Dizgi, baskı, elit FONO teslalerl

ISTANBUL - 1978
 IEJ
FONO
MEKTUPLA öCRETIM KURUMU

İNGİLİZCE
hikayeler
THE POOR FISHERMAN
FAKIR BALIKÇI

DERECE 1
 Hamlama Kurulu

Ayten E. Oray

Şükrü Meriç Gordon Jones

ö N SöZ

Türkçe çevirileriyle birlikte basit İngilizce hikayeler

serisinden olan «The Letter» ve «The Old Man's
Shop» isimli hikaye kitaplarıyla aynı dü:ıeyde olan bu
kitap da belli bir kelime çerçevesi içinde ve basit gra.
mer bilgisi dışına çıkmadan yazılmış hikiyeleri ve
bu hikayelerin karşısında Türkçe çevirilerini kapsa·
maktadır.

Hikayeler Türkçeye çevrilirken güzel bir Tiirkçe ye­

rine karşılaştırarak izlemeyi kolaylaştırmak amacıy·
la, iyi bir ifade şekli olmasa da metne sadık ve
mümkün olduğu oranda kelime kelime çeviri tercih
edilmiştir.

Hikilyeforin sonunda o lıikiye ile ilgili sorular var·

dır. Bunların cevaplan kitabın sonunda verilmek­
tedir.

FONO

Mektupla öğretim Kurumu

lÇ1NDE K1L E R

THE POOR FISHERMAN 8

LAND OF MONKE Y S 28

OLU AND THE BEAR 54

DJC K AND HiS CAT 68

THE MAGIC HAND 92

THE MAGIC ISLAND 120

THE POOR FISHERMAN

PART 1

ünce there was a man, and his wife. They had no

house to live in. They livcd in thc fields, and they
slept at the foot of a tree. The man caught fish: he
was a fisherman.

The man was happy. He said: ıı Why do men live in

houses? This tree is my house. Why do they sleep
on beds? The fields are my bed. ıı

But his wife was not happy. She said, « Why did 1
marry a poor fisherman? We have no house, we have
no bed.»

üne day the fisherman went to the sea to catch

fish. He put his net in the water. Then he sat on

8
F AKtR BALIKÇI

KISIM l

Vaktiyle bir adam ve karısı vardı. İçinde oturacak

evleri yoktu. Tarlalarda yaşıyorlardı ve bir ağacın
dibinde uyuyorlardı. Adam balık tutuyordu: bir ba­
lıkçıydı.

Adam mutluydu. «İnsanlar niçin evlerde yaşarlar?

Bu ağaç benim evimdir. Niçin yatakta uyurlar? Tar­
lalar benim yatağınıdır, » diyordu.

Fakat karısı mutlu değildi. ((Niçin fakir bir balık­

çıyla evlendim? Evimiz yok, yatağımız yok, 11 diyor­
du.

Bir gün balıkçı balık tutmak için denize gitti. Ağını

suya koydu. Sonra bir taşın üstüne oturdu. Güneş

9
a stone. The sun was hot; and he fell asleep.

When he awoke, he took his net; there was one fish

in the net; it was large and golden - a beautiful
fish. He was very happy; he said, « My wife will be
glad when she sees this beautiful fish. ıı

Then the fish spoke: he said, « Good man, do not

kill me. Put me back in the sea. ıı

The fisherman said, « Can you speak? I did not see

a fish that could speak. »

The fish said, « Good man, put me back in the

sea.ıı

" I do not eat a fish that can speak, » said the fisher­
man. « Go away; 1 cannot kill a fish that can speak. »
Then he threw the fish back into the sea.

The fisherman went back to his wife that night. He

had no fish; so they had no food to eat. He said
to his wife, ccl caught one fish; but the fish spoke.
So 1 threw him back into the water. 1 could not kill
a fish that could speak. ıı

The fisherman's wife said, «A fish that spoke is a

wizard. it was not a fish, but some wizard that
became a fish. »

10
sıcaktı; uykuya daldı.

Uyandığı vakit ağını aldı; ağda bir balık vardı; bü­

yük ve altındandı (yaldızlı) - güzel bir balık. Çok
mutluydu, << Bu güzel balığı görünce karım memnun
olacak,» dedi.

O zaman balık konuştu: « İyi adam, beni öldürme.

Beni tekrar denizin içine koy,» dedi.

Balıkçı, «Sen konuşabilir misin? Konuşabilen bir

balık görmedim. » dedi.

Balık, «İyi adam, beni tekrar denizin içine koy,»

dedi.

Balıkçı, <<Konuşabilen bir balığı yemem,» dedi.

«Git; konuşabilen bir balığı öldüremem.» Sonra balı­
ğı tekrar denizin içine attı.

Balıkçı o gece karısına döndü. Balığı yoktu; bu yüz­

den yiyecek yemekleri yoktu. Karısına, « Bir balık
tuttum, fakat balık konuştu. Bu yüzden onu tekrar
suyun içine attım. Konuşabilen bir balığı öldüreme:..
dim, ıı dedi.

Balıkçının karısı, « Konuşan bir balık sihirbazdır. O

bir balık değildi, balık olan bir sihirbazdı,» dedi.

11
<< I do not know if it was a wizard, » said the fisher­
man; <ı the fish did not say that he was a wizard. »

«He was a wizard, » said the man's wife. « Did you

ask him for anything? ıı

<< I did not ask him for anything, » said the man.

"Why do wc live in the fields? » said the man's

wife. ıc Y ou must ask him for a but. »

The next day, the fisherman went back to the sea.

He stood on the stone and called,

cc Man of the Sea, come to me. »

Then the fish put his head out of the water, and
asked him, « What do you want? 11

The fisherman said, « I do not want anything, but

my wife wants to live in a hut.))

"Go back to your wife, » said the fish. « You will

find her in a but. ıı

The fisherman went back to his tree. Near the tree

12
Balıkçı, «Onun bir sihirbaz olup olmadığını bilmi­
yorum,» dedi; «balık bir sihirbaz olduğunu söyle­
medi.»

Adamın karısı, «O bir sihirbazdı, ıı dedi. «Ondan

bir şey istedin mi?»

Adam, «Ondan bir şey istemedim,ıı dedi.

Adamın karısı, ı< Niçin taflalarda yaşıyoruz?» dedi.

«Ondan bir kulübe istemelisin. ıı

Ertesi gün, balıkçı tekrar denize gitti. Taşın üstün­

de durdu ve bağırdı.

<<Denizin adamı, bana gel.»

O zaman balık başını sudan dışarı .çıkardı ve ona

sordu, «Ne istiyorsun?»

Balıkçı, «Ben hiç bir şey istemiyorum, fakat karım

bir kulübede oturmak istiyor,» dedi.

Balık, «Karına dön, ıı dedi. «Onu bir kulübede bu­

lacaksın.»

Balıkçı ağacına döndü. Ağaca yakın bir kulübe gör-

13
he saw a but. It was a new hut. It was a very pretty
but; it had two pretty windows and a pretty blue
door. There was a pretty garden at the back, fail
of pretty flowers. N ear the but there was a little
field full of hens.

He went into the hut. There was one room. The

sunlight was coming in through the window, and
the room was full of light. His wife was sitting at
the table.

«You ınust be happy now.ıı said the fisherman.

«It is a pretty hut, » said his wife.

For some days the fisherman's wife was happy.

Then one night the fisherınan came home, and his

wife said to him, «I am not happy in this little but.
The hens run in my room. We must live in a good
house. Go at once to the fish and ask for a house. »

14
dü. Yeni bir kulübeydi. Çok güzel bir kulübeydi; iki
güzel penceresi ve güzel mavi bir kapısı vardı. Ar­
kada güzel çiçeklerle dolu güzel bir bahçe vardı.
Kulübeye yakın tavuklarla dolu küçük bir tarla vardı.

Kulübenin içine girdi. Bir oda vardı. Pencereden

güneş ışığı içeriye giriyordu ve oda ışık doluydu. Ka­
rısı masada oturuyordu.

Balıkçı, «Şimdi mutlu olmalısın,» dedi.

Karısı, «Güzel bir kulübe,» dedi.

Birkaç gün için balıkçının karısı mutluydu.

Sonra bir gece balıkçı eve geldi. Karısı ona, «Bu

küçük kulübede mutlu değilim. Tavuklar odamda
koşuyorlar. Güzel bir evde yaşamalıyız. Derhal
balığa git ve bir ev iste,» dedi.

ıs
THE POOR FISHERMAN

PART 2

The fisherman went to the sea. He stood on the

stone and called,

« Man of the Sea, come to me. »

Thc fish put his head out of the water and asked,
« What do you want? »

The fishcnnan said, «1 do not want anything, but

my wifc wants a house. :ıı

« Go back to your wife, » said the fish. « You will

find her in a house. »

The fishernıan went back to his but. He saw a

house where his hut was. it was a very pretty house

16
FAKıR BALIKÇI

KISIM 2

Balıkçı denize gitti. Taşın üstünde durdu ve bağırdı,

"Denizin adamı, bana gel. ıı

Balık başını sudan dışarı çıkardı ve sordu. « Ne isti­

yorsun? ıı

B alıkçı, « Ben bir şey istemiyorum, fakat karım bir

ev istiyor,» dedi.

Bal ık, « Karına dön, ıı dedi. « Onu bir evin içinde bu­
lacaksın. »

B alıkçı kulübesine döndü. Kulübesinin olduğu yer­

de hir ev gördü. Taştan yapılmış çok güzel bir evdi.

17
made of stone. There were roses at the side of the
door. There was a pretty garden at the side of the
house: the garden was full of red and blue flowers.
The house had two doors, one at the front and
one at the side. There were six windows at the front
and six at the back. >>

The fisherman found his wife inside the house. He

said: «Now you have a beautiful house, and you
ınust be happy.))

She said, «The outside of the house ıs pretty, but

the rooms inside are not very large. ı>

For some days the fisherman's wife was happy.

Then she said, « We live in a pretty house, but you

are a fisherman, and 1 am a fisherman's wife. No
one comes to see us. No one speaks to me in thc
street. ıı

«What do you want? ıı asked the fisherman.

"I want you to be a king: then 1 shall be queen.

We shall live in a big house. We shall get what we

18
Kapının yanında güller vardı. Evin yanında güzel
bir bahçe vardı: bahçe kırmızı ve mavi çiçeklerle
doluydu. Evin iki kapısı vardı, önde bir ve yanda
bir. önde altı pencere vardı. arkada altı.

Balıkçı karısını evin içinde buldu. «Şimdi güzel bir

evin var, mutlu olmalısın, » dedi.

O, « Evin dışı güzel, fakat içerdeki odalar çok büyiik

değil.» dedi.

Birkaç gün için balıkçının karısı mutluydu.

Sonra, « Güzel bir evde yaşıyoruz, fakat sen bir ba­

lıkçısın ve ben bir balıkçının karısıyım. Kimse bizi
görmeye gelmiyor. Sokakta kimse benimle konuşmu­
yor,» dedi.

Balıkçı, ((Ne istiyorsun?» diye sordu.

cı Senin bir kral olınanı istiyorum; o zaman ben kra­

liçe olacağım. Büyük bir evde yaşayacağız. İstediği-

19
want. What we say they will do. The rooms will
be full of servants. They will do what we ask. ıı

The fisherman said, << 1 do not want to be a king.

J want to be a fishernıan and live in the fields. »

"But 1 want to be a queen, » said his wife.

The fisherman went to the sea. He stood on the

stone and said,

"Man of the Sea, come to me. »

Then the fish put his head out of the water and
said, cı What do you want now? ıı

Thc fisherman said, c< 1 do not want anything, but

my wife wants you to make her a queen. ıı The fish
said, « 1 will make her a queen. Go back. You will
find her a queen. »

'fhc fisherman went back. He found a big house.

There werc servants at the door. Two servants took
the fisherman into the house, and two other servants
took him into a large room. His wife was sitting
there. She had the clothes of a queen.

20
mizi elde edeceğiz. Ne dersek yapacaklar. Odalar
uşaklarla dolu olacak. Ne istersek yapacaklar.»

Balıkçı, «Bir kral olmak istemiyorum. Bir balıkçı

olmak ve tarlalarda yaşamak istiyorum,» dedi.

Karısı, 11 Fakat ben bir kraliçe olmak istiyorum,»

dedi.

Balıkçı denize gitti. Taşın üstünde durdu ve,

«Denizin adamı, bana gel, » dedi.

O zaman balık başını sudan dışarı çıkardı ve, u Şiın­

di ne istiyorsun? ıı dedi.

Balıkçı, «Ben bir şey istemiyorum, fakat karım onu

bir kraliçe yapmanı istiyor,» dedi. Balık, "Onu bir
kraliçe yapacağım. Geri dön. Onu bir kraliçe bu­
lacaksın,» dedi.

Balıkçı geri gitti. Büyük bir ev buldu. Kapıda uşak­

lar vardı. tki uşak balıkçıyı evin içine götürdü ve
iki başka uşak onu büyük bir odaya götürdü. Kan­
sı orada oturuyordu. Bir kraliçenin elbi selerine sa­
hipti.

21
(( You must be happy now, » said the fishernıan. « You
are a queen. You have this big house and all these
·

servants. »

For soıne days she was happy. There was sunlight.

She went into the garden, and servants in red coats
went with her.

Then the rain came. It rained for many days, and

there was no sunligh t. She could not go into the
garden.

Then the fishenpan's wife said, « I am a queen. I

do not want this rain. I want the sun.» She said
to the fishernıan. « Go and ask the fish to make me
Queen of the Sun. Then I can h avc sun when I
·

want; and when I say to the rain; 'Go,' it will go

away.»

Thc fisherman went to the sea. He stood on the

stone and said,

<< Man of the Sea, C'ome to me. »

Thcn the fish put his head out of the water and

22
Balıkçı, ((Şimdi mutlu olmalısın,» dedi. ((Bir krali­
çesiıı. Bu büyük eve ve bütün bu uşaklara sahipsin. »

Birkaç gün için mutluydu. Güneş vardı. Bahçeye

gitti ve kırmızı ceketli uşaklar onunla gittiler.

Sonra yağmur yağdı. Günlerce yağdı. Güneş yoktu.

Bahçeye gidemedi.

O zaman balıkçının karısı, «Ben bir kraliçeyim. Bu

yağmuru istemiyorum. Güneşi istiyorum,» dedi. Ba­
lıkçıya, «Git balıktan beni Güneşin Kraliçesi yap­
masını iste. O vakit istediğim zaman güneşe sahip
olabilirim; yağmura 'Git,' dediğim zaman o gider,»
dedi.

Balıkçı denize gitti. Taşın üstünde durdu ve,

((Denizin adamı, bana gel, ıı dedi.

O zaman balık başım sudan dışarı çıkardı ve, «Şim-

23
said, << What do you want now? Speak! »

The fishcrman said, ((My wife wants you to make

her Queen of the Sun. »

The fish said, ((Your wife will not be happy. You

will go back to the fields and slcep at the foot of
a tree. ıı

The fishermaıı went back. The big house and gar­

dens were not there. His wife was sitting at the foot
of a tree. There was no rain, there was sunlight
and flowers in the fields.

She said, «It is good to be away from all those

servants. Look at the sun shining in the sky. 1 am
happy llOW.»

24
di ne istiyorsun? Konuş!» dedi.

Balıkçı, «Karım, onu Güneş Kraliçesi yapmanı is­

üyor,ıı dedi.

Balık, «Karın mutlu olmayacak. Tekrar tarlalara gi­

deceksiniz ve bir ağacın dibinde uyuyacaksınız,»
dedi.

Balıkçı geriye döndü. Büyük ev ve bahçeler orada

değildi. Karısı bir ağacın dibinde oturuyordu. Yağ­
mur yoktu. Tarlalarda çiçekler ve güneş ışığı vardı.

O (kadın), «Bütün şu uşaklardan uzak olmak iyi.

Gökte parlayan güneşe bak. Şimdi mutluyum,• dedi.

ıs
SORULAR

Okuduğunuz «The poor fisberman)) isimli hikaye ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

l. Did they have a house to live in?

2. Where did they live?
3. Where did they sleep?
4. Were they happy?
5. What did the fishennan do one day?
6. What did he put in the water?
7. Where did he sit then?
8. Did he stay awake?
9. What was there in the net?
10. Was it small or large?
11. What colour was it?
12. Was the fisherman happy or angry when
he saw the fish?
13. Could the fish speak?
14. Does h e eat a fish that can speak?
15. Where did he put the fish?
16. Did they have fish that night?
17. Was it a fish or a wizard?
18. When did the fishennan go back to the sea?
19. Where did he stand?

26
20. What did he ask for?
21. How many windows had the hut?
22. What colour was the door?
23. What was there at the back?
24. What was the field full of?
25. Was it a pretty hut?
26. How Iong was the woman happy?
27. What did she ask far now?
28. What was the house made of?
29. What colour were the flowers?
30. How many windows were there at the front
and how many at the back?
31. How W'i:,S the house?
32. Does anyone come to see her?
33. What does she want to be?
34. Did the fi'sh make her a queetı?
35. Where were the servants?
36. Did sh,e like the rain?
37. Did she want the raiıi or the sun?
38. What did the fisherman do again?
39. Who put his head out of the water?
40. · Wlıat did the fish say?
41. Could he find his big house and gardens
. when he went back?
·

42. Where was his wife :sitting now?

43. Was there rain or sunlight?·
44. What is goo�?
45. Is the wife of the fisherman happy in the end?

27
LAND OF MONKEYS

PART l

This is a story from India.

ünce there was a little boy called Singh.

His mother was dead, and his grandmother was
dead. He lived with his father and his grandfather.
They lived in a little. but near a forest. The forest
was near the River Ganges, in India.

They were very poor. Tbey all had to work very

hard. The sun made the fields hard and they had
to bring water to them. There was much bard work
to do. But they were not unhappy. The fields were
good fields. and the but was a good but; and bard
work does not make men unbappy.

28
l\IA YMUNLAR üLKESt

KISIM l

Bu Hindistandan bir hikayedir.

Vaktiyle Singh isimli küçük bir çocuk vardı.

Annesi ölmüştü. Büyükannesi ölmüştü. Babası ve bü­

yiikbabası ile yaşıyordu. Bir ormana yakın küçük
bir kulübede yaşıyorlardı. Orman Hindistanda, Ganj
nehrine yakındı.

Çok fakirdiler. Hepsi çok çalışmak mecburiyetindey­

di. Güneş tarlaları sertleştiriyor ve onlar, onlara su
getirmek mecburiyetinde kalıyorlardı. Yapılacak çok
zor iş vardı. Fakat onlar mutsuz değildi. Tarlalar
iyi tarlalardı ve kulübe iyi bir kulübeydi; zor iş in­
i>anları mutsuz yapmaz.

29
 B

Singh's father and grandfather worked in tbe fields.

Singh was a cook. He had to cook the food. At noon
whcn his father and grandfather came back from the
fields he had to give them their food.

But today Singh did not want to cook. The sun

was very hot. The but was hot. Cooking made Singh
hot; cooking is bot work; it is hard work. Singh did
not want to cook. ıı Why do they want hot food on
a hot day? » said Singh.

Singh went to the door of the but and looked out.

He looked at the river; it looked bot. He looked
at the fields; they looked very bot. He Iooked at
his father and grandfather and they looked bot.
Then he looked at the forest. The forest Iooked
beautiful. Singh wanted to go into the forest. He
wanted to sit at the foot of one of the big trees
where there was no sun.

d will not fail asleep,» he said. « But 1 will sit in

the forest. Then 1 will go back to the but and
cook. »

So Singh went into the forest. He sat down at thc

30
 B

Singh'in babası ve büyükbabası tarlalarda çalıştılar.

Singh aşçı idi. Yiyeceği p işirmek mecburiyetinde idi.
öğleyin babası ve büyükbabası tarlarlardan dönünce,
onlara yiyeceklerini vermek mecburiyetinde idi.

Fakat bugün Singh yemek pişirmek istemedi. Güneş

çok sıcaktı. Kulübe sıcaktı. Yemek pişirme Singh'i
sıcaklattı; yemek pişirme sıcak iştir; zor iştir. Singh
yemek pişirmek istemedi. ıı Sıcak bir günde niçin sı­
cak yiyecek isterler? ıı dedi Singh.

Singh kulübenin kapısına gitti ve dışarıya baktı. Neh­

re baktı; o sıcak görünüyordu. Tarlalara b aktı; on­
lar çok sıcak görünüyorlardı. Babasına ve büyükba­
basına baktı, onlar sıcak görünüyorlardı. Sonra or­
mana baktı. Orman güzel görünüyordu. Singh orma­
nın içine gitmek istedi. Güneşin olmadığı büyük a­
ğaçlardan birinin dibine oturmak istedi.

«Uykuya dalmayacağım, » dedi. «Fakat ormanda otu­

racağım. Sonra tekrar kulübeye gidip yemek pişire­
ceği.m . ıı

Böylece Sin gh ormanın içine gitti. Büyük bir ağacın

31
foot of a big tree.

Then he fell asleep.

i\t Singh's father and grandfather canıe back

nooıı
from the fields.

They looked for Singlı; but he was not there.

Thcy looked for thcir food; but there was no food.

Thc food was not ready.

"Singh ! (( cried the father, « why isn't the food ready? D

" Singh! » cried the grandfather, «come and make

ready the food. Come quickly. »

Thcy looked for Singh in the but and they looked

for him in the garden .

They looked for him in the forest; and there they

found him askep at the foot of a tree.

Then Singh's father and grandfather were very

angry.

" You bad boy!» said the father angrily. "why is

32
dihinde yere oturdu.

Sonra uykuya daldı.

öğleyin Singh'in babası ve büyükbabası tarlalardan

döndüler.

Singh'i aradıl ar; fakat orada değildi.

Yiyeceklerini aradılar, fakat yiyecek yoktu. Yiyecek

hazır değil di .

Baba, ((Singh! » diye bağırdı, «yiyecek niçin hazır de­

ğil? ıı

Biiyükbaba, «Singh! » diye bağırdı, agel ve yiyeceği

hazırla. Çabuk gel! »

Singh'i kulübede aradılar, onu bahçede aradılar.

Onu ormanda aradılar; ve onu orada bir ağacın di­

binde uyumuş buldular.

O zaman Singh'in babası ve büyükbabası çok kız­

dılar.

Baba öfkeyle, «Fena çocuk!» dedi, «yiyeceğimiz ni-

33
our food not ready? Your grandfather and I work
for you, but you do not work for us. You do not
work; you sleep! ıı

ıı Yes, you are a bad boy! » said the grandfather.

ı<Yes, ycu are a bad boy,ıı said the father Then he.

hit Singh.

Then the father and the grandfather went into the

hut, and they cooked the food. But they did not give
Singh any food.

« Where is my food?» asked Singh.

uThere is no food for you,» said tbe father. uYou

slept in the forest. You did not cook our food. We
cooked it; we do not cook food for you. We do not
cook food for bad boys. »

Then the grandfather bit Singh again.

« Go and get your food in the forest! ıı he said.

Singh ran into the forest. He was very sad and very
angry. He had eaten no food, and his father had bit
him. He was angry because they gave him no food.
He was angry because his father bit him and made
a red mark on his face, - he was angry because his

34
çin hazır değil? Büyükbaban ve ben senin için çalı­
::;ıyoruz, fakat sen bizim için çalışmıyorsun. Çalışmı­
yorsun; uyuyorsun!»

«Evet, fena bir çocuksun!» de di büyükbaba.

Baba, ((Evet, fena bir çocuksun,» dedi. Sonra Singh'c

vurdu.

Sonra baba ve büyükbaba kulübeye girdiler ve yiye­

ceği pişirdiler. Fakat Singh'e hiç yiyecek vermediler.

Siogh, «Benim yiyeceğim nerede?Jı diye sordu.

Baba, «Senin için yiyecek yok,» dedi. «Sen ormanda

uyudun. Yiyeceğimizi pişirmedin. Onu biz pişirdik;
senin için yiyecek pişirmeyiz Fena çocuklar için yi­
.

yecek pişirmeyiz. »

Sonra büyükbaba tekrar Singh'e vurdu.

<<Git ve yiyeceğini ormanda bul! ıı dedi.

Singh ormanın içine koştu. Çok üzgün ve çok kız­

gındı. Hiç yiyecek yememişti ve babası ona vurmuş­
tu. K ızgın dı çünkü ona yiyecek vermediler. Kızgındı
çünkü babası ona vurdu ve yüzünde kırmızı bir leke
yaptı, - kızgındı çünkü büyükbabası ona tekrar

35
grandfather had bit hinı again, and made another
red mark on his face.

He ran into the forest. Then he sat down at the

foot of a tree and cried.

,, Oh! Oh! Oh!» cried Singh sadly.

Therc wcre many birds in the forest. They sat in the

trc.es and looked at Singh.

«Oh! Oh! Oh!ıı cried Singh. aOh! 1 am so unhappy.

Oh! Oh! Oh!»

(( Why does he make that noise? » said one of the

little birds.

«I make a noise ·like that when 1 am happy,» said

a big bird. uHe is making that noise because he is
very happy. »

«You make a noise whcn y ou are happy,» said a

little bird; «but you do not make a noise like that. »

«Oh! Oh! Oh!» cried Singh.

« Why dces he make that noise? » said the little bird

again.

36
vurmuş ve yüzünde diğer bir kırmızı leke yapmıştı.

Ormanın içine koştu. Sonra bir ağacın dibinde yere

oturdu ve ağladı .

Singh, cıOh! Oh! Oh!ıı diye kederli bir şekilde ağla­

dı.

< ) rm anda birçok kuşlar vardı. Ağaçlarda oturup

Singh'e baktılar.

Singh, ((Oh! Oh! Oh!» diye ağladı. ııOh! Oh! Mut­

suzum. Oh! Oh! Oh!»

Küçük kuşlardan biri, «Niçin bu gürültüyü yapıyor?»

dedi.

Biiyük bir kuş, «Mutlu olduğum zaman bunun gibi

bir gürültü yaparım,» dedi. <ıÇok mutlu olduğu için
bu gürültüyü yapıyor. »

Küçük bir kuş, «Mutlu olduğun zaman bir gürültü

yaparsın,» dedi; «fakat bunun gibi bir gürültü yap­
mazsın . »

Singh, «Oh! Oh! Oh!ıı diye ağladı.

Küçük kuş tekrar, «Niçin bu gürültüyü yapıyor?» de­

di.

37
«We wiil ask Mr. Monkey,» said the big bird. «We
will ask Mr. Monkey why he makes that noise. The
boy looks like a monkey. Mr. Monkey will know
why he is making that noise. Mr. Monkey knows
everything. Mr. Monkey can tell us why the boy is
making that noise. »

«Üh! Mr. M onkey l » said the bird.

<< What do you want? » said the monkey.

"Why is the boy making that noise? »

"I do not know, ıı said Mr. Monkey. «l do not know

anything about boys. I will ask my wife about it.
Oh! Mrs. Monkey! »

"Oh! Mrs. Monkey,» said Mr. Monkey again.

"What do you want, Mr. Monkey? » said the mon­

key's wifc.

"Look at that boy. Why is the boy making that

noise?»

d do not know, » said his wife. « Why do you ask

mc? Why do you not ask the boy? Ask him. He
knows why he is making that noise. 1 have three

38
Büyiik kuş, 11Bay Maymuna soracağız,» dedi. uBay
Maymuna niçin bu gürültüyü yaptığını soracağız.
Çocuk bir maymuna benziyor. Bay Maymun onun
niçin bu gürütüyü yaptığını bilecek. Bay Maymun
herşeyi bilir. Bay Maymun çocuğun niçin bu gürül­
tiiyü yaptığını bize söyleyebilir.»

Kuş, «Hey! Bay Maymun!ıı dedi.

Maymun, ııNe istiyorsunuz?» dedi.

"Çocuk niçin bu gürültüyü yapıyor?»

Bay Maymun, rıBilmem,ıı dedi. «Çocuklara dair bir

şey bilmem. Bu hususta karıma soracağım. Hey!
Bayan Maymun! ıı

Bay Maymun tekrar, «Hey! Bayan Maymun,ıı dedi.

Maymunun karısı.. ((Ne istiyorsun, Bay Maymun?»

dedi.

«Şu çocuğa bak. Çocuk niçin bu gürültüyü yapıyor?»

Karısı, «Bilmem, ıı dedi. «Niçin bana soruyorsun?

Çocuğa niçin sormuyorsun? Ona sor. Bu gürliltüyü
niçin yaptığını o bilir. üç çocuğum var, onlara yiye-

39
children, and I have to find food for them, and
wash thenı. But you sit there. You do not help. You
sit there with those lazy birds and-»

uYes! Yes! Yesl» said Mr. Monkey, « do not say

all those things again. Oh! Mr. Boy, 1 want to ask
you sonıething. >>

« Ülı! Mr. Boy,ıı said the nıonkey.

Singh looked up sadly.

« Why are you nıaking that noise? » asked the nıon­

key.

ıc Come down here and I will tell you, » said Singh.

Mr. Monkey came down fronı the tree and sat by
Singh.

« 1 am making that noise because I am sad, » said

Singh. cc I anı very sad. »

cc Why are you sad? ıı

cc 1 anı sad because nıy father bit me. 11

<<Oh! You are making that noise because your father

hit you. Is that so? »

<< Y es . ıı

40
cek bulmalıyım, onları yıkamalıyım. Fakat sen orada
oturursun. Yardım etmezsin. Orada şu tembel kuş­
larla oturursun, ve-»

Bay Maymun, « Eveti Eveti Eveti» dedi; « bütün bu

şeyleri tekrar söyleme. Hey! Bay çocuk, sana bir şey
sormak. istiyorum. ıı

1\faymun, « Hey! B ay Çocuk, » dedi.

Singh kederli bir şekilde yukarıya baktı.

Maymun, <<Niçin bu gürültüyü yapıyorsun? » diye

sordu.

Singh, « Buraya aşağıya gel sana söyleyeceğim, » dedi.

Bay Maymun ağaçtan aşağıya geldi ve Singh'in ya- ·
nına oturdu.

Singh, « Üzgün olduğum için bu gürültüyü yapıyo­

rum, ıı dedi. « Çok kederliyim. »

"Niçin kederlisin? »

"Babam bana vurduğu için kederliyim. »

ttOh! baban sana vurduğu için bu gürültüyü yapıyor­

sun. Öyle mi? »

"Evet. ıı

41
 « Did he hit you hard? » asked the monkey.

« Y es,» said Singh.

"Did he hit you very hard?» asked Mr. Monkey.

« No, not very hard, ıı said Singh.

LAND OF MONKEYS

PART 2

,, Why are you making that noise? » asked Mr. Mon­

key again.

<< I anı crying because I have no food. I ha ve eaten

nothing today. »

<< I will get some food for you. >>

« I do nol want any food, » said Singh.

<< Y ou do not want food. Then why are you making

that noisc? What do you want?»

42
Maymun, ((Sana hızlı mı vurdu? » diye sordu.

Singh, « Evet,» dedi .

Bay Maymun, « Sana çok şiddetli mi vurdu?» diye

sordu.

Singh, ((Hayır, çok şiddetli değil, ıı dedi.

MAYMUNLAR t:JLKESt

KISIM 2

Bay Maymun tekrar, « Niçin bu gürütüyü yapıyor­

sun?» diye sordu.

,, Ağlıyorum, çünkü yiyeceğim yok. Bugün hiçbir şey

yemedim. »

«Sana b iraz yiyecek getireceğim.»

Singh, « Hiç yiyecek istemem,» dedi.

u Yiyecek istemezsin! O h alde niçin bu gürültüyü ya­

pıyorsun? Ne istersin?»

43
<< I do not want anything, » said Singh.

« Oh , yes, you want something,» said the monkey ,

ccI know what you want. You want to teli hundreds
of people about it. You want them all to hear
your story. You will say, « My father hit me, and
l ha ve 110 food. ıı You want all the people to say,
« Oh! Oh! poor boy! Oh! what a poor boy! What a
bad father! Oh! Oh! His father hit him. Poor boy! ıı

c< Yes, ıı sa id Singh, « I want that! I want to tell hund­

reds of people about it. But my father and my grand­
father are sitting there eating. I have nothing to eat!
All the people in the houses are eating. If I tell
them, they will not hear. They make so much noise
that they will not hear me. They do not want to
hear me. They want to eat. »

« Come with me,» said Mr. Monkey, taking Singh's

hand. c< You will tell hundreds of people about it.»

44
Singh, «Bir şey istemem,» dedi.

Maymun, « Oh, evet, bir şey istersin,» dedi. « Ne is­

tediğini biliyorum. Yüzlerce insana bunu anlatmak
istiyorsun. Onların hepsinin senin hikayeni işitmesini
istiyorsun. « Babam bana vurdu, yiyeceğim yok,» di­
yeceksin. Herkesin, « Oh! Oh! zavallı çocuk! Oh, ne
zavallı çocuk! Ne fena bir baba! Oh! Oh! B abası ona
vurdu! Zavallı çocuk!» demesini istiyorsun.»

Singh, « Evet,» dedi, « bunu istiyorum! Yüzlerce in­

sana bunu anlatmak istiyorum. Fakat babam ve bü­
yükbabam orada yiyerek oturuyorlar. Benim yiyecek
bir şeyim yok! Evlerde bütün insanlar yiyorlar. On­
lara söylersem işitmeyecekler. O kadar çok gürültü
yaparlar ki beni işitmeyecekler. Beni işitmek iste­
mezler. Yemek yemek isterler. il

Bay Maymun Singh'in elini alarak, « B enimle gel,»

dedi. « Bunu yüzlerce insana anlatacaksın. il

45
 E

The Monkey ran, and Singh ran with hiın. They went
far into the forest. Then they came to the Hail of
the Monkeys. There were big trees, and a very big
stone. On the stone sat hundreds and hundreds of
monkeys.
«Hear me, people! ıı cried the monkey. ııl found this
boy in the forest. He was crying. He was very sad.
He wants to tell you his story. He will tell you why
he is so sad. »
The hundreds of monkeys looked at Singh. They
waited.
Singh stood up.
"My father hit me. He was angry, and he hit me. ıı
«Oh, yes, » said the monkeys, «Oh. yes. Is that so?»
The monkeys waited.
« Did you hear me? n said Singh.
ıı Y es, we heard you, » said the monkeys.

«Then,» said Singh, «then my father and my grand­

father cooked the food - and ate. But they gave

46
 E

Maymun koştu ve Singh onunla koştu. lyice orma­

nın i çi ne gittiler. Sonra Maymunların Toplantı yerine
geldiler. Büyük ağaçlar ve çok büyük bir taş vardı.
Ta�ın üstünde yüzlerce ve yüzlerce maymun otu­
ruyordu.

Maymun, ((Beni dinleyin, ahali!» diye bağırdı. « Bu

çocuğu ormanda buldum. Ağlıyordu. Çok üzgündü.
Size hikayesini anlatmak istiyor. Niçin bu kadar ke­
derli olduğunu size anlatacak.»

Yüzlerce maymun Singh'e baktı. Beklediler.

Singh ayağa kalktı.

(<Babam bana vurdu. Kızgındı ve bana vurdu.»

Maymunlar, « Oh, evet, ıı dediler, ((Oh, evet. öyle

mi?»

Maymunlar beklediler.

Si n gh , « Beni işittiniz mi?ıı dedi.

Maymunlar, ((Evet, seni işittik, ıı dediler.

Singh. « Sonra,» dedi, « sonra babam ve büyükba­

bam yiyeceği pişirdiler - ve yediler. Fakat bana yi-

47
mc no food. »

((Oh, yes, » said the monkeys. «Is that so? »

((1 have eaten nothing today. »

They waited.

d havc caten nothing today, » said Singh.

ıı Oh, ycs, ıı said thc monkeys. ıı Is that so? »

ııl h ave eaten nothing today, » said Singh again.

« Y es - and now tell us what made you cry. :ıı

ııBut l have told them! » said Singh. « Wby do tbey

not say: «Poor boy! What a bad fathcr! ıı - Ugly
beasts! »

ıı When the days are cold , » said Mr Monkey, «We

monkcys get no food at all. There are many days
when we get no food to eat. »

«O!ıı said Singh. « Is that so? »

dn thesc great forests there are many great beasts.

These great beasts hit us and kili us and eat us. »

«On many days we get nothing to eat,»

· said tlıe

48
yccck vermediler. »

Maymunlar, «Üh, evet, » dediler, « Öyle mi?ıı

"Bugiin hiç bir şey yemedim. J)

Onlar beklediler.

Singlı, "Bugün hiç bir şey yemedim, » dedi.

Maymunlar, « Oh, evet, » dediler. « Öyle mi?ıı

Singh tekrar. « Bugün hiç bir şey yemedim , ıı dedi.

" Evet - şimdi bize seni ne ağlattı söyle. »

Singh, «Fakat onlara söyledim! » dedi. Niçin cc Za­

vallı çocuk! Ne fena bir baba! » demiyorlar? - Çir­
kin hayvanlar! »

Bay Maymun, « Günler soğuk olduğu zaman, ıı dedi,

" biz maymunlar hiç yiyecek bulamayız. Yemek için
yiyecek bulamadığımız birçok günler vardır. »

Singh, « Oh! ıı dedi. « Öyle mi? »

nBu büyük ormanlarda birçok büyük hayvanlar var­

dır. Bu büyük hayvanlar bize vurur, bizi öldürür ve
bizi yerler. »

Maymun, «Birçok günler yiyecek bir şey bulama-

49
Monkey, '' and great beasts eat us . . . ıı

((Oh, poor monkeys! ıı cried Singh. « Oh, what bad

beasts! - Y ou poor monkeys, you are more un­
happy than I anı. ıı

ıı When you are more unhappy than we are, we wiH

say « Poor boy! » But you are not unhappy; and we
are not unhappy. So do not make that noise any
more. Go hoıne, - and be a good boy.»

« Oh, yes ıı said Singh.

« Are monkeys '"ugly bcasts?"ıı said Mr. Monkey.

<< Y ou arc not beautiful, ıı said Singh, "but you are

very nice. ıı

50
yız. ıı dedi, « ve büyük hayvanlar bizi yerler... ıı

Singh, «Oh zavallı maymunlar! » diye haykırdı. cı Oh

ne kötü hayvanlar! - Siz zavallı maymunlar, siz
benden daha mutsuzsunuz.»

•Sen bizden daha mutsuz olduğun zaman, "Zavallı

çocuk" diyeceğiz. Fakat sen mutsuz değilsin; ve biz
mutsuz de ğili z. Bu sebepten artık bu gürültüyü yap­
ma. Eve git, - ve iyi bir çocuk 01.11

Singh, « Oh, evet, » dedi.

Bay Maymun, « Maymunlar "Çirkin hayvanlar" mı?ıı

dedi.

Singh, ''Güzel değilsiniz,ıı dedi; «fakat çok iyisiniz.»

51
S O RUL A R

Okuduğunuz «Land of Monkeys» isimli hikaye ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1. What was the name of the little boy?

2. Was his mother dead or alive?
3. Where did they live?
4. Where was the River Ganges?
5. Were they poor or rich?»
6. How were the fields?
7. Does hard work make men unhappy?
8. Where did his father and grandfather work?
9. Who was a cook?
1O. When did he give them food?
11 . Did he want to cook when the sun was bot?
12. How did the river look?
13. Where did he want to go?
14. Did he fall asleep or not?
15. Was the food ready at noon?
16. Where did they look for him?
17. Was he a bad boy?
18. Who cooked the food?
19. Was there any food for the little boy?
20. Where did they send him?

52
21. Who hit him?
22. What was the colour of the mark on his face?
23. What did Singh do in the forest?
24. Who made that noise?
25. Why was he making that noise?
26. How many children bave the monkeys?
27. Who sits with the lazy birds?
28. Why is Singh sad?
29. Did he bit bim hard?
30. Why is he crying?
31. Who wants to hear his story?
32. What are the people in the bouses doing?
33. Who took his hand?
34. What will the boy do?
35. Where did they come?
36. Were there big trees?
37. Who sat on the stone?
38. What did the monkey say?
39. What did the monkeys do?
40. Did they hear him?
41. Did they understand the boy?
42. Were they hungry, too?
43. What eats them?
44. Are they happier or not?
45. Are they ugly or beautiful?

53
OLLI AND THE BEAR

I will tell you the story of Olli and the Bear.

Olli Uved in a country where there were great forests

and much snow. For seven months in the year every­
thing was covered with snow. It was very cold.

Olli lived in the forest. He caught beasts for food,

and in the five months when there was no snow he
grew some plants in his garden.

Olli was a very kind man. He loved all beasts. He

did not Jike killing beasts, even for food.

Olli went to the forest to get food. He was afraid of

the wolvcs. A wolf is a beast like a dog; it kills men
and eats them. He went very far through the forest.
Thcn the snow came. Olli could not go on; he could
not go back because of the snow.

54
OLU VE AYI

Size Olli ve Ayının hikayesini anlatacağım.

Olli büyük ormanlar ve çok kar bulunan bir mem­

lekette yaşıyordu. Senede yedi ay herşey karla örtü­
lüydü. Çok soğukt u.

Olli ormanda yaşıyordu. Yemek için hayvanlar ya­

kalıyor, ve kar olmadığı beş ayda bahçesinde bazı
bitkiler yetiştiriyordu.

Olli çok merhametli bir adamdı. Bütün hayvanları

severdi. Yiyecek için bile h ayvanları öldürmeyi sev­
mezdi.

Olli yiyecek bulmak için ormana gitti. Kurtlardan

korkardı. Kurt, köpek gibi bir hayvandır; insa nl arı
öldürür ve onları yer. Ormanın içinden çok uzağa
gitti. Sonra kar yağdı. Olli devam edemedi. Kar yü­
zünden geriye gidemedi.

55
There was a hill in front. Olli knew that there were
caves in that hill. (A cave is a hole in the side of
a hill.) Olli went to the hill. He said, «I will find
one of the caves. 1 will make a fire there, and 1 will
sleep tonight in a cave. »

Olli went into the cave. He found some wood in

the cave. He made a fire. Soon the fire was burning
nicely. The fire gave a good light; Olli could see the
inside of the cave.

in the cave he saw a bear. it was a young be ar, but

it was big. Its great mouth was open. it made an
angry noise.

Olli thought that the bear would run at him and

kill him. He could not shoot the bear, because he
had no gun.

But the bear did not come. it lay there, looking at

him.

Olli looked at the bear. Then he saw that the bear

was sick. üne foot was big and red. Something had
pricked the foot. When walking in the forest some-

56
ünde bir tepe vardı. om o tepede mağaralar oldu­
ğunu biliyordu. (Mağara tepenin kenarında bir delik­
tir.) Olli tepeye gitti. ((Mağaralardan birini bulaca­
ğım. Orada bir ateş yakacağım ve bu gece bir ma­
ğarada uyuyacağım.» dedi.

Olli mağaraya girdi. Mağarada biraz odun buldu.

Ateş yaktı. Az sonra ateş hoş bir şekilde yanıyordu.
Ateş iyi bir ışık veriyordu; Olli mağaranın içini gö­
rebiliyordu.

Mağaranın içinde bir ayı gördü. Genç bir ayı idi

fakat büyüktü. Onun büyük ağzı açıktı. Kızgın bir
ses çıkarıyordu.

Olli ayının ona koşacağını ve onu öldüreceğini zan­

netti. Ayıyı vuramazdı, çünkü tüfeği yoktu.

Fakat ayı gelmedi. Orada ona bakarak yattı.

Olli ayıya baktı. O zaman ayının hasta olduğunu gör­

dU. Bir ayak büyük ve kırmızı idi. Ayağa bir şey
batmıştı. Ormanda yürürken ayının ayağına bir şey

57
thing had pricked the foot of the bear, and the foot
was bad. The foot was so had that the bear could
not walk.

Olli went nearer to the bear. The bear looked at

him. it did not make the angry noise any more.

Olli got some hot water and washed the bear's foot.
He gave thc bear some food. Then the bear went
to sleep. ,

Aftcr many hours the bear woke up. It made a Iittle

noise. The noise woke Ölli. He washed its foot again
and gave it more food.

The snow was still falling.

Ol!i and the bear stayed in the cave for five days.
Thcy became friends.

Tlıe snow was not falling now. The bear could walk
now.

011i went to tlıe opening of the cave. He went to the

ınouth of the cave. The bear came to the mouth of
the cave.

58
batmıştı ve ayak fena idi. Ayak o kadar fena idi ki
ayı yürüyemiyordu.

Olli ayının daha yakınına gitti. Ayı ona baktı. Ar­

tık kızgın sesi çıkarmıyordu.

Olli biraz sıcak su hazırladı ve ayını ayağını yıkadı.

Ayıya biraz yiyecek verdi. Sonra ayı uyudu.

Birçok saatler sonra ayı uyandı. Biraz ses çıkardı.

Ses Olli'yi uyandırdı. Onun ayağını tekrar yıkadı ve
daha yiyecek verdi.

Kar hala yağıyordu.

Olli ve ayı mağarada beş giin kaldılar. Arkadaş ol­

dular.

Şimdi kar yağmıyordu. Ayı artık yürüyebiliyordu.

Olli mağaranın deliğine gitti. Mağaranın ağzına gitti.
Ayı mağaranın ağzına geldi.

59
« Good bear! ıı said Olli, and he laid his hand on its
head. « 1 will remember you. You will not remember
me, but I will remember you. »

Tben Olli went away.

The snow went away. The sun was hot. Olli worked
in his garden.

Then the snow came b ack. The forest was white.

Olli went out to kili some beasts for food. He went
far.

Night was near.

Then he heard a noise. it was the wolves.

They came nearer.

Olli ran.

The wolves came on. They were nearer.

Olli shot at the wolves. He shot two wolves. The

other wolves ate them. Then they came on.

Olli had no shot now. He could not run. The wolves

were near-very near. A great wolf jumped at him.
He shut his eyes.

60
Olli, «İyi ayı!» dedi ve elini onun başına koydu, « Se­
ni hatırlayacağım. Sen beni hatırlamıyacaksın, fakat
beni seni hatırlayacağım. ıı

Ondan sonra Olli uzaklaştı.

Kar ortadan kalktı. Güneş sıcaktı. Olli bahçesinde

çalıştı.

Sonra karlar yine geldi. Orman beyaz oldu.

Olli yemek için birkaç hayvan öldürmeye çıktı. Uza­

ğa gitti.

Gece yakındı.

O zaman bir gürültü duydu. Kurtlardı.

Daha yakına geldiler.

Olli koştu.

Kurtlar gelmeye devam ettiler. Daha yakındaydılar.

om kurtlara ateş etti. !ki kurt vurdu. Diğer kurtlar
onları yediler. Sonra gelmeye devam ettiler.

Olli'nin şimdi hiç fişeği yoktu. Koşamadı. Kurtlar ya­

kındaydı - pek yakında. Büyük bir kurt ona atladı.
Gözlerini kapadı.

61
He said, ıı I shall die now. The wolves will eat me. 11
Then he fe1l down .

Olli opened his eyes.

it was morning.

He looked at the snow. it was red. There were red

mark on the snow.

Then he heard a noise.

He saw a bear. it was near him, on the snow.

Olli stood up. He went to the bear. It was dying.

It opened its eyes and looked at om.

om looked at the bear.

It was the same bear. It was that same bear whose

foot om has washed.

The bear had remembered; it had saved him from

the wolves.

The bear did not die. Olli took it to his hut. For

62
« Şimdi öleceğim. Kurtlar beni yiyecekler, » dedi.
Sonra yere düştü.

011 i gözlerini açtı.

Sabahtı.

K a ra baktı. Kırmızı idi. Karın üzerinde kırmızı iz­

ler vardı.

O zaman bir gürültü duydu.

Bir ayı gördü. Karların üzerinde, ona yakındı.

Olli ayağa kalktı. Ayıya gitti. ölüyordu.

Gözlerini açtı ve Olli'ye baktı.

Olli ayıya baktı.

Aynı ayı idi. Olli'nin ayağını yıkadığı aynı ayı idi.

A y ı hatırlamıştı; onu kurtlardan kurtarmıştı.

Avı ölmedi . Olli onu kulübesine götürdü. Saatlerce

63
many hours he stayed by the bear's side. For many
days he worked to save the bcar.

The bear lived.

Olli and the bear were friends. Wherever Olli went,

the bear walked by Olli's side.

Men looked at them as they walked along the streets

of thc city.

" Look, » they said, « there is Olli and his bear; there
is the bear and his Olli. »

64
ayııım yanında kaldı. Günlerce ayıyı kurtarmak için
.;; a lıştı.

Ayı yaşadı.

Olli ve ayı arkadaştılar. Olli nereye giderse, ayı 01-

li'nin yanında yürürdü.

Şehrin sokaklarında onlar yü rüdükçe insanlar on la ­

ru bakarlardı.

" Bak, ıı derlerdi, ıı lşte Olli ve onun ayısı; işte ayı ve

onun Olli'si. »

65
SORULAR

Okuduğunuz «Olli and the Bear» isimli hikaye ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1. Where did Olli live?

2. How long did they have snow?
3. W a s it cold or warm there?
4. Who loved all beasts?
5. What was h e afraid of?
6. W!ı3.t is a wolf?
7. What was there i n front of hiın?
8. D i d h e find any wood i n the cave?
9. What did he see in the cave?
1 0. Why could he not shoot it?
J 1. What was wrong with the bear?
J 2. How was his foot?
1 3. What kind of noise did the bear make?
1 4. How did Olli help the bear?
1 5. What did he give the bear?
1 6. Whom will Olli remember?
1 7. What happened to Olli when he was in the
forest?
18. Where did h e look i n the morning?
1 9. What colour was it?

66
20. What did he see on the snow?
21 . What colour were the marks?
22. What did he hear then?
23. Where did Olli go?
24. Did it open its eyes?
25. Was it the same bear?
26. Who had remembered?
27. Who had saved Olli from the wolves?
28. Did the bear die?
29. Where did Olli take t h e bear?
30. How long did he stay by the bear's side?
3 1. What happened to them?
32. Where did they walk?
33. What did men say?

67
DICK AND HiS CAT

PART l

ünce th ere was a boy. His name was Dick. He was

very poor; his father and mather had died and he
had no friends to help hinı.

üne day he heard some men speaking; one man said,

«I shall go ta Landon, for Landon is a very big city,
and its streets are cavered with gold. Everyone in
Landon is very rich. »

Then Dick said, « I shall go to Landon and become

rich. ıı

68
l>ICK VE KEDtst

KISIM 1

Vaktiyle bir erkek çocuk vardı. Adı Dick idi. Çok

fakirdi; babası ve annesi ölmüşlerdi, ona yardım ede­
cek arkadaşları yoktu.

Bir gün birkaç adamın konuştuğunu duydu; bir a­

dam, « Londra'ya gideceğim çünkü Londra çok bü­
yük bir şehir, caddeleri altınla kaplı. Londra'da her­
kes çok zengindir, » diyordu.

O zaman Dic k , « Londra'ya gideceğim ve zengin ola­

c ağım , ıı dedi.

69
Some days after that, Dick saw a cart at the side of
. thc road. He said to the man who was on the cart,
" Where are you going? » The ınan said, « 1 am going
to Landon. ıı « Will you take ıne to London with
you? ıı asked Dick. The man said, « Yes. ıı So Dick
got on th e cart, and went to Landon.

W h en Dick can1e to London he saw that the streets

were not made of gold; they were made of stones
like other streets. But there were many houses. All
along the sides of the streets there were houses,
hundreds and hundreds of houses, houses on this
side, houses on that side, hundreds of houses every­
where. Dick got down; and the man and the cart
wcııt away.

Dick stood in the street: he had no house to go to,

no food to eat, and no friends.

Then snow began to fall. The snow fell more quickly.

Soon there was snow over everything. The streets
and the houses were covered with snow. Soon they
were all white; they looked beautiful. But it was
very cold. Poor Dick was covered with snow.

70
Bundan birkaç gün sonra Dick yolun kenarında bir
araba gördü . Arabanın üstündeki adama, « Nereye
gidiyorsun? ıı dedi. Adam, « Londra'ya gidiyorum, »
dedi. Dick, <<Beni beraberinde Londra'ya götürür
müsün? » diye sordu. Adam, " Evet, » dedi. Böylece
Dick arabaya bindi ve Londra'ya gitti.

Dick Londra'ya geldiği zaman caddelerin altından ya­

pılmış olmadığını gördü; diğer caddeler gibi taştan
yapılmışlardı. Fakat pek çok evler vardı. Bütün cad­
delerin yanları boyunca evler vardı, yüzlerce evler,
hu tarafta evler, şu tarafta evler, her yerde yüzlerce
evler. Dick indi; adam ve araba uzaklaştı.

Dick caddede durdu: gidecek evi, yemek için yiye­

ceği ve arkadaşları yoktu .

Sonra kar yağmaya başladı. Kar daha süratle yağdı.

Çok geçmeden her şeyin üzerinde kar vardı. Cadde­
kr ve evler karla kaplıydı. Çok geçmeden hepsi be·
yazdı; güzel görünüyordu. Fakat h ava çok soğuktu.
Zavallı Dick karla örtülmüştü.

71
 F

Night was coming. There was a light in the window

of a house. Dick went to it and stood near the door;
then he sat down on the stone. Just then the door
opened and a servant looked out; she saw Dick
sitting there. « Go away, you good-for-nothing boy! ıı

she cried. (( What are you doing there? » Dick was

so cold that he could not stand up. The servant
became angry: « Go away! >) she cried again. Then,
she got a pot of cold water and threw it over Dick.

That was the house of a very rich ınan. His name

was Mr. Warren. Mr. Warren had one child. Her
name was Alice. Alice was standing near the door
and saw thc servant-woman throw the water over
Dick. Alice was very angry. She said, « The poor
boy will die. Y ou had woman! » Then she took Dick's
hand. « Come in, poor boy, » she said; and she
brought him into the house. She gave him food and
a bed to sleep, and Dick stayed in the house that
night.

In the morning Mr. Warren saw Dick, and said,

72
 F

Gece oluyordu. Bir evin penceresinde bir ışık vardı.

Dick ona · gitti ve kapıya yakın durdu; sonra taşın
üstüne o tu r du. Tam o sırada kapı açıldı ve bir hiz­
metçi dışarı baktı; orada duran Dick'i gördü. cı De­
fol, haylaz çocuk! ıı diye bağırdı. « Orada ne yapıyor­
sun? n Dick o kadar üşümüştü ki ayağa kalkamadı.
H izmctçi kızdı: tekrar, « Defol ! » diye bağırdı. Son­
ra bir çömlek soğuk su aldı ve onu Dick'in üzerine
attı.

B'ı, çok zengin bir adamın eviydi. Onun adı Bay

0-
Warrcn'di. Bay Warren'in bir kız çocuğu vardı.
mın adı Alice idi. Alice kapıya yakın duruyordu
ve kadın uş ağın Dick'in üzerine suyu attığını gördü.
Al ice çok kızdı. <( Zavallı çocuk ölecek, fena kadın,»
dedi. Sonra Dick'in elini aldı. « İçeri gel, zavallı ço­
cuk , ıı dedi; onu evin içine getirdi. Ona yiyecek ve
uyum ak için bir yatak verdi ve Dick o gece evde
kaldı.

Sabahleyin Bay Warren Dick'i gördü ve, 11 Evimde

73
« Y ou will stay in my house and help the cook.
You wil l begin today. » So Dick stayed and helped
the cook.

Thı: cook was a bad woman. She was not kind to

Dick. She always gave him bad food to eat; she
was always calling him bad names, and when she
was angry she hit him on the face. Dick had a
!ittle rooın at the top of the house. It was a very
little room; and it was a very bad room, for it
was always full of mice. There were hundreds of
ınicc. The mice ate Dick's food.

So Dick was not happy in Mt Warren's house. But

he did not say anything to Mr Warren or to Alice,
for he loved Alice, and he did not want her to
know that he was not happy.

üne day Dick saw a small boy in the street. The

boy had a cat in his arms. Dick asked. « Where are
you taking the cat? » The boy said, (( 1 am going to
throw the cat in the river and kill her. » Dick loved
cats, so he said. cc Do not kill her; give her to me. ıı

That night Dick took the cat to his room when he

74
kalacaksın ve aşçıya yardım edeceksin. Bugün başla­
yacaksm, » dedi. Böylece Dick kaldı ve aşçıya yar- .
dım etti.

Aşçı fena bir kadındı. Dick'e nazik değildi. Ona ye­

mek için daima fena yiyecek veriyordu; ona dalına
küfür ediyordu ve kızdığı zaman onun yüzüne vuru­
yordu. Dick'in evin tepesinde küçük bir odası vardı.
Çok küçük bir odaydı ; çok fena bir odaydı, çünkü
daima fare doluydu. Yüzlerce fare vardı. Fareler
Oick'in yemeğini yerlerdi.

Bu sebepten Dick, Bay Warren'in evinde mutlu de­

ğildi. Fakat o Bay Warren'e y ahut Alice'e bir şey
söylemedi, çünkü Alice'i seviyordu ve onun, mutlu
olm adığını bilmesini istemiyordu.

B ir gün Dick sokakta küçük bir çocuk gördü. Çocu­

ğun kollarında bir kedi vardı. Dick, (( Kediyi nereye
götürüyorsun? » diye sordu. Çocuk, (( Kediyi nehre
atacağım ve onu öldüreceğim, » dedi. Dick kedileri
severdi. Bu sebepten, (( Onu öldürme; onu bana ver, »
dedi.

O gece Dick yattığı zaman kediyi odasına götürdü.

75
went to bed. He had a small bit of bread to eat.
He put it on the table; then a mouse came and
began to eat the bread. The cat jumped, caught the
mouse and killed it. She killed many mice, and
all the other mice ran away.

After that there were no more mice in Dick's room.

Alice saw that Dick was unhappy, and she knew
that the cook was unkind to hlın. So she told her
father, Mr. Warren, that the cook was unkind to
Dick. Mr.Warren, said, cı The cook is not a nice
woman; she is fat and ugly, and she looks unkind.
Dick is a nice boy. He does his work nicely, and
his face and hands are always nice and clean. Dick
shall work for me. »

DICK AND HiS CAT

PART 2

Mr W arren worked in a big ugly house by the side

of the river. He had many ships. He sent the ships

76
Yemek için küçük bir ekmek parçası vardı. Onu ma­
sanın üzerine koydu; o zaman bir fare geldi ve ek­
meği yemeğe başladı. Kedi atladı, fareyi tuttu ve onu
öldürdü. Birçok fareler öldürdü ve bütün diğer fa­
reler kaçtılar.

Bundan sonra Dick'in odasında artık fareler yoktu.

