Recensie Searching

Sara de Boer en Maaike Minkjan

Jaarlijks worden er zo’n 40.000 meldingen gedaan van vermiste personen. Negen van de tien
zijn binnen 48 uur weer terecht. Dit was echter niet het geval van de tiener Margot Kim in de
film Searching.

In deze Desktopthriller gaat een wanhopige vader via het internet op zoek naar zijn vermiste
dochter. Hij is geregisseerd door Aneesh Chaganty met als hoofdrolspelers John Cho, Debra
Messing en Joseph Lee.

De gehele film speelt zich af door het perspectief van laptops en telefoons. Je komt op deze
manier meer te weten over de hoofdpersonen en hun bezigheden.
De 16-jarige Margot Kim woont samen met haar vader, David Kim, in San José, Californië. Haar
moeder, Pam, is 2 jaar geleden overleden aan kanker.
Midden in de nacht wordt David drie keer gebeld door Margot. David ziet dit pas in de morgen
wanneer hij er ook achter komt dat zijn dochter die nacht niet thuis is gekomen. Hij begint
zich zorgen te maken en belt naar vermoedelijke vrienden van Margot. Wanneer zij ook niet
weten waar ze is, belt David de politie. Margot is nu officieel vermist.
Terwijl de politie actief bezig is met het onderzoeken van de vermissing, is David zijn eigen
zoektocht begonnen via het internet. Hij doet hierbij een paar verrassende ontdekkingen over
zijn dochter en komt erachter hoe goed hij haar echt kende.

In één woord: top! Het originele idee om een gehele film door een laptop te laten afspelen
waardoor je meer informatie dan gewoonlijk binnenkrijgt over de hoofdpersonen en hun
gedrag zowel online als offline. Je ziet al hun activiteiten, appjes, mails, afspraken en zelfs
online vlogs. David komt enkel door het gebruik maken van één laptop erachter wat er met
zijn dochter is gebeurt en waar zij zich bevindt. Hoe knap is het om zo’n ingewikkeld scenario
zo goed en onvoorspelbaar neer te zetten op het doek? Ik denk dat dat nog best moeilijk is en
bij deze film is dat hartstikke goed gelukt. Ondanks al die hints die zijn gegeven tijdens de film
had ik het plot nooit kunnen voorspellen.

Zonder dat erover wordt gesproken in de film krijg je de gevoelens over de thuissituatie van
David en Kim goed mee. In de film merkte je dat ze het allebei moeilijk hadden met het
overlijden van Pam. Beide hadden ze dingen aan elkaar te vertellen, dit deden ze echter niet.
David komt er tijdens zijn zoektocht ook pas achter dat Margot eigenlijk niet zo veel vrienden
had en dat zij al een half jaar gestopt was met haar pianolessen.

De dimensie uit welk perspectief wij de film gaan beschouwen is: feit en fictie. In de
werkelijkheid bestaat het Barbosa meer niet, noch het Barbosa ravijn in de buurt van Gilroy.
Ook geeft Google Maps in de film een andere route van de 152 hwy dan de route werkelijk is.
De continuïteit klopt op sommige momenten niet, een voorbeeld hiervan is dat om 8:54AM
vastgesteld werd dat Margot ontvoerd was, terwijl het AmberAlert al om 8:45AM was
gestuurd.
Wanneer Margot gevonden wordt en ze uit het ravijn wordt gehaald, kust David haar en raakt
hij haar aan rond haar nek, gezicht en hoofd, wat een medisch team normaal nooit zou
toestaan, omdat dit verdere verwondingen kan veroorzaken.
Wat wel klopt is dat Margot nog leefde toen ze na vijf dagen gevonden werd. Een gemiddeld
persoon kan wel een week zonder voedsel, en drie à vier dagen zonder water. Aangezien het
in de tussentijd geregend heeft, heeft Margot nog water kunnen binnenkrijgen en is ze niet
overleden door uitdroging.

