FAMILIA GENEALOGICA A LUI HELLEN, EROUL EPONIM AL GRECILOR

Deucalion si Pyrrha (c. 1635), pictura de Giovanni Maria Bottalla (Museu Nacional de Belas Artes, Rio de
Janeiro).

Titanul Prometheus a avut un fiu cu o pământeancă. Băiatul, care a fost numit Deucalion şi a domnit peste
ţara Ftiei din Tesalia, s-a căsătorit cu Pyrrha, fiica lui Epimetheus (fratele lui Prometheus) şi a Pandorei.
Când Zeus s-a hotărât să distrugă lumea printr-un Potop, Deucalion, avertizat de tatăl său, a construit o ladă
de lemn în care s-a urcat împreună cu Pyrrha. Pe lângă ei, au mai supravieţuit doar câţiva oameni care
fugiseră pe cei mai înalţi munţi. Deucalion şi Pyrrha au plutit pe apă nouă zile şi nouă nopţi, acostând în
cele din urmă pe muntele Parnas, unde au adus jertfe zeilor. Încântat de ofrande, Zeus l-a trimis pe Hermes
la Deucalion, permiţându-i să ceară orice doreşte. Cum Deucalion şi-a dorit noi oameni, Zeus l-a învăţat să
ia pietre de jos şi să le arunce peste umăr. Pietrele aruncate astfel de Deucalion au devenit bărbaţi, iar cele
aruncate de Pyrrha, femei.
Graeci, Graece Hellenes, ab Hellene, Deucalionis, Thessaliae regis, filio, originem
ducunt: ita quidem narrant poetae. Helleni tres filii, Dorus, Aeolus Xuthusque
fuerunt; Xuthus autem duos filios, Ionem Achaeumque habuit. A Doro genus
trahunt Dorienses; ab Aeolo, Aeolii; ab Ione, Iones; ab Achaeo, Achaei. (M. Pernot,
Epitome Historiae Graecae, I., 5-7)

Προµηθέως δὲ παῖς ∆ευκαλίων ἐγένετο. οὗτος βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Φθίαν
τόπων γαµεῖ Πύρραν τὴν Ἐπιµηθέως καὶ Πανδώρας, ἣν ἔπλασαν θεοὶ πρώτην
γυναῖκα. ἐπεὶ δὲ ἀφανίσαι Ζεὺς τὸ χαλκοῦν ἠθέλησε γένος, ὑποθεµένου
Προµηθέως ∆ευκαλίων τεκτηνάµενος λάρνακα, καὶ τὰ ἐπιτήδεια ἐνθέµενος, εἰς
ταύτην µετὰ Πύρρας εἰσέβη. Ζεὺς δὲ πολὺν ὑετὸν ἀπ᾽ οὐρανοῦ χέας τὰ πλεῖστα
µέρη τῆς Ἑλλάδος κατέκλυσεν, ὥστε διαφθαρῆναι πάντας ἀνθρώπους, ὀλίγων
χωρὶς οἳ συνέφυγον εἰς τὰ πλησίον ὑψηλὰ ὄρη. τότε δὲ καὶ τὰ κατὰ Θεσσαλίαν
ὄρη διέστη, καὶ τὰ ἐκτὸς Ἰσθµοῦ καὶ Πελοποννήσου συνεχέθη πάντα. ∆ευκαλίων
δὲ ἐν τῇ λάρνακι διὰ τῆς θαλάσσης φερόµενος ἐφ᾽ ἡµέρας ἐννέα καὶ νύκτας τὰς
ἴσας τῷ Παρνασῷ προσίσχει, κἀκεῖ τῶν ὄµβρων παῦλαν λαβόντων ἐκβὰς θύει ∆ιὶ
φυξίῳ. Ζεὺς δὲ πέµψας Ἑρµῆν πρὸς αὐτὸν ἐπέτρεψεν αἱρεῖσθαι ὅ τι βούλεται: ὁ δὲ
αἱρεῖται ἀνθρώπους αὐτῷ γενέσθαι. καὶ ∆ιὸς εἰπόντος ὑπὲρ κεφαλῆς ἔβαλλεν
αἴρων λίθους, καὶ οὓς µὲν ἔβαλε ∆ευκαλίων, ἄνδρες ἐγένοντο, οὓς δὲ Πύρρα,
γυναῖκες. ὅθεν καὶ λαοὶ µεταφορικῶς ὠνοµάσθησαν ἀπὸ τοῦ λᾶας ὁ λίθος.
γίνονται δὲ ἐκ Πύρρας ∆ευκαλίωνι παῖδες Ἕλλην µὲν πρῶτος, ὃν ἐκ ∆ιὸς
γεγεννῆσθαι ἔνιοι λέγουσι, δεύτερος δὲ Ἀµφικτύων ὁ µετὰ Κραναὸν βασιλεύσας
τῆς Ἀττικῆς, θυγάτηρ δὲ Πρωτογένεια, ἐξ ἧς καὶ ∆ιὸς Ἀέθλιος. [3] Ἕλληνος δὲ καὶ
νύµφης Ὀρσηίδος ∆ῶρος Ξοῦθος Αἴολος. αὐτὸς µὲν οὖν ἀφ᾽ αὑτοῦ τοὺς
καλουµένους Γραικοὺς προσηγόρευσεν Ἕλληνας, τοῖς δὲ παισὶν ἐµέρισε τὴν
χώραν: καὶ Ξοῦθος µὲν λαβὼν τὴν Πελοπόννησον ἐκ Κρεούσης τῆς Ἐρεχθέως
Ἀχαιὸν ἐγέννησε καὶ Ἴωνα, ἀφ᾽ ὧν Ἀχαιοὶ καὶ Ἴωνες καλοῦνται, ∆ῶρος δὲ τὴν
πέραν χώραν Πελοποννήσου λαβὼν τοὺς κατοίκους ἀφ᾽ ἑαυτοῦ ∆ωριεῖς ἐκάλεσεν,
Αἴολος δὲ βασιλεύων τῶν περὶ τὴν Θεσσαλίαν τόπων τοὺς ἐνοικοῦντας Αἰολεῖς
προσηγόρευσε.(Apollod.1.7.2-3)