kong hinulog ang katawan niya sa semento at tumayo.
Pinunasan ko din ang luha ko.

Nakakainis talaga. Nakakahiya. Akala ko naman. -___- peste naman oh.

***End of the Flashback***

"hahahahaha sorry naman. Pero nakakatawa ka talaga kanina hahahaa"

"sige tumawa ka pa tutuluyan kita jan!"

"Weh? Pero sabi mo kanina "Francis, hindi, hindi ka pwede mawala" with matchin
iyak-iyak pa. hahahaha"

Ginaya niya pa ang boses ko na medyo naiiyak. Grrr!!! Ang lakas talaga mang-asar,
pero bakit?

Namula naman ako sa sinabi niya. Na di ko alam kung sinabi ko nga ba? At kung
nasabi ko nga naman yun totoo nga ba? Hays ang gulo naman.

"Oh? Bakit hindi ka na makapagsalita jan? Totoo ba yun Amiko? Tsaka bakit naman
hindi ako pwedeng mawala?"

-_- TULAD ng inaasahan ko. Itatanong ng mokong na kasama ko ang mga bagay na yan.
-_-

Teka? Bakit nga ba? Ano bang nangyayari sayo Amiko? Huminto ako sa paglalakad
habang hawak ang bike kong medyo nasira.

"FRANCIS!" narinig kong nabigla siya sa bigla kong sigaw ng pangalan niya. "huwag
na huwag mo na ulit gagawin yon! Hindi maganda yung ginawa mo!" Hindi ko alam pero
parang may namumuo ng luha sa mga gilid ng mata ko. Lalo pa at nakikita ko ang
reaksyon no Francis na gula na gulat sa sinabi ko.

"Papaano kung may nangyari sayo?" hindi ko din namalayan na humihikbi na pala ako,
nadadala na ako ng emosyon ko ngayon at takot ko kanina. "paano kung, mawala ka,
paano kung-" napapikit na lang ako habang nagpupunas ng luha gamit ang mga kamay
ko, narinig ko din ang pagbagsak ng bike ko. Pero ang mas ikinagulat ko.

Bigla akong niyakap ni Francis. Napamulat ang mga mata ko sa pagkabigla. Sobra
akong nabigla sa ginawa niya. Yakap yakap niya ako napakahigpit.
Nagpatuloy lang ako sa pag-iyak sa lukuran niya.

"Ano ka ba Amiko, para kang bata. Hindi ako mawawala sayo. Hinding hindi. Lagi lang
naman ako nandito para sayo noh"

Mas nagulat ako ng sabihin niya ito sa akin.

Sa Bahay...

"Uwi na ako ah! Osya! Wag ka nang umiyak? Walang masakit saken! Ikaw? Ayos ka lang
ba?"

"Si-sigurado kang ayos ka lang?" tanong ko sa kanya. Matagal siyang tumitig sa akin
bago siya magsalita.

"Oo naman." Sabi nito sabay ngiti. Napangit na lang ako ng kaunti.

"Teka?" lumapit ito sa akin. Hinawakan niya ang mga buhok kong tumatakip sa mukha
ko. Kaya naman nakikita niya ang mukha ko.

Nakatitig siya sa akin habang ako din ay nakatitig sa kanya. Ang lapit ng mukha
niya, malinaw kong nakikita ang mukha ni Francis. Palapit ito ng palapit sa aking
mukha. Teka? Mukha ba o labi?

Dahan-dahan kong pinikit ang mata ko at ni-reach out ang labi ko. Pero..

**Click** **Flash**

"Hahahahaah! Tignan mo Amiko, ang kulit ng mukha mo! Hahaha parang manok na ang
haba ng nguso! Hahah maganda toh! Hahahaha"
-___- kahit kelan talaga. Baliw siya.

"UMALIS KA NA NGA!!!" tinulak ko na siya palabas ng gate. "HUWAG KA NG BABALIK!

NAKAKAINIS KA"

Tumawa lang siya habang tinutulak ko paalis ng bahay. Naglakad na siya palabas ng
gate at tuluyan ng umuwi.

Naiwan ako sa gate na nakatayo at parang baliw na gulat na gulat sa ginawa ko.

"Ano bang akala mo Amiko? Baliw ka!" sinampal ko ng mahina ang pisngi ko. Papasok
na sana ako sa bahay pero.

"Amiko" napalingon ako sa tumawag sakin. Inan-lock niya ang gate at pumasok.
Pumunta ito sa akin at.

Hinalikan ang pisngi ko. Para naman akong timang na nanigas na nakatayo.

"Good Night..." He smiled at teasingly at tuluyan ng umalis ng bahay.

Kinabukasan...

"Amiko!!! Sure ka na ba?" tanong ng isa kong kaklase. Medyo napaurong ako kasi ang
hyper niya.

"ahh, ehh...Oo.." nahihiya kong tugon dito.

"YES!!! FINALLY! I AM PRETTY SURE! TAYO ANG MANANALO."

Habang masayang nagdidiwang ang kaklase ko sa harap ko. Napansin kong wala pa si
Francis sa upuan nito. Malapit na din magsimula ang klase. Ano kaya ang nangyari
don?

Chapter 12.
Chapter 12.

Amiko's POV

"since na wala si Francis ditto para umpisahan ang meeting about sa upcoming school
fest, ako muna ang mag-aassist sa inyo."

Siya si Menchie, hyper na vice president ng klase namin. Tapos na ang buong period
at ngayon naman ang homeroom namen pero hindi talaga pumasok si Francis, ano naman
kaya ang nangyari dun? Hindi naman niya ugali ang um-absent lalo na kapag kailangan
siya sa klase. Hindi niya ugali na iwan ang trabaho niya sa iba. Ano kayang
nangyari dun? Hindi naman siguro siya ni-rape ng mga bakla doon sa kanto ng village
namen kagabi pag-uwi niya di ba?

*sighs*

Habang nagkakagulo silang lahat sa meeting, kanya-kanya kasi sila ng suggestions sa

gaganapin naming booth. Pero ako nandito pa din sa dulo at nakaupo lang.

"At dahil pumayag na si Amiko na gumanap sa main event ng horror house natin!"
parang kumikinang sa energy ang mata ng vice namin. And that's a little bit creepy.
"Kailangan natin ng kakaibang name! pero teka lang, ang sinabi kong main event ay
hindi ko pa sasabihin today. Kami lang ni Francis ang may alam nun hahaha"

Medyo may pagka-boyish ang vice namin kaya ganyan. Teka? Ano naman ang sinasabi
niyang main event? Parang kinakabahan ako jan ahh.

"So? Anong magiging name ng horror booth natin? Any suggestion?" Menchie asked.
Tumingin ako sa mga classmate ko. Ang unang nagtaas ng kamay ay si Fenrir.

"alam mo sis, gusto ko din manakot." Sabi ni Fenrir.

"Bakit naman bakla!" sabi ni Menchie. Habang nandidiri ang mukha.

"alam mo na sis, if ever na may boys na pumasok, dadalhin ko sa madilim na part ng

horror booth tapos tatakutin ko siya ng bongga! Yung maiihi siya sa takot tapos
tapos-Aray!"

"Ang landi mong bakla ka! Bawal yan!!!" Sinapok ni Vice si Fenrir. At nagtawanan
ang buong klase.

"Sino pang may sasabihin." Menchie

Sunod naman na nagtaas ng kamay si Delilah. Siya ang total geek ng klase. Gusto
niya anglahat ng history lalo na ang bible.

"Paano kung historical ang gawin nating theme ng horror house?"

"NOPE! Nerd neto" epal agad ni Menchie. "Sino pa?"

Sunod na nagtaas ng kamay si Kaye. Siya ang total kikay sa klase namin. At ang
gusto ko sa kanya. She loves hello kitty too. >.<

"What if, Sadako's First Love?" she said. Medyo nag-loading naman ang iba kong
kaklase sa sinabi ni Kaye.

"What did you say?" Menchie.

"Sadako's First Love, look at her, she looks like Sadako, and she known as Sadako
based on her appearance, and we all knew that Amiko is really popular in our campus
in terms of scary stuff, pero let's put a twist. This Sadako finding her first
love. Remember? First love never dies, so? This horror tunnel or house---" hindi pa
natatapos ni Kaye ang pagpapaliwanag at pinutol na ni Vice ang pagsasalita niya.
"Pwede bang derechuhin mo na kami Kaye? Daming mong echos eh" asar na sabi ni Vice.

"Okay, what is mean is" Kaye crossed her arms "This booth not only for scarying
people, but also for brainy people" parang kumislap ang mata ni Kaye. (She wearing
a glass today with Hello Kitty design, note, I envy her. >.<)\

Tumayo naman si Denise, siya ang Top 1 sa klase.

"so, ang gagawin natin is parang horror maze?" nalilitong sabi nito.

"you've got it Denise" sabi ni Kaye.

"Okay okay, pero paano?" naguguluhang sabi ni Menchie.

"Kami nang bahala nila!" sabay na sabi ni Kaye at ni Denise.

Natapos na ang homeroom namin. Uuwi na sana ako pero parang sumakit ang tiyan
ko.Parang natatae na ako. Agad naman na tumakbo ako sa Cr, buti na lang wala na
gaanong tao sa hallway. Ng makarating na ako sa CR, pumasok na ako agad sa isang
cubicle at nilabas na ang sama ng loob ko.

Habang naglalabas ako ng sama ng tiyan ko. May pumasok na mga babae sa CR, siguro
mga tatlo sila.

"Oh my gosh, alam niyo ba yung gagawing booth ng class nila Kaye? Ang weird, at ang
cheap, horror house daw? And guess what? Sino ang mananakot"

If I remember that voice parang mga kaibigan nila ni Kaye sa kabilang section.

"Oh my gosh? Who?" maarteng sabi ng isa.

"Edi sino pa? Yung creepy human creature, yung girl with a long hair. Oh my God,
pag naiisip ko siya natatakot na agad ako"
"what? You mean, yung lagging kasama ni Francis?" sabi naman ng isa pa.

"Yeah, ewan ko bas a Francis na yun. Pero siguro, yung babae na yun ang may
kasalanan at hindi ang Francis ko"

-_- angkinin ba si Francis? May pirma mo ba? -__- kainis toh. Teka? Takutin ko kaya
tong mga toh.

Nagusap pa sila ng kung ano-ano hanggang sa nakarating na ang usapan nila sa Mr.
and Ms. Campus 20**

"Hay naku, for sure, si Kaye ang sasali sa klase nila."

"Oo nga, pero Sis di ba ikaw din ang representative ng class niyo?"

"Yeah"

"you mean? Magkalaban kayo ni Kaye?"

"Yeah, pero obvious naman kung sino ang mananalo"

Medyo naiinis na ako sa kanila. Bukod sa mga chismosa sila, hindi pa sila mga tunay
na kaibigan. Paano nila nasasabi yan sa kaibigan nila habang wala siya ditto? Ang
sasama nila.

*plok*

"ops? Did you heard that?"

"the what?"

"p-parang may ibang t-tao pa ditto"

"what? Ano ka ba naman sis, walang tao di-"

Hindi pa natapos ang sasabihin ng tila leader ng group nila. Lumabas na ako ng
cubicle at pagapang na tinakot sila.

"WAHHHHHHHHHHHH HELP!!!!" nagsisisigaw silang lahat sa takot. At nagyayakapan.

"WAHHHHHHHH" dahan-dahan ko silang nilalapitan pero paghawi ng bangs ko. May nakita
akong isang-

"H-hello kitty?" mahina kong tugon.

Lumapit ako ng mabilis sa kanila at kinuha ang hello kitty na head band at umalis
na ng CR.

>.< MAY BAGO AKONG COLLECTION.

Umuwi na ako agad sa bahay, pero pagdating ko sa tapat ng bahay nagtaka ako bakit
bukas ang gate? Pati na din ang pinto. Kinabahan ako, baka may magnanakaw. \OwO/

Dahan-dahan akong pumasok sa bahay namin pero, pagpasok ko.

"K-Kaye?"

"ahh?" gulat nito "hehehe hello, Amiko."

Ano naman ang ang ginagawa niya dito?

Chapter 13.
Chapter 13.

Amiko's POV

"Ganun nga ang nangyari" malungkot na sabi ni Kaye.

Hindi naman masamang tao si Kaye, pero halata dito ang pagiging sopistikada niya.

"A-ang sama naman nila" mahina kong sabi dito. "kaya pala ganun ang narinig ko sa
kanila kanina sa loob ng CR."

"Ah? Ano bang narinig mo Amiko?" tanong ni Kaye.

"Alam mo ba Kaye, mahirap maghanap ng tunay na kaibigan, may mga taong gagamitin ka
lang sa sarili nilang kapakanan, meron din naming iiwan ka na lang. Yung mga
kaibigan mo, isa sila sa mga nasabi ko." Hinawakan ko ang kamay ni Kaye. "Katulad
ko, mailap man ako sa mga tao, pero alam mo, may isa akong kaibigan. Kahit na isa
lang siya, pakiramdam ko, milyon na ang dami niya."

"Si Francis ba ang sinasabi mo Amiko?"

"Ahh!! Ehh!??? Oo..." nahiya naman ako sa pagbanggit niya ng name ni Francis.

"hehehe halata nga, alam mo bagay kayo ni Francis"

O/////o namula naman ako sa banat nito. Kaloka.

"hehehe h-hindi n-naman eh"

"heheh Ahm, Amiko, bakit ba, mailap ka sa mga tao?"

Natahimik ako sa sinabi ni Kaya. Ewan ko ba, hindi naman ito ang unang beses na
nakasama ko siya Kaye pero pakiramdam ko, close kami. Parang ang gaan ng pakiramdam
ko sa kanya.

"K-kasi, mula ng mawala ang mama ko...tanging ito lang ang bagay na nagpapaalala sa
akin sa kanya. Tsaka, sa likod ng mahahabang buhok na tumatakip sa mukha ito,
pakiramdam ko. Wala akong kasama, na mag-isa lang ako. Sa ganoong pakiramdam,
parang kasama ko na din si Mama."

"Ahh..alam mo Amiko...dapat hindi ka nila katakutan."

"Bakit naman?"

"Eh, alam kong maganda ang kalooban mo." Ngumit si Kaye sa akin "Pwede bang, maging
kaibigan ako ni Sadako?"

Sa unang pagkakataon, bukod kay Francis. Meron pang isang taong nag-alok sa akin na
maging kaibigan ko. */\*

"Oo naman."
Kinabukasan...

"Uy! Amiko, tara sabay na tayong pumasok sa room"

"Hi, good morning Kaye..." mahina kong tugon dito. Ngumit lang naman siya sa akin
at sabay na kaming naglakad papasok sa building.

Nang paakyat na kami sa building namin.

"Hi Amiko! Good Morning!!!" ^____^/ Masayang bati sa akin ni Rupert. Matagal ko din
na hindi siya nakita dahil alam kong busy siya sa mga ginagawa niya sa school fest.

"he-he-he Goo-good mor-morning din" ewan ko ba, parang umuurong pabalik ang dila
ko. Para bang anytime titiklop ako sa mga ngiti ni Rupert sa akin. >/////<

"Hi! Ako nga pala si Kaye, you're the Student Council president uh, nice meeting
you."

Nakalimutan ko na nandito pala si Kaye. Tumingala ako at tinignan ang mukha ni

Kaye, ngumiti naman 'to ng may laman. Parang nababasa niya ang bawat galaw at ang
nasa isip ko. OwO

"Osya Amiko, madami pa kasi kaming aasikasuhin. Ilang araw na lang, school fest na.
Good luck sa booth niyo ah! And also to you, Kaye! Bye!"

Tumango na lang ako at umalis na si Rupert.

"Uyyyy!!! Ayiieep!!!" pang-asar na sabi sa akin ni Kaye habang tinutusok ang

tagiliran ko. -___- balew aba.

"Alam mo Amiko, nagkakagusto ka din pala sa mga lalaki, infairness, tama ang mga
naririnig ko tungkol sa SC president, gwapo nga siya ahh naks Amiko!" she tap my
shoulder.

"A-ano k-ka ba, m-mali ka ng i-iniisip"

"Sus, wag ka nang kumeme."

Naglakad na kami papunta sa room pero nakasalubong namin ni Ayesha. Remember her?
Siya yung new transfer student na malapit sa seat ko. She looks so mysterious lalo
na sa ganda niya, pero hindi siya mahilig ngumiti. Parang showed me lang?

"Anong problema nun? Ba't tumakbo ng mabilis yun?"

"E-ewan k-ko"

Nang makapasok ako ng classroom, agad kong hinanap si Francis pero wala ito sa seat
niya. Nasaan naman kaya yun? A-absent nanaman siya?

Nang sabay kaming pumasok ni Kaye sa room, may mga narinig pa akong bulungan.

"Bakit sabay sila ni Kaye?"

"Oo nga, ano naman ang nakain ni Kaye?"

"Baka ginayuma niya tulad ng kay Francis"

"Grabe, ka bakla ang hard mo naman"

Tumayo si Fenrir at hinarang kami ni Kaye sa harap.

"Oh? Anong eksena 'to the? Why are you with Sadako this morning?" maarteng sabi ni
Fenrir.

"Ano ka ba Fen, girl, what's wrong kung kasama ko ang friend ko?"

"FRRIEENDD?" gulat na sabi ng lahat.

*pok*

"Aray ko naman Bakla! Bakit mo ko binatukan" angal ni Kaye. Hinila naman ni Fenrir
si Kaye palayo sa akin.

Tulad ng inaasahan ko, ganyang ang mangyayari.

"Ano naman kung kasama ko siya? Eh friend ko nga si Amiko, kahapon lang"

"Ano?" >,<

"Tama na nga yan!" naputol ang pagtatalo nila Kaye at ng iba ko pang kaklase ng
magsalita si Menchie. "Ang mahalaga, dapat nating pagtuunan ng pansin ang upcoming
school fest, mamaya, may sasabihin ako ulit sa homeroom."

Natapos na ang ibang subject at class break namin. Niyaya ako ni Kaye, Fenrir
(kahit na medyo di pa din siya okay sa akin) atsaka ni Delilah. (ang tahimik niya
super.)

"So Amiko, anong pinagkakaabalahan mo?" tanong ni Fenrir habang hawak ang coke in
can na medyo madiin na niyang pinipitpit.

"Ano ka ba Fen, tinatakot mo naman si Amiko eh!" tumingin sa akin si Kaye

"Pasensyahan mo na si beki ah, baka kasi nagka-dalaw na" sabay ngiti nito.

Tumango na lang ako sabay tingin kay Delilah. Kakaiba siya, nagbabasa siya ng libro
habang sumisipsip sa softdrinks niya.

Napansin ni Kaye na nakatingin ako kay Delilah.

"ah, ganyan talaga yan si Delilah, hayaan mo na lang siya"

Ngumiti lang ako at nakita kong tumingin din sa akin si Delilah.

"Mag-ingat ka sa mga hakbang na gagawin mo. Hindi lahat ng nakikita mong solusyon
ay iyon na ang nararapat"

Nagtaka naman kaming tatlo sa sinabi ni Delilah.

"hahahhahaha bakla ka Del! Anong pinagsasabi mo jan? Pati si Sadako kinikeme mo sa

creepy speech mo hahaha"
"hehehe oo nga naman Del, Amiko, hayaan mo siua, medyo nadadala lang yata siya sa
binabasa niya."

"hehehe" pilit na lang akong ngumiti.

Bumalik na kami sa room at ngayon, meeting na namin sa homeroom. Tama nga ang
hinala ko, absent nanaman si Francis, medyo nag-aalaa na ako sa kalagayan ng ugok
na yon. Baka matapos siyang gahasain ng mga bakla sa kanto ng village namin eh
piñata siya at tinapon sa ilog pasig o di naman kaya binenta ang lamang loob niya
pati na din ang magandang mukha niya. Oh em gee! Kadiri, pero kung si Sunako ng
Yamato Nadeshiko itong sa sitwasyon ko, tuwang tuwa na yon. Pero sorry kayo, story
ko 'to. ~__*

"We have only three days para ayusin ang buong kakalanganin sa booth. Ayos na ang
fund natin, nakabili na kami ng mga props natin. Bukas natin gagawin ang ibang
kailangan, pero mamaya start na natin ayusin ang iba. Pero, may kailangan pa tayo"

Seryoso ang mga tono ni Menchie at madiin ang pagsasalita nito sa harap ng klase,
para bang nacha-challenge siya sa isang bagay. Maayos naman na nakikinig ang buong
klase.

"So? Ano ba ang sasabihin mo Mench?" tanong ni Fenrir.

"Teka bakla...eto na nag eh." Napalunok ng laway si Menchie. Ano kaya ang sasabihin
niya.

"Kailangan natin ng representative sa Ms. And Mr. Campus 20**"

"WHAT?"

"ANO?"

"HONTO?"

"WAE?"

Ang daming language pa ang sinabi ng mga kaklase ko. -_- ANG AARTE...

"Oo, kailangan..so? sino lalaban natin? Ikaw Kaye?" tumingin ako kay Kaye. Pero
malungkot ang reaction ng mukha nito. Dahan-dahan itong tumayo..

"Sorry, hindi ko kayang sumali" nagulat ang lahat sa sinabi ni Kaye. The usual
kasi, siya ang lagi naming representative sa mga ganitong contest.

"ahh okay. Mabilis naman akong kausap eh" sabi ni Menchie.

"Ako na lang MENCH!"

"Bakla ka! Hindi yun Binibining Undas! At tapos na ang Undas!" inismiran ni Menchie
si Fenrir.

"ay wait!" tumayo ulit si Fenrir.

"Oh ano bakla? Tutuktukan na kita jan!"

"meron akong kilala, and for sure talbog ang beauty nilang lahat sa beauty ng girl
na itey!"

"hindi naman si Delilah ang tinutukoy mo di ba?" -_- pikon na sabi ni Vice Menchie.

"Hindi."

"So? Sino?"

"Edi si Amiko!!!!"

O________O+

"WAHAHAHAHAH"

"BWAHAHAH"

"TATATAAHAHAHAHAHA"

Napuno ng tawanan ang klase sa sinabi ni Fenrir, maging ako nabigla sa sinabi nito.

NO WAYY!!!! T^T

"Hindi ako nagbibiro." Seryosong sabi ni Fenrir. Nagsitigil naman ang mga tawanan
ng buong klase.

"Sang-ayon ako kay Fenrir." Tumayo si Kaye at matapang din na sinabi iyon.

Nagulat naman si Menchie sa narinig niya at naging seryoso ang mukha nito.

"So? Papaya ba si Amiko?"

"Oo!"

-_- ano daw... hindi ako---

*sshgggg* nagulat kaming lahat sa biglaang pumasok sa room. At nang tignan naming
kung sino iyon.

"OH? Nanjan naman na pala ang escort eh" determinadong sabi ni Fenrir,

"F-FRANCIS?"

"Oh? Amiko? Hehe namiss mo ba ako?"

Chapter 14.
Chapter 14.

Amiko's POV

"Si Denise, Kaye at ako ang magiging fairy mo girl!" masayang bungad sa amin ni
Fenrir.

Nandito kami nila Kaye, Denise, Delilah (kahit na di naming feel ang existence
niya) si Fenrir at si Francis.

"Oo nga, alam mo di ko expected na magiging kaibigan kita Amiko!" medyo nagulat
naman ako sa sinabi ni Denise habang masayang nakangiti sa akin. Ang kulit nga ng
ayos niya eh, naka-pony sa both sides. Maganda siya like Kaye medyo makulit lang
siya tignan at halatang masayahing tao.

"Look, di lang ako ang magiging friends mo, kasama pa si Denise, Delilah at Fenrir,
don't worry Amiko, kami ang bahala sayo" dagdag pa ni Kaye.

"Yup! But!!! There is is but!" maarteng singit ni Fenrir habang winawagayway ang
isang daliri nito. "Hindi ko accepeted ang friendship sign natin. And one more
thing, you need to cut those creepy bangs! Para naman Makita ng maayos ang mukha
mo" sabi nito sabay lisik ng mata.

-____-

Teka? Ano daw? Parang may narinig akong sinabi niya na aayaw ako.

"Hindi papayag yan si Amiko"

"Huh?" sabi ng lahat sabay lingon kay Francis na nakapamulsa sa gilid habang
nakasandal sa grid ng rooftop.

"Hindi yan papayag, KJ yan eh hahahaha"

Nagtaka naman ang lahat sa sinabi ni Francis. Epal talaga ng lalaking ito.
"Papayag ako. Kung ito lang ang ikakasaya ng lahat." Tumingin ako kay Francis.
"Ipapakita k okay Francis na kaya ko nang magbago"

Tumakbo ako palabas ng rooftop at dere-derechong bumaba sa school building. BAKIT

ba ako bumaba at tumakbo? Ano bang drama nanaman 'to Amiko? Kaasar ah!

"Ewan ko" yun lang ang nasabi ko at napahinto ako sa pagtakbo ko habang nasa gitna
ako ng school field. Nanatili ako nakatayo doon.

"Rupert. Please." Nakarinig naman ako ng hikbi ng isang babae at mga salitang yan.

Sinundan ko kung saan nanggagaling yung pag-iyak ng isang babae. Oh no! Baka may
school ghost dito! Kahit naman na isa akong creepy creature na nilikha ng mga mata
niyo simple lang po talaga akong tao at natatakot din. \OwO/

Naglakad ako papunta doon at habang palapit ako mas lumilinaw sa akin ang mga
naririnig ko.

"Ayesha, I don't really care! Why the hell you came here? Isnt it enough?"

Kung hindi ako nagkakamali sa sense of hearing ko. Its Rupert voice at ang sabi
niya Ayesha? ?______? Ene dew?

"No Rupert! You're wrong!" Nang makarating ako sa likod ng school building. Nakita
ko sina Rupert at Ayesha na magkaharap. Kumbaga reaksyon lamang ni Ayesha ang
nakikita ko. Pero si Rupert nakatalikod sa akin.

Wala naman akong lahing chismosa pero hindi ko alam kung bakit ako nakiknig sa
usapan nila. Para akong nakikinig sa radio drama tuwing Sabado.

"What wrong? Isnt it clear? Pinagpalit mo ako sa isang yon! And now you're here?
Kung kelan I totally accepted it! I totally move on!" sigaw ni Rupert kay Ayesha.

Hindi ko alam kung bakit sila nagtatalo. Hindi ko din alam na magkakilala sila. New
transfer student si Ayesha, classmate ko. Si Rupert naman SC president at sikat sa
school namin hindi lang gwapo, mayaman pa at mabait. Pero base sa naririnig ko,
galit siya. Galit na galit.

"Hindi...mo na ba...ako...mahal?"

Parang nagpintig ang mga tenga ko sa aking narinig. Oww emm, kung nasa teleserye
itong tagpong ito, close up na close up na ako sa harap ng TV namin na may hello
kitty stickers. >____<

Nakatayo pa ako doon, at medyo sumisilip sa kanila.

"What do you expect? Hindi na kita mahal"

*/\* para akong timang, medyo naluluha na ako sa naririnig ko. Nasasaktan ako para
kay Ayesha.

Umiyak pa ng mas malakas si Ayesha, SOBRANG lakas. Para talagang ang sakit ng
nararamdaman niya.

"Yeah *sobs* I know *sobs* you like her uh? *sobs*" Ayesha said.

"Who are you talking about?"

"Her, the one who's watching us right now."

Shocks!!!! Nagulat ako dahil biglang tumingin si Ayesha sa akin. Saktong nagbangga
ang aming mga mata.

Dahan-dahan naman na lumingon si Rupert sa pwesto ko. Ang tanga mo Amiko, bakit
hindi ko napansin na alam pala ni Ayesha na nandito ako.

"A-amiko?" nagtatakang sabi ni Rupert. Wala naman na akong nagawa kaya lumabas na
ako sa pagtatago ko.

"S-sorry, hindi ko s-sinasadya na m-makinig sa inyo" nahihiya kong wika sa kanila

habang nakayuko at derechong nakatingin ang mga mata sa lupa.

Tahimik. Sobrang tahimik ng buong paligid. Parang may anghel na dumaan. Tanging
hangin lamang at pagaspas ng mga dahon mula sa puno ang naririnig namin.
Ano ka ba Amiko. Ano na ang gagawin mo? Tignan mo? Baka magalit sayo niyan si
Rupert. Ang abno mo talaga, ang bait pa naman niya sayo tapos ganyan ang ginawa mo?
Baka isipin niya na chismosa kang talaga.

"AMIKO!"

Nagulat naman ako sa tumawag sa pangalan ko. Bigla naming sulpot ni Francis sabay
akbay sa akin.

"Kanina ka pa namin hinahanap nila Kaye, nandito ka lang pala, tara na! Ikaw na
lang ang hindi nahahanap sa tagu-taguan"

Anong pinagsasabi nito? Tumingin ako kay Francis, nakangiti lang 'to sa akin sabay
kindat.

O/////o ano bang ibig sabihin ng kindat na yon? Yun ba yung sasakay na lang ako sa
ride niya? O, kindat na may iba pang ibig sabihin?

"Pasensya na kayo ah, mukha yatang, nagulo pa nitong si Sadako ang moment niyo,
hahahah don't worry, konyat sakin 'to mamaya, hahahah osige, jan na kayo ah!"

Pinilit niya akong maglakad dahil naka-akbay siya sa akin. Lumingon naman ako kila
Rupert at Ayesha. And they're reaction is so unidentified.

Nakalayo na kami sa school building at nandito na malapit sa school main gate.

"lumayo ka nga saken!" tinanggal ko ang pagkakaakbay niya sa akin

"Oh? Anong problema? Kala ko natuwa ka na sa akbay ko eh hahahha"

"CHE!"

"Amiko naman, hindi maganda ang nakikinig ka sa lovestory ng iba, gumawa ka kasi ng
sarili mong lovestory! Hahahha"

"CHE! Baliw ka! Nasaan na sila Kaye?"

"Umuwi na sila, wow! Di ko akalain na sa dalawang araw kong nawala eh, may mga
magiging kaibigan ka na pala, akala ko pa naman namiss mo ko, pero mukha yatang
hindi hahaha"
"Baliw ka. Bakit ka ba kasi nawala?"

"hahahah wala wala."

"Yung totoo?"

Naging seryoso ang mukha ni Francis at lumingon sa akin.

"Wag mo nang alamin. Basta hindi ako gumagawa ng mga bagay na ipag-aalala mo"

Hindi ko alam pero, biglang nawala lahat ng kaba at galit ko sa lalaking ito. Sa
mga salitang sinabi niya, sa boses niya. Kung papano niya ito sinabi. Hindi ko alam
pero, ang lalaking ito na nasa harap ko. Kayang kaya niya na pahintuin ang oras ko.

*toink*

"Gumising ka nga, tara na uuwi na tayo" -___-"

"Aray ko naman" T^T

Sabay kaming umuwi ni Francis. Inihatid niya ako sa bahay. Nang nasa tapat na kami
ng bahay.

"Amiko, ikaw ang magiging representative ng class natin sa Ms. Campus? At ako ang
Mr. Campus? Hmmmmm bigla ko lang naalala yung nasa grade school pa tayo"

"HUH?"

"Hindi mo na naaalala? Yung field demo natin, tapos ikaw ang partner ko sa swing.
Tapos noong sumasayaw na ta-"

Hindi ko na siya pinatapos sa pagrereminisce niya at tinakpan ang bibig niya, dahil
AYAW ko nang maalala yun!

O/////o

"UMALIS KA NA!" agad akong pumasok sa loob ng gate at derecho sa bahay.

"WHOOOSH, baliw talaga siya" namumula kong sabi sa sarili ko.

Chapter 15.
Chapter 15.

Amiko's POV

Bakit ba hindi ako makatulog, urhg! Nakakainis naman kasi talaga eh. Bakit niya pa
pinaalala sa akin yung bagay na yun. Pilit ko na ngang kinalimutan yun eh. Kasi
naman, nakakahiya. Bata pa ako nun pero inatake na ako ng kalandian ko. Urhg!
Nakakahiya, bakit hindi niya pa din yun nakakalimutan yun.

Ano bang tinutukoy ko? Niyakap ko ng mahigpit ang unan ko. Sabay mulat ng mata,
agad naman na bungad sa akin ng malaking hello kitty kong stuff toy.

"Hello kitty, sa tingin mo? Bakit kaya hindi pa niya yun nakakalimutan?"

-____-" ewan, para akong timang. Bakit ko naman tinatanong ang isang stuff toy, as
if naman sumagot siya.

Napatulala na lang ako sa taas at pinagmasdan ang kisame. Unti-unting bumalik sa

isipan ko ang nangyari noong nasa elementary pa kami. Noong field demonstration
namin. Dahil nga field demo namin that time at kamalasan pang swing an gaming
sasayawin. Medyo kinabahan ako, dahil hindi nga naman ako ganun kagaling sumayaw.
Parehong kaliwa ang paa ko at natatakot akong maapakan ang paa niya. Noong una,
hindi talaga si Francis ang partner ko. Hindi ko na maalala ang name niya pero
bully siya, ang taba niya at ang bango pa. (sarcasm mode) Tapos one time sa
practice pa lang ng sayaw namin, natapakan ko na ang paa niya.

"Ouch! You hurt my feet!" sabi ni partner ko. Galit siya, kala mo naman ang liit ng
paa, eh halos sakop niya na ang space ng sinasayawan namin. Ako na nga nag-aadjust
eh.

"So-sorry" sabi ko sa kanya. Alam ko naman kasi na kasalanan ko. And my mom taught
me na always apologize if you know that it is your fault. Sabi sa akin ng mom ko,
lahat daw ng apology ay i-aaccept if you'll say this sincerely.
Pero iba ang ginawa sa akin ng baho na 'to ( ang mean ko hehehe . He push me that
cause na mapaupo ako sa sahig. And that was so hurt. I was there in the floor at
kung ano ano pang sinasabi ni Baho. (second time around) Hindi ko alam pero, my
tears begin to shed.

Nagulat na lang ako, noong may lumapit sa amin na teacher. Umalis na si Baho (third
time na lait) kasama si teacher. May nag-offer naman ng kamay niya sa akin. And my
bangs was automatically open and I saw the worried face of Francis. I was in the
state of shock or better to say amazed because I didn't expect him to help me that
time.

"Tara, tayo ka na jan, pinaalis na ni teacher si Baho haha" yon, sa kanya ko nakuha
ang term or namesung nay un sa mataba kong partner.

I get his hand at tumayo.

"Ako na ang partner mo Amiko." He said happily. Noong time nay un habang nakikita
ko ang smiling face ni Francis. Para akong ewan na natatae.

Noong naumpisa na kami mag-practice ulit, Nakatingin lang ako sa kanya. Kahit na
humaharang ang bangs ko, ay nakikita ko pa din ng maayos ang mukha niya. He is so
graceful, he is so handsome while our foot are automatically dance by the sound of
the music.

"Oh? Baka naman matunaw ako, Sadako" -_____-" oh, hindi ko makakalimutan, tinatawag
niya din pala akong Sadako.

Napakunot na lang ang nook o nun. Tapos napabalik ang tingin ko sa kanya. At bago
ko pa ma-realize, papalapit ito ng papalapit sa mukha ko. Nanlaki ang mga mata ko
sa nakita ko. Noong papalapit na siya sa mukha ko. Dahan-dahan kong pinikit ang mga
mata ko. Habang sumasabay kami sa tunog ng musika, hindi ko akalaing makakasayaw
ako. Hindi naman kasi ako ang nagdadala. Si Francis, siya ang nagdadala sa akin sa
pagsayaw. Noong ipinikit ko ang mata ko. Muli ko itong minulat. At pag mulat ko,
nasa harap na ng mukha ko si Francis.

At ito na nga ang nakakainis na part sa akin, dahil sa part ng iba kikiligin sila.

I kissed Francis on his lips. >______<

"HUH? So-sorry, hindi ko sinasadya."

"Huh? Anong hindi, bakit mo ako ki-niss?"

Muli akong nakabalik sa reyalidad. Sinampal ko ng mahina ang pisngi ko.

"asarrrrrrrrrrrrrrr!!!!"

Kinabukasan...

"Amiko? Anong nangyari sayo? Bakit parang antok na antok ka?" tanong ni Denise.

"Don't tell me Amiko, di ka nakatulog dahil sa kakaisip kay Fafa Rupert?"

natatawang sabi naman ni Kaye.

"WHAT? Did i? heard it right? TYPE mo si Fafa Rupert? Yung SC president?" nabigla
at naguguluhan na sabi naman ni Fenrir.

Si Delilah naman wala sinabi, ayun lang nagbabasa ng libro, this time iba naman ang
book na binabasa niya. Nagkagulo silang lahat sa reaksyon ni Fenrir na parang
object na object sa sinabi ni Kaye.

"WAHHHH, WHY? WHY MY FAFA RUPERT PA AMIKO GOZALES!!!" naiinis na sigaw nito sa
akin. Pero sinuklian ko lang siya ng isang malalim na buntong hininga.

"OH? Fenrir, wag ka ngang OA, look, Amiko looks so upset" saway ni Denise kay
Fenrir.
"Amiko? Is there anything wrong?" dagdag na tanong nito.

"Ah, eh, wala. Inatake lang yata ako ng insomnia last night"

"Insomia nga lang ba?" pang-asar na sabi ni Kaye.

Wala dito si Francis, kasama siya ni Menchie sa meeting ng mga president of the
class for the upcoming school festival. Nandito kami sa rooftop habang inaantay ang
homeroom meeting namin. Passed 12:30 na din.

Nag-uusap lang sila habang ako, medyo napapapikit na dahil sa antok. Pero nagulat
kami ng bumukas ang door ng rooftop.

Nagulat kaming lahat ng Makita namin si Rupert, he supposedly in the meeting also
di ba? And what is he doing here?

Seryoso ang mukha nitong lumapit sa amin or better to say sa akin.

"Amiko, can I have a talk with you?" he said seriously. This is the first I saw him
like that. Yung kilala kong Rupert, ay jolly at lagging nakangiti, pero ang gwapong
nerd na toh na nasa harap ko parang kakaiba ang presensya. From his eyes, to his
eyeglass and to my eyes, parang nag-aantay siya sa sagot ko.

Sila Kaye, Denise at Fenrir naman, parang istatwa na hindi gumagalaw sa eksena. It
takes a few minutes of silence bago ito nasira ng boses ni---.

"Sasama ka bas a kanya o magtitigan na lang hanggang lumubog ang araw? Mahalaga ang
bawat Segundo, minute at oras sa buhay ng tao, kung sasayangin niyo lamang ito sa
kakatitig niyo para kayong mga taong walang kaluluwa-"

Hindi na natapos ni Delilah ang sinasabi niya at tinakpan na ni Kaye ang bibig
nito.

"Hehehehe, sorry sa creepy speech niya, hehehe I guess we have to go, Amiko,kita na
lang tayo sa room, bye!" sabay sabay silang tumayo, tumingin pa sa akin si Fenrir
at inismiran ako, problema nun?
So? Naiwan na lang kami ni Rupert ditto sa rooftop. Mula ng umalis sila Kaye, hindi
pa din siya nagsasalita. Ano kaya ang sasabihin nito sa akin?

Bigla kong naalala ang mga nangyari kahapon. Yung, narinig ko silang nag-uusap ni
Ayesha. Shocks! How come that I forgot that thing! Im dead! >___\<

Nakayuko lang ako sa tabi niya habang nakatayo. Pinagmamasdan lang namin ang ibaba
ng building, kitang kita namin ang kabuuhan ng field.

"Amiko-" nagumpisa na siya magsalita pero hindi ito nakatingin sa akin. Nakamasid
lang siya sa malayo. Pinagmasdan ko ang side view ng mukha niya. Itong taong nasa
harap ko, bakit, ganun na lang din niya palakasin ang tibok ng puso ko? Habang
pinagmamasdan ko ang maamo niyang mukha. Ang mga mata niya sa likod ng salamin
niya, ang matangos niyang ilong ang maninipis niyang labi at ang buhok niya
makintab na ngayo'y hinahangin. Ang ganda ng nakikita ko ngayon, nakakalambot ng
puso, isama pa ang seryoso niyang mukha na tila may dinadalang problema.

"Yung narinig mo kahapon, lahat yun ay totoo" pagpapatuloy nito.

"ah, yung sa inyo ni Ayesha, oo, pero wala lang sa akin yun. Nauunawaan ko kung may
kaunti kayong pagtatalo hehehe" hindi ko alam ang magiging reaksyon ko pero ito
lang naman ang dapat kong sabihin di ba?

"Hindi iyon Amiko" mas lalong tumaas ang boses niya. Nagulat naman ako sa biglang
pagbabago niya. Parang may bagay siyang hindi niya masabi.

"So-sorry, p-pero R-rupert, h-hindi k-kita maunawaan" nauutal kong wika dito.
Tumingin naman ito sa akin ng may pagmamakaaw sa mukha. At walang alilangan na
sinabing---

"I LIKE YOU AMIKO!"

Hindi ko alam ang gagawin ko ng mga oras na ito. Siya? May gusto sa akin? O baka
naman nabibingi lang ako at mali ang mga naririnig ko,. Isang malaking himala naman
na ang isang gaya niya ay magkagusto sa isang Sadakong tulad ko. Nagbibiro siya di
ba? Pero habang pinagmamasdan ko ang expression ng mukha niya base sa nakikita ko,
hindi siya nagbibiro.
"yung sinabi ni Ayesha na kung ikaw nga ba ang gusto ko, totoo yun Amiko" tumingin
muli ito sa malayo "Ayesha was my ex girlfriend, noon, hindi naman ganito ang
itsura ko, isa akong geek, nerd na sobrang ewan" medyo natawa siya "meron akong
braces nakasuot ako ng mas makapal na eyeglass at hindi rin ganito ang hairstyle
ko, ang weird kong tao noon, pero dumating si Ayesha. Agad ko siyang nagustuhan at
naging kami, pero..." naging kakaiba ang reaksyon niya "she fooled me, pinagpalit
niya ako sa isang lalaki na mas gwapo, mas maayos manamit at cool. Na kumpara sa
akin ay isa lamang akong alikabok. Then now, she's here, at nakikipagbalik sa akin.
Noong nakita ko siya, bumalik din lahat sa akin ang sakit, I was depressed that
time and I begin to change myself, nag-ayos ako kagaya ng ibang tao at heto na ako
ngayon. Nagtransfer din ako dito at umalis sa school nila Ayesha, nabalitaan ko
nagpunta din naman siya sa ibang bansa at ngayon. Nagbalik siya. Naguguluhan ako."
Ang haba ng sinabi ni Rupert na alam kong galing sa kanyang puso.

"Pero ngayon, noong nakilala kita, nagkaroon ako sa iyo ng interes. Amiko. I really
like you"

Muli akong nagulat sa sinabi ni Rupert. >.....< SHOCKS TELL ME WHAT TO

DO!!!

"Hindi mo pwedeng magustuhan si Amiko" nagulat naman kami sa biglang nagsalita.

"F-FRANCIS?"

Naglakad paroon sa amin si Francis. Shocks! Anong ginagawa niya dito.

"Di ba, the last I saw you, I said that this creepy girl is my girlfriend? So why
the hell you wasting your time telling those words to her?" ohoh, iba ang boses
nito ah.

"No, you're not her boyfriend, nabalitaan ko yon, you lied to me. Amiko don't have
a boyfriend."

"Oh? Well I guess what you have heard is the lie here"

"No, you are the lie here, you're just saying that just to make Amiko away from me,
bakit ba? Are you scared na ako ang gusto ni Amiko?"
"Shut up, hindi mo kilala si Amiko, at ako kilala ko si Amiko"

"Makikilala ko siya gaya ng pagkakakilala mo" ?_____________? Tell me what to do

with this two man.