Gelezen recensies:
Positieve recensie 1
Misschien wordt het tijd te gaan nadenken over een goede term voor films waarin het scherm van een
laptop als perspectief wordt gebruikt. Het bekendste voorbeeld hiervan - de horrorfilm Unfriended - is
nog geen vier jaar oud en met het verschijnen van de thriller Searching lijkt het aannemelijk dat er
meer zullen volgen. Wikipedia schaart dergelijke films vooralsnog onder de noemer 'found footage',
maar deze term dekt de lading niet echt. Dat zit hem vooral in de afwijkende insteek. De meeste
foundfootagefilms bevatten immers personages die bewust iets op beeld willen vastleggen om de
kijker daarvan deelgenoot te maken. Bij laptopfilms (wie een betere term heeft, mag hem aandragen)
is het omgekeerde het geval: de kijker gluurt mee over de schouder van een hoofdpersonage dat
geheel onbewust van toeschouwers zijn diepste geheimen toevertrouwt aan zijn laptop. Dus waar
foundfootagefilms tamelijk exhibitionistisch van aard zijn, zijn dit soort films eerder voyeuristisch.

Nu wordt film wel vaker een voyeuristisch medium genoemd, maar Searching laat zien dat daar nog
wel enige rek in zit. De getoonde laptop waarop de meeste gebeurtenissen in deze film zich voltrekken,
is namelijk niet van de hoofdpersoon, maar van zijn tienerdochter. Wanneer die op een avond niet
thuiskomt, duikt bezorgde vader David in haar internetgeschiedenis, hopend te achterhalen wat er
met haar is gebeurd. En dus hebben we enerzijds het voyeurisme van het meekijken bij een alsmaar
wanhopiger wordende vader en anderzijds het onbedoelde voyeurisme waarin zijn speurwerk gehuld
is. De privacy van zijn dochter gaat immers direct overboord wanneer David toegang weet te krijgen
tot haar e-mail om van daaruit haar gangen op het internet na te gaan. Zijn zoektocht brengt echter
wat confronterende waarheden aan het licht waar de alleenstaande vader niet bepaald op voorbereid
is.

Overigens speelt Searching zich niet voor de volle honderd procent af op hetzelfde laptopscherm. Zo
zien we sommige gebeurtenissen vanaf telefoons of beveiligingscamera's en wordt er geopend met
een montage van vroegere activiteit op een computer die draait op Windows XP. Daarbij zien we
welbekende websites als eBay en YouTube voorbijkomen in hun oude lay-out. Deze platformen
worden anno 2018 weliswaar nog steeds volop gebruikt, maar hun veranderde uiterlijk zorgt toch voor
een lichte mate van nostalgie. Dat gevoel is exact waar deze montage op mikt. Onze onlineactiviteiten
lijken in het heden enorm alledaags en nauwelijks het onthouden waard, maar uiteindelijk krijgt alles
een nostalgisch laagje. Het enige grote verschil met muziek, videogames, televisieprogramma's en
films is dat die opnieuw te ervaren zijn, terwijl het internet zichzelf continu vernieuwt en daarbij
nauwelijks iets bewaard wordt voor later.
Veel complimenten die Searching verdient, zijn eerder al geïncasseerd door Unfriended. Die film wist
vier jaar geleden nog indruk te maken door een verhaal te vertellen via echt bestaande websites en
programma's, maar inmiddels is dat de norm waar Searching simpelweg aan voldoet. Hetzelfde geldt
voor de effectieve verteltruc om de hoofdpersoon iets impulsief te laten typen, om hem uiteindelijk
na enige bezinning toch een iets mildere reactie te zien plaatsen. Effectief is het nog steeds, maar niet
bepaald vernieuwend. Als we beide titels naast elkaar leggen ter beoordeling van de continuïteit van
hun stijl, valt op dat Searching zich daar net te vaak aan onttrekt of op een lichtelijk ongeloofwaardige
manier de boel via een webcam of andersoortige camera in beeld poogt te brengen.

