Χρονολογικός πίνακας Ε.

1920 Πανευρωπαϊκή Ένωση (Καλέργη)

1929 Συζήτηση της πρότασης της Πανευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κοινωνία
των Εθνών.
1946 – Τσώρτσιλ – Σιδηρούν παραπέτασμα- Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης.
Διαίρεση Γερμανίας σε ΟΔΓ και ΓΛΔ
1947 – Δόγμα Τρούμαν και Σχέδιο Μάρσαλ.
1948 – Κρίση Βερολίνου- Αρχή ψυχρού πολέμου – Ίδρυση Οργανισμού
Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας (ΟΕΟΣ) - Συνθήκη Βρυξελλών (Γαλλία-
Βρετανία – χώρες BENELUX.- Ίδρυση Ευρωπαϊκού Κινήματος
1949 - ΄Ιδρυση Συμβουλίου Ευρώπης / ΝΑΤΟ
1950 -Σχέδιο PLEVEN για Ευρωπαϊκή Αμυντική Κοινότητα
Σχέδιο ΣΟΥΜΑΝ για ευρωπαϊκή ενοποίηση στους τομείς άνθρακα και
χάλυβα.
Πριν την δεκαετία του 1980
Δεν υπήρχε γενικό θεσμικό πλαίσιο για την ένταξη των χωρών στην ΕΕ.

1951 – Ίδρυση της ΕΚΑΧ ( Γαλλία-Γερμανία-Ιταλία-Ολλανδία-Βέλγιο-

Λουξεμβούργο).
1952 – Συνθήκη Ευρωπαϊκής Αμυντικής Κοινότητας (ΕΑΚ) / Η ΕΚΑΧ τέθηκε
σε ισχύ
1953 - Συνθήκη Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας ( ΕΠΚ)
1954 - Απόρριψη της ΕΑΚ από το Γαλλικό κοινοβούλιο
1955 - Συνδιάσκεψη της Μεσσίνα ( Ιταλία- Ανάθεση σε Επιτροπή Σπαακ να
σχεδιάσει την περαιτέρω ενοποίηση της Ευρώπης) / Ίδρυση Δυτικοευρωπαϊκής
Ένωσης (ΔΕΕ) / Γερμανία μέλος της ΔΕΕ και του ΝΑΤΟ
1956 – Εισήγηση της επιτροπής Σπαακ για την δημιουργία της Κοινής Αγοράς.
1957 - Συνθήκες της Ρώμης: Ίδρυση της ΕΟΚ και της ΕΥΡΑΤΟΜ (Ευρωπαϊκή
Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας.) Τέθηκαν σε ισχύ από 1/1/1958 (Ίδρυση της
Κοινής Αγοράς, Σταδιακή κατάργηση των ενδοκοινοτικών δασμών, εφαρμογή
κοινοτικών κανόνων για ελεύθερη κυκλοφορία των εργαζομένων).
1958 - Ο Ντε Γκωλ πρόεδρος της κυβέρνησης στην Γαλλία.
1959 – Ο Ντε Γκωλ έγινε πρόεδρος της Γαλλίας.
1960 – Ίδρυση ΕΖΕΣ από Βρετανία με τη Συνθήκη Στοκχόλμης (Βρετανία,
Αυστρία, Δανία, Ελβετία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία).
1961 – Πρώτη σύνοδος των αρχηγών των κυβερνήσεων των κρατών-μελών.
Σταδιακά εξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
1963 – Γαλλογερμανική Συνθήκη Φιλίας ( Ντε Γκωλ - Αϊντενάουερ)
1965 – Συνθήκη Συγχώνευσης ΕΚΑΧ, ΕΥΡΑΤΟΜ, ΕΟΚ / Η Συνθήκη
συγχώνευσης τέθηκε σε ισχύ από 1//7/1967
1966 – Συμβιβασμός του Λουξεμβούργου (Ενίσχυση της ΚΑΠ, Ισχυρά η ομοφωνία
και το veto)
1969 – Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στην Χάγη ( Άρση veto Γαλλίας για την ένταξη της
Βρετανίας, αυξήσεις στο ΚΑΠ, τέθηκαν οι βάσεις για περαιτέρω διευρύνσεις,
Διατυπώθηκε για πρώτη φορά ο στόχος για ίδρυση ΟΝΕ).
1970 – Η Ευρωπαϊκή Πολιτική Συνεργασία (ΕΠΣ) είχε σκοπό την δημιουργία
ενός πλαισίου διαμόρφωσης κοινών θέσεων εξωτερικής πολιτικής.
1973 ένταξη Ιρλανδίας,Δανίας,Βρετανίας ( Πρώτο κύμα διεύρυνσης)