Nakatitigan silang dalawa habang ako ay nasa gitna nila. Ilang minuto nilang ginawa
yon.

*ssshhhgggg*

Nagulat kaming tatlo sa pagbukas ng pinto. At nakita namin sila Kaye, Denise,
Fenrir at Delilah na natumba at magkakapatong. -_________-" so? Kanina pa pala sila
nasa likod ng pinto at pinapakinggan kami.

"I guess this is not the time. Let's just wait for her decision" mahinahon na wika
ni Rupert pero bakas pa din ang talim sa mga tingin nito. Sumagot lamang si Francis
sa mga titig lang din nito.

AMIKO GONZALES, chicks ka ba? -______-"

Chapter 16.
Hello everyone reading Amiko's story. So far, maganda naman ang feedbacks na
natatanggap ko about this story and that's really a good news. ^_^V Anyways, umepal
lang ako dito just to announce one thing, CHAPTER 8 and CHAPTER 9 of Sadako's First
Love is edited due to story's conflict. So, kung gusto niyo lang po, re-read the
mentioned chapter para po hindi magulo ang inyong story flow hehehe kasalanan ko
'to medyo umepal lang talaga ako. ^_^V.

By the way, i want to acknowledge those people helping me here in wattpad. Friends
and supporters, i really appreciate your all over support. Thank you everyone.
Ganun na din kay @wwRhoe for keep on updating the facebook page, (pa-like na lang
po hehe) Kay Jam na sobrang support din sa facebook at sa offline reading. Thank
you guys! To all my beks, bebs, and sisters! Thank you all mwah mwah!!!
So, yun lang po, God bless Everyone and here's the newest update of Sadako's First
Love. ^___^

Chapter 16.

Amiko's POV

Bumalik na kami sa room para mag-ayos ng mga props at ng mga gagamitin sa booth
namin. Wala na kaming pasok start from now until na matapos ang school festival.
Lahat ng year at kada-classroom ay busy sa kanilang mga booth at presentation for
the school fest. Excited na sila, pero ako. Hindi. =___=

Pagpasok namin sa room. Parang ewan naman ang apat kong kasama na hindi magkanda-
mayaw sa kakabulong about dun sa narinig nila. =___= another grin face.

"Amiko, ayos ka na ba? One day from now, bibida ka na sa school fest, gusto ko, mas
mukha kang nakakatakot para maging sikat ang booth natin ah!" energetic na sabi ni
Menchie. Nag-oo na lang ako at lalagpas na sana sa kanya, pero muli niya akong
tinawag "Amiko," huminto ako at nilingon siya "Good luck sa lahat ng mangyayari"
nakangiting sabi nito sa akin. Medyo nalito naman ako sa sinabi nito. Ano bang ibig
niyang sabihin? About sa horror booth? Eh wala naman akong gagawin dun eh. O di
naman kaya tungkol sa Mr. and Ms. Campus. O____O

Oo nga pala, how come na muntik kong makalimutan. -____- ako nga pala daw? Ang
lalaban sa contest na yun. TT^TT God help me with this.

"Amiko!" tinatawag na ako nila Denise at Kaye. Pag lingon ko. Mukha ni Fenrir ang
sumambulat sa akin.

"WHOA" medyo napaurong ako sa kanya.

"HOY AMIKO GONZALES? CHICKS KA BA?" naguluhan naman ako sa wika nito ni Fenrir.

"so-sorry" yun lang ang nasabi ko.

"WAHHHHHHHH How come na ang dalawang fafa ang naghahabol sayong nakakashokot na
fezlak? How come? Teka? Gumamit ka ng gayuma noh? Tell me the truth!!!!!!!!"

"Tama na nga yan bakla! Maka-judge ka naman, bakit? Nakita mo na ba ang mukha niya
sa likod ng bangs niya?" ani Kaye.

Oo nga pala. Nakita na ako ni Kaye na walang bangs. At para siyang ewan na ang
saya-saya noong pinapasok ko siya sa kwarto ko noong gabing nandoon siya sa bahay
namin. The fact na may kasama na akong mahilig sa hello kitty,.

"Hindi pa,bakit?"

"Oh, edi wag mong sabihin yan hahahha, Amiko, pwede bang ipakita natin sa kanila?
Don't worry, magpagkakatiwalaan sila.," yun na lang ang sinabi ni Kaye at hinila
kami sa likod ng kurtina na gagamitin sa booth namin.

Nasa likod ng kurtina si Denise, Kaye, Fenrir at si Delilah na kahit di ko feel ang
presense niya.

"Amiko, remove your bangs" excited na sabi ni Kaye.

Dahan-dahan kong hinawi ang bangs ko. Tinali ko pataas sa aking buhok at tinakpan
ang mukha ko.

Dahan-dahan ko namang hinawi ang kamay ko. At sa kauna-unahang pagkakataon. Nakita

ko ng maliwanag ang mukha nila Denise, Fenrir at Delilah. Para namang ewan silang
tatlo noong makita ako. (Si Delilah, walang nagbago sa facial expresson niya)

"Oh di ba? DDG ang peg ni Amiko, without her bangs!" masayang sabi ni Kaye.

Nantiling nakatitig lang sa mukha ko sila Fenrir at Denise. Si Delilah naman

nagbasa na ng libro nito.

Binaba ko na ang bangs ko matapos mag-sign ni Kaye na okay na. Kaya naman ang
dalawa.

"Wahhhhhhhhhhhhhhhhhhh"

"Siya ba talaga yun?" tanong ni Denise kay Fenrir na hanggang ngayon tulala pa din.

"Isa siyang magandang bilat (babae)" sabi ni Fenrir.

"oh? Ano ka beki? Hahaha" pagmamayabang ni Kaye.

"WAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!" tumili na din si Fenrir. "Masaya toh! Ako ang mag-aayos

sayo para sa Sabado!!!" excited na sabi ni Fenrir. Teka? Bakit parang nag-iba ang
aura nitong si Fenrir. =___=

"Feeling ko, may bago akong Barbie doll" pahabol pa nito.

Habang nagkakasaya ang lahat, bigla naming nagsalita si Delilah.

"Lahat ng mga nangyayari ay may kapalit na responsibilidad." Sabi ni Delilah habang

nakatuon ang mata sa librong binabasa.

Hindi naman maipinta sa pagkadismaya ang tatlo kong kasama habang nakatitig kay
Delilah.

"Chos! Hayaan mo na nga yang si Del, she's here again with her creepy deeply
speech, or better to say, quotation. Hahaha" masayang sabi ni Fenrir habang
winawagayway ang kamay. Dumiretso naman ito sa akin. At huminto sa harapan ko.

"Bilat ka, alam mo, papagaya ko yang mukha mo kung magiging girlaloo na ako hahaha"

Hindi na ako nakasagot sa sinabi niya. "Teka? Amiko, bakit mo nga ba, tinatago ang
mukha mo sa mahaba mong bangs?" nagulat ako sa biglaang pahabol na tanong ni
Fenrir.

Hindi ko alam pero hindi ko nakuhang magsalita o sumagot sa tanong niya. Napatulala
na lang ako sa kawalan. Habang pinagmamasdan ako ng apat sa harapan ko. Pakiramdam
ko naprepressure ako. Nanlalamig na ang ako at pinagpapawisan.

"Amiko" halos mahulog ang puso ko ng biglang may naglagay ng kamay sa balikat ko.
Agadn kong nilingon ang likod kung sino ang man ang taong ito, at laking gulat ko
sa nakita ko.
"Ayesha?"

Kumukurap-kurap ang mata ko ng makita ko siya. Parang, hindi ko alam ang sasabihin
ko. Paano kasi, pagkakita ko sa kanya, una kong naalala ang nalaman ko. Yung sinabi
sa akin ni Rupert. =____=

"Pwede ba kitang makausap?" dagdag nito. Seryoso ang mukha ni Ayesha. Hindi tulad
noong nakasabay ko siyang kumain sa rooftop na nakangiti.

"Oo n-naman" I just nodded at agad na tumalikod siya.

"Follow me" she said unemotionally.

Para naming ewan yung tatlo kong kasama. At hindi makagalaw at nakatulala lang sa
akin. Si Delilah, wala naming reaksyon.

"Sige Amiko, gorabels ka na" si Fenrir na ang sumagot.

Lumabas na ako sa likod ng kurtina at sinundan si Ayesha. Tahimik lang siya habang
nakasunod ako sa kanya. Iniisip ko kung ano ang sasabihin niya, base sa nakikita
ko. Para siyang galit na ewan na hindi ko malaman kung ano ba talaga, and if ever
na magalit siya sa akin. Anong gagawin ko? Wala po akong kasalanan. TT^TT

Nakalabas na kami ng school building. Pero hindi siya dumeretso sa labas ng school
gate, lumiko siya sa building namin. Patungo sa likod ng nito. Kung saan ko sila
narinig ni Rupert na nagtatalo.

Nang makarating na kami sa likod ng building. Huminto siya sa paglakad at tumalikod

patingin sa akin. Seryoso ang mukha nito at tila may nais na sabihin sa akin.

"Amiko" mahina nitong wika sa akin. "Narinig ko."

"Huh?" medyo naguluhan ako sa huli niyang sinabi. Anong narinig daw niya?

"Narinig ko ang lahat" dagdag pa nito at tsaka siya lumingon patingin sa field.
Kung nasaan kitang-kita namin ang araw na papalubog na.

"Narinig ko yung sinabi ni Rupert sayo. Actually, I really noticed it but then, I
just bear in my mind, that how that could it is happen? Pero, I guess i'm wrong,
kasi, it is totally came in his mouth that he really likes you" malungkot na sabi
nito. "Rupert is my ex-boyfriend. And I really love him, until now Amiko, that is
the reason why I came here to find him. To know how's him? Is he fine? Is he good?
And if he's...already moved-on from me. I was scared, noong time na akala niya
niloko ko siya" napahinto siya sa pagsasalita niya ng naramdaman niyang parang
nabigla ako sa sinabi niya.

"Oo, Amiko, isa lamang yung maling akala. Hindi ko talaga siya niloko. I was, I
was..." nagsimula ng tumulo ang mga luha ni Ayesha. "I was blockmailed"

Mas lalong nabuo sa aking mukha ang pagkagulat. Bakit ko ba 'to nararamdaman? Bakit
niya ba sinasabi sa akin ang lahat ng ito?

"h-hindi ko kayang sabihin pa ang lahat" bigla na lamang tumakbo si Ayesha paalis
habang umiiyak. Gusto ko sana siyang habulin pero, im still in the state of shock
kaya parang bato at hindi ko maigalaw ang katawan ko.

Bumalik na ako sa room medyo mag-gagabi na. Nasa isip ko pa din ang mga sinabi ni
Ayesha. Bakit feeling ko, nang-agaw ako? Bakit feeling ko, ang sama ko?
Pagakyat ko sa second floor paliko sa hallway, muntik ko na ng mabangga si...

"Francis?"

"Amiko? Ano pang ginagawa mo dito?" hingal na sabi nito, mukha siya nagmamadali.

"ah eh..." hindi ko alam ang sasabihin ko. Naalala ko ang mga nangyari sa kanila ni
Rupert. =_____= bakit naman ang daming nasa isip ko. =____= medyo nakakainis ah.

"ah" napatingin naman ako sa mukha nito. Nakangit ito ng nakakaloko. Ano naman kaya
ang binabalak nito.

"Amiko, wag ka muna uuwi ah?! Sabay na tayo, saglit lang may gagawin lang ako sa
faculty wait lang ah! Pupuntahan kita sa room!!!" umalis na siya matapos niya yung
sabihin. Medyo hulog ang panga ko sa narinig ko. Himala? Maamo ang demonyito.

Pumunta na ako sa room. Pagdating ko, ang nandoon na lang ay ang apat at si
Menchie.

"So? Okay na ba Menchie?" excited na sabi ni Kaye.

"Oo naman, ang galing nga si Francis eh" sagot naman ni Menchie "Hoy bakla ayusin
mo yung gagawin mo ah?" she pointed Fenrir.

"Oo naman tivoolee!!! Ako ang bahala sa lahat" mayabang na sabi ni fenrir.

"Grabe, excited na ako. Ano kaya ang magiging reaksyon ni Amiko?" sabat ni Denise.

"Hindi lang yan ang tanong. Ano kaya ang magiging reaksyon ng buong campus!" Ani
Kaye.

"Sabagay, pero I know. Maganda ang mangyayari dito" ani Denise.

"Huwag mo munang tiyakin ang bagay na hindi pa nangyayari" natigil naman sila sa
pag-uusap nila sa biglaang sabat ni Delilah.

"Alam mo ikaw nerdy girl ang nega mo" asar na sabi ni Menchie habang tinataas ang
manggas nito.

"Oo nga. Basta-"

Hindi pa natapos ang sasabihin ni Denise ng tumigil ito, dahil sa tingin nila
Fenrir, Kaye at Menchie.

"Oh? BAKIT? Anong meron?" lumingon naman si Denise sa likod niya at...

"WAHHHHHHHHHH, AMIIKKKKKO NAMAN!" nagtago siya sa likod ni Fenrir. "Nakakagulat ka

naman Amiko!"

"Ah eh, Amiko, kanina ka pa ba jan?" -Menchie. Halatang nagpapanic siya.

"Oo" matipid kong sagot.

"Anong narinig mo?" sabat ni Kaye.

"Lahat?"

O__________O ganyan lahat ng reaksyon nila.

"WAHHHHHHHHHHHH, SO? ANONG NARINIG MO?"

"Lahat, pero...di ko maintindihan eh" natigil naman sila sa pag-papanic nilang

lahat (except Delilah) pagtapos kong magsalita.

*sighs*

Sabay-sabay na napabuntong hininga silang lahat.

"Ahm, Amiko. Bukas, maaga tayo ah! 10am, sa park sa tapat ng school." Sabi ni Kaye

"Para saan?" tanong k.

"Basta beki! Pumunta ka na lang!" saad ni Fenrir.

"s-sige"

"tara, uwi na tayo" aya ni Denise. Niligpit na nila ang mga gamit nila. At lalabas
n asana ng room ng napansin nilang di nila ako kasabay.

"Amiko? Di ka pa uuwi?" tanong ni Kaye.

"Ah, eh, iintayin ko pa si Francis...sige uwi na kayo" medyo naguluhan si Kaye sa

sinabi ko.

"ah, sige, ingat ka ah!!! Uyyyb ayiieepp!!!" pang-aasar nito.

Umalis na silang lahat at naiwan ako sa room. Habang nagaantay ako, pakiramdam ko,
ang tagal ng oras.

Lumipas na ang lima, sampo, at bente minuto wala pa din si Francis. Mag-didilim na.

"hays, pinag-antay lang ako ng mokong sabi ko na nga ba, may iba nanamang balak
yun." Tumayo na ako sa upuan ko para umuwi pero noong hahawakan ko na ang doorknob,
kusa bumukas ang pinto at sumamblat si Francis.

"Amiko, sorry kung nag-antay ka"

"asar ka."

"Sorry na. Tara" hinawakan niya ang kamay ko "uwi na tayo"

O/////o

Chapter 17.
Hello! Yan na po ah, 3x hits combo ang update ko... >.< Please dont hesitate to
give comments and feedbacks, it will help me more about the story sequence. Ja ne!
^_^

Chapter 17.

Amiko's POV

Hinila ako ni Francis palabas ng school gate. Hawak niya ang kamay ko habang
tumatakbo kami. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mokong na 'to, pero, hindi
ko magawang mag-object sa paghila niya sa akin. Habang hawak niya ang kamay ko,
pakiramdam ko, may kuryente na dumadaloy sa buo kong katawan. Nauuna siya sa aking
maglakad habang nasa likod niya ako. Pinagmamasdan ko lamang ang likuran niya.
Halata ang kagwapuhan niya kahit nakatalikod siya.

O///o ano bang pinagsasabi ko. Pakiramdam ko, pulang-pula na ang kamay ko.

"F-francis, saan b-ba t-tayo p-pupunta?" di ko alam, pero nauutal ako sa kanya
ngayon.

"malapit na tayo Amiko" lumingon siya sa akin sabay ngiti.

O///o parang mas lalo akong namula doon.

Malayo na kami sa school. Ang alam ko, malayo na kami sa city. Nandito na kasi kami
sa isang way na walang tao. Parang paanan ng bundok.

"Madilim na?" huminto siya at binitawan ang kamay ko.

T^T No, hold mo ulit. Hehehe. >_<

"Ito" nilabas niya ang flashlight at binuksan at naglakad kami ulit. Hindi ko ini-
expect pero tama ang hiling ko. He get my hand and hold on it so tight.

Paakyat na kami ng bundok. Hindi naman ito yata bundok, kasi parang sementado yung
way, para bang mataas na lugar lang. Basta nandito kami kung saan kita na min ang
buong city.

Maya-maya pa...

"We're here Amiko" binitawan niya ang kamay ko at naupo sa isang bench.

"Francis? Nasaan tayo?" tanong ko dito sabay upo sa bench.

"Hindi mo na naalala?" lumingon ito sa akin at tanong nito. He looks a little

disappointed pero hindi ko talaga alam ang ibig niyang sabihin.

"hmmmm ano nga ba?"

-_____-

"Ano ba yan Amiko, hindi mo naalala? Ngayon yung anniversary ng favorite nating
fast food and every year, nag-"

Hindi na natapos ni Francis matapos nitong mag-react ng OA at napatayo pa habang

pinapagalitan ako dahil nga nakalimutan ko ang araw na 'to. Kaya pala siya
nagmamadali kanina.

Nagsilabas na sa langit ang mga makukulay na fireworks. Naalala ko na, every year
nga kaming nandito ni Francis para panuorin yung mga firewoks. Bakit ko ba
nakalimutan ang importanteng araw na 'to kay Francis? Ang sama mo naman Amiko. T^T

Pinanuod lang namin ni Francis ang mga makukulay at romantikong fireworks sa

langit. Ang ganda, nakakawala ng bigat sa pakiramdam. Pakiramdam ko, Masaya ang
puso ko habang pinapanuod ang mga fireworks sa langit. Hindi lang yon, dahil kasama
ko din si Francis.

Napalingon ako dito, at saktong paglingon ko. Nakatingin siya sa akin.

O///o agad kong binaling ang mata ko sa panunuod muli ng fireworks. GOSH!
Nakakahiya ka Amiko, baka kung anong isipin niya.

"Ang ganda talaga nito." Malungkot nitong sabi. "Pero, nakalimutan mo" medyo
bumigat ang pakiramdam ko. "Amiko, gusto mo ba talaga yung Rupert Fortalejo na
yun?"

Naging seryoso ang tono ng boses nito sabay tingin sa akin. Alam kong may lungkot
mula sa seryosong mukha nito. Nakatitig siya sa akin, at ganon din ako, nakikita ko
ang mga repleksyon ng makukulay na fireworks sa mata ni Francis. Hindi ko alam,
pero pakiramdam ko, nakakasakit ako ng tao sa mga oras na ito. At bakit hindi ko
masagot agad ang tanong niya? Ano nga ba si Rupert sa akin?

"Amiko..."

"Francis, sorry..."

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at tumakbo na ako pababa ng bundok. Habang

tumatakbo ako, hindi maalis sa isip ko ang malungkot na mukha ni Francis. Yung tono
ng boses niya, yung mga sinabi niya, paulit-ulit na sumasagi sa isip ko. Hindi ko
namalayan habang tumatakbo ako, umiiyak na pala ako. Hindi ko alam pero hindi ko
mapigilan ang pagiyak ko. Hindi ko rin alam kung ano ang dahilan ng pagluha kong
ito.

Kinabukasan...

"yoo-hoo!!! Amiko!!!" -Kaye

"Wow! Kwarto ba talaga 'to ni Amiko?" -Denise

"Oo, yan din ang sinabi ko nung una kong punta dito" -Kaye

"Ang tarush naman! Pink na pink, beks na beks ang dating" -Fenrir

"Oo nga eh, ang daming cute stuff" -Denise

Bakit ba ang ingay naman. -_- bakit parang ang daming tao sa loob ng kwarto ko?
Bakit parang naririnig ko ang boses ni-

*poke-poke*

"Amiko, wake up!" \^___^/ bakas sa mukha ni Kaye ang energy niya.

"Kaye? Hmmm ano bang hmm ginagawa mo dito hmm" dahil nga sa antok pa ako, hindi ko
pa minumulat ang mata ko, tumagilid ako at nagtalukbong ng kumot dahil sa
kakakalabit sa akin ni Kaye.
"Amiko, gising na!" ulit ni Kaye.

"mamaya naman na...hmmmm"

Tumigil naman ang nanggugulo sa pagtulog ko, pero maya-maya pa.

"ONE...TWO...THREE!!!!"

"AMIKOOOOO GISINNNGGGG NAAA!!"

\(*_*)/

\(^_^)/

\(+_+)/

Sabay-sabay na nagtatatalon ang apat tatlo sa kama ko. Pero ang mas nakakagulat at
nakakabuhay ng diwa doon eh, yung bigla nila akong dinaganan.

"AMIKO!!! GISING NA!!"

"WAHHH, ang bigat niyo naman"

"ayaw pa kasi gumising beks, taralets na!" ani Fenrir

"alis na, tatayo na ako" grabe pala silang tatlo, ganyan ba sila sa isat-isa? Pero
ayos lang, I really enjoy their company.

Tumayo na ako sa kama pero malumnay pa din ako, antok na antok pa talaga ako eh.
Asar naman.

"Teka Amiko? Bakit parang mugto yung mga eyes mo? Umiyak ka ba kagabi?"

Õ____õ

Nabigla kaming lahat sa tanong ni Denise, kaya naman agad na, pumunta sa harap ko
silang tatlo at chi-neck na parang mga Doctor ang mata ko.

"Mugto ang mata, natural umiyak ang isang tao" napalingon kaming lahat sa
nagsalita. At yun ay si Delilah. ¬____¬ akala ko wala siya dito.

"WHAT? Bakit ka umiyak ateng?" react ni Fenrir

"Oh my gosh, medyo lumaki ang eyebags niya" react ni Kaye

"No way! Not now, tomorrow na ang Ms. CAMPUS 20**" react ni Denise.

"OOHHH EEMMM GEEE!!!" react nilang tatlo. \ÕwÕ/

Kinaladkad nila ako at pinapasok sa CR.

"maligo ka na Amiko, madami pa tayong gagawin, at tsaka, mamayang hapon na ang

opening ng booth natin, mananakot ka pa!!!" sigaw ni Kaye sa labas ng CR.

"Maligong mabuti ahh!" Ani Denise

"Wag nang magkemberloo!" Sabi naman ni Fenrir, ano daw?

Habang nasa CR naman ako, tumingin ako sa salamin. Oo, nga, medyo lumaki ang mata
ko, at halatang umiyak ako kagabi. Habang pinagmamasdan ko ang mukha ko, muling
sumagi sa isip ko ang nangyari kagabi.

*sighs*

"nakakainis!"

After 30 minutes, lumabas na ako ng CR, mga 15 minutes akong nagbihis, nagsuot ako
ng school uniform pero..

"Amiko, bakit ka maguuniform?" tanong ni Kaye

"Oo nga bakla? Saan punta mo?" dagdag pa ni Fenrir

"Amiko, walang pasok, look what were wearing?" sabat ni Denise

Naghelera naman silang tatlo na parang model at naglakad isa-isa sa harap ko. Doon
ko lamang napansin na hindi nga sila naka-uniform, mga nakapanglakad sila at ang
gaganda ng suot nila.

"so ikaw din Amiko, magsuot ka ng panglakad mo!" -kaye

"tutulungan ka naming mamili ng susuutin mo" -denise

Binuksan ni Denise ang closet ko kaso...lahat sila parang ewan na nanigas na lang
bigla.

Ô___Ô

"seryoso? Ito ang mga damit mo?" tanong ni Fenrir. "bakit parang nasa closet ako ng
lola ko?"

"grabe ka naman bakla, ahmm Amiko, dapat siguro, mag-change ka na ng fashion style
mo, alam mo kasi hindi na IN yang ganyang style" -Denise

"oo nga Amiko, don't worry kaming mga fairy grandmother mo ang tutulong sayo" -Kaye

"TARA NA!"

Lumabas na kami ng bahay pero naka-uniform na lang ako, sabi nila sa akin, bibili
na lang daw kami sa mall ng damit.

"teka? Fenrir beks! Nadala mo ba?" tanong ni Kaye habang naglalakad kami pababa ng
village

"Oo naman 'te!" may kinuha si Fenrir sa body bag nitong kulay light green at
nilabas ang isang card.

"chenen! Hiniram ko muna ang credit card ni mommy, sabi nga niya saken, ubusin ko
na daw, 25k pa yata ang laman nito"

O___O wow!

"good beks! So Amiko, don't worry about sa pera, save ka ng mga fairy mo" sabi ni
Kaye.

"yep yep Amiko, dahil bukas ikaw na kilala bilang Sadako ay magiging si Cinderella"
masayang sabi ni Denise.
Sumakay na kami sa isang van na nakapark sa labas ng village namin. Kay Kaye ang
van na ito.

"TARA NA!"

Dumating kami sa isang mall around 11am.

"Doon tayo!!!" yaya ni Denise. Habang si Kaye naman busy na busy sa cellphone niya.
Ano naman ang problema nito?

Pumasok kami sa isang boutique ng mga damit. "Amanda's Place" ang name ng boutique
at halatang ang eelegante ng mga kasuotan dito. |OwO|

Naunang namili si Kaye at Denise sa mga dresses at si Fenrir naman sa mga

accessories.

"AMIKO, come on tayo ka dito" tawag sa akin ni Fenrir. Pumunta naman ako paroon
dito

"hmmmmmmm" nilapit niya sa tenga ko ang pair ng hikaw. "medyo OA tignan sayo"
kumuha siya ng bago "how about this? Hmmmm medyo pokpok ka tignan" kumuha ulit siya
ng isa "let's try this hmmmm, okay, choice 1..."

-____- ang dami naman ang alam nitong si Fenrir...ang tagala niyang mamili.

"Amiko! Tara dito!" tawag sa akin nila Denise at Kaye habang nag-gegesture na
pumunta ako sa kanila.

"ahmmm excuse me Fenrir ahh" pagpapa-alam ko dito, pero di niya ako pinansin dahil
busy siya sa pagpili ng mga accessories. "hmm ano bang bagay sa kanya?"

Umalis muna ako sa tabi ni Fenrir at pumunta kila Denise at Kaye. Pagdating ko sa
kanilang dalawa. Nakakakilabot ang mga ngiti nila. ^__^

"TRY ALL OF THIS!!"

O______o ANO?!!!

Tinulak na ako ni Kaye at napasok ako sa isang fitting room. "Amiko, try this!"
inabot niya sa akin ang isang pair ng dress and shoes.

Sinukat ko naman ang binigay nila sa akin. Maya-maya pa, lumabas na ako. Hinawi na
ng saleslady ang curtain ng fitty room. Nakita ko naman na nakaupo silang dalawa sa
harap ng fitting room. Lumabas na ako sa fitting room at paghakbang ko.

"hmmmm Kaye, parang di ko type, may mali eh" angal agad ni Denise.

"hmmm same as your opinion Denise, parang it looks like a little bit OA, ahmmm,
Amiko, try this naman"

Inabot sa akin ni Kaye ang bago fair ng dress and shoes this time mas elegante
tignan ang dress. Kulay black with sequence and tool on its sleeves. Sinukat ko na
ang binigay nilang dami at maya-maya pa, lumabas na ulit ako. Paglabas ko, nagulat
ako dahil may drinks na silang iniinom at parang mga judges sa isang beau-con.

"Amiko, turn around" saad ni Kaye. Ginawa ko naman ang sinabi niya.

"hmmmm nope. Tyr another one"

O___O what?

Napalingon ako sa kanan at nakita ko ang katerbang dress and shoes meron pang ibang
mag damit na di ko na alam ang tawag.

"t-teka? L-lahat b-ba yan s-susukatin ko?"

"yeah!" they said in chorus.

O___O

After so many years, nakapagdecide na ang dalawa sa mga fairy ko. binalikan naman
namin si Fenrir at nagulat din ako sad ala niyang mga accessories. Isang malaking
paper bag lang naman ang dala niya and the fact na puro ito accessories.

"hmmm next, doon tayo sa salon G.!" hinila naman ako ni Kaye, by the way, hindi na
ako naka-uniform, naka-jeans ako at flat doll shoes and loose shirt.

Pumasok kami sa isang salon, and its really looks good, ang ganda ng service nila.
pero this time. Walang tao kundi kami lang.

"come in maam." Saad ng babae.

"ahmm miss, curl her hair, and of course make a treatment first to make it glow as
the stars shining in the sky." Kumikinang ang mga mata ni Kaye habang sinasabi ito.

Tinulak naman ako nito para sumama sa babae. Dinala ako ng babae sa isang room. At
doon niya inayos ang buhok ko. Pero..

"Maam, babawasan po ba natin ang bangs?"

O________O

"HINDI!!!"

Sigaw ko, na parang rinig ng buong salon or worst buong mall. -__- agad naman akong
nakarinig ng yanig ng mga natatakbuang tao. At sumambulat sa mata ko silang tatlo.

"Amiko!"

Napalingon ang babae sa kanila.

"Maam, ayaw niyang bawasan ang bangs?"

"............." Nablanko ang tatlo sa narinig nila.

"ahh sige miss, alis ka muna" sabi ni Kaye. Blanko din ang mukha ng babae na umalis
sa loob ng room. Dahan-dahan naman na lumapit sa akin ang tatlo.

"Amiko, may problema ba?" marahan na tanong ni Kaye. Pinagmasdan ko ang expression
ng mga mukha nila. alam kong nag-aalala sila sa akin.

"sorry, pero...hindi ko kayang ipakita pa ang mukha ko. siguro nagpadalos-dalos ako
sa mga sinabi ko. hindi ko kayang ipakita ang mukha ko. natatakot ako. Siguro...wag
na lang yung bangs ko" malungkot kong sagot sa kanila.

"okay lang girl, pwede naman natin yan gawan ng paraan, pero sa contest bukas dapat
i-clip ko yan ah, bet?" sabi ni Francis.
"sige...susubukan ko."

Kumain muna kami bago kami pumunta ng school. Pagdating sa school, ang ingay at ang
daming tao. Ang daming tugtugan at mga student na nagkakasiyahan.

"Amiko, hanapin lang namin si Menchie ahh" pagpapa-alam nilang tatlo.

"sige"

Naiwan ako sa gitna ng field na madaming mga booth. Mga game booth, mga educational
booth at kung ano-ano pa.

"Magiging maayos din ang lahat, lahat ng bagay sa mundo ay sapat na oras para
maganap."

Nabigla naman ako sa nagsalita sa likod ko. Nakalimutan ko na, kasama pala namin si
Delilah the whole ride pero hindi ko siya nahalata. Napatingin ako dito at inisip
ang mga salitang sinabi niya.

"alam mo, tama ka"

Chapter 18.
Chapter 18.

Amiko's POV

"WELCOME TO OUR BOOTH!!!"

*conefetti*

"Pasok lang po kayo and read the rules of the horror booth!!!"

Hapon na, kung saan lahat ng mga booth ay open na. Lahat ng mga pakulo ng mga rooms
ay ginagawa na. Kanya-kanyang invite sa mga student to patronize their booth. At
hindi naman nagpapatalo si Menchie na mag-invite. Minsan nga nabubully na niya yung
mga lower year just to make sure that they will come in inside the horror house.
Paano kasi, naka-post lang naman ang picture ko, while posting like Sadako,
recently pala kami nag-pictorial and I don't have time to tell the story dahil wala
namang importante doon bukod sa bonding namin with them.

Medyo madami naman ang pumapasok sa loob pero wala namang nakakasolve ng twist ng
horror house namin. In short wala man lang nakakarating sa lugar ko. Natatakot na
sila sa mga classmates kong nananakot. Eh ako nasa pinaka-dulo ng maze. And the
first one who solve the mystery inside the horro maze. Hindi ko alam ang
mangyayari. -___-

"papasok kami"

"yeah, let see kung may masasabi ba tong cheap na booth na 'to, haha by the way,
how much is the ticket?

I know that voice. Sinilip ko yung curtain, and from there kita ko ang labas. And I
saw those girl, yung nasa CR. Yung mga taksil na friend ni Kaye. And the
unfortunate event to Kaye, siya ang nagbebenta ng ticket.

"Of course, you can enter bitches, 20 pesos and ticket, go and come in. I hope you
can solve the mystery" maangas na sagot ni Kaye.

"What? A mystery? Hahah how pathetic eww, here's 500, and keep the change" after
sabihin ng maarteng linta yun, binato niya kay Kaye yung money and totally went
inside. How rude. Hindi ba sila tinuruan ng manners? Hmmmm let me give to you your
punishment.

Nag-ayos ako ng mas nakakatakot pa. Kinuha ko yung mga props namin and I fill all
my face with fake blood and more whitening make-ups to look so scary. And of
course, gagayahin ko ang signature scary post ni Sadako.

I secretly follow those three leaches. Hmmm masasagot kaya nila ang ibig sabihin ng
"Sadako's First love"?

"ewww, what kind of booth is this? There's a lot of eww things here, and the smell
eww..."

"yeah, I agree with you, napaka-pathetic talaga ng section nila and that Kaye,
hmm,"

"ohh, did you here the new?"

They stop walking.

"what news?"

"Hindi si Kaye ang lalaban sa Ms. Campus tomorrow!"

"WHAT? Well, then who"

"

I don't know, hindi ko narinig ng maayos pero, they have a representative. The fact
na walang nakaka-alam who is that girl!"

"hahaha oh come on, and what are you worried for? We all know that this year I will
be the next Ms. Campus and if that happen, mapapasaken na si Francis kasi for sure
siya ang magiging Mr. Campus!"

O____________O No!

*flok*

"what's that?"

"ohh my gosh, I scared"

"no, this is just a props"

*flok*

"here is goes again"

*flok*
"WAHHHHHHHHHHHHH" They all shout nung lumabas ako sa curtain with matching gapang
effect pa.

"WAAHHHHHHHHHHHHH" They all shout and shout and scream.

"WAAAAAAAAAHHHHHHH"

May mga dumating ng students na nag-guiguide sa mga taong pumapasok sa horror

booth. And they

help the three leaches to went outside.

Pero, yung sinabi nung leader nila...hindi pwede...hindi ako papayag.

3:00PM

Wala pa ding nakakasagot sa horror maze. Kung bakit "Sadako's First Love" ang name
ng horror maze. Wala pa ding nakahanap kay Sadako, bukod dun sa mga tinakot
intentionally.

"wait, Francis, papasok ka?" huh? Narinig kong tanong ni Kaye.

"Oo, bakit? Bawal ba? I just wanna try this booth."

O______O

"ahh sige...hindi ka naman kasama sa pag-aassemble niyan eh, go, for free na lang
daw sabi ni

Menchie."

Ohh no...Kaye, wag!!!

"Thank you, may tao pa ba sa loob?"

"wala na, ikaw na ang last"

"ahh, hahanapin ko lang yung Sadako sa loob and..."

"ahah! Pumasok ka na!"

Narinig kong tinulak ni Kaye si Francis papasok ng booth. T^T KAYE asar ka. Nagtago
ako sa likod

ng curtain. Nakakainis naman. Hindi pa kami nag-uusap. Teka? Hindi ko napansin,

iniiwasan ko na

pala siya? Pero bakit ba Amiko?

"AMIKO! ALAM KONG NANDITO KA SA LOOB! AT ALAM MO BA? TAYONG DALAWA LANG

ANG NASA LOOB NG ROOM NA 'TO! AMIKO!"

(Ô___Ô)

Nagulat ako sa sinabi niya. Ano bang nangyayari sa taong 'to? Hindi ko
maintindihan. Nakakainis

naman!

"Amiko Gonzles! Lumabas ka na, o hahanapin pa kita"

Shete naman oh, anong gagawin ko? Tumalikod ako sa curtain to hide myself kaso, ang
malas nga

naman, paghila ko sa curtain, nasama ang lahat, at...

O___O

O///o

"Nandyan ka lang palang Sadako ka!" patay, anong gagawin ko? ahmmm edi ano pa ba,
yung trabaho

ko, tatakutin ko siya.

"whooooo, akin na ang kaluluwa mo whoooo" tinakot ko siya pero, nakapoker-face lang
ang mokong.

-___-

"hindi naman nakakatakot, tsaka, dib a Sadako's first love ang name ng booth? And
if I found you,

I need to answer the mystery"

"huh?"

"the mystery behind that title is...this"

O///o

I cant move. Help me. Na-stock na yata ako sa kinatatayuan ko. Habang...hinahalikan
ni Francis.

He now let go. "First love, first kiss, alam kong ako lang ang nakahalik sayo, wala
ng iba pa Amiko"

O///o

Bakit ba nangyayari 'to. Parang hindi ako makahinga. Ang init sa loob ng room.
Whoosh!

"Amiko Gonzales...i..."

Hinahantay kong matapos ang sasabihin ni Francis kaso...

"AMIKO?"

Sabay kaming napatingin sa tumawag sa akin.

"Rupert?"
"Hi! Ahmmm may ibibigay lang sana ako sayo" lalapit na sana si Rupert sa akin kaso.
Biglang

humarang si Francis sa harap ko.

"Stay away...wag ka ngang lalapit sa kanya!"

"bakit?"

"dahil...

Dahil...

Dahil...

...*sighs* mahal ko si Amiko..."

Chapter 19.
Chapter 19.

Amiko's POV

"...mahal ko si Amiko..."

O___O *blink-blink*

TOTOO ba ang naririnig ko? Si Francis? Nagtapat sa akin na, mahal niya ako? Totoo
ba to? Please kung dream lang 'to sana mahulog na ako sa kama ko para magising na
ako. >___<
"Paano kung, sabihin ko sayong...hindi ako papayag at...mahal ko rin si Amiko"

O___O *blink-blink*

Kung nandito si Fenrir sa loob for sure, nagwawala na yun sa naririnig niya. Pero,
this is not a dream, im on the situation of two men confessing to me and...the fact
that I need to choose. ANG HIRAP!!!

Nasa gitna nila akong dalawa. Salitan ko silang tinitignan. Seryoso ang mukha ng
bawat isa. Para silang mga inang oso na handang makipagpatayan para sa anak nila,
pero with my situation, hindi anak ang pinagaawayan nila. Mali naman yata ang
sinabi ko, okay, para na lang silang dalawang leon na parehong nakakita ng karne at
ngayon nagpapakiramdaman sila kung sino ang unang kukuha. ^___^ ang galing ko sa
figure of speech. +____+

"Tara na Amiko" unang nagsalita at kumilos si Francis at hinila ako palabas ng

room. Hindi naman na kumibo si Rupert sa kinatatayuan nito at tuluyan lang naming
nilagpasan ni Francis, pero bago ako makalabas ng school lumingon ako dito at
nasilayan ko ang malungkot nitong mukha.

Tanging ganun na lang din ang naisukli kong expression ng mukha ko sa kanya.

"Amiko? O Francis? San kayo pupunta?" tanong ni Kaye ng makalabas kami sa room.
Sasagot sana ako kaso agad akong hinila ni Francis kaya naman nabuo ang pagtataka
sa mukha nilang lahat.

O____O? ß-- anung nangyari dun?

Tulad ng laging nangyayari sa amin, lagi na lang akong tiklop everytime na hihilain
ako ng taong ito. Hindi ko magawang hilain palayo sa kanyang yung kamay ko, nandun
nanaman yung feeling na may kuryente sa kamay ko na dumadaloy papunta sa buo kong
katawan.

Bago ko pa mapansin, nasa taas na pala kami ng school building. Pumasok kami sa
door rooftop at sinara niya ito, naramdaman ko din ang pag-lock niya ng pinto.
Biglaan naman bumilis at lumakas ang tibok ng puso ko. Para bang may hindi
magandang mangyayari.

"~a-aray"
O__O

"sorry Amiko....nasaktan ka ba? Masakit ba?" nagulat si Francis sa narinig niya.

Actually masakit talaga ang pagkakahawak niya sa kamay ko. Kaya naman parang namula
ito. Lalo pa at maputi ang balat ko kaya naman halata ang pamumula nito.

"nasaktan ka ba?" malungkot nitong sabi, pero nakayuko lang ako. Naghihintay ng
sunod na mangyayari. Ang tanging nasa isip ko lang, ano ba ang nangyayari sa akin?
Bakit ba ganito ang nangyayari?

Katahimikan...

May ilang sandali na tumahimik lang si Francis. Pero ako, hindi ko makuhang
tumingala sa kanya. Yumuyuko lamang ako tulad ng nakasanayan ko, yun naman kasi ang
tanging kaya kong gawin, na isang duwag na tulad ko.

"Akin na ang kamay mo..." hindi pa naman ako sumasagot sa sinabi niya kinuha na
niya ang kamay ko.

"sorry, mukhang masakit nga ito" sabi nito, aba lokong 'to? Hihilain mo ako tapos
yun lang? Oo, masakit nga yan, inatake ka naman ng Hila-mode mo eh. Kala mo aso
lang yung hila mo. Ampft! Ŏ▪Ŏ

"sandali..." hindi ako kumikibo, pero humihinga naman ako, para yun lang yung bagay
na ginagawa ko sa harap niya noong mga oras na iyo.

"ito..." (°×°)

Sa kauna-unahang pagkakataon. Tumingala ako at tinignan kung ano ang ginagawa niya
sa kamay ko. Nabigla ako, parang namuo na din ang luha sa gilid ng mata ko, hindi
ko alam kung sa sakit o dahil sa ginagawa ni Francis na dumudurog sa puso ko.

Gamit ang panyo nito, ipinulupot niya ito sa namumulang parte ng kamay ko at
itinali.

"ang pangit naman ng pagkakatali ko...hmmm ay eto!" hinubad niya ang plain black
wristband niya. "lagay ko din 'to" sinuot niya sa kamay ko ang wristband at
tumingin sa akin. At saktong pagtingin niya sa akin. Nakatingin din ako sa kanya,
nagkasanggian kami ng tingin. Nakatulala lang ako. Pero wala pang ilang segundo,
nagbago ang seryoso niyang mukha sa pagngiti nito. At...

"ikaw talaga, umiiyak ka agad sa maliliit na bagay lang" he wiped my tears

eventhough it is not really shed. Pero the moment he wiped it. That was really so
romantic.

"Amiko...mahal kita..."

"Francis...

Hindi ko alam, bakit hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko? Para bang gusto kong
magsalita pero my mouth are like obstacle na pinipigilan akong magsalita. Or better
to say, am I confused? Confused of what I really feel for him?

Hindi talaga ako nagsalita, kahit na naghihintay siya sa maaari kong isagot.
Pero...

"hehehehe, ayos lang Amiko...kung siya talaga ang gusto mo...hahayaan kita."

(Ŏ_Ŏ)

(^_^)

He's smiling, kahit na alam ko naman na nasasaktan siya. Bakit, bakit siya ganyan?

"Basta Amiko, pag niloko ka ng gagong yun sabihin mo saken ah? Hahahah naks! Ikaw
talaga Sadako, bi-nasted mo ko ahh! Hahahhaha" he pat my shoulder at tumawa ng
tumawa. Yung mga tawang, hindi naman totoo, its really obvious, hindi magaling na
actor tong si Francis, he cant hide what he really feels.

"osya, Amiko, alis na ako ah, busy ako. Kalimutan mo na lang yung mga sinabi ko
hahaha bye!"
Tuluyan na siyang bumaba. At ako? Naiwan akong mag-isa sa rooftop na nalilito sa
mga nangyayari. Hindi ko alam, pero bakit nakakaramdam ako ng kalungkutan.