Die tekortkoning is simpelweg inherent aan de keuze het verhaal op deze manier te vertellen.
Unfriended had daar heel wat minder last van door alles binnen dezelfde kamer te houden en de laptop
enkel als venster naar de buitenwereld te gebruiken. Searching kan zich die eenvoud niet veroorloven.
Maar waar Unfriended uiteindelijk enkel wist te scoren met zijn ongebruikelijke vorm, heeft Searching
heel wat meer te bieden op conventioneel gebied. Zo is er de sterke hoofdrol van John Cho
(balancerend op het randje van gedreven efficiëntie en obsessieve waanzin), maar bovenal is er een
plot met dusdanig lekkere wendingen dat dit ook in een traditionele filmstijl prima de aandacht zou
kunnen vasthouden. Een enkel dwaalspoor zie je weliswaar van mijlenver aankomen, maar de grote
verrassing aan het slot is heel minder voorspelbaar, zelfs al zijn er nog zoveel subtiele hints geplant.
Een goede vertelling kan nu eenmaal elke vorm aannemen.

Positieve recensie 2
‘Searching’: thriller die zich geheel op computerscherm afspeelt

Desktopthriller In ‘Searching’ moet David zijn dochter opsporen via haar computer. Met zijn
onlinespeurwerk helpt hij zowel de politie als degene die met haar verdwijning te maken heeft.

Er is de laatste jaren een interessant genre ontstaan: de desktopfilm. Films die zich geheel op het
scherm van een computer afspelen, en zo een verdubbeling bewerkstelligen tussen het perspectief
van (een van) de hoofdpersonen en van de toeschouwer.

Searching is zo’n film. Als zijn dochter Margot plotseling verdwijnt, is het voor vader David even
schrikken hoe slecht hij haar eigenlijk kent. Ze blijkt een compleet onzichtbaar online-leven te leiden,
waar hij sinds de dood van zijn vrouw te weinig oog voor heeft gehad.

Desktopfilms lenen zich in principe voor elk genre. Zo lang ze maar op het computerscherm gericht
blijven en gebruikmaken van alle mogelijkheden daarvan: filmpjes, sociale media, webcams, en dan
het liefst op zoveel mogelijk vensters tegelijk. De beste desktopfilms zijn net zoals Searching thrillers,
met uitlopers richting horror (Unfriended).

Wat ze in ieder geval gemeen hebben is een vreemde mix tussen mediafobie en mediafetisjisme. In
Searching kraakt David met grote doortastendheid al zijn dochters inlogs en wachtwoorden (ja, we
beveiligen onszelf nog steeds slecht online). Als een moderne gluurder bespiedt hij zo haar leven.
Ondertussen helpt hij zowel de politie als degene die met haar verdwijning te maken heeft (de voor-
en nadelen van surveillance). Alles wordt erbij gehaald. Van fake-identiteiten tot mediahypes
(#findmargot wordt trending op Twitter), en Black Mirror-achtige angstvisioenen (uitvaart
livestreamen).

Het is mediakritiek en media-archeologie tegelijkertijd. Te slim voor z’n eigen plot. Maar een heerlijke
spiegel van onze tijd. Een zwarte. Dat wel.

Negatieve recensie 1
Searching is vernuftig maar vergezocht (drie sterren)
Aanvankelijk is Searching een prima commentaar op de overgedigitaliseerde samenleving maar
uiteindelijk wordt het geschakel tussen beeldschermen steeds geforceerder en de plot
ongeloofwaardiger.

Vernuftig maar vergezocht, deze thriller waarin weduwnaar David (John Cho) de vermissing van
dochter Margot (Michelle La) uitpluist, terwijl wij als toeschouwer alles uitsluitend via zijn computer-
en smartphone-schermen volgen. Dat concept herinnert sterk aan de horrorhit Unfriended (eveneens
geproduceerd door Timur Bekmambetov), en werkt aanvankelijk prima, als commentaar op de
overgedigitaliseerde samenleving én als thriller.

Debutant Chaganty laat knap zien hoe de relatie tussen David en Margot met de jaren verandert, louter
via beelden van homevideo’s, chats en appjes.

