Professional Documents
Culture Documents
Wandeling Langs Die Arme, Vieze Rotte - NRC PDF
Wandeling Langs Die Arme, Vieze Rotte - NRC PDF
N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
We maken een wandeling langs de Rotte om te zien wat er al van het programma is
terechtgekomen en wat er nog te gebeuren staat. We beginnen bij het gedicht, op
het punt waar de rivier Hillegersberg verlaat, het Noorderkanaal kruist en onder de
Gordelwel/Boezemlaan door Crooswijk binnenstroomt.
Kanovaart
Op de Soetendaalsekade zien we iets
nieuws. Voor Eetcafé Trefpunt en Café
Rottezicht ligt een splinternieuwe
vlonder. Dit moet een pleisterplaats
worden voor de recreatievaart die van de
kant van Hillegersberg de stad in komt,
of er andersom juist uitgaat. Het hele
stuk langs de Crooswijkse Bocht wordt
daarvoor ingericht, zoals op een
toekomstschets van de gemeente te zien
is; een houten kade over de gehele
lengte van de buitenbocht, waar een
stelletje net uit de watertaxi stapt. In de verte is wat groen te zien, het ‘begaanbaar
wild’, ofwel beplanting waar bezoekers doorheen kunnen wandelen.
Nu liggen daar nog enkele oude stukjes uitbouw, kennelijk van een eerdere poging
om de oever op die plek op te leuken, en nu helemaal overwoekerd met onkruid. De
oude smeedijzeren poort aan de waterkant van begraafplaats Crooswijk wordt weer
in gebruik genomen waardoor, we citeren de gemeente, „begraven over water
mogelijk wordt”.
Parkeerplaats
Dat verandert weer als we de Noorderbrug oversteken en over de Linker Rottekade
verder lopen. Hier staan wat woonflats met de voorkant naar het water, maar het is
er doods, de kade dient louter als parkeerplaats. Op het einde lopen we tegen de
verkeersader Pompenburg/Admiraal de Ruyterweg aan en even later tegen de
Goudsesingel, die zich beide niets van de Rotte aantrekken – die moet er zeer laag
onder het wegdek door kruipen. De stad heeft de Rotte hier samengeperst tot een
smalle stroom, als stroom het goede woord zou zijn, want er is geen leven in te
ontwaren. De kades zijn weinig aantrekkelijk, maar toch moeten ze ook hier
onderdeel worden van de ‘groene fiets- en wandelroute’ die de gemeente voor ogen
heeft. Hoe ze dat wil klaarspelen, is nog in onderzoek. Net voorbij de Sint-
Jacobsbrug kijken we links de Binnenrotte op, die niet voor niets zo heet, want
vroeger liep de Rotte hier richting de Oude Haven en de Maas. Ze werd gedempt
voor het spoorwegviaduct dat tot 1993 de stad heeft doorsneden. Bij de aanleg van
de huidige spoortunnel is overwogen om de rivier zijn oude loop terug te geven,
maar dat werd door de gemeente als te gecompliceerd van de hand gewezen.
Verder loopt het water onder de Vlasmarkt door waar de doorgang is afgezet met
ijzeren hekken. Wij steken de Hoogstraat over en komen aan de ander kant uit bij
de Steigersgracht. Links loopt die dood: die is het toekomstige bassin van
‘surfparadijs RIF010’, het Stadsinitiatief uit 2014 dat nog steeds op uitvoering
wacht. Rechts loopt het water door tussen Steiger en Hang, het meest mislukte
stukje wederopbouw van Rotterdam. De bebouwing van de Hoogstraat staat hier
met de rug naar het water gekeerd. Zelfs op drukke dagen loopt hier geen hond.
Dat verandert wellicht als het project uit het Rivieroever-programma gereedkomt
dat nu in uitvoering is aan de andere kant van de Soetensteeg, in de Leuvekolk.
Van een doods eind moet ook dit een levendig stukje Rotte worden, met een
ligweide aan het water, een aanlegsteiger en een kanoverhuur.
Zo stroomt de rivier niet langer alleen de Maas in, maar is er voortaan ook aanvoer
van water in tegengestelde richting. Het gedicht klopt niet meer helemaal, maar we
krijgen er wel een schonere Rotte voor terug. En voor de wandeling maakt het geen
verschil.
Een versie van dit artikel verscheen ook in NRC Handelsblad van 28 september 2019