TT_TT

Around 6:00PM bumalik ako sa classroom. Pagdating ko sa labas ng room. Medyo

malinis na, niligpit na nila ang mga ginamit namin sa booth. Parang wala na ring
tao sa loob ng room. Akala ko hihintayin ako nila Kaye pero umalis na yata sila.
Matagal din kasi akong nanatili sa taas kakaiyak ko. TT_TT ang iyakin ko talaga.

Bubuksan ko n asana ang door ng may narinig akong nagsalita.

"Grabe Ami-cat, bi-nasted ako ng nagbigay sayo. Matagal ko pa namang tinago yun sa
sarili ko. hehehe pero ayos lang yun, kahit na masakit. Pakiramdam ko, nawalan ulit
ako ng kasama sa mundong 'to, buti na lang nanjan ka Ami-cat."

That's Francis voice, and from what I've heard, I think he's....crying.

"ano ba yan, hehehe bakit ba ako naluluha...maka-alis na nga"

Narinig kong inayos na niya ang upuan at naglakad na palabas ng room. Kaya naman
tumakbo ako agad palayo ng classroom at agad na nagtago sa isang palikong way.

O__O whoosh... *hingal-hingal*

Sinilip ko si Francis, huminto ito sa tapat ng pinto ng room namin.

"bakit parang nakarinig ako ng tumakbo? Hmmm"

Patay...

Lumingon-lingon sa magkabilang side si Francis. Noong lumingon siya sa side kung

saan ako banda nagtatago, nagtago ako agad at kamuntik na yata niya akong makita.

Pero narinig kong, naglakad siya papalapit sa akin...

O___O patay!

"Francis! Uuwi ka na ba?"

Huh? Nakarinig naman ako ng isang babae na tumawag sa name ni Francis.

"Oo, tara, sabay na tayo"

"sige..."

Naglakad na palayo si Francis mula sa akin. Lumabas na ako sa pinagtataguan ko ng

makababa na sila ng floor namin.

Ewan ko, pero feeling ko...nasasaktan ako?

Umuwi na ako agad. Pagod na ako sa lahat ng nangyari sa araw na ito. Pakiramdam ko,
sa loob ng ilang oras lang, ang daming nangyari at ang dami kong ginawa. Sumasakit
na ang ulo ko sa dami ng mga sumasagi dito. Nakakainis na. Papasok pa lamang sana
ako ng gate namin ng napansin kong, bukas ang ilaw sa loob ng bahay namin.

Agad akong pumasok at laking gulat ko ng makita ko silang apat sa bahay ko sad is-
oras na ito.

"Welcome home Amiko!!!" sabay na sabi ng tatlo, at ang isa naman, may hawak na
cardboard na may sign ng sinabi nila.

O____O eneng nengyeyere dete?

"a-anong g-ginagawa niyo dito?"

"Mag-ssleep-over kami dito, look, were on our pajamas!" ^_^ energetic na sabi ni
Denise.

"Yeah right, and Amiko, I have a lots of hello kitty CD's, may mga feature show
din." Saad naman ni Kaye.

"oh? Scary beks? Anong nangyari sa mukha mo? Parang, I smeel or I feel something
hard? Hmmm"

pag-uusisa naman ni Fenrir, agad naman na nagtaka sila Denise and Kaye at dumagdag
pa.

"Amiko? Umiyak ka ba?" tanong ni Kaye.

Ewan ko, pero pagtanong ni Kaye, tumahimik din sila at naghihintay ng sagot ko.
ganun din naman ako, hindi ako makapagsalita pero, ang katawan ko na ang sumagot sa
tanong nila.

I begin to cry like...i was...a child before... TT^TT

Chapter 20.
Chapter 20.

Amiko's POV

Pumunta na kaming lima sa room ko. Manghang-mangha naman silang tatlo sa room ko.
Lalo pa at puro kami babae. ^_^ joke lang Fenrir. Si Delilah kasi nagbabasa lang ng
libro and this time she's reading "Inferno" of Dan Brown. Nasabi ko na sa kanila
ang nangyari kanina, kaya naman di pa maka-get-over silang tatlo sa sinabi ko.

"Alam mo Amiko, I know what you feel sa place mo ngayon, pero let time heal your
pain, ganun na din kay Francis, I know na he can understand kung bakit wala kang
sinabi and one more thing, someday soon, you will know what you really feel for
him" ang galing talagang mag-advice nitong si Kaye. She hugged me kasi I'm still
crying.
"Don't cry na Amiko, were here for you" sabi naman ni Denise and she join our hug.

"AY, Kalerkie ka ateng Amiks! Wit na mag-saddy face, dahil tomorrow na ang
contest."

O___O

∂___δ

Nagulat naman si Denise at Kaye, habang naka-grin face naman si Fenrir.

"Oo nga Amiko, bukas na yon, are you prepared?" saad ni Denise.

"Prepare? P-aanong p-prepared?"

O___O nagulat silang lahat sa sinabi ko.

"HINDI KA PA HANDA????" sabay na sigaw nila, ang OA nga eh, napa-tayo pa silang
tatlo sa kama ko.

"hehehehe" medyo napailing at natawa na lang ako ng konti. Ang tatlo naman,
nagtipon at puma-ikot sila. Para silang mga basketball player na pinag-uusapan ang
strategy nila to play the game. At ilang sandali lang, humarap silang tatlo sa akin
with their determined eyes, parang nag-aapoy sa determinasyon ang mga mata nila.

"Amiko, tara na!" hinila naman ako nila Kaye at Denise palabas ng kwarto. Habang si
Fenrir may tinatawagan sa cellphone niya.

"Shete naman oh, tulog na yung driver namin." pagmamaktol ni Fenrir nung pababa na
kami sa hagdan.

"Edi kotse ko ang gamitin natin"

"huh?" napalingon kam sa likod namin, si Delilah pala. Hindi ko kase talaga siya
feel na kasama namin. ^__^V hehehehe.

Agad na tinawagan ni Delilah ang driver niya ta wala pang ilang sandali nasa harap
na ng bahay namin ang isang BMW. Habang si Kaye naman at may kausap din sa
cellphone niya, si Denise at ganoon at parang may kinakausap na importante. Si
Fenrir naman, pinatawag ang yaya niya at pagdating nito may dalang credit card at
ilang cash.

Habang ako, naka-nga-nga lang at namamangha sa ginagawa nilang tatlo.

"Tara na muna sa salon!!!" sigaw ni Fenrir.

Passed 8:00pm pa lang naman, kaya ayos pa ito. Habang nasa sasakyan kaming lahat,
tahimik lang ako.

"Amiko okay ka lang?" tanong ni Kaye. "Kanina ka pa tahimik ah?" dagdag pa nito.
Nagsilingunan naman silang lahat sa akin kahit si Delilah.

"natutuwa lang kasi ako...ngayon lang nangyari sa akin ang mga bagay na 'to. Dati,
tanging si Francis lang ang nakakasama ko, pero ngayon. Masasabi kong hindi ganoon
kasama ang mundo sa akin. Akala ko, lahat ng makakakita sa akin kakatakutan ako,
pero mali ako. May mga tao pala sa mundong ito na may mabubuting puso, tama ang
mama ko."
Namuo sa gilid ng mata ko ang mga luha, habang sila ay sincere na nakikinig at
nakatitig sa akin. Nakikita ko sa mga mata nila ang labis na pagtanggap sa
pasasalamat ko. Ngumiti silang lahat at niyakap ako.

"Ano ka ba bekibeks, friendship na nga tayo ehh drama mode ka pa jan" pabirong
banat ni Fenrir.

"Sus, ang importante Amiko, may mga kaibigan ka na!!! so? tara na sa salon!!!"
energetic na sabi ni Denise sabay taas ng kamay na parang pirata.

"s-sandali, nakaganito tayo?" napatigil silang lahat sa sinabi ko. Dahan-dahan

naman silang napatingin sa mga suot nila.

"wahhhhhhhhhhhhhhhh naka-pajamas na tayo!!!" sigaw ni Denise

"wahhhhhhhhhhhh oo nga!!" dagdag pa ni Fenrir.

"Hoy!!! Wag na nga kayong maingay, ayos lang yan! Tsaka? Heller? Pinasara ko na ang
mall! Hahaha"

O___O

"ay oo nga pala, ang galing mo KAYE!!!" nag-apir sila Kaye at Denise.

Nagtawanan sila habang nasa byahe kami, ako, pinagmamasdan ko lamang sila at
natutuwa na din ako sa mga nangyayari ngayon.

Around 8:30pm, nasa mall na kami, and like we expect, sarado na nga ang mall. May
ilang boutique na lang ang bukas.

"Kaye, samahan mo si Amiko si tita G. dun naman kami ni Denise sa boutique ni

mama." Sabi ni Fenrir.

"sige"

Naghiwa-hiwalay na kami pero..

"Teka? Delilah?" Lumingon-lingon si Kaye at hinanap si Delilah pero wala na ito sa

likod namin.

"ah, alam ko na kung nasan yun hahah tara na Amiko hayaan na muna natin si Miss
bookish sa kayang lover"

Medyo naguluhan naman ako sa sinabi ni Kaye. Maya-maya pa, nasa salon na kami.

"welcome ma'am" greet sa amin ng babae. Pumasok kami ni Kaye sa loob.

"Miss, facial and body scrub kaming dalawa and oppss VIP kami"

"this way ma'am" sumunod naman kami sa babae sa salon. Dinala kami ng babae sa
isang room. Pagpasok namin may dalawang babae na doon at inaayos ang mga gamit
pang-spa.

"tara na Amiko!" masayang sabi sa akin ni Kaye, ngumiti na lang ako at sumunod sa
kanya.

Simulan na ng babae ang pag-body scrub sa aming dalawa. Magkatabi kaming dalawa
habang minamasahe.
"Ano na kayang nangyari sa nga yon? Sana naman maganda ang mga napili nilang damit"
tumagilid ako at tumingin kay Kaye. Maganda si Kaye, eligante, sopistikada,
mayaman. Yun lang ang ilan sa mga bagay na alam ko sa kanya. Masayahing tao at
maraming kaibigan. Hindi ko noon nakikita na natatakot sa akin si Kaye, hindi ko
rin naririnig na natatakot siya sa akin. Talagang napakabuti ng taong ito.

"Amiko, paano kung si Francis nga talaga ang gusto mo, pero, ni-reject mo na siya,
tapos na-realized mo, siya pala ang mahal mo, pero...you're too late. Kasi meron na
siyang gusto. Ano ang gagawin mo?"

Nabigla ako sa tanong ni Kaye, halatang may pinagdadaanan siya. Nakikita ko ang
confusion at loneliness sa mga mata niya, para bang, totoo nga yung sinabi niya sa
akin kanina. Ngayon ko lang napansin, this is not just my story, this is also at
story of people around me. Hindi ako nakasagot sa sinabi niya kahit na alam kong
yung mga titig niya ay naghihintay ng kasagutan.

"hahahaha ang baliw ko talaga, bakit nga naman kita tinatanong eh di pa naman
nararanasan, hehehehe" natawa na lang bigla si Kaye to break the dullness and dear
air. "pero Amiko" muling naging seryoso ang tono ng boses nito "if that time came,
be ready for all the pain" with that, iniwas na nito ang tingin niya sa akin.

Almost 30 minutes ang tinagal ng body scrub, dapat nga daw 1 hour pa kaso wala na
kami oras. This time, nagpapa-facial na kami. Habang nagpepe-facial kami, dumating
na sina Fenrir at Denise.

"Oh? Were here!!!" sabi nilang dalawa at nag-pose pa na parang model sa pinto ng
salon dala ang mga paper bags and imagine? Wearing their pajamas. Nakakatawa silang
dalawa.

After a couple of minutes. Natapos na ang facial. Lumabas na kami ng mall at

pumunta sa parking area. Doon namin naabutan si Delilah kausap ang driver niya.

"Look, may taglay din pala itong bookish na ito" sabi ni Fenrir.

"Yeah, I know." Dagdag pa ni Kaye.

"ano ba kayo, Delilah is still a lady" sabat ni Denise

"che, whatverlasting basta ang lantod niya period tara na!"

Nakabalik na kami ng bahay around 10:45pm. Agad kaming umakyat sa kwarto ko and
then.

"AMIKO! TARA! SUKATIN NATIN ANG MGA DAMIT" excited na sigaw ni Fenrir

"Oo nga! Tara na girl!" hila sa akin ni Denise.

Si Kaye? Ayun nasa tapat ng cellphone niya. Kanina ka siya may katext habang nasa
byahe kami pabalik sa bahay.

Pinaupo ako nila Denise at Fenrir sa upuan and started to put a make-up on my face.
Natapos na niya akong lagyan ng make-up, pinasuot naman sa akin ni Denise ang dress
na binili nila sa boutique at nilagyan ng konting accessories. Paglabas ko sa
restroom. Para silang hurado na pinapaligiran ako at sinusuri ng maayos.

"hmmmm Amiko, alam mo okay naman yung dress at make-up ko sayo im pretty sure of
that, but you know what is wrong?" fenrir said.

"a-ano?"
"your bangs, hindi nakikita ng maayos ang make-up mo kaya hindi na-lalighten up
yung face mo."

"ahmm Amiko, can we cut your bangs?" Denise asked with her confused expression.

O____O oh no...

"a-a-ayoko"

"huh?"

"sorry, pero, ayoko"

Natahimik silang lahat sa sinabi ko.

"Okay lang, basta bukas galingan mo ahh!" sabay-sabay na sabi nila, kahit na
halatang offended sila. Sorry pero hindi ko pa yata kaya na ipakita sa lahat ng
mukha ko.

Natulog na kaming lahat, pero bakas pa din sa mukha ko ang lungkot dahil sa
simpleng bagay hindi ko sila mapagbigyan. Feeling ko, makasarili ako. TT^TT

Kinabukasan...

Nagising ako dahil sa ingay ng isang babae, parang may kausap siya sa cellphone
pero nakikipagaway siya. Nagtatalo ang tono ng boses na medyo naiiyak na. Minulat
ko ang mata ko, agad naman na sumambulat sa akin si Kaye na umiiyak. Habang sila
Denise at Fenrir naman ay kino-comfort siya.

"Ateng, sabi ko naman sayo, hiwalayan mo na yang mokong na yan" sabi ni Fenrir.

"Oo nga Kaye, alam mo, hindi na tama ang ginagawa niya. Alam mo dapat talaga si ano
na lang yung pinili mo kesa sa mokong na yan"

Hindi ko alam ang pinaguusapan nila, pero base sa naririnig ko, parang naagaway si
Kaye at ang boyfriend niya. Tuloy lang ang pag-iyak ni Kaye.

"Laging nasa huli ang pagsisisi, di naman maari na gambalain mo pa ang taong
pinanghinayangan mo."

Nabigla kami sa biglang sinabi ni Delilah, halata ang pagkainis sa tono ng boses
nito. Tumayo ito sa lumabas ng pinto, parang na-badtrip siya.

"Oh? Amiko! Gising ka na pala? Nagising ka ba sa ingay namin?" si Denise ang unang
nakapansin sa akin habang nakaupo pa sa kama ko at pinapanuod sila, wala pang
liwanag sa labas ng bahay, tumingin ako sa oras sa side table ko and its 5:45am in
the morning. Tumayo ako pero hindi ko na tinanong ang nangyayari, obvious naman
kase. Hindi ko na lang silang kinibo at derecho na bumaba sa kusina.

Pagdating ko sa kusina, naghilamos muna ako at nag-ayos ng sarili ko. Its time for
me to return the favor, ipaghahanda ko sila ng breakfast. Lalo na si Kaye, noong
nakita ko siyang umiiyak, the feel like her.

Para akong cook master sa ginagawa ko, I am full of determination. Gusto ko

masarapan sila sa lulutuin ko. In that way, mapapakita ko ang thank you ko sa
kanila, kahit na sa ganitong way man lang maging Masaya sila, for all the things
they've done to me.
After 30 minutes, I gues, im done cooking for our breakfast. Lumingon naman ako sa
right side ko and they're all here. Hindi pa sila makakurap habang pinagmamasdan ko
sila.

"Breakfast is served" Masaya kong sabi. Hindi pa din sila kumikibo. Parang amaze na
amaze sila sa nakikita nila sa table na puno ng breakfast foods.

A couple of seconds of silence and they all begin to eat. Para nga silang gutom na
gutom eh, kahit na ang pagiging sosyal nila biglang nawala.

"My goodness this is so delicious!" said by Denise.

"Ngayon lang ako nakakain nito" sabi naman ni Fenrir habang naluluha pa sa saya.

"My gosh Amiko, you cook all of this? You are so amazing!!!" Kaye added with a tear
in her eyes.

"thank you, nagustuhan niyo, Masaya ako kasi in this way napasaya ko kayo" nabigla
naman silang lahat sa sinabi ko at napatingin sa akin.

"you are welcome Amiko, basta, galingan mo mamaya!" masayang sabi ni Kaye. I see
her smiling and with that, Masaya na din ako. ^___^

Sabay-sabay kaming pupunta ng school, hindi kami nakauniform dahil nga ito na ang
last day ng school fest, bali may mga sports events lang ngayon, wait? Lang? if im
not mistaken... -___- kasali si Francis sa basketball game today and Rupert for
track and field. -___- and they...invited me to watch.

"Amiko, sabay ang game, anong gagawin mo?" tanong sa akin ni Denise sabay pakita ng
list of schedule ng sports today. Tonight naman ang contest para sa Campus 20**.

Mamayang 3:00pm ang game ng basketball, unfortunately, ganun din ang sa trach and
field. -___- anong gagawin ko?

"Hay, ang haba ng hair mo girl, pero sino nga ba ang papanuorin mo?" tanong si
Fenrir at humarap pa sa akin habang nakapamewang "if I were you, manunuod ako
ng..."

Hindi pa man natapos ni Fenrir ang sasabihin ng may lumapit sa akin. Its Rupert.

"Hi Amiko!" he greeted, galing yata siya ng training dahil medyo pawis siya. Kahit
pala na SC president siya nakukuha niya pa rin na mag-join ng ganitong mga event.

"Hello, good morning" bati ko din sa kanya. Si Fenrir naman, ayun at heart na ang
shape ng mata kakatingin kay Rupert.

"Amiko, watch my game later huh! I want to see you there!" he said. Ito na nga ba
ang sinasabi ko eh "and oh, Francis and I had a talk and he said..." huh? Nabigla
naman ako sa sinabi niya, nag-usap sila ni Francis?

"...he said...that, I will take care of you"

O____O

"...nakakatawa pa nga eh, sabi niya sa akin, gugulpihin niya ako if I hurt you,
pero Amiko" he touch my chicks "I will never ever do that"

Parang napuno ng paro-paro ang buong paligid sa ginawa niya. Sila Kaye at Denise
naman nagpipigil na ng kilig pero si Fenrir umaapoy na sa inggit.
"osya, see you later! Bye!!" he winked before he leaved.

O////o I think im in heaven now...

"Oh Francis!" huh? Nagulat naman ako sa tinawag ni Kaye. Humarap ako at nakita ko
si Francis.

"oh? Hi Amiko! Teka? Parang nag-iba yata ang buhok mo ngayon? Tapos, yung balat mo?
Tapos yung labi mo? Teka? Nagpapaganda ka na ba?"

O////o ewan ko pero kahit na ni-refused ko ang taong 'to naiilang pa din ako na
parang natatae tuwing makikita ko siya.

"ahhh! Alam ko na, para kay Rupert noh? Hahahah Amiko, ang landi mo hahhaha"

Nagulat ako sa sinabi niya, yun lang? Masaya siya para sa akin? Pero noong
nakaraan. Umiiyak siya dahil saken? Ganun na lang.

"Ano ka ba Francis, siya kaya ang lalaban mamaya sa Campus 20** tsaka ikaw ang
partner niya di ba?" sabat naman ni Kaye sa pang-aasar ni Francis.

"ah, uy, hindi ko pa pala nasabi sa inyo. Hindi na ako ang escort ni Amiko mamaya,
nag-back out ako kasi busy din sa preparation ng council tsaka pagod ako mamaya sa
game, so Rohan ang pinalit ni Menchie"

Nagulat kaming lahat sa sinabi niya, pero sa lahat, sa akin ang lahat ng impact.
Bakit parang nakaramdan ako ng kirot sa puso ko?

"ahh ganun ba? Sayang ang ganda pa naman ni Amiko hahah" sabi ni Denise.

"Matagal nang maganda yan para saken hahaha osya, alis na ako, uy! Nuod kayo ng
game ko ah! Si Amiko kasi iba ang panunuorin niya osya alis na ako!" umalis na si
Francis pero bakit parang nasasaktan ako sa mga sinabi niya.

Chapter 21.
Chapter 21.

Amiko's POV

"bahala siya, akala naman niya" nagkulong ako sa isang cubicle. Kahit na ni-lock ko
ang CR dito sa second floor at nilagyan ng out of order sign sa pinto. Gusto ko
lang kasi ng place na mapaglalabasan ng sama ng loob. Ewan ko ba kung bakit nandito
ako sa CR. -__-

1:00pm na, after namin mag-lunch, nagpa-alam ako sa kanila na parang suamama ang
tiyan ko kaya naman agad akong tumakbo sa CR, kahit na hindi naman ganun ang
sitwasyon ko, kanina pa kasi sumasagi sa isip ko ang mga sinabi ni Francis, ganun
na din si Rupert, nandyan nanaman silang dalawa, ginugulo ang process ng mga nerves
sa utak ko. -__- and that a bit pissed off.

Ano bang gagawin ko? Pero si Francis naman na ang nagsabi na, si Rupert naman daw
ang papanuorin ko mamaya, yun nga ba talaga ang ibig niyang sabihin don?

*sshgg*

Nagulat ako sa narinig ko.

"sino kayang baliw ang naglagay nito sa restroom ng mga player?" huh!? That voice,
si Francis yun ah. Teka? Hindi 'to restroom ng babae? -__- ang tanga ko talaga.
kakamadali ko hindi ko na napansin.

Narinig kong binuksan niya ang pinto at pumasok dito. Marami sila, mga tatlo
siguro.

"Francis pare, una na kami sa baba ah!" paalam ng kasama nito.

"Sige pare, sunod ako para sa warm up!" umalis na ang mga kasama nito. So? mag-isa
na lang siya dito? Ay hindi pala, kasi dalawa kaming nandito.

"nakakapagod naman...makaligo nga muna..."

O////o sumilip ako sa grid ng pinto ng cubicle. Yung maliit na part ng pinto na may
butas butas. Nakita kong naghubad ng pangtaas si Francis habang nakatingin sa
salamin.

"hahaha ang gwapo ko talaga, hahaha ang ganda ng katawan ko! whooa!" -__- ang
yabang din pala nito sa sarili niya nagpopose pa na parang model ng gym. -__-

"...pero, kahit naman ganito, yung babaeng mahal ko, ayaw naman saken." Lumungkot
ang tono ng boses nito. Nakatingin sa salamin ito habang pinagmamasdan ang sariling
reflection.

"Amiko, mga bata palang tayo, ikaw na ang gusto ko...ewan ko ba, pero...kahit na
nakakatakot ka at lagi mo akong kinaiinisan, ikaw pa rin eh"

O___O parang maiiyak na ako sa naririnig ko. bwisit.

"...pero, ayos lang, basta maging Masaya siya Francis, dapat maging Masaya ka na
din para sa kanya. Hahaha ano ba tong ginagawa ko, nababaliw na yata ako dahil sa
Sadakong yon hahaha"

Huh! Nabigla ako ng gumalaw na si Francis patungo sa mga cubicle kaso ang nangyari
sa akin, natapilok ako at...napasandal sa cubicle door na hindi ko na-lock. Kaya
naman bumalandra ako sa labas ng cubicle.

O___O

"WAHHHHHHHHHH Halimaw sa toilet bowl!!!" sigaw ni Francis pero agad namang natigil
ito "huh? Amiko? A-anong ginagawa mo dito?"

Tumayo ako at inayos ang sarili ko, pero ang nakakagulat pa sa nangyari ngayon.

O___O

"WAHHHHHHHH BASTOS!"

Napatakip ako ng mukha ko ng makita ko Francis na naka-topless at, nakatapis lang

ng towel...pero yung towel niya malalaglag na.

"hahahaha sorry Amiko ikaw kasi ginulat mo ako, hahahaha ito naman..." inayos niya
ang tapis niya "oh ayos na! bakit ka ba nandito? Teka? Pinagnanasaan mo ba ako?"

O////o

"HINDI! ANG KAPAL MO!" tumakbo ako ng nakayuko para hindi na siya makita at nang
matakpan ang kahihiyang ginawa ko. Pero noong palabas na ako ng pinto. Hinawakan
niya ang braso ko pabalik sa kanya.

Kaya naman napayakap ako sa kaya, matangkad siya gawa na yung tingin ko mapunta sa
dibdib niya. Amoy na amoy ko pa din ang pabango niyang Atlantis.

"Amiko" hinawakan niya ang chin ko at tiningala sa kanya. At doon...

He kissed me...nakamulat pa ang mata ko dahil sa pagkabigla pero dahan-dahan ko

itong pinikit at tumugon sa halik niya.

3:00pm sa school field.

Nandito ako sa school field kasama na si Fenrir. Si Kaye at Denise naman ang nanuod
kay Francis sa game nito. Si Delilah daw wala at kasama ng driver niya, parang may
something dun. -___-

Nandito man ako sa field at nakikita ko si Rupert pero bakit, hindi ako Masaya.
Nakatingin sa akin si Rupert habang nakapuwesto na para tumakbo, ngumiti ito sa
akin at sinuklian ko din ng ngiti na hindi ko alam kung totoo. Dahil ang nasa isip
ko, ay yung taong naglalaro ngayon sa basketball gym. TT^TT

*bugsh* (ang weird ng sounds ko |^_^|)

Pumutok na ang starting gun at nagsimula nang tumakbo ang mga players. Nagtilian
ang mga tao na nanunuod sa field, madaming sumisigaw sa pangalan ni Rupert kasama
na si Fenrir na todo tili at may banner pa. Mula naman sa field rinig din namin ang
tilian mula sa gym at naririnig ko din ang name ni Francis. -___- ang gulo talaga.

Pero ang sabi naman ni Francis, si Rupert na ang panuorin ko.

*flashback*

Pagtapos niya akong halikan.

"Amiko, alam kong naguguluhan ka, pero ayos lang ako, sige na, si Rupert na ang
panuorin mo, iisipin ko na lang na naduon ka, tsaka look, Ami-cat is here! Hahaha
pwede na siyang proxy mo"

That key chain. Yun yung key chain na pusa na binigay ko sa kanya. Ang sabi niya sa
akin, yun daw ang unang bagay na nabigay ko sa kanya. Kaya naman tinatago niya ito
at inaalagaan.

"Francis..."

"Amiko, wag ka na ngang malungkot, look, ibang iba ka na, and im happy for you!
Osya alis na, maliligo pa ako baka gusto mo pang sumabay, iba na iisipin ko sayo
niyan hahaha"

-___-

"bastos"
Umalis na ako pagtapos non.

*end of flashback*

Natapos na ang game nila Rupert and they won. Masaya ako para sa kanya, pero
nalulungkot ako para kay Francis, ang sabi sa akin ni Denise at Kaye, natalo daw
sila Francis, para daw wala sa focus si Francis while playing the game. Yun daw ang
napansin nila dito.

Nalungkot ako sa narinig ko. Feeling ko kasalanan ko ang nangyari o sadyang feeler
lang ako at inaako ko ang mga ganitong bagay? Ewan nalilito talaga ako sa mga
nangyayari.

"please prepare all the candidates for Mr. and Ms. Campus 20** and proceed to your
respective dressroom and all students please proceed to auditorium to our closing
ceremony of the school fest, the contest will start a 7:00pm thank you"

Napatingin kaming lahat sa school radio after the announcement at nagkatinginan.

"WAHHH, tara Amiko magprepare na tayo!" sigaw nilang tatlo. At hinila ako sa
dressroom na naka-assign sa amin.

Inayusan na ako nila Fenrir, Denise at Kaye. Curly hair, at light make-up, wearing
a silver necklace with a cute pendant and a accessories and a white silver gown and
a shoes naman ang sinuot sa akin ni Kaye.

"Look you're so gorgeous, kaso yung bangs nga lang pero total package na!" puri ni
Denise.

"wait? Its 6:00pm na pero wala pa si Rohan?" singit naman ni Kaye.

"Oo nga, nasan naman yung balugang yon?" dagdag pa ni Fenrir "don't tell me, walang
escort si Amiko?" pahabol pa nito.

"NO WAY! Mag-isa lang siyang rarampa sa stage?"

O___O nagulat ako sa sinabi ni Kaye. Ako? Rarampa sa stage? All alone?

"t-eka? H-hindi k-ko yata k-kaya?"

"Amiko kaya mo yan!" sabi nilang tatlo "basta, isipin mo lang lahat ng tinuro namin
okay? Look ang ganda mo!" iniharapa sa akin ni Kaye ang salamin. "alam mo mas
maiinlove sila Francis at Rupert sayo nito baka nga madagdagan pa ang suitors mo eh
hehehe"

O///o

"All candidates, please proceed to the backstage now for the giving of number"

Pumunta na kami sa likod ng stage. Pero ang sabi, wala daw kasama, so? naiwan akong
mag-isa sa likod ng stage. Sila kaye naman nasa harap daw nakaupo. Rinig na rinig
ko ang tilian ng mga tao. Napatingin ako sa watch ko, and its 6:56pm, malapit nang
magsimula ang contest at kinakabahan ako.

Napatingin ako sa mga kasama kong candidates, lahat sila may escort at ako lang ang
wala. Parang ang lonely ko dito sa backstage.
"Look whos here? The Famous Sadako of the campus, well, mukha kang tao ngayon"

Dumating naman ang mga old faked friend ni Kaye, sila yung tinakot ko sa CR.

"Well, kahit naman ganyan ka na, hindi ka pa din mananalo sa amin" saad pa nito.

"Let's Go girls, nakakatakot ng aura dito"

Umalis na sila matapos nila akong ismiran. Pagalis nila, nakatingin naman sa akin
ang iba pamg candidates para bang pinauusapan nila ako. Natatakot na ako dito,
parang maiiyak na ako.

*shhngg*

Nagbukasan na ilaw sa labas ng backstage.

"Welcome students! To our closing ceremony and the search for Mr. and Ms. Campus
20**!!!"

Nagtilian ang lahat pagsabi ng host. "pero, simulan natin ang kasiyahan sa isang
kantahan! Please welcome!!! And coolest band of the year!!! The Love;Hana band!!!"

(wahhh pa-promote lang, Love;Hana will be my next on-going story right after
Sadako's First Love sooonnn guys!!! ^__^)

Kumanta naman na ang banda sa stage, kaso nakakainis sila. Kantahin ba naman nila
eh...

"ang puso ko'y nalilito, nalilito, kung sino sa inyo oh oh oh

Ang isip ko'y gulong-gulo, gulong-gulo kung sino sa inyo oh oh oh

Sino ba sa inyo ang pipiliin ko, dalawa sana ang puso nang di na malito"

-___- leshe.

Habang naririnig ko ang kanta ng banda, naisip ko lang ang sitwasyon ko. Tamang-
tama kasi ako eh, sana nga dalawa na lang ang puso ko, pero imposible naman yun.

Natapos nang kumanta ang banda, at tinawag na kami ng host. Number 9 ako sa
candidates.

"and let call on, candidate number 9!!!"

Tinawag na ang number ko kaya naman lumabas na ako ng stage. Paglabas ko ng stage.
Natahimik ang mga tao. Kinakabahan ako sa mangyayari sa akin, naglakad ako pero
nangangatog ang tuhod ko, tumingin ako sa audience at nakita ko sila Kaye na todo
cheer. Hindi ko sila dapat biguin pero...

"...bakit wala siyange escort?"

"..di ba siya yung Sadako?"

"..oo nga, pero look mukha siyang tao ah haha"

"...pero wala siyang escort?"

"..baka natakot sa kanya haha"

O___O yun ang nagpahinto sa akin sa paglalakad ko. Kaya naman natahimik muli ang
mga tao, ganun na din ang host. Para bang natakot silang lahat. Naiiyak na ako sa
sitwasyon ko. Lahat ng mata nila sa akin nakatingin, naghihintay ng susunod kong
gagawin.

"...Boo!"

Nabigla ako sa biglang sumigaw. At nadagdagan pa ito ng marami.

"...Boo! Sadako!"

"Umalis ka jan!"

"Di ka bagay jan!"

"..nakakatakot ka!"

"yuck!!!"

O___O di ko na mapigilan ang luha ko, tumutulo na siya sa likod ng bangs ko. Pero
hindi ko magawang lumakad palayo.

"Amiko"

Huh? Napatayo ang ulo ko at nilingon ang boses na tumawag sa akin, pamilyar ang
boses pero...bago ko pa man makita ang taong tumawag sa akin. May biglang humawak
sa bangs ko at sabay...

*shiing!*

..gupit dito... doon ko nakita si Francis na may dalang gunting at naka-formal

attire. Seryoso ang unang expression ng mukha nito, pero bigla itong ngumit sabay
sabing...

"Panahon na para ilabas ang angkin mong ganda"

Hinawakan niya ang kamay ko at inilagay sa braso niya. Nakayuko pa ako noon, noong
nasa pinaka-harap na kami ng stage, kinuha ni Francis ang microphone sa host.

"hahaha sorry kung late ang escort niya at may parlor contest pa kayong nasaksihan
pero, nandito ako para ipakita sa inyo" lumingon ito sa side kung saan ko narinig
ang mga nagsabing Sadako daw ako "ang sadako na tinatawag niyo ay isa palang
prinsesa"

Bumulong ito sa akin...

"Amiko, tumingala ka..."

Tinignan ko muna ang mukha ni Francis, he's smiling...doon ako nagkalakas ng loob.

Dahan..dahan...tumingala ako at taas noong humarap sa harap ng mga tao na wala na

ang bangs na humaharang sa paningin ko.

Parang may liwanag na lumabas mula sa langit ang naging reaksyon ng lahat,
natahimik silang lahat pero...nagumpisang sumigaw ang mga kaibigan ko.

"GOO AMIKO!!!"
"AMIKO WE LOVE YOU!!!"

"KAMI ANG FAIRY NIYAN!!!"

Sunod sunod pa ang tilian at palakpakan ng mga tao sa auditorium. At noong gabing
iyon...ako at si Francis ang tinanghal na nanalo.

Pauwi na kami, palabas na sana kami ng school kaso may tumawag nanaman sa akin,
napapadalas yata ang ganitong moment sa story ko. -___-

Pero, okay lang, si Rupert naman pala. Kasama niya si Rhian, his little sis.

"Amiko, you' re so beautiful..." unknowingly, he kissed me.. O___O

Lahat ng nang nakakita ay nagsilakihan ang mata. Pero ang mas nakakagulat. Lumuhod
ito sa harap ko sabay bitaw ng mga salitang...

"Amiko, will you be my girlfriend?"

O___O

a-ano d-daw??????? T-teka? A-anong gagawin ko?

"Y-yes..."

Hindi ko alam, pero...kusa na yatang lumabas sa bibig ko ang mga salitang sinabi
ko. nagtatatalon sa tuwa si Rupert at niyakap ako. Sila kaye, denise naman at kilig
na kilig pero si Fenrir ayun parang biyernes santo ang mukha.

Pero,,,tama nga ba ito?

Chapter 22.
Chapter 22.

Amiko's POV

Lunes...

Tapos na ang school fest, back to normal na ang buong school at tulad ko back to
normal na din. Babalik na ako sa simpleng horror movie ng buhay ko. Normal? Parang
may mali sa mga sinabi ko. hmmmm feeling ko may mali talaga.
*Krinnggg*

Nakakainis naman, medyo inaantok pa ako. -_-" nakakapagod ang buong linggo ko.
Parang ang dami kong ginawa, parang ang daming nangyari.

Pinatay ko ang alaram clock at tumayo na sa kama. Humarap muna ako sa salamin para
magsuklay na nakagawian ko simula ng sabihan ako si Kaye na dapat lagi ko tong
gawin para di masira ang rebonded kong buhok.

Habang nagsusuklay, parang may mali sa reflection ko sa salamin. Bakit nakikita ko

ng malinaw ang mukha ko.

O__O\

"wahhhhhhhhhhhhhh, y-yung bang k-ko???? anong nangyari!!!??!?!?!?!?!?" halos

manlaki an g mata ko sa gulat at pagtataka sa nangyayari.

"wahhhh, hindi 'to pwede, ano ba-" hindi ko pa natatapos ang pagkausap sa sarili ko
na parang timang ng maalala ko ang ginawa ni Francis sa Mr. and Ms. Campus. Onti-
onting na playback sa isip ko ang mga nangyari.

"a-ako ang n-nanalo?" inalala ko ulit ang nangyari at ang huling pumasok sa isip ko
ay ang katagang

"Amiko, will you be my girlfriend?"

"Y-yes..."

O__O? totoo ba ang lahat ng yon.

*pee-peep*

Nahinto naman ako sa pag-iisip ng may nag busina sa labas ng bahay namin. Agad
naman akong sumilip sa bintana parang tignan kung sino, imposible namang si Francis
yun dahil wala naman siyang sasakyan. -__-
Pagsilip ko...halos maluwa ang mata ko at mahulog sa sahig ng makita ko si Rupert
na nasa tapat ng bahay namin at pinipindot ang dorrbell.

"a-anong g-ginagawa niya d-dito?" napatakip ako ng bibig ko, ewan ko kung bakit ko
ginawa yun. Sumilip ako ulit sa labas at baka naman epal lang ang mata ko at mali
ito. Pero hindi, nakatayo ang isang gwapong nakasalamin at ang yaman ng postura sa
tapat ng bahay ko.

Agad akong bumaba para buksan siya, pero pagdaan ko sa sala at saktong sa may
salamin pa.

O///o

"Wahhhhhhhhhhhhh" nakalimutan kong nakapajamas pa ako at promise ang nipis ng

pangtulog ko. -___-

"AMIKO!!! BAKIT KA SUMISIGAW!!!" napalingon ako sa pinto at nandun pa nga pala si

Rupert sa labas at baka narinig niya akong sumigaw. Sumilip ako sa bintana sa sala
at tinawag siya.

"psst"

Nagpalingon-lingon naman si Rupert sa pag-sitsit ko. -_- facepalm dahil ang bulag
niya.

"psst"

"Oh! Amiko!?" sa wakas nakita niya ako.

"ito yung susi ng gate, pero wait lang, magpapalit lang ako hehehe" hinagis ko sa
kanya yung susi ng gate namin at umakyat ulit sa taas.

After 5 minutes, kumuha ako ng bathrob at ito muna ang sinuot. Bumaba na ako sa
sala at nakita kong nandun na siya, nakatayo siya at pinagmamasdan ang mga display
picture sa sala namin. Pagbaba ko napansin niya agad ako.

"sabay na tayo pumasok Amiko" nakangiting sabi nito sa akin. Tumango na lang ako sa
sinabi niya. Ang aga naman nitong papasok? 7 palang ah, 8 pa ang start ng klase. Eh
isang kembot ko lang sa school nandun na ako.

"n-nagbreakfast k-ka na?" tanong ko sa kanya. "hmmm hindi pa nga eh, balak ko
sanang yayain kita sa labas magbreakfast kaya maaga kitang sinundo."

"ahh ehh" naiilang pa din ako sa kanya kahit na..boyfriend ko na siya? O///o ang
landi ko.

"hehehe ayaw mo ba? Ayos lang" sagot nito.

Parang na-disappoint siya sa sinabi ko. hays. Epic fail ka Amiko.Act right sa harap
ni Rupert will you? Isipin mo na lang si Francis siya.

Pinagmasdan ko ang mukha ni Rupert na nakatingin sa mga pictures sa wall.

O///o ang layo niya kay Francis, isa siyang angel pero si Francis... -___- ewan ko
dun kung ano siya tsaka bakit ko ba ikukumpara si Rupert sa tukmol na yun.

"ipaghahanda na lang kita ng breakfast" straight forward kong sinabi sa kanya.

Medyo nagulat naman siya sa sinabi ko at biglaang napatingin sa akin mula sa wall.

Hinintay ko ang magiging reaction niya. Pero ngumiti lang siya sa akin.

"hehehe sure Amiko."

(*o*) ewan ko ba pero kinikilig ako sa ngiti pa lang niya. Ang landi ko. >__<

Pumunta na kami sa kusina at naupo na siya sa dining table. Dati si Francis lang
ang pinagluluto ko ng ganto kaaga pero ngayon, di ko expected na boyfriend ko pa.
>---< nakakainis naman, kinikilig ako.
Naghanda na ako ng makakain namin for breakfast, kailangang masarap 'to baka mamaya
masuka na lang siya sa lasa. Simple lang naman 'to French toast lang naman 'to
tsaka ham cheese roll. ^__^

"ito..." inilapag ko sa harap niya ang breakfast namin pero yung mukha niya, parang
takang-taka.

"may, problema ba?" nahihiya kong tanong dito. Pero ngumiti lang 'to at sinabing...

"you really like my mom, kanina pinagmamasdan kita at parang ikaw na ikaw siya."

O///o di ko alam ang sasabihin ko.

"someday, you will meet her..." napayuko na lang ako. "tara upo ka na and let's
eat" he said while smiling at me.

Habang kumakain kami, bigla niya akong tinanong.

"Amiko, where's your parents? Bakit mag-isa ka lang dito?" nabigla naman ako sa
tanong niya na may marka ng pagkawindang sa aking mukha sa sinabi niya.

"hehhhe sorry, I just wanna know you more about you..." pahabol nito.

"a-ayos lang, wala na ang mama ko, she died when I was in grade school, kami na
lang ng papa ko ang naiwan sa bahay. My mom died because of suicide. Since that
day, wala na akong kinausap sa buong buhay ko. My dad work abroad para maging
maayos ang buhay naming dalawa. Kaya wala din siya dito. I can handle myself
naman."

Naging seryoso naman ang mukha ni Rupert sa mga narinig niya.

"im sorry Amiko"

"heheh ayos lang...ikaw? Nasan ang mama at papa mo?" tanong ko dito.

"My mom, nasa bahay lang siya, since nung umuwi siya from England 5 years ago. Then
my dad is so busy sa mga business namin. ipapakilala kita pag umuwi ang dad ko
dito" he said happily.

Kumain lang kami hangga sa matapos. After nun, nagshower na ako at nagprepare sa
school at sabay na kaming pumasok. Nakakawindang nga dahil magkatabi kami sa
backseat ng kotse niya.

Pero ang mas nakakawindang, nung hawakan niya ang kamay ko habang nasa byahe kami
going to school.

O///o Amiko, ang landi mo, reremind lang kita.

Nakarating na kami sa school nauna siyang bumaba at binuksan ang pinto para sa
akin. Napaka-gentleman naman nito. >__< Jackpot, Siguro kung si Francis 'to iiwan
lang ako dito sa loob at mauuna pa sa akin maglakad. -__- tukmol.

Pagbukas niya ng pinto, he offered his hand to me. Medyo nanlaki ang mata ko at the
same time namula din sa nakita ko. Parang may angel sa harap ko and he's inviting
me to heaven. (*o*)

Inabot ko ang kamay niya at lumabas na sa kotse. Hinawakan niya ang kamay ko at
sabay kaming naglakad papasok sa school.

Habang naglalakad kami, napansin ko ang lahat ng atensyon ng mga tao ay nasa amin.
Kahit na yung mga taong nasa building ay nasa labas at nakatingin sa amin. Instant
celebrity ang maging girlfriend ng SC president.

"wow, ang ganda naman pala nung Sadako na yun she deserve to be the Ms. Campus this
year." Sabi ng isang student.