Alice Dick'in mutsuz olduğunu gördü ve aşçının ona
kaba olduğunu anladı. Bu sebepten babası Bay
Warren, « Aşçı iyi bir kadın değil; şişman ve çirkin,
ve insafsız görünüyor. Dick iyi bir çocuktur. İşini iyi
yap:yor, yüzü ve elleri daima hoş ve temiz. Dick be­
nim için çalışacak. » dedi.

DICK VE KEDtSt

KISIM 2

Bay Warren nehrin kenarında büyük çirkin bir evde

çalışıyordu. Birçok gemileri vardı. Gemileri uzağa

77
far away to other countries. The ships took things
from England to other countries, and brought things
from other countries to England. There were many
men working for Mr Warren: there were men
writing for him in the big house: there were men
taking things out of the ships, and men putting
things on the other ships. There were men who
worked on the ships, cleaning them and making
them ready to go to sea again.

Dick still Iived in the little room, and his cat was
still with him, but in the day he worked in the big
house by the side of the river.

One day Mr. Warren was sending a ship away to

another country. He asked all his servants , uHave
you anything which you want to send on ıny ship?
They' will sell it in some far country, and 1 will give
you the money. » Then all the servants brought things
to put on the ship. Then Mr. Warren askcd Dick;
but poor Dick had nothing to send.

Alice said, « I will give Dick something to send on

our ship. » But Mr. Warren said, « No, he must send
something of his own. »

Dick said, « 1 have nothing but my cat. »

78
haşka memleketlere gönderirdi. Gemiler tngiltereden
diğer memleketlere eşyalar götürürler ve diğer mem­
leketlerden İngiltereye eşyalar getirirlerdi. Bay
Warren için çalışan birçok adamlar vardı, büyük
evde onun için yazan adamlar vardı: gemilerden
eşyaları alan adamlar, eşyaları diğer gemilere koyan
adamlar vardı. Gemilerde çahşan, onları temizleyen
ve tekrar denize gitmeye hazırlayan adamlar vardı.

Dick hala küçük odada yaşıyordu ve kedisi hala

onunlaydı, fakat gündüzün nehrin kenarındaki bü­
yük evde çalışıyordu.

Bir gün Bay Warren başka bir memlekete bir ge­

mi gönderiyordu. Bütün uşaklarına sordu, « Gemim­
de göndermek istediğiniz bir şeyiniz var mı? Onu
uzak bir memlekette satacaklar ve ben size parayı
vereceğim. » O zaman bütün uşaklar gemiye koymak
için eşyalar getirdiler. Sonra Bay Warren Dick'e sor­
du; fakat zavallı Dick'in gönderecek bir şeyi yoktu.

Alice, « Gemimizde göndermek için Dick'e bir şey

vereceğim, » dedi. Fakat Bay Warren, « Hayır, ken­
dinden bir şey göndermeli, » dedi.

Dick, cc kedimden başka bir şeyim yok, ıı dedi.

79
« Why do you not send your cat? ıı asked Alice.

«l love my cat, » said Dick; « but 1 must send her,

for 1 ha ve no other thing to send. »

So Dick brought his cat, and put her on the ship.

Dick went back to his room. He was very sad, for

he was alone now. H e slept alone in his little room.
The cat had gone; the mice were beginning to come
back to the rooın; and Dick could not sleep because
of the mice. The cook was stili unkind to him, and
shc did not give him nice food.

üne night Dick said, « 1 cannot stay here. I will go

away to some other country. » He put on his clothes
and went down. He opened the door of the house,
and went out alone into the street. He walked along
the street. He walked all night. The street led out
into the countrJ. it became a small road. There
were no houses in the country, there were only
trees and fields. When morning was near, he sat
down on a stone at the side of the road. He could
not go on.

As he sat there the sun came up into the sky. As

80
Alice, (( Niçin kedini göndermiyorsun? » diye sordu.

Dick, « Kedimi seviyorum, » dedi; « fakat onu gönder­

meliyim, çünkü gönderecek b aşka şeyim yok. »

Böylece Dick kedisini getirdi ve onu gemiye koydu.

Dick tekrar odasına gitti. Çok üzgündü, çünkü şimdi

yalnızdı. Küçük odasında yalnız uyudu. Kedi gitmiş­
ti. Fareler tekrar odaya gelmeğe başlıyorlardı; ve
Dick fareler yüzünden uyuyamadı. Aşçı bala ona
sertti ve ona iyi yiyecek vermiyordu.

Bir gece Dick, « Burada kalamam. Başka bir mem­

lekete gideceğim, ıı dedi. Elbiselerini giydi ve aşa­
ğıya indi. Evin kapısını açtı ve yalnızca dışarıya so­
kağın içine gitti. Sokak boyunca yürüdü. B ütün gece
yürüdü. Sokak dışarıya kıra götürüyordu. Küçük bir
yol ol du . Kırda evler yoktu, sadece ağaçlar ve tar­
l alar vardı. Sabah yakın olduğu zaman yolun kena­
rında bir taşın üzerine oturdu. Devam edemedi.

O orada otururken güneş yukarıya göğe geldi. Gü-

81
the sun came up, the bells of London. began to ring.
As they rang, Dick thought that they said, « Come
again! Come again! »

« They are ringing to m e , ıı he thought, 'they arc

calling me back to London. They are saying (( Come
back. You will not always be poor and unhappy
and alone. Wait, and your day will comc.' »

Dick stood up: « I will go back , » he said, « -- and

wait. ıı

He went back again to the city.

The ship went and came to an unknown country.

Thc King of that country asked the men from the

ship to come to his house. « Come. ıı he said, « and
show me all the things which you have brought. ıı

So they went to thc King's house taking beautiful

cloths, jewcls, rings, hats, shoes, axes, b ags, boxes,
lamp, and ın any other things. The King looked at
al! the things and said, « I do not want any of those
things. Bring me what I want and I will fill your
ship with go1d. »

82
neş yukarıya gelirken Londranın çanları çalmaya
başladı. Onlar çalarken, Dick onların, «Yine gel!
Yine gel ! » dediklerini zannetti.

« B ana çalıyorlar, ıı diye düşündü, « beni tekrar Lon­

draya çağırıyorlar. 'Geri gel. Her zaman fakir, mut­
suz ve yalnız olmayacaksın. Bekle, günün gelecek,'
diyorlar. ıı

Dick ayağa kalktı: « Geriye gideceğim, ıı dedi. a ve

bekleyeceğim. »

Tekrar şehre döndü.

Gemi gitti ve bilinmeyen bir memlekete geldi.

Bu memleketin kralı gemideki adamlardan evine gel­

melerini istedi. « Gelin ıı, dedi, « ve getirdiğimiz bü­
tün şeyleri bana gösteriniz. ıı Böylece güzel kumaşlar,
mücevherler, yüzükler, şapkalar, ayakkabılar, balta­
lar, çantalar, kutular, lambalar ve diğer birçok şey­
leri alarak kralın evine gittiler. Kral bütün şeylere
baktı ve « Bu şeylerin hiç birini istemem. Bana is­
tediğimi getirin geminizi altınla doldurayım, ıı dedi.

83
 F

Then the King told his servants to bring food. They

brought food and set it on the table before the men.
As soon as they set the food on the table, hundreds
of mice came out of holes in the wall. The men
had never seen so many mice before. The mice
jumped on the table and ate all the food before
their eyes.

The King said, « This is what 1 want: 1 want

something to kill these mice. They eat the food
before our eyes. They run over the food before we
can eat it. They make holes in our clothes. They
run over our faces as soon as we get into bed. They
bite the children. We cannot kill them: they are so
small and they run away before we can catch them.
Give me something that will kill the mice and 1
will fill your ship with gold. »

<< Have you no cats in this country? » asked one of

the men from the ship.

« What is a cat? » said the King.

Then the man ran quickly and brought Dick's

84
 F

Sonra kral uşaklarına yiyecek getirmelerini söyledi.

Yiyecek getirdiler ve onu masanın üzerinde adam­
ların önüne yerleştirdiler. Onlar yiyeceği masanın
üzerine yerleştirir yerleştirmez yüzlerce fare duvar­
daki deliklerden dışarıya geldiler. Adamlar daha ön­
ce bu kadar çok fare görmemişlerdi. Fareler masa­
nın üzerine atladı ve onlar onu alamadan önce bü­
tün yiyeceği yediler. Fareler yiyeceği onların göz­
leri önünde yediler.

Kral, « İstediğim budur: bu fareleri öldürmeye yara­

yan bir şey istiyorum. Yiyeceği gözlerimizin önünde
yiyorlar. Biz onu yiyemeden önce yiyeceğin üzerinden
koşuyorlar. Elbiselerimizde delikler yapıyorlar. Ya­
tağa girer girmez yüzlerimizin üzerinde koşuyorlar.
Çocukları ısırıyorlar. Onları öldüremeyiz: onlar çok
küçüktürler ve biz onları yakalayamadan evvel kaçı­
yorlar. Fareleri öldürecek bir şey verin bana, gemi­
nizi altınla dolduracağım, » dedi.

Gemideki adamlardan biri, « Bu memlekette kedileri­

niz yok mu? » diye sordu.

Kral, « Kedi nedir? . dedi.

O zaman adam süratle koştu ve Dick'in kedisini ge-

85
cat from the ship. As soon as the man came into the
king's hall the cat jumped from his arms; she killcd
a mouse with one foot, and caught another in her
mouth. She killed so many mice that the other mice
quickly ran away.

The King jumped up and cricd, « Good! Good! 1

never saw a cat before. Give me the cat and 1 will
fili your ship with gold. 1 never saw so beautiful a
thing before. JJ

So the King took Dick's cat, and he gave the men

much gold for the cat; he fillcd their ship with gold.

The ship came back to Landon. Mr Warrcn went

to the ship, and s aw all the gold which they had got.
He said, cc What did you sell for so much gold? » The
men said, « The cat. JJ

Then Mr. Warren sent for Dick. He said cc You have

bccomc very rich. Y ou have more money than 1
havc. Do you want to go away from us now? »

Dick loved Alice. He said, «No, I want to stay and

work with you. »

Mr. Warrcn said, ccYou will not stay as my servant,

but as my fricnd. »

86
miden getirdi. Adam kralm salonuna gelir gelmez
ked i onun kollarından atladı; bir ayakla bir fare
öld ür d ü ve ağzında başka birini yakaladı. O kadar
çok fare öldürdü ki diğer fareler süratle kaçtılar.

Kral sıçradı ve bağırdı, (( İyi! İyi! Daha önce bir ke­

di hiç görmedim. Kediyi bana verin, gemini altınla
dolduracağım. Daha önce böyle güzel bir şey hiç
görmedim, » dedi.

Böylece kral Dick'in kedisini aldı ve adamlara kedi

için çok altın verdi; onların gemisini altınla doldur­
du.

Gemi Londraya döndü. Bay Warren gemiye gitti ve

elde ettikleri bütün altını gördü. ıı Bu kadar çok al­
tın içi n ne sattınız? ıı dedi. Adamlar, << Kediıı dediler.

O z am a n Bay Warren Dick'i çağırttı. « Çok zengin

oldun. Benim sahip olduğumdan daha fazla paraya
sa!ıipsin. Şimdi bizden gitmek istiyor musun?ıı diye
sordu.

Dick Alice'i seviyordu. « Hayır, kalmak ve sizinle

çalı�mak i st i y or um , ıı dedi.

Bay Warrcn, " Benim uşağım olarak değil, arkada­

şım olarak kalacaksın, » dedi.

87
So Dick stayed with Mr. Warren. After some years
he married Alice, for he liked her very much. He
became very rich, and was a very good man. He
was the richest man in Landon. And Alice was the
happiest woman.

88
Böylece Dick Bay Warren ile kaldı. Birkaç sene son­
ra Alice ile evlendi. çünkü onu çok seviyordu. Çok
zengin oldu ve çok iyi bir adamdı. Londrada en zen­
gin adamdı. Ve Alice en mutlu kadındı.

89
S O R U L A R

Okuduğunuz «Dick and his cat» isimli hikaye ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1. What was the boy's name?

2. What h a d happened t o his father and mother?
3. Had h e any friends to help him?
4. Is London a big city or a small city?
5. Where will the man go?
6. I-Iow did D ick go to London?
7. Werc the strects of London made of gold or

not?
8. What wcrc they madc of?
9. Werc thcrc many or f e w houses in London?
1 O. \:Vhat began to fall?
11. What colour was snow?
12. W h � was covercd with snow?
13. How d i d thc streets and houses look?
1 4. W!ıo saw Dick sitting there?
1 5. What did the servant do?
1 6. Who was angry with the servant?
17. What did Alice give Dick?
1 8. Where did he stay that night?
1 9. When did Mr. Warren see Dick?

90
20. What will Dick do?
21. How was the cook?
22. What d i d s h e give Dick?
23. What was she always doing?
24. What was Dick's room full of?
25. Whom did Dick love?
26. Why did he take the cat?
27. What did the cat do in his room?
28. Whose face and hands are clean?
29. Whom will h e work far?
30. Wlıere did Mr. Warren work?
3 1. What had Mr. W arren?
32. What were h i s men doing?
33. What did Dick send on his ship?
34. Why couldn't Dick sleep?
35. What did he d o then?
36. Whcre d i d he sit?
37. What happened as he s a t there?
38. What began to ring?
39. What were they saying?
40. What did Dick do?
t, 1 . Where did the ship go?
42. What werc therc in fro iıt of the King?
43. What did the King d o when h e got the cat?
44. What did they seli for so much gold?
45. When did he marry Alice?
46. Who was the richest and the happiest
woman?

91
THE MAGIC HAND

PART 1

This is a story from Greece.

ünce there was a King. His name was Midas.

Midas loved gold. He did not want to buy things

with his gold. He wanted to have the gold; he
wanted to look at the gold every day.

There was a house made of stone. He put his gold

in this house. There were many boxes in the house.
He put the gold in the boxes. Midas went to the
stone house every day. He opened every box and
looked at the gold. He put his hands in the gold: He
took the gold up in his hands.

92
StıltRLl EL

KISIM 1

Bu Yunanistandan bir hikayedir.

Bir vakitler bir Kral vardı. Onun adı Midas'tı.

Midas altını severdi. Altını ile eşyalar satın almayı

istemezdi. O altına sahip olmayı istiyordu; altına her
gün bakmak istiyordu.

Taştan yapılmış bir ev vardı. O altınını bu eve koy­

du. Evde birçok kutular vardı. Altını kutulara koy­
du. Midas her gün taş eve gitti. Her kutuyu açtı ve
altına baktı. Ellerini altının içine koydu: Altını el­
leri içinde yukarı aldı.

93
« Gold! Gold! » he said. « Oh, 1 love gold. 1 love
gold. l do not want to buy things with my gold.
I want to havc my gold. 1 love gold! ıı

M i d as h ad a beautiful garden. There were nıany

beautiful flowers and trees in it. There were beautiful
birds in the trecs. Midas loved flowers and birds
and trees. But he loved gold more than flowers or
birds or trees. He said, « l can buy flowers and
gardens with my gold. 1 love gold! ıı

Midas had one child - a beautiful little girl. The

little girl loved tlıe garden and the birds and. the
flowers; and Midas loved his child. Men said, « Midas
lovcs his beautiful little girl. He loves his beautiful
garden and his beautiful flowers. But h e loves gold
more than his child; he loves gold more than
beauty . ıı

There was a god called Dionysius. Dionysius was

the God of Flowers and of Gardens.
ı< Altm ! Altın! ıı dedi. <ı Oh, altını severim. Altını se­
verim. A l tınım ile eşyalar satın almak istemem. Al­
t ı n ı m a sahip olmak isterim. Altını severim! ıı

Midas'ın güzel bir bahçesi vardı. Onun içinde bir­

çok güzel çiçekler ve ağaçlar vardı. Ağaçlarda güzel
k�nlar vardı. Midas çiçekleri, kuşları ve ağaçları se­
verdi . Fakat altını çiçeklerden yahut kuşlardan ya­
hut ağaçlardan daha fazla seviyordu. « A1tınımla çi­
çekler ve bahçeler satın alabilirim . Altını severim! ıı
diyordu.

1)

M idas'ın bir çocuğu vardı - güzel küçük bir kız.

Küçük kız bahçeyi, kuşları ve çiçekleri seviyordu; ve
Midas çocuğunu seviyordu. İnsanlar, (( Midas güzel
küçük k ızın ı sever. G üzel bahçesini ve güzel çiçek­
lerini s e v er . Fakat altını çocuğundan daha fazla se­
ver. altını güzellikten daha fazla sever, ıı derlerdi.

Dionysius isimli bir tanrı vardı. Dionysius Çiçeklerin

ve B ahçelerin Tanrısı idi .

95
Dionysius lived on a great bili with the other gods,
but he sometimes came down to see men's flowers
and gardens.

When Dionysius came into a garden all the flowers

opened. He went to all the gardens, opening the
flowers and making everything beautiful.

üne day, Dionysius came to the garden of King Mi­

das.

The little girl was in the garden. She saw Dionysius.

'
« Who are you? » she cried. « What are you doing
in my father's garden? »

" I am Dionysius, ıı said the God. « I came to open

the flowers and make your garden beautiful. »

Then the little girl was very glad.

The little girl took the hand of Dionysius. She said,

« Come with me. I will help you to open the flowers.
Show me how to open the flowers in my garden. »

Then Dionysius went with the little girl and showed

her how to open the flowers.

96
Dionysius büyük bir tepenin üzerinde, diğer tanrı­
larla yaşıyordu, fakat hazan insanların çiçeklerini ve
bahçelerini görmek için aşağıya geliyordu.

Dionysius bir bahçeye geldiği zaman bütün çiçekler

açtı. O çiçekleri açarak ve her şeyi güzel yaparak bü­
tün bahçelere gitti.

Bir gün Dionysius kral Midas'ın bahçesine geldi.

Küçük kız bahçede idi. O Dionysius'u gördü . u Siz

kimsiniz? ıı diye bağırdı. «Benim b abamın bahçesin­
de ne yapıyorsunuz? »

Tanrı, u Ben Dionysius'um, ıı dedi. cc Çiçeklcri açmak

ve sizin bahçenizi güzel yapmak için geldim. »

O zaman küçük kız çok memnun oldu.

KliçUk kız Dionysius'un elini aldı. « Benimle gelin.

Çiçekleri açmanıza yardım edeceğim. Bana bahçem­
deki çiçekler nasıl açılır gösterin, » dedi.

O zaman Dionysius küçük kızla gitti. Ona çiçekler

nasıl açıltr gösterdi.

97
At noon the little girl went into the house.

The day was hot.

Dionysius sat down at the foot of a tree. He fell

asleep. Dionysius was sleeping at the foot of a tree
in the King's garden.

He slept; the King's men came to the garden.

King Midas had many men working in his garden.

He· had many workmen. The workmen were
gardeners. A gardener is a man who works in a
garden. The gardeners had much work to do.

üne of the workman saw Dionysius sleeping at the

foot of a tree. He said, « Who is this man? He has
come to take the flowers! But the day was hot, and
he fell asleep, and we have caught hinı. il

Then he went and called another man. Then all

the other men came to the place. They caught
Dionysius. They took hinı to the King.

They said to the King. « This is the man we found

sleeping in the garden. He came to take your flowers. il

98
öğleyin küçük kız eve girdi.

Gün sıcakt ı.

Dionysius bir ağacın dibine oturdu. Uykuya daldı.

Dionysius kralın bahçesinde bir ağacın dibinde uyu­
yor du .

O uyudu; kralın adamları bahçeye geldiler.

Kral Midas bahçesinde çalışan birçok adamlara sa­

hipti. Onun birçok işçileri vardı. İşçiler bahçıvan­
lardı. Bahçıvan bahçede çalışan bir adamdır. Bahçı­
vanların yapacak çok işleri vardı.

İşçilerden biri bir ağacın dibinde uyuyan Dionysius'u

gördü. « Bu adam kim? O çiçekleri almağa gelmiş!
Fakat gün (hava) sıcaktı ve uykuya daldı ve biz onu
yakaladık , » dedi.

Sonra gitti ve başka bir adanı çağırdı. O zaman bü­

tün diğer adamlar bu yere geldiler. Dionysius'u ya­
kaladılar. Onu krala götürdüler.

Krala, •Bahçede uyur bulduğumuz adam budur. O

sizin çiçekleriniz� almağa geldi, ı dediler.

99
Then King Midas asked, « Why did you come to take
my flowers? 1 give flowers to all who ask for them. I
h ave given flowers to many poor men. ıı

Dionysius did not answer.

,, Do you love flowers? » asked the King.

« Yes, » answered Dionysius, cc 1 love flowers; but I

have not taken any of your flowers. »

« H ave you any . children? ıı asked Midas. u Do you

want to take any flowers to your children? »

" Tlıe flowers are my ehildren, ıı answered Dionysius.

Then King Midas said, cc This man may go, and he

may take any flowers he wants. »

Dionysius said, ıc Y ou are a good man. You love flo­

wers, and you love your child. 1 am a God. 1 will
give you anything that you ask. Ask me for anything
and 1 will give it to you. »

cı Can I ask for anything? ıı said Midas.

1 00
O zaman kral Midas sordu, «Niçin benim çiçekle­
rimi alınağa geldin? Niçin benden birkaç çiçek iste­
medin? İsteyen herkese çiçekler veririm. Birçok fakir
adamlara çiçekler verdim. »

Dionysius cevap vermedi.

Kral sordu, « Çiçekleri sever misin?•

Dionysius, « Evet, » diye cevap verdi. « Çiçekleri se­

verim; fakat sizin hiç bir çiçeğinizi almadım. »

Midas. « Hiç çocuğun var mı?» diye sordu. a Çocuk­

larına çiçek götürmek ister misin? »

Dionysius cevap verdi, « Ç içekler benim çocuklarım­

dır. ıı

O zaman kral Midas, aBu adam gidebilir ve istediği

çiçekleri alabilir, » dedi.

Dionysius, « Siz iyi bir adamsınız. Çiçekleri seversi­

niz ve çocuğunuzu seversiniz. Ben bir Tanrıyım. Sa­
na istedi ğin herhangi bir şeyi vereceğim. Benden bir
şey iste, onu sana vereceğim, » dedi.

Midas, « Herhangi bir şey isteyebilir miyim? » dedi.

10 1
" Y es. Do you want more flowers - or more
children? ıı

« Flowers are beautiful, » said Midas; « but gold is

more beautiful. I want more gold. I want to turn
things into gold. If 1 put my hand on anything, it
will turn into gold. Give me that. »

Then Dionysius said, « Y ou may have what you ask.

If you put your hand on anything, it will turn into
goJd. ıı

THE MAGIC HAND

PART 2

Midas sat down at a table to write. He touched tbe

table, and the table turned to gold. it became a
golden table. He took his pen. As he touched the
pen, i t turned to gold. He wrote; and, as he touched
the paper; it turned to gold . He went to the door
and opened it; and the door turned to gold. He took

\ 02
" Evet. Daha çiçekler mi istersin - yoksa daha ço­
cuklar mı? »

Midas. (( Çiçekler güzeldir, ıı dedi; « fakat altın daha

güzeldir. Daha fazla altın isterim. Eşyaları altına
çevirmek isterim. Elimi herhangi bir şeyin üzerine
koyarsam o altına dönecek. Bunu bana ver. »

O zaman Dionysius, cı lstediğine sahip olabilirsin. Eli­

ni bir şey üzerine koyarsan. o altına dönecek , » dedi.

StHtRU EL

KISIM 2

Midas yazmak için masaya oturdu. Masaya dokun­

du ve masa altına döndü. Altın bir masa oldu. Kale ·

mini aldı. Kalem dokununca altına döndü. Yazdı;

ve kağıda dokununca altına döndü. Kapıya gitti ve
onu açtı; kapı altına döndü. Şapkasını aldı; ona do-

1 03
his h at; as he touched it, the hat turned to gold.
He went into the garden to see the flowers. He saw
a beautiful rose. As he touched it, the rose turned
to gold. He put his hand on a tree and tlıe tree turn­
cd to gold.

Midas wanted to eat.

He went into the hall. He called a servant.

" Bring me food, ıı he said.

The servant brought food. As he touched the food,

it turned to gold. He could not eat the food.

" Bring me more food, ıı said Midas.

The servant brought more food. Midas touched it,

and it turned to gold. He could not eat it.

Midas drank some water. The water turned to gold .

He could not drink it.

" How will I eat? How will I drink? n said Midas.

'' If I cannot eat and drink, 1 will die! »

104
kununca şapka altına döndü. Çiçekleri görmek için
bahçeye girdi. Güzel bir gül gördü. Ona dokununca
gül altına döndü. Elini bir ağacın üzerine koydu ve
ağaç altına döndü.

)\fidas yemek istedi.

Salona girdi. B ir h izmetçi çağırdı .

" Dana yiyecek getirin, ıı dedi.

1 l izmctçi yiyecek getirdi. Yiyeceğe dokununca o al­

tnı a d ö n d ü . Yiyeceği yiyemedi.

l\l das, « Bana daha yiyecek getirin, » dedi.

Hizmetçi daha yiyecek getirdi; Midas ona dokundu

ve o altına döndü. Onu yiyemedi.

Midas biraz su içti. Su altına döndü. Onu içemedi.

,\ iidas, rı Nasıl yiyeceğim? Nasıl i çeceğim? » dedi. « Yi­

yemez ve içemezsem öleceğim! ıı

1 05
He stood up. He had eaten nothing. He had drunk
nothing.

« J will go into the garden, » he said. « 1 will go and

make more golden flowers. »

Then, thc little gir! came into the hall.

« Oh, father! » she cried, « our beautiful roses have

died. Who has killed our roses? »

Midas said, « The roses turned to gold, my child;

gold is more beautiful than flowers. JJ

The little girl cried.

" Do not cry, my child. » said Midas. « Come, we

will turn some more flowers to gold. We will turn
ali the flowers to gold. »

" Oh, fatlıer! Give me back my flowers, » cried the

little gir!. " Go back to the garden. Turn the flowers
back. »

11 Do not cry, littlc girl, » said Midas. He took her

in his arms. He put his hand on her head. « Do not

1 06
Ayağa kalktı. Hiç bir şey yememişti. Hiç bir şey iç­
memişti.

• Bahçeye gideceğim, » dedi. '' Gidecek ve daha altın

çiçekler yapacağım. »

O zaman küçük kız salona geldi.

" Oh, baba! ıı diye bağırdı, « güzel güllerimiz öldü.

Bizim güllerimizi kim öldürdü? »

M i das, « Güller altına döndü, yavrum; altın çiçekler­

den daha güzeldir, » dedi.

Küçük kız ağladı.

Midas, " Ağlama, yavrum, » dedi. « Gel, biraz daha

çiçek altına döndüreceğiz. Bütün çiçekleri altına dön­
düreceğiz. »

Küçük kız, « Oh, baba! Bana tekrar çiçeklerimi ver, »

diye bağırdı . '' Tekrar bahçeye git. Çiçekleri tekrar
değiştir. »

Midas, « Ağlama, küçük kız, » dedi. Onu kollarının

arasına aldı. Elini onun başına koydu. « Ağlama, yav-

107
cry, my child. Do not cry any more. I will turn the
gold back into flowers. »

She did not cry any more.

« Father loves you, » said Midas. « 1 love you as

much as 1 love gold. Soon you will be a big girl.
When you are a big girl, you will love gold as much
as 1 do. »

She was not crying.

She said nothing. She could not say anything. As

soon as Midas touched her, she had changed to gold.

Midas looked at his child. He saw what he had done.

As soon as he saw what he did, he cried, aHelp!
Help! Oh, what have 1 done! I have killed my little
daughter. Help! >ı

The servants came running to the hall. They saw

what Midas had done. They saw the little girl. She
was made of gold.

« We will go away from here. The King is a magi­

cian! » they cried. « He turns everything to gold. He
has killed his child and turned her to gold. He will
kill us and turn us to gold. We will not work for
him any more. » Then they ran away.

108
nım. Artık ağlama. Altını tekrar çiçeğe döndürece­
ğim. »

O artık ağlamadı.

Midas, (( Bab a seni sever, ıı dedi. (( Seni altını sevdiğim

kadar severim. Yakında büyük bir kız olacaksın. Bü­
yük kız olduğun zaman altını benim sevdiğim kadar
seveceksin. ))

O ağlamıyordu.

B i r şey söylemedi. Hiç bir şey söyleyemezdi. Midas

ona dokunur dokunmaz, altına dönmüştü.

Midas çocuğuna baktı. Ne yaptığını gördü. Ne yap­

tığını görür görmez haykırdı. « İmdat! tmdat! Oh, ne
yapmışım! Küçük kızımı öldürdüm. İmdat! ıı

Hizmetçiler koşarak salondan içeri girdi1er. Midas'ın

yaptığını gördüler. Küçük kızı gördüler. O altından
yapılmıştı.

<< Buradan uzaklaşacağız. Kral bir büyücü! » diye ba­

ğırdılar. « 0 her şeyi altına döndürüyor. Çocuğunu
öldürdü ve onu altına döndürdü. Bizi öldürecek ve
alt ı n a döndürecek. Artık onun için çalışmayacağız . »
Sonra kaçtılar.

109
 G

Thcrc was no one in the King's house. Midas sat

thcre, with his dead child.

He went out and turned more things to gold. He

made all the ducks and hens gold, and the donkey
in the field was golden. Then he went and looked at
the cows. He touched one cow, and it tumed to gold.
<< I will m ake them all golden. I will have nice golden
cows. ıı He turned ali the cows to gold.

«I shall get no milk, » he said. cıBut the mille be­

comes gold as soon as I touch it. I do not want any
milk. »

Soon he came back. He looked at his little girl.

He looked up at the sky.

The sun was going down, turning the sky to gold.

Gold! Gold! - all gold.

Then Midas went out into the garden and cried.

Dionysius came to Midas as he sat crying in the

garden. He stood before him.

« Are you happy now? • said the God.

1 10
 G

Kralın evinde kimse yoktu. Midas ölü çocuğu ile

orada oturdu.

Dışarı gitti ve daha eşyaları altına döndürdü. Bütün

ördekleri ve tavukları altın yaptı. tarladaki eşek al­
tındandı. Sonra gitti ve ineklere baktı. Bir ineğe do­
kundu ve o altına döndü. « Onların hepsini altından
yapacağım. Güzel altın ineklere sahip olacağım. » Bü­
tün inekleri altına çevirdi.

" Süt elde etmeyeceğim, ıı dedi. « Fakat süt, ben ona

dokunur dokunmaz altın olur. Hiç süt istemem. »

Biraz s on ra geri geldi. Küçük kızına baktı.

Yukarıda, göğe baktı.

Güneş göğü altın haline sokarak aşağıya gidiyordu.

Altın! Altın! - hep altın.

Sonra Midas dışarı bahçeye gitti ve ağladı.

Dionysius, bahçede oturmuş ağlarken Midas'a geldi.

Onun önünde durdu.

Tanrı, « Şimdi, mutlu musun? ıı dedi.

111
« No, ı> said the King. « I was happy before. 1 was
happy before you came. But now 1 am very
unhappy. ı>

« But you have much gold now. Why are you not
happy? No one has as much gold as you have now.
Y ou said that nothing was as beautiful as gold. »

cc I do not want it! » cried Midas. « I do not want

gol d I want my little gir] back. Give me back , my
.

li t tl e girl! Give me back my flowers. Take away all

this gol d and give me back the things which I love. »

ıı Go to the river, » s a i d Dionysius. dump into the

water and you will be as before. Put water on all
the things which you have turned to gold, and they
will be as before. »

Thcn Dionysius w e n t away. He went up into the sky.

Midas ran down to the river. He jumped into the

water. Then he came out of the water. He put his
hand on a stone. The stone did not turn to gold.

Then he b rou ght a pot. He filled the pot with water

He ran with the pot full of water, and came to the

1 12
Kral, « Hayır, ıı dedi. «önce mutluydum. Sen gelme­
den önce mutluydum. Fakat şimdi çok mutsuzum. »
« Fakat şimdi çok altına sahipsin. Niye mutlu değil­
sin? Şimdi kimse senin sahip olduğun kadar altına
sahip değil. Sen dedin ki hiç bir şey altın kadar gü­
zel değildir. n

Midas, « Onu istemem! ıı diye bağırdı . « Altın iste­

mem. Küçük kızımı geri isterim. Tekrar bana küçük
kız:m ı ver! Çiçeklerimi bana geri ver. Bütün bu al­
t ı nı götür ve bana tekrar sevdiğim şeyl eri ver. ıı

Dionysius, « Hehre git, ıı dedi. (( Suya atla, evvelki

gibi olacaksın. Altına çevirdiğin bütün şeylerin üstü­
ne su koy ve onlar önceki gib i olacak. ıı
Sonra Dionysius uzaklaştı. Yukarıy a, göğe gitti.

rA i das aşağıya neh re koştu. Suyun içine atladı. Son­

ra sudan dışarı geldi. Elin i bir taşın üstüne koydu.
Taş altına dönmedi.

'.)onra bir çömlek getirdi. Çömleği su ile doldurdu.

Su dolu çömlekle koştu ve salona geldi. Suyu küçük

1 13
hali. He threw the water on his little girl. She chang­
cd. She opened her eyes.

u Ohl » she cried, (( was I aslcep?>ı

Shc ran into thc gardcn.

(( Father » she cried, << you did not turn the flowers
back. They are all dead and golden. Every flower
is dead. Come! Comc and give me b ack my flowers.
And, oh! look at thc golden cows! »

<< Come with me, » said M idas, « and we will bring

back the flowers. »

Then Midas and his little girl ran into the garden
with pots full of water from the river. As they ran,
they turned everything back. They turned the flowers
and the trees and the birds. and the hens and the
ducks and the cows and the donkeys. Then they ran
into the house and they turned the tables and doors
and pen and paper. And they turned Midas' hat.

u D o you not love gold any more? ıı asked the little

girl, as they sat in the hall and ate.

"N o, » said Midas. « I love the trees and the flowcrs

and the birds -- and you. »

1 14
kızının üzerine attı. O değişti. Gözlerini açtı.

a Oh! ıı diye bağırdı, « uykuda mıydım? 11

Bahçeye k oştu .

«Baba, ıı diye bağırdı, « çiçekleri tekrar değiştirme­

din. Hepsi ölü ve altından. Her çiçek ölü. Gel! Ge]
ve bana çiçekl erimi geri ver. Ve, oh! altın ineklere
bak! »

Midas, « Benimle gel, » dedi, ekl eri geri getire­

« çiç

ceğiz. ıı

Sonra Midas ve onun küçük kızı nehirden su dolu

çömleklerle bahçeye koştular. Onlar koşarken her şe­
yi tekrar çevirdiler. Onlar çiçekler, ağaçlar ve kuş­
lar, tavuklar, ördekleri ve inekleri ve eşekleri değiş­
tirdiler. Sonra eve koştular ve masaları, kapıları , ka­
lemi ve kağıdı değiştirdiler. Ve Midas'ın şapkasını
değiştirdiler.
Salonda oturup yemek yerken küçük kız, « Artık al­
tını sevmiyor musun? diye sordu.
Midas, " Hayır, » dedi. «Ben ağaçları, çiçekleri, kuş­
ları -- ve seni seviyorum . »

115
SORULAR

Okuduğunuz ((The nıagic hand» isimli hikaye ile il­

gili bu soruları cevaplandınnız.

l. What kind of story i s this?

2. What was the name of the King?
3. What did he love?
4. How often did he want to look at the gold?
5. Where did he put his gold?
6. What did he do every day?
7. What were there in the garden?
8. Who loved flowers and birds?
9. How many children had he?
1 0. Was it a boy or a girl?
11 . What did he love more than his child?
1 2. What was the name of the God of Flowers?
13. What happened when h e came to a garden?
1 4. Was the little girl glad when she saw
Dionysius?
15. When did she go into the house?
1 6. How was the day?
17. Who came to the garden when he slept?
1 8. What is a gardener?

1 16
19. Who saw Dionysius sleeping at the foot of a
tree?
20. What happened then?
21. Whom did they take him to?
22. Who are the children of Dionysius?
23. Did Midas want more flowers?
24. What is beautiful?
25. What did he ask for?
26. How will he turn things into gold?
27 . Where did Midas sit down to write?
28. What happened to the table?
29. Did everything turn to gold as soon as he
touched it?
30. Whom did he call in the hall?
31. Could he eat the food?
32. What did he say?
33. Did i t turn to gold?
34. Could he drink water?
35. What will happen if he cannot eat and drink?
36. Had he eaten anything?
3 7. Where will he go?
38. What has died?
39. What did the little girl do?
40. What happened to the girl when her father
put his hand on her head?
41. What di-d the servants say?
42. Will they work for him any more?

117
43. What kind of animals did he turn to gold?
44. How is he now?
45. What did he want?
46. What did Dionysius tell him to do?
47. How could he change his daughter?
48. What did he do then?
49. Did he love gold any more?
50. What does he love now?

118
THE MAGIC ISLAND

PART 1

Prospero was a Prince. He ruled the people of Mi­

lan; he was ruler of Milan. He was a good man,
but he was not a good ruler; for he Ioved reading
books too much. He read books i.nstead of ruling
his peoplc.

Prospero was a m agicinn. He lovcd rcading books

about magic.

Prospero had a brother. Antonio was Prospero•s

brother. Antonio was younger than Prospero. He
was a bad ınan. He wanted to be Prince and ruler
of Milan in place of Prospero. He wanted to drive
Prospero aut of Milan and rule the people of Milan.

1 20
smtRU ADA

KISIM 1

Prospero bir Prensti. Milano halkını idare ediyordu;

�'1ilanonun h ükümdarıydı. ly i bir adamdı, fakat iyi
bir hükümdar de ğildi; çünkü kitaplar okumayı pek
çok seviyordu. Halk ı nı idare edeceği yerde kitaplar
okuyordu.

Prospe ro bir sihirbazdı. Sihre dair kitaplar okuma­

yı seviyordu.

Prospcro'nun bir kardeşi vardı. Antonio, Prospero'

nun kardeşi idi. Antonio Prospero'dan daha genç idi.
O kötü bir adamdı. Prens olmak ve Prospero'nun ye­
rine Milano hükümdarı olmak istiyordu. Prospero'yu
Milanodan sürmek ve Milano halkını kendisi idare

121
himself. Antonio wanted to be ruler of Milan.

Naples is a place near Milan. Antonio went to the

King of N aples, and asked him for help. The King
of Naples had many soldiers; he had a big army.
Antonio said to the King of Naples, « Help me with
your army. Bring your soldiers to Milan. Help me
to drive aut Prospero. Make me ruler of Milan.
Then I will give you much money. »

The King of Naples brought his army. His soldiers

drove back Prospero's soldiers; Prospero's army was
driven back. Prospero was driven out of Milan, and
Antonio bccame ruler. Antonio caught Prospero. He
said, « What shall I do with Prospero now? Shall
I kill him, or shall I send him away to some other
country? ıı

Prospero had a Iittle daughter. Her name was Miran­

da. She was very small. Her mother was dead.

122
1:: tmek istiyordu. Antonio Milano'nun hükümdarı ol­
mak istiyordu.

Napoli Milanoya yakın bir yerdir. Antonio Napoli

kralına gitti ve ondan yardım istedi. Napoli kralının
çok askerleri vardı; büyük bir ordusu vardı. Antonio
Napoli kralına, « Bana ordunla yardım et. Askerle­
rini Milanoya getir. Prospero'yu atmama yardım et.
Beni Milano hükümdarı yap. O zaman sana çok pa­
ra vereceğim. » dedi.

Napoli kralı ordusunu getirdi. Onun askerleri Pros­

pero'nun askerlerini geri sürdü; Prospero'nun ordusu
geri sürüldü. Prospero Milanodan çıkarıldı ve Anto­
n io hükümdar oldu. Antonio Pro spero yu yakaladı.
'

«Prosperoyu şimdi ne yapayım? Onu öldürey im mi

yoksa başka bir memlekete mi göndereyim? » dedi.

Prospero'nun küçük bir kızı vardı. Onun adı Miran·

da idi. O çok küçüktü. Annesi ölmüştü.

1 23
Anl onio put Prospero and his little daughter and
somc of h i s books in a boat. He sent the boat out
to sea. He said, « The b oat may come to land safely;
then Prospero will be safe and livc; or the boat may
go down in the sea, then he will die . »

( 1 ) « Landıı means a place. which is not sea -

(( Ship s ı) go on the sea;
trains go on the landıı, (2)
(( Land » means a country - « What King rules this
Jand?ıı, « The land of Egypt», « The English live in
England; England is the land of the English. » An
island is a bit of land in the sea; there is sea on
an sides of an island. »)

Prospero's boat came to an island .

Prospero got out of his boat onto the island. That

island was a magic islan d There were two fairies
.

on the is!and. The fairies were named Caliban and

Ariel. Caliban was very bad. He was like a beast.
He was ugly, unkind, lazy. - He was bad in every
way. Prospero made Caliban his servant; he made
Caliban work for him. He made hiın do all the
hard work.

124
Antonio, Prospero ve küçük kızını ve kitaplarından
birkaçını bir sandalın içine koydu. Sandalı denize
saldı. " Sandal salimen karaya gelebilir; o zaman
Prospcro sağ ve salim olacak; veya sandal denizin
dibine gidebilir, o zaman ölecek . » dedi.

(l) « land » deniz olmayan bir yer demektir - (( Ge­

miler denizde gider; trenler karada gider. » ; (2)
(( l and ıı bir memleket demektir - « Ne kralı bu
memleketi idare eder? ıı « Mısır memleketi, » « tngiliz­
ler 1ngilL.�rede yaşar; İngiltere İngilizlerin memleke­
tidir. ıı B ir ada denizde bir kara parçasıdır; bir ada­
nın bütün kenarlarında deniz vardır.)

Prospero'nun kayığı bir adaya geldi.

Prospero sandalından adaya çıktı. Bu ada sihirli bir

ada idi. Adada iki peri vardı. Periler Caliban ve
Aricl adlarındaydı. Caliban çok fena idi. Bir hay­
van gibiydi. Çirkindi, kaba, tembel idi. Her bakım­
dan fena idi. Prospero Caliban'ı uşağı yaptı; Ca­
liban'ı kendisi için çalıştırdı. Ona bütün zor işi yap­
tırdı.

125
 H

The other fairy was Ariel. Ariel was a good fairy;

he was beautiful and kind and nice i n every way.
Prospero m ade Ariel his servant; but he did not
give him hard work to do.
Prospero made these two fairies work for him. He
made them build a home for him. They built a
beautiful house for Prospero. They made all the
things which he wanted in his house. They were his
servants; they served him and Miranda. (A servant
is a person who serves. « To serve » means to work
for a person, to help a p erson. )

Prospcro lived on the island many years. Miranda

grcw up and became a beautiful woman.
Prospero was waiting. He said, " Some day 1 will
catch ıny brother
Antonio and the King of Naples! ıı

1 26
 H

Diğer per i Ariel idi. Ariel iyi bir peri idi; her ba­
kım d an güzel, nazik ve hoştu. Prospero Ariel'i hiz­
metçisi yaptı; fakat ona yapm ak i çin güç i ş vermedi.

Prospero bu iki periyi kendisi için çalıştırdı. Ken­

disi için onlara bir ev inşa ettirdi. Onlar P r osper o
için güzel bi r ev i n şa ettiler. Onun evinde arzu ettiği
herşeyi yaptılar. Onlar onun hizmetkarları idiler;
ona ve Miranda'ya hizmet ettiler. (Hizmetkar hiz­
met eden bir şahıstır. o: To serveıı bir şahıs i çin ça­
l ışmak, bir kim se ye y a r dım etmek demekti r )
.

Pr<�spero adada birçok seneler yaşadı. Miranda bü­

yüdü ve güzel bir k adın oldu .

Prnspcro bekliyordu. « Bir gün kardeşim Antonio ve

Napoli kralını yakalayacağım. ıı diy ord u .

127
PART 2

( ııTo fear ıı means to be afraid; a fearful thing is a

thing which makes you fear; it m akes you afraid.

n To wave ıı means to move a thing up and down

or from side to side. When I wave my hand, I
move my hand from side to side or up and down.
T!ıc wavcs of the sea move up and down.)

rt was night on the magic island; it was a fearful

night. There was rain, and wind. The wind made
great waves on the sea. The noise of tlıe waves
was fearful .

Miranda looked out of the window. She heard the

noisc of thc waves and thc w ind and thc rain . She
looked out over the sea. Then she said, « Father!
There is a ship on the sea. The ship is near the

1 28
KISIM 2

( « To fear » korkmak demektir; korkunç bir şey sizi

korkutan bir şeydir; o sizi korkutur.
« To wave » bir şeyi yukarı aşağı veya yandan yana
hareket ettirmek demektir. Elimi salladığım zaman
elimi yandan yana (bir yandan öbür yana) veya aşa­
ğı yukarı hareket ettiririm. Denizin dalgaları yukarı
aşağı hareket ederler.)

Sihirli adada gece idi; korkunç bir gece idi. Rüz­

gar ve yağmur vardı. Rüzgar denizde büyük dalgalar
yaptı. Dalgaların gürültüsü korkunçtu.
Miranda pencereden dışarıya baktı. Dalgaların gü­
rültüsUnU, rüzgarı ve yağmuru duydu. Dışarıya de­
nizin üzerine baktı. O zaman, «Baba, denizde bir ge­
mi var. Gemi adaya yakın. Rüzgar ve dalgalar tara-

1 29
island! It is being driven by the wind and the waves.
It wiH be driven onto the rocksl »

Prospero answered, " I made this wind by magic.

I anı making the wind drive that ship onto the rocks.
-- I have told you the story about my brother
Antonio and the King of Naples. They are in that
ship! »
« Oh! » cried Miranda. cı they will be killed. Do not
Jet them be killed. » ıı Have no fear, » answered
Prospero. " I will not Jet them be killed; they will
not even be hurt. Nane of the men in the ship will
be hurt. »

The ship was driven onto the rocks, but Antonio

came to Jand safely. The King of Naples was also
safe; Ferdinand was the son of the King; he also
was on the ship; and he also came to land safe and
unhurt. No one of the three men was hurt.
Ferdinand did not land at the same place as Antonio
and the King. He thought that Antonio and the
King were dead; and they thought that Ferdinand

1 30
fından sürükleniyor. Kayalar üzerine sürüklenecek! ı
dedi.

Prospero cevap verdi, « Ben bu rüzgarı sihir ile yap­

tım. Rüzgara o gemiyi kayaların üstüne sürdür­
tüyorum. - Sana kardeşim Antonio ve Napoli kralı
hakkındaki hikayeyi anlattım. Onlar o gemideler. 11
Miranda, « Oh! » diye çığlık attı. u ölecekler. Onların
ölmesine müsaade etme. » Prospero, « Korkun olma­
sın, ıı diye cevap verdi. « Onların öldürülmesine mü­
saade etmeyeceğim; hatta yaralanmayacaklar. Gemi­
deki adamlardan hiçbiri incinmeyecek. ıı

Gemi kayaların üzerine sürüklendi fakat Antonio

karaya salimen çıktı. Napoli kralı da salim idi ; Fer­
dinand kralın oğluydu; o da gemide idi ve o da
karaya salim ve incinmemiş çıktı. üç adamdan hiç­
biri yaralanmamıştı.

Ferdinand, Antonio ve Kral gibi aynı yerde karaya

çıkmadı . O kralı ve Antonio'yu ölü zannediyordu; ve

131
was dead.

Prospero called Ariel. He said, « Go, Ariel, find An­

tonio and the King. Lead them through the forest
and over the hills. Let them lose their way and
walk on and on. Do not let them find food or water.
Make bot winds . blow upon them; then let cold
winds blow and freeze them. Hurt theml Make them
want to die! - but drive them on. Do not let
them rest. Give them no rest. Go; do as 1 have
said! » Ariel went away.

Miranda was sitting outside her home. Prospero was

with her. Then Fcrdinand came out of the forest.
Prospcro had led him by magic to tbis place. « Look,

father! » cried Miranda; There is sometbing coming

out of the forestl What is it? Is it a beast, or a
fairy? »

Miranda was very small when sbe was put in the

boat by Antonio. She had nevcr seen any man but
her father. She did not know what a man was.

" What is that tbing among thc trees? » said Miranda.

132
onlar Ferdinand'ın ölü olduğunu zannediyorlardı.

Prospero Ariel'i çağırdı. « Ariel, git Antonio ve kralı

bul. Onları ormanın içinden ve tepelerin üzerinden
götür. Y oHarını kaybetsinler ve devamlı yürüsünler.
Onların yiyecek veya su bulmalarına müsaade etme.
Onların üzerine sıcak rüzgarlar estir; sonra soğuk
rüzgarlar essin ve onları dondursun. Onların canını
yak. Onlara ölmeyi istet! - fakat onları sürmeye
devam et. Dinlenmelerine müsaade etme. Onlara ra­
hat verme. Git; söylediğim gibi yap. » dedi. Ariel
uzaklaştı.

Miranda evinin dışında oturuyordu. Prospero onun­

laydı. O zaman Ferdinand ormandan dışarı geldi.
Prospero onu bu yere sihirle getirmişti. «Bak baba! »
diye bağırdı Miranda; « Ormandan dışarı gelen bir
şey var! O nedir? Bir hayvan mı, yoksa bir peri mi? ıı

Miranda Antonio tarafından sandala konduğu za­

man pek küçüktü. B abasından başka adam görme­
mişti. Bir erkeğin ne olduğunu bilmiyordu.

_G

Miranda, « Ağaçlar arasındaki o şey nedir? » dedi.

133
« It does not look like a beast; it is not ugly, and
it walks on two feet. It does not look like Ariel or
Caliban; so it is not a fairy. It does not look like
you; it is more beautiful than you. What is it? ıı

Prospero answered, « it is not a beast or a fairy. it

is a man. 1, Prospero, have brought him here. I have
brought him by magic to this place. »

« Who is this man? » said Miranda.

" He is Ferdinand, son of the King of Naples, » ans­
wered Prospero, « I have brought him here by magic;
and 1 shall keep him here until he dies. 1 shall keep
him as my servant. He shaJJ havc no rest. 1 shall
make him work till he dies. For he is the son of a
bad man. »
Miranda wept.
« Do not weep. » said Prospero. << Why do you weep
for the son of a bad man? »

Prospero told Ferdinand to cut wood for the fire.

it was very hard work.

1 34
" Bir hayvana benzemiyor; çirkin değil ve iki ayak
üzerinde yürüyor. Ariel veya Caliban'a benzemiyor;
bu sebepten peri değil. Sana benzemiyor; senden
daha güzel. O nedir? »
Prospcro cevap verdi, « O bir hayvan veya bir peri
değildir. O bir adamdır. Ben, Prospero, onu buraya
getirdim. Onu bu yere sihirle getirdim. ıı

" Bu adam kimdir? ıı dedi Miranda.

Prospero, (( Napoli kralının oğlu, Ferdinand'dır, » diye
cevap verdi. « Onu buraya sihirle getirdim; ölünceye
kadar burada muhafaza edeceğim. Onu hizmetçim
olarak tutacağım. Hiç rahat etmeyecek. Onu ölün­
ceye kadar çalıştıracağım. Çünkü o kötü bir ada­
mın oğludur. »
Miranda ağladı.
" Ağlama, ıı dedi Prospero. « Fena bir adamın oğlu
için niçin ağlıyorsun? »

Prospero Ferdinand'a ateş için odun kesmesini söy­

ledi. O pek zor işti.

135
Ferdinand was a prince. He did not know how to
use an axe. He had never used his hands for hard
work. He soon became tired, for he was not used
to hard work. He was not used to being a servant.
The work hurt his hands. He cut himself with the
axe. and the cut hurt.

When the wood was cut, Prospero told Ferdinand

to carry it into the house. Ferdinand carried a load
of wood into the house. It was a heavy load. He
was not used to carrying heavy loads. He was very
tired.
Miranda came out of the house. She saw Ferdinand
working hard, cutting wood and carrying loads of
wood into the house. She saw that he was very
tired and that he had hurt himself. She wept.
Ferdinand loaded some more wood on his back and
carried it into the house. Miranda helped Ferdinand.

Miranda ran to her father and said, « 1 know that

the man's father was bad. But his son is not a bad
man. He does not look like a bad man. Please do

1 36 .
Ferdinand bir prensti. Bir ·baltanın nasıl kullanıla­
cağını bilmiyordu. Ellerini zor iş için hiç kullanma­
mıştı. Hemen yoruldu, çünkü zor işe alışık değildi.
Bir hizmetçi olmaya alışık değildi. İş ellerini incitti.
Balta ile kendini yaraladı ve kesik yer acıdı.

Odun kesildiği zaman Prospero Ferdinand'a onu evin

içine ta�ımasını söyledi. Ferdinand evin içine bir
yük odun taşıdı. Ağır bir yüktü. O ağır yükler taşı­
ınağa alışık değildi. Çok yoruldu.
Miranda evden dışarı çıktı. Ferdinand'm çok çalıştı­
ğını, odun kestiğini ve eve odun yükleri taşıdığını
gördü. Onun çok yorgun olduğunu ve kendisini ya­
raladığını gördü. Ağladı.
Fcrdinand arkasına biraz daha odun yükledi ve onu
evin içine taşıdı. Miranda Ferdinand'a yardım etti.

Miranda babasına koştu, u Adamın babasının fena ol­

duğunu biliyorum. Fakat oğlu fena bir adam değil.
Kötü bir adama benzemiyor. Lütfen Ferdinand'a

1 37
not be so h ard on Ferdinand. Be kind to hinıl •

Prospero answered angrily, « Why do you ask me to

be kind to him? His father was not kind to mel Let
him go on working till he falls down dead ... ıı

Prospero went on reading.

Miranda went to Ferdinand. ıı Let me help you , ıı she

said. « Make a Iittle Ioad of wood far me and I will
carry it. ıı

Prospero was not really angry. He made Miranda

think that he was angry; but his anger was not real.

Prospero had a plan. He had planned to bring

Antonio and the King and his son to the island.

Ariel went and found the King of Naples and An­

tonio. They thought that all the men on the ship
were dead. Tbe King thougbt that Ferdinand, his
son, was dead; and he was weeping.

At last Antonio said: u Let us go and see who lives

on this is\and. Let us go and find food and water. ıı

1 38
karşı o kadar haşin olma. Ona müşfik ol! » dedi.
Prospero kızarak cevap verdi. u Niçin benden ona
karşı nazik olmamı istiyorsun? Onun babası bana
karşı nazik değildi. Bırak ölünceye (ölü olarak dü­
şünceye) kadar çalışmaya devam etsin . . . »
Prospero okumaya devam etti.

Miranda Ferdinand'a gitti. « Sana yardım edeyim. »

dedi. «Benim için küçük bir odun yükü yap. onu ta­
�ıyacağım. ıı

P r ospero
hakikaten kızgın değildi. Miranda'ya kızgın
olduğunu zannettirdi; fakat onun kızgınlığı hakiki de­
ğildi.
Prospero'nun bir plfını vardı. Antonio'yu, Kralı ve oğ-
1 unu adaya geti rmeyi . pl aruamıştı.

Ariel gitti ve Napoli Kralını ve Antonio'yu buldu.

Onlar gem ideki bütün adamların ölü olduğunu zan­
nediyorlardı. . Kral, oğlu Ferdinand'ın ölü olduğunu
zannediyordu; ağlıyordu.

Nihayet Antonio, « Gidelim ve görelim bu adada kim

yaşıyor. Gidelim, yiyecek ve su bulalım. » dedi.

139
 N

Ariel callcd Antonio and the King of Naples. They

could not see Ariel; but they followed Ariel. They
followed Ariel through the forest. They followed him
over hills and through rivers. The sun was bot. A
bot wind blew upon them. Then the wind became
cold. A freezing wind blew and froze them. They
were tired and frozen with cold. They did not want
to go on, but Ariel gave them no rest; he drove
them on and on.

At last they fell down on the ground. They could

not walk any more. Then Ariel made them see nice
food and drink set ready for them on the ground.
They sat down on the ground to eat. Then Ariel
took the food away. There was nothing!

Then Ariel said, « You are Antonio, brother of Pros­

pero. You drove him out of Milan . . . You are the
King of Naples; you helped Antonio to drive out
Prospero. This is Prospero's island. I am Prospero's
servant. I anı se'nt to tell you this, and to make
you remember what you did to Prosperol »

1 40
 N

Ariel Antonio ve N apoli Kralını çağırdı. Onlar Ariel'i .

göremediler; fakat Ariel'i takip ettiler. Ari el i orma­
'

nın arasından takip ettiler. Onu tepelerin üzerinden

ve nehirlerin içinden takip ettiler. Güneş sıcaktı.
Üzerlerinde sıcak bir rüzgar esti. Sonra rüzgar soğu­
du. Dondurucu bir rüzgar esti ve onları dondurdu.
Yorgun ve soğuktan donınuştular. Devam etmek is­
temediler, fakat Ariel onlara rahat vermedi, o on­
ları devamlı yürüttü. (sürdü).

Nihayet yere toprağa düştüler. Daha fazla yürüyeme­

diler. O zaman Ariel onlara yerde onlar için hazır­
lanmış güzel yiyecek ve içecek gördürdü. Yemek için
yere oturdular. O zaman Ariel yiyeceği uzaklaştırdı.
Hiç bir şey yoktu.
Sonra Ariel, 11 Sen Prospero'nun kardeşi Antonio'sun.
Onu Milano'dan dışarı sürdün... Sen Napoli kralısın;
Antonio'ya Prospero'yu sürmek için yardım ettin. Bu
Prospero'nun adasıdır. Ben Prospero'nun hizmetka­
rıyım. Ben bunu size söylemek ve Prospero'ya yaptı­
ğınızı size hatırlatmak için gönderildim. » dedi.

141
PART 3

Prospero put down his book. He called Ariel.

(( Bringthe King and Antonio here.» he said. (( My
plan is ready. »
Then Prospero stood up. He went out of the house.
He lookcd to see where Ferdinand was. He looked
to see where Miranda was, and what she was doing.
Ferdinand and Miranda were sitting on a load of
wood talking to each other.

Ferdinand loved Miranda. Miranda loved Ferdinand.

They loved each other. That was Prospero's plan!
Prospero wanted Ferdinand and Miranda to love
each othcr. He wanted Ferdinand to marry Miranda.
He wanted Ferdinand to be King of Naples, and
Miranda to be Queen.

142
KISIM 3

Prospero kitabını yere koydu. Ariel'i çağırdı.