Μετά την δεκαετία του 1980

Πτώση κομμουνισμού στην Αν. Ευρώπη

1981 ένταξη Ελλάδας (Δεύτερο κύμα διεύρυνσης)

1985 – Διακυβερνητική διάσκεψη για την Μεταρρύθμιση στους Θεσμούς
( Ομοφωνία ή αυξημένη πλειοψηφία? / Ενίσχυση δημοκρατικού χαρακτήρα και
Αναβάθμιση του Ευρ. Κοινοβουλίου) κατέληξε στην Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη.
1986 ένταξη Ισπανίας,Πορτογαλίας ( Τρίτο κύμα διεύρυνσης) /Θεσμοθέτηση του
Ευρωπαϊκού Συμβουλίου/ Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη ( Αναθεωρητικός σταθμός
τόσο με την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση όσο και με τις θεσμικές μεταρρυθμίσεις.)
1989 Λειτουργία του Πρωτοδικείου των Ε.Κ
1992 - Συνθήκη για την ΕΕ ή Συνθήκη Μάαστριχτ έθεσε ένα πολύ γενικό
θεσμικό πλαίσιο στις αρχές της (Ελευθερία, Δημοκρατία, Ανθρώπινα Δικαιώματα) /
έθεσε τις βάσεις για συμφωνία για την ΟΝΕ.
1993 – Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κοπεγχάγης τέθηκαν συγκεκριμένα κριτήρια
ένταξης των χωρών.
4 Κριτήρια( 1)Σταθεροί δεσμοί για διασφάλιση δημοκρατίας, ανθρ. δικαιώματα,
προστασία μειονοτήτων, το κράτος δικαίου.2)απρόσκοπτη λειτουργία της
ελεύθερης αγοράς παρ΄ όλο τον εσωτερικό ανταγωνισμό των χωρών 3)υιοθέτηση
«ευρωπαϊκού κεκτημένου» δηλ. Του συνόλου της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.4)τα νέα
μέλη να είναι ικανά να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους 5)Να υπάρχει η
δυνατότητα να περιορίζεται το εύρος κάθε νέας διεύρυνσης ανάλογα με την
δυνατότητα της ΕΕ να απορροφήσει το νέο μέλος. (Ποσοτική στοιχείο: οι συνεχείς
διευρύνσεις κάνουν τους θεσμούς να υπολειτουργούν με προβλήματα. Ποιοτικό
στοιχείο: Η εξέλιξη της ΕΕ βασίστηκε στην μέθοδο υπερχείλισης (spill
over).Ξεκινάει από ένα πεδίο και προχωρεί μετά σε άλλο αντικείμενο. Έτσι
διευρύνεται και εμβαθύνει η ένωση.)
1995 ένταξη Αυστρίας,Φινλανδίας,Σουηδίας ( Τέταρτο κύμα διεύρυνσης)
1996 – Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Δουβλίνου ( Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης)
Διακυβερνητική Διάσκεψη ή Συνθήκη του Άμστερνταμ ( αναθεώρηση
της Συνθήκης Μάασντριχτ)
1997 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Λουξεμβούργου
1999 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι αποφασίστηκαν πολιτικά κριτήρια για
την ένταξη νέας χώρας στην ΕΕ π.χ. συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Ποινικό
Δικαστήριο / Νομισματική ΄Ενωση (11από τα 15 μέλη) και Ίδρυση Ευρωπαϊκής
Κεντρικής Τράπεζας για το εντός τριετίας νέο ενιαίο νόμισμα το Ευρώ.
2000 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Λισαβόνας πήρε απόφαση για δρομολόγηση προς
ένταξη Τουρκίας και χωρών Δυτικών Βαλκανίων.(Κροατία,Βοσνία-
Ερζεγοβίνη,Αλβανία,ΠΓΔΜ,Μαυροβούνιο,Σερβία.
2001 - Συνθήκη Νίκαιας και Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων
2003 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Βρυξελλών
2003 Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης ενίσχυσε την διαδικασία
Σταθεροποίησης και Σύνδεσης για τις προς ένταξη χώρες Δ.Βαλκανίων.
2004 ένταξη Μάλτας, Κύπρου, Ουγγαρίας, Λετονίας, Πολωνίας, Λιθουανία,
Εσθονία, Τσεχία, Σλοβενία και Σλοβακία.
2006 Το Μαυροβούνιο αποσχίσθηκε από την Σερβία και έγινε ανεξάρτητο κράτος
2007 ένταξη Ρουμανίας,Βουλγαρίας.

Στάση και Ρόλος της Βρετανίας

σ.σ. 58,62,64,87,95,109

Γαλλία-Βρετανία
σσ. 85-96,