Groundhop nummer: 284

Datum: 30-12-2019
Uur: 15u00
Land: Engeland
Wedstrijd: Wycombe Wanderers-Coventry City
Reeks: League One
Niveau reeks: 3
Afgelegde afstand (enkel): 323,2 km
Transportmiddel: Auto
Reistijd (enkel): 4u35
Weer: 8° – Bewolkt met zonnige periodes
Prijs ticket: £22
Toeschouwers: 7.533

1 4

December is een maand waarin ik meestal niet heel actief ben, de donkere, korte dagen en de eerder
onaangename temperaturen houden mij vaker thuis dan normaal. Traditioneel staat in de
Kerstvakantie wel meestal een tripje over het Kanaal op het programma. Zo ook dit jaar, om 6u20
stond fcbisart aan de deur om richting High Wycombe te gaan. In Brugge sloten S. en K. zich bij het
gezelschap aan en ging S. verder als chauffeur. De heenrit met de shuttle ging erg vlot, het was
rustig op de weg en rond 11u Engelse tijd konden we parkeren net naast Adams Park, waar
Wycombe Wanderers sinds 1990 speelt. Het stadion ligt op het einde van een industriezone en
vormt de scheiding tussen dit stuk en de beboste heuvels aan de andere kant. Bijzondere ligging
zonder meer.
S. had uitgezocht waar wat te beleven viel en zo stapten we een kwartiertje naar The Hourglass in
het nabijgelegen dorp Sands. Daar kwamen heel wat Coventry-fans samen en de sfeer was erg
gezellig. We bekeken de eerste helft van de Old Firm en gingen dan richting stadion, dat ook over
een pub beschikt waar we de tweede helft van de burenruzie in Glasgow aanschouwden en een
groepje Duitse groundhoppers ontmoetten. Een vrouwelijke groundhopper in dat gezelschap was
een kleine primeur, maar van een koppel dat elkaar op de tribunes in Mönchengladbach heeft leren
kennen, kan je zoiets wel eens verwachten.
Al snel was het tijd om naar de tribune te trekken en Adams Park, genoemd naar de man die het
vorige stadion van Wycombe, Loakes Park, dat moest wijken voor de uitbreiding van het lokale
ziekenhuis, had gefinancieerd, kon ons wel bekoren. Vier verschillende tribunes, één grote
overdekte zittribune met twee verdiepingen aan de overkant van onze eerder kleine zittribune aan de
lange zijde en twee overdekte tribunes achter de doelen, waarvan één staantribune voor de
thuisaanhang en een zittribune voor de bezoekers aan de overkant. Coventry werd vergezeld door
ruim 1.500 supporters die voor de sfeer zorgden, want de thuisaanhang is eerder stil te noemen.

Al snel kon de bezoekende aanhang aan het feest, want al in de openingsminuten krulde McCallum
de bal enig mooi in de verste hoek. Akinfenwa, de voetballer met het postuur van een portier aan
een relgevoelige discotheek, kon nog voor het kwartier gelijkmaken en daarmee antwoorden op de
plaagstoten van de bezoekende aanhang die zong dat zijn borsten buitenspel stonden. Lang kon de
thuisploeg niet van deze gelijkmaker genieten, want even later werd geflaterd in de verdediging,
wat tot een strafschop leidde, die feilloos door Godden werd omgezet. Drie goals in nauwelijks een
kwartier voetbal, dat hebben we al heel vaak slechter gezien. Beide ploegen speelden dan ook vol
op de aanval, de verdedigers jasten de bal zo snel mogelijk naar voor waardoor aanvallen en
tegenaanvallen elkaar in snel tempo opvolgden. Net voor rust ging het nogmaals fout in de
verdediging van de koploper in de stand, waardoor opnieuw Godden kon scoren. Hierdoor ging de
koploper in League One met een 1-3 achterstand de rust in.
Tijdens de pauze kwamen verschillende mensen selfies nemen met de voor de pers in onze buurt
aanwezige Coventry-legende Steve Ogrizovic, o.a. doelman in de legendarische Cup Final van 1987
waarin Spurs eerder verrassend met 4-3 verloor van Coventry. Andere tijden voor de skyblues die
nu hun thuiswedstrijden in Birmingham moeten afwerken door een dispuut met de eigenaars van het
stadion in de thuisstad.

Na een tiental minuten trok Coventry de wedstrijd definitief naar zich toe met een scherpe counter
die zeer beheerst door Godden werd afgerond met zijn derde van de namiddag. Wycombe kon geen
vuist meer maken en de Coventry-fans zongen de rest van de wedstrijd vrolijk vol.
Na de wedstrijd bezochten we een tweede drankgelegenheid onder het stadion om de beruchte files
na de wedstrijd te ontlopen. Hierdoor moesten we slechts een kwartiertje wachten om de parking te
verlaten. Dat was het begin van een lange terugrit, want de shuttle was volgeboekt op de haalbare
uren en dus zou de boot naar Calais ons naar het Vasteland terugbrengen, wat een pak langer duurt.
Rond Londen was het ook erg druk, waardoor de thuiskomst pas rond 2u 's ochtends was. Spijt
hadden we niet, daarvoor was deze uitstap te leuk, ook het dramatisch slechte eten op de boot
namen we maar voor lief. We wachten nu af wat de Brexit allemaal zal veroorzaken, maar er zijn
best nog wel wat plannen voor aan de overkant van de Noordzee.