" Kralı ve Antonio'yu buraya getir, ıı dedi. « Planını

h::ızır. ıı
Sonra Prospero ayağa kaL1ctı. Evden dışarı gitti. Fer­
dinand'ın nerede olduğunu görmek için kalktı. Mi­
randa'nın nerede olduğunu ve n e yaptığını görmek
için baktı.

Fcrdinand ve Miranda birbirleriyle konuşarak bir

odun yükü üzerinde oturuyorlardı.

Ferdinand Miranda'yı sevdi. Miranda Fcrdinand'ı

sevdi. Birbirlerini sevdiler. Bu Prospero'nuıı planı
idi. Prospero Ferdinand ve Miranda'nın birbirlerini
sevmelerini istedi. Ferdinand'ın Miranda ile evle­
mesini arzu etti. Ferdinand'ın Napoli kralı olması­
nı ve Miranda'nın kraliçe olmasını istedi.

1 43
 c

Miranda looked up. She saw her father. «Are you

angry with me? » she said . .ıPlease let me talk to
this man. I love him so much! » Then she looked
at the forest.
« See, father, ıı she said, « there are two more men
coming. One of the men looks like you. but he is
younger. »
Antonio and the King were coming aut of the forcst.

The King saw his son. He ran to him. « Ferdinand

is alive! » he cried. «But who is this beautiful
Princess who is with him?ıı he asked. Antonio fell
at Prospero's feet. He was afraid. Prospero raised
him up. Antonio rose and stood before Prospero,
his brother.
(«To rise » means to go up, stand up, to get up
from onc's bed - cı l was sitting down; then 1 rose
and stood up» ; cı The sun rises, ıı a l rise from my
bed, » « I rise at six in the moming. »
a To raise » means to make a thing go up, to make
a person stand up. - a l raise my hand, ıı c< I raise
mysclf up, » cc l raise a person up. »)

1 44
 c

M iranda yukarı baktı. Babasını gördü. «Bana kızgın

mısın? )) dedi. « Lütfen bu adamla konuşmama mü­
saade ediniz. Onu pek çok seviyorum. » Sonra or­
mana baktı.

« Bak, baba, » dedi, « Gelen iki adam daha var.

Adamların biri sana benziyor, fakat o daha genç. »

Antonio ve kral ormandan dışarı geliyorlardı.

Kral oğlunu gördü. Ona koştu. « Ferdinand hayatta! ıı

diye bağırdı. « Fakat onunla beraber olan bu güzel
prenses kimdir? » diye sordu. Antonio Prospero'nun
ayaklarına kapandı. Korkmuştu. Prospero onu ayağa
kaldırdı. Antonio kalktı ve kardeşi Prospero'nun ö­
nünde durdu.

(" to risc ıı yukarıya gitmek, ayağa kalkmak, birinin

yatağından kalkması demektir. - « Oturuyordum,
sonra kalktım ve ayakta durdum. » ; « Güneş doğar. »
" Yatağımdan kalkarım. » « Sabahleyin altıda kalka­
rım. »

" T o raise ıı bir şeyi yukarı götürmek, bir şahsı ayağa

kaldırmak demektir. - « Elimi kaldırırım. » « Ken­
dimi yukarı kaldırırım. ıı « Bir şahsı yukarı kaldırı­
rım. »)
145
Prospero raised up Antonio. Antonio stood up.

Then Prospero spoke:

<< I will tell you what I have planned for you, Antonio
- and what I ha ve planned for you. O King! >>

Thcn Prnspero turned to Ferdinand. ((Ferdinand, »

he said, (( do you want to marry my daughter? »

(( Y es, » said F erdinand, « I do want to marry her if

she will marry rne. »

Prospero turned to Miranda:

« Miranda, do you want to marry Ferdinand? ıı

« Y es, ıı said Miranda, << I do want to marry him. »

Then Prospero turned to Antonio and the King.

(( You may both go free, » he said. (( But you shall

not rule N aples or Milan any more. I shall go back
to Milan and be its ruler. Ferdinand and Miranda
shall rule Naples. I will rule Milan till I die. When
I die, Ferdinand and Miranda shall rule both Naples
and Milan. »

1 46
Prospero Antonio'yu kaldırdı. Antonio ayağa kalktı.

Sonra Prospero konuştu:

(( Senin için ne planladığımı sana söyleyeceğim. An­

tonio, - ve senin için ne planladığımı, ey kral. »

Prospero sonra Ferdinand'a döndü. « Ferdinand, ıı de­

di; « kızımla evlenmek ister misin? »

« Evet, ıı dedi Ferdinand, « Eğer o benimle evlenirse,

ben de onunla evlenmeyi isterim . »

Prospero Miranda'ya döndü:

" M iranda, Ferdinand ile evlenmek ister misin? ıı

Miranda, « Evet ıı dedi. cc onunla evlenmek isterim. »

Bunun üzerine Prospero Antonio ve krala döndü.

« Her ikiniz serbestçe gidebilirsiniz» dedi. «Fakat siz

artık Milano'yu veya N apoli'yi idare etmeyeceksiniz.
Ben geriye Milano'ya gideceğim ve onun hükümda­
rı olacağım. Ferdinand ve Miranda Napoli'yi idare
edecekler. Ben Milano'yu ölünceye kadar idare ede­
ceğim. öldüğüm zaman, Ferdinand ve Miranda Na­
poli ve Milano'yu birlikte idare edecekler. »

1 47
 G

<< Conıe! » said Prospero. « Conıe into the house. Let

us eat and drink. This is the marriage day of my
daughter. Let us be happy. »

Caliban and Ariel brought food. All were very

happy. At last all were tired and went away. Pros­
pero was alone.

He went up to the top of a great rock. He took

with him his books of magic. Ariel and Caliban went
with him.

Prospero spoke to Caliban. « Y ou are bad, » he said,

<<but you have worked well for me. You have served
me well. 1 will set you free, Caliban. But, when
you are free, you will not be happy, because you
are bad. ıı

Prospero turned to Ariel. « I will set you free, beau­

tiful Ariel, » he said. «1 am sad. 1 do not want to
lose you. But you have served me well. 1 must not
keep you. » Then Ariel was very happy. He loved
to be free. «I anı free! » he cried, «free to ride on
the wind, free to be with the flowers and the other
fairies. Freel »

1 48
 G

« Gelin! » dedi Prospero. « Eve geliniz. Yiyelim ve

içelim. Bu benim kızımın düğün günüdür, mutlu ola­
lım. »

Caliban ve Ariel yiyecek getirdiler. Hepsi çok mut­

luydular. Nihayet hepsi y oruldul ar ve ayrıldılar.
Prospero yalnızdı.

Büyük bir kayanın tepesine çıktı. Sihirli kitaplarını

'
yanma aklı. Ariel ve Caliban onunla gitti.

Prospero Caliban'a hitab etti. « Fenasın, » dedi. a fakat

benim için iyi çalıştın. Bana iyi hizmet ettin. Seni
serbest bırakacağım, Caliban. Fakat serbest olduğun
zaman mutlu olmayacaksın, çünkü kötüsün. ıı

Prospero Ariel'e döndü. 11 Seni serbest bırakacağım,

güzel Ariel . » dedi. « Üzgünüm. Seni kaybetmek iste­
miyorum. Fakat sen bana iyi hizmet ettin. Seni tut­
mamalıyım. » O zaman Ariel çok memnun oldu. Hür
olmayı seviy or du . 11 Hürüm! 11 diye bağırdı, « rüzgar·
!arın üstünde gitmek için hür, çiçekle�le ve diğer
perilerle beraber olmak için hür. Hür! ıı

1 49
 1

Then Prospero took his books of magic. He said,

« My work is done. 1 shall not do any more magic. I
used to read too much, and 1 did not rule my people
well. »

He threw his books into the sea.

Ariel was flying away. He flew up into the sky. He

flew to the land of flowers and fairies and all
beautiful things . Y ou know where that land is, my
..

children, but 1 (who write this story for you), 1 am

old: 1 do not remember where it is.

1 50
 1

Sonra Prospero sihir kitaplarını aldı. « İşim tamam.

Artık sihir yapmayacağım. Pek çok okurdum ve mil­
letimi iyi idare etmedim, » dedi.

Kitaplarını denize fırlattı.

Ariel uzaklara uçuyordu. Gökyüzüne uçtu. Çiçekler,

periler ve bütün güzel şeylerin diyarına uçtu... Bu
memleketin nerede olduğunu biliyorsunuz, çocukla­
rım, fakat ben (bu hikayeyi sizin için yazan), yaşlı­
yım ; onun nerede olduğunu hatırlamıyorum.

151
S O R U L A R

Okuduğunuz «Tlıe magic island» i simli hikaye ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1. What was Prospero?

2. Whom did h e rule?
3. W as he a good ruler?
4. Why was he not a good ruler?
5. What kind o f books did h e love reading?
'

6. Who was Prospero's brother?

7. Is h e younger o r o lder than Prospero?
8. What did he want t o be?
9. What did he want to do?
10. Where is Naples?
11. Where did Antonio go and ask for help?
12. What had the King of Naples?
1 3. What will give Antonio to the King of
Naples?
1 4. Who becarne ruler when Prospero was driven
out of Milan?
1 5. Who caught Prospero?
1 6. What was the name of Prospero's daughter?
17. Where did Antonio put Prospero and his
daughter?

152
1 8. Where did he send the boat?
19. What i s an island?
20. Where did thc boat come?
21. What were there on the island?
22. Which fairy was unkind and lazy?
23 . What did the fairies make of Prospero?
24. Whom did they serve?
25. How long did Prospero live on the island?
26. What d i d Miranda become?
27. What did the wind make on the sea one
night?
28. What did Miranda hear?
29. What did she say to his father?
30. How did Prospero make this wind?
31. Does she know the story about Antonio?
32. Where are Antonio and the King of Naples?
33. How did Antonio come t o land?
34. Who was Ferdinand?
35. Wlıere was he?
36. Did they land at the same place?
3 7. What did Ferdinand think?
3 8. What did Prospero say to Ariel?
39. Where was Miranda sitting?
40. Where did Ferdinand come from?
41. How long will Prospero keep him there?
42. What did Prospero tell Ferdinand?
43. Was it hard work?
44. Where did he carry the wood?

1 53
45. What did Miranda see when she came aut
of the house?
46. Whom did she help?
4 7. What did she say to her father?
48. Was Prospero really angry?
49. What had he planned?
50. Who found the King and Antonio?
51. What did they think?
52. Why was the King weeping?
53. Whom did they follow?
54. Were they very tired?
55. What did Prospero say to Ariel?
56. Who loved Miranda?
57. What did Prospero want?
58. From where did Antonio and the King come?
59. What did the King cry when he saw his son?
60. What did Prospero ask Ferdinand?
61. Did Miranda want t o marry Ferdinand?
62. Will Antonio and tke King rule Milan and
N aples any more?
63. Who will be ruler of Milan?
64. Who will rule Naples?
65. Who brought food?
66. Did Prospero set the fairies free?
67. Where did Prospero throw his books?
68. Where did Ariel fly?

1 54
C EVA PLA R
((THE POOR FISHERMAN» CEVAPLARI :

1. No, they had no house to live in.

2. They lived in the fields.
3. They slept a t the foot of a tree.
4. The man was happy, but his wife was not
happy.
5. He went t o the s e a to catch fish one day.
6. He put his net in the water.
7. H e sat o n a stone then.
8. No, h e didn't. H e fell asleep.
9. There was a fish i n the net.
1 0. it was large.
1 1. it was golden.
1 2. He was happy when he saw the fish.
1 3. Y es, i t could.
1 4. No, he doesn't eat a fish that can speak.
1 5. He put it back in the sea.
1 6. No, , they didn't.
1 7. it was a wizard (in the shape of a fish).
1 8. The next day he went back to the sea.
1 9. He stood on the stone.
20. He asked for a but.
21. it had two windows.
22. it was blue.

1 57
23. There was a pretty garden a t the back.
24. The field was full of hens.
25. Y es. it was.
26. She was happy for some days.
27. She asked for a house now.
28. It was made o f stone.
29 . They were red and blue.
30. There were six windows at the front and
six at the back.
31. It was beautiful.
32. No one comes to see her.
33. She wants t o b e a queen.
34. Y es, the fish made her a queen.
35. They were at the door.
36. No, she didn't.
37. She wanted the sun.
38. H e went to the sea again.
39. The fish put his head out of the water.
40. The fish said: 'your wife will not be happy.'
41 . No, he couldn't.
42. She was sitting at the fçot of a tree now.
43. There was sunlight.
44. It is good to be away from all those servants .

45 . Yes, she is.

1 58
«LAND OF MONKEYSıı CEVAPLARI :

l. It was Singh.
2. H i s mother was dead.
3. They lived i n a little house near a forest.
4. It was in India.
5. They were poor.
6. They were hard.
7. No, it doesn't.
8. They worked i n the fields.
9. Singh was a cook.
1 O. He gave them food at noon.
1 1. No, he didn't want to cook when the sun
was hot.
12. The river looked hot.
13. H e wanted t o go into the forest.
1 4. He fell asleep.
1 5. No, it wasn't.
1 6. They looked for him in the forest.
17. Yes, h e was a bad boy.
1 8. The father and the grandfather cooked the
food.
1 9. There was no food for him.
20. They sent him to the forest.
21. His father and grandfather hit him.

1 59
22. it was red.
23. He sat down and cried in the forest.
24. Singh made that noise.
25. Because h e was unhappy.
26. They have three children.
27. Mr. Monkey sits with the lazy birds.
28. H e is sad, because his father has hit him.
29. Yes, he did.
30. He is crying, because he has no food.
31. Mr. Monkey wants to hear his story.
32. They are eating.
33. Mr. Monkey did.
34. H e will tell hundreds of people about it.
35. They came to the Hall of the Monkeys.
36. Yes, there were big trees.
37. Hundreds of monkeys sat on the stone.
38. He said: 'This boy wants t o tell you his
story!'
39. They looked and waited.
40. Y es, they heard him.
41. No, they didn't.
42. Yes, they were.
43 . Great beasts eat them.
44. They are not happier; they are more unhappy
than the boy.
45. They are not beautiful, but they are nice.

1 60
«OLLI AND THE BEAR» CEVAPLARI :

ı. om lived in a country where there were great

forests.
2. They had snow for seven months.
3. I t was cold there.
4. om loved an beasts.
') He was afraid of wolves.
6. A wolf is a beast like a dog.
7. There was a hill in front o f hinı .
X. Yes, h e found some wood i n the cave.
9. He saw a young be ar in the cave.
lO. He couldn't shoot it because he had no gun.
1 l. The bear was sick.
1 2. His foot was bad.
ı 3. It made a n angry noise.
1 4. Olli washed its food with hot water.
1 :'i . He gave the bear some food.
1 6. He will remember the bear.
ı 7. When he was i n the forest, a great wolf
.iumped at him.
l 8. H e looked a t the snow i n the morning.
! 9. it was red.
20. He saw somc marks on the snow.
21 . They were red.

161
22. He heard a noise then.
23. He went to the bear.
24. Yes, it opened its eyes.
25. Y es, i t was.
26. The bcar had remenıbered.
27. The bear had saved him from the wolves.
28. No, the bear didn't die.
29. He took the bear t o h i s hut.
30. For many hours he stayed by tlıe bear's side.
31. They were friends.
32. They walked along the streets of the city.
33. They said: << There is Olli and his bear; there
is the bear and his Olli. »

1 62
«DICK AND HiS CAT» CEVAPLARI :

1. The name of the boy was Dick.

2. They had died.
3. No, h e had n o friends t o help hiın.
4. It's a vcry big city.
5. H e will g o t o Landon.
6. He went to Landon by cart.
7. They wcre not made o f gold.
8. They were madc of stones.
9. There were many houses in Landon.
10. Snow began to fall.
11. it was white.
12. Dick was covered with snow.
13. They Iooked beautiful.
14. A servant saw Dick sitting there.
15. She threw water over Dick.
1 6. Alice was angry with the servant.
1 7. She gave hiın food.
1 8. He stayed in the house that night.
1 9. Mr. Warren saw him in the morning.
20. He will stay and help the cook.
21, She was a bad woman.
22. She gave him bad food.
23 . She was always calling him bad names.

1 63
24. It was full of micc.
25. Dick loved Alice.
26. He took it because he loved the cats.
27. it killed many mice in his room.
28. Dick's face and hands are clean.
29. He will work for Mr. Warren.
30. He worked in a big ugly house.
31. He had many ships.
32. They were putting things on his ship.
33. Dick sent his cat on his ship.
34. He couldn't sleep because of the mice.
35. H e went to another country then.
36. He sat on a stone a t the side of the road.
37. A s h e sat there, the sun came u p into the sky,
38. The bells of London began to ring.
39. They were saying: 'Come back!'
40. He stood up and went back.
4 1. it went to an unknown country.
42. There were mice in front of the King.
43 . He filled the ship with gold.
44. They sold the cat for so much gold.
45. After some years, he ma.rried Alice.
46. Dick was the richest and Alice was the
happiest.

1 64
·(<THE MAGIC HAND» CEVAPLARI :

l. This is a story from Greece.

2. It was Midas.
3. He loved gold.
4. He wanted to look at the gold every day.
5. He put his gold i n a stone house.
6. H e put his hands in the gold every day.
7. There were many beautiful flowers and trees
in the garden.
8. Midas loved flowers and birds.
9. He had one child.
1 0. Jt was a girl.
11. He loved gold more than his child.
1 2. Jt was Dionysius.
13. When he came to a garden, all the flowers
opened.
14. Yes, she was.
15. She went into the house a t noon.
1 6. The day was bot. (It was bot).
17. When h e slept, the King's men came to the
garden.
1 8. A gardener is a man who works in a garden.
il 9. One o f the workmen saw him sleeping at the
foot of a tree.

1 65
20. They caught him then.
21. They took him to the King.
22. The flowers are his children.
23. No, he didn't.
24. Flowers are beautiful.
25. He asked for nıore gold.
26. He will turn things into gold by putting his
hand on them.
27. He sat down at a table to write.
28. It turned to gold.
29. Yes, everything turned to gold as soon as he
touched it.
30. He called a servant in the hall.
31. No, he couldn't.
32. He said: 'Bring m e more food!'
33. Yes, it turned to gold.
34. No, he couldn't drink water.
3 5. He will die if he cannot eat and drink.
36. No, he h a d eaten notbing.
37. He will go into the garden.
38. Their beautiful roses have died.
39. She cried.
40. She changed to gold.
41. They said that the King was a magician.
42. No, they will not work for him any more.
43. He turncd ducks, cows and donkeys to gold.
44. · He ia very unhappy now.

1 66
45. He wanted his little girl back.
46 He told him to jump into the river.
4 7. He could change his daughter by throwing
water on her.
48. He turned everything back then.
49. No, he didn't.
50. H e love.s the trees. the flowers, the birds and
his daughter now.

1 67
«THE MAGIC ISLAND» CEVAPLARI :

1. He was a Prince.
2. He ruled the peoplc of Milan.
3. No, he wasn't.
4. Because he liked reading books too much.
5. He loved reading books about magic.
6. Antonio was Prospero's brother.
7. He is younger than Prospero.
8. He wanted to be ruler of Milan.
9. He wanted to drive Prospero out of Milan.
10. It is near Milan.
1 1. He went to Naples and asked for help.
1 2. He had a big army.
1 3. He will give him much money.
14. Antonio became ruler.
15. Antonio caught Prospero.
1 6. Her name was Miranda.
1 7. He put them in a boat.
1 8. He sent it to the sea.
1 9. It is a bit of land in the sea.
20. It came to an island.
21. There were fairies on the island.
22. Caliban was unkind and lazy.
23 . They built a home for him.

168
2 ..+ . Thi:!y s e rve d Prospero and M iranda .

25. H e lived many years o n the island.

26. She became a beautiful woman.
27 . It made great waves on the sea.
28 She heard the noise o f the waves and the
wind and the rain.
29 . She said, « Father! There is a ship on the
sea. »
30. He made it by magic.
3l . Y es, she does.
32. They are in the ship.
33. He came to land safely.
34. He was the son of the King of Naples.
35. H e also was on the ship.
36. No, they didn't.
37. H e thought that Antonio and his father
were dead.
38. He said, u Go, Ariel and find Antonio and
the King. »
39. She was sitting outside her home.
40. He came out of the forest.
41. H e will keep him there till he dies.
42. He told him to cut wood for the fire.
43. Yes, it was.
44. He carried it into the house.
45 . She saw Ferdinand working hard, cutting
wood and carrying loads of wood into the

1 69
 house.
46. She helped Ferdinand.
4 7. She said, « Please do not be so hard on
Ferdinand. Be kind to hinı. ıı
48. No, he wasn't.
49. He had planned to bring AntoniQ and the
King and his son to the island.
50. Ariel found them.
51. They thought that all the men on the ship
were dead.
52. Because he thought that his son was dead.
53. They followed Ariel.
54. Yes, they were.
55. He said, « Bring the King and Antonio here. »
56. Fcrdinand Ioved Miranda.
57. He wanted Ferdinand and Miranda to lovc
each other. He wanted Ferdinand to marry
Miranda.
58. They came out o f the forest.
59. H e cried, « Ferdinand is alive! ıı
60. « Ferdinand, ıı he asked, « do you want to
marry my daughter? »
61. Yes, she did.
62. No, they won't.
63. Prospcro will be ruler o f Milan.
64. Ferdinand and Miranda will rule Naples.
65. Caliban and Ariel brought food.

1 70
66. Y es. he did.
67. He threw them into the sea.
68. H e flew u p into the sky.

171
 FONO Mektupla Öğretim Kurumu
tesislerinde dizilip basılmış ve ciltlenmiştir.

Gündoğdu Cad. 49. Merter 34016 ISTANBUL

1988
 FONO
MEKTUPLA ÖGRETİM KURUMU

...

İNGİLİZCE
hikayeler
ADVENTURE ON THE RIVER
NEHiRDE MACERA

DERECE 2
 Hazırlama KurultJ

Ayten Oray

Şükrü Meriç Gordon Jones

ÖN SÖZ

Bu kitap, belli bir sözcük çerçevesi içinde ve basit

gramer bilgileri dışma çıkmadan yazılmış hikayeler
dizisinin ikinci kademesini oluşturan kitaplardan bi­
ridir.

İkinci derece olarak isimlendirilen ve birincisine

oranla daha ileri bir düzeyde olan bu hikaye kitap­
ları dizisinin diğer iki kitabı "The Mystery of the
lsland - Adanm Esrarı" ve "Seven Plays - Yedi
Oyun" isimlerini taşımaktadır.

İkinci derece hikaye kitaplarmda da, birinci derece­

lerde olduğu gibi, hikayeler Türkçeye çevrilirken gü­
zel bir Türkçe yerine, karşılaştırarak izlemeyi
kolaylaştırmak amacıyla, iyi bir ifade şekli olmasa
da, metne sadık ve mümkün olduğu oranda sözcük
sözcük çeviri tercih edilmiştir.

Hikayelerin sonunda o hikaye ile ilgili sorular var­

dır. Bunlarm cevaplan kitabm sonunda verilmiştir.

FONO

Mektupla Öğretim Kurumu

İÇİNDEKİLER

ADVENTURE ON THE RIVER 8

"Adventure on the River" a ilişkin sorular 147

Cevaplar 156
ADVENTURE ON THE RIVER

CHAPTER: 1

it was the first day of the holidays. Hans was stand­

ing on the bank of the river. His friends, Kari and
Otta, were with him.

The boys were throwing stones across the river.

"What are we going to do?" Otta asked. "We can't

stay here ali day . ' '

"You're our leader," Kari said to Hans. "What

shall we do? Teli us. "

Both the boys looked at Hans. Hans was fourteen

years old. He was older than Kari and Otta, so he
was their leader.

"1 have an idea," Hans told them. " it came to me

!ast night. My father was telling me about an
adventure. He had his adventure when he was a

8
Nf:HİRDE MACERA

BÖLÜM: 1

Tatilin birinci günüydü. Hans ırmak kıyısında du·

ruyordu. Arkadaşları Kari ve Otto da onunlaydı .

Çocuklar ırmak üzerinden karşıya taş atıyorlardı.

Otto, "ne yapacağız?" diye sordu. "Bütün gün bu­

rada kalamayız. ' '

Kari, Hans'a "Sen bizim önderimizsin," dedi. "Ne

yapacağız? Söyle bize."

İ ki çocuk Hans'a baktılar. Hans on dört yaşınday­

dı. Kari ve Otto• Jan büyüktü, böylece onların ön­
deriydi .

" Bir fikrim var," dedi Hans onlara. "Dün gece ak­
lıma geldi. Babam bana bir macera anlatıyordu. Ço­
cukken bu macerayı geçirmişti. O ve iki arkadaşı

9
boy. He and two friends got a boat and they sailed
down the river. "

" Did they go far? " Otto asked.

"Yes, they went through the forest," Hans answered.

"They spent about a week on the river. "

" 1 like the idea," Kari said. " But we haven't got
a boat, so how can we go down the river? "

"My uncle has a boat," Otto said. "lt's an old boat

but it's strong. My uncle doesn't use it now, so
perhaps he will let us have it . We can ask him. "

"We must go and look at the boat , " Hans said.

"Where does your uncle live?"

"His house isn't far from here," Otto replied. "l'll

take you there . "

Otto led them along the river bank. His uncle lived
near the river and he kept his boat in his garden.
Otto took his friends into the garden and showed
them the boat.

"It's old but it's a good boat," Hans said. "But

will your uncle let us use it? "

"1'11 go and ask him," Otto said. H e ran into the

10
bir kayık bulmuş, ırmaktan aşağıya inmişlerdi . "

"Uzağa gitmişler mi? " diye Otto sordu.

"Evet, ormanın içinden geçmişler ," diye cevapladı

Hans. " Irmak üzerinde bir hafta kadar kalmışlar.;•

"Fikri beğendim," dedi Kari . "Fakat kayığımız yok

ki, bu yüzden nasıl ırmaktan aşağıya inebiliriz? "

"Amcamın bir kayığı var," dedi Otto. "Eski bir ka­

yıktır, ama sağlamdır. Amcam onu şimdi kullanmı­
yor, belki bize verir. Ondan isteyebiliriz. "

"Gidip kayığa bakmalıyız," dedi Hans. "Amcan ne­

rede oturuyor?"

"Evi buradan uzakta değil," diye Otto cevapladı.

"Oraya götüreyim sizi . "

Otto onları ırmak boyunca götürdü. Amcası ırmak

yakınında oturuyor ve kayığını bahçesinde tutuyor­
du. Otto arkadaşl;:ırını bahçeye soktu ve kayığı on­
lara gösterdi .

"Eski fakat iyi bir kayık, " dedi Hans. "Fakat am­
can onu kullanmamıza izin verecek mi ki? "

"Gidip sorayım ona," dedi Otto. Koşarak eve girdi

ıı
house and asked his uncle. When he came back, he
was laughing.

"He says that we can have the boat," Otto shouted.

" But we must clean and paint it. There may be a
hole in the boat. We must put it in the water. I f
ihere i s a hole i n it, the water will come in."

The boys pulled the boat to the river and put it in

the water. Hans sat in the boat. Only a little water
came in.

" It's only a small hole, " Hans said. "We can soon
mend it. "

The boys pulled the boat out o f the water. Then

they took off their shirts and began to work. They
worked hard all the morning.

They cleaned the boat. Then Otto went to his un­

cle' s house and got some paint. After that the boys
painted the boat . While Otto and Kari were paint­
ing, Hans filled up the hole.

"The water can't come in now," he said.

At last the boys finished their work. They sat near

the boat and rested.

"lt' s like a new boat now," Otto said. "That will

please my uncle. "

12
 ve amcasına sordu. Geri döndüğü zaman, gülüyor­
du.

Otto bağırdı, " Kayığı alabileceğimizi söylüyor. Fa­

kat onu temizleyip boyamalıyız. Kayıkta bir delik
olabilir. Onu suyun içine koymalıyız. Eğer içinde bir
delik varsa su içeri girecektir. "

Çocuklar kayığı ırmağa çektiler v e suyun içine koy­

dular. Hans kayığın içine oturdu. Sadece birazcık su
içine girdi.

"Yalnızca ufak bir delik," dedi Hans. "Hemen onu

onarabiliriz. "

Çocuklar kayığı sudan dışarı çektiler. Sonra göm­

leklerini çıkarıp işe başladılar. Bütün sabah sıkı ça­
lıştılar.

Sandalı temizlediler. Sonra Otto amcasının evine gitti

ve bir miktar boya aldı. Bundan sonra çocuklar ka­
yığı boyadılar. Otto'yla Kari boyarken Hans deliği
·doldurdu.

"Şimdi su içeri giremez, " dedi.

Sonunda çocuklar işlerini bitirdiler. Sandalın yanı­

na oturup dinlendiler.

"Şimdi o yeni bir kayık gibi," dedi Otto: "Bu am­

camı memnun edecektir . "

13
"We haven't finished yet, " Hans said. "When the
paint is dry, we must paint the boat again. We'll
do that tomorrow . "

"When shall w e leave?" Kari asked.

" lt's Friday, " Hans said, "We must work tomor­
row. Shall we leave on Monday? ' '
"Yes, 1 can g o then, " Otto said.

"I must ask my father, " Kari told them. "But 1

think that he well let me come."

"Good," Hans said. "We've done enough work

today. But we m ust start early tomorrow . "

After that the three boys went home.

CHAPTER: 2

The boys came back the next morning. When they

went into the garden, they saw a girl there. She was
standing near the boat .

"Who's that?" Hans asked.

14
"Henüz bitirmedik," dedi Hans. " Boya kuruduğu
zaman kayığı tekrar boyamalıyız. Bunu yarın yapa­
rız . "

" N e zaman yola çıkacağız? " diye Kari sordu.

"Bugün cuma, " dedi Hans. "Yarın çalışmalıyız. Pa­

zartesi yola çıkalım mı?"

"Evet, o zaman gidebilirim, " dedi Otto.

"Babama sormalıyım," dedi Kari onlara. "Fakat

gelmeme izin vereceğini sanıyorum . "

" İ yi, " dedi Hans. " Bugün yeterince i ş yaptık. Fa­
kat yarın erkenden başlamalıyız. "

Bundan sonra üç çocuk evlerine gitti.

BÖLÜM: 2

. Çocuklar ertesi sabah geri döndüler. Bahçeye girdik­

leri zaman orada bir kız çocuğu gördüler. Kayığın
yanında duruyordu.

"Kim o?" diye Hans sordu.

15
"That's my cousin Elsa," Otto explained. "She
knows that we want to use the boat. My uncle has
told her."

"What do you want here? " Hans asked Elsa. "We

have a lot of work to do . "

" l want to help," Elsa said. " l 'll paint the boat if
you like."

" Let her do it if she wants to," Otto said quietly

to Hans. "Or she may go and teli my uncle. "

"Ali right, " Hans said. "But you must understand.

We're going to take this boat down the river, but
you can't come with us. Is that clear? "

" l didn't ask to come, did I?" Elsa said.

So while Elsa was painting, the boys talked.

They talked about the journey.

"We'll need a !ot of things for the journey," Hans

told them. ''I'll make a Iist. "

Hans took a pencil and some paper from his pocket.

"We must take a lot of food," Otto said. "That

is very necessary on a journey . "

16
Otto açıkladı, "Kuzenim Elsa'dır o . Sandalı kullan­
mak istediğimizi biliyor. Amcam ona söylemiş. "

" Burada ne arıyorsun? " diye Hans, Elsa'ya sordu.

"Yapılacak çok işimiz var."

"Yardım etmek istiyorum, " dedi Elsa. " Dilerseniz

sandalı boyarım . "

Otto sessizce Hans'a " Diliyorsa bırak yapsın, " de­

di. "Yoksa gidip amcama söyleyebilir . "

"Peki," dedi Hans. "Fakat anlamalısın . B u kayığı

ırmaktan aşağıya indireceğiz ama, bizimle birlikte ge­
lemezsin. Anlaşıldı mı?"

"Geleyim mi diye sormadım, değil mi?" dedi Elsa.

Böylece Elsa sandalı boyarken çocuklar konuştu.

Yolculuk hakkında konuştular.

"Yolculuk için bir sürü şeye ihtiyacımız olacak," de­

di Hans onlara. " Bir liste yapacağım . "

Hans cebinden bir kurşun kalemle . bir parça kağıt

çıkardı.

"Epey yiyecek almalıyız," dedi Otto. "Yolculukta

bu pek gereklidir . . '
'

17
"And we must cook, so we'll need pots. " Hans
added. "Who can bring those?"

" My mother has some old pots." Kari said. "1'11

ask her far them . "

Hans wrote these things o n his list.

"What about blankets?" Otta asked.

"Bring two blankets, " Hans said . "That will be

enough . "

"My uncle has a map o f the river," Otta said. "1'11

ask him far it . "

"Yes, we'll need a map," Hans said. He had quite

a long list now. He read it to them. "What have
we fargotten?" he asked.

" Matches, " Elsa said. "Don't farget to take some

matches, or you won't be able to light a fire . "

Hans wrote matches o n his list. Then h e put the list

in his pocket. "Good," he şaid. "We'll get the faod
today . ' '

After that they helped Elsa. The boat was soon

ready. Then they went home.

Elsa went home too, but she came back to the boat .
She wanted to hide the paddles . She took the

18
" Hem yemek pişirmeliyiz, bu yüzden kaplara ihti­
yacımız olacak ," diye Hans ekledi . "Bunları kim ge­
tirebilir? ' '

"Annemin bazı eski kapları var," dedi Kari . "On­

dan onları. isteyeceğim . ' '

Hans b u şeyleri listesine yazdı.

" Peki ya battaniyeler? " diye sordu Otto.

" İki battaniye getir," dedi Hans. "Bu yetecektir. "

"Amcamda ırmağın bir haritası var," dedi Otto.

" Ondan onu isteyeceğim . "

" Evet, bir haritaya ihtiyacımız olacak , " dedi Hans.

Şimdi oldukça uzun bir listesi vardı . Onlara okudu
onu . "Ne unuttuk?" diye sordu.

" Kibritleri , " dedi Elsa. "Birkaç kibrit almayı unut­

mayın, yoksa ateş yakamazsınız. "

Hans kibritleri listesine yazdı . Sonra listeyi cebine

koydu. "İyi," dedi . "Yiyeceği bugün alırız. "

Ondan sonra Elsa'ya yardım ettiler. Çok geçmeden

sandal hazırdı . Sonra eve gittiler.

Elsa da eve gitti , fakat tekrar kayığa döndü. Kü­

rekleri saklamak istiyordu. Kürekleri aldı ve onları

19
paddles and hid them under some leaves.

CHAPTER: 3

it was Monday morning. Hans arrived early. He

brought his food and blankets. Then Kari came. The
two boys pulled the b oat to the river and put it on
the water .

" lt's almost six o'clock," Hans said. " Why hasn't
Otto come? He isn't usually late. "

Then Otto appeared. But he was not alone. Elsa was

with him .

"What does that girl want?" Hans cried. "She can't

come with. us . 1 told her that."

"But we can't go without her , " Otto said.

"Why not? " Hans asked. He was rather angry.

" Your uncle gave the boat to us. We needn't take
Elsa . "

20
bazı yaprakların altına sakladı.

BÖLÜM: 3

Pazartesi sabahıydı. Hans erkenden geldi. Yiyeceği­

ni ve battaniyeleri getirdi . Sonra Kari geldi. İki ço­
cuk kayığı ırmağa çektiler ve onu suya koydular .

"Saat neredeyse altı,'" dedi Hans. "Otto niçin gel­

medi. O genellikle geç kalmaz . "

Sonra Otto görüldü. Fakat yalnız değildi. Elsa ya­

nındaydı.

"Bu kız ne istiyor? " diye Hans haykırdı. " Bizimle

gelemez. Ona bunu söyledim . "

" Fakat onsuz gidemiyoruz,'' dedi Otto.

"Niye gidemiyoruz,'' diye Hans sordu. Biraz kızgın­

dı. "Amcan kayığı bize verdi. Elsa'yı almamızın ge­
reği yok."

21
"But she's hidden the paddles, " Otto explained.
"She won't give them to us."

The boys looked for the paddles, but they could not
find them .

"What have you done with them?" Hans asked.

"Teli us."

"1'11 teli you if you promise to take me," Elsa

answered .

''The boat is big enough . ''

"Oh, all right ," Hans said. "We'll take you . "

"Do you promise?" Elsa asked.

"Yes, we promise," Hans replied. "Now go and get

the paddles . Bring your food and blankets, too. Be
quick . "

"My things are ready, " Elsa said and she ran off.
She soon came back. She was carrying a bag and
some blankets.

"You haven't brought the paddles , " Otto said.

"Wait a minute , " Elsa said . "They're under those

leaves . I'll go and get them . " Elsa got the paddles
and gave them to the boys .

"Now we must put the things in the boat , " Hans

told them. "We're already !ate. "

22
"Fakat kürekleri saklamış," diye Otto açıkladı.
"Onları bize vermiyor . "

Çocuklar kürekleri aradılar ama b ulamadılar onları.

"Onları ne yaptın?" diye Hans sordu. "Söyle bize. "

" Beni götürmeye söz verirseniz size söylerim," diye

Elsa cevapladı.

"Kayık yeteri kadar büyük."

"O, peki, " dedi Hans. "Seni alacağız . "

"Söz veriyor musunuz?" diye Elsa sordu.

"Evet, söz veriyoruz, " diye Hans cevapladı. " Şim­

di git ve kürekleri bul. Yiyeceklerini ve battaniyele­
rini de getir. Çabuk ol. "

"Eşyalarım hazır ," dedi Elsa ve koşarak uzaklaştı.

Çok geçmeden geri döndü. Bir çanta ve birkaç bat­
taniye taşıyordu.

"Kürekleri getirmedin," dedi Otto.

"Bir dakika bekle," dedi Elsa. "Onlar şu yaprak­

ların altındadır. Gidip onları alacağım. " Elsa kürek­
leri aldı ve çocuklara verdi.

"Şimdi bu eşyaları kayığa koymalıyız, " dedi Hans

onlara. "Zaten geç kaldık."

23
They put their things in the boat. Then the boys and
Elsa got in. Hans sat at the back of the boat . He
took a paddle and pushed the boat to the middle
of the river. The water flowed quickly and carried
the boat with it. it was not hard work.

They went past their village. They could see the

forest in front of them. The sun was coming up
when they reached the forest.

Their adventure was beginning.

·

CHAPTER: 4

it was cold in the forest. The river flowed between

the trees. The trees were thick, like great walls. The
sun did not come through them. The river flowed
slowly now and the boys had to use the paddles.

After an hour Otto said, "l'm getting hungry. Can't

we stop and have some breakfast? "

24
Eşyalarım kayığa koydular. Sonra (erkek) çocuklarla
Elsa bindi. Hans kayığın atkasına oturdu . Küreği
alıp kayığı ırmağın ortasına itti. Su hızlı aktı ve ka­
yığı da birlikte taşıdı. Zor iş değildi.

Köylerini geçip gittiler. Önlerinde ormanı görebili­

yorlardı. Ormana ulaştıklarında güneş yükseliyordu .

Serüvenleri başlıyordu .

BÖLÜM: 4

Ormanda hava soğu ktu . Irmak ağaçların arasından

akıyordu . Büyük duvarlar gibi ağaçlar sıktı. Onla�
rın arasından güneş geçmiyordu . Irmak şimdi yavaş
akıyordu ve çocuklar kürekleri kullanmak zorunda
kaldılar.

Bir saat sonra Otto, " Acıkıyorum," dedi . "Durup

biraz kahvaltı edemez miyiz?"

25
"Good idea," Hans said, " l'm rather hungry too.
We can light a fire and make some tea. But we must
find a place to land . "

"There's a good place over there, " Karl said. H e

was sitting i n the front o f the boat. He pointed to
the right bank of the river . "Look over there. There
arerı:'t many trees ."

They paddled the boat to the bank. Kari jumped

out and tied up the boat. He tied it to a small tree.

" l'll light the fire," Hans said. "Go and get some
wood," he told Kari and Otto. "Elsa, you can get
food out of the boat. Then get a pot and fili it with
water . "

Kari and Otto went and looked for wood. Hans

took some paper and some small dry sticks.

"Who has the matches?" he asked Kari and Otto

when they came back. The two boys were carrying
a lot of wood.

"You made the Iist," Otto said. " Didn't you bring
them?"

"I haven't got any," Kari said. "Now what shall

we do? "

26
" İyi fikir," dedi Hans. "Ben de biraz acıktım. Bir
ateş yakar, biraz çay pişiririz. Fakat yanaşacak bir
yer bulmalıyız. "

"Orada iyi bir yer var, " dedi Kari. Kayığın önün­
de oturuyordu. "Irmağın sağ kıyısını gösterdi . "Ora­
ya bakın. Çok ağaç yok . "

Kürek çekerek sandalı kıyıya götürdüler. Kari sıç­

rayıp çıktı ve sandalı bağladı. Onu küçük bir ağaca
bağladı.

"Ateş yakacağım, " dedi Hans. " Gidip odun geti­

rin biraz," dedi K ari ile Otto'ya. "Elsa, yiyecekleri
sandaldan alabili�sin. Sonra bir kap alıp onu suyla
doldur. "

Kari ile Otto gidip odun aradılar. Hans biraz kağıt­

la birkaç küçük kuru çalı çırpı aldı.

Döndükleri zaman Kari ile Otto'ya sordu:

" Kibritler kimde?" İki çocuk bir sürü odun taşıyor­

du.

" Listeyi sen yaptın, " dedi Otto. "Onları getirme­

din mi?"

"Bende hiç yok," dedi Kari. "Şimdi ne yapacağız?"

27
Then Elsa came with the pot of water .

"What's the matter?" she asked. "Aren't you go­

ing to light the fire? "

"We forgot to bring any matches," Hans told her.

His face was very red .

" Oh , 1 have some," Elsa said. She went to her bag

and took out a box of matches. She gave the
matches to Hans.

Hans thanked Elsa and !it the fire. When it was

burning well Elsa put the pot on it . Then she made
some tea. While they were eating, the boys looked
at the map.

"Can we go far today?" Otto asked.

"We can go about fifteen miles," Hans replied. " it

won't be hard." He pointed to a place on the map.
"We can stop here. The warden of the forest has
a house near the river . The warden knows my
father. We can go and see him in the morning.
Perhaps we can explore the forest with him."

" Yes, 1 want to explore the forest," Otto said.

"There are a lot of strange birds in the forest and
I want to see them . "

After that they put out the fire and continued their
journey down the river . They stopped again at noon

28
Sonra Elsa su kabıyla geldi.

"Ne var?" diye sordu. "Ateşi yakmayacak mısınız?"

"Kibrit getirmeyi unutmuşuz," dedi Hans ona. Yü­

zü pek kırmızıydı.

"O, bende birkaç tane var," dedi Elsa. Çantasına

gitti ve bir kutu kibrit çıkardı. Kibritleri Hans'a ver­
di.

Hans Elsa'ya teşekkür edip ateşi yaktı. O iyi bir şe­

kilde yanarken Elsa kabı onun üstüne koydu . Son­
ra biraz çay yaptı. Onlar yerlerken çocuklar haritaya
baktılar.

"Bugün uzağa gidebilir miyiz?" diye sordu Otto.

"On beş mil kadar gidebiliriz," diye cevapladı

•

Hans. "Zor olmayacak . " H aritadaki bir yeri işaret

etti. " Burada durabiliriz. Orman bekçisinin ırmak
yakınında bir evi var. Bekçi babamı tanır. Sabahle­
yin gidip onu görebniriz. Belki ormanda onunla bir­
likte keşif yapabiliriz. ' '

"Evet, ormanı keşfetmek istiyorum," dedi Otto.

"Ormanda bir sürü garip kuş var ve ben onları gör­
mek istiyorum."

Ondan sonra ateşi söndürüp ırmağın aşağısına doğ­

ru yolculuklarına devam ettiler. Acıktıkları için öğ-

29
because they were hungry. They had some food but
they did not light a fire . There was a small bili near
the river and the boys climbed it. When they reached
the top, they could see over the trees.

"Can you hear a noise?" Kari asked. " lt's an

engine, isn't it? "

The boys listened.

"I think that it's a plane, " Hans said .

He was right. Soon they saw a small plane. It was

low in the sky and it was flying over the trees. The
plane flew past them. It flew among the trees and
after that the boys could not see it.

"Is the plane going to land?" Kari asked . "Perhaps

the pilot is in trouble. "

"The pilot can't land in the forest," Hans replied .

"There isn't any place to land. Look, there it is
again . "

The plane flew over their heads. I t was high in the

sky and it did not come back. After that the boys
went down the hill.

"I don't understand it, " Hans said. "What is a

30
leyin yine durdular. Biraz yiyecek yediler ama ateş
yakmadılar . Irmağın yakınında küçük bir tepe var­
dı ve çocuklar ona tırmandılar. Ü st ucuna ulaştık­
larında ağaçların üzerini görebiliyorlardı.

"Bir ses duyabiliyor musunuz?" diye sordu Karl .

" Bir motor, değil mi?"

Çocuklar dinlediler.

"Bir uçak sanırım," dedi Hans.

Haklıydı. Çok geçmeden küçük bir uçak gördüler.

Gökte alçalmış, ağaçların üzerinde uçuyordu. Uçak
onları geçip uçtu. Ağaçlar arasında uçtu ve bundan
sonra çocuklar onu göremediler.

"Uçak konacak mı?" diye sordu Karl. " Belki de pi­

lotun başı derttedir. "

"Pilot ormana inemez," diye cevapladı Hans. " İ ni­

lecek hiçbir yer yok. Bak yine orada. ' '

Uçak başlarının üzerinden uçtu. Gökte yükselmişti

ve geri dönmedi. Ondan sonra çocuklar tepeden aşa­
ğı indiler.

"Anlamıyorum," dedi Hans. "Uçak ormanda ne

31
plane doing in the forest? What does the pilot want
here?"

CHAPTER: 5

it was afternoon. Hans was sitting at the back of

the boat and he was Jooking at the map.

"The warden's house isn't far from here," he said.

" About four or five miles. We may arrive there
before night. "

Elsa was at the front of the boat. She was wat(:hing

the river. Suddenly she shouted: "Stop the boat.
There' s a big tree across the river . "

The boys stopped the boat with the paddles. The

tree was very large. They could not get past it with
their boat.

"We can't move the tree, " Hans said. "We can lift
the boat over the tree but it won't be easy . And we
may make a hole in the boat . "

32
yapıyor'? Pilot burada ne istiyor'?"

BÖLÜM: 5

Öğle sonrasıydı. Hans kayığın arkasında oturmuş ha­

ritaya bakıyordu.

" Korucunun evi buradan uzak değil," dedi . "Dört

veya beş mil kadar (ötede). Geceden önce oraya va­
rabiliriz."

Elsa kayığın önündeydi. Irmağı gözlüyordu. Birden

bağırdı: "Kayığı durdurun. Irmağın üzerinde büyük
bir ağaç var."

Çocuklar k üreklerle sandalı durdurdular. Ağaç pek

büyüktü. Kayıklarıyla onu geçemezlerdi.

"Ağacı oynatamayız," dedi Hans. "Kayığı ağacın

üzerinden kaldırıp geçirebiliriz ama bu kolay olma­
yacaktır. Ve kayıkta delik açabiliriz."

33
"What shall we do then?" Otto asked.

"We'll have to lift the boat out of the river and

carry it through the forest, " Hans said.

"We can't do it here," Kari said. "The banks are

high and there are thick bushes on them . "

"Then we must go back," Hans said. "We'll find

a place without bushes. "

So they turned the boat and went u p the river again.

But the bushes were thick on both sides and they
could not find a place.

"I'm sorry," Hans said. "We'll have to lift the boat

over the tree. 1 don't İike the idea, but we must
try. "

So they went back to the tree again. Hans got out

of the boat and climbed on the tree.

"These branches are quite small," he told them. "1

can cut them off. Then we can lift the boat over
the tree."

Hans took the axe and cut off the branches.

"Now give me two blankets, " he said. He put the

blankets over the tree.

" l ' m ready now," Hans said. "üne of you must

:v
"Öyleyse ne yapacağız'! " diye Otto sordu.

" Kayığı kaldırıp ırmaktan çıkarmak ve onu taşıya­

rak ormandan geçirmek zorunda kalacağız," dedi
Hans.

"Burada yapamayız onu," dedi Kari. " Kıyılar yük­

sek ve üzerinde sık çalılıklar var . "

"Öyleyse geri gitmeliyiz," dedi Hans. "Çalılıksız bir

yer buluruz. "

Böylece kayığı çevirip ırmaktan yukarı çıktılar yine.

Fakat her iki yanda da çalılıklar sıktı ve bir yer bu­
lamadılar.

"Üzgünüm, " dedi Hans. "Sandalı ağacın üzerinden

kaldırıp geçirmek zorunda kalacağız. Fikir hoşuma
gitmiyor ama, denemeliyiz. "

Böylece yine ağaca döndüler. Hans kayıktan çıktı ve

ağaca tırmandı.

"Bu dallar oldukça ufak," dedi onlara. "Kesebili­

rim onları . Sonra kayığı ağacın üzerinden kaldırıp
geçirebili.riz . ' '

Hans baltayı aldı v e dalları kesti .

"Şimdi bana iki battaniye verin, " dedi. Battaniye­

leri ağacın üstüne koydu .

"Şimdi hazırım," dedi Hans. "Biriniz suda dur-

35
stand in the water. Then he can push the boat from
behind . "

"I'll d o that , " Kari said. " I'm taller than Otta . "

They took their bags out o f the boat and put them
on the tree. Then Otta and Elsa climbed on the tree.
Otta was ready to help Hans. Kari jumped into the
water.

"It's cold," he said, " but it's not very deep. "

Then Hans held the front of the boat and lifted it.
Kari pushed the boat from the back. Slowly the boat
came out of the water. it was hard work, but soon
the boat was resting on the tree.

Then Kari swam under the tree. He took the front

of the boat and pulled it slowly. The boat came
down into the water. Soon the boat was on the river
again. They put their bags in it and climbed in.

Kari did not get into t he boat. "I'm going to stay

in the water," he said. "If 1 get into the boat, you'll
ali be wet . "

"We can't reach the warden's house this evening,"

Hans said. "lt's almost dark and we must find a
place for the night . "

36
malıdır. O zaman kayığı arkadan itebilir.

"Ben yapayım onu, " dedi Kari . " Boyum Otto'dan

uzundur. ' '

Çantalarını kayıktan alıp ağacın üzerine koydular.

Sonra Otto ile Elsa ağaca tırmandı. Otto, Hans'a
yardıma hazırdı. Kari suyun içine atladı.

"Soğuk," dedi. "Fakat pek derin değil."

Sonra Hans sandalın önünü tutup onu kaldırdı. Kari

sandalı geriden itti. Yavaşça kayık sudan çıktı. Zor
işti, fakat çok geçmeden kayık ağaç üzerinde
oturuyordu.

Sonra Kari ağacın altından yüzdü. Kayığın önünü alıp

yavaşça çekti onu. Kayık tekrar suya indi. Çok,
geçmeden kayık yine ırmak üzerindeydi. Çantalarını
içine koyup tırmanarak girdiler.

Kari kayığa girmedi. "Ben suda kalacağım," dedi.

"Kayığa girersem siz hepiniz ıslanırsınız. "

"Orman bekçisinin evine b u akşam varamayız,"

dedi Hans. "Ortalık karardı nerdeyse ve gece için
bir yer bulmalıyız. "

37
At last, they found a good place among the trees.
They lit a big fire and cooked dinner. Kari put his
wet clothes near the fire and they were soon dry.

it was already dark. They sat near the fire and

talked for a time. But they were ali tired. They
covered themselves with their blankets and fell
asleep.

Before he fell asleep, Hans remembered the

aeroplane. "What was it doing in the forest? " he
asked himself. But Hans was tired too. He pulled
his blanket over his head and fell asleep .

CHAPTER: 6

Hans woke up first. He could see the sun through

the trees.

He looked at his watch. it was eight o'clock .

"Wake up," he shouted. "lt's late." He threw

38
Sonunda ağaçlar arasında iyi bir yer buldular. Ko­
ca bir ateş yakıp yemek pişirdiler. Kari ıslak elbise­
lerini ateşin yanına koydu ve çok geçmeden onlar
kurumuştu.

Artık ortalık kararmıştı . Ateşin yanına oturup bir

süre konuştular. Fakat hepsi yorgundu. Battaniye­
lerine sarıldılar ve uykuya daldılar.

Uykuya dalmadan önce Hans uçağı hatırladı . "Or­

manda ne yapıyordu?" diye kendi kendine sordu.
Fakat Hans da yorgundu . Battaniyesini başına çek­
ti ve uykuya daldı .

BÖLÜM: 6

Önce Hans uyandı . Ağaçların arasından güneşi gö­

rebiliyordu.

Saatine baktı. Saat sekizdi.

"Uyanın," diye bağırdı . "Geç oldu . " Battaniye-

39
off his blankets and got up. Then he ran to the river
and washed his face in the cold water. Elsa and the
boys did the same.

They had a quick breakfast. Then they pushed the

boat into the river and set off. They sang while they
were sailing down the river.

"There are a lot of fish in the river, " Elsa said.

"Some of them are quite big."

"We need a fishing !ine," Otto said. "Then we can

catch some fish for dinner . "

"Perhaps the warden will give u s some hooks,"

Hans told them. "lf we have a hook, we can make
a fishing !ine. It's quite easy. "

Hans was looking at the map of the river.

"The warden's house is not far from here," he said.

"I'm certain that he has a boat. it may not be in
the water, so watch the bank of the river. "

After a few minutes, Kari saw a boat. But i t was

a big boat and it had an engine.

"The warden has a boat," Hans said, "but it's not

like that. That's a motor boat . "

" Look, " said Elsa. "There's a second boat. lt's

40
lerini fırlatıp attı ve kalktı. Sonra ırmağa koşup yü­
zünü soğuk suda yıkadı. Elsa ile çocuklar da aynını
yaptılar.

Çabucak kahvaltı ettiler. Sonra sandalı suya itip

yola çıktılar. Irmak üzerinde giderken şarkı söyle­
diler.

"Irmakta çok balık var," dedi Elsa. "Bazıları ol­

dukça büyük."

" Bir oltaya ihtiyacımız var," dedi Otto. "O zaman

akşam yemeği için birkaç balık yakalayabiliriz. "

"Korucu belki bize birkaç iğne verir, " dedi Hans

onlara. " İ ğnemiz olursa olta yapabiliriz. Oldukça
kolaydır bu."

Hans ırmak haritasına bakıyoçdu.

"Korucunun evi buradan uzak değil," dedi. "Bir ka­

yığı olduğuna eminim. Suda olmayabilir, bu yüzden
ırmak kıyısını gözleyin . "

Birkaç dakika sonra Karl bir kayık gördü. Fakat bü­

yük bir kayıktı ve motoru vardı.

"Korucunun bir kayığı var," dedi Hans. "Fakat bu­

nun gibi değil o. Bu bir motorlu kayıktır. "

"Bakın," dedi Elsa. "ikinci bir sandal var. Ça-

41
under the bushes. lt's smaller than the motor boat."

"That's the warden's boat , " Hans said. " But who
owns the big boat? ' '

"Perhaps friends are visiting the warden," Otto

said.

"Then he has rich friends," Hans said. "A motor

boat costs a lot of money . "

The boys tied u p their boat near the motor boat.

"Who will look after our boat?" Hans asked. "Our

things are in the boat, so one person must stay
here . "

" I 'll stay, " Elsa said.

"1 won't come to the warden's house," Otto said.

"1 want to explore the forest. Shout when you are
ready, and l 'll come back. "

'·'Ali right, " Hans said . "Kari and 1 will go to the

warden's house. "

The two boys set off through the trees. They follow­
ed a path. The patlı led to a small field. They could
see the warden's house from there. it was across the
field .

42
lılıkların altında. Motorlu kayıktan daha ufak . "

"O, korucunun kayığıdır," dedi Hans. "Fakat bü­

yük kayığın sahibi kim?"

"Arkadaşları belki korucuyu ziyaret ediyorlardır,"

dedi Otto.

"Öyleyse zengin arkadaşları var," dedi Hans. "Bir

motor hayli para eder . ' '

Çocuklar sandallarını motorun yanına bağladılar.

"Sandalımıza kim bakacak?" diye Hans sordu. "Eş­

yalarımız kayığın içinde olduğu için bir kişi burada
kalmalıdır. ' '

"Ben kalacağım, " dedi Elsa.

"Ben korucunun evine gelmeyeceğim, " dedi Otto.

"Ormanı keşfetmek istiyorum. Hazır olunca bağı­
rın, geri dönerim . "

"Peki," dedi Hans . "Kari ile ben korucunun evine

gideceğiz. "

İki çocuk ağaçların arasında yola çıktılar. Bir pati­

kayı izlediler. Patika küçük bir çayıra çıktı. Oradan
korucunun evini görebiliyorlardı. Çayırın karşısın­
daydı.

43
"The warden's at home," Hans said. "Look at the
black smoke. He has a big fire . "

" But what's h e burning? " Kari asked. "The smoke

is very black."

"Perhaps he's burning some old things, " Hans

answered. "Shall we go and see him?"

"Wait , " Kari said. They were among the trees.

"Can you hear a noise? Listen. "

i t was the .sound o f an engine. i t was coming nearer.

"lt's the plane again, " Hans said. "Look, it's com­
ing over the trees. "

The plane was very low. The boys could see the
pilot's head . The plane was flying in a circle.

"Quickly, " Hans said. "Get behind those bushes.

We can watch from there."

The two boys hid behind the bushes. They had a

good view of the field.

Two men came out of the warden's house. üne had

a flag in his hand. He waved the flag three times.
Then the pilot waved his hand and flew very low.
The plane was over the middle of the field. Then

44
"Korucu evde," dedi Hans. " Kara dumana bak .
Koca bir ateş yakmış. "

"Fakat ne yakıyor? " diye Kari sordu. "Duman çok

kara . "

" Belki eski şeyleri yakıyordur," diye cevapladı

Hans . "Gidip onu görelim mi?"

"Dur, " dedi Kari. Ağaçların arasındaydılar. " Bir

gürültü duyabiliyor musunuz? Dinleyin."

Bu bir motor sesiydi. Gittikçe yaklaşıyordu.

"Yine uçaktır," dedi Hans. "Bak, ağaçların üzerin­

den geliyor . "

Uçak pek alçaktaydı . Çocuklar pilotun başını göre­

biliyorlardı . Uçak daire (çizerek) içinde uçuyordu.