"yeah, and the fact na bagay sila ni SC president nakakakilig sila"

O///o parang nakakapula naman ang sinasabi nila. nagpatuloy kami sa paglalakad pero
may isa pa akong narinig ng mapadaan kami sa mga students.
"ewww, kala mo kung sinong artista, ang yabang, ehh galing naman sa TV! HAHA Sadako
talaga"

"yeah, and she's still creepy hahaha ang kapal ng mukha"

"ewww, the best ang face niya sa mga horror movies girls"

-__- epal ng mga 'to. Medyo nailang ako habang naglalakad kami at yumuko na lang,
pero bigla kong naramdaman na dumiin ng mahina ang kamay ni Rupert sa kamay ko.
Tumingin ako dito, and I saw him smiling.

"don't mind them. I'm here for you"

Pumasok na kami sa school building kung saan ang room ko at inihatid niya ako. Pero
nabigla si Rupert ng makasalubong namin si Ayesha na pababa ng hagdan. Nakatinginan
sila, pero umiwas din agad si Ayesha at bumaba na ng building, bakas naman sa
reaksyon ng mukha nito ang lungkot na parang naluluha at si Rupert na naging
seryoso ang mukha. Sumagi sa isip ko yung mga confession nila sa akin. I feel sorry
to Ayesha, kasi I know that she love Rupert pero...di ko din alam.

Pumasok na ako sa room at pagpasok ko sinalubong ako nila Kaye, Fenrir at Denise.
Kung ano-ano ang tinanong nila sa akin habang kinikilig pa. pero hindi mawaglit sa
isip ko si Ayesha, feeling ko nasasaktan ko siya.

*toink*

"Aray ko~amp" T^T nagulat ako sa biglang batok sa akin. Nilingon ko 'to at ang
tukmol pala.

"an gaga-aga ganyan na ang mukha mo, dapat Masaya ka kasi may boyfriend ka na,
look, ang ganda mo ngayon hahaha himala Amiko, may pumatol na sayo! Bwahahaha akala
ko ako lang ang nakaguyuma mo pero hahaha grabe ang lakas ng kilabot mong Sadako
ka!" tawa siya ng tawa ay hawak na ang tiyan niya. Baliw to laitin ba ako.

"sus, ayaw mo lang aminin na nagusthan mo din ako" (¬?¬)

(-_-) "ang yabang mong Sadako ka, infatuation lang yun"

"denial king..." (¬?¬)

(-_-) "assuming queen"

Para namang ewan sila Kaye sa salitan na pagsulyap-sulyap sa amin.

"sus, alam niyo, parang kayo yata ang mag-jowa hahaha" sabat naman ni Fenrir.

"WHAT?"

"WHAT?"

Nagkatinginan kami ni Francis sabay irap sa isat-isa.

"DI MANGYAYARI YON!" Sabay naming sinabi at naupo habang nakanguso. (-?-)

Natapos na ang klase at hindi na pumasok si Ayesha mula kaninang umaga nung
makasalubong namin siya ni Rupert. Nandito pa ako sa school garden inaantay ko si
Rupert sabi niya kasi sa akin, ihahatid niya daw ako, may meeting pa sila eh.

Habang nakaupo ako sa bench dito sa school garden. Nakarinig ako ng umiiyak. O_O
kinilabutan naman ako sa narinig ko.

Hinanap ko kung saan yung iyak na yun. Paliko ito sa likod ng mga bush. Pinuntahan
ko naman ito...pero ang nakita ko.

"A-Ayesha?"

Nagulat si Ayesha sa pagtawag ko sa kanya. At dali-daling pinunasan ang luha niya.

Sabay talikod sa akin.

"ahmm Amiko hehe" she smiled kahit na halatang umiyak siya "kamusta?"

Alam kong mabait si Ayesha. Kaya naiinis ako sa sarili ko nasasaktan ko kasi siya.

Magsasalita pa lang ako pero bigla kaming nakarinig ng..

*krung..."

O...O

Q_Q

"hehehe sorry Amiko..." yung tiyan pala ni Ayesha ang narinig namin. Hindi siya
pumasok at kanina pa siya nandito sa school. 4pm na, so? hindi pa siya kumakain?

Kahit na nakangiti siya, may mga luha pa din sa gilid ng mata niya.

"Ayesha, tara, kain tayo" I held my hand...inantay kong sumama siya sa akin. Sumama
naman siya sa akin.

Sa Canteen...

O___O si Ayesha ba tong nakikita ko?? bakit parang construction worker?

Ang lakas niyang kumain. At promise, naka-5 cups of rice na siya.

"haaaa" parang nakaluwag naman siya at napadighay pa pagtapos nito "burp~" tinakpan
niya naman ang bibig niya "hehehe sorry"

"ayos lang, talagang nagutom ka noh."

"hehehehe ewan ko ba, iyak kasi ako ng i---" natigil naman siya sa pagsasalita at
umiwas ng tingin saken.

"...Amiko," naging seryoso ang boses nito. "please, take care of Rupert for me."

"huh? Anong-"

"im leaving, im going back to Korea on Friday"

O~o

"ahh?"

"Yes, I guess, my mission is done, alam kong ayos na si Rupert...hehehe alagaan mo

siya ah" sabi nito sabay hawak ng mga kamay ko "love him Amiko ibigay mo ang love
na di ko nabigay sa kanya"

O__O

"Ayos ka lang Amiko?" nagulat ako dahil si Rupert...

Nasa likod ni Ayesha.

Lumingon dito si Ayesha at nagulat din si Rupert sa narinig niya.

"Ayesha, is...that true?"

"yes..."

Chapter 23.
Chapter 23.

Amiko's POV

Umuwi na ako, inihatid ako ni Rupert sa bahay. Pero napansin ko habang nasa byahe
kami, malalim ang nasa isip nito. The whole ride itong nakamasid sa labas nmg kotse
at seryoso ang mukha. Hindi ko na siya tinanong kung ayos lang ba siya kasi its
obviously not.

Pagdating ko ng bahay...nagulat ako sa nakita ko sa pinto. May isang note doon. At

kung ewan nga naman. Si Francis ang nag-iwan ng note.

~Amiko, babalik ako dito ahh, pwedeng dito ako matulog. Alam mo naman na ang
dahilan eh

-Francis Pogi ^_^V~

Yan yung nakasulat sa note. Napa-facepalm na lang ako at pumasok na sa loob ng

bahay. After 15 minutes, dumating na si Francis.

O~o nagulat naman ako sa dala nito. May dala siyang alak?

"t-te-teka? Ano yan? MAG-IINOM KA?" Sigaw ko dito.

"huh? Ang OA mo naman Sadako ka. Hindi saken 'to, ihahatid ko 'to sa bahay kasi
pinabili saken ni papa, tsaka bakit naman ako mag-iinom? Ano ako? Brokenhearted?
Hahaha baliw ka!"

-_- "okay"
Tumalikod na ako sa kanya, pero tinawag ako ulit nito.

"Hoy Sadako!" lumingon naman ako dito. -_-

Pero paglingon ko, nakita kong may binato siya, kaya naman sinalo ko. Pagbukas ko
ng palad ko.

\(*o*)/ parang star na nag-shine ang mata ko sa nakita ko. Hello Kitty sticky note
pad.

"alam kong gusto mo yan, adik ka sa pokpok na yan eh hahaha" baliw siya.

"che, pero...salamat na din"

"dapat lang, pinagkamalan pa akong bading ng bilhin ko yan noh"

"sus, bakit totoo ba?"

O__O

"baliw ka ba? Di noh, sayang naman ang mukha kong 'to"

-_- "ang yabang talaga"

"hahahhaha sayang naman talaga eh, hindi naman ako nagustuhan ng babae sa harap ko
ahahaha osya hatid ko lang 'to"

O__O tignan mo yung tukmol na yun, tuwing babanat ng cheesy line bigla na lang
aals. Pero, ewan ko, napangiti na lang ako bigla.

Amiko, ang landi mo, may boyfriend ka na. -_-

Nagbihis na ako ng damit pambahay at bumaba na sa kusina para magluto ng dinner.
May kasama kasi akong galing dead hungry island at ang lakas kumain. Kaya naman
dinamihan ko ang pagkain.

Nandito naman siya sa bahay ko, kaya naman minsan napaguusapan na kami ng mga
kapit-bahay namin eh. Ano nanaman kasi ba ang reason nun. Baka nga nag-away nanaman
ang parents niya.

"Amiko! Luto ka ng chicken curry ah"

"baliw, ayoko."

"bakit naman?" O?O Aba, may pout effect pa ang loko.

"hoy tigilan mo yan Francis, kadiri di bagay"

"ewan ko sayo Amiko ano bang lulutuin mo?"

"eto oh" ^_^

Ò__ó "nangaasar ka ba? Allergic ako sa hipon!!!"

"hahaha ehh gusto ko ng tempura eh, gusto mo luto ka na lang ng kakainin mo hahaha"

(o__o) "asar ka, nagka-boyfriend ka lang ang yabang mo na"

"bleeh bitter"

"ewan ko sayo" -_-

Medyo napipikon na ang mokong. Kumain na ako pero siya, ayun nakabusangot habang
nagluluto ng pancit canton niya.

"hoy, di yan masarap kasi nakasimangot ka hahah"

"ewan"

Tignan mo 'to, pag siya nang-aasar ang galing-galing, pero pag siya inasar pikon
naman. Hahaha

*riiing...*

Napatigil naman ako sa pagkain ko ng mag-ring ang phone ko. si Rupert, tumatawag.

"Hello po?"

"Hi Amiko, how's you dinner?" tumingin ako kay Francis, at nahuli ko siyang
nakatingin saken, umiwas naman 'to ng tingin at nakita kong nakakunot ang noo niya.
Selos ang mokong. >___< Amiko ang landi mo, reremind ko lang.

"ayos lang naman hehehe"

"matulog ka ng maaga ah..sunduin kita bukas, breakfast tayo sa labas."

"hmmm sige po"

"bye! I love you!"

"bye din! I-"

Napatigil ako sa pagsasalita. Ewan ko pero, biglang umurong ang bibig ko. Bakit
hindi ko masabing...
*toot*

Namatay na ang call pero, nagtataka lang ako sa sarili ko.

"psssh, harap-harapan pa talaga" umepal naman si Francis habang inahalo ang pancit
canton niya.

"che!"

Natapos na kaming kumain at umakyat na ako sa room ko para matulog. Pinahiram ko na

din ng comforter at unan si Francis at doon siya sa sala matulog.

"Good night Sadako" pabulyaw nitong sabi.

"wow, ang ganda naman ng bati mo"

"ewan"

Parang bata naman 'to, o kaya babaeng may PMS sa kasungitan.

Umakyat na ako sa kwarto ko at natulog na.

.
.

*knock-knock*

Medyo nakaidlip na ako, pero ang ingay, sino naman ang kumakatok sa kwarto ko ng
ganitong oras?

Bumangon ako at binuksan ang pinto. Pagbukas ko, isang Francis na ang itim na ng
eye bags ang sumambulat saken.

O__O

=___=

"oh? Anong nangyari sayo?"

"di ako makatulog doon, ang init at ang daming lamok."

"so?"

"dito na lang ako sa room mo aircon naman eh" walang alilangan na pumasok sa loob
ng kwarto ko ang mokong at nahiga sa kama ko.

"Hoy Francis! Kama ko yan!"

"ehhh dun ka sa sala"

"aba? Loko ka? Francis!"

Niyugyug ko siya pero ang loko, tulog na yata.

"leshe, umusog ka dun!" hindi kumikibo ang mokong, tinulak ko siya para magka-space
ako.

Next day...

*pee-peep*

Ano ba yan, nandiyan naman yung pee-peep na yan. Sino ba yan? Bumangon ako sa kama
ko, pero feeling ko ang bigat ng binti ko. Pinilit kong bumaba sa kama pero hindi
ko magalaw ang binti ko. inalis ko ang kumot at...

O__O

Z__z

"WAHHHHHHHHH"

*PAK*

"ARAY ko naman!!!!" sigaw ni mokong. Ang lesheng 'to, nakatanday sa akin. Gawin ba
naman akong teddy bear?

"Leshe ka! Kadiri ka!!!"

"Bakit ba?"

"ewan! Tumayo ka na jan at nand-" teka? Ano ba ang magiging reaksyon ni Rupert if
he found out na dito natulog ang mokong na 'to?

"anong oras na ba? Magluto ka muna ng breakfast" natulog ulit ang mokong. Tinignan
ko ang oras at...
"gosh! 7:30 na!!!"

O__O napabangon ang loko sa kama pagsigaw ko.

"hahahaha joke lang, 7:00 pa lang hahaha osya maliligo na ako"

"teka? Di ka magluluto ng breakfast?"

"sa labas daw kami kakain ni Rupert ng breakfast at nandiyan na siya sa baba"

(¬?¬) "Rupert nanaman, bwisit!"

"bumangon ka na jan"

Bumaba na ako sa labas para papasukin si Rupert. Pumasok na siya ng bahay pero
pagpasok siya.

"oh? Bakit nandito si Francis?"

O___O bwisit 'to, bumaba na pala ng kwarto

"ahh ehhh..."

"dito ako natulog pre bakit?" tignan mo 'to ang yabang pa.

Yung mukha naman ni Rupert parang nainis na ewan. Patay. Ang gulo mo talaga Amiko.

Naligo na ako at nagbihis ng pampasok. Ganun na din si Francis.

"Teka Amiko? Yung almusal ko?"

"magluto ka na lang jan, aalis na kami, i-lock mo yung gate ah"

"huh? Amiko!!! Baliw ka ba?"

"malaki ka na, kaya mo na yan!"

Lesheng 'to parang bata na ayaw magpaiwan. -_-

"isama na lang natin siya Amiko saten" sabat naman ni Rupert. "if that's okay with
him"

Nagkatinginan sila ni Rupert at Francis.

"sure dude" sigang sabi ni Francis but me? I was like...

(.oO) turn to left..

(Oo.) turn to right.

Lumabas na kaming tatlo at sumakay na sa kotse ni Rupert, si Francis ang nasa tabi
ng driver seat at kami ni Rupert sa backseat. Medyo awkward sa buong byahe.

Nakarating na kami sa isang restaurant. Pumasok na kami at may reservation pala

kami.

"here sir, reservation for two" sabi ng recep. Pero kinausap siya ni Rupert parang
nag-add ng isa pang reservation para kay Francis.

Inihatid kami ng recep sa table namin. At nagumpisa nang kumain. Buffet style ang
resto kaya pumunta na kami sa resto. Pero nagulat ako sa mga foods sa buffet.
"seafood?" tanong ko sa sarili ko.

"yes Amiko, why?"

"ahh eh, wala naman hehehe" lahat ng food sa buffet ay seafood. Nilibot ko ang
buong buffet to check if my iba pang food. Pero wala kung hindi hipon, pusit naman
kung walang pusit crabs naman. At mali si Francis ng pinasukan niya.

Napatingin ako kay Francis habang hawak ang plate nito at naglilibot sa buffet
area. Pero yung plate niya wala pang laman. Medyo nag-aalala ako sa kanya. Allergic
kasi siya sa lahat ng seafoods. Basta yung galing dagat, kahit na isda pa yan.

"Amiko, you look upset? Okay ka lang?"

Hindi ko masagot si Rupert dahil nahihiya ako sa kanya, pero paano naman si
Francis. Napatingin ako kay Francis na kinakausap ang nasa buffet halata sa kanya
ang naiinis dahil dito. Sabi niya pa naman gutom na siya. TT^TT naiiyak na ako.

"ahmm Rupert...k-kasi.."

Di ko pa natapos ang sasabihin ko ng dumating si Francis.

"oh? Tara na guys, kain na tayo" nakangiti nitong sabi sa amin ni Rupert dala ang
plate na puno ng..

O___O?

"FRANCIS? Okay ka lang?" tanong ko dito na may halong gulat.

"huh? Oo naman, tara na! let's eat!!!"

Pumunta na sa table namin si Francis dala ang plate na puno ng seafood dishes.
"Amiko, tara na"

Naupo na rin kami Rupert at kumain. Magkatabi kami sa table ni Rupert at nasa harap
namin si Francis. Nakikita kong sarap na sarap siya sa kinakain niya. Baliw ba
siya? Baka mamaya atakihin siya ng allergy niya. Kumain na lang kaming lahat
hanggan sa matapos.

Bumalik na kami sa sasakyan pero ang atensyon ko, ay na kay Francis pa din. Ayos
lang kaya ang mokong na 'to. Habang nasa backseat kami, hindi mawari ang tingin k
okay Francis sa tabi ng driver seat. Minsan kasi, nakikita ko siyang kumakamot sa
mukha niya minsan naman sa braso niya.

Si Rupert naman, nakamasid nanaman sa bintana. -_- ang gulo ng dalawang lalaking
'to.

Nakarating na kami ng school, pagbaba namin ng sasakyan. Namumula na ang mukha ni

Francis ganun na din ang braso niya.

"Okay ka lang dude?" Rupert asked him.

"hahahah oo naman, o siya una na ako ahh" pinagmasdan ko lang siya habang
naglalakad palayo sa amin. Lumungkot ang mukha ko habang palayo siya sa amin.
Naguiguilty ako. TT^TT

Sumunod na ako sa room at inihatid ako ng Rupert, pero pagpasok ko ng room.

"Francis! Okay ka lang ba?"

Nagkakagulo na sila Kaye, Denise at Fenrir ganun na din ang iba naming kaklase na
nakapalibot sa seat ni Francis. Agad akong pumunta dito at hinawi sila. Doon ko
nakita ang itsura ni Francis. Sabi ko na nga ba aatakihin siya eh. Namumula siya ay
kamot ng kamot sa buong katawan. Medyo mainit na din siya na parang nilalagnat.

"Francis! Adik ka talaga, tara na sa clinic!"

"hehehe Amiko naman, wag ka mag-alala noh" Q__Q nakukuha pa niyang tumawa.

Medyo naluluha na ako.

"Kaye, Fenrir, tulungan niyo ako"

"GO!" walang alilangan na binuhat ni Fenrir si Francis. O___O medyo nagulat kami sa
beking 'to.

Pagbuhat ni Fenrir kay Francis. Sakto itong nawalan ng malay.

Sa Clinic..

Hindi na ako pumasok sa buong subject this morning. Binantayan ko si Francis sa

clinic. Okay na ang lagay niya, nakainom na siya ng anti-allergy. Tinawagan ko ang
parents niya pero walang sumasagot. Nasa tabi ako ng bed clinic ni Francis. Tulog
siya.

"baliw ka talaga...ang taas kasi ng pride mo kaya kahit ikamatay mo titiisin mo"
medyo naiiyak na ako... "nag-alala ako sayo..."

Maya-maya pa, nagising na ang loko.

"Amiko?"

O__O

"ayos ka na ba?" tanong ko agad dito.

Ngumit lang siya "baliw ka talaga" hindi ko alam pero bigla na lang akong naiyak at
niyakap ang mokong na 'to.
"dapat kasi *sobs* di ka na kumain eh *sobs*"

"ayos lang, wag ka na ngang umiyak jan..."

"ewan ko sayo" humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya.

"Amiko"

O___O nagulat ako ng bigla niya akong halikan. Bumitaw siya ng halik sa akin.

"salamat..." yun lang ang sinabi niya pero ang pagkakarinig ko ay "mahal kita"

Chapter 24.
Chapter 24.

Note: Gusto ko nang tapusin 'to, so? Bilisan na natin ang happenings, actually this
story is lot of side-story so, tanggalin na natin yung side nila. and lets go on to
the climax. >.<

Amiko's POV

NOVEMBER 29.

O____o

T-teka? Tama ba ang nakikita ko sa white board, that today is November 29? No! This
cant be true. Why? Bakit ko nakalimutan. I was supposed to be the house the whole
day of this date. Pero, I forgot and I went to school. What am I going to do?
*panic mode*

Halos manlaki talaga ang mata ko, habang dahan-dahan na dumilim ang aura sa paligid
ko.

"Amiko!" *poke* Denise poked me.

"What's wrong with her Kaye?" Fenrir asked. Nakakunot naman ang noo ni Fenrir na
parang natatae sa reaksyon ng mukha nya.

"I don't know, kanina pa siya ganyan sa klase. Parang LUTANG." Sabi naman ni Kaye
na parang nagtataka talaga sa nangyayari sa akin. Actually hindi parang kasi kanina
pa siya nagtataka.

"maybe she's just lack of sleep again?" conclusion naman ni Denise.

Pero ako, ayun, nakaupo at yakap ang mga tuhod ko. Parang may itim na aurang
nakapalibot sa buong kong katawan at mga salitang nagmumuni sa isip ko.

Shet, bakit ba kasi hindi ko naalala? Dahil ba sa lovelife ko? No way, forget
everything but never my mom.

Bigla na lang bumalik ang ala-ala sa isip ko ilang taon na ang nakakalipas. My mom
was died. She killed herself. Yeah, nag-suicide ang mom ko. Reason? Because of my
father. May kabet ang papa ko that time and my mom was really depressed, she don't
even think that she have a daughter. Anak na nagaalala sa kanya. And that girl who
stole my dad from my mom. I hate her. Sinusumpa ko ang babaeng sumira sa pamilya
ko. Siya ang dahilan kaya nawala ang mama ko saken at ngayon, lumayo ang papa ko
para sa aken. I cant forgive that girl. She ruined my life.

That day when my mom died. I was so depressed. Wala na akong kinakausap, ilang araw
na hindi kumain. Kahit pag-ligo hindi ko na ginawa. Kinakausap ako ng papa ko,
pero, that time galit din ako sa kanya.

"Hays, ano kayang gagawin natin kay Amiko?" namomoblema na sila sa akin. Pero hindi
ko yata kaya ang maging ewan, ewan I mean masaya, magsaya at maging masaya today.
Para bang may langit at lupa at nasa gitna ako. -_- Akala ko kaya ko nang harapin
ang araw na ito, pero tuwing naaalala ko ang nakaraan. Nasisira ang lang ang lahat.
"Don't let the past control you to the present, for you to be good in the future"
tila may isang liwanag na dumaan sa harap ng mata ko at malinaw na narinig ng tenga
ko ang mga salitang iyon. At tulad ng laging nangyayari sa storyang ito. Si Delilah
ang nagsalita habang nagbabasa ng libro. Sabay-sabay kaming napalingon kay Delilah.

"Look, Amiko's look so...creepy.." medyo nauurong ang pagsasalita ni Denise.

"Hey, Ayos ka lang ba Amiko?" pumunta sa harap ko si Kaye, pero hindi ako
nagsasalita at nanatiling nakatulala lang.

Hindi ako umimik, ewan ko kung bakit pero, parang may mali, na may tama na ewan.
Nakakainis naman, nagiging ewan na din ako dito.

*Lalalala, lalala, lalala*

"Amiko, nagri-ring yung phone mo!"

"huh?" natigil ang lahat ng biglang sigaw ni Kaye sa harap ko. Kinuha ko naman ang
cellphone ko sa bulsa ng palda ko.

"Hello?"

"Oh? Amiko, akala ko kung ano na nangyari sayo, sabi kasi ni Francis, wala ka daw
sa mood today. Nasaan ka ba?"

.____. What's going on?

"ahh ehh, Nandito kami sa rooftop nila Fenrir"

"ahh sige puntahan kita jan, may sasabihin ako"

"ahh sige"
"hmmm bye?"

"bye hehe"

"baba mo na"

"huh? Ikaw na mauna"

"no, ladies first"

"heheh sige"

"oh? Wait? May nakalimutan ka"

"huh?"

"hmmm the word~"

"hmmm"

"ako na nga, hehe I love you"

O__O

Hindi ko alam, pero tulad nung nakaraan, hindi ko magawang sabihin pabalik ang
salitang yan sa kanya. Parang may kakaiba akong pakiramdam. Para bang natatapakan
ako? Hindi ko alam at hindi ko alam kung paano sasabihin ang nararamdaman ko.

Binaba na ni Rupert ang tawag. Pero habang naririnig ko pa din sa kabilang linya
ang *toot* laging sa cellphone ko, nakatulala lang ako sa malayo at diretso lang
ang mata ko. Habang nakalagay pa din sa tenga ko ang phone ko.

"Hey! Amiko!"

"huh?" nagulat ako sa biglang singit ni Denise

"huh? Something wrong?" tanong ni Denise habang nakakunot na ang noo.

Medyo natahimik muna ako, sila namang tatlo, nasa harap ko at nakatingin lang
saken.

"Ayos lang ako" pinilit kong ngumiti at sana maniwala sila. Ayoko naman na mag-
alala sila sa akin.

"Amiko, sure ka? Basta nandito lang kami for you ah" sabi ni Kaye

"Oo nga naman bakla." Saad naman ni Fenrir "Kung may umaway sayo naku teh, tulungan
kitang nabunutan yan girlash na yan" ngumiti lang ako kay Fenrir

"Oh? Ano? Wag kang iiyak Amiko ah hehe" pabiro naman ni Denise.

"Thank you sa inyong lahat"

"Alis na muna kami" sabi nilang tatlo.

O...O huh?

"Teka? Bakit?"

"di ba susunduin ka dito ni Fafa Rupert????" (-.-) sabi ni Fenrir na may tonong
nagseselos
"heheheh, sos Amiko ah, naku." Sabi naman ni Kaye na may nakakalokong ngiti.

O///o teka? Ano bang sinasabi nila? Leche!!!!

Umalis na silang tatlo habang lokong nakangiti pa din. Pero ako nagtataka lamang sa
mga sinabi nila.

Maya-maya pa, dumating na si Rupert.

"Tara Amiko, uwi na tayo"

Hindi na ako nagsalita at sumama na sa kanya. Pagbaba namin sa rooftop, at bago pa

lumiko sa corridor sa at nakita namin si Francis.

"Oh? Amiko? Nakita ka na pala ng boyfriend mo, ikaw na Sadako ka gala ka talaga"

-___- epal.

"Thank you Francis." Sabi naman ni Rupert. "OH? Who is she?" tanong nito. Hindi ko
namalayan na may kasama palang babae si Francis. Tinignan ko ito, at maganda,
maputi, matangos ang ilong at ang ganda ng mata. (natitibo na yata ako)

"Ah, she's Elaine. Elaine, si Sadak- ay este Amiko at Rupert nga pala, guys, this
is Elaine."

^___^ masayang intro ni Francis kay Elaine.

"Nice meeting you two, I know you Amiko, and ang ganda mo" wow, thank you sa
compliment Ate.

"HUH? Nanalo lang sa Ms. Campus? Maganda na? hahaha excuse me, ako yata ang Mr.
Campus noh"
-____- epal talaga ng adik na 'to.

Aalis na sana kami pero tinawag ako bigla ni Francis.

"Amiko? Arent you? Going to cemetery now?"

Ay, oo nga pala. Yearly naming ginagawa na pumunta, actually pupunta ako, pero
nahihiya akong i-approach si Rupert na samahan ako.

"Yeah.." nahihiya kong sabi dito. Yumuko at pero nilingon ko saglit si Rupert at
nagulat ito sa sinabi ni Francis.

"sige, hmmm sasama ba ako? O si Rupert na?"

Hindi pa man ako nakakapagsalita. Sumabat na si Rupert.

"No dude, ako na sasama sa kanya" seryosong sabi nito.

Tsk. Amiko, galit yata si Rupert. At ito ang unang beses na narinig ko siyang
ganito.

"ah...ehh, okay, if you say so haha sige bye!" umalis naman na si Francis at sabay
silang naglakad ni Elaine.

Sino kaya si Elaine sa kanya? Hmmmmmppp

Pero bago ko muna yan isipin, si...Rupert. Naglakad na ito pauna sa akin. Kaya
naman sumunod na ako. Pag dating namin sa parking area ng school. May kinuha siyang
bag at naglakad pauna sa school gate. Hindi niya ako pinapansin. Pero nakasunod ako
sa kanya. Pero bigla siyang huminto. Napatingin ako sa kanya pero iba ang nakita
ko. Si Ayesha.

Naglakad si Ayesha, pero hindi ito huminto sa kinatatayuan ni Rupert. Dumiretso ito
sa akin.
"Amiko, take care of him" with that, umalis na siya, pero pag-alis niya. May sinabi
siya kay Rupert na isang bagay, pero gawa na malayo ang distansya ko sa kanila
hindi ko narinig 'yon.

Pinuntahan ko na si Rupert, pero nagulat ako ng umiiyak siya habang tanawa na

naglalakad si Ayesha. Sabay sambit ng mga salitang...

"Amiko...I'm sorry..." tapos bigla na siyang tumakbo.

Naiwan akong nakatayo at gulat sa school gate. Hindi ako magalaw. Nasasaktan ba
ako? Bakit parang gusto kong umiyak pero, walang luha lumalabas?

"Mama...help me..."

Lalabas na sana ako ng school gate, nakakapanlumo at napasakit sa pakiramdam.

Pero..

"Halika nga"

May biglang humawak sa kamay ko at hinila ako tuluyan palabas ng gate.

"F-francis???"

"Oh? nagulat ka noh? May poging dumating? Hahaha"

Ewan ko, pero noong oras na dumating si Francis. Parang nawala lahat ng sakit?

Chapter 25.
Chapter 25.
Amiko's POV

Pumunta kami ni Francis sa cemetery. Since na wala naman daw siyang gagawin sa
office ng student comselect. He also bought a flowers para sa Mom ko. Lagi na niya
yang ginagawa simula noong una kaming pumunta dito. Minsan nga siya pa ang nagpapa-
alala sa akin na death anniversary pala ang Mama ko.

"Alam mo Amiko, kahit na si Rupert ang kasama mong pumunta dito? Pupunta pa din ako
dito" sabi nito pagpasok naming sa gate ng cemetery.

"Bakit naman?"

"Wala lang para kasing hindi kumpleto ang taon ko tuwing di ako dadalaw dito sa
mama mo. Di ko alam, baka nga-" hindi niya tinuloy ang sasabihin niya at ngumit ng
nakakaloko sa akin.

"Hoy! Anong ngiting aso nanaman yan Francis Mark" -_-

"hahahaha wala lang naisip ko lang, baka ako talaga ang gusto ng mama mo para sayo
hahaha"

Nanlaki naman ang mata ko habang naglalakad kami papunt sa pwesto ng puntod ng mama
ko. Leche talaga siya, yung mga banat niya nakakainis.

"Kapal mo naman, at kung ganun? Ano naman saken aber?" pagtataray ko dito.

"Oy oy oy! Ikaw Sadako ah, naka-buypren ka lang ganyan ka na saken, if I know
Amiko, ako talaga ang first love mo"

O///o

"Bwisit ka! Pano mo naman nasabi yan!" himinto ako sa paglalakad at napayuko habang
diretso naka-close fist ang mga braso ko habang hawak ang palda ko.

"Huh? Ang OA mo naman Amiko, di ba ako ang nakahanap sayo dun sa booth natin? So?
Ako ang first love mo."

O___O *Blink-blink*

"Ah, ganun ba? Oo nga noh! Hahaha" nauna na ako sa kanya sa paglalakad bago ko pa
harapin ang kahihiyan at tanungin niya ak-

"Bakit? Ano bang akala mo Amiko?"

Err! =___=

Napahinto ako sa paglakad at parang bato na nanigas sa biglang tanong nito. Bakit
ba tuwing maiisip ko ang bagay nay an lagi niya ding sasabihin. Mind reader nab a
si Francis?
Dahan-dahan akong lumingon sa mokong at pagkakita ko sa mukha nito. Parang wala
lang sa kanya at parang hindi niya na-gets kung bakit ako ganito.

"AH EH, Akala ko kasi-"

"Akala mo ano? Akala mo na totoo yung sinabi ko?" naglakad naman ito at ngumiti ng
parang nang-aakit. "Bakit Amiko? Totoo ba? Na-in love ka din ba sa akin?"

O///o err. Bakit parang nagliliwanag si Francis, bakit parang anghel ang tingin ko
sa kanya. Yung buhok niya bakit parang biglang kuminang? Bakit parang ang ganda ng
ngiti niya tignan? At ang mga mata niya. /*u*\ Bakit parang aakit ako at gusto ko
siyang-

*toink*

Oppss

-_- "Amiko, nakakatakot ka pala akitin, daig mo pa ang asong nakakita ng buto."

O///o "Leche ka!"

Tumalikod ako dahil pinitik ako sa noo ko. Ouch! Ang sakit nun ah. Nakarating na
kami sa grave ng mama ko. Nilinis namin ni Rupert ito at tinanggal ang mga
makukulit na damong humaharang sa magandang mukha ng mama ko. Tapos nag-dasal kami
at nag-alay ng food at flowers sa mama ko.

"Francis, nag-prepare ako ng food, tara kain tayo" niyaya ko si Francis na kumain
pero nandun pa din siya sa tapat ng grave ni Mama habang nakaluhod. Pinuntahan ko
siya, at pag harap ko dito. Nagdadasal pala siya. Nakapikit ang mga mata niya at
tahimik na nagdadasal sa isip niya. Ngayon la 'to ginawa ni Francis, I mean yung
tahimik siyang nagdasal? Kadalasan kasi, verbal siya mag-pray sa harap ng mama ko.
At lagi niya akong sinusumbong dito, lahat ng kapalpakan kong nagagawa at kung ano-
ano pa, pero ngayon? He's serious. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na
tumitig sa kanya.

"Amen."

O___O

/*u*\

"Hoy Amiko! Ano bang ginagawa mo sa harap ko?" huh!? Nagulat ako at nagising sa
panaginip ko ng bigla niya akong sigawan.

"Bakit Francis?" tanong ko dito, joke patay malisya lang. ^_^

-_- "para kang baliw na nakatulala saken! Ang lapit mo pa saken! Feeling ko
nanunuod ako ng 3D ng The Ring! Grabe ka! Ganyan ka na ba kahumaling saken?"

O///o"Hoy Francis Mark Perez! Ang kapal mo ah! Tara na! kain tayo!"

"sus, binabago ang usapan hahahah"

-_- "hmp, isa pa."

"hahahaha pikon naman neto geh na hindi na"

Kumain na kami ni Francis, habang nagkwekwentuhan ng mga nangyari dati. Lahat ng

mga kapalkapan ko nirereveal at nirereminisce nanaman niya. Ganyan siya, Masaya
siyang balika ang mga embarrassing moment ko. Grabe. -_-

"ahm, Amiko?! Akala ko si Rupert ang kasama mo? Bakit? Wala siya?"

Natahimik naman ako sa tanong nito. Bigla nalang kasing bumalik yung sakit na
naramdaman ko kanina. Para bang, there is something wrong with him. Para bang isang
malaking pagkakamali lang, I mean, parang nabigla lang kami, or ako? T^T ano ba
talaga.

"Amiko? You're crying!"

"huh!" napalingon ako sa kanya na puno na pala ng luha ang mga mata ko. Tumingin
lang ako sa kanya ta ganun din siya, yung itsura niya para siyang nasasaktan din
tulad ko.

"Amiko, is there something wrong with you and that stupid weird guy?" he asked, and
based sa tone niya, feeling ko galit siya. Parang anytime, susugurin niya si Rupert
at sasaktan.

"Nothing Francis"

Tinalukuran ko siya at pinunasan ang luha ko. Nakakainis naman, bakit naman ako
biglang umiyak.

"Amiko" nagulat ako sa pagtawag niya sa akin at biglaang lumingon dito at paglingon
ko. Niyakap niya ako. Ang higpit ng yakap niya, nanlaki ang mga mata ko sa gulat
kung bakit niya ako niyakap. Ramdam na ramdam ko ang init ng katawan niya at ang
paghinga niya.

"Amiko...you will not cry...if you have me"

Mas lalo akong nagulat sa sinabi niya sakto sa tenga ko. At hindi ako doon maaring
magkamali. Muli, naipon ang luha ko sa gilid ng mga mata ko.

"Francis... *sobs* ang sakiiitt *sobs*"

"I know...sige iiyak mo lang." sabi nito.

"Hindi, ang sakit...hindi na ako makahinga."

.___.

>__<

Bigla naman siyang humiwalay sa akin at napaubo ako at inhale sa ginawa niya.

"hahaha sorry Amiko ah, im just trying to comfort you"

"comfort? Eh papatayin mo na ako! Baliw ka"

"hahahah at least, nawala na ang lonely mood mo look, namumula ka nanaman sa

galit."

-_- tignan mo siya baliw talaga.

Inayos ko ang sarili ko at nagligpit na ng gamit para umuwi.

"pero Amiko...totoo lahat ng sinabi ko"

Nagsalita nanaman siya, at ngayon seryoso naman ang tono niya, bipolar yata ang
taong 'to, minsan tawa ng tawa minsan naman nagiging seryoso. -__-

"Oo na Francis" -_- sarcastic kong sabi dito.

"You wanna know kung anong pinagdasal ko sa mama mo kanina?"

"Ano naman aber?" -__-

"ang maging Masaya ka sa piling ng iba, pero base sa nakita ko, hindi effective eh,
buti na lang may kasunod pa."

"ano naman?" this time nagging interesado na ako sa kanya.

Tumingala siya sa langit at sinabing...

"na kapag sinaktan ka niya, yayakapin lang kita at handing makinig sayo. Hindi ako
magdadalawang agawin ka sa kanya kapag nangyari yon"

O___O

Hindi ko alam, pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Bigla akong nawala sa
mundong ito at napunta sa kalangitan ng sabihin niya yon. Biglang gumaan ang
pakiramdam ko ng marinig ko yon.

Sana nga, si Francis na lang.

Chapter 26.
Chapter 26.

Amiko's POV

Good Morning! ^_^ sabi nga di ba, start your day with a smile. So? Smile tayong
lahat.

Pumasok na ako sa room, medyo kakaiba nga eh, kasi simula nung matapos yung school
fest, parang normal na tao na lang ako. I mean, parang tapos na ang horror movie
ko, o di naman kaya hindi patok sa takilya at nilalangaw na lang sa mga sinehan ang
nakakalokang horror movie ng buhay ko.

"GOOD MORNING AMIKO!!!"

O___O sino kayo?

Nanlaki ang mata ko sa mga babaeng bumati sa akin sa harap ng pinto ng classroom
namin. Medyo napaurong din ako grabe ang itsura ko, dahil para akong natatae na
ewan. Sino sila? Bakit ang dami nila tapos may banner pa sila na may pangalan ko.
Hindi naman ako nagging artista ah?

"Oh? guys, look nandito na si Amiko, and she's--- err, para nanaman siyang bato"
sabi ni Denise, dumating naman sila Kaye at Fenrir.

"Oh? Buti naman dumating ka na, kanina pa nangaantay yang mga fans mo oh" paliwanag
ni Kaye.

"huh?" nagising naman ang diwa ko sa narinig. "ako? May fans?" nagtataka kong
tanong sa kanila.

Sabay-sabay naman silang nagsalita. "YUP" at ngumiti ng mapang-asar. ^___^

-___- ano ba yan, tapos na nga ang aking horror movie, ngayon naman isang
famewhore. *deep sighs*

Pumasok nalang ako sa loob ng classroom, pero nilingon ko sila (mga fans ko daw) at
ngumiti lang. Pinaalis naman na sila ni Fenrir kaya safe na. Assuming ko naman.
>___<

Pagpasok ko, di ko alam, pero nalingat lang ang mata k okay Francis, parang huminto
na ang oras. O///o ano ka ba Amiko? Nababaliw? O sadyang baliw? Ang gulo ko naman.
Pinagmasdan ko lang ang naka-side view na mukha ni Francis habang nilalasap ko ang
scenario na feeling ko ay nag-sslow-mo ako dito. Kulang na lang may sumigaw ng
"cut" para mahinto na ang shooting na ito.

Bakit ang liwanag ng paligid ng mukha niya. Tapos Masaya pa siyang tumatawa. Gosh.
Ano bang nasa isip ko.

Hindi ko agad napansin, lumingon na si Francis sa akin.

-__- "Hoy Sadako, matunaw naman ako niyan"

O//o "huh?"

-__- "kanina ka pa nakatingin saken eh"

O//o "huh? Hindi ah, kapal mo"

-__- "bakit di pa kasi umamin eh"

O//o "ano naming aaminin ko?"

-__- "sus, alam mo naman yun eh"

O__O gosh, ano bang ibig sabihin ng lokong 'to. Leshe. Naupo na lang ako sa seat ko
at inismiran siya. Napalingon naman ako sa mga tao sa likod ko at ayon. Sila Kaye,
Denise at Fenrir na nagngingisian. -__- ewan ko sa inyo guys. Pag ayos ko ng mga
gamit ko sa seat ko. Napansin ko ang bakanteng upuan sa tabi ko. Dati bag ko lang
ang nakaupo dito. Pero, dumating nga si Ayesha at dito siya naupo, noong una, nice
naman siya sa akin, hindi ko naman sinasabing bad siya, pero, nagbago siya eh. I
know na may mali, dahil may connection nga sila ni Rupert, and now, she's leaving.
Alam ko, bukas na siya aalis. Nakaklungkot lang kasi, akala ko magiging maayos
kaming dalawa. Pero, feeling ko ang self-fish ko. T^T

Natapos na ang buong period sa morning class, nandito kami sa rooftop para mag-
lunch. Nang buksan ko ang dala kong lunch box, nagtaka ako, kasi bakit dalawa?

O__O ay, oo nga pala, bibigay ko 'to kay Francis.

Tumayo ako at nagpa-alam na pupunta muna sa office nila Francis. Busy talaga siya,
ang dami niya kasing ginagawa sa school kasi kasama siya board of trustees ng
school. Hindi nga halata sa mokong na 'yon eh. Hindi na rin namin siya madalas
makasama dahil nga busy siya.

Habang naglalakad ako sa hallway, may napansin akong dalawang student. Boy and
girl. Si Boy hawak yung kamay ni Girl. O///o Hawak kamay pa, leshe.

"baby, bukas anong gusto mong ulam?" tanong ni Girl. Nakasunod lang ako sa kanila.

"hmmm baby, nakakasawa naman yung steak, gusto ko naman ng...chicker curry" sabi
naman ni boy sabay harap sa mukha ni Girl. Ngumiti naman si Girl "sure baby"

"Hindi ka ba nahihiya baby na binibigyan mo ako ng lunch?" the Boy asked.

"hindi, kasi mahal kita eh" sabi naman girl.

"ahh, that's your way of telling me I love you ah"

"hahaha yup!" and they kissed.

Napahinto ako sa ginawa nila at napangiwe ang labi ko. Ek-ekekek. Ano yan?

Gosh, wala pang college yan ah -__-

Nauna na ako sa paglalakad sa kanila kasi baka maya-maya maging bato na ako dahil
sa sweetness nila. Kahiya naman. -__-

Nakarating na ako sa tapat ng office nila Francis. Bubuksan ko na sana ang pinto,
kaso biglang pumasok sa isip ko yung sinabi ng babae kanina na giving a boy lunch,
is her way of telling I love you. O///o so? It means? Mag-i-I love you din ako kay
Francis? Kekekeke. NO!!!

Sinilip ko muna ang pinto, hindi naman pwedeng hindi ko 'to ibigay, sayang naman.

"yes, wala pang tao"

Pumasok na ako sa loob at iniwan sa table ni Francis ang lunch na dala ko. ^__^
success.

Lalabas na sana ako ng room ng makarinig ako ng ingay ng mga students galing sa
labas ng room nila Francis. O___o shocks!!! Paano na ito. Hindi niya ako pwedeng
mahuli na nandito.

Nagpanic na ako at naghanap ng mapagtataguan. Naririnig ko pa sa labas ang boses ni

Francis.

"huh? Hindi mo ba 'to na-lock Elaine?"

O____o I'm dead.

Nagtago ako sa ilalim ng table ni Francis. Kinakabahan pa ako neto ah, daig ko pang
magnanakaw. >___<

Narinig ko ang pagbukas ng pinto. Shocking talaga. Nasa loob na sila.

"may pumasok kaya dito?" tanong ni Francis.

"parang wala naman Francis, pinag-iisip mo talaga" sabi naman ni Elaine.

