Ironiya/ pag – uyam

Mukha ni inday lahat napapalingon

Angking kagandahan tigyawat na lipon

Batik batik na mga mala marmol

Kumikinang na mga rubing tuldok

Buhok na kay lambot, likas

Tirahan ng sanlibong bigas

Bawat hiblay kumukumpas

Sa kulot salot na alyas

Hayperboli

Galun- galong pighatit’t lungkot

Suliraning sa kanya umiikot

Isang kutsarang luhang hakot

Ng solusyong lagging puot

Maria clarang malibog- kiri

Kagandahan ang pinahahari

Kabaong ng pakitang kimi

Pang-akit kindat sa lalaki

Metapora

Tumigil man ang oras sa pagtikatik

Sa puso koy lagi kang nakatitik

Maagnas man ang bundok na nakatirik

Sa puso koy baon ka ng pagtangkilik

Malagim na lihim

Mapagkalong damdamin

Lakip ang bulong kay lalim

Gamit ang takip silim

Pag-uulit(Ingles: Alliteration)
Tanghoy ng pagkasing sa lambing at timyas
Ay di naman tanghoy
Tinghoy na ang ningas ay nagluluningning
Kayat hindi tinghoy
Luoy na talulot na ang angking bango’y
Bangong di naluoy
Lamuymoy ng sintang maging hinaing
Ay gintong lamuymoy

Panaramdam (Ingles: Exclamatory)

ayan ang kabaong na pasan ng tao

Irog, sumama ka at kakilala mo!

May ilang karamay, korona’t, musiko

Ihahatid naraw sa wakas ng mundo!

Ng ihuhulog na ang kabaong . . . NAKU!

Ako pala’y siyang ililibing ninyo!!!!

Pagsasatao- Personification

Pati ulap ay sumasayaw sa bayo ng hangin

Sa bugso ng ulan pati langit ay nagdilim

Ibong nagsasaya sa may dakong papawirin

Ay biglang nawala dahil sa bagyong darating

Ang unos na sumapit ay nagpapaalalang

Ang tao ay marupok sadyang makasalanan

Ang gawang mabuti’y kanyang kinalilimutan

Ang gawang masama’y kanyang kaluwalhatian