"Çabuk," dedi Hans. "Şu çalılıkların arkasına ge­

çin. Oradan seyredebiliriz. "

İ ki çocuk çalıların arkasına gizlendi. Çayırı iyice gö­

rüyorlardı.

İ ki adam korucunun evinden çıktı. Birinin elinde

bir bayrak vardı . Bayrağı üç kere salladı . Sonra pi­
lot elini sallayıp pek alçaktan uçtu. Uçak çayır or­
tasının üzerindeydi. O zaman pilot uçaktan kırmızı

45
the pilot threw a red thing from the plane. After
that the plane flew off.

The red thing fell through the air. it fell slowly and
it landed in the middle of the field. üne of th� men
ran and picked it up. He took it back to the house
and then both men went inside.

"Whıoıt was it? " Kari asked. "Could you see? "

" it was round like a ball, " Hans answered. "But

it wasn't a ball because it fell slowly. Perhaps it was
a small balloon. There was a bag under it. But why
did the pilot throw it from the plane? And who are
these men at the warden's cottage? Why have they
come here in their boat?"

"And then there was the black smoke," Kari add­

ed . "Th� black smoke was for the pilot. it showed
him the place in the forest. "

"1 think that you're right," Hans said. "Then

perhaps the warden is in trouble. The�e men can't
be his friends. We must help him ."

The two boys stood up. "We must go back to the

boat," Hans said, "and tell Otto and Elsa."

" Stay there , " a voice said. The boys turned slowly.
Two men were standing behind them. "You must

46
bir şey fırlattı. Ondan sonra uçak uçarak uzaklaştı.

Kırmızı şey havadan düştü. Yavaşça düşerek çayır

ortasına indi. Adamlardan biri koşup onu yerden al­
dı. Onu eve götürdü ve sonra her iki adam da içeri
gittiler.

"Neydi? " diye Kari sordu. "Görebildin mi?"

"Top gibi yuvarlaktı," diye Hans cevap verdi. "Fa­

kat yavaş düştüğü için top değildi. Belki küçük bir
balondu. Altında bir torba vardı . Fakat pilot niçin
onu uçaktan fırlattı? Hem korucunun kulübesinde­
ki bu adamlar kim? Tekneleriyle niçin buraya gel­
mişler?"

"Hem siyah duman da vardı," diye Kari ekledi. "Si­

yah duman pilot içindi. Ormandaki yeri ona göster­
di. "

"Haklısın, sanırım, " dedi Hans. "Öyleyse korucu­

nun başı dertte belki de. Bu adamlar onun arkadaş­
ları olamaz. Ona yardım etmeliyiz. "

İki çocuk doğruldu. "Kayığa dönmeliyiz, " dedi

Hans. "Otto ile Elsa'ya söylemeliyiz. "

"Orada kalın," dedi bir ses. Çocuklar yavaşça dön­

düler. Arkalarında iki adam duruyordu. "Bi-

47
come with us, " one of them said. "Quickly." He
pointed to the warden's house.

CHAPTER: 7

The two men led Hans and Karı across the field.

" Let me go, " Hans said. "Why are you taking us
to the house?"

The men did not reply. When they reached the

house, one of the men opened the door and push­
ed the boys inside. ·

There were two men inside the room. üne of them

was fat and he wore good clothes . He had a large
ring on his finger.

The flag was on the table, but there was no sign

of the red balloon.

"Who are these boys?' the fat man asked. "What

are they doing here?"

48
zimle gelmelisiniz," dedi onlardan biri. "Çabuk
olun." Korucunun evini işaret etti.

BÖLÜM: 7

İ ki adam Hans ile Karl 'ı çayırın karşısına götürdü.

" Bırakın beni, " dedi Hans. "Bizi niçin eve götürü­
yorsunuz? ' '

Adamlar cevap vermedi. Eve vardıkları zaman

adamlardan biri kapıyı açıp çocukları içeri itti.

Odanın içerisinde iki adam vardı. Onlardan biri şiş­

mandı ve iyi elbiseler giymişti. Parmağında iri bir
yüzük vardı.

Bayrak masanın üzerindeydi, fakat kırmızı balondan

iz yoktu.

Şişman adam sordu, " Bu çocuklar kim? Burada ne

yapıyorlar ? ' '

49
"We found them near the field, sir," the man
replied. "They were hiding behind some bushes and
watching the house."

"Is this true?" the fat man asked the boys. He

spoke quietly but Hans did not like his voice. "Were
you watching the house? What are you doing here?"

"We weren't watching the house, " Hans answered.

"We were walking through the forest. Then we saw
the plane. We were watching that . "

"Ah, of course, you saw the plane," the fat man

said. He laughed . "Yes, that was my plane. I ' m �
rich man and I have a big business in the city. So
I have my letters brought every day. I ' m on holi­
day, but I stili have work to do. "

The fat man pulled some letters from his pocket,

and showed them to the boys. "The pilot brought
these today . "
·

"His story may be true," Hans thought . "But I

don't like this man. I think that he's bad. And
where is the warden?"

"But why were you coming to the house? " the fat

Cf\
"Onları çayır yakınında bulduk, efendim," diye ce­
vapladı adam. " Bir takım çalıların arkasına saklan­
mış evi gözetliyorlardı . "

"Doğru mu?" diye şişman adam çocuklara sordu.

Sakin konuşuyordu ama, Hans sesini beğenmedi.
"Evi mi gözetliyordunuz? Burada ne yapıyorsunuz?"

"Evi gözetlemiyorduk," diye cevap verdi Hans.

"Orman içinde yürüyorduk. Sonra uçağı gördük.
Onu seyrediyorduk. "

"A, elbette uçağı gördünüz, " dedi şişman adam.

Güldü. "Evet benim uçağımdı o. Zengin bir ada-
. mım ve şehirde büyük bir işe sahibim. Böylece her
gün mektuplarımı getirtiyorum . Tatildeyim, fakat yi­
ne de yapılacak işim var."

Şişman adam cebinden birkaç mektup çıkardı, on­

ları çocuklara gösterdi. " Pilot bugün getirdi bunla-
rı. "

"Hikayesi doğru olabilir," diye düşündü Hans. "Fa­

kat bu adamdan hoşlanmadım. Kötüdür, sanırım.
Peki, korucu nerede? "

"Fakat niçin eve geliyordunuz?" diye şişman adam

51
man asked. "You haven't told me that . "

"We wanted t o see the warden, " Hans replied.

"Is the warden a friend of yours?" the fat man ask­

ed .

"He's a friend of my father's," Hans explained. "We

wanted to spend the day with him . And we wanted
some fishing hooks too. "

"l'm afraid that you can't spend the day here," the
fat man said. "The warden isn't here. He's gone
into the forest. He won't come back today. But
perhaps we can find some fishing hooks for you. "

H e turned to the man at his side. "Go and look

for fishil\g hooks" he ordered.

Suddenly there was a loud noise. it came from the

next room. A man was beating on the door. He was
beating it hard and shouting. "Let me go. You can't
keep me here. Let me go." He continued to beat
on the door.

The fat man's face changed. He was very angry. .He

turned to his two men.

"Go and stop him," he ordered. " Quickly! He may

escape. "

52
sordu. "Bunu söylemediniz bana . "

"Korucuyu görmek istedik , " diye cevapladı Hans.

"Korucu dostunuz mu? " diye şişman adam sordu.

" Babamın arkadaşıdır," diye Hans açıkladı. "Gü­

nü onunla birlikte geçirmek istedik . Birkaç balık iğ­
nesi de isteyecektik hem. "

"Günü burada geçiremezsiniz korkarım ," dedi şiş­

man adam. "Korucu burada yok. Ormana gitti. Bu­
gün geri dönmeyecek . Belki size birkaç balık iğnesi
bulabiliriz. ' '

Yanındaki adama döndü. "Git d e balık iğnelerini

ara," diye emretti .

Birdenbire büyük bir gürültü oldu. Bitişik odadan

geldi. Bir adam kapıya vuruyordu. Sertçe vuruyor ve
bağırıyordu: "Bırakın beni. Burada tutamazsınız be­
ni . Bırakın beni. " Kapıya vurmaya devam etti.

Şişman adamın yüzü değişti . Çok kızmıştı . İ ki ada­

mına döndü .

"Gidip durdurun onu, " diye emretti. "Çabuk! ka­

çabilir. '

53
The two men ran out of the room. After that the
noise stopped. The fat İnan sat there. He did not
speak.

" So the warden is a prisoner," Hans said to

himself. "These men have shut him in that room.
The fat man won't let us go now because we know
this. We're his prisoners too. "

They were alone with the fat man. He was sitting

behind the table. This wa� the moment to escape.
The man was not watching them.

But suddenly he looked up. "You can't escape, " he

said. "üne of my men is standing outside the door. "

"But what are you doing to the warden? " Hans

cried. "He's � prisoner here. You can't do this to
him. "

"It's not your business," the fat man replied. "You

must stay here too. 1 can' t let you go. You'll talk
about this. "

He shouted to his men and they came into the room

again.

"Were these two boys alone?" he asked.

54
 .
İki adam odadan dışarı koştu. Ondan sonra gürül­
tü durdu. Şişman adam orada oturdu. Konuşmadı.

"Demek ki orman bekçisi tutuklu," dedi Hans kendi

kendine. "Bu adamlar onu o odaya kapatmışlar. Bu­
nu bildiğimiz için şişman adam bizi bırakmayacak­
t�r şimdi. Biz de onun tutuklularıyız. "

Şişman adamla yalnız kalmışlardı. O masanın arka­

sında oturuyordu. Bu kaçma anıydı. Şişman adam
onları gözlemiyordu.

Fakat birdenbire başını kaldırıp baktı. "Kaçamaz­

sınız," dedi. "Adamlarımdan biri kapının dışında
duruyor. "

"Fakat korucuya n e yapıyorsunuz? " diye Hans ba­

ğırdı. "Burada tutuklu o. Bunu ona yapamazsınız. "

"Senin işin değil bu," diye cevapladı şişman adam.

"Siz de burada kalmahsınız,Sizi bırakamam. Bunu
anlatırsınız. "

Adamlarına bağırdı ve onlar, yine odaya girdiler.

" Bu iki çocuk yalnız mıydı? " diye sordu.

55
"We saw only these boys," one of the men replied .

" But how did they come here? " the fat man asked.
" Is there a village up the river? "

"Yes, there is," the man answered . "But it's a long

way from here and there isn't a path through the
forest. So they came by boat . "

"Go t o the .river and look," the fat man ordered .

"And if they have any friends, bring them here."

The man went out of the room. Then the fat man
turned to the second man. "Take the boys to the
cellar," he told him. "They can't escape from there."

The man led Hans and Kari to the cellar and open­
ed the door.

"Take off your shoes, " he said. The boys took off
their shoes and gave them to the man. He laughed.

"lf you escape, you won't go far, " he said. Then

he pushed the boys into the cellar and shut the door.

56
"Bu çocukları gördük sadece," diye adamlardan biri
cevap verdi.

"Fakat buraya nasıl geldiler?" diye şişman adam

sordu. "Irmağın yukarısında bir köy var mı? "

"Evet, var," diye adam cevap verdi. "Fakat bura­

dan hayli yoldur ve ormanın içinden geçen bir pati­
ka yok. Bu yüzden kayıkla geldiler. "

" Irmağa git de bak," diye şişman adam emretti.

"Ve arkadaşları varsa eğer onları buraya getir. "

Adam odadan çıktı. O zaman şişman adam ikinci

adama döndü. " Çocukları mahzene götür," dedi
ona. "Oradan kaçamazlar. "

Adam Hans ile Karl'ı mahzene götürdü v e kapıyı

açtı.

"Ayakkabılarınızı çıkarın," dedi. Çocuklar ayakka­

bılarını çıkarıp adama verdiler. O güldü.

"Eğer kaçarsanız, uzağa gidemezsiniz," dedi. Son­

ra çocukları mahzenin içine itti ve kapıyı kapadı.

57
CHAPTER: 8

When Hans and Kari set off for the warden's house,
Otto went into the forest. He wanted to watch the
birds there. But he did not have a chance to watch
any birds. He too heard the noise of the plane.

"lt's the plane again," Otto said to himself. "lt's

very near here. " He ran through the trees and came
to the field. He could not see his friends but he saw
the plane. it flew over the field and it dropped a
red thing. A man ran from the house and picked
up the red thing. Then he went back to the house.
Otto saw ali this.

"But where are Hans and Kari?" he asked himself.

"Have they seen this? I'll cali them . "

H e was going to shout when he saw his friends. Two

men were ta.king them across the field. The men took
them into the house. Otto waited for his friends

58
BÖLÜM: 8

Hans ile Kari korucunun evine gitmek üzere yola

çıktığı zaman Otto ormana girdi . Oradaki kuşları
seyretmek istiyordu. Fakat kuş seyretmek fırsatı bu­
lamadı . O da uçağın gürültüsünü duydu.

"Yine uçak," dedi Otto kendi kendine. " Buranın

pek yakınında. ' ' Ağaçların arasından koşarak geçti
ve çayıra geldi. Arkadaşlarını göremedi ama, uçağı
gördü. Çayırın üzerinde uçup kırmızı bir şey attı.
Bir adam evden koştu ve kırmızı şeyi yerden aldı.
Sonra eve döndü. Otto bütün bunları gördü.

"Fakat Hans ile Kari nerede? " diye kendi kendine

sordu. "Bunu gördüler mi? Onlara sesleneceğim. "

Bağırmak üzereyken arkadaşlarını gördü. İki adam

onları çayırın öbür tarafına götürüyordu . Adamlar
onları eve soktu. Otto arkadaşlarını bekledi ama,

59
but they did not come out again.

"They're in trouble," he thought. "1 must go. and

teli Elsa. They may need help. "

H e ran back t o the boat. H e was almost there. But

then he put his foot in a hole and fell down. He
stood up again but his foot hurt him very much.
But at Iast he reached the boat.

"What's the matter?" Elsa asked when she saw Otto.

She ran and helped him. "What's wrong with your
foot? "

"1 feII in a hole and hurt it, " Otto explained. "But
that's not important. Hans and Kari are in trouble.
Two men have taken them to the warden's house.
1 waited but they did not come out again."

"Are you certain that they are in trouble?" Elsa

asked . "Perhaps the men are the warden's friends. "

Otto told her about the plane and the red thing.

"I may be wrong," he said. " But listen, 1 have an

idea. We can bide here and watch. If Hans and Kari
are in trouble, they won't come bac\< and perhaps

60
tekrar dışarı çıkmadı onlar.

" Başları dertte, " diye düşündü. "Gidip Elsa'ya an­

latmalıyım. Yardıma ihtiyaçları olabilir . ' '

Tekrar kayığa koştu. Neredeyse oraya varmıştı. Fa­

kat o sırada ayağı bir çukura girince düştü. Yine
kalktı fakat ayağı pek çok acıyordu. Fakat sonun­
da kayığa ulaştı.

Otto'yu görünce Elsa sordu, "Ne var? " Koşup ona

yardım etti. "Ayağına ne oldu?"

"Bir çukura düşüp incittim, " diye Otto açıkladı.

"Fakat bu önemli değil._ Hans ile Karl'ın başı dert­
te. İ ki adam onları korucunun evine götürdü . Bek­
ledim ama, tekrar çıkmadılar. ' '

"Başlarının dertte olduğundan emil'l misin?" diye El­

sa sordu. "Belki de bu adamlar korucunun arkadaş­
larıdır. ' '

Otto ona uçaktan ve kırmızı şeyden bahsetti.

"Yanılabilirim, " dedi. "Fakat dinle, bir fikrim var.

Biz buraya saklanıp gözleyebiliriz. Eğer Hans ile
Karl'ın başı dertteyse dönmeyeceklerdir ve belki de

61
the men will come here. "

Elsa and Otto hid behind some bushes. They waited .

Soon a man came down the patlı . He ran to the
boat and looked at it. Then he turned and went
back to the house.

"1 was right," Otto said. "They are in trouble. We

must get help. "

" We can take the boat and go down the river," Elsa
said.

" No, we can't do that," Otto said. "The men in

the house will miss it. But we can take the warden's
boat. That is lighter and it will go quickly. Our boat
is heavy. "

"Listen," Elsa said. "You go for help. You've hurt

your foot but you can take the boat down the river.
I'll stay here. I 'll stay in the forest and watch the
house. "

"All right, " Otto said. "But take care. Don't go

near the house . "

Elsa pushed the warden's boat into the river. She

put a bag of food and a blanket in the boat. Then
she helped Otto to get in. Otto waved goodbye and
set off down the river .

62
adamlar buraya gelecektir. "

Elsa ile Otto birkaç çalının arkasına saklandı. Bek­

lediler. Çok geçmeden bir adam patikadan iniyor­
du. Kayığa koştu ve ona baktı. Sonra döndü ve
tekrar eve gitti.

"Haklıymışım," dedi Otto. " Başları dertte. Yardım

almalıyız. "

" Sandalı alıp ırmaktan aşağıya inebiliriz," dedi El­

sa.

"Hayır, bunu yapamayız, " dedi Otto. "Evdeki

adamlar yokluğunu farkeder. Fakat korucunun ka­
yığını alabiliriz. O daha hafiftir ve çabuk gidecek­
tir. Bizim kayığımız ağır . ' '

" Dinle," dedi Elsa, "Sen yardım için git. Ayağını

incittin ama, sandalı ırmaktan aşağıya indirebilirsin.
Ben burada kalacağım . Ormanda kalıp evi gözetle­
yeceğim . "

"Peki," dedi Otto. " Fakat dikkat et. Eve yaklaş­

ma. "

Elsa korucunun kayığını ırmağa itti. Bir yiyecek tor­

basıyla bir battaniye koydu sandala. Sonra Otto'­
nun binmesine yardım etti. Otto elini sallayarak veda
etti ve ırmaktan aşağıya doğru yollandı.

63
Elsa went back to the boat again and took out her
bag. She wanted to take her blankets, but she
thought. " If 1 take the blankets, the men will notice
it . " So she left the blankets in the boat. She put
her bag in some bushes . Then she hid herself and
waited.

in the afternoon, two men came. They took the

bags and blankets from the boat. They pulled the
boat out of the water and carried it to the house.
Then they came back and took the bags and the
blankets .

Elsa stayed for a long time in the bushes. it was

almost night.

" l'll go to the field now, " she said to herself . "1
can watch the house from there."

A light was burning in the house. Elsa sat and

watched. Then the light went out and the house was
dark.

64
Elsa tekrar kayığa gitti ve torbasını aldı. Battaniye­
sini de almak istedi ama, şöyle düşündü: "Battani­
yeleri alırsam adamlar farkına varır. " Böylece
battaniyeleri sandalda bıraktı. Torbasını çalılıkların
içine koydu. Sonra saklanıp bekledi.

Öğleden sonra iki adam geldi. Çantaları ve battani­

yeleri sandaldan aldılar. Kayığı çekip sudan çıkara­
rak eve taşıdılar. Sonra geri dönüp çantalarla
battaniyeleri aldılar.

Elsa uzun bir süre çalılıklarda kaldı. Neredeyse ge­

ceydi.

"Çayıra gideyim şimdi," dedi kendi kendine. "Evi

oradan gözetleyebilirim . ' '

Evde bir ışık yanıyordu. Elsa oturup seyretti . Son­

ra ı,şık söndü ve ev karanlık oldu.

65
CHı4PTER: 9

There was not much light in the cellar, so Hans and

Kari could not see well . They sat down for a time.

"The man has locked the door," Hans said. "He's

locked it and we can't es�ape. "

"But there is a window," Kari said.

The window was small and it was high in the wall.

" l'm not very heavy, " Kari continued . "Let me

stand on your shoulders. Perhaps 1 can reach the
window. ' '

Kari climbed o n Hans' shoulders. " 1 can· reach it, "

he said, "but there are iron hars across it . We can't
get through iron hars . "

Kari climbed down from Hans' shoulders. The boys

66
BÖLÜM: 9

Mahzende fazla ışık yoktu, bu yüzden Hans ile Kari

iyi göremiyordu. Bir süre oturdular.

"Adam kapıyı kilitlemiş," dedi H ans. "Onu kilit­

lemiş ve biz de kaçamayız. "
..

"Fakat bir pencere var," dedi K�rl.

Pencere ufak ve duvarda yüksekteydi.

"Ben pek ağır değilim," diye Kari devam etti.

"Omuzlarının üzerinde durayım. Pencereye belki ye­
tişebilirim. "

Kari, Hans 'ın omuzlarına çıktı. "Yetişebiliyorum

ona," dedi . "Fakat üzerinde demir çubuklar var.
Demir çubuklar arasından geçemeyiz. "

Kari Hans'ın omuzlarından indi. Çocuklar ye-

67
sat on the ground and talked .

"We're prisoners," Hans said, "and there's no way

out of here. But they haven't caught Otto and Elsa,
so we have a chance. ' '

"Where's the nearest village?" Kari asked. "Do you

remember?"

"There's a village down the river, " Hans answered,

"but it's··about twenty-five miles from here. If Ot­
to and Elsa have the boat, they can bring help. But
it will take a day or two. And perhaps the men have
taken our boat . "

in the evening, a man brought them some food. A

second man stood near the cellar door, so the boys
could not escape. The man put the food down and
went out. He locked the cellar door again and went
off.

Night came. it was quiet in the house. Hans and

Kari were tired, but they could not sleep because
it was cold in the cellar. Then they heard a noise
outside the window.

" What's that?" Hans asked. "Did you hear a

noise? "

"Yes," Kari answered. "it may be an animal.

68
re oturup konuştular.

"Biz tutukluyuz, " dedi Hans. "Ve buradan hiçbir

çıkış yolu yok. Fakat Otto ile Elsa'yı yakalamamış­
lar, bu yüzden bir şansa sahibiz. "

"En yakın köy nerede? " diye Kari sordu. "Hatırlı­

yor musun?"

"Irmağın aşağısında bir köy var, " diye cevapladı

Hans. "Fakat buradan yirmi beş mil (40 kilometre)
kadar ötededir. Eğer Otto ile Elsa kayığa sahipse
yardım getirebilirler. Fakat bu bir iki gün sürebilir.
Ve belki de adamlar kayığımızı almışlardır. "

Akşamleyin bir adam onlara biraz yiyecek getirdi.

Bir ikinci adam mahzen kapısında durdu, böylece
çocuklar kaçamayacaktı. Adam yiyeceği bıraktı ve dı­
şarı çıktı. Yine mahzen kapısını kilitledi ve uzak­
laştı.

Gece oldu. Ev sessizdi. Hans ile Kari yorgundu. Fa­

kat mahzen soğuk olduğundan uyuyamıyorlardı.
Sonra pencere dışında bir ses duydular.

"O nedir? " diye sordu Hans. "Bir gürültü işittin

mi?"

"Evet , " diye cevapladı Kari, "Bir hayvan ola-

69
Or perhaps one of the men is outside the window. "

Then they heard the noise again.

"Who's there?" Hans called.

" lt's me, Elsa" a voice answered. The boys could

see a dark shape at the window. it was Elsa's face.

"Where are you? " Elsa asked. "1 can't see you . "

"We're down here," Hans answered . "They've lock­

ed us in the cellar. Speak quietly, or the men may
hear you. What are you doing here? Why haven't
you gone for help? "

"Otto has gone," Elsa explained. "He hurt his foot,

but he has taken the warden's boat. How can 1 help
you? "

" it isn't possible," Hans told her. "Th(.:y ' "e lock­
ed the door and the window has iron bars across
it. So we can't escape. "

"Where's the warden?" Elsa asked. " I s h e i n the

house? "

"Yes, he's in one of the rooms," Hans told her

" But he's a prisoner, like us. You must not stay

70
bilir. Ya da belki adamlardan biri pencere dışında­
dır."

Sonra gürültüyü tekrar duydular.

"Kim var orada?" diye Hans seslendi.

"Benim, Elsa," diye bir ses cevap verdi. Çocuklar

pencerede karanlık bir şekil görebildiler. Bu, Elsa'­
nın yüzüydü.

" Neredesiniz?" diye Elsa sordu. "Sizi göremiyo­

rum. "

"Biz burada aşağıdayız," diye cevapladı .Hans. "Bizi

mahzene kilitlediler. Yavaş konuş, yoksa adamlar se­
ni işitebilir. Burada ne yapıyorsun? Yard!m için ni­
ye gitmedin? "

"Otto gitti , " di_ye açıkladı Elsa. "Ayağını incitti

ama, korucunun kayığını aldı. Size nasıl yardım ede­
bilirim? ' '

" Mümkün değil, " dedi Hans ona. "Kapıyı kilitle­

diler ve pencere üzerinde de demir parmaklıklar var.
Bu yüzden kaçamayız. ' '

" Korucu nerede?" diye Elsa sordu. "Evin içinde

mi?"

"Evet, odaların birinde," dedi Hans ona. "Fakat o

da bizim gibi tutuklu. Burada kalmamalısın. Git

71
here. Go and hide, or they will catch you too . "

"The iron bars aren't very thick," Elsa said. "Shall

1 go and look for a rope? Y ou can tie the rope to
the bars and perhaps you can move them . "

"All right. Look for a rope," Hans said. "But take

care. And don't make any noise. "

Elsa returned after a few minutes. "I've found a

rope," she said. She tied one end to a bar. Then
she threw the rope to the boys. They pulled hard
but they could not move the iron bar.

"We can't do it," Hans said.' "Now listen to me,

Elsa. Take the rope and go back to the forest. Stay
there and wait for Otto. Don't come near the house
again."

Elsa took the rope but she did not go back to the
forest. She stayed near the house, but the boys could
not hear her.

"She's gone, " Hans said. "I hope that they don't
find her."

72
saklan yoksa seni de yakalayacaklar."

"Demir çubuklar pek kalın değil, " dedi Elsa. "Gi­

dip bir ip arayayım mı? İpi çubuklara bağlayabilir­
siniz ve onları kıpırdatabilirsiniz belki. "

"Peki. Bir ip ara," dedi Hans. "Fakat dikkat et.

Ve hiç gürültü yapma. "

Elsa birkaç dakika sonra döndü. "Bir ip buldum, "

dedi. Bir ucunu çubuğa bağladı. Sonra ipi çocukla­
ra attı. Sıkı çektiler, fakat demir çubuğu oynatama­
dılar.

"Yapamıyoruz, " dedi Hans. "Şimdi dinle beni, El­

sa. İpi al ve ormana dön. Orada kalıp Otto'yu bek­
le. Tekrar eve yaklaşma. "

Elsa ipi aldı ama ormana dönmedi. Evin yakınında

kaldı, fakat çocuklar onu duyamadılar.

"Gitmiş," dedi Hans. "Onu bulamayacaklarım uma­

rım . "

73
CHAPTER: 10

Elsa wanted to free Hans and Kari. "1 must find

the warden, " sbe said to herself. "He'll be able to
help us . So 1 must go inside the house. "

Elsa walked round the house. She found a small

window at the back. She pushed it and it opened.
Elsa climbed through the window. Now she was in­
side the house.

Elsa crept through the dark house. She was afraid

but she wanted to find the warden. She saw three
doors in front of her. The warden was behind one
of the doors.

"1 mustn't open the wrong door," she thought.

"The men will wake up and they'Il catch me. "

Then she saw a key i n one of the doors. "They've

locked this door," she said to herself, "so the
warden is in this room. " She turned the key quietly.
BÖLÜM: 10

Elsa, Hans ile Karl' ı serbest bırakmak istiyordu.

"Korucuyu bulmalıyım," dedi kendi kendine. "O
yardım edebilir bize. Bu yüzden evin içerisine gir­
meliyim. "

Elsa evin çevresinde yürüdü. Geride ufak bir pen­

cere buldu. Onu itti: açıldı. Elsa pencereden içeı=iye
tırmandı. Şimdi evin içerisindeydi.

Elsa karanlık evin içine süzüldü. Korkuyordu ama,

korucuyu bulmak istiyordu. Önünde üç kapı gördü.
Korucu bu kapılardan birinin arkasındaydı.

" Yanlış kapıyı açmamalıyım, " diye düşündü.

' 'Adamlar uyanıp beni yakalar. ' '

Sonra kapıların birinde anahtar gördü. " Bu kapıyı

kilitlemişler, " dedi kendi kendine. "Demek ki orman
bekçisi bu odanın içinde. " Anahtarı usulca çevirdi.

75
Then she opened the door and crept into the room.

it was the right room. The warden was there. Elsa

closed the door behind her. The warden was on his
bed. There were ropes round his hands and feet.
There was a cloth across his mouth, so he could not
speak .

Elsa untied the cloth round the warden's mouth. But

she could not untie the ropes.

" it doesn't matter, " the warden said. " But who are
you? What are you doing here?"

Elsa told the warden her story. "They've locked the

boys in the cellar, " she explained. "1 want to free
them. 1 want to free you, too."

"You must leave me here," the warden told her.

"You can't untie these ropes and you can't cut
them. They're very thick. And if 1 escape, the men
will look for me."

"Have you a key of the cellar?" Elsa asked.

"The men have taken my keys," the warden replied.

"But listen. There's a small but behind the house.
There are some old keys in the but. One of them
is the cellar key. Take · it and you can free your
friends . "

76
Sonra kapıyı açıp odanın içine süzüldü.

Doğru odaydı. Korucu oradaydı. Elsa kapıyı arka­

·sından kapadı. Korucu yatağındaydı. El ve ayakla­
rında ipler vardı. Ağzında bir bez vardı, bu yüzden
konuşamıyordu.

Elsa korucunun ağzına bağlı bezi çözdü. Fakat ip­

leri çözemedi.

"Zararı yok, " dedi korucu. "Fakat siz kimsiniz?

Burada ne yapıyorsunuz?"
Elsa korucuya hikayesini (olanları) anlattı. "Çocuk­
ları mahzene kilitlediler," diye açıkladı. "Onları kur­
tarmak istiyorum. Sizi de kurtarmak istiyorum. "

"Beni burada b ırakmalısınız," dedi korucu ona.

" Bu ipleri çözemez, onları kesemezsiniz. Pek kalın­
dırlar. Hem kaçarsam adamlar beni arayacaktır. "

"Mahzen için bir anahtarınız var mı?" diye Elsa sor­

du.

"Adamlar anahtarlarımı almışlar," diye cevap ver­

di korucu. " Fakat di�leyin. Evin arkasında küçük
bir kulübe var. Kulübede bazı eski anahtarlar bulu­
nuyor. Onlardan biri mahzen anahtarıdır. Onu alın
arkadaşlarınızı serbest bırakabilirsiniz. ' '

77
Elsa thanked the warden.

"You must, go now," the warden told her . .

"Quickly, or the men may wake up. They mustn't

catch you here . "

Elsa tied the cloth across the warden's face. Tlien

she said goodbye and went out of the room. She
locked the door again. She was sorry to leave the
warden there.

Elsa climbed out of the small window and went in­

to the garden. She found the but behind the �ouse.
it was dark inside and she could not see well. But
at last she found the keys. She ran to the cellar
window.

"Hans, " she called. " Are you awake? "

The boys were almost asleep. "What do you want? "

Hans asked. "Go back to the forest and hide."

"I've got some keys," Elsa said. "üne of them may

open the cellar door . "

"Where did you get them? " Hans asked.

" Don't ask questions now, " Elsa answered. " I ' m
going t o throw the keys through the window. Catch
them . "

78
Elsa korucuya teşekkür etti.

"Şimdi gitmelisiniz," dedi korucu ona.

"Çabuk, yoksa adamlar uyanabilir. Sizi burada ya­

kalamamalılar.''

Elsa bezi korucunun yüzüne bağladı. Sonra hoşça­

kal dedi ve odadan çıktı. Kapıyı tekrar kilitledi. Ko­
rucuyu orada bıraktığı için üzgündü.

Elsa tırmanıp küçük pencereden çıktı ve bahçeye gir­

di. Evin arkasında�i kulübeyi buldu. İçerisi karan­
lıktı ve iyi göremiyordu. Fakat sonunda anahtarları
buldu. Mahzen penceresine koştu .

"Hans, " diye seslendi . ' 'Uyanık mısın? "

Çocuklar neredeyse uykuya dalıyordu. " Ne istiyor­

sun?" diye Hans sordu. "Ormana dön ve saklan. "

" Birkaç anahtar var bende," dedi Elsa. "Onlardan

biri mahzen kapısını açabilir. "

"Onları nereden aldın? " diye Hans sordu.

"Şimdi soru sorma," diye cevapladı Elsa. " Anah­

tarları pencereden içeri fırlatacağım. Yakala (tut) on­
ları. "

79
Elsa threw the keys between the bars and they fell
on the floor. Hans picked up the keys and crossed
to the cellar door. At !ast, he found the right key
and opened the door.

"There's a small window at the back," Elsa told

them. "The men are asleep but go quietly. "

Hans and Kari went out o f the cellar. Hans Iocked

the door behind him. ' 'They'll come in the morn­
ing and the cellar will be empty, " he said. "They
won't be able to understand it . "

The boys crept through the house. They found the

small window. Elsa was standing outside. Kari
climbed through the window. He was thin, so it was'
easy for him . But it was not easy for Hans, because
he was bigger.

"I don't think that 1 can climb through the win­

dow ," he said . "1 must find a different way . "

"We'll pull you, " Kari said .

So Hans put his head and arms through the win­

dow and Elsa and Kari pulled him . At !ast, Hans
was through the window.

Then they saw a light in the house. üne of the

men was awake and he was walking through the

80
Elsa anahtarları demirlerin arasından attı ve onlar
yere düştü. Hans anahtarları yerden aldı ve mahzen
kapısına geçti. Sonunda doğru anahtarı bulup kapıyı
açtı.

"Arkada küçük bir pencere var," dedi Elsa onlara.

"Adamlar uykuda ama sessizce gidi n . "

Hans ile Karı mahzenden çıktı. Hans arkasından

kapıyı kilitledi. " Sabahleyin gelecekler ve mahzen
boş olacak, " dedi. "Bunu anlayamayacaklar. "

Çocuklar evin içine süzüldüler. Küçük pencereyi

buldular. Elsa dışarda duruyordu. Karı tırmanıp
pencereden geçti. Zayıftı, bu yüzden onun için kolay
oldu. Fakat Hans için kolay olmadı, o daha büyüktü
çünkü.

' 'Tırmanıp pencereden geçebileceğimi sanmıyorum, ' '

dedi. " Değişik bir yol bulmalıyım ...
'

"Seni çekeriz, " dedi Kari.

Böylece Hans başını ve kollarını pencereden geçir­

di, Elsa ile Kari da onu çekti. Sonunda Hans -pen­
cereden geçmişti.

Sonra evde bir ışık gördüler. Adamlardan biri uyan-

81
house. He had a light in his hand.

"Lie down," Hans said quietly, "and don't move.

But if the man opens the door, run . "

They lay o n the ground and waited. A t last the light

went out -and the house was dark again.

"Perhaps he went to the warden's room, " Hans

said. "But he's gone to bed now. "

They got u p and crept out of the garden. Then they

ran into the forest. They ran a long way from the
house.

CHAPTER: 1 1

i t was afternoon when Otto left Elsa. He set off

in the warden's boat . He liked the boat because it
was light and moved quickly.

' 'Perhaps 1 can reach the village before evening, "

he said t o himsel(. But h e had n o map and h e was
not certain .

82
mış evin içinde yürüyordu. Elinde bir ışık vardı.

" Yere yat , " dedi Hans usulca, "ve kıpırdama. Fa­
kat adam kapıyı açarsa eğer, koş . "

Yere yatıp beklediler. Sonunda ışık söndü ve ev yi­

ne karanlıktı.

" Belki de korucunun odasına gitti," dedi Hans.

"Fakat şimdi yattı. "

Kalkıp bahçeden dışarıya süzüldüler. Sonra orma­

nın içine koştular. Evden hayli uzağa koştular.

BÖLÜM: 1 1

Otto Elsa'dan ayrıldığında öğle sonrasıydı . Korucu­

nun kayığıyla yola çıktı. Hafif olduğu ve çabuk ha­
reket ettiği için kayığı beğendi .

" Belki de akşamdan önce köye varabilirim," dedi

kendi kendine. Fakat haritası yoktu ve emin değil­
di.

83
His foot hurt him and he felt a lot of pain. He put
his leg in the cold water .. The pain stopped for a
time but it came back again.

The sun was already going down. "l'm not going

to stop yet," Otto said. He paddled quickly. Then
he noticed some rocks in the river. There were a Iot
of these and the boat almost bit one.

" I 'll have to stop soon," Otto thought. "The boat

may bit a rock in the dark. "

So he found a place and tied the boat up. H e had

some food but he did not light a fire because he
was tired. He put his blanket round him and lay
on the ground. He was soon asleep . �ut he had bad
dreams in the night.

in his dream the plane was following him. He was

in his boat and the plane was flying over him. He
could not escape.

When he woke up, his leg hurt him. The pain was
very bad. it was not easy to get up. But he pulled
himself into the boat and set off down the river.
He had to take care because there were stili rocks
in the river. it was hard work, but the boat did not
bit any rocks.

84
Ayağı acıyor ve hayli acı duyuyordu. Bacağını so­
ğuk suyun içine koydu. Acı bir süre kesildi, fakat
yine başladı.

Güneş alçalmaya başlamıştı bile. "Henüz durmaya­

cağım," dedi Otto. Hızla kürek çekti. Sonra nehir­
de birkaç kaya gözüne çarptı. Bunlardan bir sürü
vardı ve kayık neredeyse birine çarpıyordu.

"Çok geçmeden durmak zorunda kalacağım, " diye

düşündü Otto. "Kayık karanlıkta bir kayaya çarpa­
bilir. "

Böylece bir yer buldu v e sandalı bağladı. Biraz bir­

şeyler yedi, fakat yorgun olduğu için ateş yakmadı.
Battaniyesine sarıldı ve yere uzandı. Çok geçmeden
uykuya dalmıştı. Fakat geceleyin kötü rüyalar gör­
dü.

Rüyasında uçak onu izliyordu. O kayığındaydı ve

uçak üzerinde uçuyordu. Kaçamıyordu.

Uyandığı zaman bacağı acıdı. Sızı pek fenaydı.

Kalkmak kolay değildi, fakat kendisini kayığa çek­
ti ve ırmağın aşağısına doğru yola çıktı. Irmakta
hala kayalar bulunduğundan dikkat etmesi gereki­
yordu. Zor işti, fakat kayık hiçbir kayaya çarpmadı.

85
After a few miles the river was clear again. But
there was no sign of the village. The sun was very
hot and Otto felt sick. His head was going round
and round, so he lay down in the boat and rested.
His boat floated on down the river.

When he opened his eyes, the village was near. He

could see all the houses but he could not see any
people. He wanted to land now. He put out his
hand for the paddle but it was not in the boat.

"l lost it while l was resting," Otto thought. "What

shall 1 do now? 1 can't see any people and the boat
is floating past the village. 1 can't stop it. "

Otto sat up i n the boat and shouted. At !ast a man

came out of his house. Otto waved to him and
shouted, "Help me. l've lost my paddle and 1 can't
stop the boat . "

" Don't b e afraid," the man said. " 1'11 get m y boat
and follow you . "

Otto !ay i n the boat and waited. H e was already

past the village. Then the man came in his boat. He
tied a rope to Otto's boat and in this way he pull­
ed it to the bank. The man helped Otto to get

86
Birkaç mil (kilometre) sonra ırmak yine açıktı (te­
mizdi). Fakat köyden eser yoktu. Güneş çok .sıcaktı
ve Otto hastalandı. Başı dönüyor, dönüyordu . Bu
yüzden kayığın içine uzanıp dinlendi. Kayığı ırmak­
tan aşağıya doğru yüzmeye devam etti.

Gözlerini açtığı zaman köy yakınındaydı. Bütün ev­

leri görüyordu ama, kimseyi göremiyordu . Şimdi ya­
naşmak istiyordu. Küreğe elini uzattı, fakat kayıkta
değildi o .

"Dinlenirken onu kaybettim," diye düşündü Otto.

"Şimdi ne yapacağım? Hiç kimseyi göremiyorum ve
kayık yüzerek köyü geçiyor. Ben onu durduramıyo­
rum. "

Otto kayığın içinde dikilip oturdu ve bağırdı. Sonun­

da bir adam evinden çıktı. Otto ona el salladı ve
bağırdı: " Bana yardım edin. Küreğimi kaybettim ve
kayığı durduramıyorum. "

"Korkma, " dedi adam. "Kayığımı alır seni izlerim."

Otto kayığın içinde yatıp bekledi . Şimdiden köyü

geçmişti. Sonra adam (kayığıyla) kayık içinde geldi.
Otto'nun sandalına bir ip bağladı ve bu şekilde onu
kıyıya çekti. Adam Otto'nun kayıktan inmesine

87
out of his boat and took him to his house.

"Lie down on the bed, " he said. "l ' ll go and get
the doctor. "

When the doctor came, h e first looked at Otto's

foot.

" Does it hurt you very much?" he asked Otto.

Otto wanted to answer the doctor but he could not

speak. His head was going round and round. The
doctor put his hand on Otto's face.

"This boy is very sick," he said. "He needs a good

rest . "

The doctor took some medicine from his bag and

put it in a glass. Then he made Otto drink the
medicine.

"The boy will sleep now," he said to the man.

"Cali me when he wakes up. "

88
yardım etti ve onu evine götürdü .

"Yatağa uzan," dedi. "Gidip doktoru getireyim . "

Doktor geldiği zaman önce Otto'nun ayağına bak­

tı.

" Pek çok acıyor mu?' diye Otto'ya sordu.

Otta doktora cevap vermek istedi ama konuşama­

dı. Başı dönüyor, dönüyordu. Doktor elini Otto'­
nun yüzüne koydu.

" Bu çocuk çok hasta, " dedi. " İyi bir dinlenmeye
ihtiyacı var . ' '

Doktor çantasından bir miktar ilaç alıp onu bir bar­

dağa koydu. Sonra Otto'ya ilacı içirdi.

"Çocuk şimdi uyuyacak, " dedi adama. "Uyanınca

beni çağırın. "

89
CHAPTER: 12

Hans, Kari and Elsa spent the night in the forest.

They could not sleep because it was cold. At last
the sun came up.

' 'The men will soon know that we are not in the
cellar," Hans said. "Perhaps they will look for us.
We must take care . "

"What happened to our boat?" Kari asked Elsa.

"Two men came and carried it to the house," Elsa

replied. "They took our bags and blankets too. But
first 1 took my bag and hid it in the bushes. lt's
near the boat . "

"Then we must go and get it," Hans said.

They made their way through the forest. it was stili

early but they took a lot of care. But there was no
sign of the men. At !ast they reached the river and

90
BÖLÜM: 12

Hans, Kari ve Elsa geceyi ormanda geçirdi. Soğuk

olduğu için uyuyamadılar. Sonunda güneş yüksel­
di.

"Adamlar yakında mahzende bulunmadığımızı öğ­

renecekler," dedi Hans. " Bizi arayacaklar belki.
Dikkat etmeliyiz. "

"Kayığımıza ne oldu?" diye Karı, Elsa'ya sordu.

" İki adam gelip onu eve taşıdı, " diye cevapladı El­
sa. "Çantalarımızı ve battaniyelerimizi de aldılar.
Fakat ben önce torbamı alıp çalıların içine sakladım .
Sandalın yakınındadır.''

"Öyleyse gidip onu alalım ," dedi Hans.

Ormandan geçtiler. Hiila erkendi ama çok dikkat et­

tiler. Fakat adamlardan iz yoktu. Sonunda ırmağa

91
they could see the motor boat.

"Where did you put the bag? " Hans asked Elsa.
"Show me and 1 'il get it. "

" i n those bushes over there, " Elsa answered . She

pointed to some big bushes near the bank. "Let me
go. 1 know the place. "

"No, I 'll go," Hans told her. "You stay here . "

"Wait," Kari said. " 1 think that there's a man on

the boat."

Ka_rl was right. They could see a man on the boat .

He was cleaning it.

"We'll have to wait," Hans said. "The man won't

stay there ali day. When he goes, I 'll run and get
the bag. "

The man worked for an hour. After that, he sat on

the bank and rested . He was not far from the
children. Then, a second man came from the house.
He was running down the patlı.

"Those boys have escaped from the cellar," he

shouted. "We must go and look for them. "

"They can't go far, " the first man answered . He

got up. "There isn't a way through the forest and

92
ulaştılar ve motoru görebiliyorlardı.

"Torbayı nereye koydun? " diye Hans, Elsa'ya sor­

du. "Göster bana, alayım. "

"Oradaki çalıların içinde , " diye cevapladı Elsa. Kı­

yı yakınındaki bazı büyük çalıları işaret etti. "Ben
gideyim. Yerini biliyorum. "

"Hayır, ben gideceğim," dedi Hans ona. "Sen bu­

rada kal . "

"Bekle , " dedi Kari. "Teknede bir adam var, sanı­

rım . "

Kari haklıydı. Teknede bir adam görebiliyorlardı.

Onu temizliyordu.

"Beklemek zorunda kalacağız, " dedi Hans, "adam

tüm gün kalmayacak orada. Gittiği zaman koşar
çantayı alırım. "

Adam bir saat çalıştı. Ondan sonra kıyıda oturup

dinlendi. Çocuklardan uzakta değildi. Sonra bir ikin­
ci adam evden geldi. Patikadan aşağıya koşuyordu.

"O çocuklar mahzenden kaçmışlar," diye bağırdı.

"Gidip aramalıyız onları. "

"Uzağa gidemezler, " diye birinci adam cevap ver­

di. Ayağa kalktı. "Orman içinden geçen bir yol yok,

93
they haven't any shoes. "

"Where does this patlı go? " the second man ask­
ed, pointing down the river.

"Oh, only a few miles along the river bank," the

first man replied. "Perhaps they have followed it.
We can go and see. But don't be afraid. They can't
escape. The nearest village is twenty-five miles from
here . "

The two men set off down the patlı. Hans waited.
Then he ran to the bushes and got the bag of food.
Then they went back into the forest. They found
a place among some bushes and ate their food. At
noon the plane came again. it flew over the trees,
but they could not see it. After that the plane flew
off and the forest was quict again.

CHAPTER: 13

Otto drank the medicine and he slcpt ;ıll day. When

he woke up it was evening. He could hear the noise
of a storm outside. it was raining hard and there

94
hem ayakkabıları da yok. "

" Bu patika nereye gider? " diye ikinci adam ırma­

ğın aşağısını işaret ederek sordu.

"0, ırmak kıyısı boyunca yalnızca birkaç kilomet­

re, " diye birinci adam cevapladı. "Onu izlemişler­
dir belki. Gidip görebiliriz. Fakat korkma. Kaçamaz­
lar. En yakın köy buradan yirmi beş mil (kırk kilo­
metre)dir. ' '

İki adam patikadan aşağıya yola koyuldular. Hans

bekledi. Sonra çalılara koştu ve yiyecek torbasını al­
dı. Sonra ormana döndüler. Bazı çalılıkların arasında
bir yer bulup yiyeceklerini yediler. Öğleyin uçak yi­
ne geldi. Ağaçların üzerinde uçtu, fakat onu göre­
_
mediler. Bundan sonra uçak uçup gitti; orman yine
sessizdi.

BÖLÜM: 13

Otto ilacı içti ve tüm gün uyudu. Uyandığında ak­

şamdı. Dışarıda bir firtınanın gürültüsünü işitebili-

95
was a strong wind.

"Where anı I?" Otto asked hinıself. He had a lit­

tle pain in his foot but he did not feel sick. "What
anı 1 doing in this roonı?" Then he renıenıbered.
His friends were prisoners in the forest and they
needed help.

Otto shouted and the nıan canıe into the roonı . He

put on the light.

"Ah, you're awake now," he said. "How do you

feel? You were very sick this nıorning, so the doc­
tor gave you sonıe nıedicine. "

But Otto was not listening .

" Is there a policenıan in the village? " he asked. " 1

nıust speak t o hinı. M y friends are prisoners i n the
forest. "

" 1'11 bring the policenıan," the nıan said. "And the
doctor. He's an inıportant nıan in the village and
he'll be able to help. "

" Please b e quick," Otto begged hinı.

The nıan canıe back soon. The policenıan and the

doctor were with hinı. They took off their wet coats
and sat near Otto's bed.

"Teli us your story then," the doctor said.

96
yordu. Şiddetli yağmur yağıyordu ve kuvvetli bir
rüzgar vardı .

"Neredeyim? " diye kendi kendine sordu Otto. Aya­

ğında biraz acı vardı ama, hasta değildi. " Bu oda­
da ne yapıyorum?" Sonra hatırladı. Arkadaşları
ormanda tutukluydu ve yardıma ihtiyaçları vardı.

Otto bağırdı ve adam odaya girdi. Işığı yaktı.

"A, demek uyanıksın şimdi , " dedi. " Nasıl hissedi­

yorsun kendini? Bu sabah çok hastaydın, bu yüz­
den doktor sana biraz ilaç verdi . "

Fakat Otto dinlemiyordu.

"Köyde polis var mı?" diye sordu. "Onunla konuş­

malıyım . Arkadaşlarım ormanda tutukludur . "

"Polisi getireyim," dedi adam. "Ve doktoru da.

Köyde önemli bir kişidir ve yardımı dokunabilir."

"Lütfen, çabuk olun, " diye Otto ona rica etti.

Adam çok geçmeden geri döndü. Polis ile doktor

beraberindeydi. Islak paltolarını çıkarıp Otto'nun ya­
tağı yanına oturdular.

"Öyleyse , anlat hikayeni bize , " dedi doktor.

97
Otto spoke for a long time. He told them about the
journey down the river. He told them about th.e
plane and the men in the warden's house.

"My friends are prisoners," Otto said . "Perhaps

Elsa is a prisoner too. How can we save them?"

The .!loctor asked Otto some questions. Then he

turned to the policeman. "We must telephone the
town and get help," he said.

"We can't telephone," the policeman answered.

"The storm has broken the telephone line. They
won't mend the !ine before tomorrow."

"We can't wait," the doctor said. "We must go

ourselves when the storm stops. 1 have a motor boat
and there are good men in the village."

Otto was listening. " 1 want to come too," he said.

"Don't leave me here. 1 can show you the place."

" Does your foot still hurt you?" the doctor asked.
He looked at Otto's foot. "Yes, you can come with
us. But you must stay in the boat. Your foot is stili
bad and you won't be able to walk."

98
Otto uzun bir süre konuştu. Irmağın aşağısına doğ­
ru yapılan yolculuğu anlattı onlara . Onlara uçağı ve
korucunun evindeki adamları anlattı.

"Arkadaşlarım tutuklud·1r," dedi Otto. "Belki El­

sa da tutukludur. Onları nasıl kurtarabiliriz? "

Doktor Otto'ya bazı sorular sordu. Sonra polise dön­

dü. " Kasabaya telefon edip yardım almalıyız," dedi.

"Telefon edemeyiz," diye cevapladı polis. "Fırtına

telefon hattını kopardı . Yarından önce hattı onar­
mazla:r . "

"Bekleyemeyiz," dedi doktor. "Fırtına durduğu za­

man biz kendimiz gitmeliyiz. Bir motorum var ve
köyde de iyi adamlar var . ' '

Otto dinliyordu. "Ben d e gelmek istiyorum , " dedi.

"Beni burada bırakmayın. Yeri size gösterebilirim. "

"Ayağın hala acıyor mu?" diye doktor sordu. Ot­

to'nun ayağına baktı. "Evet, bizimle birlikte gele­
bilirsin. Fakat teknede kalmalısın. Ayağın hala kötü
ve yürüyemezsin."

99
After that the doctor gave Otto some medicine .
Then the men left him. The policeman went into the
village. He was Iooking for help. He went to many
houses and at !ast he found four men. They were
ready to come with him .

The doctor went to his boat . He worked there and

soon the boat was ready. The policeman and his
men alsa came to the boat . But the starın continued
and they had to wait .

At Iast, the starın stopped .

"We can Ieave now," the doctor said. "We'll reach

the place in the morning. Will two of you go and
bring Otta here? "

The policeman and one of his men brought Otto

from the house. Then they ali got on the boat.

The boat moved up the river. it was stili dark, but

there was a big light on the boat. it shone on the
water. When the light shone, they could see the
river.

"There are some big rocks in the river," Otto said

to the döctor.

"I know the river well, " the doctor said . "But we'll
take care. "

1 00
Bundan sonra doktor Otto'ya biraz ilaç verdi. Son­
ra adamlar yanından ayrıldılar. Polis köye gitti. Yar­
dım arıyordu. Birçok eve gitti ve sonunda dört adam
buldu. Onunla birlikte gelmeye hazırdılar.

Doktor teknesine gitti. Orada çalıştı ve çok geçme­

den tekne hazırdı . Polis ve adamları da tekneye gel­
diler. Fakat fırtına devam ediyordu ve beklemek
zorunda kaldılar.

Sonunda fırtına durdu .

"Şimdi hareket edebiliriz," dedi doktor. "O yere sa­

bahleyin ulaşacağız. İkiniz gidip Otto'yu buraya ge­
tirir misiniz? "

Polisle adamlarından biri Otto'yu evden getirdi. Son­

ra onların hepsi tekneye bindi.

Tekne ırmağın yukarısına doğru gitti. Hala karan­

lıktı ama teknede koca bir ışık vardı . Su üzerinde
parlıyordu . Işık parlayınca ırmağı görebiliyorlardı.

Otta, doktora, "Irmakta birkaç kocaman kaya var,"

dedi.

"Irmağı iyi bilirim," dedi doktor. "Fakat dikkat

edeceğiz. "

101
Otto was happy now. He was bringing help to his
friends.

CHAPTER: 14

The two boys and Elsa were stili in the forest . They
did not go near the house and they did not see the
men again. it was a warm day and they were tired,
so they slept.

it was dark when Hans woke up . "Has Otto reach­

ed the village yet?" he asked himself . " If he's
already there, he will soon bring help. They may
come in the morning . "

Then the storm began . Kari and Elsa woke up too.

They were ali hungry, so they ate some food. For
a time they were dry under the bushes, but then the
rain came through the leaves. At !ast the storm stop­
ped. "We can't sleep here, " Hans said. "The
ground is wet now."

1 02
Otta şimdi mutluydu. Arkadaşlarına yardım getiri­
yordu.

BÖLÜM: 14

İ ki çocukla Elsa halii ormandaydı. Eve yaklaşmadı­

lar ve adamları tekrar görmediler. Ilık bir gündü ve
yorgundular; böylece uyudular.

Hans uyandığı zaman karanlıktı. "Otto köye vardı

mı şimdi?" diye kendi kendine sordu. "Eğer şimdi­
den oradaysa, yakında yardım getirir. Sabahleyin ge­
lebilirler. "

Sonra fırtına başladı. Kari ile Elsa da uyandı. Hep­

si acıkmıştı, bu yüzden birşeyler yediler. Bir süre ça­
lıların altında kuruydular, fakat sonra yağmur
yaprakların arasından girdi. Sonunda fırtına durdu.
"Burada uyuyamayız," dedi Hans . "Yer ıslak şim­
di . "

1 03
· "Can't we go down the river bank? " Elsa asked.
"We can follow that patlı. If a boat comes, we'll
see it. "

"That's a good idea," Hans said. " But we must

watch the river or we may miss the boat . "

They went past the field. They wanted t o have a

look at the house. A light was stili burning there.
Then they went to the river. They found the patlı
and followed it. it went along the bank of the river.
But it was not a good patlı. There were thick bushes
across it. They watched the river, but there was no
sign of a boat.

At last they reached the end of the patlı and they

had to stop. But there was a big tree near the river
bank and it was dry there.

"We've come about four miles, " Hans said. " lt's
late now and the men in the house are asleep. Look
under the trees and find some dry wood. Then we
can Iight a fire . "

At last they found enough wood and they Iit a fire.

"I'II watch while you rest," Hans said. "Then I'll

wake Kari and he can watch . "

S o Elsa and Kari lay down near the fire and slept.

1 04
" Irmak kıyısından aşağıya inemez miyiz'?" diye El­
sa sordu. " Patikayı izleyebiliriz. Eğer bir kayık ge­
lirse onu görürüz. "

" Bu iyi bir fikir, " dedi Hans. "Fakat ırmağı gö­
zetlemeliyiz, yoksa kayığı kaçırabiliriz. "

Tarlayı geçip gittiler. Eve bir göz atmak istediler.

Orada hala bir ışık yanıyordu. Ondan sonra ırma­
ğa gittiler. Patikayı bulup onu izlediler. Irmak kıyı­
sı boyunca gidiyordu . Fakat iyi bir patika değildi.
Üzerinde sık çalılıklar vardı. Irmağı gözetlediler, fa­
kat kayıktan eser yoktu.

Sonunda patikanın ucuna ulaştılar ve durı:nak zorun­

da kaldılar. Fakat ırmak kıyısı yakınında koca bir
ağaç vardı ve orası kuruydu .

"Dört mil (altı kilometre) kadar geldik," dedi Hans.

" ' Şimdi geç oldu ve evdeki adamlar uykudalar.
Ağaçların altına bakın ve kuru odun bulun biraz.
O zaman. bir ateş yakabiliriz. "

Sonunda yeterince odun buldular ve bir ateş yaktı­

lar.

"Siz dinlenirken, ben gözetleyeceğim," dedi Hans.

"Sonra Karl'ı uyandırırım ve o gözetleyebilir . "

Böylece Elsa ile Karı ateşin yanına uzanıp uyudu.

1 05
Hans watched the river. He got some wood and put
it on the fire. Then he woke Kari.

" Is there any sign of the boat?" Kari asked.

" Not yet," Hans told him. " But it's almost morn­
ing. Perhaps the boat will come then . "

Kari watched but stili the boat did not come. He

was tired but he did not wake Elsa. At last he heard
a noise. it was the noise of an engine. A boat was
coming up the river.

Kari ran and woke Hans: Elsa woke up too. They

stood on the river bank and waited. The boat was
very near now. Then they saw the light from the
boat. it was shining on the water.

"They've come," Hans said. "He shouted to the

men in the boat. The doctor stopped the boat and
turned the light on the bank.

Otto could see his friends on the bank. "They're my

friends," he said to the doctor. He called to them.

The doctor brought the boat near the bank and he

and the policeman landed.

"We escaped from the cellar, " Hans explained .

1 06
Hans ırmağı gözetledi. Biraz odun alıp ateşe koy­
du. Sonra Karl'ı uyandırdı .

"Kayıktan eser var mı?" diye Kari sordu.