"hahahah okay, tara na, gawin na-huh? Kanino 'to?" O__O mas lalo akong kinabahan
nung nasa tapat ko na si Francis at nakikita ko ang sapatos neto.

"huh? Sayo yata, nasa table mo eh"

"hindi akin 'to, pero tignan natin ang laman, baka masarap haha"

Binuksan nila ang lunch box.

"Wow, ang sarap naman niyan Francis! Baka naman galing sa fangirl mo haha"

"hahaha eh kumain na ako, busog na ako noh! Gusto mo ba?"

"huh? Ayos lang ba? Sige sige!"

O___O leshe, pinamigay mo lang ang gawa ko. Grrr! Naiinis na ako ah. Sa sobrang
inis ko, hindi ko namalayan na nagalaw ko pala ang katabi kong trash bin. Kaya
naman, natumba ito at natapon ang laman.

"waahh!" sigaw ni Francis ng matapon ang basura mula sa trash bin. Napatakip naman
ako ng bibig ko.

"oh? bakit?"
"wala, natapon lang yung trash bin damputin ko lang" O___O shocks.

Ramdam ko ang sobrang kaba habang paupo si Francis para damputin ang mga basura
mula sa trash bin. At saktong pag upo nito. Napatingin siya sa ilalim ng table niya
at ang nangyari.

.___."

o__o

"hehehe Hello?"

"WAHHHHHHHH, SADAKO KA!!!!" sigaw nito.

Lumabas naman ako pagapang sa mula sa ilalim ng table niya at tumayo.

"baliw ka ba! Ako 'to!"

.___. "oh? Amiko? Anong ginagawa mo jan?"

"ahh eehh" di ko alam ang sasabihin, pero biglang nabaling ang mata k okay Elaine
na kinakain ang lunch na ginawa ko.

Hindi ko alam, pero biglang sumama ang loob ko sa kanya.

T^T

"Hindi naman para kay Elaine yun eh, para sayo yun eh, ba't mo binigay" para akong
bata na biglang napuno ng luha ang mga mata at biglaang tumakbo palabas ng pinto.

Narinig ko pang tinawag ako ni Francis, pero che! Bahala siya jan.

Tumatakbo ako habang umiiyak, hindi ko na nga makita ang dinadaanan ko eh. Kaya
naman.

"aray" napaupo ako sa sahig ng may nakabangga ako. Kinusot at pinunasan ko ang
mukha ko tapos.

O___O

"teka? Nananalamin ba ako?"

"so-sorry po" tumayo naman ang babaeng nakabunggo ko. And she's like me. Parang ako
noong bata ako.

Mahaba ang buhok na magulo, bangs na hanggang ilong ang haba, faded blouse and
weird na sapatos and the horrific aura of her. She absolutely like me. >___< teka?
Baka naman nag-cocosplay lang 'to -__-
Tumayo na siya at tumakbo na palayo saken. Akala ko, ako lang ang taong ganun sa
mundong ito. Pero ang weird, kasi para interesado ako sa kanya.

Chapter 27.
Chapter 27.

Amiko's POV

"She is Fumiko Yanagi, half-Filipino and half-Japanese, she migrate here in

Philippines because her father died. 1st year section A, sikat siya." Denise
explain.

Another day of being stuck, in this world. Feeling ko kasi bumalik yung dating ako
mula kahapon. Actually pag-uwi ko, ginulo ko yung straingt-rebonded hair ko, pero
hindi na din ganun ka frizzy. Iniisip ko kasi yung babae na yun. And now, nalaman
ko ang name niya. Its almost close to my name huh! >__< Pero saan naman kaya nakuha
ni Denise ang mga information na yan?

"how'd you know Denise?" kaye asked her. Tatanong ko pa lang sana eh. -__-

"ah, nakuha ko sa cousin ko, and she tell me about her nung minsan kaming
nagkasabay, bakit?" Denise smiled at us dahil nakanganga na kami.

"alam mo girl, kumuha ka ng communication arts sa college ah, may future ka ateng
eh" sarcastic na sabi ni Fenrir.

Nakatulala lang ako nag-iisip habang nagtatalo sila. Nakamasid sa bintana at nag-
pipicture out sa isip ko yung mukha ni Fumiko. Napabuntong hininga na lang ako
dahil feeling ko, ang bigat ng pakiramdam ko ng makita ko ang isang tao ako. What I
mean is, parang I feel what she feels too? Or its better to say, I pity her. :/
hindi naman siguro.

"Good Morning Sadako!!!" *hampas kay Amiko* "Huh? Anong nangyari dito guys?"

×___× Alam kong dumating na si Francis, pero wala ako sa mood na mainis sa kanya.
Ngayon lang, wala akong gana na makipagasaran sa kanya.
"ahh kasi blah-blah-blah" nagkwento naman si Kaye at Denise sa kanya at sinabi ang
lahat.

"ahh yun lang? sus Sadako! Ayaw mo nun? May impersonator ka? Hahahaha" nagtatatawa
naman si Francis sa narinig niya. Pero wala akong paki, ang nararamdaman ko lang ay
kalungkutan para kay Fumiko.

Natapos na ang morning period. Nandito kami sa rooftop at kumakain.

"Amiko? Okay ka lang ba?" Denise asked me. Tumango na lang ako a sign of saying yes
but I know, that she knows na hindi naman totoo.

"Hay naku Amiko, don't mind it...teka?" napahinto sa pagkain si Kaye at tumingin sa
akin. "ano bang gusto mong gawin natin Amiko? D'you wanna help Fumiko?"

Napatingin ako sa kanya na may halong pagtataka at pagkabigla. Ano nga ba ang gusto
kong gawin?

"Gusto mo siyang makilala at kilalanin, para makilala mo din ang sarili mo" out of
nowhere, nagsalita nanaman si Delilah, all of the sudden kasama pala namin siya,
and here she comes with her cliffhang speech.

"hmmmm maybe Del is right" Fenrir said, he look at me and "Amiko? Is she right?"

Lahat sila nakatingin sa akin, at ngayon nasa hot seat na ako. Hindi ko din alam
pero, bumagsak na lang ang energy ko.

"Tama siguro kayo guys, tama kayong lahat"

*shuuurrgg*

Bumukas ang pinto ng rooftop at nandun si Francis, natigil tuloy ang paguusap
naming lahat. Lumapit sa amin si Francis.
"Amiko, sumama ka saken" seryosong sabi nito. OH? problema nito? Napansin ko yung
hawak niya, teka? Yun yung? LUNCH BOX NA DALA KO KAHAPON!!!!

Biglang nag-sink in sa utak ko ang nangyari kahapon. -_- this stupid guy, pinakain
sa babae niya ang ginawa kong lunch para sa kanya. Bwiset!

Tinalukuran ko siya at nagcross arms. "Ano naman ang ginagawa mo dito Francis Mark
Perez?"

"Teka? Bakit ka ba ganyan? Ang labo mo Amiko" hinarap ko siya

"Ako pang Malabo? Eh ikaw nga yon eh! Sayo ko yan ginawa pero bakit mo sa kanya
binigay!"

"Okay okay whoa, galit na galit ka nga" medyo umurong siya while he's waving his
hands "kalma lang"

"KALMA????" parang umuusok na sa galit ang tenga ko. Doon ko lang napansin sa
paligid namin sila Kaye, Denise at Fenrir, si Delilah, wala na eh. Napahinto ako
kasi parang bato na sila na nakatunganga lang saken.

-__- "Look pati mga friends mo takot na sayo hahahah" nilingon ko naman silang
lahat at ngumit or better to say ngumiwe. -__-

"Amiko, alis muna kami, baka magkagera na dito" Paalam ni Kaye

"Oo nga, warlang warla ka ateng eh, wag mo naman jombagin si Fafa Francis" Fenrir
said.

Umalis na silang lahat at naiwan kami dito ni Francis. Nakatingin lang ako sa kanya
ng masama, pero siya? Ayon, walang ka-emosyon-emosyon ang mukha, nangaasar ba siya?

"Amiko, sorry na"

O__O

"Sorry kung binigay ko kay Elaine yung lunch na ginawa mo. Hindi ko naman kasi alam
eh, pero kung alam ko? Kahit na busog na ako kakainin ko pa din yun, uubusin at
sisimutin ko pa. Kasi alam kong ginawa mo yon, at ayaw kong masayang, kaso.." he
paused, napailing siya at tumingin sa iba. "wala eh, tsaka"

Nagtataka na ako sa kanya sa kakahinto niya, ako naman tamemeng nakatingin lang at
nakikinig sa kanya.

"Tsaka ano?" tanong ko dito. He faced me and...

"IKAW DIN KASI MAY KASALANAN! Dapat binigay mo sa akin ng maayos, tapos magagalit
ka jan! eh ikaw din may kasalanan! Nagtago-tago pa ka doon sa ilalim ng lamesa
ko!!! Muntik na kita masipa nung nakita kita! WAG MO NANG GAGAWIN YON!!!" parang
bulking sumabog si Francis. Hingal na hingal siya at nakahawak sa tuhod niya.

"Amiko..." biglang nanlaki ang mata ko sa itsura ni Francis. Wet look dahil sa
pawis niya pero...ang cool ang cool at ang cool niya tignan. \*u*/

Habang amaze na amaze ako sa kanya, bigla niya akong niyakap. O///o Habang yakap
niya ako sinabi niyang...

"ayoko kong nasasaktan ka..."

Hindi ko alam ang ibig niyang sabihin, pero ramdam kong nasasaktan siya sa mga
sinabi niya. Anong ibig sabihin nito?

Umalis na si Francis at iniwan ako dito sa rooftop. Ano ba? Baliw ba si Francis? Or
may sira sa utak niya? O?O

Natapos na ang klase namin, umuwi na sila kasi may gagawin pa sila at wala akong
idea doon. Lumabas na ako ng school building kaso...bigla kong natanaw ang bulletin
board sa school at nabasa ang isang bagay na gumimbal sa sarili ko.

"R-Rupert..."
Umuwi na ako sa bahaya agad at sinubukang tawagan si Rupert, pero hindi siya
sinasagot. Ang sakit sa pakiramdam ng ganito. Totoo ba yon? Totoo ba ang nabasa ko.
Oo, bukas na nga ang alis ni Ayesha, pero, sasama ba talaga siya? At iiwan
ang...TEKA? Di ba girlfriend niya ako? O___o bakit???

"leshe, sumagot ka naman Rupert" naiiyak na ako sa kwarto. Bakit ganito?

Kinabukasan...

*ssshuurrggg*

Nagulat kaming lahat ng dumating si Francis sa classroom na parang galit. Ano naman
ang problema ng lalaking 'to? Please wag ngayon ah! Hindi ako nakatulog ng maayos
dahil sa kakaisip kay Rupert.

Naglakad 'to papunta sa akin. Tinignan ko lang siya, bawat dadaanan niyang kaklase
ko umiiwas sa kanya. Huminto ito sa tapat ko at hinawakan ang braso ko.

"Sumama ka saken" seryosong sabi nito.

"bakit naman?"

"basta!" sigaw nito. Hindi ko na nagawang sumagot pa kasi bigla niya akong hinila
palabas ng room namin.

Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin, bumaba kami ng school building at
papunta kami sa office ng Council. Nang makarating kami, may naririnig akong mga
students na naguusap, pero hindi ko sila maintindihan. Pagbukas ng pinto ni
Francis, magulo ang loob ng kwarto. Nakabaliktad ang mga upuan at madaming papel
ang nakakalat.
Pero, ang hindi matanggap ng mga mata ko, ay nang makita ko si Rupert. Si Rupert na
nakaupo sa sahig habang madumi ang damit at may sugat sa labi.

Binitawan ako ni Francis, napatingin ako dito, nakita ko din ang pisngi nitong may
galos. Namumuo na sa mata ko ang luha ko. Hindi ko alam ang dahilan ng mga nakikita
ko.

Pinuntahan ko si Rupert, pero ...

"Lumayo ka na Amiko..."

O___O

Halos mawasak ang puso ko sa narinig ko. Ano bang nangyayari dito?

"heheheh Rupert, nagbibiro ka lang di ba?"

"Hindi..."

Q___Q

"Hindi ako nagbibiro, umalis ka na, total...aalis na din naman ako"

"T-teka...hehehe hindi...hindi...."

Hindi ko alam, hindi ko alam, hindi ko alam. Bakit? Bakit?

"Bakit pa Amiko? Hindi ko din naman ako mahal di ba?"

O___O
Sa lahat ng sinabi niya, ito ang pinaka-masakit.

"Amiko...sorry"

"No...ako ang dapat na humingin ng tawad. Isang malaking pagkakamali ito Rupert..."

"Hindi Amiko...ako ang nagkamali...akala ko...akala ko magagawa kong kalimutan si

Ayesha dahil sayo, pero...ngayong aalis siya, parang....hindi ko kaya."

"DUWAG KA!" nagulat ako sa biglang sigaw ni Francis. "Duwag ka! Duwag ka! Paano mo
nagawa ito kay Amiko?! Anong akala mo sa kanya? Tester? HOY! Fortalejo...ito ang
tatandaan mo...

...ayokong nakikitang nasasaktan si Amiko! Tandaan mo yan!"

Hinila ni Francis ang kamay ko. At pinilit na umalis kay Rupert. Ayoko sanang
sumama dahil kailangan ako ni Rupert pero malakas siya. Nakalabas na kami ng
Council room pero tahimik lang si Francis habang naglalakad kasama ko. Lumabas kami
ng school, buti na lang hindi pa start ng klase at nakalabas kami.

Alam kong umpisa na ng klase, pero, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mokong
na 'to.

Ang lahat, kanina, totoo ba 'to? Nakakabigla ang nangyari kanina. "huh?" natigil
ang pagiisip ko tungkol sa nangyari kanina dahil huminto si Francis. Pagtingin ko
kung saan siya huminto.

"Hello Kitty boutique..."

"sorry, hindi ko alam kung paano kita mapapasaya eh" O___O

Nakakagulat. BAKIT? BAKIT SIYA NAKANGITI???

"teka? Francis? Ayos ka lang ba?" napansin ko ang galos niya sa pisngi. Nag-away ba
sila ni Rupert dahil sa akin?

"ahh ito ba? Hahahah wala 'to, nakabawi lang yung gago mong boyfriend..."

"ahh, teka? Boyfriend? Kami pa ba?"

"huh? Di ka naman nakipagbreak eh:" -?-

-__- "ahh ganun ba yun?"

"tara na nga, pumasok na tayo sa loob para naman sumaya ka na"

Papasok na sana si Francis sa loob ng boutique, pero...hinila ko siya.

"Francis, gusto ko na lang sa bahay..."

Tumingin ito sa akin. Seryoso.

"okay, doon na lang..."

Habang naglalakad kami pauwi, may nakita kaming tao nagkukumpulan sa pedestrian
lane. Agad kaming tumakbo para makita. At laking gulat ko ng makita namin si..

"Francis! Tulungan natin siya..."

"teka? Kilala mo yan?"

"Oo!!!"

Mas sugat si Fumiko habang nakaupo sa kalsada. Lahat kasi ng sasakyan, nakahinto at
dahil sa ginawa ni Fumiko na pagharang sa pedestrian lane, naabala na ang lahat ng
mga tao.

Binuhat ni Francis si Fumiko, tahimik lang ito habang nakayuko at may hawak na kung
ano sa kamay niya. Doon ko lang napansin ang isang kuting na bagong silang palang
yata.

"Francis, may kuting siyang dala"

"huh? Baka naman niligtas niya kanina yung pusa sa kalsada, kaso, nadapa siya"

"dalhin natin sa bahay"

Pumunta na kami sa bahay. Pagdating namin, ang daming missed calls ng phone ko.
Puro sila Kaye, Denise at Fenrir.

Nilapag ni Francis si Fumiko sa sofa at pinahiga, nakatulog kasi siya habang buhat
ni Francis.

"Amiko, kilala mo ba talaga siya? Parang ikaw lang ah"

Sinamaan ko siya ng tingin. "wag ka nga" tinignan ko si Fumiko, tulog siya pati na
rin yung kuting na dala niya.

"Hayaan muna natin siyang matulog habang nililinig ko ang sugat niya,"
Chapter 28.
Chapter 28.

Amiko's POV

"Francis, pwede ka nang umuwi"

"Ah? Baliw ka ba? Bakit naman kita iiwan sa babang 'to? Eh di nga natin yan kilala
eh, baka magnanakaw yan o di naman kaya anak ng killer"

"alam mo, aning aning ka din eh, osya bantayan mo na lang siya" naglakad ako
paalis.

"Oh? Saan ka pupunta?" tanong naman nito. Tumalikod ako at tumingin sa kanya.

"Mr. Francis Mark Perez, magluluto po ako ng kakainin natin, so? Pwede na ba akong
umalis?" sarcastic kong sabi ditto sabay snob sa kanya.

Pumunta na ako sa kusina para maghanda ng makakain namin. Habang naghuhugas ako ng
kamay, bigla na lang bumalik sa isip ko ang mga nangyari kanina. Yung kay Rupert
yung pagkakahawak ni Francis sa kamay ko yung pag-ngiti ni Francis. Teka? Bakit
lamang si Francis?

Nagprepare na lang ako ng food for us. Pinipilit ang sarili na iwasang maisip ang
mga nangyari kanina. Total totoo naman yun eh. Isa lang itong malaking pagkakamali.
Bakit ko pa aatupagin? Pero...sana maayos man lang ang kinahantungan.

"Ang tagal mo naman Amiko!" sigaw ni Francis mula sa sala.

"Sandali lang"

Si Francis, bakit ba ganito siya. Nakakainis. Hindi ko alam kung ano bang dapat
kong gawin. Hindi ko alam kung sino, kung ano, kung kailan. Parang lahat
komplikado? Na parang isang maling disisyon ko lang masisira na ang lahat. At
talaga namang nakakainis ang ganitong pakiramdam.

"Amiko" nagulat ako sa biglang tawag ni Francis. Nasa pinto siya ng kusina habang
nakapamulsa at nakasandal.

Tinignan ko lang siya, nakatingin din siya sa akin. Seryoso at tila may sasabihing
hindi ko gusto.

"Totoo bang, hindi mo minahal si Fortalejo?"

Nagulat ako sa biglang tanong nito. Natahimik at nanlaki ang mata. Nagiisip ng
sasabihin sa kanya. Ano nga ba Amiko? Totoo nga ba? Eh bakit mo siya sinagot?

"Silence means yes." Napa-smirk na lang siya sabay iwas ng tingin sa akin.

"Alam mo bang naiinis na ako sayo"

"F-francis..." sa tono ni Francis, bakit parang galit siya. "Naiinis na ako sayo
Amiko! Bakit ang tanga mo! Sinagot mo hindi mo naman pala mahal? Ang relasyon
nabubuo dahil sa pagmamahalan, hindi dahil gusto mo lang i-try!" bigla niyang
sinuntok ang pinto. "alam mo naming ayaw kitang nakikitang nasasaktan, kasi ganun
din ang nararamdaman ko"

QoQ

"Francis...sorry" hindi ko alam, pero bumuhos nang kusa ang luha ko. Napaluhod na
lang ako sa sahig sa sobrang iyak ko habang nakatakip ang mga kamay ko sa akin
mukha. Sige lang ako iyak ng iyak.

"tumayo ka na nga jan" hinila niya ako patayo. Pero ang nakakagulat, niyakap niya
ako ng mahigpit. Sobrang higpit.

"Wag ka nang iiyak, mas gugustuhin kong ako na lang ang masaktan kesa ikaw, kapag
ikaw kasi parang doble ang sakit sa akin eh"

Habang nasa ganito kaming posisyon, pakiramdam ko, safe na safe ako sa piling niya.
Feeling ko kahit hindi na ako kumain mamaya busog na ako. Feeling ko ang sarap
matulog sa kandungan niya. Feeling ko ang landi ko. >///<

Napadilat ako at saktong pagdilat ko. O__O

*blink blink*

"Wahhh!" sigaw ko sabay ng pagkakahiwalay ko sa yakap ni Francis ng makita ko ang

isang...teka? Sadako??? Nananalamin ba ako?

Mahabang buhok na parang hindi nagsha-shampoo. Maputing balat, faded uniform at

weird na sapatos at mahabang medyas. Gosh! Kaloka-like na ba ito? (*O*)

"gising ka na pala" sabi ni Francis kay Fumiko na ngayon ay tahimik na nakatayo

lang sa tapat ng pinto.

Natigil naman ako sa pagiisip ko at lumapit sa kanya. Pero noong palapit na ako,
bigla siyang umurong palayo. Huminto ako sa nakitang reaksyon niya.

"Hindi kita sasaktan" marahan kong sabi dito "Gutom ka na ba?" Lumapit ako ng
dahan-dahan sa kanya hanggang sa nakalapit na ako sa kanya. Hinawakan ko ang kamay
niya. Ang lambot nito.

"tara." Pinaupo ko siya sa silya sa lamesa. Si Francis naman ang cool lang na
nakatayo dun.

Nag-serve ako ng food para sa kanya. Kumain naman siya, habang kumakain siya,
pinapanuod ko lang siya, ang sarap niya tignan kumain.

"Hoy Amiko, ako? Walang pagkain?" tanong ni Francis na may tonong pikon or better
to say nagseselos.

"Kumuha ka na lang, malaki ka na"

"tssk" yun na lang ang sinabi niya.

"Anong pangalan mo?" tanong k okay Fumiko kahit na alam ko naman ang name niya.
Pero hindi naman siya sumagot at busy lang sa pagkain niya. "Ako nga pala si Amiko,
pwede mo akong tawaging ate" sabi ko dito.

"Oo, tawagin mong Ate, magkamukha naman kayo eh" singit naman ni Francis. Sinamaan
ko siya ng tingin pero ang mokong snob lang ako.
"Ilang taon ka na? Saan ka nakatira? Anong nangyari sayo kanina?" tanong ko pa kay
Fumiko.

"Oo na lang Amiko makasagot yan, daig mo pang imbestigador eh"

"Alam mo ang epal mo Francis!!!"

Tsk. Nakakainis na ungas na yun. Natapos na kumain si Fumiko. Pero tahimik lang
siya na nakaupo.

"May sugat ka, tara gamutin natin" niyaya ko siya na sumama sa akin. Sumama naman
siya, naiwan si Francis na kumakain sa lamesa.

"tskk" yun na lang ang narinig k okay Francis.

Pumunta kami sa sala para gamutin siya, kumuha ako ng bulak at nilagyan ng konting
alcohol at agua oxinada para linisin ng sugat niya sa kaliwang braso. Noong dinampi
ko na, napa-aray siya sa sakit.

"Sorry, dahan-dahanin ko lang" nilinis ko na ang sugat niya at nilagyan ng bandage.

"Bakit ba hindi ka nagsasalita? Pwede bang ikwento mo sa akin ang nangyari? Wag ka
mag-alala, nararamdaman ko ang nararamdaman mo." Hinawakan ko ang kamay niya at
tinignan siya sa kanyang mga mata kahit na alam kong hindi niya ako gaanong
nakikita gawa ng mahaba niyang buhok.

"masakit, masakit" yun lang ang sinabi niya. Napansin ko din ang luhang tumutulo sa
tuhod niya. "masakit, masakit"

Niyakap ko siya. Hindi ko alam pero feeling ko pareho kami ng nararamdaman.

"Amiko, di pa ba uuwi yan?" natigil naman kami ni Fumiko ng biglang epal nanaman ni
Francis. Ano bang role ng mokong na 'to sa story na 'to? Mushroom? Sulpot ng sulpot
eh. -___-

"Saan ka nakatira?"

Sinabi naman niya kung saan siya nakatira. Inihatid namin siya ni Francis sa
kanila. Noong pauwi na kami.

"Francis, alam mo swerte pa rin pala ako."

"huh? Bakit naman?"

"kasi kahit na Sadako ako meron pa ring epal na tulad mo"

"wow! Compliment ba yun? Bakit parang insulto?"

"Baliw ka talaga, basta"

"Alam mo kasi Amiko, ako lang ang nakatadhana sayo"

"utot mo pink"

"tssk Bakit ba tuwing ganito ako ginagawa mo lagging joke?"

"eh hindi naman kasi halata"

"sus, so ano? Ayos ka na ba?"

"Oo naman"

"weh?"

"Okay, hindi, hindi pa ako ayos, natural lang yun."

"hahahah wag ka lang mag-suicide ah, di pa ako ready pang lamay mo"

"ang sama mo" hinampas ko siya ng mahina.

"Pero Amiko, next time na mangyayari ito ulit sayo, baka mapaslang ko na ang
lalaking 'yon"

"weh? Kaya pala may galos ka jan"

"hahahha malayo 'to sa bituka"

Hinawakan ko naman ang pisngi nito kaya naman napasigaw siya sa sakit.

"Grabe kang sadako ka" T^T

"yan, matapang ka eh, tara na! gagamutin din kita sa bahay"

Bumalik na kami sa bahay. Pero iba ang nakita ko. Si Rupert na nakatayo sa tapat ng
gate namin.

"Rupert?" lumingon naman ito sa akin.

"Amiko" lalapit sana siya sa akin pero humarang si Francis.

"Aren't you done with her?" he asked. Tignan mo 'to mushroom talaga.

*batok*

"umalis ka muna jan, ako ang kausap eh"

"aray ko naman Sadako ah, ang sadista mo na ah"

"pumasok ka muna sa loob"

"ayoko" -_- para siyang bata.

"Okay, pag di ka pumasok di kita gagamutin."

"okay" pumasok naman siya sa loob pero nakita kong tinitigan niya ng masama si
Rupert.

*batok*

"Pasok na sabi eh" pumasok naman siya habang kamot kamot ang ulo niya. Pagpasok ni
Francis, tahimik lang kami ni Rupert.

"Amiko" nabasag ang katahimikan ng magsalita siya. "Sorry"

Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko. Humihingi siya ng tawad. Oo nasaktan ako,
pero alam kong mag mali din ako.
"heheh Hindi Rupert, ako ang dapat na mag-sorry"

"Hindi Amiko, ako ang dapat na humingin ng tawad, di ko dapat sinabi yon."

"ang alin?"

"na...hindi mo naman ako minahal"

Natahimik ako sa sinabi niya. Ano ba yan, ano bang nangyayari? Ang gulo. -__-

Napapaisip ako ng sasabihin. Ano ba?

1. "hahaha ayos lang yun, totoo naman eh" shet parang tanga lang.

2. "Yun ba? Hindi ko naman yata narinig un, sinabi mo ba?" ay sobrang defensive
naman.

3. "hahhahhaha hahhahahha joke lang naman yun di ba? Hahahaha" -_- baliw naman
ito.

"Okay lang, alam ko naman na nadadala ka lang ng emosyon mo eh" nabalik na ako sa
realidad yan lang naman ang sinabi ko.

"Amiko...i know, there is someone better than me"

"huh? Sino naman? Haha"

Tumingala naman si Rupert at tumingin sa terrace ng bahay namin. Doon nakita namin
si Francis na nakakikinig sa usapan namin.

"FRANCIS MARK PEREZ!!!!"

Umalis na si Rupert. Bakit parang ang bilis? Ayo slang naman yun eh, hindi naman
kailangan na patagalin pa ang mga ganitong bagay. Malalaki na kami. Dapat na
pagusapan ang mga bagay para maresolba ng maayos.

"Aray naman, ang sakit Amiko"

"yan, nakikiapagaway ka tapos ganyan ka"

"bakit? Para naman sayo yun ah"

"aba? Ako pa ang sinisi"

"bakit? Ikaw naman talaga" nagboboses baby na siya -_-

"Hoy tigilan mo yan ah di bagay"

"hahahah eh totoo naman eh"

"che"
Katahimikan.

"Amiko..." napatingin ako sa kanya, ngayon ko lang napansin na ang lapit pala namin
sa isat-isa. "Mahal kita"

*tsup*

O_O

Napapikit na lang ako sa ginawa ni Francis. Bakit biglang lumakas ang kabog ng
dibdib ko?

Bakit?

Chapter 29.
Chapter 29.

Amiko's POV

"So? Agad?" sigaw nilang tatlo matapos kong ikwento ang nangyari kagabi sa tapat ng
bahay namin.

"Oo, hindi naman na dapat pa patagalin yung mga ganoong away eh" pagpapaliwanag ko
habang naglalakad kami papuntang classroom.

"Alam mo Amiko" huminto si Denise sa paglakad kaya naman kami rin "Feeling ko,
pabor sayo ang nangyari"

Nanlaki naman ang mata ng dalawa at napasigaw. "WHAT AMIKO?"

Hindi ko na-gets ang sinasabi nila. Ano daw? Pabor sa akin? As in in favor sa akin?
Ang alin? Ang break up? Ang away? Ang hiwalayan? At kanino naman? Sa akin? Tsaka
bakit naman?

Para naman silang mga mananaliksik na ang talas ng tingin sa akin.

"teka, ano bang ibig niyong sabihin?" nagulat silang tatlo sa reaction ko. Medyo OA
na yata kayo mga friend. -__-

"Pabor sayo, kasi meron kang ibang gusto?" tanong ni Kaye sa akin. Hindi ko alam
pero bigla kong naalala ang mga nangyari kagabi sa amin ni Francis. Gosh, tuwing
maiisip ko yun, feeling ko.

Teka? Ano bang nangyayari sa akin? Bakit parang ang weird ng puso ko? Yung mukha ko
naman namumula, bakit ba sa isip ko nakatatak si Francis na nakangiti, masaya at
ang liwanag niya. (*o*)

Nagbulungan naman ang tatlo kong kasama habang napapaisip ako. Kinakausap ang
sarili at parang ewan na lutang habang napapangiti magisa.

*poked*

-__-

^///^

"Hoy AMIKO, nag-kiss na ba kayo ni Fafa Francis?" tanong ni Fenrir.

"WHATT???" lumayo ako sa kanila sa gulat ko. "anong klaseng tanong yan?"

Alam kong may ilang beses na akong ninakawan ng halik ng ungas na yon, pero yung
kagabi. Parang kakaiba sa lahat ng nakaw na halik niya. Para bang, ang saya, ang
sarap ang gaan sa pakiramdam ko. Para bang, nanghuhumaling ako sa halik niya.

>///< eng lende ke pows.

"Sus, ano nga Amiko?"

A few minutes passed.

"what?"

"gosh"

"omg"

Nagtatalon ang mga loka sa kilig ng ikwento ko sa kanila ang nangyari kagabi. Kahit
din naman ako napapangiti noong mga oras na sinasabi ko sa kanila ang nangyari.
Ewan ko ba, kung ano ang pakiramdam na 'to. Basta ito yung feeling na, ang gaan at
ang aliwalas sa pakiramdam mo.

Nag-ring na ang bell at pumasok na kami sa room. Pagpasok namin agad kong nakita si
Francis sa desk na nakaupo habang nakikipagtawanan sa mga kaklase namen.

"Ayiiieepp, pasulyap-sulyap" pang-aasar ng tatlong loka. >///< weg nge keying

genyen.

Tinitigan ko lang si Francis habang marahan na naglalakad patungon sa aking seat.

Parang bagal ng oras habang pinagmamasdan ko siya. Tapos yung paligid ng mukha niya
parang liwanag, parang saya-saya niya. Yung mga ngiti niyang tumatatak sa akin
isipan.

*O* Lord, Angel po bas i Francis?

*tok*

"aray ko naman" nabalik ang sarili ko sa realidad habang nagtatawanan ang mga
classmate ko na ngayon ay nakaupo na ng maayos. Habang ako, nasa harap pa rin ng
klase na nakatayo. Gosh. Kanina pa ba ako nandito?

"Miss Gonzales, maupo ka na!" sigaw ng first period teacher namin sa akin. Naglakad
na ako papunta sa seat ko. Gosh, nagde-daydreaming pa ako. Nakakahiya naman.

Habang naglalakad ako papunta sa upuan ko. Nabaling ang mata k okay Francis,
nakangiti siya sa akin. Natatawa at may sinasabi na hindi malinaw sa akin.

*boogsh*

"aray ko po" nakarinig ako ng tawanan ng buong klase. Bago ko pa mapansin na nasa
dulo na pala ako ng room at nauntog sa wall ng room namin. Hays nako Amiko, how
clumsy you are.

"MISS GONZALES!!! GET OUT!!!"

Pinalabas ako ng teacher namin dahil na din siguro sa distruction na dala ko

ngayong umaga. Lumabas na lang ako ng room, pero bago ako lumabas, napatingin ako
ulit kay Francis. And this time, kumindat siya sa akin.

*boooggsh*

"aray ko po" pangatlo na 'to ah, napatid ako sa pavement ng doorway ng room namin.
Nagtawanan ang mga kaklase ko kaya naman tumayo na ako agad at lumabas na ng room
After 30 minutes of lesson. Lumabas ang teacher namin at kinausap ako. So bilang
punishment ko sa ginawa kong katangahan kanina, maglilinis ako ng school garden
ngayon. -___-

Bumaba na ako sa school garden para maglinis. Habang nasa hallway ako, narinig ko
ang mga students na nag-uusap.

"so? Aalis na nga si Rupert Fortalejo?" nanlaki ang tenga ko tsaka ako nagtago sa
isang poste sa hallway.

"Oo, yung ang balita ngayon. Grabe noh? December na pero aalis pa siya sa pwesto
niya"

"Oo nga, pero sino ang papalit sa kanya?"

"Pagbobotohan dawn g council eh"

"Ah ganun"

Nagulat ako sa nalaman ko. So? Aalis na nga si Rupert? Susunod siya kay Ayesha.
Hindi ko alam kung malulungkot ako o magiging masaya sa naging decision niya.

Nagtuloy na lang ako sa school garden. Pagpasok ko, walang tao. Inayos ko na ang
gagamitin ko para magbunot ng damo pero.

"Wahhhhhhhhhhh" kumurap-kurap ako. "Fumiko?" nakita ko sa Fumiko na nakahiga sa

damo habang nakapulupot ang kamay sa katawan. Agad ko siyang tinulungang makawala.

"Anong nangyari sayo?" tanong ko dito, pero bigla na lang niya akong niyakap at
umiyak sa balikat ko.

I feel so hurt na Makita ang reflection kong nalulungkot. Maybe im not really like
her, pero I know what she feels. T^T

"Tahan na, tell me the story"

A few minutes passed. Tumahimik na din si Fumiko. Sinabi niya sa akin kung bakit si
umiiyak. Pero napahanga niya ako.

"ginawa mo yun?" tumango lang siya.

"pero grabe naman yung lalaking yun" tumango ulit siya.

"Alam mo Fumiko hindi ka niya deserve" this time umiling na siya. O__O

"bakit Fumiko?"

"mahal ko siya"

O__O gosh, hindi ko alam kung saan ako nagulat, dun ba sa unang beses ko siyang
narinig ko sa sinabi niya.

Natahimik ako sa narinig ko.

"Ate, naiinis ako sa sarili ko. Ang panget ko. Ayaw niya sa akin, pero mahal ko
siya"

Teka? Parang mali yata ito. Ano daw? 1st year pa lang siya pero...Gosh.

"Fumiko..."

"Fumi na lang po"

"Hindi ko alam pero..."

"ate nagmahal nap o ba kayo?"

O___O

Bakit ganon? Parang nasaktan ako sa sinabi niya. Bakit parang tagos na tagos sa
akin yung tanong niya. Tinanong ko din ang sarili ko, nagmahal na nga ba ako?

"Oo naman." Maikli kong sagot dito.

"Amiko? Oy anong ginagawa mo jan?" nagulat kami ni Fumi ng dumating si Francis.

O///o natulala ako at parang baton a nanigas pagdating niya.

"Hoy, Amiko, oy bata, anong ginawa mo sa kanya?" tanong nit okay Fumi. -__-

"wala po"

Kinalabit kalabit ako ni Francis tsaka lang ako nabalik sa realidad.

"Anong ginagawa mo ditto Francis?" bakit para ang bilis kong magsalita?

"ahh naiihi ako eh, kaso puno ang CR kaya dito ako iihi sa garden hahaha"

"ANO?" sabay kaming napasigaw ni Fumi. "HINDI PWEDE" tinulak namin palabas ng
garden si Francis.
"whooossh" sabay kaming napa-buntong hininga ni Fumi at nagkatinginan, napangiti na
lang kami sa nangyari.

Tinulungan niya ako na maglinis. Nagkwento rin siya tungkol sa pamilya niya at sa
kanya. Kaya naman parang naging close na din kami. Mahilig siya sa mga bulaklak at
mga halaman, mahilig siya sa pusa pero hindi sa hello kitty. Isa lang siyang anak,
at ang dahilan kung bakit niya hindi ginugupitan ang bangs niya, ay para maitago
ang hindi niya magandang mukha. Ganun ang tawag niya sa sarili niya. Panget daw
siya.

"Alam mo, may kilala akong makakatulong sayo"

"guys, meet Fumiko" pinakilala ko si Fumiko kila Denise, Kaye at Fenrir. Si Delilah
daw ay nasa vacation (ang aga yata para sa pasko)

"wow, parang nakakita lang ako ng past and present, before and after ah" pang-
ookray ni Fenrir.

"Amiko, anong gagawin namin."

Doon ko na sinabi ang buong kwento ni Fumiko. Ang babaeng nagtapat sa lalaking
mahal niya pero binasted dahil daw panget siya. Actually di naman si Panget, she
just need a little changes like sa akin noon.

Kinabukasan...
Mamaya ang task namin na make-over kay Fumiko, pero ngayon kailangan ko munang mag-
take ng quiz namin sa lahat ng subject na na-missed ko yesterday. >.<

Habang nasa faculty ako para doon mag-exam. Biglang dumating si Elaine.

"Oh, Hi Amiko" she greeted. I just gave her a smile.

"uy, Elaine, kamusta na ang lovelife? Musta na kayo ni Francis! Uyyy! Ayiiep!"
biglang kumalembang ang tenga ko sa narinig ko sinabi ng isang teacher na parang
close ni Elaine.

"ma'am naman, hahaha di ko pa po alam eh" natatawang sabi ni Elaine. Napahinto ako
sa pagsasagot sa quiz ko at napatingin sa kanya.

"hindi...Amiko...wag kang iiyak" yun na lamang ang nasabi ko sa isip ko.

Chapter 30.
Chapter 30.

Amiko's POV

*pak*
No Amiko, hindi yun totoo, malay mo biro lang yun ng teacher na yun kanina. Lakad.
Lakad. Lakad. Hinto. Biro? Eh paano kung totoo? At tsaka ano naman kung totoo?

*pak*

Amiko, tumigil ka nga. As if naman may pakealam ka, and another thing is wala kang
karapatan, so you better don't mind what have you heard lately. Lakad. Lakad.
Lakad. Hinto. No, Amiko, its about Francis? Don't tell me tatahimik ka lang?
Heller? Kumikilos ka na habang maaga pa.

*pak*

What's going on Amiko? Iba ka na. At tsaka malay mo totoo nga, at masaya si
Francis. Ano? Eepal ka? Maninira ka ng lovelife ng iba? Wag ka naman self-fish men,
si Francis na nga ang nag-move-on sayo eh.

*pak*

"teka, ang sakit na ng pisngi ko kakasamapal ko sa sarili ko ouch" naglalakad ako

pabalik sa room namin habang iniisip ang mga narinig ko kanina sa faculty. Oh come
on Amiko. Bakit ba kailangan pang isipin ang mga bagay na yon? May pake ka ba?
Involve ka bas a issue na yon? As far as I know hindi naman. Remember? Pinili mo si
Rupert than Francis, tapos ngayon ano? Babalik ka sa kanya.

Minsan naiinis na ako sa isip ko at sa puso ko. Para silang tanga na nag-aaway.
What I mean is, magkaiba sila ng prinsipyo, masaya yata silang maguluhan ka sa
buhay mo eh. Hindi ko alam, mas mabuti pang ituon ko na lamang ang sarili ko sa
ibang bagay.
Pagpasok ko sa room, nandun na sila Fenrir at ang "Beauty Fairy" yun yung tinawag
nila sa team nila. Kasi raw dalawa na kami ni Fumi na mapapaganda nila. Imagine?
Yung dating mala-blockbuster na horror movie namin ni Fumi nagbago dahil sa kanila.
Isa sila sa mga nagbigay kulay sa kwento ko.

"tara na Amiks! Gora na tayetchi!" sigaw ni Fenrir na parang excited na excited na

magmake-over kay Fumiko. Lumabas na kami sa room, pagbaba namin sa school building,
nakasalubong namin si Francis. Hindi niya kami napansin, pero nakita ko siya.
Parang busy na busy siya.

"balita ko, si Francis ang running na papalit kay Rupert"

"talaga Denise? So? Umalis na pala si Rupert?"

"Actually, hindi na umalis si Rupert ng bansa, pero nagtransfer siya ng school. Ang
alam ko dun sa school din ni Ayesha"

"WOW! Talaga? Mahala talaga nila ang isat-isa"

"Oo nga eh, Ayesha is so very lucky of him"

Natigil naman ang dalawa sa pag-uusap ng mapatingin sila sa akin. Tahimik lang
naman ako habang nakikinig sa kanila.

"Oh, sorry Amiko" Denise apologized.

"Oo nga Amiko, nadala lang kami" Kaye added.

"Ano ba kayo, ayos lang, at least alam ko na masaya si Rupert ang Ayesha"

"so? OKAY NA SAYO?" Gulat na sabi nila.

"Oo naman, tsaka di ba? Sabi ko nga sa inyo, Rupert and I are friends, tsaka he
explained everything, and I guess, he's right"

"Alam mo iba ka talaga Amiko"

Nginitian ko na lang silang dalawa at sumakay na sa van ni Fenrir. Habang nasa van
kami, napansin kong nakamasid si Fumiko sa labas ng bintana, katabi ko siya sa back
seat malapit siya sa bintana. Sumilip din ako para malaman kung ano ang tinitignan
niya. Pag silip ko, mali pala ang tanong kong 'ano' kundi 'sino' pala ang dapat.

"You like him huh?" sabi ko dito. Nagulat naman siya sa sinabi ko at agad na nilayo
ang tingin sa bintana. Napangiti ako sa reaksyon niya.

"Fumi.." I hold her hands "nothing will happen kung lagi ka lang sa malayo
nakatingin. Make a move girl" sabi ko dito and gave her a bright clear smile.

She hugged me and thanks me for that. Pero after that, I realize one thing, sinabi
ko ang bagay na yun sa iba pero feeling ko para sa akin ang mga salitang 'yon.

Nakarating na kami sa mall, yung lugar din na pinagdalhan nila saken. Noong una,
halatang medyo hindi pa palagay si Fumiko sa amin, pero naging maayos din naman ang
lahat lalo na nung sabihan siya ni Fenrir na.

"Fumiko, after this, magiging jowa mo na yung boylet na hanggang tingin ka lang"
namula pa nga si Fumiko nun. Ang kyot niya. >.<

Habang nasa loob sila ng salon. Lumabas muna ako para tumingin sa clipper ng hello
kitty merch. Pag akyat ko ng scalator, nakita ko ang isang nakatalikod na lalaking
pababa sa kabilang scalator. Nakauniform ng school namin at para si Francis. Pero,
mas lalo akong nagimbal ng may kasama siyang babae. At hawak ang kamay nito.

Hindi ko alam ang gagawin ko noong oras na yon.

"aray" muntik na akong sumobsub sa sahig dahil hindi ko namalayan na nasa end na
pala ako ng scalator buti na lang may lalaking humawak sa braso ko. Inayos ko ang
sarili ko habang yung lalaking nasa harap ko pa at tinatanong kung okay lang ba
ako. Nakayuko kasi ako nun at inaayos ang palda ko pati na rin yung sapatos ko. Pag
angat ng ulo ko, mas lalo ako natahimik sa lalaking kaharap ko.