Buitengewoon effectief is het moment waarop Margot haar vader probeert te bellen, en de meldingen
van haar oproepen griezelig afsteken tegen de kringelende lichtstrepen van de Apple-screensaver.
Maar uiteindelijk wordt het geschakel tussen beeldschermen steeds geforceerder, de plot
ongeloofwaardiger.

Negatieve recensie 2
Searching (2018)

Recensie Searching CinemagazineRegie: Aneesh Chaganty | 100 minuten | drama, thriller | Acteurs:
John Cho, Sara Sohn, Alex Jayne Go, Megan Liu, Kya Dawn Lau, Michelle La, Joseph Lee, Dominic
Hoffman, Connor McRaith, Debra Messing, Briana McLean

Het is toch even een confronterende ervaring met de absurd snelle vergankelijkheid van het leven als
we in de openingsscène van ‘Searching’ Windows 95 als besturingsprogramma zien. Via Windows 95
naar het Apple-tijdperk dartelt de kijker in vogelvlucht door de jeugd van Margot (Michelle La) met
haar ouders David (John Cho) en Pamela (Sara Sohn). We zien foto’s van haar eerste schooldag, filmpjes
van pianolessen en leren via enkele omwegen dat haar moeder onlangs is overleden. Het is meteen de
aanzet voor de rest van de film: we verlaten de wereld van telefoon- en computerschermen niet in
‘Searching’. Als Margot niet thuis blijkt te zijn gekomen ontvouwt zich een klassieke vermissingsthriller
op een inventieve manier, waarbij terloops nog kritische kanttekeningen worden geplaatst bij de rol
van sociale media en ouderschap.

In ‘Searching’ wordt het verhaal dus uitsluitend verteld via telefoon- en computerschermen. Nu is deze
aanpak niet geheel nieuw: het werd eerder al gedaan met de matige tienerhorrorfilm ‘Unfriended’ en
ook in series als ‘Modern Family’ werd al geëxperimenteerd met een ‘screen only-aanpak’. Regisseur
Aneesh Chaganty (hiervoor ironisch genoeg werkzaam voor Google) kan dan ook niet voorkomen dat
het in ‘Searching’ richting het einde toe ietwat geforceerd aan gaat voelen en de kunstgrepen wat al
te alom aanwezig voelen.

Dat de film werkt is vooral te danken aan het spel van hoofdrolspeler John Cho (onder meer bekend
uit enkele ‘Star Trek’-films en ‘Harold & Kumar’), die de balans tussen paranoia en emotie perfect weet
te bewaken. Maar ook het spel van Michelle La en Debra Messing (vooral bekend van komische rollen,
onder meer in ‘Will and Grace’) is meer dan uitstekend. Het is ook fijn dat Chaganty van ‘Searching’
niet slechts een inventieve ‘screen only-thriller’ heeft gemaakt; ook thema’s als rouwverwerking en
ouderschap komen goed uit de verf. Het hoge tempo en de vele plotwendingen dragen bij aan een
ijzingwekkende suspense, al wordt de emotie nooit uit het oog verloren.

Het is wel enigszins jammer dat ‘Searching’ naar het einde toe ietwat aan spanning in moet boeten.
De grootste twist kun je met een beetje goede wil al vroeg in de film aan zien komen en de regisseur
is richting het einde net iets te lief voor zijn publiek. Het doet niets af aan het feit dat ‘Searching’ een
beklemmende en inventieve thriller is die de kijker ondanks zijn minimalistische aanpak gedurende de
hele speelduur op het puntje van de stoel zal weten te houden. De grimmige parallellen met de zaak
Anne Faber zullen ook best even door je hoofd spoken, evenals de impliciete kritiek die wordt geleverd
op de ‘social mediatisering’ van vermissingszaken. Een uitstekende thriller die plottechnisch net iets
teveel op safe speelt, maar inventief is in de uitvoering.

Alex Mazereeuw

Waardering: 3.5