"Henüz değil, " dedi Hans ona. "Fakat neredeyse

sabah oluyor. Belki kayık o zaman gelecek. "

Kari gözetledi, fakat kayık hala gelmedi. Yorgundu

ama, Elsa'yı uyandırmadı. Sonunda bir gürültü işitti.
Motor gürültüsüydü. Irmaktan yukarı bir tekne çı­
kıyordu.

Kari koştu ve Hans'ı uyandırdı. Elsa da uyandı. Ne­

hir kıyısında durdular ve beklediler. Tekne şimdi çok
yakındaydı. Sonra tekneden büyük ışığı gördüler.
Suyun üzerinde parlıyordu.

"Geldiler, " dedi Hans. Teknedeki adamlara bağır­

dı. Doktor tekneyi durdurdu ve ışığı kıyıya çevirdi.

Otto kıyıdaki arkadaşlarını görebiliyordu. "Onlar ar­

kadaşlarımdır," dedi doktora. Onlara seslendi.

Doktor tekneyi kıyıya yaklaştırdı ve onunla polis ka­

raya çıktı.

" Mahzenden kaçtık," diye Hans açıkladı. "Fa-

1 07
"But the men are still in the house and the warden
is their prisoner. "

"l'm glad that you are here," the doctor said. " it
will be easy now because you are not in the house. "

"Don't forget the warden," Hans said "These men

are bad and they may hurt him. "

"That's true," the doctor sai,d. "But 1 have a good

plan. Come on the boat and 1 '11 tell you about it. "

They followed the doctor into the boat. Then the

doctor told them his plan.

CHAPTER: 15

The doctor explained his plan. "The men are in the

house now and they're asleep, " he said . "We can
go to the house but we can't get in because they've
locked the doors. And the warden is their prisoner."

1 08
kat adamlar hala evde ve korucu da onların tutuk­
lusu. "

"Burada bulunuşunuza sevindim," dedi doktor. "Ev­

de olmadığınız için iş kolaylaşacak şimdi. "

"Korucuyu unutmayın," dedi Hans. " B u adamlar

kötüdürler ve onun canını yakabilirler . "

"Bu doğru," dedi doktor. "Fakat iyi bir J?lanım var.

Tekneye gelin size anlatayım onu . "

Doktoru kayığa kadar izlediler. O zaman doktor on­

lara planını anlattı.

BÖLÜM: 15

Doktor planını açıkladı. "Adamlar şimdi evdedir ve

uyuyordurlar," dedi. "Eve gidebiliriz ama, kapıları
kilitledikleri için içeri giremeyiz. Ve korucu da on­
ların tutuklusudur. "

1 09
' ' Are there a lot of men in the house? ' ' the
policeman asked.

"There are four or five," Hans told him . "I'm not

certain . "

"There are seven o f us, " the doctor said. "You and
Karı can heıp us too. That is part of my plan. We
can't get into the house, so the men must come
out . "

"But they won't come out," Hans said. "When they

see you, they'll stay in the house. "

"They won't see us" the doctor explained . "They'll

see you and Kari . They want to catch you again,
şo they will come out of the house. "

" 1 understand now," Hans said. " Karı and l must

go near the house. "

"That's the idea," the doctor said. "You must go

near the house and make a noise. Shout. Say that
you're hungry. The men will see you and they'll
come out of the house."

"What shall we do then?" Hans asked .

"Wait there," the doctor said. "They'll come to you.

Then run. Run to the forest and they will follow
you . Two of us will wait in the forest; the men will

1 10
"Evde çok adam var mı?" diye polis sordu.

"Dört veya beş var," dedi Hans ona. "Emin deği­

lim . "

" Biz yedi kişiyiz," dedi doktor. " Sen ve Kari da

bize yardım edebilirsiniz. Bu planımın bir bölümü­
dür. Eve giremeyiz, bu yüzden adamlar dışarı çık­
malıdır . ' '

"Fakat dışarı çıkmayacaklardır," dedi Hans. " Sizi

görünce evin içinde kalacaklardır . "

"Bizi görmeyecekler," diye doktor açıkladı. "Seninle

Karl'ı görecekler. Sizi tekrar yakalamak isteyecek­
ler, böylece evden dışarı çıkacaklar. ' '

"Şimdi anlıyorum ," dedi Hans. " Kari ile ben evin
yakınına gitmeliyiz. ' '

"Fikir bu, " dedi doktör. "Evin yakınına gitmeli ve

gürültü yapmalısınız. Bağırın . Aç olduğunuzu söy­
leyin. Adamlar sizi görecek ve evden dışarı çıkacak­
lardır . ' '

"O zaman ne yapacağız biz? " diye Hans sordu.

"Orada bekleyin," dedi doktor. "Onlar size gelecek­

tir. Sonra koşun. Ormana koşun ve sizi izleyecekler­
dir. Bizim ikimiz ormanda bekleyecek. Adamlar yo-

111
be tired and we'll catch them. "

' 'Then we must take the leader, ' ' the doctor con­
tinued. "üne or two men will still be with him. But
that part will be easy. I 'll wait behind the house.
The men will follow you acros the field. They won't ·

close the door behind them. Then we'll go into the

house."

" It's a good plan," Hans said.

" But we mustn't make any mistakes, " the doctor

told them.

After that the doctor took the boat up the river.

Then he found a good place and stopped the boat.

"We'll leave the boat here," he said. "Two men

will stay on the boat. ütto, you must stay here too.
Your foot is still bad and you can 't move quickly.
Elsa, you must stay with ütto . "

" But what shall w e d o here?" Elsa asked.

"Watch the river," the doctor said . "You have

work to do. üne of the men may escape. You must
stop him. "

After that the doctor and his men left the boat.

1 12
rulacak ve biz de onları yakalayacağız. "

"Sonra elebaşını ele geçirmeliyiz, " diye doktor

devam etti. " Bir veya iki adam hiilii beraberinde
olacaktır. Ama bu kısım kolay olacak . Ben evin
arkasında bekleyeceğim. Adamlar sizi izleyip çayırı
geçecektir. Kapıyı arkalarından kapamayacaklar. On­
dan sonra biz içeri gireceğiz. "
.
" İ yi bir plan, " dedi Hans.

"Ama hiç hata yapmamalıyız," dedi doktor onlara.

Bundan sonra doktor tekneyi ırmağın yukarısına

götürdü. Sonra iyi bir yer buldu ve tekneyi durdur­
du.

"Tekneyi burada bırakacağız, " dedi . " İ ki kişi

teknede kalacak . Otta, sen de burada kalmalısın.
Ayağın hala kötü· ve çabuk hareket edemiyorsun.
Elsa, sen de Otta ile kalmalısın. "

"Fakat biz burada n e yapacağız?" diye Elsa sordu.

" Irmağı göietleyin," dedi doktor. "Yapılacak işiniz

var. Adamlardan biri kaçabilir. Onu durdur­
malısınız . ' '

Bundan sonra doktorla adamları tekneden ayrıldı.

113
Hans led them through the forest. At last, they
reached the field. it was light now and they could
see the house.

Hans showed them the patlı. "This goes to the

river, " he said. "I'll lead them along this patlı.
There are trees and bushes on both sides and you
can wait behind them . "

" l 'll do that," the policeman said. " I 'll need one
big man. it will be easy to stop the men. They'll
be tired because they are running. "

"Good, " the doctor said. " I 'll take m y two men
behind the house. 1 can see a little hut in the garden.
We'll wait there. Now our plan is complete. Those
men will soon be our prisoners. "

CHAPTER: 16

The policeman went with one man and hid behind

some trees. They were near the patlı .

ı 14
Hans onlara ormanın içinde öncülük etti. Sonunda
çayıra ulaştılar . Şimdi aydınlıktı ve evi görebiliyor­
lardı.

Hans onlara patikayı gösterdi. "Bu ırmağa çıkar,"

dedi. "Onları bu patika boyunca götüreceğim. Her
iki yanda da ağaçlar ve çalılar var, onların gerisin­
de bekleyebilirsiniz. "

"Ben onu yaparım, " dedi polis. " İ riyarı bir tane
adama ihtiyacım olacak. Adamları durdurmak ko­
lay olacak. Koştukları için yorgun olacaklar. "

" İ yi," dedi doktor. " İki adamımı evin gerisine gö­
türeceğim. Bahçede küçük bir kulübe görebiliyorum .
Orada bekleyeceğiz. Şimdi planımız tamamdır. Bu
_
adamlar yakında tutuklumuz olacaklar . ' '

BÖLÜM: 16

Polis bir tane adamla gidip birkaç ağacın arkasına

saklandı. Patikanın yakınındaydılar.

115
" l 'll go now," the doctor said to Hans and Kari.
"Wait here for fifteen minutes. Then go into the
field and make a noise . "

The doctor went with his men. They crept round

the field and hid near the but. Smoke was now com­
ing from the house. The men inside were awake.

" It's time now," Hans said. He and Kari got up

and walked to the middle of the field. They were
quite near the house.

"Are you ready?" Hans asked.

"Yes, l 'm ready," Kari said.

Then the both boys shouted. Soon a man came out

of the house. He looked across the field and saw
the boys.

"Give us food," Hans shouted . · "We're hungry.

Give us food .

A second man came out o f the house. Then the fat

man appeared too. "lt's those boys," the first man
told him. "They're asking for food. "

The fat man laughed. "Go and catch them, " he

ordered. "Bring them h�re. Quickly."

The fat man went into the house ag�in. The two

1 16
" Şimdi gidiyorum, " dedi doktor Hans ve Karl'a.
" Burada on beş dakika bekleyin. Ondan sonra ça­
yıra girip gürültü yapın. "

Doktor adamlarıyla gitti. Çayırın çevresinden süzü­

lüp kulübe yakınında saklandılar. Şimdi evden du­
man geliyordu. İ çerdeki adamlar uyanıktı.

"Şimdi vakittir, " dedi Hans. O ve Kari ayağa kalk­

tılar ve çayırın ortasına yürüdüler. Evin iyice yakı­
nındaydılar.

"Hazır mısın?" diye Hans sordu.

"Evet, hazırım, " dedi Kari.

Sonra her iki çocuk da bağırdı. Çok geçmeden bir

adam evden çıktı. Çayıra baktı ve çocukları gördü.

"Bize yiyecek verin," diye Hans bağırdı. "Açız. Bize

yiyecek verin. "

Bir ikinci adam evden çıktı. Sonra şişman adam da

göründü. " İ şte o çocuklar," dedi birinci adam ona.
" Yiyecek istiyorlar. "

Şişman adam güldü. " Gidip onları yakalayın," di­

ye emretti. "Onları buraya getirin. Çabuk . "

Şişman adam tekrar eve girdi. İ ki adam çayıra koş-

1 17
men ran into the field. Hans and Kari did not move.
The two men were very near . Then the boys turqed
and ran. They ran back to the forest and the men
followed them.

"Stop," one of the men shouted . "We won't hurt

you. "

The boys ran slowly but they did not stop. They
were in the forest now and were running along the
patlı. The men were behind them. They were already
tired but they stili followed the boys.

The policeman and his man were waiting. They

jumped on the two men and pushed them to the
ground. The men were very surprised. They did not
fight .

"We've done our part," the policeman said.

"What's happened in the house? Go and see . "

Hans ran t o the field and looked. The doctor was

standing outside the house. He waved to Hans.
"Come to the house," he shouted. Hans told the
policeman and they took their prisoners to the
house.

" it was easy, " the doctor said. " But the fat man
has escaped . We couldn't follow him because we
were fighting with these men. We must follow him

1 18
tu. Hans ile Karl kımıldamadı. İ ki adam pek yakın­
daydı. O zaman çocuklar dönüp koştular. Koşarak
ormana döndüler. Adamlar onları izlediler.

Adamlardan biri, "Durun," diye bağırdı. "Canınızı

yakmayacağız. "

Çocuklar yavaş koştular fakat durmadılar. Şimdi or­

mandaydılar ve patika boyunca koşuyorlardı.
Adamlar arkalarındaydı. Şimdiden yorulmuşlardı
ama hala çocukları izliyorlardı.

Polisle adamı bekliyordu. İ ki adamın üzerine atılıp

yere yıktılar onları. Adamlar çok şaşırmıştı . Dövüş­
mediler.

" Bize düşeni yaptık," dedi polis. "Evde ne oldu?

Git, b ak . "

Hans çayıra koştu v e baktı . Doktor evin dışında

duruyordu. Hans'a el salladı. "Eve gelin," diye
bağırdı. Hans polise söyledi ve onlar tutuklularını
eve götürdüler.

"Kolay oldu," dedi doktor. "Fakat şişman adam

kaçmış. Bu adamlarla dövüştüğümüz için onu izle-

1 19
now. He may take the boat."

" Let him go, " Hans said. " He can't escape. "

"But he may go up the river," the doctor said.

Hans and Kari laughed . "He'll have a surpise if he

does that , " Hans said. "There's a tree across the
river. He can't go past that. He must stop and come
back. Then our men will catch him . "

Hans was right. The fat man took the boat and
went up the river. But the tree stopped him and he
had to come back. The doctor's boat was waiting
down the river. The men in it stopped the fat man's
boat. They caught him and brought him to the
house. Elsa and Otto came too.

The fat man had a bag with him. There were some
small boxes in the bag. in every box there were
some diamonds .

"So these men were smugglers, " the doctor said.

' 'They were bringing diamonds into the country.
They cost a !ot of money here. The smugglers can
seli them and make money. But there are only a few
diamonds. 1 don 't understand it. "

120
yemedik. Şimdi onu izlemeliyiz. Tekneyi alabilir. "

" Bırakın gitsin," dedi Hans. "Kaçamaz. "

" Fakat ırmağın yukarısına doğru gidebilir," dedi

doktor.

Hans ile Kari güldü. "O işi yaparsa bir sürpriz bek­
liyor onu," dedi Hans. "Irmağın üzerinde bir ağaç
var. Onu geÇip gidemez. Durup geri dönmelidir. O
zaman adamlarımız onu yakalayacaktır . "

Hans haklıydı. Şişman adam tekneyi alıp ırmaktan

yukarı gitti . Fakat ağaç onu durdurdu ve geri dön­
mek zorunda kaldı. Doktorun teknesi ırmağın aşa­
ğısında bekliyordu. İçindeki adamlar şişman adamın
teknesini durdurdular. Onu yakalayıp eve getirdiler.
Elsa ile Otto da geldi.

Şişman adamın beraberinde bir çanta vardı. Çanta­

nın içinde ufak kutular vardı . Her kutuda birkaç el­
mas vardı.

"Bu adamlar kaçakçı," dedi doktor. " Ülkeye elmas

sokuyorlardı . Onlar burada çok para eder. Kaçak­
çılar onları satıp para kazanabilirler. Fakat birkaç
elmas var yalnızca. Anlamıyorum. "

121
The policeman searched the fat man. He searched
the house too but he could not find any diamonds.
Then he put his prisoners in the cellar. He locked
the door and left two men outside.

CHAPTER: 17

The boys wanted to see the warden.

"He's resting," the doctor explained. "When we

found him, he was not strong. We cut his ropes but
he could not get up. We have given him a hot drink
and some food. W e can talk to him when he wakes
up . "

The boys and Elsa had some food too. Then they
sat by the fire and waited . After two hours the
doctor called them.

"The warden is awake now ," he said . "He's going

to tell us his story . ' '

1 22
Polis şişman adamı aradı. Evi de aradı, fakat hiç
elmas bulamadı. Ondan sonra tutuklularını mahze­
ne koydu. Kapıyı kilitledi ve dışarda iki adam bı­
raktı.

BÖLÜM: 17

Çocuklar korucuyu görmek istediler.

" Dinleniyor, " diye doktor açıkladı. "Onu bulduğu­

muzda kuvvetli değildi . İplerini kestik ama, ayağa
kalkamadı. Ona sıcak içecek ve biraz yiyecek ver­
dik. Uyandığı zaman onunla konuşabiliriz."

Çocuklarla Elsa da bir şeyler yedi. Ondan sonra ate­

şin yanına oturup beklediler. İ ki saat sonra doktor
onlara seslendi .

" Korucu şimdi uyanık, " dedi. "Bize hikayesini an­

latacak. "

1 23
They all went into the warden's room and the
warden began his story.

"l can't tell you much," he said, " but perhaps it

will help. A month ago two men came. They came
in a motor boat. 'We have a friend' one of them
said. ' He's an important man and he's rich. He
wants to have a holiday in the forest. He needs your
house. He'll pay you well for it . ' 1 didn't like the
men, so 1 said: 'l'm sorry. Your friend may be im­
portant but he can't have my house. 1. don't want
his money. ' After that the two men went off and I
did not see them again. 1 forgot about the matter. "

"But a week ago," the warden continued, "the

motor boat came back . There were five men in it.
üne of them was the fat man. He was their leader.
They came to my house. '1 must have your house,'
he told me. He spoke quietly but 1 did not like him.
'1 need it far a week , ' he said. 'You can go into
the forest and work. But don't come near the house.
l'll pay you well . ' The fat man took some money
from his pocket and threw it on the table. ' l've
already told your men . ' 1 replied . 'You can't have
my house. ' The fat man was very angry. He picked

1 24
Hepsi birden korucunun odasına girdi ve korucu
hikayesine başladı.

" Size fazla anlatamayacağım," dedi. "Fakat belki

yardımı dokunur. Bir ay- önce iki adam geldi. Bir
motorla geldiler. "Bir arkadaşımız var," dedi onlar­
dan biri. "Önemli bir kişidir ve zengindir. Orman­
da tatil yapmak istiyor. Evinize ihtiyacı var. Bunun
için size iyi para verecek ." Adamları beğenmemiştim,
bu yüzden: "Özür dilerim. Sizin arkadaşınız önemli
biri olabilir ama evimi alamaz. P arasını
istemiyorum ," dedim . Ondan sonra iki adam
uzaklaşıp gitti ve onları tekrar görmedim. Konuyu
unuttum . "

"Fakat bir hafta önce," diye korucu devam etti,

"motor geri döndü. İ çinde beş adam vardı. Onlar­
dan biri şişman adamdı. Onların elebaşısıydı. Evime
geldiler. 'Evini almam gerekiyor, ' dedi bana. Sakin
konuştu, fakat ondan hoşlanmadım. ' Bana bir hafta
gerekli , ' dedi. 'Ormana gidip çalışabilirsin. Fakat evin
yanına sokulma. Sana iyi para vereceğim.' Şişman
adam cebinden bir miktar para alıp masa üstüne
fırlattı. 'Adamlarınıza zaten söylemiştim,' diye cevap
verdim . ' Evimi alamazsınız . ' Şişman adam

1 25
up the money and put i t in his pocket . "

The warden continued with his story. "The fat man

did not go. He turned to his men. ' Lock him in one
of the rooms, ' he ordered. Two of his men took
me to my room. They tied my hands and legs and
they left me on the bed. Then they locked the door.
Every day they gave me some food but not much.
Every day a plane came. 1 heard the noise of the
engine. it came at noon. It flew over the house but
did not land. "

"Yes, we know about that," the doctor said. "These

boys saw the plane. Then the men caught them and
brought them to the house. "

" l remember that day," the warden said. "That

morning 1 untied my ropes . But the men did not
notice it . 1 wanted to escape but I could not open
the door. Then 1 heard voices. They were not the
voices of these men. So 1 ran to the door and
shouted . I hit the door hard and made a noise. But
the men came and tied me up again . "

"But we knew that you were a prisoner" Hans said.

"We couldn 't help you. They locked us in the cellar.

1 26
çok kızdı. Parayı aldı cebine koydu. "

Orman bekçisi hikayesine devam etti. "Şişman adam

gitmedi. Adamlarına döndü. 'Onu odalardan biri­
ne kilitleyin,' emrini verdi . Adamlarından ikisi beni
odama götürdü. Ellerimi, kollarımı bağladılar ve be­
ni yatağın üstünde bıraktılar. Sonra kapıyı kilitledi­
ler. Her gün gelip biraz, fakat fazla değil, yiyecek
verdiler. Her gün bir uçak geldi. Motorun gürültü­
sünü işittim. Öğleyin geldi. Evin üstünde uçtu ama
konmadı . "

"Evet, bunu biliyoruz, " dedi doktor. "Bu çocuk­

lar uçağı görmüş. Sonra adamlar onları yakalayıp
eve getirmiş . "

"O günü hatırlıyorum," dedi korucu. "O sabah ip­

lerimi çözdüm. Fakat adamlar farkına varmadı. Kaç­
mak istedim ama, kapıyı açamadım. Ondan sonra
sesler duydum. Adam�arın sesleri değildi. Bu yüz­
den kapıya koşup bağırdım . Kapıya sertçe vurdum
ve gürültü yaptım . . Fakat adamlar gelip beni tekrar
bağladılar. ' '

"Fakat sizin tutuklu olduğunuzu anladık biz," de­

di Hans. "Size yardım edemedik. Bizi mahzene kilit-

127
But you saved us because you told Elsa about the
key . "

"So the story i s complete," the doctor said . "We've

caught the smugglers and we have the diamonds . "

"But is the story complete?" Hans asked. H e turned

to the warden. "When did these men come here? "

"They came on Friday, " the warden answered.

"Today is Friday," Hans said. "The men came here

a week ago . This is the seventh day . "

" I don't understand, " the doctor said.

"The fat man wanted the house for a week. " Hans
explained. "Today is the last day. So the pleıne will
come again. This may be the important day. Perhaps
the pilot will bring a lot of diamonds. "

" I think that you are right, Hans, " the doctor said.
"Their plan is clear to me now. Every day the pilot
leaves the airfield . He keeps his plane there. When
he leaves, he has a few diamonds. Perhaps the men
at the airfield search him. But they don't find the
diamonds because he has only a few. They search

1 28
lediler. Fakat Elsa'ya anahtardan söz ettiğiniz için
bizi kurtardınız. "

" Böylece hikaye tamam, " dedi doktor. "Kaçakçı­

ları yakaladık ve elmaslara sahip olduk."

"Fakat hikaye tamam mı? " diye Hans sordu. Or­

man bekçisine döndü. " Bu adamlar buraya ne za­
man geldiler?"

"Cuma günü geldiler," diye korucu cevap verdi.

" Bugün cuma, " dedi Hans. "Adamlar buraya bir

hafta önce geldiler. Bu yedinci gündür . "

" Anlamıyorum," dedi doktor.

"Şişman adam evi bir haftalığına istemiş" diye Hans

açıkladı. "Bugün sonuncu gündür. Demek ki uçak
tekrar gelecek. Bu, önemli bir gün olabilir. Belki de
pilot bir sürü elmas getirecektir . ' '

"Haklısın sanırım, Hans," dedi doktor. " Şimdi

planları açık seçik bence. Her gün pilot hava alanın­
dan ayrılıyor. Uçağını orada tutuyor. Ayrılırken üç
beş elmas alıyor. Belki de hava alanındaki adamlar
onu arıy.orlar. Fakat sadece birkaç tane aldığından el­
masları bulamıyorlar. Onu iki üç gün arıyorlar. Ondan

1 29
him for two or ,three days. After that they stop.
They think that he is an honest man. But then the
pilot brings a lot of diamonds. He brings them here
and drops them in the forest. Then the fat man can
sell them and make a lot of money . "

"But the pilot hasn't brought all the diamonds yet,"

Hans added . " He may bring them today. If he
brings them, we'll get the diamonds. • ı

"It's nearly twelve o'clock," the doctor said. '"We'll

soon know the answer. ' '

CHAPTER: 1 8

"The plane will come soon," the doctor said. "What

must we do when it comes? What did the men do?"

Hans told him. "First the men !it a fire and black
smoke came from the house. This smoke showed
the pilot the place in the forest. When the piane

1 30
sonra bırakıyorlar. Dürüst bir insan olduğunu düşü­
nüyorlar. Fakat sonra pilot birçok elmas getiriyor.
Onları buraya getirip orman içine atıyor. O zaman
şişman adam onları satıp çok para kazanabilir."

"Fakat pilot henüz bütün elmasları getirmedi, " di­

ye Hans ekledi. "Onları bugün getirebilir. Eğer on­
ları getirirse, elmasları elde ederiz. ' '

"Neredeyse saat o n iki," dedi doktor. "Yakında ce­

vabı öğreniriz. "

BÖLÜM: 18

"Yakında uçak gelecektir, " dedi doktor. "Geldiği

zaman ne yapmalıyız? Adamlar ne yaptılar? "

Hans ona anlattı. "Adamlar önce bir ateş yaktılar

ve kara duman evden (çıktı) geldi. Bu duman pilo­
ta ormandaki yeri gösterdi. Uçak geldiği zaman çayı-

131
came, it flew over the field. it flew in a circle. Then .
two men came out of the house. üne of them had
a flag. He waved this three times. Then the pilot
waved him and threw the red thing out of the plane.
After qıat the plane flew off. "

"We must find the flag," the doctor said. Then it

will be easy. The pilot can't see our faces from the
plane. "

" I have the flag," the policeman said. H e was

holding the flag in his hand. The doctor took it.

Hans threw some old cloth on the fire and soon

black smoke was coming from the house.

"Now we're ready, " the doctor said. " 1'11 go out­
side when the plane comes. üne man can stand
beside me. "

"The boys must stay inside, " the policeman said.

"The pilot mustn't see them . "

i t was twelve o'clock now. They listened . They

could hear · the noise of the plane. - it was coming
nearer. But they still waited inside the house. Then
they saw the . plane. it was flying over the field . The
doctor took the flag and went out of the house. üne

132
rın üzerinde uçtu. Bir daire (çizerek) içinde uçtu.. O
zaman iki adam evden çıktı. Onların birinde bir bay­
rak vardı. Bunu üç kere salladı. Sonra pilot ona el
salladı ve kırmızı şeyi uçaktan dışarıya fırlattı. On­
dan sonra uçak uÇup uzaklaştı."

"Bayrağı bulmalıyız," dedi doktor. "O zaman ko­

lay olacaktır. Pilot uçaktan yüzlerimizi göremez. ' '

"Bayrak bende," dedi polis. Bayrağı elinde tutuyor­

du. Doktor onu aldı.

Hans birkaç eski bezi ateşe attı ve çok geçmeden si­

yah duman evden çıkıyordu.

"Şimdi hazırız, " dedi doktor. "Uçak gelince dışarı

çıkacağım. Bir tane adam yanımda durabilir . "

"Çocuklar içerde kalmalıdır," dedi polis . "Pilot on­

ları görmemeli. "

Şimdi saat o n ikiydi. Dinlediler. Uçağın gürültüsü­

nü işitebiliyorlardı. Yaklaşıyordu. Fakat hala evin
içinde bekliyorlardı. Sonra uçağı gördüler. Çayır üze­
rinde uçuyordu. Doktor bayrağı aldı ve evden çık·
tı. Bir tane adam onu izledi. Doktor evin önünde

1 33
man followed him. The doctor stood in front of t'be
house and waved the flag three times. Then he
waited.

The pilot flew over the field again. The plane was
very low and the pilot was looking at the two men.
But he did not wave and he did not throw the red
thing from the plane. The plane flew over the field
again. Then it flew off.

At last the doctor came back into the house. He put

the flag on the table.

"We did the right things," he said, "but the pilot

could see our faces. He was flying very low. He
knew that we weren't his friends . "

Hans and Kari were looking sad .

"lt doesn't matter," the doctor told them. "We've

caught the leader and four of his men. And we have
some diamonds. The pilot will go back to the air­
field and we'll find him. "

Then suddenly Kari said, " Listen. 1 can hear the

plane again. lt's coming back ." Hans ran to the
window and looked out.

"Listen to the engine, " the doctor said. "The pilot

is in trouble. I think that he wants to land . "

1 34
durdu ve bayrağı üç kere salladı. Ondan sonra bek­
ledi.

Pilot tekrar çayırın üzerinde uçtu. Uçak çok alçaktı

ve pilot iki adama bakıyordu. Fakat el sallamadı ve
kırmızı şeyi uçaktan atmadı. Uçak yine çayır üze­
rinde uçtu. Sonra uçup uzaklaştı.

Sonunda doktor dönüp eve girdi. Bayrağı masaya

koydu.

"Doğru şeyleri yaptık , " dedi. "Fakat pilot yüzleri­

mizi görebildi. Çok alçaktan uçuyordu. Arkadaşla­
rı olmadığımızı anladı. "

Hans ile Kari üzgün görünüyordu.

"Zararı yok," dedi doktor onlara. "Elebaşıyı ve

adamlarından dördünü yakaladık . Ve birkaç elma­
sa sahibiz. Pilot hava alanına dönecek ve bulacağız
onu . "

Sonra Kari birdenbire şöyle dedi:

"Dinleyin. Yine uçağı duyabiliyorum . Geri geliyor. "

Hans pencereye koşup dışarı baktı.

"Motoru dinleyin," dedi doktor. "Pilotun başı dert­

te. İ nmek istediğini sanıyorum . "

1 35
They all ran out of the house and watched. The
plane was very low.

"Yes, he's going to land," the doctor said. "Look,

the plane is turning . "

" But can h e land i n this field?" the policeman ask­

ed. " it isn' t very long. Will he be able to stop the
plane?"

"He can land if he is a good pilot, " the doctor

replied . "But it won't be easy . "

The plane was already coming down. lts wheels

touched the ground and it ran across the field. it
was going slowly but it did not stop.

"lt's going to bit the trees" Hans said.

The plane bit a tree and there was a loud noise.

Then it turned on one side. A part of the plane
broke off.

"Quickly," the doctor said. "We must get the pilot

out of the plane. it may catch fire."

They ran to the plane. They could see the pilot. He

was lying in the plane. He did not move. The
doctor and the policeman climbed on the plane.
They pulled out the pilot and put him on the

1 36
Onların hepsi evden çıkıp seyretti. Uçak pek alçak­
taydı.

"Evet, inecek," dedi doktor. " Bakın, uçak dönü­

yor."

"Fakat bu çayıra inebilir mi?" diye sordu polis.

" Pek uzun değil. Uçağı durdurabilecek mi?"

" İ yi bir pilotsa konabilir," diye cevapladı doktor.

"Fakat kolay olmayacak . "

Uçak inmeye başlamıştı bile. Tekerlekleri yere do­

kundu ve çayır üzerinde gitti. Yavaş gidiyordu ama
durmamıştı.

" Ağaçlara çarpacak, " dedi Hans.

Uçak bir ağaca çarptı ve büyük bir gürültü oldu.

Sonra bir yanına döndü (yattı). Uçağın bir parçası
kırılıp kopmuştu.

"Çabuk," dedi doktor. "Pilotu uçaktan çıkarmalı­

yız. Ateş alabilir. "

Uçağa koştular. Pilotu görebiliyorlardı. Uçakta ya­

tıyordu. Kımıldamadı. Doktorla polis uçağa tırman­
dılar. Pilotu dışarı çekip yere koydular. Ondan sonra
eve taşıdılar onu.

1 37
ground. Then they carried him to the house.

Hans and Kari walked to the house too. But then

Hans stopped. "The diamonds, " he said to Kari.
"We've forgotten the diamonds. They're still in the
plane. "

The doctor and the policeman carried the pilot into

the house. Then the two boys turned and ran back
to the plane. Hans climbed into the plane. "1 must
find the diamonds," he said. He looked far them,
but he could not see any. Then he looked behind
the pilot's seat. There was a small bag on the floor.
Hans took the bag and threw it to Kari. Then he
climbed aut of the plane again.

The boys took the bag to the house and put it on

the table. Elsa and Otta were there.

" Look after this, " Hans said. " it may have
diamonds in it. Where's the doctor?"

"He's with the. pilot, " Elsa told them. "They took
the pilot to a bedroom. "

The two boys went into the bedroom. The pilot was
lying on the bed and his face 'was very white.

"Is he dead?" Hans asked.

1 38
Hans ile Kari da eve yürüdüler. Fakat sonra Hans
durdu. "Elmaslar, " dedi Karl'a. "Elmasları unut­
tuk. Onlar hala uçaktadır. "

Doktorla polis, pilotu evin içine taşıdı. Sonra iki ço­

cuk dönüp uçağa koştu. Hans tırmanıp uçağa gir­
di. "Elmasları bulmalıyım, " dedi . Onları aradı
ama göremedi hiç . O zaman pilot sandalyesinin ar­
kasına baktı. Yerde ufak bir torba vardı. Hans tor­
bayı alıp Karl'a fırlattı. Sonra tırmanarak uçaktan
çıktı yine.

Çocuklar torbayı eve götürdüler ve masanın üzeri­

ne koydular onu. Elsa ile Otto oradaydı.

"Buna göz kulak olun," dedi Hans. "Elmaslar için­

de olabilir. Doktor nerede? "

"Pilotun yanında," dedi Elsa onlara. "Pilotu bir ya­

tak odasına götürdüler. ' '

İ ki çocuk yatak odasına gitti. Pilot yatakta yatıyor­

du ve yüzü pek beyazdı.

"Ölü mü?" diye sor�u Hans.

1 39
" No, he's not dead," the doctor replied. "He has
hurt himself but he'll live. You must leave me now
1 have work to do."

The boys left the doctor with the pilot.

CHAPTER: 19

The doctor stayed with the pilot. He was with him

for two hours. At last he came out of the bedroom.
His face was very tired. The boys were sitting near
the table. The bag lay there but it was not open.

The doctor saw the bag. "What's that?" he asked.

"We found it in the plane," Hans explained.

"Did you climb into the plane?" the doctor asked.

"That was wrong . "

"1 know," Hans said. " l ' m sorry. But 1 wanted to

find the diamonds. "

1 40
"Hayır, ölü değil," diye cevapladı doktor. "Yara­
lanmış ama yaşayacak . Beni (yalnız) bırakın şimdi.
Yapılacak işim var . "

Çocuklar doktoru pilotla bıraktılar.

BÖLÜM: 19

Doktor pilotla kaldı. İ ki saat onunla birlikteydi. So­

nunda yatak odasından çıktı. Yüzü çok yorgundu.
Çocuklar masanın yanında oturuyordu. Torba ora­
da yatıyordu ama açık değildi.

Doktor torbayı gördü. "Bu nedir?" diye sordu.

"Ç>nu uçakta bulduk," diye Hans açıkladı.

"Uçağın içine mi tırmandınız? " diye doktor sordu.

"Yanlıştı (hata idi) bu. "

" Biliyorum, " dedi Hans. "Özür dilerim. Fakat el­

masları bulmak istedim . "

141
"You're a brave boy," the doctor said, "but it was
wrong." Then he laughed. "Shall we open the
bag? " he asked. "Are you certain that the diamonds
are in it? "

' 11t's very heavy, " Hans said.

The doctor opened the bag. It was full of diamonds.

He put them on the table. There were about two
hundred diamonds.

" Now we've finished, " the doctor said . "We have
the smugglers and we have all the diamonds. We
have the pilot, too. We must thank you for that . "

The doctor did not leave that day. They all spent
the night in the warden's house. Elsa cooked a big
dinner and they ate well.

In the morning, the policeman went to the cellar .

He took out his prisoners and led them to the boat .
Two men carried the pilot. He was stili sick and he
could not walk.

"We're going to use the fat man's boat to9," the

doctor said. "We'll need it. We have a lot of
prisoners . '

Then the doctor said goodbye. "What will you do

now? " he asked Elsa and the boys.

1 42
"Sen cesur bir çocuksun," dedi doktor. "Fakat yan­
lıştı . " Sonra güldü. "Torbayı açalım mı?" diye sor­
du. "Elmasların içinde olduğuna emin misin?"

"Pek ağır o," dedi Hans.

Doktor torbayı açtı. Elmaslarla doluydu. Onları ma­

sanın üzerine koydu. İ ki yüz kadar elmas vardı.

"Şimdi bitirdik," dedi doktor. "Kaçakçılara ve tüm

elmaslara sahibiz. Pilot da bizde. Bunun için size te­
şekkür etmeliyiz. "

Doktor o gün ayrılmadı. Onların hepsi geceyi koru­

cunun evinde geçirdi. Elsa koca bir yemek pişirdi ve
iyi yediler.

Sabahleyin polis mahzene gitti. Tutuklularını çıkar­

dı ve onları tekneye götürdü . İ ki adam pilotu taşı­
dı. Hala hastaydı ve yürüyemiyordu.

"Şişman adamın teknesini de kullanacağız, " dedi

do.ktor. "Ona ihtiyacımız olacak. Bir sürü tutuklu­
muz var . "

Sonra doktor veda etti. "Şimdi n e yapacaksınız? "

diye Elsa ile çocuklara sordu.

1 43
"Oh we'll stay here," Hans answered. "The warden
is not very strong and we'll look after him . "

" Don't get into trouble," the doctor said wheı:ı he

was leaving. The boys laughed.

" We're going to have a quiet holiday," Hans

replied. "We've had enough adventure. "

1 44
"Ol Burada kalacağız, " diye cevapladı Hans. "Ko­
rucu pek kuvvetli değil, ona bakacağız. "

Ayrılırken doktor, "başınızı derde sokmayın, " de­

di. Çocuklar güldüler.

" Sakin b�r tatil geçireceğiz, " diye cevapladı Hans.

" Yeterince serüvenimiz oldu. "

1 45
SORULAR

Okuduğunuz "Adventure on the river" adlı hika­

yeye ilişkin aşağıdaki soruları cevaplandırınız:

1. What were the names of the boys?

2. What were they doing?
3. Can they stay there ali day?
4. Who İs their leader?
5. How old is Hans?
6. Whose idea was it?
7. Had they got a boat?
8. Who gave them the boat?
9. . What did they do to the boat?
1 0. Who sat in the boat first?
11. Why will the uncle be pleased?
1 2. What day is it?
13. When will they leave?
14. When did the boys come back?
1 5. Who helped with the painting?
1 6. Who is Elsa?
17. What did the boys talk about?
18. What is necessary on a journey?
19. What do they need pots for?
20. Who brought the blankets?
21. What did Elsa do?

1 47
22. What did they promise to do?
23. What did she bring?
24. What did she give to the boys?
25 . How did the water flow?
26. Was it hard work?
27. How was it in the forest?
28. When did Otto say that he was hungry?
29. What must they find now?
30. Who went to look for wood?
31. What flowed between the trees?
32. Where did he tie the boat?
33. Where did they land?
34. Who has matches?
35. What did they hear?
36. What did they see in the sky?
37. What was there across the river?
38. How could they stop the boat?
39. Could they move the tree?
40. Who cut off the branches?
41. Where did he put the blankets?
42. Who stood in the water?
43 . Who is taller, Otto or Kari?
44. What was resting on the tree?
45 . Where did Kari put his wet clothes?
46. How were they before falling asleep?
47 . Who woke up first?
48. Is the house of the warden far from there?

148
49. When did they see a boat?
50. Who will stay near the boat?
51. What will Otto do?
52. What was coming near?
53. What did the man wave?
54. How many times did he wave?
55. What did the pilot throw from the plane?
56. What did it look like?
57. Was it falling slowly or quickly?
58. Where did they take it?
59. Whom was the black smoke for?
60. Who is in trouble?
61. How many men were standing behind them?
62. Where did they take the boys?
63 . Who had a Iarge ring?
64. Where was the flag?
65. Were the boys watching the house?
66. What were they watching?
67 . Whose plane was it?
68. Did he say he was on holiday?
69. Where was the warden?
70. Who was shut up in the next room?
71. What happened to him?
72. Where did they put the boys?
73. What did they do before going into the cellar?
74. Could Otto watch the birds?
75. What did he hear?

1 49
 76. Who is in trouble?
77. Who fell?
78. Whom did he tell about his friends?
79. What must they get?
80. Who will take care?
81. When did the two men come?
82. What did they take from the boat?
83. What did they pull? Where from?
84. Where will Elsa watch the house from?
85. What was burning in the house?
86. Could the boys see well?
87. What did the man do to the door?
88. What are there across the window?
89. Where did the boys sit?
90. What did they do afterwards?
91. How far is the nearest village?
92. When did a man bring some food?
93 . Where did a seconc.j man stand?
94. Why couldn't they sleep?
95 . Who stands outside the window?
96. Can she see the boys?
97. Is it possible for Elsa to help the boys?
98. What will she Jook for?
99. What will they do with it?
1 00. When did Elsa return?
101 . Could they move the bars or not?
1 02. What did they tell her to do?

1 50
1 03 . Where did Elsa walk?
1 04. Who was in one of the rooms?
105. What did Elsa want?
1 06. Where could she find the key of the cellar?
1 07. Whom did she give the keys?
108. How could the boys go out?
1 09. Where was the small window?
1 1 0. Could they climb through the window?
111. Who had some difficulties and why?
1 1 2. Why did they lie down?
1 13. Who was awake?
1 1 4. What did Otto feel?
1 15. Where did he put his leg?
1 1 6. What did he notice in the river?
1 17. What may happen?
1 18. When did he have bad dreams?
1 1 9. What was following him in his dream?
1 20. When does he hope to reach the village?
121 . What floated on the river now?
1 22. What was near when he opened his eyes?
1 23 . Could he find the paddle?
1 24. What can he see?
125. How did .the man help him?
1 26. Whom did he get?
1 27. What did the doctor give him?
1 28 . What is it for?
1 29. Where did the boys spend the night?

151
1 30. What did they see?
1 3 1 . What was he doing?
1 32. How many miles is the nearest village from
there?
1 33. Where did they eat their food?
1 34. When did the plane come again?
1 3 5 . How long did Otto sleep?
1 36. When did he wake up?
1 37 . Who needed help?
1 3 8 . How was it raining?
1 39. Whom did Otto want to talk to?
1 40. What did he tell?
1 4 1 . Who is a prisoner?
1 42. H ow did they leave?
1 43 . Who knew the river well?
1 44. Could they leave before or after the storm?
145. Was Otto happy or sad now?
1 46 . Why was he happy?
1 47. How was it when Hans woke up?
148. When may they come?
1 49. Who was hungry?
1 50. How was the ground after the rain?
1 5 1 . What is a good idea?
1 52. lf a boat comes near, will they see it?
1 53 . Who will watch while they rest?
J 54. Who heard the noise first?
1 55 . Whom did he wake up?

1 52
1 56. What was coming?
1 57. Who is bad?
1 58 . Who has a plan?
1 59. Who must go out?
1 60. Are there a lot of men in the house?
161 . How many men are there?
1 62. Where are Hans and Kari going?
1 63 . Why are they doing this?
1 64. Who will go into the house then?
l 65. Who will watch the river?
1 66. Who hid behind the trees?
a) What were these men?
1 67 . When did the two men come to the warden?
1 68 . What did they teli about the fat man?
1 69. Was he rich or poor?
l 70. For how many weeks must he have the
house?
l7l . Who untied his ropes?
a) What is he going to teli?
l 72. Is today the last or the first day?
1 73. What will the pilot bring?
1 74. Where will he drop them?
175. At what time did he come?
l 76. What colour was the thing which the pilot
threw?
l 77. What did Hans throw on the fire?
1 78 . Why did he do it?

1 53
1 79. Where must the boys stay?
1 80. How many men followed the doctor?
181. Was the pilot flying low or high?
1 82. Where will he go back?
1 83 . Can he land if he is a good pilot?
1 84. What may catch fire?
185. Who carried the pilot into the house?
1 86. Who climbed into the plane?
1 87. Where is the doctor?
1 88 . What colour was his face?
1 89. How many hours did he stay with the pilot?
1 90. Who was brave?
191. Is the bag heavy or light?
1 92. How many diamonds were there in the bag?
1 93 . Who opened the bag?
1 94. Who wanted to find them?
1 95 . What have they now?
1 96. Did the doctor leave that day?
1 97. Whom must they thank?
1 98 . What kind of dinner did Elsa cook?
1 99. How many men carried the pilot?
200. What will the boys do?
201 . Why will they stay there?
202. How is he?
203 . Who laughed?
204. What kind of holiday will they have?

1 54
205. What have they had enough?
206. Who won't get into trouble again?
207 . Who replied then?

1 55
C E VA P LA R
ADVENTURE ON THE RIVER CEVAPLARI:

1. Their names were Hans, Otto arid Kari.

2. They were throwing stones across the river.
3. No, they cannot.
4. Hans is their leader.
5. He is fourteen years old.
6. it was the idea of Hans.
7. No, they hadn't.
8. Otto's uncle gave them the boat.
9. They cleaned and painted it.
1 0. Hans sat in the boat first.
11. Because it is like a new boat now.
12. it is Friday.
13. They will leave on Monday.
14. They came back the next morning .
15. Elsa did.
16. She is Otto's cousin.
17. They talked about the journey.
18. A !ot of food is.
19. They need them for cooking.
20. Hans brought the blankets.
21. She hid the paddles.
22. They promised to take Elsa.

1 59
23 . She brought her food and some
blankets.
24. She gave the paddles to the boys.
25 . it flowed quickly.
26. No, it wasn't.
27. it was cold in the forest .
28. After an hour he did.
29. They must find a place to land now.
30. Kari and Otto did .
3 l . The river did.
32. He tied it to a small tree.
3 3 . They landed on the right bank.
34. Elsa has matches.
3 5 . They heard a noise.
-36. They saw a plane in the sky.
37. There was a tree across the river.
3 8 . They could stop the boat with the
paddles.
39. No, they côuldn't.
40. Hans cut off the branches.
4 1 . He put them over the tree.
42. Kari did.
43. Kari is taller than Otto.
44. The boat was resting on the tree.
45 . He put them near the fire.
46. They were tired before falling asleep.
47. Hans woke up first.

1 60
48. No, it isn't.
49. After a few minutes they saw it.
50. Elsa will stay near the boat.
51. He will explore the forest .
52. The plane was.
53. He waved a flag.
54. He waved three times.
55. He threw a red thing from the plane.
56. It looked like a ball.
57. it was falling slowly.
58. They took it to the house.
59. it was far the pilot.
60. The warden is in trouble.
61 . Two men were standing behind them.
62. They took them to the house.
63 . The fat man had a large ring.
64. it was on the table.
65 . No, they weren't.
66. They were watching the plane.
67 . it was the plane of the fat man.
68. Yes, he said he was on holiday.
69. He was in the forest.
70. The warden was shut up in the next room.
71 . He became a prisoner of the fat man.
72. They put them in the cellar.
73 . They took off their shoes before going
into the cellar.

161
74. No, he couldn't.
75. He heard the noise of the plane.
76. Hans and Kari are in trouble.
77. Otto fell.
78. He told Elsa about them.
79. They must get help.
80. Elsa will.
81. They came in the afternoon.
82. They took the bags and the blankets
from the boat .
83. They pulled the boat out of the water.
84. She will watch the house from the field.
85. A light was.
86. No, they couldn't.
87. He locked it.
88. There are iron hars across it .
89. They sat on the ground.
90. They talked afterwards.
91 . It is about twenty-five miles from there.
92. in the evening a man brought some food .
93 . He stood near the cellar door.
94. Because it was cold in the cellar.
95. Elsa does.
96. No, she cannot .
97 . No, it isn't.
98. She will look for a rope.

1 62
 99. They will tie it to the iron bars.
1 00. She returned after a few minutes.
101 . They couldn't move the bars.
1 02. They told her to go back to the forest.
1 03 . She walked round the house.
1 04. The warden was.
1 05 . She wanted to free him and the boys.
1 06. She could find it in the small hut.
1 07. She gave them to the boys.
1 08 . They could go out by the help of the
small window.
1 09. it was at the back of the house.
1 1 0. Yes, they could.
111. Hans had because he was bigger .
1 1 2. Because they saw a light in the house.
1 13. üne of the men was.
1 1 4. He felt a lot of pain.
1 1 5. He put it in the cold water.
1 1 6. He noticed some rocks in the river.
1 1 7. The boat may hit a rock in the dark.
1 18. He had them in the night .
1 1 9. A plane was.
1 20. He hopes to reach the village before
evening.
121 . His boat floated on the river now.
1 22. The village was.
1 23 . No, he couldn't.
1 24. He can see the houses.

1 63
1 2 5 . He helped him by pulling the boat to
the bank.
1 26. He got the doctor .
127. He gave him some medicine.
1 28. it is for making him sleep.
1 29. They spent the night in the forest.
1 30. They saw the motor-boat with a man
inside it.
1 3 1 . He was cleaning the boat .
1 32. it is over twenty miles from there.
1 3 3 . They ate their food among some bushes.
1 34. At noon it came again.
1 3 5 . He slept all day.
1 36. He woke up in the evening.
1 37 . His friends did.
1 38 . it was raining hard.
1 39. He wanted to talk to the policeman.
140. He told his story.
141 . His friends are.
142. They left in doctor' s motor-boat.
143. The doctor knew the river well.
144. They could leave after the storm.
145. He was happy now.
146. Because he was bringing help to
his friends .
1 47. it was dark when he woke up.
148. They may come in the morning.

1 64
1 49. Ali of them were .
1 50. it was wet.
151. To follow the patlı is a good idea.
1 52. Yes, they will.
1 53 . Hans will.
1 54. Karı did .
155. He woke up Hans.
1 56. A motor-boat was coming.
1 57. The men in the house are bad.
1 58 . The doctor has.
1 59. The men must go out.
1 60. No, there aren't.
161 . There are four or five men.
1 62. They are going near the house.
1 63 . Because they want to make the men
come out of the house.
1 64. The doctor and the others will.
1 65 . Elsa and Otto will.
1 66. The policeman and one man did.
a) They were smugglers.
1 67. They came to the warden a month ago.
1 68 . They told that he was an important man.
1 69. He was rich.
1 70. He must have the house for one week.
171 . The warden did.
a) He is going to teli his story.

1 65
1 72. lt is the last day.
1 73 . He will bring a lot of diamonds.
1 74. He will drop them in the forest.
1 75 . He came at twelve o'clock.
1 76. l t was red.
1 77 . He threw some old cloth on the fire.
1 78 . To get black smoke.
1 79. They must stay inside the house.
l SO. üne man did.
181. He was flying low .
1 82. He will go back to the airfield.
1 83 . Yes, he can .
1 84. The plane may.
1 85 . The doctor and the policeman did.
1 86. Hans did .
1 87 . He is with the pilot.
1 88 . lt was white.
1 89. He stayed with him for two hours.
1 90. Hans was brave.
191. it is heavy.
1 92. There were about two hundred diamonds
in the bag.
1 93 . The doctor did.
1 94. Hans wanted to find them.
1 95 . They have the smugglers and the
diamonds now.
1 96. No, he didn 't.

1 66
1 97 . They must thank Hans.
198. She cooked a big dinner.
1 99. Two men did.
200. They will stay there.
20 1 . They will stay there to look
after the warden.
202. He is not very strong.
203. The boys did.
204. They will have a quiet holiday.
205 . They have had enough adventure.
206. The boys won't get into trouble again.
207 . Hans did.

1 67
 Fono Mektupla Öğretim Kurumu
tesislerinde dizilip basılmış ve ciltlenmlştir.

Gündoğdu Cad. 49 Merter 34016 lstanbul

1988
 IFJ
FONO
MEKTUPLA ÖGRETİM KURUMU

"

İNGİLİZCE
hikayeler
SEVEN PLAYS
YEDi OYUN

DERECE 2
 Hazulama Kurulu

Ayten Oray

Şükrü Meriç Gordon Jones

ÖNSÖZ

Bu kitap, belli bir sözcük çerçevesi içinde ve basit

gramer bilgileri dışına çıkmadan yazılmış hikayeler
dizisinin ikinci kademesini oluşturan kitapların üçün­
cüsüdür.

İkinci derece olarak isimlendirilen ve birincisine

oranla daha ileri bir düzeyde olan bu hikaye kitap­
ları dizisinin diğer iki kitabı "The Mystery of the
Island - Adanın Esrarı" ve "Adventure on the Ri­
ver - Nehirde Macera" isimlerini taşımaktadır.

İkinci derece hikaye kitaplarında da, birinci derece­

lerde olduğu gibi, hikayeler Türkçeye çevrilirken gü­
zel bir Türkçe yerine, karşılaştırarak izlemeyi ko­
laylaştırmak amacıyla, iyi bir ifade şekli olmasa da,
metne sadık ve mümkün olduğu oranda sözcük söz­
cük çeviri tercih edilmiştir.

Hikayelerin sonunda o hikaye ile ilgili sorular var­

dır. Bunların cevaplan kitabın sonunda verilmiştir.

FONO

Mektupla Öğretim Kurumu

İÇİNDEKİLER

LET THE BOY SPEAK 8

THE RIGHT PERSON 20

AN AFTERNOON ON THE BEACH 20

FRED'S OLD CAR 80

THE NEW ASSISTANT 108

A BAD DREAM 144

THE PROFESSOR 176

LET THE BOY SPEAK

Characters

MR SMITH , a greengrocer

MISS WHITE, a customer in the shop

MRS BALL, a customer in the shop

MRS WOOD, a customer in the shop

JOHNNY BELL, a small boy

A greengrocer's shop. Mr Smith is serving behind

the counter . üne customer is going out. Three
women are waiting in the shop.

MR SMITH : Yes? Who's next, please?

MISS WHITE: 1 think that you're next, Mrs Bali.

You were here before me, weren't you?

MRS BALL: Oh, was I?

MR SMITH: What can 1 do for you, madam? Do

you need any fruit?

MRS BALL: Let me see. Ah, yes ! 1 want. . .

A small boy runs into the greengrocer's shop.

8
BIRAKIN ÇOCUK KONUŞSUN

Kişiler:

Bay Smith: Bir manav

Bayan White: dükkanda bir müşteri

Bayan Ball: dükkanda bir müşteri

Bayan Wood: dükkanda bir müşteri

J ohnny Bell: küçük bir erkek çocuk

Bir manav dükkanı. Bay Smith tezgah arkasında hiz­

met etmektedir. Bir müşteri dışarı çıkmaktadır. Üç
kadın dükkanda beklemektedir.

Bay Smith: Evet? Sonra kim, lütfen?

Bayan White: Zannedersem sonra sizsiniz, Bayan

Bali. Benden önce buradaydınız, değil mi?

Bayan Bali: O, öyle mi?

Bay Smith: Sizin için ne yapabilirim, hanımefendi?

Meyvaya ihtiyacınız var mı?

Bayan Ball: Bir bakayım. A, evet ! İ stiyorum . . .

Küçük bir çocuk koşarak manav dükkanına gi-

9
He pushes his way between the women and stands
in front of the counter.

JOHNNY: Please, Mr Smith . . . !

MR SMITH (not letting him continue): üne moment,

young fellow! I'm serving this lady. And these two
ladies are waiting. (He turns to Mrs Bali again.) Yes,
Madam. What were you saying?

JOHNNY: but, sir!

MRS BALL: Be quiet ! 1 want three pounds of

potatoes, Mr Smith.

MR SMITH : Three pounds of potatoes. Certainly.

1 have some good ones here. (He points to the
potatoes near the counter.) Four pence a pound. Are
these all right?

MRS BALL : Yes, I'll take those.

MRS WOOD (looking at Johnny): The children to­

day! They push in!

MISS WHITE: They can't wait ! They want to be

first !

MRS WOOD: How old are you?

JOHNN\": Nine, madam.

10
rer. İ terek kadınların arasından kendine yol açar ve
tezgahın önünde durur.

Johnny: Lütfen, Bay Smith . . . !

Bay Smith (onu devam ettirmeyerek): Bir dakika,

küçük bey! Bu hanıma bakıyorum. Ve bu iki ha­
nım da bekliyor. (Tekrar Bayan Ball'a döner.) Evet,
hanımefendi. Ne diyordunuz?

Johnny: Fakat, efendim !

Bayan Bali: Ses çıkarma! Üç paund patates istiyo­

rum, Bay Smith.

Bay Smith: Üç paund patates. Elbette. Burada bir­

kaç iyisi var. (Tezgah yanındaki patatesleri işaret
eder.) Paundu dört peniye. Bunlar uygun mu?

Bayan Bali: Evet , onları alayım.

Bayan Wood (Johnny'ye bakarak): Bugünkü çocuk­

lar! İtip giriyorlar!

Bayan White: Bekleyemiyorlar! Birinci olmak isti­

yorlar!

Bayan Wood: Kaç yaşındasın?

Johnny: Dokuz, hanımefendi.

11
MRS WOOD: Only nine; And you pushed in front
of this lady.

JOHNNY: 1 had to. 1 wanted . . .

MISS WHITE (not letting him finish): Young peo­

ple must learn to wait . You can't push in front of
people. You're not the only customer in the shop,
are you?

JOHNNY: No, madam. ·

MRS BALL: Did your mother send you?

JOHNNY: No, 1 wanted . . .

MRS WOOD (quickly) : Ah, you wanted something

for yourself! You couldn't wait, could you? What's
your name?

JOHNNY: Johnny Beli.

MISS WHITE: You live in Church Street, don't

you? I've seen you there.

JOHNNY: Yes, madam.

MISS WHITE: Yes, 1 know your mother. I'll speak

to her about you.

JOHNNY: But 1 only wanted . . .

MRS SMITH: That's enough, young man. We

don't want to hear. (He turns to Mrs Bali.)

12
Bayan Wood: Sadece dokuz ! Ve iterek bu hanımın
önüne geçtin.

Johnny: Mecburdum. İ stiyordum ki . . .

Bayan White (Ona sözünü tamamlattırmayarak):

Gençler beklemeyi öğrenmelidirler. İtip insanların
önüne geçemezsin. Dükkandaki tek müşteri sen de­
ğilsin, değil mi?

Johriny: Hayır, hanımefendi .

Bayan Bali: Annen mi yolladı seni?

Johnny: Hayır, istiyordum ki ...

Bayan Wood (hemen): A, kendin için bir şey isti­

yordun ! Bekleyemedin, değil mi? Adın nedir?

Johnny: Johnny Beli.

Bayan White: Church Sokağında oturuyorsun, de­

ğil mi? Seni orada gördüm.

Johnny: Evet, hanımefendi .

Bayan White: Evet, anneni tanıyorum. Senden bah­

sedeceğim ona.

Johnny: Fakat sadece istiyordum ki . ..

Bayan Smith: Bu kadar yeter, delikanlı . Duymak is­

temiyoruz. (Bayan Ball'a döner.) İ şte Bayan Bali.

13
Here you are, Mrs Bali. Three pounds of potatoes.
Is that all? That' ll be a shilling, please. Thank you.

Mrs Bali gives Mr Smith a shilling. She takes her

potatoes and leaves.

MR SMITH: Next, please.

JOHNNY: I'm sorry but. . . (No one listens to

Johnny.)

MISS WHITE: 1 want some apples, please. Two

pounds.

MR SMITH: What about these? (He points to some

apples on the counter. ) They're only nine pence a
pound.

MISS WHITE: No, they look rather green. Have

you any sweet ones?

MR SMITH : Certainly, madam. 1 have some good

ones but they're stili in my car. A shilling a pound.

MISS WHITE : Can 1 see them?

MR SMITH: I 'll go and get them.