"Miss okay ka lang ba?" he asked. Yung feeling na naririnig mo naman siya pero di
mo mapigilang tumingin sa mukha niya. Okay, ang landi ko. >.<

"Rohan! Come on!!!" nasira naman ang pagpapatansya ko ng biglang may tumawag sa
kanya.

"okay, nanjan na Hanna" awts, taken na yata. ^_^ joke.

"miss I guess you're alright, sige bye" umalis na yung lalaki at pumunta na sa
babaeng naiinis na kakahintay sa kanya.

(Si Rohan po yung vocalist sa Love;Hana, yung next story ko, okay, plug lang XD)

Bumalik na ako sa salon, pero sa nakakainis na tadhana nga naman, nakasalubong ko

si Francis kasama si Elaine. Magkahawak ang kamay.

"Amiko! Anong ginagawa mo dito?" he asked. Siya nga dapat ko tanungin niyang eh,
kanina nasa school siya tapos ngayon nandito siya sa mall? Akala ko ba busy siya?

"WALA, PAKI MO BA" tinalikuran ko siya. "nakakainis siya" bulong ko sa sarili ko.

Maglalakad na sana ako ulit palayo, kaso hinawakan niya ako sa braso ko.

"Hoy Sadako, problema mo?"

"Huh? Ako may problema? Wala noh?"

"Mukha mo, eh bakit ka ganyan maka-react?"

"huh? May mali bas a reaksyon ko?"

"teka nga? Nagseselos ka ba?"

"huh? Teka nga? Joker ka ba? Patawa ka eh"

"Hoy umayos ka Sadako ah"

"stop calling me Sadako!"

"bakit? Di por que gumanda ka lang hindi ka na Sadako?"

"what? Wala akong sinabi"

"ewan ko sayo Sadako! Sadako! Sadako!"

"isa pang sadako mo jan, sisigaw ako ng rape, bitawan mo ako"

"ayoko nga"

"ganun?" huminga muna ako ng malalim sabay "TTTUUUULLLOOOONGGG!!! R-RAPEE!!!!"

O___o nagtinginan naman ang mga tao sa amin. Nagulat si Francis, pati na rin si
Elaine na nanunuod lang sa di kalayuan.

"Tumahimik ka nga Amiko" tinakpan niya ang bibig ko.

"asdfghjkdfghjk" hindi ako makapagsalita ng maayos. Hinila niya ako paalis sa

maraming tao at dinala sa hallway malapit sa restroom.
"Hoy Amiko, bakit mo ginawa yon?"

"Bakit ba?"

"nakakainis ka na ah"

"edi mainis ka!"

"Ahm, Francis, baka hinahanap na tayo sa school"

"ay oo nga, tara na nga iwan na natin tong baliw na Amiko na 'to"

O___O ano yung dala nila? Taked-out foods? Hinawakan ni Francis yung kabilang
plastic na hawak ni Ayesha.

"Ang bigay noh? Hahaha mukha tuloy tayong magkaholding hands"

O___O Amiko, ang shunga mo.

Bumalik na ako sa salon na pinagdalhan namin kay Fumiko.

"ladies ang gentlemen, presenting....Fumiko!!!" binuksan ni Fenrir ang curtain ng

fitting room at sabay-sabay kaming nagulat sa nakita naming Fumiko.

"elegant"

"sexy"

"gorgeous"

"ang cutteee"

Yan lahat ng sinabi namin ng Makita namin si Fumiko, ang ganda na niya talaga. Ang
dating horror movie ng buhay niya, tila sa isang iglap at naging blockbuster
romance movie na!

"Ate, Amiko, pati na rin po sa inyo, salamat po ah"

"welcome baby!!!"

Umuwi na kami pag tapos nung kay Fumiko. Pagpasok ko ng bahay. Bukas ang ilaw sa
sala. Pag pasok ko, nakita ko ang isang Francis na parang ewan kung makatingin sa
akin.

"Problema mo?" taray ko dito.

"ikaw! Sabihin mo nga saken ang totoo?"

"huh?"

"nagseselos ka ba?"

O____O AMIKO GONZALES....chicks ka ba?

Chapter 31.
Chapter 31.

Amiko's POV

"nagseselos ka ba?"

O___o Tumayo si Francis mula sa sofa at naglakad patungon sa kinatatayuan ko.

Seryoso ang expression ng mukha nito. Tila ba may nais malaman mula sa akin. Para
siyang batang gusting gusto ng kasagutan sa katanungan niya. At yung tanong niya,
ay kung nagseselos ba ako.

Kung tutuusin, hindi ko alam. Naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Recently, feeling
ko, si Francis lang ang tao sa mundo ko. Para bang sa kanya lang umiikot ang buong
oras ko. Nakakainis kasi hindi ako sigurado sa mga sinasabi ko.

"Ano Amiko?" mas lumapit pa siya sa akin. May pang-aakit sa kanyang mga mata.
Natutulala na lamang ako sa mata, ilong at labi niya habang palapit ito ng palapit
sa akin.

"Sabihin mo! Bakit ka natatahimik jan!" Naririnig ko ang sinasabi niya, pero urong
ang dila ko. Walang lumalabas na salita sa bibig ko. Dinaramdam ko lamang ang
presensya niya sa mundo ko. Yung masaya na ako kahit na Makita ko lang, naiinis
naman ako kapag may iba siyang kasama. Gusto ko sa akin lang siya masaya, gusto ko
ako lang ang iniikutan ng mundo niya. Selos nga ba ang tawag dun?

"Amiko..." mas lumapit pa siya sa akin. This time, napasandal na ako sa likod ng
saradong pinto. Sobrang lapit, malapit na malapit. Nararamdaman ko na ang hangin na
nagmumula sa bibig at ilong niya. Naririnig ko ang paghinga niya mula sa dibdib
niya. Dahil nga mas matangkad siya, hanggang dibdib niya lang ako. Hindi ko na
magawang tumingin sa mukha niya. Nakayuko na lamang ako habang naghihintay ng sunod
na mangyayari.

"Amiko..." hinaplos niya ang pisngi ko. Pakiramdam ko nasa ilalim na ako ng spell
niya. Para sa kahit anong sabihin niya, susunod na lang ako. Kung ano ang iutos
niya gagawin ko na lang. Dalang dala na ako ng presensya niya. Mula sa pisngi,
patungo sa akin baba, inangat niya ang mukha ko. Doon ko nakita ang...teka??? May
mali dito...

*CLICK*

"wahhhhhhhhhhh"

"bwahahahhaahahah, nakakatawa ka talaga Amiko, hahahaha kung makikita mo lang yung

reaksyon mo, hahahah grabe"

=____= May isang flash mula sa cellphone niya ang sumambulat sa mukha ko. LESHE!
Anong itsura ng mukha ko don aber? FRANCIS!!!!
"Umalis ka na nga!!! Nakakainis ka!!!" tawa lang siya ng tawa habang tunutulak ko
palabas ng bahay.

"Wag ka nang babalik dito!!!" parang maiiyak na ako sa ginawa ng mokong na 'yon.
Leshe, ang hilig niya akong pagtripan ng ganito. Nakakainis na at nakakasawa. TT^TT

Sinara ko ang pinto paglabas ni Francis. Tinanaw ko pa siya sa gate, umaasang

babalik siya. Ang abnoy ko 'no? pinaalis ko pero gusto ko din bumalik. Habang
tinatanaw siya, bigla na lang akong naiyak. Hindi ko alam kung bakit. Doon bas a
pagtritrip niya o doon sa umaasa ako. Napaupo na lamang ako at napasandal sa likod
ng pinto. Kung may walling, meron ding dooring. TT^TT

"nakakainis ka!" paulit ulit kong sinasabi habang walang humpay na umaagos ang luha
ko.

"asar ka"

Maya-maya pa, may narinig akong kumatok. Agad akong nagpunas ng luha ko.

"Sandali...sino y---" pagbukas ko ng pinto. Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko.

"F-francis? B-" hindi ko pa natapos ang sasabihin ko ng bigla akong yakapin nito.

Habang yakap niya ako, ramdam ko ang buong katawan niya sa katawan ko. Ang sarap
sa feeling. Parang ayaw ko nang kumawala sa kanya. Kung maaring tumigil ang oras,
siguro, ito na yung oras na yon.

"Amiko..." ang pagbigkas niya sa pangalan ko. Para bang mas gusto siyang ipagtapat
sa akin.

"Francis..."

"Amiko..."

"Francis..."

"Amiko...bakit mo ko ginagaya? Pwede bang, umalis ka na sa daanan? Naiihi kasi ako

eh"

O___O

Humiwalay ako sa pagkakayakap niya.

"Eh bakit mo ko niyakap?"

"eh nakaharang ka sa daanan eh hahaahah ano bang ginagawa mo jan?"

=____=

"buset ka! Umihi ka na don!"

"hahahah para tong baliw, problema mo?" umalis na siya papunta ng restroom.

Nakakainis talaga! Bakit ba ginagawa niyang biro yung mga scene na nakakakilig sa
kwento ko. -___- panira naman siya ng moves eh.
Lumabas na siya ng restroom.

"Bye, alis na ako Sadako hahaha"

"wag ka na bumalik baliw"

"hahahah nakakatakot ka talaga"

"leche ka!"

Umalis na siyang tuluyan. Bakit ba ganun siya? MANHID! MANHID!!!

Kinabukasan...

*Kimi no koto dou omou ka? tte sa "Betsuni kirai janai" nante ittara*

Tumutunog ang cellphone ko. Ang aga-aga eh. Kinapa ko ang side table ko at nakuha
ko ang cellphone ko.

"Hello? Sino 'to?"

"Anak! Good Morning!"

O___O wala pa sa alas-kwatro at nagising ang diwa ko. Napaupo ako sa kama ko at
sinagot ang nasa kabilang linya.

"Papa? Bakit po kayo napatawag?"

"oh? Bakit parang gulat na gulat ka?"

"ah wala lang po, kagigising ko lang po kasi"

"ah ganun ba, anak, uuwi na ako."

"ANO? KAILAN?" hindi ko alam kung sa excitement ba yung sigaw ko o sa gulat.

"Uuwi ako ng 11 para naming sa birthday mo nanjan ako, pati na din sa pasko"

O___O oh God.

Hindi na ako nakapagsalita sa sinabi ng Papa ko. Hindi naman sa ayaw ko siyang
nandito. Hindi lang talaga ako sanay na nandito siya. Mas gusto ko pang mag-isa na
lang.

"Sige po Papa."

Binaba ko na ang cellphone ko at nag-ayos na pampasok. Pagdating sa school, para

akong lutang na kaluluwa. Hindi alam kung saan pupunta at saan lulugar. Walang
dumadaloy sa isip ko kundi ang sinabi ng Papa ko na uuwi na siya.

"Wow, feel na feel na ang Christmas sa room ah? Hahaha" tawanan nila Fenrir at ng
iba pa.

Naupo na lang ako sa seat ko at sinubsob ang mukha sa desk ko. Narinig ko naman na
nagusap sila tungkol saken.
"What happened to her?"

"maybe she's lack of sleep lang"

"sows, yaan niyo muna siya, baka sawing puso lang"

Sana nga Fenrir sawing puso lang. Pero sawing puso na nga sawing tao pa. -_-

"Good Morning guys! O? Amiko? Anong nangyari?" si Francis nanaman, please lang,
sira na ang araw ko. Wag ka nang sumali.

"Di nga namin alam kung bakit ganyan yan" -Kaye

"Oo nga pagpasok niya ganyan na siya" -Denise

"hmmmm baka naman sa nangyari kagabi" -Francis

"huh? Ano yun Francis?" -Kaye

"kagabi kasi si Amiko parang baliw. Alam niyo ba, nakatitig lang siya sa akin
kagabi" -Francis

"oh? Talaga? Tapos?" -Denise

"tapos ayon, akala niya yata hahalikan ko siya, tapos niyakap pa ako" -Francis.

"what????" -Kaye and Denise.

-___- mga tukmol...edited pa 'to si Francis magkwento. Buset.

Dumating na ang teacher namin. Music ngayon ang subject namin. May presentation ang
bawat isa sa amin. Natural, kakanta sa harapan ng klase, pero bubunot si Maam ng
mga masuwerteng kakanta sa harapan. (sana di ako mabunot)

"And our first performer is...."

Tumayo na ang unang kakanta sa harapan ng klase. Tahimik. Tila naghihintay sa sunod
na mangyayari. Ito ang unang beses na maririnig ng buong bayan ang boses niya.

Inumpisahan na niyang i-strum yung gitara niya, na kahit ako ngayon ko lang nalaman
na marunong pala siya nun.

Habang naggigitara siya, nakatingin siya sa akin. Hindi ako nag-fe-feeling pero
alam ko kung kanino talaga siya nakatingin. Sa akin nga iyon.

~Para kang asukal

Sintamis mong magmahal

Para kang Pintura

Buhay ko ikaw ang nagpinta

Para kang Unan

Pinapainit mo ang aking tiyan

Para kang Kumot

Na yumayakap sa tuwing ako'y nalulungkot~

Ang lamig. Ang lamig ng boses niya. Ang ganda sa tenga. Parang sikat na singer.
Yung bawat pagbigkas niya ng kanta, para bang galling sa puso niya.

~Kaya't wag magtataka

Kung bakit ayaw kitang mawala

Kung hindi man tayo hanggang dulo

Wag mong kalimutan

nandito lang ako

laging umaalalay

hindi ako lalayo

Dahil ang tanging panalangin ko ay ikaw~

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Yung mga titig niya sa akin habang kumakanta,
parang kakaiba. Para bang dalawa lang kami sa loob ng room na ito. Yung paligid
napupuno ng mga makikinang na bagay.

Natapos na siyang kumanta. Perfect ang score niya sa teacher namin.

Ganun na din saken >.< haha Joke. :p

"And our next performer is...

...Amiko Gonzales."
O___o halos sumabog ang puso ko sa kaba ng tawagin ng teacher namin ang pangalan
ko. Patay paano na 'to?

Chapter 32.
Chapter 32.

Amiko's POV

Tumayo na ako sa seat ko. Kung tutuusin. Hindi ko na naalala na may ganito pala
kaming activity today. Sa dami siguro ng iniisip ko, pati study ko napabayaan ko
na. How stupid Sadako. Nakakainis naman. Hindi ko alam ang gagawin ko. Paano kung,
hays, iisipin ko pa lang nahihiya na ako. I know na hindi naman na ako like noong
dati na super napapahiya. I am now just a simple student. Since nga na ganito na
ako. Pero gosh, they are all staring at me. Hindi ko alam, sana kainin na ako ng
lupa. Now na. as in, now na. T^T

Habang nilalakad ko ang way papunta sa board. Feeling ko, I take it so slowly. I
don't know if I am doing it intentionally or it just my way of walking. Parang ang
layo nga ng board sa akin eh. Pero like whatever, everything in this worls has its
end.

Narating ko na ang harap ng room namin. Ngayon, nasa harap ako ng mga classmate ko.
Hindi alam ang gagawin at naghihintay sa sunod na mangyayari.

"Amiko..." napalingon ako sa tumawag sa akin. Its Denise. May pina-abot siya sa
classmate ko na CD. Pag dating sa akin, may note na nakalagay.

"I know na hindi ka prepare, pero choose a song na lang sa CD ko. You know
'HEARTSTRINGS' naman di ba? Sorry, k-pop ang dala ko eh :'("

Napatingin ako sa kanya, ganun na din kila Kaye at Fenrir pati si Delilah. Lahat
sila chini-cheer ako. Pero, ng mapalingon ako kay Francis. Ayon siya, hindi
nakatingin sa akin at may ginagawa sa cellphone niya. Nakakainis siya, hindi niya
ba alam na bawal ang cellphone sa klase. -__-

Teka? Dun nga lang ba ako naiinis? O may iba pang dahilan?

"Let me have your CD Miss Gonzales" inabot ko sa teacher ko yung CD. I chose to
sing "To Love Me by Park Shin Hye" thank you sa pinahiram na CD ni Denise sa akin
na Heartstring. >.< She Really loves Korean music.

The music starts playing.

(Yung English lyrics na lang yung lalagay ko, but imagine na she singing it in
Korean language.)

♪♪Since when is it, you come into my heart

My heart keep thumping even for your little smile

For along time, I've been waiting for this fate like love

It's you, I know it.

Oh~ That my love is you♪♪

Habang kumakanta ako. Sa iisang way lang ako nakatingin. Pero nakakainis kasi,
feeling ko, he don't notice me. Feeling ko, para akong timang. Feel na feel ko pa
naman yung meaning ng song.

♪♪You're like a cotton candy that melting all day in my heart

You're like rainbow that coming dazzlingly into my heart

Will you whispered me with your sweet voice

That from the beginning your heart everyday loving me too

I love you just be my love.♪♪

Si Francis, bakit pakiramdam ko. Kami lang dalawa ang nasa loob ng room. Pero hindi
niya ako makita. Hindi siya tumitingin sa akin. Bakit pakiramdam ko, malabong.
Teka? Sure na ba ako? Totoo ba Amiko? Pero, ganito nga ba yung feeling. Si Francis,
bakit ang liwanag niya. Kimikinang ang paligid niya. Yung mapungay niyang mata.
Yung matangos niyang ilong. His shiny black hair. And his damn thin kissable lips.
Bakit lahat ng sakanya, feeling ko. Perfect. My heart. Hindi siya tumitigil sa
pagtibok ng mabilis. And the way I sing the song. Feeling ko, lahat totoo ng
sinasabi ko.

♪♪Why I keep laughing when i heard your playful voice

When your two little eyes stare at me, I even trembling like this

For along time, I've been waiting for this fate like love

It's you, I know it.

Oh~ That my love is you

You're like a cotton candy that melting all day in my heart

You're like rainbow that coming dazzlingly into my heart

Will you whispered me with your sweet voice

That from the beginning your heart everyday loving me too

I love you just be my love.♪♪

O___O Bigla akong nagulat ng tumingin siya sa akin. Nanlaki ang mga mata. Bumilis
ng 10x ang tibok ng puso ko. Parang anytime babagsak na ako sahig. He's smiling.
And he's saying something...

"Amiko...Umulan na!!!"

O___O huh? Napahinto ako sa pagkanta ko at napasilip sa window. And it damn raining
outside. Nagtawanan ang buong klase dahil sa sinigaw pa nga ni Francis ang
nangyari. Buset. Bakit ba ang epic ng scene ko everytime na nangyayari ang mga
ganitong bagay. Ang saya na nga ng feeling ko tapos...Urhg!!
Umupo na ako sa seat ko habang nagtatawanan pa din ang buong klase.

"Class stop..." tumigil na din sila "Miss Gonzales, what you've done...is very very
good. Its outstanding...class give her a around of applause."

^___^ kahit na may pahiya moment meron ding recognition moment.

"Tell me miss Gonzales, who is you inspiration while singing the song?"

^___^ di ba? Ang taray may question pa si ma'am na kung sino daw ang... O___O
what???

"Po?" napatayo ako sabay bagsak ng palm ko sa desk. Gulat na gulat at namumula.

"Yes, do you have an inspiration while singing the song? Class, kasi kapag may
inspiration tayo, sa lahat ng bagay, kaya nating ma-perfect."

Tama nga naman si ma'am. Pero sino? Sus, denial pa ang peg ko eh its absolutely
obvious na si Francis naman talaga yun.

"Miss Gonzales???" Gosh, how am I going to say this.

*gulp*

"My...inspiration...is..." para ang bagal ng oras at lahat sila naghihintay sa

sagot ko...

...is my Father"

"Wow...." The class yelling all the way. Pero, mali. Hindi naman talaga yun ang
nararamdaman ko eh. T^T

"Very good miss Gonzales. Take your seat"

T___T baliw ka Amiko...

Natapos na ang school period namin. And I'm feeling down.

"Amiko, ayos lang yun." -Kaye

"Oo nga naman, Amiko, may dapat ka bang sabihin samin?" -Denise

"kalurkey ka ateng ah" -Fenrir.

Habang naglalakad kami pauwi. Napahinto ako.

"Guys, I think...I do love him" malungkot kong sabi sa kanila. Pero parang hindi
naman sila nagulat sa sinabi ko. Natahimik lang sila. "Hello? Guys? May gusto ako
kay Francis? Heller? Naririnig niyo ba ako?"
Tahimik lang sila habang nagkakatinginan ng masama.

"GOSH! TALO AKO SA PUSTAHAN"

"HAHAHA ako ang panalo, sabi sa inyo eh, gusto niya din eh"

"ang galing mo Kaye manghula ako ah"

"Syempre ako pa? hahahaha"

"bruhilda ka! O sayo na ang 500 ko" T^T

O___O teka? Ano daw?

"Pinagpustahan ka nila." Napatingin ako sa gilid ko. Its Delilah "Kung magkakagusto
ka din ba kay Francis"

-___- what a true friends guys.

Pumunta muna kami sa isang icecream parlor.

"Alam mo Amiko, umpisa pa lang ng story na 'to, halatang halata ka na eh" -Kaye

"Oo nga naman te, alam namin na wala kang feelings kay Fafa Rupert at kay Francis
ka naman talaga may gusto" -Fenrir

"You're just forcing yourself to love Francis, kasi you find those things na wala
kay Francis, but in the end, its Amiko and Francis lovestory pa din." -Denise

Salitan ko lang silang tinitignan, habang nasa harap ko sila at pinapagalitan ako.
Napalingon ako kay Delilah.

"Why don't you follow what you heart says?"

O___O bakit nga ba hindi? Ang gulo naman.

"Oo nga, ganun na nga siguro. Kasi, lately-" hindi ko pa natapos ang sasabihin ko.

"No Amiko, this is not just lately. Since then, you like him. And now, you love
him. Hindi mo lang maamin sa sarili mo, kasi naguguluhan ka. Nalilito ka. Ayaw mo
kasing masaktan tulad ng mama mo."

O__O teka? Kaye...

"Sorry Amiko, we did a little investigation about you. And we found out everything.
I know na mahirap."

Napayuko ako sa sinabi ni Kaye. The way she said it. Parang tagos na tagos sa puso
ko. Natatakot nga ba ako? Pero. Paano na ang nararamdaman ko? Uunahin ko na lang ba
ang takot sa puso ko?

"...h-hindi ko alam ang gagawin..."

"Amiko" Kaye pats me in my shoulder. "Just follow what your heart says...and
everything depends on you"

Nabigla ako sa sinabi ni Kaye. Sila Denise, Fenrir at Delilah. Lahat sila.
Nakatingin sa akin. Tingin na sinasabing... "GO AMIKO, KAYA MO YAN"
I smiled "Oo guys, sasabihin ko sa kanya..."

Sa bahay...

"Wahhhhhhhhh, paano ko kaya sasabihin sa kanya? Tsaka kailan? Wahhhhhhhhhh isip

isip Amiko"

Late na, pero gising pa din ako. Nakatulong ba talaga ang suggestion nila? BAKIT
ang hirap naman gawin ng sinabi nila. T^T

"How...how...how..." isip isip. Kanina pa ako balentong ng balentong sa higaan ko.

Pero, hindi ko man lang maisip kung paano.

Tapos kanina, binasa ko pa yung book na may pamagat na "Skecthpad". Yung story na
yun tungkol sa girl na ilang beses nang nagtapat ng feelings niya sa boy, pero lagi
siyang nirereject. Pero in the end, nagtapat sa kanya yung boy, sabi ng boy, ayaw
niya daw kasi na babae ang nagtatapat ng feelings, dapat lalaki daw. Pero gosh?
Hihintayin ko si Francis? Eh paano kung wala? Wala naman siyang feelings? Wait,
meron pala, pero dati pa tapos ngayon nawala na kasi nanjan na si Elaine. T^T
ayokong isipin. Nakaka-bilib naman si Keira, nakapagtapat siya kay Katzumi kahit
na lagi siyang nirereject. Pero si Amiko. Di man lang magawa. T^T I hate
rejections.

(Note: Sketchpad is one of my shortstory. Browse niyo na lang sa mga works ko and
read. Haha free plugging)

"Di bale na, bukas, hihingi ako sign. And that sign will tell me if im going to
confess, or not. Good Night"

Chapter 33.
Chapter 33.

Amiko's POV

"Ang lamig na pala, 8am na pero nilalamig pa din ako" -Kaye

"Feel na feel ko na December...awoooshh" -Fenrir

"Gosh, ang dami nanamang tao sa mall" -Denise

"hell yeah guys" they said in chorus. -__-

"Huh? Amiko? Okay ka lang?" Denise noticed me.

"Oo naman heheh"

"Talaga? Kanina ka pa tulala..." -Kaye.

"Oo nga girl, natulog ka ba? Ano ba yang mata mo? Parang yatpu na yatpu!" -Fenrir.

"Maybe she's just tired...sasama ka ba sa running?" -Denise asked.

"Hindi..."

Napa-facepalm silang tatlo.

"Osya, samahan mo na lang si Del dun sa bleachers" lumingon ako sa right side ko
and I saw Delilah sitting in the bleacher holding a book and reading it.

"Sige guys" naglakad na ako papunta sa bleacher. Pagdating ko dun, tumingin lang
saglit saken si Del then nagbasa na ulit. Alam niyo ba, gusto ko din ma-feel yung
existence ni Delilah. What I mean, I wanna know her more further. Ang alam ko lang,
she a only child. She is bookworm. She loves reading books than breathing. Yeah
sabi niya yun sakin. Ang weird, Oo PANGIT ng term ko pero, Delilah is so
mysterious. Parang mapapaisip ka, if she's really a human. I mean, hindi mo siya
makakausap ng hindi matino. Maybe wala lang talaga siyang sense of humor. Ako,
nanggaling din ako sa pagiging weirdo. Pero deep in my thougts, may sense of humor
naman ako.

Napamasid lang ako sa malayo, pero minsan lilingon sa kanya. Habang naka-side-view
siya, I cant deny, Delilah is quite cute. Her serious-innocent-angelic face. Her
aura and her passion in everything.

"Del, bakit ka hindi sumasali sa mga game?"

"May heart attack ako" matipid niyang sagot. Tumango na lang ako.

"Hindi ka ba malungkot?" napahinto siya sa pagbabasa at lumingon sa akin.

"Minsan kailangan na nating makontento. May mga bagay na hindi para sa atin. Kung
magiging marahas tayo sa mga gusto natin, ikakapahamak lamang natin ito"

O___O natameme ako sa sinabi niya. Bukod sa mga sinabi ko. Si Delilah yung tipo ng
taong kapag nagsalita, tatatak sa isip mo ang mga sinabi iya.

"heheheh tama ka nga"

"Ikaw ba Amiko. Malungkot ka ba?"

Ō__Ō She stares at me, directly to my eyes. Yung mga tingin niya parang may gusto
siyang malaman. Hindi ko nagawang sumagot, para kasing may ini-expect siyang sagot
ko.

"sandali, pupunta lang ako ng restroom. Paki bantayan muna ang book ko ah." Tumayo
siya at dali dali na umalis papuntang restroom.

Bakit ganun yung tono niya? Bakit niya naman natanong ang bagay na yun? Nalingat
ako sa pagiisip ko at nadaling ang mata ko sa libro na iniwan ni Del. Kinuha ko
yung book.

O////o gosh? She's reading this book? Ito yung book na...gosh! I cant imagine.

"maganda ang book na yan" nagulat ako sa kanya. Nasa likod ko na pala siya, habang
hawak at binabasa ang unahan ng libro.

"mukha nga hehe" para akong natatae sa tawa ko. Gosh, its all about sex. Not to
mention of the book. BASTA. WAG NA.

Tinawag ako ng teacher namin. Inutusan niya akong dalhin yung grading sheet niya sa
faculty nila. Habang paakyat ako ng second floor. Nakarinig ako ng nag-uusap.
"Y-you like me?"

"Oo, gusto kita"

"T-teka? You are Fumiko right?"

"Oo."

"hehehe, sorry Fumiko, pero wala pa sa isip ko ang pagkakaroon ng karelasyon, pero
salamat sa pagmamahal mo, sige bye! Magiingat ka"

Sumilip ako. At nakita ko nga si Fumiko hawak ang love letter at nasa harap ng
isang gwapong lalaki na ka-edad niya lang din.

Fumiko smiled "Thank you..." medyo naiiyak siye, pero I know na hindi masama ang
feelings niya. I know she can handle this.

Ngumiti lang yung lalaki at tsaka ito umalis. Pag alis nito.

"Hi Fumi!!!" ^___^ V

"Ate Amiko?" O___O

"oh? Gulat na gulat ka?"

"n-narinig niyo po?" tumango lang ako "wahhhh nakakahiya naman" nagpanic na siya.
Hinawakan ko ang balikat niya.

"No, Fumi, you did a right thing" I smiled at her.

"Thank you po sa inyo" she hugged me and I hugged her back.

Pumasok na ako sa faculty. Pagpasok ko, nakita ko agad si Elaine.

"Hi Amiko" bati niya sa akin na may malapad na ngiti sa labi.

"Hello" bati ko lang din dito "lalagay ko lang sa table ni ma'am"

"ah sure" nilagay ko sa table ang grading sheet papers. Paglagay ko dito. Nagulat
ako sa biglang tanong ni Elaine.

"gusto mo ba si Francis?" O___O napatingin ako sa mukha ni Elaine. Seryoso ang

mukha nito. Tila naghihintay ng isasagot ko.

"Amiko. Do you like Francis?" ulit pa nito. Yung totoo, englishin daw ba? Anong
akala niya di ko naintindihan ang tagalog. -___-

Pero, bakit hindi magawang magsalita ng bibig ko. At kung magsasalita man ako,
anong sasabihin ko?

"OH, nanjan na ba yung grading sheet?" biglang dumating si ma'am kaya naman natigil
ang katahimikan at ang paghihintay. "Yes maam" sagot ko dito.

"Thank you"

Lumabas na ako sa faculty. Pag labas ko, bakas pa din ang pagkalito at pagkagulat.
Gosh, bakit siya ganun? Kala mo aagawan ng boyfriend. -_- asar!

Natapos na ang morning subjects. Bumalik na kami sa room naming after ng lunch.
"Guys, wala si Francis?" Denise asked.

"ang alam ko, ngayon ang gagawing ceremony para sa SC president" -Kaye

"so? Siya na talaga ang new SC pres?" -Fenrir.

"Oo, ayaw naman kasi ng vice eh, tsaka ayos lang yon, ang balita ko kasama niya
lagi yung Elaine para maturuan siya"

"Yun nga lang ba ang dahilan?" -Fenrir.

"Ewan, Amiko, wala bang nasasabi sayo si Francis?"

"huh?" nabigla ako sa sinabi nila. Hindi nanaman ako nakikinig sa kanila. Iniisip
ko kasi yung kanina sa amin ni Elaine.

"wala naman" yung mga mukha nila parang may paghihinala. Gosh! >.< wala naman
talaga eh.

"Amiko, may problema? Bukod sa balak mo pag-confess kay Francis?" O___O nanlaki ang
mata ko sa sinabi ni Kaye at agad kong tinakpan ang bibig nito.

"ay...heheheh sorry" I let her go. "hindi ko alam guys, pero I guess wala lang 'to"

Natapos nanaman ang buong araw. Pero, wala akong moves. T^T feeling ko kasi yung
tadhana naman na ang pumipigil eh. So? Bakit po pa pipilitin. Yung sign? Wala naman
akong naisip na magandang sign eh. Ano kaya kung madulas si Elaine, yun yung sign.
O di naman kaya, madapa siya paguwi mamaya, tapos madumihan ang uniform niya? O di
naman kaya, umiyak siya mamaya. Hays. Ano ba yan, ang bad ko naman. :3

Pababa na ako ng hagdan. Nauna kasi umuwi silang apat kasi may dadaanan daw sila.
Pagbaba ko ng hagdan, nakasalubong ko ang kumag. Tinitigan lang niya ako, isang
titig na hindi ko alam ang ibig sabihin. Nakalampas na siya sa akin. Ng bigla niya
akong tawagin.

"Amiko" yung tono ng boses niya. Seryoso.

"Bakit?"

"gusto mo ba ako?" O___O

Bakit niya naman natanong yan? Bakit niya naman nasasabi ang mga bagay na yan?
Bakit ba siya ganyan?

"tinanong ka kase ni Elaine, pero hindi ka sumagot. Ngayon, answer me, do you like
me?" tulad din pala siya ni Elaine. -__- ano bang akala nila? Nakakaintindi po ako
ng tagalog.

"bruha talagang babaeng yon." Bulong ko sa sarili ko.

"Anong sabi mo? Hoy, may sinasabi ka ba?"

"wala wala."
"so ano? Sagutin mo ang tanong ko!"

Magsasalita na sana ako. Magtatapat na din sana ako. Pero, ang susunod na nangyari.

"Babe?" tawag sa kanya ni Elaine. Lumapit si Elaine sa kanya. And did a smack on
his lips.

"Siya nga pala Amiko, kami na ni Elaine"

O__O ------>T^T

"wow, talaga? Hahaha naks! CONGRATS!!!" Ano daw. Tama ba ang narinig ko. Bakit
parang hindi ko tanggap. Parang ang sakit sa puso ko. Ano bang kalokohan ko? Masaya
ba ako? Bakit ako tumatawa ako. Di ba naiiyak na ako? Pero bakit parang ayaw kong
ipakita. Ang plastic mo Amiko.

"hahahahah sige uwi na ako." Agad akong tumakbo pababa ng hagdan. Habang palayo ako
sa building, doon na lahat bumuhos ang luha ko. Punas ako ng punas pero, may
tumutulo pa din. Nakakainis naman. Nakakainis. ANG SAKIT....ANG SAKIT...gusto kong
sumigaw. Pero nakakahiya naman. Pero ang sakit eh.

Hindi ako dumiretcho sa bahay. Pumunta muna ako sa park na malapit sa school namin.
Amiko, ayos ka lang ba?

Tulala. Tahimik. Nakikinig lamang ako sa music dito sa park. Madilim na pala.
Inaalala ko lang yung mga panahong, kasama ko si Francis. Yung mukha niya, yung
ngiti niya, yung mga kalokohan niya. Yung mga pang-aasar niya. Yung mga pangkukulit
niya. Yung mga harutan. Yung mga pikunan. Yung yakap, yung halik. Yung Francis na
mahal ko.

Muli nanamang tumulo ang luha ko. Nailagay ko na lamang ang dalawa kong palad sa
mukha ko. Hikbi ako hikbi. Wala akong pakialam kung sino man ang nakakarinig sa
akin.

"nakakainis..." paulit-ulit kong tugon sa sarili ko. "nakakainis ka Amiko"

Umuwi na ako sa bahay around 9pm yata. Hindi ko na namalayan ang oras ng kadramahan
ko kanina sa park. Medyo epal pa nga yung mga tao dun kasi puro sila couple.
Sinasabi ko tuloy sa isip ko na magkakahiwalay din kayo. Hindi naman ako
nakipaghiwalay. Oo masakit ang mawalay sa mahal mo, pero masakit din pala ang umasa
at maghangad ng pagmamahal.

Pumasok na ako sa loob. Pero, kung bakit ba naman ang saklap ng tadhana.

"Francis? Anong ginagawa mo dito?"

"bakit ngayon ka lang?"

"wala, may dinaanan lang ako"

"saan?"
"dun sa park"

"sa park?"

"ano bang paki mo? Umuwi ka na"

"Amiko may problema ka ba?"

Pinilit kong pigilin ang sarili ko. Pero, hindi ko na kaya.

"problema? Oo, meron akong problema. At ang sakit sakit sakit na" nagumpisa nang
lumuha ang mata ko.

"tara Amiko, pagusapan natin yan, baka matulungan kita."

"Hindi Francis, hindi mo naiintindihan."

"huh? Ipaliwanag mo"

"paano? Eh wala naman na."

"ano ba yun? Ang labo mo!"

Akmang lalabas na sana siya, pero...

"MAHAL KITA" natigil siya sa paglalakad. Dahan-dahan na lumingon. Tumutulo pa din

ang luha sa aking mga mata.

"Mahal kita Francis..." nagumpisa na akong humikbi. "pero...huli na ako di ba?"

"Amiko..."

"umalis ka na" umakyat na ako sa taas sa kwarto ko at ni-locked ang pinto. Humiga
sa kama ko at niyakap ang unan ko.

Iyak lang ako ng iyak.

"...nakakainis..."

Chapter 34.
Chapter 34.

Amiko's POV

December 13. Friday. 7:44am.

Bukod sa nangyari kagabi na hanggang ngayon gumagambala pa din sa tililing ng utak
ko. I push myself na maging okay sa harap ng lahat. Tapos sa calendar, Friday the
13th pa. Feeling ko tuloy maraming unlucky things na mangyayari ngayon. Lord wag
naman po sana, ang sakit na sa bangs eh, maikli na nga bangs ko tapos ang sakit
talaga Lord. T^T *pray*

Lumabas na ako ng bahay. Tahimik. Seryoso. Ang lamig pala. Pumasok ako ulit sa loob
at kumuha ng jacket. 7:30am. Ni-lock ko na ang pinto at lumabas na ng gate.
Paglabas ko ng gate. Nagulat ako sa taong nakita ko.

"Rupert?"

"Hello Amiko"

Naglakad kami ni Rupert papunta sa school. Pupunta raw kasi siya dun para sa SC
office. May aasikasuhin yata. Nakauniform siya, sa ibang school nga lang. Noong
una, medyo awkward. Ganun pa din ang itsura niya mula noong una ko siyang nakilala
bilang si kuyang gwapong nerd. Hanggang ngayon, crush ko pa din siya, paghanga lang
naman. Hindi ko rin naman maaalis sa buhay ko si Rupert. Naging parte na siya ng
horror movie ko na ngayon para isa nang romance-comedy-drama.

"So how's life Amiko?" he started the conversation.

"Ayos lang naman. Ikaw? Kamusta na kayo ni Ayesha?" I smiled at him.

"ayon, ayos lang kami, mas naging maganda at maayos ang relasyon namin. Sabi nga sa
akin ni Ayesha, she want to thank you for everything"

"hehehe wala lang sa akin yun. Masaya ako para sa inyong dalawa" I smiled again.

Alam mo yung feeling na may nagsasalita sa isip mo? Yung may kumokontra sa sinasabi
ng bibig mo. Para ganito ang nararamdaman ko ngayon.

"thank you Amiko. So? Kamusta na kayo ni Francis?"

Napahinto ako sa paglalakad ng matanong ni Rupert ang tungkol kay Francis. Hindi ko
alam kung sa tanong niya o sa narinig ko lamang ang pangalang Francis.

"Hey? Amiko, are you alright? May sakit ka ba?" wini-wave niya yung kamay niya sa
harap ng mukha ko. Nabalik naman ako sa sarili ko.

"ah, oo ayos lang ako." Ngumiti ako ulit at naglakad na.

Amiko. Ang peke mo. Masakit di ba? Tanggapin mo yan. Dapat when you enter the door
of love, you are ready to face everything. Lalo na ang pain. Talagang kakambal na
ng Love si Pain. Hindi naman kasi lahat ng bagay sumasang-ayon sa atin ang destiny.
Hindi lahat ng nararamdaman natin pareho. Hindi lahat ng akala ay totoo. May mga
bagay sa mundong ito na kung hindi mo susubukan, walang mangyayari, pero kung
susubukan mo man, dapat ay handa sa magiging kapalit nito.

"Amiko, be good" sabi ko sa sarili ko.

Nakarating na kami sa school, humiwalay na siya sa akin at pumunta sa office ng SC.
Umakyat na rin ako sa room. Tahimik pa ang hallway, ang aga ko naman kasing
pumasok. Pagdating ko sa tapat ng room. Tahimik pa. Malamang ako ang naunang
pumasok ngayon. Binuksan ko na ang door. Pagbukas ko ng pinto. Agad kong nakita si
Francis na nakatayo sa gilid ng seat nito habang inaayos ang ilang books at papers.
Nagkatinginan kami. Siya pa lang ang mag-isa ang nandito. So? Dalawa lang kami
dito? Umiwas siya ng tingin at tinuloy ang ginagawa niya. Unemotional si Francis.
Para iwas na iwas sa akin. Pumunta na lamang ako sa seat ko at inayos din ang mga
books at papers ko. Tahimik sa loob ng room. Tanging ingay mula sa labas ng
building ang naririnig namin. Ganun na din ang ilang student na napapadaan sa room
namin. Ang awkward.

Hindi ko alam, pero napalingon ako sa kanya. Akala ko tinawag niya ako. Paglingon
ko sa kanya, napalingon rin siya sa akin.

"Bakit?" tanong nito.

"tinawag mo ako?"

"Hindi"

"ah ok"

Ang tipid ng usapan namin. Ang awkward pala kapag nagtapat ka sa isang lalaki no?
Nakakahiya. Ayoko na siya kausapin. Gosh, para akong matutunaw. >.< Yung mukha
niya, bakit parang cool para sa akin. Hindi ba siya nagsuklay? Kasi yung buhok niya
parang Korean style. Gosh. Ang gwapo ni Francis.

Ganun pa din ang nangyari. Walang kibuan. Hanggang sa may dumating na kaming mga
kaklase.

"Francis, tawag ka ni ma'am sa faculty" sabi sa kanya ng isa kong classmate

"sige" umalis na siya. Pero bago siyang lumabas ng room. Lumingon ito sa akin pero
wala naman. Tumingin lang siya. Tsaka iniwas ang tingin. Oo, ako yun, hindi ako
nagfefeeling no. Sinusundan ko siya ng tingin eh.

"nakakainis naman" napanguso na lang ako at umupo sa seat ko sabay salpak ng mukha
sa armchair ko.

Sana pala kinontrol ko ang sarili ko. Sana pala hindi na lang ako nagtapat sa
kanya. Pero you cant blame me. Yun naman talaga din ang balak ko eh. Bakit ko pa
ikakahiya.

Natapos na ang klase namin. Parang ang haba nga ng oras eh. Kanina sa klase,
palingon lingon ako sa pwesto niya, pero siya, hindi tumitingin sa akin.
Nakakainis. BAKIT NAMAN SIYA GANUN? Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya.
Noong lunch naman, kasama niya si Elaine na kumain sa cafeteria at hindi namin siya
kasabay sa rooftop. :/

"...nakakalungkot"

Lumabas na ako ng school building. Paglabas ko, nakasalubong ko siya. Wala lang,
nagkatinginan lang kami. Pero nilagpasan na niya ako. Napahinto ako sa paglalakad.
Ang sakit ng ganito. Parang naiiyak nanaman ako.
"Amiko..." O__O nagulat ako sa biglang tawag niya. Alam kong siya yan. Boses ni
Francis.

Lumingon ako sa kanya. Paglingon ko, seryoso ang mukha niya. Walang emosyon.
Hinihintay ko ang sasabihin niya. Nakatingin lang ako sa mukha niya.

"...sorry..." sabi nito sabay iwas ng tingin. "...alam kong nasaktan ka..." humarap
ulit ito sa akin. "...naguguluhan ako Amiko..." this time feeling ko, malungkot
siya. Yung kaninang seryosong mukha at nagkaroon ng emosyon. Pero bakit parang
nasasaktan ako. "...ayoko kitang nakikitang nasasaktan...naiinis ako sa sarili ko
kasi ako ang dahilan kaya ka nasasaktan..."

Tumalikod na siya sa akin. Nabuo sa mukha ko ang pagaalala at kalungkutan. Hindi na

lang para sa akin kundi para na din sa kanya.

"...its too late Amiko" O__O bakit...tuwing sasabihin niya ang pangalan ko, parang
namimiss kong tawagin niya akong Sadako.

Naglakad na siya paalis. Habang pinagmamasdan ko ang paglayo niya sa akin.

Pakiramdam ko nawalan ako ng isang importanteng tao sa buhay ko.

Hindi muna ako umuwi sa bahay. Dumiretso ako ulit sa park na pinuntahan ko kahapon.
Mukhang nagiging tambayan ko na nga ito. Hindi naman ako umiiyak, pero umiikot sa
isip ko ang mga nangyari kahapon at kanina. Naaalala ko yung mga times na masaya si
Francis at ako. Yung times na, inaasar niya ako. Yung time na lagi ko siyang kasama
kumain. Siguro kung hindi ako nagtapat sa kanya, ganito pa rin kami. Pero, mukha
kakaiba na. Nanjan na si Elaine. Si Elaine na ang mahal niya. Bakit ba kasi noon,
hindi ko siya minahal. Ang sabi ni Kaye, mahal ko na daw dati pa si Francis. Pero,
natatakot lang ako sa maaring mangyari. Tulad ng mama ko na nasaktan at nawala sa
mundong ito dahil sa isang lalaki.

Napabuntong hininga ako. Bigla namang tumunog ang cellphone ko. Yung papa ko
tumatawag. Nawala na nga sa isip ko na uuwi pala siya.

"Hello pa?"

"anak, uuwi na ako sa 16 ah!"

"sige po."

"teka? Ayos ka lang ba?"

"Opo"

"ganun? Sige anak. Papasok na ako ingat"

"sige po"

Ako na ang nagbaba ng tawag. Ewan, pero hindi ako kumportable sa kanya.

"Amiko?" napatingala ako sa biglang may tumawag sa akin.

"Ayesha?"

"wow! Ikaw nga" niyakap niya ako bigla. Nakakagulat naman 'to.
Niyaya niya ako na kumain muna. Pumunta kami sa ice cream parlor. Sinabi ko na din
ang mga pinagdadaanan ko. Ayesha is really a good friend. Naging bad lang ang
tingin natin sa kanya, kasi akala natin inagaw niya si Rupert. Pero she's really
nice. And she really fight her feelings to Rupert.

"alam mo Amiko, magiging maayos rin ang lahat"

"sana nga..."

"wag ka na malungkot. Look, ako di ba halos isuko ko na ang lahat para kay Rupert.
Pero look, in the end kami pa rin. Amiko. Totoo ang happy ending..."

"pero horror story 'to. Namamatay ang lahat. Kahit na bida"

"hahaha horror ka jan? hindi noh, lumihis nan g genre ang horror na akala mo. Isa
na itong romance"

"hindi rin. Tragedy pwede pa."

"ang nega mo hahaha"

"pero Ayesha...ano ba ang dapat kong gawin?"

"'isa lang...fight what your heart says...at yung Elaine na yun. Feeling ko, hindi
niya naman gusto si Francis, gusto niya lang ng toy."

"toy?" O__O

"Oo, I know that girl. Akala mo santa pero satanas pala"

Umuwi na ako ng bahay. Nagaalala ako sa kalagayan ni Francis. Yung Elaine na yun.
Grrrr nakakagigil siya. Yung mga sinabi ni Ayesha. Gosh! Subukan niya lang. naku...

Pumasok na ako ng bahay. Pagbukas ko ng pinto.

O___O "anong nangyari dito?"

Ang gulo. Ang kalat. Ang dumi ng bahay ko. Nakapansin ako ng note sa pinto.

"Hoy Sadako. Stay away to Francis or I will make your life as a living hell"

"who did this?" naiiyak na ako. "sino?" T^T

Chapter 35.
Chapter 35.

Amiko's POV

"who did this?" napaupo ako sa sahig. Frustrate? Ewan. Pero feeling ko ang saklap
ng tadhana sa akin. Friday the 13th nga. -_-

I have no choice kundi ang linisin 'to mag-isa. But I cant imagine na may gagawa
nito. And I wonder, who did this thing. May kaaway ba ako? Sa pagkakatanda ko naman
wala di ba? Kayo ba? May nabasa ba kayong nakaaway ko lately? Or mali lang yata ng
type ang author. -__- nakakainis. Ang hilig ko nang mainis nitong mga nakaraang
araw. Full pack naman kasi ang mga happenings sa akin. *sighs* Why do things need
to be like this?

Kinabukasan...

Mayroon kaming meeting para sa Christmas ball na gaganapin sa December 20. Kaya
kahit na Saturday may pasok kami. Normal class lang.

"Amiko, look..." agad na hinila ako nila Denise agad pagpasok ko sa room. Pagdating
ko sa seat ko. Halos mahulog ko na ang bag ko sa sahig sa gulat.

"Your desk, it is full of vandal. And its not funny" Denise said.

"Who did this crap?" Sabi ni Kaye. "...kung sino man siya, ang sama niya" she
added.

Natulala lang ako sa desk ko habang nababasa ang nakasulat dito. Freak, ghost,
monster, mangkukulam, aswang, sadako, the ring the movie. Samut-saring mga pang-
iinsulto. Pero may mga kasunod pa na hindi ko matanggap. Malandi, makapal ang
mukha, haliparot, pokpok, mana ka sa nanay mo! O___O I can't take this.

Tanggap ko pa na ako lang ang laitin, pero ang mama ko na namayapa na, ibang usapan
na ito.

"SINONG GUMAWA NITOOOO!!!" sigaw ko sa buong klase while closing my fist. Natahimik
naman ang mga classmate ko at napatingin sa akin. Nagumpisa na akong maiyak. Bakit
naman ganito? Ano bang nagawa ko?

"Anong problema?" nagulat ang lahat. Matapos ang katahimikan, bigla kong narinig
ang pamilyar na boses.

"Francis.." sabi ng lahat.

Pumunta naman siya sa pwesto ko at inalam ang nangyari.

"sinong gumawa nito?" he asked. Umiiyak na lamang ako habang kino-comfort nila
Denise at Fenrir.

"ikukuha nalang kita ng bagong upuan Amiko" binuhat niya ang upuan. Pero pinigilan
ko siya.

"wag na. uuwi na ako." Matipid kong sagot dito tsaka tumakbo palabas ng room.

Umiiyak. Nasasaktan. Yung ang nararamdaman ko ngayong panahon na ito. Hindi ko

maisip, bakit? Ano? Sino? Ang dami kong tanong pero, walang kasagutan.

Tumakbo lang ako pababa ng building. Ng may marinig akong boses.

"Tumigil ka na kase" huminto ako sa pagtakbo. "alam mong, hindi mo kaya"

O__O

Tumaliko ako para makita kung sino. Pagtalikod ko, si Elaine.

"E-elaine?"

"Yeah, its me, none other than. Its me." She said. Ang taray ng tono niya. Galit ba
siya? She raised her eyebrows at lumapit sa akin. "Nagustuhan mo ba ang new design
ng bahay mo? Eh yung new look ng desk mo? Hahaha isn't it cute? You know, a trash
is trash"

"I-ikaw ang gumawa non?" gigil. Pero nagpipigil na sabi ko dito.

"hahaha naks! Ang talino mo pala, kahit na mukha kang ghost hahah may utak ka din
pala"

"BAKIT MO GINAWA YON?" I scolded her.

"wag mo akong sigawan, hahah lumayo ka kay Francis."

"si Francis ba ang dahilan?"

"Oo, I like him."

"bakit? Kayo na di ba?"

"kami na nga, pero...I cant take the fact na ikaw ang gusto niya" Elaine was so
angry. "ang isang nakakadiring nilalang na tulad mo ang gusto niya"

O___O

Nagulat ako sa sinabi niya. Ano daw? Ako ang gusto ni Francis? Eh di ba siya na nga
ang girlfriend? Baliw ba siya?

"Alam mo Elaine. Tigilan mo na ito. Sayo na si Francis"

Umalis na ako palabas ng school bulding at lumabas ng school. Pero hindi ko maisip
na magagawa niya ang bagay na yon dahil lamang sa isang lalaki? Napaka-isip bata,
napababaw niyang tao.

"Amiko sandal..." lumingon ako sa tumawag sa akin. Si Francis.

Huminto ako. Nakayuko. Pumunta ito sa harapan ko. Pero hindi ko magawang tumingin
sa kanya.

"Amiko, bumalik ka na" sabi nito. Hindi ako agad nagsalita. "Amiko. Magsalita ka
naman!"

"ANO BA?" o___o Bigla niya akong binuhat na para kaming bagong kasal

-__- "nakakainis kang Sadako ka, bumalik ka na sa room!"

>__< "ibaba mo ako Francis!"

-__- "hindi papasok ka sa ayaw at sa gusto mo"

>__< "Ano ba Francis!!!"

Nakakainis siya. Bakit ngayon ganyan na siya maka-react. Kahapon hindi niya ako
kinakausap tapos ngayon ganyan siya? Baliw ba ang taong to? Baka naman may split
personality ang taong 'to at ngayon lang lumalabas ang symthoms. -__-

"Amiko..." naging seryoso ang boses nito. "Sorry..."

O__O "sorry sa lahat...wag ka mag-alala...nandito na ako"

Ŏ˛Ŏ Bakit ba, sa simpleng 'sorru' niya, parang pwedeng maayos ang lahat.

Bumalik na kami sa room. Pinalitan niya ang upuan ko. Habang nasa klase. Hindi ko
maalis ang nangyari kanina. Si Elaine. Ano bang motibo niya bakit niya ginawa yon?
Pakiramdam ko, hindi lang si Francis ang dahilan ng lahat.

Natapos na ang klase. Pumunta muna ako sa locker para kunin yung books para sa
homework ko. Pagbukas ko ng locker. Ang daming nahulog na basura galing dito. Hindi
na ako nagtaka sa nakita ko.

"oh so poor Sadako, akala mo ganun na lang? Hindi por que nagbago ang lahat sayo
makukuha mo na ang lahat" nagulat ako sa biglang nagsalita. Sinara niya ang locker
room at naglakad papunta sa akin.

"Elaine, i dont get the point why you are doing this"

"You still dont get it? or better to say, you still dont know it" she crossed her
arms at tinaasan ako ng kilay.
"ano?"

"Bwisit ka. Kayo." Pagtapos niya sabihin yon. Tumakbo na siya palabas ng locker
room.

May tanong ako, baliw ba siya? -__-

Umuwi na ako after nun. Maaga naman ang uwian. Malapit na din ang Christmas
vacation. Kaya full of projects and assignments nanaman. -__- Paguwi ko sa bahay,
tinawagan ko si Papa kung anong oras ang uwi niya sa Lunes.

*knock knock*

Binuksan ko ang pinto. -__- napabusangot ako agad sa nakita ko.

"Ano yun?"

"Amiko naman hahaha"

"hoy wag mo akong tawanan jan"

"wala lang, ito naman."

"ano nga yon?" pumasok na siya sa loob. Sinara ko ang pinto.

"Alam mo Amiko...may narealize ako..."

"huh?"

Humarap siya sa akin. "hahaha, may tanong ako..."

"ano?"

"mahal mo ba ako?"

O///o bigla kong naalala yung confession na nangyari. Gosh.

"ano bang tanong yan."

"answer me" -__-

Tumahimik ako. Tinignan ko siya sa mata. Ganun din siya. Bakit ang ganda ng mata ng
mokong na 'to? (ˆ˛ˆ) Gosh, magkikiss ba kami? >///<
"Oo..." umiwas ako ng tingin sa kanya. Pero, hinawakan niya ang chin ko at iniharap
ang mukha ko sa kanya.

"Eh paano kung...mahal din kita" )¬▪¬) (ºº( Natulala na lang ako sa narinig
ko. He love me too. *ω* totoo ba to? Teka baka panaginip lang. and to make sure na
hindi, let me hit him.

*pak*

"ARAY bakit mo ko sinampal" ay totoo nga. >.<

"ah, kala ko kasi panaginip lang." *U*

"eh bakit hindi sarili mo ang sinampal mo?" -__-

"my mom taught me na wag daw saktan ang sarili ko so ikaw na lang. Tsaka...sinaktan
mo na nga ako eh" naging seryoso ang tono ng boses ko.

"sus...wala na kami ni Elaine." O__O

"ANO???"

"hahah wala na kami ni Elaine. Tsaka, I just give her a chance. Pero wala eh, di
kita malimutan"

O__O *blink*

"Francis..." bigla ko siyang niyakap. He hugged me back. "nabalitaan ko ang

nangyari sayo...Amiko...wag kang mag-alala, babantayan kita...

____________

Authors Note:
Di ko alam kung ilang chapters, i guess 10 or 5 na lang tatapusin ko na 'to . :)
Soon all the revelationss.. :3

Ja ne!

Chapter 36.
Chapter 36.

Amiko's POV

Monday.

"Bakit ka naman jan nakabusangot? Heller? Ang aga-aga."

"Oo nga Amiko..."

-_- *sighs*

Its Monday. Uuwi na siya. At isa pang nakakatamad sa linggong ito. Ay sa Wednesday.
Birthday ko. Tapos sa Friday. Christmas ball. Wala pa akong date. Di ba? Ang hectic
ng schedule ko, mala-celebrity lang. Pero salamat kay Lord sa mga bagay na 'to.

"Amiko!" may tumawag sa akin habang naglalakad kami nila Denise, Fen at Kaye
pabalik sa room.

"Francis?" pumunta ito sa lugar namin. By the way, siya na ang new SC president.
Congratulations sa kanya. -_-

"Oh? Bakit parang pulubi naman ang mukha mo jan Sadako? Haha"

"Kanina pa nga siya ganyan Francis eh, di namin alam" -Denise.

"Oo nga, ang sabi niya lang, uuwi na siya" -Kaye

"Sinetch bang uuwi?" -Fenrir.

"huh?" hindi ko pa pala nasabi kay Francis na uuwi na ang Papa ko. -_- wala akong
balak na magsundo sa airport.

"Amiko? Uuwi na siya?" he asked me. Tumingala ako, lutang, maitim ang ilalim ng
mata dahil sa puyat tsaka ako tumango. "ahh kaya naman pala ganyan ka"

Nacurious silang tatlo sa sinabi ni Francis.

"anong kaya naman pala Francis?" sabay sabay na tanong nilang tatlo.

Nagpulong naman ang apat. Nagbuo sila ng bilog at tsaka ako chinismis ni Francis.
Ganyan talaga sila.

"Uuwi na kasi ang Papa ni Amiko. Ayaw na ayaw niyang nandun ang Papa niya sa bahay
nila kasi di kami makakapagkiss"
O__O pfft? Ano daw?

"Hoy loko" binatukan ko siya "baliw ka"

"hahaha joke lang" nagpose naman siya na tila isang genius. "Uuwi na ang papa ni
Amiko, kaya naman, hindi nanaman siya magiging masaya sa buhay niya dahil, hindi
palagay ang loob niya dito" napatahimik naman ako sa sinabi niya.

"Ano ka ba Amiko...maaayos din ang lahat" he pats my shoulder. Yung kamay niya, na
nasa katawan ko. Bakit parang may kuryente.

Natapos na ang morning period. Hindi ako papasok sa hapon dahil nga susunduin ko
ang Papa ko.

"Amiko alis ka na?" Francis asked.

"Oo, bakit?"

"hahahah chocolate ko ah" -_- baliw.

"Sige sige." Tumalikod na ako at naglakad palabas ng school building.

"Amiko..." nilingon ko ulit siya.

"Ingat" ngumiti naman 'to sa akin. Nanlaki ang mata ko, at tila ba may kung ano sa
tiyan ko na lumilipad. Yung ngiti niya, parang lumiwanag ang buong paligid. Ganito
ba ang nagiging epekto sa akin ni Francis? He's driving me crazy. >.< Okay ang
landi ko.

Sinuklian ko lang din siya ng ngiti at lumabas nan g building. Habang naglalakad
ako, nasa gitna na ako ng field. Biglang may bola na tumama sa tagiliran ko,
dahilan para matumba ako sa lupa.

"hahahah you're so weak"

"Elaine?"

"Yeah, none other than me. IKAW! Ang dahilan kung bakit ako iniwan ni Francis"
sigaw nito sa akin habang nakahandusay pa sa field. Tumayo ako at nagpagpag ng
sarili.

"pwede ba Elaine? Tigilan mo na ako"

"Aba? Matapang ka nang Sadako ka? Hoy, ipapaalala ko lang sayo. Kung saan ka
nanggaling, doon ka din pupulutin. Huh, Hindi sa lahat ng oras ikaw ang mananalo.
Nasayo nga siya ngayon, pero maghintay ka. Mawawala rin siya sayo" Tinitigan niya
ako sa mga mata. Sa titig niyang iyon, halata ang galit niya. Ano bang nagawa ko sa
kanya. Hindi lang si Francis ang dahilan ng lahat.

Tumalikod na siya pabalik sa volley ball court. Pero muli ko siyang tinawag.

"Elaine." Lumingon naman siya. "Sino ka ba talaga?" tinignan niya lang ako ng
masama. At muling naglakad paalis.

-_- may sir aba siya sa utak? Bakit ang daming may ganyan dito sa kwentong 'to?

Lumabas na ako ng gate. Paglabas ko, may tumawag nanaman sa akin.

"Oh? Francis?" nakakagulat naman ang mokong na 'to. Hingal na hingal siya. Hinabol
niya ba ako?

"Amiko...sasama ako sayo" Natulala ako sa kanya. Ang hot niya kasi tignan. Yung may
pawis siya tapos hingal na hingal siya habang nakapatong ang kamay sa tuhod niya at
nakatingala sa akin.

"Oy! Amiko" nagising naman ako sa pagpapatansya ko.

"Oh?"

"sasama ako"

"okay" tumalikod na ako. "ANO? SASAMA KA? BAKIT?"

"Oh? Ba't ka nagulat?"

"ahh ehh" gosh. *u* "tara na nga" ngumiti naman ang mokong at sumabay na sa akin sa
paglalakad.

FIRST STOP. SA TRAIN STATION.

*door opening*

"Ladies first" sabi nito habang nakalahad pa ang braso at nakangiti sa akin. *u*
emerghesh, feeling ko prinsesa ako. Prinsesa ng kalandian ko. >.<

Pumasok na ako sa train at sumunod naman siya. Pagpasok sa train. Ang daming tao.
Siksikan. May mga galing trabaho. May mga papasok pa lang, may mga student na
nakauniform at may mga nanay na may kasamang anak.

"aww" naurong ng may dumaan na lalaki. Di ko namalayan, napasandal na ako kay

Francis. O///o

"sorry." Umusog ako ng konti. Pero. Hinawakan niya ako sa balikat at sinandal sa
kanya. Dahil nga matangkad siya, yung mukha ko hanggang dibdib niya lang. Ang sikip
naman kasi kaya medyo dumidikit yung mukha ko sa dibdib niya. *u* gosh, ang bango
ni Francis. Ganun pa din yung body spray niya. >///< Atlantis pa din.

"wag mo naman amuyin lahat" -_- di ko namalayan na nakatingin na pala sa akin ang
mokong. -˛- eh ang bango kasi eh.

"awww" huminto yung train, kaya naman medyo nasubsub ako sa kanya ulit.

"Hoy Amiko, nakakailan ka na sa akin ah"

"huh? Pinagsasabi mo?" O.o

"tsansing ka ng tsansing" -_-

"Hoy! Hindi noh! Huminto yung train, at di po ako nakahawak" -˛- de joke lang,
medyo sadya yun >.<

"weh?"

"hindi ko kasi abot yung hawakan. Ikaw na matangkad" -_-

Umandar na ulit yung train. Kaya naulit nanaman yun.

"yan nanaman."

"ah ganun? Edi hihiwalay na ako sayo"

"hahaha joke lang" hinawakan niya ang kamay ko. "oh, jan ka humawak" nilagay niya
sa braso na nakahawak sa railing.

Di ko alam, pero hindi sapat ang salitang kilig sa nararamdaman ko ngayon. Gosh!
*O* feeling ko nasa heaven na ako at may kasama akong anghel.

A few minutes.

"oh? Bakit ka naman jan nakabusangot?"

"wala" naglalakad na kami papunta sa sakayan ng taxi. Nakakainis naman kanina. Yung
time na nakahawak na ako sa kanya. Malapit na pala sa station kung saan kami
bababa. Kaya naman di ko nasalasap ang tamis ng tagumpay. -_- asar.

Sumakay na kami sa taxi. 2 hours ang byahe from here to airport. Naupo kaming
dalawa sa likod. Wala pang isang oras, nakatulog na si Francis. Napasandal siya sa
balikat ko. Gosh, ang init ng ulo niya. *O* Ramdam na ramdam ko ang paghinga niya.
Yung init ng katawan niya. Yung buhok niya na parang singlambot at singgaan ng
balahibo ng manok.

Pinagmasdan ko siyang matulog. Yung ilong niyang matangos. Yung astig niyang mata.
Yung mata niya kasi parang pang gangster or masamang tao? Yung pang mayabang? Given
na yung mayabang naman talaga siya. Basta yung pang bad boy ang dating. Yun! Ganun
nga. Yung kilay niya. Yung pilik mata niyang mas mahaba pa sa akin na nagpapapungay
ng mata niya. Yung lips niyang ang sarap halikan. O///o erase yun.

Basta yung lahat sa kanya gusto ko. Para bang siya lang ang kayamanan ko? Kapag
nawala siya, mas gugustuhin kong mamatay na lang kesa ang mawalay sa kanya.

"nakakatuwa naman kayo" sabi ng Driver.

"hehehe"

"bagay kayo ineng"

"huh? Talaga po?"

"Oo, nobyo mo ba siya?"

"heheh hindi po"

"sayang naman. Pero? Mahal mo ba?"

"ah eh...opo.."

"hahaha ineng magiging kayo rin niyan"

"hehehe salamat po"

"nandito na po tayo" huminto na yung taxi.

"ay kuya, wait, favor po" nilabas ko yung phone ko "picturan niyo po kami pwede?"
"Uy Francis, nandito na tayo" nagising na din siya. Nagunat pa ang mokong.

"kuya, salamat po"

Pumasok na kami sa loob ng airport. Sakto, 15 minutes before ang dating ni Papa.

"Amiko, nagusap kayo nung driver?"

"huh? Oo bakit?"

"ano naman pinagusapan niyo?" O.o

"wala wala"

"weh?"

"wala nga sabi"

"Amiko!!!" nagulat kaming dalawa sa tumawag sa akin.

"Papa." Yun lang ang sinabi ko. Wala man lang excitement or energy. Eh sa hindi ko
masaya eh. Lumapit sa amin si Papa.

"kasama mo pala si Francis!"

"Hello po Tito, welcome back"

"hahah naks! Ang laki mo na Francis, ano? Inaalagaan mo ba ang Amiko ko?"

"hahaha opo naman tito" -__- weh?

Umuwi na kami ng bahay. Para sa akin, ang bigat ng feeling. Pagdating sa bahay.
Kung ano anong pinaguusapan nila Papa at Francis. Ke ganyan ke ganon? keke nila.
-_-

Habang nag-aayos ako ng gamit ni Papa.

"Francis, hindi mo ba nililigawan si Amiko?" O.o

"Papa???"

"hahahah biro lang anak"

"Actually Tito...
...gusto ko po." O_O nagulat ako sa sinabi ni Francis at nabitawan ko ang hawak
kong box.

"WAHHHHHHHH ANAK BABASAGIN YAN"

*broken glass*

"wahhhhhhhhhhhh"

"sorry papa"

Binuksan ni Papa ang laman ng box. Pagbukas nito. Isang music box?

Chapter 37.
Chapter 37.

Amiko's POV

"Kanino poi tong music box?" tanong ko kay papa. Hindi naman gaano nabasag yung
music box, natanggal lang yung babaeng nakasuot ng pang-ballet dun sa loob. Tapos
yung mirror na nabasag.

Kinuha ni papa yung music box. "sa mama mo ito" nagulat ako sa sinabi ni Papa.
Nanlaki ang mata ko, pero napuno rin agad ng lungkot. "I made a promise to her, na
ibibigay ko sayo ito kapag magtatapos ka sa high school. Kaso nakita mo na eh"
pinagmamasdan ko lamang si Papa habang inaayos ang music box. Nilalagay niya yung
babaeng naka-ballet na damit sa loob. "oh ayan, ayos na. pero yung salamin basag na
talaga hahaha" kinuha ko yung music box "anak, ingatan mo ito ah! Mahal bili ko
jan!"

"ano po?"

"ako kasi ang bumili niyan dati pa. Yan ang unang bagay na hiniling sa akin ng mama
mo. Yan ang binigay ko sa kanya nung first anniversary namin."

Di ko alam, pero nalulungkot ako. Dati, pangarap kong itanong kay mama ang love
story nila ni papa. Pero paano na? Tsaka nasira lang din naman ang love story nila.

"opo. Iingatan ko po."

"so? Anong balak mo sa miyerkules? Happy birthday na anak!"

"hahahaha tito may date yan hahahaha" biro ni Francis

"baliw, wala naman po papa"

"sus" pang-aasar ng mokong.

"umalis ka na nga Francis"

"hahahah tito oh nananakot"

"hahaha nakakatuwa kayo. Ganyan na ganyan ang ugali ng mama ni Amiko"

"talaga po? So? Nananakot din? Hahaha"

"Medyo hijo hahaha"

-_- nagsama pa sila.

Kinabukasan...

"Amiko advance happy birthday!!!" greet nilang apat sa akin. (Kaye, Denise, Fenrir,
Delilah)

"at para sa gift namin. Hahaha ang aga noh? Ito ang gift namin." May inabot sa akin
si Kaye na isang papel.

Pagtingin ko sa papel.

O_O "seryoso kayo???"

^_^ "yes!" sabay-sabay na sabi nilang tatlo.

Dumating naman ang mokong na si Francis.

"hays, grabe, ang hirap pala maging president hahaha oh? Ano yang hawak mo Amiko?
Patingin nga" kinuha nito ang papel na bigay ni Kaye.

"wow...reservation sa resto...sino kasama mo?"

O///o teka? Sino nga ba kasama ko? Tinignan ko silang tatlo. Pero...umuwas sila ng
tingin sa akin. Leche. May plano nga ang mga ito eh. -_-

"ah eh, wala. Wala pa akong kasama" sabi k okay Francis.

"ah ganun?"

May tumawag naman kay Francis kaya lumabas ito agad ng room. Agad naman na
nagsilapitan ang tatlo sa akin.

"Amiko, sino ba gusto mong kasama?" -Kaye

"Girl, instant date na ituu!" -Fenrir.

"si Francis ba?" -Denise

Nagulat kaming tatlo sa sinabi ni Denise at automatic na napaharap kami sa kanya.

Bumalik naman sa akin ang tingin nila Kaye at Fenrir na may paghihinala.

"Hoy Amiko...si Francis ba?" tanong ni Kaye. Napayuko na lang ako at di ko nakuhang
sumagot. "hmm silence means yes"

"Gosh! Bakla ka! So? Yayain mo na si Fafa Francis! Pagbibigyan kita kasi bornday mo
gorabels na!"

"eh nahihiya ako..."

"ANO? NO HIYA HIYA NA TE! GRAB IT!!!"

"pero...paano?"

"SIMPLE LANG...YAYAIN MO SIYA."

"sasama kaya siya?"

"Malay natin. Teka nga, bakit ka puro tanong, gawin mo nga kaya muna."

-_- hay naku Fen, kung madali lang gawin. Eh para nga akong matutunaw tuwing
malapit ako sa kanya, tapos date? Teka? Date nga ba ito? O///o

Nag-umpisa na ang afternoon. Class, until now iniisip ko pa din kung paano ko
sasabihin kay Francis kung pwede ba siyang sumama sa akin. Napabuntong hininga na
lamang ako habang nagtuturo ang teacher namin sa harap. Hindi naman sinasadya na
napatingin ako sa upuan ni Francis. Pagtingin ko. Nakatingin siya sa akin. Kaya
naman iniwas ko agad ang tingin ko. Feel na feel ko ang namumula kong pisngi. O///o

Tumingin na lamang ako sa bintana. Pero naglalaro pa rin sa isip ko kung paano ko
siya yayayain. Gosh, bakit naman kasi ganito pa ang gift nila saken. -_- Sayang
naman kung di ko gagamitin.

Tinignan ko ulit siya. Hindi na siya nakatingin sa akin. Naka-side view siya, pero
ang gwapo niya pa din. Kahit naman yata saang anggulo gwapo siya. Ewan ko ba
nababaliw ako sa lahat-lahat sa kanya. >.<

*ring*

Tapos na ang klase namin. Agad naman na naglabasan ang mga classmates ko. Sila Kaye
lumabas na agad, pero bago sila lumabas, lip talk sila sa akin na yayayain ko na
daw. Tumingin ako kay Francis, nag-aayos siya ng gamit niya.

"Francis, may gagawin ka pa ba?" tanong ko dito.

"Meron pa eh, sorry ah, di kita masasabayan"

"ah okay lang..." napayuko ako. "pwede ba kitang...yayain.."

"Francis!!!" -_- asungot ka Elaine. Biglang pumasok si Elaine sa room namin at

tinawag ni Francis.

"tara na daw sa meeting..."

"oo susunod ako...una ka na" akala ko break na sila? Pero bakit parang wala lang?
lumabas na si Elaine, pero bago siya umalis, tinitigan niya ako ng masama sabay
snob. -_- suntukin kita jan eh, hmp!

"Ano nga ulit yung sasabihin mo Amiko?"

"ahh mamaya na lang, antayin kita"

"sure ka?"

"Oo! Bilisan mo ah"

"hahaha sige" nauna na siyang umalis.

T^T epic fail ka AMIKO...epal alert ka naman Elaine...grrrr!

Pumunta na rin ako sa SC office at naupo sa bench na malapit dito para doon siya
antayin. Matapos ang ilang minuto, hindi pa din lumalabas si Francis. Busy kasi
sila para sa Christmas Ball sa Friday. Speaking of Christmas Ball, sabi niya ako
daw ang date niya. -_- sinabi niya yun nung nasa byahe kami kahapon. Di ko lang
nasabi sa inyo. >.<

Epic nga eh...

*flashback*

Naglalakad kami papuntang sakayan ng taxi.

"oh? Bakit ka naman jan nakabusangot?"

"wala"

"weh?"

"wala nga"

"okay, ahm Amiko, sino na ang date mo sa Friday?"

"wala pa"

"Edi ako na lang"

"okay"

"sure na yan ah"

"may choice pa ba ako?"

"hahaha alam ko namang wala eh"

"sus"

*end of flashback*

Ganun lang ka-simple. At may date na ako. Pero bago ang date sa Friday, dadaan pa
ang birthday ko at bukas na yon. Nakakapanghinayang naman kasi tong reservation na
'to. Bukod sa mahal na, minsan lang din ako makakain sa gantong resto. *Q*

5:30 na ng hapon, medyo maggagabi na sa labas. Pero hindi pa din tapos ang meeting.
Naiinip na ako dito. Napatayo ako ng biglang bumukas yung pinto. Pero hindi pala si
Francis. Babae yung lumabas na mukhang pupunta lang sa banyo. -_-

"hay naku" kumuha ako ng papel at ballpen. Nagsulat ako ng note.

Bumalik na yung Ate na lumabas kanina.

"Ahm, excuse me?"

"Yes?"

"pwedeng pabigay kay Francis?"

"sure"

Hindi ko siya aantayin. Pero sana mabasa niya. ^_^

Umuwi na ako sa bahay. At umakyat agad sa kwarto ko.

*knock*

"Anak? Bakit ang ingay mo jan? ano yang kumakalabog"

"Wala po papa"

"okay ka lang?"

"opo"

Naghahanap kasi ako ng susuutin ko para bukas. >.< pati mga damit ko ang gulo.
Hindi ako makapili ng maayos. Gesh.

Napaupo ako sa kama ko. Napatingin ako sa side table ko. Nakita yung cheese cake na
picture.

"TEKA? OO NGA PALA! BAKIT KO MUNTIK NA MALIMUTAN!!!" agad akong lumabas ng bahay.

"Anak san ka pupunta?"

"may bibilhin lang po" kinuha ko bike ko at lumabas agad ng bahay. Habang nasa
bisekleta ako, nadaanan ko yung resto na nakareserve para sa akin bukas. Ewan ko,
pero napangiti na lang ako.Pumunta ako sa grocery store at bumili ng mga
ingredients para sa cheese cake.

Alam niyo ba na favorite 'to ni Francis. Pero ako ang nagbibigay sa kanya tuwing
birthday ko. At hindi siya. Ewan ko ba, nakasanayan ko nang bigyan siya nito tuwing
birthday ko. >.<

Habang nasa counter ako. Nakita ko yung babae kanina na sinabihan kong magbigay ng
letter k okay Francis. Ngumiti ako sa kanya, pero nagtaka ako ng bigla siyang
umalis at parang gulat na gulat ng makita ako. Problema nun?

Hindi ko na lang siya pinansin at umuwi na ng bahay. ^_^ bukas, ako na yata ang
pinakamasayang babae sa mundo.

Chapter 38.
Chapter 38.

Amiko's POV

"Good Morning anak" papa greeted me.

"sayo din po" hindi ko na nilingon si Papa at dumerecho agad sa kusina, nagbabasa
siya ng newspaper sa sala habang nagkakape. Maaga akong nagising para magluto ng
cheese cake. Inaayos ko na ang mga ingredients at mga gagamitin ko.

"mukha yatang busy ka sa araw mo anak ah?" nasa pintuan si Papa ng kusina Habang
nakasandal sa haligi nito.

"Opo..." hindi ko siya tinitignan. Inaayos ko lang yung mga ingredients. Medyo kasi
madami ang gagawin dito.

"Happy Birthday anak" O_O napatigil ako sa pag-sip ng harina ng marinig ko siyang
binati ako. Napalingon ako kay Papa. Nakita ko ang mukha nitong nagsusumamo.

"salamat po Papa." Niyakap ko siya ng mahigpit. Hindi naman ako galit sa Papa ko.
Kahit papaano, siya pa din ang ama ko. Pero hindi rin madaling kalimutan ang
kasalanan niya. Pero ginagalang ko pa din siya.

Bumitaw si Papa sa pagkakayakap niya sa akin at ngumiti. Ngumiti rin ako sa kanya.

"dalaga na talaga ang anak ko..."

"hehehe opo Papa"

"sigurado akong masaya ang mama ngayon kung nasaan man siya"

"opo Papa..."

"Teka? Ano bang gagawin mo anak?"

"Cheese cake po"

"wow! Marunong ka anak?"

"Opo"

"aba, tara, turuan mo ako."

"hehehe sige po Papa."

Tinulungan ako ni Papa na mag-bake ng cheese cake. Nagpaturo siya sa akin kung
paano gawin. Masaya sa pakiramdam na sa haba ng panahon na nawala ang Papa ko dito.
Ganito pa din kami kasaya kahit simpleng bagay lang.

Natapos na namin i-bake yung cheese cake, and I assure you all na masarap ang
cheese cake ko. *Q*

"Papa tikman mo po" tinikman ni Papa ang cheese cake na bigay ko.

"Aba, pwede ka nang mag-asawa anak"

"ehhhh papa naman"

"hahaha biro lang, masarap siya" sabi nito sabay kain ulit.

"naman ako pa! osige po, mahahanda na ako pagpasok."

Naghanda na ako pagpasok ko. Pagbaba ko sa kusina, hindi pa malaming yung cheese
cake. Mas masarap kasi siya kapag newly baked at ilagay mo sa fridge. *U* Hindi ko
na muna dinala yung cheese cake sa school. Total, magkikita naman kami ni Francis
mamaya.
Pagbukas ko ng pinto, akala ko nandun si Francis, pero wala pala. Siguro, busy lang
siya sa SC office kaya maaga siyang pumasok.

Pagdating sa school, ang daming tao na bumabati sa akin. Kahit nga hindi ko kilala,
binabati nila ako. Ito yata ang unang birthday ko na maraming bumati sa akin.
Actually sa buong buhay ko. Dalawa lang ang bumabati sa akin tuwing birthday ko. Si
Papa at si Francis, si Papa naman through phone call pa. >.<

"salamat sa inyo" sabi ko sa lahat ng bumabati. Pagpasok ko naman sa room.

*ploook*

"Happy Birthday Amiko!!!" bati sa akin lahat ng kaklase ko. May mga pumuputok pang
confetti. Ang saya naman. ^_^

"Amiko..." tawag sa akin ni Kaye habang hawak ang isang chocolate cake. "blow the
candle, but wait...make a wish first..."

Bigla akong may naalala. Dati si Francis ang nagsasabi sa akin ng linyang yan.
Hinanap ko si Francis sa loob ng room. Pero walang Francis na dumapo sa aking mga
mata. Nasaan kaya siya? Baka nasa office.

Pumikit ako ng saglit at nagwish. "sana po maging maayos ang lahat mamaya" then I
opened my eyes and blow the candle.

Nagpalakpakan naman ang buong klase. "Salamat sa inyo..."

"Amiko, this is my gift for you" lumapit sa akin sila Denise, Kaye, Fenrir at
Delilah.

"chenen!" nilabas ni Fenrir ang isang hello kitty stuff toy. "wow! Salamat Fenrir"
di ko napigilan ang yumakap sa kanya. >.< Gosh.

"oh bitaw na bitaw na, lesbian ka yata eh hahaha"

"Amiko, ito ang sa akin..." nilabas ni Denise ang isang Hello kitty design make up
kit,. *U* kahit na hindi naman nagme-make-up ang ganda naman ng design.

"Amiko ito ang gift ko..." inabot ni Kaye ang isang maliit na box. "ang liit naman
bakla" sabat ni Fenrir.

"why don't you open it first?" sabi ni Kaye na may halong determinasyon. Binuksan
ko ang box at halos lahat kami nasilaw sa laman nito.

"wow!!! Ang yaman..." O_O

"Kaye, para ang mahal naman nito" sabi k okay Kaye.

"ano ka ba, ayos lang." isang silver necklace na may hello kitty pendant ang regalo
niya. "tara, suot ko sayo" pinatalikod niya ako at isinuot sa akin ang kwintas.
"look, It suits you"

*O* wow! Thank you Lord sa mga friends ko. The best sila, kahit na late na silang
dumating sa buhay ko. Thank you.

Nagumpisa na ang klase namin. Pero wala pa rin si Francis. Hindi siya papasok?
Tinanong ko kanina si Menchie ang sabi wala naman daw sa Office. So? Hindi nga
talaga siya pumasok. Medyo kinabahan ako. Ano kayang nangyari dun?
Natapos na ang klase. Umuwi na ako agad ng bahay para mag-prepare mamaya sa dinner
namin sa resto na nakareserve para sa amin. Sinabihan pa ako nila Kaye kanina na,
goodluck sweetheart, >.< Gosh.

Tinext ko siya kung pupunta ba siya.

*CLICK* tumunog yung phone ko at agad ko namang binasa ang text.

From: Francis

~Yes Amiko, pupunta ako ^_^ Happy Birthday.

Napangit ako sa nabasa ko hinagis ang katawan ko sa kama ko. Gumulong-gulong pa ako
sa kama ko sa kilig. Tonight. Sasabihin ko na sa kanya. Gusto ko ng sabihin na
mahal na mahal ko siya. At gusto ko siyang maging boyfriend, for real.

Inayos ko na ang susuutin ko mamaya. Tumingin ako sa orasan. 4 hours na lang, pero
feeling ko in 5 minutes, magkikita na kami. O///o Para akong magha-hyperventilate.

Tapos ko nang ayusin ang gagamitin ko mamaya.

"ANAK, MAY BISITA KA" sigaw ni Papa mula sa baba. "opo sandali lang" bumaba ako at
pagbaba ko.

O__O "Ayesha? Rupert?" nagulat ako ng makita ko silang dalawa.

"Happy Birthday Amiko!!!" ^_^ sabay nilang bati sa akin. "heheh salamat"

"may dala kaming for sure matutuwa ka" iniabot sa akin ni Rupert yung... *u* gosh!
Hello Kitty ice cream.

"wow! Thank you..."

"sabi ni Rupert favorite mo daw yan, yung tipong tumutulo pa daw ang laway mo hehe"

"hahaha sorry Amiko, I was just kidding"

"heheheh okay lang"

*knock*

Nagulat ako sa biglang kumatok. Kaya naman agad kong binuksan. Akala ko si Francis
na, pero sila Fenrir lang pala.

"Amiko nasan na ang cheese cake???" dali-dali silang pumunta ng kusina.

"Oh nandito pala kayo" sabi ni Kaye ng makita niya sila Rupert at Ayesha.

"TARA, sabay na tayong kumain ng cake"

Pumunta kaming lahat ng kusina. Habang kumakain.

"Amiko nagkita na ba kayo ni Francis?" tanong ni Kaye.

"hindi pa nga eh, pero nagtext siya, pupunta daw siya."

"eh bakit parang malungkot ka?"

"ewan ko ba, heheh parang may mali"

"sus! Wag ka nga, araw mo ito. Be happy hahaha osya kain na ako"

Nakaalis na silang lahat. 7:00pm na. Umakyat na ako sa taas at nag-ayos ng sarili
ko. Kahit papaano marunong na ako ng mga gawaing ito. Pag-ayos ko sa sarili ko.
Bumaba na ako sa kusina at inihanda ang cheese cake ni Francis.

"Oh? Para kanina yan?"

"pffft, Papa nakakagulat naman po kayo"

"hehehe sus, di nga? Para ba kay Francis yan?"

"huh! Papa naman eh"

"hahaha osya osya, maiingat ka ah! Magtext ka kung pauwi ka na, aantayin kita."

"opo."

Umalis na ako ng bahay. Palabas na sana ako ng gate ng mapansin ko yung bike ko.
Napatingin ako dito at naalala yung araw na hinabol ako ni Francis. At niloko na
akala ko may masamang nangyari na sa kanya.

Maybe, their right. Matagal ko ng mahal si Francis, pero I intend to find someone
who's better than him. Kasi nga lagi niya akong inaasar. Pero siguro kung dadating
yung time na mawawala siya, yun ang isang bagay na pinaka-mamimiss ko sa kanya.

Kinuha ko ang bike at sumakay dito. Habang nasa bisekleta ako. Ramdam ko ang lamig
ng hangin na sumasagi sa aking katawan. Naaalala ko yung mga panahong masaya ako
kasama si Francis. Yung kiss, yung yakap. Yung harutan, asaran. Yung pagtatanggol
niya sa akin, yung pagbato niya sa akin ng pipino. Yung paghila niya sa akin.
Lahat, ito na nga siguro yung time para sabihin ko sa kanya ang tunay kong
nararamdaman.

Nakarating na ako sa resto. Agad naman ako pinapasok at ina-sist ng receptionist.

"This way ma'am" I nodded and follow the receptionist. Dito ako sa malapit sa
window nakaupo.

"Ma'am, serve ko na po ba yung dinner niyo?"

"ay, mamaya na, may inaantay pa ako"

"ah sige po."

Naupo na lamang muna ako. Nagtext na ako kay Francis. Pero walang reply. Baka nasa
school pa siya at may tinatapos lang. Nilabas yung tupper ware, nakalagay yung
cheese cake.

Naalala ko, tuwing kakain kami nito. Sobrang saya ng taong yun. Ewan ko dun, sarap
na sarap siya sa cheese cake kahit na sobrang tamis. >.<

8:30pm

Wala pa din si Francis. Almost 30 minutes na siyang late. Nasaan naman kaya yon?
Imposible namang hindi niya alam 'to? -_- Hindi ako mapakali at lingon ako ng
lingon sa labas ng resto. Napatingin ako sa recep. Nakatingin siya sa akin.
Nahihiya na ako dito.
Hinantay ko siya hanggang 10:00pm pero walang Francis na dumating. Kung ano, anong
bagay na sumagi sa isip ko, pero walang Francis. Hawak ko ang tupper ware na may
cheese cake. May moist na ito, kasi hindi na gaanong malamig. Sayang, gusto pa
naman niya na malamig 'to.

Hindi ko alam, pero kusang tumulo na lamang ang luha ko. Bakit parang iba, akala ko
masaya.