Mr Smith goes out of the shop. After a minute he

runs in again.

14
Üç paund patates. Hepsi bu kadar mı? Bir şilin eder,
lütfen. Teşekkür ederim .

Bayan Ball, Bay Smith 'e bir şilin verir. Patatesleri­

ni alıp ayrılır.

Bay Smith: Bir sonraki, lütfen.

Johnny: Özür dilerim, fakat . . . (Kimse Johnny'yi

dinlemez.)

Bayan White: Biraz elma istiyorum, lütfen. İ ki pa­

und.

Bay Smith: Bunlar nasıl? (Tezgah üzerindeki bazı el­

maları işaret eder. ) Onların paundu (yarım kilosu)
yalnızca dokuz penidir.
Bayan White: Hayır, epey yeşil görünQyorlar. Tatlı
olanlarınız var mı hiç?

Bay Smith: Elbette, hanımefendi . Bazı iyilerim var

ama, onlar hala arabamdadır. Paundu bir şiline.

Bayan White: Onları görebilir miyim?

Bay Smith: Gidip getireyim onları.

Bay Smith dükkandan çıkar. Bir dakika sonra ko­

şarak içeri girer yine.

15
MR SMITH (shouting): They're not there! There
was a box of apples in my car and now it's gone.
The car's empty.

JOHNNY: 1 saw two men near your car, Mr Smith.

They opened the door and took out a box of apples.

MR SMITH : My apples! I've lost a big box of ap­

ples. (He turns to Johnny and shouts in an angry
voice.) Why didn't you teli me?

JOHNNY: 1 wanted to tell you, sir, but no one let

me speak !

16
Bay Smith (bağırarak): Onlar yok orada! Arabam­
da bir sandık elma vardı, şimdi yok olmuş. Araba
boş.

Johnny: Arabanızın yakınında iki adam gördüm,

Bay Smith. Kapıyı açıp bir sandık elma aldılar.

Bay Smith: Elmalarım ! Bir koca sandık elma kay­

bettim. (Johnn'ye dönüp öfkeli bir sesle bağırır.) Ni­
ye söylemedin bana?

Johnny: Size söylemek istedim, efendim, ama kim­

se konuşmama izin vermedi!

17
SORULAR

Okuduğunuz "Let the boy speak" isimli oyun ile

ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1 . How many women are waiting in the shop?

2. Who is first?
3 . What is the name of the shopkeeper?
4. Who runs into the shop?
5. Where does he stand?
6. How many pounds of potatoes does she want?
7. Who pushes in?
8. Who complains?
9. Would they let the boy speak?
10. Who has seen him before?
1 1 . Where does the boy live?
12. What does Miss White want?
1 3 . Where are they?

18
14. Where has the shopkeeper put the box?
15. Is the car empty or full now?
16. What happens to the box?
1 7. Who wanted to tell about it?

19
THE RIGHT PERSON

Characters

MARY STONE

HARRY STONE, her husband

YOUNG MAN

OLD MAN

A room in the Stone's house. it is on the first floor.

Mrs Stone wants to let the room. She is standing
beside her husband.

MRS STONE: Well, the room's ready. I 've worked

very hard. 1 hope that 1 <:an let it. What do you
think?

MR STONE: Oh, it's ali right. You'll be able to

let it. People need rooms.

MRS STONE: But you don't Iike it very much. 1

can see that. But what' s wrong with it? Teli me. lt's
big enough, isn't it?

MR STONE: Yes, it's certainly not a small room.

20
UYGUN KİŞİ

Kişiler:

Mary Stone

Harry Stone, kocası

Genç adam

Yaşlı adam

Stone'ların evinde bir oda. Birinci kattadır. Bayan

Stone odayı kiraya vermek ister. Kocasının yanında
ayakta durmaktadır.

Bayan Stone: Ee . . . oda hazır. Çok çalıştım. Onu ki­

raya verebileceğimi umarım. Ne düşünüyorsun?

Bay Stone: O, tamam. Onu kiraya verebileceksin.

Halkın odalara ihtiyacı var.

Bayan Stone: Fakat onu pek beğenmiyorsun. Bunu

anlayabiliyorum. Fakat ne kusuru var? Söyle bana.
Yeterince büyük, değil mi?

Bay Stone: Evet, elbette ki küçük bir oda değil.

21
MRS STONE: And it's clean, too.

MR STONE: Yes, it's clean .

MRS STONE: What's wrong, then? Is it the fur­

niture? Perhaps you don't like that.

MR STONE: Well, it is rather heavy. And old,

too.

MRS STONE: But it's very good furniture. it

belonged to my mother.

MR STONE: That's the trouble. It may be good but

it's rather old. People like different furniture today.
Th�y don't like heavy things in their rooms.

MRS STONE: That's not true. People go to the

shops and buy old furniture like this.

MR STONE: Yes, but those people won't come

here. They have their own houses. But why do you
want to let a room? it isn't necessary. We've got
enough money, haven't we? People only let rooms
if they haven't enough money .

MRS STONE: Yes, of course we have enough

money. That isn't the reason.

MR STONE: What is the reason, then?

MRS STONE: 1 want something to do. l'm in

22
Bayan Stone: Hem de temizdir.

Bay Stone: Evet, temiz.

Bayan Stone: Öyleyse ne kusuru var? Mobilyası mı?

Belki bu hoşuna gitmedi.

Bay Stone: Ya, biraz ağırca. Hem de eski.

Bayan Stone: Fakat pek iyi mobilyadır. Anneme ait­

ti.

Bay Stone: Dert o işte. İ yi olabilir ama biraz eski­

ce, İ nsanlar değişik mobilyadan hoşlanıyor bugün.
Odalarında ağır şeylerden hoşlanmıyorlar.

Bayan Stone: Doğru değil bu. İ nsanlar dükkanlara

gidip bunun gibi eski mobilya satın alıyorlar ..

Bay Stone: Evet, fakat o insanlar buraya gelmez­

ler. Onların kendi evleri var. Fakat niçin bir odayı
kiraya vermek istiyorsun? Gereği yok. Yeteri ka­
dar paramız var, değil mi? İ nsanlar sadece yeteri ka­
dar paraları yoksa oda kiraya verirler.

Bayan Stone: Evet, elbette yeterince paramız var.

Neden bu değil.

Bay Stone: Neden nedir peki?

Bayan Stone: Yapılacak bir şey istiyorum. Tüm

23
the house ali day. You won't let me work in your
office.

MR STONE: No, you can't do that. But you can

work in the garden. I'll let you do that!

MRS STONE: No, thank you. 1 don't want to work

in the garden.

MR STONE: Well, 1 hope that a nice person takes

the room . A quiet person. 1 don't want a lot of
noise in the house.

MRS STONE: l'll let it to the right person. A nice

young man. Two people are coming this morning.
They telephoned lası night. They'll be here soon.

MR STONE: You haven't wasted any time!

Mrs Stone crosses to the window. Her husband

follows. They both look out of the window.

MRS STONE: The room has a nice view, hasn't it?

You can see for miles.

MR STONE: Yes, it's a nice view. But people won't

take the room only for the view. (He points out of
the window.) Look, a young man's coming to the
house.

MRS STONE: (looking at her watch): Yes, that's

24
gün evdeyim. Büronda beni çalıştırmıyorsun.

Bay Stone: Hayır, bunu yapamazsın. Fakat bahçe­

de çalışabilirsin. Bunu yapmana izin veririm !

Bayan Stone: Hayır, teşekkür ederim. Bahçede ça­

lışmak istemiyorum.

Bay Stone: Peki, odayı iyi bir insanın tutmasını di­

lerim. Sakin bir insan. Evde fazla gürültü istemiyo­
rum.

Bayan Stone: Uygun kişiye kiralayacağım. İyi bir

genç adama. Bu sabah iki kişi geliyor. Dün gece te­
lefon ettiler. Yakında burada olurlar.

Bay Stone: Hiç vakit kaybetmemişsin!

Bayan Stone pencereye geçer. Kocası da izler. Her

ikisi de pencereden dışarı bakar.

Bayan Stone: Odanın güzel bir manzarası var, de­

ğil mi? Millerce öteyi (kilometrelerce yeri) görebilir­
sin.

Bay Stone: Evet, güzel bir manzarası var. Fakat sırf

manzara için odayı tutmayacaklar. (Pencereden dı­
şarıyı işaret eder.) Bak, genç bir adam eve geliyor.

Bayan Stone : (Saatine bakarak) Evet, bu

25
the first. He's on time. 1 liked his voice when he
telephoned. He spoke very nicely. 1 think that he
comes from a good family.

MR STONE: Well, he won't like this room!

The doorbell rings.

MR STONE (after a moment): Well, dear. Aren't

you going to open the door? The young man's
waiting. Shall 1 go?

The doorbell rings again.

MRS STONE : No, 1'11 go. You stay here and wait.
1'11 bring him up.

Mrs Stone goes out. Mr Stone walks round the

room and then stops in the fireplace.

MR STONE (talking to himself) : Hm, this wall

doesn't look very strong.

He pushes the wall rather hard and a piece falls out.

MR STONE : Oh dear! What have 1 done now? 1

hope that the young man doesn't see the hole.

At that moment, Mrs Stone returns. The young man

follows her into the room.

MRS STONE: .Well, this is the room. 1 hope that

you like it.

26
birincisi. Vaktinde geliyor. Telefon ettiğinde sesini
beğenmiştim. Pek hoş bir şekilde konuştu . İyi bir
aileden olduğunu sanırım.

Bay Stone: Ya, bu odayı beğenmeyecektir!

Kapı zili çalar.

Bay Stone (Az sonra): Şey, şekerim. Kapıyı açma­

yacak mısın? Genç adam bekliyor. Ben mi gideyim?
Kapı zili yine çalar.

Bayan Stone: Hayır, ben gideceğim. Sen burada ka­

lıp bekle. Onu yukarı getireceğim.

Bayan Stone dışarı çıkar. Bay Stone odada dolaşır

ve sonra şöminenin önünde durur.

Bay Stone (kendi kendine konuşarak): Hımın, bu

duvar pek sağlam görünmüyor.

Duvarı biraz sertçe iter ve bir parça düşer.

Bay Stone: Aman! Ne yaptım şimdi ben? Genç ada­

mın deliği görmeyeceğini umarım.

Tam o sırada Bayan Stone döner. Genç adam da

onu izleyerek odaya girer.

Bayan Stone: Ya, oda budur. Beğeneceğinizi uma­

rım.

27
YOUNG MAN (standing and looking round the
room): Hm.

MRS STONE: Do you like it?

YOUNG MAN: 1 was looking for a bigger room.

MRS STONE: This room is quite big. The rooms

are smaller in some houses.

YOUNG MAN: And this furniture! lt's rather old,

isn't it? Where did you find it?

MRS STONE (rather coldly): it belonged to my

mother. lt's very good furniture. She always paid
a lot of money for her furniture.

YOUNG MAN: 1 see. it belonged to your mother.

Now 1 understand. (He crosses the room and sits
down on the bed.) This b�d's rather hard. 1 like a
soft one. 1 can't sleep on a bed like this. lt's like
wood !

MRS STONE: Oh, we can change the bed. We'll

get a soft one for you.

The young man gets up and walks to the window.

He looks out.

MRS STONE: lt's a nice view, isn't it? Do you

like it? You can see for miles .

YOUNG MAN: Can you? Views don't interest

28
Genç adam (ayakta durup odada çevresine bakar­
ken): Hımın.

Bayan Stone: Beğeniyor musunuz?

Genç adam: Daha büyük bir oda arıyordum.

Bayan Stone: Bu oda oldukça büyük. Bazı evlerde

odalar daha küçüktür.

Genç Adam: Hele bu mobilya! Biraz eskice, değil

mi? Onu nerede buldunuz?

Bayan Stone (biraz soğukça): Anneme aitti. Pek iyi

bir mobilyadır. Mobilyasına daima çok para öder­
di.

Genç Adam: Anlıyorum . Annenize aitti . Şimdi an­

lıyorum. (Odayı geçip yatağın üzerinde oturur.) Bu
yatak biraz sertçe. Ben yumuşak olanını severim.
Böyle bir yatakta uyuyamam. Tahta gibi!

Bayan Stone: O, yatağı değiştirebiliriz. Size yumu­

şak olanını getiririz.

Genç adam ayağa kalkıp pencereye yürür. Dışarı ba­

kar.

Bayan Stone: Güzel bir manzara, değil mi? Hoşu­

nuza gidiyor mu? Millerce (kilometrelerce) ötesini
görebilirsiniz.

Genç Adam: Görebilir misiniz? Manzaralar be-

29
me. l'm out ali day. You can't look at views when
it's dark .

The young man walks across the room. He stops

in front of the fireplace. He sees the hole in the
wall.

YOUNG MAN: Look at this hole. The wall 's fall­

ing down!

MRS STONE (seeing the hole for the first time): l've
never seen that hole before. (She furns to her hus­
bapd.) When did that happen?

MR STONE: A few minutes ago. You were out of

the room.

MRS STONE: Did you do it?

MR STONE: 1 only touched it and a piece fell out.

lt's all right. 1 can repair it.

Mrs Stone gives her husband an angry look.

YOUNG MAN: lt's an old house. These things

happen, of course.

MRS STONE: My husband can soon repair it.

YOUNG MAN: I'm sure that the room's cold in

the winter. I'm not very strong.

MRS STONE: We'll put a good fire in the room.

ni ilgilendirmez. Bütün gün dışarıdayım. Karanlık ol­
duğu zaman manzaralara bakamazsınız .

Genç adam odanın karşı tarafına yürür. Şöminenin

önünde durur. Duvardaki deliği görür.

Genç adam : Şu deliğe bakın. Duvar yıkılıyor !

Bayan Stone (deliği ilk defa görerek): O deliği da­

ha önce hiç görmemiştim. (Kocasına döner). Ne za­
man oldu bu?

Bay Stone: Birkaç dakika önce. Sen odadan dışar­

daydın.

Bayan Stone: Onu sen mi yaptın?

Bay Stone: Sadece dokundum ve bir parça düştü.

Ziyanı yok. Onu onarabilirim.

Bayan Stone kocasına kızgın bir bakış yöneltir.

Genç Adam : Eski bir evdir. Böyle şeyler olur el­

bet .

Bayan Stone: Kocam onu hemen onarabilir.

Genç Adam: Eminim ki oda kışın soğuktur. Ben pek

kuvvetli değilim.

Bayan Stone: Odanıza iyi bir (ocak) ateş ko-

31
You won't be cold. 1'11 look after you like a mother!

YOUNG MAN: And how much do you want for

the room?

MRS STONE: Five pounds a week .

YOUNG MAN: Five pounds! That's a lot of money

for this room.

MRS STONE: With breakfast. 1'11 give you a good

breakfast.

YOUNG MAN: But 1 don't eat breakfast. 1 get up

so late that 1 don't have time. 1 only take a cup
of tea.

MRS STONE: Then you can have the room for four
pounds. And 1 '11 wash your clothes for you.

YOUNG MAN: 1 must think about it. I can't give

you an answer now.

MRS STONE: Yes, 1 understand. But a second

person is coming this morning. He may want the
room.

YOUNG MAN . (already going to the door): 1'11

telephone you this afternoon . Is that ali right?

MRS STONE: Yes, of course. But please don't

forget.

32
yarız. Üşümezsiniz. Bir anne gibi size bakarım !

Genç Adam: Peki, oda için ne kadar istiyorsunuz?

Bayan Stone: Haftada beş paund .

Genç Adam: Beş paund! Bu oda için çok fazla pa­

radır.

Bayan Stone: Kahvaltıyla. Size iyi bir kahvaltı veri­

rim.

Genç Adam: Fakat ben kahvaltı etmem. O kadar

geç kalkarım ki vaktim olmaz. Sadece bir fincan çay
içerim .

Bayan Stone: Öyleyse odayı dört paunda tutabilir­

siniz. Hem sizin giysilerinizi de yıkayacağım.

Genç Adam: Üzerinde düşünmeliyim. Şimdi bir ce­

vap veremem size.

Bayan Stone: Evet, anlıyorum. Fakat bu sabah bir

ikinci kişi geliyor. Odayı isteyebilir.

Genç Adam (kapıya gitmiştir bile): Bugün öğleden

sonra size telefon ederim. Tamam mı?

Bayan Stone: Evet, tabii. Fakat unutmayın, lütfen.

33
YOUNG MAN: Thank you. Goodbye.

MRS STONE (to her husband): Can you go to the

door with the young man, Harry?

Mr Stone goes aut with the young man. After a

short time he comes back.

MRS STONE: Do you think that he wants the

room?

MR STONE: No, of course not. He didn't like it.

You could see that. He won't telephone.

MRS STONE: 1 hope that he takes it. 1 liked him.

MR STONE: 1 didn't !

MRS STONE (in an angry voice): And that hole

over the fireplace! Why did you do that?

MR STONE : 1 told you, dear. 1 only touched the

wall and a piece fell out.

MRS STONE: it isn't possible.

At that moment the door bell rings again. They

cross to the window and Iook out.

MR STONE: There's an old man at the door.

MRS STONE: Is he the second person? 1 thought

34
Genç Adam : Teşekkür ederim. Hoşça kalın .

Bayan Stone (kocasına): Genç adamla kapıya kadar

gidebilir misin, Harry?

Bay Stone genç adamla çıkar. Kısa bir süre sonra

geri döner.

Bayan Stone: Odayı istiyor mu dersin?

Bay Stone: Elbette ki hayır. Onu beğenmedi. Bunu

anlayabilirdin. Telefon etmeyecek.

Bayan Stone: İ nşallah onu tutar. Onu beğendim.

Bay Stone: Ben beğenmedim !

Bayan Stone (Ö fkeli bir sesle): Y a şöminenin üze­

rindeki delik! Niçin yaptın onu?

Bay Stone: Söyledim ya, şekerim. Sadece duvara do­

kundum ve bir parça düştü.

Bayan Stone: Mümkün değil.

O sırada kapı zili yine çalar. Pencereye geçip dışarı

bakarlar.

Bay Stone: Kapıda yaşlı bir adam var.

Bayan Stone: İ kinci kişi o mu? Daha genç sa-

35
ı:hat he was younger. He doesn't look very clean.

MR STONE: Shall 1 go and open the door?

MRS STONE: Can't we stay here? He doesn't know

that we're in. Perhaps he won't wait.

The doorbell rings again.

MR STONE: He knows that we're in the house.

Perhaps he saw the young man when he came out.

MRS STONE: But what shall 1 say to him? 1

don't want to look after an old man. He may get
ilL

MR STONE: But you must let him see the room.

Perhaps he has come a long way.

MRS STONE: All right. Let him come in. But he

can't have the room .

. Mr Stone goes out. He comes back with the old

man.

OLD MAN: Good morning, Mrs Stone. My

name's Arthur Dean. 1 telephoned you about the
room.

MRS STONE: Yes, 1 know. But l'm very sorry. A

person has already taken the room.

36
nıyordum onu. Pek temiz görünmüyor.

Bay Stone: Gidip kapıyı açayım mı?

Bayan Stone: Burada kalamaz mıyız? İ çeride oldu­

ğumuzu bilmiyor . Belki beklemez.

Kapı zili yine çalar.

Bay Stone: Evde olduğumuzu biliyor. Belki de çık­

tığı zaman genç adamı gördü.

Bayan Stone: Fakat ne söyleyeyim ona? Yaşlı bir

adama bakmak istemiyorum . Hastalanabilir.

Bay Stone: Fakat ona odayı göstermelisin. Belki

uzun yoldan geldi.

Bayan Stone: Peki. İ çeri girsin. Fakat odayı tuta­

maz.

Bay Stone dışarı çıkar . Yaşlı adamla döner.

Yaşlı Adam: Günaydın, Bayan Stone. Benim adım

Arthur Dean'dır. Oda için size telefon ettim.

Bayan Stone: Evet, biliyorum. Fakat çok özür dile­

rim. Birisi odayı tuttu bile.

37
OLD MAN: Already?

MRS. STONE: Yes, I've let it. A young man came

a short time ago and he's taken the room.

OLD MAN: Oh, 1 met a young man near your

house. Perhaps it was the same person. 1 stopped
him in the street and asked him the way.

MR STONE: Yes, that was the young man. He left

a few minutes ago.

OLD MAN: But he said that he didn't want the

room.

MR STONE: Oh, did he say that? (He looks at his

wife.)

OLD MAN: Yes, he said that he came here. He told

me that he didn't like the room. (He looks round
the room.) But it's very nice. I like it.

MRS STONE: We live a long way from the town.

There aren't many buses. Only one an hour.

OLD MAN: Oh, that doesn't matter. 1 don't go to

work. When 1 go to town, 1 can walk. 1 enjoy a
walk. And your house is very quiet. Few houses are
quiet like this.

18
Yaşlı Adam: Şimdiden mi?

Bayan Stone: Evet, onu kiraya verdim. Kısa bir sü­

re önce genç bir adam geldi ve odayı tuttu .

Yaşlı Adam: A, evinizin yakınında genç bir adamla

karşılaştım. Belki de aynı kişiydi. Onu sokakta dur­
durup yolu sordum.

Bay Stone: Evet, o genç adamdı. Birkaç dakika önce

ayrıldı.

Yaşlı Adam : Fakat odayı istemediğini söyledi.

Bay Stone: A, öyle mi söyledi? (Karısına bakar.)

Yaşlı Adam: Evet, buraya geldiğini söyledi . Odayı

beğenmediğini anlattı. (Odanın dört bir yanına ba­
kar.) Fakat çok güzel. Ben onu beğeniyorum.

Bayan Stone: Kasabadan hayli uzak oturuyoruz.

Çok otobüs yok. Sadece saatte bir.

Yaşlı Adam: O, ziyanı yok. İ şe gitmiyorum. Kasa­

baya gittiğim zaman yürüyebilirim. Yürüyüşten zevk
alırım. Hem eviniz pek sakin. Pek az ev bunun gibi
sakindir.

39
MRS STONE: lt's quiet at the moment. But my
husband makes a lot of noise. And 1 like to listen
to the radio . Then the house isn't very quiet then.

OLD MAN: Oh, that's quite different. 1 was talk­

ing about the noise of cars and buses.

MRS STONE: The room's rather cold in winter.

OLD MAN: 1 won't notice it. 1 may be old, but

l'm stili very strong. (He crosses to the window.)
lt's a nice view from here. 1 like a room with a
view.

MR STONE: Yes, it is nice, isn't it?

MRS STONE: lt's nice now . But they're going to

build houses over there. When that happens, there
won't be a view.

OLD MAN: Perhaps they'll never build them. Who

knows?

MR STONE: What about the fumiture? Do you like

that?

OLD MAN: Yes, very much. 1 like old furniture.

MRS STONE: I'm afraid that the bed's very hard.

Go and try it.

40
Bayan Stone: Şu anda sakindir. Fakat kocam çok
gürültü yapar. Hem ben radyo dinlemeyi severim.
O zaman ev pek sakin değildir.

Yaşlı Adam : O, bu oldukça farklı. Arabaların oto­

büslerin gürültüsünü söylüyordum .

Bayan Stone: Oda kışın biraz soğuktur.

Yaşlı Adam: Farkına varmam. Yaşlı olabilirim, fa­

kat hala güçlüyüm . (Pencereye geçer.) Buradan gü­
zel bir manzara var. M anzaralı odayı severim.

Bay Stone: Evet, güzeldir, değil mi?

Bayan Stone: Şimdi güzel. Fakat oraya evler inşa

edecekler. Bu olunca manzara kalmayacak.

Yaşlı Adam: Onları hiç inşa etmezler belki. Kim ­

bilir?

Bayan Stone: Peki ya mobilya? Beğeniyor musunuz?

Yaşlı Adam: Evet, pek çok. Eski mobilyayı seve­

rim.

Bayan Stone: Korkarım ki yatak pek sert. Gidip de­

neyin.

41
OLD MAN: lt's not necessary. 1 like a hard bed.
Yes, 1 like this room very much. 1 was looking for
a room like this. 1 hope that it doesn't cost a lot.

MRS STONE: Five pounds a week.

OLD MAN: Five pounds. Well, that's not much for

this room. 1 was ready to pay six for a good room.
Is that with breakfast?

MR STONE: Yes, with breakfast.

MRS STONE: Of course, the room isn't quite

ready. Look at that wall. (She points to the wall
over the fireplace.) We'll have to repair it. it will
take time.

OLD MAN: Oh, that doesn't matter. 1 can put a

picture over the hole. That will cover it.

MR STONE: We have some old pictures. Where

are they, Mary? They're still in the attic, aren't
they?

MRS STONE: Yes, 1 put them in the attic. 1 didn't

like them.

OLD MAN: Well, we can put one of those over the

hole.

42
Yaşlı Adam: Gereği yok. Sert yatağı severim . Evet,
bu odayı pek beğeniyorum. Böyle bir oda arıyor­
dum. Parasının çok olmayacağını umarım.

Bayan Stone: Haftalığı beş paund .

Yaşlı Adam: Beş paund. Ya, bu oda için fazla de­

ğil. İ yi bir odaya altı paund ödemeye hazırdım. Kah­
valtıyla mı bu?

Bay Stone: Evet, kahvaltıyla.

Bayan Stone: Elbette ki oda pek hazır değil. Şu du­

vara bakın. (Şöminenin üzerindeki duvarı işaret
eder.) Onu onarmak zorunda kalacağız. Zaman ala­
caktır.

Yaşlı Adam: O, ziyanı yok. Delik üzerine bir resim

koyabilirim. Onu kapayacaktır.

Bay Stone: Bazı eski resimlerimiz var. Onlar nere­

de, Mary? Hala tavan arasındadırlar, değil mi?

Bayan Stone: Evet, onları tavan arasına koydum.

Onları beğenmedim.

Yaşlı Adam: Şey, birini deliğin üzerine koyabiliriz.

43
MR STONE: I 'll go and get one or two. You can
have a look at them. (He goes out of the Toom.)

MRS STONE: You said that you didn't work, Mr

Dean.

OLD MAN: That's right. 1 stopped work two years

ago.

MRS STONE : Where did you work?

OLD MAN: in a museum.

MRS STONE : What did you do in the museum?

OLD MAN: 1 was in charge of the pictures, in fact.

1 know a lot about pictures. I'm writing a book
about thein. So 1 need a quiet room. Like a museum!

MRS STONE: Yes, 1 see.

Mr Stone comes back with the pictures. He has one

big picture and two smaller ones.

MRS STONE: Mr Dean used to work in a museum,

Harry. He knows a lot about pictures .

MR STONE: Well, he won't like these! They are

very dirty.

Mr Dean looks at the pictures.

44
Bay Stone: Gidip bir iki tane· getireyim. Onlara göz
atabilirsiniz . (Odadan çıkar).

Bayan Stone: Bana çalışmadığınızı söylemiştiniz,

Bay Dean.

Yaşlı Adam: Tamam . İ ki yıl önce çalışmayı bırak­

tım.

Bayan Stone: Nerede çalıştınız?

Yaşlı Adam: Bir mü.Zede.

Bayan Stone: Müzede ne yapardınız?

Yaşlı Adam : Aslında resimlerin başındaydım. Resim

konusunda çok bilirim. Onlar hakkında bir kitap ya­
zıyorum. Bu yüzden sakin bir odaya ihtiyacım var .
Bir müze gibi!

Bayan Stone: Evet, anlıyorum.

Bay Stone resimlerle geri döner. Bir büyük, iki de

daha küçük resmi vardır.

Bayan Stone: Bay Dean müzede çalışırmış, Harry.

Resimler hakkında çok şey biliyor .

Bay Stone: Ya, bunları beğenmeyecektir ! Pek kirli­

ler.

Bay Dean resimlere bakar.

45
OLD MAN : Well, this big one will cover the hole.

MR STONE: Do you like it?

OLD MAN: lt's not a bad picture. l'll clean it for

you. 1 know about these things . (He picks up one
of the smaller pictures .) Well, this is a surprise!

MR STONE: What is it?

The old man takes the picture to the window. He

looks at it with great care.

OLD MAN : Is this really yours?

MR STONE: Yes, of course. All these pictures

belonged to my wife' mother. Why? Is it a good pic­
ture?

OLD MAN: Yes, it is. lt's by John Holland. Look,

you can see his name here. in the corner of the pic­
ture.

MRS STONE: Who was he? l've never heard of

him. Did he paint good pictures?

OLD MAN: Yes, he painted some very good pic­

tures. He lived about a hundred years ago. People
didn't like his pictures then but they like them now.

46
Yaşlı Adam: Şey, bu büyük olan deliği kapatacak­
tır.

Bay Stone: Beğeniyor musunuz onu?

Yaşlı Adam: Fena bir resim değil. Size temizlerim

onu. Bu şeylerden anlarım. (Küçük resimlerden bi­
rini alır.) O, bu bir sürpriz!

Bay Stone: Nedir?

Yaşlı adam resmi pencereye götürür. Ona büyük bir

özenle bakar.

Yaşlı Adam: Gerçekten sizin mi bu?

Bay Stone: Evet, tabii. Bütün bu resimler karımın

annesine aitti. Niçin? İ yi bir resim mi?

Yaşlı Adam: Evet; John Holland tarafından yapıl­

mıştır. Bakın, adını burada görebilirsiniz. Resmin
köşesindedir.

Bayan Stone: Kimdi o? Hiç duymamıştım onu. İyi

resimler mi yaptı?

Yaşlı Adam : Evet, bir takım pek iyi resimler yaptı.

Yüz yıl kadar önce yaşadı. O zaman insanlar onun
resimlerini beğenmedi ama şimdi onları beğeniyor­
lar.

47
 /

MR STONE: 1 see. And is the picture wÔ�th much?

OLD MAN: Oh, yes, It's worth quite a !ot of

money . it may be worth a thousand pounds .

MR STONE: A thousand pounds ! Did you hear

that, Mary? This little picture may be worth a thou­
sand pounds! And we put it in the attic.

MRS STONE : 1 can't believe it.

MR STONE: And there are a lot of pictures in the

attic .

OLD MAN: Well, 1 must look at ali of them. (To

Mrs Stone.) But perhaps you don't want to let the
room now. You'll be rich when you seli the pictures.

MRS STONE: No, of course you must have the

room . And l 'll be able to buy new furniture with
the money.

OLD MAN: No, please don't do that ! Not for me.

1 like this old furniture. Don't change it. I'm sure
that I'll be very happy here.

48
Bay Ston� Anlıyorum. Peki, bu resim çok değerli
midir?

Yaşlı Adam : O, evet. Hayli para değerindedir. Bin

paund değerinde olabilir.

Bay Stone: Bin paund! Duydun mu bunu, Mary?

Bu küçük resim bin paund değerinde olabilir! Ve biz
onu tavan arasına koyduk.

Bayan Stone: İ nanamıyorum.

Bay Stone: Tavan arasında hem bir sürü resim var.

Yaşlı Adam : Ya, onların hepsine bakmalıyım. (Ba­

yan Stone'a.) Fakat belki de şimdi odayı kiraya ver­
mek istemezsiniz. Resimleri satınca zengin olacak­
sınız.

Bayan Stone: Hayır, odayı tutmalısınız tabii. Hem

ben de parayla yeni mobilya satın alabileceğim.

Yaşlı Adam: Hayır, bunu yapmayın, lütfen! Benim

için hayır. Bu eski mobilyayı beğeniyorum. Onu de­
ğiştirmeyin. Burada çok mutlu olacağıma eminim.

49
SORULAR

Okuduğunuz "The right person" isimli oyun ile il­

gili bu soruları cevaplandırınız.

1. What is ready?
2. How has she worked?
3. Does Mr Stone like the room?
4. What is wrong with it?
5. Is the room clean or dirty?
6. Whom did the furniture belong to?
7. What do people like today?
8. What isn't necessary?
9. Have they got enough money?
10. Is this the reason?
1 1. Why does she Jet it?
12. Where is she ali day?
1 3 . Does he want a lot of noise?
14. What kind of person does he want?
15. Who is the right person?
16. How many people are corning that morn-
ing?
17. When did they telephone?
18. What has the room?
19. Who is on time?

50
20. Who pushes the wall?
2 1. What is he looking for?
22. Does he like the furniture?
23. Is the bed hard or soft?
24. How is it?
25. What doesn't interest him?
26. Why is it so?
27. What does he see in the wall?
28. How much does she want for the room?
29. What kind of breakfast will she give?
30. Who comes next?
31. Why doesn't she want him?
32. Who enjoys a walk?
33. Does he like the furniture?
34. Where had the old man worked?
35. When did he stop work?
36. When did John Holland live?
37. How much may it be worth?
38. Where did they put the pictures?
39. Will they change the furniture?

51
AN AFTERNOON ON THE BEACH

Characters:

MR BROWN

MRS BROWN

JOHN

MARY

their children

GRANDMOTHER

Scene 1

The Brown family have come to the beach.

Grandmother is walking between Mr and Mrs
Brown. They are holding her arms . John and Mary
are in front. They are looking for a place on the
beach. John is carrying a chair. Mary has two
baskets.

JOHN: Look, there's a nice place. Near the cliffs .

(They both go to it.)

MARY: Yes, this is fine. (They put down the

52
KUMSALDA BİR ÖGLE SONRASI

Kişiler:

Bay Brown

Bayan Brown

John

Mary

Onların çocukları

Büyükanne

Sahne 1

Brown ailesi sahile gelmiştir. Büyükanne, Bay ve Ba­

yan Brown arasında yürüyor. Onun kollarını 'tutu­
yorlar. John ve Mary öndedir. Kumsalda bir yer ara­
maktadırlar. John bir iskemle taşımaktadır. Mary'de
iki sepet vardır.

John: Bak, güzel bir yer var. Kayaların yanında.

(Her ikisi de ona gider.)

Mary: Evet, bu iyidir. ( İ skemleyle sepetleri yere

53
chair and baskets. Mary call to her mother and
father.) We've found a place near the cliff. Be
quick.

MRS BROWN: We can't come quickly. We can't

leave ya.ur grandmother. You know that she is old.
She can't walk quickly.

GRANDMOTHER: 1 can walk by myself. I'm not

a child!

MR BROWN: We'll stay with you, grandmother.

You may fail on these stones.

MRS BROWN: You have to take care at your age.

They reach the place near the cliff at last.

MR BROWN: Yes, this will be ali right. But don't

leave the baskets there, Mary. Put them in the shade.

Mary puts the baskets in the shade.

JOHN: Shall 1 put grandmother's chair in the shade,

too?

MRS BROWN: No, not in the shade. Put it in the

sun, John. Over there. (She points to a place. it is
a little away from the cliffs.) The sun will be good
for grandmother.

54
koyarlar. Mary annesiyle babasına seslenir.) Kaya­
ların yakınında güzel bir yer bulduk. Çabuk olun.

Bayan Brown: Çabuk gelemeyiz. Büyükannenizi bı­

rakamayız. Yaşlı olduğunu biliyorsunuz. Çabuk yü­
rüyemez.

Büyükanne: Kendi başıma yürüyebilirim . Ben çocuk

değilim!

Bay Brown: Seninle kalacağız, büyükanne. Bu taş­

ların üzerine 'düşebilirsin.

Bayan Brown: Senin yaşında dikkat etmen gerekir.

Sonunda kayaların yakınındaki yere ulaşırlar.

Bay Brown: Evet, burası uygun. Fakat sepetleri ora­

da bırakma, Mary. Onları gölgeye koy.

Mary sepetleri gölgeye koyar.

John: Büyükannenin iskemlesini de gölgeye koyayım

mı?

Bayan Brown: Hayır, gölgeye değil. Güneşe koy

onu, John. Oraya. (Bir yeri işaret eder. Kayalardan
azıcık ötededir.) Güneş büyükanneye iyi gelecek­
tir.

55
GRANDMOTHER : But 1 don't want so sit in the
sun! 1 want to read and have a little sleep.

MRS BROWN: Put the chair there, John. (John

takes the chair and puts it in the sun .) That's right .
Come alöng, grandmother.

MR BROWN: Yes, come along. The sun will be

good for you. We don't often have a warm day like
this.

They lead grandmother to the chair. Grandmother

sits down.

MRS BROWN: There! lt's nice to be in the sun,

isn't it?

GRANDMOTHER: No, 1 want to sit in the shade.

1 told you. Can 1 have something to drink?

MRS BROWN: No, not yet. It's only three o'clock.

W e'll have tea at four.

Mr and Mrs Brown sit down near grandmother's

chair.

MARY: What are we going to do this afternoon?

Are we going to stay here?

JOHN: Can we go in the sea?

MRS BROWN: No, not here, John. it isn't a good

place.

56
Büyükanne: Fakat ben güneşte oturmak ister;:;vo­
rum ! Okuyup biraz uyumak istiyorum.

Bayan Brown: İ skemleyi oraya koy, John. (John is­

kemleyi alıp güneşe koyar.) Tamam. Haydi gel, bü­
yükanne.

Bay Brown: Evet , gel haydi. Güneş sana iyi gele­

cektir. Çoğu zaman böyle ılık günümüz olmaz.

Büyükanneyi iskemleye götürürler. Büyükanne otu­

rur.

Bayan Brown: İ şte! Güneşte olmak güzel, öyle de­

ğil mi?

Büyükanne: Hayır, gölgede oturmak isterim. Size

söyledim. Bir şey içebilir miyim?

Bayan Brown: Hayır, henüz değil. Saat daha üç.

Dörtte çay içeceğiz.

Bay ve bayan Brown büyükannenin yakınına otu­

rurlar.

Mary: Bugün öğleden sonra ne yapacağız? Burada

mı kalacağız?

John: Denize girebilir miyiz?

Bayan Brown: Hayır, burada değil, John. İyi bir yer

deği l .

57
JOHN (to his father): Can we go to the cave, then?
You promised to take us there.

MRS BROWN: I'm tired. 1 want to have a rest. We

can go later.

JOHN: No, we must go soon. The tide will come

in. When the tide comes in, the cave is full of water.

MR BROWN: We must take them. 1 promised.

MRS BROWN: Where is the cave? Is it far?

MARY: lt's about a mile from here.

MRS BROWN: (to her husband): You take them,

dear. I'll stay here and look after grandmother.

GRANDMOTHER: Don't stay here for me. 1 can

look after myself.

MARY: Oh, please come, mother. 1 don't want to

go without you.

MRS BROWN: But what about grandmother? We

can't leave her here. She'll be ali alone.

GRANDMOTHER: 1 want to be alone ! 1 want to

read and have a rest .

MRS BROWN: Are you sure, grandmother? 1 don't

like to leave you.

58
John (Babasına): Öyleyse mağaraya gidebilir miyiz?
Bizi oraya götürmeye söz vermiştin.

Bayan Brown: Yorgunum. Biraz dinlenmek istiyo­

rum. Daha sonra gidebiliriz.

John: Hayır, hemen gitmeliyiz. Sular yükselecek. Su­

lar yükselince mağara suyla dolar.

Bay Brown: Onları götürmeliyiz. Söz verdim.

Bayan Brown: Mağara nerede? Uzak mı?

Mary: Buradan bir mil (birbuçuk kilometre) kadar.

Bayan Brown (kocasına): Onları sen götür, canım.

Ben burada kalıp büyükanneye bakacağım.

Büyükanne: Burada benim için kalmayın. Ben ken­

dime bakabilirim.

Mary: Ah, lütfen gel, anne. Sensiz gitmek istemi­

yorum.

Bayan Brown: Büyükanne ne olacak? Onu burada

bırakamayız. Yapayalnız olacak .

Büyükanne: Yalnız olmak istiyorum. Okuyup biraz

dinlenmek istiyorum .

Bayan Brown: Emin misin, büyükanne? Seni bırak­

mak hoşuma gitmiyor .

59
GRANDMOTHER: Yes, I'm quite sure. If you stay,
you'll talk. 1 want to have a rest .

MRS BROWN: Ali right, grandmother. (She gets

up. Mr Brown does the same.) Here's your book.
And your umbrella, too. Put up the umbrella if you
feel warm.

Mr Brown and the children walk off. Mary calls to

her mother.

MARY: Are you coming, mother?

MRS BROWN: Yes, I'm ready. (She turns to grand­

mother.) Goodbye, grandmother. We'll soon be
back. Then we'll have a nice cup of tea.

GRANDMOTHER: Goodbye. Have a nice time.

(She opens her book and begins to read it.)

The Brown family walk across the beach .

GRANDMOTHER (to herself): Ah, they've gone at

last ! Now l'll move my chair into the shade. (She
puts her book on the sand. She stands up and car­
ries her chair to the cliffs. She puts it behind a big
rock. Then she sits down.) Ah, it's nice behind this
rock. I'm in the shade at last. Now 1 can have a
good rest. (She closes her eyes and is soon asleep.)

60
Büyükanne: Evet, iyice eminim. Kalırsan eğer, konu
şacaksın. Dinlenmek istiyorum.

Bayan Brown: Peki, büyükanne. (Ayağa kalkar. Bay

Brown da aynını yapar). İşte kitabın. Ve de şemsi­
yen. Sıcak gelirse sana, şemsiyeni aç.

Bay Brown'la çocuklar (yürüyerek) uzaklaşırlar.

Mary annesine seslenir.

Mary: Geliyor musun, anne?

Bayan Brown: Evet, hazırım. (Büyükanneye döner).

Hoşça kal, büyükanne. Çok geçmeden döneriz. Son­
ra bir fincan güzel çay içeriz.

Büyükanne: Güle güle. İ yi eğlenceler. (Kitabını açıp

okumaya başlar.)

Brown ailesi (yürüyerek) kumsalı geçer.

Büyükanne (kendi kendine): Oh, sonunda gittiler!

Şimdi iskemlemi gölgeye çekeyim. (Kitabını kumun
üzerine koyar. Ayağa kalkar ve iskemlesini kayala­
ra taşır. Onu büyük bir kayanın arkasına koyar.
Sonra oturur.) Ah, bu kayanın arkası güzel. Sonun­
da gölgedeyim. Şimdi biraz dinlenebilirim. (Gözle­
rini kapar ve çok geçmeden uykuya dalar.)

61
Scene 2

The Brown family go into the cave.

MR BROWN: Well, here we are at last!

MRS BROWN: It's dark. 1 can't see anything.

MR BROWN: Wait a minute. I 've got a box of

matches, I 'll light one.

JOHN: Can 1 do it?

MR BROWN: No, you may drop the box.

Mr B.rown lights a match . They can see the inside

of the cave.

MR BROWN: How's that? Now you can see.

MARY: Here's a piece of paper. Light that, too.

Mr Brown lights the piece of paper.

MRS BROWN: lt's cold and wet in here. 1 don't

like it.

MARY: But it's a famous cave, mother.

MRS BROWN: Why, what happened here?

JOHN: Smugglers used to come here, didn't they?

62
Sahne 2

Brown ailesi mağaraya girer.

Bay Brown: Eee . . . sonunda geldik !

Bayan Brown: Karanlık. Hiçbir şey göremiyorum.

Bay Brown: Bir dakika bekle. Bir kutu kibritim var.

Birini yakayım.

John: Ben yapabilir miyim onu?

Bay Brown: Hayır, kutuyu düşürebilirsin.

Bay Brown bir kibrit yakar. Mağaranın içerisini

görebilirler.

Bay Brown: Bu nasıl? Şimdi görebiliyorsunuz.

Mary: İ şte bir kağıt parçası. Bunu da tutuştur.

Bay Brown kağıt parçasını tutuşturur.

Bayan Brown: Burası soğuk ve ıslak. Hoşuma git­

miyor.

Mary: Fakat tanınmış bir mağaradır, anne.

Bayan Brown: Niçin, ne olmuş burada?

John: Kaçakçılar buraya gelirlerdi, değil mi?

63
MR BROWN: Yes, that's right. It was a smuggler's
cave .

MRS BROWN: Did they live here? In this cave? It

isn't a very nice place .

MARY: No, they didn't live here, mother. They

used to bring things from the ships and hide them
here.

The light goes out and the cave is dark again. Mr

Brown lights a match.

JOHN: Can I go to the back of the cave? Let me

have the matches, father.

MRS BROWN: No, stay here, John. You may fall.

The floor of the cave is wet.

MAR Y: What did the smugglers do when the tide

came in? Where did they put their things?

JOHN: There are some holes in the walls. They are

higher than the water. The smugglers used to put
their things there. Give me the matches, father, and
I'll show you.

Mr Brown gives his son the box of matches . John

goes to the back of the cave and lights a match.

JOHN: Can you see the holes? They're above

64
Bay Brown: Evet, doğru . Kaçakçılar mağarasıydı.
Bayan Brown: Burada mı oturuyorlardı? Bu mağa­
rada mı? Pek hoş bir yer değil.

Mary: Hayır, burada oturmamışlar, anne. Gemiler­

den öteberi getirip burada saklarlarmış onları.

Işık söner ve mağara yine karanlıktır. Bay Brown

bir kibrit yakar.

John: Mağaranın gerisine gidebilir miyim? Kibritle­

ri bana verir misin, baba?

Bayan Brown: Hayır, b urada kal, John. Düşebilir­

sin. Mağaranın zemini ıslak.

Mary: Sular yükselince kaçakçılar ne yaparmış? Eş­

yalarını nereye koyarlarmış?

John: Duvarlarda bazı delikler var. Sudan daha yük­

sekte onlar. Kaçakçılar eşyalarını oraya koyarlardı.
Kibritleri bana ver, baba, sana göstereyim.

Bay Brown oğluna kibrit kutusunu verir. John ma­

ğaranın gerisine gider ve bir kibrit yakar.

John: Delikleri görebiliyor musun? Onlar başımın

65
my head.

MRS BROWN: Take care, John. You may fail.

At that moment John puts his foot in a hole. It is

full of water . He drops the matches and the cave
is dark again.

MRS BROWN: Now we're in the dark again.

MR BROWN: Have you got the matches, John?

JOHN: No, l've dropped them in the water.

MR BROWN: Then we'll have to go out. Come on

John.

MRS BROWN: l'm glad. 1 don't like this place.

Mrs Brown and Mary leave the cave. Mr Brown and

John follow. They stand outside.

MR BROWN: Ah! It' s nice to be outside again.

MRS BROWN: lt's four o'clock. We've wasted

almost an hour.

MARY: Oh look, the tide's coming in.

JOHN: it will soon reach the cave.

MARY (pointing to the cliffs): lt's very near the

cliffs.

MRS BROWN: Oh ! What about grandmother?

66
yuR:arısında.

Bayan Brown: Dikkat et, John. Düşebilirsin.

Tam o sırada John ayağını bir oyuğa koyar. Suyla

doludur. Kibritleri düşürür ve mağara tekrar karan­
lıktır.

Bayan Brown: Yine karanlıktayız şimdi.

Bay Brown: Kibritler sende mi, John?

John: Hayır, suya düşürdüm onları .

Bay Brown: Öyleyse dışarı çıkmak zorundayız. Hay­

di gel, John.

Bayan Brown: Memnun oldum. Bu yerc�en hoşlan­

mıyorum.

Bayan Brown ile Mary mağaradan ayrılır. Bay

Brown ile John da izler. Dışarda dururlar.

Bay Brown: Oh ! Yine dışarıda olmak ne güzel.

Bayan Brown: Saat dört. Neredeyse bir saati boşu­

na harcadık.

Mary: O, bakın, sular yükseliyor.

John: Yakında mağaraya ulaşacak.

Mary (Kayaları işaret ederek): Kayaların pek yakı­

nında.

Bayan Brown: O ! Peki ya büyükanne? Onu kum-

67
We left her on the beach . Perhaps she's fallen asleep.

MR BROWN: l'm sure that she's ali right.

MRS BROWN: We ought to go back quickly.

JOHN: l'm going to run back. Come on, Mary.

The children run off. Mr and Mrs Brown follow

them quickly.

Scene 3

Like Scene 1. John and Mary arrive first.

JOHN: She's not here .

MARY: Her chair's gone, too.

JOHN (calling): We can't see her, father.

Mr Brown reaches the place. Mrs Brown follows

him.

MR BROWN: What's happened? Isn't grandmother

here?

MARY: We can't see her.

JOHN: She was there (pointing).

68
salda bıraktık. Belki de uyuya kalmıştır.

Bay Brown : İ yi olduğuna eminim .

Bayan Brown: Çabucak dönmemiz gerekiyor.

John: Koşarak döneceğim . Haydi gel, Mary.

Çocuklar koşarak uzaklaşır . Bay ve Bayan Brown

onları hızla izler.

Sahne 3

Birinci Sahne gibidir. John ile Mary ilk önce varır.

John: Burada değil.

Mary: İ skemlesi de gitmiş.

John (seslenerek) : Onu göremiyoruz, baba.

Bay Brown o yere ulaşır. Bayan Brown arkadan onu

izler.

Bay Brown: Ne oldu? Büyükanne burada değil mi?

Mary: Onu göremiyoruz.

John: Oradaydı (göstererek).

69
MARY: The tide's come in and covered that part.

MRS BROWN: We've lost her! (She begins to cry.)

MR BROWN: 1 can't believe it. The water isn't very

deep.

MRS BROWN (still crying): Grandmother couldn't

swim!

JOHN: Look, there's her book. in the sea!

MARY: And her umbrella.

MR BROWN: But where's her chair? 1 can't see

that.

MRS BROWN: lt's at the bottom of the sea. With

grandmother on it. It's ali my fault! She wanted to
sit near the cliffs, and 1 put her chair here.

MR BROWN: Don't cry, dear. it wasn't your fault.

JOHN: The tide's coming in quickly. Shall 1 get the

baskets, father?

MR BROWN: Yes, get the baskets. 1'11 look after

your mother.

70
Mary: Sular yükseldi ve o bölümü kapladı.

Bayan Brown: Onu kaybettik! (Ağlamaya başlar.)

Bay Brown: İ nanamam. Su çok derin değil.

Bayan Brown (hala ağlayarak): Büyükanne yüze­

mezdi!

John: Bakın, işte kitabı. Denizin içinde!

Mary: Ve de şemsiyesi.

Bay Brown: Fakat iskemlesi nerede? Onu göremi­

yorum.

Bayan Brown: Denizin dibinde. Üzerinde de büyük­

anneyle. Kabahat hep bende! O kayaların yanında
oturmak istedi, bense iskemlesini buraya koydum.

Bay Brown: Ağlama, şekerim. Kabahat senin değil­

di.

John: Sular hızla yükseliyor. Sepetleri alayım mı, ba­

ba?

Bay Brown: Evet, sepetleri al. Ben annene baka­

rım.

71
John and Mary go to the big rock near the cliff.
They both begin to laugh.

MR BROWN (rather angrily): Why are you children

laughing? We've lost your grandmother. This isn't
the time to laugh.

JOHN: Come and see, father.

Mr and Mrs Brown go to the rock. Then they too

begin to laugh.

MRS BROWN: Why, it's grandmother!

MR BROWN: And she's stili asleep !

MAR Y: But how did she get here?

JOHN: And who carried her chair?

Grandmother hears their voices and wakes up.

GRANDMOTHER: Oh, you're back. Did you have

a nice time? l've had a good sleep. What's the mat­
ter? Why are you all looking at me?

MARY: We couldn't find you, grandmother.

JOHN: The tide has come in and we were afraid.

MR BROWN: We thought. . .

GRANDMOTHER (laughing): Well, 1 was here all

the time.

72
John ile Mary kaya yakınındaki büyük kayaya gi­
der. Her ikisi de gülmeye başlar.

Bay Brown (biraz öfkelice): Siz çocuklar niye gülü­

yorsunuz? Büyük annenizi kaybettik. Gülme sırası
değil .

John: Gel de gör, baba.

Bay ve Bayan Brown kayaya giderler. O zaman on­

lar da gülmeye başlarlar.

Bayan Brown: A, büyükanne!

Bay Brown: Ve hala uykuda!

Mary: Fakat buraya nasıl geldi?

John: Hem iskemlesini kim taşıdı?

Büyükanne seslerini duyar ve uyanır.

Büyükanne: O, döndünüz. Hoş vakit geçirdiniz mi?

(Eğlendiniz mi?) Ben iyi bir uyku çektim. Ne var?
Niçin hepiniz bana bakıyorsunuz?

Mary: Seni bulamadık, büyükanne.

John: Sular yükseldiği için korktuk.

Bay Brown: Zannettik ki . . .

Büyükanne (gülerek): Ya, ben hep buradaydım.

73
MRS BROWN: But how did you get here?

GRANDMOTHER: 1 walked here of course.

MARY : But who carried your chair?

GRANDMOTHER: 1 carried it myself.

MRS BROWN (beginning to get angry): You car­

ried it yourself! At your age! You oughtn't to do
things like that, grandmother. You'll get ili.

GRANDMOTHER: Well, I'm stili alive ! And now,

what about tea?

MRS BROWN: Not yet . You'll have to wait.

GRANDMOTHER: But it's after four. 1 must have

a cup of tea.

MRS BROWN: Later, grandmother. The tide's com­

ing in. We can't stop here.

MR BROWN: Bring the baskets, Mary. John, you

can carry grandmother's chair.

GRANDMOTHER (getting up): Don't forget my

book and umbrella. 1 didn't bring them here.

MR BROWN: You've lost them. We saw them in

the sea.

74
Bayan Brown: Fakat b uraya nasıl geldin?

Büyükanne: Buraya yürüdüm, tabii.

Mary: Fakat iskemleni kim taşıdı?

Büyükanne: Ben onu kendim taşıdım.

Bayan Brown (kızmaya başlayarak): Sen kendin ta­

şıdın. Senin yaşında! Böyle şeyler yapmamalısın, bü­
yükanne. Hastalanacaksın.

Büyükanne: Ya, hata sağım! Hem şimdi, çay ne ol­

du?

Bayan Brown: Henüz değil. Beklemen gerekiyor.

Büyükanne: Fakat dördü geçti. Bir fincan çay içme­

liyim.

Bayan Brown: Daha sonra, büyükanne. Sular yük­

seliyor. Burada duramayız.

Bay Brown: Sepetleri getir, Mary. John, sen büyük

·

annenin iskemlesini taşıyabilirsin.

Büyükanne (kalkarak): Kitabımla şemsiyemi unutma­

yın. Onları buraya getirmedim.

Bay Brown: Onları kaybettin. Denizin içinde gördük

onları.
MRS BROWN: Yes, you've lost your umbrella. it
was new. 1 bought it only last week.

MR BROWN: Well, it doesn't matter. We've still

got grandmother !

The Brown family begin to move ·Off.

76
Bayan Brown: Evet, şemsiyeni kaybettin. Yeniydi .
Daha geçen hafta satın almıştım.

Bay Brown: Eee . . . ziyanı yok . Hala büyükanneye

sahibiz ya!

Brown ailesi uzaklaşmaya başlar.

77
SORULAR

Okuduğunuz "An aftemoon on the beach" isimli

oyun ile ilgili bu soruları cevaplandırınız.

1 . Where is there a nice place?

2. Who can't walk quickly?
3. Where will they put her chair?
4. Where will they put the baskets?
5. What is good for grandmother?
6. What does she want to do?
7. What does she want?
8. Where will they go?
9. Who is tired?
10. How far is the cave?
1 1 . Will they go without their mother?
12. What will Mrs Brown do if she stays?
1 3 . What will she do if she feels warm?
1 4. What will they have when they are back?
1 5 . What will grandmother do?
1 6. Does she put it behind or in front of a rock?
1 7 . What kind of rock is this?
1 8. What can she have now?
1 9. How is it inside the cave?

78
20. What have they got?
2 1. What do they light?
22. Why is the cave famous?
23. Who went to the back of the cave?
24. Why doesn't she like the cave?
25. Where are the holes?
26. Are they above or below John's head?
27. What time is it?
28 . How many hours have they wasted?
29. What is coming in?
30. Whom have they lost?
3 1. Is she alive or dead?
32. Was her umbrella old or new?
33. When did she buy it?
34. Does it matter?

79
FRED'S OLD CAR

Characters

FRED YOUNG

EDNA BLACK, his girl-friend

MR BLACK

MRS BLACK

POLICEMAN

FIRST MAN

SECOND MAN

Scene 1

The sitting-room of the Black's house. it is Satur­

day afternoon. Edna is reading. Fred comes into the
room. He is very excited.

EDNA: Hello, Fred. You look excited. What is it?

FRED: You'll never guess!

EDNA: Have you bought me a present?

80
FRED'İN ESKİ OTOMOBİLİ

Kişiler:

Fred Young

Edna Black, onun kız arkadaşı

Bay Black

Bayan Black

Polis memuru

Birinci Adam
İkinci Adam

Sahne 1

Black'lerin evinin oturma odası. Cumartesi öğle son­

rası. Edna okumaktadır. Fred odaya girer. Pek he­
yecanlıdır.

Edna: Merhaba, Fred. Heyecanlı görünüyorsun. Ne

var?

Fred: Hiç tahmin edemezsin.

Edna: Bana bir hediye mi satın aldın?

81
FRED: lt's a present for both of us.

EDNA: For both of us? 1 can't guess. Tell me.

FRED: I've bought a car!

EDNA: Oh, Fred ! You've bought a car at last!

Where is it?

FRED: lt's standing outside the house. Go to the

window and see.

Edna crosses to the window. Fred follows her. There

are two cars outside the house. üne is new. The se­
cond is very old.

EDNA (looking at the new car): lt's beautiful,

Fred.

FRED: I'm glad that you like it.

' EDNA: But it cost a lot of money, didn't it?

FRED: No, of course not. Old cars are very cheap.

EDNA: Oh, I was looking at the new car.

FRED: No, the old one is mine. You like it, don't
you?

EDNA: Well, it doesn't look very nice.

FRED: That's not important. lt's got a good

82
Fred: Her ikimiz için de bir hediye.

Edna: Her ikimiz için de mi? Kestiremiyorum. Söyle

bana.

Fred: Bir araba satın aldım !

Edna: 0, Fred ! Sonunda bir arada satın araba Ne­

rede o?

Fred: Evin dışında duruyor. Pencereye git de gör.

Edna pencereye geçer. Fred onu izler. Evin dışında

iki araba vardır. Biri yenidir. İ kincisi pek eskidir.

Edna (yeni arabaya bakarak): O güzel, Fred .

Fred: Beğenmene memnun oldum.

Edna: Fakat çok paraya mal oldu, değil mi?

Fred: Hayır, olmadı tabii. Eski arabalar çok ucuz­

dur.

Edna: O, yeni arabaya bakıyordum.

Fred: Hayır, eski olan benimkidir. onu beğeniyor­

sun, değil mi?

.Edna: Şey, pek güzel görünmüyor.

Fred: Bu önemli değildir. İ yi bir motoru var. Onu

83
engine. 1 drove it here and it went very well.

EDNA: But where did you get it?

FRED: 1 bought it from a friend. He's buying a new

car, so he sold me his old one.

EDNA: He was glad to seli it ! How much did you

pay for it?

FRED: Only twenty-five pounds. it wasn't much.

EDNA: lt's quite a lot of money. We want to save

money, don't we?

FRED: 1 know. But we must have some pleasures .

Come on, shall we go for a ride?

EDNA: l'm waiting for my father and mother.

They're coming back for tea. (Pointing out of the
window.) Look, there's their car now. You talk to
them while 1 make the tea.

Edna goes out. After a few minutes, Mrs and Mr

Black come into the room.

MRS BLACK: Hello, Fred.

MR BLACK (rather angrily): 1 couldn't leave my

car outside my own house! There are two cars there.

84
buraya sürdüm (kullandım) ve pek iyi çalıştı.

Edna: Fakat onu nereden aldın?

Fred: Bir arkadaştan satın aldım. Yeni bir araba sa­

tın alıyor, bu yüzden eskisini bana sattı.

Edna: Sattığına memnun olmuştur! Onun için ne ka­

dar ödedin?

Fred: Sadece yirmi beş paund. Fazla değildi.

Edna: Oldukça çok para. Para biriktirmek istiyoruz,

değil mi?

Fred: Biliyorum. Fakat bazı zevklerimiz olmalı. Hay­

di gel, bir gezinti yapalım mı?

Edna: Babamla annemi bekliyorum . Çaya dönecek­

ler. (Pencereden dışarısını işaret ederek). Bak işte on­
ların arabası şimdi. Ben çay pişirirken sen onlarla
konuş.

Edna dışarı çıkar. Birkaç dakika sonra Bay ve Ba­

yan Black odaya girer .

Bayan Black: Merhaba, Fred.

Bay Black (biraz öfkelice): Arabamı kendi evimin

dışında bırakamadım. Orada iki araba var.

85
MRS BLACK: üne is an ugly old car. it doesn't
look nice outside the house.

MR BLACK: Who owns it?

FRED: lt's mine.

MR BLACK (surprised): Yours? When did you buy

a car?

FRED: Today. l'm sorry that it's in the way.

MRS BLACK: But why did you buy an old car like
that?

FRED: 1 need a car and 1 haven't much money.

MR BLACK: You've wasted your money, young

man. You'll be sorry.

FRED: 1 know that the car doesn't look nice. But

it goes well.

MRS BLACK: For a few days perhaps. Then you'll

have trouble.

MR BLACK: lt's always the same with old cars . You

ought to get a new one.

FRED: But 1 told you. 1 haven't enough money.

MR BLACK: You don't need a car. You can use

mine when it's free.

86
Bayan Black: Bir tanesi eski, çirkin bir araba. Evin
dışında güzel görünmüyor.

Bay Black: Sahibi kim?

Fred: Benimkidir o.

Bay Black (şaşkın): Seninki mi? Ne zaman araba sa­

tın aldın?

Fred: Bugün. Engel olduğu için özür dilerim.

Bayan Black: Fakat niçin onun gibi eski bir araba

satın aldın?

Fred: Bir arabaya ihtiyacım var ve fazla param yok.

Bay Black : Paranı çar-çur etmişsin, delikanlı. Üzü­

leceksin. (Pişman olacaksın.)

Fred: Arabanın güzel görünmediğini biliyorum. Fa­

kat iyi işliyor.

Bayan Black: Birkaç gün için belki. Sonra başın der­

de girecektir.

Bay Black: Eski arabalar daima aynıdır. Yeni bir ta­

ne edinmeliydin.

Fred: Fakat size söyledim. Yeterince param yok.

Bay Black: .Arabaya ihtiyacın yok. Boş olduğunda

benimkini kullanabilirsin.

87
MRS BLACK: Or you can come out with us .

FRED: We always go out in your car. Now we can

go out in mine.

MRS BLACK: I won't !

Edna comes in with the tea.

EDNA: Has Fred told you about the car?

MRS BLACK: We've seen it !

FRED: They don't like it.

EDNA: Fred wants to go out for a ride. Will you

come, too?

MRS BLACK: I'm not coming.

EDNA: Oh, mother, you must.

MR BLACK: Yes, we ought to give the car a

chance. It looks ugly, but perhaps it goes well.

MRS BLACK: Ali right. But we won't go very far.

EDNA: Drink your tea, mother, and then we'll ali

go out.

They all sit down and drink their tea.

88
Bayan Black: Ya da bizimle birlikte çıkabilirsiniz.

Fred: Daima sizin arabanızla çıkıyoruz. Şimdi be­

nimkiyle çıkabiliriz.

Bayan Black: Ben çıkmam!

Edna çayla içeri girer.

Edna: Fred arabadan bahsetti mi size?

Bayan Black : Onu gördük!

Fred: Ondan hoşlanmıyorlar.

Edna: Fred dolaşmaya çıkmak istiyor. Siz de gelir

misiniz?

Bayan Black: Ben gelmiyorum.

Edna: O, anne, gelmelisin.

Bay Black: Evet, arabaya bir şans tanımalıyız. Çir­

kin görünüyor ama belki iyi işliyordur.

Bayan Black: Peki. Fakat pek uzağa gitmeyelim.

Edna: Çayını iç anne, sonra hep birlikte çıkarız.

Hep beraber oturup çaylarını içerler.

89
Scene 2

In the car. Fred is driving and Mr Black is sitting

beside him. Edna and her mother are sitting in the
back.

FRED (rather excited): You see! The car goes very

well.

MRS BLACK: We haven't gone very far yet.

MR BLACK: The engine makes a lot of noise,

doesn't it?

FRED: Well, it's not a new car, of course.

MRS BLACK: lt smells, too. I think that I shall

be sick.

FRED: Open the window. Let the air come in.

MRS BLACK: it is open. You can't close it !

EDNA: You'll be ali right when we reach the coun­

try, mother.

MR BLACK: Which way are we going?

FRED : Through the town.

MR BLACK: Is that a good idea, Fred? You

90
Sahne 2

Arabada. Fred sürmekte ve Bay Black de yanında

oturmaktadır. Edna ile annesi arkada oturmaktadır­
lar.

Fred (biraz heyecanlı): Görüyorsunuz! Araba iyi iş­

liyor.

Bayan Black: Fazla uzağa gitmedik henüz.

Bay Black: Motor hayli gürültü yapıyor, değil mi?

Fred: Eee . . . yeni bir araba değil, tabii.

Bayan Black: Kokuyor da. Hastalanacağım sanı­

rım.

Fred: Pencereyi açın. İçeri hava girsin.

Bayan Black: Açık. Kapatamazsınız!

Edna: Şehir dışına ulaşınca iyileşirsin, anne.

Bay Black: Hangi yoldan gidiyoruz?

Fred: Kasaba içinden.

Bay Black: Bu iyi bir fikir mi, Fred? Arabayı

91
haven't driven the car much.

EDNA: There are a lot of cars on the road. It's

Saturday.

MRS BLACK: And a lot of people, too. 1 hope that

they don't see us.

FRED: They'll be busy. They won't look at you.

They reach the centre of the town. A policeman

stops the !ine of cars . Fred is near the front of the
line.

FRED: A !ot of cars are crossing in front. We'll

have to wait a few minutes.

MR BLACK: Turn off the engine, Fred. lt's get­

ting hot.

Fred turns off the engine.

EDNA: Look, there's Mrs Jones over there.

MR BLACK: She's looking at us.

MRS BLACK: I'm not surprised. She'll tell all her

friends about the car and they'll have a good laugh.

FRED: Let them laugh. What does it matter?

MR BLACK: The traffic is moving again. You

92
fazla sürmüş değilsin.

Edna: Yol üzerinde çok araba vardır. Bugün cumar­

tesi.

Bayan Black: Ve birçok da insan. İ nşallah bizi gör­

mezler.

Fred: Meşguldürler. Size bakmazlar.

Kasabanın ortasına varırlar. Bir polis memuru ara­

balar dizisini durdurur. Fred dizinin önüne yakın­
dır.

Fred: Önden bir sürü araba geçiyor. Birkaç dakika

beklemek zorunda kalacağız.

Bay Black: Motoru kapa, Fred. Isınıyor.

Fred motoru kapar.

Edna: Bakın, Bayan Jones orada.

Bay Black: Bize bakıyor.

Bayan Black: Şaşmadım. Tüm arkadaşlarına araba­

dan bahsedecektir ve bir iyi güleceklerdir.

Fred: Gülsünler. Ne ziyanı var? (Ne çıkar?)

Bay Black: Trafik tekrar hareket ediyor. Şim-

93
can go now.

Fred turns on the engine. The car moves a little way

and then stops.

MR BLACK: What's the matter?

FRED: 1 don't know. The car won't move.

MRS BLACK: lt's a fine place to stop! in the mid­

dle of the road!

EDNA: The policeman is coming across, Fred.

POLICEMAN: Are you in trouble, sir? What's the

matter?

FRED: l'm not sure. The car won't go.

POLICEMAN: Well, you can't stop here. The carş

can't go past. We'll push the car to the side of the
road.

Fred gets out. They push the car to the side of the
road. Then they open the front of the car and look
at the engine.

POLICEMAN: The engine's very dirty. Perhaps

that's the trouble.

FRED: it was running very well. 1 can't understand

it.

POLICEMAN: Have you got enough petrol in

94
di gidebilirsin.

Fred motoru çalıştırır. Araba biraz ilerler ve sonra

durur.

Bay Black: Ne var?

Fred: Bilmiyorum. Araba kımıldamıyor.

Bayan Black: Durmak için güzel bir yer! Yolun or­

tasında!

Edna: Polis memuru karşıdan geliyor, Fred.

Polis Memuru: Başınız dertte mi, efendim? Ne var?

Fred: Emin değilim. Araba çalışmıyor.

Polis Memuru: Ya, burada duramazsınız. Arabalar

geçemez. Arabayı yolun kenarına iteceğiz.

Fred dışarı çıkar. Arabayı yolun kenarına iterler.

Sonra arabanın önünü açıp motora bakarlar .

Polis Memuru: Motor çok kirli. Belki bozukluk bu­

dur.

Fred: Pek iyi çalışıyordu. Anlamıyorum .

Polis Memuru: Arabada yeterince benzininiz var mı,

95
the car, sir? People often forget to put in petrol.

FRED: Oh, 1 didn't think about that. (He looks­

inside the car.)

POLICEMAN: Well?

FRED: I'm afraid that you're right. 1 haven't any

petrol.

POLICEMAN: Hının. You ought to think of these

things.

FRED: l'rn very sorry . Where can I get sorne

petrol?

POLICEMAN: There's a garage down the road. (He

walks off.)

MRS BLACK: What are we going to do now?

FRED: 1'11 go to the garage and get some petrol.

MRS BLACK: We have to sit here and wait ! Oh,

why did I come? it was a great mistake.

MR BLACK: Next time we'll go in my car.

Fred goes to the garage. Mr and Mrs Black and

Edna sit in the car. A big car goes slowly past thern
and then stops. Two men get out and walk back
to Fred's car.

96
efendim? İ nsanlar çoğu zaman benzin koymayı unu­
tuyor.

Fred : O, bunu düşünmemiştim. (Arabanın içine ba­

kar.)

Polis Memuru: Evet?

Fred: Korkarım haklısınız. Benzinim hiç yok.

Polis Memuru: Hımın. Bu tür şeyleri düşünmeniz ge­

rekir.

Fred: Çok özür dilerim . Nereden biraz benzin ala­

bilirim?

Polis Memuru: Yolun aşağısında bir garaj var. (Yü­

rüyüp uzaklaşır.)

Bayan Black: Şimdi ne yapacağız?

Fred: Garaja gidip biraz benzin alacağım.

Bayan Black: Burada oturup beklemek zorundayız!

Ah, niçin geldim? Büyük bir hataydı.

Bay Black: Gelecek sefer benim arabamla gideriz.

Fred garaja gider. Bay ve Bayan Black ile Edna ara­

bada oturur. Büyük bir araba yavaşça onları geçer
ve sonra durur. İ ki adam çıkıp geriye, Fred'in ara­
basına yürür.

97
FIRST MAN (looking at Fred's car): What do you
think, Henry?

SECOND MAN: 1 can't believe my eyes .

FIRST MAN: lt's the right car.

SECOND MAN: lt's in good condition, too.

FIRST MAN: You're right . it will need a little

paint. That's ali.

SECOND MAN: So we've found the car at last.

MRS BLACK (to her husband): Why are those two

men looking at the car? What do they want?

EDNA: Ask them, father.

MR BLACK (putting his head out of the window):

Can 1 help you?

SECOND MAN (coming to the car): l'm sorry, sir.

1 ought to explain. My name's Henry North. Here's
my card. (He gives his card to Mr Black.)

FIRST MAN: I'm sure that you know the name.

Mr North makes films .

EDNA: Yes, he's famous, father . I've seen ali his

films.

98
Birinci Adam (Fred'in arabasına bakarak): Ne dü­
şünüyorsun, Henry?
İ kinci Adam: Gözlerime inanamıyorum .

Birinci Adam: Tam o araba!

İ kinci Adam: Hem de iyi durumda.

Birinci Adam: Haklısın. Biraz boya isteyecek. Hep­

si bu.
İ kinci Adam: Demek ki sonunda arabayı bulduk.

Bayan Black (kocasına): O iki adam niçin arabaya

bakıyor? Ne istiyorlar?

Edna: Onlara sor, baba.

Bay Black (başını pencereden çıkararak): Size yar­

dım edebilir miyim?
İ kinci Adam (arabaya gelerek): Affedersiniz, efen­
dim. Açıklamam gerekir. Adım Henry North'tur. İ ş­
te kartım. (Kartını Bay Black'e verir.)

Birinci Adam: Adı bildiğinize eminim. Bay North

film çevirir.

Edna: Evet, ünlüdür, baba. Bütün filmlerini gör­

düm.
MR BLACK: But why were you looking at the car?
You haven't told us the reason.

SECOND MAN: I'll explain . We're going to make

a film about old cars and we want one like this.
It's rather a special kind. They only made a few like
this and today it is hard to find one.

FIRST MAN: We've looked for a long time but we

couldn't find a good one.

MR BLACK: 1 see. So you want to use this car in

a film.

FIRST MAN: That's the idea.

SECOND MAN: Do you want to sell it? We'll give

you a good price, of course.

MR BLACK: Well, it isn't my car.

MRS BLACK: But I ' m sure that you can have it.

EDNA: Wait a minute, mother. lt's Fred's car, not

yours.

SECOND MAN: Who is Fred?

EDNA: He's my boy-friend. He's gone to the

garage for some petrol.

1 00
Bay Black: Fakat niçin arabaya bakıyordunuz? Ne­
denini söylemediniz bize.
İ kinci Adam: Açıklayayım. Eski arabalar üzerine bir
film yapacağız ve bunun gibisini istiyoruz. Oldukça
özel bir türdedir. Bunun gibi sadece birkaç tane yap­
mışlar ve bulmak zordur bugün.

Birinci Adam: Uzun bir süredir aradık ama iyi ola­

nını bulamadık .

Bay Black: Anlıyorum. Demek k i b u arabayı film­

de kullanmak istiyorsunuz.

Birinci Adam: Fikir bu.

İ kinci Adam: Onu satmak ister misiniz? Size iyi bir
fiyat vereceğiz, tabii.

Bay Black: Şey, benim arabam değil.

Bayan Black: Fakat alabileceğinize eminim.

Edna: Dur bir dakika, anne. O senin değil Fred'in

arabasıdır.
İ kinci Adam: Fred kimdir?

Edna: Benim erkek arkadaşımdır. Biraz benzin için

garaja gitti.

101
MR BLACK: He'll be back in a moment.

FIRST MAN: So you stopped here because you

hadn't any petrol . That was a good thing for us!

EDNA: Here's Fred now.

Fred arrives with the petrol. He looks at the two

men.

FRED: What's ali this? Are we in trouble again?

EDNA (laughing): You'll never guess. These two

men want to buy your car .

FRED: But I don't want to sell it.

MRS BLACK: But Fred! They want to use it in a

film.

SECOND MAN: Let me explain, sir. We need a car

like yours. We'll buy it from you if you like. Or
you can let us use it and we'll pay you.

EDNA: You can't say no, Fred. Think ! Your car

will be famous. it will appear in a film.

FRED: Well, 1 don't want to sell it. But you can

certainlv use it.

1 02
Bay Black: Hemen dönecek.

Birinci Adam: Demek hiç benzininiz kalmadığı için

burada durdunuz. Bizim için iyi bir şey oldu !

Edna: İ şte Fred şimdi .

Fred benzinle gelir. İ ki adama bakar.

Fred: Bütün bunlar ne? Başımız dertte mi yine?

Edna (gülerek): Tahmin edemezsin. Bu iki adam ara­

banı satın almak istiyor.

Fred: Fakat ben onu satmak istemiyorum.

Bayan Black: Ama Fred! Onu bir filmde kullanmak

istiyorlar.
İ kinci Adam: Açıklayayım, efendim. Sizinki gibi bir
arabaya ihtiyacımız var. Dilerseniz onu sizden satın
alacağız. Ya da bırakın kullanalım ve size parasını
ödeyelim .

Edna: Hayır diyemezsin, Fred. Düşün! Araban ün

kazanacak. Bir filmde görünecek.

Fred: Peki, onu satmak istemiyorum. Fakat onu el­

bette kullanabilirsiniz.

ım
SECOND MAN: Good ! And we'll pay you well.

FIRST MAN: Give us your name and address, sir.

We want to make the film quite soon. We'll write
to you when we are ready.

Fred gives his name and address to the men. They

go back to their car and drive off. Fred puts the
petrol in the car and gets in.

FRED: Perhaps we ought to go home now. 1 must

take good care of the car.

EDNA: Fred's right. He oughtn't to use the car

much before they make the film.

MRS BLACK: No, Fred promised to take us for

a ride and he must.

EDNA: Mother Iikes the car now !

MRS BLACK: When I see Mrs Jones, I'll tell her

about the film. She won't Iaugh then!

They drive off.

1 04
İ kinci Adam: İ yi! Size iyi para vereceğiz.

Birinci Adam: Bize adınızı ve adresinizi verin, efen­

dim. Pek yakında filmi çevirmek istiyoruz. Hazır ol­
duğumuz zaman size yazarız.

Fred adını ve adresini adamlara verir. Arabalarına

dönerler ve uzaklaşırlar. Fred arabaya benzini ko­
yar ve içine biner.

Fred: Galiba eve gitmeliyiz şimdi. Arabaya iyi bak-

·

malıyım.

Edna: Fred haklı. Onlar filmi çevirmeden önce ara­

bayı fazla kullanmamalı.

Bayan Black: Hayır, Fred bizi dolaştırmaya söz ver­

mişti ve bunu yapmalı.

Edna: Annem arabayı beğeniyor şimdi!

Bayan Black: Bayan Jones'ı görünce filmden söz

açacağım. O zaman gülmeyecek!

Sürüp uzaklaşırlar.

1 05
SORULAR

Okuduğunuz "Fred's old car" isimli oyun ile ilgili

bu soruları cevaplandırınız.

1. What day of the week is it?

2. Who looks excited?
3. Whom is the present for?
4. Has he bought a new or an old car?
5. Where is it standing?
6. What kind of engine has it?
7. Why has his friend sold it?
8. How much did he ask for it?
9. What do they want to do?
10. Whom is she waiting for?
1 1. What will he do while she is making tea?
12. When did they come in?
13. How did Mr. Black talk?
14. Who needs a car?
15. Has he enough money for a new car?
1 6. in whose car will they go out?
17. Who comes in with tea?
1 8 . How does the car look?
1 9. Who doesn't want to go?

1 06
20. What ought they to do'?
21. What smells'?
22. What will happen to Mrs. Black'?
23. Are there many cars or a few on the road?
24. How long will they have to wait'?
25 . What is moving again?
26. Where does it stop?
27. Who is coming across?
28. What is wrong �ith the car?
29. What do the two men want to do?
30. Why will they buy it?
31. Does Fred want to sell his car?
32. What did he give them?

1 07
THE NEW ASSISTANT

Characters

MR HIGGINS, owner of the shop

TOM, the new assistant

FIRST CUSTOMER

SECOND CUSTOMER

YOUNG MAN

YOUNG WOMAN

RICH LADY

Scene 1

A shop. it is full of old things: pictures, pots, plates

and some furniture. It is Tom's first morning in the
shop. Mr Higgins is explaining the business to him.

MR HIGGINS: it takes a long time to learn about

these old things. I've sold them all my life, but 1
still make mistakes.

108
YENİ TEZGAHTAR

Kişiler:

Bay Higgins, dükkanın sahibi

Tom, yeni tezgahtar

Birinci Müşteri

İ kinci Müşteri

Genç Adam

Genç Kadın

Zengin Hanım

Sahne 1

Bir dükkan. Eski eşyalarla dolu: Resimler, kaplar,

tabaklar ve bir miktar mobilya. Tom'un dükkanda­
ki ilk sabahıdır. Bay H iggins işi ona açıklamakta­
dır.

Bay Higgins: Bu eski eşyaları öğrenmek uzun zaman

alır. Tüm hayatımca onları sattım, ama yine de yan­
lışlar yapıyorum.

109
TOM : Well, 1 don't want to make mistakes.

MR HIGGINS (picking up a silver pot): This silver

pot, for example.

TOM: it looks quite nice.

MR HIGGINS: 1 paid ten pounds for it. But it's

only worth about seven pounds. it isn't very good
silver. 1 made a mistake when 1 bought it.

TOM: 1 see. What price will you get for it?

MR HIGGINS: Perhaps eight pounds. So 1'11 lose

two pounds. But look at that picture over there. (He
points to a picture.)

TOM: The big one, near the window?

MR HIGGINS: That's the one. Well, 1 paid only

fifteen pounds for it, but 1 '11 sell it for twenty-five.

TOM: A profit of ten pounds. That's quite good.

MR HIGGINS: Yes, it's not bad. But remember

some things in the shop are worth a hundred pounds.

TOM: But how can 1 know the price? 1 can't be

sure.

1 10
Tom: Şey, ben yanlış yapmak istemiyorum.

Bag Higgins (gümüş bir kap alarak): Bu gümüş kap,

örneğin.

Tom: Oldukça güzele benziyor.

Bay Higgins: Onun için on paund ödedim. Fakat de­

ğeri sadece yedi paund kadar. Pek iyi gümüş değil.
Satın aldığımda hata işledim.

Tom: Anlıyorum. Ona ne fiyat alırsınız (istersiniz)?

Bay Higgins: Sekiz paund belki. Böylece iki paund

kaybedeceğim. Fakat şuradaki resme bak. (Bir res­
mi işaret eder.)

Tom: Pencere yanındaki büyük olan mı?

Bay Higgins: Evet, o. Onun için sadece on beş pa­

und ödedim, fakat yirmi beşe satacağım.

Tom: On paundluk bir kar. Oldukça iyi.

Bay Higgins: Evet, fena değil. Fakat (aklından çı­

karma) hatırla ki dükkandaki bazı eşyaların değeri
yüz paunddur.

Tom: Fakat fiyatını nasıl bilebilirim ki? Emin ola­

mam.

ı1l
MR HIGGINS: I'll teli you, of course. 1 don't want
to lose money!

TOM: But you may not be here. What shall 1 do

then?

MR HIGGINS: I 've thought of that. I've marked

the price in very small numbers. You can try to get
a bigger price. The customer won't see the numbers.

TOM: I'm beginning to understand.

MR HIGGINS: For example, I've marked the price

behind the picture. Twenty-five pounds. And I've
marked it under this pot. Pick it up and have a look.

TOM (picking up the silver pot): Yes, here's the

price. Eight pounds. But 1 can try to seli it for nine.

MR HIGGINS: That's the right idea! You're learn­

ing quickly ! Yes, ask for nine pounds and perhaps
you'll get eight. That ' s business.

TOM: But perhaps the customer will only offer six.

MR HIGGINS: That's not enough. But he may buy

two or three things. Then you can seli it for six.
Do you understand the idea?

1 12
Bay Higgins: Sana söyleyeceğim, tabii. Para kaybet­
mek istemem !

Tom: Fakat siz burada olmayabilirsiniz. O zaman

ne yapacağım?

Bay Higgins: Onu düşündüm. Fiyatı pek küçük ra­

kamlarla işaretledim. Daha büyük bir fiyatı almaya
çalışırsın. Müşteri rakamları görmeyecektir.

Tom: Anlamaya başlıyorum.

Bay Higgins: Örneğin, resmin arkasına fiyatı işaret­

ledim. Yirmi beş paund. Ve onu bu kabın altına işa­
retledim. Kaldırıp bir göz at.

Tom (gümüş kabı alarak): Evet, işte fiyatı. Sekiz

paund. Fakat onu dokuz paunda satmaya çalışabi­
lirim.

Bay Higgins: Doğru fikir bu ! Çabuk öğreniyorsun!

Evet, onun için dokuz paund iste, belki sekiz alır­
sın. Bu iştir.

Tom: Belki de müşteri sadece altı teklif edecektir.

Bay Higgins : Bu yetmez. Fakat iki veya üç şey sa­

tın alabilir. O zaman altıya satabilirsin onu. Fikri
anlıyor musun?

1 13
TOM: Yes, 1 mustn't lose money.

MR HIGGINS: That is right . If you lose money,

you're not the right assistant for me.

TOM: But you'll be in she shop, won't you?

MR HIGGINS: 1 have to go out for a short time.

For about an hour. But it's ali right. Remember,
I've marked the price on things. If you're not sure,
don't seli.

TOM: Ali right. I'll take care.

MR HIGGINS: Look, there' s a man outside the

shop now. He' s coming in. Listen to me and you'll
learn something.

The man comes into the shop.

MR HIGGINS: Good morning, sir.

FIRST CUSTOMER: Good morning. 1 wanted to

look round your shop.

MR HIGGINS: Yes, of course, sir. Are you look­

ing for something special? Are you interested in pic­
tures, for example?

FIRST CUSTOMER: No, not pictures. But I'm in­

terested in glass things.

MR HIGGINS: Glass? 1 have a few good pieces

1 14
Tom: Evet, para kaybetmemeliyim.

Bay Higgins: Tamam. Eğer para kaybedersen bana

uygun tezgahtar değilsin.

Tom: Ama dükkanda olacaksınız, değil mi?

Bay Higgins: Kısa bir süre için çıkmam gerekiyor.

Bir saat kadarlığına. Fakat, zararı yok. Fiyatı eşya­
lara işaretlediğimi hatırla. Eğer emin değilsen sat­
ma.

Tom: Peki. Dikkat ederim.

Bay Higgins: Bak, dükkanın dışında bir adam var

şimdi. İ çeri giriyor. Beni dinle, bir şey öğrenirsin.

Adam dükkana girer.

Bay Higgins: Günaydın, efendim.

Birinci Müşteri: Günaydın. Dükkanınıza bir bakmak

istedim.

Bay Higgins: Evet, elbette, efendim. Özellikle bir

şey mi istiyorsunuz? Örneğin, resimlerle ilgilenir mi­
siniz?

Birinci Müşteri: Hayır, resimlerle değil. Fakat cam

eşyalarla ilgilenirim.

Bay Higgins; Cam mı? Birkaç iyi parça camım

1 15
of glass . Allow me to show you, sir. (He takes out
some pieces of glass and puts them in front of t.he
man.) Do you like any of these?

The man picks up two or three pieces and looks at

them.

FIRST CUSTOMER: This vase is rather nice.

MR HIGGINS: Yes, it is, isn't it? It's quite an old

piece. 1 haven't many pieces like that.

FIRST CUSTOMER: My wife likes glass things. I'm

looking for a present for her.

MR HIGGINS: Well, she'll centainly like this.

FIRST CUSTOMER: How much is it?

MR HIGGINS: Three pounds, sir. Not much for

a vase like this.

FIRST CUSTOMER: 1 know. But 1 didn't want to

spend three pounds .

MR HIGGINS: Ali right. You can have it for two

pounds fifteen shillings. 1 paid two pounds ten for
it. 1 must make a small profit, must not

FIRST CUSTOMER: That's a fair price. Ali right.

I'll take it.

1 16
var. Onları size göstermeme izin verin, efendim.
(Birkaç cam parça çıkarıp adamın önüne koyar .)
Bunların herhangi biri hoşunuza gidiyor mu?

Adam iki veya üç parçayı alır ve onlara bakar.

Birinci Müşteri : Bu vazo oldukça güzel.

Bay Higgins: Evet, öyle değil mi? Oldukça eski bir

parçadır. O�ıun gibi çok parçam yok.

Birinci Müşteri: Karım cam eşyaları sever. Ona bir

hediye arıyorum.

Bay Higgins: Ya, bunu kesinlikle beğenecektir.

Birinci Müşteri: Ne kadardır?

Bay Higgins: Üç paund, efendim. Böyle bir vazo için

fazla değil.

Birinci Müşteri: Biliyorum; Fakat üç paund harca­

mak istemiyordum.

Bay Higgins: Ziyanı yok. Onu iki paund on beş şi­

lin'e alabilirsiniz. Ben ona iki paund on (şilin) öde­
dim. Ufak bir kdr yapmalıyım, (birşey kazanmalı­
yım,) değil mi?

Birinci Müşteri: Yerinde bir fiyat bu. Peki. Alıyo­

rum onu.

1 17
MR HIGGINS: You won't be sorry, sir. Your wife
will like it.

Mr Higgins puts the vase in some paper. The

customer pays Mr Higgins and takes the vase.

MR HIGGINS: Thank you, sir. Perhaps we'll see

you again.

FIRST CUSTOMER: Yes, l'll come in if l'm near

your shop. Good morning.

MR HIGGINS: Good morning, sir.

The customer goes out. Mr Higgins and Tom are

alone in the shop.

MR HIGGINS: Well, do you understand the idea?

TOM: Yes, but you didn't make much profit. Only

five shillings.

MR HIGGINS: No, it wasn't right. 1 made quite

a good profit.

TOM: But you paid two pounds ten for the vase.

MR HIGGINS: Oh, 1 said that. But in fact 1 paid

thirty shillings. So 1 made a profit of one pound
five. That's not bad, is it?

TOM: It's very good.

1 18
Bay Higgins: Pişman olmayacaksınız, efendim. Ka­
rınız onu beğenecektir .

Bay Higgins vazoyu kağıda koyar (sarar). Müşteri,

Bay Higgins'e öder ve vazoyu alır.

Bay Higgins: Teşekkür ederim, efendim . Sizi tekrar

görürüz belki.

Birinci Müşteri: Evet, eğer dükkanınızın yakınınday­

sam yine gelirim. Günaydın. (İyi sabahlar.)

Bay Higgins: Günaydın, efendim. (İyi sabahlar,

efendim. )

Müşteri çıkar. Bay Higgins'le Tom dükkanda yal­

nızdır.

Bay Higgins: Eee . . . fikri anlıyor musun?

Tom: Evet, fakat fazla kar etmediniz. Sadece beş

şilin.

Bay Higgins: Hayır, doğru değildi. Oldukça iyi bir

kazanç sağladım.

Tom: Fakat vazo için iki paund on (şilin) ödemişti­

niz.

Bay Higgins: A, öyle s öyledim. Fakat aslında otuz

şilin ödedim. Böylece bir paund beşlik kar ettim. Fe­
na sayılmaz, değil mi?

Tom: Çok iyi.

1 19
MR HIGGINS: And you must do the same, young
man. Well, I'm going out now. I 'll be back before
twelve. Remember, if you're not sure, don't sell.

TOM: 1 won't forget, Mr Higgins.

Mr Higgins puts on his hat and goes out.

Scene 2

Tom is alone in the shop. He walks round and picks

up certain things. He wants to learn the prices.

TOM (looking under a vase): Hm. These numbers

are not very clear. Let me see. How much does this
cost? (He looks behind a picture.) Twelve pounds
ten shillings. 1 hope that 1 don't make any mistakes !

The door opens and a second customer comes in.

TOM: Good morning, sir. Can 1 help you?

SECOND CUSTOMER : Mr Higgins isn't in, is he?

TOM: No, he had to go out. I ' m his new assistant.

Did you want to see Mr Higgins?

1 20
Bay Higgins: Ve sen de aynını yapmalısın, delikan­
lı. Ya, şimdi ben çıkıyorum. On ikiden önce döne­
rim. Hatırla ki (unutma) emin değilsen satma.

Tom: Unutmayacağım, Bay Higgins.

Mr. Higgins şapkasını giyer ve dışarı çıkar.

Sahne 2

Tom dükkanda yalnızdır. Dolaşıp bazı eşyaları alır.

Fiyatları öğrenmek istemektedir.

Tom (bir vazonun altına bakarak): Hımın. Bu ra­

kamlar pek belirli değil. Bakayım. Bunun maliyeti
nedir? (Bir resmin arkasına bakar.) On iki paund
on şilin. Hiç yanlış yapmayacağımı umarım!

Kapı açılır ve bir ikinci müşteri içeri girer.

Tom: Günaydın, efendim. Siz!! yardım edebilir mi­

yim?

İ kinci Müşteri: Bay Higgins yok, değil mi?

Tom: Hayır, dışarı çıkmak zorunda kaldı. Ben yeni

tezgahtarıyım. Bay Higgins'i mi görmek istediniz?

121
SECOND CUSTOMER (quickly): Oh no, that is ali
right. l ' m interested in that picture. (He points to
the big picture near the window).

TOM: Ah, that one, sir ! Yes, that's a very good

picture. Mr Higgins told me about it.

SECOND CUSTOMER : Did he? What did he say?

TOM: He said that it was a good picture. lt's worth

a lot of money.

SECOND CUSTOMER : 1 see. How much does he

want for it.

TOM: You can have it for twenty-seven pounds.

SECOND CUSTOMER : Twenty-seven pounds? For

that picture?

TOM: Twenty-six, then. That's may last offer.

SECOND CUSTOMER: (in an angry voice): Why,

he robbed me !

TOM: I don't understand, sir. Who robbed you?

SECOND CUSTOMER : Mr Higgins, of course.

1 sold him that picture . He gave me fifteen pounds

1 22
İ kinci Müşteri (hemen) : Yok, hayır, ziyanı yok. Şu
resimle ilgileniyorum. (Pencere yanındaki büyük res­
mi işaret eder.)

Tom: A, şli mu, efendim! Evet, pek iyi bir resim­

dir. Bay Higgins bana ondan bahsetti (anlattı).

İ kinci Müşteri: Öyle mi? Ne dedi?

Tom: İyi bir resim olduğunu söyledi. Değeri çok pa­

raymış .

İ k,inci Müşteri: Anlıyorum. Ona ne kadar istiyor?

Tom: Yirmi pedi paunda alabilirsiniz onu.

İ kinci Müşteri: Yirmi yedi paund mu? O resim

için?

Tom: Öyleyse yirmi altı. Bu son teklifimdir.

İ kinci Müşteri (öfkeli bir sesle): Ya, beni soymuş!

Tom: Anlamıyorum, efendim. Kim sizi soydu?

İ kinci Müşteri: Bay Higgins, tabii. O resmi ben sat­

tım ona. Onun için on beş paund verdi bana. Ve

123
 for it. And now he's selling it for twenty-six. 1 won't
sell him a picture again.

The man goes aut of the shop. He closes the door

with a lot of noise.

TOM (to himselt): That won't please Mr Higgins.

But how could 1 know?

A young man and woman come into the shop.

TOM: Good morning. Can 1 help you? Are you

looking for something special?

YOUNG MAN: Yes, we wanted to look at some

rings.

TOM: With pleasure, sir. We have a few rings. I'll

show them to you.

Tom puts some rings in front of them .

YOUNG MAN (to the woman): Have a look at

these, dear. Do you like any of them?

YOUNG WOMAN (picking up two or three rings):

· They're all rather heavy. Ah, here's a nice one.

YOUNG. MAN: Yes, it's nice, isn't it?

The young woman puts the ring on her finger.

.
TOM: It's very good silver, madam.

1 24
şimdi onu yirmi altıya satıyor. Ona bir daha re­
sim satmayacağım .

Adam dükkandan çıkar. Kapıyı büyük bir gürültüy­

le kapatır.

Tom (kendi kendine): Bu, Bay Higgins'in hoşuna

gitmeyecek . Fakat nasıl bilebilirdim ki?

Genç bir adamla genç bir kadın dükkana girerler.

Tom: Günaydın. Size yardım edebilir miyim? Özel

bir şey mi istiyorsunuz?

Genç Adam: Evet, birkaç yüzüğe bakmak istedik.

Tom: Memnuniyetle, efendim. Birkaç yüzüğümüz

var. Onları size göstereyim.

Tom onların önüne birkaç yüzük koyar.

Genç Adam (kadına): Şunlara bir göz at, canım.

Herhangi biri hoşuna gidiyor mu?

Genç Kadın (iki üç yüzük alarak): Bunların hepsi

ağırca. A, işte güzel bir tane.

Genç Adam: Evet, güzel, değil mi?

Genç kadın yüzüğü parmağına takar.

Tom: Pek iyi gümüştür, hanımefendi.

1 25
YOUNG WOMAN: 1 like it, but it's rather big. (She
takes it off.)

YOUNG MAN (picking up a different ring): What

about this one?

YOUNG WOMAN (putting it on): Yes, 1 like this

one. My sister's got a ring like this.

YOUNG MAN: And it's the right size. We'll take

it if you like it.

YOUNG WOMAN: But what's the price?

YOUNG MAN (to Tom): How much does it cost?

TOM: There's a small card on the ring. Let me see.

(The young woman gives Tom the ring.) Yes, twelve
pounds.

YOUNG WOMAN: It' s a lot of money. Have we

got enough?

YOUNG MAN: Of course. If you like it, 1'11 buy

it for you.

YOUNG WOMAN (to Tom): Can we have it for

eleven?

TOM: I'm sorry, madam. 1 can't change the price.

I'm only the assistant .

YOUNG MAN: It's all right. We'll take it. (He

1 26
Genç Kadın: Hoşuma gidiyor, fakat biraz büyük.
(Onu çıkarır.)

Genç Adam (değişik bir yüzük alarak) : Peki ya bu?

Genç Kadın (onu takarak): Evet, bunu beğeniyorum.

Kız kardeşimin de buna benzer bir yüzüğü var.

Genç Adam: Hem de uygun ölçüde. Beğeniyorsan

eğer alalım.

Genç Kadın: Fakat fiyatı nedir?

Genç Adam (Tom'a): Fiyatı kaç paradır?

Tom: Yüzüğün üzerinde ufak bir kart var. Bakayım.

(Genç kadın yüzüğü Tom'a verir). Evet, on iki
paund.

Genç Kadın: Epey para. Yetecek kadar var mı biz­

de?

Genç Adam: Elbette. Eğer beğeniyorsan, sana ala­

yım onu.

Genç Kadın (Tom'a): On bire alabilir miyiz onu?

Tom: Özür dilerim, hanımefendi. Fiyatı değiştire­

mem. Ben sadece tezgahtarım.

Genç Adam : Zararı yok. Alıyoruz onu. (Cebin-

1 27
takes twelve pounds from his pocket and gives it
to Tom.)

TOM: Thank you, sir.

YOUNG WOMAN (to the young man): Thank you,

dear. lt's a beautiful present . (She puts the ring on
her finger. )

YOUNG MAN: l ' m glad that you like it. (To Tom.)
Thank you. Good morning.

TOM: Thank you, sir. Good morning. Come again!

The young man and woman go out of the shop.

TOM (to himself): Well, that wasn't bad. 1 didn't

make a profit, but 1 didn't lose any money. Perhaps
1'11 make a profit next time !

After a time the next customer comes in. She is

wearing very good clothes and is clearly rich.

TOM: Good morning, madam. Can 1 help you?

RICH LADY: Good morning. 1 want to see some

pictures . Have you got any good ones?

TOM: Yes, madam. Do you like that one? (He

points to the big picture. ) Near the window.

1 28
den on iki paund alıp Tom'a verir.)

Tom: Teşekkür ederim, efendim.

Genç Kadın (Genç Adama): Teşekkür ederim. Ca­

nım. Güzel bir hediye. (Yüzüğü parmağına takar.)

Genç Adam: Beğendiğine memnun oldum. (Tom'a)

Teşekkür ederim. Günaydın. (İ yi sabahlar)

Tom: Teşekkür ederim, efendim. Günaydın. (İyi sa­

bahlar) Yine buyrun!

GenÇ adamla kadın dükkandan çıkar.

Tom (kendi kendine): Eee, fena değildi bu. Kar et­

medim ama, para da kaybetmedim hiç. Gelecek se­
fer kar ederim belki!

Bir süre sonra diğer müşteri içeri girer. İ yi giysileri

vardır ve zengin oluşu bellidir.

Tom: Günaydın, hanımefendi. Size yardım edebilir

miyim?

Zengin Hanım: Günaydın. Birkaç resim görmek is­

tiyorum. İ yi olanları var mı hiç?

Tom: Evet, hanımefendi. Şunu beğeniyor musunuz?

(Büyük resmi işaret eder.) Pencere yanında.

129
RICH LADY (going to the picture): Yes, it's rather
nice. How much does it cost?

TOM (thinking quickly): Well, the price is thirty

pounds, but you can have it for twenty-eight.

RICH LADY: Twenty-eight. No, 1'11 give you

twenty-seven for it.

TOM: All right madam . Do you want to take it or

shall 1 send it?

RICH LADY: 1 ' 11 take it. 1 have my car outside.

TOM: 1'11 put some paper round it. lt'll take a few
minutes . Please look round the shop.

The rich lady walks round the shop. She stops in

front of a large blue vase. it is very ugly.

RICH LADY: Oh, 1 like this. lt's very old, isn't

it?

TOM (quickly): Yes, Mr Higgins said that it was

old. He knows about these things. It's Chinese.

RICH LADY: It's rather ugly. But 1 like ugly

·

things .

TOM: Different people have different tastes,

madam.

1 30
Zengin Hanım (resme giderek): Evet, oldukça gü­
zel. Ne kadardır?

Tom (süratle düşünerek): Şey, fiyatı otuz paund

ama, yirmi sekize alabilirsiniz.

Zengin Hanım: Yirmi sekiz. Hayır, onun için size

yirmi yedi veririm . .

Tom: Peki, hanımefendi. Onu götürmek mi istiyor­

sunuz, yoksa göndereyim mi?

Zengin Hanım: Götüreceğim. Arabam dışarda.

Tom: Onu kağıda sarayım. Birkaç dakika sürer.

Lütfen dükkana bir göz atın.

Zengin Hanım dükkanı gezer. Büyük mavi bir va­

zonun önünde durur. Çok çirkindir .

Zengin Hanım: O, bunu beğeniyorum. Pek eski, de­

ğil mi?

Tom (hemen): Evet, Bay Higgins eski olduğunu söy­

lemişti. Bu eşyalardan anlar. Çin (Çin işi) dir.

Zengin Hanım: Biraz çirkin. Fakat çirkin şeyleri se­

verim.

Tom: Çeşitli kişilerin çeşitli zevkleri vardır, hanıme­

fendi.

131
RICH LADY: How mucb is it?

TOM: 1'11 have a look. (He picks up the vase and

looks under it. The numbers are not very clear, so
he takes it to the window.) Ah yes, one hundred
and ten pounds. Quite a lot of money! Of course,
you don't often see Chinese vases like this.

RICH LADY: A hundred and ten pounds. Well, it

may be worth it, but 1 don't have to pay that price.
1'11 give you a hundred pounds for it.

TOM: 1 can't take off ten pounds, madam. I'm

only the assistant here . I'm not the owner of the
shop. But you can have it for a hundred and five
pounds.

RICH LADY: No, a hundred. it may be worth on­

ly ninety. Who knows?

TOM: Mr Higgins put the prices on these things,

madam. He understands their value. Perhaps you
can call again and see Mr Higgins. He may take a
hundred.

RICH LADY: No, I ' m a very busy person. 1 don't

often come to this part of town. Are you sure that
you can't take a hundred?

TOM: I'm sorry, madam.

1 32
Zengin Hanım: Kaça o ?

Tom: Bir bakayım. (Vazoyu alır altına bakar. Ra­

kamlar pek belirli değildir, bunun üzerine onu pen­
cereye götürür.) A, evet, yüz on paund. Oldukça
çok para! Tabii böyle Çin vazolarını sık sık görmez­
siniz.

Zengin Hanım: Yüz on paund. O değerde olabilir

belki ama o fiyatı ödemek istemiyorum. Onun için
size yüz paund vereceğim.

Tom: On paund indiremem, hanımefendi. Ben bu­

rada tezgahtarım sadece. Dükkanın sahibi değilim.
Fakat onu yüz beş paunda alabilirsiniz.

Zengin Hanım: Hayır, yüze. Sadece doksan değe­

rinde olabilir. Kimbilir?

Tom: Bay Higgins bu eşyalara fiyatlar koymuş, ha­

nımefendi. Değerlerini anlıyor. Belki tekrar uğrayıp
Bay Higgins'i görebilirsiniz. Yüz alabilir.

Zengin Hanım: Hayır, çok meşgul bir insanım. Ka­

sabanın bu bölümüne sık sık gelmem. Yüz alama­
yacağınıza emin misiniz?

Tom: Özür dilerim, hanımefendi.

1 33
RICH LADY: Well, it doesn't matter. I've saved
a hundred pounds. Will you bring the piCture to my
car?

TOM: Of course, madam. With pleasure.

The woman pays Tom for the picture and goes out
of the shop. Tom takes the picture to the car and
comes back.

TOM (to himself): Let me see. How have 1 done

this morning? 1 sold the ring for the right price and
1 made two pounds on the picture. 1 didn't seli the
vase, but perhaps the woman will come back. 1 hope
that this will please Mr Higgins.

Scene 3

Later that morning. Mr Higgins has come back to

the shop.

MR HIGGINS: Well, young man, how have you

done? What have you sold this morning?

TOM: Well, first 1 had some trouble about that big

picture.

MR HIGGINS: Ah, but you've sold it.

TOM: Yes, but not to that person.

1 34
Zengin Hanım: Zarar yok. Yüz paund (bana kaldı)
kurtardım. Resmi arabama getirir misiniz?

Tom: Elbette, hanımefendi . Memnuniyetle.

Kadın resmin parasını Tom'a öder ve dükkandan çı­

kar. Tom resmi arabaya götürür geri döner.

Tom (kendi kendine): Bakayım. Bu sabah ne yap­

tım? Yüzüğü uygun fiyata sattım ve resimden iki pa­
und kazandım. Vazoyu satmadım ama kadın geri
gelir belki. Bay Higgins'in bundan hoşlanacağını
umarım.

Sahne 3

O sabah daha sonra. Bay Higgins dükkana dönmüş­

tür.

Bay Higgins: Ya, delikanlı, nasıl yaptın? Bu sabah

ne sattın? .

Tom: Şey, önce o büyük resimle başım derde girdi

biraz.

Bay Higgins: A, fakat satmışsın onu.

Tom: Evet, fakat o kişiye değil.

135
MR HIGGINS: What happened?

TOM: A man came into the shop and asked the

price of the picture. When 1 told him, he got very
angry.

MR HIGGINS: But why? How much did you ask?

TOM: I asked for twenty-seven pounds.

MR HIGGINS: That' s ali right. The picture was

worth twenty- five.

TOM: But he sold you the picture and you only

paid him fifteen pounds. He said that you robbed
him!

MR HIGGINS: Oh, the same man! Well, it doesn't

matter. it wasn't your fault.

TOM: Then a young man and woman came in.

MR HIGGINS: Did they buy the picture?

TOM: No, they bought a ring. They paid twelve

pounds for it. I got the right price for it.

MR HIGGINS: Good.

TOM: Then a rich lady came to the shop.

MR HIGGINS: And she bought the picture. How

much did you get for it?

1 36
Mr Higgins : Ne oldu?

Tom: Bir adam dükkana girdi ve resmin fiyatım sor­

du. Söylediğim zaman çok kızdı.

Bay Higgins : Fakat niçin? Ne kadar istedin?

Tom: Yirmi yedi paund istedim.

Bay Higgins: Tamam bu. Resim yirmi beş paund de­

ğerindeydi.

Tom: Fakat size resmi satmış ve ona yalnızca on

beş paund ödemişsiniz. Kendisini soyduğunuzu söy­
ledi!

Bay Higgins: O, aynı adam ! Eh, ziyanı yok. Senin

hatan değildi.

Tom: Sonra genç bir adamla kadın geldi.

Bay Higgins : Resmi mi satın aldılar?

Tom: Hayır, bir yüzük satın aldılar. Onun için on

iki paund öçlediler. Uygun fiyatı aldım onun için.

Bay Higgins: İyi.

Tom: Sonra zengin bir hanım geldi dükkana.

Bay Higgins: Ve resmi satın aldı. Onun için ne ka­

dar aldın?

1 37
Tom: Twenty-seven pounds. 1 asked for twenty-eight
but she only wanted to pay twenty-seven. So 1 ac­
cepted it.

MR HIGGINS: Good; Good! That's a profit of

twelve pounds. You're learning quickly! Did she buy
only the picture?

TOM : Yes, that was ali. Oh, she also wanted that
blue vase.

MR HIGGINS: The ugly one? Why didn't you seli

it to her? it doesn't cost much.

TOM: But the price is rather high. It's Chinese, isn't

it?

MR HIGGINS: No, of course not. 1 can't remember

the price, but it doesn't cost much. (He goes to the
vase and looks under it.) Yes, one pound ten shill­
ings. You said that she was rich. üne pound ten
isn't much money.

TOM: üne pound ten shillings? Are you sure? (He

looks at the price on the vase. ) Yes, you're quite
right.

MR HIGGINS: Of course I'm right. Why, how

much did you ask for it?

TOM: 1 asked for a hundred and ten pounds.

MR HIGGINS (laughing): A hundred and ten

138
Tom: Yirmi yedi paund. Yirmi sekiz istedim ama
yirmi yedi ödemek istedi sadece. Böylece onu kabul
ettim.

Bay Higgins: İyi! İ yi ! On iki paundluk bir kardır.

Çabuk öğreniyorsun! Yalnızca resmi mi satın aldı?

Tom: Evet, hepsi o kadardı. A, şu mavi vazoyu da

istedi.

Bay Higgins: Çirkin olanı mı? Onu niçin satmadın

ona? Fazla maliyeti yok.

Tom: Fakat fiyatı yüksekçe. Çin işi, değil mi?

Bay Higgins: Hayır, elbette değil . Fiyatını hatırla­

mıyorum ama fazla etmez. (Vazoya gider altına ba­
kar.) Evet, bir paund on şilin. Zengin demiştin. Bir
paund on şilin fazla değil ki.

Tom: Bir paund on şilin mi? Emin misiniz? (Vazo­

nun üzerindeki fiyata bakar.) Evet, haklısınız.

Bay Higgins: Elbette haklıyım. Niçin, ne kadar is­

tedin ona?

Tom: Yüz on paund istedim.

Bay Higgins (gülerek): Yüz on paund ! Şu çir-

1 39
pounds ! For that ugly old vase! Well, of course she
didn 't want to pay that.

TOM: No, but she offered me a hundred pounds.

MR HIGGINS: Is this a joke? (He is not laughing

now.)

TOM: No, it isn't a joke, Mr Higgins. She offered

me a hundred pounds .

MR HIGGINS: And you didn't take it?

TOM: Well, no sir. 1 thought that it was worth a

hundred and ten pounds. 1 asked for one hundred
and five, but she didn't want to pay that. 1 didn't
want to lose money, sir.

MR HIGGINS (very angry): You didn't want to lose

money! You've lost nearly a hundred pounds. 1 have
sold old things for forty years, and no one has of­
fered me a hundred pounds for an old vase. And
you said Nü!

TOM: I'm very sorry, Mr Higgins.

MR HIGGINS: . . . ..... !

140
kin eski vazo için ! Eee... onu ödemek istemedi el­
bet.

Tom: Hayır, fakat bana yüz paund teklif etti.

Bay Higgins: Bu bir şaka mıdır? (Şimdi gülmüyor).

Tom: Hayır, bir şaka değil, Bay Higgins. Bana yüz

paund teklif etti.

Bay Higgins: Ve sen onu almadın.

Tom: Şey, hayır efendim. Değerinin yüz on paund

olduğunu zannettim. Yüz beş istedim. Fakat o bu­
nu ödemek istemedi. Para kaybetmek istemedim,
efendim.

Bay Higgins (çok öfkeli) : Para kaybetmek istemedin.

Neredeyse yüz paund kaybettin. Kırk yıldır eski eş­
yalar satarım, fakat kimse bana eski bir vazo için yüz
paund teklif etmedi. Ve sen de HAYIR dedin!

Tom: Çok özür dilerim, Bay Higgins.

Bay Higgins: ....... !

.

141
SORULAR

Okuduğunuz "The new assistant" isimli oyun ile il­

gili bu soruları cevaplandırınız.

1. What is the shop full of?

2. What kind of things are they?
3. How long has he sold them?
4. How much has he paid for the silver pot?
5. Where is the big picture?
6. How has he marked the price?
7. What will he try to do?
8. Is he learning quickly or slowly?
9. Does he understand the idea or not?
10. What will he do then?
1l. What was the man interested in?
12. How much did he pay for the vase?
13. Who will like the vase?
1 4. Has he made any profit?
15. Who looked at the rings?
16. What kind of ring did she pick up?
17. Was it the right size?.
18. Did they take or leave it?
1 9. What will he do next time?

1 42
20. What kind of clothes is the woman wearing?
21. Does she look poor or rich?
22. How much did she pay for the picture?
23. Where does she stop then?
24. What colour is it?
25. How many pounds will she give for the vase?
26. Who has put the prices on the things?
27 . Who understands their value?
28. Is she busy or not?
29. How much has she saved?
30. Did he help the rich lady?
31. Who came back then?
32. Was he happy?
33. When did he come in?
34. Did he lose money?
35. Who is sorry?

143
A BAD DREAM

Characters

GEORGE HILL, the manager of a bank

JANE HILL, his wife

ANNIE, their cook

MR BRIGGS, the assistant manager of the bank

MR WINTER, the cashier

Scene 1

it is about two o'clock on Sunday afternoon. Mr

and Mrs Hill have had lunch and they are drinking
coffee in the sitting-room.

MR HILL: Ugh! This coffee has a terrible taste.

Why can't Annie make good coffee? It's quite easy.
You can show her.

MRS HILL: 1 have shown her. You know that. She

makes good coffee for a few days, and then she
forgets again. l'm afraid that she isn't very clever.

144
KÖTÜ BİR RÜYA

Kişiler:

George Hill, bir bankanın müdürü

Jane Hill, karısı

Annie, aşçıları

Bay Briggs, bankanın müdür yardımcısı

Bay Winter, veznedar

Sahne 1

Pazar öğle sonrası saat iki sıraları. Bay ve Bayan

Hill öğle yemeğini yemiş ve oturma odasında kahve
içiyorlar.

Bay Hill: Uf! Bu kahvenin feci bir tadı var. Annie

niçin iyi kahve yapamıyor? Gayet kolay. Ona gös­
terebilirsin.

Bayan Hill: Ona gösterdim. Bunu biliyorsun. Bir­

kaç gün iyi kahve pişiriyor sonra yine unutuyor. Pek
zeki değil, korkarım.

145
MR HILL: You're quite right. She isn't very clever.
And she's a bad cook. The lunch was terrible, too.
I wanted to talk to you about it.

MRS HILL: Must you do it now? lt's Sunday after­

noon.

MR HILL: No, it can't wait. 1 must speak to you

about Annie.

MRS HILL (rather sadly) : All right. Tell me.

MR HILL: Well, the troubfo is this. People come

to our house. They come for dinner and they get
bad food. What do these people think of me? l'm
their bank manager.

MRS HILL: But what can 1 do, George? 1 know

that the food isn't very good. Next time l'll cook
the dinner myself.

MR HILL: No, you can't do that. You're my wife

and you must meet these people. You can't spend
your time in the kitchen.

MRS HILL: What is the answer, then?

MR HILL: lt's easy. We must get a new cook.

MRS HILL: But Annie has been with us for a long

time, George. Nearly twenty years. We can't do this
to her. She isn't a young woman now. How will she
find a new job?

1 46
Bay Hill: Tamamen haklısın. Pek zeki değil. Hem
de fena bir aşçı. Öğle yemeği de berbattı. Bunun
hakkında seninle konuşmak istiyordum.

Bayan Hill: Şimdi mi yapµıalısın (konuşmalısın)?

Bugün pazar öğle sonrasıdır.

Bay Hill: Hayır, bekleyemez. Annie hakkında seninle

konuşmalıyım.

Bayan Hill (biraz üzüntülü): Peki, anlat bana.

Bay Hill: Şey, işin kötü yanı şudur. Evimize insan­

lar gelir. Akşam yemeğine gelirler ve kötü yiyecek
yerler. Bu insanlar benim hakkımda ne düşünürler?
Ben onların banka müdürüyüm.

Bayan Hill: Fakat ne yapabilirim ki, George? Yiye­

ceğin pek iyi olmadığını biliyorum. Gelecek sefer ak­
şam yemeğini ben pişiririm.

Bay Hill: Hayır, bunu yapamazsın. Sen benim ka­

rımsın ve bu kimseleri karşılamalısın. Vaktini mut­
fakta geçiremezsin.

Bayan Hill: Cevap nedir o halde?

Bay Hill: Kolaydır. Yeni bir aşçı almalıyız.

Bayan Hill: Fakat Annie uzun bir süredir yanımız­

da, George. Neredeyse yirmi yıldır. Bunu yapama­
yız ona. Genç bir kadın değil şimdi. Yeni bir işi nasıl
bulacak?

147
MR HILL: 1 don't know. She must go. Things are
different now. I'm the manager of a big bank. We
must have a good cook.

MRS HILL: You're different now, George. You

have changed. You don't care about people.

MR HILL: 1 care about the bank. And 1 care about

our customers. So Annie must go. Explain the mat­
ter to her. She'll understand. Give her three months.
She can find a new job in that time.

MRS HILL: it won't be easy.

MR HILL: Will you tell her today?

MRS HILL: Can't 1 do it tomorrow?

MR HILL: No, you'll forget about it. Do it today.

MRS HILL: All right. I'll speak to her today. Poor

woman !

MR HILL: 1 feel rather tired. 1 think that I'll have

a little sleep.-

MRS HILL (getting up): You stay here. 1 have

something to do. 1 won't disturb you.

Mrs Hill goes out of the room. Mr Hill puts his feet
on a chair and closes his eyes. He is soon asleep.