"H-hindi na siya pupunta" para akong hinagis sa bangin. Ganito pala yung pakiramdam
ng umasa ka sa taong akala mo siya na. Yung akala mo, hindi ka niya sasaktan. Pero
tama rin pala yung sabi nila na 'maling akala'. Nakakainis. Bakit ko pa ba
ipinagpipilitan ang sarili ko.

Tumayo na ako matapos ang ilang oras na paghihintay sa kanya. It's already near to
midnight. Tapos na ang celebration. At wala ni anino ni Francis dito. Lalabas na
sana ako sa restaurant. Pero bago ko pa man buksan ang glass door ng restaurant.
Hindi na magawang maglakad ng paa ko. Hindi na magawang umiling ng ulo ko. Hindi na
rin magawang tumigil ng luha ko.

"Miss may backdoor ba kayo? pwede bang, doon na lang dumaan?"

Hindi ako dumiretso sa bahay. Naglalakad lamang ako dito sa gitna ng kawalan.
Iniisip ang mga nakita ko kanina. Si Francis at si Elaine. Magkasama sila.

"Amiko, wag kang iiyak" paulit ulit kong tugon sa sarili ko, pero hindi kayang
magsinungaling ng puso ko.

"Nakakainis. Nakakainis. Nakakainis!"

Akala ko, ito na ang pinaka-masaya kong birthday, pero ito na pala ang
pinakamalungkot sa lahat.

Chapter 39.
Chapter 39.

Amiko's POV

Napaupo ako sa isang bench. Ang lamig. Tumingala ako at nakita ko ang isang poste
na may ilaw. May mga gamo-gamo na pumapalibot sa ilaw. Bigla namang bumalik sa isip
ko ang nakita ko kanina.

"F-francis.." hikbi. Iyak. Sakit. Hikbi. Iyak. Yan lang ang nararamdaman ko sa mga
oras na ito. Akala ko lahat maayos na. Kung kailan, handa na akong maging maayos
ang lahat, bakit parang nasira pa?

Hindi ko alam bakit ako nasasaktan. Dun ba sa nakita kong magkasama sila ni Elaine.
Dahil ba naghintay ako sa wala? Dahil ba nagseselos ako? Dahil ba sa niloko niya
ako? Halo-halo ang sumasagi sa isipan ko. Hindi ko alam ang gagawin ko.

Napahawak na lamang ako sa aking mukha. At ibinuhos ang lahat ng aking luha.
Nakakainis, naiinis talaga ako sa sarili ko. Hawak ko pa yung tupper ware na may
lamang cheese cake. Tinignan ko ito. Wala naman nang kakain nito eh. Tumayo ako at
tinapon ito sa trash can. Naglakad na ako pauwi sa bahay habang aka yang bike ko.
Wala na yata akong lakas para mag-bisekleta pa.

Para lang akong naliligaw na bata. Wala pakialam kung may nabubunggo o may
natatapakan. Lumilipad ang isip at derechong nakatulala lang sa daan. Ngunit sa
likod ng aking isipan, ay naghahari ang sakit, kirot na nararamdaman ng puso ko.

Alam niyo yung feeling na, nag-assume ka? Nag-expect ka? Pero in the end. Wala.
Wala namang mangyayari. And the most painful is, sa taong mataas pa ang expectation
mo.

Mugto na siguro ang mata ko. Ang sakit na kasi eh. Nakakainis talaga. Wala na yata
akong luhang mailuluha pa. Naubos na yata kanina. Kasabay pa ng malamig na panahon.
Ang sakit na ng mata ko. -_-

Napadaan ako sa 7 eleven. Ewan ko, pero bigla ko lang naisip na pumasok. Pagpasok
ko ng 7 eleven, nagulat ako sa nakasalubong ko.

"Amiko" derechong sabi nito.

"Delilah..." mahina kong tugon.

"Ayos ka lang ba?"

Hindi ko na nagawang sumagot sa tanong niya. Bigla ko na lamang siyang niyakap at

umiyak sa balikat nito.

She patted my back.

"cry, just cry..." yun lang ang sabi niya.

Matapos kung umiyak. Naupo kami sa loob ng 7 eleven. Bumili siya ng dalawang cup
noodles.

"here, for you. Kanina pa malamig sa labas" iniabot niya sa akin ang isang cup
noodles at naupo siya sa tabi ko.

"tell me, anong nangyari" napatingin ako kay Delilah. Napaka-straightforward

niyang tao. Lahat ng gusto niyang sabihin nasasabi niya.

"he fooled me" sabi ko dito.

"nino?"

"ni Francis"

"sure ka ba?"

Nagpintig ang tenga ko sa tanong niya. Napahinto ako sa paghalo ng cup noodles at
tumingin derekta sa mata niya.

"Oo...I saw it with my two eyes"

"did you confront him?"

"Hindi na. Tama na ang nakita ko."

"You are wrong." Nabigla ako ulit sa sinabi nito. Iniwas niya ang tingin niya sa
akin at ibinaling sa labas ng store. "minsan Amiko, kung ano pa yung nakikita
natin, yun pa ang mali. Minsan, tayo ang gumagawa ng paraan para masaktan tayo. Ang
pinaniniwalaan natin ang nagdadala sa atin sa tiyak na kapahamakan. Ito ang
kumokontrol sa isip natin na isiping, mali ang lahat" tumingin muli ito sa akin
"Amiko, hindi mata ang nakakaramdam...kundi ito." Tinuro ang kaliwang dibdib ko.
"ito ang nagtuturo sa atin na tukuyin kung kasinungalingan ba ito o hindi"

"pero Delilah, nasaktan ako. Ang sakit. Sobrang sakit." Muling tumulo ang luha ko.

"hindi Amiko, naguguluhan ka lang. bakit hindi mo siya kausapin?"

"bakit pa" iniwas ko ang tingin ko "sapat na ang ginawa niya"

"Hindi kita mapipilit. Pero Amiko, maging fair ka. Wag mo isipin na ang lahat ay
parang horror movie lang, kung takot ka, talo ka. Pero kung lalaban ka sa takot mo,
matatapos mo ang pelikula. Pero humanda kang maalala ang nakakatakot na bagay sa
napanuod mo" kahit na magulo ang sinabi ni Delilah, napaisip ako. Ano ba ang totoo
sa nakita ko. Ano ba ang totoo sa nalalaman ko? Totoo ba ito?

"salamat Del"

Naghiwalay na kami ng daan sa intersection. Ayos na ba ako? Okay na ba? Naglakad na

ako pauwi. Pagtingin ko sa relo ko. Madaling araw na pala. Naghihintay pa sa akin
si Papa sa bahay. Gising pa siya at napupuyat dahil saken. Umuwi na ako agad.
Paguwi ko, may silhouette akong nakikita sa tapat ng gate namin. Hindi clear eh,
pero sure akong may lalaking nakatayo doon.

Habang papalapit ako, bumibilis ang tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung dala ba ng
kaba o excitement. Noong malapit na ako. Halos mahulog sa kalsada ang puso ko,
nanglambot ang tuhod at nanginginig ang buong katawan.

"a-anong ginagawa mi dito?"

"Amiko..."

"wag mo akong kausapin..."

"huh? Problema mo?"

"ano? Hindi mo alam ang problema ko?" tinitigan ko siya ng masama. Mabilis akong
naglakad papasok sa gate pero hinawakan niya ang braso ko. "Amiko, anong problema?"

Sa hindi ko masabing dahilan, biglang kumilos ang kamay ko at nasampal ko siya.

"umalis ka na" napatulala si Francis habang hawak ang kaliwang pisngi nito.

Dali-dali akong pumasok sa loob ng bahay. Naririnig ko pa siyang tinatawag ako.

Pero hindi ko na siya nilingon pa. Pagpasok ko ng bahay, bumuhos nanaman ang luha
ko. Napasandal ako sa likod ng pinto at doon umiyak. Naririnig ko pa rin ang
pagtawag ni Francis mula sa labas ng bahay.
"tama na...nakakainis ka..."

"anak? Amiko..." napamulat ako at nakita si Papa. Niyakap ko siya at umiyak sa

balikat nito.

Kinabukasan...

Wala akong gana na pumasok matapos ang nangyari kagabi. Hindi pa kaya. Masasaktan
lang kapag nakita ko siya. Tapos kagabi? Anong sabi niya? Ano daw ang problema ko?
Adik ba siya? Hindi niya ako sinipot sa usapan namin. Tapos makikita ko siyang
kasama si Elaine? Baliw ba siya?

Nag-ring yung phone ko. Si Kaye tumatawag.

"hello?"

"Amiko, di ka papasok?"

"hindi eh"

"okay ka lang ba? Anong nangyari? Nasabi sa amin ni Delilah.-"

"sorry Kaye, pero mas gusto ko munang magpagisa."

"Pero Amiko.-" hindi pa natapos ni kaye ang sasabihin ng may kumuha ng phone nito.

"AMIKO" Nanlaki ang mata ko nang marinig ko ang boses ni Francis sa kabilang linya.

"mag-usap nga tayo! Ano bang problema mo? Huh? Magpapaguusapan naman yan di ba?
Pumasok ka! Amiko! Magsalita ka"

Hindi ko na siya sinagot ay binaba na ang phone.

Maghapon lang akong nasa bahay. Nag-text sa akin sila Kaye na pupunta raw sila sa
mall para bumili ng dress nila para bukas. Oo nga pala, bukas na ang Christmas
ball. -_- hindi na ako pupunta. Pero sabi nila bibili raw nila ako ng dress kahit
na di ako pupunta. =_= ang kulit naman nila. Hindi pa ako nag-la-lunch. Kaya bumaba
muna ako para kumain. Hindi ko naman papatayin ang sarili ko dahil sa kanya noh.
-_-

Pagbaba ko sa sala.

"bakit ka nandito."

"Amiko magusap nga tayo"

"pinapasok niyo siya Papa?" umiwas ng tingin si Papa.

"Amiko wag mo sisihin ang Papa mo, magusap nga tayo" hinawakan niya ako sa braso at
hinila palabas. Pagdating sa gate binitawan niya ako.

"Anong nangyari" tanong agad nito sa akin. Seryoso ang mukha nito. Walang halong
biro.

"Bakit hindi ka pumunta" nagpipigil na ako ng luha ko. Bakit ba umaakto siya na
walang alam?

"Amiko, joke ba yan? hahaha hindi kita maintindihan" tumawa siya pero sa
seryosong tono. "ano bang nagawa ko sayo?"

"Ano? sa palagay mo nagbibiro ako Francis?" This time, tuluyan nang bumuhos ang
luha ko. Siya naman parang gulat na gulat sa reaksyon ko.

"Amiko...hindi kita maintindihan..." hinawakan niya ako magkabila kong balikat.

"December 18. 8pm sa ******...naghintay ako. Sa araw na yun, na-birthday ko pa

aaminin ko sana sayo...pero...hindi ka pumunta" derecho akong nakatingin sa kanya,
mata sa mata habang sinasabi ang nangyari kagabi, tumalikod ako. Hindi ko na kaya
pang harapin ang tulad niya. Aalis na sana ako pero hinawakan niya ang braso ko.

"Bitawan mo ako..."

"Amiko wala akong alam sa sinasabi mo"

"Anong walang alam??? Eh bakit kayo magkasama ni Elaine!?"

Nagulat naman siya sa sinabi ko.

"ano??? Teka...Amiko..."

"hindi Francis, okay lang." tuluyan na ako umalis at pumasok sa loob ng bahay.

"Amiko!" narinig kong kumakatok pa siya sa pinto.

"anak...?"

"papa, paalisin mo na siya" tumakbo na ako paakyat sa kwarto ko.

Francis POV

"Amiko...!" bumukas ang pinto, pero hindi si Amiko ang nakita ko.

"Tito si Amiko po."

"Hijo, ayaw ka niyang makita. Umalis ka na."

"Pero.."

"Francis, ayaw kong nakikitang umiiyak ang anak ko. Sige na" sinara na niya ang
pinto.

Ano bang nangyayari? Wala akong alam sa nangyayari? Nabigla na lang ako ng sampalin
niya ako kagabi. Matapos ang lahat ng preperasyong ginawa ko.

I was about to give her a late party surprise. Pero hindi naman siya umuwi ng
maaga. Alam kong Papa niya ang isasama niya sa resto na regalo nila Kaye. Kaya
gumawa ako ng ibang paraan para masurpresa siya. Pero hindi naman siya umuwi kagabi
ng maaga. Hinintay ko siya sa tapat ng gate nila, tapos yun pa ang nangyari sa
akin. Sayang! Sayang lahat ng preperasyon ginawa ko. Kasama ko pa si Elaine na
gumawa noon dahil okay na kami tapos, ganon na lang? hindi ko siya maintindihan.
Ano bang problema niya.
Lumabas na ako ng bahay nila Amiko.

"badtrip!" sipa ko sa lata na nakita ko sa kalsada. Muli akong tumingin sa bahay

nila, sakto sa kwarto ni Amiko.

"sasabihin ko pa naman sana sayo kung pwede na kitang maging girlfriend, bago man
lang ako umalis..."

Chapter 40.
Chapter 40.

Francis POV

Since then, Amiko is really important to me. Mawala na lahat wag lamang siya. Noong
una pa lang, minahal ko na siya. Mula noong nasa grade school pa lang kami. I don't
even know why, pero that is my heart saying. She's weird, she's so scary. Pero
masaya ako eh, tuwing nanjan siya sa tabi ko. Hindi ko ma-explain why, pero isa
lang ang alam ko. I love her. More than ever.

Ano nga ba si ba si Amiko sa paningin ko? Given na, nakakatakot siya sa mata ng mga
tao. Mahabang buhok na walang shampoo-shampoo, long bangs na nagtatakip sa mukha
niya, maputing balat na parang wala nang dugo. And her faded uniform, of course her
horrific aura. Pero para sa akin. She's beautiful. Hahaha walang halong biro. Her
eyes full of confusion, her thin dry-lips. Her rosy cheeks, her so soft palm, her
shiny skin. Lahat gusto ko sa kanya. Her attitude. She's loyal, kind,
understanding, deep-thinker, futuristic. Lahat na nasa kanya. Pero, akala ko
magbabago pa ang nararamdaman ko. I didn't easily accept to myself that I loved
her. Malay ko bang ginayuma ako ng Sadako na yun. Pero, I was wrong. Kasi ako na
din ang nakaalam sa sarili ko na, importante siya sa akin. Noong pumasok si Rupert
sa kwento.

Dahil nga sa kakaibang itsura ni Amiko. Mailap ang mga tao sa kanya. She don't even
have a friends. Hindi nga nagsasalita sa klase yan. Tanging teacher lang ang
nakakausap jan. May iba pa ngang teacher na takot din sa kanya. Sabi nga nila,
magiging kampante lang ang puso ko hanggang single si Crush. But in my case, Amiko
is not just a crush for me. I love her. Kaya naman nag-worry ako nung makita kong
may malapit na lalaki kay Amiko aside from me. Siguro may time na nagselos ako.
Like noong naging sila. I keep my feelings, pero nasaktan ako nun. I just find a
another way to forget Amiko. Kaya naman pumayag ako sa gusto ni Elaine. Sabi sa
akin ni Elaine, bakit daw hindi kami magpanggap na kami. Para mapagselos si Amiko.
I guess it works, pero noong iniwan siya ni Rupert. I feel so self-fish. Kaya naman
nangako ako sa sarili ko na sasabihin ko na kanya ang nararamdaman ko. Aalagaan ko
siya at babantayan. Hindi hahayaang masaktan pang muli siya.

Pero mali, siya pala ang mananakit sa akin sa hindi ko alam na dahilan. Ayo slang
yung sampal niya sa akin. Pero without knowing why? That was so unfair.

"Hindi" napalingon ako pabalik sa bahay nila Amiko "Dapat maayos ito" Naglakad ako
pabalik kila Amiko nang may tumawag sa akin.

"Francis" nilingon ko kung sino. Siya si Trish. Member siya ng council.

"Oh? Trish? Bakit?" napansin ko, balisa siya. Lumapit siya sa akin. "Pupunta ka
kila Amiko?" Nagtaka ako paano niya nalaman.

"Oo bakit?" nakikita kong may gusto siyang sabihin sa akin. Hindi siya makatingin
ng derecho sa akin. "Trish tell me, may problema ba?" dahan-dahan siyang tumingin
sa akin.

"May ibibigay sana si Amiko na note sayo, p-pero--" napayuko siya

"Tell me, anong nangyari-"

"Kinuha ni Elaine tapos tinapon niya" Nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Trish.

"anong laman ng note? Alam mo ba?" medyo napataas ang boses ko sa sobrang
pagkabigla.

Napatingin si Trish sa akin na may takot sa mga mata.

"Sorry Trish..sabihin mo sa akin"

"Francis, hindi ko alam. Sinubukan kong sabihin kay Amiko, pero natatakot ako,
nahihiya. Hindi ko alam ang gagawin ko."

"Sige salamat" tinapik ko ang balikat niya at dali-daling tumakbo.

Pabalik ng school. Pagdating ko sa school. Hingal na hingal. Naghahanda na ang

buong school staff at council para bukas.

"Nasaan si Elaine?" tanong ko sa isang member ng council.

"Nandoon yata sa office" agad akong tumakbo papuntang office pagbukas ko ng pinto
nandoon nga si Elaine. Magisa.

"Oh? Francis? Buti dumating ka na-"

"ANONG GINAWA MO?" sigaw ko agad dito. Napatayo siya sa kinauupuan niya.

"Ano? Ano yun Francis?"

Lumapit ako sa kanya. "May ibibigay na note sa akin si Trish galing kay Amiko. Pero
kinuha mo ito at tinapon. Tell me? Bakit mo ginawa yon?"

Gulat at nabigla si Elaine sa sinabi ko. "TELL ME!!!" sigaw ko pa dito.

"huh! Ginawa ko yon para hindi ka pumunta. Busy tayo para sa upcoming event bukas!"
pagpapaliwanag nito.

"Ano? Para hindi pumunta?" biglang bumalik sa isip ko ang sinabi ni Amiko.

- - - - - - - - -

"Bakit hindi ka pumunta"

"December 18. 8pm sa *****, naghintay ako. Sa araw na yun, na-birthday ko pa

aaminin ko sana sayo pero hindi ka pumunta"

- - - - - - - - - - -

Nanlaki ang mata ko sa narinig ko naalala ko. Kaya pala galit na galit si Amiko.

"Niyaya ka ni Amiko na pumunta sa resto na yun kahapon. She also texted you"

"Ano? Kaya ba kinuha mo ang phone ko kahapon?"

"Oo, para hindi ka niya guluhin pa"

"ANONG KARAPATAN MO?" gigil na gigil na ako sa kinatatayuan ko habang nakikita si

Elaine. Nakasara na ang kamao ko at sobrang gigil na gigil na ako.

"Pero Francis, I did it kasi-"

"WHATEVER EXPLANATION IT IS, YOU DON'T HAVE A RIGHT TO MANIPULATE ME ELAINE." I

turned back at umalis na sa loob ng office.

Damn. Bakit hindi ko naisip yun. Dali dali akong bumalik sa village at pumunta sa
bahay nila Amiko.

"Tito let me talk to her"

"Francis, she's resting now"

"Please Tito I need to talk to her"

"Hijo ayaw ka niya makausap. SIge na umalis ka na"

"No Tito, AMIKO! LUMABAS KA JAN!!! MAGUSAP TAYO!!!"

"Wag ka nang sumigaw hijo. Umalis ka na, bago pa magiba ang isip ko"

"Please...let me talk to her..." napaluhod na ako sa harap ni Tito.

Why this is happening to me? Elaine, ang sama niya.

"tumayo ka na jan Francis" tinulungan akong tumayo ni Tito. "umalis ka na" he

closed the door again. Napatingin ako taas ng bahay nila exactly in Amiko's room. I
daw a shadow from the window.

"AMIKO!!!" biglang nawala yung shadow na nakita ko.

Bad trip! Ang tanga mo Francis.

Amiko's POV

"Ano? Hindi mob a talaga siya kakausapin?" Denise asked me.

"Amiko, he deserve to explain everything to you" Kaye added.

"Amiko, you're just hurting yourself, let Francis explain" Sabin i Fenrir.
Napatingin ako sa kanilang apat. Si Delilah nagbabasa ng libro.

"But what I see is-"

"No Amiko. Malay mob aka mali ang nakita mo. Di ba?" -Denise.

"Please, talk to him"

"...AMIKO! LUMABAS KA JAN!!! MAGUSAP TAYO!!!" napatayo kaming lahat sa kama ng

marinig naming may sumisigaw sa labas ng bahay. Nakita namin si Francis na nasa
labas ng bahay kausap si Papa. Nagpupumilit na makausap ako.

"Wag ka nang sumigaw hijo. Umalis ka na, bago pa magiba ang isip ko" Hindi ko alam
kung anong magiging reaksyon ko. Nangunguna ang takot at sakit sa puso ko. Tuwing
naaalala ko ang nangyari kagabi.

"Please...let me talk to her..." Nabigla kaming apat ng lumuhod si Francis sa harap

ni Papa para lamang makausap ako. Bigla akong nakaramdam ng sakit ng makita kong
ginawa niya yun.

"Amiko. Naiinis na ako sayo" Sabin i Fenrir sa akin.

Napatingin ako sa kanilang apat. Nakakunot ang mga noo. Nakita kong naglakad na
palabas si Francis. Pero tumingin ito sa bintana ng kwarto ko.

"AMIKO!!!" nagtago ako sa kurtina. Pagsilip ko tuluyan na siyang naglakad paalis.

Muli kong hinarap ang apat.

"Amiko, pumunta ka na lang bukas." Sabay sabay silang lumabas ng kwarto. Feeling ko
pati sila nasaktan sa ginawa ni Francis kanina.

Ano bang dapat kong gawin?

Muling tumulo ang luha ko. Hindi ko mapigilan, basta na lang silang agos ng agos.

*knock* nagpunas ako ng luha ko.

"Pasok po"

Bumukas ang pinto at pumasok si Papa.

"Anak...ayos ka lang ba?"

Umiling ako sa tanong ni Papa.

"Anak, magiging ayos ang lahat, kung kakausapin mo siya"

"Pero..."

"wag mo akong gayahin anak. Hindi ako nakinig sa mama mo kaya naging magulo ang
lahat"

"Papa..."

"sige na, kausapin mo siya..." tumayo ako at nag-ayos ng sarili ko. "opo" agad
akong lumabas ng bahay. Mag-gagabi na pala. Papunta na ako sa bahay nila Francis
kaso sa hindi inaasahang pangyayari iba ang nakita kong tao.
"Elaine?"

"so? Amiko? Masaya bang maghintay sa wala? Masaya bang makita ang mahal mo na may
kasamang iba? Teka? Mas magandang tanong ang, masakit ba?"

"Wala akong panahon sayo" lalagpasan ko na sana siya pero...

"Hindi si Francis ang nagtext sayo" O_O

Dahan-dahan akong lumingon sa kanya pabalik. "ano?"

"ako ang nagtext na pupunta si Francis, pero wala siyang alam sa mga nangyari"

"a-ano?"

"Oo, tama ka nang narinig. Hindi alam ni Francis na niyaya mo siyang pumunta sa
resto. Hindi nakarating ang note mo dahil kinuha koi to at tinapon. Kinuha ko rin
ang phone niya at ako ang nagtext na pupunta siya"

"b-bakit mo ginawa yon"

"bakit? Hahaha hindi pa ba malinaw ang lahat? Para gawing miserable ang buhay mo"

"ano? Bakit?"

Hindi pa nagsasalita si Elaine ng may tumawag sa kanya. "Elaine?" nilingon ni

Elaine ang tumawag sa kanya. "Papa?" sabi ko dito "kilala mo siya?"

"Elaine..." lumapit si Papa kay Elaine pero. "WAG KANG LALAPIT! DEMONYO KA" galit
na galit si Elaine "MGA HAYOP!!!" tumakbo palayo si Elaine.

"Papa kilala mo si Elaine?"

"Si Elaine ang anak ng tita Mina mo"

"ano?"

"Galit na galit siya sa akin dahil nasira ko ang kanilang pamilya"

"kaya pala ganon na lamang ang galit niya sa akin?"

"Anak, sorry kung nadadamay ka pa sa gulong nagawa ko" niyakap ako ni Papa ng
mahigpit.

Bakit ganon si Elaine? Hindi lang naman siya ang nasaktan sa nangyari. Pati ang
pamilya ko nasira din. Nawala pa ang mama ko. Pero bakit kami o ako ang sinisisi
niya.

"sige na anak, pumunta ka na kay Francis"

Pumunta ako sa bahay nila Francis, pero wala siya. Nagsabi ako sa mama niya
sabihing pumunta ako. Nasaan kaya siya? Baka kung saan siya pumunta? Baka gahasahin
na siya ng mga bakla sa kanto namin.

Napaupo ako sa bench dito sa village namin.

"Tama sila. Walang kasalanan si Francis. Ang tanga mo Amiko." Bigla namang nag-ring
yung phone ko.
"Hello?"

"Amiko, tomorrow. Pumunta ka sa Ball ah"

"Oo Fenrir"

"Good"

Binaba nan i Fenrir ang phone. Tama. Bukas ko na lang sasabihin ang lahat.

Chapter 41.
Chapter 41.
Amiko's POV
"so Amiko, see you later ah!"
"Amiko, mag-ayos ka, ito na ang gabi mo. Kung nung birthday mo hindi naging sayo
ang araw mo, ito, sayong-sayo na"
"Oo nga ateng. Masaya ako kung magiging masaya ka"
"ang taray mo Fenrir!!!" nagtawan kaming lima.
"Amiko, tandaan mo lahat ng sinabi ko" sabi ni Delilah
"Oo Del, dahil nga sa mga creepy speech mo natatauhan ako eh hehe"
"masaya akong magiging ayos na ang lahat"
Lumabas na sila ng bahay. December 20. Ngayon ang Christmas Ball namin. Ngayon ko
din kakausapin si Francis. Sasabihin ko na ang lahat ng dapat niyang malaman. Kung
anong nangyari noong birthday ko, kung bakit hindi ko siya kinausap, kung bakit
nagawa ni Elaine yun, at kung gaano ko siya kamahal.
Umakyat na ako sa kwarto ko. Bago ako umakyat binati pa ako ni Papa. "you are
better now my daughter" he said then smiled. "Opo Papa"
After what I knew. Malinaw na ang lahat sa akin. "Be beautiful as always" he added.
I nodded at umakyat na sa kwarto. Its 4:00pm at 6:00pm ang start ng Ball. Inayos ko
na ang lahat ng kailangan ko mamaya. Yung susuutin ko. Yung perfume lahat. Naligo
na din ako. Humarap ako sa salamin. Nakita ko ang mukha ko. Ibang iba na sa dati.
Yung mahabang bangs, dry-lips, at walang buhay na mata. Ngayon, mas maayos na.
Pinagmasdan ko yung bangs ko. Hindi na siya sing haba ng dati. Sinuklay ko ang
buhok ko pati na rin ang bangs ko. Itinali koi to pataas sa likod ng buhok. Ngayon,
nakikita ko ang Amiko na walang bangs. Isang Amiko, masasabi kong, nagbago na.
Bumalik sa isipan ko ang nakaraan. Noong una kong nakilala si Rupert, si Ayesha.
Sila Kaye, Denise, Delilah, Fenrir. Si Rhian, si Menchie ang mga kaklase ko. Ang
fans club na di ko expected na magkakaroon ako. Lahat. Pero ang isang taong
nagbigay kulay sa mundo ko. Si Francis.
"siya nga ang first love ko. And he will be my forever" napangiti ako matapos koi
tong sabihin. >.< gosh! Kinikilig ako.
Nag-flashback sa isipan ko ang mga nangyari sa amin ni Francis. Noong nasa grade
school ako. Noong kasama ko siya sa palengke, noong kapartner ko siya sa sayaw.
Noong nasa bundok kami para manuod ng fireworks. Yung pagbigay niya sa akin ng
hello kitty notepad. Yung pagluto ko sa kanya ng chicken curry. Yung nakikita ko
siyang kinakain yung cheese cake na gawa ko. Lahat. Lahat ng mga nangyari naaalala
ko. At lahat ng memories na yun ay mananatili sa isipan ko.
Tumayo na ako at nagbihis.
"Papa, alis na po ako"
O.o nasamid si Papa habang umiinom ng Kape. "Anak? Anak nga ba kita?"
"ehh Papa naman"
"hahaha biro lang, you look so, gorgeous tonight."
"thank you po" ^_^
"alam kong sasabihin din sayo ni Francis yan mamaya, pero ah! Amiko, ako ang nauna"
*U*
"hehehe opo Papa"
Inihatid ako ni Papa sa labas ng gate. Nandun na pala ang van ni Delilah.
"come on Amiko!!! Pasok na bye po Tito" sabi ni Denise habang wini-wave pa ang
kamay papasok sa van.
"bye Papa" I kissed my Papa on his cheeks
"the last time you kissed me on my cheeks is when you are on grade school anak."
"sorry po"
"hehehe ayos lang anak, im better now"
"salamat po alis na po kami...magtetext po ako paguwi" sumakay na ako sa loob at
pagbukas ng van. Parang mga diamante na kumikinang ang mga nasa loob. Si Kaye,
Denise, Fenrir at Delilah. Ang gaganda nila. (pero si Fenrir pogi ayaw niya lang
tawagin siya. Ssshhhh!)
"wow, ang ganda mo teh!"
Pumasok na ako loob ng van. Pagpasok nakuhaan pa kami ng picture. Ang dami ngang
shots eh, puro ako ang kinukunan nila. >.< ang ganda ko daw kasi. After a ilang
minutes, nakarating na kami sa school. Maganda ang set up ng school namin. Paskong
pasko ang dating. Ang dami nang students. Parang napaka-garbong party ito.
"Guys, wait lang ah" umalis si Denise at pumunta kung saan.
"teka lang, CR lang ako" ganun na din si Kaye.
"Ay, puntahan ko lang sila Mench ah wait" umalis din si Fenri. -_- teka nga,
nakakahalata na ako sa mga 'to ah.
Napatingin ako sa tabi ko. Nagkatinginan kami ni Delilah. Tahimik lang naman siyang
nakatingin sa akin. Buti na lang hindi siya aalis. ^_^. Pero mali ako ng sinabi.
-_-
"Amiko may kukunin lang ako sa van. Yung book ko." Umalis din si Delilah.
T^T iwan ba naman ako. Naupo muna ako sa table namin malapit sa stage mismo.
Napapahanap ako. Lingon ako ng lingon kung saan-saan. Nasaan na kaya yun?
*lights off*
Napuno ng muni-muni ang buong event place dahil sa biglaang pagpatay ng ilaw.
Maging ako nagulat sa biglaang pagpatay ng ilaw.
*spot light*
Huh? O.o nanlaki ang mata ko ng tumapat sa akin ang spot light.
"She's my everything. She is my world" O///o biglang lumabas si Francis sa stage.
He looks so handsome on his full white suit and a black boe tie. "She might look so
creepy. She might be the last person in world you expect to be a princess" tumingin
ito sa akin. "Akala ko, hindi totoo ang nararamdaman ko." His eyes, full of
emotion. And his voice that lingers in my mind "pero, mali ako. Kasi, now I
realize, how much I love her" biglang bumilis ang tibok ng puso ko.
"Siya ang babaeng una kong nagustuhan. Ako na rin yata ang lalaking unang
nagkagusto sa kanya" medyo natawa siya nung sinabi niya 'to, ganun na din ako.
"Pero it doesn't mean na hindi siya maganda. Dahil, para sa lahat siya ang
pinakamaganda"
Nag-umpisa nang tumugtuog ang isang kanta. Yung intro ng song. Fit na fit sa
scenario namin ni Francis.
"maraming nangyari. Maraming kasinungalingan ang nangyari. Pero hindi ako
makakapayag na ito ang sumira sa aming pinagsamahan at bubuuhing pagmamahalan."
Nagtilian na ang mga students. "Amiko Gonzales...this song is for you.."
Lumakas pa ang mga hiyawan ng mga students. Ako naman, nahihiya na pero napapangiti
ako na naluluha na.
♪♪Didn't mean to take you for granted
Didn't mean to show I don't care
Didn't mean to throw away this once in a lifetime of chance
Being with you♪♪
Naalala ko. Lagi niya akong inaasar. Lagi niya akong binabato ng mga bagay-bagay.
Lagi niya akong kinakaladkad. Pero, alam ko naman na, masaya lang siya tuwing
kasama niya ako.
♪♪And I'll drive for 2 hours
To bring Butterfingers
I don't mind the distance
This kismet's a dance♪♪
Noong unang beses na isinayaw niya ako. Para na akong nasa langit noon. Dati pa
man, alam kong may pagtingin na ako sa kanya. Pero, natakot ako. Natakot na hindi
niya ako gustuhin. Pero wala palang mangyayari kung ganun na lang. Darating din sa
time na sasabihin mo rin ang nararamdaman mo.
♪♪This time I surrender
My everything forever
Life doesn't matter
Just our souls together
Pride no longer has room in me
On bended knees in public I cry
Your name for everyone to know that I love you, I love you
Please hear me now♪♪
Bumaba siya ng stage at lumapit sa akin. He offer his hand to me, wala namang
hesitation at sumama ako sa kanya. Dinala niya ako sa stage. Pinaupo niya ako sa
upuan na parang snow ang design.
Maya-maya pa, nagulat ako ng lumabas sila Kaye, Denise, Fenrir, Delilah at Menchie.
Kasama din sila Rupert, Ayesha at Rhian. Lumapit sila sa akin at may binibigay na
pictures.
"Amiko..." unang nagbigay sa akin si Kaye. Nagulat ako sa hawak niyang picture. It
was taken a long time ago. Bata pa kami ni Francis, as in sobrang bata pa.
napangiti ako.
"salamat"
♪♪And I'll drive for 2 hours
To bring Butterfingers
I don't mind the distance
This kismet's a dance
This time I surrender
My everything forever
Life doesn't matter
Just our souls together♪♪
Sunod naman na lumapit sa akin si Denise.
"Amiko, ito na" iniabot niya sa akin picture. "hala ka!" nagulat ako sa picture.
Kuha ito noong natutulog kaming dalawa sa sala.
"Salamat Denise."
Sumunod naman na pumunta sa akin si Fenrir.
"gurl..ohh"
O.o "ano ito?" kuha namin noong sumasayaw kami sa field demo na magkayakap. -_-
sisihin niyo yung step namin.
"thank you Fenrir."
Si Delilah ang sunod na lumapit sa akin. Inabot niya muna ang isang box.
"libro ang laman niya. Buksan mo" I open the box and I was shock. Binasa ko yung
title. "Sadako's First Love"
"you know what, the story suits you" then she show to me the picture. Ito yung
pinicturan niya ako habang naghihilamos.
"salamat Del."
Napatingin ako kay Francis, he is singing pero natatawa siya. Binilatan ko lang
siya.
♪♪This time I surrender
My everything forever
Life doesn't matter
Just our souls together
This time I surrender
My everything....(my everything)..ooohh...
And I'll drive for 2 hours
To bring Butterfingers
I don't mind the distance
This kismet's a dance♪♪
Lumapit sa akin sila Ayesha, Rupert and rhian.
"Amiko..." iniabot nila sa akin yung picture ng hello kitty note na bigay ni
Francis.
"Ate Amiko ito pa" may binigay sa akin si Rhian na isang hello kitty pen "you are
so beautiful ate"
"im happy for you Amiko" sabi naman ni Rupert. I gave them a bright smile.
Ang pinakahihintay ng lahat. Lumapit sa akin si Francis, offering his hand.
"may I have a dance with you?" O///o >.< O_O >///< hindi ko ma-explain ang
nararamdaman ko. All I know is. "Yes" I said.
Ang ganda ng kanta. Ang ganda ng lahat. Sumayaw rin ang ibang students at sumabay
sa amin. Habang sumasayaw kami with the tune of KISMET. Nakatingin lang ako sa
mukha niya. Ang gwapo niya. His eyes, his eyebrow, his lips, his nose. Lahat,
perfect sa kanya.
"pwede ko bang hawakan ang buhok mo?" tanong ko dito.
"Oo naman, I know Amiko. Yan ang gusto mo sa lalaki" he said then laugh. Tumawa
lang din ako at dahan-dahan na hinaplos ang malambot at makinang na buhok nito.
"salamat Francis"
"teka? Ako naman"
"ano?"
"pwede ko bang hawakan ang labi mo?" O///o
"o-oo"
Hinawakan niya muna ang chin ko. He lift me up and touch my lips so passionate.
"hindi na siya dry ah hehehe"
"adik ka hehehe"
"Amiko" naging seryoso ang boses nito. "I love you"
Napatingin ako sa mga mata nito. His sincerity. His honesty. His loyalty. Alam kong
he is saying a true word.
"I love you too, since then Francis"
He smiled. "will you be my girlfriend?"
O///o >///< gosh!!!
"Oo naman..."
He hug me so tight. Nagtilian naman ang buong student sa campus.
Ako na yata ang pinakswerteng babae sa mundo. I have him now. ^_^

Author's Note:

The chapter 42, the final chapter is private. It is only available to read for the
followers. Thank you and God bless! :)

Epilogue
Epilogue

When love strikes you, you can't escape out of it. When I was a child, I'd never
thought that this time will come to me. Falling in love with someone is my
weakness, not just my weakness but also my key of inspirations. Inspiration that
will lead to a dramatic scene of mine.

I am Amiko Gonzales, and I am not an ordinary person slash student. Based on my

appearance, most of the people hated me, scared of me. Why they are accusing me by
my outside appearance. Damn life, I hate it. I don't even have a friend. I am all
alone. All alone in my world.
But I was wrong. Hindi pa pala tapos ang tadhana sa pagsusulat ng buhay ko. Akala
ko noong, habang buhay na akong magiging isang Sadako sa paningin ng lahat. Akala
ko hindi na matatapos ang horror movie ng buhay ko. Akala ko patuloy itong
pipilahan ng mga tao sa sinehan. Pero mali ako. Natapos na din ang horror movie ng
buhay ko. Ang Amiko na noon ay kinakakakutan, walang kaibigan at magisa, ngayon ay
mayroon nang mga kaibigan. Hindi ko nga expected na sila pala ang magiging mga
kaibigan ko.

Marami akong natutunan sa mga nangyari sa movie na ito. Kailangan pala nating mag-
look forward. Hindi tayo dapat mag-stay sa nakaraan. Paano tayo makakagawa pa ng
isang romance film kung stick na tayo sa horror movie? Minsan sa buhay, simple lang
ang mga bagay, nagiging kumplikado lamang ito kung paano mo ito tatanggapin.

Sa mga tao naman na akala ko, wala na. Nandiyan pa din pala sila. ^_^

Sa love. >.< gosh, love na itu! Ang pag-ibig hindi yan hinahanap. Hindi mo rin
mapapansin na siya na pala ang true love mo. Mailap ba kumbaga. Pero, pansinin mo
ang mga maliliit na bagay, malay mo kasi may nakalimutan ka na. ^_^

"Naks, ito na ang last day natin sa high school" -Denise

"Oo nga eh, grabe, ang saya" -Kaye

"Wititit mga ateng? Nasaan na aber ang lovers?" -Fenrir.

"di ko alam, sabi nila nandito na daw sila" -Kaye

"Gosh, in five minutes start nan g program" -Denise

"KAYE! DENISE! FENRIR! DELILAH" nagsilingunan naman silang apat sa pagtawag ko sa

kanila.

"WOW! AMIKO!!! IKAW NA TALAGA!!!"

Isa isa na kaming umakyat sa stage.

"and for a special recognition...Francis Mark Perez of Student Council for a good
leader"

Nagpalakpakan ang mga tao.

"and another special recognition...to...

...Amiko Gonzales for Miss Campus"

O.o ano daw? Meron ba nun sa graduation? Hindi ako agad tumayo baka mali lang ako
ng dinig. >.<

"Amiko, sige na! tayo na!" tinulak pa ako nila Kaye.

>.< gosh! Kasabay kong umakyat ng stage si Papa at nagsabit sa akin ng medalya.

"im proud of you anak"

"thank you Papa" I hug him so tight.

"Amiko" tawag sa akin ni Francis

"hahaha naks! Galing ah"

"hahaha naman ako pa ba?" naguusap kami dito sa taas ng stage. Ng biglang may
sumigaw ng...

"KISSS!!!"

o.O ) (O.O

gosh!!! >.<

Akala ko hindi niya gagawin. Pero nagulat ako ng bigla siya nag-thumbs up. Lumingon
ako sa likod niya. Nakangiti lang siya Papa.

So? Pumayag siya? >.<

"so Amiko? Hahaha"

*tsup*

Nanlaki lang ang aking mata ng mag-smack siya sa akin. Nagtilian naman ang mga tao
sa baba ng stage.

"I LOVE YOU..."

"Hahaha aishteru..." kumindat naman ang mokong sa akin. >.< kinikileg ako.

Nagcelebrate kami ng graduation sa bahay. Nagiging event place na nga yata ang
bahay namin eh.

"Okay guys, speech!!" sigaw ni Kaye.

"hahahah si Amiko na! story niya toh eh" sabi naman ni Francis.

"ah? Ako?"

"AMIKO! AMIKO! AMIKO!" sinisigaw na nila ang pangalan ko. Wala akong nagawa kundi
pumunta sa harap nilang lahat.

"Guys, maraming salamat sa lahat ng ginawa niyo para sa akin. I know that, saying
thank you is not enough, kasi you did a lot for me. Akala ko noon, habang buhay na
akong mag-iisa. Ay mali pala, kasi may isang taong lagging nandito sa akin."
Tumingin ako kay Francis "isang taong kahit na lagi niya akong inaasar, feeling ko
hindi ko kaya kung mawawala siya. Isang tao na nagpakita sa akin ng tunay na mundo.
Kayong lahat, Kaye, Denise, Fenrir, Rupert, Ayesha, Menchie, Rhian mamimiss ko
kayong lahat, lalo na ang creepy speech ni Delilah. Mahalaga kayo sa akin. Maraming
salamat" hindi ko alam, pero bigla na lang ako naiyak. "thank you... *sobs*"

"ahahahaha grabe walang iyakan!" -Francis

"eh nakakaiyak naman kase" -Fenrir umiiyak na din siya.

"Oo nga" -Kaye

"gosh yung mascara ko" -Denise

Naging maayos ang buhay ko mula noon. Pumasok na kami sa magkakaibang college. Pero
nagkikita pa rin kami paminsan-minsan.

Author's Note
Guys, pasensya sa cancelation ng extension nito ah. And I think, it will be better
for me na wag ng ituloy. I have a lot of new stories na isusulat. Sana suportahan
niyo pa rin po iyon.

Muli, pasensya po.

~BadReminisce

Send Your Review!

Have you finish reading the story of Francis and Amiko?

Anong masasabi mo?

Any reaction?

Send me your review about the story, it'll be a big help para sa akin at sa mga
upcoming story ko pa.
You can send your review on my e-mail: amiel_batiller@yahoo.com or you can just
simply PM me in facebook: www.facebook.com/kuyaroro.wattpad

pero kung hassle, PM me na lang rito sa wattpad.

'Yan, all of your reviews are respectfully accepted. Thank you everyone! God bless
all of you! ^_^

#BadReminisce

ANNOUNCEMENT: Me Connected to You?!

ANNOUNCEMENT:

Ang Sadako's First Love po ay papalitan ng title, para sa publication. Hindi pa

naman ako sure sa publication pero sa title, yeah sure na po 'yun. Magiging "Me
Connected to You" na po ang title, same pa rin naman ang story. Ang nasa magiging
book nga lang ay may ibang scene at may ibang twist. Yun lamang po. Maraming
salamat.

#BadReminisce