1 48
Bay Hill: Bilmiyorum. Gitmelidir. Her şey değişik
şimdi. Büyük bir bankanın müdürüyüm. İyi bir aş­
çımız olmalı.

Bayan Hill: Şimdi sen değişiksin, George. Değiştin.

İ nsanları umursamıyorsun.

Bay Hill: Bankayı umursuyorum. Ve de müşterile­

rimizi umursuyorum. Bu yüzden Annie gitmeli. Ko­
nuyu ona açıkla. Anlayacaktır. Ona üç ay ver. Bu
zaman içinde yeni bir iş bulabilir.

Bayan Hill: Kolay olmayacaktır.

Bay Hill: Bugün söyleyecek misin ona?

Bayan Hill: Yarın yapamaz mıyım bunu?

Bay Hill: Hayır, unutursun. Bugün yap.

Bayan Hill: Peki. Bugün onunla konuşacağım.

Zavallı kadın!

Bay Hill: Biraz yorgun hissediyorum. Galiba azıcık

uyuyacağım .

Bayan Hill (kalkarak): Sen burada kal. Yapacak bir

işim var. Seni rahatsız etmem.

Bayan Hill odadan çıkar. Bay Hill ayaklarını bir is­

kemleye koyup gözlerini kapar. Çok geçmeden uyu­
muştur.

1 49
Scene 2

Mr Hill is still asleep. There is a knock at the door.

Mr Hill hears the knock and wakes up.

MR HILL (calling out): Who's there? Come in.

Two men come into the roorn. The first is Briggs,

the assistant manager of the bank. The second is
Winter, the cashier.

BRIGGS: Good afternoon, sir. We're not disturb­

ing you, are we?

MR HILL: Why, it's Briggs ! And Winter! in fact,

1 was having a little sleep. What is it? Is it
something important?

BRIGGS: it is rather important, sir.

MR HILL: 1 hope that it isn't trouble. The bank

isn't on fire, is it?

Mr Hill laughs at his joke. Briggs and Winter do

not laugh.

BRIGGS: No, sir, the bank isn't on fire. But we

had to see you. We want to talk to you.

MR HILL: Today? It's Sunday. Can't it wait?

1 50
Sahne 2

Bay Hill bala uykudadır. Kapıda bir tıklama olur.

Bay Hill vuruşu duyup uyanır.

Bay Hill (seslenerek): Kim var orada? Giriniz.

İ ki adam odaya girer. Birincisi banka müdür yar­
dımcısı Briggs'tir. İ kincisi veznedar Winter'dır.

Briggs: İ yi günler, efendim. Sizi rahatsız etmiyoruz,

değil mi?

Bay Hill: O, Briggs'miş! Ve de Winter! Doğrusu

aranırsa biraz kestiriymdum . Ne var? Önemli bir­
şey mi?

Briggs: Evet, biraz önemlice, efendim.

Bay Hill: İ nşallah felaket değildir. Banka tutuşma­

dı, değil mi?

Bay Hill kendi şakasına güler. Briggs ve Winter gül­

mezler.

Briggs: Hayır, efendim, banka tutuşmadı. Fakat si­

zi görmemiz gerekti. Sizinle konuşmak istiyoruz.

Bay Hill: Bugün mü? Pazardır. Bekleyemez mi? Ba-

151
You can tell me tomorrow. Come and see me .in my
office.

WINTER: it can't wait, sir. We must talk to you

today.

MR HILL: 1 don't understand. Well, sit down, both

of you. (The two men sit down.) Now, what's the
matter?

BRIGGS: lt's not easy to begin, sir.

WINTER: Shall 1 tell him, Briggs? One of us must

do it.

BRIGGS: No, I 'll do it. l'm the assistant manager.

Well, sir, we think that you ought to resign.

MR HILL (in a very surprised voice): Resign? Leave

the bank? What are you talking about? Is this a
joke, Briggs?

BRIGGS: No, it isn't a joke.

MR HILL (sitting up in his chair): Now one minute,

please . lt's Sunday afternoon. You come to my
house and disturb me. Then you tell me . . . that 1
ought to resign.

WINTER: We're sorry, sir. We know that it's Sun­

day. But we had to teli you.

MR HILL: But you can't do this. l'm the man-

1 52
na yarın söyleyebilirsiniz. Gelip büromda görün be­
ni.

Winter: Bekleyemez, efendim. Sizinle bugün konuş­

malıyız.

Bay Hill: Anlamıyorum. Peki, oturun, ikiniz de. (İ ki

adam oturur.) Şimdi, ne var, ne oluyor?

Briggs: Başlamak kolay değil, efendim.

Winter: Ona ben mi anlatayım, Briggs? Bunu biri­

miz yapmalıyız.

Briggs: Hayır, ben yapacağım . MüdÜr yardımcısıyım

ben. Ya, efendim, istifa etmeniz gerektiğini düşünü­
yoruz.

Bay Hill (pek şaşkın bir sesle): İ stifa mı? Bankadan

ayrılmak ha? Neden bahsediyorsunuz? Bu bir şaka
mıdır, Briggs?

Briggs: Hayır, şaka değil.

Bay Hill (iskemlesinde doğrularak): Şimdi bir daki­

ka, lütfen. Pazar öğle sonrasıdır. Evime gelip beni
rahatsız ediyorsunuz. Sonra bana . . . istifa etmem ge­
rektiğini söylüyorsunuz.

Winter: Çok özür dileriz, efendim. Pazar olduğunu

biliyoruz. Fakat size söylememiz gerekiyordu .

Bay Hill: Fakat bunu yapamazsınız. Müdür benim.

153
ager. You're only the assistant manager, Briggs. And
Winter is only the cashier. You can't speak to me
like this.

BRIGGS: We're doing it for the bank, sir.

WINTER: it will be a good thing for the bank, sir.

Believe me.

MR HILL (standing up): l've had enough ! Go

home, both of you. Take a holiday tomorrow. You
both need a rest.

BRIGGS: We're all right, sir. We don't need a holi­

day.

WINTER: But we must have your answer today, sir.

Will you resign?

MR HILL (sitting down again): It's like a had

dream ! Why must 1 resign? What have 1 done? Tell
me that.

BRIGGS: You don't manage the bank well, sir.

MR HILL (angrily): Of course, 1 manage the bank

well. Thousands of people use our bank. Business
is very good.

BRIGGS: Oh, we know that, sir. But we do all the _

work. They use our bank because we work hard.

ı :�l
Siz sadece müdür yardımcısısınız, Briggs . Ve Win­
.
ter de sadece veznedar . Benimle böyle konuşamaz­
sınız.

Briggs: Bunu banka için yapıyoruz, efendim .

Winter: Banka için iyi bir şey olacaktır, efendim.

İ nanın bana.

Bay Hill (ayağa kalkarak); Yetti artık! İ kiniz de evi­

nize gidin. Yarın tatile çıkın. Her ikinizin de din­
lenmeye ihtiyacı var.

Briggs: Biz iyiyiz, efendim. Tatile ihtiyacımız yok.

Winter: Fakat cevabınızı bugün almalıyız, efendim.

İ stifa edecek misiniz?

Bay Hill (tekrar oturarak}: Kötü bir rüya gibi! Ni­

çin istifa etmeliyim? Ne yaptım? Bana anlatın bunu.

Briggs: Bankayı iyi yönetmiyorsunuz, efendim.

Bay Hill {öfkeyle): Elbette iyi yönetiyorum banka­

yı. Binlerce kişi bankamızı kullanıyor. İ ş pek iyidir.

Briggs: O, bunu biliyoruz, efendim . Fakat tüm işi

biz yapıyoruz. Biz çok çalıştığımız için bankamızı
kullanıyorlar.

155
WINTER: And you're not nice to the people in the
bank. You're nice to the customers, but not to us.
No one likes you!

MR HILL: Oh, 1 know that they don't like me.

They have to work hard, and they don't like that.

WINTER: But you don't work hard, sir.

MR HILL: Of course 1 do.

BRIGGS: Oh, no, sir. For example, you come late

in the morning.

WINTER: And you often leave early.

BRIGGS: And you take two or three hours for

lunch. We spend all day in the bank, but you are
never there !

MR HILL: But l'm the manager. That's part of my

job. I have to look after important people. 1 have
to have lunch with them. It's good business.

BRIGGS: It's pleasure, sir! You're very fond of

good food.

MR HILL: 1 won't listen to this.

WINTER: But you must.

MR HILL: I shall write to the head - office

1 56
Winter: Hem siz bankadakilere iyi davranmıyorsu­
nuz. Müşterilere iyisiniz ama bize karşı değil. Hiç
kimse sizi sevmiyor!

Bay Hill: Ya, benden hoşlanmadıklarını biliyorum .

Çok çalışmak zorundalar ve bu hoşlarına gitmiyor.

Winter: Fakat siz çok çalışmıyorsunuz, efendim.

Bay Hill: Elbette çalışıyorum.

Briggs: Yo, hayır efendim. Mesela sabahleyin geç ge­

liyorsunuz.

Winter: Ve çoğu zaman erken ayrılıyorsunuz.

Briggs: Ve öğle yemeği için iki üç saat alıyorsunuz.

Biz tüm günü bankada harcıyoruz, fakat siz orada
değilsiniz hiç!

Bay Hill: Fakat ben müdürüm. İ şimin bir parçası­

dır bu. Önemli kişilerle ilgilenmeliyim. Onlarla öğle
yemeği yemeliyim . İ yi iştir bu.

Briggs: Zevktir, efendim. İyi yiyeceklere pek düşkün­

sünüz.

Bay Hill: Bunu dinlemeyeceğim.

Winter: Fakat dinlemelisiniz.

Bay Hill : Genel müdürlüğe sizin hakkınızda

157
about you. Then you will have to resign.

BRIGGS: We've already written about you, sir.

WINTER: Yes, sir. W e explained the matter and

they agree with us.

MR HILL: What ! You've written to the head-office,

without telling mel

BRIGGS: We had to do it, sir. We were only think­

ing of the bank.

WINTER: And they agree that you must resign.

MR HILL: But they can't do this to me! l've spent

thirty years in the bank.

BRIGGS: Think of the bank, sir. it will be a hap­

pier place without you !

MR HILL: But what am 1 going to do? I'm not

a young man. How can 1 find a new job?

WINTER: Oh, you'll find something, sir. A job

in an offıce.

BRIGGS: And you can have time, sir. Two or three

months. You'll be able to find a new job.

MR HILL: I'm not sure.

1 58
yazacağım. O zaman siz istifa etmek zorunda kala­
caksınız.

Briggs : Biz sizin hakkınızda yazdık bile, efendim.

Winter: Evet, efendim. Konuyu açıkladık ve bizim­

le ayrı fikirdeler .

Bay Hill: Ne? Genel müdürlüğe mi yazdınız? Bana

söylemeden !

Briggs : Bunu yapmak zorunda kaldık, efendim. Sa­

dece bankayı düşünüyorduk.

Winter: İ stifa etmeniz gerektiği fikrine uyuyorlar.

Bay Hill: Fakat bunu bana yapamazlar! Bankada

otuz yıl harcadım.

Briggs: Bankayı düşünün, efendim. Sizsiz daha mut­

lu bir yer olacaktır!

Bay Hill: Fakat ben ne yapacağım? Genç bir adam

değilim. Yeni bir işi nasıl bulabilirim?

Winter: O, bir şey bulursunuz, efendim. Büroda bir

iş.

Briggs: Hem zamanınız olabilir, efendim. İ ki üç ay.

Yeni bir iş bulabilirsiniz.

Bay Hill: Emin değilim .

1 59
BRIGGS: But you promise to resign, don't you,
sir?

MR HILL: Well, 1 must. The head office agrees

with you.

WINTER: Thank you, sir.

BRIGGS: We're sorry about this, sir.

Briggs and Winter stand up.

BRIGGS: You'll come to the office tomorrow,

won't you, sir?

MR HILL: Er-yes, I'll be there.

WINTER: But please come on time, sir.

Briggs and Winter say good afternoon and go out.

Mr Hill sits with his head in his hands. After a time

Mrs Hill comes in. She is wearing a heavy coat and
she has a bag in her hand.

MR HILL (looking up): Oh, it's you, dear. Briggs

and Winter were here. They left a short time ago.

MRS HILL: Yes, 1 saw them when they were go­

ing out.

MR HILL: They came to teli me something. it isn't

very pleasant. (After a moment.) 1 have to resign
from the bank.

1 60
Briggs: Fakat istifa etmeye söz veriyorsunuz, değil
mi, efendim?

Bay Hill: Şey, etmeliyim. Genel müdürlük sizinle ay­

nı fikirde.

Winter: Teşekkür ederiz, efendim.

Briggs : Bu hususta müteessiriz, efendim.

Briggs ile Winter ayağa kalkar.

Briggs: Yarın büroya geleceksiniz, değil mi, efen­

dim?

Bay Hill: Şey . . . evet, orada olacağım.

Winter: Fakat lütfen vaktinde gelin, efendim .

Briggs ile Winter iyi günler dileyerek çıkar.

Bay Hill başı elleri arasında oturur. Bir süre sonra

Bayan Hill içeri girer. Kalın bir manto giymektedir
ve elinde bir çanta vardır.

Bay Hill (başını kaldırıp bakarak): O, sen misin, şe­

kerim! Briggs ile Winter buradaydı. Az önce ayrıl­
dılar.

Bayan Hill: Evet, çıkarlarken gördüm onları .

Bay Hill: Bana bir şey söylemeye gelmişler. Pek hoş

değil. (Biraz sonra.) Bankadan istifa etmek zorun­
dayım.

1 61
MRS HILL; Yes, 1 know.

MR HILL (surprised): Do you know already?

MRS HILL: Yes, They told me.

MR H ILL: They couldn't wait! Did they tell you

the reason too?

MRS HILL: Yes, the people in the bank don't like

you. I'm not very surprised .

MR HILL: I've spent all my life in the bank and

now l 've lost my job.

Mr Hill notices that his wife is wearing a coat .

MR HILL: Oh, are you going out? (He sees the

bag too.)And you've got a bag. Where are you go­
ing?

MRS HILL: 1 need a holiday. I'm going to spend

'
a few days with my sister.

MR HILL: At this time? But I need your help

now.

MRS HILL: 1 can't help you. And 1 must have a

holiday. 1 can't wait.

MR HILL: But you can have a holiday later. We'll

go together.

MRS HILL: Where will you get the money for

162
Bayan Hill: Evet, biliyorl;lm.

Bay Hill (şaşırarak): Şimdiden biliyor musun?

Bayan Hill: Evet, bana söylediler.

'
Bay Hill: Bekleyemediler! Nedenini de söylediler mı
sana?

Bayan Hill: Evet, bankadakiler seni sevmiyorlarmış.

Pek şaşmadım.

Bay Hill: Tüm ömrümü bankada harcadım ve şim­

diyse işimi kaybettim.

Bay Hill karısının manto giymiş olduğunu farkeder .

Bay Hill: A, dışarı mı çıkıyorsun? (Çantayı da gö­

rür.) Hem çantan da var. Nereye gidiyorsun?

Bayan Hill: Tatile ihtiyacım var. Kız kardeşimle bi r­

kaç gün geçireceğim.

Bay Hill: Bu sırada mı? Fakat şimdi yardımına ih

tiyacım var.

Bayan Hill: Sana yardım edemem. Hem tatil yap­

malıyım. Bekleyemem.

Bay Hill: Fakat tatilini daha sonra yapabilirsin. Be­

raber gideriz.

Bayan Hill: Tatil için parayı nereden bulacaksın? İ şi -

a holiday? You've lost your job. it won't be easy
to find a new one. You're not a young man.

MR HILL: l 've got three months. 1 '11 find

something.

MRS HILL: 1 hope that you're right.

MR H IIL: You're leaving me because l'm in trou­

ble. When are you coming back?

MRS HILL: 1 have no idea. 1 ' 11 write and let you

know.

MR HILL: But who's going to look after me?

MRS HILL: There's Annie. Speak to her nicely and

perhaps she'll stay. Well, goodbye, George. Write
to me when you have a job.

Mrs Hill leaves the room.

MR HILL (to himself): This is a terrible afternoon!

l've lost my job and now my wife has gone, too!

There is a knock at the door and Annie comes in.

MR HILL: What is it, Annie? Do you want to leave

too?

ANNIE: Leave, sir? 1 came about the tea, sir.

1 64
ni kaybettin. Yenisini bulmak kolay olmayacak .
Genç bir adam değilsin.

Bay Hill: Üç ayım var. Bir şey bulurum.

Bayan Hill: İ nşallah haklısındır.

Bay Hill: Başım dertte diye beni bırakıyorsun. Ne

zaman döneceksin?

Bayan Hill: Bir fikrim yok. Yazıp sana haber veri­

rim.

Bay Hill: Fakat bana kim bakacak?

Bayan Hill: Annie var. Güzel konuş onunla, belki

kalır. Ya, hoşça kal, George. İ ş bulunca bana yaz.

Bayan Hill odadan çıkar.

Bay Hill (kendi kendine): Feci bir ikindi bu! İ şimi

kaybettim ve karım da gitti şimdi!

Kapı vurulur ve Annie içeri girer.

Bay Hill: Ne var, Annie? Sen de ayrılmak istiyor

musun?

Annie: Ayrılmak mı, efendim? Çay için gel-

1 65
It' s almost four o'clock. Shall 1 bring tea, sir?

MR HILL: So you don't want to leave. Are you

sure?

ANNIE: No, of course not, sir. l'm very happy

here.

MR HILL: l've lost my job. Did you know that?

ANNIE: Y es, sir. Mrs Hill told me.

MR HILL': And my wife has gone for a long holi­

day.

ANNIE: 1 know, sir. But she'll come back. I'll look

after you while she isn't here.

MR HILL: 1 won't have much money. Perhaps 1

won't be able to pay you.

ANNIE: it doesn't matter, sir. l've saved some

money, so 1 don't need any now. But 1 want to stay
here, sir. lt's m y home.

MR HILL: Thank you, Annie.

ANNIE: Shall 1 bring tea now, sir?

MR HILL: Later, please. in about half an hour.

ANNIE: Very well, sir.

166
dim, efendim. Neredeyse saat dört. Çay getireyim
mi, efendim?

Bay Hill: Demek ki ayrılmak istemiyorsun. Emin mi­

sin?

Annie: Hayır, elbette hayır, efendim. Ben burada

çok mutluyum.

Bay Hill: İ şim{ kaybettim. Bunu biliyor muydun?

Annie: Evet, efendim, Bayan Hill söyledi.

Bay Hill: Karım da uzun bir tatile çıktı.

Annie: Biliyorum, efendim. Fakat dönecek. O bu­

rada değilken size ben bakacağım .

Bay Hill: Fazla param olmayacak. Belki de senin pa­

ranı veremeyeceğim.

Annie: Ziyanı yok, efendim. Biraz para biriktirdim,

bu yüzden şimdi ihtiyacım yok hiç. Fakat burada
kalmak istiyorum efendim. Benim yuvamdır.

Bay Hill: Teşekkür ederim, Annie.

Annie: Çayı şimdi getireyim mi, efendim?

Bay Hill: Daha sonra, lütfen. Yarım saat kadar son­

ra.

Annie: Pekala, efendim.

167
Annie goes out. Mr Hill puts his feet on the chair
again and closes his eyes.

Scene 3

Mrs Hill comes into the room. Her husband is still

asleep.

MRS HILL: George! lt's almost half past four.

MR HILL (waking up): What's that? Half past

four? Oh, it's you, dear.

MRS HILL: Yes, of course it's me.

MR HILL: Then you haven't gone to your sister.

MRS HILL: What are you talking about? 1 haven't

been out of the house. You 've been asleep ali the
afternoon.

MR HILL: Have I? Then 1 was dreaming. (He

remembers the dream. ) it wasn't a very pleasant
dream.

MRS HILL: You must teli me about it. Shall we

have tea now?

MR HILL: That's a good idea. 1 need a cup of

tea!

Mrs Hill rings the bell for Annie.

168
Annie dışarı çıkar. Bay Hill yine ayaklarını iskem­
leye koyar ve gözlerini kapar.

Sahne 3

Bayan Hill odaya girer. Kocası hala uykudadır.

Bayan Hill: George! Neredeyse saat dört buçuk.

Bay Hill (uyanarak): Nedir? Dört buçuk mu? A, sen

misin, şekerim.

Bayan Hill: Evet, elbette benim.

Bay Hill: Öyleyse kız kardeşine gitmedin.

Bayan Hill: Neden bahsediyorsun? Evden çıkmadım

ki . Tüm öğle sonrası uykudaydın.

Bay Hill: Öyle mi? O halde rüya görüyordum. (Rü­

yayı hatırlar.) Pek hoş bir rüya değildi.

Bayan Hill: Bana anlatmalısın onu. Çay içelim mi

şimdi?

Bay Hill: İyi bir fikir bu. Bir fincan çaya ihtiyacım
var!

Bayan Hill, Annie için zili çalar.

169
MR HILL; By the way, dear. Have you spoken to
Annie yet?

MRS HILL: No, not yet. Give me a chance. I've

been busy. But 1 haven 't forgotten. I'll tell her this
evening.

MR HILL: 1 was thinking about it again. Perhaps

we ought· to keep her. She's been with us a long
time. And she may not . get a new job.

MRS HILL : 1 told you that, dear!

MR HILL: 1 agree with you now. Of course she

isn't a good cook, but she works hard.

MRS HILL: Yes, she works very hard .

MR HILL: Perhaps she needs help in the house. We

can get someone.

MRS HILL: That's a nice idea. Annie will like that.

But what about your dinners? Who will cook when
your friends come?

MR H ILL: Oh, the dinners aren't important. We

won't ask them very often.

MRS HILL: I.'m glad. 1 never liked those dinners.

(After a moment.) But, George, why have you

170
Bay Hill: Sırası gelmişken sorayım canım. Annie'­
yle konuştun mu?

Bayan Hill: Hayır, henüz değil. Bana bir fırsat ver.

Meşguldüm. Fakat unutmadım. Bu akşam söylerim
ona.

Bay Hill: Yine üzerinde düşünüyordum . Belki de

onu tutmamız gerekiyor. Uzun bir süredir bizimle
beraberdir. Hem yeni bir iş bulmayabilir.

Bayan Hill: Bunu sana söyledim, canım!

Bay Hill: Seninle aynı fikirdeyim şimdi. İ yi bir aşçı

değil elbet ama çok çalışıyor.

Bayan Hill: Evet, pek çok çalışıyor.

Bay Hill: Belki de evde yardıma ihtiyacı var. Birini

bulabiliriz.

Bayan Hill: Güzel bir fikir bu. Annie'nin hoşuna gi­

decek. Fakat ya senin akşam yemeklerin? Arkadaş­
ların gelince kim pişirecek?

Bay Hill: A, yemekler önemli değil . Onları pek sık

çağırmayız.

Bayan Hill: Memnun oldum. O yemeklerden hiç

hoşlanmadım. (Az sonra.) Fakat, George, niçin bir-
changed suddenly? You're quite different now!

MR HILL : Am I? l'm glad that you say that.

MRS HILL: Was it your dream? You must tell me

about it .

MR HILL: No, 1 don't want to talk about it. But

1 won't forget it !

Annie comes into the room.

ANNIE: Shall 1 bring tea now, madam?

1 72
denbire değişiverdin? Şimdi tamamen farklısın!

Bay Hill: Öyle miyim? Bunu söylediğin için mem­

nun oldum.

Bayan Hill: Rüyan yüzünden mi? Bana anlatmalı­

sın onu.

Bay Hill: Hayır, onun hakkında konuşmak istemi­

yorum. Fakat onu unutmayacağım !

Annie odaya girer.

Annie: Şimdi çayı getireyim mi, hanımefendi?

1 73
SORULAR

· ık ııduğunuz "A bad dream" isimli oyun ile ilgili

' u �oruları cevaplandırınız.

Which day of the week is it?

' W hat is the time now?
� \\ hat are they drinking?
.ı \\' hat kind of taste has it?
'i . 1.- Annie clever?
r, _ h shc a bad cook or a good cook?
7. '.\' hy do people come to their house?
8. \\'h at kind of food do they get?
9. 1 s ı he answer easy or difficult?
10. \\' hat is it?
11. HP\" long has she been with them?
12. 1 IPw many years did she spend with them?
13. Is �he a young woman?
14. Wlıat is his job?
15. Who is different now?
l 6. What does he care about?
1 7. How many months will they give to Annie?
18. When will they tell her?
19. How does he feel'!

1 74
20. Where does he put his feet?
21. What does he do then?
;'.2. Is he asleep or awake?
23. Who comes then?
24. What are their names?
25 . What do they want him to do?
26. What are they doing this far?
27. When must they have his answer?
28. Who agrees with them?
29. What must his wife have?
30. Who is happy there?
·

31. At what time does he wake up?

32. What was he doing before he woke up?
33. Who works very hard in the house?
34. Who will bring tea?
35. What has happened to Mr. Hill?

1 75
THE PROFESSOR

Characters

PROFESSOR HUNTER, an old man

MARY HUNTER, his daughter

MISS GREEN, his secretary

DR FITT

MR ROSE

the men from London

INSPECTOR HADLEY

SERGEANT BULL

Scene 1

Mary Hunter and Miss Green are in the professor's

room. it is a ıarge, pleasant room, with a lot of
books in it. There is a big desk near the window.

MARY: Father's very excited this morning, Miss

Green. He didn't want his breakfast. He only had
a cup of coffee.

MISS GREEN: Yes, of course he's excited. 1 am

1 76
PROFESÖR

.Kişiler:

Profesör Hunter, yaşlı bir adam

Mary Hunter, kızı

Bayan Green, sekreteri

Doktor Fitt

Bay Rose

Londralı adamlar

Müfettiş Hadley

Çavuş Bull

Sahne 1

Mary Hunter ile Bayan Green profesörün odasında­

dır. İ çinde bir sürü kitap olan, geniş, hoş bir oda­
dır. Pencere yanında büyük bir yazı masası vardır.

Mary: Babam hu sabah pek heyecanlı, Bayan Green.

Kahvaltısını istemedi. Bir fincan kahve içti sadece.

Bayan Green: Evet, heyecanlı elbette. Ben de biraz

177
rather excited, too. This is a very important day.
He is ready to give his invention to the world. Of
course he hasn't built the machine, but the papers
are complete. I copied them myself.

MARY: But what is his invention? 1 know that it's

a machine. But that's ali. Father tried to explain it
to me but 1 couldn't understand. Do you understand
it?

MISS GREEN: No, not very well! Only the pro­

fessor really understands it . But 1 know that it's
good. The government likes the idea. Your father
wants to give his invention to the government. He
wants to help people.

MARY: Yes, I'm sorry that Father can't go to

London himself. He wanted to go, of course, but
he's not very strong. So the men from the govern­
ment are coming here. They'll take the papers to
London.

MISS GREEN : And then the professor will be

famous !

The telephone rings. Miss Green picks it up and

answers.

MISS GREEN: Hello? Yes, this is Professor

Hunter's house. Yes, Miss Hunter is here . üne

1 78
heyecanlıyım. Bu çok önemli bir gün. İ cadını dün­
yaya vermeye hazırdır. Makineyi yapmadı tabii,
ama kağıtları tamam. Onları ben kendim kopya et­
tim.

Mary: Fakat icadı nedir? Bir makine olduğunu bili­

yorum. Fakat hepsi bu. Babam bana açıklamaya ça­
lıştı ama anlayamadım . Sen anlıyor musun?

Bayan Green: Hayır, pek iyi anlayamıyorum! Onu

gerçekten sadece profesör anlıyor. Fakat ben onun
iyi olduğunu biliyorum . Hükümet fikri beğeniyor.
Baban icadını hükümete vermek istiyor. İ nsanlara
yardım etmek istiyor.

Mary: Evet, babamın kendisi Londra'ya gidemediği

için üzülüyorum. Gitmek istedi, tabii ama pek kuv­
vetli değil. Bu yüzden hükümet adamları buraya ge­
liyor. Kağıtları Londra'ya götürecekler.

Bayan Green: Ve sonra da profesör ünlü olacak.

Telefon çalar. Bayan Green açıp cevap verir.

Bayan Green: Alo? Evet, Profesör Hunter'ın evi

burası. Evet, Bayan Hunter burada. Bir dakika, lüt-

179
moment, please. (She gives the telephone to. Mary
Hunter.) It's for you, dear . 1 think that it's Dr
Smith.

MARY: Good mornirrg. Miss Hunter speaking. Yes,

Dr Smith, I'm very well, thank you. Yes, father's
well, too. He's excited this morning, but we'll look
after him . What's that? Freda's in hospital? Yes,
of course 1 '11 come. 1 wanted to stay with father,
but it doesn't matter. Yes, 1'11 be there in an hour.
Goodbye.

Mary Hunter puts the telephone down.

MISS GREEN: What's the matter with your friend?

Is she very ill?

MARY: She's broken her leg and they've taken her

to hospital . She's asked to see me, so 1 must go .
Oh dear! 1 wanted to stay here this morning. 1
wanted to look after father.

MISS GREEN: It's ali right, Mary. 1'11 be with him.

1 am his secretary.

The professor comes into the room. He cannot see

well because he is old.

PROFESSOR: 1 can't find my glasses. (To Mary.)

Have you seen them?

MISS GREEN (going to the professor's desk):

1 80
fen. (Telefonu Mary H unter'e verir.) Sana, canım .
Doktor Smith'tir sanırım.

Mary: Günaydın. Bayan Hunter konuşuyor. Evet,

Doktor Smith, çok iyiyim, teşekkür ederim. Evet,
babam da iyi. Bu sabah heyecanlı ama, biz ona ba­
karız. Nedir? Freda hastanede mi? Evet, elbet gele­
ceğim. Babamla kalmak istiyordum ama ziyanı yok.
Evet, bir saate kadar orada olurum. Güle güle.

Mary Hunter telefonu yerine bırakır.

Bayan Green: Arkadaşının nesi var? Çok hasta

mı?

Mary: Bacağını kırmış ve onu hastaneye kaldırmış­

lar. Beni görmek istemiş, bu yüzden gitmem gere­
kiyor. Hay Allah ! Ben bu sabah burada kalmak
istiyordum. Babama bakmak istiyordum .

Bayan Green: Zararı yok, Mary. Ben yanında ola­

cağım . Sekreteriyim.

Profesör odaya girer. Yaşlı olduğu için iyi göremez.

Profesör: Gözlüklerimi bulamıyorum. (Mary'ye.)

Onları gördün mü?

Bayan Green (Profesörün masasına giderek):

181
Here they are, professor. (She gives the glasses to the
professor .)

PROFESSOR: Ah, thank you, Miss Green. (He puts

on his glasses.) 1 can't see without them. Now,
what's the time? Hm, where's my watch? (He looks
for his watch in his pocket.)

MARY (laughing): You're weadng it, father. 1

bought you a new one. Don't you remember?

PROFESSOR (alsa laughing): Yes, of course you

did. 1 quite forgot. 1 forget a lot of things, don't
I? But 1 can still do my work! That's the impor­
tant thing.

MARY: Of course it is, father.

PROFESSOR (looking at his watch): Why, it is

almost ten. When are the men coming from Lan­
don? (To Miss Green.) At ten thirty, wasn't it?

MISS GREEN: No, eleven.

PROFESSOR: Oh, 1 thought that it was ten thirty.

it doesn't matter . 1 can read through my papers
again.

MARY: Dr Smith telephoned a few minutes ago,

father.

PROFESSOR: Oh, what did he want?

1 82
İ şte burada, profesör. (Gözlükleri profesöre verir.)

Profesör: A, teşekkür ederim, Bayan Green. (Göz­

lüklerini takar.) Onlarsız göremiyorum. Şimdi saat
kaç? Hımın, saatim nerede? (Cebinde saati arar.)

Mary (gülerek): O üzerinde, baba. Sana yenisini sa­

tın almıştım. Hatırlamıyor musun?

Profesör (o da gülerek): Evet, aldındı elbet. Tama­

men unuttum . Çok şey unutuyorum, değil mi? Fa­
kat hala işimi yapabiliyorum ! Önemli olan da bu.

Mary: Elbette öyle, baba.

Profesör (saatine bakarak): O, neredeyse on olmuş.

Adamlar ne zaman geliyor Londra'dan? (Bayan
Green'e) on buçuktaydı, değil mi?

Bayan Green: Hayır, on bir.

Profesör: A, ben on buçuktu sanıyordum. Ziyanı

yok. Kağıtlarımı tekrar gözden geçirebilirim.

Mary: Doktor Smith birkaç dakika önce telefon et­

ti, baba.

Profesör: A, ne istedi?

1 83
MARY: My friend Freda's broken her leg and
they've taken her to hospital. She asked to see me.
So 1 have to leave now. I'm sorry that 1 can't stay
with you.

PROFESSOR: That's ali right, Mary. Miss Green

will look after me.

MARY: 1 must go then . 1'11 be back at twelve. You

can teli me about your morning.

PROFESSOR: Goodbye, dear. Give my love to

Freda.

Mary kisses her father and goes out.

PROFESSOR: Now, let me see. Ah, yes, my papers.

(He goes to his desk and sits down.)

MISS GREEN: Do you need me now, professor?

PROFESSOR: Er, no. 1 want to be alone. I'll ring

if 1 need you.

Miss Green goes out of the room.

PROFESSOR (talking to himself): Hm, these

women ! They think that 1 can't look after myself.
1 may lose my glasses. 1 may forget about my
watch. But these things aren't important. (He begins
to read his papers. )

1 84
Mary: Arkadaşım Freda bacağını .kırmış ve onu has­
taneye kaldırmışlar. Beni görmek istemiş. Bu yüz­
den gitmem gerekiyor. Senin yanında kalamadığım
için üzgünüm.

Profesör: Zarar yok, Mary. Bayan Green bana ba­

kar.

Mary: Öyleyse gitmeliyim. On ikide dönerim. Saba­

hını bana anlatırsın.

Profesör: Güle güle, canım. Freda'ya sevgilerimi

ilet.

Mary babasını öper ve dışarı çıkar.

Profesör: Şimdi bakayım. A evet, kağıtlarım. (Yazı

masasına gider ve oturur.)

Bayan Green: Şimdi bana ihtiyacınız var mı, profe­

sör?

Profesör: Şey, hayır. Yalnız kalmak istiyorum. Sa­

na ihtiyacım olursa zili çalarım.

Bayan Green odadan çıkar.

Profesör (kendi kendine konuşarak): Hımın, şu ka­

dınlar! Kendime bakamayacağımı sanıyorlar. Göz­
lüklerimi kaybedebilirim. :,aatimin ne olduğunu
unutabilirim. Fakat bu şeyler önemli değil ki. (Ka­
ğıtlarını okumaya başlar.)

1 �5
Scene 2

Half an hour later. The professor is stili reading his

papers. Miss Green comes into the room.

MISS GREEN (very excited): They're here pro­

fessor! They've arrived !

PROFESSOR (looking up): Who, Miss Green?

What are you talking about?

MISS GREEN: The men from the government, of

course.

PROFESSOR (looking at his watch): But it's only

half past ten. You said that they were coming at
eleven .

MISS GREEN: Well, they've come early. Shall 1

bring them in or must they wait?

PROFESSOR: No, no, bring them in of course.

But give me a few minutes . 1 want to finish this
page.

Miss Green goes to the door. Then she stops .

MISS GREEN: Oh, they've shown me their cards,

professor. They are the right men .

1 86
Sahne 2

Yarım saat sonra. Profesör hala kağıtlarım okumak­

tadır. Bayan Green odaya girer.

Bayan Green (pek heyecanlı): Buradalar, profesör!

Geldiler !

Profesör (başım kaldırıp bakarak): Kim, Bayan

Green? Neden bahsediyorsun?

Bayan Green: Hükümet adamları, tabii.

Profesör (saatine bakarak): Fakat on buçuk daha.

On birde geleceklerini söylemiştin.

Bayan Green: Şey, erken gelmişler. Onları içeri mi

getireyim, yoksa beklesinler mi?

Profesör: Yok, hayır, içeri getir, tabii. Fakat bana

birkaç dakika ver. Bu sayfayı bitirmek istiyorum.

Bayan Green kapıya gider. Sonra durur.

Bayan Green: O, kartlarını bana gösterdiler, profe­

sör. (Beklediğimiz) o adamlar.

1 87
PROFESSOR: Good. 1 wanted to see their cards,
but it won't be necessary now. 1 don't want to give
my invention to the wrong men!

Miss Green goes out. After five minutes she comes

in again. The two men are with her.

DR FITT: Good morning, professor. My name is

Fitt. Dr Fitt. And this is Mr Rose. He's my assis­
tant. He's . . . looking after me. We don't want to
lose your papers !

PROFESSOR: Lose my papers? Oh, 1 see. No, of

course not. Well, please sit down.

Miss Green puts two chairs near the professor's desk

and the two men sit down.

MISS GREEN: Shall 1 bring some coffee?

DR FITT: No coffee for us, thank you. We can't

stay long. We have to go back to London soon.

Miss Green goes out.

PROFESSOR: So you've come for my papers. For

my invention.

DR FITT: That's right, professor.

PROFESSOR: 1 wanted to go to London myself,

but my daughter didn't let me go .

1 88
Profesör: İ yi. Kartlarını görmek istiyordum ama
şimdi gerekmeyecek. İ cadımı yanlış kimselere vermek
istemem!

Bayan Green dışarı çıkar. Beş dakika sonra tekrar

içeri girer. İ ki adam da onunladır.

Doktor Fitt: Günaydın, profesör . Adım Fitt'tir.

Doktor Fitt. Bu da Bay Rose'dur. Asistanımdır. O . . .

bana bakıyor (koruyor). Kağıtlarınızı kaybetmek is­

temeyiz!

Profesör: Kağıtlarımı kaybetmek mi? A, anlıyorum .

Yo, elbette hayır. Eee . . . oturun, lütfen.

Bayan Green profesörün masası yanına .iki iskemle

koyar ve iki adam oturur.

Bayan Green: Biraz kahve getireyim mi?

Doktor Fitt: Bize kahve istemez, teşekkür ederiz.

Fazla kalamayız. Hemen Londra'ya dönmek zorun­
dayız.

Bayan Green dışarı çıkar.

Profesör: Demek ki kağıtlarım için geldiniz. İ cadım

için.

Doktor Fitt : Doğru, profesör.

Profesör: Londra'ya ben kendim gitmek istiyordum

ama, kızım bırakmadı.

1 89
DR FITT: I'm sorry, professor. But we'll take care
of the papers.

PROFESSOR: Now let me see. Where did 1 put

them?

Dr Fitt is rather surprised. He looks at Mr. Rose.

DR FITT: There are some papers on your desk pro­

fessor, Are they the ones?

PROFESSOR: Oh, these? No, they're not the papers

for you. These are only some old papers. Ah, 1
'
remember now 1 put the papers behind some books.
(He stands up.)

DR FITT: Behind your books? That's not a vety

good place for papers, is it?

PROFESSOR: Yes, it is. No one touches my books.

(He takes down some books. There are some papers
behind them.) Yes, here they are. (He gives the
papers to Dr Fitt.) You know about my invention,
don't you?

DR FITT: Well, of course. We've talked about it

in the office.

PROFESSOR: 1 see.

DR FITT (looking at the papers): Yes, the govern-

1 90
Doktor Fitt: Üzüldüm , profesör. Fakat kağıtlara
dikkat edeceğiz.

Profesör: Şimdi bakayım. Onları nereye koymuş­

tum?

Doktor Fitt biraz şaşırır. Bay Rose'a bakar.

Doktor Fitt: Masanızın üzerinde bir takım kağıtlar

var, profesör. Onlar mı?

Profesör: O, bunlar mı? Hayır, sizin için olan ka­

ğıtlar değil onlar. Bunlar birkaç eski kağıt sadece.
A, şimdi hatırlıyorum. Kağıtları bazı kitapların ar­
kasına koymuştum. (Ayağa kalkar.)

Doktor Fitt: Kitaplarınızın arkasına mı? Kağıtlar için

pek iyi bir yer değil o, değil mi?

Profesör: Evet, öyle. Kitaplarıma kimse dokunmaz.

(Bazı kitapları indirir. Gerilerinde bazı kağıtlar var­
dır.) Evet işte burada onlar. (Kağıtları Doktor Fitt'e
verir.) İ cadım hakkında bilginiz var, değil mi?

Doktor Fitt: Ya, elbette. Büroda onun hakkında ko­

nuşmuştuk.

Profesör: Anlıyorum.

Doktor Fitt .(kağıtlara bakarak): Evet, hükümet

191
ment thinks that your invention is very impQrtant.
It's going to help the world. You'll be famous, pro­
fessor.

PROFESSOR: 1 don't want to be famous. 1 only

want to help people. So I'm giving my invention to
the government. 1 don't want any money for it.

DR FITT: Yes, we understand that, sir. The coun­

try will thank you for it. (He looks at his watch .)
l'm afraid that we have to go now.

PROFESSOR: Well, take good care of the papers .

Dr Fitt puts the papers -in his bag and stands up.
Mr Rose stands up, too.

DR FITT: Well, goodbye, professor. We'll write to

you.

PROFESSOR: Goodbye. (He stands up.)

The two men go out. The professor sits down at

his desk again and laughs.

PROFESSOR: Well, that was fun! Now we must

wait and see.

Scene 3

lt is about eleven o'clock . The professor is stili

1 92
icadınızın çok önemli olduğunu düşünüyor. Dün­
yaya yardımcı olacak . Ün kazanacaksınız profe­
sör.

Profesör: Ü nlü olmak istemiyorum. Sadece insan­

lara yardım etmek istiyorum. Bu yüzden icadımı
hükümete veriyorum. Onun için para istemiyorum
hiç.

Doktor Fitt: Evet, bunu anlıyoruz, efendim. Mem­

leket bunun için size teşekkür edecektir. (Saatine ba­
kar.) Korkarım ki şimdi gitmemiz gerekiyor.

Profesör: Peki, kağıtlara çok dikkat edin.

Doktor Fitt kağıtları çantasına koyup ayağa kalkar.

Bay Rose da kalkar.

Doktor Fitt: Peki, hoşça kalın, Profesör. Size ya­

zarız.

Profesör: Güle güle. (Ayağa kalkar.)

İ ki adam çıkarlar. Profesör tekrar masasına oturur
ve güler.

Profesör: Eee . . . pek eğlenceliydi ! Bekleyip göre­

lim.

Sahne 3

Saat on bir sırasıdır. Profesör hala masasındaki

1 93
looking at the papers on his desk. Miss Gree:ı runs
into the room.

MISS GREEN: Oh professor! Those two men! Have

they left?

PROFESSOR Oooking up): Yes, of course they've

_
left, Miss Greeiı. They've taken the papers and
they've gone back to Landon.

MISS GREEN: Oh, that's terrible!

PROFESSOR: What's terrible? What are you talk­

ing about? Explain yourself.

MISS GREEN (beginning to cry) : They were the

wrong men, professor!

PROFESSOR: 1 don't understand. You looked at

their cards, didn't you?

MISS GREEN: 1 know. But they stole those

cards.

PROFESSOR: How do you know?

MISS GREEN: The police telephoned. The right

men were coming from Landon. These men stopped
the car. They shut the men in an empty house and
stole ali their papers. And now they've stolen your
invention. What are we to do?

1 94
kağıtlara bakmaktadır. Bayan Green koşarak oda­
ya girer.

Bayan Green: Ah, profesör! O iki adam! Gittiler

mi?

Profesör (başını kaldırıp bakarak): Evet, gittiler, ta­

bii, Bayan Green. Kağıtları alıp Londra'ya döndü­
ler.

Bayan Green: Müthiş bu !

·
Profesör: Müthiş olan ne? Neden bahsediyorsun?
Açıklayıver .

Bayan Green (ağlamaya başlayarak): Yanlış adam­

larmış, profesör !

Profesör: Anlamıyorum. Kartlarına bakmıştın, de­

ğil mi?

Bayan Green: Biliyorum. Fakat o kartları çalmış­

lar.

Profesör: Nereden biliyorsun?

Bayan Green: Polis telefon etti. Asıl adamlar Lond­

ra'dan geliyorlardı. Bu adamlar arabayı durdurmuş.
Adamları boş bir eve kapatıp bütün kağıtlarını çal­
mışlar. Ve şimdi de sizin icadınızı çalmışlar. Ne ya­
pacağız?

1 95
At that moment the doorbell rings.

PROFESSOR: Go and open the door, Miss Green.

it may be the police.

Miııs Green goes out of the room. She comes back ·

with two policemen.

INSPECTOR: I'm Inspector Hadley, sir. And this

is Sergeant Bull.

PROFESSOR : Please take a seat .

The inspector and the sergeant sit down. The inspec­

tor puts his hat on the professor's desk .

INSPECTOR: So those men have taken your papers

and already left . Your secretary has told us . But
describe the men, professor, and we'll try to catch
them.

PROFESSOR : it isn't necessary, inspector.

INSPECTOR: Not necessary? 1 don't understand

sir. These men have stolen your invention.

PROFESSOR: Oh, the papers aren't very important.

MISS GREEN: What are you saying, professor?

You've worked hard . You wanted to give your
invention to the country. Now these men will seli

196
Tam o anda kapının zili çalar.

Profesör: Git kapıyı aç, Bayan Green. Polis olabi­

lir.

Bayan Green odadan çıkar. İ ki polis memuruyla dö­

ner.

Müfettiş: Ben Müfettiş Hadley'im, efendim. Bu da

Çavuş Bull'dur.

Profesör: Oturun, lütfen.

Müfettişle çavuş oturur. Müfettiş şapkasını profesö­

rün yazı masası üzerine koyar.

Müfettiş: Demek ki, bu adamlar kağıtlarınızı alıp

gittiler . Sekreteriniz bize söyledi. Fakat adamları ta­
rif edin, profesör; onları yakalamaya çalışacağız.

Profesör: Lüzum yok, müfettiş.

Müfettiş: Lüzum yok mu? Anlamıyorum, efendim.

Bu adamlar sizin icadınızı çalmışlar.

Profesör: O, kağıtlar pek önemli değil.

Bayan Green: Ne diyorsunuz, profesör? Çok çalış­

tınız. İ cadınızı memlekete vermek istediniz. Bu
adamlar şimdi onu satıp para kazanacaklar.

1 97
it and make money.

PROFESSOR: Yes, 1 worked hard. That's true. But

tiıose two men won't seli my invention.

INSPECTOR: Why not?

PROFESSOR: Because 1 didn't give it to them!

MISS GREEN: Oh!

PROFESSOR: I'll explain. When 1 saw the men, 1

didn't like theni. You looked at their cards, Miss
Green, but 1 had to be certain. 1 couldn't give my
invention to the wrong men, could I?

INSPECTOR: So what did you do?

PROFESSOR: Well, Dr Fitt said that he knew

about my invention. He said that they talked about
it . But that wasn't possible. Only very important
people knew about my invention .

MISS GREEN: You were quite right.

PROFESSOR: 1 gave Dr Fitt some old papers. He

read them and accepted them. So he didn't know
about my invention. 1 knew that he wasn't the right
man.

INSPECTOR: So you've still got the papers?

PROFESSOR: Yes, they're on my desk. They were

198
Profesör: Evet, çok çalıştım. Doğrudur. Fakat bu
iki adam benim icadımı satmayacaklar.

Müfettiş: Niçin satmayacaklar?

Profesör: Çünkü onlara vermedim onu!

Bayan Green: Oh!

Profesör: Açıklayayım. Adamları görünce onlardan

hoşlanmadım. Sen kartlarına bakmıştın, Bayan Green,
fakat benim emin olmam gerekiyordu. İ cadımı yanlış
kişilerP- veremezdim, değil mi?

Müfettiş: Peki, ne yaptınız?

Profesör: Şey, Doktor Fitt icadım hakkında bilgisi

olduğunu söyledi . Bunun üzerinde konuştuklarını
söyledi. Fakat bu mümkün değildi. Sadece çok
önemli kişiler icadımı biliyordu.

Bayan Green: Tamamen haklıydınız.

Profesör: Doktor Fitt' e bazı eski kağıtları verdim.

Onları okuyup kabul etti. Demek ki icadımı bilmi­
yordu. O adam olmadığını anladım.

Müfettiş: Demek ki kağıtlar hala sizde.

Profesör: Evet, masamın üzerindedir. Onlar hep

1 99
there all the time.

INSPECTOR: But we must try to catch those men,

professor. Can you describe them to us?

PROFESSOR: Let me see. (He thinks.) Dr Fitt was

short and fat. And he had no hair.

MISS GREEN: No, professor. That was Mr Rose.

Dr Fitt was tall and thin.

PROFESSOR: Are you sure? Well, perhaps you're

right. 1 can't remember things like that.

INSPECTOR (standing up): it doesn't matter, pro­

fessor. We mustn't waste your time. Miss Green will
describe the men for us.

The sergeant stands up too. Both men go to the

door.

PROFESSOR: You've forgotten your hat, inspector!

(He gives the hat to the inspector.) Oh, Miss Green.
I 'll go to London after ali. I 'll take the papers there
myself. Telephone and say that l'll come on Mon­
day.

MISS GREEN: Very well, professor.

200
oradaydı.

Müfettiş: Fakat o adamları yakalamalıyız, profesör.

Onları bize tarif edebilir misiniz?

Profesör: Bir bakayım . (Düşünür .) Doktor Fitt kı­

sa boylu ve şişmandı. Ve hiç saçı yoktu.

Bayan Green: Hayır, profesör. Bay Rose'du o. Dok­

tor Fitt uzun boylu ve zayıftı.

Profesör: Emin misin? Ya, belki de haklısın. Böyle

şeyleri hatırlayamıyorum.

Müfettiş (ayağa kalkarak): Ziyanı yok, profesör.

Vaktinizi boşuna almamalıyız. Bayan Green adam­
ları bize tarif eder.

Çavuş da kalkar. Her iki adam da kapıya gider.

Profesör: Şapkanızı unuttunuz, müfettiş . (Şapkayı

müfettişe verir.) O , Bayan Green. Bütün bunlardan
sonra Londra'ya gideceğim. Kağıtları ben kendim
götüreceğim. Telefon edip pazartesi geleceğimi söy­
le.

Bayan Green: Pek iyi, profesör.

201
Miss Green and the two policemen go out. The pro­
fessor sits down at his desk again.

PROFESSOR (to himself): Now for some work !

Hm, where did 1 put my glasses?

202
Bayan Green ile iki polis memuru çıkarlar. Profe­
sör yine yazı masasının başına oturur.

Profesör (kendi kendine): Şimdi biraz iş ! Hımın,

gözlüklerimi nereye koymuştum?

203
SORULAR

Okuduğunuz "The professor" isimli oyun ile ilgili

bu soruları cevaplandırınız.

1. What kind of room is this?

2. Are there a few or a lot of books in it?
3. How is the professor today?
4. What kind of day is it?
5. What is his invention?
6. Can they understand it?
7. Whom will he give his invention?
8. Why can't he go to London?
9. What does he want to do?
10. Who is coming?
11. How many men are coming?
12. Which city are they coming from?
13. What has happened to Mary's friend?
14. Where will she go?
15. What is the professor Iooking for?
16. Can he see without them?
17. At what time will they come?
18. Who is very excited?
1 9. When does she come in again?

204
20. Whom have they shown their cards?
21 . What isn't ntcessary?
22. Do they want coffee?
23. Can they stay long?
24. What is there on the desk?
25 . Who touches his books?
26. Did he want any money for his invention?
27. Who will take care of the papers?
28. Does he believe them or not?
29. Did he give them his invention?
30. Why didn't he give it?
31. What did he give them?
32. When will he go to London?

205
CEVAP LAR
" LET THE BOY SPEAK" CEVAPLARI:

1. Three women are.

2. Mrs Ball i s first.
3. i t is Mr. Smith .
4. A small boy does.
5. He stands i n front of the counter . .
6. She wants three pounds of potatoes.
7. The children o f today do.
8. Mrs Wood does.
9. No, they wouldn't.
10. Miss White has.
11. He lives in Church Street.
12. She wants sweet apples.
13. They are i n the box.
1 4. He has put it in the car.
15. i t i s empty now.
16. it is gone.
17. The boy wanted t o teli about it.

209
"THE RIGHT PERSON" CEVAPLARI:

1. The room is .
2. She has worked very hard.
3. No, he doesn't like the room.
4. Its furniture is old and heavy.
5. it is clean.
6. it belonged to Mrs Stone's mother.
7. They like different furniture today.
8. To let the room isn't necessary.
9. Yes, they have.
10. No, it isn't.
ll. Because she wants something to do.
12. She is in the house ali day.
13. No, he doesn't.
14. He wants a quiet person.
15. A young man is.
16. Two people are coming that morning.
17. They telephoned last night.
18. it has a nice view.
19. The first person is on time.
20. Mr Stone does.
21. He is looking for a bigger room.
22. No, he doesn't like the furniture.
23 . it is hard.

210
24. it is like wood.
25 . Views don't interest him.
26. Because he is out ali day.
27 . He sees a hole in the wall.
28 . She wants five pounds a week for the room.
29. She will give a good one.
30. An old man does.
31. Because he may get ill.
32. The old man does .
33. Yes, he likes it very much.
34. He had worked in a museum .
35. He stopped work two years ago.
36. He lived about a hundred years ago.
37. it may be worth one thousand pounds.
38. They put them in the attic.
39. No, they won't.

21 1
"AN AFTERNOON ON THE BEACH" CEVAP­
LARI:

1. There is a nice place near the cliffs.

2. Grandmother can't walk quickly.
3. They will put it in the sun.
4. They will put them in the shade.
5. The sun is good for grandmother.
6. She wants to read and sleep.
7. She wants something to drink.
8. They will go to the cave.
9. Mrs. Brown is.
10. it is about a mile from there.
11. No, they won't.
12. She will talk.
13. She will put up the umbrella.
14. They will have a nice cup of tea.
15. She will move her chair into the shade.
16. She puts it behind a rock.
17. it is a big rock.
18. She can have a good rest now.
19. it is dark inside the cave.
20. They have got a box of matches .
21. They light a piece of paper.
22. it is famous because of the smugglers .
23. John did.

212
24. Because it is cold and wet.
25 . They are in the wall.
26. They are above John's head .
27 . it is four o'clock.
28. They have wasted almost an hour.
29. The tide is.
30. They have lost grandmother.
31. She is alive.
32. it was new.
33. She bought it last week.
34. No, it doesn't.

213
"FRED'S OLD CAR" CEVAPLARI:

1. it is Saturday.
2. Fred looks excited .
3. it is for both of them.
4. He has bought an old car.
5. it is standing outside the house.
6. it has a good engine.
7. Because he has bought a new one.
8. He asked twenty-five pounds for it.
9. They want to save money.
10. She is waiting for her mother and father.
11. He will talk to them.
12. After a few minutes they came in.
13. He talked rather angrily.
14. Fred does.
15. No, he hasn't.
16. They will go out in Fred's car.
17. Edna does.
18. it looks ugly.
1 9. Mrs Black doesn't want to go.
20. They ought to give the car a chance.
21. The car smells.
22. She will be sick.
23 . There are a lot of cars on the road.

214
24. They will have to wait for a few minutes.
25. The traffic is.
26. it stops in the mi 1.� dle of the road .
27 . The policeman is.
28. it hasn't got any petrol.
29. They want to buy the car.
30. Because they will use it in a film.
31. No, he dosen't.
32. He gave his name and address to them.

215
"THE NEW ASSISTANT" CEVAPLARI :

1 . i t i s full of old things.

2. They are pictures, pots, plates and some
furniture.
3. He has sold them all his life.
4. He has paid ten pounds for it.
5 . it is near the window.
6. He has marked it in small numbers .
7. He will try to get a bigger price.
8. He is learning quickly.
9. He understands the idea.
10. He will take care then.
1 1 . He was interested in glass things.
1 2 . He paid two pounds for it.
1 3 . His wife will.
1 4. Yes, he has made some profit.
1 5 . A young man and woman did.
16. She picked up a different ring.
1 7 . Yes, it was.
1 8. They took it.
1 9. He will make a profit next time.
20. She is wearing very good clothes .
2 1 . She looks rich.
22. She paid twenty-seven pounds for it.

216
 23. She stops in front of the large vase then.
24. it is blue.
25. She will give a hundred pounds for it.
26. Mr Higgins has.
27. Mr Higgins does.
28. She is busy.
29. She has saved a hundred pounds.
30. Yes, he did.
31. Mr Higgins did.
32. Yes, he was.
33. He came in before noon.
34. Yes, he did.
· 35. Tom is sorry.

217
"A BAD DREAM" CEVAPLARI:

ı. lt is Sunday .
2. lt is two o'clock now.
3. They are drinking coffee.
4. lt has a terrible taste.
5. No, she isn't.
6. She is a bad cook.
7. They come to their house to have
dinner.
8. They get bad food .
9. it i s easy.
10. it is to get a new cook.
11. She has been with them for a long time.
12. She spent nearly twenty years with
them.
13. She is an old woman.
14. He is the manager of a big bank.
15. Mr Hill is different now.
16. He cares about the bank.
17. They will give three months to Annie.
18. They will teli her tomorrow.
19. He feels tired.
20. He puts them on a chair .
21 . He closes his eyes then.

218
22. He is asleep.
23 . The assistant rnanager of the bank and the
cashier corne then.
24. Their narnes are Brigg� and Winter.
25. They want hirn to resign.
26. They are doing this for the bank.
27 . They rnust have it today.
28 . The head office does.
29. She rnust have a holiday.
30. Annie is happy there.
3 1 . He wakes up at half past four.
32. He was drearning before he woke up.
3 3 . Annie does.
34. Annie will.
35. He has changed suddenly.

219
"THE PROFESSOR" CEVAPLARI :

1. it is a large, pleasant room .

2. There are a lot of books in it.
3. He is excited today.
4. it is an· important day.
5. it is a machine.
6. No, they cannot.
7. He will give it to the government.
8. Because he is not very strong.
9. He wants to help people.
10. The men from the government are
coming.
11. .Two men are.
12. They are coming from London.
13. She has broken her l�g.
14. She will go to the hospital.
15. He is looking for his glasses.
1 6. No, he cannot.
17. They will come at eleven o' clock.
1 8. Miss Green is.
1 9. After five minutes, she came in again.
20. They have shown them to Miss Green.
21. To see their cards isn't necessary.
22. No, they don't.

220
23 . No, they cannot.
24. There are some papers on the desk.
25 . Nobody does.
26. No, he didn't .
27. Doctor Fitt will.
28 . He doesn't believe them.
29. No, he didn't.
30. He didn't give it because he didn't Iike
them.
3 1 . H e gave them somc old papers.
32. He will go to London on Monday.

221